ΤΟ ΧΘΟΝΙΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Τὸ σπήλαιο,  εἶναι χθόνιο σύμβολο στὴ θρακικὴ θρησκεία

Οἱ λαξευτοὶ τάφοι τῆς Θράκης, ποὺ θυμίζουν καὶ συμβολίζουν σπήλαια, οἱ κόγχες στὰ βράχια τῶν βουνῶν καὶ οἱ μεγαλιθικοὶ τάφοι (Dolmens), εἶναι μνημεῖα ποὺ ἐκφράζουν τὴν πίστη τῶν Θρακῶν στὴν ἀθανασία τῆς ψυχῆς καὶ δηλώνουν συγχρόνως τὸν οὐράνιο – ἡλιακὸ καὶ χθόνιο χαρακτῆρα τῆς θρησκείας τους, ὅπως κορυφώνεται στὴ διδασκαλία καὶ στὰ μυστήρια τοῦ ὀρφισμοῦ.

     Στὴ μυθολογία ἀπεικονίζονται ἀληθινὰ συμβάντα αὐτῆς τῆς μεταβατικῆς περιόδου, ποὺ πιθανότατα συμπίπτει μὲ τὸ τέλος τῆς ὕστερης ἐποχῆς τοῦ Χαλκοῦ καὶ τὴν ἀρχὴ τῆς πρώιμης ἐποχῆς τοῦ Σιδήρου.

     Οἱ Ὀδρύσες ἀναφέρονται γιὰ πρώτη φορὰ ἀπὸ τὸν Ἡρόδοτο(*), σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο κατοικοῦσαν στὴ νοτιοανατολικὴ Θράκη, περίπου στὸ τρίγωνο ποὺ σχηματιζόταν ἀπὸ τοὺς ποταμοὺς Τούντζα, Ἄρδα καὶ Ἔβρο, κοντὰ στὴν Ἀδριανούπολη. Πρόκειται χωρὶς ἀμφιβολία γιὰ τὴν καρδιὰ τοῦ μεγαλιθικοῦ πολιτισμοῦ, μαρτυρίες τοῦ ὁποίου ἀποτελοῦν τὰ Dolmens καὶ οἱ λαξευμένοι τάφοι στοὺς βράχους τῶν βουνῶν τῆς σημερινῆς Στράντζια τῆς ὀροσειρᾶς Ροδόπης.

     Ἡ ἐξάπλωση τοῦ ὀνόματος τῶν Ὀδρυσῶν σὲ ὅλο καὶ περισσότερες περιοχὲς τῆς Θράκης ἦταν ἀποτέλεσμα ἐπιβολῆς τῆς ἡγεμονικῆς πολιτικῆς τους στὴν περιοχὴ ποὺ βρισκόταν κάτω ἀπὸ τὸν στρατιωτικό τους ἔλεγχο. Θραύσματα κεραμικῆς ποὺ βρέθηκαν στὸ ἐσωτερικὸ καὶ στὴν κοντινὴ περιοχὴ μεγαλιθικῶν μνημείων – Dolmens, τάφων λαξευμένων στὸ βράχο ἢ κογχῶν, δίνουν μία χρονολόγηση μεταξὺ τοῦ 11ου καὶ τοῦ 6ου αἰ. π.Χ. Μερικοὶ τάφοι ἦταν λαξευμένοι στὰ βραχώδη πόδια τῆς Ροδόπης σὲ ἀρκετὰ μεγάλο ὕψος, προσανατολισμένοι στὴν Ἀνατολή, ἐκτεθειμένοι στὶς εὐεργετικὲς ἀκτίνες τοῦ ἡλίου ὅλη τὴν ἡμέρα.

     Τὰ ἐπτακόσια περίπου Dolmens τῆς ἀρχαίας Θράκης (σημερινὴ βουλγαρία) καὶ μερικὲς κοιλότητες ἢ δωμάτια λαξευμένα στοὺς βράχους τῆς Ροδόπης ἀποτελοῦσαν τὴν τελευταία κατοικία τῶν βασιλιάδων ἢ ἀρχηγῶν καὶ συμβόλιζαν τὴν ἔνωση τῶν δύο λατρειῶν, τῆς ἡλιακῆς καὶ τῆς χθόνιας, καὶ ἦταν παράλληλα κέντρα τελετουργικῶν προσφορῶν καὶ λατρείας.
---------------------
(*) [4.92.1] «Δαρεῖος δὲ ἐνθεῦτεν ὁρμηθεὶς ἀπίκετο ἐπ᾽ἄλλον ποταμὸν τῷ οὔνομα Ἀρτησκός ἐστι, ὃς διὰ Ὀδρυσέων ῥέει»

Δηλαδὴ: [4.92.1] «Κι ὁ Δαρεῖος ξεκινῶντας ἀπὸ ‘κεῖ ἔφτασε σ᾽ἄλλον ποταμό, ποὺ ὀνομάζεται Ἀρτησκὸς καὶ διασχίζει μὲ τὸ ρέμα του τὴ χώρα τῶν Ὀδρυσῶν».

Τι κάνει το φαγητό τόσο απολαυστικό;

Οι επιστήμονες μας βοηθούν να μάθουμε πώς ενισχύεται η απόλαυση του φαγητού μας, αναλύοντας πώς ακριβώς βιώνουμε κάθε μπουκιά από το πιάτο, την αισθητική παρουσία του και τα αρώματά του.

 

Δε χωρά αμφιβολία ότι η ανάλυση της πολυαισθητηριακής αλληλεπίδρασης που πυροδοτούν το φαγητό και το ποτό, έχει αποφέρει πληθώρα γαστρονομικών ερευνών. Δε χρειάζεστε τεχνάσματα για να θαυμάσετε την περίτεχνη αλληλουχία ερεθισμάτων που δημιουργεί μια σοκολάτα, από τον τρόπο που σπάει στη συσκευασία μέχρι τη στιγμή που αρχίζει να λιώνει στο στόμα. Αυτό παρουσιάζει σε σχετικό δημοσίευμά της η αγγλική Guardian.

Η πρώτη εντύπωση

Είναι αλήθεια ότι θα δοκιμάσουμε μόνο τα τρόφιμα και τα ποτά που τηρούν αυστηρά τις προδιαγραφές της αισθητικής μας. Όταν πρόκειται για κρασί, το στοιχείο της όρασης είναι πολύ σημαντικό. Δίνει ενδείξεις για την ηλικία του, ενώ αν είναι θολό, μπορεί να σημαίνει ότι δεν είναι καλό. Υπάρχει πάντως κάτι βαθύτερο από αυτό, αφού τα μάτια μεταφέρουν μεγαλύτερο βάρος στον εγκέφαλο απ’ ό,τι η αίσθηση της γεύσης, γι αυτό συχνά δοκιμάζουμε ό,τι βλέπουμε και όχι ό,τι γευόμαστε.
Η οσμή είναι άλλο ένα καλό στοιχείο για το αν κάτι θα είναι νόστιμο, αλλά όχι πάντα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μυρίζουμε το φαγητό και το ποτό δύο φορές, στο δρόμο προς τη μύτη και στο δρόμο μακριά από αυτή.
Με το κρασί, στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο στρώματα γεύσης κατά την όσφρηση. Τα πρώτα αρώματα που χτυπούν είναι αυτά όπως η μπανάνα και η καραμέλα από τα πιο ασταθή στοιχεία που έχουν προκύψει κατά τη ζύμωση. Στη συνέχεια, αφού το ποτήρι αναδεύεται, μια δεύτερη σειρά αρωμάτων απελευθερώνεται. Τότε παίρνετε το άρωμα φρούτων όπως το βατόμουρο, το αχλάδι και το πεπόνι.
Είναι εύκολο να συγχέουμε τις δύο ξεχωριστές οντότητες της γεύσης και της όσφρησης, με τη δεύτερη να έχει μεγάλη επιρροή για το τι γεύση θα έχει κάτι όταν φτάσει στο στόμα σας.

