Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ, ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ

Για τους Κορίνθιους που έπεσαν στη ναυμαχία της Σαλαμίνας ²

ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ¹ – ἀκμᾶς ἑστακυῖαν ἐπὶ ξυροῦ

ἀκμᾶς ἑστακυῖαν ἐπὶ ξυροῦ Ἑλλάδα πᾶσαν
ταῖς αὑτῶν ψυχαῖς κείμεθα ῥυσάμενοι

***
Πάνω στην κόψη του ξυραφιού έστεκε η Ελλάδα ολόκληρη·
τη σώσαμε με τη ζωή μας· είμαστε εδώ
------------

¹ Ο Σιμωνίδης (557/6-468/7 π.Χ.) είναι ο σημαντικότερος ποιητής επιγραμμάτων της αρχαϊκής και της κλασικής εποχής. Με το όνομά του κυκλοφορούσε ένα βιβλίο επιτύμβιων και αναθηματικών επιγραμμάτων της εποχής των Περσικών πολέμων. Αρκετά από τα επιγράμματα που αποδίδονται στον Σιμωνίδη δεν θεωρούνται γνήσια.

² Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Πλουτάρχου το επίγραμμα είχε χαραχθεί πάνω σε κενοτάφιο που είχε ανεγερθεί στον Ισθμό για τους Κορίνθιους που έπεσαν στη ναυμαχία της Σαλαμίνας.

 

Για τους Αθηναίους Μαραθωνομάχους ¹

Ἑλλήνων προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθῶνι
χρυσοφόρων Μήδων ἐστόρεσαν δύναμιν
Λυκοῦργος, Κατὰ Λεωκράτους, 109

 

***

Υπέρ των Ελλήνων οι Αθηναίοι μαχόμενοι στον Μαραθώνα

συνέτριψαν τη δύναμη των χρυσοφόρων Μήδων.²

------------

¹ Εικάζεται ότι το επίγραμμα είχε αναγραφεί στην Ποικίλη στοά της Αθήνας, την οποία κοσμούσαν παραστάσεις από τη μάχη στον Μαραθώνα, ή (πιθανότερο) σε μνημείο στον Μαραθώνα.

² Των Περσών. Ο χρυσός των Περσών ήταν παροιμιώδης.

 

Το επιτύμβιο του Μεγιστία ¹

μνῆμα τόδε κλεινοῖο Μεγιστία, ὅν ποτε Μῆδοι
Σπερχειὸν ποταμὸν κτεῖναν ἀμειψάμενοι,
μάντιος, ὃς τότε Κῆρας ἐπερχομένας σάφα εἰδώς
οὐκ ἔτλη Σπάρτης ἡγεμόνας προλιπεῖν.

 

***

Τούτο είναι το μνήμα του ξακουστού Μεγιστία,

που τον σκότωσαν οι Μήδοι τότε που διάβηκαν τον Σπερχειό ποταμό.

Ήτανε μάντης· ήξερε ότι έρχονταν οι Μοίρες του θανάτου,

κι όμως δεν θέλησε να εγκαταλείψει τους αρχηγούς της Σπάρτης.

-----------

¹ Ο Μεγιστίας ήταν μάντης από την Ακαρνανία. Την παραμονή της μάχης των Θερμοπυλών (480 π.Χ.) βρισκόταν στις Θερμοπύλες και προέβλεψε ότι θα πέσει στη μάχη. Ο Λεωνίδας του ζήτησε να φύγει, εκείνος όμως αρνήθηκε και έμεινε -έδιωξε μόνο τον μοναχογιό του. Σκοτώθηκε στις Θερμοπύλες.

 

Μια Σύντομη Ιστορία Της Σύγχρονης Ομοφυλοφιλίας

Όσο παράξενο κι αν σας φαίνεται, ομοφυλοφιλία δεν υπήρχε πριν το 1869. Όχι πριν την επινοήσει ο Ούγγρος γιατρός Benkert. Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο οι σοδομίτες.

Η σοδομία ήταν μια «ασαφής κατηγορία» που περιλάμβανε σεξουαλικές σχέσεις –όχι απαραίτητα πρωκτικές- μεταξύ ανδρών, ανδρών και ζώων, ανδρών και γυναικών, γυναικών και γυναικών (η κλειτορίδα θεωρείτο ακόμα ένα ατροφικό πέος), με σκοπό την αποφυγή της αναπαραγωγής.

Η σοδομία απαγορευόταν για λόγους θρησκευτικής τάξης. Τη χαρακτήριζαν «αποτρόπαιο αμάρτημα».

Η σοδομία ποτέ δεν χαρακτηρίστηκε ιδιάζουσα ταυτότητα –όπως θεωρείται στις ημέρες μας η ομοφυλοφιλία. Ήταν μια πρόσκαιρη παρέκκλιση και τίποτα περισσότερο.

Κατά τον 18ο αιώνα, το έγκλημα αποσπάστηκε από τη δικαιοδοσία της Εκκλησίας, έγινε ποινικό αδίκημα και το λεξιλόγιο άλλαξε.

Πιο συχνή ήταν η χρήση των λέξεων «παιδεραστία» και «ατιμία» (στη διάλεκτο της αστυνομίας), χωρίς να υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε ανήλικους και ενήλικους.

Ο Γαλλικός Ποινικός Κώδικας του 1791 (μετά την Επανάσταση) δεν καταδίκαζε πλέον τη σοδομία καθ’ εαυτήν. Μόνο η παιδοφιλία ήταν έγκλημα.

Το 1869, ο Benkert δημιούργησε τον όρο «ομοφυλοφιλία» και ζήτησε την κατάργηση ενός παλιού πρωσικού νόμου που την καταδίκαζε.

Την ίδια εποχή ο Heinrich Ulrichs αναλύει την ομοφυλοφιλία από την τριπλή οπτική γωνιά του ιστορικού, του γιατρού και του φιλοσόφου και κάνει τη διάκριση ανάμεσα στους παιδεραστές και στους «ουρανιστές» που τους προσδιορίζει ως «μια γυναικεία ψυχή μέσα σε ανδρικό σώμα».

Έτσι, άθελα του, αφού κι ο ίδιος ήταν ομοφυλόφιλος, ο Ulrichs δημιούργησε το υπόβαθρο της ψυχικής παθολογίας της ομοφυλοφιλίας.

Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα οι ψυχίατροι συμφώνησαν στην αντιμετώπιση των ομοφυλόφιλων ως ασθενών και της ομοφυλοφιλίας ως διαστροφής.

Αυτή η γέννηση της παθολογικής ομοφυλοφιλίας συμβαδίζει με την επισημοποίηση της ετεροφυλοφιλικής ομαλότητας.

«Ενώ ο σοδομίτης», σημειώνει ο Φουκώ, «δεν ήταν παρά μια νομική περίπτωση απαγορευμένων πράξεων, ο ομοφυλόφιλος του 19ου αιώνα έγινε μια προσωπικότητα. Ο ομοφυλόφιλος έγινε ένα είδος.»

Ο Φρόιντ υπήρξε ο πλέον ανεκτικός και διορατικός θεωρητικός της ομοφυλοφιλίας. Σε πλήρη αντίθεση με την εποχή του, ο Φρόιντ βεβαιώνει ότι η ετεροφυλοφιλία δεν είναι λιγότερο προβληματική από την ομοφυλοφιλία.

Αρνήθηκε να ψυχαναλύσει ομοφυλόφιλους για να τους θεραπεύσει από την «ασθένεια» τους, αφού τους θεωρούσε –ερχόμενος σε αντίθεση με τους σεξολόγους, τους υποστηρικτές ενός προβληματικού τρίτου φύλου- φυσιολογικά άτομα.

Γράφει σε μια Αμερικανίδα μητέρα που του ζητάει συμβουλές για τον ομοφυλόφιλο γιο της:

«Η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί προσόν, αλλά δεν έχει και τίποτα το ατιμωτικό, δεν είναι ούτε διαστροφή ούτε εξευτελισμός και δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ασθένεια. Τη θεωρούμε παραλλαγή της σεξουαλικής λειτουργίας.»

Το ενδιαφέρον της ιατρικής για την ομοφυλοφιλία έπρεπε να την προστατέψει από τις ηθικές κρίσεις. Όμως δεν έγινε κάτι τέτοιο. Μέτοχοι οι ψυχίατροι της περιρρέουσας εθνικιστικής ανάτασης συμφώνησαν να στιγματίσουν τους θηλυπρεπείς άντρες, τους ανίκανους για αναπαραγωγή και για πόλεμο!

Στην Αγγλία, όπως και στη Γαλλία ή τη Γερμανία, οι αντι-ομοφυλοφιλικές εκδηλώσεις συνδέονταν με το φόβο παρακμής της Αυτοκρατορίας ή του Έθνους.

Ο ομοφυλόφιλος απειλούσε το έθνος και την οικογένεια. Ήταν όμως και «προδότης της αντρικής υπόθεσης».

Και ήταν οι ίδιοι οι σεξολόγοι, οι αναμορφωτές, που φυλάκισαν τους «αποκλίνοντες» μέσα στην ανωμαλία.

Ενώ οι ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες υπάρχουν παντού και από καταβολής κόσμου «ως τη στιγμή που η σεξολογία τους κόλλησε την ετικέτα, η ομοφυλοφιλία ήταν μόνο ένα απροσδιόριστο τμήμα της αίσθησης της ταυτότητας.

Η ομοφυλοφιλική ταυτότητα, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, αποτελεί δημιούργημα της κοινωνικής ταξινόμησης, της οποίας κύριος σκοπός ήταν η κατάταξη και ο έλεγχος. Κατονομάζω σήμαινε φυλακίζω.» (Φουκώ)

Τον 20ο αιώνα, ο κοινωνιολόγος Frecerich Whitman, αφού εργάστηκε πολλά χρόνια μέσα σε ομοφυλοφιλικές κοινότητες εντελώς διαφορετικών χωρών, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι Φιλιππίνες (και άλλες), κατέληξε στα εξής συμπεράσματα:

1) Τα ομοφυλόφιλα άτομα εμφανίζονται σε όλες τις κοινωνίες,

2) Το ποσοστό των ομοφυλόφιλων φαίνεται ότι είναι το ίδιο σε όλες τις κοινωνίες και παραμένει σταθερό με το πέρασμα του χρόνου,

3) Οι κοινωνικοί κανόνες ούτε εμποδίζουν ούτε διευκολύνουν τις ομοφυλοφιλικές τάσεις.

Το 1948 ο Kinsey με τους συνεργάτες του δημοσίευσαν την “αναφορά Kinsey”, η οποία συντάραξε τη σεξουαλική μακαριότητα της Αμερικής.

Ανάμεσα στα άλλα (μοιχεία, προγαμιαίες σχέσεις, αυνανισμός), οι έρευνές τους κατέδειξαν ότι οι ομοφυλοφιλικές και οι ετεροφυλοφιλικές τάσεις συνυπάρχουν στην πλειονότητα των ανθρώπων και ότι οι σχετικές τους αναλογίες ποικίλλουν από την απόλυτη κλίση στην ετεροφυλοφιλία (0 στην κλίμακα Kinsey) ως την απόλυτα ομοφυλοφιλική κλίση (6 στην κλίμακα Kinsey).

Αντίθετα, ο Richard Friedman υποστήριξε ότι «οι περισσότεροι άντρες δεν έχουν ασυνείδητη ομοφυλοφιλική προδιάθεση. Και αντίστοιχα, η πλειονότητα των αποκλειστικά ομοφυλόφιλων δεν είναι ασυνείδητα προδιατεθειμένη προς μια ετεροφυλοφιλία. Απομένει ένα μικρό ποσοστό αμφισεξουαλικών αντρών που υποχρεώνονται να απωθήσουν είτε τις ομοφυλοφιλικές είτε τις ετεροφυλοφιλικές τους φαντασιώσεις.»

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, παράλληλα με το φεμινιστικό κίνημα, γεννήθηκε το κίνημα των «γκέι», ένας όρος που υπήρχε από τον 19ο αιώνα και εκφράζει μια ιδιαίτερη και θετική κουλτούρα, σε αντίθεση με τη λέξη ομοφυλόφιλος, που μοιάζει με ιατρική ορολογία συνδεδεμένη με τη διαστροφή.

Σκοπός του κινήματος ήταν να δείξει ότι η ετεροφυλοφιλία δεν είναι η μόνη ομαλή σεξουαλικότητα, καθώς και να διεκδικήσει ίσα προνόμια για αυτή τη «μειονότητα».

Μόλις όμως η μειονότητα έγινε ορατή συγκρούστηκε με τη διεθνή κοινότητα.

Στη δεκαετία του 1980, που σημαδεύτηκε από την εμφάνιση της Moral Majority (της Ηθικής Πλειοψηφίας, αντίθετης στο φεμινισμό, την ομοφυλοφιλία και τις εκτρώσεις), οι ομοφυλόφιλοι άλλαξαν τη θεωρία και την τακτική τους.

