Το μόνο λάθος στον έρωτα είναι η αδράνεια

Ο έρωτας δεν αντέχει αναβολές. Δεν είναι ραντεβού για αύριο, ούτε δουλειά που «θα τη δούμε στην πορεία». Ο έρωτας είναι τώρα. Είναι αυτός ο παλμός που ανεβαίνει στο στήθος σου χωρίς να σου ζητήσει άδεια. Είναι το βλέμμα που κολλάει εκεί που δεν πρέπει και το σώμα που σε προδίδει πριν προλάβεις να το ελέγξεις. Κι όταν το νιώσεις, το καταλαβαίνεις. Δεν χρειάζεται καμία εξήγηση. Θέλει μόνο τόλμη.

Μην αναβάλλεις το «σε θέλω». Μην αναβάλλεις το «μου λείπεις». Μην περιμένεις να ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες για να κάνεις ένα βήμα μπροστά. Ο έρωτας δεν έχει ποτέ ιδανικές συνθήκες. Έρχεται σε ώρες άβολες, πάνω σε λάθη, πάνω σε φόβους, πάνω σε μια ζωή που δεν είχες προγραμματίσει να αλλάξεις. Κι όμως αλλάζει. Γιατί έτσι δουλεύει. Δεν ρωτάει. Προκύπτει.

Δεν χρειάζεται μεγάλες χειρονομίες. Χρειάζεται αλήθεια. Ένα μήνυμα που δεν υπολόγισες να στείλεις. Ένα «πάμε να το ζήσουμε» που τρέμει στα χείλη σου. Ένα βλέμμα που λέει όσα φοβάσαι να ξεστομίσεις. Αν το νιώθεις, δείξ’ το. Ο έρωτας δεν περιμένει να νιώσεις έτοιμος. Θέλει να νιώθεις ζωντανός.

Κι αν φοβάσαι, καλώς φοβάσαι. Όλοι φοβούνται. Ο έρωτας έχει πάντα μια δόση ρίσκου, ένα «κι αν δεν βγει;», ένα «κι αν πληγωθώ;». Μα μέσα σου ξέρεις πως το μεγαλύτερο ρίσκο είναι να μην κάνεις τίποτα. Να τον αφήσεις να περάσει από μπροστά σου και να μείνεις με το «τι θα γινόταν αν». Από αυτά τα «αν» χτίζονται οι πιο πικρές σιωπές.

Ο έρωτας δεν αντέχει αναβολές. Ό,τι αφήνεις για αργότερα, κάποιος άλλος το ζει τώρα. Γι’ αυτό αν το νιώθεις, μην το κρύβεις. Μην το παγώνεις. Μην το ακυρώνεις. Ζήσ’ το. Δείξ’ το. Αγκάλιασέ το.

Και πίστεψέ με. Το μόνο λάθος στον έρωτα είναι η αδράνεια. Όλα τα υπόλοιπα, ακόμη κι αυτά που πονάνε, αξίζουν.