Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2019

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ - Βάτραχοι (948-991)

ΕΥ. ἔπειτ᾽ ἀπὸ τῶν πρώτων ἐπῶν οὐδὲν παρῆκ᾽ ἂν ἀργόν,
ἀλλ᾽ ἔλεγεν ἡ γυνή τέ μοι χὠ δοῦλος οὐδὲν ἧττον,
950 χὠ δεσπότης χἠ παρθένος χἠ γραῦς ἄν. ΑΙ. εἶτα δῆτα
οὐκ ἀποθανεῖν σε ταῦτ᾽ ἐχρῆν τολμῶντα; ΕΥ. μὰ τὸν Ἀπόλλω·
δημοκρατικὸν γὰρ αὔτ᾽ ἔδρων. ΔΙ. τοῦτο μὲν ἔασον, ὦ τᾶν.
οὐ σοὶ γάρ ἐστι περίπατος κάλλιστα περί γε τούτου.
ΕΥ. ἔπειτα τουτουσὶ λαλεῖν ἐδίδαξα— ΑΙ. φημὶ κἀγώ.
955 ὡς πρὶν διδάξαι γ᾽ ὤφελες μέσος διαρραγῆναι.
ΕΥ. λεπτῶν τε κανόνων εἰσβολὰς ἐπῶν τε γωνιασμούς,
νοεῖν, ὁρᾶν, ξυνιέναι, στρέφειν ἐρᾶν, τεχνάζειν,
κάχ᾽ ὑποτοπεῖσθαι, περινοεῖν ἅπαντα— ΑΙ. φημὶ κἀγώ.
ΕΥ. οἰκεῖα πράγματ᾽ εἰσάγων, οἷς χρώμεθ᾽, οἷς ξύνεσμεν,
960 ἐξ ὧν γ᾽ ἂν ἐξηλεγχόμην· ξυνειδότες γὰρ οὗτοι
ἤλεγχον ἄν μου τὴν τέχνην· ἀλλ᾽ οὐκ ἐκομπολάκουν
ἀπὸ τοῦ φρονεῖν ἀποσπάσας, οὐδ᾽ ἐξέπληττον αὐτούς,
Κύκνους ποιῶν καὶ Μέμνονας κωδωνοφαλαροπώλους.
γνώσει δὲ τοὺς τούτου τε κἀμοὺς ἑκατέρου μαθητάς.
965 τουτουμενὶ Φορμίσιος Μεγαίνετός θ᾽ ὁ Μανῆς,
σαλπιγγολογχυπηνάδαι, σαρκασμοπιτυοκάμπται,
οὑμοὶ δὲ Κλειτοφῶν τε καὶ Θηραμένης ὁ κομψός.
ΔΙ. Θηραμένης; σοφός γ᾽ ἀνὴρ καὶ δεινὸς εἰς τὰ πάντα,
ὃς ἢν κακοῖς που περιπέσῃ καὶ πλησίον παραστῇ,
970 πέπτωκεν ἔξω τῶν κακῶν, οὐ χεῖος, ἀλλὰ Κεῖος.
ΕΥ. τοιαῦτα μέντοὐγὼ φρονεῖν
τούτοισιν εἰσηγησάμην,
λογισμὸν ἐνθεὶς τῇ τέχνῃ
καὶ σκέψιν, ὥστ᾽ ἤδη νοεῖν
975 ἅπαντα καὶ διειδέναι
τά τ᾽ ἄλλα καὶ τὰς οἰκίας
οἰκεῖν ἄμεινον ἢ πρὸ τοῦ
κἀνασκοπεῖν· «Πῶς τοῦτ᾽ ἔχει;
ποῦ μοι τοδί; τίς τοῦτ᾽ ἔλαβε;»
980 ΔΙ. νὴ τοὺς θεούς, νῦν γοῦν Ἀθη-
ναίων ἅπας τις εἰσιὼν
κέκραγε πρὸς τοὺς οἰκέτας
ζητεῖ τε· «ποῦ ᾽στιν ἡ χύτρα;
τίς τὴν κεφαλὴν ἀπεδήδοκεν
985 τῆς μαινίδος; τὸ τρύβλιον
τὸ περυσινὸν τέθνηκέ μοι;
ποῦ τὸ σκόροδον τὸ χθιζινόν;
τίς τῆς ἐλάας παρέτραγεν;»
τέως δ᾽ ἀβελτερώτατοι
990 κεχηνότες μαμμάκυθοι,
μελιτίδαι καθῆντο.

***
ΕΥΡ. Έπειτα εγώ δεν άφηνα, κι από τους πρώτους στίχους,
τίποτε αργό· μιλούσανε κι ο δούλος κι η γυναίκα,
950 το αφεντικό κι η κοπελιά κι η γριά. ΑΙΣ. Τολμούσες τέτοια
να κάνεις, και δε σου ᾽πρεπε να σε σκοτώσουν; ΕΥΡ. Όχι·
φερνόμουν δημοκρατικά. ΔΙΟ. Παράτα το αυτό, φίλε·
συζήτηση πάνω σ᾽ αυτό δεν θα ᾽ταν για καλό σου.
ΕΥΡ., δείχνοντας τους θεατές.
Δίδαξα ακόμα αυτούς εδώ πώς να μιλούν… ΑΙΣ. Μακάρι
να ᾽σκαγες, τέτοιο μάθημα πριν πάρουν από σένα.
ΕΥΡ. με ρίγες και γωνιόμετρα τους στίχους να μετρούνε,
να βλέπουν, να στοχάζονται, να νιώθουν, να σκαρώνουν,
να τους αρέσει η συστροφή, κακό να βάζει ο νους τους,
να ψάχνουν, να σκαρφίζονται… ΑΙΣ. Ναι, το ᾽κανες. ΕΥΡ. μες στα έργα
δείχνοντας πράματα κοινά, καθημερνά και οικεία,
960 που ξέροντάς τα τούτοι εδώ μπορούσανε να κρίνουν
κι εμένα και την τέχνη μου· δεν το ᾽ριχνα στο στόμφο,
που η κριτική τους δύναμη να σβήνει θαμπωμένη·
δεν έδειχνα ήρωες μ᾽ άλογα κουδουνοχαμουράτα,
Μέμνονες, Κύκνους. Θα το δεις από τους μαθητές μας.
Δικός του είν᾽ ο Μεγαίνετος Μανής, είν᾽ ο Φορμίσιος,
σαλπιγγολογχομούσηδες, ψευτοπαλικαράδες,
δικοί μου ο Κλειτοφώντας κι ο κομψός ο Θηραμένης.
ΔΙΟ. Ο Θηραμένης; Φοβερός καταφερτζής· αν τύχει
να πέσει σε κακοτοπιά κι είναι κοντά ο χαμός του,
970 έξω απ᾽ τον κίνδυνο γλιστρά, σαν Τζιώτης κι όχι Χιώτης.
ΕΥΡ. Ναι, αυτούς εγώ τους έμαθα
τέτοιους να κάνουν στοχασμούς,
γιατί έβαλα λογαριασμό
στην τέχνη και έρευνα πολλή·
νιώθουν και ξεχωρίζουνε
τα πάντα τώρα· κυβερνούν
και το νοικοκυριό τους πιο
καλά από πριν: «Πώς πάει αυτό;
Ποιός πήρε αυτό; Το τάδε πού;»
980 ΔΙΟ. Κάθε Αθηναίος, μα τους θεούς,
όταν γυρίζει σπίτι του,
κράζει τους δούλους και ρωτά:
«Η χύτρα πού είναι; Λείπει μιας
μαινίδας το κεφάλι· ποιός
το ᾽φαγε; Το περυσινό
σκουτέλι πού είναι; πέθανε;
Πού ᾽ναι το σκόρδο που είχα χτες;
Κι η ελιά μου; ποιός τη δάγκασε;»
Άλλη φορά ήτανε κουτοί,
βλάκες, χαζοί, και κάθονταν
990 σαν αποβλακωμένοι.

Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας: ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΟΙ, ΠΑΣΙΦΑΗ

Η Πασιφάη είναι κόρη του Ήλιου και της Περσηίδας, αδελφή του Πέρη και του Αιήτη, του βασιλιά της Κολχίδας, αδελφή της μάγισσας Κίρκη, σύζυγος του Μίνωα.
 
Η ιστορία της είναι συνδεδεμένη με τον άνομο και αφύσικο έρωτά της για τον ταύρο που ανέδυσε ο Ποσειδώνας από τη θάλασσα, σημάδι της προτίμησης των θεών για τον Μίνωα στη διαμάχη που είχε με τους αδελφούς του Ραδάμανθυ και Σαρπηδόνα για την εξουσία. Όμως, ενώ η πράξη αυτή του Ποσειδώνα εξασφάλισε στον Μίνωα αναίμακτα και αναντίρρητα την εξουσία, ο Μίνωας δεν θυσίασε το ζώο, όπως είχε υποσχεθεί· αντίθετα, το έστειλε στα κοπάδια του και λόγω της ομορφιάς του και για να διατηρήσει τη ράτσα του. Για την πράξη αυτή της υπέρβασης της θεϊκής εντολής, ο θεός εξαγρίωσε τον ταύρο, προκαλώντας καταστροφές, και αργότερα ενέβαλε έρωτα στην Πασιφάη για τον ταύρο. Λεγόταν ακόμη ότι ο έρωτας αυτός ήταν έργο της Αφροδίτης, που έτσι τιμώρησε την Πασιφάη, γιατί είχε περιφρονήσει τη λατρεία της θεάς, όπως ο Ιππόλυτος για τον οποίο ενέβαλε έρωτα στην κόρη της Πασιφάης Φαίδρα, αν και ήταν προγονός της. Κατά άλλους ο ασυγκράτητος έρωτας της Πασιφάης για τον ταύρο ήταν στην ουσία μια τιμωρία προς τον πατέρα της Ήλιο, καθώς αυτός αποκάλυψε στον Ήφαιστο τον παράνομο έρωτα της θεάς με τον Άρη.
 
Η Πασιφάη, στην απελπισία της για τον ανεκπλήρωτο έρωτά της, παρακάλεσε τον Δαίδαλο να τη βοηθήσει να ικανοποιήσει τον πόθο της. Ο Δαίδαλος κατασκεύασε ομοίωμα ξύλινης αγελάδας, κούφιας εσωτερικά, τόσο τέλειας και όμοιας με δαμάλα πραγματική που ο ταύρος ξεγελάστηκε. Από την παράδοξη αυτή ένωση του ταύρου και της Πασιφάης, γεννήθηκε ο Μινώταυρος, μισός ταύρος μισός άνθρωπος, που κατοικούσε στο Λαβύρινθο, έργο επίσης του Δαίδαλου, και τρεφόταν με ανθρώπινη σάρκα.
 
Η Πασιφάη θεωρούνταν και αυτή μάγισσα, όπως η αδελφή της Κίρκη και η ανεψιά της Μήδεια. Και αυτό φαίνεται από τη σχέση της με τον Μίνωα. Στην αρχή της βασιλείας του ο Μίνωας δεν έκαμνε παιδιά, γιατί υπέφερε από αφροδίσιο νόσημα: έβγαιναν από το σώμα του ερπετά που έτρωγαν τα σπλάχνα κάθε γυναίκας που ξάπλωνε μαζί του (μνημειωμένη φρίκη από τη μετάδοση δερματικής ασθένειας που σε παρωχημένους χρόνους εξολόθρευσε φυλές). Μόνο η Πασιφάη δεν έπαθε τίποτε, γιατί ήταν κόρη του Ήλιου. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή του μύθου η Πασιφάη του έκανε μάγια, γιατί ο Μίνωας είχε πολλές ερωμένες. Έτσι, οι γυναίκες που πήγαιναν μαζί του τις καταβρόχθιζαν σκορπιοί και φίδια που έβγαιναν από το σώμα του. Τον γιάτρεψε η Πρόκρις, κόρη του βασιλιά της Αθήνας Ερεχθέα.
 
Στη Λακωνία έδειχναν μαντείο της Πασιφάης, όχι οπωσδήποτε της κρητικής γυναίκας του Μίνωα, αλλά της Τρωαδίτισσας Κασσάνδρας, ή της Δάφνης, ή μιας κόρης του Άτλαντα, που αργότερα έγινε μητέρα του Άμμωνα από τον Δία. Όλες αυτές είχαν το προσωνύμιο Πασιφάη. Ωστόσο, η κρητική Πασιφάη φαίνεται ότι ήταν κάτι παραπάνω από βασίλισσα και σύζυγος του Μίνωα, γνωστή για τον αφύσικο έρωτά της και τα διάσημα παιδιά της. Η καταγωγή της από τον Ήλιο, η μαρτυρία του Παυσανία ότι στις Θαλάμες της Μεσσηνίας υπήρχαν δύο χάλκινα αγάλματα , της Πασιφάης και του Ήλιου και ότι Πασιφάη είναι επίκληση της Σελήνης (3.26.1), καθώς και η μαρτυρία του Πλούταρχου ότι το αφιερωμένο στην Πασιφάη μαντείο της Λακωνίας ήταν ονειρομαντείο και ότι αυτοί που ήθελαν να πάρουν χρησμό πήγαιναν και κοιμούνταν εκεί, ώστε την επομένη οι ιερείς να ερμηνεύσουν τα όνειρά τους· και ακόμη, η ικανότητά της να ελέγχει τη γενετήσια λειτουργία με την ασθένεια που εμβάλλει στον Μίνωα καταδεικνύει μια ισχυρή μινωική θεά. Όλα αυτά ανακαλούν στη μνήμη τη Θεά των Όφεων, το ειδώλιο από τα ανάκτορα της Κνωσού, της Ύστερης Εποχής Χαλκού, ca. 1600 π.Χ.
 
Και στον μύθο της Πασιφάης μεταγενέστεροι συγγραφείς αναγνώρισαν παρερμηνείες και επιχείρησαν μια επί το ορθολογικότερον ανάγνωση του μύθου:
 
Τάχα δὲ καὶ Πασιφάη, παρὰ Δαιδάλου ἀκούσασα ταύρου τε πέρι τοῦ ἐν τοῖς ἄστροισι φαινομένου καὶ αὐτῆς ἀστρολογίης, ἐς ἔρωτα τοῦ λόγου ἀπίκετο, ἔνθεν νομίζουσιν ὅτι Δαίδαλός μιν τῷ ταύρῳ ἐνύμφευσεν. (Λουκιανός, περί τῆς ἀστρολογἰης, 16)
 
Εδώ, ο έρως της Πασιφάης για τον ταύρο είναι ο μαθησιακός έρωτας, είναι η γοητεία που άσκησε επάνω της η αφήγηση του Δαίδαλου για τον αστερισμό του ταύρου.

Πότε επιβάλλεται να κάνουμε στη ζωή μας αλλαγές

Φορές ανακαλύπτουμε ότι η τοξικότητα έχει εισβάλλει στη ζωή μας, επηρεάζοντας την δουλειά μας, τις φιλίες μας και γενικότερα τις σχέσεις μας. Η συνειδητοποίηση της κατάστασης, μας ωθεί να κάνουμε αλλαγές, νέο ξεκίνημα.

Θα χρειαστεί να αναγνωρίσετε κάποια σημάδια που θα σας ωθήσουν να κάνετε αλλαγές. Μερικά από αυτά είναι:

Άγχος
Με τον φόβο και την εσωτερική αναστάτωση προκαλείται το άγχος. Το άγχος σχετίζεται με καθημερινά βιώματα στην προσωπική και κοινωνική ζωή. Μέχρι ένα βαθμό, το άγχος μπορεί να είναι βοηθητικό για την δραστηριοποίηση του ανθρώπου. Εάν όμως γίνει σοβαρή κατάσταση μπορεί να είναι ένδειξη ότι δεν ζείτε τη ζωή σας όπως θα θέλατε και χρειάζεται να γίνουν αλλαγές.

Ψυχική κούραση
Συχνά νιώθετε ότι η ζωή σας έχει βουλιάξει σε μια καθημερινή ρουτίνα και έχετε συμβιβαστεί μ’ αυτό. Η αναγνώριση και η αποδοχή αυτής της κατάστασης είναι ένα πρώτο βήμα για να κάνετε διορθωτικές κινήσεις. Είναι σημαντικό η κάθε μέρα να έχει ενδιαφέρον και να περιέχει στιγμές χαράς.

Ανασφάλεια
Αισθάνεστε ότι δεν πατάτε γερά στα πόδια σας και ότι βάλλεστε από παντού. Αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας και την ικανότητα, του να παίρνετε αποφάσεις. Οι προσκολλήσεις ασφάλειας είναι η κυριότερη αιτία της ανασφάλειας. Θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι νιώθουμε ανασφαλείς και να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας ακόμα κι αν η αλήθεια μας δυσαρεστεί.

Το θάρρος στη ζωή αποκτιέται μέσα από συνεχείς προσπάθειες. Ξεκινήστε σιγά σιγά να κάνετε βήματα προς την κατεύθυνση μίας πιο ικανοποιητικής  ζωής μέσα από θετικές αλλαγές.

Παράδοξα... όταν οι λέξεις δεν διατυπώνουν

Οι πληροφορίες είναι πάντα πολύ περισσότερες απ' όσες νομίζουμε πως ταξινομούμε ή και ζυγίζουμε. Δεν έχουμε τη δυνατότητα ούτε μπορεί αυτό να αλλάξει δια της βίας, προτού μάθουμε να κοιτάμε, προτού αποκτήσουμε το θάρρος να γνωρίζουμε, προτού είμαστε έτοιμοι να ενεργήσουμε βάση όσων αντιλαμβανόμαστε.

Κάθε μέγιστη συνειδητοποίηση/άνοιγμα, προκαλεί ένα ήρεμο, γαλήνιο χαμόγελο, διαφορετικά δεν είναι συνειδητοποίηση. Είναι άλλη μια πλάνη στο δρόμο μας, που έχουμε ανάγκη να βιώσουμε.

Επιστρέφουμε/θυμόμαστε, εξελίσσοντας τον εαυτό μας, μετακινούμενοι, δημιουργώντας.

Ατελείωτοι κύκλοι ενοχοποίησης, αυτο-κατηγορίας επαναλαμβάνουν όλα όσα έχουμε ανάγκη να κατανοήσουμε, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να μην υπάρχει, να μη μπορούμε, να κατηγορήσουμε πια κανέναν...ούτε καν τον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν είναι νοητική εργασία όμως! Τότε, και μόνο τότε, μπορούμε να αρχίσουμε να αναλαμβάνουμε την ευθύνη του ποιοι είμαστε και ποιοι θέλουμε να είμαστε.

Όλες οι εικονικές πραγματικότητες παραμένουν άκρως αληθινές στο επίπεδο που βιώνονται. Η πρόκληση δεν βρίσκεται στην έξοδο από αυτές, αφού είναι επιλογές, δημιουργήματα, όλα όσα κατακτήσαμε, κάναμε, σε όλο το φάσμα του χρόνου (παρελθόν, μέλλον).

Η πρόκληση είναι η ταυτόχρονη ύπαρξη μέσα και έξω από αυτές: το βίωμα αλλά και η αποστασιοποιημένη παρατήρηση τους. Με ισότιμη εστίαση προσοχής, διατηρώντας την ισορροπία μέσα μας, καλλιεργώντας το ξύπνημα της συνείδησης.

Σαν παιχνίδι, αλλά με άφθονη τραγικότητα που το κάνει αληθινό. Γιατί είναι! Πονάς, χάνεσαι, μπλοκάρεις, προσπαθείς να ελέγξεις, να λύσεις, να βρεις, αυτό που πάντα διέθετες αλλά δεν ήξερες. Παράδοξο!

Οι κολάσεις συνυπάρχουν με τους παραδείσους, ανάλογα με την εστίαση της προσοχής και το ξύπνημα της συνείδησης.

Όλα όσα πάντα ήθελες, έψαχνες, είναι/ήταν πάντα εδώ. Αλλά το "εδώ" είναι όσο στιγμιαίο όσο και αιώνιο, κι έτσι επιλέγεις το χρόνο που ταξιδεύεις, την ποιότητα της ενέργειας που θέλεις και μπορείς να αντέξεις. Ανάλογα με την Εσωτερική Όραση, με την κάθε απόφαση εστίαση της προσοχής σου.

Μετά από κάθε αποκάλυψη, δυσκολία, πρόκληση, παραμένω πλέον ευγνώμων, για το τόλμημα να Βλέπω!

Χρειάζεται τόλμη, το να έχεις το θάρρος να ζεις χωρίς να γνωρίζεις το άμεσο μέλλον μα και με παραμορφωμένη πληροφόρηση του παρελθόντος. Δεν θα έπρεπε η κριτική να είναι στην άκρη της γλώσσας μας τόσο έντονη. Γιατί, όσα κι αν έχεις κατακτήσει, ξεπεράσει, έρχονται στιγμές που τα χάνεις, τα ξεχνάς, για να τα ξαναβρείς μεταμορφωμένα, ανάμεσα στα ερείπια του εαυτού σου, εκ νέου, ανασταίνοντας το πνεύμα σου. Αν δειλιάσεις, δημιουργείς το χρόνο... βασανιστικό, οδυνηρό, πυκνό...

