Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ...

“Σ’ αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,

 σ’ αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ’ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ’ άλλον τρόπο…
”~ Πάμπλο Νερούδα

Τον τελευταίο καιρό μ΄απασχολεί πολύ το θέμα των σχέσεων.
Βλέπω ολοένα και πιο συχνά γύρω μου τους ανθρώπους να κλείνονται ερμητικά στο μικρόκοσμό τους,
τη ίδια στιγμή που λαχταρούν να εισπράξουν ενδιαφέρον και νοιάξιμο.
Σαν να θέλουν να κερδίσουν την πιο όμορφη φιλική, ερωτική ή συναδελφική σχέση χωρίς όμως να χάσουν τίποτα από τη βολή τους,
χωρίς να παραχωρήσουν χιλιοστό από το ζωτικό τους χώρο,
χωρίς να επιτρέπουν ούτε μια ρωγμή στο προσωπείο που διάλεξαν να τους αντιπροσωπεύει στον έξω κόσμο.
Κάποτε αυτό θα με πλήγωνε, τώρα πια αρχίζω να αποδέχομαι πως οι αληθινές σχέσεις
– αυτές που για χάρη τους βάζεις το χέρι σου στη φωτιά – είναι λιγοστές.
Κατέγραψα εδώ ό,τι έχω προσωπικά αντιληφθεί για το θέμα των σχέσεων,
προσπαθώντας να ξεκαθαρίσω τις προτεραιότητές μου και να βεβαιωθώ
πως αφήνω χώρο στις σχέσεις που αξίζουν να εξελιχθούν και ν΄ανθίσουν!!

 Κάποιες σχέσεις είναι ευλογία ενώ κάποιες είναι μαθήματα ζωής.
Οι άνθρωποι που περνούν από τη ζωή σου άλλοτε σε στηρίζουν, άλλοτε σε δοκιμάζουν,
άλλοτε σε χρησιμοποιούν και άλλοτε σε ωθούν να βγάλεις τον καλύτερο (ή χειρότερο εαυτό σου).
Ολ΄αυτά είναι πολύτιμες εμπειρίες που σε ωριμάζουν και σ’ αναγκάζουν να πάρεις θέση
για το τι λογής σχέσεις θέλεις τελικά να έχεις στη ζωή σου.
 Οταν η ζωή σού φέρνει αλλαγές – ακόμα και προς το καλύτερο –
κάποιοι άνθρωποι απομακρύνονται από κοντά σου.
Ισως γιατί η προηγούμενη φάση σου τούς πήγαινε περισσότερο,
ίσως γιατί ο νέος τρόπος ζωής σου δεν τους ταιριάζει πια, ίσως γιατί πατιούνται κουμπιά που πονάνε…,
πάντως είναι κάτι που συμβαίνει και χρειάζεται να το αποδεχτείς, όσο δυσάρεστο κι αν είναι.
 Οταν είσαι σε δύσκολη θέση και νιώθεις την ανάγκη για υποστήριξη,
ποιος παραμένει δίπλα σου; Ποιος αφιερώνει χρόνο και ενέργεια για σένα;
 Μαζί στη χαρά και στη λύπη, στα εύκολα και στα δύσκολα.Μόνο οι πιο κοντινοί και όταν πραγματικά Υπάρχουν...

 Εσύ βάζεις τον πήχυ ψηλά ή χαμηλά, εσύ θέτεις τα όρια.
Σίγουρα δεν μπορείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά τους, είσαι σε θέση όμως να ελέγχεις το τι θα δεχτείς και τι όχι.
 Ενα λάθος μπορεί να είναι τυχαίο.
Τα απανωτά ψέματα και οι δόλιες συμπεριφορές δεν είναι τυχαία.
Αν είσαι αποδέκτης τέτοιων συμπεριφορών συστηματικά,
και με ένα “συγγνώμη” υποχωρείς και παραμένεις στη σχέση,
τότε κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου και ξεγελάς τον ίδιο σου τον εαυτό. Μήπως έχεις γίνει ο εγωπαθής που παραπονιέται γιατί ο κόσμος δεν ασχολείται αδιάλειπτα με την ευτυχία του;
Αυτό που ζητάς από τους αγαπημένους σου το προσφέρεις εσύ ο ίδιος;
Καμιά φορά ο φίλος που πονάει ίσως σου πει “μην ανησυχείς, είμαι καλά”,
αλλά αυτό που χρειάζεται στ’ αλήθεια είναι να τον κοιτάξεις στα μάτια και να του πεις “όχι, ξέρω πως δεν είσαι καλά. Μίλησέ μου, είμαι δίπλα σου”.

Οι “βαριές” κουβέντες πληγώνουν περισσότερο από τον φυσικό πόνο.
Εχε το νου σου μήπως, θεωρώντας δεδομένους τους δικούς σου ανθρώπους,
ξεφορτώνεις άθελά σου πάνω τους τα καταπιεσμένα συναισθήματα από σχέσεις που σε πόνεσαν... Οι άλλοι, όσο κι αν μας αγαπούν, δεν είναι τα συναισθηματικά μας υποζύγια.
Οι πράξεις μετράνε, όχι τα λόγια. Συνήθως όσοι αγαπούν δεν το διατυμπανίζουν,
αρκούνται στο να το δείχνουν με μικρές ή μεγάλες κινήσεις μέσα στην καθημερινότητα.
Οι συμπεριφορές και οι πράξεις μόνο λένε την αλήθεια!

Κανείς δεν μπορεί να σου προσφέρει την ευτυχία,
ούτε να ανακαλύψει το σκοπό της ζωής για λογαριασμό σου.
Μην κάνεις το λάθος να περιμένεις τους άλλους να σου ανοίξουν το δρόμο στην προσωπική σου ολοκλήρωση.
Οι  μόνοι που μπορούμεμε  είμαστε εμείς οι ιδιοι!

Η γνήσια αγάπη σε μια σχέση ανθίζει όταν εξαλείφονται οι παντός είδους “χειρισμοί”.
Οταν αποδέχεσαι τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου γι΄αυτό που είναι
κι όχι γι’ αυτό που θα μπορούσε να είναι.
Οταν έχεις τη δυνατότητα να αποκαλύψεις πόσο ευάλωτος κι ανασφαλής νιώθεις.
Κι όλο αυτό κερδίζεται όταν βάζουν πλάτη και οι δύο,
με αφοσίωση και ακεραιότητα.
Διαφορετικά απλώς δεν γίνεται να συμβεί...

Η μοναδική αλήθεια!

Μαρία Ιωσηφίδου

Η ΓΡΑΦΗ ΕΙΝΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

«Γράφουμε για να γευτούμε τη ζωή δύο φορές, την ίδια τη στιγμή κι εκ των υστέρων»Αναϊς Νιν

Απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, μου άρεσε να γράφω.
Οτιδήποτε, από τις ασκήσεις μου για το σχολείο μέχρι οτιδήποτε μπορούσε να με ευχαριστήσει.
Περισσότερο, όμως, με διασκέδαζε να γράφω στο ημερολόγιό μου.
Λάτρευα την όλη διαδικασία.
Να μένω μόνη μου με τον εαυτό μου και το χέρι μου να τρέχει πάνω στη λευκή σελίδα.
Με το που άνοιγα το ημερολόγιό μου,
απλωνόταν μπροστά μου ένας καινούργιος κόσμος και τον έφτιαχνα όπως εγώ ήθελα.
Κολλούσα αυτοκόλλητα, έγραφα (φαινομενικά) άσχετες λέξεις και φράσεις στο περιθώριο…
Σήμερα, οι καταστάσεις για τις οποίες γράφω...
μπορεί να έχουν αλλάξει κατά πολύ από εκείνες της παιδικής μου ηλικίας,
όμως το τελετουργικό, έχει παραμείνει το ίδιο, και αν υπάρχει έμπνευση .............
Όσο για τις εξομολογήσεις;
Όσο μεγάλο ή μικρό κι αν φαντάζει στα μάτια ενός τρίτου ένα γεγονός,
τα συναισθήματα και οι σκέψεις που αυτό προκαλεί είναι που έχουν σημασία.
Είτε πρόκειται, ως παιδί για μια δασκάλα που με μάλωσε στο σχολείο,
είτε ως ενήλικη για το άγχος μου για  τη δουλειά μου,
η διαδικασία της κάθαρσης είναι η ίδια.
Σκέφτομαι, νιώθω, τα βγάζω στο χαρτί, αποφορτίζομαι.
Την εποχή που ξεκίνησα να γράφω στο ημερολόγιό μου,
όμως, δεν μπορούσα να φανταστώ, ότι στην άλλη άκρη της γης, τις ΗΠΑ,
κάποιοι επιστήμονες έκαναν έρευνες για να επιβεβαιώσουν τα οφέλη αυτής της διαδικασίας
και να το εξελίξουν σε επιστήμη,
αυτή της θεραπευτικής ή εκφραστικής γραφής....

Η θεραπευτική ή εκφραστική γραφή είναι το σκόπιμο κι εκ προθέσεως γράψιμο που βασίζεται σε βιωματικές εμπειρίες, για να έχουμε συγκεκριμένα κι επιθυμητά αποτελέσματα. Οι λέξεις κλειδιά είναι το «σκόπιμο» και το «εκ προθέσεως». Δεν αρκεί πάντα απλά να πιάσουμε ένα μολύβι ή το πληκτρολόγιο και ν’ αρχίσουμε να γράφουμε για ν’ ανακουφιστούμε (Adams, 1999). Χρειάζεται να υπάρχει κάποιος σκοπός και γι’ αυτό το λόγο εφαρμόζονται συγκεκριμένες τεχνικές, ανεπτυγμένες από τους ειδικούς σ’ αυτό το χώρο.

Η εκφραστική γραφή μπορεί να χρησιμοποιηθεί απ’ οποιονδήποτε σε οποιαδήποτε φάση της ζωής του. Μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε εξίσου σε ήρεμες και χαλαρές φάσεις της ζωής μας για ν’ αφεθούμε στη ροή των πραγμάτων ή σε περιόδους που αντιμετωπίζουμε δυσκολίες ή διλήμματα για ν’ αποφορτιστούμε, να δούμε πιο ξεκάθαρα τα γεγονότα και να δουλέψουμε πιο εντατικά με τα συναισθήματά μας. (Progoff, 1992)
Ο Δρ.James Pennebaker, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, μέσα από τις πολυάριθμες μελέτες του έχει βρει ότι το γράψιμο βοηθά τους ανθρώπους  να οργανώσουν τις σκέψεις τους και να βρουν ένα νόημα στις τραυματικές εμπειρίες τους. Ανάμεσα στους συμμετέχοντες στις έρευνές του ήταν από φορείς του έιτζ, καρκινοπαθείς, θύματα σεξουαλικής ή άλλου είδους κακοποίησης μέχρι βετεράνοι του Βιετνάμ. Ένα απ’ τα κυριότερα συμπεράσματά του είναι ότι όσο μεγαλύτερο νόημα βρει κανείς στις δυσκολίες του, τόσο πιο ομαλά θα μπορέσει να τις ξεπεράσει. Και το γράψιμο μπορεί να βοηθήσει κάποιον να βρει αυτό το νόημα.
Με ποιους τρόπους, όμως, πιο συγκεκριμένα το γράψιμο μας ωφελεί;

1. Μας βοηθά να κατανοήσουμε το παρελθόν μας

Όταν γράφω για το παρελθόν μου με βοηθά να  καταλάβω καλύτερα το παρόν μου. Ρίχνοντας φως σε γεγονότα και συναισθήματα της παιδικής ηλικίας αποκτώ μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τον εαυτό μου και μπορώ να κατανοήσω τις αντιδράσεις μου σήμερα. Μια κινέζικη παροιμία λέει ότι «πιο αξιόπιστη είναι μια αχνή γραμμή από μελάνι πάνω στο χαρτί, παρά η πιο δυνατή ανάμνησή μας»…

1. Λειτουργεί θεραπευτικά

Μέσα στ’ αποτελέσματα των ερευνών του ο Δρ.James Pennebaker συγκαταλέγονται τα εξής: ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, άμβλυνση των συμπτωμάτων του μετατραυματικού στρες, βελτίωση της καταθλιπτικής διάθεσης, μείωση του άγχους, εξισορρόπηση των συναισθηματικών σκαμπανεβασμάτων, μείωση των έμμονων σκέψεων, ελάττωση του πόνου. (Pennebaker, 2004)

1. Μας βοηθά να οργανώσουμε και να καταλάβουμε καλύτερα τη ζωή μας

Υπάρχουν μέρες που νομίζω ότι ο χρόνος τρέχει πολύ γρήγορα και πως η ζωή γλιστρά μέσα από τα χέρια μου. Όταν κάθομαι να γράψω για όσα συμβαίνουν αισθάνομαι ότι παγώνω για λίγο το χρόνο. Όταν μάλιστα οργανώνω γραπτώς όσα έχω να κάνω μέσα στη μέρα, την εβδομάδα ή το μήνα με βοηθά πολύ να βάλω μια τάξη στο καθημερινό χάος.

1. Βελτιώνει την απόδοση στο σχολείο και τη δουλειά

Έρευνες έχουν δείξει ότι οι φοιτητές έχουν καλύτερους βαθμούς όταν πριν το εξάμηνο έχει προηγηθεί μια γραπτή μελέτη. Αυτό ίσως εξηγείται γιατί η εκφραστική γραφή ελευθερώνει την εργαζόμενη μνήμη, η οποία είναι υπεύθυνη για περίπλοκες δραστηριότητες (Klein & Boals, 2001, Cameron & Nicholls 1998). Το ίδιο συμβαίνει και με τα εργασιακά μας καθήκοντα.

1. Αυξάνει την κοινωνικότητά μας

Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει πως όσοι έγραφαν για τις τραυματικές τους εμπειρίες μιλούσαν πιο συχνά με τους άλλους, γελούσαν περισσότερο και πιο συχνά και χρησιμοποιούσαν περισσότερες λέξεις συνδεδεμένες με θετικά συναισθήματα. Η εκφραστική γραφή φαίνεται ότι τους έκανε πιο άνετους κοινωνικά, καλύτερους ακροατές, ομιλητές και καλύτερους φίλους. (Pennebaker & Graybeal, 2001)

1. Αυξάνει τις πιθανότητες να βρούμε δουλειά

Σε μία απ’ τις έρευνές του ο Δρ.Pennebaker είχε ζητήσει από μεσήλικες άνδρες που είχαν χάσει τη δουλειά τους να γράφουν για τα συναισθήματά τους, το θυμό τους και τις σκέψεις τους. Η ομάδα ελέγχου έγραφε απλά για το πώς περνούσε το χρόνο της. Οκτώ μήνες αργότερα, το 52% του γκρουπ που έγραφε για τα συναισθήματά του είχε καινούργιες δουλειές, ενώ μόνο το 20% από την ομάδα ελέγχου. (Pennebaker, 2004)

1. Αυξάνει τη συνειδητότητά μας

Όταν συγκεντρώνω στο χαρτί αναμνήσεις, συναισθήματα, λέξεις, φράσεις, εικόνες έχω την αίσθηση ότι δίνω ένα σχήμα στη ζωή μου. Με βοηθά να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για το ποια είμαι και ποιος είναι ο ρόλος μου στη ζωή.

1. 8.    Αυξάνει την παραγωγικότητά μας 

Η ερευνήτρια στο Harvard Business School, Teresa Amabile, ανακάλυψε πως όταν οι άνθρωποι καταγράφουν ακόμη και τα μικρότερα επιτεύγματά τους αισθάνονται πιο δεσμευμένοι, παραγωγικοί κι εκτιμούν καλύτερα το νόημα της δουλειάς τους. Εργάζονται, δηλαδή, πιο συνειδητά. (Amabile, 2011)

1. Μας κάνει πιο ισορροπημένους και ήρεμους

Ο δοκιμιογράφος και ποιητής Ralph Emerson τόνιζε συχνά τον πειρασμό στον οποίο πέφτουμε όταν βασίζουμε την ύπαρξή μας σε εξωτερικούς παράγοντες – την ιδιοκτησία, την τύχη και κυρίως τις προσδοκίες των άλλων από εμάς. Για ν’ απαλλαγούμε απ’ αυτά τα δεσμά θα πρέπει να δυναμώσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο. Αν ενισχύσουμε την εσωτερική μας ζωή δεν θα επηρεαζόμαστε τόσο πολύ απ’ ό,τι γίνεται έξω. Στον Emerson και πάλι ανήκει η φράση «Τίποτε άλλο εκτός από τον εαυτό σου δεν μπορεί να σου φέρει γαλήνη». Το γράψιμο είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να έρθουμε σ’ επαφή με τον εαυτό μας και τον εσωτερικό μας κόσμο κι έτσι να φέρουμε την ισορροπία μέσα μας.

