ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - Τῶν ἑπτὰ σοφῶν συμπόσιον (Ἠθικὰ 146b-147b)

[146b] [1] Ἦ που προϊὼν ὁ χρόνος, ὦ Νίκαρχε, πολὺ σκότος ἐπάξει τοῖς πράγμασι καὶ πᾶσαν ἀσάφειαν, εἰ νῦν ἐπὶ προσφάτοις οὕτω καὶ νεαροῖς λόγοι ψευδεῖς συντεθέντες ἔχουσι πίστιν. οὔτε γὰρ μόνων,

[146c] ὡς ὑμεῖς ἀκηκόατε, τῶν ἑπτὰ γέγονε τὸ συμπόσιον, ἀλλὰ πλειόνων ἢ δὶς τοσούτων (ἐν οἷς καὶ αὐτὸς ἤμην, συνήθης μὲν ὢν Περιάνδρῳ διὰ τὴν τέχνην, ξένος δὲ Θάλεω· παρ᾽ ἐμοὶ γὰρ κατέλυσεν ὁ ἀνὴρ Περιάνδρου κελεύσαντος), οὔτε τοὺς λόγους ὀρθῶς ἀπεμνημόνευσεν ὅστις ἦν ὑμῖν ὁ διηγούμενος· ἦν δ᾽ ὡς ἔοικεν οὐδεὶς τῶν παραγεγονότων. ἀλλ᾽ ἐπεὶ σχολή τε πάρεστι πολλὴ καὶ τὸ γῆρας οὐκ ἀξιόπιστον ἐγγυήσασθαι τὴν ἀναβολὴν τοῦ λόγου, προθυμουμένοις ὑμῖν ἀπ᾽ ἀρχῆς ἅπαντα διηγήσομαι.

[146d] [2] Παρεσκευάκει μὲν γὰρ οὐκ ἐν τῇ πόλει τὴν ὑποδοχὴν ὁ Περίανδρος, ἀλλ᾽ ἐν τῷ περὶ τὸ Λέχαιον ἑστιατορίῳ παρὰ τὸ τῆς Ἀφροδίτης ἱερόν, ἧς ἦν καὶ ἡ θυσία. μετὰ γὰρ τὸν ἔρωτα τῆς μητρὸς αὐτοῦ προεμένης τὸν βίον ἑκουσίως οὐ τεθυκὼς τῇ Ἀφροδίτῃ, τότε πρῶτον ἔκ τινων ἐνυπνίων τῆς Μελίσσης ὥρμησε τιμᾶν καὶ θεραπεύειν τὴν θεόν.

Τῶν δὲ κεκλημένων ἑκάστῳ συνωρὶς ἱκανῶς κεκοσμημένη προσήχθη· καὶ γὰρ ὥρα θέρους ἦν, καὶ τὴν ὁδὸν ἅπασαν ὑπὸ πλήθους ἁμαξῶν καὶ ἀνθρώπων ἄχρι θαλάττης κονιορτὸς καὶ θόρυβος κατεῖχεν. ὁ μέντοι Θαλῆς τὸ ζεῦγος ἐπὶ ταῖς

[146e] θύραις ἰδὼν καὶ μειδιάσας ἀφῆκεν. ἐβαδίζομεν οὖν ἐκτραπόμενοι διὰ τῶν χωρίων, καθ᾽ ἡσυχίαν, καὶ μεθ᾽ ἡμῶν τρίτος ὁ Ναυκρατίτης Νειλόξενος, ἀνὴρ ἐπιεικὴς καὶ τοῖς περὶ Σόλωνα καὶ Θαλῆν γεγονὼς ἐν Αἰγύπτῳ συνήθης. ἐτύγχανε δὲ πρὸς Βίαντα πάλιν ἀπεσταλμένος· ὧν δὲ χάριν οὐδ᾽ αὐτὸς ᾔδει, πλὴν ὑπενόει πρόβλημα δεύτερον αὐτῷ κομίζειν ἐν βιβλίῳ κατασεσημασμένον· εἴρητο γάρ, εἰ Βίας ἀπαγορεύσειεν, ἐπιδεῖξαι τοῖς σοφωτάτοις Ἑλλήνων τὸ βιβλίον.
«Ἕρμαιον» ὁ Νειλόξενος ἔφη «μοι γέγονεν

[146f] ἐνταῦθα λαβεῖν ἅπαντας ὑμᾶς, καὶ κομίζω τὸ βιβλίον ὡς ὁρᾷς ἐπὶ τὸ δεῖπνον.» ἅμα δ᾽ ἡμῖν ἐπεδείκνυε.
Καὶ ὁ Θαλῆς γελάσας «εἴ τι κακόν,» εἶπεν, «αὖθις εἰς Πριήνην· διαλύσει γὰρ ὁ Βίας, ὡς διέλυσεν αὐτὸς τὸ πρῶτον.»
«Τί δ᾽ ἦν,» ἔφην ἐγώ, «τὸ πρῶτον;»
«Ἱερεῖον,» εἶπεν, «ἔπεμψεν αὐτῷ, κελεύσας τὸ πονηρότατον ἐξελόντα καὶ χρηστότατον ἀποπέμψαι κρέας. ὁ δ᾽ ἡμέτερος εὖ καὶ καλῶς τὴν γλῶτταν ἐξελὼν ἔπεμψεν· ὅθεν εὐδοκιμῶν δῆλός ἐστι καὶ θαυμαζόμενος.»

[147a] «Οὐ διὰ ταῦτ᾽» ἔφη «μόνον» ὁ Νειλόξενος, «ἀλλ᾽ οὐ φεύγει τὸ φίλος εἶναι καὶ λέγεσθαι βασιλέων καθάπερ ὑμεῖς, ἐπεὶ σοῦ γε καὶ τἄλλα θαυμάζει, καὶ τῆς πυραμίδος τὴν μέτρησιν ὑπερφυῶς ἠγάπησεν, ὅτι πάσης ἄνευ πραγματείας καὶ μηδενὸς ὀργάνου δεηθεὶς ἀλλὰ τὴν βακτηρίαν στήσας ἐπὶ τῷ πέρατι τῆς σκιᾶς ἣν ἡ πυραμὶς ἐποίει, γενομένων τῇ ἐπαφῇ τῆς ἀκτῖνος δυεῖν τριγώνων, ἔδειξας ὃν ἡ σκιὰ πρὸς τὴν σκιὰν λόγον εἶχε τὴν πυραμίδα πρὸς τὴν βακτηρίαν ἔχουσαν. ἀλλ᾽, ὅπερ ἔφην, διεβλήθης μισοβασιλεὺς εἶναι,

[147b] καί τινες ὑβριστικαί σου περὶ τυράννων ἀποφάσεις ἀνεφέροντο πρὸς αὐτόν, ὡς ἐρωτηθεὶς ὑπὸ Μολπαγόρου τοῦ Ἴωνος τί παραδοξότατον εἴης ἑωρακώς, ἀποκρίναιο «τύραννον γέροντα,» καὶ πάλιν ἔν τινι πότῳ, περὶ τῶν θηρίων λόγου γενομένου, φαίης κάκιστον εἶναι τῶν μὲν ἀγρίων θηρίων τὸν τύραννον, τῶν δ᾽ ἡμέρων τὸν κόλακα· ταῦτα γάρ, εἰ καὶ πάνυ προσποιοῦνται διαφέρειν οἱ βασιλεῖς τῶν τυράννων, οὐκ εὐμενῶς ἀκούουσιν.»

***
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Πορεία και άφιξη στον χώρο του συμποσίου
[146b] [1] Είμαι βέβαιος, Νίκαρχε, ότι ο χρόνος θα ρίξει στο πέρασμά του πολύ σκοτάδι πάνω στα γεγονότα και θα τα κάνει εντελώς ασαφή και δυσδιάκριτα, αφού για τόσο πρόσφατα και νωπά πράγματα έχουν διαδοθεί σήμερα τόσο ψευδείς λόγοι που, όμως, γίνονται πιστευτοί. Στο συμπόσιο, π.χ., δεν πήραν μέρος,


[146c] όπως εσείς ακούσατε, μόνο οι εφτά σοφοί, αλλά περισσότεροι και από τον διπλάσιο αυτό αριθμό (ένας από όλους ήμουν κι εγώ, φίλος του Περιάνδρου χάρη στην τέχνη μου, φίλος όμως και του Θαλή, που τον φιλοξένησα στο σπίτι μου κατ᾽ εντολή του Περίανδρου). Ούτε, πάλι, αυτός που σας τα διηγήθηκε —όποιος κι αν ήταν— συγκράτησε σωστά στη μνήμη του όλες τις συζητήσεις που έγιναν — καθώς φαίνεται, δεν ήταν ένας από αυτούς που παραβρέθηκαν στο συμπόσιο. Εν πάση περιπτώσει, μια και έχουμε μεγάλη άνεση χρόνου και τα γηρατειά μου, από την άλλη, δεν αποτελούν αξιόπιστη εγγύηση για να αναβληθεί η διήγηση, λέω να σας τα διηγηθώ όλα από την αρχή, αφού είστε όλοι τόσο πρόθυμοι να τα ακούσετε.

[146d] [2] Τη δεξίωση ο Περίανδρος την είχε ετοιμάσει όχι μέσα στην πόλη, αλλά στο εστιατόριο κοντά στο Λέχαιο, δίπλα στο ιερό της Αφροδίτης, προς τιμήν της οποίας ήταν και η θυσία. Γιατί ύστερα από τον έρωτα της μητέρας του, εξαιτίας του οποίου η ίδια έβαλε θεληματικά τέλος στη ζωή της, ο Περίανδρος άρχισε, τότε μόνο για πρώτη φορά και ύστερα από κάποια όνειρα της Μέλισσας, να τιμάει και να λατρεύει πάλι τη θεά.

Στον καθένα από τους προσκεκλημένους προσφέρθηκε μια όμορφα στολισμένη άμαξα — ήταν, βλέπεις, καλοκαίρι και όλος ο δρόμος ώς τη θάλασσα ήταν γεμάτος από σκόνη και θόρυβο λόγω του μεγάλου αριθμού των αμαξών και των ανθρώπων. Ο Θαλής, όταν είδε μπροστά

[146e] στην πόρτα την άμαξα, χαμογέλασε και την άφησε να φύγει. Αφήσαμε λοιπόν το δρόμο και βαδίζαμε μέσα από τους αγρούς για να έχουμε ησυχία. Τρίτος μαζί μας ήταν ο Νειλόξενος από τη Ναύκρατη, ένας σπουδαίος άνθρωπος, που είχε συνδεθεί φιλικά με τον Σόλωνα, τον Θαλή και τη συντροφιά τους στην Αίγυπτο· έτυχε τότε να είναι πάλι απεσταλμένος στον Βίαντα — για ποιόν λόγο, δεν το ήξερε ούτε ο ίδιος, υπέθετε όμως ότι κόμιζε στον Βίαντα ένα δεύτερο πρόβλημα σφραγισμένο μέσα σε μια επιστολή: του είχε λεχθεί, αν ο Βίαντας παραιτούνταν, να έδειχνε την επιστολή στους πιο σοφούς μεταξύ όλων των Ελλήνων.
«Αναπάντεχο θείο δώρο για μένα», είπε ο Νειλόξενος,

[146f] «να σας βρω όλους μαζί εδώ· νά και η επιστολή που φέρνω, όπως βλέπεις, στο δείπνο» — και μας έδειξε την επιστολή.
Γέλασε ο Θαλής και είπε: «Ό,τι κακό, πάλι στην Πριήνη· εν πάση περιπτώσει, ο Βίαντας θα το λύσει το πρόβλημα, όπως έλυσε και το πρώτο πρόβλημα».
«Και ποιό ήταν το πρώτο;», ρώτησα εγώ.
«Του έστειλε», μου είπε, «ένα σφάγιο, και του παράγγειλε να βγάλει το χειρότερο και —την ίδια στιγμή— το καλύτερο κρέας και να του το στείλει. Και ο δικός μας όμορφα και ωραία έβγαλε τη γλώσσα και του την έστειλε. Είναι φανερό ότι αυτός είναι ο λόγος που έχει το όνομα που έχει και που όλοι τον θαυμάζουν».

[147a] «Όχι, βέβαια, μόνο γι᾽ αυτό», είπε ο Νειλόξενος, «αλλά και γιατί δεν αποφεύγει, όπως κάνετε εσείς, να είναι και να λέγεται φίλος των βασιλιάδων. Εσένα, πάντως, και για όλα τα άλλα σε θαυμάζει και με τη μέτρηση της πυραμίδας ευχαριστήθηκε πάρα πολύ, που χωρίς πολλά πολλά και δίχως να χρειαστείς κανένα όργανο έστησες μόνο το μπαστούνι σου στην άκρη της σκιάς που έριχνε η πυραμίδα, και αφού με την επαφή της ακτίνας του ήλιου σχηματίσθηκαν δύο τρίγωνα, έδειξες ότι όποιον λόγο είχε η μια σκιά προς την άλλη σκιά, τον ίδιο λόγο είχε και η πυραμίδα προς το μπαστούνι. Όπως όμως είπα πριν από λίγο, κατηγορήθηκες ότι μισείς τους βασιλιάδες·

[147b] του μεταδόθηκαν μάλιστα και κάποιες προσβλητικές γνώμες σου για τους τυράννους, όπως επί παραδείγματι ότι, όταν σε ρώτησε ο Ίωνας Μολπαγόρας ποιό ήταν το πιο περίεργο πράγμα που είδες στη ζωή σου, απάντησες «γέρο τύραννο»· και μιαν άλλη φορά, όταν σε κάποιο συμπόσιο γινόταν λόγος για τα ζώα, είπες ότι από τα άγρια ζώα το πιο κακό είναι ο τύραννος, ενώ από τα ήμερα ο κόλακας. Αυτά, βέβαια, οι βασιλιάδες, όσο κι αν προσποιούνται ότι διαφέρουν από τους τυράννους, δεν τα ακούν καθόλου ευχάριστα».

Απαιτητικός δε σημαίνει πάντα μόνος

Μεγαλώνοντας,  ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας και γινόμαστε πιο σίγουροι γι’ αυτά που ψάχνουμε και μας ταιριάζουν. Γινόμαστε πιο απαιτητικοί με όλα, ακόμη και με εμάς. Συνήθως για αυτό, όσο μεγαλώνουμε η μοναξιά υπάρχει πιο πολύ στην ζωή μας, αν ακόμα δεν έχουμε βρει τον κατάλληλο άνθρωπο για εμάς. Το να είσαι απαιτητικός δεν είναι πάντα κακό, ασχέτως των συνθηκών. Σημαίνει πως γνωρίζεις εσένα και τι θα ήθελες στη ζωή σου. Επίσης, ξέρεις πλέον πώς θα είσαι ευτυχισμένος και με τι, όποτε είναι εύκολο να ξεχωρίζεις τι σου πάει. Άρα, λιγότερα λάθη και λιγότερος άσκοπος χρόνος πέρα-δώθε. Δείχνεις ότι σέβεσαι εσένα, δε διστάζεις να μείνεις μόνος σου και να περιμένεις αυτό που θέλεις να έρθει. Πράγμα που πολλοί άνθρωποι δεν κάνουν γιατί φοβούνται να μείνουν μονοί τους.

Ίσως φοβούνται να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να περάσουν χρόνο μαζί του. Γιατί η μοναξιά κρύβει ένα μεγάλο θησαυρό μέσα της, είναι ένα πολύτιμο ταξίδι για να δούμε όλες τις πλευρές του εαυτού μας. Επίσης, μας δίνει και την ευκαιρία ό,τι δεν μας αρέσει να το αλλάξουμε και να δουλέψουμε πάνω σ’ αυτή την αλλαγή για να μας ταιριάζει απόλυτα.

Οπότε ναι. Να είστε απαιτητικοί, είναι η ζωή σας. Δυστυχώς, δεύτερη δεν έχει και περιθώρια για  λάθη, επίσης δεν έχει. Ναι, καλά είναι τα λάθη, είναι μαθήματα για να γινόμαστε καλύτεροι, όμως, όλα έχουν ένα όριο. Γίνετε απαιτητικοί μ’ εσάς, στη σχέση σας, στους γύρω σας, γιατί το αξίζετε.

Δεν εννοώ να φτάσουμε στο άλλο άκρο και να γίνουμε αχάριστοι και να μην ξέρουμε τι απαιτούμε από τους άλλους. Οι απαιτήσεις σας να είναι ευγενικές, να τις κερδίζετε, απλά να είναι αμοιβαίες. Να μην έχετε μόνο απαιτήσεις. Βασικά, για να το πω καλύτερα, για να ικανοποιηθούν οι δίκες σας απαιτήσεις, πρέπει να δώσετε τροφή να ικανοποιηθούν και του άλλου. Ας μην ξεχνάμε πως το αμοιβαίο και το ταυτόχρονο συναίσθημα είναι ό,τι καλύτερο, μη γίνουμε εγωιστές μέσα στη μοναξιά μας.

Για να βγεις λοιπόν από τη μοναξιά που εσύ ο ίδιος έβαλες τον εαυτού σου, επειδή βρήκες κάποιες προδιαγραφές για τη ζωή σου, δε θέλει ψάξιμο. Όλα είναι γραμμένα, οπότε, αν οι απαιτήσεις σου είναι έτοιμες να βρουν ανταπόκριση, σύντομα θα βρεθεί η άκρη. Αυτό θα είναι η απόδειξη πως έκανες πολύ καλή δουλειά με το εαυτό σου τόσο καιρό. Τον γνώρισες και τον έμαθες, ώστε να είσαι έτοιμος να γνωρίσεις ένα ακόμα άτομο με τον ίδιο τρόπο που γνώρισες κι εσένα.

Θα είναι λίγο διαφορετικό από ότι έκανες συνήθως. Θα τα βλέπεις όλα από την αρχή ξεκάθαρα και θα είσαι σίγουρος αν θέλεις να μείνεις διπλά του ή όχι. Όταν ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας κι είμαστε πλέον καλά μαζί του, ίσως έχουμε την ικανότητα να ανακαλύπτουμε και τους άλλους με το σωστό τρόπο. Όταν λέω με το σωστό τρόπο, εννοώ εκείνον τον τρόπο που θα μας κάνει να δούμε τα πράγματα που ίσως άλλες φόρες δεν ήταν τόσο ξεκάθαρα. Οπότε, ξέρουμε από την αρχή με τι έχουμε να κάνουμε και πλέον η επιλογή βρίσκεται στα χεριά μας αν θα συνεχίσουμε ή αν πρέπει να σταματήσουμε, όσο είναι νωρίς.

Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή ξεκινάνε από μεγάλες προσδοκίες που συνοδεύονται μαζί με τις μεγάλες απαιτήσεις. Ο στόχος μπορεί να είναι όμορφος, άλλα η απαίτησή του για να τον κερδίσεις είναι τεράστια. Αν είναι να έχουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στη ζωή μας, ας βάλουμε απαιτήσεις, να μη φτάνουν κοντά στην υπερβολή. Άπλα να είναι αρκετές, ώστε να μας κάνουν πραγματικά ευτυχισμένους μια μέρα!

Η απαίτηση, λοιπόν, μπορεί να στη ζωή που επιθυμείς, στη σχέση που ονειρεύεσαι και σε ό,τι άλλο αγαπάς και πιστεύεις πως μπορείς να το βρεις με τις προδιαγραφές που εσύ ο ίδιος ορίζεις για να είσαι χαρούμενος. Το να είσαι απαιτητικός δε σημαίνει ότι θα είσαι μόνος κι η μοναξιά δε μοιάζει πάντα να είναι τόσο άσχημη. Νομίζεις ότι χάνεις χρόνο από την ζωή σου αλλά μερικές φόρες, η μοναξιά είναι πανέμορφη κι ίσως να είναι η πιο σημαντική περίοδος γιατί γνωρίζουμε εμάς. Είναι το πιο πολύτιμο κατόρθωμα που μπορούμε να πετύχουμε στη ζωή μας. Να γνωρίσουμε στα αλήθεια αυτό που κουβαλάμε μέσα μας.

Πώς θα ενισχύσουμε την ψυχική μας υγεία

"Η ψυχική υγεία συνεπάγεται συμπεριφορά θερμή, γενναιόδωρη και γεμάτη κατανόηση, συναίσθημα τρυφερό, στάση εγκάρδια και πράξεις αλληλεγγύης", Χόρχε Μπουκάι

Τι εννοούμε λέγοντας ψυχική υγεία; Από τι καθορίζεται η ψυχική υγεία;

Η ψυχική υγεία δεν προϋποθέτει μόνο την μη ύπαρξη κάποιας ψυχικής διαταραχής. Η ψυχική υγεία χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση της ισορροπίας όλων των πτυχών της ανθρώπινης ζωής, είτε πρόκειται για τη σωµατική, τη διανοητική και την συναισθηματική, είτε για την πνευματική πτυχή του ανθρώπινου βίου.

Η ψυχική υγεία είναι η ικανότητα µας να απολαμβάνουμε τη ζωή και να αντιμετωπίζουμε τις καθημερινές της προκλήσεις.

Το άτομο αντιλαμβάνεται τις ικανότητες και τις δεξιότητες του, αντιμετωπίζει το άγχος της καθημερινότητας, είναι σε θέση να εργαστεί παραγωγικά και δημιουργικά και να συνεισφέρει στην ευρύτερη κοινωνική ομάδα που ανήκει.

Η λειτουργικότητα του ατόμου στο ευρύτερο κοινωνικό του περιβάλλον, η συμβίωση με άλλα άτομα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα της ψυχικής του υγείας. Η ψυχική υγεία είναι επίσης συνάρτηση της αγάπης, της υποστήριξης και της αποδοχής που χαίρουμε από τον οικογενειακό µας περίγυρο, αλλά και από τρίτους.

Οι συγκυρίες της ζωής μας και οι απαιτήσεις της καθημερινότητας μας συνεχώς αλλάζουν. Μαζί τους μεταβάλλονται και η διάθεση μας και οι σκέψεις μας. Γι' αυτό τον λόγο είναι πολύ σημαντικό να έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε ισορροπία στην ζωή μας και τα κατάλληλα εφόδια για να καταφέρουμε μακροχρόνια να ανταπεξέλθουμε στις δύσκολες καταστάσεις.

Πώς να αποκτήσεις ισορροπία

Δώσε αξία στον εαυτό σου. Απόφυγε να ασκείς έντονη αυτοκριτική και αντιμετώπισε τον εαυτό σου με καλοσύνη, κατανόηση και σεβασμό. Βρες χρόνο για τις αγαπημένες σου ασχολίες και για καινούργιες δραστηριότητες που θα επεκτείνουν τους ορίζοντες σου.

Οικοδόμησε μια υγιή αυτοεκτίμηση. Γνώρισε τις ικανότητες σου και αποδέξου τις αδυναμίες σου. Έχοντας μια ρεαλιστική εικόνα του εαυτού σου και του συνόλου των δυνατοτήτων σου μπορείς πολύ πιο εύκολα να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες και να επιτύχεις αυτά που θες.

Φρόντισε το σώμα σου. Το να φροντίζεις το σώμα σου έχει άμεση σχέση με την καλή ψυχική σου υγεία. Η σωματική άσκηση, η σωστή διατροφή, η αποφυγή του καπνίσματος και άλλων ανθυγιεινών συνηθειών, καθώς και ο ποιοτικός ύπνος καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τα επίπεδα της διάθεσης σου.

Μάθε να διαχειρίζεσαι αποτελεσματικά το άγχος σου. Το άγχος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας. Πολλές φορές το να κρατήσουμε τις ισορροπίες σε όλες τις πτυχές της ζωής μας αποτελεί μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Ο τρόπος με τον οποίον διαχειρίζεσαι τις καταστάσεις και το άγχος σου έχει άμεση σχέση με τον τρόπο σκέψης σου. Βρες λοιπόν τι είναι αυτό που σε χαλαρώνει και ποιες είναι οι τεχνικές που σε βοηθούν για να διαχειριστείς το άγχος σου αποτελεσματικά.

