Μέσω του συγκρητισμού λοιπόν, ο χριστιανισμός αφομοίωσε και τους μύθους άλλων θρησκειών, (Βουδισμός, Μιθραϊσμός κλπ.), επηρεάστηκε από τους μύθους των Μεσοποτάμιων λαών, ενώ δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και η επιρροή της γειτονικής Αιγύπτου.
Ας δούμε τώρα μερικές ομοιότητες του χριστιανικού μύθου που αποτελούν προφανή αντιγραφή ενός πολύ παλαιότερου αιγυπτιακού.
Στην εικόνα βλέπουμε μια αντιπαραβολή δύο ιστορικών έργων τέχνης που έχουν ένα παρόμοιο εικονογραφικό θέμα μιας μητρικής φιγούρας που θηλάζει ένα θεϊκό παιδί, απεικονίζοντας ένα διαπολιτισμικό καλλιτεχνικό μοτίβο.
Αριστερή Εικόνα: Πρόκειται για αρχαία αιγυπτιακή εικονογραφία που απεικονίζει τη θεά Ίσιδα να θηλάζει τον γιο της, τον θεό Ώρο. Η εικόνα είναι μια παραδοσιακή αναπαράσταση που δίνει έμφαση στον ρόλο της Ίσιδας ως προστατευτικής μητρικής φιγούρας και μητέρας του Φαραώ.
Δεξιά Εικόνα: Πρόκειται για έναν μεσαιωνικό ή πρώιμο αναγεννησιακό χριστιανικό πίνακα της Παναγίας να θηλάζει το βρέφος Ιησού, ένα στυλ γνωστό ως Madonna Lactans ή Virgo Lactans. Αυτή η εικονογραφία αναδεικνύει την ανθρώπινη φύση της Μαρίας και τον μητρικό της ρόλο.
Ας δούμε τώρα τις ομοιότητες των σχετικών μύθων που είναι καταπληκτικές. Όσο κι αν κάποιοι θα πουν ότι τους προσβάλλουμε και ότι δεν είναι μύθοι, θα τους πούμε ότι ο πολύ αρχαιότερος αιγυπτιακός μύθος και η ουσιαστική αντιγραφή του από τον χριστιανισμό είναι αρκετό στοιχείο για να τους διαψεύσει.
Αναλυτικά λοιπόν:
1) Και τα δύο βρέφη συνελήφθησαν με θεϊκή παρέμβαση (το ένα από το Άγιο Πνεύμα, το άλλο από τη μαγεία της Μεγάλης Ιέρειας/Θεάς).
2) Και τα δύο βρέφη είχαν έναν ανθρώπινο θετό πατέρα που τα ανέθρεψε αλλά δεν ήταν ο βιολογικός τους γεννήτορας (ο Ιωσήφ για τον Ιησού· από την άλλη, στον αιγυπτιακό μύθο, ο Σεμπ/Γκεμπ είναι συχνά η γήινη πατρική μορφή, ενώ ο Όσιρις είναι ο πνευματικός πατέρας).
3) Και τα δύο βρέφη κατάγονταν από βασιλική γενιά και γεννήθηκαν για να γίνουν βασιλείς (Βασιλιάς των Ιουδαίων ο ένας, και Φαραώ/Βασιλιά της Αιγύπτου ο άλλος).
4) Και τα δύο βρέφη κυνηγήθηκαν κατά τον μύθο από έναν ζηλόφθονο ηγεμόνα που ήθελε να τα σκοτώσει για να διασφαλίσει τον θρόνο του (ο βασιλιάς Ηρώδης στην μια, και ο θεός Σηθ στην άλλη).
5) Και τα δύο βρέφη έπρεπε να κρυφτούν για να επιβιώσουν στη βρεφική τους ηλικία (ο Ιησούς έφυγε στην Αίγυπτο· ο Ώρος κρύφτηκε στους βάλτους του Δέλτα του Νείλου).
6) Και τα δύο βρέφη αναγγέλθηκαν από ένα άστρο (το Άστρο της Βηθλεέμ στην μια περίπτωση και του άστρου Σείριου/Σώθιδος στην άλλη, που προανήγγελλε τη γέννηση του νέου έτους/της πλημμύρας).
7) Και τα δύο βρέφη τα επισκέφθηκαν σεβαστές μορφές που τους πρόσφεραν δώρα (οι Μάγοι/ποιμένες στην χριστιανική περίπτωση, και στην αιγυπτιακή οι θεοί και οι βασιλείς που απεικονίζονται στα καταλύματα της γέννησης (φάτνη κλπ) προσφέροντας αναθήματα).