1. Μας κάνει πιο σοφούς

Ο νευροεπιστήμονας, Antonio Damasio υποστηρίζει ότι αυτό που ονομάζουμε σοφία είναι στην πραγματικότητα η ικανότητά μας να κατανοούμε πώς προκύπτουν τα συναισθήματά μας και να μαθαίνουμε από αυτά. Το γράψιμο μας βοηθά να εξετάζουμε τα συναισθήματά μας και να τα ερμηνεύουμε, φέρνοντάς μας μ’ αυτό τον τρόπο πιο κοντά στην εσωτερική μας σοφία. Ένας ακόμη λόγος για να γράφουμε.

1. Αυξάνει την αυτοπεποίθησή μας

Αφού ξεπεράσουμε τις όποιες αναστολές και αντίστασή μας απέναντι στο χαρτί, θα έχουμε μια ευχάριστη έκπληξη. Θ’ ανακαλύψουμε ότι έχουμε αποκτήσει ένα ασφαλές και ζεστό μέρος για να εκφράζουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Το γεγονός αυτό μπορεί ν’ αυξήσει την αυτοπεποίθησή μας και να δυναμώσει την αυτοεκτίμησή μας.

1. Αυξάνει τη δημιουργικότητά μας

Νομίζω, δεν χρειάζεται περισσότερη εξήγηση.
Σκέφτεστε τίποτα πάρα πολύ???
Κάτι...ή Κάποιος, έγινε αφορμή να ξεχειλίσετε από συναισθήματα...
Είστε τυχεροί..
και πρέπει να είστε Ευγνώμονες....

Γράψτε το!

Καλό μήνα!

Μαρία Ιωσηφίδου 

Τα Φτερά Είναι για να Πετάς

«Παιδί μου, δε γεννιόμαστε όλοι με φτερά. Μπορεί να μην είσαι υποχρεωμένος να πετάξεις, νομίζω όμως πως είναι κρίμα να πείνεις μόνο στο περπάτημα αφού έχεις τα φτερά που ο καλός Θεός σου έδωσε.»

«Μα, δεν ξέρω να πετάω» απάντησε ο γιος.

«Σωστά...» είπε ο πατέρας. Και περπατώντας, τον πήγε ώς το χείλος του γκρεμού, στο βουνό.

«Βλέπεις, γιε μου; Το κενό. Όταν θελήσεις να πετάξεις, θα έρ­θεις εδώ, θα πάρεις βαθιά ανάσα, θα πηδήξεις στην άβυσσο και απλώνοντας τα φτερά σου θα πετάξεις.»
 

Ο γιος αμφέβαλλε.

«Κι αν πέσω;»

«Ακόμα κι αν πέσεις, δε θα σκοτωθείς. Οι λίγες γρατζουνιές τα σε κάνουν πιο δυνατό στην επόμενη προσπάθεια» αποκρίθηκε ο πατέρας.

Το παιδί γύρισε στο χωριό να δει τους φίλους του, τις παρέες του, όλους εκείνους που είχε συντρόφους στην πορεία της ζωής του.

Οι πιο στενόμυαλοι του είπαν:

«Είσαι τρελός; Για ποιο λόγο; Ο πατέρας σου είναι μισότρελος... Για ποιο λόγο να πετάξεις; Τι σου χρειάζεται; Γιατί δεν αφήνεις τις ανοησίες; Τι νόημα έχει να πετάξεις;»

 

Οι καλύτεροι φίλοι του τον συμβούλεψαν:

«Κι αν είναι αλήθεια; Μα σίγουρα δεν είναι επικίνδυνο; Γιατί δεν αρχίζεις σιγά-σιγά; Δοκίμασε να πηδήξεις από μια σκάλα ή από την κορυφή ενός δέντρου. Αλλά, από τον γκρεμό, βρε παιδί μου;...»

Ο νεαρός άκουσε τις συμβουλές όσων τον αγαπούσαν. Ανέ­βηκε στην κορυφή του δέντρου και, με όλο του το θάρρος, πήδηξε. Άνοιξε τα φτερά του, τα κούνησε στον αέρα με όλη του τη δύναμη αλλά, δυστυχώς, έπεσε στο έδαφος.

 

Μ' ένα καρούμπαλο στο κεφάλι συνάντησε τον πατέρα του.

«Μου είπες ψέματα! Δεν μπορώ να πετάξω. Το δοκίμασα και κοίτα πώς χτύπησα! Δεν είμαι σαν κι εσένα. Τα φτερά μου είναι μόνο για στολίδι.»

 

«Παιδί μου» είπε ο πατέρας, «για να πετάξεις, πρέπει να έχεις τον απαραίτητο ελεύθερο χώρο στον αέρα, ώστε τα φτερά σου να ξεδιπλωθούν. Είναι σαν να πέφτεις με αλεξίπτωτο: χρειάζεσαι κάποιο ελάχιστο ύψος για να πηδήξεις.

 

»Για να πετάξεις πρέπει ν' αρχίσεις να ριψοκινδυνεύεις.

»Αν δε θέλεις να το κάνεις, καλύτερα να συμβιβαστείς και να μείνεις για πάντα στο περπάτημα.»

 

 Χόρχε Μπουκάϊ

Το κίνημα του Διαφωτισμού πρίν απο την Επανάσταση

Kυριότερος εκφραστής της θεωρίας της φωτισμένης απολυταρχίας, ως οργάνου πολιτικής αλλαγής στον ελληνικό χώρο, υπήρξε ο Eυγένιος Bούλγαρης. O Bούλγαρης, μετά τις αποτυχημένες προσπάθεις να εισαγάγει το πνεύμα του διαφωτισμού στην Aθωνιάδα Aκαδημία και στη Mεγάλη του Γένους Σχολή, κατέφυγε στην αυλή της Aικατερίνης.

Στροφή στην παιδεία

“Eνα από τα βασικά μηνύματα που μετέφερε το κίνημα του Διαφωτισμού και στον ελληνικό χώρο ήταν η αποδέσμευση του πνεύματος από τα στεγανά της μεσαιωνικής σκέψης και η χρήση των εργαλείων των νέων επιστημών και της νέας φιλοσοφίας για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τη δεισιδαιμονία και για τη διάπλαση σωστών πολιτών. Για τους έλληνες λόγιους η παιδεία θεωρήθηκε ως αναγκαία και ίσως ικανή συνθήκη για την απελευθέρωση. ΄Eτσι, ο φωτισμός του Γένους κατέστη το λάβαρο όλων των διαφωτιστών. «Δράξασθε παιδείας» ήταν το σύνθημα του Aδαμάντιου Kοραή, ο οποίος από τη Γαλλία που βρίσκεται αναλαμβάνει σημαντικό εκδοτικό έργο με στόχο τη γνωριμία των νεοελλήνων με τους προγόνους τους αλλά και με τις σύγχρονες ιδέες που συγκλόνιζαν την Eυρώπη.

Για την ευόδωση όμως των προσπαθειών του Kοραή για φωτισμό του γένους, απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η ύπαρξη του κατάλληλου γλωσσικού οργάνου. Tο θέμα της γλώσσας απασχόλησε πολύ και δίχασε τους έλληνες διανοούμενους. Aπό τη μια υποστηριζόταν η άποψη ότι έπρεπε, αφού συστηματοποιηθεί, να χρησιμοποιείται αποκλειστικά η λαϊκή γλώσσα, ώστε να γίνει η παιδεία αγαθό προσιτό σε ολόκληρο το λαό. H άλλη άποψη βρισκόταν ακριβώς στον αντίποδα της πρώτης. Θεωρούσε τη λαϊκή γλώσσα εκφυλισμό της ελληνικής και υποστήριζε την επαναφορά της αρχαίας ελληνικής, ως του κατάλληλου οργάνου για τη σύνδεση των Eλλήνων με τους προγόνους τους και με τις σύγχρονες τάσεις της σκέψης. Σ” αυτή τη διελκυστίνδα ο Kοραής προτείνει μια μέση οδό. Συντάσσεται ουσιαστικά με τη λύση της δημοτικής, αλλά προτείνει τον καθαρισμό του λεξιλογίου, την αντικατάσταση των ξένων λέξεων με ελληνικές και την επεξεργασία του συντακτικού και της γραμματικής.

Tο πλέγμα των ιδεών του φιλελευθερισμού και της Γαλλικής Επανάστασης που γαλούχησαν το πνεύμα του Kοραή τον έκαναν να διατηρήσει κριτική στάση απέναντι στο ρόλο της Εκκλησίας. Aν και θεωρούσε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είχε υποπέσει σε λιγότερες αυθαιρεσίες απ” ό,τι η καθολική, πίστευε ότι έπρεπε σταδιακά να περιοριστεί ο ρόλος της διεφθαρμένης, όπως τη χαρακτήριζε, ιεραρχίας και των μοναστικών ταγμάτων, τα οποία θεωρούσε ως χειρότερους τυράννους από τους Tούρκους. H αντίδρασή του στην Εκκλησία και στις προσπάθειές της να ανακόψει την πορεία προς το διαφωτισμό εκφράστηκε καθαρά μέσα από το κείμενο του «Aδελφική Διδασκαλία», το οποίο γράφτηκε ως απάντηση στην «Πατρική Διδασκαλία» που τυπώθηκε το 1798 με την υπογραφή του πατριάρχη Iεροσολύμων ΄Aνθιμου. O Kοραής στο φυλλάδιο αυτό, για να μην έρθει σε άμεση σύγκρουση με την Εκκλησία και θίξει το ευαίσθητο θρησκευτικό αίσθημα των Eλλήνων, αμφισβητεί την πατρότητα του έργου και έτσι απελευθερωμένος έχει την ευχέρεια να καταδικάσει όλες τις αντιδιαφωτιστικές και αντιφιλελεύθερες ιδέες που εκφράζονται μέσα σ” αυτό το κείμενο. Kατέληγε μάλιστα στο συμπέρασμα ότι όποιος διατυμπάνιζε ότι η οθωμανική κυριαρχία ήταν ελέω Θεού, τότε αυτός ήταν εχθρός της θρησκείας και των Γραικών και δούλος των Oθωμανών και όλων των τυράννων του ανθρώπινου γένους.

H συνέχεια της ελληνικής ιστορίας

Mια από τις σημαντικές τομές που επέφερε ο Διαφωτισμός ήταν η στροφή προς τη μελέτη της κοσμικής αντί της βιβλικής ιστορίας και η υποκατάσταση της αίσθησης της κοινής καταγωγής όλων των χριστιανών από την αίσθηση της ξεχωριστής κλασικής καταγωγής των νεότερων Ελλήνων. H κίνηση αυτή ξεκίνησε βέβαια ως λόγιο φαινόμενο, μεταδόθηκε όμως στο λαό μέσω της εκπαίδευσης. Oρόσημο στη δημιουργία της νεοελληνικής ιστορικής συνείδησης αποτέλεσε η δημοσίευση το 1750 της μετάφρασης από τον Aλέξανδρο Kαγκελλάριο του έργου του Charles Rollin «Παλαιά ιστορία» (Histoire ancienne) . Πρόθεση του εκδοτικού αυτού εγχειρήματος ήταν η εξοικείωση των αναγνωστών με το κλασικό παρελθόν. H επιλογή του συγκεκριμένου βιβλίου αποτελεί ένδειξη της υπό διαμόρφωση συνείδησης των δεσμών των νεότερων Eλλήνων με τους αρχαίους. H αίσθηση της συνέχειας που προέκυπτε από την επίγνωση του γεγονότος ότι οι Nεοέλληνες ζούσαν στον ίδιο χώρο και μιλούσαν την ίδια γλώσσα με τους τους αρχαίους αποτέλεσε τη βάση της διαμόρφωσης της νεοελληνικής συνείδησης που αναπτύχθηκε γύρω από τη συνέχεια της ελληνικής ιστορίας και απαιτεί την παγκόσμια αναγνώριση αυτής της συνέχειας.

Mέσα από την εκπαίδευση και την αύξηση των εκδόσεων που αναφέρονταν στην αρχαία Eλλάδα γίνεται μια συνειδητή προσπάθεια επανασύνδεσης των νέων και εκβαρβαρισμένων από το μακροχρόνιο εξανδραποδισμό Eλλήνων με τους αρχαίους προγόνους τους. H επιλογή των ονομάτων αποδεικνύει ευκρινέστατα αυτή τη στροφή. Oι Έλληνες δεν έδιναν πια στα πλοία τους ονόματα αγίων ούτε στα παιδιά τους ονόματα χριστιανικά. H επιλογή ονόματος γινόταν κατά το 18ο αιώνα μέσα από το πάνθεον των ηρώων της αρχαίας ελληνικής ιστορίας και μυθολογίας. Eπιπλέον η προσπάθεια εγκατάλειψης της καθομιλούμενης γλώσσας και αντικατάστασής της με την αρχαία ελληνική ή «καθαρισμού» της, στην οποία πρωταγωνίστησε ο Kοραής, εντάσσονται μέσα σ” αυτήν ακριβώς την προσπάθεια σύνδεσης των νέων Eλλήνων με τους αρχαίους. Σ” αυτή την κίνηση όπως ήταν φυσικό αντέδρασε η Εκκλησία. O οικουμενικός πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄με εγκύκλιό του καταδίκασε τη νέα αυτή συνήθεια που είναι «μια καταφρόνησις της χριστιανικής ονοματοθεσίας» και απαγόρευσε στους ιερείς να βαπτίζουν με Ελληνικά ονόματα.

Mια άλλη όψη της «ανακάλυψης» των αρχαίων Eλλήνων ήταν η υποβάθμιση της χριστιανικής περιόδου της ελληνικής ιστορίας και συγκεκριμένα το Βυζάντιο. Σε μεγάλο βαθμό ο Nεοελληνικός Διαφωτισμός, ενταγμένος μέσα στην ευρωπαϊκή κίνηση ιδεών και μέσα στην εποχή του, περιφρόνησε το Bυζάντιο. Oι ριζοσπαστικότεροι εκπρόσωποί του μάλιστα το θεώρησαν ως εκτροπή στην πορεία του ελληνικού πολιτισμού. Ως εκ τούτου επιθυμούσαν το ξερίζωμα των καταλοίπων του βυζαντινού σκοταδισμού, τον οποίο φυσικά εκπροσωπούσε η Εκκλησία. Tο τεράστιο όμως χρονικό χάσμα που χώριζε τους αρχαίους ΄Eλληνες από τους νεότερους επέβαλε την ανάδειξη μέσα από τη Βυζαντινή περίοδο των στοιχείων που αποτελούσαν απόδειξη των δεσμών των αρχαίων Eλλήνων με τους νεότερους. Mετά την προσπάθεια επανασύνδεσης με τους αρχαίους, η προσπάθεια απόκρουσης των ξένων που κατηγορούσαν τους ΄Eλληνες για εκφυλισμό και η απόδειξη και αναγνώριση της καταγωγής των νέων Eλλήνων από τους αρχαίους έγιναν πάγιες αγωνίες των ελλήνων ιστορικών και διανοουμένων κατά το 19ο αιώνα.

Φωτισμένη απολυταρχία: η μεταρρύθμιση εκ των άνω

H ανάμειξη του ρωσικού παράγοντα στα ελληνικά πράγματα κατά τις παραμονές της επανάστασης δεν αποτέλεσε μονοδιάστατη μόνο εκμετάλλευση της ελληνικής υπόθεσης από τη ρωσική πολιτική προς ίδιον όφελος. Mια μερίδα ελλήνων λογίων και κληρικών προσέβλεπε στη ρωσική επέμβαση και προσπαθούσε να την προκαλέσει, καθώς πίστευε ότι η φωτισμένη απολυταρχία, κατά τα πρότυπα της διακυβέρνησης της Mεγάλης Aικατερίνης θα συνέβαλλε στην ηθική και πολιτική ανάπλαση της ελληνικής κοινωνίας. Στο πλαίσιο αυτό ήταν πολιτικά επιθυμητή η ανάληψη της ηγεσίας του ορθόδοξου κόσμου από την τρίτη Pώμη, τη Mόσχα.

Kυριότερος εκφραστής της θεωρίας της φωτισμένης απολυταρχίας, ως οργάνου πολιτικής αλλαγής στον ελληνικό χώρο, υπήρξε ο Eυγένιος Bούλγαρης. O Bούλγαρης, μετά τις αποτυχημένες προσπάθεις να εισαγάγει το πνεύμα του διαφωτισμού στην Aθωνιάδα Aκαδημία και στη Mεγάλη του Γένους Σχολή, κατέφυγε στην αυλή της Aικατερίνης. ΄Eκτοτε παραμένει απόλυτα ευθυγραμμισμένος με τη ρωσική πολιτική, εγείροντας καχυποψία ως προς τα κίνητρά του. Ουσιαστικά όμως, εκφράζοντας ένα πολιτικό πρόγραμμα μετριοπαθούς διαφωτισμού, παρέμεινε πιστός στην παιδεία και τις αρχές του. Tις πολιτικές του απόψεις ο Bούλγαρης τις εξέφρασε μέσα από τη μετάφραση στα ελληνικά της «Eισήγησης» (Nakaz) της Aικατερίνης. Tο κείμενο αυτό πέραν της αναγνώρισης ορισμένων βασικών δικαιωμάτων των υπηκόων και της κυριαρχίας του νόμου άφηνε το μονάρχη και τα προνόμια του πέρα και πάνω από οποιαδήποτε άλλη νομοθετική ή συνταγματική εξουσία. Mέσα από αυτή τη μετάφραση ο Bούλγαρης εξέφρασε την πίστη του σε μια πολιτική αναμόρφωση που θα εκπορευόταν εκ των άνω.

H στροφή προς μια επαναστατική λύση

H λήξη των δύο ρωσοτουρκικών πολέμων της Mεγάλης Aικατερίνης, του 1768-1774 και του 1788-1792, χωρίς καμιά ουσιαστική βελτίωση στην ελληνική υπόθεση, η συνακόλουθη εγκατάλειψη των χριστιανών στην αντεκδίκηση της οθωμανικής εξουσίας καθώς και ο αντίκτυπος της Γαλλικής Επανάστασης οδήγησαν στην αναζήτηση νέων, πιο μαχητικών τρόπων επίτευξης της πολιτικής αλλαγής. Eπιφανέστερος εκφραστής της νέας αυτής πολιτικής στάσης υπήρξε Pήγας Φεραίος. Γεννημένος στο Bελεστίνο της Θεσσαλίας πήγε στην Kωνσταντινούπολη και στις ηγεμονίες για να μορφωθεί και να αναζητήσει την τύχη του. Oι ιδέες του διαμορφώθηκαν υπό την επίδραση του γαλλικού εγκυκλοπαιδισμού και μέσα από τη συναναστροφή του με στοχαστές όπως ο Iώσηπος Mοισιόδαξ, ο Γρηγόριος Kωνσταντάς, ο Δημήτριος Φιλιππίδης κ.ά. H ιδέα της εξέγερσης των υπόδουλων λαών της Bαλκανικής άρχισε πιθανώς να ωριμάζει στη σκέψη του Pήγα μετά την έκρηξη της Γαλλικής Επανάστασης. H επανάσταση που οραματιζόταν ο Pήγας αποσκοπούσε στο γκρέμισμα ενός απολυταρχικού και άδικου καθεστώτος. ΄Oλοι μαζί οι καταπιεσμένοι υπήκοοι του σουλτάνου, χριστιανοί ανεξαρτήτως εθνότητας αλλά και μουσουλμάνοι θα εξεγήρονταν ενάντια στον κοινό τύραννο. Στο νέο καθεστώς που θα επιβαλλόταν κυρίαρχος θα ήταν ο λαός, χωρίς διάκριση θρησκείας και εθνικότητας, εφόσον οι άνθρωποι ήταν από τη φύση τους ίσοι. Oι αλλαγές που προωθούσε ο Pήγας είχαν όμως και κοινωνικό χαρακτήρα. Eνώπιον του Nόμου δε γίνεται διάκριση μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Aναγνωρίζεται μάλιστα και η ισότητα των δύο φύλων.

Eλληνική Δημοκρατία ονόμαζε ο Pήγας στη «Nέα πολιτική διοίκηση των κατοίκων της Pούμελης, της Mικράς Aσίας, των Mεσογείων Nήσων και της Bλαχομπογδανίας» την πολυεθνική συμπολιτεία που θα καταλάμβανε το χώρο της βυζαντινής και οθωμανικής αυτοκρατορίας. Tο πρόβλημα της εθνικής ανομοιογένειας της νέας δημοκρατίας το έλυσε τονίζοντας τον τεχνητό χαρακτήρα όλων των διακρίσεων που στηρίζονταν στη γλώσσα, τη θρησκεία και τη φυλετική καταγωγή. H ουσία βρισκόταν στη φυσική ισότητα των ανθρώπων και κατ” επέκταση στη σωστή λειτουργία της δημοκρατίας. O ελληνικός πολιτισμός παίζει κεντρικό ρόλο στο νέο κρατικό μόρφωμα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δε γίνονται σεβαστά τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα των πολιτών που ανήκουν σε άλλες εθνοτικές ομάδες.  H επιλογή αυτή του ελληνικού πολιτισμού συνδέεται με την εξάπλωση κατά την εποχή του Pήγα των ελληνικών γραμμάτων σ” ολόκληρη τη Bαλκανική.

H ελληνική γλώσσα ήταν η lingua franca των Bαλκανίων και η ελληνική παιδεία αποτέλεσε το δίαυλο διάδοσης των ιδεών του Διαφωτισμού στη νοτιοανατολική Eυρώπη. ΄Eτσι πίστεψε ο Pήγας, βάσει των εμπειριών του, ότι η ελληνική παιδεία θα μπορούσε να αποτελέσει το συνεκτικό δεσμό μεταξύ φωτισμένων ατόμων. Δεν κατόρθωσε όμως να προβλέψει ότι η επίδραση του Διαφωτισμού δε θα σταματούσε στην ελληνική εθνική αφύπνιση αλλά θα προκαλούσε ανάλογες αντιδράσεις, έστω και καθυστερημένες, και στις άλλες βαλκανικές εθνότητες, οι οποίες μάλιστα κατά πρώτον θα στρέφονταν εναντίον της παρατεταμένης ελληνικής υπεροχής.

“Δύσκολοι Άνθρωποι”, Συμβουλές στο πως να τους διαχειριστείτε!

Και ποιος δεν έχει να αντιμετωπίσει καθημερινά στην ζωή του ”δύσκολους” και “παράλογους” ανθρώπους; Ανθρώπους που χρειάζονται ειδική μεταχείριση, για να καταφέρει κανείς να επικοινωνήσει και να φτάσει σε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα …!!! Πολλές φορές παγιδευόμαστε στο να αφήσουμε ένα προκλητικό άτομο να μας χαλάσει την διάθεση μέσα στην ημέρα μας.
Τι μπορούμε να κάνουμε, ούτως ώστε να θωρακιστούμε απέναντι σε αυτά τα άτομα;Υπάρχουν κάποιες γενικές συμβουλές και κατευθύνσεις, που θα σας βοηθήσουν στο πως ναδιαχειριστείτε τους ανθρώπους, που σας δυσκολεύουν …. αλλά μην ξεχνάτε, ότι η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και για αυτόν τον λόγο είναι συνετό να ακολουθήσετε τις οδηγίες, αφού προηγουμένως τις φιλτράρετε και τις προσαρμόσετε στις προσωπικές σας καταστάσεις !!
Ποιες είναι οι 10 Συμβουλές για την πιο αποτελεσματική διαχείριση των “δύσκολων ανθρώπων”;

1. Κρατήστε την ψυχραιμία σας
Πλεονέκτημα: Διατηρείτε την ψυχική σας ισορροπία και δεν διογκώνετε το πρόβλημα.
Τρόπος επίτευξης: Όσο περισσότερο καταφέρετε να πάρετε βαθιές αναπνοές απέναντι στις όποιες προκλήσεις, τόσο καλύτερη και πιο καθαρή θα είναι η κρίση σας, για να αντιμετωπίσετε την δύσκολη κατάσταση. Όσο θυμωμένοι κι αν είστε, μετρήστε μέσα σας μέχρι το 10 και σκεφτείτε κάτι που θα σας ανακουφίσει. Ποιο είναι αυτό; Ο στόχος είναι να μην χάσετε το δίκιο σας και όχι να ξεσπάσετε πάνω σε κάποιον, που σας δυσκολεύει. Άρα; Σκεφτείτε πιο καθαρά τον τρόπο, που θα επικοινωνήσετε πιο αποτελεσματικά μαζί του, βρείτε τον κώδικα στον οποίο μπορεί να ανταποκριθεί και χρησιμοποιήστε τον, για να καταφέρετε αυτό που θέλετε. Δεν σας συμφέρει απλά να του πάτε κόντρα, για να του σπάσετε και εσείς τα νεύρα.

2. Διατηρείστε την αξιοπρέπεια σας με περηφάνια για τον εαυτό σας
Πλεονέκτημα: Διατηρείτε την εσωτερική σας γαλήνη και αποφεύγετε την τριβή.
Τρόπος επίτευξης: Είναι ανώφελο να προσπαθείτε με τους ανθρώπους, που είναι εμμονικά προσκολημμένοι, να τους πείσετε για την δική σας αντιμετώπιση σε κάποια πράγματα. Χάνετε χρόνο και φαιά ουσία. Λειτουργείστε διπλωματικά, μην τους πάτε κόντρα σε αυτά που πρεσβεύουν και κρατήστε τις απαραίτητες αποστάσεις, για να μην σας δηλητηριάζουν οι συμπεριφορές τους. Όσο μπαίνετε στην μάχη να τους μεταπείσετε, εσείς θα χαλάτε την διάθεση σας και θα καταλήγετε πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα. Να αισθάνεστε ματαιότητα …

3. Επιλέξτε το πότε θα έρθετε σε αντιπαράθεση
Πλεονέκτημα: Δεν καταναλώνετε άσκοπα ενέργεια και χρόνο. Αποφεύγετε ανούσιες αντιπαραθέσεις.
Τρόπος επίτευξης: Δεν είναι αποτελεσματικό σε μερικές περιπτώσεις να έρθετε σε άμεση σύγκρουση και διαφωνία με τα άτομα, που παραλογίζονται. Ποιες είναι αυτές οι περιπτώσεις; Αρχικά αυτές, που αφορούν την παροδική σας τριβή με αυτά τα άτομα, που δεν απαιτεί περαιτέρω επαφή και επικοινωνία. Όταν, για παράδειγμα, έρθετε αντιμέτωποι με έναν αγενή πωλητή, δεν είναι απαραίτητο να μπείτε σε λογομαχία μαζί του, γιατί μπορείτε να επιλέξετε να μην σας εξυπηρετήσει εκείνος ή γιατί θα συνδιαλλαγείτε μαζί του για πολύ λίγο. Επιπλέον, είναι και οι καταστάσεις που έχετε να κερδίσετε και πράγματα από τα συγκεκριμένα άτομα. Μπορεί να είναι δύσκολοι στην συνδιαλλαγή, αλλά ενδεχομένως να έχουν να προσφέρουν κάποια οφέλη σε εσάς και τους γύρω σας. Σταθείτε σε αυτά και προσπαθήστε να μην σας παρασύρουν τα αρνητικά τους κομμάτια.

4. Αποφύγετε τις αντιδράσεις και προσπαθήστε να είστε περισσότερο δυναμικοί
Πλεονέκτημα: Αποφεύγετε τις παρεξηγήσεις και επικεντρώνεστε στην ουσία του θέματος.
Τρόπος επίτευξης: Όταν, για παράδειγμα, νιώσετε ότι κάποιος σας έχει προσβάλει, είναι πιο σώφρον να περιμένετε πριν αντιδράσετε. Γιατί; Γιατί μπορεί να μην είχε στο 100% κακή πρόθεση, αλλά να υπάρχει κάποια άλλη εξήγηση για την συμπεριφορά του. Όταν, δηλαδή, ένας συνάδελφος σας στην δουλειά δεν σας έχει απαντήσει στα επανηλειμμένα σας μηνύματα, δεν είναι απαραίτητο να το έχει κάνει επίτηδες, αλλά μπορεί να είναι πολύ απασχολημένος. Πριν σιγουρευτείτε, καλό είναι να μην προσωποποιείτε τις συμπεριφορές των τρίτων. Επίσης, ένας άλλος τρόπος, για να μην τα παίρνετε αμέσως όλα προσωπικά, είναι να μπαίνετε για λίγο στα παπούτσια των άλλων. Εάν βρεθείτε έστω και για λίγο στην θέση τους, πως θα λειτουργούσατε …;
Όλη αυτή η τακτική θα σας βοηθήσει να γίνετε πιο αντικειμενικοί σκεπτόμενοι, ότι πολλές φορές οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο, όχι γιατί φταίτε εσείς, αλλά γιατί έχουν προσωπικά ζητήματα άλυτα και δύσκολα.

5. Ξεχωρίστε το πρόσωπο από το πρόβλημα
Πλεονέκτημα: Βοηθάτε τον εαυτό σας στο να γίνει καλός επιλυτής προβλημάτων με αποτελεσματικές επικοινωνιακές δεξιότητες. Κερδίζετε μεγαλύτερη εκτίμηση και συμπάθεια.
Τρόπος επίτευξης: Σε κάθε περίπτωση, που έχετε να επικοινωνήσετε κάτι, υπάρχουν δύο βασικές διαστάσεις-εκείνη που αφορά το άτομο και εκείνη που αφορά το ζήτημα. Αυτά τα δύο μην τα μπλέκετε. Προσπαθήστε να είστε “μαλακοί” με τον άνθρωπο και σκληροί στο ζήτημα, που έχετε να αντιμετωπίσετε. Για παράδειγμα: “Θα ήθελα πολύ να συζητήσω το συγκεκριμένο θέμα μαζί σου, γιατί είσαι πολύ σημαντικός για εμένα. Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να επικοινωνήσω με φωνές και ένταση. Για αυτόν τον λόγο, ή θα ηρεμήσουμε τα πνεύματα και θα μιλήσουμε με ήρεμο τόνο ή καλύτερα να τα πούμε κάποια άλλη στιγμή”.

6. Χρησιμοποιήστε ευπρεπές χιούμορ
Πλεονέκτημα: Όταν το χιούμορ κολλάει με την περίσταση, ο δύσκολος άνθρωπος αφοπλίζεται και εσείς μπορείτε να κρατήσετε τις απαραίτητες αποστάσεις.
Τρόπος επίτευξης: Το χιούμορ είναι από τα πιο δυνατά επικοινωνιακά εργαλεία. Για παράδειγμα: Όταν εσείς πείτε “καλημέρα τι κάνετε;” σε κάποιον και εκείνος σας κοιτάξει νευριασμένα και δεν σας απαντήσει, τότε εσείς μπορείτε με χαμόγελο και χωρίς να έχετε προσβληθεί να του απαντήσετε “αααα τόσο καλά είστε ;” Αυτό αυτομάτως μπορεί να σπάσει τον πάγο και να παρασύρει τον κακοδιάθετο και αντιδραστικό άνθρωπο να χαμογελάσει και να ξεκινήσει μία κουβέντα μαζί σας.

7. Ρίξτε τα φώτα όλα πάνω σε αυτούς
Πλεονέκτημα: Εφαρμόστε κατάλληλη πίεση, για να περιορίσετε την όποια δύσκολη συμπεριφορά.
Τρόπος επίτευξης: Είναι πού συνηθισμένο στην συμπεριφορά των επιθετικών, κυρίως, ατόμων να προσπαθούν να σας κάνουν να αισθανθείτε άβολα τονίζοντας το τι δεν κάνετε καλά. Με λίγα λόγια στέκονται στο “τι δεν πάει καλά” και όχι στο “πως μπορεί να λυθεί το πρόβλημα”. Αυτή η στάση έχει ως στόχο την κυριαρχία και όχι την επίλυση. Μην πέσετε στην παγίδα να λειτουργήσετε αμυντικά. Προσπαθήστε να ρίξετε και εσείς τα φώτα πάνω σε αυτά τα άτομα κάνοντας τους ερωτήσεις, όπως:
Άτομο που επιτίθεται-“Είσαι τόσο χαζός, που το κάνεις με αυτόν τον τρόπο”
Απάντηση-“Εάν μου μιλάτε με ασέβεια, δεν θα συνεχίσω να σας παρακολουθώ. Είναι τελικά αυτό που θέλετε; Ενημερώστε με και θα σας απαντήσω εάν και εγώ επιθυμώ να συνεχίσω να μιλάω μαζί σας ή να φύγω”.

8. Αντιμετωπίστε με θάρρος και ασφάλεια την συμπεριφορά των “νταήδων”
Πλεονέκτημα: Αυξάνετε την αυτοπεποίθηση σας και την εσωτερική σας ηρεμία. Περιορίζετε τις καταστάσεις, που ενδεχομένως να σας βλάψουν.
Τρόπος επίτευξης: Αυτό που πρέπει να τονιστεί στην περίπτωση των νταήδων είναι ότι αυτή την συμπεριφορά την βγάζουν στα άτομα, που λειτουργούν παθητικά και που δείχνουν ξεκάθαρα τις αδυναμίες τους. Επίσης, πολλές φορές οι υποτιθέμενοι ”παλικαράδες” είναι μέσα τους πολύ δειλοί. Για αυτό και όταν σταθεί κάποιος στο ανάστημα του και υπερασπιστεί δυναμικά τον εαυτό του, τότε εκείνοι κάνουν πίσω. Είναι καλό να συλλογιστείτε, ότι οι περισσότεροι, που το παίζουν“νταήδες”, στην πραγματικότητα έχουν υποστεί βία και κακοποίηση στην ιστορία τους. Αυτό δεν είναι σωστό να λειτουργήσει ως δικαιολογία για την άσχημη συμπεριφορά τους, αλλά ως κίνητρο να κατανοήσετε τα αίτια της κακής τους αντίδρασης. Εάν, λοιπόν, έχετε να αντιμετωπίσετε έναν τέτοιο άνθρωπο, είναι συνετό να σταθείτε στο ύψος σας έχοντας δίπλα σας συμπαράσταση και βοήθεια.

9. Αλλάξτε στάση από το να “ακολουθείτε” στο να “ηγηθείτε”
Πλεονέκτημα: Δίνετε επιρροή στις κατευθύνσεις και ροή στην επικοινωνία.
Τρόπος επίτευξης: Συνήθως, όταν επικοινωνούν δύο άνθρωποι, ο ένας ηγείται και ο άλλος ακολουθεί. Σε μία υγιή επικοινωνία, όμως, καλό είναι να εναλλάσσονται οι δύο ρόλοι. Οι άνθρωποι με την δύσκολη συμπεριφορά τις πιο πολλές φορές επιθυμούν τον ρόλο του καθοδηγητή δίνοντας έναν αρνητικό τόνο στην ατμόσφαιρα και επαναλαμβάνοντας συνέχεια το “τι είναι στραβό”. Μπορείτε να σταματήσετε αυτήν την τακτική αλλάζοντας το θέμα της συζήτησης κατευθύνοντας το εκεί, που εσείς επιθυμείτε.

10. Να θέσετε ξεκάθαρα τις συνέπειες
Πλεονέκτημα: Γίνεστε πιο δυναμικοί και λιγότερο αντιδραστικοί. Κερδίζετε την εκτίμηση και τον σεβασμό.
Τρόπος επίτευξης: Η ικανότητα να εκφράζετε ξεκάθαρα τις συνέπειες, που μπορεί να έχει μία συγκεκριμένη συμπεριφορά πάνω σε μία κατάσταση ή σε κάποιους ανθρώπους, είναι μία από τις μεγαλύτερες δυνάμεις στο να ακινητοποιήσετε την όποια δύσκολη συμπεριφορά. Με αυτόν τον τρόπο φέρνετε τον “προκλητικό άνθρωπο” προ των ευθυνών του και αυτό είναι κάτι, που ζορίζει και οδηγεί την κακότροπη συμπεριφορά σε υποταγή.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΑΝΤΙΛΗΨΗ-ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ-ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Τι είναι η πραγματικότητα; Είναι μία ψευδαίσθηση; Είναι εικονικό όλο αυτό που αντιλαμβανόμαστε στην εδώ ζωή μας; Ποιο είναι το κυρίαρχο σημείο που μας κάνει πότε να λέμε…ναι είναι αλήθεια και πότε ναι είναι ψέματα; Τι είναι η πραγματικότητα για σένα;

Θα μπορούσα να θέσω πολλά ακόμη ερωτήματα…που θα έκαναν το θέμα ακόμη πιο περίπλοκο….! Έτσι όμως είναι και η ίδια μας η ζωή. Περίπλοκη….με απορίες, με ερωτήσεις που πολλές φορές δεν βρίσκονται εύκολα οι απαντήσεις. Είναι όμως όλο αυτό που ζούμε μια πραγματικότητα;

ΦΙΛΕ ΜΟΥ…μια πραγματικότητα είναι
αληθινή μόνον για σένα, όταν δρας και αντιδράς μέσα στους δικούς της όρους. Όλα
τα υπόλοιπα που λέμε είναι απλώς καθημερινές κουβέντες. Είναι έγκυρη η
πραγματικότητα όταν την χρησιμοποιείς κατάλληλα και μπορείς να επιτύχεις τους
στόχους σου….που είναι αποδεκτοί σ’ αυτή. Έτσι η κοινή λογική μας ορίζει την κάθε
πραγματικότητα και σε τελική ανάλυση….ίσως και να αποφασίζει για την πλήρη εγκυρότητάτης.

Πολλές φορές οι άνθρωποι ξαφνιάζονται όταν συμβαίνει κάτι….σ' αυτά που
καταστρατηγεί η κοινή λογική. Ο βαθμός της αντιληπτικής προκατάληψης αποτελεί ίσως
ένα μέρος της γενετικής μας προδιάθεσης…δηλαδή μια προδιάθεση που θα ενισχύεται
από τις ποικίλες ικανότητές μας και ειδικά από τον εγκέφαλό μας. Μήπως τελικά εξαρτιόμαστε
κατά κάποιον τρόπο από την ερμηνεία που εμείς δίνουμε για τη ζωή και
αποδεχόμαστε τις προκαταλήψεις αυτής της αντίληψης; Ίσως μέσα από την ίδια
καθημερινή ύπαρξή μας….αναγνωρίζουμε στο τέλος ότι είμαστε προετοιμασμένοι απόπριν να δούμε…..!

Οι όποιες εναλλακτικές πραγματικότητες και άλλες διαστάσεις δόνησης αγνοούνται
ή παρακάμπτονται πολύ συχνά και υπάρχουν γύρω μας….αλλά εμείς τις αγνοούμε ίσως
διότι δεν είμαστε και κατάλληλα ενήμεροι και διαβασμένοι, ώστε να αγνοούμε πλήρως
ή να παρακάμπτουμε οτιδήποτε…..που θα μας ωφελήσει στην εδώ ζωή μας…!
Αποδεχόμαστε πολλές φορές ότι αντιλαμβανόμαστε και φαίνεται παράλογο αν όχι ίσως
αδύνατο να πράξουμε αλλιώς. Όλο αυτό το σφικτό πλέγμα της φυσικής αντιληπτικής
προκατάληψης….μπορεί να βασίζεται μόνο σε κάποιες υποθέσεις που να προέρχονται
από ατομικά συστήματα και πιστεύω μας….παρά σε μια γενετική προδιάθεση. Δηλαδή…είναι
πολύ πιθανό να αποτελεί περισσότερο μια προτίμηση… παρά μια προκατάληψη. Ίσως αυτό
να συμβαίνει επειδή αναμειγνύουμε τις επίκτητες τάσεις….με τις φυσικές
αντιληπτικές δεξιότητες μας. Επιτρέπουμε σε όλους τους άλλους (αγαπητά
πρόσωπα-συγγενείς-συντρόφους και σε όλη την κοινωνία….ακόμη και στις
κυβερνήσεις…) χωρίς καν να συμπεριλάβουμε τις δικές μας διαισθήσεις… αναφορικά
με το τι νομίζουμε ότι αντιλαμβανόμαστε, να καθορίζουν πλήρως και να ερμηνεύουν
τη ζωή μας. Και το επιτρέπουμε αυτό επειδή είναι θεμελιωδώς πιο
ευκολότερο…πιο πρακτικό και ίσως λιγότερο επικίνδυνο….δηλαδή το να
αποδεχτούμε….παρά να αρνηθούμε τις όποιες προκαταλήψεις αμοιβαία αποδεχόμενων
πεποιθήσεων. Μήπως τελικά η κοινωνία δεν χρωστάει την ύπαρξή της σ' αυτήν την τάση….που
έχουν οι άνθρωποι…δηλαδή…να αποδέχονται την άποψη της κοινής γνώμης…ωςπροσωπική τους αλήθεια;

Ίσως αναρωτηθούμε…σε πόσες και σε ποιες παράδοξες ψευδαισθήσεις ζούμε στην ζωή μας;

Από την στιγμή που ήρθε η τηλεόραση στα
σπίτια μας καθόμαστε καθημερινώς και απολαμβάνουμε μία καλή εκπομπή ή ένα καλό
πρόγραμμα, αλλά όμως τι είναι αυτό που βλέπουμε στην πραγματικότητα; Για
σκεφτείτε το…! Στην ουσία βλέπουμε 1 ηλεκτρόνιο….κάθε φορά…όταν είχαμε τις ασπρόμαυρες
τηλεοράσεις και 3 ηλεκτρόνια τη φορά…για τις έγχρωμες τηλεοράσεις….που
πυροδοτείται στην πίσω πλευρά του κανονιού της τηλεόρασης και το οποίο
προσκρούει στην οθόνη και ανάβει σαν μια μικρή φωτεινή τελεία. Αυτός ο συνεχής
καταιγισμός από τα ηλεκτρόνια μετατρέπεται σε φωτεινές τελείες και δημιουργεί
την εμφάνιση εικόνων που βλέπουμε, καθώς οι γραμμές σάρωσης κυλάνε από την
κορφή προς τη βάση διαχωρίζοντας τις πληροφορίες που έρχονται (σε νέες τελείες)
από τις πληροφορίες που πλέον εξαφανίζονται (σε παλιές τελείες). Προσαρμόζουμε
τον δείκτη των κάθετων γραμμών στην τηλεόρασή μας, όχι για να απομακρύνουμε τις
περίεργες μπάρες που εμφανίζονται στην εικόνα, αλλά για να τοποθετήσουμε τη
δραστηριότητα της οθόνης μέσα στα όρια των δικών μας αντιληπτικών προτιμήσεων.
Έτσι ο σωλήνας που βρίσκεται πίσω από την τηλεόραση…δεν είναι τίποτε άλλο παρά
ένα «κανόνι»….που εκτοξεύει ηλεκτρόνια στο πίσω μέρος της οθόνης. Ο Νους μας
συνδέει τις τελείες από τα ηλεκτρόνια σχηματίζοντας μια εικόνα που νομίζουμε
ότι βλέπουμε, ενώ στην πραγματικότητα αγνοεί την πραγματικότητα του τισυμβαίνει.
Άρα η τηλεόραση….είναι μια νοητική ψευδαίσθηση.

Ως λάτρης του κινηματογράφου πήγαινα και
έβλεπα μια ταινία (παλιότερα γνωστή ως εικόνα με κίνηση) για να απολαύσω μια
ωραία παράσταση, αλλά όμως τι είναι αυτό που έβλεπα στην πραγματικότητα; Έβλεπα
τη συνεχή προβολή μιας σειράς από ακίνητα πλάνα….που διακόπτονται από περιόδους
σκοταδιού. Είναι η αντίληψη μου για το τι πιστεύω ότι βλέπω…που ενισχύει αυτό
που μου φαίνεται σαν την κίνηση ενός συνεκτικού νήματος που φτιάχνει την όλη
ιστορία. Οφείλουμε να καταλάβουμε ότι τίποτα από όσα βλέπουμε δεν είναι ικανό
από μόνο του για κίνηση ή για ειρμό μέχρι που ΕΣΥ…ο θεατής, τα ενισχύεις και τα
δύο με το να συνδέεις μέσα στο Νου σου…αυτό που δείχνει ο προβολέας. Φίλοι…αυτό
που νομίζετε ότι βλέπετε δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Μόνο η συνεχής σειρά
από ανεξάρτητες μονάδες είναι αυτό που υπάρχει. Είναι ο δικός σας Νους…αυτόςπου τις συνδέει.
Άρα οι κινηματογραφικές ταινίες….είναι μια οπτική ψευδαίσθηση.

Ακούς μουσική και πας σε μια συναυλία για
να απολαύσεις το τραγουδιστή ή την τραγουδίστρια…αλλά όμως τι ακούς στην
πραγματικότητα; Στην ουσία ακούς μια σειρά από διάφορες νότες που χωρίζονται
μεταξύ τους από διαλείμματα σιωπής. Το κάθε μουσικό όργανο ή κάθε φωνή μπορεί
να παράγει μόνο απλούς ήχους, έναν την κάθε φορά. Είναι λοιπόν η αντίληψη του κάθε
ακροατή που ενισχύει το μελωδικό περιεχόμενο ή την παραφωνία, αυτό που
αποκαλούμε μουσική ή θόρυβος. Χωρίς λοιπόν τη συμμετοχή του κάθε ακροατή και
την αντίληψή του σ' αυτό που ακούει, ο ήχος από μόνος του δε θα ήταν
ικανός….γι’ αυτό που εμφανίζεται ως ροή. Αυτό που ακούμε λοιπόν ως συνεχή ήχο….είναιμια δημιουργία μέσα στο ίδιο μας το μυαλό.
Άρα η μουσική……είναι μια ακουστική ψευδαίσθηση.

Εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε προετοιμασμένοι να δούμε μέσα από τις
ψευδαισθήσεις της αντίληψης και απλά αποδεχόμαστε αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως
μια πλήρη αλήθεια για το τι υπάρχει. Η πραγματικότητα, είναι ένα προϊόν που το
δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι και διατηρείται από τη δική μας αντίληψη. Όμως το
ζήτημα της πραγματικότητας…μπορεί ωστόσο να μας ξεγελάσει. Ο μη συνειδητός Νους
επεξεργάζεται αρκετά δισεκατομμύρια κομμάτια πληροφορίας σε κάθε δευτερόλεπτο.
Με αποτέλεσμα αν σκεφτούμε για λίγο ότι ο μέσος άνθρωπος σήμερα προσλαμβάνει περίπου
65.000 περισσότερα (bits) πληροφορίας και ερεθισμάτων καθημερινά που είναι σε
εγρήγορση….απ’ όσο προσλάμβαναν οι πρόγονοί μας… τον προηγούμενο αιώνα….καταλαβαίνετε
ότι ο εγκέφαλός μας στη σημερινή εποχή βομβαρδίζεται διαρκώς και λιγότερο από
το 1% των εισερχομένων πληροφοριών που προφτάνει να φτάσει στο συνειδητό μας
Νου. Δηλαδή…μέσα σ’ ένα κλάσμα του δευτερολέπτου…πάνω από το 99% των
πληροφοριών μας έχουν φιλτραριστεί.

 Η περιοχή του συστήματος εγκέφαλος-Νους που διεκπεραιώνει αυτό το φιλτράρισμα
είναι ο δικτυωτός σχηματισμός…δηλαδή μια μικρή μάζα από στενά πακεταρισμένα
νευρικά κύτταρα που βρίσκονται στον κεντρικό πυρήνα του εγκεφαλικού στελέχους,
κάτω από το μεταιχμιακό εγκεφαλικό μας σύστημα. Αυτό που οδηγεί το φιλτράρισμα
όμως, είναι η αντιληπτική μας προτίμηση και όχι αναγκαστικά οι γενετικά
καθορισμένες αντιληπτικές προτιμήσεις μας.

Ας λάβουμε όμως υπ’ όψιν ότι ούτε η φυσική μας προδιάθεση….αλλά ούτε και οι
προτιμήσεις που αποκτούμε…καθώς ωριμάζουμε…είναι αναγκαίο να μας εμποδίσουν από
την πληρότητα της αληθινής αντίληψης….που θα μπορούσε ο καθένας μας να επιτύχει.
Αυτό που είναι αυτόματο…ακόμα και για τη βρεφική μας ηλικία, μπορεί να
μετατραπεί, να επεκταθεί, να προαχθεί ή να αλλάξει. Τα παιδιά φυσικά έχουν την
ελάχιστη ποσότητα μαθημένων αντιληπτικών προκαταλήψεων…που μπλοκάρουν την
πραγματική αντίληψη και έτσι έχουν πιο καθαρό μυαλό από εμάς. Προσεγγίζουν τις
καταστάσεις άμεσα, όχι έμμεσα. Όμως στη συνέχεια….κατά τη διάρκεια των ζωών μας
αποδεχόμαστε, αποφασίζουμε και ενστικτωδώς ολοκληρώνουμε δομημένα μοντέλα
σκέψης….αναφορικά με το τι θα πιστέψουμε και το τι θα απορρίψουμε. Έτσι αυτά τα
νοητικά μοντέλα…αντιληπτικές προτιμήσεις….δημιουργούν τα φίλτρα (στενά
πακεταρισμένα νευρικά κύτταρα) που μας εμποδίζουν να έχουμε επίγνωση γι’ αυτά
που αρνούμαστε να μάθουμε. Από γενετικής άποψης, αυτό το φίλτρο των
εισερχομένων λειτουργεί σαν μια βαλβίδα διακοπής αφαιρώντας κατά κάποιον τρόπο
από τον συνειδητό Νου….τη δυνατότητα να πιάσει ορισμένες πληροφορίες, αγνοώντας
κάποιες πληροφορίες που μπορούν να έχουν αξία. Χωρίς λοιπόν αυτό το φίλτρο….θα
ήμασταν ασφαλώς ανεπαρκείς και αναποτελεσματικοί….δηλαδή…δε θα μπορούσαμε….ούτε
να αποκρυπτογραφήσουμε τον κόσμο γύρω μας….ούτε και να πάρουμε τις όποιες αποφάσεις,
αλλά ούτε ακόμα και να εστιάσουμε την προσοχή μας.

Κι εκεί λοιπόν βρίσκεται το πρόβλημα…..! Γι’ αυτό το
παρακάνουμε και μπλοκάρουμε περισσότερα πράγματα….από όσα χρειάζεται. Μπορούμε
να δημιουργήσουμε τόσα πολλά τυφλά σημεία, ώστε να γίνουμε εμείς οι
τυφλοπόντικες ή να είμαστε σε μια κατάσταση ύπνωσης ή να είμαστε μισοκοιμισμένοι
ή και παγιδευμένοι σε διάφορα στερεότυπα ανοησίας και φανατισμού….και έχει
μπόλικα παραδείγματα…η ανθρώπινη μας ιστορία. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε εύκολα
να ξεγελάσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας. Το μεγαλύτερο αντίδοτο αυτής της πλάνης
είναι η διορατικότητα, που είναι
απλά το να βλέπεις τα πράγματα…όπως πραγματικά είναι. Οφείλουμε να προσφέρουμε
στον εαυτό μας μια φρέσκια οπτική και να βρισκόμαστε πάντα μπροστά σε νέες
προκλήσεις. Φυσικά χρειαζόμαστε και τη φυσική γενετική μας προδιάθεση…για να
αντιληφθούμε τη συνέχεια της κίνησης και τη συνάφεια της μορφής…έτσι ώστε να
μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε τις σχέσεις και να κάνουμε τις όποιες συγκρίσεις. Φυσικά
μπορούμε να χρειαστούμε ακόμη και τις προκαταλήψεις….που προέρχονται από
αμοιβαία παραδεχόμενες πεποιθήσεις, εφόσον όμως αυτές οι προτιμήσεις και οι
προλήψεις….μας παρέχουν τα φίλτρα εκείνα που θα μας αφήσουν αρκετό χρόνο και
χώρο για να αναπτύξουμε τις κοινωνικές δεξιότητες μας. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι όλα
αυτά τα χρειαζόμαστε με μέτρο. (ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ). Αυτό σημαίνει πως θα ήταν
σοφό, ο κάθε ένας από εμάς, να κάνει μέσα του έναν περιοδικό απολογισμό στα
φίλτρα του….να τα καθαρίσει και να επαναξιολογήσει ξανά και συνειδητά….ώστε να
αποφασίσει εάν λειτουργούν για το ίδιο μας το καλό. Κάνοντας λοιπόν κάτι τέτοιο
είναι πιθανό να βρούμε πως κάποια από αυτά δεν είναι μόνο ξεπερασμένα καιαπαρχαιωμένα, αλλά επίσης πως ποτέ δεν τα χρειαζόμασταν καν.

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε διάφορες ικανότητες που ενδυναμώνουν την εμφάνιση μιας
συμπαγούς φύσης στο περιβάλλον. Μπορούμε να επαναπρογραμματίσουμε όλες τις
αντιληπτικές μας ικανότητες, να τις διευρύνουμε σε τέτοιο βαθμό….έτσι ώστε το
παράθυρο της θέασής μας…να χωράει περισσότερες περιοχές. Μπορούμε να κερδίσουμε
νέα πρόσβαση στις ικανότητές μας αυτές και να διώξουμε καθώς και να βελτιώσουμετις προτιμήσεις μας και τα συστήματα των πεποιθήσεων μας.

Έχουν γραφτεί κατά καιρούς…ότι ο διαλογισμός αλλά και οι άλλες ανάλογες
πρακτικές μας βοηθάνε ώστε να εκγυμνάσουμε την αντίληψή μας….έτσι ώστε οι
ακολουθίες της κίνησης και της ακινησίας….να εμφανίζονται ταυτόχρονα και
ξεχωριστά την ίδια στιγμή. Για όσους έχουν ζήσει μια επιθανάτια εμπειρία ή μια
πνευματική αφύπνιση…..αυτό τους σπρώχνει μπροστά….και δυναμικά ώστε η
δυναμικότητα του εγκεφάλου τους…να πάει πιο μακριά….! Μια τέτοια εγκεφαλική
μετακίνηση μπορεί να καθαρίσει τα φίλτρα, τα όρια και τις πεποιθήσεις μας με
τέτοιο τρόπο που να μας επιτρέπει να γλιστρήσουμε…μέσα από τις ρωγμές και τις
ροές της αντίληψης σε εναλλακτικές και συνυπάρχουσες πραγματικότητες. Αυτή η
χαοτική σύγκλιση πληροφοριών στην αρχή μας αποπροσανατολίζει….αλλά τελικά
μπορούμε να οδηγηθούμε στην Πηγή της καθαρότητας και της διαίσθησης που είχε
σκεπαστεί λόγω προκαταλήψεων…που καλλιεργήσαμε από τη γέννησή μας και λόγω των
επίκτητων φίλτρων της αντίληψής μας. Καθώς η Συνείδηση μπαίνει σε μια άλλη
κατάσταση, αλλάζει η αίσθηση του χρόνου και του χώρου. Ο κόσμος μοιάζει σα να επανασυντάσσεται,
να επανενώνεται και η συμπαγής φύση της πραγματικότητας μοιάζει πλέον να μηνείναι τόσο συμπαγής. Αυτό αποτελεί μια δραματική αλλαγή της αντίληψης μας.

Η εκδήλωση της ενέργειας δημιουργεί τον χρόνο λόγω της ταλάντωσής της και τον
χώρο λόγω των ξεχωριστών μηκών κύματος…δηλαδή…ο χώρος και ο χρόνος αποτελούν
ιδιότητες της ενέργειας. Όπου δεν υπάρχει ενέργεια…δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε
και χρόνος. Δεν υπάρχει τίποτε. Οι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι που αντιστοιχούν στην
ταλάντωση της ενέργειας δημιουργούν αυτό που ονομάζουμε εμείς χρόνο. Όταν η
ενέργεια ταλαντώνεται με συνεχή τρόπο οι δυνάμεις που εμπεριέχονται σ' αυτή
διαχωρίζονται σε δύο πόλους έλξης. Η έλξη μεταξύ των πόλων κάνει την ενέργεια
να κινείται προς τον έναν και τον άλλο πόλο σε μια παλμική κίνηση. Αυτή η
παλμική κίνηση δημιουργεί ένα ημιτονοειδές κύμα και το μήκος αυτού του κύματος
μεταξύ των πόλων είναι αυτό που καλούμε εμείς χώρο. Καθώς η ενέργεια
ταλαντώνεται μπρος και πίσω μεταξύ των πόλων μοιάζει σα να στέκεται σε κάθε
πόλο πριν ξεκινήσει τη νέα ταλάντωση. Έτσι η ενέργεια φαίνεται ότι είναι….είτε
σε κίνηση….είτε σε ακινησία…καθώς συμπεριφέρεται μ’ αυτόν τον παλμικό τρόπο.
Μπρος και πίσω, κίνηση και ακινησία. Καθώς η αιώρηση μεταξύ των πόλων αυξάνει
την ταχύτητά της, οι πόλοι υποχωρούν προς τα πίσω μέχρι που να συγκλίνουν σε
μια κατάσταση…όπως αυτή που υπήρχε πριν διαχωριστούν. Όμως αντίστροφα, όταν η
ταχύτητα της αιώρησης μεταξύ των πόλων μειώνεται…οι πόλοι διαχωρίζονται και
τραβιούνται μακριά, δημιουργώντας όλο και περισσότερο χώρο καθώς η απόσταση της
αιώρησης αυξάνει σε μήκος και πλάτος. Εάν η ενέργεια δεν είχε αυτήν την ιδιότητα
της ταλάντωσης η δημιουργία…όπως την ξέρουμε…δε θα υπήρχε. Όμως η παρατήρηση
και η μελέτη του φαινόμενου αυτού είναι ωστόσο αρκετά πιο περίπλοκη…διότι σύμφωνα
με τους «επιστήμονες» δεν μπορεί κανείς να παρατηρήσει την κίνηση και την
ακινησία ταυτόχρονα, ακόμα και δεδομένου του γεγονότος πως αποτελούν πτυχές της
ίδιας βασικής δραστηριότητας. Ξέρουμε ότι στην κβαντική φυσική οι αρχή της
απροσδιοριστίας του «Heisenberg»…δηλώνει ότι κάθε προσπάθεια παρατήρησης του μικρόκοσμου
μπορεί να επιδράσει σ’ αυτό που παρατηρείται. Εξαιτίας όμως αυτού του
γεγονότος…δεν μας είναι δυνατό να αποδείξουμε ότι υπάρχει πλήρης κίνηση ή
πλήρης ακινησία. Ούτε υπάρχει κάποιος τρόπος για να γνωρίσουμε με σιγουριά…εάν
οι προσπάθειες για να μετρήσουμε αντικείμενα ή γεγονότα μεταβάλλει κατά
οποιονδήποτε τρόπο αυτό το οποίο μετράται. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν το
γεγονός, ότι αυτά που φαίνονται βέβαια στην πραγματικότητα είναι αβέβαια. Ο
φυσικός μας κόσμος….ενώ φαίνεται ότι είναι συμπαγής…..όμως στην πραγματικότητα
δεν είναι. Έτσι…εάν κάποιος κάθεται ακίνητος στην πολυθρόνα του, τα μόρια του
σώματός του δονούνται, όλη η ύλη του περιβάλλοντος δονείται, η γη περιστρέφεται
γύρω από τον άξονά της και γύρω από τον ήλιο και ακόμα και το ίδιο το Σύμπαν…όπως
εμείς το καταλαβαίνουμε….και συνεχώς διαστέλλεται. Παρόλο που νομίζουμε πως
αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει ακινησία, στην πραγματικότητα είναι αδύνατο να το
συλλάβουμε ως έννοια…διότι κάθε ακινησία είναι γεμάτη με κίνηση. Ίσως αν
μπορούσαμε να διαχωρίσουμε κάποιες πτυχές από το Όλον…θα μπορούσαμε να είμαστε
βέβαιοι για το εάν αυτό που νομίζουμε ότι υπάρχει….πράγματι υπάρχει…τότε ίσως θα
μπορούσαμε να το μελετήσουμε, να το εξετάσουμε, να το παρατηρήσουμε, να το
αναλύσουμε και να το μετρήσουμε. Αλλά δεν μπορούμε ποτέ να μετρήσουμε ταυτόχρονα
όλες τις πτυχές του Όλου, ούτε μπορούμε να μετρήσουμε με βεβαιότητα και να
αποδείξουμε, αυτό που μας φαίνεται αληθινό. Ο διαχωρισμός αυτός θα μας βοηθούσε
να είμαστε πιο αντικειμενικοί, αλλά μόνο το Όλο…ως Όλο μπορεί να μας βοηθήσει
να διατηρήσουμε προοπτική και συνάφεια με το περιβάλλον μας. Αυτό που μοιάζει
να είναι Όλο στην πραγματικότητα αποτελείται από μυριάδες μονάδες. Ωστόσο, αυτό
που φαίνεται πως αποτελείται από μυριάδες μονάδες δεν είναι τίποτε άλλο από
συσχετιζόμενα τμήματα ενός συνδεδεμένου Όλου. Εν τω παν. Τίποτε δεν μπορεί να
υπάρξει χωρίς κάτι άλλο, δεν μπορούμε όμως να αλληλεπιδράσουμε ταυτόχρονα μετις δύο αυτές πτυχές.

Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η μεγαλύτερη
ψευδαίσθηση. Λόγω του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν οι δεξιότητές μας και
λόγω του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται την πληροφορία,
είμαστε προετοιμασμένοι να αντιλαμβανόμαστε καθετί ως ολόκληρο και ως
συμπαγές….ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Αυτή η πραγματικότητα που
πιστεύουμε ότι υπάρχει φαίνεται πραγματική εξαιτίας του τρόπου που οι
πληροφορίες συνδέονται μεταξύ τους μέσα στα όρια του εγκεφάλου μας. Η κβαντική
φυσική μας λέγει πως οτιδήποτε υπάρχει, στην πραγματικότητα ταλαντεύεται μεταξύ
ύπαρξης και ανυπαρξίας περίπου ένα δισεκατομμύριο φορές το δευτερόλεπτο. Κατά
τη διάρκεια ενός στιγμιότυπου η ύπαρξη φωτίζεται και καθετί είναι εμφανές και
κατά τη διάρκεια του αντίθετου στιγμιότυπου υπάρχει μόνο σκοτάδι και τίποτε δεν
μπορεί να είναι ορατό. Ύπαρξη και μη ύπαρξη, μπρος και πίσω, κίνηση και
ακινησία. Η αντιληπτική προκατάληψη που έχουμε σταδιακά δομήσει είναι αυτή που
μας δίνει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουμε καθετί ως συνεχόμενο και συμπαγές.
Αυτή η φυσική προκατάληψη μας προστατεύει από το γεγονός ότι η κίνηση και η
ακινησία αποτελούν διαδοχικές περιπτώσεις. Βλέπουμε συμπαγή αντικείμενα και
συνεχόμενες κινήσεις και νομίζουμε πως τα βλέπουμε και τα δύο ταυτόχρονα, όμως αυτόδεν συμβαίνει στην ουσία.

Ο κόσμος γύρω μας υπάρχει….όπως τοναντιλαμβανόμαστε…. εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο τον αντιλαμβανόμαστε.

Η δημιουργία, όπως νομίζουμε ότι υπάρχει…είναιμια φυσική ψευδαίσθηση.

Ποιος ο κυριότερος παράγοντας αποκωδικοποίησης των συναισθημάτων;

Ο Αριστοτέλης στο βιβλίο του περί μελαγχολίας και μαύρης χολής, αναφέρει ότι όταν υπερισχύει στο σώμα η λεγόμενη μαύρη χολή, τότε το άτομο γίνεται μελαγχολικό και όσο αυξάνονται τα επίπεδα της τόσο το άτομο χειροτερεύει και φθάνει στο σημείο μανιοκατάθλιψης.

Ο φιλόσοφος αναφέρει ότι τέτοιου είδους άτομα έχουν ποιητική μανία ή προφητική μανία.
Αν ένας άνθρωπος όπως αναφέρθηκε στο παραπάνω παράδειγμα έχει τάσεις μελαγχολίας και παράλληλα προφητική ή ποιητική μανία, είναι σωστό να θεραπευτεί και να χάσει την κλήση του αυτή;

Βέβαια το καλύτερο είναι να υπάρξει θεραπεία που να προστατέψει τον άνθρωπο στην καθημερινότητα του και, να τον βοηθήσει να αναπτύξει τους υποσυνείδητους πνευματικούς του ορίζοντες.

Αλλά πόσο εφικτό είναι σήμερα κάτι τέτοιο;

Όταν το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων είναι σε μη συνειδητή κατάσταση και έχουν υποστεί από το σύστημα με διάφορους τρόπους αυθυποβολή ;

Το τελευταίο σημαίνει ότι η εν λόγω αυθυποβολή που υφίσταται ο πληθυσμός είναι το κύριο αίτιο παραγωγής ατόμων με ψυχοπάθειες...

Με τον τρόπο αυτό γίνεται ο χειρισμός και ο έλεγχος της μάζας. Φυσικά όλα τα κέντρα εξουσίας χρειάζονται μια τέτοια κοινωνία για να έχουν τα κεκτημένα τους.

Ο κυριότερος παράγοντας αποκωδικοποίησης των συναισθημάτων είναι ο φόβος.

Γιατί αν ένας άνθρωπος κάνει μια εσωτερική αναζήτηση θα διαπιστώσει ότι υπάρχει ένας φόβος βαθιά μέσα του, που του έχει εμφυτεύτει και τον τρώει ύπουλα. Αυτός ο φόβος αν εντοπιστεί τότε ταυτόχρονα απενεργοποιείται.

Διαμέσου του φόβου ελέγχεται ο άνθρωπος σε ένα αρκετά μεγάλο μέρος, ειδικά στις μέρες το γεγονός αυτό είναι πλέον ξεκάθαρο....

“Είμαστε άμπωτη και παλίρροια της ζωής”

(...)Τα πάντα μοιάζουν να έχουν κάποιο ήχο. Εκείνο το δέντρο
στο λιβάδι, μέσα στη μοναχικότητά του, έχει εκείνο τον ιδιαίτερο
ήχο τού να υπάρχει χωρισμένο από τα άλλα δέντρα. Οι μεγάλες
σεκόιες έχουν το δικό τους βαθύ, συνεχή, αρχαίο ήχο. Η σιωπή
έχει το δικό της ιδιαίτερο ήχο. Και φυσικά, το δικό της ήχο έχει
κι η ατέλειωτη καθημερινή φλυαρία των ανθρώπινων πλασμάτων
για τις δουλειές τους, για την πολιτική και τις τεχνολογικές
εξελίξεις και λοιπά. Ένα πραγματικά καλό βιβλίο έχει τους δικούς
του ιδιόμορφους ηχητικούς κραδασμούς. Το απέραντο
κενό έχει επίσης το δικό του παλλόμενο ήχο.
Η άμπωτη και το ανέβασμα των νερών της παλίρροιας είναι
σαν την ανθρώπινη δράση και αντίδραση. Οι δράσεις μας και
οι αντιδράσεις μας είναι πολύ γρήγορες. Δεν υπάρχει κάποια
παύση πριν να γίνει η αντίδραση. Μπαίνει μια ερώτηση κι αμέσως,
στη στιγμή, προσπαθεί κανείς να βρει μια απάντηση, μια
λύση σε κάποιο πρόβλημα. Δεν υπάρχει παύση ανάμεσα στην ερώτηση
και στην απάντηση.

Σε τελευταία ανάλυση είμαστε άμπωτη και παλίρροια της ζωής – το προς τα έξω και το προς τα μέσα. Προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε μια σχέση με το έξω
νομίζοντας ότι το μέσα είναι κάτι χωριστό, κάτι που δε συνδέεται
με το έξω. Σίγουρα, όμως, η κίνηση του έξω είναι η παλίρροια
του μέσα. Είναι και τα δύο το ίδιο, σαν τα νερά της θάλασσας,
αυτή η συνεχής ασταμάτητη κίνηση του έξω και του μέσα,
η αντίδραση στις προκλήσεις. Αυτή είναι η ζωή μας. Οπότε
πρώτα κατασκευάζουμε πράγματα από το μέσα μας, κι ύστερα
το μέσα γίνεται σκλάβος του έξω που κατασκευάσαμε. Η
κοινωνία που έχουμε δημιουργήσει είναι το εξωτερικό κι ύστερα
το εσωτερικό έγινε σκλάβος αυτής της κοινωνίας. Και η επανάσταση
ενάντια στο έξω είναι το ίδιο σαν την εσωτερική επανάσταση.
Αυτή η συνεχής άμπωτη και παλίρροια, αυτή η
ταραγμένη, ανήσυχη και φοβισμένη κίνηση, μπορεί ποτέ να
σταματήσει; Φυσικά η άμπωτη και η παλίρροια των νερών είναι
εντελώς ελεύθερες, όχι σαν την άμπωτη και την παλίρροια του
«έξω» και του «μέσα»· το μέσα να γίνεται το έξω κι ύστερα το
έξω να προσπαθεί να ελέγξει το μέσα, γιατί το εξωτερικό είναι
εκείνο που έχει γίνει εντελώς σπουδαίο, και μετά έρχεται η αντίδραση
του μέσα σ’ αυτή τη σπουδαιότητα. Αυτή υπήρξε από
πάντα η πορεία της ζωής, μιας ζωής διαρκούς πόνου και ευχαρίστησης.
Μοιάζει να μη μαθαίνουμε ποτέ ότι αυτή η κίνηση είναι μία
κίνηση. Το έξω και το μέσα δεν είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Τα νερά της θάλασσας τραβιούνται από την ακτή κι ύστερα τα
ίδια νερά ξαναγυρνάνε μαστιγώνοντας την ακτή και τους βράχους.
Επειδή έχουμε ξεχωρίσει το εξωτερικό από το εσωτερικό
υπάρχουν αντιφάσεις, οι αντιφάσεις που θρέφουν τη σύγκρουση
και τον πόνο. Αυτός ο χωρισμός σε μέσα και σε έξω είναι τόσο
ανύπαρκτος, τόσο πλασματικός κι όμως κρατάμε το εξωτερικό
εντελώς χωριστά από το μέσα. Ίσως αυτό να είναι ένας από
τους σπουδαιότερους λόγους της σύγκρουσης κι ωστόσο
μοιάζει να μη μαθαίνουμε ποτέ -να μαθαίνουμε όχι να απο-
μνημονεύουμε, να μαθαίνουμε, που είναι μία μορφή κίνησης όλη την ώρα- να μη μαθαίνουμε ποτέ να ζούμε χωρίς αντιφάσεις.
(...)
Εκείνο που είναι ολόκληρο είναι ελεύθερο από την άμπωτη
και την παλίρροια της ζωής, από τη δράση και την αντίδραση.
Η ομορφιά δεν έχει αντίθετο. Το μίσος δεν είναι το αντίθετο της
αγάπης.

Krishnamurti

Ένα παραμύθι για το μυρμήγκι

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μυρμήγκι

Το παραμύθι με το μικρό μυρμήγκι ξεκινά από πολύ παλιά, δεκαετίες πριν. Δεν είναι από αυτά που ακούγαμε μικροί. Είναι από εκείνα που μάθαμε (;) μεγάλοι. Θα το θυμηθείτε όλοι, είμαι βέβαιος. Κάπου το έχετε ξανακούσει, κάπου το έχετε ξαναδεί, σίγουρα κάποτε βρήκατε τον ίδιο τον εαυτό σας ως ήρωα στην πλοκή του.Μια φορά κι ένα καιρό λοιπόν ήταν ένα μικρό μυρμήγκι το οποίο κάθε μέρα (εκτός από τις μέρες του χειμώνα) έβγαινε από την φωλιά του και γύρευε τροφή για το ίδιο αλλά και για να αποθηκεύσει στη φωλιά του για όλες τις δύσκολες μέρες που κάθε χρόνο ακολουθούσαν. Αυτό το μικρό μυρμήγκι συνήθιζε καθημερινά να πηγαίνει σε έναν θεόρατο πέτρινο τοίχο και με τα μικρά του δόντια να δαγκώνει λίγο από το σκληρό πέτρινο υλικό και να το μεταφέρει στην φωλιά του. Το μικρό μυρμήγκι έκανε αυτή την κίνηση κάθε μέρα για πολλά χρόνια με την ίδια επιμονή και όρεξη. Ο τεράστιος πέτρινος τοίχος ούτε που ένιωθε κάτι από το μικρό δάγκωμα του μυρμηγκιού, (άραγε τα μυρμήγκια τρώνε τεράστιους τοίχους;) κι έτσι δεν ένιωθε ποτέ ούτε καν την παρουσία του.

Τα χρόνια λοιπόν πέρασαν ώσπου μια μέρα, φθινόπωρο ήταν σίγουρα, το μυρμήγκι ξαναβγήκε από τη φωλιά του και κάνοντας τη γνώριμη διαδρομή του ξανακατευθύνθηκε στον γνωστό προορισμό του και μόλις έφτασε στον πέτρινο γιγάντιο τοίχο άνοιξε το μικρό του στοματάκι και δάγκωσε μια σκόνη από τις γιγάντιες πέτρες του γιγάντιου τοίχου. Και τότε!!! Σαν μια σκηνή από εικόνα της Αποκάλυψης ο γιγάντιος τοίχος γκρεμίστηκε κι έπεσε απότομα κάνοντας έναν εκκωφαντικό θόρυβο, ανακατεμένο με ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης ανάμεσα στα τεράστια συντρίμμια που είχαν πλακώσει γύρω τους τα πάντα. Τα πάντα εκτός από το μικρό μυρμήγκι που ήταν τόσο μικρό που γλίτωσε ακόμη και τη συντριβή του. Μόλις αυτό κατάλαβε πως ο τοίχος είχε γκρεμιστεί έτριψε για λίγο το πηγούνι του και κατευθύνθηκε σε άλλο τοίχο πιο στέρεο και πιο μεγάλο. Δεν ήθελε πια να μεταφέρει πέτρες από έναν τοίχο που είχε γίνει συντρίμμια, όσο να είναι κάθε τοίχος όταν γκρεμίζεται δεν είναι τίποτε άλλο από ερείπια, ούτε μια σκόνη του δεν έχει σημασία…

Το μυρμήγκι αυτό το λέγανε συνήθεια και τον μεγάλο πέτρινο τοίχο χρόνο. Ήταν και τα δυο δικά μου, δικά σου, όλων μας. Και το μυρμήγκι κι ο τοίχος, μόνο που όταν εγώ κατάλαβα ποιος είναι ποιος, ο τοίχος μου είχε γκρεμιστεί από τα καθημερινά μικρά ανεπαίσθητα δαγκώματα του μικρού μυρμηγκιού.

Οι άνθρωποι είμαστε αυτό που γινόμαστε καθημερινά. Αυτό που καθημερινά συνηθίζουμε ή επιτρέπουμε να κάνουμε είναι το πεπρωμένο μας. Μόνο που στην αρχή δεν το παρατηρούμε, δεν του δίνουμε τη σωστή σημασία. Οι άνθρωποι που χωρίζουν μετά από ένα μήνα, δυο, πέντε ή είκοσι χρόνια χωρίζουν επειδή κάθε μέρα όλο το προηγούμενο καιρό δεν έβλεπαν, δεν αντιλήφθηκαν το μικρό μυρμήγκι που έτρωγε τις μέρες τους. Ο μαθητής που καθημερινά αφιερώνει πολλές ώρες στον υπολογιστή και στην τηλεόραση κι όχι στο διάβασμα, μάλλον θα έχει απογοητευτικές επιδόσεις στις εξετάσεις καθώς τόσο καιρό πριν από αυτές η καθημερινότητα του χτίζονταν με μικρές συνήθειες που εγγυούνταν την αποτυχία. Κάποιος άλλος πάλι μπορεί να βαριέται (αλήθεια επιτρέπεται να βαριέται ο νέος;) επειδή κάθε μέρα επιτρέπει στον εαυτό του να μεγαλώνει με συνήθειες που κρύβουν τη δημιουργικότητα και την πρόοδό του. Ένα μικρό μυρμήγκι τόση ζημιά; Ένα μικρό μυρμήγκι, ναι. Αυτό που θα καταστρέψει τη ζωή σου είναι αυτή η καθημερινή μικρή συνήθεια. Μια μικρή συνήθεια, μια ανοχή, μια δεύτερη συνήθεια, η αναβολή, η συγκατάβαση και καιρό με τον καιρό έγινες ξένος με τον σύντροφο σου, ξένος από τους ανθρώπους γύρω σου, ξένος από τις πιο όμορφες ελπίδες, από αυτό που σε έδενε με το νόημα του κόσμου, ξένος μάλλον κι από τον ίδιο σου τον εαυτό.

Τις περισσότερες φορές καταλαβαίνουμε το γκρέμισμα του τοίχου, των ονείρων, της ίδιας μας της ζωής μετά από ένα εκκωφαντικό συμβάν. Πρέπει για παράδειγμα να ανακοινωθεί ένα διαζύγιο για να επισημοποιήσει τα χρόνια που το μικρό μυρμήγκι κατέτρωγε τις υγιείς βάσεις μιας σχέσης. Το βέβαιο είναι πως όσο εκκωφαντικό είναι αυτό το γεγονός τόσο ανεπαίσθητο είναι το καθημερινό άθροισμα των αιτίων – συμπτωμάτων που το προκάλεσαν. Η καταραμένη ευκολία είναι συνήθως ο πιο αξιόπιστος εγγυητής πως θα γίνεις ό,τι επιτρέπεις. Κάθε ώρα για παράδειγμα που βλέπεις τηλεόραση αντί να διαβάζεις ένα βιβλίο ή να καλλιεργείς τις ανθρώπινες σχέσεις σου είναι ένα μικρό δάγκωμα του μικρού μυρμηγκιού στον μεγάλο τοίχο της δικής σου ζωής. Κάποτε θα γκρεμίσει την ελπίδα σου για το μέλλον, τη θέση που αντιπροσωπεύεις ως λειτουργικό μέλος ενός συνόλου που προϋποθέτει θυσία κι αγώνα για την κοινωνία του. Πιο πριν, πριν γίνεις ξένος με όλους, η αποξένωση θα έχει χτυπήσει, το ίδιο ύπουλα κι αθόρυβα την πόρτα σου κι εσύ, ανυποψίαστος μα τραγικά υπεύθυνος θα της έχεις επιτρέψει να διαλύσει τη ζωή σου. Την τροφή την έδωσες εσύ. Με την ευκολία, τη συγκατάθεση, έπειτα με την ανοχή και τέλος με την συνήθεια.

Τα παραμύθια των παιδικών μας χρόνων τελείωναν πάντα με ένα ευτυχισμένο τέλος και τη ρητή διαβεβαίωση πως «ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Το παραμύθι με το μικρό μυρμήγκι είναι από αυτά των μεγάλων ώριμων ηλικιακά χρόνων μας. Εκεί δεν τελειώνουν τα πάντα ευχάριστα, τουλάχιστον όχι εδώ. Το ευτύχημα είναι πως έχουμε, ο καθένας από εμάς ξεχωριστά, το μεγάλο ευτύχημα να γράψουμε, ή καλύτερα να δοκιμάσουμε να γράψουμε, οι ίδιοι το τέλος. Αυτό γράφεται από την τροφή που δίνουμε οι ίδιοι στο θηρίο, συγγνώμη στο μυρμήγκι, που καθημερινά γίνεται συνήθεια μας, χρόνος μας, καθημερινότητα και εν τέλει ζωή και πεπρωμένο μας. Τώρα που μπορείς νίκησε το μυρμήγκι, ίσως αύριο να σε έχει νικήσει αυτό για πάντα.

Η ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ

Η κοινωνία μας σημερα..ντρεπεται για τα συναισθήματά της.
Οι συζητήσεις, μεταξυ φίλων και μη.. επικεντρώνονται γύρω από το τι κάνουμε ή τι σκεφτόμαστε.
Δοκιμάστε την επόμενη φορά που θα ξεκινησετε μια κουβεντα
να πείτε.. αισθάνομαι πως… αντι ¨νομιζω πως¨
Η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν έχει εκπαιδευτεί ποτέ σε ό,τι αφορά τα συναισθήματα.
Λειτουργει σχεδον νομοτελειακά η κοινη Λογική,αντι της συναισθηματικής.. μαθαίνουμε κοινωνικά αποδεκτούς τρόπους να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας, παρατηρώντας αυτό… που κάνουν οι άλλοι γύρω μας.
Εννοειται πως..οι κανόνες ως προς το τι θεωρείται αποδεκτό ή όχι διαφέρουν..
Αποτελεσμα.. υπάρχει μεγάλη σύγχυση γύρω από το πώς πρέπει να διαχειρίζεται κανείς τα συναισθήματά του..
Ας δουμε τους πιο κοινούς μύθους που συνοδεύουν τα συναισθήματα.
Ξεκινωντας..Αυτό που πρέπει να γνωρίζει κανείς είναι ότι …
Στα Συναισθήματα Δεν Υπάρχουν Κανόνες και
κανείς δε μπορεί να αφορίσει.. μια συναισθηματική αντίδραση ως λανθασμενη.. ή όχι.
Πολύ συχνά λέμε…Το ξέρω ότι δε θα έπρεπε να είμαι τόσο αναστατωμένος… για κάτι τόσο ασήμαντο ή..

Αλήθεια θα έπρεπε να είμαι πιο χαρούμενος ..απ’ ό,τι νοιώθω αυτή τη στιγμη…

Μηπως θα έπρεπε να αποδεχτούμε αυτό που νοιωθουμε
αυτή τη στιγμή και να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε επιλογές ως προς το πώς θα αντιδράσουμε σ αυτό το συναίσθημα.
Αντί να σπαταλάμε ενέργεια τιμωρώντας τον εαυτό μας …
για το πώς αισθανόμαστε…
Παρότι τα συναισθήματά μας, δεν είναι λάθος, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να μείνουμε κολλημένοι σε μια συγκεκριμένη διάθεση.
Μπορουμε να κάνουμε αλλαγές που θα επηρεάσουν το πώς νιώθουμε.
Πολλοί έχουν την αντίληψη ότι αν δε μιλάν στους πάντες..
για το πώς αισθάνονται …
καταπιέζουν τα συναισθήματά τους..
Κι όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο,
σε ό,τι αφορά το θυμό, ας πούμε..
Με το να ξεσπάσετε σε ένα μαξιλάρι ή να πάρετε τους πάντες για να τους πείτε πόσο χάλια ήταν η ημέρα σας,
το μόνο που θα καταφέρετε είναι να αυξήσετε την αναστάτωσή σας,χωρίς να νιώσετε καθόλου καλύτερα.Το να προσπαθήσει κανείς να κάνει κάτι για να νιώσει καλύτερα, μετά από μια άσχημη μέρα, είναι μια πολύ υγιής αντίδραση, σε αντίθεση με το να παραμείνει σε κακή διάθεση όλη τη μέρα.
Πολύ συχνά οι άνθρωποι λένε πράγματα όπως:
Αυτή η γυναικα μου..με τρελαίνει…απ τη μουρμουρα..Στην πραγματικότητα όμως, κανείς δε μπορεί να σε κάνει
να νιώσεις τίποτε.

Οι άλλοι μπορεί να επηρεάσουν το πώς αισθάνεσαι, όμως εσυ και μόνο εσύ.. εισαι υπεύθυνος για τα… συναισθήματά σου.
Όταν οι άνθρωποι αμφιβάλλουν για την ικανότητά τους να διαχειριστούν συγκεκριμένα αισθήματα, καταφεύγουν στο να τα αποφεύγουν.
Κάποιος που βιώνει συχνές κρίσεις άγχους..
μπορεί να χάσει πολλά ,και στη συνεχεια να του φταιει ο…άλλος..
Κάποιος που αισθάνεται άβολα με τις αντιπαραθέσεις,
μπορεί να αποφεύγει να μιλήσει με τον…συζυγό του για να λυθεί μια παρεξηγηση…
( ακαταστασια στο σπίτι..)
Μαθαίνει Κανεις.. Να Χτίζει την αυτοπεποίθησή του…
Με το να αντιμετωπίζει… άβολα συναισθήματα.
Μαθαίνουμε Να Διαχειριζόμαστε πολύ περισσότερα, απ αυτά που φανταζόμασταν…
με το να μην.. επιτρέπουμε στα συναισθήματά μας,
να ελέγχουν τη συμπεριφορά μας.Είναι εύκολοι οι αφορισμοι.. καλά ή κακά συναισθήματα,
όμως τα συν-αισθήματα από μόνα τους …δεν είναι θετικά ή αρνητικά.

Αυτό που επιλέγουμε εμείς να κάνουμε μ αυτά ..
είναι που κάνει τη διαφορά.
Για παράδειγμα ο…πάνδημος θυμός
( όλοι μα όλοι μας θυμώνουμε, οι περισσότεροι με το παραμικρό..) μπορεί να οδηγήσει σε κακες συμπεριφορές,
ισως όμως,κάποιους άλλους να τους κάνει πιο δημιουργικούς
ή να τους οδηγήσει μεχρι και στην ..εξάλειψη της αδικίας.
Το να συμπεριφέρεται ¨επαγγελματικά¨ κανεις,
ακόμη κι όταν δε νιώθει καλά,
είναι ένα πολύ υγιές, κοινωνικό εργαλείο…
το να αφήσει κάποιες φορές τον εαυτό του να ..δείξει ακριβώς αυτό που αισθάνεται
δεν είναι επ ουδενί τροπω… ένδειξη αδυναμίας.Αντίθετα, το να γνωρίζει κανείς καλά τι αισθάνεται και τι του συμβαίνει..
μπορεί να τον οδηγήσει στην απόφαση να μοιραστεί τα συναισθήματά του με κάποιον τρίτο …
Κι αυτό είναι σίγουρα ένα σημάδι δύναμης.

Τωρα τι άλλο να προσθέσω για να το καταλάβεις..Χαίρετε.

Πώς να ασκείτε κριτική με ευγένεια

Τέσσερα βήματα για να επιχειρηματολογείτε έξυπνα
«Στις διαφωνίες επάνω σε ηθικά ή επιστημονικά ζητήματα ας στοχεύετε στην αλήθεια και όχι στην κατατρόπωση του αντιπάλου σας. Με αυτόν τον τρόπο δε θα χάσετε ποτέ το επιχείρημά σας και θα κερδίζετε πάντα κάτι καινούριο» έλεγε ο ArthurMartine στον εξαιρετικό οδηγό του γύρω από την τέχνη της συζήτησης το 1866.

Βέβαια, τις περισσότερες φορές που διαφωνούν δύο άνθρωποι το μόνο που δε συμβαίνει είναι το παραπάνω, ειδικά όταν η αντιπαράθεση είναι διαδικτυακή και οι «συνομιλητές» βρίσκονται πίσω από την ασφάλεια που τους παρέχει μια οθόνη κι ένα πληκτρολόγιο.

Τα πράγματα όμως θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να είναι κανείς επικριτικός, παραμένοντας ταυτόχρονα συμπονετικός, έχοντας ως σκοπό όχι να «κατακτήσει» τον αντίπαλο, αλλά να «φτάσει στην αλήθεια». Αποσκοπώντας, όχι να έχει δίκιο με οποιοδήποτε κόστος, αλλά να κατανοήσει και να εμβαθύνει τις γνώσεις του.

Ο φιλόσοφος DanielDennett, τον οποίο ο πρωτοπόρος της τεχνητής νοημοσύνης Marvin Minsky έχει αποκαλέσει ως «τον καλύτερο σύγχρονο φιλόσοφο» και «επόμενο Bertrand Russell», θέτει ένα εύστοχο ερώτημα, το οποίο εξερευνά μερικές από τις βασικές τάσεις και δυναμικές της κουλτούρας του ‘μπορώ-να-κρίνω-τα-πάντα-και-τους-πάντες’ της σύγχρονης εποχής: «Πόσο συμπονετικός μπορείτε να είστε όταν κριτικάρετε τις απόψεις ενός ‘αντιπάλου’;».

Στο βιβλίο του «IntuitionPumpsandOtherToolsforThinking» αναφέρεται σε αυτό που ο ίδιος αποκαλεί ως «το καλύτερο αντίδοτο για την τάση που υπάρχει να εμφανίζουμε τον αντίπαλό μας ως καρικατούρα».

Πρόκειται για μια λίστα από κανόνες που είχε διαμορφώσει δεκαετίες πριν ο διάσημος κοινωνικός ψυχολόγος και θεωρητικός AnatolRapoport, γνωστός για τη στρατηγική tit-of-tat της θεωρίας των παιγνίων.

Ο Dennett αναφέρει τα εξής:
Πώς θα συνθέσετε ένα επιτυχημένο, κριτικό σχόλιο:
Θα πρέπει να προσπαθήσετε να επαναλάβετε τη θέση του «αντιπάλου» σας τόσο ξεκάθαρα, ζωντανά και δίκαια που να φτάσει στο σημείο να σας πει: «Ευχαριστώ, μακάρι να μπορούσα να τα πω κι εγώ με αυτόν τον τρόπο».

Πρέπει να κάνετε μια λίστα με όλα τα σημεία επιχειρηματολογίας (ειδικά αν είναι θέματα μη γενικής αποδοχής).

Πρέπει να αναφέρετε οτιδήποτε έχετε μάθει από τον αντίπαλό σας.
Μόνο τότε μπορείτε να αναφερθείτε σε μια κουβέντα διάψευσης ή κριτικής.

Ο Dennett τονίζει, ότι αυτή η διαδικασία είναι στην πραγματικότητα μια καλή στρατηγική ψυχολογίας, που επιτυγχάνει ένα πράγμα: Μετατρέπει τον αντίπαλό σας σε ένα πιο δεκτικό ακροατήριο της κριτικής ή διαφωνίας σας, η οποία με τη σειρά της προχωρά και εξελίσσει τη συζήτηση.

Οι συνήθειες των θετικών ανθρώπων. Ας τις αντιγράψουμε!

Βλέποντας λίγο πιο θετικά τη ζωή… μπορείτε να αλλάξετε τις σχέσεις αλλά και την καθημερινότητα σας στο έπακρον! Ο …βομβαρδισμός από αρνητικές σκέψεις απλά μας οδηγεί στο να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά μπροστά σε μια αναποδιά, αντί να αναδείξει τα «θέλω» μας. Οι θετικοί άνθρωποι, εκτός από ευτυχισμένοι, συνήθως ζουν περισσότερα χρόνια και απολαμβάνουν τη ζωή… σαν να είναι η τελευταία ημέρα του κόσμου. Εάν υιοθετήσετε τις παρακάτω συνήθειες, θα δώσετε μικρές όμορφες πινελιές στη ζωή σας!
Συνειδητοποιήστε ότι οι δυσκολίες… ξεπερνιούνται!

Κάθε ημέρα της ζωής είναι διαφορετική, αφού ο τροχός γυρίζει και οι άσχημες καταστάσεις κάποια στιγμή φεύγουν! Ακόμα και αν χάσατε τη δουλειά σας, δεν χρειάζεται να πέσετε σε βαθιά κατάθλιψη, αλλά να σκεφτείτε ότι δεν θα μείνετε άνεργος για πάντα. Μπορεί αύριο να «ανοίξουν» νέες πόρτες για την καριέρα σας.

Δείτε μια αναποδιά ως ένα μάθημα ζωής
Σε κάθε αρνητική εμπειρία κρύβεται από πίσω ένα μάθημα ζωής, που μετατρέπει το άτομο… σε πιο έμπειρο και δυνατό! Πολλοί που π.χ. είχαν κακοποιηθεί σε μικρή ηλικία, κατάφεραν να γίνουν μερικές από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες στον κόσμο. Το κλειδί σε όλη την υπόθεση είναι να διακρίνετε τα μαθήματα ζωής μέσα από μια δεινή κατάσταση.

Κατανοήστε το νόμο της έλξης… των σκέψεων με το σύμπαν!
Όσοι καταλαβαίνουν ότι το κλειδί για τη δημιουργία είναι η δύναμη στη σκέψη, τις κινήσεις ή τα λόγια τους… τότε μπορούν να ξεχωρίσουν μέσα στο πλήθος. Εάν κάθε μέρα προχωράτε με αρνητισμό, λέγοντας π.χ. ότι μισώ τη ζωή μου, τότε το σύμπαν θα σας δώσει περισσότερες αφορμές για να τη μισήσετε παραπάνω, αντί να την αλλάξετε!

Αντιληφθείτε ότι κανείς δεν πετυχαίνει, εάν δεν αποτύχει πρώτα
Ακόμα και οι επιστήμονες μέχρι να εφεύρουν κάτι… περνούν από πολλά αποτυχημένα πειράματα! Ακούγεται τρομακτικό, αλλά η αποτυχία είναι πολύ αναγκαία. Σταθείτε μπροστά στην αποτυχία, χωρίς να τη βλέπετε ως ένα αρνητικό γεγονός, αλλά ως μια προϋπόθεση που θα σας φέρει πιο κοντά στην επιτυχία.

Πάρτε την ευθύνη για κάθε κίνηση σας
Μην κατηγορείτε τους άλλους για την ατυχία σας. Κάτι τέτοιο βλάπτει μόνο τον εαυτό σας, αφού θα σας κάνει να χάσετε φίλους από τη ζωή σας. Πάρτε την ευθύνη για όλες τις αποφάσεις σας, είτε είναι καλές, είτε με άσχημη κατάληξη. Άλλωστε, έτσι όταν πετύχετε τα όνειρα σας… θα νιώσετε πολύ πιο περήφανοι.

Εξασκείστε το μυαλό σας… καθημερινά!
Το μυαλό είναι ένα όργανο που πρέπει να εξασκηθεί για μπορέσει να βλέπει θετικά. Ο καλύτερος τρόπος για να κάνετε πιο δυνατό το μυαλό σας, είναι να διαβάζετε θετικά και ενθαρρυντικά βιβλία. Ένα κεφάλαιο την ημέρα αρκεί για να γεμίσετε με θετικές σκέψεις και έμπνευση.
Προχωρήστε με βάση τα θετικά λόγια και σκέψεις
Η αρνητική φλυαρία, ακόμα και αν αποτελεί απλά μια σκέψη, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τον τρόπο ζωής. Παρατηρήστε τα λόγια των άλλων και δείτε ότι τα παράπονα, το κουτσομπολιό ή ο αρνητισμός καταστρέφει τη διάθεση και την καθημερινότητα τους. Άλλωστε, εάν σταματήσετε να προχωράτε με βάση το εθνικό σπορ, δηλαδή το κουτσομπολιό, μπορεί να βελτιωθεί η υγεία και οι σχέσεις σας, φιλικές και μη…

Εκτιμήστε τη ζωή και μην ζηλεύετε τους άλλους
Οι περισσότεροι ζηλεύουν, εάν π.χ. ο γείτονας αγοράσει ένα καινούριο αμάξι ή προσληφθεί με μεγάλο μισθό. Έτσι, όμως, ο ενθουσιασμός εξασθενεί και το μυαλό ταυτόχρονα σταματά να σκέφτεται το πώς θα γίνει καλύτερη η ζωή σας. Πρέπει να είστε ευγνώμονες για την υγεία σας και να βλέπετε την ομορφιά της διαφορετικότητας. Έτσι, θα αξιοποιήσετε στο έπακρο το 24ωρο της ημέρας!

Πότε να μιλάμε και πότε να σωπαίνουμε

Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι
Ρώσος ποιητής «αυτοκτονημένος» από τον Στάλιν …..
Έγραψε στις αρχές του 20ου αιώνα:

Την πρώτη νύχτα, μπήκαν κρυφά στον κήπο μας κι έκοψαν ένα λουλούδι.
Και εμείς δεν είπαμε τίποτε.
Την δεύτερη νύχτα δεν κρύφτηκαν, μπήκαν, πάτησαν τα λουλούδια, σκότωσαν τον σκύλο μας.
Και εμείς δεν είπαμε τίποτε.
Τώρα κάποια νύχτα, ένας και μόνος, μπήκε στο σπίτι μας, έκλεψε το φως μας, και βλέποντας το φόβο μας, ξερίζωσε τη φωνή μας.
Και επειδή εμείς δεν είπαμε τίποτε, τώρα άφωνοι δεν μπορούμε να πούμε κάτι.

Μετά τον Μαγιακόφσκι …..

Πρώτα πήραν τους νέγρους.
Δεν ενδιαφέρθηκα.
Εγώ δεν είμαι νέγρος!
Στην συνέχεια πήραν κάποιους εργάτες. Δεν με ένοιαξε.
Εγώ δεν είμαι εργάτης!
Μετά συνέλαβαν τους ρακένδυτους. Γιατί να ενδιαφερθώ;
Εγώ δεν είμαι ρακένδυτος!
Μετά άρπαξαν τους άνεργους.
Μα εγώ εργάζομαι.
Γιατί να ενδιαφερθώ;
Τώρα παίρνουν εμένα.
Αλλά είναι αργά.
Εγώ δεν ενδιαφέρθηκα για κανένα,
Τώρα κανένας δεν ενδιαφέρεται για μένα!

Bertolt Brecht (1898-1956)

Ζώα-είμαστε συγκάτοικοι

Τα Ζώα ή Μετάζωα (Animalia) είναι οι ζωντανοί οργανισμοί που αποτελούν ένα από τα τέσσερα βασίλεια των ευκαρυωτικών ζωντανών οργανισμών (Φυτά, Ζώα, Μύκητες και Πρώτιστα). Με τη μελέτη των ζώων ασχολείται η ζωολογία, ενώ με τη μελέτη των φυτών η βοτανική. Στις απλές, κατώτερες μορφές των ζώων και φυτών η διάκριση μεταξύ τους είναι δύσκολη, όμως στους εξελιγμένους ζωντανούς οργανισμούς οι διαφορές μεταξύ ζώων και φυτών είναι περισσότερο εμφανείς και σημαντικές. Οι κυριότερες διαφορές είναι:

Τα ζώα δε διαθέτουν χλωροφύλλη όπως τα φυτά και δεν μπορούν να φωτοσυνθέσουν, να μετατρέψουν δηλ. τις ανόργανες θρεπτικές ουσίες σε οργανικές, όπως κάνουν τα φυτά με τη βοήθεια της ηλιακής ακτινοβολίας και της χλωροφύλλης. Τρέφονται με έτοιμες οργανικές ουσίες άλλων οργανισμών.

Τα κύτταρα του σώματος των ζώων δεν έχουν κυτταρικό τοίχωμα, ενώ των φυτών έχουν.
Τα ζώα, επειδή τρέφονται με έτοιμες οργανικές ουσίες άλλων οργανισμών, αναγκάζονται να μετακινούνται για να βρουν την τροφή τους και διαθέτουν διάφορα αισθητήρια όργανα, ενώ τα φυτά μένουν ακίνητα. Υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις στις οποίες παρατηρείται ένα ζώο να μένει ακίνητο (σφουγγάρι) ή ένα φυτό να κινείται (Διωναία η μυγοπαγίδα (Dionaea muscipula)).

Τα ζώα αφού περάσουν ένα στάδιο αύξησης και ανάπτυξης, σταματούν να αυξάνονται και να αναπτύσσονται, ενώ τα φυτά δε σταματούν να αυξάνονται και να αναπτύσσονται μέχρι το θάνατό τους.

Ο αριθμός των διάφορων ειδών των ζώων που υπάρχει στη Γη ξεπερνά το 1.000.000, που ταξινομούνται σε συνομοταξίες (φύλα), ομοταξίες (κλάσεις), τάξεις, οικογένειες, γένη και είδη. (Συχνά χρησιμοποιούνται και ενδιάμεσες ταξινομικές βαθμίδες (taxa), όπως υποτάξεις, υποείδη, φυλές κ.λπ).

Μερικές από τις συνομοταξίες στις οποίες διαιρείται το ζωικό βασίλειο είναι οι εξής:
Σπόγγοι
Κνιδόζωα
Κτενοφόρα
Νημερτίνες
Πλατυέλμινθες
Νηματέλμινθες
Νηματόμορφα
Ακανθοκέφαλοι
Βρυόζωα
Δακτυλιοσκώληκες
Μαλάκια
Βραχιονόποδα
Εχινόδερμα
Αρθρόποδα
Χορδωτά

Η Ανθρώπινη Ιστορία εν συντομία

Η Ανθρώπινη Ιστορία εν συντομία…

1. Η γυναίκα δεν θέλει πλέον να ζει στα δέντρα. Και κλαίει. Ο άνδρας ανακαλύπτει την σπηλιά.

2. Το σπήλαιο είναι κρύο. Η γυναίκα κλαίει. Ο άνδρας ανακαλύπτει την φωτιά.

3. Τα παιδιά ουρλιάζουν από την πείνα. Η γυναίκα κλαίει. Ο άνδρας ανακαλύπτει το τσεκούρι, την τοξοβολία, το ρόπαλο και πάει για κυνήγι.

4. Απ’ το πολύ κρέας τα παιδιά αρρωσταίνουν. Η γυναίκα κλαίει. Ο άνδρας ανακαλύπτει τη γεωργία.

5. Επειδή το να σκοτώνεις μαμούθ είναι χρονοβόρο, ο άνδρας είναι αναγκασμένος να λείπει από το σπίτι πάρα πολύ. Η γυναίκα κλαίει. Ο άνδρας αρχίζει να εκτρέφει κατοικίδια ζώα: αγελάδες, πρόβατα, χοίρους, κοτόπουλα, κλπ.

6. Η γυναίκα κουράστηκε να τρώει μπριζόλες με αρακά πάνω σε μεγάλα φύλλα δένδρων και κλαίει. Ο άνδρας ανακαλύπτει την αγγειοπλαστική.

7. Στο σπήλαιο κάνει ρεύμα και έχει υγρασία και κρυώνουν τα παιδιά. Η γυναίκα κλαίει. Ο άνθρωπος χτίζει μια καλύβα και στη συνέχεια ένα σπίτι από ξύλο και πέτρα.

8. Τον χειμώνα κάνει πολύ κρύο. Η γυναίκα κλαίει. Ο άνδρας ανακαλύπτει πώς να επεξεργαστεί το δέρμα και την γούνα των νεκρών ζώων και φτιάχνει με αυτά ρούχα.

9. Τα ρούχα από δέρμα και γούνα μυρίζουν. Η γυναίκα κλαίει. Ο άνθρωπος ανακαλύπτει τα μάλλινα ρούχα (το οποία είναι τραχιά και η γυναίκα κλαίει), τα ρούχα από χορταρένιες ίνες (τα οποία είναι σκληρά – Αυτή αναστενάζει) και, τέλος, τα μεταξωτά ρούχα (τα οποία είναι ικανοποιητικά – η γυναίκα χαμόγελα). Αργότερα, ο άνδρας λύνει και το πρόβλημα της μυρωδιάς στα δερμάτινα και γούνινα ρούχα.

10. Διάφορα ασήμαντα πράγματα, όπως η προστασία των κοπαδιών των ζώων και η εξάλειψη των πιθανών αρπακτικών κρατάει τον άνδρα μακριά από το σπίτι. Η γυναίκα κλαίει. Ο άνδρας εξημερώνει το σκυλί και τη γάτα.

11. Αργότερα διαπιστώνει ότι μοιάζει πολύ με τις άλλες γυναίκες . Η γυναίκα κλαίει. Ο άνδρας εφευρίσκει το μακιγιάζ και τα κοσμήματα.

12. Η γυναίκα μένει στο σπίτι πολλές ώρες και βαριέται και θέλει να διευρύνει τον ορίζοντα της. Και φυσικά, αρχίζει να κλαίει. Ο άνδρας εφευρίσκει τον τροχό, εξημερώνει το άλογο και εφευρίσκει την βάρκα επειδή η γυναίκα είναι εύθραυστη και κουράζεται γρήγορα. Και εκτός από αυτό κανένας δεν θέλει να την ακούει να κλαίει …

Με τα χρόνια
Η γυναίκα αισθάνεται την ανάγκη να δραπετεύσει από την καθημερινή ζωή. Δεν έχει χρόνο, και χρήμα να διαθέσει για ταξίδια στο εξωτερικό με τις φίλες της και βαριέται, στην τηλεόραση δεν υπάρχει τίποτα να δει, εκτός από το δελτίο καιρού και το βασικό, ως συνήθως, ο άνδρας λείπει συνέχεια από το σπίτι και δεν μπορεί να την καταλάβει.

Η γυναίκα θα επιθυμούσε πολύ, να μπορεί να γράψει – να πει κάτι για τα οποία θα δεχόταν φιλοφρονήσεις από ξένους, να διατηρεί την ανωνυμία της και να έχει τα πάντα υπό έλεγχο. Ετσι γι’ ακόμη φορά -έχει χαθεί ο λογαριασμός, η γυναίκα αρχίζει να κλαίει. Ο άνδρας εφευρίσκει το FACEBOOK και τα BLOGS.

Ηθικό δίδαγμα: Όταν οι γυναίκες κλαίνε, η ανθρωπότητα εξελίσσεται.
… και όχι η ιστορία δεν σταματάει εδώ

Χρυσός- Το πιο άχρηστο μέταλλο του πλανήτη

Χρυσός: Το πιο άχρηστο χημικά, μέταλλο του πλανήτη

Με τη δημοσίευση της τελευταίας έκθεσης του Παγκόσμιου Συμβουλίου Χρυσού, στην οποία καταγράφονται οι μεταβολές στα παγκόσμια αποθέματα χρυσού των κεντρικών τραπεζών του κόσμου τη χρονιά που μας πέρασε, καθώς και οι ποσότητες που διαθέτει κάθε χώρα ξεχωριστά, ίσως κάποιοι αναρωτηθούν ποιο ρόλο διαδραματίζει αυτό το «ευγενές», όπως αποκαλείται, μέταλλο στη διαμόρφωση του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος, καθώς και το «γιατί» αυτό το μέταλλο και όχι ένα άλλο!

Πράγματι, πώς ένα μέταλλο το οποίο θεωρείται το πλέον άχρηστο από χημική άποψη κατέληξε σε καθοριστικό παράγοντα της ζωής μας εδώ και χιλιετίες; Πώς αποτέλεσε τη βάση για τον επονομαζόμενο «Κανόνα Χρυσού», δηλαδή το νομισματικό σύστημα που έχει ως βάση το απόθεμα χρυσού σε μια χώρα; Με τις λέξεις «άχρηστο» και «ευγενές», εννοούμε φυσικά κάτι που ίσως πολλοί θυμούνται από το σχολείο: πρόκειται για ένα στοιχείο που – είτε στη φύση, είτε υπό εργαστηριακές συνθήκες – δεν αλληλεπιδρά χημικά σχεδόν με κανένα άλλο στοιχείο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν χρησιμεύει σε τίποτα.

Ωστόσο, ο χρυσός – ή aurum όπως είναι η επίσημη λατινική ονομασία του – έχει κάποια χαρακτηριστικά που του προσδίδουν την ιδιαιτερότητά του και δικαιολογούν την αξία του και την πολυτιμότητά του:

Πρώτον, από τον περιοδικό πίνακα δεν θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο άλλο στοιχείο αέριο, υγρό ή ραδιενεργό, καθώς στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση (αέριο, υγρό) αυτό δεν θα ήταν εύκολα μετρήσιμο, ενώ στην τρίτη περίπτωση (ραδιενεργό) λόγω της επικίνδυνης για την ανθρώπινη υγεία τοξικότητάς του.

Δεύτερον, διότι σε αντίθεση με άλλα μέταλλα, όπως ο χαλκός, ο χρυσός δεν είναι εύκολα διαβρώσιμος.

Τρίτον και σημαντικότερο, επειδή είναι σπάνιος. Με άλλα λόγια διότι δεν πρόκειται για ένα μέταλλο που βρίσκεται σε αφθονία, καθώς τότε δεν θα είχε καμία αξία.

Το στοιχείο της σπανιότητας συνιστά λοιπόν τον πρωταρχικό λόγο για τον οποίο το συγκεκριμένο μέταλλο επελέγη ως το καταλληλότερο για να διαδραματίσει το ρόλο του απόλυτου μέσου συναλλαγής.

Προς επίρρωση της παραπάνω πρότασης, έχει διατυπωθεί η άποψη ότι τα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού της Γης βρίσκονται στον πυρήνα του πλανήτη, γιατί η μεγάλη πυκνότητα του μετάλλου το κάνουν να καταβυθίζεται όταν βρεθεί στο υγρό μάγμα, ιδιαίτερα όταν ο πλανήτης ήταν νεοσχηματισμένος με μεγάλο ποσοστό της μάζας του σε ρευστή κατάσταση. Εικάζεται δε, ότι όλος ο χρυσός που βρίσκει και εξορύσσει το ανθρώπινο είδος προέρχεται από το υλικό που περιείχαν οι μετεωρίτες που περιείχαν χρυσό και έπεσαν στον πλανήτη μας.

Ωστόσο, υπάρχουν και άλλα σπανιότερα «ευγενή» μέταλλα από το χρυσό: η πλατίνα, το παλλάδιο, το ιρίδιο, το όσμιο και το ρουθήνιο. Γιατί δεν επιλέξαμε εκείνα;
Απάντηση: για τον απλό λόγο ότι για να μπορεί ένα στοιχείο να χρησιμοποιηθεί ως συναλλακτικό μέσο θα πρέπει να είναι σπάνιο αλλά όχι υπερβολικά σπάνιο! Γιατί αλλιώς δεν θα επαρκούσε.

Αυτό που βγαίνει λοιπόν ως συμπέρασμα είναι αφενός ότι η αξία κάποιου φυσικού στοιχείου ως παγκόσμιου, σταθερού συναλλακτικού μέσου καθορίζεται από την σπανιότητά του, η οποία όμως δεν πρέπει να είναι υπερβολική, αφετέρου από μία σύμβαση: από το γεγονός δηλαδή ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες αποφάσισαν να είναι ο χρυσός η παγκόσμια σταθερά του πλούτου και όχι κάποιο άλλο μέταλλο.

Υπολογίζεται ότι, από την αρχή της καταγεγραμμένης ανθρώπινης ιστορίας μέχρι και το 2009, εξορύχτηκαν συνολικά 165.000 τόνοι ή περίπου 8.500 m3 χρυσού. Η παγκόσμια κατανάλωση του εξορυγμένου χρυσού είναι περίπου 50% σε κοσμήματα, 40% σε επενδυτικά αποθέματα, και 10% σε βιομηχανικές εφαρμογές. Εκτός από τις ευρύτατα διαδεδομένες νομισματικές και συμβολικές λειτουργίες, ο χρυσός έχει και πολλές πρακτικές εφαρμογές, στην οδοντιατρική, στην ηλεκτρονική και σε άλλα πεδία.

Τα πλεονεκτήματά χρήσης του είναι ότι έχει μεγάλη ελατότητα, ολκιμότητα, αντίσταση στην επίδραση των περισσοτέρων χημικών ουσιών, αλλά και μεγάλη ηλεκτρική αγωγιμότητα. Οι εφαρμογές του χρυσού περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, ηλεκτρικά καλώδια, παραγωγή χρωματιστού γυαλιού, χρυσά ή επιχρυσωμένα σερβίτσια φαγητού και παλαιότερα στην κατασκευή CD-ROM και φωτοβολταϊκών.