«Μια νύχτα ο Τσουάνγκ Τζου ονειρεύτηκε πως ήταν πεταλούδα. Όταν ξύπνησε όμως δεν ήξερε. Ήταν ο Τσουάνγκ Τζου που ονειρεύτηκε πως ήταν πεταλούδα, ή η πεταλούδα που ονειρεύτηκε πως ήταν ο Τσουάνγκ Τζου;» -Lao Tse –Tao
Μέσα στον κόσμο βλέπεις το Πνεύμα, την Διάνοια και την Ύλη, που είναι ένα και το αυτό. Είναι το ‘Είναι’. Είναι Εσύ.
Οι επιστήμονες ‘ανακάλυψαν’ πρόσφατα αυτό που οι πνευματικοί ηγέτες γνωρίζουν ήδη εδώ και πολλά χρόνια. Ανακάλυψαν λοιπόν πως αν μετρήσουν τον ηλεκτρισμό του εγκεφάλου ενός ανθρώπου, χρησιμοποιώντας αξονικό τομογράφο- όταν αυτός ο άνθρωπος κοιτάζει ένα αντικείμενο που τον διεγείρει συναισθηματικά και ξανά μετά όταν Φαντάζεται το ίδιο αντικείμενο, ξανά δραστηριοποιούνται οι ίδιες περιοχές του εγκεφάλου και αναπτύσσονται τα ίδια συναισθήματα. Ο Νους δεν ξέρει την διαφορά ανάμεσα στο ‘Εκεί Έξω’ και στο ‘Εδώ Μέσα’.
Για την ακρίβεια δεν υπάρχει ‘εκεί έξω’ ανεξάρτητο από το τι γίνεται ‘εδώ μέσα’. Κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια σου και σκέφτεσαι νοερά ‘ονειρεύεσαι’ ένα αντικείμενο, γεγονός η κατάσταση παράγεις τα ίδια εγκεφαλικά πρότυπα που θα παρήγαγες αν κοιτούσες αυτό το αντικείμενο, γεγονός η κατάσταση. Ο εγκέφαλος όχι μόνο δεν ξεχωρίζει ανάμεσα σε αυτό που βλέπει στο περιβάλλον και σε αυτό που φαντάζεται, αλλά δεν φαίνεται να καταλαβαίνει την διαφορά ανάμεσα σε ένα γεγονός που γίνεται στο Φυσικό Σύμπαν και σε ένα γεγονός που γίνεται στο κόσμο της Φαντασίας.
Ο Σκοπός σου είσαι εσύ, η Ανεξαρτησία σου και η Θέληση σου τον κάνει Αληθινό.
Το ότι ο Νους προϋποθέτει την πραγματικότητα που έπειτα βλέπουν τα μάτια το ‘ανακάλυψε’ -επιστημονικά- γύρω στα 1930 ο Edmund Jacobson επινοητής της Τεχνικής Προοδευτικής Χαλάρωσης για την μείωση του άγχους. Ο Lao, ο Αθηναγόρας, ο Θαλής, ο Λεύκιππος, ο Ηράκλειτος, ο Δημόκριτος, κ.ά. το ήξεραν μερικές χιλιάδες χρόνια πριν, μα μην το κάνουμε θέμα τώρα.
Αυτή την ανακάλυψη την εκμεταλλεύτηκαν πολύ καλά οι αθλητές σε όλο τον κόσμο. Έγινε βασικό κομμάτι της σκληρής καθημερινής προπόνησης τους. Κορυφαίοι αθλητές του στίβου και άλλων αθλημάτων, προπονούνται συστηματικά να ονειρεύονται, να οραματίζονται να συλλαμβάνουν νοερά τους στόχους τους, τις επιδόσεις τους, τον ΣΚΟΠΟ τους χρησιμοποιώντας όλες τις αισθήσεις τους για την προσομοίωση της ενέργειας που θέλουν να πετύχουν. Δια-Στοχάζονται, Οραματίζονται την επιτυχία με κάθε λεπτομέρεια, εικόνας, συναισθημάτων, ήχων, ΠΡΙΝ την βιώσουν.
Αυτό φαίνεται λίγο ανορθόδοξο ειδικά στους ανταγωνιστικούς αθλητές που δεν κατανοούν τι ακριβώς αξία έχει να κάθεται κάποιος με τα μάτια κλειστά, να Βλέπει και να δημιουργεί τις Σκέψεις του. Τώρα πια έχοντας αποδειχθεί πνευματικά και επιστημονικά η άμεση αποτελεσματικότητα της διαδικασίας του «Στοχάζειν», η χρήση του είναι καθημερινότητα.
Πολλοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι δεν είναι τα αναβολικά η αιτία που έχουν αυξηθεί τόσο πολύ οι επιδόσεις στα αθλήματα, σχεδόν εξωπραγματικές κάποιες φορές, αλλά η συστηματική αξιοποίηση της χρήσης αυτών των διανοητικών τεχνικών. Των τεχνικών της Φαντασίας. Ξέρεις ποιός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σου, το τεράστιο εμπόδιο που καταστρέφει τις φιλοδοξίες σου; Το μυαλό σου.
Τίποτε Δεν Είναι Εξωτερικό.
Στη Ζωή υπάρχει μόνο ένας τρόπος να μην είσαι νικητής. Να ξεχάσεις τον ΣΚΟΠΟ σου, να μην είσαι Θέληση ή να μην έχεις Σκοπό. Πίσω από κάθε απίθανο άθλο, πίσω από τις πιο τολμηρές και φανταστικά απίστευτες περιπέτειες, πίσω από τους γίγαντες της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής και βιομηχανικής σκηνής, πίσω από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές υπάρχει πάντα, Ένα και Μόνο Ένα Άτομο η Θέληση του και ο Σκοπός του. Ο ιδρυτής, ο οραματιστής, ο φωτισμένος επιχειρηματίας, αυτός, μονάχα αυτός και μόνο η δική του Σκέψη, ο δικός του Νους, το δικό του Στοχάζειν, έχει επιτρέψει την ύπαρξη εκείνου του κόσμου και μόνο η δική του Θέληση, τον τρέφει και τον συντηρεί.
Στην ψυχολογική κατάσταση ενός μαχητή/ταξιδιώτη, οτιδήποτε έξω από το Νου του είναι αργές και άκαμπτες καταστάσεις. Στις αποφάσεις, στις επιλογές απαιτείται μια διαφορετική προσέγγιση, η Θέληση και μια ακόμη για να την δυναμώνει, ένας Άκαμπτος Σκοπός, στην πραγματικότητα δεν λαμβάνεται καμιά απόφαση δεν υπάρχει καμιά επιλογή, ο Σκοπός και η Θέληση καθορίζουν τα πάντα.
Η Θέληση και ο Σκοπός καθοδηγούν και κατευθύνουν κάθε απόφαση. Η Θέληση είναι ο ίδιος ο Εαυτός… το εισιτήριο για την Ελευθερία. Το Όραμα του δημιουργεί την πορεία, δεν έχει ανάγκη να επιλέξει κατεύθυνση, ο Σκοπός είναι το μονοπάτι, Αυτός και οι Σκέψεις είναι η κατεύθυνση, ο δημιουργός του Σκοπού, που παίρνει μορφή στο Νου, ενεργοποιείται από την Θέληση και μετά υλοποιείται στο φυσικό Σύμπαν.
Η Θέληση και ο Σκοπός, είναι κάτι που τοποθετείς ανάμεσα στον εαυτό σου και στην ζωή σου.
Είναι ντροπή να μην μπορεί κάποιος να απαντήσει με σχετική σιγουριά στις απλές ερωτήσεις.
Τι Σκοπό έχεις;
Τι Στόχο;
Τι θα κάνεις;
Τι κάνεις;
Τι σκέφτεσαι;
Σκέφτεσαι;
Τι θέλεις;
Θέλεις;
Συλλογίσου τα παρακάτω για λίγο και γράψε τις απαντήσεις με χαρτί και μολύβι.
