Η νέα Αυγή που ξημερώνει ας φέρει μία Χρονιά Περίλαμπρη!

Η νέα Αυγή που ξημερώνει ας φέρει μία Χρονιά Περίλαμπρη,
Εωσφόρος ας είναι...
Ας ξημερώνει κάθε μέρα και μία Ροδοδάκτυλη Αυγή σε κάθε γωνιά της γης.
Ας φέρει σε όλο τον κόσμο Ειρήνη,
σε όλους τους ανθρώπους Υγεία, Ευδαιμονία, Σοφία, Νέες Ιδέες, Νέες Δημιουργίες.
Να είναι όλοι οι άνθρωποι γεμάτοι ΑΓΑΠΗ!



ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ!

ΕΡΕΒΟΚΤΟΝΟΣ

Από πού προήρθε το ‘τσούγκρισμα’ των ποτηριών, και η ευχή «εις υγείαν»

 Μέρες γιορτινές αυτές που διανύουμε, με κοινωνικές συναθροίσεις, και με το φαγητό και το ποτό , να έχουν την τιμητική τους. Κατά την διάρκεια των γευμάτων συνηθίζουμε να τσουγκρίζουμε τα ποτήρια και να ευχόμαστε εις υγείαν. Έχετε σκεφθεί ποτέ πως προέκυψε αυτή η συνήθεια;

 Οι άνθρωποι πίνουν «εις υγείαν» από τότε που ανακάλυψαν την μπύρα και το κρασί. Το συνήθιζαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, Πέρσες οι Έλληνες και… όλοι οι άλλοι.

Γενικότερα η κατανάλωση κρασιού από την αρχαιότητα ήταν συνδεδεμένη με ποικίλα τελετουργικά έθιμα. Τα έθιμα αυτά, ήταν και είναι εκφράσεις του συλλογικού ασυνειδήτου των ανθρώπων. Με τη χειρονομία της πρόποσης, εκτός της σύσφιξης των κοινωνικών σχέσεων, δίδεται η ευκαιρία να πει κανείς μια ευχή που αφορά ένα άτομο ή το κοινό καλό.

 Στην Αρχαία Ελλάδα το κρασί το έπιναν με κύλικες, τα οποία ήταν κύπελλα από πηλό, και οι προπόσεις και οι ανακοινώσεις ευχών αποτελούσαν επιδιωκόμενες τελετουργικές διαδικασίες κατά τη διάρκεια των συμποσίων.



Συνήθως η πόση του κρασιού γινόταν από έναν κύλικα που περιφερόταν από άτομο σε άτομο της ομήγυρης. Αυτός ο τρόπος πόσης δημιουργεί πολύ πιο έντονα και ανάγλυφα την αίσθηση της συντροφικότητας, σε σχέση με το να πίνει ο καθένας από το δικό του κύπελλο, κάτι που συναντάται σχεδόν παντού στην αρχαιότητα, όταν και κατά την διάρκεια των τελετουργιών οι συμμετέχοντες έπιναν από το ίδιο δοχείο, το οποίο αποκαλούνταν «δοχείο της αγάπης».

 Στην αρχαία Μεσοποταμία λ.χ, όταν ανακαλύφθηκε η μπίρα (αρχαιότερη του κρασιού) και εκεί έπιναν επίσης από ένα μεγάλο κοινό δοχείο, με καλάμια που τα χρησιμοποιούσαν ως τα σημερινά καλαμάκια.

Το τσούγκρισμα τώρα, των ποτηριών έγινε κοινωνικό έθιμο από τότε που επινοήθηκε και εξαπλώθηκε το γυαλί, ιδίως μετά τα πρώτα χρόνια της Ρωμαιοκρατίας. Πιστεύεται όμως πως το εν λόγω εθιμοτυπικό, με την σφοδρή σύγκρουση των ποτηριών έχει τις ρίζες του στον μεσαίωνα, και πιο συγκεκριμένα ήταν ‘έμπνευση’ της αριστοκρατίας της εποχής, βασιλέων και λοιπών.



Τότε οι κούπες σερβίρονταν ξέχειλες από κρασί, και μάλιστα δεν τσούγκριζαν απλά τα ποτήρια ώστε να ακουστεί μόνο ο ήχος του γυαλιού, αλλά γινόταν με δύναμη και τα ποτά αναπηδούσαν μέσα και έξω από την κούπα.

Σκοπός στην ουσία του τσουγκρίσματος ήταν ουσιαστικά να πέσει λίγο ποτό από το ένα ποτήρι στο άλλο, να γίνει μία "ανταλλαγή" οίνου δηλαδή. Με αυτόν τον τρόπο, και οι δύο συν-πότες έπιναν και μία μικρή ποσότητα από το κρασί του φίλου τους.

Αλλά γιατί γινόταν αυτό; Για… λόγους ασφαλείας. Λόγω της υψηλής κοινωνικής τους θέσης τους πολλοί πίστευαν πως κάποιοι ίσως έριχναν δηλητήριο στο κρασί τους. Με το τσούγκρισμα και την ανταλλαγή του οίνου, ήταν σίγουροι πως ο οικοδεσπότης δεν θα προσπαθούσε να τους δηλητηριάσει, εφόσον όλοι θα έπιναν από το ίδιο κρασί!

Και έτσι έφτασε ως τις μέρες μας, ως παράδοση και ακόμα τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας πριν πιούμε, κάνοντας ευχές …!
                         
Και εις άλλα εις υγείαν, και καλή χρόνια να έχουμε!

Η ιστορία της Πρωτοχρονιάς

Γιατί η Πρωτοχρονιά γιορτάζεται την 1η Ιανουαρίου;
Με τις ώρες να μετρούν αντίστροφα για τον αποχαιρετισμό του 2014, αναζητούμε τους λόγους που καθιερώθηκε το νέο έτος να αρχίζει την 1η Ιανουαρίου. Κάνοντας ένα ταξίδι στον χρόνο, από τη Βαβυλώνα μέχρι τον Ιούλιο Καίσαρα και τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ”, ανακαλύπτουμε, τελικά, ότι η Πρωτοχρονιά δεν γιορτάζεται από όλους την ίδια μέρα.
Η Πρωτοχρονιά, στις περισσότερες χώρες του κόσμου, είναι δημόσια αργία και γιορτάζεται την 1η Ιανουαρίου. Σηματοδοτεί, όπως λέει και το όνομά της, την πρώτη μέρα κάθε χρόνου. Χορός, μουσική, πυροτεχνήματα και πολύ ποτό συνθέτουν την εικόνα των περισσότερων εορταστικών εκδηλώσεων που προγραμματίζονται για να καλωσορίσουμε το νέο έτος.

Ο εορτασμός της πρώτης μέρας του χρόνου, όμως, δεν είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό των σύγχρονων κοινωνιών. Η ανάγκη να γιορτάζεται η έλευση του νέου έτους, σαν μία καινούρια αρχή, έχει της ρίζες της στους πρώτους ανθρώπινους πολιτισμούς. Στο πέρασμα των αιώνων, αυτός ο εορτασμός άλλαξε μορφές, αλλά πάνω από όλα, άλλαξε ημερομηνίες.

Η Βαβυλώνα και το ανοιξιάτικο φεστιβάλ Ακίτου

Πρωτοχρονιά στη Βαβυλώνα
Η γιορτή της Πρωτοχρονιάς είναι, λοιπόν, ίσως η αρχαιότερη από όλες τις άλλες. Και η ιστορία της, μας πάει πίσω τέσσερις χιλιετίες. Παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στην αρχαία Βαβυλώνα. Συγκεκριμένα, γύρω στο 2000 π.Χ., όταν οι Βαβυλώνιοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά κατά την πρώτη Νέα Σελήνη μετά την εαρινή ισημερία, η οποία συμβαίνει περίπου στις 21 Μαρτίου.
Οι γιορτές των Βαβυλώνιων για την έλευση του νέου έτους ήταν γνωστές με το όνομα Ακίτου, αφιερωμένες στη νίκη του νέου θεού Μαρντούκ εναντίον της παλιάς θεάς Τιαμάτ και διαρκούσαν δέκα ή έντεκα ημέρες. Είναι, μάλλον, ασφαλές να πούμε ότι ο δικός μας τρόπος καλωσορίσματος του χρόνου, με χαρτάκι στο σπίτι ή στρίμωγμα σε πλατείες, ωχριά μπροστά στην αρχαία γιορτή.
Κι αν ο ερχομός της άνοιξης φαντάζει μια λογική εκκίνηση για το νέο έτος – είναι η εποχή της αναγέννησης, της άνθησης των λουλουδιών και της φύτευσης των νέων σοδειών – η 1η Ιανουαρίου φαντάζει εντελώς αυθαίρετη ημερομηνία. Με μια πρώτη ματιά, δεν φαίνεται να έχει καμία γεωργική, αστρολογική ή άλλη σημασία. Πώς καθιερώθηκε, λοιπόν;

Οι νουμηνίες στην αρχαία Ελλάδα
Πριν ξεκινήσουμε την αναζήτηση των λόγων που η 1η Ιανουαρίου θεωρείται η πρώτη μέρα του έτους, πρέπει να πούμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά, αφού για εκείνους ήταν πιο σημαντική η αρχή κάθε μήνα, η οποία ονομαζόταν νουμηνία και γιορτάζονταν ανάλογα.
Όταν ο ελλαδικός χώρος πέρασε στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία, οι Έλληνες υιοθέτησαν, μάλλον αναγκαστικά, την πρακτική εορτασμού της Πρωτοχρονιάς των Ρωμαίων, που θα δούμε παρακάτω.
Οι Ρωμαίοι αυξάνουν τους μήνες από δέκα σε δώδεκα

Το ρωμαϊκό ημερολόγιο, σε τοιχογραφία που βρέθηκε στην έπαυλη του Νέρωνα
Στα πρώτα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αρχή του νέου έτους θεωρούνταν, όπως και κατά τη χρυσή εποχή της Βαβυλώνας, ο Μάρτιος. Συγκεκριμένα, το ρωμαϊκό ημερολόγιο, που είχε σαν βάση τον σεληνιακό κύκλο, ξεκινούσε από τον Μάρτιο και τελείωνε στον Δεκέμβριο.
Μάλιστα, τα ονόματα των σύγχρονων μηνών Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, Νοέμβριος και Δεκέμβριος φανερώνουν, μέχρι σήμερα, τη θέση τους σε εκείνο το ημερολόγιο. Αυτό γιατί, στα λατινικά, septem σημαίνει επτά, octo σημαίνει οχτώ, novem σημαίνει εννιά και decem σημαίνει δέκα.
Αργότερα, προστέθηκαν δύο ακόμα μήνες στο ημερολόγιο των Ρωμαίων, ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος και το 153 π.Χ., η ρωμαϊκή σύγκλητος αποφάσισε το ρωμαϊκό πολιτικό έτος να αρχίζει την 1η Ιανουαρίου, όταν και ορκίζονταν οι ετήσιοι ύπατοι και οι πραίτορες.
Το ημερολόγιο του Ιουλίου Καίσαρα και ο ρόλος του θεού Ιανού

Ο θεός Ιανός των Ρωμαίων
Παρόλα αυτά δεν ήταν παρά μόνο μέχρι το 46 π.Χ., όταν ο Ιούλιος Καίσαρας δημιούργησε το Ιουλιανό Ημερολόγιο, που η 1η Ιανουαρίου καθιερώθηκε ως Πρωτοχρονιά. Μάλιστα, ο Καίσαρας, για να καταφέρει να συγχρονίσει το νέο ημερολόγιο με τον ήλιο αντί με τη σελήνη, αναγκάστηκε να παρατείνει τη διάρκεια του προηγούμενου έτους στις 445 ημέρες.
Ο Ιανουάριος είχε πάρει το όνομά του από τον Ιανό, τον ρωμαϊκό θεό των ενάρξεων και των μεταβάσεων και ο Καίσαρας θεώρησε ότι η πρώτη μέρα του μήνα αφιερωμένου σε αυτόν ήταν η ιδανική για να σηματοδοτεί την έναρξη του νέου έτους. Είναι ενδιαφέρον, επίσης, ότι ο Ιανός απεικονίζονταν με δύο πρόσωπα: το ένα κοιτούσε εμπρός (μέλλον) και το άλλο πίσω (παρελθόν).
Οι Ρωμαίοι δεν σταμάτησαν να γιορτάζουν την έλευση της νέας χρονιάς, ούτε μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού, αν και η Εκκλησία καταδίκασε τις εορταστικές εκδηλώσεις ως παγανιστικές. Η αλήθεια είναι ότι οι Ρωμαίοι δεν γιόρταζαν με τον πιο σεμνό τρόπο την Πρωτοχρονιά. Επιδίδονταν σε όργια και μεθύσι, ξορκίζοντας, έτσι, το χάος που ήλπιζαν να μην τους ακολουθήσει στο νέο έτος.

Αλλαγές από την επικράτηση του Χριστιανισμού έως τον Μεσαίωνα
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η επικράτηση του Χριστιανισμού έφερε αλλαγές στη γιορτή της Πρωτοχρονιάς
Στους αιώνες που ακολούθησαν, οι παγανιστικές γιορτές καταργήθηκαν ή συγχωνεύτηκαν με τις νέες χριστιανικές που καθιερώθηκαν και η Πρωτοχρονιά δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Η Εκκλησία παρέμενε αντίθετη με τους έντονους εορτασμούς για την έλευση του νέου χρόνου, για πολλούς αιώνες, μετατρέποντας την Πρωτοχρονιά σε ημέρα προσευχής και νηστείας.
Μάλιστα, μέχρι τον Μεσαίωνα, είχε μεταφέρει και πάλι την Πρωτοχρονιά, ορίζοντάς την ως την 25η Μαρτίου, την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Το γεγονός αυτό είχε αρκετά τραγελαφικά αποτελέσματα, αφού η ημερολογιακή αρχή της χρονιάς κατέληξε να διαφέρει ακόμη και ανάμεσα στις ίδιες εθνοτικές ομάδες.
Κλασικό παράδειγμα του παραπάνω παραλογισμού υπήρξε η ιταλική χερσόνησος, όπου η χρονιά άρχιζε αλλού την 1η Ιανουαρίου, αλλού την 25η Μαρτίου και αλλού την 1η Μαρτίου. Αν το σκεφτούμε λίγο, θα δούμε ότι ένας ταξιδιώτης στην Ιταλία του Μεσαίωνα, κατά μία έννοια, μπορούσε να ταξιδέψει πίσω ή μπροστά στον χρόνο!

Οι ανακρίβειες επιβάλλουν νέες αλλαγές
Η 1η Ιανουαρίου επανήλθε ως επίσημη Πρωτοχρονιά, μόλις πριν από, περίπου, μισό αιώνα, όταν ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ” αποφάσισε να εγκαταλείψει εντελώς το Ιουλιανό Ημερολόγιο, αναζητώντας ένα πιο ακριβές σύστημα χρονολόγησης και επιχειρώντας να δώσει ένα τέλος στα προβλήματα που γεννούσε η ύπαρξη διαφορετικών ημερολογιακών εκκινήσεων.
Με βάση το σύστημα μέτρησης του Ιουλιανού Ημερολογίου, το ηλιακό έτος αποτελούνταν από 365 μέρες και ένα τέταρτο της ημέρας. Κάθε τέσσερα χρόνια, μία εμβόλιμη μέρα προστίθετο στον χρόνο, ώστε να διατηρείται η αντιστοίχηση του ημερολογίου με τις εποχές. Ωστόσο, αν και αρκετά ακριβές, το Ιουλιανό Ημερολόγιο δεν ήταν τέλειο.
Στην πραγματικότητα, ένα ηλιακό έτος διαρκεί 365 μέρες, 5 ώρες, 48 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα, δηλαδή 365,2422 μέρες. Η απόκλιση από τις 365,25 μέρες του ημερολογίου του Ιουλίου Καίσαρα δεν φαντάζει μεγάλη, αλλά, ακόμα και έτσι, είχε ως αποτέλεσμα το Ιουλιανό Ημερολόγιο να μένει πίσω από τις εποχές, κατά μία μέρα κάθε αιώνα.
Καθιερώνεται το Γρηγοριανό Ημερολόγιο

Το Γρηγοριανό Ημερολόγιο καθιερώθηκε το 1582 και ισχύει στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου μέχρι σήμερα
Έτσι, ο Γρηγόριος πήρε την απόφαση να καθιερώσει ένα νέο ημερολογιακό σύστημα, το γνωστό και ισχύον μέχρι σήμερα στον δυτικό κόσμο Γρηγοριανό Ημερολόγιο, με στόχο τη μεγαλύτερη ακρίβεια. Η τελευταία ημέρα του Ιουλιανού Ημερολογίου ήταν η 4η Οκτωβρίου 1582 και η πρώτη του Γρηγοριανού ήταν η αμέσως επόμενη, αλλά όχι ως 5η αλλά ως 15η Οκτωβρίου 1582.
Παράλληλα με την καθιέρωση του νέου ημερολογίου, ο Πάπας κάλεσε τους Χριστιανούς, να θεωρούν ως πρώτη μέρα κάθε χρονιάς την 1η Ιανουαρίου. Το νέο ημερολόγιο υιοθετήθηκε άμεσα από τους Καθολικούς και στη συνέχεια και από τους Προτεστάντες. Σιγά και σταθερά, η 1η Ιανουαρίου αναγνωρίστηκε και γιορτάζεται από ολόκληρο τον κόσμο ως η Πρωτοχρονιά.
Λαοί με διαφορετικές Πρωτοχρονιές

Σκηνή από τους εορτασμούς της Κινέζικης Πρωτοχρονιάς
Ωστόσο, υπάρχουν μέχρι και σήμερα πολιτισμοί και θρησκευτικές ομάδες που γιορτάζουν άλλες Πρωτοχρονιές. Πιο γνωστό σε εμάς είναι το παράδειγμα των Παλαιοημερολογιτών Χριστιανών, που ακολουθούν ακόμα το Ιουλιανό Ημερολόγιο, με αποτέλεσμα να φτάνουν στη δική τους 1η Ιανουαρίου, όταν το δικό μας ημερολόγιο δείχνει, ήδη, τις 14 Ιανουαρίου.
Άλλα παραδείγματα είναι η Κινέζικη και η Βιετναμέζικη Πρωτοχρονιά, που γιορτάζονται τη μέρα της δεύτερης Νέας Σελήνης, μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο. Πρόκειται για κινητή γιορτή, η οποία μπορεί να πέσει οποιαδήποτε μέρα, από τις 21 Ιανουαρίου έως τις 21 Φεβρουαρίου, με βάση το δικό μας ημερολόγιο. Παρομοίως, γιορτάζεται και η Μογγολική Πρωτοχρονιά.

Η Θιβετιανή Πρωτοχρονιά, επίσης, δεν συμβαδίζει με τη δική μας. Ονομάζεται Λόσαρ, γιορτάζεται για δεκαπέντε μέρες (τις τρεις πρώτες πιο έντονα) και είναι κινητή, με βάση το θιβετιανό σεληνιακό ημερολόγιο, σύμφωνα με το οποίο φέτος είναι το έτος 2141. Η Πρωτοχρονιά του 2141 (το δικό μας 2014) ήταν στις 31 Ιανουαρίου του δικού μας ημερολογίου.
Ξεχωριστή Πρωτοχρονιά έχουν και οι Εβραίοι (Ρος Χασάνα), η οποία γιορτάζεται τις δύο πρώτες μέρες του Τισρέι, του πρώτου μήνα του πολιτικού έτους και έβδομου μήνα του εκκλησιαστικού έτους με βάση το εβραϊκό ημερολόγιο.

Καλό νέο ξεκίνημα

Το βέβαιο είναι ότι, ανέκαθεν, οι άνθρωποι αναζητούμε ένα κοινό σημείο αναφοράς, μία νέα αφετηρία, κατά την οποία μπορούμε να αφήσουμε, συμβολικά, πίσω μας όλα τα δεινά του προηγούμενου διαστήματος και να πορευθούμε στο μέλλον, κρατώντας τα θετικά. Η Πρωτοχρονιά έχει αυτόν, ακριβώς, τον ρόλο.
Αυτό το συμβολικό γύρισμα της σελίδας μας γεμίζει αισιοδοξία. Αποτελεί μία βάση για να πατήσουμε πάνω και να αναζητήσουμε ένα πιο θετικό αύριο. Κατά κάποιο τρόπο, μοιάζουμε με τον Ιανό. Κοιτάμε πίσω, για να ξέρουμε από που ερχόμαστε, αλλά περισσότερο μπροστά, ελπίζοντας ότι προς τα εκεί που θα προχωρήσουμε, θα είναι καλύτερα.

Καλό νέο έτος, λοιπόν και καλό νέο ξεκίνημα!
Η ιστορία της πρωτοχρονιάς

Δείτε πώς κατασκευάζεται στο χέρι μια Porsche 918 Spyder

Το να κατασκευάζεις ένα hypercar σαν την Porsche 918 Spyder απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και δεξιοτεχνία. Στο βίντεο μπορείτε να παρακολουθήστε πως οι άνθρωποι της Porsche κατασκευάζουν το αυτοκίνητο των 887 ίππων.

 

Σχεδόν τα πάντα ενώνονται από ανθρώπινα χέρια. Η 918 Spyder έχει κάνει «sold out», με την παραγωγή της να ολοκληρώνεται στα μέσα του 2015.

 

H Porsche έχει ήδη επιβεβαιώσει πως θα υπάρξει αντικαταστάτης της 918 Spyder, που θα βγει μέσα στα επόμενα 10-15 χρόνια.

 

Ονειροπολήστε το έχει ανάγκη ο εγκέφαλος μας!

Το να έχει κανείς το μυαλό του «αλλού», το να «αφαιρείται» από ό,τι πρέπει να κάνει, το να ονειρεύεται με ανοιχτά τα μάτια θεωρείται από τους περισσότερους ανθρώπους ως αυταπόδεικτο και ανησυχητικό σημάδι απόκλισης από τη φυσιολογική συμπεριφορά, ως σοβαρό μειονέκτημα που οφείλεται σε κάποια εγγενή αδυναμία συγκέντρωσης, η οποία συνήθως εκδηλώνεται ως έλλειψη διανοητικής πειθαρχίας.
Μια ευρύτατα διαδεδομένη προκατάληψη, η οποία, δυστυχώς, καλλιεργείται συχνά και από ειδικούς επιστήμονες. Ο Φρόιντ, για παράδειγμα, αναπαράγοντας άκριτα τις κοινωνικές προκαταλήψεις και επιταγές της εποχής του, θεωρούσε τους ονειροπόλους άτομα με παιδαριώδη προσωπικότητα και στις πιο ακραίες περιπτώσεις ως νευρωτικούς, ενώ και σε πολλά εγχειρίδια ψυχολογίας ο ρεμβασμός παρουσιαζόταν ως μια άκρως ανησυχητική συμπεριφορά, η οποία μπορεί και να υποδήλωνε την ύπαρξη κάποιας ψύχωσης.

Νέες μελέτες όμως έρχονται να ανατρέψουν αυτήν την τόσο βαθιά ριζωμένη όσο και εσφαλμένη αντίληψη, διαπιστώνοντας ότι όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι -και όχι μόνο μία μικρή μερίδα «φευγάτων» ατόμων- έχουν λίγο-πολύ μια φυσική προδιάθεση και ανάγκη να ονειροπολούν.

Επιπλέον, ανακάλυψαν ότι η ονειροπόληση δεν αποτελεί καθόλου μια «αντιπαραγωγική» διαδικασία, στη διάρκεια της οποίας ο νους αδρανεί και πέφτει σε ένα σκοτεινό και αδιέξοδο ψυχικό τούνελ. Αντίθετα, είναι μια ζωτικής σημασίας νοητική τεχνική αποφόρτισης της συσσωρευμένης έντασης, χάρη στην οποία ευνοείται η δημιουργικότητα.

Ο εγκέφαλός μας έχει ανάγκη να ξεφεύγει

Τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών περιγράφονται σε εκτενές άρθρο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην εφημερίδα «New York Times».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Jonathan Schooler και ο Jonathan Smallwood, δύο διακεκριμένοι ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στη Σάντα Μπάρμπαρα (UCSB), οι οποίοι τα τελευταία χρόνια προσπαθούν από κοινού να εξηγήσουν γιατί οι άνθρωποι ονειροπολούν, υποστηρίζουν ότι η πρόσκαιρη απόσπαση της προσοχής και η προσωρινή «φυγή» μέσω της ονειροφαντασίας από την εργασία στην οποία επιδιδόμαστε αποτελούν ένα είδος εγκεφαλικής «ανάπαυλας», η οποία διασφαλίζει τη νοητική μας ισορροπία σε καταστάσεις έντονης νοητικής προσπάθειας.

«Οταν είμαστε ξύπνιοι, περνάμε το ένα τρίτο του χρόνου μας σκεπτόμενοι άλλα πράγματα από αυτά που κάνουμε. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις, το ποσοστό αυτό μπορεί να αγγίξει το 75% του συνολικού χρόνου που αφιερώνουμε σε μια εργασία.

Για παράδειγμα, όταν οδηγούμε σε έναν άδειο εθνικό δρόμο ή όταν είμαστε ακινητοποιημένοι σε έναν πολυσύχναστο δρόμο εξαιτίας της κυκλοφοριακής συμφόρησης. Αν δεν είχαμε την ικανότητα να “δραπετεύουμε” από τέτοιου είδους ανιαρές δραστηριότητες, η ζωή μας θα ήταν αφόρητη. Η εκτροπή της προσοχής σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πραγματική λύτρωση», σημειώνει ο Smallwood.

Αλλά αυτή η ικανότητα του εγκεφάλου μας να ξεγλιστρά από το παρόν και να μεταφέρεται είτε στο παρελθόν είτε και σε καταστάσεις τελείως επίπλαστες, θα πρέπει, κατά κάποιον τρόπο, να έχει ευνοήσει και να ευνοεί εξελικτικά το είδος μας, σύμφωνα με τη μελέτη ενός άλλου ψυχολόγου, του Eric Klinger, από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα.

«Οταν κάποιος είναι απασχολημένος αποκλειστικά με μία εργασία, η ικανότητα να σκέφτεται για λίγο και άλλα πράγματα αφήνει ανοιχτό το πεδίο σε μια ευρεία γκάμα στόχων. Λειτουργεί επομένως σαν ένα είδος μηχανισμού ασφαλείας, που προστατεύει τους υπόλοιπους στόχους του ατόμου από τον κίνδυνο να χαθούν», γράφει ο Klinger στο βιβλίο του «Εγχειρίδιο φαντασίας και νοητικής προσομοίωσης» (Handbook of Imagination and Mental Simulation).

Τι ακριβώς συμβαίνει όμως μέσα στον εγκέφαλό μας όταν ο νους μας «δραπετεύει» την ώρα που πλένουμε τα πιάτα, περπατάμε στο δρόμο, ακούμε μουσική, διαβάζουμε ένα βιβλίο, βλέπουμε μια ταινία; Η παρακολούθηση του εγκεφάλου εν δράσει, με τη βοήθεια της λειτουργικής τομογραφίας μαγνητικού συντονισμού (fMRI), είχε οδηγήσει κάποιους νευροεπιστήμονες στο ακραίο συμπέρασμα ότι όταν ονειροπολούμε είναι ενεργό το λεγόμενο «αποθεματικό εγκεφαλικό δίκτυο» (default network), ενώ όταν ασχολούμαστε με κάτι συγκεκριμένο ενεργοποιείται το λεγόμενο «εκτελεστικό εγκεφαλικό δίκτυο» (executive network) που παράγει τις εντολές δράσης.

Πιο πρόσφατες έρευνες όμως έδειξαν ότι σε μερικά επεισόδια ονειροπόλησης τα δύο αυτά θεωρούμενα ως «αλληλοαποκλειόμενα» εγκεφαλικά δίκτυα ήταν εξίσου ενεργά. Και μάλιστα η νευρωνική ενεργοποίηση και στα δύο δίκτυα ήταν πολύ μεγαλύτερη όταν οι εθελοντές που συμμετείχαν στην έρευνα δεν είχαν επίγνωση του γεγονότος ότι ονειροπολούσαν!

Αυτό, σύμφωνα με την επικεφαλής της έρευνας, Kalina Christoff, νευροεπιστήμονα στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας, στον Καναδά, σημαίνει ότι η νοητική κατάσταση της ονειροπόλησης όσο λιγότερο συνειδητή είναι τόσο πιο έντονη γίνεται. Επίσης, υποδηλώνει ότι αυτό που οι νευροεπιστήμονες ονομάζουν «νοητική περιπλάνηση» (mind wandering) ή «σκέψη μη σχετιζόμενη με μια ανειλημμένη εργασία» (task unrelated thinking) ίσως να δημιουργεί μια μοναδική νοητική κατάσταση, η οποία ενδεχομένως επιτρέπει σε νευρωνικά δίκτυα που θεωρούνται «αντίπαλα» να συνεργάζονται.

Μια διαφορετική αλλά συμπληρωματική ερμηνεία

Ο Schooler και ο Smallwood δίνουν μια άλλη ερμηνεία στο εντυπωσιακό αυτό εύρημα. Υποστηρίζουν ότι και τα δύο δίκτυα εργάζονται για να διεκπεραιώνουν στόχους διαφορετικούς από τους άμεσους. Μόνο έτσι εξηγείται, υποστηρίζουν, γιατί πολλοί άνθρωποι που έχουν την τάση να ρεμβάζουν είναι συχνά και περισσότερο δημιουργικοί. Και μάλιστα όσο λιγότερο απαιτητικός είναι ο άμεσος στόχος που πρέπει να διεκπεραιώσουν τόσο μεγαλύτερα είναι τα περιθώρια που έχουν να αφήσουν τη σκέψη τους να «πετάξει».

Μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις, καλλιτεχνικά αριστουργήματα, φιλοσοφικές θεωρίες, όλα αυτά θα ήταν ανύπαρκτα αν στερούμασταν την ικανότητα της πρόσκαιρης και συχνά στοχευμένης «φυγής» από την πραγματικότητα μέσω της φαντασίας. «Για να γίνει κανείς δημιουργικός, πρέπει να αφήσει το μυαλό του ελεύθερο να περιπλανηθεί», μας υπενθυμίζει ο Schooler. «Θα πρέπει όμως επίσης να είναι σε θέση να αντιληφθεί πότε είναι η κατάλληλη στιγμή που θα αναφωνήσει “Εύρηκα!” και να επιστρέψει στην πραγματικότητα για να την αλλάξει. Αν ο Αρχιμήδης είχε εξακολουθήσει να μουλιάζει στην μπανιέρα του, σήμερα η αρχή που καθορίζει την άνωση που δέχεται ένα σώμα βυθισμένο στο νερό δεν θα έφερε το όνομά του».

Επιμέλεια: Παύλος Διονυσόπουλος
Η ονειροπόληση «λύνει» δύσκολα προβλήματα
Η απελευθέρωση του νου βελτιώνει την ικανότητα επίλυσης περίπλοκων θεμάτων

H νοητική δύναμη για την επίλυση δύσκολων προβλημάτων κρύβεται στο «ταξίδι» του μυαλού, υποστηρίζουν οι αμερικανοί επιστήμονες

Νοητικό «ταξίδι»

Στο πλαίσιο δοκιμών, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι εθελοντές που αναλάμβαναν την επίλυση ενός δύσκολου προβλήματος μετά από ένα διάλειμμα ή μια εύκολη δραστηριότητα είχαν κατά 40% καλύτερες επιδόσεις, συγκριτικά με τους υπόλοιπους.

Αντίθετα, οι εθελοντές που περνούσαν το «διάλειμμα» τους εκτελώντας δύσκολες ασκήσεις και δεν ξεκουράζονταν καθόλου δεν εμφάνιζαν καμία βελτίωση ως προς αποδοτικότητά τους.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι απλές δραστηριότητες, οι οποίες «απελευθερώνουν» τον νου και μας επιτρέπουν να ονειροπολούμε αποτελούν το «κλειδί» στο ξεμπέρδεμα του κουβαριού προβλημάτων.

«Πολλά από τα μεγαλύτερα μυαλά της ανθρωπότητας υποστηρίζουν ότι είχαν στιγμές έμπνευσης κατά τη διάρκεια σκέψεων ή δραστηριοτήτων που δεν συνδέονταν άμεσα με το πρόβλημα το οποίο τους απασχολούσε τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο» εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης δρ Μπέντζαμιν Μπερντ.

«Από τη μελέτη μας φάνηκε ότι ένα διάλειμμα με κάποια δραστηριότητα που δεν απαιτεί τον προβληματισμό μας, βελτιώνει τις επιδόσεις μας σε μια δημιουργική δοκιμασία, πολύ περισσότερο από το αν το διάλειμμά μας ήταν αφιερωμένο στην επίλυση ενός προβλήματος, στην ξεκούραση ή αν δεν γινόταν ποτέ. Τα ευρήματα αυτά αποτελούν την πιο άμεση απόδειξη ότι οι συνθήκες που ευνοούν την ονειροπόληση ενισχύουν τη δημιουργικότητά μας» καταλήγει ο ειδικός.

Τη νέα χρονιά θα πω «όχι» σε...

…ό,τι με ενοχλεί, με εξουθενώνει, με εξοργίζει και είναι τοξικό για την υγεία και τη συναισθηματική μου ισορροπία. Να μια ευχή που ίσως δεν κάνατε ποτέ από τότε που γίνατε μαμάδες. Μήπως θα έπρεπε;

Υπάρχει ένας άγραφος κανόνας που λέει πως ένας ευγενικός και ευαίσθητος άνθρωπος δε λέει ποτέ όχι. Το «βιβλίο του Όχι» («The book of No») της συγγραφέα και διδάκτορα της ψυχιατρικής Susan Newman απογυμνώνει όλα τα αρνητικά που περιβάλλουν τη λέξη «όχι» θεωρώντας την ένα εξαιρετικό εργαλείο για τη διαδικασία της ανάπτυξης. Ήρθε η ώρα να μάθετε να λέτε «όχι» όταν χρειάζεται ή όταν έτσι νιώθετε. Ναι, ακόμη και στα παιδιά σας.

Τα οικογενειακά «όχι»

Στα παιδιά μου που θέλουν κάθε βράδυ να κοιμούνται στο κρεβάτι μας. Αν κάθε βράδυ αφήνετε τα παιδιά σας να ανεβούν στο κρεβάτι, θα μείνετε για πάντα άυπνοι.
Στον εκβιασμό του τρίχρονου γιου μου, που μου ζητάει να μην πάω στη δουλειά, ή απαιτεί γυρνώντας, να του φέρω το μισό κατάστημα παιχνιδιών.
Στην αγαπημένη μητέρα του άντρα μου, που αποφασίζει μόνη της για το… τι θα φάνε τα παιδιά, τι ώρα θα το φάνε και τι θα παρακολουθήσουν στην τηλεόραση.
Στα παιδιά μου όταν μου ζητάνε πράγματα που μπορούν να κάνουν και μόνα τους, όπως το να βάλουν τα παπούτσια τους. Έτσι κι αλλιώς, τα διευκολύνετε σε αυτά που δεν μπορούν να κάνουν, γιατί να τα διευκολύνετε και σε αυτά που μπορούν;
Στον ενοχικό «νοικοκυρίστικο» εαυτό μου. Αν μια μέρα δεν προλάβετε να μαγειρέψετε, θα πάρετε πίτσα, και το αυριανό πλυντήριο μπορεί να μετατεθεί για μεθαύριο.
Σε όποιο πρόσωπο της οικογένειας «απαιτεί». Εξηγήστε τους χωρίς νεύρα πως για να λειτουργήσει σωστά μια ομάδα η μαμά βάζει προτεραιότητες. Και αυτή τη στιγμή προτεραιότητα είναι το μαγείρεμα ή απλώς το να μιλήσει στο τηλέφωνο.

Επαγγελματικά «όχι»

Στο συνάδελφο που ζητάει τη βοήθειά μου την ώρα που πνίγομαι.
Στη συνάδελφο που παρόλο που την ξέρω ελάχιστα ζητάει δανεικά κάνοντάς με να αισθάνομαι άσχημα και να ντρέπομαι για λογαριασμό της.
Στο αφεντικό μου που περιμένει να ακούσει κομπλιμέντα. Το ψέμα λειτουργεί ως ψυχολογικό μπούμερανγκ. Γυρίζει πάντα πάνω μας.
Στην «τοξική» συνάδελφο που μιλάει μόνο για αρρώστιες και μου ρίχνει την ψυχολογία για να ανέβει η δική της.

Φιλικά «όχι»

Στη φίλη που ζητάει να πάρω το παιδί της από τον παιδικό σταθμό, μια που θα πάω και για το δικό μου, όταν τρέχω με την ψυχή στο στόμα να προλάβω ενώ εκείνη δουλεύει part-time.
Στην κολλητή μου φίλη που με στήνει στο ραντεβού μας-για μια ακόμη φορά- ενώ ξέρει πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος μου.
Στις φίλες χωρίς παιδιά που δεν δείχνουν καμιά κατανόηση και ζητούν να μου αναλύσουν το πρόβλημά τους στις δέκα το βράδυ ενώ κοιμάμαι όρθια.
Στις φίλες με παιδιά που μιλάνε συνέχεια για τα παιδιά τους.
Στο φιλικό ζευγάρι που έρχεται για μια απογευματινή επίσκεψη για να παίξουν τα παιδιά και κάθονται αραχτοί μέχρι τις 12 το βράδυ χωρίς να ρωτήσουν αν είμαστε κουρασμένοι.
Στη φίλη που δεν μου λέει ποτέ ότι αδυνάτισα. Θυμάται όμως πάντα να μου πει ότι πάχυνα.

Γενικά «όχι»

Στην αυτολύπηση. Η αυτολύπηση είναι μια παγίδα που συνήθως βάζουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας γιατί έτσι μας βολεύει. Προκειμένου να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα οικτίρουμε τον εαυτό μας και βουλιάζουμε. Ο βάλτος όμως ίσως κάποια μέρα μας βυθίσει!
Στη σκληρή αυτοκριτική. Τα λάθη δεν έχουν τίποτε το τρομακτικό. Αν μονίμως ανησυχούμε μήπως κάτι πάει λάθος, δεν θα μπορέσουμε να απολαύσουμε ποτέ τίποτα.
Στην τελειομανία. Η ζωή δεν είναι τέλεια και σίγουρα δεν έχουμε τον έλεγχο των πάντων. Η τέχνη τελικά βρίσκεται στο να μπορούμε να διαχειριστούμε ότι μας προκύπτει με ή χωρίς επιτυχία.

Η σχέση μας, η υγεία μας

Ένα σώμα και ένα συναίσθημα . . .

Είναι κάπως δύσκολο να περιγράψουμε το συναίσθημα και τη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου . Παρ ` όλο που ο κάθε άνθρωπος έχει σχηματίσει το λόγο του , τη σκέψη του . . . την ανάμνηση του μέσα σε ένα περιβάλλον του οποίου κομμάτι ζούμε όλοι μας .
Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ή να το αποκαλέσουμε ως μία κρίση συνείδησης τον τρόπο με τον οποίον καλούμε τη διαφορετικότητα να βλέπουμε τα πράγματα με τη δική μας ματιά . Υπάρχει μία λέξη γι αυτά που τη χρησιμοποιούμε όλοι μας . Η ησυχία . Με απλά λόγια είναι η κατάσταση αυτή που ανατροφοδοτεί τα συναισθήματα μας και τα οδηγεί σε ένα μοτίβο ισορροπίας πέρα από τα δρώμενα του άγχους και της στέρησης . Υπάρχει μια ανάγκη βαθύτερα μέσα μας που αποκαλείται αλήθεια .

Ψάχνουμε καθημερινά να βρούμε τι είναι αυτό που μας στερεί το συναίσθημα εκείνο που μας οδηγεί στη χαλάρωση , τη κατάσταση δηλαδή εκείνη που μειώνει τον εγωισμό . Ας επιτρέψουμε την ελεύθερη έκφραση και ας χαρακτηρίσουμε τον εγωισμό ως ένα τοίχος ψευδαίσθησης που ανατροφοδοτείται από το << ψεύτικο εαυτό >> που βγαίνει ασυνείδητα . Δεν είναι ο λόγος αυτός , η κατηγορία δηλαδή . Πιο απλά είναι το μόνο εύκολο εργαλείο το να αποκαλέσουμε έναν άνθρωπο μέσα από την εικόνα αυτή που βιώνει ή μας δείχνει εκείνη τη στιγμή , όπως καλός , αγχώδης , ανήσυχος , ενεργητικός , αληθινός ή ψεύτικος . Δεν αξίζει το κόπο όμως να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα ;

Αυτό που μας εμποδίζει θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε φόβο δηλαδή η ψυχοσυναισθηματική κατάσταση εκείνη που μας στερεί τα << εργαλεία >> της μνήμης , της ακοής , της όρασης , της αφής , της ενσυναίσθησης καθώς και το ψυχικό παλμό του περιβάλλοντος που παίρνει σάρκα και μορφή η πράξη που διαδραματίζουμε καθημερινά στη ζωή μας . Όπως η διαφωνία με κάποιον συνάνθρωπο μας καθώς και το πάθος της επιτυχίας που θα μπορούσε εάν δεν ελέγχουμε τον εγωισμό μας , να μας οδηγήσει στην έπαρση .

Σκεφτείτε ένα περιβάλλον στο οποίο δεν μπορούμε να έχουμε τη μνήμη μας ή τη λειτουργία της ενσυναίσθησης . Πως θα μπορούσαμε να αντικρίσουμε τη φύση καθώς και τους ανθρώπους στη καθημερινότητα ; Ίσως θα μπορούσαμε να το περιγράψουμε ως μία εικόνα απρόσωπη , άοσμη των χρωμάτων της . Μια εικόνα << βουβού κινηματογράφου >> που απλά κινείται και αντί να κατανοούμε τις κινήσεις της απλά τις μιμούμαστε .

Γιατί να μην περιγράψουμε έτσι την ίδια τη λειτουργία που έχει έμφυτη ο κάθε άνθρωπος ( όπως και το κάθε πλάσμα στη γη ) . Να φέρνει ζωή μέσα από τη ζωή . Μια ανάσα είναι τόσο δυνατή στο να δώσει πίσω τη λειτουργία στον οργανισμό μετά από ένα πνιγμό . Θα ήθελα να συμφωνήσω στην απόδοση της στεναχώριας ή της λύπης ή των βασάνων με τη λέξη θάλασσα , μεταφορικά .

Μια απέραντη θάλασσα μπερδεμένων συναισθημάτων που καλούμαστε να κατανοήσουμε και να τα αναλύσουμε καθώς απλώνουμε τα χέρια μας στην ίδια τη ζωή . Δεν είμαι αυτός και δεν τολμώ να χαρακτηρίσω τους ανθρώπους με μία λέξη . Κάθε άνθρωπος έχει κάνει ένα αγώνα ζωής . Ένα δρόμο τέτοιο ώστε να υπερβεί τη δική του αλήθεια και να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα . Ψάχνοντας τη δική μας λογική γιατί να μη κοιτάξουμε μια σχέση βαθύτερη .

Έχουμε ανάγκη να εκφράσουμε όπως και να δούμε . Τις λέξεις μπορούμε να τις δημιουργήσουμε εμείς μέσα από τις δικές μας πράξεις .

Τα λόγια θα φέρουν πράξεις; Είναι κάτι το οποίο θα μπορούσε να απαντηθεί από το κάθε άνθρωπο ξεχωριστά . Θα έλεγα πως δημιουργούν όμως μία τάση , τη θέληση . Μπορούν να μας ηρεμήσουν όταν η επικοινωνία είναι εποικοδομητική καθώς και να μας δημιουργήσουν μία σύγχυση όταν συμπλέκονται μεταξύ τους και εμποδίζουν στη λειτουργία της συνείδησης. Ας μη φοβόμαστε τις πράξεις αυτές που μπορούν να εξισορροπήσουν τις ανθρώπινες σχέσεις .

Κάθε σχέση δημιουργεί τους δικούς της κώδικες επικοινωνίας που φαίνονται από το τρόπο λειτουργίας της σχέσης αυτή , τη συμπεριφορά της . Κάθε χαρακτήρας είναι ένα μοτίβο ζωής . Μέσα από ένα πρόσωπο ενός ανθρώπου βλέπουμε ένα κομμάτι ζωής που δεν έχουμε κατακτήσει μέχρι στιγμής ίσως και να μην μπορέσουμε να το κατακτήσουμε διότι ποικίλουν τα θέλω και τα γιατί από άνθρωπο σε άνθρωπο . Αντί να τιμωρούμε το ίδιο το βίωμα μας γιατί να μην χαρίσουμε ένα χαμόγελο στη κάθε μας στιγμή ;

Πιστεύω πως όλοι μας επιδιώκουμε να μείνουμε στο δρόμο εκείνο που θα μας κάνει καλύτερους . Ένα δρόμο που τα συναισθήματα συρρέουν ελεύθερα και εκχέονται μέσα από το πρόσωπο εκείνου του ανθρώπου που έχουμε βαθιά μέσα μας . Αξίζει το κόπο . . .

Μόνον εσύ μπορείς να κάνεις τον εαυτό σου να υποφέρει.

«Αν ένα γεγονός είναι πέρα από το δικό σου έλεγχο, τότε πώς είναι δυνατό να αναλάβεις την ευθύνη γι' αυτό»; ρώτησε τη φωνή.

«Αν πάντοτε αναλαμβάνεις την ευθύνη, τότε αποκτάς την ικανότητα να εστιάζεις την ενέργειά σου στο να βρίσκεις λύσεις. Μ' αυτόν τον τρόπο δημιουργείς κάτι θετικό μέσα από μια δύσκολη κατάσταση και μπορείς πια να δεις ξεκάθαρα πως κάθε αντιξοότητα προσφέρει μια ευκαιρία. Η ευκαιρία πάντα υπάρχει, μέσα σε κάθε αναποδιά, αλλά αν σπαταλάς όλη σου την ενέργεια στο να βρεις πού είναι το λάθος ή στο πώς θα μοιράσεις τις ευθύνες, τότε η ευκαιρία αυτή θα μείνει ανεκμετάλλευτη και εσύ δε θα τη δεις ποτέ».

«Μα δεν είναι σημαντικό να δώσεις ένα μάθημα σε κάποιον που είναι ανεύθυνος; Αλλιώς πώς θα μάθει»;

Δεν είσαι εσύ υπεύθυνος για την ανευθυνότητα των άλλων. Το σημαντικό νια σένα είναι να μαθαίνεις από τις ανεύθυνες πράξεις των άλλων. Αν κάποιος σου κλέψει κάτι που για σένα είναι πολύτιμο, τότε ο θυμός και η αγανάκτηση θα σε σπρώξουν να απαιτήσεις ικανοποίηση, να κάνεις τον κλέφτη να πληρώσει. Φωνάζεις «ποιος φταίει»; και το φταίξιμο ξεκινάει από την προϊστορία του κατηγορούμενου και φτάνει ως την κυβέρνηση και την κοινωνία ολόκληρη».


Η φωνή συνέχισε: «Το πραγματικό μάθημα που πρέπει να πάρεις για να αναπτυχθείς βρίσκεται στη λύση, όχι στο φταίξιμο. Ίσως χρειάζεται να μάθεις να μην έχεις προσκόλληση στα αντικείμενα. Αν η προσκόλληση σου σ' αυτά επιτρέπει στ' αρνητικά σου συναισθήματα να σ' εξουσιάζουν τόσο πολύ, τότε ο μόνος τρόπος να γλιτώσεις από την απειλητική επιρροή αυτών των συναισθημάτων είναι να χάσεις τα αντικείμενα. Θυμήσου: μπορείς να κερδίσεις κάτι μόνον αν μάθεις να το απελευθερώνεις».

«Και τι θα γίνει με τον άνθρωπο που έκλεψε; Αν δεν τιμωρηθεί για την πράξη του, τότε σίγουρα δεν παίρνει κανένα μάθημα».

«Όποια τιμωρία και να του επιβάλει η κοινωνία το άτομο αυτό δε θα μάθει τίποτε, αν το ίδιο δεν επιλέξει να μάθει. Μπορεί να επιλέξει να απασχοληθεί μόνο με το ποιος έφταιγε και τον έπιασαν. Το πραγματικό μάθημα, δηλαδή να μάθει να αναλαμβάνει την ευθύνη για τις πράξεις του, μπορεί να είναι κρυμμένο ανάμεσα σε πολλά ψευτο - μαθήματα γι' αυτόν».

Εκείνος σκέφτηκε τα χρήματα που είχε χάσει καθώς και την απώλεια εκείνης. Πίστευε πως αυτά τα δύο έφταιγαν που η ζωή του άρχισε να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. «Μα μου φαίνεται πολύ άδικο να πρέπει να υποφέρω για να μάθω κάτι όταν φταίει κάποιος άλλος».

«Για το πνεύμα σου, που έχει ξεκάθαρη αντίληψη των πραγμάτων, είναι απόλυτα δίκαιο. Μόνον εσύ μπορείς να κάνεις τον εαυτό σου να υποφέρει. Όλα είναι έτσι όπως είναι, είτε το καταλαβαίνεις είτε όχι. Κάθε μάθημα που έρχεται στη ζωή σου είναι μια ευλογία και όλα αυτά τα ευλογημένα μαθήματα σου δίνονται με σκοπό να επιλέξεις να εξελιχθείς. Κάθε ανισορροπία στη ζωή σου θα έλξει καταστάσεις που σκοπό έχουν να αποκαταστήσουν την ισορροπία. Αυτό το γεγονός είναι ευθυγραμμισμένο με την αναζήτηση του πνεύματός σου για την προσωπική σου ολοκλήρωση.

Τι ονειρεύονται οι άνθρωποι;

Μερικά από τα πιο Μυστήρια Όνειρα…
Όλοι ονειρευόμαστε και άλλοτε θυμόμαστε τα όνειρά μας με λεπτομέρειες, άλλοτε τα ξεχνάμε εντελώς, άλλοτε είναι τόσο έντονα που είμαστε σίγουροι ότι θα τα θυμηθούμε, αλλά παρόλα αυτά τα ξεχνάμε, και άλλοτε έχουμε μια γενική αίσθηση ότι είδαμε όνειρο, αλλά δε μπορούμε να το εντοπίσουμε ακριβώς…

Ανησυχίες για την καθημερινότητα
Ο ερευνητής ονείρων Calvin Hall έχει συλλέξει παραπάνω από 10.000 όνειρα διαφόρων ανθρώπων και τα έχει αναλύσει. Αυτό που βρήκε είναι ότι τα περισσότερα όνειρα σχετίζονται με ανησυχίες για την καθημερινότητα: η οικονομική κατάσταση, η εργασία, η οικογένεια, τα αισθηματικά, οι φίλοι, η κοινωνική ζωή και τα θέματα υγείας συγκαταλέγονται ανάμεσα στα πιο συχνά όνειρα.

Τα Θέματα των Ονείρων σε Διάφορες Πολιτισμικά Πλαίσια
Επίσης στα όνειρα υπάρχουν ‘θέματα’, τα οποία είναι κοινά σε πολλές χώρες και διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια: το να σε κυνηγάνε, να πέφτεις, να είσαι γυμνός σε δημόσιο χώρο είναι μερικά πολύ κοινά θέματα ονείρων τα οποία αναφέρουν άνθρωποι από όλα τα μήκη και πλάτη της γης.

Ποιες άλλες ανακαλύψεις έχουν κάνει οι ερευνητές ονείρων;
• Οι άνθρωποι τείνουν να ονειρεύονται πολύ περισσότερο για αρνητικά ζητήματα παρά για θετικά. Για παράδειγμα, είναι πιθανότερο να ονειρευτούν για έναν καυγά ή έναν χωρισμό παρά για μια φιλική συζήτηση
• Τα εξωτερικά ερεθίσματα την ώρα του ύπνου επηρεάζουν το θέμα του ονείρου. Για παράδειγμα, κάποιος που κοιμάται σε ένα παγωμένο δωμάτιο μπορεί να ονειρευτεί ότι βρίσκεται στον Βόρειο Πόλο και περπατάει στα χιόνια… Ή αν εκείνη τη στιγμή χτυπήσει το ξυπνητήρι, μπορεί το άτομο αντί να ξυπνήσει να ενσωματώσει τον ήχο του ξυπνητηριού μέσα στο όνειρό του και να συνεχίσει τον ύπνο του.
• Οι γυναίκες βλέπουν συχνότερα όνειρα στα οποία είναι θύματα επιθετικότητας ή και βίας, ενώ οι άντρες βλέπουν συχνότερο όνειρα στα οποία οι ίδιοι είναι επιθετικοί.
Την επόμενη φορά που θα δείτε ένα παράξενο όνειρο, να θυμάστε: δεν είστε οι μόνοι! Τα όνειρα μπορεί να έχουν κάποιο κρυμμένο νόημα, το οποίο σχετίζεται με την καθημερινότητά σας και αυτά που σας απασχολούν. Δε μένει παρά να το αποκωδικοποιήσετε!

Ποια είναι η σημασία των ονείρων;
Ας δούμε τι λένε σημαντικοί επιστήμονες που έχουν μελετήσει τα όνειρα.

Τα όνειρα σκιαγραφούν το ψυχολογικό πορτρέτο του ατόμου
Σύμφωνα με τον καθηγητή Domhoff: Τα όνειρα αποκαλύπτουν αυτά που μας απασχολούν και βρίσκονται στο μυαλό μας. Όμως, το περιεχόμενό τους δεν εμφανίζεται με ευθύ και ξεκάθαρο τρόπο, αλλά με σύμβολα, με εικόνες, με θραύσματα συναισθημάτων, με γρήγορες και όχι ξεκάθαρες εναλλαγές σκηνών ή προσώπων, με αποτέλεσμα να μην είναι ξεκάθαρο τι θέλουν να μας πουν. Αν ζητήσουμε από το ίδιο άτομο να μας διηγηθεί 75-100 όνειρά του, μπορούμε κάλλιστα να σκιαγραφήσουμε το ψυχολογικό του πορτρέτο. Αν μάλιστα πάρουμε 1.000 όνειρα που μας τα διηγείται το ίδιο άτομο στη διάρκεια μιας εικοσαετίας, τότε σχηματίζουμε το προφίλ του νου και της ψυχής αυτού του ανθρώπου που είναι τόσο εξατομικευμένο και μοναδικό όσο και τα δακτυλικά του αποτυπώματα!
Τα όνειρα σχετίζονται με τις κρυφές επιθυμίες του ατόμου
Έτσι μας λέει ο Φρόιντ, ο οποίος πίστευε ότι το περιεχόμενο των ονείρων σχετίζεται με όσα επιθυμεί κανείς, συνειδητά ή ασυνείδητα. Επειδή πολλές επιθυμίες όμως είναι κρυμμένες–είτε επειδή είναι ‘ακατάλληλες, είτε επειδή το άτομο ντρέπεται να τις παραδεχτεί, είτε επειδή τις φοβάται-, το περιεχόμενο των ονείρων συχνά έρχεται μεταμφιεσμένο, ώστε οι επιθυμίες αυτές να μη σοκάρουν με την αμεσότητά τους το άτομο που τις ονειρεύεται. Δουλεύοντας όμως κανείς πάνω στα όνειρά του, μπορεί να ανακαλύψει τι κρύβεται στο ασυνείδητό του.
Σύμφωνα με τον Φρόιντ, υπάρχουν 4 στοιχεία-κλειδιά που φανερώνουν το περιεχόμενο των ονείρων:
• Συμπύκνωση – Πολλές διαφορετικές ιδέες και έννοιες παρουσιάζονται συμπυκνωμένες στο ίδιο όνειρο. Οι πληροφορίες που δέχεται το άτομο που ονειρεύεται εμφανίζονται σε πρώτο επίπεδο ως μία εικόνα ή μία σκέψη, αλλά με ανάλυση προκύπτει ότι είναι πολύ περισσότερα τα στοιχεία που κρύβονται και είναι σημαντικά.
• Μετατόπιση – Το βασικό συναισθηματικό νόημα του ονείρου είναι κρυμμένο. Συνήθως μια εικόνα ή διάφορα στοιχεία του ονείρου, δευτερεύοντα ή ασήμαντα, τραβούν την προσοχή του ατόμου και καλύπτουν τα συναισθηματικά νοήματα που κρύβονται από κάτω.
• Συμβολισμός – Πρόκειται για άλλον έναν μηχανισμό ‘λογοκρισίας’, που απωθεί συναισθήματα και ιδέες που εμπεριέχονται στο όνειρο. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, στο όνειρο περιλαμβάνονται αντικείμενα ή σκηνές που αποτελούν σύμβολα για το υλικό που έχει λογοκριθεί και απωθηθεί.
• Δευτερογενής Διόρθωση– Αυτό είναι το τελικό στάδιο της διαδικασίας των ονείρων και ο Φρόιντ δηλώνει ότι εδώ τα παράξενα και παράδοξα στοιχεία που υπάρχουν στα όνειρα αναδιοργανώνονται προκειμένου να δώσουν νόημα στο όνειρο, και έτσι εμφανίζεται το όνειρο στην τελική του μορφή.

Τα όνειρα είναι αρχέτυπα του συλλογικού ασυνείδητου
Ο Carl Jung στη θεωρία του σχετικά με τα όνειρα έχει κοινά στοιχεία με τον Φρόιντ, ωστόσο όμως πιστεύει ότι τα όνειρα είναι κάτι παραπάνω από την έκφραση καταπιεσμένων επιθυμιών: τα όνειρα αποκαλύπτουν τόσο το ατομικό όσο και το συλλογικό ασυνείδητο. Πιστεύει ότι τα όνειρα αναπληρώνουν τα μέρη της ψυχής που δεν είναι αρκετά αναπτυγμένα στη ζωή του ανθρώπου όταν αυτός είναι σε εγρήγορση.

Τα όνειρα αποτελούν γνωστική διαδικασία
Ο Calvin Hall θεωρεί ότι τα όνειρα αποτελούν μέρος της εγκεφαλικής και διανοητικής λειτουργίας, είναι δηλαδή μέρος της γνωστικής διαδικασίας του ατόμου. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, τα όνειρα λειτουργούν ως ‘σύλληψη’ των στοιχείων που υπάρχουν στην προσωπική ζωή του ατόμου. Ο Hall ανέλυσε χιλιάδες όνειρα συμμετεχόντων σε έρευνες και κατέταξε το περιεχόμενο των ονείρων σε 4 κατηγορίες.

Οι 4 θεματικές κατηγορίες των ονείρων
Έτσι, για να αναλύσουμε τα όνειρα, πρέπει να γνωρίζουμε:
• Τις πράξεις που κάνει το άτομο μέσα στο όνειρό του
• Τα αντικείμενα και τα πρόσωπα που εμφανίζονται στο όνειρο
• Τις αλληλεπιδράσεις του ατόμου που ονειρεύεται με τα άλλα πρόσωπα στο όνειρό του
• Που λαμβάνει χώρα το όνειρο, τις σκηνές που εμφανίζονται η μία μετά την άλλη και την κατάληξη του ονείρου.
Τελικός στόχος δεν είναι να αποκωδικοποιήσουμε το όνειρο, αλλά να καταλάβουμε το άτομο που ονειρεύεται!

5. Τα όνειρα αποτελούν αντανάκλαση της ζωής του ανθρώπου όταν είναι ξύπνιος
Ο ερευνητής G. William Domhoff σε έρευνες που διεξήγε στα εργαστήρια του University of Miami βρήκε ότι τα όνειρα αντικατοπτρίζουν τις ανησυχίες και τις σκέψεις των ανθρώπων στον ξύπνιο τους. Όταν οι άνθρωποι ονειρεύονται, αυτό αποτελεί μια νευρολογική διαδικασία και το περιεχόμενο των ονείρων είναι μια γνωστική διαδικασία.

Μπορούμε να αναλύσουμε τα όνειρά μας;
Αν επιθυμούμε, και βέβαια είναι δυνατή η ανάλυση των ονείρων μας! Μας δίνουν σημαντικές πληροφορίες για το άτομο, τις κρυφές επιθυμίες, τις σκέψεις, τις ανησυχίες αλλά και τα συναισθήματά του, και σκιαγραφούν το ψυχολογικό του πορτρέτο σε βάθος. Ωστόσο, θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι οδηγοί ανάλυσης ονείρων που απλοϊκά προτείνουν «αν δεις στον ύπνο σου ψάρι, είναι λαχτάρα» δεν είναι έγκυροι και δεν προσθέτουν κάτι στην αυτογνωσία και την προσωπική εξέλιξη του ατόμου.