Αυτές οι δυο προκλήσεις/εμπόδια (η άγνοια του άμεσου μέλλοντος και η παραμόρφωση του παρελθόντος) μικραίνουν και σταδιακά μεταμορφώνονται σε γνώση και ενθύμηση, όσο παραμένουμε πρόθυμοι να μετακινούμαστε, να προκαλούμε την υφιστάμενη άποψη μας για τα πάντα.

Οι παγίδες πολλές. Οι "πειραγμένες" πληροφορίες άπειρες. Αλλά τίποτα δεν παραμένει κρυφό που έχουμε την τόλμη να ξεσκεπάσουμε, να αντλήσουμε μέσα από τη συνείδησή μας. Είναι άλλωστε όλα δικές μας επιλογές, κατακτήσεις, εμπειρίες, πορεία, που συναινέσαμε/θελήσαμε να διαβούμε. Οι πληροφορίες που θα εμπόδιζαν τη Βούλησή Μας, μάς προσπερνάνε. Οι καταστάσεις που δεν χρειαζόμαστε, απλά δεν συμβαίνουν!

Ο πόνος, τα λάθη, οι αποτυχίες, τα εμπόδια είναι όλα αληθινά στο επίπεδο που τα ζούμε. Η προσπάθεια (από μόνη της) να "δούμε την θετική πλευρά της ζωής" ή να εθελοτυφλούμε στα μεγάλα προβλήματα που μαστίζουν τον "πολιτισμό" μας τα ενισχύει και τα διατηρεί.

Ο εγκλωβισμός και ο έλεγχος της εστίασης της προσοχής μας, εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη πρόκληση/δύναμη...νομίζοντας πως πρέπει να "επιλέξουμε" ανάμεσα στ' αντίθετα. Μη γνωρίζοντας πως είναι ένα και το αυτό!

Τα πάντα δημιουργούνται ως ανάγκη των αντιθέτων τους. Φυσική συνέπεια της εστίασης της προσοχής μας, όμως αποκομμένη από την αιτία/το άλλο της μισό, παραμένουν όλα "άδικα", ενοχοποιημένα, θυματοποιητικά. 

Δεν βρισκόμαστε όλοι στον ίδιο χωροχρόνο, κι ας φαίνονται τα σώματά μας να συνυπάρχουν. Πώς όμως να ξεχωρίζεις πού βρίσκεσαι εσύ, κάθε στιγμή, και ποιοι συνυπάρχουν μαζί σου, ουσιαστικά, πέρα από το όνειρο; Ιδού η πρόκληση της αλήθειας, της ειλικρίνειας, της επιλογής του να φεύγεις ή να μένεις, να αφοσιώνεσαι ή να υπομένεις, να ζεις ή να επιβιώνεις.

Το σώμα σου και ο σκεπτόμενος νους σου παραμένουν οι πιο πιστοί και ισχυρότεροι εχθροί σου. Μέχρι, η ίδια η συνείδηση να απελευθερώσει και τα δυο από το μαρτύριο της λήθης, της αποκοπής, της απομόνωσης των καταγραφών: τη συνειδητότητα.

Συχνά οι λέξεις εμποδίζουν, περιορίζουν και μειώνουν... Αλλά θα τις χρησιμοποιούμε, προσπαθώντας να διαπεράσουμε τους προσωπικούς μας κώδικες, μέχρι να (ξανα) βρούμε την αληθινή, εσωτερική, εκδηλωμένη, ενιαία επικοινωνία. Μόνο όσοι από μας το βιώνουμε ήδη, κατανοούμε πως δεν υπάρχει σύγκριση, ούτε αντικατάστατο…

Γιατί δημιουργούμε μαζί, σε έναν κόσμο άλλο, παράλληλα με αυτόν των ονείρων, διατηρώντας ταυτόχρονα τα πάντα: ρόλους, όνειρα, ταξίδια, μα και την Ουσία μας, την αυθεντικότητα του Είναι μας, την "επιστροφή" και την άφιξη, το μέλλον και το παρελθόν ως ενιαία, σαν γνώση, εικόνα, εσωτερικό συναίσθημα και όχι σαν ιδέα.

Φερνάντο Πεσσόα: Ζωή είναι η άγνοια του εαυτού σου


Ξαφνικά, λες και κάποιο πεπρωμένο μαγικό με γιάτρεψε από μια τύφλωση παλιά, με αποτελέσματα εκπληκτικά κι αιφνίδια, σηκώνω το κεφάλι πάνω από την ανώνυμη μου ύπαρξη, για να γνωρίσω το πώς ζω.

Και βλέπω πως ό,τι έκανα, ό,τι σκέφτηκα κι ό,τι υπήρξα, είναι ένα είδος αυτοεξαπάτησης και τρέλας.

Μένω έκθαμβος μπροστά σ’ αυτά που κατάφερα να μη δω. Στέκω άφωνος μπροστά σ’ αυτό που ήμουν και που σήμερα βλέπω πως τελικά δεν είμαι.

Βλέπω, σαν μια έκταση αχανή κάτω από μια ακτίδα φωτός που σκίζει ξαφνικά τα σύννεφα, τη ζωή μου που πέρασε· και διαπιστώνω, με μια κατάπληξη μεταφυσική, σε ποιο βαθμό οι κινήσεις μου οι πιο σίγουρες, οι ιδέες μου οι πιο σοφές και οι πιο λογικοί μου στόχοι, δεν υπήρξαν τελικά παρά ένα είδος μέθης έμφυτης, μία τρέλα φυσιολογική, μία πλήρης άγνοια. Ούτε καν υποκρίθηκα, το ρόλο μου τον παίξανε άλλοι για λογαριασμό μου. Δεν υπήρξα ο ηθοποιός, μα οι κινήσεις του.

Ό,τι έκανα, σκέφτηκα ή υπήρξα, δεν είναι παρά μια υποταγή, είτε σ’ ένα ον τεχνητό που εξέλαβα ως εαυτό μου, διότι δρούσα ξεκινώντας από αυτό προς τα έξω, είτε στο βάρος των περιστάσεων, όπου συμπεριέλαβα ακόμη και τον αέρα που ανέπνεα.

Είμαι, σ’ αυτή τη στιγμή της διαύγειας, ένα πλάσμα ξαφνικά μοναχικό, που βλέπει τον εαυτό του εξόριστο όταν όλη του τη ζωή την πέρασε πολίτης.

Μέχρι και στις σκέψεις μου τις πιο μύχιες — δεν ήμουν εγώ.

Με πιάνει, λοιπόν, ένας τρόμος της ζωής σαρκαστικός, μια σύγχυση που ξεπερνάει τα όρια της συνειδητής μου ατομικότητας.