Αν δεν μπορείς να δεις παρά μόνο αυτό που ξέρεις, πως θα δεις το καινούργιο;
Τι είσαι πρόθυμος να κάνεις για να δεις το διαφορετικό;
Τι έργο παίζεται στο Νου σου;
Που θα το δεις;
Μπορείς να σκεφτείς ένα καρπούζι χωρίς να σκεφτείς ταυτόχρονα κάτι στρογγυλό, πράσινο απέξω, κόκκινο από μέσα με μαύρα σπόρια, δροσερό, ζέστη και ήλιο;
Γιατί δεν μπορείς να δεις το Πνεύμα; Τον αέρα; Την καρδιά σου, την πλάτη σου;
Αν δεν μπορείς να σκεφτείς και να περιγράψεις με λέξεις, ένα σπίτι με πισίνα, με θέα στην θάλασσα, ιδιωτικό λιμανάκι, μια Ferrari, ένα ουρανοξύστη, διπλάσιους πελάτες, φουσκωμένο τραπεζικό λογαριασμό, ή ό,τι άλλο θέλεις, με ποιόν τρόπο πιστεύεις πως μπορείς να τα αποχτήσεις;
Ποιά κατάσταση σου φαίνεται πιο πραγματική, το Στοχάζειν, η αυτή που νομίζεις πως ζεις;
Είσαι σίγουρος;
Είσαι;
Μόνος με τις Σκέψεις Σου: Τρομακτική κατάσταση.
Όσο ΑΝΤΙ- εξελίσσεται η κοινωνία, εξελίσσονται και οι μέθοδοι χειραγώγησής της. Ο έλεγχος δεν συνίσταται πια στο να μας ωθούν σε συγκεκριμένες ενέργειες, αλλά στο να ωθούμαστε μόνοι μας σε αυτές. Ο Jean Bodrillard επισημαίνει ότι η τηλεόραση συνιστά τον κοινωνικό έλεγχο μέσα στο σπίτι, όχι κατ’ ανάγκην σαν κατασκοπευτικό όργανο αλλά κάτι περισσότερο από αυτό.
Εξασφαλίζει ότι οι τηλεθεατές δεν θα μιλούν πλέον μεταξύ τους. Θα είναι οριστικά απομονωμένοι μπροστά σε δηλώσεις, κατευθύνσεις, εντολές, χωρίς απόκριση. Ακόμη πιο πέρα, εξασφαλίζει ότι οι τηλεθεατές δεν θα μένουν ποτέ χαλαροί και μόνοι τους, γιατί υπάρχει η ολέθρια και καταστροφική για το σύστημα πιθανότητα, να αρχίσουν να σκέφτονται. Αν οι άνθρωποι αρχίσουν να σκέφτονται και μείνουν μόνοι με τις σκέψεις τους, υπάρχει η ακόμη πιο επικίνδυνη πιθανότητα, να αρχίσουν να κάνουν τους σωστούς συνειρμούς και να σκεφτούν σωστά. Πόσο πιθανό θεωρείς να επιτρέψουν οι επικυρίαρχοι, που σε κυβερνούν να καταφέρεις κάτι τέτοιο;
Πόσο πιθανό θεωρείς να κυβερνούσαν την Ελλάδα -για να περιοριστώ στην χώρα ελέγχου των Γερμανών- αυτές οι μαριονέτες που σε κυβερνούν, αν ΕΣΥ είχες την ικανότητα της Σκέψης; Πόσο πιθανό θεωρείς να έλεγχαν το ανθρώπινο κοπάδι των Ελλήνων, της Γερμανικής επικράτειας που αυτοαποκαλείται Ελλάς, η θρησκεία των Εβραίων ή οποιαδήποτε άλλη οργανωμένη και ιεραρχική θρησκεία; Μένω στα βασικά, κάνε μόνος σου περισσότερους συνειρμούς, γιατί είναι καλοκαιράκι και λέω να κατέβω στα καθαρά γαλανά νερά, όσο ακόμη μου το επιτρέπουν, γιατί τα ετοιμάζουν προς πώληση.
