Τετάρτη 8 Απριλίου 2020

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ἑλένη (625-663)

625 ΕΛ. ὦ φίλτατ᾽ ἀνδρῶν Μενέλεως, ὁ μὲν χρόνος
παλαιός, ἡ δὲ τέρψις ἀρτίως πάρα.
ἔλαβον ἀσμένα πόσιν ἐμόν, φίλαι,
περί τ᾽ ἐπέτασα χέρα φίλιον ἐν μακρᾶι
φλογὶ φαεσφόρωι.
630 ΜΕ. κἀγὼ σέ· πολλοὺς δ᾽ ἐν μέσωι λόγους ἔχων
οὐκ οἶδ᾽ ὁποίου πρῶτον ἄρξωμαι τὰ νῦν.
ΕΛ. γέγηθα, κρατὶ δ᾽ ὀρθίους ἐθείρας
ἀνεπτέρωσα καὶ δάκρυ σταλάσσω,
περὶ δὲ γυῖα χέρας ἔβαλον ἡδονάν,
635 ὦ πόσις, ὡς λάβω.
ΜΕ. ὦ φιλτάτα πρόσοψις, οὐκ ἐμέμφθην·
†ἔχω τὰ τοῦ Διὸς λέκτρα Λήδας τε.†
ΕΛ. ἃν ὑπὸ λαμπάδων κόροι λεύκιπποι
640 ξυνομαίμονες ὤλβισαν ὤλβισαν ...
ΜΕ. τὸ πρόσθεν, ἐκ δόμων δὲ νοσφίσας σ᾽ ἐμοῦ
πρὸς ἄλλαν ἐλαύνει
θεὸς συμφορὰν τᾶσδε κρείσσω.
ΕΛ. τὸ κακὸν δ᾽ ἀγαθὸν σέ τε κἀμὲ συνάγαγεν, ὦ πόσι,
645 χρόνιον, ἀλλ᾽ ὅμως· ὀναίμαν τύχας.
ΜΕ. ὄναιο δῆτα· ταὐτὰ δὲ ξυνεύχομαι·
δυοῖν γὰρ ὄντοιν οὐχ ὁ μὲν τλήμων, ὁ δ᾽ οὔ.
ΕΛ. φίλαι φίλαι,
τὰ πάρος οὐκέτι στένομεν οὐδ᾽ ἀλγῶ.
650 πόσιν ἔχομεν ἔχομεν ἐμὸν ‹ἐμὸν› ὃν ἔμενον
ἔμενον ἐκ Τροίας πολυετῆ μολεῖν.
ΜΕ. ἔχεις, ἔχω τε σ᾽· ἡλίους δὲ μυρίους
μόλις διελθὼν ἠισθόμην τὰ τῆς θεοῦ.
ΕΛ. ἐμὰ δὲ χαρμονᾶι δάκρυα πλέον ἔχει
655 χάριτος ἢ λύπας.
ΜΕ. τί φῶ; τίς ἂν τάδ᾽ ἤλπισεν βροτῶν ποτε;
ΕΛ. ἀδόκητον ἔχω σε πρὸς στέρνοις.
ΜΕ. κἀγὼ σέ, τὴν δοκοῦσαν Ἰδαίαν πόλιν
μολεῖν Ἰλίου τε μελέους πύργους.
660 πρὸς θεῶν, δόμων πῶς τῶν ἐμῶν ἀπεστάλης;
ΕΛ. ἒ ἔ· πικρὰς ἐς ἀρχὰς βαίνεις·
ἒ ἔ· πικρὰν δ᾽ ἐρευνᾶις φάτιν.
ΜΕ. λέγ᾽, ὡς ἀκουστά· πάντα δῶρα δαιμόνων.

***
ΕΛΕ. Τόσος πολύς καιρός, αγαπημένε,
και τώρα μόλις η χαρά για μένα.
Φίλες μου, νά, πασίχαρη αγκαλιάζω
τον άντρα μου, αφού πλήθος κύκλους
έκανε ο φωτοδότης ήλιος.
630 ΜΕΝ. Κι εσένα εγώ· με πλημμυρούν τα λόγια
κι όμως δεν ξέρω πώς να πρωταρχίσω.
ΕΛΕ. Αναγαλλιάζω, πέτομαι κι αφήνω
λεύτερα τα μαλλιά, σταλάζουν
τα δάκρυα ποτάμι απ᾽ τη χαρά,
καθώς σφιχτά σε σφίγγω, λατρευτέ μου.
ΜΕΝ. Δεν θα παραπονιέμαι άλλο, καλή μου·
την κόρη έχω του Δία και της Λήδας,
που κάποτε οι Διόσκουροι, τ᾽ αδέρφια της,
καβάλα στ᾽ άσπρα αλόγατα, βαστώντας
640 του γάμου τούς πυρσούς, τη μακαρίσαν
κι ένας θεός από το σπιτικό μου
την άρπαξε, για να την οδηγήσει
σε τύχες πιο χαρούμενες. Για μας
έγινε τώρα το κακό ευτυχία
κι ύστερα από καιρούς σε ξαναφέρνει
στον άντρα σου κοντά. Μακάρι
να χαίρομαι την τύχη την καλή.
ΧΟΡ. Την ίδια κάνω ευχή· πάντα χαρούμενος·
όταν σμίγουνε δυο, διπλή η χαρά τους.
ΕΛΕ. Φίλες μου, δεν αναστενάζω,
δεν θλίβομαι για τα παλιά.
650 Τον άντρα μου έχω, που τον καρτερούσα
χρόνια και χρόνια να ᾽ρθει από την Τροία.
ΜΕΝ. Πάλι μαζί· περάσαν τόσα του καιρού
γυρίσματα και τώρα πια μαθαίνω
τις δολοπλόκες τέχνες της θεάς.
Τα δάκρυα είναι της χαράς μου·
στέρεψε η θλίψη, μόνο αναγαλλιάζω.
ΕΛΕ. Και τί να πω; Ποιός το ᾽βαζε στον νου του
να σ᾽ έχω απρόσμενα στην αγκαλιά μου;
ΜΕΝ. Κι εγώ που σε θαρρούσα εκεί στην Τροία
στους κακορίζικους τους πύργους.
660 Πώς σ᾽ άρπαξαν απ᾽ το παλάτι, πες μου.
ΕΛΕ. Στης συμφοράς γυρίζεις την αρχή·
άαχ! την πικρή ιστορία ζητάς να μάθεις.
ΜΕΝ. Μίλησε· πρέπει όσα μας δίνουν,
καλά ή κακά, οι θεοί ν᾽ ακούμε.

Μακεδονία εν μύθοις φθεγγομένη: Μύθοι πολιτικοί - Μυθολογικές και θρησκευτικές επιλογές πολιτικού χαρακτήρα

Η μύηση στα παλαιότατα και σεβαστά μυστήρια αποτελούσε και αυτή μια πράξη μείζονος πολιτικής σημασίας, και προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε και ο μακεδονικός βασιλικός. Στα μυστήρια της Σαμοθράκης εμφανίζονται μυημένα πολλά πρόσωπα του θρύλου και της ιστορίας, πολλοί φορείς της εξουσίας από τα προαρχαϊκά ήδη χρόνια. Ο μύθος που καλλιεργήθηκε ότι ο βασιλόπαις Αργεάδης Φίλιππος και η βασιλοπούλα των Μολοσσών Ολυμπιάδα μυήθηκαν και ερωτεύτηκαν στη Σαμοθράκη, με αποτέλεσμα να πραγματοποιηθεί ένα νέος θείος γάμος και να γεννηθεί ο θεόπαις Αλέξανδρος, ενίσχυε την πολιτική ισχύ τους μέσα από τη θεοσέβεια, ενώ υπαινισσόταν ότι πραγματικός πατέρας του Αλέξανδρου ήταν ο Δίας με θνητό υποκατάστατο τον Φίλιππο, σχήμα γνωστό σε πολλούς γενεαλογικούς και ιδρυτικούς μύθους, πρώτα και κύρια στον προπάτορά του μακεδονικού οίκου Ηρακλή: θνητός πατέρας του λογαριαζόταν ο Αμφιτρύωνας, ενώ ο θεϊκός του πατέρας ήταν ο Δίας.
λέγεται δέ ποτε καὶ Ὀλυμπιάδα τὴν ἐπὶ τοῖς
Ἀλεξάνδρου τόκοις εὐδαίμονα, ὀργιάζουσαν τὰ Καβείρων ἐν
Σαμοθρᾴκῃ μυστήρια, ἰδεῖν κατὰ τὴν τελετὴν τὸν Φίλιππον
– ἦν δὲ ὑπηνήτης ἔτι – , ἰδοῦσάν τε ἐρασθῆναι τοῦ νεανίσκου
καὶ ὁμολογῆσαι τὸν γάμον, προτέλειά τε ποιησαμένην
τοῦ γαμηλίου πυρὸς τὰ μυστήρια.

(Ιμέριος, Declamationes et orationes 9.145-150)

[Μετάφραση]
Λέγεται ότι η Ολυμπιάδα, όταν κάποτε πήρε μέρος στα μυστήρια των Καβείρων που τελούνταν στη Σαμοθράκη, είδε στη διάρκεια της τελετής τον Φίλιππο και τον ερωτεύτηκε και συμφώνησε να τον παντρευτεί, αφού προσφέρει τις πρέπουσες θυσίες και προσφορές στη γαμήλια φωτιά.
(Ιμέριος, Or. I, 12)
Η Ολυμπιάδα, μάλιστα, εμφανίζεται πολλές φορές με φίδια, σαν την κυρά των φιδιών της Κνωσού ή σαν Μαινάδα:
ἐνταῦθα ἰδόντες
δράκοντας παμμεγέθεις, ἡμέρους πάνυ καὶ
τιθασούς, ὡς καὶ ὑπὸ γυναικῶν τρέφεσθαι καὶ
παιδίοις συγκαθεύδειν καὶ πατουμένους ἀνέχεσθαι
καὶ θλιβομένους μὴ ἀγανακτεῖν καὶ γάλα πίνειν
ἀπὸ θηλῆς κατὰ ταὐτὰ τοῖς βρέφεσι – πολλοὶ δὲ
γίγνονται παρ' αὐτοῖς τοιοῦτοι, ὅθεν καὶ τὸν περὶ
τῆς Ὀλυμπιάδος μῦθον διαφοιτῆσαι πάλαι εἰκός,
ὁπότε ἐκύει τὸν Ἀλέξανδρον, δράκοντός τινος,
οἶμαι, τοιούτου συγκαθεύδοντος αὐτῇ

(Λουκιανός, Αλέξανδρος 7.1-10)

Εκεί είδαν φίδια τεράστια σε μέγεθος, τόσο ήμερα και άκακα, που τρέφονταν από τις γυναίκες και κοιμόνταν μαζί με τα παιδιά· ακόμη κι όταν τα πατούσαν, δεν ερεθίζονταν, και όταν τα ενοχλούσαν, δεν οργίζονταν, και έπιναν γάλα από τη θηλή όπως ακριβώς και τα μωρά –υπάρχουν πολλά εκεί πέρα [στην Πέλλα], και από αυτά φαίνεται ότι προέκυψε από παλιά ο μύθος για την Ολυμπιάδα, ότι, δηλαδή, όταν κυοφορούσε τον Αλέξανδρο, κάποιο φίδι κοιμόταν μαζί της*.
(Λουκιανός, Αλέξανδρος 7.1)
Παρόμοια και ο Πλούταρχος σημειώνει:
ἡ δ΄ Ὀλυμπιὰς […] ὄφεις μεγάλους χειροήθεις ἐφείλκετο τοῖς θιάσοις͵ οἳ πολλάκις ἐκ τοῦ κιττοῦ καὶ τῶν μυστικῶν λίκνων παραναδυόμενοι καὶ περιελιττόμενοι τοῖς θύρσοις τῶν γυναικῶν καὶ τοῖς στεφάνοις͵ ἐξέπληττον τοὺς ἄνδρας.
(Πλούταρχος, Αλέξανδρος 2.9.6)
[Μετάφραση]
η Ολυμπιάδα […] έφερε στους βακχικούς θιάσους μεγάλα φίδια εξημερωμένα, τα οποία πολλές φορές έβγαιναν από τον κισσό και από τα κρυμμένα κάνιστρα, και καθώς τυλίγονταν γύρω από τις ράβδους των γυναικών και τα στεφάνια, τρόμαζαν τους άνδρες. (Μετ. Α. Σαχπεκίδης)
Λέγεται μάλιστα ότι λίγο πριν τη γέννηση του Αλεξάνδρου ο Φίλιππος είχε δει ένα φίδι να περιβάλλει την κοιμωμένη Ολυμπιάδα. Φαίνεται ότι όσοι καλλιέργησαν τον μύθο αυτόν γνώριζαν καλά και εκμεταλλεύτηκαν την κεντρική ιερουργία των σαβαζιακών μυστηρίων –Σαβάζιον τον Διόνυσον οι Θράκες καλούσι (Σχόλια Αριστοφ. Σφ. 9b.1)– το πέρασμα δηλαδή από τον κόρφο του μυουμένου ενός ζωντανού ή μαλαματένιου φιδιού, που αποτελούσε την ενσάρκωση** του θεού***. Δεν αποκλείεται βέβαια και η σύνδεση με τα δύο φίδια που έστειλε η Ήρα στην κούνια του Ηρακλή για να τον εξοντώσουν, και τα οποία έπνιξε ο μικρός Ηρακλής κρατώντας ένα σε κάθε χέρι. Παράλληλα με τον θρησκευτικό υπομνηματισμό κινούνταν και ο υπομνηματισμός της καταγωγής από τον Ηρακλή, επιλογές πολιτικού περιεχομένου και πολιτικής σκοπιμότητας. (Το φίδι έπαιζε ρόλο στον δεύτερο βαθμό μύησης στα μυστήρια της Σαμοθράκης, διονυσιακού περιεχομένου και χαρακτήρα).

Ο Αλέξανδρος, λοιπόν, ήταν γιος του Δία, γεννήθηκε όπως ακριβώς ο Διόνυσος, με τον πατέρα τους Δία να έχει μεταμορφωθεί σε φίδι, και ήταν απόγονος σπουδαίων προγόνων, του Αχιλλέα και του Ηρακλή, με τον οποίο συνδεόταν και ως αδελφός μέσω του κοινού πατέρα τους Δία. Η αμφισβήτηση της κυριότητάς του ήταν ένα επικίνδυνο πολιτικό εγχείρημα. Εξάλλου, και ο ίδιος ο Αλέξανδρος τελειώνοντας την εκστρατεία του έστησε βωμούς ως ορόσημα με την εξής επιγραφή:
ΠΑΤΡΙ ΑΜΜΩΝΙ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΕΙ ΑΔΕΛΦΩΙ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΙ ΚΑΙ ΔΙΙ ΟΛΥΜΠΙΩΙ ΚΑΙ ΣΑΜΟΘΡΑΙΞΙ ΚΑΒΕΙΡΟΙΣ ΚΑΙ ΙΝΔΩΙ ΗΛΙΩΙ ΚΑΙ ΔΕΛΦΩΙ ΑΠΟΛΛΩΝΙ͵
(Φιλόστρατος, Βίος Απόλλ. Τυαν. ΙΙ 43).
Ηρακλείδης και Αιακίδης από την πλευρά του πατέρα και της μητέρας του αντίστοιχα, και διογενής, ο Αλέξανδρος φρόντιζε να ανανεώνει τους δεσμούς με τους προγόνους και τους θεούς του τόπου του με κάθε τρόπο στη διάρκεια της εκστρατείας του, είτε περνώντας και κατακτώντας μέρη απ’ όπου μυθευόταν ότι είχαν περάσει εκείνοι είτε θυσιάζοντας σ’ αυτούς. Για παράδειγμα, όταν έφτασε στο Ίλιο, κάνοντας την εκστρατεία του στην Ανατολή, τέλεσε θυσία και προς τιμή του Πριάμου στο βωμό του Ερκείου Διός, επειδή επιθυμούσε να απαλλαχτεί από την οργή του Πριάμου εναντίον του Νεοπτόλεμου, γιου του Αχιλλέα, ο οποίος είχε φονεύσει τον τρώα βασιλιά και στη γενιά του οποίου ανήκε ο Αλέξανδρος. Ακολουθεί ή μυθεύεται ότι ακολουθεί τα βήματα του Ηρακλή θυσιάζοντας στον Ηρακλή Τύριο, επιχειρώντας να κατακτήσει το όρος Άορνος που απέτυχε να καταλάβει ο Ηρακλής, ενώ στις Παραπαμισάδες λέγεται ότι είδε το σπήλαιο όπου μυθεύεται ότι είχε δεθεί ο Προμηθέας και τον οποίο ελευθέρωσε ο Ηρακλής. Αντίστοιχα, μυθεύεται ότι ακολούθησε την πορεία του Διόνυσου του κατακτητή των Ινδιών και ότι σταμάτησε την εκστρατεία του στο σημείο που είχε σταματήσει εκείνος στον Ινδό ποταμό. Έναντι των δυο, του Διόνυσου και του Ηρακλή, ο φιλόσοφος Ανάξαρχος υποστήριξε ότι δικαιότερα θα θεωρούνταν θεός ο Αλέξανδρος, γιατί ο Διόνυσος ήταν Θηβαίος και ο δεύτερος Αργείος χωρίς συγγενική σχέση με τους Μακεδόνες παρά ως μακρινός πρόγονος του Αλεξάνδρου. Εξάλλου, μετά τον θάνατο του βασιλιά θα τον τιμούσαν σαν θεό (Αρριανός, Αλεξάνδρου ανάβασις 4.10.6****).

Μία ακόμη επισήμανση για την προσπάθεια του Αλεξάνδρου να κρατά επαφή με το μυθικό του παρελθόν και να δείχνει τον σεβασμό του απέναντι σε αρχέγονες λατρείες που τιμούσαν οι πρόγονοί του: Ποιοι είναι οι θεοί στους οποίους ο Αλέξανδρος θυσιάζει; Στην αρχή του ταξιδιού του και στη μέση του Ελλήσποντου θυσιάζει ταύρο προς τιμή του Ποσειδώνα και ρίχνοντας χρυσή φιάλη στη θάλασσα· το ίδιο τελετουργικό ακολούθησε και στη θάλασσα ανοιχτά των εκβολών του Ινδού ποταμού στο τέλος της εκστρατείας του θυσιάζοντας πάλι σε εκείνους τους θεούς που του είχε φανερώσει με προφητεία ο Άμμων, στους οποίους συγκαταλέγεται ο Ποσειδώνας. Ο Αρριανός σημειώνει:
λέγουσι δὲ καὶ πρῶτον ἐκ τῆς νεὼς σὺν τοῖς ὅπλοις ἐκβῆναι αὐτὸν ἐς τὴν γῆν τὴν Ἀσίαν καὶ βωμοὺς ἱδρύσασθαι ὅθεν τε ἐστάλη ἐκ τῆς Εὐρώπης καὶ ὅπου ἐξέβη τῆς Ἀσίας Διὸς ἀποβατηρίου καὶ Ἀθηνᾶς καὶ Ἡρακλέους. ἀνελθόντα δὲ ἐς Ἴλιον τῇ τε Ἀθηνᾷ θῦσαι τῇ Ἰλιάδι͵kjj καὶ τὴν πανοπλίαν τὴν αὑτοῦ ἀναθεῖναι ἐς τὸν νεών͵ καὶ καθελεῖν ἀντὶ ταύτης τῶν ἱερῶν τινα ὅπλων ἔτι ἐκ τοῦ Τρωικοῦ ἔργου σωζόμενα.(Αλεξάνδρου ανάβασις 1.11.7.1-8)
[Μετάφραση]
Λέγεται, επίσης, ότι πρώτος αυτός αποβιβάστηκε ένοπλος από το πλοίο στην ασιατική γη και ότι ίδρυσε βωμούς στο μέρος της Ευρώπης, απ’ όπου αναχώρησε, και στο μέρος της Ασίας, όπου αποβιβάστηκε, προς τιμήν του Δία προστάτη των αποβάσεων, της Αθηνάς και του Ηρακλή. Αφού ανέβηκε στο Ίλιο, πρόσφερε θυσία στην Αθηνά προστάτιδα της πόλεως και αφιέρωσε τη δική του πανοπλία στον ναός και ως αντάλλαγμα γι’ αυτήν κατέβασε μερικά από τα ιερά όπλα τα οποία ακόμα σώζονταν από την εποχή του Τρωικού πολέμου.
Θυσιάζει επίσης στον Δία, τον Διόνυσο, στους Διόσκουρους αντί για τον Διόνυσο, στον Ηρακλή, στον Άμμωνα όταν φτάνει στην Ινδία, ενώ στο σημείο όπου θεωρεί ότι η εκστρατεία του τελειώνει ίδρυσε βωμούς του Ωκεανού και της Τηθύος. Στους Σόλους της Κιλικίας θυσίασε στον Ασκληπιό και οργάνωσε πομπή –συμμετείχε και ο ίδιος με όλο τον στρατό του–, λαμπαδηδρομία και αγώνες γυμνικούς και μουσικούς. Σημειώνουμε ακόμη ότι ο Αλέξανδρος βρήκε και το Αγηνόριον, ναό της Τύρου αφιερωμένο στον ιδρυτή της Αγήνορα, γιο του Ποσειδώνα και της Λιβύης, βασιλιά της Φοινίκης και πατέρα του Κάδμου, που στην πορεία αναζήτησης της αδελφής του φτάνει στη Σαμοθράκη, όπου παντρεύεται την Αρμονία, πρώτος γάμος στον οποίο παρευρίσκονται θεοί και άνθρωποι· το ζεύγος συνδέεται με τα μυστήρια της Σαμοθράκης και με τον Διόνυσο.

Οι θεοί στους οποίους θυσιάζει ο Αλέξανδρος είναι κατ’ ουσίαν οι θεοί της Σαμοθράκης. Η πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι ο μεγάλος Κάβειρος της Σαμοθράκης είναι ο Ποσειδών, ένας όμως Παλαιοποσειδών*****, με διευρυμένες ιδιότητες, όχι μόνο θαλάσσιος αλλά και χθόνιος, θεός τόσο του κάτω κόσμου όσο και του πάνω, Άδης αλλά και Δίας μαζί -στη Μακεδονία, εξάλλου, αλλά και στη Θεσσαλία, ο Ποσειδώνας λατρεύεται ως θεός των ποταμών και των πηγαίων υδάτων, οπότε εύλογη είναι η επίκλησή του για γονιμότητα, που απευθύνεται προφανώς στη χθόνια υπόστασή του. Έδειξε επίσης ότι συνοδοί των Μεγάλων Θεών ήταν οι Διόσκουροι, στους οποίους επίσης θυσιάζει ο Αλέξανδρος. Ο Αλέξανδρος θυσιάζει στους θεούς που ο οίκος του αναγνώριζε ως αρχέγονους, και στο τέλος της εκστρατείας του στήνει βωμούς στο πρώτο θεϊκό ζευγάρι. Η Ολυμπιάδα είχε πει ότι ο Δίας Άμμων ήταν ο πατέρας του, διογενής δηλαδή και αυτός όπως και ο Ηρακλής και οι Διόσκουροι, θεόπαιδο, δημιούργημα ενός ιερού γάμου σαν αυτού που τελούνταν στα μυστήρια της Σαμοθράκης.

Τι όμως εννοούσε η Ολυμπιάδα ονομάζοντας τον Δία πατέρα του και γιατί ο Αλέξανδρος αρνιόταν τη θεϊκή καταγωγή του, ακόμη κι όταν μετά την επίσκεψή του στο μαντείο του Άμμωνα διαδόθηκε ότι κατάγεται από αυτόν; Αν όμως εκλάβουμε τη λέξη πατέρας με τη σημασία του πατρώος, πατρογονικός, τότε η Ολυμπιάδα δεν κάνει τίποτε άλλο από το να μυεί τον γιο της στα Μυστήρια της Σαμοθράκης και της αρχέγονης λατρείας· εξάλλου, ο γάμος της με τον Φίλιππο στη Σαμοθράκη έγινε μέσα στα πλαίσια των Μυστηρίων καθιστώντας τον γιο της γόνο ενός ιερού γάμου. Όταν λοιπόν επισκέπτεται το μαντείο του Άμμωνα, όταν ο Άμμων του αποκαλύπτει σε ποιους θεούς να θυσιάσει στο τέλος του ταξιδιού του, όταν ο Αλέξανδρος θυσιάζει συνεχώς στους προγόνους του και στον Διόνυσο, στην ουσία αναβαπτίζεται στην αρχέγονη θρησκεία. Το ταξίδι προς τα μπρος είναι ταξίδι προς τα πίσω. Και σε αυτό εμμένουν και στα ελληνιστικά χρόνια μέσα και από τη θεοποίηση του Αλεξάνδρου ως Διονύσου μετά τον θάνατό του ως αποτέλεσμα πτολεμαϊκών γενεαλογικών δέντρων, οπότε ο Αλέξανδρος εμφανίστηκε σαν απόγονος του Διόνυσου, ως alium Liberum patrum. Στην περίπτωση του Διόνυσου, ο Αλέξανδρος λειτουργούσε ως πρότυπο που σαν κατακτητής γινόταν η μυθολογική ανύψωση του Αλεξάνδρου (Q. Curtius Rufus, IX 8,3): και οι δυο γιοι του Αιγύπτιου Άμμωνα Δία, και οι δυο κατακτητές της Ινδίας. Όπως ο Ηρακλής και ο Διόνυσος, γιοι του Δία, ήταν και άνθρωποι και θεοί, η ίδια δυνατότητα παρουσιαζόταν και με τον Αλέξανδρο. Η μυθολογική αλληγορία της κατάκτησης συνέδεε το ιστορικό πρόσωπο με τον θεό και τον αποθέωνε. Βεβαίως, ως κατακτητής ο Αλέξανδρος δεν μπορούσε παρά να παρασταθεί και σαν Άρης.
Και οι δυο [Διόνυσος και Ηρακλής] είναι γιοι του Δία, και οι δυο
πολεμιστές, και οι δυο από τη Θήβα,
ο πόλεμος έφερε και στους δυο τον θύρσο, το ρόπαλο, τη φήμη·
κοντά βρίσκονται τα αγάλματα των δυο [...]
Και τους δυο η Ήρα εχθρευόταν, και οι δυο βγήκαν από τη φωτιά
και ανυψώθηκαν από τον πλούτο της γης στους θεούς.
(Sabellicus, B VI 9)
Μια τελευταία παρατήρηση για το θέμα αυτό. Οι ανώτεροι αξιωματικοί του στρατού του Αλεξάνδρου και ο ίδιος ο Αλέξανδρος οργάνωναν και συμμετείχαν σε συμπόσια******, στα οποία έτρωγαν και έπιναν υπερβολικά, κάτι που παραπέμπει στην αρχέγονη αντίληψη ότι αυτός που τρώει και πίνει πολύ, όπως λ.χ. ο Ηρακλής, είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος.
-------------------------------
* Η σκηνή των φιδιών που πίνουν γάλα από το στήθος των γυναικών ανακαλεί στίχους από τις Βάκχες του Ευριπίδη: Άλλες, που εγκατέλειψαν τα βρέφη τους νεότοκες / και το στήθος τους έσφυζε, / κρατούσαν στην αγκαλιά τους ζαρκάδι ή άγρια λυκόπουλα / και τους έδιναν άσπρο γάλα. (στ. 699-701).

** Σαβάζιος
Σαβαζίων γοῦν μυστηρίων σύμβολον τοῖς μυουμένοις ὁ διὰ κόλπου θεός· δράκων δέ ἐστιν οὗτος͵ διελκόμενος τοῦ κόλπου τῶν τελουμένων […]
(Κλήμης Αλ., Προτρ. 2.16.2.1-3 και Ευσ., Προπ. Ευαγγ. 2.3.20.2)
ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις τοὺς καλοὺς θιάσους ἄγων διὰ τῶν ὁδῶν͵ τοὺς ἐστεφανωμένους τῷ μαράθῳ καὶ τῇ λεύκῃ͵ τοὺς ὄφεις τοὺς παρείας θλίβων καὶ ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς αἰωρῶν͵ καὶ βοῶν 3εὐοῖ σαβοῖ͵3 καὶ ἐπορχούμενος 3ὑῆς ἄττης ἄττης ὑῆς͵ ἔξαρχος καὶ προηγεμὼν καὶ κιττοφόρος καὶ λικνοφόρος καὶ τοιαῦθ΄ ὑπὸ τῶν γρᾳδίων προσαγορευόμενος͵
(Δημ., π. Στεφ. 260.2-8)

*** Αργότερα, ο Γαλέριος, ο φιλόδοξος και σκληρός καίσαρας του ανατολικού τμήματος της αυτοκρατορίας, ιδιοποιήθηκε τον μύθο της θεϊκής σύλληψης του Αλεξάνδρου –ἐν μορφῇ δράκοντος συνευναζόμενον τῇ γυναικί τὸν θεὸν. Όταν εκδίωξε τους Πέρσες του Ναρσή από την Αρμενία και αιχμαλώτισε τη μεγάλη βασίλισσα και το χαρέμι, επέστρεψε από την Ασία ως νέος Αλέξανδρος.

