Η ιστορία του σπαθιού, του δέντρου, της πέτρας και του νερού

…Οι δικοί μας, οι πιο μεγάλοι πολεμιστές, αντιμετώπισαν εκείνους τους ξένους, έγιναν μεγάλες μάχες ανάμεσα στους ιθαγενείς αυτής της γης για να υπερασπίσουν τη γη από το χέρι του ξένου. Αλλά μεγάλη ήταν κι η δύναμη που έφερνε το ξένο χέρι.

Μεγάλοι και τρανοί πολεμιστές έπεσαν στη μάχη και σκοτώθηκαν. Oι μάχες συνεχίζονταν, λίγοι, ήταν πια οι πολεμιστές, κι οι γυναίκες και τα παιδιά έπαιρναν τα όπλα αυτών που έπεφταν.

Συγκεντρώθηκαν τότε οι πιο σοφοί από τους παππούδες και διηγήθηκαν την ιστορία του σπαθιού, του δέντρου, της πέτρας και του νερού. Διηγήθηκαν ότι στους καιρούς τους πιο παλιούς κι εκεί στα βουνά, μαζεύτηκαν τα πράγματα που οι άνθρωποι είχαν για να δουλεύουν και να αμύνονται. Βρίσκονταν οι θεοί καταπώς συνήθιζαν, δηλαδή κοιμισμένοι ήταν, γιατί πολύ τεμπέληδες ήταν τότε οι θεοί, που δεν ήταν οι πρώτοι θεοί, οι πιο μεγάλοι, αυτοί που γέννησαν τον κόσμο. Κι ο άντρας κι η γυναίκα ξοδεύονταν στο σώμα και μεγάλωναν στην καρδιά, κάπου σε μια γωνιά του πρωινού. Σιωπή ήταν η νύχτα. Σιωπηλή ήταν γιατί ήξερε πως πολύ λίγο της απέμενε.

Τότε μίλησε το σπαθί. -“Ένα σπαθί τόσο”, διακόπτει την αφήγηση του ο γερο-Αντόνιο και παίρνει μια μεγάλη δίκοπη ματσέτα. Το φως της φωτιάς βγάζει μερικές αχτίδες, μόλις για μια στιγμή, κι έπειτα γίνεται σκιά. Συνεχίζει ο γερο-Αντόνιο:

Τότε μίλησε το σπαθί και είπε:

“Εγώ είμαι το πιο δυνατό και μπορώ να τους καταστρέψω όλους. Η κόψη μου κόβει και δίνει εξουσία σ’ αυτόν που με κρατά και θάνατο σ’ αυτόν που με αντιμετωπίζει”.

“Ψέματα!” λέει το δέντρο. “Εγώ είμαι το πιο δυνατό, αντιστάθηκα στον άνεμο και στην πιο άγρια καταιγίδα”.

” Πάλεψαν το σπαθί και το δέντρο. Δυνατό και σκληρό έγινε το δέντρο κι αντιμετώπισε το σπαθί. Το σπαθί  χτύπησε και ξαναχτύπησε μέχρι που έκοψε τον κορμό και γκρέμισε το δέντρο.

 

“Εγώ είμαι το πιο δυνατό” επανέλαβε το σπαθί.

 

“Ψέματα!” είπε η πέτρα. “Εγώ είμαι η πιο δυνατή γιατί είμαι σκληρή και αρχαία, είμαι βαριά και συμπαγής”.

“Και πάλεψαν το σπαθί και η πέτρα. Σκληρή και στερεή έγινε η πέτρα κι αντιμετώπισε το σπαθί. Το σπαθί χτύπησε και ξαναχτύπησε και δεν μπόρεσε να καταστρέψει την πέτρα αλλά την έσπασε σε πολλά κομμάτια. Το σπαθί έμεινε χωρίς κόψη κι η πέτρα πολύ κομματιασμένη.

“Είναι ισοπαλία!” είπαν το σπαθί κι η πέτρα κι έκλαψαν κι οι δυο για την ανώφελη πάλη τους.

 

” Στο μεταξύ, υπήρχε και. το νερό του χειμάρρου που μονάχα παρακολουθούσε την πάλη και δεν έλεγε τίποτα. Το είδε το σπαθί κι είπε:

“Εσύ είσαι το πιο αδύνατο απ’ όλους μας! Τίποτα δεν μπορείς να κάνεις σε κανέναν. Είμαι πιο δυνατός από σένα!” και τινάχτηκε το σπαθί με μεγάλη δύναμη ενάντια στο νερό του χειμάρρου. Κι έγινε μεγάλη φασαρία και θόρυβος και τρόμαξαν τα ψάρια αλλά το νερό δεν αντιστάθηκε στο χτύπημα του σπαθιού.

” Λίγο λίγο, χωρίς να πει τίποτα, το νερό ξαναπήρε την αρχική μορφή του, τύλιξε το σπαθί και συνέχισε το δρόμο του στο ποτάμι που θα το μετέφερε στο μεγάλο νερό που είχαν φτιάξει οι θεοί για να γιατρέψουν τη δίψα που είχαν.

 

 ” Πέρασε ο καιρός και το σπαθί στο νερό άρχισε να παλιώνει και να σκουριάζει, έχασε την κόψη του και τα ψάρια το πλησίαζαν χωρίς φόβο και το κορόιδευαν. Με πόνο αποσύρθηκε το σπαθί από το νερό του χειμάρρου. Χωρίς κόψη και νικημένο πια, διαμαρτυρήθηκε:

“Είμαι πιο δυνατό από εκείνο, αλλά δεν μπορώ να του κάνω ζημιά, κι αυτό, χωρίς να παλέψει, με νίκησε”.

