Φιλοσοφία και σοφία για ποιο σκοπό;

Αριστοτέλης: Φιλοσοφία και σοφία ... για ποιο σκοπό; Πρέπει κανείς νά άσχολείται μέ τή φιλοσοφία, άφού αύτή άποβλέπει στήν άπόκτηση καί τήν ασκηση τής παιδείας. 'Η παιδεία δμως είναι άπό τά μεγαλύτερα άγαθά. Καί δέν έπιτρέπεται βέβαια γιά νά κερδίσει κανείς χρήματα νά φθάνει ως τήν ακρη τού κόσμου (τίς στήλες τού Ήρακλέους), γιά ν’ άποκτήσει δμως φρόνηση δέν είναι διατεθειμένος νά κουρασθεί καί νά κάνει θυσίες. 

Δέν είναι βέβαια διόλου κακό, αν ή φιλοσοφία δέ φαίνεται νά είναι χρήσιμη καί ώφέλιμη. Γιατί έμείς δέν ύποστηρίζουμε δτι είναι ώφέλιμη άλλά άπλώς καλή καί δτι δέν άρμόζει νά τήν προτιμάει κανείς γιά κάτι αλλο παρά μόνο γι' αύτή τήν ίδια (καθαυτή). Γιατί δπως ταξιδεύουμε γιά νά παρακολουθήσουμε τούς 'Ολυμπιακούς άγώνες, άκόμα καί δταν δέν έχουμε νά κερδίσουμε τίποτε, γιατί τό ίδιο τό θέαμα τών άγώνων άξίζει πιό πολύ άπό τά χρήματα καί δπως παρακολουθούμε τίς θεατρικές παραστάσεις στά Διονύσια, όχι βέβαια μέ τήν πρόθεση νά κερδίσουμε κάτι άπό τούς ηθοποιούς άλλά άντίθετα ξοδευόμαστε άπό πάνω, καί πολλά άλλα θεάματα θά τά προτιμούσαμε άπό τά χρήματα, έτσι πρέπει νά προτιμούμε καί τή θέα τού ούρανού περισσότερο παρά όσα φαίνονται άπλώς χρήσιμα. 

Δέν έπιτρέπεται, λοιπόν, κανείς νά σκοτώνεται νά πάει νά δεί άνθρώπους πού παίζουν τούς ρόλους γυναικών καί δούλων, ή μονομαχούν καί τρέχουν (καί νά παθαίνεται), καί άπό τί άλλο μέρος νά νομίζει πώς δέν πρέπει νά σπουδάζει τή φύση τών όντων καί τής άλήθειας.

 

Μόνο οι φιλόσοφοι κατορθώνουν νά φθάσουν σέ μιά εύτυχισμένη ζωή.

 

’Ενθαρρύνει κανείς γενικά τίς άλλες τέχνες καί έπιστήμες, έφόσον αύτούς πού τίς άσκούν τούς τιμάει καί τούς πληρώνει μισθό. Αύτούς δμως πού άσχολούνται μέ τή φιλοσοφία όχι μόνο δέν τούς ένθαρρύνουμε άλλά συχνά τούς έμποδίζουμε.

 

Γενικά χαρακτηριστικά τού είδήμονος είναι ή ικανότητά του νά μπορεί νά μεταδίδει (διδάσκει) τίς γνώσεις του.

 

’Επειδή τώρα προσπαθούμε νά όρίσουμε αύτή τή θεωρητική έπιστήμη (δηλ. τή φιλοσοφία), θά έπρεπε νά έρευνήσουμε τό άκόλουθο έρώτημα, τί είδους αΙτίες καί άρχές έχει ώς άντικείμενό της ή έπιστημονική γνώση, πού άποτελεί τό περιεχόμενο τής φιλοσοφίας. Άν πάρουμε τίς συνηθισμένες άντιλήψεις πού εχουμε γιά τό σοφό, ίσως τότε τό πράγμα νά γινόταν εύκολότερα κατανοητό. Πρώτα πρώτα, λοιπόν, νομίζουμε πώς ό σοφός τά ξέρει δλα, δσο είναι δυνατό αύτό, χωρίς ώστόσο νά έχει άκριβή γνώση γιά τό καθένα πράγμα χωριστά.

 

Έπειτα αύτός πού είναι σέ θέση νά καταλαβαίνει τά δύσκολα πράγματα (προβλήματα), πού δέν είναι εύκολο νά τά άντιληφθεί ο οιοσδήποτε ανθρωπος, αύτός είναι έπίσης σοφός. Γιατί ή αισθητηριακή άντίληψη είναι κοινή σέ όλους, γι' αύτό είναι εύκολη καί δέν άποτελεί καμιά σοφία. 'Επιπλέον σοφότερο θεωρούμε αύτόν πού μπορεί νά έκθέτει μέ περισσότερη άκρίβεια καί έπαγωγικότερα τίς αιτίες γιά κάθε έπιστήμη• καί άπό τίς έπιστήμες πάλι αύτή πού τήν έπιλέγουμε γι' αύτή τήν ίδια καί γιά τήν καθαρή γνώση καί όχι γιά τά πρακτικά της ώφελήματα, αύτή θεωρούμε ότι είναι σέ μεγαλύτερο βαθμό σοφία• έπομένως αυτή πού εχει τόν πρώτο λόγο παρά έκείνη πού ύπηρετεί είναι μάλλον σοφία• γιατί βέβαια ο σοφός δέν πρέπει νά δέχεται άλλά νά δίνει έντολές, ούτε αύτός νά ύπακούει σ’ εναν άλλο, άλλά ο λιγότερο σοφός σ' αύτόν.
.

Γιά τόν Άριστοτέλη ή φιλοσοφία σημαίνει μιά ριζική διάνοιξη τού κόσμου η τού Είναι καί, σάν άναγκαιο άντίβαρο, σημαίνει καί τήν άντοχή των έμφανιζόμενων διαστάσεων. Γιατί καί ή φιλοσοφία του δέν είναι φτωχή σέ διαστάσεις: Ύπαρξη καί λογική, Ιστορία καί αίωνιότητα, γνώση καί θεώρηση, μερικό καί γενικό, γνώμη καί λόγος, προσωπική εύτυχία καί γενικό καλό, φύση κι έλευθερία. Μάλιστα, άκόμα, ή φύση πρός τήν φύση.

 

Αυτό πού είσέρχεται στόν εύρύ κόσμο τής φιλοσοφίας είναι κατ' άρχήν άφετηρία . Καί τό σύστημα, λοιπόν, ό άριστοτελισμός ώς σύστημα μπορει νά κατανοηθεί σάν μιά άκατάλυτη σύνδεση των άρχων. Βέβαια μιά γερά άσφαλισμένη σύνδεση. Όμως καί ή πιό σταθερή σύνδεση είναι μέ τή σειρά της μιά άρχή πού στηρίζει όλόκληρη τή φιλοσοφία, άπό τήν άπορία καί τήν έρώτηση ώς τήν άπόδειξη καί τή διδασκαλία. 

 

Αύτή ή άρχή τής φιλοσοφίας τού Αριστοτέλη είναι ή πεποίθηση, ότι στήν πραγμάτωση τής φιλοσοφικής γνώσης, «ενα είναι» τό προορισμένο νά κυριαρχήσει στόν ανθρωπο θεϊκό πνεύμα καί ό πραγματικός κόσμος έκεϊνος δηλαδή στόν όποιο ό ανθρωπος μπορει ν' άναπτύξει,γεματος έπιθυμία, τή δραστηριότητά του καί νά τή διευρύνει καί νά τήν τελειοποιήσει, προσδίδοντας στήν ϋπαρξή του μορφή, χωρίς ώστόσο νά παύσουν οί ανθρωποι νά έρχονται καί νά παρέρχονται αίώνια.

ΤΑ ΕΚΔΥΣΙΑ... [Ο ΦΕΓΓΑΡΟΘΕΟΣ ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΦΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ]

Μια κρητική γιορτή, για το θαύμα της αλλαγής του φύλου της κόρης της Γαλάτειας! Η λατρεία της Φυτίας Λυτούς στην Κρήτη. Άλλες αναφορές αλλαγής φύλου στην αρχαία Ελλάδα. Και ο φαλλικός φεγγαροθεός Λεύκιππος...

Τα Εκδύσια ήταν αρχαία ετήσια εορτή των Κρητών, στην Φαιστό, προς τιμήν της Φυτίας Λητούς[1]…

Κάποτε, η θυγατέρα του Ευρυτίου (γιου του Σπάρτωνος), Γαλάτεια, υπανδρεύθηκε τον υιό του Πανδίονα, Λάμπρο. Ο Λάμπρος ήταν άνδρας με καλή καταγωγή, αλλά άνευ πόρων. Η Γαλάτεια έμεινε έγκυος και ο σύζυγός της παρακάλεσε τον θεό το παιδί να γεννηθεί αγόρι. Μάλιστα, απείλησε την Γαλάτεια, πως αν δεν γεννηθεί αγόρι και γεννηθεί κορίτσι, θα το σκοτώσει![2].. Και – φευ! – Η Γαλάτεια έτεκε κόρη, μια μέρα που ο Λάμπρος έβοσκε τα κοπάδια του, κάπου μακριά από το σπίτι!.. Η Γαλάτεια, λυπήθηκε το βρέφος και συλλογιζόμενη την ερημία του οίκους τους, συμβουλεύθηκε τότε τα όνειρά της και τους μάντεις, που της είπαν να αναθρέψει την κόρη ως κόρο. Κι εμπρός στο ενδεχόμενο να πραγματοποιήσει ο Λάμπρος την απειλή του, έντυσε την μικρούλα με αγορίστικα ρούχα, λέγοντας ψέματα στον σύζυγό της, πως του έφερε στον κόσμο αρσενικό απόγονο…

Αλλά το κορίτσι μεγάλωνε… Κι η ομορφιά της ήταν απερίγραπτη! Η Γαλάτεια την ανέθρεψε σαν αγόρι, δίνοντάς της μάλιστα το συμβολικό φαλλικό όνομα Λεύκιππος. Αλλά τα γυναικεία χαρακτηριστικά της γίνονταν ολοένα και πιο ευδιάκριτα… Τότε η Γαλάτεια κατέφυγε στο λητώον (ιερό της Λητούς) και «συνεχώς οδυρωμένη και ικετεύουσα» επαρακάλεσε την Φυτία Λητώ να κάμει την κόρη… αγόρι! Έτσι, η θεά Λητώ – άλλωστε ήταν προστάτις των γυναικών που είχαν γεννήσει[3] – «μετέβαλε την φύσιν της παιδός εις κυρόν».
Έτσι, οι κάτοικοι της Φαιστού, «μέμνηται της μεταβολής», εις ανάμνησιν δηλ. αυτού του «θαύματος» - έτσι θα το έλεγαν οι χριστιανοί – αφού η θεά «έφυσε μήδεα[4] τη κόρη» («φύτευσε» ανδρικά γεννητικά όργανα στην κόρη) και επειδή η κόρη εκδύθηκε το παρθενικό πέπλο, ετελούσαν τα Εκδύσια! Η γιορτή γινόταν κατά τον μήνα Απελαίο.[5]Και ίσως να ήταν εισαγόμενη στην Κρήτη, από την έλευση και εγκατάσταση στην περιοχή της Φαιστού, θεσσαλικών φύλων από την Ιστιαιώτιδα.[6]Οι Φαιστίοι, λοιπόν, τελούσαν θυσίες στην Φυτία Λητώ.[7]
Στο τυπικό, τώρα, της εορτής, το κορυφαίο σημείο ήταν η απέκδυση της εφηβικής κοριτσίστικης ενδυμασίας και η ενέδυση της στολής του ανδρός πολεμιστή. Ο έφηβος πέθαινε, τελείωνε και ένα ώριμο μέλος της κοινωνίας γεννιόταν. Οι νεαροί - μέλλοντες πολεμιστές - αφιέρωναν στην θεά, έπειτα από την μύησή τους, τα παιδικά τους ρούχα.
Στα Εκδύσια υπέρ της Λητούς[8], οι άνδρες ντύνονταν με γυναικεία ρούχα και οι γυναίκες με ανδρικά. Εξ αυτού επικράτησε το αρχαίο γαμήλιο έθιμο, σε κάποιες περιοχές, την πρώτη νύχτα του γάμου, γαμπρός και νύφη να άλλαζαν ρούχα (οι γυναίκες να φόραγαν χιτώνες και χλαμύδες και οι άνδρες πέπλο και καλύπτρα). Απ’ εδώ και πέρα, κι οι δυο ήσαν ένα, ομότιμοι και ισότιμοι στην γαμήλια σχέση. Το έθιμο αυτό συνεχίσθηκε έως τις ημέρες μας σε πολλές περιοχές της Ελλάδος, κυρίως δωρικές: Στην Σπάρτη λ.χ. οι νύφες την πρώτη νύχτα του γάμου πλάγιαζαν με τους συζύγους τους ντυμένες ανδρικά. Οι νύφες εξ Άργους πλάγιαζαν αντίστοιχα, φορώντας ψεύτικη ανδρική γενειάδα. Τέλος, στην Κω, αντίστοιχα, ο γαμπρός υποδεχόταν την νύφη, ενδεδυμένος γυναικεία…
Στην Κρήτη, επικράτησε το όνομα και στην εορτή αποφοίτησης από το σχολείο, το οποίο οι Κρήτες τελείωναν στα 17 τους χρόνια. Τότε γίνονταν τα Εκδύσια, Δηλ. έβγαζαν τα σχολικά ρούχα και ντύνονταν τα ανδρικά.

Σκηνές από το έθιμο της εορτής των Εκδυσίων ίσως να εικονίζονται και στον περίφημο Δίσκο της Φαιστού (του 1500 π.Χ.).