Η ακόλουθη έρευνα δείχνει – επιστημονικά και με την βούλα, σαν καλόγινωμένο καρπούζι Μανωλάδας – κάτι που είναι ήδη γνωστό, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να κάνουν κάποια πράξη, ακόμη και εις βάρος του τον εαυτού τους, από το να μην κάνουν τίποτα ή να μείνουν μόνοι με τις σκέψεις τους, πόσο μάλλον να μείνουν χωρίς καθόλου σκέψεις, σύμφωνα με τους ερευνητές τα πορίσματα των οποίων δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 4 Ιουλίου 2014 στο περιοδικό Science.
Σε μια σειρά 11 ερευνών, ο ψυχολόγος Timothy Wilson από το Πανεπιστήμιο της Virginia και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο της Virginia και το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, διαπίστωσαν, ότι οι συμμετέχοντες στη μελέτη προερχόμενοι από ένα ευρύ φάσμα ηλικιών, δεν τους άρεσε να περνούν ακόμη και σύντομο χρονικό διάστημα μόνοι τους σε ένα δωμάτιο χωρίς να κάνουν τίποτα, όπως το να σκέφτονται ή να ονειροπολούν. Οι συμμετέχοντες, σε μεγάλο βαθμό, απολάμβαναν πολύ περισσότερο τις εξωτερικές δραστηριότητες όπως να ακούν μουσική ή να παίζουν με ένα smartphone. Ορισμένοι μάλιστα προτίμησαν να υποβάλλουν τον εαυτό τους σε ηλεκτροσόκ από το να σκέφτονται.
«Όσοι από εμάς που απολαμβάνουν μία ιδιαίτερη στιγμή, που θέλουν να ηρεμήσουν και να αφιερώσουν χρόνο να σκεφτούν, πιθανώς να αντιμετωπίσουν τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης με μεγάλη έκπληξη αλλά οι συμμετέχοντες αυτής, έδειξαν συστηματικά ότι θα πρέπει μάλλον να κάνουν κάτι άλλο, από το να μείνουν μόνοι με τις σκέψεις τους, ακόμη και για ένα αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα».
Ενδιαφέρον θα είχε να μας πει ο επιστήμονες τι είδους σκέψεις κάνουν τα ανθρώπινα ζωντανά;
Η χρονική περίοδος που ο Wilson και οι συνεργάτες του ζήτησαν από τους ανθρώπους να είναι μόνοι με τις σκέψεις τους κυμαίνονταν από 6 έως 15 λεπτά, δηλ ολόκληρη αιωνιότητα. Σε πολλές από τις πρώτες μελέτες συμμετείχαν σπουδαστές πανεπιστημίου, οι περισσότεροι από τους οποίους ανέφεραν ότι αυτή η «περίοδος σκέψης» δεν ήταν πολύ ευχάριστη και ότι ήταν δύσκολο να συγκεντρωθούν. Έτσι, ο Wilson προχώρησε σε μία μελέτη με συμμετέχοντες από μια μεγαλύτερη επιλογή ηλικιακού φάσματος που κυμάνθηκε στο ηλικιακό εύρος 18 – 77 και βρήκε ουσιαστικά τα ίδια αποτελέσματα.
«Αυτό ήταν έκπληξη! Ότι οι άνθρωποι, ακόμη και μεγαλύτερης ηλικίας δεν έδειξαν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον να βρεθούν μόνοι με τις σκέψεις τους», δήλωσε ο Wilson.