Αντί να προβάλλουν τις διαφορές τους αφοσιώθηκαν στην προσπάθεια να αποδείξουν ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι άντρες ή γυναίκες σαν τους άλλους.

Η βασική τους θέση ήταν: «Παρόλο που η ομοφυλοφιλία αποτελεί ανατροπή των παραδοσιακών ρόλων των φύλων, η σεξουαλικότητα δεν προσδιορίζει το φύλο».

Για τη διάκριση της συμπεριφοράς από την κατάσταση, ορισμένοι πρότειναν να μη χρησιμοποιείται ο όρος «ομοφυλόφιλος» ως ουσιαστικό, αλλά ως επίθετο (ομοφυλόφιλος άντρας).

Έτσι οι ομοφυλόφιλοι δεν διεκδικούσαν πια το δικαίωμα στη διαφορά, αλλά το δικαίωμα στην αδιαφορία.

Επιθυμούσαν να τους αντιμετωπίσουν ως ανθρώπινα πλάσματα και νομοταγείς πολίτες, όπως και τους άλλους, χωρίς ιδιαίτερα μειονεκτήματα ή προνόμια.

Όμως ενώ οι γυναίκες μπορούν να πολεμήσουν τη μισογυνία με την επίσημη συναίνεση της παγκόσμιας κοινωνίας, οι ομοφυλόφιλοι δεν έχουν την ίδια νομιμότητα στον αγώνα τους κατά του τελευταίου αυτού προμαχώνα της πατριαρχίας, της ομο(φυλοφιλο)φοβίας.

Ουσιαστικά η καταδίωξη της ομοφυλοφιλίας αποτελεί από μόνη της μια επιβεβαίωση της αρρενωπότητας, αφού «για να είσαι άντρας, δεν πρέπει να είσαι ομοφυλόφιλος» -ούτε, φυσικά, γυναίκα.

Διαβάζοντας τα αποτελέσματα διάφορων ερευνών παρατηρούμε ότι η ομο(φυλοφιλο)φοβία είναι επίσημα αποδεκτή, σε αντίθεση με το ρατσισμό και το σεξισμό.

Οι επιθέσεις εφήβων σε ομοφυλόφιλους συνομήλικους τους (και όχι μόνο) συμβαίνουν καθημερινά. Γι’ αυτούς τους νεαρούς ο γκέι συμβολίζει τον ξένο, τον Άλλο. Με τις επιθέσεις ενισχύεται το αίσθημα της συμμετοχής στην αντρική ομάδα και επιβεβαιώνουν την ετεροφυλοφιλία τους.

Η ομο(φυλοφιλο)φοβία ενισχύει την εύθραυστη ετεροφυλοφιλία ορισμένων αντρών ή μπορεί να είναι μια άποψη γενικότερης ιδεολογίας, όπως για παράδειγμα ομάδων ακροδεξιών ή συντηρητικών θρησκευτικών πεποιθήσεων.

Αυτά σχετικά με την επινόηση της ομοφυλοφιλίας και της ομοφοβίας. Ας δούμε τώρα ποια μπορεί να είναι η μόνη της θεραπεία.

Η θεραπεία της ομοφοβίας είναι η αποδοχή της Ποικιλότητας.

Η διαφορετικότητα είναι εξ’ ορισμού μια έννοια που ενισχύει τον αποκλεισμό. Οι «διαφορετικοί» είναι πάντα οι άλλοι, οι λίγοι, οι μειονότητες, και αυτούς πρέπει να τους ανεχόμαστε, επειδή είμαστε προοδευτικά άτομα –αν δεν τους καταδιώκουμε, επειδή είμαστε στενόμυαλα άτομα.

Σύμφωνα με την Κοινωνική Ποικιλότητα η κοινωνία μας συνίσταται από ποικίλα άτομα, και το καθένα έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Όλοι μας είμαστε διαφορετικοί –στις διαφορές μας- και όμοιοι –στις ομοιότητες μας. Κυρίως όμως, και πρώτα απ’ όλα, όλοι μας είμαστε άνθρωποι.

Οι άνθρωποι, όλοι οι άνθρωποι (πρέπει να) γεννιούνται ελεύθεροι, με ίσα δικαιώματα, και να ζουν ως τέτοιοι. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν μπορεί να αποτελεί λόγο αποκλεισμού -ούτε να προβάλλεται ως προσόν.

Οι άντρες (με το χρωμόσωμα ΧΥ) και οι γυναίκες (με το χρωμόσωμα ΧΧ) πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ίσοι, με όποιον και να μοιράζονται (ή όχι) το κρεβάτι τους.

Βεβαίως η πατριαρχική κοινωνία θα αρνηθεί μέχρι τελευταίας ρανίδας την εξίσωση ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων.

Η «αρρενωπότητα», όπως αυτή ορίζεται μέσω της άρνησης του άλλου και, κυρίως, βάση της άρνησης του υποτιθέμενου «θηλυκού εαυτού», είναι πλέον ο τελευταίος θύλακος αντιστάσεως του παλαιού καθεστώτος.

Και το παλαιό καθεστώς βασίζεται στη διάκριση, στον αποκλεισμό, στο διαχωρισμό, στη βιαιότητα, στον πόλεμο.

Κυρίως βασίζεται στη μισαλλοδοξία.

Γιατί βολεύει τους πεφωτισμένους δεσπότες να δημιουργούν εχθρούς προκειμένου να διαιωνίζουν την κυριαρχία τους.

Συντροφικές σχέσεις: Πόσο κοντά σε αντέχω;

Η οικειότητα, είναι μια κατάσταση πραγματικής γνωριμίας και πλησιάσματος με τον άλλο. Συμβαίνει όταν ρίχνεις τις μάσκες, και αφήνεις τον άλλο να δει ποιος πραγματικά είσαι.

«Το αγαπημένο «παιχνίδι» του Γιάννη και της Μαρίας ήταν ο «σαματάς». Ήξεραν και οι δύο την πρώτη κίνηση του παιχνιδιού: μια σιωπηλή συμπεριφορά, όπως τα μούτρα, τα απανωτά τσιγάρα, η απόσυρση ή ο εκνευρισμός. Έτσι μπορούσαν να στήσουν και να αρχίσουν το «παιχνίδι» τους. Όταν ο συμπαίχτης είχε πια πιαστεί στο παιχνίδι, ξεκινούσαν. Μόλις άρχιζε, ακολουθούσε μια προβλεπόμενη σειρά από συναλλαγές, όπου κάποιος από τους δύο εισέπραττε μια κατηγορία, ή μια ταπείνωση και κατέληγαν σε δυνατό καυγά. Έτσι, απομακρύνονταν ο ένας από τον άλλο. Αυτό ήταν το κέρδος που αποκόμιζαν από το «παιχνίδι», η αποφυγή της οικειότητας».

Η αποφυγή της οικειότητας!
Συχνά, δηλώνουμε σε ένα φίλο «άσε, είμαι χάλια. Πάλι τσακωθήκαμε με τον Χ.» Και όταν αυτός μας ρωτήσει για ποιο λόγο, διστάζουμε, συλλογιζόμαστε και λέμε: « για βλακείες..πραγματικά δεν ξέρω..έγινε όμως ένας τρικούβερτος καυγάς!».

Ή κάποτε ίσως έχει τύχει να πούμε: «φοβάμαι να του πω πως τον αγαπώ μήπως τρομάξει», ή «εγώ ήμουν έτοιμος/η να του/της δώσω τα πάντα, και αυτός/ή μου είπε να χωρίσουμε».

Όπως ο Γιάννης και η Μαρία, είμαστε ικανοί, να επινοήσουμε τον κάθε λογής τρόπο, συνήθως ασυνείδητα, προκειμένου να αποφύγουμε την ουσιαστική δέσμευση και οικειότητα. Ολόκληροι γάμοι βασίζονται σε τέτοιου είδους ασυνείδητες συμφωνίες μεταξύ των μελλοντικώς συζύγων! Διαλέγουμε εκείνον, που θα μπορεί να παίξει τα «παιχνίδια» μας, και εκείνος μας διαλέγει, γιατί μπορούμε να παίξουμε τα δικά του. Φαίνεται πως μια σχέση, μπορεί να εξυπηρετεί αυτήν την ανάγκη, το αέναο παίξιμο των παιχνιδιών, που από κάτω κρύβει την αποφυγή της αυθεντικής επαφής.

Η τελική κατάληξη είναι το εξής αντιφατικό: να «συζούμε χώρια» ! Όπως αναφέρει χαριτολογώντας ο Λ.Μπουσκάλια στο βιβλίο του «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» : «Κοιμόμαστε σε χωριστά δωμάτια, τρώμε χωριστά, πηγαίνουμε διακοπές χωριστά, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να συνεχίσουμε να ζούμε μαζί!».

Τι είναι λοιπόν αυτή η οικειότητα, και γιατί τόσο πολύ τη φοβόμαστε;
Η οικειότητα, είναι μια κατάσταση πραγματικής γνωριμίας και πλησιάσματος με τον άλλο. Συμβαίνει όταν ρίχνεις τις μάσκες, και αφήνεις τον άλλο να δει ποιος πραγματικά είσαι. Σημαίνει εμπιστοσύνη ότι ο άλλος θα σε δεχτεί και θα σε αγαπήσει, όπως ακριβώς είσαι. Δύσκολο εγχείρημα! Γιατί , « αν δει ποιος πραγματικά είμαι, θα με θέλει ακόμα; Καλύτερα να συνεχίζω να υπάρχω μέσα από τις ταμπέλες, τους ρόλους, τους τίτλους μου, να ρίχνουμε πού και πού και κανά καυγά, να ξανα-απομακρυνόμαστε, και έτσι θα λειτουργεί καλύτερα, θα είναι ασφαλέστερα».

Πιστεύω ότι το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι αν το ρισκάραμε, ο άλλος θα ήταν διατεθειμένος ακόμα να μας αγαπά, ότι θα ήταν πολύ πιο εύκολο για εκείνον να μας αγαπήσει με τις αδυναμίες μας, από ό,τι εμείς να αγαπήσουμε τον εαυτό μας με τις αδυναμίες μας. Να του συγχωρέσουμε την αδυναμία μας να είμαστε τέλειοι υπεράνθρωποι ή απλώς άνθρωποι!

Σε αυτήν την κοινωνία, όπου από μικρούς μας μαθαίνει να μπαίνουμε σε καλούπια, να λειτουργούμε «όπως πρέπει», να φοράμε μάσκες, να παίζουμε ρόλους και παιχνίδια, να είμαστε επιφυλακτικοί με τους άλλους, με άλλα λόγια μας μαθαίνει να αποξενωνόμαστε από τον πραγματικό εαυτό μας και να μην εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας και τους άλλους, είναι πραγματικά δύσκολο να επιτρέπουμε στην οικειότητα να υπάρχει , να πραγματώνεται.

Ωστόσο, όλοι έχουμε ζήσει στιγμές με το σύντροφό μας όπως η ανταλλαγή μιας ματιάς γεμάτης νόημα, που κανείς άλλος στην παρέα δεν καταλαβαίνει, ένα τρυφερό άγγιγμα, μια αγκαλιά που μπορεί μεμιάς να σου πάρει όλον τον πόνο, ένα χαμόγελο κατανόησης και αποδοχής που ξαφνικά σε αφοπλίζει και σου δίνει λόγο ύπαρξης. Υπάρχουν πραγματικά κάποιες στιγμές μαγικές, όπου μπορούμε να νιώσουμε κοντά, να νιώσουμε την αγάπη !

Αξίζει να δουλέψουμε με τον εαυτό μας, όσο περισσότερο, για να απελευθερωθούμε από τα δεσμά μας όσο περισσότερο, για να μάθουμε να ρισκάρουμε όλο και περισσότερο να είμαστε αυτοί που πραγματικά είμαστε και να αφήνουμε αυτές τις στιγμές της οικειότητας να συμβαίνουν όλο και πιο συχνά!
-----------------
Βιβλιογραφία:
J.Muriel, D.Jongeward (1980). Γεννήθηκες για να κερδίσεις. Συναλλακτική ανάλυση με πειράματα Gestalt. Εκδ. Γλάρος
T.A.Harris Md (1967). I ‘m ok-you ‘re ok. Harper Collins Publishers Inc.,New York.
E.Berne,M.D. (1964). Παιχνίδια που παίζουν οι άνθρωποι. Εκδόσεις Δίοδος.

Χώρος, χρόνος και Εγώ

Ό,τι βιώνουμε συμβαίνει πάντα στο παρόν. Δεν υπάρχει τίποτα που να έγινε στο παρελθόν ή που θα γίνει στο μέλλον. Και μ' αυτό εννοούμε ότι όσα έγιναν στο παρελθόν έγιναν όταν το παρελθόν το βίωναν οι άνθρωποι ως παρόν, και όσα θα γίνουν στο μέλλον θα γίνουν όταν αυτό που λέμε μέλλον το βιώσουν οι άνθρωποι ως παρόν.