Γεύση

Όταν η τροφή εισέρχεται στο στόμα, η όσφρηση και η υφή ενώνουν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν τη μοναδική εμπειρία της γεύσης. Ο παλιός χάρτης της γλώσσας, ο οποίος έχει γλυκό στην άκρη, ξινό κατά μήκος των πλευρών και πικρό στο πίσω μέρος, έχει απερίφραστα καταργηθεί. Η σημερινή συναίνεση είναι ότι υπάρχουν υποδοχές στο στόμα για όλες τις βασικές γεύσεις και απλά υπάρχουν υψηλότερες συγκεντρώσεις αυτών των τεσσάρων γεύσεων σε αυτές τις συγκεκριμένες περιοχές.
Μέχρι στιγμής η επιστήμη δεν έχει βρει αποδείξεις για κάποιο σημείο της γλώσσας που κυριαρχεί το ουμάμι, δηλαδή η πέμπτη γεύση.
Ο τρόπος που μας χτυπάει το αλκοόλ και η εκρηκτική αίσθηση της μουστάρδας δεν είναι γεύσεις ή μυρωδιές, αλλά ερεθίσματα. Το τρίδυμο νεύρο είναι το κύριο νεύρο του προσώπου και λειτουργεί στη μύτη, το σαγόνι και τα μάτια. Όταν οι νευρικές απολήξεις στη μύτη ενεργοποιηθούν, θα νιώσετε ένα κάψιμο και τα μάτια σας θα δακρύσουν. Το τσίλι από την άλλη πλευρά, ενεργοποιεί τους υποδοχείς του πόνου στο στόμα, μια εντελώς διαφορετική αίσθηση.

Ανάλυση υφής

Η υφή είναι συνήθως, η πιο απλή συνιστώσα στην εμπειρία της απόλαυσης. Τα κρεμώδη, λιπαρά, κοκκώδη ή τραγανά τρόφιμα είναι προφανή, αλλά ο ρόλος τους στην αντίληψη της γεύσης όχι και τόσο. Η κρεμώδης υφή για παράδειγμα, τείνει να βιώνεται ως γλυκιά, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ζάχαρη. Και παραδόξως, η οσμή μπορεί να επηρεάσει το πόσο κρεμώδες πιστεύουμε ότι είναι ένα τρόφιμο. Αυτό συμβαίνει γιατί το τμήμα του εγκεφάλου που ασχολείται με το άρωμα, ο οσφρητικός φλοιός, συνδέεται με το σωματοαισθητικό φλοιό για την αφή και αυτό ενισχύει τη δραστηριότητα σε αυτές τις περιοχές.

Ο ήχος

Το 2008 ο καθηγητής της Οξφόρδης Charles Spence κέρδισε το Νόμπελ αποδεικνύοντας τη σημασία του θορύβου κατά την κατανάλωση τραγανών σνακ. Η έρευνα έδειξε ότι οι άνθρωποι νομίζουν ότι τα πατατάκια έχουν μπαγιάτικη γεύση όταν είναι λιγότερο τραγανά, παρόλο που η γεύση και η μυρωδιά παραμένουν φυσιολογικές. Μετά έβαλε ακουστικά στους συμμετέχοντες, ενισχύοντας τους ήχους του τραγανίσματός τους. Όσο πιο δυνατό το τραγάνισμα, τόσο πιο φρέσκα χαρακτήρισαν τα πατατάκια. Αυτός είναι και ο λόγος που κάνουν τις σακούλες με τα πατατάκια τόσο θορυβώδεις, ώστε το μυαλό να σκεφτεί ότι είναι φρέσκα…

Η επίγευση

Τεχνικά μιλώντας, η επίγευση είναι στην πραγματικότητα μια επι-όσφρηση. Όταν καταπίνετε, τα αρώματα πάλλονται από τον οισοφάγο μέχρι τη μύτη, αλλά ο εγκέφαλος παρερμηνεύει αυτό σαν να ερχόταν από το στόμα, γιατί όλες οι αμέσως προηγούμενες διεγέρσεις βρίσκονταν στο στόμα. Η εμπειρία της γεύσης είναι συνήθως πιο έντονη κατά την κατάποση, για αυτό και τα κρασιά με μακριά επίγευση συνήθως επιβραβεύονται.

Ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος μόνο όταν είναι συνάνθρωπος

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες, ενώ οι επαφές είναι εύκολες. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, γεννιέται η έννοια του συνανθρώπου. Ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος μόνο όταν είναι συνάνθρωπος. Γιατί αλλιώς μόνος του δεν μπορεί να ξεκολλήσει και να πάει πιο πέρα. Άρα έχει φτάσει στο όριό του.

Με τον συνάνθρωπο, ο άνθρωπος δεν είναι πια ο ένας, οι άνθρωποι δεν είναι πια οι εμείς. Άρα ξαφνικά γίνονται οι άλλοι και οι άλλοι άλλοι. Τεράστιο θέμα. Τεράστιο θέμα να μην λες από την αρχή ότι είμαι «εγώ». Αυτοί που είναι συνάνθρωποι καταλαβαίνουν πολύ γρήγορα ότι είμαι ο άλλος. Και για τον άλλον, είμαι ο άλλος άλλος.

Το αρχικό σύστημα αναφοράς στο εγωιστικό είναι: είμαι εγώ και οι άλλοι. Έχει ενδιαφέρον γιατί είναι εγώ, μοναδικό και οι άλλοι πληθυντικό. Πολύ συχνά όταν έχουμε ανθρώπους που είναι σε μια παρέα στην πραγματικότητα αναζητούν την αναπαραγωγή του εγώ τους.

Γι’ αυτό πολύ συχνά οι άνθρωποι που είναι σε μια παρέα μοιάζουν. Άρα η άλλη έννοια έχει σχέση με την έννοια της ομάδας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, μπορείτε να φανταστείτε ας πούμε την παρέα από έντεκα τερματοφύλακες, αλλά έντεκα τερματοφύλακες δεν είναι μια ομάδα.

Θα πείτε, γιατί δεν είναι μια ομάδα, αφού είναι έντεκα. Γιατί όταν θα μπουν στο γήπεδο ένας θα είναι τερματοφύλακας. Δεν μπορεί να είναι ούτε καν δύο. Άρα φανταστείτε έντεκα. Σημαίνει πρακτικά ότι σε μια ομάδα δεν αναζητούμε το ίδιο, αλλά αναζητούμε τον άλλον.

Σε αυτήν τη διαδικασία καταλαβαίνουμε ότι μερικά πράγματα δεν μπορούμε να τα κάνουμε χωρίς τον άλλον, γιατί ο άλλος ξέρει να τα κάνει, ενώ εμείς μόνοι μας δεν μπορούμε. Αυτό είναι μια αποδοχή που φαίνεται αρχικά ότι είναι μια αποδοχή ανικανότητας. Ξέρετε ποια είναι η πιο μεγάλη ανικανότητα; Είναι να θεωρείς τον εαυτό σου ικανό για τα πάντα.

Μια ικανότητα είναι να ξέρεις μέχρι που φτάνουν οι ικανότητές σου και αυτό ονομάζεται στρατηγική. Γιατί σκέφτεσαι από πριν αυτό που είσαι. Και έτσι μπορείς να προβλέψεις αν θα ανταπεξέλθεις ή όχι. Αυτή η ικανότητα όταν γίνεται πιο φιλοσοφική μετατρέπεται σε κενότητα.

Η ιδέα είναι ότι όταν νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα, συνήθως είσαι κενός, ενώ όταν ξέρεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τα πάντα, ανήκεις στην κενότητα και ποντάρεις στους άλλους ότι μαζί θα κάνουμε κάτι.

Να γιατί κανείς δεν πρέπει να κλαίει μόνος του

Μια βόλτα στη θάλασσα ήταν αρκετή. Μακριά απ’ όλους κι απ’ όλα. Είχα την ανάγκη να μείνω μόνος με τις τόσες άτακτες σκέψεις μου. Να πετάξω ότι ασήμαντο και να κρατήσω ότι σημαντικό. Ο παφλασμός των κυμάτων άδειαζε το κεφάλι μου. Παντού σιωπή. Μόνο αυτή ακουγότανε.
Η ζωή κάποιες φορές ξεπερνάει τη φαντασία. Και συνεχώς δοκιμάζουμε τα όρια μας. Ίσως τελικά αυτό και να έχει αξία. Για κάποιους ανθρώπους θυσιάζεις τα πάντα και αυτοί με τόση ευκολία σε θυσιάζουν για το τίποτα. Αυτές είναι οι συνέπειες άλλωστε του δεδομένου. Ας μην κρυβόμαστε, ότι ανήκει στον κόσμο της καθημερινότητας μας θεωρείται και δεδομένο.
Η έλλειψη διάκρισης βοηθάει στο να μαζεύουμε ότι τοξικό υπάρχει, που αυτή τη στιγμή μπορεί να μην το βλέπουμε, μα θα το δούμε σύντομα (ανθρώπους, εμπειρίες) και να βάζουμε στην άκρη ή να παραπετάμε ανθρώπους που αποδείχτηκαν και είναι για μας πολύτιμοι. Μερικές φορές το προλαβαίνουμε μα άλλες πάλι είναι αργά ξυπνάς αντί για διαμάντια βρίσκεις τις πέτρες που άθελα ή θελημένα μάζεψες.

Τα λάθη είναι αυτά που αποδεικνύουν την ανθρώπινη πλευρά μας. Οι άνθρωποι που αγαπάμε αλλά μας πλήγωσαν δε σημαίνει ότι έγιναν άλλοι απλά ίσως να έκαναν μία κακή επιλογή. Η συγχώρεση γεννάει συγχώρεση, όπως «η θετικότητα γεννάει θετικότητα. Γι’ αυτό είναι θαυμάσιο να απλώνεις το χέρι σου, γιατί, όταν απλώνεις το χέρι σου και δείχνεις την αγάπη σου, παίρνεις ένα θετικό
αντικαθρέφτισμα του εαυτού σου. Είναι ο μοναδικός τρόπος που μπορείς να δεις τον εαυτό σου και να αναπτυχτείς. Όταν γινόμαστε δυο και μετά τρεις και τέσσερις καταλαβαίνεις πόσοι πολλοί γινόμαστε . Όταν σε βάλω μέσα στη ζωή μου, έχω τέσσερα χέρια αντί για δύο. Δύο κεφάλια. Τέσσερα πόδια. Δύο δυνατότητες χαράς. Και δύο πιθανότητες δακρύων βέβαια, αλλά θα είμαι κοντά σου όταν θα κλαις κι εσύ θα είσαι κοντά μου όταν θα κλαίω, γιατί κανείς δεν πρέπει να κλαίει μόνος του.» γι’ αυτό και εγώ αυτή τη στιγμή «κλαίω μπροστά στον καθρέφτη μου, γιατί είναι ο μοναδικός που όταν κλαίω δε χαίρεται.»

H αποκάλυψη...

Κάθε σώμα, κάθε αντικείμενο, κάθε γεγονός, οτιδήποτε πάνω στον πλανήτη, για να μπορέσει να σχετιστεί και να αλληλεπιδράσει με κάποιο άλλο σώμα η αντικείμενο στο φυσικό κόσμο , ή για να μπορεί να είναι ορατό ή αντιληπτό από τα αισθητήρια όργανα από κάποιο οργανισμό θα πρέπει να έχει μια εσωτερική δομή που του δίνει την δυνατότητα να υπάρχει.

Διαφορετικά δεν μπορεί να υπάρχει στο φυσικό κόσμο.

Η εσωτερική δομή [οι εσωτερικοί κόσμοι] είναι που δίνουν την δυνατότητα της εκδήλωσης και της έκφρασης [υλοποίησης] σε όλα τα αντικείμενα και οργανισμούς που υπάρχουν στη φύση .
Έτσι λειτουργεί η ακτίνα της δημιουργίας …

Ο άνθρωπος μπορεί να αντιληφτεί και να επεξεργαστεί μόνο αυτό που αντιλαμβάνεται με τις φυσικές του αισθήσεις, και καταλαβαίνει σύμφωνα με το επίπεδο αντίληψης που έχει την κάθε στιγμή , και τίποτε περισσότερο.

<<Η σκέψη μπορεί να αντιληφτεί μόνον την δική της προβολή ,και η αναγνώριση αυτής της προβολής …είναι το σύνορο της ……>> Krisnamurti

Κατά συνέπεια οι εσωτερικοί κόσμοι και οι διαστάσεις , είναι αντιληπτές και απτές από εμάς μονάχα στο επίπεδο που εμείς μπορούμε να αντιληφτούμε, ανάλογα την συνειδησιακή μας κατάσταση, και όχι την λογική μας κατάσταση, ή την διανοητική μας ικανοτητα ή πληροφόρηση .

 Οι φυσικές μας αισθήσεις έχουν σαν αποστολή να αντιλαμβάνονται τον φυσικό κόσμο και την τρίτη διάσταση και μόνο, και αυτό κάνουν.!

Είναι παράλογο και άτοπο ενώ είμαστε βουτηγμένοι στον υλισμό, στο καθημερινό δράμα, να ελπίζουμε μόνο σε υλικές απολαβές για την ευτυχία μας, ή να στηριζόμαστε σε άλλους είτε υλικά είτε ψυχολογικά , και να έχουμε ποτέ την δυνατότητα συνειδητής αντίληψης άλλων διαστάσεων .

Μονάχα σαν βοήθεια μπορεί να προσφερθεί μια τέτοια εμπειρία από το ίδιο το <<είναι >> μας, με σκοπό, μήπως και επανεκτιμήσουμε τις πεποιθήσεις μας και προκαλέσουμε έτσι μια εσωτερική αλλαγή στον εαυτό μας.

Αυτοί που δηλώνουν ότι οι διαστάσεις μπορούν να είναι αντιληπτές και ότι αυτό μπορεί να συμβεί από μόνο του χωρίς την συνειδησιακή συμμετοχή και προσπάθεια του ενδιαφερομένου, μάλλον είναι υπερβολικά αισιόδοξοι και απλά παραποιούν την αλήθεια .

Η φύση δεν έχει άγχος, κάνει την κίνηση της, και δεν την ενδιαφέρει για το αν θα ξυπνήσει ο άνθρωπος για να γίνει συνειδητός .

Αλλά ούτε και το πνεύμα επεμβαίνει για την ξαφνική αφύπνιση ενός ανθρώπου χωρίς να προϋπάρχει η βούληση του, και η κατανόηση από τον ίδιο .

Αν συνέβαινε και ξαφνικά και απότομα ξυπνούσαμε συνειδησιακά χωρίς να προϋπάρχει η ανάλογη κατανόηση μέσα από την βιωμένη εμπειρία στην φυσική διάσταση , τότε μπορεί και να τρελαινόμασταν διότι απλά δεν θα άντεχε το μυαλό μας και η λογική μας την ενέργεια της συνείδησης …

 Ενώ γύρω μας φαίνονται τα πολιτικά, κοινωνικά, θρησκευτικά, οικονομικά , συστήματα να καταρρέουν, κάποιοι μπορεί να αισθανόμαστε κάποια θετική αλλαγή στην ενέργεια μας που πραγματικά είναι γεγονός ότι συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό, κάποιοι είναι σίγουροι ότι τα πράγματα θα αλλάξουν τελικά προς το καλύτερο , άλλοι αισθανόμαστε επίσης μια έντονη όρεξη και τάση για αυτοβελτίωση και αλλαγή..

Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν ευκαιρίες...

ή αλλιώς δίνετε η δυνατότητα σε όλους για ψυχολογική ανάπτυξη, ή αν θέλετε είναι πιο κοντά σε εμάς το πνευματικό μας στοιχείο, όλο το σύμπαν συμμετέχει σε αυτό, ακόμη και οι φυσικές συνθήκες αλλάζουν και τροποποιούνται ανάλογα ώστε να εξυπηρετήσουν ως προς αυτό.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι εντελώς ξαφνικά κατέχουμε την δυνατότητα , ότι ξυπνήσαμε, ή ότι θα βρεθούμε κάποια στιγμή σε μια άλλη διάσταση ή σε ένα καλύτερο κόσμο.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι τα πράγματα τώρα γίνονται πιο εύκολα για αυτούς που πραγματικά ενδιαφέρονται και είναι πρακτικοί , και υπάρχουν και ανάλογες ευκαιρίες μέσα από τις καθημερινές μας εμπειρίες .

Oμως υπάρχουν πάντα δυνάμεις που θέλουν να μπερδεύουν και να σταματούν την πνευματική εξέλιξη , ενώ συγχρόνως μιλούν για την... κοινωνική και πνευματική εξέλιξη.
Οι δυνάμεις αυτές, προτιμούν το παιχνίδι να γίνετε στο δικό τους χωράφι , στο επίπεδο που κινούνται και καταλαβαίνουν, δηλαδή μέσα μόνο από την σχετική και υποκειμενική λογική , που δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο σε μια προσωρινή γοητεία , έτσι προκαλούν μια σχετική σύγχυση , και εμείς μέσα στην άγνοια μας το στηρίζουμε.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι απαραίτητος ένας δάσκαλος ,
νομιζω οτι απλά αποφεύγουν την πρακτική εφαρμογή, και θέλουν ένα σοφό συνεχώς να τους χαϊδεύει τα αυτιά .

Υπάρχουν εκατοντάδες βιβλία δασκάλων από τα οποία ο καθένας μπορεί να πάρει το διανοητικό σώμα μιας διδασκαλίας,

 Όπως του Κρισναμούρτη ,του Οσο , του Ουσπενσκι, εμπνευσμένων συγγραφέων οπως του Στεφανο Ε.Ανα , έλληνες και ξένους φιλοσόφους και μυστικιστες οπως του Λαο τσε , μέχρι και η μελέτη της κβαντικής φυσικής. …και να ξεκινήσει να εφαρμόζει στη ζωή του αυτά που κατάλαβε , ότι κατάλαβε, ακόμα και αν το κατάλαβε λάθος .

Η δράση πάντα μας οδηγεί σε αποτελέσματα, και δεν υπάρχει καλύτερος δάσκαλος από τον ίδιο μας τον εαυτό,

Και αυτό το έχουν πει όλοι οι αληθινοί δάσκαλοι.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, ότι χρειάζεται συνειδητή δράση και συμετοχη από μέρους μας , και δεν ολοκληρώνετε καμία διαδικασία επειδή απλά είμαστε <<καλά παιδιά>> , ή επειδή έχουμε μια σχετική εσωτερική αλλά διανοητική πληροφόρηση, ή επειδή τυχαίνει να βρισκόμαστε σε μια ομάδα που ασχολείται με τον εσωτερισμό.

Παρατηρήστε ότι όλες οι σχολές , οι οργανώσεις , οι ομάδες, άλλες περισσότερο άλλες λιγότερο έχουν την αίσθηση ότι κατέχουν την <<αληθινή γνώση>>, ότι αυτοί είναι ποιο επίλεκτοι , και επειδή είναι αυτό που είναι, όλοι τους τελικά έχουν την πεποίθηση ότι οδεύουν κιόλας ακάθεκτοι προς την ευημερία και την ολοκλήρωση …

Το να αναζητάμε την γνώση την ευτυχία την ολοκλήρωση είναι το πιο κατάλληλο, Το οτιδήποτε μέσα στο σύμπαν από το απείρως μικρό έως το πιο μεγάλο αυτό αναζητά .

Από τα άτομα και τα ηλεκτρόνια μέχρι την ανθρώπινη ύπαρξη , τους πλανήτες και τους γαλαξίες όλα βρίσκονται σε μια συνεχή αιώνια κίνηση ώστε να βρουν την θέσηστην οποία πραγματικά ανήκουν, ή ……να συνειδητοποιήσουν την θέση που είναι !!!.
Οι γεωλογικές μεταβολές , οι μεγάλες αναταραχές , οι πόλεμοι και οι επαναστάσεις σε όλο το κόσμο , οι διαιρέσεις μεταξύ των ανθρώπων , η κρίση , όλα αυτά προκαλούνται από τα μέρη του συνόλου που προσπαθούν να παραμείνουν αμετακίνητα σε μια θέσηπου όμως δεν τους ανήκει δεν είναι πραγματικά δική τους .

Ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να βρει την δική του θέση είναι να συντονιστεί με τον ίδιο του τον εαυτό μέσα από την επίγνωση διότι μόνο έτσι μπορεί να μετακινηθεί ψυχολογικά σε ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης .

   Γνώση είναι να γνωρίζουμε την αλήθεια μας , και κατανόηση είναι να την κάνουμε πράξη και να την εκφράζουμε .

Για να ξυπνήσει η συνείδηση χρειάζεται συνειδητή προσπάθεια , Στο βαθμό που έχουμε επίγνωση κατά την διάρκεια της ημέρας , ανάλογη είναι και η συνειδητότητά μας κατά την διάρκεια της ημέρας ..

Η πέμπτη διάσταση όπως και όλες οι διαστάσεις δεν βρίσκονται κάπου αλλού για να φτάσουμε κάποια στιγμή , δεν βρίσκονται κάπου στο μέλλον δεν ανήκουν στο χρόνο .
Οι άνθρωποι …….Είμαστε όλες αυτές οι διαστάσεις μαζί …εδώ και τώρα ,
Το γεγονός είναι ότι δεν το γνωρίζουμε ….Και αυτό συμβαίνει διότι δεν έχουμε επίγνωση του εαυτού μας ….δεν κατέχουμε ακόμα την δική μας θέση .
Αυτό λοιπόν που χρειάζεται είναι να ξυπνήσουμε συνείδηση εδώ και τώρα , στη τρίτη
διάσταση …!!!!

Η διάσταση αποκαλύπτετε….. όταν εμείς είμαστε έτυμοι ψυχολογικά.

Το τρισδιάστατο σώμα μας είναι φορέας συνειδητότητας , έχει την εσωτερική δομή όλου του σύμπαντος .
Να έχουμε επίγνωση του εαυτού μας … στο δρόμο, στο γραφείο ,στο σπίτι, όσο μπορούμε να κάνουμε πράξη και γεγονός στη ζωή μας. …την επίγνωση .

Αν κάποιος ψάχνει για κάποιον <<εσωτερικό δρόμο >>…δεν υπάρχει άλλος εκτός από αυτόν .

Η επίγνωση είναι ο αυθεντικός διαλογισμός, ο εσωτερικός δρόμος, είναι η θεραπεία, η προσευχή, είναι επιστήμη , η αρμονία , είναι ελευθερία .
Ότι και αν κάνουμε, αν δεν έχουμε σαν βάση και αρχή την επίγνωση δεν κατανοούμε ποτέ αυτό που κάνουμε…..


Μπορούμε να κάνουμε γιόγκα , ασκήσεις χαλάρωσης , τάι -τσι , ασκήσεις συγκέντρωσης ,ή
ασκήσεις για την αφύπνιση των τσάκρας κλπ, μπορεί μέσα από αυτά να έχουμε καλά και ευεργετικά αποτελέσματα για την υγεία μας και την διάθεση μας.

Όμως αν δεν εξασκούμε την επίγνωση, δεν θα ξυπνάμε συνείδηση, δεν θα έχουμε κατανόηση , έτσι πιθανόν να είμαστε σχετικά υγιείς και ίσως με σχετικά καλή διάθεση….. αλλά θα είμαστε και καλά κοιμισμένοι.

Περπατάμε στην τρίτη διάσταση όλη μέρα με την συνείδηση σε ύπνο, μιλάμε , τρώμε , δουλεύουμε, μιλαμε για τον εσωτερισμό και κανουμε διαλέξεις, και ενώ συνειδησιακά κοιμόμαστε έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε και ξύπνιοι .
Δυστυχώς συγχέουμε την κατάσταση της εγρήγορσης που είναι όταν το φυσικό σώμα δεν κοιμάται, με την ξύπνια συνείδηση που είναι η εσωτερική επίγνωση του εαυτού μας….. αυτά όμως είναι τελείως διαφορετικά πράγματα.

Πως είναι δυνατόν λοιπόν να ξυπνήσουμε σε μια άλλη διάσταση …ενώ στη βάση μας ….που είναι η τρίτη διάσταση είμαστε κοιμισμένοι ? …
Αυτό είναι ΦΥΣΙΚΑ αδύνατον ….
επίγνωση

Στη προσπάθεια να έχουμε επίγνωση αρχικά υπάρχει μεγάλη εναλλαγή μεταξύ της συνειδητότητας και της ασυνειδησίας , με την πλάστιγγα φυσικά να γέρνει προς την πλευρά της ασυνειδησίας.
Όταν ο Ουσπένσκι δοκίμασε για πρώτη φορά να εξασκήσει την επίγνωση δήλωσε ότι ξεχάστηκε στα πρώτα 3 ή 5 λεπτά και ξαναθυμήθηκε αυτό που ξεκίνησε να κάνει μετά από… ώρες.
Αυτό συμβαίνει σε όλους !
Όμως καθώς το εφαρμόζουμε σιγά – σιγά η δράση αυτή περνά στο ένστικτο κέντρο και το κέντρο αυτό την εγκαθιδρύει σαν βασική λειτουργία με αποτέλεσμα να το θυμόμαστε όλο και συχνότερα .

Έτσι αυτό το κέντρο γίνετε ο πρώτος σύμμαχος της συνείδησης μας και μαζί με το πάθος μας για αλλαγή που βρίσκετε στο συγκινησιακό κέντρο, έλκουν και την διανόηση .
Με αποτέλεσμα τελικά και τα τρία βασικά κέντρα κέντρα να λειτουργούν αρμονικά και με κοινό τόπο.

Η επίγνωση είναι να μάθουμε να συγκεντρώνουμε όλα τα μέρη της προσοχής μας πίσω από τις αισθήσεις μας , πιο απλά <<μέσα >> στο σώμα μας .
Να αισθανόμαστε δηλαδή το φυσικό μας σώμα σαν ένα όχημα το οποίο μας μεταφέρει , και δια μέσω αυτού βλέπουμε, ακούμε, μιλάμε , γευόμαστε , μυρίζουμε, αισθανόμαστε , συναναστρεφόμαστε, επικοινωνούμε, δημιουργούμε.

Το να βιώσουμε ότι το φυσικό σώμα μας είναι ένα όχημα που χρησιμοποιούμε για την εμπειρία μας στην τρίτη διάσταση , είναι η πρώτη κατανόηση, και αυτό είναι αληθινή γνώση.

Με τον χρόνο θα αντιληφτούμε και θα έχουμε επίγνωση , ότι εκτός από όλα τα παραπάνω μέσα στο φυσικό μας σώμα υπάρχουν και κάποια ψυχολογικά κέντρα από τα οποία επίσης αναβλύζουν σκέψεις , εικόνες , και συναισθήματα, και με έκπληξη θα αντιληφτούμε ότι αυτά τα κέντρα τις περισσότερες φορές, ενεργούν με ένα μηχανικό τρόπο χωρίς την δική μας συμμετοχή.

Έτσι συνειδητοποιούμε ότι μέσα στο σώμα μας βρίσκετε ένας κόσμος που πριν γνωρίζαμε μόνο μέσα από βιβλία, διαλέξεις, φαντασιώσεις , και συζητήσεις .

Αυτό θα είναι ένα δυνατό σοκ για την συνείδηση μας , η μεγάλη έκπληξη, όλη η θεωρεία, οι φαντασίες, και τα όμορφα λόγια καταρρέουν μπροστά στο μεγαλείο της βιωμένης εμπειρίας .

 Η συνείδηση ξεκινά τον δρόμο της αφύπνισης , από εκεί και μετά η συνείδηση ξέρει τι πρέπει να κάνει και πως ….
Αρκεί να την εμπιστευτούμε και να αφεθούμε σε αυτήν ….δίνοντας ΠΑΝΤΑ την προσοχή μας σε αυτήν….. εξασκώντας την επίγνωση …και τίποτε άλλο …
τα άλλα όλα έρχονται και εμφανίζονται μόνα τους σαν συμπλήρωμα σαν μια αποκάλυψη που ήταν όμως πάντα εκεί.
Και δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για το τι θα συναντήσουμε μπροστά μας…
Ποτέ δεν συναντάμε κάτι που δεν το έχουμε μέσα μας .

Έχουμε διαμορφώσει μια αντίληψη για τις άλλες διαστάσεις με βάση την λογική, νοητικούς συνειρμούς , φυσικές εικόνες και γοητευτικούς συνδυασμούς και δεν είναι κακό αυτό αφού δεν έχουμε άλλο τρόπο στη διάσταση που βρισκόμαστε να επικοινωνήσουμε και να μεταφέρουμε την πληροφορία.
Μόνο οι καλλιτέχνες και οι αληθινοί μυστικιστές μπόρεσαν μέσα από την έμπνευση και την φαντασία ,να μεταφέρουν μια πιο αντικειμενική και υπερβατική
αίσθηση , κρυμμένη όμως μέσα στην εικόνα, ή στην λέξη , ή στον ήχο του άχρονου και υπερβατικού, και αντιληπτή μόνο σε αυτούς που έχουν μια εσωτερική κατάσταση προετοιμασμένη για να δεχτεί τέτοια μηνύματα, και να τα αξιοποιήσει.

Μπορούμε να πούμε ότι στο βαθμό που έχουμε αντίληψη και επίγνωση της εσωτερικής μας δομής ..αντίστοιχος και ανάλογος είναι και ο βαθμός αντίληψης και κατανόησης ενός προσώπου , ή ενός αντικειμένου , ή γεγονότος με το οποίο σχετιζόμαστε .

Κατά το ίδιο τρόπο συμβαίνει και με τις διαστάσεις .

Όταν ο άνθρωπος ξυπνά πέφτει το πέπλο που του στερούσε την δυνατότητα να δει… και εκεί υπάρχει αποκάλυψη .

 Αντιλαμβάνεται ότι ο ίδιος είναι οι διαστάσεις που ψάχνει , και ότι όλα βρίσκονται και περνούν από μέσα του.
Όλος ο κόσμος είναι η αντανάκλαση του εαυτού του …..
Αν αλλάξει μέσα του ..θα αλλάξει και η εικόνα του κόσμου.

Και ενώ δια μέσω των αισθήσεων του θα αντιλαμβάνεται τον φυσικό κόσμο στον οποίο κινείται και ζει με ένα φυσικό όχημα , με την συνείδηση του θα βιώνει το πολυδιαστασιακό εαυτό του στον οποίο σταδιακά και ανάλογα με το επίπεδο αντίληψης θα αποκαλύπτονται οι διαστάσεις και τα υποτιθέμενα μυστικά της ζωής

Η επίγνωση είναι η βάση για αυτή την εργασία …μόνο αν μάθουμε να την εξασκούμε, μόνο αν μάθουμε να είμαστε εδώ και τώρα στη θέση μας , έλκουμε αυτή την πολυδιαστασιακή αντίληψη και η αποκάλυψη του <<κόσμου>> μας είναι γεγονός .

Αξίζω...! Γιατί;

Τα πάντα γύρω μας έχουν μια αξία. Η εκδρομή μας στη θάλασσα, η εργατοώρα, ο καφές, εμείς. Εύκολα αποδίδουμε μια αξία στα υλικά αγαθα: την αγοραστική τους δύναμη. Σε εμάς, όμως, τί αξία αποδίδουμε και γιατί; Μήπως, μας αντιμετωπίζουμε ως προϊόν προς πώληση;

Γιατί αξίζω; Ας βουτήξουμε μέσα στην ίδια τη λέξη, καθώς ο αρχαίος κυνικός φιλόσοφος Αντισθένης μας έχει συμβουλέψει πως “αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις”. Το ρήμα “αξίζω” προέρχεται από το μέλλοντα χρόνο του ρήματος “άγω”, που σημαίνει οδηγώ. Δηλαδή, σύμφωνα με την ετυμολογία, αξίζω γιατί θα οδηγήσω. Σε ελεύθερη μετάφραση:

Από τη φύση μου αξίζω γιατί μπορώ να εξελίξω ένα μέρος του πολιτισμού,
να άγω το δικό μου κομμάτι από την εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Στην ουσία, λοιπόν, όλοι οι άνθρωποι αξίζουν από τη φύση τους. Η συμβολή όλων είναι σημαντική για να αλλάξει αυτός ο κόσμος. Τα εμπόδια είναι αρκετά, με πρώτο και κύριο τον εγωισμό και τη λαθεμένη αντίληψη της έννοιας “αξία”.

Φανταστείτε μια κοινωνία ανθρώπων που αντιλαμβάνονται τη σημαντικότητα των υπολοίπων γύρω τους. Που καταλαβαίνουν ότι δε χρειάζεται να παραγκωνίσουν ή να φανούν καλύτεροι, αφού έτσι κι αλλιώς είναι αδύνατον να μειώσουν την αξία των διπλανών τους. Ό,τι φανταζόμαστε δεν είναι μακριά, αρκεί να μη το φοβόμαστε!

Η αξία μας και πώς θα την ανακαλύψουμε είναι προσωπική υπόθεση. Είναι ένας δρόμος που αξίζει να μπει ο καθένας μας, καθώς θα διαπιστώσουμε το μεγαλείο της ύπαρξής μας. Και όχι μόνο! Όπως είπε ο Αριστοτέλης, η ψυχή του ανθρώπου είναι διφυής. Η μισή σαν όλο τον κόσμο και η άλλη μισή όλος ο κόσμος.

Επομένως, ανακαλύπτοντας την αξία μας,
θ’ ανακαλύψουμε και την αληθινή αξία του κόσμου όλου.

Τελέσιλλα: Η ασθενική ποιήτρια του Άργους που έγινε στρατηγός και νίκησε τις ορδές των Σπαρτιατών

Η Τελέσιλλα γεννήθηκε στο Άργος το 520-515 π.Χ. και καταγόταν από επιφανή οικογένεια, αλλά ήταν λεπτοκαμωμένη και φιλάσθενη.

Με την ποίηση ασχολήθηκε ύστερα από υπόδειξη του μαντείου των Δελφών («τας Μούσας θεραπεύειν»), όταν θέλησε να το συμβουλευτεί για την υγεία της. Στη συνέχεια αφοσιώθηκε με πάθος στην ποίηση και με το ποιητικό της ταλέντο κατόρθωσε και νόημα να δώσει στη ζωή της και να αναδειχθεί σε πνευματική προσωπικότητα.

Αντίσταση κατά των Σπαρτιατών
Εντούτοις, η Αργεία ποιήτρια έμεινε περισσότερο γνωστή από την ηρωική άμυνα που αντέταξε κατά του Σπαρτιάτη Κλεομένη το 494 π.Χ. Μετά την καταστροφή που υπέστη ο στρατός των Αργείων στο ιερό άλσος της Σηπείας μεταξύ Ναυπλίου και Τίρυνθας, όπου ο Κλεομένης με δόλο και ύστερα με εμπρησμό προκάλεσε το θάνατο 8.000 Αργείων μαχητών, την άμυνα της πόλης οργάνωσε η κοντόσωμη και μαχητική Τελέσιλλα. Όπλισε γυναίκες, γέρους και παιδιά με όπλα και κάθε λογής αντικείμενα και τους παρέταξε στις επάλξεις.
Στην κρίσιμη στιγμή για την πατρίδα της, η ποιήτρια Τελέσιλλα δημηγόρησε με θερμά λόγια πατριωτισμού στις γυναίκες της πόλης, καλώντας αυτές να πολεμήσουν και να θυσιαστούν για την ελευθερία των παιδιών τους και της πόλης τους. Ο λόγος της είχε θαυμαστό αποτέλεσμα. Όλες οι γυναίκες της πόλης φόρεσαν πανοπλίες και έζωσαν τα τείχη της πόλης σαν στεφάνι, έτοιμες να την υπερασπιστούν έναντι των οπλιτών του Κλεομένη.

Ο Παυσανίας αναφέρει πως ο Κλεομένης αντικρίζοντας τις γυναίκες του Άργους, θεώρησε (ορθά) πως η εύκολη νίκη που θα ερχόταν δεν θα πρόσθετε δάφνες δόξας αλλά θα ατίμαζε τα Σπαρτιατικά όπλα. Ο Κλεομένης ρώτησε τους άντρες του, και αυτοί του απάντησαν ότι προτιμάνε να πέσουν από το βουνό παρά να επιτεθούν σε γυναίκες και παιδιά.
Έτσι αποφάσισε διακριτική πολιορκία χωρίς μάχες μέχρι να παραδοθούν από την πείνα. Αλλά μετά από τρεις μέρες άλλαξε άποψη γιατί οι δωρική ηθική δεν επέτρεπε να αφήσει παιδιά να πεθάνουν.

Έτσι πήρε την ευθύνη και διάταξε υποχώρηση στην Σπάρτη, όπου παρουσιάστηκε μπροστά στους Έφορους και δήλωσε ντροπιασμένος αλλά υπάκουος στον νόμο γιατί δε πολέμησε γυναικόπαιδα και ζήτησε να τον σκοτώσουν γιατί επίσης παραβίασε τον νόμο της Σπάρτης και δείλιασε μπροστά στον εχθρό.
Τώρα το δίλλημα ήταν στους Εφόρους. Αποφάσισαν ότι ο Κλεομένης δεν θα αναλάβει άλλη εκστρατεία μέχρι νεωτέρας ενώ και οι άντρες του θα δουλεύουν στα χωράφια γιατί είχαν επίορκο αρχηγό. Από βασιλιά κ στρατιώτη αι δεν μπορούσαν να τον καθαιρέσουν γιατί το απαγόρευε ο νόμος. Για δύο χρόνια δεν του ανατέθηκε άλλη εκστρατεία αλλά μόνο όταν θεώρησαν ότι είχε ντροπιαστεί αρκετά και επειδή ήταν ο καλύτερος στρατηγός της Σπάρτης επανήλθε αυτός και οι άντρες του ενεργά στο στράτευμα. Πάντα όμως θα ήταν δακτυλοδεικτούμενοι λόγω δειλίας. Αυτά είναι τα απίστευτα του Σπαρτιατικού Κώδικα!
Ο Πλούταρχος από την άλλη υποστηρίζει ότι έγινε κανονικά μάχη, όπου οι Σπαρτιάτες ηττήθηκαν και υποχώρησαν, κάτι που είναι εντελώς απίθανο.Όπως και να έχει η Τελέσιλλα και οι γυναίκες του Άργους έσωσαν την πόλη τους από σίγουρη καταστροφή επιδεικνύοντας
θάρρος και ευψυχία σε μια εποχή που η θέση της γυναίκας ήταν υποτιμημένη και πάντως εντελώς ασύμβατη με τον πόλεμο.
Εις ανάμνησιν της θαυμαστής σωτηρίας της πόλης τους, οι Αργίτες καθιέρωσαν τη γιορτή των “Υβριστικών”. Στην γιορτή αυτή, οι γυναίκες του Άργους ντύνονταν με ανδρικά χιτώνια και χλαμύδες, ενώ οι άνδρες με γυναικεία πέπλα και ενδύματα.
Οι Αργείτισσες τότε, λόγω της λειψανδρίας, πoλιτoγράφησαν περιοίκους και τους παντρεύτηκαν· αλλά με νόμο καθιέρωσαν να βάζουν προσθετά γένια, όταν πλάγιαζαν μαζί τους, για να τους θυμίζουν την ταπεινή τους καταγωγή.
Οι Αργείοι σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ανήγειραν προς τιμή της Τελέσιλλας μεγάλη στήλη στην οποία παριστάνονταν αυτή όρθια έχοντας στα πόδια της βιβλία και κρατώντας στα χέρια κράνος που παρατηρούσε έτοιμη να το φορέσει στο κεφάλι της.

Η στήλη αυτή ήταν τοποθετημένη πάνω από το θέατρο του Άργους και μπροστά από το ιερό άγαλμα της θεάς Αφροδίτης. Η στήλη αυτή σώζονταν μέχρι το 170 μ.Χ. που την είδε ο Παυσανίας.
Ο Παυσανίας αναφέρει ( ΙΙ, 20, 8 ) ότι στο ιερό της Αφροδίτης, νότια του θεάτρου, είχε δει στήλη με ανάγλυφη παράσταση της Τελέσιλλας, η οποία ετοιμαζόταν να φορέσει το κράνος της, ενώ στα πόδια της ήταν σκορπισμένα τα βιβλία της. Για την Τελέσιλλα έχουν γράψει πολλοί αρχαίοι συγγραφείς μέχρι και τον 2ο μ.Χ. αιώνα και στη συνέχεια έχουν δημοσιευτεί αρκετές μελέτες. Οι πληροφορίες από τις αρχαίες πηγές είναι ίδιες και μόνο στις λεπτομέρειες διαφέρουν.
Εντύπωση μας προξενεί το γεγονός ότι ο Ηρόδοτος, ο οποίος είναι σχεδόν σύγχρονος των γεγονότων και αναφέρεται διεξοδικά στην επίθεση του Κλεομένη και στον αποδεκατισμό των Αργείων (VI 76-85) δεν τη μνημονεύει καν. Το ίδιο κι ο μεταγενέστερος Αριστοτέλης, ο οποίος αναφέρεται στην πολιτογράφηση των περιοίκων στα «πολιτικά» του (1303 α, β). Η «ποιητική» του Αριστοτέλη δυστυχώς δε μας παρέχει καμία πληροφορία, γιατί ο πρώτος τόμος, που σώθηκε, αναφέρεται μόνο στο έπος και στην τραγωδία. Άλλοι συγγραφείς, αλλά πολύ μεταγενέστεροι, όπως ο Παυσανίας, ο Πλούταρχος, ο Πολύαινος, της πλέκουν το εγκώμιο, τονίζοντας την ηρωική της αντίσταση κατά των Σπαρτιατών.
Επισημαίνουμε, όμως, ότι ο Κλεομένης τότε δεν είχε πρόθεση να καταλάβει το Άργος, αλλά μόνο να το εξασθενήσει και να το ταπεινώσει, ώστε να μην αποτελεί πια υπολογίσιμη δύναμη στην Πελοπόννησο, πράγμα που είχε επιτύχει ήδη με την εξόντωση του ανδρικού πληθυσμού.Δεν μπόρεσε τότε να προβλέψει ότι το Άργος σύντομα θα παρουσίαζε και πάλι μεγάλη ακμή και ότι η Σπάρτη θα είχε τα ίδια και χειρότερα προβλήματα.
Εξάλλου, ο Κλεομένης ήθελε ν’ αποφύγει τυχόν απώλειες από τον αμυνόμενο άμαχο πληθυσμό, που ήταν αποφασισμένος, ιδιαίτερα λόγω της λειψανδρίας που αντιμετώπιζε ανέκαθεν η πατρίδα του, και θεώρησε φρόνιμο να μην επιτεθεί στην πόλη. Η Τελέσιλλα πάντως έγινε θρύλος και μυθοποιήθηκε στη συνείδηση του Αργειακού λαού.

Το μοναδικό ποίημα της Τελέσιλλας που σώθηκε ολόκληρο και μάλιστα όχι σε πάπυρο, αλλά ως επιγραφή χαραγμένη σε λίθο του 3ου ή 4ου μ.Χ. αιώνος, που βρέθηκε στο ιερό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, είναι ένας ύμνος στη «μητέρα των θεών», που αξίζει να τον παραθέσουμε, όπως μας παραδόθηκε στο αρχαίο κείμενο, και σε μετάφραση:

• [Ματρί Θεών]                                        [Στη Μητέρα των Θεών]
• Ω Μνημόσυνας κόραι                                   Κόρες της Μνημοσύνης
• Δευρ’ έλθετε απ’ ωρανώ                               ελάτε εδώ απ’ τον ουρανό
• και μοι συναείσατε                                   και τραγουδήστε μαζί μου
• ταν ματέρα των θεών,                                 τη μητέρα των θεών,
• ως ήλε πλανωμένα                                     που ήρθα, αφού περιπλανήθηκα
• κατ’ ώρεα και νάπας                                  στα όρη και στις πηγές
• σύρουσα αβρόταν κόμαν,                               με ανεμοπαρμένα τα μαλλιά
• κατωρημένα φρένας.                                   ξετρελαμένη στα βουνά.
• Ο Ζεύς δ’ εσιδών άναξ                                Και ο βασιλιάς ο Δίας σαν είδε
• ταν Ματέρα των θεών,                                 τη μητέρα των θεών
• κεραυνόν έβαλλε και                                  έριξε κεραυνό και
• τα τύμπαν’ ελάμβανε,                                 πήρε τα τύμπανα,
• πέτρας διέρρησε και                                  έσπασε τα βράχια
• τα τύμπαν’ ελάμβανε                                  και πήρε τα τύμπανα.
• Μάτηρ, άπιθ’ εις θεούς,                              -Μητέρα, φύγε στους θεούς
• και μη κατ’ όρη πλανώ,                               και μη γυρνάς στα όρη,
• μη σε χαροποί λέον-                                  γιατί τ’ άγρια λιοντάρια
• τες ή πολιοί λύκοι                                   και οι γκρίζοι οι λύκοι
• [έδωσι πλανωμέναν.]                                  [θα σε φάνε κυνηγημένη.]
• και ουκ άπειμι εις θεούς,                            -Δε θα φύγω στους θεούς
• αν μη τα μέρη λάβω,                                   αν δεν πάρω μερίδια,
• το μεν ήμισυ ουρανώ,                                 το μισό απ’ τον ουρανό,
• το δε ήμισυ Γαίας,                                    τ’ άλλο μισό απ’ τη γη
• πόντω το τρίτον μέρος˙                                το τρίτο μέρος απ’ τη θάλασσα,
• χούτως απελεύσομαι,                                   κι έτσι θ’ αποχωρήσω.
• χαιρ’ ω μεγάλα άνα                                    -Χαίρε, μεγάλη βασίλισσα,
• σα Μάτερ Ολύμπω.                                      Μητέρα του Ολύμπου.

Δείτε την εκτόξευση του πρώτου ελληνικού δορυφόρου

Με απόλυτη επιτυχία στέφθηκε η εκτόξευση του Λ-sat, του πρώτου δορυφόρου που κατασκευάστηκε από έλληνες επιστήμονες.    

Η εκτόξευση έλαβε χώρα στις 19:52 ώρα Ελλάδος από τις εγκαταστάσεις της NASA στη Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήταν αρχικά προγραμματισμένη για τα μεσάνυχτα (ώρα Ελλάδας) της Παρασκευής, όμως αναβλήθηκε λόγω κακοκαιρίας.
Ο ελληνικός μίνι-δορυφόρος, βάρους περίπου 2 κιλών, «πετάει» με τον πύραυλο Antares της NASA, ο οποίος «κουβαλάει» το σκάφος Cygnus, που μεταφέρει επιστημονικό και υποστηρικτικό υλικό 1.657 τόνων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS).
Το σκάφος Cygnus αναμένεται να φθάσει στον Σταθμό στις 16 Ιουλίου.
Οι αστροναύτες του Σταθμού θα θέσουν τον δορυφόρο σε τροχιά γύρω από τη Γη.
Χάρη στον Λ-sat θα γίνονται πειράματα του υλικού γραφένιου, και το πώς επιδρά με την ακτινοβολία.
Επίσης, με τη βοήθεια του δορυφόρου θα γίνεται παρακολούθηση και ελληνικών εμπορικών πλοίων, για προστασία απέναντι σε επιθέσεις πειρατών.

Η ηχητική "ψευδαίσθηση"

Ο τρόπος που λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι αξιοθαύμαστος.

Ομάδα επιστημόνων από το Ινστιτούτο Franklin στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ δημιούργησε ένα μοναδικό ηχητικό πείραμα, για να δείξει τον τρόπο που ο εγκέφαλός μας χρησιμοποιεί παλαιότερες πληροφορίες για να επεξεργαστεί και να εξηγήσει νέες εμπειρίες.

Το συγκεκριμένο ηχητικό δείγμα παρουσιάστηκε προ μερικών εβδομάδων στην σύνοδο/έκθεση "Your Brain".
Θα ακούσετε την μαγνητοφώνηση της παρουσίασης που έγινε κατά τη διάρκεια αυτής της έκθεσης. Η παρουσιάστρια λέει στο κοινό να ακούσει ένα ηχητικό απόσπασμα. Ο ήχος είναι περίεργος και σίγουρα σε πρώτη ακρόαση κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι λέει, αν προφέρονται λέξεις ή/και τι σημαίνουν.
Αυτό ακριβώς άλλωστε απαντούν και οι παρευρισκόμενοι. Στη συνέχεια η παρουσιάστρια βάζει να ακουστεί ένα άλλο ηχητικό απόσπασμα. Αυτήν τη φορά ακούγεται με καθαρή αγγλική προφορά μια γυναικεία φωνή να προφέρει μια πρόταση. Είναι η ίδια πρόταση που ακουγόταν και στην προηγούμενη μαγνητοφώνηση, αλλά τώρα βέβαια όλοι την καταλαβαίνουν, αφού δεν έχει καμία παραμόρφωση στον ήχο.
Αμέσως μετά η παρουσιάστρια ξαναβάζει την πρώτη μαγνητοφώνηση, εκείνη που αρχικά κανείς δεν κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο. Αυτήν τη φορά, όμως τα πράγματα είναι αλλιώς: επειδή ο εγκέφαλός μας κατέγραψε μια πληροφορία (την καθαρή προφορά της πρότασης) την χρησιμοποιεί αυτόματα για να "αποκωδικοποιήσει" τον... ακαταλαβίστικο ήχο.
Και το πετυχαίνει! Πλέον το αρχικό ηχητικό είναι πιο ξεκάθαρο και οι περισσότεροι μπορούν αν καταλάβουν τι λέει.
Πατήστε "Play" και δοκιμάστε και εσείς!

Του καρφώθηκε το αλυσοπρίονο στο λαιμό!

Ένα απίστευτο ατύχημα που είχε ευτυχή κατάληξη για τον 21χρονο ξυλοκόπο

Η λάμα ενός αλυσοπρίονου καρφώθηκε στο λαιμό ενός εργάτη - ένας τραυματισμός, τον οποίο το μόνο που δεν μπορείς να τον χαρακτηρίσεις είναι «συνηθισμένο». Ευτυχώς για έναν άντρα από το Πίστμπουργκ δεν αποδείχθηκε και μοιραίος, καθώς οι χειρουργοί ενός νοσοκομείου κατόρθωσαν να τον σώσουν.

Ο 21χρονος James Valentine εργαζόταν ως ξυλοκόπος, όταν συνέβη το ατύχημα: Η λάμα από το αλυσοπρίονο που κρατούσε και δούλευε του καρφώθηκε κυριολεκτικά στο λαιμό.

Οι γιατροί που τον περιποιήθηκαν δεν είχαν συναντήσει ποτέ κάτι τέτοιο. Δέκα λεπτά αφότου ειδοποιήθηκαν παρέλαβαν τον ασθενή. Ευτυχώς είδαν ότι δεν έχει χτυπηθεί η καρωτίδα του αλλά ούτε και ο οισοφάγος, καθώς ο Valentine ήταν ικανός ακόμα και να μιλήσει με το πριόνι στο λαιμό!

Πολύ σημαντικό για την ευτυχή κατάληξη του περιστατικού ήταν και ότι ο ασθενής δεν πανικοβλήθηκε, καθώς θα μπορούσε να προσπαθήσει να τραβήξει τη λάμα μόνος του και να αιμορραγήσει ανεξέλεγκτα ή να πάθει ασφυξία.

Αφού η ομάδα χειρουργών του νοσοκομείου όπου μεταφέρθηκε τον νάρκωσε κατόρθωσε να αφαιρέσει το αλυσοπρίονο, χωρίς να προκληθεί περαιτέρω βλάβη στον ασθενή. Την επόμενη ημέρα, ο Valentine ξεκίνησε φυσιοθεραπείες και λίγες μέρες μετά βγήκε από το νοσοκομείο «σαν καινούριος»!