ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ἀνδρομάχη (309-365)

ΜΕΝΕΛΑΟΣ
ἥκω λαβὼν σὸν παῖδ᾽, ὃν εἰς ἄλλους δόμους
310 λάθρᾳ θυγατρὸς τῆς ἐμῆς ὑπεξέθου.
σὲ μὲν γὰρ ηὔχεις θεᾶς βρέτας σώσειν τόδε,
τοῦτον δὲ τοὺς κρύψαντας· ἀλλ᾽ ἐφηυρέθης
ἧσσον φρονοῦσα τοῦδε Μενέλεω, γύναι.
κεἰ μὴ τόδ᾽ ἐκλιποῦσ᾽ ἐρημώσεις πέδον,
315 ὅδ᾽ ἀντὶ τοῦ σοῦ σώματος σφαγήσεται.
ταῦτ᾽ οὖν λογίζου, πότερα κατθανεῖν θέλεις
ἢ τόνδ᾽ ὀλέσθαι σῆς ἁμαρτίας ὕπερ,
ἣν εἰς ἔμ᾽ ἔς τε παῖδ᾽ ἐμὴν ἁμαρτάνεις.
ΑΝ. ὦ δόξα δόξα, μυρίοισι δὴ βροτῶν
320 οὐδὲν γεγῶσι βίοτον ὤγκωσας μέγαν.
εὔκλεια δ᾽ οἷς μέν ἐστ᾽ ἀληθείας ὕπο
εὐδαιμονίζω· τοὺς δ᾽ ὑπὸ ψευδῶν, ἔχειν
οὐκ ἀξιώσω πλὴν τύχῃ φρονεῖν δοκεῖν.
σὺ δὴ στρατηγῶν λογάσιν Ἑλλήνων ποτὲ
325 Τροίαν ἀφείλου Πρίαμον, ὧδε φαῦλος ὤν;
ὅστις θυγατρὸς ἀντίπαιδος ἐκ λόγων
τοσόνδ᾽ ἔπνευσας, καὶ γυναικὶ δυστυχεῖ
δούλῃ κατέστης εἰς ἀγῶν᾽· οὐκ ἀξιῶ
οὔτ᾽ οὖν σὲ Τροίας οὔτε σοῦ Τροίαν ἔτι.
330 ἔξωθέν εἰσιν οἱ δοκοῦντες εὖ φρονεῖν
λαμπροί, τὰ δ᾽ ἔνδον πᾶσιν ἀνθρώποις ἴσοι,
πλὴν εἴ τι πλούτῳ· τοῦτο δ᾽ ἰσχύει μέγα.
Μενέλαε, φέρε δὴ διαπεράνωμεν λόγους·
τέθνηκα τῇ σῇ θυγατρὶ καί μ᾽ ἀπώλεσεν·
335 μιαιφόνον μὲν οὐκέτ᾽ ἂν φύγοι μύσος.
ἐν τοῖς δὲ πολλοῖς καὶ σὺ τόνδ᾽ ἀγωνιῇ
φόνον· τὸ συνδρῶν γάρ σ᾽ ἀναγκάσει χρέος.
ἢν δ᾽ οὖν ἐγὼ μὲν μὴ θανεῖν ὑπεκδράμω,
τὸν παῖδά μου κτενεῖτε; κᾆτα πῶς πατὴρ
340 τέκνου θανόντος ῥᾳδίως ἀνέξεται;
οὐχ ὧδ᾽ ἄνανδρον αὐτὸν ἡ Τροία καλεῖ·
ἀλλ᾽ εἶσιν οἷ χρή —Πηλέως γὰρ ἄξια
πατρός τ᾽ Ἀχιλλέως ἔργα δρῶν φανήσεται—
ὤσει δὲ σὴν παῖδ᾽ ἐκ δόμων· σὺ δ᾽ ἐκδιδοὺς
345 ἄλλῳ τί λέξεις; πότερον ὡς κακὸν πόσιν
φεύγει τὸ ταύτης σῶφρον; ἀλλὰ πεύσεται.
γαμεῖ δὲ τίς νιν; ἤ σφ᾽ ἄνανδρον ἐν δόμοις
χήραν καθέξεις πολιόν; ὦ τλήμων ἄνερ,
κακῶν τοσούτων οὐχ ὁρᾷς ἐπιρροάς;
350 πόσας ἂν εὐνὰς θυγατέρ᾽ ἠδικημένην
βούλοι᾽ ἂν εὑρεῖν ἢ παθεῖν ἁγὼ λέγω;
οὐ χρὴ ᾽πὶ μικροῖς μεγάλα πορσύνειν κακὰ
οὐδ᾽, εἰ γυναῖκές ἐσμεν ἀτηρὸν κακόν,
ἄνδρας γυναιξὶν ἐξομοιοῦσθαι φύσιν.
355 ἡμεῖς γὰρ εἰ σὴν παῖδα φαρμακεύομεν
καὶ νηδὺν ἐξαμβλοῦμεν, ὡς αὐτὴ λέγει,
ἑκόντες οὐκ ἄκοντες, οὐδὲ βώμιοι
πίτνοντες, αὐτοὶ τὴν δίκην ὑφέξομεν
ἐν σοῖσι γαμβροῖς, οἷσιν οὐκ ἐλάσσονα
360 βλάβην ὀφείλω προστιθεῖσ᾽ ἀπαιδίαν.
ἡμεῖς μὲν οὖν τοιοίδε· τῆς δὲ σῆς φρενός,
ἕν σου δέδοικα· διὰ γυναικείαν ἔριν
καὶ τὴν τάλαιναν ὤλεσας Φρυγῶν πόλιν.
ΧΟ. ἄγαν ἔλεξας ὡς γυνὴ πρὸς ἄρσενας
365 καί σου τὸ σῶφρον ἐξετόξευσεν φρενός.

***
Έρχεται ο Μενέλαος με την ακολουθία του. Μαζί του φέρνει το παιδί της Ανδρομάχης.

ΜΕΝΕΛΑΟΣ
Έρχομαι αφού βρήκα το παιδί σου
που κρυφά από την κόρη μου είχες φυγαδέψει
310 σε ξένο σπίτι. Πίστευες
πως το άγαλμα της θεάς θα σε γλιτώσει
και πως ο γιος σου θα σωθεί από κείνους
που τον εκρύψανε. Τώρα, το βλέπεις, κυρά μου,
πως ο Μενέλαος έχει πιο πολύ μυαλό από σένα.
Λοιπόν, αν δεν αδειάσεις τούτο δω τον τόπο,
ο γιος σου θα σφαχτεί αντίς για σένα.
Σκέψου, λοιπόν, ποιό προτιμάς από τα δυο
για το κακό που μου ᾽καμες, εμένα και της κόρης μου:
να πεθάνεις εσύ, ή να πεθάνει ο γιος σου.
ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ
Ω φήμη, φήμη, σε χιλιάδες θνητούς
320 έδωσες όνομα μεγάλο δίχως να το αξίζουν.
Όμως εγώ μονάχα εκείνους μακαρίζω
που έχουνε φήμη βασισμένη στην αλήθεια.
Μα όσους απόχτησαν τη δόξα με τα ψέματα,
λέω πως στην τύχη μόνο το χρωστούνε.
Εσύ ᾽σαι ο στρατηγός των διαλεχτών Ελλήνων,
που πήραν κάποτε την Τροία από τον Πρίαμο,
εσύ, ένας άνανδρος. Έχεις φουντώσει απ᾽ τα λόγια
μιας κοπέλας ανήλικης και τώρα πολεμάς
μια σκλάβα δύστυχη. Ούτε άξιος για την Τροία,
ούτε κι η Τροία για σένα.
Όσοι μάς φαίνονται σπουδαίοι στο μυαλό
330 είναι μονάχα απ᾽ έξω· αν τους κοιτάξεις μέσα,
είναι όμοιοι μ᾽ όλους τους ανθρώπους και μονάχα
στα πλούτη ξεχωρίζουνε κι αυτή ᾽ναι η δύναμή τους.
Μενέλαε, να τελειώνουμε με τις κουβέντες.
Με σκότωσε, λοιπόν, η κόρη σου και χάθηκα·
μα την κατακραυγή γι᾽ αυτόν τον φόνο πώς θα τη γλιτώσει;
Όμως κι εσύ θα δώσεις λόγο στους ανθρώπους,
που θα σε κρίνουνε συνένοχο του φόνου.
Κι αν, επιτέλους, εγώ ξεφύγω τον θάνατο,
θα σκοτώσετε, λοιπόν, το παιδί μου;
340 Και πώς θα το δεχτεί κάτι τέτοιο ο πατέρας του;
Τόσο άνανδρος δεν φάνηκε στην Τροία.
Αλλά θα πράξει, αν πρέπει, έργο αντάξιο
και του πατέρα του Αχιλλέα και του Πηλέα,
και θα διώξει την κόρη σου απ᾽ το σπίτι του.
Κι όταν θελήσεις εσύ να τη δώσεις
σ᾽ άλλον άντρα, τί τάχα θα του πεις;
Πως είναι γνωστικιά, γι᾽ αυτό παράτησε
τον τιποτένιο σύζυγο; Έννοια σου,
πάντα μαθεύεται η αλήθεια. Και ποιός άντρας
θα τηνε πάρει; Ανύπαντρη χήρα
θα την κρατάς στο σπίτι σου, με άσπρα μαλλιά.
Δυστυχισμένε μου άνθρωπε, δεν βλέπεις
τις συμφορές που θα σε βρουν; Και δεν θα προτιμούσες
350 ν᾽ απατηθεί χίλιες φορές η κόρη σου,
παρά να πάθει
όσα σου λέω εγώ; Δεν πρέπει
για μικροπράματα να προκαλεί κανείς
μεγάλες δυστυχίες, κι ούτε είναι σωστό,
αν εμείς οι γυναίκες είμαστε
πλάσματα τόσο κακά,
οι άντρες να μας μοιάζουνε στον χαρακτήρα.
Αν εγώ, καθώς λέει, κάνω μάγια της κόρης σου
και ρίχνει τα παιδιά της, τότε, βέβαια,
χωρίς καθόλου να διστάσω,
και τους βωμούς αφήνοντας, θα δώσω λόγο
στον γαμπρό σου· γιατί αυτόν
δεν τον βλάφτω λιγότερο, αν εγώ είμαι η αιτία
360 που δεν μπορεί ν᾽ αποχτήσει παιδιά.
Αυτά έχω να σου πω· μα ένα φοβάμαι,
το μυαλό σου· για χάρη μιας γυναίκας,
αφάνισες και τη δυστυχισμένη πόλη των Φρυγών.
ΧΟΡΟΣ
Είπες πολλά για μια γυναίκα που μιλάει σε άντρα
κι η φρόνησή σου ξεπέρασε τον στόχο της.

Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας: ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ - ΠΛΑΤΑΝΟΣ

ΠΛΑΤΑΝΟΣ

(δέντρο)

 

Η ιστορία της μεταμόρφωσης της Πλατάνου συνδέεται με τον θάνατο των αδελφών της Αλωάδων.

 

Από τον Ποσειδώνα και την Ιφιμέδεια, κόρη του Τρίοπα και γυναίκα του Αλωέα, γεννήθηκαν δύο παιδιά, ο Ώτος και ο Εφιάλτης, που επονομάζονται Αλωάδες από τον θνητό τους πατέρα. Κάθε χρόνο, αυξάνονταν κατά ένα πήχυ στο πλάτος και κατά μια οργιά στο ύψος· στην ηλικία των εννέα είχαν πλάτος εννιά πήχεις και ύψος εννιά οργιές (περίπου τέσσερα και δεκαεπτά μέτρα αντίστοιχα).

 

Τότε σκέφτηκαν να πολεμήσουν με τους θεούς. Γι' αυτό τοποθέτησαν την Όσσα πάνω στον Όλυμπο και πάνω στην Όσσα το Πήλιο και απειλούσαν ότι έτσι θα φτάσουν στον ουρανό· έλεγαν μάλιστα ότι θα γεμίσουν τη θάλασσα με βουνά και θα την αποξηράνουν και ότι θα κάνουν τη στεριά θάλασσα.

 

Επιπλέον, επιδίωξαν τον έρωτα της Ήρας ο Εφιάλτης, της Άρτεμης ο Ώτος και φυλάκισαν τον Άρη σε χάλκινο βαρέλι, επειδή προκάλεσε τον θάνατο του Άδωνη πάνω στο κυνήγι.

 

Η Άρτεμη εξόντωσε τους Αλωάδες στη Νάξο με δόλο· μεταμορφώθηκε σε ελάφι και πήδηξε ανάμεσά τους. Αυτοί, στην προσπάθειά τους να χτυπήσουν το ζώο, έριξαν ο ένας το ακόντιο εναντίον του άλλου και αλληλοσκοτώθηκαν. (Απολλόδ. 1.54-55)

 

Άλλοι μυθογράφοι αποδίδουν τον θάνατό τους σε κεραυνό που έριξε ο Δίας επάνω τους. Σε αυτή την εκδοχή, ο θάνατός τους είχε σαν συνέπεια τη μεταμόρφωση της αδελφής τους που λεγόταν Πλάτανος. Αυτή καθόλου δεν υπολειπόταν από τους αδελφούς της στις διαστάσεις, τις οποίες διατήρησε, όπως και το κάλλος της, ακόμη και όταν μεταμορφώθηκε σε πλατάνι. (Mythogr. gr. σ. 381-382, αρ. 61)

Όλοι οι δυνατοί άνθρωποι έχουν μια ιστορία

Οι άνθρωποι είναι πιο δυνατοί από όσο συχνά νομίζουν. Να θυμάστε ότι γεννηθήκατε για να είστε δυνατοί και να αντιμετωπίζετε τις προκλήσεις σας με σθένος, θάρρος και την απαραίτητη θεμελιώδη ιδιότητα που σας βοηθάει να αντιμετωπίζετε τη ζωή: την ψυχική αντοχή.

Λέγεται ότι δεν είμαστε αρκετά ζωντανοί μέχρι να μας χτυπήσει η ζωή. Ή μέχρι να μάθουμε να είμαστε δυνατοί άνθρωποι.

Οι αντιξοότητες αποτελούν μια πολύτιμη πηγή γνώσης. Ωστόσο είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι κατά τις περιόδους ευτυχίας και ευημερίας ενισχύουμε όσα μάθαμε.

Κατά τις περιόδους αυτές ανακαλύπτουμε αυτό που πραγματικά μας χαρακτηρίζει. Ανακαλύπτουμε επίσης εκείνα για τα οποία αξίζει να αγωνιστούμε.

Επιπλέον είναι σαφές ότι όλοι καθοδηγούνται από έναν χάρτη εμπειριών. Όσα κουβαλάμε περιλαμβάνουν σκοτεινές στιγμές, φωτεινές στιγμές και δάκρυα. Πρόκειται για ένα φορτίο που πάντα θα μεταφέρουμε στους ώμους μας.

Αυτό μας κάνει δυνατούς και συνετούς, αν και γνωρίζουμε ότι αυτή η σοφία μερικές φορές πηγάζει από τον πόνο.

Γεννηθήκατε για να είστε δυνατοί άνθρωποι: ανακαλύψτε γιατί

Μπορεί να είναι δύσκολο να το πιστέψετε, όμως οι άνθρωποι είναι πολύ πιο δυνατοί από όσο δείχνουν.

Αυτό εξηγείται εύκολα: ο εγκέφαλός μας είναι προγραμματισμένος για επιβίωση. Ο γενετικός μας κώδικας, μας προδιαθέτει να μαθαίνουμε από τις αντιξοότητες.

Κατά κάποιον τρόπο αυτό εξηγεί γιατί είναι τόσο δύσκολο να είμαστε “ευτυχισμένοι”. Για τον εγκέφαλό μας η ευτυχία δεν είναι χρήσιμη. Όμως αυτή είναι η κατάσταση στην οποία όλοι επιθυμούμε να φτάσουμε.

Το κλειδί για την επιβίωση είναι η ικανότητα αντίδρασης απέναντι στον κίνδυνο, στις απειλές ή στην απώλεια.

Η ευτυχία μπορεί να επιτευχθεί μονάχα όταν είμαστε ικανοί να τα βγάλουμε πέρα στην καταιγίδα. Οι άνθρωποι προόδευσαν μέσα στην ιστορία ξεπερνώντας εμπόδια και δυσκολίες. Στην ουσία αυτό που μετράει είναι η γνώση. Αυτή μας επιτρέπει να επιτύχουμε πραγματική ευημερία.

Γεννιόμαστε πιο δυνατοί από όσο νομίζουμε. Ωστόσο πολλές φορές δεν έχουμε επίγνωση αυτού του γεγονότος.

Η προσωπική σας ιστορία: το κέλυφος μιας τραυματικής παιδικής ηλικίας

Μέσα σε κάθε άτομο υπάρχουν συνήθως ένα ή δύο τραυματικά γεγονότα. Μπορεί να πρόκειται για κάποια απώλεια, ένα συναισθηματικό ναυάγιο, μια απογοήτευση ή κάποια παραβίαση που αφορά στο άτομό μας.

Όταν έχουμε βιώσει κάποιο τέτοιο γεγονός στην παιδική μας ηλικία, οι εμπειρίες αυτές θα μας συνοδεύουν για πάντα.

Ένα παιδί δεν διαθέτει τα απαραίτητα ψυχολογικά εργαλεία για την αντιμετώπιση της αντιξοότητας. Αυτή έχει σοβαρές συνέπειες για την ανάπτυξη του παιδιού. Μπορεί επίσης να επηρεάσει την προσωπικότητά του.

Ωστόσο, όπως εξηγεί ο νευρολόγος και ψυχίατρος Boris Cyrulnik μια τραυματική παιδική ηλικία δεν μεταφράζεται απαραίτητα σε μια τραυματική ενήλικη ζωή. Πρέπει να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτά τα γεγονότα.

Μπορούμε να αναρρώσουμε. Το παιδί πρέπει να μπορεί να υπολογίζει σε υποστήριξη και σε βοήθεια. Χάρη σε αυτές μπορεί να δει τον κόσμο από μια καινούργια προοπτική με σιγουριά και αυτοπεποίθηση.

Δεν ξεχνάμε τον πόνο αλλά μαθαίνουμε να ζούμε με αυτόν. Πρόκειται για κάτι που πρέπει να έχουμε υπόψη.

Όλοι αξίζουμε την αγάπη. Όλοι αξίζουμε να είμαστε ξανά ευτυχισμένοι.

Η ψυχική αντοχή και η δύναμη είναι μέσα σας

Ο όρος αντοχή περιγράφει μια φυσική ιδιότητα. Αναφέρεται σε υλικά που αλλάζουν ή μπορούν να επανέλθουν στην αρχική μορφή τους ακόμα και αν ασκηθεί επάνω τους κάποια καταστροφική δύναμη.

Στην ψυχολογία ο όρος δεν έχει ακριβώς την ίδια σημασία. Όταν οι άνθρωποι βιώνουν κάποιο προσωπικό τραύμα δεν επανέρχονται στην ίδια κατάσταση στην οποία βρίσκονταν προηγουμένως.

Ωστόσο, το να λέμε ότι “δεν επανέρχονται στην ίδια κατάσταση” δεν σημαίνει ότι χάνουν την ικανότητα να είναι ευτυχισμένοι ή ισορροπημένοι.

Ένα διαφορετικό άτομο είναι επίσης ένα πιο δυνατό άτομο.

Η ιδιότητα αυτή ονομάζεται ψυχική αντοχή. Ο εγκέφαλός μας είναι “προγραμματισμένος” να αντιμετωπίζει αντιξοότητες.

Θέλουμε να προχωράμε μπροστά. Θέλουμε να ζούμε και να μαθαίνουμε από τον φόβο και τις δυσκολίες για να προοδεύουμε.

Γιατί όμως δεν το πετυχαίνουμε πάντα; Αυτό μπορεί να οφείλεται σε τρεις λόγους:

Στον τρόπο ανατροφής μας και στη γενετική ιδιοσυστασία μας.

Στο κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε.

Στην έλλειψη επαρκών ψυχολογικών στρατηγικών.

Η ψυχική αντοχή και δυνατοί άνθρωποι

Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν πώς να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της ζωής. Ίσως το πρότυπό τους να ήταν η μητέρα τους. Ίσως να γνωρίζουν από τη φύση τους πώς να βλέπουν τα πράγματα με ηρεμία.

Ωστόσο όλοι εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να γνωρίζουμε το εξής: η ψυχική αντοχή καλλιεργείται.

Simon de Beauvoir: Ακόμα και κατά τις πιο έντονες στιγμές της ζωής μου, έχω στο στόμα μια γεύση του τίποτα

Εκείνο που με εξόργιζε ήταν ότι ένα απλό «πρέπει… δεν πρέπει…» μπορούσε να γκρεμίσει, μέσα σε μια στιγμή, ό,τι είχα αρχίσει να δημιουργώ καθώς και τη χαρά που μου προκαλούσε η δημιουργία.

Η αυθαιρεσία των διαταγών και των απαγορεύσεων αποδείκνυε ότι δεν ευσταθούσαν.

