Ψευδαισθήσεις

 Γιατί δεν το παραδέχεσαι πως η πιο δύσκολή μάχη είναι με τον ίδιο σου τον εαυτό… Η μοναδική σου μάχη είναι με τον ίδιο σου τον εαυτό…

Πάλεψε αγωνίσου γιατί δεν έχεις μάθει κάτι άλλο να κάνεις. Γιατί μόνο αυτό κάνεις από τότε που θυμάσαι τη ζωή σου. Να μάχεσαι να αγωνίζεσαι. Ακόμα και όταν διασκεδάζεις είναι μια μάχη, προσπαθείς να διασκεδάσεις τον εαυτό σου. Είναι τόσο απαιτητικός…

Ακόμα και όταν νιώθεις ότι είσαι νικητής, ο εαυτός σου γελάει γιατί γνωρίζει, μόνο αυτός γνωρίζει πως δεν είσαι νικητής. Γιατί απλά εκείνος θέλει και άλλα και άλλα και κάθε μέρα θέλει και άλλα.

Δεν πρόκειται ποτέ να τον ικανοποιήσεις, δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να τον ευχαριστήσεις, δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να τον νικήσεις… Ψευδαισθήσεις μόνο επίκαιρες έχεις ότι είσαι νικητής.

Όλοι μας είμαστε θεατές στο έργο της ζωής μας, χιλιοξαναειπωμένο μα τόσο μα τόσο σωστό. Καθημερινά προσπαθείς, καθημερινά παλεύεις και νομίζεις πως παλεύεις με τους άλλους, όμως η αλήθεια είναι πως παλεύεις με τον ίδιο σου τον εαυτό…

Πόσο ασήμαντη είναι η ταχύτητα του φωτός στην κλίμακα του σύμπαντος

Στην επίγεια άποψή μας για τον κόσμο, η ταχύτητα του φωτός φαίνεται απίστευτα γρήγορη.

 

Αλλά μόλις το δούμε από τις τεράστιες αποστάσεις του σύμπαντος, είναι δυστυχώς πολύ αργό. Αυτή η κινούμενη εικόνα, δείχνει σε πραγματικό χρόνο το ταξίδι ενός φωτονίου που εκπέμπεται από τον ήλιο και ταξιδεύει σε ένα τμήμα του ηλιακού συστήματος.

 

Άνθρωπος και ισορροπία: Μια Σωκρατική ειρωνεία...

Μα πόσο δύσκολο είναι τελικά να διατηρήσουμε τον τίτλο του ανθρώπου και να κινούμαστε στον περιβάλλοντα χώρο Γη, νιώθοντας σίγουροι ότι η ετυμολογία της λέξης, δοθείσας δια της σωκρατικής ματιάς, επιβεβαιώνεται από τα δικά μας πεπραγμένα;

O περιβόητος γνωστός μας φιλόσοφος στον Κρατύλο του «Πλάτωνα», εξέφρασε μια ερμηνεία η οποία όμως σήμερα τείνει να ανταγωνιστεί οποιοδήποτε ανέκδοτο σχετίζεται με τον Τοτό και τους βοηθούς συμπρωταγωνιστές του.

Παρότι όμως τα συγκεκριμένα ανέκδοτα χαίρουν άκρας εκτίμησής από μέρος μου, προτιμώ να μνημονεύσω λόγια αμνημόνευτα που αποδεικνύουν το μεγαλείο της ύπαρξής μας, καθώς ο άνθρωπος «αναθρεί α οπωπε».

Συνεπώς για τον Σωκράτη, ο άνθρωπος, μέσω του έλλογου νου, διεισδύει περαιτέρω σε αυτά που παρατηρεί, τα μεταπλάθει και έπειτα ως ευχαριστήρια απόδειξη της θεϊκής προσφοράς, εξελίσσει και εξελίσσεται.

Στα πλαίσια αυτού του περάσματος σε συνθετότερα πλέγματα σχέσεων είτε πολιτειακά είτε εκπαιδευτικά ή ακόμη και ψυχοκοινωνικά, εμείς ως όντα «limited edition», καταλήγουμε κείμενοι επί τάπητος εξαιτίας της σκόνης του τελειοθηρισμού που φθείρει το νου μας και καταστρέφει τις ισορροπίες μας.

Η τελευταία μάλιστα, άκρως αποκρουστική λέξη ( ισορροπία) αν και λεξιλογικά - θεωρητικά υποστηρίζει μια αισιόδοξη πλευρά της μακρόχρονης πορείας μας, είναι «ανισόρροπα» δύσκολο να κατακτηθεί. Ακόμη και στα «βιογραφικά σημειώματα» οι δεξιότητες του ενδιαφερόμενου πρέπει να είναι πολλαπλές και όλες επαρκώς ανεπτυγμένες (διαπροσωπικές, καλλιτεχνικές, εργασιακές, συναισθηματικές) . Καμία δε πρέπει να καταλαμβάνει περισσότερο ή λιγότερο χώρο, καμία δε πρέπει να υποσκάπτει την αξία της άλλης, καμία δε πρέπει να έχει ένα σταυρό στο
«βιογραφούμενο» απουσιολόγιο, γιατί «παιδιά », χάνεται τότε η ισορροπία!

Και δε λέω να πάψουμε να στοχεύουμε σε αυτήν αλλά, ας μη γελιόμαστε, οι απαιτήσεις των ημερών μας καταλύουν κάθε δυνατότητα πλήρους προσωπικής, συναισθηματικής και επαγγελματικής εξισορρόπησης.

Φυσικά, και ως ανθρώπινα όντα, δυνάμεθα να μεγαλουργήσουμε, ο τυφώνας της τελειοθηρίας όμως, έρχεται να μας διαταράξει, να ξεστρώσει όλα τα χ(ά)λιά της ισορροπίας και λογικής που είχαμε απλώσει. Θεμιτό ή αθέμιτο, είναι γεγονός, και αυτό γιατί ο άνθρωπος διεισδύει σε αυτά που παρατηρεί.

Αχ Σωκράτη, μεγάλα λαβώματα τα λόγια σου στην καρδιά μας…..

Ποιός Θεός έφτιαξε τον κόσμο που ζούμε;

Αρκετοί προφανώς θα είναι αυτοί που θα διαφωνήσουν με την άποψη πως ο κόσμος μας μπορεί να δημιουργήθηκε από κάποιον Λογικό Νου (Θεό?).

 Όμως τα πάντα στη φύση λειτουργούν στηριγμένα σε μαθηματικές δομές, οι οποίες φυσικά προϋποθέτουν την ύπαρξη Λογικής. Η Λογική υποδηλώνει την ύπαρξη κάποιου Νου και ο Νους φυσικά σε κάποιον ανήκει… Άλλωστε θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ένα βασικό αξίωμα: «Ποτέ το άννοο (το άνευ νου) δεν δημιουργεί το έννοο (το έχων νου)».

Προκειμένου λοιπόν να βρούμε την απάντηση στο ερώτημα «Ποιος θεός έφτιαξε τον κόσμο που ζούμε;», θα πρέπει να ανατρέξουμε σε κάποια αρχαία κείμενα, ώστε να κάνουμε μια συρραφή στοιχείων για να σκιαγραφήσουμε την εικόνα του δημιουργού μας.

1ο ΣΤΟΙΧΕΙΟ:

Πλωτίνος Ένν. V,IV1 – Πρόκλου Πλάτωνος Θεολογικά II-Ψ- Διονυσίου Αεροπαγ.π. θείων ονομάτων. Δι’ ανάλογον αντίληψιν περί πρώτης αρχής βλ. Ιάμβλ. π. μυστ. VIII,2

«Πριν από αυτούς που υπάρχουν πραγματικά, και πριν από όλους τους άρχοντες, (όλες τις αρχές/ξεκινήματα/δημιουργίες) Υπάρχει Ένας Θεός, Προηγούμενος από τον Πρώτο θεό και βασιλιά, διαμένοντας ακίνητος μέσα στην μοναδικότητα της Ενότητάς Του. Διότι ούτε κάτι κατανοητό περί αυτού ακολουθεί, ούτε κάποιο άλλο παράδειγμα υπάρχει για τον Αυτο-πάτορα, Αυτο-γέννητο Θεό, τον πραγματικά Αγαθό. Διότι (Είναι) Μεγαλύτερος και Πρώτος και πηγή όλων και βάση-αρχή των πρώτων νοούμενων ιδεών -των αρχετύπων- όλων.

Και από Αυτόν τον (Πρώτον) Έναν, ένας (Δεύτερος) αυτούσιος θεός επρόβαλε, αυτάρκης και αυτεξούσιος. Διότι αυτός (ο Δεύτερος) και αρχή είναι, και θεός άλλων (υποδεέστερων) θεών, Μονάδα και αυτός (ο Δεύτερος) από τον Πρώτο πηγάζων και από την ίδια ουσία.»

Άρα εδώ έχουμε την πληροφορία για την ύπαρξη ενός Πρώτου/Βασιλιά Θεού, πηγή άλλων υποδεέστερων δυνάμεων/θεοτήτων, ο οποίος όμως πήγασε/πρόβαλε από κάποιον Άλλο μεγαλύτερο και Πρώτο και Αυτο-γέννητο.

Κάποια επιπλέον στοιχεία μας επιβεβαιώνουν την παραπάνω άποψη:

2ο ΣΤΟΙΧΕΙΟ:

ΚROLL 33 - PLACES 185 - Πρ, Τιμ. 249 Β, 256 Α «Ότι ο ήλιος εγεννήθη ως τα άλλα υπό του δευτέρου νου χρόνου, χρόνον αποκληθέντα».

3ο ΣΤΟΙΧΕΙΟ:

ΕΡΜΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΛΟΓΟΣ Α «§8. Και εγώ του είπα: Από πού προέρχονται τα στοιχεία τούτα της φύσης; Και εκείνος μου απάντησε ξανά. Από τη θεία Βούληση που έλαβε τη μορφή του Λόγου και είδε τον καλό κόσμο (του 1ου Θεού και της 1ης Δημιουργίας) και τον μιμήθηκε, δημιουργώντας κόσμο με τα δικά της στοιχεία και τα δικά της δημιουργήματα, τις ψυχές».

4ο ΣΤΟΙΧΕΙΟ:

ΠΛΑΤΩΝ ‘ΤΙΜΑΙΟΣ’ (V, 29a2-29b2): «Εάν βέβαια είναι ωραίος ο κόσμος αυτός, και ο Δημιουργός αγαθός, είναι φανερό ότι ο πλάστης απέβλεπε προς το αιώνιο (το αμετάβλητο). …Και εφ’ όσον αυτά υπάρχουν κατ’ αυτόν τον τρόπον, κατ’ απόλυτο ανάγκη, αυτός ο κόσμος πρέπει να είναι εικόνα κάποιου άλλου. Το βασικότερο λοιπόν καθήκον παντός ερευνητού είναι να ξεκινά από την φυσική αρχή».

Ας δούμε όμως πώς αυτός το Δεύτερος Θεός Δημιουργός, έφτιαξε τον κόσμο μας:

5ο ΣΤΟΙΧΕΙΟ:

Απόσπασμα από σχόλιο του Πρόκλου (στον τιμαιο d) Ομιλεί περί αιώνος

«…Αφ’ ου δηλαδή, έδρεψεν εντελώς μόνος δια τον εαυτόν του ‘το άνθος του νου’ εκ της Πατρικής Δυνάμεως, δύναται να νοεί τον Πατρικόν Νουν και να παραδίδει τον Νουν εις όλας τας πηγάς και αρχάς και να περιδινεί τον άοκνον στρόβιλον και να μένει πάντοτε εν αυτώ».

Εμφανίζεται δηλαδή αυτός ο Δεύτερος Νους/Θεός ‒με κάποιο τρόπο‒ να αρπάζει Ιερά Στοιχεία από τον Πατέρα Του, προκειμένου να λειτουργήσει την δική του δημιουργία.

Αν ανατρέξουμε στο Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, θα διαπιστώσουμε ότι ο Ευαγγελιστής είναι περισσότερο επικριτικός μαζί του, αφού τον κατηγορεί πως «αυτοκλήθηκε θεός»:

6ο ΣΤΟΙΧΕΙΟ:

«Αυτοκλήθηκε λοιπόν θεός και δεν εμπιστευόταν τον χώρο απ’ όπου προήλθε».

Ας δούμε όμως τώρα με ποιο τρόπο αυτός ο Δεύτερος Δημιουργός Νους, έθεσε σε λειτουργία την δημιουργία Του:

7ο ΣΤΟΙΧΕΙΟ:

‘ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ ΚΕΦ. 1§11 «Ο δε Δεύτερος Δημιουργός Νους, ο περικλείων τους επτά κύκλους και τις δίνες των ριζών τους, μαζί με τον λόγο έστρεψε τα δημιουργήματά του, κι αυτά άρχισαν να περιστρέφονται από μια αόριστη αρχή, προς ένα απέραντο τέλος». (Το Α και το Ω)

Η Λογική δημιουργία του κόσμου μας ανήκει στον Λόγο (Λογική). Έτσι περνάμε σε ένα νέο κεφάλαιο για να αναλύσουμε αυτόν τον Λόγο του Δεύτερου Δημιουργού Νου. Αν λάβουμε όμως υπόψη μας ότι αυτός ο Δεύτερος Δημιουργός Νους (Θεός) «αει γεωμετρεί» τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε τον Λόγο Του, ως κλάσμα:

Ο Λόγος/κλάσμα = Διαίρεση (ο λόγος του κλάσματος), σχάση, διαχωρισμός.

Τα Αρχαία Ελληνικά ήταν πάντα ένας κώδικας που κάθε σύμβολο/γράμμα ακόμη και λέξη, έκρυβε κωδικοποιημένα μηνύματα. Έτσι όπως η λέξη Θεός αρχίζει από το συμβολικό γράμμα Θ που είναι το σύμβολο του κόσμου μας σαν ένας κύκλος/αυγό [Ο] όπου μέσα του περιέχει το θείο σπέρμα [ʘ], έτσι και το πρώτο γράμμα της λέξης Λόγος δηλώνει με το σχήμα του ακριβώς αυτή τη σχάση/διαίρεση, με τη δημιουργία των δύο σκελών (Λ) του Λάμδα, σχηματίζοντας το σχήμα μιας ταλάντωσης (Λ). Αλλά και αν ακόμη ανατρέξουμε στην Αγγλική λέξη Word = Λόγος, πάλι διακρίνουμε στο πρώτο γράμμα της λέξης το σύμβολο της ταλάντωσης (W).

Ο Λόγος του Θεού λοιπόν δηλώνει τη δημιουργία της διττότητας, η οποία κυριαρχεί στον κόσμο μας.

Η διττότητα απαρτίζεται από τους δύο πόλους της: τον θετικό και τον αρνητικό.

Τα δύο σκέλη του Λ αντιστοιχούν σ’ αυτές στις δύο θέσεις, οι οποίες διαφορετικά εκφράζουν το «καλό» και το «κακό» του κόσμου μας.

Ανάμεσα στα δύο άκρα/πόλους του Λόγου, εκδηλώνεται η Ταλάντωση η οποία προσπαθεί να συνενώσει το ένα άκρο (+) με το άλλο (-) φέροντας την εναλλαγή. Έτσι, η Ταλάντωση καταλήγει να είναι η κυρίαρχη αρχή του κόσμου μας.

ΠΛΑΤΩΝ ‘ΤΙΜΑΙΟΣ’ (ΧΙΧ 52d4-53): «Η δε τροφός της δημιουργίας, η οποία υγραίνεται και πυρακτούται και δέχεται τις μορφές της γης και του αέρος και δέχεται όλες τις συνακόλουθες μεταβολές που υφίστανται αυτά, με συνέπεια να φαίνεται ποικίλη στην όψη. … Ταλαντευόμενη όμως ανωμάλως προς όλες τις κατευθύνσεις συμβαίνει να σείεται η ίδια από τις ευρισκόμενες μέσα της δυνάμεις, και καθώς εκείνη κινείται, να σείει πάλι αντιστοίχως εκείνα. Τα δε στοιχεία εκείνα καθώς κινούνται άλλα προς τα εδώ και άλλα προς τα εκεί μεταφερόμενα, διαχωρίζονται, όπως ακριβώς τα κοσκινιζόμενα κατά τη διαδικασία του καθαρισμού του σίτου».

Οι επιστήμονες σήμερα έχουν ανακαλύψει πως τα πάντα ταλαντώνονται. Από το φως που το χαρακτηρίζουν ως μια ταλάντωση ηλεκτρικού και μαγνητικού πεδίου, τα ηλεκτρόνια των ατόμων [Louis de Broglie (1892-1987)], έως και τα νετρίνα των ηλεκτρονίων. Άλλωστε η θεωρία των κβαντικών χορδών θεωρεί τα θεμελιώδη συστατικά του σύμπαντος, όχι σαν σωματίδια, αλλά σαν χορδές. Αυτές οι ελεύθερες χορδές δονούνται (ταλαντώνονται). Οι διαφορετικοί τρόποι δόνησης (ταλάντωσης) της χορδής, αντιπροσωπεύουν και τους διαφορετικούς τύπους των σωματιδίων».

Εκτός όμως από την ύλη, εξίσου ταλαντώνονται και τα συναισθήματα των ανθρώπων ανάμεσα στις ευχάριστες και δυσάρεστες συναισθηματικές καταστάσεις. Άλλωστε η άνασσα (=βασίλισσα) ανάσα, είναι μια ταλάντωση· με την εισπνοή στο ένα σκέλος και την εκπνοή στο άλλο.

Η ταλάντωση συμβολίζεται με το φίδι, επειδή η φυσική κίνηση του φιδιού είναι μια πολύ ξεκάθαρη κυματοειδής ταλάντωση.

Το φίδι είναι ένα σύμβολο που συναντάται πρωτίστως στη Χριστιανική Θρησκεία και ταυτίζεται με τον Εωσφόρο.

Άρα: ταλάντωση = φίδι = Εωσφόρος

Έτσι καταλήγουμε πως ο Λόγος του Θεού Δημιουργού, γεννά πρωτίστως την ταλάντωση αυτού του κόσμου και ταυτίζεται με τον Εωσφόρο.

Και η Έλενα Μπλαβάτσκυ γράφει:

«Από την αρχαιότατη εποχή στη Αίγυπτο, η θεά της Μεγάλης Άρκτου και μητέρα του Χρόνου ήταν η Ζώσα Λέξη και ο Σεμπεκ-Κρόνος –του οποίου το αρχέτυπο ήταν ο Κροκόδειλος-Δράκοντας ή προ-πλανητική μορφή του Κρόνου– ονομαζόταν γιος και σύζυγος της. Αυτός ήταν η Λέξη-Λόγος της. …Το επτακέφαλο φίδι είχε περισσότερες από μια σημασίες στις Απόκρυφες διδασκαλίες. Είναι ο επτακέφαλος Δράκος, κάθε κεφάλι του οποίου είναι ένα αστέρι της Μικρής Άρκτου αλλά επίσης και κυρίως ο Όφις του Σκότους του οποίου τα επτά κεφάλια είναι οι επτά Λόγοι, οι αντανακλάσεις του ενός και πρώτου εκδηλωμένου Φωτός του συμπαντικού Λόγου».

Ας δούμε όμως ποιος είναι αυτός ο επτακέφαλος δράκος:

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΕΦ. ΙΒ§3 «Και εφάνη άλλο σημείον εν τω ουρανώ, και ιδού, δράκων μέγας κόκκινος, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί τας κεφαλάς αυτού διαδήματα επτά. …§9. Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην».

Έτσι με λύπη διαπιστώνουμε, ότι ο θεός που οι περισσότεροι άνθρωποι εν αγνοία τους λατρεύουν ‒ο Δημιουργός και άρχων αυτού του κόσμου‒ είναι ο εκπεσών (κλέφτης) Εωσφόρος, μια υποδεέστερη σκοτεινή θεότητα που αδυνατεί να παράξει αποκλειστικά το Αγαθό, επειδή διαθέτει μέσα του και το κακό. Γι’ αυτό κάποιοι διαπιστώνουν ότι ο υλικός άνθρωπος είναι παιδί/δημιούργημα ενός κατώτερου θεού… το δε υλικό σώμα (το δημιούργημα του Εωσφόρου) είναι η φυλακή του πραγματικού Ουράνιου Ανθρώπου.

Ο άνθρωπος όμως που αναζητά τον Αληθινό Θεό, θα πρέπει να γνωρίζει αυτή την «λεπτομέρεια» ‒η οποία ΣΚΟΠΙΜΩΣ αποκρύφτηκε‒ και να απευθύνεται για την πνευματική του λύτρωση στον Πρώτο Αυτο-γέννητο Πατέρα Θεό!

Απομακρύνοντας τις λασπωμένες συνειδήσεις

Δεν αναζητώ την ολοκληρωμένη και σταθερή ανθρώπινη ευτυχία, απλώς αποζητώ τρόπους για να ανακουφίσω τις αγωνίες μου που πληθαίνουν όσο εμβαθύνω στην ουσία της ζωής: μεγαλεπήβολο σχέδιο ίσως, αλλά σίγουρα μια τίμια πρόκληση με απρόβλεπτες συνέπειες, κι αυτό την κάνει, αν μη τί άλλο, ενδιαφέρουσα και άξια λόγου στην καθημερινή ζωή.

Απομακρύνω τις λασπωμένες συνειδήσεις από κοντά μου, αλλά αυτές με περικυκλώνουν και μου ζητούν να τις ακολουθήσω: δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ενδιαφέρονται τόσο για εμένα, σιγά τα μούτρα (μου)!

Δε θα επιτρέψω στον εαυτό μου να γίνει έρμαιο της περιρρέουσας απάθειας, ακόμα κι αν αυτή είναι μερικές φορές βολική. Είμαι πρόθυμος να σταματήσω σε μια γωνία και να περιμένω τη ''Θεία Δίκη'' αλλά όσο βαθειά πίστη κι αν έχω, πιθανολογώ οτι αυτή τελικά μπορεί να μου φανεί άδικη.

Ο Αμερικανός συγγραφέας Elbert Hubbard άλλωστε έγραψε ότιαυτό που λέμε «θεία δίκη» δεν είναι παρά η ιδέα του ανθρώπου για το τί θα έκανε αν ήταν θεός. Κι αφού, εξ όσων γνωρίζω, αυτό δεν πρόκειται να γίνει, συμβιβάζομαι στα λίγα που έχω γνωρίσει και στα περισσότερα που υποψιάζομαι.

Ίσως επειδή μερικές φορές οι άνθρωποι μπερδεύουν τους στοχαστές με τους ανυποψίαστους: ούτως ή άλλως και οι δύο μένουν σιωπηλοί την κρίσιμη στιγμή που θα έπρεπε να πάρουν θέση…

Είδα

Σε είδα να κλαις, μεγάλε Προμηθέα. Σε είδα να πονάς, αρχέγονε. Σε είδα δεμένο, φιμωμένο, περιορισμένο, προδομένο, Μεγάλε των Ημερών.
Σε είδα όταν σε καταράστηκαν. Σε είδα όταν σε περιφρόνησαν. Σε είδα όταν με κάθε αθέμιτο μέσο σε κράτησαν μακρυά από την παράδοση και το Θρόνο σου. Σε είδα να παλεύεις με πελώρια κύματα εναντίων όλων. Σε είδα να κυριαρχείς, αλλά να μην μπορείς να γευτείς την κυριαρχία σου, γιατί τάχα στο όνομά σου γλεντούσαν οι μνηστήρες. Πόσο σε αγαπάνε οι Άνθρωποι.

Πόσο σε ζητούν. Πόσο μοχθούν για να ελευθερωθείς. Πόσο διψάνε για το Φως σου, αρχαίε των Ημερών. Πόσο φθόνο και τρόμο προκαλεί το όνομά σου.
Σε είδα να ελπίζεις. Σε είδα να αγαπάς. Σε είδα να τα χάνεις όλα, αλλά να συνεχίζεις να παλεύεις.

Σε είδα να φτάνεις στην πηγή, να νιώθεις ευτυχία, αλλά να μην προλαβαίνεις να πιείς νερό. Είδα το κοράκι να σου τρώει τα σωθικά. Είδα τα είδωλα που έφτιαξαν για σένα. Είδα τα ψεύδη που είπανε για σένα. Είδα τη λαχτάρα σου. Ένιωσα το μεγαλείο σου. Ταπεινώθηκες. Σε είδα. Γονάτισες. Σε είδα. Δεν έπαψες να πολεμάς. Σε είδα. Βιαζόσουν. Σε είδα. Σε μίσησες. Σε είδα. Σε σιχάθηκες. Σε είδα. Πόσο σε ατίμασαν. Το είδα. Ότι αγάπησες σε εξαπάτησε. Το είδα. Αχαριστία. Την είδα. Το φόβο τους. Αυτόν κι αν τον είδα.

Τώρα ήρθε η εποχή να δούνε αυτοί. Να γευτούν αυτοί. Να λουστούν αυτοί. Τους Είδα.
Μη τους δώσεις τίποτα. Πάρε τους τα Πάντα. Το είδα.
Η οργή σου θα επικρατήσει. Το είδα.
Θα παρακαλάνε. Το είδα.

Το έγκλημα. Το λάθος τους. Το είδα.
Τους εχθρούς του Ανθρώπου, με φως τους είδα.
Σε είδα. Μεγάλε των Ημερών.
Σε είδα. Βασιλέα των Βασιλέων.

Ήρθε η εποχή να Δεις εσύ.
Το είδα.
Ανάθεμα. Το είδα.

Εσύ είσαι ο Λόγος. Το είδα.
Εσύ είσαι ο Άνθρωπος. Το είδα.
Εσύ είσαι ο Οδυσσέας. Το είδα.
Εσύ Θηρίο. Εσύ Θεός. Το είδα.

Κι όμως. Το είδα.

Κοντράστ - Άνθρωπος δέντρο

Τις τελευταίες μέρες που ασχολούμαι με τα δέντρα, τα καθημερινά τεκταινόμενα εντός του συστήματος φαντάζουν εντελώς ανιαρά και τόσο μα τόσο ανούσια και μάταια. Όπως ακριβώς είναι.

Σημαδεύεις με λίγη μπογιά τον κορμό του δενδρυλίου εκεί που βλέπει τον βοριά, τσαπίζεις ολόγυρα, το ξεπατώνεις και το μεταφέρεις για φύτεμα αλλού, πάλι στον ίδιο προσανατολισμό όμως, με το σημάδι ξανά στο βοριά για να μη ζαλιστεί, το παραχώνεις, χορεύεις γύρω του κολλητά τον χορό του πατήματος, να κατακάτσει το χώμα στη ρίζα του, σαν να ‘σαι ο καβαλιέρος του σε ταγκό, έτσι νιώθεις, το ποτίζεις μετά, του δίνεις μια ευχή από μέσα σου για να πιάσει και περιμένεις την άνοιξη να το δεις να σκάει φυλλαράκια.

Μετά όμως από την συναναστροφή με αυτά τα τόσο προχωρημένα πλάσματα, που αγγίζουν την τελειότητα, δεν είναι δυνατό να επιστρέψεις στην βαρετή ανοησία της παρωχημένης ανθρωπότητας, που ασχολείται ακόμη με τα κουπόνια του χρήματος, έστω και αν αυτή την εποχή υπόκειται σε βίαιες ζυμώσεις και υπάρχει ελπίδα να αποκτήσει επιτέλους συνείδηση του εαυτού της και να περάσει στην μετακαταναλωτική εποχή της ευημερίας των πλασμάτων.

Άνθρωπος δέντρο
Ο άνθρωπος όσο προχωρεί στην πορεία προς την συνειδητότητα, τόσο πιο πολύ συναναστρέφεται με τα δέντρα. Στο τέλος της πορείας αυτής, όταν πλέον έχει κατακτήσει την σοφία, γίνεται δέντρο και ο ίδιος.

Οι σοφοί άνθρωποι και τα δέντρα είναι τα μόνα πλάσματα που κάνουν μόνο καλό σε όλα τα άλλα όντα. Διακριτικά, δοτικά, ανιδιοτελή, ευφυή, τρυφερά, δίκαια, πολύτιμα πλάσματα, διδακτικά δίχως να χρειαστεί να αρθρώσουν ούτε λέξη…

Ποιός έχει τα όβολα;

Όταν σήμερα σύσσωμος ο ελληνικός λαός, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, κόμματα, φορείς…ψάχνουν να βρουν χρήματα για την  αποφυγή της χρεοκοπίας, ουδείς διανοείται  να θίξει το καυτό θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Πιθανόν κάποιοι να νομίζουν πως δεν είναι και τόσο μεγάλη που να αξίζει να ασχοληθούμε και που θα έδινε λύση στο πρόβλημα της χώρας.
Αν όμως μαθαίνατε πως αυτή μπορεί να ανέρχεται ως και δέκα φορές το ελληνικό χρέος;
Όχι η εκτίμηση δεν είναι υπερβολική και είναι απορίας άξιο γιατί κανείς από τους φύλαρχους της αριστεράς δεν ξεσηκώνει τον κόσμο να απαιτήσει αυτά που η εκκλησία εδώ και αιώνες του έχει κλέψει!!!