Καταλαβαίνω πως υπήρξα μόνο σφάλμα και πλάνη, που δεν έζησα ποτέ, πως υπήρξα μόνο στο βαθμό που γέμισα το χρόνο με συνείδηση και σκέψη.

Για τον εαυτό μου έχω την αίσθηση κάποιου που ξυπνάει μετά από έναν ύπνο γεμάτο με όνειρα πραγματικά ή κάποιου που απελευθερώθηκε ξαφνικά, μ’ ένα σεισμό, από το λιγοστό φως της φυλακής που είχε συνηθίσει.

Και με βαραίνει, στ’ αλήθεια, με βαραίνει σαν μια καταδίκη στη γνώση, αυτή η αιφνίδια συνειδητοποίηση της αληθινής μου ατομικότητας, αυτής που πάντα υπνοβατούσε ανάμεσα σ’ αυτό που αισθανόταν κι αυτό που έβλεπε.

Είναι τόσο δύσκολο να περιγράφει κανείς τι αισθάνεται όταν αισθάνεται πως πράγματι υπάρχει, πως η ψυχή του είναι μια ενότητα πραγματική, τόσο δύσκολο που δεν βρίσκω ανθρώπινες λέξεις για να το ορίσω.

Δεν ξέρω αν, όπως νομίζω, έχω πυρετό ή αν μόλις γιατρεύτηκα από τον πυρετό του να κοιμάμαι τη ζωή.

Ναι, το ξαναλέω, είμαι ένας ταξιδιώτης που βρίσκεται ξαφνικά σε μια πόλη άγνωστη, χωρίς να ξέρει πώς έφτασε μέχρι εκεί’ κι έρχονται έτσι στο νου μου οι περιπτώσεις των ανθρώπων που χάνουν τη μνήμη τους, και γίνονται άλλοι για πολύ καιρό.

Για πολύ καιρό υπήρξα άλλος —από τη γέννησή μου κι από την εποχή που απέκτησα συνείδηση— και σήμερα ξυπνάω, στη μέση μιας γέφυρας, γερμένος πάνω απ’ το ποτάμι, και γνωρίζοντας πως τώρα υπάρχω πολύ πιο σταθερός απ’ ό,τι υπήρξα μέχρι τώρα.

Η πόλη όμως μου είναι ξένη, οι δρόμοι άγνωστοι, κι ο πόνος μου δε βρίσκει γιατρειά. Περιμένω λοιπόν, σκυμμένος πάνω απ’ το ποτάμι, να μου περάσει η αλήθεια, και να επανέλθω πλαστός και άχρηστος, ευφυής και φυσιολογικός.

Δεν ήταν παρά μια στιγμή, πέρασε κιόλας. Βλέπω και πάλι τα έπιπλα γύρω μου, τα σχέδια πάνω στο φθαρμένο χαρτί των τοίχων, τον ήλιο μέσα από τα σκονισμένα τζάμια.

Είδα την αλήθεια για μια στιγμή. Υπήρξα μια στιγμή με τη συνείδηση μου αυτό που είναι οι μεγάλοι άνδρες στη ζωή.

Φέρνω στο νου μου τις πράξεις και τα λόγια τους, κι αναρωτιέμαι αν κι αυτοί κάποια στιγμή ενέδωσαν στον πειρασμό του Δαίμονα της Πραγματικότητας.

Ζωή είναι η άγνοια του εαυτού σου.

Σκέψη είναι η ανεπαρκής γνώση του εαυτού σου.

Η ξαφνική όμως γνώση του εαυτού σου, σε μια τέτοια καθαρτήρια στιγμή, είναι για σένα η άμεση αντίληψη της έννοιας της ενδόμυχης μονάδας, του μαγικού λόγου της ψυχής.

Μα η αιφνίδια λάμψη καίει τα πάντα, αναλώνει τα πάντα. Μας απογυμνώνει ακόμη κι από τον εαυτό μας.

Δεν ήταν παρά μια στιγμή, και με είδα.

Ύστερα δεν θα ξέρω ούτε καν να πω τι ήμουν.

Και, τελικά, νυστάζω, γιατί μου φαίνεται, χωρίς να ξέρω γιατί, πως το νόημα όλων αυτών είναι ο ύπνος.
 
Φερνάντο Πεσσόα, Το βιβλίο της Ανησυχίας

Η αφθονία κρύβεται μέσα στα χέρια σου, μέσα εκεί να μάθεις να κοιτάς

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε εκπαιδεύσει τη ματιά μας να κοιτάζει αλλού, να φεύγει σε μακρινούς τόπους σε κάποιο παρελθόν ή σε κάποιο μέλλον, γιατί δεν αντέχουμε να την κρατήσουμε εδώ παρούσα. Φόβος αλήθεια υπάρχει στο εδώ μας, φόβος μήπως αυτά που έχουμε, σταθούν λίγα μπροστά στις προσδοκίες μας, μήπως δεν είναι αρκετά, μήπως είναι λίγα. Και με μετρήσιμους όρους ίσως πράγματι να είναι.

Φταίει όμως που μάθαμε κάποτε, λανθασμένα, πως η αφθονία βρίσκεται στα πολλά. Εκπαιδεύσαμε τη ματιά μας να την κυνηγά σ’ ό,τι γυαλίζει, σ’ ό,τι μετριέται, σε δόξες και τιμές. Κυνήγια μάταια και ανώφελα. Γιατί η αφθονία δεν κρύβεται ούτε στα πολλά ούτε στα σημαντικά, δεν είναι σε αυτά που κοιτάει η ματιά σου κι εύχεται να τα είχε, ούτε σ’ εκείνα που της λείπουν που είχε κάποτε και τα έχασε. Η αφθονία είναι εδώ, μονάχα στο τώρα σου μπορεί να ζει, μέσα στα χέρια σου. Εκεί μέσα πρέπει να μάθεις να την γυρεύεις.

Ένα ζεστό πιάτο φαγητό, μια όμορφη στιγμή, ένα χαμόγελο ενός αγαπημένου σου προσώπου, ένα αστείο, ένας περίπατος στη φύση, ένα όμορφο πρωινό, μια συντροφιά. Μέσα στη ματιά σου βάλε την απλότητα και θα τα δεις όλα αυτά, κοίτα μέσα στα χέρια σου με θάρρος χωρίς να προσπαθείς να ξεφύγεις σ’ άλλους χρόνους από φόβο πως ό,τι έχεις δεν είναι αρκετό.

Να βλέπεις όχι τι κράτησες κάποτε, όχι τι θα ευχόσουν να κρατήσεις στο μέλλον αλλά τι πραγματικά κρατάς τώρα. Αυτή τη στιγμή. Το βιαστικό μυαλό σου το ξέρω πως θα τρέξει μονομιάς να σου πει πως είναι λίγο ό,τι κι αν έχεις. Μα δεν πειράζει, άφησέ το να μονολογεί κι εσύ την καρδιά σου ν’ ακούς. Εκείνη ξέρει πως ό,τι κρατάς τώρα μέσα στη χούφτα σου, δεν είναι ούτε λίγο ούτε πολύ. Δεν το μετρά, δεν το ζυγίσει, δεν το φοβάται, μα ξέρει να το εκτιμά αληθινά κι εκεί κρύβεται και η πραγματική, η ουσιαστική αφθονία.

Στην εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη που έχει φυλαγμένη η καρδιά για ότι υπάρχει μέσα στα δυο σου χέρια. Άκουσε τη γνώση της καρδιάς σου και μέσα εκεί, στα δυο σου χέρια, να μάθεις να κοιτάς. Ότι κι αν δεις εκεί αν είναι αρκετό ποτέ να μην ρωτήσεις, μην το βαφτίσεις με ποσότητες. Μονάχα κράτησέ το, ευχαριστώ πες του κι έπειτα χτίσε μ’ αυτό την δικιά σου αφθονία.

Τι θα γίνει αν συναντήσεις τον εαυτό σου;

«Μπορεί να διαμαρτύρομαι μερικές φορές”, έλεγε η καρδιά του, “επειδή είμαι μια καρδιά ανθρώπου και οι καρδιές των ανθρώπων είναι έτσι. Φοβούνται να πραγματοποιήσουν τα μεγαλύτερά τους όνειρα, επειδή νομίζουν ότι δεν το αξίζουν ή ότι δεν θα τα καταφέρουν. Εμείς οι καρδιές πεθαίνουμε από το φόβο μόνο και μόνο που σκεφτόμαστε αγάπες που έφυγαν για πάντα, στιγμές που θα μπορούσαν να είναι καλές και δεν ήταν, θησαυρούς που θα μπορούσαν να είχαν ανακαλυφθεί κι όμως έμειναν για πάντα θαμμένοι στην άμμο. Γιατί όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει στο τέλος υποφέρουμε πολύ.”
-Η καρδιά μου φοβάται τον πόνο, είπε το αγόρι στον Αλχημιστή.
-Πες της ότι ο φόβος του πόνου είναι χειρότερος και από τον ίδιο τον πόνο. Και ότι καμία καρδιά δεν υπέφερε ποτέ όταν ξεκίνησε να αναζητήσει τα όνειρα της, γιατί κάθε στιγμή αναζήτησης είναι μια στιγμή συνάντησης με την αιωνιότητα.»  Ο Αλχημιστής – η καρδιά, Paulo Coehlo

Πόσο συχνά σταματάμε, σχεδόν παγώνουμε, εμπρός στους φόβους μας; Χάνοντας έτσι, μέσα από τα χέρια μας τη ζωή που θέλουμε να ζήσουμε; Μένοντας με ένα έντονο παράπονο, το οποίο μας τρώει, καθώς τα ίδια τα όνειρά μάς μας προσπερνούν; Τελικά, θέλουμε να ζήσουμε; Θέλουμε να γευτούμε την κάθε ημέρα μας με έναν μοναδικό τρόπο;

Αν η απάντηση είναι «ναι», θα πρέπει να βρεθεί η εσωτερική μας δύναμη. Αυτή η δύναμη που εγκλωβίστηκε μέσα σε κάθε πτυχή φόβου, που έχει «τσαλακώσει» την προσωπικότητά μας. Εκεί, θα βρούμε τις πεποιθήσεις των άλλων, που όμως, μας γαλούχησαν. Τις ψευδαισθήσεις που πλάσαμε για να επιβιώσουμε από τα ψυχολογικά «τσαλίμια» του καθενός. Ώσπου, τελικά, χάσαμε το ποιοι είμαστε. Γίναμε ανώνυμοι μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό.

Όσο και αν μας πονάει, πρέπει να δούμε αυτές τις ψευδαισθήσεις, γιατί, αν δεν απελευθερωθούμε, δε θα μπορέσουμε να πάμε παρακάτω, προς αυτό που είναι η εξελικτική μας διαδρομή. Θα μείνουμε ασφαλείς μέσα στο δίχτυ προστασίας μας, αλλά μίλια μακριά από την πορεία μας. Τελικά, πόση ουσιαστική χαρά γευτήκαμε, μέσα από το ασφαλές μας πεδίο;

Ναι, πονά αυτή η αποκόλληση. Αλλά, μας απελευθερώνει. Είναι σαν μία ενεργειακή γέννα, γιατί, τελικά, ο καθένας χρειάζεται να ξαναγεννήσει τον εαυτό του και να αγκαλιάσει αυτό το βρέφος με φροντίδα, να το αναθρέψει, όπως κανείς άλλος ως τώρα, με ειλικρίνεια, αγάπη, αποδοχή. Ποιότητες που έλειψαν στην ανατροφή των περισσότερων από εμάς.

Επιτέλους, να αγαπηθούμε γι’ αυτό που είμαστε, όχι γι’ αυτό που θέλουμε να γίνουμε, για να πάρουμε «κουπόνια αγάπης». Ας κοιτάξουμε αυτόν τον άγνωστο που αναδύεται: είμαστε εμείς. Ας του δώσουμε το χέρι μας να στηριχθεί, ώσπου να βρει το δικό του βήμα. Ας αφήσουμε πίσω μας το θυμό που, εν τέλει, δε γίνεται δράση, αλλά στερεοποιημένη οργή, που μας καθηλώνει ακόμα περισσότερο, αναζητώντας μία απατηλή εκδίκηση.

Ας γίνουμε οι δικοί μας λυτρωτές. Ας ανέβουμε ένα σκαλοπάτι πιο πάνω. Εκεί όπου η αποδοχή δεν έρχεται επειδή επιβάλλεται, αλλά γιατί εμείς έχουμε αποφασίσει να δούμε τη ζωή πιο λαμπερή, να αφήσουμε το Φως να λάμψει εντός μας, να βρούμε το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε, να πραγματώσουμε το καλύτερο που μπορούμε να γίνουμε. Ό,τι και αν είναι αυτό, όση διαδρομή και αν έχει, δε θα είμαστε οι σκιές του εαυτού μας, αλλά εμείς. Μόνο εμείς.

Ήρθαμε εδώ για να δώσουμε τις μάχες μας, μικρές ή μεγάλες. Κάθε μάχη εμπεριέχει το ρίσκο της ήττας, είναι αλήθεια, αλλά θα έχουμε δράσει. Και μόνο γι’ αυτό, θα είμαστε νικητές. Θα έχουμε νικήσει την προσωπική βολή, τα φαντάσματα του «πρέπει», θα έχουμε ηγηθεί της ζωής μας, της ψυχής μας. Κατανοούμε τη σπουδαιότητα του να μην είμαστε υπαρξιακές ιδιομορφίες στις ατζέντες της κοινωνίας, αλλά ακέραιες υπάρξεις;

Ναι, πονάει η αλήθεια, αλλά πόσο πονάει το ψέμα; Το έχουμε συνειδητοποιήσει; Τελικά, γιατί είμαστε εδώ; Ας μείνουμε λίγο και ας στοχαστούμε. Για να είμαστε ουσιαστικά καλά, χρειάζεται να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, να τον θαυμάζουμε σε κάθε του έκφανση. Αυτή η στάση θα βοηθήσει να γίνουμε πιο θετικοί. Έτσι, θα γινόμαστε κάθε μέρα λίγο καλύτεροι, αποκτώντας όλο και πιο θετική στάση ζωής.