Σιγά την έκπληξη μεγάλε, ένας άνθρωπος που έχει γαλουχηθεί, προπαγανδιστικά, με ένταση και με συνέχεια, στον θόρυβο και στον έλεγχο, πως μετά από 20-50 χρόνια προγραμματισμού να κάνει ένα πράγμα, ξαφνικά θα κάνει κάτι άλλο έξω από τον προγραμματισμό; Είναι σαν να έχω widows στον υπολογιστή μου 50 χρόνια και ξαφνικά χωρίς αλλαγή προγράμματος να του ζητάω να λειτουργήσει με Linux. Τσακάλια οι επιστήμονες! Πόσα παίρνουν άραγε γι αυτές τις έρευνες τα επιστημονικά σαϊνια; Πάμε παρακάτω …
Ο Wilson δεν αποδίδει απαραίτητα αυτό το γεγονός στο γρήγορο ρυθμό της σύγχρονης κοινωνίας (όοοχι βέβαια) ή στην επικράτηση των άμεσα διαθέσιμων ηλεκτρονικών συσκευών, όπως τα smartphones. Αντί αυτού, ο ίδιος πιστεύει ότι οι συσκευές μπορεί να είναι μια απάντηση στην επιθυμία των ανθρώπων να έχουν πάντα κάτι να κάνουν.
Στη μελέτη του, ο Wilson επισημαίνει ότι ένα μεγάλο εύρος ερευνών έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι γενικά προτιμούν να μην απεμπλακούν από τον πολιτισμό και όταν το κάνουν, δεν το απολαμβάνουν ιδιαίτερα. Με βάση αυτές τις έρευνες, διαπιστώνεται ότι ο κόσμος ξοδεύει το χρόνο του μπροστά στην τηλεόραση, την συναναστροφή ή την ανάγνωση και πολύ λίγο ή καθόλου χρόνο στη «χαλάρωση ή στην σκέψη.» Για την «Μη Σκέψη», ούτε λόγος.
Κατά την διάρκεια πολλών πειραμάτων του Wilson, οι άνθρωποι κλήθηκαν να καθίσουν μόνοι τους σε ένα λιτό δωμάτιο, μέσα σε ένα εργαστήριο, χωρίς κινητό τηλέφωνο, χωρίς βιβλία ή υλικά συγγραφής και να περάσουν 6 έως 15 λεπτά – ανάλογα με τη μελέτη – προσπαθώντας να αφιερώσουν αυτό το χρόνο στο εαυτό τους και στις σκέψεις τους. Στην συνέχεια, απάντησαν σε συγκεκριμένα ερωτήματα μεταξύ άλλων σχετικά με το πόσο απήλαυσαν την εμπειρία και αν είχαν δυσκολία στη συγκέντρωση.
Οι περισσότεροι ανέφεραν ότι τους ήταν δύσκολο να συγκεντρωθούν και ότι το μυαλό τους είχε αφαιρεθεί και περιπλανιόταν, αν και δεν υπήρχε τίποτα για να αποτραβήξει την προσοχή τους. Κατά μέσο όρο, οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι δεν απήλαυσαν την εμπειρία. Ένα παρόμοιο αποτέλεσμα βρέθηκε σε περαιτέρω μελέτες, όταν οι συμμετέχοντες είχαν την δυνατότητα να βρεθούν μόνοι με τις σκέψεις τους στα σπίτια τους.
«Βρήκαμε ότι περίπου το ένα τρίτο παραδέχτηκε ότι είχαν «κλέψει» στην έρευνα όταν ήταν στο σπίτι, συμμετέχοντας σε κάποια δραστηριότητα, όπως η ακρόαση μουσικής ή χρησιμοποιώντας ένα κινητό τηλέφωνο ή απλώς με τον να σηκωθούν από την καρέκλα τους», δήλωσε ο Γουίλσον. «Και δεν απήλαυσαν αυτήν την εμπειρία περισσότερο στο σπίτι από ό, τι στο εργαστήριο»
Ένα επιπλέον πείραμα του Wilson, πρότεινε, με τυχαία επιλογή, στους συμμετέχοντες να περάσουν λίγο χρόνο με τις σκέψεις τους ή το ίδιο χρονικό διάστημα να κάνουν μια εξωτερική δραστηριότητα, όπως να διαβάσουν ή να ακούσουν μουσική, αλλά όχι να επικοινωνήσουν με άλλους ανθρώπους. Αυτοί που έκαναν τις εξωτερικές δραστηριότητες ανέφεραν ότι οι ίδιοι το απήλαυσαν πολύ περισσότερο από ό, τι εκείνοι που κλήθηκαν να σκεφτούν μόνο, ότι ήταν ευκολότερο να συγκεντρωθούν και ότι το μυαλό τους αφαιρέθηκε λιγότερο.
