Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΠΛΑΤΩΝ - Ἴων 533c4-535a

Η “θεϊκή έμπνευση” των ποιητών

Ο Ἴων ανήκει στους πρώιμους διαλόγους του Πλάτωνα (γράφτηκε πιθανώς το 394 π.Χ. ή λίγο αργότερα). Η σκηνοθεσία και το θέμα του σωκρατικού διαλόγου είναι απλά: ο Ίων, ο οποίος ως ραψωδός όχι μόνο απαγγέλλει τα ομηρικά ποιήματα, αλλά και τα ερμηνεύει, έχει μόλις επιστρέψει νικητής από τη γιορτή του Ασκληπιού στην Επίδαυρο. Στη συζήτηση με τον Σωκράτη που ακολουθεί, ο τελευταίος τον ρωτά για το είδος και το περιεχόμενο της γνώσης που διαθέτει. Σύμφωνα με την κοινή πεποίθηση, που είχε ενισχυθεί από τις αντιλήψεις των σοφιστών, ο Όμηρος αποτελούσε, εκτός των άλλων, πηγή για κάθε είδους εξειδικευμένη γνώση (για τον πόλεμο, την ιατρική, τη μαντική κ.ά.), η οποία κατά συνέπεια αποτελούσε κτήμα και των ερμηνευτών του. Στόχος του σωκρατικού ελέγχου είναι να καταδείξει ότι η γνώση τόσο των ραψωδών όσο και των ποιητών είναι φαινομενική. Ο διάλογος θίγει με άλλα λόγια στην ουσία το ζήτημα της διαφοράς της ποίησης από τη φιλοσοφία.

Στο απόσπασμα που ακολουθεί ο Σωκράτης, μιλώντας με τρόπο που θυμίζει σε αρκετά σημεία τους μεταγενέστερους πλατωνικούς μύθους και επικεντρώνοντας πια τον λόγο του στους ίδιους τους ποιητές και όχι τους ερμηνευτές τους, διατυπώνει την άποψη ότι η ποιητική δημιουργία είναι αποτέλεσμα εξωλογικών δυνάμεων.

Ἴων 533c4-535a

[533c] ΙΩΝ. Οὐκ ἔχω σοι περὶ τούτου ἀντιλέγειν, ὦ Σώκρατες· ἀλλ᾽ ἐκεῖνο ἐμαυτῷ σύνοιδα, ὅτι περὶ Ὁμήρου κάλλιστ᾽ ἀνθρώπων λέγω καὶ εὐπορῶ καὶ οἱ ἄλλοι πάντες μέ φασιν εὖ λέγειν, περὶ δὲ τῶν ἄλλων οὔ. καίτοι ὅρα τοῦτο τί ἔστιν.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ. Καὶ ὁρῶ, ὦ Ἴων, καὶ ἔρχομαί γέ σοι ἀποφανούμενος ὅ μοι δοκεῖ τοῦτο εἶναι. [533d] ἔστι γὰρ τοῦτο τέχνη μὲν οὐκ ὂν παρὰ σοὶ περὶ Ὁμήρου εὖ λέγειν, ὃ νυνδὴ ἔλεγον, θεία δὲ δύναμις ἥ σε κινεῖ, ὥσπερ ἐν τῇ λίθῳ ἣν Εὐριπίδης μὲν Μαγνῆτιν ὠνόμασεν, οἱ δὲ πολλοὶ Ἡρακλείαν. καὶ γὰρ αὕτη ἡ λίθος οὐ μόνον αὐτοὺς τοὺς δακτυλίους ἄγει τοὺς σιδηροῦς, ἀλλὰ καὶ δύναμιν ἐντίθησι τοῖς δακτυλίοις ὥστ᾽ αὖ δύνασθαι ταὐτὸν τοῦτο ποιεῖν ὅπερ ἡ λίθος, [533e] ἄλλους ἄγειν δακτυλίους, ὥστ᾽ ἐνίοτε ὁρμαθὸς μακρὸς πάνυ σιδηρίων καὶ δακτυλίων ἐξ ἀλλήλων ἤρτηται· πᾶσι δὲ τούτοις ἐξ ἐκείνης τῆς λίθου ἡ δύναμις ἀνήρτηται. οὕτω δὲ καὶ ἡ Μοῦσα ἐνθέους μὲν ποιεῖ αὐτή, διὰ δὲ τῶν ἐνθέων τούτων ἄλλων ἐνθουσιαζόντων ὁρμαθὸς ἐξαρτᾶται. πάντες γὰρ οἵ τε τῶν ἐπῶν ποιηταὶ οἱ ἀγαθοὶ οὐκ ἐκ τέχνης ἀλλ᾽ ἔνθεοι ὄντες καὶ κατεχόμενοι πάντα ταῦτα τὰ καλὰ λέγουσι ποιήματα, [534a] καὶ οἱ μελοποιοὶ οἱ ἀγαθοὶ ὡσαύτως, ὥσπερ οἱ κορυβαντιῶντες οὐκ ἔμφρονες ὄντες ὀρχοῦνται, οὕτω καὶ οἱ μελοποιοὶ οὐκ ἔμφρονες ὄντες τὰ καλὰ μέλη ταῦτα ποιοῦσιν, ἀλλ᾽ ἐπειδὰν ἐμβῶσιν εἰς τὴν ἁρμονίαν καὶ εἰς τὸν ῥυθμόν, βακχεύουσι καὶ κατεχόμενοι, ὥσπερ αἱ βάκχαι ἀρύονται ἐκ τῶν ποταμῶν μέλι καὶ γάλα κατεχόμεναι, ἔμφρονες δὲ οὖσαι οὔ, καὶ τῶν μελοποιῶν ἡ ψυχὴ τοῦτο ἐργάζεται, ὅπερ αὐτοὶ λέγουσι. [534b] λέγουσι γὰρ δήπουθεν πρὸς ἡμᾶς οἱ ποιηταὶ ὅτι ἀπὸ κρηνῶν μελιρρύτων ἐκ Μουσῶν κήπων τινῶν καὶ ναπῶν δρεπόμενοι τὰ μέλη ἡμῖν φέρουσιν ὥσπερ αἱ μέλιτται, καὶ αὐτοὶ οὕτω πετόμενοι· καὶ ἀληθῆ λέγουσι. κοῦφον γὰρ χρῆμα ποιητής ἐστιν καὶ πτηνὸν καὶ ἱερόν, καὶ οὐ πρότερον οἷός τε ποιεῖν πρὶν ἂν ἔνθεός τε γένηται καὶ ἔκφρων καὶ ὁ νοῦς μηκέτι ἐν αὐτῷ ἐνῇ· ἕως δ᾽ ἂν τουτὶ ἔχῃ τὸ κτῆμα, ἀδύνατος πᾶς ποιεῖν ἄνθρωπός ἐστιν καὶ χρησμῳδεῖν. ἅτε οὖν οὐ τέχνῃ ποιοῦντες καὶ πολλὰ λέγοντες καὶ καλὰ περὶ τῶν πραγμάτων, [534c] ὥσπερ σὺ περὶ Ὁμήρου, ἀλλὰ θείᾳ μοίρᾳ, τοῦτο μόνον οἷός τε ἕκαστος ποιεῖν καλῶς ἐφ᾽ ὃ ἡ Μοῦσα αὐτὸν ὥρμησεν, ὁ μὲν διθυράμβους, ὁ δὲ ἐγκώμια, ὁ δὲ ὑπορχήματα, ὁ δ᾽ ἔπη, ὁ δ᾽ ἰάμβους· τὰ δ᾽ ἄλλα φαῦλος αὐτῶν ἕκαστός ἐστιν. οὐ γὰρ τέχνῃ ταῦτα λέγουσιν ἀλλὰ θείᾳ δυνάμει, ἐπεί, εἰ περὶ ἑνὸς καλῶς ἠπίσταντο λέγειν, κἂν περὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων· διὰ ταῦτα δὲ ὁ θεὸς ἐξαιρούμενος τούτων τὸν νοῦν τούτοις χρῆται ὑπηρέταις [534d] καὶ τοῖς χρησμῳδοῖς καὶ τοῖς μάντεσι τοῖς θείοις, ἵνα ἡμεῖς οἱ ἀκούοντες εἰδῶμεν ὅτι οὐχ οὗτοί εἰσιν οἱ ταῦτα λέγοντες οὕτω πολλοῦ ἄξια, οἷς νοῦς μὴ πάρεστιν, ἀλλ᾽ ὁ θεὸς αὐτός ἐστιν ὁ λέγων, διὰ τούτων δὲ φθέγγεται πρὸς ἡμᾶς. μέγιστον δὲ τεκμήριον τῷ λόγῳ Τύννιχος ὁ Χαλκιδεύς, ὃς ἄλλο μὲν οὐδὲν πώποτε ἐποίησε ποίημα ὅτου τις ἂν ἀξιώσειεν μνησθῆναι, τὸν δὲ παίωνα ὃν πάντες ᾄδουσι, σχεδόν τι πάντων μελῶν κάλλιστον, ἀτεχνῶς, ὅπερ αὐτὸς λέγει, [534e] «εὕρημά τι Μοισᾶν.» ἐν τούτῳ γὰρ δὴ μάλιστά μοι δοκεῖ ὁ θεὸς ἐνδείξασθαι ἡμῖν, ἵνα μὴ διστάζωμεν, ὅτι οὐκ ἀνθρώπινά ἐστιν τὰ καλὰ ταῦτα ποιήματα οὐδὲ ἀνθρώπων, ἀλλὰ θεῖα καὶ θεῶν, οἱ δὲ ποιηταὶ οὐδὲν ἀλλ᾽ ἢ ἑρμηνῆς εἰσιν τῶν θεῶν, κατεχόμενοι ἐξ ὅτου ἂν ἕκαστος κατέχηται. ταῦτα ἐνδεικνύμενος ὁ θεὸς ἐξεπίτηδες [535a] διὰ τοῦ φαυλοτάτου ποιητοῦ τὸ κάλλιστον μέλος ᾖσεν· ἢ οὐ δοκῶ σοι ἀληθῆ λέγειν, ὦ Ἴων;

ΙΩΝ. Ναὶ μὰ τὸν Δία, ἔμοιγε· ἅπτει γάρ πώς μου τοῖς λόγοις τῆς ψυχῆς, ὦ Σώκρατες, καί μοι δοκοῦσι θείᾳ μοίρᾳ ἡμῖν παρὰ τῶν θεῶν ταῦτα οἱ ἀγαθοὶ ποιηταὶ ἑρμηνεύειν.

***

ΙΩΝ

[533] Σ᾽ αυτά, Σωκράτη, δεν γίνεται να σε αντικρούσω. Ξέρω εντούτοις καλά όσο με αφορά, πως για τον Όμηρο μιλώ ωραιότερα απ᾽ τον καθένα, και είμαι ανεξάντλητος, και παραδέχονται την επιτυχία μου οι πάντες· για τους άλλους ποιητές όχι. Σκέψου λοιπόν τι τελοσπάντων συμβαίνει.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Το σκέφτομαι, Ίων, και θα σου πω αμέσως τι γίνεται κατά τη γνώμη μου. (d) Η επιτυχία σου στον Όμηρο, όπως έλεγα μόλις, δεν είναι αποτέλεσμα επιστήμης. Μια θεϊκή δύναμη σε βάζει σε κίνηση, όπως γίνεται με την πέτρα που ονομάζει ο Ευριπίδης Μαγνητική¹ κι ο κόσμος Ηράκλεια. Η πέτρα αυτή δεν σέρνει μόνο τα σιδερένια δαχτυλίδια μαζί της, παρά τους μεταδίδει τη δύναμη να κάνουν κι αυτά σαν την πέτρα, να σέρνουν δηλαδή άλλα δαχτυλίδια μαζί τους, ώστε συχνά ολόκληρη αρμαθιά σιδεράκια και δαχτυλίδια κρέμεται το ένα απ᾽ το άλλο, ενώ η δύναμη όλων τους εξαρτάται απ᾽ την πέτρα.
Έτσι ακριβώς και η μούσα: εμπνέει αυτή μερικούς, κι από τους εμπνευσμένους αυτούς αποκρεμιέται αρμαθιά ενθουσιωδών άλλων, αφού όλοι, και οι καλοί επικοί φυσικά, δεν είναι από επιστήμη αλλά ως θεόπνευστοι και δαιμονισμένοι μόνο δημιουργούν τα ωραία τους έργα. [534] Και οι λυρικοί επίσης, καθώς ακριβώς οι κορύβαντες² δεν χορεύουν νηφάλιοι, έτσι κι αυτοί δεν συνθέτουν στα καλά καθούμενα τα λαμπρά τους τραγούδια, μα δαιμονίζονται και μεθούν βουτώντας στην αρμονία και στο ρυθμό σαν τις βάκχες -που μόνο άμα δαιμονιστούν κι αυτές αντλούν από τα ποτάμια μέλι και γάλα, όχι όμως νηφάλιες- έτσι ακριβώς και των λυρικών η ψυχή απεργάζεται τα όσα λένε. (b) Και λένε, ως γνωστόν, οι ποιητές ότι από βρύσες μελίρρυτες κι από κήπους Μουσών και λιβάδια, πετώντας εκεί κι αυτοί σαν τις μέλισσες,³ δρέπουν τις μελωδίες τους και μας τις φέρνουν.
Και λένε αλήθεια· γιατί ο ποιητής είναι πράγμα ελαφρό, πεταχτό και δαιμόνιο, και δεν μπορεί να δημιουργήσει παρά σαν ενθουσιαστεί μόνο και πέσει σ᾽ έκσταση και χάσει το λογικό από μέσα του· όσο αντίθετα το κρατάει, αδύνατο να δημιουργήσει κανείς ποίημα ή να δώσει χρησμό.
Καθώς λοιπόν από θεϊκή δύναμη μόνο είναι δημιουργοί κι όχι από επιστήμη, φέρνοντας στο φως πολλά κι ωραία για όλα τα πράγματα όπως εσύ για τον Όμηρο, (c) αυτό μόνο μπορεί να φέρει καλά κανένας σε τέλος, στο οποίο τον σπρώχνει η Μούσα του· διθυράμβους ο ένας, εγκώμια ο άλλος, χορευτικά ο τρίτος, έπη εκείνος, ιάμβους ο άλλος. Για τ᾽ άλλα είναι ο καθένας τους σκάρτος αφού, το ξαναλέω, δεν είναι καμιά επιστήμη που τους οδηγεί να μιλούν, αλλά η θεϊκή δύναμη, κι αν ήξεραν, από επιστήμη, να μιλήσουν για κάτι καλά, θα ήξεραν τότε και για όλα τ᾽ άλλα.
Αφαιρώντας τους λοιπόν έτσι το λογικό ο θεός τούς χρησιμοποιεί ως υπηρέτες, (d) ποιητές χρησμωδούς και θείους μάντεις, για να το καταλάβουμε καλά οι ακροατές εμείς πως δεν είναι αυτοί που μιλούν τόσο σπουδαία, οι στερημένοι το λογικό τους, αλλά, μέσ᾽ απ᾽ αυτούς, ο θεός ο ίδιος μιλάει κι απευθύνεται σε μας.
Μέγιστη απόδειξη ο Χαλκιδεύς Τύννιχος.⁴ Ουδέποτε ο καλός σου δημιούργησε άλλο ποίημα για το οποίο θ᾽ άξιζε να τον μνημονεύει κανένας έξω από τον παιάνα που ψάλλουν οι πάντες, τ᾽ ωραιότερο ίσως τραγούδι που έγινε ποτέ, κυριολεκτικά «δώρο Μουσών», όπως το λέει ο ίδιος.
(e) Με τον παιάνα λοιπόν κατέδειξε, νομίζω, σε μας ο θεός μια και καλή, ότι δεν είναι ανθρώπινα τα ωραία ποιήματα, ούτε ανήκουν στους ανθρώπους, παρά θεϊκά κι ανήκουν στους θεούς. Και οι ποιητές δεν είναι παρά διερμηνείς των θεών, στην κυριότητα καθένας τους ενός μόνο θεού. Θέλοντας να δείξει αυτά ακριβώς ο θεός, επίτηδες τραγούδησε μέσ᾽ από τον ασημαντότερο ποιητή τ᾽ ομορφότερό του τραγούδι. [535] Ή θαρρείς ότι σφάλλω, Ίων;

ΙΩΝ

Καθόλου δεν το νομίζω, μα το θεό. Άγγιξες ίσα ίσα με τα λόγια σου την ψυχή μου, Σωκράτη, κι έχω κι εγώ την ιδέα πως οι καλοί ποιητές, από θεία μοίρα μας μεταφέρουν όλ᾽ αυτά εκ μέρους των θεών.
--------------------

¹ Στον μαγνήτη αναφέρεται ο Ευριπίδης σε απόσπασμα του (χαμένου) έργου του Οἰνεύς. Το όνομα μαγνήτης σχετίζεται μάλλον με την περιοχή Μαγνησία, αλλά είναι άγνωστο με ποια συγκεκριμένα από τις τρεις περιοχές που έφεραν το ίδιο όνομα (της Λυδίας, της Καρίας ή της Θεσσαλίας).

² Όσοι μετείχαν στις τελετουργίες προς τιμήν της θεάς Κυβέλης, ευρετές των οποίων ήταν οι πρώτοι ακόλουθοι της θεάς, οι Κορύβαντες, έφταναν με χορούς που συνοδεύονταν από ιδιαίτερη μουσική σε κατάσταση έκστασης.

³ Στην αρχαιότητα το μέλι συνδέεται, μεταξύ άλλων, με την ποίηση. Συχνά ποιητικοί όροι συνοδεύονται από σύνθετα επίθετα με πρώτο συνθετικό τη λ. μέλι (π.χ. μελίφθογγος ἀοιδή).

⁴ Ποιητής που δεν μας είναι γνωστός από άλλη πηγή. Σε μεταγενέστερη πηγή αναφέρεται μόνον η παρακάτω παράδοση: όταν οι ιερείς των Δελφών ζήτησαν από τον Αισχύλο να συνθέσει παιάνα, εκείνος αρνήθηκε λέγοντας ότι ο καλύτερος είχε ήδη συντεθεί από τον Τύννιχο.

H Ενοχικότ-Ηττα

Η ενοχικότητα καταδιώκει τις πλείστες φορές ασυνείδητα τον καθένα από εμάς, και συνήθως οι ρίζες της εσωτερικής μας αντιπαλότητας και των ενοχών, εκκολάπτονται στην παιδική ηλικία, όταν με μη βούληση ενός συνεσταλμένου παιδιού και ξέχειλο από ντροπή, αφουγκραζόμαστε όλα αυτά τα «μη», τα «πρέπει», τα «όχι» και τις όποιες συγκρίσεις που κάνουν άθελά τους οι γονείς με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το άτομο που νιώθει και αισθάνεται ενοχικό να το κατακυριεύει ο φόβος και η δυσαρέσκεια για την ίδια την ύπαρξή του.

Αισθάνεται υπεύθυνος για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του και ό, τι αφορά τον ίδιο.

 

Να τονίσουμε ότι είναι εντελώς διαφορετικό να θεωρούμε τον εαυτό μας υπεύθυνο για κάποιο λάθος και να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεών μας και άλλο οι ενοχές που στοιχειώνουν κάποιο άτομο και το οδηγούν στην αυτοαπαξίωση. Τα λάθη είναι οδηγός βελτίωσης, η αυτοαπαξίωση οδηγεί στην ντροπή και στην ψυχική φθορά.

 

Ο ενοχικός άνθρωπος υποφέρει από συναισθηματική εγκατάλειψη και θεωρεί ότι δεν είναι τόσο καλός και άξιος όπως οι περισσότεροι. Συνήθως είναι ντροπαλός και επιφυλακτικός σε υπέρμετρο βαθμό. Η αγάπη για τον εαυτό χάνεται, η εμπιστοσύνη επίσης, και εκεί βρίσκει πρόσφορο έδαφος το άγχος να αναπτυχθεί και οι ψυχοσωματικές ασθένειες όπου τυραννούν το ενοχικό άτομο και το βυθίζουν στην ανησυχία και την ανασφάλεια.

Η ενοχικότητα υποβαθμίζει τον εαυτό μας και μας καθιστά υπαίτιους. Νιώθουμε να πνιγόμαστε και είμαστε μονίμως σε μια επαναλαμβανόμενη κατάσταση άγχους. Απολογούμαστε συνεχώς, νιώθουμε ανήσυχοι για τον αν είναι ορθά τα όσα πράττουμε ή όχι. Ένα άλλο τοξικό συστατικό στην ψυχοσύνθεση ενός ενοχικού ατόμου είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης και το άπαυστο καρδιοχτύπι για το πώς φαίνεται στα μάτια των υπολοίπων.

 

Αυτοκατηγορούνται με σχεδόν καθημερινή σκληρή αυτοκριτική, αισθάνονται ντροπή και υποσυνείδητα συγκρίνουν τον εαυτό τους με τον κάθε ένα που θα συνομιλήσουν, που θα συναντήσουν, που θα εργαστούν μαζί, ακόμα και στις σχέσεις τους, με το άτομο που βρίσκονται μαζί.

 

Όλα τα παραπάνω οδηγούν το άτομο σε μια εναγώνια πάλη με τον ίδιο του τον εαυτό και ο μόνος τρόπος να ξεπεράσει την ενοχικότητα κάποιος είναι να αποδεχθεί το εαυτό του όπως ακριβώς είναι.

Αυτοαποδοχή και αυτοεκτίμηση! Να αποβάλλει τις όποιες ενοχές τον ακολουθούν και να αντιμετωπίσει τα καταπιεσμένα συναισθήματα που τυχόν να έχει κληρονομήσει από την παιδική του ηλικία. Όλα αυτά τα λανθασμένα«πρέπει» των γονέων ή και των δασκάλων, καθώς και οι επιπλήξεις σε μεγάλο βαθμό θα πρέπει να κλειδωθούν σε ένα σεντούκι του μυαλού και να μην ανοίξει ποτέ ξανά.

 

Έτσι είμαι και σε όποιον αρέσω! Θα προσπαθώ, θα κάνω το καλύτερο για μένα και τους ανθρώπους που αγαπώ και ως εκεί. Ο καθένας με τις δυνατότητές του! Μην αφήσεις την ενοχικότητα να μετουσιαστεί σε ενοχικότ- Ήττα!

ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ

Συχνά νιώθουμε αρνητικότητα προς τους άλλους γύρω μας όταν δεν κάνουν κάποια πράγματα που πιστεύουμε εμείς ότι πρέπει να κάνουν.

Ίσως πρέπει να είναι πιο συνεπείς ή πιο υπεύθυνοι ή να κάνουν περισσότερες εργασίες ή να είναι πιο δημιουργικοί ή πιο παραγωγικοί. Υπάρχει μια σκέψη που θα μας βοηθήσει σ’ αυτές τις περιπτώσεις: Αν ο άνθρωπος αυτός είχε δύο σπασμένα πόδια και δεν μπορούσε να δουλεύει και δεν μπορούσε να είναι συνεπής στις ευθύνες του, θα τον δικαιολογούσαμε έτσι δεν είναι; Δε θα λέγαμε ότι «είναι τεμπέλης» ή «είναι ανάξιος», θα λέγαμε ότι δεν μπορεί, γιατί έχει δύο σπασμένα πόδια.

Όταν καταλάβουμε ότι η προσωπικότητα έχει δύο πόδια που το ένα λέγεται αυτοπεποίθηση και το άλλο αυτοπαραδοχή και ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν αυτά τα πόδια σπασμένα από τα παιδικά τους χρόνια, από τη συμπεριφορά των γονιών, των δασκάλων και της κοινωνίας, τότε θα δούμε τον άνθρωπο αυτόν και την τεμπελιά του και την έλλειψη ευθύνης και συνέπειας που έχει από μια άλλη άποψη. Θα λέμε ότι έχει σπασμένα πόδια, ότι δηλαδή η προσωπικότητά του έχει χάσει τα δύο στηρίγματα, την αυτοπαραδοχή και την αυτοπεποίθηση και γι’ αυτό συμπεριφέρεται έτσι. Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε κατανόηση. Αλλά, ειδικά αν έχουμε ένα ρόλο ευθύνης απέναντί του, θα προσπαθήσουμε συγχρόνως να τον βοηθήσουμε να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και αυτοπαραδοχή για να μάθει να κρατάει το δικό του φορτίο στη ζωή και να μην εξαρτάται από τους άλλους.

Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές όταν βλέπουμε κάποιον να τεμπελιάζει, δημιουργούμε αρνητικά συναισθήματα μέσα μας επειδή δεν τον καταλαβαίνουμε, επειδή δεν μπαίνουμε στη θέση του. Αν μπούμε, θα καταλάβουμε ότι η τεμπελιά του είναι αποτέλεσμα φόβου, έλλειψης σιγουριάς για τον εαυτό του.

Η φύση του ανθρώπου είναι η δημιουργικότητα, η παραγωγικότητα και αν δεν την εκδηλώνει, ο λόγος είναι ότι έχει σπασμένα ψυχολογικά πόδια. Γι’ αυτό θα τον κατανοήσουμε, δε θα τον απορρίψουμε και θα τον βοηθήσουμε να θεραπεύσει τα πόδια του. Δε θα τον μπλοκάρουμε ακόμα περισσότερο με το να τον κριτικάρουμε και να τον απορρίπτουμε. Γιατί αυτό ακριβώς είναι που έχει φέρει τον άνθρωπο σ’ αυτήν την κατάσταση, να μην μπορεί να είναι δημιουργικός στη ζωή του. Όταν τον απορρρίπτουμε συνεχώς του σπάμε τα πόδια ακόμα περισσότερο. Αυτό που χρειάζεται είναι βοήθεια να δυναμώσει την πίστη στον εαυτό του και την αυτοπαραδοχή του.

Όλη η αρνητικότητα των ανθρώπων ξεκινάει από το φόβο, από την άγνοια. Όταν το καταλάβουμε αυτό, έχουμε πολύ λιγότερα αρνητικά συναισθήματα προς τους άλλους ανθρώπους και μπορούμε να τους βοηθήσουμε πολύ πιο αποτελεσματικά.

Το υποσυνείδητο κάτι θέλει να σου πει

Το σώμα μας είναι άρρηκτα δεμένο με το μυαλό μας, με τον εγκέφαλό μας, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την αποστολή των μηνυμάτων, όλων αυτών που κάνουμε, που σκεπτόμαστε, που νιώθουμε. Μόνο όταν ψυχή και σώμα δουλεύουν αρμονικά βρισκόμαστε σε ισορροπία και λειτουργούμε αρμονικά.

  Το υποσυνείδητο είναι μία λειτουργία του εγκεφάλου, για την οποία ενώ δεν έχουμε πρόσβαση, είμαστε υπεύθυνοι για ότι περιέχει, εμείς επιλέγουμε τι θα στείλουμε σε αυτήν τη μεγάλη αποθήκη, η αποθήκη όμως, επιλέγει πότε θα μας στείλει πίσω τις αποθηκευμένες της πληροφορίες, δηλαδή τις μνήμες μας.

  Όταν στον οργανισμό μας συμβαίνει κάτι, συνήθως το πρώτο ξυπνητήρι είναι το σώμα μας, πόνοι στο στομάχι, ξηροστομία, ζαλάδες, ναυτίες είναι μερικά από τα συμπτώματα, που εάν δεν υπάρχει κάποια παθολογία, σε ενημερώνουν, ότι κάτι σου συμβαίνει και οφείλεις να το διερευνήσεις.

  Οι αιτίες των συμπτωμάτων είναι το άγχος, το στρες, η κόπωση, υπερβολική ενασχόληση με κάτι, ψυχολογική κούραση, και άλλοι στρεσογόνοι παράγοντες, οι οποίοι είναι ικανοί να επηρεάσουν την ψυχική μας ισορροπία.

  Συχνά, δεν το καταλαβαίνουμε, πως όλα τα παραπάνω συμβαίνουν, γιατί έχουμε πιεστεί, ή γιατί βρισκόμαστε σε μία έκρυθμη κατάσταση κι ως ότου να το αντιληφθούμε τα συμπτώματα έχουν περάσει σε ένα δεύτερο επίπεδο.

  Το δεύτερο επίπεδο είναι εκείνο το οποίο, το άτομο έχει αντιληφθεί πλέον τα συμπτώματα, αλλά αδυνατεί να τα αποβάλλει. Το άγχος, η κόπωση έχουν γίνει κομμάτι της ζωής του και ή έχει αρχίσει και ζει με αυτά ή συνειδητοποιεί το πρόβλημα και προσπαθεί να αναζητήσει βοήθεια.

  Σε αυτή τη φάση το υποσυνείδητο κάνει την εμφάνισή του, εικόνες του παρελθόντος μέσα από όνειρα, μέσα από σκέψεις που δεν θέλουμε να κάνουμε, αλλά απρόσμενα εμφανίζονται στο μυαλό μας, καταστάσεις που μας ενοχλούν ή μας επηρεάζουν προσπαθούν βίαια να μπουν στην ζωή μας και να τραβήξουν το ενδιαφέρον μας.

  Το υποσυνείδητο είναι και αυτό ένα ξυπνητήρι που κάτι θέλει να σου πει, είναι άλυτες υποθέσεις που έχεις καταχωνιάσει σε μια αποθήκη και σε φωνάζει τώρα να τις λύσεις, είναι τα όνειρα, που πέταξες κάποτε και τώρα ζητούν εκπλήρωση.

  Έτσι εμφανίζεται και μας στέλνει μηνύματα, τα οποία οφείλουμε να αποκωδικοποιήσουμε και να ερμηνεύσουμε, αφού αναγνωρίσουμε λοιπόν τι αφήσαμε πίσω, που ακόμα παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή μας, το ανακαλούμε και προσπαθούμε να το διορθώσουμε. Αλλιώς, κάπου κάπου η παρουσία του θα μας γίνεται αισθητή.

  Όταν το υποσυνείδητο κάτι θέλει να σου πει, απλώς άκουσέ το και δείξε το απαραίτητο ενδιαφέρον, μην το καταχωνιάζεις, γιατί εκείνο πάλι θα βρει μια μικρή μικρή τρυπούλα, θα χωθεί και θα μπει ξανά στην ζωή σου!

Η μοναξιά

Η μοναξιά βρίσκεται σε όλα για σένα, και όλα για σένα βρίσκονται στη μοναξιά. Νησί της Ευτυχίας όπου τόσες φορές κατέφυγες, συμφιλιωμένος μάλλον με τη ζωή και τις προθέσεις της, κουβαλώντας εκεί, όπως εκείνος που κουβαλά από την αγορά κάποια λουλούδια που τα πέταλά τους θα ανοίξουν κατόπιν με φρόνιμη πληρότητα, την αναταραχή που σιγά σιγά θα κάνει να κατακάτσουν οι εικόνες, οι ιδέες.

Υπάρχουν εκείνοι που όντας μέσα στη ζωή την αντιλαμβάνονται βιαστικά και είναι οι αυτοσχεδιαστές αλλά υπάρχουν επίσης κι εκείνοι που χρειάζονται να αποστασιοποιηθούν από εκείνη για να τη δουν περισσότερο και καλύτερα και είναι οι παρατηρητές. Το παρόν είναι υπερβολικά τραχύ, όχι σπάνια γεμάτο ειρωνικό σολοικισμό, και πρέπει να αποστασιοποιηθεί κανείς απ’ αυτό για να καταλάβει την έκπληξη και την επανάληψή του.

Ανάμεσα στους άλλους κι εσένα, ανάμεσα στον έρωτα κι εσένα, ανάμεσα στη ζωή κι εσένα, βρίσκεται η μοναξιά. Όμως αυτή η μοναξιά που σε χωρίζει απ’ όλα δεν σε θλίβει. Γιατί θα έπρεπε να σε θλίβει; Αν λογαριαστείς με όλα, με τη γη, την παράδοση, τους ανθρώπους, σε κανέναν δεν οφείλεις τόσα όσα στη μοναξιά. Λίγο ή πολύ, ό,τι κι αν είσαι σ’ εκείνη το οφείλεις. Παιδί, όταν τη νύχτα κοίταζες τον ουρανό, που τα αστέρια του έμοιαζαν φιλικές ματιές που γέμιζαν τη σκοτεινιά με μυστηριώδη συμπάθεια, η ευρύτητα των χώρων δεν σε φόβιζε αλλά απεναντίας, σε κρατούσε μετέωρο σε καλοδεχούμενη σαγήνη. Εκεί, ανάμεσα στους αστερισμούς έλαμπε ο δικός σου, διαυγής σαν το νερό, φωτοβόλος σαν τον άνθρακα που είναι το διαμάντι: ο αστερισμός της μοναξιάς, αόρατος στους πολλούς, προφανής και αγαθοποιός για μερικούς, ανάμεσα στους οποίους είχες την τύχη να συγκαταλέγεσαι.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΓΑΝΙΣΤΗΣ;

Η λέξη «παγανιστής» αντιπροσωπεύει κατ’ ουσίαν δύο αρχαίες λέξεις: την ελληνική Έλλην και τη λατινική paganus. Η λέξη «Έλλην» – με την περιστασιακή διευκρίνιση: «ως προς την πίστη» – χρησιμοποιείται τόσο από τους «θιασώτες της αρχαίας θρησκείας» όταν θέλουν να αυτοπροσδιοριστούν, όσο και από τους αντιπάλους τους. Στο στόμα των Χριστιανών ο όρος αυτός είναι παραπλανητικός, αφού φαίνεται να συνδέει υποτιμητικά τον παγανισμό με τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, ενώ, πολύ πριν τον 5ο αιώνα, οι δύο παρατάξεις θαύμαζαν και μελετούσαν τους ίδιους κλασικούς. Ο όρος «Έλλην» είχε στην πραγματικότητα αρνητικές κυρίως προεκτάσεις. Από το 212 μ.Χ., σύμφωνα με μια απόφαση του Καρακάλλα όλοι οι ελεύθεροι κάτοικοι της Αυτοκρατορίας θεωρούνται «Ρωμαίοι πολίτες»...

Τον 4ο αιώνα, ο χαρακτηρισμός κάποιων από αυτούς ως Έλληνες σήμαινε τη διαφοροποίηση τους από το σύνολο· οι παγανιστές δεν ήταν πια «Ρωμαίοι», δεν ήταν νόμιμοι κληρονόμοι της Αυτοκρατορίας. Οι Βυζαντινοί αυτό – χαρακτηρίζονται πάντα «Ρωμαίοι» και η Ανατολία για τους Άραβες και τους Τούρκους ήταν η «Ρωμανία» (απ’ όπου και το όνομα μιας πόλης των ανατολικών της ορίων, του Ερζουρούμ·) μέχρι σήμερα, ο «ελληνισμός» στη νέα ελληνική ονομάζεται ρωμιοσύνη.

Όσο για τη σημασία paganus, απ’ όπου προέρχονται οι γαλλικές λέξεις “paien”(παγανιστής) “paysan”(χωρικός), είναι σταθερά μειωτική και δημιουργεί ένα παράξενο σημασιολογικό πρόβλημα. Η καλύτερα τεκμηριωμένη έννοια της λέξης φαίνεται ότι είναι αυτή του «χωρικού». Επομένως, οι Έλληνες αστοί της Ανατολής θα πρέπει να είχαν χωρικούς ως ομοϊδεάτες στη Δύση, κάτι που θα σήμαινε ότι υπήρξαν δύο διαφορετικές πορείες εξέλιξης.

Είναι όμως δύσκολο να υποστηρίξουμε ότι οι πόλεις εκχριστιανίστηκαν ταχύτερα στη Δύση από ό,τι στην Ανατολή. Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος, κατ’ εξοχήν αριστοκρατικό σώμα, περιλάμβανε ανάμεσα στα μέλη της ένα μεγάλο αριθμό παγανιστών μέχρι τα τέλη του 4ουαιώνα μ.Χ., πολύ μετά την εισαγωγή του όρου paganus, με τη θρησκευτική του σημασία, στο νομικό λεξιλόγιο, ενώ δεν παρατηρείται έλλειψη παγανιστών διανοουμένων στη Δύση. Η αλήθεια είναι ότι στη Δύση ο χριστιανισμός παρέμεινε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα θρησκεία των ξένων. Στα τέλη του 2ου αι. η τοπική εκκλησία της Λυών απαρτιζόταν ακόμα κυρίως από ελληνόφωνους Ανατολικούς. Αλλά και οι παπικοί επιτάφιοι του 3ου αι. συντάσσονταν στα ελληνικά.

Μπροστά σ’ αυτό το πρόβλημα, το 1899 ένας Γερμανός μελετητής, ο Th. Zahn – στα βήματα του Denys Godefroy, του σχολιαστή του Θεοδοσιανού Κώδικα του 16ου αιώνα – πρότεινε ως αφετηρία μια άλλη σημασία του paganus, αυτή του «πολίτη» σε αντιδιαστολή προς τον «στρατιωτικό», καθώς στα απολογητικά κείμενα του 3ου αιώνα οι χριστιανοί αποκαλούνται συχνά «στρατιώτες του Χριστού». Δυστυχώς, αυτή η χριστιανική μεταφορά, που ανήκει στη λογοτεχνική ή πάντως στην εκλεπτυσμένη γλώσσα, είχε περιπέσει σε αχρηστία προτού ακόμα τεθεί σε κοινή χρήση η λέξη paganus με τη σημασία του παγανιστή. Εξάλλου, αν υπήρχε στην Ύστερη Αρχαιότητα μια θρησκεία μιλιταριστικής απόκλισης, αυτή ήταν σίγουρα ο μιθραϊσμός και όχι ο χριστιανισμός.

Οι άνθρωποι του τόπου
Για να βγούμε από το αδιέξοδο που δημιουργεί μια εξέλιξη φωνητικά αναμφίβολη αλλά σημασιολογικά ακατανόητη, θα πρέπει να αναρωτηθούμε πως γίνεται ή ίδια λέξη να έχει τρείς σημασίες τόσο ποικίλες: «χωρικός», «πολίτης» και «ειδωλολάτρης». Ας αρχίσουμε με τις δυο πρώτες, που είναι και παλαιότερες. Στην αυτοκρατορική κοινωνία paganusονομάζεται ο κάτοικος του pagus, δηλαδή μιας επαρχίας (με την έννοια της μικρότερης διοικητικής ενότητας), κάποιος που οι ρίζες του βρίσκονται εκεί όπου ζει (αντίθετα από το στρατιώτη)· είναι λοιπόν φυσικό ο χωρικός να είναι κατ’ εξοχήν paganus – αν και ο όρος, από την εποχή του Κικέρωνα και έπειτα, μπορούσε να δηλώσει και τους αστούς (ProDomo, 74). Αν υπολογίσουμε αυτόν τον παράγοντα, διαφωτίζονται μερικές περίεργες φράσεις.

Όταν ο ποιητής Πέρσιος, με γνήσια ή προσποιητή μετριοφροσύνη, αποκαλεί τον εαυτό του semipaganus στην ποίηση, υπαινίσσεται ότι δεν είναι ισότιμο μέλος της αδελφότητας των ποιητών (πρόλογος στις Σάτιρες, στ. 6). Και όταν ένας πατέρας, στον επιτάφιο της κόρης του, την επαινεί γιατί υπήρξε «πιστή, μεταξύ των πιστών, pagana μεταξύ τωνpagani», δεν εννοεί ότι η κόρη του ασπάστηκε τον παγανισμό, αλλά ότι παρέμεινε πιστή στην καταγωγή της.

Οι pagani είναι πολύ απλά οι «άνθρωποι του τόπου», οι ντόπιοι – της πόλης ή της επαρχίας –, αυτοί που διαφύλαξαν τα τοπικά έθιμα. Αντίθετα, οι alieni, οι «άνθρωποι που κατάγονται από αλλού», οι ξενομερίτες, γίνονταν όλο και περισσότερο Χριστιανοί. Η εξήγηση αυτή (την οποία πρότεινε ένας άλλος Godefroy, ο Jacques, στις αρχές του 17ουαιώνα) αντιστοιχεί στην ετυμολογία της λέξης, στην οποία αναφέρονται οι Χριστιανοί συγγραφείς που την χρησιμοποιούσαν με το νέο της νόημα· ανταποκρίνεται επίσης στην προτίμηση των Εθνικών της Ύστερης Αρχαιότητας για οτιδήποτε ανήκε στα πάτρια, την κληρονομιά των προγόνων τους. Ορίζει τον παγανισμό ως θρησκεία της πατρίδας, με τη στενότερη έννοια της πόλης και της επαρχίας της. Προβλέπει, ακόμα την ποικιλία των παγανιστικών πρακτικών και πεποιθήσεων.

Μερικές φορές, η εδραίωση αυτών των πεποιθήσεων συνοδεύεται από μια εκλεπτυσμένη μεταφυσική. Τόσο για τον Πρόκλο όσο και για τον Ιμπν Αραμπί «ο τόπος αφήνει το στίγμα του στην ευαίσθητη καρδιά». 

Είμαι ο εαυτός μου… κερδίζω χρόνο απ’ τη ζωή

"Η έγνοια της μετριότητας είναι πως θα σκοτώσει τον χρόνο. Ο σοφός προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κάθε δευτερόλεπτο".
Άρθουρ Σοπενχάουερ

Έχετε προσέξει ότι πολλοί από εμάς, έχουμε μάθει στη ζωή μας, τους ανθρώπους που συναντούμε, πριν ακόμη καλά-καλά τους μιλήσουμε, να τους εντάσσουμε σε διάφορα πλαίσια, που είναι κατασκευασμένα όμως με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια και έχουν σχέση με το πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς τον εαυτό μας σε σχέση με τους άλλους; (Εδώ αναφερόμαστε στην έννοια, αυτοεικόνα, δηλ. το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας σε σχέση με τους άλλους).

Για να μην παρεξηγηθώ όμως, η πρόθεσή μου δεν είναι να το γενικεύσω, αλλά θα αναφερθώ σε γνωσίες,πεποιθήσεις αλλά και στάσεις κάποιων ανθρώπων που μπορεί ο καθένας μας, ίσως να βρει, κάποια κοινά σημεία. Παρ’ όλα αυτά για λόγους ροής του κειμένου, θα αναφέρομαι σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο.

Η πρώτη μας σκέψη, σχεδόν αυτοματοποιημένα, που περνάει απ’ το μυαλό μας, πριν καν έρθουμε σε επαφή με έναν άλλο άνθρωπο, είναι ν’ απαντήσουμε σε ερωτήματα, που έχουν σχέση με το επάγγελμα του, τη θέση που κατέχει στον εργασιακό του χώρο, τους τίτλους σπουδών και άλλες πολλές κατηγοριοποιήσεις, που (αν τον τοποθετήσαμε ψηλά σε κοινωνικό ή πνευματικό επίπεδο), όχι μόνο δεν μας διευκολύνει για μια ειλικρινή επικοινωνία και κτίσιμο μιας ισότιμης και αυθεντικής σχέσης μαζί του, αλλά μας θέτει εμπόδια, μας εγκλωβίζει σε στερεότυπα και προκαταλήψεις, μας παρασύρει να μεταμορφωθούμε σε κάτι διαφορετικό απ’ ότι πραγματικά είμαστε και εμφανιζόμαστε με άλλο πρόσωπο, ελαφρώς ή κατά πολύ, παραποιημένο. 

Φοβόμαστε να δείξουμε τον αληθινό μας εαυτό,(έχουμε την αίσθηση ότι υστερούμε έναντι των άλλων) και η μόνη μας έγνοια είναι να κρύψουμε το «εγώ» μας και να εμφανίσουμε, κάποιον «άλλον», καλλίτερο από εμάς, που δεν έχει σχέση όμως με την πραγματικότητά μας. Κι εκεί αρχίζει το προσωπικό μας δράμα.

Η προσπάθειά μας είναι να γίνουμε αρεστοί, ελκυστικοί και ενδιαφέροντες σε όλους τους ανθρώπους και πιο ειδικά σε αυτούς που έχουμε τοποθετήσει σε ανώτερη κλίμακα από εμάς.

Δεν είμαστε ο εαυτός μας. Τρέμουμε στη σκέψη της αυτοαποκάλυψης - κάποιων αδυναμιών-, σύμφωνα με την αντίληψή μας.

Βιώνουμε άγχος, ανασφάλεια και σε κάποιες περιπτώσεις, κρίσεις πανικού (συμπτώματα του stress),για το πώς θα μας αξιολογήσουν οι άλλοι, για το αν θα μας συμπαθήσουν και μας αποδεχτούν. Ζητάμε απεγνωσμένα την θετική τους αναγνώριση, με οποιοδήποτε τίμημα, αρκεί να νοιώσουμε ότι μας αγαπούν, ότι είμαστε σημαντικοί από εκείνους, προκειμένου να ενισχυθεί η αυτοεκτίμηση- αυτοαξία μας .

Η ανάγκη μας για αποδοχή είναι τόσο μεγάλη, που δεν διστάζουμε ακόμη και να υποχωρήσουμε στα δικαιώματά μας, να καταπατήσουμε την ελευθερία μας, σιωπώντας και μη εκφράζοντας, αυτό που πραγματικά πρεσβεύουμε ή επιθυμούμε.

Μας ξεφεύγει μια σημαντική αλήθεια. Ο καθένας μας είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος. Έχουμε μέσα μας τόσο δυναμικό, που πραγματικά δεν μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε, με μια πρώτη εκτίμηση.

Φέρετε στο μυαλό σας, ένα δικό σας βίωμα, ένα γεγονός που κατά πάσα πιθανότητα, σε όλους μας έχει συμβεί. Έχετε επιλέξει να προσπαθήσετε, για να πετύχετε ένα στόχο (μια γνωριμία, συμμετοχή σε εξετάσεις, κ.λ.π), που σας φαίνεται όμως, πάρα πολύ δύσκολος έως ακατόρθωτος, αλλά εσείς, εμμένετε στην απόφασή σας και συνεχίζετε.

Προσπαθείτε, αγωνιάτε, θυμώνετε, απογοητεύεστε, πέφτετε, δαγκώνετε τα χείλη σας με πείσμα, ξανασηκώνεστε και δεν τα παρατάτε. Συνεχίζετε με επιμονή και πάθος να το φέρετε εις πέρας. Και ως εκ θαύματος, όχι μόνο το καταφέρνετε αλλά είναι και εντυπωσιακά τα αποτελέσματα. Καλλίτερα απ’ ότι περιμένατε.

Απορία μέσα μας και ένα μεγάλο ερώτημα: « Μα αλήθεια, μπόρεσα και το κατάφερα εγώ;». Τι έγινε; Από πού και πως, προέκυψαν όλες αυτές οι δυνατότητες; Πολύ απλά. Απ’ τον ίδιο μας τον εαυτό, με την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας. Με την πίστη ότι μπορούμε να φτάσουμε εκεί που δεν έχουμε φανταστεί, δηλ. στο αδιανόητο.

Ο αληθινός μας εαυτός είναι πολύ καλλίτερος και δυνατότερος, απ’ ότι τον έχουμε αξιολογήσει. Πιστέψτε το και δεν θα σας απογοητεύσει ποτέ. Κι αν κάποιες προσπάθειες που κάνουμε δεν έχουν άμεσα το επιθυμητό αποτέλεσμα, δεν είναι ότι δεν είμαστε ικανοί και άξιοι. Είναι γιατί δεν έχουμε βρει ακόμη, το σωστό μονοπάτι (τρόπο) που θα μας οδηγήσει στον προορισμό μας.

Με την υπομονή, την επιμονή και την καθαρή σκέψη, πάντα βρίσκουμε την καλλίτερη για μας λύση. Απλά θέλει χρόνο. Και το χρόνο που σπαταλάμε (χάνουμε;;) για να φτάσουμε στη λύση ενός προβλήματος, είναι τελικά ο χρόνος που κερδίζουμε.

Με την νοημοσύνη και την καρδιά μας, μαθαίνουμε να μαθαίνουμε, εξασκούμαστε στον απλό τρόπο σκέψης, (όχι περίπλοκο ούτε απλοϊκό), αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις της ζωής με την ηρεμία και την ψυχραιμία, που απαιτεί κάθε επίλυση προβλήματος και βιώνουμε τη ζωή, όχι σαν μια αβάσταχτη πραγματικότητα αλλά σαν μια διαδικασία εξέλιξης, αισιοδοξίας και ομορφιάς.

Απελευθερωθείτε από τις Ενοχές

Αν μας έχουν μεγαλώσει, κάνοντάς μας να νιώθουμε ενοχές, αν μας έχουν μεγαλώσει με αυτό το καταστροφικό συναίσθημα της ενοχής, υπάρχουν αρκετά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να παραμερίσουμε την αρνητική συνήθεια των ενοχών και να εξαλείψουμε τις ενοχές από τη ζωή μας.

Το Πρώτο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να εξαλείψουμε την καταστροφική αυτοκριτική. Ποτέ μην επικρίνετε τον εαυτό σας για οτιδήποτε και ποτέ μην επιτρέπετε οποιονδήποτε άλλο να πει οτιδήποτε αποδομητικό ή αρνητικό για εσάς. Μην επιτρέπετε οτιδήποτε αρνητικό για εσάς.

Ο βασικός κανόνας είναι ο εξής: Ποτέ μην πείτε κάτι για τον εαυτό σας που δεν επιθυμείτε πραγματικά να συμβεί στην προσωπικότητά σας ή στη ζωή σας.

Το Δεύτερο βήμα για να ξεφορτωθούμε τα συναισθήματα των ενοχών, τα οποία έχουν τις ρίζες στους στην πρώιμη παιδική μας ηλικία, είναι να μην επιτρέπουμε την ενοχή να μας χειρίζεται.

Την επόμενη φορά που κάποιος θα προσπαθήσει να σας κάνει να κάνετε κάτι, χρησιμοποιώντας πάνω σας την ενοχή, αυτό που κάνετε είναι απλά το εξής: Χαμογελάτε και με μία πολύ ήρεμη, ευχάριστη, μη απειλητική φωνή λέτε "Συγνώμη, δεν προσπαθείς να με κάνεις να νιώσω ενοχές, έτσι δεν είναι;"

Ο σκοπός αυτής της ερώτησης, είναι για να κάνετε το άλλο άτομο να συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι προσπαθεί να σας χειριστεί χρησιμοποιώντας την ενοχή. Κατά κανόνα, το άτομο αυτό θα σας πει "Όχι όχι, φυσικά και δεν προσπαθώ να κάνω κάτι τέτοιο."

Δύο ή τρία λεπτά αργότερα στην ίδια συζήτηση, το άτομο αυτό θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τις ενοχές ξανά. Ξανά σταματήστε τη συζήτηση και πείτε (ακόμα κι αν είναι από το τηλέφωνο) χαμογελώντας: "Συγνώμη, δεν προσπαθείς να με κάνεις να νιώσω ενοχές, έτσι δεν είναι;" και συνεχίστε να το κάνετε αυτό, μέχρι το άλλο άτομο να καταλάβει ότι αυτός ο τρόπος που επικοινωνεί μαζί σας, δεν πρόκειται να δουλέψει πλέον με εσάς. Δεν είναι αποτελεσματικός τρόπος επικοινωνίας και εξαρτάται από εσάς να σπάσετε το μοτίβο.

Να θυμάστε, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις ενοχές, από συνήθεια. Οι περισσότεροι δεν έχουν συναίσθηση ότι το κάνουν· απλά το κάνουν συνέχεια, χωρίς να το σκέφτονται και εκτός κι αν δεν τους το υποδείξετε, θα συνεχίσουν να το κάνουν και εσείς θα συνεχίσετε να νιώθετε άσχημα μέσα σας, κάθε φορά που το κάνουν.

Το Τρίτο βήμα για να εξαλείψετε αισθήματα ενοχής, είναι να αρνηθείτε να χρησιμοποιήσετε ενοχές ή κατηγορίες με οποιονδήποτε άλλον. Να αρνηθείτε να κατηγορήσετε οποιονδήποτε για οτιδήποτε. Να θυμάστε και να θυμίζετε συνεχώς στον εαυτό σας, ότι κανείς δεν είναι ένοχος. Κανείς δεν θεωρεί τον εαυτό του ένοχο και κανείς για την ακρίβεια δεν είναι ένοχος· εσείς είστε υπεύθυνοι για τη ζωή σας.

Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν ενοχές και κατηγορίες σε άλλους, πολύ γρήγορα γίνονται τα θύματα των ενοχών και των κατηγοριών από τους άλλους. Και αν θέλετε να εξαλείψετε τα συναισθήματα ενοχών από τη ζωή σας, θα πρέπει να αποφεύγετε να χρησιμοποιείτε τις ενοχές ή το να κατηγορείτε κάποιον άλλον. Είναι πολύ σημαντικό.

Το Τέταρτο βήμα, το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό, προέρχεται από έναν άλλον διανοητικό νόμο, τον οποίο ονομάζουμε "Ο νόμος της συγχώρεσης". Έχουμε βρει ότι η ικανότητα να συγχωρείτε πλήρως και σε αφθονία, είναι το σήμα κατατεθέν μίας υγιούς προσωπικότητας. Και το σήμα μίας πραγματικά μη-υγιούς προσωπικότητας είναι η τάση να κρατάτε κακίες για πολύ καιρό και η ανικανότητα να συγχωρείτε. Και ο μόνος τρόπος που μπορούμε να απελευθερωθούμε ώστε να εκπληρώσουμε το πλήρες δυναμικό μας σαν άνθρωποι, είναι να μάθουμε να συγχωρούμε πρόθυμα και να συγχωρούμε τους πάντες και να συγχωρούμε συνεχώς, ώστε να μην επιτρέπουμε αυτά τα αρνητικά σκουπίδια, να συσσωρεύονται στο μυαλό μας.

Αυτοί που τα κρατάνε όλα μέσα τους για να μην πληγώσουν κανέναν

Δεν τους αναγνωρίζεις εύκολα. Σχεδόν σε ξεγελάνε. Σε ξεγελάει το εκρηκτικό του χαρακτήρα τους, το κέφι που μονίμως τους συνοδεύει και το βροντερό τους γέλιο που κάνει τα κεφάλια να γυρνάνε προς τη μεριά τους, σ' όποιο μέρος κι αν βρίσκονται.

Είναι αυτοί που για τους εαυτούς τους είναι απαισιόδοξοι, αλλά κοινωνικοί κι εξωστρεφείς για όλους τους άλλους. Τη χαρά τους θα σ' αφήσουν να τη δεις, τη λύπη τους ποτέ. Δεν περιμένουν γενέθλια, Χριστούγεννα και καρναβάλια για να γιορτάσουν, ούτε να συμβεί κάτι συνταρακτικά όμορφο στη ζωή τους για να χαρούν.

Γιορτάζουν χωρίς λόγο κι αφορμή κάθε μέρα κι αισθάνονται τυχεροί κι ευγνώμονες, μέσα στην κάθε ατυχία τους, γιατί αναγνωρίζουν ότι οι στιγμές που βρίσκονται με τους φίλους τους και τους δικούς τους ανθρώπους είναι σύντομες και περνάνε. Προσπαθούν λοιπόν να φτιάχνουν οι ίδιοι τις καλές στιγμές και να μην αφήνουν τις συννεφιασμένες μέρες να τις επισκιάζουν.

Δε θα τους δεις ποτέ να μιζεριάζουν και να 'ναι κακόκεφοι κι αμίλητοι στην παρέα. Τις δύσκολες ώρες προτιμούν να τις περνάνε μόνοι τους. Νιώθουν ότι δε χρωστάνε οι άλλοι σε τίποτα ν' ανέχονται τη μαυρίλα και την αδιαθεσία τους, ούτε και θέλουν να γίνονται φορτικοί με τ' άλυτα, ενίοτε, θέματά τους.

Δεν το κάνουν, επειδή νιώθουν την υγιή υπερηφάνεια να μην επιζητούν τον οίκτο κανενός και να μη δημιουργούν ενοχές σ' όποιον, ενδεχομένως, τους έχει φταίξει. Αποφεύγουν την παγίδα να λυπηθούν οι ίδιοι τον εαυτό τους, πόσο μάλλον να προκαλέσουν στους άλλους τέτοια αισθήματα.

Επειδή λοιπόν γνωρίζουν πόσο τρωτοί κι εύθραυστοι είναι, τις μέρες εκείνες που ο πόνος τους χτυπάει την πόρτα, αποσύρονται, κλείνονται στον εαυτό τους, ακυρώνουν ραντεβού, εξαφανίζονται απ' όλους κι απ' όλα και ξεκινάνε να πολεμούν τον εαυτό τους. Αναγνωρίζουν πως η αυτοκαταστροφική τους διάθεση απέχει μόλις ένα συνθετικό απ' το να γίνει καταστροφική για τους άλλους, κι αυτό δεν το θέλουν. Διότι ακόμα και μέσα στον πόνο τους δε θα σκεφτούν τον εαυτό τους, αλλά τους άλλους και πώς θ' αποφύγουν να τους φέρουν σε δυσάρεστη θέση.

Όχι μόνο αποφεύγουν να κάνουν τους άλλους να νιώσουν άσχημα εξαιτίας τους, αλλά φροντίζουν, παραμερίζοντας σ' εκείνες τις φάσεις τα δικά τους, να γίνουν ευχάριστη συντροφιά, γιατί κατανοούν ότι μπορεί κάποιος απ' αυτούς να βρίσκεται στην ίδια θέση με τη δική τους. Ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα, ένα αστείο κι η καλή διάθεση μπορεί να παίξουν καταλυτικό ρόλο στην ψυχολογία όλων. Κανείς δεν ξέρει πόση ανάγκη μπορεί να 'χει κάποιος για κάτι απ' αυτά κι αυτό είναι κάτι, που το γνωρίζουν πιο καλά απ' όλους οι λυπημένοι άνθρωποι, γι' αυτό με κάθε αφορμή και συνάντηση χαρίζουν το γέλιο τους απλόχερα.

Τα προσωπικά τους δε, τα κρατάνε όλα μέσα τους, γιατί προτιμούν να καταστρέψουν τον εαυτό τους παρά οποιονδήποτε άλλον. Γνωρίζουν καλά πως όταν τους πάρει η κάτω βόλτα γίνονται οι πιο δύστροποι, νευρωτικοί και καταθλιπτικοί τύποι. Σ' εκείνες τις φάσεις δεν τους χωράνε ούτε τα ίδια τους τα ρούχα, πόσο μάλλον οι άλλοι, γι' αυτό απομονώνονται συνειδητά μέχρι να περάσει η εκάστοτε μπόρα. Οι άλλοι δεν έχουν κανένα λόγο και καμιά συμμετοχή στις δύσκολες στιγμές τους. Οι άλλοι είναι παρόντες μόνο στα ευχάριστα, γιατί έτσι θέλουν να τους φαντάζονται, χαρούμενους κι όχι στα κάτω τους.

Είναι οι άνθρωποι που θα τους δεις στο τσακίρ κέφι, που θα τους θαυμάσεις για τη θετική ενέργεια και το μπρίο τους, όμως δε θα μάθεις ποτέ πως δέκα λεπτά πριν κλείσουν την πόρτα πίσω τους και σε συναντήσουν, σκούπιζαν τα δάκρυά τους. Ούτε πως μουσκεύουν κάθε βράδυ το μαξιλάρι τους και βολτάρουν μόνοι τους με τ' αυτοκίνητο, πατώντας λίγο παραπάνω το γκάζι. Προτιμούν μια αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, παρά να βλάψουν κάποιον με τα νεύρα τους. Επιλέγουν να θάψουν σιωπηλά τον πόνο τους, παρά να σε παρασύρουν στη θλίψη τους.

Κι απ' την άλλη, είναι οι ίδιοι για τους οποίους θ' ακούσεις τα χίλια μύρια για τη ζωή τους και θα απορήσεις πού βρίσκουν τη δύναμη να 'ναι με το χαμόγελο στα χείλη. Ίσως να παραξενευτείς τόσο που να σου φανεί όλο αυτό ψεύτικο ή υπερβολικό απ' τη μεριά τους.

Όμως εκείνοι ξέρουν καλά να κρύβονται, γιατί μπορούν και ξεχωρίζουν τις περιστάσεις. Κι η μόνη περίσταση που επιτρέπουν να φανούν οι αδυναμίες τους είναι όταν βρίσκονται με τον εαυτό τους ή με τους πολύ δικούς τους ανθρώπους. Αλλά ακόμα κι οι πιο κοντινοί τους θα ξέρουν επιλεκτικά και σε πιο λάιτ μορφή τα όσα τους κάνουν κι υποφέρουν.

Τα πιο ευαίσθητα άτομα σπάνια θα ξεσπάσουν και θ' αφεθούν, γιατί γνωρίζουν πόσο καταστροφικό θα 'ταν ένα τέτοιο ξέσπασμα σ' οποιονδήποτε πέραν απ' τον εαυτό τους. Είναι σαν να 'χει οπλίσει ένα χέρι μια ωρολογιακή βόμβα κι είναι έτοιμη να σκάσει. Απ' το να σκάσει και να διαλύσει τα πάντα, επιλέγουν τις λιγότερες δυνατόν απώλειες.

Επιλέγουν να σκάσει στους ίδιους, να περάσουν απ' όλα τα στάδια της διάλυσης μέχρι να μπορέσουν ν' ανασυνταχτούν. Η επανεκκίνηση γι' αυτούς είναι μια διαδικασία πολύ προσωπική, που έπεται της καταστροφής, αλλά απ' την άλλη προηγείται της δράσης και της δημιουργίας.

Αποκλειστικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων η σύνταξη; Κι όμως όχι…

Η σύνταξη θεωρείται μοναδικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης γλωσσας, πλην όμως φαίνεται ότι ούτε αυτό είναι πραγματικά ξεχωριστό ανθρώπινο γνώρισμα. Μια νέα διεθνής επιστημονική έρευνα κατέληξε στο μάλλον απρόσμενο συμπέρασμα ότι ένα τουλάχιστον πουλί, ο ιαπωνικός καλόγερος (ένα είδος παπαδίτσας), που φημίζεται για το φωνητικό ρεπορτόριό του, έχει αναπτύξει και αυτό σύνταξη.

 

Η ανθρώπινη επικοινωνία βασίζεται σε κανόνες, που επιτρέπουν τον συνδυασμό περιορισμένων λέξεων για να δημιουργηθούν ποικίλες εκφράσεις με πιο πολύπλοκο νόημα. Η δύναμη της γλώσσας έγκειται ακριβώς στο ότι συνδυάζει ήχους χωρίς νόημα για να δημιουργήσει λέξεις, οι οποίες με τη σειρά τους -χάρη στη σύνταξη- σχηματίζουν εκφράσεις γεμάτες νοήματα.

 

Οι έως τώρα επιστημονικές μελέτες στα συστήματα επικοινωνίας ανάμεσα σε πιθήκους και πουλιά δείχνουν ότι η ικανότητα συνδυασμού ήχων άνευ νοήματος έχει εξελιχθεί κατ' επανάληψη σε διαφορετικά ειδη. Όμως το επόμενο βήμα, η σύνταξη, θεωρείτο έως τώρα αποκλειστικό προνόμιο του ανθρώπου.

 

Όμως η νέα μελέτη εξελικτικών βιολόγων από την Ιαπωνία, τη Σουηδία και τη Γερμανία, με επικεφαλής τον Τοσιτάκα Σουζούκι του ιαπωνικού Μεταπτυχιακού Πανεπιστημίου Προωθημένων Σπουδών, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Nature Communications", έρχεται να αμφισβητήσει αυτή την άποψη.

 

Οι ερευνητές μελέτησαν μέσα από πειράματα την περίπτωση του ιαπωνικού καλόγερου, ενός μικρού πουλιού, που αντιμετωπίζει πολλές απειλές. Για να προστατευθεί, έχει «εφεύρει» μια ποικιλία από διαφορετικούς ήχους, τους οποίους συνδυάζει ανάλογα με την περίσταση. Ο συνδυασμός αυτός φαίνεται να ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες, ανάλογα με το πόσο σημαντικό είναι το μήνυμα που θέλει το πουλί να στείλει στα άλλα του είδους του.

 

«Η μελέτη δείχνει ότι η σύνταξη δεν είναι μοναδική στην ανθρώπινη γλώσσα, αλλά εξελίχθηκε επίσης στα πουλιά με ανεξάρτητο τρόπο», δήλωσε ο ερευνητής Ντέηβιντ Γουίτκροφτ του Τμήματος Οικολογίας και Γενετικής του σουηδικού Πανεπιστημίου της Ουψάλα.

Τι πρέπει να έχει ο/η σύντροφός σου για να μείνετε μαζί για πάντα- Ούτε χημεία, ούτε έλξη...

Οι ψυχολόγοι Peter και Pearson εξηγούν τι είναι εκείνο το χαρακτηριστικό που κρίνει το αν μια σχέση θα έχει μέλλον. 

 

Σε συνέντευξή τους στο Tech Insider, επισήμαναν πως το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να υπάρχει σε μία σχέση είναι οι... ίδιες θεμελιώδεις αξίες.

 

Μπορεί η  ερωτική και εγκεφαλική έλξη να είναι από τα στοιχεία που ψάχνετε σε έναν άντρα, αλλά οι κοινές ηθικές αξίες αντέχουν περισσότερο στο χρόνο από οποιονδήποτε άλλον τρόπο έλξης.

 

Επίσης σε περίπτωση που δεν έχετε τα ίδια ενδιαφέροντα μπορείτε να «τα βρείτε» κάπου στην «μέση», σε αντίθεση με το να βάλετε σε δεύτερη μοίρα τις αξίες σας.

 

Αν για παράδειγμα, στόχος της ζωής σας είναι να γίνεται πλούσιοι και να διαπρέψετε στην δουλειά σας, ενώ ο σύντροφός σας δεν δίνει βάση στα χρήματα (όσο εσείς), τότε θα αντιμετωπίσετε σοβαρό πρόβλημα στο μέλλον με την σχέση σας.

 

«Είναι πιο εύκολο να συμβιβαστείς με οτιδήποτε άλλο απ' ότι με τις αξίες και τις φιλοδοξίες σου», ξεκαθάρισε ο Dr. Pearson.

 

Αν οι βασικές αξίες του συντρόφου σας έρθουν σε σύγκρουση με τα δικές σας, τότε μάλλον  θα πρέπει να συμφιλιωθείτε με την ιδέα πως δεν ήταν γραφτό να συμβεί.  

 

«Δεν θα πετύχει», λέει ο Dr. Pearson. «Όλα τα μικροπράγματα που σας ενοχλούν με μιας θα πάρουν τεράστιες διαστάσεις.

 

Ούτε χημεία, ούτε έλξη- Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να έχει ο σύντροφός σου

Η μοναξιά βλάπτει σοβαρά την υγεία

Nέα, μεγάλη μελέτη του Πανεπιστημίου Brigham Young αποκαλύπτει ότι η μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση μπορεί να βλάψουν σοβαρά την υγεία.

Η μελέτη βασίστηκε στη συνδυασμένη ανάλυση 70 προγενέστερων, που διεξήχθησαν την περίοδο 1980 – 2014 σε περισσότερα από 3,4 εκατ. ανθρώπους. Οι ερευνητές είχαν παρακολουθήσει επί επτά χρόνια κατά μέσον όρο την πορεία της υγείας όλων αυτών των ανθρώπων, καταγράφοντας τον κοινωνικό ιστό και τον τρόπο ζωής τους.

Αποτέλεσμα: όσοι ήταν κοινωνικά απομονωμένοι ή ζούσαν μόνοι είχαν 29% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν κατά τη διάρκεια κάθε επταετίας, σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους οι οποίοι είχαν συχνές κοινωνικές επαφές. Αντίστοιχα, όσοι ένιωθαν μοναξιά παρότι είχαν την οικογένεια και τους φίλους τους, είχαν 26% περισσότερες πιθανότητες θανάτου, γράφουν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς».

Αυτά ίσχυαν σε άνδρες και γυναίκες αδιακρίτως. Οι συσχετίσεις όμως ήταν πιο ισχυρές στους μεσήλικους εθελοντές από ό,τι σε όσους είχαν ηλικία άνω των 65 ετών, καθώς και στους εθελοντές που είχαν από οποιοδήποτε χρόνιο πρόβλημα υγείας (ήταν το περίπου 30% του συνολικού αριθμού τους).

Για την επικεφαλής ερευνήτρια δρα Τζούλιαν Χολτ-Λούνσταντ, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου, τα ευρήματα αυτά είναι πάρα πολύ σοβαρά. «Η μοναχική ζωή αποτελεί σημαντικό προάγγελο πρόωρης θνησιμότητας, ο οποίος είναι συγκρίσιμος με άλλους, ευρέως αποδεκτούς παράγοντες που υπονομεύουν την υγεία» δήλωσε. «Επομένως, πρέπει να τη λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη ως παράμετρο που απειλεί ευθέως τη δημόσια υγεία, ακριβώς όπως κάνουμε με άλλους παράγοντες όπως το κάπνισμα ή η παχυσαρκία».

Η δρ Χολτ-Λούνσταντ και οι συνεργάτες της σημειώνουν στην επιθεώρηση «Perspectives on Psychological Science» όπου δημοσιεύεται η μελέτη τους ότι η μοναχική ζωή έχει διάφορες μορφές. Μερικοί άνθρωποι γράφουν, έχουν ισχυρό κοινωνικό ιστό, αλλά παρ’ όλα αυτά αισθάνονται μόνοι, ενώ άλλοι επιλέγουν να ζουν μόνοι δίχως πολλά «πάρε – δώσε» με άλλα άτομα. Ωστόσο η μοναξιά βλάπτει σοβαρά την υγεία και αυτό είναι ιδιαιτέρως αληθές για τους 40άρηδες και 50άρηδες που ζουν ή νιώθουν μόνοι, συνεχίζουν.

Αυτό ίσως να σχετίζεται με το ότι οι μοναχικοί μεσήλικοι είναι πιθανότερο να υιοθετήσουν ριψοκίνδυνες συμπεριφορές και λιγότερο πιθανό να ασχοληθούν με την υγεία τους. Αντιθέτως, οι μοναχικοί ηλικιωμένοι συχνά επιδιώκουν να βρίσκονται με άλλα άτομα, έστω και με αγνώστους, διότι συνήθως βρίσκονται αντιμέτωποι με τη μοναξιά όταν χάνουν τον/τη σύντροφό τους και έτσι δεν την αντέχουν.

Οι ερευνητές γράφουν ακόμα ότι τα προηγμένα κράτη είθισται να έχουν υψηλότερα ποσοστά ανθρώπων που ζουν μόνοι, επομένως η κοινωνική απομόνωση δεν αποκλείεται να αποκτήσει επιδημικές διαστάσεις τις δύο προσεχείς δεκαετίες. «Παρότι η μοναχική ζωή μπορεί να εξυπηρετεί έναν άνθρωπο και να έχει πλεονεκτήματα, σε αυτά δεν περιλαμβάνεται η προάσπιση της υγείας» καταλήγουν.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα επιστημονικά στοιχεία, στις δυνητικές συνέπειες της μοναξιάς συμπεριλαμβάνονται η κατάθλιψη, οι διαταραχές ύπνου, η εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος και η αύξηση του κινδύνου να εκδηλωθούν νοσήματα όπως η καρδιοπάθεια και ο καρκίνος.

Έργα τέχνης που... τρώγονται

Οι μεγαλύτεροι ζαχαροπλάστες παγκοσμίως και σοκολατοποιΐες έβαλαν τα δυνατά τους και κατασκεύασαν σοκολατένια αβγά σκέτους πειρασμούς.

Pierre Marcolini: συλλογή Πάσχα στη Χώρα των Θαυμάτων. Η σειρά περιλαμβάνει τον Λαγό, τη Βασίλισσα, τον Mad Hatter, τη Γάτα, και δύο αβγά.


Manufacture de Chocolat: Η Κοκότα (γαλλική κατσαρόλα) της σοκολατοποιΐας του σταρ σεφ Alain Ducasse είναι σχεδιασμένη από τον Pierre Tachon. Εχει παρασκευαστεί από μαύρη περουβιανή σοκολάτα 75% και περιέχει τραγανά αβγά πραλίνας. Διατίθεται αποκλειστικά στα ξενοδοχεία Bulgari.

Bettys: Χειροποίητο, με σύγχρονο design, αυτό το αβγό είναι φτιαγμένο από ελβετική σοκολάτα γάλακτος grand cru. Μέσα από τα στρογγυλά ανοίγματα φαίνονται ανοιξιάτικα σκηνικά δάσους, με πεταλούδες, υακίνθους και κορμούς δέντρων καλυμμένους με κισσούς – όλα κατασκευασμένα από σοκολάτα και γλάσο.

Valrhona: Art Deco και limited-edition από μαύρη σοκολάτα, γάλακτος και λευκή. Τα αβγά αυτά είναι μόλις 100 και είναι εμπνευσμένα από το λόμπι του πολυτελούς βρετανικού ξενοδοχείου Claridge's. Μέσα είναι γεμιστά με μικρά σοκολατένια αβγά ορτυκιού που σχεδιάσε ο σεφ πατισιέ του ξενοδοχείου Ross Sneddon.

Jean Paul Hevin: Ο διάσημος Γάλλος ζαχαροπλάστης σχεδίασε ένα αβγό couture γεμάτο χρωματιστά κουμπιά. Και το ονόμασε Button Egg.

Fortnum & Mason: Είναι ένα αληθινό γλυπτό limited-edition από σοκολάτα Valrhona και το σχεδίασαν οι πατισιέ του ιστορικού βρετανικού ντελικατέσεν που είναι μητέρα και κόρη! Εμπνευαστηκαν το σχέδιό του από τις μέλισσες στη στέγη του ντελικατέσεν.

The Chocolate Society: Μίνιμαλ και design αβγά από λευκή, γάλακτος και μαύρη σοκολάτα.

Bettys: Imperial Easter Egg, το αβγό υπερπαραγωγή. Περιέχει 5 κιλά υψηλής ποιότητας ελβετική σοκολάτα grand cru μαύρη ή γάλακτος και είναι όλο σχεδιασμένο στο χέρι. Το ύψος του είναι 70 εκ και κατασκευάζεται μόνο επί παραγγελία.

Harrods: Το βρετανικό πολυτελές πολυκατάστημα ζήτησε από καλλιτέχνες να σχεδιάσουν τα φετινά αβγά του. Εδώ είναι τα σχέδια των Clayton Junior (αριστερά) και  Claire Scully (δεξιά). Τα αβγά αυτά τρώγονται και είναι από συμπαγή σοκολάτα.

Pierre Hermé: Ο Νο1 διάσημος ζαχαροπλάστης στο Παρίσι παρασκεύασε τα δικά του αβγά με περουβιανή σοκολάτα και τα διακόσμησε με χρωματιστούς σοκολατένιους δίσκους σε διάφορες γεύσεις – από bitter μέχρι βατόμουρο και φρούτο του πάθους. Μέσα, τα αβγά αυτά έχουν άλλα μικρότερα, γεμιστά με πραλίνα.

Fortnum & Mason: Κλασικό, από λευκή σοκολάτα, σχεδιασμένο στο χέρι με λουλούδια από ζάχαρη. Είναι γεμιστό με μικρότερα αβγά από λευκή σοκολάτα.

Charbonnel et Walker: Με βικτωριανό σχέδιο από κλασική, απλή βρετανική σοκολάτα. Ζυγίζει 12 κιλά και έχει ύψος 79 εκ. Μόνο κατά παραγγελία.

Choccywoccydoodah: Οι βασιλιάδες των αβγών! Τρίο εμπνευσμένο από τα αβγά Fabergé-δράκους, που συνέλλεγαν οι Ρώσοι βασιλείς. Υπάρχει επίσης και τρίο Μονόκερος. Εναι χειροποίητα, σκαλισμένα και ζωγραφισμένα με σοκολάτα, ζυγίζουν περίπου 100 κιλά. Κατασκευάζονται μόνο κατά παραγγελία και απαιτούν χρόνο 3 εβδομάδων. Κοστίζουν 33.000 ευρώ το τρίο και 13.000 το κανένα χωριστά.

Godiva: Atelier Showcase Easter Egg, εμπνευσμένο από τη βελγική δαντέλα. Είναι χειροποίητο, έχει ύψος 67 εκ και κοστίζει 1.300 ευρώ. Το μικρότερο (20 εκ) κοστίζει 280 ευρώ.

Οι νέες ιδέες είναι προϊόν συλλογικής νοημοσύνης

Συλλογικός ή ατομικός εγκέφαλος; Ποιός έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος, όσον αφορά τις νέες ιδέες, καινοτομίες και τεχνολογίες; Ο πρώτος, δηλαδή η κοινή νοημοσύνη και τα κάθε είδους δίκτυα όλης της κοινωνίας, απαντά μια νέα επιστημονική βρετανο-αμερικανική μελέτη.

Οι δύο ερευνητές, που αναλύουν διαχρονικά τον μηχανισμό της καινοτομίας στις ανθρώπινες κοινωνίες, επισημαίνουν ότι αρχικά οι πρόγονοί μας μιμούνταν άλλους πετυχημένους ανθρώπους που έβλεπαν γύρω τους: π.χ. έτρωγαν τα ίδια φαγητά ή κυνηγούσαν με τα ίδια εργαλεία. Έτσι, στην πορεία, γίνονταν και οι ίδιοι πετυχημένοι, χωρίς κατ’ ανάγκη να καταλαβαίνουν γιατί.

Όσο περνούσε ο καιρός, οι καινοτομίες αναδύονταν και συσσωρεύονταν μέσα από ένα ανακάτεμα ιδεών, τύχης και μικρο-βελτιώσεων. Σταδιακά, με το πέρασμα των γενεών, προέκυψε ο σημερινός πολύπλοκος κόσμος -η κοινωνία και η οικονομία της γνώσης- που θεωρεί βασικό συστατικό του την καινοτομία.

«Οι διαδικασίες της σωρευτικής πολιτισμικής εξέλιξης επιτρέπουν να αναδύονται τεχνολογίες και τεχνικές, τις οποίες κανένα άτομο δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει από μόνο του, επειδή οι απομονωμένοι ανθρώπινοι εγκέφαλοι δεν είναι τόσο έξυπνοι», δήλωσε ο Muthukrishna.

Χαρακτηριστική, όπως είπε, είναι η περίπτωση των βιολόγων Κάρολου Δαρβίνου και ‘Αλφρεντ Γουάλας, οι οποίοι, στα μέσα περίπου του 19ου αιώνα, είχαν την ίδια σε γενικές γραμμές νέα ιδέα, την εξέλιξη μέσω της φυσικής επιλογής. Όμως, αντί για ηρωικές μεγαλοφυίες, στην πραγματικότητα δεν ήσαν παρά προϊόντα του ίδιου πολιτισμικού περιβάλλοντος, διαβάζοντας τα ίδια βιβλία και ταξιδεύοντας σε εξίσου απομονωμένα μέρη.

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, όσο κι αν η ατομική νοημοσύνη ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο, ο συλλογικός εγκέφαλος κάνει πιο έξυπνο κάθε επιμέρους ανθρώπινο εγκέφαλο. Αυτό, εν μέρει, εξηγεί γιατί οι επιδόσεις στα τεστ νοημοσύνης (IQ) αυξάνονται εντυπωσιακά με το πέρασμα του χρόνου.

Οι Μουθουκρίσνα και Χένριχ θεωρούν ότι ο ρυθμός καινοτομιών σε μια χώρα επηρεάζεται σημαντικά από τους εξής παράγοντες:

-Τον βαθμό κοινωνικών διασυνδέσεων, καθώς όσο περισσότερο ανακατεύονται άτομα με διαφορετικά υπόβαθρα και κουλτούρες, τόσο πιθανότερο είναι να αναδυθούν νέες ιδέες.

-Την αποτελεσματική λειτουργία των μηχανισμών μετάδοσης της γνώσης, μέσα από το σχολείο, τα βιβλία, το διαδίκτυο κ.α., ώστε οι γνώσεις να διαχέονται ευρύτατα και γρήγορα.

-Την ανεκτικότητα της κοινωνίας στο διαφορετικό, καθώς κάτι τέτοιο ενθαρρύνει τους καινοτόμους και δημιουργεί ένα «δίχτυ» ασφαλείας σε περίπτωση αποτυχίας.

«Για να είναι κανείς καινοτόμος, καλύτερα να είναι κοινωνικός, παρά έξυπνος. Αν θέλεις να είσαι πιο δημιουργικός, το καλύτερο που έχεις να κάνεις, είναι να μιλάς με ανθρώπους που διαφωνούν μαζί σου», δήλωσε ο Muthukrishna.

Αναπτύχθηκε τεχνολογία που καθιστά δυνατή την παρακολούθηση στον μηχανισμό γέννησης των νευρώνων

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Γενεύης στην Ελβετία – μεταξύ των οποίων ο διακεκριμένος καθηγητής γενετικής Εμμανουήλ Δερμιτζάκης- έριξαν για πρώτη φορά φως στους μηχανισμούς μέσω των οποίων γεννιούνται νέα εγκεφαλικά κύτταρα (νευρώνες) από βλαστικά κύτταρα του εγκεφάλου.

Η νέα μέθοδος φωτίζει την γέννηση νέων νευρώνων στον εγκέφαλο

Οι ερευνητές, με επικεφαλής το νευροεπιστήμονα Ντενί Ζαμποντόν του Τμήματος Βασικών Νευροεπιστημών της Ιατρικής Σχολής, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», ανέπτυξαν μια νέα τεχνολογία με την ονομασία FlashTag, η οποία καθιστά δυνατή την παρακολούθηση των νευρώνων, καθώς γεννιούνται.

Η δυνατότητα αυτή επέτρεψε στους επιστήμονες να απομονώσουν και να παρατηρήσουν επιμέρους νευρώνες σε πραγματικό χρόνο, ακριβώς τη στιγμή που δημιουργούνται. Αυτό βοήθησε επίσης τους ερευνητές να αποκωδικοποιήσουν για πρώτη φορά τον βασικό γενετικό κώδικα που επιτρέπει την κατασκευή ενός νευρώνα.

Η ανακάλυψη αυτή όχι μόνο διευρύνει την κατανόηση του πώς αναπτύσσεται ο εγκέφαλος, αλλά -το κυριότερο- ανοίγει το δρόμο για να χρησιμοποιηθεί αυτός ο γενετικός κώδικας, προκειμένου στο μέλλον να δημιουργηθούν νευρώνες από βλαστικά κύτταρα. Έτσι, όχι μόνο θα κατανοηθούν καλύτερα οι διάφορες νευρολογικές παθήσεις (αυτισμός, σχιζοφρένεια κ.α.), αλλά πιθανώς ανοίγουν και νέες προοπτικές για τη θεραπεία τους.

Ο εγκέφαλος διαθέτει πολλά διαφορετικά είδη νευρώνων, το καθένα με τη δική του ξεχωριστή γενετική «υπογραφή», η οποία καθορίζει και την αντίστοιχη εξειδίκευση και λειτουργία του. Όλοι οι νευρώνες προέρχονται από προγονικά βλαστικού τύπου κύτταρα.

Με την τεχνική FlashTag, κάθε φορά που ένα βλαστικό κύτταρο γεννά ένα νευρώνα, αυτός αμέσως καθίσταται ορατός χάρη σε ένα φωσφορίζοντα δείκτη. Οι επιστήμονες, στη συνέχεια, μπορούν να παρακολουθούν καθένα ξεχωριστό νευρώνα και να βλέπουν ποιά γονίδια ενεργοποιούνται (εκφράζονται) τις πρώτες ώρες μετά τη δημιουργία του. Επίσης, στη συνέχεια, είναι σε θέση να καταγράφουν τις εξελικτικές αλλαγές που συμβαίνουν σε βάθος χρόνου στη γονιδιακή έκφραση κάθε νευρώνα.

«Μέχρι τώρα είχαμε μόνο λίγες φωτογραφίες με τις οποίες έπρεπε να ανακατασκευάσουμε την ιστορία των νευρώνων, πράγμα που άφηνε μεγάλα περιθώρια για εικασίες. Χάρη στο FlashTag, έχουμε πλέον μια κανονική γενετική ταινία να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας», δήλωσε ο Ζαμποντόν.

Δοκιμάζοντας την τεχνική στον εγκεφαλικό φλοιό ποντικιών, οι επιστήμονες εντόπισαν τα γονίδια-κλειδιά για την ανάπτυξη των νευρώνων. Ορισμένα από αυτά τα γονίδια φαίνεται να εμπλέκονται στις νευροαναπτυξιακές και νευροεκφυλιστικές παθήσεις, οι οποίες μπορεί να εμφανιστούν πολλά χρόνια μετά τη γέννηση των νευρώνων.

Οι ερευνητές δεν αποκλείουν να υπάρχει ήδη μια γενετική προδιάθεση στους νευρώνες, οι οποίοι αργότερα θα δυσλειτουργήσουν, υπό την επήρεια και περιβαλλοντικών παραγόντων. Γι’ αυτό, θα αναζητήσουν πιθανές πρώιμες ενδείξεις ανωμαλίας και μελλοντικών παθήσεων στους νεογέννητους νευρώνες, τώρα πια που τους έχουν «βάλει στο μάτι» κυριολεκτικά.

Ήδη, γνωρίζοντας τον γενετικό κώδικα των νευρώνων, προχώρησαν δοκιμαστικά στην τροποποίηση (αλλαγή έκφρασης) ορισμένων γονιδίων, επεμβαίνοντας έτσι στο «σενάριο» ανάπτυξης των εγκεφαλικών κυττάρων και επιταχύνοντας την ανάπτυξή τους.

Μάλιστα οι ερευνητές δημιούργησαν μια ιστοσελίδα, ώστε και άλλοι επιστήμονες να χρησιμοποιήσουν ελεύθερα το νέο εργαλείο FlashTag, λαμβάνοντας υπόψη ότι το ανθρώπινο γονιδίωμα περιεχει περίπου 20.000 γονίδια και κάθε μία ερευνητική ομάδα δεν μπορεί να εστιαστεί παρά σε μερικά μόνο από αυτά κάθε φορά.

Ένα άστρο που πεθαίνει προσφέρει μια γεύση από το μέλλον του Ήλιου μας

Αυτό είναι το κύκνειο άσμα που εκπέμπει ένα αστέρι πριν σβήσει για πάντα στην κοσμική απεραντοσύνη. Στο κέντρο αυτού του πολύχρωμου στροβιλιζόμενου αερίου κρύβεται ένα ετοιμοθάνατο άστρο με μάζα ισοδύναμη του ήλιου μας.

Όταν ένα αστέρι απορρίπτει το εξωτερικό στρώμα του, αποκαλύπτει έναν υπερ-καυτό πυρήνα που εκπέμπει τεράστιες ποσότητες υπεριώδους φωτός. Αυτή η ακτινοβολία αναγκάζει τα ερείπια του παλιού κελύφους του να λάμπει έντονα, δημιουργώντας την όμορφη δομή που βλέπουμε σε αυτή την εικόνα.

Όπως όλα τα γερασμένα αστέρια, οι πυρηνικές αντιδράσεις που τα τροφοδοτούν και τα κάνουν να λάμπουν, αρχίζουν να αμφιταλαντεύονται από την έλλειψη καυσίμων. Αυτές οι ασταθείς αντιδράσεις αναγκάζουν τα αστέρια να γίνονται ασταθή, αποβάλλοντας τα εξωτερικά στρώματά του στο διάστημα.

Αυτό το νεφέλωμα είναι γνωστό ως Kohoutek 4-55 προς τιμήν του Τσέχου αστρονόμου που το ανακάλυψε: Luboš Kohoutec. Βρίσκεται 4.600 έτη φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Κύκνου.

Αυτή η εικόνα ήταν η τελευταία «ωραία φωτογραφία» που έλαβε η Πλανητική Ευρυγώνια Κάμερα (WFPC2) στο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Το όργανο αυτό είχε εγκατασταθεί το 1993 και κράτησε μέχρι το 2009, αφήνοντας μια κληρονομιά 16 ετών εντυπωσιακών εικόνων.

Πολλές δε από τις πιο εμβληματικές εικόνες του Hubble λήφθηκαν με την WFPC2, καθιστώντας την αποστολή του Hubble δημοφιλή σε όλο τον κόσμο.

Αυτή η συγκεκριμένη εικόνα είναι σύνθεση από τρεις ξεχωριστές παρατηρήσεις, που η κάθε μία έγινε σε ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος εκπομπής για να αποκαλύψει ένα συγκεκριμένο τύπο ατόμων. Τα διαφορετικά μήκη κύματος έχουν χρώμα που κωδικοποιείται για την ευκολία της ερμηνείας.

Το κόκκινο αντιστοιχεί σε εκπομπές του αζώτου, το πράσινο για το υδρογόνο και το μπλε σχετίζεται με το οξυγόνο. Ολόκληρη η ακολουθία παρατηρήσεων ελήφθη στις 4 Μαΐου του 2009 και κράτησε πάνω από 2 ώρες.

Αυτοί οι πολύπλοκοι στροβιλισμοί του αερίου θα μας επιτρέψει να διαβλέψουμε πώς θα συμβεί ο θάνατος του ήλιου μας. Μέσα σε περίπου 5 δισ. χρόνια θα έρθει και η ώρα για το αστέρι μας. Αναμένεται να συμπεριφέρεται με έναν πολύ παρόμοιο με αυτό το παράδειγμα, αποβάλλοντας τα εξωτερικά στρώματά του για να εκθέσει τον καυτό πυρήνα του, ο οποίος θα ψυχθεί σταδιακά μέχρι να γίνει ένας λευκός νάνος.

Η Γη φυσικά θα εξαφανιστεί πολύ πριν συμβεί το γεγονός αυτό. Ωστόσο, το κύκνειο άσμα του ήλιου μας θα λάμψει σε όλο το σύμπαν.

Πλανήτης Άρης: Η πρώτη ανθρώπινη αποικία

Όλα αυτά δεν απέχουν πολύ μέχρι να γίνουν πραγματικότητα...

Όσοι συμμετέχουν στο θρυλικό ταξίδι δεν θα επισκεφτούν απλώς τον «κόκκινο» πλανήτη. Θα πάνε για να μείνουν καιρό. Να εξερευνήσουν από κοντά τον ερυθρό γείτονα μας, να συλλέξουν πληροφορίες, να ζήσουν για πρώτη φορά σε εξωγήινες συνθήκες.

«We are on a journey to Mars» λέει απλά και συνοπτικά η πρώτη πρόταση της περίληψης αυτού του ιστορικού σχεδίου της NASA, εξηγώντας πως οι διαδικασίες ώστε ο άνθρωπος να πατήσει το πόδι στον πλανήτη Άρη έχουν ξεκινήσει για τα καλά.

Στόχος μας είναι να επεκτείνουμε την ανθρώπινη δραστηριότητα όλο και βαθύτερα μέσα στο διάστημα. Η επιχείρηση μας χρειάζεται διαρκή και ευέλικτη προσπάθεια, ώστε να μπορέσουμε μελλοντικά να εκμεταλλευτούμε όσο περισσότερο γίνεται το ηλιακό μας σύστημα.

Ο «πυρετός» που έχει καταλάβει τον πλανήτη από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε η ύπαρξη νερού στον Άρη δεν έχει καταλαγιάσει για τη NASA, η οποία αποδύεται σε αγώνα δρόμου για να στείλει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή το 2035.

Το κόστος είναι ανάλογο του κολοσσιαίου εγχειρήματος, καθώς θα κυμαίνεται μεταξύ 75 και 300 δισ. δολαρίων.

Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία «τρέχει» ταυτόχρονα πολλά ερευνητικά προγράμματα, τα οποία θα επιτρέψουν να γίνει πραγματικότητα ένα μέχρι πρότινος άπιαστο όνειρο: αυτό του εποικισμού του Κόκκινου Πλανήτη.

Προτεραιότητα της NASA αυτήν τη στιγμή είναι η κατασκευή του κατάλληλου διαστημόπλοιου, που θα μπορέσει να ολοκληρώσει το ταξίδι μέχρι τον Κόκκινο Πλανήτη, αλλά και του πυραύλου που θα του δώσει την απαραίτητη ώθηση.

Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, η κάψουλα ονόματι Orion, η οποία έχει ήδη περάσει από τις πρώτες δοκιμές, θα είναι εκείνη που θα μεταφέρει με ασφάλεια το πλήρωμα στον Αρη.
Η πρώτη αποστολή που στέφθηκε με επιτυχία ήταν μη επανδρωμένη. Οι αστροναύτες θα βρεθούν εντός του Orion μετά το 2021.

Θυμίζουμε ότι σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων, η επανδρωμένη αποστολή θα έχει διάρκεια τριών ετών. Εξι έως οκτώ μήνες θα είναι η διάρκεια του ταξιδιού, και άλλο τόσο της επιστροφής στη Γη. Οπότε η παραμονή των αστροναυτών στον μακρινό πλανήτη θα διαρκέσει περίπου 12 έως 16 μήνες.

Το διαστημόπλοιο που θα διανύσει τόσο μεγάλη απόσταση θα πρέπει να είναι πλήρως εξοπλισμένο αλλά και να έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει όλα τα απαραίτητα για μακρόχρονη εγκατάσταση των πρωτοπόρων του διαστημικού εποικισμού. Στο εσωτερικό του θα πρέπει να χωρούν τα υλικά για τις κατοικίες των αστροναυτών, αντιδραστήρες, προμήθειες και νερό, και φυσικά διαστημικά οχήματα για την επιστροφή τους στη Γη.

Συνεργασία
Η υποδομή που απαιτείται θα αποσταλεί στον Αρη πριν από την επανδρωμένη αποστολή και θα περιμένει την άφιξη των πρώτων εποίκων. Το εντυπωσιακό είναι ότι για πρώτη φορά υπάρχει συνεργασία Αμερικανών και Ευρωπαίων στην κατασκευή ενός διαστημοπλοίου.
Η ESA, η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία, έχει ήδη παραδώσει στη NASA ένα σύστημα κόστους 400 εκατομμυρίων, που θα τροφοδοτεί την κάψουλα των αστροναυτών με ρεύμα, πόσιμο νερό και οξυγόνο, παρότι στην Ευρώπη δεν επικρατεί ο ανάλογος ενθουσιασμός με την απέναντι όχθη του Ατλαντικού.
Οι Ευρωπαίοι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι Αμερικανοί συνάδελφοί τους είναι υπεραισιόδοξοι και πως δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να πραγματοποιηθεί επανδρωμένη αποστολή στον Αρη πριν από το 2050.
Προτιμούν δε την πραγματοποίηση μη επανδρωμένων αποστολών, και στα μέσα Μαρτίου θα εκτοξευθεί ρωσικός πύραυλος ο οποίος θα φτάσει στον Κόκκινο Πλανήτη για να αναζητήσει ίχνη μεθανίου στην ατμόσφαιρα. Ακόμη θέλουν να εγκαταστήσουν στον Αρη ένα μικρό εργαστήριο με ρομπότ, το οποίο θα διευκολύνει μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές.

Τα ιγκλού είναι διάφανα και προστατεύουν τους ενοίκους τους με δεξαμενές νερού από την κοσμική ακτινοβολία που είναι έντονη στον Αρη

Η σπουδή που δείχνει η NASA, από την πλευρά της, επιβεβαιώνεται και από το συνέδριο που διοργάνωσε εσπευσμένα προ ολίγων εβδομάδων στο Χιούστον, όπου κάλεσε ειδικούς από όλο τον κόσμο για να υποβάλουν τις δικές τους προτάσεις για πιθανά σημεία προσεδάφισης του διαστημικού οχήματος.
Ο αρχικός σχεδιασμός της υπηρεσίας αφορά τέσσερις ή πέντε επανδρωμένες αποστολές, που θα κληθούν να εξερευνήσουν μια περιοχή ακτίνας 200 χλμ. και που μπορεί να καλυφθεί με τη χρήση των διαστημικών ρόβερ. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δεν θέλει να αφήσει τίποτα στην τύχη. Ετσι, οι επόμενες μη επανδρωμένες αποστολές που θα φτάσουν στον Αρη θα είναι επιφορτισμένες με την αναζήτηση κατάλληλων σημείων για προσεδάφιση.
Επιπλέον, η αποστολή που είναι προγραμματισμένη για το 2020 θα είναι εξοπλισμένη με ένα μικρό εργαστήριο το οποίο θα επιχειρήσει να εξαγάγει όσο περισσότερο οξυγόνο είναι εφικτό από την εξαιρετικά ισχνή ατμόσφαιρα του Κόκκινου Πλανήτη.
Οι Αμερικανοί πάντως φαίνεται ότι συμμερίζονται την ευφορία της διαστημικής τους υπηρεσίας. Το επάγγελμα του αστροναύτη έχει γίνει και πάλι δημοφιλές, τα κατορθώματα των κοσμοναυτών του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και οι φωτογραφίες που αναρτούν στα social media συγκεντρώνουν εκατοντάδες χιλιάδες «κλικ», ενώ ολοένα και περισσότεροι ονειρεύονται να βρεθούν και οι ίδιοι μια μέρα στο διάστημα.

Η NASA ρίχνει μεγάλο βάρος στην καλλιέργεια λαχανικών σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, η οποία έχει ήδη στεφθεί με επιτυχία

Αιτήσεις
Η NASA ανακοίνωσε ότι δέχθηκε 18.300 αιτήσεις, περισσότερες από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν, από μηχανικούς και επιστήμονες οι οποίοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στο προπαρασκευαστικό πρόγραμμα για το μεγάλο άλμα της ανθρωπότητας στον Άρη.

Προετοιμασία
Διαστημόπλοιο και… φρέσκα λαχανικά
Με ταχύτατους ρυθμούς εξελίσσεται και το σύστημα SLS, το οποίο αφορά στην εκτόξευση του διαστημόπλοιου και που θα είναι σε θέση να στείλει στο διάστημα το μεγαλύτερο σκάφος που έχει κατασκευάσει ποτέ η ανθρωπότητα. Το ύψος του SLS αντιστοιχεί σε αυτό της πυραμίδας του Χέοπα και το βάρος του είναι ανάλογο μιας εμπορικής αμαξοστοιχίας.
Η NASA διαθέτει ήδη 2 δισ. για την κατασκευή του συστήματος εκτόξευσης, ένα τεράστιο ποσό που ξεπερνά κατά πολύ τον αρχικό προϋπολογισμό. Εφόσον δεν υπάρξουν καθυστερήσεις, η πρώτη δοκιμή θα πραγματοποιηθεί σε περίπου δύο χρόνια.
Η NASA ρίχνει επίσης μεγάλο βάρος στην καλλιέργεια φρέσκων λαχανικών σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας η οποία έχει ήδη στεφθεί με επιτυχία. Οι αστροναύτες που επέστρεψαν προ ολίγων ημερών, έπειτα από παραμονή ενός χρόνου στον ISS, ήταν οι πρώτοι που γεύτηκαν τα λαχανικά που φυτεύτηκαν και μεγάλωσαν στο διάστημα.

Προστασία
Φουτουριστικό ιγκλού για κατοικία

Η NASA παρουσίασε τις στολές Ζ-2, που αντέχουν στις χαμηλές θερμοκρασίες και προσφέρουν ευκολία κινήσεων στους αστροναύτες

Μπορεί να μη διαθέτει ακόμη τα κατάλληλα διαστημόπλοια, αλλά ο σχεδιασμός για τις κατοικίες των πρωτοπόρων του Αρη έχει ήδη εγκριθεί. Η NASA πραγματοποίησε διαγωνισμό με τη συμμετοχή διεθνώς γνωστών αρχιτεκτόνων.
Νικήτρια αναδείχθηκε μια αμερικανική ομάδα που πρότεινε την κατασκευή τεράστιων φουτουριστικών ιγκλού, τα οποία είναι διάφανα και προστατεύουν τους ενοίκους τους με δεξαμενές νερού από την κοσμική ακτινοβολία που είναι έντονη στον Άρη, καθώς δεν υπάρχει η προστασία της ατμόσφαιρας. Οι κατοικίες αυτές θα μπορούν να συναρμολογηθούν εύκολα από τους αστροναύτες και να τους προστατέψουν από τις αμμοθύελλες, ενώ ταυτόχρονα θα εκμεταλλεύονται το φως του ήλιου.

Ευκολία κινήσεων
Στολές που αντέχουν στους -150 βαθμους
Ακόμα και το καλοκαίρι η θερμοκρασία στον Αρη πέφτει μετά τη δύση του ηλίου κάτω από τους -70 βαθμούς Κελσίου ενώ τον χειμώνα κατρακυλά στους -150 βαθμούς Κελσίου. Κατά συνέπεια, όταν οι αστροναύτες βρίσκονται εκτός του σκάφους ή των εγκαταστάσεων διαβίωσης θα πρέπει να φορούν ειδικές στολές.
Η NASA παρουσίασε τις στολές Ζ-2, που πληρούν αυτές τις προδιαγραφές, κατασκευάζονται με τη χρήση τρισδιάστατων εκτυπωτών και προσφέρουν πολύ μεγαλύτερη ευκολία κινήσεων στους αστροναύτες, οι οποίοι θα πρέπει να εξερευνούν και να συλλέγουν δείγματα από την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Ακόμη είναι ελαφριά, αλλά ανθεκτική για να αντέχει σε οποιεσδήποτε επιβαρύνσεις που θα μπορεί να δεχθεί σε άλλον πλανήτη.