Θέσε ρεαλιστικούς στόχους. Αποφάσισε τι είναι αυτό που πραγματικά θες για το μέλλον σου σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο και θέσε στόχους ανάλογα με τις ικανότητες σου και τις δυνατότητες που έχεις. Οργάνωσε τα επόμενα βήματά σου με μεθοδικότητα.

Δοκίμασε νέες εμπειρίες. Η δομημένη και προγραμματισμένη καθημερινότητα σου παρέχει ένα αίσθημα ασφάλειας και ελέγχου των καταστάσεων. Παρόλα αυτά το να αλλάξεις λίγο την καθημερινότητά σου και να δοκιμάσεις καινούργια πράγματα μπορεί να έχει βελτιώσει την διάθεση σου και να σε ανανεώσει.

Χτίσε δυνατές οικογενειακές και φιλικές σχέσεις. Οι άνθρωποι με δυνατούς και σταθερούς οικογενειακούς και σταθερούς δεσμούς είναι πιο υγιείς από τους ανθρώπους που δεν έχουν δίπλα τους άτομα να τους στηρίζουν και να τους αγαπούν. Κάνε σχέδια με τους φίλους και την οικογένεια σου, πέρνα ποιοτικό χρόνο μαζί τους, πάρε μέρος σε συλλογικές δραστηριότητες που θα σε βοηθήσει να ανοίξεις των κύκλο των γνωριμιών σου.

Η κατάκτηση της ισορροπίας είναι μια διαδικασία από την οποία μαθαίνουμε καθημερινά. Διατηρώντας αυτή την ισορροπία σε όλες τις πτυχές της ζωής μας θα καταφέρουμε να εξασφαλίσουμε μια καλή ψυχική υγεία απολαμβάνοντας τις θετικές εμπειρίες της ζωής.

Τα πάνω κάτω στην θεωρία της εξέλιξης ενός άστρου;

Θεωρία που θα μπορούσε να αμφισβητήσει την εξέλιξης των άστρων. «Πιστεύω ότι, κατά τους ερχόμενους μήνες, οι αστροφυσικοί που ασχολούνται με τα άστρα θα πρέπει να ξανακάνουν τους υπολογισμούς τους», είπε ο Gilles Fontaine, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ (UdeM) και ένας από τους συγγραφείς του άρθρου με τίτλο «A large oxygen-dominated core from the seismic cartography of a pulsating white dwarf». Το άρθρο αναφέρεται σε μελέτη δεδομένων που συλλέχθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler.

«Μπορέσαμε να σχεδιάσουμε το εσωτερικό ενός παλλόμενου λευκού νάνου άστρου με ακρίβεια, σαν να το είχαμε κόψει εγκάρσιες τομές για να μελετήσουμε τη σύνθεσή του», αναφέρει η Noemi Giammichele, επικεφαλής συγγραφέας του άρθρου, η οποία ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το 2016, υπό την επίβλεψη του Fontaine και η οποία τώρα βρίσκεται ως μεταδιδακτορικός στο Πανεπιστήμιο της Τουλούζης στη Γαλλία. Η χαρτογράφηση έδειξε ότι οι δονήσεις του άστρου μερικές φορές φθάνουν μέχρι το κέντρο του.

Οι λευκοί νάνοι «είναι ο πυρήνας υπολειμμάτων από το 97% περίπου των άστρων στο σύμπαν», εξηγεί ο Robert Lamontagne, επικεφαλής των σχέσεων με τα μέσα ενημέρωσης του Κέντρου για την Έρευνα στην Αστροφυσική του UdeM. «Καθώς τα άστρα πεθαίνουν αργά, κρυώνοντας αδυσώπητα, με τη μορφή των λευκών νάνων, διαμορφώνουν περιόδους αστάθειας στις οποίες δονούνται. Αυτές οι βαθιές δονήσεις – ή αστροσεισμοί – είναι το κλειδί για να δούμε ακριβώς βαθιά στο εσωτερικό αυτών των αστρικών υπολειμμάτων».

Από μια απόσταση 1375 ετών φωτός από τη Γη, ο λευκός νάνος KIC08626021 εκπέμπει φως που μόλις είναι ορατό από τα τηλεσκόπια στη Γη. Το Kepler, ωστόσο, μπορεί να εστιάσει σε αυτόν για μια μεγάλη περίοδο, με αποτέλεσμα σημαντικά περισσότερο λεπτομερείς εικόνες. Χάρη στην δυνατότητα πρόσβασης των ερευνητών του Μόντρεαλ, στο διαστημικό τηλεσκόπιο, οι συγγραφείς μπόρεσαν να ρίξουν μια πιο κοντινή ματιά σε αυτό το μικρό άστρο – σχεδόν στο μέγεθος της Γης – και στις δονήσεις του. Περίπου 300 ειδικοί σε όλο τον κόσμο ασχολούνται με τη μελέτη λευκών νάνων. Ο αρχικός σκοπός της Giammichele ήταν να επαληθεύσει μια θεωρία πάνω σε αυτό το τελικό στάδιο του κύκλου ζωής ενός άστρου. Η θεωρία αποδείχθηκε σωστή, όμως οι παρατηρήσεις της ομάδας οδήγησαν σε ένα αριθμό από αναπάντεχες ανακαλύψεις.

Ένας μεγαλύτερος πυρήνας
Όταν εξετάζοντας το άστρο, που βρίσκεται στις παρυφές των αστερισμών Κύκνος και Λύρα, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο από άνθρακα και οξυγόνο πυρήνας του ήταν δυο φορές μεγαλύτερος από ότι προέβλεπε η θεωρία. «Αυτή είναι σημαντική ανακάλυψη που θα μας εξαναγκάσει να επαναξιολογήσουμε την άποψή μας για το πώς πεθαίνουν τα άστρα», ανέφερε ο Fontaine. «Ωστόσο, πρέπει να γίνει περισσότερο έργο για να επιβεβαιωθεί εάν αυτή η παρατήρηση επαληθεύεται για άλλα άστρα. Μπορεί να είναι απλά μια ανωμαλία».

«Πρέπει να δοκιμάσουμε να αναπαράγουμε τα αποτελέσματα αυτά με άλλα ουράνια σώματα πριν διατυπώσουμε οποιαδήποτε συμπεράσματα», συμφώνησε η Giammichele. Παρόλο που ο KIC08626021 ήταν ο πρώτος παλλόμενος λευκός νάνος που προσδιορίστηκε από το τηλεσκόπιο Kepler, περίπου 60 έχουν ανακαλυφθεί από τότε, πρόσθεσε. «Έχω αρκετά δεδομένα για να περάσω τα επόμενα 20 χρόνια αναλύοντάς τα ένα προς ένα».

Επαναστατική μέθοδος
Το νέο άρθρο είναι το τέταρτο στο Nature του Fontaineη και η δημοσίευσή του κλείνει έναν κύκλο στην καριέρα του. Το 1978, ο καθηγητής έριξε ασχολήθηκε με τη δυνατότητα για τον προσδιορισμό της εσωτερικής δομής ενός παλλόμενου λευκού νάνου μέσω μιας στέρεας κατανόησης της θεωρίας της αστρικής εξέλιξης. «Όμως υπήρχε ακόμη μακρύς δρόμος να γίνει», αναπόλησε. «Πρώτον, δεν είχαμε πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας εικόνες επειδή τα επίγεια τηλεσκόπια μας έδιναν πολύ ανακριβείς εικόνες των σωμάτων αυτών. Μετά έπρεπε να δημιουργήσουμε τα αναλυτικά εργαλεία, το λογισμικό κλπ. Τέλος, αλλά εξίσου σημαντικό, έπρεπε να βρούμε το σωστό πρόσωπο να κυνηγήσει αυτό το στοιχείο».

Ο Fontaineη επαίνεσε την προηγούμενη φοιτήτριά του, η οποία ανακάλυψε μια καινοτόμα προσέγγιση για να πετύχει τον σκοπό της. Ως απόφοιτη της Πολυτεχνικής του Μόντρεαλ με μάστερ στη μηχανολογία, η Giammichele εφάρμοσε στην αστροφυσική μεθόδους που χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμό της αεροδυναμικής των φτερών αεροπλάνου. «Πιστεύω ότι η προσέγγιση αυτή είναι που μας επέτρεψε να κινηθούμε προς τα εμπρός», ανέφερε ο Fontaineη.

Η Εμπειρία της Πραγματικότητας

Όταν το Ερεβοκτόνο Φως της Επίγνωσης, που γεννιέται από την άμεση επαφή με αυτό που συμβαίνει πραγματικά, διαλύει τις αυταπάτες, όπως ο ήλιος διαλύει την πρωινή καταχνιά, τότε η Ζωή Ελευθερώνεται μέσα στον Απέραντο Χώρο της Αιωνιότητας. Η Ελευθερία είναι ό,τι πιο πολύτιμο μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος. Αντίθετα, χιλιάδες χρόνια σκλαβιάς μέσα στην αυταπάτη δεν περιέχουν την παραμικρή πραγματική χαρά. Όλοι οι κόσμοι είναι αφιλόξενοι κι όλα τα πράγματα είναι άχρηστα, γιατί το εγώ νοιώθει πάντα διαχωρισμένο από όλα κι όσο κι αν τα πλησιάζει δεν τα «αγγίζει».

 

Ο Σοφός Άνθρωπος είναι Πολύτιμος σαν ζωντανό παράδειγμα μονάχα για όσους βαδίζουν την Οδό της Πραγματικότητας αναζητώντας την Αλήθεια Μέσα τους, πέρα από τις αυταπάτες. Αλλά ταυτόχρονα ο ίδιος άνθρωπος είναι άχρηστος σε όσους έχουν κοσμικές επιδιώξεις κι είναι απορροφημένοι σε εξωτερικές δραστηριότητες.

 

Η Εμπειρία της Πραγματικότητας, όταν η Σιωπή Απλώνεται παντού, πέρα από κάθε αντίληψη, πέρα από κάθε ψίθυρο της σκέψης, ή ανάσα των αισθήσεων, είναι ο Αληθινός Θησαυρός του Ανθρώπου κι η Αληθινή Γνώση, το Πολύτιμο. Όλα όσα δημιουργεί η σκέψη, θεωρίες, διδασκαλίες, εξωτερικές ιερουργίες και πρακτικές αυτοπραγματώσεις, όλα είναι σαν το χθεσινό μεθύσι που αφήνει ένα κενό και καμία διέξοδο, είναι σαν τα πυροτεχνήματα στον ουρανό της γιορτής που τελείωσε αφήνοντας πάλι το σκοτάδι μόνο του.

 

Ο Αληθινός στοχασμός που Ανθίζει μέσα στην διάλυση κάθε αυταπάτης είναι πιο πολύτιμος από χιλιάδες χρόνια άσκησης και πνευματικής προσπάθειας κι επίπονων θυσιών. Όλα αυτά είναι σαν το σχήμα που κάνεις με το χέρι σου στον αέρα, δεν μένει τίποτα.

 

Η Αληθινή Ύπαρξη Είναι Μία στο Βάθος της κι όσοι νοιώθουν αυτή την Ενότητα την εκδηλώνουν με την Αγάπη που τα Ενώνει όλα, σαν μια γέφυρα πάνω από τις αυταπάτες του εγώ. Η Ενότητα όση Αγάπη κι αν δείξει δεν μπορεί ποτέ να ενωθεί με το εγώ, με την αυταπάτη. Κάθε άνθρωπος φυλακισμένος στο εγώ υπερασπίζεται μια απομονωτική στάση, είναι πάντα εχθρικός σε κάθε συνεργασία κι αρνητικός σε κάθε συνεννόηση. Έτσι νομίζει ότι υπερασπίζεται τον εαυτό του και το δικό του αλλά το τίμημα που πληρώνει είναι η βαθιά μοναξιά που νοιώθει μέσα του.

 

Η Παγκόσμια Συνείδηση, της Ενότητας του Είναι, που Ανατέλλει όταν σβήνει η σκέψη, είναι μια Θαυμαστή Εμπειρία σε σύγκριση με αυτά που βιώνει ο συνηθισμένος άνθρωπος που ζει μέσα στην δυαδικότητα, στην αυταπάτη του εγώ και στον διαχωρισμό από τον κόσμο.

 

Ακόμα πιο Πολύτιμο από όλες τις Αντιληπτικές Καταστάσεις είναι το  Υπέρτατο της Πλήρους Σιωπής. Είναι η Κατάσταση Χωρίς Επιστροφή, η Απόλυτη Απορρόφηση στην Θεία Πραγματικότητα.

 

Η Αληθινή Ευδαιμονία βρίσκεται Μέσα στον άνθρωπο, όταν Βιώνει Ολοκληρωτικά την Μία Φύση που Είναι Πίσω από όλα, κι όχι σε εξωτερικές δραστηριότητες, σε εξωτερικά φαινόμενα, στους κόσμους, στην υλική πραγματικότητα, στην ζωή στη γη ή στα πράγματα της γης.

 

Ακόμα και η πιο ελάχιστη πράξη που Εμπνέεται από την Αίσθηση της Ενότητας και την Χωρίς Όρους Αγάπη είναι πιο πολύτιμη από κάθε πράξη φιλανθρωπίας ή ελεημοσύνης που γίνεται μέσα από το εγώ. Η Αγάπη Φωτίζει τις Ψυχές των ανθρώπων. Η ιδιοτελής φιλανθρωπία κρατά τον φιλάνθρωπο φυλακισμένο στο εγώ του και καταρρακώνει την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που έχουν ανάγκη και σκιάζει κάθε εξωτερικό όφελος.

 

Η Ανύψωση στην Πραγματικότητα, στο Αληθινό, είναι ο Μόνος Προορισμός που έχει ο άνθρωπος από την Φύση του. Όπου αλλού κι αν ψάξει ο άνθρωπος δεν θα βρει τίποτα, πέρα από αυταπάτες. Κι η Μόνη Οδός που μπορεί να Ακολουθήσει ο άνθρωπος είναι η Οδός της Απάρνησης που τα αφήνει όλα πίσω της, και κόσμους και επιθυμίες και σκέψεις, για να Αντικρύσει το Ερεβοκτόνο Φως της Αλήθειας, τον Ήλιο της Αλήθειας που Φωτίζει όλους τους κόσμους. Αυτοί που δένονται σε καταστάσεις και πράγματα απλά φτιάχνουν αλυσίδες βαριές που κουβαλάνε σε κάθε τους βήμα, και σε αυτόν τον κόσμο και στους άλλους κόσμους.

Μαθηματικό μοντέλο εξηγεί γιατί οι ψευδείς ειδήσεις γίνονται viral

Μοντέλα παρόμοια με εκείνα που χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση μεταδοτικών ασθενειών δείχνουν τι συμβαίνει όταν τα κοινωνικά δίκτυα βομβαρδίζονται από πάρα πολλές πληροφορίες.

-Η NASA έχει κατασκευάσει μια αποικία παιδιών-σκλάβων στον Άρη!

-Οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από έναν κινέζικο δορυφόρο αποκαλύπτουν μια εξωγήινη πόλη στο φεγγάρι!

-Οι ερπετόμορφοι εξωγήινοι ελέγχουν την Αμερικανική Κυβέρνηση.

Τι κάνει τέτοιες εξωφρενικές ιστορίες να είναι εξαιρετικά δημοφιλείς; Είμαστε ένα ιδιαίτερα αφελές είδος ή απλά δεν δίνουμε σημασία και δεν φιλτράρουμε τίποτα; Ένα μοντέλο για τον τρόπο με τον οποίο οι ειδήσεις διαδίδονται στα κοινωνικά μέσα, το οποίο δημοσιεύθηκε στη Nature Human Behavior, δείχνει ότι σχεδόν οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να γίνει viral. Ακόμη και σε έναν τέλειο κόσμο, όπου όλοι θέλουν να μοιραστούν πραγματικά νέα και είναι σε θέση να αξιολογήσουν την αλήθεια κάθε είδησης, κάποια ψεύτικα νέα θα φτάσουν ακόμα και σε χιλιάδες (ή ακόμα και εκατομμύρια) ανθρώπων, απλώς και μόνο λόγω «υπερπροσφοράς» πληροφόρησης. Είναι συχνά αδύνατο να βλέπετε όλα όσα ανεβαίνουν στη ροή ειδήσεων ενός ατόμου, πόσο μάλλον να τα επιβεβαιώσετε.

«Εάν ζείτε σε έναν κόσμο όπου βομβαρδίζεστε με σκουπίδια – ακόμα και αν είστε καλοί στο να τα διακρίνετε – βλέπετε μόνο ένα μέρος αυτού που υπάρχει εκεί έξω και έτσι, μπορείτε να μοιραστείτε παραπληροφόρηση», εξηγεί ο Filippo Menczer του Πανεπιστήμιου της Ιντιάνα (IU), ένας από τους δημιουργούς του μοντέλου. «Ο ανταγωνισμός είναι τόσο σκληρός ώστε τα καλά πράγματα δεν μπορούν να ανέλθουν στην κορυφή.»

Ωστόσο, οι ερευνητές καταδεικνύουν ότι μόνο τρεις παράγοντες μπορούν να εξηγήσουν την αδυναμία των ανθρώπων να διακρίνουν την αλήθεια από το ψεύδος.

Αυτά είναι:
Η τεράστια ποσότητα πληροφοριών που κυκλοφορεί
Το περιορισμένο χρονικό διάστημα που οι άνθρωποι μπορούν να αφιερώσουν στην εξέταση του τι θα κοινοποιήσουν.
Η δομή των κοινωνικών δικτύων, δηλαδή η δυνατότητα που παρέχουν να φτάσει μια πληροφορία σε δυνητικά απεριόριστο κοινό.

Τα μαθηματικά μοντέλα για να εξερευνήσουν τον τρόπο με τον οποίο τα fake news διαδίδονται στα κοινωνικά δίκτυα είναι γνωστά ως μοντέλα βασισμένα σε άτομα. Αυτά τα μοντέλα προέρχονται από μια παλαιότερη κατηγορία προσομοιώσεων που μελετούν τον τρόπο διάδοσης των ασθενειών μέσα από μια κοινότητα. Σκεφτείτε ένα διάγραμμα στο οποίο κάθε άτομο αντιπροσωπεύεται από μια τελεία και συνδέεται μέσω γραμμών σε άλλες τελείες, που αντιπροσωπεύουν φίλους ή θαυμαστές.

Αν για παράδειγμα, η Alice «μολυνθεί» από έναν ιό της γρίπης ή από ένα κομμάτι ψεύτικων ειδήσεων, μπορεί να το μεταδώσει μέσω της (ηλεκτρονικής) επαφής της στους φίλους της, τον Bob και τον Clive. Ο Bob και ο Clive θα μπορούσαν με τη σειρά τους να το μεταδώσουν στις επαφές τους και ούτω καθεξής. Με τη συμπλήρωση αυτού του πλαισίου, οι επιστήμονες προσπαθούν να προσομοιώσουν πόσο μακριά μπορεί να εξαπλωθεί μια ψεύτικη είδηση.

Το 2014 ο μαθηματικός James Gleeson του Πανεπιστημίου του Limerick στην Ιρλανδία και άλλοι κατέδειξαν μια μαθηματική ομοιότητα μεταξύ μοντέλων ανάλογων με αυτό του Menczer, και των «αμμόλοφων» – τα συστήματα τα οποία οι φυσικοί αποκαλούν «αυτοοργανωμένη κρισιμότητα». Ρίχνοντας την άμμο πάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια, θα συσσωρευτεί μέχρι οι κλίσεις της να φτάσουν σε μια κρίσιμη γωνία. Μερικοί πρόσθετοι κόκκοι άμμου μπορεί να μην προκαλέσουν κάτι αξιοσημείωτο, αλλά ξαφνικά ένας μόνο κόκκος μπορεί προκαλέσει κατάρρευση του «λόφου». Κάπως έτσι και στο διαδίκτυο, μια ψευδή πληροφορία μπορεί να πέσει πάνω σε μια στοίβα άλλων πληροφοριών και να προκαλέσει «κατάρρευση», γινόμενη viral.

«Δεν χρειάζεται να υποθέσετε ότι ο λόγος για τον οποίο τα σκουπίδια εξαπλώνονται είναι επειδή οι άνθρωποι τους αρέσουν ή επειδή δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά», εξηγεί ο Menczer. «Θα μπορούσατε να υποθέσετε ότι αν και οι άνθρωποι γνωρίζουν τη διαφορά, θα μοιραστούν ψευδή πράγματα, απλά και μόνο λόγω υπερφόρτωσης πληροφοριών».

Η «κοινωνική ενίσχυση» μπορεί να διασφαλίσει ότι η μεταδοτικότητα αυξάνεται έντονα μόλις περάσει ένα ορισμένο όριο έκθεσης. Για παράδειγμα, κάποιος ισχυρίζεται πως η NASA έχει αποικίες σκλάβων στον Άρη. Αν και εκ πρώτης όψεως ακούγεται γελοίο, εφόσον η «είδηση» αρχίσει να αναπαράγεται, θα αποκτήσει μεγαλύτερη πειστικότητα και επιπλέον αναπαραγωγή. Όταν φτάσει στην λεγόμενη αυτοοργανωμένη κρισιμότητα, θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Επομένως επειδή τα fake news εκ της φύσεως τους είναι δημιουργημένα για να προκαλέσουν -με αθέμιτα συνήθως μέσα- το ενδιαφέρον του αναγνώστη, το γεγονός ότι κυκλοφορούν πολλά εκεί έξω που μέσω της δομής των κοινωνικών δικτύων μπορούν να κοινοποιηθούν απεριόριστα, σε συνδυασμό με την αδυναμία ή την αδιαφορία για την εγκυρότητά τους, εξηγεί γιατί είναι τόσο «δημοφιλή» και εύκολα εξαπλώσιμα.

Είσαι Εσύ;

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή σου που νιώθεις πραγματικά ο εαυτός σου; Που νιώθεις να πηγάζει από μέσα σου εκείνη η κινητήρια δύναμη που σε ωθεί να θέλεις να μάθεις, να δημιουργήσεις, να εξελιχθείς σε αυτό που είσαι; Που μπορείς να σχετιστείς με τους άλλους ανθρώπους με τρόπο άμεσο και μοναδικό; Που εσύ ορίζεις τον εαυτό σου και τους στόχους σου και έχεις τις δικές σου προσωπικές αξίες; Εκείνες οι φορές που οι προθέσεις σου δεν έχουν απόσταση από τις πράξεις σου; Που αυτό που κάνεις προέρχεται από την καρδιά σου και όχι από έναν καθορισμένο ‘ρόλο’; Που ζεις επικεντρωμένος/η στο παρόν; Αυτές τις φορές, είτε είναι στιγμές είτε φάσεις είτε πιο μεγάλες περίοδοι στη ζωή σου είναι πιθανότατα οι φορές που είσαι σε επαφή και βιώνεις τη ζωή μέσα από τον Αυθεντικό σου Εαυτό – είσαι Εσύ!

 

Υπάρχει, λοιπόν, και μια άλλη διάσταση μέσα σου, κι ένα άλλο επίπεδο του εαυτού σου, το οποίο είναι πραγματικό, αληθινό, γνήσιο, ειλικρινές. Είναι ο Αυθεντικός σου Εαυτός, το κέντρο σου. Είναι εκείνη η περιοχή μέσα σου, που δεν ορίζεται από τη δουλειά σου ή τους ρόλους σου ή τους άλλους, αλλά που αποτελείται από τη σοφία σου, τα ταλέντα σου και τις ικανότητές σου.

 

Είναι όλα εκείνα που είναι μοναδικά δικά σου και που αν δεν τα εκφράσεις αισθάνεσαι ‘μισός’.

 

Όλοι οι άνθρωποι έχουν τον Αυθεντικό τους Εαυτό. Όμως, μερικές φορές μέσα από τις συνθήκες και τις εμπειρίες της ζωής τους – ακόμη και από την παιδική ηλικία – μπορεί να έχει τραυματιστεί ή να έχει αποθαρρυνθεί η έκφραση και η εξέλιξή κάποιου σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό.

 

Μερικά από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που ζουν κυρίως μέσα από τον Αυθεντικό Εαυτό τους είναι για παράδειγμα:

• Αποδέχονται τον εαυτό τους και τους άλλους – έχουν ‘ανοιχτό’ τρόπο σκέψης και τους αρέσει να μαθαίνουν από οτιδήποτε μπορεί να τους διδάξει.
• Τους διακρίνει μια φρεσκάδα και φυσικότητα στη συμπεριφορά τους καθώς και πηγαίος αυθορμητισμός.
• Μπορούν να έχουν βαθιές και σημαντικές διαπροσωπικές σχέσεις.
• Έχουν την ικανότητα να βλέπουν μέσα από ‘φρέσκια ματιά’ ακόμα και τα πιο απλά βασικά καθημερινά πράγματα και να νιώθουν ευχαρίστηση, θαυμασμό, δέος ακόμα και έκσταση.
• Έχουν τις δικές τους μοναδικές αξίες και ηθική, η προσωπικότητά τους χαρακτηρίζεται από δημοκρατικότητα με τη βαθύτερη έννοια.
• Έχουν βαθύτερη την αίσθηση της ένωσης με τους άλλους ανθρώπους, σαν να είναι όλοι μέλη της ίδιας οικογένειας.
• Έχουν συνήθως την ικανότητα να διακρίνουν το μη αυθεντικό ή μη ειλικρινές, για παράδειγμα στις προσωπικότητες των ανθρώπων ή στην τέχνη.

Φυσικά, δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι. Οι άνθρωποι που ζουν μέσα από τον αυθεντικό τους εαυτό για παράδειγμα, μπορεί κατά καιρούς να σοκάρουν τους άλλους με την έλλειψη ευγένειας ή να βιώνουν εσωτερικές συγκρούσεις.

 

Πώς μπορεί να σαμποτάρεις τον Αυθεντικό σου Εαυτό;

Κάποιες φορές μπορεί να είναι πιο ‘εύκολο’ να εκπληρώνεις τις προσδοκίες και να παίζεις τους ρόλους που περιμένουν οι άλλοι από εσένα, π.χ. η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, οι συνάδελφοί σου παρά να εξελίσσεσαι σε αυτό που εσύ θέλεις να είσαι.

 

Όταν, όμως, αγνοείς και αδιαφορείς για τα μοναδικά σου ταλέντα τότε σαμποτάρεις την αυθεντική σου εξέλιξη σε αυτό που πραγματικά είσαι. Εσύ ποιους ρόλους έχεις διαλέξει να υπηρετείς; 

 

Όποιος και να είναι ο ρόλος που έχεις υιοθετήσει, μπορεί να τον υπηρετείς συνέχεια και για τόσο πολύ καιρό που να έχεις πιστέψει ότι είσαι ο ρόλος και τίποτε άλλο πέρα από αυτό. Έτσι, σαν ηθοποιός, υιοθετείς το σενάριο, τη στάση και τη συμπεριφορά που θεωρείς ότι χρειάζεται να έχει ο χαρακτήρας που ‘παίζεις’.

 

Συνήθως, όμως, οι ρόλοι εμποδίζουν την οικειότητα και δεν επιτρέπουν σε κανένα να δει τον πραγματικό σου εαυτό. Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει πολύ περιοριστικό για τον Αυθεντικό σου Εαυτό και την ανάπτυξή σου ως ολόκληρος άνθρωπος.

 

Μερικοί τρόποι που μπορείς να σαμποτάρεις τον Αυθεντικό σου Εαυτό είναι για παράδειγμα:

• Τα δογματικά και αδιάλλακτα πιστεύω.
• Ο αυστηρός και άκαμπτος τρόπος σκέψης.
• Το να ορίζεσαι από τις γνώμες των άλλων.
• Η υπερβολική ανάγκη να ευχαριστείς συνέχεια τους άλλους.
• Το να λειτουργείς μέσα από κοινωνικούς ρόλους, προκαταλήψεις και στερεότυπα.

Όταν είστε στο σωστό δρόμο

Συχνά, οι αλλαγές μπορεί να μας προκαλούν στρες και να νιώθουμε άβολα σε καταστάσεις, αλλά το Σύμπαν είναι εδώ και μας στηρίζει. Είστε στο σωστό δρόμο λοιπόν και όλα θα έρθουν σε εσάς στο σωστό χρόνο. Ό,τι είναι προορισμένο για εσάς, θα σας βρίσκει πάντα, με φυσικό τρόπο.

Βρίσκεστε στο σωστό δρόμο όταν:

1. Δεν έχετε ιδέα για το τι θα συμβεί στη συνέχεια

Επειδή έχετε επιλέξει να ακολουθήσετε το δρόμο της διαίσθησης και της καρδιάς σας και όχι ό,τι σας «διατάζει» η λογική. Η έλλειψη πλήρους ελέγχου μπορεί να είναι τρομακτική, αλλά επίσης σας προσφέρει ατέλειωτες δυνατότητες. Αν και μπορεί να νιώθετε φόβο, επίσης γνωρίζετε ότι το άγνωστο, θα σας οδηγήσει σε νέους συναρπαστικούς δρόμους.

2. Πιο συχνά νιώθετε φόβο, παρά άβολα

Κι αυτό επειδή συνεχώς παίρνετε ρίσκα, για να ακολουθήσετε τα όνειρά σας και βγαίνετε από τη ζώνη άνεσής σας.

3. Χάνετε κάποια πράγματα και ανθρώπους στο δρόμο

Η ζωή σας κάποιες στιγμές γίνεται χαοτική, χάνετε πράγματα στην πορεία, όσο αλλάζετε και εξελίσσεστε. Όμως, αυτές οι απώλειες σας βοηθούν να προχωράτε μπροστά, όσο κι αν σας πονούν.

4. Ενδιαφέρεστε περισσότερο για το μέλλον, παρά για το παρελθόν

Δεν σας απασχολεί τόσο το παρελθόν και εστιάζετε στο μέλλον και στα θετικά πράγματα που έρχονται.

5. Βαθιά μέσα σας γνωρίζετε ότι βρίσκεστε στο σωστό δρόμο

Παρόλο που βιώνετε άγχος και φόβο για το άγνωστο, βαθιά μέσα σας γνωρίζετε ότι όλα θα πάνε καλά στο τέλος και εσείς πάντα θα είστε στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή.

6. Έχετε χτίσει ουσιαστικές σχέσεις

Οι σχέσεις σας αποκτούν περισσότερο νόημα και εσείς πάντα επιλέγετε να βρίσκεστε δίπλα σε ανθρώπους που σας εμπνέουν και σας κάνουν να νιώθετε καλά.

7. Συχνά νιώθετε φορτωμένοι

Επειδή συνεχώς μαθαίνετε και εξελίσσετε, βγαίνοντας από τη ζώνη άνεσής σας και πασχίζοντας να κάνετε τα όνειρά σας πραγματικότητα, μπορεί το ωράριό σας να σας κουράζει ορισμένες φορές. Ίσως να νιώσετε και απόγνωση, νομίζοντας ότι μένετε στάσιμοι, αλλά αυτό δεν ισχύει.

8. Υπέροχες συμπτώσεις εμφανίζονται στη ζωή σας

Πρόσωπα ή πληροφορίες που χρειάζεστε, έρχονται στη ζωή σας την κατάλληλη στιγμή. Σκέφτεστε για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζετε και κάποιος τυχαία σας δίνει τον τρόπο επίλυσής του την κατάλληλη στιγμή.

9. Ζείτε για εσάς

Γνωρίζετε ότι είναι το δικό σας ταξίδι και δεν νιώθετε πια την ανάγκη να αποδείξετε σε κάποιον την αξία σας, επειδή ξέρετε ότι κάνετε το καλύτερο για εσάς.

10. Ξέρετε να αντιμετωπίζετε τα εμπόδια και τις πιθανές αποτυχίες

Καθώς προχωράτε μπροστά, συναντάτε εμπόδια, αλλά αυτά αποτελούν ένα απλά σημάδι της εξέλιξής σας. Συνεχίστε στο δρόμο σας και μην πτοείστε από τις αποτυχίες.

Γιγάντιος ιονιστής θα καθαρίζει τον αέρα μιας… πόλης

Είναι γνωστό το τεράστιο πρόβλημα της περιβαλλοντικής μόλυνσης που αντιμετωπίζουν οι μεγαλουπόλεις της Κίνας. Σε ορισμένες από αυτές μάλιστα οι κάτοικοι πολύ συχνά είναι υποχρεωμένοι να κινούνται στους δρόμους φορώντας μάσκες για να αποφύγουν την έκθεση στο νέφος που πνίγει την πόλη τους.

Ένας τρόπος για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα οι κινεζικές Αρχές είναι η χρήση μεγάλων μηχανημάτων καθαρισμού του αέρα μέσα στις πόλεις.

Ένα τέτοιο μηχάνημα ύψους περίπου επτά μέτρων τοποθετήθηκε στο κέντρο του Πεκίνου πριν από δύο χρόνια αλλά γρήγορα αποφασίσθηκε να διακοπεί η λειτουργία του. Αν και το μηχάνημα είχε δυνατότητα να καθαρίζει περίπου 30 χιλιάδες κυβικά μέτρα αέρα ανά ώρα λειτουργούσε με ηλεκτρική ενέργεια που παραγόταν σε εργοστάσια που χρησιμοποιούσαν καύση ορυκτών καυσίμων.

Έτσι η ζημιά που προκαλούσε στο περιβάλλον ο ιονιστής ήταν τελικά μεγαλύτερη από τα οφέλη της λειτουργίας του.

Όμως οι Κινέζοι δεν το έβαλαν κάτω και στην πόλη Ξιάν, πρωτεύουσα της επαρχίας Σαανξί τοποθετήθηκε ένας καινούργιος καθαριστής αέρα που δεν λειτουργεί με ηλεκτρική αλλά με ηλιακή ενέργεια. Ο μηχανισμός έχει ύψος 100 μέτρων και είναι έτσι ο μεγαλύτερος ιονιστής αέρα στον κόσμο. Σύμφωνα με τους κατασκευαστές του ο γιγάντιος ιονιστής μπορεί να φιλτράρει οξείδια του αζώτου, διοξείδιο του αζώτου και διοξείδιο του θείου και άλλες τοξικές ουσίες από τις οποίες σχηματίζονται τα επικίνδυνα μολυσματικά νέφη στις πόλεις. Ο ιονιστής αυτός μπορεί (θεωρητικά τουλάχιστον) να βελτιώνει την ποιότητα του αέρα σε μια περιοχή δέκα τετραγωνικών χλμ.

Όπως έγινε γνωστό οι πρώτες δοκιμές του τεράστιου ιονιστή ολοκληρώθηκαν με επιτυχία και σύντομα θα τεθεί σε λειτουργία.

Πώς θα μπορούσαμε να φτάσουμε στη «Γη 2.0»: 4 μέθοδοι «επιστημονικής φαντασίας» για το μεγάλο ταξίδι στα άστρα

Η είδηση της ανακάλυψης του Kepler-452b από τη NASA προκάλεσε ενθουσιασμό παγκοσμίως, καθώς πρόκειται για έναν πλανήτη ο οποίος θεωρείται ότι αποτελεί πρακτικά «εξάδελφο» της Γης μας, και ως εκ τούτου θα μπορούσε να φιλοξενεί (ή να έχει φιλοξενήσει στο παρελθόν) ζωή- ίσως και παρεμφερή με τη γήινη.

Ωστόσο, με όλο τον ενθουσιασμό, η απόσταση που μας χωρίζει από την αποκαλούμενη «Γη 2.0» είναι…αρκούντως υπολογίσιμη, καθώς είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, 1.400 έτη φωτός:

Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και ένα διαστημόπλοιο που θα ήταν σε θέση να κινείται με την ταχύτητα του φωτός (299.792.458 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο στο κενό), τη μεγαλύτερη/ οριακή ταχύτητα που υπάρχει στη φύση (σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν), και πάλι θα χρειάζονταν 1.400 χρόνια για να φτάσει κανείς εκεί.

Και ακόμα και αν θεωρηθεί «βιώσιμο» από άποψης ταξιδιού ένα τέτοιο χρονικό διάστημα, και πάλι υπεισέρχονται στην «εξίσωση» δύσκολες «μεταβλητές», όπως η «παραμόρφωση» του χρόνου: σε γενικές γραμμές, ο χρόνος κυλάει διαφορετικά (πιο αργά) για αυτούς που βρίσκονται στο σκάφος και για αυτούς που βρίσκονται στη Γη, κάτι που θα μπορούσε να δημιουργήσει διάφορες επιπλέον «επιπλοκές» όσον αφορά σε μια αποστολή σε έναν τόσο μακρινό προορισμό.

Γενικότερα, ο επιστημονικός κόσμος (πέρα από τα παλιά σενάρια επιστημονικής φαντασίας, που «έβλεπαν» σκάφη τα οποία κινούνται «άμεσα» με υπερφωτονικές/υπερφωτεινές ταχύτητες), έχει μάλλον απορρίψει το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός τέτοιου κινητήρα/ διαστημοπλοίου, για δύο βασικούς λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι υπάρχουν απροσπέλαστα εμπόδια από άποψης Φυσικής: Βάση της θεωρίας της Σχετικότητας, όταν ένα σώμα πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός, η μάζα εξαρτάται από την ταχύτητα:

Κοινώς, η μάζα αυξάνει όσο αυξάνει η ταχύτητά του, και αυτό συνεπάγεται ότι τόσο πιο πολύ πλησιάζει το σκάφος την ταχύτητα του φωτός, τόσο πιο δύσκολη είναι η προώθηση από τους κινητήρες- και αυτό δυσκολεύει όλο και περισσότερο όσο πλησιάζει ένα σκάφος στην ταχύτητα του φωτός, με τελικό αποτέλεσμα η μάζα του να γίνεται άπειρη εάν, ακόμα και αν (με κάποιον τρόπο παραγωγής ενέργειας/ απόδοσης κινητήρων που θα μπορούσε να συμβαδίσει) το σκάφος «έπιανε» την (ανώτατη/ οριακή) ταχύτητα του φωτός.

Και φυσικά υπάρχουν και επιπλέον, λιγότερο «φυσικής» φύσης ζητήματα, όπως οι επιπτώσεις σε ένα πλήρωμα από την επιτάχυνση, η παραμόρφωση του χρόνου, οι κίνδυνοι πλοήγησης (σε ακραίες ταχύτητες ακόμα και η σύγκρουση με έναν κόκκο σκόνης μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες) κ.α.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι, ακόμα και με ένα σκάφος που (με κάποιον τρόπο επιστημονικής φαντασίας) «πιάνει» την ταχύτητα του φωτός, θα επρόκειτο για «δώρο άδωρο», καθώς και πάλι οι αποστάσεις μεταξύ των άστρων είναι τεράστιες: Ακόμα και με τεχνολογία που θα επέτρεπε σε ένα σκάφος να κινηθεί με την ταχύτητα του φωτός, θα χρειάζονταν και πάλι 1.400 χρόνια για να φτάσουμε στη «Γη 2.0».

Για τους άνωθεν λόγους, θεωρείται ότι η ταχύτητα του φωτός αποτελεί ένα όριο απροσπέλαστο, και πάνω από όλα (ακόμα και αν «έσπαγε»), μη πρακτικό. Οπότε, πλέον τα οράματα της επιστημονικής φαντασίας στρέφονται προς άλλες κατευθύνσεις, οι οποίες επιδιώκουν να «παρακάμψουν» ή να αποδεχτούν/ συμβιβαστούν με τη Σχετικότητα, αξιοποιώντας πιο «συμβατικές» μεθόδους.
Ακολουθούν τέσσερις τεχνολογικές «φιλοσοφίες» που (δεδομένων βέβαια τεράστιων τεχνολογικών αλμάτων, σε κάθε περίπτωση, πρακτικού χαρακτήρα) θα μπορούσαν να ανοίξουν τον δρόμο για τα άστρα, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.

Σκάφος με ταξιδιώτες σε νάρκη

Η κρυονική αποτελεί ένα από αυτά τα «όνειρα» της επιστημονικής φαντασίας που μοιάζουν να βρίσκονται πάντα «τόσο κοντά, αλλά τόσο μακριά».

Η κεντρική ιδέα είναι το «πάγωμα»/ νάρκη του πληρώματος, το οποίο παραμένει σε αυτή την κατάσταση καθ’όλη τη μακροχρόνια διάρκεια του διαστημικού ταξιδιού. Οι επιβάτες ξυπνούν όταν το σκάφος -που κινείται με «συμβατική» (από άποψης Φυσικής, επειδή και πάλι, εν συγκρίσει με τα σημερινά δεδομένα, θα απαιτούνται καινοτόμες τεχνολογίες προώθησης, όπως η πυρηνική προώθηση, τα ηλιακά ιστία κ.α.- καθώς και φυσικά αντίστοιχες πηγές ενέργειας, όπως η πυρηνική σύντηξη) προώθηση έχει φτάσει στον προορισμό του.

Τα αποκαλούμενα «sleeper ships» αποτελούν ένα δημοφιλές μοτίβο της επιστημονικής φαντασίας. Στην περίπτωση του Kepler-452B ωστόσο, η κρυονική τεχνολογία θα έπρεπε να είναι αρκετά επαρκής και αξιόπιστη για να μπορέσει να κρατήσει ζωντανούς εν υπνώσει τους επιβάτες του για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (ας μην ξεχνάμε ότι ο πλανήτης απέχει 1.400 έτη φωτός, και το σκάφος δεν θα κινείται με ταχύτητα του φωτός, ακόμη και λαμβάνοντας υπόψιν την παραμόρφωση του χρόνου).

Μέσα σε αυτό το διάστημα, κάποιος θα πρέπει να αναλαμβάνει τη συντήρηση του σκάφους: είτε συστήματα τεχνητής νοημοσύνης/ ρομποτικής, είτε ένα επίλεκτο πλήρωμα το οποίο θα ξυπνά τακτικά για να ελέγχει τα πράγματα, ή που θα είναι ταγμένο να παραμένει «ξύπνιο» για πολλές διαφορετικές γενεές, όσο διαρκεί το ταξίδι. Και αυτό οδηγεί στο επόμενο σενάριο.

Σκάφη γενεών (generation ships)



Είναι ακόμα πιο «συμβατικού» χαρακτήρα από ό,τι τα sleeper ships, αλλά, με τον τρόπο του, είναι πιο φιλόδοξων/ επικών διαστάσεων. Η κεντρική ιδέα είναι ότι δεν θα είναι οι αρχικοί επιβάτες που θα φτάσουν στον προορισμό, αλλά οι απόγονοί τους.

Το «generation ship», το οποίο κινείται με ταχύτητα μικρότερη του φωτός στο Διάστημα (ακόμα και αν την πλησιάζει) αποτελεί ένα κλειστό, αυτάρκες οικοσύστημα- μια ζωντανή, λειτουργούσα αποικία, με έναν πληθυσμό ο οποίος ζει εκεί, εξελίσσεται, αναπαράγεται για χρόνια, ίσως και για αιώνες και για χιλιετίες: Φανταστείτε μία πόλη σε ένα διαστημόπλοιο που ταξιδεύει στο Διάστημα.

Οι κάτοικοί της έχουν την καθημερινή ζωή τους, κάνουν παιδιά, γερνούν, πεθαίνουν και κάποια στιγμή, μια από τις επόμενες γενεές, οι απόγονοί τους, θα φτάσουν στον προορισμό τους. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά μεγαλόπνοο όραμα, το οποίο μπορεί να μην «σκοντάφτει» στη Φυσική, αλλά έχει τεράστιες τεχνολογικές απαιτήσεις.

Το πλοίο θα πρέπει να είναι γιγαντιαίων διαστάσεων, προκειμένου να μπορεί να φιλοξενεί και συντηρεί ένα πλήρες, αυτόνομο και ανανεούμενο οικοσύστημα (αέρας, νερό, γεωργία, κτηνοτροφία, ενέργεια), που με τη σειρά του θα μπορεί να συντηρεί έναν πληθυσμό επαρκούς μεγέθους ώστε να διασφαλιστεί (από γενετικής, αλλά και κοινωνικής άποψης) η υγιής εξέλιξη και επιβίωσή του ανά τους αιώνες που θα διαρκέσει το ταξίδι.

Κινητήρας στρέβλωσης ή δίνης (Warp Drive)

Μπαίνοντας στο «βασίλειο» αυτών που προσπαθούν να παρακάμψουν τη Σχετικότητα, οι φίλοι του Star Trek γνωρίζουν σίγουρα την έννοια του Warp Drive (ελληνιστί, κινητήρας στρέβλωσης ή δίνης) – ή, βάσει των ιδεών του Μεξικανού φυσικού Μιγκέλ Αλκουμπιέρε, Alcubierre drive.

Η κεντρική ιδέα είναι ότι, αντί το διαστημόπλοιο να επιταχύνει το ίδιο τον εαυτό του σε υψηλές ταχύτητες για να κινηθεί στον χώρο…αλλάζει τον χώρο, προκειμένου, τρόπον τινά, να «κόψει δρόμο». Στην ουσία, το διαστημόπλοιο (μέσω κάποιου είδους κινητήρων/ γεννητριών παραγωγής βαρύτητας), στρεβλώνει τον χωροχρόνο γύρω του (φέρνει πιο μπροστά το «εμπρός» και στέλνει πιο μακριά το «πίσω»), φέρνοντας πιο κοντά το σημείο προορισμού.

Γύρω από το σκάφος δημιουργείται μια «φυσαλίδα», μέσα στην οποία οι αποστάσεις είναι «μικρότερες»: φανταστείτε δύο σημεία πάνω σε ένα φύλλο χαρτί, τα οποία, όταν το χαρτί είναι απλωμένο σε ένα τραπέζι, έχουν μια απόσταση μεταξύ τους.

Εάν το φύλλο διπλωθεί, τότε η απόσταση μεταξύ τους μειώνεται. Αυτή είναι η φιλοσοφία του Warp Drive, και έχει το ευφυές χαρακτηριστικό ότι δεν παραβιάζει τη σχετικότητα, αλλά την παρακάμπτει. Το σκάφος, όσον αφορά στον εαυτό του και τη «φυσαλίδα», δεν κινείται με την ταχύτητα του φωτός- αλλά, όσον αφορά σε έναν εξωτερικό παρατηρητή (εκτός σκάφους και «φυσαλίδας»), το σκάφος κινείται με ταχύτητες κατά πολύ μεγαλύτερες του φωτός.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν λίγο καιρό είχαν προκύψει φήμες περί πειραμάτων της NASA πάνω σε κάτι αντίστοιχο του Warp Drive, προκαλώντας ενθουσιασμό. Ωστόσο, η ίδια η αμερικανική διαστημική υπηρεσία διευκρίνισε ότι διερευνώνται διάφορες τεχνικές προώθησης, και μεταξύ αυτών και το EmDrive (το οποίο δεν απαιτεί μάζα αντίδρασης ή κάποιο προωθητικό), χωρίς ωστόσο απτά αποτελέσματα.

Σκουληκότρυπες/ «πύλες» (wormholes)

Τρία γνωστά franchises επιστημονικής φαντασίας όπου υπήρχε η έννοια των «πυλών» (με διαφορετικούς τρόπους) είναι το Star Trek: DS9, το Stargate: SG1 και το Babylon 5. Η «σκουληκότρυπα» είναι μια υποθετική τοπολογική ιδιότητα του χωροχρόνου:

Ένα «τούνελ» το οποίο συνδέει δύο συγκεκριμένα σημεία του, επιτρέποντας σε ένα σκάφος να «κόψει δρόμο», παρακάμπτοντας την «κανονική» απόσταση- φανταστείτε, χάριν ευκολίας ένα βουνό. Εάν θέλετε να πάτε από ένα σημείο στη μία πλευρά σε ένα σημείο στην άλλη, τότε πρέπει να περπατήσετε/ σκαρφαλώσετε όλη την απόσταση πάνω στην επιφάνειά του…ή να βρείτε ένα τούνελ το οποίο συνδέει απευθείας τα δύο σημεία.

Μέχρι τώρα, δεν έχουν βρεθεί παρατηρησιακές αποδείξεις για την ύπαρξη σκουληκοτρύπων (Einstein-Rosen Bridge), αλλά οι εξισώσεις της Γενικής Σχετικότητας αφήνουν «περιθώρια» για την ύπαρξή τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι σκουληκότρυπες Scwarzschild, το Casimir effect κ.α.

Σημειώνεται ότι η Γενική Σχετικότητα προβλέπει ότι, εάν υπάρχουν σκουληκότρυπες μέσα από τις οποίες είναι δυνατόν να περάσει ένα σκάφος, θα επιτρέπουν και ταξίδι στο χρόνο. Κάποιες θεωρίες «θέλουν» τις σκουληκότρυπες και ως πύλες προς διαφορετικά σύμπαντα

Η χρήση του μύθου στο Συμπόσιο του Πλάτωνα

Εγκώμιο του Αγάθωνα και σχόλια του Σωκράτη.

«Το να είσαι ερωτευμένος είναι μόνο το να είσαι σε μια συνεχή κατάσταση αναισθησίας – να παρεξηγείς έναν συνηθισμένο νεαρό για έναν Έλληνα θεό ή μια συνηθισμένη κοπέλα για μια θεά» -Henry Louis Mencken, “Prejudices, First Series”, 1919

Ο Αγάθων (ποιητής και μάλλον εραστής του Παυσανία) γυρίζει την κουβέντα στη θεολογία. «Οι προλαλήσαντες δεν έπλεξαν το εγκώμιο του θεού, αλλά καλοτύχισαν τους ανθρώπους για τα καλά που αυτός χαρίζει. Όμως κανείς δε μίλησε για το ποιόν του θεού που δίνει αυτά τα δώρα»^σελ.153. Ο Αγάθων πλέκει το εγκώμιο της ίδιας της θεότητας του έρωτα, μιλάει για τα δικά του μυθολογικά χαρακτηριστικά και για τις αρετές του, και ύστερα για όσα χαρίζει στους ανθρώπους. Το σωστό εγκώμιο, λέει, πρώτα εξηγεί τη φύση και έπειτα τις δωρεές του αντικειμένου του, τεχνική που θα ακολουθήσει και ο Σωκράτης αργότερα.

«Ο Έρωτας είναι ο ευτυχέστερος όλων, γιατί είναι ο ομορφότερος και ο καλύτερος. Είναι δε ο ομορφότερος, Φαίδρε, γιατί είναι ο νεότερος ανάμεσα στους θεούς…Από τη φύση του μισεί τα γεράματα και παραμένει όσο πιο μακριά τους γίνεται. Πάντα νέοι τον συντροφεύουν και πάντα νέος παραμένει, καταπώς λέει κι η παροιμία, ο όμοιος τον όμοιό τους συντροφεύει»^σελ.155.

Ο Αγάθωνας εδώ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον Φαίδρο, αλλά και με τον εραστή του, τον Παυσανία, οι οποίοι είχαν πει ότι απόδειξη της ανωτερότητας του θεού Έρωτα είναι η αρχαιότητά του. Και λέει ότι η αφήγηση του Ησίοδου και του Παρμενίδη για τη δημιουργία του κόσμου και των θεών, αιτία είναι η Ανάγκη. «Ανάγκη» ήταν η προσωποποίηση του αδυσώπητου νόμου της φύσης, της μοίρας, του πεπρωμένου, της αναγκαιότητας. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν ότι ακόμα και οι θεοί ήταν έρμαια της Ανάγκης, την οποία δεν μπορούσαν να ελέγξουν ή να επηρεάσουν. «Με την Ανάγκη ούτε οι θεοί τα βάζουν» είπε ο Σιμωνίδης (Πλάτων, «Πρωταγόρας» 345d). Πράττει πέρα από τη λογική και την ηθική, το θαύμα και την τύχη. Αν εμπλεκόταν ο Έρωτας σε αυτά (στην κοσμογονία και τη θεογονία), δεν θα υπήρχαν οι βαναυσότητες που συναντάμε στον μύθο, αλλά αγάπη και ειρήνη, όπως τώρα που ο Έρωτας βασιλεύει στους θεούς. «Και δεν είναι μόνο νέος, είναι και ανάλαφρος…Χτίζει τη φωλιά του στα συναισθήματα και στις ψυχές των ανθρώπων και των θεών, αλλά όχι σε όλες αδιακρίτως. Όταν συναντηθεί με ψυχή συναισθηματικά σκληρή, αποχωρεί, όμως στην τρυφερή εγκαθίσταται για τα καλά…Γιατί πώς θα μπορούσε να μπαινοβγαίνει αθόρυβα στις ψυχές, που από παντού τις περιβάλλει, αν δεν ήταν ευλύγιστος;…Γιατί ανάμεσα στην ασχήμια και στον Έρωτα μαίνεται ατελεύτητος πόλεμος»^{σελ.155-157}. Για να περιγράψει την ελαφρότητα του Έρωτα, ο Αγάθων χρησιμοποιεί τα λόγια του Ομήρου όταν περιέγραφε στην Ιλιάδα την ελαφρότητα της Άτης*:

«Τα πόδια της ανάερα, στο χώμα δεν πατάνε

απάνω στα κεφάλια των θνητών ακροβατεί»

Κλείνει την περιγραφή του θεού λέγοντας ότι μόνο στην ομορφιά ζει, σε τόπους ολάνθιστους και ευωδιαστούς όπως τα λουλούδια ή οι καλές ψυχές, γιατί σε σώμα, ψυχή ή οτιδήποτε άλλο που δεν ανθοφορεί, ο Έρωτας δεν μπορεί να κατοικήσει.

Αφού περιέγραψε τα κάλλη του θεού, συνεχίζει με τις αρετές του. Ο Έρωτας ούτε αδικεί ούτε αδικείται από θεό ή άνθρωπο, και δεν υφίσταται βία ούτε την ασκεί, γιατί ο καθένας με τη θέλησή του προσέρχεται σε αυτόν. Όσα συνομολογούν αμοιβαία οι εραστές τα επικυρώνουν οι νόμοι, αλλά εκτός από δίκαιος είναι και σώφρον. Εφόσον σωφροσύνη είναι ο εξουσιασμός των ηδονών και των επιθυμιών, και εφόσον καμιά ηδονή δεν είναι ανώτερη του έρωτα, ο Έρωτας τις εξουσιάζει και τις ελέγχει όλες, για να αναδειχτεί σε απόλυτο κάτοχο της σωφροσύνης. Και γενναίος αναδεικνύεται, αφού εξουσιάζει τον πιο ανδρείο από όλους, τον θεό Άρη, που είναι αιχμάλωτος του έρωτα της Αφροδίτης. Εκτός όμως από τις αρετές της δικαιοσύνης, της σωφροσύνης και της ανδρείας, ο Αγάθων εκθειάζει και τη σοφία του Έρωτα, διατεινόμενος ότι αυτός είναι ο εμπνευστής κάθε δημιουργικής έκφρασης που ανήκει στη σφαίρα των Μουσών και μπορεί οποιονδήποτε να τον κάνει ποιητή, αρκεί να τον αγγίξει. «Ποιος αμφιβάλλει ότι η δημιουργία των ζωντανών οργανισμών είναι αποτέλεσμα της σοφίας του Έρωτα, στην οποία χρωστάει τη γέννηση και την ύπαρξη κάθε μορφή ζωής;»^σελ.159 Και οι τεχνίτες, ακόμα και οι θεοί οι ίδιοι, με οδηγό αυτόν επινόησαν την τέχνη τους, ο Απόλλων την τοξευτική, την ιατρική και τη μαντική, οι Μούσες την καλλιτεχνική δημιουργία και ο Δίας τη διακυβέρνηση. «Γι’ αυτό ηρέμησαν τα πράγματα στο βασίλειο των θεών από τη στιγμή που εμφανίστηκε ανάμεσά τους ο Έρωτας, προφανώς ο έρωτας του ωραίου – με την ασχήμια ο θεός δεν έχει καμία σχέση».

Ο Έρωτας ηρεμεί τη φύση (χαρίζει γαλήνη στα πελάγη και καταλαγιάζει τους ανέμους) αλλά και τους ανθρώπους, ξεριζώνοντας την έχθρα από την καρδιά και γεμίζοντάς τη με φιλία. Διώχνει την αγριάδα και χαρίζει πραότητα, δίνει κουράγιο στον μόχθο, στον πόνο, στον φόβο και στη μάχη, και πρωτοστατεί σε χορούς, γιορτές και θυσίες. Είναι βάλσαμο και χαρά της ζωής.

Για τον Αγάθωνα λοιπόν ο Έρωτας είναι ο πιο ευτυχισμένος, όμορφος, καλός, αγαπητός, φιλειρηνικός, ανάλαφρος, απαλός και ευλύγιστος. Οι αρετές του είναι η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη, η αντρειοσύνη και η σοφία, και είναι ο εμπνευστής όλων των υπόλοιπων αρετών των θεών και των ανθρώπων. Θυμίζει έτσι τον Ερυξίμαχο, προσπαθώντας να αποδώσουν και οι δύο στον έρωτα πλήθος χαρακτηριστικών και ιδιοτήτων, για να τον χωρέσουν σε κάθε πιθαμή ανθρώπινης δραστηριότητας μέχρι και στην φύση την ίδια. Και εκεί που ο Ερυξίμαχος ήταν ψυχρός και ρηχός, με γλώσσα επιστημονική και λόγο άνευ ουσίας, ο Αγάθωνας αποδεικνύεται βέβαια καλύτερος χειριστής του λόγου, χρησιμοποιώντας όμορφες φράσεις και περιγραφές**, για να γίνει όμως υπερφίαλος, αφού συνεχίζει να μιλάει πέραν του σημείου που έχει γίνει κατανοητός ή ενδιαφέρων. Σε αντίθεση με τον Ερυξίμαχο, κάνει χρήση του μύθου, η οποία όμως δεν αρκεί για να σώσει την αποτίμηση του εγκωμίου του, αφού είναι γεμάτη ασυνέπειες (το να λέει ο Ησίοδος ότι ο Έρως προϋπήρχε των υπόλοιπων θεών δεν σημαίνει ότι κυριαρχούσε, οπότε δεν φαίνεται να υπάρχει η ασυνέπεια που καθιστά το ρόλο της Ανάγκης απαραίτητο) και δεν αντέχει στη διαλεκτική κριτική του Σωκράτη (που θα δούμε παρακάτω). Ταυτόχρονα, όσον αφορά την εκμετάλλευση της μυθικής αφήγησης, έρχεται σε σύγκρουση με προηγούμενους ομιλητές, όχι μόνο περιγραφικά, αλλά και ουσιαστικά, με αρχή τον Φαίδρο.

Η διαφορά μεταξύ του Αγάθωνα και του Φαίδρου δεν είναι μόνο επιφανειακή. Ο Φαίδρος παίρνει ένα στοιχείο από την Θεογονία του Ησίοδου και το χρησιμοποιεί σαν τρανταχτή απόδειξη για μια ιδιότητα του Έρωτα. Παίρνει δηλαδή το «γεγονός» ότι ο Έρωτας δημιουργήθηκε πριν από τους υπόλοιπους θεούς και θεωρεί ότι βάσει αυτού μπορεί να αποδώσει στον Έρωτα ένα χαρακτηριστικό (την ανωτερότητά του). Η αρχαιότητα του Έρωτα θεωρείται από τον Φαίδρο σαν μια γνώση ή ένα αξίωμα που, με τη λογική διαδικασία, συνεπάγεται την υπεροχή του. Κάτι αντίστοιχο έκανε και ο Αριστοφάνης που μίλησε πριν τον Αγάθωνα, και χρησιμοποίησε τον μύθο των δίφυλων πλασμάτων για να επαινέσει την ομοφυλοφιλία και την λειτουργία του ερωτικού αισθήματος στους ανθρώπους, σαν αναγκαίο συμπέρασμα της μυθικής του αφήγησης. Ο Αριστοφάνης όμως, έπλασε τον δικό του μύθο για χάρη του εγκωμίου. Δεν μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι χρησιμοποιεί έναν μύθο σαν «γνώση» ή «γεγονός» ή οποιαδήποτε άλλη μορφή αυθεντίας που θα τον οδηγήσει σε ένα δεσμευτικό συμπέρασμα. Ο Αριστοφάνης απλά έχει κάποιες σκέψεις να μοιραστεί, και για να τις κάνει κατανοητές, αν όχι για να μας κάνει να τις βιώσουμε, πλάθει μια ιστορία. Η δικιά του αφήγηση είναι ποιητική (εξάλλου ήταν κωμικός ποιητής), οπότε μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει κάποιου είδους συμβολισμός ή υπερβατισμός στην εξιστόρησή του. Γιατί ο Αριστοφάνης ξεκινάει αντίστροφα, περιγράφοντας ένα μύθο που είναι έτσι φτιαγμένος ώστε να μας οδηγήσει σε αυτά που από πριν ήθελε να αξιώσει για τον έρωτα. Είναι ο μόνος επίσης που δεν αναφέρεται στη θεογονία, ο μύθος του αφορά τη δημιουργία των ανθρώπων από τους θεούς˙ θα μπορούσαμε να πούμε ότι εισάγει την ανθρωπογονία στο κείμενο, κάτι που αρμόζει στο περιεχόμενο του εγκωμίου του και τη δικιά του χρήση του μύθου, αφού ο Αριστοφάνης επικεντρώνεται στον άνθρωπο και τα αισθήματά του, στον αισθησιασμό του και στο παράλογο του έρωτα, σαν αναγκαίες συνέπειες του μύθου, εκεί που οι υπόλοιποι περιγράφουν οφέλη και χαρακτηριστικά που προκύπτουν αυθαίρετα μέσα από το έργο του Ησίοδου.

Ο Αγάθωνας έχει ακόμα μια ιδιαιτερότητα στην χρήση της μυθικής αφήγησης. Διορθώνει τον Ησίοδο, όχι μόνο αποδίδοντας νεότητα στον Έρωτα, άλλα και εισάγοντας την Ανάγκη (τους νόμους της φύσης, θα λέγαμε σήμερα) σαν υπαίτια της Θεογονίας αντί του Έρωτα, γιατί θεωρεί πως αν ο Έρωτας υπήρχε από εκείνη την αρχαία εποχή της δημιουργίας των θεών, και εφόσον είναι ο πιο δυνατός από αυτούς (κάτι που δεν προκύπτει τελεσίδικα από την Θεογονία του Ησίοδου), θα αποτρέπονταν οι πόλεμοι του Ουρανού που περιγράφει ο Ησίοδος, αφού η προσφορά του Έρωτα είναι η αρμονία και η αγάπη. Αποδίδει λοιπόν στον Έρωτα τα πιο πάνω χαρακτηριστικά (κάλλη και αρετές), από τη μία παρά την αυθεντία της μυθικής αφήγησης του Ησίοδου, και από την άλλη χρησιμοποιώντας την υπάρχουσα μυθολογία, όταν αναφέρει ότι ακόμα και ο Άρης (ο πιο γενναίος από τους θεούς και τους ανθρώπους) είναι αιχμάλωτος του έρωτα της Αφροδίτης (και άρα μειονεκτεί εν τέλει σε αντρειοσύνη από τον Έρωτα) για να δείξει ότι ο Έρωτας είναι ο πιο ανδρείος από όλους. Χρησιμοποιεί τον μύθο και τον αναιρεί ταυτόχρονα***.

Άρα λοιπόν αντικείμενο του λόγου του Αγάθωνα είναι τα χαρακτηριστικά του ερωτευμένου (είτε του εραστή είτε του ερωμένου), τις αρετές και τα κάλλη του οποίου μόνο να συμβολίσει θέλει στην οντότητα που αυτός βλέπει ως «θεό Έρωτα». Αυτός ο συμβολισμός όμως είναι στεγνός και ανώφελος. Δεν υπάρχει μυθική αφήγηση στον Αγάθωνα, μόνο περιγραφή της θεότητας (αυτός μάλιστα ήταν ο δηλωμένος από την αρχή σκοπός του). Έτσι όμως ο λόγος του δεν οδηγεί σε κανένα συμπέρασμα και στερείται νοήματος, και ο ίδιος δεν μπορεί να δει ότι δεν αντέχει στην κριτική, ούτε αφηγηματικά ούτε νοηματικά.

Αυτή η κριτική έρχεται από τον Πλάτωνα με τα λόγια του Σωκράτη, ο οποίος όταν παίρνει τον λόγο αλλά πριν ξεκινήσει τον εγκωμιασμό του Έρωτα, κάνει ένα σύντομο σχόλιο στα όσα είπε ο Αγάθωνας, με τη μορφή διαλόγου. Κάνει δηλαδή τον σχολιασμό του όχι με τη χρήση μύθου, ούτε μόνο με λογική ανάλυση, αλλά διαλεκτικά, όπως πάντα τον παρουσιάζει ο Πλάτωνας στα κείμενά του.

Σε μια ένδειξη της γνωστής σωκρατικής ειρωνείας, δηλώνει την άγνοιά του και την αδυναμία του να πλέξει ένα εγκώμιο ισάξιο των προλαλησάντων, με μια χαρακτηριστική στον Σωκράτη «παθητική επιθετικότητα» που χρησιμοποιείται για να διαψεύσει τους αντιπάλους του: «Συνειδητοποίησα πόσο γελοίος ήμουν, όταν συμφωνούσα μαζί σας να πλέξω κι εγώ το εγκώμιο του Έρωτα, προσποιούμενος μάλιστα πως είμαι αυθεντία στα ερωτικά θέματα, ενώ ήμουν εντελώς άσχετος και αγνοούσα τον τρόπο σύνθεσης του εγκωμίου γενικά. Γιατί εγώ, από αφέλεια προφανώς, φανταζόμουν ότι πρέπει κανείς να λέει την αλήθεια για ό,τι εγκωμιάζει και ότι αυτό αποτελεί τη βασική προϋπόθεση»^σελ.165. Η σωστή μέθοδος σύμφωνα με αυτά που άκουσε από τους υπόλοιπους, υποστηρίζει ο Σωκράτης, είναι να φορτώνουν το αντικείμενο του επαίνου με τα καλύτερα χαρίσματα, υπαρκτά και ανύπαρκτα˙ «και ψέματα να είναι ουδείς ενοχλείται».

Προχωράει σε μια μικρή αλλά εξοντωτική «ανάκριση» του Αγάθωνα για να βγάλει κάποια συμπεράσματα που θα χρησιμοποιήσει στο δικό του εγκώμιο. Ξεκινάει λέγοντας ότι ο έρωτας μπορεί να νοηθεί μόνο ως κάτι που στρέφεται σε κάποιο αντικείμενο. Ο Έρωτας είναι έρωτας για κάποιο πράγμα. Αυτό το πράγμα, αυτό που ερωτεύεται ο Έρωτας, είναι κάτι που αυτός επιθυμεί. Αυτό που κάποιος επιθυμεί όμως, είναι κάτι που σίγουρα δεν έχει, είναι κάτι που του λείπει. Δεν θα αισθανόταν αυτήν την έλλειψη αν το κατείχε, και άρα δεν θα το επιθυμούσε. Και όταν κάποιος λέει ότι επιθυμεί να έχει υγεία και πλούτη ενώ ταυτόχρονα είναι πλούσιος και υγιής, αυτό που εννοεί και θα έπρεπε να πει είναι ότι θέλει και στο μέλλον να έχει αυτά τα αγαθά, που δεν είναι εξασφαλισμένα. Αυτός λοιπόν που λέει «θέλω κάτι» εννοεί ότι θέλει κάτι που δεν κατέχει στο παρόν, κάτι που δεν είναι εξασφαλισμένο ή σίγουρο, κάτι που δεν είναι ο ίδιος, και κάτι που του λείπει.

Έρωτας λοιπόν είναι πόθος για κάτι που είναι σε έλλειψη. Και όπως είπε ο Αγάθωνας προηγουμένως, ο Έρωτας δεν έχει καμία σχέση με τα άσχημα αλλά μόνο με τα ωραία και τα καλά. Άρα Έρωτας είναι ο πόθος για τα ωραία, που συνεπάγεται ότι ο Έρωτας ο ίδιος δεν είναι όμορφος ή ωραίος ή καλός. Πώς λοιπόν μπορεί ο Αγάθων να αποκαλεί τον Έρωτα ωραίο ενώ αυτός επιθυμεί την ομορφιά, που σημαίνει ότι την στερείται; Και αφού τα αγαθά είναι και ωραία, συνεπάγεται πως ο Έρως, με το να στερείται τα ωραία, στερείται και τα αγαθά (εννοώντας τις αρετές). Ήδη λοιπόν, από τον πρόλογο του εγκωμίου του, ο Σωκράτης έχει διαψεύσει όχι μόνο τον Αγάθωνα, αλλά και όλους τους προηγούμενους που είπαν για τον Έρωτα ότι είναι ωραίος, καλός, νέος, σοφός, δυνατός.

Ο Σωκράτης έτσι, παρότι ξεκίνησε το λόγο του διατεινόμενος την άγνοιά του και την αδυναμία του να μιλήσει όσο ωραία μίλησαν οι υπόλοιποι, λίγο πολύ αντέκρουσε τους πάντες. Ο Αγάθωνας παραδέχεται την ήττα του λέγοντας: «Εγώ Σωκράτη, αδυνατώ να αντιπαρατεθώ μαζί σου. Γι’ αυτό ας παραδεχτούμε ότι είναι έτσι, όπως τα λες». Ο φιλόσοφος συνεχίζει με την αξίωση ότι αυτός ο ίδιος δεν είναι σημαντικός (εξάλλου αυτός δεν γνωρίζει τίποτα), αλλά αυτό που τους οδήγησε στο συμπέρασμά τους είναι η λογική. «Με την αλήθεια δεν μπορείς να τα βάλεις˙ με τον Σωκράτη είναι σχεδόν παιχνιδάκι»^σελ.173, του απαντάει, και αρχίζει αμέσως να περιγράφει τη συνάντησή του με την σοφή Διοτίμα, για να μεταφέρει στους υπόλοιπους όσα αυτή του είπε για τον έρωτα.

--------------------

* Άτη: Κόρη του Δία για τον Όμηρο, κόρη της Έριδος για τον Ησίοδο. Δευτερεύουσα δαιμονική θεότητα της βλάβης και της φθοράς, που προξενεί στους ανθρώπους τυφλό πάθος και σύγχυση φρενών χωρίς να το καταλάβουν, πατώντας απαλά πάνω στα κεφάλια τους.

** Ο Ιωάννης Συκουτρής χαρακτηρίζει το εγκώμιο του Αγάθωνα «μια ρητορική μονωδία, ένα ‘πεζοτράγουδο’ προς τον έρωτα», όπου «ο έρως εκτρέπεται εις αντικείμενον αφιλοσοφήτου και πομφολυγώδους λυρισμού»

*** Όπως θα δούμε αργότερα, στο τέλος του Συμποσίου ο Σωκράτης χρησιμοποιεί επίσης τον μύθο, που έρχεται να «δικαιολογήσει» τις θέσεις του που ήδη έχει εκθέσει: Ο Έρωτας δεν μπορεί να επιθυμεί την ομορφιά και ταυτόχρονα να είναι όμορφος αφού επιθυμούμε αυτό που δεν έχουμε. Ούτε άσχημος μπορεί να είναι όμως, είναι κάτι ενδιάμεσο. Αυτό εξηγείται μυθολογικά, από το ότι γεννήθηκε από την άσχημη Πενία με πατέρα τον όμορφο Πόρο. Μετά τη μυθολογική του αφήγηση, ο Σωκράτης συνεχίζει τη διαλεκτική του για να βγάλει και άλλα συμπεράσματα. Την χρησιμοποιεί δηλαδή και για να αποδείξει την ορθότητα αυτών που είπε, και για να οδηγηθεί στο γεγονός ότι ο Έρωτας είναι το υποκείμενο του έρωτα, όχι το αντικείμενο. Αφού είναι το υποκείμενο, έχει αντικείμενο, το οποίο εξηγεί πως είναι η αθανασία.

-----------------------

Πλάτωνος, Συμπόσιον