 

Πέρασε το ξημέρωμα κι ήρθε ο ήλιος να σηκώσει τον άντρα και τη γυναίκα που είχαν κουραστεί μαζί για να φτιάξουν νέους. Βρήκαν ο άντρας κι η γυναίκα το σπαθί σε μια σκοτεινή γωνιά, την πέτρα κομματιασμένη, το δέντρο κομμένο και το νερό του χειμάρρου να τραγουδάει…

” Τέλειωσαν οι παππούδες να διηγούνται την ιστορία του σπαθιού, του δέντρου, της πέτρας και του νερού και είπαν;

 “Υπάρχουν φορές που πρέπει να παλέψουμε σαν να ήμασταν σπαθί ενάντια στο ζώο, υπάρχουν φορές που πρέπει να παλέψουμε σαν δέντρο απέναντι στην καταιγίδα, υπάρχουν φορές που πρέπει να παλέψουμε σαν πέτρα ενάντια στο χρόνο.

 

Αλλά υπάρχουν φορές που πρέπει να παλέψουμε όπως το νερό απέναντι στο σπαθί, το δέντρο, την πέτρα.

 

Αυτή είναι η ώρα να γίνουμε νερό και να συνεχίσουμε το δρόμο μας προς το ποτάμι που μας φέρνει στο μεγάλο νερό όπου γιατρεύουν τη δίψα τους οι μεγάλοι θεοί, οι πρώτοι, αυτοί που γέννησαν τον κόσμο…

Αγαπημένες εκφράσεις: Από πού κρατάει η σκούφια τους;

Τις χρησιμοποιούμε στο καθημερινό μας λεξιλόγιο αλλά αν το σκεφτεί κανείς, δεν έχουν και τόσο νόημα για κάποιον που δεν μιλά ελληνικά

 Εκφράσεις χιλιοειπωμένες, που διατηρούνται εκατοντάδες χρόνια στην καθομιλουμένη, παρά το γεγονός ότι οι συνήθειες, τα έθιμα στα οποία αναφέρονται έχουν εκλείψει. Κρύβουν όμως ωραίες ιστορίες.

 

Ας τις δούμε:

Σε γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια: Έκφραση που προέρχεται από τη συνήθεια βασιλιάδων της αρχαιότητας να αντικαθιστούν άρχοντες και ευγενείς, στέλνοντάς τους «ραβασάκι» ένα ζευγάρι παπούτσια με το όνομά τους γραμμένο από κάτω. Πρωτοσυναντάται στη Βαβυλωνία και κράτησε μέχρι το Βυζάντιο.

Σιγά τον πολυέλαιο: Η έκφραση φέρεται να προέρχεται από τα χρόνια του Όθωνα, και από τις γιορτές στα βασιλικά ανάκτορα. Οι καλεσμένοι, προύχοντες της εποχής και απόγονοι των αγωνιστών του 1821, δεν γνώριζαν την δυτική εθιμοτυπία και σε στιγμές κεφιού, άδειαζαν τα κουμπούρια τους στον αέρα και πετούσαν ψηλά τα τσαρούχια τους, αδιαφορώντας για τους πολυελαίους και τα κηροστάσια στα ανάκτορα, με τους αυλικούς να προσπαθούν να τους «ευπρεπίσουν» και τους καλεσμένους να απαντούν με την εν λόγω φράση, που... έγραψε ιστορία.

Από πού κρατά η σκούφια σου: Ερώτηση για την καταγωγή, που... κρατά από την αρχαιότητα, όταν το χρώμα και το σχήμα του σκούφου υποδήλωνε από πού προερχόταν αυτός (και κατά συνέπεια ο ιδιοκτήτης του). Σήμερα ακούγεται και η έκφραση «πετάει τη σκούφια του για καβγά».

Του μπήκαν ψύλλοι στα αυτιά: Προέρχεται από την ιδιότυπη τιμωρία που επεφύλασσε ο βυζαντινός βασιλιάς Ιουλιανός σε όσους κρυφάκουγαν τα όσα συνέβαιναν στο παλάτι. Σύμφωνα με το βασιλικό διάταγμα, τοποθετούσαν ψύλλους βαθιά μέσα στα αυτιά των «ωτακουστών», οι οποίοι χοροπηδούσαν συνεχώς αναζητώντας την έξοδο, οδηγώντας πολλούς εξ αυτών στην τρέλα.

Χρωστάει της Μιχαλούς: Η έκφραση συνδέεται με την ταβέρνα που διατηρούσε το 19ο αιώνα στο Ναύπλιο, τότε πρωτεύουσα της Ελλάδας, η Μιχαλού. Η γυναίκα αυτή έδινε κατά συρροή «βερεσέ» αλλά κρατούσε ημερολόγιο και όταν κάποιος υπερέβαινε τις προθεσμίες, τον «έλουζε» με διάφορα... κοσμητικά επίθετα. Όσοι την άκουγαν, καταλάβαιναν ότι αυτός «χρωστά της Μιχαλούς».

Χτύπα ξύλο: Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι στα δέντρα κατοικούσαν νύμφες (οι περίφημες δρυάδες) και ως εκ τούτου χτυπούσαν ξύλο (άπτεσθαι ξύλου, έλεγαν) για να επικαλεστούν την προστασία τους.

Κοράκιασα από τη δίψα: Η έκφραση προέρχεται επίσης από αρχαιοελληνικό μύθο, στον οποίο ο Απόλλωνας τιμώρησε έναν κόρακα σε μια ορεινή πόλη κοντά στην Αθήνα επειδή είχε σκοτώσει ένα προστατευόμενο από τον θεό φίδι. Όποτε ο κόρακας προσπαθούσε να πιει νερό από την κοντινή πηγή, αυτή στέρευε.

Με τρώει η μύτη μου, ξύλο θα φάω: Όπως πίστευαν στην αρχαία Ελλάδα, η φαγούρα ήταν προειδοποίηση από τους θεούς με το μήνυμα να «αλλάζει» αναλόγως του μέρους του σώματος. Έτσι, φαγούρα στο κεφάλι σήμαινε κακό (εξ ου και η λαϊκή ρήση) ενώ αντιθέτως, φαγούρα στις πατούσες σήμαινε ταξίδι και φαγούρα στην παλάμη σήμαινε δώρα (η σημερινή έκφραση λέει, με τρώει το χέρι μου, λεφτά θα πάρω).

Ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη: Ή αλλιώς, μία χελιδών έαρ ου ποιεί. Προέρχεται από το μύθο του Αισώπου για τον άσωτο νέο που, βλέποντας ένα χελιδόνι, πίστεψε ότι είχε περάσει ο βαρύς χειμώνας και πούλησε και το πανωφόρι του. Όμως το χειμωνιάτικο κρύο επέστρεψε την επόμενη μέρα.

Δεν ιδρώνει το αυτί του: Φράση που αποδίδεται στον Ασκληπιό. Κατά το μύθο, όταν μια νεαρή τον ρώτησε πώς θα μπορούσε να κάνει τον άντρα που ήθελε, να την αγαπήσει, της είπε ότι θα πρέπει να τον κλείσει σε ένα πολύ ζεστό δωμάτιο. «Αν ιδρώσουν τα αυτιά του, θα σε αγαπήσει, αν δεν ιδρώσουν δεν έχεις ελπίδα», φέρεται να της είπε και μας έμεινε...

Κάλλιο αργά παρά ποτέ: Από ρητό του Σωκράτη προέρχεται η γνωστή έκφραση. Όταν, σε μεγάλη ηλικία, αποφάσισε να μάθει να παίζει μουσική, οι μαθητές του τον πείραξαν, λέγοντάς του «Γέρων ων, κιθάριν μανθάνεις;» για να απαντήσει ο φιλόσοφος: «Κάλλιον οωιμαθής παρά αμαθής παραμένειν».

Του πήρε τον αέρα: Όρος που προέρχεται από τις ναυμαχίες στην αρχαία Ελλάδα καθώς όποιος από τους αντιπάλους μπορούσε να αξιοποιήσει καλύτερα τον αέρα, κινούταν πιο γρήγορα στο πεδίο της μάχης και νικούσε.

Για ψύλλου πήδημα: Πρόκειται για έκφραση που «κατάγεται» από τον καιρό της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και τις δεισιδαιμονίες για το «μάτιασμα». Οι μάγισσες της εποχής συνήθιζαν να χρησιμοποιούν ψύλλους, τους οποίους έβαζαν να πηδούν πάνω από ένα γεμάτο ποτήρι. Εάν ο ψύλλος έπεφτε μέσα, το «μάτιασμα» είχε γίνει από εχθρό. Σε μία τέτοια περίπτωση, ο «ματιασμένος» κατέληξε να σκοτώσει τον «εχθρό» δημιουργώντας μια απίστευτη βεντέτα... για ψύλλου πήδημα.

Έγινε τρικούβερτο γλέντι: Προέρχεται από τη ναυτική ορολογία, και αναφέρεται σε μεγάλα καράβια που έχουν τρία καταστρώματα (κουβέρτες), θέλοντας να δώσει έμφαση σε ένα πολυπληθές γλέντι.

Ες αύριον τα σπουδαία: Αποδίδεται στο θηβαίο στρατηγό Αρχία, ο οποίος ευρισκόμενος σε συμπόσιο, αποφάσισε, λέγοντας τη φράση αυτή, να μην ανοίξει επιστολή που προερχόταν από τους κατασκόπους του και τον προειδοποιούσε για την επιστροφή του Πελοπίδα στην πόλη και τον θανάσιμο κίνδυνο που διέτρεχε. Μετά από λίγη ώρα, δολοφονήθηκε από τους δημοκρατικούς του Πελοπίδα.

Φτου κι απ' την αρχή: Η έκφραση προέρχεται από την Ελλάδα του 19ου αιώνα, όταν λόγω έλλειψης χαρτιού, οι μαθητές έγραφαν σε πλάκες. Όταν τελείωναν, τις έφτυναν και τις σκούπιζαν με τα μανίκια τους για να ξεκινήσουν εκ νέου.

Πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι: Προέρχεται από την εποχή που κουρσάροι και πειρατές τρομοκρατούσαν και λεηλατούσαν τα ελληνικά νησιά. Σε μία τέτοια επιχείρηση στα διαβόητα εργαστήρια χαλιών στη Μήλο, οι νησιώτες τους έστησαν παγίδα, τους κούρεψαν τα μαλλιά και τα μούσια και τους έστειλαν στον Βυζαντινό αυτοκράτορα!

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα: Παροιμιώδης έκφραση που αποδίδεται στον ίδιο τον... Αίσωπο και το μύθο «Ανήρ κομπαστής». Σύμφωνα με αυτόν, αθηναίος αθλητής κόμπαζε στην αγορά για ένα τεράστιο άλμα που είχε πραγματοποιήσει σε αγώνες στη Ρόδο. Τότε Αθηναίος έγραψε στο σκάμμα τη λέξη Ρόδος «Αυτού γαρ και Ρόδος και πήδημα».

Η σοφία και μουσικότητα της ελληνικής γλώσσας

ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗ ΚΑΙ ΔΙΧΩΣ ΟΡΙΑ...

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις… είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (Bιβλίο Γκίνες) Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)

Η Ελληνική και η Κινέζικη… είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και... στον ίδιο τόπο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική. (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο. Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πως να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή +έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.

Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας. Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».

Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία…

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο…

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων. Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος: «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες». Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως. Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.

Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

Εντυπωσιακές Εικόνες: Mεγάλα γλυπτά πάγου

Οι επισκέπτες περιφέρονται ανάμεσα σε μεγάλα γλυπτά πάγου στο 29ο Διεθνές Φεστιβάλ Πάγου στο Harbin της Κίνας. 

Το ετήσιο φεστιβάλ περιλαμβάνει εκατοντάδες δραστηριότητες που σχετίζονται με το χιόνι και τον πάγο.

Οι επισκέπτες μπορούν να κάνουν βόλτα με άλογα ανάμεσα σε μεγάλα γλυπτά πάγου στο Διεθνές Φεστιβάλ Πάγου!

Πυροτεχνήματα εκρήγνυνται πάνω από τα γιγάντια γλυπτά πάγου στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ, πέρσι, στις 5 Ιανουαρίου.