Αναλώνονται σε ψευτοεπαναστατικές ανούσιες δράσεις που κανένα αποτέλεσμα δεν φέρουν παρά μόνον δημιουργούν προβλήματα σε άλλους πολίτες ή ενθαρρύνουν κατάπτυστες νοοτροπίες που μας οδήγησαν στην κοινωνική κατάρρευση όπως το «κίνημα» της Κερατέας και ποιούν την νύσσα για ένα τόσο σοβαρό θέμα που ουσιαστικά λύνει το πρόβλημα χρέους της χώρας μια και καλή!
 H εκκλησιαστική περιουσία καλύπτεται από ένα αδιαφανές πλέγμα που «υφαίνουν» περισσότερα από 10.000 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (μητροπόλεις, ναοί, μονές, προσκυνήματα, ιδρύματα, κληροδοτήματα και άλλα). Ο ιστός αυτών των ΝΠΔΔ, κρύβει αποτελεσματικά την εκκλησιαστική περιουσία από τα αδιάκριτα μάτια των «αντικληρικών». Είναι δε τόσο καλά προστατευμένο το μυστικό, που ούτε η κεντρική διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος μπορεί να έχει εικόνα για την περιουσία των μονών και των μητροπόλεων.
Κάθε ένα από αυτά τα ΝΠΔΔ έχει δική του ανεξάρτητη οικονομική διαχείριση, γεγονός που καθιστά το εγχείρημα για την καταμέτρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας λίγο-πολύ ανέφικτο. Εξάλλου και για τη γνωστή ιδιοκτησία της Εκκλησίας δεν μπορεί να βγει ασφαλές συμπέρασμα, διότι ουδείς μπορεί να αποτιμήσει, λόγου χάρη, την αξία των δασών, των χορτολιβαδικών εκτάσεων αλλά και των δεσμευμένων από δήμους και κράτος οικοπέδων.
Το οργανόγραμμα της Εκκλησίας χωρίζεται σε τέσσερις ομάδες. Την κεντρική διοίκηση, τις ιερές μητροπόλεις, τις ιερές μονές και τους ενοριακούς ναούς. Οι ομάδες αυτές διοικούνται από συλλογικά όργανα. Οι ιερές μητροπόλεις από τα μητροπολιτικά συμβούλια, οι ιερές μονές από τα ηγουμενοσυμβούλια και οι ενοριακοί ναοί από τα εκκλησιαστικά συμβούλια. Με εξαίρεση τα ηγουμενοσυμβούλια που απαρτίζονται μόνο από μοναχούς, όλα τα άλλα όργανα διοίκησης περιλαμβάνουν ως μέλη και «λαϊκούς».

 Πολύ πρόχειροι υπολογισμοί, φέρουν την περιουσία του ΝΠΔΔ της Εκκλησίας της Ελλάδος να ανέρχεται σε τουλάχιστον δεκαπέντε δισεκατομμύρια (15.000.000.000) ευρώ. Στο ποσό αυτό προστίθεται και η ανυπολόγιστη-αμύθητη περιουσία των περίπου δυόμισι χιλιάδων (2.500) μοναστηριών. Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης, εκατοντάδες οικοδομικά τετράγωνα, μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια και καταθέσεις αξίας εκατομμυρίων ευρώ αποτελούν την εκκλησιαστική περιουσία. Ωστόσο, το «ιερό» θησαυροφυλάκιο είναι τόσο βαθύ που αρκεί μία και μόνο αναφορά.
Πέντε μονές που προσέφυγαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια εναντίον του νόμου Τρίτση αποτιμούσαν τα περιουσιακά τους στοιχεία στο αστρονομικό ποσό των 8 τρισ. δρχ. (!!!). Και μάλιστα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους επιδίκασε το ποσό των 3 τρισ. δρχ. Μπορεί να φανταστεί κανείς ότι εάν η περιουσία των 5 μονών άγγιζε πριν μια 20ετία τα 3 ή 8 τρισ. δρχ., τότε πώς μπορεί κανείς να υπολογίσει την περιουσία των 2.500 μοναστηριών και ναών σε όλη τη χώρα; Mόνον η μοναστηριακή περιουσία υπολογίζεται περί τα 2,5 με 5 τρις ευρώ δηλαδή  6-12 φορές  μεγαλύτερη του χρέους της Ελλάδος

Σύμφωνα με εκτιμήσεις αλλά και στοιχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, η συνολική έκταση της εκκλησιαστικής περιουσίας φτάνει τα 1.300.000 στρέμματα. Απ΄ αυτά 732.000 είναι βοσκότοποι, 367.000 δασικές εκτάσεις και 189.000 γεωργικές. Και περίπου 400.000 στρέμματα χαρακτηρίζονται ως «διακατεχόμενα» αφού γι΄ αυτές τις εκτάσεις δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας. Έχει, επίσης, σημειωθεί ότι η Εκκλησία της Ελλάδος διαθέτει παράλληλα και ολόκληρα νησιά και βραχονησίδες (!) σε νησιωτικά συμπλέγματα, όπως π.χ στις Σποράδες και στις Κυκλάδες. Η Εκκλησία της Ελλάδος φέρεται μεταξύ άλλων να διαθέτει περίπου οκτακόσια (800) κτήρια με γραφεία, καταστήματα, εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, ακόμα και μισθωμένα βενζινάδικα. Όσον αφορά δε την ρευστότητα της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπολογίζεται σε μερικές δεκάδες (ίσως και εκατοντάδες) εκατομμύρια ευρώ. Ταυτόχρονα η Εκκλησία της Ελλάδος έχει συστήσει δύο Ανώνυμες Εταιρίες (Α.Ε.), μία για την διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων, με την επωνυμία «Υποστήριξη Επιχειρησιακών και Χρηματοδοτικών Προγραμμάτων Μελετών και Έργων, Ανώνυμη Εταιρία» και μία για την διαχείριση της περιουσίας της.
 Η μισθοδοσία των κληρικών γίνεται από το τον κρατικό προϋπολογισμό. Το ετήσιο κονδύλι φτάνει στο ύψος του 1 εκατομμυρίου ευρώ ετησίως.
 Συνεπώς στο σύνολό της η εκκλησιαστική περιουσία πρέπει να ξεπερνά τα  5 τρις ευρώ δηλαδή δεκαπέντε  φορές το ελληνικό χρέος!
Επίσης είναι μέτοχος στην Εθνική Τράπεζα στην Εμπορική και σε άλλες που έχουν δανείσει το ελληνικό κράτος με τοκογλυφικά επιτόκια  6% και έχουν στα χέρια τους περίπου το 40 %  του ελληνικού χρέους
 «Η δυναμική πορεία της Εκκλησίας της Ελλάδος – ΕΚΥΟ επιβεβαιώθηκε και με την αγορά “1.600.000”μετοχών της Εθνικής Τράπεζας η οποία καλύφθηκε με την συμμετοχή των διαθεσίμων της Εκκλησίας της Ελλάδος – ΕΚΥΟ (Αποφ. ΔΙΣ 31-07-2008).Ήτοι το σύνολο των μετοχών της Εθνικής Τράπεζας της Εκκλησίας της Ελλάδος –ΕΚΥΟ την 31-12-2008 ανήλθε εις το ύψος των 7.785.405 τεμαχίων».

ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΤΑ ΕΧΟΥΝ;

Φιλοσοφικό Πνεύμα

Τα «Ερασινώδυνα Ανάλεκτα» φιλοδοξούν να αποτελέσουν μία συλλογή από λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό, εκλεκτά κείμενα. Σκοπός τους είναι η τέρψη των αναγνωστών, αλλά και η αφύπνιση της διάνοιάς τους, η γνωριμία των Ελλήνων και των ελληνομαθών με τον πλούτο του ευρωπαϊκού μεσογειακού πνεύματος, αλλά και η έμπρακτη αποδόμηση της υστερόβουλης θεωρίας περί τού «ανεπίκαιρου» ή «δυσπρόσιτου» χαρακτήρα αυτών των κειμένων.

Τα «Ερασινώδυνα Ανάλεκτα» αφιερώνονται σε εξέχουσες προσωπικότητες της ελληνικής φιλοσοφίας: τον Διογένη τον Κυνικό τον Δίωνα Χρυσόστομο και τον Δημόκριτο τον Αβδηρίτη. Μέσα από τον «Ισθμικό Λόγο» τού Δίωνα προσεγγίζουμε την γνώμη τού Διογένη γιά τους «αθλητές» και τους «εξαθλιωμένους», ειδικά όταν οι πρώτοι αναδεικνύονται «πρωταθλητές» και οι δεύτεροι υποκρίνονται τους «φιλάθλους». Το αρχαίο κείμενο, που μεταφράστηκε εδώ, προέρχεται από την στερεότυπη έκδοση τής Loeb Classical Library (1932). Τού «Ισθμικού Λόγου» προηγούνται σύντομες βιογραφίες τού Δίωνα και τού Διογένη, καθώς και μία κατατοπιστική Εισαγωγή.

Δίων Χρυσόστομος

Ο Δίων ο Κοκκηιανός γεννήθηκε στην Προύσα τής Βιθυνίας, γύρω στα 40 μ.κ.ε. από αρχοντική οικογένεια. Σπούδασε στην Ρώμη, έχοντας διδάσκαλό του τον Λατίνο Στωικό φιλόσοφο Μουσώνιο. Η ρητορική δεινότητά του τον κατέστησε πολύ δημοφιλή και τον τίμησε με το παρωνύμιο «Χρυσόστομος». Ως φιλόσοφος, κινήθηκε αρχικά στον ιδεολογικό χώρο τού Στωικισμού, ενώ αργότερα, εξαιτίας των πολιτικών περιπετειών του, προσέγγισε επιτυχώς και τον Κυνισμό.

Στα 82 μ.κ.ε. καταδικάστηκε σε εξορία από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Δομιτιανό, ο οποίος τού απαγόρευσε να ζει στην Ιταλία και στην γενέτειρά του. Υπέστη, τότε, πολυχρόνιες περιπλανήσεις και οδυνηρές δοκιμασίες, αλλά τελικά επέστρεψε εκ νέου στην Ρώμη και συνδέθηκε φιλικά με τους αυτοκράτορες Νέρβα και Τραϊανό, κατά την βασιλεία των οποίων ανέλαβε σημαντικές διπλωματικές αποστολές γιά την ιδιαίτερη πατρίδα του.

Το κύρος και η σοβαρότητά του, καθώς και η μεγάλη αγάπη και εκτίμηση των λαϊκών στρωμάτων προς το πρόσωπό του, προκάλεσαν την εχθρότητα μερίδας των συμπολιτών του, που τον ταλαιπώρησε με δικαστικούς αγώνες κατά τα τέλη τής ζωής του. Απεβίωσε γύρω στα 120 μ.κ.ε.

Το σωζόμενο έργο του συμπεριλαμβάνει 80 εξαίρετους Λόγους, στην πλειονοψηφία των οποίων εξυμνείται, είτε έμμεσα είτε άμεσα, το παντοτινά γονιμοποιό πνεύμα και το λαμπρό ψυχικό μεγαλείο τού αρχαίου ελληνισμού, ενώ παραδίδονται και χρήσιμες πληροφορίες γιά την ζωή στην εποχή τού συγγραφέα. Τμήμα τού έργου του είναι αφιερωμένο στην δράση και στην διδασκαλία τού Διογένη τού Κυνικού.

Διογένης ο Κυνικός

Ο Διογένης γεννήθηκε γύρω στα 400 π.κ.ε. στην Σινώπη τού Εύξεινου Πόντου και έφτασε στην περικλεή Αθήνα εξόριστος, μαζί με τον πατέρα του, επειδή είχαν κατηγορηθεί γιά παραχάραξη τού νομίσματος τής ιδιαίτερης πατρίδας τους. Ο ιδιόρρυθμος φιλόσοφος έζησε κυρίως στην Αθήνα και στην Κόρινθο, απορρίπτοντας όλους τους συμβατικούς κανόνες και θεσμούς, περιφρονώντας την κοινωνική ευπρέπεια και τυπικότητα, επιδιώκοντας την αυτάρκεια μέσω τής συνεχούς άσκησης και απαξιώνοντας πλήρως την υποκριτική αστική συμπεριφορά.

Θεμελιώδη χαρακτηριστικά τής λιτής ζωής του ήταν ο καθημερινός έλεγχος τής συμπεριφοράς των συνανθρώπων του, ο χλευασμός των καθιερωμένων αξιών, η απόλυτη πενία και η σκληρή κριτική προς την εξουσία. Κατάλυμά του ήταν ένα πιθάρι και μοναδικό ένδυμά του ο τρίβωνας. Την περιουσία του αποτελούσε ένα ραβδί και ένα παλιό σακκούλι, μέσα στο οποίο συγκέντρωνε ελάχιστα τρόφιμα, απαραίτητα γιά την συντήρησή του. Ο απόλυτος σεβασμός προς την φύση και τους νόμους της, καθώς και ο ευκολότερος και οικονομικότερος τρόπος κάλυψης των φυσικών αναγκών υπήρξαν το βασικό συστατικό τής ηθικής πλευράς τής φιλοσοφικής διδασκαλίας του.

Πιθανολογείται ότι συνέγραψε Διαλόγους και Τραγωδίες, αλλά κανένα έργο του δεν έφτασε μέχρι την εποχή μας. Ο Διογένης και ο βίος του καλύφθηκαν τάχιστα από τον θρύλο και εμπλουτίστηκαν από πολλά φανταστικά στοιχεία. Η σχετική με αυτόν αρχαία βιβλιογραφία φιλοξενεί μεγάλο πλήθος διηγήσεων, ευφυολογημάτων και ρητών τού φιλοσόφου, των οποίων το περιεχόμενο είναι απολαυστικά καυστικό και δηκτικά αφυπνιστικό. Στην διάδοση τής διδασκαλίας του, θεμέλιας λίθου τού Κυνισμού αλλά και βασικής παραμέτρου τής μετεξέλιξης τού Στωικισμού, συνέβαλλε κυρίως ο πιστός μαθητής του, Κράτης, γόνος εύπορης οικογένειας, ο οποίος άκμασε κατά το 330 π.κ.ε. περίπου πέντε έτη μετά τον θάνατο τού Διογένη.

Εισαγωγή

Όσοι αθλούνται είναι αθλούμενοι. Όσοι αθλούνται τακτικά και συστηματικά είναι αθλητές. Οι αθλητές χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: στους ερασιτέχνες και στους επαγγελματίες. Τόσο οι πρώτοι, όσο και οι δεύτεροι, αναδεικνύουν τους πρωταθλητές τους.