****Θεοποίηση Αλεξάνδρου
ἄρξαι δὲ τοῦ λόγου Ἀνάξαρχον͵ ὡς πολὺ δικαιότερον ἂν θεὸν νομιζόμενον Ἀλέξανδρον Διονύσου τε καὶ Ἡρακλέους͵ μὴ ὅτι τῶν ἔργων ἕνεκα ὅσα καὶ ἡλίκα καταπέπρακται Ἀλεξάνδρῳ͵ ἀλλὰ καὶ ὅτι Διόνυσος μὲν Θηβαῖος ἦν͵ οὐδέν τι προσήκων Μακεδόσι͵ καὶ Ἡρακλῆς Ἀργεῖος͵ οὐδὲ οὗτος προσήκων ὅτι μὴ κατὰ γένος τὸ Ἀλεξάνδρου· Ἡρακλείδην γὰρ εἶναι Ἀλέξανδρον· Μακεδόνας δὲ ἂν τὸν σφῶν βασιλέα δικαιότερον θείαις τιμαῖς κοσμοῦντας.
(Αρριανός Αλεξάνδρου ανάβασις 4.10.6-7)

*****Ποσειδώνας
Ο Ποσειδώνας εμφανίζεται στη Γιγαντομαχία ως υπεύθυνος για μια σειρά από γεωλογικά φαινόμενα, όπως η διαμόρφωση της γήινης επιφάνειας με βουνά, κοιλάδες, νησιά, πορθμούς, ισθμούς κτλ., εμφανίζεται δηλαδή περισσότερο ως χθόνιος θεός παρά ως θαλασσινός, όπως προδίδει το όνομά του και διάφορα επίθετα που του αποδίδονται.
Ότι ο Ποσειδών ήταν θεός, με διευρυμένες ιδιότητες, θαλάσσιος και χθόνιος, θεός τόσο του κάτω κόσμου όσο και του πάνω, Άδης αλλά και Δίας μαζί, φανερώνεται από τα επίθετα που αποδίδονται γενικά στον θεό –Πελάγιος και Πελαγαίος αλλά και Γαίης Κινητήρ, Γαιήοχος, Μοχλευτήρ, Σεισίχθων, Δαμασίχθων, Ελασίχθων, Ενοσίγιαος κ.τ.λ., αλλά και από την παράδοση που τον θέλει σύζυγο της Δας, της Γης, συγκυρίαρχος των Δελφών μαζί της, σύζυγο της Δήμητρας, αλλά και θεοτήτων θαλασσινών, της Αμφιτρίτης και της Αλίας/Λευκοθέας, γνωστός ήδη από τις πινακίδες της Κνωσού και της Πύλου.
Ειδικά για τον μακεδονικό χώρο, ενδεικτικά αναφερόμαστε σε ορισμένα ευρήματα που υποδεικνύουν τη χθόνια υπόσταση του Ποσειδώνα: Σε αναθηματική επιγραφή που βρέθηκε στο Ποσείδι, σε μελαμβαφές όστρακο του 5ου αι. π.Χ., ο άγνωστος αναθέτης επικαλείται τη βοήθεια του «γαιαόχου κυανοχαίτα» Ποσειδώνα, «επαναλαμβάνοντας ίσως στίχο της Οδύσσειας, όπου ο κύκλωπας Πολύφημος απευθύνεται στον πατέρα του Ποσειδώνα: κλῦθι͵ Ποσείδαον γαιήοχε κυανοχαῖτα» (Οδ., 9.528). Και στο Τσιφλίκι της Νάουσας σε αναθηματική, από γυναίκα, πλάκα με ανάγλυφη παράσταση ανδρικού μορίου αναγράφεται η δίστιχη επιγραφή ΠΟΣΕΙΔΩΝΙ ΚΑΤ ΕΥΧΗΝ.

******Συμπόσια
Ο Πλούταρχος παραδίδει ότι οι Αθηναίοι πρέσβεις επαίνεσαν τον Φίλιππο Β’ λέγοντας «ὡς καὶ λέγειν δυνατώτατον καὶ κάλλιστον ὀφθῆναι καὶ νὴ Δία συμπιεῖν ἱκανώτατον» (Πλούταρχος, Δημοσθ. 16.4.2). Ο Πλούταρχος μετέφερε την αντίληψη «τοῦ αὐτοῦ ἀνδρός ἐστι καὶ φάλαγγα συστῆσαι φοβερωτάτην καὶ συμπόσιον ἥδιστον͵ ἀμφότερα γὰρ εὐταξίας εἶναι» (Πλούταρχος, Ηθικά 9.615.F1-3). Παρόμοιες είναι οι αναφορές του Αιλιανού για τέσσερις από τους Σελευκίδες, τον Αντίοχο τον δεύτερο, τον τρίτο, τον τέταρτο και τον πέμπτο (Αιλιανός, Var. Hist.II 41).
Παραδίδεται, ακόμη, ότι απαγορευόταν η  πόση και η κατάκλιση στον χώρο του συμποσίου σε όσους, αν και είχαν υπερβεί το 18ο έτος της ηλικίας τους, δεν είχαν σκοτώσει κάπρο χωρίς τη χρήση διχτυού:
Ἡγήσανδρος δέ φησιν  FGH  IV  419  οὐδὲ ἔθος εἶναι ἐν Μακεδονίᾳ κατακλίνεσθαί τινα ἐν δείπνῳ͵ εἰ μή τις ἔξω λίνων ὗν κεντήσειεν· ἕως δὲ τότε καθήμενοι ἐδείπνουν. Κάσανδρος οὖν πέντε καὶ τριάκοντα ὢν ἐτῶν ἐδείπνει παρὰ τῷ πατρὶ καθή μενος͵ οὐ δυνάμενος τὸν ἆθλον ἐκτελέσαι καίπερ ἀν δρεῖος γεγονὼς καὶ κυνηγὸς ἀγαθός.
[Μετάφραση]
Ο Ηγήσανδρος λέει (FGH  IV  419) ότι στη Μακεδονία δεν συνηθιζόταν να κατακλίνεται στο δείπνο αυτός που δεν είχε σκοτώσει κάπρο χωρίς τη βοήθεια διχτυού· μέχρι τότε δειπνούσε καθισμένος. Ο Κάσσανδρος λοιπόν, αν και ήταν τριάντα πέντε ετών, δειπνούσε καθισμένος δίπλα στον πατέρα του, επειδή δεν μπόρεσε να επιτελέσει το κατόρθωμα, αν και είχε γίνει γενναίος άνδρας και σπουδαίος κυνηγός.
(Αθήν., Δειπν. 1.31.6-12)

Σχηματισμός επίγνωσης στο εδώ και τώρα

Η Θεωρία της Gestalt τόσο στην πρακτική όσο και στη μέθοδό της είναι επικεντρωμένη, ως προσέγγιση στο παρόν. Και τόσο η επίγνωση όσο και το πεδίο, που είναι οι κυρίαρχες ιδέες της, έχουν νόημα στην παρούσα στιγμή. Στο τώρα. Πολλά σημαντικά ρεύματα φιλοσοφικά, πνευματικά, πολιτικό, επιστημονικά ή ψυχολογικά όπως και η θεραπεία Gestalt, συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στη φαινομενολογία αυτής της επίγνωσης. Υπάρχουν βέβαια και άλλες προσεγγίσεις που αυτήν την οπτική τη θεωρούν δεδομένη ή άλλες που την αμφισβητούν.

Η Gestalt ως ολιστική θεραπεία


Η ψυχολογία Gestalt επικεντρώνεται στη δομή και τη φύση της διαδικασίας της αντίληψης. Η διαδικασία αυτή αναπόφευκτα λαμβάνει χώρα στο παρόν. Εξ ορισμού, αντίληψη σημαίνει τι λαμβάνει κάποιος στο τώρα. Επίσης, πολλοί τομείς της έρευνας και της γνώσης είναι εστιασμένοι στο τώρα, όπως η φυσική, η χημεία, η ιατρική, η αρχιτεκτονική. Άλλοι τομείς, όπως η αστρονομία, η κοινωνιολογία, οι πολιτικές επιστήμες, μελετούν το εξειδικευμένο εύρος του παρελθόντος, και άλλοι τομείς, όπως η ιστορία, η νομική, η γεωλογία, ερευνούν το πριν, καθώς και το τώρα.

Η Gestalt, ως θεραπεία ολιστική, επικεντρώνεται στο τώρα, καθώς διαφορετικά αδυνατείς να λάβεις ολιστική οπτική. Ολιστική οπτική έχεις όταν ερευνάς το όλον του Παρόντος χρόνου. Ως θεραπεία φαινομενολογική, επίσης, μελετά γεγονότα τα οποία παρατηρούνται στον παρόντα χρόνο. Ως θεραπεία υπαρξιακή, μελετά τη φύση, το νόημα της ζωής και του θανάτου, τις ανθρώπινες σχέσεις, τη σχέση του ανθρώπου με την εξουσία (έξωθεν ουσία) , ακόμα και με τον Θεό ή την ανώτερη δύναμη στον παρόντα χρόνο.

Όμως και άλλες προσεγγίσεις, αν όχι εστιάζουν, πάντως συμπεριλαμβάνουν το εδώ και τώρα, όπως η Ψυχανάλυση, με την αναφορά της στη μεταβίβαση-αντιμεταβίβαση ή η προσέγγιση του Reich, που κοιτά πως το σώμα καταγράφει την εμπειρία του τώρα. Το ''πως'' και "τι" που εξερευνά ο θεραπευτής έχουν αξία όταν επικεντρώνονται στο παρόν, στο τώρα. Αυτό που είναι σημαντικό και ισχύει είναι αυτό που πραγματικά συμβαίνει τώρα και όχι αυτό που εν δυνάμει θα μπορούσε να συμβεί, αν αυτό ή αν εκείνο. Επίσης, δεν είναι αυτό που έχει ήδη συμβεί. Δηλαδή, σημασία έχει η δράση του τώρα και όχι η αντίδραση του παρελθόντος ή η κίνηση του μέλλοντος.

Το Εδώ και Τώρα


Με την έννοια του χρόνου έχουμε το τώρα και με την έννοια του χώρου το εδώ. Πίσω από αυτήν τη φράση βρίσκεται η ιδέα ότι η παρατήρηση, η περιγραφή και η μελέτη του τι και πως είναι διαθέσιμα ως μορφή στο εδώ και τώρα. Αυτή η οπτική μας επιτρέπει να κατανοήσουμε και να συναντήσουμε έναν άλλο άνθρωπο ικανοποιητικά. Η προσέγγιση του εδώ και τώρα διαφέρει από τις ιστορικές προσεγγίσεις που βλέπουν το Τώρα μόνο ως συνέπεια του Παρελθόντος. Aυτές οι προσεγγίσεις, ενώ στέκονται στο τώρα, εστιάζουν πίσω στο παρελθόν και έχουν ως βασική ερώτηση το γιατί. Αυτό αναζητούν να ανακαλύψουν. Γιατί συνέβη κάτι πριν. Επιθυμούν την ερμηνεία του φαινομένου, όχι τη συνάντηση. Η ερμηνεία έχει όμως απόσταση και πιθανόν μη συναισθηματική εμπλοκή. Είναι voητική, ασφαλής συναισθηματικά, διαδικασία. Και είναι ασφαλής καθώς, όπως έχουμε πει, συναίσθημα είναι η επαφή με το όχι εγώ, είναι πίεση, είναι φθορά, τριβή, θάνατος.

Αν όμως ο θεραπευτής δεν αντέχει το ''θάνατό του'' δεν θα μπορέσει να στηρίξει τον θεραπευόμενο του να αντέξει τον δικό του. Στην πραγματικότητα, μεταφορικό ή κάποιες φορές και κυριολεκτικά, πάντα για θάνατο μιλάμε, αφού τα πάντα είναι επαφή με μια μορφή ενδιαφέροντος και, όταν αυτή καλύψει την ανάγκη μας, περνάμε στην επόμενη και η προϋπάρχουσα πεθαίνει. Ενδυναμώνουμε λοιπόν τον άνθρωπο να αντέχει τα αντίο, τους αποχωρισμούς, τη φθορά, τις ρυτίδες, τις αρρώστιες και τον τελικό κυριολεκτικό θάνατο. Ενδυναμώνουμε επίσης την επαφή και τη διάκριση σε σχέση με τις ανάγκες του, ώστε να αυξηθεί η επίγνωσή του γι' αυτές. Είναι, βέβαια, προϋπόθεση πρώτα εμείς να αντέχουμε με αλήθεια και αυθεντικότητα όλα τα παραπάνω.

Οι ερωτήσεις της Gestalt


Η Gestalt, εστιάζοντας στη διεύρυνση αντοχής των συναισθημάτων, έχει ως βασική ερώτηση το ''τι'' και το ''πως''. Το να κατανοείς μέσα από το γιατί μερικές φορές σε φέρνει σε αντίθεση με το να υπάρχεις. Όπως πιστεύουν και οι Κινέζοι: Οι πίσω φανοί λίγο φωτίζουν το δρόμο μπροστά.
Οι ερωτήσεις, λοιπόν, της Gestalt είναι του Τύπου:
  • Τι είναι αυτό;
  • Πώς βιώνεις την εμπειρία του;
  • Από τι αποτελείται;
  • Πώς το βιώνεις εσύ τώρα;
  • Πώς υπάρχει μέσα σου τώρα;
Η Gestalt εστιάζει στο να συναντήσει και να εκτιμήσει το τώρα, αφού το τώρα συμπεριλαμβάνει το παρελθόν. Ακόμα και όταν θυμάμαι κάτι που συνέβη πριν από 15 χρόνια, τώρα το θυμάμαι. Πόσα, λοιπόν, χάνουν οι άνθρωποι που εστιάζουν στο πριν και στο μετά, τη στιγμή που όλα συμβαίνουν στο τώρα .

Κάποιες Ανατολικές θεωρίες πρεσβεύουν ότι, στην ουσία, μόνο το τώρα υπάρχει. Είναι ίσως το κομμάτι της πίστης ή η δέσμευση της Gestalt, όσον αφορά την ανθρώπινη φύση, αυτό που την κάνει να εστιάζει στο παρόν και που ζητά τη σύνδεση μαζί του. Την απορρόφησή του, την αφομοίωσή του, όταν αυτό είναι θρεπτικό για τον οργανισμό ή την απόρριψή του όταν αυτό είναι τοξικό για εκείνον. Η εστίαση στο Παρόν δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να ζει μια ζωή που δεν θα είναι απλώς ό,τι καλύτερο κάτω από τις δεδομένες υπάρχουσες συνθήκες, αλλά θα τον βοηθήσει και θα τον στηρίξει να αποδεχτεί τις δοσμένες υπάρχουσες συνθήκες.
 

Η επίγνωση του εδώ και τώρα


Η επίγνωση του εδώ και τώρα δεν είναι η γνωστή παθητική διαδικασία που αφορά την επίγνωση και την αντίληψη, όπως την έχουμε μάθει - σαν τα κύματα του ήχου ή του φωτός που χτυπούν τα αυτιά ή τα μάτια μας παθητικά, για παράδειγμα. Κατά την Gestalt, υπάρχει και η ενεργητική αντίληψη, η οποία δεν κοντρολάρεται μόνο από την ισχύουσα κατάσταση του περιβάλλοντος, όπως στην παθητική αντίληψη, αλλά και από τον οργανισμό. Η Gestalt θεωρεί την επίγνωση ως διάδραση οργανισμού και περιβάλλοντος. Πότε ο οργανισμός, πότε το περιβάλλον είναι ενεργά και παθητικά με τη σειρά τους.

Για παράδειγμα, σκεφτείτε ότι το ενδιαφέρον σας για όσα διαβάζετε αυτή τη στιγμή χάνεται, έχοντας επίγνωση ότι πεινάτε. Μόλις ακούσατε και νιώσατε την κοιλιά σας να γουργουρίζει και να διαμαρτύρεται. Το βιβλίο, το στυλό, η θέση που κάθεστε, η στάση σας αν διαβάζετε όρθιοι, όλα ξεθωριάζουν από την επίγνωση, καθώς ξεκινάτε να σκέφτεστε τι υπάρχει μέσα στο ψυγείο ή αν ο φούρνος απέναντι είναι ανοιχτός τέτοια ώρα. Πηγαίνετε στο ψυγείο και ανοίγετε την πόρτα του. Ψάχνετε με χέρια και μάτια τι υπάρχει, μετατοπίζοντας μπολ, τυριά, βάζα. Παρατηρήστε πώς και πόσο η επίγνωση παίρνει μορφή και δομή από αυτό που εσείς θεωρείτε σημαντικό με βάση την ανάγκη σας και πως παίρνει μορφή και δομή η πραγματικότητα σας αντίστοιχα. Βλέπετε αυτό που είναι σημαντικό για εσάς στο τώρα σας, αυτή την πεινασμένη στιγμή σας, και πλησιάζετε το πεδίο με το σώμα σας.

Ψάχνετε στο ψυγείο, εστιάζεστε στο ψυγείο και στο περιεχόμενό του και όχι στον σκουπιδοτενεκέ, στο νεροχύτη ή στον άδειο πάγκο της κουζίνας. Και όσα δεν είναι σημαντικά στο τώρα σας, για παράδειγμα η θεία Κωνσταντίνα, η εργασία της σχολής, οι σεξουαλικές σας προτιμήσεις, είναι φαινομενολογικά άσχετα στο τώρα σας. Σε αυτή σας τη στιγμή δεν υφίστανται. Τα εξαφανίζετε. Τρώτε. Προς στιγμή, αφού νιώσετε πληρότητα, λέτε να γυρίσετε να συνεχίσετε το διάβασμα . Όντας σε επαφή με το σώμα σας, το οποίο βάρυνε από το φαγητό έρχεστε σε επίγνωση με το ότι, στο τώρα, η ανάγκη σας δεν είναι το διάβασμα. Ξεκινάει μια καινούργια ''μορφή'', η οπoία έχει να κάνει με την ανάγκη για ύπνου. Κλείνετε την προηγούμενη, λέγοντας αντίο στο φαγητό και κατευθύνεστε προς το κρεβάτι ή τον καναπέ κ.ο.κ.
Όταν μια μορφή ολοκληρώνεται νιώθουμε πληρότητα. Η ολοκλήρωση συμπεριλαμβάνει και το αντίο, το θάνατο της μορφής.

Τι είναι το όλον για την Gestalt;


Στην πληρότητα δομείται το όλον. Το όλον είναι διαφορετικό και περιεκτικότερο από αυτό που θα είχατε αν αθροίζατε τα μέρη του. Αν κοιτάξετε τα πέντε δάχτυλά σας, την παλάμη σας, το πάνω μέρος της παλάμης, δεν θα επαρκούσαν από μόνα τους τα μέρη για να μας πουν τι είναι το χέρι. Το χέρι είναι μια ενότητα μερών και γίνεται αντιληπτό μόνο ως όλον, ως ολότητα. Τι είναι λοιπόν το ''όλον'' ; Είναι μία μετάφραση της λέξης  Gestalt, Είναι κάτι που βιώνεται ως ένα, Παρόλο που συντίθεται από πολλά. Λέω μία μετάφραση, γιατί στα Γερμανικά σημαίνει ως λέξη και άλλα που η ελληνική γλώσσα δεν μπορεί να αποδώσει, όπως και η αγγλική.

Στα Ελληνικά η λέξη Gestalt μεταφράζεται ως μορφή, σημείο, όλο, ολότητα. Στο Αγγλικά ως whole, figure, configuration. Στα Γερμανικά, όμως, σημαίνει και κότι παραπάνω. Όμως, στην ουσία, εννοεί το όλον ως ολότητα. Ο,τιδήποτε βιώνεται ως ολότητα είναι Gestalt. Ο άνθρωπος, για παράδειγμα, είναι μια ολότητα, μια Gestalt που αποτελείται, από μέρη, π.χ. καρδιά, εγκέφαλο, ιστορία, και κάθε μέρος είναι μια άλλη Gestalt που αποτελείται από μέρη, π.χ. κοιλίες, υπόφυση, Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτά τα μέρη είναι μια άλλn Gestalt, που αποτελείται από άλλα μέρη, π.χ. αιμοσφαίρια, ορμόνες, Γερμανοί κ.ο. κ., και ολα το μέρη και όλες οι Gestalt είναι το πεδίο μέσα σε ένα άλλο πεδίο και όλα είναι συνδεδεμένα και σε διάδραση.

Όταν το πρωτοσυνειδητοποίησα, σκέφτηκα αρχικά τη ρωσική κούκλα ματριόσκα ή μπάμπουσκα και μετά το πόσο σύνθετη είναι η ζωή ως διαδικασία πορείας, από τη γέννηση στο θάνατο. Είπα αστειευόμενη (ανάκλαση): Δεν είναι μπάχαλο η ζωή μου. Μια χαρά είναι, εφόσον, τελικά , μπάχαλο είναι η ζωή!

Η ολότητα του ανθρώπου


Θαύμα η ανθρώπινη φύση και η ζωή. Μία ζωή δεν φτάνει να την γνωρίσεις, να την αντιληφθείς, να την ζήσεις! Κάθε άτομο, λοιπόν, είναι μέρος του όλου. Μέρος του γάμου του, της σχέσης του, της ομάδας του, της τάξης του, του κόσμου όλου. Το όλον εμπεριέχεται στη φύση του βιώματος της κάθε ύπαρξης. Είναι η υπαρξιακά εγγενής κατάστασή μας. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να σχηματοποιούμε ενότητες. Έτσι λειτουργεί ο εγκέφαλός μας. Το πώς τις σχηματίζουμε, το μελετά η Ψυχολογία Gestalt και έχει βρει τους νόμους και τους κανόνες του εγκεφάλου. Αξίζει να διαβάσετε τη θεωρία της αντίληψης της ψυχολογίας Gestalt. Είναι εντυπωσιακή διαδικασία. Σαν μαγικός είνα ο τρόπος αντίληψης. Υπάρχει αφ ' εαυτού του χωρίς τη δική σας παρέμβαση. Aυτός θα κάνει αυτό που ξέρει να κάνει.

Η Θεωρία της Gestalt, λοιπόν, θεωρεί ποιότητα καλής, υγιούς ζωής την ολότητα του ανθρώπου, την ένωση δηλαδή του νου του σώματος, της πνευματικότητας, της ενέργειας και των συναισθημάτων του, σε κάθε Eδώ και Τώρα του και σε σχέση με τη διάδρασή του και με τις ανάγκες του περιβάλλοντος, αντίστοιχα, σε κάθε εδώ και τώρα.

Ερρίκο Μαλατέστα: To ζήτημα του έρωτα

Κατ’ αρχάς, μπορεί να φανεί περίεργο το ότι το ζήτημα του έρωτα, καθώς και όλα τα συναφή με αυτό, απασχολεί τόσο πολύ έναν μεγάλο αριθμό ανδρών και γυναικών, την στιγμή που υπάρχουν άλλα προβλήματα πιο επείγοντα, αν όχι πιο σημαντικά, τα οποία θα έπρεπε να συγκεντρώνουν όλη την προσοχή και όλη την ενεργητικότητα εκείνων, οι οποίοι αναζητούν τρόπους προκειμένου να θεραπεύσουν τα δεινά τα οποία ταλανίζουν την ανθρωπότητα.

Καθημερινά συναντάμε ανθρώπους που συνθλίβονται υπό το βάρος των θεσμών της εποχής μας· ανθρώπους υποχρεωμένους να διατρέφονται άσχημα- ανθρώπους που ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν να βυθισθούν στην έσχατη εξαθλίωση, επειδή δεν έχουν εργασία ή εξ αιτίας κάποιας αρρώστιας· ανθρώπους που στερούνται τα ευεργετήματα και τις απολαύσεις των τεχνών και των επιστημών ανθρώπους καταδικασμένους να περάσουν όλη τους την ζωή χωρίς να μπορούν ούτε μια μέρα να είναι αφέντες του εαυτού τους, πάντοτε εξαρτημένους από τα αφεντικά ή την αστυνομία· ανθρώπους για τους οποίους το δικαίωμα να έχουν οικογένεια δεν είναι παρά μια αιματοβαμμένη φάρσα.

Οι άνθρωποι αυτοί, ωστόσο, δεν θα αποδεχθούν τα μέσα που τους προτείνουμε για να απαλλαγούν από την πολιτική και οικονομική σκλαβιά, εάν προηγουμένως δεν μπορέσουμε να τους εξηγήσουμε με ποιόν τρόπο, μέσα σε μια ελευθεριακή κοινωνία, θα μπορέσει να ικανοποιηθεί η ερωτική ανάγκη και πώς εμείς αντιλαμβανόμαστε την οργάνωση της οικογένειας.

Και, φυσικά, αυτή η ανησυχία εντείνεται και οδηγεί στην παραμέληση -συχνά δε- ακόμη και στην περιφρόνηση των υπολοίπων προβλημάτων, ιδιαίτερα από άτομα τα οποία έχουν επιλύσει το πρόβλημα της πείνας και βρίσκονται στην φυσιολογική κατάσταση να μπορούν να ικανοποιούν τις πλέον επιτακτικές ανάγκες τους, εφ’ όσον ζουν σε ένα περιβάλλον σχετικής ευμάρειας.

Αυτό το γεγονός εξηγείται, εάν λάβει κανείς υπ’ όψιν τον τεράστιο ρόλο που παίζει ο έρωτας στην ηθική και υλική ζωή του ανθρώπου, δεδομένου ότι η εστία, η οικογένεια, είναι ο χώρος στον οποίο ο άνδρας και η γυναίκα περνούν το μεγαλύτερο και καλύτερο μέρος της ζωής τους.

Εξηγείται επίσης από μια τάση προς το ιδανικό, η οποία διαποτίζει το ανθρώπινο πνεύμα από την στιγμή που αυτό αποκτά αυτοσυνείδηση.

Όσο οι άνθρωποι θα υποφέρουν, χωρίς να συνειδητοποιούν τα βάσανα τους, χωρίς να προσπαθούν να απαλλαγούν από αυτά, χωρίς να επαναστατούν, θα ζουν όπως τα κτήνη που δέχονται την ζωή όπως την βρίσκουν.

Από την στιγμή όμως που αρχίζουν να σκέπτονται και να κατανοούν ότι τα βάσανα τους δεν οφείλονται σε κάποιες ανυπέρβλητες φυσικές αντιξοότητες, αλλά σε ανθρώπινες αιτίες, τις οποίες οι άνδρες και οι γυναίκες μπορούν να εξαλείψουν, αισθάνονται συνακόλουθα την αναγκαιότητα μιας τελειοποίησης, και θέλουν -αυτό είναι, τουλάχιστον, το ιδανικό τους- να απολαύσουν τα αγαθά μιας κοινωνίας στην οποία θα βασιλεύει η απόλυτη αρμονία και στην οποία ο πόνος θα έχει εντελώς και για πάντα εξαλειφθεί.

Αυτή η τάση είναι πολύ χρήσιμη, εφ’ όσον μάς ωθεί να βαδίσουμε προς τα εμπρός. Μπορεί, ωστόσο, να αποδειχθεί επιζήμια, εάν, υπό το πρόσχημα ότι κανείς δεν μπορεί να φθάσει στην τελειότητα και ότι είναι αδύνατον να εξαλειφθούν όλοι οι κίνδυνοι και όλα τα ελαττώματα, μάς ωθεί να παραμελούμε όλα όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε, συνεχίζοντας να ζούμε όπως μέχρι τώρα.

Τώρα, λοιπόν, και ας το πούμε ευθέως, δεν διαθέτουμε καμία λύση για να αντιμετωπίσουμε τα βάσανα που προέρχονται από τον έρωτα, εφ’ όσον αυτά δεν μπορούν να εξαλειφθούν με κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, ούτε καν με μια αλλαγή των συνηθειών μας. Τα βάσανα αυτά είναι ήδη προκαθορισμένα από κάποια βαθιά αισθήματα, θα μπορούσαμε να πούμε έμφυτα, του ανθρώπου, και μεταβάλλονται, όποτε μεταβάλλονται, μόνο μέσω μιας βραδείας εξέλιξης και κατά τρόπο που δεν είμαστε σε θέση να προβλέψουμε.

Θέλουμε την ελευθερία. Θέλουμε οι άνδρες και οι γυναίκες να μπορούν να ερωτεύονται και να ενώνονται ελεύθερα, χωρίς άλλο κίνητρο εκτός από τον έρωτα, χωρίς καμία νομική, οικονομική και φυσική βία.

Η ελευθερία όμως, έστω και αν είναι η μοναδική λύση που μπορούμε και οφείλουμε να προτείνουμε, δεν επιλύει ριζικά το πρόβλημα, δεδομένου ότι για να ικανοποιηθεί ο έρωτας έχει ανάγκη από την συμφωνία δύο ελευθεριών, οι οποίες συχνά δεν εναρμονίζονται διόλου, και ότι η ελευθερία να κάνει κανείς ό,τι θέλει, δεν είναι παρά μια φράση κενή νοήματος, όταν κάποιος δεν μπορεί να θέλει κάτι.
 
Ερρίκο Μαλατέστα, Προς μια ελεύθερη κοινωνία

Ζαν Κοκτώ: Η Ψεύτρα

Θα ήθελα να λέω πάντα αλήθεια. Αγαπώ την αλήθεια. Μα εκείνη δεν μ’ αγαπά.

Αυτή είναι η πραγματική, η αληθινή αλήθεια. Η αλήθεια, δεν μ’ αγαπά.

Μόλις την ξεστομίσω, αλλάζει μορφή και γυρίζει εναντίον μου.

Μοιάζω να λέω ψέματα και όλοι με στραβοκοιτάζουν.

Κι ωστόσο είμαι απλή, δεν μου αρέσει το ψέμα.

Το ψέμα σέρνει πίσω του φοβερές σκοτούρες, σε παρασέρνει και πιάνεσαι στην παγίδα του και παραπατάς και πέφτεις και όλοι γελάνε και σε κοροϊδεύουν…

Όταν με ρωτάνε κάτι, θέλω να τους απαντήσω αυτό που σκέφτομαι, θέλω να τους απαντήσω την αλήθεια. Η αλήθεια με γαργαλάει…

Όμως δεν ξέρω τι παθαίνω τότε… Με πιάνει αγωνία, πανικός, φόβος να μη φανώ γελοία και… λέω ψέματα. Λέω ψέματα. Και …τετέλεσται.

Είναι πολύ αργά πια για να τα πάρω πίσω. Κι έτσι και πατήσεις το ένα σου πόδι μέσα στο ψέμα, χάθηκες. Χώνεσαι μέσα μέχρι το λαιμό. Και δεν είναι διόλου ευχάριστα, σας τ’ ορκίζομαι.

Ενώ είναι τόσο εύκολο να λες αλήθεια...

Ω, θ’ αλλάξω. Άλλαξα κιόλας. Δεν θα ξαναπώ ψέματα.

Θα βρω ένα σύστημα να μη λέω πια ψέματα, να μη ζω μέσα σ’ αυτό το χάος της ψευτιάς.

Θα γιατρευτώ. Θα βγω από 'κει μέσα.

Κι άλλωστε, να η απόδειξη… Εδώ, μπροστά σας, δημοσία… ομολογώ και ξεσκεπάζω μπροστά στα μάτια σας, το βίτσιο μου.

Και μη φανταστείτε ότι η ειλικρίνειά μου είναι το αποκορύφωμα του βίτσιου μου, κάθε άλλο. Ντρέπομαι γι’ αυτό.