Το Διεθνές Φεστιβάλ Πάγου στο Harbin της Κίνας προσελκύει τόσο ντόπιους όσο και ξένους επισκέπτες για μια εκδήλωση -υπό το μηδέν- με διάρκεια τρεις μήνες!

Περίεργα κι όμως αληθινά - Προϊόντα που χρησιμοποιούν εναλλακτικές μορφές ενέργειας

Οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας είναι η λύση στο πρόβλημα της αναμενόμενης εξάντλησης των (μη ανανεώσιμων) αποθεμάτων ορυκτών καυσίμων. 

Θα έχετε ακούσει τους όρους «πράσινες πολιτικές», εξοικονόμηση ενέργειας κ.ά.

Οι κατασκευαστές των παρακάτω προϊόντων ήθελαν να βάλουν κι αυτοί το «λιθαράκι» τους στην προσπάθεια που γίνεται για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την ενθάρρυνση χρήσης εναλλακτικών πηγών ενέργειας.

Από ξυπνητήρια που λειτουργούν με νερό, οδοντόβουρτσες που δε χρειάζονται οδοντόκρεμα και μοτοσικλέτες που κινούνται χάρη σε… περιττώματα ζώων, δείτε παρακάτω μερικά περίεργα προϊόντα που χρησιμοποιούν εναλλακτικές πηγές ενέργειας!

Toilet Bike Neo



Δεν ξέρουμε αν θα υπάρξει κάποιος που θα θέλει να την αγοράσει, όμως σύμφωνα με την ιστοσελίδα mashable.com, αυτή η μοτοσικλέτα είχε κάνει την εμφάνισή της στην επίσημη ιστοσελίδα της ιαπωνικής εταιρείας ειδών υγιεινής ΤΟΤΟ. Κι ενώ δε χρησιμοποιεί ανθρώπινα περιττώματα για να κινείται… την κίνηση στους τροχούς δίνει ενέργεια που παράγεται από μια δεξαμενή με περιττώματα ζώων!
NoPoPo Battery 



Οι υδροηλεκτρικές μπαταρίες της εταιρείας Aqua Power Japan βασίζονται σε… υγρά, όπως για παράδειγμα τσάι, ή… τα ούρα σας!

J3K Ionic Toothbrush 



Οι περισσότεροι έχουμε δει τις οδοντόβουρτσες που λειτουργούν με μπαταρία και δε χρειάζεται καν να κουνήσεις τα χέρια σου για να πλύνεις τα δόντια σου… κάνουν όλη τη δουλειά μόνες τους. Το ιδιαίτερο όμως της J3K Ionic Toothbrush είναι ότι χρησιμοποιεί την ενέργεια του φωτός για να παράγει ηλεκτρόνια, τα οποία, σε συνδυασμό με το νερό προκαλούν χημική αντίδραση με αποτέλεσμα… να πλένει τα δόντια σας χωρίς… οδοντόκρεμα. Χωρίς μπαταρίες, χωρίς οδοντόκρεμα!

Traveling Tap 



Ξεχάστε τη βενζίνη. Πάρτε την παρέα σας (6-10 άτομα) και ετοιμαστείτε για… πετάλι και «μπυροκατάνυξη»! Μην ξεχνάτε… ο οδηγός δεν πίνει!

BioLite Campstove 



Το κάμπινγκ του 21ου αιώνα συνδυάζει φόρτιση smartphone και μαγείρεμα σε ένα. Η σόμπα BioLite Campstove μπορεί την ώρα που μαγειρεύει το φαγητό σας, να φορτίζει και το κινητό σας τηλέφωνο.

Wind 'N Go Portable Lantern/Radio 



Φως και ραδιόφωνο σε μια συσκευή. Και μην ανησυχείτε αν ξεχάσατε τις μπαταρίες σπίτι… αρκεί να γυρίσετε την ειδική μανιβέλα και θα έχετε… άπλετο φως και μουσική συντροφιά στην εξοχή!

Citizen Eco-Drive 



Το ρολόι Citizen Eco-Drive δε χρειάζεται μπαταρίες. Φορτίζει με οποιοδήποτε τύπου φως. 

Bedol Water Clock 



Γεμίστε το ξυπνητήρι σας με νερό κάθε 8 με 12 εβδομάδες και μείνετε ήσυχοι ότι δε θα αργείτε το πρωί στη δουλειά σας.

iBamboo Speaker 



Μπαμπού-ενισχυτής. Ξεχάστε τα παραδοσιακά ηχεία για τα smartphone. Με τα ηχεία από μπαμπού θα εντυπωσιάσετε τους πάντες.

Η Ελλάδα σε αριθμούς

Ξέρατε ότι η Αθήνα ήταν μια μικρή κωμόπολη δύο αιώνες πριν;