Αλλαγές φύλου στην αρχαία Ελλάδα
Δεν είναι η μοναδική φορά που αναφέρεται αλλαγή φύλου στην μυθιστορία της αρχαίας Ελλάδος:
Άλλη μια μάλιστα, έχει και και πάλι σχέση με την Φαιστό: Την Ιάνθη (του Κρητικού Τελέστα) ηράσθη η Ίρις η εκ Φαιστού, μεταμορφωθείσα σε νεανία υπό την Ίσιδα…
Στην Κρήτη διηγούνταν και την αλλαγή φύλου του Κρητικού κυνηγού Σιπροίτη, που μεταμοφώθηκε σε γυναίκα, ως τιμωρία, επειδή είδε την Άρτεμη να λούεται…
Ο περίφημος μάντης Τειρεσίας μεταμορφώθηκε σε γυναίκα, όταν κτύπησε δυο φίδια που τα είδε να συνουσιάζονται στο όρος Κυλλήνη ή στον Κιθαιρώνα[9]. (Μετά τα παρατήρησε να ξανασυνουσιάζονται και ξαναέγινε άνδρας!).
Αλλαγή φύλου υπέστη και η Ηραΐς.
Και η Καινίς του Άτρακος, που με την βουλή του Ποσειδώνος έγινε ο Λαπίθης Καινεύς Ατρακίδης.
Και η (Υπερ)Μήστρα του Θεσσαλού Ερυσίχθονα, επίσης με την βουλή του Ποσειδώνος, μπορούσε να μεταβάλλεται σε άνδρα, ζώο ή πουλί.
Ο δε Σίθων είχε το χάρισμα να μεταμορφώνεται από άνδρας σε γυναίκα όποτε ήθελε…
Όσο για την Τελέθουσα(την σύζυγο του Λίγδου και μητέρα του Ίφιδος) κατά την ημέρα του γάμου της μεταμορφώθηκε σε… έφηβο και απειλήθηκε γι’ αυτό με θάνατο από τον σύζυγό της!..
Μια άλλη ιστορία, με ηρωίδα επίσης μια Γαλάτεια, έχει σχέση με μεταμόρφωση. Μεταμόρφωση αγάλματος αυτήν την φορά: Γαλάτεια λεγόταν ένα άγαλμα, το οποίο μετέτρεψε σε… γυναίκα η Αφροδίτη, κατά παράκληση του βασιλιά της Κύπρου, Πυγμαλίωνος, που το είχε ερωτευθεί!
Αλλά αναφορά αλλαγής φύλου έχουμε και στα λεγόμενα «ιστορικά χρόνια»: ΣτηνΕπίδαυρο μάλιστα έγινε και με εγχείρηση. Επραγματοποιήθη, το 120 π.Χ., και είναι η πρώτη εγχείρηση αλλαγής φύλου στον κόσμο και για την πρώτη, στον κόσμο, περιγραφή επεμβάσεως αλλαγής φύλου! Μία νέα γυναίκα ονόματι Κάλλω, παρουσίασε οίδημα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Ήταν υπανδρεμένη επί δύο χρόνια, όμως ουδέποτε είχε κατά φύσιν ερωτική επαφή με τον σύζυγό της. Έτσι η σχέσις διεκόπη. Η Κάλλω κατέφυγε σε έναν φαρμακοποιό, ο οποίος της έκανε τομή στο σημείο του οιδήματος απ’ όπου προέβαλαν ανδρικά γεννητικά όργανα! Εν συνεχεία, έκαμε τομή στο άκρον του πέους, εισήγαγε στο εσωτερικό του ασημένιο καθετήρα και έτσι, εδημιούργησε ουρήθρα. Η Κάλλω προσέθεσε στο τέλος του ονόματός της ένα «ν», και συνέχισε την ζωή της ως ανήρ ονόματι Κάλλων - βλ.σχ. Διόδ. Σικελιώτη «Βιβλ. Ιστ.».

Ο φαλλικός φεγγαροθεός Λεύκιππος
Σε κάποια μέρη, πριν από τους αρχαίους γάμους, συνηθιζόταν (ήταν νόμιμο) οι νύφες να κοιμούνται δίπλα στο άγαλμα του φαλλικού[10] φεγγαροθεού Λευκίππου[11]. Ο φεγγαροθεός – μεταμορφωμένος σε Έρωτα - ήταν ο πρώτος πραγματικός άνδρας κάθε γυναίκας, πράξη που συνέβαινε ως «ιερουργική ερωτοπραξία». Έτσι, η παρθένος «συνευρίσκετο» πριν από τον γάμο με τον θεό – ή όποιον τον αντιπροσώπευε επί Γης: Τον αρχηγό, τον βασιλιά, τον ιερέα, τον ξένο[12] ή ακόμη-ακόμη ένα φαλλικό είδωλο! Έτσι, ίσως, βάσει αυτού, και οι Φαίστιες, πριν τον γάμο, να συνουσιάζονταν με το άγαλμα του Λευκίππου, γι’ αυτό και η Γαλάτεια να ονομάτισε έτσι την θυγατέρα της.
Κι άλλος Λεύκιππος έχει σχέση με την ανταλλαγή ανδρικών-γυναικείων ρούχων: Ο γιος του βασιλιά της Πίσας Ολυμπίας, Οινόμαος, ονομαζόταν κι αυτός Λεύκιππος. Ο νέος ερωτεύθηκε την Δάφνη. Και για να μπορεί να την βλέπει άνετα, μεταμφιεζόταν σε… κορίτσι. Κάποτε όμως τον αντιλήφθηκαν η Δάφνη και οι φίλες της και τον φόνευσαν!..

Άλλα Εκδύσια
Γιορτή παρόμοια με τα Εκδύσια ήταν τα Περιβλημαία, που εορτάζονταν στην Λύκτο(της Κρήτης). Και (τα) Δρομεία[13] που εορτάζονταν στην Πριανσό, επίσης της Κρήτης (εορτή που εορταζόταν κατά τον τοπικό μήνα Δρομήιο).

ΠΗΓΕΣ:
Διόδ. Σικελιώτη «Βιβλιοθήκη Ιστορική». Λιβεράλις Αντ. «Μεταμορφώσεων συναγωγή» 17.6, έκδ. «Budé», Παρίσιοι, 1968. Παρθ. 15.2-4. Παυσ. 8.20.2-4. Πλούτ. «Γυν. Αρεταί», 245 Ε. «Υβριστικά».
Λεκάκης Γ. «Τάματα και αναθήματα», εκδ. «Γεωργιάδης». Του ιδίου «Αρχαίες Γιορτές και Πανηγύρια των Ελλήνων» (υπό έκδοσιν).
Λεκατσάς Παν. «Έρως».
Φωρ Π. «Η καθημερινή ζωή στην Κρήτη τη μινωϊκή εποχή», εκδ. Παπαδήμα, Αθήναι, 1987.
http://www.kairatos.com.gr/discosfaistoy1.htm
(*) Το άρθρο αυτό του Γ. Λεκάκη δημοσιεύθηκε στο περ. "ΝΕΑ ΣΚΕΨΗ", στην στήλη του συγγραφέα "ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ".

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Η Φυτία Λητώ ήταν η τοπική παραλλαγή της Μεγάλης Μητέρας Θεάς Ρέας στην Φαιστό.
[2] Αυτή η φανατική προτίμηση στα αγόρια είναι, σε έναν μικρότερο βέβαια βαθμό, ακόμη και σήμερα έκδηλη στην Κρήτη και την Μάνη, και όπως βλέπετε κρατά από τα αρχαία χρόνια αδιάλειπτα…
[3] Η Λητώ συλλατρευόταν με τα παιδιά της (Άρτεμι και Απόλλωνα) στον Ζωστήρα Αττικής, την Δήλο, τα Μέγαρα, το Άργος, την Σπάρτη, την Τανάγρα, τους Δελφούς, το Αρτεμίσιο Ρόδου, την Μαντίνεια, την Ξάνθο Λυκίας, την Ορτυγία και την Λατώρεια Λυδίας, κ.α.
[4] μήδεα > μέδεα, μέζεα, τα απόκρυφα σημεία, εξ ου και η λέξη μέζες, εκ της νοστιμιάς των απόκρυφων σημειών (των… αμελέτητων), ζώου που θυσιάζεται ή ψήνεται ή μαγειρεύεται… Αργότερα μεζές επεκράτησε να λέγεται κάθε μικρονοστιμιά, κάθε ορεκτικό, που τρώγεται για «να ανοίξει η όρεξη»…
[5] Στο σημερινό ημερολόγιο θα λέγαμε κατά τα μέσα Νοεμβρίου έως τα μέσα Δεκεμβρίου. Ως επιβίωση αυτών δέον όπως θεωρηθεί ίσως και η Ημέρα της Μπάμπως ή η Γυναικοκρατία, που εορτάζεται διονυσιακά έως τις ημέρες μας ακόμη, κυρίως σε θρακιώτικες συνοικίες, σε Μακεδονία-Θράκη, πάλι κατά τις ημέρες του χειμώνος…
[6] Αναφέρεται κάποιος Λεύκιππος (του Ξανθίου), που επί κεφαλής Θεσσαλών πήγε στην Κρήτη, απ’ όπου όμως τον εκδίωξαν και κατέληξε σε περιοχή της Εφέσου.
[7] Συλλάτρευαν και την Σκοτία Αφροδίτη.
[8] Αφού τιμούσαν την μάνα, θα τιμούσαν και τον υιό της, Απόλλωνα. Ίσως γι’ αυτό, σε αρκετές παραστάσεις του, κυρίως ρωμαϊκές, τον ευρίσκουμε ενδεδυμένο γυναικεία.
[9] Βουνό στο οποίο συμβαίνουν πολλά παραφυσικά φαινόμενα. Βλ. σχ. άρθρο Γ. Λεκάκη «Το όρος Κιθαιρών-Τα παραφυσικά του Κιθαιρώνος - Η πανίδα του Κιθαιρώνος - Πόλεις του Κιθαιρώνος –Σύγχρονη ιστορία» στην εφημ. «Ελλ. Γνώμη» Ντύσσελντορφ, Μάιος 2010.
[10] Την λατρεία των φαλλικών θεών, την μετέφεραν οι μινωίτες Κρήτες, ως Φιλισταίοι (= φίλοι των ιστίων, ναυτικοί), στην Μέση Ανατολή.
[11] Έκτοτε ο λευκός ίππος (Λεύκιππος) καθιερώθηκε ως σύμβολο αγνής συνευρέσεως με άνδρα, σύμβολο ερωτικής φαντασιώσεως κλπ. Σχετικά μηνύματα περνάει και το έργο του Π. Σάφερ «Έκβους», έργο που φέρει το όνομα του λευκού αλόγου πρωταγωνιστή του.
[12] Εξ αυτού, πολλές κοινωνίες «δίνουν» στον ιερό ξένο που φιλοξενούν να πλαγιάσει και να συνευρεθεί με γυναίκα του σπιτιού, και μάλιστα επίσημη (σύζυγο ή θυγατέρα).
Στην επέκταση του αρχαίου αυτού εθίμου, την θέση του φεγγαροθεού επήρε και ο πατέρας της οικογενείας. Σε κάποια χωριά της Πελοποννήσου έως και τα πρόσφατα χρόνια, την παρθενία της κόρης έπαιρνε ιεροτελεστικά ο πατέρας της.
[13] Άσχετη με τα Δρόμεια της πόλεως Δρήρος της Κρήτης.

Μεγάλα ερωτήματα αναζητούν απαντήσεις

1. Από τι υλικό είναι φτιαγμένο το πελεκούδι και καίγεται συνέχεια;

2. Σε ποια ακριβώς περιοχή του ουράνιου θόλου βρίσκεται το σφοντύλι;

3. Ποιος και ποτέ ενημέρωσε τον Ταρζάν ότι τον λένε έτσι;

4. Γιατί ο Donald Duck όταν βγαίνει από το μπάνιο φοράει πετσέτα ενώ κυκλοφορεί τις υπόλοιπες ώρες χωρίς παντελόνι;

5. Τι σκατά σημαίνει επιτέλους Ζαβαρακατρανέμια;

6. Ποιος είναι επιτέλους ο ανιψιός του Μπάρμπα Μπεν και ποιος του Μπάρμπα Στάθη;

7. Η απαγόρευση του καπνίσματος σε χώρους εργασίας ισχύει και στις καπνοβιομηχανίες;

8. Πως λύνει το πρόβλημα με τα οδοντικά σύμφωνα όποιος μιλάει έξω από τα δόντια;

9. Μπορεί κάποιος να αποφασίσει οριστικά ότι είναι αναποφάσιστος;

10. Θα είχε διαφορά αν αντί να τραβάει κανείς ένα ζόρι, το έσπρωχνε;

11. Όταν κάποιος με μανία καταδιώξεως, καταδιώκεται πραγματικά, λέμε ότι θεραπεύτηκε;

12. Γιατί τα ντουλάπια στα αστυνομικά τμήματα έχουν κλειδαριές;

13. Με ποια ακριβώς επιχειρήματα έπεισε ο Νώε τα ψάρια να αφήσουν το νερό και να μπουν στην κιβωτό;

14. Η λέξη «Αμφιλοχίας» κρύβει κάποιο σεξουαλικό υπονοούμενο;

15. Ποιος ήταν ο αντικειμενικός σκοπός αυτού του Αλέξη όταν κρυβόταν πίσω από τις λέξεις;

16. Υπάρχει λογική απάντηση στην ερώτηση «Γύρισες;»

17. Γιατί χρειάζονται πλύσιμο οι πετσέτες του ντους αφού όταν τις χρησιμοποιούμε είμαστε καθαροί;

18. Αφού ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο γιατί υπάρχουν ακόμη πίθηκοι;

19. Πως πήρε το όνομά της η μακαρονάδα «πουτανέσκα»;

20. Τι σημαίνει κάθομαι όρθιος;

21. Οι γοργόνες κάνουν απολέπιση;

22. Τα ΑΤΜ γιορτάζουν της Αναλήψεως;

23. Γιατί τις λέμε ατομικές βόμβες αφού σκοτώνουν πολλούς;

24. Πώς λέγεται ένα αγριογούρουνο όταν είναι ήρεμο;

25. Ο ΤΕΝ-ΤΕΝ δε θα έπρεπε να λέγεται TWENTY;

26. Γιατί λέγονται πολύ-θρόνες αφού κάθεται μόνο ένας;

27. Τι γεύση έχουν τα λυσσακά;

28. Σε τι τεστ επιδεξιότητας υποβάλλεται ο κώλος ώστε να αποκτήσει

τελικά δικαίωμα στο μεταξωτό βρακί;

29. Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γιατί το παρδαλό κατσίκι έχει

μεγαλύτερη αίσθηση του χιούμορ από τα υπόλοιπα μονόχρωμα;

30. Το @ σε τι ακριβώς μοιάζει με το παπάκι;

31. Δεν είναι σατανική σύμπτωση όποιος βρίσκεται στην τουαλέτα όταν χτυπάς να ονομάζεται «άλλος»;

32. Ο Κουτρούλης πόσους προσκεκλημένους έχει τελικά στο γάμο του;

33. Υπάρχει κάποιος ψυχοπαθής που δημιουργεί συστηματικά λάκκους στις φάβες;

34. Γιατί όταν οι τράπεζες στέλνουν «τελευταία ειδοποίηση» για μια

δόση, στη συνέχεια αθετούν την υπόσχεσή τους και ξανασχολούνται μαζί μας ;

35. Τι βύσμα έχει τελικά αυτός ο ουδείς και όλοι τον θεωρούν αναντικατάστατο;

36. Στην Αφρική πως ονομάζεται το αράπικο φιστίκι;

37. Πόσο περήφανος για το σώβρακο του είναι ο Σούπερμαν ώστε να το φοράει πάνω από το παντελόνι;

38. Γιατί του διαόλου η μάνα δε δοκιμάζει να μείνει πιο κοντά;

39. Η τσάπα-τσούλα, είναι αγρότισσα ελευθέρων ηθών;

40. Τι χρησιμεύει η τρύπα στα ντόνατς;

41. Αυτός που βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στο γκρεμό και στο

ρέμα,έφτασε εκεί κολυμπώντας ή σκαρφαλώνοντας;

42. Αυτός που γράφει το «ακόμα πιο νόστιμο» στις συσκευασίες των γατοτροφών, πώς είναι τόσο σίγουρος;

43. Τι μέσο χρησιμοποιεί ένα βουνό για να πάει στον Μωάμεθ;

44. Αυτό το «διαφανές-περιτύλιγμα-με-τις-φουσκάλες-που-κάνουν-τσούκου-τσούκου-και-κάθονται- όλοι-και-τις-σπάνε-σαν-υπνωτισμένοι», ξέρει κανένας πως λέγεται με μία λέξη;

45. Γιατί οι αριθμοί στο κομπιουτεράκι είναι τοποθετημένοι ανάποδα σε σχέση με τους αριθμούς στα τηλέφωνα;

46. Αφού λένε πως το κολύμπι κάνει καλό στη σιλουέτα πως εξηγούν τις φάλαινες;

47. Οι επιγραφές που λένε πως «επιτρέπουν την είσοδο μόνο σε σκυλιά

που οδηγούν τυφλούς», περιμένουν να διαβαστούν από τα σκυλιά ή από τους τυφλούς;

48. Τι εργαλεία έχουν πια αυτά τα «πράσα» και πιάνουν συνέχεια διάφορους εκεί;

49. Πόσα χρόνια διαρκεί ένα «ζαμάνι»;

 

Και το THE BEST !!

50. Στην ερώτηση «θέλετε να γίνετε δωρητής οργάνων;» η απάντηση «πάρτε τ' αρχίδια μου», θεωρείται θετική ή αρνητική;

Μαθηματικά και φιλοσοφία, η τέλεια αρμονία

Πως τα μαθηματικά και η φιλοσοφία διατηρούν μια ιδιαίτερη ερωτική σχέση –Η έννοια της λογικής ενώνει τις δύο επιστήμες.

Έχοντας αμέτρητα πράγματα να «χωρίσουν», οι θεωρητικές και οι θετικές επιστήμες αποτελούν ξεχωριστή επιλογή κάθε μαθητή του λυκείου που έρχεται στην δύσκολη θέση να διαλέξει μεταξύ... δύο βασικών κλάδων της επιστήμης. Το ταλέντο στα μαθηματικά, ή η έφεση στα αρχαία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που θα οδηγήσουν τους μαθητές στην επιλογή της κατεύθυνσης τους. Μια επιλογή που έρχεται να αποκλείσει σε τεράστιο βαθμό κάθε επαφή με την... θεωρητικά αντίθετη επιστήμη. Γιατί όμως στηρίζουμε αυτό το ξεκάθαρο διαχωρισμό μεταξύ θετικών και θεωρητικών επιστημών;

Αδιαμφισβήτητα, μαθηματικά και φιλοσοφία είναι δυο διαφορετικές επιστήμες. Ειδικότερα στην εποχή μας, όπου κάθε επιστήμη εμβαθύνει όσο το δυνατόν παραπάνω στην εξειδίκευση, όπου κάθε σχολή έχει τη τάση να διαφοροποιείται από τις διπλανές της, η βαθιά και σημαντική σχέση που διατηρούσαν οι θεωρητικές και οι θετικές επιστήμες έχει αποδυναμωθεί εμφανώς.

 

Προφανώς και οι ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί στη σημερινή εποχή, ως ένα σημείο «εμποδίζουν» τη συστηματική ενασχόληση με θεματικούς κύκλους που ξεφεύγουν από το καθαρό γνωστικό αντικείμενο κάθε επιστήμονα. Η τεχνολογική ανάπτυξη σίγουρα έχει «βοηθήσει» στο διαχωρισμό κάθε επιστήμης. Η πλήρης αφοσίωση κάθε επιστήμονα στα... γνωστά μονοπάτια του αντικειμένου του όμως ήδη εμφανίσει αρνητικά στοιχεία.

 

Όταν ο Πλάτωνας δημιουργούσε τη φημισμένη σχολή του το 387 π.κ.ε φρόντισε με μια επιγραφή σε κεντρικό κτίριο να περάσει ένα σημαντικότατο μήνυμα. Το ρητό «Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω μου την στέγην» εξηγούσε ακριβώς τη στάση που κρατούσε ο αρχαίος φιλόσοφος απέναντι στα μαθηματικά, την επιστήμη που πλέον κανένας θεωρητικός επιστήμονας δεν... παίρνει στα σοβαρά.

 

Σε όλες τις εποχές της κουλτούρας και της μάθησης υπήρξαν φιλόσοφοι-μαθηματικοί και μαθηματικοί – φιλόσοφοι. Ο γνωστός μαθηματικος Μπερνάντ Μπολζάνο, το 19ο αιώνα είχε δηλώσει πως: «Ένας αδύνατος μαθηματικός δεν θα γίνει ποτέ δυνατός φιλόσοφος.» Η σχέση που συνδέει μαθηματικά και φιλοσοφία, αλλά και γενικότερα θεωρητικές και θετικές επιστήμες, είναι τόσο δυνατή που δεν μπορεί να περνά ανυπολόγιστη από όσους επιστήμονες θέλουν να διακριθούν.

 

Ο βασικός συνδετικός κρίκος μεταξύ των δυο επιστήμων είναι η έννοια της λογικής, Όποιος έχει εμβαθύνει έστω και λίγο σε κάποια θεωρητική ή θετική επιστήμη, γνωρίζει τη βασική τους λογική. Είτε μαθηματικά είτε φιλοσοφία όμως, ο τρόπος σκέψης είναι κατά βάση ίδιος. Η λογική της απόδειξης, της πλήρους τεκμηρίωσης κάθε δεδομένου που προκύπτει, είναι κοινή και για τις δύο επιστήμες. Τα λογικά βήματα που ακολουθούνται, είναι σε μεγάλο βαθμό κοινά.

 

Φιλοσοφία και μαθηματικά είναι δυο επιστήμες που αναπτύσσονται ταυτόχρονα. Το εντυπωσιακό χαρακτηριστικό τους όμως είναι πως και όσο διαφορετικά και να δείχνουν, αλληλοστηρίζονται ώστε να αναπτυχθούν. Το πρακτικό στοιχείο των μαθηματικών βοηθά την εξέλιξη της φιλοσοφίας και αντίστοιχα το θεωρητικό κομμάτι της φιλοσοφίας αποτελεί πηγή έμπνευσης νεοφώτιστων μαθηματικών. Εχοντας κοινή λογική, εφαρμόζοντας τους ίδιους νοηματικούς κανόνες, οι δύο επιστήμες συμπλέουν αρμονικά.

 

Άλλωστε, κάθε μαθηματική ανακάλυψη αποτελεί αντικείμενο φιλοσοφικών αναζητήσεων. Κάθε μαθηματικό μοντέλο χρειάζεται τη συμβολή της φιλοσοφίας ώστε να αναδειχθεί και να μετατραπεί σε πρακτική εφαρμογή μέσα στη κοινωνία. Με την ίδια λογική, κάθε φιλοσοφική ρήση αποτελεί πηγή ιδεών για τους θετικούς επιστήμονες, δίνοντας τους την ευκαιρία να ανακαλύψουν νέες πτυχές του αντικειμένου τους,

 

Λαμβάνοντας υπόψιν τα σημαντικά κοινά χαρακτηριστικά δύο τόσο διαφορετικών επιστημών, είναι απορίας άξιο πως μαθηματικά και φιλοσοφία έχουν καταλήξει να είναι δυο εκ διαμέτρου αντίθετα γνωστικά αντικείμενα. Με βάση την  ερωτική σχέση που διατηρούν εδώ και τόσους αιώνες, θα έπρεπε κάθε φιλόσοφος και κάθε μαθηματικός να «αγαπούν» εξίσου και τις δύο επιστήμες. Ίσως αυτό αποτελέσει μια λύση στη μονοδιάστατη λογική που τείνει να αφομοιώσει η σημερινή κοινωνία.

Πόσα ξέρεις για τον καθρέφτη;

Ο Νάρκισσος έμεινε ονομαστός στην αρχαία ελληνική μυθολογία για την εμμονή του να θαυμάζει το είδωλό του καθώς καθρεφτιζόταν στο νερό. Την ίδια κίνηση όμως κάνουν κάθε μέρα, αιώνες τώρα, όλοι οι κάτοικοι του πολιτισμένου κόσμου χρησιμοποιώντας ένα μαγικό εργαλείο, τον καθρέφτη.

 

Ο καθρέφτης είναι μια οπτική ηχώ που δέχεται, απορροφά και αναπαράγει εικόνες διευρύνοντας τη διάσταση του χώρου. Μπορεί επίσης να παραμορφώσει την πραγματικότητα και έχει μεγάλη και περίεργη ιστορία πίσω του…

 

Πού καθρεφτίζονταν οι αρχαίοι. Οι αρχαίοι πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν ορυκτά και μέταλλα που μπορούσαν να καθρεφτίζουν το είδωλο, όπως ηφαιστειακό γυαλί του οψιδιανού (Μάγιας, Αζτέκοι, Ολμέκοι), χαλκό, ορείχαλκο, σίδηρο, κασσίτερο, ασήμι, χρυσό. Έλληνες, Αιγύπτιοι, Πέρσες, Χαλδαίοι, Μεσοποτάμιοι, Ρωμαίοι, Ετρούσκοι, Ινδοί, Εβραίοι, Θιβετιανοί, Κινέζοι καθρεφτίζονταν σε γυαλισμένα φύλλα μπρούντζου και αργύρου.
 

Φυλαχτό. Ο γυάλινος καθρέφτης έκανε την εμφάνισή του τον 3ο αιώνα μ.κ.ε. και η κατασκευή του επεκτάθηκε μετά την εφεύρεση του φυσητού γυαλιού. Οι Ευρωπαίοι του μεσαίωνα μετέφεραν μαζί τους μικρά κομμάτια του για φυλαχτό πιστεύοντας ότι μπορεί να συγκρατήσει τη χάρη όποιου ιερού αντικειμένου καθρεφτιζόταν επάνω του. Όπως όλοι οι πολιτισμένοι αποικιοκράτες που σέβονται τον εαυτό τους, τα προσέφεραν στις άγριες φυλές ως δώρα εντυπωσιασμού. Ο μεγάλος όρθιος καθρέφτης άρχισε να κατασκευάζεται τον 18ο αιώνα.

 

Έργο τέχνης. Ονομαστοί έμειναν οι περίτεχνοι βικτωριανοί και βενετσιάνικοι καθρέφτες (επιμεταλλωμένοι με θανατηφόρο υδράργυρο), οι οποίοι κόστιζαν μια ολόκληρη περιουσία, αφού θεωρούνταν σημαντικότατα έργα τέχνης.

 

Κατοπτρομάντεις και η Αικατερίνη των Μεδίκων. Ο καθρέφτης αποτελούσε τον βασικό εξοπλισμό κάθε μάγου και προφήτη. Η κατοπτρομαντεία συναντάται σε όλους τους αρχαίους λαούς, τους Βυζαντινούς, τους Άραβες αλλά και στην Ευρώπη της Αναγέννησης. Υπήρξε δημοφιλέστατη ανάμεσα στους μάγους των βασιλέων. Λέγεται πως η Αικατερίνη των Μεδίκων παρακολουθούσε  μέσα σε έναν καθρέφτη ό,τι συνέβαινε στη Γαλλία και τις γειτονικές χώρες, ενώ ο μάγος των ανακτόρων της Ελισάβετ της Αγγλίας χρησιμοποιούσε τον 16ο αιώνα έναν καθρέφτη των Αζτέκων από οψιδιανό για να επικοινωνεί με τα πνεύματα. Σύμφωνα με άλλο  μύθο, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν έναν τεράστιο καθρέφτη απ΄ όπου παρακολουθούσαν όλες τις εχθρικές κινήσεις. Σήμερα αυτό το είδος της μαντείας εξακολουθεί να υπάρχει στην υποσαχάρια Αφρική.

 

 Μαγικό εργαλείο. Στον μεσαίωνα ο καθρέφτης αντιμετώπισε τις χειρότερες κατηγορίες, αφού θεωρούνταν αναπόσπαστο εργαλείο της μάγισσας, μέσω του οποίου προσέλκυε και εγκλώβιζε τους δαίμονες. Σε δεκάδες παραμύθια η μάγισσα τον χρησιμοποιεί για να ρίχνει ματιές στο παρόν, το παρελθόν και το μέλλον και  να κάνει τις μαγικές της τελετουργίες. Στις μυθολογίες διαφόρων χωρών οι μάγοι χάραζαν επάνω του σύμβολα ή γράμματα επιδιώκοντας επικοινωνία με τον «αντεστραμμένο κόσμο».

Οι παλιές δοξασίες ανέφεραν πως ο καθρέφτης μπορεί να αιχμαλωτίσει την ψυχή, γι’  αυτό και κάλυπταν τους καθρέφτες μετά τον θάνατο μέλους της οικογένειας. Σε πολλούς τόπους απέφευγαν να δουν το είδωλό τους στον καθρέφτη φοβούμενοι ότι η δύναμή τους θα απορροφηθεί από το είδωλό τους.

Στις ιστορίες του Χάρι Πότερ ο μαγικός καθρέφτης δεν αντανακλά την εικόνα αλλά τις βαθιές επιθυμίες όποιου τον κοιτάζει. Στην «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» συμβολίζει την πύλη για έναν άλλο κόσμο.

Στοιχεία για τη μαγική δύναμη του καθρέφτη βρίσκουμε και στην ελληνική παράδοση, όπως στο δίστιχο: «Αν ήταν η θάλασσα γυαλί και το γυαλί καθρέφτης, θα ΄βλεπα το πουλάκι μου σε τι κρεβάτι πέφτει».

Στην αρχαία Κίνα (2ος αιώνας π.κ.ε. – 2ος αιώνας μ.κ.ε.) οι ονομαζόμενοι μαγικοί καθρέφτες έδιωχναν τα κακά πνεύματα και την άσχημη ενέργεια γύρω από το σπίτι ή, κατ’ άλλους, τα παγίδευαν μέσα στον καθρέφτη. Γι’ αυτό τους τοποθετούσαν επάνω από την πόρτα ή από ένα παράθυρο της εισόδου του σπιτιού.

Σύμφωνα με έναν θρύλο των Μάγιας, αν κάποιος κοιταζόταν στον καθρέφτη, μπορούσε να επικοινωνήσει με τους κατοίκους του Άλλου Κόσμου ή του Κόσμου του Δέους (εννοώντας τον Κάτω Κόσμο). Θεωρούσαν και αυτοί τον καθρέφτη πύλη, μέσω της οποίας τα τέρατα του Κάτω Κόσμου άρπαζαν αυτόν που τον κοιτούσε. Γι’ αυτό και χαρακτήριζαν το καθρέφτισμα ως πράξη ιδιαίτερου θάρρους, ενώ το απαγόρευαν ρητά στις γυναίκες.

Στην ίδια ήπειρο οι ιερείς των Αζτέκων χρησιμοποιούσαν τον καθρέφτη για μαντεία και θεραπείες. Αν ένα παιδί υπέφερε από την ασθένεια της «απώλειας της ψυχής», ο θεραπευτής παρατηρούσε το καθρέφτισμα της εικόνας του. Αν η εικόνα ήταν καθαρή, το παιδί θα θεραπευόταν, αν όμως ήταν σκοτεινή, η ψυχή του είχε χαθεί.

Άλλη δοξασία θεωρεί επικίνδυνο να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη μετά τα μεσάνυχτα, ιδιαίτερα με σβηστά φώτα, γιατί εμφανίζονται μέσα του οι ψυχές των νεκρών ή δαιμονικά πλάσματα. Από την άλλη, πιστευόταν ότι οι βρικόλακες δεν είχαν είδωλο στον καθρέφτη γιατί ήταν ήδη νεκροί και δεν είχαν ψυχή. Στην ελληνική λαϊκή παράδοση ο καθρέφτης χρησιμοποιείται από τις ανύπαντρες κοπέλες συγκεκριμένες ημέρες του χρόνου για να δουν μέσα του ποιον και πότε θα παντρευτούν.

 

Επτά χρόνια γρουσουζιά; Ανάμεσα στις προλήψεις που επικρατούν πιστεύεται ότι το σπάσιμο του καθρέφτη φέρνει επτάχρονη γρουσουζιά. Εικάζεται ότι η πρόληψη προήλθε από το γεγονός ότι όταν έσπαζε ένας καθρέφτης, χρειαζόταν εργασία επτά ετών για την αντικατάστασή του, επειδή ήταν πολύ ακριβό αντικείμενο. Σύμφωνα με άλλη ερμηνεία, μαζί με τον καθρέφτη έσπαζε και παραμορφωνόταν και η ψυχή, η οποία χρειαζόταν επτά χρόνια για να αναγεννηθεί. Υπήρχαν όμως και ειδικά ξόρκια που εξασφάλιζαν τη διάλυση της γρουσουζιάς. Ίσως όμως να έπαιζε ρόλο και ο επικίνδυνος για την υγεία υδράργυρος, που χυνόταν κατά το σπάσιμο του καθρέφτη.

 

Στο σύγχρονο Φενγκ Σουι. Καλό είναι να αποφεύγονται οι καθρέφτες μέσα στο υπνοδωμάτιο, γιατί πιστεύεται πως απασχολούν συνέχεια το μυαλό μας και δεν αφήνουν το πνεύμα να ηρεμήσει και το σώμα να έχει καλό ύπνο. Προτείνεται δε να αντικατοπτρίζεται μέσα τους μόνο ό,τι όμορφο και χρήσιμο θέλουμε να έχουμε σε αφθονία. Για την είσοδο του σπιτιού ή του χώρου εργασίας συνιστάται η χρήση ενός μικρού στρογγυλού καθρέπτη τοποθετημένου μέσα σε οκταγωνικό πλαίσιο που το κοσμούν με οκτώ τριγράμματα (pa kua), για να φέρνει τύχη, αλλά κυρίως για να απομακρύνει την αρνητική ενέργεια του εξωτερικού χώρου.

 

Στο οικοδυναμικό σπίτι. Σύμφωνα με την αρχαιοελληνική θεωρία του οικοδυναμικού σπιτιού, όπως τη διατυπώνει ο συγγραφέας Σπύρος Μακρής, ο καθρέφτης δεν πρέπει να τοποθετείται απέναντι από το κρεβάτι του υπνοδωματίου παρά μόνο στο πλάι του. Καλύτερα μάλιστα να είναι σκεπασμένος όταν κοιμόμαστε, γιατί η αντανάκλαση του εαυτού μας επάνω του μπορεί να τρομάξει το αιθερικό ή αστρικό σώμα (κατά τον Πλάτωνα, το αιθερικό σώμα αποχωρίζεται από το υλικό στη διάρκεια του ύπνου). Επίσης δεν πρέπει να τοποθετείται απέναντι από πόρτες, τουαλέτες και σκάλες. Σε αυτή την περίπτωση καθρέφτης  θεωρείται οποιαδήποτε γυάλινη επιφάνεια, όπως και η οθόνη της τηλεόρασης.

 

Κανείς δεν είναι τέλειος. Τέλειος καθρέφτης λέγεται ότι δεν υπάρχει. Ίσως έχεις παρατηρήσει ότι το είδωλό σου διαφέρει από καθρέφτη σε καθρέφτη και ότι εμφανίζεται ελαφρά παραμορφωμένο, αν το κοιτάξει ένας δεύτερος παρατηρητής, χωρίς να υπάρχει εξήγηση για το φαινόμενο. Σύμφωνα με μελέτη ψυχολόγων του πανεπιστημίου του Λίβερπουλ, οι άνθρωποι δυσκολεύονται γενικώς να κατανοήσουν πώς λειτουργούν οι καθρέφτες. Οι ίδιοι επιστήμονες διερωτώνται μήπως εν τέλει οι καθρέφτες μάς κάνουν να βλέπουμε εικονικά αντικείμενα που υπάρχουν σε έναν εικονικό κόσμο…

 

Οι συνηθισμένοι σημερινοί καθρέφτες είναι φτιαγμένοι από φύλλο γυαλιού που φέρει στην πίσω πλευρά του μια λεπτή στρώση αργύρου ή αλουμινίου βαμμένο με βερνίκι και αντανακλούν το 80 – 95% του φωτός που πέφτει επάνω τους. Υπάρχουν επίσης  ακρυλικοί καθρέφτες και κάποιοι που διπλώνονται σαν ρολό για να τους μεταφέρεις όπου θέλεις. Από διακοσμητική άποψη, ο οβάλ καθρέφτης θεωρείται ότι φέρνει την πιο ειρηνική και αρμονική ενέργεια στον χώρο.

Και μαγικός και hi-tech. Η φαντασία των σχεδιαστών παράγει σήμερα καθρέφτες προηγμένους τεχνολογικά:

* Εκπέμπουν φωτεινά μηνύματα στο σκοτάδι.

* Εμφανίζουν τυχαία ρητά και γνωμικά κάθε φορά που κοιταζόμαστε.

* Προβάλλουν SMS σε συνεργασία με το κινητό μας τηλέφωνο.

* Αντικατοπτρίζουν μια πανοραμική εικόνα 360 μοιρών χωρίς παραμόρφωση.

* Παραμορφώνουν την εικόνα μας κατά βούληση.

* Διαθέτουν οθόνη LCD, πλήκτρα αφής, βαρόμετρο, ραδιόφωνο και συνδέονται με mp3 – player.

* Για τους οδηγούς που θέλουν οπωσδήποτε να… τρακάρουν, κυκλοφορεί στο εμπόριο εσωτερικός καθρέφτης αυτοκινήτου με οθόνη αφής, GPS, 5 παιχνίδια, audio – video player, ηχεία, ηλεκτρονική πένα, υποδοχή κάρτας SD.

* Σκορπούν τις αντανακλάσεις τους σε σχήμα puzzle και tetris, ενώ ο πιο εξελιγμένος, παίρνοντας στοιχεία από κάμερες που σε παρακολουθούν συνεχώς σε όλο το σπίτι για να καταγράφουν τις συνήθειές σου, προβάλλει κάθε μέρα την εικόνα σου όπως θα είσαι μετά από τρείς δεκαετίες, προκειμένου να σε πείσει να διορθώσεις τυχόν βλαβερές έξεις. Αυτόν μάλλον τον σπας άνετα, χωρίς να φοβηθείς τα 7 χρόνια γρουσουζιάς!

Άδειασε τον εαυτό σου από κάθε τι

Άδειασε τον εαυτό σου από κάθε τι.

Άφησε τον νου σου να αναπαυθεί, να ηρεμήσει.

Χιλιάδες πράγματα έρχονται και φεύγουν, ενώ ο Εαυτός παρατηρεί την επιστροφή τους.

Αναπτύσσονται και ανθούν και ύστερα επιστρέφουν στην πηγή.

Η επιστροφή στην πηγή είναι μια κατάσταση ακινησίας, έτσι είναι ο δρόμος της φύσης.

Ο δρόμος της φύσης είναι το αμετάβλητο.

Η γνώση της σταθερότητας φέρνει ενόραση.

Η άγνοια της σταθερότητας οδηγεί σε καταστροφή.

Γνωρίζοντας τη σταθερότητα, ο νους μένει ανοικτός.

Με ανοικτό νου, είσαι ανοιχτόκαρδος.

Όταν είσαι ανοιχτόκαρδος, φέρεσαι βασιλικά.

Όταν φέρεσαι βασιλικά, φτάνεις το θείο.

Όταν είσαι θείος, είσαι ένα με το Τάο.

Όταν είσαι ένα με το Τάο, είσαι αιώνιος.

Και μολονότι το σώμα πεθαίνει, το Τάο δεν αποδημεί ποτέ.
***
ΛΑΟ ΤΣΕ

Ο μύθος της Ανεμώνης

Το όνομα του λουλουδιού συνδέεται με τον αρχαίο ερωτικό μύθο του Άδωνη και της Αφροδίτης.

Ο μύθος είναι πολύ γνωστός. Ενέπνευσε μάλιστα και μεγάλους ποιητές όπως ο Οβίδιος και αρκετά αργότερα ο Σαίξπηρ να γράψουν ύμνους σ’ αυτόν τον έρωτα.

Σύμφωνα με το μύθο ο Άδωνης βγήκε για κυνήγι στο δάσος.

Εκεί όμως τον παραφύλαγε ο θεός Άρης ο προηγούμενος εραστής της Αφροδίτης που ζήλευε τον Άδωνη αφού η Αφροδίτη τον παράτησε για τα μάτια του ωραίου νέου.

Ο Άρης μεταμορφώθηκε σε άγριο κάπρο, επιτέθηκε στον Άδωνη και τον πλήγωσε θανάσιμα. Η Αφροδίτη άκουσε τα βογκητά του Άδωνη και έσπευσε να τον βρει.

Όμως ήταν πια αργά.

Απαρηγόρητη η Αφροδίτη πήρε στην αγκαλιά της το άψυχο σώμα του αγαπημένου της και όπως λέγεται ράντισε με νέκταρ την πληγή.

Από το μείγμα που έκαναν το νέκταρ με το αίμα ξεπήδησε ένα όμορφο λουλούδι.

Μόνο που η ζωή αυτού του λουλουδιού κρατάει λίγο.

Όταν ο άνεμος φυσάει κάνει τα μπουμπούκια του φυτού να ανθίσουν και ύστερα ένα άλλο ανεμοφύσημα παρασέρνει τα πέταλα μακριά.

Έτσι το λουλούδι αυτό ονομάστηκε ανεμώνη ή ανεμολούλουδο επειδή ο άνεμος βοηθάει την ανθοφορία του αλλά και την παρακμή του.

Θα ήταν παράληψη αν δεν αναφέραμε ότι υπάρχει και λουλούδι με το όνομα Άδωνης το οποίο μάλιστα έχει και φαρμακευτικές ιδιότητες.

Το λουλούδι που αναφέρει ο μύθος είναι η γνωστή σε όλους μας παπαρούνα των λιβαδιών με το υπέροχο κόκκινο χρώμα (Το αίμα του Άδωνη).