Μισώ τα ψέματά μου και θα έφτανα ως την άκρη του κόσμου να μην αναγκαστώ να κάνω αυτήν την εξομολόγηση…

Κι εσείς; Λέτε την αλήθεια;

Για σταθείτε, εγώ καθίζω τον εαυτό μου στο εδώλιο του κατηγορουμένου και δεν αναρωτήθηκα αν το δικαστήριο είναι άξιο να με κρίνει, να με αθωώσει ή να με καταδικάσει…
 
Ζαν Κοκτώ, Η Ψεύτρα

Να βρω το νόημα της ζωής ή να προσδώσω νόημα στη ζωή;

Για καθετί που κάνεις, οφείλεις να έχεις έναν σκοπό. Κάτι ικανό να σε παρακινήσει και να δώσει νόημα σε κάθε πράξη ή απραξία σου. Αυτό κι αν είναι συστατικό ευτυχίας. Σήμερα μη βγεις από το σπίτι, μην κινηθείς, μην ξαπλώσεις, μην αναπνεύσεις αν δεν συνδέσεις κάθε σου πράξη με έναν ανώτερο σκοπό. Έναν σκοπό άξιο της μεγαλοσύνης σου. Δεν χρειάζεται να επιλέξεις ανάμεσα στο αν θα βρεις το νόημα της ζωής σου ή αν θα προσδώσεις νόημα στη ζωή σου. Μπορείς να τα κάνεις και τα δύο ταυτόχρονα. Σκέφτηκες ποτέ ότι ίσως το νόημα της ζωής σου είναι να προσδίδεις νόημα σε κάθε στιγμή της ζωής σου;

Θα μπορούσε δηλαδή κάποιος να πει ότι το νόημα της ζωής είναι να προσδίδουμε νόημα σε κάθε στιγμή και όχι να αναζητάμε το νόημα στη ζωή;

Μα το να προσδίδεις νόημα σε κάθε στιγμή είναι ένας σκοπός ζωής από μόνος του. Από την άλλη, είναι ευκολότερο να προσδώσεις νόημα σ’ αυτό που ζεις αν πρώτα έχεις ανακαλύψει τον ανώτερο σκοπό σου.

Τι, γιατί, πώς;
Όταν ξέρεις το «τι» και το «γιατί», το «πώς» βρίσκει τρόπο να υλοποιηθεί.

Και πώς δίνουμε νόημα σε κάθε στιγμή;

Για οτιδήποτε κάνουμε πρέπει να γνωρίζουμε το «τι», το «γιατί» και το «πώς». Τι κάνουμε, γιατί το κάνουμε και πώς το κάνουμε. Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν το «τι» και κάτι λίγο από το «πώς». Γι’ αυτό δεν προχωρούν. Έστω ότι το «τι» για σένα, δηλαδή ο στόχος, είναι «Θέλω να αδυνατίσω». Το «πώς», δηλαδή το πλάνο δράσης, είναι: «Πρέπει να τρώω λιγότερο». Πόσο θα κρατήσει πιστεύεις η δίαιτά σου; Μία μέρα, δύο μέρες, μία βδομάδα;

Ναι, συνήθως δεν κρατάει πολύ.

Κι αυτό γιατί δεν έχεις προσδώσει νόημα στο «τι». Το «τι» αποκτά νόημα όταν προσθέσεις ένα «για» πριν απ’ αυτό και γίνει «για-τί». «Θέλω να αδυνατίσω για να αυξηθεί η αυτοπεποίθησή μου, να νιώθω πιο δυνατός, να φλερτάρω πιο εύκολα, να βρω τον σύντροφο της ζωής μου, να βελτιωθεί η υγεία μου, η αντοχή μου, να ζήσω περισσότερα χρόνια, να είμαι πιο χαρούμενος, να έχω περισσότερη όρεξη να βγω έξω, να περάσω καλά με φίλους, να είμαι πιο αποδοτικός στη δουλειά μου». Όταν προσθέσεις ένα «για» μπροστά από το «τι», το «τι» γίνεται «γιατί» και τότε αποκτά νόημα ο στόχος. Τότε το «πώς» σταματά να είναι γενικό και περιορισμένο και μετατρέπεται σε «Να πετάξω πατατάκια, γαριδάκια, σοκολάτες, παγωτά από το ψυγείο και τα ντουλάπια, να ξεκινήσω γυμναστήριο, να συμβουλευτώ διατροφολόγο, να αγοράσω λαχανικά, να μετράω τις θερμίδες που καταναλώνω, να μην τα παρατήσω». Όταν ξέρεις το «τι» και το «γιατί», το «πώς» βρίσκει τρόπο να υλοποιηθεί.

Αν σχεδιάζεις να πιεις έναν καφέ με έναν φίλο και δεν ξέρεις γιατί, ή μάθε το «γιατί» ή άλλαξε το «τι». Δηλαδή κάνε κάτι άλλο. Πήγαινε για ψάρεμα ή για ψώνια, όχι για καφέ. Το «Βαριέμαι και δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω» δεν είναι ικανό «γιατί». Το «Θέλω να δω τον φίλο μου, να μάθω τα νέα του, να ξεκουραστώ, να χαλαρώσω και να απολαύσω τον ήλιο κάνοντας κάτι που με ηρεμεί» είναι. Με το δεύτερο «γιατί» προσέδωσες νόημα στη στιγμή. Άρα ο τρόπος να δίνεις νόημα στη στιγμή είναι να βρίσκεις ένα ικανό «γιατί» σε κάθε στιγμή . Και τι πιο ουσιαστικό από το να συνδέεις κάθε πράξη σου με ένα από τα συναισθήματα της μαγικής μπάλας σου;

Θα το επαναλάβω: Όταν ξέρεις το «γιατί», αποκτά νόημα το «τι» και υλοποιείται το «πώς». Αποκτούν νόημα οι στιγμές σου. Και όταν κάτι αποκτά νόημα, το απολαμβάνεις. Απολαμβάνεις τη ζωή σου. Αλήθεια, έχεις αναρωτηθεί ποια είναι τα πρωταρχικά «τι», «γιατί» και «πώς»;

Η επίδραση της σκέψης στην υγεία και στο σώμα

Το σώμα είναι ο υπηρέτης του νου. Υπακούει στις λειτουργίες του νου, είτε αυτές έχουν επιλεγεί συνειδητά είτε εκφράζονται με αυτόματο τρόπο. Ως αποτέλεσμα των άνομων σκέψεων το σώμα βυθίζεται γοργά στην ασθένεια και την παρακμή. Υπακούοντας στις χαρμόσυνες και όμορφες σκέψεις φοράει τον μανδύα της νιότης και της ομορφιάς.

Η ασθένεια και η υγεία, όπως και οι συνθήκες, έχουν τη ρίζα τους στη σκέψη. Οι ασθενικές σκέψεις θα εκφραστούν μέσα από έναν ασθενικό οργανισμό. Είναι γνωστό πως οι φοβικές σκέψεις σκοτώνουν έναν άνθρωπο τόσο γρήγορα όσο μια σφαίρα, και συνεχίζουν κάθε χρόνο να σκοτώνουν χιλιάδες ανθρώπους εξίσου βέβαια, αν και πιο αργά. Οι άνθρωποι που ζουν με τον φόβο της ασθένειας είναι εκείνοι που θα ασθενήσουν.

Το άγχος καταβάλει ολόκληρο το σώμα και ανοίγει τις πύλες στην ασθένεια, ενώ οι ακάθαρτες σκέψεις, ακόμη κι αν δεν πραγματοποιούνται, σύντομα θα συντρίψουν το νευρικό σύστημα.

Οι στέρεες, αγνές και ευχάριστες σκέψεις ενδυναμώνουν το σώμα με σφρίγος και χάρη. Το σώμα είναι ένα ευαίσθητο και εύπλαστο εργαλείο, που ανταποκρίνεται πρόθυμα στις σκέψεις από τις οποίες επηρεάζεται, και οι συνήθειες της σκέψης θα επιφέρουν πάνω του τα δικά τους αποτελέσματα, θετικά ή αρνητικά.

Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να έχουν ακάθαρτο και δηλητηριασμένο αίμα όσο συνεχίζουν να αναπαράγουν ακάθαρτες σκέψεις. Η καθαρή ζωή και το καθαρό σώμα απορρέουν από μια καθαρή καρδιά. Από έναν ρυπαρό νου απορρέει μια ρυπαρή ζωή και ένα διεφθαρμένο σώμα. Η σκέψη είναι η πηγή της δράσης, της ζωής και της εκπλήρωσης· εξάγνισε την πηγή και θα εξαγνιστούν όλα. Η αλλαγή της διατροφής δεν θα βοηθήσει έναν άνθρωπο που δεν αλλάζει τη σκέψη του. Όταν ένας άνθρωπος εξαγνίσει τις σκέψεις του, τότε θα σταματήσει και να επιθυμεί νοθευμένη τροφή.

Οι καθαρές σκέψεις δημιουργούν καθαρές συνήθειες. Ο υποτιθέμενος άγιος που δεν πλένει το σώμα του δεν είναι άγιος. Εκείνος που έχει ισχυροποιήσει και εξαγνίσει τη σκέψη του δεν χρειάζεται να ανησυχεί για κακόβουλα μικρόβια.
ΔΕΣ: Ο Ιησούς δεν γνώριζε ότι τα άπλυτα χέρια είναι φορείς μικροβίων!

Αν θέλετε να θωρακίσετε το σώμα σας, διαφυλάξτε τον νου σας. Αν θέλετε να ανανεώσετε το σώμα σας, ομορφύνετε τον νου σας. Οι σκέψεις κακίας, φθόνου, απογοήτευσης και απελπισίας στερούν από το σώμα την υγεία και τη χάρη του. Ένα σκυθρωπό πρόσωπο δεν δημιουργείται κατά τύχη. Δημιουργείται από σκυθρωπές σκέψεις. Οι ρυτίδες που αυλακώνουν το πρόσωπο σχηματίζονται από την ανοησία, το πάθος και την υπεροψία.

Γνωρίζω μια γυναίκα ενενήντα έξι ετών που έχει το λαμπερό, αθώο πρόσωπο ενός κοριτσιού. Ξέρω έναν άντρα που ακόμη δεν έχει φτάσει στη μέση ηλικία και το πρόσωπό του έχει παραμορφωθεί. Το ένα είναι το αποτέλεσμα μιας γλυκιάς και χαρούμενης διάθεσης. Το άλλο είναι το αποτέλεσμα πάθους και δυσαρέσκειας.

Όπως δεν μπορείς να έχεις ένα ωραίο και υγιεινό σπίτι αν δεν αφήσεις τον αέρα και το φως του ήλιου να μπει στα δωμάτια, έτσι και το υγιές σώμα και η λαμπερή, ευτυχισμένη ή γαλήνια όψη μπορούν να προκύψουν μόνο με την ελεύθερη είσοδο στον νου σκέψεων χαράς, καλής θέλησης και γαλήνης.

Στα πρόσωπα των ηλικιωμένων κάποιες ρυτίδες σχηματίζονται από συμπόνια, κάποιες από ισχυρές, αγνές σκέψεις και άλλες χαράσσονται από το πάθος. Ποιος δεν μπορεί να τις ξεχωρίσει; Για εκείνους που έχουν ζήσει δίκαια, τα γηρατειά είναι γαλήνια και ήσυχα, σαν τον ήλιο που δύει. Είδα πρόσφατα έναν φιλόσοφο στο νεκροκρέβατό του. Δεν είχε γεράσει, παρά μόνο στα χρόνια. Πέθανε τόσο γλυκά και γαλήνια όπως είχε ζήσει.

Δεν υπάρχει καλύτερος γιατρός από τις χαρούμενες σκέψεις για να εξαφανιστούν οι ασθένειες από το σώμα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παρηγοριά για τις σκιές του πένθους και της λύπης από την καλή διάθεση. Αν ζει κανείς κάνοντας διαρκώς σκέψεις πικρίας, κυνισμού, καχυποψίας και φθόνου, τότε περιορίζει τον εαυτό του σε μια φυλακή που ο ίδιος φτιάχνει. Αλλά αν σκέφτεται θετικά για τα πάντα, αν αντιμετωπίζει τα πάντα με χαρά, αν μάθει να βρίσκει με υπομονή τα καλά στοιχεία στα πάντα – αυτές οι ανιδιοτελείς σκέψεις είναι οι πύλες του παραδείσου. Κι αν μέρα με τη μέρα κάνει κανείς γαλήνιες σκέψεις για κάθε πλάσμα, τότε θα κατακτήσει μια διαρκή γαλήνη.

Νομίζω πως όλες οι ευτυχίες μας ξεκινούν από ένα όνειρο

Νομίζω πως όλες οι πράξεις μας που έχουν συνοχή, ξεκινούν με ένα όνειρο, αυτό που κοινώς ονομάζουμε φαντασίωση και που εκφράζεται ως εξής:

«Τι ωραία που θα ήταν…»
«Θα ήταν απίστευτο να…»
«Θα ήταν υπέροχο αν…»

Αν γίνουμε κυρίαρχοι αυτής της φαντασίωσης και την προβάρουμε σαν να ήταν ρούχο, η φαντασίωση μετατρέπεται σε ψευδαίσθηση:

«Πόσο θα μου άρεσε…»
«Θα τρελαινόμουν να…»
«Θα ήταν τέλεια αν μια μέρα μπορούσα…»

Αν αφήσω αυτήν την ψευδαίσθηση να φωλιάσει μέσα μου και να γιγαντωθεί, μια μέρα η ψευδαίσθηση θα γίνει επιθυμία:

«Θα ήθελα να…»
«Αυτό που περισσότερο θέλω…»
«Πραγματικά θέλω…»

Σε αυτό το σημείο, ίσως να είμαι ικανός να φανταστώ τον εαυτό μου να ολοκληρώνει αυτήν την επιθυμία κάνοντάς την πραγματικότητα. Εκείνη τη στιγμή, η επιθυμία μετατρέπεται σε σχέδιο:

«Θα το κάνω…»
«Κάποια στιγμή…»
«Σύντομα εγώ…»

Από εδώ και πέρα μου μένει μόνο να καταστρώσω το σχέδιο, την τακτική ή την στρατηγική που θα μου επιτρέψει να γίνω ένας φανταστικός μάγος που θα υλοποιήσει την πραγμάτωση του ονείρου μου.

Πρόσεξε: μέχρι στιγμής δεν έχω κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι μου. Όλες μου οι πράξεις είναι εσωτερικές και, ωστόσο, πόσα πράγματα έχουν συμβεί μέσα μου από τότε που απλά φαντασίωνα.

Θα μου πεις πως αυτό δεν αρκεί. Πράγματι, πολλές φορές δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται να φέρουμε εις πέρας τα σχέδια και να διορθώσουμε τα λάθη.

Χρειάζεται να φορέσουμε μαγιό, να πάρουμε τη σανίδα των σχεδίων μας, να ριχτούμε στη ζωή και να περιμένουμε με προσήλωση το κύμα της πραγματικότητας για να ανέβουμε πάνω του. και να σερφάρουμε μέχρι τη μαγική παραλία της ικανοποίησης.

Είναι φανερό πως δεν είναι ο κόσμος άδειος και χωρίς μεγαλείο – εμείς είμαστε

Οι ολοκληρωμένοι άνθρωποι έχουν ένα βαθύ αίσθημα πνευματικότητας .Ξέρουν ότι η υπόστασή τους και ο κόσμος στον οποίο ζουν δεν μπορούν να εξηγηθούν ή να κατανοηθούν μόνο με την ανθρώπινη εμπειρία. Ξέρουν ότι πρέπει να κάνουν το “μυστηριακό άλμα”. Πρέπει να πάνε πέρα από τον εαυτό τους, πέρα από την περιορισμένη τους πραγματικότητα. Έχουν μια ανεξήγητη αίσθηση του κάτι παραπάνω. Αισθάνονται πως υπάρχει μια μεγαλύτερη ενεργή διάνοια από τη δική τους, ακόμα κι αν δεν μπορούν να της δώσουν ένα όνομα. Έχουν επίγνωση ενός μεγάλου σχεδιασμού, ακατάπαυστα ενεργού, στον οποίο όλα είναι συμβατά και δεν υπάρχουν αντιφάσεις.

H ζωή μας δίνει λίγες εξηγήσεις. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το πραγματικό νόημα της ζωής, για την προέλευση της ζωής, ούτε για τη ζωή μετά τη ζωή. Μπορούμε μόνο να γεμίσουμε το κενό που δημιουργεί αυτή η αβεβαιότητα. Μπορούμε είτε να αποδεχτούμε με πίστη, είτε να επιλέξουμε το μηδενισμό. Και τα δύο μας εισάγουν στο μυστήριο. Επιλέγουμε να πιστεύουμε, είτε ότι όλα έχουν σημασία, είτε ότι τίποτα δεν έχει σημασία ωστόσο στην ουσία και οι δύο επιλογές είναι το ίδιο. Και οι δυο προκαλούν διανοητικά παιχνίδια, γιατί καμία από τις δύο δεν προσφέρει οριστικές αποδείξεις. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν απαντήσεις. Είναι όπως και το Ζεν Κοάν που τονίζει ότι δεν υπάρχει διαφορά στο αν νομίζουμε ότι είμαστε ένας μοναχός, που ονειρευόμαστε πως είμαστε μια πεταλούδα ή μια πεταλούδα που ονειρευόμαστε ότι είμαστε ένας μοναχός, που ονειρεύεται ότι είναι μια πεταλούδα.

Μερικοί από μας δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς απαντήσεις. Το κενό είναι υπερβολικά τρομακτικό, υπερβολικά ισοπεδωτικό. Πρέπει έτσι να δημιουργήσουμε απαντήσεις για τον εαυτό μας. Μερικοί διαλέγουμε, να ζήσουμε χωρίς απαντήσεις. Δεν τις βρίσκουμε απαραίτητες. Ζούμε τη ζωή μας χωρίς να κάνουμε ερωτήσεις, ζώντας μέσα στις απαντήσεις. Και οι δύο τρόποι απαιτούν τη δημιουργία ενός συστήματος πίστης, για το οποίο δεν υπάρχει αξιολόγηση. Οποιαδήποτε επιλογή εμπεριέχει μια ζωντανή αίσθηση πνευματικότητας, που προέρχεται από την επιβεβαίωση του εαυτού μέσα από την ίδια την προσωπική επιλογή.

Η πνευματικότητα, η πίστη και το μυστήριο εμπεριέχονται σε κάθε πλευρά της ζωής. Ποτέ δεν είχα δει δέντρα σε τέτοια φαντασμαγορική ακτινοβολία χρώματος. Εκείνο που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν ότι στο ίδιο δέντρο υπήρχαν φύλλα, το χρώμα των οποίων ποίκιλλε από κίτρινο ανοιχτό μέχρι βαθύ πορφυρό, συχνά πάνω στο ίδιο κλαδί. “Είναι απλώς έτσι”; Είναι μια καλή απάντηση, αλλά όχι αρκετή για μένα. Σίγουρα, κάποιος πιο πεπειραμένος από μένα θα είχε κάνει την ίδια ερώτηση και θα είχε φτάσει σε μια πια αποκαλυπτική και “επιστημονική’ εξήγηση. Ναι υπήρχε τέτοια απάντηση. Υπήρχαν εξηγήσεις της βοτανικής για τη θέση του κάθε φύλλου στον ήλιο και τη σκιά, όπως και για τους παράγοντες παγωνιάς. Όλ’ αυτά εξηγήθηκαν σαφώς, αλλά έφυγα, το ίδιο έκπληκτος, το ίδιο εντυπωσιασμένος. Η επιστημονική απάντηση δεν είχε εξαφανίσει’ το μυστήριο από την εμπειρία. Επειδή κάτι μπορεί να εξηγηθεί δεν επηρεάζεται το μεγαλείο του!

Μπορούμε να προβλέπουμε τις παλίρροιες σχεδόν στο δευτερόλεπτο. Μπορούμε να χρονολογήσουμε τη μετανάστευση των πουλιών και των φαλαινών Μπορούμε να περπατήσουμε πάνω στη σελήνη. Ελαττώνει όμως αυτό το μεγαλείο της θάλασσας, τη μαγεία των πουλιών ή την ομορφιά;

Το γεγονός ότι μπορώ να φυτέψω ένα σπόρο και να γίνει λουλούδι, να μοιραστώ λίγη -γνώση με κάποιον άλλο, να χαμογελάσω σε κάποιον και να μου ανταποδώσει ένα χαμόγελο, είναι για μένα συνεχείς πνευματικές ασκήσεις.

Διδάσκω σε μια τάξη και βρίσκω ότι κάτι από αυτά που είπα επηρεάζει τη ζωή ενός άλλου. Συμμετέχω στην αλληλεπίδραση και έχω τη δύναμη να προκαλέσω λύπη, χαρά ή γέλιο. Πνευματικότητα!

Είναι φανερό πως δεν είναι ο κόσμος άδειος και χωρίς μεγαλείο – εμείς είμαστε.

Η μαγεία δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του μάγου. Εμείς οι ίδιοι είμαστε μάγοι με τη δύναμη να επικαλούμαστε την εμφάνιση και να εξαφανίζουμε πράγματα κατά βούληση. Δημιουργούμε το μυστήριο της κάθε μέρας – τα μυστικά βρίσκονται κάτω από κάθε δέντρο, σε κάθε έντομο, σε κάθε σκέψη. Τα λουλούδια θα ανθίζουν είτε ενδιαφερόμαστε, είτε όχι, οι τροφές θα έχουν διαφορετική γεύση, είτε κάνουμε τον κόπο να μασήσουμε ή να γευτούμε. Θα υπάρχουν λαμπερές αυγές ακόμα κι αν δεν σηκωνόμαστε αρκετά νωρίς για να δούμε μία. Το πνεύμα κάθε προσώπου και κάθε πράγματος είναι παρόν, ακόμα κι αν κοιμόμαστε πολύ για να το βιώσουμε, ακόμα κι αν δεν παραδεχόμαστε την ύπαρξή του. Η πνευματικότητα εμπεριέχει μια συνειδητότητα όλων των υπαρκτών και μια ευρύτητα αντιλήψεων για τα ανύπαρκτα. Είναι η δύναμη και η έλλειψη φόβου που θα μας επιτρέψει να υπερβούμε την πραγματικότητα και τον εαυτό μας. Οι ολοκληρωμένοι άνθρωποι ξέρουν πώς είναι αυτή η μαγεία που αποτελεί το καρύκευμα της ζωής, θεραπεύει την πλήξη και εξυψώνει την ύπαρξη πάνω από το χώρο και το χρόνο. Το να είσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος σημαίνει να γνωρίζεις τη μέθη από ένα πορτοκάλι και την έκσταση σ’ ένα φύλλο χόρτου! Το να είσαι ολοκληρωμένος σημαίνει ν’ απλώνεις το χέρι με πλήρη εμπιστοσύνη και ν’ αγγίζεις το Όλον σε όλα τα πράγματα.

Είναι απόλυτα αναγκαίο να αγαπάει κανείς τον εαυτό του, με υγιή αγάπη, για να μπορεί να τον υπομένει και να μην περιπλανιέται

Είναι απόλυτα αναγκαίο να αγαπάει κανείς τον εαυτό του, με υγιή αγάπη, για να μπορεί να τον υπομένει και να μην περιπλανιέται.

Ζήσε για σένα, όχι για τον κόσμο. Τα άτομα που δεν ξέρουν να αγαπούν τον εαυτό τους αναζητούν μονίμως την επιβεβαίωση στους άλλους και υποφέρουν στην ιδέα της απόρριψης. Για να σπάσουμε την εθιστική αυτή δυναμική, πρέπει να αποδεχτούμε ότι δε γίνεται να τους ικανοποιήσουμε όλους.
Απόφευγε τις συγκρίσεις. Είναι μια σημαντική πηγή δυστυχίας.

Πολλοί άνθρωποι έχουν ιδιότητες και προτερήματα που λείπουν από εσένα, όμως κι εσύ έχεις αρετές που λείπουν από τους άλλους. Πάψε να κοιτάζεις πλάι, δεξιά κι αριστερά, και χάραξε ίσια μπροστά τη μοίρα σου. Μην αναζητάς την τελειότητα. Μην την αναζητάς ούτε στους άλλους ούτε στον εαυτό σου, γιατί η τελειότητα δεν υπάρχει. Αυτό που όντως υπάρχει είναι ένα απέραντο περιθώριο για βελτίωση.

Συγχώρα στον εαυτό σου τα λάθη. Ειδικά τα λάθη του παρελθόντος, αφού πια δεν γίνεται να αλλάξουν ούτε έχουν κάποια χρησιμότητα. Απλώς μάθε από αυτά, ώστε να μην τα επαναλάβεις.

Σταμάτα να αναλύεις. Αντί να κοιτάς τι πήγε άσχημα, είναι πολύ καλύτερα να ενεργείς, αφού αυτό σου επιτρέπει να τελειοποιήσεις τις αρετές σου. Η κίνηση είναι ζωή και επομένως εξέλιξη.

Πολλοί νομίζουν πως είναι πολύ ευφυείς, είναι όμως απλώς πονηροί

H ευφυΐα δεν εναντιώνεται στην αθωότητα. Η ευφυΐα είναι το άρωμα τής αθωότητας. Η πονηριά εναντιώνεται στην αθωότητα και η πονηριά, η εξυπνάδα δεν είναι καθόλου συνώνυμα της ευφυΐας . Για να είσαι όμως ευφυής χρειάζεται ένα τρομερό ταξίδι προς τα μέσα.

Ούτε τα σχολεία μπορούν να σε βοηθήσουν ούτε τα κολέγια ούτε τα πανεπιστήμια. Οι γονείς, οι δάσκαλοι, η κοινωνία βρίσκονται όλοι τους έξω από σένα. Δεν μπορούν να σε βοηθήσουν να πας μέσα σου. Και οι ευφυείς είναι πάρα πολύ σπάνιοι, ελάχιστοι και σποραδικοί.

Δεν είναι ο καθένας αρκετά τυχερός για να βρει έναν ευφυή. Μόνο ένας ευφυής μπορεί να σε βοηθήσει να είσαι ευφυής, αλλά δεν μπορείς να βρεις τόσους ευφυής που να θέλουν να γίνουν δάσκαλοι του δημοτικού και καθηγητές του γυμνασίου και του πανεπιστημίου. Αυτό είναι ανέφικτο!

Έτσι, υπάρχει ένα υποκατάστατο για την ευφυΐα: Η πονηριά είναι το υποκατάστατο της ευφυΐας – ένα πολύ φτωχό υποκατάστατο, να το θυμάσαι αυτό. Και δεν είναι απλώς ένα φτωχό υποκατάστατο, αλλά είναι το διαμετρικά αντίθετό της.

Ο άνθρωπος που είναι ευφυής δεν είναι πονηρός. Ασφαλώς και είναι ευφυής, όμως η ευφυΐα του κρατάει την αθωότητά του ανέπαφη. Δεν την πουλάει για τιποτένια πράγματα. Ο πονηρός άνθρωπος είναι έτοιμος να πουλήσει την ίδια του την ψυχή για μικροπράγματα.

Πολλοί νομίζουν πως είναι πολύ ευφυείς, είναι όμως απλώς πονηροί. Αν δεν σου αρέσει η λέξη πονηρός, μπορείς να τον ονομάσεις έξυπνο. Αυτό είναι απλώς μια καλή λέξη για το ίδιο πράγμα, για το ίδιο άσχημο πράγμα.

Η κοινωνία σε προετοιμάζει να είσαι πονηρός, ώστε να είσαι ικανός να συμμετάσχεις σ’ αυτόν τον αγώνα για επιβίωση. Είναι ένας ανελέητος, ένας αδίστακτος αγώνας, όπου ο καθένας είναι έτοιμος κάθε στιγμή να αρπάξει τους άλλους από το λαιμό.

Οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να κάνουν το οτιδήποτε για να πετύχουν, για να γίνουν διάσημοι, για να ανέβουν στη σκάλα της επιτυχίας. Είναι έτοιμοι να σε χρησιμοποιήσουν σαν εφαλτήριο. Αν δεν είσαι κι εσύ επίσης πονηρός, θα σε χρησιμοποιήσουν, θα σε χειραγωγήσουν. Γι’ αυτό και η κοινωνία εκπαιδεύει κάθε παιδί να είναι πονηρό και εκείνα τα στρώματα της πονηριάς κρύβουν την αθωότητά σου.

Η αθωότητα δεν είναι κάτι που πρέπει να επιτευχθεί —βρίσκεται ήδη εκεί. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να ανακαλυφθεί. Χρειάζεται να εγκαταλείψεις όλα όσα έχεις μάθει από τους άλλους κι αμέσως είσαι αθώος.

Γι’ αυτό και είμαι εναντίον κάθε είδους δανεισμένης γνώσης. Μη συμπεριφέρεσαι σαν παπαγάλος. Μη συνεχίζεις να ζεις με δανεισμένες πληροφορίες. Άρχισε να αναζητάς τη δική σου ευφυΐα.

Χρειάζεται μια αρνητική διαδικασία. Επιτυγχάνεται μέσα από την άρνηση. Χρειάζεται να αρνηθείς όλα όσα σου έχουν δοθεί. Πρέπει να πεις: «Αυτό δεν είναι δικό μου, οπότε ούτε το διεκδικώ ούτε το υποστηρίζω. Μπορεί να είναι αλήθεια, μπορεί να μην είναι αλήθεια. Ποιος ξέρει; Άλλοι το λένε. Αν δεν γίνει δικό μου βίωμα, δεν μπορώ ούτε να συμφωνήσω ούτε να διαφωνήσω.»

Όποιον κι αν ακολουθείς, μαζεύεις σκόνη γύρω σου. Σταμάτα να ακολουθείς.

Δουλειά μου δεν είναι το να σου διδάξω κάτι, αλλά το να σε βοηθήσω να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. Απλώς παράτα κάθε είδους γνώση. Αυτό σε πονάει, επειδή κουβαλάς εκείνη τη γνώση για πάρα πολύ καιρό κι έχεις καυχηθεί πολύ για τη γνώση σου — για τους βαθμούς σου και για τα διπλώματά σου. Και ξαφνικά εγώ σου λέω: Παράτα όλη αυτή την ανοησία.

Να είσαι απλός σαν παιδί. Να είσαι και πάλι παιδί, όπως όταν γεννήθηκες, όπως σε έφτιαξε η φύση σ’ αυτόν τον κόσμο.

Μαθήματα περί επιστήμης στην εποχή του κορωνοϊού

Η επιδημία με τον κορωνοϊό ανέδειξε πολλά θέματα που αφορούν την σημασία της επιστήμης την εποχή του κορωνοϊού.
Οι επιστήμονες δεν «κόβουν δρόμο», λένε την αλήθεια κι ας υπάρχει προσωπικό κόστος όταν θίγονται τα σχέδια και χάνεται η εύνοια των ισχυρών

Συνέχεια, διεθνής συνεργασία και «βασική» έρευνα. Οι σημερινές στοχευμένες έρευνες για να βρεθεί εμβόλιο για τον κορωνοϊό και τα κατάλληλα φάρμακα για τη θεραπεία στηρίζονται σε προηγούμενες μελέτες που αφορούσαν τους κορωνοϊούς εν γένει, τη συμπεριφορά τους, τη χημική δομή τους, το γονιδίωμά τους, κλπ. Αυτό δείχνει αφενός τη συνέχεια στην επιστημονική δουλειά σε ένα καλά εδραιωμένο πλαίσιο έρευνας, με συγκεκριμένες αρχές, πρωτόκολλα και στόχους, ένα πλαίσιο που αφορά ολόκληρη τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Οι επιστήμονες απ’ όλον τον κόσμο επικοινωνούν σε πραγματικό χρόνο, ενημερώνονται και συνεργάζονται αξιοποιώντας ο ένας τη δουλειά του άλλου. Έχουμε μια παγκόσμια κοινότητα με πολλές επιμέρους εξειδικεύσεις που αλληλοτροφοδοτούνται και αλληλοϋποστηρίζονται. Αφετέρου γίνεται φανερό ότι η καθιερωμένη διάκριση βασικής και εφαρμοσμένης έρευνας έχει περισσότερο ιδεολογικό χαρακτήρα καθώς βλέπουμε να συντονίζεται και να συνυπάρχει έρευνα με συγκεκριμένους στόχους άμεσουςκαι απώτερους,με έρευνα που έχει γίνει από καθαρήαγάπη για τη γνώση, από διανοητική περιέργεια, από τη χαρά και την ικανοποίηση που δίνει το άνοιγμα νέων δρόμων στην επιστημονική δουλειά. Γι’ αυτό και πρέπει να στηρίζουμε κάθε μορφή σοβαρής έρευνας είτε έχει άμεση εφαρμογή είτε όχι και να ενισχύουμε την εξωστρέφεια και τη διεθνή συνεργασία.
 
Διεπιστημονικότητα. Βλέπουμε ότι στην αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά και στην έρευνα για τον κορωνοϊό συνεργάζονται επιστήμονες από πολλές διαφορετικές ειδικότητες: λοιμωξιολόγοι, επιδημιολόγοι, μοριακοί βιολόγοι, γενετιστές, φαρμακολόγοι, ζωολόγοι, κλινικοί γιατροί πολλών ειδικοτήτων, μαθηματικοί, πληροφορικοί, βιοπληροφορικοί, μηχανικοί, επιστήμονες για πολιτικές υγείας, περιβαλλοντολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, κλπ. Η επιστήμη αναπτύσσεται δυναμικά· νέες ειδικότητες δημιουργούνται συνέχεια, τα όρια μεταξύ ειδικοτήτων δεν είναι στεγανά και η διεπιστημονική έρευνα θάλλει. Έτσι προχωράει η επιστήμη, γι’ αυτό τόσο στα πανεπιστήμια όσο και στα ερευνητικά κέντρα θα πρέπει να διευκολύνουμε την ευελιξίαστην ανάπτυξη των διαφόρων κλάδων, τη διασύνδεση και τη συνεργασία μεταξύ τους
 
Επιστήμη και βεβαιότητα. Πολλοί επιστήμονες βρίσκονται στο προσκήνιο λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και έχουμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε πώς κινούνται και πώς εκφράζονται. Αν προσέξουμε θα δούμε ότι οι πιο σοβαροί από αυτούς εκφράζονται με σαφήνεια και ακρίβεια, λένε τι γνωρίζουν και πολύ συχνά τι δεν γνωρίζουν, τι είναι πρώιμο να ειπωθεί, τι είναι αβέβαιο, τι στηρίζεται σε μαθηματικά μοντέλα, τι είναι εκτίμηση, τι πληροφορίακαι γεγονός, τι στηρίζεται σε πλήθος δεδομένων και τι σε περιορισμένο αριθμό περιπτώσεων, τι έχει ελεγχθεί με βάση συγκεκριμένα πρωτόκολλα και τι όχι, τι δεν έχει βάση και τι είναι εύλογο να υποστηριχθεί.  Είναι συγκεκριμένοι και συγκρατημένοι κι αυτό γιατί γνωρίζουν τις προϋποθέσεις και τα όρια της κάθε θέσης ή ισχυρισμού. Βαδίζουν με προσοχή γιατί συναισθάνονται την ευθύνη τους απέναντι στην επιστήμη τους, στην επιστήμη συνολικά ως θεσμό, στη διεθνή κοινότητα και στους πολίτες, οι ζωές των οποίων εξαρτώνται και επηρεάζονται από τις συνέπειες που έχει κάθε φράση που διατυπώνουν,ιδιαίτερα σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία. Αντίθετα, οι λιγότερο σοβαροί εκφράζονται με ακλόνητη βεβαιότητα,  έχουν έτοιμες όλες τις απαντήσεις και συστήνουν συνήθως λύσειςαπλές και εύκολες.
 
Οι σοβαροί επιστήμονες καταλαβαίνουν σε βάθος το πώς λειτουργεί η επιστήμη. Μπορεί η επιστημονική γνώση να είναι η πιο έγκυρη που διαθέτουμε, μπορεί η ζωή μας να βασίζεται σε αυτή, αλλά οι υποθέσεις, τα μοντέλα και οι θεωρίες της επιστήμης είναι πάντα υπό έλεγχο, πάντα υπό κρίση και αναθεώρηση. Όπως έγραφε κι ένας φιλόσοφος της επιστήμης, ο Αυστριακός Όττο Νόιρατ, «είμαστε σαν τους ναύτες που πρέπει να επιδιορθώσουν το καράβι τους στην ανοικτή θάλασσα, χωρίς ποτέ να μπορούν να το λύσουν σε κάποια αποβάθρα ώστε να το ανακατασκευάσουν εκεί με τα καλύτερα υλικά.» Μοιάζει παράδοξο, αλλά ο συνεχής έλεγχος και η διαρκής αναθεώρηση αποτελούν την εγγύηση της επιστημονικής εγκυρότητας.
 
Συνωμοσιολογικές θεωρίες. Την περίοδο αυτή κυκλοφορούν πολλές συνωμοσιολογικές θεωρίες: ότι δεν υπάρχουν νεκροί από τον κορωνοϊό και μάς κοροϊδεύουν, ότι ο ιός κατασκευάστηκε σε εργαστήρια από Αμερικανούς, Κινέζους, Ρώσους, Ισραηλινούς, κλπ. Οι άνθρωποι που κυκλοφορούν αυτές τις θεωρίες και τις πιστεύουν δεν πρόκειται να πειστούν ό,τι επιχειρήματα ή τεκμήρια τους δώσουμε. Θα ερμηνεύουν τα πάντα υπό το πρίσμα της μεγάλης συνωμοσίας. Είναι χαρακτηριστικό των συνωμοσιολογικών θεωριών να μην διαψεύδονται ποτέ. Κάθε στοιχείο που τις διαψεύδει μετετρέπεται από τους συνωμοσιολόγους σε επιβεβαιωτικό τεκμήριο. Τους λες π.χ., ότι επιστημονική έρευνα έδειξε πως ο ιός δεν κατασκευάστηκε σε εργαστήριο και απαντούν ότι προφανώς αυτοί που το έκαναν δεν θα άφηναν  ίχνη ή ότι οι επιστήμονες που το έδειξαν δεν μπορεί παρά να είναι μέρος της συνωμοσίας. Οι επιστημονικές θεωρίες, αντίθετα από τις συνωμοσιολογικές, είναι ανοιχτές στον έλεγχο και την κριτική της επιστημονικής κοινότητας που συζητάει συνεχώς σε ερευνητικές ομάδες, εργαστήρια, πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα, συνέδρια και περιοδικά. Οι υποθέσεις που διατυπώνονται δοκιμάζονται επανειλημμένα (ή έτσι πρέπει, τουλάχιστον) και όταν έχουν προβλήματα εγκαταλείπονται. 
 
Πλήθος δεδομένων. Η εμφάνιση και η εξάπλωση του κορωνοϊού καθώς και η αντιμετώπιση της πανδημίας δημιούργησε τεράστιο αριθμό δεδομένων (data) σε μαζική κλίμακατα οποία θα αξιοποιηθούν το επόμενο διάστημα σε πάρα πολλούς τομείς,παλαιούς και νέους. Θα γραφούν διδακτορικά και επιστημονικές εργασίες όχι μόνο στον χώρο της ιατρικής και της βιολογίας και σε υβριδικούς κλάδους τους,αλλά και στην οικονομία, την πολιτική επιστήμη, στην κοινωνιολογία, σχεδόν παντού. Εκτός από τα ηθικά και πολιτικά ζητήματα που τίθενται για τα bigdata, ποιος τα χειρίζεται, ποιος μαθαίνει τι, πώς προστατεύονται ευαίσθητα ή προσωπικά δεδομένα, τίθενται και ζητήματα μεθοδολογικά αλλά και επιστημολογικά που απασχολούν ήδη τους ερευνητές: πώς ταξινομούνται τα δεδομένα, πώς αντλούνται, πώς μεταφέρονται, κλπ. Είναι αξιοποιήσιμα όταν χρησιμοποιούνται για σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που τα δημιούργησαν; Είναι τα δεδομένα βουβά; Μπορεί το πλήθος τους να οδηγήσειτην έρευνασε συγκεκριμένες κατευθύνσεις, χωρίς τη μεσολάβηση υποθέσεων και ερμηνειών;  Τέτοιοι προβληματισμοί θυμίζουν την περίοδο της πρώιμης νεωτερικότητας όταν οι φυσικοί φιλόσοφοι, οι επιστήμονες της εποχής, συγκέντρωναν δεδομένα κάνοντας φυσική ιστορία και τους απασχολούσαν ανάλογα ζητήματα
 
Επιστήμη και αγορά. Πολλοί δαιμονοποιούν τη σχέση επιστήμης και αγοράς. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση βλέπουμε πόσο σημαντικό είναι να μπορέσουν οι φαρμακευτικές εταιρείες να συμβάλλουν στην παραγωγή του εμβολίου και των φαρμάκων που χρειάζονται. Τα διαγνωστικά τεστ , τα εμβόλια και τα φάρμακα πρέπει να παραχθούν σε μαζική κλίμακα ενώ μπορεί να υπάρξει συνεργασία και στον ερευνητικό τομέα αφού οι μεγαλύτερες από τις εταιρείεςέχουν συνήθως ερευνητικά τμήματα. Θα πρέπει όμως να επισημανθεί πως, σε κρίσιμες περιόδους όπως η σημερινή, μια ιδιοκτησιακή λογική στη γνώση πρέπει να υποχωρεί και να προκρίνεται ο συντονισμός των δυνάμεων και η από κοινού δράση, πράγμα που φαίνεται πώς γίνεται εν πολλοίς.
 
Επιστήμη και θρησκεία. Ο πρωθυπουργός, μιλώντας για την πανδημία και τα μέτρα αντιμετώπισης, είπε πως ξέρει ότι «η πίστη αρχίζει, συχνά, εκεί που τελειώνει η επιστήμη». Αυτό που εννοούσε, υποθέτω, είναι ότι όταν η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, όταν δεν βρίσκει λύσεις και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα προβλήματα, τότε μπορεί ίσως να στραφεί κανείς στην πίστη. Όμως, η πίστη μπορεί να συνυπάρχει με την επιστήμη (υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί πιστοί σοβαροί επιστήμονες διεθνώς –ας μην ξεχνάμε πως ο Κοπέρνικος π.χ., ήταν κληρικός, και ότι είναι χρήσιμο να διακρίνουμε μεταξύ της Εκκλησίας ως θεσμού και της πίστης) και μπορεί και να προηγείται της επιστήμης, όπως θα έλεγε ίσως ένας θετικιστής του 19ου αιώνα που θα υποστήριζε ένα εξελικτικό σχήμα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτό που έχει σημασία είναι να κρατάμε τα πράγματα ξεχωριστά: η επιστήμη απαντάει επιστημονικά ερωτήματα και τίποτε γι’ αυτήν δεν είναι εσαεί ιερό, με την έννοια να κείται πέραν κάθε αμφισβήτησης και ελέγχου, ενώ η θρησκεία που δίνει έμφαση στην πίστη έχει τελείως διαφορετικό πεδίο συζήτησης. Όταν οι δύο προσεγγίσεις βρεθούν σε σύγκρουση τότε,στις σύγχρονες κοινωνίες, είναι ευθύνη της πολιτείας να λύσει το θέμα. Εάν το καθεστώς είναι θεοκρατικό, μπορεί να το λύσει υπέρ της θρησκείας (αν και συνήθως υπερισχύουν ακόμη και σε τέτοια καθεστώτα οι σκληρές αλήθειες που επιβάλλει η πραγματικότητα), εάν είναι κοσμικό, κατά κανόνα, υπέρ της επιστήμης. ΔΕΣ: Χριστιανισμός και επιστήμη & Ο Θεός και η πραγματικότητα
 
Επιστήμη και Κράτος. Τα σύγχρονα κράτη, στη συντριπτική τους πλειονότητα στηρίζονται και πρέπει να στηρίζονται στα πορίσματα της σύγχρονης επιστήμης. Μάς φαίνεται αυτονόητο, αλλά δεν είναι μακριά η εποχή, μόλις 20 χρόνια πριν, που ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Thabo Mbeki αρνούνταν ότι το AIDS οφείλεται σε ιό και δεν χορηγούσε στους πολίτες της χώρας του τα φάρμακα που παρήγαγαν Δυτικές φαρμακευτικές εταιρείες. Αντίθετα προωθούσε τοπικές παραδοσιακές θεραπείες βασισμένες σε βότανα, με αποτέλεσμα να υπάρξουν στη Νότια Αφρική, κατά τους συντηρητικούς υπολογισμούς ερευνητικής ομάδας από το Harvard, πάνω από 300.000 νεκροί που πέθαναν ενώ θα μπορούσαν να έχουν επιβιώσει. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και σήμερα υπάρχουν ηγέτες που αρνούνται τα πορίσματα της επιστήμης για την κλιματική αλλαγή και τα εμβόλια ενώ ορισμένοι τα παραβλέπουν και στη σημερινή πανδημία. Είναι δε πολύ πρόσφατη η περιφρόνηση των ειδικών, των εμπειρογνωμόνων, από κάθε λογής λαϊκιστές. «Αρκετά ανέχτηκε η Βρετανία τους ειδικούς», έλεγε εν όψει του Brexit ο πολιτικός Michael Gove ενώ ο Donald Trump έχει πει ότι αυτός έχει ένστικτο  που του λέει μερικές φορές περισσότερα απ’ όσα μπορεί να του πει ο εγκέφαλοςοποιουδήποτε άλλου [ειδικού]. Βεβαίως, έχει σημασία οι πολιτικές ηγεσίες να είναι σε θέση να κρίνουν οι ίδιοι, ή τα επιτελεία τους, ποιους επιστήμονες και ειδικούς να εμπιστεύονται γιατί συμβαίνει να ντύνουν τις επιλογές τους με τις απόψεις ιδιοσυγκρασιακών ή περιθωριακών επιστημόνων που μπορεί να φέρουν τον τίτλο, αλλά δεν έχουν το ήθος και την αξία του επιστήμονα.
 
Η δεοντολογία στην επικοινωνία των επιστημόνων. Η προβολή των επιστημόνων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης έφερε στο προσκήνιο και ζητήματα δεοντολογίας στην επιστημονική επικοινωνία. Οι επιστήμονες επικοινωνούν πρωτίστως μεταξύ τους σε επιστημονικά περιοδικά και σε επιστημονικά συνέδρια, υπό την κρίση των συναδέλφων τους και των διευθυντών των περιοδικών. Εκεί λύνουν, αν τις λύσουν, τις επιστημονικές διαφωνίες τους. Τα κανάλια δεν είναι ο τόπος για επιστημονικό διάλογο. Βεβαίως, συχνά επιστημονικά θέματα και επιστημονικές διαφωνίες υπερβαίνουν τα όρια της επιστημονικής κοινότητας και εκβάλλουν στον δημόσιο βίο. Σε τέτοιες περιπτώσεις έχουν υποχρέωση οι επιστήμονες να ενημερώσουν το κοινό, αλλά με αίσθημα ευθύνης και λόγο που ταιριάζει στις εκάστοτε περιστάσεις. Συνήθως, αυτός που ξέρει καλά ένα θέμα μπορεί να προσαρμόσει τον λόγο του στο εκάστοτε ακροατήριο και να γίνει κατανοητός όσο δύσκολο κι αν είναι το ζήτημα που πραγματεύεται. Αν δεν το ξέρει, και επιπλέον θέλει να προβάλει μια εικόνα που δεν έχει, τότε θα χαθεί στην ορολογία και στις πολύπλοκες και δήθεν βαθυστόχαστες διατυπώσεις, θα κινδυνολογήσει ή θα παραδοξολογήσει για να κερδίσει δημοσιότητα. Ένας σπουδαίος επιστήμονας μπορεί να μην έχει πάντοτε το χάρισμα της επικοινωνίας και ένας πολύ επικοινωνιακός τύπος μπορεί να μην είναι καλός επιστήμονας. Όμως, η δεοντολογία του κάθε επιστημονικού κλάδου, ρητή και σιωπηρή, αλλά και των επιστημόνων συνολικά, θα πρέπει να προβλέπει το πώς επικοινωνούν οι επιστήμονες όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και με το κοινό –πώς το ενημερώνουν για τα επιστημονικά επιτεύγματα και την επιστημονική δουλειά- δεδομένης της σημασίας που έχει η επιστήμη στις σύγχρονες κοινωνίες. Μπορεί να μην το κάνουν όλοι, μπορεί να χρειάζονται ειδικοί, αλλά όσοι το κάνουν θα πρέπει να μην εμβάλλουν σε ανησυχία τους πολίτες αναίτια, να μην τους παραπλανούν, να μην χρησιμοποιούν την επιστήμη τους και την καλή πίστη των πολιτών για ίδιον όφελος.
 
Τέλος, η ηθική της επιστήμης. Ειδικά παλαιότερα αλλά ακόμη και σήμερα είναι διαδεδομένη η άποψη ότι οι αξίες δεν έχουν θέση στην επιστήμη που ασχολείται μόνο με δεδομένα και αριθμούς, ότι η επιστήμη είναι αξιακά ουδέτερη και παίρνει ένα θετικό ή αρνητικό πρόσημο ανάλογα με την μεταχείριση, καλή ή κακή, που της επιφυλάσσουν οι χρήστες. Σήμερα αναγνωρίζουμε ότι επιστημικές και ηθικές αξίες διαπερνούν και διαποτίζουν το επιστημονικό έργο. Από την επιλογή του θέματος, την επιλογή της κατάλληλης θεωρίας, τον τρόπο και την ποιότητα της ερευνητικής δουλειάς, έως τον τρόπο δημοσίευσης, τις σχέσεις μεταξύ των επιστημόνων και τις σχέσεις με την κοινωνία, οι αξίες, επιστημικές και ηθικές, είναι συνεχώς παρούσες. Η διαφορά της επιστημονικής πρακτικής από άλλες έγκειται στις συγκεκριμένες αξίες που τη διέπουν. Ο σεβασμός στην αλήθεια, η ειλικρίνεια, η εντιμότητα, η διαφάνεια, ο διάλογος, η αποφυγή της βλάβης, η αντίσταση σε εξωτερικές πιέσεις, κλπ, καθοδηγούν και χαρακτηρίζουν την επιστημονική δουλειά παρότι, όπως σε όλες τις πρακτικές, υπάρχουν παρασπονδίες και παραβιάσεις. Σήμερα, παρά την παγκόσμια πίεση για γρήγορα αποτελέσματα για φάρμακα και εμβόλιο, η διεθνής ερευνητική κοινότητα, παρότι σπεύδει να ανταποκριθεί στο υψηλό αίτημα υπερβάλλοντας εαυτήν, τηρεί τις αρχές της, δεν «κόβει δρόμο» για να έχει γρήγορα αλλά αμφίβολης αποτελεσματικότητας, και πιθανόν βλαβερά, σκευάσματα, λέει την αλήθεια κι ας υπάρχει προσωπικό κόστος όταν θίγονται τα σχέδια και χάνεται η εύνοια των ισχυρών, στέκεται υπεύθυνα απέναντι στους πολίτες ελέγχοντας με  εξονυχιστική αυστηρότητα μοντέλα και υποθέσεις.
 
Η επιστήμη και οι επιστήμονες βρέθηκαν στο επίκεντρο της δημόσιας ζωής παγκοσμίως και μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες μάς δίνουν τη δυνατότητα να τους γνωρίσουμε καλύτερα και να αξιολογήσουμε από καλύτερη θέση τον τόσο καίριο ρόλο τους και τη συμβολή τους στην κοινωνία. Μπορεί έτσι να μάθουμε να παρακολουθούμε και να εκτιμούμε καλύτερα το έργο τους.

Αγγλο-Σαξονική Αποστολή

Έχει σχεδιαστεί ένας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος θα είναι και πυρηνικός και βιολογικός. Διάβασε προσεκτικά, ερεύνησε τα γεγονότα, στοχάσου πως αυτά που αναφέρονται στο άρθρο επιβεβαιώνονται με ανατριχιαστική ακρίβεια μέχρι σήμερα -και πράξε αναλόγως. Όμως μην διανοηθείς καν να πεις, πως δεν ήσουν προειδοποιημένος.

Το σχέδιο των επικυρίαρχων είναι να ξεκινήσει η καταστροφή με ένα χτύπημα του Ισραήλ στο Ιράν. Το Ιράν ή η Κίνα θα δεχτεί πρόκληση για να απαντήσει με πυρηνικά. Ύστερα από μια σύντομη ανταλλαγή πυρηνικών χτυπημάτων, θα υπάρξει παύση πυρός. Ο κόσμος θα καταληφθεί από τον φόβο και το χάος κι όλα είναι προσεκτικά προσχεδιασμένα. Η ακραία ένταση θα χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει τον έντονο κοινωνικό και στρατιωτικό έλεγχο σε όλα τα δυτικά έθνη του ανεπτυγμένου κόσμου. Τα σχέδια βρίσκονται ήδη σε εφαρμογή γι’ αυτόν τον σκοπό. (Μια πρόγευση πήραμε ήδη στην Ελλάδα όπου, φέρανε δυνάμεις καταστολής από την Αγγλία, για να καταστείλουν τις αντιδράσεις για τους λαθρομετανάστες και την επικείμενη εποίκηση της Ευρώπης κλπ.)

Κατά την διάρκεια της παύσης πυρός των πυρηνικών, έχει σχεδιαστεί μία μυστική απελευθέρωση βιολογικών όπλων. Αυτά θα έχουν ως αρχικό στόχο τους Κινέζους. Όπως μας είπε ανατριχιαστικά η πηγή μας, «η Κίνα θα κρυολογήσει» Ο βιολογικός πόλεμος θα επεκταθεί περισσότερο, προς τα Δυτικά. Οι υποδομές θα αποδυναμωθούν σε κρίσιμο σημείο. Αυτό θα είναι μόνο η αρχή. Στην συνέχεια, θα προκληθεί μια πλήρης ανταλλαγή πυρηνικών χτυπημάτων, ο αληθινός πόλεμος, με εκτεταμένες καταστροφές και απώλειες ζωών. Η σχεδιασμένη μείωση πληθυσμού με αυτά τα συνδυαστικά μέσα φτάνει το 50%. Πρέπει ο ανθρώπινος πληθυσμός να μην υπερβαίνει τα 500 εκατομμύρια, αυτή είναι η εντολή που έχουν, ήρθε η ώρα για συγκομιδή, το λένε καθαρά εδώ. (ΔΕΣ: Οι Ταφόπλακες της Ανθρωπότητας)

Άγγλο-Σαξονική Αποστολή

-Μπιλ Ραιαν (ΜΡ): Θέλω να σε ευχαριστήσω που εμφανίστηκες με μερικές πολύ σημαντικές πληροφορίες που πρέπει να ακουστούν. Είναι η δουλειά μας εδώ στο Πρότζεκτ Κάμελοτ να σε βοηθήσουμε στο να τις μεταβιβάσεις σε ανθρώπους που είναι αφυπνισμένοι αρκετά για να καταλάβουν αυτό που θέλεις να πεις, και να τα συνδέσουν με άλλες πληροφορίες που ίσως έχουν.

-Μάρτυρας (Μ): Αν υπάρχει κάποια μοναδικότητα στις πληροφορίες που σου παρέχω -κι αισθάνομαι ότι πρέπει να μοιραστούν- είναι το ότι είναι πληροφορίες από πρώτο χέρι και δίνονται ελεύθερα γι’ αυτούς που επιθυμούν να τα χρησιμοποιήσουν και να πληροφορήσουν τους εαυτούς τους. Πέρασα μια μεγάλη περίοδο στον στρατό και μετά είχα μια ανώτερη θέση στο Δημαρχείο του Λονδίνου και, μέσα σε αυτά τα δυο ιδρύματα απόκτησα οικειότητα με πράγματα που προπαρασκευάζονται μυστικά, συγκαλυμμένα, για λογαριασμό μιας ομάδας «ανθρώπων» -δεν μπορώ να πω ότι είναι για λογαριασμό του έθνους ή της κοινότητας γιατί στα σίγουρα δεν είναι για κανένα από τα δυο- αλλά είναι σίγουρα κάτι που έχει να κάνει με μια ομάδα «ανθρώπων» που τα συμφέροντά τους αναφέρονται σε αυτούς τους ίδιους και με το τι κάνουν για να εξαναγκάσουν μια σειρά γεγονότων να συμβούν.

Κοιτάζοντας πίσω τώρα με τα μάτια της μνήμης, μπορώ να δω αρκετά καθαρά ότι υπήρξαν αρκετά επιτυχημένοι κάνοντας αυτό που κάνουν κι αισθάνομαι, λόγω του τι γνωρίζω, ότι ο χρόνος στενεύει για αυτούς. Έτσι η χρονική περίοδος που πρόκειται να περιγράψω είναι μια χρονική περίοδος που αρχίζει από κάπου και τελειώνει κάπου κι αυτοί οι «άνθρωποι» έχουν βαθιά γνώση αυτού. Φτάνουμε σε ένα κρίσιμο καιρό τώρα. Έχω βαθιά γνώση αυτού. Όσο για το αληθές των πληροφοριών, μπορώ μονάχα να σου πω ότι το τι πρόκειται να πω είναι αλήθεια, αν και πολλοί ίσως σκεφτούν ότι είναι μόνο μια άποψη. Αλλά θα με ευχαριστήσει και αυτό ακόμα.

-ΜΡ: Ναι. Θα ήταν σπουδαίο αν θα μπορούσες να ξεχωρίσεις τις πληροφορίες τις οποίες απόκτησες από πρώτο χέρι όταν ήσουν παρών σε συγκεντρώσεις, με μερικά από αυτά τα άτομα και τις άλλες πληροφορίες που έλαβες με μέσα περισσότερο υποκειμενικά, και που μπορεί να αισθάνεσαι σαν σίγουρα. Είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε την προέλευση των πληροφοριών. Αλλά για σένα φυσικά, αλλά και για πολλούς άλλους που θα το διαβάσουν, σχηματίζει βασικά μια εικόνα με συνειρμό. Σωστά;

-Μ: Ναι. Νομίζω ότι είναι σημαντικό. Νομίζω ότι τέτοιο πρέπει να έχει συνειρμό και φυσικά υπάρχει το υποκειμενικό στοιχείο σε αυτά, εννοώ, δεν μπορώ να το αρνηθώ αυτό. Αλλά ξέρεις όλα αυτά θα μπορούσαν να ειδωθούν σαν προσωπική άποψη, αλλά είναι επίσης από την οπτική γωνία ενός μάρτυρα. Ελπίζω, όπως θα το περιγράφω, ο κόσμος να είναι σε θέση να δει πέρα από τα όποια συναισθήματα απόκτησα και να νοιώσουν στο μεδούλι τους τι συμβαίνει.

-ΜΡ: Σωστά. Τώρα, αν θα μπορούσες να προσθέσεις απλά λίγες λεπτομέρειες για την ομάδα που αναφέρθηκες. Έχει αυτή η ομάδα κάποιο όνομα που καλούνται μεταξύ τους; Είναι μια ομάδα που άλλοι άνθρωποι διαβάζοντας αυτό εδώ θα την αναγνώριζαν αν διασταύρωναν τις πληροφορίες;

-Μ: Είχα και εγώ προσωπικά δυσκολίες να τους περιγράψω. Τους ονόμασα κάτι σαν «Συγκρότημα Αδελφών». Τους λέω επίσης «πάνω από την κυβέρνηση». Υπάρχουν και άλλα ονόματα που θα μπορούσα να τους ονοματίσω, μερικά από αυτά είναι υποτιμητικά και, κάτι τέτοιο θα τους άξιζε. [γέλια] Αλλά νομίζω ο καλύτερος τρόπος, ο ποιο ακριβής τρόπος να τους περιγράψω αυτούς -ώστε να καταλάβει τι είναι ο κόσμος- ότι βρίσκονται υπεράνω της κυβέρνησης, επειδή αυτό είναι που κάνουν. Βρίσκονται πολύ πάνω από τις κυβερνήσεις.

-ΜΡ: Μιλάς για Άγγλους εδώ, ή για διεθνή όντα;

-Μ: Στην συνάντηση στην οποία θα αναφερθώ αργότερα, ήταν όλοι Βρετανοί και, μερικοί από αυτούς είναι πολύ γνωστοί χαρακτήρες τους οποίους κάτοικοι του Ηνωμένου Βασιλείου θα αναγνώριζαν αμέσως. Για τα διεθνή άτομα αυτοί που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο, ίσως να πρέπει να ψάξουν λίγο περισσότερο. Αλλά μερικοί από αυτούς είναι εθνικές φιγούρες.

-ΜΡ: Είναι πολιτικές προσωπικότητες; Ή είναι προσωπικότητες της «ελιτίστικης τάξης» να το πούμε έτσι;

-Μ: Ναι, υπάρχει κάποια από την αριστοκρατία εκεί και, μερικοί από αυτούς προέρχονται από αρκετά αριστοκρατικές οικογένειες. Υπάρχει ένας που αναγνώρισα σε αυτή την συνάντηση και είναι πρεσβύτερος πολιτικός. Δυο άλλοι ήταν πρεσβύτερες, ήταν φιγούρες της αστυνομίας και μια άλλη από τον στρατό και οι δυο περιπτώσεις είναι γνωστές εθνικές προσωπικότητες και είναι άτομα κλειδιά στην συμβούλευση της παρούσας κυβέρνησης (της Αγγλίας) – μέχρι αυτή την στιγμή.

-ΜΡ: Από τη στιγμή που υπάρχει το πολιτικό στοιχείο σε αυτή, μπαίνει αυτό μέσα και στα δυο κόμματα;

-Μ: Όχι, αυτό το πρεσβύτερο πολιτικό στοιχείο ανήκει στο κόμμα της δεξιάς πτέρυγας της Βρετανίας, το Συντηρητικό Κόμμα.

-ΜΡ: Εντάξει. Για τους αναγνώστες μας των Η.Π.Α. αυτό θα ήταν ισότιμο με τους Ρεπουμπλικάνους.

-Μ: Ναι.