Γνωρίζατε ότι τα ελληνικά νησιά είναι περίπου 2.000;
Ότι κανένα μέρος της χώρας δεν απέχει παραπάνω από 137 χιλιόμετρα από τη θάλασσα και πως ο εμπορικός στόλος μας φτάνει το 70% όλων των πλοίων της Ευρώπης;
Αυτά και πολλά περισσότερα ενδιαφέροντα στοιχεία για την Ελλάδα ακολουθούν και μας μαθαίνουν τα μικρά αξιοπερίεργα μυστικά της χώρας μας.
*Κατά μέσο όρο, περίπου 16,5 εκατομμύρια τουρίστες καταφθάνουν κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει πως οι επισκέπτες ξεπερνούν σε αριθμό τον… ντόπιο πληθυσμό των 10 περίπου εκατομμυρίων.
*Περίπου το 7% όλου του μαρμάρου που παράγεται στον πλανήτη προέρχεται από την Ελλάδα.
*Η Ελλάδα είναι η τρίτη χώρα στον κόσμο σε παραγωγή ελιάς. Η καλλιέργεια ελαιόδεντρων ξεκίνησε στα μέρη μας από την αρχαιότητα. Μάλιστα, κάποιες ελιές που φυτεύτηκαν τον 13° αιώνα παράγουν ακόμη καρπούς.
*Είναι επίσης η πρώτη χώρα στον κόσμο σε εμπόριο… σφουγγαριών.
*Το 80% του εδάφους της χώρας είναι ορεινό. Η χώρα δεν διαθέτει ούτε ένα πλόιμο ποτάμι, εξαιτίας αυτής της ιδιαίτερης γεωμορφολογίας.
*Δώδεκα εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο μιλούν ελληνικά. Σε αυτούς φυσικά συγκαταλέγονται και τα δέκα εκατομμύρια των ελλήνων κατοίκων, αλλά και ελληνόφωνοι στην Κύπρο, την Ιταλία, την Αλβανία, την Τουρκία, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες που προτίμησαν παλαιότερα οι Έλληνες για μετανάστευση. Η ελληνική γλώσσα ομιλείται εδώ και 3.000 χρόνια περίπου, κάτι που την καθιστά μία από τις αρχαιότερες γλώσσες στον κόσμο.
*Την δεκαετία του ’50, μόλις το 30% των Ελλήνων γνώριζε γραφή και ανάγνωση. Σήμερα, το ποσοστό του αναλφαβητισμού μόλις που φτάνει το 5%.
*Τα νησιά της Ελλάδας φτάνουν τις 2.000 σε αριθμό, αλλά μόνο τα 170 από αυτά κατοικούνται. Το μεγαλύτερο ελληνικό νησί, η Κρήτη, έχει έκταση 8.260 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
*Ο πληθυσμός της Αθήνας το 1834 ήταν 10.000. Από την στιγμή που επιλέχθηκε ως πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, ο πληθυσμός της αυξήθηκε στον δυσθεώρητο αριθμό των 3 και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων, ήτοι περίπου το 40% του ελληνικού πληθυσμού.
*Η Αθήνα κατοικείται αδιάλειπτα εδώ και 7.000 χρόνια. Αυτό την καθιστά μία από τις αρχαιότερες πόλεις της Ευρώπης.
*Κατά μέσο όρο, απολαμβάνουμε 250 ημέρες ηλιοφάνειας τον χρόνο. Αυτό αντιστοιχεί σε 3.000 αξιοζήλευτες ώρες ήλιου ετησίως.
*Το προσδόκιμο ζωής στην αρχαία Ελλάδα έφτανε τα 36 χρόνια για τις γυναίκες και τα 45 χρόνια για τους άνδρες. Από τα παιδιά που γεννιόντουσαν, μόλις τα μισά κατάφερναν να ζήσουν και μετά το στάδιο της βρεφικής ηλικίας. Σήμερα, το προσδόκιμο ζωής έχει φτάσει τα 77 και τα 82 χρόνια για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες αντίστοιχα, κάτι που μας κατατάσσει στο top 26 των χωρών με το υψηλότερο προσδόκιμο στον κόσμο.
*Τα πλοία με ελληνική σημαία αποτελούν το 70% του συνόλου του εμπορικού στόλου της Ευρώπης. Ο εγχώριος νόμος επιβάλλει το 75% του πληρώματος των πλοίων να έχουν ελληνική υπηκοότητα.
*Η Ελλάδα διαθέτει περισσότερα αρχαιολογικά μουσεία από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο – κάτι που φυσικά δεν μας εκπλήσσει ιδιαίτερα.
*Περίπου 100.000 πουλιά από την βόρεια Ευρώπη και την Ασία ξεχειμωνιάζουν στα μέρη μας.
*Οι σκλάβοι στην αρχαία Ελλάδα αποτελούσαν το 40-80% του πληθυσμού στις πόλεις-κράτη. Ήταν κυρίως αιχμάλωτοι πολέμου, εγκαταλελειμμένα παιδιά ή παιδιά σκλάβων.
*Η αξιοζήλευτη άγρια ζωή της χώρας περιλαμβάνει 116 είδη θηλαστικών, 18 είδη αμφίβιων, 59 είδη ερπετών, 240 είδη πουλιών και 107 είδη ψαριών. Ωστόσο, περίπου τα μισά είδη θηλαστικών κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
*Η διαφθορά της κυβέρνησης κόστισε στην χώρα περίπου 800 εκατομμύρια ευρώ μόνο το 2009. Το εθνικό χρέος της Ελλάδας είναι μεγαλύτερο από την εθνική οικονομία.
*Κανένα μέρος της Ελλάδας δεν απέχει από τη θάλασσα παραπάνω από 137 χιλιόμετρα. Η ακτογραμμή της χώρας είναι η δέκατη μεγαλύτερη σε μήκος στον πλανήτη.
*Κάποτε η Ελλάδα ήταν μια βραχώδης μάζα, που βρισκόταν εντελώς κάτω από την θάλασσα. Μετά από την σύγκρουση μιας τεκτονικής πλάκας με την Ευρώπη, σχηματίστηκε το ορεινό πεδίο της, ενώ ακόμη και σήμερα οι σεισμοί στο Αιγαίο σχετίζονται με τις κινήσεις της συγκεκριμένης λιθοσφαιρικής πλάκας.

Η Διαστροφή της Ορθοδοξίας πάνω στα αθώα νήπια.

