Ξενοφάνης - Προς συμποσιαστάς

Ο Ξενοφάνης από την Κολοφώνα είναι ο πρώτος Ίωνας στοχαστής από το έργο του οποίου σώζονται εκτεταμένα αποσπάσματα. Χαρακτηριστικό της ποίησής του είναι το διδακτικό στοιχείο, ενώ μεγάλη επίδραση άσκησαν οι θεολογικές του αντιλήψεις και κυρίως η κριτική του στον ανθρωπομορφισμό (σύμφωνα με τον Ξενοφάνη ο θεός είναι ένας, τέλειος, αιώνιος και δεν έχει μορφή ούτε ανθρώπου ούτε ζώου)... 

Η συμποτική ελεγεία που ακολουθεί αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να οργανώνονται τα εορταστικά συμπόσια.
Αποτελείται από δύο μέρη: στο πρώτο (στ. 1-12) περιγράφεται μια σκηνή συμποσίου, στο οποίο υπάρχει άφθονο κρασί, φαγητό και τραγούδι· στο δεύτερο μέρος (13-24) τονίζεται ότι οι προηγούμενες ετοιμασίες πρέπει να συνοδεύονται από συμπεριφορά αρμόζουσα προς τους θεούς και την περίσταση.

Στο πρώτο μέρος κυριαρχεί η έννοια της καθαρότητας (το δείπνο, τα χέρια, οι κύλικες είναι "καθαρά", η ευωδία του λιβανιού είναι"αγνή"), ενώ στο δεύτερο μέρος το βάρος μετατίθεται στην ευσέβειακαι στην ευπρέπεια.
Από τις υλικές συνθήκες μεταβαίνουμε στις πνευματικές ιδιότητες, για να καταλήξει το ποίημα με τη χαρακτηριστική λέξη ἀγαθήν.
΄Οπως έχει παρατηρηθεί, «αυτή η προοδευτική εξύψωση του συναισθήματος, που συμβολίζεται επιδέξια με την ανοδική κίνηση από το πάτωμα (στ. 1) στο τραπέζι (στ. 9), στο σπίτι (12), στην ανθρώπινη υπεροχή (στ. 20), στο σεβασμό προς τους θεούς (στ. 24), δίνει στο ποίημα το διδακτικό του χαρακτήρα· αποτελεί μιαν άσκηση στην ηθική ευαισθητοποίηση [...]».
Το ποίημα απευθύνεται σε ανθρώπους που δεν έχουν πλήρη συνείδηση της αρετής που πρέπει να χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά τους, γεγονός που καθιστά απίθανη την υπόθεση ότι γράφτηκε για το τελετουργικό δείπνο ενός ομίλου (θιάσου,) οπαδών του Πυθαγόρα ή του Παρμενίδη.

< Τώρα το δάπεδο, τα χέρια όλων και οι κύλικες, τα πάντα είναι καθαρά.
Ο ένας βάζει στα κεφάλια μας πλεκτά στεφάνια, ο άλλος μας προσφέρει σε απλόχωρη φιάλη μύρα.
Στέκει ο κρατήρας ξέχειλος από οινωπή χαρά.
Και άλλο κρασί ετοιμασμένο, «ποτέ δεν θα σας λείψω» βεβαιώνει, γλυκύ ποτό μέσα σε πήλινα δοχεία και μοσχομυρίζει άνθη.
Από το κέντρο αφήνει το λιβάνι την εξαγνιστήριά του ευωδιά.
Ψυχρό, γλυκύ και καθαρό είναι το νερό.
Πλάι μας βρίσκονται ροδοκοκκινισμένα ψωμιά και πλούσια στρωμένο τραπέζι,  βαριά φορτωμένο με παχύρρευστο μέλι και λιπαρό τυρί.
Στη μέση ο βωμός, ολόκληρος με άνθη σκεπασμένος.
Αχολογά το αρχοντικό από το χορό και το τραγούδι.
Πρέπει πρώτα απ᾽ όλα καλόγνωμοι να υμνούμε τον θεό με αφηγήσεις επαινετικές και στοχασμούς ανεπίληπτους.
Ας κάνουμε σπονδές και ας ευχηθούμε στο χέρι μας να είναι η πραγμάτωση του δίκιου (-αυτό είναι το σωστότερο απ᾽ όλα).
Όχι απρέπειες.
Να πίνεις, αλλά να μπορείς σπίτι πιωμένος να γυρνάς χωρίς να σε υποβαστάζει υπηρέτης, αν βέβαια δεν είσαι πολύ γέρος πια.
Να επαινείς τον πότη που μιλά για πράγματα ευγενή -την αρετή πρέπει να θυμόμαστε και να υμνούμε.
Να μην μιλάνε τα ποιήματά μας για Γίγαντες, Τιτάνες και Κενταύρους, ψευδολογήματα των αρχαίων ποιητών.
Μιλιά για τον εμφύλιο σπαραγμό.
Όλα αυτά σε τίποτε δεν ωφελούν.
Πάντοτε το καλύτερο πρέπει να σκεφτόμαστε για τους θεούς. >
--------------------

νῦν γὰρ δὴ ζάπεδον καθαρὸν καὶ χεῖρες ἁπάντων
καὶ κύλικες· πλεκτοὺς δ᾽ ἀμφιτιθεῖ στεφάνους,
ἄλλος δ᾽ εὐῶδες μύρον ἐν φιάλῃ παρατείνει·
κρητὴρ δ᾽ ἕστηκεν μεστὸς ἐυφροσύνης·
5 ἄλλος δ᾽ οἶνος ἑτοῖμος, ὃς οὔποτέ φησι προδώσειν,
μείλιχος ἐν κεράμοις, ἄνθεος ὀζόμενος·
ἐν δὲ μέσοις ἁγνὴν ὀδμὴν λιβανωτὸς ἵησιν,
ψυχρὸν δ᾽ ἐστὶν ὕδωρ καὶ γλυκὺ καὶ καθαρόν·
παρκέαται δ᾽ ἄρτοι ξανθοὶ γεραρή τε τράπεζα
10 τυροῦ καὶ μέλιτος πίονος ἀχθομένη·
βωμὸς δ᾽ ἄνθεσιν ἀν τὸ μέσον πάντῃ πεπύκασται,
μολπὴ δ᾽ ἀμφὶς ἔχει δώματα καὶ θαλίη.
χρὴ δὲ πρῶτον μὲν θεὸν ὑμνεῖν εὔφρονας ἄνδρας
εὐφήμοις μύθοις καὶ καθαροῖσι λόγοις,
15 σπείσαντάς τε καὶ εὐξαμένους τὰ δίκαια δύνασθαι
πρήσσειν· ταῦτα γὰρ ὦν ἐστι προχειρότερον,
οὐχ ὕβρεις· πίνειν δ᾽ ὁπόσον κεν ἔχων ἀφίκοιο
οἴκαδ᾽ ἄνευ προπόλου μὴ πάνυ γηραλέος.
ἀνδρῶν δ᾽ αἰνεῖν τοῦτον ὃς ἐσθλὰ πιὼν ἀναφαίνει,
20 ὡς ᾖ μνημοσύνη καὶ τόνος ἀμφ᾽ ἀρετῆς,
οὔ τι μάχας διέπειν Τιτήνων οὐδὲ Γιγάντων
οὐδὲ ‹ › Κενταύρων, πλάσμα‹τα› τῶν προτέρων,
ἢ στάσιας σφεδανάς· τοῖς οὐδὲν χρηστὸν ἔνεστιν·
θεῶν ‹δὲ› προμηθείην αἰὲν ἔχειν ἀγαθήν.

ΤΟ ΔΗΛΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Μια ιστορία που καταδεικνύει τον παιδαγωγικό ρόλο του μαντείου των Δελφών, όταν αυτό λειτουργούσε με σοφία και σύνεση κι όχι με απατεωνιές κουτοπόνηρων ιερέων.

Το 430 π.Χ. ξέσπασε λοιμός στο νησί της Δήλου. Οι κάτοικοί του απέστειλαν πρέσβεις στο μαντείο των Δελφών, για να ζητήσουν χρησμό, από τον συμπατριώτη τους τον Απόλλωνα.
Οι ιερείς απάντησαν ότι θα επέρχονταν σωτηρία μόνον εάν οι Δήλιοι διπλασίαζαν τον βωμό του θεού σε όγκο, ο οποίος ήταν κυβικός, αλλά δίνοντας γεωμετρική λύση στο μαθηματικό αυτό πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που απασχολούσε βασανιστικά τους γεωμέτρες της εποχής, οι οποίοι δυσκολεύονταν να του δώσουν μια κάποια λύση. Κοντολογίς πόσο έπρεπε να αυξηθεί η πλευρά ενός κύβου ώστε να διπλασιαστεί ο όγκος του.
Την έψαξαν την λύση απ’ εδώ την ξανάψαξαν απ’ εκεί, άκρη δεν μπόρεσαν να βρουν. Μια και δυο, ξαναπήγαν στο μαντείο.
Οι ιερείς όμως επέμεναν: ο θεός είπε ξανά τα ίδια, ότι αν δεν λύσετε το πρόβλημα ο λοιμός θα σας ξεκάνει.
Πήρανε και πάλι των ομματιών τους οι άνθρωποι και δεν άφησαν γεωμέτρη και μαθηματικό που να μη τον παρακαλέσουν να τους λύσει το μυστήριο αυτό πρόβλημα. Του κάκου όμως. Απάνω στην απελπισία τους και υπολογίζοντας στη μεγαλοψυχία και μακροθυμία του θεού, ξαναγύρισαν στο μαντείο. Για κακή τους τύχη όμως ο θεός επέμενε στη γνώμη του.
Απέλπιδες πλέον πήραν το δρόμο του γυρισμού αποφασισμένοι να υποστούν τη μαύρη μοίρα τους.
Ο δρόμος του γυρισμού τους περνούσε κι από την Αθήνα. Καθώς βάδιζαν πάνω σε κάποιο δρομάκι του κλεινού άστεως, του είδε έτσι καταβεβλημένους κάποιος Αθηναίος, ο οποίος τους λυπήθηκε και ρώτησε να μάθει τι τους βασάνιζε.
Έκατσαν λοιπόν και του εξιστόρησαν τα βάσανα και τους καημούς τους με το νι και με το σίγμα.
Φαίνεται όμως ότι η φιλοσοφία δεν καλλιεργούνταν άσκοπα στην πόλη των Αθηναίων. Γιατί ακούστε πώς τους μίλησε ο συμπονετικός αυτός άνθρωπος:
Καλοί μου Δήλιοι, είναι δυνατόν να σας μαστίζει τόση ανοησία, ώστε να μη καταλαβαίνετε ότι ο θεός σας έθεσε το πρόβλημα επειδή παραμελήσατε τα μαθηματικά! Αυτός ο θεός του φωτός, των επιστημών και της ιατρικής. Η λύση μαθηματικού προβλήματος θα σας απαλλάξει από τον λοιμό ή καθαριότητα και τα φάρμακα; Αμέτε λοιπόν στην πατρίδα σας και δασκαλέψτε τους ανθρώπους σας να πράξουν τα δέοντα.
(Όποια και όποιος δεν πήρε καν γεύση από το τι ακριβώς ζητά αυτό το γεωμετρικό πρόβλημα, καλό θα του κάνει να παρατήσει τα θρησκευτικά και να το ρίξει με τα μούτρα στην μελέτη των μαθηματικών, διότι είναι ζωντόβολο για μπάτσες)

Γιατί οι πιστοί των θρησκειών θα υπερέχουν πάντοτε αριθμητικά των άθεων

Οι πιστοί των θρησκειών, τα ποίμνια των ιερατείων, απορούν με την στάση των άθεων. Από την άλλη μεριά οι άθεοι απορούν και με το δίκιο τους, πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να πιστεύει στις ανοησίες και στα ανύπαρκτα κατασκευάσματα της αρρωστημένης φαντασίας των ιερατείων, τα οποία συντηρούν όλο το θρησκευτικό αλαλούμ για να χειραγωγούν και να οδηγούν τα ποίμνια μέσα στην στάνη τους, για να τα αρμέξουν.

