Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΟΥ ( Η μεγαλύτερη σφαγή που υπέστη )

Ο Ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος γράφει, «Οι δε (Γότθοι) καθοδηγούμενοι υπό πολυαρίθμων μοναχών κατεπλημμύρισαν πάντα τα μεταξύ Θερμοπυλών και Αττικής, Λοκρίδα, Φωκίδα, Βοιωτία, λεηλατούντες και καταστρέφοντας Χώρας και πόλεις, και τους μεν άνδρας ηβηδόν αποσφάττοντες (ομαδικά αποκεφαλίζοντας). Παίδας δε και γυναίκας αγεληδόν συνεπαγώμενοι».

Η πολιτικοστρατιωτική κατάσταση στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το 394 είχε ως εξής: Ο Μ. Θεοδόσιος έχων υπό τις διαταγές του τον έμπιστο στρατηγό Στιλίχων, καθώς τον Γαϊνά και τον – άρτι εκχριστιανιθέντα – Γότθον στρατηγό Αλάριχο, νικά τον αντίπαλο του Ευγένιο.

395, θάνατος του Μ. Θεοδοσίου και διανομή της Αυτοκρατορίας στους δύο ανήλικους ιούς του Αρκάδιο την Ανατολική και Ονώριο την Δυτική. Ο στρατηγός Στιλίχων Αρχηγός όλου του στρατού Ανατολικής και Δυτικής Αυτοκρατορίας. Ύπαρχος της Ανατολικής ο Ρουφίνος, Ανθύπατος του Ελληνικού χώρου ο Αντίοχος.

Ο Αλάριχος δυσαρεστημένος διότι δεν αμείφθηκε επαρκώς δια την συμμετοχή του στην μάχη κατά του Ευγένιου, περιφέρονταν, λεηλατώντας την Θράκη. Ο Ρουφίνος αφού ήλθε σε συνεννόηση με τον Αλάριχο, τον έστρεψε εναντίον της υπολοίπου Ελλάδος.

Αφού λεηλάτησε την Μακεδονία, έφθασε στη Θεσσαλία, εκεί τον περικύκλωσε ο στρατηγός Στιλίχων και ενώ η συντριβή του ήταν βεβαία, έλαβε εντολή ο Στιλίχων από τον ανήλικο Αρκάδιο, που προφανώς υπαγορεύθηκε από τον Ρουφίνο να στήλη τα στρατεύματα του Ανατολικού κράτους υπό τον Γαϊνά στην Κων/πολη, και αυτός με τα υπόλοιπα να φύγει για το Δυτικό κράτος, και αυτό έπραξε. Όταν έφθασε στην πόλη ο Γαϊνάς οι στρατιώτες του δολοφόνησαν τον Ρουφίνο και τη θέση του πήρε ο Ευτρόπιος.

Το 396 ο Αλάριχος ανενόχλητος κατευθύνθηκε προς τα κέντρα πολιτισμού της νοτίου Ελλάδος, συνοδεία πολυαρίθμων μοναχών. Ο Γερόντιος που φύλαγε τις Θερμοπύλες τις εγκατέλειψε και έφυγε για τον ισθμό της Κορίνθου χωρίς να προβάλλει καμία αντίσταση. Οι σφαγές, οι λεηλασίες η ισοπέδωση των ναών της παλιάς θρησκείας που ακολούθησαν, και για την τραγικότητα της κατάστασης.

Ο Ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος γράφει «Οι δε (Γότθοι) καθοδηγούμενοι υπό πολυαρίθμων μοναχών κατεπλημμύρισαν πάντα τα μεταξύ Θερμοπυλών και Αττικής, Λοκρίδα, Φωκίδα, Βοιωτία, λεηλατούντες και καταστρέφοντας Χώρας και πόλεις, και τους μεν άνδρας ηβηδόν αποσφάττοντες (ομαδικά αποκεφαλίζοντας). Παίδας δε και γυναίκας αγεληδόν συνεπαγώμενοι».

Μόνο η Θήβα η οποία έχοντας καλά τείχη και άμυνα διέφυγε τη σφαγή, καθ’ ότι ο Αλάριχος δεν διέθετε πολιορκητικές μηχανές.

Μετά εισέβαλε στην Αττική. Πρώτη η Ελευσίνα δέχθηκε την επιδρομή, όπου αφού ισοπέδωσε τον Ναό τις παλιάς θρησκείας, θανάτωσε τον Ιλάριον, και πάντα εμένων εις την θρησκεία των προγόνων, καθ’ υπόδειξη των ακολουθούντων μοναχών.

Μετά κατευθύνθηκε προς την Αθήνα όπου καθώς γράφει ο εθνικός Ζώσιμος είδε την πολιούχο Θεά Αθηνά πάνοπλη και τον Ήρωα Αχιλλέα να περιφέρονται επί των τειχών. Αφού είδε αυτά ο Αλάριχος απείχε πάσης ενέργειας. Ζήτησε μόνο να εισέλθει για να θαυμάσει την πόλη, οι δε Αθηναίοι του το επέτρεψαν και του προσέφεραν και δώρα.

Στην συνέχεια επέδραμε κατά του Πειραιά, των Μεγάρων και εν συνεχεία προς Κόρινθο ανενόχλητος, διότι ο Γερόντιος που είχε οχυρωθεί στον ισθμό τον εγκατέλειψε αμαχητί. Σφάζοντας και λεηλατώντας την Κορινθία, την Αργολίδα, την Αρκαδία, την Σπάρτη, τα Ολύμπια, Έγινε κύριος της Πελοποννήσου, πλην της μικρής Τεγέας.

Το 397 ο στρατηγός Στιλίχων παρ’ ότι Βάνδαλος στη καταγωγή, αφού έμαθε για την ανελέητο σφαγή των Ελλήνων, από Έλληνες που διέφυγαν τη σφαγή, και ζήτησαν κλαίοντες τη βοήθεια του, αποβιβάσθηκε στο λιμάνι της Κορίνθου Λέχαιο και άρχισε να καταδιώκει τους διάσπαρτους Γότθους, και έφθασε στο οροπέδιο της Φολόης, όπου περικύκλωσε τον Αλάριχο, αλλά και για δεύτερη φορά, ενώ η συντριβή του ήταν θέμα χρόνου, έλυσε τον αποκλεισμό και έφυγε για Ιταλία. Προφανώς πήρε εντολή από τον Αρκάδιο να αφήσει ελεύθερο τον Αλάριχο να ολοκληρώσει τη σφαγή.

Ο Αλάριχος αφού ολοκλήρωσε την αποστολή του….. ανενόχλητος πλέον έφυγε για την Ήπειρο. Στην συνέχεια ο Αρκάδιος προκειμένου να εξασφαλίσει την Ιλλυρία ανακήρυξε τον Αλάριχο στρατηλάτη του Ιλλυρικού. (Γενναιόδωρη αμοιβή μετά από μια τόσο τεραστίων διαστάσεων διαπραχθείσα γενοκτονία κατά των Ελλήνων ……)

Τα ανωτέρω δραματικά γεγονότα τα κατέγραψαν οι τότε ιστορικοί Ζώσιμος, Συνέσιος, Ευνάπιος, Σωζόμενος. Ο νεότερος ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος, παρ’ ότι ήταν ο θεμελιωτής και ένθερμος υποστηρικτής του « Ελληνοχριστιανισμού », στο κεφάλαιο ΑΛΑΡΙΧΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΙΔΡΟΜΗ, περιγράφει με σαφήνεια την μεγάλη προδοσία.

Εξετάζοντας τα γεγονότα βλέπουμε την προδοτική αλλά και εγκληματική στάση των Αρκαδίου, Ρουφίνου, Ευτροπίου, Αντιόχου, Γεροντίου, και των Χριστιανών, όταν μάλιστα ο Αντίοχος και ο Γερόντιος ήσαν Έλληνες, αλλά νεοφώτιστοι Χριστιανοί.

Αν τα θύματα της Ιεράς Εξέτασης των καθολικών σε όλη τη δυτική Ευρώπη έφθασαν τις 35.000. τα εγκλήματα των χριστιανών, διά χειρός Αλαρίχου, μόνο κατά των Ελλήνων, ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες.

Ήταν η μεγαλύτερη σφαγή που γνώρισε ο Ελληνισμός στην μακρόχρονη ιστορία του. Μια σφαγή που προκλητικά δυστυχώς αποσιωπάτε από την θρησκευτική αλλά και την πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου.

Ο λόγος της μεγάλης σφαγής ήταν ένας, να τιμωρηθούν οι Έλληνες διότι αγνόησαν τη διαταγή του Μ. Θεοδοσίου ότι μοναδική θρησκεία της Αυτοκρατορίας θα είναι ο Χριστιανισμός. Αποφάσισαν λοιπόν οι δολοφόνοι Αρκάδιος και η παρέα του ότι είναι ευκαιρία να ξεμπερδεύουμε με τους Έλληνες μια για πάντα, ο δε Αλάριχος θα εισέπραττε τα οφειλόμενα από της λεηλασίες.

Είναι βέβαιο ότι ο Αλάριχος εκτελούσε διαταγή του Αρκαδίου υπαγορευμένη από τον Ευτρόπιο να ισοπεδώσει τους Ναούς της παλιάς θρησκείας, και να προβεί στην σφαγή των πιστών της, καθ’ υπόδειξη των πολυαρίθμων μοναχών που τον ακολουθούσαν.

Αν ο Αλάριχος δεν είχε τη συγκεκριμένη διαταγή δεν θα σπαταλούσε το χρόνο του να ισοπεδώνει Ναούς, αλλά θα επιδιδόταν αποκλειστικά και μόνο στις λεηλασίες σε ότι πολύτιμο εύρισκε.

Επίσης δεν τον ενδιέφερε η κυριαρχία του χώρου που κατέλαβε, και γι’ αυτό μόλις εκτέλεσε την αποστολή που ανέλαβε αναχώρησε, για να παραλάβει την αμοιβή του από τον Αρκάδιο που ήταν η Ιλλυρία την οποία και διεκδικούσε. Θα ήταν αφέλεια βέβαια να πιστέψει κανείς ότι οι μοναχοί με δική τους πρωτοβουλία ακολουθούσαν τον Αλάριχο, σίγουρα το έκαναν καθ’ υπόδειξη των θρησκευτικών ηγετών τους.

Όσον αφορά στην Αθήνα, ο Αλάριχος δεν την πείραξε διότι είχε εντολή από τον Αρκάδιο να μη τη πειράξει. Φοβούμενος ο Αρκάδιος ότι οι Έλληνες δεν θα του το συγχωρούσαν ποτέ βλέποντας την Αθήνα το καύχημα της Δημοκρατίας, της Φιλοσοφίας και του Πολιτισμού να σφαγιάζετε και να ισοπεδώνετε γιατί έτσι συνέφερε την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Αν ο Αλάριχος είδε τη Θεά Αθηνά και τον Αχιλλέα στα τείχη της Αθήνας να περιφέρονται, θυμίζει την Κων/πολη όταν πολιορκείτο από τους Αβάρους τότε η Παναγία περιφέρονταν στα τείχη της Πόλης. Όλα αυτά βέβαια είναι φαντασιώσεις των θρησκόληπτων ανθρώπων, κάθε εποχής. Αλλά και τρόπος επιβολής των θρησκευτικών προτύπων τους, από τους εκάστοτε θρησκευτικούς ηγέτες.

Η μεγάλη απάτη για την υπερθέρμανση!

Ότι έχετε ενημερωθεί για την υπερθέρμανση του πλανήτη είναι μάλλον σίγουρο.

Το Ντοκιμαντέρ έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στους επιστημονικούς κύκλους σε Αγγλία και Αμερική.

Mία τελείως διαφορετική προσέγγιση έρχεται να ταράξει τα νερά της επιστημονικής κοινότητας με την προβολή του ντοκιμαντέρ The Great Global Warming Swindle που απενοχοποιεί την ανθρώπινη παρέμβαση στην αλλαγή του κλίματος του πλανήτη μας και είναι η απάντηση στο Inconvient Truth του Al Gore.

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει κάποια επιστημονική απόδειξη ότι η αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη οφείλεται στον άνθρωπο, αλλά πρόκειται απλά για την φυσική εξέλιξη των πραγμάτων με κύριο παράγοντα την ηλιακή δραστηριότητα. Το κλίμα της γης απλώς αλλάζει, όπως ακριβώς συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια.

Οι επιστήμονες που εμφανίζονται σε αυτό το ντοκιμαντέρ κάνουν λόγο για παγκόσμια προπαγάνδα και βομβαρδισμό - εκφοβισμό του κοινού από τα media.

