Αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα… ή μήπως ξημέρωσε κιόλας;

Πόσες φορές βράδιασες περιμένοντας μια νέα μέρα,διαφορετική και αλλιώτικη απο τις άλλες, να έρθει και εσύ επιτέλους να το φωνάξεις οτι ήρθε και επιτέλους ζείς.Να έρθει ένα πρωϊνό και να σε ξυπνήσει από τα σκοτάδια σου με ένα γλυκό του άγγιγμα και εσύ να χαμογελάσεις ξάνα και να νιώσεις “ευτυχία”.Να είσαι σίγουρος οτι όλα θα πάνε καλά από εδώ και πέρα και επιτέλους θα κάνεις μια νέα αρχή,έτσι όπως εσύ τη θέλεις και την φαντάστηκες.

Και απλά περιμένεις,υπομένεις,ψάχνεις μερικές φoρές να δείς κάπου ένα φώς και στο τέλος συνήθως πέφτεις στους πιο σκοτεινούς σου φόβους και αυτοί χωρίς οίκτο σε ρίχνουν στους γκρεμούς που εσύ ο ίδιος έχεις φτιάξει. Η δύναμη σου ολοένα λιγοστεύει, τα βήματα σου γίνονται πιο αργά και μερικές φορές σταματούν. Η υπομονή σου εξαντλείται και εσύ περιμένεις και δίνεις κουράγιο στον εαυτό σου και του λες “αύριο ξημερώνει μια νέα μέρα” και συνεχίζεις να το λες, στο τέλος ξεψυχισμένα.
Αν περιμένουμε όμως πάντα το αύριο που δεν έχει έρθει ακόμη, δε θα δούμε πότε το σήμερα και το τώρα.”Μήπως ξημέρωσε κιόλας…”,μήπως η μέρα αυτή είναι σήμερα, μήπως έχει έρθει από το πρωί, που σηκώθηκες και στάθηκες στα πόδια σου;

Μην περιμένεις τον αγώνα σου να τον κάνει κανένας άλλος, παρά μόνο εσύ, αλλά δεν είσαι μόνος σου, τόσοι άλλοι είναι δίπλα σου. Η μέρα ξημέρωσε και είναι δική σου, σήμερα, οχι αύριο, σήμερα να χαρείς περισσότερο αυτά που έχεις και να τα αξιώσεις, γιατί είναι δικά σου έργα και να εξυψώσεις μαζί και τον ευατό σου. Να πιστέψεις περισσότερο από ποτέ στην δημιουργική αλλαγή σου και να ονειρευτείς ξανά. Μην αφήσεις άλλα σήμερα να φεύγουν περιμένοντας ένα αύριο. Αγάπα το σήμερα και νιώσε ευγνωμοσύνη για αυτό, δες τα σημάδια σε αυτή τη μέρα και αύριο στην αυριανή μέρα.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ ΖΩΗΣ.

Ριανός ο Κρής: Επιγράμματα, Ηράκλεια, Θεσσαλικά

Ο Ριανός έζησε τον τρίτο αιώνα π. Χ., την εποχή του Πτολεμαίου Γ΄ του Ευεργέτη (247-222 π.Χ.). Κρητικής καταγωγής, ήταν αρχικά σκλάβος (λέγεται ότι ήταν φύλακας σε ένα γυμνάσιο), αργότερα όμως μορφώθηκε και έγινε λόγιος και ποιητής. Ένα από τα επιγράμματά του κάνει λόγο για την Τροιζήνα, άρα δεν είναι απίθανο αν κάποια στιγμή στη ζωή του μετακινήθηκε στην κυρίως Ελλάδα. Έκανε αξιόλογη κριτική έκδοση τηςΙλιάδος και της Οδύσσειας, από την οποία σώζονται μόνο κάποιες διαφορετικές γραφές του στα ομηρικά σχόλια. Έγραψε επιγράμματα, με ερωτικά κατά βάση θέματα.. Ήταν φημισμένος για τα έπη του, στα οποία ασχολείται κυρίως με θέματα ιστορικά - εθνογραφικά: Αχαϊκά, Ηλιακά, Θεσσαλικά. Το γνωστότερο έργο του αυτής της κατηγορίας ήταν ταΜεσσηνιακά, έργο που φαίνεται ότι είχε ως θέμα του τις ηρωικές πράξεις του Αριστομένη, ο οποίος προσπάθησε να ελευθερώσει την πατρίδα του από τη σπαρτιατική κυριαρχία στο 2ο Μεσσηνιακό Πόλεμο (γύρω στα 650 π.Χ.). Το περιεχόμενο των Μεσσηνιακών είναι σε γενικές γραμμές γνωστό, επειδή ο περιηγητής Παυσανίας το χρησιμοποίησε ως πηγή του στο τέταρτο βιβλίο της περιήγησής του. Μάλιστα ο Παυσανίας επαινεί το Ριανό σε σχέση με το Μύρωνα τον Πριηνέα, ο οποίος επεξεργάστηκε το ίδιο θέμα σε πεζό λόγο. Μυθολογικό έπος ήταν η Ηράκλεια, μια αφήγηση της μυθικής ιστορίας του Ηρακλή σε τέσσερα βιβλία. Το Ριανό ως ποιητή θαύμαζε πολύ ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τιβέριος, ο οποίος είχε τοποθετήσει τα έργα και την εικόνα του (μαζί με του Ευφορίωνα και του Παρθενίου) στις δημόσιες βιβλιοθήκες της Ρώμης (Σουητώνιος, De vitacaesarum, Tib.70, 2).

1.Αταύτιστο απόσπασμα
Από το Στοβαίο (3, 4, 33) είναι γνωστό ένα αρκετά εκτεταμένο απόσπασμα του Ριανού σε εξάμετρους στίχους από κάποιο έργο του, το οποίο δεν είναι δυνατόν να ταυτιστεί. Οι στίχοι μιλούν μελαγχολικά και απαισιόδοξα σε παραδοσιακή γνωμολογική γλώσσα με ομηρικές και ησιόδειες απηχήσεις για την αφροσύνη του ανθρώπινου γένους: οι φτωχοί παραπονιούνται διαρκώς χωρίς να κάνουν τίποτε να βελτιώσουν τη θέση τους, ενώ οι πλούσιοι, αλαζόνες και υπερφίαλοι, τιμωρούνται για την ύβρη και το ξεπέρασμα των ορίων τους από την Άτη. Η Άτη είναι προσωποποίηση της ταραχής του νου και της σύγχυσης των φρενών που στέλνουν οι θεοί, προκειμένου να οδηγήσουν στην καταστροφή ανθρώπους, οι οποίοι τους έχουν προσβάλλει με το θράσος και την αλαζονεία τους. Ο Δίας την έστελνε απρόβλεπτα, όποτε ο ίδιος έκρινε ότι ήταν σωστό και δίκαιο. Ορισμένοι μελετητές θεωρούν το απόσπασμά μας ως ολοκληρωμένο ποίημα και το ερμηνεύουν ως επίθεση στο δεσποτισμό και την αλαζονεία των μοναρχών της Ελληνιστικής εποχής.

Στ’ αλήθεια όλοι οι άνθρωποι μυαλό δεν έχουμε καθόλου,
και των θεών τα δώρα, που πότε παν προς το καλό και πότε στο κακό,
μ' αστόχαστη καρδιά δεχόμαστε.
Εκείνος που στη γη στριφογυρνά δίχως του βίου τ' αναγκαία να 'χει,
θλιμμένος τους μακάριους θεούς με ψόγο φοβερό προσβάλλει
και τη δική του αρετή και νου περιφρονεί,
θάρρος δεν έχει να σκεφτεί, να κάνει μόνος κάτι.
Μονάχα τρέμει εμπρός σ' ανθρώπους που κατέχουνε πολλά,
κατήφεια κι αθλιότητα του τρώνε την ψυχή του.
Εκείνος πάλι που ευημερεί και πλούτη ο θεός του δίνει
κι αφέντη σε πολλούς τον έκανε,
εκείνος ξεχνάει πως τα πόδια του πατούν πάνω στη γη
και πως θνητοί οι γονείς του είναι.
Αλλά με θράσος κι ακρισία του νου
τολμά και με το Δία ίσα να βροντά,
την κεφαλή περήφανη, κι ας είν’ ασήμαντος, υψώνει.
Την Αθηνά με τα ωραία χέρια για σύζυγο ζητά[1]
και δρόμο για τον Όλυμπο χαράζει,
μες στη χορεία των αθάνατων θεών κι αυτός συμπότης να ’ναι
Όμως η Άτη τρέχει πίσω του με τ' απαλά της πόδια
επάνω απ' το κεφάλι του απρόβλεπτη κι αόρατη πετά,
πότε παρουσιάζεται σαν νέα γυναίκα στις αμαρτίες τις παλιές,
και πότε σαν γριά στις πιο καινούργιες,
στη Δίκη και το Δία, τον κύριο των θεών, τη χάρη κάνει.

2.Επιγράμματα

α.
Ο Πολύαινος δώρο στον Πάνα κρέμασε εδώ το ρόπαλο
και το τόξο, βέλη που ρίχνει, κι αυτά τα πόδια από κάπρο,
και αυτή τη φαρέτρα και του σκύλου το περιλαίμιο
αφιέρωσε στον κύριο των βουνών, δώρα απ' το κυνήγι του αγριόχοιρου.
Όμως, Πάνα των ψηλών κορυφών κυνηγέ, και στο μέλλον να στέλνεις με λεία καλή
τον Πολύαινο, το γιο του Σημύλα, στο σπίτι του.

β.
Η Αρχυλίς απ' τη Φρυγία, θαλαμηπόλος της Κυβέλης, που πλάι στα πεύκα
πολλές φορές τις ιερές των μαλλιών της πλεξίδες έλυσε,
και πολλές φορές εκστόμισε τον ήχο, τον οδυνηρό για τ' αυτιά,
την τελετουργική κραυγή των ιερέων της Κυβέλης,
στην ορεινή θεά αφιέρωσε αυτήν εδώ την κόμη, στη δίφυλλη πόρτα της,
όπου ανάπαυσε το ζεστό απ' τη μανία του χορού της πόδι.

γ.
Ο γιος του Ασκληπιάδη, ο Γόργος, αφιέρωσε στο Φοίβο τον ωραίο
ωραίο αυτό το δώρο, πλεξούδα απ' το αξιαγάπητο κεφάλι του.
Συ Φοίβε Δελφίνιε,[2] προσηνής, κάνε να μεγαλώσει ο νέος
μες στην καλοτυχία, μέχρι την ηλικία που ασπρίζουν τα μαλλιά.

δ.
Οι Ώρες και οι Χάριτες πάνω σου χύσανε γλυκό το λάδι τους, γλουτέ!
Κι ούτε τους γέροντες να κοιμηθούν δεν τους αφήνεις.
Πες μου ποιανού είσαι τυχερέ εσύ και ποιο παιδί στολίζεις;
Και ο γλουτός απάντησε: «του Μενεκράτη».

ε.
Καλή των νέων τροφός η Τροιζήνα. Λάθος δεν θα 'κανες
αν επαινούσες και το πιο τελευταίο παιδί της.
Μα ο Εμπεδοκλής τόσο απ' τους άλλους πιο έξοχος είναι,
όσο πιο έξοχα λάμπει το όμορφο ρόδο μες στα υπόλοιπα άνθη της άνοιξης.                               

στ.
Eίναι τα αγόρια λαβύρινθος δίχως διέξοδο.
Όπου και να ρίξεις το βλέμμα σου πιάνεται σαν από ξόβεργα.
Εδώ ο Θεόδωρος σε έλκει προς την πλούσια της σάρκας ακμή του
και των μελών του το ανέγγιχτο άνθος.
Εκεί του Φιλοκλή το χρυσό πρόσωπο, που στο ύψος
μέγας δεν είναι, θάλλει ωστόσο τριγύρω του ουράνια χάρη.
Όμως αν γυρίσεις να δεις το κορμί του Λεπτίνη,
τα μέλη σου πια ξανά δε θα κινήσεις,
θα στέκεσαι σαν να 'χουν κολλήσει με ατσάλι ακατάλυτο
των ποδιών σου τα ίχνη. Με τέτοια λάμψη καιν τα μάτια του νέου
που σε φλογίζει από την άκρη των νυχιών ως την κορφή.
Χαίρετε ωραία παιδιά! Στην ακμή της νιότης να φτάσετε,
να ζήσετε, ώσπου κόμη λευκή να ντυθεί το κεφάλι σας.

ζ.
Στ' αλήθεια, Κλεόνικε, στο στενό μονοπάτι που βάδιζες
σε συνάντησαν οι πλούσιες Χάριτες,
σ' αγκαλιάσανε με τα ρόδινα χέρια τους, νέε,
που 'χεις γίνει η χάρη η μεγάλη που είσαι.
Χαίρε πολύ κι ας είμαι μακριά: δεν είναι, φίλε, ασφαλές
πιο κοντά στη φωτιά το ξερό να πλησιάζει καλάμι.

η.
Απ' το χλωρό πλατάνι κάτω ο Δεξιόνικος με ξόβεργα
κότσυφα πιάνοντας, απ' τις φτερούγες τον κράταγε.
Και το ιερό πουλί αναστενάζοντας θρήνησε μεγαλόφωνα.
Μα εγώ, φίλε Έρωτα και Χάριτες θαλερές,
και τσίχλα και κότσυφας να 'μουνα,
αν ήταν φωνή και δάκρυ να στάξω γλυκό σ' εκείνου το χέρι.

θ.[3]
Το ελαφάκι το έπιασα, μα το έχασα. Κι εγώ που υπέφερα
αναρίθμητα πάθη, που έστησα δίχτυα και πάσσαλους,
με χέρια φεύγω αδειανά. Κι εκείνοι ακόπιαστα, Έρωτα,
τη λεία μου παίρνουν μαζί τους. Σ' αυτούς μακάρι να πέσεις βαρύς.

ι. (Ρ 21, 75) [4]
Αυτό το λαγήνι, Αρχίνε, στ' αλήθεια
μισό από κουκουνάρια είναι ρετσίνι[5] και μισό κρασί.
Από πιο λεπτό κατσικάκι κρέατα δεν έχω ξαναδεί.
Κι έτσι όμως είναι άξιος κάθε επαίνου ο Ιπποκράτης που τα 'στειλε.

ια.[6]
Τραχιά παλιουριά να πλέξεις γύρω μου παντού, αμμώδη γη,
ή βατσινιάς μπερδεμένης άγρια κλαδιά,
που να μην ακουμπά μήτε καν το πουλί το πόδι ελαφρύ
την άνοιξη πάνω μου, να κείμαι στη γη με ησυχία και ερημιά.
Στ' αλήθεια ο μισάνθρωπος Τίμωνας[7] είμαι, που ούτε της πόλης του
οι κάτοικοι δεν τον αγάπησαν. Μα ούτε και στον Άδη γνήσιος είμαι νεκρός.[8]

3.Ηράκλεια
Από το μυθολογικό αυτό έπος του Ριανού για τις περιπέτειες του Ηρακλή σε τέσσερα βιβλία δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτε. Ένα από τα επεισόδιά του, ωστόσο, το μαθαίνουμε από το σχόλιο στην Ιλιάδα που παρατίθεται παρακάτω στη μετάφραση

α.
(Σχόλ. Ιλ. Τ 119:)
~ Ο Δίας, αφού ενώθηκε με την Αλκμήνη, την κόρη του Ηλεκτρύονος,.. την άφησε έγκυο, κι όταν εκείνη επρόκειτο να γεννήσει, ο Δίας έδωσε όρκο μπροστά στους θεούς ότι ο γιος του που θα γεννιόταν εκείνη την ημέρα θα γινόταν βασιλιάς.[9]Η Ήρα, επειδή την είχε κυριέψει η ζήλια, καθυστέρησε τις ωδίνες του τοκετού της Αλκμήνης, ενώ τη γυναίκα του Σθένελου, την Αντίβια, που μερικοί τη λένε Νικίππη, η οποία κυοφορούσε, την έκανε να γεννήσει τον Ευρυσθέα εφταμηνίτικο... Όταν έγινε βασιλιάς ο Ευρυσθέας, διέταξε τους άθλους στον Ηρακλή, τους οποίους όταν έφερε εις πέρας έγινε αθάνατος, όπως του το είχαν υποσχεθεί η Αθηνά και ο Απόλλωνας. Η ιστορία βρίσκεται στο Ριανό. 

β.
(Πλούτ., Ηθ. 761 Ε:)
Λέγεται ότι ο Ηρακλής, που είχε γνώσεις ιατρικής, έσωσε την Άλκηστη, για την οποία είχε χαθεί κάθε ελπίδα, θέλοντας να γίνει αρεστός στον Άδμητο, ο οποίος αγαπούσε βέβαια τη γυναίκα του, έγινε όμως και ερωμένος του Ηρακλή. Γιατί διαδίδουν το μύθευμα ότι και ο Απόλλωνας έγινε εραστής του Άδμητου και
«υπηρέτησε τον Άδμητο[10]εννιά ολόκληρα χρόνια».

(Σχόλ., Ευρ. Άλκ. 2:)
Ο Ριανός λέει ότι εκούσια ο Απόλλωνας έγινε δούλος του Άδμητου από έρωτα.

γ.
Από ένα υπόμνημα στην Αλεξάνδρα (στ. 326 κ. εξ.) του Λυκόφρονα, γραμμένο σε πάπυρο του 2ου-3ουαιώνα μ.Χ. από την Οξύρρυγχο, μαθαίνουμε ότι ο Ριανός στην Ηράκλειά του έκανε λόγο και για τον Βοιωτό Ποίμανδρο. Ο Ποίμανδρος αυτός, o οποίος πολιορκήθηκε από τους Έλληνες, επειδή αρνήθηκε να συνδράμει στην τρωική εκστρατεία, όπως αφηγείται ο Πλούταρχος (Ηθ. 299 C), σκότωσε κατά λάθος το γιο του Λεύκιππο με μια πέτρα, η οποία προοριζόταν για τον αρχιτέκτονα Πολύκριθο. Ο τελευταίος τον είχε εξοργίσει, διότι κορόιδευε τις οχυρώσεις της πόλης του Ποιμανδρίας. Για το φόνο αυτό εξαγνίστηκε στη Χαλκίδα από τον Ελεφήνορα.

  Ο Ριανός στο <τρίτο> βιβλίο της Ηράκλειάς του λέει ότι ο Ποίμανδρος παντρεύτηκε τη Στρατονίκη,[11]την κόρη του Ευωνύμου, και απέκτησε μαζί της τρεις γιους, τον Ά<ρ>χιππο, τον Έφιππο και το Λεύκιππο, και δύο θυγατέρες, τη Ρηξιπύλη και την Αρχεπτολέμη...

4.Θεσσαλικά
Από το έπος του Ριανού για την ιστορία της Θεσσαλίας (σε 16 τουλάχιστον βιβλία) ελάχιστα αποσπάσματα σώζονται, κυρίως ως λήμματα σε λεξικογράφους. Το σημαντικότερο απόσπασμα, το οποίο ίσως προέρχεται από την αρχή του ποιήματος, διέσωσε σχόλιο στον Απολλώνιο το Ρόδιο (3. 1090 ).

(Σχόλ. Απολλ. Ρόδ, Αργον. 1090a:)
Η Θεσσαλία ονομαζόταν πρωτύτερα Αιμονία. Είχε όμως και άλλες ονομασίες. Λεγόταν και Πυρραία, από την Πύρρα, τη γυναίκα του Δευκαλίωνα .

(Σχόλ. Απολλ. Ρόδ, Αργον 1090b:)
Η Θεσσαλία λεγόταν παλαιότερα Πυρραία, όπως λέει και ο Ριανός:
Πυρραία τη λέγαν κάποτε οι παλαιότεροι
από την Πύρρα την αρχαία, τη σύζυγο του Δευκαλίωνα,
μετά Αιμονία απ' τον Αίμονα, που ο Πελασγός
άριστο γιο τον γέννησε. Κι ο Αίμονας πάλι γέννησε τον Θεσσαλό,
που απ' αυτόν τη μετονόμασαν σε Θεσσαλία οι λαοί της.

[1] Ο Ριανός διάλεξε προφανώς την Αθηνά για λόγους έμφασης: η θεά ήταν παρθένος. Ίσως όμως να κρύβεται και κάποιος υπαινιγμός στην ιστορία του Κότυος, Θράκα βασιλιά ανάμεσα στο 382-358 π.Χ., ο οποίος, όπως αναφέρει ο Θεόπομπος (Αθήναιος 12, 531F), ετοίμασε κάποτε γαμήλιο δείπνο για τον ίδιο και την Αθηνά και περίμενε τη θεά μεθυσμένος να έρθει ως νύφη του. Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, που αναφέρει ο ιστορικός Δούρις (Σ Απολλ. Ροδ. 2, 1249), ο Προμηθέας τιμωρήθηκε επειδή πόθησε ερωτικά την Αθηνά.
[2] Ο Απόλλωνας Δελφίνιος θεωρούνταν προστάτης των ναυτικών και εορταζόταν σε πολλές πόλεις και ακρωτήρια της Ελλάδας. Σημαντικός ναός του Δελφινίου Απόλλωνος υπήρχε στην Αθήνα, όπου λειτουργούσε ως δικαστήριο, καθώς και στη Μίλητο, όπου λειτουργούσε ως κρατικό αρχείο
[3] Ο ποιητής ηττάται σε κάποιο ερωτικό ζήτημα από τους αντίζηλούς του.
[4] Ειρωνικές ευχαριστίες προς κάποιον Ιπποκράτη για το κατώτερης ποιότητας κρέας και κρασί που προσκόμισε.
[5] Διάφοροι μέθοδοι εξαγωγής ρετσινιού από δέντρα περιγράφονται από το Θεόφραστο (Περί φυτών ιστ. 9, 2 κ.εξ.) και τον Πλίνιο (Ν.Η.16, 52 κ.εξ.). Ο δεύτερος περιγράφει την προετοιμασία που υφίσταται το ρετσίνι, για να προστεθεί στο κρασί. Το ρετσίνι το προσέθεταν στο κρασί, για να το κάνουν να ωριμάσει και για να του δώσουν γεύση. Οι αρχαίοι Έλληνες έπιναν ρετσινάτο κρασί όπως και οι σύγχρονοι, επομένως το αρνητικό στοιχείο στην προσφορά κρασιού από τον Ιπποκράτη δεν έγκειται προφανώς στο ότι το κρασί περιέχει ρετσίνι, αλλά στην αναλογία μισό κρασί και μισό ρετσίνι. Άρα το κρασί του Ιπποκράτη περιέχει υπερβολική ποσότητα ρετσίνας.
[6]Το επίγραμμα παραδίδεται και με το όνομα του Ζηνόδοτου και αποτελεί είδος επιτυμβίου στον Τίμωνα (βλ. επόμενη σημείωση).

[7] Αθηναίος πολίτης της εποχής του Πελοποννησιακού πολέμου, περίφημος για την απέχθειά του προς τους ανθρώπους. Τον αποκάλεσαν Μισάνθρωπο και μ’ αυτόν τον χαρακτηρισμό έγινε είδος λογοτεχνικού τύπου, που τον αξιοποίησαν αρκετοί αρχαίοι συγγραφείς, όπως για παράδειγμα ο Αριστοφάνης, ο Λουκιανός κ.ά. Συγγενικό με το επίγραμμά μας είναι και το παρακάτω επίγραμμα του Καλλίμαχου (Παλ. ανθ.7. 317):
Τίμωνα, που δε ζεις πια, τί μισείς πιο πολύ, το σκοτάδι ή το φως;
-Το σκοτάδι, γιατί περισσότερους από σας βρίσκω εδώ στον Άδη.
[8] Επειδή είναι εχθρός ακόμη και με τα φαντάσματα του Άδη, όπως απεχθανόταν στη ζωή τους συμπολίτες του.
[9] Στην πραγματικότητα υποσχέθηκε ότι ο απόγονος του Περσέα (γιου του Δία και τη Δανάης) που θα γεννιόταν εκείνη την ημέρα θα γινόταν βασιλιάς των Μυκηνών. Ο Ηρακλής ήταν απόγονος του Περσέα, γιατί η μητέρα του Αλκμήνη ήταν κόρη του Ηλεκτρύονα, γιου του Περσέα. Απόγονος του Περσέα ήταν όμως και ο Ευρυσθέας, ως γιος του Σθένελου, επίσης γιου του Περσέα και αδερφού του Ηλεκτρύονος.
[10] Όταν ο Δίας θανάτωσε το γιο του Απόλλωνα Ασκληπιό, ο Απόλλων σε αντίποινα εξόντωσε τους Κύκλωπες που έφτιαχνα τον κεραυνό για τον Δία. Τότε ο Δίας τιμώρησε τον Απόλλωνα με εξορία από τον Όλυμπο και με την υποχρέωση να γίνει υπηρέτης του Άδμητου. Ο Απόλλων συμπάθησε τον Άδμητο και του υποσχέθηκε να μην πεθάνει, αρκεί να δεχόταν κάποιος άλλος να πεθάνει στη θέση του. Η μόνη που δέχτηκε ήταν η σύζυγός του Άλκηστη, την οποία ο Ηρακλής έφερε πίσω από το θάνατο.
[11] Στον Πλούταρχο η Στρατονίκη είναι μητέρα του Ποίμανδρου.

Το "γιατί" πίσω από τον πόλεμο

Από τη Γάζα στον Χομπς, από το κοινωνικό μίσος στον Ρουσό - Ποιος μπορεί ν' απαντήσει στο ερώτημα ...

Ίσως η εισαγωγή ενός τέτοιου κειμένου να απαιτεί να ειναι ενυπωσιακή, και ιδιαίτερα γλαφυρή. Για παράδειγμα να απαριθμούνται θύματα, τραυματίες, αριθμός ρουκετών, αιματοχυσίες και στατιστικά που πάντα μας κάνουν να διαβάσουμε την είδηση.

Ωστόσο, εδώ δεν υπάρχουν αυτά. Τον τελευταίο καιρό, οι ειδήσεις που μας έρχονται από την Γάζα, γίνονται συνέχεια update, αυξάνοντας κάθε φορά τον αριθμό των θυμάτων και των τραυματισμένων. Παιδιά, ενήλικες, άνθρωποι, ζωές.

Ο πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, που καλά κρατεί εδώ και χρόνια. Ειρωνικό να χρησιμοποιούμε την έκφραση "καλά κρατεί", όμως δεν έχει υπάρξει κάποια αλλαγή για να μας διαψεύσει.

Το πρακτικό "γιατί" που δεν βρίσκουμε

Όλο ρωτάμε το "γιατί" και "γιατί" δεν βρίσκουμε. Είναι το πάθος της θρησκείας, είναι o άμετρος εγωϊσμός για ιδιοκτησία γης, είναι τα λεφτά, είναι ένα δυνατό "πιστεύω" και "θέλω" που απαξιώνει, αγνοεί και μηδενίζει τη ζωή; Ή μήπως να απευθυνθούμε στον ΟΗΕ και στις μεγάλες δυνάμεις;

Στα σύγχρονα πράγματα, στα πρακτικά. Σε αυτά που μπορούν να καταλαγιάσουν μανίες, ή μήπως όχι; Όπως και να χει ο πόλεμος έχει πολλές μορφές. Εδώ στα δικά μας μέρη εμφανίστηκε με το κοινωνικό μίσος και φώλιασε μέσα μας. Στην ψυχολογία μας, στο συνειδήτό μας και στο υποσυνείδητο.

Το κοινωνικό μίσος το οποίο πηγάζει από την δίψα για εκδίκηση που έχουμε για τον "άλλον τον αντίπαλο". Μια αστείρευτη μανία για αντιπαλότητα και εχθρότητα για τους "άλλους τους αντίπαλους". Αυτά μας βάζει, να κάνουμε ο πόλεμος. Να λέμε για αυτούς και για εμάς. Ξέρει να ελίσσεται και όταν έρθει, δεν λέει να φύγει.

O πόλεμος είναι καλύτερος από την ειρήνη;

Στη Γάζα ο πόλεμος πήρε σάρκα και οστά. Φόρεσε μάλιστα τα καλά του για να νιώσει περισσότερη αυτοπεποίθηση. Αυτή η αυτοπεποίθηση μετατράπηκε σε ναρκισσισμό. Και αυτός ο ναρκισσισμός τον έκανε να νιώσει τον καλύτερο όλων. Έτσι, πάνω στην αστείρευτη αγάπη για φόνους, όλοι γίνανε αντίπαλοι όλων. Τα όπλα πυροβολούν προς όλες τις κατευθύνσεις. Γιατί; Είναι ο πόλεμος καλύτερος από την ειρήνη;

Yπάρχουν άνθρωποι που δεν το πιστεύουν αυτό. Πιστεύουν πως η ειρήνη είναι καλύτερη από τον πόλεμο. Όπως επίσης υπάρχουν παιδιά, που δεν ξέρουν τι σημαίνει ειρήνη και μαθαίνουν να ζουν με τον πόλεμο. Γιατί οι άνθρωποι κάνουν πολέμους;

Δεν υπάρχει καιρός για συζητήσεις και για φιλοσοφίες. Ποιόν ενδιαφέρει το "γιατί"; Όλοι ενδιαφερόμαστε για αριθμούς, στατιστικά, τραυματίες, πόσοι πεθάνανε, που πεθάνανε, πότε πεθάνανε τι ηλικίας ήταν τα θύματα, πόσο αίμα χύθηκε. Τα βασικά ερωτήματα της δημοσιογραφίας, οι βασικές πληροφορίες: Ποιος, που, πότε, τι.

Τα κοινωνικά συμβόλαια των φιλοσόφων

Ίσως, η απάντηση στο γιατί να κρύβεται κάπου στα παλιά και στα μεγάλα των φιλοσόφων.

Σύμφωνα με αυτούς, οι άνθρωποι μπαίνουν σε διαδικασίες να συνάψουν "κοινωνικά συμβόλαια" για να διασφαλίσουν την ειρήνη και την επιβίωση τους. Χωρίς τους νόμους, κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει το γεγονός πως ο άνθρωπος θα συνεχίσει να σέβεται και να μην καταπατά την ελευθερία του συνανθρώπου του.

Άρα είναι πολύ ρευστό έως και αβέβαιο να απαντήσουμε για το αν γεννιόμαστε με "ευγενή" χαρακτηριστικά που αντιλαμβάνονται την ισότητα, την ελευθερία και τα δικαιώματα, ή με χαρακτηριστικά εγωϊστικά, ανταγωνιστικά, ανασφάλειας και φόβου.

Από την μία μεριά το κοινωνικό συμβόλαιο του Tomas Hobbes, και από την άλλη του Rousseau. Ο πρώτος μιλά για κατάσταση πολέμου - "πόλεμος πάντων εναντίων πάντων".

Προκειμένου να μην αφανιστεί το είδος από μία κατάσταση πολέμου, εκχωρεί λίγο από την ελευθερία του στα άλλα πρόσωπα, τα οποία δεσμεύονται να τηρήσουν όλους τους όρους ειρήνης και ελευθερίας με την προϋπόθεση ότι και αυτά εκχωρούν από την ελευθερία τους. Αυτή βέβαια η εκχώρηση ελευθερίας είναι αναγκαστική και κατά μία έννοια γίνεται για την αυτοσυντήρησή του. Αλλιώς, έτσι ελεύθερος που είναι ο άνθρωπος, συμπεριφέρεται σαν λύκος στους άλλους ανθρώπους.

Ο Rousseau ξεκινά λίγο διαφορετικά, από ένα κράτος δικαίου, όπου θεωρητικά ο άνθρωπος χάνει την ελευθερία του, αλλά πρακτικά αυτή η ελευθερία διασφαλίζεται από το κοινωνικό συμβόλαιο. Ο άνθρωπος για τον Rousseau γεννιέται ίσος και με ευγενή χαρακτηριστικά τα οποία εκφυλίστηκαν όταν άρχισε να κυριεύει η έννοια της ιδιοκτησίας. Ο άνθρωπος γεννιέται ίσος με τον άλλον άνθρωπο και ελεύθερος. Το κοινωνικό συμβόλαιο στο οποίο συμμετέχει είναι μία εκούσια πράξη, που εκφράζει το κοινό καλό.

Yπάρχει κάτι που να διασφαλίζει την ειρήνη;

Αν όντως υπάρχουν κοινωνικά συμβόλαια (που ανωτέρω μπορεί να εκφράστηκαν απλοϊκά) και έχουμε συναινέσει ακούσια ή εκούσια, η μορφή του ανθρώπου δεν βλέπω να έχει διαφορά με εκείνη του λύκου. Επίσης δεν υπάρχει διασφάλιση ειρήνης. Μάλλον δεν υπάρχουν καν όροι ελευθερίας, ισότητας, ειρήνης και δικαιωμάτων. Εκφυλιστήκαμε επειδή διψάσαμε για ιδιοκτησία γης ή οτιδήποτε άλλο, ή απλά έτσι είμαστε;

Τελικά, μήπως όσο ελεύθεροι είμαστε για να ζούμε, άλλο τόσο ελεύθεροι είμαστε για να σκοτώνουμε; Πάντως, απ' ό,τι φαίνεται, αυτό το τελευταίο το κάνουμε με ευκολία. Μέχρι στιγμής, κοντά 700 είναι οι νεκροί στη Γάζα. Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί. Άνθρωποι. Το γιατί παραμένει αναπάντητο. 701. 702...

Ο κισσός και η βελανιδιά

Στον κήπο ενός παλιού, εγκαταλελειμμένου σπιτιού, φύτρωσαν την ίδια μέρα ένας κισσός και μια βελανιδιά.

 

Ο πρώτος κατάλαβε αμέσως πως ο δρόμος του ήταν ο ουρανός και προορισμός του ο ήλιος, χάρη στον οποίο γεννήθηκε.

 

Έπρεπε να αφιερώσει όλο του το είναι για να στραφεί προς το φως. Και, πιστός στην απόφασή του, σύρθηκε με λίγη αηδία μέχρι τον τοίχο, τον μοναδικό τοίχο του παλιού σπιτιού που στεκόταν όρθιος, κι άρχισε να σκαρφαλώνει πάνω του.

 

Ο δεύτερος βλαστός, της βελανιδιάς, αισθάνθηκε πως χρώσταγε την ύπαρξη του στη γη, το νερό και τα ορυκτά που τον είχαν θρέψει στις πιο σκοτεινές του μέρες. Ήξερε πως χρειαζόταν τον ήλιο, αλλά, για να μπορέσει να στρέψει τα κλαδιά του προς αυτόν, έπρεπε πρώτα να φτιάξει ένα σταθερό κορμό, που πάνω του θα αναπτύσσονταν τα κλαδιά. Η διαίσθησή του του έλεγε πως πρώτα χρειαζόταν σταθερές ρίζες.

 

Για κάποιον καιρό, οι δύο νεοφερμένοι κάτοικοι του κήπου αφιερώθηκαν ο καθένας με τον τρόπο του στην ανάπτυξή τους.

 

Μια μέρα, ο κισσός ανακάλυψε από ψηλά την κουρασμένη βελανιδιά, που μόλις ξεχώριζε ανάμεσα στα χόρτα.

 

«Γεια σου νάνε» είπε κοροϊδεύοντας, «είναι κρίμα που δεν μπορείς να απολαύσεις το τοπίο που φαίνεται από ’δω...»

 

«Ναι...» είπε η βελανιδιά. «Αλλά πρέπει να φροντίσω τις ρίζες μου, για να αποκτήσω γερό κορμό πάνω στον οποίο θα μεγαλώσω.»

 

Πέρασαν οι μήνες και μετά τα χρόνια. Ο κισσός, δυνατός πια, κάλυπτε σχεδόν ολόκληρο τον τοίχο και συνέχιζε να κοροϊδεύει πού και πού το μικρό μέγεθος της χοντρής βελανιδιάς — σκέτο ξύλο και τραχιές ρίζες.

 

Μια νύχτα συνέβη αυτό που κανείς δεν φανταζόταν. Μια φοβερή και άγρια καταιγίδα ξέσπασε πάνω από το παλιό σπίτι.

 

Ο κισσός αρπάχτηκε με τις μικρές του ρίζες από τον τοίχο, για να μην ξεριζωθεί από τον άνεμο και το χαλάζι. Η βελανιδιά κρατήθηκε γερά από τις ρίζες της, βαθιά χωμένες στη γη, και προστάτεψε τα φύλλα της με τον κορμό της.

 

Όλα έγιναν σε μια στιγμή: ένας κεραυνός άστραψε στο σκοτάδι και, σαν σκληρή φωτογραφία, φώτισε το δευτερόλεπτο που ο τελευταίος όρθιος τοίχος του σπιτιού γκρεμιζόταν με θόρυβο, και μαζί του έπεφταν στη γη και τα πιο ψηλά βλαστάρια του κισσού.

 

Χόρχε Μπουκάϊ

Δοκίμιο Περί Ανθρώπινης Βλακείας

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ βρίσκονται κατά κοινή ομολογία, σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Τούτο άλλωστε δεν είναι κάτι το νέο. Όσο πίσω κι αν καταφέρει κανείς να κοιτάξει, αυτές ήταν πάντα στην ίδια αξιοθρήνητη κατάσταση. Το βαρύ φορτίο των συμφορών και των αθλιοτήτων που πρέπει να υποφέρουν τα ανθρώπινα όντα, είτε σαν άτομα, είτε σαν μέλη της οργανωμένης κοινωνίας, είναι ουσιαστικά το αποτέλεσμα του εντελώς απίθανου -και θα τολμούσα να πω βλακωδώς- τρόπου με τον οποίο οργανώθηκε η ζωή στις απαρχές της.

Από τον Δαρβίνο γνωρίζουμε ότι μοιραζόμαστε την καταγωγή μας με τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου και σε όλα τα είδη, ως γνωστόν, από το πιο μικρό σκουληκάκι μέχρι τον ελέφαντα, πρέπει να εισπράττουν την καθημερινή τους δόση από βάσανα, φόβους, απογοητεύσεις, αγωνίες και αντιξοότητες. Τα ανθρώπινα όντα, ωστόσο, έχουν το προνόμιο να πρέπει να επωμιστούν ένα επιπρόσθετο βάρος, μια επιπλέον δόση από καθημερινά βάσανα, τα οποία προέρχονται από ομάδα ατόμων που ανήκουν στο ίδιο ανθρώπινο γένος. Αυτή η ομάδα είναι πολύ πιο ισχυρή από τη Μαφία ή το βιομηχανικό-στρατιωτικό Μπλοκ ή την Κομμουνιστική Διεθνή (το βιβλίο γράφτηκε τη δεκαετία του ’70). Είναι μια ανοργάνωτη ομάδα που δεν αποτελεί τμήμα κάποιας οργάνωσης, που δεν έχει αρχηγό, ούτε πρόεδρο, ούτε καταστατικό, αλλά τα καταφέρνει παρ’ όλα αυτά να λειτουργεί σε τέλειο συντονισμό, λες και καθοδηγείται από ένα αθέατο χέρι με τέτοιο τρόπο ώστε οι δραστηριότητες του κάθε μέλους να συμβάλλουν σημαντικά στην ενίσχυση και την επαύξηση της αποτελεσματικότητας της δραστηριότητας όλων των άλλων μελών. Η φύση, ο χαρακτήρας και η συμπεριφοράς αυτής της ομάδας είναι το θέμα των σελίδων που ακολουθούν.

Χρειάζεται να υπογραμμίσω σε τούτο το σημείο ότι αυτό το δοκίμιο δεν είναι καρπός κυνισμού ούτε μια άσκηση κοινωνικής ηττοπάθειας - τουλάχιστον όχι περισσότερο απ' όσο ένα βιβλίο μικροβιολογίας. Οι επόμενες σελίδες είναι, στην πραγματικότητα, το αποτέλεσμα μιας εποικοδομητικής προσπάθειας να εξερευνηθεί, να καταστεί γνωστή και κατόπιν, αν είναι δυνατό, να εξουδετερωθεί μια από τις πιο ισχυρές και σκοτεινές δυνάμεις που εμποδίζουν την αύξηση της ανθρώπινης ευημερίας κι ευτυχίας.

Βλακεία και δύναμη

Όπως όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, ακόμα και οι βλάκες επιδρούν πάνω στα άλλα άτομα ποικιλοτρόπως. Μερικοί ηλίθιοι προκαλούν φυσιολογικά μόνο περιορισμένες απώλειες, ενώ άλλοι καταφέρνουν να προξενήσουν τρομακτικές απώλειες όχι μόνο σε ένα ή δύο άτομα, αλλά σε ολόκληρες κοινότητες ή κοινωνίες. Το δυναμικό ενός ηλίθιου προσώπου για τη δημιουργία ζημιών εξαρτάται από δύο βασικούς παράγοντες. Πριν απ’ όλα από τον γενετικό παράγοντα. Μερικά άτομα κληρονομούν αξιοσημείωτες δόσεις γόνους της βλακείας και χάρη σ’ αυτή την κληρονομικότητα συμμετέχουν, από τη γέννησή τους, στην ελίτ της ομάδας τους. Ο δεύτερος παράγοντας που καθορίζει το δυναμικό ενός ηλίθιου προσώπου προέρχεται από θέση ισχύος και εξουσίας που κατέχει μέσα στην κοινωνία. Ανάμεσα στους γραφειοκράτες, τους στρατηγούς, τους πολιτικούς, τους αρχηγούς κρατών και τους ανθρώπους της Εκκλησίας βρίσκεται το χρυσό ποσοστό των κατά βάση ηλίθιων ατόμων, η ικανότητα των οποίων να ζημιώνουν τον πλησίον τους αυξήθηκε (ή αυξάνεται) επικίνδυνα από τη θέση ισχύος που κατείχαν (ή κατέχουν).

Το ερώτημα που συχνά θέτουν τα λογικά άτομα είναι με ποιο τρόπο και γιατί ηλίθια άτομα καταφέρνουν να φτάνουν σε θέσεις ισχύος και εξουσίας.

Η τάξη και η κάστα (είτε κοσμική είτε εκκλησιαστική) στάθηκαν οι κοινωνικοί θεσμοί που επέτρεψαν μια συνεχή ροή ηλίθιων προσώπων σε θέσεις ισχύος μέσα στο μεγαλύτερο τμήμα των προβιομηχανικών κοινωνιών. Στο σύγχρονο βιομηχανικό κόσμο μας η τάξη και η κάστα χάνουν όλο και περισσότερο τη σημασία τους. Αλλά στη θέση της τάξης και της κάστας υπάρχουν τα πολιτικά κόμματα, η γραφειοκρατία και η δημοκρατία. Στο εσωτερικό ενός δημοκρατικού συστήματος οι γενικές εκλογές αποτελούν ένα όργανο μεγάλης αποτελεσματικότητας, προκειμένου να εξασφαλιστεί η σταθερή διατήρηση του τμήματος σ ανάμεσα στους ισχυρούς. Υπενθυμίζεται ότι, με βάση το Δεύτερο Νόμο, το τμήμα σ των προσώπων που ψηφίζουν είναι ηλίθια και οι εκλογές τούς προσφέρουν μια θαυμάσια ευκαιρία να βλάψουν όλους τους άλλους, χωρίς να αποκομίσουν κάποιο κέρδος από την ενέργειά τους. Εκπληρώνουν αυτόν το σκοπό, συνεισφέροντας στη διατήρηση του επιπέδου σ των ηλιθίων μεταξύ των προσώπων που βρίσκονται στην εξουσία.

Η δύναμη της βλακείας

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε πως η πολιτική, η οικονομική ή η γραφειοκρατική δύναμη αυξάνει την καταστροφική και βλαπτική ενέργεια ενός ηλίθιου προσώπου. Αλλά πρέπει ακόμα να εξηγήσουμε και να κατανοήσουμε τι ουσιαστικά καθιστά ένα ηλίθιο πρόσωπο επικίνδυνο. Με άλλα λόγια, σε τι συνίσταται η δύναμη της βλακείας.

Ουσιαστικά οι ηλίθιοι είναι επικίνδυνοι και ολέθριοι, επειδή τα λογικά πρόσωπα το βρίσκουν δύσκολο να φανταστούν και να κατανοήσουν μια βλακώδη συμπεριφορά. Ένα έξυπνο άτομο μπορεί να καταλάβει τη λογική ενός κακοποιού. Οι ενέργειες του κακοποιού ακολουθούν ένα μοντέλο λογικότητας: διεστραμμένη λογικότητα, αν θέλετε, αλλά οπωσδήποτε λογικότητα. Ο κακοποιός θέλει ένα «επιπλέον» στον λογαριασμό του. Έχοντας ως δεδομένο ότι δεν είναι αρκετά έξυπνος για να επινοήσει μεθόδους με τις οποίες να κερδίσει ένα «επιπλέον» για τον εαυτό του, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ένα «επιπλέον» και για τους άλλους, ο κακοποιός θα κερδίσει το δικό του «επιπλέον» προξενώντας ένα «μείον» στον πλησίον του. Όλο αυτό δεν είναι δίκαιο, αλλά είναι λογικό, κι αν είναι λογικό μπορεί κανείς να το προβλέψει. Μπορούν τέλος πάντων να προβλεφθούν οι ενέργειες ενός κακοποιού, οι ύπουλες μανούβρες του και οι αξιοθρήνητες επιδιώξεις του και συχνά μπορούν να προετοιμαστούν οι κατάλληλες άμυνες.

Με ένα ηλίθιο άτομο όλα αυτά είναι εντελώς αδύνατα.Όπως υποδηλώνεται στον Τρίτο Θεμελιώδη Νόμο, ένα ηλίθιο πλάσμα θα σας καταδιώξει χωρίς λόγο, χωρίς ένα ακριβές σχέδιο, στους πιο απίθανους και αδιανόητους καιρούς και τόπους. Δεν υπάρχει κάποιος λογικός τρόπος να προβλέψει κανείς αν, πότε, πώς και γιατί ένα ηλίθιο πρόσωπο θα εξαπολύσει την επίθεσή του. Μπροστά σε ένα ηλίθιο πρόσωπο, είναι κανείς ολοκληρωτικά στο έλεός του.

Από τη στιγμή που οι ενέργειες ενός ηλίθιου προσώπου δεν συμφωνούν με τους κανόνες της λογικής, συνεπάγεται ότι:

α) γενικά αιφνιδιάζεται κανείς από την επίθεση,

β) ακόμα κι όταν υπάρχει υποψία για την επικείμενη επίθεση, δεν καταφέρνει κανείς να οργανώσει μια λογική άμυνα, επειδή η επίθεση καθαυτή στερείται οποιασδήποτε λογικής δομής.

Το γεγονός ότι η δραστηριότητα και οι κινήσεις ενός ηλίθιου πλάσματος είναι εντελώς ασταθείς και παράλογες, όχι μόνο καθιστά την άμυνα προβληματική, αλλά και οποιαδήποτε αντεπίθεση αποβαίνει εξαιρετικά δύσκολη - πώς να προσπαθήσεις να πυροβολήσεις ένα αντικείμενο ικανό για τις πιο απίθανες και αδιανόητες κινήσεις; Αυτό εννοούσαν ο Ντίκενς και ο Σίλερ, όταν ο ένας διαβεβαίωνε ότι «με τη βλακεία και την καλή πέψη μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει πολλά πράγματα» κι ο άλλος ότι «ενάντια στη βλακεία και οι ίδιοι οι θεοί πολεμάνε μάταια».

Χρειάζεται να λάβουμε υπόψη και μιαν άλλη περίπτωση. Το έξυπνο άτομο γνωρίζει ότι είναι έξυπνο. Ο κακοποιός έχει επίγνωση ότι είναι κακοποιός. Ο αμόρφωτος άνθρωπος είναι οδυνηρά διαποτισμένος από την αίσθηση της ίδιας του της έλλειψης. Σε αντίθεση με όλα αυτά τα πρόσωπα, ο βλάκας δεν ξέρει ότι είναι βλάκας. Αυτό συμβάλλει πολύ στο να προσδώσει μεγαλύτερη δύναμη, έμπνευση και αποτελεσματικότητα στην καταστροφική του ενέργεια. Ο βλάκας δεν έχει αναστολές εξαιτίας του ότι στερείται αυτού που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν «self-consciousness»*. Με το χαμόγελο στα χείλη, σαν να κάνει το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, ο βλάκας θα εμφανιστεί ξαφνικά για να καταστρέψει τα σχέδιά σου, να σου χαλάσει την ησυχία σου, να σου περιπλέξει τη ζωή και τη δουλειά, να σε κάνει να χάσεις χρήμα, χρόνο, καλή διάθεση, όρεξη, παραγωγικότητα - κι όλα αυτά χωρίς κακία, χωρίς τύψη και χωρίς λόγο. Βλακωδώς.

Ημιμάθεια και Γνώση

Τέσσερις βάτραχοι κάθονταν πάνω σε ένα κορμό δέντρου, που επέπλεε πιασμένος στην άκρη ενός ποταμού. Ξαφνικά ελευθερώθηκε και σιγά-σιγά άρχισε να παρασύρεται προς τα κάτω, στη ροή του ποταμού. Οι βάτραχοι ήταν ενθουσιασμένοι καθώς ποτέ δεν είχε τύχει να νιώσουν τη χαρά της κίνησης πάνω στο νερό.

 

Κάποια στιγμή, ο πρώτος βάτραχος είπε: «Πράγματι,  είναι ένας θαυμάσιος κορμός. Κινείται σαν να είναι ζωντανός. Δεν ήξερα ότι μπορεί να υπάρχει ένας τέτοιος κορμός».

 

Μετά από λίγο ο δεύτερος βάτραχος μίλησε και είπε: «Όχι φίλε μου, ο κορμός είναι σαν όλους τους άλλους κορμούς, και βέβαια δεν κινείται. Είναι το ποτάμι που πηγαίνει προς τη θάλασσα και μεταφέρει εμάς και τον κορμό μαζί του».

 

Και μετά ο τρίτος βάτραχος μίλησε και είπε: «Δεν είναι ούτε ο κορμός, ούτε το ποτάμι που κινείται. Η κίνηση είναι στη σκέψη μας. Γιατί χωρίς τη σκέψη, τίποτα δεν κινείται.»

 

Και έτσι οι τρεις βάτραχοι ξεκίνησαν να διαπληκτίζονται, σχετικά με το τι είναι αυτό που τελικά κινείται. Μάλιστα σε λίγο η διαφωνία τους έγινε καυγάς αληθινός, μη μπορώντας καθόλου να συμφωνήσουν.

Αφού είδαν κι αποείδαν, στράφηκαν τελικά στον τέταρτο βάτραχο, που μέχρι εκείνη τη στιγμή καθόταν ήσυχος και τους άκουγε προσεχτικά, και ρώτησαν τη γνώμη του.

 

Κι εκείνος τους είπε: «Ο καθένας σας έχει δίκιο, και κανένας σας δεν είναι λάθος. Η κίνηση είναι στον κορμό, στο νερό και στην σκέψη μας επίσης».

 

Οι τρεις βάτραχοι έμειναν για μερικά δευτερόλεπτα ακίνητοι και μετά ξέσπασαν σε κραυγές εξαγριωμένοι, γιατί κανείς δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι η δική του αλήθεια δεν ήταν η ολόκληρη αλήθεια, και ότι οι άλλοι δύο δεν ήταν τελείως λάθος.

 

Και τότε κάτι πολύ παράξενο έγινε: οι τρεις βάτραχοι ενώθηκαν προς στιγμήν και έσπρωξαν τον τέταρτο βάτραχο και τον πέταξαν στο ποτάμι…

Αφιέρωμα στον γυμνισμό: Για ποιους λόγους το κάνουν;

Ο γυμνισμός.
Ο στόχος της ανάλυσης αυτής δεν είναι να συμβουλέψει σε κάτι τους ανθρώπους αφού είναι στη φύση του καθενός να προστατεύει τον εαυτό και τις ιδέες του. Αν έχει μια φιλοδοξία είναι να καταδείξει την βάση της σκέψης που μπορεί να φαντάζει τόσο διαφορετική και ασύνδετη μα στη βάση της να έχει την ίδια φύση αν όχι τον ίδιο σκοπό.

Ο γυμνισμός είναι το όνομα που έχει δοθεί στην τάση των ανθρώπων να βρίσκονται γυμνοί στις παραλίες . Πολλοί άνθρωποι νιώθουν πως το να βρίσκονται γυμνοί κοντά στο νερό της θάλασσας δεν είναι κάτι που συνδέεται με τον ερωτισμό απαραίτητα. Νιώθουν μια σωματική απελευθέρωση και κάποιοι λένε πως βρίσκουν σ'αυτό ακόμα και μια ενστικτική αθωότητα.

Φυσικά υπάρχουν και αυτοί που απολαμβάνουν το γυμνό σώμα του εαυτού και του άλλου αλλά συνήθως οι γυμνιστές μιλάνε για μια αίσθηση χαλαρότητας, απελευθέρωσης, ηρεμίας και σύνδεσης με τη φύση. Δηλαδή μια αίσθηση ονειροπόλησης (κατάσταση σύνθεσης) παρά σεξουαλικής διέγερσης (τάση προς δυϊσμό-πολυμερισμό-σεξουαλικότητα).
Ο γυμνισμός σήμερα σε αντίθεση με παλαιότερα, τη δεκαετία του 1970 ας πούμε, δεν είναι ταμπού για πολλούς συνανθρώπους μας. Παρ'όλα αυτά δεν είναι όλοι άνετοι απέναντι σ'αυτό το φαινόμενο.
 
Κάποιοι μπορεί να βρίσκονται σε μια παραλία γυμνιστών με μαγιώ και πολλοί όταν βρίσκονται σε παραλίες όπου όλοι είναι με μαγιώ δεν θα νιώσουν άνετα να είναι γυμνοί αν και θα το ήθελαν.
Ο συνήθης λόγος που οι άνθρωποι κάνουν γυμνισμό είναι ο ίδιος ακριβώς για τον οποίο κάποιοι άλλοι τον κατακρίνουν: Η αθωότητα.

Αυτό μπορεί να μοιάζει παράξενο αλλά αν το δούμε σφαιρικά, το νόημα είναι η ουσία γύρω από την οποία περιστρέφονται οι ιδεολογίες του γυμνισμού (της αποκάλυψης του σώματος) και της σεμνότητας (της κάλυψης του σώματος).

Η παρεξήγηση ξεκινά όταν οι άνθρωποι ταυτίζουν την αθωότητα με τη σεμνότητα. Δηλαδή βλέπουν μια κατάσταση όπου κάθε σεξουαλικός συνειρμός παραμένει σε λήθαργο ή θεωρείται σχετικά “αδικαιολόγητος” ως αθώα, ενώ μπορεί να είναι είτε αθώα είτε σεμνή με όρους πιθανοτήτων. Αυτό το συμπέρασμα το βγάζουν συγκρίνοντας αυτή την κατάσταση σεξουαλικού ληθάργου με μια άλλη που θεωρούν “μη αθώα” δηλαδή σεξουαλικής διέγερσης. Η ερώτηση όμως που αναδύεται είναι η εξής: Πως μπορεί να διατείνεται κανείς πως είναι αθώος την ώρα που βάζει μια σεξουαλική κατάσταση στο λόγο του του για να δείξει τι “δεν είναι”; Δηλαδή τη στιγμή που καταδεικνύει κάποιος ότι “είναι αθώος” με όρους “σεξουαλικότητας” μήπως δεν παύει να είναι αθώος;

Μπορεί να παραμένει όμως σεμνός. Εκεί έγκειται η διαφορά των δύο εννοιών. Η αθωότητα είναι θέση.
Η σεμνότητα είναι πρόθεση.
Η πρώτη έχει να κάνει με το “τί είναι κάποιος” και η δεύτερη με το “τί σκοπό έχει”.
Η σεμνότητα λοιπόν, που αποτελεί κάλυψη (ή απόκρυψη) των σεξουαλικών θεμάτων και πραγμάτων είναι κυρίως:

α)(οπτική) κάλυψη των ερωτικών μερών του σώματος

β)(λεκτική)μη αναφορά σεξουαλικών θεμάτων
και σκοπό έχει τη διοχέτευση της έτσι κι αλλιώς υπάρχουσας σεξουαλικότητας.
Δεν είναι απαραίτητο ότι όλοι υιοθετούν όλες τις μεθόδους κάλυψης.
Κάποιοι οριοθετούνται επί μέρους. Π.χ.: Μπορεί μια γυναίκα να φοράει μακρυά φούστα και να χυδαιολογεί.
Η επι μέρους οριοθέτηση δίνει το χαρακτήρα διοχέτευσης στη σεξουαλικότητα. Αυτό σε κάποιους μπορεί να μοιάζει υποκρισία μα αν τεθεί με όρους ουδετερότητας και “αρχής διατήρησης της ορμής” αποτελεί απλά διοχέτευση.

Εξηγούμαι:
Σκεφτείτε ένα φράγμα σε ένα ποτάμι. Η μικρή τρύπα που αφήνουμε στο φράγμα θα δώσει μεγάλη πίεση στο νερό που θα βγει προς μια πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αντίστοιχα η επί μέρους οριοθέτηση της σεξουαλικότητας, δηλαδή η δημιουργία ταμπού, θα της προσδώσει μεγάλη δύναμη εκεί που “πρέπει”, δηλαδή εκεί που επιτρέπει ο καθένας στον εαυτό του να απελευθερώσει την έτσι κι αλλιώς υπάρχουσα σεξουαλικότητά του.

Ας κάνουμε τώρα μια αναπλαισίωση:
Σκεφτείτε τον άνθρωπο που έχει οργανώσει το νου του με αυτούς τους όρους “στοχευμένης ροής” (άνθρωπος με μαγιώ) ξαφνικά να βρεθεί σε ένα χώρο όπου παντού υπάρχει νερό (παραλία γυμνιστών). Δε θα είναι σαν τα όριά του να στερούνται ξαφνικά νοήματος; Τί νόημα έχει ένας πίδακας νερού που βγαίνει με πίεση μέσα στον πυθμένα της θάλασσας; (Αν αυτό είναι καν εφικτό σε φυσικό επίπεδο). Ο οριοθετημένος άνθρωπος θα νιώσει αδειασμένος, θα νιώσει την αποταμιευμένη σεξουαλικότητά του να ξυπνά μαζικά και να υπερχειλίζει τους φραγμούς που έχει θέσει: Μια ψυχρολουσία.
Αυτή η υπερχείληση δεν είναι απαραίτητο πως θα βιωθεί ως σεξουαλική διέγερση όπως ακριβώς όταν υπερχειλίζει ένα φράγμα δεν μας εγκυάται κανείς που ακριβώς θα στραφεί το υπερχειλίζον νερό! Μπορεί να βιωθεί ως άγχος, ως απειλή.

Είναι λάθος μεγάλο λοιπόν να σκεφτόμαστε με όρους ατομικούς, πως πρόκειται δηλαδή για υποκρισία, όταν μιλάμε για μαζικές συμπεριφορές: Πράγμα που προσάπτουν οι γυμνιστές στους αντιτιθέμενους και το αντίστροφο.
Σίγουρα υπάρχουν οι άνθρωποι της κρυφής ευχαρίστησης και της σεμνοτυφίας μα η μαζικότητα ενέχει μια φανερότητα, μια απλουστευμένη ειλικρίνεια θέσης.

Έτσι ο γυμνιστής όσο και ο “αντι-γυμνιστής” είναι δύο όψεις που δηλώνουν το ίδιο πράγμα: Ότι υπάρχουν στιγμές που όλοι επιστρέφουμε στην αθωότητα. Μπορεί να μη συμφωνούν στο “πως” ή το “που” αλλά σίγουρα στη φύση και το σκοπό. Με άλλα μέσα ο καθένας.

Oδηγός για να νιώσεις χαρά

Πότε ήταν η τελευταία φορά που νιώσατε χαρούμενοι; Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήσασταν ήρεμοι;  Πόσο διαφορετικοί είστε όταν βιώνετε θετικά συναισθήματα; με ποιον τρόπο σας επηρεάζουν;

Τα θετικά συναισθήματα έχουν πολλά οφέλη. Η Barbara Fredrickson, που ασχολείται με την έρευνα των θετικών συναισθημάτων, λέει ότι εκτός του ότι αισθανόμαστε καλύτερα, τα θετικά συναισθήματα διευρύνουν  το οπτικό μας πεδίο, επικεντρωνόμαστε στους στόχους μας και  αναπτύσσουμε ψυχολογικούς πόρους που μας βοηθούν να είμαστε πιο αισιόδοξοι και περισσότερο ανθεκτικοί. Τα θετικά συναισθήματα μας βοηθούν να είμαστε πιο ανοικτοί και πιο δεκτικοί γιατί έχουν την δύναμη να ανοίγουν πόρτα στο μυαλό και την καρδιά μας.

Η Fredrickson προτείνει να ρωτάμε τους εαυτούς μας «πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσα χαρά; Πού ήμουν; τι έκανα; τι μου δίνει αυτό το συναίσθημα;»
Τα 10 κυρίαρχα θετικά συναισθήματα είναι: χαρά, ευγνωμοσύνη, ηρεμία, ενδιαφέρον, ελπίδα, αγάπη, δέος, υπερηφάνεια, κέφι  (διασκέδαση), έμπνευση.

Χαρά:Σκεφτείτε την πιο όμορφη εμπειρία που είχατε και νιώσατε ασφάλεια, άνετα και ευχάριστα. Αυτό είναι το συναίσθημα της χαράς. Όταν είμαστε χαρούμενοι είμαστε συντονισμένοι με τη θετική πλευρά του εαυτού μας και με τους γύρω μας. Είμαστε «ζωντανοί» και γεμάτοι ενέργεια. Είμαστε ενθουσιασμένοι και έχουμε την τάση να θέλουμε να τρέξουμε και να πηδήξουμε πάνω κάτω

Ευγνωμοσύνη: Ο Κικέρωνας έγραψε ότι «η ευγνωμοσύνη δεν είναι η μεγαλύτερη από τις αρετές, αλλά η μητέρα όλων των άλλων». Ευγνωμοσύνη είναι να αναγνωρίζουμε και να εκτιμάμε κάποιο όφελος που έχουμε λάβει. Επίσης έρευνες δείχνουν ότι όταν εκτιμάμε και απολαμβάνουμε αυτά που έχουμε καθημερινά (και όχι αυτά που δεν έχουμε), α)νιώθουμε μεγαλύτερη ικανοποίηση και χαρά β) έχουμε περισσότερες πιθανότητες να βοηθήσουμε τους γύρω μας και αυτό έχει ως συνέπεια να δημιουργούμε κοινωνικούς δεσμούς και γ) διαχειριζόμαστε τις δύσκολες καταστάσεις πιο αποτελεσματικά

Ηρεμία/γαλήνη: Αυτό το συναίσθημα το βιώνουμε όταν το μυαλό δεν ανησυχεί και το σώμα μας είναι ξεκούραστο και ήρεμο. Μπορούμε να το βιώσουμε όταν ασχολούμαστε με κάποια δραστηριότητα που μας φέρνει μια αίσθηση ηρεμίας και ικανοποίησης. Για παράδειγμα, νιώθουμε γαλήνη και ηρεμία όταν ατενίζουμε τη θάλασσα ή βλέπουμε ένα ηλιοβασίλεμα.

Ενδιαφέρον: Είναι το συναίσθημα που μας ελκύει να μάθουμε καινούρια και διαφορετικά πράγματα. Το συναίσθημα αυτό προέρχεται από την περιέργεια. Μέσα από αυτό το συναίσθημα είμαστε ανοικτοί σε νέες εμπειρίες, έτοιμοι να εξερευνήσουμε το περιβάλλον γύρω μας. Πότε ήταν η τελευταία φορά που είχατε μια δίψα να μάθετε κάτι καινούριο και δεν μπορέσατε να αντισταθείτε;

Ελπίδα: είναι ίσως το μόνο από τα συναισθήματα που εμφανίζεται όταν οι συνθήκες είναι δύσκολες, υπάρχει αβεβαιότητα για το μέλλον, και η απογοήτευση είναι πολύ πιθανόν να εμφανιστεί. Η ελπίδα είναι αυτή που μας θρέφει σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις. Ελπίδα είναι η πεποίθηση ότι τα πράγματα θα πάνε προς το καλύτερο και ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν είναι μια μόνιμη κατάσταση. Όταν διατηρούμε μια τέτοια στάση τότε έχουμε περισσότερες πιθανότητες να κινητοποιηθούμε και να κάνουμε κάτι για να βγούμε από τη δυσκολία.
Τα  θετικά συναισθήματα είναι τα όπλα στη φαρέτρα μας για την αντιμετώπιση των δυσκολιών. Είναι στο χέρι μας να δίνουμε προσοχή και να εκτιμούμε τις στιγμές που νιώθουμε και βιώνουμε τέτοιου είδους συναισθήματα γιατί από εκεί μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη και να κινητοποιηθούμε.

Υπερηφάνεια: είναι ένα συναίσθημα που έχουμε όταν πετυχαίνουμε κάτι ή όταν έχουμε δουλέψει σκληρά και έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα. Το συναίσθημα αυτό είναι δεμένο με την αίσθηση σκοπού που έχουμε και το νόημα που βρίσκουμε μέσα από τις επιτυχίες μας. Η εμπιστοσύνη στις δεξιότητές μας  και στον εαυτό μας αυξάνεται και πιστεύουμε ότι έχουμε δυνατότητες για ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες. Είναι η κινητήρια δύναμη για να επιτύχουμε περισσότερα.
Σκεφτείτε: «πότε νιώσατε υπερήφανοι για τον εαυτό σας; πότε νιώσατε εμπιστοσύνη στις ικανότητές σας , επιτύχατε κάτι και μοιραστήκατε με τους γύρω σας;»

Διασκέδαση/κέφι: Κάθε στιγμή που νιώθουμε να διασκεδάζουμε, να γελάμε μαζί με άλλους, να έχουμε μια παιχνιδιάρικη διάθεση, αναπτύσσουμε δεσμούς με τους γύρω μας και συνδεόμαστε μαζί τους. Μοιραζόμαστε τις όμορφες στιγμές μας και επιπλέον είμαστε σε ετοιμότητα και μπορούμε να «δούμε» τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Η διασκέδαση δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη για να μπορούμε να «γεμίζουμε» τις μπαταρίες μας και να διατηρούμε την αισιοδοξία μας.
Σκεφτείτε: «τι σας κάνει να γελάτε και να περνάτε καλά; τι σας διασκεδάζει;  Πώς αισθάνεστε όταν γελάτε και διασκεδάζετε; Με ποιους σας αρέσει να διασκεδάζετε; πώς συνδέεστε με αυτούς τους ανθρώπους;»

Έμπνευση: Έχετε ποτέ βρεθεί στη θέση να  ξεπερνάτε το καθημερινό και να βλέπετε καλύτερες πιθανότητες σε κάτι; Η έμπνευση είναι ένα συναίσθημα από την καρδιά. Εμπνεόμαστε από επιτεύγματα και ανθρώπους που δείχνουν δύναμη ψυχής, καλοσύνη, αριστεία. Η έμπνευση είναι ενθαρρυντική και μας κάνει να προσπαθούμε.
Σκεφτείτε: ''πότε νιώσατε την ανάγκη να κάνετε το καλύτερο που μπορούσατε και που αυτό σας έδωσε έμπνευση; πότε ήταν η τελευταία φορά που είδατε κάποιον να κάνει κάτι που πιστεύατε ότι δεν είναι ποτέ δυνατόν''.

Δέος: Νιώθουμε δέος όταν συγκλονιζόμαστε από το μεγαλείο, όταν νιώθουμε όλο μας το είναι να δονείται γιατί ζούμε κάτι εξαιρετικά δυνατό και θαυμαστό. Έχετε ποτέ βρεθεί στη θέση να βλέπετε κάτι και να σας έχει κοπεί η ανάσα, να μην μπορείτε να βρείτε τα λόγια να εκφράσετε αυτό που νιώθετε και να περιγράψετε την εμπειρία που ζείτε; Δέος νιώθουμε για παράδειγμα όταν κοιτάμε τα αστέρια και ερχόμαστε αντιμέτωποι με το μεγαλείο και την απεραντοσύνη της φύσης και του κόσμου μας.
Σκεφτείτε: « Πότε είδατε κάτι τόσο ωραίο που σας κόπηκε η αναπνοή; πότε νιώσατε ότι ήσασταν μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου;

Αγάπη: είναι εκείνο το συναίσθημα που περιλαμβάνει όλα τα υπόλοιπα. Περιέχει την εμπιστοσύνη, το μοίρασμα, τη ζεστασιά. Όταν βιώνουμε αγάπη, το σώμα μας, το μυαλό μας και η ψυχή μας βρίσκονται «στα καλύτερά τους». Δεν νιώθουμε άγχος, το σώμα μας χαλαρώνει και η ζωή μας επιμηκύνεται.  Είναι το συναίσθημα που μας κάνει να βγαίνουμε από τους εαυτούς μας, να θέλουμε να δώσουμε στους άλλους, να γελάσουμε και να πονέσουμε μαζί τους. Η αγάπη μας κάνει να θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι.
Σκεφτείτε: «πότε ήταν η τελευταία φορά που νιώσατε ότι η σχέση σας ήταν γεμάτη με ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω συναισθήματα όπως χαρά, ευγνωμοσύνη, γαλήνη; Τι μπορείτε να κάνετε για να απολαμβάνετε αυτά τα συναισθήματα περισσότερο; Ποιους ανθρώπους αγαπάτε και ποιοι σας αγαπούν; πώς τους το δείχνετε;»
Για να απολαμβάνουμε περισσότερα θετικά συναισθήματα, θα πρέπει να προσπαθούμε καθημερινά. Τα αρνητικά συναισθήματα έχουμε μεγάλη δύναμη και μπορούν εύκολα να παρασυρθούμε και να αφεθούμε σε αυτά.

Διαλέξτε ένα από τα δέκα αυτά συναισθήματα και δεσμευτείτε ότι για τις επόμενες 3 ημέρες θα κάνετε κάτι συγκεκριμένο,  ώστε να νιώσετε εσείς και οι γύρω σας τη δύναμή του. Για παράδειγμα αν διαλέξετε την αγάπη, γράψτε ένα γράμμα στο/στη σύντροφό σας και εκφράστε τα συναισθήματά σας, ή/και μοιραστείτε μαζί του/της μια καλή στιγμή που εσείς θα έχετε δημιουργήσει.

Μην ξεχνάτε ότι τα θετικά συναισθήματα μας ενεργοποιούν, μας κινητοποιούν, διευρύνουν τη σκέψη μας και μας βοηθούν να βλέπουμε δυνατότητες και όχι αδιέξοδα.

Μπορείς να ανθίσεις;

 

Τι συμβαίνει
όταν ανθίζει ένα λουλούδι
στο βάθος του δάσους
και κανένας δεν το βλέπει,
κανένας δεν ξέρει το άρωμά του,
κανένας δεν περνάει δίπλα του,
σχολιάζοντας «τι όμορφο!»
κανένας δεν γεύεται την ομορφιά του,
τη χαρά του,
κανένας δεν το μοιράζεται ;



Τι συμβαίνει στο λουλούδι ;
Υποφέρει ;
Παθαίνει πανικό ;
Αυτοκτονεί ;
Το λουλούδι εξακολουθεί να ανθίζει.
Δεν έχει καμιά διαφορά είτε περνάει κάποιος είτε όχι.
Το λουλούδι εξακολουθεί να σκορπίζει το άρωμά του στους ανέμους.
Εξακολουθεί να προσφέρει τη χαρά του στο Θεό,
στο Όλο.



Τη στιγμή που αισθάνεσαι
Ότι δεν είσαι εξαρτημένος
από κανέναν,
εδραιώνεται μέσα σου μια βαθιά δροσιά
και μια βαθιά σιωπή,
μια χαλάρωση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι σταματάς
να ερωτεύεσαι.



Αντίθετα, για πρώτη φορά γνωρίζεις
μια καινούργια ποιότητα,
μια καινούργια διάσταση του έρωτα :
Έναν έρωτα που δεν είναι πια βιολογικός,
έναν έρωτα που είναι πιο κοντά στη φιλία,
από οποιαδήποτε σχέση.
Ο έρωτάς σου γίνεται περισσότερο
σαν μια αύρα γύρω σου,
την οποία μπορείς να τη μοιραστείς με τον καθένα,
ακόμα και με έναν ξένο.



Στην πραγματικότητα, μοιράζεσαι
Χωρίς να κάνεις τίποτα.
Γίνεται η ίδια σου η φύση.
Είσαι έρωτας.
Στο παρελθόν, ερωτευόσουν έναν άνθρωπο.
Τώρα δεν ερωτεύεσαι κανέναν.
Είσαι έρωτας.

 

Όπου βρίσκεσαι,
μεταφέρεις το άρωμά σου.
Όπου βρίσκεσαι,
μεταφέρεις το φρέσκο σου αεράκι,
τη χαλαρή δροσιά σου.
Και θα νιώθεις τρομερά ελεύθερος.

 
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

Η δυναμη που κυβερνα το πεπρωμενο ολων των ανθρωπινων οντων ονομαζεται Αετος,
οχι επειδη ειναι αετος η εχει σχεση με τον αετο, αλλα επειδη εμφανιζεται στο ματι του
ενορατικου σαν ενας πελωριος καταμαυρος αετος, που στεκεται ψηλα, φτανοντας στο απειρο.

Ο Αετος καταβροχθιζει την επιγνωση ολων των πλασματων που, καθως την μια στιγμη
ειναι ζωντανα πανω στη γη και την αλλη εχουν πεθανει, εχουν γλιστρησει στο ραμφος
του Αετου, σαν ενα σμηνος απο πυγολαμπιδες, για να συναντησουν αυτο απο οπου
εκπορευτηκαν, το λογο που ειχαν καποτε ζωη. Ο Αετος αποσυνθετει αυτες τις μικροσκοπικες φλογες, τις λειαινει, οπως ενας βυρσοδεψης τεντωνει ενα κομματι δερμα,
κι επειτα τις καταβροχθιζει.
Γιατι ο Αετος τρεφεται με την επιγνωση.

Ο Αετος, αυτη η δυναμη που κυβερνα το πεπρωμενο ολων των ζωντων, αντανακλα εξισου
και ταυτοχρονα ολα αυτα τα ζωντανα πλασματα. Συνεπως, δεν υπαρχει λογος ενας ανθρωπος
να προσευχηθει στον Αετο, να του ζητησει χαρες, να ελπισει στο ελεος του.
Το ανθρωπινο μερος του Αετου ειναι πολυ ασημαντο για να κινησει το συνολο..

Σε καθε ζωντανο πλασμα εχει δοθει η δυναμη, αν το επιθυμει, να αναζητησει ενα ανοιγμα
προς την ελευθερια και να περασει απο μεσα του.
Ειναι φανερο στον ενορατικο που βλεπει το ανοιγμα, και στα πλασματα που περνουν μεσα
απο αυτο, οτι το δωρο αυτο εχει δοθει στον Αετο προκειμενου να διαιωνισει την επιγνωση.

Καρλος Καστανεντα

Το μονοπάτι αυτό έχει καρδιά;

Το καθετι συνιστα ενα απο τα εκατομμυρια μονοπατια.

Συνεπως, ο πολεμιστης πρεπει να εχει παντα στο νου του οτι ενα μονοπατι δεν ειναι παρα ενα μονοπατι, αν αισθανεται οτι δεν πρεπει να το ακολουθησει, δεν πρεπει να παραμεινει σε αυτο, οτι κι αν γινει. Η αποφαση του να παραμεινει σε ενα τετοιο μονοπατι η να το εγκαταλειψει πρεπει να ληφθει ανεπηρεαστη απο καθε φοβο η φιλοδοξια.

Πρεπει να εξετασει το καθε μονοπατι απο κοντα και με προσοχη.

Ο πολεμιστης πρεπει υποχρεωτικα να θεσει στον εαυτο του μια ερωτηση : Το μονοπατι αυτο εχει καρδια;

Ολα τα μονοπατια ειναι ιδια: δεν οδηγουν πουθενα.

Ωστοσο, ενα μονοπατι χωρις καρδια δεν ειναι ποτε ευχαριστο.

Απο την αλλη, ενα μονοπατι με καρδια ειναι ευκολο- ο πολεμιστης δε χρειαζεται να προσπαθησει για να του αρεσει, το ταξιδι σε αυτο ειναι χαρουμενο, οσο ενας ανθρωπος το ακολουθει, γινεται ενα με αυτο....

Δον Χουαν Ματους

Δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά

Όταν συναντιούνται δύο άνθρωποι που αισθάνονται μοναξιά βλέπουν πάντοτε ο ένας τον άλλον. Όταν είναι μαζί δυο άνθρωποι που έχουν γνωρίσει τη μοναχικότητα, βλέπουν κάτι ανώτερο και από τους δύο.

Πάντοτε δίνω αυτό το παράδειγμα: Δυο συνηθισμένοι εραστές που αισθάνονται και οι δύο μοναξιά, κοιτάζουν πάντοτε ο ένας τον άλλον.

Δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά, κοιτάζουν το φεγγάρι, δεν κοιτάζει ο ένας τον άλλον. Άλλοτε θα ακούνε μαζί μουσική του Μότσαρτ ή του Μπετόβεν ή του Βάγκνερ. Άλλοτε θα κάθονται δίπλα από ένα δέντρο και θα απολαμβάνουν την τρομερή οντότητα του δέντρου που τους αγκαλιάζει. Άλλοτε μπορεί να κάθονται δίπλα από έναν καταρράκτη και να ακούν την άγρια μουσική που δημιουργείται εκεί συνεχώς. Άλλοτε θα κοιτάζουν και οι δύο τον ωκεανό, το μακρύτερο σημείο που μπορούν να δουν τα μάτια.

Όποτε συναντιούνται δυο άνθρωποι που αισθάνονται μοναξιά, ο ένας κοιτάζει τον άλλον επειδή ψάχνουν συνέχεια τρόπους για να εκμεταλλευτούν ο ένας τον άλλον – πώς να χρησιμοποιήσουν ο ένας τον άλλον, πώς να είναι ευτυχισμένοι μέσα από τον άλλον. Δύο άνθρωποι όμως που είναι βαθιά ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους δεν προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν ο ένας τον άλλον. Αντίθετα, γίνονται συνταξιδιώτες. Προχωρούν σε ένα ιερό προσκύνημα. Το κοινό τους ενδιαφέρον τους ενώνει.

Συνήθως, το κοινό ενδιαφέρον είναι το σεξ. Το σεξ μπορεί να ενώσει δυο ανθρώπους στιγμιαία, ευκαιριακά και πολύ επιφανειακά. Οι άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά έχουν ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Δεν είναι ότι δεν θα υπάρχει σεξ. Μπορεί και να υπάρχει, σαν μέρος όμως μιας ανώτερης αρμονίας. Ακούγοντας τη μουσική του Μότσαρτ ή του Μπετόβεν, μπορεί να έρθουν πιο κοντά από τους συνηθισμένους εραστές που τους συνδέει μόνο το σεξ.

Κι όταν η αγάπη συμβαίνει από μόνη της, όταν συμβαίνει σαν μέρος μιας ανώτερης αρμονίας, έχει μια εντελώς διαφορετική ποιότητα μέσα της. Είναι θεϊκή, δεν είναι πια ανθρώπινη.

Η λέξη ευτυχία προέρχεται από τη λέξη τύχη. Η λέξη τυχαίο έρχεται επίσης από την ίδια ρίζα. Ευτυχία είναι εκείνο το καλό που τυχαίνει. Δεν μπορείς να την παράγεις εσύ, δεν μπορείς να την αναγκάσεις να συμβεί, δεν μπορείς να την πιέσεις. Το περισσότερο που μπορείς είναι να είσαι διαθέσιμος σ’ εκείνη. Ότι τύχει, έτυχε.

Δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά είναι πάντοτε διαθέσιμοι, αλλά ποτέ δεν το σκέφτονται. Ποτέ δεν κάνουν προσπάθειες για να βρουν την ευτυχία. Έτσι δεν είναι ποτέ απογοητευμένοι, επειδή ό,τι τύχει, έτυχε. Εκείνοι δημιουργούν την περίσταση.

Για την ακρίβεια, όταν είσαι ευτυχισμένος με τον εαυτό σου, εσύ είσαι ήδη η περίσταση και αν ο άλλος είναι επίσης ευτυχισμένος με τον εαυτό του, τότε είναι κι εκείνος η περίσταση. Όταν εκείνες οι δύο περιστάσεις έλθουν κοντά η μία με την άλλη, δημιουργείται μια μεγαλύτερη περίσταση. Μέσα σ’ εκείνη τη μεγαλύτερη περίσταση, πολλά τυχαίνουν χωρίς να κάνουν τίποτα.

Ο άνθρωπος τελικά δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα για να είναι ευτυχισμένος. Ο άνθρωπος χρειάζεται απλώς να ρέει και να αφήνεται.

To συναισθηματικό σου φορτίο

Ας μιλήσουμε για συναισθήματα και το συναισθηματικό σου φορτίο.

Ενοχές, ντροπή, φόβος, ανησυχία, ανυπομονησία κλπ. είναι συναισθήματα χαμηλών δονήσεων. Αυτά είναι παγιδευμένα συναισθήματα στο σώμα και αλλοιώνουν το ενεργειακό πεδίο με αποτέλεσμα πιθανόν να δημιουργηθεί κατάθλιψη, αρρώστεια και να εμποδίζεται η ροή ενέργειας με αποτέλεσμα να αδυνατούμε να υλοποιούμε τις επιθυμίες μας.

Ξεφόρτωσε αυτό το φορτίο. Μην καταπιέζεις τα συναισθήματα σου, μην τα πολεμάς, σταμάτα να τρως χωρίς να πεινάς, να καπνίζεις ή να έχεις άλλη εξάρτηση επειδή δεν θέλεις να τα βιώνεις. Το σώμα σου, σου μιλά μέσω των συναισθημάτων. Βίωσε λοιπόν ειρήνη μέσα σου, αποδέξου τα συναισθήματα σου, να τα φέρεις στην επιφάνεια και να τους επιτρέψεις να σου “μιλήσουν”. Τα συναισθήματα σου θα σε οδηγήσουν στο πυρήνα σου για να αποκαλύψεις “ποιός πραγματικά είσαι”, χωρίς αυτά που φόρτωσες στην πορεία της ζωής σου.

Άσκηση
Κάποια στιγμή που δεν αισθάνεσαι καλά ή σε απασχολεί κάτι βάλε χαλαρωτική μουσική και κλείσε τα μάτια. Καθώς παίρνεις βαθιές εισπνοές και εκπνοές ρώτησε τον εαυτό σου: “Τι αισθάνομαι;”
Αποδέξου το συναίσθημα και αναγνώρισε το. Τι νιώθεις; Ενοχές, θυμό, μνησικακία, φόβο; Προσωποποίησε το συναίσθημα, ευχαρίστησέ το για όσα σου έμαθε και ρώτησε το για ποιό λόγο υπάρχει στη ζωή σου, τι έχει να σου διδάξει και πώς χρειαζεται να δράσεις.
Μείνε λίγο στη σιωπή και άκου τι έχει να σου πει. Αν είναι θυμός, τότε πιθανόν να σου πει ότι χρειάζεται να εκφράσεις τα συναισθήματα σου ή να βάλεις τα όρια σε κάποιο άτομο. Αν είναι ανησυχία ή φόβος, τότε πιθανόν να σου πει ότι χρειάζεται να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και να νιώσεις την αξία σου.

Σίγουρα αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι μια υπέρβαση, διαφορετικά θα το είχεις ήδη κάνει.
Για να σου είναι πιο εύκολο μπορείς να το δουλέψεις ενεργειακά πριν δράσεις. Ξόδευε 5 λεπτά κάθε μέρα σε κατάσταση χαλάρωσης να οραματίζεσαι τον εαυτό σου ότι εκφράζεις τα συναισθήματα σου στο συγκεκριμμένο άτομο ή να οραματίζεσαι τον εαυτό σου και να του λες ότι τον εμπιστεύσαι

Να θυμάσαι τα βαριά συναισθήματα όχι μόνο βαραίνουν την ενέργεια σου, την οποία κουβαλάς παντού αλλά επίσης σου δημιουργούν συναισθηματικές εκρήξεις κάθε φορά που δημιουργείται ένα ερέθισμα.

Ο Δωδεκάλογος των Ρομαντικών Σχέσεων

Για τους αδέσμευτους, το δυσκολότερο θεωρείται να βρουν το κατάλληλο άτομο για σύντροφο. Για όσους πάλι έχουν χωρίσει από μια σχέση που δεν ευοδώθηκε, το δυσκολότερο είναι να εντοπίσουν τι ακριβώς πήγε λάθος. Όποια και αν είναι όμως η περίπτωση, το εύκολο είναι να εστιάζει κανείς στα λάθη του άλλου, όμως να δυσκολεύεται να εντοπίςει τα δικά του. Έτσι, το να βρει κανείς σύντροφο δεν είναι τελικά το δυσκολότερο κομμάτι στον τομέα των ρομαντικών σχέσεων, αλλά το να τον/κρατήσει αποτελεί σοβαρή πρόκληση, την οποία πολλοί άνθρωποι αγνοούν και γι’ αυτό έχουν προβλήματα σχέσεων. Μην ξεχνάτιε όμως, ότι για να είστε καλοί προς κάποιον άλλον θα πρέπει επίσης να είστε καλοί και με τον εαυτό σας!

Να είστε ρομαντικοί.
Όταν μια σχέση αρχίσει να έχει δυσκολίες, συχνά η έλλειψη ρομαντισμού σε αυτή αποτελεί έναν βασικό πυρήνα του προβλήματος. Το ζευγάρι δηλαδή πελαγώνει στη ρουτίνα ή τα προβλήματα και ξεχνάνε όλα τα όμορφα πράγματα που έκαναν μαζί στην αρχή της σχέσης. Μια σχέση όμως δεν προχωράει με ‘αυτόματο πιλότο’, αλλά χρειάζεται συνεχή φροντίδα για να διατηρείται. Ένας τρόπος για να τη φροντίσει κανείς είναι να επανεντάξει σε αυτή μια καλή δόση ρομαντισμού.  

Μην υποτιμάτε τον εαυτό σας.
Κάθ φορά που υποτιμάτε τον εαυτό σας, ουσιαστικά παραδέχεστε ότι δεν είστε αρκετά καλός/ή για τον/τη σύντροφό σας. Και αν πράγματι πιστεύετε ότι δεν του/της αξίζετε (ή το λέτε για να πάρετε επιβεβαίωση), δυστυχώς δε θα είσστε αρκετά καλός/ή! Μην αυτομαστιγώνεστε για περελθόντα λάθη, γιατί αυτό θα σας κρατήσει πίσω και δε θα σας επιτρέψει να προσπαθήστε να επιτύχετε σε νέα πράγματα σήμερα και αύριο.  

Να είστε ειλικρινείς.
Οι σχέσεις που βασίζονται σε ψέματα τελικά δεν αντέχουν στο τεστ του χρόνου. Ακόμα και αν ο/η σύντροφός σας δε μάθει ποτέ την αλήθεια, το γεγονός ότι είπατε ψέματε θα σας στοιχειώνει και θα είναι υπαίτιο για αλλαγές στα συναισθήματα και τη συμπεριφορά σας απέναντι στον/τη σύντροφό σας. Με αυτό το εμπόδιο η σχέση δε θα ευδοκιμήσει απόλυτα..

Μη κάνετε πράγματα απλώς για να είναι ο/η σύντροφός σας χαρούμενος/η.
Πόσες φορές κάνετε κάτι που δεν επιθυμούσατε αποκλειστικά και μόνο για να χαρεί ο/η σύντροφός σας; Όσο και αν ακούγεται παράδοξο, αυτή η τακτική είναι λανθασμένη! Αναλογιστείτε πώς σας έκανε να νιώσετε κάτι τέτοιο (ιδίως όταν γίνεται κατ’ εξακολούθηση). Κάθε φορά που συμβιβάζεστε με ΄τετοιο τρόπο, ένα κομμάτι της αγάπης σας για τον άλλον πεθαίνει. Είναι προτιμότερο να εξηγήσετε ότι κάποια πράγματα δε σας αρέσουν και να βρείτε από κοινού εναλλακτικές.  

Μη ζητάτε από τον/τη σύντροφό σας να κάνει πράγματα που ξέρετε ότι δεν επιθυμεί.
Πρόκειται για τον αντίποδα της παραπάνω συμβουλής. Αν πράγματι δεν του/της αρέσει κάτι και απλώς του ζητάτε να το κάνει χωρίς όφελος για τον ίδιο/την ίδια για λόγους προσωπικής σας επιβεβαίωσης, αυτό είτε είναι εγωιστικό είτε σκέτη κακία! . Εδώ εξαιρούνται οι δουλειές σπιτιού και γενικότερα τα καθήκοντα, με την έννοια ότι χρειάζεται να υπάρχει μοιρασιά, η οποία όμως να είναι δίκαιη αλλά να λαμβάνει υπόψη τις προτιμήσεις του άλλου, ώστε να υπάρχει συναίνεση από τις δυο πλευρές στο ποιος θα κάνει τι και όχι στείρος αρνητισμός (τύπου: ‘δεν πλένεις ποτέ τα πιάτα’, ενώ έχει αναλάβει άλλα καθήκοντα)

Μη μειώνετε τον/τη σύντροφό σας.
Όλοι κάνουν λάθη σε αυτή τη ζωή και όλοι προσπαθούν να τα διορθώσουν, καθένας με το δικο΄του ρυθμό και τρόπο. Αν σπαταλάτε πολύ χρόνο γκρινιάζοντας στον/τη σύντροφό σας ή υποδεικνύοντάς του τα λάθη του, πώς περιμένετε να κάνει κάτι σωστά τελικά; Θέλετε έναν/μία σύντροφο ή ένα εκπαιδευμένο σκυλάκι; 

Μην αναβάλετε όσα υποσχεθήκατε να κάνετε.
Η εμπιστοσύνη είναι ιβασικό στοιχείο μιας σχέσης και χρειάζεται χρόνο για να καλλιεργηθεί. Αν λοιπόν μονίμως υπόσχεστε αλλά τελικά δεν πραγματοποιείτε τις υποσχέσεις σας, τότε πώς θα μπορεί ο/η σύντροφός σας να βασίζεται πάνω σας στο μέλλον; 

Πάντα να είστε εκεί για τον/τη σύντροφό σας.
Ξεκινήστε από το πόσο σημαντικό είναι να έχετ τον/τη σύντροφό σας. Αν κρίνετε ότι είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής σας, τότε θα πρέπει να αφιερώσετε το χρόνο και τον κόπο που αξίζει η σχέση για να του/της σταθείτε όταν σας χρειάζεται τα δύσκολα, αλλά να μοιραστείτε και τα όμορφα

Επικοινωνήστε.
Και δεν εννοούμε αποκλειστικά πέστε στο άλλο άτομο ποιες δουλειές ή υποχρεώσεις του αναλογούν ή τι προβλήματα προέκυψαν. Οι αλλαγές σε μια σχέση είναι σχεδόν καθημερινές. Αν δε μιλάτ καθημερινά με τον/τη σύντροφό σας, για τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τον εαυτό σας, είναι πολύ πιθανό να ξυπνήσετε ένα πρωί και να αναρωτηθείτε ποιος είναι ο ξένος που κοιμάται στο κρεβάτι σας.

Ξεχάστε την απιστία.
Πρόκειται για την πιο επιβλαβή πράξη ενάντια στη σχέση. Εκτός και αν ξεκάθαρα έχετε από κοινού αποφασίσει ότι η σχέση σας είναι ανοιχτή, η πράξη της απιστίας σημαίνει ότι κοροϊδεύετε τον/τη σύντροφό σας αλλά και τον εαυτό σας. Είναι πιο τίμιο να βγείτε από τη σχέση σας και να κάνετε το είδος της ζωής που επιθυμείτε, με τρόπο ππου να είναι ξεκάθαρος στους άλλους, ώστε να αποφασίσουν αν θα εμπλακούν μαζί σας ή όχι.

Δείξτε σεβασμό στον/τη σύντροφό σας.
Είναι πολύ εύκολο να θεωρήσετε κάποιο άτομο δεδομένο στη ζωή σας, αλλά χρειάζεται τρόπο για να το κρατήσετε. Τονίζοντας διαρκώς τα ελαττώματα, κοροϊδεύοντας ή ξεμπροστιάζοντας στην παρέα σας τον/τη σύντροφό σας για σημαντικά ή ασήμαντα ζητήματα είναι πράξη έλλειψης σεβασμού. Όταν ξεπεράσετε κάποιο όριο, δύσκολα θα πισωγυρίσετε. Φερθείτε στον άνθρωπό σας όπως θα θέλατε να φέρονται και οι άλλοι σε εσάς και όπως φέρεστε στον/την καλύτερή σας φίλη.

Να είστε ανοιχτοί και δεκτικοί στιςς επιθυμίες του της/συντρόφου σας.
Για να λειτουργήσει μια σχέση χρειάζονται δυο άνθρωποι, το οποίο σημαίενι ότι οι σκέψεις, επιθυμίες, ανάγκες και όνειρα και των δύο πρέπει να δίνουν αντικείμενο συζήτησης και αποδοχής (άσχετο να πραγματοποιηθούν τελικά ή όχι). Όταν δεν είστε ανοιχτεί στις ανάγκες και επιθυμίες του άλλου, αυτό σημαίνει ότι δεν είστε ανοιχτοί στο να έχετε ισότιμα κάποιο άλλο άτομο στη ζωή σας και αυτό αποτελεί σημαντικό πρόβλημα αν επιθυμείτε σχέση στοργής και αφοσίωσης.

ΕΧΟΥΜΕ ΘΑΡΡΟΣ;

 Η λέξη "θάρρος" προέρχεται από το αρχαίο ουσιαστικό θάρσος -αντίθετη το θράσος-

και σημαίνει την τόλμη και την αφοβία.
Λέξη για το θάρρος είναι και η λέξη κουράγιο (Coraggio στα Ιταλικά)
που εμπεριέχει τη λατινική λέξη cour, που σημαίνει καρδιά.
Το θάρρος είναι λοιπόν θέμα και πράξη καρδιάς,
και συνήθως έρχεται σε ...σύγκρουση με τη λογική,
η οποία είναι συντηρητική και προσπαθεί να μας «προστατέψει».
Η εμπιστοσύνη είναι μια μεγάλη πράξη θάρρους,
εμπιστοσύνη απέναντι στους άλλους ή απέναντι στις επιλογές μας.
Ο  Mark twain...λέει...
Το Θάρρος είναι η αντίσταση στο φόβο και ο έλεγχος του φόβου...όχι η απουσία του φόβου....
Πραγματικά θαρραλέοι θεωρούνται,
Όσοι είναι γενναίοι, δεν γνωρίζουν  τον φόβο, δεν φοβούνται τους κινδύνους
Όσοι δεν φοβούνται τις δυσκολίες...και όσοι έχουν απόλυτη σιγουριά.

Θεωρώ....ως θαρραλέο όχι εκείνον που θα τολμήσει να κάνει Body Jumping...
ή όποιον θα τολμήσει να χτυπήσει κάποιον που τόλμησε να τον πειράξει....
Αλλά..........
ΕΚΕΙΝΟΝ...που παίρνει την ευθύνη των πράξεών του και δεν ρίχνει τις ευθύνες σε άλλους,
που αντιμετωπίζει τις δυσκολίες
και που ξέρει να σέβεται και να βοηθάει τους αδυνάμους!!!

Ψάχνοντας για συνώνυμα ττης λέξης ''ΘΑΡΡΟΣ'''
βρήκα.......
1. ατρόμητος
2. άφοβος
3. ανδροπρεπής - ανδρεία
4. γενναίος - γενναιότητα
5. Τολμηρός – τόλμη
και είμαι σίγουρη ..πως δεν έχουν καμία σχέση με το φύλο.....

Σας παραθέτω παρακάτω ..
Αποφθέγματα και εκφράσεις ""ΘΑΡΡΟΥΣ"
• Η ήττα δεν πρέπει να φέρει απογοήτευση, αλλά να ανανεώνει το θάρρος.
• Όποιος δεν βρέθηκε μπροστά σε κίνδυνο, δεν μπορεί να στηρίζεται στο θάρρος του.Λαροσκουφώ
• Όταν χαθεί το θάρρος, το παν εχάθη.Γκαίτε
• Πολλές φορές χρειάζεται το θάρρος ακριβώς σ’ εκείνες τις περιπτώσεις που τις νομίζετε ως τιποτένιες.Στέφενσον
• Ποτέ δε θα μαθαίναμε το θάρρος και την υπομονή, αν μόνο η χαρά υπήρχε μες στον κόσμο.Κέλερ Έλεν
• Το ‘όχι’ είναι μια πολύ μικρή λέξη. Λίγοι, όμως, έχουν το θάρρος να την προφέρουν.Αννίβας
• Το αληθινό θάρρος έγκειται στο να πράξει κανείς μπροστά σε πολύ κόσμο, ό,τι μπορεί να πράξει ολομόναχος.Ρίχτερ
• Το θάρρος είναι το καλύτερο όπλο.Λέσσινγκ
• Το θάρρος είναι το μεγαλύτερο προτέρημα του ανθρώπου.Τσώρτσιλ
• Το θάρρος εμπνέεται από τους κινδύνους.Διονύσιος Αλικαρνασσέας
• Το ότι οι γενναίοι είναι θαρραλέοι δεν σημαίνει και ότι όλοι οι θαρραλέοι είναι γενναίοι.
Γιατί, το θάρρος δημιουργείται στους ανθρώπους από επιτηδειότητα,
από οργή κι από μανία, όπως κι η δύναμη,
ενώ η γενναιότητα προέρχεται από τη φύση κι από τη σωστή διάπλαση της ψυχής.Πλάτωνας

Μην ξεχνάμε και τον Κύριο μας..άπειρες φορές μιλούσε για το "Θάρρος"
Ιωαν.16:33 «Αυτά σας τα έχω πει, για να έχετε ειρήνη μέσα σ' εμένα.
Μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη.
αλλά θαρρεύετε, εγώ έχω νικήσει τον κόσμο»

Κλείνοντας ...ένα θέμα συζήτησης τόσο σπουδαίο...
αφου θεωρείται ένα από τα πιο θετικά γνωρίσματα των ανθρώπων
και ίσως από τις βασικές αρετές της ανθρώπινης φύσης...

θα έλεγα ότι, το Θάρρος μας δίνει τη δυνατότητα της ανεξαρτησίας από τις απόψεις του πλήθους,
εξασφαλίζει την σιγουριά στις δικές  μας  ικανότητες
δίνει την ελευθερία από την καταπιεστική αίσθηση του φόβου,
δίνει χαρά, μεγάλη χαρά του να είμαστε  ο εαυτός μας
ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΕΛΠΙΔΑ.....για ένα καλύτερο μέλλον!

Μαρία Ιωσηφίδου