Πώς λοιπόν μπορεί να εξηγηθεί η στάση των πιστών οι οποίοι υποτάσσονται σε κηφήνες και μάλιστα με ευχαρίστηση; Δίχως απολύτως καμμιά κριτική στάση και καμμιά τάση αμφισβήτησης των λόγων της υποταγής τους σε ανθρώπους καταφανώς απατεώνες;
Δεν είναι δυνατόν οι περισσότεροι άνθρωποι της υφηλίου να υποτάσσονται στους απατεώνες ιερείς των θρησκειών, δίχως να υφίσταται βαθειά αιτία η οποία να τροφοδοτεί την συμπεριφορά τους αυτή, την παράδοξη, ούτως ή άλλως.
Ένας κοινός παρονομαστής όλων των εξηγήσεων που έχουν προταθεί μέχρι στιγμής είναι ο περιορισμός του φόβου για το τι μέλλει γενέσθαι μετά θάνατον. Τουλάχιστον οι τρείς μονοθεϊστικές θρησκείες, που κυριαρχούν στην οικουμένη των ανθρώπων, υπόσχονται την μετά θάνατον σωτηρία της ψυχής από την κόλαση. Κυρίως μάλιστα οι δυο κόρες της Βίβλου, ο χριστιανισμός και ο Ισλαμισμός.
Αγάπα τον θεό, αλλιώτικα θα ψήνεσαι αιωνίως στα καζάνια της κολάσεως. Και φυσικά αγάπα με, εμένα τον θεό δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο από το υποτάξου ολοκληρωτικά στους ιερείς μου. Βλέπετε ελαχιστότατοι των ανθρώπων έχουν πάρει πρέφα το δεδομένο ότι οι θεοί είναι δημιουργήματα των ιερατείων.
Μέχρις εδώ, για τα περί του φόβου της κολάσεως, ουδεμία αντίρρηση. Αυτός είναι ο βασικός τσορμπάς με τον οποίο τρέφονται κυρίως τα θρησκευτικά ποίμνια. Αυτή η σούπα από κοπανιστό αέρα και ιερατικά κόπρανα.

Μελετώντας τις συμπεριφορές των πιστών, οι οποίοι ανήκουν σε πολλές διαφορετικές διαβαθμίσεις, παρατήρησα μια μερίδα, η οποία υπερέχει αριθμητικά όλων των άλλων, και η οποία διαθέτει έντονο το εξής χαρακτηριστικό: οι άνθρωποι λοιπόν αυτής της μερίδας από την μια απαιτούν σεβασμό για την γνώμη τους επ’ όλων των θεμάτων και ζητημάτων, με τα οποία ουδέποτε ασχολήθηκαν  καν επιφανειακά κι από την άλλη περιφρονούν χαρακτηριστικά την γνώμη οποιουδήποτε έτυχε να κατέχει αρκετά καλά κάποιο θέμα, για το οποίο αφιέρωσε πολύ μελετητικό κόπο, και σε μερικές περιπτώσεις ακόμη κι όλη του την ζωή. Η συχνότητα της συμπεριφοράς αυτής μ’ έβαλε σε μεγάλες σκέψεις. Μου υποκίνησε μεγάλες απορίες και πολλούς προβληματισμούς.
Ποια ενέργεια τροφοδοτούσε την συμπεριφορά αυτή; Από την μια να μην έχει κανείς διαβάσει ούτε γραμμή από βιβλίο ιστορίας, αλλά να ξέρει την ιστορία απ’ έξω κι ανακατωτά, κι από την άλλη τον διπλανό του, ο οποίος αφιέρωσε όλον τον ελεύθερο χρόνο του στην μελέτη της ιστορίας, να μην τον αφήνει καν να ανοίξει το στόμα του σε θέματα ιστορικά. Επί πλέον, επιρρέπεια στην συνομοσιολογία, βουλιμία στην καταβρόχθιση εσχατολογικών παπαρολογιών και προ παντός αίσθηση άριστης γνώσεις των θρησκευτικών, δίχως ποτέ στην ζωή τους τα άτομα αυτά να έχουν ανοίξει ποτέ ένα ευαγγέλιο ή να έχουν διαβάσει μια γραμμή από χριστιανικό βιβλίο. Μάλιστα όσο περισσότερο άσχετοι τυχαίνει να είναι, τόσο και περισσότερο απαιτούν να γίνεται σεβαστή η γνώμη τους.
Στην μερίδα αυτή των πιστών που περιέγραψα θα βρει κανείς κάθε λογής φρούτα. Τα εξωτικά όμως φρούτα της είναι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Αυτοί οι κατ’ εξοχήν αίτιοι της άθλιας δημόσιας εκπαίδευσης της χώρας μας. Ας μην αναφέρει κάτι κανείς για εξαιρέσεις. Είναι ανάξιες λόγου.
Δυο πτυχές λοιπόν της απαράδεκτης συμπεριφοράς του κύριου κορμού των πιστών: εγώ γνωρίζω την αλήθεια για όλα τα θέματα, κι ας μην έχω ανοίξει βιβλίο στην ζωή μου, κι εσείς όλοι που ξεστραβωθήκατε νυχθημερόν στην μελέτη τους δεν γνωρίζεται τίποτε. Είναι δε ολοφάνερο ότι και οι δυο συμπεριφορές πηγάζουν από την εξάσκηση των ίδιων «αρετών», στις οποίες επιδίδονται οι πιστοί των θρησκειών με αξιοθαύμαστες επιδόσεις. Πρόκειται σαφώς για τις «αρετές» της αναίδειας, της χυδαιότητας, της ακοσμίας, του θράσους, της ασέβειας, της υπεροψίας…
Ψάχνοντας όμως απ’ εδώ κι απ’ εκεί την ενέργεια που τροφοδοτεί την εν λόγω συμπεριφορά, μετά από κόπο (για κάποιον έξυπνο δεν θα χρειάζονταν μάλλον και πολύ σκοτούρα), κατέληξα ότι αυτή δεν είναι άλλη από την οξεία πνευματική τεμπελίτιδα, η οποία φαίνεται να είναι έμφυτη στην ανθρώπινη υπόσταση. Έκτοτε τείνω να θεωρώ τον  εξανθρωπισμός ως απόκλιση από την εγγενή αυτή πνευματική τεμπελιά. Το ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πνευματικώς τεμπέληδες, δεν νομίζω ότι απαιτείται να το αποδείξω. Έπειτα δεν πρέπει να συγχέουμε νομίζω την μελετηρότητα κάποιων μαθητών με την απουσία πνευματικής τεμπελιάς, επειδή στις περισσότερες περιπτώσεις οφείλεται σε επιτυχημένο εξαναγκασμό, δίχως βεβαίως να αποκλείουμε και κάποιες εξαιρέσεις;
Ο πιστός των θρησκειών είναι ο κατ’ εξοχήν τύπος του πνευματικού τεμπέλη. Την αδιόρθωτη αυτή του πνευματοτεμπελίτιδα μόνο η θρησκεία του την αποδέχεται. Και μάλιστα ως δείγμα θείας χάριτος: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι», διότι μόνον η απόδοση της θείας χάριτος καθιστά κάποιον μακάριο (υψηλό θεολογικό συμπέρασμα, βασικής θεολογικής κατάρτισης).
Ο Τερτυλλιανός (χριστιανός θεολόγος κι απολογητής) είπε το αξεπέραστο:
«Αυτό το πιστεύω επειδή είναι απίστευτο!». Το άκρον άωτον της πνευματοτεμπελίτιδος.
Ο πνευματικός τεμπέλης, μετά από την παιδεία του θεολόγου, προχώρησε πολύ πιο μπροστά – προέκυψε εν τω μεταξύ πρόοδος επιστημονική – και είπε: αυτό δεν το πιστεύω διότι αυτοί που το είπαν είναι επιστήμονες κι όχι αγράμματοι κι αμόρφωτοι καλόγεροι (οι πνευματοτεμπέληδες της χώρας της Ελλάδος έχουν πρότυπο, επί παντός επιστητού, τον χαζοβιόλη καλόγερο Παΐσιο – ένα βούρλο περιωπής, έναν βλάκα με περικεφαλαία).
Ο πνευματοτεμπέλης είναι κουτοπόνηρος. Γιατί να καθίσει ο ερίφης να σπάσει την κεφάλα του – την νεροκολοκύθα – για να μάθει τον λόγο του θεού του. Σάμπως θα τον μάθει καλύτερα από τον άγιο; Και αφού ο άγιος είπε ότι ο θεός είναι καλός, πρέπει τώρα δηλαδή να το ερευνήσει κι αυτός το θέμα αυτό;
Έπειτα γιατί να αμφισβητήσει, ας πούμε, την συμβολή του παπαδαριού στην επανάσταση του 1821, αφού το λένε στα σχολεία όλοι οι δάσκαλοι. Να χρειαστεί να διαβάσει τόσους τόμους ιστορίας. Κι αν του αντιτείνεις ότι η ιστορία λέει ότι το παπαδαριό αφόρισε τους επαναστάτες, τότε ως κατίνα απαντά: καλά, εσύ τα ξέρεις όλα. Εμείς τίποτε δεν ξέρουμε καημένε. Προσωπικά τίποτε δεν μου έχει προκαλέσει τόση αηδία όσο η συμπεριφορά αυτή μιας αρσενικής κατίνας. Και πολύ περισσότερο όταν τυχαίνει να είναι δάσκαλος ή καθηγητής.
Είτε λοιπόν μας αρέσει είτε όχι, η φύση γεννά τους ανθρώπους προικισμένους με πνευματική τεμπελιά. Την τεμπελιά αυτή εκμεταλλεύονται τα ιερατεία. Για τον λόγο αυτόν οι θρησκευόμενοι πιστοί πάντοτε θα υπερτερούν αριθμητικά των απίστων και άθρησκων. Ο ρόλος της εκπαίδευσης δεν είναι άλλος από το να μειώνει το ποσοστό αυτό της πνευματικής τεμπελιάς.