Έλα στη θέση του άλλου

Καθημερινά, στην ιδιωτική αλλά και στην επαγγελματική μας επικοινωνία με τους άλλους, ερχόμαστε σε μια μικρή ή μεγάλη αντιπαράθεση. Μέλη της οικογένειας, σύντροφοι, συγγενείς, φίλοι, γείτονες, πωλητές, συνεργάτες, συνάδελφοι, πελάτες, ακόμη και άγνωστοι που π.χ. τράκαραν το αυτοκίνητό μας. Ξεκινά από τα πιο απλά, μικρά και αθώα πράγματα και φθάνει ως τα μεγάλα και σύνθετα.

Δεν είναι σπάνιες οι φορές που η επικοινωνία αυτή καταλήγει σε παρεξήγηση, διαπληκτισμό, λογομαχία, διαμάχη, καυγά ακόμη και σε βίαιες ενέργειες. Και όμως. Ένα μέρος από αυτές τις δυσάρεστες συνέπειες θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν κάναμε κάτι απλό: Αντί να ταμπουρωνόμαστε πίσω από τις θέσεις μας, που εκείνη την στιγμή πιστεύουμε ακράδαντα πως είναι σωστές και για αυτό τις υπερασπιζόμαστε με όλα τα μέσα, να βλέπαμε το επίμαχο θέμα όχι από τη δική μας αλλά από τηνοπτική γωνία του άλλου. Να αλλάζαμε προς στιγμή τους ρόλους μας και να φέρναμε τον εαυτό μας στην θέση του.

Τότε το σκηνικό θα άλλαζε άρδην. Θα βλέπαμε τα κίνητρα, τις "κόκκινες γραμμές" (για να χρησιμοποιήσω και έναν όρο που πολύ αρέσει στους πολιτικούς), τις ευαισθησίες του. Τότε θα αναγνωρίζαμε το δίκιο του, έστω και μερικώς, οπότε θα μπορούσαμε να αναπροσαρμόσουμε τις θέσεις μας, να υποχωρήσουμε σε κάποια σημεία και να καταλήξουμε σε μια αμοιβαίως αποδεκτή συμφωνία. Έτσι, θα βγαίναμε πολλαπλά ωφελημένοι: θα κερδίζαμε ψυχική ηρεμία, χρόνο και συμφέροντες όρους.

Για να εξηγούμαι, όταν ανέφερα πιο πάνω τη φράση "θα αναγνωρίζαμε το δίκιο του" δεν ηθικολογώ. Δεν ισχυρίζομαι δηλαδή ότι, για λόγους δικαιοσύνης, θα πρέπει να υποχωρήσουμε. Αλλά είναι ένα θέμα να αγνοείς το δίκιο του άλλου και ένα διαφορετικό θέμα να το γνωρίζεις και να θέλεις, συνειδητά, να τον "ρίξεις".

Φίλος δικαστικός μου έλεγε κάποτε πως μια εξωδικαστική λύση είναι προτιμότερη από την προσφυγή στα δικαστήρια. "Ο δικαστής είναι άνθρωπος" μου είπε "δεν ξέρεις πώς ξύπνησε εκείνο το πρωί ή αν τσακώθηκε με τη γυναίκα του". Υποθέτω πως αν προσπαθούσαμε να μπούμε στη θέση του διαδίκου, πολλές υποθέσεις δεν επιλύονταν φιλικά.

Οι αγγλο-αμερικάνοι χρησιμοποιούν την παραστατική έκφραση "να είσαι μέσα στα παπούτσια του" εννοώντας να μπεις στη θέση του άλλου. Αυτό ακριβώς έκανε και ο "παπουτσωμένος γάτος", στο γνωστό παραμύθι, και έγινε διάσημος!

Μοιραστείτε απλόχερα τη γνώση

Η γνώση μοιάζει με την ψυχή... Όσα τείχη κι αν χτίσεις γύρω της, εκείνη πάντα θα βρίσκει τον τρόπο να ξεγλιστράει και να ταξιδεύει ελεύθερη όπου την χρειάζονται περισσότερο! θα πρέπει να νιώθουμε ευλογημένοι που περνάει μέσα απο μας, αλλά θα ήταν αστείο να την θεωρήσουμε ποτέ προσωπικό μας κτήμα!

Η γνώση ανήκει μονο στον δημιουργό, όλοι εμείς μικροί και μεγάλοι δάσκαλοι-μικροί και μεγάλοι μαθητές είμαστε απλώς το μέσον που έχει επιλέξει για να διοχετεύσει τις πληροφορίες που θα βοηθήσουν στην εξέλιξη της ανθρωπότητας! Αν η γνώση έρθει σε κάποιον, σημαίνει οτι την αξίζει κι οτι έχει δουλέψει γι'αυτήν σε πολλαπλά επίπεδα!

Αντίθετα, αν η εξέλιξη της γνώσης αυτής γλιστράει ξαφνικά μέσα απο τα χέρια μας και πάει αλλού, τότε σημαίνει οτι μάλλον κάτι κάναμε λάθος στη διαχείρισή της! Κι αυτό είναι εντάξει, λάθη συμβαίνουν κάθε μέρα... Αρκεί να βρούμε το σθένος και να τα δούμε καταπρόσωπο... Να τολμήσουμε να τα αντιμετωπίσουμε.

Εκεί που περιπλέκεται το θέμα είναι όταν προσπαθούμε να φορτώσουμε τις δικές μας ευθύνες αλλού... μία τέτοια λειτουργία μόνο να επιβαρύνει μπορεί, τόσο εμάς τους ίδιους, όσο και την εξέλιξή μας και κατι τέτοιο θα ήταν στ'αλήθεια κρίμα σε μια εποχή ταχείας εξέλιξης, όπως αυτή που ζούμε τώρα! Δεν υπάρχει λόγος να χάνουμε χρόνο... ας χαρίσουμε γενναιόδωρα τη γνώση και την αγάπη μας σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούμε, χωρίς να φοβόμαστε μην μας κλέψουν κάτι που δεν μας άνηκε ποτέ!

Ας το μοιράσουμε παντού απλόχερα και με την καρδιά μας το πολύτιμο αυτό δώρο της γνώσης, γιατί όλοι γνωρίζουμε κάτι που κάποιος εκεί έξω έχει ανάγκη να μάθει! Μόνο τότε θα έχουμε εκπληρώσει πραγματικά το έργο μας και μόνο τότε θα μας επιστραφεί στο πολλαπλάσιο! Όταν είμαστε εμείς δεκτικοί και χωρίς ανασφάλειες, όλα γύρω μας ανοίγουν, διευρύνονται και χαμογελούν! Το σύμπαν αναγνωρίζει και ανταμείβει την καλή πρόθεση και την γενναιοδωρία!

Ας ανοίξουμε ακόμα λίγο την καρδιά μας κι ας βρούμε τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια, αλλά και το μεγαλείο που βρίσκεται κρυμμένο εκεί! Είμαστε όλοι μας δημιουργήματα άπειρης ομορφιάς και αφθονίας! Δεν υπάρχει λόγος να εστιάζουμε στην απώλεια και στην έλλειψη! Ας επιτρέψουμε σήμερα σ'αυτή την εσωτερική αφθονία και πληρότητα, να κατακλύσει την ύπαρξή μας και θα δούμε τον κόσμο γύρω μας να αλλάζει με έναν τρόπο που πιθανώς να μην είχαμε φανταστεί ποτέ!

Ποιος Σκότωσε Περισσότερους Ανθρώπους Στην Βίβλο; Ο Θεός Η Ο Σατανάς; Η Σοκαριστική Αλήθεια Αποκαλύπτεται!

Απάντηση: Ο ΘΕΟΣ
Μέτρησα τον αριθμό των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους από τον Θεό στην Αγία Γραφή.Και είναι 2.038.344. Αυτός ο αριθμός, βέβαια,υποτιμά σημαντικά τον συνολικό αριθμό των θανάτων που έχουν προκληθεί από τον Θεό. Περιλαμβάνονται μόνο τα εγκλήματα για τα οποία δίνονται συγκεκριμένοι αριθμοί. Υπάρχουν πολλές εκδηλώσεις στην Αγία Γραφή, όπου δεν αναφέρεται ο αριθμός των θανάτων.Ο Κατακλυσμός του Νώε, τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ή οι πολλές πληγές, οι λιμοί, κλπ όλα είναι άγνωστες μεταβλητές, που ενδέχεται να ωθήσουν τον αριθμό αυτό και πάνω από τριάντα εκατομμύρια.

Ο Σατανάς από την άλλη είναι τεκμηριωμένο ότι προκάλεσε τον θάνατο μόνο 10 ατόμων στο γραπτό κείμενο της Βίβλου. Ακόμη και εκείνοι οι 10 σκοτωμοί είναι ύποπτοι, επειδή ο Θεός επιτρέπει ουσιαστικά στον Σατανά να κάνει τις δολοφονίες ως μέρος ενός «στοιχήματος» (οικογένεια του Ιώβ). Δεν με πιστεύετε; Εδώ είναι η γραφή:

Ιώβ. 1,1            Ἄνθρωπος τις ἦν ἐν χώρᾳ τῇ Αὐσίτιδι, ᾧ ὄνομα Ἰώβ, καὶ ἦν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἀληθινός, ἄμεμπτος, δίκαιος, θεοσεβής, ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηροῦ πράγματος.

Ιώβ. 1,1                      Εις την Αυσίτιδα χώραν εζούσεν ένας άνθρωπος ο οποίος ωνομάζετο Ιώβ. Ητο ευθύς και έντιμος, άμεμπτος, δίκαιος απέναντι όλων, ευσεβής προς τον Θεόν, απέφευγε κάθε πονηρόν πράγμα, κάθε αμαρτωλήν πράξιν.

Ιώβ. 1,2            ἐγένοντο δὲ αὐτῷ υἱοὶ ἑπτὰ καὶ θυγατέρες τρεῖς.

Ιώβ. 1,2                     Αυτός είχεν αποκτήσει επτά υιούς και τρεις θυγατέρας.

Ιώβ. 1,3            καὶ ἦν τὰ κτήνη αὐτοῦ πρόβατα ἑπτακισχίλια, κάμηλοι τρισχίλιαι, ζεύγη βοῶν πεντακόσια, θήλειαι ὄνοι νομάδες πεντακόσιαι, καὶ ὑπηρεσία πολλὴ σφόδρα καὶ ἔργα μεγάλα ἦν αὐτῷ ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ ἦν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος εὐγενὴς τῶν ἀφ᾿ ἡλίου ἀνατολῶν.

Ιώβ. 1,3                     Είχε δε πλήθος ζώα εις την ιδιοκτησίαν του· επτά χιλιάδας πρόβατα, τρεις χιλιάδας καμήλους, πεντακόσια ζεύγη βοών, αγέλην από πεντακοσίας θηλείας όνους. Δια την επιστασίαν και βοσκήν όλων αυτών είχε μεγάλον αριθμόν υπηρετών. Καλός δε και πλούσιος καθώς ήτο, είχε κάμει μεγάλα έργα εις την χώραν του. Και έτσι ο άνθρωπος εκείνος ήτο ενας από τους πολύ διακεκριμένους ανθρώπους των ανατολικών εκείνων χωρών.

Ιώβ. 1,4            συμπορευόμενοι δὲ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ πρὸς ἀλλήλους ἐποιοῦσαν πότον καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν, συμπαραλαμβάνοντες ἅμα καὶ τὰς τρεῖς ἀδελφὰς αὐτῶν ἐσθίειν καὶ πίνειν μετ᾿ αὐτῶν.

Ιώβ. 1,4                     Τα παιδιά του εσυνήθιζαν να μεταβαίνουν με την σειράν των στο σπίτι του καθ' ενός από αυτά και παρέθεταν συμπόσιον κάθε ημέραν. Παρελάμβαναν δε μαζή των και τας τρεις αδελφάς των να τρώγουν και να πίνουν μαζή των.

