«Τεχνητό φύλλο» χαμηλού κόστους για την παραγωγή καύσιμου υδρογόνου

Τα τελευταία χρόνια αρκετές επιστημονικές ομάδες έχουν επιδιώξει τη δημιουργία ενός «τεχηνητού φύλλου», δηλαδή μίας τεχνολογίας παραγωγής υδρογόνου που θα αντιγράφει την ικανότητα των φυτών να αξιοποιούν την ηλιακή ενέργεια. Τώρα, ερευνητές του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια ισχυρίζονται πως κατάφεραν να φτιάξουν ένα τέτοιο αυτόνομο σύστημα το οποίο μπορεί να εφαρμοστεί σε κλίμακα μεγάλης παραγωγής και χαμηλού κόστους.

Η αξιοποίηση του ηλιακού φωτός για το διαχωρισμό του νερού και τη συλλογή υδρογόνου αποτελεί έναν από τους πιο ενδιαφέροντες τρόπους παραγωγής καθαρής ενέργειας, δήλωσαν οι επικεφαλής της έρευνας Πεϊντόνγκ Γιανγκ και Μπιν Λιου.

Ήδη έχουν κατασκευαστεί τα πρώτα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν καύσιμα υδρογόνου και δημιουργούν μόνο νερό όταν χρησιμοποιούνται. Ωστόσο η διαδικασία παρασκευής υδρογόνου, το οποίο προέρχεται κατά κύριο λόγο από το φυσικό αέριο, απαιτεί ηλεκτρική ενέργεια από παραδοσιακούς σταθμούς παραγωγής που εκπέμπουν διοξείδιο του άνθρακα.

Συνεπώς η επίτευξη παραγωγής υδρογόνου χαμηλού κόστους από νερό χρησιμοποιώντας την καθαρή ηλιακή ενέργεια θα αποτελούσε μία εναλλακτική λύση απείρως πιο φιλική προς το περιβάλλον. Μετά από μία δεκαετία έρευνας, η ομάδα του Γιανγκ κατάφερε να φτάσει πολύ κοντά στην πραγματοποίηση αυτού του στόχου.

Οι ερευνητές τροποποίησαν μία διαδικασία που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία χαρτιού και δημιούργησαν ένα επίπεδο πλέγμα από νανοσύρματα ημιαγωγών που απορροφούν το φως, το οποίο όταν βυθίζεται στο νερό και εκτίθεται στο ηλιακό φως, παράγει αέριο υδρογόνο.

Η επιστημονική ομάδα πιστεύει πως η τεχνική αυτή θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε μεγάλη κλίμακα χαμηλού κόστους. Αν και η ενίσχυση της αποδοτικότητας παραμένει μια πρόκληση, η συγκεκριμένη προσέγγιση, σε αντίθεση με άλλα παρόμοια συστήματα, είναι αυτόνομη και δεν απαιτεί επιπλέον καλώδια ή άλλες εξωτερικές συσκευές που θα επιβάρυναν το περιβαλλοντικό αποτύπωμά της.

Επιστήμονες δημιούργησαν "ολογράμματα" που μπορείς να αισθανθείς δια της αφής!

Η τεχνολογία έχει αλλάξει ραγδαία τα τελευταία χρόνια, μέσω της ανάδρασης αφής, γνωστή ως απτική, που χρησιμοποιείται στην ψυχαγωγία, την αναδόμηση και ακόμη την χειρουργική εκπαίδευση. Νέα έρευνα, με τη χρήση υπερήχων, έχει αναπτύξει μια αόρατη 3-D απτική μορφή που μπορεί να δει και να νιώσει.

Η ερευνητική εργασία, που δημοσιεύεται στο τρέχον τεύχος του ACM Transactions on Graphics δείχνει πώς μια μέθοδος δημιουργήθηκε για να παράγει 3D σχήματα που μπορούν να γίνουν αισθητά όντας μετέωρα στον αέρα.

Η έρευνα θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο τα 3D σχήματα χρησιμοποιούνται. Η νέα τεχνολογία θα μπορούσε να επιτρέψει στους χειρουργούς να εξερευνήσουν μια αξονική τομογραφία, επιτρέποντάς τους να αισθάνονται μια ασθένεια, όπως όγκο, χρησιμοποιώντας απτική ανάδραση.

Η μέθοδος χρησιμοποιεί υπέρηχο, που επικεντρώνεται στα χέρια πάνω από τη συσκευή και αυτό μπορεί να γίνει αισθητό. Εστιάζοντας πολύπλοκα πρότυπα (μοτίβα) υπερήχων, οι διαταραχές του αέρα μπορούν να ιδωθούν ως αιωρούμενα 3D σχήματα. Οπτικά, οι ερευνητές έχουν επιδείξει τα πρότυπα υπερήχων κατευθύνοντας τη συσκευή σε ένα λεπτό στρώμα πετρελαίου, έτσι ώστε οι κοιλότητες (εσοχές) στην επιφάνεια μπορούν να ιδωθούν ως κηλίδες όταν η επιφάνεια φωτίζεται από μια λάμπα.

Το σύστημα δημιουργεί ένα αόρατο 3D σχήμα που μπορεί να προστεθεί σε 3D οθόνες για να δημιουργήσουν κάτι που μπορεί να δει και να νιώσει κανείς. Η ερευνητική ομάδα έχει επίσης δείξει ότι οι χρήστες μπορούν να ταιριάξουν μια εικόνα ενός 3D σχήματος με το σχήμα που δημιουργείται από το σύστημα.

Ο Δρ Μπεν Long, Επιστημονικός Συνεργάτης από το Bristol Interaction and Graphics (BIG) group in the Department of Computer Science,, δήλωσε:

Αισθητά δια της αφής ολογράμματα, συναρπαστική εικονική πραγματικότητα που μπορείτε να νιώσετε και πολύπλοκα χειριστήρια αφής ελέγχους σε ελεύθερο χώρο, είναι όλοι αυτοί δυνατοί τρόποι για τη χρήση αυτού του συστήματος.

Στο μέλλον, οι άνθρωποι θα μπορούν να αισθάνονται ολογράμματα αντικειμένων που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να αισθανθούν δια της αφής, όπως να αισθάνονται τις διαφορές μεταξύ των υλικών σε μια αξονική τομογραφία ή την κατανόηση των σχημάτων των αντικειμένων σε ένα μουσείο.

Ηλεκτρονικό εμφύτευμα που αντιμετωπίζει μολύνσεις και εξαφανίζεται

Σε οράματα επιστημονικής φαντασίας με θεραπευτικές νανοσυσκευές παραπέμπει η δουλειά ερευνητών του Tufts University, που σε συνεργασία με ομάδα του University of Illinois at Champaign-Urbana, έχουν αναπτύξει ένα απορροφήσιμο ηλεκτρονικό εμφύτευμα που είναι σε θέση να εξουδετερώνει βακτηριακές μολύνσεις σε ποντίκια, μέσω της εκπομπής θερμότητας στον μολυσμένο ιστό.

Το εμφύτευμα ενεργοποιείται και αρχίζει να εκπέμπει θερμότητα με ασύρματο σήμα. Στη συνέχεια, η συσκευή, φτιαγμένη από μετάξι και μαγνήσιο, διαλύεται και απορροφάται στο σώμα του πειραματόζωου, χωρίς παρενέργειες.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε online στο Proceedings of the National Academy of Sciences Early Edition. Σύμφωνα με τον Φιορέντσο Ομενέτο, επικεφαλής συντάκτη, πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα επίδειξης όσον αφορά στην ανάπτυξη on-demand ιατρικών συσκευών, οι οποίες «μπορούν να ενεργοποιούνται εξ αποστάσεως για θεραπευτικές λειτουργίες σε έναν ασθενή και να εξαφανίζονται με ασφάλεια μετά τη χρήση τους, χωρίς να απαιτείται ανάκτησή τους.

«Αυτές οι ασύρματες στρατηγικές θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη διαχείριση μετεγχερητικών μολύνσεων, για παράδειγμα, ή να ανοίξουν τον δρόμο για χορήγηση φαρμάκων “wi-fi”».

Οι εμφυτεύσιμες ιατρικές συσκευές τυπικά χρησιμοποιούν μη διασπώμενα υλικά, τα οποία έχουν περιορισμένη διάρκεια επιχειρησιακής ζωής και πρέπει στο τέλος να απομακρυνθούν ή να αντικατασταθούν. Οι νέες ασύρματες συσκευές θεραπείας είναι αρκετά ανθεκτικές για να αντέξουν κατά την εγχείρηση, αλλά σχεδιασμένες για να αποσυντίθενται χωρίς παρενέργειες μέσα σε λεπτά ή εβδομάδες, όπως επισημαίνει ο πρώτος συντάκτης του paper, Χου Τάο, Ph.D.

Κάθε πλήρως διασπώμενη ασύρματη συσκευή θέρμανσης αποτελείται από μια «φιδόμορφη» αντίσταση και ένα πηνίο λήψης ενέργειας από μαγνήσιο, τοποθετημένα πάνω σε ένα στρώμα πρωτεΐνης μεταξιού. Το θερμαντικό σώμα από μαγνήσιο είναι τοποθετημένο σε μια «κάψουλα» από μετάξι, που προστατεύει τα ηλεκτρονικά και ελέγχει τον χρόνο διάσπασης.

Ιστοί που συνελέγησαν από τα ποντίκια 24 ώρες μετά την τοποθέτηση και τη θεραπεία έδειξαν απουσία ενδείξεων μόλυνσης, και οι γύρω ιστοί βρέθηκαν σε φυσιολογική κατάσταση. Οι συσκευές διασπάστηκαν μετά από 15 ημέρες, και τα επίπεδα μαγνησίου στο σημείο του εμφυτεύματος και τη γύρω περιοχή ήταν σχετικά φυσιολογικά.

Η θεωρία των πιθανοτήτων: Η ιστορία της ανακάλυψης των νόμων του τυχαίου

Η ύπαρξη του «τυχαίου» έχει γίνει αντιληπτή εδώ και αρκετές χιλιετίες. Η εξήγηση του όμως δεν έχει υπάρξει ακόμα. Στην πρώτη προσπάθεια τους να βάλουν τάξη στην ανεξήγητη ροή των γεγονότων, οι άνθρωποι δημιούργησαν την έννοια της «μοίρας». Αρκετά αργότερα, με λίγο ψυχραιμότερη κρίση, επινόησαν τις πιθανότητες.

Τα μαθηματικά της αβεβαιότητας της τύχης – Ενα εργαλείο που δημιουργήθηκε για χάρη του... τζόγου

Πρόκειται μάλλον για το μοναδικό κλάδο των μαθηματικών που δουλεύει πάνω στην απόλυτη αβεβαιότητα. Για ακριβώς αυτόν τον λόγο, σε αντίθεση με κάθε άλλο επιστημονικό τομέα, τα αποτελέσματα που δίνει είναι απλά... προβλέψεις. Οι πιθανότητες δεν είναι ένα εργαλείο που μπορεί να εξουδετερώσει την έννοια του τυχαίου. Το μόνο που κατάφεραν οι μαθηματικοί με την δημιουργία αυτής της θεωρίας , ήταν να περιορίσουν την ισχύ του. Να φτιάξουν διαβαθμίσεις ανάλογα με τις... πιθανότητες του.

Μάλιστα, είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι πιθανότητες δεν ανακαλύφθηκαν για να καταπολεμήσουν την έννοια της «μοίρας». Ακόμα και οι επιστήμονες αντιλαμβάνονται πως κάποια πράγματα θα παραμείνουν για πάντα ανεξήγητα και τυχαία. Η θεωρία των πιθανοτήτων δημιουργήθηκε για χάρη των τυχερών παιχνιδιών, ενώ πέρασαν αρκετά χρόνια ώστε οι μαθηματικοί να αντιληφθούν την πραγματική δύναμη αυτού του κλάδου και να τον χρησιμοποιήσουν για πιο... επιστημονικά ζητήματα.

Οι απρόβλεπτες πιθανότητες – Οσα οι μαθηματικοί δεν επιχειρούν να υπολογίσουν

Η έννοια του τυχαίου είναι πολύ βαθειά ριζωμένη στη ζωή μας. Αρκεί κάποιος να σκεφτεί πως ακόμα και η ίδια του η ύπαρξη οφείλεται σε τυχαία γεγονότα. Ενας ανάμεσα σε πολλά εκατομμύρια άλλους υποψήφιους, μπόρεσε να βρει πρώτος το σωστό μέρος για να... εγκατασταθεί κατά τη διάρκεια της σύλληψης. Οι πιθανότητες σε αυτήν την περίπτωση σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Μπορεί κάποιος να πει πως κάθε σπερματοζωάριο έχει τις ίδιες πιθανότητες, αλλά ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι τα δύο που προπορεύονταν στον αγώνα δρόμου δεν τράκαραν μεταξύ τους, αφήνοντας «μοιραία» την θέση τους στο τρίτο της σειράς;

Μπορούμε να βρούμε αμέτρητα αντίστοιχα παραδείγματα που αποδεικνύουν τον καθοριστικό ρόλο του «τυχαίου» στην ζωή. Οι μαθηματικοί όμως προτιμούν να αποφεύγουν αυτές τις περιπτώσεις, γιατί ως γνωστόν, δεν μπορούν να αποδεχτούν πως είναι ανίκανοι να τις αντιμετωπίσουν. Παρόλα αυτά ο κλάδος των πιθανοτήτων, που έχει εμφανιστεί εδώ και μόλις λίγους αιώνες, έχει κάνει τεράστιες προόδους. Πλέον οι έννοια της πιθανότητας είναι ικανή να εξηγήσει πάρα πολλά φαινόμενα που διαχρονικά θεωρούνταν τυχαία.

Πόσο πιθανό είναι να φέρει κάποιος «εξάρι»; - Πως κάθε παράγοντας επηρεάζει και την τελική πρόβλεψη

Το πιο απλό παράδειγμα των πιθανοτήτων είναι η ρίψη ενός ζαριού. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει σε ποια από τις έξι πλευρές θα ακινητοποιηθεί. Οι νόμοι των πιθανοτήτων λένε όμως, πως αν συνεχίσουμε να ρίχνουμε το ζάρι για αρκετές φορές τότε θα εμφανιστούν όλες οι πλευρές και μάλιστα με την ίδια συχνότητα. Καταλήγουμε λοιπόν ότι κάθε πλευρά έχει περίπου 16.66% πιθανότητες να εμφανιστεί, που αντιστοιχεί στο ένα έκτο.

Δεν είναι όμως όλοι οι υπολογισμοί αντίστοιχης ευκολίας. Στην προηγούμενη περίπτωση τα πιθανά σενάρια ήταν... ισοπίθανα. Δεν υπήρχε κάποιος παράγοντας που να επηρεάζει τον υπολογισμό. Κάθε πλευρά είχε ίσες πιθανότητες με τις υπόλοιπες. Τα σενάρια που θέλουν να προβλέψουν οι επιστήμονες όμως, έχουν αρκετούς παράγοντες και πολλές τυχαίες μεταβλητές που πρέπει να ληφθούν υπόψιν. Κάθε ξεχωριστός παράγοντας έχει ένα μοναδικό τρόπο που επηρεάζει τα ποσοστά των πιθανοτήτων και επειδή κάθε αποτέλεσμα είναι ουσιαστικά μια... πρόβλεψη, αν δεν υπολογιστεί έστω και ένας τότε όλη η διαδικασία δεν έχει κανένα νόημα.

Η εξέλιξη των πιθανοτήτων και η τεράστια συμβολή τους στην επιστήμη

Ο αυστηρή θεμελίωση του κλάδου των πιθανοτήτων χάρισε στους επιστήμονες κάθε κλάδου μια νέα μέθοδο να διαχειρίζονται τα προβλήματα τους. Οσο οι πιθανότητες εξελίσσονταν, εισάγονταν όλο και βαθύτερα στην επιστημονική διαδικασία. Ο πρώτος τομέας που επωφελήθηκε από την δημιουργία των πιθανοτήτων ήταν η στατιστική, η οποία βρήκε το καταλληλότερο εργαλείο για να προβλέψει ποσοστά. Αυτό όμως δεν είναι ούτε ένα μικρό δείγμα της συνεισφοράς των πιθανοτήτων στις υπόλοιπες επιστήμες.

Ολη η σύγχρονη φυσική βασίζεται πάνω σε... πιθανότητες. Η κβαντομηχανική αλλά και οι νόμοι γύρω από την κίνηση των υποατομικών σωματιδίων στηρίζονται στα ποσοστά των πιθανοτήτων. Οι τυχαίες κινήσεις των μικρών σωμάτων, δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν ξεχωριστά. Οι μαθηματικοί όμως είναι ικανοί να υπολογίσουν την συνολική κίνηση τους, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που βρίσκουν τα ποσοστά που μπορεί κάποιος να φέρει «εξάρες». Οι σύγχρονη φυσική ουσιαστικά βασίζεται στην τύχη, έχοντας περιθώρια μικρών σφαλμάτων, όμως πλέον οι επιστήμονες έχουν βρει τον τρόπο να την «κοντρολάρουν».

Πιθανότατα η εξήγηση των τυχαίων γεγονότων δεν θα μπορέσει να επιτευχθεί ποτέ, αφού όσο εμβαθύνει κάποιος στον χώρο των πιθανοτήτων τόσο πιο πολύ χάνεται. Ο κλάδος των πιθανοτήτων δεν είναι ικανός να λύσει τα μυστήρια που ανέκαθεν απασχολούσαν τους ανθρώπους. Για αυτόν τον λόγο άλλωστε έχει επινοηθεί η έννοια του «τυχαίου» και η λέξη «μοίρα». Με αυτό το μαθηματικό εργαλείο όμως, η χαοτική φύση του «τυχαίου» μπορεί να μπει σε μια... τάξη. 

ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΠΟΙ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ...

Ὥσπερ γὰρ τοῖς μαχομένοις καὶ ὁπλιτεύουσιν οὐκ εὐψυχίας δεῖ μόνον, ἀλλὰ καὶ τάξεως ἑρμηνευούσης τοὺς καιροὺς τῆς μάχης, οὕτω καὶ τοῖς φιλοσοφοῦσιν ἐπιμελητέα τῶν καιρῶν, ἐν οἷς ἀποθανοῦνται, ὡς μὴ ἄτακτοι, μηδὲ θανατῶντες, ξὺν ἀρίστῃ δ' αἱρέσει ἐς αὐτοὺς φέροιντο.
------------------------
Όπως οι μαχόμενοι Πολίτες που υπηρετούν ως Οπλίτες δεν αρκεί να διαθέτουν ευψυχίαμόνον, αλλά πρέπει και να έχουν και κάποιατάξη ώστε να ερμηνεύουν τους κατάλληλους καιρούς για μάχη, έτσι και οι Φιλόσοφοι πρέπει να φροντίζουν για την ώρα τού θανάτου τους, ώστε να μην πεθάνουν κακήν κακώς, ούτε σε κατάσταση ταραχής, αλλά ν’ αντιμετωπίζουν τους εχθρούς με βάση την δική τους άριστη επιλογή!