The Great Global Warming Swindle

Σκηνοθεσία: Martin Durkin
Διάρκεια: 01:13:33 min
Υπότιτλοι: Ελληνικοί Ενσωματωμένοι
Γλώσσα: Αγγλικά

Γιατί μισούν θανάσιμα την Ελλάδα!

Friedrich Nietzsche

“Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.

Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.

Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα». Καρδιά και νους είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα

Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε:

“Oι Έλληνες είναι συγγενείς μου, είναι δάσκαλοί μου. Τους θαυμάζω σαν άφθαστες διάνοιες της φράσεως και της γραμμής, καθώς και για τον ιδεώδη βίο τους.» (Από επιστολή που έστειλε στον γιο του Αύγουστοσ το Bisbaden στις 5 Ιουλίου 1815). «Ό,τι είναι η καρδιά και ο νους για το σώμα, είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα.» ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ …ΕΛΛΗΝΑ, ΠΟΣΟ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΜΗΔΑΜΙΝΟΣ ΕΙΜΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ!

Φρίντριχ Σίλερ (Friedrich von Schiller):

Καταραμένε Έλληνα.

Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω. Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος. Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος. Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος. Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση… Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός; Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;

Σφαίρες που συγκρούστηκαν στον αέρα

 

 Αυτό συμβαίνει μία στο δισεκατομμύριο...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ουκρανός κυνηγός θησαυρών ανακάλυψε ένα υπέροχο κομμάτι ιστορίας. Δύο σφαίρες (μια που προέρχεται από ένα Γάλλο στρατιώτη και μία από έναν Ρώσο, κατά τη μάχη της Κριμαίας το 19ο αιώνα) συγκρούστηκαν στον αέρα και συσσωματώθηκαν!

Η πιθανότητα μιας τέτοιας σύγκρουσης είναι μικρότερη από μια στο δισεκατομμύριο. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς πόσο σκληρή ήταν η μάχη και πόσο πυκνά θα πρέπει να ήταν τα πυρά για να επαληθευτεί μια τέτοια πιθανότητα. Ακόμη και σε συνθήκες εργαστηρίου κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί.

 

Η επίδραση της τηλεόρασης στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του ατόμου

Η Τηλεόραση σήμερα επιδρά στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του ατόμου δημιουργώντας ένα διαφορετικό πρότυπο ανθρώπου. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι η εισβολή των μαζικών μέσων επικοινωνίας και ενημέρωσης στη ζωή μας υπήρξε ραγδαία και θριαμβευτική.

Ίσως είναι εκείνο το χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί στον έσχατο βαθμό το ρυθμό με τον οποίο κυλά η ζωή της σημερινής γενιάς από το ρυθμό με τον οποίο κυλούσε η ζωή των προηγούμενων γενιών. Και είναι επίσης αναμφισβήτητο το γεγονός ότι η τηλεόραση κατέχει τα πρωτεία ανάμεσα στα σύγχρονα μαζικά μέσα ενημέρωσης λόγω της ζωντάνιας και της αμεσότητας με την οποία απευθύνεται στον κάθε σύγχρονο άνθρωπο.

Ακριβώς αυτή της η ζωντάνια, της δίνει τη δυνατότητα να διαπλάσει και κατόπιν να προβάλλει με τρόπο δελεαστικό αξίες και με βάση αυτές ένα συγκεκριμένο πρότυπο ανθρώπου.

Βέβαια, είναι κοινός τόπος ότι κάθε κοινωνία διαμορφώνει τις δικές της ανώτερες πνευματικές αξίες και τα δικά της πρότυπα πνευματικών και πολιτικών ηγετών αλλά και απλών ανθρώπων, παρορμούμενη από τις υλικές κυρίως κατακτήσεις της. Άλλωστε αυτό το επιβεβαιώνει μια εύστοχη ανάπλαση του παρελθόντος.

Έτσι σε παλιότερες εποχές που η ανθρώπινη κοινωνία διέρχονταν μέσα από πρωτόγονες οικονομικές λειτουργίες και όπου η μετάβαση σ’ ένα διαφορετικό στάδιο διαρκούσε μεγάλο χρονικό διάστημα, το πρότυπο ανθρώπου το οποίο καθιερώνονταν στα πλαίσιά της αντικατόπτριζε την όλη της κοσμοθεωρία και ιδεολογία της. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην εποχή μας.

Απόρροια της αλματώδους οικονομικής και τεχνολογικής ανάπτυξης, αποτέλεσμα της τεράστιας συσσώρευσης του πλήθους στις σημερινές βιομηχανικές κοινωνίες χαρακτηρίζεται το πρότυπο του ανθρώπου το οποίο προβάλλεται στις μέρες μας ιδιαίτερα έντονα από την τηλεόραση. Και επειδή οι σημερινές γενιές γαλουχούνται με τα μηνύματα της τηλεόρασης, η διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους είναι αναπόσπαστη από την απήχηση που έχει πάνω τους η Τηλεόραση.

Γιατί ο άνθρωπος μη έχοντας ακόμη διαμορφωμένο τον ψυχικό του κόσμο και χωρίς αποστάγματα καίριων αντιλήψεων και θεωριών, τουλάχιστον αυτό συμβαίνει για τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, ρυμουλκείται και ασπάζεται χωρίς κριτικό στοχασμό τα μηνύματα και τελικά το ιδανικό πρότυπο του ανθρώπου το οποίο του «υψώνει» η τηλεόραση για να προωθήσει όχι την ολοκλήρωση του ίδιου σαν προσωπικότητα αλλά οικονομικούς «οργασμούς» επιχειρήσεων, πράγμα που κυριολεκτικά καταρρακώνει την ηθική, πνευματική και διανοητική υπόσταση του ανθρώπου.

Η σημερινή τηλεόραση, προσαρμοσμένη απόλυτα στην κοινωνία της αφθονίας και της υλικής ευημερίας καθιστά τον άνθρωπο δούλο των ευτελών και μη αναγκαίων ικανοποιήσεών του, και επομένως καταστρέφει την απελευθέρωσή του από το μακροχρόνια ριζωμένο status quo της ατέλειωτης απαίτησης υλικών αγαθών.

Γιατί πραγματικά, όταν η τηλεόραση προβάλλει ως ιδανικό τον άνθρωπο εκείνο που θεωρεί την ατομική του απαίτηση ως ανάγκη και μάλιστα ζωτική του κοινωνικού συνόλου, τότε είναι φυσικό να διαστρεβλώνεται ανεπανόρθωτα η διαμόρφωση μιας αποκρυσταλλωμένης αντίληψης πάνω στο συγκεκριμένο θέμα και κατ’ επέκταση αυτή η αντίληψη διεισδύοντας στην ανθρώπινη υπόσταση είναι φυσικό να την αλλοτριώνει παράφορα.

Κι αυτό γιατί η αμέλεια και η αδιαφορία για την πρόοδο της ανθρώπινης κοινότητας, ως δημιουργικού και ζωντανού συνόλου, αυτόματα καταδείχνει και την αρχή της κατάρρευσής της, επομένως την παρακμή αυτού που ο άνθρωπος κατόρθωσε να ορθώσει πάνω στο σκληρό μόχθο και τον ατέλειωτο προβληματισμό ολόκληρων γενιών.

Και θα συμβεί αναπόφευκτα αυτό, αν η τροπή των πραγμάτων είναι τέτοια, γιατί η υπερβολική διόγκωση των προσωπικών αναγκών (που πολλές απ’ αυτές είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες αλλά που η τηλεόραση τις πλάθει και τις μεταγγίζει σε μας) παραγκωνίζει, παραμερίζει κατά τρόπο όχι άμεσο μα ακατάβλητο, σταθερό και διαβρωτικό τις επιτακτικότατες κοινωνικές ανάγκες που η ικανοποίησή τους, ενδεχομένως, θα θεράπευε κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν και τον τόπο μας μα κι άλλες χώρες.

Επιπλέον, μια άλλη μορφή της αλλοτρίωσης της προσωπικότητας του ανθρώπου που εκδηλώνεται λόγω της τηλεόρασης είναι η αναταραχή της συμβίωσης στην κοινωνία μα και στην οικογένεια εξαιτίας προστριβών που πηγάζουν από υπάρχουσες οικονομικές δυσχέρειες, τις οποίες η τηλεόραση όχι μόνο δεν αίρει αλλά αντίθετα τονίζει ακόμη περισσότερο.

Κι αυτό γιατί η οικονομική ευμάρεια η οποία δημιουργεί ουσιαστικά το πρότυπο του ανθρώπου που προβάλλει η τηλεόραση είναι ουσιαστικά απρόσιτη στη μεγάλη μάζα των τηλεθεατών της με αποτέλεσμα αυτή η κραυγαλέα αντίθεση να επιφέρει ψυχολογικές συγκρούσεις στον άνθρωπο, οι οποίες τον φθείρουν ανελέητα απ’ όλες τις πλευρές.

Κι αυτή η ψυχική φθορά και αλλοτρίωση που τον πλήττει έχει και το ανάλογο αντίκρισμα στη σύναψη των κοινωνικών του σχέσεων. Επομένως αυτή η αντινομία μεταβιβάζεται και στο κοινωνικό σώμα και δυσχεραίνει αφόρητα την ομαλή λειτουργία του.

Όμως, αναμφισβήτητα, εκεί όπου η τηλεόραση και το πρότυπο του ανθρώπου το οποίο προβάλλει έχουν ριζώσει, σκάβοντας κυριολεκτικά και διαβρώνοντας τον κριτικό στοχασμό του ανθρώπου είναι ο τομέας της παθητικής αποδοχής μιας πολιτικής ή κοινωνικοοικονομικής ηθικής ή οποιασδήποτε άλλης ιδεολογίας.

Γιατί ο άνθρωπος, εθιζόμενος στο να αποδέχεται παθητικά τα μηνύματα που η τηλεόραση του παρέχει, επαναπαύεται στις εύκολες λύσεις που του υποδείχνει η νάρκωση της κριτικής του ικανότητας και έτσι, σε τελευταία ανάλυση, αλλοτριώνεται η πνευματική του αρτιότητα αφού δεν καταβάλλει καμιά προσπάθεια για να την καταστήσει ώριμη. Βέβαια οι συνέπειες αυτής της παθητικής μαζοποίησης αποτελούν τη μεγαλύτερη απόδειξη για το πόσο η σημερινή τηλεόραση αγνοεί τέλεια τη διανοητική ικανότητα του σύγχρονου ανθρώπου.

Και όταν τελικά φτάσουμε να αναρωτηθούμε αν αυτό το πρότυπο που προβάλλει είναι τελικά ανθρώπινο, διαπιστώνουμε ότι αν και προβάλλεται ως πρότυπο ανθρώπου κάθε άλλο παρά ανθρώπινο είναι.

Είναι μάλλον απάνθρωπο αφού πασχίζει να δεσμεύσει ότι ανώτερο έχει ο άνθρωπος, τη σκέψη του, τον γόνιμο λογισμό του, στο άρμα μεγάλων και παντοδαπών συμφερόντων που κάθε άλλο παρά τον ίδιο και την κοινωνία θα ανυψώσουν, αφού στοχεύουν στην προώθηση των λίγων.

Φυσικά, μπορούμε να μιλήσουμε για χίλιες δυο άλλες αντικοινωνικές και αντιανθρώπινες επιδράσεις της τηλεόρασης στην προσωπικότητα του ανθρώπου όπως η ηθική διαφθορά, η κατάπνιξη των πηγαίων αισθημάτων του για τη φύση και για τη ζωή, η μοναξιά και η μελαγχολία καθώς αυτές τροφοδοτούνται απ’ την τηλεόραση, καθώς και η αποξένωση του ανθρώπου, η απομάκρυνσή του απ’ τους συνανθρώπους του και τόσα άλλα.

Όμως αυτά μπροστά στις τεράστιες συνέπειες που αναλύσαμε πραγματικά ωχριούν. Άλλωστε και οι σύγχρονοι στοχαστές παρατηρούν ότι η τηλεόραση είναι αυτή που έχει καταστήσει τη σημερινή κοινωνία, κοινωνία χωρίς αντιπολίτευση, θέλοντας να τονίσουν την ανασταλτική επίδρασή της στην γόνιμη και δημιουργική κρίση του ανθρώπου.

Βέβαια αρκετοί, θέλοντας να εκθειάσουν τη θετική πλευρά της τηλεόρασης η οποία αναμφισβήτητα υπάρχει αλλά είναι αμελητέα, θα διατύπωναν ότι το πρότυπο του συνειδητού πολίτη, προβάλλεται επίσης απ’ την τηλεόραση μέσα από τις διαδικασίες της πολιτικοποίησης που αυτή προβάλλει.

Όμως όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτή η παραδοχή σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι απόλυτη γιατί και αυτή της ακόμα η μοναδική ίσως θετική επίδραση νοθεύεται συγκαλυμμένα, βέβαια, αμέτρητες φορές. Γι’ αυτούς όλους τους λόγους, αποτελεί αίτημα του σύγχρονου ανθρώπου η ριζική αναμόρφωση του ρόλου της τηλεόρασης, γιατί οπωσδήποτε η δύναμή της θα μπορούσε να κινητοποιηθεί στην ευόδωση σκοπών και στόχων περισσότερο ανιδιοτελών, αφιλοκερδών και τελικά περισσότερο ανθρώπινων.

Όμως, αναμφισβήτητα για την ενσάρκωση αυτού του, κυριολεκτικά, οράματος απαιτούνται σκληρές προσπάθειες που είναι αναγκαίο και επιτακτικό να καταβληθούν από σύσσωμη την ανθρώπινη κοινωνία για μια ζωή λιγότερο τυποποιημένη, για μια ζωή περισσότερο ανθρώπινη.

Ποιά ήταν η θρυλική...Ολυμπιάδα;

Η Ολυμπιάδα ως ιστορική προσωπικότητα έζησε στη σκιά δύο μεγάλων ιστορικών χαρακτήρων, του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Όμως, δεν υστερούσε καθόλου σε δύναμη προσωπικότητας και η συμμετοχή ή η παρέμβασή της συνετέλεσαν σημαντικά στη διαμόρφωση πολλών ιστορικών γεγονότων της εποχής της.

Ήταν η δευτερότοκη κόρη του Νεοπτόλεμου, βασιλιά των Μολοσσών της Ηπείρου, και γεννήθηκε το 373 π.Χ στην Πασσαρώνα, την πρωτεύουσα του βασιλείου.

Όταν ήταν έντεκα χρόνων, πέθανε ο πατέρας της και το θρόνο πήρε ο θείος της, Αρύββας, ο οποίος παντρεύτηκε τη μεγαλύτερη αδελφή της, Τρωάδα. Ο αδελφός της, Αλέξανδρος, ήταν τότε μόλις ενός έτους. Ήταν η εποχή που η Ήπειρος είχε απαλλαγεί από το πνεύμα της τοπικής περιχαράκωσης και βρίσκονταν σε αναγεννητική περίοδο σε όλους τους τομείς.

Η Ολυμπιάδα από τα παιδικά της χρόνια έτυχε ιδιαίτερης μόρφωσης πέρα από απλή μάθηση και γραφή. Νωρίς διακρίθηκε για το ανήσυχο και ανικανοποίητο πνεύμα της, τις μεταφυσικές της ανησυχίες και τη δίψα να μάθει περισσότερα για τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου.

Έμαθε τα ιερατικά μυστικά στο Μαντείο της Δωδώνης, το οποίο και υπηρέτησε για χρόνια, ενώ ήταν μυημένη και στα Βακχικά Μυστήρια. Ήταν ιέρεια των Καβειρίων Μυστηρίων της Σαμοθράκης, όπου και γνώρισε και ερωτεύτηκε τον Φίλιππο Β'.

Το όνομά της, σύμφωνα με τον ιστορικό W. Heckel, ήταν Πολυξένη όταν ήταν παιδί, Μυρτάλη όταν παντρεύτηκε, και αργότερα μετονομάστηκε Ολυμπιάδα και Στρατονίκη. Το όνομα Ολυμπιάδα της δόθηκε, σύμφωνα με την παράδοση, ύστερα από την νίκη του Φίλιππου στους Ολυμπιακούς αγώνες του 356 π.Χ.

Υπήρξε η νόμιμη γυναίκα του Φιλίππου και μοναδική βασίλισσα των Μακεδόνων. Έζησε μαζί του είκοσι χρόνια (375 π.Χ.-337 π.Χ.). Ο Φίλιππος, βέβαια, σύμφωνα με τα κρατούντα της εποχής, πήρε πολλές γυναίκες (Αυδάτα, Φιλίνα, Νικησίπολη, Μήδα, κ.α.) που δεν ήταν Μακεδόνισσες, εκτός της τελευταίας, της Κλεοπάτρας. Όταν μπήκε στη Μακεδονική αυλή, βρήκε από αυτές τη Φίλιννα με το γιο της, Αριδαίο, και τη θυγατέρα της Αυδάτας, Κυνάνη.

Η Ολυμπιάδα ήταν η πιο μορφωμένη από όλες όσες παντρεύτηκε ο Φίλιππος και από όλες γενικά τις Μακεδόνισσες αρχόντισσες. Εξασκούσε μια απαράμιλλη γοητεία με την ομορφιά της, τη μόρφωση και τη σοβαρότητά της. Θυσίαζε πολλά για την ακόρεστη φιλαρχία της, εκτός από τη ζωή ή τη φήμη του γιου της, Αλέξανδρου, που αγαπούσε παθολογικά.

Ο Πλούταρχος, ο οποίος έζησε πολλούς αιώνες αργότερα, τη χαρακτήριζε κακότροπη και ζηλιάρα. Επίσης, αναφέρει ότι εμφανιζόταν με εξημερωμένα φίδια. Αργότερα, λέγεται ότι η ίδια ομολόγησε στο σύζυγό της ότι ο Αλέξανδρος δεν ήταν γιος του, αλλά ότι τον είχε συλλάβει από ένα φίδι που εμφανίστηκε στον ύπνο της, το οποίο, σύμφωνα με το μύθο, ήταν ενσάρκωση του ίδιου του Δία κι ότι ο ίδιος ο Φίλιππος τη χώρισε και την έστειλε στην Ήπειρο κατηγορώντας τη για μοιχεία.

Ωστόσο, είχε πολλές αρετές, αρκετές από τις οποίες μετέδωσε στο γιο της, τον Αλέξανδρο. Στην πολυκύμαντη και ταραχώδη ζωή της συναντώνται μεγάλα προτερήματα και μεγάλα ελαττώματα.

Ως αφοσιωμένη μητέρα, είχε τάξει τη ζωή της σε ένα μόνο σκοπό και τον υπηρετούσε με πάθος: πώς θα εξασφάλιζε για το γιο της τη διαδοχή του θρόνου της Μακεδονίας μέσα στη δίνη των μηχανορραφιών και δολοπλοκιών στην αυλή της Πέλλας. Και αυτό το ανυποχώρητο πάθος της υπονοούσε ο Φίλιππος, όταν, απαντώντας στο γιο του Αλέξανδρο, που χαρακτήριζε τη μητέρα του ως τη γενναιότερη απ' όλες τις Νηρηίδες, του είπε γελώντας: «όχι μόνο γενναιότερη, αλλά και πολεμικότερη, γιατί δε σταματάει να με καυγαδίζει».

Οι σχέσεις των δύο συζύγων έως το 337 π.Χ., οπότε και η Μακεδόνισσα Κλεοπάτρα, ανεψιά του στρατηγού Άτταλου, ανυψώνεται ως ισότιμη και νόμιμη βασίλισσα, υπήρξαν κατά βάση αρμονικές, χωρίς να λείπουν κάποιες εκρήξεις. Ο Φίλιππος της εμπιστευόταν τη διακυβέρνηση του κράτους, όταν απουσίαζε στις συχνές και μακρόχρονες εκστρατείες του. Η Ολυμπιάδα είχε δημιουργήσει στην αυλή δικό της κύκλο ευνοουμένων, που τους προστάτευε ακόμα και από τη στράτευσή τους και την αποστολή στα διάφορα μέτωπα.

Ήταν προικισμένη με χαρίσματα μεγάλα, πράγματι ηγεμονικά. Μετά το θάνατο του αδελφού της, Αλέξανδρου, βασιλιά των Μολοσσών, εγκαταστάθηκε στην Ήπειρο και έγινε Αντιβασίλισσα και επίτροπος του ανήλικου εγγονού της, Νεοπτόλεμου Γ'.

Στην Ήπειρο, ανέπτυξε πολιτική δράση ιστορικής σημασίας. Πλάτυνε το «κοινό των Μολοσσών» με την εισδοχή νέων Ηπειρωτικών φύλων και το μετονόμασε «Οι Σύμμαχοι των Απειρωτάν», ζωντανεύοντας έτσι το κλονισμένο γόητρο της δυναστείας των Αιακιδών, κυβέρνησε δε την Ήπειρο δεκατρία ολόκληρα χρόνια έως το 317 π.Χ..

Η απροσδόκητη και θλιβερή αγγελία του θανάτου του γιου της, το 323 π.Χ., τη συνέτριψε. Δε θέλησε ποτέ να δεχτεί πως ο Αλέξανδρος πέθανε από φυσιολογικό θάνατο και θρηνούσε ακόμα που μάθαινε ότι έμενε άταφος στη Βαβυλώνα επί δύο χρόνια, εξαιτίας των άγριων αγώνων διαδοχής των στρατηγών του.

Η οργή της μεγάλωσε, όταν ο Μακεδονικός στρατός της Ασίας αναγόρευσε βασιλιά τον διανοητικά καθυστερημένο γιο του Φιλίππου – από τη Φίλιννα – ως Φίλιππο Αριδαίο, τον οποίο παντρεύτηκε η φιλόδοξη κόρη της Κυνάνης, Ανταία-Ευρυδίκη, για να εξυπηρετήσει τους φιλόδοξους σκοπούς της.

Φοίνικας - Το μυθικό πουλί των Ελλήνων

Ιερό μυθικό πουλί. Η Φιλική Εταιρεία χρησιμοποίησε τον Φοίνικα ως σύμβολο του Ελληνικού κράτους που ξαναγεννιέται από τη στάχτη του. Ο Α. Υψηλάντης στη σημαία του Ιερού Λόγου και ο Καποδίστριας τον καθιέρωσε επίσημο έμβλημα του κράτους και το απεικόνισε πάνω στα νομίσματα και τις σφραγίδες. Από τον Ησίοδο τον -8ο αιώνα, έχουμε την αρχαιότερη αναφορά για τον Φοίνικα, που τον ταυτίζει με τον ήλιο και τον Θεό Απόλλωνα.

Κατά τον Ηρόδοτο είχε το μέγεθος του αετού και πούπουλα χρυσοκόκκινα (βιβλ. 2,73). Κάθε 500 χρόνια ερχόταν από την Αραβία στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, μεταφέροντας το νεκρό πατέρα του, τον οποίο τύλιγε σε σχήμα αβγού μέσα σε σμύρνα και τον έθαβε στο ιερό του Ήλιου. Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος, λέει: «Δεν έχω δει ποτέ αυτό το πουλί παρά μόνο σε εικόνες. Μέρη του φτερώματός του έχουν το χρυσό χρώμα και άλλα βαθυκόκκινο και μοιάζει στο περίγραμμα και τις διαστάσεις με αετό.

Το πουλί αυτό μοιάζει με μεγάλο αετό ή με ερωδιό με χρυσό και κόκκινο φτέρωμα αν και ο κινέζικος έχει πέντε χρώματα. Του δίνουν πολλές ηλικίες, 500 , 540 , 1000 , 1461 , 12.994 χρόνια. Αυτός είναι ο Φοίνικας που γνωρίζουμε, το πουλί που αναγεννάτε μέσα από τις στάχτες του». Ο Φοίνικας δεν ζει με φρούτα ή λουλούδια, αλλά με μία υγρή κολλώδη ουσία, όπως το ρετσίνι, που ευωδιάζει λιβάνι. Μύρα η κομμιοφόρος.

Κατά τον Πλίνιο ένας μόνο Φοίνικας υπάρχει σ` ολόκληρο τον κόσμο. Όταν γερνά, κατασκευάζει φωλιά με κλαδιά αρωματικών φυτών, τη γεμίζει με αρώματα και πεθαίνει καιόμενος μέσα σ` αυτή. Από τη στάχτη του ξαναγεννιέται και μεταφέρει τα λείψανα της προηγούμενης υπάρξεώς του μαζί και της φωλιάς του στην πόλη του Ήλιου για ταφή.

Ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος γράφει ότι: «Ο Φοίνικας ζούσε 1.460 έτη και οι ενδείξεις της επιστροφής του δίνονταν από τις κινήσεις των αστέρων». Ο Πλατωνικός Φιλόσοφος Κέλσιος, στο έργο του «Αληθής Λόγος», μας λέει: Ένα πουλί της Αραβίας, ο Φοίνικας, κουβαλά στην Αίγυπτο τον νεκρό πατέρα του τυλιγμένο σε σμύρνα (βαλσαμόδεντρο) και τον αποθέτει στο τέμενος του ήλιου.

Ο Οβίδιος μας λέει, ο Φοίνικας έρχεται από την Ασσυρία, αλλά αυτό το πουλί εμφανίζεται σε πολλά μέρη του κόσμου. Όλα αυτά τα πουλιά έχουν ταυτιστεί με τον ήλιο και μοιάζουν πολύ στο πουλί που περιγράφει ο Οβίδιος. Ο Οβίδιος στο έργο του «Μεταμορφώσεις» γράφει τα εξής για τον Φοίνικα: «Ο Φοίνικας, όπως τον ονομάζουν οι Έλληνες, είναι ένα μυθικό πουλί, που αναγεννάτε από την τέφρα του.

Είναι ένα ιερό πουλί που έρχεται πάντα από την ανατολή και φέρνει τον πατέρα του βαλσαμωμένο μέσα σε μια σφαίρα γεμάτη μύρο και πηγαίνει και την αφήνει μέσα στον ναό του Ηλίου της Ηλιούπολης. Εκεί χτίζει και την φωλιά του στην πέτρα του ηλίου, και από εκεί χανόταν μέσα στις φλόγες όταν ήθελε να φύγει. Οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν το πουλί αυτό «Μπενού» και το ταύτιζαν με τον θεό Ατούμ, θεό της δημιουργίας, κατόπιν με τον Ρα και τέλος με τον Όσιρι. Τα κείμενα των πυραμίδων τοποθετούν το γεγονός της δημιουργίας και των Ζεπ Τεπί (θεοί) στην Ηλιούπολη, στον «Ναό του Φοίνικα».

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Φοίνικας, αυτό το εξαίσιο πουλί, εμφανίζεται σαν από θαύμα πάντα από τον ανατολικό ορίζοντα κατά την διάρκεια παγιωμένων σημείων του ουρανού, για να αναγγείλει την αρχή μιας νέας κοσμικής εποχής. Επέστρεφε στην Ηλιούπολη αναγεννημένος κάθε 1.460 χρόνια, όταν έκλεινε ο Σωθικός (Σειριακός) κύκλος, ο οποίος και ονομαζόταν «Ιδανικό Νέο Έτος» και συνέπιπτε με την ηλιακή αύξηση του Σειρίου.

Οι περισσότεροι σύγχρονοι ερευνητές της αρχαίας αιγυπτιακής θρησκείας αναφέρουν ότι τα μυστήρια της Αιγύπτου ή «Μυστήρια του Όσιρι» θεσπίστηκαν από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, που ήταν2 παιδαγωγός του Όσιρι. Σχεδόν όλες οι πληροφορίες για τα αιγυπτιακά Μυστήρια προέρχονται από τον Έλληνα ιστορικό Ηρόδοτο. Έδρα των αιγυπτιακών μυστηρίων ήταν η πόλη Άβυδος, με τον μεγαλοπρεπή ναό του θεού «Ήλιου – Ρα». Όμως τα πιο μεγάλα και τα πιο ιερά μυστήρια της αιγυπτιακής θρησκείας ήταν τα «Μυστήρια του Φοίνικα» στην Ηλιούπολη.

Ο Φοίνικας ήταν ένα ιερό πουλί γνωστό σαν «Πνεύμα του Αναστημένου Όσιρι», το οποίο, σύμφωνα με τις θρησκευτικές δοξασίες της Αιγύπτου, ζούσε στον αστερισμό του Σειρίου. Ήταν το θεϊκό σύμβολο του Όσιρι και δήλωνε την αναγέννηση, η οποία άρχιζε από το «Μέγαρο του Φοίνικα» της Ηλιούπολης, όπως αναφέρουν τα κείμενα της πυραμίδας Τεξτς. Ο Γερμανός φιλόλογος Αδόλφος Έρμαν αναφέρει τα εδάφια των ταφικών μνημείων στα οποία είναι γραμμένα τα εξής: «Η ψυχή του Όσιρι κατοικεί στο πουλί Μπενού (Φοίνικας)». Ο ίδιος ο Όσιρις λέει: «Είμαι ο μεγάλος Φοίνικας που είναι το Ένα. Είμαι ο Όσιρις που έρχομαι από τον Σείριο. Είμαι ο επιβλέπων των πάντων»

Ο Πλούταρχος εξηγεί, ότι όλα τα ονόματα των Αιγυπτίων Θεών είναι Ελληνικά, και τα μετέφεραν στην Αίγυπτο, από την Ελλάδα οι εκάστοτε μεταναστεύσαντες Έλληνες. Επί πλέον (ο Πλούταρχος) ως ιερέας του Απόλλωνος στους Δελφούς, μας φανερώνει ότι η θεά Αθηνά και η Ίσις, είναι το ίδιο πρόσωπο, η ίδια θεότης με διαφορετικό όνομα. Καθώς και ο θεός Ώρος ταυτίζεται υπό των Ελλήνων με τον Απόλλωνα. Δηλαδή οι (αρχαίοι) Αιγύπτιοι και οι Έλληνες είχαν τους ίδιους Θεούς με διαφορετικά ονόματα και αυτό μας υποδεικνύει κοινή καταγωγή μεταξύ τους.

Ο Πλούταρχος στο έργο του «Περί Ίσιδος και Οσίριδος» μας δηλώνει ότι η θεά Ίσις συμβολίζει το άστρο του Κυνός Σείριον ή Σώθιν «Εγώ ειμί η εν τω άστρω τω Κυνί επιτέλλουσα, κατακολουθών τω Ωρίωνι τω αστερισμώ του Οσίριδος» (Δαμάσκιος παρά Hopner). «Υπό των Ελλήνων (συνεχίζει ο Πλούταρχος) Κύων καλείται η ψυχή της Ίσιδος, Σώθις δε υπό των Αιγυπτίων, Ωρίων δε, η ψυχή του Ώρου, η δε ψυχή του Τυφώνος, Άρκτος. Οι δε ψυχές τους λάμπουν ως άστρα στον ουρανό. Επί πλέον αναφέρει «τον Θεό Όσιρι, ως στρατηγό και πλοίαρχο του Κανώβου, το οποίον πλοίο, ονομάζουν οι Έλληνες ΑΡΓΩ».

Ο αστερισμός Της Αργούς, δεν απέχει μακριά από τους αστερισμούς του Ωρίωνος και του Κυνός, από τους οποίους ο πρώτος εθεωρείτο ως ο ιερός αστερισμός του Ώρου και ο δεύτερος της Ίσιδος». Ο Όσιρις, εξομοιώθηκε με πολλές θεότητες του Ελληνικού πάνθεου, κυρίως δε με τον Διόνυσο και τον Άδη. Όντας αρχικά θεός της φύσης, ενσάρκωση του πνεύματος της βλάστησης, που πεθαίνει κατά το θερισμό και αναγεννάται όταν φυτρώνει ο σπόρος, ο Όσιρις λατρεύθηκε σε ολόκληρη την αρχαία Αίγυπτο ως θεός των νεκρών. Ο Όσιρις μαζί με τον Σέραπη χαρακτηρίζονταν Άζωνοι θεοί.

Σύμφωνα με πανάρχαιες παραδόσεις όλων των ιστορικών λαών του πλανήτη, οι Θεοί μας, τα ουράνια όντα, επιστρέφουν σε τακτά χρονικά διαστήματα, κάθε 13.000 χρόνια στην αρχή ή στο τέλος ή και στο μέσον του ζωδιακού κύκλου, που διαρκεί 25.920 χρόνια. Σύμφωνα με μαρτυρίες αρχαίων ιστορικών, που αναφέρονται στο «Ημερολόγιο της Πέτρας» που υπήρχε στην επικάλυψη της μεγάλης πυραμίδας, προκύπτει ότι ο νέος «Κύκλος του Φοίνικα» συμπίπτει με το κλείσιμο της ζωδιακής τροχιάς της Γης, στις 21-12-2012 του ισχύοντος σήμερα ημερολογίου.

Βιβλιογραφία:

Αιθηρόη , E R E B U S – Windows Live , Γερασ. Καλογεράκη “Φως από την μεγάλη πυραμίδα” εκδόσεις Δίον, Ελληνική

Ελεύθερη Εγκυκλοπαίδεια, ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: ΟΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟΥΣ, Περιοδικό “Ιερά Ελλάς”.

Γιατί μπορεί να τρώμε χωρίς να πεινάμε;

Ένα παράδοξο της ανθρώπινης συμπεριφοράς απέναντι στο φαγητό είναι ότι ενδέχεται κάποιος να μην καταλαβαίνει πότε πεινάει. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους.

Δεν καταλαβαίνει λοιπόν πότε πεινάει, επειδή:

-τρώει πριν αρχίσει να πεινάει (τσιμπολήγημα, δοκιμές στο μαγείρεμα κτλ.), οπότε το γεύμα ακολουθεί μηχανικά

-τρώει επειδή τρώνε και οι άλλοι

-διακατέχεται από συναισθήματα που θολώνουν την κρίση του (άγχος, χαρά, λύπη, μοναξιά) και δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί στην αξιολόγηση της πείνας

-διακατέχεται από συναισθήματα, αλλά δεν μπορεί να τα εντοπίσει, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια αμηχανία, ένα κενό μέσα του, το οποίο καταλήγει να γεμίζει με φαγητό, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να μην πεινούσε πραγματικά

-ερεθίστηκε έντονα η αίσθηση της όσφρησης από ελκυστικές μυρωδιές (π.χ. το άτομο πέρασε έξω από ένα μοσχοβολιστό αρτοποιείο)

-είναι ώρα για φαγητό

-νιώθει χοντρός και αυτό του φέρνει απελπισία, γι’ αυτό θέλει να αυτοτιμωρηθεί και να επιβεβαιώσει στον εαυτό του ότι δεν έχει έλεγχο πάνω στο φαγητό του

-νιώθει πλήξη και ψάχνει τρόπους για να βρει κάτι ενδιαφέρον

Πως όμως μπορεί κανείς να καταλάβει αν πραγματικά πεινάει ή αν αναζητά τροφή για να καλύψει συναισθηματικά κενά; Η αναγνώριση της πραγματικής πείνας προϋποθέτει αρκετή εξάσκηση καθώς και καλλιέργεια της ικανότητας της αναγνώρισης των συναισθημάτων. Όταν δηλαδή κάποιος θα αισθανθεί μια έντονη ανάγκη για φαγητό, θα πρέπει να αναρωτηθεί αν πραγματικά πεινάει βιολογικά ή αν εκείνη την στιγμή προσπαθεί να αντιμετωπίσει κάποια συναισθηματική ανάγκη. Ένας πρακτικός τρόπος να διαχωριστεί η συναισθηματική πείνα από την βιολογική είναι να γίνουν κατανοητές οι διαφορές μεταξύ τους.

Η σωματική πείνα:

Αυξάνεται σταδιακά

Δεν υπάρχει επείγουσα αίσθηση βιασύνης

Συμβαίνει αρκετές ώρες ύστερα από ένα γεύμα

Είναι γενική (είναι σχετική με οποιοδήποτε τρόφιμο)

Σταματάει όταν το άτομο χορτάσει

Οδηγεί σε αίσθημα ικανοποίησης

Η συναισθηματική πείνα:

Εμφανίζεται συνέχεια

Παρουσιάζεται ως επείγουσα ανάγκη για κατανάλωση τροφής

Δε σχετίζεται με την ώρα που πέρασε από το τελευταίο γεύμα

Εστιάζεται σε συγκεκριμένα φαγητά

Επιμένει να υπάρχει, ακόμα κι αν το άτομο νιώθει χορτάτο

Οδηγεί σε ενοχή και ντροπή

Εκτός από τις περιπτώσεις στις οποίες ένα άτομο τρώει ακόμα και αν δεν πεινάει πραγματικά, υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες ένα άτομο έχει ανάγκη το φαγητό, αλλά δεν ανταποκρίνεται στην αίσθηση της πείνας ή νιώθει υπερβολική πείνα. Αυτό μπορεί να συμβεί για πολλούς λόγους, βιολογικής ή ψυχολογικής προέλευσης, τους ακόλουθους:

-σπάνια παθολογική δυσλειτουργία του κέντρου του εγκεφάλου που ρυθμίζει την πείνα, με αποτέλεσμα το άτομο να μην νιώθει πείνα

-σύνδρομο Prader-Willi, οφείλεται σε μια γενική ανωμαλία και ένα από τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου είναι η ακατάσχετη όρεξη

-διαταραχές του μεταβολικού συστήματος, όπως είναι ο υποθυρεοειδισμός

-υπογλυκαιμία λόγω σακχαρώδους διαβήτη

-παράσιτα στο πεπτικό σύστημα, όπως είναι η ταινία

-αγχώδεις διαταραχές: όταν κάποιος βιώνει άγχος, το πεπτικό σου σύστημα υπολειτουργεί, για να προετοιμάσει το άτομο να αντιμετωπίσει μια έκτακτη κρίση

-διαταραχές της διάθεσης, όπως είναι η κατάθλιψη: κατά την κατάθλιψη το άτομο εμφανίζει είτε υπερφαγικές συμπεριφορές είτε μείωση της όρεξης

-διπολική διαταραχή: αυξημένη όρεξη κατά την διάρκεια των επεισοδίων μανίας και μειωμένη όρεξη κατά το καταθλιπτικό επεισόδιο

-προβλήματα στο πεπτικό σύστημα (π.χ. καρκίνος στο ήπαρ, έλκος στομάχου κτλ.).

Οποιαδήποτε πάντως μεταβολή της όρεξης θα πρέπει να ελεγχθεί ιατρικά, καθώς μπορεί να αποτελεί ένδειξη για κάποιο επείγον πρόβλημα της σωματικής ή ψυχικής της υγείας.

Τι είναι η σχιζοφρένεια και πώς εμφανίζεται

Σχιζοφρένεια (ΣΧ.) είναι ο όρος που χρησιμοποιείται στην Ιατρική, για να περιγράψει μια ιδιαίτερα περίπλοκη και όχι καλά κατανοητή κατάσταση – την πιό χρόνια και αναπηρική από τις σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές. Η σχιζοφρένεια μπορεί να είναι στην πραγματικότητα μια ενιαία διαταραχή, ή μια ομάδα διαταραχών με διαφορετικές αιτιολογίες. Λόγω της πολυπλοκότητας της διαταραχής, λίγες μόνο από τις γενικεύσεις σχετικά μ’ αυτή ισχύουν για όλους τους ανθρώπους που διαγιγνώσκονται ότι πάσχουν από ΣΧ.

Όταν σε ένα άτομο εμφανιστούν σοβαρά ψυχωτικά συμπτώματα, τότε θεωρείται ότι το άτομο πάσχει από οξεία σχιζοφρένεια. Ο όρος “Ψυχωτικός” σημαίνει ότι το άτομο έχει χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα, ή ότι δεν μπορεί να ξεχωρίσει τις πραγματικές από τις μη πραγματικές εμπειρίες του. Μερικοί άνθρωποι εμφανίζουν μόνο μιά φορά ένα τέτοιο ψυχωτικό επεισόδιο. Άλλοι εμφανίζουν πολλά επεισόδια κατά την διάρκεια της ζωής τους, αλλά τελικά κατορθώνουν να ζούν σχετικά σε καλό επίπεδο κατά τα μεσοδιαστήματα. Άλλα άτομα με χρόνια (συνεχή ή υποτροπιάζουσα) ΣΧ. μπορεί να μην επανέρχονται πλήρως και έτσι να απαιτείται μακροχρόνια θεραπεία, συνήθως με φάρμακα, για τον έλεγχο των συμπτωμάτων τους. Μερικοί ασθενείς με χρόνια ΣΧ. μπορεί να μην είναι ποτέ ξανά σε θέση να ζήσουν χωρίς την βοήθεια ή την φροντίδα άλλων ανθρώπων.

Περίπου το 1% του πληθυσμού αναπτύσσει ΣΧ. κατά την διάρκεια της ζωής του. Κατά την διάρκεια ενός έτους περίπου 0,11 – 0,14 ανά 1000 άτομα θ εμφανίσουν για πρώτη φορά σχιζοφρένεια. Μια δεδομένη χρονική στιγμή, 2,5 – 5 ανά 1000 άτομα έχουν την διάγνωση της σχιζοφρένειας. Τα δεδομένα αυτά αναγόμενα στον Ελληνικό πληθυσμό σημαίνουν ότι κάθε χρόνο περιμένουμε στην Ελλάδα 1000 – 1500 περίπου άτομα να εμφανίσουν για πρώτη φορά ΣΧ., 25000 – 50000 άτομα πάσχουν από αυτή μια δεδομένη χρονική στιγμή και 100000 περίπου Έλληνες θα αναπτύξουν ΣΧ. κατά την διάρκεια της ζωής τους.

Η διαταραχή εμφανίζεται το ίδιο συχνά σε άντρες και γυναίκες και οι πληροφορίες που αναφέρονται σ’αυτό το κείμενο ισχύουν και για τα δύο φύλα. Μια διαφορά μεταξύ των δύο φύλων αφορά την ηλικία εμφάνισης των πρώτων ψυχωτικών εκδηλώσεων : οι άντρες νοσούν πιό συχνά μεταξύ 15 – 25 ετών και οι γυναίκες μεταξύ 25 – 35 ετών. Η εμφάνιση της ΣΧ. πρίν την ηλικία των 10 ετών και μετά τα 50 είναι εξαιρετικά σπάνια. Λιγότερο φανερά συμπτώματα όπως η κοινωνική απομόνωση ή απόσυρση, ασυνήθιστη ομιλία ή σκέψη ή συμπεριφορά, μπορεί να προηγούνται ή να έπονται των πρώτων ψυχωτικών συμπτωμάτων.

Μερικές φορές ασθενείς εμφανίζουν ψυχωτικά συμπτώματα λόγω κάποιας άλλης παθολογικής διαταραχής που δεν έχει ανιχνευτεί. Για το λόγο αυτό πριν ένα άτομο διαγνωστεί ότι πάσχει από ΣΧ. πρέπει να έχουν αποκλειστεί άλλες παθολογικές διαταραχές που μπορεί να μιμούνται τη νόσο αυτή. Αυτό απαιτεί έναν πλήρη κλινικό και παρακλινικό έλεγχο κατά την διάρκεια της νοσηλείας των ασθενών αυτών.

2. Ο Κόσμος των ασθενών με Σχιζοφρένεια

Ι. Διαφορετική Πραγματικότητα: Όπως ακριβώς οι φυσιολογικοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον κόσμο με τον δικό τους τρόπο, έτσι και οι σχιζοφρενικοί ασθενείς έχουν την δική τους αντίληψη για την πραγματικότητα. Η οπτική όμως αυτή είναι συχνά εντυπωσιακά διαφορετική από αυτήν των ανθρώπων γύρω τους.

Ζώντας σε έναν κόσμο που μπορεί να εμφανίζεται παραμορφωμένος, ευμετάβλητος και χωρίς τα στοιχεία εκείνα που όλοι χρησιμοποιούμε για να δεθούμε με την πραγματικότητα, ο ασθενής με σχιζοφρένεια μπορεί να παρουσιάζεται εξαιρετικά ανήσυχος και συγχισμένος. Μπορεί να φαίνεται απόμακρος, ξεκομμένος, απορροφημένος από τις ιδέες του, ή ακόμη να μένει ακίνητος για ώρες χωρίς να βγάζει ούτε έναν ήχο. Ή μπορεί να κινείται ασταμάτητα και να βρίσκεται σε υπερδιέγερση και εγρήγορση. Ο σχιζοφρενικός ασθενής μπορεί να εμφανίζει πολλές διαφορετικές συμπεριφορές σε διαφορετικούς χρόνους.

ΙΙ. Ψευδαισθήσεις : Ο κόσμος του σχιζοφρενικού ασθενή μπορεί να κυριαρχείται από ψευδαισθήσεις, δηλαδή μπορεί να αντιλαμβάνεται πράγματα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Για παράδειγμα, μπορεί να ακούει φωνές που να του λένε να κάνει συγκεκριμένα πράγματα, να βλέπει ανθρώπους ή αντικείμενα που στην πραγματικότητα δεν είναι μπροστά του, ή να αισθάνεται αόρατα χέρια να αγγίζουν το σώμα του. Οι ψευδαισθήσεις αυτές μπορεί να είναι αρκετά τρομακτικές. Το άκουσμα φωνών που οι άλλοι άνθρωποι δεν ακούν είναι ο πιό συχνός τύπος ψευδαίσθησης στην ΣΧ. Οι φωνές αυτές μπορεί να σχολιάζουν τις ενέργειες του ασθενή, να μιλούν μεταξύ τους για τον ασθενή, να τον προειδοποιούν για επερχόμενους κινδύνους ή να δίνουν εντολές στον ασθενή για το τι να κάνει.

ΙΙΙ. Παραληρητικές Ιδέες: Παραληρητικές ιδέες ή Παραλήρημα είναι πεποιθήσεις ή πίστεις του ασθενή που είναι ψευδείς, δεν υπόκεινται στον έλεγχο της λογικής, παραμένουν παρά τις περί του αντιθέτου αποδείξεις και δεν αποτελούν μέρος του πολιτισμικού περιβάλλοντος του ασθενή. Οι παραληρητικές ιδέες είναι συχνές στην ΣΧ. και μπορεί να έχουν διάφορα θέματα, όπως ιδέες μεγαλείου, ιδέες δίωξης (ότι άλλοι άνθρωποι θέλουν το κακό του ασθενή) κ.λ.π. Μερικές φορές τα παραληρήματα στη ΣΧ. είναι εξαιρετικά παράξενα – για παράδειγμα, η πεποίθηση ότι οι γείτονες ελέγχουν την συμπεριφορά του ασθενή με την βοήθεια μαγνητικών κυμάτων, ή ότι οι παρουσιαστές της τηλεόρασης απευθύνουν ειδικά στον ασθενή ιδιαίτερα μηνύματα ή ότι η σκέψη του ασθενή εκπέμπεται και γίνεται γνωστή και σε άλλους. Οι παραληρητικές ιδέες δίωξης, που είναι συχνές στην παρανοειδή ΣΧ., είναι παράλογες και ψευδείς πεποιθήσεις των ασθενών που πιστεύουν ότι άλλοι μπορεί να θέλουν το κακό τους, ότι τους κλέβουν, ότι προσπαθούν να τους δηλητηριάσουν ή ότι συνωμοτούν εναντίον τους. Ο ασθενής μπορεί να πιστεύει ότι ο ίδιος ή ένα μέλος της οικογενείας του ή κάποιος άλλος είναι ο στόχος αυτής της φανταστικής καταδίωξης.

IV. Αποδιοργανωμένη Σκέψη: Συχνά, η σκέψη του σχιζοφρενικού ασθενή επηρεάζεται από την ασθένεια. Ο ασθενής μπορεί για ώρες να μην μπορεί να σκεφτεί “κανονικά”. Οι σκέψεις μπορεί να έρχονται και να φεύγουν πολύ γρήγορα από το μυαλό του που να μην μπορεί ο ασθενής να τις “πιάσει”. Ο ασθενής μπορεί να μην έχει την δυνατότητα να συγκεντρωθεί για αρκετό χρόνο σε μιά του σκέψη και μπορεί εύκολα να αποσπάται και να μην είναι ικανός να εστιάσει κάπου την προσοχή του.

Ο ασθενής με ΣΧ. μπορεί να μην είναι σε θέση να ξεχωρίσει τι είναι σχετικό και τι όχι σε μια κατάσταση. Επίσης μπορεί να μην είναι σε θέση να συνδέσει τις σκέψεις του με τρόπο λογικό, και έτσι αυτές χάνουν τον φυσιολογικό τους ειρμό και γίνονται ακατανόητες και αποσπασματικές. Αυτή η έλλειψη φυσιολογικού ειρμού, που αποτελεί διαταραχή στην δομή και οργάνωση της σκέψης, μπορεί να κάνει τη συνομιλία με έναν σχιζοφρενικό ασθενή πραγματικά δύκολη και μπορεί να συνεισφέρει στην κοινωνική απομόνωση του ασθενή. Όταν οι άλλοι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν τι λέει ο συνομιλητής τους είναι πιθανότερο να μην αισθάνονται άνετα μαζί του και να έχουν την τάση να τον αφήσουν μόνο του.

V. Συναισθηματική Έκφραση: Οι ασθενείς με ΣΧ. μερικές φορές εμφανίζουν αυτό που έχει ονομαστεί “απρόσφορο συναίσθημα”. Αυτό σημαίνει ότι το συναίσθημα του ασθενή δεν είναι συμβατό με αυτά που λέει ή σκέφτεται. Για παράδειγμα, ένας σχιζοφρενικός ασθενής μπορεί να λέει ότι καταδιώκεται από δαίμονες και ταυτόχρονα να γελάει. Αυτή η συμπεριφορά δεν πρέπει να συγχέεται με εκείνη που παρουσιάζουν φυσιολογικά άτομα όταν, π.χ., γελούν νευρικά ύστερα από κάποιο μικροατύχημα.