Οι ερευνητές προχώρησαν ακόμα πιο μακριά τη μελέτη τους. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να έχουν κάτι να κάνουν από το να σκέφτονται, στη συνέχεια ρωτήθηκαν: «Θα προτιμούσατε να εκτελέσετε μια δυσάρεστη δραστηριότητα από το να μην κάνετε καμία δραστηριότητα απολύτως;»
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι πολλοί θα το επέλεγαν. Στους ανθρώπους δόθηκε η πρόσθετη δυνατότητα, κάτω από τις ίδιες συνθήκες όπως άλλωστε και στις περισσότερες από τις προηγούμενες μελέτες, να διαχειρίζονται την υποβολή ενός ήπιου ηλεκτροσόκ στον εαυτό τους με το πάτημα ενός κουμπιού.
Δώδεκα από τους 18 άνδρες της μελέτης έκαναν οι ίδιοι στον εαυτό τους, τουλάχιστον ένα, ηλεκτρικό σοκ κατά τη διάρκεια της 15λεπτης «περιόδου σκέψης» Συγκριτικά, 6 από τις 24 γυναίκες συμμετέχουσες, έκαναν ηλεκτροσόκ στον εαυτό τους. Όλοι οι συμμετέχοντες έχοντας δεχθεί ένα δείγμα του σοκ, ανέφεραν ότι θα πλήρωναν για να αποφύγουν να δεχθούν ξανά ηλεκτροπληξία.
«Αυτό που είναι εντυπωσιακό» γράφουν οι ερευνητές, «είναι ότι απλά το να είσαι μόνος με τις σκέψεις σου για 15 λεπτά ήταν προφανώς τόσο απωθητικό που οδήγησε πολλούς συμμετέχοντες να υποβάλλουν οι ίδιοι τον εαυτό τους σε ένα ηλεκτρικό σοκ που νωρίτερα είχαν πει ότι θα πλήρωναν για να το αποφύγουν»
Ο Wilson και η ομάδα του σημείωσαν, ότι οι άνδρες τείνουν να αναζητούν «αισθητηριακά ερεθίσματα» περισσότερο από τις γυναίκες, κάτι που μπορεί να εξηγήσει γιατί το 67% των ανδρών υπέβαλλαν τον εαυτό τους σε ηλεκτροσόκ σε σχέση με το 25% των γυναικών που το έκαναν.
Ο Wilson, δήλωσε ότι ο ίδιος και οι συνεργάτες του εξακολουθούν να εργάζονται για τους ακριβείς λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι βρίσκουν δύσκολο το γεγονός να είναι μόνοι με τις σκέψεις τους.
«Ο καθένας απολαμβάνει μία περίοδο αφηρημάδας ή να φαντασιώνεται κατά καιρούς”, είπε, “αλλά αυτά τα είδη σκέψης μπορεί να είναι πιο ευχάριστα όταν συμβαίνουν αυθόρμητα και είναι πιο δύσκολο να γίνουν κατ’ εντολή. Το μυαλό έχει σχεδιαστεί για να συνεργάζεται με τον κόσμο» , είπε. «Ακόμα και όταν είμαστε μόνοι μας, ο στόχος μας είναι συνήθως στον έξω κόσμο. Και χωρίς εκπαίδευση στο διαλογισμό ή σε τεχνικές σκέψης ελέγχου, οι οποίες είναι πολύπλοκες μέθοδοι και δεν αρμόζουν σε πολλούς ανθρώπους, οι περισσότεροι θα προτιμούσαν να συμμετάσχουν σε εξωτερικές δραστηριότητες»
Αναρωτιέμαι: Αν οι άνθρωποι και μάλιστα κατόπιν ειδικών ερευνών, των ειδικών επιστημόνων ερευνητών, προτιμούν να κάνουν ηλεκτροσόκ παρά να μείνουν μόνοι με τις σκέψεις τους, αν τους βάλουν να μείνουν χωρίς σκέψεις μπορεί ν’ αυτοκτονήσουν ή να δολοφονήσουν; Μένει να μας ενημερώσουν οι ειδικοί ερευνητές.
