Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, ΡΗΤΟΡΙΚΗ, ΓΟΡΓΙΑΣ - Ἑλένης ἐγκώμιον § 8-14

Λόγος ο μέγας δυνάστης

Το Ἑλένης ἐγκώμιον, ένα από τα ελάχιστα έργα σοφιστών που σώζονται ολόκληρα, στην ουσία δεν είναι εγκώμιο αλλά "υπεράσπιση" της Ελένης. Πρόκειται για ρητορική επίδειξη, γραμμένη σε αττική διάλεκτο και στο γνωστό, περίτεχνο ύφος του Γοργία, ο οποίος πρωτοήρθε στην Αθήνα το 427 π.Χ. ως απεσταλμένος της πατρίδας του (των Λεοντίνων). Έχει διατυπωθεί η εικασία ότι το έργο περιλαμβανόταν στην τέχνη (εγχειρίδιο ρητορικής) που φέρεται να είχε γράψει ο Γοργίας. Στο Ἑλένης ἐγκώμιον ο Γοργίας αναλαμβάνει να αποδείξει ότι η Ελένη δεν ευθύνεται που ακολούθησε τον Πάρη, όποιος και αν ήταν ο λόγος. Εισαγωγικά απαριθμούνται τέσσερις παράγοντες στους οποίους θα μπορούσε να αποδοθεί η ευθύνη για την απόφασή της: 1) οι θεοί και η τύχη, 2) η βία, 3) ο πειστικός λόγος και 4) ο έρωτας. Στη συνέχεια ο Γοργίας εξετάζει έναν ένα με τη σειρά τους τέσσερις αυτούς παράγοντες και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι και στις τέσσερις περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με δυνάμεις πολύ πιο ισχυρές από τη θέληση ενός ανθρώπου.

Στο παρατιθέμενο απόσπασμα, που αποτελεί το 1/3 του έργου, συζητείται διεξοδικά το τρίτο ενδεχόμενο, να πείσθηκε δηλ. η Ελένη από τον λόγο,που χαρακτηρίζεται μέγας δυνάστης. Πρόκειται για εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο, που έχει γενικότερη σημασία καθώς αναφέρεται αφενός στη φύση του λόγου και τη σχέση του με την αλήθεια, αφετέρου στη λειτουργία της ποίησης.

Ἑλένης ἐγκώμιον § 8-14

[8] εἰ δὲ λόγος ὁ πείσας καὶ τὴν ψυχὴν ἀπατήσας, οὐδὲ πρὸς τοῦτο χαλεπὸν ἀπολογήσασθαι καὶ τὴν αἰτίαν ἀπολύσασθαι ὧδε. λόγος δυνάστης μέγας ἐστίν, ὃς σμικροτάτῳ σώματι καὶ ἀφανεστάτῳ θειότατα ἔργα ἀποτελεῖ· δύναται γὰρ καὶ φόβον παῦσαι καὶ λύπην ἀφελεῖν καὶ χαρὰν ἐνεργάσασθαι καὶ ἔλεον ἐπαυξῆσαι. ταῦτα δὲ ὡς οὕτως ἔχει δείξω· [9] δεῖ δὲ καὶ δόξῃ δεῖξαι τοῖς ἀκούουσι· τὴν ποίησιν ἅπασαν καὶ νομίζω καὶ ὀνομάζω λόγον ἔχοντα μέτρον· ἧς τοὺς ἀκούοντας εἰσῆλθε καὶ φρίκη περίφοβος καὶ ἔλεος πολύδακρυς καὶ πόθος φιλοπενθής, ἐπ᾽ ἀλλοτρίων τε πραγμάτων καὶ σωμάτων εὐτυχίαις καὶ δυσπραγίαις ἴδιόν τι πάθημα διὰ τῶν λόγων ἔπαθεν ἡ ψυχή. [10] φέρε δὴ πρὸς ἄλλον ἀπ᾽ ἄλλου μεταστῶ λόγον. αἱ γὰρ ἔνθεοι διὰ λόγων ἐπῳδαὶ ἐπαγωγοὶ ἡδονῆς, ἀπαγωγοὶ λύπης γίνονται· συγγινομένη γὰρ τῇ δόξῃ τῆς ψυχῆς ἡ δύναμις τῆς ἐπῳδῆς ἔθελξε καὶ ἔπεισε καὶ μετέστησεν αὐτὴν γοητείᾳ. γοητείας δὲ καὶ μαγείας δισσαὶ τέχναι εὕρηνται, αἵ εἰσι ψυχῆς ἁμαρτήματα καὶ δόξης ἀπατήματα. [11] ὅσοι δὲ ὅσους περὶ ὅσων καὶ ἔπεισαν καὶ πείθουσι δὲ ψευδῆ λόγον πλάσαντες. εἰ μὲν γὰρ πάντες περὶ πάντων εἶχον τῶν ‹τε› παροιχομένων μνήμην τῶν τε παρόντων ‹ἔννοιαν› τῶν τε μελλόντων πρόνοιαν, οὐκ ἂν ὁμοίως {ὅμοιος ἦν ὁ λόγος} ἠπάτα. νῦν δὲ οὔτε μνησθῆναι τὸ παροιχόμενον οὔτε σκέψασθαι τὸ παρὸν οὔτε μαντεύσασθαι τὸ μέλλον εὐπόρως ἔχει· ὥστε περὶ τῶν πλείστων οἱ πλεῖστοι τὴν δόξαν σύμβουλον τῇ ψυχῇ παρέχονται. ἡ δὲ δόξα σφαλερὰ καὶ ἀβέβαιος οὖσα σφαλεραῖς καὶ ἀβεβαίοις εὐτυχίαις περιβάλλει τοὺς αὐτῇ χρωμένους. [12] τίς οὖν αἰτία κωλύει καὶ τὴν Ἑλένην νομίσαι ἐλθεῖν ὁμοίως ἂκουσαν οὖσαν ὥσπερ εἰ βιατήρων βίᾳ ἡρπάσθη· ἡ γὰρ τῆς πειθοῦς ἕξις, καίτοι εἰ ἀνάγκης εἶδος ἔχει μὲν οὔ, τὴν δὲ δύναμιν τὴν αὐτὴν ἔχει. λόγος γὰρ ψυχὴν ὁ πείσας, ἣν ἔπεισεν, ἠνάγκασε καὶ πιθέσθαι τοῖς λεγομένοις καὶ συναινέσαι τοῖς ποιουμένοις. ὁ μὲν οὖν πείσας ὡς ἀναγκάσας ἀδικεῖ, ἡ δὲ πεισθεῖσα ὡς ἀναγκασθεῖσα τῷ λόγῳ μάτην ἀκούει κακῶς. [13] ὅτι δ᾽ ἡ πειθὼ προσιοῦσα τῷ λόγῳ καὶ τὴν ψυχὴν ἐτυπώσατο ὅπως ἐβούλετο, χρὴ μαθεῖν πρῶτον μὲν τοὺς τῶν μετεωρολόγων λόγους, οἵτινες δόξαν ἀντὶ δόξης τὴν μὲν ἀφελόμενοι τὴν δ᾽ ἐνεργασάμενοι τὰ ἄπιστα καὶ ἄδηλα φαίνεσθαι τοῖς τῆς δόξης ὄμμασιν ἐποίησαν· δεύτερον δὲ τοὺς ἀναγκαίους διὰ λόγων ἀγῶνας, ἐν οἷς εἷς λόγος πολὺν ὄχλον ἔτερψε καὶ ἔπεισε τέχνῃ γραφείς, οὐκ ἀληθείᾳ λεχθείς· τρίτον ‹δὲ› φιλοσόφων λόγων ἁμίλλας, ἐν αἷς δείκνυται καὶ γνώμης τάχος ὡς εὐμετάβολον ποιοῦν τὴν τῆς δόξης πίστιν. [14] τὸν αὐτὸν δὲ λόγον ἔχει ἥ τε τοῦ λόγου δύναμις πρὸς τὴν τῆς ψυχῆς τάξιν ἥ τε τῶν φαρμάκων τάξις πρὸς τὴν τῶν σωμάτων φύσιν. ὥσπερ γὰρ τῶν φαρμάκων ἄλλους ἄλλα χυμοὺς ἐκ τοῦ σώματος ἐξάγει, καὶ τὰ μὲν νόσου τὰ δὲ βίου παύει, οὕτω καὶ τῶν λόγων οἱ μὲν ἐλύπησαν, οἱ δὲ ἔτερψαν, οἱ δὲ ἐφόβησαν, οἱ δὲ εἰς θάρσος κατέστησαν τοὺς ἀκούοντας, οἱ δὲ πειθοῖ τινι κακῇ τὴν ψυχὴν ἐφαρμάκευσαν καὶ ἐξεγοήτευσαν.

***
[8] Αν όμως ήταν ο λόγος που την έπεισε και εξαπάτησε την ψυχή της, ούτε σ᾽ αυτή την περίπτωση είναι δύσκολη η υπεράσπιση και η ανασκευή της κατηγορίας ως εξής: Ο λόγος είναι ένας μεγάλος δυνάστης, που ενώ έχει το πιο μικρό και αφανές σώμα, επιτελεί τα έργα τα πιο θεϊκά· γιατί μπορεί και το φόβο να σταματήσει και τη λύπη να διώξει και χαρά να προκαλέσει και τον οίκτο να αυξήσει. Και θα δείξω ότι έτσι είναι αυτά. [9] Αλλά πρέπει να το δείξω στους ακροατές μου και μέσω της πεποίθησης· θεωρώ και ονομάζω όλη την ποίηση λόγο που έχει μέτρο· όποιοι την ακούν, εισχωρεί μέσα τους φρίκη γεμάτη φόβο, οίκτος όλο δάκρυα, πόθος όλο λαχτάρα, και η ψυχή, με τα λόγια, παθαίνει η ίδια αυτά που ξένα πράγματα και σώματα παθαίνουν στις ευτυχίες και στις δυστυχίες τους. [10] Ας στραφώ τώρα από τον ένα λόγο στον άλλο. Και οι θεϊκές επωδές που λέγονται με λόγια προξενούν ηδονή και διώχνουν τη λύπη· γιατί όταν η δύναμη της επωδής αναμιχθεί με την πίστη της ψυχής, την θέλγει, την πείθει και τη μεταβάλλει με τη μαγεία της. Και έχουν εφευρεθεί δύο ειδών τέχνες, η γοητεία και η μαγεία, οι οποίες συνίστανται σε σφάλματα της ψυχής και εξαπατήσεις της πίστης. [11] Πόσοι δεν έχουν πείσει ή δεν πείθουν τόσους και τόσους για τόσα πράγματα, πλάθοντας έναν ψευδή λόγο! Γιατί αν οι πάντες είχαν για τα πάντα, μνήμη για τα περασμένα, συνείδηση για τα παρόντα και πρόγνωση για τα μελλοντικά, ο λόγος δεν θα εξαπατούσε έτσι· στην πραγματικότητα όμως δεν είναι εύκολο ούτε να θυμόμαστε το παρελθόν, ούτε να έχουμε γνώση του παρόντος, ούτε να μαντεύουμε το μέλλον· έτσι, για τα περισσότερα ζητήματα οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν σύμβουλο της ψυχής τους την πίστη. Επειδή όμως η πίστη είναι σφαλερή και αβέβαιη, οδηγεί όσους τη χρησιμοποιούν σε σφαλερές και αβέβαιες επιτυχίες. [12] Ποια αιτία λοιπόν μας εμποδίζει να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήρθε στην Τροία χωρίς τη θέλησή της, το ίδιο όπως αν αρπάχτηκε από απαγωγέων τη βία; Αφού η επίδραση της πειθούς, αν και δεν έχει του εξαναγκασμού τη μορφή, έχει την ίδια μ᾽ αυτόν δύναμη. Γιατί ο λόγος που έπεισε την ψυχή εξανάγκασε και αυτήν την οποία έπεισε να πιστέψει αυτά που λέχθηκαν και να συγκατατεθεί σ᾽ αυτά που έγιναν. Αυτός λοιπόν που την έπεισε, εφόσον την εξανάγκασε, διέπραξε αδίκημα, ενώ αυτή που πείσθηκε, εφόσον εξαναγκάστηκε από τον λόγο, άδικα κατηγορείται. [13] Και για να αντιληφθεί κανείς ότι η πειθώ, όταν προστεθεί στο λόγο, προκαλεί και στην ψυχή την εντύπωση που θέλει, πρέπει να μελετήσει, πρώτον, τα λόγια των κοσμολόγων, οι οποίοι, αντικαθιστώντας τη μια πεποίθηση με την άλλη, απορρίπτοντας τη μια και εφαρμόζοντας την άλλη, καθιστούν τα απίστευτα και άδηλα φανερά στα μάτια της πίστης· δεύτερον, τους υποχρεωτικούς στους δικαστικούς αγώνες λόγους, όπου ένας με τέχνη γραμμένος λόγος τέρπει και πείθει ένα μεγάλο πλήθος, κι ας μη λέει την αλήθεια· και τρίτον, τους διαγωνισμούς των φιλοσοφικών λόγων, στους οποίους φανερώνεται, μεταξύ άλλων, ότι η ταχύτητα της σκέψης κάνει ευμετάβλητη την πίστη σε μια πεποίθηση. [14] Και η δύναμη του λόγου είναι για την ψυχή ό,τι τα φάρμακα για τη φύση των σωμάτων. Γιατί όπως κάθε φάρμακο εξάγει από το σώμα διαφορετικούς χυμούς, και άλλα σταματούν την αρρώστια ενώ άλλα τη ζωή, έτσι και οι λόγοι, άλλοι δίνουν στους ακροατές τους θάρρος, και άλλοι φαρμακώνουν και μαγεύουν την ψυχή με ένα είδος δόλιας πειθούς.

Επικοινωνία

Όλοι έχουν την ανάγκη της επικοινωνίας, σε σημείο που να θεωρούν τη σωστή και ουσιαστική επικοινωνία ταυτόσημη με την ευτυχία.

Κι όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα παραπονιούνται για μοναξιά, για επιφανειακές σχέσεις, για αποξένωση. Ζούμε στην εποχή της επικοινωνίας. Εκατομμύρια SMS στέλνονται καθημερινά, σχόλια και φωτογραφίες ανταλλάσσονται διαρκώς μέσω Ίντερνετ, άπειρα δευτερόλεπτα αφιερώνονται σε συνομιλίες από σταθερή και κινητή τηλεφωνία.

Και πάλι, οι άνθρωποι ζητούν τη σωστή και ουσιαστική επικοινωνία σαν αξία ζωής και προϋπόθεση ευτυχίας. Οι άνθρωποι που έχουν το χάρισμα, την αρετή να επικοινωνούν σωστά, περνούν πέρα από τις λέξεις και τα γεγονότα. Η ανάγκη τους να συνδέονται με τους ανθρώπους τους δίνει ώθηση να πλησιάσουν τους άλλους.

Η ευτυχία βρίσκεται στη σύνδεση που κάνουμε, πρώτα πρώτα με τον εαυτό μας και μετά με καθέναν από τους άλλους, με την κοινωνία, με τη φύση, με τον Θεό.

Ο κόσμος όμως βομβαρδίζεται από χιλιάδες πληροφορίες. Για να ξεχωρίσει τη δική μας και για να επιζήσει, χρειάζεται να τραβήξουμε την προσοχή του άλλου, να τον αποσπάσουμε από αυτό που κάνει και να τον «κλειδώσουμε» με την τέλεια φράση ή το συνδυασμό φράσεων. Γι’ αυτό οι άνθρωπου θέλουν να μας ακούνε, να βρίσκονται κοντά μας. Γιατί τα λόγια μας και τα συναισθήματά μας εμπλουτίζουν τα ενδιαφέροντά τους, διευρύνουν τον κόσμο τους και τους εμπνέουν να κάνουν πράγματα. Ιδιαίτερα, αν βρίσκουμε πάντα κάτι καλό κι ενδιαφέρον να πούμε στους άλλους, αυξάνουμε την ικανότητά μας να τα πηγαίνουμε καλά με τους ανθρώπους.

Σημασία έχει η έκφραση και η ποιότητα της επικοινωνίας. Όταν επικοινωνούμε με τους άλλους με αγάπη και σεβασμό, με υπομονή, χωρίς παράλογες απαιτήσεις και χωρίς να τους κατηγορούμε για παλιές παρεξηγήσεις, βελτιώνουμε την ποιότητα της σχέσης μας μαζί τους.

Μερικές φορές ο χρόνος δεν είναι αρκετός για να επικοινωνήσουμε σωστά με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Γι’ αυτό έχει σημασία η ποιότητα στην επικοινωνία. Η τάση μας να ανοίγουμε τις κεραίες μας και να ακούμε εμείς τι μας λέει ο άλλος και τι μας εκφράζει με τις λέξεις του, ή με τη σιωπή και την απουσία του, έχει την ίδια βαρύτητα με την τάση μας να μοιραστούμε εμείς δικά μας αισθήματα και εντυπώσεις.

Αλλά και επαγγελματικά και κοινωνικά, η ικανότητα για επικοινωνία είναι αρετή. Το να νομίζουμε ότι οι άλλοι έχουν μυριστεί τις προθέσεις μας ή ξέρουν να διαβάζουν τι έχουμε στο μυαλό μας είναι ουτοπία.

Ο εγωισμός να πιστεύουμε ότι πρέπει να έρθουν οι άλλοι να μας ρωτήσουν τι έχουμε, τι σχέδια ετοιμάζουμε, γιατί παρεξηγηθήκαμε, είναι εις βάρος μας. Η ξεκάθαρη επικοινωνία, αλλά με προσοχή στην επιλογή των λέξεων, σφραγίζει συνεργασίες, δυναμώνει σχέσεις, χτίζει το επικοινωνιακό μας πορτρέτο.

Οι εσωστρεφείς άνθρωποι δεν είναι ποτέ η ψυχή της παρέας ή το επίκεντρο του γραφείου. Οι εξωστρεφείς και επικοινωνιακοί, όμως, ακόμα και όταν παραδέχονται τα λάθη τους, είναι μαγνήτης για τους άλλους. Είναι κοινωνικοί πομποί και δέκτες.

Τα διπλά μέτρα και σταθμά: Μια τεχνική για να αγαπήσεις τον εαυτό σου

Όταν πιάνετε τον εαυτό σας να κάνει μια σκέψη έντονα αυτοκριτική, μπορείτε να αναρωτηθείτε: "Εάν είχα έναν κολλητό φίλο ή φίλη που μού έμοιαζε και αντιμετώπιζε ένα παρόμοιο πρόβλημα, θα τού έλεγα αυτό που λέω στον εαυτό μου;". Πολύ συχνά είμαστε πολύ πιό αυστηροί με τον εαυτό μας σε σχέση με τους άλλους. Εάν κάνετε ένα λάθος ή αποτύχετε σε κάποιον στόχο σας, μπορεί να ρίχνετε τον εαυτό σας στην πυρά και να σκέφτεστε: "Είμαι ένας ηλίθιος! Δεν ξέρω τι κάνω. Ποτέ δεν θα πετύχω να κάνω κάτι". Αλλά εάν ένας φίλος σας έκανε ένα παρόμοιο λάθος πιθανότατα θα προσπαθούσατε να είστε υποστηρικτικός μαζί του. Γιατί να μην είστε το ίδιο υποστηρικτικός και με τον εαυτό σας αντί να έχετε διπλά μέτρα και σταθμά, διαφορετικά για τον εαυτό σας και διαφορετικά για τους άλλους;

Μπορεί όμως να μου απαντήσετε: "Διότι για τον εαυτό μου έχω υψηλότερους στόχους και στάνταρντς". Ας προσπαθήσουμε να εξετάσουμε αυτό σας το επιχείρημα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω γιατί έχετε τόσο ψηλούς στόχους και στάνταρντς. Μπορεί π.χ. να μου πείτε ότι: "Γιατί θέλω πάντα να πετυχαίνω το καλύτερο". Άρα, ρίχνετε τον εαυτό σας στην πυρά έτσι ώστε την επόμενη φορά να προσπαθήσετε περισσότερο και να καταφέρετε το καλύτερο. Σωστά; Είμαι σίγουρος όμως ότι και για τον φίλο σας θα θέλατε το καλύτερο, έτσι δεν είναι; Γιατί τότε δεν του λέτε: "Είσαι ένας βλάκας και μισός! Ποτέ δεν θα καταφέρεις να πετύχεις κάτι.";

Η απάντηση είναι προφανής: διότι αυτά τα σχόλια δεν είναι ρεαλιστικά και είναι σίγουρο ότι δεν θα βοηθήσουν τον φίλο σας να τα καταφέρει καλύτερα. Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να τον κάνουν να τα παρατήσει πιό γρήγορα. Το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα θα έχουν και για σάς!!

Γιατί λοιπόν να μην συμπεριφέρεστε σε όλους τους ανθρώπους, μαζί και του εαυτού σας, με τον ίδιο πιό ρεαλιστικό και υποστηρικτικό τρόπο; Πέστε στον εαυτό σας τα ίδια ενθαρρυντικά λόγια που θα λέγατε και στον καλύτερο φίλο σας ή φίλη σας. Αυτή είναι η ουσία της τεχνικής των Διπλών μέτρων και σταθμών. Είναι μια έξοχη ιδέα που μπορεί να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε τις αρνητικές σας σκέψεις.

Εάν π.χ. πάσχετε από άγχος πριν τις εξετάσεις, μπορεί να λέτε στον εαυτό σας "τη μέρα εκείνη θα τα κάνω θάλασσα. Είμαι σίγουρος ότι θα κοπώ". Μπορεί να λέτε αυτό το πράγμα εκατοντάδες φορές την ώρα που προσπαθείτε να διαβάσετε. Οι σκέψεις σας αυτές όμως σας προκαλούν άγχος και δυσκολία να συγκεντρωθείτε για να διαβάσετε!

Θα σκεφτόσασταν ποτέ να είστε πλάϊ σε ένα φίλο σας που προσπαθεί να διαβάσει για τις εξετάσεις του και να του λέτε: "Λυπάμαι που σου το λέω, αλλά τη μέρα εκείνη θα τα κάνεις θάλασσα. Είμαι πεπεισμένος ότι θα κοπείς"; Αυτό όμως ακριβώς λέτε στον εαυτό σας. Γι' αυτό αισθάνεστε τόσο αγχωμένος και ανεπαρκής.

Δοκιμάστε να δείτε εάν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτή την τεχνική για να ανταπαντήσετε σε αυτές τις αρνητικές σας σκέψεις. Γράψτε παρακάτω τις αιτιολογημένες απαντήσεις σας:

Απάντηση: Ρωτήστε τον εαυτό σας τι θα λέγατε σε έναν φίλο σας που είναι αγχωμένος και προσπαθεί να διαβάσει. Υποθέτω ότι θα του λέγατε κάτι ρεαλιστικό και βοηθητικό. Π.χ., "Νομίζω ότι κάνεις αρκετά καλή δουλειά και όλη αυτή η μελέτη σίγουρα θα σε βοηθήσει τη μέρα των εξετάσεων". Αυτό θα μπορούσε να ενισχύσει την εμπιστοσύνη του φίλου σας στις δυνάμεις του και θα του έδινε μεγαλύτερη όρεξη να προσπαθήσει ακόμη περισσότερο. Αν πείτε το ίδιο πράγμα και στον εαυτό σας είναι σίγουρο ότι το άγχος σας θα μειωθεί και η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σας θα αυξηθεί.

AΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Πως να προσδιορίσω την αλήθεια όμως αν πρώτα δεν γνωρίσω τον εαυτό μου; ποιος είμαι; τι είμαι; γιατί βρίσκομαι εδώ;

Έτσι κι εμένα άρχισαν να με βασανίζουν αυτές οι ερωτήσεις από την νεανική μου ηλικία, γιατί οι αλήθειες που μου προσέφεραν οι θρησκείες και η επιστήμη είχαν και έχουν πολλά κενά, και ότι δεν γίνεται κατανοητό και απλά το προσπερνάμε για να ζήσουμε με την ψευδαίσθηση της αλήθειας, είναι ότι χειρότερο, το να ζει ένας άνθρωπος μέσα στην λήθη.

Έτσι κι εγώ άρχισα να αναζητώ την αλήθεια με οδηγό το ένστικτό μου μέσα από την ενημέρωση που μπορούσα να έχω πρόσβαση από διάφορα έντυπα που τα είχαν γράψει άνθρωποι που είχαν τις ίδιες ανησυχίες με μένα.

Το ένα έφερε το άλλο, πολλά έμαθα, αλλά, τίποτα δεν με ικανοποιούσε, ούτε μου έλυνε τις απορίες μου, απεναντίας αυτή η αναζήτηση μου με έσπρωξε για πρώτη φορά στην σκέψη, για πρώτη φορά ένιωσα ότι δεν πρέπει να αποδέχομαι τίποτα απολύτως αν πρώτα δεν το αναλύσω μόνος μου, αν έχει λογική αυτή η σκέψη μου και συνδιάζεται αρμονικά με το ένστικτό μου, αυτό που ένιωθα μέσα μου την αρνητική ενέργεια η την θετική η το όμορφο συναίσθημα σε οτιδήποτε ανέλυα αναζητώντας να γνωρίσω τον εαυτό μου.

Στο πέρασμα του χρόνου έμαθα να εμπιστεύομαι απόλυτα αυτό που νιώθω μέσα μου και με οδηγεί, την αγαθή μου σκέψη, η οποία πάντα μου δημιουργεί όμορφα συναισθήματα και μια όμορφη ζωή, μέσα από πολλές βέβαια αντιξοότητες στο πέρασμα της ζωής, όπου έπρεπε να επιλέξω ποιον δρόμο θα ακολουθήσω.

Και σε εκείνο ακριβώς το σημείο πάντα είχα οδηγό το ένστικτό μου και όχι την λογική μου, και είμαι σίγουρος ότι έπραξα σωστά ειδάλλως αν ακολουθούσα την λογική μπορεί βέβαια να είχα όσα ζητά η λογική δηλαδή λεφτά και ότι άλλη υλική απόλαυση στο έπακρο, αλλά ήξερα καλά μέσα μου ότι θα ζούσα σαν φυλακισμένος και χαμένος μέσα στα αρνητικά συναισθήματα, ενώ η ψυχή πάντα με έσπρωχνε προς το άγνωστο όπου σε αυτόν τον δρόμο δεν υπάρχει λογική αλλά πίστη.

Και πλέον είμαι σίγουρος ότι το σύμπαν η ο θεός η όπως θέλουμε να αποκαλλούμε την όλη εδώ ζωή μας που ζούμε και κατανοούμε ως αλήθεια και πραγματικότητα, εξαρτάται από δύο επιλογές, την λογική και την πίστη σε αυτό το όμορφο που νιώθουμε μέσα μας να μας μιλά.

Η μεν λογική μας κάνει ένα με αυτόν τον κόσμο, η μεν ψυχή μας δείχνει έναν δρόμο όπου δεν υπάρχει λογική αλλά υπάρχει μια ζωή γεμάτη "θαύματα" αρκεί να δείξουμε εμπιστοσύνη σε αυτό το αγαθό που μας οδηγεί, και να είσαστε σίγουροι ότι ο δρόμος προς την αλήθεια δεν είναι τόσο εύκολος ειδικά στην αρχή, γιατί πρέπει να αντιμετωπίσουμε την λογική μας, και να επιλέξουμε ποια θα είναι τα πιστεύω μας που θα μας οδηγούν στην ζωή μας.

Η αλήθεια δεν είναι εκεί έξω αλλά βρίσκεται μέσα μας και απλά πρέπει να νικήσουμε την λογική μας για να δούμε έναν καινούριο κόσμο να απλώνεται μπροστά μας, έναν κόσμο ονειρικό και αληθινό στην ζωή μας.

H συμπεριφορά

-Δάσκαλε με ενοχλεί πολύ η συμπεριφορά των άλλων.

-Ναι αγαπητέ μου, γιατί σε ενοχλεί ακόμα ο εαυτός σου. Οι άλλοι, είναι καθρέφτης της ψυχής σου. Κάθε φορά που βλέπεις μια τέτοια συμπεριφορά, πρέπει να ψάχνεις μέσα σου να δεις τι βγάζεις εσύ.

Εσένα, κάποιοι σε αγαπάνε και κάποιοι δεν θέλουν ούτε στα μάτια τους να σε βλέπουν! Ποιος είσαι εσύ λοιπόν; Ο αγαπημένος ή ο αντιπαθητικός;

Είσαι απλά ο καθρέφτης ο δικός τους! Απελευθέρωσε λοιπόν όλους γύρω σου, επιτρέποντάς τους να είναι αυτοί αυτό που είναι, και επιβάλλοντας τον καθαρό εαυτό σου προς τους άλλους. Απελευθερώνεις όλες τις σχέσεις σου όταν δεις ότι οι άλλοι απλά σε αντανακλούν!

Και να τους επιτρέπεις πάντα να είναι!

Χορεύουμε σε πολλές σχέσεις κατά την διάρκεια της ζωής μας

Διδασκόμαστε ότι « η σωστή σχέση» αποτελεί θεμέλιο στη Νέα Εποχή. Επομένως, σας παρακαλώ να έρθετε σε ένα σύντομο ταξίδι, όπου θα επανεξετάσουμε κάποιες ιδέες για την αγάπη, τη στοργή, τα όρια, την πίστη, την αποπλάνηση, και την ερωτοτροπία. Προσδιορίζοντας και αλλάζοντας τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές/μοτίβα, αναλαμβάνουμε τον έλεγχο της Μεγάλης εργασίας μας και γινόμαστε πρότυπα του υγιούς εραστή.
Ακόμη και μεγάλοι πνευματικοί δάσκαλοι της σοφίας μας λένε ότι η «σωστή σχέση» είναι ένα από τα βασικά καθήκοντα που εμείς οι άνθρωποι μαθαίνουμε κατά την διάρκεια της ζωής μας σε αυτή τη Γη. Όλες οι σχέσεις μας διδάσκουν μαθήματα σε εξέλιξη που αφορούν το να βρούμε και να ζήσουμε τον Ανώτερο Εαυτό μας.
Κάθε αλληλεπίδραση που έχουμε με όποιον συναντάμε κατά τη διάρκεια της ζωή μας, μας διδάσκει τη σχέση μεταξύ του κατώτερου και του Ανώτερου Εαυτού μας. Κάθε αλληλεπίδραση μας διδάσκει για την προσήλωσή μας στην αντίληψη, καθώς και παρωχημένους ή αντιπαραγωγικούς τρόπους να κάνουμε σχέσεις με τους άλλους.
Η ζωή αφορά τις αλληλεπιδράσεις με τους ανθρώπους και τα πράγματα. Ανεξάρτητα από την ποιότητα αυτών των αλληλεπιδράσεων, αφορά το πώς θα αποκτήσουμε εμπειρία. Ο καθένας έχει «μια ώθηση να συγχωνευθεί». Αυτό μας κρατάει από το να αποσυρθούμε εντελώς στο «κέλυφος της προσωπικότητας» μας και να μην αφήσουμε ποτέ τον ιδιωτικό θάλαμο των καθρεφτών.
Με την πάροδο του χρόνου, μέσα από την προθυμία μας να αλληλεπιδρούμε με τους άλλους, βρίσκουμε μια ποικιλία εμπειριών σχέσεων. Μερικές από αυτές είναι ευχάριστες και μερικές είναι επώδυνες. Πόσο από το κάθε ένα από αυτά εξαρτάται από το τι έχουμε μάθει μέχρι εκείνο το σημείο σχετικά με τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα και τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε αυτά που δεν είναι καλά για εμάς.
Όλοι θέλουμε ευχάριστες εμπειρίες με τους άλλους. Ωστόσο, σπάνια βρίσκουμε κάποιον που είναι πλήρως συμβατός με εμάς. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ένα μείγμα ομοιοτήτων και διαφορών με τους άλλους. Το πώς μπορούμε να περιηγηθούμε τις διαφορές δημιουργεί δυναμική διαδραστική αρμονία ή τριβή και δυσαρμονία.

H ατομική μας και η αμοιβαία επίγνωση όταν είμαστε με τους άλλους, και το πώς και οι δύο ανταποκρινόμαστε στο χορό μεταξύ μας, επηρεάζει την εμπειρία μας μαζί τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το να εξετάσουμε και να τιμήσουμε «τι μας έφερε στο χορό» για αρχή, μπορεί να είναι μια καλή υπενθύμιση του γιατί είμαστε εκεί και τι μπορούμε να βγάλουμε από την εμπειρία. Συχνά, γνωρίζοντας την αιτία έναρξης της σχέσης μπορούμε να εξετάσουμε τα μοτίβα γύρω από τους λόγους που αυτή ξεδιπλώνεται με τον συγκεκριμένο τρόπο, και να έρθουμε να γνωρίσουμε τη σημασία και τα μαθήματα που αυτή έχει να μας προσφέρει.
Μερικές φορές αυτό που κάποτε ήταν ευχάριστο μεταξύ δύο ανθρώπων γίνεται επώδυνο για διάφορους λόγους. Μπορεί ή δεν μπορεί οι λόγοι να είναι προσωπικοί, να μπορούσαν να αποφευχθούν, ή ακόμη και «σφάλμα» του ενός ή του άλλου. Η ζωή συνεχίζεται, και όλοι αναπτυσσόμαστε με τρόπους που μπορεί να μην περιμέναμε. Όπως έλεγε ένας σοφός, «Το κινούμενο δάχτυλο γράφει και έχοντας γράψει, συνεχίζει να κινείται....».
Για τον λόγο αυτόν, επειδή έχουμε χορέψει με ένα Όν για λίγο, ακόμη και χρόνια, δεν σημαίνει ότι είμαστε αναγκασμένοι να χορεύουμε μαζί του επ' αόριστον. Διαφορετικές εποχές της ζωής απαιτούν διαφορετικούς τρόπους ζωής, διαφορετικές δεξιότητες και επιτεύγματα, και διαφορετικούς ανθρώπους να αναδείξουν τα διάφορα μέρη της εσωτερικής φύσης μας.
Φυσικά, θα πρέπει πάντα να διατηρούμε σχέσεις με εκείνους που μοιράζονται την Φωτιά της Καρδιάς μας. Μπορούμε πάντα να βρούμε μια μεγαλύτερη Αγάπη και Σοφία μέσω των ενώσεων με τους Πνευματικούς μας αδελφούς και αδελφές. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό, ακόμη και αν η προσοχή μας είναι απασχολημένη με άλλους, έτσι ώστε και οι δύο να αναπτύξουμε αυτό που χρειαζόμαστε σε εκείνη τη συγκυρία της ζωής μας.
Και πάλι, εξετάζοντας το χορό με καινούργιους ανθρώπους μπορεί να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε προοπτική για το τι είναι σωστό ή / και δεν είναι σωστό σε όλες τις υφιστάμενες σχέσεις μας. Ο χορός είναι ατελείωτος στο βαθμό που παραμένουμε ανοικτοί στο να συναντάμε άλλους ανθρώπους, και η ποικιλία της εμπειρίας που έρχεται με τις πολλές σχέσεις μας βοηθά σε μια βαθιά και πολύπλευρη κατανόηση της «σωστής σχέσης». Όλες οι σχέσεις μας δείχνουν τι νομίζει το εγώ μας ότι εμείς είμαστε, και αποκαλύπτουν, επίσης, στη Συνειδητότητα μας, που βρισκόμαστε στην εξέλιξή μας.
Συχνά συναντάμε ανθρώπους εξαιτίας παρελθόντος κάρμα, ενώ άλλες φορές είναι μια επιλογή που γίνεται στη στιγμή. Δεν είναι ο καθένας που συναντάμε «μοιραίος», και πολλές επιλογές δημιουργούν το ποιός εμφανίζεται και πότε.
Πιστεύω ότι πολλές συναναστροφές και επιλογές στη ζωή μας πρέπει ανήκουν στην κατηγορία του «φαινόταν σαν μια καλή ιδέα εκείνη την εποχή». Ενώ μπορούμε ακόμα να αποκτήσουμε μεγαλύτερη επίγνωση από τις οδυνηρές εμπειρίες, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι εναπόκειται σε εμάς να γνωρίζουμε πότε ήρθε η ώρα να τις αφήσουμε πίσω μας.
Πόσο καιρό μια σχέση διαρκεί εξαρτάται αποκλειστικά από το πώς συμπεριφερόμαστε μεταξύ μας, δεδομένου ότι ακόμη και οι φαινομενικά καλοί μπορεί να γίνουν πικρόχολοι για πολλούς λόγους. Ορισμένες σχέσεις δοκιμάζονται μέσα από συνθήκες που δεν είναι «λάθος» κάποιου από τους δύο ανθρώπους. Εδώ οι δοκιμασίες της ζωής μπορεί να βοηθήσουν τους ανθρώπους να γνωρίσουν περισσότερο τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες τους, καθώς και γνωρίσουμε για το τι είμαστε και δεν είμαστε υπεύθυνοι.
Όλες οι σχέσεις εξελίσσονται ως αποτέλεσμα του πώς οι άνθρωποι συμπεριφέρονται ο ένας προς τον άλλο. Καθώς έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε κάποιον, βλέπουμε να παρουσιάζει πολλά είδη αντιδράσεων. Ενώ όλοι έχουν ιδιαιτερότητες, είναι σημαντικό να γίνεται διάκριση μεταξύ της συμπεριφοράς που είναι ακίνδυνη και της συμπεριφοράς που είναι λόγος να απεμπλακούμε. Ανεξάρτητα από απόψεις, ποτέ δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε με την έλλειψη της αγάπης, ύβρεις, χειραγώγηση, ή μονόπλευρες σχέσεις.

 Ένα πράγμα που είναι πάντα παρόν σε κάθε τοξική σχέση είναι κάποιο στοιχείο αποπλάνησης, ή εξαναγκασμού. Αυτά μπορούν να λάβουν πολλές μορφές, και κανένα δεν θα οδηγήσει σε υγιείς σχέσεις. Η αποπλάνηση μπορεί να ακούγεται πολύ συναρπαστική, αλλά, όπως πολλοί από εσάς ήδη γνωρίζετε, τα συντρίμμια δεν αξίζουν το τίμημα.
Μπορείτε να εντοπίσετε τις αποπλανήσεις παρατηρώντας εάν υπάρχουν διαπραγματεύσεις που αφορούν το να θυσιάσετε εσείς κάτι που πιστεύετε, ή αισθάνεστε ότι εξαναγκάζεστε σε κάτι που δεν νιώθετε ότι είναι τελείως σωστό. Μπορεί να υπάρχουν στοιχεία ότι κάτι είναι μονόπλευρο σε σημείο όπου ξέρετε ότι κάτι δεν πάει καλά, άσχετα αν μπορείτε να είστε απόλυτα σίγουροι ή όχι.
Άλλοι τρόποι που δείχνουν ότι κάποιο στοιχείο αποπλάνησης μπορεί να είναι παρόν περιλαμβάνουν παιχνίδια εξουσίας που σε αφήνουν να αισθάνεσαι ότι κάτι είναι εκτός ισορροπίας ή ακόμα και μια αίσθηση αυξανόμενης αδυναμίας, ή όταν αγωνίζεστε με ιδέες ή συναισθήματα που δεν είναι συνήθως εκεί όταν είστε ευτυχισμένοι. Ψέματα και απάτες που δικαιολογούνται από τον ένα εις βάρος του άλλου δείχνουν πάντα ένα στοιχείο αποπλάνησης.
Δεν πιστεύω ότι οποιαδήποτε σχέση μπορεί να διαρκέσει όταν υπονομεύει την άλλη, δημιουργώντας εξαρτήσεις ή αυτο-αμφιβολία, ή μειώνει το αίσθημα της αγάπης που έχουμε για τον εαυτό μας. Όταν αισθανόμαστε ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει, αν σκάψουμε λίγο βαθύτερα βρίσκουμε συνήθως ότι τουλάχιστον ένα από τα διάφορα είδη ναρκισσιστικής συμπεριφοράς τροφοδοτεί μια αποπλάνηση που μας επιβάλλεται.
Ο ναρκισσισμός δεν είναι αγάπη για τον εαυτό. Είναι ματαιοδοξία που συνδέεται με μια παροδική μορφή που εξυψώνει την ψευδή αίσθηση του εαυτού σε οποιαδήποτε πραγματική αίσθηση της αγάπης. Καθ 'όλη τη ζωή μας συναντάμε διαφορετικές εμπειρίες τόσο Ανώτατης Αγάπης όσο και κατώτερες επιθυμίες. Μαθαίνοντας να διακρίνουμε μεταξύ αυτών των δύο, τελικά βλέπουμε τα μοτίβα, και με την αλλαγή των τάσεων που προσελκύουν τις κατώτερες, με το πέρασμα του χρόνου σταματάμε να προσκολλόμαστε σε έρωτες που μας αφήνουν να αισθανόμαστε άσχημα.

Θυμηθείτε ότι η αληθινή αιώνια φύση μας είναι η Άνευ Όρων Αγάπη, η Σοφία, και η Νοημοσύνη. Όπως αγκαλιάζουμε τον Ανώτερο Εαυτό μας αυτές οι υψηλότερες ιδιότητες της Ψυχής-Πνεύματος θα γίνουν πιο εμφανείς στις πράξεις, τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας.
Όπως έχουμε αγκαλιάσει αυτή την υψηλότερη «Αγάπη για τον Εαυτό», βρίσκουμε ότι είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ικανότητά μας να αγαπάμε τον «Θεό», την Αλήθεια της Ύπαρξης, και την κοινότητά μας των αδελφών Ψυχών. Αυτά είναι τα σταθερά σημεία αναφοράς όπου βρίσκουμε εισόδους σε μια υψηλότερη αγάπη. Όταν είμαστε προσανατολισμένοι προς την υψηλότερη αγάπη μας, δεν μπορούμε να παρασυρθούμε μακριά από αυτό που υποστηρίζει και αποδεικνύει την ψυχή μας.
Όλες οι σχέσεις μας δείχνουν τι μας αρέσει και τι δεν μας αρέσει ή θαυμάζουμε, ή ίσως πρέπει να μάθουμε να μας αρέσει ή να θαυμάζουμε. Μερικές φορές αυτό λειτουργεί μέσω θετικών εμπειριών, μερικές φορές μέσω αρνητικών. Μερικές φορές στις φιλίες μας, απλά πρέπει να ανεχτούμε κάποιες σχετικά ακίνδυνες αντιπάθειες ώστε να μπορούμε να αναπτυχθούμε στο πώς θα ανταποκριθούμε σε αυτό που είναι άγνωστο ή δεν είναι ακριβώς αυτό που μας αρέσει.
Άλλοι το περνούν αυτό μέσα από τη σχέση τους με εμάς. Συνήθως δεν έχουμε προβλήματα με πράγματα που αρέσουν και στους δύο. Το πρόβλημα στις σχέσεις είναι όταν στον ένα ή και στους δύο δεν αρέσει κάτι. Αυτό είναι το σημείο που οι μικρές τριβές γίνονται το άλεσμα για το μύλο της Ψυχής, όπου και οι δύο θα μάθουν την τέχνη να δίνουν και να παίρνουν.
Αυτό μας δείχνει πώς να διατηρούμε ισορροπημένες φιλίες με εκείνους που μοιράζονται τα βαθύτερα συναισθήματα και τις σκέψεις μας, ανεξάρτητα από τη διαφωνία μας σε κάποια πράγματα. Οι μικρές τριβές δεν πρέπει να οδηγούν σε παραβίαση των ορίων, της ελεύθερης βούλησης, ή της αίσθησης της αγάπης του Θεού και τους ενός για τον άλλον. Αν αισθανόμαστε ότι αυτά παραβιάζονται, τότε συνήθως ο εξαναγκασμός είναι παρόν, συνήθως με τη μορφή της αποπλάνησης.
Το οφείλουμε στους εαυτούς μας να μας αντιμετωπίζουν με σεβασμό, αγάπη, στοργή, και φιλικότητα. Καθώς μαθαίνουμε να αγκαλιάζουμε και να εκφράζουμε τα χαρακτηριστικά αυτά στην προσωπικότητα μας, ταυτόχρονα μαθαίνουμε να τα αναγνωρίζουμε με συνειδητό τρόπο στις καταστάσεις και τις σχέσεις μας.
Καθώς ζούμε αυτές τις υψηλότερες ιδιότητες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μας δίνονται ευκαιρίες να τις προσφέρουμε σε άλλους, καθώς και σε μια ευρεία ποικιλία τρόπων που είναι κατάλληλοι για τον μαγνητισμό μας στις σχέσεις. Τελικά, όσο περισσότερο αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας με σεβασμό, αγάπη, στοργή, και φιλικότητα, ακόμη και στα ανθρώπινα λάθη μας, τόσο πιο εύκολο γίνεται να τα προσφέρουμε αυτά στους άλλους σε σταθερή βάση.
Είτε αυτόματα ή σαν αποτέλεσμα μάθησης, μπορούμε όλοι να αναπτυχθούμε σε μια μεγαλύτερη αγάπη, σεβασμό, αγάπη και φιλικότητα προς τους άλλους, χωρίς κρυφές ατζέντες να καταστρέφουν την σχέση. Όταν υπάρχουν κρυφές ατζέντες, υπάρχουν συνήθως στοιχεία της αποπλάνησης παρόντα.
Οι αποπλανήσεις δεν είναι ποτέ ακίνδυνες, δεδομένου ότι υπάρχει συνήθως κάποια χειραγώγηση που τις συνοδεύει. Από την στιγμή που πάμε πέρα από το να αποπλανήσουμε και να αποπλανηθούμε, δεν μπορούμε ούτε να χειριστούμε ούτε να χειραγωγηθούμε. Αυτό οδηγεί στο να καλλιεργήσουμε τις αρετές της απόστασης, της απάθεια, ακόμη και της διάκρισης, δεδομένου ότι μας επιτρέπει να παράγουμε ό, τι καλό αισθανόμαστε είναι κατάλληλο για εμάς, κάποιον άλλο, ή τον κόσμο μας.
Όταν έχουμε ένα υγιές αρχέτυπο Εραστή, είμαστε ελεύθεροι να είμαστε ο εαυτός μας, και καλωσορίζουμε τους άλλους να είναι ο εαυτός τους. Αυτό μας επιτρέπει να απολαύσουμε την σχέση ελεύθεροι από τις παγίδες του εγώ, διότι αντιλαμβανόμαστε τα υγιή και λογικά όρια και μπορούμε να εκφράσουμε μια μεγαλύτερη Αγάπη, τόσο προσωπική όσο και απρόσωπη.
Καθώς αλλάζουμε τα παλιά μοτίβα που προσελκύουν το κατώτερο, αρχίζουμε να ζούμε ένα διαφορετικό τρόπο σχέσης με τον εαυτό μας, τους άλλους, τον κόσμο και τις εμπειρίες μας, καθώς και την ίδια τη ζωή. Τότε ΕΙΜΑΣΤΕ η αγάπη που ψάχναμε κάποτε, και μπορεί να ΕΙΝΑΙ εκείνη η μεγαλύτερη αγάπη στον κόσμο μας.

Το Πνεύµα είναι ζωντανό...

...Οι άνθρωποι πρέπει επιτέλους να το συνειδητοποιήσουν!

Όταν ο άνθρωπος καταλάβει ότι καθεµία από τις πράξεις του έχει αντίκτυπο σε όλο τον πλανήτη, τότε ίσως θελήσει να κάνει ό,τι χρειάζεται για να ζει αρµονικά µε όλα τα πλάσµατα που βρίσκονται στον ουρανό και στη γη, αλλάζοντας πρώτα µέσα του.
Σίγουρα πολλοί είναι αυτοί που θα αναρωτηθούν: «Πως είναι δυνατόν τα προβλήµατα και η συµπεριφορά ενός ατόµου να επηρεάζουν ολόκληρο το σύµπαν, όπου κρίνεται η µοίρα εκατοµµυρίων και εκατοµµυρίων όντων;»
Ας πάρουµε το απλό παράδειγµα του ανθρώπου που ζει συνεχώς υπό «ψυχολογική πίεση».
Είναι πολύ πιθανό µε την πρώτη ευκαιρία που θα του δοθεί να ενωθεί µε όσους δεν είναι ικανοποιηµένοι µε το πολιτικό σύστηµα της χώρας τους και υποστηρίζουν ότι τους καταπιέζει και καταστρέφει τις δυνατότητες και την προσωπικότητα τους.
Αυτή η οµάδα ανθρώπων θα είναι αποφασισµένη να γίνουν τα πράγµατα όπως θέλει εκείνη. Με το κυρίαρχο στοιχείο του χαρακτήρα της θα επιδιώξει να πάρει στα χέρια της όλη την εξουσία και φυσικά όλα τα πλεονεκτήµατα της κατάστασης, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι και άλλα άτοµα θα είναι θύµατα της εκδήλωσης του Εγώ της. Λέγοντας «Εγώ» αναφέροµαι στον εγωισµό που πνίγει τον άνθρωπο σε έναν λάκκο µε λάσπη, που καταπιέζει τα θετικά συναισθήµατα και τον σπρώχνει στα βάθη του ασυνείδητου
εκεί όπου είναι θαµµένος ο εσωτερικός άνθρωπος.
Για να µπορέσει αυτό το κοµµάτι του εαυτού µας που θρέφεται από την κοσµική ενέργεια να αναστηθεί και να µας αποφέρει οφέλη, πρέπει να αλλάξουν τα πρωτόγονα ένστικτα και να εξαγνιστεί η ενέργεια που τα κρατάει στη ζωή.
Αυτό µπορεί να γίνει µόνο αν ο άνθρωπος καταλάβει ότι µόνος του ρίχνεται στο στόµα του λύκου όταν δεν χαλιναγωγεί τον εγωισµό του.
Όταν θα συνειδητοποιήσει ότι η κυριαρχία του Εγώ πρέπει να λάβει τέλος, θα χρησιµοποιήσει εκ νέου αυτή την εξαγνισµένη ενέργεια για το καλό της ανθρωπότητας.
Φυσικά είναι απαραίτητο οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι η καταστροφή είναι έτοιµη να χτυπήσει την ανθρωπότητα, να διαµαρτύρονται κάθε µέρα ολοένα και πιο δυνατά, οι φωνές τους να υψώνονται σε κάθε γωνιά της γης, ώστε κανείς να µην µπορεί να ισχυριστεί ότι δεν άκουσε την προειδοποίηση!
Το θέµα δεν είναι να κάνουν εκκεντρικές πράξεις οι σηµερινοί τροβαδούροι ή αν προτιµάτε οι ανιχνευτές, αλλά να κρατήσουν µια συνετή στάση και κυρίως να έχουν ευγενικά αισθήµατα προς τη φύση και ό,τι την αποτελεί, τα ζώα και τους ανθρώπους, όλων των φυλών και όλων των χρωµάτων!
Να δείχνουν αγάπη και σεβασµό σε ό,τι ζει γύρω τους, στη γη και στον αέρα

  Κάθε άνθρωπος πρέπει να βρει τη θέση του στο σύµπαν, µια θέση που πρέπει να κερδίσει µε τις καλές του πράξεις και τα καλά του αισθήµατα, µια θέση όπου θα βρουν καταφύγιο τα αδέλφια του τα ζώα, τα φυτά, το νερό των µικρών ρυακιών και των ωκεανών!
Πρέπει να σταµατήσει να λέει: για µένα, σε σχέση µε µένα, µα να δεχτεί το θείο δώρο του εσωτερικού ανθρώπου που θα του λέει: για εµάς, σε σχέση µε εµάς!
Κανείς δεν έχει το δικαίωµα να ζει σαν ερηµίτης, κάθε ανθρώπινη οντότητα πρέπει να εργάζεται σε συνεργασία µε τους οµοίους της, ώστε να έρθει η µέρα που η µητέρα γη δεν θα τρέµει πια κάτω από τα βήµατα του ανθρώπου, αλλά θα του δίνει την πνευµατική και σωµατική ισορροπία που θα τον βοηθήσει να στηριχτεί όταν η ορµή θα τον ωθήσει να ζήσει σε τέλεια αρµονία πρώτα µε τον εαυτό του και κατόπιν µε όλα τα πλάσµατα γύρω του.
Για να του προσφέρει αύριο η µητέρα φύση όλα τα νόστιµα φρούτα και λαχανικά που θα συµπεριλάβει στη διατροφή του.
Για να µην έχουν εφιάλτες αύριο τα δέντρα βλέποντας τον άνθρωπο να κρατάει ένα τσεκούρι, αλλά να του προσφέρουν ευγενικά την ευεργετική σκιά του όταν θα θέλει να ξεκουραστεί.
Για να µπορούν τα φυτά αύριο να προσφέρουν απλόχερα τις θεραπευτικές τους ιδιότητες στον άνθρωπο, που σιγά σιγά θα αποτοξινωθεί από τις συνέπειες της µόλυνσης του χθες!
Για να µπορούν τα παιδιά αύριο να ξεχωρίζουν έναν ελέφαντα από µια αγελάδα ή ένα λαγό από ένα σκύλο, αλλά κυρίως για να αγκαλιάζουν και να προστατεύουν αυτά τα παιδιά τα ζώα που το µόνο που ζητάνε είναι προστασία και λίγη αγάπη!
Η υποµονή, η αγάπη, ο σεβασµός και το θάρρος είναι τα µέσα που µπορείτε να χρησιµοποιήσετε για να γίνετε κι εσείς καθοδηγητές των ανθρώπων.
Μην επιδιώξετε να ντυθείτε µε ιδιαίτερο τρόπο, αλλά φορέστε κάτι που σας αρέσει και µε το οποίο θα αισθάνεστε πραγµατικά άνετα.
Και κάτι ακόµα πολύ σηµαντικό, καλέστε τον υδραυλικό για να επιδιορθώσει τη διαρροή νερού που έχει ο νεροχύτης σας! Ευχαριστώ και καλό δρόµο!
Πάντα µένει λίγο άρωµα στα χέρια εκείνου που προσφέρει ένα λουλούδι.
«Προτίµησε τη δικαιοσύνη από την εκδίκηση»
«Λύσε πρώτα τις προσωπικές σου διαµάχες και µετά προσπάθησε να λύσεις εκείνες των γειτόνων σου!»
«Λύνετε τα προβλήµατά σας αµοιβαία αντί να τα αυξάνετε!» «ιατήρησε την ειρήνη γύρω σου, µην επιδιώκεις τον πόλεµο!»
«Οραµατίσου µια ευτυχισµένη ζωή για το µέλλον της ανθρωπότητας και να µην νοιάζεσαι µόνο για την επιβίωση!»

 «Διώξε από τη ζωή σου την αµφιβολία, που σκοτώνει την ελπίδα!»
Διώξε από τη ζωή σου τον εγωισµό και µάθε να µοιράζεσαι!»
«Κάθε µέρα να ευχαριστείς κάποιον χαµογελώντας του και λέγοντας του: Καληµέρα! Θα δεις ότι ο εσωτερικός άνθρωπος θα φύγει από µόνος του και εσύ θα νιώσεις σε µεγάλη φόρµα»
«Κάνοντας το καλό θα γίνεις πιο αισιόδοξος και θα βελτιωθεί η υγεία σου».
«Κλείσε την πόρτα κατάµουτρα στον εγωισµό σου! έξου την αγάπη στην καρδιά σου!»
«Κάνε το καλό χωρίς να ζητάς ανταµοιβή, θα έρθει µόνη της!»
«Κάνε το καλό σήµερα, αύριο θα είναι πολύ αργά!»
«Ζήσε την κάθε µέρα της ζωής σου σαν να είναι η τελευταία!»
«Κάνε σύντοµες προσευχές που θα σε κάνουν να νιώσεις ότι κάθε µέρα είναι δώρο από το Θεό!»
«Κάνε τη λαχτάρα σου να αγαπάς να ανθήσει µέσα σου, γιατί είναι πραγµατικά κρυµµένη βαθιά µέσα σου!»
«Κάνε όνειρα για µια καινούργια ζωή σήµερα και αύριο τα όνειρά σου θα γίνουν πραγµατικότητα!»
«Φέρε στην επιφάνεια τις δυσάρεστες στιγµές της ζωής σου και µελέτησες τες!»
«Άναψε τη φωτιά που θα τις καταστρέψει όλες!»
«Σκόρπισε µακριά τις στάχτες και ξέχασε τες!»
«Κάνε τους κοντινούς σου ανθρώπους να µην τρέµουν όταν πλησιάζεις αλλά να τρέχουν προς το µέρος σου και να σε αγκαλιάζουν!»
«Κάνε τη µαµά σου να ξαναβρεί το χαµόγελό της και να τη λες «µαµάκα»!»
«Κάνε τα παιδιά σου να θέλουν να είναι κοντά σου και να σε λένε «µπαµπάκα»!»
«Ξέθαψε από το χώµα την κακή σου διάθεση και άπλωσε τη στον ήλιο της χαράς!»
Δώσε στον εξωτερικό άνθρωπο να καταλάβει ότι πρέπει να καλωσορίζει τον εσωτερικό άνθρωπο!»
«Κατάλαβε ότι αν θέλεις να αλλάξεις µπορείς να το κάνεις!»
«Κάνε το σώµα σου και τις αισθήσεις σου να επιθυµούν την εσωτερική ευτυχία!»
Διώξε από την καρδιά σου τη µετριότητα και το φόβο!» «Χτίζε το µέλλον σου µέρα µε τη µέρα, µε θετικές σκέψεις, θετικά λόγια και θετικές πράξεις!»
«Πρέπει να συναναστρέφεσαι µόνο όσους θέλουν πραγµατικά να νιώσουν τη χαρά της ζωής!»
«Φτιάξε µια οµάδα ανθρώπων που θέλουν όπως κι εσύ να αγγίξουν αυτό που µέχρι χθες δεν ήταν παρά ψευδαίσθηση. Καθένας από εσάς πρέπει να θέτει ένα στόχο και να βοηθάει το διπλανό του στις δύσκολες στιγµές απαισιοδοξίας και µελαγχολίας».
«Η ζωή σου είναι ένας τεράστιος κήπος όπου σπάρθηκαν υγιείς σπόροι. Εσύ και οι φίλοι σου θα είστε οι κηπουροί που θα τους ποτίζουν και θα τους προστατεύουν από την κακοκαιρία. Η ζωή είναι µια οµαδική εργασία, αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσεις!»
«Μην εξαντλείς τις δυνάµεις σου µόνο σε προσωπικά σχέδια, αλλά συνεργάσου µε άλλους ανθρώπους για να φτιάξετε µαζί έναν καλύτερο κόσµο, τον κόσµο που τελικά όλοι έχουµε στην καρδιά µας!»
«Θα δεις ότι θα γίνεις πιο δυνατός αν βλέπεις τη θετική πλευρά της ζωής. Θα νιώσεις ικανός να δίνεις και να παίρνεις!»
«Θα συνειδητοποιήσεις ότι στην πραγµατικότητα τα προβλήµατα και τα εµπόδια που εµφανίζονται στο δρόµο σου είναι καταστάσεις που απαιτούν περισσότερη προσπάθεια, περισσότερη αυτοπεποίθηση και περισσότερο θάρρος!»
«Μην αναλώνεσαι σε κλάµατα και παράπονα. Προσπάθησε να κάνεις ό,τι πρέπει να κάνεις για να βελτιώσεις τη ζωή τη δική σου και των ανθρώπων που σε περιβάλλουν. Μόνο έτσι θα µπορέσεις να πεις µια µέρα «Αγαπώ τη ζωή»».
«Ψάξε να βρεις µέσα σου αυτό που θα σου δώσει τη δύναµη να αντιµετωπίσεις τις δυσκολίες της ζωής. Είµαι σίγουρη ότι θα το βρεις!»

«Αναζήτησε µέσα σου τον εσωτερικό άνθρωπο και µίλα του. Είναι ο καλύτερος φίλος σου. Εµπιστεύσου τον, άνοιξε του την πόρτα της καρδιά σου, πες του τις λύπες σου και τις χαρές σου. Μην είσαι αγνώµων στη ζωή!»
«Κάτσε άνετα, άναψε ένα κερί, κοίτα τη φλόγα. Είναι µικρή, απλή, χαριτωµένη! Μπορείς να την ονοµάσεις ελπίδα ή καλύτερα αγάπη, όπως θέλεις!»
«Με το φως του, ο εσωτερικός άνθρωπος θα σου δείξει ήρεµα και υποµονετικά το δρόµο που θα σε οδηγήσει στην εσωτερική ευτυχία».
«Άκουσε µε, φίλε µου, ακολούθησε µε σε έναν δρόµο που θα σε οδηγήσει και πάλι σ αυτό που ήσουν κάποτε, δηλαδή στο να ξαναγίνεις παιδί. Κλείσε τα µάτια, ξάπλωσε στο χορτάρι, φάε καραµέλες. Συγκεντρώσου σε όλα τα αισθήµατα που νιώθεις!»
«Συνέχισε φίλε µου, κλείσε τα µάτια για µερικές στιγµές, φώναξε δίπλα σου τον παλιό σου σύντροφο, τον εσωτερικό σου φίλο, τον εσωτερικό άνθρωπο που είναι µέσα σου. Πες του να ξαπλώσει δίπλα σου, πάνω στο δροσερό χορτάρι ή στο άχυρο».
«Πες του τι νιώθεις. Μίλα του για τις στιγµές λύπης και για τις αποτυχίες σου. Θα σε ακούσει ευγενικά και σίγουρα θα µπορέσει να σε βοηθήσει να βγεις από αυτή την κατάσταση! Να ξέρεις, φίλε µου, ότι µόνος αυτός µπορεί να σε οδηγήσει στο σωστό δρόµο, αν ζητήσεις πραγµατικά τη βοήθειά του!»
«Άκου, φίλε µου». «Είναι ο άνεµος που φυσά, θα µου πεις!» «Όχι, δεν είναι ο άνεµος, αλλά τα βογκητά που βγαίνουν από το στήθος σου και χάνονται στο άπειρο». «Άκου, φίλε µου, µάθε να προσεύχεσαι µε τον τρόπο σου, µόνο εσύ µπορείς να ανακαλύψεις τα οφέλη της προσευχής, όταν λέγεται αγνά µε τις εικόνες, τις λέξεις και τα αισθήµατα που ταιριάζουν στην ψυχή σου. Άσε τα λεπτά να κυλήσουν, µην φοβάσαι µήπως χάνεις χρόνο. Παραδώσου στην υπέρτατη ευτυχία που γεµίζει την καρδιά σου και αναζωογονεί το σώµα σου». «Φίλε µου, µάθε να είσαι ειλικρινής µε τον εαυτό σου».
«Αποδέξου τους φόβους που κρύβεις µέσα σου, σαν εµπόδια που κάποτε πρέπει να ξεπεράσεις. Οι δυσκολίες είναι µέσα στη ζωή, µπορείς να τις θεωρήσεις σαν κοµµάτια από παζλ που πρέπει να τα βρεις και να τα βάλεις στη σωστή θέση».
«Σ αυτό τον κόσµο, όπου κυριαρχεί διαβολικός θόρυβος, άκου τον ήχο των βηµάτων σου, που σε οδηγούν µπροστά σε πόρτες, οι οποίες θα σε φέρουν αντιµέτωπο µε τις επιθυµίες σου».
«Μην ξεχνάς ούτε για µια στιγµή ότι αυτό που επιθυµείς είναι µπροστά σου, αν είσαι αποφασισµένος να καταβάλεις την απαιτούµενη προσπάθεια για να το αποκτήσεις!»
«Η ίδια η φύση σου δείχνει ότι ο χρόνος περνάει και αφήνει ίχνη. Κοίτα τους κορµούς των δέντρων, κάθε σηµάδι που κουβαλάνε µαρτυρά ότι η ίδια η ζωή έχει αφήσει επάνω τους τα αποτυπώµατά της. Πρόκειται για µαρτυρίες που οι άνθρωποι µπορούν να µελετήσουν ανά τους αιώνες, µαρτυρίες που φανερώνουν την αλήθεια για τη ζωή των προγόνων µας».
«Το θάρρος, η πίστη και η αγάπη θα είναι οι µάρτυρες που αργότερα θα δώσουν το δικαίωµα στους απογόνους σου να πουν: «Ήταν θαρραλέος, ήταν καλός, έκανε ό,τι καλύτερο µπορούσε για να βελτιωθεί η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη!»
«Άκου φίλε µου, διώξε από το µυαλό σου τη σκέψη ότι θα χτυπήσεις παλαµάκια δυο τρεις φορές, σαν να ήσουν µάγος, και το θαύµα θα γίνει! Όχι, τα όνειρά σου δεν µπορούν να πραγµατοποιηθούν µ αυτόν τον τρόπο. Πρέπει να διαλύσεις την οµίχλη που απλώνεται µπροστά σου και ο µόνος τρόπος για να το πετύχεις είναι να πιστέψεις στον εαυτό σου! Να κάνεις κάθε µέρα ένα βήµα προς τα εµπρός, στο δρόµο όπου θεωρείς ότι τα όνειρά σου θα γίνουν πραγµατικότητα».
«Μην χαράζεις δρόµο µέσα από τα σύννεφα, γιατί αυτό είναι ψευδαίσθηση, χίµαιρα».
«Όταν οι άνθρωποι θα έχουν καταστρέψει τα δάση, όταν θα έχουν σκοτώσει τα ζώα, όταν από την πλεονεξία τους δεν θα έχει µείνει ούτε σταγόνα νερό στα ποτάµια, τότε η γη θα µπορεί να γλείφει ήρεµα τις πληγές της, γιατί οι άνθρωποι θα έχουν εξαφανιστεί για πάντα!»
Πολλοί θα αναρωτηθούν αν η συγγραφέας του βιβλίου είναι τρελή ή πεφωτισµένη.
Θα απαντήσω απλά και λακωνικά ότι αναζητώ την ευτυχία των ανθρώπων! Δεν µε ενδιαφέρει να πεθάνω ξεχασµένη απ όλους, θα συνεχίσω την πορεία µου που δεν θα τελειώσει πάνω σ αυτή τη γη και θα φτάσω στο πανδοχείο της ευτυχίας όπου δεν θα µε περιορίζει η ύλη, θα είµαι φως πέρα από τα όνειρα και όσα βλέπουν οι άπιστοι! Θα γίνω δέντρο, το φύλλωµά του, ο κορµός του, ο χυµός του! Όποιος µε ψάξει θα µε βρει! Όποιος θελήσει να ακούσει το κάλεσµά µου, θα το ακούσει, δεν θα ζει πλέον κουφός!
Τα ψέµατα, η µαταιοδοξία, ο εγωισµός δεν πρέπει να έχουν θέση πια στην καρδιά των ανθρώπων!
Πρέπει να βρουν τη δύναµη και το θάρρος σε µια νέα ύπαρξη!
Πρέπει να ενωθούν και πάλι µ αυτή τη θεία οντότητα!
Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ο θάνατος επιτρέπει στον άνθρωπο να εκµεταλλευτεί κάθε στιγµή της ζωής του και του δείχνει ότι πρέπει να κάνει µόνο το καλό όσο ζει!
Οι άνθρωποι πρέπει να κυριευτούν από µια τεράστια δύναµη που θα τους ωθήσει να αποβάλλουν την κακία τους και να βοηθούν ο ένας τον άλλο µ έναν κοινό σκοπό, η ύπαρξή τους να βασίζεται στις καλές πράξεις, την ευτυχία, τη ζωή!
Οι άνθρωποι δεν µπορούν πλέον να κωφεύουν σ αυτό το κάλεσµα, πρέπει να καταδεχτούν να ακούσουν το µήνυµα απελευθέρωσης και βελτίωσης των συνθηκών ζωής στο µέλλον!
Το Πνεύµα είναι ζωντανό! Οι άνθρωποι πρέπει επιτέλους να το συνειδητοποιήσουν! Μόνο η ύλη είναι φθαρτή! Το πνεύµα του καλού είναι αθάνατο, περιµένει, µια µέρα θα κυριεύσει την ανθρώπινη φυλή!
Γιατί αυτή είναι η πραγµατική φύση του ανθρώπου, αυτός είναι ο θησαυρός που έκρυψε στις ψυχές των ανθρώπων το θείο πνεύµα!
Η σηµερινή ζωή µου είναι καρπός όλων όσων έζησα στις προηγούµενες ζωές µου.
Ήµουν µια δύστυχη ψυχή του λαού της Ατλαντίδας, που ζούσε στις ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού και καταστράφηκε από την έλλειψη σωµατικής και πνευµατικής δύναµης

Οι οδυνηρές συνέπειες του ξύλου στα παιδιά

Το ξύλο δεν βγήκε από τον παράδεισο, αλλά ορισμένοι γονείς το θεωρούν ως μια ήπια μορφή σωματικής τιμωρίας. Η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής (όπως και οι ειδικοί αναπτυξιολόγοι) φυσικά και είναι αντίθετοι σε αυτή την τακτική.

Σε κάθε περίπτωση ακόμη και στις μέρες μας - αν και όχι με την ίδια συχνότητα που συνέβαινε τη δεκαετία του ’50 – υπάρχουν γονείς που πιστεύουν ότι το ξύλο είναι μια μέθοδος επιβολής πειθαρχίας αλλά και ανατροφής. Πολλοί μάλιστα γονείς χτυπούν τα παιδιά τους κατά καιρούς, όταν τα παιδιά έχουν κάνει κάποια ζημιά ή είναι ανυπάκουα ή απλά επειδή είναι κουρασμένοι.

Σε μελέτη που πραγματοποίησε το πανεπιστήμιο Saouthern Methodist του Ντάλλας, διαπιστώθηκε ότι είναι αρκετοί οι γονείς που χτυπούν τα παιδιά τους και ειδικότερα, αυτό γίνεται τις βραδινές ώρες. Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές όταν οι μητέρες γυρίζουν κουρασμένες από τη δουλειά είναι αρκετά εκνευρισμένες και χτυπούν τα παιδιά τους συνήθως πριν τα βάλουν για ύπνο.

 Ο επικεφαλής της έρευνας, δόκτωρ George Holden, υπογραμμίζει ότι τα παιδιά που οι γονείς τους τα χτυπούν γίνονται πιο επιθετικά από τα υπόλοιπα παιδιά ενώ έχουν περισσότερο άγχος και ενδέχεται να νοσήσουν από κατάθλιψη. Μάλιστα ο ερευνητής σημείωσε ότι οι γονείς που φωνάζουν στα παιδιά τους είναι και αυτοί που τα χτυπούν περισσότερο.

Το ξύλο είναι μια οδυνηρή συνέπεια για όλους. Δυστυχώς όμως δεν είναι λίγοι οι γονείς που δυσκολεύονται να συγκρατήσουν τα νευρά τους, και συχνά χωρίς καν να το σκεφτούν, σηκώνουν χέρι στο παιδί. Πόσο βοηθά όμως το ξύλο στην διαπαιδαγώγηση του παιδιού και τι μηνύματα περνούν;

Διδάσκει το παιδί ότι η βία είναι ένας αποδεκτός τρόπος να εκφράσει κανείς τη γνώμη του και τον θυμό του και να αντιμετωπίσει έτσι τις συγκρούσεις. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον υπόλοιπο τρόπο με τον οποίο προσπαθείτε να μεγαλώσετε το παιδί σας.

Είναι οδυνηρό. Η σκόπιμη πρόκληση πόνου στο παιδί είναι σκληρό και απάνθρωπο (ακόμα κι αν νομίζετε ότι το κάνετε για το «καλό του»).

Είναι επιβλαβές συναισθηματικά και για εσάς τους ίδιους. Το ξύλο είναι τραυματική εμπειρία για όλους. Οδηγεί σε τύψεις, ενοχές και αμφιβολίες σχετικά με την ποιότητα των δικών σας δεξιοτήτων. Είναι δυσάρεστη εμπειρία και φυσικά στο τέλος της ημέρας έρχεστε αντιμέτωποι με το κρίσιμο ερώτημα «Τι σόι γονιός είμαι;».

Είναι επιβλαβές συναισθηματικά και για το παιδί. Τραυματίζεται έτσι η παιδική ψυχούλα του. Αισθάνεται ότι κάτι έχει κάνει λάθος, δημιουργεί δυσαρέσκεια και μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού.

Το ξύλο κάνει τα παιδιά αδύναμα. Άλλη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης, κατέδειξε ότι τα πεντάχρονα παιδιά που τα χτυπούσε ο πατέρας τους, όταν, αργότερα, πήγαιναν στο δημοτικό σχολείο ήταν πιο αδύναμα στα μαθησιακά τεστ λεξιλογίου.

Είναι ασέβεια προς το ίδιο το παιδί και δεν βοηθά να καλλιεργηθούν υγιές πρότυπα αλλά και ο σεβασμός προς τους γονείς.

Χάνεται η εμπιστοσύνη και εισβάλλει η ανασφάλεια στη ζωή του παιδιού.

Σταματά η αποτελεσματική επικοινωνία.

Δεν βοηθά στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Σε εκπομπή του ο διακεκριμένος αμερικανός παιδοψυχολόγος και δημοφιλέστατος παρουσιαστής Dr. Phil, έδειξε τι έκανε με τον 7χρονο γιο του που έβριζε, κλώτσαγε και έφτυνε. Ο Dr. Phil εξηγεί γιατί πιστεύει ότι το ξύλο είναι η λάθος επιλογή για να συνετίσετε το παιδί σας: "Έχετε πρόβλημα με την βίαια συμπεριφορά και τους καβγάδες με το παιδί σας και προσπαθείτε να τα διορθώσετε δείχνοντάς του ότι είστε μεγαλύτερος και δυνατότερος; Είναι λάθος, γιατί έτσι το θυμώνετε περισσότερο. Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να κατέβετε στο επίπεδό του. Η μόνη διαφορά σας είναι ότι είστε μεγαλύτερος".

Οι Πύλες της Ευτυχίας

99% Εμπνευση! Επτά Δρόμοι για να Φωτίσετε τη Ζωή σας
Gates of Happiness
Θα ανιχνεύσουμε κάποια στοιχεία που αναδεικνύουν τη προσωπική μας γεωγραφία, προσθέτοντας βαθιά φαράγγια και ψηλές βουνοκορφές στην πεζή καθημερινότητα. Ποια είναι τα πράγματα, τα συναισθήματα, οι συνθήκες, τα ερεθίσματα που δίνουν χρώμα στη ζωή μας; Πού βρίσκεται η πηγή αυτής της «πνοής» μέσα μας που μας «εμπνέει;» Είναι αυτή η πνοή που τελικά μας διαφοροποιεί από τα καταναλωτικά προβλέψιμα ανθρωποειδή, στα οποία προσπαθεί επιμελώς το Σύστημα να μας μετατρέψει; Μήπως η Έμπνευση είναι η μόνη μας αντίσταση στην επερχόμενη μαζική πολτοποίηση των συνειδήσεων;
Τελευταία είχα την τύχη να γνωρίσω έναν πολύ ιδιαίτερο και εμπνευσμένο άνθρωπο. Είχε πριν μερικούς μήνες βγει από μακρόχρονη πνευματική απομόνωση, με ελάχιστη επαφή με τους άλλους και τα κοινωνικά και πολιτικά τεκταινόμενα. Δεν έχει σημασία πώς και γιατί. Γεγονός είναι ότι αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να σφυρηλατήσει ελεύθερα τη συνείδησή του έξω από κοινωνικές νόρμες και να αναπτύξει βαθιά διαύγεια και σοφία.
Όταν τον ρώτησα πώς βλέπει τους ανθρώπους μετά από δεκαπέντε χρόνια «απουσίας», απάντησε: «Βλέπω τα μάτια τους σβησμένα, σαν να λείπει η εσωτερική τους φλόγα». Συνειδητοποίησα ότι αυτό το «σβήσιμο» που εμείς μπορεί να μην αντιλαμβανόμαστε, γιατί το υφιστάμεθα σταδιακά και ύπουλα, μέσα από το τρίπτυχο κατανάλωση-τεχνολογία-αυτοματισμός είναι ακριβώς το σβήσιμο της έμπνευσης στη καθημερινή μας ζωή.
Είναι η αίσθηση όταν ξυπνάς το πρωί κι όλα σου φαίνονται βαρετά και γκρίζα. Που ξέχασες πότε γέλασες τελευταία φορά με τη καρδιά σου. Που σπάνια πια βρίσκονται πράγματα που σε εκπλήττουν. Είναι που έχασες μια για πάντα τον «εφηβικό ενθουσιασμό» που είχες κάποτε υποσχεθεί στον εαυτό σου και στην κοινωνία ότι θα τον κρατήσεις ζωντανό για το καλό των άλλων. Η πίκρα, η απογοήτευση, η πλήξη, το «μια από τα ίδια» που συναντούμε στον καθένα μας.

Ξεχάσαμε να ξανα-ανακαλύπτουμε τον κόσμο την κάθε στιγμή!
Ο αληθινός κόσμος μας διαφεύγει, γιατί ζούμε παρασιτικά και λάθρα, επαναλαμβάνοντας εσαεί προκατασκευασμένα μοντέλα σκέψης και συμπεριφοράς –τα οποία παρεμπιπτόντως, είναι συνήθως αρνητικά. Ξεδιπλώνουμε συνεχώς το πιο μικρό και μίζερο κομμάτι του εαυτού μας, αναμασώντας τον πόνο, τα παράπονα, τις απογοητεύσεις που μας κρατούν δέσμιους σε μια υποβαθμισμένη εικόνα, καρικατούρα του εαυτού μας, της αληθινής ζωής, που παραμένει λαμπερή και εμπνευσμένη, μακριά μας, ή κάπου θαμμένη βαθιά μέσα μας. Αναπαράγουμε προκάτ συνταγές ευτυχίας και επιτυχίας, χωρίς να αναρωτιόμαστε: τι είναι αυτό που διψά πραγματικά η ψυχή μας; Μπορεί το επώνυμο ρούχο, το ακριβό αυτοκίνητο να μας το δώσει; Τι είναι αυτό που όλοι ψάχνουμε όλοι, αν όχι η ολόκληρη, η αψεγάδιαστη, η τέλεια ευτυχία;
Με μια προσεκτική, τίμια έρευνα μέσα μας, θα βρούμε ότι υπάρχουν εκείνες οι στιγμές, έστω οι φευγαλέες αναμνήσεις των στιγμών που έχουμε όλοι ανεξαιρέτως νοιώσει να μετέχουμε στο θαύμα της ζωής. Στιγμές πολλές φορές ανεξήγητες, όταν νοιώθουμε την ομορφιά γύρω να μας πνίγει, την ομορφιά που κρύβεται στα πιο ασήμαντα μικρά πράγματα, όταν ξαφνικά πλημμυρίζουμε από αγάπη γι’ αυτόν τον τυχαίο άγνωστο που βρίσκεται μπροστά μας, όταν όλο το ψεύτικο οικοδόμημα του κοινωνικού εαυτού μας γκρεμίζεται μονομιάς και μένει η γυμνότητα, η τραγικότητα, η έσχατη ομορφιά μας.
Στην πραγματικότητα δεν χάσαμε αυτή τη βαθιά ομορφιά ούτε στιγμή, παρόλη τη μικρότητα, την εγωιστική συμπεριφορά. Δεν χάσαμε ποτέ τη βαθιά ανθρωπιά, το μεγαλείο, την τραγικότητά μας. Η αληθινή μας φύση παραμένει πάντα υπέροχη και χωράει στην αγκαλιά της όλο τον κόσμο. Όλη η γνώση, η σοφία, η αγάπη, η συμπόνια, όλα τα ταλέντα, όλες οι ικανότητες, όλη η δημιουργικότητα και η φαντασία είναι μέσα μας, περιμένουν και επιμένουν.
Είναι μια τεράστια αποθήκη του «συλλογικού υποσυνείδητου» στην οποία έχουμε άμεση πρόσβαση ανά πάσα στιγμή. Και δεν είναι «μεγάλα λόγια». Πάρτε το απόφαση! Είμαστε οι δημιουργικοί καλλιτέχνες του έργου που ονομάζουμε «ζωή μας». Είμαστε, είτε το θέλουμε, είτε όχι, όλοι εμπνευσμένοι κατά βάθος! Υπάρχουν κάποιες πύλες εισόδου σε αυτή την αποθήκη έμπνευσης. Κι επειδή δεν είμαστε και τόσο διαφορετικοί όσο θέλουμε να νομίζουμε, πρόκειται για πύλες κοινές για τους περισσότερους, χωρίς να είναι αποκλειστικές ή περιοριστικές, μιας κι ο καθένας μας δίνει το δικό του τόνο παραλλαγής στο ανθρώπινο τοπίο.

Πρώτη Πύλη: η Φύση
Είναι μια από τις πιο δυνατές πηγές –ίσως η πιο δυνατή– από τις οποίες πηγάζουν εκείνα τα θετικά συναισθήματα που μας πείθουν ότι αυτή τη ζωή αξίζει να την ζούμε. Σε πρωταρχικό επίπεδο αυτό θεωρείται αυταπόδεικτο: ο ήλιος, το φεγγάρι, τα αστέρια, τα δάση, τα βουνά, τα νερά έφερναν τους προβιομηχανικούς ανθρώπους κοντά στο εξαίσιο. Γι αυτούς, για πάνω από 300.000 χρόνια ιστορίας, η Φύση αντιπροσώπευε , σύμφωνα με τον μεγάλο θρησκειολόγο Mircea Eliade, την «αληθινή ύπαρξη», που ήταν θαυματουργή, αναγεννώμενη και πέρα από διανοητική κατανόηση. Η αντίληψη της θεϊκής σχεδίασης της Φύσης έκανε τους ανθρώπους να βρίσκουν τη φύση.
Το 1897, στην αυτοβιογραφία του, ο συγγραφέας J. Trevor (My Quest of God), περιγράφει πώς ένα πρωί μετά από περίοδο βαριάς κατάθλιψης, περπατώντας στους λόφους της βόρειας Αγγλίας, την ώρα της ανατολής του ήλιου, άρχισε να νοιώθει ότι: «βρίσκεται στον παράδεισο –μια εσωτερική κατάσταση ειρήνης και χαράς και σιγουριάς, απερίγραπτα έντονη, συνοδευόμενη από μια αίσθηση ότι λούζεται σε ένα ζεστό και λαμπερό φως… μια αίσθηση ότι έχει περάσει πέρα από το σώμα του.
Τη δεκαετία του 1980, ο Ιάπωνας μύστης της φυσικής καλλιέργειας Masanobu Fukuoka, γράφοντας το βιβλίο που θα σηματοδοτήσει μια νέα εποχή στη σχέση του ανθρώπου με τη γεωργία (την εποχή της πνευματικής γεωργίας), περιγράφει τη στιγμή της αιφνίδιας φώτισής του (σατόρι) με τα παρακάτω λόγια: «Μετά από μια νύχτα περιπλάνησης ακούμπησα εξαντλημένος στη ρίζα ενός δέντρου… Καθώς πλησίαζε η αυγή, η διαπεραστική κραυγή ενός νυχτερινού ερωδιού με ξύπνησε απότομα. Στη στιγμή έγινα διαφορετικός άνθρωπος.
Με είχε κτυπήσει σαν κεραυνός εν αιθρία, μου φανερώθηκε ολοζώντανα η αληθινή φύση αυτού του κόσμου. Ισχυρή συγκίνηση με είχε κυριεύσει, ώστε έτρεμα στο σώμα και στη ψυχή. Φώναξα από χαρά, με λόγια που θα πρέπει να ήταν ακατάληπτα. Η λάμψη της πρωινής δροσιάς στη χλόη, το πράσινο των δέντρων τα οποία ήταν λουσμένα στο πρωινό φως και τρεμούλιαζαν από χαρά». Από τότε και μέχρι σήμερα στα προχωρημένα ενενήντα του, συνεχίζει με ακούραστη επιμονή να γυρίζει σε όλο τον κόσμο διδάσκοντας και σπέρνοντας τους περίφημους σπόρους του για την απο-ερημοποίηση του πλανήτη.
Ο συγγραφέας Πάολο Κοέλο, υποστηρίζει ότι είτε πρόκειται για τη λογοτεχνία, είτε για τη μηχανική, είτε για την τεχνολογία της πληροφορικής, είτε για τον ίδιο τον έρωτα, «η δημιουργική διαδικασία ακολουθεί ένα και μοναδικό μοντέλο: τον κύκλο της Φύσης». Εμείς όμως, οι κοινοί άνθρωποι, πώς μπορούμε να επανασυνδεθούμε με τη Φύση, δημιουργώντας μια αληθινή σχέση μαζί της, πέρα από πικνίκ στα λιβάδια και μπάνια στις παραλίες;
Από προσωπική εμπειρία, θα έλεγα ότι κάποιες καθημερινές στιγμές μοναξιάς μέσα στη Φύση είναι απαραίτητες για την ψυχική και συναισθηματική μας ισορροπία. Κάποιοι τις συνδυάζουν με το αγαπημένο τους σπορ ή με τη βόλτα του σκύλου. Όπως και να έχει, βρείτε δέκα-είκοσι λεπτά καθημερινά και περπατήστε στο δάσος, στη παραλία, ή έστω στο γειτονικό πάρκο, χωρίς να «κάνετε» τίποτα. Κλείστε το κινητό, ανοίξτε τα αυτιά και τη καρδιά σας: ακούστε τα πουλιά, τον ήχο των φύλλων στα δέντρα, τον ήχο του νερού, μυρίστε το χώμα, παρατηρήστε τα σύννεφα να αλλάζουν και καθίστε έτσι για λίγο, αφήνοντας τον εαυτό σας να εναρμονιστεί με το φυσικό περιβάλλον, που τόσο το έχει στερηθεί.
Δεν χρειάζεται να πάμε κάπου μακριά. Αν δεν υπάρχει χρόνος, αρκεί απλά να αφουγκραστείτε το αγαπημένο σας φυτό στο σαλόνι ή στο μπαλκόνι σας, να το ποτίσετε ακούγοντας το χώμα να «πίνει» το νερό, να του ψιθυρίσετε τα παράπονά σας, να του εμπιστευτείτε τα μυστικά μέσα από τη καρδιά σας, να χαϊδέψετε τα κλαδιά και τα φύλλα του. Ή να σταθείτε για λίγο με το κεφάλι ψηλά να κοιτάξετε το πέταγμα των πουλιών. Η εσωτερική επανασύνδεση και η εναρμόνιση είναι θέμα δευτερολέπτων. Οι αποδράσεις αυτές πρέπει να είναι καθημερινές, όχι για να φορτώσουμε ακόμη περισσότερο ένα βαρύ πρόγραμμα, αλλά για να πλουτίσουμε τη ζωή μας με αυτά τα πολύ απλά, αλλά πολύ σημαντικά πράγματα που δίνουν την αίσθηση της φρεσκάδας και της έμπνευσης.

Δεύτερη Πύλη: η Απλότητα
Η ζωή μας γίνεται ολοένα και πιο περίπλοκη. Φροντίζει γι’ αυτό το πολιτικοοικονομικό σύστημα, τα ΜΜΕ, φροντίζουμε κι εμείς να δημιουργούμε όλο και περισσότερες καταναλωτικές «ανάγκες» που φέρνουν όλο και μεγαλύτερο αίσθημα ανικανοποίητου. Έχουμε ξεχάσει τα αυτονόητα: δεν χρειαζόμαστε τίποτα από όλα αυτά. Η αληθινή έμπνευση και η ικανοποίηση δεν έρχεται ποτέ μέσα από την υιοθέτηση καταναλωτικών προτύπων και μοντέλων συμπεριφοράς. Το μόνο που κάνουν όλα αυτά, είναι να μας αποξενώνουν από τον αληθινό μας εαυτό, να ξεχνάμε τις αληθινές μας ανάγκες.
Ξαναγυρίστε στην απλότητα και ανακαλύψετε τον τεράστιο πλούτο της φλόγας του κεριού, της ησυχίας, τον ήχο του φαγητού που βράζει, την αγκαλιά, το σκοτάδι. Δοκιμάστε ένα μόνο βράδυ να μην ανάψετε τα φώτα, ούτε την τηλεόραση και να αφήσετε τη νύχτα να μπει απαλά μέσα στο σπίτι –δοκιμάστε να μένετε περισσότερη ώρα σιωπηλοί. Να ξυπνήσετε το πρωί νωρίς, να ανοίξετε την μπαλκονόπορτα για να ακούσετε το πρώτο τιτίβισμα των πουλιών. Δοκιμάστε να βγείτε έξω χωρίς make-up και ψηλά τακούνια. Να μιλήσετε στους άλλους για τα πραγματικά συναισθήματά σας. Να είστε απλά ο εαυτός σας χωρίς επιτήδευση. Η απλότητα μας φέρνει πιο κοντά στον εαυτό μας, πιο κοντά στους άλλους και πιο κοντά στη πηγή της έμπνευσής μας. Τόσο απλά!

Τρίτη Πύλη: η Στιγμή
Η παρούσα στιγμή είναι μια προνομιακή πύλη της έμπνευσης. Αν ο νους είναι συνέχεια παγιδευμένος ανάμεσα στην αναπόληση και το αναμάσημα του παρελθόντος και τον σχεδιασμό, την ονειροπόληση και το άγχος του μέλλοντος, δεν υπάρχει χώρος για την παρούσα στιγμή. Ζούμε μετέωροι ανάμεσα στην ιστορία και τη φαντασία, χωρίς ανοιχτό διάστημα στο παρόν. Δεν είμαστε ποτέ εδώ. Ξεχνάμε το μεγάλο Τώρα, όπου γίνονται όλα τα θαύματα, της έμπνευσης, της κατανόησης, της επινόησης, της σύνθεσης, της ανακάλυψης και το μεγαλύτερο απ’ όλα: το θαύμα της αγάπης.
Δεν υπάρχει ανθρώπινη δημιουργία που να μην αγκυροβόλησε σε ένα δυναμικό Τώρα. Όλοι οι επιστήμονες, οι συγγραφείς, οι μουσικοί, οι ζωγράφοι, οι τεχνίτες, οι εραστές το επιβεβαιώνουν: η δημιουργία συμβαίνει όταν χάνουμε την αίσθηση του γραμμικού χρόνου, όταν μπαίνουμε στο απέραντο διάστημα του Τώρα, της παρούσας στιγμής, όταν κάνουμε την κάθετη βουτιά στην ύπαρξή μας και ανασύρουμε το πολύτιμο πετράδι της έμπνευσης. Πώς να εξασκηθούμε να ζούμε στο Τώρα; Υπάρχουν άπειρες μέθοδοι και πνευματικά μονοπάτια, αλλά ο δρόμος είναι ένας: η επίγνωση, η προσοχή, η συνειδητότητα.
Αναρωτιέστε αν έχετε επίγνωση; Απλά, κάντε το εξής τεστ στον εαυτό σας: Θυμηθείτε να ρωτάτε κάθε τρεις και λίγο τον εαυτό σας πού βρίσκεται, πού τριγυρνάει ο νους σας, ό, τι κι αν κάνετε. Στο 99,9% των περιπτώσεων θα δείτε ότι ο νους σας θα παγιδευμένος ανάμεσα στα αγχώδη αόριστα σχέδια για το μέλλον και στο άχρηστο επαναλαμβανόμενο βίντεο του παρελθόντος, κατασκευάζοντας συνέχεια ανούσια σενάρια, απασχολούμενος είτε με ενοχές, είτε με φόβους. Αυτό απλά σημαίνει ότι δεν έχουμε επίγνωση, δεν ζούμε στο παρόν, στην παρούσα στιγμή. Με αγάπη και υπομονή, φέρτε πίσω τον νου σας εδώ και τώρα. Ξανά και ξανά.

Τέταρτη Πύλη: η Αγάπη
Η αγάπη είναι η αληθινή φύση μας. Είναι η βασική ποιότητα που έχουμε, όταν απομακρύνουμε τους φόβους, τις ανασφάλειες, τις προσκολλήσεις και τις εγωιστικές μας τάσεις. Το φως πίσω από όλα τα συναισθήματα. Η μια και μοναδική ενέργεια που κινεί τον κόσμο, τους πλανήτες, το κάθε τι. Είναι μια κατάσταση χωρίς σημείο αναφοράς, χωρίς προσκόλληση, χωρίς προτίμηση, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Η αγάπη είναι ευδαιμονία, ισοψυχία, αταραξία, μια γεύση. Δεν σ’ αγαπώ γιατί με συμφέρει, γιατί με βολεύει. Σ’ αγαπώ γιατί υπάρχεις, γιατί υπάρχω. Η υπερ-προσωπική αγάπη είναι η μεγαλύτερη έμπνευση που μπορεί να υπάρξει.
Συνήθως η αγάπη που βιώνουμε είναι μικρή μόνο σπίθα, αναλαμπή της αληθινής αγάπης. Ωστόσο, μπορούμε να την επεκτείνουμε, να εξασκηθούμε σε αυτό. Ένα καλό πεδίο είναι, για τους γονείς, η αγάπη για τα παιδιά τους και για τους εραστές, η αγάπη για τον σύντροφό τους. Νοιώστε την προσωπική αυτή αγάπη να σας γεμίζει ολόκληρους. Μετά, φέρτε στον νου σας έναν άνθρωπο που σας είναι «αδιάφορος». Αφήστε την ίδια ζεστή ενέργεια να τον τυλίξει. Και άλλον, και άλλον. Αρχίστε να εκπαιδεύετε τον εαυτό σας να νοιώθει αγάπη για όλους τους ανθρώπους που γνωρίζετε, που δεν γνωρίζετε, που «συμπαθείτε», που «αντιπαθείτε», χωρίς εξαίρεση. Δεν είναι κάτι εύκολο, αλλά με το χρόνο, θα δείτε τη καρδιά σας να μαλακώνει και να ανοίγει απέναντι στον κάθε «άγνωστο» και συνάμα τόσο οικείο συνάνθρωπο.
Δεν υπάρχει πιο μεγαλειώδες συναίσθημα! Αν θέλετε να κάνετε κάτι καλά, βάλτε λίγη υπερ-προσωπική αγάπη στην συνταγή και θα μεγαλουργήσετε! Ο κανόνας ισχύει για όλα: από το φαγητό μέχρι τη συγγραφή ενός βιβλίου. Θυμάμαι όποτε έβγαινα να μιλήσω σε ακροατήριο και είχα το σχετικό τρακ, η μόνη λύση ήταν να θυμηθώ πόση αγάπη ένοιωθα γι’ αυτό το γνωστικό αντικείμενο, γι’ αυτή την επιστήμη, για την ιστορία, για τους ανθρώπους… Αυτό και μόνο «έλυνε» τη γλώσσα και μου έδινε έμπνευση.

Πέμπτη Πύλη: η Ελευθερία
Ο κοινωνικός προγραμματισμός αποτελεί βασικό περιοριστικό όρο της ελευθερίας. Μας δεσμεύει σε ένα γενικά «αποδεκτό» μίζερο, δραματικά προβλέψιμο πλαίσιο επιλογών, αξιολογήσεων και προτεραιοτήτων. Η αποδέσμευση από τις κοινωνικά προδιαγεγραμμένες αξίες και απαξίες, ανοίγει μπροστά μας την απεραντοσύνη της ελεύθερης βούλησης. Η ελευθερία είναι ένα sine qua non συστατικό της έμπνευσης. Μόνο σε κατάσταση ελευθερίας αναδύονται οι εσωτερικές ανάγκες, οι δημιουργικές εκφράσεις και οι πρωτότυπες εκφάνσεις του βαθύτερου είναι. Αυτού του είδους η προσωπική ελευθερία κατακτάται βήμα-βήμα: πρώτα αναγνωρίζουμε τι είναι αυτό που πραγματικά μας εμπνέει. Κατόπιν αντλούμε το θάρρος να το δημιουργήσουμε.
Δεν είναι πάντα κάτι εύκολο, γιατί, ακολουθώντας την έμπνευσή μας συχνά αντιμετωπίζουμε την δυσπιστία και την ενδεχόμενη εχθρότητα των άλλων –οικείων, συναδέλφων κλπ. Το να πηγαίνεις κόντρα στο κατεστημένο πνεύμα των ανθρώπων, ακολουθώντας την εσωτερική σου φωνή, δεν είναι κάτι που εύκολα εγκρίνουν ή σέβονται οι διάφοροι μικροί και μεγάλοι κοινωνικοί μηχανισμοί ελέγχου: η οικογένεια, το εργασιακό περιβάλλον, η γειτονιά… Σε αυτή τη περίπτωση, εξηγούμε με αυτοπεποίθηση και υπομονή ότι πρόκειται για δική μας ελεύθερη επιλογή να ακολουθήσουμε αυτό που μας «γεμίζει». Συνήθως, η αντίδραση των άλλων είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη δική μας σιγουριά: όσο περισσότερο ανασφαλείς και αβέβαιοι νοιώθουμε σε σχέση με αυτό που θέλουμε, τόσο λιγότερη αποδοχή συναντούμε. Όταν εμείς τα έχουμε «βρει με τον εαυτό μας», συνήθως και οι άλλοι το παίρνουν απόφαση και μας αφήνουν στην ησυχία μας.

Έκτη Πύλη: η Ικανοποίηση
Η έμπνευση ανθίζει πάντα μέσα σε κλίμα αισιοδοξίας και ικανοποίησης. Η ικανοποίηση δεν είναι κάτι δεδομένο –είναι κάτι που καλλιεργείται, όπως και το αντίθετό της, που είναι η βάση του καταναλωτισμού: το ανικανοποίητο, η διαρκής δίψα για όλο και περισσότερα αγαθά, ανθρώπους, σχέσεις, σπίτια, ρούχα, αυτοκίνητα, κανάλια, ταξίδια, χρήματα… Μπορούμε να αναπτύξουμε και να καλλιεργήσουμε την αίσθηση της ικανοποίησης αρχίζοντας απλά να αποδεχόμαστε αυτό που υπάρχει στη ζωή μας. Αυτά που δεν μπορούμε να αλλάξουμε.
Σταματάμε να γκρινιάζουμε συνεχώς περιφέροντας τη μιζέρια μας στις παρέες, στα μπαράκια και στα πάρτι. Σταματάμε να αντλούμε αυτή την ύποπτη ηδονή από το ρόλο του θύματος και του «καημένου» και παίρνουμε την ευθύνη για τη ζωή μας. Από τη στιγμή που παίρνουμε την ευθύνη, είμαστε ακέραιοι και αξιοπρεπείς. Δεν έχει σημασία η ηλικία. Έχω δει πολλά κακομαθημένα παιδιά ογδόντα χρονών και πολλά αξιοπρεπή και ακέραια δέκα χρονών…
Μια μικρή συνταγή ικανοποίησης σας διαβάζω και από το «ψαγμένο» αμερικάνικο περιοδικό Balanced Living:
Αυτό που έχω, μου αρκεί
Αυτό που είμαι μου αρκεί.
Αυτό που κάνω, μου αρκεί.
Αυτό που έχω πετύχει, είναι αρκετό.
Αν ανήκετε στη πολυπληθή ομάδα των γκρινιάρηδων ανικανοποίητων, δοκιμάστε να το επαναλαμβάνετε αυτό συχνά στον εαυτό σας και δείτε πώς λειτουργεί. Αφήστε την έμπνευση να ανθίσει μέσα στην αισιοδοξία και στην ικανοποίηση. Έχετε την επιλογή.

Έβδομη Πύλη: Ο Διαλογισμός - Στοχασμός
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανακαλύπτουν τα τεράστια αποθέματα δύναμης και έμπνευσης που μπορούν να αντλήσουν μέσω απλών διαλογιστικών (στοχαστικών) τεχνικών. Τεχνικές διαλογισμού (στοχασμού) διδάσκονται παντού, σε όλες τις μεγάλες εταιρίες, για την αύξηση της παραγωγικότητας και την προώθηση αρμονικών εργασιακών σχέσεων. Οι μεγάλοι δημιουργοί αντλούν έμπνευση μέσα από στιγμές διαλογισμού –ιδιαίτερες και διαφορετικές για τον καθένα. Όλο και περισσότεροι ψάχνουν για αυτή τη βαθύτερη έμπνευση, συνειδητοποιώντας ότι η ζωή είναι κάτι παραπάνω από «δουλειά, λεφτά και πράγματα». Με τον διαλογισμό αρχίζει να φεύγει ένα «βάρος» από πάνω μας, αυτό της διαρκούς ανησυχίας, του συναισθηματικού πόνου, της κούρασης, της απογοήτευσης και γινόμαστε πιο ανάλαφροι. Ξαναβρίσκουμε τη πηγή της παιδικής χαράς μέσα μας, ξανα- ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο.

Όχι στη Νοητική Τεμπελιά
Τελειώνοντας, σκέφτομαι ότι το αντίθετο της έμπνευσης είναι η κατάσταση της «νοητικής τεμπελιάς», κατάσταση που προωθεί ιδιαίτερα η τηλεόραση, το εκπαιδευτικό και το πολιτικό σύστημα, καθώς και οι οργανωμένες εκκλησίες στους οπαδούς τους: «μην κουράζεσαι να σκέφτεσαι τέκνο μου, θα το κάνω εγώ για σένα, ξέρω τι χρειάζεσαι». Το αντίδοτο είναι στο χέρι μας: να μένουμε «ζωντανοί στο κύτταρο», να έχουμε επίγνωση και προσοχή, όλες τις αισθήσεις σε χαλαρή εγρήγορση, χωρίς άγχος, να κοιτάμε και να εξετάζουμε πραγματικά μέσα και γύρω μας.
Αλλάζοντας τον τρόπο που σκεφτόμαστε, αλλάζουμε τον κόσμο.

Το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου που κατασκευάστηκε για να εντοπίσει εξωγήινη ζωή

Η Κίνα θα εκτοπίσει σχεδόν 10.000 ανθρώπους προκειμένου να εξασφαλίσει τον απαραίτητο χώρο για το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου, μια γιγάντια συσκευή που κατασκευάστηκε με τη φιλοδοξία να εντοπίσει κάποια ευφυής εξωγήινη ζωή, ανακοίνωσαν σήμερα τα κρατικά μέσα ενημέρωσης.
Το «Five-hundred-metre Aperture Spherical Radio Telescope» (FAST, Σφαιρικό Ραδιοτηλεσκόπιο Ανοίγματος Πεντακοσίων Μέτρων), καλύπτει μια επιφάνεια ίση με 30 γήπεδα ποδοσφαίρου και θα έχει περίμετρο 1,6 χιλιομέτρων, ενώ αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία τον προσεχή Σεπτέμβριο.

Οι επαρχιακές αρχές κάλεσαν 9.110 ανθρώπους που ζουν σε ακτίνα πέντε χιλιομέτρων από το ραδιοτηλεσκόπιο να εγκατασταθούν αλλού, όπως μετέδωσε το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων Νέα Κίνα.
Το FAST, το οποίο έχει ένα σφαιρικό άνοιγμα διαμέτρου 500 μέτρων, είναι εγκατεστημένο σε μια αγροτική ζώνη της επαρχίας Γκουιζού (νοτιοδυτική Κίνα), ανάμεσα σε τρεις λόφους.

Εικόνες από την κατασκευή του τηλεσκοπίου

Η μετεγκατάσταση των κατοίκων θα επιτρέψει «να δημιουργηθεί ένα αξιόπιστο περιβάλλον σε όρους ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων», δήλωσε ο Λι Γιουετσένγκ ένας υψηλόβαθμος επαρχιακός αξιωματούχος τον οποίο επικαλείται το Νέα Κινα.
Οι άνθρωποι που θα υποχρεωθούν να μετεγκατασταθούν θα αποζημιωθούν με 12.000 γιουάν (1.650 ευρώ). Σε ορισμένους θα δοθεί και συμπληρωματική βοήθεια για τα έξοδα μετεγκατάστασης.

Τι είναι το FAST
Το FAST, η κατασκευή του οποίου άρχισε τον Μάρτιο του 2011, στοίχισε 1,2 δισεκ. γιουάν (165 εκατ. ευρώ). Το ραδιοτηλεσκόπιο αυτό υπερβαίνει σαφώς σε διαστάσεις το ραδιοτηλεσκόπιο του Αρεσίμπο, που βρίσκεται στο νησί του Πόρτο Ρίκο και έχει διάμετρο 305 μέτρων.

Μια ψηφιακή απεικόνιση του FAST μετά την ολοκλήρωση των εργασιών

Ο γενικός διευθυντής της Κινεζικής Εταιρείας Αστρονομίας Βου Σιανγκπίνγκ είχε δηλώσει πέρυσι στο Νέα Κίνα ότι ο υψηλός βαθμός ευαισθησίας του FAST «θα μας βοηθήσει να αναζητήσουμε ευφυή ζωή έξω από τον γαλαξία μας» και συμπληρώνει: «Διαθέτοντας πιο ευαίσθητο τηλεσκόπιο, η εγκατάσταση θα συμβάλει σε λήψη ραδιομηνυμάτων που μπορεί να είναι πιο αδύναμα και απομακρυσμένα».

Οι Κινέζοι επιστήμονες πιστεύουν πως βρήκαν την ιδανική τοποθεσίαΤο τηλεσκόπιο εγκαταστάσθηκε σε μια απομονωμένη περιοχή, η οποία επελέγη επειδή είναι μακριά από μεγάλες πόλεις, είχε διευκρινίσει το Νέα Κίνα. Επιπλέον, η τοπογραφία της περιοχής με σπήλαια και πορώδεις πέτρες θα συμβάλει σημαντικά στην αποστράγγιση των υδάτων που φαίνεται πως συμβάλει επίσης σημαντικά στην εύρυθμη λειτουργία του FAST.
Στην περιοχή υπάρχουν τρεις λόφοι σε απόσταση 500 μέτρων περίπου μεταξύ τους, δημιουργώντας έτσι μια πεδιάδα ιδανική για την εγκατάσταση του τηλεσκόπιου. Επιπλέον, η γύρω περιοχή είναι ήσυχη σε επίπεδο ραδιοσυχνοτήτων, μια ακόμη παράμετρος που είναι απαραίτητη για την καλύτερη λειτουργία του.

Το Ρωσικό ρομπότ που θα αλλάξει τον τρόπο εξερεύνησης του διαστήματος

Το διάστημα υπήρξε ένας ανεξερεύνητος κόσμος που ο άνθρωπος εδώ και χρόνια είχε την επιθυμία να τον εξερευνήσει. Η επιθυμία αυτή τον οδήγησε στο να ανάπτυξη τον τομέα της ρομποτικής στο διάστημα.
Στις 24 Φεβρουαρίου του 2012 η NASA έστειλε το πρώτο ανθρωποειδές ρομπότ στον Διεθνές Διαστημικό Σταθμό χρησιμοποιώντας το διαστημικό λεωφορείο Discovery

Σήμερα Ρώσοι επιστήμονες κατασκεύασαν ένα ρομπότ που θα μπορεί να κάνει εργασίες στο διάστημα αντί για τον άνθρωπο, χωρίς στολή, και θα το χειρίζονται με τηλεκατεύθυνση από το εσωτερικό του σταθμού στον οποίο σύντομα θα αποτελέσει και μέρος του Ρωσικού πληρώματος.
Δείτε το σε βίντεο που δημοσιεύει το rt.com: