Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ, ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑ, ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ - Βιβλιοθήκη 1, 8, 1-9

Τα πρώτα στάδια του ανθρώπου

Η Βιβλιοθήκη του Διοδώρου αποτελεί μια χρονογραφικά (δηλ. κατά χρονολογική σειρά) οργανωμένη παγκόσμια ιστορία, η οποία εκτείνεται από τους μυθικούς χρόνους ώς το 60 π.Χ. Από τα 40 βιβλία του έργου σώζεται πλήρως μόνο ένα μέρος, ενώ το υπόλοιπο σε αποσπασματική μορφή. Στο πρώτο βιβλίο ο Διόδωρος, αφού αναφέρεται πρώτα στη χρησιμότητα της ιστορίας, πραγματεύεται την αρχή του κόσμου, της ζωής και του πολιτισμού. Στο απόσπασμα που ακολουθεί εκτίθενται τα σχετικά με τη μετάβαση από τον θηριώδη στον πολιτισμένο βίο και τη δημιουργία του πολιτισμού, ένα θέμα που είχε συζητηθεί αρκετά στην αρχαιότητα. Απέναντι στη νοσταλγική αντίληψη των ομηρικών επών και του Ησιόδου για μια "χρυσή εποχή" του παρελθόντος, την οποία ακολουθούν εποχές αυξανόμενης παρακμής, είχε διατυπωθεί ήδη από την εποχή των Προσωκρατικών (Ξενοφάνης) η αντίθετη άποψη, ότι δηλαδή ο πολιτισμός αναπτύχθηκε σταδιακά μέσα από τεχνολογικές, πολιτικές και άλλες ανακαλύψεις. Ως προς την τελευταία αυτή άποψη οι γνώμες όμως διχάζονταν: άλλοι (π.χ. ο Αναξαγόρας, οι Περιπατητικοί, οι Στωικοί) θεωρούσαν ότι ο άνθρωπος είχε εξαρχής τα χαρίσματα, τα οποία με την ανάπτυξή τους έφεραν την πρόοδο, ενώ άλλοι, όπως ο Πρωταγόρας, ο Δημόκριτος, ο Πλάτων και εν προκειμένω ο Διόδωρος, ο οποίος ενδεχομένως αναπαράγει τη διδασκαλία του Δημοκρίτου, τόνιζαν ότι η ανάγκη ήταν αυτή που οδήγησε τον άνθρωπο στην έξοδο από την πρωτόγονη κατάσταση και στη δημιουργία του πολιτισμού.

Βιβλιοθήκη 1, 8, 1-9

[1.8.1] καὶ περὶ μὲν τῆς πρώτης τῶν ὅλων γενέσεως τοιαῦτα παρειλήφαμεν, τοὺς δὲ ἐξ ἀρχῆς γεννηθέντας τῶν ἀνθρώπων φασὶν ἐν ἀτάκτῳ καὶ θηριώδει βίῳ καθεστῶτας σποράδην ἐπὶ τὰς νομὰς ἐξιέναι, καὶ προσφέρεσθαι τῆς τε βοτάνης τὴν προσηνεστάτην καὶ τοὺς αὐτομάτους ἀπὸ τῶν δένδρων καρπούς. [1.8.2] καὶ πολεμουμένους μὲν ὑπὸ τῶν θηρίων ἀλλήλοις βοηθεῖν ὑπὸ τοῦ συμφέροντος διδασκομένους, ἀθροιζομένους δὲ διὰ τὸν φόβον ἐπιγινώσκειν ἐκ τοῦ κατὰ μικρὸν τοὺς ἀλλήλων τύπους. [1.8.3] τῆς φωνῆς δ᾽ ἀσήμου καὶ συγκεχυμένης οὔσης ἐκ τοῦ κατ᾽ ὀλίγον διαρθροῦν τὰς λέξεις, καὶ πρὸς ἀλλήλους τιθέντας σύμβολα περὶ ἑκάστου τῶν ὑποκειμένων γνώριμον σφίσιν αὐτοῖς ποιῆσαι τὴν περὶ ἁπάντων ἑρμηνείαν. [1.8.4] τοιούτων δὲ συστημάτων γινομένων καθ᾽ ἅπασαν τὴν οἰκουμένην, οὐχ ὁμόφωνον πάντας ἔχειν τὴν διάλεκτον, ἑκάστων ὡς ἔτυχε συνταξάντων τὰς λέξεις· διὸ καὶ παντοίους τε ὑπάρξαι χαρακτῆρας διαλέκτων καὶ τὰ πρῶτα γενόμενα συστήματα τῶν ἁπάντων ἐθνῶν ἀρχέγονα γενέσθαι.
[1.8.5] τοὺς οὖν πρώτους τῶν ἀνθρώπων μηδενὸς τῶν πρὸς βίον χρησίμων εὑρημένου ἐπιπόνως διάγειν, γυμνοὺς μὲν ἐσθῆτος ὄντας, οἰκήσεως δὲ καὶ πυρὸς ἀήθεις, τροφῆς δ᾽ ἡμέρου παντελῶς ἀνεννοήτους. [1.8.6] καὶ γὰρ τὴν συγκομιδὴν τῆς ἀγρίας τροφῆς ἀγνοοῦντας μηδεμίαν τῶν καρπῶν εἰς τὰς ἐνδείας ποιεῖσθαι παράθεσιν· διὸ καὶ πολλοὺς αὐτῶν ἀπόλλυσθαι κατὰ τοὺς χειμῶνας διά τε τὸ ψῦχος καὶ τὴν σπάνιν τῆς τροφῆς. [1.8.7] ἐκ δὲ τοῦ κατ᾽ ὀλίγον ὑπὸ τῆς πείρας διδασκομένους εἴς τε τὰ σπήλαια καταφεύγειν ἐν τῷ χειμῶνι καὶ τῶν καρπῶν τοὺς φυλάττεσθαι δυναμένους ἀποτίθεσθαι. [1.8.8] γνωσθέντος δὲ τοῦ πυρὸς καὶ τῶν ἄλλων τῶν χρησίμων κατὰ μικρὸν καὶ τὰς τέχνας εὑρεθῆναι καὶ τἄλλα τὰ δυνάμενα τὸν κοινὸν βίον ὠφελῆσαι. [1.8.9] καθόλου γὰρ πάντων τὴν χρείαν αὐτὴν διδάσκαλον γενέσθαι τοῖς ἀνθρώποις, ὑφηγουμένην οἰκείως τὴν ἑκάστου μάθησιν εὐφυεῖ ζῴῳ καὶ συνεργοὺς ἔχοντι πρὸς ἅπαντα χεῖρας καὶ λόγον καὶ ψυχῆς ἀγχίνοιαν.

***
[1,8,1] Και σχετικά με την αρχή και τη γένεση των πάντων, αυτά έχουμε παραλάβει από τους προγενεστέρους μας. Λένε λοιπόν πως οι άνθρωποι που γεννήθηκαν πρώτοι ζούσαν σε καθεστώς ατάκτου και θηριώδους βίου. Για να βρούνε τροφή έβγαιναν και περιφέρονταν εδώ κι εκεί και μάζευαν από τα φυτά τα πιο κατάλληλα και από τα δέντρα τους ώριμους καρπούς. [2] Και πως, όταν τους πολεμούσαν τα θηρία, έχοντας ως δάσκαλο το κοινό συμφέρον ο ένας τον άλλο βοηθούσε, πως ζούσαν ομαδικά, ένεκα του φόβου, και άρχισαν έτσι λίγο λίγο να γνωρίζει ο ένας τους τρόπους του άλλου. [3] Και λένε πως η λαλιά τους ήταν αρχικά χωρίς σημασίες και συγκεχυμένη, επειδή οι λέξεις αρθρώθηκαν σιγά σιγά, και πως αφού όρισαν οι άνθρωποι κοινά σύμβολα χωριστά για κάθε αντικείμενο, κατάφεραν να καταστήσουν συναμεταξύ τους γνωστή την ερμηνεία όλων των πραγμάτων.
[4] Κι ενώ λοιπόν σε ολόκληρη την οικουμένη δημιουργήθηκε αυτή η οργάνωση της ζωής, δεν είχαν όλοι οι άνθρωποι την ίδια συμφωνία διαλέκτων, επειδή κάθε ομάδα συνέταξε τις λέξεις όπως έτυχε. Για τούτο και γεννήθηκαν αρχικά ποικίλες μορφές διαλέκτων και οι δημιουργημένες οργανώσεις του βίου ήταν για όλα τα έθνη πρωτόγονες στην αρχή.
[5] Λένε ακόμα πως επειδή οι πρώτοι άνθρωποι δεν είχαν ανακαλύψει τίποτε από εκείνα που διευκολύνουν τον βίο, ζούσαν πολύ δύσκολα, γυμνοί από ρούχα, χωρίς να γνωρίζουν τι είναι κατοικία και φωτιά, εντελώς ανίδεοι πώς να παρασκευάζουν τροφή ήμερη.¹
[6] Επίσης με το να αγνοούν τη συγκομιδή των άγριων καρπών, δεν αποθήκευαν κανένα καρπό για ώρα ανάγκης. Για το λόγο αυτό πολλοί χάνονταν το χειμώνα και από το ψύχος και από την έλλειψη τροφής.
[7] Σιγά σιγά όμως τους δασκάλεψε η πείρα να καταφεύγουν στα σπήλαια τον χειμώνα και να αποθηκεύουν όσους καρπούς μπορούσαν να διατηρηθούν. [8] Όταν μάλιστα ανακάλυψαν τη φωτιά και, λίγο αργότερα, τα άλλα χρήσιμα πράγματα, βρήκαν και τις τέχνες και όλα εκείνα που μπορούν να ωφελούν την κοινή συμβίωση. [9] Επειδή λένε πως η ανάγκη της ζωής υπήρξε καθολοκληρίαν ο δάσκαλος των ανθρώπων και πως για τη γνώση κάθε πράγματος αυτή καθοδηγεί κατάλληλα ευφυές ζώον, που διαθέτει ως βοηθούς για καθετί τα χέρια και τον λόγο και την οξύτητα του πνεύματος.
---------------

¹ Η "ήμερη" τροφή προϋποθέτει την καλλιέργεια, σε αντίθεση με την "άγρια" τροφή που φύεται χωρίς την παρέμβαση των ανθρώπων.

Γιατί παραμένουμε στις προβληματικές σχέσεις;

Η πεποίθηση ότι η κατάσταση θα αλλάξει σύντομα και ότι θα βελτιωθεί στην πορεία και από τις δύο πλευρές. Αυτό, όμως, για να γίνει προϋποθέτει επίγνωση και τεράστια προσπάθεια και από τους δύο συντρόφους και όχι μόνο από τον ένα.

• Η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Όταν δεν κοιτάμε με καλό μάτι και δεν καμαρώνουμε τον εαυτό μας, τότε είναι πανεύκολο να εξαρτηθούμε σε ψήγματα αγάπης και ενδιαφέροντος. Είναι πανεύκολο να κάνουμε τις λεγόμενες «ερωτικές εκπτώσεις».
• Η έλλειψη πίστης στο ότι θα βρεθεί κάτι καλύτερο στην συνέχεια. Όταν συμφωνούμε με την μάζα, που υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει πλέον ποιότητα στους ανθρώπινους χαρακτήρες και ότι οι περισσότεροι σύντροφοι είναι σκάρτοι…για ποιον λόγο να ψάξουμε για το «καλύτερο» …;
• Η βαθιά εξάρτηση από τον/την σύντροφο. Η αίσθηση, ότι δεν «υπάρχουμε» χωρίς την παρουσία του συντρόφου στη ζωή μας, είναι απίστευτα εγκλωβιστική και αποπνιχτική ταυτόχρονα. Σε αυτή την περίπτωση αναπτύσσουμε «συμβιωτική σχέση» με τον/την σύντροφο και δεν έχουμε την προσωπική μας ταυτότητα.
• Η έλλειψη εμπιστοσύνης στους ανθρώπους γύρω μας. Από την στιγμή που δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε εύκολα, είναι πιο βολικό να παραμείνουμε στο «γνώριμο», ακόμα κι αν αυτό μας κακοποιεί.
• Ο φόβος να αντιμετωπίσουμε το «διαφορετικό» και τις αλλαγές. Για να μπορούμε να προσαρμοστούμε στην «αλλαγή», πρέπει να διαθέτουμε μία δυνατή αυτοπεποίθηση και ικανότητα ευελιξίας.
• Η δύναμη της «Συνήθειας». Αυτή είναι, που κάνει τους ανθρώπους να δειλιάζουν μπροστά στο ενδεχόμενο ενός χωρισμού.
• Η δυσκολία να αντέξουμε τον εαυτό μας μέσα στην μοναξιά. Αυτό ισχύει, όταν δεν μπορούμε να αντέξουμε γενικά τον εαυτό μας, παρά μόνο όταν «ανήκει» κάπου.
• Η δυσκολία στους αποχωρισμούς και στην αποδοχή του «τέλους» γενικότερα. Το «Αντίο» είναι μία κουβέντα, που προκαλεί θλίψη, όταν δεν αντιμετωπίζεται ως μία αφορμή για να υπάρξει στη συνέχεια το «Καλώς Ήρθες».
• Η ενοχοποίηση του εαυτού. Είναι πολύ συχνό το βίωμα να παραμένουμε στις «Προβληματικές Σχέσεις», όταν σαν άτομα είμαστε «ενοχικά» και έχουμε μάθει από παιδιά ακόμα να αισθανόμαστε υπαίτιοι/ες για τα πάντα.

