Γιατί γίναμε διώκτες του γράμματος Ν;

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΟΥ

Κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου εκπέμπει ήχο και εικόνα. Κάθε λέξη τέθηκε από τους «Ονοματοθέτες», νομοθέτες θα τους λέγαμε σήμερα, με ακρίβεια και όχι τυχαία και έχει άμεση σχέση Αιτίας και Αιτιατού, μεταξύ Σημαίνοντος και Σημαινομένου.

 

Εάν πάμε δε στις Επιστήμες, τα παραδείγματα είναι ατελείωτα και άκρως διαφωτιστικά, αλλά και διδακτικά για τις επόμενες γενεές.

 

Το “Ν” συντονίζει τον εγκέφαλο.

 

Σχετικά πρόσφατα (1996) στο Ιατρικό Περιοδικό MEDIZIN-JURNAL στην Γερμανία, δημοσιεύτηκε μία επιστημονική εργασία, σύμφωνα με την οποίαν:

 

«Η εκφορά του γράμματος «Ν» μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο και ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της τοποθέτησης του «Ν» στο μέσον ακριβώς του Αλφαβήτου – στο πρώτο Ελληνικό Αλφάβητο με τα 27 γράμματα». (Εκτός αυτού στο Χάρβαρντ, από ιατρικές έρευνες διαπιστώθηκε ότι η απαγγελία των Ομηρικών Επών στο πρωτότυπο, εκτός των άλλων, κάνει καλό στην καρδιά, ως αναπνευστική άσκηση.).

 

Και δικαιούμαι να ερωτήσω: Γιατί εμείς γίναμε διώκτες του «Ν»;

 

Γιατί θέλομε να φτωχύνομε τον εγκέφαλο των επομένων γενεών στην χώρα μας;

 

Ως μάχιμος Εκπαιδευτικός και συγγραφέας επιστημονικού συγγράμματος (ΔΥΣΛΕΞΙΑ, Αθήνα 1994, Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, 6η Έκδοση σήμερα), νομιμοποιούμαι να ερωτήσω, αλλά και να προτείνω στο τέλος:

 

Η Ελληνική Γλώσσα έχει πάρει πλέον μία μορφή τέτοια που δεν έχει ανάγκη από άλλες ακρότητες.

 

Όμως αναρωτιέμαι: Είναι τυχαίο άραγε που καταργήσαμε το γράμμα «Ν» στο τέλος των λέξεων και τα σχολικά μας βιβλία γράφουν το «εμβαδό » (!), αντί το εμβαδόν!

 

(Στα σχολικά βοηθήματα όμως διαβάζομε « το εμβαδόΝ », δηλ. εκεί διατηρείται το Ν, ενώ το επίσημο κράτος στα βιβλία (ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) το έχουν καταργήσει !!

 

Για ποιον λόγο αυτή η ακρότητα: Για ποιον λόγο επίσημα διδάσκομε στα σχολεία μας κανόνες που κατασκευάστηκαν αυθαίρετα, π.χ. χθες συνάντησα το Δήμαρχο (το φίλο, το Σύμβουλο κλπ. κλπ.).

 

Το γράμμα Ν είναι οργανικό και όταν το κόβομε πονάει. Είναι σαν να κόβομε το δακτυλάκι μας..

 

Εάν κάποιος αντιτείνει ότι αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, θα πρέπει να του πούμε ότι «η λεπτομέρεια κρατάει τον Παρθενώνα»!

 

Να θυμίσω όμως εδώ και το ωραίο, ειρωνικό κείμενο του Οδ. Ελύτη τότε «ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ», όπου καταλήγει :

 

«Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει τέτοια γενοκτονία, όπως αυτή του τελικού -Ν-, εκτός κι αν του’ λειπε η οπτική του ήχου.»

 

Ο Γ. Ρίτσος έγραψε επίσης: «Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει.».

 

Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνομε σήμερα ότι μετά το Νι, έρχεται και η σειρά του τελικού Σίγμα (Σ). Κάποιοι δημοσιογράφοι στα κανάλια λένε κιόλας: «η μέθοδο», η «οδό», «η πλήρη! ένταξη» (!) κ.τ.ο.

 

Καλλιεργούν έτσι αυθαίρετα ένα αρνητικό γλωσσικό πρότυπο στους νέους μας με την τεράστια δύναμη των ΜΜΕ και το σχολείο ανήμπορο να αντιδράσει, αλλά και την κοινωνία παθητικά να δέχεται ως περίπου μοιραία την εξέλιξη αυτή.

 

Μετά από όλα αυτά διατυπώνω την εξής άποψη και καταθέτω στο Συνέδριό σας την δική μου «Θεωρία» για το εν λόγω ζήτημα: Διεθνώς μελετάται η μοναδική μουσικότητα της Ελληνικής Γλώσσας και ο αντίκτυπός της στην πνευματική διαύγεια του ανθρώπου.

 

Το γράμμα «Ν» διεγείρει τον εγκέφαλο θετικά και ενεργοποιεί τον άνθρωπο να σκέφτεται σωστά.

 

Το τελικό Σίγμα ηρεμεί τον άνθρωπο. Αυτό το δέχεται και η σύγχρονη Ψυχιατρική.

 

Οι Αρχαίοι Έλληνες τα εγνώριζαν όλα αυτά και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μόνον εμείς οι Έλληνες λέμε «Τα είπα με το Νι και με το Σίγμα» και δεν λέμε με άλλα γράμματα, (παρ΄όλο που έχομε στις καταλήξεις των λέξεων και άλλα γράμματα), διότι το Νι ενεργοποιεί το μυαλό μας να σκεφθούμε σωστά και το Σίγμα ηρεμεί την ψυχή μας, αφού μιλήσουμε δημόσια ή ιδιωτικά.

 

Η σύγχρονη Ψυχογλωσσολογία δέχεται ότι η Γλώσσα και η Σκέψη γεννιούνται ταυτόχρονα και εξελίσσονται παράλληλα και συνιστούν ανά πάσα στιγμή μία αξεχώριστη ενότητα.

 

Η Γλώσσα ενσαρκώνει την Σκέψη και η Σκέψη ουσιώνεται σε Γλώσσα. Είναι ένα νόμισμα με τις δύο όψεις του.

 

Δεν μπορεί να υπάρχει η μία πλευρά, χωρίς την άλλη.

 

Δεν μπορούσε να υπάρξει Ελληνική Σκέψη χωρίς την Ελληνική Γλώσσα.

 

Είναι γεγονός ότι η ποιότητα και ποσότητα «καταγραφών» στην Σκέψη προσδιορίζει και το νοητικό επίπεδο κάθε λαού.

 

Επομένως και το νοητικό επίπεδο καθορίζει και την ικανότητα της δημιουργίας Πολιτισμού.

 

Το Ελληνικόν Αλφάβητον, στην πορεία των χιλιάδων ετών του ήταν αρχικά :

 

Ιδεογραφικό, στη συνέχεια επινοήθηκε το Εικονογραφικό, έπειτα φθάσαμε στο Γραμμογραφικό, κατόπιν στο Συλλαβογραφικό (Γραμμική Α και Β) και τέλος καθιερώθηκε το ισχύον σήμερα Φθογγογραφικό, που είναι αξεπέραστο και στο οποίο οφείλεται η δημιουργία της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Οικουμενικού Πολιτισμού.

 

Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε, ως κόρη οφθαλμού, την Ελληνική Γλώσσα και να αντισταθούμε στην κακοποίησή της.

Το Μάρκετινγκ της Τρέλας

 

Το απόλυτο ντοκιμαντέρ για τη χορήγηση ψυχοτρόπων φαρμάκων

Αυτή είναι η ιστορία της εταιρικής επικερδούς σχέσης μεταξύ των φαρμακευτικών εταιριών και της ψυχιατρικής η οποία έχει δημιουργήσει κέρδος 80 δισεκατομμυρίων δολαρίων από την αθέμιτη διοχέτευση των ψυχοτρόπων φαρμάκων σε ένα ανυποψίαστο κοινό.

Αλλά τα φαινόμενα απατούν.

Πόσο έγκυρες είναι οι ψυχιατρικές διαγνώσεις και πόσο ασφαλή είναι τα φάρμακά τους;

Εισχωρώντας πιο βαθιά από το επιχειρηματικό «βερνίκι», αυτό το ντοκουμέντο που αποτελείται από τρία μέρη, αποκαλύπτει την αλήθεια πίσω από τη γλοιώδη κομπίνα του μάρκετινγκ και την επιστημονική απάτη και ξεσκεπάζει μια επικίνδυνη και συχνά θανατηφόρα καμπάνια πωλήσεων.

Δείτε ολόκληρο το Ντοκιμαντέρ - Το Μάρκετινγκ της Τρέλας

 

 

Δες και αυτό!

Εθισμός: Όταν το διαδίκτυο υποκαθιστά τη ζωή μας

Η αγαπημένη συνήθεια αρκετών από εμάς εσχάτως, έχει να κάνει με την ενασχόληση με το νέο μας, έξυπνο κινητό, τα προγράμματα και τις δυνατότητές του και, φυσικά, το διαδίκτυο.