Με το χρόνο μετράμε τις μεταβολές που συμβαίνουν στο χώρο. Αν και ούτε οι φυσικοί έχουν καταλήξει για το αν ο χρόνος υπάρχει τελικά ή όχι, στον ψυχολογικό τομέα είναι σίγουρο ότι ο χρόνος δεν χρειάζεται να υφίσταται ως ξεχωριστή διάσταση ή μέγεθος. Μάλιστα, οι αρνητικές συνέπειες ενός νου που "ταξιδεύει" συνέχεια με σκέψεις που αφορούν κάτι άλλο πέρα από το παρόν, είναι πολλές: από την απλή αφηρημάδα στην πρόκληση ατυχημάτων και από την κατάθλιψη (σκέψεις για το παρελθόν) στο άγχος (σκέψεις για το μέλλον).

Για να γίνει κατανοητή η σχέση μας με το χρόνο σκεφτείτε το εξής: ο άνθρωπος δεν γερνάει επειδή περνάνε τα χρόνια, αλλά επειδή το σώμα του αλλάζει. Συγκεκριμένα, το γήρας προκαλείται κυρίως εξαιτίας των κυτταρικών διαιρέσεων, κατά τις οποίες, από διαίρεση σε διαίρεση, χάνεται ένα ελάχιστο κομμάτι των άκρων των χρωμοσωμάτων, που ονομάζονται τελομερή. Σε κάθε διαίρεση, ένα μικρό τμήμα των τελομερών δεν αντιγράφεται, με αποτέλεσμα μετά από πολλές διαιρέσεις ο οργανισμός να μην παράγει εξίσου αποτελεσματικά τις πρωτεΐνες που παρήγαγε τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι, εμφανίζονται τα συμπτώματα του γήρατος, όπως είναι η εξασθένιση του ανοσοποιητικού συστήματος, η μείωση της ελαστικότητας του δέρματος, η εμφάνιση ασθενειών, κ.ά.

Αυτό που είναι σημαντικό να καταλάβουμε είναι ότι ο άνθρωπος είναι ένα σύστημα που είναι προγραμματισμένο να γεράσει και ότι τα γηρατειά δεν έρχονται επειδή περνάνε τα χρόνια, αλλά επειδή τα σώματα αποτελούν συστήματα που μεταβάλλονται στο χώρο (οι κυτταρικές διαιρέσεις συμβαίνουν στο χώρο). Το ίδιο ισχύει και για όλες τις άλλες ενεργειακές μορφές. Όλα έχουν ημερομηνία λήξης, ακόμα και ο ήλιος ο οποίος υπολογίζεται ότι έχει φτάσει το μέσον του προσδόκιμου ζωής του και του απομένουν άλλα 4-4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Δηλαδή κάποια μέρα θα σβήσει, όχι επειδή θα έχουν περάσει τα χρόνια, αλλά επειδή θα έχει καταναλώσει όλο του το υδρογόνο. Και η διαδικασία μετατροπής τού υδρογόνου σε ήλιο συμβαίνει στο χώρο.

Ο χώρος κατέχει έναν καθοριστικό ρόλο και στην ψυχική και πνευματική μας ισορροπία. Με τον ίδιο τρόπο που χωρίς το χώρο δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν οι διάφορες ενεργειακές μορφές (αφού θα ήταν όλα συμπυκνωμένα σε ένα σημείο), έτσι και ο χώρος που συνοδεύει την επίγνωση επιτρέπει στις σκέψεις και τα συναισθήματα να γίνουν αντιληπτά ως μεμονωμένα παροδικά φαινόμενα χωρίς να υπάρξει ταύτιση. Αυτό που ονομάζουμε Εγώ είναι ουσιαστικά η ταύτιση του "είμαι" με κάποια ενεργειακή μορφή (όπως σκέψη, συναίσθημα ή αντικείμενο). Η ταύτιση όμως δεν μπορεί να συμβεί όταν κάποιος ζει συνειδητά στο παρόν, γιατί η συνειδητή βίωση του παρόντος περιλαμβάνει την επίγνωση, η οποία δημιουργεί μια απόσταση από τη μορφή, ένα χώρο που διαλύει την ταύτιση.

Με άλλα λόγια, όταν κάποιος ζει στο εδώ και τώρα, έχει απλά επίγνωση των φαινομένων που συμβαίνουν μέσα του, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να τα κρίνει ή να τα ερμηνεύσει. Απλά τα παρατηρεί απρόσωπα και τα αφήνει να εξελιχθούν με τον τρόπο που εξελίσσονται.

Το Εγώ έχει ανάγκη από έναν νου που δραπετεύει συνεχώς από το παρόν και είτε ανατρέχει στις αναμνήσεις του (κυρίως τις αρνητικές), είτε χρησιμοποιεί τη φαντασία του για να δημιουργεί σενάρια και υποθέσεις για γεγονότα που μπορεί να συμβούν μελλοντικά (είτε αυτά είναι αρνητικά, είτε βασίζονται στο "θα γίνω, θα κάνω, θα αποκτήσω"). Όταν κάποιος ευθυγραμμίζεται συνειδητά με τη ζωή που ξετυλίγεται πάντα στο παρόν, το Εγώ δεν μπορεί να τροφοδοτηθεί. Η επίγνωση έχει την ιδιότητα να αγκαλιάζει όλα τα φαινόμενα και να τους δίνει το χώρο που χρειάζονται για να εξελιχθούν όπως θέλουν, χωρίς να δημιουργεί περαιτέρω αντιδράσεις ή αντιστάσεις απέναντί τους, όπως θα έκανε ο νους με την κριτική και τις ερμηνείες του. Αυτός ο χώρος είναι που μας επιτρέπει να αποδεχόμαστε τη ζωή όπως είναι στο παρόν.

Κάποτε θα φύγω

Αν θέλεις πραγματικά να φύγεις, μη λες «κάποτε θα φύγω», άνοιξε τα φτερά και πέτα εκεί που θες.

Τι είναι αυτό που σε καθηλώνει σε ένα τόπο, σε μια σχέση, σε μια κατάσταση; Είναι φόβος για το άγνωστο; Για το μετά; Eίναι η καρδιά σου που είναι κολλημένη σε αυτά που ξέρεις, εκτιμάς και τιμάς;

Είναι που δε σου αρέσουν οι αλλαγές; Μήπως είναι ότι ακόμα δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για κάτι τέτοιο; Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να φύγουν , να απαλλαχτούν, να πάνε μακριά από όλα και όλους και όμως μένουν πάλι πίσω , μένουν πάντα εδώ.

Κάποτε άφησαν τους δούλους ελεύθερους και εκείνοι ξαναγύρισαν. Είναι η σιγουριά που θέλουμε να έχουμε ζώντας σε γνωστά πλαίσια; Ή ακολουθούμε πιστά εκείνο που λέμε «μοίρα».

Κάποτε έλεγες, «θα φύγω» μα έγινες δέντρο, έβγαλες ρίζες που σε κρατούν γερά δεμένο εδώ, τα δε κλαδιά σου θέριεψαν, ξεπέρασαν τις στέγες των σπιτιών και είναι τα μόνα που βλέπουν μακριά. Ατενίζουν το απέραντο γαλάζιο του ουρανού και το μπλε βαθύ της θάλασσας.

Όλοι οι άνθρωποι θέλουν κάποια στιγμή να φύγουν από κάπου, να αλλάξουν τοπία, παραστάσεις, να αλλάξουν επάγγελμα, σπίτι, συνήθειες, ακόμα και τους ανθρώπους που έχουν δίπλα τους.

Κάποιοι, όμως, σε όλη τη διάρκεια της ζωή τους θέλουν να φύγουν και λένε συνέχεια: κάποτε θα φύγω.. και ονειρεύονται τη φυγή … ποτέ δεν το κάνουν, απλά το λένε ίσως για να το πιστέψουν και οι ίδιοι, ίσως για να νιώσουν καλύτερα.

Βαρέθηκαν να ζουν νεκροί, στης απονιάς τον τόπο

Θέλουν να ανοίξουν τα φτερά, να βρουν καινούριο στόχο

Η μιζέρια τους κυριεύει, κάθε μέρα πιο πολύ

Και η θλίψη τους ποτίζει δηλητήριο την ψυχή

Η ζωή τους περιμένει κάπου αλλού, σε άλλο τόπο

Και χαρά θα βρουν εκεί σίγουρα με κάποιο τρόπο.

Και όμως πάλι εδώ, για πάντα εδώ.. Κάποτε θα φύγω λένε..και φωτίζει το πρόσωπό τους. Κάποτε θα φύγω λένε… για να πάρουν δύναμη για να βγάλουν πέρα με τις δύσκολες καταστάσεις που περνάνε..Ναι έτσι είναι … κάποτε θα φύγουν… τότε όμως θα είναι η μοναδική φορά που θα θέλουν να μείνουν…

Πέρα από αυτό που νομίζουμε, από αυτό που ζητάμε απελπισμένα, από αυτό που λέμε ότι θέλουμε, υπάρχει και μια άλλη αλήθεια: τις περισσότερες φορές ζούμε ακριβώς αυτό που θέλουμε να ζήσουμε. Η μεμψιμοιρία, χαρακτηριστικό γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης, μας διακατέχει!

Μοιρολογούμε λοιπόν για τη ζωή μας, θέλουμε να ξεφύγουμε από καταστάσεις – και όμως, πώς να ξεφύγουμε από τα θέλω μας, από τον ίδιο τον εαυτό μας; Γιατί πραγματικά δεν υπάρχει «δε μπορώ», αλλά δε θέλω. Αναβάλουμε κάτι για το οποίο δεν είμαστε σίγουροι.

Έτσι και εδώ, γιατί όποιος θέλει δε λέει «κάποτε», αλλά τώρα! Και δεν το λέει απλά και μόνο, αλλά το πράττει κιόλας.

Αν θέλεις πραγματικά να φύγεις, μη λες «κάποτε θα φύγω», άνοιξε τα φτερά και πέτα εκεί που θες. Τώρα δεν είσαι δέντρο πια, τώρα δε βλέπουν μόνο τα κλαδιά σου τη θάλασσα και τον ουρανό αλλά ΕΣΥ! τώρα δεν έχεις ρίζες παρά μόνο φτερά, τώρα πετάς ελεύθερα και μακριά από όλα και όλους.

Επιθύμησε το αυτό που λες ανύπαρχτο. Η χειρότερη μορφή δουλείας είναι εκείνη στον ίδιο μας τον εαυτό. Στα πραγματικά μας «θέλω», που εμείς οι ίδιοι δεν τα πραγματοποιούμε και τα καταπιέζουμε στα βάθη της ψυχής μας. Είμαστε αλυσοδεμένοι σε αυτό που λέμε ότι λέμε ότι δε μπορούμε να ξεφύγουμε, σε αυτό που λέμε ανύπαρχτο.

Μη λες, λοιπόν, κάποτε θα φύγω… και πας να το ονειρευτείς… μόνο φύγε! Φύγε τώρα! Δώσε στο όνειρο σου σάρκα και οστά. Ζήσε το όνειρο.

Σκυθόπολη και Σταυροφορίες: Θρησκευτικό Πλιάτσικο

«Ο άνθρωπος αντι-εξελισσεται σε μαιμού (νοητικά) ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ !»

«ΠΛΟΥΤΙΣΑΜΕ ΟΛΟΙ με τον ΜΥΘΟ του Ιησού» Το είπε ο Πάπας Λέων Ι΄Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από 11-3-1513 έως 1-12-1521


ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΚΥΘΟΠΟΛΗ ! η μεγαλύτερη και πρωτη γενοκτονια των Ελλήνων, απο τους Χριστιανους. 26.000.000 Ελληνες, ΑΔΕΙΑΣΕ Η ΕΛΛΑΔΑ και ήρθαν αλλογενείς, δειτε τα τοπονύμια μέχρι σήμερα.

Τα τρία κακά της μοίρας μας Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Μουσουλμανισμός, δεν τα βλέπω να καταστρέφονται σύντομα, ειδικά τώρα που η άκρα επιθετικότητα του τελευταίου, επηρεάζει μοιραία και την επιθετικότητα των άλλων δύο.

Θρησκείες, παιχνίδια θανάτου και πλιάτσικο: Όπως είναι γνωστό η πλέον διαδεδομένη θρησκεία στον κόσμο είναι ο Μουσουλμανισμός (Ισλάμ) που είναι και η πολυπληθέστερη. Ακολουθεί ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός. Οι θρησκείες αυτές σαν αφετηρία τους έχουν την αραβική έρημο, μέσα στην οποία οι ιδρυτές αυτών των θρησκειών περιφερόντουσαν με τις καμήλες τους, τη φυλή τους και τις κατσίκες τους.

Ένας Ρωμαίος πολίτης ο Σαούλ, διώκτης μιας σέχτας Ιουδαίων οπαδών κάποιου που τον έλεγαν Ιησού και αγωνιζόντουσαν κατά των κατακτητών ρωμαίων για την ελευθερία τους, βρήκε μια καλή ευκαιρία να αλλάξει στρατόπεδο κατόπιν Ρωμαϊκής εντολής. Από διώκτης γίνεται υπέρμαχος και προστάτης του κινήματος, θα το ονομάσει θρησκεία και θα αναλάβει τη διάδοσή της σε όλη την παραμεσόγειο Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από όπου οι Ρωμαίοι αντλούσαν το στρατιωτικό τους δυναμικό.

Οι οπαδοί του Παύλου πλέον, θα του δώσουν τον τίτλο του Αποστόλου των Εθνών. Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό μόρφωμα αντιμετώπιζε προβλήματα συνοχής και φυγοκέντρων πολιτικών τάσεων και προκειμένου να αποφύγει την διάσπαση σιγοντάρισε και δημιούργησε τη νέα θρησκεία που πλασάριζε ο Παύλος. Στόχος ήταν όλοι οι υπήκοοι της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας να ομογενοποιηθούν, να καταργηθεί κάθε διαφορά μεταξύ τους για να αποφευχθεί το αλληλοφάγωμα, να γίνουν όλοι οι λαοί ένα συνονθύλευμα, χωρίς φυλετικές και θρησκευτικές διαφορές για να έχουν οι Αυτοκράτορες το κεφάλι τους ήσυχο από επαναστάσεις. Ως γνωστόν ακολουθήσανε αμέτρητες σφαγές προκειμένου να υποταχθούν όλοι στην θέληση των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Σκοπός των σφαγών ήταν να επιτευχθεί μια ενότητα θεολογικού και πολιτικού δόγματος.

Μία αυτοκρατορία, ένας αυτοκράτωρ, ένας Θεός, μία θρησκεία.
Έτσι μέσα στις δυο κύριες θρησκείες της ερήμου, προσετέθη και μια τρίτη ο Χριστιανισμός, που αρχικά προήλθε κυρίως από τη διαμάχη μεταξύ των συντηρητικών Ιουδαίων Φαρισαίων Ραβίνων και των εκσυγχρονιστών Μακκαβαίων. Οι Φαρισαίοι για να ξεφορτωθούν το κίνημα των Μακκαβαίων κατέδωσαν τον Ιησού στους Ρωμαίους, πως είναι επαναστάτης και εχθρός του Αυτοκράτορα, αυτοί τον σταύρωσαν και τέσσερις αιώνες μετά άρχισαν να γράφουν οι απολογητές του χριστιανισμού για πράματα και θάματα που τάχα είχε κάνει όσο ζούσε ο Ιησούς.

Ετσι απλά και με τόνους αίμα, μια θρησκεία επηρεάζει την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων, φανατίζει και τελικά κάνει το ανθρώπινο ζώο έρμαιο στα χέρια των θρησκευτικών καθοδηγητών – τσοπάνηδων του. Οι θρησκείες δεν γίνανε για να φέρουν, όπως ψευδεπίγραφα υποστηρίζουν, την αγάπη και την ειρήνη μεταξύ των λαών, αλλά αντιθέτως να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους σπέρνοντας το μίσος του ενός οπαδού εναντίον του άλλου και όποιος έχει διαβάσει λίγη ιστορία θα παραδεχτεί πως δεν έχω άδικο.

Ας ξεκινήσουμε από την πρώτη και πολυπληθέστερη θρησκεία της ερήμου το Μουσουλμανισμό ή Ισλάμ ή Μωαμεθανισμό και να δούμε τι πρεσβεύει. Ο Μωάμεθ πήρε από τους Άραβες το όνομα Αλλάχ του Θεού τους, το ‘χωσε στη θρησκεία του που την ονόμασε Ισλάμ και υποστήριξε πως ένας είναι ο Θεός ο Αλλάχ και αυτός ο Μωάμεθ ο μοναδικός και μεγαλύτερος προφήτης του. Πρώτα πρώτα Ισλάμ σημαίνει υποταγή. Υποταγή σε ποιόν; στο Θεό Αλλάχ και πως οι προσταγές του μεταφέρονται μόνο μέσω των Μουφτήδων. Άρα ο υπάκουος πιστός αποδέχεται και εφαρμόζει ότι του πει ο Μουφτής αδιαμαρτύρητα, γιατί είναι Θεού θέλημα και το θέλημά του το μεταφέρει ο εκάστοτε Μουφτής ή Αγιατολαχ. Εντάξει; ξηγηθήκαμε και πιστεύω να καταλάβατε.

Αυτούς τους απόλυτα πιστούς τους τραβάνε από τη μύτη ο κάθε Μουφτής, ο κάθε Ιμάμης, ο κάθε Μουεζίνης, ο κάθε Αγιατολάχ και όλο αυτό τον κόσμο τον κουμαντάρουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους οι μεγαλοκαρχαρίες σήμερα του πετρελαίου, που αναβλύζει άφθονο στις αραβικές περιοχές που διαφεντεύει ο Αλλάχ. Για να είναι μάλιστα ευκολότερα διαχειρήσιμοι όλοι αυτοί οι αστοιχείωτοι κι αμόρφωτοι πιστοί, τους έχουν χωρίσει σε διάφορες φυλετικές και θρησκευτικές σέχτες. Τους Σουνίτες που είναι οι ορθόδοξοι μουσουλμάνοι, Σούνα η τήρηση των παραδόσεων και είναι οι πολυπληθέστεροι, τους Σιίτες που τους χαρακτηρίζουν αιρετικούς και είναι αυτοί που αυτομαστιγόνονται δημοσίως με αλυσίδες μέχρις αιματοχυσίας.

Όλους αυτούς τους φανατικούς μουσουλμάνους, τους βάζουν οι πετρελαιάδες μαζί με τους σεΐχηδες να τρώγονται μεταξύ τους και αυτοί μοιράζονται και απολαμβάνουν τα τεράστια κέρδη από τον πλούτο αυτών των περιοχών. Είδες κάνα σεϊχη να νοιάζεται για τους μουσουλμάνους τησ Γάζας, της Αιγύπτου ή αλλού; Μπα νοιάζονται μόνο για την χλιδή τους. Λεπτομέρειες στα εγκλήματα που γίνονται στις μέρες μας πάνω στο θέμα αυτό δεν το θεωρώ αναγκαίο να αναφερθώ. Τα ακέφαλα κορμιά τα βλέπετε κάθε μέρα στα δελτία ειδήσεων και ακόμα πολύ σκληρότερες εικόνες υπάρχουν στο διαδίκτυο.

Το τζιχάντ στην Αραβική γλώσσα σημαίνει «αγώνας, πάλη» που είναι το θρησκευτικό καθήκον που επιβάλλει στους μουσουλμάνους τον πόλεμο για τη διάδοση του Ισλάμ. Η λέξη με την πάροδο του χρόνου κατέληξε να σημαίνει οποιαδήποτε σύγκρουση η οποία προκαλείται για λόγους αρχής ή πίστης και συχνά μεταφράζεται ως «ιερός πόλεμος». Οι θρησκευτικοί ηγέτες μάλιστα όταν τα συμφέροντα το απαιτούν, δε διστάζουν να φορτώσουν κάποιον πιστό με κάμποσα κιλά εκρηκτικά και τον στέλνουν να πάει να ανατιναχτεί στο σημείο που θα του πουν, Χαμάς π.χ. Του υπόσχονται πως θα γίνει μάρτυρας του Αλλάχ, θα πάει κοντά του να τρώει βουνά πιλάφι με μέλι παρέα με τα ουρί του παραδείσου και η οικογένειά του θα είναι υπερήφανη που έχει στο σόι της ένα μάρτυρα του Αλλάχ.

Η άλλη θρησκεία του Γιαχβέ ο Ιουδαϊσμός, που ξεφύτρωσε κι αυτή μέσα στην έρημο, διδάσκει μέσα από το ιερό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Διαβάστε αυτά τα μικρά αποσπάσματα από την Π.Δ. για να αντιληφτείτε τι κληρονομιά κουβαλάνε και αυτοί οι αγελαίοι οπαδοί και την νοοτροπία που τους διέπει. Τα θεωρούν όλα δικά τους και αν τολμήσει κανείς να αρνηθεί θα του κάνουν το σπίτι και τη χώρα του «γης Μαδιάμ» χωρίς κανένα δισταγμό.

* Και επολέμησαν εναντίων του Μαδιάμ, καθώς προσέταξε Κύριος εις τον Μωησήν, και εθανάτωσαν παν αρσενικόν και ηχμαλώτευσαν οι υιοί του Ισραήλ τας γυναίκας του Μαδιάμ, και τα παιδία αυτών και πάντα τα κτήνη αυτών, και πάντα τα ποίμνια αυτών και πάντα τα υπάρχοντα αυτών ελεηλάτησαν.

*και είπεν ο Ελεάζαρ, πλήν το χρυσίον και το αργύριον, τον χαλκό, τον σίδηρον τον κασσίτερον και τον μόλυβδον και θέλει είσθαι καθαρόν πρέπει να καθαρισθεί δια του ύδατος του καθαρμού (αριθμοί κεφ. λα΄7-24)

* ζήτησον παρ” εμού, και θέλω σου δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου και ιδιοκτησίαν τα πέρατα της γης. Θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς. (ψαλμός β8-9)

* διότι το έθνος και η βασιλεία που δεν ήθελον σε δουλεύσει, θέλουσιν αφανισθεί ναι τα έθνη εκείνα θέλουσιν ολοκλήρως ερημωθεί. (Ησαΐας (κεφ. ξ12)

* Και επάταξαν οι Ιουδαίοι πάντας τους εχθρούς αυτών με πάταγμα ρομφαίας και σφαγήν και όλεθρον και έκαμον τους μισούντας αυτούς όπως ήθελον. (Εσθήρ κεφ.θ5)

Πήρα μόνο πέντε μικρά αποσπάσματα από ολόκληρη την ΠΔ, που τα θεωρώ αρκετά για να δείξουν και να αποδείξουν την ακόρεστη δίψα των Εβραίων για κατακτήσεις καταστρέφοντας τα πάντα από την απληστία τους στον πλούτο. Όπως διαπιστώνεται όλα αυτά τους τα διδάσκει η θρησκεία τους και τα παιδιά τουςμ μετά την περιτομή, διδάσκονται όλα αυτά, αλλά και πολλά περισσότερα τα οποία δεν αντέγραψα για να μη γίνει το κείμενο κουραστικό. Στο διεθνές γίγνεσθαι άλλωστε θα βλέπετε με τα μάτια σας, την χωρίς οίκτο συμπεριφορά τους σε όποιον αντιστρατεύεται τα συμφέροντά τους. Η θρησκεία είναι εκείνη που τους κατευθύνει και τους δίνει το ελεύθερο να κάνουν τον κόσμο ολόκληρο «γης Μαδιάμ» για να αποκτήσουν όσο περισσότερο πλούτο μπορούν και να τον περάσουν μέσα από τις τράπεζές τους από ύδωρ καθαρμού. Αυτό είναι στην κυριολεξία το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Ο Χριστιανισμός, είναι μια αίρεση του Ιουδαϊσμού, με τη διαφορά στο ότι ο Ιουδαϊσμός βασίζεται στην Π.Δ, ενώ ο Χριστιανισμός περισσότερο στην Κ.Δ. χωρίς να απορρίπτει την ΠΔ. Οι πρώτοι Χριστιανοί αποκαλούσαν την χριστιανική Εκκλησία «Καθολική» πριν γίνει ο διαχωρισμός σε Καθολική και Ορθόδοξη. Στα δύο χιλιάδες χρόνια περίπου από τότε, δημιουργηθήκαν δογματικές διαφορές που ονομάστηκαν από τους «Καθολικούς» αιρέσεις και τους οπαδούς τους «τέρατα με όψη ανθρώπινη, τους οποίους όχι μόνο δεν πρέπει να δέχεστε στο σπίτι σας αλλά ούτε και να τους γνωρίζετε»

Όλες οι αποχρώσεις του χριστιανισμού υπόσχονται αόριστα την ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ, σωτηρία της ψυχής. Η Καθολική εκκλησία με την Ιερά Εξέταση έκανε άπειρα εγκλήματα, δήθεν για την σωτηρία της ψυχής, στα ανήλιαγα και υγρά υπόγεια των εκκλησιών. Εκατοντάδες οι τρόποι βασανισμού του σώματος, αυτού που ήθελαν δήθεν να σώσουν δια της βίας, αλλά ο σκοπός των Παπών και των Δόγηδων ήταν να αρπάξουν την περιουσία ή την γυναίκα του θύματος που την είχαν λιγουρευτεί. Ο Ντε Σαντ περιγράφει με ανατριχιαστική ακρίβεια αυτά τα οργιώδη βασανιστήρια. Στα υπόγεια βασανίζανε ανηλεώς τα θύματά τους που ουρλιάζανε απ’ τον πόνο και στις θεοσκότεινες αίθουσες των εκκλησιών που φωτιζόντουσαν από τα πολύχρωμα βιτρό ψέλνανε με κατάνυξη το «αβε Μαρία». Την άλλη μέρα ο Τίβερης ή ο Τάμεσης ή σε κανένα απόμερο κανάλι της Βενετίας ξεβραζόταν το πτώμα του άτυχου να παγαίνει κολυμπώντας στον Παράδεισο. Ο Χιτλερ, ο Στάλιν και τα στρατόπεδα τους, ωχριούν μπροστά στην Ιερά Εξέταση των Καθολικών.

Η θρησκεία εμπόδισε με κάθε τρόπο, την εξέλιξη της επιστήμης και του ανθρώπου και δεν ανεχόταν διαφορετική άποψη από τις δογματικές της θέσεις. Μέχρι σήμερα αυτό συμβαίνει, λιγότερα εμφανώς πλέον και περισσότερο στα παρασκήνια, αλλά συμβαίνει.

Ο Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα (21 Σεπτεμβρίου 1452 – 23 Μαΐου 1498) ήταν πολιτικός και θρησκευτικός ηγέτης της Φλωρεντίας. Ήταν Δομινικανός μοναχός, με τεράστια επιρροή στα πλήθη της Φλωρεντίας. Ήταν ηγέτης της πόλης από το 1494 μέχρι την εκτέλεσή του το 1498. Όσο κράτησε η ηγεσία του, κήρυσσε την εγκράτεια και ήταν πολέμιος της αγάπης των Φλωρεντινών για τις τέχνες. Ήταν εναντίον της διαφθοράς και του Πάπα Αλέξανδρου ΣΤ΄(Βοργία). Πρωτοστάτησε στο κάψιμο βιβλίων και αντικειμένων τέχνης.

Γεννήθηκε στη Φερράρα, όπου και σπούδασε. Πήγε ως μοναχός στη Φλωρεντία το 1482 όπου έμεινε μέχρι το 1487. Επέστρεψε στη Μπολόνια για συνέχιση των σπουδών του. Γύρισε στη Φλωρεντία το 1490, κάνοντας φλογερά κηρύγματα μέσα από τα οποία έγινε γνωστός. Σταδιακά επιτέθηκε σε όλους τους εκπρόσωπους της εξουσίας, στον Πάπα και στους Μεδίκους. Μετά το 1494 πήρε την εξουσία από τους Μεδίκους.

Το 1497 αυτός και οι οπαδοί του έκαψαν καθρέφτες, καλλυντικά, μουσικά όργανα, γυναικεία καπέλα, βιβλία αρχαίων συγγραφέων, πίνακες και γλυπτά που τα θεώρησαν ακατάλληλα στην κεντρική πλατεία της Φλωρεντίας, στην αποκαλούμενη «Φωτιά της ματαιοδοξίας». Σταδιακά οι Φλωρεντινοί και από την Παπική προπαγάνδα, κουράστηκαν από την ασκητική ζωή. Στις 12 Μαΐου 1497 ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄ τον αναθεμάτισε και το 1498 ζήτησε την σύλληψη και θανάτωσή του. Ένα εξαγριωμένο πλήθος, το ίδιο που τον λάτρευε, τον συνέλαβε στις 8 Απριλίου. Εκτελέστηκε στις 23 Μαΐου 1498. Στο τέλος του 20ού αιώνα, Δομινικανοί μοναχοί ζήτησαν από τον Πάπα να τον ανακηρύξει Άγιο, θεωρώντας άδικο τον αναθεματισμό του. Πολύ απλά σφάξε με Πάπα μου ν αγιάσω. Απλά πράγματα και συνοπτικές διαδικασίες. Για να δεις περισσότερα για την έκταση και το αίσχος του χριστιανισμού, παρακολούθησε την σειρά «Βοργίες»

Ο Τζορντάνο Μπρούνο, στα ιταλικά Giordano Bruno (1548 – 1600), ήταν Ιταλός φιλόσοφος. Γεννήθηκε στη Νόλα της Καμπανίας. Το 1563 εισήλθε στο Τάγμα των Δομινικανών. Το 1576 κατηγορήθηκε ως αιρετικός και αναγκάσθηκε να διαφύγει για να σωθεί. Κατέφυγε σε πολλές πόλεις, όπως Φραγκφούρτη, Μαρβούργο, Λονδίνο, Οξφόρδη, Παρίσι, Λυών, Γενεύη, Γένουα καταλήγοντας στη Βενετία. Εκεί κατά τον Μάιο του 1592 κατόπιν προδοσίας από τον προσποιούμενο τον μαθητή του, Τζοβάνι Μοτσενίγκο, συνελήφθη και παραδόθηκε στην Ιερά Εξέταση.

Επειδή οι φιλοσοφικές του αντιλήψεις επί του απείρου του σύμπαντος και περί υπάρξεως και άλλων κόσμων θεωρήθηκαν αιρετικές κακοδοξίες, μεταφέρθηκε το 1593 στη Ρώμη όπου έμεινε εγκάθειρκτος για επτά χρόνια. Καθώς όμως δεν θέλησε να αποκηρύξει τις φιλοσοφικές του ιδέες, καταδικάστηκε σε θάνατο δια της πυράς από την Ιερά Εξέταση της Ρώμης τον οποίο και υπέστη στις 17 Φεβρουαρίου του 1600.




Τέσσερις αιώνες πίσω στην εποχή που αρχίζουν οι σταυροφορίες
Στο βυζάντιο και στην περιοχή των λεγόμενων αγίων τόπων, είχε μαζευτεί πάρα πολύ χρήμα κι έτσι οι άπληστοι Χριστιανοί της Ευρώπης, που διέπονται κι αυτοί από τις εντολές της Π.Δ. το βάλανε στο μάτι. Η ιδέα για εκστρατεία με σκοπό το πλιάτσικο ήταν του πάπα Ινοκέντιου Γ’ με το πρόσχημα της απελευθέρωσης των Αγίων Τόπων από τους άπιστους. Έτσι μαζευτήκανε όλα τα ρεμάλια της Ευρώπης, βάλανε κι ένα τεράστιο σταυρό στις πανοπλίες τους, ονομαστήκανε σταυροφόροι, πήρανε τις ευλογίες του πάπα και άρχισαν να μαζεύονται στη Βενετία κι από ‘κει να ξεκινήσουν για το θεάρεστο έργο τους με αρχηγό τον Ιταλό κόμη Βονιφάτιο το Μομφερατικό.

Έλα όμως που για να πάνε στους Αγίους Τόπους χρειαζόντουσαν πλοία κι αυτά τα διέθεταν μόνο οι Βενετσιάνοι που ζητάγανε ναύλα! Λεφτά δεν υπήρχανε και έτσι ο γηραιός δόγης Ερρίκος Δάνδολος που ήτανε και θεόστραβος, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την περίσταση και να χρησιμοποιήσει τους Σταυροφόρους για τους δικούς του σκοπούς. Στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, όπου έγινε η επίσημη τελετή υποδοχής τους, ο δόγης πρότεινε στο Μομφερατικό και στους παρατρεχάμενούς του μια και δεν διέθεταν λεφτά, να χρηματοδοτήσει αυτός την εκστρατεία και να του τα ξεπληρώσουν από το πλιάτσικο που θα κάνουν κατά την διάρκειά της σταυροφορίας και επιπροσθέτως να του δώσουν τα μισά από τα εδάφη που θα κατακτήσουν.

Το ρεμπέτ ασκέρ των σταυροφόρων συμφωνεί και ξεκινάει με πρώτο σταθμό το πλούσιο λιμάνι της Ζάρα στη Δαλματία που πλούτιζε με το εμπόριο ξυλείας και που ο Δάνδολο χρώσταγε τα μαλλιά της κεφαλής του από την ξυλεία που έπαιρνε για να φτιάξει το στόλο του. Δεν αφήνουν τίποτα όρθιο, κατακλέψανε τα πάντα, ο Δάνδολο γλύτωσε από τους πιστωτές του, πήρε και ένα μέρος για τα μεταφορικά και οι σταυροφόροι φορτωμένοι με τη λεία τους, βάλανε πλώρη για την Κωνσταντινούπολη.

Ο στόλος των Ενετών Σταυροφόρων έφθασε προ των τειχών της Κωνσταντινούπολης στις 23 Ιουνίου 1203. Οι νεοφερμένοι έμειναν κατάπληκτοι από όσα έβλεπαν τα μάτια τους: «Δεν μπορούσαν να φαντασθούν ότι υπήρχε στον κόσμο τόσο οχυρή πόλη. Είδαν τα υψηλά τείχη, τους ισχυρούς πύργους, τα θαυμαστά παλάτια, τις μεγάλες εκκλησίες που ήταν τόσες πολλές ώστε κανείς δεν θα το πίστευε αν δεν τις έβλεπε με τα μάτια του. Το μήκος της, το πλάτος της, έδειχναν πως ήταν βασιλεύουσα». Με τα λόγια αυτά περιγράφει τις πρώτες του εντυπώσεις ο ιστορικός και εκ των ηγετών της Σταυροφορίας Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος. Στις 17 Ιουλίου οι Σταυροφόροι αποβιβάσθηκαν στη στεριά και επιτέθηκαν από τη νοτιοανατολική πλευρά της Πόλης. Έβαλαν μία μεγάλη φωτιά, που προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στην Πόλη και πέσανε με τα μούτρα στο πλιάτσικο και δεν άφησαν ούτε κολυμπιθρόξυλο.

Τα χρόνια εκείνα τα παλιά χρησιμοποιούσαν πάντα τη θρησκεία ως πρόσχημα για τα ανομήματά τους και σήμερα χρησιμοποιούν τα διδάγματα των θρησκειών τους για να αιματοκυλήσουν και κατακλέψουν τον πλούτο του κόσμου. Η θρησκεία πάντα ήταν κατασταλτικός παράγοντας στην απελευθέρωση του πνεύματος και της γνώσης και έκανε τα δικά της παιχνίδια με τους ισχυρούς της Γης με κοινό συμφέρον να έχουν υποταγμένο και πειθήνιο το ανθρώπινο ζώο. Άλλωστε από την ώρα που θα γεννηθείς σε πείθουν πως είσαι δούλος του θεού, λες και ο πατέρας θέλει δούλους τα παιδιά του. Δούλους θέλουνε οι παντός είδους εξουσίες που απειλούν είτε με φυλάκιση τους ανυπότακτους, είτε με την κόλαση τους αφελείς.

Οι Προτεστάντες Λούθηρος με τον Ιωάννη Καλβίνο κήρυξαν ότι η ανθρωπότητα είναι αμαρτωλή και διεφθαρμένη και το χάσμα μεταξύ ανθρώπου και θεού είναι πολύ μεγάλο για να υπερνικηθεί από ανθρώπινα έργα. Μόνο ο θεός μπορεί να σώσει τον άνθρωπο, ενώ ούτε και ο πιο χαρισματικός δεν αξίζει μία θέση μεταξύ των εκλεκτών. Διαπιστώνουμε πως έχει επηρεάσει η Προτεσταντική θρησκεία όλους τους βόρειους λαούς που έχουν πειστεί πως πρέπει να δουλεύουν ακατάπαυστα για να καλύψουν το χάσμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ θεού και ανθρώπων. Όποιος δεν προσπαθεί, πρέπει να τιμωρηθεί δεόντως. Η Μέρκελ αυτά διδάχτηκε από τον πάστορα πατέρα της και εφαρμόζει με σκληρότητα στον ευρωπαϊκό Νότο, γιατί έχει πιστέψει πως ο Νότος είναι τεμπέλης και διεφθαρμένος.



Η αιματοβαμμένη Σκυθόπολη και το Τέλος των Ελλήνων
Το μεγαλύτερο σφαγείο ανθρώπων και το πλέον ελεεινό αιματοκύλισμα έγινε στην Σκυθόπολη εναντίων των Ελλήνων Εθνικών: Η Σκυθόπολις ή Μπετσηάν ή Beit She’an στο Ισραήλ, είναι μια πόλη άγνωστη στους περισσότερους από εμάς. Στη Βίβλο μνημονεύεται ως Βεθσηάν ή Βεθσάν και βρίσκεται 8 χιλιόμετρα δυτικά του ποταμού Ιορδάνη και 28 χιλιόμετρα νότια της λίμνης Τιβεριάδας. Ο Ηρόδοτος μας λέει ότι οι Έλληνες την αποκαλούσαν «Σκυθόπολη» λόγω της κατάληψής της από τους Σκύθες το 631 π.κ.ε. Ωστόσο, σύμφωνα με τον έγκριτο Ρωμαίο στρατιωτικό και ιστορικό Αμμιανό Μαρκελλίνο, φαίνεται ότι εκεί λειτούργησε το πρώτο στρατόπεδο θανάτου της Ιστορίας, ιδρυθέν περίπου το 341 μ.κ.ε. από τον Κωνστάντιο τον Β’, δευτερότοκο γιο του «Μεγάλου» Κωνσταντίνου – και θύματα δεν ήσαν αυτήν τη φορά Εβραίοι, αλλά Ελληνες Εθνικοί που αρνήθηκαν να ασπασθούν τον χριστιανισμό.

Ας δούμε τι γράφει ο Ροΐδης:
Ουχ ήττον επιβαρυντική είναι και η μαρτυρία του Αμμιανού Μαρκελλίνου, ην πιστώς μεταφράζομεν: «Ήρκει να κατηγορηθή τις υπό κακοβούλου κατασκόπου, ότι έφερ περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετού ή εφάνη παρακαθήμενος πλησίον τάφου ή ερειπίου, ίνα καταδικασθή εις θάνατον ως ειδωλολάτρης ή νεκρόμαντις. Εκ των απωτάτων άκρων της αυτοκρατορίας, εσύροντο αλυσόδετοι πάσης τάξεως και ηλικίας πολίται, ων οι μεν απέθνησκον καθ’ οδόν, οι δε εν τοις δεσμωτηρίοις· οι δε επιζώντες εστέλλοντο εις Σκυθόπολιν, απόκεντρον εν Παλαιστίνη Πόλιν, όπου είχον στηθή τα βασανιστήρια και το σφαγείον. Ο πρώτος βασανισθείς ην ο Σιμπλίκιος, μετά τούτον Παρνάσιος, είτα ο Ανδρόνικος.

Εμπνευστής και οργανωτής του σφαγείου αυτού των ΕΛΛΗΝΩΝ, ήταν σύμφωνα με τη μαρτυρία του Αμμιανού, ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Γεώργιος. Στο 11ο κεφάλαιο του 17ου τόμου του έργου του, ο Αμμιανός αναφέρει: «ο Γεώργιος με τη συμμορία του προχωρούσε στους δρόμους των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας κομματιάζοντας ανθρώπους και καίγοντας τα πάντα και είχε αναρριχηθεί στη θέση του επισκόπου εξοντώνοντας πολλούς ανθρώπους».

Είναι σημαντικό εδώ να τονίσουμε και να αναφέρουμε ότι οι Εθνικοί (κυρίως ελληνόθρησκοι) ήταν ακόμη πλειοψηφία μεταξύ των υπηκόων της αυτοκρατορίας και κατείχαν, λόγω καταγωγής, μορφώσεως και προϋπηρεσίας, όλες σχεδόν τις διοικητικές θέσεις στις ρωμαϊκές επαρχίες. Μην ξεχνάμε ότι εκείνο τον καιρό οι μετέπειτα «άγιοι» της εκκλησίας επεδίδοντο σε έναν αδυσώπητο αγώνα εξόντωσης των «ειδωλολατρών» ώστε να επικρατήσει το δικό τους δόγμα. Ο Γεώργιος λοιπόν, φαίνεται ότι έθεσε ως στόχο την εξόντωση των Εθνικών, αφού η παρουσία τους αποτελούσε εμπόδιο στο στόχο της απόλυτης επικράτησης του Χριστιανισμού. Προσφέρθηκε στον αυτοκράτορα να γίνει «υπερασπιστής του» ζητώντας τη συνδρομή του για να καταπνίξει κάθε συνωμοσία που μπορεί να οργανωνόταν κατά του προσώπου του αυτοκράτορα.

Ο Αμμιανός απορεί (ο.π., 19:12) πως «ο στενόμυαλος Κωνστάντιος, ενώ κώφευε σ’ άλλα σοβαρά ζητήματα και ήταν πάντοτε καχύποπτος, στην προκειμένη περίπτωση πείσθηκε πλήρως από το Γεώργιο». Νομίζω ότι κακώς απορούσε ο Αμμιανός, γιατί και ο ίδιος ο αυτοκράτορας επιθυμούσε την εξόντωση των Εθνικών, που με τη μόρφωσή τους σκέπτονταν ανεξάρτητα από τη βούλησή του και δεν υποτάσσονταν τυφλά. Έτσι, ο Κωνστάντιος δέχθηκε και έστειλε στη Σκυθόπολη τον αρχιγραμματέα του τον Παύλο, αποκαλούμενο και «Τάρτατο» θεωρούμενο ως επαγγελματία εξολοθρευτή και διαβόητο για τη σκληρότητά του. Από κοινού ο Γεώργιος και ο Παύλος οργάνωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Σκυθόπολης.

Αναφέρει ο Αμμιανός: «το θέατρο των βασανιστηρίων και του θανάτου, η Σκυθόπολη, μια πόλη της Παλαιστίνης, έμοιαζε για δυο λόγους καταλληλότερη από κάθε άλλη: ήταν η πιο απομονωμένη και κυρίως βρισκόταν ανάμεσα στην Αντιόχεια και την Αλεξάνδρεια, από τις οποίες προερχόταν ο μεγαλύτερος αριθμός των κατηγορουμένων» (ο.π.). Η κύρια κατηγορία ήταν βέβαια αυτή της «εσχάτης προδοσίας» και σταδιακά άρχισε να απαγγέλλεται εναντίον όλων των Εθνικών αδιακρίτως. Χαρακτηρίζονταν υπονομευτές του αυτοκράτορα, συλλαμβάνονταν και οδηγούνταν στη Σκυθόπολη, μόνο και μόνο επειδή διατηρούσαν τις θρησκευτικές τους παραδόσεις: «έφτανε να φορά κανείς στο λαιμό του ένα φυλαχτό κατά του πυρετού ή άλλης αρρώστιας ή να κάθεται κοντά σε τάφο για να κατηγορηθεί ότι επικαλείται φαντάσματα και δαίμονες και να θανατωθεί» (ο.π., 19:12, παρ. 14).

Το κολαστήριο άρχισε γρήγορα να δέχεται «πελάτες» όχι μόνο απ’ την Ανατολή, αλλά και από όλη την αυτοκρατορία. Γράφει ο Αμμιανός: «Απ’όλο σχεδόν τον κόσμο ευγενείς ή απλοί πολίτες οδηγούνταν αλυσοδεμένοι στη Σκυθόπολη. Μερικοί υπό το βάρος των αλυσίδων και τις κακουχίες της φυλακής πέθαιναν πριν καν δικαστούν» (ο.π., 19:12, παρ. 7). Ελάχιστοι γλίτωσαν – είτε γιατί «είδαν το φως» (όπως οι «αντιφρονούντες» στη Μακρόνησο) είτε γιατί κατάφεραν να αποδείξουν την αθωότητά τους. Αυτοί οδηγούνταν στην εξορία και οι περιουσίες τους κατάσχονταν, για να τροφοδοτήσουν τα χριστιανικά κοινόβια. Τέτοιας «επιείκιας» έτυχαν και γλίτωσαν το θάνατο (όχι όμως και τα βασανιστήρια) επιφανείς άνδρες όπως ο Σιμπλίκιος, ο Παρνάσιος, ο Ανδρόνικος κ.α.
Ο Παύλος είχε, σύμφωνα με τον Αμμιανό, τόση εξουσία στα χέρια του, ώστε «με μια κίνηση του κεφαλιού του, με ένα του μόνο νεύμα εξαρτιόταν η ζωή όλων όσων περπατούσαν στη γη» (ο.π., 19:12, παρ. 13). Αληθινός πρόδρομος των διοικητών των χιτλερικών στρατοπέδων συγκέντρωσης ο Παύλος. Η διάρκεια ζωής του σφαγείου της Σκυθοπόλεως παραμένει άγνωστη, όπως είναι αναμενόμενο. Θεωρώ βέβαιο ότι ο Ιουλιανός ο Μέγας, αν το βρήκε εν ενεργεία, το έκλεισε το 361 μ.κ.ε. Ωστόσο η ζημιά είχε ήδη γίνει.

Έτσι, για περίπου 20 χρόνια λειτουργούσε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, με θύματα πρωτίστως Έλληνες Εθνικούς (αλλά και άλλους πολυθεϊστές). Η 20ετής λειτουργία αυτού του σφαγείου αποκαλύπτει περίτρανα, πώς επιβλήθηκε ο Χριστιανισμός στον ελληνικό κόσμο, και γιατί ακολούθησε ο Μεσαίωνας και ο Ισλαμισμός. Αποκαλύπτει επίσης και το γιατί τα μετέπειτα αυτοκρατορικά διατάγματα, που θέσπισαν την «επί ελληνισμώ» θανατική καταδίκη, εφαρμόσθηκαν χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Αποκαλύπτει και την έλλειψη αντίδρασης όταν, σαράντα χρόνια αργότερα, ο Αλάριχος αποδεκάτισε τις ελληνικές πόλεις, συνοδευόμενος από ορδές μοναχών. Στα γεγονότα εκείνα εξοντώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Όσοι απέμειναν, μπήκαν στο «ποίμνιο» για να σώσουν τις ζωές τους, δεχόμενοι άκοντες-εκόντες την αλλοίωση της εθνικής και πολιτιστικής τους ταυτότητας.

Αυτά που οι ομόθρησκοι σας χριστιανοί, της μικρής ψεύτικης αγάπης και του Μεγάλου αληθινού μίσους έκαναν στην Σκυθόπολη δεν τα βλέπετε; «η θα γίνεις χριστιανός η θα πεθάνεις» έλεγαν τότε στους Έλληνες προγόνους μας, αυτοί που νομίζετε αδερφούς σας, κι αντί να ανοίξετε τα μάτια σας και να διαβάσετε ιστορία, έχετε πέσει με τα μούτρα μέσα στο πορνογράφημα της δήθεν «αγίας» γραφής σας! Με όλα αυτά, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να βάλουμε οριστικά την ταφόπλακα στα μυθεύματα της «ελληνικότητας του Βυζαντίου» και του «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού».

Το 390 ο Θεοδόσιος δίνει εντολή και μέσα στον ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης σφαγιάζονται 15.000 άοπλοι Έλληνες πολίτες. Αλλά δεν έφταναν αυτά το 396 ο αυτοκράτορας Αρκάδιος έστρεψε τον Αλάριχο στρατηγό των Γότθων- και αφού τον εφοδίασε με πολυάριθμους μοναχούς- κατά των κέντρων πολιτισμού του Ελλαδικού χώρου. Ο ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος γράφει χαρακτηριστικά : «οι δε (Γότθοι) καθοδηγούμενοι υπό πολυαρίθμων μοναχών κατεπλημμύρησαν πάντα τα μεταξύ Θερμοπυλών και Αττικής, Λοκρίδα, Φωκίδα, Βοιωτίαν, λεηλατούντες και καταστρέφοντες χώρας και πόλεις, και τους μεν άνδρες ηβηδών αποσφάτοντες, (ομαδικά αποκεφαλίζοντας) παίδας δε και γυναίκας αγεληδών συνεπαγόμενοι. Η συμφορά υπήρξε τοσαύτη ωστε ο πεντηκονταετίαν βραδύτερον ακμάσας (ιστορικός) Ζώσιμος βεβαιεί, ότι μέχρι των χρόνων αυτού εφαίνοντο έτι τα στίγματα αυτής.» Άγνωστος ο αριθμός των σφαγιασθέντων, στα 2 χρόνια που κράτησε η επιδρομή. Εικάζεται ότι ανέρχεται σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες.

Τα δολοφονικά αυτοκρατορικά διατάγματα (κώδικες) κατά των Ελλήνων εξακολουθούν να εκδίδονται συνεχώς, ακόμη και επί Ιουστινιανού το 530. Στη στάση του Νίκα το 532 θανατώνονται στον ιππόδρομο της Πόλης 30.000 άοπλοι πολίτες. Οι Κρητικοί, πιστοί ακόμη στη θρησκεία των προγόνων τους, και διαβλέποντας τις άγριες διαθέσεις των ορθόδοξων Βυζαντινών, ζητούν τη βοήθεια των Αράβων, αλλά βοήθεια που φθάνει είναι ασήμαντη. Με πρωταγωνίστρια την ιέρεια της Αρτέμιδος Κλεαγέτη αναλαμβάνουν μόνοι τους την υπεράσπιση της πατρίδος τους. Το 961 οι Βυζαντινοί με το πρόσχημα να ελευθερώσουν την Κρήτη από τους Άραβες, πνίγουν στο αίμα τους Κρητικούς, απολογισμός 270 000 νεκροί. Με πρωτοστατούντες Δεσποτάδες, παπάδες και καλογέρους, οι διωγμοί, και τα εγκλήματα, κατά των μη χριστιανών, τέλος δεν έχουν, συνεχίστηκαν μέχρι το 990 περίπου, με τελευταίους υποκύψαντες τους Κρητικούς και τους Μανιάτες.