Πώς μπορούμε να τερματίσουμε μία «Αδιέξοδη και Προβληματική Σχέση» ;

Δεν είναι εύκολο να πεις «Τέρμα» σε μία τέτοιου είδους σχέση και η αλλαγή δεν μπορεί να συμβεί από την μία μέρα στην άλλη. Το να το κάνετε απλά επειδή «πρέπει» … δεν θα σας βοηθήσει στην ουσιαστική αλλαγή και με μαθηματική ακρίβεια, είτε θα επιστρέψετε σύντομα πίσω, είτε θα σας μείνει το «απωθημένο» και δεν θα προχωρήσετε μπροστά κάνοντας μία υγιή συντροφική επιλογή. Για αυτό τον λόγο, καλό είναι να το πάρετε βήμα βήμα, χωρίς να βιάζεστε.

 

Το αρχικό βήμα έχει να κάνει με την επίγνωση της κατάστασης. Ποια είναι η αλήθεια, τι πραγματικά βιώνετε μέσα από την συγκεκριμένη σχέση και ποιες είναι οι προσωπικές σας δυσκολίες. Το να κρύβεστε πίσω από το δάχτυλο σας, δεν σας συμφέρει, γιατί σας απομακρύνει αρκετά από την επίλυση και την ανακούφιση.

 

Αφού εντοπίσετε τις δυσκολίες σας, η επόμενη κίνηση αφορά την επεξεργασία αυτών. Από που προέρχονται και πως μπορούν να αντιμετωπιστούν. Όπως και να έχει, τις περισσότερες φορές όλα είναι θέματα που αφορούν την αυτοεκτίμηση και την επίγνωση του εαυτού.

 

Είναι πολύ σημαντικό να δουλευτούν τα βιώματα, που έχετε από την παιδική σας ηλικία και τις καταγραφές, που έχετε κάνει σε σχέση με την αγάπη, το ενδιαφέρον, την φροντίδα, την επικοινωνία, το «σχετίζεσθαι».

 

Για να ελευθερωθείτε στο σήμερα … πρέπει να καταλάβετε το παρελθόν σας και να το αφήσετε πίσω με σεβασμό και πλήρη αποδοχή.

Η άλλη σκοπιά

"Η ισορροπία που καλείσαι να επαναφέρεις μέσα σου είναι το εισιτήριο για μια ζωή με νόημα και ουσία με προεκτάσεις αναπόφευκτα συλλογικές.

Είναι μια διαδικασία αυτό-μεταμόρφωσης που χρειάζεται να επιλέξεις συνειδητά.”

 

"Χρειάζεσαι την Καρδιά για να βλέπεις καθαρά. Τα φυσικά σου μάτια επιβεβαιώνουν αυτά που η Καρδιά ήδη διακρίνει και γνωρίζει".

 

"Ο νους αγαπάει και τρέφεται από το δράμα. Το αναπαράγει και το ενισχύει, ουσιαστικά γιατί φοβάται τη μετατόπιση".

"Η κριτική είναι εύκολη και σου δίνει επιφανειακή δύναμη που ο εκπαιδευμένος νους ονομάζει γνώση".

 

"Κανείς δεν μπορεί να σε μεταπείσει για κάτι που ο νους σου σε έχει ήδη πείσει ότι είναι αληθινό. Απλά δεν διδάχθηκες ποτέ ότι μπορείς και δικαιούσαι να αμφισβητείς τον νου".

"Τα γεγονότα, οι άνθρωποι της ζωής μας, ακόμα και αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως την "ταυτότητά μας", κρύβουν πολλά αθέατα μηνύματα, πίσω από την επιφάνεια του φαίνεσθαι και την ερμηνεία που δίνει σε αυτά ο προγραμματισμός του νου μας."

Η πολικότητα ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα

Κρατώντας μια σχέση ζωντανή σε βάθος χρόνου...

 

Η σχέση που έχουν δυο άτομα μπορεί να περιγραφεί σαν ένα ποτάμι. Η αρσενική ενέργεια δημιουργεί το αυλάκι, την κοίτη και τις όχθες του ποταμού της σχέσης και η θηλυκή γίνεται το νερό που ξεχύνεται, κυλάει και γεμίζει την κοίτη του ποταμού.

 

Ο άντρας και η γυναίκα είναι ο ένας το μισό του άλλου και οι αντίθετες υπάρξεις τους έλκουν η μια την άλλη. Όσο πιο μακριά βρίσκονται τόσο πιο μεγάλη είναι η έλξη. Όσο περισσότερο διαφέρουν ο ένας από τον άλλον τόσο μεγαλύτερη είναι η χάρη, η ομορφιά και η έλξη.

 

Το αρσενικό στοιχείο έχει σαν στόχο την κατάκτηση της αγάπης ενώ το θηλυκό την παράδοση στην αγάπη. Όμως ταυτόχρονα και τα δυο στοιχεία έχουν στόχο να υπηρετήσουν την αγάπη. Ο άντρας προσφέρει το στήριγμα σε μια σχέση και η γυναίκα την ενέργεια.

 

Τα 3 στοιχεία που μπορούν να δημιουργήσουν και να κρατήσουν μια σχέση ζωντανή σε βάθος χρόνου είναι:

1. η σεξουαλική έλξη, ο έρωτας,

2. η αγάπη και

3. ο στόχος της ζωής μας

 

Όσον αφορά την σεξουαλική έλξη, τον έρωτα υπάρχει ένα μικρό και μοναδικό μυστικό: Το κάθε τι είναι ενέργεια που κυλάει ανάμεσα στους δυο πόλους της, τα αντίθετα της. Το φως και το σκοτάδι είναι οι δυο πόλοι της ίδιας ενέργειας όπως ο φόβος και η αγάπη. Το ίδιο συμβαίνει με το γιν και το γιανγκ. Είναι οι διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας ενέργειας. Για να υπάρξει η έλξη μεταξύ δυο ατόμων χρειάζεται να εκφράζονται με διαφορετικές, αντίθετες ενέργειες. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούν την πόλωση μεταξύ τους, την σεξουαλική έλξη, τον έρωτα.
 

Για να παραμείνει μια σχέση ζωντανή σε βάθος χρόνου τότε πρέπει οι σύντροφοι να φροντίσουν να κρατήσουν ζωντανή την έλξη, την σεξουαλική επιθυμία. Αυτό θα το καταφέρουν μόνο αν διατηρήσουν την πόλωση μεταξύ τους. Η θηλυκή και η αρσενική ποιότητα είναι η διαφορετική έκφραση της ίδιας ενέργειας, είναι οι αντίθετες πολικότητες, οι δυο πόλοι της, που βρίσκονται στα δυο της άκρα.

 

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε και τις δυο ενέργειες μέσα μας και ανάλογα την στιγμή ή την φάση που περνά κάποιος εκδηλώνει την μια ή την άλλη ενέργεια. Για παράδειγμα όταν βρίσκεται κάποια/ος καθαρά στην μία ποιότητα του (θηλυκή) προσεγγίζει ανθρώπους που βρίσκονται στην αντίθετη ενέργεια (αρσενική). Τότε συμβαίνει μια πόλωση ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό τους στοιχείο και γεννιέται χημεία μεταξύ τους. Δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο η κατάλληλη συνθήκη για να προχωρήσουν σε μια ιδιαίτερη επαφή, σε έναν συσχετισμό, σε μια σχέση.

 

Όντας μέσα στη σχέση είναι καλό να φροντίζουμε να διατηρούμε αυτήν την πόλωση. Όταν βλέπουμε ότι ο σύντροφος μας εκφράζει την μια από τις δυο πολικότητες τότε είναι καλό συνειδητά να παίρνουμε την αντίθετη για να διατηρούμε την πόλωση μεταξύ μας. Αν εκφράζονται και οι δυο με την αρσενική ενέργεια δημιουργείται μάχη. Αν συναντιούνται στο κέντρο του άξονα της ενέργειας υπάρχει φιλικότητα ή απάθεια, αδιαφορία. Είναι καλό λοιπόν αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ή κρατήσουμε μια σχέση σε βάθος χρόνου να φροντίζουμε να κρατάμε ζωντανή την σεξουαλική επιθυμία και αυτό θα το καταφέρουμε μόνο αν κρατάμε ανάμεσα μας την ισορροπία των αντιθέτων και εκφραζόμαστε με την αντίθετη ενέργεια από αυτή που εκφράζεται ο σύντροφος μας την δεδομένη στιγμή.

 

 Τι πραγματικά θέλει ο καθένας από μια σχέση 

 

Ο άντρας χρειάζεται την απομόνωση (ελευθερία) γιατί αυτός είναι ο τρόπος να μπει μέσα του, να γεμίσει ενέργεια ώστε να μπορεί μετά να έρθει ξανά  στον έξω κόσμο. 

 

Όμως αντίθετα  με εκείνον, η γυναίκα, για να βρει το ποια είναι δεν χρειαζεται να απομονωθεί. Εκείνη βρίσκει την ολοκλήρωση μέσα στην αγάπη. Χρειάζεται αγάπη και προσοχή. Αν τα έχει αυτά τότε αποκτά λάμψη και η ενέργεια της γίνεται τα καύσιμα για το πλοίο της ζωής του άντρα.

Η γυναίκα δυσκολεύεται να καταλάβει τους λόγους που ένας  άντρας χρειάζεται την απομόνωση ή την ελευθερία για να βρει τον εαυτό του,γιατί γενετικά δεν είναι προγραμματισμένη με αυτόν τον τρόπο. Χρειάζεται να γνωρίσει και να κατανοήσει τους λόγους που ωθούν τον άντρα να επιλέγει την απομόνωση. Προσπαθεί με αυτόν τον τρόπο να βρει το στόχο του, το ποιος είναι, το που πάει, τι θέλει. Κι αυτό μπορεί να το βρει μόνο στη μοναξιά του. Όταν δεν βρει αυτό που θέλει για τον εαυτό του, όταν δεν βρει τον στόχο του, τότε νιώθει ξένος με τον εαυτό του. Όταν ανακαλύψει το στόχο του, την επιθυμία του τότε μπορεί όχιμόνο να είναι ¨παρών¨ σε μια σχέση αλλά και να γίνει το ¨στήριγμα¨ της.

Τα επίπεδα των σχέσεων

1ο επίπεδο: Ανώριμες σχέσεις

Αυτό το στάδιο αφορά το ανώριμο αρσενικό και θηλυκό. Τον άντρα τον brutal, που ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του και τις δικές του ανάγκες και το πονηρό θηλυκό που ασκεί εξουσία με υπόγειο τρόπο, συνήθως μέσα από το σεξ, Σε αυτό το επίπεδο σχέσης υπάρχουν πολύ έντονοι καβγάδες και μερικές φορές ακραίες συμπεριφορές. Υπάρχουν ακόμα και παράλληλες σχέσεις που κρατιούνται κρυφές μεταξύ τους. 

Το συμβόλαιο της Ανώριμης σχέσης είναι: Κάνω τα πάντα για να καλύψω τις ανάγκες μου.
 

2ο επίπεδο: Καλλιεργημένες σχέσεις

Εδώ ανήκει το πιο εξελιγμένο αρσενικό και θηλυκό. Αυτά που έχουν καλλιεργήσει τον εαυτό τους. Βλέπει ο ένας τον άλλον σαν σύντροφο. Φροντίζουν από κοινού για τις ανάγκες της σχέσης ενώ ταυτόχρονα ο καθένας από μόνος του έχει την ικανότητα να φροντίζει τον εαυτό του.
 

Στη σχέση υπάρχει ισότητα στις ανταλλαγές και εξυπηρετεί ο ένας τον άλλον. Σε αυτό το επίπεδο αν υπάρξουν παράλληλες σχέσεις είναι γνωστές και στους δυο συντρόφους.

Το συμβόλαιο της Καλλιεργημένης σχέσης είναι: Κάνω αυτό για να μου κάνεις εκείνο.
 

3ο επίπεδο: Σχέσεις εμπιστοσύνης και αγάπης

Ανοίγουν και οι δυο την καρδιά τους και αφήνουν έξω από τη σχέση τον έλεγχο και τον εγωισμό. Συναισθάνονται ο ένας τον άλλον, τις ανάγκες και τις επιθυμίες του άλλου και τις ικανοποιούν χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση. Ξέρουν και οι δυο ότι μπορεί ο καθένας ανεξάρτητα να ικανοποιήσει τις δικές του ανάγκες μόνος του αλλά δίνουν την ευκαιρία στον άλλον να προσφέρει όχι μόνο σ’ αυτόν αλλά και στη σχέση.

 

Σε αυτό το επίπεδο σχέσης δεν ταξιδεύει ο καθένας σε διαφορετικό πλοίο σε μια παράλληλη πορεία, αλλά ταξιδεύουν μαζί στο ίδιο πλοίο και έχουν την ίδια κατεύθυνση ζωής. Πότε γίνεται κυβερνήτης ο ένας στο πλοίο της σχέσης και πότε ο άλλος. Η μετάβαση μεταξύ τους από το ένα στοιχείο στο άλλο γίνεται πάντα με αγάπη και σεβασμό. Υπάρχει στην μεταξύ τους επικοινωνία πάντα ειλικρίνεια και αλήθεια. 

Δεν υπάρχει κανένα συμβόλαιο εκτός από την ολοκληρωτική παρουσία.
 

Ανεβαίνοντας μαζί στην Αγάπη

 

Ο Osho λέει: Όλες οι διαμάχες στον κόσμο συμβαίνουν εξαιτίας της έλλειψης κατανόησης. Αντί να χάνεις τον καιρό σου καυγαδίζοντας προσπάθησε να καταλάβεις τον άλλον. Προσπάθησε να δεις με τα μάτια του άντρα. Προσπάθησε να δεις με τα μάτια της γυναίκας. Τέσσερα μάτια είναι καλύτερα από δύο. Με τέσσερα μάτια, σου είναι διαθέσιμες και οι τέσσερεις διαστάσεις.

 

Αν η ερωτική σχέση δεν είναι συνειδητή πρόκειται να δημιουργήσει μεγάλα βάσανα και μεγάλες έγνοιες. Αν οι δυο σύντροφοι έχουν επίγνωση ότι είναι μια συνάντηση αντιθέτων και ότι δεν χρειάζεται να το κάνουν διαμάχη τότε υπάρχει μια σπουδαία ευκαιρία να καταλάβουν την εντελώς αντίθετη οπτική και να την απορροφήσουν.

 

Τότε η κοινή ζωή του άντρα και της γυναίκας μπορεί να γίνει μια όμορφη αρμονία. 

 

Η αγάπη γεφυρώνει όχι μόνο τις πολικότητες μέσα μας αλλά και τον άντρα και τη γυναίκα μεταξύ τους εμφανίζοντας έναν καινούριο άνθρωπο που δεν είναι ούτε άντρας ούτε γυναίκα. Το αληθινό ζευγάρι δεν είναι ζευγάρι αλλά μια ενότητα, ένας καινούριος άνθρωπος που έχει δυο καρδιές, δυο σώματα αλλά μια ψυχή.

Η ιστορική «ενσυναίσθηση», και η αναζήτηση της αλήθειας....

Πολλοί σύγχρονοι, ερευνητές υποστηρίζουν πως είναι οι μόνοι που ερμηνεύουν αυθεντικά τις αρχαίες πεποιθήσεις και πρακτικές, και αυτό παρότι η ιστορική συνέχεια στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, έχει αποκοπεί από τις αυθεντικές ρίζες της δια μέσου των αιώνων.

Υποπίπτουν κοινώς, σε ιστορικούς αναχρονισμούς, κρίνοντας και ερμηνεύοντας γεγονότα και αντιλήψεις και συμπεριφορές που ελάχιστη σχέση έχουν με τις σύγχρονες προς αυτούς πεποιθήσεις.

Ο καθηγητής Henri Moniot, αναφέρεται στην ιστορική «ενσυναίσθηση» που θα πρέπει να αναπτύξουν όσοι αναζητούν τρόπους αναζήτησης της αλήθειας στην Ιστορία. Στην απόπειρά μας να γνωρίσουμε τους άλλους, η δική μας εμπειρία είναι ανεπαρκής, γιατί απλώς είναι διαφορετική. Ένας τρόπος, ισχυρίζεται ο Moniot, προσέγγισης της αλήθειας είναι η κατανόηση των άλλων, του χθες, του αλλού, η διείσδυση στο νόημα του τι έπραξαν και τι βίωσαν οι άνθρωποι του παρελθόντος, η σύλληψη των συναισθημάτων τους, των κινήτρων, των σχεδίων, των κρίσεων, των λογικών, των αξιών, των συνηθειών, γενικότερα του πολιτισμικού κώδικά τους.

Τέτοιου είδους διερεύνηση της αλήθειας απαιτεί κριτική εξέταση των πηγών και προσπάθεια αφενός απομάκρυνσης από τα νοητικά πλαίσια του παρόντος και αφετέρου «ενσυναίσθησης». Για να κατανοήσουμε τους ανθρώπους τους παρελθόντος, πρέπει να απομακρυνθούμε από τον τρόπο σκέψης, και δράσης του σήμερα, και να βιώσουμε όσο αυτό είναι εφικτό την εποχή τους, η οποία ήταν εντελώς διαφορετική από την δική μας. Η Dion Fortune, αναφέρει σχετικά με τις μυσταγωγικές παραδόσεις που έφτασαν ως εμάς:

 «Όσο κοντύτερα στην πηγή, τόσο καθαρότερο το ποτάμι. Για να ανακαλύψουμε τις πρώτες αρχές που διέπουν ένα σύστημα πρέπει να ανατρέξουμε στην πηγή. Αν και σε ένα ποτάμι συμβάλλουν πολλοί παραπόταμοι κατά την διάρκεια της πορείας του, δεν είναι απαραίτητο να είναι οπωσδήποτε μολυσμένοι. Αν θέλουμε να διαπιστώσουμε την καθαρότητά τους, τους συγκρίνουμε με το παρθένο ρεύμα. Αν περάσουν αυτήν την δοκιμασία, τότε μπορεί κάλλιστα να τους επιτραπεί να αναμιχθούν με το κύριο ρεύμα. Το ίδιο γίνεται και με την παράδοση. Ότι δεν είναι ανταγωνιστικό, θα αφομοιωθεί. Οφείλουμε όχι μόνον να ελέγχουμε την καθαρότητα μιας παράδοσης σε σχέση με τις πρώτες αρχές, αλλά να κρίνουμε και την ζωτικότητά της. Την τελευταία μπορούμε να την κρίνουμε από την ικανότητα των πρόσθετων στοιχείων να αφομοιώνονται στον κύριο κορμό της παράδοσης. Μόνο μια νεκρή πίστη μένει ανεπηρέαστη από την σύγχρονη σκέψη».

Συνοψίζοντας, ακολουθήστε αυτούς που αναζητούν την αλήθεια, αγνοήστε αυτούς σας διαβεβαιώνουν πως την ανακάλυψαν…

Ο Κρισναμούρτι αναφέρει σχετικά:

« Η αλήθεια δεν έχει μονοπάτι και αυτή είναι η ομορφιά της αλήθειας, είναι η ζωή. Ένα πεθαμένο πράγμα έχει μονοπάτι για να το φτάσεις γιατί είναι κάτι στατικό, αλλά μόλις δεις ότι η αλήθεια είναι κάτι ζωντανό που κινείται, που δεν έχει σταμάτημα, που δεν είναι σε κανένα ναό, τζαμί ή εκκλησία και που καμία θρησκεία, κανένας δάσκαλος και κανένας φιλόσοφος, κανένας δεν μπορεί να σε οδηγήσει σε αυτή - τότε θα δεις επίσης ότι αυτό το ζωντανό πράγμα είναι αυτό που πραγματικά είσαι εσύ – ο θυμός σου, η βαρβαρότητα σου, η βία σου, η απόγνωση σου, η αγωνία και η θλίψη μέσα στην οποία ζεις.

Μέσα στην κατανόηση όλων αυτών βρίσκεται η αλήθεια, και μπορείς να την κατανοήσεις μόνο εάν ξέρεις να βλέπεις αυτά τα πράγματα στην ζωή σου. Και δεν μπορείς να βλέπεις μέσα από μία ιδεολογία, ή ένα φίλτρο από λόγια, μέσα από ελπίδες και φόβους. Βλέπετε λοιπόν ότι δεν μπορείτε να εξαρτιέστε από κανέναν. Δεν υπάρχει οδηγός, δάσκαλος, δε υπάρχει αυθεντία.»

Ο Κέρβερος, αποσυμβολισμός

Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία ο Κέρβερος ήταν ο φύλακας του Πυλών του Άδη. Ήταν γιος του Γίγαντα Τυφώνα και της Έχιδνας. Παρουσιάζεται σαν ένας τρομερός σκύλος με τρία κεφάλια, ενώ σύμφωνα με κάποιους είχε πόδια λιονταριού και ουρά φιδιού. Ήταν υπεύθυνος για την παραμονή των νεκρών στον Κάτω κόσμο αλλά και για την απαγόρευση εισόδου στους ζωντανούς.

Όταν κάποιος νεκρός έφτανε στον Άδη, ο Κέρβερος κουνούσε την ουρά του χαιρετώντας τον, ενώ εάν κάποιος από αυτούς που είχαν ήδη περάσει την Πύλη τολμούσε να το σκάσει από τον Κάτω κόσμο τον κατασπάραζε. Στην αρχαία Ελλάδα οι συγγενείς του νεκρού τοποθετούσαν στο καλάθι του μια πίτα με μέλι για να ηρεμήσουν και να ευχαριστήσουν τον Κέρβερο.

Ο Ευρυσθέας ζήτησε από τον Ηρακλή να του τον φέρει ζωντανό. Ο Ηρακλής πήγε στο ακρωτήριο Ταίναρο, βρήκε την είσοδο του Αδη και τον Κέρβερο. Λίγο πριν πλησιάσει, ελευθέρωσε δύο δεμένους ανθρώπους που τους επιτίθονταν κτήνη. Ο Κέρβερος, όταν αντίκρισε την περήφανη κορμοστασιά του ήρωα, φοβήθηκε κι έτρεξε να κρυφτεί κάτω από τον θρόνο του Πλούτωνα. Ο Πλούτωνας, κάτω από την προτροπή της Περσεφόνης, δέχτηκε να πάρει τον Κέρβερο ο Ηρακλής, εφόσον μπορούσε να τον πιάσει. Ο ήρωας μετά από πάλη, τα κατάφερε.

Τα τρία κεφάλια θεωρείται ότι αντιπροσώπευαν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, ενώ άλλες πηγές αναφέρουν ότι ήταν σύμβολο της γέννησης, της νεότητας και του γήρατος. Ίσως επίσης συμβολίζουν το τρισυπόστατο, της ανθρώπινης φύσης. Η ουρά φιδιού συμβολίζει τις πλάνες και τις φοβίες που δηλητηριάζουν τη πνευματική ζωή.

Η πιο ισχυρή ικανότητα Κέρβερου ήταν το βλέμμα του, το όποιο ήταν τόσο φοβερό που όποιος τον κοιτούσε στα μάτια αμέσως μετατρεπόταν σε πέτρα. Λέγεται ότι ο Κέρβερος είχε αιχμηρά δόντια και ένα δηλητηριώδες δάγκωμα. Από το δηλητήριο που έσταζε πάνω στο έδαφος φύτρωνε ένα φυτό που είναι γνωστό ως «Ακόνιτο»....

Ο Ορφέας ήταν ο μοναδικός που κατάφερε με τη λύρα του να κοιμίσει το μυθικό τέρας προκειμένου να περάσει τις πύλες του Άδη για να βρει την αδικοχαμένη γυναίκα του Ευρυδίκη.

Ο Ηρακλής ανεβαίνει σε ένα βουνό για να βρει την είσοδο του κάτω κόσμου, δηλαδή να εισχωρήσει στα άδυτα της ψυχής. Ο Κέρβερος με τα τρία κεφάλια, δείχνει επίσης τρία στάδια προετοιμασίας για την είσοδο στο άβατο των μυστηρίων:

α) εξαγνισμός (απελευθέρωση από τα δεσμά του υλικού κόσμου)
β) μύηση μέσω της προσωπικής μας κόλασης, για να αγγίξουμε το συμπαντικό νόημα μέσα από την εμπειρία
γ) υπηρεσία στην ανθρωπότητα.

Και τα τρία είναι απαραίτητα, ειδικά το τελευταίο, καθώς διαπιστώνουμε παράλληλα με τους άθλους, ο Ηρακλής βοηθά κι άλλους ανθρώπους που υποφέρουν. Η ψυχή δεν ξεχνά πως είναι μέρος ενός συνόλου, ένα κομμάτι της συμπαντικής ενέργειας.

Ο σκληρός αγώνας και η νίκη επί του Κέρβερου, δηλαδή κάθε υλικής επιθυμίας, απόλαυσης ή φοβίας, έχει στόχο την άνοδο στη κορυφή της γνώσης. Ο αναζητητής όμως θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτές τις αδυναμίες, πριν εισχωρήσει στο άδυτο του ναού της γνώσης. Αν μπει με θάρρος κι αυτοπεποίθηση, όπως ο Ηρακλής, οι αδυναμίες θα τον φοβηθούν, όπως ο Κέρβερος.

Η προσωπική εμπειρία μέσα από τη μάχη είναι απαραίτητη, κατάκτηση της γνώσης μέσω της εμπειρίας.

Δεν ξερεις που πας

Δεν ξέρεις που πας. Κι όμως, κάθε σου κίνηση φαίνεται σα να είναι εμπνευσμένη από κάποιο νόημα. Προσπαθείς να φτάσεις «κάπου», δίχως να ξέρεις το που.

Μάχεσαι. Πληγώνεσαι. Αλλά δεν τα παρατάς. Γιατί απλά ο δρόμος σου δεν έχει επιστροφή.
Χάνεσαι. Μπερδεύεσαι. Απογοητεύεσαι. Και πάλι δεν τα παρατάς.

Βλέπεις, αυτό το «κάπου» δεν μπορείς να το προσδιορίσεις. Βρίσκεται στις σχέσεις σου, στα όνειρά σου, στην ιστορία σου. Είναι πολλά μαζί. Αυτό το ξέρεις ήδη. Γι’ αυτό συνεχίζεις να το ψάχνεις. Ό,τι και να είναι, ξέρεις ότι αξίζει.

Γιατί σημασία τελικά δεν έχει το να φτάσεις «κάπου», αλλά το να αλλάξεις τον εαυτό σου μέσα από αυτό το ταξίδι.

Η βλακεία όταν διώχνεις κάποιον είναι ότι μπορεί και να φύγει

Γνωριστήκατε, ξεχωρίσατε ο ένας τον άλλο, ερωτευτήκατε κι επιτέλους είστε μαζί. Ένα όμορφο κι αγαπημένο ζευγάρι μέσα στα μέλια και τις γλύκες. Ως τα νέα αυτοκολλητάκια της πόλης κάνετε τα πάντα μαζί και δείχνετε παντού τον έρωτά σας. Και να μη θέλατε δηλαδή να το δείξετε, δε γίνεται γιατί ο έρως και το γκούχου-γκούχου δεν κρύβονται.

Μετά τα πρώτα σιρόπια αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα έρθει κι ο πρώτος –συνήθως μικρός – καβγάς. Με μια κρυφή ικανοποίηση ότι επιτέλους ολοκληρωθήκατε σαν ζευγάρι, μεταξύ σοβαρού κι αστείου –για να τσεκάρετε και το ταίρι σας– θα δείξετε ανησυχία ότι μπορεί να έφτασε και το τέλος σας.

Εκεί είναι η στιγμή που όλο γλύκα και νάζι το έτερον ήμισυ θα σας καθησυχάσει λέγοντάς σας ότι ήταν απλά η πρώτη σας αντιπαράθεση και τίποτα άλλο. Το θέμα λήγει και μια σιγουριά γεννάται μέσα σας. Εσείς περάσατε το πρώτο «τεστ» με επιτυχία κι ο άλλος μόλις άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου.

Καθώς προχωράτε μαζί θα βρεθείτε μπροστά και σ’ άλλες διαφωνίες, κάτι που είναι μεν υγιές για μια σχέση, εσείς όμως φροντίζετε να του βγάλετε την ψυχή έτσι για να υπάρχει σασπένς. Η σιγουριά που πρωτοεμφανίστηκε με τον πρώτο σας καβγά έχει δυναμώσει αν κι οι στιγμές της διαφωνίας την ταράζουν.

Για να αποκατασταθεί και πάλι η ηρεμία στη ζωή σας εφαρμόζετε γι’ άλλη μια φορά το «κόλπο» του χωρισμού. Το αμόρε που δε θέλει να σας χάσει αλλάζει τόνο, σας κανακεύει κι η συμφιλίωση έρχεται. Μέγα λάθος που θα γίνει αντιληπτό όταν θα είναι πλέον αργά.

Σχεδόν σε κάθε καβγά σας οι λέξεις «τέλος», «φύγε» και «χωρίζουμε» γίνονται καραμέλα μιας κι η σιγουριά ότι κάτι τέτοιο δε θα γίνει έχει ριζώσει για τα καλά μέσα σας. Θα έλεγε κανείς ότι πλέον τις χρησιμοποιείτε σαν εκφοβισμό κι ότι για εσάς τους ίδιους έχουν χάσει το νόημά τους. Έχετε φτάσει σε επίπεδο να προτείνετε πιο συχνά χωρισμό παρά σουβλάκια.

Το λάθος του δύσμοιρου του συντρόφου σας είναι ότι σας το επιτρέπει και το ανέχεται κάνοντας τα πάντα για να βγάλει αυτήν την τροπή της σχέσης σας απ’ τα σενάρια του μυαλού σας. Πόσο όμως να το αντέξει κι ο ίδιος; Μπορεί στην αρχή να τρομάζει κάθε φορά που σας ακούει να το λέτε αλλά όπως έγινε για εσάς συνήθεια, έτσι έγινε και για τον ίδιο.

Παθαίνει ανοσία πλέον στο άκουσμα του χωρισμού και μη δίνοντας καμία σημασία και χωρίς να σας κανακέψει ιδιαίτερα παρά μόνο για να σταματήσετε την γκρίνια, ασχολείται με το δίλημμα «σουβλάκι-πίτσα» που για να λέμε και του στραβού το δίκιο είναι πιο ενδιαφέρον.

Μαζί με αυτήν την αδιαφορία έρχεται η κούραση κι η αμφιβολία. Αμφιβολία για τα αισθήματά σας. Πώς γίνεται να διώχνετε συνεχώς κάποιον και ταυτόχρονα να μη θέλετε να τον χάσετε; Πώς γίνεται να νιώθετε πολλά για εκείνον ενώ συνεχώς μοστράρετε το χωρισμό; Με το δίκιο του αντιλαμβάνεται ότι τον θεωρείτε δεδομένο κι αδιαφορείτε για τα αισθήματά του ενώ παράλληλα τον πληγώνετε κάθε φορά διώχνοντάς τον.

Όταν η υπομονή θα εξαντληθεί θα σας κάνει την έκπληξη. Έτσι ξαφνικά μια μέρα δε θα αδιαφορήσει για το «τέλος» που για χιλιοστή φορά ξεστομίσατε. Θα δώσει την πρέπουσα σημασία και θα εφαρμόσει ότι του ζητήσετε να κάνει. Δηλαδή να φύγει.

Θα σας πιάσει απροετοίμαστους η αναχώρησή του κι ο πανικός σας δε θα αργήσει να έρθει. Θα πάρετε πίσω ό,τι έχετε πει και θα παρακαλέσετε για την επανασύνδεση. Για πρώτη φορά ίσως θα έρθετε στη δική του θέση και θα καταλάβετε τι και πώς ένιωσε όταν πρωτοαναφέρατε τη λέξη «χωρισμός».

Οι αντιδράσεις του ελεύθερου πλέον συντρόφου είναι πολλές και θα εξαρτηθούν απ’ το βαθμό αγανάκτησης. Έχει κάθε δικαίωμα να σας ψήσει το ψάρι στα χείλη και ν’ αργήσει η επανασύνδεσή σας, αλλά μπορεί κι αυτή η επανασύνδεση να μην έρθει ποτέ.

Αν δε θέλετε να χάσετε πραγματικά κάποιον απ’ τη ζωή σας απλά μην τον διώχνετε. Θα έρθει η στιγμή που θα φύγει και τότε θα είναι πολύ αργά.

Στις σχέσεις οφείλεις να 'σαι ξεκάθαρος

Συνήθισες στο λίγο. Βολεύτηκες με το μέτριο. Έμαθες το συμβιβασμό και τον αγκάλιασες. Εσύ! Εσύ που έκανες πορείες, εσύ που μέσα σου έβραζε η επανάσταση, εσύ που όταν σε στρίμωχναν έπαιρνες τα βουνά και όταν σε φίμωναν ούρλιαζες για ν’ακουστείς.

Αλλά τί να κάνεις και εσύ άνθρωπέ μου εδώ που φτάσαμε. Στην εποχή που μας πούλησαν την μετριότητα για πολυτέλεια και μας ατρόφησαν το μυαλό εκπέμποντας στον εγκέφαλό μας παραλυτικά σήματα. Κάπου χάθηκες. Κάπου σε πλάνεψαν.

Κι έπειτα στην εποχή αυτή, που ευδοκίμησε η ανθρώπινη ανασφάλεια και αβεβαιότητα, πώς να επιζήσεις με όλους εκείνους τους εκμεταλλευτές συναισθημάτων. Ένστικτο επιβίωσης σε παρακινεί και σκορπάς τον εαυτό σου στο «λίγο» γιατί δε βρίσκεις άνθρωπο να σου δώσει «πολύ», γιατί σε έπεισαν πως αυτό σου αξίζει.

Φυσικά, δεν είναι ο έρωτας μπακάλικο να μετρήσεις πόσα δίνεις και πόσα παίρνεις. Αλλά δεν είναι και καφές για να τον πίνεις μια ζωή μέτριο. Η ερωτική έλξη, η πηγαία, η αυθεντική, έχει τη δύναμη να γκρεμίσει και βουνά, μασάει τα χιλιόμετρα σαν καραμέλες, περπατάει πάνω στη θάλασσα κι άμα γουστάρει ξαπλώνει και πάνω στα σύννεφα.

Και απ’ τη στιγμή που έστω και ένας μόνο άνθρωπος, ο οποίος περπάτησε σ’ αυτήν την άτιμη ζωή, είχε την ευλογία να νιώσει συναισθήματα στον απόλυτο βαθμό, τότε έχεις το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα να το βιώσεις κι εσύ όσο κι ο καθένας. Γι’αυτό σε όλους αξίζει μια αλήθεια, μια ειλικρίνεια όσον αφορά τις σχέσεις. Αξίζει και είναι δικαίωμα του καθενός να γνωρίζει τι ζητά ο κάθε περαστικός απ’ τη ζωή του.

Και κυρίως αξίζει σε όλους μια σταράτη εξήγηση. Γιατί χωρίς καμία υπερβολή, όλοι έχουμε φάει- αν όχι ακόμα, περίμενέ το, δυστυχώς έρχεται- πολύ παραμύθι. Τόσο που ενώ στην αρχή το διακρίναμε από την πραγματικότητα, στο τέλος μάθαμε να το προτιμάμε. Γιατί πολλές φορές η αλήθεια έγινε βραχνάς και μας έπνιξε, ήρθε με μεγάλη φόρα και μας πέταξε κάτω. Έτυχαν φορές που μείναμε τόσο καιρό στο σκοτάδι, που όταν ήρθε το φως μας έτσουξαν τα μάτια μας και έτσι έμεινε κουσούρι να περπατάμε με τα μάτια κλειστά.

Σου χρωστάει η ζωή ξηγημένες κουβέντες, ξεκάθαρα «ναι» και «όχι», «σε θέλω», «σε γουστάρω», «σε σιχαίνομαι». Για όλες εκείνες τις φορές που χαράμισες τον αυτοσεβασμό σου για χάρη ανθρώπων που δεν ήξεραν αν σε ήθελαν. Και για κάποιους που σε ήθελαν αλλά όχι όσο τους ήθελες εσύ. Και ακόμη, για εκείνους που ξεκάθαρα δε σε ήθελαν και ήθελες εσύ να πιστέψεις ότι σε θέλουν. Για όλες αυτές τις μισερές αλήθειες και τα γλυκά ψέματα που γεύτηκες σου αξίζει μια φορά να ακούσεις ένα «μείνε» ή ένα «χάσου από τα μάτια μου» που να κρύβει μέσα του όλη την ειλικρίνεια του κόσμου.

Άνθρωπος είσαι, μια καρδιά την έχεις, πόση απογοήτευση να αντέξει. Απογοήτευση που κάθε φορά παραμυθιάζεται παρά τα τόσα στραβοπατήματα και την εμπειρία της. Αντί να μεγαλώνει κάθε φορά όλο και πιο εύκολα εξαπατάται σαν μικρό παιδί, λες και το κάνει επίτηδες. Και αυτό πολλοί το εκμεταλλεύτηκαν, σε πήραν στα χέρια τους παιχνίδι για να τονωθεί η δική τους ματαιοδοξία πουλώντας σου φρούδες ελπίδες.

Για όλες εκείνες τις καταστάσεις που ήταν μια στο κρύο και μια στη ζέστη, σου αξίζει να γνωρίζεις τι δίνεις και τι πρόκειται να λάβεις, κι ας μην είναι ο έρωτας μπακάλικο. Δεν είπαμε να βάλεις τα γεγονότα στο κομπιούτερ για να μετρήσεις τα αποτελέσματα. Αλλά να ξέρεις περί τίνος πρόκειται κάθε φορά που εμπλέκεσαι συναισθηματικά με άλλους. Να σου είναι επιτέλους ξεκάθαρη η έννοια του έρωτα, της εφήμερης σχέσης, της ξεπέτας. Για να μπορείς κι εσύ να αφεθείς σε αυτό που πρόκειται να ζήσεις ολοκληρωτικά, χωρίς φόβους και ανασφάλειες, χωρίς την επακόλουθη απογοήτευση. Και να το επιλέγεις συνειδητά γι’ αυτό που είναι χωρίς αναστολές, να παίρνεις όλη την ευθύνη και να πέφτεις με τα μούτρα σε αυτό εις γνώσιν σου μη ζητώντας από κανέναν τα ρέστα. Λάθος ή σωστό, να είναι μαγκιά σου.