Πως πραγματικά θα μπορούσε να αισθανθεί ένας σύγχρονος μορφωμένος άνθρωπος, αν τυχόν και παρευρισκόταν σε μια ορθόδοξη εκκλησία την ώρα της κατάπτυστης τελετής ενός νηπιοβαπτισμού;

Θα νοιώσει άραγε απορία.. ή σιχαμάρα όταν βλέπει τον παπά της ενορίας, να διατάζει στο όνομα του Κυρίου (Γιαχβέ), να αποβληθεί ο σατανάς από την ψυχή ενός άβουλου και άλογου νηπίου, την στιγμή που ίδιος αυτός θεός – που δήθεν διατάζει μέσω του παπά, φέρεται ως ο δημιουργός του;
Μάλλον σιχαμάρα θα νοιώσει!
Αν είναι φυσιολογικός άνθρωπος, δικαιολογημένα, δεν θα πρέπει ακόμη να θυμώσει – αγανακτήσει για αυτή την διαστροφή που αντάμωσε στο δρόμο του;
Μια ακόμη διαστροφική ανωμαλία της ορθοδοξίας που εμφανίζεται στις εκκλησίες κατά την βάπτιση νηπίων από το παπαδαριό, την στιγμή που ο παπάς αφορίζει κοπάδια και λεγεώνες σατανάδων που «ξημεροβραδιάζονται» μέσα στην αδιαμόρφωτη ψυχή του νηπίου!
Και αναρωτιέται κανείς, μα καλά…που βρέθηκαν οι σατανάδες μέσα στο νήπιο; 
Δυο δεν πρέπει να είναι οι λόγοι;  ή μπήκαν από μόνοι τους – οπότε ο Γιαχβέ δεν είναι παντοδύναμος και δεν έστειλε τον σατανά στην κόλαση όπως λέει στους αφορισμούς που ακολουθούν * - ή τους  έβαλε εκεί εκ του πονηρού ο Γιαχβέ, για να τα οικονομάνε οι λιγούρηδες οι παπάδες και να του δίνουνε κι αυτουνού  τα ανάλογα ποσοστά από τα παγκάρια τους. Θεός να σου λάχει!
Το παράδοξο είναι ότι στα μάτια και στα αυτιά του νεοέλληνα πιστού, αυτό το πράγμα, δυστυχώς περνά εντελώς απαρατήρητο. Δεν ιδρώνει ούτε το αφτί του, μα ούτε πεταράει το μάτι του..Χαμπάρι.

Τι μπορεί όμως  να φταίει άραγε γι αυτή του την εγκεφαλική αναισθησία;
Μα τι άλλο θα μπορούσε να φταίει, εκτός από την αποβλακωμένη συνείδησή του, την καθ’ όλα μάλιστα υποταγμένη στην τυφλή θρησκευτική του πίστη και η οποία έχει αποκόψει κάθε δίαυλο επικοινωνίας του αισθητού εξωτερικού κόσμου με τον εγκέφαλο του.
Τρέχει να βαπτίσει τα παιδιά του και αγνοεί παντελώς ότι ο παπάς θεωρεί  -απριόρι -ότι έχουν το σατανά μέσα τους,  κι αυτό; εν γνώση πάντοτε του θεού που τα δημιούργησε!! και ο παπάς σε ρόλο εξορκιστή τον «αποβάλει» από την ψυχή τους. Σχιζοφρένεια χριστιανική!
Που μπορεί όμως να οφείλετε μια τόσο μεγάλη διαστροφή;
Που αλλού, η μεσαιωνική Ορθοδοξία, είναι μια θρησκεία που θεμελιώθηκε κατευθείαν από αμόρφωτους μαυροχίτωνες ακαμάτηδες καλόγερους. Από κάτι ευτελείς υπανθρώπους που μισούσαν τα ίδια κορμιά τους, των συνανθρώπων τους, με πιο ιδιαίτερο μίσος στο κορμί της γυναίκας, δηλαδή σαν να λέμε…της ίδιας μάνας τους, την τροφό της ίδιας της ύπαρξης τους.
Ήταν τόσο άπειρο το μέγεθος της απύθμενης βλακείας που τους διακατείχε, που δεν ήταν δυνατό να εξαιρέσουν τα νήπια από την ποταπή και τρισάθλια διδασκαλία τους, η ψυχική τους ανωμαλία υπερβαίνει κάθε όριο διαστροφής, ακόμα και πάνω στα νήπια, τους νέους καρπούς της ζωής, από την ερωτική συνουσία των σωμάτων, που κι αυτή την θεωρούν αμαρτωλή. 

     ΟΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

 Ο παπάς την ώρα της τέλεσης, γυρίζει προς την ανατολή με τα χέρια του ελεύθερα, φυσάει τρεις φορές στο πρόσωπο σφραγίζει τρεις φορές το μέτωπο και το στήθος και έπειτα αφού βάλει το χέρι του στο κεφάλι του υποψήφιου χριστιανού του λέει την εξής ευχή:  «Επί ονόματί σου Κύριε ο Θεός της αληθείας ..κ.τ.λ»
Όταν τελειώσει αυτή την ευχή συνεχίζει με τους παρακάτω αφορισμούς:
 

- Σε διατάζει ο Κύριος Διάβολε αυτός που ήλθε στον κόσμο ………αυτός που έλυσε με τον θάνατόν του τον θάνατο, δηλαδή εσένα τον διάβολο. Σε ορκίζω κατά του θεού του δείξαντος το ξύλο της ζωής.....Σε διατάζω και σε ορκίζω εις το όνομα εκείνου που περπάτησε στη  θάλασσα  σα να ήταν ξηρά, που κυβερνάει τους ανέμους και με το βλέμμα του ξηραίνει αβύσσους η δε απειλή του λιώνει βουνά αναχώρησε από αυτό το πλάσμα .Αυτός σε διατάζει μέσω εμού. -Φοβήσου έξελθε μην επιστρέψεις και μην κρυφτείς μέσα του και μην το ξανασυναντήσεις  ούτε νύκτα ούτε μέρα ούτε ώρα ούτε μεσημέρι αλλά πήγαινε εις τα τάρταρα έως την ημέρα της κρίσεως *.- Φοβήσου τον Θεό τον καθήμενο επί  τα Χερουβίμ και επιβλέπει αβύσσους. Τον Θεό που τρέμουν οι Άγγελοι ,Αρχάγγελοι, Θρόνοι, Κυριότητες, Αρχές, Εξουσίες, Δυνάμεις, τα πολυόμματα Χερουβίμ, και τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ.Αυτόν που τρέμει ουρανός Γη και θάλασσα.   - Έξελθε από τον σφραγισθέντα καινούργιο στρατιώτη του Χριστού και Θεού μας. Σε ορκίζω στο όνομα εκείνου που ποιοί τους Αγγέλους του πνεύματα και τους λειτουργούς του φωτιά που καίει. - Έξελθε και αναχώρησε από αυτό το πλάσμα εσύ και οι  Άγγελοί  σου. Δοξασμένο το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνας των αιώνων . Αμήν.- Ο Θεός ο Άγιος ο φοβερός και ένδοξος, ο ακατανόητος για τα έργα του και τη δύναμή του, ανεξερεύνητος και δυνατός. Αυτός που σε τιμώρησε διάβολε στην αιώνιο κόλαση *, μέσω ημών των δούλων του θεού σε διατάζει, απομακρύνσου εσύ και όλη η παρέα σου, από τον νεοσφραγισμένο δούλου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και αληθινού Θεού μας. - Σε ορκίζω παμπόνηρο,  ακάθαρτο και βρώμικο πνεύμα, εις το όνομα του Ιησού Χριστού,  που έχει τον ουρανό και τη γη, αυτός που είπε στον κουφό και άλαλο δαίμονα, έξελθε από τον άνθρωπο, και μην ξαναενοχλήσεις αυτόν. Αναχώρησε, και ας γνωρίσεις την τιποτένια δύναμή σου, που δεν έχει  εξουσία ούτε στους χοίρους. Θυμήσου εκείνον που ικανοποίησε  την αίτησή σου να μπεις μέσα στο κοπάδι των χοίρων. - Φοβήσου τον Θεό, με την διαταγή του οποίου η γη στηρίζεται στα ύδατα, αυτόν που έκτισε τον ουρανό και έθεσε την άμμο θαλάσσης όριο. Φοβήσου τον Θεό που αγγίζει τα όροι και καπνίζουνε ,που είναι ντυμένος φως αντί για ρούχα, που άπλωσε τον ουρανό σαν να ήταν δέρμα, ………που παίρνει το νερό από την θάλασσα και το χύνει σε όλη την γη.   - Έξελθε και αναχώρησε από του προς το άγιο φώτισμα ευτρεπιζομένου. Σε ορκίζω κατά του σωτηρίου πάθους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και του τιμίου αυτού Σώματος και Αίματος , και κατά του δεύτερου και φοβερού ερχομού του. - Θα έρθει, θα έρθει και δεν αργεί, και τότε εσένα και την παρέα σου θα σας στείλει στην γέενα του πυρός , θα σας παραδώσει στο αιώνιο σκοτάδι όπου τα σκουλήκια δεν κοιμούνται και η φωτιά δεν σβήνει. Ότι το κράτος του Χριστού  κ.λ.π. Κύριε Σαβαώθ, ο θεός του Ισραήλ αυτός που γιατρεύει όλες τις αρρώστιες, επίβλεψε τον δούλο σου και κάνε να φύγουν από μέσα του όλα τα έργα του διαβόλου. - Επιτίμησε τα ακάθαρτα πνεύματα, δίωξε αυτά και καθάρισε το έργο των χειρών σου, και με την μεγάλη σου δύναμη κάνε τον να συντρίψει κάτω  από τα  πόδια τον σατανά και χάρισε σ’; αυτόν  νίκες εναντίων του. Με το δικό σου έλεος ας καταξιωθεί των επουρανίων Σου Μυστηρίων  για να μπορεί αιώνια να δοξάζει τον Πατέρα τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Αμήν

Η σημερινή Ελλάδα, είναι μια χώρα που βρίσκετε ακόμα σε βαθύ μεσαίωνα, αυτό συμβαίνει δυστυχώς, με την ανοχή όλων μας και εννοείται πως έχουμε όλοι την ευθύνη που μας αναλογεί.

Χειμερινό ηλιοστάσιο

Η αναγέννηση του ήλιου (ευρωπαϊκή εορτή) και τα Χριστούγεννα (η αναγέννηση της ασιατικής δεισιδαιμονίας, της ιουδαιοχριστιανικής θρησκείας της ερήμου). Μια κατ’ εξοχήν εορτή της γηραιάς ηπείρου, ιδίως των βορείων λαών της. Από την τηλεοπτική σειρά «Το Σύμπαν Που Αγάπησα».