Ο ΥΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ

«Οι άνθρωποι επινόησαν τη θεά της Τύχης για να δικαιολογήσουν τη δική τους έλλειψη θέλησης.» Δημόκριτος

Ο υλισμός ξεκίνησε ως κίνημα της επιστημονικής σκέψης σχετικά με τη φύση της ύπαρξης, η οποία θεωρεί ότι δεν υπάρχει άλλη αιωνία  ουσία πέραν της ύλης, ενώ το θέμα της  αυτοσυνείδησης,  το έθετε στα δευτερογενή υποπροϊόντα της ύλης. Ο υλισμός απορρίπτει την ύπαρξη της ψυχής, του επόμενου κόσμου, άρα εκ των πραγμάτων και του  Θεού ως μη αναγκαίου για  την πλάση του υλικού κόσμου, σε αντίθεση με τον πνευματισμό και τον ιδεαλισμό, που χρεώνει πως η αρχή των πάντων ανήκει στον ιδεατό κόσμο και θέτει ως  την πρώτη αιτία της ύπαρξης του σε έναν α ν α ί τ ι ο (για την δική του ύπαρξη)  δημιουργό.

Η υλιστική φιλοσοφία είναι στενά συνδεδεμένη με την ανάπτυξη της επιστήμης της οποίας τα αποτελέσματα βελτιώνουν την ικανότητά του να εξελίσσεται και να διαρθρώνεται κατά τη διάρκεια των αιώνων. Ως εκ τούτου, ο υλισμός καλύπτει διάφορες μορφές που πηγαίνουν από τον ατομισμό των Ελλήνων φιλοσόφων στη σύγχρονη επιστήμη.

Οι αρχαίοι Έλληνες ατομικοί φιλόσοφοι θεωρούσαν ότι το σύμπιαν και η ύλη αποτελείται μόνο από άφθαρτα άτομα, αδιαίρετα σωματίδια, που κινούνται στο κενό και έχουν συναρμολογηθεί από τύχη με ένα καθαρά μηχανικό τρόπο. Οι ιδρυτές αυτής της υλιστικής σκέψης ήταν ο φιλόσοφος Λεύκιππος και μαθητής του Δημόκριτος (περίπου 460 – 370 π.Χ.). Γι αυτούς, ο σχηματισμός του κόσμου και της ζωής εξηγούνται από τις κινήσεις, τις συγκρούσεις και τις ενώσεις αυτών των ατόμων, που είναι η μόνη πραγματικότητα. Ενώ η ψυχή είναι ένα είδος  «φωτιάς» που αποτελείται από λεπτά άτομα που «αιωρούνται» στον αέρα όταν αποσυντίθενται κατά τη στιγμή του θανάτου.

 Αυτή την θεωρία που βασίζεται στα άτομα, την επεξεργάστηκε και διόρθωσε έναν αιώνα αργότερα ο Επίκουρος (341 – 270 π.Χ.), η οποία από μια στενή μονιστική και υλιστική περιγραφή της πραγματικότητας, χωρίς το αμετάκλητο, με την αυθόρμητη απόκλιση των ατόμων στην τροχιά τους, τη μορφή της μηχανικής ελευθερίας, εθεσε έτσι μια πιο μη-ντετερμινιστική ( αιτιοκρατική) άποψη, δίδοντας περισσότερη ελεύθερη βούληση στην ανθρώπινη σκέψη. Ο διάσημος μαθητής του Επίκουρου, ο Ρωμαίος Λουκρήτιος (90-52 π.Χ.), ανέπτυξε σε μεγάλο βαθμό τη θεωρία της ατομικής φυσικής στο ποίημά του «Περί της φύσης των πραγμάτων» (De Rerum Natura).

Άς σταματήσουμε την έκφραση "αντί πινακίου φακής"

Άς σταματήσουμε την έκφραση "αντί πινακίου φακής" και άς την αντικαταστήσουμε με την "Χρύσεα χαλκέων".

 

 

BRAINSTORMING - ΚΑΤΕΒΑΖΟΝΤΑΣ ΙΔΕΕΣ!

Πόσες φορές στη ζωή σας έχετε χρησιμοποιήσει την τεχνική του καταιγισμού ιδεών για να λύσετε ένα πρόβλημά σας; Σίγουρα πολλές, αν και δεν το ξέρετε! Για να έχετε, όμως, τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα, θα πρέπει να ακολουθήσετε όλα τα στάδιά της. Παρακάτω δίνεται μια μικρή εισαγωγή στους όρους «Δημιουργική επίλυση προβλημάτων» και «Καταιγισμός ιδεών», καθώς και η τεχνική του καταιγισμού ιδεών.

Οι όροι «δημιουργική επίλυση προβλημάτων» και «καταιγισμός ιδεών» χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά το 1953 από τον A. F. Osborn στο βιβλίο του Applied Imagination (Εφαρμοσμένη Φαντασία). Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Osborn:

 Καταιγισμός ιδεών (Brainstorming) ή κατιδεασμός είναι μία μέθοδος μέσω της οποίας μια ομάδα προσπαθεί να βρει μία λύση σε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα, συγκεντρώνοντας αυθόρμητες ιδέες που έχουν σκεφτεί τα μέλη της. Η μέθοδος αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από μεμονωμένα άτομα.

Η δημιουργική επίλυση προβλημάτων (Creative Problem Solving) είναι μια διανοητική διαδικασία κατά την οποία ένα μεμονωμένο άτομο ή ομάδα βρίσκει μια λύση σε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Αναλυτικότερα:
Ο όρος «δημιουργική» (creative) αναφέρεται στην παραγωγή νέων και πρωτότυπων ιδεών που εξυπηρετούν κάποιο σκοπό.
Ο όρος «πρόβλημα» (problem) αναφέρεται στην απόσταση μεταξύ μιας παρούσας, αλλά μη επιθυμητής κατάστασης από μια επιθυμητή κατάσταση, αναφέρεται, δηλαδή, στη διαφορά μεταξύ του «έχω…» και του «θέλω…» (π.χ. το πρόβλημα μπορεί να είναι η μείωση του μισθού κάποιου εργαζόμενου). Επίσης, ο όρος «πρόβλημα» μπορεί να αναφέρεται σε μια ευκαιρία ή μια δυνατότητα (π.χ. το πρόβλημα μπορεί να είναι ο τρόπος επίτευξης ενός στόχου, η εύρεση εργασίας κλπ.)
Ο όρος «επίλυση» (solving) αναφέρεται στην ανάληψη δράσης για να καλυφθεί η απόσταση μεταξύ της μη επιθυμητής και της επιθυμητής κατάστασης. Τους τρόπους δράσης τους δίνει η δημιουργική σκέψη.

Κάθε άνθρωπος έχει την ικανότητα να σκέφτεται δημιουργικά. Οι περισσότεροι από εμάς, όμως, έχουν κάποια μπλοκαρίσματα. Αυτά μπορεί να είναι:

Διανοητικά: στερεότυπες απόψεις και αντιλήψεις, όπως «η φαντασία είναι χάσιμο χρόνου και παιχνίδι για παιδιά», «η λογική είναι καλό πράγμα, αλλά η διαίσθηση όχι», κλπ.
Συναισθηματικά: κυρίως φόβοι, π.χ. φοβάμαι μήπως κάνω λάθος, φοβάμαι μην αποτύχω, φοβάμαι να ρισκάρω κλπ.
Υλικά: έλλειψη υποστήριξης στην υλοποίηση μιας ιδέας, κλπ.Κάνοντας στην άκρη όλους τους φραγμούς που βάζουμε στη δημιουργική μας σκέψη, μπορούμε να ακολουθήσουμε μόνοι, ή σε ομάδα, την παρακάτω τεχνική του καταιγισμού ιδεών:

Στάδιο 1
Αυτό είναι το στάδιο της προετοιμασίας και είναι πολύ βασικό. Επιλέγουμε έναν χώρο όπου θα μπορούμε να συγκεντρωθούμε, χωρίς να αποσπά την προσοχή μας κάτι ή κάποιος. Στη συνέχεια καθορίζουμε γραπτώς και ακριβώς το πρόβλημα, το μελετάμε και συγκεντρώνουμε όσες πληροφορίες μπορούμε για αυτό.

Στάδιο 2
Είναι το στάδιο εφαρμογής της μεθόδου, όπου καταγράφουμε οποιαδήποτε ιδέα έχουμε για τη λύση του προβλήματος. Είναι σημαντικό να ακολουθούμε πιστά τους 4 παρακάτω βασικούς κανόνες: δεν επιτρέπεται να κρίνουμε τις ιδέες μας την ώρα που σκεφτόμαστε (δεν κρίνουμε σημαίνει: δεν λέμε, ούτε σκεφτόμαστε κάτι καλό ή κακό για αυτές, δεν γελάμε με αυτές, δεν κάνουμε μορφασμούς κλπ.).
όλες οι ιδέες καταγράφονται, ακόμη και αν μας φαίνονται τρελές, ανεφάρμοστες, μη συμβατικές, απραγματοποίητες κλπ.
στόχος είναι να καταγραφούν όσο το δυνατόν περισσότερες ιδέες (στο 2ο στάδιο μας ενδιαφέρει η ποσότητα των ιδεών και όχι η ποιότητά τους).
επιτρέπεται ο συνδυασμός ιδεών μεταξύ τους, με σκοπό τη βελτίωση των ήδη υπαρχουσών ή και την παραγωγή νέων.
Προσοχή! Δεν διαγράφουμε καμία ιδέα! Αφού καταγράψουμε όλες τις ιδέες που σκεφτήκαμε, τις μελετούμε και τις οργανώνουμε συνδυάζοντας κάποιες μεταξύ τους (όσες μπορούν να συνδυαστούν).

Στάδιο 3
Αυτό το στάδιο αφορά την κριτική αξιολόγηση των ιδεών μας. Εδώ κρίνουμε και αξιολογούμε τις ιδέες μας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το κόστος σε χρόνο ή και χρήμα, τα απαιτούμενα μέσα, τις επιπτώσεις κλπ. και απορρίπτουμε όσες δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε. Την αξιολόγηση μπορούμε να την κάνουμε εμείς οι ίδιοι, ή αν θέλουμε, μπορούμε να ζητήσουμε από κάποιον άλλο να αξιολογήσει τις ιδέες μας.

Μετά την εφαρμογή της μεθόδου και αφού έχουμε καταλήξει σε μία ή περισσότερες ιδέες, σειρά έχει η εφαρμογή τους στην πράξη. Αυτό είναι και το τελικό στάδιο στην επίλυση του προβλήματός μας και είναι σημαντικό να μην το παραλείψουμε. Πρέπει να κάνουμε στην άκρη οποιουσδήποτε φόβους μας και να αναλάβουμε δράση!

«Ο καθένας μας σίγουρα έχει ένα λυχνάρι του Αλαντίν και αν το τρίψει αρκετά, θα του φωτίσει το δρόμο για μια καλύτερη ζωή – ακριβώς όπως το ίδιο λυχνάρι φώτισε το δρόμο του πολιτισμού»

Γελάμε πάλι

-ΑΜΚΑ έχετε ;
-Έχω
-Γνήσιο υπογραφής ;
-Έχω
-Εκκαθαριστικό 2014 ;
-Έχω
-Δήλωση του Ν.105 ;
-Έχω
-Ώρα έχετε ;
-Βεβαίως, 13.30
-Κλείσαμε…..

ΛΕΕΙ Η ΞΑΝΘΙΑ!!!
Πανέμορφος ποταμός ο Νείλδος πάντως.
-Μήπως εννοείς “Νείλος”;
-Και γω έτσι τον ήξερα, αλλά μου είπανε ότι κάπου έχει ένα δέλτα!!!