Με εξανάγκαζαν διαρκώς να κάνω διάφορα πράγματα, χωρίς ποτέ να μου εξηγούν την αναγκαιότητά τους. Στο βάθος εκείνου του νόμου, που με εξουθένωνε με την αμείλικτη σκληρότητά του – σκληρότητα πέτρας, διέκρινα μια απουσία που μου προκαλούσε ίλιγγο

Περιφρονούσε την επιτυχία που κατακτάται με την εργασία και την προσπάθεια˙ έλεγε πως, αν κάποιος είναι «γεννημένος για κάτι», διαθέτει ορισμένα προσόντα τα οποία τον καταξιώνουν ανά πάσα στιγμή στα μάτια των άλλων: προσόντα όπως η ευφυΐα, το ταλέντο, η γοητεία, η καταγωγή

Δεν μπορούσα να καταλάβω πως η μητέρα βιαζόταν να καταδικάσει ό,τι ήταν διαφορετικό ή νέο σε σχέση με τις απόψεις της, ακριβώς επειδή προσπαθούσε να αποφύγει την αμηχανία που θα της προκαλούσε η κάθε είδους αμφισβήτηση˙ διαισθανόμουν, όμως, ότι τα ασυνήθιστα λόγια και τα απρόοπτα σχέδια της τάραζαν τη γαλήνη. Η αίσθηση της ευθύνης μου για όλα αυτά, ενίσχυε την εξάρτησή μου

Τα βιβλία, παρά τη συμβατικότητά τους, μου άνοιξαν νέους ορίζοντες˙ επιπλέον, η μαγεία της μεταμόρφωσης των τυπωμένων συμβόλων σε ιστορία, καθώς ήμουν νεοφώτιστη, ασκούσε ιδιαίτερη γοητεία επάνω μου και μου ήρθε η μεγάλη επιθυμία να αντιστρέψω εκείνη τη μαγεία

Μόνο τα βιβλία μπορούσαν να μου χρησιμεύσουν ως πρότυπα και όχι ο κόσμος με τις ωμότητές του

Οι μέρες μου είχαν τη μονοτονία που διακρίνει την εναλλαγή των εποχών˙ η παραμικρή παρέκκλιση μου προκαλούσε την αίσθηση του εξαιρετικού και του παράδοξου

Σκεφτόμουν πως, για έναν χριστιανό που έχει πεισθεί για τη μακαριότητα της μέλλουσας ζωής, ήταν απολύτως φυσικό να μη δίνει την παραμικρή αξία στα εφήμερα πράγματα˙ πώς, λοιπόν, οι περισσότεροι από αυτούς τους χριστιανούς προσαρμόζονταν στις καταστάσεις της εποχής τους;

Oι καταναγκασμοί που μου επιβάλλονταν δε με ενοχλούσαν τόσο, όσο εκείνοι που μου επέβαλλε η ανθρώπινη βούληση.

Μου ήταν πιο εύκολο να σκέφτομαι έναν κόσμο χωρίς δημιουργό, παρά έναν δημιουργό υπεύθυνο για όλες τις αντινομίες του κόσμου.

Έβλεπα τον «εκλεκτό» μου σαν ένα πρόσωπο ολοκληρωμένο˙ για να παραμείνει στο δικό μου ύψος, του απέδιδα εξαρχής ιδιότητες οι οποίες ήταν για μένα ανεκπλήρωτα όνειρα. Ήταν το πρότυπο στο οποίο ήθελα να μοιάσω

Στο μυαλό μου διαμόρφωνα την εικόνα μιας σκάλας όπου, ο σύντροφός μου, πιο επιδέξιος και δυνατός από εμένα, θα με βοηθούσε να την ανεβώ σκαλί σκαλί. Ήμουν περισσότερο ιδιοτελής, παρά γενναιόδωρη. Ήθελα να παίρνω χωρίς να δίνω. Αν χρειαζόταν να σέρνω κάποιον πίσω μου, θα μ’ έτρωγε η ανυπομονησία..

Ο άνδρας που προοριζόταν να γίνει δικός μου, δε θα έπρεπε να ήταν κατώτερος ή πολύ ανώτερός μου, ούτε διαφορετικός˙ ήθελα κάποιον που θα εγγυούταν για την ύπαρξή μου, χωρίς όμως να περιορίζει την ανεξαρτησία μου..

Δήλωσε ανοιχτά πως δεν έβλεπε καμία διαφορά ανάμεσα σε μια πόρνη και σε μια γυναίκα που κάνει συμβατικό γάμο. Πίστευε πως μια καλή χριστιανή θα όφειλε να σέβεται το σώμα της. Πόσο θα το σεβόταν, αν το παρέδιδε σ’ έναν άνδρα χωρίς αγάπη, για λόγους χρηματικούς ή οικογενειακούς;

Ακόμα και κατά τις πιο έντονες στιγμές της ζωής μου, έχω στο στόμα μια γεύση του τίποτα..

Είχα αποφασίσει να παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις για να εμποδίσω τη μετατροπή της ζωής της σε έναν ζωντανό θάνατο...

Simon de Beauvoir, Memoires d’ une jeune fille rangée

Παραιτήσου από το κατάλοιπο της ταυτότητας που άλλοι σου όρισαν

Ο αληθινά σοφός δεν δραπετεύει από την κοινωνία, απλώς προσπαθεί να παραιτηθεί από το κατάλοιπο της ταυτότητας που άλλοι του όρισαν.

Εδώ και χιλιάδες χρόνια, άντρες και γυναίκες ζούμε κατά κάποιον τρόπο φυλακισμένοι μέσα στις ταυτότητες μας, στις κουλτούρες μας, στους περιορισμούς, στους φόβους και στις ενοχές μας. Οι φυλακές που κλείνουν τις άκαμπτες προσωπικότητες μας δεν αποκαλούνται «φυλακές». Τις έχουμε βαφτίσει με πιο ωραία και απατηλά ονόματα: τις λένε ναούς, θρησκεία, πολιτικά κόμματα, ιδεολογία, κουλτούρα, πολιτισμός, φήμη, εξουσία και τιμές πάντως, μην τρομάζεις άδικα. Ποτέ δεν μπήκες φυλακή. Γεννήθηκες μέσα, και σε διέταξαν να μείνεις εκεί-όπως κι εμένα-, προτού αποκτήσεις συνείδηση (και ίσως κανείς απ’ τους δυο μας να μην την απόκτησε ακόμα).

Σε περιόρισαν (με περιόρισαν) για να σπουδάσεις, να δουλέψεις, να ερωτευτείς και να παντρευτείς μέσα στη φυλακή.

Σε προπόνησαν και σε υπνώτισαν (όπως κι εμένα) για να μην μπορείς να δεις τα κάγκελα.

Σ’ έσπρωξαν (και με έσπρωξαν) να πιστέψεις ότι μόνο εκεί θα είσαι προστατευμένος.

Σου είπαν (και τους πιστέψαμε) ότι, τελικά, αυτό θα ήταν το καλύτερο που μπορούσες να ελπίζεις.

Τη μέρα που θα καταλάβεις που βρίσκεσαι και θα προσπαθήσεις να το φωνάξεις δυνατά, οι άλλοι, οι συγκρατούμενοι σου στη φυλακή, θα σου πουν ότι είναι ψέματα κι ότι η αληθινή φυλακή είναι έξω από αυτούς τους τοίχους. Θα θρηνούν και θα καταριούνται όλους εκείνους που προσπάθησαν να σου δείξουν την αλήθεια. Και θα σου πουν ότι ελευθερία δεν υπάρχει, κι ότι έξω είναι η κόλαση.

Θα σου δείχνουν ότι μέσα μπορείς να έχεις αληθινά ό,τι επιθυμείς (εκτός απ’ την ελευθερία σου, φυσικά). Θα προσπαθήσουν να σε δελεάσουν με βραβεία κι επευφημίες για να μείνεις, θα σου προσφέρουν χρήματα, σεξ, πολυτέλειες και «σπέσιαλ» συνθήκες, γιατί (θα σου λένε πως) είσαι και εσύ «σπέσιαλ».

Και για να σ’ εμποδίσουν να φύγεις, θα σε απειλούν με τιμωρίες και βασανιστήρια που θα υποστείς αν δεν δεχτείς την προσφορά τους. Κι αν παρ’ όλα αυτά φύγεις, θέλω να ξέρεις ότι…θα βγουν να σε ψάξουν. Γιατί, έξω από τη φυλακή αποτελείς απειλή. Θα τρέξουν να σε φέρουν πίσω, εσένα ή το πτώμα σου, για ν’ αποδείξουν έτσι σε όλους ότι η ζωή είναι αδύνατη εκεί έξω.

Μην απελπίζεσαι όμως, και μην τρομάζεις…

Απ’ τη στιγμή που θα είσαι ελεύθερος, κανένας πια δεν θα μπορεί να σε φυλακίσει αν δεν το θέλεις κι εσύ»

Παραιτήσου από το κατάλοιπο της ταυτότητας που άλλοι σου όρισαν, πάρε τα ηνία και ζήσε στο παρόν έντονα, με αφοσίωση και αληθινά

Το θαύμα της ζωής

Μπορεί να έχετε ελαττώματα, να ζείτε ανήσυχοι και μερικές φορές να θυμώνετε, αλλά ποτέ να μην ξεχνάτε ότι η ζωή σας είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση στον κόσμο. Και μπορείτε να τη διαφυλάξετε από την χρεωκοπία.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που σας χρειάζονται, σας θαυμάζουν και σας επευφημούν.

Εύχομαι να θυμάστε πάντα ότι το να είστε ευτυχισμένοι δεν προϋποθέτει έναν ουρανό χωρίς καταιγίδες, μονοπάτια χωρίς ατυχήματα, εργασία χωρίς κόπωση, σχέσεις χωρίς απογοήτευση.

Η ευτυχία είναι η εξεύρεση δύναμης στη συγχώρεση, η ελπίδα στις μάχες, η ασφάλεια στον φόβο, η αγάπη στις διαφωνίες.

Η ευτυχία δεν εκτιμά μόνο τα χαμόγελα, αλλά αντανακλάται και στη θλίψη.
Δεν είναι μόνο ο εορτασμός της επιτυχίας, αλλά και τα μαθήματα από τις αποτυχίες.
Όχι μόνο η χαρά του χειροκροτήματος, αλλά και η χαρά της ανωνυμίας.

Η ευτυχία αναγνωρίζει ότι τη ζωή αξίζει να τη ζείτε, παρά τις προκλήσεις, τις παρεξηγήσεις και τις περιόδους κρίσης.

Η ευτυχία σημαίνει πως πλέον δεν είστε θύμα των προβλημάτων και σας ζητά να γίνετε συγγραφείς της ίδιας της ιστορίας. Είναι πέρασμα από ερήμους που βρίσκονται έξω από τον εαυτό σας, ενώ είστε σε θέση να βρείτε μια όαση στο μυστικό της ψυχής σας.