Για να γίνουν όλα αυτά πρέπει και εσύ να είσαι κατάλληλα προετοιμασμένος. Να μην κλείνεις την πόρτα στα γεγονότα, όταν αυτά δε σου αρέσουν. Γιατί έτσι μόνος σου οδηγείσαι στην αυταπάτη. Να μη σου προσφέρουν κρεβάτι και εσύ να ονειρεύεσαι αιώνια αγάπη. Να μη ζητιανεύεις το ψέμα για να γεμίσεις τα κενά σου- κενά που μάλιστα δε γεμίζουν όταν άλλα αποζητούν και με άλλα τα μπουκώνεις. Γιατί με αυτόν τον τρόπο προκαλείς την τύχη σου, παροτρύνεις τους άλλους να σε κοροïδέψουν ώστε να πάρουν αυτό που ζητάνε, πολύ απλά γιατί δε δέχεσαι την αλήθεια τους.

Ναι, σου χρωστάει η ζωή ντομπροσύνη. Στο χρωστάει να μοιραστείς με ανθρώπους στον απόλυτο βαθμό, κρεβάτια για την ηδονή της σάρκας, σχέσεις για να σκορπίσουν τη μοναξιά και έρωτες για να σε κάνουν να βλέπεις αστεράκια, όλα αυτά αυθεντικά, ξηγημένα-μιλημένα. Μα αν είσαι σίγουρος ότι αυτό διαλέγεις, να είσαι έτοιμος για αυτή την αλήθεια που με τόση εμμονή αναζητάς. Αν δεν είσαι καθ’ όλα προετοιμασμένος για τα ξεκάθαρα και σταράτα λόγια μην μπαίνεις στον κόπο να αναρωτηθείς γιατί τόσα χρόνια νιώθεις να παραμυθιάζεσαι.

Τσερνομπίλ: Τι οδήγησε στο μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα όλων των εποχών

Τριάντα χρόνια μετά το ατύχημα στο Τσερνομπίλ έχει το θλιβερό προνόμιο να είναι το μόνο που έφθασε στο επίπεδο 7, το υψηλότερο σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης σε πυρηνικό σταθμό

28 Απριλίου 1986. Τα ειδικά όργανα ατμοσφαιρικών μετρήσεων αρχικά σε χώρες της Σκανδιναβίας καταγράφουν ασυνήθιστα υψηλά ποσοστά ραδιενέργειας. Σε ένα σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας στην ανατολική ακτή της Σουηδίας, στο Φόρσμαρκ, τα ασυνήθιστα υψηλά ποσοστά που έδειχναν οι δείκτες έκαναν την διοίκηση να εκκενώσει τον σταθμό. Σύντομα όμως κατάλαβαν, όπως και στο Όσλο της Νορβηγίας όπου οι μετρητές είχαν «σπάσει τα κοντέρ» και κατέγραφαν τιμές ραδιενέργειας 50 φορές πάνω από τις κανονικές, ότι για την πηγή του προβλήματος έπρεπε να ψάξουν στον ανατολικό γείτονα τους.

Κάτω από την διεθνή κατακραυγή για την σιωπή της η Μόσχα θα παραδεχθεί τελικά μέσα από μία λακωνική ανακοίνωση ότι στον πυρηνικό σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας του Τσερνομπίλ υπήρξε σοβαρό ατύχημα. Ο σταθμός του Τσερνομπίλ στηρίζοντας σε τέσσερις αντιδραστήρες «RBMK- 1000», οι οποίοι χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη σχάσιμο ουράνιο υπό την μορφή ράβδων μέσα σε πλάκες γραφίτη. Η αλυσιδωτή αντίδραση από την σχάση του ραδιενεργού καυσίμου εκλύει τεράστια ποσά θερμότητας που εξατμίζουν το νερό και οι ατμοί που απελευθερώνονται θέτουν σε κίνηση τουρμπίνες, οι οποίες παράγουν ηλεκτρική ενέργεια. Το όλο σύστημα ψύχεται με νερό και ελέγχεται ηλεκτρονικά.

Δυτικοί κύκλοι είχαν εκφράσει από χρόνια την ανησυχία τους για τον συγκεκριμένο σταθμό που λειτουργούσε από το 1972 όμως αρκετοί θεωρούσαν ότι ήταν ένα ακόμη κεφάλαιο στην αντιπαράθεση Δύσης – Ανατολής στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου. Δύο μήνες πριν το δυστύχημα το περιοδικό «Σοβιετική Ζωή» προσπαθεί να καθησυχάσει εμφανίζοντας το Τσερνομπιλ ως πρότυπο ασφάλειας:

«Οι τεράστιοι αντιδραστήρες είναι τοποθετημένοι μέσα σε τσιμεντένια σιλό και έχουν συστήματα περιβαλλοντικής προστασίας. Ακόμη και αν συμβεί το απίθανο, ο αυτόματος έλεγχος και τα συστήματα ασφαλείας θα σταματήσουν τη λειτουργία των αντιδραστήρων μέσα σε λίγα λεπτά».

Η «Σοβιετική Ζωή» δεν έλεγε ψέμματα αυτό όμως που δεν είχε υπολογίσει είναι ότι όλα τα παραπάνω τα χειρίζονταν άνθρωποι οι οποίοι στην προσπάθεια τους να δοκιμάσουν τις αντοχές του σταθμού μπορούσαν να ανατρέψουν όλους τους κανόνες ασφαλείας.

Όλα ξεκίνησαν από το μεσημέρι της 25ης Απριλίου, όταν επιστήμονες και τεχνικοί ξεκινούν ένα σημαντικό πείραμα στον τέταρτο αντιδραστήρα του σταθμού. Στόχος του πειράματος είναι να ελεγχθεί η λειτουργία των ατμοστρόβιλων παραγωγής ηλεκτρισμού μετά τη διακοπή παροχής ατμού.

Γύρω στη 1 μ.μ., οι τεχνικοί μειώνουν την ισχύ του αντιδραστήρα από τα 1.000 στα 500 μεγαβάτ και κλείνουν τον έναν από τους δύο ατμοστρόβιλους. Μία ώρα αργότερα, κατά παράβαση των ισχυόντων κανονισμών, θέτουν εκτός λειτουργίας το εφεδρικό σύστημα ψύξης του αντιδραστήρα, τυχόν ενεργοποίηση του οποίου θα παρεμπόδιζε τη διεξαγωγή του πειράματος. Η αυθαίρετη αυτή ενέργεια πρέπει να αποδοθεί στη βιασύνη του προσωπικού να ολοκληρώσει το πείραμα προτού κλείσει ο αντιδραστήρας για την προβλεπόμενη συντήρησή του στα τέλη του μήνα. Εκείνη τη στιγμή όμως παρουσιάζεται απροσδόκητη ζήτηση ενέργειας στο ηλεκτρικό δίκτυο και η διοίκηση του σταθμού που δεν έχει ενημερωθεί για την πρωτοβουλία του τεχνικού προσωπικού, ζητεί από τους χειριστές τους αντιδραστήρα να συνεχίσουν να τροφοδοτούν με ενέργεια το δίκτυο. Οι τελευταίοι υπακούουν και αναγκάζονται να περιμένουν μέχρι τις 11 το βράδυ, όταν η ζήτηση του δικτύου επανέρχεται σε φυσιολογικά όρια, για να συνεχίσουν το πείραμα.

Επιδιώκοντας πάση θυσία να καλύψουν το χαμένο χρόνο, εκβιάζουν τα πράγματα και εμπλέκονται σε ένα φαύλο κύκλο όπου το ένα λάθος φέρνει το άλλο.

Αρχικά προσπαθούν να μειώσουν την ισχύ του αντιδραστήρα στα 200 μεγαβάτ, αλλά, καθώς βιάστηκαν να θέσουν εκτός λειτουργίας τον ρυθμιστή ισχύος βλέπουν την ισχύ να πέφτει στο 1 μεγαβατ και χάνουν άλλες δύο ώρες μέχρι να την ανεβάσουν και πάλι στο επιθυμητό επίπεδο. Προκειμένου να εμποδίσουν το αυτόματο κλείσιμο του αντιδραστήρα από τα ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας, σηκώνουν τις 207 από τις 215 ράβδους γραφίτη που μετριάζουν την σχάση του ουρανίου, παραβιάζοντας κατάφωρα τους κανονισμούς ασφαλείας που προβλέπουν ότι σε κάθε περίπτωση πρέπει να βρίσκονται σε λειτουργία τουλάχιστον 30 ράβδοι. Ακόμα χειρότερα θέτουν εκτός λειτουργίας το αυτόματο σύστημα που έχει αποστολή να σταματήσει τον αντιδραστήρα στην περίπτωση που τεθεί εκτός λειτουργίας και ο δεύτερος ατμοστρόβιλος.

Θέλοντας να αυξήσουν την παραγωγή ατμού, οι χειριστές ενεργοποιούν και τις οκτώ διαθέσιμες αντλίες, ξεπερνώντας το ανώτατο επιτρεπτό όριο ροής. Η ασύνετη αυτή επιλογή δημιουργεί υπερπίεση την οποία προσπαθούν να αντιμετωπίσουν ανοίγοντας τις βαλβίδες. Αλλά αντί να υπάρξει βελτίωση, η κατάσταση επιδεινώνεται.

Έπειτα από αρκετά λεπτά μάταιων προσπαθειών, οι χειριστές κάνουν το τελευταίο λάθος σ’ αυτή την τραγική αλυσίδα απερισκεψίας, απενεργοποιώντας το αυτόματο σύστημα που θα απενεργοποιούσε τον αντιδραστήρα σε περίπτωση παρατεταμένης υπερπίεσης.

Είναι ήδη 1 π.μ. της 26ης Απριλίου όταν ο επιθεωρητής βάρδιας διατάζει επείγουσα επανεισαγωγή όλων των ρυθμιστικών ράβδων προκειμένου να σταματήσει η αλυσιδωτή αντίδραση. Είναι όμως πλέον πολύ αργά: Οι περισσότεροι ράβδοι αρνούνται να συμμορφωθούν, είτε λόγω θερμικής παραμόρφωσης είτε γιατί εμποδίζονται από κυματισμούς του νερού που προκαλούνται από τον υψηλής πίεσης ατμό. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα η ισχύς του αντιδραστήρα εκτοξεύεται από τα 200 στα 540 μεγαβάτ, ένδειξη ότι η αλυσιδωτή αντίδραση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο.

Το αναπόδραστο αποτέλεσμα, μία τρομακτική έκρηξη από τον αφηνιασμένο ατμό που αναζητεί διέξοδο, σκοτώνει επί τόπου δύο τεχνικούς, καταστρέφει ολοσχερώς την οροφή της αίθουσας και απελευθερώνει στην ατμόσφαιρα ραδιενεργά σωματίδια και υδρογόνο το οποίο εκρήγνυται με τη σειρά του, προκαλώντας μία μεγάλη πυρκαγιά στην καρδιά του αντιδραστήρα και 30 μικρότερες στη γύρω περιοχή. Το καύσιμο ουράνιο διασπάται σε μικροσκοπικά τεμάχια που παρασύρονται από τα αέρια της έκρηξης στην ατμόσφαιρα.

Είναι η αρχή της τραγωδίας: Τις πρώτες στιγμές μετά το ατύχημα εκλύεται μόλις το 25% της συνολικής ραδιενέργειας ενώ το υπόλοιπο 75% θα απελευθερωθεί σταδιακά τις επόμενες οκτώ ημέρες.

Πρώτη προτεραιότητα των Σοβιετικών αρχών μετά το ατύχημα να εκκενώσουν τη μολυσμένη περιοχή, σε ακτίνα 30 χιλιομέτρων από το επίκεντρο της τραγωδίας, μεταφέροντας σε ασφαλή σημεία περίπου 135.000 ανθρώπους. Στην συνέχεια έπρεπε να κερδηθεί η μάχη του αντιδραστήρα. Τελικά στις 15 Νοεμβρίου τα συνεργεία κατορθώνουν να εγκλωβίσουν την καρδιά του αντιδραστήρα μέσα σε 410.000 κυβικά μέτρα τσιμέντου. Η πηγή του κακού πλέον είχε φυλακισθεί όμως η ζημιά που άφησε πίσω της ήταν ανυπολόγιστη.

Το Stonehenge χρησιμοποιήθηκε ως νεκροταφείο

Στην πιο πρόσφατη αρχαιολογική μελέτη του χώρου, έχει αποκαλυφθεί αρχαία ανθρώπινα λείψανα, γεγονός που υποδηλώνει ότι το Stonehenge χρησιμοποιήθηκε ως νεκροταφείο.

«Η έρευνά μας δείχνει ότι το Stonehenge χρησιμοποιήθηκε ως νεκροταφείο καύσης των νεκρών κυρίως ενήλικες άνδρες και γυναίκες για περίπου πέντε αιώνες, κατά τη διάρκεια και μεταξύ των πρώτων σταδίων της αρχικής του κατασκευής», ανέφερε η πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2016 στο περιοδικό Αρχαιολογία από τον καθηγητή αρχαιολογίας Mike Parker-Pearson στο University College του Λονδίνου και από τους συνεργάτες του.