Σημασία δεν έχει ούτε το ταξίδι ούτε ο προορισμός.
Σημασία έχει να βρεις πάρκινγκ όταν φτάσεις !

Η “δίαιτα από Δευτέρα” είναι κινητή εορτή…

Στη τράπεζα χθες…
- “Πληρωμή ή ανάληψη” με ρωτάει ο ταμίας…
- Ανάληψη… λέω, ο κόσμος ξεσπά σε χειροκροτήματα . . . είχα 2 προτάσεις γάμου!

Χθες, στην Κίνα εισέβαλαν και λήστεψαν μια τράπεζα. Δόθηκε το σκίτσο των ληστών στην αστυνομία και έχουν ήδη συλληφθεί 1.173.852 ύποπτοι.

Το πρωί ήμουν στην Εθνική Οδό, κοιτάω αριστερά και τι να δω?
Μια τύπισσα, με πατημένα 120, να κοιτάζεται στον πλαϊνό καθρέφτη & να βάζει κραγιόν….
Και φυσικά, έτσι αφηρημένη όπως ήταν, είχε αρχίσει να μπαίνει στη λωρίδα μου!
Τρόμαξα τόσο που μου έπεσε η ξυριστική μηχανή απ’ το ένα χέρι και το σάντουιτς από το άλλο.
Προσπάθησα να κουμαντάρω το τιμόνι με τα γόνατα, μου φεύγει και το κινητό όπως το κρατούσα με τον ωμό και μιλούσα, πέφτει μέσα στον καφέ που είχα ανάμεσα στα πόδια μου, έγιναν τα πλήκτρα του laptop χάλια…
Πάλι καλά που δε βράχηκε η εφημερίδα που είχα πάνω στο τιμόνι…
Γυναίκες οδηγοί, σου λέει μετά… ο άλλος ….

Αυτά τα πελάγη ευτυχίας προς τα που πέφτουν, να πάω να αρμενίσω;

Να καταργηθούν εδώ και τώρα οι ζυγαριές στα φαρμακεία. Για ντεπόν πας… με ηρεμιστικά φεύγεις.

 Μου παραχώρησε ταξιτζής προτεραιότητα! Σταμάτησα, πήγα του άνοιξα την πόρτα, τον αγκάλιασα… “μίλησε μου αδερφέ, τι κακό σε βρήκε;; τι σε βασανίζει..;;

Πήγα σε ένα φαρμακείο να πάρω αντιβηχικό, 30 ευρώ μου λέει . . . . . Μου κόπηκε ο βήχας.

Χειμώνας είναι να χοροπηδάς από το ένα χαλί στο άλλο για να μην ακουμπήσεις κρύο πλακάκι….

Το λεωφορείο έχει θέρμανση, αν βάλει και ιντερνέτ, μετακομίζω!

Πραγματικές ατάκες Δικηγόρων που έχουν καταγραφεί στο βιβλίο «Disorder in the American Courts»
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και είχε τρία παιδιά, έτσι δεν είναι;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πόσα ήταν αγόρια;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Κανένα.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Υπήρχε κανένα κορίτσι;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Κύριε Δικαστά, νομίζω χρειάζομαι άλλον δικηγόρο. Μπορώ να πάρω άλλον;
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Γιατρέ, πριν διενεργήσετε τη νεκροψία ελέγξατε αν υπήρχε σφυγμός;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όχι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ελέγξατε την πίεση του αίματος;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όχι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ελέγξατε την αναπνοή;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όχι..
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ώστε λοιπόν, είναι πιθανόν ο ασθενής να ήταν ζωντανός όταν αρχίσατε τη νεκροψία;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όχι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς μπορείτε να είστε σίγουρος, γιατρέ;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Γιατί ο εγκέφαλός του βρισκόταν πάνω στο γραφείο μου σε μια γυάλα.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Α, μάλιστα. Όμως θα μπορούσε ο ασθενής, παρ’ όλα αυτά, να είναι ακόμη ζωντανός;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι, είναι πιθανόν! Θα μπορούσε να είναι ζωντανός και να ασκεί τη δικηγορία.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Γιατρέ, πόσες από τις αυτοψίες σας τις έχετε διενεργήσει σε νεκρούς ανθρώπους;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ : Όλες. Οι ζωντανοί, ξέρετε, αντιστέκονται πάρα πολύ.

Ανέκδοτο για Εβραίους σε 4 πράξεις
Α ‘ Πράξη
Ο πατέρας Εβραίος είναι ετοιμοθάνατος.
Γύρω από το κρεβάτι του πόνου είναι συγκεντρωμένη όλη η οικογένεια του.
Το κλίμα είναι βαρύ και πένθιμο. Ένα μόνο μικρό καντηλάκι, δίπλα στον άρρωστο, φωτίζει αμυδρά το στενό δωμάτιο.
Ο πατέρας, με κλειστά τα μάτια και πολύ κόπο, ψιθυρίζει:
Πατέρας: Γυναίκα μου Σάρα είσαι εδώ;
Σάρα (κλαίγοντας): Ναι, άντρα μου.
Πατέρας: Γιε μου Ιακώβ είσαι εδώ;
Ιακώβ (φανερά συγκινημένος): Ναι, πατέρα.
Πατέρας: Μικρή μου θυγατέρα Ιουδίθ, είσαι εδώ;
Ιουδίθ: (απαρηγόρητη): Ναι, πατέρα, είμαι κοντά σου.
Πατέρας: Και εσύ στερνοπούλι μου Ααρών, είσαι εδώ:
Ααρών (με αναφιλητά): Ναι, πατέρα.
Πατέρας: ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΟΛΕ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ;;;
Β’ Πράξη
Η οικογένεια συνειδητοποιεί αμέσως την εγκληματική αμέλεια και όλοι
αποχωρούν σιγά – σιγά από το δωμάτιο. Τελευταίος φεύγει ο μικρός Ααρών
που, κλείνοντας την πόρτα του δωματίου, λέει:
Ααρών: Και πού’ σαι πατέρα… Όταν αφήνεις την τελευταία σου πνοή,
άφησε την προς το καντήλι, για να σβήσει. Είναι κρίμα να καίει
άδικα…
Γ’ Πράξη
Ο πατέρας φωνάζει τον πρωτότοκο Ιακώβ και του λέει να πλησιάσει. Με τις τελευταίες δυνάμεις που του απομένουν, βγάζει από την τσέπη του ένα ρολόι και εξηγεί ότι το έχει κληρονομιά από τον προπάππου του.
Ο Ιακώβ το κοιτάζει με μάτια που γυαλίζουν. “Σ’ αρέσει;” ρωτά ο πατέρας.
“Ναι πατέρα!” αποκρίνεται ο Ιακώβ.
“Πόσα δίνεις;” ρωτά ο πατέρας.
Δ’ Πράξη
Την άλλη μέρα του θανάτου του πατέρα, ο Ιακώβ πηγαίνει στην τοπική εφημερίδα για να βάλει την αναγγελία του θανάτου.
Ιακώβ: Παρακαλώ, ποια είναι η μικρότερη χρέωση για μία αναγγελία θανάτου;
Υπάλληλος: 2 δολάρια, κύριε.
Ιακώβ: ΟΚ, γράψε λοιπόν “Αβραάμ Κοέν πέθανε”.
Υπάλληλος: Μα, κύριε, πρέπει να έχετε υπόψη σας πως με τα 2 δολάρια μπορείτε να γράψετε μέχρι 8 λέξεις.
Ο Ιακώβ σκέφτεται μερικά δευτερόλεπτα και λέει στον υπάλληλο:
Ιακώβ: Ωραία, τότε γράψε “Αβραάμ Κοέν πέθανε. Πωλείται φορτηγάκι σετιμή ευκαιρίας”.

Η συνείδηση ως μια κατάσταση της ύλης

H περιγραφή της ανθρώπινης συνείδησης αποτελεί ένα από τα πιο δύσκολα αλλά και ενδιαφέροντα προβλήματα στην ιστορία της επιστήμης με το οποίο έχει καταπιαστεί ένα πλήθος από κλάδους όπως η φιλοσοφία, η ιατρική, η ψυχολογία ή τα μαθηματικά.
Μία νέα συνεργασία νευρολόγων με θεωρητικούς φυσικούς έχει δημιουργήσει ένα πεδίο έρευνας γύρω από τη φύση της συνείδησης και μια προσπάθεια περιγραφής της μαθηματικά με τη χρήση εννοιών της κβαντικής φυσικής. Υπό αυτή τη σκοπιά, ακόμη κι αν το πρόβλημα της συνείδησης απέχει πολύ από τα να θεωρηθεί λυμένο, τουλάχιστον δημιουργείται ένα υπόβαθρο για τον ορισμό και την περιγραφή των επιμέρους προβλημάτων που το απαρτίζουν.

Η τελευταία εξέλιξη στον τομέα είναι ένα άρθρο τoυ Max Tegmark, φυσικού του πανεπιστημίου ΜΙΤ, στο οποίο υποστηρίζει πως η συνείδηση είναι και αυτή μία μορφή της ύλης όπως ένα στερεό ή ένα υγρό. «Όπως υπάρχουν πολλοί τύποι υγρών, έτσι υπάρχουν και πολλοί τύποι συνειδήσεων», υποστηρίζει ο Τέγκμαρκ ο οποίος ονομάζει την ουσία που έχει τη δυνατότητα της συνείδησης ως perceptronium.
Σύμφωνα με το Τέγκμαρκ οι ιδιότητες της συνείδησης πηγάζουν από τους φυσικούς νόμους που κυβερνούν το Σύμπαν. Ο ερευνητής εφαρμόζει τις αρχές της κβαντικής θεωρίας και της θεωρίας πληροφορίας, δείχνοντας πως προκύπτει η αυτογνωσία ή η αντίληψη μας για τις τρεις χωρικές διαστάσεις σε αντιδιαστολή με τον άπειρο αριθμό αντικειμενικών πραγματικοτήτων που επιτρέπει η κβαντική μηχανική.
Η συγκεκριμένη οπτική γωνία για τη συνείδηση προέρχεται παραδόξως από νευροεπιστήμονες όπως τον Τζούλιο Τονόμι του πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν, ο οποίος το 2008 διατύπωσε την πρόταση πως η συνείδηση πρέπει να πληροί δύο προϋποθέσεις: πρώτον να μπορεί να επεξεργάζεται μεγάλες ποσότητες πληροφορίας, και δεύτερον να εγγράφεται η πληροφορία αυτή σε ένα ενιαίο και αδιαίρετο ολοκληρωμένο σύστημα.
Ένα ερώτημα που προκύπτει από την παραπάνω διάκριση, ονομάζεται το παράδοξο της ολοκλήρωσης. Σύμφωνα με αυτό, η επεξεργασία της πληροφορίας στον ανθρώπινο εγκέφαλο γίνεται με τη βοήθεια 1011 νευρώνων, που θα μπορούσαν να αναπαρασταθούν με 37 bits πληροφορίας. To σύνολο της συνείδησής μας όμως φαίνεται πως καταλαμβάνει πολύ περισσότερα από 37 bits αφήνοντας ανοικτό το ερώτημα για το που εγγράφεται η πληροφορία.
Τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις επεξεργάζεται και ο Τέγκμαρκ στο άρθρο του, δημιουργώντας ένα μαθηματικό πλαίσιο για την περιγραφή της συνείδησης. Εάν και προχωράει σε ορισμένα συμπεράσματα, δεν δίνει απάντηση στο τι προκαλεί τη συνείδηση, διαπιστώνει όμως πως αφού κυβερνάται από τους νόμους της φυσικής δεν προϋποθέτει την ύπαρξη κάποιας άλλης δύναμης θρησκευτικής ή μυστικιστικής φύσεως.

Η βασίλισσα και οι 4 σύντροφοι

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια βασίλισσα, που είχε 4 συντρόφους.
Πάνω απ’ όλους έδειχνε αδυναμία στον τέταρτο. Τον στόλιζε με ακριβά ρούχα, του χάριζε πάντα τα καλύτερα, τον στόλιζε με κοσμήματα, του φορούσε αρώματα και του φερόταν πολύ γενναιόδωρα.
Ο τρίτος σύντροφος της βασίλισσας είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση, ήταν αλαζών, όμως εκείνη τον αγαπούσε και τον σύστηνε με υπερηφάνεια στον κύκλο της και φοβόταν μήπως κάποια μέρα, θα την άφηνε για άλλη γυναίκα.
Ο δεύτερος σύντροφος της ήταν πάντα ευγενικός κι υπομονετικός μαζί της. Όταν εκείνη αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα, ήξερε ότι μπορούσε να βασιστεί πάνω του, ότι θα την άκουγε και θα τη βοηθούσε στην λύση του.
Ο πρώτος αν και ήταν πιστός σαν σκυλί και βρισκόταν πάντα δίπλα της, εκείνη δεν του έδινε σημασία, τον παραμελούσε, τον ειρωνευόταν και τον έδιωχνε από κοντά της.
Και μια μέρα, η βασίλισσα αρρώστησε βαριά και κατάλαβε πως θα πεθάνει. Σκέφτηκε τότε πως είχε 4 συντρόφους, όμως σε λίγο δε θα ‘χε κανέναν.
Έτσι τους φώναξε όλους μπροστά της και ρώτησε πρώτα τον τέταρτο που ήταν η μεγάλη της αδυναμία:

Σ’ αγάπησα περισσότερο από τους άλλους, σε είχα πάντα στα πλούτη, ντυμένο με τα πιο όμορφα ρούχα και μες την καλοπέραση, δε σου χάλασα ποτέ χατίρι. Τώρα που πεθαίνω, θα με ακολουθήσεις για να έχω παρέα, εκεί που πάω?

Δεν υπάρχει περίπτωση! Εσύ τον δρόμο σου κι εγώ τον δικό μου.

απάντησε εκείνος κοφτά και την παράτησε σύξυλη. Τα λόγια του την πλήγωσαν σα μαχαίρι στην καρδιά.
Μετά ρώτησε τον τρίτο σύντροφό της.

Σ’ αγάπησα σ’ όλη μου τη ζωή και πάντα γύρευα την συντροφιά σου. Τώρα που πεθαίνω, θα με ακολουθήσεις στο θάνατο?

Όχι, φυσικά. H ζωή είναι πολύ ωραία για να την αφήσω. Όταν πεθάνεις, θα παντρευτώ μια άλλη,
της απάντησε εκείνος.

Η Βασίλισσα ένοιωσε να της κόβεται η αναπνοή και η καρδιά της βούλιαξε…
Ύστερα, ρώτησε τον δεύτερο σύντροφό της.
Πάντα ερχόμουν σε σένα για βοήθεια και πάντα ήσουν εκεί για μένα. Όταν πεθάνω, θα με ακολουθήσεις για να μου κρατάς συντροφιά?

Λυπάμαι, δε μπορώ να σε βοηθήσω τώρα. Το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να “περπατήσω” μαζί σου μέχρι τον τάφο σου,
απάντησε το παλικάρι κάνοντας την καρδιά της να ραγίσει από θλίψη…
Τότε, ακούστηκε μια φωνή:

Εγώ βασίλισσα μου θα έρθω μαζί σου! Θα σε ακολουθήσω όπου κι αν πας!

Η βασίλισσα γύρισε να δει από πού ερχόταν η φωνή και είδε τον πρώτο της σύντροφο. Φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένος και παραμελημένος.
Θρηνώντας η βασίλισσα
Αχ τι λάθος που έκανα η δύστυχη, έπρεπε να σε είχα προσέξει περισσότερο, όταν είχα την ευκαιρία!

είπε και ξεψύχησε.
Ήταν ήδη πολύ αργά.

Εδώ τελειώνει το παραμύθι και αρχίζει η πραγματικότητα.
Η Βασίλισσα είσαι ΕΣΥ και έχεις 4 συντρόφους στη ζωή σου.
Ο τέταρτος σύντροφος σου είναι το ΣΩΜΑ σου. Όση προσοχή κι αγάπη κι αν του δώσεις, όσα κι αν του προσφέρεις, όσο κι αν το στολίσεις, όση αδυναμία κι αν του δείξεις, όταν έρθει η στιγμή και πεθάνεις, θα σε εγκαταλείψει χωρίς οίκτο.
Ο τρίτος σύντροφός σου είναι η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΟΥ, ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ STATUS και ό,τι υλικό κατέχεις. Βρίσκονται μαζί σου όσο είσαι εν ζωή. Όμως μπορεί να σε εγκαταλείψουν και σίγουρα όταν έρθει η ώρα να φύγεις ακολουθούν άλλους και σε έχουν κιόλας ξεχάσει.
Ο δεύτερος σύντροφος σου είναι η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ. Όσο κι αν βρίσκονται κοντά σου, την ύστατη ώρα, μόνο να σε ξεπροβοδίσουν μέχρι τον τάφο σου μπορούν…όχι όμως να έρθουν μαζί σου.
Ο πρώτος σου σύντροφος είναι το ΠΝΕΥΜΑ σου, που σχεδόν είναι πάντα παραμελημένο από το κυνήγι του πλούτου, της δύναμης, της εξουσίας, των υλικών αγαθών. Όμως, το πνεύμα σου είναι το μόνο που θα σε ακολουθήσει όπου κι αν πας, το μόνο που θα είναι πιστό αιώνια!
Καλλιέργησέ το, δυνάμωσέ το, διατήρησέ το ζωντανό, καθώς θα σε συντροφεύει για πάντα..

Οι όψεις της τεμπελιάς

Ο τεμπέλης ήταν πάντα ένα πρόσωπο που προκαλούσε έντονα συναισθήματα στις κοινωνίες, νέες και μη. Ξεκινώντας από την αρχαιότητα έχουμε την πασίγνωστη ρήση του Σόλωνα «αργία μήτηρ πάσης κακίας».

Λαμβάνοντας υπόψιν την καταγωγή και την πολιτική θέση του Σόλωνα, είναι ευκολονόητο πως η ρήση αυτή δεν ειπώθηκε ούτε τυχαία, ούτε από τυχαίο άτομο. Πρόκειται για έναν ολιγάρχη αθηναίο που, προφανώς, η κοινωνική του θέση εξυπηρετούνταν από την εργασία των δούλων, παρά τις μεταρρυθμίσεις που είχε εισηγηθεί.
Γιατί η φράση αυτή, αν και σήμερα ακούγεται και απευθύνεται σε όλους τους ελεύθερους πολίτες, στην αρχαιότητα απευθυνόταν μονάχα σε δούλους, αν εξετάσουμε την αργία ως αποχή από την εκτέλεση των βασικών διεργασιών της καθημερινότητας, αφού οι εργασίες αυτές είχαν ανατεθεί αποκλειστικά σε δούλους, ενώ οι Αθηναίοι πολίτες ασχολούνταν με την σωματική και πνευματική άσκηση. Μάλιστα, θεωρήθηκε πολύ απαξιωτικό να επιτελεί ένας ελεύθερος άνθρωπος όλες αυτές τις εργασίες, γιατί είχε να ασχοληθεί με πολύ σημαντικότερα ζητήματα.
Αυτός είναι και ο λόγος που στην Αρχαία Αθήνα δεν είχε απολύτως καμία ισχύ αυτό που σήμερα ονομάζουμε «εκτελεστική εξουσία», γιατί ήταν κατανοητό στους Αθηναίους πως δεν υφίσταται καμία μορφή εξουσίας μέσω της εκτέλεσης εντολών. Χαρακτηριστικά ο Κορνήλιος Καστοριάδης γράφει πως “αν ζούσαμε στην Αρχαία Ελλάδα ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδος θα ήταν, ενδεχομένως, κάποιος επιδέξιος Φοίνιξ, Σύριος ή και Έλληνας, που, ούτως ή άλλως, δεν θα εθεωρείτο σημαντικό πρόσωπο, γιατί η δουλειά του θα ήταν απλώς εκτελεστική”.

Υπάρχει, λοιπόν, από την αρχαιότητα η κλασική αντίληψη της εργασίας ότι είναι ο μόνος τρόπος ευημερίας του ανθρώπου-δούλου, αφού το αντίτιμο της σωματικής -και αργότερα πνευματικής- του κόπωσης είναι μια προσωρινή ευημερία. Αυτή η ευμερία ήταν αρχικά το ψωμί.

Αργότερα όμως η εργασία έφτασε σε σημείο να υπόσχεται στους εργαζόμενους χρήματα ή δόξα, που αποτελούν μορφές ευδαιμονίας καθεμία από τις οποίες τείνει προς την τεμπελιά. Και αυτό γιατί η ανθρώπινη φύση μας εμπεριέχει το στοιχείο της τεμπελιάς, όμως για λόγους συμφερόντων και σταδιακά από τον αρχαίο κόσμο μέχρι σήμερα παγιώθηκε η άποψη πως η εργασία είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης στον πολιτισμό που δημιουργήσαμε.
Αν ο άνθρωπος πάψει να δουλεύει τότε τα κράτη και οι εθνικές οικονομίες απειλούνται με θάνατο, πράγμα δυσάρεστο για τις άρχουσες τάξεις, για αυτό και τα σύγχρονα συστήματα που εφευρέθηκαν για να περιγράψουν τη ζωή ήταν τέτοια ώστε όλοι να δουλεύουν να μην υπάρχει τεμπελιά.
Ουσιαστικά, το εσωτερικό πάθος των εργατών για την δουλειά είναι που συντήρησε -και συντηρεί ακόμη- τα συστήματα αυτά, τα οποία, χρονολογικά, ξεκίνησαν ταυτόχρονα με την εισαγωγή της έννοιας «κράτος» στην ζωή μας.
Το πάθος αυτό, σαφώς, δεν είναι στοιχείο οντολογικό, αλλά εισέρχεται στη ζωή μας σαν μια θεμελιώδης αρχή, είναι επίκτητο και μάλιστα επιβραβεύεται από τους άνωθεν. Όμως, γιατί η τεμπελιά να μην έχει δικαίωμα ύπαρξης απέναντι στην εργασία; Tο ερώτημα απασχόλησε τον Robert Louis Stevenson ο οποίος θεωρεί πως μέσω της τεμπελιάς, υπό την έννοια της σχόλης και όχι της φυγοπονίας όπως ερμηνέυται στις μέρες μας, μπορεί κανείς να διδαχθεί από τα θέλγητρα της ζωής και τα καθημερινά συναισθήματα.
Διαχωρίζει και διαφοροποιεί την σχολική εκπαίδευση από την εκπαίδευση που μπορεί κανείς να λάβει μέσα από την ζωή, ένα ωραίο τραγούδι ή τους δρόμους και οπουδήποτε αλλού υπάρχει η «φυσική ικανότητα της μάθησης».
Ασκεί έντονη κριτική στο σχολείο που εκγωμιάζει το βιβλίο και ειδικότερα γράφει: “Τα βιβλία είναι άψυχο υποκατάστατο της ζωής. Γιατί κοιτάς την ζωή μέσα από καθρέφτη έχοντας στραμμένη την πλάτη στην αληθινή ζωή” Επομένως αυτοί που διαβάζουν πολύ, όχι μόνο απέχουν από την πραγματικότητα, αλλά δεν έχουν και χρόνο να την σκεφτούν.
Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να απαξιώσει την σημαντική ισχύ του βιβλίου στον άνθρωπο και την κοινωνία εν γένει, αλλά το θέμα που τίθεται είναι πως η πραγματική γνώση αξιολογείται στην τυχαία πρόκληση και όχι στην εξειδικευμένη θεωρία. Δηλαδή η αληθινή μόρφωση κατακτιέται από τον άνθρωπο που γνωρίζει τον κόσμο που ζει, τον εξερευνεί και, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, μπορεί να τον αισθάνεται σαν μέρος της ύπαρξης του.
Όλα τα παραπάνω συνδέονται άρρηκτα με την τεμπελιά, γιατί για να τα κατορθώσει κανείς πρέπει να πάει κόντρα στο κατεστημένο σύστημα της μηχανικής εργασίας και να υπερασπιστεί την αργοσχολία του ως δικαίωμα τόσο στην κοινωνική όσο και στην πολιτική ζωή του. Η τεμπελιά πάλι είναι η δύναμη που ανανεώνει και την εικόνα του ανθρώπου εκτός από το πνεύμα. Σίγουρα κάποιος που έχει αρκετό χρόνο ώστε να ασχοληθεί με το σώμα του θα είναι σε καλύτερη φυσική κατάσταση από κάποιον άλλο που η εργασία τον εξουθενώνει και δεν μπορεί να αφιερώσει χρόνο παρά μόνο για την τροφή και τον ύπνο του.
Η φυσική υγεία εξαρτάται, λοιπόν, από τον χρόνο που έχουμε στην τεμπελιά και αυτό είναι σημαντικό γιατί η εξωτερική εικόνα και η ομορφιά είναι από τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή και καθένας θα ήθελε να βλέπει στον εαυτό του αυτό που θαυμάζει στους άλλους. Ανέκαθεν το όμορφο ήταν κάτι αξιοθαύμαστο που εκφραζόταν και μέσα από τις τέχνες. Στην ζωγραφική, την γλυπτική ή την λογοτεχνία πολλοί καλλιτέχνες ασχολήθηκαν με την καλαισθησία ενός γυμνού σώματος που μπορεί να φανερώνει ντροπή, έρωτα ή μίσος στο κοινό που τα παρακολουθεί.
Για αυτό και στους προηγούμενους αιώνες όσοι ασχολούνταν με τις τέχνες τους ονόμαζαν «τεμπέληδες», γιατί δεν μπορούσαν να συγκρίνουν την πνευματική κόπωση με την σωματική –και ενδεχομένως είχαν δίκιο για τη σκέψη τους-, αφού πολλοί άνθρωποι δούλευαν πάνω από 12 ώρες την ημέρα σε σκληρές συνθήκες που δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε σήμερα. (Βλ. «Το δικαίωμα στην τεμπελιά» του Πωλ Λαφάργκ)
Κόντρα σε όλα αυτά ο τεμπέλης (ή ρέμπελος, που σήμαινε και επαναστάτης) είναι ένας άνθρωπος καταδικασμένος από το κοινωνικό σύνολο, γιατί δεν πρόκειται να μείνει ατιμώρητος για την αργοσχολία του. Βέβαια, μετά από όλα αυτά ορθώς θα αναρωτιόταν κανείς για ποιον λόγο να τιμωρείται η τεμπελιά και να στιγματίζεται ο τεμπέλης.
Την απάντηση θα δώσει με σύντομο τρόπο ο Νίκος Καζαντζάκης που γράφει:

“Εδώ να μείνω ακόμα θα σαπίσω από σιγουράδα, τεμπελιά και καλοπέραση. Άνοιξε την πόρτα να φύγω. Είμαι άνθρωπος. Άνθρωπος πάει να πει πολεμιστής. Έξω ψυχανεμίζομαι θεριά που δαγκώνουν, ποτάμια που πνίγουν, φωτιές που καίνε. Θα βγω να πολεμήσω. Άνοιξε την πόρτα να φύγω.”

Η καλοπέραση, η τεμπελιά και η σιγουριά είναι εφικτές καταστάσεις και η ζωή του ανθρώπου θα ήταν πιο άνετη έτσι. Μα ο άνθρωπος εντέλει είναι πολεμιστής και από τη φύση του παλεύει κόντρα στους άλλους ανθρώπους, κόντρα στη φύση του, κόντρα στον ίδιο του τον εαυτό. Γι’ αυτό και ο τεμπέλης που αρνείται να πολεμήσει είναι αυτός που έχει απογυμνωθεί στον κόσμο και είναι έτοιμος να ρουφήξει το μεδούλι της ζωής από τα απλά καθημερινά γεγονότα, χωρίς να αναρωτιέται για ποιον λόγο ήρθε και που πάει.
Ο Ανέστος Δελιάς γράφει σε κάποιο τραγούδι του: “Τίποτα δε μ’ απόμεινε στο κόσμο για να κάνω, αφού η πρέζα μ’ έκανε στους δρόμους ν’ αποθάνω”. Αν και σε νεαρή ηλικία έχει καταλάβει ότι τα ναρκωτικά θα του στερήσουν τη ζωή πολύ σύντομα, αλλά δε μετανιώνει για την επιλογή του, γιατί επέλεξε με αυτόν τον τρόπο να απολαύσει τη ζωή. Η χρήση ναρκωτικών είναι επίσης δείγμα τεμπελιάς στο θέμα της ίδιας της ζωής, δηλαδή σε άλλο επίπεδο που ίσως δεν μπορούμε να κρίνουμε αν είναι αντικειμενικά ορθό ή εσφαλμένο.
Το συμπέρασμα που προσπαθώ να καταλήξω είναι πως η τεμπελιά έχει λόγο ύπαρξης στην εργασία όπως και η αυτοκτονία έχει δικαίωμα ύπαρξης στη ζωή, χωρίς να ταυτίζω απόλυτα την αυτοκτονία με την τεμπελιά. Όπως και το να θέτεις τέρμα στη ζωή είναι αμφιλεγόμενη ενέργεια, έτσι και η τεμπελιά είναι αμφιλεγόμενη κατάσταση που τιμωρείται, ενώ είναι μέρος της ανθρρώπινης φύσης, καθώς και η αυτοκτονία είναι κάτι που όλοι θα σκεφτούν έστω μια φορά στη ζωή τους.
------------------
Βιβλιογραφία:
1.“Απολογία ενός αργόσχολου – η τεμπελιά ως πραγματική αλήθεια του ανθρώπου”, των Robert Luis Stevenson & Kazimir Malevitch, εκδόσεις: ποταμός
2.“Το δικαίωμα στην τεμπελιά”, του Paul Lafargue, εκδόσεις: Νησίδες
3.”Η αρχαία ελληνική δημοκρατία και η σημασία της για μας σήμερα” του Κορνήλιου Καστοριάδη, εκδόσεις: ύψιλον

Η υποκρισία των χριστιανών

«Η υποκρισία των χριστιανών μας είναι καθημερινή και βραδυνή και μεσημβρινή. Μας παραστέκει όπως το νερό που πίνουμε, και μας κυκλώνει όπως ο αέρας που ανασαίνουμε.
Παράδειγμα. Στο χωριό Μαύρη Τρύπα ένας τοκογλύφος έσπρωξε τον οφειλέτη του στην απόγνωση. Κρεμάστηκε στην πόρτα του σπιτιού του. Με τρία παιδάκια μέσα. Δεν είχε να πληρώσει τα χρέη.
Σαν του είπαν πως εξαιτίας του σκοινιάστηκε ο άνθρωπος, εκείνος αγανάχτησε, σήκωσε τα χέρια του παλαβά, και φώναξε:
- Ποιος θα μου δώσει τα λεφτά μου τώρα;
Από τη σύγχυση και την οργή του πήγε ο ψυχοβγάλτης στα εικονίσματα ν’ ανάψει το τσιγάρο του στη φλόγα του καντηλιού. Να γλιτώσει και το σπίρτο.
Εκεί ήταν που λαδώθηκε το χαρτί στην άκρη του τσιγάρου του από το λάδι του καντηλιού. Σαν το είδε ο τοκογλύφος γονάτισε και άρχισε να ικετεύει:
- Συγχώρα με Χριστέ! Μεγάλη Παρασκευή σήμερα, κι αρτεύτηκα. Οι καμπάνες χτυπούν λυπητερά το σταυρό σου, κι εγώ κατάλυσα τη νηστεία. Ήμαρτον ο αμαρτωλός.
Τέτοιοι είναι οι πλείστοι χριστιανοί. Και το χειρότερο δεν το ξέρουμε. Και το χείριστο δεν θα το μάθουμε ποτές.
Ο Ιησούς ονομάζει υποκριτές τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους. Αλλά ποιοι είναι αυτοί; Πρώτον είναι εκείνοι που τον εσταύρωσαν. Και δεύτερον είναι οι θεολόγοι και οι παπάδες της εποχής του. Είναι το ιερατείο κάθε εποχής. Που έχει στα χέρια του τα δύο φοβερότερα όπλα. Το όπλο της υποκρισίας, και το όπλο του θεολογικού μίσους. Το odium theologicum.»
Δημήτρης Λιαντίνης – “Τα Ελληνικά”.