Το Βυζάντιο, ο νεκροθάφτης του Ελληνικού πολιτισμού και ο δολοφόνος του Ελληνικού πληθυσμού, ήταν το κράτος όπου κυριαρχούσαν τα δύο σύνδρομα η θεοκρατία και η αναξιοκρατία, και που κατάντησε τους λίγους εναπομείναντες Έλληνες, αγράμματους, κουρελήδες και πεινασμένους, έρμεους στη κτηνωδία του κάθε επιδρομέα. Η Δημοκρατία καρατομήθηκε, και λέξεις Έλλην και Ελλάς διαπομπεύτηκαν και για αιώνες έσβησαν από το λεξιλόγιο των Ελλήνων.
Ο Ελλαδικός χώρος εκεί που κάποτε έσφυζε από ζωή, και χαρούμενες γιορτές ερήμωσε, τεράστιες περιοχές έμειναν ακατοίκητες, και όπου συναντούσες οικισμούς εκεί βασίλευε η θλίψη και ο μαρασμός. Οι ολυμπιακοί αγώνες, τα Νέμεα, τα Ίσθμια, τα Πύθια, τα Παναθήναια σταμάτησαν. Οι ποιητικοί και οι θεατρικοί αγώνες δεν ξανάγιναν. Τα στάδια και τα θέατρα έρημα, έμειναν βουβοί μάρτυρες, του λαμπρού παρελθόντος, και με τις κουκουβάγιες που τα κατοίκισαν να θρηνούν ολονυχτίς, την πνευματική και πολιτισμική κατάντια των Ελλήνων.

Το Ελληνικό έθνος ψυχορραγούσε όχι μόνο πολιτισμικά αλλά και πληθυσμιακά. Κατά την υποδούλωση των Ελλήνων στους Ρωμαίους το 146 π.κ.ε. λογικό είναι ο πληθυσμός τους θα αριθμούσε πολλά εκατομμύρια. Αν λάβουμε υπ” όψιν τις περιγραφές του Παυσανία, που θέλοντας να δείξει πόσο πυκνοκατοικημένος ήταν ο Ελλαδικός χώρος, γράφει ότι τα κατσίκια μπορούσαν να πηδούν από τα κεραμίδια τις μιας οικίας στα κεραμίδια της άλλης. Ακόμη και τους, οικειοθελώς, εξελληνισμένους, από τους διαδόχους του Μακεδόνα Αλεξάνδρου, λαούς της Μικράς Ασίας.

Προτού από την επιβολή του χριστιανισμού, ως αποκλειστικής θρησκείας, οι Ελληνόφωνες της αυτοκρατορίας υπερέβαιναν τα 40.000.000. Σήμερα το Ελληνικό έθνος, μαζί με τους Έλληνες της διασποράς είναι περίπου 15 εκατομμύρια. Αν συγκρίνουμε τον πληθυσμό των Τούρκων που σήμερα φθάνει τα 70 εκατομμύρια, και οι Οθωμανοί Τούρκοι που ήλθαν στη Μικρά Ασία το 1200 δεν υπερέβαιναν τις 50.000 οικογένειες, σύμφωνα με την Τούρκικη ιστορία, τότε ο Ελληνικός πληθυσμός, αν δεν σφαγιαζόταν από τις χριστιανικές ορδές και το φανατικό τους πλιάτσικο, σήμερα έπρεπε να ήταν πολύ περισσότερος από 100 εκατομμύρια.

Πραγματικά λοιπόν είναι αληθές:
«ΠΛΟΥΤΙΣΑΜΕ ΟΛΟΙ με τον ΜΥΘΟ του Ιησού» Πάπας Λέων Ι΄
Προτεστάντες, Καθολικοί, Ορθόδοξοι, Ιεχωβάδες, Χιλιαστές, Ευαγγελιστές και λοιποί παρατρεχάμενοι, είναι μια από τα ίδια και όλοι τους υπεύθυνοι για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ισλαμιστές, τζιχαντζιστές και τα παραμάγαζά τους, όλοι τραβάνε από τη μύτη τους αφελείς πιστούς-πρόβατα, με την υποσχετική της σωτηρίας της ψυχής ΜΕΤΑ τον θάνατο τους. Όλες οι θρησκείες, εξακολουθούν να υπάρχουν λόγω κοινωνικής μίμησης είναι δηλ. τα ανθρώπινα πρόβατα – μιμίδια που τους δίνουν υπόσταση και δύναμη. Όση βλακεία κι αφέλεια, τόσα πρόβατα !!!!

Όταν τα παράθυρα γίνονται καμβάδες: Έργα τέχνης με σπρέι χιονιού

Νεαρός Αυστραλός καλλιτέχνης, άγνωστος στο ευρύ κοινό, αποφάσισε να δοκιμάσει κάτι νέο έχοντας ως μοναδικό εργαλείο ένα σπρέι χιονιού.
Έχοντας ως μοναδικό του εφόδιο το ταλέντο και το σπρέι ο νεαρός καλλιτέχνης δημιουργεί εντυπωσιακά τοπία μετατρέποντας τα παράθυρα σε καμβάδες που όμως έχουν ημερομηνία λήξεως.

Έχει παρερμηνευτεί η Ηχώ από το Big Bang;

Σύμφωνα με τον παλαίμαχο ραδιοαστρονόμο Gerrit Verschuur, του Πανεπιστημίου του Μέμφις έχει παρερμηνευτεί η Ηχώ από το Big Bang, η περίφημη Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου (CMB). Η εξωφρενικά ανορθόδοξη αυτή θεωρία αν είναι αλήθεια, θα αναποδογύριζε όλη την σύγχρονη κοσμολογία.

Η κλασσική θεωρία για την CMB

Προτείνει ότι τουλάχιστον ένα μέρος της αποκαλυπτικής δομής που φαίνεται στο Κοσμικό Υπόβαθρο Μικροκυμάτων του σύμπαντος είναι στην πραγματικότητα η αποτύπωση της τοπικής διαστρικής γειτονιά μας. Δεν έχει τίποτε να κάνει με το πώς φαινόταν το σύμπαν 380.000 χρόνια μετά το Big Bang, αλλά πώς τα κοντινά μας ψυχρά νέφη υδρογόνου φαίνονταν μερικές εκατοντάδες χρόνια πριν.

Η ιδέα του είναι τόσο απίστευτη που είναι λίγο περίεργο που οι κοσμολόγοι την έχουν αγνοήσει σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών.

"Η επιστήμη υποτίθεται ενθουσιάζεται να κάνει νέες ανακαλύψεις. Αλλά αυτή η ανακάλυψη με τρομάζει," είπε ο ίδιος Gerrit Verschuur στους δημοσιογράφους κατά την πρόσφατη συνεδρίαση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στην Αλάσκα .

Οι ραδιοφωνικοί χάρτες υδρογόνου του Verschuur γύρω από την τοπική αστρική γειτονιά μας, μερικές εκατοντάδες έτη φωτός μακριά μας, φαίνεται να έχουν ένα παράξενο ταίριασμα με την δομή της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου που πιστεύεται ότι είναι 13,7 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά.

Το σκάφος της NASA Wilkinson Microwave Anisotropy Probe (WMAP) χαρτογράφησε την CMB με μία εξαιρετική λεπτομέρεια το 2003. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι μικρές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας στο πρώιμο σύμπαν πιστεύεται ότι είναι οι σπόροι του σχηματισμού των γαλαξιών. Πρόκειται για μία παρατήρηση ορόσημο που θεωρείται το "σχέδιο" για την μετέπειτα εξέλιξη του σύμπαντος.

Ο Verschuur έχει χειροκροτήσει την ομάδα του WMAP για το «λαμπρή πείραμα» της να προσπαθήσει να αναλύσει τη δομή του αρχέγονου σύμπαντος, καθώς αυτή κωδικοποιείται στην αρχαία μικροκυματική ακτινοβολία. Αλλά δείχνει ότι η ομάδα αυτή απέτυχε να αφαιρέσει όλα τα γειτονικά ραδιοφωνικά φαινόμενα που ενδέχεται να έχουν μολύνει τα δεδομένα.

 

Εξετάζοντας όμως το χάρτη της CMB ο Verschuur διαπίστωσε ότι ταιριάζει με το περίγραμμα των ραδιοχαρτών του ψυχρού υδρογόνου στο διαστρικό χώρο (φαίνεται παραπάνω). Είναι σαν ένα παιδί να βάζει ένα κομμάτι παζλ σε μια προ-διαμορφωμένη υποδοχή.

Οι κορυφές στον ραδιοχάρτη του προσκήνιου φαίνεται να επικαλύπτουν τις κορυφές στην θερμότερη περιοχή του υποβάθρου ή εμφανίζονται ελαφρώς διαφορετικές. .

Το 2007 και το 2010, ο Verschuur δημοσίευσε μια λίστα με πάνω από 100 εμφανή συνταιριάσματα μεταξύ του μοτίβου της CMB και του μοτίβου του διαστρικού υδρογόνου του.

Ο Verschuur θα είχε απορρίψει αυτό το ταίριασμα ως μια περίεργη σύμπτωση μέχρι που συνειδητοποίησε ότι τα μικρά διαστρικά νέφη υδρογόνου συγκρούονται και απωθούν ηλεκτρόνια ώστε να παράγουν υψηλής συχνότητας εκπομπές ραδιοφώνου.

Όπως και άλλες πηγές υποβάθρου αυτή θα επικαλύψει την CMB. Επειδή η ομάδα του WMAP δεν θεωρεί ότι συμβαίνει ή δεν γνωρίζει για τη συμβολή ενός τέτοιου φαινομένου δεν προσπάθησε και δεν την αφαίρεσε όπως έκαναν με πολλές άλλες ηλεκτρομαγνητικές "προσμείξεις" στη μείωση των δεδομένων τους, λέει ο Verschuur.

Αν η θεωρία του Verschuur είναι ορθή, τότε οι συνέπειες της θα φέρουν ένα σεισμό στην κοινότητα της κοσμολογίας. Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον κάποιες από τις μικρής κλίμακας δομές του χάρτη CMB δεν υπάρχουν καθόλου.

Αλλά κρατηθείτε. Η λεπτομερής ανάλυση της CMB αποφέρει ένα φάσμα ισχύος που ταιριάζει ακριβώς με τις θεωρητικές προβλέψεις. Η πρώτη κορυφή στο φάσμα παρουσιάζει ένα γεωμετρικά επίπεδο σύμπαν. Η επόμενη κορυφή καθορίζει την πυκνότητα της κανονικής ύλης. Η τρίτη κορυφή παρέχει πληροφορίες σχετικά με την πυκνότητα της σκοτεινής ύλης. Και όλα μαζί ταιριάζουν όμορφα.

Ο Verschuur απαξιώνει να ασχοληθεί με την ερμηνεία, λέγοντας ότι οι αστρονόμοι μπορούν να αναλύσουν τα δεδομένα και στη συνέχεια να σταματήσουν όταν, "θα βρουν αυτό που ψάχνουν”.



Οι κοσμολόγοι έχουν επίσης δηλώσει ότι ο ισχυρισμός του Verschuur χρειάζεται μια λεπτομερή στατιστική ανάλυση. Αλλά εδώ είναι εξίσου απορριπτικός ο Verschuur: "οι αστρονόμοι που μελετούν την διαστρική δομή δεν χρησιμοποιούν στατιστικές για να δείξουν συνδέσεις μεταξύ διαφορετικών μορφών της ύλης … αυτοί βλέπουν με τι μοιάζουν τα δεδομένα."

Οι αστροφυσικοί Kate Land και Anze Slosar προέβησαν σε ανάλυση της μελέτης του Verschuur που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2007 στο Astrophysical Journal. Κατέληξαν δε στο συμπέρασμα ότι η συσχέτιση του Verschuur για τις ραδιοφωνικές εκπομπές από το κοντινό υδρογόνο και της ακτινοβολίας του WMAP δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια σύμπτωση.

«Ως γνωστόν, με το μάτι, μπορεί κάποιος συχνά βλέπει συσχετισμούς μεταξύ των μοντέλων", αναφέρει η Land. "Αλλά δεν βλέπει πραγματικά τις αντι-συσχετίσεις. Έτσι, δύο χάρτες (του ουρανού) μπορούν τυχαία να εμφανίσουν συσχετισμούς."

Δεν είναι δε η πρώτη φορά που τυχαίες διακυμάνσεις της CMB οδήγησαν τους ερευνητές να ισχυρίζονται ότι αυτοί έχουν δει μοτίβα τέτοια που εν συνεχεία διαψεύδονται και βγαίνουν εσφαλμένα.

Παρατηρήσεις από την αποστολή Planck της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, που τώρα μετρά πλέον την CMB, υπόσχεται να δώσει μια πιο λεπτομερή απεικόνιση όλου του ουρανού από ότι ο χάρτης του WMAP. Αν υποθέσουμε ότι τα σύνολα δεδομένων μεταξύ των αποστολών συμφωνούν σε κάποιο επίπεδο, τότε αυτή η εξέλιξη θα αποκλείσει τον ισχυρισμό του Verschuur, συμφωνώντας με την διάψευση της Land το 2007.

Ωστόσο, αν ο Verschuur είναι σωστός, τότε οι κοσμολόγοι του WMAP ίσως να μην έχουν δει το δάσος για τα δέντρα.

Αναζήτηση μιας νέας φυσικής στις αρχέγονες κβαντικές διακυμάνσεις

Ο πληθωρισμός, μια πολύ σύντομη περίοδος που εμφανίστηκε σε απειροστά κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, είναι τόσο δύσκολο να την κατανοήσει κανείς όσο και το ίδιο το Big Bang. Οι φυσικοί υπολογίζουν ότι ο πληθωρισμός διήρκεσε ένα μικρό μόνο κλάσμα του δευτερολέπτου, αλλά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου το σύμπαν μεγάλωσε σε μέγεθος κατά έναν παράγοντα 10⁷⁸. Επίσης, τότε συνέβη ένα πολύ σημαντικό πράγμα: εμφανίστηκαν οι διακυμάνσεις στο κβαντικό κενό, που αργότερα οδήγησαν στις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας που βλέπουμε σήμερα στο κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων (CMB), που με τη σειρά τους παρήγαγαν τις μεγάλης κλίμακας δομές, όπως είναι οι γαλαξίες.

Η εξέλιξη του σύμπαντος από το Big Bang μέχρι σήμερα. Οι κβαντικές διακυμάνσεις που προκύπτουν κατά τη διάρκεια του πληθωρισμού αναπτύχθηκαν στις ανομοιογένειες που οδήγησαν στο σχηματισμό των σημερινών γαλαξιών και των άστρων.

Αλλά σε μια νέα μελέτη φυσικοί πιστεύουν ότι η σημερινή θεωρία των χαρακτηριστικών των αρχέγονων κβαντικών διακυμάνσεων – που επίσης λέγεται πληθωριστικό φάσμα ισχύος – μπορεί να απαιτήσει μερικές μικρές διορθώσεις στην υπάρχουσα θεωρία, που οφείλεται προς το παρόν σε μια άγνωστη φυσική. Αυτές οι νέες διορθώσεις θα μπορούσαν να επιτρέψουν στους φυσικούς να αναζητήσουν πειραματικές αποδείξεις ώστε να ελέγξουν μια ποικιλία θεωριών της κβαντικής βαρύτητας, συμπεριλαμβανομένης και της θεωρίας των χορδών. Οι θεωρητικοί φυσικοί Mark Jackson του 7ου Πανεπιστημίου του Παρισιού και ο Koenraad Schalm του Πανεπιστημίου του Leiden στην Ολλανδία, έχουν δημοσιεύσει μια μελέτη πάνω σε αυτές τις πιθανές υπογραφές μιας νέας φυσικής στο πληθωριστικό φάσμα ισχύος στο περιοδικό Physical Review Letters.

Αρχέγονες διακυμάνσεις

Η εργασία των φυσικών εστιάζεται στην κλίμακα Planck, τις συνθήκες υπερ-υψηλής ενέργειας κατά τη στιγμή του Big Bang. Παρά το γεγονός ότι το σύμπαν σε αυτό το σημείο ήταν σχεδόν εντελώς ομοιογενές, η βίαιη δυναμική του πληθωρισμού παρήγαγε μικροσκοπικές ανομοιογένειες στο κβαντικό κενό. Άρχισαν τότε να αναδύονται και να εξαφανίζονται αμέσως μετά εικονικά ζεύγη σωματιδίων από το κβαντικό κενό, ορισμένα σωματίδια από τα οποία θα μπορούσαν να απορροφήσουν ενέργεια και να γίνουν πραγματικά. Οι φυσικοί πιστεύουν ότι όλη η ύλη σήμερα, από τους γαλαξίες έως τα έμβια όντα, προήλθαν από αυτές τις αρχέγονες κβαντικές διακυμάνσεις. Όμως αυτοί δείχνουν ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε αυτή την εποχή για το τι μπορεί να μας αποκαλύψει σχετικά με την κβαντική βαρύτητα.

"Η κλίμακα του Planck είναι η ενέργεια στην οποία οι δύο μεγάλες θεωρίες στη φυσική – η βαρύτητα και η κβαντική θεωρία πεδίου – κατ” ανάγκην συνδυάζονται," λένε οι Jackson και Schalm. "Η θεωρία της κβαντικής βαρύτητας είναι ένα από τα σημαντικότερα ανοικτά προβλήματα στη φυσική, αν και μέχρι τώρα υπάρχουν πολλά στοιχεία ότι η θεωρία χορδών είναι η κυρίαρχη απάντηση. Σε έναν ιδανικό κόσμο κάποιος θα ευχόταν να την ελέγξει πειραματικά. Δυστυχώς, αυτή η ενεργειακή κλίμακα Planck υπερβαίνει κατά πολύ τις δυνατότητες που έχουμε στους σημερινούς επιταχυντές σωματιδίων: θα ήταν σαν να φθάνει το χέρι σας να αγγίξει το φεγγάρι. Ευτυχώς, η Φύση έχει εκτελέσει μία φορά ένα πείραμα υπερ-υψηλής ενέργειας στην κλίμακα Planck: το ίδιο το Big Bang. Τώρα ενώ δεν μπορούμε να κάνουμε εκ νέου ένα Big Bang, μπορούμε όμως να δούμε τις συνέπειές του. "

Μία από τις πιο πειραματικές μεθόδους ανίχνευσης των συνεπειών του Big Bang είναι η μέτρηση της ακτινοβολίας CMB – η αχνή, μικροκυματική λάμψη που διαπερνά ολόκληρο το σύμπαν. Η CMB, που είναι η ακτινοβολία κατάλοιπο από την εποχή του επανσυνδυασμού στο πρώιμο σύμπαν – όταν τα άτομα μόλις είχαν αρχίσει να μορφοποιούνται –, έγινε σχεδόν πλήρως ομογενής, εκτός από κάποιες μικρές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας που εντοπίστηκαν για πρώτη φορά από τους επιστήμονες στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Αυτές οι διακυμάνσεις της θερμοκρασίας προέρχονται από τις αρχέγονες κβαντικές διακυμάνσεις που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια του πληθωρισμού.

Τα δεδομένα της CMB επέτρεψαν στους επιστήμονες να υπολογίσουν το φάσμα των μηκών κύματος των αρχέγονων κβαντικές διακυμάνσεων, προσφέροντας μερικά από τα πρώτες πειραματικά δεδομένα της αρχής των πάντων. Αν και το φάσμα που υπολογίζεται από τις παρατηρήσεις ταιριάζει με το φάσμα που υπολογίζεται από τις τρέχουσες θεωρίες, η συνεχής πρόοδος για υψηλής ακρίβειας πειράματα θα μπορούσε να μας δώσει την ευκαιρία να παρατηρήσουμε και κάτι νέο.

"Οι λεπτομέρειες της κβαντικής βαρύτητας θα μπορούσαν να είναι κωδικοποιημένες στις διακυμάνσεις του κβαντικού πεδίου που ευθύνεται για την ταχεία διόγκωση του Σύμπαντος κοντά στο Big Bang", γράφουν οι δύο φυσικοί. "Το κύριο διαγνωστικό εργαλείο μας – το φάσμα ισχύος αυτών των διακυμάνσεων του κβαντικού πεδίου -. θα μπορούσε να περιέχει ένα πλούτο πληροφοριών σχετικά με την φυσική υψηλής ενέργειας που ελάμβανε χώρα κατά τη διάρκεια αυτής της πληθωριστικής περιόδου."

Μια πιο προσεκτική ματιά

Υπολογίζοντας καθολικές γενικές διορθώσεις στο πληθωριστικό φάσμα ισχύος, οι Jackson και Schalm ελπίζουν να αποτελέσει την αφετηρία για την ανάλυση μιας ποικιλίας νέων θεωριών της φυσικής (ήτοι της κβαντικής βαρύτητας). Οι διορθώσεις είναι καθολικές και ανεξάρτητες από τις ακριβείς λεπτομέρειες κάθε θεωρίας κβαντικής βαρύτητας ή άλλες άγνωστες θεωρίες φυσικής της κλίμακας Planck, όμως κάποια μελλοντικά πειράματα θα μπορούσαν να συγκεκριμενοποιήσουν αυτές τις θεωρίες. Ειδικότερα, τα επικείμενα πειράματα με τα διαστημικά παρατηρητήρια Planck και CMBPol/Inflation Probe, που στοχεύουν στη μέτρηση των διακυμάνσεων της θερμοκρασίας στην CMB με μια πρωτοφανή ευαισθησία, μπορεί να προκαλέσουν πολλές μικρο-διορθώσεις στις θεωρίες. Αν λοιπόν τα μελλοντικά πειράματα παρατηρήσουν τις διορθώσεις αυτές, τότε τα ευρήματα ενδεχομένως θα μπορούσαν να μας αποκαλύψουν μια νέα φυσική στην κλίμακα Planck.

"Η σημασία της μελέτης μας είναι ότι μπορεί κάποιος μπορεί τώρα να αναλύσει τα παρατηρησιακά αποτελέσματα των θεωριών της φυσικής σε ενεργειακές κλίμακες που θα ήταν αδύνατο να μελετήσει προηγουμένως. Αυτές περιλαμβάνουν θεωρίες κβαντικής βαρύτητας, σαν την δημοφιλή θεωρία των υπερχορδών. Σε λίγο θα συμπληρώσουμε τα θεωρητικά μας εργαλεία με ένα τεράστιο όγκο δεδομένων ακρίβειας από το δορυφόρο Planck, για παράδειγμα. Οι ερευνητές θα είναι τότε σε θέση να υπολογίσουν τις πειραματικές προβλέψεις για οποιοδήποτε μοντέλο της φυσικής υψηλών ενεργειών. Και αν τα δεδομένα αποδειχθούν ότι δεν ταιριάζουν με την πρόβλεψη, το μοντέλο της φυσικής μπορεί να αποκλειστεί. Αν είναι παρόμοια, μπορεί κανείς να βελτιώσει το υπάρχον μοντέλο. "

Οι φυσικοί περιγράφουν τις διορθώσεις ως ένα χάρτη, παρόμοιο με ένα χάρτη που ο επιβάτης μπορεί να χρησιμοποιήσει για να περιηγηθεί στο μετρό του Παρισιού, αλλά στην προκειμένη περίπτωση ο χάρτης είναι για να μας δείξει πώς οι φυσικοί να αναλύσουν το κάθε νέο μοντέλο φυσικής που αναπτύσσουν. Κατά μία έννοια, αυτό μοιάζει με το πώς ο επιβάτης μπορεί να χρησιμοποιήσει έναν χάρτη για να φτάσει σε οποιοδήποτε προορισμό στη γραμμή του μετρό, ακόμα και αν ο επιβάτης δεν γνωρίζει ακόμη πού πηγαίνει.

"Οι άνθρωποι είχαν σπουδάσει μερικά μεμονωμένα τροποποιημένα μοντέλα υψηλής ενέργειας κατά τη διάρκεια του πληθωρισμού, αλλά τα εργαλεία ανάλυσης ήταν εντελώς ειδικά για το συγκεκριμένο μοντέλο," γράφουν οι δύο φυσικοί Jackson και Schalm."Αν κάποιος λοιπόν τροποποιούσε το μοντέλο έστω και λίγο, δεν θα είχε πλέον την παραμικρή ιδέα για το πώς να το μελετήσει. Αυτό λοιπόν που κάναμε στην εργασία μας είναι να δώσουμε ένα χάρτη για το πώς να αναλύσουμε όλα τα μοντέλα. Απλώς πάρτε το μοντέλο που θέλετε, ακολουθήστε μερικούς απλούς κανόνες και μπορείτε έτσι να υπολογίσετε το κάθε τι. Δίνουμε μερικά απλά παραδείγματα για το πώς να το κάνετε, αλλά τα εργαλεία δεν είναι ειδικά για αυτά τα μοντέλα. Αυτός είναι ο λόγος που ισχυριζόμαστε ότι έχουμε αναπτύξει ένα σύνολο εργαλείων ανεξάρτητο του μοντέλου για την ανάλυση μιας φυσικής υψηλής ενέργειας."

Τέλος, οι δύο φυσικοί ελπίζουν ότι ο νέος χάρτης θα αποδειχθεί χρήσιμος στο μέλλον, ακόμα κι αν δεν ξέρουμε ακριβώς τι είδους φυσική υψηλής ενέργειας μπορεί να υπήρχε κατά τη διάρκεια του πληθωρισμού.

"Αν τα πειράματα πραγματικά βρουν κάποια χαρακτηριστικά στο φάσμα ισχύος", είπαν, “μπορεί να μην έχουμε ακόμη καταλάβει τι ακριβώς φυσική προκαλεί αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά θα αποδειχθεί ότι υπάρχει κάποια νέα τροποποίηση του πληθωρισμού πολύ υψηλής ενέργειας, και αυτό μπορεί να είναι αποτέλεσμα της κβαντικής βαρύτητας. "