Η διάδοση του μέσου, που λέγεται ιντερνέτ, λαμβάνει καθημερινά όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, ακολουθώντας μας σε κάθε βήμα.
Άλλοτε, ως εργαλείο, απαραίτητο για τη διευκόλυνση της καθημερινότητάς μας, και άλλοτε, ως μέσο, που έρχεται να την παραγκωνίσει, υποκαθιστώντας πραγματικές μας ανάγκες, όπως η επικοινωνία με τον κοινωνικό μας περίγυρο και η άσκηση συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, ορισμένες φορές ακόμα και βασικών αναγκών, όπως η διατροφή.
Κι όταν μιλάμε για εθισμό, εννοούμε την υπερβολική χρήση του διαδικτύου, σε σημείο να παρεμβαίνει στην προσωπική μας ζωή. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, κυρίως παιδιών και εφήβων, που δαπανούν υπερβολικά πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, παίζοντας ηλεκτρονικά-διαδικτυακά παιχνίδια, μιλώντας διαδικτυακά σε δωμάτια συνομιλιών ή σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Ο ψυχίατρος παιδιών και εφήβων και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης της διαταραχής εθισμού στο διαδίκτυο, Κωνσταντίνος Σιώμος, λέει πως ο εθισμός στο διαδίκτυο αφορά σε μία σειρά συμπτωμάτων και συμπεριφορών, που δεν σχετίζονται αποκλειστικά με το πόσο χρόνο χρησιμοποιεί κάποιος το μέσο.
“Ο χρήστης εξιδανικεύει το μέσο. Το χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο χρόνο για να νιώσει ικανοποίηση. Όταν προσπαθεί να περιορίσει τη χρήση, νιώθει ευερεθιστότητα και εκνευρισμό. Υπάρχουν συγκεκριμένες συνέπειες, που αφορούν στην παραμέληση της εργασίας, των διαπροσωπικών σχέσεων. Σε υψηλό επίπεδο, έρχονται η κατάθλιψη, οι αγχώδεις διαταραχές, η αγοραφοβία κλπ.
Συμπτώματα στις μικρότερες ηλικίες
Στις μικρότερες, κυρίως, ηλικίες, εμφανίζεται ελλειμματική προσοχή και διαταραχή προσωπικότητας. Όταν υπάρχουν όλα αυτά τα συμπτώματα για χρονικό διάστημα πάνω από έξι μήνες, τότε μιλάμε για διαταραχή εθισμού του διαδικτύου, η διάγνωση της οποία πρέπει να δίνεται από ψυχίατρο ή από παιδοψυχίατρο, όταν πρόκειται για παιδί, οι οποίοι θα έχουν μία γνώση της διαταραχής”, εξηγεί.
Όπως επισημαίνει, το ότι έχουμε ένα κινητό με σύνδεση στο διαδίκτυο, σημαίνει ότι έχουμε το μέσο ανά πάσα στιγμή δίπλα μας.
Θα πρέπει να βρισκόμαστε σε εγρήγορση για να διαχειριστούμε τη χρήση. Το ιντερνέτ πολύ σύντομα θα το έχουμε στα έξυπνα γυαλιά, που θα κυκλοφορήσουν, με ιδιαίτερα διαδραστικό και ελκυστικό το περιβάλλον για το χρήστη. Το διαδίκτυο μέσω του κινητού έφερε ουσιαστικά το να είμαστε διαθέσιμοι 24 ώρες το 24ωρο για επαγγελματικούς λόγους, με δεδομένο ότι παλαιότερα η εργασία μας περιοριζόταν στο οκτάωρο”.
Το ίντερνετ ως μέσο διαφυγής
Ο ίδιος διευκρινίζει ότι κάποιοι άνθρωποι κολλάνε ευκολότερα απ’ ό,τι κάποιοι άλλοι.“Υπάρχει μία κατηγορία, η οποία βλέπει το ίντερνετ ως μέσο διαφυγής από μία στενάχωρη κατάσταση ή κάτι που πρέπει να γίνει, και έτσι μετατρέπεται σε συνήθεια με τον καιρό”, συμπληρώνει.
Οι τελευταίες έρευνες διεθνώς δείχνουν ότι, όσο αυξάνεται η χρήση του διαδικτύου, αυξάνεται και ο εθισμός. Μία πρόσφατη εξ’ αυτών έδειξε ότι στην περιοχή της Θεσσαλίας, την πενταετία 2006 – 2011, από το 67% χρήσης του ίντερνετ από έφηβους της περιοχής, το 2011 το ποσοστό εκτοξεύτηκε στο 99%.
Από το 6% για το ίδιο διάστημα, διπλασιάστηκε, φθάνοντας στο 12% το 2011. Σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες με αντίστοιχες μεθόδους μέτρησης, η Ελλάδα κατέχει τα πρωτεία εθισμού, ειδικά σε ακριτικές περιοχές, όπως η Κως, με ποσοστό 23%, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επίσημο παιδοψυχιατρικό περιοδικό το 2012, ενώ ο μέσος όρος στην Ευρώπη με βάση το πανεπιστήμιο της Καρολίνας ήταν στο 4,4%.
Υποστηρίζει δε ότι οι επαρχιακές περιοχές ευνοούν το φαινόμενο. “Μία εξήγηση είναι ότι οι έρευνες, που πραγματοποιήθηκαν στις ακριτικές περιοχές, έγιναν κατά τους χειμερινούς μήνες. Το καλοκαίρι, με την τουριστική δραστηριότητα, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Το χειμώνα, όμως, είναι μεγαλύτερο το ποσοστό απομόνωσης”.
Οι μισοί το παραδέχονται οι άλλοι μισοί αρνούνται να αλλάξουν τις συνήθειές τους
Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες ψυχικές ασθένειες, το ποσοστό αποδοχής – παραδοχής και η προσπάθεια αντιμετώπισης διαφέρουν.
Οι μισοί αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά και θέλουν να βοηθηθούν. Υπάρχουν οι θετικές περιπτώσεις, που – αν μπουν σε πρόγραμμα συμβουλευτικής καθοδήγησης – μπορούν να βοηθηθούν σοβαρά.
Οι άλλες μισές, που μπορεί να συνδυάζονται και με άλλη ψυχική διαταραχή, δεν αναγνωρίζουν το πρόβλημα και είναι δύσκολο να ζητήσουν βοήθεια. Συνήθως, το οικογενειακό περιβάλλον προτρέπει τα άτομα αυτά να μπουν σε θεραπευτική διαδικασία. Παρόλ’ αυτά, όμως, μεγάλο ποσοστό εξ’ αυτών δεν θέλει να αλλάξει τη συνήθεια και αποφεύγει τη θεραπεία”, λέει ο Σιώμος.
Κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι ο εθισμός στο διαδίκτυο ουδεμία σχέση έχει με τον εθισμό σε εξαρτησιογόνες ουσίες, μάλλον κάνουν λάθος.
“Ο εθισμός στο διαδίκτυο μπορεί κατά περίπτωση να μας οδηγήσει σε αλκοολισμό, ναρκωτικά ή άλλες μορφές εξαρτήσεων”, αναφέρει ο πρόεδρος της Εταιρείας Μελέτης Εθισμού στο Διαδίκτυο.
Σε ό τι αφορά τις μικρότερες ηλικίες, το πρώτο πράγμα, που βλέπει ένας γονέας, είναι η προοδευτική ή απότομη πτώση στη σχολική επίδοση του μαθητή. Ένα παιδί, που παίζει βιντεοπαιχνίδια, βυθίζεται στο εικονικό περιβάλλον. Η ροή του παιχνιδιού το αποστασιοποιεί από την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα άλλες δραστηριότητες να μένουν πάρα πολύ πίσω. Οι ίδιοι οι γονείς δεν πρέπει να είναι φοβικοί με τις νέες τεχνολογίες. Καλό είναι να γνωρίζουν και οι ίδιοι, γεφυρώνοντας το χάσμα, που τυχόν υπάρχει.
Προτείνει, μάλιστα, στους γονείς να εντάξουν στο πρόγραμμα των παιδιών εναλλακτικές μορφές ψυχαγωγίας πέρα από την ηλεκτρονική, που είναι η εύκολη λύση, αλλά και να τεθούν όρια στη χρήση του μέσου. Το εύκολο θύμα πηγαίνει μαζί με την άγνοια. Όταν υπάρχει γνωστικό έλλειμμα, είμαστε πιο εύκολα θύματα. Ένα παιδάκι μικρής ηλικίας είναι πολύ πιο επιρρεπές στο να δοκιμάσει διάφορα πράγματα”, σημειώνει χαρακτηριστικά.
Δεδομένου ότι τα όρια μεταξύ απλής ενασχόλησης και εθισμού είναι αρκετά λεπτά, το διαδίκτυο δεν παύει να αποτελεί – εκτός από απαραίτητο εργαλείο – και μία απειλή σε κάποιες των περιπτώσεων, για όσους δεν φροντίσουν να θέσουν όρια στη χρήση του.
Στο πλαίσιο αυτό, η ενημέρωση και η γνώση του αντικειμένου μπορεί να βοηθήσει να αποφύγουμε αρκετές κακοτοπιές.

Επιγενετική και ασθένειες: Είμαστε ότι... έπαθαν οι πρόγονοί μας;

Μπορεί ο άνθρωπος να γεννιέται... προγραμματισμένος για να προσβληθεί από τις ασθένειες που μπορεί να εμφανίσει;

Σύμφωνα με επιστήμονες στις ΗΠΑ η απάντηση είναι σίγουρα θετική, αφού ο άνθρωπος δεν γεννιέται με... καθαρό μητρώο ασθενειών, αλλά φέρει στο DNA του ότι μπορεί να έχει υποστεί ο οργανισμός των προγόνων του.
Αυτό ακριβώς είναι το θέμα της επιγενετικής, ενός όχι και τόσο παλιού τομέα της επιστήμης, ο οποίος εστιάζει στη μελέτη των αναστρέψιμων αλλαγών που κληρονομεί κανείς από τους γονείς του, αλλά και από τους παππούδες του.
Όπως εξηγούν οι επιστήμονες που ειδικεύονται στην επιγενετική, όλα αυτά σημαίνουν ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο «ότι τρώει», αλλά και ότι έτρωγαν, έπιναν και κάπνιζαν οι πρόγονοί του, γεγονός που έχει αποδειχθεί από αρκετές καινούργιες μελέτες.
Σύμφωνα με επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Τέξας, οι σύγχρονες «επιδημίες» όπως η παχυσαρκία και ο αυτισμός οφείλονται ακριβώς στους παράγοντες της επιγενετικής, καθώς δεν εξηγούνται μόνο από την ύπαρξη ή την απουσία γονιδίων, αλλά έχουν να κάνουν με παράγοντες που προέρχονται από πολύ πιο παλιά και που επηρεάζουν τον άνθρωπο ακόμη και αν ο ίδιος απέχει από αυτούς.
Αυτό σημαίνει ότι οι κακές συνήθειες που μπορεί να έχει κανείς, όπως το κάπνισμα, το ποτό και η υπερβολική κατανάλωση φαγητού μπορεί να επηρεάσουν τη ζωή των εγγονιών του, καθώς τους κληροδοτεί «ίχνη» από αυτές, αλλά και από κάθε ασθένεια που τον προσβάλλει.
Επίσης, η επιγενετική έχει απαντήσει και στο αν και κατά πόσο παράγοντες όπως η διατροφή, η έκθεση σε τοξίνες, τα τραυματικά γεγονότα και φυσικά το στρες, μεταβάλλουν τα γονίδια που κληροδοτούν οι γονείς στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, περίπου το 2% των επιγενετικών «αποτυπωμάτων» περνούν και στην επόμενη γενιά, γεγονός που εξηγεί μεταξύ άλλων την κατακόρυφη αύξηση του αυτισμού, η οποία θεωρείται αποτέλεσμα της χημικής επανάστασης της δεκαετίας του '40 και της έκθεσης των ανθρώπων στις χημικές ουσίες των πλαστικών και των καθαριστικών και των φυτοφαρμάκων, που ξεκίνησε από τότε.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, όλα αυτά ανοίγουν τον δρόμο για μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση ασθενειών και διαταραχών, από την παχυσαρκία και τον αυτισμό μέχρι τον καρκίνο και τη δυσκολία που υπάρχει σε ότι αφορά την αντιμετώπισή του.

Ο εξεβραϊσμένος και ηττημένος ελληνισμός! Δημήτρης Λιαντίνης

« Μ’ ένα λόγο, ο μέγας και ο βαθύς εβραίικος πολιτισμός –δεν ειρωνεύομαι, κυριολεκτώ- μέσα από τη χριστιανική του μετάλλαξη, κι αυτή πια δεν είναι ούτε μεγάλη ούτε βαθιά, πέρασε ως το μυελό των οστών και στη διπλή σπείρα του DNA όλων των νεοελλήνων.


Ένα μόνον δεν γνωρίζουν. Ότι ο σπουδαίος αυτός πολιτισμός είναι εντελώς αντίθετος με τον πολιτισμό της κλασικής Ελλάδας. Το αρνί και ο λύκος. Ο πάμφωτος ναός της Αφαίας στην Αίγινα, και το μονύδριο της αγίας Ελεούσας στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων, με την αγράμματη καλόγρια που κυνηγά τις έγκυες και τις λεχώνες, γιατί `ναι μαγαρισμένες, λεέι.
Αλλά δεν είναι εδώ ο καιρός και ο τόπος για τέτιες εξηγήσεις. Το θηρίο το καταπάλαιψα σε άλλες εκστρατείες. Ήμουν και εγώ στον πόλεμο τοξότης που ξαστόχησε, λέει ο ποιητής.
Τέτοια λογής αποτέλεσμα θα μας δώσει η στατιστική έρευνα στον πληθυσμό της χώρας αναφορικά με την απόδραση του Ελληνικού, και την επίδραση του Εβραίικου. Στην επιφάνεια και στον τύπο και στο όνομα είμαστε έλληνες. Στο βυθό όμως και στην ουσία και στην ύλη είμαστε εβραίοι.
Και μην μας παραπλανά το απλοϊκό δικηγοριλίκι, που κανοναρχούν ιεροκήρυκες και ιερολόγοι, ότι τάχατες άλλο εβραίοι κι άλλο χριστιανοί. Άλλο ορθόδοξοι κι άλλο ρωμαιοκαθολικοί. Ο ισχυρισμός αυτός είναι δόλιο σόφισμα, και αφέλεια ξεχειλωμένη.
Όσοι λένε τούτη την παλαβομάρα, είναι σα να λένε: Άλλο εταίρα κι άλλο πουτάνα. Μα σε σεμνεία δουλεύουνε και οι δύο. Άλλο δρομέας κι άλλο δισκοβόλος. Μα αθλητές είναι και οι δύο. Άλλο λέμφωμα, άλλο λευχαιμία, κι άλλο νεοπλασία του λάρυγγα. Μα καρκίνοι είναι όλοι τους. Και κακά σπυριά, που σκοτώσανε Καβάφη και Φρόυντ.
Οι νεοέλληνες εκρατήσαμε το σχήμα από τους έλληνες . Η μάζα όμως, το m που λένε οι φυσικοί, είναι καθαρά εβραίικη. Και ο χώρος, το spatium ή s που λένε οι φυσικοί, μέσα στον οποίο συντελέστηκε η αφελλήνιση των ελλήνων είναι τό χριστιανικό βυζάντιο. Και ο χρόνος ο tempus ή το t που λένε οι φυσικοί, που στη διάρκειά του συντελέστηκε ο εξεβραϊσμός των ελλήνων είναι από τον καιρό του Θεοδόσιου μέχρι σήμερα.
Αλλά πέστε να πάψουν επάνω οι φωνές των γυναικών. Και σταματήστε τα δάκρυα για τον Ορέστη. Γιατί κάπου βαθιά στον καθένα μας υπάρχουν κρυμμένοι οι έλληνες. Και περιμένουν.
Πηγή: Από Γκέμμα, το κύκνειο άσμα του Δημήτρη Λιαντίνη
Οι εβραίοι εκαλλιέργησαν τη γη της πίστης. Οι έλληνες εκαλλιέργησαν τη γη της γνώσης. Οι εβραίοι ήσαν αδίσταχτοι, οι έλληνες ήσαν ευγενικοί.
Για αυτό και νίκησαν οι εβραίοι τους έλληνες.
Εχρησιμοποίησαν σαν όπλο τους βέβαια το χριστιανισμό, ένα νόθο και μυσαρό παρασάρκωμα του σώματος τους, από τους ίδιους απόβλητο, και αφάνισαν την ωραία Ελλάδα. Ότι δεν εκατάφερε η ανδρεία, το κατάφερε ο δόλος. Η κλασική περίπτωση του έλληνα Διγενή.
Ζηλεύγει ο Χάρος, με χωσιά μακρά τονε βιγλίζει,
και λάβωσέ του την καρδιά και την ψυχή του επήρε.

Τα ελληνικά νησιά κατοικήθηκαν πριν 170.000 χρόνια!

Οι Νεάντερταλ ή οι όρθιοι άνθρωποι (Homo erectus), δηλαδή οι πρόγονοι του σύγχρονου ανθρώπου (Homo sapiens), είχαν με κάποιον τρόπο φθάσει δια θαλάσσης και αποίκισαν τα νησιά της Ανατολικής Μεσογείου, την Κρήτη, τα Ιόνια, την Κύπρο και ..άλλα, πριν από πολλές δεκάδες χιλιάδες χρόνια, σύμφωνα με νεότερα στοιχεία που σταδιακά έρχονται στο φως.


Ένα άρθρο στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού « Science » κάνει λόγο για μια πραγματική επανάσταση που έχει λάβει χώρα κατά την τελευταία 20ετία, όσον αφορά τις γνώσεις (ή ενδείξεις) των επιστημόνων για τους πρώτους κατοίκους των μεσογειακών νησιών.
Ο καθηγητής του Τμήματος Ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου της Νεβάδα των ΗΠΑ Άλαν Σίμονς, ο οποίος έχει μελετήσει και ανασκάψει διάφορες τοποθεσίες ιδίως στην Κύπρο, αναφέρει ότι, μετά τη συσσώρευση όλο και περισσότερων στοιχείων από τις πρόσφατες έρευνες, γίνεται αντιληπτό ότι οι άνθρωποι έφθασαν στα νησιά της Ανατολικής Μεσογείου πολύ προτού αρχίσει η Νεολιθική εποχή πριν από περίπου 10.000 χρόνια.
Μέχρι σχετικά πρόσφατα, οι επιστήμονες πίστευαν ότι η Κρήτη και η Κύπρος, αλλά και άλλα γειτονικά νησιά, αποικίστηκαν για πρώτη φορά πριν από περίπου 9.000 χρόνια, από γεωργούς της Νεολιθικής εποχής, που προέρχονταν από την απέναντι στεριά.

Όμως, πιο πρόσφατα, η ανακάλυψη και χρονολόγηση εργαλείων, κεραμικών, οστών ζώων και άλλων ευρημάτων σε διάφορες τοποθεσίες στα μεγάλα νησιά, δείχνουν ότι αυτά κατοικήθηκαν πολύ νωρίτερα, στην περίπτωση της Κρήτης πιθανώς πριν από 170.000 χρόνια, ενώ για τα Ιόνια τα πρώτα ίχνη ανάγονται πριν από περίπου 110.000 χρόνια.
Για την Κρήτη ειδικότερα, όπως επισημαίνει ο Αμερικανός ανθρωπολόγος, έχουν πρόσφατα ανακαλυφθεί παλαιολιθικά εργαλεία που, με βάση την τυπολογία τους και τα γεωλογικά στρώματα όπου βρέθηκαν, εκτιμάται κατ” αρχήν ότι έχουν ηλικία περίπου 170.000 ετών.

Ο Α. Σίμονς επισημαίνει ότι σε καμία περίπτωση η Κρήτη (που απέχει περίπου 160 χλμ. από την ηπειρωτική χώρα) δεν ήταν ενωμένη με την ξηρά εκείνη την εποχή, συνεπώς το ταξίδι των πρώτων αποίκων θα έγινε με πλεούμενο, κάτι που, όπως τονίζει, κάθε άλλο παρά μικρό κατόρθωμα θα αποτελούσε.
Η τόσο πρόωρη αποίκιση σημαίνει, όπως αναφέρει ο Α. Σίμονς, ότι εκείνοι οι προ-νεολιθικοί άνθρωποι διέθεταν εντυπωσιακές ικανότητες ναυσιπλοΐας, παρόλο που μπορεί να ήσαν Νεάντερταλ ή πρώιμοι πρόγονοι του homo sapiens. Το ζήτημα αυτό όμως παραμένει επίμαχο μέχρι σήμερα.

Σύμφωνα με το « Live Science », o Αμερικανός επιστήμονας επισημαίνει ότι το πρόβλημα με αυτά τα πολύ παλαιά ευρήματα είναι ότι δεν είναι ασφαλής η χρονολόγησή τους με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα, ενώ η ηλικία τους είναι επίσης δύσκολο να εξαχθεί με απολύτως αξιόπιστο τρόπο από άλλα δεδομένα, όπως ο χώρος όπου ανακαλύφθηκαν.
Πάντως, υπάρχουν ενδείξεις και από άλλα μέρη του κόσμου για πολύ πρώιμα θαλασσινά ταξίδια. Η Αυστραλία, για παράδειγμα, αποικίστηκε (προφανώς μέσω πλεούμενων) πριν από τουλάχιστον 50.000 χρόνια, ενώ απολιθώματα στην Ινδονησία δείχνουν ότι κάποιοι έφθασαν σε αυτά τα νησιά -με κάποιο τρόπο- ίσως και πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια!
Όπως τονίζει ο Α. Σίμονς, «αν τα αρχαία ευρήματα στη Μεσόγειο μπορούν να επιβεβαιωθούν, τότε θα δείξουν ότι οι «όρθιοι άνθρωποι» (Homo erectus) ή οι Νεάντερταλ ή και οι δύο είχαν τις δεξιότητες και τις νοητικές ικανότητες να φτιάχνουν πλεούμενα και να ταξιδεύουν με αυτά».
Την πιο ισχυρή έως τώρα ένδειξη για τις ικανότητες ναυσιπλοΐας των αρχαίων λαών στην ανατολική Μεσόγειο, αποτελεί η ανεύρεση στο σπήλαιο Φράχθι της Αργολίδας αντικειμένων από οψιδιανό (χρονολογούμενα περίπου προ 11.000 ετών), ο οποίος εξαγόταν μόνο από το νησί της Μήλου, συνεπώς θα πρέπει να μεταφέρθηκε από εκεί.
Πολλές είναι επίσης οι ενδείξεις ότι και η Κύπρος αποικίστηκε για πρώτη φορά πολύ νωρίτερα από τις προηγούμενες εκτιμήσεις. Ήδη νέες ανασκαφές (στον οικισμό Αετόκρεμμο στο Ακρωτήρι του νότου) υποδηλώνουν την ανθρώπινη παρουσία πριν από 12.000 χρόνια, περίπου 3.000 χρόνια πριν από την έως τώρα θεωρούμενη πρώτη αποίκιση του νησιού (νεολιθικός οικισμός Χοιροκοιτίας).

Του αγίου Αβιμέλεχ (4 Νοεμβρίου)

Η ορθοδοξία αγιοποίησε τον Δίκαιο Αβιμέλεχ. Ξέρετε για ποιόν λόγο; Για να δούμε.  Διότι Φιλοξένησε τον Αβραάμ, που του παρουσίασε την γυναίκα του Σάρα ως αδελφή του. Ο Αβιμέλεχ όμως δεν την ιδιοποιήθηκε, επειδή πληροφορήθηκε την αλήθεια από όνειρο πού είδε (Π.Δ. Γεν. κεφ. 20, στίχ. 21). Ήταν Βασιλειάς των Γεράρων. (Αν όμως δεν είχε πληροφορηθεί την αλήθεια από το όνειρο, τι θα έκανε άραγε!)
Συμπέρασμα: αν σου παρουσιάσει κάποιος την γυναίκα του ως αδελφή του και δεν την ιδιοποιηθείς τότε αγιάζεις!
Καταλάβατε τίποτε; Με το δίκιο σας να πείτε όχι. Κάποιο λάκκο επομένως έχει η φάβα. Πρέπει να ψάξουμε την ιστορία του Αβραάμ και το χούι του να παρουσιάζει την Γυναίκα του ως αδελφή.
Ο Αβραάμ λοιπόν, όπως θα δούμε από την Βίβλο, το ιερό αυτό και θεόπνευστο βιβλίο των χριστιανών, ΗΤΑΝ ΠΡΟΑΓΩΓΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥ!!! Και δεν την εξέδωσε μόνο μια φορά. Παρακάτω θα δούμε μια τέτοια περίπτωση.

(Τα αποσπάσματα της Βίβλου, στο κείμενο που ακολουθεί, είναι αντιγραμμένα από το βιβλίο της Γενέσεως, μετάφραση της Βιβλικής Εταιρίας, κεφάλαιο ιβ έως ιγ.)
«Και επήγεν ο Άβραμ, καθώς είπε προς αυτόν ο Κύριος( …;). Και έλαβεν ο Άβραμ Σάραν την γυναίκα αυτού, και Λωτ τον υιόν του αδελφού αυτού( …;) δια να υπάγωσιν εις την γην Χαναάν». Ήταν η γη που ο Κύριος την έκανε δώρο στους απογόνους του, «εις το σπέρμα σου θέλω δώσει την γην ταύτην».

Κατά την διάρκεια της παραμονής του στη γη Χαναάν «έγινε πείνα εν τη γη ταύτη, και κατέβει ο Αβραάμ εις την Αίγυπτον δια να παροικήσει εκεί». Τότε η Αίγυπτος ήταν σαν την Ευρώπη και Η. Π. Α. σήμερα. Πλούσια χάρις στα νερά του ποταμού Νείλου, τα εύφορα παραποτάμια χωράφια και την εργατικότητα των κατοίκων της, ήταν πόλος έλξης για τους πεινασμένους, τους άνεργους, μα και για τα κάθε είδους κατακάθια της Μεσογειακής λεκάνης.
Πριν λοιπόν μπούνε στην Αίγυπτο έπιασε ο Αβραάμ τη Σάρρα και της το «φούρνισε το τροπάρι». Είσαι της είπε όμορφη γυναίκα, οι Αιγύπτιοι μπορεί να με σκοτώσουνε για να σε πάρουνε από μένα αν πεις ότι είσαι γυναίκα μου. «Ειπέ λοιπόν ότι είσαι αδελφή μου δια να γίνει καλόν εις εμέ εξ αιτίας σου, και να φυλαχθή η ζωή μου δια σε».
Αν η Σάρρα το “χαψε το παραμύθι ή τη βόλευε κι αυτήν ότι ακολούθησε δεν το ξέρουμε. Η Π. Δ. δεν αναφέρει τίποτα γύρω από αυτό. Πάντως δεν πρέπει να ξεχάσουμε το απόσπασμα « δια να γίνει καλόν εις εμέ ». Εδώ βρίσκεται η ουσία της πρότασης του προπάτορα προς την Σάρρα.
Με το που φτάσανε στον προορισμό τους και «είδον οι Αιγύπτιοι την γυναίκα ότι ήτο ωραία σφόδρα( …;) επήνεσαν αυτήν προς τον Φαραώ». Τότε ο βασιλιάς της Αιγύπτου έστειλε τους ανθρώπους του και αρχίσανε τα σούξου-μούξου με τον Αβραάμ.
-   Τι μέρος του λόγου είναι η κυρία;
-   Αδελφή μου, είπε ο προπάτορας.
Και «ελήφθη η γυνή εις την οικίαν του Φαραώ» όχι φυσικά για να κάνει τη δούλα μα για να διδάξει την ερωτική της τέχνη στον Βασιλιά της Αιγύπτου. Μην νομίσει κανείς ότι βγήκε χαμένος ο Αβραάμ, από αυτήν την βρώμικη, σύμφωνα με την «αμαρτωλή» μας ηθική, συναλλαγή. Ήξερε πάρα πολύ καλά το νόημα της φράσης όταν έλεγε στη Σάρρα « δια να γίνει καλόν εις εμέ ». Για την εξυπηρέτηση προς τον Φαραώ ο Αιγύπτιος δεν τον άφησε παραπονούμενο «τον δε Αβραάμ μετεχειρίσθησαν καλώς δι “ αυτήν, και είχε πρόβατα, και βόας, και όνους θηλυκάς, και καμήλας».
Ο Γιαχβέ έβλεπε από ψηλά ή από τα χαμηλά, δεν ξέρουμε, τα κατορθώματα του προστατευομένου του, και δεν του πολυάρεσε. Δεν τον πείραζε που βγήκε νταβατζής ο Αβραάμ, αν τον πείραζε δεν θα τον επέλεγε για προπάτορα των εβραίων και των βαρβάρων γενικότερα, μα η ζήλια που σαν σαράκι του έτρωγε τα σωθικά, προερχότανε από τον φόβο μήπως και γκαστρώσει την Σάρρα ο Φαραώ πριν από αυτόν. Ήταν σφόδρα ερωτευμένος με τη Σάρρα.
Τα είχε βάλει με τους πάντες και τα πάντα στον παράδεισο. Όλοι και όλα του φταίγανε. Από την τσαντίλα έτρωγε τα μουστάκια του. Και όταν η αγωνία έφτασε στο κατακόρυφο αποφάσισε να προστατεύσει ο ίδιος την τιμή του « Αγίου » νταβατζή  προπάτορά «μας» και της  Σάρρας. «Και επέφερεν ο Κύριος επί τον Φαραώ και επί τον οίκον αυτού πληγάς μεγάλας». Η υγιεινή των γενετικών οργάνων της Σάρρας, δεν νομίζω ότι ήταν πρώτη στη λίστα προτεραιότητας γι αυτήν, ούτε καθώς φαίνεται το «έκανε» μόνο με τον Φαραώ.
Όταν έμαθε ο Φαραώ ότι ο Αβραάμ και η Σάρα ήταν αντρόγυνο·  «ουδέν κρυφόν υπό τον Ήλιον», κάλεσε τον Αβραάμ στο παλάτι.
-   Τι έκανες βρε αθεόφοβε, του είπε. Μου έκανες πάσα την γυναίκα σου πως τάχα είναι αδελφή σου και ο θεός με εκδικείται. Δεν ντρέπεσαι; «ιδού η γυνή σου, λάβε αυτήν και ύπαγε». Ηθικές αναστολές υπήρχαν στους Αιγυπτίους, όχι όμως στο αγαπημένο ζευγάρι του Γιαχβέ, Αβραάμ και Σάρα.
     Πήρε λοιπόν τη γυναίκα του, μαζί με πολλά δώρα από τον Φαραώ, (πλήρωσε αδιαμαρτύρητα ο άνθρωπος), και έφυγε ψάχνοντας για καινούργια θύματα.
«Ανέβει δε ο Αβραάμ εξ Αιγύπτου αυτός, και η γυνή αυτού και πάντα όσα είχε».
«Και ο Αβραάμ ήτο πλούσιος σφόδρα εις κτήνη, εις αργύριον και χρυσίον».
Ο μεγαλύτερος «άγιος», ο πατριάρχης, ο «πατέρας πλήθους εθνών», μας βγήκε νταβατζής. Ο πατριάρχης των νταβατζήδων, λόγω «αγιότητας»!! ο Μέγας! Και γω που νόμιζα ότι αυτή η μη συμπαθής κάστα ανήκε στον υπόκοσμο! Συγνώμη αξιότιμοι κύριοι νταβατζήδες. Έκανα λάθος.
***************************************************************************************
Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΕΠΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ ΕΠΕΙΔΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΥΠΗΡΞΕ ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΟΥ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

 O Ιωάνν. Χρυσόστομος ομολογεί: «και εις μοιχείαν (την Σάρρα) εξέδωσεν (ο Αβραάμ)»
Επειδή κάποια επιμένουν να αμφιβάλουν ότι ο Αβραάμ ήταν προαγωγός της ίδιας του της γυναίκας!

«Είδες την θαυμάσιαν τούτη γυναίκα που λάμπουσα από της ψυχής το κάλλος αλλά και της όψεως, στις (υποδείξεις) του δικαίου (Αβραάμ) πορευομένη; Αυτήν να μιμείσθε γυναίκες… (!) αυτό είναι φιλίας και υπακοής γνώρισμα… υπέρ του δικαίου (Αβραάμ η Σάρρα) και εις μοιχείαν εαυτήν εξέδωσεν και συνουσίας[1] ανέχετο βαρβαρικής (!!!) …Είδες αγαπητέ μου την ευμήχανον του θεού σοφία;»
Ι. Χρυσοστόμου Παραινετικός… της αγίας Τεσσαρακοστης Ομιλία ΛΒ΄ ε΄25… ή (53.299.22.εως 53.300.48) ή ΤLG Joannes Chrysostomus Scr. Work #112 53.300.46
Να λοιπόν η πεμπτουσία… της ιερής μοιχείας!
Μας κοροϊδεύουν… δεν υπάρχει αμφιβολία!
Συγνώμη, εσείς… ευμήχανον θεϊκή σοφία βλέπετε; Εγώ λοιπόν πως συμβαίνει και βλέπω συνεχώς άλλα πράγματα…;!
Έτσι αποκτήθηκαν τα «αγαθά του Αβραάμ», που χωρίς μια στάλα επίγνωση ή ντροπή, μας εύχονται στις γαμήλιες τελετές μας, οι ιεράρχες των Ελλήνων!!!
[1] Συνουσία: «το συνείναι μετα αλλήλων, συνουσίωσις, συγγαμία» Ησύχιος
***************************************************************************************
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Ο ΑΒΡΑΑΜ ΑΞΙΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΣΘΟΔΟΞΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ

Η κρυφή ζωή του Ιησού και η φανερή ανορθόδοξη παράδοση

Ακόμα και τα κάλαντα των ορθοδόξων χριστιανών, βασίζονται στα λεγόμενα απόκρυφα ή αιρετικά ευαγγέλια. Σταύλος ή σπήλαιο ; Άγγελοι ανεβοκατεβαίνουν στον ουρανό εμπρός στον Ιωσήφ ή όχι; Βοσκοί προσκυνητές ή όχι; Μαμές στη γέννηση του Ιησού ή όχι; Αδέλφια του Ιησού ή όχι;  Εργάζεται τα Σάββατα ή όχι; Αρκουδούσε από την πρώτη μέρα ή όχι; Δίνει ή παίρνει ζωή; Εύχεται ή καταράσσει;

The Incredulity of Saint Thomas, by Caravaggio (1601–02) — « Reach out your hand and put it into my side. Stop doubting and believe. » (Photo credit: Wikipedia)
Σταυρώθηκε ή όχι; Πέθανε ή όχι; Ανεβοκατέβαινε από το σταυρό;  Ποιοι ήταν οι γίγαντες που άνοιξαν τον τάφο; Ήταν ο σταυρός του μέσα στον τάφο του; Είχε σχέση με την πλούσια Μαρία από τα Μάγδαλα; Τι σχέση είχαν; Που και ποια από αυτά είναι γραμμένα σε ορθόδοξα ή μη ευαγγέλια; Τι καθορίζεται ορθόδοξο; Ποια είναι τα κριτήρια για να θεωρηθεί κάποιο κείμενο ή μύθος ορθόδοξος; Ή δεν είναι ανάγκη να είναι επίσημα ορθόδοξο κάτι και ακόμα να χρησιμοποιείται σε χριστιανικές ορθόδοξες κοινωνικές ομάδες;

Superman (Photo credit: Wikipedia)

Τι παρουσιάζουν τα κείμενα περί των επιθυμιών των συγγραφέων όλων των περί Ιησού κειμένων; Θέλουν έναν δυνατό και παντοδύναμο πρότυπο; Είναι το ιστορικό πρότυπο του σημερινού Superman από το Hollywood για τον άνθρωπο της Μέσης Ανατολής, 800 χρόνια μετά τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες; Δίνουν έναν αντιδραστικό χαρακτήρα να μετατρέπεται διαχρονικά από έναν αντιδραστικό νεαρό σε έναν κοινωνικό θαυματοποιό; Μήπως τα άστατα νεανικά χρόνια είναι η πηγή των σκέψεων περί τιμωριών και βασανισμών του κάθε « κακού »; (Κάθε ενάντιου στην εγωϊστική επιθυμία;)
Είναι ξεκάθαρο ότι οι μεταφυσικές διδασκαλίες του Ιησού, δείχνουν την αδυναμία κατανόησης της φύσης του ανθρώπου. Το ότι κάθε τρίχα και κάθε κόκαλο έχει μετρηθεί από τον « θεό » και θα επιστρέψει στο σώμα κατά την ανάσταση των σωμάτων όπως περιγράφεται από έναν άλλον εβραίο προφήτη (Ιεζεκιήλ), δείχνει ότι δεν κατανοεί ότι κάθε επτά χρόνια ακόμα και το πιο σκληρό κύταρο των κοκάλων αλλάζει, αποβάλλουν οι άνθρωποι τόσα κύταρα καθημερινά, που εάν όλα αυτά τα κύταρα επιστρέψουν θα ανακατασκευάσουν ένα συσώρεμα που δεν θα έχει καμιά μορφολογική ή λειτουργική κατάσταση ενός ανθρώπου. Ή μήπως θα υπάρχει επιλεκτική επανασυλλογή κυτάρων; Ποια θα χρησιμοποιηθούν; Τα καρκινώματα και αυτά θα ξαναγίνουν μέρος του αναστημένου σώματος; Και τι θα γίνει με τα τρισεκατομμύρια βακτήρια που ζούμε μαζί τους; Αυτά θα αναστηθούν ή δεν έχουν ψυχή; Σε ποιο σώμα θα συμμετάσχει η ύλη που πέρασε από πολλά σώματα ανθρώπων; Πόσα θαύματα χρειάζονται για να εξηγήσουν το θαύμα της ανάστασης των σωμάτων των ανθρώπων;
Διδάσκεται ότι όταν Έλληνες ήρθαν να μιλήσουν μαζί του, αυτός άλλαξε κουβέντα και έλεγε ότι ήρθε η ώρα να δοξασθεί. Στην πραγματικότητα απέφυγε πάσα επαφή με την Ελληνική Μαιευτική Μέθοδο. Ήξερε ότι ήταν αδύνατον να απαντήσει σε φιλοσοφικές απορίες Ελλήνων φιλοσόφων. Τι θα απαντούσε στις απορίες και ερωτήματα των επικούριων φιλοσόφων;  Τι θα έπρεπε να δώσει ως ορισμούς στα λόγια που έλεγε

Detail of The School of Athens by Raffaello Sanzio, 1509, showing Plato (left) and Aristotle (right) (Photo credit: Wikipedia)

στους Στωικούς φιλοσόφους; Ήταν ικανός να μιλήσει με Έλληνες ή θα είχε την ίδια συμπεριφορά ομιλώντας με παραβολές; Οι παραβολικές  εκφράσεις είναι προσβολή του Λόγου και της Λογικής, για κάποιον που ονομάστηκε « Λόγος Θεού ». Αλλά δείτε ότι στα αγγλικά ό Λόγος του Θεού μεταφράζεται ως Word και όχι ως Logic of God. Εδώ και θα δούμε να κρύβεται η αδυναμία αυτής ιστορίας: δεν υπάρχει λογική αλλά μόνο λέξεις. Πως είναι δυνατόν ο δημιουργός του Λόγος τουΘεού και κατασκευαστής του ανθρώπου να μην έχει την δυνατότητα να μιλήσει λογικά με τον κατ᾽εικόνα και ομοίωση λογικό άνθρωπο; Ή μήπως οι Έλληνες φιλόσοφοι κατάφεραν να έχουν κατακτήσει την Λογική τη στιγμή που ο Λόγος του Θεού έμεινε σε απλές λέξεις (Words); Και η αστεία κατάσταση είναι ότι κάθε χρόνο οι χριστιανοί υμνολογούν το λόγο του θεού που ασόφους τους φιλοσόφους έκανε. Μάλλον θα έπρεπε να λένε την ιστορία του ευαγγελίου τους ξανά: έχασε τις λέξεις του η Λέξη (Word) του θεού όταν έμαθε ότι Έλληνες φιλόσοφοι πλησιάζουν και θέλουν δημόσια διάλεξη.

Ο Ιησούς (8-2 π.Χ./Π.Κ.Ε. — 29-36), είναι το πρόσωπο η διδασκαλία του οποίου αποτέλεσε τη βάση για τη δημιουργία της Χριστιανικής θρησκείας.Η κύρια πηγή πληροφόρησης για τον Ιησού είναι τα Χριστιανικά, κανονικά Ευαγγέλια (σε αντίθεση με τα μη κανονικά ή Απόκρυφα Χριστιανικά κείμενα).
Αυτά τα κείμενα, δεν αποτελούν λεπτομερείς και αναλυτικές βιογραφίες του Ιησού Χριστού, ούτε και είναι έργα καθαρά ιστορικά με την έννοια των έργων Θουκυδίδη ή του Ιώσηπου, ή άλλων ιστορικών της αρχαιότητας. Βέβαια μέσα τους βρίσκουμε αναφορές σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα (όπως η απογραφή του Κυρηνίου, ο αυτοκράτορας της Ρώμης Τιβέριος, ο Πόντιος Πιλάτος, ο Ηρώδης Αντίπας, ο τετράρχης Λυσανίας κ.ά.), όμως δεν εξαντλείται ο χαρακτήρας τους στην ιστορία, αλλά αποτελούν κυρίως μαρτυρίες πίστης, βιώματος και μετάδοσης του χριστιανικού μηνύματος. Τα Ευαγγέλια είναι τέσσερα και μαζί με τα υπόλοιπα 23 βιβλία που κατά τους χριστιανούς περιέχουν τη «νέα οικονομία του Θεού», ονομάζονται όλα μαζί «Καινή Διαθήκη».Στα Ευαγγέλια, όπου προέχει ο θεολογικός ερμηνευτικός χαρακτήρας τους, οι ευαγγελιστές, ενδιαφερόμενοι να μεταδώσουν το μήνυμα του Ιησού, δεν καταβάλλουν ιδιαίτερη προσπάθεια να τοποθετήσουν χρονικά τα ιστορούμενα γεγονότα με σχολαστική ακρίβεια ή να εναρμονίσουν πλήρως μεταξύ τους τις διάφορες πληροφορίες. Έχει υπογραμμιστεί γενικότερα ο χαλαρός τρόπος σύνδεσης των γεγονότων με ένα «και», «ευθέως» ή «πάλιν», ενώ αργότερα οι θεολόγοι υποστήριξαν ότι το κάθε ευαγγέλιο φέρει και τη σφραγίδα της προσωπικότητας του συντάκτη του όπου το ίδιο επεισόδιο της ζωής του Ιησού είναι δυνατό να παρατίθεται από όλους τους ευαγγελιστές αλλά στον κάθε ευαγγελιστή να παρουσιάζεται μια διαφορετική έξαρση των ίδιων στοιχείων ή τονισμός διαφορετικών στοιχείων που συχνά συμπληρώνουν τις διηγήσεις. Αυτή την ενότητα προβάλουμε με αυτό το Ντοκιμαντέρ.
Eυχαριστώ θερμά το ΣΚΑΪ για την προβολή του Ντοκιμαντέρ
I created this video with the YouTube Video Editor (http://www.youtube.com/editor)
 

Εν αρχή ην ο σπόρος

La dans tous ses semence Etats
Ντοκυμαντέρ του Christophe Guyon για την σημασία των παραδοσιακών σπόρων στην επιβίωση των ανθρώπινων κοινοτήτων και τον αγώνα που δίνεται πανευρωπαϊκά για την διάσωσή τους
Ένα ντοκιμαντέρ του Christophe Guyon σχετικά με τα υπό εξαφάνιση παραδοσιακών σπόρων, την απώλεια της βιοποικιλότητας, καθώς και σοβαρές επιπλοκές της για την τύχη του ανθρώπου κοινωνίες.