Ήρθαμε εδώ, παίρνοντας μία ευκαιρία ακόμα να νικήσουμε το ψέμα, όποιας μορφής και αν είναι και να γίνουμε η αληθινή γνώση, που φέρνει μαζί της τα δώρα ενός καινούργιου κόσμου μέσα μας, αλλά και γύρω μας. Ας επιλέξουμε το Ερεβοκτόνο Φως. Ας επιλέξουμε με θάρρος και ας ξεκινήσουμε την πορεία μας προς τη δική μας, πνευματική αφύπνιση.

Ηρεμώντας το νου μας, βρίσκουμε γαλήνη

Αποτέλεσμα εικόνας για ερεβοκτονοσ Όταν ήμασταν παιδιά είχαμε αθωότητα. Τι μας συνέβη, λοιπόν; Τι συνέβη σε όλο τον κόσμο;Λέγεται ότι η καλύτερη ευχή που μπορείς να κάνεις σε κάποιον είναι να έχει ηρεμία. Γιατί αν έχει γαλήνιο πνεύμα, όλα τα άλλα έρχονται. Η υγεία μας ουσιαστικά εξαρτάται από το πόσο ήρεμοι είμαστε. Και συνεπώς η καλή μας διάθεση και η όρεξή μας για οτιδήποτε συνδέεται επίσης με αυτό.

Είναι εύκολο να θυμώνουμε και να παραπονιόμαστε για ένα σωρό προβλήματα. Όσο εύκολο είναι να τα βρίσκουμε. Πάντα υπάρχει κάποιος λόγος για να ταραζόμαστε. Το δύσκολο είναι να τα προσπερνάμε όλα αυτά. Με το να μάθουμε να αγνοούμε, κερδίζουμε την ηρεμία μας. Γιατί, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μπορούμε να αλλάξουμε ούτε τον κόσμο ούτε τους άλλους.

Δεν ευθυνόμαστε εμείς για το αν οι άλλοι είναι αναίσθητοι και δεν σέβονται τους συνανθρώπους τους, ούτε για το αν οι άλλοι δεν έχουν καλούς τρόπους ή τη στοιχειώδη ευγένεια. Όπως επίσης δεν ευθυνόμαστε για συμπεριφορές που ξεκάθαρα γίνονται επίτηδες, για να μας προκαλέσουν, να μας αναγκάσουν να ξεσπάσουμε. Δεν φταίμε εμείς αν οι άλλοι για να γεμίσουν το κενό τους, θέλουν συνέχεια την προσοχή στραμμένη πάνω τους, με οποιοδήποτε τρόπο, αφού ακόμα και οι επικρίσεις μας εξακολουθούν να τους δίνουν αξία από τον πολύτιμο χρόνο και την ενέργειά μας.

Η λογική που έχουμε εμείς δεν είναι τόσο «κοινή» όσο νομίζουμε. Ο καθένας έχει τις δικές του αξίες και ιδέες. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να προσβαλλόμαστε απλά επειδή οι άλλοι σκέφτονται διαφορετικά και εμείς αποδοκιμάζουμε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ο καθένας είναι ελεύθερος στην άποψή του φτάνει να μην την επιβάλλει στους άλλους και να σέβεται το γεγονός πως θα υπάρχουν διαφωνίες.

Λένε πως «η οργή είναι το τίμημα που πληρώνεις εσύ για τα λάθη κάποιου άλλου». Αλλά δυστυχώς εσύ είσαι αυτός που καίγεσαι, που ταράζεσαι και χάνεις την ηρεμία σου. Και ο άλλος έχει πετύχει τον σκοπό του και εισπράττει την ικανοποίησή του να σου έχει χαλάσει τη διάθεση. Στην τελική αξίζει όλο αυτό;

Εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι και για τη διάθεσή μας αλλά κυρίως για τις σκέψεις μας. Το μυαλό είναι ένα πανίσχυρο όπλο αν χρησιμοποιηθεί σωστά. Αλλά τις περισσότερες φορές το εμποτίζουμε με τόσες παράλογες σκέψεις που δηλητηριάζουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας.

Το βασικότερο στην αναζήτηση της ηρεμίας μας είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι πάντοτε ταράζουμε εμείς τον εαυτό μας. Κανείς ποτέ και πουθενά δεν μπορεί να μας ενοχλήσει και να μας ταράξει με κανέναν τρόπο αν πρώτα δεν του το επιτρέψουμε εμείς. Θέλει δύναμη να μετατραπεί ο ‘παράλογος’ τρόπος σκέψης σε λογικό. Για να γίνει η αρνητική αύρα θετική. Αν καταφέρουμε να ηρεμήσουμε τις σκέψεις μας, θα βρούμε και τη γαλήνη που αναζητούμε.

Δεν είναι οι άλλοι που θα μας κάνουν ευτυχισμένους. Ούτε εξαρτάται η ευτυχία μας από αυτούς. Εξάλλου, η ζωή είναι 10% τι μας συμβαίνει και 90% πώς αντιδρούμε εμείς σε αυτό. Πάντα έχουμε επιλογές. Και όλη μας η ζωή είναι αποτέλεσμα αυτών των επιλογών. Συνεπώς, το πώς αντιμετωπίζουμε το περιβάλλον μας, τις συνθήκες που μας διέπουν και τους ανθρώπους που μας περιστοιχίζουν, πηγάζει από τις σκέψεις που βάζουμε στο μυαλό μας.

Αν καταφέρουμε λοιπόν να ησυχάσουμε τις φωνές του εσωτερικού μας κόσμου, θα καταφέρουμε να ομορφύνουμε και την εξωτερική μας διάθεση. Στην τελική, τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από τη δική μας ηρεμία. Και ίσως, μέσω αυτού να επηρεαστεί θετικά και το υπόλοιπό μας περιβάλλον.

Όταν ήμασταν παιδιά είχαμε αθωότητα. Τι μας συνέβη; Τι συνέβη σε όλο τον κόσμο;

Όταν ήμασταν παιδιά, είχαμε αθωότητα και μας ήταν φυσικό να εκφράζουμε αγάπη. Τι μας συνέβη, λοιπόν; Τι συνέβη σε όλο τον κόσμο;

Η απάντηση είναι ότι όταν είμαστε παιδιά, οι ενήλικοι έχουν ήδη την ψυχική ασθένεια, η οποία είναι πολύ μεταδοτική. Πώς μας τη μεταδίδουν; Μας μαθαίνουν να είμαστε σαν εκείνους. Έτσι μεταδίδουμε την ασθένεια στα παιδιά μας και έτσι μας μόλυναν με αυτή οι γονείς, οι δάσκαλοι, τα μεγαλύτερα αδέρφια μας, ολόκληρη η κοινωνία των ασθενών. Μας τράβηξαν την προσοχή και μας έβαλαν πληροφορίες στο μυαλό μέσω της επανάληψης. Έτσι μαθαίνουμε. Έτσι προγραμματίζουμε το ανθρώπινο μυαλό.