Ιώβ. 1,5            καὶ ὡς ἂν συνετελέσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ πότου, ἀπέστελλεν Ἰὼβ καὶ ἐκαθάριζεν αὐτοὺς ἀνιστάμενος τὸ πρωΐ καὶ προσέφερε περὶ αὐτῶν θυσίας κατὰ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν καὶ μόσχον ἕνα περὶ ἁμαρτίας περὶ τῶν ψυχῶν αὐτῶν· ἔλεγε γὰρ Ἰώβ· μή ποτε οἱ υἱοί μου ἐν τῇ διανοίᾳ αὐτῶν κακὰ ἐνενόησαν πρὸς Θεόν. οὕτως οὖν ἐποίει Ἰὼβ πάσας τὰς ἡμέρας.

Ιώβ. 1,5                     Οταν δε ετελείωναν αι ημέραι των συμποσίων, έστελλεν ο Ιώβ άνθρωπον, και εκαλούσε όλα τα τέκνα του και τα εκαθάριζε δια θυσιών προς τον Θεόν. Εσηκώνετο, δηλαδή, ενωρίς το πρωϊ και προσέφερε δι' αυτά θυσίας, αναλόγους με τον αριθμόν των. Προσέφερε και ένα μόσχον ως θυσίαν προς εξιλέωσιν των αμαρτιών των δια τας ψυχάς των. Εκανε δε τούτο ο Ιώβ, διότι εσκέπτετο και έλεγε· “μήπως τυχόν τα παιδιά μου εσκέφθησαν κατά την ώραν των συμποσίων σκέψεις αμαρτωλάς και ημάρτησαν έτσι απέναντι του Θεού;” Ετσι εφέρετο και επορεύετο ο Ιώβ όλας τας ημέρας της ζωής του.

Ιώβ. 1,6            Καὶ ἐγένετο ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη, καὶ ἰδοὺ ἦλθον οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ παραστῆναι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ ὁ διάβολος ἦλθε μετ᾿ αὐτῶν.

Ιώβ. 1,6                     Καποιαν όμως ημέραν οι άγγελοι του Θεού παρουσιάσθησαν ενώπιον του Κυρίου. Μαζή δέ με αυτούς ήλθεν και ο διάβολος.

Ιώβ. 1,7            καὶ εἶπεν ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· πόθεν παραγέγονας; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ διάβολος τῷ Κυρίῳ εἶπε· περιελθὼν τὴν γῆν καὶ ἐμπεριπατήσας τὴν ὑπ᾿ οὐρανὸν πάρειμι.

Ιώβ. 1,7                     Ο Κυριος είπεν στον διάβολον· “από που έχεις έλθει;” Ο διάβολος απεκρίθη και είπεν· “αφού περιήλθαν όλην την γην και περιεπάτησα εις ολόκληρον την υπό τον ουρανόν, ήλθα εδώ”.

Ιώβ. 1,8            καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Κύριος· προσέσχες τῇ διανοίᾳ σου κατὰ τοῦ παιδός μου Ἰώβ, ὅτι οὐκ ἔστι κατ᾿ αὐτὸν ἐπὶ τῆς γῆς, ἄνθρωπος ἄμεμπτος, ἀληθινός, θεοσεβής, ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηροῦ πράγματος;

Ιώβ. 1,8                     Ο Κυριος τον ηρώτησεν· “έστρεψες τον νουν σου και έδωσες προσοχήν στον δούλον μου τον Ιώβ, δια να ίδης ότι δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος αρετής όμοιος προς αυτόν επάνω εις την γην, άμεμπτος, ακέραιος, ευσεβής, ξένος και αμέτοχος προς κάθε πονηρόν και αμαρτωλόν έργον;”

Ιώβ. 1,9            ἀπεκρίθη δὲ ὁ διάβολος καὶ εἶπεν ἐναντίον τοῦ Κυρίου· μὴ δωρεὰν Ἰὼβ σέβεται τὸν Κύριον;

Ιώβ. 1,9                     Ο διάβολος απήντησε και ειπέ προς τον Κυριον· “μήπως δωρεάν και χωρίς αμοιβάς αυτός σέβεται σε τον Κυριον;

Ιώβ. 1,10           οὐ σὺ περιέφραξας τὰ ἔξω αὐτοῦ καὶ τὰ ἔσω τῆς οἰκίας αὐτοῦ καὶ τὰ ἔξω πάντων τῶν ὄντων αὐτοῦ κύκλῳ; τὰ δὲ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ εὐλόγησας καὶ τὰ κτήνη αὐτοῦ πολλὰ ἐποίησας ἐπὶ τῆς γῆς.

Ιώβ. 1,10                   Οχι βέβαια. Συ, με την παντοδύναμον προστασίαν σου, ως με ασφαλή και απαραβίαστον φραγμόν, δεν περιεφρούρησες και περιφρουρείς τα περί αυτόν και όσα υπάρχουν εις την οικίαν του και όλα τα εξωτερικά του πράγματα ολόγυρα; Και επί πλέον όλα τα έργα των χειρών του τα έχεις ευλογήσει και εις μεγάλον αριθμόν έχεις πληθύνει τα ζώα του εις την χώραν του.

Ιώβ. 1,11           ἀλλὰ ἀπόστειλον τὴν χεῖρά σου καὶ ἅψαι πάντων, ὧν ἔχει· ἦ μὴν εἰς πρόσωπόν σε εὐλογήσει.

Ιώβ. 1,11                    Αλλα άπλωσε το χέρι σου, έγγισε και αφαίρεσε όλα αυτά, που έχει, και τότε ασφαλώς θα δυσφορήση και θα σε βλασφημήση κατά πρόσωπον”.

Ιώβ. 1,12           τότε εἶπεν ὁ Κύριος τῷ διαβόλῳ· ἰδοὺ πάντα, ὅσα ἐστὶν αὐτῷ, δίδωμι ἐν τῇ χειρί σου, ἀλλ᾿ αὐτοῦ μὴ ἅψῃ. καὶ ἐξῆλθεν ὁ διάβολος ἀπὸ προσώπου Κυρίου. -

Ιώβ. 1,12                   Τοτε ο Κυριος είπεν στον διάβολον· “ιδού, όλα όσα έχει, τα παραδίδω εις την εξουσίαν σου. Αυτόν όμώς τον ίδιον δεν θα τον εγγίσης καθόλου”. Ο διάβολος έφυγεν από έμπροσθεν του Κυρίου.

Ιώβ. 1,13           Καὶ ἦν ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη, οἱ υἱοὶ Ἰὼβ καὶ αἱ θυγατέρες αὐτοῦ ἔπινον οἶνον ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν τοῦ πρεσβυτέρου.

Ιώβ. 1,13                   Μιαν, λοιπόν, ημέραν τα παιδιά και αι θυγατέρες του Ιώβ έτρωγαν εις κοινόν συμπόσιον εν τη οικία του μεγαλυτέρου αδελφού των.

Ιώβ. 1,14           καὶ ἰδοὺ ἄγγελος ἦλθε πρὸς Ἰὼβ καὶ εἶπεν αὐτῷ· τὰ ζεύγη τῶν βοῶν ἠροτρία, καὶ αἱ θήλειαι ὄνοι ἐβόσκοντο ἐχόμεναι αὐτῶν,

Ιώβ. 1,14                   Τοτε ένας αγγελιαφόρος ήλθεν στον Ιώβ και του είπε· “τα ζευγάρια των βοϊδιών σου αροτριούσαν και αι θήλειαι όνοι έβοσκαν αμέρινοι εκεί πλησίον των.

Ιώβ. 1,15           καὶ ἐλθόντες οἱ αἰχμαλωτεύοντες ᾐχμαλώτευσαν αὐτὰς καὶ τοὺς παῖδας ἀπέκτειναν ἐν μαχαίραις· σωθεὶς δὲ ἐγὼ μόνος ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι.

Ιώβ. 1,15                   Αίφνης επήλθον εναντίον αυτών λησταί και ήρπασαν τα βόϊδια και τας θηλυκάς όνους, αφού προηγουμένως έσφαξαν με τας μαχαίρας των τους δούλους σου. Εγώ μόνος διέφυγα την σφαγήν και σωθείς ήλθον εδώ, δια να σου αναγγείλω το θλιβερόν γεγονός”.

Ιώβ. 1,16           ἔτι τούτου λαλοῦντος, ἦλθεν ἕτερος ἄγγελος καὶ εἶπε πρὸς Ἰώβ· πῦρ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέκαυσε τὰ πρόβατα καὶ τοὺς ποιμένας κατέφαγεν ὁμοίως· σωθεὶς δὲ ἐγὼ μόνος ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι.

Ιώβ. 1,16                   Ενώ ακόμη αυτός ωμιλούσε, ήλθεν άλλος αγγελιαφόρος και είπε προς τον Ιώβ· “φωτιά έπεσεν από τον ουρανόν και έκαυσεν εξ ολοκλήρου τα πρόβατα, κατέφαγε δε και τους βοσκούς η φωτιά αυτή. Εγώ μόνος διεσώθην από την καταστροφήν και ήλθα να σου αναγγείλω το θλιβερόν γεγονός”.

Ιώβ. 1,17           ἔτι τούτου λαλοῦντος ἦλθεν ἕτερος ἄγγελος καὶ εἶπε πρὸς Ἰώβ· οἱ ἱππεῖς ἐποίησαν ἡμῖν κεφαλὰς τρεῖς καὶ ἐκύκλωσαν τὰς καμήλους καὶ ᾐχμαλώτευσαν αὐτὰς καὶ τοὺς παῖδας ἀπέκτειναν ἐν μαχαίραις· ἐσώθην δὲ ἐγὼ μόνος καὶ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι.

Ιώβ. 1,17                   Ενῷ ακόμη αυτός ωμιλούσε, και παρείχε τας θλιβεράς πληροφορίας, ήλθεν άλλος αγγελιοφόρος και είπε προς τον Ιώβ· “έφιπποι λησταί χωρισμένοι εις τρία τμήματα, ήλθαν εναντίον μας και περικύκλωσαν τας καμήλους και τας ήρπασαν. Τους δούλους σου, που εφύλασσαν αυτάς, εφόνευσάν με τας μαχαίρας των. Εγώ μόνος διέφυγα την σφαγήν και σωθείς ήλθα να σου αναγγείλω το θλιβερόν γεγονός”.

Ιώβ. 1,18           ἔτι τούτου λαλοῦντος ἄλλος ἄγγελος ἔρχεται λέγων τῷ Ἰώβ· τῶν υἱῶν σου καὶ τῶν θυγατέρων σου ἐσθιόντων καὶ πινόντων παρὰ τῷ ἀδελφῷ αὐτῶν τῷ πρεσβυτέρῳ,

Ιώβ. 1,18                   Ενῷ και αυτός ακόμη ωμιλούσε, έρχεται άλλος αγγελιαφόρος αναγγέλλων προς τον Ιώβ· “καθ' ον χρόνον οι υιοί σου και αι θυγατέρες σου έτρωγαν και έπιναν εις την οικίαν του μεγαλυτέρου αυτών αδελφού,

Ιώβ. 1,19           ἐξαίφνης πνεῦμα μέγα ἐπῆλθεν ἐκ τῆς ἐρήμου καὶ ἥψατο τῶν τεσσάρων γωνιῶν τῆς οἰκίας, καὶ ἔπεσεν ἡ οἰκία ἐπὶ τὰ παιδία σου, καὶ ἐτελεύτησαν· ἐσώθην δὲ ἐγὼ μόνος καὶ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι.

Ιώβ. 1,19                   αιφνιδίως ήλθε μέγας βίαιος άνεμος από την έρημον επέπεσεν ορμητικός εις τας τέσσαρας γωνίας της οικίας, η δε οικία εκρημνίσθη επάνω εις τα παιδιά σου και εκείνα ετάφησαν κάτω από τα ερείπια. Εγώ δε μόνος από τους υπηρέτας εσώθην και ήλθα να σου αναγγείλω το θλιβερόν γεγονός”.
Ιώβ 1:1-19

 Μπερδευτήκατε; Το ίδιο κι εγώ.
Τώρα ας κάνουμε ένα βήμα παραπέρα, ας αναφέρουμε κάποιους πραγματικούς αριθμούς στις δολοφονίες του Θεού.

''ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ''	Απόδειξη	Αριθμός νεκρών	Σύνολο
Ο Θεός πνίγει τους πάντες στη γη (εκτός από τον Νώε και την οικογένειά του)	Γένεση 7:23	30.000.000	30.000.000
Ο Θεός ρίχνει βροχή φωτιά και θειάφι στα Σόδομα και τα Γόμορρα, σκοτώνοντας τους όλους.	Gen.19: 24	1000	30001000
Η γυναίκα του Λωτ γιατί κοίταξε πίσω	Gen.19: 26	1	30001001
Ο Er ο οποίος ήταν "κακός στα μάτια του Κυρίου"	Gen.38: 7, 1 Chr.2: 3	1	30001002
Ο Αυνάν για να χυθεί το σπέρμα του	Gen.38: 10	1	30001003
Η 7η Αιγυπτιακή Πληγή: Χαλάζι	Exodus 9:25	30.000	30031003
Ο Θεός σκοτώνει κάθε αιγυπτιακό πρωτότοκο παιδί.	Ex.12 :29-30	500.000	30531003
Ο Θεός πνίγει τον αιγυπτιακό στρατό	Ex.14 28	1000	30532003
Ο Θεός και ο Μωυσής βοηθούν τον Ιησού του Ναυή να σκοτώσει τους Αμαληκίτες	Ex.17 13	1000	30533003
Όσους χορεύουν γυμνοί γύρω από τον  χρυσό μόσχο του Ααρών	Ex.32 :27-28, 35	3000	30536003
Οι γιοί του Ααρών επειδή πρόσφεραν παράξενη φωτιά στον Θεό	Lev.10:1-3, Num.3:4, 26:61	2	30536005
Ένας βλάσφημος	Lev.24 :10-23	1	30536006
Ο Θεός έκαψε μέχρι θανάτου έναν άγνωστο αριθμό διαμαρτυρόμενων	Αριθμοί 11:01	100	30536106
Ο Θεός έστειλε «μια πολύ μεγάλη πληγή" σε όσους διαμαρτυρήθηκαν για το φαγητό.	Num.11: 33	10.000	30546106
Ο Θεός σκότωσε όσους μουρμούρισαν, με μια μάστιγα.	Num.14 :35-36	100	30546206
Ένας άνθρωπος που μάζεψε τα μπαστούνια του Σαββάτου	Num.15 :32-36	1	30546207
Τους Κορέ, Δαθάν και Αβειρων (και τις οικογένειές τους)	Num.16: 27	12 +	30546219
Κάηκαν μέχρι θανάτου για να προσφέρουν θυμίαμα	Num.16: 35, 26:10	250	30546469
Για διαμαρτυρίες	Num.16: 49	14.700	30561169
Σφαγή των Αραδιτών	Num.21 :1-3	3000	30564169
Σε όσους διαμαρτυρήθηκαν για την έλλειψη τροφίμων και νερού, ο Θεός έστειλε φλογερά φίδια να δαγκώσουν τους ανθρώπους, και πολλοί από αυτούς έχασαν τη ζωή τους.	Num.21: 6	100	30564269
Ο Θεός παραδίδει τα Bashanites στα χέρια του Μωυσή και ο Μωυσής σκοτώνει όλους "έως ότου δεν έμεινε κανένας ζωντανός."	Num.21 :34-35	1000	30565269
Για «διάπραξη πορνείας με τις κόρες του Moab"	Num.25: 9	24.000	30589269
Σφαγή Μαδιανίτων (32.000 παρθένες διατηρήθηκαν στη ζωή)	:1-35 Num.31	90.000 +	30679269
Η σφαγή της Anakim, τα παιδιά του Ησαύ, και του Χορίμ	Δευτερονόμιο 2:21-22	5000	30684269
Ο Θεός σκλήρυνε την καρδιά του βασιλιάς της Εσεβών, έτσι ώστε οι Ισραηλίτες να μπορέσουν να σφάξουν τον λαό του. (Συμπεριλαμβάνονται αρκετές πόλεις)	Dt.2 :33-34	3000	30687269
Ο Θεός παρέδωσε τον βασιλιά της Βασάν, έτσι ώστε οι Ισραηλίτες να μπορέσουν να σφάξουν τον λαό του.	Dt.3 :3-6	60.000	30747269
Σφαγή της Ιεριχούς	Joshua 6:21	1000	30748269
Ο Θεός λέει στον Ιησού του Ναυή να σκοτώσει δια λιθοβολισμού τον Achan (και την οικογένειά του) για τη λήψη καταραμένου πράγματος.	Joshua 7:10-12, 24-26	5 +	30748274
Ο Θεός λέει στον Ιησού του Ναυή να επιτεθεί στο Ai και να κάνει ό, τι έκανε στην Ιεριχώ (να τους σκοτώσει όλους).	Ιησούς του Ναυή 8:1-25	12.000	30760274
Ο Θεός σφάζει τους Αμορραίους και κυνηγά ακόμη και αυτούς  που προσπαθούν να ξεφύγουν.	Joshua 10:10-11	1000	30761274
Ο Joshua σκοτώνει 5 βασιλιάδες και κρεμάει τα πτώματά τους σε δέντρα	Joshua 10:24-26	5	30761279
Σφαγή 7 πόλεων	Joshua 10:28-42	7000	30768279
Ο Θεός παραδίδει τα Hazorites.	Ιησούς του Ναυή 11:8-12	1000	30769279
Σφαγή του Anakim	Joshua 11:20-21	1000	30770279
Ο Θεός παραδίδει τους Χαναναίους και Φερεζαίους	Κριτές 1:04	10.000	30780279
Ο Ehud παραδίδει ένα μήνυμα από το Θεό: ένα μαχαίρι στην κοιλιά του βασιλιά	Jg.3 :15-22	1	30780280
Ο Θεός παραδίδει τους Μωαβίτες	Jg.3 :28-29	10.000	30790280
Σφαγή των Χαναναίων	Jg.4: 15	1000	30791280
Ο Θεός αναγκάζει τους στρατιώτες των Μαδιανίτων να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο.	Jg.7 :2-22, 8:10	120.000	30911280
Ο Θεός παρέδωσε τους Αμμωνίτες στον Ιεφθάε για να σφαγιασθούν.	Jg.11 :32-33	1000	30912280
Το Πνεύμα του Κυρίου έρχεται στον  Samson	Jg.14: 19	30	30912310
Το Πνεύμα του Κυρίου δεσπόζει τον Samson	Jg.15 :14-15	1000	30913310
Ο Θεός υποβοηθάει την τρομοκρατική πράξη του  Σαμψών	Jg.16 :27-30	3000	30916310
"Ο Κύριος πάταξε τον Benjamin"	Jg.20 :35-37	25.100	30941410
Περισσότεροι Βενιαμίτες	Jg.20 :44-46	25.000	30966410
Γιατί έψαχναν  μέσα στην κιβωτό του Κυρίου	1 Sam.6: 19	50070	31016480
Ο Θεός παρέδωσε τους Φιλισταίους	1 Sam.14: 12	20	31016500
Ο Θεός αναγκάζει τους Φιλισταίους στρατιώτες να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο.	1 Sam.14: 20	1000	31017500
Ο Θεός παραγγέλλει στον Σαούλ να σκοτώσει κάθε άνδρα Αμαληκίτη, γυναίκα, και παιδί.	1 Sam.15 :2-3	1000	31018500
Ο Samuel (κατ'εντολή του Θεού) οδηγεί τον Agag στο θάνατο	1 Sam.15 :32-33	1	31018501
Ο Θεός παραδίδει τους Φιλισταίους.	1 Sam.23 :2-5	1000	31019501
«Ο Κύριος πάταξε τον Nabal."	1 Sam.25: 38	1	31019502
Ο Θεός παραδίδει τους Φιλισταίους στο Δαβίδ (πάλι).	2 Sam.5: 19, 25	1000	31020502
Ο Ουζά για την προσπάθειά του να κρατήσει την κιβωτό από πτώση	2 Sam.6 :6-7, 1 Chr.13 :9-10	1	31020503
Το Αγοράκι του Δαβίδ και της  Bathsheba	2 Samuel 12:14-18	1	31020504
Ο Θεός στέλνει τριετές πείνα λόγω της πράξης του Σαούλ .	2 Sam.21: 1	5000	31025504
Οι Επτά γιοι του Σαούλ που κρεμάστηκαν στο ονομά του	2 Sam.21 :6-9	7	31025511
Από πανούκλα ως τιμωρία για την απογραφή του Δαβίδ (μόνο οι άνδρες. Πιθανότατα 200.000, αν και μεταξύ των θυμάτων υπήρξαν γυναίκες και παιδιά)	2 Sam.24: 13, 1 Chr.21: 7	70.000 +	31095511
Ένας προφήτης επειδή πίστεψε το ψέμα άλλου προφήτη	1 Kg.13 :1-24	1	31095512
Ο Βαασά σκότωσε τους πάντες στο σπίτι του Ιεροβοάμ ", σύμφωνα με τη ρήση του Κυρίου."	1 Kings 15:29	1000	31096512
Ο Zimri σκότωσε τους πάντες στο σπίτι του Βαασά "σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου."	1 Kg.16 :11-12	1000	31097512
Οι θρησκευτικοί ηγέτες σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια ενός διαγωνισμού προσευχής	1 Kg.18 :22-40	450	31097962
Ο Θεός παραδίδει τους Σύριους στα χέρια των Ισραηλιτών	1 Kg.20 :28-29	100.000	31197962
Ο Θεός ρίχνει ένα τοίχος πάνω σε στρατιώτες της Συρίας	1 Kg.20: 30	27.000	31224962
Ο Θεός έστειλε ένα λιοντάρι να φάει έναν άνθρωπο για να την δολοφονία ενός προφήτη	1 Kg.20 :35-36	1	31224963
Ο Οχοζίας σκοτώνεται επειδή μίλησε σε λάθος θεό.	2 Βασιλέων 1:2-4, 17, 2 Chr.22 :7-9	1	31224964
Κάηκαν μέχρι θανάτου από τον Θεό	2 Kg.1 :9-12	102	31225066
Ο Θεός στέλνει δύο αρκούδες για να σκοτώσουν τα παιδιά που κοροίδεψαν το φαλακρό κεφάλι του Ελισσαιέ	2 Kg.2 :23-24	42	31225108
Ποδοπατούνται μέχρι θανάτου επειδή αμφισβήτησαν τον Ηλία	2 Kg.7 :17-20	1	31225109
Ο Θεός προκαλεί πείνα για επτά χρόνια.	2 Kg.8: 1	10.000	31235109
Jezebel, έκφυλη γυναίκα	2 Kg.9 :33-37	1	31235110
Ο Jehu  σκότωσε "το μόνο που απέμεινε από τους Αχαάβ στη Σαμάρεια ... σύμφωνα με τη ρήση του Κυρίου"	2 Kg.10 :16-17	100	31235210
Ο Θεός έστειλε τα λιοντάρια για να σκοτώσουν "κάποιους" ξένους	2 Kg.17 :25-26	3 +	31235213
Αποκοιμίζοντας τους στρατιώτες των Ασσυρίων	2 Kg.19: 35, 2 Chr.32: 21, Is.37: 36	185.000	31420213
Σαούλ	1 Chronicles 10:14	1	31420214
Ο Θεός παραδίδει το Ισραήλ στα χέρια του Ιούδα	2 Chronicles 13:15-17	500.000	31920214
Jeroboam	2 Chr.13: 20	1	31920215
"Ο Κύριος πάταξε τους Αιθίοπες."	2 Chr.14 :9-14	1.000.000	32920215
Ο Θεός σκοτώνει τον Jehoram βγάζοντας τα έντερά του έξω	2 Chr.21 :14-19	1	32920216
Ιουδαίοι στρατιώτες επειδή εγκατέλειψαν τον Κύριο	2 Chr.28: 6	120.000	33040216
Ο Θεός παρέδωσε τους Ισραηλίτες στα χέρια των Χαλδαίων.	2 Chr.36 :16-17	1000	33041216
Σύζυγο του Ιεζεκιήλ	Ιεζεκιήλ 24:15-18	1	33041217
Ανανίας και Sapphira	Πράξεις 5:1-10	2	33041219
Ηρώδης	Πράξεις 12:23	1	33041220

Σίγουρα θα σας έχει γεννηθεί το ερώτημα... «Όλα αυτά για την αγάπη του ''Θεού"»;