 
Περισσότερα από http://www.peliti.gr/

Χριστιανικός Εμφύλιος. Θεολόγοι εναντίον Επισκόπων, δηλαδή αερολόγοι κατά υποκριτών

«Το να ζητά κανείς από ιεροκήρυκα να μην λέγη βλακείες, είναι σαν να ζητή σκορδαλιά χωρίς σκόρδο».Εμμανουήλ Ροΐδης
« Περί μεν θεών ουκ έχω ειδέναι, ούθ’ ως εισίν ουθ’ ως ουκ εισίν ». Πρωταγόρας, Αρχαίος Αθηναίος σοφιστής
μτφρ: σχετικά με τους θεούς, δεν ξέρω ούτε πώς είναι ούτε πώς δεν είναι.
« Οι άνθρωποι μπορεί να καυγαδίσουν για τη θρησκεία τους, να γράψουν ή να πολεμήσουν γι’ αυτήν. Μπορεί να κάνουν οτιδήποτε παρά να ζήσουν σύμφωνα με αυτήν ». Charles Caleb Colton, 1780-1832, Άγγλος κληρικός & συγγραφέας.
Κοντολογίς, επί του θέματος, η φτώχια φέρνει γκρίνια. Πρόκειται για τις αναδουλειές των Θεολόγων, οι οποίοι κλωτσάνε επειδή η ανώτερη ιεραρχία της Εκκλησίας δεν τους υποστήριξε όσο περίμεναν. Φαίνεται ότι αισθάνονται πλέον προδομένοι από τους Δεσποτάδες για να αποτολμούν να ξεστομίσουν την παρακάτω ύβρη εναντίον τους:  ΔΕΝ  ΟΡΘΟΤΟΜΕΙ  ΤΟΝ  ΛΟΓΟΝ  ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ Η  ΠΟΙΜΑΙΝΟΥΣΑ  ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
Βαριά κατηγορία και με εντυπωσιακή παρρησία. Οι θεολόγοι πεινάνε την στιγμή που οι Επίσκοποι καλοπερνάνε όπως πάντοτε εδώ και μιάμιση χιλιετία. Εδώ που τα λέμε ήταν αναμενόμενο να αντιδράσουν. Κι ενώ το θέμα είναι ξεκάθαρα οικονομικής φύσεως το πρόσχημα αναγκαστικά τίθεται ως ηθικοθρησκευτικό.
Οι αργόσχολοι και εντελώς άχρηστοι θεολόγοι ελέγχουν το κηφηναριό των κηφήνων Δεσποτάδων. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην πληρώσουν ακριβά το λάθος τους. Ξέρουν πολύ καλά οι θεολόγοι την δύναμη των Δεσποτάδων. Αλλά! Αλλά ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται.
Οι περισσότεροι θεολόγοι, ήτοι πτυχιούχοι θεολογικών σχολών, είναι οι αποτυχόντες των Φιλολογικών Σχολών, με αποτέλεσμα να πρόκειται για απαράδεκτα αμόρφωτους ανθρώπους, οι οποίοι ιδέα δεν έχουν από θεολογία, όπως μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας που έτυχε να μελετήσει θρησκείες και χριστιανισμό. Για τους λαϊκούς θεολόγους ας μη πούμε καλύτερα τίποτε διότι θα βρωμίσει αμέσως η ατμόσφαιρα. Διαβάζουμε τα περί του εμφυλίου αυτού πολέμου:
Πανελλ. Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ): ΟΙ Επίσκοποι δεν ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας!

Ἡ «Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων» διαπιστώνει ὅτι
ΔΕΝ  ΟΡΘΟΤΟΜΕΙ  ΤΟΝ  ΛΟΓΟΝ  ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ Η  ΠΟΙΜΑΙΝΟΥΣΑ  ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Ἡ ἴδια ὅμως διαπράττει τὸ ἴδιο σφάλμα, ἀφοῦ ἑστιάζει τὴν καταγγελία της σὲ ἄλλα θέματα, οὐδεμία δὲ νύξη κάνει γιὰ τὸ μεγαλύτερο σφάλμα τῶν Ἐπισκόπων, τὴν ἀδιαφορία τους γιὰ τὴν διατήρηση ἀκεραίας τῆς Πίστεως καὶ τὴν συμπόρευσή τους μὲ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἢ τὴν ἀνοχή τους στοὺς ἡγέτες αὐτῆς τῆς αἱρέσεως, Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους, τοὺς ὁποίους ἀπὸ δειλία ἢ συμφέρον ἀρνοῦνται νὰ κατονομάσουν.
Κι ὄχι μόνο αὐτό. Καὶ ἡ ἴδια ἡ ΠΕΘ στηρίζει τὸν ἀρχηγέτη τῆς αἱρέσεως πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς ποὺ ἔστειλε πρὸς τὸν Πατριάρχη, εὐχαριστώντας τον ποὺ ἔδωσε «τὰς Πατριαρχικὰς του εὐχὰς καὶ εὐλογίας διὰ τὴν εὐόδωσιν τοῦ ἔργου τῆς ΠΕΘ»!
Βέβαια γιὰ μᾶς, εἶναι φυσικὴ μιὰ τέτοια στάση, ἀφοῦ κορυφαῖο μέλος τοῦ Προεδρείου τῆς ΠΕΘ  (πρὶν μερικὰ χρόνια σὲ ἡμερίδα στὸ Πολεμικὸ Μουσεῖο)  μᾶς ἐξέπληξε, δηλώνοντάς μας ὅτι εἶναι λάθος ἡ θέση, ὅτι ὁ Παπισμός εἶναι αἵρεση! Κι ἂν δὲν θεωροῦν -κάποιοι τῆς ΠΕΘ- τὸν Παπισμό ὡς αἵρεση, κατὰ ποία λογικὴ θὰ θεωρήσουν τὸν Οἰκουμενισμό;
Πραγματικὰ λέμε πὼς ὑπηρετοῦμε τὸν ἴδιο Χριστὸ καὶ τὴν ἴδια Ἐκκλησία, ἀλλὰ ἐφαρμόζοντας ὁ καθένας διαφορετικὴ Παράδοση στὴν ἀντιμετώπιση τῶν τῆς Πίστεως καὶ κυρίως τῆς συγχρόνου αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Καὶ τὸ ἀπογοητευτικό: ὅπως οἱ Ποιμένες, ἔτσι καὶ τὰ ἡγετικὰ στελέχη τῶν θεολόγων, ἀρνοῦνται νὰ συζητήσουμε τὶς θέσεις τῶν Πατέρων, ὑποτιμώντας τὴν προσπάθεια ἐκείνων ποὺ μὲ κόπο καὶ μόχθο τὶς παρουσιάζουν στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας!
Τὸ κείμενο τῆς ΠΕΘ στὸ ὁποῖο ἀναφερόμαστε ἔχει τίτλο «Πνευματικὴ κρίση: Σύγχυση Πίστεως θεσμῶν καὶ Ἰδεολογημάτων», ὑπογράφεται ἀπὸ τὸν κ. Ἠλία Μπάκο καὶ δημοσιεύθηκε στὸ ὄργανο τῆς ΠΕΘ, τὸ περιοδικὸ «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», 2ο τεῦχος τοῦ 2013, σελ. 66. Δημοσιεύουμε τὸ ἀπόσπασμα ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει:

Το Θαύμα της Ζωής – Η Εξέλιξη

Κρυμμένο από τα ανθρώπινα μάτια, το θαύμα της ζωής εκτυλίσσεται μέσα, επάνω και γύρω μας, εκθαμβωτικά όμορφο και απρόσμενα συναρπαστικό. Για πρώτη φορά μπορείτε να εισχωρήσετε σ” αυτόν τον αθέατο κόσμο, χάρη στις συγκλονιστικές φωτογραφίες του διεθνούς φήμης επιστημονικού φωτογράφου, Λένναρτ Νίλσον, βραβευμένου με τρία βραβεία ΕΜΜΥ.
Το πρώτο επεισόδιο, « Η Εξέλιξη », περιγράφει την εξέλιξη της ζωής πάνω στη Γη, σε διάστημα τεσσάρων περίπου δισεκατομμυρίων ετών, παράλληλα με την ανάπτυξη της ζωής από τη σύλληψη μέχρι τη γέννηση. Δείχνει πώς γονιμοποιείται ένα ωάριο, πώς σχηματίζεται το έμβρυο και ποιους δεσμούς διατηρούμε κατά το πολύ πρώιμο εμβρυακό στάδιο με άλλα είδη. Εξετάζει τον πρωταρχικό μηχανισμό της εξέλιξης, τη φυσική επιλογή, μια διαδικασία κατά την οποία γενετικές αλλαγές ή μεταλλάξεις μερικές φορές οδηγούν στην εμφάνιση νέων χαρακτηριστικών στα ζωικά είδη.

Ο Κ.Μαρξ (1854) για τους Έλληνες κληρικούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

«Κάθε ιεραρχική κλίμακα μεταξύ των κληρικών έχει την χρηματική τιμή της. Ο πατριάρχης πληρώνει στο Διβάνι ένα βαρύ φόρο για την απόκτηση της θέσης του, αλλά πουλάει, με τη σειρά του, τις αρχιεπισκοπές και επισκοπές προς τους κληρικούς του. Οι τελευταίοι αποζημιώνονται με την πώληση των κατώτερων αξιωμάτων και με τις εισφορές των παπάδων τους. Αυτοί, πάλι, πουλούν  τη δύναμη που έχουν αγοράσει από τους ανωτέρους τους, με πράξεις όπως βαφτίσια, γάμους, διαζύγια και διαθήκες.»

«Έλληνας παπάς» του Peter Mundy (1618)

Διάλεξα από δυο κείμενα του Καρλ Μαρξ τα σημεία που αναφέρονται στα προνόμια του ελληνικού κλήρου κάτω από το καθεστώς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το οποίο διαδέχθηκε το Ορθόδοξο Ανατολικό ρωμαϊκό Κράτος.
Ο Μαρξ δείχνει ιδιαίτερα ενήμερος και κάνει εύστοχες παρατηρήσεις ακόμη δε και αστεία πάνω στο θεοκρατικό τραγέλαφο των ιερατικών προνομίων της «Τουρκοκρατίας», ως συνέχειας του βυζαντινού καθεστώτος, ο οποίος στην Ελλάδα έχει εξωραϊστεί σε βαθμό ιστορικής παραχάραξης, για να διευκολυνθεί η ιδεολογική χρήση της Ιστορίας.
Η μετάφραση είναι δική μου και η μόνη δάφνη που διεκδικεί είναι η ειλικρινής (αλλά ομολογώ πολύ βιαστική) προσπάθεια να αποδοθεί το γράμμα και το πνεύμα του κειμένου. Δίνω πάντως τους συνδέσμους για να οδηγηθεί ο αναγνώστης στα αγγλικά κείμενα.
Α) Ο Karl Marx στη «New-York Herald Tribune» (άρθρο γραμμένο 28 Μαρτίου 1854).

« ‘Κήρυξη πολέμου –Πάνω στην Ιστορία του Ανατολικού ζητήματος’.…….Η Κωνσταντινούπολη έχοντας παραδοθεί με συνθηκολόγηση όπως και το μέγιστο μέρος της ευρωπαϊκής Τουρκίας (Σημ.: Ο Μαρξ δέχεται ως αληθινό αυτό που και το πατριαρχείο ισχυριζόταν κάθε φορά που διεκδικούσε χατίρια από το Σουλτάνο, πως δηλαδή η Νέα Ρώμη δεν ήταν δορυάλωτη, γιατί δεν αντιστάθηκε σύσσωμη προδόθηκε από τα μέσα, με υπόγεια συνεννόηση ανθενωτικών κληρικών και αρχόντων με τον Πορθητή), επιτρέπει να απολαμβάνουν οι χριστιανοί εκεί το προνόμιο να ζουν ως ραγιάδες κάτω από την τουρκική κυβέρνηση. Αυτό το προνόμιο το έχουν μόνο όσοι  αποδέχονται την προστασία των Μουσουλμάνων. Αποτέλεσμα αυτού είναι το γεγονός ότιο πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης, πνευματικός αρχηγό τους, είναι την ίδια στιγμή πολιτικός εκπρόσωπος τους και Δικαστής τους. Όπου, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, θα βρείτε μια κοινότητα Ελλήνων οι αρχιεπίσκοποι και οι επίσκοποί τους είναι κατά το νόμο μέλη στα Δημοτικά Συμβούλια, και υπό την καθοδήγηση του πατριάρχη, ελέγχουν την  κατανομή των φόρων που επιβάλλονται στους Έλληνες. Ο πατριάρχης είναι υπεύθυνος έναντι της Πύλης ως προς τη καθοδήγηση των ομοθρήσκων του. Περιβεβλημένος με  το δικαίωμα της δικαστικής κρίσης των ραγιάδων της Εκκλησίας του, έχει αναθέσει αυτό το δικαίωμα στους μητροπολίτες και επισκόπους, στα όρια των επισκοπών τους, με τις ποινές τους να είναι υποχρεωτικές για τους αξιωματούχους της Πύλης, τον Καδή κλπ. να τις εκτελέσουν. Οι τιμωρίες που έχουν το δικαίωμα να επιβάλλουν είναι πρόστιμα, φυλάκιση, ραβδισμοί στις φτέρνες και εξορία. Εκτός αυτού, η  Εκκλησία τους  δίνει τη δύναμη του αφορισμού. Πέρα από το όφελος των προστίμων, εισπράττουν ποικιλία φόρων για τις αστικές και εμπορικές δικαστικές πράξεις. Κάθε ιεραρχική κλίμακα μεταξύ των κληρικών έχει την χρηματική τιμή της. Ο πατριάρχης πληρώνει στο Διβάνι ένα βαρύ φόρο για την απόκτηση της θέσης του, αλλά πουλάει, με τη σειρά του, τις αρχιεπισκοπές και επισκοπές προς τους κληρικούς του. Οι τελευταίοι αποζημιώνονται με την πώληση των κατώτερων αξιωμάτων και με τις εισφορές των παπάδων τους. Αυτοί, πάλι, πουλούν  τη δύναμη που έχουν αγοράσει από τους ανωτέρους τους, με πράξεις όπως βαφτίσια, γάμους, διαζύγια και διαθήκες.
        Είναι προφανές από τα εκτεθέντα ότι αυτό το ρούχο του θεοκρατικού καθεστώτος πάνω στους Έλληνες χριστιανούς της Τουρκίας, και όλη η δομή της κοινωνίας τους, έχει θεμέλιο λίθο την υποταγή του ραγιά κάτω από το Κοράνι, γεγονός το οποίο, με τη σειρά του, οδηγεί στην αντιμετώπισή τους ως απίστων – δηλαδή, ως έθνος μόνο από θρησκευτική άποψη – επικυρώνοντας έτσι τη συνδυασμένη πνευματική και κοσμική εξουσία των ιερέων τους. Στη συνέχεια, εάν καταργήσεις την υπαγωγή τους κάτω από το Κοράνι με μια αστική χειραφέτηση, θα ακυρώσεις την ίδια στιγμή την υποταγή τους προς τους κληρικούς, και θα προκαλέσεις μια επανάσταση στις κοινωνικές, πολιτικές και θρησκευτικές τους σχέσεις, η οποία σε πρώτη φάση, αναπόφευκτα θα τους παραδώσει στην επιρροή της Ρωσίας. Αν υποκαταστήσεις το Κοράνι με έναν αστικό κώδικα, θα πρέπει να εκδυτικοποιήσεις ολόκληρη τη δομή της βυζαντινής κοινωνίας».
Β) «Η Ελληνική Εξέγερση», Karl Heinrich Marx, in Karl Marx, Frederick Engels: Collected Works, vol. 13, Marx and Engels, 1854-1855, translated by Susanne Flatauer and Barrie Selman. (International Publishers, New York, NY, 1980). σελ. 70-72.
[…]

«Έλληνας παπάς με Τούρκο» του Louis Dupré (1825)

«Από την άλλη πλευρά, το κύριο χαρακτηριστικό που διακρίνει την ελληνική ομολογία από όλους τους άλλους κλάδους της χριστιανικής πίστης, είναι η ταύτιση του κράτους και Εκκλησίας, της πολιτικής και της εκκλησιαστικής ζωής. Έτσι στενά συνυφασμένα ήταν Κράτος και Εκκλησία στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, που είναι αδύνατο να γράψετε την ιστορία του ενός, χωρίς να γράψετε την ιστορία της άλλης.Στη Ρωσία η ίδια ταυτότητα επικρατεί, αν και σε αντιδιαστολή με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η Εκκλησία έχει μετατραπεί σε απλό εργαλείο του κράτους, το όργανο της υποταγής στο εσωτερικό και της επιθετικότητάς του στο εξωτερικό. Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, σύμφωνα με τις ασιατικές παραδόσεις των Τούρκων, η βυζαντινή θεοκρατία έχει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί και η ίδια σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο παπάς της ενορίας ένα είναι την ίδια στιγμή ο δικαστής, ο δήμαρχος, ο δάσκαλος, ο εκτελεστής των διαθηκών, ο αξιολογητής των φόρων, ο πανταχού παρών ρυθμιστής της ζωής των πολιτών, όχι ο υπηρέτης της, αλλά το αφεντικό της.Η βασική προσέγγιση για να στηθεί από τους Τούρκους το θέμα αυτό, δεν είναι η ακύρωση των προνομίων του κλήρου, αλλά αντίθετα, η θεώρηση πως κάτω από την ηγεμονία του ιερατείου και από την επί παντός καταπιεστική κηδεμονία του, ο έλεγχος και η παρέμβαση της Εκκλησίας έδωσαν τη δυνατότητα να απορροφηθεί το σύνολο του πεδίου της κοινωνικής ύπαρξης. Ο κ. Φαλμεράυερ πολύ διασκεδαστικά μας λέει, στην «Orientalische Briefe» του, πώς ένας Έλληνας ιερέας εξεπλάγη όταν τον πληροφόρησε ότι οι Λατίνοι κληρικοί δεν απολαμβάνουν πολιτική εξουσία σε όλα, και δεν είχαν κοσμικές δουλειές να διεκπεραιώσουν. “Πώς», αναφώνησε ο ιερέας, «καταφέρνουν οι Λατίνοι αδελφοί μας να σκοτώσουν την ώρα τους;”».