8.) Και τα δύο βρέφη τιμώνται ως «Το Φως» που έρχεται κατά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο για να νικήσει το σκοτάδι.
9) Και τα δύο βρέφη ήταν προορισμένα να τιμήσουν τον πατέρα τους (ο Ιησούς δοξάζοντας τον Πατέρα· ο Ώρος εκδικούμενος τον Όσιρι).
10) Και τα δύο απεικονίζονται στην τέχνη καθισμένα στην αγκαλιά της μητέρας τους (η εικόνα της Μαρίας που θηλάζει τον Ιησού αποτελεί άμεση καλλιτεχνική συνέχεια της Ίσιδος που θηλάζει τον Ώρο).
11) Και τα δύο παιδιά αντιπροσωπεύουν την «Ανάσταση του Πατέρα» (ο Ιησούς είναι η «Ανάσταση και η Ζωή» που δοξάζει τον Πατέρα· ο Ώρος είναι η «Ζώσα Εικών» του Όσιρη που εξασφαλίζει την αθανασία του πατέρα του στον Κάτω Κόσμο).
12) Και τα δύο είχαν μια περίοδο «ανενεργών χρόνων» (η χριστιανική μυθολογία σιωπά για τον Ιησού από τα 12 ως τα 30 του έτη· ο αιγυπτιακός μύθος σιωπά για την ανάπτυξη του Ώρου από ευάλωτο παιδί στους βάλτους μέχρι που έγινε ενήλικος πολεμιστής).
13) Και οι δύο άρχισαν το έργο τους στα 30 (ο Ιησούς βαφτίστηκε και άρχισε το κήρυγμά του περίπου στα 30· ο Ώρος ενηλικιώθηκε και διεκδίκησε τον θρόνο από τον Σηθ στα 30).
14) Και οι δύο «βαπτίστηκαν» ή «χρίστηκαν» (ο Ιησούς βαφτίστηκε από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη· ο Ώρος καθαγιάστηκε τελετουργικά (βαπτίστηκε θα έλεγε ένας χριστιανός) με νερό από τον Θωθ πριν στεφθεί).
15) Και οι δύο έκαναν «θαύματα» ιδίως σχετικά με την όραση (ο Ιησούς θεράπευε τυφλούς· ο Ώρος αποκατέστησε το δικό του μάτι, το «Μάτι του Ώρου (Ουατζέτ)» αφού του το είχαν ξεριζώσει, το οποίο έγινε σύμβολο θεραπείας και πληρότητας).
16) Και οι δύο περπάτησαν πάνω στο νερό (ο Ιησούς περπάτησε στη υποτιθέμενη θάλασσα (μάλλον λίμνη) της Γαλιλαίας)· ο Ώρος περιγράφεται σε κείμενα να διασχίζει τα νερά πάνω στα «φτερά του γερακιού» ή πατώντας κροκόδειλους για να περάσει τον Νείλο).
17) Και οι δύο έδωσαν μια μάχη διάρκειας 40 ημερών στην ερημιά (ο Ιησούς νήστεψε στην έρημο και άντεξε στους πειρασμούς του Σατανά· ο Ώρος πολέμησε στην έρημο ενάντια στον Σηθ, θεό του χάους/κακού).
18) Και οι δύο συνδέονται με το «Δέντρο της Ζωής» (ο Ιησούς είναι η «άμπελος»/ο καρπός του δέντρου· ο Ώρος και ο Όσιρις συχνά απεικονίζονται να αναδύονται από το Στύλος Τζεντ" (Ιερός Στύλος) ή από ακακία).
19) Και οι δύο είναι ο «Λόγος» ή η «Εντολή» (ο Ιησούς στην χριστιανική θεολογία είναι ο «Θείος Λόγος» που έγινε σάρκα· ο Ώρος εκτελεί το Χου. Το Χου (Hu) είναι η θεοποιημένη έννοια της «εντολής της δημιουργίας» του θεού Ρα στην αρχαία αιγυπτιακή θρησκεία.
20) Ίσως ο πιο εντυπωσιακός παραλληλισμός είναι ο τρόπος με τον οποίο αυτοπροσδιορίζονταν:
Στο Βιβλίο των Νεκρών, ο Ώρος λέει: «Εγώ είμαι ο Ώρος εν δόξῃ… Εγώ είμαι ο Κύριος του Φωτός… Εγώ είμαι ο νικητής… Εγώ είμαι ο κληρονόμος του ατελεύτητου χρόνου.»
Στα χριστιανικά Ευαγγέλια, ο Ιησούς λέει: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου… Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή… Πριν γίνει ο Αβραάμ, εγώ είμαι» (Κατά Ιωάννη, 8:12, 14:6 και 8:58).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου