«Η φτώχεια δεν είναι κάτι γραμμένο στ’ άστρα. Η υπανάπτυξη δεν είναι καρπός ενός υποχθόνιου σχεδίου του Θεού. Υπάρχουν χρόνια επαναστατικά, εποχές απολύτρωσης. Οι άρχουσες τάξεις κρατούν τα ηνία εξαγγέλλοντας την κόλαση για όλους.» -Eduardo Galeano
«Το 2020,έφθασε και η μέρα που οι περισσότεροι Αμερικάνοι θεωρούν ξεχωριστή, η Ημέρα των Ευχαριστιών θα ξαναεορτασθεί. Καθώς αφήνω το νου μου να πλανηθεί πέρα από τα ατσάλινα κάγκελα και τους τσιμεντένιους τοίχους, προσπαθώ να φανταστώ τι κάνουν οι άνθρωποι έξω από τις πύλες της φυλακής και τι σκέφτονται. Σκέφτονται ποτέ τους Ιθαγενείς λαούς που διώχθηκαν από τις πατρίδες τους; Καταλαβαίνουν ότι, σε κάθε τους βήμα, προς όποια κατεύθυνση, βαδίζουν πάνω σε κλεμμένη γη;
Μπορούν να φανταστούν, έστω για ένα λεπτό, πως ήταν να βλέπει κανείς όσα υπέφεραν οι γυναίκες, τα παιδιά, τα μωρά, οι ασθενείς και οι γέροντες, όταν τους υποχρέωναν να πάνε όλο και πιο δυτικά, χωρίς τροφή, μέσα στο άγριο κρύο; Αυτοί ήταν ο λαός μου κι αυτή ήταν η Γη μας. Ήταν καιρός που είμασταν ελεύθεροι και μπορούσαμε να κυνηγήσουμε το βούβαλο και να μαζέψουμε τροφή και ιερά φάρμακα. Μπορούσαμε να ψαρεύουμε και απολαμβάναμε το καθαρό νερό! Ο λαός μου ήταν γενναιόδωρος, μοιράστηκε όλα όσα είχε, μοιράστηκε και την γνώση της επιβίωσης στους άγριους χειμώνες ή τα καυτά, υγρά καλοκαίρια. Σεβόμασταν τα δώρα της φύσης και θυμόμασταν να την ευχαριστούμε καθημερινά. Είχαμε τελετές και ειδικούς χορούς, που ήταν μια γιορτή της ζωής.
Με τον ερχομό των ξένων στις ακτές μας, η ζωή που ξέραμε θα άλλαζε δραματικά, καθώς η ατομική ιδιοκτησία ήταν απολύτως ξένη στο λαό μου. Φράχτες; Ούτε που τους είχαμε ακούσει ποτέ τότε. Είμασταν ένας κοινοτικός λαός και φροντίζαμε ο ένας τον άλλο. Οι παππούδες μας δεν ζούσαν απομονωμένοι από μας! Ήταν οι κάτοχοι της σοφίας και οι ιστορικοί μας κι ένας σημαντικός δεσμός στις οικογένειές μας. Τα μωρά μας; Ήταν και είναι το μέλλον μας!
Δείτε αυτά τα υπέροχα παιδιά που διακινδυνεύουν και αγωνίζονται για να κρατήσουν το νερό μας και το περιβάλλον καθαρό και ασφαλές για τις γενιές που δεν έχουν έρθει ακόμη. Είναι πρόθυμα να αντιμετωπίσουν τις γιγάντιες πολυεθνικές εταιρίες, να επιμορφώσουν το κοινό για την καταστροφή που προκαλούν. Χαμογελώ με ελπίδα όταν τα σκέφτομαι. Είναι ατρόμητα και έτοιμα να πουν την αλήθεια, σε όποιον θέλει να την ακούει. Και ακόμη, θυμόμαστε τους αδελφούς και τις αδελφές μας στην Βολιβία, που έχουν εξεγερθεί, υποστηρίζοντας τον πρώτο ιθαγενή πρόεδρο, τον Έβο Μοράλες. Η αφοσίωσή του στον λαό, στην Γη, στον πλούτο και την προστασία της γης, ενάντια στην διαφθορά είναι αξιοσημείωτα. Αναγνωρίζουμε και ταυτιζόμαστε τόσο με αυτόν τον αγώνα.
Έτσι λοιπόν, σήμερα, ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους που θέλουν να είναι ανοικτόμυαλοι, αυτούς που είναι πρόθυμοι να αναλάβουν την ευθύνη να σχεδιάσουν για επτά γενιές μετά, αυτούς που θυμούνται τις θυσίες των προγόνων μας ώστε να συνεχίζουμε να μιλάμε την δική μας γλώσσα, να ευχαριστούμε με τον δικό μας τρόπο μέσα στο δικό μας δέρμα, και να αναγνωρίζουμε πάντα και να σεβόμαστε την ιθαγενή μας καταγωγή.
Εσείς, που είστε ευγνώμονες γιατί έχετε αρκετό φαγητό να ταΐσετε τις οικογένειές σας, δώστε παρακαλώ και στους λιγότερο τυχερούς. Αν είστε στα ζεστά και έχετε ένα άνετο καταφύγιο στο οποίο ζείτε, δώστε παρακαλώ και σε κείνους που κρυώνουν και είναι άστεγοι. Αν δείτε κάποιον δυστυχισμένο που να χρειάζεται έναν καλό λόγο ή και δύο, γίνετε αυτός που θα κάνει το βήμα και θα απλώσει το χέρι. Και, το σημαντικότερο, όταν βλέπετε την αδικία, όπου και αν την βλέπετε, να είστε γενναίοι, να μιλάτε και να την αντιμετωπίζετε.
Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους που με θυμάστε και εμένα και την οικογένειά μου, στις προσευχές σας. Σας ευχαριστώ που συνεχίζεται να με στηρίζετε και να πιστεύετε σε μένα. Δεν υπάρχει λεπτό μέσα στην μέρα που περνά που να μην ελπίζω ότι αυτή η ίδια μέρα θα είναι και η μέρα που θα ελευθερωθώ. Ζω για την μέρα που θα μυρίσω πάλι τον καθαρό αέρα, που θα νοιώσω την αύρα στα μαλλιά μου, θα δω τα σύννεφα να τρέχουν να κρύψουν τον ήλιο και το φεγγάρι να χαράζει με το φως του το δρόμο για το Ιερό Ινιπι. Αυτή όντως θα είναι η μέρα που θα μπορώ να την ονομάσω ημέρα των Ευχαριστιών (Thanksgiving).
Ευχαριστώ όποιον ακούει τις λέξεις μου.
Το Πνεύμα μου είναι εκεί μαζί σας.
Ντόκσα [εις το επανειδείν]
Στο Πνεύμα του Τρελού Αλόγου.
Leonard Peltier ο φυλακισμένος ήρωας των Ινδιάνων
Πολιτικός κρατούμενος μιάς συνεχιζόμενης γενοκτονίας κι αιχμάλωτος ενός αληθινού Ολοκαυτώματος, τα είπε όλα στο μήνυμα του, από την φυλακή. Ο Leonard Peltier είναι Ινδιάνος Σιού Τσιπέγουα με λίγο γαλλικό αίμα, γεννημένος το 1944, ηγετικό στέλεχος του αγώνα για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων ΑΙΜ (American Indian Movement), βρίσκεται στις φυλακές από το 1977, προφυλακισμένος από τις 18 Δεκεμβρίου του 1976, καταδικασμένος ψευδώς, για δύο φόνους ομοσπονδιακών πρακτόρων μετά από μια στημένη δίκη, στην οποία «παραβιάστηκαν σκοπίμως και δόλια, πάνω από 20 συνταγματικές διατάξεις».
Το ΑΙΜ δημιουργήθηκε το 1968 για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των Ινδιάνων. Αυτοοργανώθηκε σε αντιδιαστολή προς το διαβλητό «Γραφείο Ινδιάνικων Υποθέσεων» των γραφειοκρατών της Ουάσιγκτον και το διεφθαρμένο «Συμβούλιο των Φυλών». Στις 11 Μαρτίου 1973 το ΑΙΜ ανακήρυξε ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ. Οι ηγέτες των Oglala Σιου της Νότιας Ντακότα, ακολούθησαν με ανακήρυξη την ανεξαρτησίας της δικής τους φυλής, βασιζόμενοι στην συνθήκη Fort Lamarie του 1868.
Προχώρησαν σε εκλογή προσωρινής κυβέρνησης με έδρα το «Πληγωμένο Γόνατο» (Wounded Knee), τόπο με μεγάλη ιστορική φόρτιση. Στο «Πληγωμένο Γόνατο» στις 29 Δεκεμβρίου του 1890 είχαν σφαγιαστεί εκατοντάδες άοπλοι Σιού από το 7ο Σύνταγμα Ιππικού των ΗΠΑ. Η αντίδραση των Αγγλοσαξόνων της Ουάσιγκτον ήταν αστραπιαία με αποτέλεσμα να εισβάλει ο στρατός στην Νότια Ντακότα και να σκοτώσει 60 άοπλους Ινδιάνους. Την ίδια εποχή μπήκαν στον Ινδιάνικο καταυλισμό Πάιν Ριτζ (Pine Ridge) 150 πράκτορες του FBI πυροβολώντας αδιακρίτως κατά των Ινδιάνων, για να συλλάβουν έναν «κλέφτη παπουτσιών» (sic). Ο στρατός με το FBI για άλλη μια φορά στους καταυλισμούς των Ινδιάνων, θερίζουν παιδιά, γυναίκες κι άντρες στο διάβα τους.
Οσοι από τους Ινδιάνους καταφέρνουν να επιζήσουν συλλαμβάνονται και φυλακίζονται. Οσοι κατάφεραν να γλιτώσουν στιγματίζονται, ενώ οι πράκτορες αναμένουν και πάλι μία καλή αφορμή για να πνίξουν εν τη γενέσει αυτή την προσπάθεια ανεξαρτησίας των γηγενών Ινδιάνων, καθώς τα σπλάχνα των «Μαύρων Λόφων» που είναι η περιοχή των Ινδιάνων Σιου, κρύβουν πολύτιμα κοιτάσματα ουρανίου και χρυσού για τους άπληστους Προτεστάντες.
Η ατμόσφαιρα στον καταυλισμό παραμένει εκρηκτική, ενώ οι Ινδιάνοι του ΑΙΜ συνεχίζουν να καταγγέλλουν την πολιτική της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αλλά και τον τοπικό παράγοντα Ρίτσαρντ Γουίλσον, που είχε τεχνηέντως καταφέρει να εκλεγεί Πρόεδρος των Ογκλάλα, διαθέτοντας ιδιωτικό στρατό που εξοπλιζόταν από το FBI. Από το 1972 έως το 1975 που αρχίζουν οι προσπάθειες εξόρυξης του ουρανίου, περισσότερα από 70 μέλη του ΑΙΜ δολοφονούνται και φυσικά ποτέ κανείς δεν καταδικάζεται.
Μόνιμο αίτημα των Σιου είναι η επιθυμία τους να παραμείνουν στους τόπους των προγόνων τους, στους Μαύρους Λόφους, ενώ ποτέ δεν δέχτηκαν τις αποζημιώσεις που τους προσέφερε η Αγγλοσαξονική κυβέρνηση, προκειμένου να μετατρέψει την γη τους σε ορυχεία. Αξιοσημείωτο είναι ότι, σύμφωνα με μετρήσεις της εποχής, η εκμετάλλευση του υπεδάφους τους θα μπορούσε να αποφέρει κέρδη που πλησίαζαν τα 9 δισ. δολάρια.
Στις 26 Ιουνίου 1975 δύο πράκτορες του FBI, παντελώς άγνωστοι, αλλά και παράνομοι, εισέρχονται στον καταυλισμό του Πάιν Ριτζ, ακολουθώντας ένα ύποπτο κόκκινο φορτηγάκι, ενώ την ίδια στιγμή από τον ασύρματό τους ακούγεται ότι καταδιώκουν τον Τζίμι Ιγκλ, που καταζητείται για κλοπή ενός ζεύγους μεταχειρισμένων καουμπόικων μποτών. Οι ιδιοκτήτες του κόκκινου τροχοφόρου αναγκάζονται να παραμερίσουν, προκειμένου να τους γίνει η απαραίτητη έρευνα. Ξαφνικά ακούγονται πυροβολισμοί. Κανείς δεν γνωρίζει ποιος πυροβόλησε πρώτος, ποιον. Ομως οι δύο πράκτορες και ένας Ινδιάνος, ο Τζόε Κίλστράιτ Σταντζ, είναι νεκροί. Οι μπότες φυσικά και δεν βρέθηκαν ποτέ.
Πίσω από τις δολοφονίες αυτές, κρυβόταν το FBI με αρχηγό τον Χούβερ και τα τσιράκια του οι Γκουνς με αρχηγό τον Ντικ Γουίλσον. Οι Γκούνς ήταν μιγάδες κι όχι καθαρόαιμοι Ινδιάνοι, ήταν τα σαπρόφυτα οι «Φύλακες της Τάξης» μέσα στον καταυλισμό του Πάιν Ρίτζ. Οι καθαρόαιμοι του καταυλισμού και όλοι στο ΑΙΜ τους αποκαλούσαν «Τέρρορ Σκουάντ» δηλ. «περίπολο του τρόμου» κι ο αρχηγός τους είχε την εντολή απ’ τον Χούβερ να επιβάλλει την τάξη με κάθε τρόπο μέσα στον καταυλισμό με σκοπό να σταματήσει κάθε δραστηριότητα του ΑΙΜ.
Τέσσερις Ινδιάνοι καταζητούνται, οι Ντίνο Μπάλτερ, Ρομπ Ρομπιντό, Τζίμι Ιγκλ και ο Λέοναρντ Πελτιέ. Οι Μπάτλερ και Ρομπιντό συλλαμβάνονται, αλλά το δικαστήριο του Σένταρ Ράπιντς της Πολιτείας της Νότιας Ντακότα τους αθωώνει, κρίνοντας τους φόνους «ως μη γενόμενοι εκ προμελέτης και βρισκόμενοι σε νόμιμη άμυνα» αφού οι πράκτορες του FBI παραβίαζαν τα όρια του καταυλισμού, αλλά και την δικαιοδοσία τους ευρισκόμενοι στο Πάιν Ριτζ. Λίγους μήνες μετά αποσύρονται οι κατηγορίες και για τον τρίτο καταζητούμενο Τζίμι Ιγκλ. Αντίθετα ο Πελτιέ εξακολουθεί να καταζητείται, αφού πρώτα έχει φωτογραφηθεί ως ένα από τα στελέχη του κινήματος του ΑΙΜ. Οι φόβοι για στημένη δίκη και μετά από αίτημα των πρεσβυτέρων της φυλής των Σιου, κάνουν τον Πελτιέ να διαφύγει στον Καναδά.
Μετά τον εντοπισμό του οι αμερικάνοι Αγγλοσάξονες ζητούν από τους καναδούς Αγγλοσάξονες την έκδοσή του δήθεν για να δικαστεί. Φυσικά ο Peltier εκδίδεται για να προσαχθεί σε στημένη δίκη από τις καναδικές στις αμερικανικές Αγγλοσαξονικές αρχές στις 18 Δεκεμβρίου του 1976. Η κατασκευή μιας στημένης δίκης -όπως ήδη γνώριζε ο Peltier- αρχίζει με την εκτόπιση του δικαστή Μακ Μάνους και την αντικατάστασή του, με την βολική μεταφορά του Μπένσον, γνώριμο και μη εξαιρετέο, όλων των ενεργών στελεχών του ΑΙΜ από προηγούμενες καταδικαστικές αποφάσεις του εις βάρος Ινδιάνων σε αρκετές πολιτείες της επικράτειας των Αγγλοσαξόνων.
Ο εντεταλμένος και διεφθαρμένος δικαστής Μπένσον είναι ιδιοκτήτης τεράστιας έκτασης Ινδιάνικης γης, προϊόν κλοπής και καταπάτησης, φυσικά ατιμωρητί. Η δίκη μεταφέρθηκε στο Φάργκο και στηρίχτηκε στο ίδιο ακριβώς σαθρό και διάτρητο κατηγορητήριο που είχε στοιχειοθετήσει και προσκομίσει το FBI και στις δίκες των Μπάτλερ και Ραμπιντό, που κατέληξαν σε αθωωτικές αποφάσεις. Επιπλέον κανείς εκ των μαρτύρων δεν μπορούσε να καταθέσει ότι ο Peltier βρισκόταν έστω και σε ακτίνα αρκετών μέτρων από το μέρος όπου διαπράχθηκαν οι φόνοι. Τα αδιάσειστα αθωωτικά στοιχεία λειτούργησαν αντιστρόφως ανάλογα για τον Peltier. Αποτέλεσμα η καταδίκη του δις ισόβια, στις 20 Μαρτίου του 1977.
Από την στιγμή εκείνη πολύ περισσότερα στοιχεία που αφορούν την υπόθεση θα έρθουν στο φως. Κατ’ αρχάς, η απόδειξη ότι οι κάλυκες που παρουσιάστηκαν στη δίκη δεν ταίριαζαν στον τύπο του όπλου που υποτίθεται ότι είχε στην κατοχή του ο Peltier. Οι σημαντικότερες και συντριπτικότερες αποδείξεις της κατασκευασμένης κατηγορίας και τελικά καταδίκης ήρθαν στο φως μετά την ψήφιση του νόμου «Για την Ελευθερία στην Πληροφόρηση» (Freedom of Information Act), που επέτρεψε την πρόσβαση στις πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών και αποκάλυψε ένα πλούσιο υλικό με έγγραφα, 12.000 σελίδων, που ποτέ δεν είχε εμφανιστεί στην δίκη.
Kαι αποδεικνύεται: α) ότι σχεδόν δύο μήνες πριν είχε σχεδιαστεί από το FBI παραστρατιωτική επιχείρηση επιβολής του νόμου… σε Ινδιάνικη γη. β) Οι μάρτυρες, στων οποίων τις καταθέσεις στηρίχτηκε το ένταλμα σύλληψης, είχαν απειληθεί ή δωροδοκηθεί. γ) Οι ένορκοι είχαν εκφοβιστεί και τρομοκρατηθεί από τους παράγοντες της δίκης, λέγοντάς τους ότι οι «ελεύθεροι σκοπευτές» του ΑΙΜ θα βάλουν αυτούς στο στόχαστρο μετά την δίκη αν αθωωθεί ο Peltier. δ) όλα τα στοιχεία που είχαν προσκομιστεί ήταν πλαστά. Εκτοτε Καναδοί υπουργοί Δικαιοσύνης έχουν ζητήσει επανειλημμένα κι επί ματαίω, την ανάκληση της έκδοσης και την απελευθέρωση του Peltier.
Καταδικάστηκε σε δις ισόβια με τεκμήρια που χαρακτηρίστηκαν κατασκευασμένα από την Διεθνή Αμνηστία και με μάρτυρες που αποκάλυψαν πως εξαναγκάστηκαν από το FBI να ψευδομαρτυρήσουν. Η έσχατη γραμμή αμύνης του FBI εναντίον της αναψηλάφησης εστιάζεται, σύμφωνα με αξιωματούχους του, στο ότι «δεν μπορεί η υπηρεσία να περάσει μία τέτοια διαδικασία που θα βλάψει ακόμα περισσότερο το κύρος της».
Ο ίδιος ο Leonard Peltier δίνει με επιστολή την ερμηνεία για την ενοχοποίηση του: «Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση επιθυμεί την ομολογία μου για να δώσει νομική κάλυψη σε μια αποτυχημένη επιχείρηση, η οποία αν διαλευκανθεί, θ’ ανοίξει την πόρτα για μια έρευνα που θα αποκαλύψει τον ρόλο των ΗΠΑ στην εκπαίδευση και τον εξοπλισμό παρακρατικών ομάδων που είχαν σκοπό να καταστείλουν ένα άμεσα δημοκρατικό κίνημα στο Πάιν Ριτζ και να εγκαθιδρύσουν μια δικτατορία ανδρείκελων για τους Ινδιάνους».
Παρόλα τα χαλκευμένα στοιχεία του FBI, το ζήτημα είναι στάσιμο.
Εχουν δήθεν υπερασπιστεί τον Leonard Peltier οι γνωστοί υποκριτές, Νέλσον Μαντέλα, Ντέσμοντ Τούτου, Δαλάι Λάμα, κομαντάντε Μάρκος, Νόαμ Τσόμσκι, Έβο Μοράλες, Ζαπατίστας, ο Καναδός υπουργός Δικαιοσύνης, το Ευρωκοινοβούλιο, η Βελγική και Ιταλική Βουλή, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η Διεθνής Αμνηστία κ.α. αλλά είναι τόσο δόλιοι κι ανάξιοι εμπιστοσύνης όλοι τους, γιατί ο Leonard Peltier είναι ακόμη στην φυλακή και οι Ινδιάνοι εξακολουθητικά βιώνουν μια διαρκή γενοκτονία.
Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στο ντοκιμαντέρ του «Incident at Oglala» (1992) αφηγείται την ιστορία του Leonard Peltier. «Δεν είχε μια δίκαια δίκη» δήλωσε στον Τύπο ο ηθοποιός και σκηνοθέτης όταν τον επισκέφθηκε στην φυλακή.
Ο Μάρλον Μπράντο όταν τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ το 1973, αρνήθηκε να το παραλάβει αυτοπροσώπως κι έστειλε μιαν Απάτσι στην θέση του, διαμαρτυρόμενος για την καταπίεση των Ινδιάνων στις ΗΠΑ: «Για 200 χρόνια, λέμε στον αυτόχθονα αμερικανικό λαό που αγωνίζεται για την γη του, για την ζωή του, για την οικογένειά του και για το δικαίωμά του στην ελευθερία: ‘Πέταξτε τα όπλα, φίλοι μου, και τότε θα ζουμε δίπλα-δίπλα. Μόνο καταθέτοντας τα όπλα σας, φίλοι μου, μπορούμε να μιλήσουμε για ειρήνη και ότι μπορούμε να θέσουμε τις βάσεις για μια συμφωνία που θα σας ωφελήσει’. Αλλά όταν κατέθεσαν τα όπλα τους, δολοφονήθηκαν. Εμείς τους είπαμε ψέματα. Εμείς κλέψαμε την γη τους. Υπογράφουμε δόλιες συμφωνίες που ονομάζονται ‘συνθήκες’ αλλά ποτέ δεν τηρήθηκαν. Έχουμε μετατρέψει σε επαίτες τους αρχαιότερους κατοίκους της αμερικανικής ηπείρου. Και με τον πιο διεστραμμένο τρόπο προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε την Ιστορία. Κάναμε λάθος. Δεν ήταν δικαίωμά μας και δεν έχουμε ενεργήσει δίκαια».
Η απολύτως διεφθαρμένη «Διεθνής Αμνηστία» στις 23 Ιουνίου του 1995 δήθεν κατήγγειλε προς τον Τύπο την «διάτρητη νομική διαδικασία που οδήγησε στην καταδίκη του Λέοναρντ Πελτιέ» και ζήτησε την επανάληψη της δίκης. Από τους προέδρους Κλίντον, Μπους και Ομπάμα, ο πρώτος και ο τρίτος εξέτασαν το ενδεχόμενο αναψηλάφησης για λόγους μάρκετινγκ και δημόσιας εικόνας, αλλά προσέκρουσαν σε απειλές διαδηλώσεων ανδρών του FBI, για το δεύτερο και για τον σημερινό προεδρικό ανδρείκελο-απολειφάδι ούτε λόγος να γίνεται. Αυτοί οι άνδρες του FBI που γνωρίζουν ότι βασανίζουν και κρατούν φυλακισμένο έναν αθώο άνθρωπο, πως κοιμούνται τα βράδια; Ρητορική η ερώτηση οι Αγγλοσάξονες δεν έχουν συνείδηση κι άρα δεν έχουν τύψεις.
Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο τον Νοέμβριο του 2008, μιλώντας για την νίκη του Ομπάμα λέει: «Ο Λευκός Οίκος θα είναι σύντομα ο οίκος του Ομπάμα, αλλά ο Λευκός Οίκος χτίστηκε από μαύρους σκλάβους και θα μου άρεσε κι ελπίζω να μην το ξεχάσει ποτέ» φυσικά και το ξέχασε. Τον Μάιο του 2009, σε μία συνέντευξη δήλωσε: «Όχι μόνο οι ΗΠΑ, αλλά και μερικές ευρωπαϊκές χώρες έχουν σπείρει δικτατορίες σε όλο τον κόσμο και νιώθουν ότι θα μπορούσαν να διδάξουν τι σημαίνει δημοκρατία;»
Στις 28 Ιουλίου του 2013 ο συνήγορός του υπέβαλε αίτηση αποφυλάκισης υπό όρους η οποία απορρίφθηκε τον Αύγουστο του 2013. Στις 12 Σεπτεμβρίου η επιτροπή υπεράσπισης του Leonard Peltier υπέβαλε αίτημα απονομής χάριτος στον Ομπάμα, δεδομένου πως δεν έχει δικαίωμα να κάνει νέα αίτηση αναψηλάφησης πριν από τον Ιούλιο του 2024. Βεβαίως η «Δύση» διαρρηγνύει τα ιμάτια της εάν πρόκειται για τις «Pussy Riot» και τα «καρναβάλια υπερηφάνειας» ενώ ξεχνάει επιλεκτικά πως ο …επικατάρατος Πούτιν αποφυλάκισε τον φοροφυγάδα Χοντορκόφσκι και άλλους ολιγάρχες. Για τον Leonard Peltier ο αμερικάνικος βοθρότοπος δεν έχει περίσσευμα ανθρωπισμού.
Ο Leonard Peltier έχει προταθεί 6 φορές για το βραβείο Νόμπελ και ο ίδιος χαρακτηρίζει τον εαυτό του πολιτικό κρατούμενο. Και όμως ο Ινδιάνος Leonard Peltier θ’ αποφυλακιστεί το 2040 όταν πλέον θα είναι 96 ετών ή το πιθανότερο και κατά προτίμηση… νεκρός.
Σε έναν κόσμο όπου, από την Ουκρανία μέχρι την Παλαιστίνη, άμαχοι σφαγιάζονται, η απελευθέρωση ενός γηραιού και άρρωστου Ινδιάνου δεν είναι προτεραιότητα για την «χώρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Ναι, αν δεν σχετιζόταν με μια συνεχιζόμενη γενοκτονία: Οι αυτόχθονες Αμερικανοί είναι οι Ινδιάνοι (κι όχι τα μιάσματα) έχουν ανεργία 65%, αλκοολισμό 35%, θνησιμότητα λόγω φυματίωσης και άλλων μολυσματικών ασθενειών 300% υψηλότερη από τον μέσο όρο των ΗΠΑ ενώ έχουν χρόνο φυλάκισης 700% υψηλότερο από τις άλλες εθνοτικές ομάδες.
Thanksgiving: Γιορτάζοντας την γενοκτονία των Ινδιάνων.
Μέχρι και το 2017, ο «προοδευτικός» Καναδάς, στην επαρχία του Σασκατούν, υποχρέωνε τις Ιθαγενείς γυναίκες σε στείρωση. Η καταγγελία, που έγινε μόλις πέρισυ, αφού συγκέντρωσε στοιχεία η πρώτη στην χώρα δικηγορική εταιρία που έφτιαξαν Ινδιάνοι δικηγόροι, αναφέρει ότι «την ώρα που τις έπιαναν οι πόνοι εύρισκαν την ευκαιρία να τις πιέσουν, υποχρεώσουν να υπογράψουν δίνοντας τη συγκατάθεσή τους». Αν δεν υπέγραφαν, τότε κρατούνταν και δεν τους επιτρεπόταν να δουν τα νεογέννητα παιδιά τους, μέχρι να υπογράψουν ή και να πραγματοποιηθεί ο καυτηριασμός, ανέφερε η δικηγόρος Αλίσα Λόμπαρντ. Ανάμεσα σε όσα τους έλεγαν, είναι και πως η επέμβαση είναι αναστρέψιμη. Οι αρχές του Σασκατούν και του Καναδά ζήτησαν συγγνώμη, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο να υπάρχουν πολλά ακόμη θύματα της εγκληματικής αυτής τακτικής.
Την σχετική μήνυση, το Νοέμβριο του 2018, κατέθεσαν αρχικά εξήντα Ιθαγενείς γυναίκες κι αφορά εκβιαστικές στειρώσεις που έγιναν τα τελευταία 25 χρόνια. Θα ήταν περισσότερες, αλλά «η επίμονη κατάθλιψη και τα άγχη» που ακολούθησαν την υποχρεωτική στείρωση έχουν πάρει και ζωές. Κάτι όχι ασυνήθιστο στις Ινδιάνικες κοινότητες, όπου οι αυτοκτονίες, τα ναρκωτικά και το αλκοόλ είναι «κάτι αναμενόμενο και φυσιολογικό».
«Αόρατες, αδύναμες, τρομαγμένες» δήλωναν οι γυναίκες θύματα, στην Ινδιάνα καθηγήτρια Ιατρικής και σήμερα βουλευτή, Υβόν Μπογιέρ, που έφερε πρώτη το θέμα στο φως, το 2017. «Και δεν συνέβη μόνο στο Σασκατούν, συνέβη στην Ρετζίνα, στο Ουίνιπεγκ κι όπου υπάρχει μεγάλος πληθυσμός αυτοχθόνων γυναικών».
Είναι το πιο πρόσφατο κεφάλαιο σε μια Γενοκτονία-Ολοκαύτωμα που κρατά πάνω από 500 χρόνια. Μια γενοκτονία που, ήταν τόσο μαζική ώστε, λένε πως, έριξε την μέση θερμοκρασία της γης. Οι Ινδιάνοι της Αμερικής, Βόρειας, Νότιας, Κεντρικής, σφαγιάζονται, κυνηγούνται, σκλαβώνονται, βασανίζονται μέχρι σήμερα, στο όνομα της κυριαρχίας των Αγγλοσαξόνων Προτεσταντών. Η εικόνα που κατέγραψε, μιλώντας για την Βολιβία, ο Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα, δεν έχει αλλάξει καθόλου, επί έξι αιώνες. Το χρώμα του δέρματος, η διαφορετική μεταφυσική – θρησκευτική προσέγγιση και πνευματικότητα, η ιδιοπροσωπεία των Ινδιάνικων φυλών μισούνται από τον Αγγλοσάξονα, που κάνει το χρώμα του δέρματός του σημαία. Οι ιθαγενείς ονομάζονται «απολίτιστοι» ώστε ο άπληστος, ληστρικός Αγγλοσάξονας να μπορεί να δολοφονεί, κλέψει κι αρπάξει με ήσυχη της «πολιτισμένη» συνείδησή του. Όπως κάνει από το 1204 ως σήμερα.
Την άδεια της ληστρικής και φονικής πολιτικής ο Προτεστάντης Αγγλοσάξονας εισβολέας – αποικιοκράτης την έχει από τον ίδιο τον Ινδιάνο, μας λέει στο Thanksgiving. Οι Ινδιάνοι όχι μόνο ταΐζουν και σώζουν τους πουριτανούς εισβολείς, που φτάνουν άθλιοι και πεινασμένοι, αλλά τους καλούν να μείνουν. Τους διδάσκουν να καλλιεργούν το καλαμπόκι, να ψαρεύουν με τον Ινδιάνικο τρόπο, να κυνηγούν μαζί τους, τους προσφέρουν την Γη τους και οι Πουριτανοί Προτεστάντες Αγγλοσάξονες την παίρνουν, αλλά με τον μόνο τρόπο που ξέρουν, με όρους ιδιοκτησίας. Εκεί, το έγκλημα αρχίζει. Εκεί η ανήθικη δικαιολογία που κρύβεται πίσω από το Thanksgiving βγάζει ρίζες. Οι Ινδιάνοι δεν ξαναεμφανίζονται, μετά από ‘κείνη την πρώτη γιορτή που οι Αγγλοσάξονες τρώνε το καλαμπόκι που έχουν καλλιεργήσει, τις γαλοπούλες που έχουν κυνηγήσει, τα ψάρια που έχουν μάθει και πιάνουν –οι Ινδιάνοι παρέδωσαν την γη τους …και τέλος του παραμυθιού.
Παράλληλα, ο Προτεσταντισμός βάζει βαθιά τις ρίζες του, ο Αγγλοσαξονισμός είναι οι γεννήτορες της Αμερικής, οι Αγγλοσάξονες Προτεστάντες (White Agglosaxon Protestants, WASP). Χοντρικά, Αγγλοσάξονας σημαίνει ένας συνδυασμός απουσίας καλοσύνης, άσχημης κουζίνας, ακραίου κι άνομου καπιταλισμού και σεξουαλικής υποκρισίας δηλ. πουριτανισμός. Οι «αγορές» (η Wall Street, το City of London και η εφημερίδα Financial Times οργανώνουν την οικονομία του πλανήτη) είναι μια ακόμη εφεύρεση των Αγγλοσαξόνων, που θεωρούνται σχιζοφρενείς με μοναδικό συντονισμένο σκοπό τους, την προσπάθεια να διαλύσουν το ευρώ και την Ευρώπη. Ο Patrick Artus, ένας οικονομολόγος της γαλλικής τράπεζας Natixis, που έχασε και $450 εκατομμύρια από την πυραμίδα του Bernie Madoff, ισχυρίζεται πως οι Αγγλοσάξονες ήθελαν απεγνωσμένα να χάσει την αξιοπιστία του το ευρώ, διότι δεν ανέχονταν να ανταγωνίζεται το δολάριο, και δεν μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματά τους. Άρα, μπήκε σε εφαρμογή ένα σχέδιο, με συμμετέχοντες την Wall Street και την Ουάσιγκτον, ώστε να διαλυθεί το ευρώ.
Οι «αγορές» είναι Αγγλοσαξονικό φρούτο.
Αυτοί διεθνοποίησαν κι επέβαλαν σε όλες τις ελίτ της γης τον υποκριτικό χριστιανικό πουριτανισμό και την θεοποίηση των χρημάτων και της εργασίας. Αυτοί επέβαλαν σε όλη την γη τον Προτεσταντισμό που λέει ότι αν είσαι λευκός, όμορφος, υγιής και πλούσιος, αυτό είναι απόδειξη ότι σε ευλογεί ο Θεός. Αυτοί επέβαλαν τον κοινωνικό δαρβινισμό, τον νόμο του ισχυρότερου τα σαπρόφυτα, τον νόμο της ζούγκλας. Αυτοί επέβαλαν τον σαδομαζοχισμό της χωρίς συνοχής πολυπολιτισμικής κοινωνίας, που αποτελείται από εγωπαθείς μονάδες κι όχι από ανθρώπους, μιας σάπιας κοινωνίας που συγχαίρει τον εαυτό της για τα πλούτη της, ενώ κλείνει τα μάτια στα εξαθλιωμένα μέλη της που πάντα βρίσκονται γύρω στο 30%. Η αιτιολόγηση είναι απλή, βλέπε περί Αγγλοσαξόνων. Είναι τόση η αγριότητα κι ο βαρβαρισμός των Αγγλοσαξόνων WASP όπου στις χώρες που εισέβαλαν επιδόθηκαν στην πιο αποτελεσματική γενοκτονία από καταβολής γνωστού κόσμου, Αμερικάνοι, καναδοί, Αυστραλοί, ξεπάστρεψαν κάθε ίχνος από τους ντόπιους Ινδιάνους κι Αβορίγινες, ενώ οι Γαλλοκαναδοί μετά βίας γλίτωσαν την γενοκτονία.
Η Βικτωριανή πουριτανική ηθική του φαίνεσθαι με την σαδομαζοχιστική πρακτική του γίγνεσθαι πίσω από κλειστές πόρτες, το δολάριο-εικόνισμα με τον Προτεστάντη Θεό να επιφορτίζεται τον ρόλο του θησαυροφύλακα και ο όρος Ιθαγενείς συνώνυμο τού καθυστερημένοι κι απολίτιστοι και ο κάθε άξεστος κακούργος που έφτανε από τα «british islands» λογιζόταν εξ ορισμού ανώτερος πολιτισμικά και ας ήταν επαγγελματίας κρετίνος. Ας μην υποτιμάμε βέβαια και το «εκπολιτιστικό έργο» των λοιπών ευρωπαίων, Ισπανών, Πορτογάλων, ολλανδών, Βέλγων. Κορυφαία διαστροφή των Αγγλοσαξόνων η αντικατάσταση της ΛΟΓΙΚΗΣ ρήσης των Ελλήνων και των συνειδητών Ευρωπαίων «χρόνου φείδου» που καλεί στην χρήση κι αξιοποίηση των όποιων δυνατοτήτων του ανθρώπου, με το χυδαίο και βαρβαρικό Αγγλοσαξωνικό «time is money» (ο χρόνος είναι χρήμα) ως εάν μόνο για το χρήμα αξίζει ν’ απασχολεί τον χρόνο του ο άνθρωπος.
Τι είναι λοιπόν, οι Αυστραλοί και οι Καναδοί, παρά μόνον Αγγλοσάξονες Προτεστάντες που προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους και να επιβάλλουν στους υπόλοιπους, ότι είναι Αμερικάνοι; Τι είναι οι σύγχρονοι πουριτανοί Αμερικάνοι, καναδοί, Αυστραλοί παρά μόνον αντικοινωνικά εγκληματικά στοιχεία απ’ όλο τον κόσμο που ίδρυσαν μια χώρα, αφού εξολόθρευσαν τους κατοίκους της, βασισμένοι στις αρχές του «Μην μπαίνεις στο χωράφι μου και μην μου βάζεις φόρους γιατί θα σε πυροβολήσω». Εδώ βρίσκονται οι ρίζες του περιβόητου άσματος της Κου Κλουξ Κλαν.
«Όταν το βαμβάκι θα φυτρώσει στην συκιά.
Και τα φύτρα στο τριαντάφυλλο θα κρέμονται.
Όταν οι ξένοι θα κυβερνούν τις ΗΠΑ.
Κι οι Εβραίοι θα αποκτήσουν ίσια μύτη.
Όταν όλοι υμνούν τον Πάπα στην γη του Θείου Σαμ.
Κι ένας Έλληνας εκλεγεί πρόεδρος.
Τότε η Κου Κλουξ Κλαν θα έχει ξεφτιλιστεί»
«When cotton grows on the fig tree
And alfalfa hangs on the rose
When the aliens run the United States
And the Jews grow a straight nose
When the Pope is praised by every one
In the land of Uncle Sam
And a Greek is elected President
Then–the Ku Klux won’t be worth a damn»
Οι μετανάστες και οι Έλληνες καταγράφονται ως στόχοι, έχουν, άλλωστε, τελειώσει με τους Ινδιάνους οι WASP κι όταν χρειάζονται φτηνά εργατικά χέρια και τα βρίσκουν δημιουργώντας νέες μορφές δουλείας.
Η επιλογή των Προτεσταντών Αγγλοσαξόνων ως «γεννητόρων» της Αμερικής είναι θρησκευτική κι όχι πολιτική ή ιστορική. Η σύγχρονη γιορτή της Bόρειας Αμερικής, το Thanksgiving, (Ημέρα την Ευχαριστιών), είναι η πιο βδελυρή, σιχαμερή κι αηδιαστική γιορτή στον πλανήτη. Θέτει τις ρίζες της στο 1619, στην Βιργινία των ΗΠΑ, όταν 38 Αγγλοσάξονες πουριτανοί εισβολείς γιόρτασαν τον πρώτο χρόνο από την άφιξή τους στην Αμερική, στην οποία γιορτή προσκάλεσαν και τους Ινδιάνους Ουαμπανόαγκ, γιατί χάρη στους Ιθαγενείς, τις προσφορές και την φιλοξενία τους κατάφεραν να επιβιώσουν.
Με την σύγχρονη της μορφή γιορτάζεται από τον αμερικάνικο εμφύλιο και μετά. Μέχρι τον αμερικάνικο εμφύλιο ήταν μια γιορτή δεμένη με πουριτανικές παραδόσεις. Το 1863 ο Αβραάμ Λίνκολν όρισε την Ημέρα των Ευχαριστιών ως εθνική αργία, στοχεύοντας στην δημιουργία ενός θεσμού που θα βοηθούσε στην ενότητα του νέου έθνους των Αγγλοσαξόνων. Αυτό επιθυμούν να θυμούνται, όχι την γενοκτονία των Ινδιάνων ούτε την σκλαβιά των Αφρικανών.
Η ιστορία των κατώτερων λαών, των απολίτιστων και των αγρίων και η γενοκτονία που ακολουθεί, το αληθινό Ολοκαύτωμα, δεν ενδιαφέρει κανέναν, μέχρι να αναλάβει ο Eduardo Galeano Ουρουγουανός δημοσιογράφος, λογοτέχνης και συγγραφέας, εξόριστος και πολυτεχνίτης, γελοιογράφος, δημοσιογράφος, αρθρογράφος, ιστορικός, γνωστός και αγαπητός στην χώρα μας και στον κόσμο ολόκληρο για τα κείμενά του που πασχίζουν να διατηρήσουν ζωντανή την μνήμη, να διασφαλίσουν την συνέχεια μέσα από τους αγώνες για την ελευθερία και την δικαιοσύνη.
Τα πιο γνωστά έργα του είναι τα Μνήμες φωτιάς (1986) και Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής (1971), που έχουν μεταφραστεί σε 20 γλώσσες. Η εργασία του υπερβαίνει τις ορθόδοξες τεχνοτροπίες, συνδυάζοντας το ντοκιμαντέρ, το μυθιστόρημα, την δημοσιογραφία, την πολιτική ανάλυση και την ιστορία. Ο Γκαλεάνο αρνείτο ότι ήταν ιστορικός: «είμαι ένας συγγραφέας που θα ήθελε να συνεισφέρει στην διάσωση της απηχθείσας μνήμης όλης της Αμερικής, αλλά πάνω από όλα της Λατινικής Αμερικής, πατρίδα περιφρονημένη κι αγαπητή».
Οι Ινδιάνοι δολοφονούνται, οι Ινδιάνοι δεν χωρούν, για να χτιστεί ο κόσμος του Νέου Αμερικανού, με «ελευθερία, δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες για όλους», του προτεστάντη πουριτανού που ζητάει τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους για να χτίσει την αυτοκρατορία του, αφού πρώτα καθαρίσει όσους δεν θέλει. Έτσι οι εναπομείναντες γηγενείς Ινδιάνοι, αυτοκτονούν, γίνονται αλκοολικοί, καταφεύγουν στα ναρκωτικά, έχουν μέσο όρο ζωής κάτω των 35 ετών, μέσα στις «αναπτυγμένες» ΗΠΑ, ως δούλοι και υποτελείς στην ίδια τους την γη, αποστερημένοι από γλώσσα, παράδοση, ταυτότητα.
Οι λίγοι, γηγενείς Ινδιάνοι, περιορισμένοι σε καταυλισμούς, στρατόπεδα συγκέντρωσης, με δώρο ένα καζίνο για τους «τυχερούς», με τα παιδιά τους, υποχρεωμένα να πηγαίνουν στο σχολειό της ζηλευτής Προτεσταντικής εξουσίας καλούνται να παίξουν, με ψεύτικα φτερά στο κεφάλι στην παιδική εορτή του Thanksgiving, τους Ινδιάνους που προσφέρουν τα πάντα στον Αγγλοσάξωνα Προτεστάντη. Η σχιζοφρενής ταπείνωση κι περιφρόνηση του ανθρώπου σε όλη του την σαπίλα.
Αλήθεια μήπως γνωρίζεις ΓΙΑΤΙ ΚΥΝΗΓΟΥΝ ΤΟΣΟ ΛΥΣΣΑΛΕΑ ΤΟΥΣ ΙΝΔΙΑΝΟΥΣ σε όλες τις περιοχές τους, αλλά όχι τους Αφρικάνους π.χ. που ενώ δέχονται κακοποίηση και περιθωριοποίηση από τους Αγγλοσάξονες δεν τελούν υπό γενοκτονία όπως οι Ινδιάνοι; Είναι πολυ σημαντικό να μάθεις γιατί γίνεται αυτό …και σκονάκι …ο λόγος είναι βαθιά μεταφυσικός.
Χαιρετίζω την οικογένεια, τους φίλους και τους υποστηρικτές μου
Είμαι συγκλονισμένος, γιατί σήμερα (6-02-2020) μπαίνω στο 45ο έτος φυλάκισης. Τα τελευταία χρόνια είχα τόσες ελπίδες να μπορέσω να βγω και να γυρίσω με την οικογένειά μου στην Βόρεια Ντακότα κι όμως, είμαι εδώ, το 2020 εξακολουθώ στα 75 μου χρόνια να αγωνίζομαι για την ελευθερία μου. Δεν θέλω να φανώ αχάριστος σε όλους τους ανθρώπους που με υποστήριξαν όλα αυτά τα χρόνια. Τους αγαπώ, τους σέβομαι και τους ευχαριστώ για όλη την αγάπη που μου έχουν δείξει. Αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαι κουρασμένος, οι αρρώστιες μου μου προκαλούν πόνο, με μικρά διαστήματα ανακούφισης, που πολλές φορές διαρκούν μέρες ολόκληρες. Πρέπει να υποβληθώ σε μία εγχείριση στην καρδιά και έχω και άλλα προβλήματα υγείας που πρέπει να αντιμετωπιστούν, ανεύρυσμα αορτής που μπορεί να σπάσει ανά πάσα στιγμή, προστάτη και αρθρίτιδα στο ισχίο και τα γόνατα.
Δεν νομίζω ότι έχω άλλα δέκα χρόνια και αυτά που μου μένουν θέλω να τα περάσω με την οικογένειά μου. Τίποτα δεν θα μου έδινε μεγαλύτερη ευτυχία, από το να μπορέσω να αγκαλιάσω τα παιδιά μου, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μου. Δεν ήρθα στην φυλακή για να γίνω πολιτικός κρατούμενος. Εντάχθηκα στην αντίσταση της φυλής μου από την ηλικία των εννέα ετών. Η αδερφή μου, ο ξάδερφος μου και εγώ, απαχθήκαμε και μας έκλεισαν σε ίδρυμα. Αυτό είχε έναν φοβερό αντίκτυπο στην ξαδέρφη μου Παολίν και σε μένα. Αυτό το ίδιο συναίσθημα με βασανίζει όταν σκέφτομαι αυτά τα 45 χρόνια της παράνομης κράτησης.
Ήμουν πολεμιστής από την ηλικία των εννέα ετών. Στα 75 μου, ακόμα αισθάνομαι πολεμιστής. Βρίσκομαι εδώ πολύ καιρό. Χρειάζομαι την βοήθειά σας. Χρειάζομαι σήμερα την υποστήριξή σας. Μια μέρα φυλακής ακόμα, για μένα είναι μια ολόκληρη ζωή αυτών που βρίσκονται έξω από δω, γιατί είμαι απομονωμένος από τον κόσμο. Συνεχίζω να νιώθω δυνατός μόνο χάρη στην υποστήριξή σας, μέσω προσευχών ακτιβισμού και δωρεών που κρατούν νομικά ζωντανή την ελπίδα μου.
Στο πνεύμα του Τρελού Αλόγου
Ντόκσα [εις το επανειδείν]
Leonard Peltier /2020
ΕΚ. οἲ ᾽γὼ μελέα, τί ποτ᾽ ἀπύσω; [στρ.]
