Δύο αστείες ιστορίες από την αρχαιότητα

Ίσως γιατί δεν υπάρχουν πια φιλόσοφοι. Ίσως, γιατί, και αν υπάρχουν, συνδιαλέγονται μεταξύ τους και ο πολύς κόσμος μένει άθελα ή θεληματικά απ’ έξω. Ή φιλοσοφία έχει αποκοπεί από την ζωή.

 

Δεν συνέβαινε όμως αυτό παλιά, πολύ παλιά. Οι φιλόσοφοι δεν ξέφευγαν από τα δίχτυα της σάτιρας.

 

 Και αυτό τούς έκανε ζωντανούς, ενοχλητικούς πολλές φορές, λιγότερο αξιοσέβαστους από ότι, ίσως, εμείς νομίζουμε. Αυτό όμως τούς έκανε και γνωστούς. Οι ιδέες τους περνούσαν στον κόσμο μέσα από την παράδοση και για χρόνια, για αιώνες έμεναν ανέκδοτα, ευφυολογήματα, αστείες ιστορίες, στην μνήμη των ανθρώπων. Δύο από αυτές τις ιστορίες θα θυμίσουμε εδώ. Είναι ό καλύτερος τρόπος για να διακωμωδήσουμε και τον εαυτό μας, όσοι από εμάς τον παίρνουνε στα σοβαρά, και για να μετριαστεί ή αλαζονεία όσων πιστεύουν ότι, ασχολούμενοι με την φιλοσοφική σκέψη των μεγάλων, γίνονται οι ίδιοι σπουδαίοι.

 

α.  Η δημοπρασία των φιλοσοφιών

Σε κάποια πόλη γίνεται δημοπρασία. Βγάζουν τις φιλοσοφίες στο σφυρί. Ας μεταφερθούμε λοιπόν στην αγορά. Πάγκοι έχουν στηθεί για τον κόσμο πού θα έρθει να αγοράσει. Εντολές δίνονται. Ό Ζευς επιβλέπει, ό Έρμης διευθύνει την πώληση, οι αγοραστές εξετάζουν τούς φιλοσόφους, πού καθένας τους εκπροσωπεί μία φιλοσοφία.

 

Αυτό είναι το σκηνικό. Ζωντανό, έξυπνο, ευρηματικό. ’Αρχίζει ό πλειστηριασμός, πουλιούνται οι διάφοροι φιλόσοφοι και, σαν πλησιάζει να τελειώσει ή δημοπρασία, απομένει ένας, ο Πυρρίας. Στο χέρι του κρατεί μία ζυγαριά. Ο Ερμής τον καλεί να πλησιάσει γρήγορα, γιατί ό κόσμος αρχίζει να φεύγει και πρέπει να πουληθεί και ό τελευταίος. Εμφανίζεται ένας αγοραστής και επακολουθεί ό σατιρικός διάλογος.

Αγοραστής: ... Πες μου, τί γνωρίζεις;

Πύρρων: Τίποτε.

Α: Πώς το εννοείς;

Π: Εννοώ πώς νομίζω πώς τίποτε δεν υπάρχει.

Α:  Άραγε, ούτε εμείς υπάρχουμε;

Π: Ούτε αυτό το γνωρίζω.

Α: Ούτε και ότι εσύ υπάρχεις;

Π: Αυτό είναι πού ακόμη λιγότερο γνωρίζω.

Α: Τι απορία! Και τί τα θέλεις αυτά πού κουβαλάς;

Π: Μ’ αυτά ζυγίζω τα επιχειρήματα και τα εξισορροπώ μεταξύ τους και, όταν βλέπω ότι είναι ακριβώς όμοια και ισοβαρή, τότε, ναι τότε είναι πού δεν γνωρίζω ποιο είναι πιο αληθινό.

Α: Τί άλλο γνωρίζεις να κάνεις αρκετά καλά;

Π: Όλα έκτος από το να πιάσω έναν δραπέτη.

Α: Και γιατί αυτό σου είναι αδύνατο;

Π: Μα γιατί, ώ αγαθέ, δεν μπορώ να πιάσω τίποτε.

Α: ’Ασφαλώς, αφού φαίνεσαι να είσαι αργός και νωθρός. Σε τί όμως αποσκοπεί ή σοφία σου;

Π: Στην αμάθεια και στο να μην ακούω, να μην βλέπω.

Α: Θέλεις να πεις ότι είσαι και τυφλός και κουφός;

Π: Ναι, και ακόμη και άκριτος και αναίσθητος και γενικά δεν διαφέρω από σκουλήκι.

Α: Να γιατί πρέπει να σ’ αγοράσω.

Π (στον Έρμη): Πόσο λες ότι αξίζει;

Έρμης: Μία αττική μνα.

Α: Να πάρε· (στον σκεπτικό): Τί έχεις να πεις; Σε αγόρασα;

Π: ’Άδηλο.

Α: Κάθε άλλο. Και σε αγόρασα και πλήρωσα την τιμή σε ρευστό.

Π: Επέχω γι’ αυτό και το σκέφτομαι.

Α: Έλα λοιπόν. Περπάτα πίσω μου όπως οφείλεις ως υπηρέτης.

Π: Ποιος γνωρίζει αν είναι αλήθεια αυτά πού λες;

Α: Ό κήρυκας, ή μνα και οι άνθρωποι πού είναι εδώ- όλοι παρόντες.

Π: Υπάρχει κανείς εδώ παρών;

Α: Έλα τώρα και θα σε κανονίσω μέσα στον μύλο και θα σε πείσω, με την χειρότερη λογική, ότι εγώ είμαι ό αφέντης.

Π: Έπεχε γι’ αυτό.

Α: Μα τον Δία, μα αφού το είπα ήδη.

Έρμης (στον σκεπτικό): Σύ παυσε να αντιλέγεις και ακολούθησε τον αγοραστή σου.

 

Στον αμίμητο Λουκιανό χρωστούμε την φανταστική «Βίων πράσιν». Ή παρωδία φωτίζει πιο έντονα ίσως, από μία ανάλυση της θεωρίας της εποχής και της ακαταληψίας, την διδασκαλία των σκεπτικών. Θα την ίδοΰμε.

 

Και μια άλλη ιστορία μάς διασκεδάζει. Την διηγείται ο Νουμήνιος, πού δεν είχε όμως το δηκτικό πνεύμα του Λουκιανού.

 

β. Το πάθημα τού Λακύδη

O Λακύδης, ό φιλόσοφος πού διαδέχθηκε τον Αρκεσίλαο στην ’Ακαδημία, είχε γεμάτο το κελάρι τού σπιτιού του. Είχε όσα ήθελε να φάγει και να πιει· ήταν πλούσιος. Πρόσεχε όμως το κελάρι του. Αυτός το κλείδωνε, αυτός το άνοιγε. Μόνος του τα έκανε όλα. Συνήθιζε να κλειδώνει μ’ έναν περίεργο τρόπο πού είχε σοφισθεί. ’Αφού σφράγιζε την κλειδαριά με το δαχτυλίδι του έριχνε μέσα από την τρύπα την βούλα της σφραγίδας. Οι υπηρέτες του παρατήρησαν προσεκτικά πώς κλείδωνε, και κατάλαβαν τί έκανε.

 

Σαν βγήκε, μια μέρα, ό Λακύδης περίπατο, έσπασαν την βούλα, μπήκανε στην αποθήκη, φάγανε, ήπιανε όσο μπορούσαν και φύγανε, αφού σφράγισαν εκ νέου με τον τρόπο του Λακύδη το κελάρι. Σαν γύρισε, ό Λακύδης, πού είχε αφήσει γεμάτα τα πιθάρια, τα βρήκε άδεια. Δεν μπορούσε να καταλάβει τί είχε συμβεί, αφού ή βούλα ήταν μέσα.

Είχε ακούσει να λέγουν ότι ο Άρκεσίλαος είχε διδάξει την ακαταληψία. Τότε σκέφθηκε ότι το ίδιο συνέβαινε και με τον εαυτό του, πού δεν καταλάβαινε πώς το γεμάτο κελάρι βρέθηκε άδειο, με την κλειδαριά ωστόσο σφραγισμένη, και έτσι άρχισε να διδάσκει και ό ίδιος την ακαταληψία.

 

Βέβαια ή ιστορία δεν τελειώνει εδώ, έχει φιλοσοφικές προεκτάσεις. Οι δούλοι χρησιμοποίησαν το επιχείρημα τού ίδιου τού Λακύδη για την απαραλλαξία των παραστάσεων, λέγοντας ότι ή φιλοσοφία τού Λακύδη τον έκανε ανίκανο να αποφανθεί για την σφραγίδα πού είχε σπάσει και ξανακολλήσει, αφού δεν φαινόταν διαφορά ανάμεσα στην ξανακολλημένη και την καινούργια. Οι παραστάσεις ήταν απαράλλακτες. Ό Λακύδης προσπάθησε να ανταπαντήσει με επιχειρήματα, οι δούλοι χρησιμοποίησαν καινούργια με την βοήθεια των στωικών, και ή συζήτηση συνεχίστηκε. Οι δούλοι επικαλέστηκαν και το επιχείρημα της αβεβαιότητας της μνήμης -και αυτό τού Λακύδη- γιατί o τελευταίος έλεγε ότι δεν ακολουθούσε τα δοξαστά και συνεπώς δεν εμπιστευόταν την μνήμη.

 

Στους ευρύτερους κύκλους, οι σκεπτικοί είχαν γίνει αντικείμενο ειρωνικών σχολιασμών και ιστοριών -πού άλλοτε μάς προκαλούν χαμόγελα και άλλοτε τις αντιμετωπίζουμε πιο σοβαρά- όπως είναι οι επιθέσεις του Αριστοκλή. Στο πνεύμα του τελευταίου αλλά με πιο απλοϊκό τρόπο εκφράζεται και ό Επίκτητος, πού και αυτός δεν συμπαθεί τούς σκεπτικούς.

Η συγκινητική ιστορία μιας μητέρας και του γιου της μέσα από σκιές

Μια συγκινητική χορογραφία δημιούργησε η χορευτική ομάδα «Attraction» που συμμετείχε στο τηλεοπτικό σόου, «Βρετανία έχεις ταλέντο». Η ιστορία, που ξετυλίγεται μέσω της πρωτοποριακής χορογραφίας που γίνεται με σκιές, μιλάει για την ζωή του χορευτή και της μητέρας του.

Μέσα σε ένα λεπτό, παρουσιάζει την ζωή του από την στιγμή που τον γέννησε η μητέρα του, μέχρι την στιγμή που έχασε την ζωή της μετά από ένα τροχαίο ατύχημα. Στο τέλος μάλιστα του βίντεο, ο ίδιος έγινε πατέρας. Το βίντεο έκανε το κοινό να κλάψει και τους δύσκολους κριτές να σηκωθούν από τις θέσεις του για να χειροκροτήσουν.

 

Ο δρόμος προς την αυτοπραγμάτωση

Ο καθένας έχει την ανάγκη για αυτοπραγμάτωση και αυτό δεν έχει να κάνει πάντα με την εκπλήρωση ενός στόχου αλλά έχει να κάνει με το να είσαι ευτυχισμένος από την ζωή σου. Πολλές φορές μόλις έχουμε ολοκληρώσει τις όποιες υλικές επιθυμίες, ξαφνικά δεν μοιάζουν να είναι τόσο ελκυστικές και δεν αρκούν για να γεμίσουν το εσωτερικό μας κενό. Η αυτοπραγμάτωση δεν είναι ένα επίτευγμα που υπάρχει για πάντα στην ζωή μας αλλά μια πορεία διαδοχικών καταστάσεων που μας βοηθούν να προχωράμε και να εξελισσόμαστε συνεχώς. Η πορεία για την αυτοπραγμάτωση είναι μια αναζήτηση που δεν τελειώνει ποτέ.

     

Για να οδηγηθείτε στην αυτοπραγμάτωση θα πρέπει να έχετε θέσει σε λειτουργία την ενστικτώδη σας δύναμη που είναι ικανή να συντρίψει κάθε εμπόδιο και δυσκολία. Στην πορεία της ζωής σας να είστε διατεθειμένος να ξεπεράσετε κάθε εμπόδιο, να ξεπεράσετε τον φθόνο των άλλων και να δώσετε μια ευκαιρία στην ζωή να σας φέρει τα δώρα που επιθυμεί. Αγαπήστε, φυλάξτε, φροντίστε τον εαυτό σας. Από όπου και αν προέρχεστε, ότι και αν είστε πάντα να έχετε προσδοκίες που θα κάνουν εσάς και την ζωή σας καλύτερη. Φροντίστε αν έχετε δίπλα σας ανθρώπους χωρίς φιλοδοξίες που προσπαθούν να καταστρέψουν και τις δικές σας προσδοκίες ή να σας απογοητεύσουν, να τους απομακρύνετε άμεσα ή να μην επηρεάζεστε από αυτούς.

Εργαστείτε συνειδητά και με θέληση, αναθεωρήστε τις επιθυμίες και τους στόχους σας και ετοιμαστείτε να ζήσετε την ζωή που πραγματικά επιθυμείτε. Δώστε χώρο στην αγάπη να μπει στην ζωή σας και να την μεταμορφώσει. Συνδυάστε μια πετυχημένη επαγγελματική ζωή, με μια αρμονική ερωτική σχέση, με ένα καλό κοινωνικό κύκλο και με μια δόση αυτό-αποδοχής και αυτοπραγμάτωσης.

Η ζωή αποτελείται από πολλά ωραία πράγματα και καταστάσεις. Να επιμένετε στα όνειρά σας, αλλά συνειδητοποιείστε πως υπάρχει διαφορά από το να τα παρατάτε και από το να ξέρετε πότε είναι αρκετά. Βρείτε τις κλίσεις και τα ταλέντα σας και χρησιμοποιήστε τα για να ικανοποιήσετε τα θέλω σας. Η ζωή θα σας δώσει τις ευκαιρίες, εσείς αρκεί να της αναγνωρίσετε και να ανταποκριθείτε σε αυτές.

Μερικές φορές θα πρέπει να σταματήσεις να ανησυχείς, να αναρωτιέσαι και να αμφιβάλλεις.
Έχε πίστη στο ότι τα πράγματα θα πάνε καλά, ίσως όχι όπως τα είχες σχεδιάσει,
αλλά ακριβώς όπως είναι γραφτό να γίνουν.

Ο Τήλεφος

<Ηρακλής και Τήλεφος

Ο Τήλεφος ήταν γιός του Ηρακλέους και της Αύγης κόρης του Αλέα. Επειδή ήταν καρπός παράνομου έρωτα, ο Αλέας τον εγκατέλειψε στο όρος Παρθένιο για να πεθάνει. Εκεί με την παρέμβαση των θεών διασώθηκε θηλάζοντας από ελαφίνα και κατόπιν ανατράφηκε από βοσκούς.

Εν τω μεταξύ η μητέρα του Αύγη είχε μεταβεί στην Τευθρανία (πόλη της Μυσίας στην Μικρά Ασία) όπου παντρεύτηκε τον βασιλέα Τεύθραντα. Όταν ενηλικιώθηκε ο Τήλεφος μετέβη στην εν λόγω πόλη όπου υιοθετήθηκε από τον Τεύθραντα ο οποίος τον έχρισε και διάδοχό του. Αργότερα όντας βασιλέας, ο Τήλεφος απωθεί τους Αχαιούς οι οποίοι εισέβαλλαν στην χώρα και μάλιστα πληγώνεται θανάσιμα στην μάχη και θεραπεύεται ως δια μαγείας


Η διάσωση του Τήλεφου_λεπτομέρεια βασιλικής_αρχαιολογικό μουσείο Νάπολι

Οι εγκαταλείψεις νεογνών

Σε αυτό το σημείο κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούμε στην κατάληξη των εγκαταλελειμμένων νεογνών της Ελληνικής μυθολογίας.

Ο Μίλητος εγγονός του Μίνωα είχε εγκαταλειφθεί και επέζησε όπως και ο Αιχμαγόρας (γιός του Ηρακλέους και της Φαιλούς) τον οποίο έσωσε ο Ηρακλής.

Ο Αίγισθος θηλάστηκε από αίγα και επέζησε όπως και ο Ιππόθους, γιος του Ποσειδώνα και της Αλώπης, ο οποίος είχε θηλάσει από φοράδα.

Ο Αμφίων και ο αδελφός του Ζήθος βρέθηκαν και ανατράφηκαν από βοσκό όπως και ο Ασκληπιός.

Η Αταλάντη εγκαταλείφθηκε από τον πατέρα της, αλλά μια αρκούδα άρχισε να την θηλάζει μέχρι να την σώσουν διερχόμενοι κυνηγοί.

Η Αταλάντη εγκατέλειψε τον γιό της Παρθενοπαίο προσποιούμενη ότι είναι ακόμα παρθένα, αλλά αυτός επέζησε και όταν μεγάλωσε έγινε ένας εκ των Επτά επί Θήβαις.

Οι δίδυμοι Λύκαστος και Παρράσιος, γιοι του Άρη και της Φυλονόμης, είχαν θηλάσει από μια λύκαινα και αργότερα σώθηκαν από ένα βοσκό.

Ο Μελιτεύς, γιος του Δία και της Όθρεως, εγκαταλείφθηκε και σώθηκε από τις μέλισσες τρεφόμενος με μέλι.

Εγκαταλελειμμένοι υπήρξαν επίσης ο Νηλέας, ο Οιδίπους, οι δίδυμοι Ρωμύλος και τον Ρέμος και ο Πάρις.

Οι προαναφερόμενες περιπτώσεις είναι οι γνωστότερες, κυρίως διότι επιβίωσαν, με συνέπεια να γίνει γνωστή η εγκατάλειψη.

Η ντροπή του Αλέα

Αφού εγκατέλειψε τον Τήλεφο, ο Άλεας, αισθανόμενος ντροπή για το γεγονός ότι η κόρη του είχε διαφθαρεί, την έδωσε στον Ναύπλιο ο οποίος ήταν πατέρας του Παλαμήδη και εξαιρετικός ναυτικός με την οδηγία να την πουλήσει κάπου μακριά. Ο Ναύπλιος την μετέφερε στην Τευθρανία της Μυσίας (κοντά στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας) όπου παντρεύτηκε με τον Τεύθραντα ο οποίος ήταν κυβερνήτης και γέννησε μαζί του την Αργιόπη.


Αχιλλέας εναντίον Τήλεφου

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Ηρακλής δεν ξεπέρασε την συμπεριφορά του στην Αύγη, δεδομένου ότι ήταν φιλοξενούμενος στο σπίτι του Άλεος, όπου είχε έρθει μετά την εκστρατεία, που κατέληξε στην παλινόρθωση του Τυνδάρεως, βασιλέα της Σπάρτης. Λέγεται επίσης ότι ο Άλεας ανακάλυψε την μητρότητα της κόρης του, όχι με την εύρεση του παιδιού στο ιερό της Αθηνάς, αλλά παρατηρώντας ότι ήταν έγκυος. Για κάποιο λόγο δεν πίστεψε την κόρη του όταν του αποκάλυψε ότι πατέρας ήταν ο Ηρακλής και την παρέδωσε στον Ναύπλιο, με την εντολή να την πνίξει στην θάλασσα.

Ο ρόλος του Ναύπλιου

Ο Ναύπλιος πήρε το κορίτσι μαζί του, αλλά στο δρόμο τους προς το λιμάνι της Αργολίδας, ήρθαν κοντά στο όρος Παρθένιο, αυτή αποσύρθηκε σε ένα άλσος, προφασιζόμενη λόγους φυσικής ανάγκης. Τότε ήταν που γέννησε σε μια θέση όπου χτίστηκε αργότερα ένας ναός προς τιμήν της Ειλειθυίας, αφήνοντας το αγόρι κρυμμένο στους θάμνους. Όταν επέστρεψε, ο Ναύπλιος, αγνοώντας τι είχε συμβεί, την πήρε το λιμάνι αλλά αντί για πνιγμό, όπως είχε λάβει εντολή την έκανε ένα δώρο σε κάποιους Κάρες που επρόκειτο να πλεύσουν προς την Ασία. Έτσι η Αύγη γνώρισε τον Τεύθρα, βασιλιά της Μυσίας, παρόλο που ορισμένοι ισχυρίζονται ότι απλώς μετέβη στην εν λόγω χώρα.

Η διάσωση του Τηλέφου

Ο Τήλεφος βρέθηκε από βοσκούς που ανήκαν στον βασιλέα Κόρυθο, τρεφόμενος από την θηλή μιας ελαφίνας. Αυτοί έφεραν το παιδί στον βασιλέα, ο οποίος τον ανέθρεψε ως γιο και τον ονόμασε Τήλεφο. Χρόνια αργότερα ο Τήλεφος, επιθυμώντας να μάθει για τη μητέρα του, πήγε στους Δελφούς όπου το μαντείο έδωσε εντολή να πλεύσει προς την χώρα του Τεύθρα στην Μυσία. Εκεί ο Τήλεφος ξαναβρίσκει την μητέρα του και έχοντας παντρευτεί την κόρη του Τεύθραντα Αργιόπη, κληρονομεί τον θρόνο μετά το θάνατο του βασιλέα.


Η ιστορία του Τήλεφου_μουσείο Περγάμου

Άλλη εκδοχή είναι ότι ο Τήλεφος και ο Παρθενόπαιος (γιός της Αταλάντης) εγκαταλείφθηκαν ταυτόχρονα στο όρος Παρθένιο, όπου τους βρήκαν και ανέθρεψαν βοσκοί, ενώ η Αύγη, φοβούμενη τον πατέρα της, κατέφυγε στην Μυσία, όπου υιοθετήθηκε από τον βασιλέα Τεύθραντα.

Ο Τήλεφος νικά τον Ίδα

Ο Τήλεφος έφθασε στην Μυσία, συνοδευόμενος από τον Παρθενόπαιο, ψάχνοντας για τη μητέρα του σύμφωνα με τον χρησμό. Εκείνη την εποχή, ο Ίδας (ο άνθρωπος που σκότωσε τον Κάστορα, έναν εκ των Διόσκουρων) απειλούσε την χώρα. Έτσι ο Τεύθρας υποσχέθηκε το βασίλειο και την θετή κόρη του Αύγη στον Τήλεφο σε αντάλλαγμα της προστασίας από τον εχθρό του. Ο Τήλεφος δέχτηκε την πρόταση και μαζί με τον Παρθενόπαιο νίκησε τον Ίδα.

Τηρώντας την υπόσχεσή του, ο Τεύθρας έδωσε την Αύγη στον Τήλεφο, αλλά εκείνη παραμένοντας πιστή στον Ηρακλή, δεν ήθελε να αγγίξει το σώμα της και προς τούτο πρόταξε ένα ξίφος με σκοπό να σκοτώσει τον Τήλεφο όταν εισήλθε στην αίθουσα του γάμου. Ωστόσο με παρέμβαση των θεών, ένα μεγάλο φίδι γλίστρησε ανάμεσά τους, αναγκάζοντας την Αύγη να ρίξει το ξίφος. Όταν κατόπιν ο Τήλεφος ήταν έτοιμος να την σκοτώσει, εκείνη κάλεσε σε βοήθεια τον Ηρακλή και στη συνέχεια αναγνωρίσθηκε από τον Τήλεφο ως η μητέρα του.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η Αύγη και ο Τήλεφος ρίχθηκαν στη θάλασσα από τον Αλέα, αλλά με παρέμβαση της Αθηνάς έφθασαν στην Τευθρανία, όπου τους βρήκε ο Τεύθρας και κατόπιν παντρεύτηκε την Αύγη και υιοθέτησε τον Τήλεφο. Όπως και να’ χει ο Τήλεφος κυβέρνησε την Μυσία, όταν στην χώρα εισέβαλαν οι Αχαιοί, προτιθέμενοι να τιμωρήσουν την Τροία λόγω της απαγωγής της Ελένης, πριν από δύο χρόνια, θεωρώντας εσφαλμένα ότι η Μυσία αποτελεί έδαφος της Τροίας.

Ο Τήλεφος αντέδρασε και απώθησε τους εισβολείς, σκοτώνοντας μεταξύ άλλων, τον Θέρσανδρο εγγονό του Οιδίποδα. Αυτή η ήττα στις όχθες του ποταμού Κάϊκου ανάγκασε τους Αχαιούς να επιστρέψουν στην Ελλάδα.


Ο Αχιλλέας θεραπεύει τον Τήλεφο με σκουριά από το δόρυ του_μουσείο Ερκολάνο Ιταλία

Όσον αφορά στον Τήλεφο κατά τη διάρκεια της μάχης, εγκλωβίσθηκε σε έναν αμπελώνα και τραυματίστηκε από το δόρυ του Αχιλλέα στο μηρό.

Ο Τήλεφος στην Αυλίδα

Σύμφωνα με μια εκδοχή, οι Αχαιοί αποβιβάσθηκαν στην Μυσία επειδή δεν γνώριζαν πώς να φτάσουν στην Τροία,. Για τον ίδιο λόγο όταν οκτώ χρόνια αργότερα συγκεντρώθηκαν ξανά στην Αυλίδα, προβληματίσθηκαν για το ταξίδι διότι ουδείς μπορούσε να τους δείξει το δρόμο. Εν τω μεταξύ το τραύμα του Τήλεφου δεν είχε επουλωθεί και σύμφωνα με έναν χρησμό έμαθε ότι αυτός που τον τραυμάτισε θα ήταν ο ίδιος που θα τον θεράπευε. Γι’ αυτό ο Τήλεφος, ντυμένος με κουρέλια, εμφανίστηκε στο Άργος ικετεύοντας τον Αχιλλέα να επουλώσει την πληγή του και σε αντάλλαγμα, θα έδειχνε τον δρόμο προς την Τροία.

Τηρώντας την συμφωνία, ο Αχιλλέας τον θεράπευσε ρίχνοντας σκουριά από το δόρυ του στην πληγή και ο Τήλεφος σε ανταπόδοση έδειξε την διαδρομή, την ακρίβεια της οποίας επιβεβαίωσε ο μάντης Κάλχας. Άλλοι ισχυρίζονται ότι όταν έφτασε στο Άργος για να λάβει ιατρική φροντίδα, ακολουθώντας τις συμβουλές της Κλυταιμνήστρας άρπαξε τον μικρό Ορέστη, απειλώντας να τον σκοτώσει εάν δεν θεραπευόταν. Λέγεται ότι οι Αχαιοί δέχθηκαν τον εκβιασμό επειδή ένας χρησμός έλεγε ότι η Τροία δεν καταλαμβάνετο χωρίς την βοήθεια του Τήλεφου. Όταν ο Αχιλλέας απάντησε ότι αγνοούσε τον τρόπο της θεραπείας, ο Οδυσσέας είπε:

«Ο Απόλλων δεν εννοεί εσένα, αλλά το δόρυ που είναι η αιτία του τραύματος» (Οδυσσεύς προς Αχιλλέα – Υγίνος «Ιστορίες» 101)

Ο Τήλεφος πληγωμένος στον μηρό_Βρετανικό μουσείο_ βάζο Ε282

Έτσι έξυσαν σκουριά από το δόρυ στην πληγή και ο Τήλεφος θεραπεύτηκε από το ίδιο σταχτί δόρυ που έλαβε ο Πηλέας από τον Χείρωνα όταν παντρεύτηκε την Θέτιδα. Ο Αχιλλέας, που το πήρε από τον πατέρα του, το χρησιμοποίησε στον πόλεμο στην Τροία και όπως λένε, ουδείς μεταξύ των Αχαιών ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσει. Οι Αχαιοί τον κάλεσαν να συμμετάσχει στην αποστολή, αλλά ο Τήλεφος αρνήθηκε. Παρόλα αυτά τους οδήγησε στην Τροία πριν επιστρέψει στην Μυσία.

Ο Τήλεφος δεν πολέμησε στον Τρωικό πόλεμο, αλλά ο γιός του Ευρύπυλος συμμετείχε μαζί με δυνάμεις από την Μυσία και σκοτώθηκε από τον Νεοπτόλεμο (γιό του Αχιλλέα).
---------
Πηγές

Απολλόδωρος 2.7.4, 2.7.8, 3.9.1;

Διόδωρος 4.33.11-12

Ομήρου «Οδύσσεια» 11.520

Υγίνος «Ιστορίες» 99, 101, 162, 244, 252

Οβίδιος «Μεταμορφώσεις» 13.171

Με αυτά και με αυτά εφτάσαμε στην «ψευδοφάνεια»...

Δέν μ᾿ ἐνδιαφέρει ὁ ἐπίσημος ὅρος τῆς δουλοπρέπειας. Μ᾿ ἐνδιαφέρει ἡ οὐσία. Κι ἐκεῖνο πού ξέρω εἶναι ὅτι μ᾿ αὐτά καί μ” αὐτά ἐφτάσαμε σέ κάτι πού θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά ὀνομάσω «ψευδοφάνεια»…

Ἔχουμε, δηλαδή, τήν τάση νά παρουσιαζόμαστε διαρκῶς διαφορετικοί απ” ὅ,τι πραγματικά εἴμαστε. Καί δέν ὑπάρχει ἀσφαλέστερος δρόμος πρός τήν ἀποτυχία, εἴτε σάν ἄτομο σταδιοδρομεῖς εἴτε σάν σύνολο, ἀπό τήν ἔλλειψη τῆς γνησιότητας. Τό κακό πάει πολύ μακριά.

Ὅλα τά διοικητικά μας συστήματα, οἱ κοινωνικοί μας θεσμοί, τά ἐκπαιδευτικά μας προγράμματα, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τούς Βαυαρούς, πάρθηκαν μέ προχειρότατο τρόπο ἀπό ἔξω, καί κόπηκαν καί ράφτηκαν ὅπως ὅπως ἐπάνω σ᾿ ἕνα σῶμα μέ ἄλλες διαστάσεις καί ἄλλους ὅρους ἀναπνοῆς…

Καί δέν πρόκειται βέβαια γιά «προγονοπληξία».

Τά λέω, ἄλλωστε, αὐτά ἐγώ πού, σ᾿ ἕναν τομέα ὅπως ὁ δικός μου, κήρυξα μέ φανατισμό τήν ἀνάγκη τῆς ἐπικοινωνίας μας μέ τό διεθνές πνεῦμα, καί πού σήμερα μέ ἐμπιστοσύνη ἀποβλέπω στή διαμόρφωση ἑνός ἑνιαίου εύρωπαϊκοῦ σχήματος, ὅπου νά ἔχει τή θέση της ἡ Ἑλλάδα.

Μέ τή διαφορά ὅτι ὁ μηχανισμός τῆς ἀφομοιώσεως τῶν στοιχείων τῆς προόδου πρέπει νά λειτουργεῖ σωστά, καί νά βασίζεται σέ μιά γερή καί φυσιολογικά ἀναπτυγμένη παιδεία.
Ἐνῶ σ ἐμᾶς, ὄχι μόνον δέν λειτουργεῖ σωστά, ἀλλά δέν ὑπάρχει κἄν ὁ μηχανισμός αὐτός γιά νά λειτουργήσει!

Καί μέ τή διαφορά ἀκόμη ὅτι, ἐκτός ἀπό ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ἡ ἡγετική μας τάξη, στό κεφάλαιο τῆς ἑλληνικῆς παιδείας, ἔχει μαῦρα μεσάνυχτα!

Κοιτάξετε μέ προσοχή τά ἔντυπα πού εκδίδει ἡ ἴδια, ἤ πού προτιμᾶ νά διαβάζει, τά διαμερίσματα ὅπου κατοικεῖ, τίς διασκεδάσεις πού κάνει, τή στάση της ἀπέναντι στή ζωή.

Οὔτε μιά σταγόνα γνησιότητας! Πῶς θέλετε, λοιπόν, ν᾿ ἀναθρέψει σωστά τή νέα γενιά;

Ἀπό τά πρῶτα διαβάσματα πού θά κάνει ἕνα παιδί ὥς τά διάφορα στοιχεῖα πού θά συναντήσει στό καθημερινό του περιβάλλον, καί πού θά διαμορφώσουν τό γοῦστο του, μιά συνεχής καί άδιάκοπη πλαστογραφία καί τίποτε ἄλλο!

Θά μοῦ πεῖτε: εἶσαι λογοτέχνης, καλαμαράς, καί βλέπεις τά πράγματα ἀπό τή μεριά πού σέ πονᾶνε. Ὄχι, καθόλου! Καί νά μοῦ έπιτρέψετε νά ἐπιμείνω.

Ὅλα τά ἄλλα κακά πού θά μποροῦσα νά καταγγείλω –ἡ ἔλλειψη οὐσιαστικῆς ἀποκεντρώσεως καί αὐτοδιοικήσεως, ἡ ἔλλειψη προγραμματισμοῦ γιά τήν πλουτοπαραγωγική ἀνάπτυξη τῆς χώρας, ἀκόμη καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἀσκεῖται ἡ ἐξωτερική μας πολιτική– εἶναι ζητήματα βαθύτερης ἑλληνικῆς παιδείας!

Ἀπό τήν ἄποψη ὅτι μόνον αυτή μπορεῖ νά προικίσει ἕναν ἡγέτη μέ τήν ἀπαραίτητη εὐαισθησία πού χρειάζεται γιά νά ἐνστερνιστεῖ, καί ἀντιστοίχως νά ἀποδώσει, τό ἦθος τοῦ λαοῦ. Γιατί αὐτός ὁ λαός, πού τήν ἔννοιά του τήν ἔχουμε παραμορφώσει σέ σημεῖο νά μήν τήν ἀναγνωρίζουμε, αὐτός ἔχει φτιάξει ὅ,τι καλό ὑπάρχει – ἄν ὑπάρχει κάτι καλό σ᾿ αὐτόν τόν τόπο!

Καί αὐτός, στίς ὧρες τοῦ κινδύνου, καί στό πεῖσμα τῆς συστηματικῆς ἡττοπαθείας τῶν ἀρχηγῶν του, αἴρεται, χάρη σ᾿ ἕναν ἀόρατο, εὐλογημένο μηχανισμό, στά ὕψη πού ἀπαιτεῖ τό θαῦμα!

Ὅσο, λοιπόν, καί ἄν εἶναι λυπηρό, πρέπει νά τό πῶ: ὁ Ἑλληνισμός, γιά τήν ὥρα τουλάχιστον, ἐπέτυχε ὡς γένος, ἀλλ᾿ ἀπέτυχε ὡς κράτος!

Καί παρακαλῶ νύχτα μέρα τόν Θεό, καί τό μέλλον, νά μέ διαψεύσουν.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ: ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΑΛΛΟΙΣ

Ελληνικό φυτό αναγνωρίσθηκε ως φυσικό φάρμακο!

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων, στη συνεδρίαση του στις 7 Αυγούστου στο Λονδίνο αναγνώρισε τη μαστίχα Χίου ως φυσικό φάρμακο.Συγκεκριμένα, η μαστίχα Χίου συμπεριλήφθηκε στην κατηγορία των παραδοσιακών φαρμάκων φυτικής προέλευσης, με θεραπευτικές ενδείξεις: δυσπεπτικά προβλήματα και δερματικές φλεγμονές και επούλωση δερματικών πληγών.Αποτέλεσμα της καταχώρησης είναι η δυνατότητα κυκλοφορίας σκευασμάτων μαστίχας σε όλη την Ευρώπη με ισχυρισμούς υγείας εγκεκριμένους από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (ΕΜΑ).

Ήδη από την αρχαιότητα η μαστίχα Χίου ήταν γνωστή, για τις ιατροφαρμακευτικές της ιδιότητες.

Στις μέρες μας, η επιστημονική κοινότητα με ορθές και επιστημονικά αποδεκτές μεθόδους, βασισμένες σε αποτελέσματα εργαστηριακών ερευνών και κλινικών μελετών, και οι οποίες πραγματοποιούνται από ανεξάρτητους ερευνητές στην Ελλάδα και διεθνώς, σταδιακά αποκαλύπτουν ότι η φυσική Μαστίχα Χίου διαθέτει μοναδικές ευεργετικές και θεραπευτικές ιδιότητες, επιβεβαιώνοντας με αυτό τον τρόπο τα όσα και ιστορικά έχουν καταγραφεί.

Συγκεκριμένα, έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά η ευεργετική δράση της Μαστίχας κατά των παθήσεων του πεπτικού συστήματος, η συμβολή της στη στοματική υγιεινή, η σημαντική αντιμικροβιακή και αντιφλεγμονώδη δράση της , και το γεγονός ότι αποτελεί φυσικό αντιοξειδωτικό. 

Παράλληλα, η μαστίχα Χίου, συμβάλει στην επούλωση τραυμάτων και στην ανάπλαση της επιδερμίδας.

Παρακάτω, γίνεται μια συνοπτική αναφορά στις πιο σημαντικές ερευνητικές μελέτες, γύρω από τις ιατροφαρμακευτικές δράσεις της μαστίχας της Χίου, τα αποτελέσματα των οποίων έχουν -όπως ήδη αναφέραμε- δημοσιευτεί σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά.

• Αντιμικροβιακή δράση αιθέριου ελαίου Μαστίχας Χίου

Σημαντική ερευνητική δραστηριότητα έχει πραγματοποιηθεί γύρω από την αντιμικροβιακή δράση του αιθέριου ελαίου της μαστίχας – μαστιχέλαιο. Στις μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί, διερευνάται ο περιορισμός του ρυθμού αύξησης αλλά και η θανάτωση μικροβίων, βακτηρίων και παθογόνων μικροοργανισμών, όταν στα υποστρώματα ανάπτυξης έχει προστεθεί μαστιχέλαιο, το αιθέριο έλαιο της μαστίχας Χίου.

Τα συμπεράσματα των μελετών, επιβεβαιώνουν τη σημαντική αντιμικροβιακή και αντιμυκητιακή δράση του μαστιχελαίου, γεγονός που ενθαρρύνει την αξιοποίηση του, ως συστατικό φαρμακευτικών και άλλων σκευασμάτων προστασίας και περιποίησης.

• Η Μαστίχα της Χίου ως παράγοντας προστασίας από την αθηροσκλήρωση

Στις μέρες μας, είναι έντονο το επιστημονικό ενδιαφέρον για τα φυσικά αντιοξειδωτικά, ως παράγοντες προστασίας από την αθηροσκλήρωση,. Πρόκειται για ουσίες οι οποίες λόγω της σύνθεσης τους παρέχουν προστασία ενάντια στο σχηματισμό αθηρωματικών πλακών αποτρέποντας τον κίνδυνο αθηροσκλήρωσης και καρδιακών παθήσεων. Η παρουσία φαινολικών μορίων, τιτερπενικών ενώσεων, καθώς και φυτοστερολών στη μαστίχα της Χίου, είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς τα συστατικά αυτά δρουν ενάντια στην οξείδωση της λιποπρωτεΐνης χαμηλής πυκνότητας (Low Density Lipoprotein – LDL) και αυτό αποτελεί σημαντική ένδειξη για την εν δυνάμει αντιοξειδωτική δράση της. Η ερευνητική δραστηριότητα στο πεδίο αυτό βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο. Τα μέχρι τώρα πάντως δημοσιευμένα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά και συνιστούν πιθανή χρήση της μαστίχας ως φυσικό αντιοξειδωτικό.

Η γέννηση της Θεάς Αθηνάς

Η Αθηνά είναι γνωστή ως η θεά της σοφίας, της άμυνας της πόλης, της ύφανσης και της κεραμοποιείας.

Είναι πολεμίστρια, όμως αρκετά είναι τα σημεία που την διαφοροποιούν από τον αδερφό της, τον θεό του πολέμου Άρη. Η Αθηνά μάχεται έξυπνα και ως θεά της σοφίας που είναι κερδίζει τις μάχες. Νικήτρια από το πεδίο της μάχης εκτός του λόγου που αναφέραμε βγαίνει και για έναν άλλο λόγο. Η Αθηνά μάχεται τον δίκαιο πόλεμο.

Αυτός είναι και ο λόγος που ήταν τόσο αγαπητή στους αρχαίους χρόνους και η λατρεία ήταν πολύ διαδεδομένη με τρανταχτότερο παράδειγμα την Αθήνα όπου έδωσε και το όνομά της και στην οποία χτίστηκε ο ναός σύμβολο της πόλης, ο Παρθενώνας.

Η γέννησή της από την αρχή φανερώνει τόσο τις δυνάμεις της όσο και την σπουδαιότητα που θα έπαιζε στην ζωή των αρχαίων Ελλήνων.

Κόρη του Δία και της Μήτιδας, σύμφωνα με τον μύθο. Η Μήτις ήταν ο πρώτος έρωτας και κατά πολλούς η πρώτη γυναίκα του Δία. ήταν η συνετότερη από τις νύμφες του βουνού και τις ωκεανίδες που ανάθρεψαν τον Δία στο σπήλαιο που τον έκρυψε η μητέρα του για να ξεφύγει από τον Κρόνο που καταβρόχθιζε τα παιδιά του.

Η Μήτιδα είναι η θεά της σοφίας, της καλής συμβουλής, της πονηριάς και των χειροτεχνιών. Σε γιορτή για την επισημοποίηση της σχέσεώς τους, στον Όλυμπο ο παππούς του Δία ο Ουρανός και η γιαγιά του η Γη απεκάλυψαν στον εγγονό τους πως η Μήτιδα θα του χάριζε πρώτα μία κόρη, η οποία θα ήταν ισάξια του σε δύναμη και σοφία και στην συνέχεια ένα υιό καλύτερό του ο οποίος θα του έπαιρνε τον θρόνο και θα γινόταν ο πρώτος μεταξύ των θεών.

Ακούγοντας αυτά ο Δίας και γνωρίζοντας για την εγκυμονούσα ήδη Μήτιδα κατέφευγε στην τακτική του πατέρα του και αφού πρώτα ξεγέλασε την Μήτιδα δίνοντας της να καταπιεί ένα βοτάνι, (το οποίο είχε ζητήσει από την γιαγιά του) λέγοντάς της πως έτσι θα έκανε γερά παιδιά, την κατάπιε μαζί με το έμβρυο, αφού το μαγικό αυτό βοτάνι την έκανε πρώτα μικρή όσο ένα δάχτυλο.

Από το σημείο αυτό κατέκτησε ολόκληρη την σοφία του κόσμου και ήξερε ανά πάσα στιγμή ποιο είναι το καλό και το κακό. Ύστερα από λίγο καιρό άρχισε να νιώθει ενοχλήσει στον εγκέφαλό του. Μικρά σουβλίσματα λες και κάποιος προσπαθούσε να του τρυπήσει το μυαλό. Οι ενοχλήσεις αυτές συνεχώς γινόντουσαν και πιο έντονες, τόσο που κάποια στιγμή δεν άντεχε άλλο και διέταξε τον Ήφαιστο να τον χτυπήσει δυνατά στο κεφάλι με το σφυρί του.

Ακούγοντάς το αυτό ο Ήφαιστος δίστασε όμως ο Δίας τον απείλησε πως αν δεν έκανε αυτό που τον διέταζε θα τον ξαναπετούσε από τον Όλυμπο. Έτσι ο Ήφαιστος κατέβασε με όλη του τη δύναμη το σφυρί του στο κεφάλι του Δία, το οποίο άνοιξε και από μέσα πετάχτηκε πάνοπλη με τα λαμπερά της μάτια η θεά Αθηνά. Κληρονόμος της δύναμης του πατέρα της και της σύνεσης της μητέρας της φορώντας περικεφαλαία με λοφίο, κρατώντας ασπίδα και κουνώντας απειλητικά το δόρυ της μέσα σε λίγη ώρα μεγάλωσε και απέκτησε ολόκληρη την θεϊκή υπόσταση και το μεγαλείο της.

Η Αθηνά είναι μία από τις ορκισμένες παρθένες θεές και δεν τα πηγαίνει καθόλου καλά με την Αφροδίτη, με την οποία τσακώνεται συχνά ακόμη και ενώπιον του Δία ο οποίος προσπαθεί να τις συμφιλιώσει. Δεν διστάζει μάλιστα στον τρωικό πόλεμο να οδηγήσει το δόρυ του Διομήδη και να τραυματίσει την Αφροδίτη. Η Αθηνά αν και ορκισμένη Παρθένος δεν γλίτωνε των προκλήσεων. Αξίζει να αναφέρουμε τον μύθο σχετικά με τον έρωτα του Ηφαίστου για αυτήν.

Κάποτε η θεά επισκέφτηκε τον αδελφό της στο σιδηρουργείο του θαυμάζοντας και αναζητώντας ίσως κάποιο από τα υπέροχα όπλα που αυτός κατασκεύαζε. Βλέποντάς την ο Ήφαιστος και εγκαταλειμμένος όπως ήταν από την γυναίκα του την Αφροδίτη την ερωτεύτηκε και άρχισε να την πολιορκεί ερωτικά. Η Αθηνά όμως ήταν αποφασισμένη και δεν θα ενέδιδε σε κανέναν. Το σπέρμα του Ηφαίστου έπεσε στο πόδι της θεάς, η οποία με αηδία το σκούπισε με ένα μάλλινο ύφασμα το οποίο πέταξε στη συνέχεια στη Γη.

Στο το σημείο που έπεσε το πανί γεννήθηκε ο Ερυχθόνιος, τον οποίο στη συνέχεια η Αθηνά ανέθρεψε σαν πραγματικά δικό της παιδί. Αφού το έκλεισε σε ένα μπαούλο, το παρέδωσε στην Πανδρόσα, κόρη του βασιλιά της Αθήνας Κέκρωπα, λέγοντάς της να μην ανοίξει το μπαούλο. Όμως οι αδελφές της το άνοιξαν και έκπληκτες είδαν ένα φίδι να βρίσκετε τυλιγμένο γύρο από το μωρό και κατά μερικούς το ερπετό τις κατάστρεψε ενώ κατά μερικούς άλλους τις τρέλανε και τις έκανε να πηδήξουν από την ακρόπολη.

Καθώς έτυχε θεϊκής ανατροφής από την Αθηνά την ίδια ο Εριχθόνιος απέλασε τον Αμφικτίωνα και έγινε βασιλιάς της Αθήνας, και ήταν αυτός που έστησε μία ξύλινη εικόνα της Αθηνάς στην ακρόπολη και καθιέρωσε τα Παναθήναια προς τιμή της. Από τους γνωστότερους μύθους για την Αθηνά είναι η διαμάχη της με τον Ποσειδώνα για την προστασία και το όνομα της Αθήνας. Η πιο κοινή εκδοχή του μύθου μιλάει για ορισμό ως προστάτη της Αθήνας από τους θεούς, εκείνου που θα έκανε στην πόλη το σημαντικότερο δώρο.

Ο Ποσειδώνας χτύπησε με την τρίαινά του την γη και ένα κατάλευκο άλογο πετάχτηκε. Εντυπωσιάστηκαν οι θεοί καθώς το άλογο είναι ένα δώρο που πολύ θα βοηθούσε τον κόσμο καθώς θα το χρησιμοποιούσαν στην καθημερινότητά τους τόσο για το όργωμα όσο και για τις μετακινήσεις τους, όμως στην συνέχει ήταν η σειρά της Αθηνάς η οποία χτύπησε με το δόρυ της τη γη κα μια φουντωτή ελιά πετάχτηκε.

Βλέποντάς την η θεοί έδωσαν την νίκη στην Αθηνά καθώς θεώρησαν το ευλογημένο δέντρο χρησιμότερο. Μια σειρά άλλων μύθων συνδέονται με την θεά Αθηνά, μέσα από τους οποίος καθίσταται εφικτή η πληρέστερη κατανόηση του ποια ήταν για τους αρχαίους η Αθηνά. Η κρίση του Πάρη, ο οποίος κλήθηκε να αποφασίσει ποια ήταν η ομορφότερη θεά μεταξύ της Αθηνάς της Ήρας και της Αφροδίτης δίνοντάς της το χρυσό μήλο που η έριδα έριξε κάτω από την πόρτα.

Η βοήθεια της στον Περσέα για τον αποκεφαλισμό της Γοργόνας που πέτρωνε όποιον την αντίκριζε. Ο διαγωνισμός ύφανσης με την θνητή αράχνη, την οποία αν και δεν μπόρεσε να κερδίσει στο διαγωνισμό τιμώρησε για την υπεροψία της αλλά και από ζήλια και την μεταμόρφωσε στο ομώνυμο έντομο.

Η συμμετοχή της στην γιγαντομαχία όπου σκότωσε και έγδαρε τον Πάλλαντα και στην συνέχεια καταπλάκωσε με την Σικελία τον Εγκέλαδο. Τέλος θα αναφέρουμε την διένεξη της με τον Απόλλωνα για την μαντική τέχνη.

Η Αθηνά είχε διδαχτεί από τις Θρίες, τις φτερωτές νύμφες του Παρνασσού την τέχνη του να μαντεύεις το μέλλον από τις πέτρες που παρασέρνουν οι χείμαρροι, όμως ύστερα από τα παράπονα του Απόλλωνα στον Δία και την απόφαση του τελευταίου υπέρ του γιου του εγκατάλειψε με βαριά καρδιά την τέχνη πετώντας σε μια πεδιάδα της πέτρες, η οποία έκτοτε ονομάζεται Θριάσιο Πεδίο.

Με την κριτική ¨παγώνετε¨ την εικόνα του άλλου μέσα σας εμποδίζοντας την εξέλιξη και στους δυο σας

Ο πιο απλός τρόπος να σαμποτάρετε την ευτυχίας σας είναι να είστε κριτικοί με τους ανθρώπους γύρω σας.

Προτείνω να μη κάνετε ποτέ κριτική σε άνθρωπο.

Να περιγράφετε μόνο αυτό που βλέπετε, όσο γίνεται πιο αντικειμενικά, χωρίς χαρακτηρισμούς-ταμπέλες και επίθετα.

Μπορείτε να πείτε στον άλλον ότι κάτι που είπε ή έκανε σας ενοχλεί, και ότι ενεργοποιεί μέσα σας τον κακό εαυτό σας – αρνητικά δηλαδή συναισθήματα.

Η κριτική προκαλεί στον άλλον στενοχώρια, παθητικότητα και αρνητική αντίδραση- φαύλο κύκλο.

Με την κριτική ¨παγώνετε¨ την εικόνα του άλλου μέσα σας εμποδίζοντας την εξέλιξη και στους δυο σας.

Αντί να κρίνετε τους άλλους καλύτερα να βρίσκετε τρόπο να τους υπενθυμίζετε τον καλό εαυτό τους.

Απελευθέρωση από την κριτική δεν σημαίνει ότι κλείνουμε τα μάτια ή ότι συγχωρούμε «παθητικά», αλλά ότι σταματάμε να σκεφτόμαστε μέσα από το δίδυμο: σωστό-λάθος.

Παραδεχόμαστε ότι συμβαίνουν και λάθη και ότι μπορούν να μετατραπούν σε μαθήματα.

Όλοι παίρνουμε το μάθημα με το δικό μας τρόπο, στην ώρα μας.

Το γραφείο του μέλλοντος θα έχει... πετάλια!

Οι επιβλαβείς συνέπειες της καθιστικής ζωής είναι σαφείς: Το να κάθεστε για πολλές ώρες την ημέρα στο γραφείο στην δουλειά, ή στον κααπέ στο σπίτι, μπορεί να επηρεάσει σχεδόν κάθε πτυχή της υγείας σας, από την καρδιά σας μέχρι τον εγκέφαλό σας.

Μπορεί να συμβάλλει σε εκδήλωση διαβήτη, παχυσαρκίας, καρδιακών παθήσεων και ακόμη και ψυχικών ασθενειών, όπως η κατάθλιψη και το άγχος. Ωστόσο, μέχρι πρότινος, δεν υπήρχε κάποιος τρόπος να καταπολεμήσουμε αυτές τις τάσεις επιδείνωσης της υγείας μας, ιδίως σε ένα περιβάλλον γραφείου.

Τώρα, όμως, ένας νέος τύπος γραφείου εργασίας έρχεται να τα αλλάξει όλα αυτά και ίσως να διαδοθεί ευρέως τα επόμενα χρόνια από εταιρείες που θα θέλουν να βοηθήσουν τους εργαζομένους τους να μείνουν πιο υγιείς.

Ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Αϊόβα στις ΗΠΑ ήθελαν να δοκιμάσουν την αποτελεσματικότητα μιας μοναδικής ιδέας: το γραφείο-ποδήλατο! Η επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον Lucas Carr, επίκουρο καθηγητή της υγείας και της ανθρώπινης φυσιολογίας, εξέτασαν τις περιπτώσεις 27 ατόμων που εργάζονταν σε μια εταιρεία στην πόλη της Αϊόβα και στα γραφεία τους είχαν προσαρμοσμένη μια συσκευή πεντάλ.

Πρόκειται για το σύστημα της εταιρείας activeLife Trainer, ένα μηχάνημα με πετάλια που μπαίνει κάτω από το γραφείο και επιτρέπει στους χρήστες να κάνουν χαμηλής έντασης άσκηση όλη την ημέρα.

Οι ερευνητές εξέτασαν την επίδραση της συσκευής στους εργαζομένους για 16 εβδομάδες, παρακολουθώντας την πορεία της υγείας τους και τον χρόνο που καθημερινά αφιέρωναν στο να κάνουν πετάλι την ώρα της δουλειάς.

Οι περισσότεροι εργαζόμενοι έκαναν πετάλι κατά μέσο όρο περίπου 50 λεπτά την ημέρα, αλλά ήταν πιο πιθανό να χρησιμοποιούν τη συσκευή τους σε περίπτωση που τους βόλευε καλά όπως κάθονταν, αν την θεωρούσαν εύκολη στη χρήση, και, αν ήταν αποκλειστικά δικό τους το γραφείο και όχι αν το μοιράζονταν με άλλους.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν, όπως ήταν αναμενόμενο, ότι οι εργαζόμενοι που έκαναν περισσότερο πετάλι την ώρα της εργασίας τους ήταν πιο πιθανό να χάσουν βάρος, να έχουν καλύτερη εστίαση στην εργασία και να πάρουν λιγότερες μέρες άδεια ασθενείας.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση American Journal of Preventive Medicine.

Δείτε και εσείς το γραφίο-ποδήλατο από το -ίσως όχι και τόσο μακρίνο- μέλλον...

 

 

Περπατώντας...

Καθώς περπατάω στο δρόμο, μ' αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους, το πρόσωπό τους, το πώς περπατάν, το τι θέλουν να πουν με την όλη κορμοστασιά τους, τις κινήσεις τους, την έκφραση του προσώπου τους. Πολλά μπορεί κανείς να καταλάβει απ' τα μικρά και ασήμαντα, αυτά που, όπως λέμε, περνάν συχνά απαρατήρητα. Αλλά είναι και μερικά που "κάνουν μπαμ". Είναι αδύνατον να μη τα παρατηρήσεις αφού κραυγάζουν από μόνα τους.

Ας πούμε η ομοιομορφία στο ντύσιμο. Μα είναι σαν να πάτησε κάποιος ένα κουμπί και όλοι και όλες να υπακούν πειθήνια. Είναι πραγματικά σαν οι δρόμοι να έχουν μεταμορφωθεί σε μια ατέλειωτη γραμμή παραγωγής που κατασκευάζει μονότονα το ίδιο πράγμα διαλαλώντας έτσι τη παντοδύναμη ισχύ της. Και τι μεγαλύτερη ισχύς από το να κουμαντάρεις τις βουλήσεις των ανθρώπων;

Μήπως αυτό όμως πάει παρακάτω; Που οδηγεί η προθυμία να υπακούς; Υπακούς πρόθυμα στο σημερινό κέλευσμα, γιατί όχι και στο αυριανό; Και στο μεθαυριανό; Και τι γίνεται αν αυτό το αυριανό και μεθαυριανό κάλεσμα δεν έχει να κάνει με κάτι, όχι και τόσο σημαντικό και καίριο, όπως το καθημερινό ντύσιμο αλλά με κάτι πολύ πιο βαθύ και ουσιώδες; Άλλωστε, ξέρουμε όλοι μας τη δύναμη της συνήθειας. Μια ψυχοσύνθεση εθισμένη στην υποτακτικότητα και την υποβολή είναι μια ψυχοσύνθεση εύκολη, χειραγωγίσιμη, που ποιος ξέρει πόσο μακριά θα φτάσει στα "ναι" που λέει.

Θα μου πείτε, υπερβάλλω. Ποιος ξέρει όμως; Ίσως απ' τα μικρά ξεκινάν τα μεγάλα...

Πράγματα που μας έμαθε ο Καβάφης για τη ζωή

 1. Τον φόβο σου μόνο εσύ μπορείς να τον θρέψεις και μόνο εσύ μπορείς να τον καταστρέψεις. Τα τέρατα ζουν μέσα σου και στο χέρι σου είναι μόνο αν θα τα αφήσεις να μεγαλώσουν ή όχι. Ή, όπως λέει και ο Καβάφης, «Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου».

2. Οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου να είναι λίγοι και καλοί. Μην αναλώνεσαι με ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις άσχημα, που σε μειώνουν, που δεν θέλουν το καλό σου, που δεν ξέρουν να δίνουν. Μην εξαντλείσαι «μέσα στην πολλή συνάφεια του κόσμου».

3. Αυτά που δεν λες, αυτά που δεν ζεις, αυτά που δεν θες να παραδεχθείς ούτε στον εαυτό σου, τα απωθημένα και τα καταπιεσμένα σου ένστικτα είναι αυτά που θα έρθουν μια μέρα και θα σε εκδικηθούν, θα σε πνίξουν. Μην καταπιέζεις τον εαυτό σου, μην δημιουργείς αδιέξοδα εκεί που δεν υπάρχουν. Ζήσε.

4. Πόθος. Έρωτας. Σεξ. Αγάπη. Οι μεγαλύτερες κινητήριες δυνάμεις. Απόλαυσέ τες.

5. Δεν έχουν σημασία μόνο αυτά που ζήσαμε. Ίσως μεγαλύτερη σημασία έχουν αυτά που δεν ζήσαμε. Οι έρωτες οι ανεκπλήρωτοι, όλα τα «σ αγαπώ» που τσιγκουνευτήκαμε, όλα τα σώματα που αγγίξαμε μόνο νοητά, όλα τα χείλη που ονειρευτήκαμε αλλά φοβηθήκαμε να φιλήσουμε. Ίσως τα «όχι» μας μας έκαναν αυτό που είμαστε, όχι τα «ναι» μας. Ίσως.

6. Ό,τι αρχίζει, θα τελειώσει. Ό,τι δεν αρχίσει δεν θα τελειώσει και ποτέ. Έρωτας δεν είναι μόνο ό,τι εκπληρώθηκε- είναι και ό,τι πόθησες. Ίσως γι’ αυτό μας τρώνε για πάντα οι ανεκπλήρωτοι έρωτες. Δεν πεθαίνουν γιατί δεν κατάφεραν να γεννηθούν.

7. Το να παραδεχθούμε ότι κάτι πέθανε, ότι έκανε τον κύκλο του, ότι δεν είναι πια ό,τι ήταν, ότι το χάσαμε για πάντα, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η μόνη λύση είναι, όμως, να αποχαιρετήσεις αυτό που φεύγει «σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος». Τουλάχιστον «σαν». Μέχρι να γίνεις θαρραλέος.

Δείτε το «ιπτάμενο τέρας… σπαγγέτι» που ανακάλυψαν στα βάθη του Ατλαντικού!

Άναυδους, ακόμα και τους βιολόγους της θαλάσσιας ζωής, άφησε ένα μυστηριώδες πλάσμα που ανακαλύφθηκε στα βάθη του ωκεανού, κερδίζοντας με την ξεχωριστή εμφάνισή του το όνομα: «ιπτάμενο τέρας… σπαγγέτι»! (μακαρονοτέρας)

Εργαζόμενοι εταιρείας εξόρυξης πετρελαίου «απαθανάτισαν» με τηλεκατευθυνόμενο υποβρύχιο όχημα –κάμερα, σε βάθος 4.000 ποδιών στα ανοιχτά της Ανγκόλα, κάτι… ζωντανό που μοιάζει με μέδουσα και παραπέμπει σε… θεότητα, δίνοντας τροφή για απόκοσμες συζητήσεις γύρω από μυθικά πλάσματα.

Το ντοκουμέντο, δε, που κατέγραψαν, έστειλαν σε επιστήμονες στο Εθνικό Κέντρο Ωκεανογραφίας του Σαουθάμπτον, οι οποίοι πιστεύουν πως το «τέρας» δεν είναι τίποτα άλλο από ένα είδος siphonophore (παρόμοιο με τις μέδουσες), γνωστό και ως Bathyphysa Conifera.

Σε αυτό το σημείο, αξίζει να σημειωθεί ότι ο πτυχιούχος φυσικής Bobby Henderson ίδρυσε το 2005 την «Εκκλησία του Ιπτάμενου Τέρατος Σπαγγέτι» ως έκφραση διαμαρτυρίας ενάντια στη διδασκαλία της «Ευφυούς Δημιουργίας» (Intelligent Design): μια θεωρία για τη δημιουργία του σύμπαντος που αντίκειται σε αυτήν του Δαρβίνου και της φυσικής επιλογής (ότι υπάρχει δηλαδή κάποιος Θεός «υπεύθυνος για τη δημιουργία του Σύμπαντος»).

Πιστεύει σε μια θεότητα που αποτελείται από ζυμαρικά και κεφτεδάκια (!), η οποία δημιούργησε το σύμπαν, αφού πρώτα έγινε… λιώμα, καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες αλκοόλ! Οι πιστοί, μάλιστα, γνωστοί και ως Pastafarians έχουν ως ιερή ημέρα τους την Παρασκευή.

Αν πάντως έγινε κάτι τέτοιο δεν θα ήταν κακό, ο Henderson να… αναθεωρήσει, καθώς θα σήμαινε ότι το αλκοόλ προϋπήρχε όλων! Αν και πάντως δεν είμαστε τόσο σίγουροι ότι ο «ιδιαίτερος» αυτός φυσικός που τρολάρει με αυτόν τον τρόπο τους υποστηρικτές της «Ευφυούς Δημιουργίας» δεν πιστεύει ήδη στη «δύναμη» του αλκοόλ, κρίνοντας από τις ευφάνταστες ιδέες του…

Ξεχάστε το "σημείο G"- Πώς θα βρείτε το "σημείο Ο" που εκτοξεύει τον οργασμό

Ξεχάστε το διαβόητο “σημείο G” στον γυναικείο κόλπο, το οποίο όταν διεγείρεται βοηθάει την γυναίκα να έρθει πιο εύκολα σε οργασμό κατά την σεξουαλική επαφή ή την αυτοϊκανοποίηση.

Η δρ Jennifer Berman, ειδική σεξολόγος στις ΗΠΑ, έρχεται να αναδείξει το “σημείο Ο”, το οποίο, όπως ισχυρίζεται μπορεί να στείλει μια γυναίκα... στα ουράνια.

Όπως θα δείτε και στο βίντεο που ακολουθεί, το οποίο είναι απόσπασμα από την διάσημη εκπομπή Conan στην αμερικανική τηλεόραση, το “σημείο Ο” βρίσκεται στον κόλπο, ακριβώς πίσω από τον τράχηλο της μήτρας.

Η δρ Berman με τη βοήθεια ενός πλαστικού σωλήνα και ενός μπαλονιού, παρουσιάζει στους τηλεθεατές το πώς θα εντοπίσουν το “σημείο Ο” και... ορκίζεται ότι αν ερεθιστεί σωστά, προσφέρει καλύτερα αποτελέσματα από το “σημείο G”.

Δείτε πώς θα βρείτε το “σημείο Ο” και... καλή διασκέδαση!