Ο Bukowski, η ζωή και τα πρέπει

Η ζωή είναι περίεργη καθώς την ζεις μονάχα μία φορά και την πληρώνεις δέκα.

Έχεις μονάχα μία ευκαιρία για να βρεις την ιδανική συνταγή, μα αν την πετύχεις μία φορά σου είναι αρκετή.

Για να μπορείς λοιπόν να πεις πως έφτασες στο τέρμα, πως είδες όσα ήθελες και έχεις πια χορτάσει..

Πρέπει τουλάχιστον μία φορά να καεί η γλώσσα και η καρδιά σου.

Πρέπει να γρατζουνιστούν τα γόνατα μα και τα σχέδιά σου.

Πρέπει να αποτύχεις για να επιτύχεις, γιατί όσοι δεν απέτυχαν είναι όσοι ποτέ δε ρίσκαραν.

Πρέπει να γευτείς λεμόνι και αλάτι για να σε γλυκάνει μία σοκολάτα γάλακτος.

Πρέπει να γνωρίσεις τους λάθος ανθρώπους για να εκτιμήσεις την αξία της συντροφιάς όταν βρεις επιτέλους τους σωστούς.

Πρέπει να χάσεις το πτυχίο γαλλικών, την θέση στη σχολή που ονειρευόσουν από παιδί ή έστω τα κλειδιά με το αγαπημένο σου μπρελόκ.

Πρέπει να πληγωθείς μα πρέπει και να πληγώσεις.

Να αποχωριστείς τον πρώτο σου έρωτα και να βρεις το αέναο πάθος της ζωής σου.

Αφού το βρεις, όποιο κι αν είναι, πρέπει ολοκληρωτικά να του δοθείς.

Πρέπει να ξυπνήσεις ένα πρωί και να αναρωτηθείς αν αντέχεις να υπομείνεις την ημέρα που ξεκινάει.

Πρέπει να διαφωνήσεις με τους γονείς σου και να επιμείνεις στην θέση σου ακόμη κι αν δεν μιλήσετε για μερικές ημέρες.

Να σου κλέψουν πρέπει το πορτοφόλι, την θέση parking ή έστω τη σειρά στο ταμείο.

Να κρυολογήσεις άσχημα επειδή δεν έβαλες ζακέτα.

Να  παρακοιμηθείς επειδή ζήτησες πέντε λεπτά ακόμη από το ξυπνητήρι σου.

Πρέπει να πιεις για να ξεχαστείς και αντ’ αυτού να θυμηθείς γιατί αξίζει να ζεις.

Να έρθει πρέπει η στιγμή που δεν θα ξέρεις τη σωστή απάντηση.

Ή ακόμη και η στιγμή που δεν θα έχεις καν απάντηση.

Πρέπει να επιλέξεις το λάθος πακέτο τηλεφωνίας και την λάθος κίνηση στο σκάκι.

Πρέπει να δοκιμάσεις ένα παντελόνι που δεν σου κουμπώνει και να σου κάνουν δώρο μια μπλούζα δυο νούμερα μεγάλη.

Πρέπει να απογοητευτείς από φίλους, να γελάσεις με κρύα ανέκδοτα και να υπομείνεις βαρετές ταινίες μέχρι εκείνη που ασυναίσθητα θα σε αλλάξει για πάντα.

Πρέπει να χάσεις στα χαρτιά την ίδια μέρα που θα χάσεις και στην αγάπη.

Να μην έχεις ούτε πίτα, ούτε σκύλο.

Οι αντοχές σου πρέπει να σε εγκαταλείψουν πριν φτάσεις στην γραμμή του τερματισμού.

Πρέπει να δεις το τελευταίο λεωφορείο για την θάλασσα να απομακρύνεται το πιο ζεστό μεσημέρι του καλοκαιριού.

Πρέπει να βρεις έναν άνθρωπο για τον οποίο θα τα παρατούσες όλα και να αναγκαστείς να παρατήσεις την ιδέα του μαζί.

Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως η ζωή σου πήρε έναν δρόμο που δεν διάλεξες εσύ.

Να ευχηθείς να ήσουν για μια στιγμή άλλου, σε εκείνο το “εκεί” που τόσο σου έχει λείψει.

Να έρθει η μέρα που δεν θα μπορέσεις να παραδεχθείς τα συναισθήματά σου, ούτε καν στον εαυτό σου.

Να δεις τον κόσμο σου να καταρρέει τριγύρω μα και μέσα σου.

Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως κάποια όνειρά σου δε θα πραγματοποιηθούν ποτέ και ακόμη πως ποτέ δε θα καταφέρεις να τα έχεις όλα.

Πρέπει να αναγνωρίσεις, λόγω εμπειρίας και όχι θεωρίας, πως τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα, αφού επιθυμήσεις κάτι που δεν μπορείς να αγοράσεις.

Πρέπει να χάσεις το κορίτσι πριν βρεις το θάρρος να της εξηγήσεις.

Και πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις.

Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία

Ένας νεαρός άνδρας 24 χρονών κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο του τρένου φώναξε: «Μπαμπά κοίτα, τα δέντρα πηγαίνουν προς τα πίσω!»…

 

Ο πατέρας του χαμογέλασε, ενώ ένα ζευγάρι που καθόταν δίπλα τους έδειξε να αισθάνεται οίκτο για την παιδιάστικη συμπεριφορά του 24χρονου.

Ξαφνικά ο νεαρός αναφώνησε πάλι:
«Μπαμπά κοίτα, τα σύννεφα τρέχουν μαζί μας!»

Το ζευγάρι δεν μπόρεσε να αντισταθεί και είπε στον πατέρα:
«Γιατί δεν πηγαίνετε τον γιο σας σε έναν καλό γιατρό;»

Εκείνος χαμογέλασε και είπε:

«Αυτό έκανα και τώρα μόλις επιστρέφουμε από το νοσοκομείο. O γιος μου ήταν τυφλός εκ γενετής, αλλά από σήμερα μπορεί να βλέπει«…

 

  Κάθε άνθρωπος στον πλανήτη έχει τη δική του ιστορία.

  Αν το σκεφτούμε όλοι μας αυτό πριν ασκήσουμε κριτική, τότε ο κόσμος μας θα γίνει πολύ καλύτερος.

ΤΟ ΣΕΞ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ

Μερικές από τις πιο συνηθισμένες ανακρίβειες γύρω από την ανθρώπινη σεξουαλικότητα σχετίζονται με τη διεργασία της γήρανσης. Αφού μια σειρά φυσιολογικών αλλαγών του σώματος διαφοροποιούν την ανταπόκριση στον σεξουαλικό ερεθισμό, αλλά δεν σταματούν την σεξουαλική δραστηριότητα.
Καθώς στην κοινωνία μας ο αριθμός των ατόμων με ηλικία πάνω από 60 συνεχώς μεγαλώνει, η προσοχή πολλών έχει στραφεί στη διερεύνηση όλων των πτυχών της ζωής των ηλικιωμένων, συμπεριλαμβανόμενης και της σεξουαλικότητας τους. Μετά τη μέση ηλικία υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα διάφορα άτομα ως προς την ικανότητα και το ενδιαφέρον τους για μια ενεργό σεξουαλική ζωή.
Βέβαια, με την πρόοδο της ηλικίας συμβαίνουν ορισμένες μεταβολές στη σεξουαλική απαντητικότητα του ατόμου. Όμως, οι αυτές οι μεταβολές δεν σηματοδοτούν και την λήξη της σεξουαλικής ζωής στην τρίτη ηλικία.

Παράλληλα, πρέπει αν σημειωθεί, ότι η άγνοια γύρω από αυτές μπορεί να οδηγήσει σε άγχος σχετικά με το σεξ, αποφυγή των σεξουαλικών επαφών και συχνά προσαρμογή στην κατάσταση αυτή της αποφυγής. Επομένως, είναι απαραίτητη η έγκυρη ενημέρωση των ηλικιωμένων για τις αλλαγές που πρόκειται να συμβούν στο σώμα τους και στην σεξουαλική τους ζωή.
Ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει την σεξουαλική ζωή των ηλικιωμένων είναι οι επιπτώσεις των χρόνιων νοσημάτων. Οι χρόνιες παθήσεις έχουν συσχετιστεί με αυξημένα ποσοστά σεξουαλικών δυσλειτουργιών.
Όσον αφορά τους ηλικιωμένους άνδρες, πολλά χρόνια νοσήματα όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η στεφανιαία νόσος, η υπέρταση, καθώς και διάφορα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την θεραπεία αυτών, είναι οι κύριες αιτίες που ευθύνονται για τις οργανικές διαταραχές της στύσης.
Ενώ, όσον αφορά τις ηλικιωμένες γυναίκες, εκτός από τις ορμονικές μεταβολές, οι ίδιες χρόνιες παθήσεις που συνδέονται με σεξουαλικές δυσλειτουργίες στους άνδρες επηρεάζουν και τις γυναίκες
Γενικά πάντως οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας στην χώρα μας φαίνεται να είναι κινητοποιημένοι σε σχέση με τα σεξουαλικά προβλήματα, επιθυμούν να έχουν μια υγιή σεξουαλική ζωή και διεκδικούν την ενημέρωση τους γύρω από τα θέματα της σεξουαλικής του υγείας.
Σύμφωνα με τα δεδομένα της Συμβουλευτικής Γραμμής Σεξουαλικής Υγείας το ποσοστό κλήσεων ατόμων τρίτης ηλικίας είναι αρκετό υψηλό (18%), γεγονός που δείχνει ότι οι άνθρωποι ηλικίας 60-80 ετών αναγνωρίζουν το δικαίωμά τους στη σεξουαλική ζωή και ενδιαφέρονται για τη διατήρηση ή ακόμη και βελτίωσή της.
Η φυσική υγεία οπωσδήποτε είναι σημαντική, αλλά, εκτός από μια σοβαρή σωματική ασθένεια, άλλοι παράγοντες φαίνονται να παίζουν σπουδαιότερο ρόλο για τη σεξουαλική ζωή σ” αυτή την ηλικία, και οπωσδήποτε η ύπαρξη σεξουαλικού συντρόφου. Επίσης, άτομα που νωρίτερα είχαν ενεργό σεξουαλική ζωή είναι πιο πιθανό να παραμείνουν το ίδιο ενεργά και αργότερα, όπως και τα άτομα που το περιβάλλον τους αποδέχεται τη σεξουαλικότητα τους.
Το σεξ μπορεί να μην είναι το ίδιο για τα άτομα της τρίτης ηλικίας, όπως όταν ήταν νεότεροι. Όμως, το σεξ και η οικειότητα που μοιράζονται τα άτομα της τρίτης ηλικίας με τον σύντροφό τους μπορεί να συνεχίσουν να αποτελούν μέρος της ζωής τους.
Το σεξουαλικό ενδιαφέρον και η σεξουαλική δραστηριότητα είναι ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση για τις δεκαετίες των πενήντα και των εξήντα, ενώ ορισμένα άτομα συνεχίζουν να είναι σεξουαλικά ενεργά και στα ογδόντα τους.
Η συνεχής ή μεγάλη «χρήση» δεν εξαντλεί ούτε αχρηστεύει. Αντίθετα επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι μια μακροχρόνια ενεργός σεξουαλική ζωή είναι θετικός προγνωστικός δείκτης για μια καλή σεξουαλική δραστηριότητα στα άτομα της τρίτης ηλικίας.

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ

Παίζουν με τον πόνο μας, στοχεύουν εκεί που είμαστε πολύ ευαίσθητοι. Τα ακούμε στο σπίτι, στη δουλειά , από τους φίλους. Πως μπορούμε να αντιδράσουμε χωρίς να ρίξουμε το ´εγώ´ μας, χωρίς να αφήσουμε να μας εκμεταλλευτούν; Πως μαθαίνει κανείς τις τεχνικές αυτοάμυνας και κατανόησης. Και πως ερμηνεύει κανείς τη πραγματική έννοια των λέξεων που ακούμε. Εδώ είναι μερικά παραδείγματα από την καθημερινή μας ζωή.

 Ο σύντροφος:
´Σκέπτεσαι μονό για τον εαυτό σου, καθόλου για μένα!’
Η πρόταση – προσβολή που καλεί προς την ηθική συνείδηση μας, μας κάνει να αμφιβάλουμε για τον εαυτό μας (μήπως δεν είμαι τόσο καλός όσο έπρεπε, μήπως έκανα κάτι πολύ κακό). Φέρνει τους φόβους μας στην επιφάνεια και νιώθουμε σαν μικρό παιδί που στεναχώρησε τους γονείς του. Μια πρόταση που στην ουσία σημαίνει “ασχολήσου με μένα, με τα θέλω μου και με τις προσδοκίες μού!”

Η ψυχολογική αυτοάμυνα:
Μηn εστιάζεστε τόσο πολύ στο να δείξετε στον/στην σύντροφο σας την αγάπη για εκείνον ούτε πρέπει να δείχνετε ότι αγνοείτε τον εαυτό σας. Για να μείνετε και οι δυο με αυτοσεβασμό σαν ώριμοι ενήλικες, ρωτήστε τον σύντροφο σας πιο συγκεκριμένα για τις δυσκολίες του, όχι να μιλήσετε για τις δικές σας. Για παράδειγμα, “πες μου τι είναι αυτό που χρειάζεσαι πραγματικά, τι άλλο θέλεις να κάνω για σένα, πως να εκφράζω την αγάπη μου για σένα;” Για κάθε ερώτηση περιμένετε τις συγκεκριμένες ξεκάθαρες απαντήσεις. Το να μαντέψετε την απάντηση θα οδηγήσει μόνο στην παρεξήγηση. Η σχέση ανθρώπων που αγαπάνε oέναw τον άλλο στηρίζονται στην ανοιχτή συζήτηση και δυνατότητα να ακούνε και να ακούγονται.

Φίλος:
“Καταλαβαίνω, ότι δεν έχεις χρόνο άλλα θέλω τη βοήθεια σού”
Εδώ εκμεταλλεύεται την ηθική μας και την αμοιβαία φιλική στήριξη. Αν και μερικές φορές μπορεί να αυτό μας προκαλεί μια αίσθηση ένοχης, η λέξη “καταλαβαίνω” δείχνει ότι ο φίλος μας έχει ήδη υπολογίσει την κατάσταση, και είναι πολύ δύσκολο να πούμε όχι αναφέροντας μόνο τις προσωπικές υποχρεώσεις μας.
Η ψυχολογική άμυνα σε αυτή τη πρόταση: πάρτε χρόνο, μη βιάζεστε με την απάντηση, έστω και ένα λεπτό. Η εκμετάλλευση γίνεται πιο πετυχημένη όταν πιεζόμαστε από το χρόνο. Μια παύση μας δίνει δυνατότητα να σκεφτούμε και να απαντήσουμε αρνητικά η θετικά ανάλογα με τη περίπτωση, μια σωστή για την ώρα απάντηση. Για παράδειγμα, πόσο μπορείς να περιμένεις να σου απαντήσω; Ποτέ το χρειάζεσαι; Δώσε μου λίγο χρόνο να σκεφτώ, η να σκεφτούμε μαζί; Τι έχεις κάνει ήδη μόνος σου για αυτό το θέμα; Τα άλλο μπορείς;

Γονιός:
“Ξέρω είσαι πάντα απασχολημένος, και δεν έχεις χρόνο για μένα. Πάντα έχεις κάτι πιο σημαντικό να κανείς!”
Αυτά τα λόγια μας βάζουν κάποιες φορές στη θέση του κακού παιδιού, που ποτέ δεν ευχαριστεί τους γονείς τους. Γίνεται ακόμα χειρότερη η κατάσταση όταν ο γονιός λέει για θυσίες που έχει κάνει για να μας μεγαλώσει και να φτάσουμε εκεί που είμαστε. Το πιο πικρό νόημα κρύβεται στο τέλος της προσβολής ενώ στην αρχή είναι γεμάτη κατανόηση. Ο στόχος αυτής της φράσης είναι να πληγώνει (συνειδητά ή όχι) αντί για να βελτιώσει τη σχέση γονιός-παιδί.
Ως απάντηση, μην μπαίνετε στη διαδικασία να βρείτε όλες τις δικαιολογίες, μη κάνετε το γονέα σας να νιώθει ένοχος, μην κάνετε άλλες υποσχέσεις μέχρι να ακούσετε τις ξεκάθαρες ευχές τους. Ρωτήστε, πΠως θα ήθελες να περάσεις μαζί μου; Τι ακριβώς εννοείς, πως το βλέπεις, τι μπορούμε να κάνουμε; οι ερωτήσεις θα βοηθήσουν τον πατέρα ή την μητέρα σας να εκφράσουν καλύτερα τι θέλουν, ενώ εσείς θα μπορέσετε να σκεφτείτε το πως και το τι απο όλα αυτά που ζητάνε μπορείτε να καταφέρετε.

Αφεντικό:
“Πάλι δεν φέρνεις τα αποτελέσματα που θέλω!´
Μας αναγκάζει να υποθέτουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό μας, να νιώθουμε ενοχές και υποτίμηση προς το εγώ. Ενώ ταυτόχρονα το τι πρέπει να αλλάξει και πως, παραμένει αξεκαθάριστο. Αυτός που μας το λέει δεν έχει ξεκαθαρίσει τους στόχους του ή δεν τους είπε σωστά έτσι ώστε να τους καταλάβουμε. Μερικές φορές δεν ξέρει και ο ίδιος τους στόχους που κυνηγάει. Μπορεί απλά να έχει ανάγκη να αποδείξει την εξουσία και το ρόλο του, αναμένοντας απο τον υφιστάμενό του να βρει τη λύση που οποία ψάχνει.

Η ψυχολογική αυτοάμυνα:
Ζητήστε μια διευκρίνηση και λεπτομέρειες από το αφεντικό. Όχι μόνο σχετικά με τον στόχο και τα αποτελέσματα άλλα και για το τρόπο αλλαγής. Μπορείτε να παραδεχτείτε ότι η δουλειά σας δεν έχει φέρει ακόμα τα αποτελέσματα που θέλει. Ζητήστε τις συμβουλές του ρωτώντας τι πρέπει να αλλάξω, τι να προσθέσω; Σε περίπτωση που δεν μπορεί να σας απαντήσει, πείτε ότι θα συνεχίζετε να βελτιώνεστε και θέλετε και εσείς να έχετε τα αποτελέσματα. Είναι πολύ σημαντικό να δείξετε στον διευθυντή ότι δέχεστε κριτική και είστε έτοιμοι για δημιουργική συνεργασία.

Ποια και τι είναι τα συναισθήματα;

Μιλάμε τόσο συχνά για τα συναισθήματα, χωρίς ουσιαστικά να τα γνωρίζουμε και να τα διαχωρίζουμε από καταστάσεις, τις οποίες θα εξηγήσω πιο κάτω. Κατά την ψυχολογία τα τέσσερα βασικά συναισθήματα είναι η θλίψη, ο θυμός, η χαρά και ο φόβος.

Τα συναισθήματα ορίζονται από συναισθηματικές καταστάσεις που εκδηλώνονται από τις εκφράσεις του προσώπου.
Παρόλο που ανέφερα ότι τα συναισθήματα είναι τέσσερα και σε αυτά θα επικεντρωθώ περισσότερο, οι βασικές εκφράσεις του προσώπου είναι έξι. Θα προσθέσουμε λοιπόν στα αναγνωρισμένα συναισθήματα την έκπληξη και την αηδία.
Με τις εκφράσεις του προσώπου και τα συναισθήματα που συνδέονται έχουν ασχοληθεί πολλοί επιστήμονες για πάνω από μισό αιώνα και κάποιοι επιστήμονες έχουν αναφερθεί σε μερικά πιο δυσδιάκριτα συναισθήματα. Αυτά είναι η ανάταση, το ενδιαφέρον, η ευγνωμοσύνη, η περηφάνια και η σύγχυση.
Η ανάταση δεν έχει πολύ εμφανή χαρακτηριστικά στην έκφραση του προσώπου, εκτός από ένα ελαφρύ ανασήκωμα τον φρυδιών, ένα ελαφρύ ίσως χαμόγελο και μια χαλάρωση τον μυών του προσώπου, που σηματοδοτεί την αίσθηση ηρεμίας και ευεξίας.
Το ενδιαφέρον, όπως και όλα τα συναισθήματα, χρησιμοποιούνται από τον άνθρωπο ως κινητήριος δύναμη για δράση, έτσι το ενδιαφέρον είναι αυτό που ωθεί τους ανθρώπους να εξελιχτούν και να πάνε πιο πέρα από τα όριά τους.
Η ευγνωμοσύνη είναι κι αυτή δύσκολο να αναγνωριστεί, εκτός από ένα χαμόγελο ή ένα ελαφρύ γέρσιμο του κεφαλιού, που ορίζει την αναγνώριση ότι κατανοούμε το καλό που εισπράξαμε.
Η περηφάνια χαρακτηρίζεται από το ανασήκωμα του κεφαλιού, ένα ελαφρύ χαμόγελο και το φούσκωμα του στήθους.
Η περηφάνια έχει δυο όψεις, η μια είναι αυτή η αρνητική, όπου το άτομο αποκτά αυτό το υπεροπτικό «ψωνίστικο» ύφος.
Αλλά υπάρχει και η υγιής υπερηφάνεια, όπως όταν κατάφερε να επιτύχει ένα στόχο κι αισθάνεται υπερήφανος αλλά χωρίς υπεροψία, αντίθετα με ταπεινότητα.
Η σύγχυση είναι πολύ χαρακτηριστική, αφού σηματοδοτείται από συνοφρύωση των φρυδιών, στένεμα των ματιών, ίσως και δάγκωμα των χειλιών μας.
Η σύγχυση εμφανίζεται όταν λαμβάνουμε συγκεχυμένες και πολλές φορές αντιφατικές πληροφορίες από το περιβάλλον ή λαμβάνουμε πληροφορίες που δεν μπορούμε να επεξεργαστούμε.
Η ανασφάλεια, ο έρωτας, ο πανικός και πολλά άλλα είναι καταστάσεις που αποτελούνται από ένα κράμα συναισθημάτων ν. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος σε πανικό μπορεί να νιώθει ταυτόχρονα φόβο, θλίψη και θυμό.
Για τους περισσότερους ανθρώπους τα συναισθήματα χωρίζονται σε θετικά και αρνητικά, για παράδειγμα τοποθετούν τη χαρά στα θετικά και τη θλίψη, τον θυμό και το φόβο στα αρνητικά. Τα συναισθήματα όμως δεν χωρίζονται σε θετικά και αρνητικά.
Για παράδειγμα:
• Είναι η θλίψη για τον πόνο συνανθρώπων μας αρνητική;
• Είναι η χαρά για την κακοτυχία κάποιου ατόμου αντιπαθητικού σε εμάς θετική;
• Είναι ο θυμός για την αδικία αρνητικός;
• Είναι ο φόβος που μας συνετίζει από παράτολμες συμπεριφορές αρνητικός;
Δεν υπάρχουν θετικά ή αρνητικά συναισθήματα, αλλά το πώς τα βιώνουμε εμείς ως ευχάριστα ή δυσάρεστα αναλόγως από ποια σκοπιά τα βλέπουμε βάσει των εμπειριών που διαμορφώνουν τον τρόπο που βλέπουμε την υποκειμενική μας πραγματικότητα.

Κανόνες Ζωής

1. Θα λάβεις ένα σώμα. Μπορεί να σου αρέσει ή να το μισείς, αλλά είναι δικό σου να το κρατήσεις για όλη την περίοδο της ζωής σου.

2. Θα πάρεις μαθήματα. Είσαι γραμμένος σε ένα υποχρεωτικό και πλήρους φοίτησης ανεπίσημο σχολείο που ονομάζεται «ΖΩΗ».

3. Δεν υπάρχουν λάθη, μόνο μαθήματα. Η προσωπική ανάπτυξη είναι μια διαδικασία δοκιμών, λαθών και πειραματισμών. Τα «αποτυχημένα» πειράματα είναι μέρος της διαδικασίας τόσο όσο είναι και τα πειράματα που τελικά «πέτυχαν».

4. Τα μαθήματα επαναλαμβάνονται μέχρι να τα μάθεις. Ένα μάθημα θα σου παρουσιαστεί με διάφορες μορφές, μέχρι να το μάθεις. Όταν θα το έχεις μάθει, μπορείς να προχωρήσεις στο επόμενο.

5. Η μάθηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν υπάρχει καμία περίοδος της ζωής σου που δεν περιλαμβάνει μαθήματα. Αν είσαι ζωντανός, αυτό σημαίνει ότι εξακολουθούν να υπάρχουν μαθήματα.

6. Το «εκεί» δεν είναι καλύτερο μέρος από το «εδώ». Όταν το «εκεί» έχει γίνει «εδώ» απλά θα αποκτήσεις ένα άλλο «εκεί» που θα μοιάζει πάλι καλύτερο από το «εδώ».

7. Οι άλλοι άνθρωποι είναι απλώς καθρέφτες σου. Δεν μπορείς να αγαπήσεις ή να μισήσεις κάτι σχετικά με ένα άλλο πρόσωπο εκτός και αν αντανακλά κάτι που αγαπάς ή μισείς στον εαυτό σου.

8. Το τι θα κάνεις με τη ζωή σου, εξαρτάται από σένα. Έχεις όλα τα εργαλεία και τους πόρους που χρειάζεσαι. Τι θα κάνεις με αυτά εξαρτάται από σένα. Η επιλογή είναι δική σου.

9. Οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα σου. Οι απαντήσεις στα ερωτήματα της ζωής βρίσκονται μέσα σου. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να παρατηρήσεις, να ακούσεις και να εμπιστευτείς.

10. Θα τα ξεχάσεις όλα αυτά.

ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥ

Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν μου είπαν να γράψω αυτό το άρθρο ήταν ότι το πρώτο Συστατικό του Εξαιρετικού έπρεπε να είναι….

Εκείνο που κάνει κάτι εξαιρετικό

Ο άνθρωποι που μας εμπνέουν είναι εκείνοι που επιτυγχάνουν πράγματα που αισθανόμαστε ότι είναι πέρα από εμάς-πέρα από το θάρρος μας ή τις έμφυτες μας ικανότητες μας ή την επιθυμία μας να πληρώσουμε ένα εξαιρετικό τίμημα. Τα επιτεύγματα μπορεί να είναι το τελικό αποτέλεσμα των άλλων τεσσάρων συστατικών: και συστατικά χωρίς ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα δεν είναι τίποτα άλλο από θεωρία και μόνο θεωρία.

Ευδοκιμούμε πάνω στις πραγματικές ιστορίες επιτυχίας των άλλων, στα αθλητικά, στην πολιτική, στις επιχειρήσεις, στις τέχνες ,ακόμη και στο Χόλυγουντ. Ντυνόμαστε σαν τους ήρωες καρτούν και δρούμε σαν δίχρονα παιδιά, ζητωκραυγάζοντας όταν κάποιος άλλος κερδίζει εκατομμύρια και μπαίνει στον τοίχο των αστέρων. Ντυνόμαστε σαν αυτά τα άτομα που έχουν επιτύχει πολλά. Μιλάμε σαν αυτά τα άτομα, το μοντέλο της ζωής μας ακολουθεί τις δικές τους συνήθειες και προτιμήσεις και θα κάναμε τα πάντα για να απολαύσουμε την παρουσία τους αν υπήρχε μια τέτοια δυνατότητα.

 Αυτοί με τα Μεγάλα Επιτεύγματα γίνονται τα είδωλα μας επειδή ζουν τις ζωές που κι εμείς ονειρευτήκαμε να ζήσουμε. Είναι ακόμη το καύσιμο για πολλά όνειρα μας, έστω και αν δεν είναι όλες τις φορές και έστω κι αν είναι μόνο στη φαντασία μας. Τι είναι λοιπόν αυτά που προσδιορίζουν κάτι που κάνουμε ως Εξαιρετικό; Για παράδειγμα η ανατροφή υγειών, παραγωγικών και ευτυχισμένων παιδιών είναι ένα εξαιρετικό επίτευγμα.

 Επίσης τέτοιο είναι και η διδασκαλία των μελλοντικών ηγετών της κοινωνίας στην υπεροχή. Συνήθως ο τρόπος με τον οποίον ανταποκρινόμαστε σε ένα επίτευγμα το προσδιορίζει ως Εξαιρετικό. Όταν αισθανόμαστε δέος. Όταν δίνουμε όλη την προσοχή μας. Όταν λαμβάνουμε το συναίσθημα της ολικής αφοσίωσης .Όταν γεμίζουμε με τη συγκίνηση της νίκης. Τότε είναι που κάποιος από εμάς έχει κάνει κάτι το Εξαιρετικό. Και αυτό υπάρχει στον καθένα μας.

Και ποια είναι τα Συστατικά που τα βγάζουμε έξω από εμάς:

1. Ο πρώτος πρόδρομος σε Εξαιρετικές Πράξεις πρέπει να είναι ένα Εξαιρετικό Όραμα

Με το Όραμα εννοώ μια κρυστάλλινα καθαρή ταινία, ολοκληρωμένη με κάθε διάσταση πραγματικότητας –από τους διαλόγους μέχρι τα ηχητικά εφέ, μέχρι τα συναισθήματα που δημιουργεί μια ολόκληρη σκηνή. ‘Ένα Όραμα της επίτευξης κάποιου τόσο εξαιρετικού πράγματος, το οποίο οι άλλοι δεν τολμούν ούτε καν να ονειρευτούν. Όλα τα Εξαιρετικά Επιτεύγματα ξεκινούν με μια καθαρή εικόνα και σύνολο συναισθημάτων του πως θα είναι… πως θα μοιάζει, πως θα ακούγεται –και το πιο σημαντικοί- ποια θα είναι τα συναισθήματα για αυτό που το επιδιώκει (και τον καθένα στο δρόμο του) όταν το έχει κάνει όλο πραγματικότητα. Οι μεγαλύτεροι άνδρες και γυναίκες στην ιστορία μας έγιναν αυτό λόγω των φυσικών τους τάσεων του να Οραματίζονται. Και για όποιον θέλει να μάθει την «τέχνη» αυτή, εμείς γνωρίζουμε ότι όλοι μας μπορούμε να επιτύχουμε εξαιρετικά πράγματα δεσμεύοντας το μυαλό και την καρδιά μας σε αυτά και χωρίς να επιτρέπουμε «εξόδους». 

2. Ο δεύτερος πρόδρομος πρέπει να είναι η Επικοινωνία του Οράματος και οι Ανταμοιβές της Πραγματοποίησης .

Οι Εξαιρετικοί συνήθως έχουν την έμφυτη ικανότητα να επικοινωνούν το Όραμα τους και τις προκύπτουσες ανταμοιβές, σε όλους των οποίων το αίμα, ο ιδρώτας και τα δάκρυα θα χρειαστούν για να προχωρήσει αυτό μακριά. Οι Εξαιρετικοί Επικοινωνοί έχουν το θάρρος και την τρωτότητα να βάζουν την καρδιά τους στην σειρά για να την δουν. ακούσουν και αισθανθούν όλοι. Για αυτό η εγκάρδια σύνδεση είναι εκείνη που συσπειρώνει τις δυνάμεις-tόσο τις ορατές όσο και τις μη ορατές- για να πραγματοποιήσουν το όραμα. Εκείνοι οι άνδρες και οι γυναίκες που μπορούν να το εμπλουτίσουν με πάθος και να το ακούν με κάθε ικμάδα της ύπαρξης τους, είναι εκείνοι και εκείνες που ανάβουν τα πνεύματα άλλων για να κάνουν πράξη τα μεγάλα έργα.

3.Ο τρίτος πρόδρομος θα πρέπει να είναι η Αυτό-Υποκίνηση.

Αυτό το άγρια δυναμικό, και πάντα σε ροή κατασκεύασμα της ευφυίας –σαν τη δημιουργικότητα, την αιώνια αισιοδοξία, την Ηράκλεια ενέργεια και το θάρρος μια μητέρας που υπερασπίζεται τη ζωή του παιδιού της. Η Αυτό-Υποκίνηση μας δίνει την δύναμη να προσελκύουμε αυτά που χρειάζονται για να κάνουμε το Όραμα μας να αποδώσει καρπούς. Η Αυτό-Υποκίνηση ρέει σε άμεση αναλογία με το πόσο καθαρό και πειστικό είναι το Όραμα κάποιου στο μυαλό και στην καρδιά του. Όλοι χτυπάμε σε αυτό κατά καιρούς και το έχουμε στον έλεγχο μας κάθε φορά που δημιουργούμε φανταστικά αποτελέσματα Και είναι εκείνοι οι Εξαιρετικοί άνθρωποι ανάμεσα μας οι οποίοι διοικούν την πνευματική τους κατάσταση για να το διατηρούν διαρκώς σε ροή αφθονίας, ασχέτως των περιστάσεων, των εμποδίων ή των άμεσων αποτελεσμάτων. Η υποκίνηση είναι η μαγεία που κάνει τα πράγματα να συμβαίνουν.

4.Και ο τελευταίος πρόδρομος είναι το Θάρρος .

Αν και είναι Συστατικό της Υποκίνησης, όμως για εμένα το Θάρρος είναι το συστατικό που διαρκώς επιτίθεται για την αναζήτηση Μεγάλων Επιτευγμάτων. Το Θάρρος να αντιμετωπίζουμε τις αντιξοότητες, τους αντιτιθέμενους. Το θάρρος να προκαλούμε την κρατούσα κατάσταση για μια ακόμη φορά …. Μετά από 1.000 φορές. Το Θάρρος να αντιμετωπίζουμε καθημερινά τις αποτυχίες και να αναζωπυρώνουμε τις δικές μας φωτιές ενθουσιασμού για να επιστρέψουμε στο παιχνίδι και να ηγηθούμε της πορείας. Το Θάρρος είναι απλά η ικανότητα να βλέπουμε τον κίνδυνο που βλέπει και ο κάθε άλλος και εμείς όπως και να έχει να δρούμε, χωρίς να φοβόμαστε μήπως πληγωθούμε. Σκέψου απλά το τι μπορείς να πετύχεις όταν είσαι αρκετά θαρραλέος κάθε στιγμή της αναζήτησης σου.

ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΙΣ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Πρέπει ΕΣΥ να αλλάξεις, αν θες η ζωή σου να αλλάξει. Όταν ζεις χωρίς να απολαμβάνεις αυτά που σου προσφέρονται, τότε ο μόνος τρόπος για να αλλάξεις είναι να αλλάξεις τις σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου, ώστε να αντανακλούν τη ζωή που αξίζεις. Πως μπορεί όμως κάποιος να αλλάξει τον τρόπο που σκέπτεται , όταν έτσι σκέφτεται για χρόνια ή για δεκαετίες; Απλά, γκρεμίζοντας τα μοντέλα αρνητικών σκέψεων και κτίζοντας , αντικαθιστώντας τα με νέες αντιλήψεις για τη ζωή.

Το γκρέμισμα των μοντέλων σκέπτεσθαι είναι το μυστικό. Καθημερινά βλέπετε έχουμε κάποιες σκέψεις που μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα η ζωή μας να κάνει επαναλαμβανόμενους κύκλους., και να φαίνεται ότι τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει. Όταν αρχίζεις την αποδόμηση, το γκρέμισμα δηλαδή, των μοντέλων σκέπτεσθαι που έχεις , τότε θα ανακαλύψεις αυτά τα επαναλαμβανόμενα μοντέλα, τρόπους σκέπτεσθαι που σε καθηλώνουν

Ας υποθέσουμε ότι αυτό που επιθυμείς είναι να έχεις μια όμορφη σχέση. Ξεκίνα γράφοντας τι είναι αυτά τα πράγματα που θέλεις να έχεις σαν εμπειρίες σε μια τέτοια ιδανική σχέση. Όταν έχεις τελειώσει, προσπάθησε να δεις αυτά που έχεις γράψει σαν να συμβαίνουν ήδη στη ζωή σου:Πως θα είναι τότε η ζωή σου:Πως θα νιώθεις;Τι συναισθήματα αναβλύζουν από μέσα σου; Τι νιώθεις;

Ίσως ας πούμε έγραψες ότι θέλεις κάποιον που θα σου φέρνει καθημερινά λουλούδια και θα σου δείχνει τον ρομαντισμό του καθημερινά. Σκέψου τι είναι αυτό που θέλεις και ΓΙΑΤΙ το θέλεις; Σκέψου γιατί είναι τόσο σημαντικό για σένα;Παρακολούθησε τις σκέψεις σου. Ίσως το λογικό μυαλό σου να σου πει κάποια στιγμή "Αστειεύεσαι; Αφού ακόμη δεν υπάρχει αυτή η σχέση." . Τότε βρήκες κάτι ήδη σαν μοντέλο σκέψης που σε περιορίζει. Βρίσκοντας τα μοντέλα σκέψης που μας εμποδίζουν να πραγματοποιήσουμε αυτά που επιθυμούμε είναι πια δική μας επιλογή.Ή τα κρατάμε , ή τα πετάμε. Τα πετάμε και τα αντικαθιστούμε με θετική σκέψη και ενόραση και προσδοκία για αυτά που επιθυμούμε, αυτά που αξίζουμε. Πολλές φορές μάλιστα δεν ξέρουμε καν πως και πότε προέκυψαν αυτά τα μοντέλα αρνητικών σκέψεων. Μπορεί να προέρχονται από κάτι που μας είπε σε παιδική ηλικία ένα μέλος της οικογένειας, ένας δάσκαλος, ένας φίλος , ένας γονέας φίλης. Ποιος ξέρει; ΚΑΙ ΠΟΙΟΝ ΝΟΙΑΖΕΙ;

Δεν χρειάζεται να βρεις ούτε το Ποιος , ούτε το Πότε ούτε το Ποιος. Απλά εντόπισε τις σκέψεις που δεν χρειάζεσαι, τις σκέψεις που σε εμποδίζουν, τις σκέψεις που σε αδειάζουν ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΕ ΤΕΣ.

Αν σε βοηθά φαντάσου ότι τις βάζεις σε ένα χαρτοκιβώτιο και τις πετάς στον κάδο ανακύκλωσης!!! Και να θυμάσαι για κάθε σκέψη που πετάς γεμίζεις τον άδειο χώρο της με μια θετική. Αν πχ η παλιά αρνητική σκέψη ήταν "Σιγά ρομαντισμοί και αηδίες. Δεν υπάρχουν πια στις μέρες μας ρομαντικοί άνθρωποι", τότε μόλις την πετάξεις αντικατέστησε τη με την σκέψη " Οι ρομαντικοί υπάρχουν και σήμερα και υπάρχει και κάποιος για μένα που έρχεται σε μένα αυτή τη στιγμή".

Όταν ξεκινήσεις αυτή τη διαδικασία αντικατάστασης αυτό σιγά σιγά γίνεται μια καταπληκτική συνήθεια, και τότε το υποσυνείδητο μυαλό σου θα αρχίσει από μόνο του- χωρίς την ανάγκη εντολής σου δηλαδή- να ανακαλεί τις θετικές σκέψεις σου και να τις επαναλαμβάνει , και αυτός είναι ο μηχανισμός που θα σου φέρει αυτά που επιθυμείς και αξίζεις να έχεις, να κάνεις ή να είσαι.

Να έχεις τώρα αυτές τις θετικές σκέψεις, σαν να τις είχες χρόνια, και όταν κάποια στιγμή ξανά εμφανιστεί κάποια αρνητική σκέψη, αμέσως δίωξε τη λέγοντας "Δεν σε χρειάζομαι άλλο" και αντικατέστησε τη με τη νέα θετική σκέψη

Σταματώ να πληγώνω τον εαυτό μου

Σχέσεις : Σταματώ να πληγώνω τον εαυτό μου ξανά και ξανά ………….

Για να σταματήσουμε να πληγώνουμε τους εαυτούς μας ξανά και ξανά , για να διακόψουμε καταστάσεις που δημιουργούν προβλήματα και δεν μας βοηθάνε , για να σπάσουμε μοτίβα συμπεριφορών που δεν στηρίζουν την υγεία μας – σωματική και ψυχική – χρειάζεται να πάρουμε μια απόφαση σχετικά με το τι επιλέγουμε : να συνεχίσουμε να είμαστε υποτελείς ή να ακολουθήσουμε το δικό μας μονοπάτι .

Χρειάζεται να μάθεις να δημιουργείς την ζωή των δικών σου ονείρων και να βαδίσεις μακριά από το να διορθώνεις τα θέματα στις ζωές των άλλων .

Χρειάζεται να αναλάβεις την ευθύνη της δικής σου ζωής . Είσαι υπεύθυνος να δημιουργήσεις την δική σου ζωή χωρίς να επιτρέπεις στους άλλους να σε χειρίζονται Κοίτα τα γεγονότα , κατάλαβε τι δημιουργείς και άλλαξε ότι δεν σου αρέσει ή δεν σε εξυπηρετεί πλέον ώστε να δημιουργήσεις το επόμενο κεφάλαιο της ζωής σου .

Απεξαρτήσου από παλιές εξαρτήσεις για να κτίσεις νέες δεξιότητες .

Άλλαξε την δομή των σχέσεων σου , σταμάτα να επιτρέπεις στους άλλους να σου υπαγορεύουν πως θα ζήσεις την δική σου ζωή – η ζωή είναι δική σου και όχι των άλλων .

Ποιο είναι το όραμα σου ; ποιο είναι το όνειρο σου για το μέλλον σου;

Που θέλεις να πας ;

Τι θέλει η καρδιά σου ;

Τι δομές θέλεις να δημιουργήσεις στην ζωή σου;

Εσύ ο ίδιος έχεις την προσωπική ευθύνη της ζωής σου , εσύ έχεις τον έλεγχο και την ευθύνη της δημιουργίας της ζωής σου : Τί θέλεις να δημιουργήσεις ; Τι θέλεις να είσαι ;

Οι άλλοι μπορούν μόνο να σου δώσουν ιδέες αλλά όχι λύσεις , τις λύσεις χρειάζεται να τις σκεφτείς και να τις βρεις εσύ

Σταμάτα οτιδήποτε σε αρρωσταίνει , σταμάτα να προσπαθείς να επιδιορθώνεις ειδικά τα σπασμένα πράγματα και άρχισε να δημιουργείς .

Μόλις δεις την παγίδα , το τρικ , το κλουβί , τον τρόπο με τον οποίον κρατάς τον εαυτό σου κολλημένο , παγιδευμένο έχεις φτάσεις στην είσοδο προς την ελευθερία .

Μπορείς να κυνηγήσεις το όνειρο σου , μην αφήνεις το παρελθόν να σε κρατάει πίσω .

Είσαι μια φρέσκια δημιουργία σήμερα .

Σήμερα και κάθε μέρα είναι η 1η μέρα της υπόλοιπης ζωής σου ………..

Θετικότητα και αρνητικότητα

Το όμοιο έλκει όμοιο .Οι θετικοί άνθρωποι έλκουν θετική ενέργεια και οι αρνητικοί άνθρωποι έλκονται προς την αρνητική ενέργεια .
Συχνά πιστεύουμε ότι η αρνητική ενέργεια είναι κάτι που έχουν οι άλλοι άνθρωποι αλλά η αρνητικότητα μπορεί να είναι τόσο καλά κρυμμένη μέσα μας που δεν την παρατηρούμε .

Συχνά η αρνητικότητα προσποιείται ότι είναι ” πραγματικότητα ” .

Εύκολα κάποιος μπορεί να φτάσει σε εκλογικεύσεις και να είναι πεπεισμένος ότι ” είναι απλώς ρεαλιστής ” οπότε δεν τολμά να δράσει σύμφωνα με το όνειρο του – και δυστυχώς το πιστεύει ότι είναι ρεαλιστής ! Επίσης μπορεί να συμπεράνει ότι οι θετικοί άνθρωποι δεν είναι ρεαλιστές , ότι είναι αφελείς , ότι βρίσκονται σε άρνηση , ότι φοράνε ψεύτικα χαμόγελα όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες κλπ
Αλλά είναι αληθινά ‘’ευτυχισμένοι ανόητοι ’’ οι θετικοί άνθρωποι ;

Ας σκεφτούμε : Από πότε το ” είμαι ρεαλιστής ” σημαίνει απαραιτήτως ότι τα πράγματα θα πάνε στραβά ; γιατί μερικοί έχουν υιοθετήσει , έχουν δεχτεί αυτή την πεποίθηση σαν αληθινή;

Αν η αντίληψη της πραγματικότητα σου είναι αρνητική , αν έχεις προγραμματιστεί να πιστεύεις ότι οτιδήποτε μπορεί να πάει στραβά , θα πάει στραβά και έτσι αυτές οι ασυνείδητες πεποιθήσεις σου σε κάνουν αρνητικό άτομο χωρίς να έχεις επίγνωση ότι είσαι αρνητικός .

Οπότε αν αυτή η αρνητικότητα είναι τόσο βαθιά μέσα σου που δεν την παρατηρείς , πως μπορείς να αποφασίσεις αν είσαι κολλημένος σε ένα σύννεφο αρνητικής ενέργειας το οποίο έλκει αρνητικούς ανθρώπους και αρνητικές καταστάσεις και λάθος αισθήματα ; Και πως μπορείς να είσαι σίγουρος ότι δεν συνεχίζεις αυτή την αρνητικότητα;

Μήπως είναι ώρα να μετρήσεις το επίπεδο της αρνητικότητας μέσα σου :
Σκέψου τις απαντήσεις στις επόμενες ερωτήσεις και ίσως σε βοηθήσουν να αποκτήσεις μεγαλύτερη επίγνωση της αρνητικότητας σου ή της θετικότητας σου

Πόσο συχνά παραπονιέσαι;

Πόσο συχνά συζητάς αυτά που θεωρείς ‘’ λάθος ‘’ στο κόσμο περισσότερο από αυτό που θεωρείς ‘’ σωστό ‘’ ; – τον απαίσιο καιρό , το δύσκολο κυκλοφορικό , το ανόητο κράτος , την άσχημη οικονομία , τους βλάκες συγγενείς σου κλπ

Πόσο συχνά κριτικάρεις ; Πόσο συχνά κατηγορείς τους άλλους ;

Πόσο έλκεσαι προς το δράμα και την καταστροφή;

Πιστεύεις ότι δεν έχεις τον έλεγχο επί των αποτελεσμάτων;

Νιώθεις θύμα ; Μιλάς στους άλλους σαν να έχουν οι άλλοι κάνει κάτι σε σένα ;
Είσαι ευγνώμων για αυτό που είναι ή θα είσαι ευγνώμων όταν τα πράγματα αρχίσουν τελικά να πηγαίνουν καλά για σένα;

Νιώθεις σαν να συμβαίνουν πράγματα ; Ή νιώθεις ότι τα πράγματα γίνονται μέσω εσού ;

Αν δεν είσαι ευγνώμων παρά μόνο όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά , είσαι αρνητικός .

Η ευγνωμοσύνη είναι θετική .