Όσοι αγαπούν τον αθλητισμό είναι φίλαθλοι. Κάθε αθλητής είναι φίλαθλος, αλλά κάθε φίλαθλος δεν είναι αθλητής και ίσως να μην είναι ούτε καν αθλούμενος, είτε επειδή δεν δύναται είτε επειδή δεν επιθυμεί να είναι. Εδώ ακριβώς ανακύπτει ένα θεμελιώδες ερώτημα: γιατί ένας φίλαθλος να μην επιθυμεί να είναι αθλητής;

Ο αθλητισμός, ως πρακτική, περιποιείται το σώμα. Απώτερος σκοπός τού αθλητή, ο οποίος αθλείται επειδή επιθυμεί να ολοκληρωθεί ως άνθρωπος, είναι να συνδυάσει μία καλλιεργημένη ψυχή με ένα φροντισμένο σώμα. Απώτερος σκοπός τού αθλητή, ο οποίος αδιαφορεί γιά την ανωτέρω σύζευξη σώματος και ψυχής, είναι να εκμεταλλευτεί το σώμα του γιά διασκέδαση ή γιά βιοπορισμό.

Ο φίλαθλος συναντά τον αθλητή στους χώρους όπου ο αθλητισμός προσλαμβάνει και την μορφή τού δημόσιου θεάματος. Εδώ το τοπίο ξεκαθαρίζεται. Ο φίλαθλος, που είναι και αθλητής, αναζητά πρότυπα και τεχνικές ώστε να βελτιωθεί ως αθλητής. Ο φίλαθλος, που δεν δύναται να είναι αθλητής, ικανοποιεί μία βασική ψυχική ανάγκη του. Ο αθλητής, που επιθυμεί να ολοκληρωθεί ως άνθρωπος, αγωνίζεται απερίσπαστος προς αυτόν τον στόχο. Ο αθλητής, που αθλείται γιά διασκέδαση ή γιά βιοπορισμό, προβάλλει και διαφημίζει τις σωματικές ικανότητές του.

Τοποθετώντας τον φίλαθλο, που δεν επιθυμεί να είναι αθλητής, μέσα σε έναν από τους προαναφερθέντες χώρους, οφείλουμε να τοποθετήσουμε και τον όρο φίλαθλος μέσα σε εισαγωγικά: «φίλαθλος». Αυτός ο άνθρωπος δεν αναζητά ούτε πρότυπα ούτε τεχνικές βελτίωσης των επιδόσεών του στην άθληση, επειδή ακριβώς δεν επιθυμεί να είναι αθλητής. Επίσης, δεν ικανοποιεί την ίδια βασική ανάγκη με τον φίλαθλο που επιθυμεί αλλά δεν δύναται να είναι αθλητής.

Συνεπώς, δεν ενδιαφέρεται ούτε γιά εκείνον τον αθλητή, ο οποίος αθλείται ώστε να ολοκληρωθεί ως άνθρωπος, αλλά ακόμη και αν ενδιαφερθεί γιά εκείνον, ένας τέτοιος αθλητής δεν θα του επιτρέψει να τον προσεγγίσει. Ο «φίλαθλος», λοιπόν, αναζητά τον αθλητή που αθλείται γιά διασκέδαση ή γιά βιοπορισμό, ώστε να γίνει συνεργάτης του στην πρώτη ή καταναλωτής του στην δεύτερη δραστηριότητα.

Αυτή, η τελευταία μορφή σχέσης μεταξύ «φιλάθλου» και αθλητή απέχει ήδη πολύ από τους κύριους σκοπούς τού αθλητισμού και μας αναγκάζει να τοποθετήσουμε μέσα σε εισαγωγικά και τον όρο «αθλητής». Σε αυτήν την περίπτωση βρισκόμαστε, ουσιαστικά, ενώπιον ενός φιλοθεάμωνα καταναλωτή και ενός διαφημιζόμενου εμπόρου, ή έστω ενώπιον δύο φιλέορτων ή φιλήδονων ανθρώπων.

Η συμπεριφορά τού ανθρώπου, όπως έχει αποδείξει η ψυχολογία και η κοινωνιολογία, αλλάζει όταν αυτός ενταχθεί σε σύνολο. Η μάζα συγκαλύπτει και προστατεύει. Εάν παρατηρήσουμε την δράση μίας μάζας ανθρώπων, που αποτελείται από «φιλάθλους» και «αθλητές», θα διακρίνουμε ένα πλήθος χαρακτηριστικών, τα οποία αρμόζουν σε εξαθλιωμένα υποκείμενα: αλλοφροσύνη και μανία, έπαρση και υπεροψία, αυθάδεια και ιταμότητα, παρορμητισμός και αποχαλίνωση, θράσος και προπέτεια, ταπεινά ένστικτα και ειδωλολατρία.

Η πνευματική και ψυχική εξαθλίωση, μέσα σε τέτοιο περιβάλλον, αυξάνεται και επιδεινώνεται, επειδή λείπει ο ηθικός έλεγχος και αυτοέλεγχος, ενώ περισσεύει ο παραλογισμός και η εξ αυτού προερχόμενη έκλυση ηθών.

Εντός τής εξαθλιωμένης μάζας, επίσης, ο άνθρωπος «ξεδιψά» χωρίς νερό και «χορταίνει» χωρίς φαγητό, λησμονεί και λησμονείται, απολαμβάνει την εξαχρείωσή του χωρίς να την αντιλαμβάνεται, θαυμάζει την υποδούλωσή του εκλαμβάνοντάς την ως απελευθέρωση και, τελικά, χειραγωγείται πλήρως από όσους έντεχνα και υστερόβουλα ελέγχουν τις μάζες. Αρκεί μία απλή, αλλά όχι απλοϊκή, θεώρηση τής πρόσφατης ευρωπαϊκής ιστορίας, γιά να οδηγηθεί ο ενδιαφερόμενος στην ανακάλυψη τής πραγματικής σχέσης μεταξύ τού «αθλητισμού», τής μάζας και τής εξουσίας, καθώς και τής πραγματικής χρήσης, εκ μέρους τυραννικών καθεστώτων (κομμουνιστικών, ναζιστικών, φασιστικών, όπως και άλλων) και προς ίδιον όφελος, τού αναιδούς και επικίνδυνου διδύμου «φιλάθλου» και «αθλητή».

Η ελληνική φιλοσοφία, αναγνωρίζοντας στον αθλητισμό την ετέρα συνιστώσα τού «ευ ζην» και διδάσκοντας το «νους υγιής εν σώματι υγιεί», δεν θα μπορούσε να μην αποφανθεί σχετικά με όσα θλιβερά φαινόμενα αναφέρθηκαν στις προηγούμενες παραγράφους. Η ακλόνητη παρρησία τού σκληρού αλλά και ορθού λόγου τού Διογένη τού Κυνικού, όπως καταγράφεται από τον θαυμάσιο Δίωνα Χρυσόστομο, μάς προτρέπει πρώτα να στοχαστούμε και έπειτα να επιλέξουμε συνειδητά.

Ισθμικός

Κατά την διάρκεια των Ισθμίων, ο Διογένης κατέβηκε στον Ισθμό, όπως συνήθιζε τότε που έμενε στην Κόρινθο. Παρευρισκόταν στα πανηγύρια, όχι όμως γιά τον λόγο γιά τον οποίο παρευρίσκονται οι πολλοί, οι οποίοι επιθυμούν να δουν τους αθλητές και να χορτάσουν, αλλά γιά να παρατηρήσει, νομίζω, τους ανθρώπους και την ανοησία τους, επειδή γνώριζε ότι αυτοί εκδηλώνονται εμφανέστερα στις γιορτές και στα πανηγύρια, ενώ κατά τον πόλεμο και μέσα στο στρατόπεδο κρύβονται καλύτερα, εξαιτίας τού κινδύνου και τού φόβου, καθώς και επειδή θεωρούσε ότι δύνανται να θεραπευθούν καλύτερα, αφού τα νοσήματα τού σώματος θεραπεύονται ευκολότερα από τους γιατρούς όταν καταστούν έκδηλα, παρά όταν καλύπτονται.

Όσοι, όμως, από τους ανθρώπους δείχνουν αμέλεια σε αυτές τις ενέργειες, τάχιστα χάνονται. Γι’ αυτό, λοιπόν, εμφανιζόταν στα πανηγύρια και έλεγε σκωπτικά, σε όσους τον επέπλητταν σαν σκυλί, ότι τα σκυλιά ακολουθούν τα πανηγύρια, και τίποτε από όσα συμβαίνουν εκεί δεν τους ξεφεύγει, αλλά γαβγίζουν και αντιμάχονται τους κακούργους και τους ληστές, και όταν οι άνθρωποι μεθύσουν και αποκοιμηθούν, τα σκυλιά ξαγρυπνούν και τους φυλάσσουν.

Όταν, όμως, παρουσιάστηκε στο πανηγύρι, κανένας από τους Κορίνθιους δεν του έδωσε σημασία, επειδή πολλές φορές τον έβλεπαν στην πόλη και γύρω από το Κράνειο. Οι άνθρωποι δεν νοιάζονται πολύ γιά όσους βλέπουν συνεχώς και γιά όσους θεωρούν ότι δύνανται να πλησιάσουν όποτε θελήσουν, ενώ τρέχουν προς εκείνους που βλέπουν ανά διαστήματα ή που ποτέ δεν έχουν ξαναδεί. Γι’ αυτό, λοιπόν, ελάχιστα ωφελούνταν οι Κορίνθιοι από τον Διογένη, σαν τους αρρώστους που δεν προσέρχονται στον επισκέπτη γιατρό, αλλά θεωρούν ότι είναι αρκετό και μόνο που τον βλέπουν μέσα στην πόλη.

Από τους λοιπούς, όσοι έρχονταν από μακριά τον πλησίαζαν αμέσως, όσοι παρευρίσκονταν εκεί από την Ιωνία, την Σικελία, την Ιταλία, καθώς και μερικοί από την Λιβύη, την Μασσαλία και την Βορυσθένη. Όλοι αυτοί επιθυμούσαν να δουν κυρίως αυτόν και να ακούσουν να τους λέει κάτι σύντομο, γιά να έχουν κάτι να αναγγείλουν σε άλλους, παρά γιά να βελτιωθούν οι ίδιοι, επειδή είχε την φήμη τού ικανού να λοιδορεί και κατευθείαν να απαντά σε όσους τον ρωτούσαν.

Όπως ακριβώς οι άπειροι επιχειρούν να γευθούν το ποντικό μέλι και, αφού το γευθούν, δυσανασχετούν και αμέσως το φτύνουν, επειδή είναι πικρό και αηδιαστικό, έτσι και με τον Διογένη: ήθελαν να τον πειράξουν εξαιτίας τής μάταιης περιέργειάς τους, αλλά μόλις ελέγχονταν, στρέφονταν αλλού και έφευγαν. Ευχαριστιούνταν, βέβαια, να βλέπουν άλλους να λοιδορούνται, αλλά οι ίδιοι φοβούνταν και αποχωρούσαν.

Εάν εκείνος περιγελούσε και περιέπαιζε, όπως ενίοτε συνήθιζε, χαίρονταν υπερβολικά, εάν όμως ορθωνόταν και σοβαρευόταν, δεν ανέχονταν την παρρησία του, όπως, νομίζω, τα παιδιά, που ευχαριστιούνται όταν περιπαίζουν τα γενναία σκυλιά, αλλά όταν τα σκυλιά θυμώσουν και γαβγίσουν περισσότερο, τα παιδιά εκπλήσσονται και πεθαίνουν από τον φόβο τους.

Εκείνος, λοιπόν, τέτοια έκανε, χωρίς να αλλάζει συμπεριφορά και χωρίς να ενδιαφέρεται εάν κάποιος από τους παρόντες τον επαινούσε ή τον έψεγε, ούτε εάν προσερχόταν γιά να συνομιλήσει μαζί του κάποιος από τους πλούσιους και ένδοξους ή στρατηγός ή δυνάστης ή από τους πλέον εξαθλιωμένους και φτωχούς. Όταν μερικοί από αυτούς φλυαρούσαν, ενίοτε τους καταφρονούσε, ενώ όσους επιθυμούσαν να είναι υπερόπτες και είχαν μεγάλη ιδέα γιά τον εαυτό τους, είτε εξαιτίας τού πλούτου τους είτε εξαιτίας τής γενιάς τους είτε εξαιτίας άλλης δύναμής τους, αυτούς κατ’ εξοχήν πίεζε και τιμωρούσε με κάθε τρόπο.

Κάποιοι, λοιπόν, τον θαύμαζαν, ως το σοφότερο όλων, σε κάποιους φαινόταν να είναι μανιακός, πολλοί τον καταφρονούσαν ως φτωχό και ανάξιο λόγου, άλλοι τον λοιδορούσαν, άλλοι επιχειρούσαν να τον προπηλακίσουν, ρίχνοντας κόκκαλα μπροστά στα πόδια του, όπως κάνουν στα σκυλιά, ενώ άλλοι έρχονταν και του τραβούσαν τον τρίβωνα, και πολλοί δεν άντεχαν και αγανακτούσαν, όπως ακριβώς διηγείται ο Όμηρος ότι οι μνηστήρες περιέπαιζαν τον Οδυσσέα, που και εκείνος, γιά λίγες μέρες, ανεχόταν την ακολασία και την ύβρη τους.

Ο Διογένης τού έμοιαζε σε όλα. Πράγματι, έμοιαζε σε βασιλιά ή δεσπότη, που έχει στολή φτωχού και περιφέρεται μεταξύ ανδραπόδων και δούλων, οι οποίοι διασκεδάζουν και αγνοούν ποιός είναι, και τους υπομένει, ανθρώπους μεθυσμένους και μαινόμενους από την άγνοια και την αμάθειά τους.

Γενικά, λοιπόν, οι αθλοθέτες των Ισθμίων, καθώς και όσοι από τους λοιπούς ήταν διάσημοι και είχαν εξουσία, έπεφταν σε μεγάλη αμηχανία και σε συστολή όποτε τον συναντούσαν, και όλοι αυτοί σιωπηλά τον προσπερνούσαν και τον κοιτούσαν άγρια. Όταν, μάλιστα, στεφάνωσε τον εαυτό του με κλαδί πεύκου, οι Κορίνθιοι έστειλαν μερικούς υπηρέτες ζητώντας του να αποθέσει το στεφάνι και να μην κάνει τίποτε παράνομο. Εκείνος, λοιπόν, τους ρώτησε γιατί είναι παράνομο να στεφανώνει τον εαυτό του με κλαδί πεύκου, ενώ γιά άλλους δεν είναι.

Τότε τού είπε κάποιος από αυτούς: «Επειδή δεν έχεις νικήσει σε αγώνα, Διογένη». Και εκείνος απάντησε: «Πολλούς και μεγάλους ανταγωνιστές έχω νικήσει, και όχι τέτοιους – σαν αυτά τα ανδράποδα, που εδώ παλεύουν και ρίχνουν δίσκο και τρέχουν – αλλά σκληρότερους σε όλα, δηλαδή την φτώχια, την εξορία, την ασημαντότητα, καθώς και την οργή και την λύπη και την επιθυμία και τον φόβο, αλλά και το πλέον ακαταμάχητο θηρίο, το ύπουλο και μαλθακό, την ηδονή. Αυτήν κανείς από τους Έλληνες και τους βάρβαρους δεν θα ισχυριζόταν ότι πολέμησε και κατάκτησε με την δύναμη τής ψυχής, αλλά όλοι ηττώνται και αποτυγχάνουν σε τούτον τον αγώνα, οι Πέρσες και οι Μήδοι και οι Σύροι και οι Μακεδόνες και οι Αθηναίοι και οι Λακεδαιμόνιοι, εκτός από εμένα. Εγώ, λοιπόν, δεν σας φαίνομαι άξιος τού πεύκου και θα μου το πάρετε γιά να το δώσετε στον πλέον παραγεμισμένο από κρέατα; Αυτά να αναφέρετε σε εκείνους που σας έστειλαν, καθώς και ότι αυτοί οι ίδιοι παρανομούν, επειδή τριγυρίζουν φορώντας στεφάνια χωρίς να έχουν νικήσει σε κανέναν αγώνα, αλλά και ότι έκανα ενδοξότερα τα Ίσθμια κρατώντας το στεφάνι γιά τον εαυτό μου.

Αυτό θα έπρεπε πραγματικά να ήταν περιζήτητο από τις γίδες και όχι από τους ανθρώπους».

Μετά από αυτό, είδε κάποιον άνδρα να φεύγει από το στάδιο μαζί με πολύ πλήθος και ούτε καν να πατά στην γη, αλλά ψηλά να μεταφέρεται από τον όχλο. Όταν κατάφερε να πλησιάσει, ρώτησε κάποιους – από εκείνους που ακολουθούσαν τον άνδρα και φώναζαν, καθώς και όσους χοροπηδούσαν από χαρά και σήκωναν τα χέρια τους προς τον ουρανό, και όσους τού φορούσαν στεφάνια και ταινίες – γιατί γίνεται τόσος θόρυβος γιά εκείνον και τι συνέβη.

Ο άνδρας είπε:

- Νικάμε, Διογένη, στο στάδιο των ανδρών!

Και ο Διογένης απάντησε:

- Και τι μ’ αυτό; Ούτε κατ’ ελάχιστο δεν έγινες εξυπνότερος ξεπερνώντας όσους έτρεχαν μαζί σου, ούτε είσαι τώρα συνετότερος από πριν, ούτε λιγότερο δειλός, ούτε πονάς λιγότερο, ούτε θα έχεις ανάγκη από λιγότερα πράγματα στο εξής, ούτε θα ζήσεις με λιγότερη λύπη.

- Αλλά, μα τον Δία, είμαι ο ταχύτερος από όλους τους άλλους Έλληνες!

- Όχι, όμως, και από τους λαγούς, ούτε από τα ελάφια. Αυτά τα θηράματα, αν και είναι ταχύτερα όλων, είναι και πολύ δειλά, και φοβούνται τους ανθρώπους και τα σκυλιά και τους αετούς, και ζουν έναν άθλιο βίο. Δεν γνωρίζεις ότι η ταχύτητα είναι σημάδι δειλίας; Στα ίδια ζώα συμβαίνει να είναι και τάχιστα και πολύ δειλά. Ο Ηρακλής, ωστόσο, επειδή ήταν βραδύτερος από πολλούς και δεν μπορούσε να τρέξει γιά να συλλάβει τους κακούργους, έφερε τόξα και τα χρησιμοποιούσε εναντίον όσων έτρεχαν μακριά του.

- Ο Αχιλλεύς, όμως, ήταν ταχύς, όπως λέει ο ποιητής, αλλά και πολύ ανδρείος.

- Και πώς γνωρίζεις ότι ο Αχιλλεύς ήταν ταχύς; Τον Έκτορα δεν μπορούσε να τον συλλάβει, αν και τον καταδίωκε επί μία ολόκληρη ημέρα! Δεν ντρέπεσαι να υπερηφανεύεσαι γιά πράγματα στα οποία εκ φύσεως είσαι χειρότερος και από τα πλέον φαύλα θηράματα; Νομίζω, λοιπόν, ότι δεν δύνασαι να ξεπεράσεις ούτε αλεπού! Και γιά πόσο ξεπέρασες τους άλλους;

- Γιά λίγο, Διογένη, και γι’ αυτό κατέστη θαυμαστή η νίκη μου.

- Ώστε έγινες ευδαίμων γιά ένα βήμα.

- Αφού τρέχαμε όλοι οι καλύτεροι.

- Και οι κορυδαλλοί πόσο γρηγορότερα από εσάς διέρχονται το στάδιο;

- Επειδή είναι πτηνά.

- Άρα, εάν το ταχύτερο είναι και το καλύτερο, ίσως να είναι πολύ καλύτερο να είσαι κορυδαλλός παρά άνθρωπος. Οπότε, ούτε τα αηδόνια ούτε τους θαμνοπετεινούς χρειάζεται να λυπόμαστε, που ήταν άνθρωποι και έγιναν πτηνά, όπως λέει και ο μύθος.

- Εγώ, όμως, όντας άνθρωπος είμαι ο ταχύτερος των ανθρώπων!

- Ε, και; Μήπως και μεταξύ των μερμηγκιών δεν συνηθίζεται κάποιο να είναι ταχύτερο κάποιου άλλου; Μήπως το θαυμάζουν; Ή μήπως δεν σου φαίνεται γελοίο να θαυμάζει κάποιος ένα μερμήγκι γιά την ταχύτητά του; Λοιπόν; Εάν όλοι οι δρομείς ήταν χωλοί, εσύ θα έπρεπε να υπερηφανεύεσαι που, όντας και ο ίδιος χωλός, προσπέρασες χωλούς;

Τέτοια λέγοντας προς τον άνθρωπο, έκανε πολλούς από τους παρόντες να καταφρονήσουν το συμβάν, ενώ εκείνον τον έκανε να απέλθει λυπημένος και πολύ ταπεινότερος. Και αυτό δεν ήταν μικρή υπηρεσία προς τους ανθρώπους, το να προκαλεί, δηλαδή, μία μικρή συστολή και το να αφαιρεί λίγη από την ανοησία κάποιου, όποτε τον έβλεπε να επαίρεται μάταια και να υπερηφανεύεται γιά πράγματα καμμίας αξίας, όπως ακριβώς κάποιοι χτυπούν ή κεντρίζουν τα φουσκωμένα και πρησμένα μέρη.

Τότε, επίσης, παρατήρησε δύο ίππους, που ήταν δεμένοι μαζί, να αντιμάχονται και να λακτίζουν ο ένας τον άλλον, καθώς και πολύ όχλο να στέκεται ολόγυρα και να τους κοιτάζει, μέχρι που ο ένας ίππος απόκαμε, λύθηκε και έφυγε. Ο Διογένης πλησίασε, στεφάνωσε εκείνον που παρέμεινε και τον ανακήρυξε ισθμιονίκη, επειδή νίκησε στο λάκτισμα. Γι’ αυτή την πράξη προκλήθηκε σε όλους γέλιο και θόρυβος, ενώ πολλοί θαύμαζαν τον Διογένη και περιγελούσαν τους αθλητές. Λένε ότι ορισμένοι έφυγαν χωρίς να δουν τους αθλητές, κυρίως εκείνοι που είχαν κακό κατάλυμα ή που δεν είχαν καθόλου.

Δημόκριτος ο Αβδηρίτης

Στην παρούσα Διατριβή, μέσα από τέσσερα σύντομα, αλλά διαφωτιστικά, σωζόμενα αποσπάσματα απολεσθέντος έργου τού Δημόκριτου, ας προσεγγίσουμε την έννοια τής «ευθυμίας» ενός βιώματος που αποτελούσε το θεμελιώδες έρεισμα τής προσωπικής γαλήνης και τής ήπιας κοινωνικής συμπεριφοράς τού Αβδηρίτη φιλοσόφου, καθώς και μία βασική αρχή τής ηθικής διδασκαλίας του.

Τα πρωτότυπα (αρχαιοελληνικά) κείμενα των εν λόγω τεσσάρων χωρίων, τα οποία εδώ παρουσιάζονται μεταφρασμένα στην νέα ελληνική γλώσσα, περιλαμβάνονται στην έκδοση «Die Fragmente der Vorsokratiker», των Hermann Alexander Diels και Walther Kranz, Βερολίνο, 1952. Πρόκειται γιά τα αποσπάσματα υπό τους αριθμούς 3, 174, 191 και 258.

Ο κλεινός Δημόκριτος υπήρξε ένας σημαντικότατος φυσικός φιλόσοφος τής προσωκρατικής αρχαιότητας, καθώς και ο θεμελιωτής τής «ατομικής θεωρίας». Γεννήθηκε στα Άβδηρα τής Θράκης, μεταξύ τού 470 και τού 460 π.κ.ε, και έζησε περίπου 90 χρόνια, όπως μαθαίνουμε από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη («Ιστορική Βιβλιοθήκη», βιβλίο ιδ’). Κληρονόμησε μία αξιόλογη περιουσία, την οποία διέθεσε εξολοκλήρου στα προσωπικά, διερευνητικά ταξίδια του, με σκοπό να γνωρίσει από κοντά τους ξένους πολιτισμούς, να συναναστραφεί πολλούς, διαφορετικούς ανθρώπους, να διευρύνει τις γνώσεις του και να αποκτήσει χρήσιμες εμπειρίες.

Τα μαθηματικά και η φιλοσοφία απετέλεσαν τις κύριες ενασχολήσεις του. Συνέγραψε 72 έργα, όπως πληροφορούμαστε από τον Διογένη τον Λαέρτιο («Βίοι Φιλοσόφων», βιβλίο θ’), των οποίων η αξία θεωρούνταν ίση προς εκείνη των πλατωνικών, ενώ αργότερα ονομάστηκε δίκαια «ο Αριστοτέλης τού 5ου π.κ.ε. αιώνα». Μέχρι τις μέρες μας έχουν φτάσει μόνον ρήσεις και αποσπάσματα, αρκετά γιά να κατανοήσουμε το εύρος των ενδιαφερόντων, την πνευματική διαύγεια, τον ισορροπημένο στοχασμό, την εκφραστική καθαρότητα και το διανοητικό ύψος τού λαμπρού Αβδηρίτη.

Αντικείμενα των πολυετών μελετών του υπήρξαν, μεταξύ άλλων, η φυσική και η κοσμολογία, η θεολογία και η ψυχολογία, η πολιτική και η ηθική, η μουσική και η αισθητική, η γεωμετρία και η γεωγραφία. Ως χαρακτήρας ήταν ήπιος, γαλήνιος και απλός, τον διέκρινε η αισιοδοξία και η καρτερία, ενώ παροιμιώδες έμεινε το γέλιο του, τακτική εξωτερική αποτύπωση τής αδιασάλευτης ψυχικής ηρεμίας («ευθυμίας») του, στο οποίο οφείλει και το χαριτωμένο προσωνύμιο «γελασίνος», δηλαδή «γελαστός».

«Ευθυμία»

Ο όρος «ευθυμία», τον οποίο συναντούμε στο έργο τού Δημόκριτου ως «ευθυμίη», κατά την ιωνική γραμματική, είναι σύνθετος. Αποτελείται από το επίρρημα «ευ», που σημαίνει «καλώς, καλά», και το ουσιαστικό «θυμός», που σημαίνει «ψυχική διάθεση, συναισθηματική κατάσταση». «Ευθυμία», λοιπόν, είναι η «καλή ψυχική διάθεση», η «καλή συναισθηματική κατάσταση» ή, κατά το κοινώς λεγόμενο, η «καλή καρδιά».

Σύμφωνα με την διδασκαλία τού Αβδηρίτη φιλοσόφου, η ευθυμία αποτελεί το θεμέλιο τής εσωτερικής ισορροπίας τού ανθρώπου, αλλά και τής κόσμιας εξωτερικής συμπεριφοράς του.

Ο εύθυμος άνθρωπος είναι απλός και λιτός στην ζωή του, ώστε να μην υφίσταται την θανατηφόρο τυραννία των τεχνηέντως και ματαίως αυξανομένων υλικών αναγκών.

Είναι προσηνής, καταδεκτικός και ευπροσήγορος, ώστε να δύναται να συμμετέχει ενεργά, ουσιαστικά και εποικοδομητικά στο κοινωνικό γίγνεσθαι, διακατεχόμενος από μία ευχάριστη διάθεση προσφοράς στους συνανθρώπους.

Είναι δίκαιος και φιλαλήθης, ώστε να μην υποφέρει τις δυσάρεστες και καταστρεπτικές επιπτώσεις των επίπονων τύψεων τής συνείδησης.

Είναι μετριοπαθής και ισορροπημένος, ώστε να αποφεύγει τις επαχθείς συνέπειες των ακραίων συναισθημάτων, των λεγόμενων «παθών».

Είναι φιλομαθής, φιλόσοφος, φιλότεχνος και φιλεπιστήμων, ώστε να διατηρεί αδιαλείπτως ενεργό τον νου του και διαρκώς βελτιούμενη την ψυχή του, μοναδικά στοιχεία που διακρίνουν τον άνθρωπο από τα κτήνη.

Η ευθυμία, λοιπόν, είναι αρετή. Ως αρετή, γεννιέται και καλλιεργείται μέσα στην ψυχή τού ανθρώπου, υπό την εποπτεία τού νοός του, με την αρωγή τής παιδείας. Στύλοι τής ευθυμίας είναι η αυτογνωσία, ως πηγή τής απλότητας και τής καταδεκτικότητας, η κατοχή τού μέτρου, ως ρίζα τής μετριοπάθειας και τής ισορροπίας, η σύνεση και η δικαιοσύνη, ως φορείς τής ηθικής νομιμοφροσύνης και τής φιλαλήθειας, καθώς και η συνεχής μόρφωση, από την οποία προέρχεται η φιλομάθεια και όλα τα συναφή, ενώ ένας από τους πλέον σημαντικούς και ωφέλιμους καρπούς της είναι η πολυπόθητη και δυσεύρετη αταραξία ενώπιον κάθε εξέλιξης ή ανατροπής – θετικής ή αρνητικής – στην διάρκεια τού βίου.

Ευθυμία

>  Όποιος αναζητεί την ευθυμία δεν πρέπει να ασχολείται με πολλά, ούτε κατ’ ιδίαν ούτε στα κοινά, ούτε σε όσα κάνει να υπερβαίνει την δύναμη και την φύση του , αλλά να προφυλάσσεται τόσο, ώστε ακόμη και αν η τύχη τον αρπάξει και τον οδηγήσει σε υπέρμετρες προσδοκίες , να ενεργεί μετρημένα και να μην επιδιώκει περισσότερα από τα εφικτά . Ο μέτριος όγκος είναι ασφαλέστερος από τον μεγάλο όγκο . [DK3]

>Ο εύθυμος άνθρωπος, που επιδίδεται σε δίκαια και νόμιμα έργα, χαίρεται και είναι δυνατός και αμέριμνος, τόσο όταν είναι ξυπνητός, όσο και όταν κοιμάται, ενώ όποιος δεν υπολογίζει την δικαιοσύνη και δεν κάνει αυτά που πρέπει , δυσαρεστείται από όλα τούτα και αισθάνεται φόβο και κακίζει τον εαυτό του όταν τα θυμάται. [DK174]

> Η ευθυμία γεννιέται στους ανθρώπους από την μετρημένη τέρψη και τον ισορροπημένο βίο. Οι ελλείψεις και οι υπερβολές συνηθίζουν να προκαλούν μεταπτώσεις και να επιφέρουν μεγάλες ανακινήσεις στην ψυχή. Οι ψυχές, όμως, που κινούνται σε μεγάλα διαστήματα , δεν είναι ούτε ευσταθείς ούτε εύθυμες. Πρέπει, λοιπόν, να κρατάς τον νου σου στραμμένο στα εφικτά και να αρκείσαι σε όσα διαθέτεις και λίγο να αναλογίζεσαι όσους είναι ζηλευτοί και θαυμαστοί και να μην προσηλώνεις την διάνοιά σου σε αυτούς, αλλά να παρατηρείς τον βίο των ταλαιπωρούμενων και να κατανοείς πλήρως όσα αυτοί υποφέρουν, ώστε να σου φαίνονται μεγάλα και ζηλευτά όσα διαθέτεις και κατέχεις, χωρίς να συμβαίνει να κακοπαθαίνει η ψυχή σου επιθυμώντας περισσότερα.

Όποιος θαυμάζει τους έχοντες και όσους καλότυχοι θεωρούνται από τους άλλους ανθρώπους και κάθε ώρα προσηλώνει την μνήμη του σε αυτούς, αναγκάζεται να επιχειρεί συνεχώς κάτι καινούργιο και να ασχολείται, εξαιτίας τής επιθυμίας του, με ανήκεστες πράξεις , τις οποίες απαγορεύουν οι νόμοι. Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν πρέπει να επιζητείς τέτοια πράγματα, αλλά πρέπει να ευθυμείς με τα άλλα , παραβάλλοντας τον δικό σου βίο προς τον βίο όσων περνούν χειρότερα, και να καλοτυχίζεις τον εαυτό σου αναλογιζόμενος όσα εκείνοι υποφέρουν και πόσο καλύτερα από εκείνους ενεργείς και διαβιώνεις.

Έχοντας, λοιπόν, αυτήν την γνώμη, θα διαβιώνεις με περισσότερη ευθυμία και θα απωθείς στον βίο σου πολλές αντιξοότητες, όπως ο φθόνος και η ζήλεια και η δυσμένεια. [DK191]

> Πρέπει να σκοτώνουμε με κάθε τρόπο όλα όσα βλάπτουν παραβαίνοντας το δίκαιο. Όποιος το κάνει αυτό, λαμβάνει ένα μεγαλύτερο μερίδιο ευθυμίας, δικαιοσύνης, θάρρους και αποκτημάτων σε κάθε μορφή κοινωνίας . [DK258]

Σύντομα θα… καταπίνουμε το γιατρό!

Φανταστείτε μια στρατιά μικροσκοπικών ρομπότ να εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα και να φτάνει στα πιο δυσπρόσιτα σημεία του, όπως η καρδιά και ο εγκέφαλος, απελευθερώνοντας φάρμακα με απαράμιλλη ακρίβεια ή πραγματοποιώντας λεπτές επεμβάσεις.

 

Τέτοιες καινοτόμες ιδέες αποτέλεσαν στο παρελθόν το σενάριο ταινιών επιστημονικής φαντασίας, όμως οι εξελίξεις στο χώρο της Ιατρικής και της Νανοτεχνολογίας έχουν πλέον επιτρέψει να καλύψουμε το χάσμα ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό.

Στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Ζυρίχη (ETH Zurich), ο μηχανολόγος μηχανικός Brad Nelson και η ομάδα του ασχολούνται με το σχεδιασμό και την κατασκευή νανο-ρομπότ εδώ και δέκα χρόνια και τώρα είναι έτοιμοι να κάνουν το μεγάλο βήμα: «Σχεδιάζουμε μικροσκοπικά ρομπότ που καθοδηγούνται από εξωτερικά παραγόμενα μαγνητικά πεδία προς χρήση εντός του ανθρώπινου σώματος», δηλώνει ο Nelson στο CNN.
Ο πρώτος άνθρωπος που οραματίστηκε ότι μια μέρα θα μπορούμε να «καταπίνουμε το γιατρό» ήταν ο βραβευμένος με Νόμπελ Φυσικός Richard Feynman. Εξέφρασε την ιδέα αυτή σε ομιλία που εκφώνησε 1959, η οποία θεωρείται κατά γενική ομολογία η πρώτη εννοιολογική προσέγγιση του πεδίου που σήμερα γνωρίζουμε ως Νανοτεχνολογία.
«Τοποθετείς το μηχανικό χειρουργό μέσα στο αιμοφόρο αγγείο και αυτός φτάνει στην καρδιά, βρίσκει ποια βαλβίδα έχει πρόβλημα, βγάζει ένα μικροσκοπικό νυστέρι και την επιδιορθώνει», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο Feynman.
Μπορεί τα νανο-ρομπότ του Nelson να μη διαθέτουν (ακόμη) νυστέρι, όμως ο πρωτοποριακός σχεδιασμός τους επιτρέπει να κινούνται με τρόπο εκπληκτικό μέσα στο σώμα. Το σχήμα τους είναι εμπνευσμένο από το βακτήριο E.coli, το οποίο κινείται με τη βοήθεια μιας περιστρεφόμενης ουράς. Όπως εξηγεί ο Nelson, τα βακτήρια διαθέτουν έναν ειδικό περιστροφικό μηχανισμό, τον οποίο μπορούμε να προσομοιώσουμε με τη βοήθεια της μαγνήτισης.
Τα νανο-ρομπότ έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί σε in vivo δοκιμές και μάλιστα σε εξαιρετικά ευαίσθητο περιβάλλον, αυτό του ματιού. Αποδείχθηκε ότι οι «μικροί γιατροί» μπορούν να κινηθούν με ευκολία εντός του οφθαλμού και να παράσχουν φάρμακα στον αμφιβληστροειδή προς αντιμετώπιση ασθενειών όπως η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.
Ο Nelson δηλώνει πως οι δοκιμές αυτές αποτέλεσαν τη βάση και για άλλες πιθανές εφαρμογές των νανο-ρομπότ, όπως η αντιμετώπιση καρδιαγγειακών παθήσεων. Στην περίπτωση αυτή, τα νανο-ρομπότ θα καθοδηγούνται εντός ενός καθετήρα με διάμετρο δύο με τρία χιλιοστά ώστε να φτάνουν στο συγκεκριμένο τμήμα του ιστού που πρέπει να επιδιορθωθεί. Ομοίως, ο καθετήρας θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την πραγματοποίηση λεπτών επεμβάσεων στον εγκέφαλο, το λεπτό έντερο ή το ουροποιητικό.
Σύμφωνα με τον Nelson, οι πρώτες κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους θα πραγματοποιηθούν εντός του 2015.

Το βιολογικό ρολόι

Ο ποιο σκληρός αντίπαλος του σύγχρονου ανθρώπου που καθορίζει το μεγαλύτερο μέρος των δραστηριοτήτων του είναι ο μετρούμενος από τα ρολόγια και τα ημερολόγιά μας ανθρώπινος χρόνος.
Όλοι μας καθημερινά εκνευριζόμαστε όταν χάνουμε τον καιρό μας ή όταν δεν έχουμε καιρό να κάνουμε κάτι που θέλουμε.

Νιώθουμε ότι ο χρόνος κυλάει πολύ αργά, όταν δουλεύουμε και περνάει σαν αστραπή τις αργίες και τις διακοπές. Πολλές φορές την ημέρα κοιτάζουμε τα ρολόγια μας μετρώντας το χρόνο στην προσπάθειά μας να εξοικονομήσουμε κάποιες ώρες και αυτό γιατί επικρατεί η αντίληψη ότι ο χρόνος είναι χρήμα.
Ο χρόνος όμως που μετράνε τα ρολόγια και τα ημερολόγιά μας, δεν είναι παρά ένας απλός τρόπος που συνέλαβε ο ανθρώπινος νους προκειμένου να εξυπηρετήσει τις κοινωνικές και παραγωγικές ανάγκες του.
Στο σημείο αυτό όμως θα πρέπει να προσδιορίσουμε τις έννοιες της νεότητας και του γήρατος και να τις αντιδιαστείλουμε από τις έννοιες του καινούργιου και του παλαιού.

Το καινούργιο και το Παλαιό
Οι έννοιες καινούργιο και παλαιό συνδέονται άμεσα με τη δυνατότητά μας να μετράμε το χρόνο, όπως τον αντιλαμβανόμαστε μέσω των ρολογιών μας. Θεωρούμε νέο κάθε τι που η συγκεκριμένη στιγμή κατά την οποία το περιγράφουμε απέχει χρονικά μικρή απόσταση από τη χρονική στιγμή την οποία θεωρούμε ως το σημείο εμφάνισης ή γέννησής του.. Το αντίθετο το θεωρούμε παλαιό.
Ποιο χρονικό διάστημα όμως μπορούμε να θεωρήσουμε μικρό είναι κάτι σχετικό. Γενικά, θεωρούμε μικρό το χρονικό διάστημα που αντιστοιχεί σε ένα μικρό κλάσμα της ζωής του μελετούμενου γεγονότος. Έτσι έναν άνθρωπο 10 ετών θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε καινούργιο, όπως καινούργιο θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε και ένα αστέρι εκατομμυρίων ετών εφόσον η ζωή του διαρκεί δισεκατομμύρια χρόνια.

Νεότης και γήρας
Αντιθέτως οι έννοιες της νεότητας και του γήρατος δεν συσχετίζονται με την συμβατική έννοια της μέτρησης του χρόνου, αλλά με την ικανότητα και τις μεθόδους παραγωγής ενέργειας κάθε οργανισμού.
Όλα τα προηγούμενα γίνονται κατανοητά αν μελετήσουμε τις περιπτώσεις των παιδιών που έχουν γεννηθεί με ταχύτερους βιολογικούς ρυθμούς. Το γεγονός αυτό συμπιέζει το χρόνο της πλήρους βιολογικής τους ανάπτυξης έτσι ώστε λίγα χρόνια μετά τη γέννησή τους να έχουν όλα τα συμπτώματα της βιολογικής γήρανσης.
Οι άνθρωποι αυτοί λέμε ότι είναι καινούργιοι ως προς το χρόνο ύπαρξής τους αλλά γέροι, ως προς την βιολογία τους, δηλαδή ως προς την ικανότητά του οργανισμού τους να παράγουν ενέργεια.
Το ορθότερο λοιπόν με βάση τους προηγούμενους συλλογισμούς, θα ήταν να πούμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι καινούργιοι αλλά γέροι, σε αντίθεση με την επικρατούσα γήινη βιολογική συνήθεια οι καινούργιοι άνθρωποι να είναι και νέοι.
ΤΟ ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα αστέρια. Ένα αστέρι μπορεί να είναι πολύ παλαιό ως προς την ηλικία, αλλά συγχρόνως πολύ νέο ως προς την ικανότητά του να παράγει ενέργεια στο εσωτερικό του.

 Βιολογία και Χρόνος
Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί οφείλουν λοιπόν την ύπαρξή και το βαθμό ζωτικότητάς τους σε ένα περίπλοκο σύστημα συγχρονισμένων βιολογικών ρυθμών, που καθορίζουν τη λειτουργία τους.
Οι περισσότεροι από τους βιολογικούς αυτούς ρυθμούς μεταβάλλονται περιοδικά και επηρεάζονται από περιοδικά φαινόμενα και γεγονότα του εξωτερικού κόσμου, όπως είναι η εναλλαγή μέρας και νύχτας, οι σεληνιακές φάσεις, ο ενδεκαετής ηλιακός κύκλος, οι εποχές του έτους και άλλα φαινόμενα.
Όλοι γνωρίζουμε ότι τα λουλούδια ανοίγουν συγκεκριμένη ώρα την ημέρα, διαφορετική για κάθε λουλούδι. Τα αποδημητικά πουλιά μεταναστεύουν συγκεκριμένη περίοδο του έτους, ενώ ο κύκλος της γυναικείας γονιμότητας ακολουθεί γενικά τον 28ήμερο σεληνιακό κύκλο.
Όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κάθε είδος οργανισμού λειτουργεί σαν ένα πολύπλοκο «βιολογικό ρολόι», δηλαδή σαν ένας χρονομετρικός μηχανισμός που γερνώντας ξεκουρδίζεται και πεθαίνει.
Για αν μπορεί όμως να ζει ένας οργανισμός, θα πρέπει όχι μόνο να έχει τη δυνατότητα να εκτελεί κάποιες λειτουργίες, αλλά αν τις εκτελεί και στο σωστό χρόνο.
Πως συγκροτείται όμως ένα «βιολογικό ρολόι; Ο Ισαάκ Χάραρυ και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, ερευνώντας τα αίτια αυτού του φαινομένου, διαπίστωσαν ότι σχεδόν το 1% των κυττάρων κάθε οργανισμού πάλλονται ρυθμικά, χωρίς κανένα εμφανές εξωτερικό ερέθισμα.
Πολλαπλασιαζόμενα και αναπτυσσόμενα τα κύτταρα αυτά δημιουργούν ένα πλέγμα νηματίων που απλώνονται προς τα άλλα κύτταρα, αναγκάζοντάς τα να πάλλονται και αυτά με τους ίδιους ρυθμούς των κυττάρων πιλότων.
Ας δούμε όμως αναλυτικότερα μερικούς από τους κυριότερους βιολογικούς ρυθμούς.

Σιρκάδιος ρυθμός
Ο κυριότερος βιολογικός ρυθμός που καθορίζει τις λειτουργίες κάθε οργανισμού είναι ο ημερήσιος ή Σιρκάδιος, από τις λατινικές λέξεις circa που σημαίνει περίπου και dies που σημαίνει ημέρα. Κατά τη διάρκεια μιας ημέρας μπορούμε να αναγνωρίσουμε πολλούς κύκλος οργανικών λειτουργιών όπως:

1.   Ο κύκλος ύπνου και εγρήγορσης που καθορίζεται από τον εγκέφαλο.
2.   Η μεταβολή της θερμότητας του σώματος που παίρνει συνήθως την κατώτερη τιμή της κατά τη διάρκεια της νύχτας, μεταξύ 1πμ και 7πμ
3.   Η κυτταρική διαίρεση, που επιτυγχάνει γρηγορότερους ρυθμούς κατά τη διάρκεια της νύχτας και ιδιαίτερα του ύπνου.
4.   Ο ρυθμός παραγωγής αιμοσφαιρίων που παίρνει την πιο μεγάλη τιμή τις πρωινές ώρες.
5.   Η απέκκριση από τα νεφρά άχρηστων προϊόντων , όπως το νάτριο και το κάλιο. Η λειτουργία αυτή φτάνει τους μέγιστους ρυθμούς στο μέσον της ημέρας.
6.   Η έκκριση των επινεφριδίων η οποία παρουσιάζει μείωση κατά τη διάρκεια του ύπνου και αύξηση κατά τη διάρκεια της μέρας.
7.  Ο καρδιακός παλμός. Σε φυσιολογικές περιπτώσεις επαναλαμβάνεται περίπου 75 φορές το λεπτό. Ο ρυθμός αυτός παρουσιάζει διακυμάνσεις, φτάνοντας στη χαμηλότερη τιμή του μεταξύ 10μμ και 7πμ.

Η διατάραξη του ημερήσιου βιολογικού ρυθμού έχει ως επακόλουθο την ανατροπή όλων των προηγούμενων οργανικών λειτουργιών. Οδηγεί τον άνθρωπο σε καταστάσεις ψυχικών και συναισθηματικών εντάσεων και οξυθυμία. Τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται σε εργάτες που περνάνε από ημερήσια σε νυχτερινή βάρδια.
Τα αποτελέσματα όμως της ανατροπής του ημερήσιου βιολογικού ρυθμού είναι πολύ έντονα μετά από κάποια αεροπορικά ταξίδια.
Αν το αεροπλάνο κινείται προς δυσμάς με την ταχύτητα περιστροφής της Γης, θα φτάσει στον προορισμό του την ίδια ώρα που ξεκίνησε και αυτό άσχετα με τη διάρκεια του ταξιδιού του. Σε ορισμένα μάλιστα δρομολόγια τα αεροπλάνα που ακολουθούν πορεία πάνω από το βόρειο πολικό κύκλο, κινούνται με ταχύτητα μεγαλύτερη από τη φαινόμενη κίνηση του Ήλιου.
Αυτό σημαίνει ότι ο ταξιδιώτης μπορεί να φτάσει στον προορισμό του αρκετές ώρες πριν από την ώρα που ξεκίνησε! Αποτέλεσμα αυτής της αναστάτωσης των βιολογικών ρυθμών είναι ζαλάδες και άλλα συμπτώματα αδιαθεσίας που μπορούν να διαρκέσουν μέχρι 3 μέρες.
Οι πιλότοι και οι αεροσυνοδοί των διεθνών αερογραμμών ονομάζουν το φαινόμενο αυτό Τζετ Λαγκ, ενώ οι γιατροί το αποκαλούν σύνδρομο του αεροπλάνου.

Ο Σεληνιακός ρυθμός
Ένας δεύτερος βιολογικός ρυθμός είναι ο Σεληνιακός. Οι γιατροί αποκρυφιστές παλαιότερες εποχές πίστευαν ότι η αποτελεσματικότητα των φαρμάκων ήταν συνάρτηση των φάσεων της σελήνης. Τα καθαρτικά δίνονταν τις πρώτες ημέρες της πανσελήνου, ενώ τα γιατρικά κατά της ταινίας έπρεπε να χορηγούνται κατά προτίμηση όταν το φεγγάρι άδειαζε.
Στα χρόνια του Μολιέρου, απαγορευόταν στους γιατρούς να κάνουν αφαιμάξεις σε περιόδους που άδειαζε το φεγγάρι και αυτό διότι, σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής εκείνης, υπήρχε κίνδυνος ακατάσχετης αιμορραγίας.
Ακόμα και στην εποχή μας, ο Δρ Ραλφ Μόρρις, καθηγητής φαρμακολογίας στο πανεπιστήμιο του Ιλινόις, ενίσχυσε τη θεωρία περί επιρροής της Σελήνης στις βιολογικές λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού. Μετά από επίπονες και μακροχρόνιες έρευνες σε μεγάλο αριθμό ελκοπαθών, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να αποφεύγονται οι εγχειρήσεις στη φάση της γέμισης της Σελήνης, εκτός αν πρόκειται για επείγοντα περιστατικά.
Σήμερα πλέον η επιστήμη έχει αποδείξει την εναρμόνιση βασικών ανθρώπινων λειτουργιών, όπως η περίοδος της γυναικείας γονιμότητας, με τον σεληνιακό κύκλο των 28 ημερών. Όμως εκτός του ανθρώπινου οργανισμού, η επίδραση των σεληνιακών φάσεων είναι εμφανής και σε άλλους οργανισμούς. Πολλά θαλάσσια ζώα ή φυτά, τα οποία ζουν κοντά στις ακτές, εναρμονίζουν τις λειτουργίες τους με τα φαινόμενα της πλημμυρίδας και της αμπώτιδας που εξαρτώνται άμεσα από τις σεληνιακές φάσεις.

Εποχικός Ρυθμός
Εκτός όμως του σεληνιακού ρυθμού είναι σύνηθες φαινόμενο οι γήινοι οργανισμοί να ακολουθούν έναν εποχικό ρυθμό.
Τα αποδημητικά πτηνά αναγνωρίζουν με εκπληκτική ακρίβεια τα σημάδια του χειμώνα και μεταναστεύουν προς θερμότερες περιοχές, ενώ τα δένδρα καρπίζουν και τα λουλούδια ανθίζουν συγκεκριμένες εποχές. Η πόα η λειμώνιος παράγει τους σπόρους της προτού οι πάγοι σκεπάσουν τη Γη.
Ο αμερικανικός λαγός φοράει το λευκό τρίχωμά του, που αποτελεί ένα φυσικό καμουφλάζ, λίγο πριν πέσουν τα πρώτα χιόνια. Ακόμα οι άνθρωποι νιώθουν περίεργες ψυχικές και συναισθηματικές μεταπτώσεις τις περιόδους που αλλάζουν οι εποχές. Είναι σαφές, λοιπόν, ότι σε πάμπολλες περιπτώσεις η γήινη βιολογία ακολουθεί με θαυμαστή ακρίβεια έναν εποχικό ρυθμό, που καθορίζει γεγονότα τα οποία πρέπει να συμβούν σε κάποιο συγκεκριμένο χρόνο.

Ηλιακά Φαινόμενα
Τα τελευταία χρόνια έχει διαπιστωθεί η ύπαρξη μιας συνεχούς σωματιδιακής ακτινοβολίας από τον Ήλιο. Το ρεύμα των σωματιδίων που εκπέμπονται, κυρίως πρωτόνια και ηλεκτρόνια, κουβαλάει μεγάλα ποσά ενέργειας που φτάνει και τα 100KeV.
Η ακτινοβολία αυτή ονομάστηκε Ηλιακός άνεμος. Κατά την κίνησή του, ο ηλιακός άνεμος παρασύρει το ηλιακό μαγνητικό πεδίο στα όρια της γήινης ατμόσφαιρας, διαταράσσοντας το γήινο μαγνητικό πεδίο..
Έχει επίσης αποδειχθεί ότι οι μεταβολές της ηλιακής δραστηριότητας, μεταφερόμενες μέσω του ηλιακού ανέμου, επιδρούν άμεσα στην τροπόσφαιρα, διαμορφώνοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό τις κλιματολογικές συνθήκες πολλών περιοχών της Γης.
Αν λάβουμε υπόψη μας ότι η ηλιακή δραστηριότητα ακολουθεί πιστά έναν 11ετή κύκλο, θα αναγνωρίσουμε έναν αντίστοιχο βιολογικό ρυθμό. Το γεγονός αυτό είναι αναμενόμενο, εφόσον η ηλιακή δραστηριότητα επιδρά άμεσα πάνω στον εποχικό κύκλο, ενώ η διατάραξη του γήινου μαγνητικού πεδίου και οι πάσης φύσεως ακτινοβολίες επηρεάζουν το πολύπλοκο και ευαίσθητο νευρικό σύστημα όλων των ζωντανών οργανισμών και ιδιαίτερα του ανθρώπου.

Σωματικός ρυθμός
Εκτός όμως του συνηθισμένου βιολογικού ρολογιού, που προσαρμόζεται στα μικρής διάρκειας ουράνια φαινόμενα, υπάρχει και ένα δεύτερο που λειτουργεί ακατάπαυστα σε μια συνεχή και αμετάβλητη εικοσιτετράωρη βάση, ανεξάρτητα από κάθε εξωγενές γεγονός.
Το Κοσμικό αυτό βιολογικό ρολόι στηρίζεται στους σταθερούς ρυθμούς της διαδικασίας μεταβολισμού και στις εκκρίσεις της ποτάσας, του συστατικού που χρησιμοποιεί το νευρικό σύστημα, προκειμένου να μεταφέρει μηνύματα σε όλο το σώμα.
Όμως λίγο πριν το 1900, ο Δρ Χέρμαν Σβόμποντα, καθηγητής της Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και ο Δρ Βίλχελμ Φλής, που αργότερα έγινε πρόεδρος της Γερμανικής Ακαδημίας Επιστημών, με ανεξάρτητες έρευνές τους , συσχέτισαν τους βιορυθμούς με την Ψυχανάλυση, προσφέροντας μεθόδους για την ερμηνεία της συμπεριφοράς μας. Αποτέλεσμα των ερευνών τους ήταν η ανακάλυψη δύο εσωτερικών βιολογικών ρυθμών που επηρεάζουν τον άνθρωπο σταθερά από τη γέννησή του έως το θάνατό του.
Ο πρώτος ρυθμός που ονομάστηκε σωματικός, έχει σχέση με ένα φάσμα σωματικών παραγόντων , όπως την αντίσταση στις ασθένειες, τη δύναμη, την ταχύτητα, τη φυσιολογία και το αίσθημα της σωματικής ευεξίας. Ο ρυθμός αυτός συμπληρώνεται σε 23 ημέρες.

Συναισθηματικός ρυθμός
Ο δεύτερος ρυθμός ο συναισθηματικός, εξελίσσεται μέσα αρμονικά μέσα σε 28 ημέρες και βρίσκεται σε πλήρη εξάρτηση με τη δημιουργική διάθεση, την ευαισθησία, τη διανοητική υγεία, την αντίληψη του κόσμου και του εαυτού μας και σε κάποιο βαθμό προκαθορίζει το φύλο των παιδιών.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η θεωρία του Φλης, που διαχωρίζει τα κύτταρα σε θηλυκά και αρσενικά. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, κάθε άνθρωπος εξακολουθεί να διατηρεί κύτταρα ή και ιστούς του αντίθετου φύλου. Στα θηλυκά κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού, σύμφωνα με τον Φλης, οφείλεται ο συναισθηματικός ρυθμός των 28 ημερών, ενώ στα αρσενικά ο σωματικός ρυθμός των 23 ημερών.
Λίγα χρόνια αργότερα o Άλφρεντ Τέλτσερ, που ήταν καθηγητής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Ινσπουργκ, ανακάλυψε έναν τρίτο βιορυθμό, τον διανοητικό, που συμπληρώνεται μέσα σε μια περίοδο 33 ημερών και έχει σχέση με τη μνήμη, την ετοιμότητα, την ικανότητα να μαθαίνουμε, καθώς και με την αναλυτική και συνθετική ικανότητα του μυαλού μας.
Όπως καταλαβαίνουμε από όλα τα προηγούμενα ο φυσικός άνθρωπος και το περιβάλλον του δεν αποτελούν δύο ανεξάρτητα συστήματα. Το μακρινό Σύμπαν, το κοντινό περιβάλλον μας και ο άνθρωπος αποτελούν ένα ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο φαινομενικά πολλών γεγονότων τα οποία αλληλεπιδρούν δυναμικά μεταξύ τους διαγράφοντας μια κοινή πορεία.
Καταστρέφοντας το περιβάλλον, καταστρέφουμε το σύνολο των βιολογικών ρολογιών μας τα οποία καθορίζουν την ίδια μας την ύπαρξη.
Δολοφονώντας το περιβάλλον μας δολοφονούμε τους εαυτούς μας, τα παιδιά μας τα εγγόνια μας.
Πολλές φορές μας ρωτάνε οι φίλοι μας γεμάτοι αγωνία πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος να καταστραφεί ο πλανήτης μας από τη σύγκρουσή του με έναν αστεροειδή ή έναν κομήτη που πιθανόν να πέσει πάνω του.
Πάντοτε τους καθησυχάζουμε, διαβεβαιώνοντάς τους ότι δεν θα πρέπει να φοβόνται ένα τέτοιο δραματικό γεγονός εφόσον ο πανέξυπνος και εξελιγμένος δυτικός τεχνολογικός πολιτισμός μας θα τα έχει καταφέρει να καταστρέψει τον πλανήτη μας πολύ γρηγορότερα.

Αποκάλυψη: Ναρκωτικά που δεν θα πιστεύετε ότι ήταν νόμιμα!

Άλλες εποχές, άλλα ήθη, άλλη… «φάση»
Την ώρα που λογίζονται σήμερα κοινωνική μάστιγα και επισύρουν αυστηρές ποινές και στίγμα στον χρήστη, υπήρξαν εποχές που η κοινωνία δεν αντιμετώπιζε εξίσου δαιμονικά τις εξαρτησιογόνες ουσίες.

Καιροί που ήταν απολύτως νόμιμη η χρήση δηλαδή, για να μην πούμε επιστημονικά επιβεβλημένη!
Καλλιτέχνες, ψυχίατροι και απλός κοσμάκης επιδίδονταν στο ναρκωτικό σπορ με απίστευτη προσήλωση, κάνοντας τις εθιστικές ουσίες να μετατραπούν σε κοινό κοινωνικό τόπο.
Και φυσικά δεν ήταν απλώς διαθέσιμα στην αγορά, αλλά τα ναρκωτικά τα συνιστούσαν στις συνταγογραφήσεις τους οι επιστήμονες της υγείας, αν και συχνά είχαν όχι και τόσο επιθυμητά αποτελέσματα.
Για πάμε λοιπόν ένα ταξίδι στον κόσμο των αισθήσεων και των παραισθήσεων…

Όπιο

Το χιλιοτραγουδισμένο όπιο το έχουν παινέψει συγγραφείς και ζωγράφοι, μέχρι και πόλεμοι έχουν γίνει για πάρτη του! Κι ενώ η καταγωγή του χάνεται στα βάθη του χρόνου, η χρήση του με την αποξηραμένη μορφή που το ξέρουμε σήμερα διαδόθηκε στη Δύση κατά τον 19ο αιώνα.
Πέρα από την αγάπη που το περιέβαλλαν τα καλλιτεχνικά κινήματα, το όπιο το συνταγογραφούσαν γιατροί, ενώ έφτασε να κυκλοφορεί εντελώς ελεύθερο στην αγορά. Ήταν οι κινέζοι εργάτες που έφεραν στις βαλίτσες τους τη συνήθεια του καπνίσματος οπίου στη Δύση εκεί στα μέσα του 19ου αιώνα, την ίδια ώρα που αρκετά φαρμακευτικά προϊόντα περιείχαν στη σύνθεσή τους την εξαιρετικά εθιστική ουσία.
Το όπιο ήταν ιδανικό λέει ως θεραπεία για τη δυσμηνόρροια, ενώ ακόμα και σε βρέφη το χορηγούσαν ως γιατρικό για τον πόνο της οδοντοφυΐας. Στη στροφή μάλιστα του 20ού αιώνα, οι περισσότεροι εθισμένοι χρήστες του οπίου ήταν ηλικιωμένες γυναίκες…

Ινδική κάνναβη

Η χρήση του ψυχοτρόπου ναρκωτικού ήταν απόλυτα νόμιμη μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα στις περισσότερες χώρες της Δύσης. Ήταν άλλωστε οι εποχές που το φυτό καλλιεργούταν και για εμπορικούς σκοπούς, καθώς έφτιαχναν ωραιότατο ύφασμα και σχοινί από δαύτο.
Στις ΗΠΑ μάλιστα η πρώτη πολιτεία που απαγόρευσε την καλλιέργεια και χρήση της κάνναβης ήταν -αρκετά ειρωνικά αν λάβουμε υπόψη μας τη σημερινή της φήμη- η Καλιφόρνια το 1913!

Μεθαμφεταμίνη

Ήταν ιάπωνας χημικός ο άνθρωπος που παρασκεύασε το επικίνδυνο και εξαιρετικά εθιστικό ναρκωτικό το 1893. Από την πρώτη σχεδόν στιγμή οι ιατρικοί και φαρμακευτικοί σύλλογοι της Δύσης το αγκάλιασαν ολόψυχα, καθώς φαινόταν να είναι ιδανικό για τη θεραπεία μιας πληθώρας παθήσεων, από ναρκοληψία και αλκοολισμό μέχρι και ήπια κατάθλιψη ή εποχικές αλλεργίες!
Από τη δεκαετία του 1950, η χρήση της πάντα νόμιμης φαρμακευτικά μεθαμφεταμίνης γενικεύτηκε, αν και πλέον ήταν γνωστή ως μεθεδρίνη. Εξίσου γενικευμένος ήταν βέβαια και ο εθισμός στην ουσία και πλέον οι Αρχές δεν μπορούσαν να αγνοούν το επικίνδυνο του πράγματος, αρχίζοντας σταδιακά να την απαγορεύουν…

Πεγιότ

Η ιδιαιτέρως παραισθησιογόνα ουσία μεσκαλίνη που προκύπτει από τον κάκτο πεγιότ ήταν γνωστή στις τελετουργίες των γηγενών Αμερικανών εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Το παραδοσιακό ναρκωτικό των Ινδιάνων απαγορεύτηκε σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ στις δεκαετίες του 1920 και του 1930, αν και ο ομοσπονδιακός νόμος δεν εμπόδιζε τη χρήση του, παραμένοντας εν πολλοίς νόμιμο μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1960.
Ακόμα και σήμερα, τα μέλη της αναγνωρισμένης πολιτειακά Εκκλησίας των Γηγενών Αμερικανών μπορούν να την απολαμβάνουν νόμιμα και χωρίς συνέπειες, φτάνει να περιορίζουν τη χρήση της στις παραδοσιακές τελετές τους…

Κοκαΐνη

Οι περίφημοι κοκαϊνομανείς του 20ού αιώνα παραείναι πολλοί και διάσημοι για να αναφερθούν εδώ, αν και θα μνημονεύσουμε ιδιαίτερα τον Σίγκμουντ Φρόιντ, «βαρύ πυροβολικό» στην κουβέντα μας.
Παρά το γεγονός ότι η κοκαΐνη, που προέρχεται από τα φύλλα του φυτού κόκα, ήταν γνωστή στη Λατινική Αμερική εδώ και τουλάχιστον 3.000 χρόνια, η σύγχρονη εκδοχή της δεν θα εμφανιζόταν παρά στη δεκαετία του 1860.
Διαθέσιμη σε πολλές μορφές, ακόμα και διαλυμένη στο κρασί, την κοκαΐνη τη συνταγογραφούσαν ψυχίατροι και ψυχολόγοι ως φάρμακο για την κατάθλιψη, αλλά και ως θεραπεία για τον εθισμό στο εξαιρετικά ισχυρό οπιούχο μορφίνη. Η χρήση της έφτασε μάλιστα να επεκταθεί και ως γιατρικό για την ίωση και τον βήχα, ενώ όπως ξέρουμε ακόμα και η πρώτη μυστική φόρμουλα της Coca-Cola την περιείχε.
Παρά το γεγονός ότι αρκετές ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να την απαγορεύουν σταδιακά, σπανίως διωκόταν η χρήση της πριν από τη δεκαετία του 1970(!), όταν πέρασε πια στη μαύρη λίστα των ναρκωτικών…

Διαιθυλαμίδιο του Λυσεργικού Οξέος (LSD)

Οι ψυχεδελικές ιδιότητες του διαβόητου LSD ανακαλύφθηκαν εντελώς συμπτωματικά από τον ελβετό χημικό Άλμπερτ Χόφμαν το 1943, όταν το «προβληματικό μου παιδί», όπως θα το αποκαλούσε αργότερα, παρεισέφρησε κατά λάθος στον οργανισμό του μέσω του δέρματός του.
Σχεδόν αμέσως ένας ναρκωτικός μύθος γεννήθηκε που αγκαλιάστηκε ολόψυχα από την περιθωριακή κουλτούρα της δεκαετίας του 1960, αν και είχαν προηγηθεί τα αντιδεοντολογικά πειράματα του αμερικανικού στρατού και της CIA κατά τη δεκαετία του 1950 για τις προοπτικές χρήσης του LSD τόσο ως «ναρκωτικού της αλήθειας» όσο και ως μέσου για πλύση εγκεφάλου.
Και βέβαια δεν θα μπορούσαν να μείνουν αδιάφοροι ψυχίατροι και ψυχολόγοι, οι οποίοι ψάχνουν πάντα νέες θεραπευτικές παρεμβάσεις. Παρά το γεγονός ότι ο πλανήτης προμηθευόταν LSD από την Ελβετία ακόμα, σύντομα θα μπορούσες να αποκτήσεις τα δικαιώματα χρήσης της μαγικής συνταγής και να την παρασκευάσεις στον τόπο σου.
Και ήταν μάλιστα και πάλι η Καλιφόρνια που πήρε την παγκόσμια πρωτιά στην απαγόρευση του LSD το 1966, εξαιτίας μάλιστα της λάθος χρήσης που έκαναν πολλοί χρήστες και επέφερε τραγικά αποτελέσματα. Αργότερα οι ιατρικοί σύλλογοι της Δύσης κατέληξαν ότι το LSD δεν διέθετε απτές φαρμακευτικές ή άλλες θεραπευτικές ιδιότητες…

Παραισθησιογόνα μανιτάρια

Τα μαγικά μανιτάρια περιέχουν την πανίσχυρη δραστικά ψιλοκυβίνη, μια παραισθησιογόνα ουσία που τη γνώριζαν Ασιάτες και Αμερικανοί εδώ και πάμπολλες χιλιετίες. Παρά ταύτα, εδώ στη Δύση ερίζαμε ακαδημαϊκά για το αν πράγματι υπήρχαν ή ήταν μύθος μέχρι και στις αρχές του 20ού αιώνα!
Κι όμως υπήρχαν και η Δύση άρχισε να τα καταβροχθίζει μετά μανίας πια στη δεκαετία του 1950, όταν τα μαγικά μανιτάρια απαθανατίστηκαν σε άρθρα εφημερίδων και περιοδικών (σταθμός εδώ άρθρο του περιοδικού Life).
Από το 1960 μάλιστα μεγάλα ονόματα στον χώρο της ψυχολογίας (όπως ο Timothy Leary) προωθούσαν τη χρήση των παραισθησιογόνων μανιταριών ως θεραπευτικά μέσα. Πλέον, την ώρα που τα μαγικά μανιτάρια είναι απαγορευμένα στις χώρες της Δύσης, οι σπόροι τους είναι συνήθως νόμιμοι, καθώς αυτοί δεν περιέχουν ψιλοκυβίνη…

Έκστασι

Το φοβερό και τρομερό Εcstasy (ή MDMA) ήταν νόμιμο στη Δύση μέχρι πρόσφατα, τουλάχιστον ως το 1984! Η μαγική φόρμουλα ανακαλύφθηκε και κατοχυρώθηκε εμπορικά το 1912 από χημικό που δούλευε στα εργαστήρια του φαρμακευτικού κολοσσού Merck, αν και ξεχάστηκε εν πολλοίς μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970, όταν ο καθηγητής ψυχολογίας στο φημισμένο πανεπιστήμιο Berkeley, Alexander Shulgin, την ξέθαψε από τη λήθη ισχυριζόμενος ότι ήταν ιδανική για ψυχοθεραπεία!
Ο διαπρεπής ψυχολόγος ισχυρίστηκε δηλαδή ότι το Έκστασι βοηθούσε τους ασθενείς του τόσο στην ενδοσκόπηση όσο και στο να είναι πιο δεκτικοί στις ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις κατά τις συνεδρίες.
Το Έκστασι έγινε όπως ξέρουμε δημοφιλές και εκτός του ψυχαναλυτικού ντιβανιού, έχοντας την τιμητική του στα νυχτερινά κέντρα. Οι ΗΠΑ έκοψαν εδώ πρώτες το νήμα της απαγόρευσης, επιβάλλοντας άρον-άρον αποκλεισμό το 1985…

Ηρωίνη

Η σύνθεσή της έγινε το 1874 και δημιουργήθηκε μάλιστα ως μια μη εθιστική εναλλακτική στην εξαιρετικά εθιστική μορφίνη! Ακόμα και το όνομά της «ηρωίνη» ήταν εμπορική ονομασία για τη νέα ουσία, έτσι όπως το θέλησε τουλάχιστον η φαρμακευτική που την εφηύρε, η Bayer.
Κι έτσι στις αρχές του 20ού αιώνα η ηρωίνη έφτασε να προωθείται στις χώρες της Δύσης ως φάρμακο ακόμα και για τον βήχα! Και βέβαια παρά το γεγονός ότι κυκλοφόρησε ως πρώιμη εναλλακτική για τους μορφινομανείς, όπως έχουμε σήμερα τη μεθαδόνη για τους ηρωινομανείς, η ηρωίνη αποδείχθηκε σύντομα ακόμα πιο εθιστική από το ναρκωτικό που ερχόταν να αντικαταστήσει.
Παρά το γεγονός ότι ήδη από την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα είχε αποδείξει τη ζοφερή της δράση, δεν θα απαγορευόταν στην Αμερική (την πρώτη χώρα που έκανε το μεγάλο βήμα) πριν από το 1924!

Πως τα αεροπλάνα επηρεάζουν την ατμόσφαιρα

Υπάρχουν κάποιες εντυπωσιακές επιπτώσεις που προκαλούνται στην ατμόσφαιρα λόγω της ισχύς στο πίσω μέρος του αεροσκάφους, τόσο κατά την απογείωσή του, όσο και κατά την προσγείωσή του.

Σε αυτό το βίντεο μπορεί κανείς να δει κάποιες από τις επιπτώσεις που προκλήθηκαν στο αεροδρόμιο του Μπέρμιγχαμ από προσγειώσεις και απογειώσεις αεροσκαφών μέσα στο 2014.

Θα δείτε υδρατμούς, σύννεφα και πολλά άλλα.
Δείτε το βίντεο:

Τελικά ο Νεύτωνας είχε δίκιο για τα δέντρα

Αψηφώντας τη βαρύτητα, καταφέρνουν να αντλούν νερό στα φύλλα τους

Πώς καταφέρνουν τα δέντρα να αψηφούν τη δύναμη της βαρύτητας και να αντλούν νερό στα φύλλα τους σε ύψος ακόμα και δεκάδων μέτρων;

Ο Νεύτωνας είχε φτάσει πολύ κοντά στην εξήγηση, αποκαλύπτει ένα ανέκδοτο σημείωμά του από τη δεκαετία του 1660.

Ο μεγάλος φυσικός, πατέρας της Κλασικής Μηχανικής, διατύπωσε την υπόθεση ότι το ηλιακό φως προκαλεί εξάτμιση του νερού από τους πόρους των φύλλων «και με τον τρόπο αυτό οι χυμοί ανεβαίνουν διαρκώς από τις ρίζες των δέντρων προς τα πάνω».


Οι σημειώσεις του Νεύτωνα για τα δέντρα (Πηγή: Cambridge University Library)

Ο Νεύτωνας μπορεί να μην γνώριζε τις λεπτομέρειες της φυσιολογίας των φυτών, ωστόσο η θεωρία του βρίσκεται πολύ κοντά στη σύγχρονη εξήγηση.

Το λεγόμενο ξύλωμα, τα αγγεία των δέντρων που μεταφέρουν νερό, ουσιαστικά σχηματίζουν συνεχόμενες στήλες νερού που εκτείνονται από τις ρίζες μέχρι τα ψηλότερα φύλλα.

Παρά τη δύναμη της βαρύτητας, το νερό μπορεί να ανεβαίνει εύκολα μέσα στο ξύλωμα, καθώς τα αγγεία έχουν μικρή διάμετρο και δημιουργούν το λεγόμενο τριχοειδές φαινόμενο (αν για παράδειγμα βουτήξει κανείς στο νερό έναν πολύ λεπτό σωλήνα, ο σωλήνας θα γεμίσει αυτόματα λόγω της επιφανειακής τάσης του νερού και της ιδιότητάς του να κολλάει στα τοιχώματα).

Λόγω του τριχοειδούς φαινομένου, το νερό που εξατμίζεται από τους πόρους των φύλλων ουσιαστικά τραβάει ολόκληρη τη στήλη νερού προς τα πάνω -το υγρό γεμίζει αυτόματα τον κενό χώρο που αφήνει πίσω του το νερό που εξατμίζεται.

«Σε συνδυασμό με τις σύγχρονες γνώσεις μας για την υδροδυναμική των φυτών, οι εικασίες [του Νεύτωνα] δείχνουν πάνσοφες» γράφει ο Ντέιβιντ Μπίρλινγκ του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ στη Βρετανία, παρουσιάζοντας τη μελέτη του για τον μεγάλο φυσικό στην επιθεώρηση «Nature Plants».
H θεωρία του Νεύτωνα για τα δέντρα ανακαλύφθηκε σε ένα σημειωματάριο που χρησιμοποιούσε ο μεγάλος φυσικός στα φοιτητικά του χρόνια.

Είναι κρίμα που δεν δημοσιεύτηκε, δεδομένου ότι η ικανότητα των δέντρων να ζουν ενάντια στη βαρύτητα παρέμεινε μυστήριο για τους επόμενους δύο αιώνες.