-ΜΡ: Εντάξει. Έτσι είναι μια εσωτερική ομάδα που λειτουργεί στην Αγγλία και όπως πολλοί Αμερικανοί αναγνώστες θα αναγνωρίσουν σε αναλογία -είναι σαν την Αμερικάνικη μυστική κυβέρνηση. Μιλάς για πολιτικούς που είναι εκτός σκηνής που έχουν ακόμα μεγάλη επιρροή, συνδέσμους με την αστυνομία, συνδέσμους με τον στρατό. Υπάρχουν επίσης σύνδεσμοι με τον Αμερικάνικο στρατό εκεί μέσα;

-Μ: Ναι. Είναι μια σημαντική στρατιωτική φιγούρα, εν αποστρατεία, αλλά ενεργή στο να συμβουλεύει την κυβέρνηση.

-ΜΡ: Εντάξει. Ξέρεις να υπάρχει ή άκουσες σε κάποια συζήτηση να υπάρχει κάποια συμμετοχή από προσωπικότητες της εκκλησίας ή του Βατικανού ή από κάποια από τις θρησκείες του κόσμου; Αναφέρθηκε αυτό σαν μέρος της στρατηγικής τους σχεδιάζοντας τα όλα αυτά;

-Μ: Όχι. Καθόλου, αλλά ξέρω ότι η Εκκλησία της Αγγλίας ειδικότερα, συνεργάζεται σε οτιδήποτε συμβαίνει.

-ΜΡ: Μάλιστα. Το ξέρεις αυτό λόγω της στενής σχέσης πρεσβύτερων φιγούρων της Εκκλησίας της Αγγλίας και της ομάδας που συνάντησες στο Δημαρχείο του Λονδίνου;

-Μ: Ακριβώς. Δεν χρειάζεσαι κάποιον ειδικό για να εξακριβώσει κάτι τέτοιο. Είναι αρκετά φανερό.

-ΜΡ: Εντάξει. Είναι όλο αυτό στην βάση του Μασονικό;

-Μ: Απόλυτα. Δεν χωράει συζήτηση γι’ αυτό. Όλοι έχουν εξεταστεί μέσω αυτής της διαδικασίας, μέσω της Μασονικής διαδικασίας και μετά προχωράνε στις συναντήσεις τους. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το καταλάβει ο κόσμος. Υπάρχουν επίπεδα στην Μασονία. Ξέρεις, οι περισσότεροι Μασόνοι δεν γνωρίζουν στην πραγματικότητα απολύτως τίποτα και είναι απλά έξω κάνοντας την δουλειά τους καλά για τους υπόλοιπους και κερδίζουν το προνόμιο κάποιου είδους «κλαμπ». Αλλά αυτό προχωράει μέσα από διαφορετικά επίπεδα. Μερικοί αναφέρονται σε αυτά σαν «βαθμοί» ή κάτι τέτοιο. Αλλά είναι το Ποιός είναι Ποιός. Αυτό σημαίνει – Ποιός μπορεί να εμπιστευθεί, ποιος μπορεί να μαζευτεί, ποιος κρατά την δύναμη, ποιος έχει την δυνατότητα να αναπτύξει περισσότερη δύναμη. Αυτοί οι άνθρωποι ελκύουν ο ένας τον άλλον και μαζεύονται μαζί επειδή έχουν ένα κοινό σκοπό. Αλλά δεν είναι ταυτόσημος του Μασονικού σκοπού. Είναι κάτι που μπορεί να κλίνει προς αυτό, αλλά όχι ακριβώς το ίδιο.

-ΜΡ: Μπορείς να το εξηγήσεις αυτό πιο καθαρά;

-Μ: Η Μασονία είναι ένα όχημα γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Τους επιτρέπει να μαζευτούν σιωπηλά, μυστικά, πίσω από κλειστές πόρτες, να γνωριστούν μεταξύ τους, να αισθάνονται σιγουριά και ασφάλεια ξέροντας με αυτοπεποίθηση κι ότι ειπώθηκε σε αυτές τις συναντήσεις δεν βγαίνει πουθενά αλλού εκτός από τις ίδιες τις συναντήσεις. Έτσι, έχει αυτό το Μασονικό στοιχείο μέσα του, αλλά αυτό καταλήγει σε ένα άλλο επίπεδο εξ ολοκλήρου. Τώρα, στη συνάντηση για την οποία μιλάω, δεν νομίζω αυτοί οι άνθρωποι να έχουν κάποιο σημαντικό επίπεδο -σημαντικό για μένα δηλαδή μέχρι στιγμής- αλλά συζητούσαν πράγματα στα οποία είχαν ήδη συμφωνήσει και σχεδιάσει και τους είχαν υπαγορευτεί. Μαζευόντουσαν πραγματικά για να μοιραστούν πληροφορίες, να εξακριβώσουν το πόσο καλά λειτουργούσε και το τι χρειαζόταν για να κρατήσουν υπό έλεγχο.

-ΜΡ: Δηλαδή τα πράγματα ήδη αποφασίστηκαν σε ένα άλλο πιο ανώτερο επίπεδο από αυτό. Αυτό δεν θες να πεις;

-Μ: Ήταν ξεκάθαρο. Από ότι άκουσα, δεν ήταν μια ομάδα που έπαιρνε τις αποφάσεις. Ήταν περισσότερο σαν μια ομάδα δράσης. Ήταν οι άνθρωποι που χρειάζονταν να μαζευτούν για να συζητήσουν όλοι μαζί το τι χρειάζεται να γίνει, ή το τι έγινε και το τι θα έπρεπε να γίνει. Και μετά διασκορπίζονται και γυρνάνε πίσω, στα πόστα τους και, κάνουν το τι χρειάζεται να γίνει, σαν αποτέλεσμα αυτών των συναντήσεων.

-ΜΡ: Μάλιστα. Και παραβρέθηκες σε μια συνάντηση;

-Μ: Μόνο μια.

-ΜΡ: Και με ποιά ειδικότητα παραβρέθηκες εκεί;

-Μ: Από καθαρή σύμπτωση! Νόμιζα ότι ήταν μια συνηθισμένη τρίμηνη συνάντηση επειδή κοίταξα τη λίστα των μηνυμάτων μου και είχε γνωστά μου ονόματα μέσα και ήμουν κι εγώ εκεί. Αλλά εκείνο τον καιρό, λόγω της αξιοσέβαστης θέσης που κατείχα μέσα στην πόλη του Λονδίνου, νόμισα απλά ότι είναι φυσικό να με έχουν σημειώσει σε μια τέτοια συνάντηση. Έτσι μόλις πήγα στη συνάντηση, δεν ήταν ο ίδιος χώρος όπως σε προηγούμενες. Ήταν ο χώρος μια κτηνοτροφής εταιρίας, κάτι που είναι κάπως ασυνήθιστο, αλλά όχι τόσο ώστε να αναρωτηθώ το γιατί είναι εκεί. Πήγα σε αυτή τη συνάντηση και δεν ήταν η συνάντηση που περίμενα. Πίστευα ότι ήμουν προσκεκλημένος κι αυτό λόγω της θέσης που κατείχα κι επειδή πίστευαν ότι, σαν για τους εαυτούς τους, ήμουν ένας από αυτούς.

-ΜΡ: Δηλαδή σε συμπεριέλαβαν επειδή σε ήξεραν ήδη. Σε εκτίμησαν σαν ένα ζευγάρι ασφαλή χέρια.

-Μ: Ακριβώς έτσι. Ήμουν ένα ζευγάρι ασφαλή χέρια. Ήμουν ένας εκτελεστής. Ήμουν ένας από τους ανθρώπους που, στο επίπεδο μου μέσα στην οργάνωση, κινεί τα νήματα και με θεώρησαν σαν τέτοιον. Αρκετοί με γνώριζαν για αρκετό καιρό, ακόμα και οι πιο αξιοσέβαστες φιγούρες μεταξύ τους. Εννοώ, μιλάγαμε με τα μικρά μας ονόματα, τέτοια κατάσταση. Δεχόμουνα συχνά προσκλήσεις για διάφορες λειτουργίες, κοινωνικές λειτουργίες και τέτοια πράγματα όπου και γνωρίστηκα με μερικούς από αυτούς και μερικοί από αυτούς γνωρίστηκαν πολύ καλά μαζί μου. Έτσι ήταν μια οικεία κατάσταση, αρκετά επαγγελματική, τίποτα έξω από τα συνηθισμένα, αν και άρχισαν να κρούονται οι κώδωνες μέσα μου για το τι είχαν σκοπό να κάνουν και το τι έκαναν και το είδος των αποφάσεων που έπαιρναν, των οποίων το πραγματικό μέγεθος αγνοούσα. Ακούγεται παράξενο, αλλά ένα μέρος του εαυτού μου ήθελε να αγνοεί το τι συμβαίνει.

-ΜΡ: Εννοείς ότι σε αυτή την ειδική συνάντηση για την οποία μιλάμε, οι άνθρωποι που ήταν εκεί ήταν γνωστοί σου, γενικά, και παραβρέθηκες πριν σε άλλες συναντήσεις μαζί τους, αλλά αυτή ήταν μια διαφορετική συνάντηση επειδή ήταν σε άλλο μέρος και με άλλα σχέδια, αν και η ανάθεση των καθηκόντων προέρχονταν βασικά από την ίδια ομάδα; Αυτό είναι που εννοείς;

-Μ: Όχι, όχι ακριβώς. Ήξερα κάποιους από του παραβρισκόμενους σε αυτή τη συνάντηση αλλά όχι όλους. Ήμασταν περίπου 25 με 30 άτομα σε αυτή τη συνάντηση. Και φαίνονταν αρκετά πληροφοριακή, ξέρεις, οι άνθρωποι να γνωρίζονται μεταξύ τους, να επανασυνδέονται μεταξύ τους, ως συνηθίζεται μεταξύ ανθρώπων. Δεν υπήρχε τίποτα το ασυνήθιστο σε αυτό. Ήταν όταν τα θέματα άρχισαν να εμφανίζονται που άρχισα να αισθάνομαι εμβρόντητος από αυτά που λέγονταν.

-ΜΡ: Η συνάντηση είχε τη μορφή που όλοι ήταν καθισμένοι γύρω από ένα τραπέζι, με σημειώσεις και ποτήρια με νερό, και όλα αυτού του είδους τα πράγματα;

-Μ: Όχι καθόλου. Δεν κρατούνταν σημειώσεις – τίποτα. Ήταν πραγματικά μια συνάντηση πίσω από κλειδωμένες πόρτες με ανθρώπους να μιλάνε μεταξύ τους, μερικοί να είναι το ακροατήριο, να συλλαβίζουν το ποιές ήταν οι ανησυχίες τους, εκτοξεύοντας άλλα πράγματα που για αυτούς ήταν ανησυχητικά. Μετά να περιγράφουν – για το οποίο μπορώ μόνο να πω ότι είναι η «χρονοδρόμηση γεγονότων» τα οποία προσδοκούσαν να συμβούν- να έχουν ήδη δρομολογηθεί και να έχουν ανησυχίες για το γιατί δεν έγιναν. Το τι έπρεπε να γίνει μέσα σε αυτό το χρονοδιάγραμμα που δεν έγινε, καθώς και το ποιές κινήσεις πρέπει να παρθούν για να γίνει. Εδώ είναι που τα πράγματα άρχισαν να γίνονται αρκετά σουρεαλιστικά -επειδή ποτέ δεν παραβρέθηκα πριν με άτομα σαν και αυτά και μιλώντας έτσι.

Τώρα, η ομάδα των ανθρώπων με την οποία ήμουν γνωστός, οι άνθρωποι που κάνουν την δουλειά μέσα στο Δημαρχείο, ανήκουν σε διάφορες γνωστές οικονομικές επιτροπές, μερικοί από αυτούς σε αρκετά ποικιλότροπες επιτροπές, αλλά όλοι τους ανήκουν στον ίδιο οργανισμό. Αυτοί είναι άνθρωποι που περνάνε απαρατήρητοι, ο περισσότερος κόσμος δεν ξέρει ποιοί είναι. Εγώ τους ξέρω. Τους ξέρω εξ όψεως, τους ξέρω με το όνομά τους. Τους ξέρω από το τι κάνουν. Ήταν οι άλλοι που ήταν εκεί σε εκείνη την συνάντηση που εξεπλάγην. Τρεις άλλοι συγκεκριμένα. Υπήρχαν και άλλα άτομα εκεί επίσης στο δικό τους τύπο επιπέδου που δεν μπορούσα πραγματικά να αναγνωρίσω, αλλά τρεις ήταν σίγουρα, οι σημαντικοί.

-ΜΡ: Εντάξει, τώρα πότε ήταν αυτή η συνάντηση; Ας δώσουμε μια ημερομηνία.

-Μ: Τον Ιούνιο του 2005.

-ΜΡ: Θα μπορούσες να μας πεις επιγραμματικά το τι συζητήθηκε σε αυτή τη συνάντηση.

-Μ: Λοιπόν, όπως προανέφερα, ξαφνιάστηκα αρκετά να δω τόσους «ανθρώπους» εκεί. Το φάσμα των συζητήσεων σε αυτή τη συνάντηση ήταν γεμάτο με αρκετές συζητήσεις για το τι γίνεται στον κόσμο σήμερα, έτσι υπήρχαν πολλές συζητήσεις για την ασφάλεια μέσα στη χώρα κι ένα από αυτά τα τρία πρόσωπα-κλειδιά, έχει ήδη αναλάβει τον ρόλο του πάνω σε αυτό, το κάνει βασικά τώρα. Είναι εκεί τώρα. Είναι σε αυτή τη θέση τώρα που μιλάμε.

Το μεγάλο θέμα εκείνη τη φορά ήταν το Ιράκ. Αυτό ήταν στο πρόγραμμά τους, αλλά επίσης, μετά εκπλήξεως, υπήρχαν πολλές συζητήσεις και ομιλίες για το Ιράν. Αυτό που με εξέπληξε και μ’ έκανε να ανοίξω τα μάτια μου διάπλατα, ήταν όταν έγινε αναφορά -ανοιχτή αναφορά, ήταν άνθρωποι που μίλαγαν με οικειότητα μεταξύ τους, δεν διαφωνούσαν ή φώναζαν- αλλά μίλαγαν με άνεση για την απροθυμία του Ισραήλ να επιτεθεί και να προκαλέσει το Ιράν σε μια ένοπλη σύρραξη. Αυτό ήταν κάτι που πραγματικά έκανε τις τρίχες του κεφαλιού μου να σηκωθούν.

Ήταν φανερό ότι η Ισραηλινή κυβέρνηση ήταν συνδεδεμένη με το τι συνέβαινε εκεί και είχε κάποιο ρόλο να παίξει ο οποίος είχε υπαγορευτεί έξω από τα Ισραηλινά σύνορα. Ένα χρόνο μετά το Ισραήλ, επιτέθηκε στο Χερτζμπολά στις Ιρανικές βάσεις υποστήριξης στο Λίβανο. Μετά στο δεύτερο πράγμα που αναφέρθηκαν και που μπορώ να το θυμηθώ πολύ καθαρά, ήταν αναφορά στην απροθυμία της Ιαπωνίας να δημιουργήσει σύγχυση μέσα στα τμήματα της Κινέζικης οικονομίας.

Πραγματικά δεν κατάλαβα γιατί μιλούσαν περί αυτού και σε τι θα μπορούσε να είναι σημαντικό. Αυτό που μου έμεινε από αυτό ήταν ότι καθώς φαίνεται η Ιαπωνική κυβέρνηση ή αυτοί στην Ιαπωνία, εξαναγκάζονταν ή είχαν διαταγές να κάνουν κάτι που θα ανέτρεπε ή θα καθυστερούσε την Κίνα στο να γίνει μια οικονομική δύναμη. Ειπώθηκε ότι η Κίνα δυναμώνει πολύ γρήγορα και το μόνο όφελος από αυτή την ανάπτυξη ήταν ο Κινεζικός στρατός ο οποίος εκσυγχρονίζονταν, που γινόταν περισσότερο από τα χρήματα που κέρδιζαν από την παγκόσμια αγορά.

Και μετά για πράγματα -εδώ δεν γίνεται να μην μιλάω υποκειμενικά Μπιλ. Γιατί μέχρι εκείνη την στιγμή θυμάμαι άρχισα να αισθάνομαι άρρωστος για τα θέματα τα οποία μιλούσαν και γέμισα ανησυχία για το τι ειπώθηκε. Ήμουν στο περιθώριο αυτής της συνάντησης και μπορούσα να αισθανθώ την ανησυχία να φουντώνει μέσα μου γιατί αυτά ήταν πράγματα που συζητούνταν μόνο ανεπίσημα. Δεν ανακοινώνονταν σε κανέναν. Ήταν πράγματα που τα ήξεραν ήδη μεταξύ τους.

Έτσι, μετά υπήρχαν ομιλίες για βιολογικά όπλα, το που και πότε θα χρησιμοποιούνταν και η χρονική στιγμή γι’ αυτό και η χρονική στιγμή φαίνεται ότι πάντα έπαιζε τον σπουδαιότερο ρόλο (στα σχέδιά τους). Μετά υπήρξαν περισσότερες συζητήσεις επικεντρωμένες στο πως θα έπρεπε το Ιράν να ενδώσει στρατιωτικά με σκοπό να προκαλέσει την επιθυμητή στρατιωτική αντίδραση από την Κίνα. Υπήρχε μια καθαρή προσδοκία να καθοδηγήσουν το Ιράν σε κάποιου είδους ένοπλη σύρραξη με τη Δύση, με την Κίνα μετά να έρχεται να βοηθήσει στρατιωτικά το Ιράν. Μέσω αυτής της καθοδήγησης ή η Κίνα ή το Ιράν θα χρησιμοποιούσαν κάποιο είδος πυρηνικού όπλου.

Καθώς ήδη ανέφερα, αυτοί οι «άνθρωποι» δεν έπαιρναν αποφάσεις. Συζητούσαν κάτι που ήδη είχε σχεδιαστεί, έτσι απλά μοιράζονταν μεταξύ τους τις πληροφορίες. 'Εγινε ολοφάνερο όσο αυτές οι συζητήσεις προχωρούσαν ότι το κεντρικό θέμα αυτής της συνάντησης ήταν το πότε θα «σκάσει το μπαλόνι» – το πότε όλα αυτά θα γίνουν. Άλλες ομιλίες επικεντρώνονταν και αφορούσαν τα οικονομικά, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, προστασία των περιουσιακών στοιχείων και για τον έλεγχο αυτών των πηγών για το πως θα αποφέρουν περισσότερα κέρδη. Μπορώ να προχωρήσω σε αυτή την αλυσίδα των γεγονότων τώρα Μπιλ, αν το θες.

-ΜΡ: Θα με ευχαριστούσε πραγματικά πολύ να προχωρήσουμε σε όσο περισσότερες λεπτομέρειες όσες αισθάνεσαι ότι μπορείς.

-Μ: Εντάξει. Τώρα όπως είπα και πριν, χρειαζόντουσαν ή τους Κινέζους ή τους Ιρανούς ένοχους για την πρώτη χρήση των πυρηνικών όπλων για να είναι σε θέση να δικαιολογήσουν το επόμενο στάδιο. Οι πληροφορίες που συνέλεξα από αυτή τη συνάντηση -και από αλλού- καθιστούν σίγουρο ότι οι Ιρανοί έχουν πραγματικά πυρηνικό εξοπλισμό τακτικού πολέμου. Δεν τον κατασκευάζουν οι ίδιοι. Τον απόκτησαν.

-ΜΡ: Μερικοί λένε ότι ίσως τον απόκτησαν από τους Ρώσους. Έχεις κάποια ιδέα περί αυτού;

-Μ: Πιστεύω προέρχεται από τους Κινέζους. Το λέω γιατί η Κινέζικη τεχνολογία χρησιμοποιούνταν, για πολλά χρόνια, στα οπλικά τους συστήματα. Παίρνουν οπλικά συστήματα και από τους Ρώσους επίσης, αλλά αυτά είναι περισσότερο οπλικά συστήματα αέρος-εδάφους, αμυντικά συστήματα. Τα τακτικά οπλικά συστήματα έρχονται από την Κίνα.

-ΜΡ: Αυτό σημαίνει ότι στην συνάντηση όπου άκουσες τις πληροφορίες, έγινε φορώντας το στρατιωτικό σου μπερέ, με την στρατιωτική σου εμπειρία και, έτσι κατάλαβες στρατηγικά και πολεμικά για τι πράγμα μιλούσαν και γιατί.

-Μ: Η συζήτηση έκλεινε προς το ότι οι Ιρανοί έχουν αυτού του είδους τα όπλα κι όχι στο ότι δεν τα έχουν. Νομίζω ότι η επισήμανση θα είχε γίνει εκεί, αν δεν τα είχαν. Δεν έγινε αναφορά στο ότι ΔΕΝ τα είχαν, αλλά στο ότι τα έχουν ήδη αυτά τα όπλα.

-ΜΡ: Κατάλαβα. Τώρα, δεν θέλω να σε βγάλω από το θέμα σου, αλλά υπάρχει η ενδεχόμενη αναλογία με την κατάσταση στο Ιράκ, όπου δυτικές κυβερνήσεις και στρατός, άσχετα αν ήξεραν την αλήθεια ή όχι, έλεγαν με βεβαιότητα στο κοινό ότι ο στρατιωτικός εξοπλισμός του Ιράκ ήταν πολύ μεγαλύτερος από ότι φαινόταν να είναι. Είναι πιθανόν να υπάρχει μια σύγχυση εδώ σε σχέση με τον εξοπλισμό του Ιράν; Ή νομίζεις ότι πραγματικά ήξεραν το τι οι Ιρανοί έχουν και τι μπορούν να κάνουν;

-Μ: Το να συγκρίνουμε με το Ιράκ είναι κάτι φυσικό. Όπως και να έχει όμως πιστεύω ότι σε αυτό που συζητάμε θα παραπλανούσε. Η υποστήριξη που είχε το Ιράκ στη διάρκεια του πολέμου Ιάν-Ιράκ ήταν περισσότερο από την δύση. Και φυσικά στον όρο «δύση» θα πρέπει να περιλάβουμε και το Ισραήλ, έτσι η πιθανότητα το Ιράκ να εφοδιαζόταν με πυρηνικά όπλα που δεν κατασκεύαζε το ίδιο, αλλά τα προμηθεύονταν από έξω, θα ήταν ακραίως χαμηλή.

Τώρα, η άλλη μεριά του νομίσματος είναι το Ιράν. Το Ιράν υποστηρίζεται συνεχώς από την Κίνα και μετά αργότερα από τους Ρώσους και, από άλλες χώρες επίσης. Η στρατιωτική αγορά είναι αρκετά ανοιχτή και σε αυτή θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε και τους Γάλλους οι οποίοι αρκετά ανεξάρτητα, εξάγουν τα όπλα τους όπου μπορούν. Ακόμα και σε «παραθυράκια» των συνθηκών περί εξαγωγής όπλων. Αλλά αυτό φτάνει λίγο πιό πέρα. Μιλάμε για μια χώρα η οποία χρησιμοποιήθηκε αρκετά επιτυχημένα από άλλη χώρα στην διάρκεια της επαναστατικής εποχής – όπου τους έβλεπαν σαν τους εχθρούς όλων των δυτικών χωρών, αλλά και των χωρών του Κόλπου επίσης.

-ΜΡ: Εννοείς, αναφέρεσαι στο Ιράν να έχει χρησιμοποιηθεί από την Κίνα;

-Μ: Από την Κίνα. Ναι. Φυσικά χρησιμοποιεί ο ένας τον άλλον. Η οικονομία της Κίνας εκσφενδονίζεται στα ύψη. Δεν ξέρω αν έπιασε ήδη την κορυφή ή όχι αλλά δεν μιλάω για αυτό. Αλλά για την ποσότητα του οπλισμού και το επίπεδο της τεχνολογικής ειδικότητας που το Ιράν λαμβάνει από τον Κινέζικο στρατό – φαίνεται αδιανόητο ότι κανένα πυρηνικό όπλο δεν θα συμπεριλαμβανόταν στα πακέτα που έφθαναν εκεί, άσχετα αν αυτά θα ελεγχόντουσαν από τους Επαναστατικούς Ιρανικούς Φρουρούς (Iranian Revolutionary Guards), ή συμμαχικά από τους Ιρανούς και τους Κινέζους μαζί. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι από ποιους. Αλλά θα επανέλθω σε αυτό που έλεγα πριν, ότι σε αυτή τη συνάντηση, η υπόθεση ήταν – και ήταν αρκετά ξεκάθαρο – ότι οι Ιρανοί ΕΙΧΑΝ τέτοια όπλα στην κατοχή τους επειδή δεν αναφέρθηκε το αντίθετο.

-ΜΡ: Κατανοητό. Και αυτό που πρόκειται να πεις στη συνέχεια είναι το πως αυτή η συνεργασία μεταξύ Ιράν και Κίνας πρόκειται να χρησιμοποιηθεί σαν ένας τρόπος να μπουν στην Κίνα – επειδή η Κίνα είναι ο κύριος στόχος τους. Έχω δίκιο;

-Μ: Δίκιο. Η Κίνα ήταν ο κύριος στόχος τουλάχιστον από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70 – και πάλι, αυτή η πληροφορία την έλαβα από τρίτο χέρι έτσι δεν μπορώ να σας δώσω καμία απόδειξη από πρώτο χέρι επ’ αυτού – αλλά πάντα ήταν η Κίνα. Ήταν πάντα η Κίνα και αυτό θα είναι το μεγάλο γεγονός σε αυτόν τον χρονικό προσδιορισμό. Την Κίνα είναι που κυνηγούν τώρα και, πρόκειται για το πως θα εξαναγκάσουν και θα δημιουργήσουν το σενάριο όπου αυτός ο τύπος – λοιπόν, θα γίνει πόλεμος Μπιλ, θα γίνει πόλεμος – πρόκειται για το πως αυτός θα πραγματοποιηθεί και πως να τον κάνουν αποδεκτό σε όλους που ζουν εδώ στη δύση κι ο τρόπος που πρόκειται να γίνει αποδεκτός είναι με ένα κράτος σαν το Ιράν να χρησιμοποιείται σαν δόλωμα στο να χρησιμοποιήσει ένα πυρηνικό όπλο με σκοπό αυτό να επιφέρει την ανταλλαγή πυρών.

-ΜΡ: Ποιά δικαιολογία τότε, θα δώσουν, για να ξεγελάσουν την Κίνα στην ανάμιξη σε ένα πόλεμο, με ποιά αιτιολόγηση;

-Μ: Η Κίνα τότε θα σπεύσει να βοηθήσει το Ιράν, σχετικά πολύ γρήγορα, μιλάμε είναι αυτοί «Οι Δρόμοι προς την Ιερουσαλήμ» και θα πρέπει να ήταν έκπληξη ότι οι Κινέζοι έχουν τον δικό τους «Δρόμο προς την Ιερουσαλήμ» – να το πούμε έτσι- επειδή εκεί είναι το πετρέλαιο, η γραμμή της ζωής τους κι εκεί είναι που θα επεκταθεί η δύναμή τους πολύ πιο μακριά από εκεί που βρίσκεται μέχρι στιγμής.

-ΜΡ: Δεν κατάλαβα αυτό που είπες για την Ιερουσαλήμ. Ήταν μεταφορικό, εννοώντας το Ιράν;

-Μ: Ναι. Ήταν μεταφορικό. Αν και δεν σου το ανέφερα προηγουμένως, ξέρεις, μιλάνε για τον «Δρόμο προς την Ιερουσαλήμ» άνθρωποι σαν τον Μπένιαμιν Νετανιάχου το λένε αρκετά συχνά. Το είπε και ο Ομπάμα. Ο πρόεδρος της Κίνας το είπε επίσης, νομίζω είναι ο Χου Χιντάο. Χρησιμοποίησαν βασικά αυτήν τη μεταφορά. Ναι, το είπαν. Είναι εκεί που αυτός ο δρόμος βρίσκεται. Διαπερνά την Τεχεράνη έχοντας αυτή την κατεύθυνση και διαπερνά την Τεχεράνη και πάλι πηγαίνοντας προς την άλλη κατεύθυνση.

-ΜΡ: Μάλιστα, το χρησιμοποιείς λοιπόν σαν μεταφορά για τον επιθυμητό σκοπό, από κάτι που έγινε ήδη και κατορθώθηκε. Λες τότε λοιπόν, ότι υπάρχει ένα μακροχρόνιο σχέδιο το οποίο αποφασίστηκε καιρό πριν για να δημιουργηθεί η κατάσταση, να στηθεί η σκακιέρα, η παγκόσμια σκακιέρα, έτσι ώστε να γίνει πόλεμος με την Κίνα.

-Μ: Ακριβώς, περιληπτικά. Το έπιασες. Είναι μια μεγάλη σειρά από γεγονότα και, πολλά από αυτά έγιναν ήδη και μπορώ να πω ότι πάλι ο καιρός είναι κρίσιμος.

-ΜΡ: Τι συνέβη και, τι πρόκειται να συμβεί και, ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα του σχεδίου που θέλουν να ολοκληρωθεί, αν όλα προχωρήσουν όπως τα θέλουν να εξελιχθούν;

-Μ: Λοιπόν το σχέδιο είναι να ανάψει το φιτίλι στην Μέση Ανατολή ξανά, με ένα τρόπο που οι προηγούμενες πολεμικές συρράξεις να φαίνονται ασήμαντες. Θα συμπεριλάβει την χρήση των πυρηνικών όπλων και πάλι, για να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα χάους και ακραίου φόβου, όχι μόνο στη Δύση αλλά σε όλο τον κόσμο και, να ορθώσουν αυτό που αναφέρθηκα σαν ενωμένες Δυτικές ολοκληρωτικές κυβερνήσεις και, για να το κάνουν αυτό η Κίνα πρέπει να βγει από το παιχνίδι πολιτικά και κοινωνικά, για να το επιτύχουν αυτό.

-ΜΡ: Λοιπόν αυτό που επιδιώκουν είναι ότι «σκοτώνουν δυο πουλιά με μια πέτρα». Το χρησιμοποιούν αυτό σαν δικαιολογία για να δημιουργήσουν αυτό -που πολλοί στο ιντερνέτ ονόμασαν Παγκόσμια Κυβέρνηση (One World Government), εκτός του ότι δεν θα περιλαμβάνει την Κίνα. Μιλάς για μια κλειστή συμμαχία των Δυτικών εθνών ενάντια σε αυτή την νέα απειλή.

-Μ: Πρόκειται ειδικότερα για τα Δυτικά έθνη, αλλά νομίζω πρέπει επίσης να συμπεριλάβουμε και την Ιαπωνία σε αυτό.