Ἀπολλώνιος ὁ Τυανεύς

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ

Μερικές φορές τα συναισθήματα μας συνεπαίρνουν σε βαθμό που δεν μπορούμε να τα ξεπεράσουμε ή να τα ελέγξουμε και ευχόμαστε να υπήρχε κάποιος τρόπος να τα δαμάσουμε. Ο τρόπος αυτός υπάρχει! Σύμφωνα με τον Δρα Charles C. Manz, ειδικό σε θέματα ηγεσίας, δε χρειάζεται να είναι κανείς στο έλεος των συναισθημάτων του: όχι μόνο μπορούμε να τα δαμάσουμε, αλλά και να τα κατευθύνουμε σε εποικοδομητικά κανάλια. Αυτή η ικανότητα να επιλέγουμε το πώς αισθανόμαστε ονομάζεται ‘συναισθηματική πειθαρχία’.

Ενδυνάμωση της ψυχικής ενέργειας

            Ένας από τους καλύτερους τρόπους να ενδυναμώσουμε την ψυχική μας ενέργεια είναι να αναγνωρίσουμε το γεγονός, που ίσως και να φαίνεται απίθανο, ότι μπορούμε να επιλέξουμε το πώς αισθανόμαστε. Όπως γνωρίζουμε, τα συναισθήματα είναι δυνάμεις μεγάλης έντασης, αφού δεν καθορίζουν απλώς το πώς αισθανόμαστε, αλλά και το πώς σκεφτόμαστε και το τι αποφάσεις παίρνουμε. Παρόλο που στην ψυχοθεραπεία –και όχι μόνο- συνιστάται να δίνουμε προσοχή στα συναισθήματά μας επειδή αντιπροσωπεύουν έναν βαθύτερο πυρήνα του εαυτού μας, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η δύναμή τους μπορεί να μας εκτροχιάσει. Τα έντονα συναισθήματα μπορεί να οδηγήσουν σε λανθασμένες αποφάσεις και ενέργειες, σε συγκρούσεις και να δημιουργήσουν πυροτεχνήματα τα οποία ξεσπάνε όταν οι άνθρωποι διαφωνούν.

Τα συναισθήματα ως πηγή πληροφοριών

            Σύμφωνα με τον Δρα Manz, συγγραφέα του βιβλίου Emotional Discipline: The Power to Choose How You Feel (εκδ. Berrett-Koehler, 2003), τα συναισθήματα είναι μια πηγή πληροφοριών και μπορούν να λειτουργήσουν για τον καθένα μας αν μάθουμε να τα ελέγχουμε και να αξιοποιούμε την ενέργειά τους για καλό σκοπό. Τα συναισθήματα αποτελούν πρωταρχική πηγή ενέργειας και κινήτρων και απαρτίζονται από διαφορετικά συστατικά, όπως συμπεριφορά, σκέψη, φυσιολογία, διανόηση και νόημα. Όλα τα συστατικά των συναισθημάτων μπορούν να αξιοποιηθούν για τη βελτίωση της ζωής του ατόμου.
Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές εμπειρίες στη ζωή του, οπότε καθένας είναι διαφορετικός στο τι ακριβώς διεγείρει τα συναισθήματά του. Για κάποιους ανθρώπους μια διαφωνία μπορεί να πυροδοτήσει πολύ έντονα συναισθήματα, ενώ για κάποιους άλλους ένας θάνατος θα είχε την ίδια συναισθηματική ένταση.
Η συναισθηματική πειθαρχία δεν είναι μια διαδικασία ίδια για όλους-‘κόβεται και ράβεται’ ατομικά, στα μέτρα του καθενός. Έτσι, ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ατόμου, η εκπαίδευση στη συναισθηματική πειθαρχία παίρνει λίγο διαφορετική μορφή, ακολουθώντας πάντα τις ίδιες βασικές αρχές, ώστε να μπορεί κανείς να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τωρινές και μελλοντικές προκλήσεις.

Η βασική στρατηγική

            Υπάρχουν κάποια βασικά βήματα που μπορεί να ακολουθήσει κανείς όταν έρθει αντιμέτωπος με ένα έντονο συναίσθημα.
Αιτία. Το πρώτο που έχει να κάνει κανείς είναι να εντοπίσει το ζήτημα ή γεγονός που προκάλεσε το έντονο συναίσθημα. Είναι απαραίτητο να διαχωρίσει κανείς τις πραγματικές αιτίες από τις αφορμές, κάτι που συχνά όμως είναι δύσκολο.
Σώμα. Ανατρέξτε νοερά σε όλο σας το σώμα και εντοπίστε το συγκεκριμένο σημείο και την ένταση των φυσικών αντιδράσεων που δημιουργούν τα συναισθήματά σας (πχ πονοκέφαλος, ‘πιάσιμο’ στο σβέρκο, κλπ). Σε ποιο σημείο του σώματός σας αισθάνεστε τη φυσική αίσθηση του θυμού; Πώς την αξιολογείτε-θετικά ή αρνητικά;
Νους. Εντοπίστε τις σκέψεις που συνοδεύουν τα συναισθήματα και τις πεποιθήσεις που τα υποστηρίζουν. Ποιες σκέψεις προκαλούν τα συναισθήματά σας; Αξιολογήστε τον τρόπο με τον οποίο μιλάτε στον εαυτό σας και τις νοερές εικόνες που περνάνε από το μυαλό σας. Ίσως να αισθάνεστε τρομερό άγχος πριν από μία ρομαντική ή επαγγελματική συνάντηση. Μπορεί να σκέφτεστε: «δεν θα τα καταφέρω, θα γελοιοποιηθώ».
Πνεύμα. Καθορίστε ποιο κομμάτι του εαυτού σας αναδύεται περισσότερο από αυτό το έντονο συναίσθημα (το ανασφαλές εγώ σας;) και ποιο κρύβεται (το υγιές σας πνεύμα;). Διαλέξτε κάποιες από τις στρατηγικές για να εργαστείτε με τα συναισθήματά σας.

Δύο στρατηγικές για να κερδίσετε συναισθηματική πειθαρχία

Διανοητική Ανατοποθέτηση

            Αλλάζοντας τον τρόπο που βλέπετε κάτι, μπορείτε να μετατρέψετε τα αδύναμα σημεία σε ευκαιρίες για επιτυχία και νέα ανοίγματα. Έτσι, όταν είστε σε μια συναισθηματικά δύσκολη κατάσταση, μην επικεντρωθείτε μόνο στους κινδύνους ή σε απαισιόδοξες σκέψεις για το μέλλον, αλλά προσπαθήστε να εντοπίσετε τις ευκαιρίες. Ένας καυγάς, για παράδειγμα, δεν είναι η συντέλεια του κόσμου, αφού μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία να μάθει κανείς κάτι για τις σχέσεις και για το πώς διαφορετικοί άνθρωπο έχουν άλλο τρόπο να βλέπουν τα πράγματα και να διαχειρίζονται καταστάσεις.

Συναισθηματικό Κουνγκ-Φου

Στην κινέζικη τέχνη της αυτοάμυνας που είναι γνωστή ως Κουνγκ Φου, στόχος είναι να χρησιμοποιήσει κανείς όσο περισσότερη επιθετική δύναμη προς όφελός του. Έτσι, χωρίς να επιτίθεται στον αντίπαλό του, το άτομο που χρησιμοποιεί αυτή την τεχνική αυτοάμυνας, διοχετεύει διαφορετικά τη δύναμη του αντίπαλου για να πετύχει τον δικό του στόχο, στέλνοντας τον αντίπαλο στο έδαφος με την ενέργεια της δικής του επίθεσης. Η ίδια διαδικασία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στις συναισθηματικές συγκρούσεις. Αντί λοιπόν να αντιστέκεται κανείς σε μια συναισθηματική επίθεση, μπορεί να αξιοποιήσει την ενέργειά της προς το να βρεθεί λύση. Σε συναισθηματικά φορτισμένες συγκρούσεις, οι άνθρωποι κάνουν τρία πράγματα: δηλώνουν έντονα τις θέσεις τους, επιτίθενται προς τις ιδέες του συνομιλητή τους και επιτίθενται στο συνομιλητή τους. Συνήθως ο συνομιλητής μπαίνει στον πειρασμό να κάνει το ίδιο και να υπερασπιστεί τις ιδέες του απορρίπτοντας τις ιδέες του άλλου. Μια άλλη προσέγγιση, πολύ πιο αποτελεσματική, είναι να μην το πάρει κανείς προσωπικά, να παραμερίσει συναισθηματικά, να ‘ακούσει’ την κριτική που υπάρχει στις απόψεις του άλλου και να την χρησιμοποιήσει με εποικοδομητικό τρόπο για να πετύχει τους στόχους του. Προκαλώντας την κριτική προκαλείται και κρυμμένες νέες ιδέες και συμβουλές. Αν δείτε λοιπόν την κριτική ως επίθεση σε ένα πρόβλημα και όχι ως επίθεση προς εσάς τον ίδιο, αν κάνετε ερωτήσεις αντί για δηλώσεις και αν δε χάσετε την ψυχραιμία σας, τότε μπορεί να βρεθείτε στο κατώφλι νέων συνειδητοποιήσεων, γνώσεων, και προσωπικής δύναμης.

Υπάρχουν κάτι έρωτες, που δεν τους αγγίζει ούτε ο Θεός

Δεν είναι ανεκπλήρωτοι, δεν είναι πλατωνικοί, δεν είναι παραμυθένιοι.
Είναι απλώς πραγματικοί, διαφορετικοί, απάτητοι, θεϊκοί.

Τους αναγνωρίζεις αμέσως χωρίς δεύτερη σκέψη, για να επιβεβαιώσεις αν έκρινες σωστά ή λάθος.
Ίσως γιατί ποτέ δεν είναι λάθος. Ίσως γιατί σ΄ αυτούς η σκέψη δε χωράει πουθενά.
Δεν ταιριάζουν με το χρόνο, δεν διαλύονται από τη βροχή, δεν σταματάνε σε «πρέπει» και «ίσως».

Οι λέξεις μέσα τους χωράνε κομμένες και ραμμένες σε πατρόν.
Δεν ξεκινάνε ποτέ σε σωστές συνθήκες. Δεν ξεκινάνε ποτέ τη σωστή στιγμή.
Το ραντεβού μαζί τους δεν είναι προσχεδιασμένο. Δεν ντύνεσαι, ούτε στολίζεσαι για να τους συναντήσεις.
Φοράς τα παλιά σου παπούτσια, το άσπρο σου μακό, το στενό σου τζην, και εκεί που πας να βγάλεις το μπουφάν, αισθάνεσαι τον βοηθό του ταχυδακτυλουργού που προσπαθεί να σε εξαφανίσει.
Προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις αν θα σε βρουν τα μαχαίρια, αν θα σε κόψουν τα σπαθιά, παραμένεις όμως να χαμογελάς στο κοινό που σε παρακολουθεί, σίγουρος ότι ο ταχυδακτυλουργός ξέρει να κάνει σωστά τα μαγικά του.

Αποκτάς οντότητα στο χώρο.
Καταλαμβάνεις περισσότερα τετραγωνικά χωρίς να αλλάζει το σχήμα σου, αρχίζεις και συνειδητοποιείς τα όργανα στο σώμα σου σαν να σε πονάνε, μαγεύεις την κούραση και τη χρησιμοποιείς προς όφελός σου, ξεγελάς τον ύπνο και τον αποδεσμεύεις για λίγο, για να μπορείς να ζεις περισσότερο.
Η έλλειψη της επαφής γίνεται βασανιστήριο. Αισθάνεσαι μισός, παράλυτος, προβληματικός.
Νιώθεις ότι σου λείπει κάτι που δεν είχες ποτέ μέχρι εκείνη τη στιγμή, και όμως γίνεται το απαραίτητο συστατικό για να μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου.
Και αναρωτιέσαι απλώς, πως είναι δυνατόν να σου λείπει κάτι που ποτέ δεν είχες.

Γίνεσαι άφοβος, άτρωτος, συμπαγής.
Πέφτεις από το γκρεμό χωρίς αλεξίπτωτο, τρέχεις με το αυτοκίνητο χωρίς φρένα, κάνεις τα δύσκολα εύκολα.
Και μη βιαστείτε να πείτε για σύννεφα που σε ρίχνουν, ούτε για ταχύτητες που σε σκοτώνουν.
Σε τέτοιους έρωτες δεν πέφτεις ποτέ, ακόμα και αν πέσεις. Δεν σκοτώνεσαι ποτέ, ακόμα και αν πεθάνεις.
Δεν σε σκοτώνει ο έρωτας σου. Δεν σε σκοτώνει ο άνθρωπος σου.
Και τα δύο είναι πάντα εκεί. Ακόμα και αν απομακρυνθείς, ακόμα και αν χωρίσεις.

Δεν υπάρχει αρχή και τέλος. Αυτή είναι και η ουσία τους.
Όπως δεν ξέρεις πότε και γιατί άρχισαν, έτσι δεν ξέρεις και πότε θα τελειώσουν.
Είναι πάντα εκεί, πάνω στο δέρμα σου, μέσα στο μυαλό σου, κομμάτι της ψυχής σου.
Σκοτωμένοι, αλλά αίμα δεν τρέχει από πουθενά, προδομένοι, αλλά χωρίς προδότη στο σκοινί.
Τους περιμένεις, γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Τους θυμάσαι, γιατί δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο.
Δεν τους μνημονεύεις, δεν τους κηδεύεις, δεν τους ξεχνάς.
Ζουν ανάμεσα στη ζωή σου, στην καθημερινότητα σου, στις κουβέντες σου, στις κινήσεις σου, στην αναπνοή σου.

Δεν έγιναν ποτέ εξομολόγηση για αμαρτία. Δεν συγχωρέθηκαν ποτέ με προσευχές και μετάνοιες.
Δεν έγιναν συνήθεια. Ούτε ψέμα. Ούτε ανάγκη. Ούτε συμφέρον. Ούτε φυλακή.
Γεννήθηκαν μέσα από ένα άσπρο μακό κι ένα μπουφάν ανοιγμένο.
Γεννήθηκαν. Τελεία.
Ζουν. Τελεία.

«Μύηση και Μυστικά…»

Το να περνάς από μια Μύηση σημαίνει πως έχεις αλλάξει, σημαίνει πως έχεις μυηθεί στις γνώσεις γύρω από «Κάτι» η γνώση του οποίου θα σε αναγεννήσει σε έναν Νέο Εαυτό.
Αυτό γίνεται ΜΟΝΟΝ στην Σιωπή… Μύηση και Μυστικό πάνε «πακέτο».

Το να περνάς από μια Μύηση σε κάνει Μύστη, σε κάνει κάτοχο ενός Μυστικού.
Όταν κοινοποιείς το Μυστικό σου, παύεις να είσαι Μύστης…
αναιρώντας ο ίδιος την Μύηση από την οποία πέρασες και αποδεικνύοντας πως δεν είσαι άξιος Μύστης, αφού δεν μπορείς να κρατήσεις ένα Μυστικό…

Το γράμμα Λάμδα...

Ο Φιλόσοφος ισχυριζόταν πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πως ζούν, όχι στον Πραγματικό Κόσμο, αλλά σε αυτόν που δημιούργησε ο νούς τους.

Ένας φίλος του επιστήμονας όμως διαφωνούσε μαζί του.

Ο Φιλόσοφος τότε τοποθέτησε στο χώμα δυο μικρές βέργες σε μορφή του γράμματός «Λ» και ρώτησε:

– Τι βλέπεις εδώ;

– Το γράμμα «Λάμδα», είπε ο επιστήμονας.

– Αυτήν την απάντηση περίμενα είπε ο Φιλόσοφος, στη φύση δεν υπάρχει γράμμα «Λάμδα»! Αυτό το σύμβολο είναι ανθρώπινη επινόηση των Ελλήνων και υπάρχει μόνο στο νου σου. Στην πραγματικότητα εδώ υπάρχουν μόνο δυο μικρές βέργες!

Δούλοι των άλλων

 Μια φορά ήρθε να μας δει μια ευγενική, γλυκιά και όμορφη κοπέλα. Την ρώτησα,
“Πώς ήρθες εδώ;”
“Έκανα οτοστόπ.”
“Δουλεύεις;”
“Όχι, δεν δουλεύω. Μόνο διαλογίζομαι και αγαπώ την Φύση.”
“Ποιος σε ταΐζει;”
“Φίλοι... Δεν θέλω να χάνω χρόνο με το να δουλεύω.”
“Τότε τι κάνεις;”
“Απλά ζω, θαυμάζω και περνώ τον χρόνο μου στην Φύση.”
“Εννοείς ότι πολλοί άνθρωποι εργάζονται για εσένα ώστε να σε συντηρούν;”
“Χρειάζομαι μόνο λίγο φαγητό και στέγη, και οι άνθρωποι μου δίνουν τα μεταχειρισμένα ρούχα τους.”
“Και τι γίνεται εάν κάποιος χρειαστεί οικονομική βοήθεια ή στέγη; Πώς βοηθάς;”
“Δεν ξέρω.”
Ήρθε η ώρα να φύγει και μου είπε:
“Μπορείτε να με πάτε στην λεωφόρο;”
“Κι αν δεν μπορώ; Τι θα κάνεις;”

“Ω, θα πάω στον δρόμο και θα περιμένω για κάποιον να με πάρει.”
Την πήγα στον αυτοκινητόδρομο και καθώς έφευγε είπε:
“Μπορείτε να μου δώσετε πέντε δολάρια; Δεν έχω φαγητό να φάω.”
Αυτή η κοπέλα είχε μεγάλες ιδέες· υπήρχε μεγάλη ομορφιά μέσα στην στάση της, στην αμεριμνησία της, στην ελευθερία, στην αίσθηση της ενότητας, στην έλλειψη κτητικότητας, στην απλότητά της – αλλά της έλλειπε η νοημοσύνη για να κερδίζει τις βασικές ανάγκες της ζωής της. Εκείνοι που εξαρτώνται από άλλους αργά ή γρήγορα γίνονται οι δούλοι τους.

Ανιστόρητος ο χριστιανισμός

«Αν οι άνθρωποι διψούν, ας πάνε να πιουν στην πηγή του Ελληνισμού» Αυτοκράτωρ Ιουλιανός

Ο «Μονοθεϊσμός» είναι ένα πρόσφατο Ιουδαϊκό κατασκεύασμα. Πολλές φορές βέβαια, και δικαιολογημένα, άνθρωποι με ελαττώματα είναι και αυτοί, οι ερευνητές, και είναι λογικό να παρασύρονται από τις δικές τους προσωπικές επιθυμίες, ενώ θεωρώ επίσης ότι στην πορεία ξεχνάνε κιόλας την αλήθεια και προσπαθούν με το ζόρι να ανασύρουν από την λήθη κάτι το οποίο ποτέ δεν υπήρξε. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η λεγόμενη «Βιβλική Αρχαιολογία» ή «Αρχαιολογία της Παλαιστίνης».

Από την επιθυμία ενός ανθρώπου, του Αμερικανού Albright, υιού ενός χριστιανού ιερέα, ο οποίος θέλησε να αποδείξει την ιστορικότητα των λεγομένων της Ιουδαϊκής «Βίβλου», σε αντιδιαστολή με τις εργασίες της Γερμανικής Σχολής του Βιβλικού Κριτικισμού, η οποία υποστήριζε πως τα αφηγούμενα στην «Βίβλο» δεν είναι παρά ιερατικά κατασκευάσματα της εποχής της «βαβυλωνιακής εξορίας».

Αναπτύσσοντας τα παραπάνω στοιχεία της τελευταίας παραγράφου, ξεκινά ένα εντυπωσιακό άρθρο του ο Ισραηλινός (!!) πανεπιστημιακός του Τελ-Αβίβ Χέρτζογκ (Ze’ev Herzog), το οποίο δημοσιεύθηκε στην μεγάλης κυκλοφορίας καθημερινή εφημερίδα του Ισραήλ «Ha’aretz». Ο τίτλος του άρθρου είναι «Ανασκευάζοντας τα τείχη της Ιεριχούς». Μέσα σε αυτό, ο συγγραφέας έρχεται να μας φανερώσει μια άλλη όψη του νομίσματος.

Προερχόμενος από τους κύκλους της «Αρχαιολογίας της Παλαιστίνης» μας εκθέτει με επιχειρήματα το γιατί όλες οι μελέτες μέχρι σήμερα όχι μόνο δεν αναδεικνύουν την αλήθεια των ισχυρισμών της «Βίβλου», αλλά αποτελούν χονδροειδή ψεύδη και μεθοδευμένη παραπληροφόρηση.

Στο άρθρο του αυτό, ο Χέρτζογκ μας αναφέρει τα κυριότερα σημεία των ερευνών που δημιούργησαν κενά και ένα κρίσιμο σημείο κατά το οποίο οι θεωρίες δεν αποδεικνύονταν από τα ευρήματα της Αρχαιολογίας.

Και ξεκινάει την κριτική του από την λεγόμενη «Εποχή των Πατριαρχών», η οποία σύμφωνα με την αρχική «χρονολόγηση» της «Βίβλου» πρέπει να ήταν στον 21ο αιώνα πριν την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης. Τα ευρήματα κατά τον Χέρτζογκ δεν δικαιολογούσαν επ’ ουδενί μια τέτοια χρονολογία, την οποία κάποιοι μετέπειτα μελετητές μετατόπισαν 10 ολόκληρους αιώνες αργότερα, δηλαδή στην λεγόμενη «Εποχή της Εγκατάστασης» χωρίς πάλι να υπάρχουν και δεδομένα που να υποστηρίζουν μια τέτοια θέση. Κάποιοι μάλιστα τα θεώρησαν αυτά ως απλούς φυλετικούς θρύλους της «Εποχής του Βασιλείου της Ιουδαίας», με αποτέλεσμα να μην υπάρχει συμφωνία από καμία πλευρά.

Το δεύτερο σημείο στο οποίο αναφέρεται ο συγγραφέας στο άρθρο του, είναι η περίφημη «Έξοδος» και η υποτιθέμενη περιήγηση στην έρημο και το όρος Σινά. Ο Χέρτζογκ μας πληροφορεί λοιπόν ότι στην πληθώρα των Αιγυπτιακών γραπτών που έχουν βρεθεί, δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη για ένα τέτοιο «γεγονός», παρά μόνο σύντομες αναφορές για νομαδικές φυλές, οι οποίες σε εποχές λειψυδρίας και λιμών έβρισκαν καταφύγιο στις άκρες του Δέλτα του Νείλου.

Επίσης, παρά τις προσπάθειες γενεών ολόκληρων ερευνητών κανείς τους δεν κατάφερε να εντοπίσει την πραγματική τοποθεσία του όρους Σινά ή των τόπων διαμονής των φυλών στην έρημο. Έτσι, ο συγγραφέας, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός πως τα αναφερόμενα στην «Βίβλο» δεν υποστηρίζονται από κάποιο άλλο γραπτό ή τις αρχαιολογικές έρευνες, καταλήγει στο συμπέρασμα (των περισσοτέρων μελετητών άλλωστε, όπως μας ενημερώνει) πως τα ανωτέρω αποτελούν, στην καλύτερη περίπτωση, την περιπέτεια κάποιας νομαδικής οικογένειας ή κάποιων οικογενειών, η οποία προεκτάθηκε αυθαίρετα σε «εθνικό» επίπεδο, έτσι ώστε να συμπορεύεται με το θρησκευτικό ιδεολόγημα του Ιουδαϊκού ιερατείου.

Η επόμενη «ανακρίβεια» του βιβλικού παραμυθιού, την οποία καταγγέλλει ο συγγραφέας, σε σχέση πάντα με την αλήθεια της αρχαιολογικής σκαπάνης, αφορά την περίφημη «Κατάκτηση της Γης Χαναάν». Οι πόλεις που περιγράφονται λεπτομερέστατα στο βιβλίο του Joshua και προσήλκυσαν πολλές ερευνητικές ομάδες είναι η Ιεριχώ και η Άι.

Το υπ’αριθμόν ένα πρόβλημα για την αξιοπιστία της «Βίβλου» είναι ότι τον 13ο αιώνα πριν την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης, στον οποίον υποτίθεται ότι τοποθετείται χρονικά η «κατάκτηση», όχι μόνο δεν υπήρχαν τα «κυκλώπεια» τείχη που έπεσαν με την βοήθεια του «καλού» Θεού Γιαχβέ, αλλά ούτε καν οι ίδιες οι αναφερόμενες πόλεις. Βέβαια, από τα ωραιότερα σημεία είναι οι δικαιολογίες που δόθηκαν, γιατί η «Βίβλος» ως γνωστόν, δεν επιτρέπεται, ως … θεόπνευστο βιβλίο, να λέει ψέματα.

Η καλύτερη δικαιολογία ήταν πως τα «τείχη» της Ιεριχούς «ξεπλύθηκαν» (έτσι ακριβώς !!) «ξεπλύθηκαν» από τα νερά των βροχών. Όσον αφορά την Αι, τελικά μας πληροφορούν «οι αναζητητές της αλήθειας» πως δεν ήταν αυτή αλλά η διπλανή πόλη, η Beit El και συγνώμη αλλά μπερδευτήκαμε, από αναξιόπιστους αφηγητές. Ακόμη και για τις υπόλοιπες πόλεις της Χαναάν, η βιβλική αφήγηση είναι μάλλον σε άλλο χρόνο και τόπο.

Η «Βίβλος» μας λέει για «μεγάλες πόλεις, με τείχη που υψώνονται ως τον ουρανό», αλλά σε όλες της ανασκαφές δεν έχει βρεθεί ούτε μία, όχι μόνο που να έχει υψηλά έστω τείχη, ούτε καν περίφραξη δεν είχαν. Τόσο αληθής η αφήγηση. Εκτός αυτού, όπως μας πληροφορεί ο Χέρτζογκ, ακόμη και η γαιοπολιτική κατάσταση στην περιοχή την εποχή εκείνη δεν ήταν αυτή που παρουσιάζεται.

Η περιοχή βρισκόταν υπο την κατοχή των Αιγυπτίων μέχρι το ήμισυ του 12ου αιώνα και έχουμε πληθώρα Αιγυπτιακών ευρημάτων, όμως η «Βίβλος» δεν μας αναφέρει το παραμικρό για Αιγυπτίους, ενώ μάλιστα τα ευρήματα δείχνουν μια σταδιακή μετέπειτα εγκατάλειψη και παρακμή των περιοχών αυτών, αυτή δε η κατάσταση φαίνεται να διήρκεσε αιώνες και κανένα στοιχείο δεν υπαινίσσεται στο ελάχιστο έστω μια κατάκτηση.

Έτσι, δυστυχώς για τις ορδές των προβάτων που το μόνο που έχουν να υπερηφανεύονται είναι η άνευ όρων πίστη τους, ούτε οι τάχα ηρωϊσμοί των «εκλεκτών ολίγων που πολέμησαν τους πολλούς» είναι αλήθεια, πόσο μάλλον η άνωθεν βοήθεια του ανύπαρκτου Θεού τους.

Το επόμενο πρόβλημα που δημιουργείται και βέβαια είναι πιο σημαντικό και με αντίκτυπο όχι μόνο στους αποβλακωμένους πιστούς αλλά και στην σύγχρονη πολιτική σκηνή, είναι αυτό της καταγωγής των Ισραηλιτών. Αν τίποτε από τα ανωτέρω που αναφέρει η «Βίβλος» είναι ιστορικώς αληθές δηλ. η «Έξοδος», η περιπλάνηση και η κατάκτηση της Χαναάν, τότε ποιοί άραγε ήσαν εκείνοι οι Ισραηλίτες που οι απόγονοί τους προβάλλουν μέχρι σήμερα κληρονομικά τάχα δικαιώματα σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη;

Όπως μας πληροφορεί ο συγγραφέας πράγματι την λεγόμενη «Εποχή της Εγκατάστασης» ξεπήδησαν πολλοί οικισμοί στην περιοχή και έχουμε μια μοναδική αναφορά στο όνομα Ισραήλ από έναν Αιγυπτιακό πάπυρο του 1200 πριν την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης, το οποίο όμως αναφέρεται απλώς σε μια από τις πολλές πληθυσμιακές ομάδες των πρώην νομάδων που εγκαταστάθησαν μόνιμα στην ευρύτερη περιοχή.

Ένα ακόμη πρόβλημα που εγείρεται από τις αρχαιολογικές μελέτες είναι αυτό του υποτιθέμενου «Μεγάλου Ηνωμένου Βασιλείου» του Δαυίδ και του Σολομώντος. Τελικά, οι αρχαιολόγοι και σε αυτό το σημείο ήρθαν κοντά στις απόψεις της σχολής του «Βιβλικού Κριτικισμού», αφού αποδεικνύεται από τα ευρήματά τους ότι το τόσο διαφημισμένο αυτό «Βασίλειο» για την εποχή που αναφέρεται ήταν ένα ασήμαντο φέουδο με τους Δαυίδ και Σολομώντα τίποτε άλλο παρά τοπικούς μικρής εμβέλειας ηγεμόνες.

Ακόμη και οι ανασκαφές στην Ιερουσαλήμ την πρωτεύουσα του υποτιθέμενου «Βασιλείου», το μόνο που απέδειξαν είναι πως οι συγγραφείς της «Βίβλου» προέβαλαν την εικόνα που αυτή είχε τον 8ο αιώνα, δηλ. την εποχή του «Βασιλείου της Ιουδαίας» στο απώτερο παρελθόν, προφανώς για να στηρίξουν την όλη τους ψεύτικη ιστοριογραφία.

Και να αναλογιστεί κανείς ότι τόσον καιρό μας παρουσιάζουν συνέχεια την παραμυθολογία αυτή ως αλήθεια με υποχρεωτική πλύση εγκεφάλου στα σχολεία, συνεχείς αναφορές στα Μ.Μ.Ε., υπερπαραγωγές του Hollywood και «σοβαρά» έργα «φωτισμένων θεολόγων, τη στιγμή που ούτε το όνομα αυτού του Βασιλείου δεν υπήρξε ιστορικά.

Την πιο σημαντική ωστόσο -για τα πρόβατα- αποκάλυψη, ο Χέρτζογκ μας την φύλαγε στο τέλος του άρθρου του, όπου σε μια μικρή παράγραφο μας πληροφορεί για τον δικτατορεύοντα σήμερα στα μυαλά των λαών της γής «Μονοθεϊσμό». Σχετικά με αυτόν, ο ισραηλίτης αρχαιολόγος, που έχει δεχθεί βεβαίως άπειρες οχλήσεις και απειλές για τα γραφόμενά του, αναφέρεται σε ανακάλυψη επιγραφών στα αρχαία Εβραϊκά που αναφέρουν τον «εθνικό» Θεό των μονοθεϊστών Ιεχωβά, όχι μοναχό του αλλά με μια θεϊκή σύζυγο, όπως απαντάται σε όλα τα πολυθεϊστικά πάνθεα των Εθνών της γής.

Οι επιγραφές αυτές, που χρονολογούνται από τα τέλη του 8ου αιώνος, αναφέρουν το θεϊκό ζεύγος του Jehovah και της Asherah, αποδεικνύουν το ότι σε εκείνους τους καιρούς οι Ισραηλίτες απηύθυναν τις προσευχές τους σε ένα θεϊκό ζεύγος και όχι στον γνωστό της ημέρες μας αυτιστικό «δικτατορίσκο των ουρανών».

Εδώ μπορεί να σκεφθεί κανείς το ότι σήμερα κυκλοφορούν βιβλία και άρθρα ακόμη και στην Ελλάδα (κυρίως στην Ελλάδα που ο σκληρός Χριστιανισμός της έχει υποκαταστήσει σφετεριστικά την «Ελληνικότητα» την οποία ο ίδιος κατέστρεψε) από ερευνητές και θεολόγους που υποστηρίζουν ούτε λίγο ούτε πολύ πως οι πρόγονοί μας ήσαν «μονοθεϊστές», ενώ την εποχή εκείνη δεν ήταν ούτε οι ίδιοι οι Ισραηλίτες τέτοιοι.

Συνεπώς μάλλον επιβεβαιώνονται πανηγυρικά όσοι μελετητές υποστήριξαν κατά καιρούς πως ο λεγόμενος «Μονοθεϊσμός» ήταν μια αυθαίρετη επινόηση της εποχής του «Βασιλείου της Ιουδαίας», που σκοπό είχε να ισχυροποιήσει πολιτικά και κοινωνικά την εξουσία των ηγεμονίσκων της περιοχής και του υποστηρικτικού τους ιερατείου, εκοσμικεύοντας έτσι το Θείο κατά τα μοναρχικά πρότυπα που εκθείασαν αργότερα, για συναφή λόγο, και οι λεγόμενοι «Πατέρες» του Χριστιανισμού.

Μας λέει για την αρνητική αντιμετώπιση των αποδεδειγμένων αυτών θέσεων από τους σύγχρονους Ισραηλινούς, που δεν δέχονται την αντικειμενική ιστορική αλήθεια, προφανώς γιατί έτσι καταστρέφεται το όλο τους σαθρό οικοδόδημα εις βάρος των Αράβων νύν κατοίκων της περιοχής, αλλά και για τις ενστάσεις και προσβολές που δέχεται ο συγγραφέας από εκτός του Ισραήλ πηγές, λ.χ. από τους υπόλοιπους «μονοθεϊστές» χριστιανούς που βλέπουν ότι η αλήθεια των ανασκαφών κατασυντρίβει τα ψέμματα που κατάπιναν τόσο καιρό και δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να δεχθούν αυτή την πλήρη απομυθοποίηση των θρησκευτικών τους πιστεύω.

Όπως συμβαίνει άλλωστε και στην χώρα μας με τους Έλληνες, που τρελλαίνοται και στο άκουσμα μόνον ότι η ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας είναι και ιστορικό ψέμμα αλλά και λογικό οξύμωρο.

Εμείς θα λέγαμε πως ο καθένας μπορεί να εμμένει στην ανοησία του όσο θέλει και να μην βλέπει την αλήθεια όσο κατάμουτρα και αν του την δείχνουν, όμως δεν έχει το δικαίωμα να θέλει να στραβώσει με την δική του τύφλα όλον τον κόσμο, μόνο και μόνο για να είναι αυτός ήρεμος και ευχαριστημένος μέσα στην βλακεία του.

Γιατί τα άστρα στο σύμπαν είναι πολύ λιγότερα από όσα προβλέπουν οι προσομοιώσεις σε υπολογιστή

Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, αστρονόμοι από το πανεπιστήμιο του Χερτφορσάιρ ανακάλυψαν έναν φυσικό μηχανισμό που μπορεί να εξηγήσει γιατί οι αστέρες στο σύμπαν είναι πολύ λιγότεροι από όσους προβλέπουν όλες οι προσομοιώσεις σε υπολογιστή.

Πιο συγκεκριμένα, η ομάδα μελέτησε έναν μακρινό γαλαξία και διαπίστωσε πως η δημιουργία νέων άστρων έχει σαν αποτέλεσμα μεγάλες ποσότητες μορίων να εκτινάσσονται στο διάστημα με τεράστιες ταχύτητες. Έτσι, μειώνεται δραστικά η «πρώτη ύλη» από την οποία θα σχηματίζονταν στη συνέχεια ακόμη περισσότεροι αστέρες.

Όλοι οι υπολογισμοί που έχουν γίνει μέχρι σήμερα συγκλίνουν στο ότι ο αστρικός πληθυσμός του σύμπαντος είναι περίπου 100 εξάκις εκατομμύρια. Παρόλο που το νούμερο αυτό είναι τεράστιο, στην πραγματικότητα υπολείπεται σε σημαντικό βαθμό από κάθε θεωρητική πρόβλεψη.

«Εδώ και 10-15 χρόνια είμαστε βέβαιοι πως ο αριθμός των άστρων είναι σαφώς μικρότερος από αυτόν που θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε», λέει στον Guardian o Τζέιμς Γκις από το πανεπιστήμιο του Χερτφορσάιρ και μέλος της ομάδας. Οι επιστήμονες γνωρίζουν πως η αστρική «γέννηση» γίνεται με τη συμπύκνωση νεφών αερίου, λόγω της βαρύτητας. Ωστόσο, όσες φορές έχει επιχειρηθεί να αναπαραχθεί αυτό το φαινόμενο σε υπολογιστές, ο πληθυσμός «εικονικών» άστρων που έχει προκύψει για όλο το σύμπαν είναι 2 με 3 φορές μεγαλύτερος από τον πραγματικό.

Η ομάδα από το βρετανικό πανεπιστήμιο πιστεύει πως βρήκε τον λόγο, μελετώντας έναν γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 10 δισ. ετών φωτός και στον οποίο σχηματίζονται νέοι «ήλιοι» μαζικά – με ρυθμό 260 φορές μεγαλύτερο απ’ ότι στον Γαλαξία μας. Έτσι, ανακάλυψαν πως η ακτινοβολία των «νεογέννητων» άστρων δημιουργεί ένα ωστικό κύμα που εκτινάσσει στο διάστημα σημαντικές ποσότητες από την ύλη που απομένει.

Η ύλη «ταξιδεύει» με ταχύτητα έως και 3,2 εκατ. χιλιόμετρα/ώρα, με συνέπεια η εκροή της σε πρώτη φάση να επιβραδύνει τον σχηματισμό νέων αστέρων και εν τέλει να τον διακόπτει τελείως. Μάλιστα, όσο περισσότερα είναι τα νεογέννητα άστρα, τόσο πιο απότομη είναι η επιβράδυνση.
Πρόκειται για την πρώτη φορά που αυτή η διαδικασία φαίνεται να αποδίδεται αποκλειστικά στην αστρική «γέννηση», καθώς μέχρι σήμερα φαινόταν πως αποκλειστική αιτία για την εκροή ύλης μπορούσαν να είναι μόνο οι ενεργές μαύρες τρύπες. Ωστόσο, όπως αναφέρει η ομάδα, στον γαλαξία που μελέτησαν δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια ενεργός μαύρη τρύπα.

