Μουσικοθεραπεία: πότε η μουσική είναι ευεργετική σε ασθενείς

Γνωρίζετε τι είναι η μουσικοθεραπεία; Πότε μπορεί να εφαρμοστεί, σε ποιους ασθενείς, και τι αποτελέσματα έχει; Τι σχέση έχει με την ψυχοθεραπεία; Πως η μουσική επιδρά στην ψυχή ενός ανθρώπου με προβλήματα;

Η Σύγχρονη Μουσικοθεραπεία αποτελείται από πολλά μοντέλα και μεθόδους, όπου η μουσική χρησιμοποιείται στη θεραπευτική διαδικασία. Οι αρχές της μουσικοθεραπείας είναι μάλλον κοντά σε εκείνες της ψυχοθεραπείας. Ωστόσο, η μουσικοθεραπεία, δίνει έμφαση στις μουσικές εμπειρίες ως εργαλείο της αυτοέκφρασης και επικοινωνίας. Διάφορες ψυχολογικές θεωρίες επηρεάζουν την εργασία και θεραπευτική προσέγγιση στους κλινικούς μουσικοθεραπευτές, με την ψυχοδυναμική προσέγγιση ίσως την πιο κοινή.

Μια άλλη παραδοσιακή εφαρμογή του θεραπευτικού αυτού εργαλείου είναι η μουσικοθεραπεία για τις αναπτυξιακές και τις νευρολογικές διαταραχές. Το φάσμα αυτών των διαταραχών είναι μεγάλο και ως εκ τούτου υπάρχουν διάφορες μέθοδοι μουσικοθεραπείας και επίσης διάφορα μοντέλα εφαρμογών. Η Ψυχιατρική μουσικοθεραπεία συχνά βασίζεται στην ελεύθερη και αυθόρμητη έκφραση ελεύθερων συνειρμών ενώ η μουσικοθεραπεία για τις αναπτυξιακές και τις νευρολογικές διαταραχές είναι συνήθως πιο δομημένη και σαφώς πιο προσανατολισμένη μέθοδος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συμπεριφοριστική θεωρία ή και οι θεωρίες μάθησης, συχνά λειτουργούν ως πλαίσιο σε αυτές.

Τι είναι αυτό που κάνει τη μουσική ένα θεραπευτικό εργαλείο;

Μαζί με την ταχεία ανάπτυξη των τεχνικών απεικόνισης του εγκεφάλου, οι ερευνητές ήταν σε θέση να ρίξουν φως στις ειδικές ιδιότητες της μουσικής ως ερέθισμα που ενεργοποιεί τον εγκέφαλο κατά τρόπο διαφορετικό. Η μουσική είναι γνωστό ότι είναι σε στενή σχέση με τα συναισθήματα, καθώς τα ανακαλεί. Επιπλέον, οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει ότι οι ακροατές μουσικής χρησιμοποιούν συνήθως τη μουσική για τη ρύθμιση του συναισθήματος. Επειδή η πλειοψηφία των ψυχιατρικών διαταραχών είναι συναισθηματικές, δεν προκαλεί έκπληξη ότι η μουσική έχει βρεθεί να είναι ένα ισχυρό θεραπευτικό μέσο.

Τα συναισθήματα, οι εικόνες, οι συνειρμοί και οι αναμνήσεις που προκαλούνται από τη μουσική προσφέρουν μια πολύτιμη δίοδο προς τις ψυχικές διεργασίες του ατόμου, φθάνοντας έτσι τις εμπειρίες που το άτομο είναι δύσκολο να εκφράσει λεκτικά. Από την άλλη πλευρά, οι εμπειρίες με συναισθηματικές φορτίσεις, και η αλληλεπίδραση γίνονται εφικτές με την μουσικοθεραπεία, ακόμη και όταν η λεκτική έκφραση δεν είναι δυνατή. Αυτό μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή με τα παιδιά (ακόμη και τα νήπια), σε ασθενείς με σοβαρές αναπτυξιακές διαταραχές, σε άτομα με άνοια, ή σε ασθενείς που υποφέρουν από σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές, όπως η οξεία ψύχωση. Ασκήσεις συντονισμού και ενεργοποίησης των κινητικών νευρώνων είναι συχνά στο επίκεντρο της μουσικοθεραπείας σε ασθενείς με κινητικές αναπηρίες. Η μουσικοθεραπεία με παιδιά και εφήβους σε συνδυασμό με σωματική δραστηριότητα και δράση, διαδραματίζει συχνά ένα σημαντικό θεραπευτικό ρόλο ακόμα και αν η κύρια έμφαση και στόχος της θεραπείας είναι τα ψυχικά προβλήματα.

Σε μελέτες πάνω στην εφαρμογή της μουσικοθεραπείας σε εγκεφαλικό επεισόδιο προτιμήθηκε μουσική γνωστή και οικεία στους ασθενείς. Οι ερευνητές έπρεπε να πάρουν συνέντευξη από τους ασθενείς, τους συγγενείς τους, και ούτω καθεξής, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η μουσική που χρησιμοποιείται στην θεραπεία, πραγματικά είχε μια συγκεκριμένη σημασία για τον ασθενή. Το ίδιο μουσικό κομμάτι μπορεί να σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα για πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους, και ως εκ τούτου, ό, τι μουσική χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς, πρέπει να εκφράζει μια συγκεκριμένη σχέση μεταξύ του υποκειμένου και της μουσικής που ακούει.

Για μερικούς ασθενείς ο Μότσαρτ ίσως είναι η σωστή επιλογή, μερικοί προτιμούν τους Beatles, και ούτω καθεξής. Οι μουσικοθεραπευτές συνήθως ενδιαφέρονται για τις εμπειρίες (εικόνες, μνήμες, κλπ), που βιώνει ή ανακαλεί ο ασθενής με τη μουσική. Ο στόχος είναι να βρεθεί η όσο το δυνατόν πιο συγκινητική, προσωπική και σημαντική μουσική από την πλευρά του ασθενούς. Οι γιατροί γνωρίζουν ότι ένα μουσικό κομμάτι από την παιδική ηλικία ενός ατόμου μπορεί να προκαλέσει απίστευτα ισχυρές μνήμες και συναισθήματα:

«Αυτή είναι η μουσική που άκουγα όταν ήμουν πολύ λυπημένος και ήμουν μόνος στη μοναξιά και την οργή ​​μου ... Θυμάμαι καθαρά την ατμόσφαιρα, τότε και κάθε φορά που ακούω αυτό το τραγούδι και πάλι αισθάνομαι με τον ίδιο τρόπο ....». Σε αυτό το παράδειγμα, η μουσική βοηθά τον ασθενή να ανακαλέσει τις συναισθηματικές του αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία, οι οποίες ήταν τραυματικές και αυτές είναι τώρα είναι υπό έρευνα στη θεραπεία. Όπως μπορείτε να δείτε, δεν είναι μόνο η μουσική, αλλά σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και η σχέση μεταξύ του ασθενούς και του θεραπευτή, γεγονός που ολοκληρώνει το έργο της θεραπείας.

Η Μουσική μπορεί να είναι θεραπευτική ως τέτοια από μόνη της, αλλά και οι θεραπευτές μουσικής έχουν συγκεκριμένες τεχνικές στη διάθεσή τους να χρησιμοποιήσουν ώστε να αποκτήσουν πρόσβαση στις μουσικές εμπειρίες του ασθενούς και το ψυχικό υλικό που αναδύεται με αυτές. Τις περισσότερες φορές στην καθημερινή ζωή μας, η μουσική έρχεται και φεύγει. Είναι παντού!. Την ίδια στιγμή, πολλοί από εμάς είμαστε εξαιρετικά επιλεκτικοί όταν πρόκειται για τη μουσική. Όταν ένας ραδιοσταθμός αρχίζει να παίζει μουσική που δεν μας αρέσει, μπορούμε γρήγορα να μεταβούμε σε έναν άλλο σταθμό. Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι αναζητούν ασυνείδητα ευχάριστη μουσική - μουσική που να ρυθμίζει θετικά τη διάθεσή τους. Αλλά υπάρχουν επίσης άνθρωποι που ακούν θλιμμένη μουσική, προκειμένου να συντονιστούν με την θλίψη τους.

Με αυτό τον τρόπο η μουσική διευκολύνει το άτομο να περάσει κάποιες δύσκολες καταστάσεις στη ζωή τους. Εν συντομία, η μουσική που ακούμε στο ραδιόφωνο, εστιάζοντας σε κάτι άλλο, προκαλεί σπάνια αρνητική επίδραση επειδή υπό φυσιολογικές συνθήκες οι υγιείς άνθρωποι έχουν επίσης φυσιολογικούς και μάλλον ισχυρούς αμυντικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιούνται στην καθημερινή τους ζωή, ώστε να φιλτράρουν ότι είναι αρνητικό. Φυσικά, υπάρχουν πολλά παραδείγματα όπου η μουσική έχει σκόπιμα χρησιμοποιηθεί ως διεγερτικό, ή ενισχυτής μιας συγκεκριμένης διάθεσης - με άλλα λόγια, η επιθυμητή ατμόσφαιρα είναι ήδη εκεί, αλλά η μουσική χρησιμοποιείται για να ενισχύσει αυτό το κλίμα. Κατά την πρόσφατη σφαγή στη Νορβηγία, όπου 76 νέοι έχασαν τη ζωή τους, ο δράστης λέγεται ότι έδρασε έτσι αποτρόπαια, φορώντας ακουστικά και ακούγοντας μουσική!

Σε πολλές χώρες, η εκπαίδευση της μουσικοθεραπείας διδάσκεται στα Πανεπιστήμια. Στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική, υπάρχουν αρκετές πανεπιστημιακές έδρες. Εξαιτίας αυτής της Ακαδημαϊκής πορείας της Μουσικοθεραπείας, τα αποτελέσματά της βρίσκονται συνεχώς υπό διερεύνηση και επανεκτίμηση, ειδικά σε σύγκριση με την θεραπευτικά παρεμφερή ψυχοθεραπεία. Αρκετές μελέτες αποτελεσματικότητας, καθώς και μετα-αναλύσεις έχουν γίνει σχετικά με τη μουσικοθεραπεία τον τελευταίο καιρό. Για να αναφέρουμε μερικές, υπάρχουν μετα-αναλύσεις σχετικά με τη μουσικοθεραπεία για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας, σχετικά με την ψυχοπαθολογία των παιδιών και των εφήβων, για τον αυτισμό, για σοβαρές ψυχικές διαταραχές και για την κατάθλιψη.

Σε αυτές τις μετα-αναλύσεις η Μουσικοθεραπεία έχει βρεθεί να είναι μια αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας. Μια πρόσφατη μελέτη (που δημοσιεύθηκε στο Stroke) έδειξε ότι ακούγοντας την προτιμώμενη από το υποκείμενο μουσική καθημερινά για μια περίοδο τριών μηνών βελτίωσε ασθενείς με οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο σε πολλούς τομείς, όπως στη λεκτική μνήμη και την εστίαση της προσοχής. Βελτιώθηκαν η σύγχυση και η κατάθλιψη σε σύγκριση με τις ομάδες ελέγχου. Μια άλλη πρόσφατη μελέτη (που δημοσιεύτηκε στο British Journal of Psychiatry) έδειξε ότι η μουσικοθεραπεία είναι μια αποτελεσματική μορφή θεραπείας της κατάθλιψης. Οι συμμετέχοντες στην ομάδα μουσικοθεραπείας βελτιώθηκαν σημαντικά σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου ως προς τα καταθλιπτικά και αγχώδη συμπτώματα, και βελτίωσαν γρηγορότερα την λειτουργικότητα τους.

Συμπέρασμα: Η μουσικοθεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί σε διάφορες νοσολογικές καταστάσεις. Η μουσικοθεραπεία μπορεί να χωριστεί σε δύο κύριες κατηγορίες, παθητική (ακρόαση μουσικής με βάση συγκεκριμένο πρόγραμμα) και ενεργητική (συμμετοχική). Το τελευταίο αναφέρεται στη μουσική αυτο-έκφραση και επικοινωνία, που συχνά είναι αυθόρμητη, με ελεύθερο αυτοσχεδιασμό με όργανα ή φωνή. Αντίθετα με την κοινή αντίληψη, η μουσικοθεραπεία δεν προϋποθέτει μουσικές δεξιότητες ή ταλέντο. Σε πολλές χώρες, η μουσικοθεραπεία εφαρμόζεται συχνότερα σε παιδιά και εφήβους, καθώς και σε ανθρώπους με αναπτυξιακές διαταραχές. Σύμφωνα με την κλινική εμπειρία και την έρευνα, η θεραπεία με μουσική φαίνεται να είναι μια συμπληρωματική μορφή θεραπείας, με εφαρμογή επίσης, στο πεδίο της παραδοσιακής ψυχοθεραπείας - για παράδειγμα στην θεραπεία των ψυχικών διαταραχών των ενηλίκων.

Θεωρίες συνωμοσίας: Γιατί πιστεύουμε ότι μας ψεκάζουν;

Τα δυο τελευταία χρόνια έχει καταντήσει της μόδας να αναφερόμαστε στους ψεκασμούς. Για την ακρίβεια να αναφερόμαστε στο γεγονός ότι μας ψεκάζουν. Ποιοι; Άγνωστο. Με τι; Άγνωστο Γιατί; μα για να μας κρατούν “υπό”. Αυτή η διάτρητη θεωρεία των ψεκασμών έχει μπολιαστεί όμως για τα καλά στο πετσί του Έλληνα. Εξάλλου σαν λαός με ανήσυχο πνεύμα, πάντα οι θεωρίες συνωμοσίας μας άρεσαν, μας ιντρίγκαραν, έστω και εάν ποτέ δεν αποδεικνυόντουσαν. Στο επιστημονικό άρθρο που θα διαβάσετε σήμερα θα ενημερωθείτε για την ψυχολογία μιας κοινωνίας που πιστεύει σε θεωρίες συνωμοσίας, που έχει ανάγκη να πιαστεί από ανυπόστατα περιστατικά. Γιατί το κάνει; τι φανερώνει; Τι είναι τελικά η συνωμοσιολογία;

Ο όρος «Συνωμοσιολογία» διαδόθηκε από τον ακαδημαϊκό Frank P. Mintz στη δεκαετία του 1980. Σύμφωνα με τον Mintz, Συνωμοσιολογία σημαίνει «πίστη στην επικράτηση των συνωμοσιών στην εξέλιξη της ιστορίας». Ο Noam Chomsky, γλωσσολόγος και μελετητής, αντιπαραβάλλει την θεωρία συνωμοσίας ως περισσότερο ή λιγότερο το αντίθετο της θεσμικής ανάλυσης. Σε θεωρίες συνωμοσίας έχουν εμπλακεί ολόκληροι λαοί, αλλά και πολλοί ηγέτες, με πιο τρανταχτά παραδείγματα τους Χίτλερ και Στάλιν, αλλά και του αντικομμουνιστικoού παραληρήματος του Τζόζεφ Μακάρθι στις ΗΠΑ (ο όρος Μακαρθισμός περιγράφεται ως «κάθε πρακτική πολιτικών διώξεων εις βάρος πολιτών και συγκεκριμένων πεποιθήσεων με την καλλιέργεια κλίματος εκφοβισμού και με την κατασυκοφάντησή τους» στο Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη)., τους πολέμους στον Άξονα του Κακού και Καλού, την στοχοποίηση λαών, φυλών, οργανώσεων, θρησκειών, που όλα έχουν οδηγήσει σε καταστροφές κλίμακας ή στην πιο απλή εκδοχή τους έχουν αναστείλει την εξέλιξη των Κοινωνιών.

Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε θεωρίες συνωμοσίας; Ποια είναι η ψυχολογική βάση της πίστης σε θεωρίες συνωμοσίας;

Ο πολιτικός επιστήμονας Michael Barkun προσδιορίζει τρεις τύπους των θεωριών συνωμοσίας:

- όταν μια συνωμοσία είναι υπεύθυνη για ένα μεμονωμένο γεγονός (όπως οι Δίδυμοι Πύργοι)

- θεωρίες συνωμοσίας συστημικού τύπου - όταν μια ενιαία οργάνωση έχει ως στόχο να αποκτήσει τον έλεγχο μάζας (όπως οι Εβραίοι, οι Ελευθεροτέκτονες, η Καθολική Εκκλησία κ.λπ.) και

- οι super-συνωμοσιολογικές θεωρίες, όταν πολλές συνωμοσίες που συνδέονται μεταξύ τους λειτουργούν από κοινού για έναν κοινό στόχο (όπως η Νέα Παγκόσμια Τάξη).

Αλλά όλα αυτά έχουν κάτι κοινό; Όλες οι θεωρίες συνωμοσίας ισχυρίζονται ότι πολύπλοκες διαδικασίες διεξάγονται από κρυφές, μυστικές δυνάμεις, σε τοπικό ή παγκόσμιο επίπεδο. Αναμφίβολα οι κυβερνήσεις, οι θρησκείες και άλλα θεσμικά όργανα κάνουν πράγματα που δεν γνωρίζουμε, αλλά μια θεωρία συνωμοσίας αξιοποιεί αυτό το γεγονός σε μια νέα ακραία πεποίθηση ότι αυτό που γίνεται είναι κακόβουλο, καθιστώντας τους πιθανά συνωμοτούντες τους χειρότερους εχθρούς μας.

Ένας λόγος για τον οποίο οι θεωρίες συνωμοσίας είναι δημοφιλείς είναι επειδή οι άνθρωποι έχουν μια φυσική τάση να αναζητούν νόημα σε διαφορετικά τυχαία γεγονότα. Ο νευρολόγος Klaus Konrad επινόησε τον όρο αποφένια το 1948 για να χαρακτηρίσει την έναρξη της παραληρητικές σκέψης στην ψύχωση - ως όρος σημαίνει την εμπειρία του να δει κάποιος νόημα, οικεία μοτίβα ή συνδέσεις σε τυχαία δεδομένα.

Οι εγκέφαλοί μας έχουν εξελιχθεί για να συνδέουν τα δεδομένα και να δημιουργούν νόημα στα μοντέλα ή μοτίβα που θεωρούμε πως βλέπουμε. Οι πρόγονοί μας θα είχαν σίγουρα εξελικτικό πλεονέκτημα να έχουν έναν εγκέφαλο σαν αυτόν. Για παράδειγμα η σύνδεση των δεδομένων «θρόισμα των φύλλων ενός θάμνου» με την πιθανότητα αυτό το φαινόμενο να συνδέεται (εκτός της προφανούς εξήγησης ότι το θρόισμα προκαλείται από τον άνεμο) με την ύπαρξη λιονταριού πίσω από τον θάμνο, βοήθησε στην επιβίωση των προγόνων μας από τους ποικίλους εχθρούς που είχε και με δεδομένη την φυσική του αδυναμία να αντιπαρατεθεί σε πολλούς από αυτούς.

Οι άνθρωποι δεν είναι πολύ καλοί στην εκτίμηση αν ένα θρόισμα στους θάμνους, για παράδειγμα, είναι μια απειλή ή όχι. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, το τίμημα να πιστεύουν ότι το θρόισμα οφείλεται σε ένα αρπακτικό θηρίο, μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο, παρά το αντίθετο (υποτίμηση των δεδομένων). Δυστυχώς, οι εγκέφαλοί μας δεν έχουν εξελιχθεί για την ανίχνευση της αλήθειας από μοτίβα με ψευδή πρότυπα ή δεδομένα. Δεν υπάρχει μηχανισμός ανίχνευσης λάθους στον εγκέφαλό μας. Ευτυχώς όμως έχουμε την επιστημονική μέθοδο, η οποία μας επιτρέπει να εντοπίζουμε τα πραγματικά μοτίβα από τα ψεύτικα, εξετάζοντας τα αντικειμενικά στοιχεία που υπάρχουν.

Μια από τις πιο γνωστές θεωρίες συνωμοσίας ήταν η πρώτη προσσελήνωση (1969) και ειδικά το φαινόμενο του «κυματισμού της αμερικάνικης σημαίας». Με δεδομένο ότι στην Σελήνη δεν υπάρχει αέρας και ως εκ τούτου άνεμος, που να κάνει την σημαία να κυματίζει, πολλοί οδηγήθηκαν να πιστεύουν ότι η προσσελήνωση δεν έγινε ποτέ και οι σκηνές που μεταδόθηκαν στην τηλεόραση ήταν στην πραγματικότητα προϊόν της κινηματογραφικής βιομηχανίας, ώστε να χρησιμοποιηθεί η ψευδής προσσελήνωση ως προπαγάνδα των Αμερικανών. Η εξήγηση βέβαια είναι πολύ απλή και επιστημονική – ο «κυματισμός» προκλήθηκε από της ταλαντώσεις του μεταλλικού ιστού της σημαίας κατά την τοποθέτηση της στο έδαφος της σελήνης. Η έλλειψη τριβής και αντίστασης από την έλλειψη αέρα, προκάλεσε την συνεχή ταλάντωση του ιστού, που μεταφέρθηκε στο πλαστικό ύφασμα της σημαίας.

 

Όμως, παρά τα στοιχεία, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να είναι προσκολλημένοι σε αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας. Γιατί;

Στην ψυχολογία υπάρχει και κάτι που λέγεται επιβεβαίωση προκατάληψης . Αυτή είναι η τάση στον άνθρωπο να ερμηνεύσει τις πληροφορίες με έναν τρόπο που επιβεβαιώνει τις προηγούμενες αντιλήψεις και πεποιθήσεις μας. Υπάρχει επίσης κάτι που ονομάζεται γνωστική ασυμφωνία και συμβαίνει όταν κάποιος αισθάνεται δυσφορία στην σύγκρουση δύο συστημάτων πεποιθήσεων. Για να ξεπεραστεί αυτή η σύγκρουση, θα πρέπει να διαχειριστεί πληροφορίες, δεδομένα και στοιχεία με τέτοιο τρόπο που να διατηρεί και τα δύο συστήματα πεποιθήσεων το δυνατόν αναλλοίωτα. Τόσο η επιβεβαίωση της προκατάληψης, όσο και γνωστική ασυμφωνία είναι πολύ συχνά φαινόμενα και δύναται να εξηγήσει γιατί διαφορετικοί και κατά τα άλλα πολύ λογικοί άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν επίσης στην Αστρολογία, Κρυσταλλοθεραπεία, ανάγνωση ταρώ, μέντιουμ κλπ.

Μια άλλη επίσης ιδιαίτερα γνωστή θεωρία συνωμοσίας ήταν οι αλλεπάλληλες εκρήξεις στους Δίδυμους Πύργους μετά την πρόσκρουση των αεροπλάνων. Στην προσπάθεια να εξηγηθούν αυτές, διατυπώθηκε η θεωρία συνωμοσίας ότι είχαν τοποθετηθεί εκ των προτέρων βόμβες στους Πύργους - από την Κυβέρνηση φυσικά, που γνώριζε για τις επιθέσεις, αλλά δεν τις απέτρεψε σκοπίμως, διότι θα εξυπηρετούσε τα επόμενα σχέδια που είχε. Η αλήθεια είναι επίσης απλή και επιστημονικά τεκμηριωμένη. Το τηκόμενο αλουμίνιο των κτιρίων όταν ήρθε σε επαφή με το νερό των συστημάτων πυρόσβεσης, αντέδρασε χημικά απελευθερώνοντας τεράστιες ποσότητες υδρογόνου, που προκάλεσαν τις αλλεπάλληλες εκρήξεις. Βέβαια, στην τόσο τραγική στιγμή που βίωσε το αμερικανικό έθνος μετά τις επιθέσεις, που ο φόβος και το άγχος επόμενων πιθανών επιθέσεων κατέστησε έναν ολόκληρο λαό ψυχολογικά ευάλωτο, η Κυβέρνηση των ΗΠΑ ανταπάντησε με μια εξίσου Θεωρία Συνωμοσίας του «Άξονα του Κακού», που νομιμοποίησε στην συνείδηση του αμερικανικού (αλλά και του παγκόσμιου) Κοινού, τους επόμενους πολέμους σε Αφγανιστάν και Ιράκ, αλλά και την περιστολή βασικών δημοκρατικών αρχών και κατακτήσεων.

Οι άνθρωποι έχουν την τάση να πιστεύουν ότι ένα σημαντικό γεγονός θα έχει μια σημαντική αιτία. Αυτό προϋποθέτει αυτό που ονομάζουμε Κοινή Λογική. Εξάλλου, η γνωστή λατινική ρήση Cui Bono («ποιος ωφελείται»), συνοψίζει την τάση του ανθρώπου να ψάχνει πίσω από τα φαινόμενα, για εξηγήσεις που μπορεί να τις απαρτιώσει λογικά ή τουλάχιστον με λογικοφανή τρόπο.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό των θεωριών συνωμοσίας η «φυσική» παρανοϊκότητα του Ανθρώπου. Το να είναι κάποιος παρανοειδής για πιθανές απειλές είναι χρήσιμο, επειδή καθιστά το Άτομο πιο προσεκτικό σε πιθανή απειλή. Στη σύγχρονη εποχή, πολλοί άνθρωποι αναγνωρίζουν τις οργανώσεις της θρησκείας, της κυβέρνησης, των οικονομικών λόμπυ και άλλων ως απειλές - το οποίο είναι κατανοητό, δεδομένου ότι έχουν ισχυρή θέση και επιρροή. Έτσι, καθίσταται επιφυλακτικός έως παρανοειδής σε ότι αφορά δραστηριότητες αυτών. Αυτή η παράνοια μπορεί στη συνέχεια να οδηγήσει σε θεωρίες συνωμοσίας. Μερικοί μελετητές έχουν υποστηρίξει ότι υπάρχει το στοιχείο της Προβολής στο Συνωμοσιολογία και εκδηλώνεται με τη μορφή της απόδοσης των ανεπιθύμητων χαρακτηριστικών του εαυτού μας με τους συνωμότες. Μια μελέτη του 2011 διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να πιστεύουν σε θεωρίες συνωμοσίας, εφόσον αυτοί οι ίδιοι θα είναι πιο πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε μια συνωμοσία, όταν θα βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με τους δήθεν συνωμότες.

Από την άλλη βέβαια, είναι τελείως άδικο να χαρακτηρίζονται όλες οι θεωρίες συνωμοσίας ως παράλογες ή παρανοϊκές, δεδομένου ότι αρκετές θεωρίες συνωμοσίας έχουν αποδειχθεί αληθινές. Αλλά ακόμα και η συγκρότηση ενός αντίθετου πόλου – αυτόν της «αντι-συνωμοσιολογίας», είναι από μόνη της μια συνωμοσιολογική ανταπάντηση στις συνωμοσίες που υπακούει στην λογική ότι «ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί άμεσα και πειστικά, είναι συνωμοσιολογία, με απώτερο στόχο την συκοφάντηση, οπισθοδρόμηση, αναστολή προόδου κλπ. κλπ»! Μέχρι λοιπόν να υπάρχει σοβαρή ένδειξη για τις συνωμοσίες δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε άκριτα σε αυτές, αλλά ούτε να αρνούμαστε δογματικά την διερεύνηση τους.

Τι έπαιρνε ο Σουλειμάν για να ανταπεξέλθει στις "ορέξεις" του χαρεμιού του

Τι έπαιρνε ο Σουλειμάν για να ανταπεξέλθει στις "ορέξεις" του χαρεμιού τουΤι έπαιρνε ο Σουλειμάν για να ανταπεξέλθει στις "ορέξεις" του χαρεμιού τουΤην περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μέσα στο παλάτι, υπήρχε ένας γιατρός που είχε μόνο ένα καθήκον: Να ετοιμάζει σκευάσματα που θα τα πίνει ο Σουλτάνος, προκειμένου να είναι «ταύρος» και να μπορεί να ανταπεξέρχεται στις υποχρεώσεις του προς τις παλλακίδες του χαρεμιού του. Και δεν μιλάμε για μια παλλακίδα αλλά για πολλές. Σχεδόν για εκατοντάδες, που κάθε βράδυ στον «Χας οντά», έπρεπε μία μία, να ικανοποιήσει. Και αφού είναι και πρόσφατο και όλος ο κόσμος βλέπει τον ΣΟΥΛΕΙΜΑΝ, ας δούμε τι έπαιρναν οι Σουλτάνοι, τι περιείχαν αυτά τα μαντζούνια. Ήταν τα βιάγκρα της εποχής.

Ο γιατρός αυτός έφτιαχνε ένα αφέψημα, το περίφημο «πατισάχ μαντζούν» (στα ελληνικά θα μπορούσε να μεταφραστεί σαν το «ρόφημα του Σουλτάνου»), το οποίο το έπινε ο Σουλτάνος και σε λίγη ώρα η λίμπιντο του, εκτοξευόταν. Εάν ο Σουλτάνος κατά τη διαδικασία του «χαλβέτ» δεν κατάφερνε να σταθεί στο ύψος του, τότε το σούσουρο μέσα στο χαρέμι για τον «ανδρισμό», ήταν ικανό ακόμη και να προκαλέσει εξέγερση. Πως ένας άνδρας που δεν μπορεί να διεκπεραιώσει τα συζυγικά του καθήκοντα, θα ήταν ικανός, να ηγείται της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας, του τότε κόσμου;
Βέβαια οι μύθοι και οι δοξασίες λένε ότι η συνταγή για αυτό το ρόφημα πήγαινε από στόμα σε στόμα και κανείς δεν γνώριζε τι ακριβώς περιέχει. Όμως νεώτερες έρευνες έχουν καταλήξει στα συστατικά του, γνωρίζοντας φυσικά τι προκαλεί το κάθε ένα από αυτά.
Σας παρουσιάζουμε σήμερα τα «φυσικά Βιάγκρα» που χρόνια τώρα οι άνθρωποι χρησιμοποιούν, γιατί θεωρούν ότι οι ιδιότητες τους, αυξάνουν την ερωτική τους επιθυμία. Βέβαια από επιστημονικής άποψης, μέχρι και πριν από λίγα χρόνια οι γιατροί ήταν επιφυλακτικοί, ως προς το αποτέλεσμα, και πίστευαν ότι η «βελτίωση» οφείλεται καθαρά σε αυθυποβολή. Νεώτερες έρευνες όμως έδειξαν, ότι η φύση ξέρει να κάνει πολύ καλά τη δουλειά της.
Δυόσμος. Το βασικό συστατικό του «πατισάχ μαντζούν» εικάζεται ότι ήταν το τσάι δυόσμου. Ήταν γνωστό ότι πρώτοι οι αρχαίοι έλληνες είχαν ανακαλύψει τις ιδιότητες του δυόσμου στον σεξουαλικό τομέα. Ο Αριστοτέλης για παράδειγμα, είχε προειδοποιήσει τον Μέγα Αλέξανδρο να μην αφήνει τους στρατιώτες του να πίνουν δυόσμο κατά τη διάρκεια των εκστρατειών, για να αποφεύγουν τη σεξουαλική διέγερση που δεν θα τους επέτρεπε να πολεμάνε καλά και θα τους έκανε να χάσουν την πειθαρχία τους, αφού θα είχαν το μυαλό τους στην ερωτική συνεύρεση.
Ρόδι. Και αυτό το μυστικό μεταλαμπαδεύτηκε από την αρχαία Ελλάδα στην αυλή του Σουλτάνου. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι το ρόδι, ήταν ο αγαπημένος καρπός της θεάς Αφροδίτης. Δημιουργεί στους άνδρες έντονη ερωτική επιθυμία, ενώ πίστευαν ότι στις γυναίκες θεραπεύει την κολπική ξηρότητα.
Αυγό. Και συγκεκριμένα ο κρόκος του αυγού ,όπου πίστευαν ότι έχει, όχι μόνο θεραπευτικές ιδιότητες αλλά, το να τον καταναλώσεις ωμό, σε κάνει καλύτερο εραστή. Στο «πατισάχ μαντζούν», έβαζαν ωμό κρόκο αυγού και για έναν ακόμη λόγο. Πίστευαν ότι θεραπεύει από τους πονοκέφαλους και την κατάθλιψη. Και ως γνωστόν, πολλοί Σουλτάνοι (ακόμη και ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής) έπασχαν από ήπιες ή βαρύτερες μορφές κατάθλιψης.
Πιπέρι. Και μάλιστα μπόλικο. Θεωρούσαν ότι είναι εκ των βασικότερων συστατικών στο αφέψημα που έπρεπε να πιεί ο Σουλτάνος. Ανέβαζε κατακόρυφα την ερωτική του διάθεση και τον έκανε να θέλει συνεχώς σεξ.
Λουΐζα. Τότε δεν ήξεραν ότι η Λουΐζα, περιέχει την βερβεναλίνη, ένα αλκαλοειδές που διαστέλλει τις αρτηρίες και διογκώνει, προκαλώντας στύση στο πέος. Τότε απλά έβαζαν απόσταγμα από το φυτό αυτό μέσα στο ρόφημα του Σουλτάνου και είχαν το κεφάλι τους ήσυχο ότι δεν θα «στραβώσει» τίποτε.
Σκόρδο. Ακόμη και σήμερα σε χώρες που διατηρούν μέρη της κουλτούρας από την οθωμανική αυτοκρατορία (όπως για παράδειγμα, οι χώρες της Μέσης Ανατολής), συνεχίζουν να δίνουν την πρώτη νύχτα του γάμου στον άνδρα, σκορδόσουπα για να διατηρεί σε υψηλά στάνταρ, το… επίπεδο του.
Ορχιδέα. Πάλι οι αρχαίοι Έλληνες έκαναν το θαύμα τους στις …σεξουαλικές επιδόσεις του Σουλτάνου. Στην αρχαιότητα οι Έλληνες αντιστοίχιζαν κάθε όργανο του ανθρωπίνου σώματος με τις φαρμακευτικές ιδιότητες κάποιου φυτού. Οι ρίζες της ορχιδέας, μοιάζουν με τους όρχεις του άνδρα (από εκεί και το όνομα). Πίστευαν λοιπόν ότι το απόσταγμα του φυτού θεραπεύει τις όποιες στυτικές δυσλειτουργίες. Μετά την ανακάλυψη της Αμερικής παράγγελναν στο Τοπ Καπί, βανίλια. Ένα συγκεκριμένο είδος ορχιδέας που έχει υπέροχη μυρωδιά.
Λάδι. Φυσικά και δεν θα μπορούσε να λείπει το ελληνικό αγνό λάδι. Η έκφραση «φάε λάδι και έλα βράδυ» τα λέει όλα. Χάρη στη βιταμίνη Ε που περιέχει φαίνεται να έχει θετική επίδραση στην αύξηση της λίμπιντο. Από την Καλαμάτα με φιρμάνι του Σουλτάνου, έστελναν στο Σεράι, μόνο αγουρέλαιο (το πρώτο λάδι) που πιστεύονταν ότι είναι το καλύτερο για να μην νιώσει ποτέ «πεσμένος» και ψυχολογικά και …σωματικά.
Σαφράν. Όταν ήταν έτοιμο, αχνιστό το σερμπέτι του Σουλτάνου, του το σέρβιραν πασπαλισμένο με τους χρυσούς κόκκους του Σαφράν. Ήδη από την εποχή των Ρωμαίων και του Βυζαντίου, πίστευαν ότι το Σαφράν επιδρά θετικά στην σεξουαλική επιθυμία και βοηθάει στη στύση.
Μέλι. Φυσικά δεν θα μπορούσε από το ρόφημα του Σουλτάνου να λείπει το αγνό θυμαρίσιο μέλι. Έδινε υπέροχη γεύση αλλά επίσης οι ιδιότητες του μελιού στον τομέα της ερωτικής επιθυμίας είναι γνωστές.
Γλυκάνισος. Ο γλυκάνισος περιέχει μια ουσία την ανηθόλη που πιστεύεται ότι δίνει στο σώμα μια ξεχωριστή μυρωδιά, και εμφανίζει ήπια οιστρογονική δραστηριότητα που αυξάνει την σεξουαλική επιθυμία, ενώ λειτουργεί και κατά της σεξουαλικής ανικανότητας.
Με αυτά και με αυτά οι Σουλτάνοι κατάφερναν να διατηρούνται «ταύροι» στο κρεβάτι. Φυσικά όχι όλοι και φυσικά η φθορά της αυτοκρατορίας δεν επήλθε επειδή δεν κατάφερναν να σταθούν στο ύψος τους και να ικανοποιούν τις επιθυμίες του χαρεμιού. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Προσοχή σας υπενθυμίζουμε ότι οποιαδήποτε ουσία, ακόμη και φυτική θα πρέπει να λαμβάνεται αφού πρώτα έχει ενημερωθεί ο ιατρός, και την έχει εγκρίνει.

Δείτε τα 10 πιο επικίνδυνα έντομα στον κόσμο και προφυλαχθείτε.

Πολλά από αυτά τα έντομα που θα δείτε δεν ζουν στη χώρα μας, αλλά ποτέ κανείς δεν ξέρει. Στο βίντεο που θα παρακολουθήσετε θα ανακαλύψετε ποια είναι τα 10 πιο επικίνδυνα έντομα στον πλανήτη, τα οποία ευθύνονται για χιλιάδες θανάτους το χρόνο. Κάποια από αυτά τα έντομα μπορεί να τα απαντήσετε τυχαία σε κάποιο ταξίδι σας, ή ακόμη και εδώ μιας που το καλοκαίρι η φύση γεμίζει από έντομα. Δείτε ποια είναι τα πιο επικίνδυνα και προφυλαχθείτε. Το πλέον επικίνδυνο θα σας καταπλήξει και μάλιστα βρίσκεται και στη χώρα μας.

Στο Νο 10 είναι το “μερμήγκι σφαίρα”. Διαθέτει τόσο ισχυρό κεντρί, που άνθρωποι που τους κέντρισε είπαν ότι “ήταν σαν να τους έχουν πυροβολήσει”. Από εκεί πήρε και την ονομασία “σφαίρα”. Οι επιστήμονες κατατάσσουν το δηλητήριο του σαν το πιο επώδυνο δηλητήριο που υπάρχει.

Στο Νο 9, ένα είδος μύγας το οποίο εναποθέτει τα αυγά του κάτω από το δέρμα των θηλαστικών. Εκείνα εκκολάπτονται για αρκετές εβδομάδες. Άνθρωποι που έχουν πέσει θύματα έχουν πει ότι νιώθουν τις προνύμφες να κουνιούνται μέσα στο κορμί τους.

Στο Νο 8 βρίσκεται ο ψύλλος. Ρουφάει το αίμα και μεταδίδει δεκάδες ασθένειες πολλές από αυτές θανατηφόρες για τον άνθρωπο. Ο ψύλλος είναι υπεύθυνος για την εξάπλωση της “βουβωνικής πανώλης”.

Στο Νο 7 το “έντομο που φιλάει”. Το kissing bug, έχει χαρακτηριστεί έτσι επειδή πηγαίνει στα κλειστά μάτια των ανθρώπων όταν κοιμούνται, αλλά κυρίως στα χείλη τους και δαγκώνει με τις δαγκάνες του. Μεταφέρει έτσι στο αίμα διάφορες ασθένειες, όπως η ασθένεια Τσάγκας. Ευθύνεται για τον θάνατο 12.000 ανθρώπων το χρόνο.

Στο Νο 6, ίσως η πιο επικίνδυνη σφήκα στον κόσμο. Η Ιαπωνική σφήκα. Το δηλητήριο της είναι τόσο ισχυρό που κυριολεκτικά υγροποιεί τους ανθρώπινους ιστούς. Η Ιαπωνική σφήκα, μετά το πρώτο τσίμπημα δεν σταματά αλλά συνεχίζει με μεγαλύτερη μανία. Κάθε χρόνο τουλάχιστον 40 άνθρωποι πεθαίνουν από τα τσιμπήματα της. Ο πόνος που προκαλεί επίσης είναι αβάσταχτος.

Στο Νο 5. Τα κόκκινα μερμήγκια, ή αλλιώς “μερμήγκια της φωτιάς”. Είναι άκρως επιθετικά μερμήγκια τα οποία τσιμπούν όλα μαζί το θύμα. Αφήνουν κόκκινα στίγματα από το κεντρί τους, αλλά συχνά πυκνά όταν κάποιος δεν καταφέρει να απομακρυνθεί πεθαίνει. (ποσοστό 5%).

Στο Νο 4, η περίφημη “μύγα τσε τσε”. Πρόκειται για μεγάλες μύγες που τρέφονται με αίμα. Μεταφέρουν παράσιτα που δημιουργούν τον “ύπνο της μύγας”. Κάθε χρόνο εκατοντάδες άνθρωποι ακόμη και σήμερα πεθαίνουν.

Στο Νο 3, Οι αφρικάνικες μέλισσες. Πρόκειται για μέλισσες μαχητές, άκρως επιθετικές, με ισχυρότατο δηλητήριο. Το χαρακτηριστικό τους είναι πως όταν ένας άνθρωπος, ή ζώο βρεθεί στο διάβα τους, δεν σταματούν να τον κυνηγούν για τουλάχιστον 700 μέτρα. Φανταστείτε 700 μέτρα να τρέχετε να σωθείτε και να σας τσιμπούν. Εάν σας τσιμπήσουν περισσότερες από 1000 τέτοιες μέλισσες, δεν υπάρχει γυρισμός...

Στο Νο 2, Το “μερμήγκι οδηγός”. Πρόκειται για ένα είδος μερμηγκιών με πολυπληθέστατες αποικίες, των 22 και περισσοτέρων, εκατομμυρίων μελών. Επιτίθενται μαζικά και περικυκλώνουν το θύμα τους, που συχνά μπορεί να είναι και ο άνθρωπος. Στο πέρασμα τους δεν γλυτώνει τίποτε. Κυριολεκτικά αφανίζουν το θύμα.

Στο Νο 1 το κουνούπι. Ναι όσο και να μην το πιστεύετε, είναι το κουνούπι. Το οποίο μεταδίδει ασθένειες θανατηφόρες για τον άνθρωπο, όπως η ελονοσία, ο ιός του Δυτικού Νείλου και άλλες που σκοτώνουν περισσότερο από 1.000.000 το χρόνο.

Δείτε το βίντεο