-ΜΡ: Τι γίνεται με την Ρωσία; Που στέκεται η Ρωσία;

-Μ: Νομίζω ότι η Ρωσία είναι επίσης ένας παίκτης. Για κάποιο λόγο το βλέμμα της Ρωσίας δεν είναι στραμμένο εκεί και, είναι απλά μια υπόθεση δική μου ότι η Ρώσικη κυβέρνηση, αυτή που είναι στην εξουσία σήμερα, βαδίζει χέρι με χέρι με τους κυρίαρχους παίκτες που βρίσκονται εδώ στη Δύση.

-ΜΡ: Μμ… Θέλεις να πεις ότι σε αυτή τη συνάντηση που παραβρέθηκες, η Ρωσία δεν αναφέρθηκε σαν σημαντικός παράγοντας.

-Μ: Όχι, όχι καθόλου. Το μόνο πράγμα που ακούστηκε ήταν η όλη ιδέα του να δημιουργήσουν μια κατάσταση χάους σε όλο τον κόσμο. Αυτό εννοεί την μετέπειτα χρήση των βιολογικών όπλων, την εξάπλωση της έλλειψης των τροφίμων, το οποίο θα επηρεάσει πάρα πολλές χώρες σε όλον τον πλανήτη, ακολουθούμενη από μαζική πείνα και αρρώστιες. Το μόνο που ακούστηκε για την Ρωσία να παίζει κάποιο ρόλο είναι μια παράξενη αναφορά που δεν μπορώ να την εξηγήσω και ίσως κάποιος άλλος μπορεί. Δεν μπορώ πραγματικά να σκεφτώ τίποτα πάνω σε αυτό. Αλλά μέσα σε αυτή τη συνάντηση ειπώθηκε ότι: «να προκαλεστεί ο Κινέζικός στρατός να επιτεθεί στην ανατολική Ρωσία.» Τώρα, δεν μπορώ να το αξιολογήσω αυτό και το γιατί αναφέρθηκε σε αυτή τη συνάντηση – απλά δεν ξέρω.

-ΜΡ: Εντάξει. Έτσι για να γυρίσουμε πίσω σε αυτό που είπα πριν από ένα λεπτό, για τα δυο πουλιά με μια πέτρα. Ένα σκοπός εδώ, λοιπόν, είναι να εγκαθιδρυθεί μια ενωμένη συμμαχία από δυτικές χώρες με ένα είδος ολοκληρωτικής «εκτάκτου ανάγκης πολεμικής σύρραξης», αυτό έχει την όψη βαρύ έλεγχου. Και η άλλη όψη είναι βασικά το να ανάψουν το φιτίλι σε αυτόν τον πόλεμο, ο οποίος θα έχει σαν αποτέλεσμα όλου του είδους τις χαοτικές καταστάσεις και υποθέτω ένα τεράστιο αριθμό ανθρώπων να πεθαίνουν κάπου.

-Μ: Ναι.

-ΜΡ: Ο Κινέζικος πληθυσμός; Ή όλοι σε αυτόν τον πλανήτη; Αποτελεί μέρος του σχεδίου τους για μείωση του πληθυσμού; Τι είπαν για αυτό;

-Μ: Λοιπόν, μίλησαν για την χρήση των βιολογικών μέσων, περιγράφηκε να είναι σαν μια γρίπη και θα επεκταθεί σαν μια πυρκαγιά. Θα υπάρξει γενετική επίθεση στους ανθρώπους, όχι σε όλους μαζί. Πως θα μπορούσε να γίνει αυτό … Δεν είμαι γενετιστής, πραγματικά δεν ξέρω. Κάποιος θα μπορούσε μονάχα να υποθέσει ότι είναι σε σύνδεση με τον Γενετικό Κώδικα (DNA) με κάποιο τρόπο και με τις διαφορές που βρήκαν στον Γενετικό Κώδικα. Αυτές οι διαφορές ανιχνεύτηκαν και οι ιοί μπορούν να κατασκευαστούν ώστε να μπορούσαν να σκοτώσουν κάποιο άτομο αρκετά γρήγορα.

-ΜΡ: Οι ιοί στοχεύουν στα χρωματοσώματα, αυτό θες να πεις; Στοχεύουν στα χρωματοσώματα ενός φυλετικού τύπου, ή κάτι πιο ειδικευμένο από αυτό;

-Μ: Ναι. Φυλετικού τύπου. Μπορώ να είμαι αρκετά απόλυτος σε αυτό. Μιλάνε για εξαφάνιση ολόκληρου τμήματος της ανθρώπινης φυλής, κάνοντάς το γενετικά.

-ΜΡ: Μιλάνε για το να καθαρίσουν τον δρόμο από τους Κινέζους επειδή είναι μια μεγάλη άβολη ομάδα ανθρώπων που δεν παίζουν με τους κανόνες των πλανητικών σχεδίων; Ή μιλάνε για αυτό σαν μια δικαιολογία να μειώσουν τον πληθυσμό του κόσμου, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτό και τις Δυτικές χώρες;

-Μ: Δεν μπορώ να σου απαντήσω σε αυτό. Από προσωπική άποψη, φαίνεται σίγουρα να είναι μια μείωση του πληθυσμού του κόσμου και να καταλήγει σε ένα ικανό ελεγχόμενο μέγεθος από αυτή τη κυβέρνηση που πρόκειται να έρθει, με σκοπό για αυτούς να έχουν τον έλεγχο που επιθυμούν. Σε άλλη περίπτωση δεν θα τον έχουν. Με αρρωσταίνει να μιλάω για αυτό τώρα, πραγματικά. Με αρρωσταίνει μέχρι τέλους το ότι θα προχωρήσουν να κάνουν αυτό το πράγμα, αυτά τα πράγματα που βασικά συζητήθηκαν. Μειώνουν τον πληθυσμό μέχρι σε αυτό που ψυχρά πιστεύουν να είναι ένα «εύχρηστο επίπεδο».

-ΜΡ: Μπορείς να άγεις από αυτή τη συνάντηση που συμμετείχες αυτά τα επίπεδα, ή κάποιους αριθμούς, ή τα ποσοστά, ή οτιδήποτε απτό που να θυμάσαι;

-Μ: Ναι. Μιλάει για τον μισό πληθυσμό.

-ΜΡ: Πω. Αυτό είναι πολλοί άνθρωποι.

-Μ: Ναι. Είναι. Θα μειώσουν τον πληθυσμό στο μισό του.

-ΜΡ: Τότε αυτό είναι περισσότερο από τους Κινέζους. Αυτό απαντά στην ερώτηση, έτσι;

-Μ: Λοιπόν σε μια πυρηνική σύρραξη – και πιστεύω ότι θα είναι περιορισμένης έκτασης πυρηνική σύρραξη – θα υπάρξει κάποιου είδους ανακωχή. Αναφέρθηκε αυτό, προσμένουν μια γρήγορη ανακωχή, αλλά όχι πριν εκατομμύρια θα έχουν ήδη πεθάνει, κατά βάση στη Μέση Ανατολή. Έτσι πιθανόν μιλάμε για το Ισραήλ εδώ, ο πληθυσμός του Ισραήλ να θυσιάζεται. Επίσης μέρη σαν την Συρία, τον Λίβανο, πιθανόν το Ιράκ, σίγουρα το Ιράν, ξέρεις, οι πόλεις και οι κύριες πόλεις, οι πυρηνικοί σταθμοί και λοιπά, αυτά τα πράγματα. Και μετά μια κατάπαυση του πυρός πριν γίνει ανεξέλικτο.

-ΜΡ: Μια κατάπαυση του πυρός πριν γίνει ανεξέλικτο;

-Μ: Ναι, είναι σαν ένα παιχνίδι πόκερ όπου ξέρουν ήδη το πως συμπεριφέρονται οι αντίπαλοι. Ξέρουν με τι έχουν να κάνουν. Ξέρουν ότι μπορούν να θέσουν σε εφαρμογή αυτό το σενάριο και ξέρουν ότι η τελευταία πράξη μπορεί να είναι μια κατάπαυση πυρός. Έχουμε λοιπόν αυτή τη κατάπαυση του πυρός και είναι μέσα σε αυτό το διάστημα που θα αρχίσουν να αναπτύσσουν πραγματικά το σχέδιό τους.

-ΜΡ: Ξέρεις πως;

-Μ: Ναι. Θα χρησιμοποιήσουν βιολογικά όπλα.

-ΜΡ: Ω Ω …

-Μ: Το προηγούμενο σενάριο θα δημιουργήσει τις συνθήκες όπου τα βιολογικά όπλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Και τώρα φαντάσου ένα κόσμο, μια μεταπολεμική περίοδος ενός πυρηνικού πολέμου, ή περιορισμένου πυρηνικού πολέμου, σε απόλυτο χάος, οικονομική κατάρρευση, ολοκληρωτικές κυβερνήσεις να αναλαμβάνουν την εξουσία.

-ΜΡ: Και μεγάλες καταστροφές για υποδομή.

-Μ: Τους ανθρώπους να ζουν σε απόλυτο φόβο και πανικό – αυτό είναι το τι θα γίνει μετά. Έτσι έχεις ένα σενάριο… και αυτό για άλλη μια φορά, συζητήθηκε και, μπορώ να μπω και σε κάποιες λεπτομέρειες για το πως οι άνθρωποι θα ελέγχονται περισσότερο και κανένας δεν θα βγει να αναλύσει το τι συνέπειες θα έχει αυτό που γίνεται επειδή η ασφάλειά τους και η προστασία τους θα είναι τοποθετημένα αποκλειστικά στα χέρια αυτών που λένε ότι μπορούν να τα διατηρήσουν στο καλύτερο.

Θα είναι σε αυτό το επερχόμενο χάος ενός μεταπολεμικού πυρηνικού πολέμου όπου αυτά τα βιολογικά όπλα θα παραταθούν σε ένα σκηνικό όπου δεν θα υπάρχει καμία υποδομή, κανένα προστατευτικό δίχτυ, για οποιονδήποτε να αντιμετωπίσει αυτού του είδους την βιολογική σφαγή. Πρέπει να σημειωθεί, για αυτούς που έχουν άγνοια, ότι τα βιολογικά όπλα είναι τόσο αποτελεσματικά όσο τα πυρηνικά, απλά το αποτέλεσμα χρειάζεται λίγο περισσότερο χρόνο – αυτή είναι η διαφορά.

-ΜΡ: Ναι. Τώρα, αυτή η εξαπόλυση των βιολογικών όπλων που θα ακολουθήσει την κατάπαυση του πυρός, είναι κάτι που θα γίνει μυστικά, σαν όλως ξαφνικά οι άνθρωποι θα αρχίσουν να αισθάνονται άρρωστοι και κανείς δεν θα ξέρει από που ήρθε; Ή θα είναι κάποιο φανερό όπλο που θα το καταστήσει ολοφάνερο σε όλους;

-Μ: Δεν νομίζω ότι θα είναι φανερό, επειδή οι κάτοικοι της Κίνας πρόκειται να χτυπηθούν από την γρίπη! Έτσι θα υπάρξει μια παγκόσμια επιδημία γρίπης, ίσως, μια χώρα σαν την Κίνα – ή η Κίνα, γατί για την Κίνα μίλησαν – θα είναι αυτή που θα υποφέρει τα περισσότερα.

-ΜΡ: Μάλιστα. Τώρα, αν ήσουν Κινέζος στρατιωτικός διοικητής, τι θα έκανες σε αυτή τη περίπτωση; Υποθέτω ότι θα το ανταπέδιδες.

-Μ: Ναι έτσι είναι. Η μορφή της ανταπόδοσης που θα μπορούσαν να κάνουν οι στρατιωτικές δυνάμεις της Κίνας δεν θα ήταν με τα ίδια όπλα που υπάρχουν στη Δύση. Ο τύπος των όπλων που η Δύση μπορεί να επιδείξει και σε πολύ γρήγορη ανταπόκριση ξεπερνάει κατά πολύ το τεχνολογικό επίπεδο των Κινεζικών οπλικών δυνάμεων μέχρι στιγμής – αν και καλυτερεύουν όσο περνάει ο καιρός. Αλλά όταν μιλάω για την Κίνα, μιλάμε για τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (Peoples Liberation Army), τον Λαϊκό Στρατό, που συγκεντρώνεται πολύ γρήγορα και, μιλάμε για μαζικές μετακινήσεις πεζικού με κάποιους τρόπους σε ζώνες όπου μπορούν να αμυνθούν με τον αντίστοιχο αριθμό των αντιπάλων.

Και σε αυτόν τον τύπο της αψιμαχίας που θα είναι πυρηνικός – γι αυτό το ανέφερα από την αρχή κιόλας- θα υπάρξει ένας συμβατικός πόλεμος στην αρχή, μετά γρήγορα θα περάσει σε πυρηνικό με κάποιους από τους δυο ή τους Ιρανούς ή τους Κινέζους να σπρωχτούν στην πρώτη ενέργεια, αυτό θα γίνει επειδή δεν θα είναι σε θέση να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους με πληρότητα ενάντια στα συμβατικά όπλα που μπορεί να χρησιμοποιήσει η Δύση χωρίς να χρησιμοποιήσει πρώτα τα πυρηνικά.

-ΜΡ: Μάλιστα. Δηλαδή οι Κινέζοι θα υποχρεωθούν να προχωρήσουν σε προκαθορισμένο χτύπημα.

-Μ: Ναι, θα τους αφαιρεθούν όλες οι δυνατότητές τους… οι δυνατότητές τους αντίποινων θα τους αφαιρεθούν αρκετά γρήγορα και δεν θα έχουν τον χρόνο να ανασυνταχτούν.

-ΜΡ: Εντάξει, τώρα το τι περιγράφεις εδώ είναι η κατάσταση πριν την κατάπαυση πυρός, όταν η Κίνα θα σπρωχτεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα.

-Μ: Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να το βλέπαμε σε στάδια. Έτσι μιλάμε για ένα συμβατικό πόλεμο ξεκαθαρίσματος, αυτός ο πόλεμος μετά θα αποσπάσει την χρήση των πυρηνικών όπλων ή από τους Κινέζους ή από τους Ιρανούς. Πιο πιθανόν από το Ιράν, για να το σταματήσουν να εξαπλωθεί. Μετά μιλάμε για ανταλλαγή πυρός και μετά για μια κατάπαυση πυρός πριν υπάρξει μια κατάσταση που δεν θα περιορίζεται σε μια γεωγραφική περιοχή.

-ΜΡ: Πως θα μοιάζει αυτό; Θα είναι παγκόσμιο; Για παράδειγμα, μιλάς για πυρηνικά όπλα σε Αμερικάνικη περιοχή, στην Ευρώπη και πάει λέγοντας;

-Μ: Όχι. Δεν αναφέρθηκε παγκόσμιος πυρηνικός πόλεμος. Μίλησαν για απλό περιορισμένο γεωγραφικά, στην Μέση Ανατολή.

-ΜΡ: Βασικά πολλοί θα αναφερθούν σε αυτόν σαν τον πόλεμο του Αρμαγεδώνα, τον πόλεμο που προφητεύτηκε.

-Μ: Ναι. Σωστά. Για αυτούς που το ψάχνουν έτσι, ξέρεις, στα σίγουρα υπογραμμίζει μια χρονική περίοδο όπου παρόμοια πράγματα λέει ότι θα συμβούν. Αλλά κατά τα φαινόμενα όχι με τον τρόπο που νόμιζαν ότι θα γίνει, επειδή, δεν μπορώ να το επισημάνω περισσότερο, οι άνθρωποι γενικά θα τοποθετηθούν σε μια τέτοια κατάσταση πανικού και φόβου, που θα εύχονται παντού για μια ισχυρή κυβέρνηση. Δεν θα τις ονομάσουν ολοκληρωτικές κυβερνήσεις, θα είναι στρατιωτικές κυβερνήσεις με μια πολιτική κυβέρνηση ακόμα στην εξουσία αλλά σε περιορισμένους ρόλους. Ο στρατός θα δίνει τις εντολές – με τον ίδιο τρόπο που ένας στρατηγός κάνει στο Αφγανιστάν, ή προηγουμένως στο Ιράκ. Ο στρατηγός εν ενεργεία αναλαμβάνει τα ηνία. Δίνει τις εντολές. Έτσι πρέπει να φανταστούμε το ίδιο πράγμα σαν σε μια χώρα που έχουν δικτατορική κυβέρνηση, να δίνουν τις διαταγές, με τη λεγόμενη «εκλεγμένη» κυβέρνηση σχεδόν χωρίς καμία εξουσία. Η δικτατορική κυβέρνηση θα προστατεύσει τους ανθρώπους που ζουν σε αυτές τις χώρες που θα υποστούν τα χτυπήματα αυτού του είδους του πολέμου.

-ΜΡ: Τώρα κάποιος που θα το διαβάσει αυτό θα αναρωτηθεί: Εντάξει, ώστε αυτό ήταν που συζητούσαν το 2005. Πως μπορείς να γνωρίζεις αν αυτό το σχέδιο είναι ακόμη ενεργό, ότι οι καταστάσεις δεν άλλαξαν δραστικά, ότι το δεν το εγκατέλειψαν εντελώς, ότι δεν συνέβη κάποιου είδους στροφή 180 μοιρών ή κάποια αποκάλυψη; Τι σε κάνει να είσαι τόσο σίγουρος ότι είναι ακόμη σε εξέλιξη;

-Μ: Εξ αιτίας των γεγονότων που έχουν συμβεί από το 2005. Νομίζω ότι είναι μάλλον ο πιο λογικός τρόπος να το δει κανείς. Είχαμε ήδη μια δήθεν οικονομική κατάρρευση. Δεν ήταν μια κατάρρευση, Ήταν μια επικέντρωση της οικονομικής δύναμης. Αυτό συνέβη. Σίγουρα συνέβη στις ΗΠΑ. και είναι πολύ σίγουρο ότι συνέβηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο και είναι πολύ σίγουρο ότι συνέβη στη Γαλλία και τη Γερμανία. Έτσι οι πιο σημαντικοί παίχτες στο Δυτικό κόσμο επικέντρωσαν τις οικονομικές τους περιουσίες.

-ΜΡ: Συζητήθηκε κάτι σχετικό στη συνάντηση;

-Μ: Ναι! Χρειάστηκε ένα αρκετά μεγάλο μέρος από το χρόνο της συνάντησης, συζητώντας σχετικά με τι πρόκειται να συμβεί. Σκέψου λίγο που έλαβε μέρος η συνάντηση — στο Κεντρικό Λονδίνο. Το Κεντρικό Λονδίνο είναι το οικονομικό επίκεντρο του κόσμου. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό.

-ΜΡ: Έτσι αυτό που λες είναι ότι όλα αυτά που συνέβησαν σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα αυτού του σχεδίου.

-Μ: Ακριβώς -κι όλες οι ετοιμασίες που χρειαζόταν να γίνουν, πριν αυτού του είδους η σύρραξη συμβεί, είχαν ήδη επίσης δρομολογηθεί.

-ΜΡ: Όπως τι; Σε τι αναφέρεσαι;

-Μ: Λοιπόν μιλάμε για κάποιους αριθμούς σε στρατηγικές θέσεις που θα αναλάβουν δράση. Ας δώσουμε ένα καλό παράδειγμα εδώ και αυτό είναι που κατά πάσα πιθανότητα οι περισσότεροι άνθρωποι στο Η. Βασίλειο αγνοούν, είναι ότι στη Βρετανική βιομηχανία ιδιωτικής ασφάλειας εργάζονται περίπου 500.000 άνθρωποι, οι οποίοι είναι πολύ περισσότεροι από το Βρετανικό στρατό. Ο Βρετανικός στρατός έχει πολύ μικρότερο αριθμό στρατιωτών από αυτόν. Ο Βρετανικός στρατός είναι περίπου διακόσιες χιλιάδες. Μιλάμε δηλαδή ότι 500.000 άνθρωποι εργάζονται στο τομέα ιδιωτικής ασφάλειας αυτή τη στιγμή.

Τώρα πριν από το 2005, δεν υπήρχε καμία ρύθμιση γι' αυτό. Δεν υπήρχε εκπαίδευση γι' αυτούς. Δεν υπήρχε καμιά ενοποίηση αυτού του ανθρώπινου δυναμικού. Και στο παρασκήνιο — και αυτό είναι κάτι που οι άνθρωποι έπρεπε να είναι σε θέση να γνωρίζουν, ιδιαίτερα όσοι ζουν στο Η. Βασίλειο –υπήρξε η νομοθετική ρύθμιση του 2001 για τον τομέα της ιδιωτικής ασφάλειας. Λοιπόν, αυτή η ρύθμιση σήμαινε ότι οποιοσδήποτε εργαζόταν για τον ιδιωτικό τομέα έπρεπε να υποβληθεί σε κάποια εκπαίδευση. Επίσης θα τους γινόταν αστυνομικός έλεγχος και έχει κάποιο νόημα για τον πολίτη ότι οι άνθρωποι που εργάζονται σε τομείς όπως η ιδιωτική ασφάλεια θα έπρεπε να ελέγχονται από την αστυνομία.

Αυτοί οι αστυνομικοί έλεγχοι … όλα φανερώνονται. Δεν είναι μόνο αν έχεις κάνει κάποιο έγκλημα ή όχι. Πίστεψε με, μπορείς να μάθεις πολλά περισσότερα για ένα άτομο μέσα από έναν αστυνομικό έλεγχο και μετά είναι η εκπαίδευση. Αυτή η εκπαίδευση είναι σχετική με τον έλεγχο των συγκρούσεων: τι να κάνεις την ώρα της σύγκρουσης, πως να τη χειριστείς, πως να την ελέγξεις και μετά εκπαιδεύονται πως να χρησιμοποιούν ελεγχόμενη δύναμη και συνεχίζεται από κει.

-ΜΡ: Δηλαδή μιλάς για το χειρισμό λαϊκών εξεγέρσεων και λοιπά. Αυτά είναι όλα στημένα γι’ αυτόν το λόγο.

-Μ: Πράγματι. Μπορείς να πάρεις σαν παράδειγμα τις διαδηλώσεις που έγιναν μετά από την εισβολή στο Ιράκ το 2003, εδώ στο Η. Βασίλειο και στη Δυτική Ευρώπη και επίσης στις ΗΠΑ, αλλά κυρίως στη Δυτική Ευρώπη. Ήταν σχεδόν σαν ένας μαζικός ξεσηκωμός κατά του πολέμου στο Ιράκ. Αυτό δεν θα επαναληφθεί ξανά. Δεν θα ξανασυμβεί. Αλλά οι άνθρωποι σ’ αυτόν τον τομέα χρειάζονται να έχουν την ισχύ του νόμου για να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους, γιατί ακόμη θα προστατεύουν περιουσίες, ακόμη θα κάνουν τη δουλειά τους. Και την ώρα που μιλάμε ο Όμιλος Ιδιωτικής Ασφάλειας αναζητεί και λαμβάνει περισσότερες δυνάμεις από αυτές που ήδη τους έχουν δοθεί. Ήδη τους έχει δοθεί η άδεια να λειτουργούν νόμιμα μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον. Τώρα παίρνουν τις πρόσθετες αστυνομικές εξουσίες που χρειάζονται.

Αυτό δεν ισχύει μόνο γι’ αυτούς τον Βρετανικό τομέα ιδιωτικής ασφάλειας, είναι και αυτοί που ονομάζονται «πολιτικά όργανα εφαρμογής της τάξης»: ελεγκτές του παρκινγκ, τέτοιου είδους θέσεις, όργανα της δημοτικής αστυνομίας, αυτοί που βοηθούν την αστυνομία για να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους, αποκτούν εξουσίες ανάλογες με τις ευθύνες που χρειάζονται για να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους αποτελεσματικά. Έτσι μιλάμε για την εξουσία να μπορούν να συλλάβουν, την δύναμη της προσωποκράτησης, μιλάμε σε αυτές τις γραμμές και πρόκειται να συμβεί.

-ΜΡ: Αυτό συμβαίνει επίσης και σε άλλες δυτικές χώρες, μήπως γνωρίζεις;

-Μ: Λοιπόν, ήδη συμβαίνει σε άλλες δυτικές χώρες, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, όπου υπάρχουν πολλές διαφορετικές αστυνομικές δυνάμεις που συνεργάζονται. Δεν υπάρχει μια αστυνομική δύναμη, όπως ήταν κάποτε, που μπορούσες να αναγνωρίσεις και να πεις: Λοιπόν, αυτή είναι η αστυνομία. Έχουμε κι άλλα πρακτορεία και όλα φέρουν παρόμοιες εξουσίες. Αλλά αυτές οι εξουσίες δεν υπάρχουν εντός της Βρετανικής ιδιωτικής ασφάλειας αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν ήδη στις ΗΠΑ και είναι κυρίως το Αμερικανικό μοντέλο που χρησιμοποιείται εδώ.

-ΜΡ: Πως μπορείς να είσαι τόσο σίγουρος, ότι αυτό λίγο πολύ βρίσκεται εντός χρονικών ορίων, ακόμη κι αν η συνάντηση που παρευρέθηκες, συνέβη πριν από τέσσερα χρόνια.

-Μ: Σχεδόν πριν από πέντε χρόνια. Το μόνο που μπορώ να πω, Μπιλ, είναι ότι μόνο αν λάβεις υπ’ όψη αυτά που έχω αναφέρει κι αν αυτό θυμίζει κάτι σε οποιονδήποτε – η επαλήθευση αυτών που έχω πει μπορεί να διαπιστωθεί από όποιον επιθυμεί να το κάνει. Δεν είναι όλα κρυφά. Δεν είναι δυνατόν να τα κρύψουν όλα και τότε μπορούν να βάλουν τα κομμάτια του παζλ μαζί μόνοι τους και θα βρουν ότι είναι πολύ αξιόπιστα.

-ΜΡ: Ναι. Πρέπει να παραδεχτώ ότι είναι πολύ αξιόπιστα, πράγμα το οποίο σε προσγειώνει. Από την αρχή της συζήτησης μας, είπες ότι αυτή ήταν μια κούρσα ενάντια στο χρόνο από τη δική τους άποψη. Γιατί;

-Μ: Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρόκειται να συμβούν μέσα στα επόμενα χρόνια και όλα θα έχουν σχέση με την εξουσία. Μερικά από αυτά, δεν τα κατανοώ πλήρως κι εγώ, να είμαι ειλικρινής μαζί σου. Αλλά απ’ ότι καταλαβαίνω, υπάρχουν αρκετές εναλλαγές δυνάμεων που συμβαίνουν και κυρίως αυτοί που ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας όχι μόνο για εκατοντάδες χρόνια, αλλά για χιλιάδες χρόνια, επιθυμούν αυτό να συνεχιστεί και με σκοπό να γίνει αυτό, μια ακολουθία γεγονότων πρέπει να κατασκευαστούν ώστε να πετύχουν το σκοπό τους. Αυτό που σου περιέγραψα είναι κατά πάσα πιθανότητα το πρώτο σκέλος.

Έτσι, θα κατευθυνθούμε προς αυτή τη σύρραξη, και μετά από αυτό και μπορώ να σου δώσω ένα χρονοδιάγραμμα για το πότε πρόκειται να συμβεί, θα συμβεί ένα γεωφυσικό γεγονός στη Γη το οποίο θα επηρεάσει τους πάντες. Λοιπό, μέχρι τότε όλοι θα έχουμε επιβιώσει ένα πυρηνικό και βιολογικό πόλεμο. Ο πληθυσμός της Γης, αν συμβούν αυτά, θα μειωθεί δραστικά. Και όταν αυτό το γεωφυσικό γεγονός θα λάβει μέρος, τότε από αυτούς που θα απομείνουν θα επιζήσουν οι μισοί. Και αυτοί που θα επιβιώσουν, θα καθορίσουν ποιος θα οδηγήσει το πλανήτη και τον επιζώντα πληθυσμό στην επόμενη εποχή. Έτσι μιλάμε για μια μετά-κατακλυσμική εποχή. Ποιος θα έχει την εξουσία; Ποιος θα έχει τον έλεγχο; Όλα έχουν να κάνουν μ’ αυτό. Και αυτός είναι ο λόγος που προσπαθούν απελπισμένα ώστε να συμβούν αυτά τα γεγονότα σύμφωνα με ένα χρονοδιάγραμμα. Γιατί αλλιώς δεν θα τα καταφέρουν.

-ΜΡ: Εντάξει. Άσε με να παίξω το δικηγόρο του διαβόλου εδώ, και μίλα μου από τη δική σου σκοπιά, που έχεις δηλαδή πάρα πολύ μεγάλη και σε βάθος στρατιωτική εμπειρία και είσαι εξοικειωμένος με το στρατιωτικό τρόπο σκέψης. Γιατί αυτός ο πόλεμος και η καθίδρυση μια απολυταρχικής κυβέρνησης, και η ατμόσφαιρα του φόβου, και λοιπά και λοιπά, γιατί χρειάζονται όλα αυτά τη στιγμή που θα συμβεί αυτό το γεωφυσικό γεγονός, όπως είπες, το οποίο θα αναστατώσει περαιτέρω τις υποδομές, θα έχει σαν αποτέλεσμα πολλούς θανάτους, θα υπάρχουν καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης σ’ ολόκληρο το κόσμο, σεισμοί, τσουνάμια κι ένας θεός ξέρει τι άλλο. Αυτό και μόνο θα δικαιολογούσε στρατιωτικό νόμο στις περισσότερες χώρες και καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης και αυτές οι ίδιες φατρίες θα μπορούσαν εύκολα να δικαιολογήσουν τον έλεγχο της εξουσίας σε τέτοιου είδους έκτακτης ανάγκης. Γιατί ο πόλεμος μέρος αυτού του σεναρίου; Δεν το καταλαβαίνω αυτό.

-Μ: Νομίζω ότι πρέπει να το κοιτάξεις από μια διαφορετική πλευρά. Μετά από ένα κατακλυσμικό γεγονός, θα υπάρχουν λίγες ή καθόλου κατασκευές. Και αν δεν υπάρχουν κατασκευές, αυτό σημαίνει ότι κάποιες κατασκευές θα πρέπει να δημιουργηθούν στη θέση τους. Μια κατασκευή θα πρέπει να στηθεί πριν συμβεί αυτό, και με μια σιγουριά ότι επιβιώσει από αυτό που πρόκειται να συμβεί -ώστε να μπορούν να σταθούν όρθιοι την επόμενη μέρα, και να παραμείνουν στην εξουσία και να έχουν την εξουσία που απολάμβαναν πιο πριν.