Να ευχαριστείτε την φύση κάθε πρωί για το θαύμα της ζωής.

Ευτυχία είναι να μην φοβάστε τα συναισθήματά σας. Είναι να ξέρετε πώς να μιλήσετε στον εαυτό σας.

Είναι το θάρρος να ακούσετε το “Όχι” και να είστε γεμάτοι αυτοπεποίθηση αν λάβετε κριτική, αν και μερικές φορές μπορεί να είναι αναληθής.

Ευτυχία είναι να αφήσουμε το παιδί που ζει μέσα μας να ζει ελεύθερο, ευτυχισμένο και απλό.

Η ευτυχία έχει την απαιτούμενη ωριμότητα να πει «έκανα λάθος».
Έχει το βασικό θάρρος να πει “συγχωρέστε με”.
Έχει την απαραίτητη ευαισθησία να πει “σε χρειάζομαι”.
Είναι σε θέση να πει “σ ‘αγαπώ”.

Έχει την ταπεινότητα της δεκτικότητας.

Θέλω η ζωή να είναι μία εστία ευκαιριών και να είστε ευτυχισμένοι. Και όταν απομακρύνεστε, ξεκινήστε ξανά. Με αυτόν τον τρόπο, θα διαπιστώσετε ότι το να είστε ευτυχισμένοι δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχετε τέλεια ζωή, αλλά πως αξιοποιώντας τα δάκρυα ποτίζετε την ανοχή.

Αξιοποιώντας τις απώλειες βελτιώνετε την υπομονή.
Αξιοποιώντας τις αποτυχίες προσέχετε.
Αξιοποιώντας τα εμπόδια ανοίγετε νέα παράθυρα του νου.

Ποτέ μην εγκαταλείπετε την ελπίδα.
Ποτέ μην εγκαταλείπετε τους ανθρώπους που αγαπάτε.
Ποτέ μην σταματάτε να είστε ευτυχισμένοι, γιατί η ζωή είναι ένα εμπόδιο χωρίς σταματημό, ακόμα κι αν σας δίνει δεκάδες λόγους για να κάνετε το αντίθετο.

Πέτρες στο δρόμο; Τις κρατώ όλες … μία μέρα θα χτίσω ένα κάστρο!

NASA: Τι καταγράφει ο σεισμογράφος στον πλανήτη Άρη

Το ρομποτικό γεωλογικό εργαστήριο InSight της NASA βρίσκεται στον Άρη.

To InSight της NASA που βρίσκεται στον Αρη για πάνω από ένα χρόνο και διαθέτει τον πρώτο σεισμογράφο σε άλλο πλανήτη, έχει ανιχνεύσει 322 αρειανούς σεισμούς έως τώρα. Είναι οι πρώτοι σεισμοί που έχουν καταγραφεί σε άλλο ουράνιο σώμα πέρα από τη Γη και τη Σελήνη.

Τι κατέγραψε το InSight της NASA

Το στατικό InSight που έχει προσεδαφιστεί κοντά στον αρειανό ισημερινό, ανιχνεύει πλέον περίπου δύο σεισμούς τη μέρα και ο αριθμός αυτός τείνει να αυξάνεται με το πέρασμα του χρόνου, χωρίς να είναι ακόμη σαφές γιατί αυτό συμβαίνει, όπως ανακοίνωσε ο γεωφυσικός Μπρους Μπάνερντ του Εργαστηρίου Αεριώθησης(JPL)της NASA στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης στο Σαν Φρανσίσκο, σύμφωνα με το «Nature».

Οι περισσότεροι αρειανοί σεισμοί είναι πολύ μικροί, ανεπαίσθητοι για τα γήινα δεδομένα, μερικοί όμως φθάνουν σχεδόν τα τέσσερα ρίχτερ. Δύο από τους μεγαλύτερους προήλθαν από μια γεωλογικά ενεργή περιοχή (Cerberus Fossae) που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1.600 χιλιομέτρων ανατολικά του InSight. Πιθανώς προκλήθηκαν από τη συσσώρευση «στρες» κατά μήκος των ρηγμάτων στον αρειανό φλοιό.

Οι αρειανοί σεισμοί είναι δύο ειδών: οι πιο συχνοί είναι σε υψηλές συχνότητες και οι πιο αραιοί σε χαμηλές. Οι πρώτοι πιθανώς αφορούν επιφανειακά ρήγματα, ενώ οι δεύτεροι ταξιδεύουν από μεγαλύτερα βάθη του πλανήτη.

Ο στόχος του InSight της NASA

Ένα άλλο εύρημα από ένα άλλο όργανο, το μαγνητόμετρο, όπως ανακοινώθηκε, είναι περιοδικοί μυστηριώδεις μαγνητικοί παλμοί που εμφανίζονται γύρω στα μεσάνυχτα κάθε βράδυ γύρω από το InSight. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι προκαλούνται από τα φορτισμένα σωματίδια του ηλιακού «ανέμου» που πέφτουν πάνω στο ρομποτικό εργαστήριο.

Το στατικό InSight που έχει προσεδαφιστεί κοντά στον αρειανό ισημερινό, ανιχνεύει πλέον περίπου δύο σεισμούς τη μέρα

Από την άλλη, ένας από τους βασικούς στόχους του InSight, να ανοίξει μια τρύπα βάθους έως πέντε μέτρων στο έδαφος του Άρη, έχει «σκοντάψει», καθώς το γερμανικής κατασκευής τρυπάνι του έχει κολλήσει από τον Οκτώβριο, έχοντας βρει σε έδαφος πιο σκληρό του αναμενόμενου.

Πώς ο Γαλαξίας μας σχημάτισε την σπειροειδή μορφή του;

Ένα ερώτημα που από πολύ καιρό έχει προβληματίσει τους επιστήμονες είναι πώς διαμόρφωσε ο Γαλαξίας μας αυτή την κομψή σπειροειδή μορφή που έχει, με τους μεγάλους βραχίονες. Η Ένωση Πανεπιστημίων για την Διαστημική Έρευνα (USRA) ανακοίνωσε, με δελτίο τύπου στις 13 Δεκεμβρίου 2019, ότι νέες παρατηρήσεις από έναν άλλο γαλαξία έριξαν φως για το πώς γαλαξίες με σπειροειδές σχήμα όπως ο δικός μας πήραν αυτή τη χαρακτηριστική μορφή τους.

Σύμφωνα με την έρευνα του Στρατοσφαιρικού Παρατηρητηρίου για την Υπέρυθρη Αστρονομία (SOFIA), σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση αυτών των γαλαξιών παίζουν τα μαγνητικά πεδία. «Τα μαγνητικά πεδία είναι αθέατα, όμως μπορούν να επηρεάσουν την εξέλιξη ενός γαλαξία», ανέφερε – σύμφωνα με την ανακοίνωση – ο Dr. Enrique Lopez-Rodriguez, επιστήμονας της USRA στο Κέντρο Επιστήμης του SOFIA, στο Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA, στη Silicon Valley της Καλιφόρνιας. «Έχουμε μια πολύ καλή κατανόηση του πώς η βαρύτητα επηρεάζει τις γαλαξιακές δομές, αλλά μόλις αρχίζουμε να μαθαίνουμε το ρόλο που παίζουν τα μαγνητικά πεδία».

Τα μαγνητικά πεδία στον σπειροειδή γαλαξία είναι ευθυγραμμισμένα με τους βραχίονες της σπείρας κατά μήκος όλου του γαλαξία – περισσότερο από 24.000 έτη φωτός μήκος. Η ευθυγράμμιση του μαγνητικού πεδίου με την αστρική διαμόρφωση σημαίνει ότι οι βαρυτικές δυνάμεις που δημιούργησαν το σπειροειδές σχήμα του γαλαξία συμπιέζουν επίσης το μαγνητικό πεδίο. Η ευθυγράμμιση υποστηρίζει την κύρια θεωρία του πώς οι βραχίονες οδηγήθηκαν στο σπειροειδές σχήμα τους γνωστή ως «θεωρία των κυμάτων πυκνότητας». Οι επιστήμονες μέτρησαν τα μαγνητικά πεδία κατά μήκος των βραχιόνων της σπείρας του γαλαξία NGC 1068, ή M77. Τα πεδία φαίνονται σαν γραμμές ροής που ακολουθούν κοντά τους κυκλικούς βραχίονες.

Ο γαλαξίας Μ77 βρίσκεται 47 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας στον αστερισμό Κήτος. Έχει μια υπερμεγέθη ενεργή μαύρη τρύπα στο κέντρο του που είναι διπλάσια σε μάζα από τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στην καρδιά του δικού μας Γαλαξία. Οι περιστρεφόμενοι βραχίονες πληρούνται με σκόνη, αέριο και περιοχές έντονης αστρογένεσης που αναφέρονται ως starbursts (αστροεκρήξεις). Οι υπέρυθρες παρατηρήσεις του SOFIA αποκαλύπτουν αυτό που δεν μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι: μαγνητικά πεδία που ακολουθούν στενά τους γεμάτους με νεογέννητα άστρα σπειροειδείς βραχίονες. Αυτό στηρίζει την επικρατούσα θεωρία για το πώς αυτοί οι βραχίονες οδηγήθηκαν στο χαρακτηριστικό σχήμα τους, που υποστηρίζει ότι σκόνη, αέριο και άστρα στους βραχίονες δεν βρίσκονται σταθερά σε ένα μέρος όπως τα πτερύγια σε ένα ανεμιστήρα. Αντίθετα, το υλικό κινείται κατά μήκος των βραχιόνων καθώς η βαρύτητα το συμπιέζει σαν αντικείμενα σε ιμάντα μεταφοράς.

Η ευθυγράμμιση του μαγνητικού πεδίου εκτείνεται κατά μήκος όλου του μήκους του μαζικού βραχίονα – κατά προσέγγιση 24.000 έτη φωτός μήκους. Αυτό σημαίνει ότι οι βαρυτικές δυνάμεις που δημιούργησαν το σπειροειδές σχήμα του γαλαξία επίσης συμπιέζουν το μαγνητικό πεδίο του, στηρίζοντας τη θεωρία των κυμάτων πυκνότητας. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο Astrophysical Journal. «Είναι η πρώτη φορά που είδαμε μαγνητικά πεδία να ευθυγραμμίζονται σε τέτοιες μεγάλες κλίμακες με την τρέχουσα αστρογένεση σε σπειροειδείς βραχίονες», ανέφερε ο Lopez-Rodriguez. «Είναι πάντα συναρπαστικό να έχεις παρατηρησιακά στοιχεία όπως αυτά από το SOFIA που στηρίζει θεωρίες».

Ida Magli: Η Ευρωπαϊκή Δικτατορία

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε με σκοπό να καταστρέψει την Ευρώπη και την Λευκή Φυλή. Οι πληρωμένοι από τους τραπεζίτες πολιτικοί, δημοσιογράφοι και παπάδες επιβάλλουν στους Ευρωπαϊκούς λαούς την πλέον στυγνή μορφή πλύσης εγκεφάλου. Η καθηγήτρια Ida Magli* -και ξέρουμε ποιοί γίνονται καθηγητές- είναι μια ισχνή φωνή, που λέει όμως κάποιες αλήθειες, όψιμα και κεκαλυμμένα.

 

Συνέντευξη της Ida Magli στον Alessio Cristianini /14 Ιανουαρίου 2011

 

1) Υπήρξατε πάντα αντίθετη στο project της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μόλις δημοσιεύσατε ένα νέο βιβλίο με έναν πολύ άμεσο και σαφή τίτλο: «La Dittatura Europea» (Η Ευρωπαϊκή Δικτατορία). Γιατί επιλέξατε αυτή την ιστορική στιγμή για να εκτυπώσετε αυτό το νέο βιβλίο;

 

-Το πρώτο μου βιβλίο για την Ευρώπη, που δημοσιεύθηκε το 1997, είχε επίσης έναν πολύ σαφή τίτλο: «Contro l’ Europa» (Εναντίον της Ευρώπης) κι εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους το έργο της ευρωπαϊκής ενοποίησης ήταν λάθος και ήταν καταδικασμένο εξ’ αρχής ν’ αποτύχει.  Επειδή είμαι καθηγήτρια κι επιστήμονας – όχι μάντης-  θα ‘πρεπε να χαρώ, επειδή η ανάλυση και οι προβλέψεις που έκανα εκείνη την εποχή ήταν σωστές. Αντ’ αυτού, είμαι γεμάτη θυμό και θλίψη, λόγω της αλαζονείας που έχουν εκείνοι που είναι στην εξουσία. Ήθελαν με κάθε κόστος να χτίσουν μια αυτοκρατορία για τους εαυτούς τους, καταστρέφοντας τους υπηκόους τους. Έγραψα αυτό το δεύτερο βιβλίο επειδή έχουμε ακόμα το χρόνο να προειδοποιήσουμε τους Ιταλούς, και όλους τους άλλους λαούς της Ευρώπης – να σωθούν πριν έρθει ο σεισμός και ήθελα επίσης να αφήσω στους ιστορικούς του αύριο τα έγγραφα με τα ονόματα εκείνων που έχουν την ευθύνη αυτής της καταστροφής.

 

2) Κατά τη γνώμη σας, ποια είναι τα πεδία δράσης και οι κρυφοί στόχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

 

-Ο πρώτος στόχος στον οποίον ήδη έχουν φτάσει είναι η μεταβίβαση της εξουσίας κυβέρνησης από τους πολιτικούς, στους τραπεζίτες. Κανείς δεν μιλά για τους τραπεζίτες, αλλά η (όποια) δημοκρατία στην ουσία έχει ακυρωθεί, δεδομένου ότι οι τραπεζίτες δεν έχουν εκλεγεί από τον λαό (λες και οι πολιτικοί έχουν εκλεγεί από τον λαό). Ο δεύτερος στόχος που θέλουν είναι η καταστροφή της Ευρώπης ως πολιτική, οικονομική και πολιτιστική οντότητα. Οι πιο σημαντικές αρνητικές συνέπειες είναι: η λαθρομεταναστευτική εισβολή, η απώλεια της αξίας των εθνικών νομισμάτων λόγω της εισαγωγής του Ευρώ, ο εξαναγκασμός για τα προϊόντα στην αγορά, η ακύρωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού με την εισαγωγή των χειρότερων αμερικάνικων (Προτεσταντικών) συνηθειών: η «πολιτική ορθότητα» και η απουσία ΛΟΓΙΚΗΣ. Αυτά δεν ήταν οι παράπλευρες απώλειες της διαδικασίας ενοποίησης, αυτά ήταν οι τελικοί στόχοι που επιδιώχθηκαν σκόπιμα.

 

Μόλις ο ευρωπαϊκός πολιτισμός εξαφανιστεί και η εξουσία των τραπεζιτών επεκταθεί στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη υπό αγγλο-αμερικανική (Αγγλοσαξονική – Προτεσταντική) κυριαρχία, στο εγγύς μέλλον, ο αδήλωτος στόχος φαίνεται να είναι μία Νέα Παγκόσμια Τάξη.  Αυτό σημαίνει μία γλώσσα, ένα νόμισμα, μία θρησκεία, μία κουλτούρα. Αλλά πιστεύω ότι η παγκοσμιοποίηση θα ακυρώσει όλες τις δημιουργικές δυνατότητες του ανθρώπινου νου κι ως εκ τούτου, αυτό δεν μπορεί να είναι ο τελικός στόχος έξυπνων ανθρώπων όπως είναι οι Τέκτονες – τραπεζίτες (Σιωνιστές) που κρατούν την μοίρα του δύστυχου κόσμου στα χέρια τους. Νομίζω ότι αυτό είναι μόνο το μέσο για την επίτευξη ενός έργου, το οποίο δεν ξέρω τι είναι. (μια χαρά ξέρει, αλλά δεν τολμάει να το πει)

 

3) Πόσο σημαντικό είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, του οποίου τα μέλη εκλέγονται από τους πολίτες, όπως διαβάζουμε στην επίσημη σελίδα του δικτυακού τόπου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;

 

– Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Λειτουργεί απλά για να συντηρεί την φαντασίωση της ύπαρξης ενός ευρωπαϊκού κράτους, απλά για να εξαπατά τους ανθρώπους και, φυσικά, χρησίμευσε για να πολλαπλασιαστούν πλούσιες θέσεις εργασίας για τους ηγέτες των εθνικών κομμάτων, έτσι ώστε τα κόμματα να μπορούν να τοποθετήσουν τους δικούς τους σε αυτές τις θέσεις διοίκησης και για να απορροφούν ένα τεράστιο ποσό δημοσίου χρήματος (η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτείται με ένα μέρος του ΦΠΑ όλων των κρατών μελών).  Μπορούν να ξοδεύουν αυτά τα χρήματα, όπως τους αρέσει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν τόσα πολλά περίεργα στους ευρωπαϊκούς κανονισμούς: αυτοί ήταν απλοί άνθρωποι που χάνουν το κεφάλι τους επειδή ζουν σε ένα κόσμο που δεν έχει καμία γλώσσα (27 διαφορετικές γλώσσες απλά σημαίνει ότι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν), έχουν ένα τεράστιο πλούτο και εξουσία, αλλά δεν ξέρουν πώς να την χρησιμοποιήσουν.

 

4) Ποιος κυβερνά την Ευρωπαϊκή Ένωση; Ποιος παίρνει τις αποφάσεις που τόσο δραματικά μας επηρεάζουν;

 

-Αυτοί που χειρίζονται τα οικονομικά, δηλ. οι τραπεζίτες. Περίπου είκοσι άνθρωποι όλοι κι όλοι. Και πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι όλοι ανήκουν στην Μασονία ή σε άλλες πολύ ισχυρές κρυφές Λέσχες όπως η Bilderberg, η Τριμερής Επιτροπή και το Ινστιτούτο Aspen. Αυτές οι Λέσχες υποστηρίζουν την καριέρα των λίγων πολιτικών που είναι υπεύθυνοι να τραβούν την προσοχή των ανθρώπων από τους τραπεζίτες, παίρνοντας τις θέσεις τους (όπως ο κ. Ciampi, πρώην Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας, ο οποίος έγινε πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας). Όλη αυτή η φασαρία που κάνουν οι πολιτικοί για τα πιο περίεργα πράγματα (κάπνισμα, εξάρχεια…) χρησιμεύει για να τραβηχτεί η προσοχή του κοινού από τα πραγματικά προβλήματα και να πείσουν τους λαούς ότι αν δεν υπακούσουν στους τραπεζίτες θα πνιγούν. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο η αριστερά είναι σιωπηλή, είναι αδύνατο να προσποιούνται ότι στέκονται μαζί με την εργατική τάξη, ενώ στηρίζουν τα συμφέροντα των τραπεζιτών. (μα ο κύριος ρόλος των αριστερών είναι να προσποιούνται)

 

5) Η Συνθήκη της Λισσαβόνας. Μπορείτε να εξηγήσετε εν συντομία ποιο είναι το τελικό αντικείμενο της αμφιλεγόμενης και τόσο μυστηριώδους συνθήκης; Τι πρόκειται να αλλάξει και γιατί ήταν τόσο σημαντικό να την επικυρώσουν; Είναι πραγματικά χρήσιμη για να δουλέψει η διευρυμένη Ευρωπαϊκή Ένωση; Είναι αλήθεια ότι η Συνθήκη επανεισάγει την θανατική ποινή στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

 

– Ο τελικός στόχος εν μέρει χάθηκε, επειδή ήθελαν να «συνταγματικοποιήσουν» τις συνθήκες που είχαν υπογραφεί πριν, προκειμένου να τις κάνουν ιερές και απαραβίαστες. Αλλά τα λαϊκά δημοψηφίσματα απέρριψαν το Σύνταγμα κι αυτό επιβεβαίωσε ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση πραγματοποιήθηκε παρά την θέληση των λαών.(λες και ρωτάει ποτέ ο Αφέντης τα κοτοπουλάκια – υποτελείς του, στο κοτέτσι)  Η αίσθηση του «μυστηρίου» που την περιβάλλει οφείλεται στους ηθικούς και πνευματικούς υπαινιγμούς που ήταν μεταμφιεσμένοι κάτω από μια αινιγματική γλώσσα που οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν, αλλά μπορεί να ερμηνευθεί από τους «ιερείς» που εμπλέκονται.

 

Στην Συνθήκη της Λισαβόνας είχε συμπεριληφθεί ο Χάρτης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ως υποχρεωτικό όργανο εξουσίας, αρχίζοντας από το λεγόμενο «Δικαίωμα στη Ζωή». Έκαναν διάφορες διακρίσεις, που οδήγησαν τελικά στην δυνατότητα να υπάρχει θανατική ποινή «για πράξεις που γίνονται σε καιρό πολέμου ή επικείμενου κινδύνου πολέμου». Αρχικά, η φράση αυτή ανήκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά στην συνέχεια εισήχθη λαθραία στην Συνθήκη της Λισαβόνας. Τα άρθρα αυτά διαπλέκονται το ένα με το άλλο με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορώ να πω με βεβαιότητα αν πραγματικά η Συνθήκη της Λισαβόνας έχει επαναφέρει την θανατική ποινή, κατά πάσα πιθανότητα το κάνει ή καλύτερα να πούμε ότι θέλουν να την επαναφέρουν χωρίς να το δηλώνουν ανοιχτά. Εξαρτάται από το πώς θα κληθούν να εφαρμόσουν αυτόν τον κανόνα οι νομικοί.