Μερικές φορές οι ασθενείς με ΣΧ. παρουσιάζουν το λεγόμενο “επίπεδο” ή “αμβλύ” συναίσθημα. Ο όρος υποδηλώνει μια σοβαρή μείωση της συναισθηματικής εκφραστικότητας. Ο σχιζοφρενικός ασθενής μπορεί να μην δείχνει σημεία φυσιολογικής διακύμανσης του συναισθήματος, μιλώντας για παράδειγμα με μια μονότονη χροιά στην φωνή του ή παρουσιάζοντας κατάργηση των εκφράσεων του προσώπου.

Μερικοί ασθενείς που παρουσιάζουν σχιζοφρενικά συμπτώματα εμφανίζουν επίσης και μεγάλη ευφορία ή κατάθλιψη. Είναι πολύ σημαντικό να καθορίζεται γι’αυτούς τους ασθενείς εάν πράγματι πάσχουν από ΣΧ. ή από κάποια άλλη ψυχιατρική διαταραχή όπως μανιοκατάθλιψη ή μείζονα κατάθλιψη. Κάποιοι από αυτούς τους ασθενείς δεν μπορούν να ενταχθούν σε καμιά από αυτές τις κατηγορίες και λέγεται ότι πάσχουν από σχιζοσυναισθηματική διαταραχή.

VI. Φυσιολογικό έναντι μή – Φυσιολογικού: Κατά καιρούς, φυσιολογικά άτομα μπορεί να αισθάνονται, σκέπτονται ή να ενεργούν με τρόπους που θυμίζουν ΣΧ. Μερικές φορές φυσιολογικοί άνθρωποι δεν είναι σε θέση να σκεφτούν καθαρά. Μπορεί να γίνουν εξαιρετικά ανήσυχοι μιλώντας,για παράδειγμα, μπροστά σε πολλούς ανθρώπους έτσι ώστε να νιώσουν ότι βρίσκονται σε σύγχυση, ότι δεν μπορούν να σκεφτούν καθαρά, ή ότι ξεχνούν αυτό που είχαν σκοπό να πούν.

Οπως ακριβώς οι φυσιολογικοί άνθρωποι μπορεί παροδικά να κάνουν παράξενα πράγματα, έτσι και οι σχιζοφρενικοί ασθενείς συχνά σκέπτονται, αισθάνονται και ενεργούν με τρόπο φυσιολογικό. Εκτός και αν βρίσκεται εν μέσω μιας εξαιρετικά αποδιοργανωμένης κατάστασης, ο ασθενής θα έχει κάποια αίσθηση της κοινής πραγματικότητας, για παράδειγμα ότι οι άνθρωποι τρώνε τρείς φορές την ημέρα και ότι κοιμούνται το βράδυ. Το δεν έχει κάποιος αίσθηση της πραγματικότητας (που είναι ένας τρόπος περιγραφής των ψυχωτικών συμπτωμάτων της ΣΧ. ) δεν σημαίνει ότι ζεί σ’έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Σημαίνει κυρίως ότι κάποιες από τις πλευρές του κόσμου του δεν βιώνονται και από άλλους ανθρώπους και δεν φαίνονται να έχουν πραγματική βάση. Το άκουσμα μιάς προειδοποιητικής φωνής που δεν μπορεί να ακούσει κανένας άλλος, είναι μια εμπειρία άγνωστη στους περισσότερους και αποτελεί καθαρά παραμόρφωση της πραγματικότητας, αλλά δεν είναι παρά παραμόρφωση ενός μόνου μέρους της πραγματικότητας. Ένας σχιζοφρενικός ασθενής μπορεί λοιπόν να εμφανίζεται φυσιολογικός αρκετά συχνά.

3. Η Σχιζοφρένεια δεν είναι “Διχασμός της Προσωπικότητας”
Υπάρχει η αντίληψη στο κοινό ότι η σχιζοφρένεια είναι το ίδιο με τον “διχασμό της προσωπικότητας” – κάτι σαν τον Dr Jekyll και Mr Hyde. Αυτό το φαινόμενο δεν αποτελεί σχιζοφρένεια. Στην πραγματικότητα το σύνδρομο της διχασμένης ή πολλαπλής προσωπικότητας αποτελεί μια διαφορετική ψυχιατρική διαταραχή, η οποία είναι εξαιρετικά σπάνια.

Ξένοι λόγιοι υποκλίνονται στο ελληνικό μεγαλείο

“Deorum lingua est lingua Graecorum”

(Η γλώσσα των θεών είναι η Ελληνική γλώσσα)

“Totum Graecorum est”

(Όλα είναι Ελληνικά) *['Ολα προέρχονται από τους Έλληνες]

 

“Nihil Graeciae humanum, nihil sanctum”

(Τίποτα δεν είναι πιο ανθρώπινο, πιο ιερό από την Ελλάδα)

 

Marcus Tullius Cicero (106 b.c. – 43 b.c.) [Λατίνος κλασικός]

 

“‘Though Greece was conquered, she defeated the conqueror

and imported the arts in the uncivilized Latium””

 

(Παρ’ ότι η Ελλάς κατακτήθηκε, αυτή νίκησε τον κατακτητή

και εισήγαγε τις τέχνες στο απολίτιστο Λάτιο)

 

Quintus Horatius Flaccus (65 b.c. – 8 b.c.) [Ρωμαίος λυρικός ποιητής]

 

“What the mind and the heart is for a human being, Greece is for humanity”

(Ό,τι το μυαλό και η καρδιά είναι για το ανθρώπινο σώμα, είναι η Ελλάς για την ανθρωπότητα)

 

Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) [Γερμανός συγγραφεύς]

 

“Damned Greek, you found everything; philosophy, geometry,

physics, astronomy… you left nothing for us”

 

(Καταραμένε Έλληνα ανακάλυψες τα πάντα, φιλοσοφία, γεωμετρία,

φυσική, αστρονομία… δεν άφησες τίποτα για εμάς)

 

Johann Christoph Friedrich von Schiller (1759-1805)

[Γερμανός ποιητής, φιλόσοφος και Ιστορικός]

 

“Greece was the real cradle of liberty in which the earliest

republics were rocked. We are the pupils of the great men,

in all the principles of science, of morals, and of good government”.

 

(Η Ελλάς υπήρξε το αληθινό λίκνο της ελευθερίας στο οποίο σφυρηλατήθηκαν

οι πρώτες πολιτείες. Εμείς είμαστε οι μαθητές [αυτών] των μεγάλων ανδρών,

σε όλες τις αρχές της επιστήμης, της ηθικής και της καλής διακυβέρνησης)

 

William Cullen Bryant (1794-1878) [Αμερικανός ρομαντικός ποιητής]

 

"If in the library of your house you do not have the works of the ancient

Greek writers, then you live in a house with no light”.

 

(Εάν στη βιβλιοθήκη του στπιτιού σου δεν έχεις τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων,

τότε ζεις σε ένα σπίτι χωρίς φως)

 

George Bernard Shaw (1794-1878) [Ιρλανδός θεατρικός συγγραφεύς]

 

“If it is true that the violin is the most perfect of musical instruments,

then Greek is the violin of human thought”

 

(Εάν αληθεύει πως το βιολί είναι το τελειότερο των μουσικών οργάνων,

τότε Ελληνικό είναι το “βιολί” της ανθρώπινης σκέψης)

 

Helen Adams Keller (1880-1968) [Αμερικανίδα συγγραφεύς, "ακτιβίστρια" και λέκτωρ]

 

“The only way for us to become great, or even inimitable if possible, is to imitate the Greeks”

(Ο μόνος τρόπος για εμάς να γίνουμε σπουδαίοι ή ακόμη και απαράμιλλοι, αν αυτό είναι δυνατό, είναι να μιμηθούμε τους Έλληνες)

 

Johann Joachim Winckelmann (1717-1768) [Γερμανός ιστορικός και αρχαιολόγος]

 

“We have to admit that the whole Islam, except the religion, was Greek.

Betrayal against the Greeks by the Islamic nations, equals betrayal against their own nature”

 

(Πρέπει να παραδεχτούμε πως όλο το Ισλαμ, εκτός της θρησκείας, ήταν Ελληνικό. Προδοσία

ενάντια των Ελλήνων από τα Ισλαμικά έθνη, ισούται με προδοσία ενάντια στην ίδια τους τη φύση)

 

Ibn Khaldun (1332-1406) [Άραβας ιστορικός, λόγιος, θεολόγος και πολιτικός]

 

“Except the blind forces of nature, nothing moves in this world which is not Greek in its origin”

 

(Εκτός των τυφλών δυνάμεων της φύσεως, τίποτα δεν κινείται σε αυτόν τον κόσμο

που να μην είναι Ελληνικό στις καταβολές του)

 

Sir Henry James Sumner Maine (1822-1888) [Συγκριτικός νομολόγος και ιστορικός]

 

“In the Greeks alone we find the idea of that which we would like to be and produce… from the Greeks we take something more than earthly – almost godlike”.

 

(Στους Έλληνες και μόνο βρίσκουμε την ιδέα αυτού που θα θέλαμε να είμαστε και να παράγουμε… από τους Έλληνες παίρνουμε κάτι περισσότερο από γήινο – σχεδόν θεϊκό)

 

Wilhelm Von Humboldt (1767-1835) [Διπλωμάτης, φιλόσοφος και λόγιος]

 

“It is great to descent from Greece, the land that gave the light to the world”

 

(Είναι σπουδαίο να κατάγεσαι από την Ελλάδα, τη χώρα που έδωσε το φως στον κόσμο)

 

Victor Hugo (1802-1855) [Γάλλος ποιητής]

 

“We are children of the Greeks”

(Είμαστε παιδιά των Ελλήνων.)

 

Frederich II Βασιλιάς της Πρωσσίας (1712-1786)

Βότανα-πολύτιμα όπλα για τη θωράκιση της υγείας μας

 

Πολύτιμα όπλα για την ενίσχυση της ανθρώπινης υγείας θεωρούνται από αρχαιοτάτων χρόνων πολλά από τα βότανα που, χωρίς να χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση, φυτρώνουν και αναπτύσσονται στη φύση. Με το πέρασμα των χρόνων η επιστημονική εξέλιξη επιβεβαίωσε σε μεγάλο βαθμό εκείνο που η εμπειρία είχε δείξει. Υπάρχουν ασθένειες που είναι αντιμετωπίσιμες με τα μέσα που δίνει η φύση. Δεν είναι λίγα τα βότανα εκείνα που σήμερα αποτελούν τη βάση για φάρμακα που αποτελεσματικά συμβάλλουν στην αποκατάσταση της υγείας. Διάφοροι είναι οι τρόποι με τους οποίους μπορούν να αξιοποιηθούν για την ενίσχυση του ανθρώπινου οργανισμού. Χρειάζεται ΠΑΝΤΑ όμως η συμβουλή του γιατρού και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή.

Αδυνατιστικά – κατά της κυτταρίτιδας

Πράσινο τσάι
Είναι γνωστό για την ιδιότητά του να καίει τα λίπη. Κι αυτό επειδή το πράσινο τσάι είναι πλούσιο σε ενεργά συστατικά που διεγείρουν το κέντρο κορεσμού στον εγκέφαλο και μειώνουν το αίσθημα της πείνας. Οι ειδικοί συνιστούν την κατανάλωση 2-3 φλιτζανιών με ζεστό ή κρύο πράσινο τσάι ημερησίως επί έναν μήνα.

Λουίζα
Ρυθμίζει την όρεξη και τη διούρηση. Είναι ιδανική επιλογή για όσους ταλαιπωρούνται από κατακράτηση υγρών, ενώ βοηθά και στην καταπολέμηση της κυτταρίτιδας. Ετοιμάστε έγχυμα με 1 φλιτζάνι νερό και 3 κουταλάκια λουίζα και πίνετε καθημερινά.

Ταραξάκο
Το ταραξάκο περιορίζει την όρεξη. Μεταβολίζει τα σάκχαρα και τα λίπη και γι’ αυτό και βοηθά υπέρβαρους με αυξημένη χοληστερίνη. Καταναλώστε 1-2 φορές την ημέρα έγχυμα από 2 κουταλάκια σε 1 φλιτζάνι νερό. Σε συνδυασμό με τη γλυκόριζα ενισχύει το αδυνάτισμα και την αποτοξίνωση.

Φυτολάκκα
Είναι ένα βότανο που καταπολεμά το τοπικό πάχος. Βράστε 1 φλιτζάνι νερό, αποσύρετέ το από τη φωτιά, προσθέστε 1 κουταλάκι φυτολάκκα και αφήστε το σκεπασμένο για 5 λεπτά. Σουρώστε το και πίνετε μέχρι 3 φλιτζανάκια την ημέρα.

Σημύδα
Κατά της αντιαισθητικής κυτταρίτιδας δρα η σημύδα. Τα φύλλα της βοηθούν στην καύση του λίπους και στην αντιμετώπιση του ουρικού οξέος. Ετοιμάστε αφέψημα με 1 κουταλάκι φύλλων σημύδας σε 1 φλιτζάνι νερό.

Εντομοαπωθητικά

Βασιλικός
Μια γλάστρα με βασιλικό στο παράθυραo αρκεί για να απομακρύνει αποτελεσματικά τις μύγες και τα κουνούπια. Σύμφωνα με τις λαϊκές πρακτικές, λίγα φύλλα βασιλικού σε ένα μπολάκι με ξίδι μπορούν να διώξουν τα κουνούπια κατά τη διάρκεια μιας καλοκαιρινής βραδιάς σε εξωτερικούς χώρους. Επιπρόσθετα, το άρωμα του βασιλικού αναζωογονεί και τονώνει τον οργανισμό.

Δενδρολίβανο
Συνιστά μια οικολογική λύση που θα σας προστατέψει από κουνούπια και άλλα ενοχλητικά έντομα, αφού το δενδρολίβανο έχει την ιδιότητα να τα απομακρύνει. Πρόκειται για βότανο με πλούσιες θεραπευτικές ιδιότητες, το οποίο είχε εκτιμηθεί πολύ από τους αρχαίους Ελληνες και τους Ρωμαίους οι οποίοι του απέδιδαν και συμβολικό χαρακτήρα. Εχει δυνατή μυρωδιά καμφοράς.

Λεβάντα

Ενα αποτελεσματικό εντομοαπωθητικό τζελ με λεβάντα παρασκευάζεται ως εξής: Σε 30 γραμμάρια τζελ αλόη βέρα ρίχνουμε 10 γραμμάρια αμυγδαλέλαιο, 10 σταγόνες γεράνι, 10 σταγόνες λεβάντα, 2 σταγόνες θυμάρι και 3 σταγόνες λεμόνι και ανακατεύουμε καλά. Απλώνουμε στα σημεία του σώματος που θέλουμε να προστατέψουμε.

Αντιιδρωτικά

Φασκόμηλο
Η πιο χαρακτηριστική του ιδιότητα, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι ότι παρεμποδίζει την εφίδρωση. Η δράση αυτή ξεκινά περίπου δύο ώρες μετά την κατανάλωση εγχύματος φασκόμηλου και μπορεί να διαρκέσει πολλές ώρες, ενώ αποδίδεται στο γεγονός ότι το φασκόμηλο τονώνει τον οργανισμό και καταπολεμά τη γενική εξασθένηση που προκαλεί άφθονο ιδρώτα. Υπερβολικές ποσότητες μπορεί να προκαλέσουν τοξικά φαινόμενα.

Αποσμητικά

Θυμάρι
Ενας από τους καλύτερους τρόπους για να αντιμετωπιστεί η κακοσμία των ποδιών θεωρείται το ποδόλουτρο με αφέψημα θυμαριού. Οι βοτανολόγοι συνιστούν να βράσετε δύο κουταλάκια του γλυκού θυμάρι σε μισό λίτρο νερό και να κάνετε ποδόλουτρο. Επαναλάβετε για αρκετό χρονικό διάστημα τη διαδικασία.

Λεμονιά
Χρησιμοποιείται ευρέως ως αρωματικό. Αλλωστε για τις αποσμητικές του ιδιότητες το λεμόνι έχει αξιοποιηθεί και από τη χημική βιομηχανία. Σύμφωνα με την πρακτική ιατρική, χυμός μισού ή ενός λεμονιού διαλυμένος σε νερό (αναλογία λεμονιού προς νερό 1:3) καταπολεμά την κακοσμία του στόματος όταν καταναλώνεται κάθε πρωί με άδειο στομάχι, ενώ μασάζ με λεμόνι στα πόδια τα απαλλάσσει από τις δυσάρεστες οσμές.

Ευκάλυπτος

Το αιθέριο έλαιο του ευκαλύπτου παράγεται από τα φύλλα του και έχει έντονο άρωμα και πικρή γεύση. Σύμφωνα με τους βοτανολόγους, όταν χρησιμοποιείται εξωτερικά λειτουργεί ως ισχυρό αποσμητικό, καθώς απομακρύνει τις μυρωδιές. Το ευκαλυπτέλαιο περιέχει κατά 70% κινεόλη και είναι επίσης γνωστό για τις απολυμαντικές, εντομοκτόνες και επουλωτικές ιδιότητές του.

Κατά των εγκαυμάτων

Αβρωνία
Οι βοτανοθεραπευτές συνιστούν κατάπλασμα από το φυτό αβρωνία για την αποκατάσταση του καμένου δέρματος από τον ήλιο. Πρόκειται για ένα από τα βότανα του Κενταύρου Χείρωνα, ενώ ο Διοσκουρίδης πρότεινε τους καρπούς της κατά των φακίδων και των λεκέδων του δέρματος.

Αλόη

Είναι γνωστή για την επουλωτική της δράση και τη βοήθεια που παρέχει στην αντιμετώπιση των ηλιακών εγκαυμάτων. Πολλοί λαοί, μεταξύ των οποίων και ο ελληνικός, χρησιμοποιούν την αλόη ευρέως για τις ιδιότητές της αυτές, ενώ στις τροπικές χώρες μια γλάστρα με αλόη βρίσκεται σε κάθε κουζίνα για τις πρώτες βοήθειες σε περίπτωση ανάγκης. Τη δεκαετία του ’30 Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το φυτό θεραπεύει και εγκαύματα οφειλόμενα σε ακτίνες Χ.

Συκιά
Πλούσια σε ιαματικές ιδιότητες, βοηθά μεταξύ άλλων στην αντιμετώπιση των εγκαυμάτων, όταν χρησιμοποιείται ως κατάπλασμα από φρέσκα ή ξηρά σύκα. Η εξωτερική χρήση των σύκων καταπολεμά επίσης τους δοθιήνες, τα αποστήματα, τους καλόγερους και τα οιδήματα. Περιέχει σάκχαρα, λίπη, αζωτούχες ουσίες, βιταμίνες Α, Β, C, κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο και σίδηρο.

Κατά της ναυτίας

Γαρίφαλο
Χρησιμοποιείται στην Κίνα από το 226 π.Χ., ενώ ήταν γνωστό και στην αρχαία Αίγυπτο. Το γαριφαλέλαιο που περιέχεται στο φυτό έχει την ιδιότητα να αναστέλλει τη ναυτία. Οι κανόνες της πρακτικής ιατρικής λένε ότι σε περιπτώσεις εμετού ή ναυτίας θα πρέπει να καταναλώνονται μερικές σταγόνες γαριφαλέλαιου διαλυμένου σε νερό.

Κετραρία
Κατά της ναυτίας και του εμετού συνιστάται από τους βοτανολόγους η κετραρία, μια λειχήνα που συναντάται σε ολόκληρη την Ευρώπη, τη Βόρεια Ασία, τη Βόρεια Αμερική και τις αρκτικές περιοχές. Εισήχθη ως φαρμακευτικό/αντιβιοτικό φυτό στην Ευρώπη κατά τον 18ο αιώνα, όμως χρησιμοποιούνταν από τους Λάπωνες από πολύ παλιότερα.

Κολοκυθιά
Η ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί τον καρπό της κολοκυθιάς εναντίον της ναυτίας που προκαλεί η θάλασσα. Παράλληλα αποτελεί πλούσια πηγή αλάτων για τον οργανισμό. Τα πράσινα κολοκυθάκια θεωρούνται, άλλωστε, μαλακτικά του στομαχιού. Η κουκουρβιτασίνη που περιέχεται στα κολοκυθάκια έχει αντιοξειδωτική δράση.

Μπελαντόνα
Συγκαταλέγεται στα φυτά που καταπολεμούν τη ναυτία, η χρήση της όμως θα πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή αφού είναι ένα δηλητηριώδες βότανο. Το δηλητήριό της χρησιμοποιείται, σύμφωνα με μαρτυρίες, από τον 15ο αιώνα. Η μπελαντόνα διαδραμάτισε, επίσης, σημαντικό ρόλο στη μαγεία του Μεσαίωνα και στην ιατρική της εποχής ως τοπικό αναισθητικό.

Αποτριχωτiκά

Κισσός
Πρώτης τάξεως αποτριχωτικό μέσο θεωρούνταν ο κισσός τα παλαιότερα χρόνια, πριν ακόμη ανακαλυφθούν οι σύγχρονες μέθοδοι καλλωπισμού. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιείται η γόμα που τρέχει από παλιούς κορμούς και η οποία περιέχει ένα γλυκοσίδιο, τη χεδερίνη. Χρήσιμα μέρη του φυτού είναι, επίσης, τα νεαρά φύλλα, ο κορμός και οι ράγες του.

Δροσιστικά

Αγγουριά
Ιδανική τροφή για το καλοκαίρι, το αγγούρι είναι ένα δροσιστικό λαχανικό λόγω του ότι περιέχει κατά 95% νερό. Παράλληλα έχει αρκετές ιαματικές ιδιότητες: καταπολεμά τις πέτρες και την άμμο στα νεφρά και τη χολή, τη νεφρίτιδα, τα αρθριτικά, βοηθά τη λειτουργία του εντέρου. Επίσης ενισχύει τον οργανισμό σε περιπτώσεις φυματίωσης, ενώ έχει και ανθελμινθικές ιδιότητες.

Βατομουριά
Ενα φαρμακευτικό φυτό γνωστό από την αρχαιότητα, οι καρποί του οποίου θεωρούνται δροσιστικοί, είναι η βατομουριά. Η κατανάλωσή τους σταματά τη διάρροια και καταπραΰνει το στομάχι. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο αρχαίος Διοσκουρίδης πρότεινε τον χυλό των καρπών για την καταπολέμηση κοιλιακών και στομαχικών νοσημάτων.

Κριθάρι
Οι δροσιστικές ιδιότητες του κριθαριού είναι αρκετά γνωστές. Αλλωστε, εξαιτίας τους έχει καθιερωθεί η μπίρα ως ένα καλοκαιρινό δροσιστικό ποτό. Το κριθάρι είναι πλούσιο σε βιταμίνες Β1 και Ε, ενώ οι αρχαίοι Ελληνες το χρησιμοποιούσαν στην ιατρική για τη θεραπεία του ερεθισμένου πεπτικού συστήματος.

Κατά των τσιμπημάτων από έντομα-ερπετά

Κρεμμύδι
Μισό κρεμμύδι επάνω σε τσίμπημα σφήκας και μέλισσας, αφού αφαιρεθεί το κεντρί του εντόμου, ανακουφίζει σημαντικά από την ενόχληση. Το κρεμμύδι κατάγεται από τη Μέση Ανατολή, χρησιμοποιούνταν από τους ομηρικούς χρόνους και σύμφωνα με τους ιστορικούς έφτασε στην Ελλάδα μέσω των Αιγυπτίων.

Αμαμελίδα
Ως ένα από τα καλύτερα βότανα κατά των τσιμπημάτων από έντομα, κατά των ελκών, των κακώσεων και των κοψιμάτων θεωρείται η αμαμελίδα από τους βοτανολόγους. Πρόκειται για ένα εξωτικό φυτό, η χρήση του οποίου γίνεται με τη μορφή εκχυλίσματος, βάμματος ή αλοιφής, που φτιάχνονται από τα φύλλα και τον φλοιό του φυτού.

Μολόχα
Σύμφωνα με τους βοτανολόγους, αν κάποιος τρίψει το δέρμα του με φύλλα μολόχας, θα ανακουφιστεί από τσιμπήματα, δαγκώματα και κνησμούς. Το φυτό χρησιμοποιούνταν ως φάρμακο από το 700 π.Χ., ενώ οι αρχαίοι Ρωμαίοι και οι Αιγύπτιοι το περιελάμβαναν στις τροφές τους. Οι αρχαίοι Ελληνες παρατήρησαν πρώτοι την ιαματική δράση της μολόχας.

Πεντάνευρο
Σας παρέχει τις πρώτες βοήθειες σε περίπτωση που σας τσιμπήσει έντομο ή σας δαγκώσει ερπετό ενώ βρίσκεστε στη φύση. Τα φρέσκα φύλλα του όταν κοπανιστούν και εφαρμοστούν ως κατάπλασμα είναι ευεργετικά σε τσιμπήματα εντόμων και δαγκώματα σκύλων ή φιδιών. Το πεντάνευρο, σύμφωνα με ορισμένους, μπορεί να επουλώσει και πληγές οι οποίες δεν κλείνουν για χρόνια.

Σπανάκι
Ενα ακόμη λαχανικό που τρώγεται ωμό σε σαλάτες ή μαγειρεμένο και δρα θεραπευτικά ενάντια στα τσιμπήματα. Συγκεκριμένα και σύμφωνα με τους βοτανολόγους, ο χυμός και ο πολτός του σπανακιού μπορούν να θεραπεύσουν το δάγκωμα του σκορπιού. Είναι πλούσιο σε σίδηρο, κάλιο, ασβέστιο, οξαλικό οξύ, βιταμίνες Α, Β, C, D και Ε.

Βάλσαμο
Το όνομά του έχει ταυτιστεί με την επούλωση πληγών και όχι τυχαία. Καταπλάσματα που έχουν φτιαχτεί από κοπανισμένα φύλλα βαλσάμου όταν τοποθετούνται επάνω σε τσιμπήματα, σε εγκαύματα ή εκδορές δρουν ανακουφιστικά. Τις αναπλαστικές του ιδιότητες είχαν εγκαίρως αντιληφθεί από τα παλιά χρόνια οι Ελληνες χωρικοί, ενώ οι Γάλλοι αγρότες αποκαλούν το βάλσαμο και «χόρτο για δαγκώματα εντόμων».

Αντιμυκητιασικά

Καλεντούλα
Πασίγνωστη για τις αντιμυκητιασικές, αντιμικροβιακές και αντιβακτηριδιακές της ιδιότητες η καλεντούλα είναι το κατεξοχήν βότανο που θεραπεύει τους μύκητες. Περιέχεται σε κολπικά υπόθετα, ενώ η κατανάλωση τσαγιού καλεντούλας τρεις φορές ημερησίως θεραπεύει τους μύκητες του στόματος (άφτρες). Οι θεραπευτικές της ιδιότητες είχαν αναγνωριστεί ήδη από τον 12ο αιώνα, ενώ το βότανο έλκει την καταγωγή του από την Αίγυπτο.

Αποτοξινωτικά

Φραουλιά
Ο χυμός της φράουλας συμβάλλει σημαντικά στην αποτοξίνωση του οργανισμού και τον καθαρισμό του αίματος. Πέραν τούτου βοηθά στην περιποίηση του δέρματος, ανακουφίζει από ηλιακά εγκαύματα, καθαρίζει τις πανάδες και ασπρίζει τα δόντια εφόσον καταναλωθεί μαζί με λίγη σόδα φαγητού. Περιέχει βιταμίνες C και Β, σάκχαρα, ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο, θείο, σίδηρο, πυρίτιο, οξέα και αιθέριο έλαιο.

Λάχανο
Το λάχανο περιλαμβάνεται στην κατηγορία των αποτοξινωτικών βοτάνων. Το ζουμί του καθαρίζει το αίμα και τα νεφρά, ενώ είναι διουρητικό, γεγονός που βοηθά στην απομάκρυνση των «άχρηστων» ουσιών από τον οργανισμό. Τα φύλλα του περιέχουν βιταμίνες Α, Β και C, κάλιο, νάτριο, ασβέστιο, μαγγάνιο, φώσφορο, θείο και αρσενικό. Οι Ρωμαίοι το αποκαλούσαν «φάρμακο του φτωχού».

Πράσο
Σύμφωνα με τους βοτανολόγους, όταν το πρωί κι ενώ είμαστε νηστικοί πίνουμε ένα ποτήρι με χυμό πράσου, τότε ο οργανισμός αποτοξινώνεται, το κυκλοφορικό σύστημα ωφελείται και ενισχύεται σημαντικά η απομάκρυνση των τοξινών από τον οργανισμό των καπνιστών. Πρόκειται για ένα λαχανικό που περιέχει νερό, πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και ανόργανα άλατα ασβεστίου, φωσφόρου και καλίου, βιταμίνες Α, Β και C και αιθέριο έλαιο.

Κολλητσίδα
Οφείλει τις αποτοξινωτικές του ιδιότητες στο γεγονός ότι προκαλεί έντονη εφίδρωση μέσω της οποίας αποβάλλονται και οι τοξίνες. Η κολλητσίδα, τα φύλλα της οποίας καταναλώνονται και βρασμένα σε σαλάτες, είναι ένα βότανο που απομακρύνει τις τοξίνες από τον οργανισμό και καθαρίζει το αίμα. Επίσης, επουλώνει πληγές, δρα κατά των ρευματικών παθήσεων και κατευνάζει τις νευρικές διαταραχές.

Για καλό μαύρισμα

Καρότο
Είναι πλούσια πηγή β-καροτίνης, η οποία έχει την ιδιότητα να διεγείρει την παραγωγή μελανίνης. Σε ένα έντονο και ομοιόμορφο μαύρισμα συμβάλλει τόσο η κατανάλωση καρότων όσο και η εφαρμογή στο σώμα ζωμού από βρασμένα καρότα μερικές ώρες πριν από την ηλιοθεραπεία. Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά.

Αποφθέγματα αρχαίων Ελλήνων για τον θάνατο

Ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο διαχωρισμός δύο πραγμάτων, του ενός απ' το άλλο,
δηλαδή της ψυχής απ' το σώμα.

ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Γοργίας, 524Β)

'' Ο θάνατος τυγχάνει ων, ως εμοί δοκεί, ουδέν άλλο ή δυοίν πραγμάτοιν διάλυσις,
της ψυχής και του σώματος απ' αλλήλου. ''

---

`Οταν επέρχεται ο θάνατος στον άνθρωπο, το μεν θνητό μέρος αυτού, καθώς φαίνεται, πεθαίνει,
το δε αθάνατο, η ψυχή, σηκώνεται και φεύγει σώο και άφθαρτο.

ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Φαίδων, 10Ε)

'' Επιόντος άρα θανάτου επί τον άνθρωπον, το μεν θνητόν, ως έοικεν, αυτού αποθνήσκει,
το δ' αθάνατον, σώον και αδιάφθορον, οίχεται απιόν. ''

---

Ωραία πραγματικά απόκρυφη διδασκαλία μας δόθηκε απ' τους θεούς, ότι δηλαδή ο θάνατος,
όχι μόνο δεν είναι κακό (επιζήμιο) για τους ανθρώπους, αλλ' αντίθετα είναι ωφέλιμο πράγμα.

Επιτάφιο επίγραμμα ιεροφάντη (Εφημερίδα Αρχαιολόγων 1883,σελ.81)

'' Η καλόν εκ μακάρων μυστήριον, ου μόνον είναι τον θάνατον θνητοίς ου κακόν, αλλ' αγαθόν. ''

---

Ο, τι πεθαίνει δε χάνεται, αλλά μένει μέσα στη φύση.

ΜΑΡΚΟΥ ΑΥΡΗΛΙΟΥ(Τα εις Εαυτόν Η,ιη)

'' `Εξω του κόσμου το αποθανόν ου πίπτει. ''

---

Τίποτα δε διαφέρει ο θάνατος απ' τη ζωή.

ΘΑΛΗΣ (Διογ.Λαερτ.Βιοι Φιλοσ.Ι,35)

'' Ουδέν έφη τον θάνατον διαφέρειν του ζην. ''

---

Ο θάνατος τότε θα έλθει, όποτε οι Μοίρες ορίσουν.

ΚΑΛΛΙΝΟΣ (Ανθολ.Στοβαίου ΝΑ,19)

'' Θάνατος τότ' έσσεται οπότε κεν δη Μοίραι επικλώσωσι. ''

---

Ο ύπνος και ο θάνατος είναι δίδυμα αδέλφια.

ΟΜΗΡΟΣ (Ιλιάς,Π,672)

'' Ύπνω και θανάτω διδυμάοσιν . ''

---

Η ένωση της ψυχής με το σώμα δεν είναι με κανένα τρόπο ανώτερη απ' το χωρισμό τους.

ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Νόμοι,828D).

'' Κοινωνία γαρ ψυχή και σώματι διαλύσεως ουκ έστιν η κρείττον. ''

---

`Οποιος απ' τους ανθρώπους φοβάται πολύ το θάνατο, γεννήθηκε μωρός. Η έννοια του θανάτου, ανήκει στη Μοίρα.
`Οταν έλθει ο καιρός, ακόμα και στ' ανάκτορα του Δία αν καταφύγεις, είναι αδύνατο να τον αποφύγεις.

ΣΟΦΟΚΛΗΣ (Ανθολ.Στοβ.ΡΙΗ,12)

'' `Οστις δε θνητών θάνατον ορρωδεί λίαν, μωρός πέφυκε· τη τύχη μέλει τάδε·
όταν δ' ο καιρός του θανείν ελθών τύχη, ουδ' αν προς αυλάς Ζηνός εκφύγει μολών. ''

---

Πρέπει ν' ακολουθήσουμε την άποψη του Αναξαγόρα, εξ' αιτίας της οποίας αναφώνησε,
όταν πέθανε το παιδί του: "`Ηξερα ότι γέννησα θνητό".

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ (Ηθικά,474D).

'' `Εξεστι γαρ την Αναξαγόρου διάθεσιν, αφ' ης επί τη τελευτή του παιδός ανεφώνησεν,
"`Ηδειν θνητόν γεννήσας". ''

---

Πένθησε με μέτρο τους γνωστούς σου. Γιατί δεν έχουν πεθάνει,
αλλά τον ίδιο δρόμο που όλοι αναγκαστικά θα περάσουμε, αυτοί τον πήραν πρώτοι.

ΑΝΤΙΦΑΝΗΣ (Ανθολ.Στοβ.ΡΚΔ,27).

'' Πενθείν δε μετρίως τους προσήκοντας φίλους, ου γαρ τεθνάσιν, αλλά την αυτήν οδόν,
ην πάσιν ελθείν έστ' αναγκαίως έχον, προεληλύθασιν. ''

---

Το θάνατο κανένας δε πρέπει να φοβάται, εκτός αν είναι εντελώς ανόητος και δειλός.
Την αδικία όμως πρέπει να φοβάται. Γιατί, αν η ψυχή φτάσει στον `Αδη με το βάρος των χειροτέρων αδικημάτων, θα είναι γι' αυτήν η μεγαλύτερη απ' όλες τις συμφορές.

ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Γοργίας,522Ε).

'' Αυτό μεν το αποθνήσκειν ουδείς φοβείται, όστις μη παντάπασιν αλόγιστός τε και άνανδρος εστί, το δε αδικείν φοβείται. πολλών γαρ αδικημάτων γέμοντα την ψυχήν εις `Αιδου αφικέσθαι πάντων έσχατον κακών εστίν. '' 

---

Τους ανθρώπους ταράζουν όχι οι καταστάσεις που περνούν, αλλά οι ιδέες που έχουν γι' αυτές. Ο θάνατος δεν είναι κάτι φοβερό, γιατί τότε θα ήταν και για το Σωκράτη. Το θάνατο τον κάνει φοβερό η ιδέα ότι είναι φοβερός.

ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ (Εγχειρίδιο,V).

'' Ταράσσει τους ανθρώπους ου τα πράγματα, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα, οίον ο θάνατος ουδέν δεινόν, επεί Σωκράτη αν εφαίνετο· αλλά το δόγμα το περί του θανάτου διότι δεινόν, εκείνο το δεινόν έστιν. ''

---

Να μη πεις για οποιοδήποτε πράγμα ότι το "έχασα", αλλά ότι, το "απέδωσα". Πέθανε το παιδί σου; Απεδόθη. Πέθανε η γυναίκα σου; Απεδόθη. Σου κλέψανε τη περιουσία σου; Μα κι' αυτή απεδόθη. Όσο σου δίνεται να το έχεις, φρόντιζέ το, ως κάτι ξένο, όπως οι περαστικοί το ξενοδοχείο.

ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ (Εγχειρίδιο,ΧΙ).

'' Μηδέποτε επί μηδενός είπεις ότι "Απώλεσα αυτό", αλλ' ότι "Απέδωκα". Το παιδίον απέθανεν; απεδόθη. Η γυνή απέθανεν; απεδόθη. Το χωρίον αφηρέθην; Ουκούν και τούτο απεδόθη... μέχρι δ' αν διδώ ως αλλοτρίου αυτού επιμελού, ως του πανδοχείου οι παριόντες.