-ΜΡ: Έτσι, αυτό είναι μια αιτιολογία για να ενισχύσουν τα κρίσιμα τμήματα των υποδομών –στην πραγματικότητα μια προετοιμασία για το κατακλυσμό- τα οποία σε συνηθισμένους καιρούς δεν θα ήταν τόσο ισχυρά. Αυτό είναι που θέλεις να πεις;

-Μ: Πράγματι. Αυτοί θα πρέπει να οργανωθούν τώρα. Θα πρέπει να τοποθετήσουν τη βάση δύναμης τους σωστά στη θέση της και ο μόνος τρόπος για να το πετύχουν αυτό είναι με το να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για να συμβεί αυτό, π.χ. μια σύρραξη. Μπορούμε όλοι να κοιτάξουμε πίσω στη διάρκεια της ιστορίας. Κάθε πόλεμος επιτυγχάνει ένα σκοπό. Εκτός από την δυστυχία, την ανθρώπινη δυστυχία που δημιουργεί, πάντα επιτυγχάνει κάποιο σκοπό κι ο σκοπός πάντα ήταν με τη πλευρά του νικητή. Έτσι, βλέπουμε αυτό το ολιγαρχικό καθεστώς, το οποίο πιστεύω ότι είναι ήδη ολιγαρχικό έτσι κι αλλιώς. Εννοώ ότι δεν έχουμε καμία δημοκρατία. Κανένας δεν έχει λόγο. Αυτό έχει ήδη αποφασιστεί υπεράνω από μας.

Δεν μετράμε. Στ’ αλήθεια δεν μετράμε. Αυτοί μετράνε και η δύναμη τους μετράει και αυτό είναι το μόνο πράγμα για το οποίο είναι σίγουροι. Πιστεύω ότι αν μπορούσες να μπεις στο τρόπο σκέψης κάποιου που λειτουργεί μ’ αυτόν τον τρόπο, θα κατανοήσεις τι πρόκειται να κάνει και γιατί το κάνει και γιατί θέλει να ελέγξει το τέλος του παιχνιδιού και να έχει την εξουσία στο τέλος, χωρίς να πάθει τίποτα.

-ΜΡ: Μήπως έχεις κάποιες ενδείξεις για το πότε θα συμβεί; Αυτό υπονοεί, από αυτό που λες, ότι κατά κάποιο τρόπο περιμένουν κάτι να συμβεί κοντά χρονικά;

-Μ: Όχι, αυτό στ’ αλήθεια δεν επικεντρώνεται γύρω στις 21 Δεκεμβρίου του 2012. (γέλια) Έχω βάσιμες υποψίες ότι θα είναι κάτι διαφορετικό, ίσως κάτι άλλο για όλους. Στ’ αλήθεια δεν γνωρίζω. Αλλά σίγουρα εκείνη τη χρονική περίοδο θα βρισκόμαστε σε μια σύρραξη που θα κρατήσει όσο πρέπει να κρατήσει. Αλλά μιλάμε σχετικά στα επόμενα χρόνια μετά το 2012, όταν αυτό το γεωφυσικό γεγονός θα λάβει μέρος. Υπολόγισα ότι θα συμβεί μέσα στη διάρκεια της ζωής μου, φυσικά μπορεί να κάνω και λάθος στον χρόνο.

-ΜΡ: Εντάξει. Λοιπόν, επέτρεψε μου να το ξαναπώ σε σένα, αυτή την ακολουθία των γεγονότων που περιγράφεις: την πυρηνική ανταλλαγή και τη ανακωχή και μετά τη χρήση των βιολογικών όπλων, αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τέτοιο χάος που θα χρειαστεί μια γενιά για να τα ξαναχτίσουν από την αρχή και στη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου θα πρέπει να υπάρχει κάποιου είδους βαριάς ολιγαρχικής υποδομής με σκοπό να αντέξουν αυτή τη συνεχόμενη κατάσταση έκτακτης ανάγκης και την ανακατασκευή και τότε σ’ αυτό το διάστημα, πρόκειται να συμβεί αυτό το σοβαρό γεωφυσικό γεγονός … αλλά θα πρέπει να αρχίσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα. Έτσι δεν είναι;

-Μ: Αυτό είναι σωστό. Ακριβώς έτσι.

-ΜΡ: Νομίζεις ότι γνωρίζουν πότε θα συμβεί ή νομίζεις ότι νομίζουν θα συμβεί απλά «κάποτε»;

-Μ: Ναι, νομίζω ότι έχουν πολύ καλή ιδέα, του πότε πρόκειται να συμβεί. Δεν γνωρίζω πότε όμως είναι αυτό. Εντούτοις έχω αυτή τη δυνατή διαίσθηση ότι θα συμβεί στη διάρκεια της ζωής μου, ας πούμε μέσα σε 30 χρόνια. Θα μπορούσες να το φέρεις ακόμη πίσω — ανάμεσα στο τώρα και σε δέκα χρόνια, ανάμεσα στο τώρα και σε πέντε χρόνια. Ξέρεις, στ’ αλήθεια δεν γνωρίζω. Μακάρι να γνώριζα. Είναι κάτι που θα ήθελα πολύ να μάθω, αλλά τώρα μπήκαμε σ’ αυτή τη περίοδο στην οποία αυτό το γεωφυσικό γεγονός πρόκειται να συμβεί, όταν υπολογίσουμε το διάστημα του χρόνου που πέρασε τη τελευταία φορά περίπου πριν από 11.500 χρόνια, κυκλικά. Τώρα είναι αναμενόμενο να συμβεί ξανά.

Σε πιο βαθμό πρόκειται να επηρεάσει το κόσμο, μπορούμε μόνο να φανταστούμε και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν σχέδια για κάθε ενδεχόμενο σε ετοιμότητα ακριβώς τώρα, για να συμβεί αυτό το γεγονός, γιατί πιστεύω ότι είναι ευρέως γνωστό σ’ αυτούς τους κύκλους. Το κατανοούν ότι πρόκειται να συμβεί. Μπορεί να έχουν ένα χρονοδιάγραμμα, και απ’ ότι φαίνεται είναι πιθανό να έχουν. Πάλι, είναι ένα από αυτά τα πράγματα – θα ήταν ασύλληπτο αν δεν το γνώριζαν. Εννοώ, τα καλύτερα μυαλά στο κόσμο θα εργάζονται πάνω σ’ αυτό. Ξέρεις; Και όλοι τους το γνωρίζουν, και εγώ προσωπικά, όχι.

-ΜΡ: Συζητήθηκε αυτό στη συνάντηση καθόλου;

-Μ: Όχι, δεν συζητήθηκε καθόλου στ’ ανοιχτά. Άσε με να σου δώσω μια περίληψη αυτών που συζητήθηκαν στη συνάντηση. Το Ιράν θα δεχτεί επίθεση. Η Κίνα θα κινηθεί προς βοήθεια του Ιράν, για να προστατεύσει τα συμφέροντα της. Πυρηνικά όπλα θα χρησιμοποιηθούν είτε από το Ιράν ή τη Κίνα, με το Ισραήλ να κάνει τη πρώτη χρήση. Το περισσότερο μέρος από τη Μέση Ανατολή θα γίνει ερείπια. Εκατομμύρια θα πεθάνουν σε ένα μικρό χρονικό διάστημα. Η Κίνα θα μπει με τη βία σε Ρώσικο έδαφος για να επεκτείνει τα όρια της ανακωχής. Μετά από αυτό, βιολογικά όπλα θα χρησιμοποιηθούν κατά της Κίνας. Η Κίνα θα «αρπάξει ένα κρύωμα».

Απ’ ότι καταλαβαίνω υπάρχει κάποιου είδους συμμαχία σε εξέλιξη ανάμεσα σε κάποιους κακόβουλους εξωγήινους και το Η. Βασίλειο, τις ΗΠΑ και άλλες δυτικές χώρες, και σ’ αυτές συμπεριλαμβάνεται και η Ιαπωνία. Ξανά, όταν μιλάμε για μια συμμαχία με κακόβουλους εξωγήινους, η οποία λειτουργεί στα πλαίσια των απόκρυφων προγραμμάτων, υπάρχει μια ανταλλαγή τεχνολογιών που συμβαίνει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δηλαδή, υπάρχει μια ανάμειξη εκεί, και αυτή την ανάμειξη δεν μπορώ να την εξηγήσω κι εγώ ο ίδιος.

Επίσης κατανοώ ότι υπάρχουν περισσότερες ανθρωπιστικές και ανιδιοτελής εξωγήινες υπάρξεις, που εργάζονται ενάντια σ’ αυτό το χρονοδιάγραμμα και κατά κάποιο τρόπο διατηρούν μια αβέβαιη ισορροπία χωρίς οι ίδιοι να αναμειγνύονται άμεσα. Ξανά, δεν μπορώ να το εξηγήσω πλήρως αυτό, αλλά έχω κάποια διαίσθηση ότι αυτό δουλεύει και υπάρχουν και άλλες πτυχές της εμπειρίας μου που με οδήγησαν να κάνω αυτή τη δήλωση, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Έτσι αυτό για το οποίο μιλάμε είναι ότι οι δυνάμεις της Δύσης επιθυμούν ένα «τέλειο πόλεμο», το κάνουν αυτό σ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα, γιατί αυτό το χρονοδιάγραμμα υπάρχει πάρα πολύ καιρό. Δηλαδή μιλάμε για δεκαετίες ή και αιώνες από τότε που το χρονοδιάγραμμα αυτό είναι σε λειτουργία. Επίσης πιστεύω ότι είναι αρκετά σημαντικό, να συσχετιστεί αυτό το χρονοδιάγραμμα με την άλλη παραπομπή της, την οποία έχω ακούσει πολλές φορές μέχρι τώρα και τη λένε:

Η ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ

Αισθάνομαι ότι είναι σημαντικό να το προσθέσουμε, γιατί μπορεί να θυμίζει κάτι σε μερικούς ανθρώπους, μιας και δεν νομίζω ότι έχει αναφερθεί ξανά.

-ΜΡ: έχω ακούσει αυτή τη φράση ξανά. Δεν θέλω να παρεκκλίνω εδώ, αλλά η επισήμανση που έχω εναντίον του – την οποία πραγματικά αρχίζω να κατανοώ, και είναι ανατριχιαστικό όσο γίνεται, από αυτά που λες- είναι ο λόγος γιατί ονομάζεται Η Αγγλοσαξονική Αποστολή, ο οποίος είναι βασικά το σχέδιο της εξάλειψης των Κινέζων, ώστε μετά το κατακλυσμό και όταν όλα θα ξαναχτιστούν, θα είναι οι Αγγλοσάξονες που θα σε θέση να ξαναχτίσουν και να κληρονομήσουν τη νέα Γη, χωρίς κανέναν άλλο τριγύρω. Έτσι δεν είναι;

-Μ: Αν είναι αυτό σωστό, πραγματικά δεν ξέρω, αλλά θα συμφωνήσω μαζί σου. Σ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα τουλάχιστο, ακόμη και στο 19ο και 18ο αιώνα, η ιστορία αυτού του κόσμου, έχει κατά κύριο λόγο διαχειριστεί από τη Δύση και από τη Νότια περιοχή του πλανήτη κι άλλοι προσπάθησαν αλλά απέτυχαν. Είναι ασφαλές να πούμε ότι ο 1ος Π. Πόλεμος και ο 2ος Π. Πόλεμος ήταν κατασκευασμένοι πόλεμοι. Χρησιμοποιήθηκαν σαν σκαλοπάτια για να φτάσουμε εδώ που είμαστε τώρα. Ένας ιστορικός θα σας πει ότι αν αυτό δεν γινόταν, τότε αυτό δεν θα συνέβαινε. Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε τα Ενωμένα Έθνη, δεν θα είχαμε τις ΗΠΑ να γίνονται η υπερδύναμη σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Έγιναν μια υπερδύναμη μέσα σε τέσσερα χρόνια πολέμου και κατέληξαν να κατέχουν και πυρηνικά όπλα. Οι άνθρωποι, πιστεύω, ότι πρέπει να το βάλουν αυτό στο δικό τους θέμα συζήτησης. Ότι η Δύση καθίσταται η κυρίαρχη δύναμη είναι γεγονός. Δεν χωράει ερώτηση.

-ΜΡ: Εκ των υστέρων αν κοιτάξεις πίσω, μπορείς να δεις ένα είδος μακρόχρονης στρατηγικής που επεκτείνεται για αρκετές γενεές, ακόμη κι αν κάποιος δεν μπορούσε να ξεχωρίσει το δάσος από τα δέντρα εκείνο το καιρό.

-Μ: Αυτή είναι η φύση των ανθρώπων -πράγματι. Ξέρεις, απλά ζούμε τις ζωές μας μαζί μ’ αυτούς που ανήκουν στις οικογένειες μας και αυτούς που νιώθουμε κοντά μας και απλά κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Δεν είναι κάτι συχνό να βγάζουμε το κεφάλι μας έξω από τα παραπέτα και να ρίξουμε μια καλή ματιά για να δούμε τι γίνεται πραγματικά. Δεν είμαστε πολύ καλοί στο να το κάνουμε αυτό, δυστυχώς. Είμαι ένα καλό παράδειγμα. Έχω αναμειχθεί σε τόσα πολλά πράγματα, αλλά απλά έσκυβα κάτω το κεφάλι μου και συνέχιζα να κάνω αυτό που έκανα, αγνοώντας τι γίνεται γύρω μου, ενδεχομένως αρνούμενος να δω τι γίνεται γύρω μου, μέχρι τη στιγμή που θα έπρεπε να πω κάτι γι’ αυτό.

Πως να περιγράψεις καλύτερα τους ανθρώπους για τους οποίους μιλάω; Οι άνθρωποι για τους οποίους μιλάω εκκρίνουν εξουσία. Αποσπούν το φόβο. Απαιτούν την υποταγή και μα τον Θεό, την έχουν! με τον τρόπο που μιλούν προστάζουν τις υποτιθέμενες εκλεγμένες κυβερνήσεις που έχουμε στη Βουλή ή στην Ουάσιγκτον ή στο Βερολίνο ή στο Παρίσι. Αυτοί οι άνθρωποι εκκρίνουν αυτού του είδους την εξουσία, και πέρα απ’ αυτό τι άλλο μπορώ να πω;

Είμαι σίγουρος ότι κι άλλοι άνθρωποι έχουν συναντήσει τέτοιου είδους χαρακτήρες στη ζωή τους. Δεν έχουν τίποτα το συμπονετικό μέσα τους. Δεν αντηχεί καμία πνευματική ζεστασιά μέσα τους. Είναι κρύοι, λειτουργούν σαν μηχανές. Για να χρησιμοποιήσω μια φράση που λέτε συχνά εδώ: «το βούτυρο δεν λιώνει στο στόμα τους».

-ΜΡ: Πολλοί άνθρωποι εκεί έξω υποθέτουν ότι σε κάποιο επίπεδο, μπορεί όχι στο επίπεδο των ανθρώπων που συναντάς μέσα σ’ ένα δωμάτιο, αλλά σε κάποιο επίπεδο, σ’ αυτό της κυβέρνησης πίσω από τις σκηνές και που ενορχηστρώνει όλο το σχέδιο, υπάρχει κάποια μη-ανθρώπινη νοημοσύνη. Ένα από τα επιχειρήματα γι’ αυτό είναι ότι χρειάζεται μια τεράστια ποσότητα μακρόχρονης σκέψης, στρατηγικής πονηριάς, με σχεδιασμό ώστε να διαρκεί για πολλές γενεές, το οποίο είναι αποτέλεσμα μιας άκρως ανώτερης νοημοσύνης απλά για να παιχτεί αυτή η παρτίδα σκακιού, σε ένα τόσο υπέρμετρο βαθμό. Έτσι μερικοί άνθρωποι, και εγώ μέσα σ’ αυτούς, υποθέτουν ότι πρέπει να υπάρχει μια μη-ανθρώπινη νοημοσύνη πίσω από αυτό.

-Μ: Ναι. Η αντίληψη μου είναι ότι αυτή η νοημοσύνη είναι απίστευτα αναλυτική, χωρίς ίχνος συναισθηματικής κατανόησης, χωρίς καθόλου αγάπη, έγνοια, κατανόηση ή συμπόνια. Είναι ψυχροί και υπολογιστικοί και αναλυτικοί πέρα από κάθε λογική που θα μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε φυσιολογικά. Είναι παραπάνω από αυτό -είναι τόσο εξαιρετικά ευφυείς. Αυτοί είναι όντα που μπορούν να προσκομίσουν απαντήσεις σε πραγματικά δύσκολες ερωτήσεις χωρίς να κουνήσουν ούτε ένα βλέφαρο. Είναι πάρα, πάρα πολύ έξυπνοι, αλλά έξυπνοι μόνο με την έννοια ότι η λογική τους είναι εξαιρετική.

-ΜΡ: Τι μπορούν να κάνουν οι απλοί άνθρωποι; Πως πρέπει να αντιδράσουν; Πως πρέπει να σκεφτούν; Εσύ προσωπικά αισθάνεσαι ότι αυτό είναι αναπόφευκτο; Πιστεύεις ότι όλοι είμαστε καταδικασμένοι κατά κάποιο τρόπο;

-Μ: Όχι, απολύτως όχι. Έχω συχνά σκεφτεί γι’ αυτό, Μπιλ, και αυτή φυσικά είναι η προσωπική μου άποψη: Θα υπομείνουμε. Αλλά για να υπομείνουμε, από τον ένα άνθρωπο μέχρι τον επόμενο, πρέπει να μην δουλεύουμε άλλο γι’ αυτούς. Είναι να σταματήσουμε να δουλεύουμε γι’ αυτούς. Δεν πρέπει να αντιδράσουμε βίαια εναντίον τους γιατί θα νικήσουν. Θα το λάτρευαν αν συνέβαινε αυτό, τότε θα τους έδινε μια δικαιολογία. Εκτρέφονται από το φόβο και τη βία -την αντίδραση στη βία. Θα είναι όπως οι μέλισσες για το μέλι γι αυτούς. Θα το λάτρευαν αν συνέβαινε αυτό. Αυτό που χρειάζεται είναι μια ειρηνική αντίδραση: απλά μόνο να σταματήσουμε να κάνουμε άλλο πια τη δουλειά γι’ αυτούς.

Θα δώσω μια σύγκριση, Μπιλ. Υπήρξε ένας άνδρας που η ιστορία έχει κατά πολύ αγνοήσει. Ήταν ένας Γάλλος, που ονομαζόταν Jean Juarès. Πάντα μου δημιουργούσε έκπληξη που αυτός ο απίθανος χαρακτήρας δεν μπήκε στα βιβλία της ιστορίας. Είναι πολύ γνωστός στη Γαλλία σε ορισμένους κύκλους, αλλά δεν είναι ευρέως γνωστός. Πρόβλεψε ότι θα συμβεί ο 1ος Π. Πόλεμος. Ήθελε το Διεθνές Εργατικό Κίνημα να μη συμμορφωθεί με τις βασιλικές οικογένειες και την αριστοκρατία και όταν διαβάσεις γι’ αυτόν θα το ανακαλύψεις και μόνος σου. Μόνο μερικούς μήνες πριν το ξέσπασμα, όταν η δολοφονία του Αρχιδούκα Φερδινάνδου έγινε στη Σερβία, ο Juares δολοφονήθηκε σε ένα Γαλλικό καφέ. Τον σκότωσαν. Έπεσε νεκρός και μαζί του χάθηκε και το κίνημα. Πριν την έναρξη του 1ου Π. Πολέμου, είδε ξεκάθαρα το μέλλον. Είδε την αριστοκρατία και τις βασιλικές οικογένειες να αντιτάσσονται ο ένας εναντίον του άλλου, σε μια μεγάλη μάχη. Γνώριζε ότι η Γαλλία και η Γερμανία, το Η. Βασίλειο ήταν όλα βιομηχανοποιημένα έθνη. Επιπλέον αντιλήφθηκε ότι αφού ήταν βιομηχανοποιημένοι, ο επόμενος πόλεμος θα ήταν ένας βιομηχανικός πόλεμος, όπου εκατομμύρια ανθρώπων θα έχαναν τη ζωή τους.

Δημιούργησε ένα κίνημα το οποίο μερικοί το χαρακτήρισαν ως κομμουνιστικό. Ήταν το Διεθνές Εργατικό Κίνημα, και δεν είχε να κάνει τίποτα με τη πολιτική. Η ιδέα του ήταν ότι ο απλός άνθρωπος να μην κάνει τίποτα, να μην πάει στο πόλεμο, απλά να μείνει σπίτι του και αυτοί δεν θα μπορούσαν να έχουν το πόλεμο που ήθελαν. Προσωπικά πιστεύω ότι αν η ιδέα της μη-βίας υιοθετηθεί και οι άνθρωποι αποκτήσουν μεγαλύτερη επίγνωση στο τι συμβαίνει, τότε αυτή η νοημοσύνη πολύ, πολύ γρήγορα θα χάσει τη δύναμη που κατέχει. Αυτοί τρέφονται από την εξουσία. Τρέφονται από το φόβο. Έτσι αν τους αφαιρέσεις αυτό το συστατικό θα γίνουν ανίσχυροι. Μας χρειάζονται για να κάνουν αυτά που κάνουν. Δεν μπορούν να κάνουν από μόνοι τους, ακόμη κι αν θα είναι πολύ επικίνδυνοι σε ότι κι αν κάνουν, αλλά δεν μπορούν να τα κάνουν όλα από μόνοι τους.

Αυτό θα μπορούσε να είναι το μήνυμα μου, δηλαδή να ξυπνήσουμε λίγο, να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας, να βγάλουμε το κεφάλι έξω από τα παραπέτα και χωρίς να φοβόμαστε να το κάνουμε αυτό, χωρίς να νιώθουμε φόβο, και παίρνοντας μια μεγάλη ανάσα, κοιτάξουμε γύρω μας, και δούμε τι συμβαίνει και τότε οι άνθρωποι γρήγορα θα κατανοήσουν: Α, ναι. Εντάξει. Αυτή είναι η κατεύθυνση μας. Εκεί κατευθυνόμαστε και δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα. Αλλά όμως μπορούν.

Όπως έχω πει, δεν πρέπει να αντιδράσουμε βίαια. Αν κάποιοι άνθρωποι κατέχουν θέσεις όπου είναι αναγκαίοι για Αυτούς, απλά να σταματήσουν να εργάζονται γι’ αυτούς. Αφαίρεσε την εργατική σου δύναμη από αυτούς γιατί χρειάζονται τα στρατεύματα για να γίνει αυτή η δουλειά και δεν μιλάμε μόνο για τους στρατιωτικούς. Μιλάμε για κάθε απλό πολίτη σε όλους τους πληθυσμούς σε όλο το πλανήτη, απλά πείτε: Όχι, αυτό δεν είμαστε εμείς. Αυτό δεν είναι που θέλουμε να κάνουμε.

Είναι η απόφαση αυτής της επιλογής. Ακούγεται και είναι γελοία απλό. Νομίζω ότι η υλοποίηση αυτής της απόφασης είναι απλή και βρίσκεται μέσα στα όρια της δύναμης μας σαν ανθρώπινα πλάσματα, συνειδητά πλάσματα, ζώντα, ανθρώπινα πλάσματα τα οποία έχουν μια κοινή συμπόνια ο ένας για τον άλλο για να το πετύχουν αυτό. Γιατί αν δεν το κάνουμε, αυτοί θα συνεχίσουν και θα πραγματοποιήσουν το τελικό τους σχέδιο.

-ΜΡ: Νομίζεις, από τη δική σου στρατιωτική εμπειρία, ότι υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι στο στρατό που λένε: Ξέρεις κάτι, δεν κατατάχτηκα γι’ αυτό. Δεν πρόκειται να το κάνω. Ή νομίζεις ότι θα πιστέψουν τις δικαιολογίες τις οποίες τους δίνουν αυτή τη στιγμή;

-Μ: Λοιπόν, κατά το μεγαλύτερο μέρος του ο στρατός της Δύσης δεν είναι επιστρατευμένος στρατός. Είναι ένας επαγγελματικός στρατός και είναι περήφανοι για την επαγγελματικότητα τους. Είναι περήφανοι ότι δρουν εκ μέρους των ανθρώπων που επέλεξαν με εκλογές τη κυβέρνηση, που τους στέλνει να κάνουν τη δουλειά που κάνουν. Είναι μια δύσκολη ερώτηση να απαντήσεις. Φυσικά, αυτά τα στρατεύματα είναι έξοχα εκπαιδευμένα και πιστεύουν, πιστεύουν ολοκληρωτικά, όπως έκανα και εγώ όταν ήμουν στο στρατό, ότι κάνουν αυτή τη δουλειά για τους σωστούς λόγους.

Αν γινόταν ξεκάθαρο σ’ αυτούς τους ανθρώπους που βρίσκονται σ’ αυτά τα επαγγέλματα -και δεν είναι μόνο ο στρατός, μιλάμε για τις υπηρεσίες εκτάκτου ανάγκης, την αστυνομία, όλους αυτούς που έχουν μπει στη βιομηχανία της ιδιωτικής ασφάλειας, μιλάμε για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Αν ακουστούν αρκετές φωνές, τότε αυτοί στο στρατό που δεν κατέχουν κάποιο σημαντικό βαθμό, οι ποίοι δεν έχουν πολλά να χάσουν, θα καταφέρουν τότε να ξυπνήσουν όπως και ο καθένας μας. Αλλά πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη ότι οι Δυτικές δυνάμεις έχουν επαγγελματικές στρατιωτικές υπηρεσίες και είναι κάτι δύσκολο το να κάνεις ξεκάθαρο και να δώσεις σ’ αυτά τα αγόρια και κορίτσια να καταλάβουν ότι δεν πολεμούν για τους σωστούς ανθρώπους, μάλιστα δεν πολεμούν καν για ανθρώπους.

-ΜΡ: Σίγουρα. Επέτρεψε μου να θέσω μια διαφορετική ερώτηση. Υπήρξε αναφορά σε ασφαλή ή ασφαλέστερα μέρη να βρίσκεται κανείς. Σωματικά, εννοώ.

-Μ: Όχι. Καμία απολύτως.

-ΜΡ: Τίποτα όπως ότι το Νότιο ημισφαίριο θα είναι ασφαλές, στο Βόρειο ημισφαίριο θα υπάρχουν προβλήματα; Τίποτα τέτοιο;

-Μ: Όχι, όχι σ’ αυτή τη συνάντηση. Αυτό δεν αναφέρθηκε καθόλου.

-ΜΡ: Εντάξει. Μια άλλη ερώτηση που θα ήθελα να σου κάνω, και είναι μια μαγευτική ερώτηση που συζητείται ανάμεσα στους ανθρώπους που μόλις έχουν συντονιστεί σ’ όλο αυτό το θέμα, είναι μια προσωπική ερώτηση; γιατί πιστεύεις ότι οι καλόβουλοι εξωγήινοι, και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν, γιατί πιστεύεις δεν επεμβαίνουν λέγοντας: Εντάξει άνθρωποι, συνήθως δεν ανακατευόμαστε, αλλά αυτό εδώ γίνεται πολύ σοβαρό και δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε να συμβεί. Είναι δυνατό; Γιατί διατηρούν μια τέτοια απόσταση;

-Μ: Λοιπόν, πρώτα απ’ όλα. «Αυτοί οι καλοπροαίρετοι εξωγήινοι», δεν νομίζω ότι τους αρέσει να τους αποκαλούμε «εξωγήινους», πιστεύω ότι είναι άνθρωποι σαν εμάς και εμείς είμαστε σαν αυτούς. Αυτοί υπάρχουν για πολύ περισσότερο απ’ ότι το καθεστώς που βρίσκεται στην εξουσία αυτή τη στιγμή. Το παρόν καθεστώς, αυτό που είναι ένα καθεστώς βασισμένο στην εξουσία και μερικοί τους αποκαλούν σαυροειδή, και δεν έχω κανένα πρόβλημα μ’ αυτό γιατί σαν αυτό ακριβώς είναι, απολύτως χωρίς αισθήματα.

Οι πρώτοι υπάρχουν για πολύ, πάρα πού καιρό πριν και είναι αυτοί που βοήθησαν την ανθρωπότητα να γίνει αυτό που είναι σήμερα. Παρεμβάσεις; Πιστεύω ότι έχουν παρέμβει με το καλύτερο τρόπο που θα μπορούσαν. Αλλά μιλάμε για πολύ πνευματικά εξελιγμένα πλάσματα, όπως και η ανθρώπινη φυλή είναι πνευματικά εξελιγμένοι. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που ερχόμαστε ξανά εδώ τόσο συχνά, πίσω σ’ αυτό το πλανήτη.

Αλλά αυτά τα πλάσματα που είναι σαν εμάς και είμαστε σαν αυτούς, δεν βλέπουν το χρόνο με τον ίδιο τρόπο που εμείς αντιλαμβανόμαστε το χρόνο εδώ μέσα σ’ αυτό τον υλικό κόσμο. Γι αυτούς, τα τελευταία 11.500 χρόνια ήταν σαν την κίνηση ενός βλεφάρου. Ήταν ένα τίποτα και ήδη γνωρίζουν ποια θα είναι η έκβαση αυτού του σεναρίου. Γνωρίζουν ότι αυτό το καθεστώς που είναι στην εξουσία αυτή τη στιγμή, το οποίο επιθυμεί την απόλυτη κυριαρχία επάνω στη ΓΗ και σε οτιδήποτε βρίσκεται πάνω της, δεν πρόκειται να το πετύχει. Έχουν η δική τους στιγμή τώρα, αλλά σύντομα πρόκειται να έρθει το τέλος της.

-ΜΡ: Πάνω σε ποια αρχή βασίζεται η διαίσθηση σου; Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τους ανθρώπους που θα διαβάζουν αυτό το κείμενο, και επειδή μερικοί άνθρωποι θα νιώθουνε παραλυμένοι και σοκαρισμένοι από τις πληροφορίες που παρουσιάζονται εδώ, σκεπτόμενοι: Ω, Θεέ μου, μας την έχουν πραγματικά στημένη εδώ.

-Μ: Ναι, νομίζω ότι αν το δεις από καθαρά υλικό τρόπο σκέψης. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι έχουμε σκέψεις αυτοκτονίας ή κάτι τέτοιο. Όλοι θέλουμε να ζήσουμε. Όλοι λατρεύουμε τη ζωή μας. Όλοι είμαστε το ίδιο. Αγαπούμε τη ζωή μας και επιθυμούμε να τις ζήσουμε ολοκληρωτικά σε όλο της το μεγαλείο, με το καλύτερο τρόπο που είναι αυτό δυνατό. Αυτά τα χρόνια μας εμποδίζουν να μπορούμε να το κάνουμε αυτό και η αιτία είναι αυτό το καθεστώς, το οποίο είναι βασισμένο στο φόβο, όλα είναι σχετικά με το φόβο. Ο μεγαλύτερος φόβος που έχουμε στη ζωή μας είναι ο φόβος του θανάτου κι αυτό αντιπροσωπεύει την μεγαλύτερη εξουσία που ασκούν επάνω μας, αυτό το είδος του φόβου, αυτή την αγωνία, την οποία αυξάνουν και μειώνουν συνεχώς.