Αντιλαμβάνομαι όμως πόσο δύσκολο, μάλιστα πέρα από τα όρια του αδύνατου, είναι να μείνουν οι άνθρωποι χωρίς καθόλου σκέψεις. Παραδόσεις αληθινά Μεγάλων Σοφών, λένε ότι αν ο άνθρωπος μείνει χωρίς σκέψεις 2 ολόκληρα λεπτά μπορεί να βγει από την δημιουργία, πέρα από τον δημιουργό και να βρεθεί στο άγνωστο Μεγάλο Χάος. Αυτός είναι άλλωστε και ο Άκαμπτος Σκοπός του ταξιδιώτη/πολεμιστή. Να γίνει ικανός και άξιος να αντιμετωπίσει το Άγνωστο.
Δεκάδες συμβουλές και τρόποι υπάρχουν ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να μείνουν χωρίς σκέψεις. Αρχής γενομένης να κάνουν ευχάριστες σκέψεις. Ναι και αυτό είναι πολύ δύσκολο. Συνήθως ξεκινούν να κάνουν μια ευχάριστη σκέψη και σε 5-6 δεύτερα την μετατρέπουν σε δυσάρεστη. Ευχάριστη σκέψη κάνουν ή κατά λάθος, ή αν βρεθούν σε άσκηση και κάποιος τους το ζητήσει, μόνοι τους και από επιλογή πολύ σπάνια.Κλείσε τα μάτια σου και κάνε ευχάριστες σκέψεις, αν μπορείς να μείνεις μόνος με τις σκέψεις σου.
Άσε την ροή των σκέψεων σου, να τρέχει αβίαστα.
Παρατήρησε σε πόσο χρόνο οι ευχάριστες σκέψεις, μετατρέπονται σε δυσάρεστες.
Κράτα τα μάτια κλειστά για να μην έχεις εξωτερικές επιρροές και ανάσαινε χαλαρά όταν κάνεις την άσκηση, χωρίς μουσική ή αρώματα.
Οι υποσυνείδητες εγγραφές, δηλ. το πρόγραμμα που τρέχει στον υπολογιστή σου, δεν επιτρέπει ιούς, έχει σκληρό τείχος προστασίας. Η μεγάλη και έντονη εισροή ευχάριστων σκέψεων είναι σαν ένας ιός στο λειτουργικό σύστημα που θα κάνει -και κάνει- ότι πρέπει για να επαναφέρει τα πράγματα στην «σωστή» λειτουργία.
Επιβάλλεται –αν θέλεις να ζήσεις σαν άνθρωπος και όχι σαν ανθρώπινο ζώο- να τροφοδοτήσεις τον σκληρό δίσκο με πολλά ευχάριστα γεγονότα, σκέψεις, συναισθήματα, στιγμές γέλιου, χαράς, προσφοράς, συντροφικότητας, μοναχικότητας, κλπ αλλά και να τα χρησιμοποιείς καθημερινά για να τα αναγνωρίζει το λειτουργικό σου πρόγραμμα και να μην τα αντιμετωπίζει σαν ιούς.
Μετά πάμε σε ασκήσεις για τις ΜΗ Σκέψεις και εκεί απαιτείται πειθαρχία και ανάληψη ευθύνης πολεμική.
Εκεί θα ανακαλύψεις το “άγιο δισκοπότηρο” δηλ. ότι τα 9,99/10 των σκέψεων που κάνεις καθημερινά, δεν είναι δικές σου, αλλά εξωτερικές υποβολές.
Από ποιόν άραγε;
Αν να μπορείς να μπεις σε κατάσταση Μη Σκέψεων, ελεγχόμενα και με επίγνωση, δεν μπορείς να ενωθείς με τον Σκοπό και την Θέληση. Έτσι καταντάς μια συνηθισμένη μετριότητα.
Οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν ξέρουν πως όλα είναι δυνατά και βολοδέρνουν σαν φελλοί στο κύμα.
