Ένας άνθρωπος με εμπιστοσύνη: δεν σημαίνει τούτο σε τι έχει εμπιστοσύνη, αλλά ότι έχει εμπιστοσύνη΄ πρόκειται για τη δική του αθωότητα. Ακόμη και αν τον εξαπατήσουν εξαιτίας τής εμπιστοσύνης του, δεν έχει καμία σημασία, γιατί η εμπιστοσύνη είναι πολυτιμότερη από οποιοδήποτε μικρό πράγμα για το οποίο τον εξαπάτησαν. Μπορείς να πάρεις τα πάντα από αυτόν, αλλά δεν μπορείς να του πάρεις την εμπιστοσύνη του.
Εμπιστοσύνη είναι το εσωτερικό σου μεγάλωμα, η συνειδητότητά σου στην κορύφωσή της.
Βεβαίως η εμπιστοσύνη σου θα έρθει σε επαφή με πολλούς ανθρώπους, αλλά θα εμπιστεύεσαι, γιατί η εμπιστοσύνη από μόνη της αποτελεί τόσο μεγάλη χαρά και η δυσπιστία αποτελεί τόσο μεγάλη αγωνία που εσύ έχεις επιλέξει την εμπιστοσύνη κι όχι την δυσπιστία.
Οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι σε ολόκληρο τον κόσμο, γιατί έχουν επιλέξει την δυσπιστία. Από την ίδια την παιδική τους ηλικία τούς έχουν πει, ‘Μην εμπιστεύεσαι, γιατί αν εμπιστεύεσαι, θα σε εξαπατήσουν. Ο κόσμος είναι γεμάτος από πονηρούς ανθρώπους, έτσι να είσαι σε εγρήγορση, να μην εμπιστεύεσαι. Να εμπιστεύεσαι μόνον όταν έχεις βρει κάποιον, όταν έχεις ελέγξει όλες τις πιθανότητες για τον άνθρωπο αυτό και έχεις βρει ότι ναι, είναι άξιος εμπιστοσύνης. Τότε να εμπιστευτείς.’
Αλλά το να εμπιστευτείς έναν αξιόπιστο άνθρωπο δεν έχει κανένα νόημα. Δεν πρόκειται για ιδιότητα δική σου, πρόκειται για την αξιοπιστία τη δική του. Εμπιστεύσου έναν άνθρωπο που δεν είναι αξιόπιστος, που ξέρεις απολύτως πως δεν είναι αξιόπιστος και παρόλα αυτά τον εμπιστεύεσαι, επειδή η εμπιστοσύνη από μόνη της αποτελεί μια τέτοια μεγάλη αξία που δεν γίνεται να την χάσεις λόγω τού ότι δεν την αξίζει ο άνθρωπος εκείνος.
Ο άνθρωπος που εμπιστεύεται απλά εμπιστεύεται. Και κάθε φορά που τον εξαπατούν εξαιτίας τής εμπιστοσύνης του, η εμπιστοσύνη του δεν καταστρέφεται, αλλά ενδυναμώνεται.
Η εμπιστοσύνη είναι μια από τις μεγάλες ιδιότητες τής ύπαρξής σου.
Οπότε σκέψου την ως μια ιδιότητα τής ύπαρξής σου και τότε δεν θα κάνεις την ερώτηση, ‘Πρέπει να αποδέχομαι τα πάντα;’ Δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα.
Ο άνθρωπος που έχει εμπιστοσύνη ζει απλώς μέσω τής εμπιστοσύνης του΄ δεν έχει σημασία το τι συμβαίνει. Αν τον εξαπατούν συνεχώς, ακόμη και τότε δεν έχει σημασία. Στην εμπιστοσύνη του δεν συμβαίνει τίποτε. Η εμπιστοσύνη του είναι κάτι το ανίκητο κι αυτό του δίνει ακεραιότητα.
Οπότε μην εμπιστεύεσαι εμένα. Μην εμπιστεύεσαι κάποιον συγκεκριμένο. Να εμπιστεύεσαι απλώς. Ας γίνει αυτό το άρωμά σου.
Μόνο ένα πράγμα μπορώ να σας πω: πάντοτε εμπιστευόμουν και ποτέ δεν ένιωσα πως κάνω λάθος – αν και με έχουν εξαπατήσει. Παραδόξως όμως συνέχισα να εμπιστεύομαι το άτομο που με εξαπάτησε. Και τελικά ο άνθρωπος κατέρρευσε΄ τελικά ήρθε με δάκρυα στα μάτια και μου είπε, ‘Συγχώρεσέ με, σε έχω εξαπατήσει. Και το ξέρεις! Και αυτό δεν έχει συμβεί μια μόνο φορά, έχει συμβεί πολλές φορές. Αλλά γιατί με εμπιστεύεσαι;’
Είπα, ‘Το ζήτημα δεν είσαι εσύ, απλά απολαμβάνω να εμπιστεύομαι. Το πρόβλημα είναι δικό σου, το ότι εξαπατάς. Αν το απολαμβάνεις που εξαπατάς, τότε απολάμβανέ το. Αλλά βλέπω ότι δεν το απολαμβάνεις, νιώθεις ένοχος.’
Όσο πιο μεγάλη είναι η εμπιστοσύνη σου, τόσο περισσότερη ενοχή θα έχει το άτομο που σε εξαπατά. Και υπάρχει μια πιθανότητα να αλλάξει τον άνθρωπο αυτή η ενοχή – να συμβεί μια αλλαγή μέσα στην καρδιά του.
Η εμπιστοσύνη είναι εξαιρετικά ισχυρή.
Οπότε δεν υπάρχει ζήτημα αποδοχής κάποιου πράγματος ή όχι. Το ζήτημα είναι να αναπτύσσεις την εμπιστοσύνη ως μια ιδιότητα τής ύπαρξης σου.
Όταν ανοίγει το τριαντάφυλλο, το άρωμά του αρχίζει να κυλάει τριγύρω. Δεν απευθύνεται σε κάποιον συγκεκριμένα. Αν περάσει ο βασιλιάς από εκεί, θα το δεχθεί΄ αν περάσει ένας ζητιάνος, θα το δεχθεί. Αν περάσει ένας κλέφτης, θα το δεχθεί. Για το τριαντάφυλλο δεν έχει καμιά διαφορά το ποιος το δέχεται.
Η εμπιστοσύνη είναι το άρωμα μιας σιωπηλής, ειρηνικής ύπαρξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου