Το διδάσκω πολλές φορές μετατρέπεται σε διατάζω. Διατάζω μέσα από το λόγο να κάνεις αυτό που λέω εγώ επειδή το λέω εγώ.
Ενώ το εκπαιδεύω έχει μέσα του την οδό του πράττω και μέσα από την πράξη μου δείχνω το πώς.
Δάσκαλοι που διδάσκουν απαιτούν από το κοινό τους να είναι στρατιώτες και να κάνουν ότι θέλουν οι δάσκαλοι. Οι οποίοι ξέχασαν από πού ξεκίνησαν και παράλληλα δεν θέλουν ελεύθερους νόες, αλλά υποταγμένους τυφλά στους δρόμους τους.
Οι πραγματικοί δάσκαλοι όμως είναι υπέρ της ελευθερίας δεν σου λένε τι να κάνεις αλλά μέσα από το βίωμά τους, μέσα από τις πράξεις τους σου δείχνουν το πώς.
Ύστερα σου επιτρέπουν αυτό το πώς να το προσαρμόσεις μέσα από την δική σου οπτική γωνία, να ανακαλύψεις τα δικά σου μοναδικά φτερά και να πετάξεις σε δικούς σου ουρανούς, στις δικές σου αλήθειες για να γνωρίσεις κι εσύ τη μία αλήθεια τελικά.
Δάσκαλοι που έδωσαν το παράδειγμα μέσα από τις πράξεις τους και το βίωμά τους δεν είναι πολλοί στον δρόμο της Πνευματικής διαδρομής. Όμως σίγουρα ένας είναι γνωστός σε όλους. Ο Σωκράτης, δεν έλεγε, έπραττε και αυτό έκανε τη διαφορά.
Άρα η μέθοδος που μπορεί να δώσει σε κάποιον τον δρόμο προς την γνώση είναι η εκπαίδευση μέσα από την διαδρομή της πράξης.
Ένας ψεύτικος «κόσμος» καταρρέει .Η «αόρατη επανάσταση» γεννά το νέο αληθινό κόσμο. Εμείς είμαστε οι φορείς της ανατροπής που νομοτελειακά έρχεται.
Έχουμε υποστεί τη μεγαλύτερη καταστροφή σε καιρό «ειρήνης» από οποιονδήποτε άλλον λαό κι όσο συντονιζόμαστε με τις «συχνότητες» της μιντιακής χυδαιότητας, τόσο ο φόβος, η ανασφάλεια κι η σύγχυση διατρανώνονται εξαιτίας ενός εικονικό κόσμου, που μας δείχνουν ως «πραγματικό». Δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε την αλήθεια από το ψέμα και βουλιάζουμε στη σύγχυση ,καθώς δεν έχουμε «εξασκηθεί» να ακούμε τη φωνή της καρδιάς μας μετά από ελεύθερη κι αδογμάτιστη σκέψη. Είναι κι αυτά τα προσωπικά μας αδιέξοδα, που μας αποπροσανατολίζουν και δε μας βοηθάνε να ξεδιαλύνουμε το θολό «τοπίο». Κουρασμένοι από την άοκνη-αλλά με λάθος κριτήρια- αναζήτηση, εγκλωβισμένοι στη «λογική»(;)του «λιγότερου κακού» και μη δεχόμενοι την κρισιμότητα και τον τελεσίδικο χαρακτήρα της καταστροφής που ζούμε, ενοχοποιηθήκαμε και στέκουμε απαθείς –προς το παρόν-αλλά μέσα και γύρω μας η μεταμόρφωση, η «επανάσταση» φουντώνει .Ναι, αυτό που συμβαίνει είναι ασύλληπτα «σύνθετο» για τα δεδομένα του μέσου ανθρώπου. Με «δούρειο ίππο» ένα τεχνηέντως παραφουσκωμένο χρέος και το ευρώ των τοκογλύφων οδηγηθήκαμε στην παγίδευση, την καταδολίευση όλης της οικονομικής υπερπροσπάθειας χωρίς εθνικό σχέδιο και στόχο, γιατί έχουμε το πιο ξεπουλημένο καθεστώς στον κόσμο!
Εν μέρει ισορροπούμε, κατανοούμε πτυχές της πραγματικότητας, εν μέρει τα καταφέρνουμε, καθώς δεν είμαστε και ειδικοί επί παντός επιστητού.
Στο μεταξύ περισσεύει το ψέμα, η κτηνωδία, η ωμότητα, ο παραλογισμός και η επιβολή των πιο αδιανόητων και βάρβαρων «πολιτικών», που καταλύουν στην πράξη κάθε έννοια δικαίου, κάθε ανθρώπινο δικαίωμα και την ίδια τη δυνατότητα επιβίωσης.
Πού βρίσκουν «έδαφος» και συμβαίνουν τόσες συμφορές, αφού υποτίθεται ότι είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι-ή μήπως δεν μας άφησαν ποτέ να είμαστε; Τόσο πολύ ξιπάστηκαν οι άνθρωποι, τόσο πολύ απαξιώθηκε η ζωή εξαιτίας ενός παράνομου τοκογλυφικού χρέους, που μόνο εμείς δε δημιουργήσαμε; Πού βρίσκει «έδαφος» και θεριεύει τόση βαρβαρότητα; Μήπως στο εσωτερικό κενό, που γεννά την ανασφάλεια και το φόβο λόγω άγνοιας; Πάνω στο εσωτερικό κενό, στην «απορρύθμιση»- λόγω της πολυεπίπεδης κρίσης -επικάθεται εύκολα ο φόβος, που αδρανοποιεί κι απολιθώνει την εσωτερική μας δύναμη .
Ο άνθρωπος είναι κάτι πολύ πιο μεγάλο από αυτό που ο Δαρβίνος μας κι όλη η παρωχημένη «επιστημονική» σκέψη μας έδειξε. Ο άνθρωπος της (αυτο)γνώσης είναι ένας ολόκληρος κόσμος, ικανός να αναταχθεί πνευματικά, να ζήσει με την ψυχή του, ερωτώντας από την αρχή –σαν το μικρό παιδί-για όλα, αλλάζοντας τη «λάθος ματιά» που είχε χρόνια για την ατομική και κοινωνική ύπαρξή του και να ελευθερωθεί από τις πεποιθήσεις, τα στερεότυπα, τις αγκυλώσεις που του φόρτωσε το καθεστώς της υποτέλειας.
Αυτή η αόρατη «επανάσταση» ήδη συμβαίνει μέσα μας, αλλά για να εκφραστεί πολιτικά, δηλ. κοινωνικά, πρέπει πρώτα να γίνει έρως, φιλότης προς το διπλανό, πέρα από διαιρέσεις, κατηγοριοποιήσεις ή περιχαρακώσεις «ρατσιστικές» ,ιδεολογικές ή άλλες ,πρέπει να γίνει ενότητα, αδερφοσύνη, όραμα κοινό εθνικοαπελευθερωτικό!
Η γνώση είναι δύναμη Ποιοι είμαστε και πού πάμε; Ποτέ δεν γνωρίσαμε την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας. Ποτέ δεν μας προσφέρθηκε η γνώση ως δύναμη πνευματική και ηθική, ως πηγή ελευθερίας. Μόνο χρησιμοθηρικά μας έμαθαν να την προσλαμβάνουμε –και μάλιστα εξειδικευμένη-για να είμαστε καλά «εργαλεία» του καθεστώτος πολτοποίησης και διαμόρφωσης αναλώσιμων, εγωπαθών συνειδήσεων, αποξενωμένων από τον ίδιο τους τον εαυτό κι από τους άλλους.
Το έλλειμμα ανθρωπιστικής παιδείας ως φορέα πληρότητας εσωτερικής, ως αρωγού ουσιαστικής κοινωνικοποίησης, χαράς και ολοκλήρωσης κατακερμάτισε κάθε έννοια εσωτερικής αρμονίας και προκάλεσε μόνο σύγχυση, διχασμό και εσωτερική σύγκρουση. Έχουμε στρεβλή «εικόνα» κι άγνοια για την ίδια την έννοια του ανθρώπου.
Θυμάστε τον Οδυσσέα, που προτίμησε να παραμείνει άνθρωπος και να ξαναβρεί την ψυχή του, την Πηνελόπη του, παρά να γίνει αθάνατος; Προτίμησε το νόστο από την αθανασία, γιατί γνώριζε πόσο γοητευτικό ον είναι ο άνθρωπος, όταν είναι άνθρωπος κι όχι θηρίο. Και είναι άνθρωπος όταν απλά υπάρχει σε αρμονία με τον εαυτό του και τη φύση ,ενωμένος-άτμητος ,έχοντας ανακαλύψει μέσω και της αυτογνωσίας την εσωτερικό του πόθο για ελευθερία, για κοινωνικό-πολιτιστικό προσδιορισμό, για τη δική του πατρίδα.
Αυτός ο «νέος» απελευθερωμένος άνθρωπος σήμερα υπάρχει ήδη κι έχει υπερκεράσει το «σοφό» άνθρωπο που «θέωσε» την ύλη. Ψάχνει την αλήθεια μέσα του και γύρω του για να λυτρωθεί επιτέλους από την οδύνη και τη ντροπή και να ανακαλύψει πάλι τον εαυτό του.
Ο εικονικός κόσμος, οι παλιοί φόβοι ,τα στερεότυπα κι οι μύθοι καταρρέουν, όπως και τόσες πλάνες που μας φόρτωσαν ως απόλυτες «αλήθειες», για να ελέγχουν τις συνειδήσεις των «σκλάβων» ,που ποτέ δεν έπαψαν να υπονομεύονται, να εξαντλούνται και να μοχθούν για το «δυτικό» ψεύτικο «όνειρο», που ήδη καταρρέει ως τέτοιο.
Ο δομικός παραλογισμός του καθεστώτος δε μπορεί να αντέξει τη νέα συνείδηση του «είναι», αυτήν της ενότητας .Ο παραλογισμός του συνίσταται στο βαθύτερο στόχο του, που είναι το «να διαιρεί και να βασιλεύει», να χειραγωγεί, να ελέγχει την κοινωνική συνείδηση, που σήμερα εξ ανάγκης απελευθερώνεται. Σε συνδυασμό με τα οικονομικά αδιέξοδα και την ανεργία η νέα κοινωνική συνείδηση είναι πια η «βόμβα» που αποδομεί και διαλύει ένα καθεστώς υποτέλειας, που πια δεν απαντάει στις ανάγκες της κοινωνίας.
Πληρώνουμε ακριβά παλιές αυταπάτες, «αγάπες» ψεύτικες, που μας έκλεψαν κάθε πνοή ζωής, που μας αδίκησαν κατάφωρα και μας πρόδωσαν. Και τώρα πώς να γεμίσουν το κενό οι καρδιές, που ξοδεύτηκαν σε μια ψευδαίσθηση ;Πώς να πάρουν πίσω τη δύναμή τους, όταν για τόσους αιώνες πίστεψαν στην πλάνη και γέμιζαν το εσωτερικό κενό με ψεύτικα είδωλα ,με καθρεφτάκια και χρωματιστές χάντρες; Το «εγώ» είναι μια ψευδαίσθηση του νου, γέννημα φόβου κι ανασφάλειας λόγω άγνοιας της ανθρώπινης «ουσίας» κι ο πιο μεγάλος «εχθρός» της εσωτερικής λύτρωσης και ελευθερίας.
Ταυτόχρονα η σύγχρονη επιστήμη απέδειξε ότι τα πάντα είναι ένα, μια ολότητα αδιαίρετη, άτμητη και συμπαγής, κι επικοινωνούν ,υπάρχουν ως σχέσεις ,ως μια ενιαία συνείδηση. Επομένως κανένας μας δεν είναι καλά, αν το Όλον πάσχει. Αν αυτή η αποδεδειγμένη πια αρχαία γνώση δεν είναι ένα «επαναστατικό» (προ)μήνυμα ενός καινούριου ειρηνικού κόσμου, τότε τι άλλο είναι; Όλη η εξωτερική εικόνα που θεωρούμε ότι υπάρχει με υλικούς όρους, είναι γέννημα των αισθητηρίων οργάνων, της ανθρώπινης φυσιολογίας μας κι οι όποιες «οδύνες» είναι αποτέλεσμα της δυσαρμονίας των ανθρώπινων επιλογών με τους συμπαντικούς νόμους, τη φυσική μας κοίτη, που είναι η ελευθερία μέσα από την ενότητα, το Όλον. Και τώρα τι κάνουμε με την αίσθηση του κενού, που γιγαντώνει το φόβο, την οδύνη μας; Το κενό γεμίζει μόνο με τη λυτρωτική γνώση του ωραίου, του αληθινού, των αιώνιων και απαραβίαστων συμπαντικών νόμων, που μόνο τη σύμπνοια, την αμοιβαιότητα, τη συμπόνια, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ισότητα, και την ειρήνη «διδάσκουν».
Κι όλη αυτή η γνώση των προσωκρατικών ξανά αποκαλύπτεται για να αποτυπώσει τη λυτρωτική έξοδος από τη βαρβαρότητα του νεοναζισμού, που ποτέ δεν ξαναέζησε με τόση ένταση ο άνθρωπος ως αντανάκλαση της άρνησης του νόστου στην πραγματική μας «κοίτη», που είναι η ένωσις(ώση προς τα μέσα, στο Έν, που περιλαμβάνει τα πάντα)-Έν το παν έλεγε κι ο Παρμενίδης. Θέλουμε δε θέλουμε εμείς είμαστε οι φορείς του νέου κοσμοειδώλου που απελευθερώνει από τα δεσμά του σκοταδισμού όλο τον πλανήτη, γιατί είμαστε φορείς του Ελληνικού πολιτισμού, που κι άλλοτε «φώτισε» την ανθρωπότητα.
Όσα κακά ακόμα ζούμε είναι η αντανάκλαση του κακού μας εαυτού, που αρνιέται να δεχτεί το «φως», αλλά είναι κι η πρόκληση για να βρούμε την α-λήθεια μας. Ο καθένας πια γνωρίζει ότι «καθαρίζοντας» το δικό του «πεδίο» συμβάλλει στη συλλογική κάθαρση και στην εσωτερική αναγέννηση, που όλοι έχουμε ανάγκη. Βρίσκουμε τον τρόπο και το δρόμο να υπερβούμε την κληρονομημένη «αρρώστια», το Μεγάλο ψέμα. Κι ο άλλος νόμος του σύμπαντος, «ό,τι σπέρνεις, θερίζεις», επιβεβαιώνεται μέσα από την αναγκαιότητα της εσωτερικής αναμόρφωσης ,που ήδη συμβαίνει ως «επανάσταση» συνείδησης.
Επιτέλους απενοχοποιείται ο «μικρός» άνθρωπος και απομυθοποιείται ο «μεγάλος», που έχει πολύ σοβαρό έλλειμμα πληρότητας και ανύπαρκτη εσωτερική ισορροπία, γιατί εμμένει στη διαίρεση, στο διαχωρισμό, στην πλάνη των αισθήσεων και στη θεοποίηση του υλικού τίποτα, χάνοντας την ψυχή του. Οι συμπαντικού νόμοι δεν επιβάλλουν, δεν παραχωρούν τίποτα, αλλά σέβονται πάνω από όλα την ελευθερία και υπαγορεύουν τη λυτρωτική πράξη της δημοκρατίας σε όλων των ειδών τις σχέσεις ,που μόνο όταν αυτές υπάρχουν. Η αυτογνωσία και το μέτρο είναι η αρχή της απελευθέρωσής μας από τα εσωτερικά δεσμά, από το φόβο και την ανασφάλεια. Υπαγορεύουν τον νέο κόσμο, που όσο κι αν απειλούν για το αντίθετο κάποιοι, είναι ήδη εδώ και γεννιέται στις καρδιές των πιο απλών ανθρώπων πρώτα-κι όχι των «φτιασιδωμένων» νάρκισσων –εργαλείων ενός καταδικασμένου άκομψου και μασκαρεμένου επιβαλλόμενου από το σύστημα «κόσμου». Η ώρα της αλήθειας και της ευθύνης μας είναι εδώ για όλους. Ή αλλάζουμε οπτική και στάση ζωής ή «βουλιάζουμε»!
Αυτή τη φορά θα νικήσει ο άνθρωπος κι όχι το «εμπόρευμα» των λίγων «ισχυρών» του πλούτου. Αυτή τη φορά η ίδια η δύναμη της ανάγκης θα επιβάλλει τα «θέλω» των πολλών κι όχι το ψέμα των τεράτων της φρίκης! Αυτή τη φορά θα γίνει το αδιανόητο ,θα νικήσει ο λαός, θα νικήσει ο άνθρωπος, η αλήθεια και το δίκαιο!
Αν θέλεις να είσαι πάντα ευχάριστος, κάποιες φορές θα είσαι και χρήσιμος.
Αν θέλεις να είσαι πάντα χρήσιμος, κάποιες φορές θα γίνεις δυσάρεστος.
Ένας ισορροπημένος άνθρωπος χωρίς συμπλεγματικές ανασφάλειες (ελληνιστί «κόμπλεξ»), θα το καταλάβει και θα σε εκτιμήσει.
Όσα περισσότερα κόμπλεξ έχει ένας άνθρωπος, τόσο λιγότεροι και οι φίλοι του, σε αντίθεση, ίσως, με την «αυλή» των κολάκων του.
Γιατί ως γνωστόν, από την Αρχαιότητα ακόμη:
«Ο κόλακας θα σου πει αυτό που ΘΕΛΕΙΣ να ακούσεις.
Ο φίλος θα σου πει αυτό που ΠΡΕΠΕΙ να ακούσεις…»
Και εσύ, αν «κόβει» λίγο το μυαλουδάκι σου, πίσω από τα παραχαϊδεμένα αυτάκια του υπερυψωμένου «Εγώ» σου, θα πρέπει να χρησιμοποιείς τα λόγια των φίλων σου, με τρόπο τέτοιον, ώστε να γίνεις καλύτερος άνθρωπος…
Τα εγκεφαλικά επεισόδια (ΑΕΕ) αποτελούν την τρίτη αιτία θανάτου στον δυτικό κόσμο, μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τον καρκίνο. Τα τελευταία 30 χρόνια, πάντως, έχει παρατηρηθεί μια μείωση κατά 45% στους θανάτους που οφείλονται σε ΑΕΕ. Σήμερα, το 70% των ανθρώπων που παθαίνουν εγκεφαλικό συνεχίζουν να έχουν την αυτονομία τους, ενώ το 10% αναρρώνουν πλήρως.
Το εγκεφαλικό επεισόδιο συμβαίνει όταν η ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο μέσα από τις αρτηρίες διαταράσσεται ή διακόπτεται αιφνίδια. Το αίμα μπορεί να σταματήσει να ρέει σε μια αρτηρία επειδή εμποδίζεται από κάποιο θρόμβο αίματος ή πλάκα (αυτό ονομάζεται ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο) ή επειδή η αρτηρία έχει σπάσει ή υποστεί ρήξη (αυτό ονομάζεται αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο).
Τα αίτια των ΑΕΕ είναι πολλά και συνήθως έχουν σχέση με βλάβες των τοιχωμάτων των αιμοφόρων αγγείων οι οποίες συνήθως εγκαθίστανται αργά στο πέρασμα του χρόνου. Ιδιαίτερα συχνό αίτιο τέτοιων αγγειακών βλαβών είναι η υπέρταση.
Πώς θα αναγνωρίσετε τα σημάδια του εγκεφαλικού επεισοδίου ή του ΠΙΕ
Μερικές φορές τα συμπτώματα ενός εγκεφαλικού είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Δυστυχώς, η έλλειψη συνειδητοποίησης φέρνει την καταστροφή. Το θύμα με εγκεφαλικό επεισόδιο μπορεί να υποστεί σοβαρή βλάβη στον εγκέφαλο όταν οι άνθρωποι γύρω του αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν τα συμπτώματα ενός εγκεφαλικού επεισοδίου.
Για να μπορέσετε να αναγνωρίσετε τα σημάδια του εγκεφαλικού επεισοδίου, κάντε τρεις απλές ερωτήσεις:
Πρόσωπο – μπορεί ο άνθρωπος να γελάσει; – Έχει χαλαρώσει/κρεμάσει το στόμα ή το μάτι του;
Χέρια – μπορεί ο άνθρωπος να σηκώσει και τα δυο του χέρια; – Ξαφνική αδυναμία, μούδιασμα ή παράλυση στο ένα χέρι ή πόδι
Ομιλία – μπορεί ο άνθρωπος να μιλήσει καθαρά και να καταλάβει τι του λέτε; – μπορεί να επαναλάβει την ίδια φράση; Aν όχι έχει 72% πιθανότητες να είναι εγκεφαλικό
Οραση – Εάν η όρασή του είναι θολή ή ξαφνικά έχει απώλεια όρασης από το ένα μάτι, τότε ίσως πρόκειται για σύμπτωμα που οφείλεται σε εγκεφαλικό επεισόδιο.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ένα άλλο «σημείο» από εγκεφαλικό επεισόδιο είναι το εξής: Ζητήστε από το άτομο να «βγάλει» έξω τη γλώσσα του. Αν η γλώσσα είναι «στραβά», αν πηγαίνει δηλαδή στην μία ή την άλλη πλευρά, είναι επίσης μια ένδειξη εγκεφαλικού επεισοδίου.
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Το εγκεφαλικό δεν συμβαίνει μόνο σε στιγμές έντασης. Μπορεί να συμβεί και κατά την διάρκεια του ύπνου ή σε στιγμές ανάπαυσης. Μπορεί να συμβεί ακόμα και σε παιδιά
Προειδοποιητικά σημάδια επικείμενου εγκεφαλικού.
Πολλές φορές έχει παρατηρηθεί ότι υπάρχουν προειδοποιητικά σημάδια που αν δοθεί προσοχή τότε μπορεί ακόμα και να προλάβουμε ένα βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι ξαφνικά, επαναλαμβανόμενα, να έρχονται και να παρέρχονται μετά από λίγη ή λίγες ώρες. ΔΕΝ πρέπει να τα αγνοήσουμε αλλά να πάμε στον γιατρό.
Πρώτα από όλα ανησυχία θα πρέπει να προκαλέσει το ξαφνικό μούδιασμα ή η αδυναμία στη μία πλευρά του σώματος, στην περιοχή του προσώπου, των χεριών ή των ποδιών. Ενα δεύτερο ανησυχητικό σύμπτωμα είναι το αίσθημα σύγχυσης, η δυσκολία στην ομιλία αλλά και στην κατανόηση. Μπορεί ακόμα να παρουσιαστεί μια απρόσμενη δυσκολία στην όραση, σε ένα από τα δύο μάτια. Αλλα πιθανά συμπτώματα είναι η ξαφνική και έντονη δυσκολία στη βάδιση, αλλά και ο ίλιγγος και η απώλεια ισορροπίας ή συντονισμού των κινήσεων. Εξίσου πιθανό, τέλος, είναι να εκδηλωθεί οξύς πονοκέφαλος χωρίς προφανή αιτία.
Οποιοδήποτε από αυτά τα συμπτώματα μπορεί να εκδηλωθεί κάποια στιγμή, αλλά αν είναι σε ήπια μορφή δεν θα πρέπει να προκαλέσει πανικό ή υποψία για επικείμενο εγκεφαλικό. Αν όμως εκδηλωθεί ξαφνικά και με έντονο τρόπο, τότε δεν θα πρέπει να το αμελήσει ο ασθενής. Θα πρέπει αμέσως να συμβουλευτεί τον γιατρό του, γιατί μπορεί να πρόκειται για ένα κρίσιμο προειδοποιητικό σημάδι.
Στην περίπτωση ενός προειδοποιητικού συμπτώματος, σημαντικό ρόλο παίζει η αμεσότητα στη θεραπεία. Η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή μπορεί να κάνει τη διαφορά στα ποσοστά επιβίωσης ή καλής ποιότητας ζωής του ασθενούς το επόμενο διάστημα. Οι ερευνητές έχουν υπολογίσει ότι η έγκαιρη φαρμακευτική αγωγή -για παράδειγμα, μέσα στις τρεις πρώτες ώρες από την εκδήλωση του προειδοποιητικού συμπτώματος- μπορεί να βελτιώσει το αποτέλεσμα σε ποσοστό 30%.
Είναι υπέροχο να έχουμε αποδείξεις για ένα γεγονός. Οι φονταμενταλιστές είναι ευχαριστημένοι από τα ευρήματα που συμφωνούν με τις γραφές και οι άθεοι εκμεταλλεύονται τις αποδείξεις που αντικρούονται σ’ αυτά τα ευρήματα. Όταν όμως τα στοιχεία είναι εναντίον μας, προτιμούμε να κάνουμε κριτική της εγκυρότητας ή της προέλευσης των αποδείξεων που μας παρατίθενται παρά να αλλάξουμε την πεποίθηση μας. Τώρα πλέον, οι έρευνες υποδεικνύουν ότι η μοναδική προοπτική ενός πραγματικού γεγονότος μας οδηγεί να σκεφτούμε αν και πόσο εξαρτάται η πεποίθησή μας από τις αποδείξεις. Γοητευόμαστε από άλλες, λιγότερο αμφισβητήσιμες απόψεις.
Ο Justin Friesen και οι συνάδελφοί του πραγματοποίησαν μια σειρά μελετών με περισσότερους από 1000 συμμετέχοντες. Όταν αποφάνθηκαν ότι η επιστήμη θα μπορούσε μια μέρα να απαντήσει στα ερωτήματα για την ύπαρξη του Θεού, οι θρησκευόμενοι συμμετέχοντες αμφιταλαντεύτηκαν ως προς τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, αξιολογώντας την άποψη αυτή χαμηλότερα από τους άλλους συμμετέχοντες, στους οποίους ειπώθηκε ότι η επιστήμη δεν θα μπορούσε να απαντήσει σε τέτοια ερωτήματα. Η ίδια η πιθανότητα ότι μια τέτοιου είδους πεποίθηση θα μπορούσε να αποβεί λανθασμένη, την κατέστησε αυτόματα ευάλωτη.
Μια μεταγενέστερη μελέτη παρουσίασε την επιστημονική ανακάλυψη του μορίου Higgs Boson είτε ως απειλή είτε ως γεγονός απίθανο να επηρεάσει τα θέματα της θρησκείας. Όταν οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν για τις πεποιθήσεις τους και ενημερώθηκαν πως το μόριο αποτελούσε απειλή, έδωσαν μεγαλύτερη σημασία σε δηλώσεις που δεν μπορούσαν να διαψευστούν όπως «δεν μπορεί κάποιος να ακολουθεί μια ηθική ζωή αν δεν πιστεύει στον Θεό» και σχετικά λιγότερη σημασία σε δηλώσεις που θεωρητικά μπορούσαν να αποδειχτούν όπως «ιστορικά και αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν πως ο Θεός παρενέβη στον κόσμο».
Αυτό το φαινόμενο δεν περιορίζεται στη θρησκευτική πίστη. Σε μια άλλη μελέτη, παρουσιάστηκαν σε υποστηρικτές και αντίπαλους του γάμου ανάμεσα σε άτομα του ιδίου φύλου, δεδομένα των συνεπειών στη ζωή των παιδιών που μεγαλώνουν με τέτοιου είδους ζευγάρια. Αυτά τα δεδομένα είχαν είτε θετικά είτε αρνητικά αποτελέσματα, επομένως οι συμμετέχοντες ενημερώθηκαν για τα στοιχεία που είτε υποστήριζαν είτε υπονόμευαν τη αρχική αυτή θέση. Όταν τα στοιχεία «ήταν με το μέρους τους», η αξιολόγησή τους για το θέμα του γάμου ανάμεσα στα ομόφυλα ζευγάρια και τα αποτελέσματα στη ζωή των παιδιών τους, συμφωνούσε με τα «στοιχεία». Όταν τα πραγματικά περιστατικά ήταν εναντίον τους, τα έβλεπαν απλώς ως μία διαφορετική άποψη.
Οι συγγραφείς εικάζουν ότι αυτή η τάση, της μεταστροφής σε αμφιλεγόμενες δικαιολογίες θα μπορούσε να σημαίνει πως πολλές πεποιθήσεις, με την πάροδο του χρόνου, αποκόβονται από τα στοιχεία που τις αποδεικνύουν και γίνονται όλο και περισσότερο αδιαμφισβητήσιμες. Παρατήρησαν επίσης πως η μη-αμφιταλάντευση θα μπορούσε να έχει σημαντική ψυχολογική αξία, όπως για παράδειγμα στη δημιουργία απαράβατων πεποιθήσεων όπως «η αγάπη είναι πραγματική» ή «η γενοκτονία είναι λάθος», που σε άλλες περιπτώσεις ο συμβιβασμός με αυτούς τους ισχυρισμούς θα ήταν εντελώς αποπροσανατολιστικός. Είτε μας αρέσει είτε όχι, τα συστήματα των πεποιθήσεών μας διακατέχονται από αδιαμφισβητήσιμες απόψεις, οι οποίες δεν υποχωρούν μόνο με αποδείξεις.
Οι άνθρωποι λένε ότι ο έρωτας είναι σαν μια μορφή εθισμού, μια εξάρτηση. Σύμφωνα με ορισμένους νευροεπιστήμονες, έχουν δίκιο. Η ρομαντική αγάπη μπορεί να απελευθερώσει τόσους πολλούς ‘‘χαρούμενους’’νευροδιαβιβαστές στο αίμα του ατόμου, σε σημείο που οι επιδράσεις μπορεί να ξεπεράσουν ακόμη και κάποιες φαρμακευτικές ουσίες. Τα ακόλουθα λοιπόν συμβαίνουν στον εγκέφαλό ενός ατόμου όταν έχει‘‘κολλήσει’’ (εκλαϊκευμένος αδόκιμος όρος) με αυτόν τον ξεχωριστό κάποιον/α...
Στην αρχή:
Όταν έχει ‘‘πεταλούδες’’ στο στομάχι του ένα άτομο μετά τη γνωριμία κάποιου νέου προσώπου, τα επίπεδα της ντοπαμίνης υπερχειλίζουν. Όλη αυτή η ντοπαμίνη δίνει μια επιπλέον συγκίνηση όταν συναντά το αγαπημένο πρόσωπο που γνώρισε πρόσφατα, δημιουργώντας μια έντονη λαχτάρα να είναι συχνά γύρω του. Μια νευροτροπίνη που ονομάζεται αυξητικός παράγοντας των νεύρων συνοδεύει όλη αυτή την ευφορία και αυξάνει τη συναισθηματική εξάρτηση του ατόμου. Επιπλέον, τα επίπεδα της σεροτονίνης παρουσιάζουν μια πτώση, η οποία κινητοποιεί την ορμή για επιθυμία. Το χημικό αυτό κοκτέιλ είναι ο λόγος για τον οποίο τα ερωτοχτυπημένα ζευγάρια μπορεί να είναι τόσο ξετρελαμένα ο ένας με τον άλλο. Οι μελέτες δείχνουν ότι οι χημικές συγκεντρώσεις που ζυμώνονται στους εγκεφάλους των ερωτευμένων στην αρχή, είναι παρόμοιες με εκείνες των ατόμων που πάσχουν από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
Είναι έρωτας ή πόθος;
Η ρομαντική αγάπη καθοδηγείται σε μεγάλο βαθμό από το συναισθηματικό κέντρο του εγκεφάλου, το μεταιχμιακό σύστημα. Εν τω μεταξύ, ο πόθος, δηλαδή η έντονη επιθυμία, ελέγχεται από το ενδοκρινικό σύστημα. Τα μέρη του υποθαλάμου προετοιμάζουν το σώμα για σεξουαλική επαφή, ενώ οι στεροειδείς ορμόνες ενισχύουν τη σεξουαλική επιθυμία. Αλλά δεν χρειάζεται να απορρίπτει κανείς τη σφοδρή επιθυμία σαν να πρόκειται για κάποιο πρωτόγονο σαρκικό ένστικτο. Όταν αισθάνεται κανείς έντονη επιθυμία για κάποιον, ο εγκέφαλός του κάνει μια έντονη ασυνείδητη εργασία και επεξεργασία.
Σε μια μελέτη, έδειξαν σε κάποια άτομα φωτογραφίες εμφανίσημων ατόμων και τους ζητήθηκε να απαντήσουν στο εάν ή όχι τους θεωρούσαν ελκυστικούς. Τους πήρε πολύ περισσότερο χρόνο για να δώσουν το ‘‘ναι’’ σε μια ‘‘τέρψη οφθαλμών’’. Όπως ήταν αναμενόμενο, η περιοχή του εγκεφάλου που χρησιμοποιεί το άτομο για να κρίνει το σώμα κάποιου άλλου ατόμου- ήταν ενεργή. Εντούτοις, το σημείο διασταύρωσης του κροταφικού-βρεγματικού λοβού του εγκεφάλου ήταν επίσης ενεργό, το οποίο είναι ενδιαφέρον καθώς είναι το τμήμα του εγκεφάλου που είναι σημαντικό για την κατανόηση της εικόνας του σώματος του ίδιου του ατόμου. Φαίνεται ότι όταν ένα άτομο αισθάνεται έντονη έλξη, δεν κρίνει απλά κάποιον άλλο, κρίνει και τον εαυτό του.
Καθώς η σχέση σταθεροποιείται:
Καθώς η σχέση εξελίσσεται, τα ερωτευμένα άτομα γίνονται λιγότερο καταναγκαστικά, αρχίζει η φάση της ανάπτυξης δεσμών και ο εγκέφαλος αρχίσει να παράγει περισσότερη σεροτονίνη, ενώ μέσα σε ένα χρόνο, τα επίπεδα πρωτεΐνης, του αυξητικού παράγοντα των νεύρων, συνήθως επιστρέφουν στα φυσιολογικά επίπεδα. Η κατάσταση και τα πράγματα γύρω μπορεί να δίνουν μια λιγότερο συναρπαστική αίσθηση, αλλά η αύξηση της σεροτονίνης βοηθά στην δημιουργία μιας σχέσης εμπιστοσύνης, λιγότερο εξαρτητικής που ενθαρύνει και ωθεί τα ζευγάρια σε μια μακροχρόνια σχέση. Η οξυτοκίνη, η ορμόνη που πλημμυρίζει τον εγκέφαλο του ατόμου κατά τη διάρκεια ενός οργασμού, βοηθά στην συγκράτηση της εμμονής ακόμα περισσότερο και βοηθά στο να κάνει τα πράγματα πιο σταθερά. (Η οξυτοκίνη, είναι η ίδια ορμόνη που κάνει τους δεσμούς με τη μητέρα τόσο ισχυρούς).
Η εξέλιξη του έρωτα με το πέρασμα των χρόνων:
Όσο περισσότερο διαρκεί μια σχέση, τόσο λιγότερη ντοπαμίνη απελευθερώνεται, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι οι δεσμοί αποδυναμώνουν. Στην πραγματικότητα, μια ορμόνη που ονομάζεται CRF (κορτικοτροπίνη) βοηθά στη διατήρηση της σχέσης των ζευγαριών. Η CRF απελευθερώνεται κάθε φορά που τα ζευγάρια χωρίζουν. Δημιουργεί ένα δυσάρεστο συναίσθημα που τα κάνει να λείπει ο ένας τον άλλο. Στους άνδρες, μια ορμόνη που ονομάζεται βαζοπρεσσίνη, επίσης αυξάνεται. Η βαζοπρεσσίνη συνδέεται με την κτητική συμπεριφορά, και ίσως μπορεί να εξηγήσει το γιατί, στις υγιείς σχέσεις, οι άνδρες αισθάνονται και συμπεριφέρονται πιστά και προστατευτικά απέναντι στη σύντροφό τους (ενώ στις μή υγιείς σχέσεις, είναι κτητικοί). Η βαζοπρεσσίνη προωθεί επίσης την πιστότητα. Όταν οι επιστήμονες ανέστειλαν τους υποδοχείς βαζοπρεσσίνης σε αρουραίους του αγρού, τα συνήθως πιστά ζώα έγιναν αχαλίνωτοι εξαπατητές.
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα του έρωτα;
Κάνει το άτομο να σκέφτεται πιο έξυπνα και πιο γρήγορα. Σε μια μελέτη, οι συμμετέχοντες κοίταζαν έναν υπολογιστή καθώς τα ονόματα περνούσαν με γρήγορη ταχύτητα στην οθόνη (περνούσαν τόσο γρήγορα που δεν μπορούσαν συνειδητά να τα αναγνωρίσουν). Όταν το όνομα του αγαπημένου τους εμφανιζόταν, η ικανότητά τους να εκτελούν απαιτητικές γνωστικές εργασίες βελτιώθηκε σημαντικά. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό συμβαίνει επειδή η αγάπη ενεργοποιεί το σύστημα ντοπαμίνης - ένα σύστημα του εγκεφάλου που έχει αποδειχθεί ότι ενισχύσει τις γνωστικές και κινητικές δεξιότητες.
Πρόκειται για τύχη; Για κάποιες δυνάμεις που ακόμη δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε; Ή, μήπως, εμείς οι ίδιοι τελικά καθορίζουμε τις συμπτώσεις στη ζωή μας;
Συμπτώσεις προκύπτουν συχνά στην καθημερινότητα όλων των ανθρώπων. Συχνά συμβαίνει να σκεφτόμαστε έναν φίλο με τον οποίο έχουμε μήνες ή χρόνια να συναντήσουμε, και ξαφνικά να χτυπά το τηλέφωνο και να είναι αυτός! Να σιγοτραγουδάμε ένα τραγούδι και, ανοίγοντας το ραδιόφωνο, να το ακούμε να παίζει στη συχνότητα αυτή! Να χωρίζουμε από μια εξαιρετικά δυσάρεστη σχέση και την επόμενη μέρα να συναντάμε έναν πολύ αξιόλογο άνθρωπο με τον οποίο μπορούμε να πορευτούμε μαζί.
Συμπτώσεις… Μια αίσθηση περίεργη, μια κατάσταση που είναι φυσικό να μας γεμίζει με πολλά ερωτηματικά… «Σαν να βρίσκεσαι ξαφνικά στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή», σκεφτόμαστε, ή «σαν κάτι να ήταν γραφτό να γίνει»… Ένα όμως στοιχείο παραμένει κοινό σε πολλές περιπτώσεις συμπτώσεων: η διακαής ανάγκη για μια εξήγηση, μια ερμηνεία, αλλά και η ανάγκη να πιστέψουμε ότι υπάρχει κάποιος ειδικός λόγος που η πορεία της ζωής και τα γεγονότα «συμπίπτουν» με έναν περίεργο τρόπο…
Έκπληξη και φόβος Είναι γεγονός ότι οι συμπτώσεις προκαλούν έκπληξη, δέος αλλά και φόβο στον άνθρωπο, που θέλει να νιώθει ότι ελέγχει το περιβάλλον του, ότι γνωρίζει τις ορατές και αόρατες δυνάμεις που επιδρούν πάνω του και καθορίζουν τη ζωή του. Πώς συμβαίνει το τυχαίο; Πώς γίνεται να βρίσκει κανείς μια νέα δουλειά ακριβώς τη στιγμή που οι οικονομίες του αρχίζουν να αγγίζουν τα μηδενικά όρια; Να συναντά κάποιον που ασχολείται με αυτό που τον ενδιαφέρει ακριβώς τη στιγμή που θα αναζητούσε συνεργάτες; Μήπως η μοίρα καθορίζει ουσιαστικά την πορεία του ανθρώπου; Η τύχη; Τα ιδιαίτερα φυλαχτά που την διαφυλάττουν νύχτα και μέρα προστατεύοντας από τις κακοτοπιές; Υπάρχουν άραγε κάποιες άλλες δυνάμεις που επιδρούν με τρόπους που δεν είναι έως σήμερα ακόμη κατανοητοί;
Ερμηνείες και παρερμηνείες Όλα είναι πιθανά, λέμε συχνά στην καθημερινότητά μας! Παρόλα αυτά, υπάρχουν και αντίθετες απόψεις. Σημαντικός αριθμός επιστημόνων αναφέρει ότι ο άνθρωπος δεν γνωρίζει ή, σε πολλές περιπτώσεις δεν θέλει να γνωρίζει, ότι οι συμπτώσεις, ακόμη και οι πιο εντυπωσιακές, δεν αποτελούν ουσιαστικά έκπληξη. Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες αποτελούν αναπόφευκτα συμβάντα χωρίς καμία ιδιαίτερη σημασία. Υπάρχουν, βέβαια, συγκεκριμένοι λόγοι που οδηγούν σε αυτές τις παρερμηνείες:
Στατιστική και αριθμοί Είναι σημαντικό το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι δεν έχουν γνώσεις στατιστικής. Η γνώση αυτή θα παρείχε τα εφόδια κατανόησης σχετικών συμβάντων αλλά και απόδοσης της σημασίας που τούς ανήκει. Για παράδειγμα, ποια είναι η πιθανότητα δύο άνθρωποι, που βρίσκονται σε ένα δωμάτιο με άλλους 23 ανθρώπους, να έχουν την ίδια ημέρα γενεθλίων; Πολλοί απαντούν σε αυτό το ερώτημα: μία στις τριάντα ή και περισσότερο. Προς έκπληξη όλων, η επιστήμη της στατιστικής αναφέρει ότι η πιθανότητα αυτή είναι μία στις δύο. Ποιος θα το περίμενε αυτό; Με άλλα λόγια, μια τόσο υψηλή πιθανότητα; Οι περισσότεροι όμως από εμάς δεν διαθέτουμε γνώσεις στατιστικής και, έτσι, πολύ εύκολα θα νιώσουμε έκπληξη, ή και δέος, σε μια τέτοια σύμπτωση, θεωρώντας ότι αποτελεί κάποιο ιδιαίτερο σημάδι της τύχης, ή ότι υποδηλώνει έναν ειδικό ψυχικό σύνδεσμο με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο! Παράλληλα, όπως τονίζεται, ο άνθρωπος δεν γνωρίζει και τους νόμους της στατιστικής που διέπουν τους πραγματικά μεγάλους αριθμούς. Τι σημαίνει αυτό; Ότι σε ένα πραγματικά μεγάλο δείγμα πληθυσμού ακόμη και τα πιο απίθανα συμβάντα γίνονται πιο πιθανά, και η πιθανότητα αυτή ολοένα και αυξάνει με την αύξηση του δείγματος.
Επιλεκτική κρίση & μνήμη Η ανθρώπινη μνήμη δεν λειτουργεί όπως ένα κασετόφωνο που καταγράφει επακριβώς οτιδήποτε συμβαίνει. Ο άνθρωπος έχει την τάση να θυμάται περισσότερο τις πιο δραματικές ή έντονες εμπειρίες της ζωής του. Το γεγονός αυτό οδηγεί σε ένα φαινόμενο γνωστό ως επιλεκτική κρίση και επιλεκτική μνήμη. Με άλλα λόγια θυμόμαστε μόνο τα περίεργα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας. Ακόμη και οι ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο Alzheimer, μια διαταραχή στην οποία εκδηλώνεται σοβαρή δυσλειτουργία της βραχυπρόθεσμης μνήμης (short term memory), ανακαλούν με πολύ μεγαλύτερη ευκολία γεγονότα που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα. Έτσι, θυμόμαστε ξεκάθαρα και εντυπωσιαζόμαστε ιδιαίτερα από το τηλεφώνημα της φίλης που μόλις σκεφτόμασταν, ξεχνώντας εντελώς τις αμέτρητες φορές που έχουμε σκεφτεί κάποιον φίλο ή φίλη και δεν μας έχει πάρει τηλέφωνο. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στα γνωστά πειράματα παραφυσικών φαινομένων που εστιάζουν στη μία φορά που παρατηρήθηκε ένα φαινόμενο, αγνοώντας τις υπόλοιπες 99 που δεν παρατηρήθηκε! Ίσως λοιπόν θυμόμαστε ό, τι μας εντυπωσιάζει, αγνοώντας όλα τα υπόλοιπα…
Η ανάγκη για διασυνδέσεις Είναι γεγονός ότι ο άνθρωπος έχει την τάση να εντοπίζει διασυνδέσεις και να αναζητά την αιτιολογία σε όλα τα γεγονότα της ζωής του και σε όλα τα φαινόμενα που παρατηρεί. Η ικανότητα αυτή τον έχει βοηθήσει βέβαια σημαντικά στην εξέλιξη και επιβίωσή του σε κάθε εποχή. Ο άνθρωπος λοιπόν είναι «προγραμματισμένος» εξελικτικά να εντοπίζει παντού αιτίες και αποτελέσματα, δυστυχώς, όμως, ακόμη και εκεί που δεν υπάρχουν! Πρέπει να υπάρχει μια ερμηνεία, μια εξήγηση για όλα! Η σύγχρονη κοινωνία, όμως, με τα χιλιάδες νέα ερεθίσματα που προσφέρει καθημερινά, κατακλύζει τον άνθρωπο με χιλιάδες ερωτήματα και απορίες, που πρέπει να απαντήσει. Έτσι αναγκάζεται διαρκώς και εναγωνίως να προτείνει νέες αιτίες, νέες ερμηνείες, ακόμη και να εφευρίσκει υπερφυσικές δυνάμεις ή εξοκοσμικές εμπειρίες, στην προσπάθεια να κατανοήσει περισσότερο αυτά που του συμβαίνουν. Θέλει, με αυτόν τον τρόπο, να νιώσει ότι ελέγχει περισσότερο τα πράγματα και τις καταστάσεις που εξελίσσονται, και ότι, πράγματι, μπορεί να φοβάται πια λιγότερο όσα συμβαίνουν γύρω του.
Ανάληψη ευθύνης Ίσως τελικά ο άνθρωπος φοβάται να εστιάσει στον εαυτό του και να πιστέψει ότι ο ίδιος καθορίζει τις συμπτώσεις της ζωής του! Η συνειδητοποίηση αυτή θα σήμαινε και ότι αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του και των επιλογών του. Πώς γίνεται όμως αυτό, αναρωτιέται εύλογα κανείς. Πώς μπορούμε να καθορίσουμε οι ίδιοι την πορεία μας;
Η δύναμη του ασυνειδήτου Οι άνθρωποι δυσκολεύονται πολλές φορές να κατανοήσουν ότι οι ίδιοι ασυνείδητα χαράσσουν την πορεία της ζωής τους με βάση τις επιλογές τους. Θεωρούν τυχαίο ότι έχουν έναν καλό ή κακό σύντροφο, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι οι ίδιοι επέλεξαν, ανάμεσα σε πολλούς άλλους, τον συγκεκριμένο άνθρωπο να τους συντροφεύσει στη ζωή τους. Θεωρούν απλή τύχη ότι εκεί που ήταν άνεργοι «ξαφνικά» βρίσκουν μια καλή δουλειά και δεν συνειδητοποιούν την πληθώρα κινήσεων και επιλογών που έχουν πραγματοποιήσει προκειμένου να δημιουργήσουν οι ίδιοι την καλή τους τύχη! Ολοι οι άνθρωποι έχουν ένα ασυνείδητο πλάνο ζωής το οποίο δεν διακρίνεται από κάτι μαγικό ή υπερφυσικό, κάτι «συμπτωματικό», αλλά από τη βασική συνειδητοποίηση, επιδίωξη και πραγματοποίηση των επιθυμιών τους. Η «καλή τύχη» πλάθεται καταρχήν στον ψυχισμό του ατόμου και αποτελεί μια ιδιαίτερη νοητική κατάσταση που δημιουργεί ο ίδιος. Αρκεί να το θελήσει, βέβαια!
Χαράσσοντας την τύχη!
Συνειδητοποίηση επιθυμιών Είναι γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι κάνουν πάντα αυτό που «πρέπει» στη ζωή τους, χωρίς να γνωρίσουν ποτέ τον εαυτό τους και τις πραγματικές του επιθυμίες. Το κλειδί της επιτυχίας όμως, και της «καλής τύχης» βέβαια, βρίσκεται ακριβώς στη γνώση αυτή: τι «θέλει» κανείς πραγματικά από τη ζωή, τι επιθυμεί. Η γνώση αυτή «ξεκαθαρίζει» το μπερδεμένο και πολύπλοκο τοπίο της ζωής ανοίγοντας δρόμο σε εύστοχες και επιτυχημένες επιλογές.
Διεκδίκηση δικαιωμάτων Όση τύχη κι αν έχει κανείς, αν δεν διεκδικήσει ο ίδιος τις επιθυμίες του τίποτα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Ο αγώνας είναι απαραίτητος!
Το σαμποτάζ Δεν φτάνει μόνο να ξέρουμε τι θέλουμε, αλλά να πιστέψουμε ότι το αξίζουμε κιόλας και ότι μας ανήκει μια καλύτερη ζωή. Ας σταματήσουμε, λοιπόν, να βάζουμε τρικλοποδιές στον ίδιο μας τον εαυτό, σαμποτάροντας… τι άλλο… τη δική μας ευτυχία!
Τα ηνία της ζωής
Συμπτώσεις… Τύχη… Η Μοίρα και το Ριζικό κάθε ανθρώπου… Κανείς δεν θα υποστήριζε ότι καμία σύμπτωση δεν συμβαίνει στη ζωή, ότι όλες είναι χωρίς νόημα και πρέπει να αγνοηθούν. Οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας είναι σημαντικό και απαιτεί τη δέουσα προσοχή. Τα ηνία της ζωής όμως ο καθένας τα κρατά στα δικά του χέρια και δεν ωφελεί να τα αποδίδει με υπέρμετρη ευκολία σε ανθρώπους, σύμβολα ή δυνάμεις έξω από τον ίδιον. Οι άνθρωποι γύρω μας είναι σημαντικοί και έχουμε ανάγκη τη βοήθεια, τη συμπαράσταση, την καθοδήγηση και τη συντροφικότητά τους, όχι όμως και την εναπόθεση της δύναμής μας ή της «τύχης» μας σε αυτούς. Εμείς κρατάμε τα ηνία των συμπτώσεων της ζωής μας! Και αυτό σίγουρα δεν αποτελεί μια απλή σύμπτωση! Είναι μια αλήθεια…
Όταν οι ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις αποτυγχάνουν,
αποτυγχάνουν επειδή δύο άνθρωποι μπήκαν σ’ αυτή τη
σχέση γιά λάθος λόγους.
Οι περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουν σε μία σχέση
αποβλέποντας στο τι μπορούν να πάρουν από αυτήν
παρά στο τι μπορούν να δώσουν σ’ αυτήν.
Είναι πολύ ρομαντικό να λες πως ήσουν ένα «τίποτα»
μέχρι να έρθει έκείνος ο ξεχωριστός άλλος στη ζωή σου.
Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Κι ακόμα χειρότερα
ασκεί μιά τρομαχτική πίεση στον άλλο-η, να κάνει ένα σωρό πράγματα που δεν είναι.
Επειδή δεν θέλουν να σε «απογοητεύσουν» προσπαθούν
πολύ σκληρά να είναι και να κάνουν αυτά τα πράγματα, ώσπου δεν μπορούν.
Δεν μπορούν να εκπληρώσουν πιά τους ρόλους που τους έχουν αποδοθεί.
Ετσι ακολουθεί ο θυμός.
Τελικά γιά να σώσουν τον εαυτό τους( και τη σχέση τους),
αυτοί οι ξεχωριστοί άλλοι, αρχίζουν να επανακτούν τον
αληθινό τους εαυτό, ενεργώντας πιό πολύ σύμφωνα με αυτό που
πραγματικά είναι.
Τότε είναι που αρχίζεις να λες ότι «άλλαξαν».
Είναι πολύ ρομαντικό να λες ότι τώρα που ο ξεχωριστός σου
άλλος, μπήκε στη ζωή σου νιώθεις πλήρης.
Ομως ο σκοπός μιάς σχέσης δεν είναι να έχεις κάποιον άλλον
που να μπορεί να σε γεμίσει.
Είναι το να έχεις ένα άλλο που να μπορείς να μοιραστείς την
πληρότητά σου.
Η επιτυχία των σχέσεων έχει να κάνει με το πόσο αντάξια
ο άλλος ανταποκρίθηκε στις δικές σας ιδέες και πόσο είδατε
τον εαυτό σας να ανταποκρίνεται αντάξια στις δικές τους.
Η μόνη αληθινή επιτυχία όμως έχει να κάνει με το πόσο
αντάξια ανταποκρίνεστε στις δικές σας ιδέες.
Ας ανησυχεί κάθε άνθρωπος που βρίσκεται μέσα σε μία σχέση
γιά τον εαυτό του.
Τί είναι ,τι κάνει και τι έχει ο εαυτός του, τι θέλει ,τι ζητά
και τι δίνει τι επιδιώκει, τι δημιουργεί και τι βιώνει και τότε
όλες οι σχέσεις θα εξυπηρετήσουν υπέροχα τον σκοπό τους
και τους σκοπούς αυτών που συμμετέχουν.
Ας ανησυχεί ο κάθε άνθρωπος σε μιά σχέση, όχι γιά
τον άλλο αλλά μόνο γιά τον εαυτό του.
Ακούγεται ριζοσπαστικό αλλά όχι αν το δείς προσεχτικά.
Αν δεν μπορείς να αγαπήσεις τον εαυτό σου, τότε δεν
μπορείς να αγαπήσεις κάποιον άλλο....
Ορισμένοι άνθρωποι κάνουν το λάθος να επιδιώκουν
την αγάπη,γιά τον εαυτό τους μέσω της αγάπης γιά ένα άλλο.
Φυσικά δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό κάνουν.
Αλλοι πάλι αποκλείουν το ότι μπορεί κάποιος να τους αγαπά.
Σ’ αυτούς το να πείς ότι τους αγαπάς δεν φτάνει.
Πρώτον δεν σε πιστεύουν, πιστεύουν ότι προσπαθείς
να τους εκμεταλλευτείς. Κάτι πρέπει να θέλεις...
Σπάνε το κεφάλι τους προσπαθώντας να χωνέψουν
πως είναι δυνατόν να τους αγαπά κάποιος στ’ αλήθεια.
Ετσι λοιπόν ζητούν αποδείξεις, το πιό πιθανό είναι να
σου ζητήσουν να αλλάξεις την συμπεριφορά σου.
Αν εν τέλει πιστέψουν ότι τους αγαπάς, τότε αρχίζουν
αμέσως να ανησυχούν γιά το αν θα μπορέσουν να
κρατήσουν την αγάπη σου.
Και γιά να το πετύχουν αυτό αρχίζουν ν αλλάζουν
την δική τους συμπεριφορά.
Ετσι δύο άνθρωποι κυριολεκτικά χάνουν τους
εαυτούς τους σε μία σχέση
Μπαίνουν σε μία σχέση ελπίζοντας να βρούν τον εαυτό τους
και τελικά τον χάνουν.
Αυτή η απώλεια του εαυτού είναι που προκαλεί την
περισσότερη πίκρα.΄
Παραιτήθηκαν από τον εαυτό τους
γιά να είναι-και να μείνουν-
μέσα στη σχέση.
Οταν οι άνθρωποι δεν
βλέπουν ο ένας τον άλλο σαν
ιερές ψυχές
σε ένα ιερό ταξίδι, τότε δε
μπορούν να δούν, το σκοπό και την
αιτία που υπάρχει πίσω από τις σχέσεις.
Μια μέρα ο πατέρας μου με πήρε σε ένα δάσος όπου υπήρχαν βελανιδιές και πεύκα. Είχα την συνήθεια να πηγαίνω και να αγκαλιάζω τεράστια δέντρα για να αισθανθώ την δύναμη και την ενέργεια τους. Στο δάσος κοντά σε μια μικρή λίμνη, είδα μια μεγάλη βελανιδιά. Έτρεξα να την αγκαλιάσω, αλλά ο πατέρας μου προειδοποίησε, "Όχι, μην το κάνεις αυτό."
"Γιατί όχι; Δεν καταλαβαίνω."
"Λοιπόν, κράτησε το χέρι μου και ας πλησιάσουμε το δέντρο." Προσεγγίσαμε το δέντρο και είπε, "Βλέπεις, αυτή η πλευρά του δέντρου είναι καλή, αλλά ας δούμε την άλλη πλευρά." Περπατήσαμε προσεκτικά στην άλλη πλευρά της μεγάλης βελανιδιάς και σταθήκαμε δέκα μέτρα μακριά από αυτή. "Τι βλέπεις εκεί;"
"Μια μεγάλη τρύπα στο δέντρο."
"Τι άλλο;"
"Μπαμπά, τι είναι αυτό στην τρύπα;"
"Είναι μια φωλιά από κροταλίες."
Ήμουν τρομοκρατημένος. Η φαντασία μου άρχισε να καλπάζει... Αγκάλιαζα ήδη το δέντρο και τα φίδια με κυνηγούσαν... Πίεζα τα δάχτυλα του χεριού του πατέρα μου και το σώμα μου ήταν ιδρωμένο. "Αυτό είναι ένα μάθημα για σένα", είπε, "να βλέπεις την άλλη όψη εκείνου που θέλεις να αγκαλιάσεις ..."
Κι όποιος νομίζει ότι τίποτα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, ομολογεί ο ίδιος
ότι δεν μπορεί να ισχυριστεί ούτε καν αυτό. Δεν αξίζει τώρα ν’ ανοίξω διάλογο μ’
έναν άνθρωπο που στη θέση των ποδιών έβαλε το κεφάλι.
Μα ας το δεχτούμε πως ξέρει καλά ότι τίποτα δεν είναι γνωστό. Θα τον
ρωτούσα’ αφού δεν βλέπεις πουθενά την αλήθεια, πώς μπορείς να ξέρεις τι μπορεί
να γίνει γνωστό και τι όχι, και ποια είναι τα σημάδια του αληθινού και του
ψεύτικου, και τι σου έδωσε τη δυνατότητα να ξεχωρίζεις το αμφίβολο από το
βέβαιο;
Θα βρεις ότι οι αισθήσεις μας είναι εκείνες που πρωτοδημιούργησαν το κριτήριο
της αλήθειας, και πως οι αισθήσεις δε γίνεται να βγουν ψεύτικες: θα πρέπει να
θεωρούμε πιο αξιόπιστο ό,τι από μόνο του μπορεί με το αληθινό να νικήσει το
ψεύτικο. Και τι μπορεί να θεωρηθεί πιο αξιόπιστο από τις αισθήσεις; Είναι
δυνατόν, ένας συλλογισμός βασισμένος σε ψευδείς αισθήσεις, να αντικρούσει τις
αισθήσεις; Αφού κι ο ίδιος απ’ αυτές πηγάζει’ οπότε, αν αυτές δεν είναι
αληθινές, τότε ολόκληρος ο συλλογισμός είναι επίσης ψευδής.
Λουκρήτιος
> Πρέπει να αναλογιζόμαστε τον αληθινό σκοπό της ζωής έχοντας κατά νου
όλες εκείνες τις ολοφάνερες μαρτυρίες των αισθήσεων στις οποίες στηρίζουμε τις
απόψεις μας ‘ειδάλλως, τα πάντα θα ’ναι γεμάτα αμφιβολία και σύγχυση.
> Αν αντιμάχεσαι όλες τις αισθήσεις σου, δεν θα ’χεις πλέον τίποτα με
βάση το οποίο να κρίνεις ακόμα κι εκείνες τις αισθήσεις που ισχυρίζεσαι ότι μας
εξαπατούν.
> Αν απορρίψεις ολότελα μιαν αίσθηση, και δεν κάνεις διάκριση ανάμεσα στη
δοξασία σου που ακόμα περιμένει επαλήθευση και σ’ αυτό που είναι ήδη δεδομένο
στις αισθήσεις και στα αισθήματα κι είναι καταγραμμένο στο νου ως παράσταση,
τότε θα φέρεις σύγχυση στις άλλες αισθήσεις σου με την ανόητη γνώμη σου και θα
χάσεις κάθε κριτήριο. Αν, πάλι, με τις υποκειμενικές σου ιδέες θεωρήσεις
αληθινό, αδιακρίτως, και εκείνο που περιμένει την επαλήθευση και εκείνο που δεν
τη χρειάζεται, δεν πρόκειται να αποφύγεις το λάθος, αφού κάθε κρίση σου σχετικά
με το τι είναι σωστό και τι όχι θα βρίσκεται πάντα υπό αμφισβήτηση.
> Μερικούς ανθρώπους τους εξαπατούν οι διαφορές των εντυπώσεων που
προέρχονται από το ίδιο αισθητό αντικείμενο, λ.χ. ένα ορατό αντικείμενο» το ίδιο
αντικείμενο φαίνεται να ’χει άλλο χρώμα ή σχήμα, ή να μοιάζει κάπως
διαφορετικό.
> Γιατί υποθέτουν ότι όταν οι εντυπώσεις διαφέρουν και αντιμάχονται
μεταξύ τους, τότε μία απ’ αυτές θα πρέπει να είναι η αληθινή, σε αντίθεση με τις
άλλες που θα ’ναι ψεύτικες. Πράγμα που είναι τελείως απλοϊκό, και χαρακτηριστικό
ανθρώπων που δεν βλέπουν την αληθινή φύση των όντων. Διότι αυτό που βλέπουμε
(για να μιλήσουμε για τα ορατά), δεν είναι ολόκληρο το στερεό σώμα μα το χρώμα
της επιφάνειας του.
Όσο για το χρώμα, άλλοτε βρίσκεται ακριβώς πάνω στο στερεό σώμα, όπως όταν
βλέπουμε εκ του σύνεγγυς ή από μέτρια απόσταση» ένα μέρος του όμως βρίσκεται
έξω από το σώμα και στον περιβάλλοντα χώρο, όπως όταν βλέπουμε από μακρινή
απόσταση.Το χρώμα αυτό, καθώς διαφοροποιείται μέσα στο διάστημα που μεσολαβεί
και αποκτά παράδοξη όψη, δίνει άλλην εντύπωση, η οποία όμως ανταποκρίνεται και
αυτή σε ό,τι αποτελεί μια αληθινή αντικειμενική κατάσταση.
Κατά τον ίδιο τρόπο, αυτό που ακούμε δεν είναι ο ήχος μέσα σ’ ένα χάλκινο
κύμβαλο ούτε η φωνή μέσα στο στόμα κάποιου που φωνάζει, αλλά ο ήχος που φτάνει
στην αίσθησή μας’ και ακριβώς όπως κανείς δεν ισχυρίζεται ότι ακούει ψεύτικα
όποιος ακούει μια φωνή αμυδρά από μεγάλη απόσταση, διότι φθάνοντας κατόπιν πιο
κοντά την ακούει πιο δυνατή, έτσι δεν θα έλεγα πως ψεύδεται η όραση που από
μακριά βλέπει τον πύργο μικρό και στρογγυλό, κι από κοντά τον βλέπει μεγάλο και
τετράγωνο.
Θα ’λεγα μάλλον ότι η όραση λέει την αλήθεια, διότι όταν το αισθητό
αντικείμενο τής φαίνεται πως είναι μικρό κι έχει τέτοιο σχήμα, όντως αυτό είναι
μικρό κι έχει τέτοιο σχήμα, καθώς οι άκρες των ειδώλων, ταξιδεύοντας μες στον
αέρα διαβρώνονται κι όταν, πάλι, της φαίνεται μεγάλο και διαφορετικού σχήματος,
ομοίως, είναι μεγάλο και διαφορετικού σχήματος. Ήδη τα δύο δεν είναι το ίδιο
πράγμα. Είναι διεστραμμένη αντίληψη το να πιστεύει κανείς ότι το αντικείμενο
που του εντυπώθηκε όταν είδε από κοντά και εκείνο που εντυπώθηκε όταν είδε από
μακριά είναι ένα και το αυτό.
Η παράδοξη λειτουργία της αίσθησης είναι να συλλαμβάνει μόνον ό,τι είναι γι’
αυτήν παρόν και την κινητοποιεί, λ.χ. το χρώμα, και όχι να κάνει διάκριση, ότι
άλλο πράγμα είναι ετούτο εδώ και άλλο το παρακεί. Επομένως, όλες οι εντυπώσεις
είναι αληθινές, ενώ οι γνώμες δεν είναι όλες αληθινές παρά επιδέχονται
διαφοροποιήσεις. Άλλες είναι αληθινές, άλλες ψεύτικες, διότι αποτελούν κρίσεις
που κάνουμε βασισμένοι στις εντυπώσεις μας, κι άλλες τις κρίνουμε με σωστό τρόπο
κι άλλες με άσχημο -είτε προσθέτοντας και επισυνάπτοντας κάτι πάνω στις
εντυπώσεις, είτε αφαιρώντας απ’ αυτές και πλαστογραφώντας την άλογη
αίσθηση.
Όλα τα αισθητά είναι αληθινά και κάθε εντύπωση είναι προϊόν υπαρκτού
πράγματος, και ορίζεται από το αντικείμενο που κινεί την αίσθηση. Γελιούνται
όσοι υποστηρίζουν ότι άλλες εντυπώσεις είναι αληθινές κι άλλες ψευδείς’ κι αυτό
διότι δεν μπορούν να κάνουν διάκριση ανάμεσα στη γνώμη και στο ολοφάνερο. Στην
περίπτωση του Ορέστη, που του φάνηκε πως είδε τις Ερινύες, η μεν αίσθησή του,
κινητοποιημένη από τα ομοιώματα (των Ερινύων) ήταν αληθινή, καθώς τα ομοιώματα
υπήρχαν. Ο νους του όμως, νομίζοντας πως οι Ερινύες ήσαν σώματα στερεά, έκανε
λάθος.»
Δεν το δεχόμαστε πως τα μάτια ξεγελιούνται- γιατί η δουλειά τους είναι να βλέπουν πού
βρίσκεται το φως και πού η σκιά. Το αν είναι το ίδιο φως ή όχι, και το αν είναι
ίδια η σκιά που μόλις πριν λίγο ήταν εδώ και τώρα είναι εκεί, ή μάλλον, το αν
συνέβη αυτό που μόλις είπαμε, αυτό είναι κάτι που θα το ξεκαθαρίσει ο λογισμός.
Τα μάτια δεν μπορούν να γνωρίσουν τη φύση των πραγμάτων. Γι αυτό, μη θελήσεις
να επιρρίψεις στα μάτια ένα σφάλμα του μυαλού. Λουκρήτιος
Εμείς συμφωνούμε ότι τα πράγματα ρέουν’ όχι όμως και ότι ρέουν με τέτοια
ταχύτητα ώστε σε καμία στιγμή να μη μπορούν οι αισθήσεις μας να συλλάβουν τη
φύση του κάθε πράγματος. Γιατί τότε, κι οι ίδιοι που το νομίζουν αυτό, δεν θα
μπορούσαν να πουν ότι το τάδε πράγμα είναι άσπρο και το τάδε μαύρο, ή ότι ούτε
το ένα είναι άσπρο ούτε το άλλο μαύρο, αν δεν γνώριζαν από τα πριν ποια είναι η
φύση του άσπρου και του μαύρου.
Ο ειδικός στις ορμονικές διαταραχές και την παιδική παχυσαρκία στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο Ρόμπερτ Λάστινγκ είχε δώσει το 2009 μια διάλεξη με τον τίτλο «Ζάχαρη, η πικρή αλήθεια», η οποία αναρτήθηκε στο YouTube και την οποία έχουν δει έως σήμερα πάνω από 1 εκατ. άνθρωποι.
Ο Λάστινγκ αναφέρει τη ζάχαρη ως «τοξική» και ως «δηλητήριο» για τον ανθρώπινο οργανισμό – ως τέτοια αναφέρει όχι μόνο την κοινή ζάχαρη που προσθέτουμε στον καφέ μας, αλλά και το σιρόπι καλαμποκιού (high fructose corn syrup) που περιέχεται στις επεξεργασμένες τροφές. Σε αυτό συμφωνεί και ο ερευνητής από το Πανεπιστήμιο της Λωζάννης στην Ελβετία Λικ Ταπί, που θεωρείται διεθνώς αυθεντία στο θέμα. Σε μια ανασκόπηση σχετικών μελετών το 2010, ο Ταπί συμπέρανε ότι «το σιρόπι καλαμποκιού είναι πιο βλαβερό από τις άλλες πηγές ζάχαρης».
Ο Λάστινγκ μιλά συνεχώς δημοσίως κατά της ζάχαρης, τονίζοντας το κακό που κάνει η φρουκτόζη «δεν έχει να κάνει τίποτα με τις θερμίδες. Η ζάχαρη είναι δηλητήριο η ίδια».
Σύμφωνα με άποψη του Λάστινγκ, η ζάχαρη μάλλον παρά το λίπος είναι υπεύθυνη για την επιδημία παχυσαρκίας και διαβήτη τύπου 2 στον δυτικό κόσμο, καθώς και για αρκετές άλλες χρόνιες ασθένειες, όπως η καρδιοπάθεια και αρκετές κοινές μορφές καρκίνου. Κατά τον ίδιο, η ζάχαρη θα πρέπει να θεωρηθεί, όπως τα τσιγάρα και το αλκοόλ, ως κάτι που σκοτώνει.
Πώς δρα στον οργανισμό η φρουκτόζη
Η γνωστή μας επιτραπέζια ζάχαρη είναι ένας δισακχαρίτης που αποτελείται από γλυκόζη και φρουκτόζη. Ο Λάστινγκ πιστεύει ότι ο τρόπος που ο οργανισμός μας μεταβολίζει τη φρουκτόζη είναι ιδιαίτερα επιβλαβής, όταν αυτή λαμβάνεται σε μεγάλες ποσότητες. «Εάν παίρνετε 100 θερμίδες γλυκόζης (από μια πατάτα, ψωμί ή άλλη αμυλούχα τροφή) ή 100 θερμίδες από ζάχαρη (μισή γλυκόζη και μισή φρουκτόζη), αυτές μεταβολίζονται διαφορετικά μέσα στο σώμα και έχουν διαφορετικό αποτέλεσμα», λέει. «Είναι ισοθερμικές τροφές, αλλά όχι ισομεταβολικές».
Η φρουκτόζη μεταβολίζεται αρχικά στο ήπαρ (συκώτι), ενώ η γλυκόζη μεταβολίζεται σε κάθε κύτταρο του οργανισμού. Αυτό σημαίνει περισσότερη δουλειά για το συκώτι, ιδιαίτερα μάλιστα εάν έχετε πάρει τη ζάχαρη σε υγρή μορφή, οπότε μεταβολίζεται αμέσως.
Σε πειραματόζωα, όταν η φρουκτόζη “χτυπά” καταναλώνεται σε μεγάλη ποσότητα σε ένα γεύμα, το συκώτι τη μετατρέπει αμέσως σε λίπος. Αυτό θεωρείται ότι προκαλεί λιπαρό συκώτι και μια κατάσταση που είναι γνωστή ως αντίσταση στην ινσουλίνη, η οποία είναι σήμερα βασικό πρόβλημα στην παχυσαρκία, διαβήτη τύπου 2, στο μεταβολικό σύνδρομο, στην καρδιοπάθεια και πιθανώς σε ορισμένους καρκίνους.
Πολλές μελέτες δείχνουν επίσης ότι υπάρχει σχέση μεταξύ κατανάλωσης φρουκτόζης και αυξημένων επιπέδων τριγλυκεριδίων και «κακής» LDL χοληστερόλης (χοληστερίνης) τόσο σε ενήλικους όσο και σε παιδιά. Άλλα ερευνητικά στοιχεία επίσης καταδεικνύουν ότι η αυξημένη κατανάλωση πρόσθετων σακχάρων συνδέεται άμεσα και με μειωμένα επίπεδα της αγγειοπροστατευτικής HDL, δηλαδή της «καλής» χοληστερόλης. Μια άλλη επίπτωση της φρουκτόζης είναι ότι αυξάνει το ουρικό οξύ στο αίμα.
Το υψηλής περιεκτικότητας σε φρουκτόζη σιρόπι καλαμποκιού χρησιμοποιείται σήμερα σε πάρα πολλές τροφές ως γλυκαντικό, ακόμα και σε κατεψυγμένα προϊόντα διότι μειώνει την κρυσταλλοποίησή τους. Ένα ακόμη πλεονέκτημά του είναι ότι χαρίζει ωραίο καφέ χρώμα σε τροφές που έχουν ψηθεί όπως τα κέικ και άλλου είδους αρτοσκευάσματα, καθώς και στα δημητριακά πρωϊνού. Για αυτούς τους λόγους, το σιρόπι φρουκτόζης είναι από τα «αγαπημένα» πρόσθετα της βιομηχανίας τροφίμων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα γιαούρτι με γεύση φρούτων με χαμηλά λιπαρά μπορεί να περιέχει 10 κουταλιές αυτού του σιροπιού. Ένα αναψυκτικό μπορεί να περιέχει ως και 13 κουταλιές!
Σήμερα λοιπόν ο άνθρωπος καταναλώνει πάρα πολύ φρουκτόζη σε σχέση με το παρελθόν, κάτι που προκαλεί προβλήματα στο συκώτι και καρκίνο.
Την ποσότητα της φρουκτόζης που παίρνει κάποιος από τα φρούτα, το συκώτι μπορεί να την χειριστεί. Αλλά καθώς η φρουκτόζη «κατακλύζει» τη ζωή μας, οι ειδικοί ανησυχούν σχετικά με την επίδραση που μπορεί να έχει η μεγάλη κατανάλωση στην υγεία. Ειδικοί από το Πανεπιστήμιο Μπανγκόρ στην Ουαλία ανέφεραν ότι ακόμη και ο φρέσκος χυμός φρούτων περιέχει έως και πέντε κουταλιές φρουκτόζη ανά ποτήρι, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του βάρους και σε διαβήτη τύπου 2, αν κάποιος πίνει πολλούς τέτοιους χυμούς την ημέρα.
Με βάση αυτό το αποτέλεσμα, η Βρετανική Διαιτολογική Εταιρεία συνέστησε η κατανάλωση χυμών να μην ξεπερνά τα 150 ml την ημέρα. Όπως σημείωσαν οι ειδικοί της Εταιρείας όταν κάποιος πίνει φρέσκο χυμό φρούτων, κατά το στύψιμο απομακρύνονται οι φυτικές ίνες με αποτέλεσμα η φρουκτόζη να απορροφάται ευκολότερα στην κυκλοφορία του αίματος. Γι’ αυτό ακριβώς, το φρούτο διαφέρει από τον φρουτοχυμό. Tα προβλήματα που προκαλεί η φρουκτόζη:
Η πολλή ζάχαρη οδηγεί αποδεδειγμένα – σύμφωνα με τους επιστήμονες της Κλινικής Μάγιο στις ΗΠΑ – στα εξής τουλάχιστον προβλήματα υγείας:
Τερηδόνα. Όλες οι μορφές της ζάχαρης αυξάνουν την τερηδόνα των δοντιών, επιτρέποντας στα βακτήρια να αναπτύσσονται. Το πρόβλημα εντείνεται εάν τρώτε τροφές με ζάχαρη ενδιάμεσα από τα γεύματα.
Φτωχή διατροφή. Εάν χορταίνετε με τροφές με προστιθέμενη ζάχαρη, θα παραμελείτε θρεπτικά τρόφιμα, γεγονός που σημαίνει ότι θα σας λείπουν βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, φυτικές ίνες και άλλα θρεπτικά στοιχεία. Τα αναψυκτικά παίζουν πολύ μεγάλο αρνητικό ρόλο, γιατί δίνουν το αίσθημα του κορεσμού, πολλή ζάχαρη και καμία θρεπτική ουσία.
Πρόσληψη βάρους. Η προστιθέμενη ζάχαρη αυξάνει πολύ τη θερμιδική πυκνότητα των τροφών και συμβάλλει καθοριστικά στα παραπανίσια κιλά.
Αυξημένα τριγλυκερίδια και χοληστερίνη. Εάν τρώτε μεγάλες ποσότητες ζάχαρης μέσω των τροφών, αυξάνετε τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων σας στο αίμα, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο καρδιοπάθειας. Ενοχοποιείται ακόμα για αύξηση της «κακής» χοληστερόλης, μείωση της «καλής» χοληστερόλης, για το μεταβολικό σύνδρομο και ορισμένους καρκίνους.
«Ο μεγαλύτερος αποδεδειγμένος κίνδυνος από την υπερκατανάλωση ζάχαρης είναι η αύξηση του σωματικού βάρους, που συνδέεται άμεσα με την υπερλιπιδαιμία, την υπέρταση, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ορισμένες μορφές καρκίνου, τη χολοκυστοπάθεια και τα θρομβοεμβολικά επεισόδια», προειδοποιεί ο καθηγητής Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής του Πανεπιστημίου Κρήτης Αντώνης Καφάτος. «Η υπερκατανάλωση ζάχαρης θεωρείται το μεγαλύτερο πρόβλημα δημόσιας υγείας».
Το ζητούμενο λοιπόν είναι το μέτρο. «Και το μέτρο έχει χαθεί όταν φθάσαμε σε μια εποχή που, για να βρεις ακόμα και μουστάρδα χωρίς ζάχαρη, ξοδεύεις ένα εικοσάλεπτο στο σούπερ μάρκετ διαβάζοντας ετικέτες και διαπιστώνοντας πως στις 15 μάρκες μουστάρδας ζήτημα να βρεις 2 που να μην έχουν πρόσθετη ζάχαρη» λέει ο κλινικός διαιτολόγος, αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Διατροφής Κωνσταντίνος Ξένος. «Για να μην αναφερθούμε στο απαράδεκτο γεγονός ότι βρεφικές κρέμες που συστήνονται πριν καλά καλά το μωρό κλείσει τους 6 μήνες περιέχουν πρόσθετη ζάχαρη»
Στις Διατροφικές Οδηγίες για τους Αμερικανούς του 2010, το Τμήμα Γεωργίας των ΗΠΑ (USDA) συνιστά μείωση των θερμίδων από ζάχαρη και συγκεκριμένα όχι περισσότερη ζάχαρη από το 5-15% των συνολικών ημερήσιων θερμίδων. Η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία έχει ειδικές οδηγίες για την προστιθέμενη στις τροφές ζάχαρη και συνιστά αυτή να μη δίνει πάνω από 100 θερμίδες την ημέρα για τις γυναίκες και πάνω από 150 θερμίδες την ημέρα για τους άντρες.
Αυτό σημαίνει πρακτικά έως 6 κουταλάκια ζάχαρης το πολύ για τις γυναίκες και έως 9 για τους άντρες, συμπεριλαμβανόμενης και της «κρυφής» ζάχαρης των τροφών (υπολογίζεται ότι ο άνθρωπος του δυτικού κόσμου παίρνει κατά μέσο όρο πάνω από 22 κουταλάκια ζάχαρη την ημέρα).
Πώς να μειώσετε τη ζάχαρη
1. Να κόψετε εντελώς τα αναψυκτικά με ζάχαρη μη νομίζετε ότι τα λάιτ αναψυκτικά είναι καλύτερα, περιέχουν ασπαρτάμη που είναι ένα αποτυχημένο εντομοκτόνο. Αν θελήσετε, μια στο τόσο, να πιείτε ένα αναψυκτικό προτιμήστε πλήρες, ποτέ λάιτ.
2. Να μειώσετε τις καραμέλες, τις τσίχλες με ζάχαρη, τις σοκολάτες και τα γλυκά.
3. Να διαλέγετε τα δημητριακά πρωινού με προσοχή, ελέγχοντας τη ζάχαρη που περιέχουν.
4. Να δίνετε στα παιδιά περισσότερο γάλα από ξηρούς καρπούς φρέσκους φυσικους χυμούς και νερό παρά χυμούς και ροφήματα του εμπορίου.
5. Να αποφεύγετε τα ντρέσινγκ και τις κέτσαπ. Φτιάξτε τα μόνοι σας, είναι πανεύκολο.
6. Να αποφεύγετε την προσθήκη ζάχαρης ή φρουκτόζης ή ασπαρτάμης στον καφέ και στα ροφήματα.
7. Να ελέγχετε τη λίστα των συστατικών σε κάθε τρόφιμο του εμπορίου. Εάν η ζάχαρη είναι μέσα στα πρώτα, το προϊόν έχει υψηλή περιεκτικότητα σε αυτή, η ζάχαρη μπορεί να εμφανίζεται με άλλα ονόματα, όπως γλυκόζη, ντεξτρόζη, σουκρόζη κ.ά. Μην τα καταναλώνετε και ενημερώστε και τους γύρω σας.
8. Να τρώτε για κολατσιό φρέσκα φρούτα ή φυσικό χυμό, τυρί ή γιαούρτι πλήρων λιπαρών και κράκερ ολικού αλεύρου αντί για μπισκότα, παγωτό ή κέικ.
9. Να μην ξεχνάτε ότι ορισμένα δήθεν «αθώα» γαλακτοκομικά προϊόντα, όπως τα επιδόρπια γιαουρτιού, περιέχουν πολλή ζάχαρη.
Τι σημαίνει “πρόσθετα σάκχαρα”
Η ζάχαρη είναι ένας απλός υδατάνθρακας (δισακχαρίτης) που ο οργανισμός χρησιμοποιεί για ενέργεια. Υπάρχει φυσικά σε ορισμένα μη επεξεργασμένα τρόφιμα, όπως τα φρούτα και ορισμένους καρπούς.
Προστίθεται όμως σε πάρα πολλά επεξεργασμένα τρόφιμα, σχεδόν σε όλα – από το ψωμί, τις φρυγανιές και τα κράκερ έως τα αναψυκτικά, τα ενεργειακά ποτά και τα επιδόρπια για να βελτιώσει τη γεύση, να δώσει στα αρτοσκευάσματα καλό χρώμα και υφή, να βοηθήσει στη διατήρηση των τροφών, στα λικέρ, στις μαρμελάδες, στα ζελέ κ.α. να βοηθήσει στη ζύμωση του ψωμιού, να χρησιμεύσει ως διογκωτικό στοιχείο στα παγωτά και να εξισορροπήσει την οξύτητα των τροφών που περιέχουν ξίδι και ντομάτα.
Εκτός από την κοινή ζάχαρη και άλλα πρόσθετα σάκχαρα «κρύβονται» σε πολλά τρόφιμα καθημερινής χρήσης. «Με τον όρο ‘πρόσθετα σάκχαρα’ που συχνά συναντάμε σε πολλά τρόφιμα, αναψυκτικά, επιδόρπια γιαουρτιού, έτοιμα ροφήματα καφέ, ψωμί του τοστ, έτοιμα δημητριακά προγεύματος κ.α. αναφερόμαστε σε μια ποικιλία σακχάρων που προστίθενται στη διατροφή μας και όχι αποκλειστικά στη γνωστή επιτραπέζια ζάχαρη.
Η ζάχαρη στα αναψυκτικά είναι συνήθως 9 κουταλάκια του γλυκού, όσο το ημερήσιο ανώτατο όριο για τους άνδρες, αλλά μπορεί να φτάνει και τα 13 κουταλάκια.
125 Λόγοι για τους οποίους η ζάχαρη είναι ένα δηλητηριο και καλώς ονομάζεται ένας “λευκός άγγελος θανάτου” [Sugar White Angel of Death]
Εκτός από την καταστολή της ομοιοστασίας του σώματος, η υπερβολική κατανάλωση ζάχαρης οδηγεί σε έναν πολύ μεγάλο αριθμό σημαντικών επιπτώσεων στην υγεία του ανθρώπου. Τα ακόλουθα είναι μια καταγραφή μερικών από τις μεταβολικές συνέπειες της ζάχαρης από διάφορα ιατρικά περιοδικά και άλλων επιστημονικών δημοσιεύσεων.
Η ζάχαρη είναι εθιστική ουσία
Είναι δεδομένο ότι ευνοεί την ανάπτυξη τερηδόνας και περιοδοντίτιδας. Η ζάχαρη είναι μεθυστική, παρόμοια με το αλκοόλ, επομένως προκαλεί αντίστοιχα πρόωρη γήρανση και οδηγεί στον αλκοολισμό. Συμβάλλει στην παχυσαρκία και στον διαβήτη. Προκαλεί αρθρίτιδα, άσθμα και τροφικές αλλεργίες, όπως επίσης και πονοκεφάλους, συμπεριλαμβανομένης της ημικρανίας και βέβαια διατροφική κατάθλιψη. Αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας και συμβάλει στη νόσο του Αλτσχάιμερ. Μεγαλύτερη κατανάλωση επεξεργασμένης ζάχαρης συνδέεται με άμεση επιδείνωση στα συμπτώματα της σχιζοφρένειας.
Έχει βρεθεί πως η ζάχαρη μπορεί να μειώσει την ποσότητα της βιταμίνης E (α-τοκοφερόλη) στο αίμα. Επίσης μειώνει την ικανότητα των ενζύμων να λειτουργήσουν. Έχει παρατηρηθεί πως μπορεί να βλάψει το πάγκρεας αλλά και να αυξήσει την ποσότητα του λίπους και το μέγεθος του ήπατος. Τέλος, η υψηλή πρόσληψη ζάχαρης αυξάνει τα προηγμένα τελικά προϊόντα γλυκοζυλίωσης (AGEs), τοξίνες ιδιαίτερα βλαπτικές για τον οργανισμό.
Πες λοιπόν ΟΧΙ σε οτιδήποτε τεχνητά γλυκό και απόλαυσε άφοβα τη φυσική και θεραπευτική γλύκα των φρούτων, φρέσκων και ξερών, του μελιού της στέβιας, του σφένδαμου, για υγεία, μακροημέρευση, ευεξία, Δύναμη Νου και αυξημένη ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ή ΚΑΝΕ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ, αλλά μην γκρινιάζεις για την κατάντια σου !
Τα δεδομένα που ακολουθούν είναι από το βιβλίο, Lick the Sugar Habit, [1] της Nancy Appleton, αγόρασε το και μελέτησε αν θέλεις να ΚΑΝΕΙΣ κάτι για τον εαυτό σου και την κοινωνία σου.
1. Η ζάχαρη καταστέλει το ανοσοποιητικό σύστημα.
2. Η ζάχαρη αναστατώνει τις σχέσεις των μεταλλικών στοιχείων στο σώμα.
3. Η ζάχαρη προκαλεί υπερκινητικότητα, άγχος, δυσκολία στη συγκέντρωση, και ιδιοτροπία στα παιδιά.
4. Η ζάχαρη αυξάνει σημαντικά τα τριγλυκερίδια.
5. Η Ζάχαρη συμβάλλει στη μείωση της άμυνας ενάντια στις βακτηριακές λοιμώξεις (μεταδοτικές ασθένειες).
6. Η ζάχαρη προκαλεί απώλεια της λειτουργίας και ελαστικότητας των ιστών. Όση περισσότερη ζάχαρη τρώτε τόσο περισσότερο χάνετε η ελαστικότητα και η λειτουργία των ιστών.
7. Η ζάχαρη μειώνει τις υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνες.
8. Η ζάχαρη οδηγεί σε έλλειψη ανεπάρκεια χρωμίου.
9. Η ζάχαρης οδηγεί σε καρκίνο του μαστού, των ωοθηκών, του προστάτη, και του ορθού.
10. Η ζάχαρη αυξάνει τα επίπεδα γλυκόζης σε εποχή νηστείας.
11. Η ζάχαρη προκαλεί ανεπάρκεια χαλκού.
12. Η Ζάχαρη παρεμβαίνει στην απορρόφηση του ασβεστίου και μαγνησίου.
13. Η ζάχαρη μπορεί να εξασθενήσει την όραση.
14. Η Ζάχαρη αυξάνει το επίπεδο των νευροδιαβιβαστών: της ντοπαμίνης, σεροτονίνης, και νορεπινεφρίνης.
15. Η ζάχαρη μπορεί να προκαλέσει υπογλυκαιμία.
16. Η ζάχαρη προκαλεί όξινη πεπτική οδό.
17. Η ζάχαρη προκαλεί μια ταχεία αύξηση των επιπέδων αδρεναλίνης σε παιδιά.
18. Η δυσαπορρόφηση της Ζάχαρης είναι συχνή σε ασθενείς με λειτουργική νόσο του εντέρου.
19. Η ζάχαρη προκαλεί πρόωρη γήρανση.
20. Η ζάχαρη μπορεί να οδηγήσει στον αλκοολισμό.
21. Η ζάχαρη προκαλεί φθορά στα δόντια.
22. Η Ζάχαρη συμβάλλει στην παχυσαρκία.
23. Η υψηλή κατανάλωση ζάχαρης αυξάνει τον κίνδυνο για την νόσο του Crohn και την ελκώδη κολίτιδα.
24. Η ζάχαρη προκαλεί αλλαγές που συχνά συναντούμε σε άτομα με γαστρικό ή δωδεκαδακτυλικό έλκος.
25. Η ζάχαρη προκαλεί αρθρίτιδα.
26. Η ζάχαρη προκαλεί άσθμα.
27. Η Ζάχαρη βοηθά σημαντικά την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της Candida Albicans (λοιμώξεων από ζυμομύκητες).
28. Η ζάχαρη προκαλεί χολόλιθους.
29. Η ζάχαρη προκαλεί καρδιακές παθήσεις.
30. Η ζάχαρη προκαλεί σκωληκοειδίτιδα.
31. Η ζάχαρη προκαλεί σκλήρυνση κατά πλάκας.
32. Η ζάχαρη προκαλεί αιμορροΐδες.
33. Η ζάχαρη προκαλεί κιρσούς.
34. Η ζάχαρη μπορεί να αυξήσει τη γλυκόζη και την αντίδραση της ινσουλίνης σε χρήστες αντισυλληπτικών δια του στόματος.
35. Η ζάχαρη μπορεί να οδηγήσει σε περιοδόντωση.
36. Η ζάχαρη μπορεί να συμβάλλει στην οστεοπόρωση.
37. Η ζάχαρη συμβάλλει στην οξύτητα του σάλιου.
38. Η ζάχαρη προκαλεί μείωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη.
39. Η ζάχαρη μπορεί να μειώσει την ποσότητα της βιταμίνης Ε στο αίμα.
40. Η ζάχαρη μπορεί να μειώσει την αυξητική ορμόνη.
41. Η ζάχαρη μπορεί να αυξήσει τη χοληστερόλη.
42. Η ζάχαρη μπορεί να αυξήσει την συστολική πίεση του αίματος.
43. Η ζάχαρη προκαλεί υπνηλία και μειωμένη δραστηριότητα σε παιδιά.
44. Η υψηλή λήψη ζάχαρης αυξάνει τα τελικά προϊόντα προχωρημένης γλυκοζυλίωσης (AGEs) (η ζάχαρη δεσμεύεται μη ενζυματικά στη πρωτεΐνη)
45. Η ζάχαρη μπορεί να επηρεάσει την απορρόφηση της πρωτεΐνης.
46. Η ζάχαρη προκαλεί διατροφικές αλλεργίες.
47. Η ζάχαρη μπορεί να συμβάλλει στον διαβήτη.
48. Η ζάχαρη προκαλεί τοξαιμία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
49. Η ζάχαρη μπορεί να συμβάλλει στο έκζεμα σε παιδιά.
50. Η ζάχαρη προκαλεί καρδιαγγειακές παθήσεις
51. Η ζάχαρη μπορεί να επηρεάσει την δομή του DNA.
52. Η ζάχαρη μπορεί να αλλάξει την δομή των πρωτεϊνών. 53. Η ζάχαρη μπορεί να γεράσει το δέρμα μας αλλάζοντας τη δομή του κολλαγόνου. 54. Η ζάχαρη προκαλεί καταρράκτη.
55. Η ζάχαρη προκαλεί εμφύσημα.
56. Η ζάχαρη προκαλεί αθεροσκλήρωση.
57. Η Ζάχαρη μπορεί να προωθήσει την ανύψωση των λιποπρωτεϊνών χαμηλής πυκνότητας (LDL)
58. Η υψηλή πρόσληψη ζάχαρης μπορεί να επηρεάσει την φυσιολογική ομοιόσταση πολλών συστημάτων του σώματος.
59. Η Ζάχαρη μειώνει την ικανότητα των ενζύμων να λειτουργήσουν. 60. Η πρόσληψη Ζάχαρης είναι υψηλότερη σε άτομα με την νόσο του Πάρκινσον.
61. Η ζάχαρη προκαλεί μόνιμη αλλαγή του τρόπου που οι πρωτεΐνες δρουν στο σώμα.
62. Η ζάχαρη μπορεί να αυξήσει το μέγεθος του ήπατος, κάνοντας τα κύτταρα του ήπατος να διαιρούνται.
63. Η ζάχαρη μπορεί να αυξήσει την ποσότητα του λίπους του ήπατος.
64. Η ζάχαρη μπορεί να αυξήσει το μέγεθος των νεφρών και να επιφέρει παθολογικές αλλοιώσεις στα νεφρά. 65. Η ζάχαρη μπορεί να καταστρέψει το πάγκρεας.
66. Η ζάχαρη μπορεί να αυξήσει την κατακράτηση υγρών του σώματος. 67. Η ζάχαρη είναι εχθρός #1 της κινητικότητας του εντέρου.
68. Η ζάχαρη μπορεί να προκαλέσει μυωπία.
69. Η ζάχαρη μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τα τοιχώματα των τριχοειδών αγγείων.
70. Η ζάχαρη μπορεί να κάνει τους τένοντες περισσότερο εύθραυστους.
71. Η ζάχαρη προκαλεί πονοκεφάλους, συμπεριλαμβανομένης της ημικρανίας.
72. Η ζάχαρη διαδραματίζει έναν ρόλο στον καρκίνο του παγκρέατος στις γυναίκες.
73. Η ζάχαρη μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τους βαθμούς των παιδιών στο σχολείου και να προκαλέσει μαθησιακές διαταραχές.
74. Η ζάχαρη προκαλεί μια αύξηση στα δέλτα, άλφα και θήτα κύματα του εγκεφάλου. 75. Η ζάχαρη προκαλεί κατάθλιψη.
76. Η ζάχαρη αυξάνει τον κίνδυνο του καρκίνου του στομάχου. 77. Η ζάχαρη προκαλεί δυσπεψία.
78. Η ζάχαρη μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας.
79. Η ζάχαρη μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα της γλυκόζης σε μία δια του στόματος εξέταση ανοχής γλυκόζης ,μετά από την κατάποση σύνθετων υδατανθράκων.
80. Η ζάχαρη μπορεί να αυξήσει την ανταπόκριση ινσουλίνης σε ανθρώπους που έχουν μια διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη, σε σύγκριση με δίαιτες χαμηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη.
81. Η εξαιρετικά εξευγενισμένη ζάχαρη στην διατροφή μειώνει την ικανότητα μάθησης.
82. Η ζάχαρη προκαλεί λιγότερο αποτελεσματική λειτουργία δύο πρωτεϊνών του αίματος, της αλβουμίνης, και των λιποπρωτεΐνών, οι οποίες μπορεί να μειώσουν την ικανότητα του σώματος να χειριστεί τα λίπη και την χοληστερόλη.
83. Η ζάχαρη μπορεί να συμβάλει στην νόσο του Αλτσχάιμερ. 84. Η ζάχαρη προκαλεί συγκόλληση στα αιμοπετάλια.
85. Η ζάχαρη προκαλεί ορμονικές διαταραχές κάποιες ορμόνες υπολειτουργούν και άλλες γίνονται υπερκινητικές.
86. Η ζάχαρη μπορεί να οδηγήσει στο σχηματισμό λίθων στα νεφρά..
87. Η ζάχαρη μπορεί να οδηγήσει τον υποθάλαμο στο να γίνει ιδιαίτερα ευαίσθητος σε μια μεγάλη ποικιλία ερεθισμάτων. 88. Η ζάχαρη μπορεί να οδηγήσει σε ζαλάδες.
89. Διατροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη μπορεί να προκαλέσουν τις ελεύθερες ρίζες και το οξειδωτικό στρες.
90. Διατροφή υψηλή σε σακχαρόζη, σε άτομα με περιφερική αγγειακή νόσο αυξάνει σημαντικά την συγκόλληση των αιμοπεταλίων.
91. Δίαιτα υψηλή σε ζάχαρη μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο των χοληφόρων οδών. 92. Η ζάχαρη τρέφει τον καρκίνο.
93. Η υψηλή κατανάλωση ζάχαρης στην εφηβική εγκυμοσύνη σχετίζεται με διπλάσια αυξημένο κίνδυνο για την γέννηση ενός μικρού σε μέγεθος βρέφους.
94. Υψηλή κατανάλωση ζάχαρης μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική μείωση της διάρκεια της κύησης στις εφήβους.
95. Η ζάχαρη επιβραδύνει το χρόνο διέλευσης της τροφής μέσω της γαστρεντερικής οδού.
96. Η ζάχαρη αυξάνει τη συγκέντρωση των χολικών οξέων στα κόπρανα και των βακτηριακών ένζυμων στο κόλον.
97. Η ζάχαρη αυξάνει την οιστραδόλη (η πιο ισχυρή μορφή φυσικών οιστρογόνων) στους άνδρες.
98. Η ζάχαρη συνδυάζει και καταστρέφει το ένζυμό φωσφατάση, πράγμα το οποίο καθιστά τη διαδικασία της πέψης πιο δύσκολη.
99. Η ζάχαρη μπορεί να είναι ένας παράγοντας κινδύνου για καρκίνο της χοληδόχου κύστης. 100. Η ζάχαρη είναι εθιστική ουσία. 101. Η ζάχαρη μπορεί να είναι τοξική και μεθυστική, παρόμοια με το αλκοόλ.
102. Η ζάχαρη μπορεί να επιδεινώσει το PMS (προεμμηνορροϊκό σύνδρομο).
103. Η ζάχαρη που δίνεται σε πρόωρα βρέφη μπορεί να επηρεάσει την ποσότητα του διοξειδίου του άνθρακα που παράγουν.
104. Η αύξηση στην λήψη ζάχαρης μπορεί να αυξήσει την συναισθηματική αστάθεια.
105. Το σώμα μεταβάλει τη ζάχαρη σε 2 έως 5 φορές περισσότερο λίπος, στην κυκλοφορία του αίματος από ότι μεταβάλει το άμυλο.
106 Η ζάχαρη μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα των παιδιών με Διαταραχή Ελλειμματικής προσοχής (ADHD).
107. Η ζάχαρη επηρεάζει αρνητικά την σύνθεση ηλεκτρολυτών στα ούρα.
108. Η ζάχαρη μπορεί να επιβραδύνει την ικανότητα λειτουργίας των επινεφριδίων.
109. Η ζάχαρη έχει τη δυνατότητα να προκαλεί ανώμαλες μεταβολικές διεργασίες σε ένα φυσιολογικό υγιές άτομο και να προωθεί χρόνιες εκφυλιστικές ασθένειες, I.Vs (ενδοφλέβια σίτιση) νερού με ζάχαρη μπορεί να αποκόψει το οξυγόνο στον Εγκέφαλο.
110. Η υψηλή λήψη ζαχάρου μπορεί να είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για τον καρκίνο του πνεύμονα.
111. Η ζάχαρη αυξάνει τον κίνδυνο πολιομυελίτιδας. 112. Η υψηλή λήψη ζάχαρης προκαλεί επιληπτικές κρίσεις.
113. Η ζάχαρη προκαλεί υψηλή πίεση του αίματος σε παχύσαρκα άτομα.
114. Σε μονάδες εντατικής θεραπείας: Ο περιορισμός της ζάχαρης σώζει ζωές. 115. Η ζάχαρη προκαλεί κυτταρικό θάνατο.
116. Η ζάχαρη μπορεί να βλάψει την φυσιολογική ομοιόσταση πολλών συστημάτων στους ζωντανούς οργανισμούς.
117. Σε κατασκηνώσεις αποκατάστασης ανηλίκων, όταν τα παιδιά είχαν τεθεί σε μια δίαιτα χαμηλή σε ζάχαρη, υπήρξε μία πτώση της τάξης του 44% στην αντικοινωνική συμπεριφορά. 118. Η ζάχαρη προκαλεί καρκίνο του στομάχου.
119. Η ζάχαρη αφυδατώνει τα νεογέννητα.
120. Η ζάχαρη προκαλεί ασθένειες των ούλων.
121. Η ζάχαρη αυξάνει την οιστραδιόλη σε νέους άνδρες.
122. Η ζάχαρη προκαλεί γέννηση μωρών χαμηλού βάρους.
*** References
Sanchez, A., et al., Role of Sugars in Human Neutrophllic Phagocytasts, American Journal of Clinical Nutrition. Nov 1973;261:1180-1184. Bernstein, J., etal., Depression of Lymphocyte Transformation Following Oral Glucose Ingestion. American Journal of Clinical Nutrition. 1997;30:613.
Couzy, E, et al. “Nutritional Implications of the Interaction Minerals,” Progressive Food and Nutrition Science 17;1933:65-87.
Goldman, J., et al., Behavioral Effects of Sucrose on Preschool Children. Journal of Abnormal Child Psychology 1986;14(4):565-577.
Scanto, S. and Yindkin, J. The Effect of Dietary Sucrose on Blood Lipids, Serum Insulin, Platelet Adhesiveness and Body Weight in Human Volunteers, Postgraduate Medicine Journal. 1969; 45:602-607.
Ringsdorf, W, Cheraskin, E. and Ramsay R Sucrose, Neutrophllic Phagocytosis and Resistance to Disease, Dental Survey. 1976;52(12):46-48.
Ceraml, A., Vlassara, H., and Brownlee, M. “Glucose and Aging.” Scientific American. May 1987:90. Lee, A.T and Cerand, A. The Role of Glycation in Aging. Annals of the New York Academy of Science; 663:63-67.
Albrink, M. and Ullrich I. H. Interaction of Dietary Sucrose and Fiber on Serum Lipids in Healthy Young Men Fed High Carbohydrate Diets. American Journal of Clinical Nutrition. 1986;43:419-428. Pamplona, R., etal., Mechanisms of Glycation in Atherogenesis. Med Hypotheses. Mar 1993;40(3):174-81.
Kozlovsky A., et al., Effects of Diets High in Simple Sugars on Urinary Chromium Losses. Metabolism. June 1986;35:515518.
Takahashi, E., lbhoku University School of Medicine, Wholstic Health Digest. October 1982:41:00.
Kelsay, J., etal., Diets High In Glucose or Sucrose and Young Women. American Journal of Clinical Nutrition. 1974;27:926-936. Thomas, B.J., et al., Relation of Habitual Diet to Fasting Plasma Insulin Concentration and the Insulin Response to Oral Glucose, Human Nutrition Clinical Nutrition. 1983; 36C(l ):49-51.
Fields, M., et al., Effectof Copper Deficiency on Metabolism and Mortality in Rats Fbd Sucrose or Starch Diets, Journal of Clinical Nutrition. 1983;113:1335-1345.
Lemann, J. Evidence that Glucose Ingestion Inhibits Net Renal Tubular Reabsorption of Calcium and Magnesium. Journal of Clinical Nutrition. 1976;70:236-245.
Acta Ophthalmologima Scandinavica. Mar 2002;48;25. Tub. H. Ed. Sugar Weakens Eyesight, VM Newsletter; May 1986:06:00.
Sugar, White Flour Withdrawal Produces Chemical Response. The Addiction Letter. July 1992:04:00.
Dufty, William. Sugar Blues. (New York: Warner Books, 1975).
Jones, T W , et al., Enhanced Adrenomedullary Response and Increased Susceptibility to Neuroglygopenia: Mechanisms Underlying the Adverse Effect of Sugar Ingestion In Children. Journal of Pediatrics. Feb 1995;126:171-7.
Lee, A.T. and Ceraml A. The Role of Glycation in Aging. Annals of the New York Academy of Science. 1992;663:63-70.
Abrahamson. E. and Peget. A. Body, Mind and Sugar. (New York Avon, 1977. )
Glinsmann, W, Irausquin, H., and Youngmee, K. Evaluation of Health Aspects of Sugar Contained in Carbohydrate Sweeteners. FD.A. Report of Sugars Task Force. 1986:39:00 Makinen K.K., et al., A Descriptive Report of the Effects of a 16-month Xylitol Chewing-gum Programme Subsequent to a 40-month Sucrose Gum Programme. Caries Research. 1998; 32(2)107-12.
Keen, H., etal., Nutrient Intake, Adiposity, and Diabetes. British Medical Journal. 1989; 1: 00 655-658
Persson PG., Ahlbom, A., and Hellers, G. Epidemiology. 1992;3:47-52.
Yudkin, J. New York: Sweet and Dangerous : Bantam Books : 1974:129
Darlington, L., Ramsey N.W and Mansfield, JR Placebo Controlled, Blind Study of Dietary Manipulation Therapy in Rheumatoid Arthritis, Lancet. Feb 1986; 8475 (1):236-238.
Powers, L. Sensitivity: You React to What You Eat- Los Angeles Times. (Feb. 12, 1985). Cheng, J., et al., Preliminary Clinical Study on the Correlation Between Allergic Rhinitis and Fbod Factors. Lin Chuang Er BI Yan Hou Ke Za Zhi Aug 2002;16(8):393-396.
Crook, WJ.. The Yeast Connection (TN: Professional Books, 1984).
Heaton. K. The Sweet Road to Gallstones. British Medical Journal. Apr 14, 1984; 288:00:00 1103-1104. Misciagna, G., et al., American Journal of Clinical Nutrition. 1999;69:120-126.
Yudldn, J. Sugar Consumption and Myocardial Infarction. Lancet. Feb 6,1971:1(7693):296-297. Suadicani, P, et al. Adverse Effects of Risk of Ischaemic Heart Disease of Adding Sugar to Hot Beverages in Hypertensives Using Diuretics. Blood Pressure. Mar 1996;5(2):91-71.
Cleave, T The Saccharine Disease (New Canaan, CT: Keats Publishing, 1974).
Erlander, S., “The Cause and Cure of Multiple Sclerosis, the Disease to End Disease.” Mar 3, 1979; 1(3):59-63. Cleave, T The Saccharine Disease (New Canaan, CT: Keats Publishing, 1974.)
Cleave, T and Campbell, G. (Bristol, England : Diabetes, Coronary Thrombosis and the Saccharine Disease: John Wright and Sons, 1960).
Behall, K. Influence of Estrogen Content of Oral Contraceptives and Consumption of Sucrose on Blood Parameters. Disease Abstracts International. 1982;431437.
Glimmann, W, Irausguin, H., and K Youngmee. Evaluation of Health Aspects of Sugar Contained in Carbohydrate Sweeteners. FD.A. Report of Sugars Task Force. 1986;39:36-38.
Tjaderhane, L. and Larmas, M. A High Sucrose Diet Decreases the Mechanical Strength of Bones In Growing Rats. Journal of Nutrition. 1998:128:1807-1810.
Appleton, N. New York: Healthy Bones. Avery Penguin Putnam 1989.
Beck-Nielsen H., Pedersen O., and Schwartz S. Effects of Diet on the Cellular Insulin Binding and the Insulin Sensitivity in Young Healthy Subjects. Diabetes. 1978; 15:289-296.
Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism. Aug 2000
Gardner, L. and Reiser, S. Effects of Dietary Carbohydrate on Fasting Levels of Human Growth Hormone and Cortisol. Proceedings of the Society for Experimental Biology and Medicine. 1982;169:36-40.
Reiser, S. Effects of Dietary Sugars on Metabolic Risk Factors Associated with Heart Disease. Nutritional Health. 1985;203-216.
Hodges, R, and Rebello, T. Carbohydrates and Blood Pressure. Annals of Internal Medicine. 1983:98:838-84 1.
Behar, D., et al., Sugar Challenge Testing with Children Considered Behaviorally Sugar Reactive. Nutritional Behavior. 1984;1:277-288.
Furth, A. and Harding, J. Why Sugar Is Bad For You. New Scientist. Sep 23, 1989;44.
Simmons, J. Is The Sand of Time Sugar? Longevity. June 1990:00:00 49-53.
Appleton, N. New York: Lick the Sugar Habit. Avery Penguin Putnam :1988. allergies
Sucrose induces Diabetes in Cat. Federal Protocol. 1974;6(97). diabetes
Cleave, T. : The Saccharine Disease: (New Canaan Ct: Keats Publishing, Inc., 1974).131.
Vaccaro O., Ruth, K. J. and Stamler J. Relationship of Postload Plasma Glucose to Mortality with 19-yr Follow-up. Diabetes Care. Oct 15,1992;10:328-334. Tominaga, M., et al, Impaired Glucose Tolerance Is a Risk Factor for Cardiovascular Disease, but Not Fasting Glucose. Diabetes Care. 1999:2(6):920-924.
Lee, A. T and Cerami, A. Modifications of Proteins and Nucleic Acids by Reducing Sugars: Possible Role in Aging. Handbook of the Biology of Aging. ( New York: Academic Press, 1990.).
Monnier, V M. Nonenzymatic Glycosylation, the Maillard Reaction and the Aging Process. Journal of Gerontology 1990:45(4 ):105-110.
Dyer, D.G., et al-, Accumulation of Maillard Reaction Products in Skin Collagen in Diabetes and Aging. Journal of Clinical Investigation. 1993:93(6):421-22.
Veromann, S., et al. “Dietary Sugar and Salt Represent Real Risk Factors for Cataract Development.” Ophthalmologica. 2003 Jul-Aug; 217(4):302-307.
Monnier, VM. Nonenzymatic Glymsylation. the Maillard Reaction and theAgingProcess.JournalofGerontology. 1990:45(4):105-110.
Pamplona, R, etal., Mechanisms of Glycation inAtherogenests. Medical Hypotheses. 1990:00:00 174-181.
Lewis, G.F and Steiner. G. Acute Effects of Insulin in the Control of Vldl Production in Humans. Implications for The insulin resistant State. Diabetes Care. 1996 Apr;19(4):390-3 R. Pamplona, M.. J., et al. Mechanisms of Glycation in Atherogenesis. Medical Hypotheses. 1990;40:174-181.
Ceriello, A. Oxidative Stress and Glycemic Regulation. Metabolism. Fbb2000; 49(2 Suppl 1):27-29.
Appleton, Nancy. New York; Lick the Sugar Habit- Avery Penguin Putnam, 1988 enzymes.
Hellenbrand, W Diet and Parkinsons Disease. A Possible Role for the Past Intake of Specific Nutrients. Results from a Self administered Food-frequency Questionnaire in a Case-control Study Neurology. Sep 1996;47(3):644-650.61 Cerami, A., Vlassara, H., and Brownlee, M. Glucose and Aging. Scientific American. May 1987:00:00 90.
Goulart, F S. Are You Sugar Smart? American Fitness. March-April 1991:00:00 34-38.
Yudkin, J., Kang S. and Bruckdorfer, K. Effects of High Dietary Sugar. British Journal of Medicine. Nov 22,1980:1396.
Goulart FS. Are You Sugar Smart? American Fitness. March-April 1991:00:00 34-38. Milwakuee, WI : damage pancreas
Nash, J. Health Contenders. Essence. Jan 1992; 23:00 79-81. Grand, E. Food Allergies and Migraine. Lancet. 1979:1:955-959. Michaud, D. Dietary Sugar, Glycemic Load, and pancreatic
Cancer Risk in a Prospective Study J. Natl Cancer Inst. Sep 4, 2002 ;94(17):1293-300.
Schauss, A. Diet Crime and Delinquency. (Berkeley CA; Parker House, 1981.)
Christensen, L. The Role of Caffeine and Sugar in Depression. Nutrition Report. Mar 1991;9(3):17-24.
Cornee. J., et al., A Case-control Study of Gastric Cancer and Nutritional Factors in Marseille. France. European Journal of Epidemiology. 1995; 11:55-65.
Yudkin, J. Sweet and Dangerous. (New York : Bantam Books, 1974) 129.
Relser, S., et al., Effects of Sugars on Indices on Glucose Tolerance to Humans. American Journal of Clinical Nutrition. 1986:43;151-159.
Relser, S., et al., Effects of Sugars on Indices on Glucose tolerance in Humans. American Journal of Clinical Nutrition. 1986;43:151-159.
Molten L R., et al., A High-fat, Refined Sugar Diet Reduces Hippocampal Brain-derived Neurotrophic Factor. Neuronal Plasticity, and Learning. Neuroscience. 2002;112(4):803814.
Monnier, V, Nonenzymatic Glycosylaton. the Maillard Reaction and the Aging Process. Journal of Gerontology 1990;45:105Ill.
Frey J. Is There Sugar in the Alzheimer’s Disease? Annales De Biologie Clinique. 2001; 59 (3):253-257.
Yudkin , J. Metabolic Changes Induced by Sugar in Relation to Coronary Heart Disease and Diabetes. Nutrition and Health 1987;5(1-2):5-8.
Blacklock, N.J., Sucrose and Idiopathic Renal Stone. Nutrition and Health. 1987;5(1-21:9- Curhan, G., et al., Beverage Use and Risk for Kidney Stones in Women. Annals of Internal Medicine. 1998:28:534-340.
Journal of Advanced Medicine. 1994;7(1):51-58.
Ceriello, A. Oxidative Stress and Glycemic Regulation. Metabolism. Feb 2000:49(2 Suppl 1):27-29.
Postgraduate Medicine. Sept 1969:45:602-07.
Moerman, C.J., et al., Dietary Sugar Intake in the Etiology of Biliary Tract Cancer. International Journal of Epidemiology Ap 1993;.2(2):207-214.
Quillin, Patrick, Cancer’s Sweet. Tooth, Nutrition Science News. Ap 2000 Rothkopf. M. Nutrition. July/Aug 1990;6(4).
Lenders, C.M. Gestational Age and Infant Size at Birth Are Associated with Dietary Intake among Pregnant Adolescents. Journal of Nutrition. Jun 1997;1113-1117.
Bostick. R.M., et al., Sugar, Meat, Fat Intake and Non-dietary Risk Factors for Colon Cancer Incidence in Iowa Women. Cancer Causes & Control. 1994:05:00:38-53.
Kruls, W. et al. Effects of Diets Low and High in Refined Sugars on Gut Transit, Bile Acid Metabolism and Bacterial Fermentation. Gut 1991;32:367-370. Ludwig, D.S., et al., High Glycemic Index Foods, Overeating, And Obesity Pediatrics. Mar 1999; 103(3):26-32.
Yudkin, J and Elsa, 0. Dietary Sucrose and Oestradiol Concentration in Young Men. Annals of Nutrition and Metabolism. 1988:32(2):53-55.
Lee, A. T and Ceraml A. The Role of Glyeation in Aging. Annals of the New York Academy of Science. 1992; 663:63-70.
Moerman, C., et al., “Dietary Sugar Intake in the Etiology of Biliary Tract Cancer.” Intemational Journal of Epidemiology Ap 1993; 22(2):207-214.
Sugar, White Flour Withdrawal Produces Chemical Response. The Addiction Letter. July 1992:04:00 Colantuoni, C., et al., Evidence That Intermittent, Excessive Sugar Intake Causes Endogenous Opioid Dependence. Obes Res. Jun 2002; 10(6):478-488. Annual Meeting of the American Psychological Society, Toronto, June 17, 2001.
The Edell Health Letter. Sept 1991;7:1.
Sunehag, A. L., et al. Gluconeogenesis In very Low Birth Weight Infants Receiving Total Parenteral Nutrition Diabetes. 1999; 48 7991-800.
Christensen L., et al., Impact of A Dietary Change on Emotional Distress. Journal of Abnormal Psychology. 1985;94(4):56579.
Nutrition Health Review. Fall 85 changes sugar into fat faster than fat.
Ludwig, D.S., et al., High Glycemic Index Foods. Overeating and Obesity. Pediatrics. March 1999;103(3):26-32.
Pediatrics Research. 1995;38(4):539-542. Berdonces, J.L. Attention Deficit and Infantile Hyperactivity Rev Enferm. Jan 2001;4(1)11-4.
Blacklock, N.J. Sucrose and Idiopathic Renal Stone. Nutrition Health. 1987;5(1 & 2):9-17.
Lechin, F, et al., Effects of an Oral Glucose Load on Plasma Neurotransmitters in Humans. Neurophychobiology. 1992;26(1-2):4-11.
Fields, M. Journal of the American College of Nutrition. Aug 1998;17(4):317-321.
Arieff, A.I. Veterans Administration Medical Center in San Francisco. San Jose Mercury; June 12/86. IVs of sugar water can cut off oxygen to the brain.
De Stefani, E. “Dietary Sugar and Lung Cancer: a Case-control Study In Uruguay” Nutrition and Cancer. 1998;31(2):132-7.
Sandler, Benjamin P Diet Prevents Polio. Milwaukee, WI : The Lee Foundation for Nutritional Research, 1951.
Murphy, Patricia. The Role of Sugar in Epileptic Seizures. Townsend Letter for Doctors and Patients. May, 2001 Murphy Is Editor of Epilepsy Wellness Newsletter, 1462 West 5th Ave., Eugene, Oregon 97402.
Stern, N. & luck, M. Pathogenesis of Hypertension in Diabetes Mellitus. Diabetes Mellitus, a Fundamental and Clinical lest 2nd Edition, (Philadelphia; A;LippIncott Williams & Wilkins, 2000)943-957.
Christansen, D. Critical Care: Sugar Limit Saves Lives. Science News. June 30, 2001; 159:404.
Donnini, D. et al., Glucose May Induce Cell Death through a Free Radical-mediated Mechanism. Biochem Biohhys Res Commun. Feb. 15, 1996:219(2):412-417.
Ceriello, A. Oxidative Stress and Glycemic Regulation. Metabolism. Feb 2000;49 (Suppl 1):27-29.
Schoenthaler, S. The Los Angeles Probation Department Diet Behavior Program: Am Empirical Analysis of Six Institutional Settings. Int J Biosocial Res 5(2):88-89.
Cornee, J., et al. A Case-control Study of Gastric Cancer and Nutritional Factors m Marseille, France. European Journal of Epidemiology 11 (1995):55-65.
Gluconeogenesis in Wry Low Birth Weight Infants Receiving Total Parenteral Nutrition. Diabetes. 1999 Apr; 48(4):791-800.
Glinsmann, W , et al., Evaluation of Health Aspects of Sugar Contained in Carbohydrate Sweeteners.” FDA Report of Sugars Task Force-1986 39 123 Yudkin. J. and Eisa, O. Dietary Sucrose and Oestradiol Concentration in young Men. Annals of Nutrition and Metabolism. 1988;32(2):53-5.
Lenders, C. M. Gestational Age and Infant Size at Birth Are Associated with Dietary Intake Among Pregnant Adolescents. Journal of Nutrition 128 (1998):1807-1810.
Το διδάσκω πολλές φορές μετατρέπεται σε διατάζω. Διατάζω μέσα από το λόγο να κάνεις αυτό που λέω εγώ επειδή το λέω εγώ.