Όπως περιγράφουν οι επιστήμονες στο άρθρο τους στο περιοδικό Nature, κατά πάσα πιθανότητα «θύματα» του ίδιου μηχανισμού είναι και οι μικροί γαλαξίες, οι οποίοι αποσυντίθενται με αυτόν τον τρόπο. Κάτι που θα εξηγούσε γιατί οι γαλαξίες-νάνοι είναι 10-100 φορές λιγότεροι απ’ ότι θα αναμενόταν.

Αλήθειες και μύθοι γύρω από το φαινόμενο της πεταλούδας

 Είναι μια από τις έννοιες που παρουσιάζουν μεγάλες δυσκολίες ακόμα και στην ερμηνεία τους. Πως θα μπορούσε κάποιος να περιγράψει το χάος; Είναι δυνατόν μια λέξη «ανυπάκουη» στις αυστηρές ορολογίες και ετυμολογίες, να βρει την θέση της ανάμεσα στους ακόμα πιο αυστηρούς νόμους των μαθηματικών;

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το χάος είναι η έννοια που χαρακτηρίζει ένα σύνολο αντίθετο σε κάθε νόμο και τάξη. Η άναρχη, απρόβλεπτη φύση του δεν αφήνει περιθώρια για περαιτέρω ορισμούς. Η λογική που έχουμε αναπτύξει, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την λέξη «χάος». Ο άνθρωπος προσπαθεί να ερμηνεύσει κάθε φαινόμενο αιτιοκρατικά, ενώ αυτό δεν υπακούει σε κανέναν νομοτελειακό κανόνα.

Πως γύρω από μια αυθαίρετη έννοια δημιουργήθηκε μια μαθηματική θεωρία
Με αυτά τα δεδομένα, η δημιουργία μιας μαθηματικής θεωρίας γύρω από το χάος δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα. Τα μαθηματικά, όπως και κάθε άλλη επιστήμη, προσπαθούν να απαντήσουν σε ερωτήματα, ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο δρόμο αυστηρών αποδείξεων. Η… χαοτική φύση του χάους όμως, εμποδίζει τους επιστήμονες από κάτι αντίστοιχο. Πως λοιπόν δημιουργήθηκε η «θεωρία του χάους»;
Η αρχική «αχανής» έννοια του χάους περιορίζεται λίγο όταν εισάγεται στον χώρο των μαθηματικών. Αυτό που πριν δεν ήταν δυνατό να περιγραφεί πλήρως, η λέξη που μπορούσε να χαρακτηρίσει ακριβέστερα την φύση του σύμπαντος, όταν αποκτά μαθηματική υπόσταση μεταφράζεται στο «απρόβλεπτο». Ακόμα και έτσι όμως, αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα για την επιστήμη.

Η έννοια του «απρόβλεπτου» και τα χαρακτηριστικά ενός χαοτικού προβλήματος
Τα μαθηματικά έχουν την ικανότητα με την χρήση κάποιων δεδομένων να καταλήγουν σε επόμενες σχέσεις και αποτελέσματα. Η χαοτική έννοια εμπλέκεται, όταν όσες αρχικές συνθήκες και να έχει κάποιος για μια κατάσταση, δεν είναι σε θέση να προβλέψει τι θα συμβεί στο μέλλον. Ο Αμερικανός μετεωρολόγος Εντουαρντ Λόρεντζ, από τους πρώτους επιστήμονες που εισήγαγαν την θεωρία του χάους, στην προσπάθεια του να εξηγήσει την έννοια είχε πει πως: «Η θεωρία του χάους ισχύει σε περιπτώσεις που το παρόν καθορίζει το μέλλον, αλλά η προσέγγιση του παρόντος δεν προσδιορίζει κατά προσέγγιση το μέλλον».
Ουσιαστικά, η θεωρία του χάους μελετά συστήματα που είναι υπερβολικά ευαίσθητα στις αρχικές τους συνθήκες. Δηλαδή φαινόμενα που κατά τα αρχικά τους στάδια μπορούν να επηρεαστούν από την παραμικρή λεπτομέρεια. Φανταστείτε να θέλατε να τραβήξετε μια ίσια γραμμή 10 μέτρων.
Αν αρχίζατε να σχηματίζετε τη γραμμή με ελάχιστη λάθος κλίση θα κατέληγε αρκετά μακριά από το επιθυμητό σημείο, παρόλο που οι αρχικές συνθήκες ήταν σχεδόν ιδανικές. Η χάραξη μιας ίσιας ευθείας είναι ένα πρόβλημα αρκετά ευαίσθητο στις αρχικές του συνθήκες, όμως δεν ανήκει στην θεωρία του χάους αφού μπορεί να υπολογιστεί.
Χαοτική συμπεριφορά μπορεί να συναντηθεί σε πολύ πιο δύσκολα προβλήματα, όπως οι καιρικές συνθήκες, το ηλιακό σύστημα, η πορεία των οικονομικών συστημάτων ή ακόμα και η μεταβολή των πληθυσμών. Σε τέτοιες περιπτώσεις εμφανίζονται όλα τα χαρακτηριστικά ενός χαοτικού συστήματος. Μεγάλη εξάρτηση από τις αρχικές συνθήκες, τοπολογική μεταβατικότητα, δηλαδή απρόβλεπτα αποτελέσματα, και πυκνότητα των περιοδικών τροχιών.

Το φαινόμενο της πεταλούδας και οι ποιητικές… παρερμηνεύσεις τις θεωρίας
Φυσικά, μια τόσο ιδιαίτερη μαθηματική θεωρία δεν θα μπορούσε να μην έχει πλαισιωθεί από πιο… ποιητικές εκδοχές. «Αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα» είναι η πιο γνωστή παραλλαγή του θεωρήματος, η οποία έχει μαθηματική βάση. Μια «αμελητέα» μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα σε εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα από εκείνα που θα λάμβαναν χώρα, αν δεν είχε συμβεί ποτέ.
Το κούνημα των φτερών της πεταλούδας, ένα τόσο ασήμαντο γεγονός ώστε να μην μπορεί να ληφθεί υπόψιν, είναι ικανό να μεταβάλει τις αρχικές συνθήκες, αν θέλουμε να δούμε την μαθηματική φύση του προβλήματος. Ωστόσο, η θεωρία του χάους και ειδικότερα οι «υπερβολικές» λογοτεχνικές μεταφορές της, έχουν δημιουργήσει αρκετές συγχύσεις.
Οι αρχικές συνθήκες από μόνες τους, δηλαδή τα φτερά της πεταλούδας, δεν είναι ικανές να επηρεάσουν την ροή των γεγονότων. Η ιδέα πως μια πεταλούδα έχει την δύναμη να προκαλέσει τυφώνες και κάθε αντίστοιχη παρερμνήνευση της θεωρίας είναι εντελώς λανθασμένη. Κάθε αρχική συνθήκη είναι σε θέση να συμβάλει στην πορεία των γεγονότων, χωρίς όμως να τα καθορίζει. Το μόνο που καταφέρνει μια πεταλούδα, είναι μαζί με χιλιάδες άλλους παράγοντες να συνθέτει τον απρόβλεπτο χαρακτήρα του χάους.

Ιερά Σύμβολα των Ελλήνων Θεών

Δίας
Σύμβολα: Κεραυνός, Αιγίδα, Κότινος
Ζώα: Αετός, Ταύρος, Κόκορας
Δέντρα-Φυτά: Βελανιδιά, Φασκόμηλο. Δευτερεύοντα: Ελιά, Μαργαρίτα, Αμάραντο, Ματζουράνα, Καρυδιά, Φλόμος, Βερβένα, Αμυγδαλιά,
Βιολέτα, Κασσιά, Γαρύφαλλο, Σχοίνος

Ποσειδώνας
Σύμβολα: Τρίαινα
Ζώα: Άλογο, Δελφίνι, Ταύρος
Λίθοι: Βήρυλλος, Ακουαμαρίνης, Μαργαριτάρι
Δέντρα-Φυτά: Πεύκο, Θαλάσσια Ανεμώνη, Φύκια. Δευτερεύοντα: Φλαμουριά, Ουτρικουλαρία.

Άδης
Δέντρα-Φυτά: Κυπαρίσσι, Ροδιά. Δευτερεύοντα: Μέντα, Νάρκισσος, Καλαμπόκι.

Ήρα
Σύμβολα: Διάδημα, Σκήπτρο
Ζώα: Παγώνι, Αγελάδα
Δέντρα-Φυτά: Κρίνος, Πορτοκαλιά. Δευτερεύοντα: Μηλιά, Ιτιά, Συκιά, Σμύρνα.

Απόλλωνας
Σύμβολα: Λύρα, Τόξο, Βέλος
Ζώα: Κουρούνα, Λύκος
Λίθοι: Ζαφείρι
Δέντρα-Φυτά: Δάφνη. Δευτερεύοντα: Ηλιοτρόπιο, Ηλίανθος, Ιξός (Γκυ), Υάκινθος, Πορτοκαλιά, Άνηθος, Τριγωνέλλα, Φοίνικας, Κρίνος, Πράσο.

Αθηνά
Σύμβολα: Αιγίδα
Ζώα: Κουκουβάγια, Φίδι
Δέντρα-Φυτά: Ελιά. Δευτερεύοντα: Βελανιδιά, Σημύδα, Σταυράγκαθο, Μουριά.

Άρτεμις
Σύμβολα: Τόξο, Βέλος, Ημισέληνος
Ζώα: Ελάφι, Γεράκι
Λίθοι: Αμέθυστος, Σεληνόλιθος, Μαργαριτάρι
Δέντρα-Φυτά: Ιτιά, Γιασεμί, Οξυά, Μυρτιά. Δευτερεύοντα: Αμάραντος, Μαργαρίτα, Φουντουκιά, Αγριαψιθιά, Βάλσαμο, Ακακία,
Μανδραγόρας, Απήγανος.

Αφροδίτη
Σύμβολα: Καθρέφτης
Ζώα: Περιστέρι, Κύκνος
Λίθοι: Σμαράγδι, Λαζούρι, Μαργαριτάρι
Δέντρα-Φυτά: Τριαντάφυλλο, Κρίνος, Ανεμώνη, Μηλιά, Μυρτιά. Δευτερεύοντα: Αλόη, Φτέρη, Ερείκη, Βενζόη, Σμύρνα, Κυδώνι, Σανταλόξυλο, Αγγελική, Αχλαδιά, Αστήρ, Αφροξυλιά (Σαμπούκος), Βιολέτα.

Άρης
Σύμβολα: Δόρυ, Σπαθί
Ζώα: Σκύλος, Όρνεο
Λίθοι: Όνυχας, Σαρδόνυξ
Δέντρα-Φυτά: Δυόσμος, Απήγανος, Φλαμουριά, Βερβένα, Αδελόχορτο.

Δήμητρα
Σύμβολα: Δρεπάνι, Δαυλός
Ζώα: Φίδι
Λίθοι: Σμαράγδι
Δέντρα-Φυτά: Στάχυ, Κριθάρι. Δευτερεύοντα: Ιτιά, Καλαμπόκι, Ροδιά, Φασολιά, Βληχούνι, Παπαρούνα.

Ερμής
Σύμβολα: Κηρυκείων, Φτερωτά Σανδάλια
Ζώα: Τράγος
Μέταλλα: Υδράργυρος
Δέντρα-Φυτά: Αμυγδαλιά, Έλατο. Δευτερεύοντα: Άνηθος, Φοίνικας, Φουντουκιά, Γαρύφαλλο, Κανέλλα, Μουριά.

Ήφαιστος
Σύμβολα: Σφυρί, Αμόνι, Πέλεκυς, Φωτιά
Δέντρα-Φυτά: Μαργαρίτα.

Πάνας
Σύμβολα: Αυλός, Φαλλός
Ζώα: Τράγος, Κριάρι, αρσενικό Ελάφι, Ταύρος
Δέντρα-Φυτά: Πεύκο, Έλατο, Άμπελος. Δευτερεύοντα: Βανίλια, Καλάμι, Ασφόδελος, Ορχιδέα, Πηγουνιά, Σιληνή, Θρούμπι, Φτέρη, Αγριολούλουδα.

Διόνυσος
Σύμβολα: Θύρσος, Φαλλός
Ζώα: Φίδι
Λίθοι: Αμέθυστος
Δέντρα-Φυτά: Κισσός, Άμπελος. Δευτερεύοντα: Ασκληπιάς, Συκιά, Ίσκα, Μάραθο, Ταμάριξ, Μανιτάρι.

Έρως
Λίθοι: Οπάλιο
Δέντρα-Φυτά: Τριαντάφυλλο κόκκινο, Βιολέτα λευκή, Ζαχαροκάλαμο.

Ουρανός
Δέντρα-Φυτά: Φλαμουριά

Γαία
Λίθοι: Κεχριμπάρι (Ήλεκτρο), Κοράλλι
Δέντρα-Φυτά: Πορτοκαλιά, Μηλιά

Κρόνος
Δέντρα-Φυτά: Κριθάρι, Ορχιδέα. Δευτερεύοντα: Καλαμπόκι, Λεβάντα, Ροδιά, Βατόμουρο.

Ρέα
Δέντρα-Φυτά: Σμύρνα

Μανδραγόρας: Μυστηριώδεις υπερφυσικές ιδιότητες και δεισιδαιμονίες

Ο Μανδραγόρας είναι φυτό του γένους των δικοτυληδόνων της οικογένειας των σολανιδών. Περιλαμβάνει λίγα είδη πολυετών ποοδών φυτών με τοξικές και φαρμακευτικές ιδιότητες, ιθαγενή των παραμεσογείων περιοχών. Στην Ελλάδα βρίσκεται σε περιοχές της Θεσσαλίας της Πελοποννήσου στη Στερεά και στα νησιά του Αιγαίου, όπου είναι γνωστά με διάφορες κοινές ονομασίες, όπως καλάνθρωπος, αρκάνθρωπος, μανδραγούδα, αβγουδάτσα μεγαλοβοτάνι και άλλες.

Έχουν κοντό βλαστό, ύψος 10-25 εκ. με παράριζο ρόδακα από μεγάλα, ωειδή, ακέραια φύλλα, με κυματοειδές κράσπεδο. Τα άνθη τους είναι κωνοειδή, λευκοπράσινα, ιώδη, μοβ ή πορφυρόχρωμα, τοποθετημένα πάνω σε κοντούς μίσχους. Ο μανδραγόρας χαρακτηρίζεται κυρίως από τη μεγάλη σαρκώδη ρίζα του, η οποία μπορεί να φτάσει το 1 μ. μέσα στο έδαφος και συχνά μοιάζει με ανθρωπόμορφο ξόανο· κι αυτό συνετέλεσε στην δημιουργία διαφόρων παραδόσεων και μύθων σχετικά με το φυτό αυτό.

Η μορφή και η υφή της ρίζας ωστόσο, μπορεί να διαφέρει από φυτό σε φυτό όντας ενιαία ή διαχωρισμένη που μας επιτρέπει να τα διαχωρίζουμε σε “αρσενικό” και “θηλυκό”. Το χρώμα είναι από καστανό έως μαύρο, ενώ το εσωτερικό είναι λευκό και κολλώδες με πικρή γεύση.Ο καρπός είναι σφαιρική σαρκώδης ράγα, κίτρινου ή πορτοκαλί χρώματος, όταν ωριμάσει.
Είδη

Γνωστότερα είναι τα είδη Mandragora autumnalis, με μοβ άνθη τα οποία εμφανίζονται το φθινόπωρο και Mandragora officinarum, με λευκοπράσινα άνθη τα οποία εμφανίζονται τη άνοιξη.
Τοξικότητα

Η τοξικότητά του οφείλεται στην παρουσία των αλκαλοειδών σκοπολαμίνη, υοσκαμίνη και ατροπίνη. Οι ουσίες αυτές που περιέχονται σε μεγαλύτερο ποσοστό στη ρίζα είναι πολύτιμες από φαρμακευτική άποψη. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τον μανδαγόρα ως υπνωτικό, αναλγητικό και ηρεμιστικό, ενώ κατά τον μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκε ως αναισθητικό σε εγχειρήσεις.
Βρέθηκε στους τάφους των βασιλέων των Θηβών της Αιγύπτου (1800 π.Χ.) και αναφέρεται από τον Θεόφραστο και τον Διοσκουρίδη. Στη Βίβλο επίσης αναφέρονται οι γονιμοποιές και αφροδισιακές ιδιότητές του.Έχει χρησιμοποιηθεί κατά τον 18ο αιώνα έναντι της κατάθλιψης, των σπασμών των ρευματικών πόνων και των χοιραδικών όγκων. Σε μεγάλες ποσότητες μπορεί να διεγείρει μανία και παραλήρημα στον ασθενή, καθώς πρόκειται για οπιούχο φυτό με θανατηφόρο δράση σε μη ελεγμένες δόσεις

Μυστηριώδεις, υπερφυσικές ιδιότητες και δεισιδαιμονίες
Ο μανδραγόρας, λόγω των υπνωτικών ιδιοτήτων και της ανθρωπόμορφης ρίζας του, έχει περιβληθεί από την αρχαιότητα με μυστηριώδεις, υπερφυσικές ιδιότητες και δεισιδαιμονίες. Τον χρησιμοπιούσαν ως φυλαχτό για την προστασία από τον θάνατο και την ασθένεια. Θεωρούσαν, επίσης, ότι η παρουσία του οφειλόταν σε φαινόμενα μεταμψύχωσης ατόμων που είχαν αυτοκτονήσει και ότι όταν ξεριζωθεί βγάζει μια δυνατή κραυγή, ο οποία μπορεί να προκαλέσει τη τρέλα ή τον θάνατο σε όσους την ακούσουν.
Γι΄αυτό ξερίζωναν τους μανδραγόρες νύχτα με πανσέληνο, με τη συνοδεία προσευχών και ιεροτελεστιών και με τη βοήθει ενός μαύρου σκύλου δεμένου πάνω στο φυτό με σκοινί. Ακόμη θεωρούνταν μεταγενέστερα ότι αν πιεις το αφέψημα της ρίζας του θα κάνεις αρσενικά παιδιά, εξ ου και η ονομασία του σερνικοβότανο.

Οι πραγματικές ιδιότητες
Σήμερα, η σύγχρονη επιστήμη έχει αποφανθεί ότι οι ρίζες του μανδραγόρα περιέχονται στην κατηγορία των αναλγητικών όπως η μπελαντόνα και η τα φύλλα της κόκας. Δύο από τα ενεργά χημικά συστατικά του μανδραγόρα είναι η ατροπίνη και η σκοπολαμίνη δύο ισχυρά κατευναστικά. Ο μανδραγόρας έχει επίσης μεγάλη περιεκτικότητα σε μανδραγορίνη, ένα ισχυρό υπνωτικό και ναρκωτικό.
Είναι έτσι εύκολο να καταλάβουμε γιατί αποδίδονται στο φυτό αφροδισιακές ιδιότητες όπως και επίσης ο κίνδυνος να προκαλέσει τρέλα η και θάνατο. Είναι επίσης εμετικό και καθαρτικό προξενώντας συστολές στο στομάχι. Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που είχε συνδεθεί αρχικά με την τεκνοποιία. Αλλά σε κάθε περίπτωση η απευθείας λήψη της ρίζας δεν συνιστάται. Τα αποτελέσματα από την χρήση του μανδραγόρα είναι είναι εξαιρετικά απρόβλεπτα και πολύ τοξικά.