Τα υπολείμματα αποτεφρώθηκαν σε μια περίοδο 500 χρόνων, μεταξύ 3.100 π.Χ. και 2.600 π.Χ., σύμφωνα με την ραδιοχρονολόγηση. Μετά από εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι του Stonehenge έκαναν καύσεις, αντί να θάβουν τους νεκρούς τους σε μια κυκλική τάφρο που περιβάλλει την περιοχή.

Τα οστά για πρώτη φορά αποκαλύφθηκαν από τον αρχαιολόγο William Hawley στη δεκαετία του 1920, ο οποίος αρχικά δεν είχε κατανοήσει τη σημασία τους .

Άλλες αποκαλύψεις για το Stonehenge τα τελευταία χρόνια περιλαμβάνουν τη θεωρία ότι οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν τις πέτρες σαν κίονες υποστηρίζοντας μια υπερυψωμένη ξύλινη πλατφόρμα κάτω από την οποία τελούσαν τελετουργίες.

Στα αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή συμπεριλαμβάνεται ένας σκελετός 4.000 ετών από την εποχή του χαλκού που ήρθε στο φως τον περασμένο Ιούλιο, περίπου 15 μίλια από το σημείο.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο μόλις δύο μίλια μακριά από το Stonehenge, Βρετανοί αρχαιολόγοι εντόπισαν το ένα νέο νεολιθικό μεγαλιθικό μνημείο, θαμμένο κάτω από τη γη.

Το μνημείο θεωρείται πως ήταν πολιτιστικός και λατρευτικός χώρος και χρονολογείται από 4.500 π.Χ. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως το θάψιμο του ναού – που αποτελείται από γιγαντιαίες πέτρες – συμβολίζει την στροφή προς μια άλλη θρησκεία, η οποία είχε ως λατρευτικό αντικείμενο τον ήλιο.

Ο προϊστορικός ναός βρισκόταν στον λόφο Beacon, ο οποίος εκτιμάται πως ήταν πνευματικής σημασίας. Ίσως να αποτελούσε την «οικία» ενός πνεύματος ή θεότητας της φύσης.

Πώς τα παιχνίδια επηρέαζουν την προσωπικότητα του παιδιού σας

Η προσωπικότητα του κάθε παιδιού αναμφισβήτητα επηρεάζεται από το περιβάλλον μέσα το οποίο μεγαλώνει και …παίζει!

Μία έρευνα μελέτησε τον τρόπο με τον οποίο παίζει ένα παιδί στην Ευρώπη και στην Αμερική. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας οι Αμερικανοί γονείς αντιμετωπίζουν το παιδί διαφορετικά απ' ότι οι Ευρωπαίοι γονείς.

Συγκεκριμένα στην Αμερική, οι γονείς δεν θέλουν να εμπλακούν στο παιχνίδι με τα παιδιά τους, προκειμένου να τα βοηθήσουν να μάθουν οτιδήποτε πιο εύκολα. Επιδιώκουν επίσης  με αυτό τον τρόπο τα παιδιά τους να είναι σε θέση να παίζουν μόνα τους και να είναι ικανοποιημένα με ο,τι κάνουν.

 Αντίθετα, στην Ευρώπη, οι γονείς δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να ξαπλώσουν στο πάτωμα με τα πιτσιρίκια τους και να περάσουν χρόνο μαζί τους παίζοντας παρέα με τα  παιχνίδια τους.

Υπάρχει μια ξεκάθαρη διάκριση ανάμεσα στους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους γονείς, που είναι καθολική. Κάτι τέτοιο δείχνει πως οι Αμερικανοί γονείς αντιμετωπίζουν το παιχνίδι των παιδιών τους έτσι ώστε να εμπνέουν την ανεξαρτησία στα παιδιά τους και μάλιστα από πολύ μικρή ηλικία. Σε αντίθεση οι Ευρωπαίοι γονείς καθώς εμπλέκονται στο παιχνίδι με το παιδί τους δείχνουν να θέλουν να αναπτύξουν πιο ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς αλλά παράλληλα φαίνεται μία τάση υπερπροστατευτισμού σε αυτό.

Αλήθεια, εσείς ενθαρρύνετε το παιδί σας να παίζει μόνο του στο σπίτι ή συμμετέχετε ενεργά στη διαδικασία του παιχνιδιού μαζί του;
 

Εκπληκτικό: Ένας 3D καθρέφτης δείχνει τις αλλαγές στο σώμα σας και το αν χάνετε όντως κιλά!

Οι καθρέφτες, όπως και οι άλλες μέθοδοι παρακολούθησης της φυσικής κατάστασης, όπως το σωματικό βάρος και ο Δείκτης Μάζας Σώματος, μπορεί να είναι παραπλανητικοί.

 

Κοιτάζοντας το σώμα σας εξωτερικά (καθρέφτης) δεν μπορείτε να παρακολουθείτε τις αλλαγές που συμβαίνουν στο εσωτερικό. Επίσης, ένα νούμερο στην ζυγαριά δεν σας δείχνει την μυϊκή σας μάζα. Η μέτρηση του σωματικού λίπους είναι ένας πολύ πιο ακριβής τρόπος για να αξιολογήσετε την φυσική σας κατάσταση, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν τα απαραίτητα εργαλεία για τέτοιον υπολογισμό, όταν είναι στο σπίτι τους. Ο καθρέφτης “Naked 3D Fitness Tracker” ήρθε για να τ' αλλάξει όλα αυτά!

Το σύστημα, που σχεδιάστηκε από την εταιρεία Naked Labs στην διαβόητη Silicon Valley των ΗΠΑ, είναι ουσιαστικά ένας “μαγικός” καθρέφτης, που υπολογίζει αναλύει δεδομένα για το σωματικό λίπος και την μυική μάζα του ατόμου, ενώ μπορεί να καταγράφει και να παρουσιάζει κάθε αλλαγή στο σώμα του με την πάροδο του χρόνου.

Φυσικά συνδέεται με εξειδικευμένη εφαρμογή σε έξυπνο κινητό τηλέφωνο και έχετε όλη σαν την σωματική πρόοδο στο χέρι σας ανά πάσα στιγμή, για να ξέρετε πού βρίσκεστε.

Η εταιρεία έχει διεξάγει beta-testing με πραγματικούς ανθρώπους από το 2015. Μέχρι στιγμής, οι δοκιμαστές αναφέρουν ότι η λειτουργία time-lapse της εφαρμογής, όπου μπορείτε πραγματικά να δείτε το σώμα σας να αλλάζει από μέρα σε μέρα, τους βοηθάει πάρα πολύ να μείνουν πιστοί στο διατροφικό και γυμναστικό πρόγραμμά τους. Λένε, επίσης, ότι ο καθρέφτης Naked 3D Fitness Tracker δεν είναι μόνο για εκείνους που θέλουν να χτίσουν μυς, ή να χάσουν λίπος.

Ακόμα και οι έγκυες μπορούν να δουν πώς αλλάζει το σώμα τους, ή άλλοι άνθρωποι μπορούν να δουν τα αποτελέσματα μιας χειρουργικής πλαστικής επέμβασης, ή και πιο απλής, όπως η εμφύτευση τριχών στο κεφάλι.


Δεν υπάρχουν κουμπιά και οθόνες στο καθρέφτη. Ο χρήστης χρειάζεται απλά να σταθεί μπροστά στον καθρέφτη, επάνω σε μια ζυγαριά και να περιμένει να ανάψει ένας κύκλος από led φωτάκια, που υποδεικνύει ότι έχουν ληφθεί όλες οι μετρήσεις και εικόνες μέσω σάρωσης με λέιζερ. Όλα τα υπόλοιπα περιλαμβάνονται στην εφαρμογή για το κινητό, η οποία θα είναι διαθέσιμη τόσο για iOS, όσο και για Android.

Τα γάντια που μετατρέπουν τη νοηματική σε κανονική γλώσσα

Ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα όσων μιλούν τη νοηματική είναι ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτή την γλώσσα για να επικοινωνήσουν με άλλους ανθρώπους εκτός μόνο από εκείνους που γνωρίζουν και χρησιμοποιούν και αυτοί τη νοηματική.

Θέλοντας να σπάσουν αυτόν τον κλειστό κύκλο της απομόνωσης, οι δύο φοιτητές από το πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον δημιούργησαν ένα ζευγάρι γάντια τα οποία χάρη σε ειδικούς μηχανισμούς και εξελιγμένο λογισμικό, μετατρέπουν τη νοηματική σε κανονική γλώσσα η οποία ακούγεται μέσω ενός κομπιούτερ.

Ο Ναβίντ Αζόντι και ο Τόμας Πράιορ συμμετείχαν σε έναν διαγωνισμό του πανεπιστημίου τους όπου και κέρδισαν το πρώτο βραβείο, με έπαθλο 10.000 δολάρια. Ο μηχανισμός στον οποίο βασίζεται η λειτουργία των γαντιών είναι σχετικά απλός ενώ τα σήματα μεταφέρονται μέσω Bluetooth σε έναν υπολογιστή όπου μέσω εξελιγμένου λειτουργικού προγράμματος μετατρέπει τα ηλεκτρικά σήματα σε ήχους.

Ο δύο φοιτητές υποστηρίζουν ότι τα γάντια τους είναι πολύ εύκολα να βγουν στην παραγωγή, καθώς η τεχνολογία δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη ενώ όπως υποστηρίζουν θα κάνουν πολλούς κωφούς συνανθρώπους μας να μπορούν να επικοινωνούν πολύ εύκολα με όλους, κυρίως εκείνους που δεν γνωρίζουν τη νοηματική.

Το σίγουρο είναι ότι οι δύο φοιτητές θα γίνουν περιζήτητοι από την ιατρική βιομηχανία στην Αμερική καθώς η εφεύρεσή τους μοιάζει με το αβγό του Κολόμβου (και πεδίο... χρημάτων λαμπρό) για όσους επενδύσουν επάνω της.
 

Η προσέγγιση της σωματιδιακής φυσικής με την κοσμολογία μέσω των δύο πεδίων Brans-Dicke και Higgs

Στο σχήμα αριστερά βλέπετε μια συνάρτηση δυναμικού. Αλλά το συμμετρικό ακρότατο (στην αρχή των αξόνων) δεν έχει την ελάχιστη ενέργεια. Αυτή την τελευταία την έχουν τα δυο σημεία A και B, δεξιά και αριστερά από τον κατακόρυφο άξονα.

 

Ένας καλός τρόπος για να αφηγηθούμε την σύνδεση της κοσμολογίας με την σωματιδιακή φυσική είναι να εστιάσουμε στις τύχες δύο ιδεών: του πεδίου Brans-Dicke, το οποίο εισήχθη από ειδικούς στη θεωρία της βαρύτητας, και του πεδίου Higgs, που επί μακρόν υπήρξε αντικείμενο προβληματισμού για τους σωματιδιακούς φυσικούς.

 

Και οι δύο ομάδες επιστημόνων δημιούργησαν τις συγκεκριμένες έννοιες προσπαθώντας να λύσουν ένα πρόβλημα που παίδευε πολλούς επιστήμονες κατά τα τέλη της δεκαετίας τού 1950 και τις αρχές της δεκαετίας τού 1960: Γιατί έχουν μάζα τα αντικείμενα; Μολονότι αυτές οι δύο θεωρίες δεν λειτούργησαν ως οι βασικοί κινητήρες για την ένωση της σωματιδιακής φυσικής και της κοσμολογίας, εντούτοις η πορεία της ανάπτυξης τους δείχνει πώς συνέκλιναν οι δύο ερευνητικοί κλάδοι.

 

Η ιστορία των δύο φ

1ον το πεδίο Brans-Dicke

H μάζα μας φαίνεται μια τόσο προφανής ιδιότητα της ύλης ώστε κανείς θα μπορούσε να πιστέψει ότι ουδεμία χρεία εξηγήσεως έχει. Μολοντούτο, η εύρεση περιγραφών της μάζας που θα ήταν συμβατές με άλλες ιδέες της σύγχρονης φυσικής αποδείχθηκε κάθε άλλο παρά εύκολος άθλος.

 

Ειδικοί της βαρύτητας και της κοσμολογίας διατύπωσαν το πρόβλημα στη βάση της αρχής τού Mach, η οποία ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του αυστριακού φυσικού και φιλοσόφου Ernst Mach, ενός περιώνυμου επικριτή του Νεύτωνα, που οι ιδέες του αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τον νεαρό Άλμπερτ Αϊνστάιν.

 

Μια ικανοποιητική προσέγγιση της αρχής τού Mach θα μπορούσε να διατυπωθεί ως εξής: H μάζα ενός αντικειμένου — μέτρο της αντίστασης που προβάλλει στις μεταβολές της κίνησης του — απορρέει σε τελική ανάλυση από τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις του εν λόγω αντικειμένου με όλη την υπόλοιπη ύλη του Σύμπαντος. Μολονότι η συγκεκριμένη αρχή εξήψε το ενδιαφέρον τού Αϊνστάιν και οιστρηλάτησε τη σκέψη του, η γενική του θεωρία της σχετικότητας τελικά απέκλινε από αυτήν.

 

Για να ενσωματώσουν την αρχή τού Mach στη θεωρία της βαρύτητας, οι επιστήμονες έθεσαν ως αίτημα την ύπαρξη ενός νέου βαθμωτού πεδίου το οποίο αλληλεπιδρά με όλους τους τύπους της ύλης (το βαθμωτό πεδίο έχει μία τιμή για κάθε σημείο του χώρου και του χρόνου).

 

Το 1961, ο Carl Brans, μεταπτυχιακός φοιτητής του Πανεπιστημίου τού Πρίνστον, και ο σύμβουλος του για την εκπόνηση της διδακτορικής διατριβής του, ο Robert Dicke, επεσήμαναν ότι στη γενική σχετικότητα του Αϊνστάιν η ένταση της βαρύτητας καθορίζεται από τη σταθερά του Νεύτωνα, G. Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, η G έχει την ίδια τιμή στη Γη όπως και στους πιο απόμακρους γαλαξίες και δεν μεταβάλλεται κατά την πάροδο του χρόνου. Παρουσιάζοντας μια εναλλακτική εκδοχή των πραγμάτων, ο Brans και ο Dicke προέβαλαν την ιδέα ότι η αρχή τού Mach θα μπορούσε να ικανοποιηθεί εάν η σταθερά του Νεύτωνα μεταβαλλόταν στο χώρο και το χρόνο.

 

Οι δύο φυσικοί εισήγαγαν ένα πεδίο που το ονόμασαν φ και το οποίο ήταν αντιστρόφως ανάλογο της σταθεράς του Νεύτωνα, και αντικατέστησαν την G με 1lφ παντού όπου αυτή εμφανιζόταν στις βαρυτικές εξισώσεις τού Αϊνστάιν.

 

Σύμφωνα με τη θεωρία Brans-Dicke, η ύλη αποκρίνεται στην καμπυλότητα του χώρου και του χρόνου, όπως συμβαίνει και στη συνηθισμένη γενική σχετικότητα, αλλά και στις μεταβολές της τοπικής έντασης της βαρύτητας.

 

Το πεδίο φ διαποτίζει όλο το χώρο, και η συμπεριφορά του συμβάλλει στον καθορισμό τού πώς η ύλη κινείται μέσα στο χώρο και το χρόνο. Κάθε μέτρηση της μάζας ενός αντικειμένου εξαρτάται επομένως από την τοπική τιμή τού φ. Τούτη η θεωρία υπήρξε τόσο πειστική ώστε τα μέλη της ομάδας τού Kip Thorne για τη θεωρία της βαρύτητας συνήθιζαν να αστειεύονται λέγοντας ότι πίστευαν στη γενική θεωρία τού Αϊνστάιν Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή και στη βαρυτική θεωρία Brans-Dicke Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο (την Κυριακή προτιμούσαν να τηρούν αγνωστικιστική στάση).

 

2ο Το πεδίο Higgs

Ev τω μεταξύ, στους κόλπους της πολύ μεγαλύτερης κοινότητας των σωματιδιακών φυσικών, το πρόβλημα της μάζας ανέκυψε με διαφορετική μορφή. Αρχής γενομένης από τη δεκαετία τού 1950, οι θεωρητικοί διαπίστωσαν ότι μπορούσαν να αναπαραστήσουν τις επιδράσεις των πυρηνικών δυνάμεων επιβάλλοντας ειδικές κλάσεις συμμετριών στις εξισώσεις που διέπουν τη συμπεριφορά των υποατομικών σωματιδίων.

 

Οι όροι, ωστόσο, που συνήθιζαν να περιλαμβάνουν σε αυτές τις εξισώσεις για την αναπαράσταση των μαζών των σωματιδίων παραβίαζαν τις εν λόγω ειδικές συμμετρίες. Πιο συγκεκριμένα, τούτο το αδιέξοδο αφορούσε κυρίως τα μποζόνια W και Z, τα σωματίδια που παράγουν τις ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις, οι οποίες ευθύνονται για τη ραδιενεργό διάσπαση. Εάν τούτα τα σωματίδια-φορείς δυνάμεων ήταν  πραγματικά άμαζα, όπως φαίνεται να απαιτούν οι συμμετρίες, τότε οι πυρηνικές δυνάμεις θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται από άπειρη εμβέλεια — δύο πρωτόνια, επί παραδείγματι, θα ήταν ικανά να ασκούν πυρηνική δύναμη το ένα στο άλλο έστω και αν βρίσκονταν σε αντιδιαμετρικά σημεία του Γαλαξία.

 

Εντούτοις, μια τέτοια μακρά εμβέλεια ερχόταν σε κατάφωρη αντίφαση με την παρατηρούμενη συμπεριφορά των πυρηνικών δυνάμεων, οι οποίες εξασθενούν ταχύτατα για αποστάσεις μεγαλύτερες από τη διάμετρο του ατομικού πυρήνα. Μόνο αν τα σωματίδια-φορείς των πυρηνικών δυνάμεων είχαν κάποια μάζα θα συμφωνούσε η θεωρητικά προβλεπόμενη εμβέλεια με τις παρατηρήσεις.

Πολλοί φυσικοί εστίασαν την προσοχή τους σε αυτόν το γρίφο, προσπαθώντας να διατυπώσουν μια θεωρία που θα αναπαριστούσε τις ιδιότητες συμμετρίας των υποατομικών δυνάμεων ενώ ταυτόχρονα θα περιείχε σωματίδια-φορείς μη μηδενικής μάζας.

 

Το 1961, ο Jeffrey Goldstone, τότε στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, επεσήμανε ότι οι λύσεις των εξισώσεων δεν χρειάζεται να υπακούουν υποχρεωτικά στις ίδιες συμμετρίες στις οποίες υπακούουν οι ίδιες οι εξισώσεις. Ως απλό παράδειγμα, ο Goldstone εισήγαγε ένα βαθμωτό πεδίο, το οποίο κατά σύμπτωση επίσης ονομαζόταν φ, που η πυκνότητα της δυναμικής του ενέργειας, V(φ), παρουσιάζει ελάχιστα σε δύο θέσεις, όταν το φ λαμβάνει τις τιμές -ν και +ν.

 

Επειδή η ενέργεια του συστήματος πέφτει στη χαμηλότερη δυνατή τιμή της σε τούτα τα ελάχιστα, το πεδίο τελικά θα καταλήξει σε ένα από αυτά. H δυναμική ενέργεια είναι ακριβώς η ίδια και για τις δύο τιμές τού φ, αλλά επειδή το πεδίο δεν μπορεί παρά τελικά να καταλήξει σε μία μόνο τιμή — είτε στην -ν είτε στη +ν —, η λύση των εξισώσεων αυθόρμητα σπάει τη συμμετρία.

 

Το 1964, ο Peter Higgs, του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, ενέκυψε στο έργο τού Goldstone και διαπίστωσε ότι μια θεωρία με αυθόρμητη ρήξη της συμμετρίας θα επέτρεπε την ύπαρξη σωματιδίων μη μηδενικής μάζας. H μάζα προκύπτει από αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στο πεδίο φ και σε όλους τους τύπους των σωματιδίων, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων τα οποία παράγουν τις ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις.

 

Οι εξισώσεις που διέπουν αυτές τις αλληλεπιδράσεις, όπως απέδειξε ο Higgs, υπακούουν σε όλες τις απαιτούμενες συμμετρίες. Προτού το φ καταλήξει σε ένα από τα ελάχιστα της δυναμικής του ενέργειας, τα σωματίδια προχωρούν πηδηχτά με ευκολία, σχεδόν ανεμπόδιστα. Άπαξ, όμως, και το φ φτάσει είτε στο +υ είτε στο -vy το πεδίο που μόλις αγκυρώθηκε ασκεί μια δύναμη αντίστασης σε οτιδήποτε συζευγμένο μαζί του —πρόκειται για το υποατομικό ισοδύναμο του να είναι κάτι κολλημένο σε μελάσα. Με άλλα λόγια, τα σωματίδια-φορείς δυνάμεων (καθώς και τα συνήθη σωματίδια ύλης όπως τα ηλεκτρόνια) αρχίζουν να συμπεριφέρονται σαν να είχαν μη μηδενική μάζα, και οι όποιες μετρήσεις της μάζας τους εξαρτώνται από την τοπική τιμή τού φ.

 

Οι εργασίες των Brans και Dicke και του Higgs δημοσιεύτηκαν τον ίδιο περίπου καιρό και στο ίδιο περιοδικό, το Physical Review. Και τα δύο άρθρα σύντομα έγιναν ευρέως γνωστά και τα δύο συγκαταλέγονται ανάμεσα στα πρώτα άρθρα φυσικής σε πλήθος αναφορών όλων των εποχών.

 

Και τα δύο διατύπωναν την πρόταση ότι η προέλευση της μάζας θα μπορούσε να εξηγηθεί με την εισαγωγή ενός νέου βαθμωτού πεδίου που αλληλεπιδρά με όλους τους τύπους ύλης.

 

Όμως, οι δύο κοινότητες των φυσικών (κοσμολόγοι και σωματιδιακοί φυσικοί) έβλεπαν διαφορετικά πράγματα στα αντίστοιχα τους φ. Για τους ειδικούς της βαρύτητας και της κοσμολογίας, το πεδίο Brans-Dicke ήταν συναρπαστικό διότι προσέφερε μια θεωρία εναλλακτική της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν.

 

Για τους σωματιδιακούς φυσικούς, το πεδίο Higgs ήταν συναρπαστικό διότι προσέφερε την ελπίδα ότι οι θεωρίες τους θα στέκονταν ικανές να εξηγήσουν τη συμπεριφορά των πυρηνικών δυνάμεων ανάμεσα σε σωματίδια μη μηδενικής μάζας. Πριν από τα μέσα της δεκαετίας τού 1970, ουδείς ισχυριζόταν ότι τα δύο πεδία φ θα μπορούσαν να μοιάζουν από φυσική άποψη, ή έστω ότι άξιζε να εξεταστούν πλάι πλάι.

 

Αυτά τα ερευνητικά πρότυπα, ωστόσο, επρόκειτο να αλλάξουν ριζικά κατά τα τέλη της δεκαετίας τού 1970. Ανασκοπώντας την ταχεία άνοδο της σωματιδιακής κοσμολογίας, οι φυσικοί σχεδόν πάντοτε υπογραμμίζουν δύο σημαντικές εξελίξεις που έδωσαν ώθηση στη συγχώνευση: την ανακάλυψη της ασυμπτωτικής ελευθερίας το 1973 και την κατασκευή των πρώτων Μεγάλων Ενοποιημένων Θεωριών, ή GUT, το 1973 και 1974. H ασυμπτωτική ελευθερία αναφέρεται σε ένα απροσδόκητο φαινόμενο που παρουσιάζεται σε ορισμένες κλάσεις θεωριών οι οποίες διέπουν σωματιδιακές αλληλεπιδράσεις: η ένταση της αλληλεπίδρασης μειώνεται αυξανομένης της ενέργειας των σωματιδίων, αντί να αυξάνεται όπως συμβαίνει με τις περισσότερες δυνάμεις. Για πρώτη φορά, οι σωματιδιακοί θεωρητικοί είχαν τη δυνατότητα να κάνουν ακριβείς και αξιόπιστους υπολογισμούς για φαινόμενα όπως η ισχυρή πυρηνική δύναμη —που κρατά τα κουάρκ δέσμια μέσα σε πυρηνικά σωματίδια όπως τα πρωτόνια και τα νετρόνια—, αρκεί βεβαίως να περιόριζαν τους υπολογισμούς τους σε περιοχές πολύ υψηλών ενεργειών, πολύ ανώτερων από εκείνες τις οποίες είχε κατορθώσει να προσπελάσει η πειραματική έρευνα.

 

H εισαγωγή των GUT έστρεψε ομοίως την προσοχή προς τις πολύ υψηλές ενέργειες. Οι σωματιδιακοί φυσικοί αντελήφθησαν ότι οι εντάσεις τριών από τις τέσσερεις θεμελιώδεις δυνάμεις —της ηλεκτρομαγνητικής, της ασθενούς και της ισχυρής πυρηνικής δύναμης— πιθανόν να συνέκλιναν αυξανομένης της ενέργειας των σωματιδίων. Οι θεωρητικοί υπέθεταν ότι, άπαξ και οι ενέργειες ανέβαιναν σε αρκούντως υψηλά επίπεδα, οι τρεις δυνάμεις θα δρούσαν ως μία ενιαία αδιαφοροποίητη δύναμη. H ενεργειακή κλίμακα στην οποία θα επερχόταν τούτη η μεγάλη ενοποίηση ήταν κυριολεκτικά αστρονομική: περίπου 10²⁴ ηλεκτρονιοβόλτ, ή περισσότερο από 1 τρισεκατομμύριο φορές υψηλότερη από τις μεγαλύτερες ενέργειες που είχαν επιτύχει να διερευνήσουν οι φυσικοί με τη βοήθεια των επιταχυντών σωματιδίων.

 

Ενέργειες της κλίμακας της μεγάλης ενοποίησης αποκλειόταν να επιτευχθούν σε επίγεια εργαστήρια. Ωστόσο, ορισμένοι ερευνητές αντελήφθησαν ότι, αν ολόκληρο το Σύμπαν άρχισε το βίο του       σε μια θερμή Μεγάλη Έκρηξη, τότε η μέση ενέργεια των σωματιδίων στο Σύμπαν θα πρέπει να υπήρξε εκπληκτικά υψηλή κατά τις πρώιμες φάσεις της κοσμικής ιστορίας.

 

Με την έλευση της ασυμπτωτικής ελευθερίας και των     ενοποιημένων θεωριών GUT, οι σωματιδιακοί φυσικοί απέκτησαν έναν προφανή λόγο για να αρχίσουν να μελετούν το πρώιμο Σύμπαν: οι πρώτες στιγμές της Μεγάλης Έκρηξης θα τους προσέφεραν το «εργαστήριο του φτωχού», επιτρέποντας τους να παρατηρήσουν αλληλεπιδράσεις σε τόσο υψηλές ενέργειες που θα ήταν αδύνατο να «αναδημιουργηθούν» στη Γη. Δεκάδες επιστήμονες, δημοσιογράφοι και ιστορικοί επικαλέστηκαν αυτή την εξέλιξη προκειμένου να εξηγήσουν την εμφάνιση της σωματιδιακής κοσμολογίας.

Ενδείξεις για μια νέα φυσική σε μια σπάνια διάσπαση σωματιδίου

Σύμφωνα με το Καθιερωμένο Μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής, η ύλη συνίσταται από τρεις “οικογένειες” κουάρκ και λεπτονίων. Κάθε οικογένεια περιλαμβάνει 4 τύπους σωματιδίων: δυο από κουάρκ και δυο από λεπτόνια.

Η συνηθισμένη ύλη αποτελείται από τα σωματίδια της πρώτης οικογένειας: τα πάνω και κάτω κουάρκ, τα οποία είναι ισχυρά δεσμευμένα μέσα στα πρωτόνια και τα νετρόνια, το ηλεκτρόνια καθώς και το νετρίνο του ηλεκτρονίου, το οποίο παράγεται κατά μυριάδες στις αντιδράσεις σύντηξης στο εσωτερικό των άστρων.

Όπως γνωρίζουμε εδώ και καιρό, τα κουάρκ και τα λεπτόνια της δεύτερης και τρίτης γενιάς είναι πανομοιότυπα αντίγραφα αυτών της πρώτης οικογένειας, αλλά έχουν μεγαλύτερες μάζες. Αυτά τα βαριά κουάρκ και τα φορτισμένα λεπτόνια είναι ασταθή σωματίδια που μπορούν να παραχθούν σε συγκρούσεις υψηλής ενέργειας, αλλά διασπώνται εξαιρετικά γρήγορα, διαμέσου της ασθενούς αλληλεπίδρασης, σε σωματίδια που ανήκουν στην πρώτη οικογένεια.

Αυτή η περιγραφή της ύλης είναι συνεπής με ότι έχει παρατηρηθεί στα πειράματα, αλλά το γιατί έχουμε τρία σχεδόν πανομοιότυπα αντίγραφα των κουάρκ και των λεπτονίων (που αναφέρονται και ως 3 “γεύσεις” των κουάρκ και των λεπτονίων), με μόνη διαφορά τις μάζες τους, είναι ένα από τα ανοικτά ερωτήματα της σωματιδιακής φυσικής.

Στο οριακό σημείο που ακόμα δεν έχει σπάσει η ηλεκτρασθενής συμμετρία, κανένα από τα σωματίδια του Καθιερωμένου Προτύπου δεν έχει μάζα. Συνεπώς το πρόβλημα με τις μάζες των κουάρκ και των λεπτονίων σχετίζεται στενά με το άλλο μεγάλο ανοικτό ζήτημα στην σωματιδιακή φυσική: γιατί οι φορείς της ασθενούς δύναμης – τα μποζόνια W και Z – έχουν μάζα; Στα πλαίσια του Καθιερωμένου Προτύπου, αυτά τα δυο προβλήματα λύνονται με αυτό που αποκαλείται μηχανισμός Higgs: τα κουάρκ και τα λεπτόνια καθώς επίσης και τα μποζόνια W και Ζ έχουν μάζα διότι αλληλεπιδρούν με ένα νέο είδος πεδίου, που λέγεται πεδίο Higgs. Στην άποψη αυτή το πεδίο Higgs είναι αυτό που σπάει την ηλεκτρασθενή συμμετρία.

Αν τα πειράματα υψηλής ενέργειας στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN καταφέρουν να ανιχνεύσουν μια διέγερση του πεδίου Higgs – το σωματίδιο Higgs – τότε σε αυτά τα πειράματα θα έχει αποδειχθεί ότι ο μηχανισμός αυτός αποτελεί τη βάση για τις μάζες όλων των σωματιδίων.

Πρέπει όμως εδώ να τονίσουμε πως ο μηχανισμός Higgs στο πλαίσιο του Καθιερωμένου Μοντέλου δεν είναι ικανοποιητικός για διάφορες αιτίες, κυρίως όμως επειδή γίνεται ασταθής στις υψηλές ενέργειες. Αντίθετα, είναι πιθανόν το πεδίο Higgs να είναι στην πραγματικότητα μια προσέγγιση μόνο στις χαμηλές ενέργειες μιας πιο θεμελιώδους θεωρίας. Σημάδια αυτής της “πραγματικής” θεωρίας θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν στις υψηλές ενέργειες, ως νέοι βαθμοί ελευθερίας με τη μορφή νέων βαρέων σωματιδίων.

Οι προσπάθειες να βρεθούν αποδεικτικά στοιχεία γι αυτή τη νέα θεωρία μπορούν να διαιρεθούν σε δυο κύριες κατηγορίες: (i) στις απευθείας αναζητήσεις για τους νέους βαθμούς ελευθερίας, μέσω πειραμάτων στο όριο των υψηλών ενεργειών, ειδικά στον LHC και (ii) στις έμμεσες αναζητήσεις για νέα σωματίδια διαμέσου λεπτομερών μελετών στις χαμηλές ενέργειες, στο όριο της υψηλής έντασης όπως ονομάζεται. Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό στον καθορισμό της δομής της γεύσης των νέων βαθμών ελευθερίας ή στο πως αυτά τα νέα πεδία συνδέουν μαζί τις τρεις διαφορετικές οικογένειες των κουάρκ και των λεπτονίων.

Μέσα σ’ αυτό το δεύτερο πλαίσιο οι Joachim Brod, Martin Gorbahn και Εμμανουήλ Στάμου (Emmanuel Stamou) στο Πανεπιστήμιου του Μονάχου, έχουν επεξεργαστεί μια βελτιωμένη θεωρητική περιγραφή μιας σπάνιας διάσπασης σωματιδίου, που θα δώσει στους πειραματικούς ένα ισχυρό εργαλείο στην αναζήτηση στοιχείων για μια πιο θεμελιώδη θεωρία.

Οι υπολογισμοί τους, που αναφέρονται στην πιθανότητα ένα μεσόνιο Κ (ή καόνιο) να διασπάται σε ένα πιόνιο, ένα νετρίνο και ένα αντινετρίνο (κάτω εικόνα), δημοσιεύονται στο περιοδικό Physical Review D.


Πάνω: Η διάσπαση γίνεται δυνατή χάρις στην αλλαγή της γεύσης s→dνν (s το παράξενο και d το κάτω κουάρκ). Κάτω: Φαίνονται τα διαγράμματα για το τι προβλέπει για την διάσπαση αυτή το Στάνταρτ Μοντέλο (αριστερά) και η Επέκταση του Στάνταρτ Μοντέλου (δεξιά)

Αν υποθέσουμε ότι αυτή είναι η σωστή εικόνα της διάσπασης, η παρουσία του πεδίου Higgs αναμιγνύει διαφορετικές οικογένειες κουάρκ κάτω από τις ασθενείς αλληλεπιδράσεις και ορίζει έτσι μια ιεραρχία των διαφόρων τρόπων διάσπασης στα βαρύτερα κουάρκ προς τα ελαφρότερα κουάρκ.

Ειδικότερα, η συνεργασία των ασθενών με των Higgs αλληλεπιδράσεων υπαινίσσεται ότι διαδικασίες στις οποίες ένα κουάρκ αλλάζει την γεύση του αλλά όχι και το φορτίο του (π.χ. το παράξενο κουάρκ που ανήκει στην δεύτερη οικογένεια μετασχηματίζεται στο κάτω κουάρκ της πρώτης οικογένειας, που έχει διαφορετική μάζα αλλά το ίδιο ηλεκτρικό φορτίο), μπορεί να συμβεί μόνο σε υψηλές τάξεις στις ηλεκτρσθενείς αλληλεπιδράσεις και είναι ισχυρά απαγορευμένες. Αυτές οι διαδικασίες που ονομάζονται μεταβάσεις FCNC (flavor-changing- neutral-current), είναι το ιδανικό μέρος αναζήτησης μιας νέας φυσικής: το σήμα (η νέα φυσική) θα ξεχωρίζει εμφανώς ως προς το μικρό υπόβαθρο που ήδη προβλέπει το Καθιερωμένο Μοντέλο.

Έχει δε υπολογιστεί με μεγάλη ακρίβεια ότι για κάθε δέκα δισεκατομμύρια μεσόνια Κ μόνο ένα κατά μέσο όρο θα διασπαστεί προς την τελική κατάσταση. Ας σημειωθεί ότι τα δυο νετρίνα στην τελική κατάσταση είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν, διότι τα νετρίνα αλληλεπιδρούν ελάχιστα με την ύλη. Για τον λόγο αυτό η πειραματική έρευνα αυτών των διασπάσεων είναι πολύ δύσκολο έργο.

Έτσι, πολύ λίγα τέτοια γεγονότα έχουν παρατηρηθεί έως τώρα σε πειράματα στο Εργαστήριο του Brookhaven. Ο συνδυασμός των δεδομένων δείχνει να μην είναι συμβατά με το καθιερωμένο πρότυπο, γιατί η θεωρία δείχνει να είναι πολύ περισσότερο ακριβής σε σχέση μ’ αυτό που είναι σε θέση να μετρήσουν οι πειραματικοί.

Τα καλά νέα είναι ότι προγραμματίζονται νέα πειράματα που έχουν στόχο την ουσιαστική βελτίωση της ακρίβειας των μετρήσεων αυτών των σπάνιων διασπάσεων: Το πείραμα ΝΑ62 στο CERN έχει ως στόχο να συγκεντρώσει περίπου 50 τέτοια γεγονότα διασπάσεων Κ ανά έτος, με 20% υπόβαθρο, ξεκινώντας από το 2012. Επίσης, προγραμματίζονται παρόμοια πειράματα στο πείραμα KOTO στο J-PARC (υποθέτοντας ότι το Στάνταρτ Μοντέλο είναι σωστό).

Χάρις, σε αυτή την ακρίβεια αυτά τα μελλοντικά πειράματα θα μας δώσουν βασικές πληροφορίες για την γεύση μιας φυσικής πέρα από το Καθιερωμένο Μοντέλο.

Ανακάλυψαν τη μπαταρία που δεν τελειώνει ποτέ!

Και σε ποιον δεν έχει τελειώσει η μπαταρία του κινητού ακριβώς τη στιγμή που το χρειάζεται και μάλιστα λίγες ώρες μετά την τελευταία φόρτιση; Η διάρκεια και η χωρητικότητα της μπαταρίας λοιπόν είναι ένα μεγάλο θέμα για τους χρήστες smartphones γεγονός που κάνει τους παγκόσμιους τεχνολογικούς κολοσσούς συνεχώς να αυξάνουν τις προσπάθειες τους πάνω σ’ αυτό τον τομέα χωρίς όμως θεαματικά αποτελέσματα.

Ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια έκανε κατά λάθος την ανακάλυψη του αιώνα και υπόσχεται πως θα ξεχάσουμε μια για πάντα τους φορτιστές!

Τη λύση ευελπιστεί να δώσει μια νέα ανακάλυψη από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια που υπόσχεται μπαταρίες που θα διαρκούν για πάντα. Οι ερευνητές κατά τη διάρκεια πειραμάτων τους ανακάλυψαν πως χρησιμοποιώντας κάποια εξαιρετικά αγώγιμα σύρματα με μια ειδική επίστρωση επιτυγχάνουν επαναφόρτιση της μπαταρίας εκατοντάδες χιλιάδες φορές χωρίς να υπάρχει απώλεια ενέργειας ή βλάβη της μπαταρίας.

Ενδεικτικά είναι τα νούμερα που μιλούν από μόνα τους. Ενώ μια τυπική μπαταρίας μπορεί να εμφανίσει προβλήματα μετά από 7000 φορές φορτίσεις, η νέας γενιάς μπαταρίας κατάφερε να επαναφορτίσει απροβλημάτιστα 200.000 φορές σε διάστημα τριών μηνών.

Σύμφωνα με τους ερευνητές η νέα μπαταρία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε κινητά, tablet, φορητούς υπολογιστές ακόμη σε αυτοκίνητα. «Το επικαλυπτόμενο ηλεκτρόδιο διατηρεί το σχήμα του καλύτερα, κάνοντάς το μια αξιόπιστη επιλογή» ανέφερε η επικεφαλής της έρευνας Mya Le Thai.