Αν είσαι ευγνώμων για αυτό που είναι , ακόμα και για τα δυσάρεστα μαθήματα της ζωής , τότε μπορείς να προσελκύσεις περισσότερη θετική ενέργεια στην ζωή σου

Αν πιστεύεις ότι τα πράγματα συμβαίνουν σε σένα βάζεις τον εαυτό σου στον ρόλο του θύματος και τότε είναι εύκολο να είσαι αρνητικός επειδή σου είναι βολικό να παραδίνεις την δύναμη σου

Σκέψου και το άλλο :

Ποιον ή τι κατηγορείς όταν σου συμβαίνουν ΚΑΛΑ πράγματα ;

Αναγνωρίζεις ότι εσύ είσαι υπεύθυνος για τα καλά πράγματα – επειδή δούλεψες σκληρά και τα κέρδισες ίσως ;

Όταν σου συμβαίνουν λοιπόν καλά πράγματα , είναι αποτέλεσμα αυτού που έκανες και όταν σου συμβαίνουν άσχημα πράγματα δεν είναι δικό σου λάθος ;
Σε κανένα μας δεν αρέσει να το ακούει αυτό

Χρειάζεται θάρρος για να αποδεχτούμε ότι εμείς δημιουργούμε την εμπειρία της ζωής μας

Αν κρατάς αρνητική ενέργεια μέσα σου και αν θέλεις να την καθαρίσεις ή να την θεραπεύσεις θα χρειαστεί να επαναπρογραμματίσεις και να επανεκπαιδεύσεις τον εαυτό σου ώστε να επιλέγει μια θετική στάση ζωής

Έχεις παρατηρήσει ότι οι θετικοί άνθρωποι φαίνεται να λαμβάνουν αυτό που θέλουν από τη ζωή και ακόμα κι όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλουν , χαίρονται την ζωή τους και δεν παραπονιούνται και δεν γκρινιάζουν ;

Ενώ οι αρνητικοί άνθρωποι γκρινιάζουν και παραπονιούνται για τις συμφορές και τα βάσανα τους και ακόμα και για τα καλά πράγματα στην ζωή τους ;

Για να θεραπεύσεις την αρνητική ενέργεια

1. Ανάλαβε την ευθύνη : “Όταν πιστεύεις ότι καθετί είναι λάθος κάποιου άλλου , θα υποφέρεις . Όταν συνειδητοποιήσεις ότι οτιδήποτε πηγάζει από τον εαυτό σου θα μάθεις και την ειρήνη και τη χαρά .” – Dalai Lama

2. Ακύρωσε τις αρνητικές σκέψεις και αντικατέστησε τις με θετικές σκέψεις
Αυτό χρειάζεται εξάσκηση και αφοσίωση και να πάρεις μια απόφαση να βλέπεις τον κόσμο μέσα από μάτια ‘’ του τι μπορεί να πάει καλά ‘’ αντί του ‘’ τι μπορεί να πάει χάλια ‘’
Θα χρειαστεί να πιάνεις τον εαυτό σου κάθε φορά που δρας ή μιλάς με αρνητικότητα και αμέσως να αλλάζεις τον τόνο σου

3. Χρησιμοποίησε την αγάπη σαν πνευματικό εργαλείο για να καθαρίσεις την ενέργεια σου και να φέρεις περισσότερο φως και αγάπη στην ζωή σου
Οραματίσου το θετικό αντί να σε ρουφάει η αρνητικότητα

Ξεπέρασε τον προγραμματισμό του παρελθόντος που έχεις υποστεί

Σκέψου διαισθητικά από την ψυχή σου αντί από την ‘’ πραγματικότητα ‘’και δημιούργησε μια νέα επιθυμητή πραγματικότητα στην φαντασία σου και υλοποίησε την στον εξωτερικό κόσμο

Κανείς δεν θέλει την αρνητική ενέργεια να διεισδύει στην ζωή του αλλά πολλοί την επιτρέπουμε

Αλλά την επιτρέπουμε ασυνείδητα λόγω παρελθοντικού προγραμματισμού και αυτός ο προγραμματισμός από το παρελθόν μας επηρεάζει και πιστεύουμε ότι το αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτο απλώς επειδή συνέβη με ορισμένο τρόπο στο παρελθόν .

Όταν ξεπεράσουμε αυτό τον προγραμματισμό και συνειδητοποιήσουμε ότι το μέλλον ΔΕΝ είναι γραμμένο αλλά ότι έχουμε περισσότερο έλεγχο πάνω στις καταστάσεις από όσο πιστεύουμε , τότε μπορούμε να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε την ζωή μας πιο συνειδητά

Τι θα συμβεί τότε;

Η θετική ενέργεια θα έλξει μαγνητικά αυτό που πιστεύουμε ότι είναι καλό και σωστό για μας : ανθρώπους και καταστάσεις και πράγματα ….και θα παρατηρήσουμε μια τεράστια αύξηση στην ευτυχία μας και στην εσωτερική μας ειρήνη και ηρεμία

Ας επιλέξουμε την θετική ενέργεια .

Ας κάνουμε μερικές αλλαγές μέσα μας και γρήγορα θα δούμε θετικές αλλαγές στην ζωή μας .

Χαρείτε τα καλά αισθήματα και την αφθονία που υπάρχει παντού γύρω μας!

Τα γεγονότα δε δημιουργούν τον χαρακτήρα μας, απλώς τον αποκαλύπτουν

Ζήτησα
ένα σωρό πράγματα
για να μπορώ
να απολαύσω τη ζωή.
Μου δόθηκε η ζωή
για να μπορώ
να τ’ απολαύσω όλα.

 Διάβασα μια πολύ όμορφη ιστορία και είπα πως αξίζει να την μοιραστώ μαζί σας :

Συνέβη σε ένα χωριό όπου ζούσε ένας γέρος σοφός που είχε γίνει γνωστός σε Δύση και Ανατολή για την ικανότητα του να απαντάει σωστά σε οποιαδήποτε ερώτηση, όσο δύσκολη κι αν ήταν.

Στο ίδιο χωριό ζούσαν δύο πιτσιρικάδες, αληθινά «τερατάκια», που ήθελαν πολύ να βρουν κάποια ερώτηση στην οποία ο γέρος σοφός να μην μπορεί να απαντήσει. Έψαξαν λοιπόν πολύ και τη βρήκαν.

“Θα πάρουμε ένα μικρό ζωντανό πουλάκι”, είπαν μεταξύ τους, “θα το κρατήσουμε στις χούφτες μας και θα πάμε να ρωτήσουμε το γέρο σοφό αν το πουλάκι ζει. Αν μας απαντήσει «ναι», τότε εμείς θα σφίξουμε λίγο τα χέρια μας και θα του πούμε: «Έκανες λάθος το πουλί είναι ψόφιο». Αν πάλι μας πει «όχι», τότε θα ανοίξουμε τα χέρια μας και το πουλάκι, ολοζώντανο, θα πετάξει για τη φωλιά του”.

Πράγματι λοιπόν, πιάνουν ένα πουλάκι στις χούφτες τους, πάνε στο γέρο σοφό και τον ρωτούν:

“Παππού, θέλουμε να μας πεις αν το πουλάκι που κρατάμε στα χέρια μας είναι ζωντανό ή νεκρό”.

Ο σοφός γέρος τους κοιτάει στα μάτια, χαμογελάει τρυφερά και με πολλή αγάπη στη φωνή του, τους λέει:

“Παιδιά μου, προσέξτε καλά αυτό που θα σας πω. Δε χρειάζεται παρά ένα σφίξιμο των χεριών σας και το πουλάκι θα πεθάνει. Ή ένα άνοιγμα και το πουλάκι θα πετάξει ελεύθερο, όπως η φύση το όρισε να ζήσει. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο κρατάτε στις χούφτες σας και τη δική σας ζωή.

Είναι στο χέρι σας, αν θέλετε, να την κρατήσετε φυλακισμένη μέσα στο θανάσιμο σφιχταγκάλιασμα της άγνοιας, της δειλίας και της αδυναμίας που οδηγεί πάντα στο μαρασμό και στο θάνατο.

Είναι στο χέρι σας όμως και να την αφήσετε να πετάξει στα ουράνια και σαν δυνατός, περήφανος και όμορφος αϊτός να φτάσει όσο πιο μακριά και πιο ψηλά μπορεί, μαζεύοντας γνώση, ομορφιά και αγάπη.

Πως είναι δυνατόν να είναι στο χέρι μου να φτιάξω τη ζωή μου όπως τη θέλω εγώ, θα αναρωτιέστε οι περισσότεροι, όταν διανύουμε αυτή την φοβερή οικονομική κρίση, όταν υπάρχει τόση αρνητικότητα γύρω μας, όταν ακούμε συνέχεια για αρρώστιες και θανάτους; Πως μπορούμε να δούμε με διαφορετικό τρόπο όλα αυτά τα αρνητικά γεγονότα;

Κι όμως μπορούμε. Οι νικητές της ζωής διαφέρουν από τους ηττημένους, όχι γιατί αυτοί είναι “οι τυχεροί” και δε βρίσκονται μπροστά σε άσχημα γεγονότα ή σε συνθήκες που δημιουργούν προβλήματα, αλλά γιατί ξέρουν τον τρόπο με τον οποίον μπορούν να αντιδράσουν σ’ αυτά.

Τα γεγονότα δε δημιουργούν τον χαρακτήρα μας, απλώς τον αποκαλύπτουν. Ο τρόπος αντίδρασης στο δυσάρεστο αλλά και στο ευχάριστο γεγονός είναι εκείνος που μας κατατάσσει στην ομάδα των νικητών ή στην ομάδα των ηττημένων της ζωής.

Αν η αντίδρασή μας είναι υποταγή, άγνοια, δειλία και αδυναμία, τότε όχι μόνο θα έχουμε ηττηθεί στο σήμερα, αλλά θα έχουμε υπογράψει και το συμβόλαιο της αυριανής μας δυστυχίας.

Αν η αντίδρασή μας είναι ενεργητικότητα, δημιουργικότητα, γνώση, θάρρος, δύναμη, αισιοδοξία και αγάπη, τότε ξεπερνάμε το πρόβλημα και υπογράφουμε το συμβόλαιο της αυριανής μας επιτυχίας.

Είναι απαραίτητο λοιπόν να αλλάξουμε αυτό τον αρνητικό τρόπο που βλέπουμε την ζωή, να αλλάξουμε την λανθασμένη μας πεποίθηση η οποία λέει: “Φταίνε οι άλλοι και οι καταστάσεις για τη ζωή μου”

“Δεν είναι τα πράγματα που μας κάνουν άνω κάτω. Είναι ο τρόπος που εμείς βλέπουμε τα πράγματα”
Επίκτητος

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Η Δύναμη των Προσδιορισμών ως 'θετικών' ή 'αρνητικών'

"...Το μεγαλύτερο δώρο που ο Δημιουργός σας χάρισε, είναι ότι: «η ζωή δεν έχει νόημα».

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΑΡΑΓΕ;

Αυτό που σημαίνει είναι ότι τίποτε στη ζωή δεν έχει μέσα του
ενσωματωμένο κάποιο νόημα. Όλες οι συνθήκες, τα γεγονότα, οι καταστάσεις, δεν φέρουν αυτομάτως μέσα τους τη σημασία του αρνητικού ή του θετικού. Δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα. Δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Είναι ουδέτερες.Ο Δημιουργός έδωσε σ’ εσάς τη δύναμη να αποφασίσετε το νόημα που θα δώσετε στα πάντα. ΕΣΕΙΣ δημιουργηθήκατε για να δίνετε νόημα στις καταστάσεις. Εδώ βρίσκεται το ΚΛΕΙΔΙ. Το νόημα που ΕΣΕΙΣ δίνετε καθορίζει το
αποτέλεσμα που θα λάβετε. Είναι ο 3ος Συμπαντικός Νόμος ‘Ό,τι δίνει αυτό και λαμβάνεις – ό,τι σπέρνεις, θερίζεις’. Όταν λοιπόν ΕΣΕΙΣ, αυτομάτως ενεργούντες και ασυνειδήτως, δίνετε τον ορισμό «αρνητικό», «θετικό», μαντέψτε το αποτέλεσμα που θα λάβετε πίσω…

Αν αντικρούσετε με το: ‘έδωσα σε κάτι θετικό νόημα αλλά πήρα πίσω αρνητικό αποτέλεσμα’, τότε, βαθιά μέσα σας συνεχίζετε να πιστεύετε ότι ήταν αρνητικό και μόνο με το στόμα το ορίσατε ως θετικό. Δεν γίνεται να λάβετε ένα αποτέλεσμα που δεν είναι συμβατό με τη δόνηση που εκπέμπετε. Δεν υπάρχει περίπτωση. Δεν συμβαδίζει με τους νόμους της Φυσικής.

Αν θέλετε να μην λαμβάνετε αρνητικά αποτελέσματα, μην ορίζετε, μην ονομάζετε «αρνητικό» τίποτα. Αν οι καταστάσεις είναι ουδέτερες, τότε όλες μπορούν να πάρουν και τις δυο σημασίες. Δεν χρειάζεται να αλλάξει ο τρόπος που εμφανίζονται για να έχουν θετική ή αρνητική χροιά. Μπορεί κάλλιστα να μοιάζουν ίδιες. Και στην πραγματικότητα αυτό είναι το πρώτο επίπεδο κάποιων τεστ με τα οποία μπορείτε να τσεκάρετε τον εαυτό σας αν έχει αληθινά αλλάξει ή όχι.

Όταν οι σκέψεις και οι διαθέσεις σας αλλάξουν προς μια πιο θετική κατεύθυνση και αρχίζετε να αποδίδετε στα πράγματα διαφορετικά νοήματα απ’ ό,τι πρωτύτερα, και τα πράγματα παραμένουν να σας εμφανίζονται τα ίδια, και εσείς αρχίζετε τότε να αντιδράτε αρνητικά επειδή τα γεγονότα παραμένουν τα ίδια, (γιατί μέσα σας περιμένατε να είχαν αλλάξει), το γεγονός ότι αντιδράτε
αρνητικά σημαίνει ότι δεν έχετε αλλάξει και γι’ αυτό οι καταστάσεις μοιάζουν ναvμην έχουν αλλάξει!

Η φυσική πραγματικότητα της 3ης Διάστασης στην οποία ζείτε, έχει την ιδιότητα να σας παρουσιάζεται ΠΡΩΤΑ όπως και στο παρελθόν, ώστε να μπορέσετε να δείτε αν έχετε όντως αλλάξει. Και ΜΕΤΑ η φυσική πραγματικότητα θα αντικατοπτρίσει την πραγματική αλλαγή. Αν όμως έχετε την προσδοκία ότι τα πράγματα «πρέπει να είναι διαφορετικά τώρα» επειδή πιστεύετε ότι έχετε αλλάξει, αλλά μετά αντιδράτε ακριβώς όπως παλιά που τα πράγματα δεν είχαν αλλάξει, τότε ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΑΤΕ.

Το ΚΛΕΙΔΙ δεν βρίσκεται εκεί έξω, το κλειδί είναι ΕΣΕΙΣ να χαμογελάτε επειδή αυτό είναι που προτιμάτε να κάνετε και δεν σας χρειάζεται κάποιος άλλος λόγος για να το κάνετε! ΑΑΟΥ!!!

Αυτό είναι το ΚΛΕΙΔΙ… δεν χρειάζεται να έχετε ειδικούς λόγους για να είστε ευτυχισμένοι. Απλά να είστε ευτυχισμένοι. Φυσικά η επιλογή είναι δική σας. Είστε ελεύθεροι να διαλέξετε τη μιζέρια, αν αυτό είναι που επιθυμείτε, και αν το επιλέξετε θα έχετε σίγουρα πολύ καλούς λόγους για να είστε δυστυχισμένοι. Και η επιλογή σας αυτή είναι ΙΕΡΗ στο Σύμπαν. Τα πάντα είναι ιερά… το σκοτάδι και το φως είναι ιερά… γιατί το Παν που Υπάρχει είναι το Παν που Υπάρχει… και σκοτάδι και φως. Αλλά όταν βρίσκονται σε ισορροπία αυτά τα δυο, όταν όλες οι επιλογές, θετικές ή αρνητικές είναι ισότιμες, τότε μπορείτε να επιλέξετε αυτό που προτιμάτε χωρίς να απαξιώνετε αυτό που δεν επιλέγετε. Είναι η απαξίωση, η κριτική που κάνετε σε αυτό που δεν επιλέγετε που σας κάνει
να βιώνετε αρνητικότητα".

Άλλαξε κατεύθυνση ….

Όλοι έχουμε μέρες στη ζωή μας που το ένα άγχος ακολουθεί το άλλο σαν να έχουμε έλξει κάποια αρνητική ενέργεια και νιώθουμε σαν να μην κάνουμε τίποτα σωστά .

Συνήθως η ατυχία ξεκινά με κάτι μικρό σαν ένα ενοχλητικό τηλεφώνημα ή ένα μέιλ που πατάει τα κουμπιά μας . Την μια στιγμή όλα φαίνονται μια χαρά και την επόμενη η διάθεση μας έχει πάρει μια γρήγορη στροφή προς το χειρότερο .
Ευτυχώς υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε την νοητική μας κατεύθυνση

Όταν νιώθεις άσχημα , δοκίμασε ένα από τους τρόπους που ακολουθούν:

1 Καθάρισε τον αέρα
Κάνε κάτι για να αλλάξεις την ενέργεια σου . Κάνε μπάνιο , άλλαξε ρούχα , καθάρισε το γραφείο σου , κάνε κάτι . Καθάρισε το σαλόνι , άνοιξε τα παράθυρα , άλλαξε τα σεντόνια .
Καθώς κάνεις αυτές τις απλές δουλειές , φαντάσου τον εαυτό σου να καθαρίζει τα ενεργειακά μπλοκαρίσματα που ίσως τροφοδοτούσαν τον άσχημο κύκλο

2 Μπες σε κίνηση
Ένας από τους πιο εύκολους τρόπους να αλλάξεις την διανοητική σου κατάσταση είναι να σηκωθείς και να κινήσεις το σώμα σου .
Όταν νιώθεις πολύ κουρασμένος στη δουλειά αντί να προσπαθείς να οργανωθείς καλύτερα , πήγαινε μια βόλτα ή κάνε ποδήλατο . Θα ανακαλύψεις ότι η άσκηση ενδυναμώνει την ικανότητα σου να συγκεντρώνεσαι και σε διευκολύνει στο να δουλέψεις με περισσότερη καθαρότητα και ευκολία

3 Άλλαξε την σκέψη σου
Αν είναι αλήθεια ότι οι σκέψεις μας δημιουργούν τις περιστάσεις μας , τότε προσπάθησε να αλλάξεις τις αρνητικές σου σκέψεις με θετικές όσο πιο γρήγορα μπορείς
Ανακάλεσε στην μνήμη σου το αγαπημένο σου παιδικό τραγούδι και άρχισε να το τραγουδάς δυνατά . Ή άρπαξε ένα βιβλίο έμπνευσης , άνοιξε μια σελίδα και άρχισε να διαβάζεις .Πάρε ένα υπνάκο . Κλείσε το μυαλό σου για λίγο ώστε να ξυπνήσεις ένα αίσθημα ανανέωσης και καθαρού μυαλού

4 Βάλε μουσική
Δεν υπάρχει τίποτα πιο γρήγορο για να αλλάζεις διάθεση από την μουσική
Βάλε την αγαπημένη σου μουσική και χόρεψε . Οι ρυθμοί είναι σαν μια μυστική προσευχή που επαναφέρουν την δημιουργική δύναμη

Ενώ υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε μια προσωρινή κακή διάθεση , μερικές φορές χρειάζεται να τιμάμε το γεγονός ότι μια κακή διάθεση μπορεί να είναι ένδειξη ότι υπάρχει μέσα μας κάτι βαθύτερο

Ο Καρλ Γιούνκγ έλεγε ότι η θλίψη είναι προάγγελος αλλαγής , μεταμόρφωσης
Αν , για παράδειγμα έχουμε βιώσει μια πρόσφατη απώλεια , μπορεί να χρειάζεται να κλάψουμε αρκετά .

Ή αν νιώθουμε αγχωμένοι ή θυμωμένοι με ένα αρνητικό πρότυπο σε μια σημαντική σχέση , μπορεί να χρειαστεί να μείνουμε μόνοι μας για λίγο και να ζοριστούμε πριν αποφασίσουμε να το συζητήσουμε με το αγαπηΆλλαξε μένο μας άτομο .

Όπως ένα τραύμα χρειάζεται χρόνο για να θεραπευθεί , μερικές φορές οι διαθέσεις είναι μια ένδειξη ότι η καρδιά μας χρειάζεται χώρο , ανάπαυση ή την υποστήριξη κάποιου που νοιάζεται για μας , για να θεραπευτεί

Την επόμενη βδομάδα , παρατήρησε πότε φαίνεται να φυλακίζεσαι σε ένα αρνητικό κύκλο και χρησιμοποίησε μια από τις παραπάνω λύσεις για να την σταματήσεις

Να είσαι εφευρετικός και να δοκιμάζεις διαφορετικές τεχνικές .

Στο τέλος της βδομάδας θα έχεις αρκετά παραδείγματα από πράματα που μπορείς να κάνεις για να αλλάξεις κατεύθυνση , για να βάλεις τον εαυτό σου στο σωστό δρόμο …………. Από την αρνητικότητα…….. στην θετικότητα .

ΓΙΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΜΑΣ ΠΙΣΤΕΥΩ

Τι σας κρατάει πίσω; Τι στέκεται εμπόδιο ανάμεσα σε αυτό που είσαστε και σε αυτό που θέλετε να γίνετε; Σε αυτά που έχετε και σε αυτά που θέλετε να αποκτήσετε;

Πρώτα ξεκινήστε από μέσα σας. Από τα περιοριστικά σας πιστεύω. Από τις σκέψεις και δισταγμούς, που είναι εκεί μέσα σας εδραιωμένα , βαθειά στο υποσυνείδητο σας, και ανεβαίνουν στη επιφάνεια κάθε φορά που θέλετε να κάνετε κάτι που θα σας βγάλει από τη ζώνη άνεσης σας. Κάτι που μπορεί να σας πάει πιο μπροστά, πιο κοντά στους στόχους σας.

Μάλιστα αυτά τα πιστεύω, αρνητικές σκέψεις είναι σαν μια κασέτα που παίζει ξανά και ξανά. Το μυστικό όμως είναι πως εσείς έχετε τον έλεγχο τους. Είτε θα τις ελέγξετε ή θα σας ελέγξουν. Σκεφθείτε τη διαδικασία σαν να έχετε ΕΣΕΙΣ το τηλεκοντρόλ του μυαλού σας. Εσείς μπορείτε να επιλέξετε τι θα παίζει στην οθόνη σας . Μπορείτε να αλλάζετε οθόνη (σκέψη) αν αυτή δεν σας εξυπηρετεί. Να έχετε εσείς τον έλεγχο.

Να θυμάστε εδώ έναν κανόνα :Το μυαλό μπορεί να ασχολείται με μια σκέψη τη φορά. Πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να αδειάσετε την οθόνη του μυαλού σας από κάτι που δεν θέλετε για να εγκαταστήσετε μετά αυτό που θέλετε.

Μπορείτε λοιπόν πρώτα από όλα να ασχοληθείτε με τον εντοπισμό των αρνητικών σκέψεων , των αρνητικών πιστεύω σας. Να μια απλή διαδικασία που μπορείτε όλοι να εφαρμόσετε

Κάντε την ΤΩΡΑ.

Μαζί μου δουλεύοντας αυτή την άσκηση. Και στη συνέχεια κάντε τη μέρος της καθημερινότητας σας:

Επιλέξτε ένα αρνητικό πιστεύω το οποίο θέλετε να αλλάξετε. Επιλέξτε κάποιο που είναι σημαντικό. Στην ουσία , επιλέξτε εκείνο που είναι τόσο σημαντικό ώστε να ξέρετε πως αν δεν το διορθώσετε, θα σας κλέψει την δυνατότητα να επιτύχετε το πλήρες δυναμικό σας (στη ζωή σας ή στη δουλειά σας ή και στα δύο).

Αφού τώρα έχετε εντοπίσει το βασικό πιστεύω ή επαναλαμβανόμενη σκέψη που θα θέλατε να αλλάξετε, κάντε στον εαυτό σας τις παρακάτω 10 ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ. Μην ντρέπεστε για αυτό το πιστεύω. Μην προσπαθείτε να το θάψετε γιατί αυτό θα εμφανίζετε ξανά και ξανά. Αντιμετωπίστε το τώρα. Αρχίστε να δίνετε στον εαυτό σας την άδεια να το καταλαβαίνει. Αρχίστε να το μελετάτε.

 Γίνετε αυθεντία σε αυτό. Και ο τρόπος είναι οι 10 Δυναμικές Ερωτήσεις που σας προτείνω:

· Ποιο συγκεκριμένο αρνητικό πιστεύω θέλω να αλλάξω;
· Γιατί είναι σημαντικό για εμένα να το αλλάξω;
· Τι θα συμβεί αν δεν αρχίσω να αντιμετωπίζω και να αλλάζω αυτό το πιστεύω;
· Με τι θα ήθελα να αντικαταστήσω αυτό το πιστεύω;
· Πόσο καιρό έχω ζήσει με αυτό το πιστεύω;
· Ξέρω πότε και πως αυτό το πιστεύω εγκαταστάθηκες μέσα μου;
· Αυτό το πιστεύω εγκαταστάθηκε μέσα σε μια στιγμή;
· Μήπως αυτό το πιστεύω εγκαταστάθηκε σε μικρές επαναλαμβανόμενες δόσεις και έτσι με δηλητηρίασε;
· Όταν αυτό το αρνητικό πιστεύω γεμίζει το μυαλό μου, είναι περισσότερο οπτικό ή ακουστικό; Το βλέπω ή το ακούω; Τι είναι εκείνο που έχει την μεγαλύτερη επίδραση πάνω μου, η εικόνα ή ο ήχος;
· Αν είναι ηχητικό, είναι δυνατό και ενοχλητικό, μου έρχεται σαν ένα δυνατόdolby surround σύστημα; Ή είναι ένας ψίθυρος, κάτι χαμηλό;

Αφού απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις, δώσε στον εαυτό σου την άδεια να αποφασίσει τι είναι αποδεκτό στην οθόνη του θεάτρου του μυαλού σου. Γίνε εσύ ο σκηνοθέτης, ο χορογράφος. Αν αποφασίσεις πως κάτι που εμφανίζεται στην οθόνη του μυαλού σου είναι μη υγιές και ακατάλληλο, τότε άλλαξε το. Δεν χρειάζεται να μένεις εκεί παθητικά και να παρακολουθείς σκουπίδια στην οθόνη του μυαλού σου.

Πάρε στα χέρια σου το τηλεκοντρόλ και γίνε εσύ ο αφέντης του σύμπαντος σου. Μάθε να κάνεις ζάπινγκ αυτές τις εικόνες που δεν θέλεις να έχεις ,να βλέπεις. Άλλαζε το κανάλι. Βγάζε το cd/dvdv. Αν ακούς σκέψεις οι οποίες σου κλέβουν τη χαρά και την αυτοπεποίθηση, τότε πάτα το κουμπί σίγασης ήχου (mute) Αν πάλι δεν μπορείς να σκεφθείς τίποτα καλό να δεις ή να ακούσεις, τότε πάτα το κουπί που σβήνει την οθόνη σου. Όλες οι επιλογές είναι ΜΟΝΟ ΔΙΚΕΣ σου. Μπορείς να αποφασίζεις αυτό που είναι το καλύτερο για εσένα, το ποιο είναι αποδεκτό να βλέπεις και να ακούς.

Να θυμάσαι λοιπόν εσύ έχεις τον έλεγχο . Εσύ είσαι ο σκηνοθέτης και ο χορογράφος. Εσύ έχεις το τηλεκοντρόλ. Εσύ έχεις τον έλεγχο

Πάρε τη Ζωή Σου Στα Χέρια Σου

Οι άνθρωποι φοβούνται..., φοβούνται πάρα πολύ εκείνους που γνωρίζουν τον εαυτό τους.

 Οι άνθρωποι φοβούνται...,

φοβούνται πάρα πολύ εκείνους που γνωρίζουν τον εαυτό τους.

Εκείνους που έχουν μια δύναμη, μια αύρα και ένα μαγνητισμό,

ένα χάρισμα που μπορεί να βγάλει από τη φυλακή της παράδοσης τους νέους ανθρώπους που διψάνε για ζωή.

Φοβούνται τον άνθρωπο που δεν μπορεί να υποδουλωθεί-αυτή είναι η δυσκολία, και δεν μπορεί να φυλακιστεί.

Οι μάζες δεν θέλουν να ταράζονται ακόμη κι αν ζουν στη δυστυχία, γιατί έχουν συνηθίσει στη δυστυχία…

και όποιος δεν είναι μίζερος και δυστυχισμένος, μοιάζει ξένος γι αυτούς.

Ο ελεύθερος άνθρωπος έχει σπάσει τα δεσμά της καταπίεσης και της καλής γνώμης των άλλων,

αγκαλιάζει όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, είναι εξεγερμένος, όχι επειδή μάχεται ενάντια σε κάποιον άλλον,

αλλά επειδή έχει ανακαλύψει την δική του αληθινή φύση και είναι αποφασισμένος να ζήσει σύμφωνα με αυτή, ξέροντας ότι χρειάζεται αρκετό θάρρος για να αναλάβει την ευθύνη να ζήσει τη δική του αλήθεια.

Σκέψη θετική - έλξη μαγική

Ένα (ΤΑΞΙΔΙ)... εκεί που τα όνειρα είναι γεμάτα (ΑΓΑΠΗ) , εκει που κανένας δεν μπορεί να σου πει (ΙΣΩΣ)  - (ΓΙΑΤΙ) , η ακόμα και ένα (ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙ)... Γιατί στα όνειρα μας όλα είναι αγαπημένα, (ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ) όπως εμείς θέλουμε να είναι... Μπορούμε και έχουμε ότι πραγματικά θέλει η καρδιά και η ψυχή μας...!!!

Αυτό το αριστούργημα που δημιουργούμε στον υποσυνειδήτο κόσμο, μπορούμε να το έχουμε και στο συνειδητό κόσμο;... Αν εστιάζουμε στα θετικά που θέλουμε να μας συμβαίνουν, τότε (ΝΑΙ) μπορούμε, γιατί θα προσελκύσουμε (ΜΟΝΟ) τα θετικά σε μας... Το έχουμε πει ξανά φιλαράκια μου... όλα είναι (ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ)... Οι νομοί του σύμπαντος είναι τόσο (ΑΚΡΙΒΗΣ) που αρκεί να ακούσουμε έναν από τους (ΜΕΓΙΣΤΟΥΣ) που είναι ο νόμος της (ΕΛΞΗΣ)...!!!!

Ο τρόπος που ξέρω ν`αγαπώ

Μπορώ να κάνω ένα σωρό πράγματα για να σου εκφράσω, να σου δείξω, να σου αποδείξω, να επιβεβαιώσω ή να υποστηρίξω ότι σ΄αγαπώ, όμως, μόνο ένα πράγμα μπορώ να κάνω με την αγάπη μου, κι αυτό είναι να Σ΄ΑΓΑΠΩ, να ασχολούμαι μαζί σου, να εκδηλώνω τα συναισθήματά μου όπως τα νιώθω.

Και το πως τα αισθάνομαι είναι ο δικός μου τρόπος να σ΄αγαπώ.

Μπορείς να το δεχτείς ή μπορείς να το απορρίψεις, μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει ή μπορείς να το αγνοήσεις παντελώς.

 Αυτός, όμως, είναι ο τρόπος μου να σ΄αγαπώ, δεν έχω άλλον.

Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν' αγαπάει : τον δικό του.

Αν κάποιος δεν σ΄αγαπάει όπως θα ήθελες να σ΄αγαπήσει, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σ΄αγαπάει με όλη τη δύναμη της ψυχής του...

-Χορχε Μπουκαι

Η ίδια η σκέψη από μόνη της έχει δημιουργήσει το άσχημο... το όμορφο... το καλό... το κακό... Τα νοήματα πυκνά, γι`αυτό...
μη βάζεις ταμπέλες πουθενά... κατανόησε την απλότητα της ζωής... Κερδισμένος/νη θα βγεις...!!!

Αγάπη είναι το ισχυρότερο όπλο όλων...!!!

Νεκροταφείο θεών

«Επιμένω πως ένα καμπαναριό εκκλησίας με αλεξικέραυνο στην κορυφή, δείχνει έλλειψη αυτοπεποίθησης». 
Νταγκ Μακλέοντ

I am an atheist still, thank God
(Luis Buñuel)

1.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να παραδοξολογεί κανείς. Ο ασφαλέστερος είναι να λέει απλές αλήθειες κόντρα στις πεποιθήσεις της μεγάλης πλειονότητας των συνανθρώπων του. Συνήθως ζούμε με και μέσα σε εθνικούς, θρησκευτικούς και ιδεολογικούς μύθους. Δηλαδή σε καταστάσεις που λίγη σχέση έχουν με αυτό που αποκαλούμε αντικειμενική πραγματικότητα. Οι άνθρωποι νομίζουμε ότι το έθνος, η θρησκεία, η ιδεολογία μας είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να υπάρξει. Όσο απομακρυνόμαστε απ’ αυτούς τους μύθους, τόσο το καλύτερο για το έθνος, τη θρησκεία, την ιδεολογία μας.
Ιδίως σε ό,τι αφορά τα ζητήματα της θρησκείας, τα πράγματα είναι εντελώς ρευστά. Διότι πρόκειται για ένα χώρο όπου κανείς πρέπει να παραιτηθεί από το λογικό του για να μπορεί να πιστέψει τα απίστευτα. Εξ ού και ο διαρκής πόλεμος της θρησκείας κατά της λογικής, αυτής της «πόρνης του διαβόλου», όπως την αποκαλεί ο μοχθηρός Λούθηρος.

Πριν αρχίσουμε να αποκτούμε συνείδηση του κόσμου που μας περιβάλλει, μαζί με το γάλα της μάνας μας δεχόμαστε και τη θρησκεία της. Συνεπής προς αυτή την πρακτική είναι και ο χριστιανικός (κατοχυρωτικός) νηπιοβαπτισμός, μια ευτράπελη τελετή, όπου ο άμεσα ενδιαφερόμενος, το νήπιο, δεν ομολογεί κανέν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών πουδεν έχει διαπράξει. Ο και ψυχολόγος Γεώργιος Βιζυηνός έχει δείξει (στο Διατὶ ἡ μηλιὰ δὲν ἔγινε μηλέα) πώς οι παραστάσεις που εγκαθίστανται πρώτες μέσα στο παιδικό μυαλό, θρονιάζονται εκεί και αρνούνται να παραχωρήσουν τη θέση τους σε νέες. Ενώ ο βαρόνος D’Holbach στο Le christianisme devoilé (Ο χριστιανισμός χωρίς πέπλο) και αλλού, έχει εξηγήσει γιατί ο ενήλικας αποφεύγει ή ραθυμεί να αποτινάξει από πάνω του τις θρησκευτικές ιδέες και δόγματα που του ενσταλάχτηκαν από την παιδική ηλικία. Δόγματα που ένα φφφουουού να τους κάνεις θα πέσουν. Αναφέρει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν: «Όταν ήμουν νέος και πρόωρα ανεπτυγμένος, άρχισε να με εντυπωσιάζει η ματαιότητα των ελπίδων (…) Η πρώτη διέξοδος ήταν η θρησκεία που ενσταλάζεται σε κάθε παιδί με την παραδοσιακή μηχανή της εκπαίδευσης. Έτσι κατέληξα σε μια βαθιά θρησκευτικότητα (μολονότι ήμουν παιδί άθρησκων –Εβραίων– γονέων), η οποία ωστόσο, έφτασε σε αιφνίδιο τέλος στην ηλικία των δώδεκα. Διαβάζοντας εκλαϊκευμένα επιστημονικά βιβλία, γρήγορα έφτασα στο συμπέρασμα ότι πολλές από τις ιστορίες της Βίβλου δεν μπορεί να είναι αληθινές. Αποτέλεσμα ήταν ένα όργιο ελευθερίας της σκέψης, καθώς και η εντύπωση ότι το κράτος εξαπατά σκοπίμως τους νέους με ψέματα· η εντύπωση αυτή ήταν συνταρακτική» (σ. 208). Ας αναφερθούμε λοιπόν σε μερικές τέτοιες παραδοξολογίες.

2.
Λόγος του θεού/θεών δεν υπάρχει. Απλώς διάφοροι επιτήδειοι, προκειμένου να δώσουν κύρος στα λεγόμενά τους, ισχυρίστηκαν ότι δεν πρόκειται για δικές τους απόψεις, αλλά ότι τους τις «αποκάλυψε» κάποιος θεός με υπερφυσικό τρόπο. Μερικοί απ’ αυτούς πραγματικά πίστευαν ότι «άκουγαν φωνές», ένα φαινόμενο που στις μέρες μας εμπίπτει στις αρμοδιότητες της ψυχιατρικής. Οι θεοί ούτε εμφανίστηκαν, ούτε μίλησαν ποτέ σε κανέναν. Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο ανήκει σε μια από τις δύο περιπτώσεις που μόλις αναφέρθηκαν. Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε. Ο παρουσιαζόμενος ως λόγος του θεού εμφανίζει ανθρώπινες, πολύ ανθρώπινες αδυναμίες, οδηγώντας μας έτσι στους επινοητές του. Διότι αφελώς παρουσιάζουν το θεό να έχει βούληση και πάθη εντελώς ανθρώπινα. Παρατηρούμε επίσης πως όσο η ανθρώπινη ευπιστία μειώνεται, μειώνονται ανάλογα και οι ισχυρισμοί περί εμφανίσεων των θεών, θαυμάτων κ.τ.τ. Ο λεγόμενος λόγος του θεού, με βάση τις «προδιαγραφές» που έχουν ορίσει γι’ αυτόν οι άνθρωποι, (οφείλει να) είναι πάνσοφος, πανάγιος, πανάγαθος, παντοδύναμος, παντογνώστης· όλα στην κλίμακα του παν-. Τυχαίνει επίσης ο εν λόγω λόγος να αξιώνει αιώνιο κύρος. Δηλαδή άπαξ και «εκφράστηκε» είναι αδύνατον να αλλάξει. Αυτό είναι και η Αχίλλειος πτέρνα του, όπως θα διαπιστώσουμε παρακάτω.
Η προσεκτική εξέταση τού παρουσιαζόμενου ως λόγου του θεού, αποδεικνύει ότι για ανθρώπινες παρόλες πρόκειται. Διότι ο λόγος αυτός προδίδει τη γνωσιακή, ηθική, ακόμη και τη γλωσσική στάθμη των ανθρώπων που τον επινόησαν. Ο θεόπνευστος λοιπόν λόγος αποδεικνύεται υπερβολικά ανθρώπινος.[1] Έτσι, αρκετά νωρίς πολλοί δύσπιστοι άνθρωποι άρχισαν να προβληματίζονται αν αυτού του επιπέδου οι διηγήσεις μπορεί να αποτελούν τον λόγο και τις πράξεις των θεών. Σε όχι λίγες μάλιστα περιπτώσεις, τα υπέρ λόγον θεϊκά «λόγια», προσεκτικά εξεταζόμενα, αποδεικνύονται μωρίες. Συνοπτικά: τα λόγια του θεού είναι τα λόγια ανθρώπων που δήθεν μιλούν εξ ονόματός του.

3.

Συμβαίνει όμως τα θεϊκά λόγια, όπως τα προσδιορίσαμε παραπάνω, κάποτε να (κατα-)γράφονται, να μεταβάλλονται σε κείμενα. Ιεράκείμενα. Μέχρι αυτά να παγιωθούν σε κανόνα, υπάρχει ευχέρεια παντοίων επεμβάσεων και τροποποιήσεων. Σβησίματα, διορθώσεις, προσθήκες, αλλαγές, ξανα-γραψίματα κ.λπ. Αυτό συνήθως γίνεται για να αντιμετωπιστεί η κριτική των αντιπάλων. Η ίδια η πράξη τής κατά το δοκούν επέμβασης, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οιεπεμβαίνοντες δεν πιστεύουν πραγματικά ότι πρόκειται για τον λόγο του θεού. Αν το πίστευαν, θα σέβονταν τα «θεϊκά λόγια» και θα άφηναν τα κείμενα άθικτα στην πρωτογενή τους μορφή. Συνάγουμε λοιπόν ότι πρόκειται για έργαανθρώπινα, πολύ ανθρώπινα, που απλώς απευθύνονταν στους ανυποψίαστους της εποχής τους. Οφείλουμε όμως να παραδεχτούμε ότι μερικά απ’ αυτά τα κείμενα έχουν ενίοτε αξία ως fiction, ως λογοτεχνία (λ.χ. το κυριολεκτικά creative writing της βιβλικής Δημιουργίας).
Άπαξ και κάποιο κείμενο θεωρηθεί ιερό και ενταχθεί στον κανόνα, η αλλοίωσή του είναι αδύνατη. Το κείμενο, όπως και οι περιεχόμενες σ’ αυτό «επιστημονικές» ή ηθικές αρχές, θεωρούνται πλέον πράγματα αιώνια, αμετάβλητα και απαραβίαστα. Ακινητοποιούνται. Ο χρόνος και η εξέλιξη σταματάνε στο χρόνο της παγίωσης. Η ανθρωπότητα όμως συνεχίζει να εξελίσσεται, επιστημονικά, ηθικά κ.λπ. Η εξέλιξη αυτή έχει σαν συνέπεια να καθιστά σταδιακά τα παγιωμένα ιερά κείμενα εκτός τόπου και χρόνου. Επομένως δεν μπορούν να συνομιλήσουν αξιοπρεπώς με το εκάστοτε «σήμερα», αφού πλέον σε πλείστα όσα σημεία έχουν καταστεί επιστημονικώς ή ηθικώς απαράδεκτα. Ιδού λοιπόν ένας λόγος γιατί οι λογής επαγγελματίες της πίστης αντιτίθενται σε κάθε πρόοδο, που – πέραν των άλλων – μας απομακρύνει από τα ιερά κείμενα. Υπ’ αυτή την έννοια ο θρησκευτικός λόγος καταντάει μια τεράστια επιστημονική και ηθική τροχοπέδη. Εξ ού και τα υποψιασμένα πνεύματα προτείνουν την αγνόηση των «επιστημονικών αληθειών» των Γραφών, την αποσύνδεση της ηθικής από τη θρησκεία, την καθιέρωση μιας μεταθεϊστικής ηθικής (πβ. σ. 219). Εκτός των άλλων και διότι η εξαχρείωση της θρησκείας εξαχρειώνει και την ηθική (πβ. σ. 331). Εν τούτοις, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πολλοί άνθρωποι, καίτοι θρήσκοι, υπήρξαν εξόχως ηθικοί. Δηλαδή: ούτε οι θεϊστές ούτε οι άθεοι έχουν το μονοπώλιο της ηθικής. Τα κριτήρια της οποίας μόνο εκκοσμικευμένη βάση μπορεί να έχουν· ώστε να ισχύουν για το σύνολο της κοινωνίας.
Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι γενικά πιστεύουν, ιδίως τα παιδιά, ότι ο θεός (τους) είναι όχι απλώς καλός, αλλά η προσωποποίηση του Καλού· έστω κι αν διατάσσει, απαιτεί ή ανέχεται φρικαλεότητες. Το ζήτημα βέβαια παραμένει: πώς ένας πανάγαθος και παντοδύναμος θεός επιτρέπει την ύπαρξη του Κακού, του φυσικού κακού συμπεριλαμβανομένου. Το πρόβλημα του Κακού αποτελεί τον σταυρό του μαρτυρίου των θεολόγων. Κάποιος απ’ αυτούς βρήκε τη λύση: Κακό δεν υπάρχει!

4.

Μια προσπάθεια διάσωσης του διαρκώς υποσκαπτόμενου κύρους των ιερών κειμένων γίνεται διά της ερμηνείας. Έτσι οι θεολόγοι, δηλαδή οι άνθρωποι που επάγγελμα έχουν να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα, πότε ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να παίρνουμε τα ιερά κείμενα κατά γράμμα, πότε ότι πρόκειται για αλληγορίες, πότε ότι πρόκειται για «υψηλά νοήματα» που αδυνατεί να συλλάβει ο πεπερασμένος ανθρώπινος νους, κ.τ.τ. Σε άλλες περιπτώσεις προχωρούν σε ερμηνείες μετωπικά αντίθετες με το γράμμα όσο και με το (όποιο) πνεύμα των κειμένων. Όμως όλες αυτές οι προσπάθειες είναι καταδικασμένες. Ανόητες περικοπές δεν μπορεί παρά να έχουν ανόητες εξηγήσεις (πβ. σ. 273). Αναγνωρισμένες αυθεντίες των χριστιανικών ιερών κειμένων είναι οι λεγόμενοι Πατέρες της Εκκλησίας, ερμηνευτές που οι πιστοί θεωρούν κολοσσιαίου κύρους. Και όμως: Ο βίος του Ιησού, ως messiah, ελληνικά χριστού (= χρισμένου), έχει μυθολογηθεί με βάση την εβραϊκή Βίβλο. Αλλά κανείς σχεδόν από τους άγιους Πατέρες δεν γνώριζε εβραϊκά, οπότε οι ερμηνευτικές συμβολές ή εξηγήσεις αυτών των αμετακίνητων ογκόλιθων της πίστης ελάχιστο βάρος έχουν. Είναι σαν κάποιος αλλόγλωσσος να προσπαθεί να μας εξηγήσει τι ακριβώς εννοούσε ο Όμηρος στο τάδε σημείο, όταν γνωρίζει το ομηρικό κείμενο από παραφράσεις ή από δεύτερη και τρίτη μετάφραση. Οι άνθρωποι αυτοί οπωσδήποτε φλογίζονταν από πίστη· μερικοί σε βαθμό αυτανάφλεξης. Άλλοι θυσίασαν ακόμη και τη ζωή τους, ή κάποιο ανεκτίμητο μέλος του σώματός τους· για παράδειγμα ο Ωριγένης. Εν τούτοις η πίστη σε οτιδήποτε δεν υποκαθιστά τη γνώση. Ούτε η θυσία κάποιου για τις ιδέες του καθιστά τις ιδέες ορθές. Ούτε καν ορθόδοξες.
Ποια είναι λοιπόν τα κριτήρια του θρησκευτικώς ορθού; Υπάρχει μια νηπιακά απλή αρχή: ορθό είναι ό,τι Εμείς πιστεύουμε. Ό,τι πιστεύουν οι άλλοι, όλοι οι άλλοι, είναι λάθος, πλάνη, αίρεση. Λόγου χάριν οι καθολικοί είναι βέβαιοι ότι οι προτεστάντες θα πάνε σίγουρα στο διάβολο και στην κόλαση. Το ίδιο πιστεύουν και οι προτεστάντες για τους καθολικούς. Το ίδιο και οι ορθόδοξοι για αμφότερους τους προαναφερθέντες. Μέχρι που ο άθεος τους στέλνει όλους μαζί εκεί που αυτοί νομίζουν ότι θα πάνε οι άλλοι. Που αποτελούν την κόλασή τους.

5.

Μιλήσαμε παραπάνω για (τον) λόγο του θεού. Όμως υπάρχει θεός (ώστε να έχει και λόγο); Το ερώτημα τίθεται παραπλανητικά. Πρόκειται για leadingquestion όπως λένε στη δικανική πρακτική. Για μια ερώτηση που εμπεριέχει και την απάντηση. Προϋποθέτει έναν και αρσενικό θεό, τον δικό «μας». Ο άνθρωπος όμως διαμέσου των αιώνων έχει δημιουργήσει και παραδεχτεί χιλιάδες θεούς, κάθε φύλου και γούστου. Στις προϊστορικές εποχές μάλιστα έχουν έντονη παρουσία οι θηλυκές θεότητες (λ.χ. η μεσογειακή Μεγάλη Θεά). Όλοι αυτοί οι θεοί ήταν παντοδύναμοι, παντογνώστες και αθάνατοι. Εν τούτοις είναι όλοι νεκροί. (Πβ. σ. 195). Ο δυτικός χριστιανισμός, που οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι προσπάθησε να κρατήσει κάποιες επαφές με τον ορθό λόγο, επιχείρησε να αποδείξει με λογικά επιχειρήματα την ύπαρξη του (δικού του, εννοείται) θεού. Για να ακριβολογούμε, τηνυπόθεση περί ύπαρξης του θεού.[2] Να ξεκαθαρίσουμε εδώ ότι ο χριστιανικός ένας και …μονός θεός, είναι ο θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιησού. Δηλαδή ο Γιαχβέ, ο εθνικός θεός των Εβραίων. Ένας θεός που όχι μόνο δεν πολυγνοιαζόταν για τα άλλα έθνη, αλλά η Βίβλος τον εμφανίζει να διατάσσει ή και να συμπαρίσταται στον εξολοθρεμό τους.
Εξ άλλου κάθε λαός δημιούργησε τους θεούς που εκείνος μπορούσε να συλλάβει. Τα επιχειρήματα που προσκομίσθηκαν για την ύπαρξη «του» θεού –επιχειρήματα προερχόμενα από πιστούς και μόνο[3]– δεν υπήρξαν ικανά να πείσουν κανένα, παρά μόνο τους ήδη πιστούς. Η ανατολική εκδοχή του χριστιανισμού, μάλλον κράτησε αποστάσεις από τον ορθό λόγο, νόσημα που συχνά ταυτίζει με τη Δύση. Έτσι δεν μπήκε στις αντίστοιχες αποδεικτικές περιπέτειες. Τα δόγματά του είναι πιο free, πιο χύμα. Εδώ ο καθένας μπορεί να λέει κυριολεκτικά ό,τι θέλει αρκεί: α) να μεγαλύνει τον θεό, των ορθοδόξων εννοείται, και β) να παραθέτει αφειδώς αμετάφραστα citata από ελληνόφωνους Πατέρες· κατά προτίμηση από τα πιο ακατανόητα. Ως γνωστό Μητέρες της Εκκλησίας δεν υπάρχουν. Η θρησκεία είναι for men only.

6.

Παραδόξως ο μονοθεϊσμός θεωρείται πρόοδος στις θρησκευτικές ιδέες, έναντι του πολυθεϊσμού. Που συκοφαντείται ως ειδωλολατρία και αχαλίνωτη ανηθικότητα. Ο Ντιντερό όμως έχει παρατηρήσει ότι η ηθική διαφθείρεται οπουδήποτε αποδέχονται έναν Θεό.[4] Εν τούτοις έχω την άποψη ότι ο χριστιανισμός, ιδίως στην ορθόδοξη και δη την ελληνορθόδοξη εκδοχή του, τόσο στο δόγμα όσο και στη λατρεία, δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί μονοθεϊστική θρησκεία. Εδώ οι ορθόδοξοι ας μην εξεγερθούν. Αφού έτσι δέχομαι έμμεσα ότι διαφθείρει λιγότερο την ηθική. Στον αυστηρά ένα και μοναδικό θεό του Ιησού, τον Γιαχβέ, η ελληνορθοδοξία έχει προσθέσει: τον ίδιο τον Ιησού, το άγιο Πνεύμα, την πολύτεκνη, πλην αειπάρθενο, μάνα του Ιησού, τους δώδεκα αποστόλους (ένας για κάθε φυλή του Ισραήλ), κάμποσους ισαποστόλους, τους αγγέλους, αγίους, οσίους, μάρτυρες κ.λπ., κ.λπ. Ένα ατέλειωτο πάνθεο. Οι «ειδωλολάτρες» Έλληνες είχανμόνο δώδεκα.
Ούτε μη-ειδωλολατρική-θρησκεία μπορεί να θεωρηθεί ο ανατολικός χριστιανισμός. Διότι πέρα από τη θεοφαγία, οι πιστοί –παρά την κατηγορηματική απαγόρευση των Γραφών– εθίζονται να προσκυνούν ζωγραφισμένα ξύλα, λογής ιερά αντικείμενα, κόκαλα ανθρώπων αγνώστου φύλου, θρησκείας και προέλευσης κ.λπ. Κυρίως δε εθίζονται να προσκυνούν τους χρυσοποίκιλτους τιτλούχους και λοιπούς βαθμοφόρους της θρησκείας, μια μη εξουσιοδοτημένη αντιπροσωπεία του θεού. Συχνά βέβαια προκύπτει έντονος προβληματισμός στους πιστούς, πώς ο θεός επιτρέπει να αντιπροσωπεύεται από ορισμένους εξ αυτών.

7.

Μιλήσαμε στην αρχή αυτού εδώ του α-θεόπνευστου κειμένου, για αλήθειες, απλές αλήθειες. Το ζήτημα λοιπόν που τίθεται είναι: αλήθεια ή θρησκεία; Στο ερώτημα ο ορθόδοξος χριστιανός απαντάει με το γνωστό του Ντοστογιέφσκι: «Αν ήταν να διαλέξω ανάμεσα στον Χριστό και την αλήθεια, θα διάλεγα τον Χριστό». Το ρητό αυτό επικαλούνται συχνά οι ιεροκήρυκες χωρίς ούτε οι ίδιοι, ούτε το ποίμνιό τους, να έχουν συνείδηση της ιταμότητας της δήλωσης.[5] Είναι βέβαια γνωστό ότι στα Ευαγγέλια ο Ιησούς φέρεται να ταυτίζει τον εαυτό του με την αλήθεια: «εγώ είμαι η αλήθεια». Ανάμεσα σε πλείστα άλλα «ἐγὼ εἰμί…», αυτοπροσδιοριστικές δηλώσεις, που οι ψυχολόγοι θα θεωρούσαν εγωτικές. Όταν ο γιος της Μαριάμ ρωτήθηκε από τον Πιλάτο Τί ἐστιν ἡ ἀλήθεια; σιωπά. Εν τούτοις, σε κάποιο απόκρυφο ευαγγέλιο σκαρώνεται μια δήθεν απάντηση του Ιησού. Γεγονός που μας οδηγεί στην άποψη ότι το όλον πράγμα αποτελεί fiction. Η Αλήθεια όμως είναι ένα πολύ σπουδαίο πράγμα, απείρως σπουδαιότερο από τησωτηρία της ψυχής (σωτηρία από τι;). Διότι ακόμη και οι πιο φανατικοί πιστοί θα συμφωνήσουν ότι, διάολε, δεν μπορεί να ζούμε με ψέματα. Πολύ απλά, η αλήθεια ταυτίζεται με την πραγματικότητα. Και η αλήθεια είναι ότι η πραγματικότητα των θεϊκών πραγμάτων υπήρξε και παραμένει ζοφερή. Αρκεί να σκεφτούμε την, κυρίως μέσω Ισλάμ, απειλητική «επιστροφή του Θεού» στις μέρες μας. A propos: Ο Ιησούς διαβεβαίωσε κάποτε τους ακροατές του με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι θα επιστρέψει κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, ενόσω ορισμένοι απ’ αυτούς θα βρίσκονται ακόμη στη ζωή. Πέρασαν είκοσι αιώνες και οι άνθρωποι ακόμη περιμένουν. Το ίδιο αναληθής αποδείχθηκε η προειδοποίηση του Γιαχβέ προς τους πρωτόπλαστους (δευτερόπλαστοι υπάρχουν;) ότι αμέσως μόλις φάνε τον διαβόητο «καρπό» θα πεθάνουν. Τον έφαγαν, αλλά δεν πέθαναν.
Αν το καλοεξετάσει κανείς, εκείνοι που αποδίδουν τέτοιες δηλώσεις στους θεούς τους, στην ουσία τους εκθέτουν. Διότι αν δεν τους εμφανίζουν να πλανώνται, τους εμφανίζουν να λένε ψευτιές. Μήπως ασεβούμε; Πάντως όχι εναντίον των θεών. Ο Δημόκριτος έχει επισημάνει ότι «ἀσεβὴς δὲ οὐχ ὁ τοὺς τῶν πολλῶν θεοὺς ἀναιρῶν, ἀλλ’ ὁ τὰς τῶν πολλῶν δόξας θεοῖς προσάπτων» (Διογ. Λαέρτ. 10, 123). Που θα πει: ασεβής δεν είναι αυτός που ελέγχει και απορρίπτει τους θεούς του πλήθους, αλλά εκείνος που αποδίδει τις γνώμες των πολλών στους θεούς.

8.

Όπως και να ’χει, μας λένε, η Ορθοδοξία αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του έθνους των Ελλήνων. Συμφωνώ ότι μέσα σε μια διαδικασία που κράτησε μέχρι τον 9ο αιώνα, ο χριστιανισμός επιβλήθηκε σταέθνη του ελλαδικού χώρου, όπως και στους άλλους υπόδουλους λαούς της ρωμαιο-βυζαντινής αυτοκρατορίας. Στον μεσαιωνικό κόσμο ίσχυε η αρχή «cujus regio, ejus et religio». Δηλαδή όποια θρησκεία πρεσβεύει ο κυρίαρχος μιας περιοχής, αυτή δικαιούται να επιβάλει και στο λαό του. Μ’ αυτή τη λογική, όπως λέει κάπου έξυπνα ο Λα Μπρυγιέρ (1645-1696) “un dévot est celui qui sous un roi athée serait athée” (ευλαβής είναι εκείνος που υπό έναν άθεο βασιλιά θα γίνει άθεος).
Στο θεοκρατικό και θεο-σκότεινο Βυζάντιο, τα δόγματα της θρησκείας αποτελούσαν θεμελιώδεις νόμους του κράτους. Κάτι σαν σύνταγμα. Που σημαίνει πως όποιος δεν τα ακολουθούσε ήταν όχι απλώς κακόδοξος, αλλά εγκληματίας. Και αντιμετωπιζόταν σαν τέτοιος. Αν όμως η θρησκεία αποτελεί χαρακτηριστικό ενός έθνους, τούτο σημαίνει ότι με το βίαιο ξερίζωμα της εθνικής θρησκείας των Ελλήνων, αλλοιώθηκε και ο εθνικός τους χαρακτήρας. Όπως άλλωστε άλλαξε και το όνομά τους, που στο στόμα των χριστιανών κατάντησε ύβρις. Έτσι οι Έλληνες γίνανε Ρωμιοί. Η δε λ. Ρωμιός σημαίνει τον (με παντοίους τρόπους) εκχριστιανισμένο υπόδουλο της ρωμαιο-βυζαντινής αυτοκρατορίας, κάτοικο της χώρας που κάποτε κατοικούσαν οι Έλληνες. Ποιους παντοίους τρόπους; Πέραν των λοιπών πηγών, η θρησκευτική ρωμαιο-βυζαντινή νομοθεσία μαρτυρεί αδιάψευστα και αυθεντικά για τις μεθόδους εκχριστιανισμού των πολιτών και των υπόδουλων της πολυεθνικής και πολυθρησκευτικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Σε απλά ελληνικά, οι υπόδουλοι λαοί της Ρώμης είχαν να διαλέξουν ανάμεσα στο σωτηριώδεςχριστιανικό βάπτισμα και τον θάνατο. Οι Έλληνες, που κάποτε «έκαμαν οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου», υπέκυψαν στο βάπτισμα. Και ό,τι αυτό συνεπαγόταν.
Με το σύστημα του καισαροπαπισμού, η Εκκλησία βαθμιαία κατέστη ανάπηρη και ανίκανη να επιτελέσει το όποιο έργο της. Στο κράτος, μηχανισμό άσκησης του μονοπωλίου της νόμιμης βίας, εναποτέθηκε πλέον η άσκηση και της θρησκευτικής βίας. Με συνέπεια, ιδίως στην καθ’ ημάς Ανατολή, να μη γνωρίζει κανείς πού σταματάει το κράτος και πού αρχίζει η θρησκεία. Πού σταματάει η Αθήνα και πού αρχίζει η Τεχεράνη. Εξ ού και οι ενστικτώδεις οιμωγές των επαγγελματιών της πίστης, όποτε τίθεται ζήτημα χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να λειτουργήσουν μόνοι.
 

9.

Εν τούτοις οι θεοί πέθαναν, έτσι δεν είναι; Όχι βέβαια! Εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο λατρεύουν σήμερα χιλιάδες θεούς, εξίσου ζωντανούς (μέσα στη φαντασία τους) όσο και οι Ένας-θεοί των μονοθεϊστικών θρησκειών. Έστω. Για τον χριστιανικό όμως κόσμο, οι θεοί έχουν πεθάνει. Πλέον πιστεύουμε (;) στον Ένα και Αληθινό Θεό. Ξέρουμε κανένα λαό που να ισχυρίζεται ότι πιστεύει σε ψεύτικο θεό; Στον μονοθεϊσμό εκκολάπτεται ο φανατισμός, η μισαλλοδοξία, ο θρησκευτικός φασισμός. Εκεί ακόμη και οι ομόθρησκοι καταντούν πρόθυμοι να αλληλοσφαχτούν για ένα –que.[6] Πρόκειται για τον ιμπεριαλισμό στον χώρο της θρησκείας. Η πλατιά διάδοση (επιβολή) του χριστιανισμού στον κόσμο αποτελεί ακριβώς ένα από τα αποτελέσματα της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού, αρχαίου και νεώτερου. Οφείλω όμως να συμφωνήσω ότι όντως, για τους χριστιανούς, οι θεοί πέθαναν. Πώς όμως; Και πού βρίσκονται τα νεκροταφεία τους; Ο Νίτσε, γιος λουθηρανού πάστορα, έχει πει πως οι θεοί πέθαναν από τα γέλια όταν ένας ανάμεσά τους βγήκε και υποστήριξε ότι είναι ο μοναδικός. Όσο για τα νεκροταφεία των θεών, ας μελετήσει ο αναγνώστης τη συμβολή του H.L. Mencken «Μνημόσυνο» (σ. 191 επ.) στον τόμο που ο πολλά μοχθήσας Άρης Μπερλής μας έδωσε την ευκαιρία να παρουσιάζουμε.
Νομίζω ότι οι χριστιανοί θεολόγοι διαπράττουν ένα ακόμη λάθος σε βάρος του θεού (τους). Λένε και προπαγανδίζουν, ιδίως οι εξ αυτών με «φιλοσοφικές» τάσεις, ότι με τηνενανθρώπιση ο θεός «κατέβηκε» στη Γη και εισήλθε αυτοπροσώπως στην Ιστορία.Δηλαδή εν τόπω και χρόνω. Αλλά αν ούτε ο ίδιος ο θεός μπόρεσε να διορθώσει τον κόσμο (κατά την άποψη των χριστιανών ο διάβολος είναι ο κύριος του αιώνος τούτου), αν –αντίθετα– ο κόσμος από πολλές απόψεις έγινε χειρότερος, τότε ποιος θα τον διορθώσει; Όπως είπε ο Ιησούς, κάθε δέντρο, από τους καρπούς του θα κριθεί. Και τους καρπούς του χριστιανισμού τους είδαμε. Γιατί λοιπόν να παίξουν το «χαρτί» του θεού τόσο αφρόνως; Γιατί οι άνθρωποι να οδηγούνται στην απελπισία; Όμως ουδέν κακόν αμιγές καλού. Διότι ο ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος, ο άνθρωπος που δεν επιτρέπει σε τρίτους να του υποδεικνύουν πώς και τι θα σκέπτεται, ξέρει ότι μόνο στον συν-Άνθρωπο μπορεί να πιστεύει, Αυτόν να λατρεύει, Αυτόν να υπηρετεί. Ίσως η αποτυχία (της υπόθεσης) του θεού, να φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά.

10.

Υπήρξαν λοιπόν πολλοί άνθρωποι, που σε όλες τις εποχές εξεγέρθηκαν και αμφισβήτησαν τα θρησκευτικά (και όχι μόνο) δόγματα, τις χειροπέδες που χαλκεύει ο νους για τον εαυτό του (πβ. σ. 197). Αυτοί οι άνθρωποι, που διέγραψαν την πορεία από το Μύθο στο Λόγο, που θέλησαν να φωτίσουν τα σκοτάδια, που εναντιώθηκαν στηνευσεβή απάτη, ονομάστηκαν αμφισβητίες, άπιστοι, άθεοι, αιρετικοί·δηλαδή με ιδιαίτερα τιμητικούς χαρακτηρισμούς.
Οι ελευθερόφρονες, στηριζόμενοι όχι σε οράματα, υπνοφαντασιές ή επιληπτικές καταστάσεις, αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στον ανθρώπινο νου και μόνο, διαπίστωσαν ότι: α) δεν είναι δυνατόν οι θεοί να είναι τόσο παράλογοι ή/και τόσο κακοί όσο τους εμφανίζουν τα ιερά κείμενα και οι «λειτουργοί» τους και β) οι άνθρωποι δημιουργούν τους θεούς τους μέσα στο μυαλό τους. Εκεί γεννιούνται και εκεί πεθαίνουν οι θεοί. Συνεπώς ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε από τους θεούς, ούτε ο χοϊκός άνθρωπος από τα χέρια κάποιου θεού αγγειοπλάστη. Ο κόσμος, συμπεραίνει η επιστήμη, δεν δημιουργήθηκε μέσα σε έξι ημέρες υπερτέλειος, όπως επιμένει να βεβαιώνει η μυθολογία της θρησκείας, αλλά βρίσκεται διαρκώς εν τω γίγνεσθαι. Υπ’ αυτή την έννοια εξακολουθεί να «δημιουργείται».
Ο Δαρβίνος –που κάποια στιγμή αισθάνθηκε ότι τα ευρήματά του φονεύουν τον θεό– εξαγρίωσε τους θρήσκους, όχι τόσο για την επιστημονική του ανακάλυψη, όσο για τις συνέπειές της. Η απόδειξη της εξελικτικής πορείας του κόσμου και των ειδών, ιδίως δε του ανθρώπου, μεταβάλλει σε μύθο την πλάση του ανθρώπου από τα χέρια του θεού και την διήγηση της Πτώσης.
Μέχρις εδώ μικρό το κακό. Θίγεται η Παλαιά και όχι η «Καινή» Διαθήκη. Αν όμως δεν υπήρξε Πτώση των πρωτοπλάστων, αν κανένα «μήλο» δεν φαγώθηκε, τότε δεν υπήρχε ούτε ανάγκη κάποιου Λυτρωτή (ποιος ζήταγε λύτρα;) που θα «κατέβαινε» στη Γη για να ελευθερώσει τους ανθρώπους από το «προπατορικό αμάρτημα». Που αρρωστημένοι νόες φόρτωσαν μισάνθρωπα σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο είδος. Για τη σημασία του Δαρβίνου βλ. το χαρίεν κείμενο του Μάικλ Σέρμερ, σσ. 341-3.
Υπήρξαν λοιπόν σε όλες τις εποχές κάποιοι σπουδαίοι άνθρωποι, όχι μεγάλοι αμφισβητίες, αλλά αμφισβητίες μεγάλων ψευδών. Άνθρωποι που δεν διέθεταν την απαραίτητη τυφλότητα ώστε να πιστεύουν ξεπερασμένους μύθους. Που είδαν ότι η άγνοια και η δεισιδαιμονία είναι οι βασικοί πυλώνες των θρησκειών. Αυτοί είναι οι απελευθερωτές της ανθρωπότητας από τους χιλιάδες θεούς. Και κυρίως από τους αυτόκλητους «αντιπροσώπους» τους.

11.

Ένας τέτοιος απελευθερωτής υπήρξε και ο αγγλοαμερικανός διανοητής Κρίστοφερ Χίτσενς (1949-2011). Με σπουδές φιλοσοφίας, πολιτικών και οικονομικών επιστημών, δημοσίευσε πολλά βιβλία και πάμπολλα άρθρα, συμμετείχε σε πλήθος τηλεοπτικές εκπομπές, ομιλίες και διαλέξεις. Ο Χίτσενς, που τον Ιούνιο 2010 στην ακμή της απόδοσής του, διαγνώσθηκε με καρκίνο του οισοφάγου, δεν μείωσε ποτέ την οξύτητα της αντιδογματικής κριτικής του σε κάθε παραλογισμό.[7] Ήταν θαρραλέος, ευφυής, πνευματώδης, αστραπιαία ετοιμόλογος, αντισυμβατικός αριστερός, αρνητής φαντασμάτων και ελεγκτής πολλών αγκυλώσεων. Γενικά το πέρασμά του από τούτο τον κόσμο, τον μοναδικό υπαρκτό, υπήρξε ενοχλητικό για πολλούς. Συνεπώς ουχί απαρατήρητο. Ο «αντι-θεϊστής» Χίτσενς είναι αρκετά γνωστός στην Ελλάδα, όπου έχουν κυκλοφορήσει όλα σχεδόν τα βιβλία του. Ούτε η Ελλάδα, όπου άφησε την τελευταία της πνοή η μητέρα του το 1973, απουσιάζει από τα έργα του (Χούντα, Κυπριακό, Ελγίνεια). Στο πρώτο γάμο του παντρεύτηκε Ελληνοκύπρια, λόγο για τον οποίο «ασπάστηκε» το ελληνορθόδοξο δόγμα. Χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος:
«Μια των ημερών, έχοντας στην διάρκεια της ζωής μου υπάρξει αγγλικανός που σπούδασα σ’ ένα σχολείο μεθοδιστών, που έγινα ελληνορθόδοξος για να μπορέσω να παντρευτώ, αναγνωρίστηκα από τους οπαδούς του ως προσωποποίηση του Σάι Μπάμπα [Ινδός μυστικιστής γκουρού], και που με ξαναπάντρεψε ένας ραβίνος, θα είμαι σε θέση να ελέγξω και να εκσυγχρονίσω το Παραλλαγές της θρησκευτικής εμπειρίας του Γουίλιαμ Tζέιμς».[8]
Πολύ σχετικό με τον άρτι μεταφρασθέντα «Άθεο» είναι και το Ο Θεός δεν είναι μεγάλος: Πώς η θρησκεία δηλητηριάζει τα πάντα (Scripta 2008, μτφρ. Δέσποινα Ρισσάκη, επιμ. Άρης Μπερλής).

12.

Το The Portable Atheist, όπως είναι ο τίτλος του πρωτοτύπου, κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 2007. Σημαίνει κάτι σαν φορητό, βιβλίο τσέπης. Εν τούτοις πρόκειται για έναν επιβλητικό τόμο υπερεξακοσίων σελίδων. Το atheist μπορεί να σημαίνει άθεος, αλλά και αθεϊστής. Αθεϊστής δε είναι ο ενεργά άθεος. Αμφότερα προϋποθέτουν το άπιστος. Λέει περιεκτικά ο Καρλ βαν Ντόρεν: «Όταν λέω ότι είμαι άπιστος, δεν εννοώ απλώς ότι δεν είμαι μορμόνος ή μεθοδιστής, ούτε καν ότι δεν είμαι χριστιανός ή βουδιστής. Αυτά για μένα είναι ασήμαντες διαιρέσεις και υποδιαιρέσεις της πίστης. Εννοώ ότι δεν πιστεύω σε κανέναν επινοημένο θεό, σε κανένα εξ αποκαλύψεως δόγμα, σε κανένα σχήμα αθανασίας» (σ. 186).
Όπως και να ’χει, η επιλογή του ελληνικού τίτλου ως Η Βίβλος του άθεου, ίσως είναι εμπορικά πετυχημένη. Δεν σημαίνει, βέβαια, ότι ο άθεος αντιμετωπίζει αυτή τη «Βίβλο» όπως ο πιστός τη δική του: με φόβο και τρόμο. Πρόκειται για 53 επιλεγμένα αγνωστικιστικά, αθεϊστικά και αντιθρησκευτικά κείμενα, τα περισσότερα τμήματα μεγαλύτερων έργων, που ξεκινούν από τον Λουκρήτιο και φθάνουν μέχρι τις μέρες μας. Από τις σελίδες του παρελαύνουν διανοητές όπως: Λουκρήτιος, Χομπς, Σπινόζα, Ντ. Χιουμ, Σέλλεϋ, Μιλ, Μαρξ, Δαρβίνος, Ανατόλ Φρανς, Μαρκ Τουαίν, Τζ. Κόνραντ,[9] Έμα Γκόλντμαν, Χ.Φ. Λάβρκραφτ, Κ. βαν Ντόρεν, Μένκεν, Φρόυντ, Αϊνστάιν, Τζ. Όργουελ, Μπ. Ράσελ, Φ. Λάρκιν, Καρλ Σαγκάν, Τζ. Άπντάικ, Άγιερ, Ντώκινς, Ίαν Μακιούαν, Σ. Ράσντι, Σαμ Χάρις, και άλλοι.
Σημαντικό είναι το 41ο μέρος του βιβλίου, όπου ο Ibn Warraq σ’ ένα συναρπαστικό και εκτενές δοκίμιο με τίτλο «Γιατί δεν είμαι μουσουλμάνος» (σ. 487-568) εξετάζει τον ισχυρισμό ότι το Κοράνι είναι ο τελεσίδικος και αναλλοίωτος λόγος του θεού (τι πρωτοτυπία, θεέ τους!). Ο τόμος κλείνει, φυσιολογικά, με «Το τέλος της πίστης», απόσπασμα από το ομότιτλο βιβλίο του Σαμ Χάρις, και την «Άπιστη» της Σομαλής Αγιάν Χιρσί Αλί.
Έστω κι αν ο Χίτσενς φαίνεται να έχει κατά νου τον αγγλοσάξονα αναγνώστη, έστω κι αν παραχωρεί ικανό χώρο σε λογοτέχνες, έστω κι αν απουσιάζουν αρκετοί κεντροευρωπαίοι διώκτες των θρησκευτικών νεφών, με κορυφαία παράλειψη τον Νίτσε,ληξίαρχο του θανάτου του θεού, είναι φανερό ότι ο συγγραφέας μας στηρίζεται «σε ώμους γιγάντων». «Πολλοί άνθρωποι, πολύ πριν από τον Δαρβίνο και τον Αϊνστάιν, ή ακόμη και τον Γαλιλαίο, αμφέβαλλαν για τους ισχυρισμούς των ραβίνων, των παπάδων και των ιμάμηδων» (σ. 23). Η ρητή αποκήρυξή τους απαιτούσε όμως μεγάλο θάρρος. Θάρρος που πολλοί δεν διέθεταν. Ο Χίτσενς χωρίζει τα επιχειρήματα υπέρ του αθεϊσμού σε δύο κύριες κατηγορίες: α) σ’ εκείνα που αμφισβητούν την ύπαρξη του θεού και β) σ’ εκείνα που δείχνουν τις κακές, ενίοτε ολέθριες, συνέπειες της θρησκείας (σ. 25).
Δύσκολα θα λέγαμε ότι τα κείμενα αυτά αποτελούν το σύνολο του «κανόνα» του αθεϊσμού, του αγνωστικισμού ή του πανθεϊσμού. Ένας τέτοιος κανόνας θα απαιτούσε όχι ένα portable βιβλίο, αλλά μια βιβλιοθήκη ίση σε όγκο με τους εκατοντάδες τόμους τηςPatrologia Graeca και της Patrologia Latina του Migne μαζί. Διότι, όπως αναφέρει κάπου ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ «όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι είναι αθεϊστές». Πολλοί δε εξ αυτών (το) γράφουν. Άλλωστε ακόμη και οι πιο φανατικοί πιστοί, είναι άθεοι σε ό,τι αφορά τους θεούς των άλλων (πβ. σ. 21, στην Εισαγωγή). Γράφει ο Χίτσενς: «Ανοίξτε την εφημερίδα ή την τηλεόραση και δείτε τι κάνουν τα κόμματα του θεού στο Ιράκ, προσπαθώντας να υποβιβάσουν μια κάποτε εξελιγμένη κοινωνία στο επίπεδο του Αφγανιστάν ή της Σομαλίας» (σ. 28).
Βέβαια στην Ευρώπη δεν διαπράττουμε πλέον τέτοια εγκλήματα. Οφείλεται αυτό στο ότι η θρησκεία που μας επιβλήθηκε είναι καλύτερη, ανώτερη, πιο πολιτισμένη; Τουναντίον. Οφείλεται στο γεγονός ότι η Ευρώπη και ο δυτικός κόσμος γενικά, με πολύ αίμα και θυσίες κατάφερε –στο βαθμό που κατάφερε– να διώξει τα σκοτάδια της δεισιδαιμονίας που για αιώνες σκέπαζαν τον ουρανό της. Να αποτινάξει την κυριαρχία των επαγγελματιών της πίστης που «τρέμουν την πρόοδο της επιστήμης, όπως οι μάγισσες τρέμουν τον ερχομό της αυγής» (Τόμας Τζέφερσον, σ. 365). Οι οποίοι, στις αρχές τουσωτηρίου 21ου αιώνος, ξεδιάντροπα κηρύσσουν ότι είναι προτιμότερο οι άνθρωποι να θερίζονται από το AIDS παρά να χρησιμοποιούν προφυλακτικά.
Ενώ τελείωνε αυτό το άρθρο, ένας χριστιανός ρεπουμπλικανός υποψήφιος για τη γερουσία στις ΗΠΑ δήλωσε ότι «ακόμη κι όταν η ζωή ξεκινάει με αυτή τη φρικτή εμπειρία του βιασμού, αυτό είναι κάτι που ο Θεός θέλησε να συμβεί»!!! (Η Καθημερινή24.10.2012). Όχι με δαύτους, Κύριε. Ούτε μ’ αυτό τον τρόπο. Ας γίνει αλλιώς το θέλημά σου.

13.

Οι συντελεστές του βιβλίου σεβάστηκαν και τον συγγραφέα και το έργο. Ο Άρης Μπερλής, δόκιμος μεταφραστής, κριτικός λογοτεχνίας και homme des lettres, όχι μόνο απέδωσε ισόκυρα το πρωτότυπο, αλλά έχει προσθέσει και άφθονες σημαντικές σημειώσεις του, που βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση των κειμένων. Μου έδωσε την αίσθηση ότι μεταφράζοντας και επιμελούμενος τον προκείμενο τόμο, εκπληρώνει κάποιο εσώτερο χρέος. Θα ήταν συνεπώς ανούσιος σχολαστικισμός να αναφερθώ στα ελάχιστα μικροσφάλματα που εντόπισα. Σεβασμό στον αναγνώστη φανερώνει και η ύπαρξη Ευρετηρίου προσώπων και πραγμάτων στο τέλος του τόμου, κάτι σπάνιο στην ημεδαπή βιβλιοπαραγωγή. Το εξώφυλλο του συνολικά καλαίσθητου βιβλίου, ένα εγκεφαλικόμαυροκίτρινο εύρημα. Στα χρώματα του σκοταδιού και του μίσους· που οι συγγραφείς του τόμου πάσχισαν να εξαλείψουν. Ή της ένδοξης υμών Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αν θέλετε.

---

[1] Για να ακριβολογούμε, θεόπνευστος λόγος δεν σημαίνει θεϊκός.

[2] Στο κείμενό του που φιλοξενείται στον τόμο, ο Victor Stenger (σσ. 397- 415) εξηγεί γιατί η περί θεού υπόθεση είναι μια εντελώς απορριπτέα υπόθεση.

[3] Ο αγνωστικιστής, ο άθεος, ο αθεϊστής δεν έχουν λόγο να επινοήσουν επιχειρήματα υπέρ της ύπαρξης του θεού των άλλων.

[4] J. Reinach, Diderot, Παρίσι 1894, σ. 170. Για τις ηθικές συνέπειες του αθεϊσμού, βλ. το εδώ κρινόμενο βιβλίο σ. 330 επ..

[5] Βλ. καλοπληρωμένη απάντηση της Ελίζαμπεθ  Άντερσον (σσ. 423-441) στην εξίσου αβδηριτική ρήση του Ντοστογιέφσκι, πως αν ο θεός δεν υπάρχει, όλα επιτρέπονται.

[6] Πβ. Γ. Παμπούκης, Στην τροχιά του Ενός Θεού, ΕΛΙΑ, Αθήνα 1999, σ. 261: «οι χριστιανοί, μόλις ησύχασαν από τους διωγμούς, άρχισαν να κατασπαράζονται μεταξύ τους με τις διάφορες αιρέσεις».

[7] Η περίπτωσή του θυμίζει κάπως εκείνη του Ζίγκμουντ Φρόυντ. Ο οποίος, σε τροχιά θανάτου από τον δικό του καρκίνο, έγραψε το επαναστατικό Ο άνδρας Μωυσής και η μονοθεϊστική θρησκεία (1939).

[8] W. Mann (επιμ.), The Quotable Hitchens,Da Capo Press 2011, σ. 131.

[9] Για την εκ μέρους του Τζόζεφ Κόνραντ χρήση της Βίβλου διαβάζουμε το εξής χαριτωμένο: «Κάποτε, είπε η Κόρα, μου είπε [ο Κόνραντ] ότι είχε μάθει αγγλικά διαβάζοντας τη Βίβλο. Να ’σαι σίγουρος ότι δεν ήταν πιστός, αλλά το ίδιο σίγουρα δεχόταν πάντα ένα αντίτυπο της Αγίας Γραφής. Το μοίραζαν οι διάφορες θρησκευτικές οργανώσεις για την πνευματική υγεία των Άγγλων ναυτικών στο πλοίο. Του Κόνραντ του άρεσαν τα λεπτά, γιαπωνέζικα φύλλα χαρτί επειδή ήταν τέλεια για να στρίβει τα τσιγάρα του, αλλά πάντα διάβαζε τη σελίδα προτού την καπνίσει». Ed. White, HoteldeDream, μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, Πατάκη, Αθήνα 2010, σ. 94-95.