Το Ελληνικό «Τριέσπερον» ή Ηλιούγεννα
Στη θέση των «Χριστουγέννων», οι πρόγονοί μας εώρταζαν το λεγόμενο «Τριέσπερον», μία εορτή η οποία γενικεύεται από τους ελληνιστικούς χρόνους κι εντεύθεν, προς τιμήν των πυρφόρων και ηλιακών θεοτήτων Ηρακλέους (ο οποίος κατά τον Κορνούτο ορίζεται ως «ο εν τοίς όλοις Λόγος καθ’όν η Φύσις ισχυρά και κραταιά εστί και απεριγένητος ούσα, μεταδοτικός ισχύος και τοίς κατά μέρος και αλκής υπάρχων») και Ηλίου. Το «Τριέσπερον» ξεκινούσε με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (τη νύκτα της 21ης προς την 22α του Δεκεμβρίου, τη μεγαλύτερη δηλαδή νύκτα του έτους) και κορυφωνόταν με την αναγέννηση του φωτοδότη Ηλίου (τη νύκτα της 24ης προς 25η, όταν η ημέρα έχει ήδη μείνει «στάσιμη» επί 3 ημέρες μετά το Ηλιοστάσιο και αρχίζει πλέον να μεγαλώνει).
Αργότερα, με την επιβολή της κρατικής ηλιολατρίας από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αυρηλιανό, το ελληνικό «Τριέσπερον» επισκιάσθηκε (κατά μίμηση της παρσικής λατρείας του Θεού Μίθρα που εώρταζε και αυτή την γέννηση του Θεού στις 25 Δεκεμβρίου) από την «επίσημη» ρωμαϊκή εορτή του «Ανίκητου Ήλιου» («Sol Invictus»). Η «Ημέρα της Γεννήσεως του Ανίκητου Ηλίου» («Dies Natalis Solis Invicti»), η στιγμή δηλαδή που ο ακατάβλητος Ήλιος, έχοντας θριαμβεύσει επάνω στο σκοτάδι της «bruma» (βλέπε κατωτέρω), αρχίζει να ανέρχεται δυναμικά και υπερήφανα στον ουράνιο θόλο, είχε, φυσικά, ως προεόρτιο τη νύκτα του Χειμερινού Ηλιοστασίου, όταν ετιμάτο σιωπηρώς η Θεά του Κάτω Κόσμου Αντζερόνα (Angerona, Dea Tacita), προστάτις των νεκρών και προσωποποίηση της Θελήσεως, της Εσωτερικής Φωνής, της Ενοράσεως και της Σιωπής, στα λεγόμενα «Ντιβάλια» ή «Αντζερονάλια» («Divalia» ή «Angeronalia», βλ. Claudio Rutilio, «Η Θεολογία των Ρωμαίων»). Τα «Divalia» έκλειναν τις λεγόμενες «σύντομες ημέρες» («brevissimi dies», «bruma») που σηματοδοτούσαν την ολοκλήρωση της ηλιακής διαδρομής μέσα στον ενιαυτό.
Ο Sol «Invictus» συνέχισε να λατρεύεται ως Ανώτατος Θεός και καθοδηγητής της οργανωμένης κοινωνίας και των Ρωμαίων αυτοκρατόρων μέχρι την εποχή του Κωνσταντίνου, ο οποίος άρχισε την βασιλεία του ως τυπικός ηλιολάτρης. Υπάρχουν νομίσματα ως το 324 μ.α.χ.χ. που εμφανίζουν τον Κωνσταντίνο να δοξάζει τον Sol ως «Πηγή της Αυτοκρατορικής Δυνάμεως», μόνον δε κατά τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του οι αναφορές στον Sol και τις άλλες εθνικές θεότητες εξαφανίσθησαν από τα νομίσματα. Η εορτή πάντως του «Sol Invictus» επικαλύφθηκε με τη σειρά της αμέσως μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού (4ος αιώνας, με απόφαση του Πάπα Ιουλίου) από τα γνωστά μας «Χριστούγεννα» (που έως τότε υπολογίζονταν στις 6 Ιανουαρίου -ημερομηνία που στην Ανατολή παρέμεινε μέχρι τουλάχιστον τη βασιλεία του αυτοκράτορα Γιουτπράβδα, ελληνιστί Ιουστινιανού-, ή στις 19 Απριλίου, ή στις 20 Μαϊου κατ’άλλους, ενώ στο «Pascha Compustus» του 243 μ.α.χ.χ. η «γέννηση» του Τζεσουά ορίζεται στις 28 Μαρτίου). Η μετέπειτα χυδαία ιδιοποίηση του ελληνικού «Τριεσπέρου» δεν εμπόδισε φυσικά τους πιο σκληροπυρηνικούς απολογητές της νέας Θρησκείας να περιγελούν τους Εθνικούς, κατά την προσφιλή τους πρακτική, ακόμη και κατά τον 3ο αιώνα μ.α.χ.χ. (!!), ως τάχα… ανόητους που εώρταζαν γενέθλια Θεών (Αρνόβιος, περίπου 296 μ.α.χ.χ.).
Προχριστιανικές θεογεννήσεις (ηλιακών ή / και σωτηριακών Θεών): 25 Δεκεμβρίου
Άδωνις (κυπριακός, συριακός και ελληνορωμαϊκός Θεός. Στη λεγόμενη «Βηθλεέμ» που σημαίνει «Οίκος του Άρτου» υπήρχε πανάρχαιος Ναός του Αδώνιδος που λειτουργούσε ακόμη και την εποχή των Αντωνίνων, δηλαδή τον 2ο μ.α.χ.χ. αιώνα)
Ταμμούζ (βαβυλωνιακός Θεός)
Ντουμούζι (σουμεριακός Θεός)
Μίθρας (παρσικός Θεός)
Βέλλενος (κελτικός ηλιακός Θεός που οι Ρωμαίοι εταύτισαν με τον Απόλλωνα)
Έρκλε (ετρουσκικός ηλιακός Θεός)
Άττις (φρυγικός και ευρύτερα μικρασιατικός Θεός)
Ηρακλής (Έλλην ηλιακός Θεός)
Όντιν (ο ύπατος, εκπολιτιστής και φιλάνθρωπος σκανδιναβο-γερμανικός Θεός, από τις εορτές του οποίου προέρχονται τα υποτιθέμενα «χριστιανικά» έθιμα του στολισμένου ελάτου και του «Αγιοβασίλη»)
Μπάλντερ (σκανδιναβο-γερμανικός ηλιακός, θνήσκων και ανασταινόμενος Θεός)
Λουπέρκους (ιταλιώτικος, ηλιακός Θεός)
Ντάζμπογκ (σλαβονικός Θεός)
Γιαρίλο (σλαβονικός ηλιακός Θεός της χαράς της ζωής και της νεότητος -«jaru» = «νεότης»)
Σάουλε (λιθουανή, ηλιακή Θεά)
Πηγές:
Claudio Rutilio «Θεολογία των Ρωμαίων», Αθήναι 1997
Βλάσης Γ. Ρασσιάς «Εορτές και Ιεροπραξίες των Ελλήνων», Αθήναι 2000 (β έκδοση)
Robertson John M. «Pagan Christs», Λονδίνο 1903
Otto Walter F. «Διόνυσος. Μύθος και Λατρεία», Αθήναι 1991
Λεκατσάς Παναγής «Η Καταγωγή Των Θεσμών, Των Εθίμων, Και Των Δοξασιών», Αθήναι 1951
Jackson G. John «Pagan Origins Of The Christ Myth», Τέξας 1991 (γ έκδοση)
Steve Wyler «Ηλιακά Σύμβολα», Αθήναι 1998
Λέτσας Ν. Αλέξανδρος «Μυθολογία Της Γεωργίας», τόμοι 1-3, Θεσσαλονίκη 1957