ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΣΟΦΟΚΛΗΣ - Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ (385-420)

ΟΙ. ἤδη γὰρ ἔσχες ἐλπίδ᾽ ὡς ἐμοῦ θεοὺς
ὤραν τιν᾽ ἕξειν, ὥστε σωθῆναί ποτε;
ΙΣ. ἔγωγε τοῖς νῦν γ᾽, ὦ πάτερ, μαντεύμασιν.
ΟΙ. ποίοισι τούτοις; τί δὲ τεθέσπισται, τέκνον;
ΙΣ. σὲ τοῖς ἐκεῖ ζητητὸν ἀνθρώποις ποτὲ
390 θανόντ᾽ ἔσεσθαι ζῶντά τ᾽ εὐσοίας χάριν.
ΟΙ. τίς δ᾽ ἂν τοιοῦδ᾽ ὑπ᾽ ἀνδρὸς εὖ πράξειεν ἄν;
ΙΣ. ἐν σοὶ τὰ κείνων φασὶ γίγνεσθαι κράτη.
ΟΙ. ὅτ᾽ οὐκέτ᾽ εἰμί, τηνικαῦτ᾽ ἄρ᾽ εἴμ᾽ ἀνήρ;
ΙΣ. νῦν γὰρ θεοί σ᾽ ὀρθοῦσι, πρόσθε δ᾽ ὤλλυσαν.
395 ΟΙ. γέροντα δ᾽ ὀρθοῦν φλαῦρον ὃς νέος πέσῃ.
ΙΣ. καὶ μὴν Κρέοντά γ᾽ ἴσθι σοι τούτων χάριν
ἥξοντα βαιοῦ κοὐχὶ μυρίου χρόνου.
ΟΙ. ὅπως τί δράσῃ, θύγατερ; ἑρμήνευέ μοι.
ΙΣ. ὥς σ᾽ ἄγχι γῆς στήσωσι Καδμείας, ὅπως
400 κρατῶσι μέν σου, γῆς δὲ μὴ ᾽μβαίνῃς ὅρων.
ΟΙ. ἡ δ᾽ ὠφέλησις τίς θύρασι κειμένου;
ΙΣ. κείνοις ὁ τύμβος δυστυχῶν ὁ σὸς βαρύς.
ΟΙ. κἄνευ θεοῦ τις τοῦτό γ᾽ ἂν γνώμῃ μάθοι.
ΙΣ. τούτου χάριν τοίνυν σε προσθέσθαι πέλας
405 χώρας θέλουσι, μηδ᾽ ἵν᾽ ἂν σαυτοῦ κρατῇς.
ΟΙ. ἦ καὶ κατασκιῶσι Θηβαίᾳ κόνει;
ΙΣ. ἀλλ᾽ οὐκ ἐᾷ τοὔμφυλον αἷμά σ᾽, ὦ πάτερ.
ΟΙ. οὐκ ἆρ᾽ ἐμοῦ γε μὴ κρατήσωσίν ποτε.
ΙΣ. ἔσται ποτ᾽ ἆρα τοῦτο Καδμείοις βάρος.
410 ΟΙ. ποίας φανείσης, ὦ τέκνον, συναλλαγῆς;
ΙΣ. τῆς σῆς ὑπ᾽ ὀργῆς, σοῖς ὅταν στῶσιν τάφοις.
ΟΙ. ἃ δ᾽ ἐννέπεις, κλύουσα τοῦ λέγεις, τέκνον;
ΙΣ. ἀνδρῶν θεωρῶν Δελφικῆς ἀφ᾽ ἑστίας.
ΟΙ. καὶ ταῦτ᾽ ἐφ᾽ ἡμῖν Φοῖβος εἰρηκὼς κυρεῖ;
415 ΙΣ. ὥς φασί γ᾽ οἱ μολόντες ἐς Θήβης πέδον.
ΟΙ. παίδων τις οὖν ἤκουσε τῶν ἐμῶν τάδε;
ΙΣ. ἄμφω γ᾽ ὁμοίως, κἀξεπίστασθον καλῶς.
ΟΙ. κᾆθ᾽ οἱ κάκιστοι τῶνδ᾽ ἀκούσαντες πάρος
τοὐμοῦ πόθου προύθεντο τὴν τυραννίδα;
420 ΙΣ. ἀλγῶ κλύουσα ταῦτ᾽ ἐγώ, φέρω δ᾽ ὅμως.
***
ΟΙ. Έμεινε αλήθεια μέσα σου κάποια ελπίδα
πως οι θεοί συμπόνια θα μου δείξουν, τόση που να με σώσουν;ΙΣ. Ω ναι, πατέρα, κρίνοντας από τους νέους χρησμούς.ΟΙ. Και ποιοί είναι αυτοί; Τί λένε, κόρη, τα μαντεύματα;ΙΣ. Θά ᾽ρθει μια μέρα κι αυτοί εκεί πέρα390θα σ᾽ αναζητήσουν, νεκρό ή ζωντανό, γι᾽ ασφάλεια δική τους.ΟΙ. Μα ποιό από ᾽να γέρο σαν κι εμένα το όφελος;ΙΣ. Λένε πως κρέμεται από σένα η επικράτησή τους.ΟΙ. Τώρα που πια δεν είμαι τίποτε, έγινα άνθρωπος κι εγώ;ΙΣ. Τώρα σε ορθώνουν οι θεοί, πιο πριν σε τσάκισαν.395ΟΙ. Ανώφελο ένα γέρο να σηκώνεις, όταν νέος γκρεμίστηκε.ΙΣ. Ωστόσο, μάθε, φτάνει ο Κρέων όπου να ᾽ναι,όχι μετά από χρόνια βέβαια, για τον σκοπό αυτόν.ΟΙ. Να κάνει τί; δώσε μου κάποια εξήγηση.ΙΣ. Για να σε στήσουν στων Καδμείων τη χώρα,εκεί κοντά, να σ᾽ έχουν του χεριού τους, όμως να μην πατάς400το σύνορο της πόλης.ΟΙ. Και ποιά η ωφέλεια, αν ταφώ πέρα απ᾽ το σύνορο της πόλης;ΙΣ. Ανίσως και κακοτυχήσει ο τάφος σου, αυτοίβαριά θα το πληρώσουν.ΟΙ. Και δίχως φώτιση θεού, μπορεί αυτό να το σκεφτεί ο καθένας.ΙΣ. Πάντως γι᾽ αυτό σε θέλουν, κοντά να σ᾽ έχουν,405στο σύνορο της πόλης, να μην ορίζεις όμως εσύ τον εαυτό σου.ΟΙ. Και θα σκορπίσουν πάνω μου χώμα της Θήβας,για να με σκεπάσουν;ΙΣ. Αυτό το απαγορεύει το πατρικό αίμα που χύθηκε, πατέρα.ΟΙ. Τότε ποτέ δεν πρόκειται στα χέρια τους να πέσω.ΙΣ. Το κρίμα αυτό βαρύ θα πέσει στους Καδμείους κάποτε.410ΟΙ. Πότε και πώς; σε ποιά περίσταση, παιδί μου;ΙΣ. Όταν ξεσπάσει η δική σου οργή, που θα βρεθούν αυτοίπάνω στον τάφο σου.ΟΙ. Αυτά που λες τ᾽ άκουσες και τα λες, κόρη μου, από ποιόν;ΙΣ. Οι θεωροί που πήγαν στους Δελφούς τα είπαν.ΟΙ. Αλήθεια, ο Φοίβος χρησμοδότησε τα λόγια αυτά για μένα;415ΙΣ. Το βεβαιώνουν όσοι γύρισαν στη Θήβα απ᾽ τους Δελφούς.ΟΙ. Ποιός απ᾽ τους γιους μου θα μπορούσε να τ᾽ ακούσει;ΙΣ. Όμοια κι οι δυο, πολύ καλά τα ξέρουν.ΟΙ. Και μολαταύτα οι άθλιοι άκουσαν όσα άκουσαν,κι όμως προτίμησαν το στέμμα απ᾽ τον πόθο τους για μένα;420ΙΣ. Θλίβομαι ακούγοντας τον λόγο σου, είναι η αλήθεια όμως.

ΘΑΛΗΣ O ΜΙΛΗΣΙΟΣ

Η ΖΩΗ ΤΟΥ
 

Ο Θαλής γεννήθηκε το 624 π.Χ. στη Μίλητο και υπήρξε ιδρυτής της φιλοσοφικής Iωνικής σχολής (σχολή της Μιλήτου) κατά τον Ευσέβιο και κατ΄ επέκταση ιδρυτής της παγκόσμιας Φιλοσοφίας. Ήταν επίσης και ένας από τους περίφημους 7 σοφούς της αρχαιότητος (Διογένης Λαέρτιος, Απόσπασμα 4). Ο Ηρόδοτος και άλλες δοξογραφικες πηγές των θέλουν φοινικικής καταγωγής όμως το πιο πιθανό είναι να ήταν Έλλην και από τους δυο γονείς και μάλιστα αριστοκρατικής καταγωγής. Ο Διογένης Λαέρτιος σώζει μια προσωπική δήλωση του Θαλή που μάλλον δεν αφήνει πολλές αμφιβολίες (Διογένης Λαέρτιος, Απόσπασμα 5). Υπάρχουν αναφορές ότι παρέμεινε εργένης, ενώ άλλες πηγές τον παρουσιάζουν παντρεμένο, και μάλιστα αναφέρουν και το όνομα του παιδιού του (Διογένης Λαέρτιος, Απόσπασμα 2).
 

Φιλόπατρις, ενεργός πολιτικά αναμείχθηκε με τόλμη στα κοινά της Μιλήτου, και ο Ηρόδοτος μαρτυρεί ότι με δική του πολιτική πρωτοβουλία οι ιωνικές πόλεις συνασπίσθηκαν για να αντιμετωπίσουν από κοινού τον Περσικό κίνδυνο. Σε άλλη περίπτωση εμπόδισε την γενέτειρα του Μίλητο να συνάψει συμμαχία με τον βασιλιά Κροίσο σώζοντας την, αφού ο Κροίσος ηττήθηκε από τους Πέρσες. Ταξίδευσε πολλές φορές και στη Αίγυπτο και στην Μεσοποταμία.
 

Η παράδοση σώζει διάφορα περιστατικά της ζωής του. Τον κορόιδευαν οι σύγχρονοι του για την πενία του, που προερχόταν από την ενασχόληση του με την επιστήμη και την αστρονομία. Αυτός χρησιμοποιώντας τις αστρονομικές του γνώσεις προέβλεψε ότι η σοδειά της ελιάς θα ήταν καλή, και νοίκιασε έναντι μικρού τιμήματος όλα τα ελαιοτριβεία της Μιλήτου. Όταν έφτασε η εποχή της περισυλλογής και όντως επαληθεύτηκαν οι προβλέψεις του, κέρδισε πολλά χρήματα υπενοικιάζοντας τα ελαιοτριβεία όσο ήθελε (Αριστοτέλης, Πολιτικά, Ι, 11, 1259α & (Διογένης Λαέρτιος, Απόσπασμα 9). Ο Ηρόδοτος περιγράφει και την συμμετοχή του Θαλή σε μια εκστρατεία του Κροίσου, σώζοντας και ένα τέχνασμα του για να περάσει τον αδιάβατο ποταμό Άλυ ο στρατός του Κροίσου. Επειδή δεν υπήρχε ξυλεία για γέφυρες έκτρεψε μερικώς την κοίτη του ποταμού με μια βαθειά διώρυγα. Έτσι ο ποταμός διοχετευόταν σε 2 ροές και ήταν πλέον βατός.
 

Σε ένα άλλο περιστατικό μια γρια τον κορόιδεψε γιατί ενώ κοιτούσε τον ουρανό και περπατούσε έπεσε σε μια τρύπα του εδάφους (Διογένης Λαέρτιος, Απόσπασμα 7). Στην εποχή εθεωρείτο ο πλέον σοφός για αυτό τον λόγο ένας δελφικός χρησμός του απένειμε έναν χρυσό τρίποδα που βρήκαν κάποιοι ψαράδες (Διογένης Λαέρτιος, Απόσπασμα 8). Ο Ηρόδοτος αναφέρει πώς ο Θαλής συνόδευσε τον Κροίσο σε εκστρατεία του και με κατάλληλη διοχέτευση των νερών του ποταμού Αλύ διευκόλυνε τα στρατεύματά του στη διάβαση τους. Η παράδοση τον θέλει να πεθαίνει στα 78 χρόνια του, ενώ παρακολουθούσε γυμνικούς αγώνες, από την υπερβολική ζεστή και την έλλειψη νερού (Διογένης Λαέρτιος, Απόσπασματα 3, 6).
 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
 

1. Ἦν τοίνυν ὁ Θαλῆς, ὡς μὲν Ἡρόδοτος (i. 170, 3) καὶ Δοῦρις (FGrH 76 F 74) καὶ Δημόκριτός (DK 68 B 115a) φασι, πατρὸς μὲν Ἐξαμύου, μητρὸς δὲ Κλεοβουλίνης, ἐκτῶν Θηλιδῶν, οἵεἰσι Φοίνικες, εὐγενέστατοι τῶν ἀπὸΚάδμου καὶ Ἀγήνορος. <ἦν δὲ τῶν ἑπτὰ σοφῶν,> καθὰ καὶ Πλάτων φησί (Prot. 343a)· καὶ πρῶτος σοφὸς ὠνομάσθη ἄρχοντος Ἀθήνησι Δαμασίου, καθ' ὃν καὶ οἱ ἑπτὰ σοφοὶ ἐκλήθησαν, ὥς φησι Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς ἐν τῇ τῶν Ἀρχόντων ἀναγραφῇ (FGrH 228 F 1). ἐπολιτογραφήθη δὲ ἐν Μιλήτῳ, ὅτε ἦλθεσὺν Νείλεῳ ἐκπεσόντι Φοινίκης · ὡς δ'οἱ πλείους φασίν, ἰθαγενὴς Μιλήσιος ἦν καὶ γένους λαμπροῦ.

2. μονήρη αὑτὸν γεγονέναι καὶ ἰδιαστήν. ἔνιοι δὲ καὶ γῆμαι αὐτὸν καὶ Κύβισθον υἱὸν ἔχειν·

3. Ὁδ' οὖν σοφὸς ἐτελεύτησεν ἀγῶνα θεώμενος γυμνικὸν ὑπό τε καύματος καὶ δίψους καὶ ἀσθενείας, ἤδη γηραιός. καὶ αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τῷ μνήματι (A. Pal. vii. 84)·

4. Περὶ δὴ τῶν ἑπτά - ἄξιον γὰρ ἐνταῦθα καθολικῶς κἀκείνων ἐπιμνησθῆναι-λόγοι φέρονται τοιοῦτοι.

5. ἔφασκε γάρ, φασί, τριῶν τούτων ἕνεκα χάριν ἔχειν τῇ Τύχῃ· πρῶτον μὲν ὅτιἄνθρωπος ἐγενόμην καὶ οὐ θηρίον, εἶτα ὅτι ἀνὴρ καὶ οὐ γυνή, τρίτον ὅτι Ἕλλην καὶ οὐ βάρβαρος.

6. Φησὶ δ' Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς (FGrH 244 F 28)γεγενῆσθαι αὐτὸν κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος τῆς τριακοστῆς ἐνάτης Ὀλυμπιάδος. ἐτελεύτησε δ' ἐτῶν ἑβδομήκοντα ὀκτώ, (ἤ, ὡςΣωσικράτηςφησίν-FHG iv. 501-, ἐνενήκοντα)·

7. λέγεται δ' ἀγόμενος ὑπὸ γραὸς ἐκ τῆς οἰκίας, ἵνα τὰ ἄστρα κατανοήσῃ, εἰς βόθρον ἐμπεσεῖν καὶ αὐτῷ ἀνοιμώξαντι φάναι τὴν γραῦν· "σὺ γάρ, ὦ Θαλῆ, τὰ ἐν ποσὶν οὐ δυνάμενος ἰδεῖν τὰ ἐπὶ τοῦ οὐρανοῦ οἴει γνώσεσθαι;"

8. Τὰ δὲ περὶ τὸν τρίποδα φανερὰ τὸν εὑρεθέντα ὑπὸ τῶν ἁλιέων καὶ διαπεμφθέντα τοῖς σοφοῖς ὑπὸ τοῦ δήμου τῶν Μιλησίων. φασὶ γὰρ Ἰωνικούς τινας νεανίσκους βόλον ἀγοράσαι παρὰ Μιλησίων ἁλιέων. ἀνασπασθέντος δὲ τοῦ τρίποδος ἀμφισβήτησις ἦν, ἕως οἱ Μιλήσιοι ἔπεμψαν εἰς Δελφούς· καὶ ὁ θεὸς ἔχρησεν οὕτως (D.S. ix. 3. 2, Val. Max. iv. 1. Ext. 7, Schol. Arist. Plut. 9)· ἔκγονε Μιλήτου, τρίποδος πέρι Φοῖβον ἐρωτᾷς ; τίς σοφίῃ πάντων πρῶτος, τούτου τρίποδ' αὐδῶ. διδοῦσιν οὖν Θαλῇ· ὁδὲ ἄλλῳ καὶ ἄλλος ἄλλῳ ἕως Σόλωνος. ὁδὲ ἔφη σοφίᾳ πρῶτον εἶναι τὸν θεὸν καὶ ἀπέστειλε νεἰς Δελφούς. ταῦτα δὴ ὁ Καλλίμαχος ἐν τοῖς Ἰάμβοις (Pf. 191. 32) ἄλλως ἱστορεῖ, παρὰ Λεανδρίου λαβὼν τοῦ Μιλησίου (FGrH492 F 18)

9. ὅτι βουλόμενος δεῖξαι ῥᾷον εἶναι πλουτεῖν, φορᾶς μελλούσης ἐλαιῶν ἔσεσθαι,προνοήσας ἐμισθώσατο τὰ ἐλαιουργεῖα καὶ πάμπλειστα συνεῖλε χρήματα. 

 

ΟΙ ΠΗΓΕΣ 

 

Δεν σώζεται κανένα κείμενο του ίδιου του φιλοσόφου, κάτι που ισχύει άλλωστε για τους περισσότερους αντιπροσώπους της Προσωκρατικής Φιλοσοφίας. Πολύτιμη συνεισφορά στην γνώση μας για τον Θαλή αποτελεί ο Αριστοτέλης και οι μαθητές-σχολιαστές του. Η επιστήμη έχει αποφανθεί ότι είναι και η πλέον αξιόπιστη πηγή. Σημαντικές πληροφορίες αντλούμε και από την ιστορία του Ηροδότου , από τον Πλάτωνα και τον σχολιαστή του Πρόκλο. Σημαντικά στοιχεία για την ζωή και φιλοσοφία του Θαλή βρίσκουμε στο έργο του Διογένους Λαερτιου "Βίοι Φιλοσόφων" (Βιβλίο 1ο). Υπάρχει και μια σειρά άλλων πηγών, κυρίως νεότεροι σχολιαστές και δοξογράφοι της ρωμαϊκής εποχής όπως ο Σιμπλίκιος και ο Αέτιος, οι οποίοι όμως μπορούν να εξετασθούν μόνο βοηθητικά καθώς έχουν αμφισβητηθεί από πολλούς ερευνητές.
 

ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Ο Θαλής, εκτός από φιλόσοφος, υπήρξε μεγάλος αστρονόμος και μαθηματικός .Ο Ηράκλειτος γράφει : «Θαλής πρώτος αστρολογήσαι». Πρώτος βρήκε την πορεία του ήλιου από ηλιοστάσιο σε ηλιοστάσιο και διατύπωσε την άποψη πως το μέγεθος του ήλιου και της σελήνης είναι ίσο με το ένα επτακοσιοστό της τροχιάς του. Πρώτος ονόμασε την τελευταία μέρα του μήνα τριακοστή, πρώτος διαίρεσε το έτος σε 365 ημέρες. Υποστήριξε ότι ο ήλιος έχει μορφή γης, και η έκλειψη του συμβαίνει όταν η σελήνη βρίσκεται κάθετα κάτω από αυτόν. Με μεγάλη τόλμη διατύπωσε την ιδέα ότι η σελήνη φωτίζεται από τον ήλιο, Τέλος βοήθησε την ναυτιλία σημαντικά παρατηρώντας ότι η Μεγάλη Άρκτος είναι ευκολότερο μέσο προσανατολισμού στο Θαλάσσιο ταξίδι από την Μικρή Άρκτο.
 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
 

1. δοκεῖ δὲ κατά τινας πρῶτος ἀστρολογῆσαι καὶ ἡλιακὰς ἐκλείψεις καὶ τροπὰς προειπεῖν, ὥς φησιν Εὔδημος ἐν τῇ Περὶ τῶν ἀστρολογουμένων ἱστορίᾳ

2. πρῶτος δὲ καὶ τὴν ἀπὸ τροπῆς ἐπὶ τροπὴν πάροδον εὗρε, καὶ πρῶτος τὸ τοῦ ἡλίου μέγεθος <τοῦ ἡλιακοῦ κύκλου ὥσπερ καὶ τὸ τῆς σελήνηςμέγεθος> τοῦ σεληναίου ἑπτακοσιοστὸν καὶ εἰκοστὸν μέρος ἀπεφήνατο κατά τινας. πρῶτος δὲ καὶ τὴν ὑστέραν τοῦ μηνὸς τριακάδα εἶπεν. πρῶτος δὲ καὶ περὶ φύσεως διελέχθη, ὥς τινες.

3. τάς τε ὥρας τοῦ ἐνιαυτοῦ φασιν αὐτὸν εὑρεῖν καὶ εἰς τριακοσίας ἑξήκοντα πέντε ἡμέρας διελεῖν.

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

Ως μαθηματικός ο Θαλής είναι γνωστός στη στοιχειώδη γεωμετρία από το ομώνυμο θεώρημα για τα τμήματα που τέμνονται από παράλληλες ευθείες του επιπέδου πάνω σε δύο άλλες ευθείες του και το ανάλογο του στη γεωμετρία του χώρου. Το θεώρημα της γεωμετρίας πως οι γωνίες ισοσκελούς τριγώνου είναι ίσες μεταξύ τους οφείλεται επίσης σ' αυτόν. Οι κατακορυφην γωνίες δυο ευθειών που τέμνονται είναι ίσες μεταξύ τους και η εγγεγραμμένη στο ημικύκλιο γωνία είναι πάντοτε ορθή.

Τέλος ο Πρόκλος αναφέρει ότι ο Θαλής είχε ανακαλύψει πρώτος ότι ο κύκλος τέμνεται από την διάμετρο του σε δυο ίσα μέρη.

Δοξογραφικες πηγές αναφέρουν πως κάποτε υπολόγισε το ύψος μίας πυραμίδας στην Αίγυπτο μετρώντας τον ίσκιο της τη στιγμή ακριβώς που ο δικός του ίσκιος ήταν ίσος με το πραγματικό του ύψος.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

1. «Το μεν ουν διχοτομισθαι τον κυκλον, υπο της διαμετρου πρωτον Θαλην εκεινον αποδειξαι φασιν» (Προκλος, 157, 10)

2. «Τωι μεν ουν Θαληι τωι παλαιωι πολλων τε αλλων ευρεσεως ενεκα και τουδε του θεωρηματος χαρις. Λεγεται γαρ δη πρωτος εκεινος επιστησαι και ειπειν, ως αρα παντος ισοσκελους αι προς τηι βασει γωνιαι ισαι εισιν, αρχαικοτερον δε τας ισας ομοιας προσειρικεναι» (Προκλος, 250, 20)

3. «Τουτο τοινυν το θεωρημα δεικνυσιν, ότι δυο ευθειων αλληλας τεμνουσων αι κατά κορυφην γωνιαι ισαι εισιν, ευρημενον μεν, ως φησιν Ευδημος, υπο Θαλου πρωτου» (Προκλος, 299, 1) 

4. καὶ ἐκμετρῆσαί φησιν αὐτὸν τὰς πυραμίδας ἐκ τῆς σκιᾶς, παρατηρήσαντα ὅτε ἡμῖν ἰσομεγέθεις εἰσίν

Η ΗΘΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΘΑΛΗ
 

Η ηθική φιλοσοφία του Θαλή, όπως σχηματοποιείται στα παρακάτω σύντομα αποφθέγματα, έχει ως πυρήνα της, την πίστη στον θεό (Διογένης Λαέρτιος απόσπασμα 1,2), την πίστη στον θεσμό της οικογένειας (Διογένης Λαέρτιος απόσπασμα 13), την ευπρέπεια (Διογένης Λαέρτιος απόσπασμα 12) , και την αληθινή φιλία (Διογένης Λαέρτιος, αποσπ.11). Αυτά άλλωστε, είναι και τα δομικά στοιχεία, οι συνεκτικοί κρίκοι, όλων των καταγεγραμμένων ιστορικά κοινωνιών που ήκμασαν, παρήγαγαν πολιτισμό και πρόσφεραν ευδαιμονία στα μέλη τους. Η στέρεα πίστη του Θαλή στον θεό όπως γλαφυρά διαφαίνεται στα πρώτα αποσπάσματα είναι ένα επιπλέον τεκμήριο κατά αυτών που τον περιγράφουν ως οπαδό και θιασώτη θεωριών που θέλουν την φύση χωρίς αρχή, και την δημιουργία της μια τυφλή υλιστική διαδικασία.
 

Σημαντική θέση στην πρακτική Φιλοσοφία του Θαλή κατείχε η αυτογνωσία και η προσωπική καλλιέργεια και μόρφωση (Αποσπάσματα 8, 9). Συνάμα θεωρούσε σημαντικό τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου και ως αναμφισβήτητο δείγμα της ποιότητας του την ευπρέπεια και την ευγένεια των τρόπων (απόσπασμα 12).

Τα αποσπάσματα αυτά μας επιβεβαιώνουν την εικόνα του Θαλή που εν πολλοίς έχει απαθανατίσει η παράδοση και η δοξογραφια για αυτόν. Δεν ήταν ένας άνθρωπος αποτραβηγμένος κοινωνικά, σε μια φιλοσοφική ελιτιστική απομόνωση. Αντιθέτως, ζούσε μέσα στην κοινωνία της Μιλήτου ως ενεργό και μάλιστα δραστήριο μέλος της, και η ηθική φιλοσοφία του ήταν κοινωνικά πρακτική και εποικοδομητική. Πρέσβευε μια ζωή με αρχές, με αγάπη για την καταγωγή του(Διογένης Λαέρτιος, αποσπ.14).

1. «Πρεσβύτατον τῶν ὄντων ὁ Θεός. Ἀγενητον γάρ»

Το παλαιότερο από τα όντα είναι ο Θεός, διότι είναι αγέννητος.

2. «Κάλλιστον κόσμος. Ποίημα γάρ θεοῦ»
Το ωραιότερο δημιούργημα είναι ο κόσμος, διότι είναι έργο Θεού

3. «Μέγιστον τόπος. Ἅπαντα γάρ χωρεῖ
Το μεγαλύτερο ο χώρος, διότι χωράει τα πάντα

4. «Τάχιστον νοῦς. Δία παντός γάρ τρέχει»

το γρηγορότερο ο νους, διότι διατρέχει τα πάντα.

5. «Ἰσχυρότατον ἀνάγκη. Κράττει γάρ πάντων»

Το ισχυρότερο η ανάγκη, διότι κυριαρχεί σε όλα.

6. «Σοφότατον χρόνος. Ἀνευρίσκει γάρ πάντα»

Το σοφότερο ο χρόνος, διότι ανακαλύπτει τα πάντα.

7. «Οὐδέν ἐφη τόν θάνατον διαφέρειν τοῦ ζεῖν»
Ο Θάνατος δεν διαφέρει σε τίποτα από τη ζωή.

8. « Γνώθι σ' αὐτόν» 
 

9. «τίς εὐδαίμων, «ὁ τό μέν σῶμα ὑγιής, τήν δέ ψυχήν ἔμπορος, τήν δέ φύσιν εὐπαίδευτος» Σ' αυτόν που τον ρώτησε ποιος είναι πιο ευτυχισμένος είπε "Αυτός που έχει σώμα υγιές, εφευρετικό μυαλό και έμφυτη ικανότητα να δεχτεί τη μόρφωση".
 

10. «ἐρωτηθεῖς τί εὔκολον «τό ἀλλωι ὑποθεσθαι»  Σ' αυτόν που τον ρώτησε τι είναι εύκολο είπε: "Το να δίνεις συμβουλές στους άλλους".

11. « φίλων παρόντων καί ἀπόντων μεμνησθαι φησι» Να θυμόμαστε τους φίλους και τους παρόντες και τους απόντες

12. « μή τήν ὀψην καλλοπιζεσθαι, ἀλλά τοῖς ἐπιτηδεύμασιν εἶναι καλόν» να μην καλλωπίζουμε μόνο την εξωτερική μας εμφάνιση, αλλά και τους τρόπους μας

13. «οὕς ἄν ἐράνους εἰσεναγκύηις, τοῖς γονευσιν, τούς αὐτούς προσδεχου καί παρά τῶν τέκνων» την βοήθεια που πήρες από τους γονείς σου, να την δώσεις και στα παιδιά σου

14. «ἔφασκε γάρ, φασί, τριῶν τούτων ἕνεκα χάριν ἔχειν τῇ τύχῃ· πρῶτον μὲν ὅτι ἄνθρωπος ἐγενόμην καὶ οὐ θηρίον, εἶτα ὅτι ἀνὴρ καὶ οὐ γυνή, τρίτον ὅτι Ἕλλην καὶ οὐ βάρβαρος» Ο Θαλής έλεγε ότι ήταν τυχερός για τρία πράγματα. Πρώτον ότι γεννήθηκε άνθρωπος και όχι ζώο. Δεύτερο ότι γεννήθηκε άνδρας και όχι γυναίκα και τρίτο ότι γεννήθηκε ΕΛΛΗΝΑΣ και όχι βάρβαρος

15. " ἠρώτησέ τις αὐτὸν εἰ λάθοι θεοὺς ἄνθρωπος ἀδικῶν· "ἀλλ' οὐδὲ διανοούμενος," όταν τον ρώτησαν αν μπορεί κάποιος να ξεγελάσει τους Θεούς απάντησε «όυτε να το σκέφτεται ότι μπορεί».

16. πρὸς τὸν μοιχὸν ἐρόμενον εἰ ὀμόσαι μὴ μεμοιχευκέναι, "οὐ χεῖρον," ἔφη,"μοιχείας ἐπιορκία."
 
17. πῶς ἄν τις ἀτυχίαν ῥᾷστα φέροι, "εἰ τοὺς ἐχθροὺς χεῖρον πράσσοντας βλέποι·" Ερωτώμενος πως κάποιος μπορεί να αντέξει μια ατυχία του ευκολότερα απάντησε «βλέποντας τους εχθρούς του να παθαίνουν χειρότερα»

18. πῶς ἂν ἄριστα καὶ δικαιότατα βιώσαιμεν, "ἐὰν ἃ οὐδὲν ἔφη τὸν θάνατον διαφέρειν τοῦ ζῆν. "σὺ οὖν,"

19. Τί δύσκολον; Τό ἑαυτόν γνῶναι.

Τι είναι δύσκολο; Να μάθεις τον εαυτό σου

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ - Η ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ

Ο Θαλής ήταν ο πρώτος φιλόσοφος παγκοσμίως που διατύπωσε μια μη μυθολογική θεωρία για την τρόπο δημιουργίας της φύσης και των όντων. Συγκεκριμένα αποφάνθηκε ότι το υλικό κατασκευής του κόσμου είναι το ύδωρ (απόσπασμα 1).
 

Το ύδωρ ήταν η αρχική ουσία από την οποία εκπορεύτηκαν όλες οι άλλες παραλλαγές των όντων. Ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι όσο παράλογος όσο φαίνεται σύμφωνα με τον Αριστοτέλη. Η τροφή όλων των όντων είναι υγρή, η θερμότητα δημιουργείται από το νερό και συντηρείται από αυτό. Το σπέρμα που γεννά και τελικά γονιμοποιεί, είναι επίσης σε υγρή μορφή και το νερό είναι το βασικό συστατικό κάθε υγρού στοιχείου (Μετά τα Φυσικά Α 3, 983 b 22). Σκεφτείτε ότι τα 4/5 της επιφάνειας του πλανήτη καλύπτεται από το νερό, το ανθρώπινο σώμα έχει ως βάση του το νερό, ενώ η βροχή είναι αυτή που γονιμοποιεί το χώμα.
 

Το πιο σημαντικό του ισχυρισμού όμως είναι ότι περιέχει έστω και σπερματικά, την μεγάλη πανανθρώπινη ιδέα ότι όλα είναι ένα, ότι όλα έχουν μια κοινή αφετηρία. Ο Νίτσε μίλησε για μια γιγαντιαία γενίκευση «ο Θαλής ήταν ο ο πρώτος που αντιλήφθηκε την ενότητα του «είναι». Συνάμα ο Θαλής φαίνεται από ένα κρίσιμο απόσπασμα του Σιμπλίκιου να θεωρεί την φύση του «ύδατος» άπειρη (απόσπασμα 3)
 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
 

1. « Οι δ' εφ' ύδατος κεισθαι (την γην). Τούτον γαρ αρχαιότατον παρειληφαμεν τον λογον, ον φασιν ειπείν Θαλήν Μιλησιον ως δια το πλωτήν είναι μένουσαν ώσπερ ξυλον η τι τοιούτον έτερον» (Αριστοτελης Περι Ψυχης Β 13, 294 α ).

2. «…αλλα θαλης μεν ο της τοιαυτης αρχηγός φιλοσοφίας, υδωρ είναι φησιν (διο και την γην εφ' υδατος απεφαινετο είναι), λαβων ισως την υποληψιν ταυτην εκ του παντων οραν την τροφην υγραν ουσανκαι αυτό το θερμον εκ τουτου γιγνομενον και τουτωι ζων (το δ'εξ ου γιγνεται, τουτ' εστιν αρχη παντων), δια τε δη τουτο την υποληψιν λαβων ταυτην και δια το παντων τα σπερματα την φυσιν υγρα εχειν…» ( Αριστοτελης, Μετα τα Φυσικα, Α 3. 983β 6). 
 

3. «…οι μεν εν τι στοιχείον υποτιθέντες τούτο άπειρον έλεγον τω μεγεθει, ώσπερ Θαλής μεν ύδωρ…»
 

ΑΝΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ «ΔΗΘΕΝ» ΥΛΙΣΤΙΚΟΥ ΥΠΟΒΑΘΡΟΥ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΘΑΛΗ

Από κανένα σημείο του έργου του Θαλή δεν τεκμαίρεται ότι επεφύλασσε στην ύλη ένα αυτόνομο και δημιουργικό ρόλο στην φύση όπως με αγωνία προσπαθούν να υποστηρίξουν οι υλιστές μαρξιστές με στόχο να τον εντάξουν στους ιδεολογικούς προγόνους τους. Είναι φανερό ότι οι Έλληνες δεν πίστευαν ότι όλα πηγάζουν από την ύλη, αλλά ότι η ύλη είναι το βασικό εξάρτημα που χρησιμοποιεί το πνεύμα για να αναπαραστήσει τους σκοπούς του . Ο Θαλής σε καμία περίπτωση δεν φαίνεται να υποστήριζε κάποιο μηχανιστικό η ντετερμινιστικό μοντέλο της γένεσης και εξέλιξης της φύσης. Ο Θαλής έρχεται να περιγράψει μια διαδικασία φυσική, λογική, επιστημονική, στηριζόμενη στην παρατήρηση αλλά μη αναιρετική του αρχέγονου αιτίου, του Θεού.
 

Επίσης η, επικρατούσα σήμερα, θεωρία του υλοζωισμού που θέλει την ύλη ισάξια του πνεύματος, και την ζωή την συνύφανση τους και συμεθεξη τους, δεν ερμηνεύει πειστικά, κατά την γνώμη μου, την θεωρία του Θαλή. Από τα σωζόμενα αποσπάσματα του Αριστοτέλη μπορούμε με ασφάλεια να εξάγουμε το συμπέρασμα ότι ο Θαλής υπέτασσε την ύλη στο πνεύμα το οποίο θεωρούσε κινητήρια δύναμη του. Η ψυχή, το πνεύμα, περιγράφεται από τον Θαλή ως ανεξάρτητη και αυτοκινούμενη στο δεύτερο απόσπασμα, ενώ στο τρίτο αποτελεί, δύναμη θεϊκή και κινητική του ύδατος. Στο τέταρτο και πέμπτο σωζόμενο απόσπασμα ο Θαλής φέρει ως απόδειξη της κινητηρίου δύναμης της ψυχής επί της ύλης (ύδωρ), τον μαγνήτη που κινεί τον σίδηρο.
 

Το κινούν αίτιο της ζωής είναι ο Θεός, που με ένα θεϊκό φύσημα που διαπερνά την αρχική ύλη του ύδατος, την διαμορφώνει, την κινεί, και ουσιαστικά την καθοδηγεί στην αρχέγονη γένεση των όντων. Το ύδωρ είναι η πρώτη ύλη αλλά όχι το αίτιο. Δεν ενυπάρχει θέληση μέσα στην ύλη ούτε λογική, ούτε σκοπός. Η ύλη (ύδωρ) είναι το κινούμενο, η ψυχή το κινούν. Άρα η ύλη υποτάσσεται στο πνεύμα και είναι μη νοητή χωρίς αυτό (απόσπασμα 6).
 

«Η δράση της θείας δυνάμεως παρομοιάζεται με την δράση του ηλεκτρικού ρεύματος όταν διέρχεται π.χ. έναν ηλεκτρικό κινητήρα. Ο κινητήρας δεν έχει από μόνος του την ικανότητα να κινείται, παρά μόνο αν περάσει μέσα του το ηλεκτρικό ενέργεια, η οποία είναι ανεξάρτητη από τον κινητήρα και άσχετη με τα υλικά που τον αποτελούν. Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές φύσεις, άσχετα αν συνδυάζονται προς παραγωγή συγκεκριμένου αποτελέσματος» παρομοιάζει εύστοχα με ένα σύγχρονο παράδειγμα ο κ. Μακρυγιάννης το κινούν αίτιο και το ύδωρ.
 

Αλλά υπάρχει και ένα απόσπασμα του Ιππόλυτου (απόσπασμα 7) που είναι εξίσου διαφωτιστικό για τις αντιλήψεις του Θαλή περί πρώτης θεϊκής ποιητικής αιτίας, που από μόνο του θα αρκούσε να στηρίξει τους ισχυρισμούς μας. Ο θεός κατά τον Θαλή είναι ο αρχηγός της γενέσεως διέποντας και εμψυχώνοντας τα πάντα χωρίς διακοπή.

1. Ο ίδιος ο Θαλής είπε «πάντα πλήρη θεών είναι» (Αριστοτέλης, Περι ψυχης, 411 α 7).

2. Το ιδιο «Θαλής απεφηνατο πρώτος την ψυχην φυσιν αεικίνητον η αυτοκίνητον» (Αετιος, Dox. 386 α , 10).

3. Θαλης νουν του κοσμου τον θεον, το δε παν έμψυχον αμα και δαιμόνων πλήρες. Διηκειν δε και δια του στοιχειώδους υγρου δυναμιν θειαν κινητικην αυτου» (Αετιος, Dox 301).

4. «Εοικε δε και Θαλης, εξ ων απομνημονευουσι, κινητικον τι την ψυχην υπολαβειν, ειπερ τον λιθον εφη ψυχην εχειν ότι τον σιδηρον κινει» (Αριστοτελης Περί Ψυχής Α 5, 411α).

5. φασὶν αὐτὸν καὶ τοῖς ἀψύχοις μεταδιδόναι ψυχάς, τεκμαιρόμενονἐκ τῆς λίθου τῆς μαγνήτιδος καὶ τοῦ ἠλέκτρου. 
 

6. «Ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο οποίος πρώτος διερεύνησε αυτά τα ζητήματα, είπε ότι το ύδωρ είναι η πρώτη αρχή των πραγμάτων, αλλά ο Θεός ήταν ο νους που διέπλασε όλα τα πράγματα από ύδωρ» (μετάφραση από Κικέρωνα D nat.Deor. I. 10, 25)

7. «…(κατά τον Θαλή) …και τα πάντα φέρεσθαι τε και ρειν τη του πρώτου αρχηγού της γενέσεως αυτών φύσει συμφερόμενα. Θεόν δε τουτ’ είναι, το μήτε αρχήν και τέλος έχον…..»

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
 

Η συμβολή του Θαλή στον παγκόσμιο πολιτισμό είναι πολύτιμη σε όλα τα επίπεδα. Οι ανακαλύψεις του στις επιστήμες των μαθηματικών, αστρονομίας, ναυτηλιας και φιλοσοφίας μπορεί σήμερα να μας φαίνονται πρωτόγονες αλλά για την εποχή τους ήταν μια αληθινή επανάσταση. Εκτός αυτού, ο Θαλής, κυρίως ως φιλόσοφος, και ως φυσικός, φέρει τα πρωτεία παγκοσμίως. Ουσιαστικά είναι ο ιδρυτής των δυο αυτών επιστημών. Υπέδειξε στην ανθρωπότητα να βαδίσει έναν δρόμο που κανείς πριν από αυτόν δεν είχε υποψιασθεί την ύπαρξη του. Η σκέψη του ήταν τόσο ζωοφορα και ρωμαλέα που κατάφερε να απομακρύνει το παραπέτασμα της μυθολογίας, του ανθρωπομορφισμού, που χαρακτήριζαν την χρυσή εφηβεία του ελληνισμού, ανοίγοντας έναν νέο δρόμο ώριμου πανανθρώπινου στοχασμού.
 

Το πιο σημαντικό για εμένα προσωπικά είναι ότι παρά την δύναμη του στοχασμού του ο Θαλής ήταν ένας απλός, θα λέγαμε μέσος, άνθρωπος. Ήταν ενεργό μέλος της κοινωνίας του, ενδιαφερόταν για αυτή. Ούτε ήταν τεμπέλης, ούτε όλη μέρα αργός, όπως μια νέα μόδα θέλει όλους τους μεγάλους αρχαίους Έλληνες στοχαστές. Ασχολήθηκε με την πολιτική, έπαιρνε μέρος σε εκστρατείες, είχε αίσθηση του κωμικού και του ωραίου, συμμετείχε στην αρχαία αγορά, παρακολουθούσε αθλητικούς αγώνες, έκανε λογοπαίγνια στην καθημερινή του ζωή, έκανε επενδύσεις χρημάτων και εμπορικές πράξεις και κατά πάσα πιθανότητα είχε οικογένεια και παιδί. Δεν ήταν ένας νιτσεϊκός υπεράνθρωπος όπως σήμερα η κουρασμένη κοινωνία μας κατασκευάζει και αποθεώνει όλους τους ήρωες της από το παρελθόν με ψεύτικα βιογραφικά, πλαστά επιτεύγματα και παρεξηγημένες προθέσεις.

----------------------

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Θαλής - Αναξίμανδρος - Αναξιμένης, εκδόσεις Εξάντας
2. Θαλής - Αναξίμανδρος - Αναξιμένης, εκδ. Κακτος
3. Προσωκρατική Φιλοσοφία, Κirk-Raven-Schofield, εκδ M.I.E.T.
4. Προσωκρατική Φιλοσοφία, Ευάγγελος Σταμάτης
5. Η φιλοσοφία στην εποχή των Τραγικών, Φρίντριχ Νίτσε, εκδόσεις «Μοντέρνοι Καιροί»
6. H Αυγή της Ελληνικής Φιλοσοφίας, John Burnet, εκδόσεις «Αναγνωστίδη»
7. Προσωκρατική Φιλοσοφία, εκδόσεις Παπανικολή, Jean Brun
8. Βίοι Φιλοσόφων, Διογένης Λαέρτιος, εκδ. Πάπυρος
9. 9 Μουσες, Ηροδότου, εκδ. Ζαχαρόπουλου
10. www.el.wikipedia.org/wiki/θαλής 11. Η έννοια του Θεού στην Προσωκρατική Φιλοσοφία, Δημητρίου Μακρυγιάννη, εκδόσεις Γεωργιάδη.

Κατάθλιψη ή θλίψη;

Όταν μιλάμε για κατάθλιψη, δεν εννοούμε απλά κάποια αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να βιώνουμε για ένα μικρό χρονικό διάστημα ύστερα από διάφορα δυσάρεστα γεγονότα που μπορεί να συνέβησαν. Στην πραγματικότητα η κατάθλιψη αποτελεί μια πολύ σοβαρή διαταραχή της διάθεσης, η οποία απαιτεί σωστή διάγνωση και κατά συνέπεια σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση.

Θα προσπαθήσουμε με απλά λόγια να εξηγήσουμε τι είναι αυτό το φαινόμενο, για το οποίο όλοι μιλούν πλέον στις μέρες μας και να το διαχωρίσουμε από τις διάφορες απόψεις που επικρατούν σχετικά με αυτή.

Η κατάθλιψη σχετίζεται με ένα ευρύ φάσμα αλλαγών τόσο στη συμπεριφορά όσο και στη διάθεση του ατόμου.

Αλλαγές στη διάθεση: Το άτομο νιώθει συνεχώς λυπημένο, απελπισμένο, απογοητευμένο και δεν έχει κέφι για τίποτα. Νιώθει ευάλωτο, κλαίει συχνά και εκνευρίζεται με το παραμικρό. Φαίνεται να μη χαίρεται με τίποτα, δεν απασχολείται με δραστηριότητες και χόμπι που παλιότερα το ευχαριστούσαν.

Αλλαγές στη φυσική κατάσταση: Το άτομο έχει δυσκολίες στον ύπνο ή έχει υπνηλία κατά τη διάρκεια της μέρας. Συνήθως το άτομο χάνει την όρεξη του και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μειωθεί και το σωματικό βάρος. Είναι δυνατό όμως κάποιες φορές να συμβεί και το αντίθετο. Το άτομο κουράζεται εύκολα και έχει δυσάρεστα σωματικά συμπτώματα όπως πονοκεφάλους, ζαλάδες και πόνους στο σώμα. Ένα βασικό χαρακτηριστικό του ατόμου που πάσχει από κατάθλιψη είναι η αίσθηση του ότι δε μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι.

Αλλαγές στη σκέψη: Το άτομο κάνει συνεχώς δυσάρεστες σκέψεις, όπως "όλα είναι μάταια", "είμαι απογοητευμένος/η", "νιώθω μόνος/η και αβοήθητος/η", "δεν αξίζω τίποτα". Υπάρχει δυσκολία στη συγκέντρωση και μια τάση διαστρέβλωσης και διόγκωσης των πραγμάτων.

Αλλαγές στην καθημερινότητα: Το άτομο δε θέλει να βγαίνει έξω, προτιμά να κάθεται σπίτι, δεν έχει διάθεση να μιλήσει με φίλους, να γνωρίσει ανθρώπους. Παραμελεί την εξωτερική του εμφάνιση και προσωπική φροντίδα γενικότερα.

Όλα αυτά βέβαια θα πρέπει να συμβαίνουν για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να μπορούμε να μιλάμε για καταθλιπτική διαταραχή.

Τέλος, θα διαχωρίσουμε τη Θλίψη από την Κατάθλιψη. Η Θλίψη είναι ένα υγιές συναίσθημα που ακολουθεί μετά από ένα τραυματικό γεγονός και τις περισσότερες φορές βοηθά το άτομο να επανέλθει στη φυσιολογική του κατάσταση και να το ξεπεράσει. Τέτοια τραυματικά γεγονότα είναι ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, ο χωρισμός από μια συντροφική σχέση, η απώλεια της εργασίας και η ανεργία, γεγονότα που στη σύγχρονη εποχή εμφανίζονται ιδιαίτερα συχνά, μια ασθένεια κ.λ.π. Από την άλλη η Κατάθλιψη είναι, όπως προείπαμε μια σοβαρή ψυχική ασθένεια που χρειάζεται άμεση θεραπευτική αντιμετώπιση με διάφορους τρόπους όπως η φαρμακοθεραπεία και η ψυχοθεραπεία.

Παγανισμός: Η σημασία της Πολυθεϊστικής αντίληψης

Η Λέξη Παγανισμός χρησιμοποιείται όταν κάποιος αναφέρεται σε Προ-Χριστιανικές Θρησκείες και πεποιθήσεις που άνηκαν στους Αρχαίους Πολιτισμούς – του Ελληνικού, του Ρωμαικού, του Σκανδιναβικού κ.ο.κ. Η Έννοια αντιπροσωπεύει επίσης σε μερικούς κύκλους την σύγχρονη ιδεολογία της Γουίκα (Wicca) και τους ακόλουθους των αρχαίων πρακτικών.

Η Αλήθεια για τον παγανισμό όμως είναι πως η έννοια αφορά μία ιστορικά ανακριβή φράση στο πλαίσιο αυτών των αρχαίων Θρησκειών. Αν και πλέον η λέξη Παγανισμός είναι μία αποδεκτή έννοια και σχεδόν καθορίζει αυτές τις θρησκείες, θα πρέπει να εξετάσουμε από που προήλθε πραγματικά η λέξη και ποιά ήταν η σημασία της, προσπαθώντας να κατανοήσουμε λίγο περισσότερο το θρησκευτικό σύστημα πεποιθήσεων της Αρχαιότητας.

Ο Όρος Παγανισμός αναβίωσε κατά την διάρκεια της Αναγέννησης όταν οι συγγραφείς προσπαθούσαν να ανακαθορίσουν τις αρχαίες παραδόσεις μέσα από την συμβατική Χριστιανική πίστη τους. Η Λέξη προέρχεται από την Λατινική λέξη Paganus που μεταφράστηκε ανακριβώς ως «κάτοικος της χώρας» και «χωριάτης» και έτσι η λέξη αρχικά περιέγραφε καταγωγή και όχι την θρησκεία του ατόμου. Όμως λόγω της χρήσης της στα Αρχαία Κείμενα οι Μεσαιωνικοί Συγγραφείς λανθασμένα θεώρησαν πως αναφέρεται σε κάποια θρησκευτική σέκτα και έτσι της προσέδωσαν τις κατάλληλες συνδέσεις με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της Αρχαιότητας. Στην πραγματικότητα υπήρχε διαφορετική λέξη που περιέγραφε τους «Παγανιστές» με την έννοια που περιγράφονται σήμερα και αυτή η λέξη προήλθε από την τοποθεσία των ανθρώπων της θρησκείας.

Σύμφωνα με τον Λόγιο Peter Brown του πανεπιστημίου του Princeton, η Λέξη «Έλλην» χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να περιγράψει τον Παγανιστή. Η λέξη φυσικά περιγράφει τον Αρχαίο Έλληνα, και με αυτό τον διαχωρισμό ο Χριστιανισμός που εμφανίστηκε σιγά σιγά εκείνη την εποχή ξεχώριζε τους Χριστιανούς από τους Μη Χριστιανούς. Όσοι ήταν από την Ελλάδα παρέμεναν πιστοί στις αρχαίες θρησκευτικές τους πεποιθήσεις και την λατρεία τους στον Πολυθεϊσμό μέσα από την πλούσια Φιλοσοφία και παράδοση του Δωδεκαθεϊσμού, όμως με την απαρχή του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού, οι λάτρεις της νέας θρησκείας ήθελαν να σιγουρευτούν πως κανείς δεν θα τους μπέρδευε με τους «Παγανιστές». Και αφού δεν ήταν Έλληνες, ο όρος τους εξυπηρέτησε άψογα.

Στην Λατινική Δύση ήταν κοινή πρακτική για τις διάφορες θρησκείες να αναφέρονται με εθνικές καταβολές παρά με τους θεούς τους οποίους λάτρευαν. Καθόριζαν τον εαυτό τους (και στην δική τους Γλώσσα) ως Ρωμαίοι, Έλληνες, Αιγύπτιοι κ.ο.κ. Αυτή η «ταυτότητα» χρησιμοποιήθηκε λόγω των κοινωνικών και πολιτικών πτυχών που ήταν ενιαίες εκείνη την εποχή στον κόσμο. Έτσι αυτή η παράδοση «ταυτοποίησης» συνεχίστηκε από τους ΠρωτοΧριστιανούς. Έτσι η λέξη Παγανισμός αντικατέστησε αυτή την αναγνώριση κατά την διάρκεια της τελευταίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, καθώς ήταν ευκολότερο να ενσωματωθούν σε αυτή την έννοια όλοι η μη Χριστιανοί.

Σημαντικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός πως ο Παγανισμός δεν διαφοροποιεί τις Πολυθεϊστικές θρησκείες από τις Μονοθεϊστικές. Ο αριθμός των θεών δεν εμπεριέχεται στον όρο αφού αρκετοί αποκαλούμενοι παγανιστές δεν θεωρούσαν σημαντικό να ξεχωρίζουν λόγω του αριθμού των θεοτήτων που λάτρευαν. Οι ακόλουθοι των αρχαίων θρησκειών δεν είχαν εναντιωθεί στην νέα θρησκεία του Χριστιανισμού βασισμένοι στην προτίμησή της στην λατρεία ενός και μοναδικού θεού ( εξάλλου αρκετές πολυθεϊστικές παραδόσεις προέκριναν μία πρωταρχική θεότητα ως το επίκεντρο της θρησκείας τους). Ο Παγανισμός ως τίτλος χρησιμοποιήθηκε μονάχα για να διαχωρίσει εκείνους που δεν ήταν Χριστιανοί ή Εβραίοι, απομονώνοντάς τους σε μία και μοναδική κατηγορία που εύκολα θα μπορούσε να καταστραφεί και να αντικατασταθεί. Αυτή η προσπάθεια συνδυασμού όλων των Μη- Χριστιανικών Θρησκειών κάτω από μία ορολογία ήταν στην ουσία μία έξυπνη στρατηγική που χρησιμοποιήθηκε από τους πρώιμους Χριστιανούς έτσι ώστε να «εξολοθρεύσουν» όλες τις Παγανιστικές Θρησκείες μονομιάς. Αν χρησιμοποιήσουμε τις Σκανδιναβικές παραδόσεις για παράδειγμα θα διαπιστώσουμε πως οι Βίκινγκς της πρώιμης μεσαιωνικής Περιόδου δεν είχαν κάποιο συγκεκριμένο όνομα για την θρησκεία τους. Στην πραγματικότητα η λέξη Θρησκεία θα ήταν μία άγνωστη λέξη για εκείνους. Οι Σκανδιναβικές φυλές χρησιμοποιούσαν την λέξη «Έθιμα» – Όπως οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι – και τα τελετουργικά, οι πεποιθήσεις και οι παραδόσεις ήταν απροσδιόριστες και περνούσαν στις συνειδήσεις του λαού τους μέσα από τα έθιμα παρά από τις διδαχές.

Έτσι αν και η Λέξη Παγανισμός χρησιμοποιείται ευρέως για να περιγράψει τους ακόλουθους των διάφορων αρχαίων Θρησκειών, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε από που προήλθε η ορολογία και τον λανθασμένο τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται. Έχουν περάσει πάρα πολλοί αιώνες και ο Παγανισμός συνεχίζει ακόμη και τώρα να προσθέτει Ταμπέλα σε εκείνους τους λάτρεις παρά την διαφορετική σημασία της λέξης. Η Γνώση αυτών των ορισμών όμως μας κάνει να κατανοήσουμε καλύτερα τις τακτικές μίας θρησκείας που εδραιώθηκε με στρατηγικό τρόπο, επιχειρώντας να ανακατασκευάσει κάθε είδους πρότερης πεποίθησης, στιγματίζοντας τους ανθρώπους που δεν υιοθετούσαν την νέα Δογματική Πεποίθηση…

Μια ιστορία για τον θυμό και την αγάπη

Μια μέρα, ένας σοφός Ινδιάνος έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του… "Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;"

"Γιατί χάνουν την ηρεμία τους" απάντησε ο ένας.

"Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;" ξαναρωτά ο σοφός.

"Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος" είπε ένας άλλος μαθητής.

Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση:
"Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;

Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά καμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο.
"Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;

Γιατί όταν θυμώνουν δύο άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ.. και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση..
Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν’ ακουστούν.

Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά.

Γιατί;
Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ, πολύ κοντά.
Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη.

Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν παρά μονάχα ψιθυρίζουν.
Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν.

Έτσι συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.

Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:
"Όταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μην λέτε λόγια που σαν απομακρύνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πια τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού"

O Ασκάνιος

Στην ελληνική και τη ρωμαϊκή μυθολογία με το όνομα Ασκάνιος είναι κυρίως γνωστός ο πρωτότοκος γιος του Τρωαδίτη ήρωα Αινεία και της Κρέουσας.

Κατά την αρχαιότερη παράδοση, ο Ασκάνιος οδηγήθηκε μετά την άλωση της Τροίας από τον πατέρα του, μαζί με τη μητέρα του και τον παππού του έξω από την πόλη.

Για ένα διάστημα ο Ασκάνιος βασίλευσε στην Προποντίδα και μετά επέστρεψε στην Τροία μαζί με τον Σκαμάνδριο, τον γιο του `Εκτορα, για να επανιδρύσουν την πόλη.

Σύμφωνα με άλλη παράδοση, ο Ασκάνιος πήγε με τον Αινεία και τους Αινειάδες στην Ιταλία.

Στα γερατειά του, κατά την εκδοχή αυτή, ο Αινείας πήρε τον γιο του και ξαναγύρισαν στην Τροία, όπου ο Αινείας βασίλευσε μέχρι τον θάνατό του, αφήνοντας μετά τον θρόνο στον Ασκάνιο.

Ο Βιργίλιος στην Αινειάδα ασχολείται αρκετά με τη νεαρή ηλικία του Ασκανίου.

Για τα εφηβικά του χρόνια, διηγείται ότι πήρε μέρος στους αγώνες που έγιναν προς τιμή του παππού του, του Αγχίση.

Από όλες τις περιγραφές, ο Ασκάνιος εμφανίζεται ως το χαϊδεμένο παιδί του πατέρα του, όσο και το αγαπημένο εγγόνι της γιαγιάς του, της θεάς Αφροδίτης.

Στην Ιταλία ο Ασκάνιος, γνωστός και ως `Ιουλος, ίδρυσε την Alba Longa, την οποία κυβέρνησε για πολλά χρόνια, ενώ μετά τον θάνατό του τον διαδέχθηκε ο ετεροθαλής αδελφός του, ο Σίλβιος.

Η πηγή της απογοήτευσης...

Γιατί απογοητευόμαστε; Η πηγή κάθε απογοήτευσης είναι οι προσδοκίες από τους άλλους ανθρώπους. Προσδοκούμε την αναγνώριση ενός καλού που κάναμε, μίας προσφοράς, προσδοκούμε την αγάπη, την προσοχή. Για αυτό απογοητευόμαστε. Ένας άνθρωπος που δεν προσδοκά τίποτα δεν απογοητεύεται ποτέ.

Δεν μπορούμε, δυστυχώς, να βασίζουμε την ευτυχία μας επάνω σε άλλους ανθρώπους, διότι αυτό πάντα θα μας πληγώνει. Δεν μπορούμε, δυστυχώς, να είμαστε ποτέ σίγουροι για τους άλλους ανθρώπους, διότι όταν τα γεγονότα αποδείξουν το αντίθετο, τότε θα πληγωθούμε βαθιά. Η απογοήτευση είναι φυσικό επόμενο όταν έχουμε σίγουρη την αναγνώριση από τους άλλους. Μόνο εμείς μπορούμε και οφείλουμε να προσέξουμε τον εαυτό μας, κανένας άλλος δεν θα αντικαταστήσει την αγάπη που εμείς δεν του δίνουμε.

Οφείλουμε να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε το γεγονός ότι ο κάθε άνθρωπος δεν ενεργεί όπως θα θέλαμε εμείς να ενεργεί και, δυστυχώς, δε διαπνέεται πάντα από τις ίδιες συναισθηματικές, ηθικές, τυπικές αξίες που μπορεί κάποιος άλλος να έχει. Είναι γεγονός λυπηρό αλλά , δυστυχώς, έτσι είναι. Με το να στηρίζουμε διαρκώς την ευτυχία και την αυτοεκτίμησή μας στην αναγνώριση των άλλων, έχουμε καταδικάσει τον εαυτό μας σε μία μιζέρια και σε μία συνεχή απογοήτευση. Δεν ευθύνεται η αχαριστία και η άσχημη συμπεριφορά των ανθρώπων, αλλά η αγνόηση της αχαριστίας και της άσχημης συμπεριφοράς των ανθρώπων.

Ένας διευθυντής μίας μεγάλης τράπεζας μία μέρα ήταν εξαιρετικά πικραμένος. Όταν τον ρώτησαν τι έχει, εκείνος αποκρίθηκε: Έδωσα ένα μεγάλο ποσό επιπλέον σε κάθε υπάλληλό μου ως ένα δώρο Χριστουγέννων και κανείς τους δεν ήρθε να με ευχαριστήσει! Ο διευθυντής προσδοκούσε την αναγνώριση των υπαλλήλων οι οποίοι μπορεί τη συγκεκριμένη πράξη του να μην την αντιμετώπισαν ως ευεργεσία, αλλά ως μία δίκαιη ανταμοιβή για τη δουλειά που παρείχαν, με αποτέλεσμα να απογοητευθεί. Άρα η πικρία του δεν οφειλόταν στο ότι πρόσφερε, αλλά στο ότι περίμενε την αναγνώριση για αυτό που πρόσφερε.

Θα πείτε βεβαίως: Καλό να τα γράφεις όλα αυτά, αλλά όταν ζεις τη σκληρότητα και σου φέρονται άσχημα, μπορεί να μην πληγωθείς; Και, φυσικά πληγώνεσαι, όπως έχω πληγωθεί και εγώ άλλωστε.

Οφείλουμε όμως να αγαπήσουμε και να αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας και να τον προστατέψουμε από την όποια άσχημη και χειριστική συμπεριφορά, διότι μετά η ευθύνη βαραίνει εμάς διότι ανεχόμαστε αυτό που μας πληγώνει. Ας σταματήσουμε να προσδοκούμε. Ας κατανοήσουμε ότι έτσι είναι η ζωή, δυστυχώς, και να μην έχουμε τόσο υψηλές προσδοκίες, τόσο εμείς από τους άλλους, όσο και οι άλλοι από εμάς.

Οι άνθρωποι που πρέπει θα μας αναγνωρίσουν χωρίς να χρειαστεί να καταβάλλουμε κάποια υπεράνθρωπη προσπάθεια. Οι υψηλές προσδοκίες δεν ωφελούν, δυστυχώς, μόνο πληγώνουν. Μόνο εμείς οφείλουμε στον εαυτό μας, κανείς άλλος.

Ταξίδι στο σκοτάδι

Ποιος διαλέγει τη διαδρομή στης ζωής το ταξίδι; Ας πούμε ότι δεν είναι η μοίρα. Ας πούμε πως είμαστε εμείς αυτοί που βάζουμε κάτω το χάρτη και χαράζουμε την πορεία, τις τοποθεσίες που θέλουμε να δούμε, τα μέρη που θα σταματήσουμε να ξεκουραστουμε. Εμείς επιλέγουμε τον προορισμό, τον τρόπο που θα φτάσουμε ως εκεί.

Πάμε λοιπόν, ξεκινάμε...
Πρωί πρωί, με το πρώτο φως του ήλιου. Μα κοίτα κάτι πράγματα, ο ήλιος δε βγήκε σήμερα. Λένε πως δε θα ξαναβγεί. Καταστρέφεται το ταξιδάκι μας, αλλά και η ζωή μας αλλάζει.

Μάθε τώρα να ζεις και να κίνησε στο σκοτάδι!
Έχει και όνομα. Το ακούς συχνά αλλά δεν ξέρεις τη μορφή. Μόνο το όνομα...
Το γνωρίζεις όταν έρθει δίπλα σου. Κατάθλιψη...

Κι ένας κόσμος με χρώματα γίνεται σκοτάδι, μα εσένα δεν σου λείπουν τα χρώματα. Δε σε νοιάζει καν αν υπήρχαν ποτέ. Κλείσου στο πιο μικρο κουτάκι που θα βρεις αρκεί να στριμωχτούν μαζί σου ο πόνος και η απελπισία και ναι, αυτό σου αρκεί!

Από που ήρθε όλο αυτό το σκοτάδι; Είναι στιγμές λίγες μόνο που θες να ανάψεις ένα μικρο φωτάκι ή να κοιτάξεις κατάματα τον λιώμα φεύγει γρήγορα η θέληση.

Όχι, είναι καλύτερα εδώ. Έτσι λες. Έτσι νιώθεις.

Κάποια στιγμή μαθαίνεις ότι στο ίδιο σκοτάδι, στο ίδιο μικρο κουτάκι έχουν στριμωχτεί κι άλλα σώματα που χουν το ίδιο σκοτάδι.

Δεν είναι δικό σου μόνο, το μοιράζεσαι. Όπως μοιραζόσουν κάποτε το φως.

Κι αν κοιτάξεις καλύτερα θα δεις σκιές γύρω σου… Σου απλώνουν το χέρι, πιασ' το... Αρπάξου... Γαντζώσου πάνω τους και θα έχεις βρει τα πρώτα βήματα να γυρίσεις προς τα εκεί που ο ήλιος βγαίνει, να συνεχίσεις το ταξίδι σου, έκανες σχέδια θυμάσαι;

Βλέπεις πως οι σκιές παίρνουν σχήμα. Γίνονται φίλοι, οικογένεια.

Κάτι χαρούμενες αναμνήσεις ξεπετάγονται αχνά... Είναι νωρίς ακόμα. Θα γίνουν πάλι εικόνες δυνατές.

Δεν είσαι μόνος… Κανείς δεν είναι μόνος... Ακόμα κι αν νοιώθει έτσι, δεν είναι.
Υπάρχεις εσύ! Η καλύτερη αιτία να πολεμήσεις το σκοτάδι... Αυτή είναι ο εαυτός σου!

Nα θυμάσαι όταν έχεις κακή διάθεση

1. Πάντα θα είσαι τα πάντα σε κάποιον.

2. Το χαμόγελό σου θα κάνει κάποιον χαρούμενο ακόμη και αν δεν σε ξέρει καν.

3. Κάθε νύχτα κάποιος σε σκέφτεται πριν πέσει για ύπνο.

4. Εάν κάποιος φαίνεται πως σε μισεί, είναι επειδή δεν μπορεί να σου μοιάσει.

5. Υπάρχουν τουλάχιστον δυο άνθρωποι στον κόσμο για τους οποίους κάποιος είναι έτοιμος να θυσιάσει ακόμη και την ζωή του.

6. Κατά μέσο όρο, τουλάχιστον δώδεκα άνθρωποι κάπου, σε αγαπούν με τον δικό τους τρόπο.

7. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να ξυπνάς κάθε πρωί και να μετανιώνεις.

8.Έτσι αγάπα τους ανθρώπους που σου φέρονται καλά, ξέχασε αυτούς που σου φέρονται άσχημα, και θυμήσου πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο.

9. Ακόμη και όταν κάνεις το μεγαλύτερο λάθος στην ζωή σου, κάτι καλό θα βγει απ΄αυτό.

10. Όταν αισθάνεσαι ότι τα πράγματα είναι εναντίον σου, προσπάθησε να τα δεις από άλλη πλευρά και τότε θα καταλάβεις ότι δεν είναι έτσι.

11. Θυμήσου πάντοτε: Όταν η ζωή σου προσφέρει άλλη μια ευκαιρία, αυτή τη φορά όλα θα είναι με το μέρος σου.

12. Εάν παρουσιαστεί μια καινούργια ευκαιρία, μην την αφήσεις. Και αν ολόκληρη η ζωή σου αλλάζει με αυτήν, άσε να συμβεί.

13. Κανείς δεν είπε ότι η ζωή είναι εύκολη. Αλλά σου το υπόσχομαι, αξίζει.

Φως στον γυναικείο οργασμό έριξαν οι επιστήμονες

Η φύση του γυναικείου οργασμού αποτελεί αντικείμενο μελέτης εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα. Σήμερα, αυτό που προσπαθούν να απαντήσουν οι επιστήμονες είναι το αν ο οργασμός μπορεί να παραχθεί μόνο με κολπική διέγερση ή αν είναι πάντοτε απαραίτητη η διέγερση και της κλειτορίδας.

Νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Socioaffective Neuroscience & Psychology αναφέρει ότι τα πράγματα είναι ακόμη πιο πολύπλοκα- οι γυναίκες μπορούν να βιώσουν οργασμό από μία ή περισσότερες αισθητηριακές πηγές.

Ο επικεφαλής της μελέτης, καθηγητής ψυχολογίας Jim Pfaus, και οι συνεργάτες του θέλησαν να ρίξουν φως στη διαμάχη μεταξύ του κλειτοριδικού έναντι του κολπικού οργασμού.
Kαι κατέληξαν σε νέα συμπεράσματα σε σχέση με την κατανόηση του γυναικείου οργασμού.

Πρόκειται για ένα φαινόμενο που περιλαμβάνει πολύ περισσότερες περιοχές από όσες φανταζόμασταν: την έξω κλειτορίδα, την εσωτερική περιοχή που είναι γνωστή ως σημείο G, τον τράχηλο αλλά και την αισθητηριακή διέγερση άλλων, μη γεννητικών περιοχών του σώματος, όπως των θηλών, των χειλιών, των αυτιών, του λαιμού, των δακτύλων, ακόμη και των δακτύλων των ποδιών.

"Με την εμπειρία, η γυναίκα μπορεί να πετύχει οργασμό με τη διέγερση ενός ή όλων αυτών των ζωνών μαζί. Γενικά, η επίτευξη του οργασμού περιλαμβάνει ένα σετ από αισθητηριακά ερεθίσματα, κινήσεις, στάσεις και διεγέρσεις, έναν συνδυασμό αισθητηριακών ερεθισμάτων", σημειώνει ο Pfaus.

Μάλιστα, αυτός ο συνδυασμός μπορεί να αλλάξει στη διάρκεια της ζωής της γυναίκας- σε διαφορετικές συνθήκες, με διαφορετικούς συντρόφους και με διαφορετικούς τύπους αισθητηριακών ερεθισμάτων, μια γυναίκα μπορεί να έχει διαφορετικούς οργασμούς.

"Ο οργασμός δεν είναι απαραίτητο να έρχεται από ένα σημείο, ούτε από όλα τα σημεία μαζί. Και τίποτα από όσα αναφέραμε δεν ισχύει για κάθε γυναίκα", σημειώνουν οι ειδικοί. Ο Pfaus ελπίζει ωστόσο ότι η συγκεκριμένη εργασία θα περάσει το μήνυμα ότι ο γυναικείος οργασμός δεν είναι απλώς μία διαφορετική εκδοχή της ανδρικής εκσπερμάτισης.

"Σε αντίθεση με τους άνδρες, οι γυναίκες μπορούν να βιώσουν μια σειρά από οργασμικές εμπειρίες. Ο ερωτικός χάρτης του γυναικείου σώματος δεν είναι σταθερός, αλλά είναι ένα ταξίδι εξερεύνησης, εμπειρίας και σύνθεσης".

Μαθήματα από εξειδικευμένο Σεξοθεραπευτή (sex coach) είναι το πρώτο βήμα για την τέλεια απόλαυση!

Κλοπές και παιδί

Όταν ένας γονιός διαπιστώσει ότι το παιδί του κρατά πράγματα που δεν του ανήκουν, εύλογα ανησυχεί και προβληματίζεται. Διερωτάται τι έχει πάει λάθος στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού του και ανησυχεί αν αυτή η συμπεριφορά του είναι κάτι προσωρινό ή αν θα εξακολουθήσει να αποτελεί στοιχείο της ταυτότητάς του στην υπόλοιπη ζωή του.

Πρέπει καταρχάς να επισημάνουμε ότι η κλοπή αποτελεί ένα πολύ συχνό, σύνηθες παράπτωμα της παιδικής και εφηβικής ηλικίας.

Είναι δυνατό να βρούμε στην τσέπη ή στη σχολική τσάντα του παιδιού μας κάποιο αντικείμενο που δεν του ανήκει, ένα μολύβι, ένα σβηστήρι, μια ξύστρα ή ένα κομμάτι από κάποιο παιχνίδι. Μπορεί ακόμα να ανακαλύψουμε ότι το παιδί μας πήρε ένα παιχνίδι από ένα φιλικό ή συγγενικό σπίτι, με σκοπό να το κρατήσει για δικό του ή ότι ο έφηβος γιος μας πήρε κάτι από ένα μαγαζί χωρίς να το πληρώσει.

Γιατί τα παιδιά κλέβουν
Η κλοπή αποτελεί οπωσδήποτε μια προβληματική συμπεριφορά, αλλά οι διαστάσεις της συμπεριφοράς αυτής είναι διαφορετικές ανάλογα με την ηλικία του κάθε παιδιού.

Προσχολική ηλικία - μέχρι την ηλικία των 6 χρονών
Ένα παιδί σ’ αυτή την ηλικία μπορεί συχνά να απλώσει το χέρι του, για να πάρει κάτι που δεν του ανήκει, απλά γιατί του αρέσει. Δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει στο μυαλό του τι σημαίνει «κλέβω». Θέλει απλά να ικανοποιήσει τις δικές του ανάγκες και δε νοιάζεται για τις ανάγκες των άλλων. Βλέποντας για παράδειγμα κάτι ελκυστικό σε ένα κατάστημα θέλει να το αποκτήσει, να το κάνει δικό του. Πολλές φορές το παίρνει, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι πρέπει να το πληρώσουμε. Η έννοια της αξίας, η έννοια του “κοστίζει τόσα”, δεν έχει κανένα νόημα για ένα παιδί. Το μόνο που καταλαβαίνει είναι η ικανοποίηση του δικού του «θέλω», ανεξάρτητα από τις όποιες συνέπειες. Η συμπεριφορά αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι στα παιδιά αυτής της ηλικίας δεν έχουν ακόμη διαμορφωθεί οι έννοιες της ηθικής και της συνείδησης, στοιχεία που θα τα βοηθήσει να ξεχωρίσουν το σωστό από το λάθος. Συνακόλουθα, δεν αντιλαμβάνονται το λάθος της πράξης τους και δε νιώθουν ενοχές γι’ αυτό που κάνουν.

Σημειωτέον ότι στις περισσότερες περιπτώσεις ένα μικρό παιδί παίρνει πράγματα που η αξία τους είναι μηδαμινή.

Κίνητρα μικρών παιδιών
Πολλές φορές διερωτόμαστε γιατί ένα μικρό παιδί θέλει να πάρει κάτι που δεν του ανήκει και μάλιστα κάτι χωρίς ουσιαστική αξία. Όπως ήδη αναφέρθηκε, ένα σημαντικό κίνητρο που κρύβεται πίσω από μια τέτοια συμπεριφορά είναι η δική του ικανοποίηση που προέρχεται από την ικανοποίηση της επιθυμίας του. Ένα άλλο σημαντικό κίνητρο για μια τέτοια συμπεριφορά είναι η έλλειψη αγάπης και προσοχής, είτε γενικά από τους γονείς είτε έστω από ένα γονιό. Επίσης, η απουσία ενός γονιού ή και των 2 γονιών από τη ζωή του παιδιού δυνατόν να το εξωθήσουν προς μια τέτοια συμπεριφορά. Γενικά, μπορεί να συμπληρώνει τις ελλείψεις και τα κενά αυτά με την απόκτηση υλικών αντικειμένων.

Οδηγός για γονείς
Καταρχάς, πρέπει να διερωτηθούμε γιατί το παιδί μας εκδηλώνει μια τέτοια συμπεριφορά. Αποτελεί απλά και μόνο ικανοποίηση της δικής του επιθυμίας;
Μήπως έχουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης, γιατί ενδεχόμενα έχουμε αναθέσει ουσιαστικό μέρος της φροντίδας του σε κάποιους τρίτους;
Μήπως η δική μας παρουσία στη ζωή του είναι φαινομενική;
Σ’ αυτή την ηλικία πρέπει να αντιμετωπίζουμε την κλοπή ως μια πράξη ανωριμότητας και όχι ως προβληματική συμπεριφορά. Αυτό που εμείς μπορούμε να κάνουμε είναι τα ακόλουθα:
Να εξηγήσουμε στο παιδί μας, με ήρεμο ύφος και με απλά λόγια, ότι δεν παίρνουμε πράγματα που ανήκουν σε άλλους χωρίς να ζητήσουμε την άδειά τους.
Να του εξηγήσουμε ότι δεν μπορούμε να παίρνουμε πράγματα από ένα κατάστημα χωρίς να πληρώσουμε στο ταμείο. Για το λόγο αυτό κάθε φορά που θέλει να πάρει κάτι, πρέπει να μας ρωτά, για να κοιτάζουμε στο πορτοφόλι μας, αν έχουμε αρκετά χρήματα, για να το αγοράσουμε.
Να παρεμβαίνουμε στη λανθασμένη συμπεριφορά άμεσα και αμέσως μετά την εκδήλωσή της και όχι μετά από παρέλευση μεγάλου χρονικού διαστήματος. Για παράδειγμα, ζητούμε από το παιδί να επιστρέψει αμέσως το ξένο αντικείμενο και να ζητήσει συγγνώμη.
Να συνειδητοποιήσουμε ότι το καλύτερο είναι η πρόληψη και όχι η εκ των υστέρων θεραπεία του προβλήματος. Για παράδειγμα, προετοιμάζουμε το παιδί μας πριν πάμε σ’ ένα κατάστημα, εξηγώντας του ότι μόνο ένα μικρό πράγμα μπορεί να πάρει ή ότι πάμε να πάρουμε κάτι συγκεκριμένο και δεν μπορούμε να πάρουμε οτιδήποτε άλλο.
Οριοθετούμε σιγά-σιγά τα θέλω του παιδιού μας. Ένα παιδί δεν μπορεί να έχει ότι θέλει και όποτε το θέλει, γιατί τότε γίνεται κακομαθημένο, και, μεταξύ άλλων, πιο εύκολα θα απλώσει το χέρι του, για να πάρει κάτι που του αρέσει.
Αν αντιληφθούμε ότι ένας πιθανός λόγος εκδήλωσης μιας τέτοιας συμπεριφοράς είναι η δική μας στάση έναντί του παιδιού μας, οφείλουμε να κάνουμε τις αναγκαίες προσαρμογές, έτσι ώστε να αισθάνεται την αναγκαία αγάπη και την προσοχή μας, στοιχείο που θα το βοηθήσει να απεξαρτηθεί από την ανάγκη να παίρνει ξένα αντικείμενα.

Σχολική ηλικία
Κατά τη σχολική ηλικία τα παιδιά αντιλαμβάνονται τι είναι σωστό και τι λάθος. Γνωρίζουν ότι δεν είναι σωστό να παίρνουν πράγματα που δεν τους ανήκουν και ότι δεν μπορούν να πάρουν κάτι από ένα κατάστημα χωρίς να το πληρώσουν.

Γιατί άραγε ένα παιδί αυτής της ηλικίας ν’ αρχίσει να κλέβει, αφού μάλιστα είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται ότι θα έχει συνέπειες γι’ αυτό που κάνει;

Πολλοί είναι οι λόγοι που μπορούν να σπρώξουν ένα παιδί σε μια τέτοια συμπεριφορά. Πιο κάτω αναφέρονται οι πιο συχνές αιτίες που οδηγούν στην κλοπή:

Ανωριμότητα
Το παιδί, παρά τη χρονική του ηλικία, δεν έχει την ωριμότητα να ελέγχει τον εαυτό του σε σχέση με την ικανοποίηση της επιθυμίας του για την απόκτηση ενός πράγματος με λανθασμένο τρόπο. Ένα ελκυστικό αντικείμενο είναι σε πολλές περιπτώσεις αρκετό, για να το παρασύρει και να ξεχάσει ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος.

Ζήλια
Πολλές φορές ένα παιδί αισθάνεται μειονεκτικά σε σχέση με ένα συμμαθητή ή φίλο του ο οποίος έχει πιο πολλά και πιο όμορφα χρωματιστά μολύβια ή πιο πολλά παιχνίδια. Πολλά παρόμοια συναισθήματα μπορούν να κάνουν ένα παιδί να νιώσει κατώτερο ή αδικημένο και να καταφύγει στην κλοπή.

Σοβαρά οικογενειακά προβλήματα
Ένα σοβαρό πρόβλημα στην οικογένεια, όπως για παράδειγμα η διαδικασία διαζυγίου των γονιών, μπορεί να αναστατώσει ιδιαίτερα ένα παιδί, σε βαθμό που το παιδί αυτό να παρουσιάσει κάποιο σοβαρό πρόβλημα συμπεριφοράς, όπως είναι η περίπτωση της κλοπής. Με την ενέργεια αυτή επιδιώκει να κάνει αισθητή την αντίδρασή του σ’ αυτό που συμβαίνει στην οικογένεια. Το παιδί πιστεύει πως με τη συμπεριφορά του θα βοηθήσει ή θα αναγκάσει τους γονείς του να ασχοληθούν με το δικό του πρόβλημα και να έρθουν πιο κοντά του, ξεχνώντας ή ακόμη αφήνοντας κατά μέρος τα δικά τους προβλήματα.

Παραμέληση
Όταν ένα παιδί νιώσει παραμελημένο, δηλαδή αν θεωρήσει ότι δεν έχει την απαιτούμενη προσοχή από τους γονείς του, είναι δυνατό να καταφύγει στην κλοπή, με αντικειμενικό σκοπό να αναγκάσει τους γονείς του να το προσέξουν.

Θυμός
Ο θυμός είναι ένα άλλο συναίσθημα το οποίο δυνατόν να οδηγήσει στην κλοπή, αν απευθύνεται προς τους γονείς. Σε μια τέτοια περίπτωση το παιδί μη έχοντας την απαιτούμενη ωριμότητα χρησιμοποιεί την κλοπή ως μέσο εκδίκησης, χωρίς να συνειδητοποιεί τις συνέπειες της πράξης του.

Χαμηλή αυτοεκτίμηση
Παιδιά τα οποία δεν έχουν ευκαιρίες να καταφέρουν πράγματα στη ζωή τους, που δεν τους δίνονται πρωτοβουλίες, προς τα οποία οι γονείς δε δείχνουν εμπιστοσύνη μπορούν να καταφύγουν στην κλοπή. Στην περίπτωση αυτή η κλοπή χρησιμοποιείται ως μέσο, για να αποδείξουν στον εαυτό τους ότι μπορούν να τα καταφέρουν, έστω και με μια παράνομη ενέργεια.

Ταύτιση
Ένα μικρό παιδί συνήθως θαυμάζει το μεγαλύτερο αδελφό του, τους γονείς του, ένα συμμαθητή του και θέλει πάρα πολύ να τους μοιάσει. Αυτή η ανάγκη μπορεί να το οδηγήσει να κλέψει κάτι που τους ανήκει, γιατί με αυτό τον τρόπο νιώθει ότι έχοντας κάτι δικό τους έχει και ένα κομμάτι από αυτό που θαυμάζει.

Εξαγορά παρέας
Όταν ένα παιδί νιώθει μοναξιά στο σχολικό περιβάλλον και συνακόλουθα έχει έντονη πιθυμία να το κάνουν παρέα, μπορεί να αρχίσει να κλέβει πράγματα, τα οποία στη συνέχεια τα χαρίζει σε διάφορα πρόσωπα, για να εξαγοράζει την παρέα και τη φιλία τους.

Φόβος
Όταν ένα παιδί απειλείται από άλλα μεγαλύτερα παιδιά, είναι δυνατό να αναγκαστεί να κάνει διάφορες κλοπές.

Οδηγός για γονείς
Η παρέμβαση από τους γονείς πρέπει να γίνει με προσοχή, υπομονή και σταθερότητα.
Πρέπει να εντοπίσουμε τους λόγους που ώθησαν το παιδί προς αυτή τη συμπεριφορά.
Πρέπει να διερωτηθούμε για τη δική μας ευθύνη. Δίνουμε αρκετή προσοχή στο παιδί μας; Μήπως είμαστε υπερβολικά χαλαροί και χωρίς όρια; Μήπως είμαστε υπερβολικά υπερπροστατευτικοί, σε βαθμό που να κάνουμε το παιδί να νιώθει ότι δεν αξίζει;
Το παιδί πρέπει να αναλάβει την ευθύνη της πράξης του, όπως, για παράδειγμα, να επιστρέψει προσωπικά το ίδιο στο συμμαθητή του τα χρώματα που του έχει κλέψει, ζητώντας παράλληλα συγγνώμη. Γενικά, η στάση μας πρέπει να είναι σταθερή και αυστηρή, χωρίς όμως φωνές και σκηνές ιδιαίτερα μπροστά σε τρίτους. Εξηγούμε στο παιδί και το βοηθούμε να καταλάβει το λάθος της πράξης του.
Πρέπει να “πληρώσει κάποιο τίμημα”, όπως, για παράδειγμα, στέρηση κάποιων από τα προνόμια που του δώσαμε.
Εμπλέκουμε ενεργά το παιδί σε κάποιες καλές πράξεις, οι οποίες μακροπρόθεσμα θα το βοηθήσουν στην αποδυνάμωση της προβληματικής συμπεριφοράς. Για παράδειγμα, ενθαρρύνουμε το παιδί να μαζέψει τα παλιά του παιχνίδια ή ρούχα και να τα χαρίσει σε παιδιά που έχουν ανάγκη, του αναθέτουμε μικρές ευθύνες φροντίδας του μικρότερου αδελφού ή της γιαγιάς κ.λπ.
Παρακολουθούμε διακριτικά την όλη συμπεριφορά του παιδιού σε φιλικά ή συγγενικά σπίτια ή στα μαγαζιά. Δεν αποκλείεται να διαπιστώσουμε ότι συνεχίζει την ίδια συμπεριφορά με νέες κλοπές. Σε μια τέτοια περίπτωση του εξηγούμε χωρίς να φωνάζουμε και χωρίς οπωσδήποτε να ασκούμε βία, πλην όμως σε αυστηρό ύφος, ότι θα αναλάβει την ευθύνη της πράξης του, η οποία θα έχει συγκεκριμένες συνέπειες.
Δεν αμελούμε να επαινούμε και να επιβραβεύουμε το παιδί μας κάθε φορά που συμπεριφέρεται με θετικό τρόπο και αποφεύγει τέτοιου είδους συμπεριφορές.

Εφηβεία
Στην ηλικία της εφηβείας πολλοί νεαροί μπορεί να αρχίσουν να κλέβουν για εντελώς διαφορετικούς λόγους απ’ ό,τι σε μικρότερες ηλικίες όπως τους ακόλουθους:
Ένας έφηβος μπορεί να αρχίσει να κλέβει, γιατί επηρεάζεται από τις παρέες του. Σ’ αυτή την ηλικία η παρέα αποτελεί πολύ σημαντικό παράγοντα. Συνακόλουθα, ο έφηβος, επιδιώκοντας να γίνει αποδεκτός σε μια παρέα, μπορεί να αρχίσει να κλέβει, γιατί αυτό απαιτεί το “πρότυπο” της συγκεκριμένης παρέας.
Η αναζήτηση της περιπέτειας μπορεί να σπρώξει ένα έφηβο στην κλοπή.
Η ανάγκη για σπάσιμο των κανόνων και η περιφρόνηση της εξουσίας αποτελεί ένα πρόσθετο λόγο που μπορεί να σπρώξει ένα έφηβο σε μια τέτοια συμπεριφορά.
Η ανωριμότητα και η χαμηλή αυτοεκτίμηση οδηγούν ένα έφηβο στην κλοπή, ως μέσο απόδειξης της αξίας και της εξυπνάδας του τόσο στον εαυτό του όσο και στους άλλους.
Πρόσθετα και παρά το γεγονός ότι η πράξη της κλοπής εμπεριέχει κάποιο κίνδυνο, ο κίνδυνος αυτός για κάποιους έφηβους λειτουργεί ως στοιχείο που τους διεγείρει και τους σπρώχνει να τη δοκιμάσουν.
Ο έφηβος νιώθει συχνά ότι είναι παντοδύναμος, ότι αυτός ορίζει τον εαυτό του, ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και όπως θέλει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο της αίσθησης της παντοδυναμίας, είναι δυνατό ο έφηβος να οδηγηθεί στην κλοπή.

Οδηγός για γονείς
Η παρέμβαση από τους γονείς, για να έχει πιθανότητες επιτυχίας, πρέπει να γίνει με ιδιαίτερη προσοχή και σταθερότητα και να λαμβάνονται υπόψη τα ακόλουθα:
Όπως και στις προηγούμενες ηλικίες πρέπει να εντοπίσουμε το λόγο που οδήγησε τον έφηβο στην κλοπή.
Συζητούμε το θέμα μαζί του και απαιτούμε να αναλάβει την ευθύνη της πράξης του, επιστρέφοντας το κλεμμένο αντικείμενο και ζητώντας συγγνώμη.
Μεριμνούμε ώστε να έχει κάποιες συνέπειες, όπως είναι η στέρηση κάποιων προνομίων
(π.χ. εξόδων).
Ιδιαίτερη σημασία έχουν, όπως προαναφέραμε, οι παρέες του εφήβου. Πρέπει να γνωρίσουμε τις παρέες του και να το βοηθήσουμε να κάνει ο ίδιος καλύτερες επιλογές, χωρίς όμως να προσπαθήσουμε να του επιβάλουμε τις παρέες που εμείς προκρίνουμε.
Πρέπει επίσης να αξιολογήσουμε και το δικό μας ρόλο όπως τη σχέση που έχουμε με τα παιδιά μας, αλλά και τη μεταξύ μας επικοινωνία, πόσο ποιοτικά παρόντες είμαστε στη ζωή τους και τι εφόδια τους έχουμε δώσει.
Πρέπει να επισημάνουμε ότι, αν το παιδί, παρά τις δικές μας ενέργειες και προσπάθειες, συνεχίσει να εκδηλώνει τέτοια συμπεριφορά, σε όποια ηλικία και να βρίσκεται, πρέπει να οπωσδήποτε να ζητήσουμε την παρέμβαση κάποιου ειδικού ψυχικής υγείας.

Η σκοτεινή ύλη θα μπορούσε να καταστήσει το σύμπαν κατοικήσιμο

Όταν πλανητικοί επιστήμονες εκπονούν μελέτες για κάποιον εξωηλιακό πλανήτη, αξιολογούν το δυναμικό τους για τη στήριξη της ζωής, με βάση κάποια από τα γνωρίσματα που μπορούν να διακρίνουν από εδώ στη Γη. Αλλά συχνά παραβλέπεται ένας σημαντικός παράγοντας, όπως λένε οι ειδικοί: η επίδραση της σκοτεινής ύλης.

Εικόνα που δείχνει για το πώς η σκοτεινή ύλη κατανέμεται μέσα στο γαλαξιακό σμήνος Abell 1689.

Σύμφωνα με στοιχεία, που συλλέχθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, αυτή η παράξενη μορφή της ύλης μπορεί να ζεσταίνει εκατομμύρια εξωπλανήτες.

Ως εκ τούτου, ακόμη και αν αυτοί οι κόσμοι βρίσκονται έξω από την κατοικήσιμη ζώνη των γονικών άστρων τους, θα μπορούσαν να λαμβάνουν επαρκή ζεστασιά ώστε να καταστεί δυνατή η ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στις βραχώδεις επιφάνειες τους.

Αντίθετα από την κανονική, βαρυονική ύλη, η σκοτεινή ύλη θεωρείται ότι φτιάχνεται από ασθενώς αλληλεπιδρώντα σωματίδια με μάζα (WIMP), τα οποία είναι και τα αντισωματίδια τους. Αυτό σημαίνει ότι δύο WIMP κατά την επαφή τους θα εξαϋλώνονται προς ακτινοβολία γάμμα.

Και επειδή τα WIMP’s αλληλεπιδρούν ασθενώς με την ύλη είναι δύσκολο να τα ανιχνεύσουμε. Γι αυτό και οι φυσικοί μπορούν να αναλύσουν την σκοτεινή ύλη μόνο μέσα από τη βαρυτική επίδραση που ασκεί πάνω στην κανονική ύλη. Η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης – η οποία αντιπροσωπεύει το ένα τέταρτο περίπου της μάζας του σύμπαντος – προτάθηκε ως γνωστόν, προκειμένου να συμπληρωθούν κάποιες ελλιπείς θεωρίες.

Σύμφωνα με τη θεωρία της γενικής σχετικότητας, η ορατή μάζα των γαλαξιών δεν θα πρέπει να παράγει εξ ολοκλήρου την τεράστια βαρυτική έλξη που δημιουργείται εντός τους. Σε πολλές περιπτώσεις, η μάζα όλων των άστρων, πλανητών και άλλων αντικειμένων στο εσωτερικό ενός γαλαξία μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο ένα κλάσμα της βαρυτικής έλξης σε όλη τη δομή του.

Ο φυσικός Dan Hooper του Εργαστηρίου Fermi μαζί με τον αστροφυσικό Jason Steffen προτείνουν τώρα ότι η ενέργεια που απελευθερώνει η σκοτεινή ύλη, καθώς εξαϋλώνονται τα WIMP, μπορεί να μεταφερθεί στους εξωπλανήτες, αυξάνοντας την θερμοκρασία τους.

Οι ειδικοί λένε ότι οι συγκεντρώσεις της σκοτεινής ύλης είναι υψηλότερες στις κεντρικές περιοχές των μεγάλων γαλαξιών, όπως ο Γαλαξίας μας, αλλά και στον πυρήνα των νάνων σφαιροειδών γαλαξιών. Σε μέρη όπως η κουκίδα πάνω στο βραχίονα του Περσέα, όπου βρίσκεται το ηλιακό μας σύστημα, συνήθως βρίσκεται λιγότερη σκοτεινή ύλη.

"Φαντάζομαι 10 τρισεκατομμύρια χρόνια στο μέλλον, όταν το σύμπαν θα έχει επεκταθεί πέρα ​​από το σημείο που θα μπορούμε να βλέπουμε και όλα τα αστέρια στον Γαλαξία μας θα έχουν από καιρό σβήσει, οι μόνοι πλανήτες με κάποια θερμότητα θα είναι αυτοί που θα παίρνουν ενέργεια από την σκοτεινή ύλη. Έτσι, θα μπορούσα να φανταστώ ότι κάθε πολιτισμός που θα ζούσε σε εκείνες τις εποχές, θα αρχίσει να κινείται προς αυτούς τους πλανήτες, όπου η σκοτεινή ύλη θα χρησιμοποιείται ως καύσιμο," εξηγεί ο Hooper.

Το διαστημικό σκάφος Αγγελιαφόρος αποκαλύπτει τον Ερμή

Πεδιάδες στερεοποιημένης λάβας με έκταση 30 φορές μεγαλύτερη της Ελλάδας· θειάφι πασπαλισμένο στην επιφάνεια σαν άχνη ζάχαρη· και σκοτεινοί κρατήρες που ίσως κρύβουν πάγο νερού κάτω από το τραχύ, καψαλισμένο τοπίο. Τα δεδομένα που μεταδίδει το Messenger, το πρώτο σκάφος που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Ερμή, αποκαλύπτουν τον ασυνήθιστο χαρακτήρα ενός μικρού και καυτού κόσμου.

Ο κρατήρας Ντεγκά του Ερμή σε ανάλυση 90 μέτρων ανά εικονοστοιχείο. Στον πυθμένα του διακρίνονται υλικά που είχαν λιώσει κατά την πρόσκρουση

Από τις 17 Μαρτίου 2011, οπότε τέθηκε σε τροχιά, το διαστημικό σκάφος της NASA έχει ήδη μεταδώσει 20.000 εικόνες, με την προοπτική να φωτογραφήσει τελικά κάθε τετραγωνικό εκατοστό του πλανήτη.

Το Messenger είναι η πρώτη αποστολή που επισκέπτεται τον Ερμή εδώ και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Το μοναδικό άλλο σκάφος που έχει εξετάσει από απόσταση τον Ερμή ήταν το Mariner 10 της NASA, το οποίο πέρασε τρεις φορές από κοντά του το 1974 και το 1975 και χαρτογράφησε μόλις το 45% της επιφάνειας.

«Πολλές από τις ιδέες που είχαμε για τον Ερμή ήταν ελλιπείς, κακοσχηματισμένες. Θα πρέπει τώρα να απορρίψουμε πολλές από αυτές καθώς δεχόμαστε τα πρώτα τροχιακά δεδομένα» σχολίασε ο Σον Σόλομον, ερευνητές του Ιδρύματος Carnegie της Ουάσινγκτον και επιστημονικός υπεύθυνος του Messenger.

Κοντά στο βόρειο πόλο του Ερμή εντοπίστηκαν τεράστιες, επίπεδες εκτάσεις ηφαιστειακών αποθέσεων, συνολικής επιφάνειας τεσσάρων εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν τη θεωρία για την ηφαιστειακή δραστηριότητα που διαμόρφωσε την επιφάνεια του πλανήτη για μεγάλο μέρος της ιστορίας του.

Το φασματόμετρο ακτίνων-Χ του σκάφους διαψεύδει τη θεωρία ότι ο Ερμής μοιάζει με τη Σελήνη -τα δομικά υλικά του έχουν διαφορετική σύσταση από τα πετρώματα του φεγγαριού, τα οποία είναι πλούσια σε ορυκτά που ονομάζονται άστριοι.

Το ίδιο όργανο κατέγραψε μεγάλες ποσότητες θείου στην επιφάνεια, παρατήρηση που ίσως βοηθήσει στην κατανόηση της γεωλογικής ιστορίας και της ηφαιστειακής δραστηριότητας του πλανήτη.

Το αλτίμετρο-λέιζερ του Messenger χαρτογραφεί το ανάγλυφο της επιφάνειας, έχοντας ολοκληρώσει μέχρι στιγμής δύο εκατομμύρια μετρήσεις. Μέχρι στιγμής, η μεγαλύτερη υψομετρική διαφορά που έχει μετρηθεί είναι εννέα χιλιόμετρα.

Το αλτίμετρο σαρώνει και τους κρατήρες όπου πιστεύεται ότι μπορεί να υπάρχει παγωμένο νερό. Δεδομένου ότι ο Ερμής είναι ο πλησιέστερος στον Ήλιο πλανήτης, η θερμοκρασία στην επιφάνειά του ξεπερνά τους 450 βαθμούς, αρκετή για να λιώσει μολύβι. Ωστόσο τα πρώτα δεδομένα του Messenger υποδεικνύουν ότι ορισμένοι κρατήρες έχουν τόσο μεγάλο βάθος ώστε ο πυθμένας τους παραμένει στο αιώνιο σκοτάδι. Εκεί ίσως είναι δυνατό να υπάρχουν πάγοι νερού και άλλων υλικών.

Το Messenger αποκαλύπτει επίσης ότι το μαγνητικό πεδίο του Ερμή δεν είναι μια μικρογραφία του γήινου πεδίου (ο Ερμής και η Γη είναι οι μόνοι βραχώδεις πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος που διαθέτουν μαγνητικό πεδίο). Το πεδίο του Ερμή είναι ασυνήθιστα ασύμμετρο, έτσι ώστε ο μαγνητικός ισημερινός να βρίσκεται πολύ πιο βόρεια από τον γεωγραφικό ισημερινό.

Οι επιστήμονες της αποστολής δεν μπορούν ακόμα να συνδυάσουν αυτά τα στοιχεία σε μια συνεκτική θεωρία για την ιστορία του μικρού πλανήτη.

Η εικόνα όμως θα καθαρίσει τα επόμενα χρόνια, δεδομένου ότι το Messenger έχει ολοκληρώσει μόλις το ένα τέταρτο της ονομαστικής αποστολής του, με διάρκεια τουλάχιστον ενός έτους.

«Τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα» σχολίασαν οι ερευνητές στην παρουσίαση.

Η ανατροπή του κόσμου όπως τον ξέρουμε

Η Ανατροπή της Πραγματικότητας

Η πραγματικότητα στην πραγματικότητα είναι μόνο μέσα μας. Ζούμε μέσα μας. Ό,τι ξέρεις είναι μέσα σου, ό,τι βλέπεις είναι μέσα σου, όλοι οι άλλοι άνθρωποι και όλα τα πράγματα του κόσμου, και ο ίδιος ο κόσμος ολόκληρος είναι μέσα σου.

Έξω σου, για σένα, δεν υπάρχει απολύτως τίποτε. Όλα τα βλέπεις με τα δικά σου μάτια, ταυτόχρονα τα επεξεργάζεσαι σύμφωνα με ό,τι ξέρεις (γι’ αυτό και είναι τόσο σημαντικό το τι ξέρεις), και παίρνεις το αποτέλεσμα που είναι η αποκλειστικά δική σου αντίληψη.

Παντού εκεί έξω βλέπεις τον εαυτό σου.

Τον εαυτό σου ανθρωπότητα, τον εαυτό σου κόσμο, τον εαυτό σου σύμπαν. Τον εαυτό σου αλήθεια, τον εαυτό σου ψέματα, τον εαυτό σου σωστά, τον εαυτό σου λάθος, τον εαυτό σου εικόνες μέσα σε εικόνες και γνώμες μέσα σε γνώμες, όλα δικά σου. Όταν βλέπεις κάτι κακό «εκεί έξω», αυτό το κακό απλώς είναι μέσα σου, γι’ αυτό το βλέπεις, αλλιώς δεν θα το έβλεπες καθόλου. Δεν γνωρίζεις αληθινά τίποτε, μονάχα αναγνωρίζεις, αυτά που ήδη έχεις μέσα σου.

Όλοι οι άνθρωποι που ξέρεις, για παράδειγμα, ζουν και υπάρχουν μόνο μέσα σου, διότι δεν είναι παρά μεταμφιέσεις του εαυτού σου, αντικατοπτρισμοί του δικού σου εαυτού, και κατά τα άλλα δεν υπάρχουν στ’ αλήθεια για σένα. Δηλαδή, υπάρχουν, αλλά εσύ δεν ξέρεις σχεδόν τίποτε γι’ αυτήν τους την ύπαρξη, παρά μόνο ένα καθρέφτισμά τους που είναι μέσα σου, απόλυτα ταυτισμένο και ερμηνευμένο από σένα όπως είσαι.

Όλα αυτά που έζησες φτιάχνουν τη ζωή για σένα, όλα αυτά που έμαθες φτιάχνουν τη γνώση για σένα, όλες σου οι εμπειρίες είναι μνήμες που συμμετέχουν στις επόμενες εμπειρίες. Καμία εικόνα δεν είναι καθαρή για σένα, όλες σε περιέχουν. Για σένα τα πάντα λειτουργούν σε σχέση με σένα. Κι ο κόσμος όλος είναι σχεδιασμένος από σένα για σένα, είναι απόλυτα φανταστικός. Η μεγαλύτερη δύναμή σου είναι η φαντασία σου. Τα πάντα τα έχεις φτιάξει για σένα με τη φαντασία σου -και με τις εμπειρίες σου (δηλαδή τις μνήμες σου, δηλαδή αυτά που φαντάζεσαι γι’ αυτά που συνέβησαν).

Όλα αυτά είναι το πνεύμα μας, διότι είμαστε πνεύματα, και ανάλογα με το πώς είναι το πνεύμα σου έτσι είναι και ο κόσμος, έτσι είναι τα πάντα. Για να κάνεις κάποια ζητήματα πράξη, πρέπει να γίνει μια επέμβαση του πνεύματος πάνω στην «πραγματικότητα», και αυτή θα γίνει, αν γίνει, όπως ακριβώς είναι το πνεύμα. Κι έπειτα το πνεύμα θα την παρατηρήσει και θα την κάνει πάλι δική του, δηλαδή: η υλική επέμβασή σου θα ξαναγίνει πνευματική.

Αυτό κάνουμε συνεχώς: υλοποιούμε το πνεύμα, και έπειτα πνευματοποιούμε την ύλη, και πάλι από την αρχή, ώσπου όλα καταλήγουν πάλι στο πνεύμα. Αυτό που κάποτε φανταζόσουν, τώρα το έκανες πράξη, και μετά απλώς το θυμάσαι και το φαντάζεσαι πάλι, και θέλεις να το ξανακάνεις, κλπ. Και συνεχώς οι πράξεις των άλλων γίνονται πνεύμα μέσα στο πνεύμα μας, το ίδιο και οι δικές μας μέσα στους άλλους. Το πιο όμορφο από όλα, όμως, είναι εκείνο το καθαρό πνεύμα, που ταξιδεύει απευθείας από πνεύμα σε πνεύμα, και δεν παύει ποτέ να είναι πνεύμα, και ταξιδεύει στον χρόνο, αθάνατο και αιώνιο.

Το πραγματικό, προκύπτει από το πράγμα, που είναι το προϊόν της πράξης. Το πνευματικό, πρόκυπτει από το πνεύμα, που είναι το προϊόν της πνοής (της πνοής που μας ζωογονεί, που οξυγονώνει τον εγκέφαλο μας). Εν προκειμένω, της έμπνευσης (εν-πνεύση), της πνοής που φυσάει μέσα μας από αλλού. Το «φάντασμα» είναι το προϊόν της φαντασίας.

Ζούμε ανάμεσα σε φαντάσματα.

Το πνεύμα μας πράττει το πραγματικό ανάμεσα σε φαντάσματα, κι όλα στο τέλος γίνονται πνευματικά. Τον πραγματικό κόσμο τον παρακολουθεί το πνεύμα μας και τον αφομοιώνει, άρα ο πραγματικός κόσμος είναι κομμάτι του πνευματικού κόσμου. Τον πνευματικό κόσμο στον οποίο συμμετέχει το πνεύμα μας, τον επηρεάζει καθημερινά ο πραγματικός κόσμος με τρόπους ανεξιχνίαστους από εμάς, άρα ο πνευματικός κόσμος είναι κομμάτι του πραγματικού κόσμου. Το «μέσα» και το «έξω» συνδέονται, αλλά αυτή η σύνδεση είναι «μέσα».

Η φαντασία είναι ο τρόπος με τον οποίο βλέπει το πνεύμα την πραγματικότητα. Δεν μπορεί να τη δει αλλιώς. Λένε πώς ο κόσμος μας είναι μια φυλακή, στην οποία είμαστε φυλακισμένοι, (μεγάλος είναι ο πόθος μας να αποδράσουμε από την τυραννική καθημερινή πραγματικότητα του κόσμου). Ναι, είμαστε «πραγματικά» φυλακισμένοι, αλλά δεν είμαστε «πνευματικά» φυλακισμένοι. Κι αφού είμαστε πνεύματα, τότε δεν είμαστε στ’ αλήθεια φυλακισμένοι, είμαστε ελεύθερα πνεύματα.

Η Ουτοπία υπάρχει μόνο μέσα στα όνειρα μας (το λέει η λέξη: ου-τοπία, ο ου τόπος, ο τόπος που δεν είναι τόπος, ο τόπος που δεν υπάρχει, ο τόπος που δεν είναι τοπικός), και η δύναμή της είναι ότι μπορεί να αλλάξει τον ίδιο μας τον εαυτό, όχι τον κόσμο, αλλά ίσως και τα πνεύματα που έρχονται σε επαφή με το δικό μας. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, διότι δεν τον γνωρίζουμε, και ο κόσμος δεν μας δίνει και καμία σημασία. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε τα πνεύματα, που δημιουργούν τον κόσμο μέσα τους, και τότε, κατά κάποιο τρόπο, θα έχουμε αλλάξει τον κόσμο, όταν αυτά υλοποιήσουν το πνεύμα όπως το συνηθίζουν.

Οι αλλαγές του κόσμου γίνονται μέσω του πνεύματος, όχι μέσω της πραγματικότητας. Αν θέλεις να γίνουν τα όνειρα σου πραγματικότητα, τότε προδίδεις τα όνειρα σου, τα ξεγελάς. Κράτα τα όνειρα σου, σαν όνειρα, μεγάλα και όμορφα, και άσε τα, ως όνειρα, να αλλάξουν τα πνεύματα των άλλων ανθρώπων γύρω σου.

Αν θέλεις να βοηθήσεις τον κόσμο να εξελιχθεί, να γίνουν οι άνθρωποι καλύτεροι, τότε πρέπει να γίνεις εσύ καλύτερος, να βοηθήσεις τον εαυτό σου να εξελιχθεί, και τότε, ως δια μαγείας, ο κόσμος θα εξελιχθεί, οι άλλοι θα γίνουν καλύτεροι, απλά διότι όλα και όλοι είναι μέσα σου και θα έχεις γίνει εσύ καλύτερος και άρα θα το βλέπεις αυτό και γύρω σου. Αυτή είναι η Αλήθεια, γι’ αυτό και είναι σημαντικό να το καταλάβουμε αυτό σε όλες του τις προεκτάσεις.

Γινόμαστε καλύτεροι για να αποκτήσουμε αληθινή όραση, αληθινά μάτια, όσο πιο αληθινά γίνεται. Κι όταν θα δεις τον κόσμο με τα αληθινά μάτια (σου), τότε θα δεις παντού τον μεγάλο μυστικό πόλεμο του πνεύματος, που δημιουργεί αναλόγως τον κόσμο, και τότε θα μπορέσεις να συμμετέχεις δυναμικά σε αυτόν τον πόλεμο, για να αλλάξουμε τον κόσμο, δηλαδή το μεγάλο πνεύμα, με τη βοήθεια του μεγάλου πνεύματος στο οποίο όλοι μας συμμετέχουμε και από το οποίο όλοι μας προερχόμαστε μαζί με τα πάντα, διότι, στην πιο υψηλή εικόνα -όπως όλα βρίσκονται μέσα στο πνεύμα μας- όλα βρίσκονται μέσα σε ένα μεγάλο πνεύμα, μαζί με όλα μας τα πνεύματα.

Πιστεύω ότι η ώρα της ανατροπής, αργά ή γρήγορα, έρχεται

Της ανατροπής του κόσμου όπως τον ξέρουμε. Είναι μια προσωπική ανατροπή, μια πνευματική ανατροπή, αλλά ταυτόχρονα είναι μια πραγματική ανατροπή, μια παγκόσμια ανατροπή. Ολοι οι καλύτεροι άνθρωποι ανάμεσα στους ανθρώπους, εργάζονται αφοσιωμένα γι’ αυτό, και δεν εργάζονται μόνοι τους αλλά και κάτι άλλο ανώτερο εργάζεται μαζί τους. Δεν θέλουμε να κάνουμε τη φαντασία πράξη, θέλουμε να κάνουμε την πράξη, φαντασία.

Ακούγεται τρελό, ίσως, αλλά το Πνεύμα κάνει όλα αυτά τα τρελά πράγματα, δεν φταίω εγώ.