Να σου πω τον καφέ;

Το διάβασμα του καφέ ή του φλιτζανιού, αποτελεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια δημοφιλή πρακτική για προβλέψεις, πλάκα ή εκμετάλλευση των αφελών, ωστόσο, πως πραγματικά γίνεται;
Η προετοιμασία του καφέ, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Espresso» είναι απλή αλλά πολύ σημαντική για το “διάβασμα” μετέπειτα.
Ο καφές πρέπει να ψηθεί σε σιγανή φωτιά ή σε χόβολη. Ρίχνουμε τον καφέ στο μπρίκι με το νερό, τον ανακατεύουμε και τον σερβίρουμε στο φλιτζάνι μόλις φουσκώσει, αλλά χωρίς να βράσει.
Εδώ αρχίζουν τα «δύσκολα» καθώς ο ενδιαφερόμενος πρέπει προτού πιει τον καφέ να τον «μελετήσει» δηλαδή να εκφράσει μέσα του το ερώτημα για το οποίο αναζητά απαντήσεις.
Αφού τον πιείτε, γυρίζετε κυκλικά το φλιτζάνι δύο – τρεις φορές για να διαλυθεί το κατακάθι και μετά το αναποδογυρίζετε στο πιατάκι, όπου θα το αφήσετε για περίπου 5 λεπτά, ώσπου να στεγνώσει ο καφές στα τοιχώματα και είμαστε έτοιμοι για να αρχίσουμε το διάβασμα.
Οι πληροφορίες, ισχύουν για περίπου έναν χρόνο και ανάλογα με τη θέση του συμβόλου μέσα στο φλιτζάνι είναι δυνατόν να καταλάβουμε πόσο κοντινό ή μακρινό είναι το γεγονός.
Οσο πιο κοντά στο χείλος βρίσκεται το σύμβολο τόσο πιο γρήγορα θα συμβεί αυτό που βλέπουμε. Μπορεί να συμβεί σήμερα ή το πολύ μέσα σε 2-3 εβδομάδες.
Οσο η ανάγνωση προχωράει προς τον πάτο απομακρύνεται ο χρόνος που θα εμφανιστούν τα γεγονότα, ενώ κάτω κάτω εμφανίζονται γεγονότα που μπορεί να απέχουν 11 – 12 μήνες.
Τα σύμβολα που εμφανίζονται αριστερά από το χερούλι αφορούν το παρελθόν. Η πλευρά του φλιτζανιού στην οποία βρίσκεται το χερούλι αντιστοιχεί στην προσωπική μας ζωή, ενώ η απέναντι πλευρά αντιστοιχεί στην κοινωνική ζωή και στα απρόοπτα.
Τα σύμβολα και η σημασία τους:
Παρακάτω παρατίθενται αναλυτικά τα σύμβολα και η σημασία τους.
Γράμματα και αριθμοί
Τα γράμματα αφορούν ένα άτομο του οποίου το όνομα ή το επίθετο ξεκινά από το αντίστοιχο γράμμα, ενώ οι αριθμοί, ανάλογα τη θέση τους, μπορεί να σημαίνουν ημέρες, μήνες ή ημερομηνία.
Γεωμετρικά σχήματα
Τρίγωνα: Καλή τύχη ή απρόσμενη εύνοια, δώρα ή χρήματα, ενώ ένα ανάποδο τρίγωνο σημαίνει ότι κάποιος φίλος θα ζητήσει τη βοήθειά σας.
Τετράγωνα: Προστασία, περιορισμοί ή το ξεκίνημα μιας ευτυχισμένης σχέσης.
Κύκλοι: Ερμηνεύονται ως απογοήτευση, τέλος μιας υπόθεσης, ειδήσεις, γύρισμα της τύχης, γάμος ή βελτίωση της κοινωνικής θέσης σας.
Ευθείες γραμμές: Προγράμματα και αποφασιστικότητα. οι κυματιστές δυσκολίες και αβεβαιότητα ή ένα θαλασσινό ταξίδι, οι γραμμές με τελίτσες συμβολίζουν ένα ταξίδι ή χρήματα και οι παύλες ένα νέο
ξεκίνημα.
Τρεις τελείες: Θα κάνετε καινούργιους φίλους ή θα ξεκινήσετε μια περιπέτεια. Αν βρίσκονται πολύ κοντά η μια στην άλλη, θα χρειαστεί να κάνετε υπομονή.
Mικρές κάθετες γραμμές: Ενα ταξίδι θα σας φέρει τύχη.
Σύμβολα
Βέλος: Σύντομα θα πάρετε μια απόφαση! Αν δείχνει προς τα πάνω, το αποτέλεσμα θα είναι θετικό, ενώ αν δείχνει προς τα κάτω, καλύτερα να έχετε κάποιες επιφυλάξεις.
Αετός: Επιτυχία, τα όνειρά σας θα πραγματοποιηθούν, αλλά πρέπει να κάνετε υπομονή μέχρι να συμβεί αυτό.
Καμπάνα: Καλά νέα και χαρές, ίσως και γάμος.
Λάμπα ή γράμματα: Αποκαλύψεις! Τα γράμματα σχετίζονται με αρχικά ατόμων ή τόπων.
Αυτί: Θα ακούσετε κάτι, προσωπικά ή από το τηλέφωνο. Μπορεί να πιστεύετε ό,τι σας λένε χωρίς να το εξετάζετε σε βάθος.
Αλογο: Γρήγορες εξελίξεις! Μια καινούργια συνεργασία ή ένα ταξίδι.
Παιδί: Γρήγορες εξελίξεις ή ειδήσεις, ίσως και η πραγματοποίηση ενός δημιουργικού έργου.
Κουνέλι: Ειδήσεις από ένα φιλικό πρόσωπο οι οποίες μπορεί να συνδέονται με επαγγελματική ή προσωπική δημιουργία.
Φιόγκος: Επιτυχία, τύχη. Ισως παραβρεθείτε σε μια χαρούμενη συνάντηση.
Μέλισσα: Οι προσπάθειές σας θα ευοδωθούν.
Σκύλος: Εχετε πιστούς φίλους.
Ψάρι: Ψυχική ωριμότητα. Μπορείτε να βοηθήσετε τους άλλους με τις γνώσεις σας.
Σπίτι: Καλή τύχη και αρμονία στην οικογένεια.
Φύλλα: Νέα από παλιούς φίλους ή νέες γνωριμίες.
Αμφορέας: Επιτυχία.
Αγγελος: Ισχυρό σύμβολο προστασίας! Η παρουσία του ακυρώνει άλλα τυχόν αρνητικά σύμβολα που έχουν εμφανιστεί.
Αυγό: Αύξηση και επέκταση.
Κλειδί: Κάτι θετικό ανοίγει. Μπορεί να προμηνύει επίσης μετακόμιση ή να σας αποκαλύπτει ότι θα κερδίσετε την καρδιά κάποιου.
Σκάλα: Προαγωγή ή άνοδος.
Βουνό: Πρόοδος έπειτα από προσπάθεια.
Ηλιος που ανατέλλει: Θα εκπληρωθούν αναπάντεχα οι προσδοκίες σας.
Λιοντάρι: Ισχυρή βοήθεια! Διαθέτετε και οι ίδιοι γενναιότητα που θα σας βοηθήσει στις προσπάθειές σας.
Καλάθι: Θα λάβετε κάποιο δώρο.
Μισοφέγγαρο: Προσφορά! Αν βρίσκεται δίπλα σε κάποιο γράμμα, η προσφορά αυτή θα προέρχεται από ένα άτομο του οποίου το όνομα ξεκινά από το συγκεκριμένο γράμμα.
Σταυρός: Δόξα και αναγνώριση.
Ανοιχτή ομπρέλα: Προστασία από κινδύνους κάθε είδους.
Καρδιά: Αγάπη.
Κιθάρα: Νέο ειδύλλιο.
Δαχτυλίδι: Γάμος. Αν όμως είναι σπασμένο, σημαίνει διαζύγιο.
Παγόνι: Εύνοια στα οικονομικά.
Κάστρο: Απροσδόκητα κέρδη.
Κεφαλαίο Π: Μια πύλη ή μεγάλη πόρτα, όπως δικαστήριο, δημόσια υπηρεσία ή πανεπιστήμιο.
Πουλιά: Ταξίδι συνοδευόμενο από καλά νέα.
Αεροπλάνο: Αεροπορικό ταξίδι ή η επιθυμία σας να ταξιδέψετε κάπου μακριά.
Μανιτάρι: Ευχάριστο ταξίδι με αναπάντεχες εξελίξεις.
Αστέρι: Ενα χαρούμενο ταξίδι που θα σας ανοίξει νέες προοπτικές.
Πεταλούδα: Μια ασταθής φιλία ή θα πρέπει να δείξετε αποφασιστικότητα.
Σημαία: Προσέξτε τους φίλους σας, γιατί μεταξύ τους ίσως να υπάρχει κάποιο αναξιόπιστο άτομο.
Κεφαλαίο Υ: Θα συναντήσετε έναν παλιό φίλο που θα σας βοηθήσει.
Χέρι: Θα δώσετε ή θα λάβετε χείρα βοηθείας.
Σύννεφα: Απογοητεύσεις που όμως δεν θα κρατήσουν πολύ.
Φίδια: Συκοφαντίες και εχθροί.
Πίθηκος: Κρυφός εχθρός ή άτομο που προσπαθεί να σας εκμεταλλευτεί.
Γάτα: Απάτες και ψέματα.
Γουρούνι: Ζήλια ή πρέπει να προσέχετε τις επιλογές σας.
Μάτι: Κάποιος σας φθονεί ή σας παρακολουθεί με ενδιαφέρον.
Μπότα: Απότομη αλλαγή στο κοντινό περιβάλλον σας.
Τύμπανο: Σας περιμένουν σκάνδαλα.
Οπλα: Κίνδυνοι και καβγάδες.
Μαχαίρι: Διενέξεις ή πρέπει να προσέχετε τη γλώσσα σας.
Σφυρί: Σκληρή δουλειά, που θα σας βοηθήσει να ξεπεράσετε τις δυσκολίες.

Πρέπει να είσαι γάτα για μη δουλεύεις σαν σκύλος

«Δουλεύω σαν το σκυλί»; Εγώ νόμιζα πως μόνο οι άνθρωποι έχουν αυτό το βίτσιο να δουλεύουν. Τα σκυλιά έχουν δικαίωμα στην τεμπελιά, όπως κι εμείς οι γάτες. Όλο ξάπλες δεν είναι; Λες να δουλεύουν κρυφά οι βλάκες; Έβαλα το γατίσιο μου μυαλό σε κίνηση κι αμέσως σκέφτηκα τον Προκόπη, στην αυλή της διπλανής μονοκατοικίας. Μέρα και νύχτα κάνει περιπολίες μην μπει κανένας κλέφτης. Μάλιστα, αυτός εργάζεται.
Αλλά και η Μπιάνκα, το κανισάκι του 2ου ορόφου, δουλεύει γιατί το παίζει συναγερμός. Όποιος άγνωστος πλησιάσει διαμέρισμα η Μπιάνκα παθαίνει αμόκ. Αλλά και ο φίλος μου ο Ντίνγκο στην Καστοριά ήταν φοβερός φύλακας. Καλή του ώρα. Όποιος ήθελε έμπαινε στο σπίτι, με τον Ντίνγκο να κάνει χαρούλες. Κανείς όμως δεν μπορούσε να βγει, εκτός αν συνοδευόταν από το αφεντικό.
Αλλά και τα αδέσποτα της γειτονιάς μας δουλεύουν. Η Ισιδώρα το πρωί συνοδεύει τα παιδιά στο Δημοτικό και το μεσημέρι μέχρι τα σπίτια τους. Ο Ιβάν κι ο Αυτιάς βοηθάνε τον οδοκαθαριστή μας να σκουπίσει και ο Μπρέιβ στο σύστημα των προσκόπων μαζεύει τα παιδιά με γαβγίσματα να κάνουν κύκλο γύρω από ένα πανί που το λένε σημαία.
Κι έπειτα σκέφτηκα σε πόσα πράγματα χρησιμοποιούν οι άνθρωποι τα σκυλιά και έφριξα. Για τους κυνηγούς είναι απαραίτητο εργαλείο. Αιώνες ολόκληρους οι σκύλοι είναι φύλακες των κοπαδιών και βοηθοί των βοσκών. Στο στρατό και στην αστυνομία τούς χρησιμοποιούν για ασφάλεια, αλλά και για να ανιχνεύουν εκρηκτικά και παράνομες ουσίες. Υπάρχουν τα σκυλιά διάσωσης που εντοπίζουν ανθρώπους, νεκρούς και ζωντανούς, που έχουν καταπλακωθεί από κτήρια, χιονοστιβάδες ή έχουν παγιδευτεί σε ορυχεία. Τα σκυλιά που σέρνουν τα έλκηθρα στο Βορρά. Μπρρρρ, αυτό κι αν είναι σκυλίσια ζωή. Δεν θα την άντεχα με τίποτα.
Τα σκυλιά επίσης οδηγούν τυφλούς και προστατεύουν ανάπηρους. Και είναι και κάτι τρελαμένα που σκάβουν το χώμα στο δάσος και βγάζουν κάτι τρούφες και τις παίρνουν οι άνθρωποι και τις τρώνε. Αηδία. Επομένως τα χαζόσκυλα δουλεύουν και χαλάνε την πιάτσα.
Γι’ αυτό κάτι παράξενα δίποδα, που τα λέγανε Σκαθάρια -άκου όνομα-, τραγουδούσαν «Its been a hard day’s night and Ι ‘ve been working like a dog»… Σκίζουν τα αγγλικά μου, αλλά θα σας αποκαλύψω και κάτι άλλο.
Ξέρω να διαβάζω, αλλά δεν το λέω για να μη με στείλουν σχολείο σαν το μικρό δίποδο, που κάνει καταναγκαστικά έργα.
Ευτυχώς λοιπόν που δεν είμαι σκύλος και μπορώ να κάθομαι εκτός φυσικά αν καλοπληρωθώ!

Το αυτοκίνητο που καθαρίζεται μόνο του!

Αν βαριέστε να πλύνετε το αυτοκίνητο σας και θεωρείτε τα πλυντήρια αυτοκινήτων «πολυτέλειες», τότε το νέο μοντέλο της Nissan έρχεται να... καθαρίσει για σας...

Ο ιαπωνικός κολοσσός παρουσίασε το πρώτο «αυτοκαθαριζόμενο αυτοκίνητο» που θα κάνει το συμβατικό πλύσιμο αυτοκινήτων παρελθόν.
Οι μηχανικοί της στο Ηνωμένο Βασίλειο πειραματίστηκαν με μία «νανο-τεχνολογία χρωμάτων» που απωθεί τη βρομιά προτού λερώσει το αμάξωμα.
Προς το παρόν η πρωτοποριακή μέθοδος βαφής δοκιμάζεται στο Σάντερλαντ της Βρετανίας για τα νέα Nissan Note.
Η τιμή δεν έχει οριστεί ακόμη, αλλά πιθανότατα θα κυμαίνεται στα 450€ επιπλέον, από την τιμή του αυτοκινήτου.

 

Subtitles

• subtitles off

Captions

• captions off

Chapters

Chapters

Loading video...

Replay

Share

• Embed on your site

Powered by

Report an issue

More information about this issue would be really helpful.

Thank you for your feedback!

 

 

Γιατί νιώθουμε νυσταγμένοι όλη μέρα;

Η έντονη και ανεξέλεγκτη υπνηλία κατά την διάρκεια της ημέρας δεν είναι μια φυσιολογική κατάσταση.

Η επικρατέστερη εξήγηση σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι μάλλον πάσχετε από διαταραχές ύπνου, στις οποίες συγκαταλέγονται η υπνηλία, η ναρκοληψία και η υπνική άπνοια.
Η ναρκοληψία είναι μια σπάνια νευρολογική διαταραχή που επηρεάζει τον ύπνο και την εγρήγορση. Τα άτομα με ναρκοληψία νιώθουν συχνά υπνηλία και εμφανίζουν επαναλαμβανόμενα και ανεξέλεγκτα επεισόδια ύπνου κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Συνήθως εμφανίζεται μεταξύ 7-25 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Σε πολλές περιπτώσεις η ναρκοληψία παραμένει αδιάγνωστη. Η αιτιολογία της πάθησης δεν έχει διευκρινιστεί, αλλά φαίνεται ότι είναι πολυπαραγοντική εμπλέκοντας γενετικούς, περιβαλλοντικούς και ορμονολογικούς παράγοντες.

Τα συμπτώματα της ναρκοληψίας περιλαμβάνουν:

Υπερβολική ημερήσια υπνηλία. Η υπερβολική ημερήσια υπνηλία είναι το πρώτο σύμπτωμα που γίνεται κλινικά εμφανές και το βιώνουν σχεδόν όλα τα άτομα με ναρκοληψία. Η υπνηλία είναι έντονη παρεμβαίνοντας στις καθημερινές δραστηριότητες και ανεξάρτητη από το αν έχει προηγηθεί επαρκής ύπνος.
Τα άτομα με αυτή τη διαταραχή αναφέρουν έλλειψη ενέργειας, υπερβολική εξάντληση, καταθλιπτική διάθεση και προβλήματα στη συγκέντρωση και στη μνήμη.
Τα ακούσια επεισόδια ύπνου που συχνά ακολουθούν διαρκούν συνήθως μερικά δευτερόλεπτα έως αρκετά λεπτά και δεν μπορούν να ελεχθούν.
Μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια της συζήτησης, στην εργασία ή ακόμα και κατά την οδήγηση. Τις περισσότερες φορές θα ξυπνήσουν με ανανεωμένη διάθεση διαπιστώνοντας ότι η υπνηλία και η κόπωση υποχωρεί για λίγες ώρες.

Καταπληξία: Αυτό το σύμπτωμα εμφανίζεται όταν το άτομο είναι ξύπνιο και χαρακτηρίζεται από μια ξαφνική απώλεια του μυϊκού τόνου και του ελέγχου των μυών που οδηγεί σε αίσθημα αδυναμίας. Ανάλογα με τους μυς που εμπλέκονται μπορεί να παρατηρηθεί ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων από πτώση των βλεφάρων και δυσαρθρία μέχρι παράλυση του σώματος.

Η καταπληξία διαρκεί από 30 δευτερόλεπτα έως 2 λεπτά και το άτομο έχει τις αισθήσεις του καθ’όλη τη διάρκεια του επεισοδίου. Τα επεισόδια αυτά μπορεί να συμβούν αυθόρμητα, αλλά συχνά πυροδοτούνται από έντονα συναισθήματα όπως το γέλιο, ο φόβος, ο θυμός και το άγχος.

Υπνική παράλυση: Αυτό το σύμπτωμα χαρακτηρίζεται από την προσωρινή αδυναμία του ατόμου να κινηθεί ή να μιλήσει την ώρα που πάει να κοιμηθεί ή να ξυπνήσει.

Συμβαίνει όταν ο εγκέφαλος ξυπνάει εν μέρει, αλλά το σώμα εξακολουθεί να κοιμάται, με αποτέλεσμα το άτομο να καταλαβαίνει τι του συμβαίνει αλλά να μην μπορεί να ενεργήσει. Η υπνική παράλυση διαρκεί δευτερόλεπτα έως λίγα λεπτά και μόλις λήξει το επεισόδιο το άτομο είναι πάλι πλήρως λειτουργικό.

Ψευδαισθήσεις: Οι ψευδαισθήσεις μπορεί να συνοδεύουν την υπνική παράλυση ή να εμφανίζονται όταν κάποιος είναι ξύπνιος ή και κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Συνήθως είναι οπτικές ψευδαισθήσεις, όπως σκιές, φως, μορφές ανθρώπων ή ζώων στο δωμάτιο και λιγότερο συχνά ακουστικές, όπως φωνές και βήματα. Τα επεισόδια αυτά μοιάζουν πραγματικά και έτσι το άτομο που τα βιώνει νιώθει φόβο και τρόμο.

Η πάθηση είναι χρόνια και έχει αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή δημιουργώντας προβλήματα στην επίδοση στο σχολείο, στην εργασία και στις κοινωνικές σχέσεις.

Μπορεί να είναι επικίνδυνη αν τα επεισόδια συμβαίνουν κατά την οδήγηση, τον χειρισμό μηχανημάτων ή σε παρόμοιες δραστηριότητες. Η ναρκοληψία δεν μπορεί να θεραπευτεί πλήρως, αλλά μερικά από τα συμπτώματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με φαρμακευτική αγωγή και αλλαγές του τρόπου ζωής.

Τροφές που θα «καθαρίσουν» τα πνευμόνια σας

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι τα πνευμόνια είναι από τα πιο σημαντικά όργανα του σώματός μας.

Κάθε μέρα εισπνέουμε και εκπνέουμε κατά μέσο όρο 20.000 φορές, φιλτράροντας τον αέρα που είναι απαραίτητος για την επιβίωσή μας.
Είναι ευνόητο, λοιπόν, πως η επιβάρυνση για τα συγκεκριμένα όργανα είναι μεγάλη, λόγω της συσσώρευσης των βλαβερών ουσιών που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα.
Ποιες είναι όμως οι τροφές αυτές που βοηθούν στο να διατηρηθούν οι πνεύμονές μας υγιείς, απομακρύνοντας όλες τις βλαβερές ουσίες;
Σας τις παρουσιάζουμε αναλυτικά!

Σταυρανθή λαχανικά
Είναι γεμάτα αντιοξειδωτικά που συμβάλλουν στην απομάκρυνση των τοξινών. Μπρόκολο, κουνουπίδι και λάχανο είναι από τις πιο δημοφιλείς επιλογές.

Τροφές με καροτενοειδή
Τα καροτενοειδή βρίσκονται στα φρούτα και τα λαχανικά που χαρακτηρίζονται από πορτοκαλί ή κόκκινο χρώμα, περιορίζοντας τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του πνεύμονα.

Τροφές με Ω-3 λιπαρά οξέα
Σύμφωνα με μελέτες, τα τρόφιμα που είναι πλούσια σε λιπαρά οξέα, έχουν εξαιρετικά ευεργετικές επιδράσεις σε περιπτώσεις χρόνιου άσθματος.

Τροφές με φολικό οξύ
Σπανάκι, σπαράγγια, παντζάρια και φακές θα σας προστατέψουν, απομακρύνοντας τις καρκινογόνες ουσίες από τον οργανισμό σας, που συμβάλλουν στην εκδήλωση καρκίνου του πνεύμονα.

Σκόρδο
Τα υψηλά επίπεδα αλισίνης έχουν την ιδιότητα να μειώνουν τη φλεγμονή στους πνεύμονες, να καταπολεμούν τις λοιμώξεις και να εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες.

Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη C
Ακτινίδια, πορτοκάλια, κόκκινες και πράσινες πιπεριές, λεμόνια και γκρέιπφρουτ συμβάλλουν καθοριστικά στην καλή λειτουργία των πνευμόνων, με αποτέλεσμα περισσότερο οξυγόνο να φτάνει σε όλο το σώμα.

Ρόδια
Έχει αποδειχθεί από πολλές επιστημονικές έρευνες ότι λόγω των υψηλών επιπέδων σε αντιοξειδωτικά βοηθούν στην πρόληψη της ανάπτυξης όγκου.