Δεν μπορώ να σκεφτώ μια φορά που δεν έχει συμβεί αυτό, όταν αυτός ο φόβος ξεφυτρώνει πάλι και εμείς αντιδρούμε με το τρόπο που αντιδρούμε. Φαίνεται τελείως φυσικό. Αλλά τι θα συμβεί όταν δεν θα το κάνουμε άλλο αυτό, σταματήσουμε να το αισθανόμαστε και πούμε: Λοιπόν, είναι μόνο ένας φόβος, μπορούμε να το ξεπεράσουμε αυτό και τότε είναι που αντλούμε δύναμη από αυτό που είμαστε πραγματικά. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν ακόμη αυτή τη στιγμή αρκετοί άνθρωποι που να γνωρίζουν ποιοι είναι. Ορίζουν τον εαυτό τους από τη δική τους υλική υπόσταση, η οποία είναι ολοκληρωτικά βασισμένη στο φόβο, και αυτό είναι ένας κύκλος από τον οποίο δεν μπορούν να βγουν. Φανερά είναι αναγκαίο να βρουν μια έξοδο από αυτό.

Εγώ πιστεύω, προσωπικά, ότι όταν έρθει αυτή η μετατόπιση – την ονομάζω μετατόπιση γιατί αυτό είναι που πιστεύω ότι θα συμβεί, ο φλοιός της Γης πρόκειται να μετακινηθεί τριγύρω περίπου, από 1700 μέχρι 2000 μίλια νότια και αυτό θα προκαλέσει μια μεγάλη αναστάτωση, οι συνέπειες της οποίας θα κρατήσουν για πολύ καιρό στο μέλλον. Αλλά δεν θα είναι το τέλος της ανθρώπινης φυλής. Θα είμαστε ακόμη εδώ. Είναι το ποιοι θα είμαστε στο τέλος όλου αυτού -εκεί είναι η σκέψη μου. 'Οσο αφορά αυτό το καθεστώς, εκεί βρίσκεται επίσης η σκέψη μου. Αυτός είναι ο λόγος που κάνουν ότι κάνουν γιατί θέλουν να έχουν τον έλεγχο όταν τελειώσουν όλα αυτά.

Τώρα, αν μιλάμε για παρέμβαση, αυτό είναι το σημείο στο οποίο θα επέμβουν οι «καλοπροαίρετοι εξωγήινοι». Τα πλάσματα τα οποία είμαστε εμείς, τότε είναι που είναι πιθανό να συμβεί, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Έχω μια δυνατή διαίσθηση ότι θα γίνει τότε, αλλά για την ώρα η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε ακριβώς αυτή τη στιγμή, δεν συντελεί για ένα τέτοιο τύπο παρέμβασης. Όχι ακριβώς τώρα. Δεν αισθάνονται ότι είναι η κατάλληλη στιγμή. Σε κάθε περίπτωση η υλική σωματική μας υπόσταση είναι μόνο ένα πολύ μικρό μέρος από το ποιοι είμαστε, έτσι πόση σημασία μπορείς να δώσεις σ’ αυτό, γνωρίζοντας ότι όταν βγαίνεις από αυτή τη πόρτα και μπαίνεις στην επόμενη, είσαι πάλι στο σπίτι σου έτσι κι αλλιώς;

Έτσι όλα αυτά πρέπει να ληφθούν υπ’ όψη και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θα μπορούσαν να το αρθρώσουν αυτό πολύ καλύτερα απ’ ότι εγώ αυτή τη στιγμή. Μπορώ μόνο να το αρθρώσω αυτό από μια πολύ προσωπική μου άποψη και αυτό είναι που διαισθάνομαι ότι μπορεί να συμβεί. Λέω μπορεί γνωρίζοντας καλά ότι μπορώ να είμαι σίγουρος μέσα μου βαθιά, ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί και είναι απλά η οδύνη που πρέπει να βιώσουμε ώστε να φτάσουμε στο σημείο που αυτό το καθεστώς δεν θα έχει πια την εξουσία που εμείς θα έχουμε.

Οι άνθρωποι αφυπνίζονται, ανακαλύπτουν τι συμβαίνει γύρω τους, βλέπουν τα πράγματα σε βάθος και ανεβάζουν τα επίπεδα της συνειδητότητας τους όπως δεν έχουν κάνει ποτέ πριν και τότε όλα θα βρουν τη σειρά τους πολύ γρήγορα. Όταν γίνει αυτό, η εξουσία που έχουν αυτοί οι σαυροειδείς θα πέσει από πάνω τους σαν πετσέτα, απλά θα πέσει από πάνω τους και τότε θα αποκαλυφθούν σ’ αυτό που είναι πραγματικά.

-ΜΡ: Αυτή είναι μια πολύ εμπνευσμένη σκέψη. Πιστεύεις προσωπικά -επέτρεψε μου να διευκρινίσω μερικές εναλλακτικές λύσεις- ό,τι όλος αυτός ο πόλεμος μπορεί να μην γίνει καθόλου, ότι όλο αυτό το σχέδιο μπορεί να καταρρεύσει, ή ότι όλο αυτό μπορεί να καταρρεύσει μετά από το πόλεμο και πριν από το κατακλυσμό; Ή ότι όλο αυτό θα καταρρεύσει μετά το κατακλυσμό και ότι οι Πράοι θα κληρονομήσουν τη Γη, κατά κάποιο τρόπο;

Μ: Ναι. Αυτή είναι μια πάρα πολύ καλή ερώτηση. Ας λάβουμε υπ’ όψη δύο πράγματα: το πρώτο είναι η απόλυτη αποφασιστικότητα εκ μέρους του καθεστώτος και για να το θέσω καλύτερα, η απόλυτη αποφασιστικότητα ώστε να το φέρουν εις πέρας, να το καταφέρουν αυτό. Είναι απελπισμένοι. Θα προσπαθήσουν τα πάντα για να το καταφέρουν αυτό. Δημιουργούν τα σενάρια, τι θα περιέχεται και τι όχι. Είναι αδυσώπητοι. Δεν υπάρχει σταματημός. Δεν προλαβαίνεις να ανασάνεις κι όταν υπάρξει χώρος γι ανάσα, δημιουργούν κάτι άλλο για να μας κρατούν κάτω από την επήρεια του φόβου που αυτοί δημιουργούν. Αυτή είναι μια τεράστιας ισχύος δύναμη που κατέχουν, μαζικά ισχυρή και δεν πρέπει ποτέ να υποτιμηθεί. Είναι κάτι που μπορεί να οδηγήσει καλούς και τίμιους ανθρώπους στη τρέλα, να στείλει ανθρώπους στο τάφο από το άγχος και την αγωνία. Πρέπει να βγούμε έξω από αυτό και να το κατανοήσουμε γι’ αυτό που πραγματικά είναι.

Αν υπάρξουν αρκετοί άνθρωποι που θα ανεβάσουν τα επίπεδα της αντίληψης τους και απλά παρατηρήσουν αυτό που συμβαίνει, τότε και όλοι οι άλλοι θα ξυπνήσουν. Νομίζω ότι χρειάζονται ένας δύο άνθρωποι να ξυπνήσουν και απλά να πουν: Ναι, όλα είναι εντάξει -και όλοι θα ακολουθήσουν. Τότε θα τους δεις σ’ ολόκληρο το κόσμο, σε διαφορετικές χώρες, απλά ένα καινούργιο συναίσθημα, το καλύτερο συναίσθημα που είχαν ποτέ και θα είναι απλά οι άνθρωποι που παίρνουν πίσω τη δύναμη τους, όταν κατανοήσουν ποιοι πραγματικά είναι και δεν είναι τίποτα το μαγικό.

Δεν είναι τίποτα βαθιά αιρετικό ή κάτι σχετικό. Δεν έχει τίποτα να κάνει με κάποια θρησκεία. Έχει να κάνει μόνο με το ανθρώπινο πνεύμα και τη συνειδητότητα διαμέσω της οποίας βιώνουμε και αναμφίβολα τη μοιραζόμαστε όλοι μας -αλλά η οποία είναι προς το παρόν καταπιεσμένη. Πρέπει να ξεπεράσουμε αυτές τις καταπιεστικές δυνάμεις, ώστε να κατανοήσουμε το ποιοι είμαστε. Όταν αυτό συμβεί -όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν πολύ φυσιολογικά και αυτό το καθεστώς, επικίνδυνο όπως είναι -και δεν μπορώ να το τονίσω αυτό παραπάνω: Αυτοί είναι αναθεματισμένοι και επικίνδυνοι, υπερβολικά επικίνδυνοι – η εξουσία τους θα λάβει τέλος.


-ΜΡ: Αυτό μοιάζει υπερβολικά με αυτά που μιλάει ο Ντέιβιντ Άικ και σχετικά μ’ αυτό που μιλάει ο Δρας. Μπιλ Ντίγκλ και μ’ αυτά που έχουμε μιλήσει εμείς μερικές φορές.

-Μ: Ναι.

-ΜΡ: Ότι υπάρχει μια άνοδος στα επίπεδα της συνειδητότητας στο πλανήτη, αλλά απελπιστικά προσπαθούν να το φιμώσουν και να επιταχύνουν τα δικά τους σχέδια, ώστε να μπορέσουν να εδραιώσουν μια σιδερένια πυγμή ελέγχου. Η κατάσταση μπορεί να πάει προς το χειρότερο, πριν πάει προς το καλύτερο, αλλά δεν πρόκειται να κερδίσουν στο τέλος γιατί η συνειδητότητα ξεπερνάει όλη τη δύναμη και όλη τη στρατιωτική ισχύ και όλα τα στρατηγικά σχέδια, που θα μπορούσαν να βάλουν σε λειτουργία. Είναι μόνο το θέμα της συλλογικής συνειδητότητας να συνεχίσει να εξαπλώνεται, όπως φαίνεται ότι είναι τα πράγματα.

Αυτή εδώ η συνέντευξη πρέπει να παίξει το ρόλο της σε όλα αυτά. Γιατί δεν θέλουμε να τρελάνουμε τους ανθρώπους από το φόβο και να τους έχουμε να κρύβονται σε καταφύγια με τρόφιμα εκτάκτου ανάγκης. Στη πραγματικότητα είναι σαν να λέμε: Κοιτάξτε εδώ, δεν είναι απαραίτητο να γίνουν έτσι τα πράγματα και μπορούμε να φανούμε όσο μεγάλοι είμαστε και όσο γενναίοι μπορούμε να είμαστε και όσο δυνατοί μπορούμε να είμαστε και κατανοήσουμε ποιοι είμαστε στη πραγματικότητα κι αν αρκετοί από μας το κάνουν αυτό, τότε η κατάσταση δεν θα εξελιχθεί όπως περιμένουν οι σαυροειδείς.

-Μ: Πολύ σωστά. Βγαίνω στη φόρα λέγοντας ακριβώς αυτό, Κατανοώ ότι δεν μιλάω για κάτι εντελώς μοναδικό, αλλά όπως και εσύ επισημαίνεις, πρέπει να επαναληφθεί. Οι άνθρωποι πρέπει να αντιληφθούν ότι υπάρχει ελπίδα και η κατάσταση δεν είναι απαραίτητο να έχει όπως έχουν σχεδιάσει. Δεν είναι απαραίτητο αυτό. Μπορεί να είναι πολύ, πολύ πιο καλύτερη. Πρέπει να ξεπεραστεί ο φόβος. Είναι αυτός ο φόβος που πρέπει οι άνθρωποι να ξεπεράσουν. Δεν χρειάζεται να είμαστε ψυχίατροι ή ψυχολόγοι ή τίποτα τέτοιο -αυτοί μόνο ασχολούνται με το μυαλό. Δεν χρειάζεται να είμαστε θρησκευτικοί ηγέτες ή πνευματικοί στοχαστές για να το αντιληφθούμε αυτό, γιατί όλοι το έχουμε μέσα μας. Είναι έμφυτο μέσα μας. Έτσι το ζήτημα είναι να κοιτάει κάποιος μέσα στον εαυτό του και να νιώθει άνετος με το ποιος είναι, τότε θα έχει την επίγνωση του τι συμβαίνει και τι δεν πάει καλά -κι όλοι οι άλλοι … απλά θα εξαπλωθεί.

Ακόμη κι αυτοί που έχουν κατηχηθεί σ’ αυτό το καθεστώς του φόβου, δεν θα μπορούν να αντισταθούν γιατί αν το κάνουν αυτό είναι σαν να αντιστέκονται στους εαυτούς τους και ποιοι είναι στη πραγματικότητα. Είναι κάτι το υπέροχο, είναι το θέμα με το οποίο όλο το σύμπαν είναι σχετικό και αυτό με το οποίο όλη αυτή η εμπειρία είναι σχετική και θα κάνει αυτές τις περιόδους, αυτές τις πολλές χιλιάδες χρόνια, να είναι απλά … ούτε καν μια κακή ανάμνηση … είναι όπως: Μμ! Λοιπόν, μας έγινε μάθημα αυτό. Εντάξει; Θα σιγουρευτούμε ότι δεν θα ξανασυμβεί ποτέ αυτό και ότι αυτού του είδους οι προσωπικότητες που μπορούν να παράγουν ένα τέτοιο είδος φόβου, ξέρετε, δεν θα αποκτήσουν ποτέ ξανά εδώ μια βάση δύναμης.

Λοιπόν, ναι, εγώ νομίζω ότι έρχονται αυτές οι μέρες και αν αυτό συμβεί μελλοντικά στο χρόνο – και ο χρόνος είναι μια από αυτές τις λέξεις που πρέπει να χρησιμοποιείς προσεκτικά γιατί αυτό το καθεστώς είναι αρκετά βασισμένο στο χρόνο, ενώ η ανθρώπινη συνειδητότητα δεν ενδιαφέρεται για το χρόνο τόσο πολύ, αλλά σίγουρα είναι εξαιτίας της φυσικής ιδιότητας της Γης. Κάνει πράγματα σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους. Ξέρετε, έχουμε εποχές, άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας. Η μετατόπιση που έρχεται θα είναι σαν μια άλλη εποχή. Αυτό που πρόκειται να συμβεί είναι μια γεωφυσική αλλαγή.

Είναι μια άλλη εποχή και μια καλά ενημερωμένη ανθρωπότητα, θα μπορούσε να κάνει αυτό το μεγάλο βήμα και να τα καταφέρει πράγματι, πολύ καλά μέσα απ’ όλο αυτά. Το ξέρω ότι ανέφερες για ασφαλή μέρη στα οποία θα μπορούσε να πάει ο κόσμος. Δεν ξέρω στ’ αλήθεια. Αλλά από τη προσωπική μου άποψη, ξέρω εγώ που θα πρέπει να βρίσκομαι και θα πρέπει να βρίσκομαι, εκεί ακριβώς που βρίσκομαι τώρα. Το αν είναι ασφαλές είναι ασήμαντο, είναι εκεί που πρέπει να βρίσκομαι αυτή τη στιγμή και νιώθω πολύ άνετα μ’ αυτό.

-ΜΡ: Ναι. Όταν κάποιοι μας κάνουν αυτή την ερώτηση, για το που πρέπει να βρίσκονται, πάντα το αντανακλούμε πίσω και επισημαίνουμε ότι η απάντηση θα είναι διαφορετική για το καθένα, βασισμένη σε πράγματα που κανείς άλλος δεν γνωρίζει εκτός από τους ίδιους. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να χρειάζεται να μείνουν εκεί που είναι, άλλοι θα πρέπει να ταξιδέψουν, αλλά ο λόγος που θα γίνει αυτό θα είναι γιατί θα πρέπει να συναντήσουν κάποιον και θα έχουν να κάνουν κάτι σε μια άλλη περιοχή. Πραγματικά εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, δεν θα είναι μόνο το θέμα του: ποιο μέρος θα είναι αντικειμενικά ασφαλές και που πρέπει να κρυφτούμε; Έχει πιο πολύ να κάνει με το: πως μπορούμε καλύτερα να αναπτύξουμε τις ικανότητες που έχουμε εδώ και τώρα, ώστε να πετύχουμε αυτό για το οποίο είμαστε εδώ; Και αυτό θα είναι ξεχωριστό για το καθένα.

-Μ: Απολύτως. Έτσι είναι. Νομίζω όσο περισσότερο οι άνθρωποι γίνονται ενήμεροι, ο παράγοντας του φόβου απομακρύνεται. Δεν ζούμε μ’ αυτό το φόβο, έτσι αυτό που προηγουμένως σου προκαλούσε φόβο, ίσως τώρα να μην είναι άλλο πια ένας φόβος για αυτό το άτομο ή γι’ αυτή την ομάδα ανθρώπων, ανεξαιρέτως. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ανησυχίες, ότι δεν θα υπάρχει καθόλου πόνος ή κάτι σαν αυτό, φυσικά θα υπάρχουν. Αλλά πάνω απ’ όλα αυτά, οι φόβοι που βιώνουμε προς το παρόν, οι φυσικοί φόβοι που προκαλούνται από τις αβεβαιότητες και λόγω της απρόβλεπτης φύσης των πραγμάτων, θα φύγουν – απλά θα φύγουν. Αυτό που θα απομείνει θα είναι αυτό που πραγματικά είμαστε και νομίζω ότι η ανθρώπινη φυλή σαν σύνολο είναι, να πάρει, πολύ υπέροχη.

-ΜΡ: Ναι. Αυτό είναι ένα υπέροχο μήνυμα που μπορούν να μεταφέρουν μαζί τους οι άνθρωποι, κάτι στο οποίο έχω αναφερθεί συχνά. Υπάρχει μια υπέροχη ταινία. Μας πάει πίσω στο 1984, μια ταινία με τον Τζεφ Μπρίτζες που είχε το όνομα Starman. Ο » Starman» είναι ένας εξωγήινος επισκέπτης ο οποίος βρίσκεται εδώ με ειρηνικούς σκοπούς, προσπαθώντας να κατανοήσει την ανθρώπινη φυλή γιατί έχει μπερδευτεί σε μια παράξενη κατάσταση. Και προσπαθεί να επιστρέψει στο πλανήτη του. Κοντά στο τέλος της ταινίας λέει: Θέλεις να ξέρεις τι θεωρώ υπέροχο σχετικά με το είδος σας; Βγάζετε το καλύτερο σας εαυτό όταν βρίσκετε αντιμέτωποι με τις χειρότερες καταστάσεις.

Ποτέ δεν ξέχασα αυτή τη φράση. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι αυτό που είναι θαυμάσιο σχετικά με την ανθρώπινη φυλή, είναι η ικανότητα να υπερβαίνει τα προβλήματα και ψάχνοντας βαθειά μέσα τους να παράγουν τους καλύτερους εαυτούς τους στις χειρότερες καταστάσεις. Και φυσικά, στο στρατό μια κατάσταση τέτοιου είδους είναι σχεδόν μια παράδοση, κάτω από υπερβολική πίεση έχεις ανθρώπους να φέρονται με απίστευτο ηρωισμό και είναι αυτή η αντίδραση κάτω από πίεση που μας κάνει υπέροχους.

-Μ: Ναι, είναι περισσότερο αξιοσημείωτο στο στρατό επειδή υπάρχουν αναφορές γι’ αυτό. Η ανθρώπινη συνειδητότητα και η ύπαρξη μας μέσα σ’ αυτό τον υλικό κόσμο είναι άκρως ελαστική. Ένα σημείο που αξίζει να ληφθεί υπ’ όψη είναι ότι μερικές φορές αντιμετωπίζουμε ένα αδιέξοδο για λόγους ηθικής σε μερικά θέματα, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα. Αυτά απλά είναι διαφορετικά για ένα άνθρωπο σε σχέση με κάποιον άλλο, το οποίο πιστεύω ότι είναι υπέροχο πράγμα επειδή μπορεί να γίνεται θέμα συζητήσεων για πάρα πολύ καιρό, και αυτό είναι φανταστικό. Ο διάλογος που δημιουργείται μας βοηθάει να κατανοούμε τους εαυτούς μας καλύτερα.

Αλλά ξεπερνάει το αδιέξοδο, νομίζω. Πηγαίνει πιο πάνω από αυτό. Πηγαίνει πιο πάνω από αυτό που γνωρίζουμε ότι είναι ηθικά σωστό κ.ο.κ. Το ανεβάζει σε διαφορετικό επίπεδο όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, όταν η ανθεκτικότητα μας δοκιμάζεται στα άκρα. Είμαστε όλοι ικανοί να πράξουμε υπέροχα πράγματα και φαίνεται πιθανό, πολύ πιθανό, γιατί βρισκόμαστε στο χρονικό σημείο όπου η ανθεκτικότητα μας πρόκειται να δοκιμαστεί στα άκρα.

Θα το τονίσω και πάλι ότι παίζουμε ενάντια σε πολύ επικίνδυνα όντα, ναι, άκρως επικίνδυνα όντα, απίστευτα ισχυρά όντα και γνωρίζω από δική μου εμπειρία ότι πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν βιώσει από πρώτο χέρι τέτοιου είδους δύναμη και πως διαχέεται και πως επηρεάζει το άτομο σου… μπορεί να σε αρρωστήσει, πάρα πολύ, να σε φτάσει στο όριο της κατάρρευσης, όπου ή θα συμμετέχεις μαζί τους, να γίνεις δουλοπρεπής και να είσαι συκοφαντικός σε όλα που αυτοί επιθυμούν, γιατί οι άνθρωποι που δουλεύουν γι’ αυτούς και εκτελούν τις διαταγές τους – και υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός από αυτούς -είναι άκρως υπάκουοι και απίστευτα δουλοπρεπείς. Δεν είναι καθόλου αυτό που θα ονόμαζες «ελεύθερα πνεύματα». Ξέρεις έχουν ξεγελαστεί, έχουν ξεγελαστεί από αυτούς.

Ίσως αυτό είναι κάτι που οι άνθρωποι θα πρέπει να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται, του είδους της δύναμης που κατέχουν αυτή τη στιγμή και δεν νομίζω ότι αυτό έχει γίνει απόλυτα κατανοητό ακόμη. Οι άνθρωποι προσπαθούν να κοιτάξουν ανάμεσα από τα περιθώρια να δουν τι συμβαίνει και παίρνουν μόνο τμήματα πληροφοριών και αυτά τα τμήματα πρόκειται να είναι πολύ, πολύ σημαντικά. Αλλά να αντιδράσεις εναντίον τους με οποιοδήποτε τρόπο, θα μπορούσε να είναι απόλυτα καταστροφικό. Είχα αυτή την εμπειρία και νομίζω ότι πολλοί άλλοι άνθρωποι την είχαν επίσης. Έτσι αυτός είναι ο λόγος γιατί πρέπει να λέμε ακριβώς ποιοι είναι, να ανακοινώνουν τη ταυτότητα τους και να μην φοβούνται γι’ αυτό. Είναι εξαιτίας αυτού του φόβου -που βρίσκεται στη βάση όλων αυτών, είναι που ακόμη υπάρχουν.

-ΜΡ: Υπήρχε μια ανώτερη αλαζονεία σ’ αυτά τα όντα την οποία έχεις βιώσει από πρώτο χέρι, την οποία ανάφερε ο Τζορτζ Γκρην όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά και μίλησα μαζί του πριν από δύο χρόνια. Είπε: Νομίζουν ότι έχουν κερδίσει. Δεν ανησυχούν για τίποτα άλλο πια. Δεν προσπαθούν να φιμώσουν όλα τα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης. Δεν το κάνουν, ξέρεις. Δεν πρόκειται να κάνει καμία διαφορά. Τι διαφορά μπορούν να κάνουν μερικές φωνές; Το σχέδιο θα συνεχιστεί έτσι κι αλλιώς. Δεν πρόκειται να κάνει διαφορά, πιστεύουν αυτοί, θα μπορούσαμε εγώ ή εσύ να πούμε.

-Μ: Θα συμφωνήσουμε με όσα είπε ο Τζωρτζ Γκρην. Περιέγραψε μια καλύτερη εικόνα απ’ ότι θα μπορούσα εγώ, γιατί ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα. Είναι απίστευτα αλαζόνες. Ανάμεσα στα άλλα τους χαρίσματα που έχουν, υπάρχει και αυτή η αλαζονεία. Είναι αρκετά αισθητή. Ναι και είναι απλά άνετοι μ’ αυτό που κάνουν, εντελώς άνετοι. Δεν κρύβονται καθόλου, ούτε κινούνται παράνομα. Εννοώ, ότι αυτοί είναι αρκετά ανοικτοί, μερικοί από αυτούς, στο δημόσιο βίο.

-ΜΡ: Εντάξει. Τώρα, υπάρχει κάτι που παραλείψαμε; Είναι κάτι που θα ήθελες να πεις αλλά δεν είχες την ευκαιρία να το αναπτύξεις περισσότερο; Είναι κάτι που θα ήθελες να προσθέσεις για το οποίο δεν σε ρώτησα σχετικά;

-Μ: Υπάρχει ακόμη μια τέτοια ιστορία να πούμε, νομίζω, γιατί γνωρίζω καλά ότι οι άνθρωποι πρέπει να δουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο αξιοπιστίας σ’ αυτά που σου περιγράφω και υποθέτω ότι εκεί υπάρχει πάντα μια δυσκολία. Αλλά αυτό που μπορώ να πω είναι ότι είμαι ενήμερος γι’ αυτό το χρονοδιάγραμμα από τις αρχές του ’70, πολύ νέος για να κατανοήσω τι σήμαινε εκείνο τον καιρό. Στη πραγματικότητα μου φάνηκε κάτι το συναρπαστικό αυτό που συνέβαινε και αυτή ήταν η πρώτη φορά που άκουσα για την ύπαρξη της «Αγγλοσαξονικής Αποστολής».

Λεπτομέρειες απ’ ότι γνωρίζω, αισθάνομαι ότι αν αρχίσω να αναφέρω συγκεκριμένα ονόματα και τι αναφέρθηκε και που βρισκόμουνα εκείνη τη χρονική στιγμή, μπορεί να έρθουν σε ρήξη με το νόμο για τα Επίσημα Απόρρητα, στα οποία είμαι ενεργό μέλος σε διάφορους τομείς. Εννοώ το στρατιωτικό. Όταν μιλάμε για πολιτικό περιβάλλον, τότε όχι, θα μπορούσα να μιλήσω γι’ αυτό. Ελπίζω να υπήρχε ένας τρόπος που να μπορούσα να περιγράψω κι άλλα γεγονότα, για τα οποία είσαι ενήμερος, και να το κάνω με ένα τρόπο που να επιτρέψει στους ανθρώπους να με κατανοήσουν πολύ καλύτερα, απ’ ότι έχω εξηγήσει εδώ. Τότε θα καταλάβουν ακριβώς από πού έρχομαι, που έχω βρεθεί, και τι έχω περάσει. Αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να αιτιολογήσουν αυτά που έχουν ειπωθεί πολύ καλύτερα.

Αλλά αισθάνομαι ότι αυτά που έχουν ειπωθεί είναι αρκετά για τους ανθρώπους και αν το επιθυμούν, μπορούν να το ερευνήσουν μόνοι τους και να ανακαλύψουν περισσότερα πράγματα. Αν κάτι το σημαντικό βγει από αυτό, για το οποίο οι άνθρωποι θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν, αυτό θα ήταν απίθανο. Αυτό θα ήταν καλό, γιατί οι αποδείξεις, ξέρεις, ξέρω ότι είναι πολύ σημαντικό να γίνονται τέτοια πράγματα και δεν υπάρχει κάποιο είδος ξεκάθαρης απόδειξης, κατά κάποιο τρόπο. Υπάρχει μόνο ένα άτομο που γνωστοποιεί κάτι που συνέβη πριν πέντε χρόνια, αρχικά, αλλά υπάρχει μια πολύ μεγαλύτερη ιστορία εκεί έξω για την οποία είσαι ενήμερος, και πρέπει να είμαστε υπερβολικά προσεκτικοί σχετικά με το τι κάνουμε μ’ αυτό.

-ΜΡ: Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, φυσικά, που έχουν πρόσβαση στις ίδιες πληροφορίες που έχεις και εσύ. Αυτό είναι κάτι που είναι γνωστό σε χιλιάδες ανθρώπους που ασχολούνται με τα οικονομικά και τη πολιτική. Είναι ευρέως γνωστά. Αυτοί ανήκουν σ’ ένα μικρό τμήμα του πληθυσμού, αλλά είναι ακόμη ευρέως γνωστά.

-Μ: Απολύτως. Ναι.

-ΜΡ: Κάτι που πάντα ενθαρρύνουμε και θα το πούμε ξανά εδώ, είναι ότι ενθαρρύνουμε οποιονδήποτε που το γνωρίζει από πρώτο χέρι ή ακόμη και δεύτερο χέρι, οποιαδήποτε πλευρά αυτού του θέματος, τους παρακαλούμε να βγουν μπροστά και να ξέρουν ότι υπάρχει ασφάλεια ανάμεσα στους πολλούς. Να ξέρουν ότι όσο περισσότεροι άνθρωποι διαφωνούν μ’ αυτό που γίνεται και έχουν το κουράγιο να τα βγάλουν στη φόρα, όσοι πιο πολλοί ακουστούν, τόσο πιο πολύ θα γίνει κατανοητό και το όλο θέμα θα γίνει σταδιακά μια χιονοστιβάδα. Η χιονοστιβάδα κατρακυλά. Είναι μικρή ακόμη, αλλά κατρακυλά.

-Μ: Ναι, σίγουρα έτσι είναι. Θα έρθει η ώρα που θα ακουστούν ονόματα, αν υπάρχει αρκετή λαϊκή υποστήριξη και θα απαιτηθούν απαντήσεις από αυτά τα όντα Έτσι όταν αρκετά από τα φρούτα του δέντρου των αποδείξεων πέσουν κάτω, τότε αυτοί θα προκληθούν κανονικά και τότε θα δούμε μια διαφορετική ιστορία, ξέρεις, να παρουσιαστεί από αυτή που άνθρωποι σαν εμένα σου περιγράφουν. Τότε θα γίνει αληθινό, πολύ πιο αληθινό. Μπορούμε να το πετύχουμε αυτό. Μπορούμε να δείξουμε στους ανθρώπους το καθήκον τους.

-ΜΡ: Ναι. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Θέλω να κλείσω λέγοντας, σ’ ευχαριστούμε για το κουράγιο σου και σ’ ευχαριστούμε για το πνεύμα σου.

Μ: Σ’ ευχαριστώ και εγώ πάρα πολύ Μπιλ.
 
Ερευνήστε και Δράστε Άμεσα, ο χρόνος που απομένει είναι ελάχιστος!
Θωρακίστε τον εαυτό σας και πολεμήστε την Νέα Τάξη των Επικυρίαρχων.
Μάθετε αυτό που δεν θέλουν να ξέρετε.
Κάντε αυτό που δεν θέλουν να κάνετε.
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΥΓΙΕΙΣ και ΔΥΝΑΤΟΙ.