 

6) Ενώ συμβαίνουν αυτά, τα media σιωπούν. Γιατί;

 

-Αυτό είναι το πιο δύσκολο πρόβλημα προς επίλυση, ακόμα κι αν είναι η κύρια αιτία της κατάστασης πλήρους ανικανότητας στην οποία ζούμε. Αυτό είναι το πιο τρομακτικό. Δειλία, άγνοια, δωροδοκία, βλακεία; Όλα αυτά τα στοιχεία εμπλέκονται. Αλλά μου φαίνεται αδύνατο κανένας δημοσιογράφος, κανένας διαμορφωτής γνώμης να μην έχει μείνει υγιής, τώρα που υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι επικοινωνίας σήμερα. Δυστυχώς, το γεγονός ότι ο έντυπος Τύπος σιωπά, κάνει τις φωνές στο διαδίκτυο ασθενέστερες, ακόμη και αν είναι εξαιρετικά δραστήριες. Μπορώ να αναφέρω ως παράδειγμα το γεγονός ότι όλοι γνωρίζουν στην «Corriere del la Sera» το βιβλίο μου εκδίδεται από τον ίδιο εκδότη και ότι σε ένα κεφάλαιο μιλάω για την σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία είναι κοντά στο όνομα της εφημερίδας. Αλλά κανείς στην Corriere δεν μίλησε για το βιβλίο μου ή έγραψε μια κριτική, ούτε καν να για το επικρίνει.

 

7) Πώς ζείτε και εργάζεστε, ενώ αποφασίσατε να πάρετε μια τέτοια ισχυρή δημόσια θέση ενάντια σε ένα έργο που αφορά συμφέροντα και δυνάμεις εξαιρετικά ισχυρές;

 

Ζω και εργάζομαι όπως έκανα πάντα. Ναι, έκανα μια μεγάλη προσπάθεια να γράψω (με βελούδινο τρόπο) αυτό το βιβλίο και να το υπογράψω με το όνομά μου, κάτι που δεν έκανα ποτέ πριν. Μέσα από το δικό μου πάθος ήθελα να κάνω τους Ιταλούς να κατανοήσουν και να αισθανθούν πόσο επείγουσα και δραματική είναι η παρούσα κατάσταση. Ελπίζω ότι κάποιος θα συμφωνήσει μαζί μου, σπάζοντας την σιωπή του και θα διαδώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις σκέψεις που κατέγραψα.

 

Αν υπήρχαν, ανάμεσα σε αυτούς που έχουν την δυνατότητα και την υποχρέωση να το κάνουν, 10 ή 20 άτομα σαν εμένα, που θα φώναζαν πως είναι η πραγματικότητα, οι περίφημες «ισχυρές δυνάμεις» θα είχαν γίνει πολύ ασθενέστερες. Η δύναμή τους προέρχεται από το γεγονός ότι όλοι τους -και ειδικά οι δημοσιογράφοι, βοηθούν να μείνουν μυστικά ακόμα και τα πιο βασικά τους στοιχεία. Ένα παράδειγμα: πόσοι Ιταλοί ξέρουν πραγματικά ότι η «Τράπεζα της Ιταλίας» δεν είναι Τράπεζα «της Ιταλίας», επειδή ανήκει σε εξαιρετικά πλούσιους ιδιώτες, συμπεριλαμβανομένου του κ. Draghi (Διοικητής τότε, της Τράπεζας της Ιταλίας και σήμερα Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) και όχι στο ιταλικό κράτος; Και ότι το ίδιο συμβαίνει με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που κυριαρχεί στην ζωή μας τώρα; (το ίδιο συμβαίνει και στην Ελληνική τράπεζα, δεν είναι Τράπεζα της Ελλάδος, αλλά αγνώστων ιδιωτικών πολυεθνικών)

 

8) Βρισκόμαστε σε ένα αδιέξοδο ή έχουμε ακόμα χρόνο να διαφύγουμε; Τι νομίζετε ότι θα συμβεί;
 

– Ναι, πιστεύω ότι μπορούμε να διαφύγουμε. Πρέπει αμέσως να επιστρέψουμε στην νομισματική μας κυριαρχία βγαίνοντας από το ευρώ, όπως προτάθηκε από τον πρώην υπουργό και οικονομολόγο Paolo Savona. Αν δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, τουλάχιστον θα πρέπει να αναστείλουμε την Συνθήκη Σένγκεν, να αποκαταστήσουμε τα εθνικά σύνορα και να ασκούμε έλεγχο πάνω σε ανθρώπους και αγαθά. Το πρόβλημα είναι ότι στην Ιταλία κανένας πολιτικός δεν εξέφρασε ποτέ αρνητική γνώμη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και η βούληση του λαού για το θέμα αυτό δεν ελήφθη υπόψη.

 

Τέλος, τώρα που το ευρώ είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης όλοι κατάλαβαν αυτό που ο (δημοσιογράφος) Lucio Caracciolo εννοούσε όταν έγραψε «Η Ευρώπη είναι μια μπλόφα». Ίσως κάποιο Ιταλικό Κόμμα θα μπορούσε να αρχίσει να κάνει κάτι. Για παράδειγμα, το κόμμα του Μπέπε Γκρίλο ή το κόμμα του Antonio di Pietro (ο πρώην εισαγγελέας της υπόθεσης «Καθαρά Χέρια», που ίδρυσε το κεντρώο και «κατά της διαφθοράς» κόμμα “Italia dei Valori” «Ιταλία των Αξιών»): ένα από τα μέλη του είναι ο Lannutti, ο συγγραφέας του “La Repubblica deibanchieri” (Η Δημοκρατία του τραπεζίτη).

 

Και ίσως, επίσης, η Λίγκα (του Βορρά) και το κόμμα του Magdi Cristiano Allam (αιγυπτιακής καταγωγής χριστιανός δημοσιογράφος και ευρωβουλευτής που προσχώρησε στο εθνικο-συντηρητικό ευρωσκεπτικιστικό κόμμα “Fratelli d’Italia – Alleanza Nazionale”) που ήρθε σε επαφή μαζί μου εξαιτίας αυτού του βιβλίου. Αν αρχίσουμε να μιλάμε γι’ αυτό ανοιχτά, και καταλάβαιναν ότι υπάρχει μεγάλη συναίνεση απόψεων, αυτό θα τους βοηθούσε να μιλήσουν δημόσια, Ναι, θα υπάρξει κάποιο κόστος, αλλά δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με το βρόχο που μας πνίγει, καθώς και την ρωγμή που σίγουρα μας περιμένει αύριο. Αυτή η ρωγμή θα έρθει σίγουρα, γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε με σκοπό να καταστρέψει την Ευρώπη.

 

Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει αυτό, γιατί μας κυβερνούν άνθρωποι που μας εξαπάτησαν και μας πρόδωσαν – τραπεζίτες και πολιτικοί μαζί – από την αρχή της Ιταλικής Δημοκρατίας, όταν γράφτηκε το άρθρο 11 του Συντάγματος που μας αφαιρεί την ανεξαρτησία. Ήταν ένας τραπεζίτης, ο Luigi Einaudi (1874 – 1961, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας εκείνη την εποχή), που το υπαγόρευσε. Μέχρι σήμερα δεν άκουσα έναν πολιτικό να προτείνει την κατάργηση του άρθρου 11.

 

Η «πολιτική ορθότητα» αποτελεί την πιο ριζική μορφή πλύσης εγκεφάλου που οι κυβερνήτες επέβαλαν ποτέ στους υπηκόους τους. Η αντιστοιχία σκέψης-γλώσσας είναι, πράγματι, πρακτικά αυτόματη· η εισαγωγή μιας εννοιολογικής στρέβλωσης σε αυτήν την αντιστοιχία, σημαίνει ότι κατάσχουμε το φυσικό όργανο της ζωής στο οποίο έχει εναποτεθεί το ανθρώπινο είδος, την προσαρμογή του εγκεφαλικού λογικού συστήματος στην αντίληψη της πραγματικότητας κατά την γλωσσική διατύπωση των εννοιών, εμποδίζοντας έτσι και την οποιαδήποτε αλλαγή ή μετασχηματισμό.

 

Π.χ. Εκείνο το άτομο μυρίζει άσχημα; Ναι, αλλά δεν μπορούμε να το πούμε, οπότε η φράση πρέπει να σβηστεί την στιγμή που γεννιέται εγκεφαλικά, παρόλο που το οσφρητικό μήνυμα έφθασε στον εγκέφαλο μας και είναι ξεκάθαρο. Το αποτέλεσμα είναι ότι εμείς θα νοιώσουμε ενοχή για μία αντίληψη της πραγματικότητας, θα αισθανθούμε απογοητευμένοι, γιατί θα είμαστε μονοί με αυτήν την επίγνωση που αποσιωπήθηκε με την βία, και ταυτόχρονα, το άτομο που μυρίζει άσχημα θα συνεχίσει να μην πλένεται καταλήγοντας να βρομίσει μία ολόκληρη κοινωνία που τώρα πλέον έχει παραιτηθεί. Κατανοούμε λοιπόν, με αυτό το παράδειγμα, με ποιόν τρόπο τα διάφορα αριστερόστροφα ιδεολογήματα, επηρεάζουν τους νεύρο-φυσιολογικούς μηχανισμούς του ανθρώπου.

 

Η αμφιβολία ότι, πράγματι, κανένας δεν θα συλλέξει τα ίχνη της ύπαρξης μας –του Ευρωπαϊκού πολιτισμού μας- έγινε με το πέρασμα του χρόνου βεβαιότητα. Η Ευρώπη, ιδιαίτερα το πιο ελκυστικό, το πιο πλούσιο, το πιο ευάλωτο στις επιδρομές μέρος της (Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία) θα κατοικηθεί στην πλειοψηφία από μουσουλμάνους εξ Αφρικής, οι οποίοι θα έχουν την ευχαρίστηση και το καθήκον να εξαλείψουν όλα αυτά που μας ανήκουν. Όταν πλέον θα είναι οι κυρίαρχοι της Ευρώπης, οι μουσουλμάνοι «δικαίως» θα καταστρέψουν την Ευρωπαϊκότητα, όπως συνέβη πάντα όταν ένας εχθρικός πολιτισμός εισέβαλε μέσα σε έναν άλλο.

 

Πρώτες θα αφανιστούν οι εκκλησίες με όλα όσα περιέχουν, έργα ζωγραφικής, αγάλματα, τοιχογραφίες, απαγορευμένα από την Παλαιά Διαθήκη ως οποιαδήποτε αναπαράσταση ή εικόνα, θα εξαφανιστούν μαζί με αυτές. Επίσης στα μουσεία, ο Τζιότο, ο Ραφαήλ, ο Μιχαήλ Άγγελος… Ο τρόπος ζωής των μουσουλμάνων, ρυθμισμένος από τους κανόνες που υπαγορεύτηκαν στην αρχαιότητα από τον Μωυσή στον λαό του και που ο Μωάμεθ επιβεβαίωσε στο Κοράνι, το οποίο όντας »ιερό» πρέπει να τηρείται κατά γράμμα, θα εμποτίσει το Φιλελεύθερο Ευρωπαϊκό περιβάλλον, σβήνοντας οποιοδήποτε ίχνος του δικού μας περιβάλλοντος. Η Ευρώπη έγινε θηλυκό· η ανικανότητα της να υπερασπίσει τον εαυτό της οφείλεται στην ολική απώλεια εκείνης της Πυγμής, που στο παρελθόν την καθιστούσε μία γεωγραφική, πολιτική, πολιτισμική οντότητα διεισδυτική στον υπόλοιπο κόσμο, και όχι διεισδυμένη απ’ αυτόν. Όλα τα κοινωνικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά των Λευκών ως κατακτητών, αλλά και ως φορέων πολιτισμού, θα εξαφανιστούν.

 

Το Τέλος των ΛΕΥΚΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ
 

Ο σχετικισμός ότι όλες οι θρησκείες είναι ισότιμες της Εκκλησίας του Οικουμενισμού είναι ένα άλλο από τα στοιχεία της παρακμής. Οι κυβερνήτες, οι δημοσιογράφοι και ο ευρωπαϊκός κλήρος, σπρώχνουν κάθε ημέρα την ήπειρο τους στο να χάσει τα χαρακτηριστικά της, για να την ενοποιήσουν και να την ομολογοποιήσουν με τον υπόλοιπο υπό-κόσμο. Φυσικά αυτό σημαίνει ότι θέλουν το τέλος όχι μόνον του χριστιανισμού, αλλά όλου του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, το τέλος των ΛΕΥΚΩΝ …ΑΛΛΑ, δεν πρέπει να φοβόμαστε να προφέρουμε τον ορό ΛΕΥΚΟΣ, η αντικειμενικότητα στην γνώση είναι μία θετική αξία, όποιο και αν είναι το χρώμα του δέρματος. Είναι οι άνθρωποι που δημιούργησαν τους πολιτισμούς.

 

Ο Ευρωπαϊκός Πολιτισμός δημιουργήθηκε από ΛΕΥΚΟΥΣ

 

Οι πολιτισμικές και μορφολογικές διαφορές μεταξύ των λαών δεν είναι τυχαίες, αλλά είναι αλληλένδετες με την οργανική συνύπαρξη περισσότερων ατόμων εντός της ίδιας κοινωνικής ομάδας. Τα βασικά πολιτισμικά χαρακτηριστικά είναι κληρονομικά. Κατ’ αρχάς στο επικοινωνιακό επίπεδο· τονισμοί, διαμορφώσεις και αλλοιώσεις του φωνητικού ύφους, στους δυτικούς συμπίπτουν με ορισμένους σημασιολογικούς και συμπεριφοριστικούς κανόνες , στους οποίους είμαστε συνηθισμένοι από πάντα για τον λόγο ότι είμαστε δυτικοί. Και ακριβώς επειδή σε άλλα μέρη ισχύουν διαφορετικοί κανόνες, η πολυπολιτισμικότητα είναι καθαρή τρέλα. Περνώντας σε έναν διαφορετικό πολιτισμό, είναι προφανές ότι εάν ο συνομιλητής όσο περισσότερο θυμώνει τόσο περισσότερο χαμηλώνει την φωνή του, εμείς δεν θα αντιληφθούμε τον κίνδυνο.

 

Πρόκειται για συμπεριφορές μη συνειδητές και αναγκαστικές, που υπάρχουν σε όλους τους λαούς, διαφορετικές από λαό σε λαό, τις οποίες κάθε άτομο ακολουθεί τόσο φυσικά, που δεν γνωρίζουμε μέχρι ποίου σημείου δεν πρόκειται για μία βιοπολιτισμική κληρονομιά. Θα ήταν σημαντικό να το ανακαλύψουμε…. αλλά είναι ακριβώς αυτό που οι δυτικοί κυβερνήτες δεν θέλουν: να υπάρχει η επιστημονική επιβεβαίωση για κάτι που όλοι, περισσότερο ή λιγότερο, διαισθάνονται, δηλαδή, ότι τα βασικά πολιτισμικά χαρακτηριστικά μπορούν να είναι, ή για να το πω καλύτερα, είναι κληρονομικά. Βλέπουμε με πόσο σαφή τρόπο, η επιστημονική παρατήρηση γκρεμίζει όλες τις βδελυρές αριστερόστροφες θεωρίες, και μας παρουσιάζει τις ανθρώπινες κοινωνίες όπως πραγματικά είναι.

 

Είναι προφανές λοιπόν ότι, εάν δεν γνωρίζουμε τις σημασίες αυτών των συμπεριφορών, μπορούμε με ευκολία να οδηγηθούμε σε μεγάλα επικοινωνιακά λάθη. Η ολοένα και πιο μαζική παρουσία πολλών ξένων λαών, φορέων φωνητικών τόνων και μιμήσεων πολύ διαφορετικών από τις Ευρωπαϊκές και αντιλαμβανόμενες από τον καθένα τις σημασίες της αντίστοιχης γλώσσας ως επιθετικές, προσβλητικές, επικίνδυνες, ψυχρές, κλπ, συνέβαλε, με την πιο σιωπηρή και κρυφή μορφή, στην αμφιβολία, στην αβεβαιότητα, στον θρυμματισμό της εμπιστοσύνης στον εαυτό μας, και στον πολιτισμό μας. Και είναι το κλίμα της συνεχούς ανασφάλειας, αβεβαιότητας, συγκινησιακής δυστονίας προς ένα περιβάλλον που κάποτε αισθανόμαστε φιλικό, οικογενειακό και οικείο, ενώ τώρα το αισθανόμαστε ξένο, κι αυτή είναι η απόδειξη για το κακό που μας κάνουν οι τραπεζίτες.

 

Ida Magli (1925 /02-2016)

---------------------------------

*Ανθρωπολόγος, φιλόσοφος, συγγραφέας κι ακαδημαϊκός. Δίδαξε στα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια της χώρας της κι έγραψε  έργα που αναλύουν τα κοινωνικά φαινόμενα με την μέθοδο της ανθρωπολογικής επιστήμης. Η Magli υπήρξε η πρώτη που χρησιμοποίησε την ανθρωπολογική μέθοδο για την ανάλυση της Ευρωπαϊκής κοινωνίας και ιδιαίτερα της Ιταλικής, από την αρχαιότητα μέχρι την σύγχρονη εποχή. Έντονα επικριτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδιαίτερα στην λεγόμενη «ευρωπαϊκή ενοποίηση» στην «πολιτική ορθότητα» που την ονόμαζε «την πιο ριζική μορφή πλύσης εγκεφάλου που οι κυβερνήτες επέβαλαν ποτέ στους υπηκόους τους» και στο παρανοϊκό πολυπολιτισμικό μοντέλο.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Ποιητική (1450b-1451a)

[VII] Διωρισμένων δὲ τούτων, λέγωμεν μετὰ ταῦτα ποίαν τινὰ δεῖ τὴν σύστασιν εἶναι τῶν πραγμάτων, ἐπειδὴ τοῦτο καὶ πρῶτον καὶ μέγιστον τῆς τραγῳδίας ἐστίν. κεῖται δὴ ἡμῖν τὴν τραγῳδίαν τελείας καὶ ὅλης πράξεως εἶναι μίμησιν ἐχούσης τι μέγεθος· ἔστιν γὰρ ὅλον καὶ μηδὲν ἔχον μέγεθος. ὅλον δέ ἐστιν τὸ ἔχον ἀρχὴν καὶ μέσον καὶ τελευτήν. ἀρχὴ δέ ἐστιν ὃ αὐτὸ μὲν μὴ ἐξ ἀνάγκης μετ᾽ ἄλλο ἐστίν, μετ᾽ ἐκεῖνο δ᾽ ἕτερον πέφυκεν εἶναι ἢ γίνεσθαι· τελευτὴ δὲ τοὐναντίον ὃ αὐτὸ μὲν μετ᾽ ἄλλο πέφυκεν εἶναι ἢ ἐξ ἀνάγκης ἢ ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, μετὰ δὲ τοῦτο ἄλλο οὐδέν· μέσον δὲ ὃ καὶ αὐτὸ μετ᾽ ἄλλο καὶ μετ᾽ ἐκεῖνο ἕτερον. δεῖ ἄρα τοὺς συνεστῶτας εὖ μύθους μήθ᾽ ὁπόθεν ἔτυχεν ἄρχεσθαι μήθ᾽ ὅπου ἔτυχε τελευτᾶν, ἀλλὰ κεχρῆσθαι ταῖς εἰρημέναις ἰδέαις. ἔτι δ᾽ ἐπεὶ τὸ καλὸν καὶ ζῷον καὶ ἅπαν πρᾶγμα ὃ συνέστηκεν ἐκ τινῶν οὐ μόνον ταῦτα τεταγμένα δεῖ ἔχειν ἀλλὰ καὶ μέγεθος ὑπάρχειν μὴ τὸ τυχόν· τὸ γὰρ καλὸν ἐν μεγέθει καὶ τάξει ἐστίν, διὸ οὔτε πάμμικρον ἄν τι γένοιτο καλὸν ζῷον (συγχεῖται γὰρ ἡ θεωρία ἐγγὺς τοῦ ἀναισθήτου χρόνου γινομένη) οὔτε παμμέγεθες (οὐ γὰρ

[1451a] ἅμα ἡ θεωρία γίνεται ἀλλ᾽ οἴχεται τοῖς θεωροῦσι τὸ ἓν καὶ τὸ ὅλον ἐκ τῆς θεωρίας) οἷον εἰ μυρίων σταδίων εἴη ζῷον· ὥστε δεῖ καθάπερ ἐπὶ τῶν σωμάτων καὶ ἐπὶ τῶν ζῴων ἔχειν μὲν μέγεθος, τοῦτο δὲ εὐσύνοπτον εἶναι, οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν μύθων ἔχειν μὲν μῆκος, τοῦτο δὲ εὐμνημόνευτον εἶναι. τοῦ δὲ μήκους ὅρος ‹ὁ› μὲν πρὸς τοὺς ἀγῶνας καὶ τὴν αἴσθησιν οὐ τῆς τέχνης ἐστίν· εἰ γὰρ ἔδει ἑκατὸν τραγῳδίας ἀγωνίζεσθαι, πρὸς κλεψύδρας ἂν ἠγωνίζοντο, ὥσπερ ποτὲ καὶ ἄλλοτέ φασιν. ὁ δὲ κατ᾽ αὐτὴν τὴν φύσιν τοῦ πράγματος ὅρος, ἀεὶ μὲν ὁ μείζων μέχρι τοῦ σύνδηλος εἶναι καλλίων ἐστὶ κατὰ τὸ μέγεθος· ὡς δὲ ἁπλῶς διορίσαντας εἰπεῖν, ἐν ὅσῳ μεγέθει κατὰ τὸ εἰκὸς ἢ τὸ ἀναγκαῖον ἐφεξῆς γιγνομένων συμβαίνει εἰς εὐτυχίαν ἐκ δυστυχίας ἢ ἐξ εὐτυχίας εἰς δυστυχίαν μεταβάλλειν, ἱκανὸς ὅρος ἐστὶν τοῦ μεγέθους.

[VIII] Μῦθος δ᾽ ἐστὶν εἷς οὐχ ὥσπερ τινὲς οἴονται ἐὰν περὶ ἕνα ᾖ· πολλὰ γὰρ καὶ ἄπειρα τῷ ἑνὶ συμβαίνει, ἐξ ὧν ἐνίων οὐδέν ἐστιν ἕν· οὕτως δὲ καὶ πράξεις ἑνὸς πολλαί εἰσιν, ἐξ ὧν μία οὐδεμία γίνεται πρᾶξις. διὸ πάντες ἐοίκασιν ἁμαρτάνειν ὅσοι τῶν ποιητῶν Ἡρακληίδα Θησηίδα καὶ τὰ τοιαῦτα ποιήματα πεποιήκασιν· οἴονται γάρ, ἐπεὶ εἷς ἦν ὁ Ἡρακλῆς, ἕνα καὶ τὸν μῦθον εἶναι προσήκειν. ὁ δ᾽ Ὅμηρος ὥσπερ καὶ τὰ ἄλλα διαφέρει καὶ τοῦτ᾽ ἔοικεν καλῶς ἰδεῖν, ἤτοι διὰ τέχνην ἢ διὰ φύσιν· Ὀδύσσειαν γὰρ ποιῶν οὐκ ἐποίησεν ἅπαντα ὅσα αὐτῷ συνέβη, οἷον πληγῆναι μὲν ἐν τῷ Παρνασσῷ, μανῆναι δὲ προσποιήσασθαι ἐν τῷ ἀγερμῷ, ὧν οὐδὲν θατέρου γενομένου ἀναγκαῖον ἦν ἢ εἰκὸς θάτερον γενέσθαι, ἀλλὰ περὶ μίαν πρᾶξιν οἵαν λέγομεν τὴν Ὀδύσσειαν συνέστησεν, ὁμοίως δὲ καὶ τὴν Ἰλιάδα. χρὴ οὖν, καθάπερ καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις μιμητικαῖς ἡ μία μίμησις ἑνός ἐστιν, οὕτω καὶ τὸν μῦθον, ἐπεὶ πράξεως μίμησίς ἐστι, μιᾶς τε εἶναι καὶ ταύτης ὅλης, καὶ τὰ μέρη συνεστάναι τῶν πραγμάτων οὕτως ὥστε μετατιθεμένου τινὸς μέρους ἢ ἀφαιρουμένου διαφέρεσθαι καὶ κινεῖσθαι τὸ ὅλον· ὃ γὰρ προσὸν ἢ μὴ προσὸν μηδὲν ποιεῖ ἐπίδηλον, οὐδὲν μόριον τοῦ ὅλου ἐστίν.

***
[7] Τώρα που τα έχουμε καθορίσει όλα αυτά, ας πούμε στη συνέχεια ποια πρέπει να είναι η πλοκή των γεγονότων, αφού αυτή είναι το πρώτο και το πιο σημαντικό μέρος της τραγωδίας. Έχουμε, βέβαια, δεχτεί ότι η τραγωδία είναι μίμηση πράξεως η οποία α) αποτελεί ένα όλον και είναι ολοκληρωμένη, και β) έχει και κάποιο μέγεθος (γιατί υπάρχει και όλον που δεν έχει άξιο λόγου μέγεθος). Όλον είναι κάτι που έχει αρχή, μέσον και τέλος. «Αρχή» είναι αυτό που δεν έρχεται κατανάγκην ύστερα από κάτι άλλο, ύστερα όμως από αυτό υπάρχει κατά φυσικό τρόπο, ή γεννιέται κατά φυσικό τρόπο, κάτι άλλο. «Τέλος» είναι, αντίθετα, αυτό που υπάρχει κατά φυσικό τρόπο, κατανάγκην ή συνηθέστατα ύστερα από κάτι άλλο, και που ύστερα από αυτό δεν υπάρχει τίποτε άλλο. «Μέσον» είναι αυτό που βρίσκεται ύστερα από κάτι άλλο και πριν από κάτι άλλο. Συμπέρασμα: Ένας καλά συγκροτημένος μύθος δεν πρέπει ούτε να αρχίζει από όπου να ᾽ναι ούτε να τελειώνει όπου να ᾽ναι, αλλά να τηρεί τους κανόνες που μόλις τώρα είπαμε.

Επίσης: Δεδομένου ότι το ωραίο, είτε πρόκειται για ζωντανό πλάσμα είτε για οτιδήποτε άλλο που αποτελείται από διάφορα μέρη, πρέπει όχι μόνο να έχει τα μέρη αυτά τακτοποιημένα με μια ορισμένη τάξη, αλλά επιπλέον να έχει και κάποιο μέγεθος όχι το τυχόν (γιατί το ωραίο έχει να κάνει με το μέγεθος και με την τάξη), γι᾽ αυτό ούτε ένα υπερβολικά μικρό ζωντανό πλάσμα είναι δυνατό να είναι ωραίο (αφού η θέα του χάνεται, καθώς γίνεται σε σχεδόν ανεπαίσθητο χρόνο) ούτε ένα υπερβολικά μεγάλο (αφού

[1451a] το μάτι του θεατή δεν συλλαμβάνει διαμιάς ολόκληρη τη θέα, αλλά χάνεται από το μάτι του η ενότητα και το σύνολο — όπως, ας πούμε, αν ήταν ένα ζωντανό πλάσμα μήκους 10.000 σταδίων). Όπως λοιπόν είναι ανάγκη τα άψυχα σώματα και τα ζωντανά πλάσματα να έχουν μέγεθος, αυτό όμως να είναι ευσύνοπτο, έτσι και οι μύθοι πρέπει να έχουν μήκος, τέτοιο όμως που η μνήμη μας να μπορεί εύκολα να το συγκρατήσει. Το όριο του μήκους, τόσο σε σχέση προς τους δραματικούς αγώνες όσο και σε σχέση προς τις δυνατότητες των θεατών, δεν είναι δουλειά της ποιητικής τέχνης να το καθορίσει. Γιατί αν ήταν να διαγωνισθούν εκατό τραγωδίες, τότε θα έπρεπε να διαγωνίζονται με την κλεψύδρα, όπως λένε ότι γινόταν άλλοτε. Όσο για τον καθορισμό ορίου με βάση την ίδια τη φύση του πράγματος, είναι, βέβαια, πάντοτε ωραιότερος —σε ό,τι αφορά την έκτασή του— ο μεγαλύτερος μύθος, όταν μπορεί να γίνεται αντιληπτός από τους θεατές στο σύνολό του. Αν όμως θέλουμε να μιλήσουμε δίνοντας έναν γενικό ορισμό, το σωστό όριο της έκτασης ενός μύθου είναι αυτό μέσα στο οποίο, καθώς τα πράγματα ξετυλίγονται το ένα μετά το άλλο με μια πιθανή ή αναγκαία αλληλουχία, συντελείται η μεταβολή από τη δυστυχία στην ευτυχία ή από την ευτυχία στη δυστυχία.

[8] Ο μύθος είναι ένας όχι, όπως φαντάζονται μερικοί, αν αναφέρεται σε ένα πρόσωπο· γιατί σε έναν άνθρωπο συμβαίνουν αμέτρητα πολλά πράγματα, μερικά όμως από αυτά δεν απαρτίζουν ενότητα. Και πράξεις, επίσης, ενός ανθρώπου υπάρχουν πολλές, από τις οποίες όμως μπορεί να μη προέρχεται καμιά ενιαία πράξη. Γι᾽ αυτό, φαίνεται, έχουν κάνει λάθος οι ποιητές που έγραψαν Ηρακληίδα, Θησηίδα ή άλλα παρόμοια ποιήματα. Φαντάζονται δηλαδή ότι επειδή ο Ηρακλής ήταν ένας, δεν μπορεί παρά να είναι ένας και ο μύθος. Ο Όμηρος όμως, που υπερέχει και από κάθε άλλη άποψη, φαίνεται ότι και αυτό το συνέλαβε σωστά, είτε εξαιτίας της τέχνης του είτε λόγω του φυσικού του ταλέντου: Συνθέτοντας Οδύσσεια δεν συμπεριέλαβε στο ποίημά του όλα όσα συνέβησαν στον Οδυσσέα, ότι πληγώθηκε π.χ. στον Παρνασσό ή ότι κατά τη συγκέντρωση του στρατού προσποιήθηκε τον τρελό, γιατί δεν ήταν καθόλου αναγκαίο ή πιθανό, επειδή συνέβη το ένα από τα γεγονότα αυτά, να συμβεί και το άλλο. Σύνθεσε λοιπόν την Οδύσσειά του γύρω από μία ενιαία, όπως την ορίσαμε, πράξη — το ίδιο και την Ιλιάδα του. Όπως λοιπόν και στις άλλες μιμητικές τέχνες η μία μίμηση είναι μίμηση ενός πράγματος, έτσι ακριβώς πρέπει και ο μύθος στην ποίηση, ως μίμηση πράξεως, να είναι μίμηση μιας πράξεως, πράξεως που να αποτελεί ένα ολοκληρωμένο σύνολο· τα μέρη, επίσης, των πραγμάτων πρέπει να βρίσκονται σε τόσο στενή μεταξύ τους σχέση, ώστε η μετακίνηση ή η αφαίρεση ενός από αυτά να οδηγεί στην αποδιοργάνωση και στην καταστροφή του συνόλου. Γιατί καθετί που η ύπαρξη ή η μη ύπαρξή του δεν προκαλεί αίσθηση δεν είναι ούτε καν (οργανικό) μέλος του συνόλου.