Το πρόβλημα είναι το πρόγραμμα, οι πληροφορίες που αποθηκεύσαμε στο μυαλό μας. Τραβώντας την προσοχή τους, μαθαίνουμε στα παιδιά μια γλώσσα και πώς να διαβάζουν, να συμπεριφέρονται και να ονειρεύονται. Τα εξημερώνουμε όπως ακριβώς εξημερώνουμε έναν σκύλο ή οποιοδήποτε άλλο ζώο: μέσω της τιμωρίας και της ανταμοιβής. Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Αυτό που αποκαλούμε διαπαιδαγώγηση δεν είναι τίποτα παραπάνω από εξημέρωση του ανθρώπου.

Φοβόμαστε την τιμωρία, αλλά, αργότερα, φοβόμαστε ότι δεν θα πάρουμε ανταμοιβή, ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί για τους γονείς, τα αδέρφια ή τον δάσκαλό μας. Έτσι γεννιέται η ανάγκη της αποδοχής. Προηγουμένως, δεν μας ενδιέφερε αν μας αποδέχονταν ή όχι. Οι απόψεις των άλλων δεν ήταν σημαντικές, κι αυτό γιατί απλά θέλαμε να παίζουμε και να ζούμε τη στιγμή.

Ο φόβος ότι δεν θα ανταμειφθούμε μετατρέπεται σε φόβο της απόρριψης. Ο φόβος ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί μας ωθεί να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε, να δημιουργήσουμε μια εικόνα του εαυτού μας. Έπειτα προσπαθούμε να παρουσιάσουμε αυτή την εικόνα τού πώς θα ήθελαν οι άλλοι να είμαστε, απλά για να γίνουμε αποδεκτοί, απλά για να πάρουμε την ανταμοιβή. Μαθαίνουμε να προσποιούμαστε ότι είμαστε κάτι που δεν είμαστε και εξασκούμαστε στο να γίνουμε κάτι διαφορετικό, ώστε να είμαστε καλοί για τους γονείς, τον δάσκαλο, τη θρησκεία μας ή οποιονδήποτε άλλο. Εξασκούμαστε συνεχώς και γινόμαστε δεξιοτέχνες στο να είμαστε κάτι άλλο από τον πραγματικό μας εαυτό.

Σύντομα ξεχνάμε ποιοι είμαστε πραγματικά και αρχίζουμε να ζούμε ως εικόνες του εαυτού μας. Δεν δημιουργούμε μόνο μια εικόνα, αλλά πολλές διαφορετικές, αναλόγως με τις κατηγορίες ανθρώπων που συναναστρεφόμαστε. Αρχικά δημιουργούμε μια εικόνα στο σπίτι και μια άλλη στο σχολείο και όταν μεγαλώνουμε δημιουργούμε ακόμη περισσότερες.

Το ίδιο ισχύει και για μια συνηθισμένη σχέση μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας. Η γυναίκα έχει μια εξωτερική εικόνα που προσπαθεί να παρουσιάσει στους άλλους, αλλά όταν είναι μόνη της έχει άλλη εικόνα για τον εαυτό της. Κι ο άντρας έχει μια εξωτερική και μια εσωτερική εικόνα. Όταν είναι πια ενήλικοι, η εσωτερική και η εξωτερική εικόνα. Έτσι, σε μια σχέση μεταξύ άντρα και γυναίκας υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις εικόνες. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να μάθουν πραγματικά ο ένας τον άλλο; Δεν είναι. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να προσπαθήσουν να κατανοήσουν την εικόνα. Όμως, υπάρχουν κι άλλες εικόνες που πρέπει να αναφέρουμε.

Όταν ένας άντρας γνωρίζει μια γυναίκα, δημιουργεί μια εικόνα για εκείνη από τη δική του οπτική, και το ίδιο κάνει κι η γυναίκα για τον άντρα. Έπειτα προσπαθούν να βάλουν τον άλλο στο καλούπι της εικόνας που έφτιαξαν για εκείνον. Τώρα υπάρχουν ανάμεσά τους έξι εικόνες που τους χωρίζουν. Φυσικά, λένε ψέματα ο ένας στον άλλο ακόμη κι αν δεν το συνειδητοποιούν. Η σχέση τους βασίζεται στον φόβο και στο ψέμα. Δεν βασίζεται στην αλήθεια, επειδή δεν μπορούν να δουν μέσα από την ομίχλη.

Αν δεν έχεις τίποτα να πεις, μη λες τίποτα

Η διανοητική οκνηρία, η ανοησία ή η άγνοια είναι πηγές σύγχυσης και ασάφειας. Η λογόρροια εμφανίζεται για να καλύψει τη νεφελώδη σκέψη. Άλλοτε επιτυχώς, άλλοτε ματαίως. Όσο μας θαμπώνει η ευγλωττία, τόσο πέφτουμε στην παγίδα. Σε συνδυασμό με την πλάνη του κύρους, η πολυλογία μπορεί να δημιουργήσει επικίνδυνο κοκτέιλ.

Πόσες φορές έπεσα θύμα του πειρασμού της φλυαρίας!

Αυτό προσέδιδε στη φιλοσοφία την αύρα μιας απόκρυφης επιστήμης. Έφτασα στο σημείο να εκπονήσω διατριβή πάνω σ’ αυτή τη φιλοσοφία. Τώρα που βλέπω τα πράγματα από χρονική απόσταση, μου φαίνονται ανώφελη πολυλογία. Μέσα στην άγνοιά μου, έγινα και ο ίδιος μια μηχανή παραγωγής νεφελώδους σκέψης.

Η φλυαρία βασιλεύει και στους πανεπιστημιακούς κύκλους. Όσο λιγότερα αποτελέσματα παράγει μια επιστήμη, τόσο μεγαλύτερη τάση έχει προς την αερολογία. Η οικονομία είναι το τέλειο παράδειγμα – αρκεί να ακούσει κανείς τα σχόλια και τις προβλέψεις των οικονομολόγων. Το ίδιο φαινόμενο εμφανίζεται στην οικονομία των επιχειρήσεων: όσο πιο άσχημα πηγαίνει μια επιχείρηση, τόσο ο πρόεδρός της χρησιμοποιεί μεγάλα λόγια κενά νοήματος, στα οποία προστίθενται συχνά πράξεις επίσης κενές νοήματος – αποκαλούμε αυτή τη στάση «πολύ κακό για το τίποτα».

Δεν ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να μιλάς καθαρά και απλά. Οι άνθρωποι φοβούνται μην τους περάσουν για βλάκες. Στην πραγματικότητα, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Συμπέρασμα: Η πολυλογία καλύπτει την άγνοια. Αν ο ομιλητής δεν εκφράζεται καθαρά, είναι γιατί δεν ξέρει για τι πράγμα μιλάει. Η λεκτική έκφραση είναι ο καθρέφτης της σκέψης: αυτό που συλλαμβάνεται σωστά διατυπώνεται με σαφήνεια. Με άλλα λόγια, όταν η σκέψη είναι σαφής, το ίδιο είναι και η έκφρασή της. Όταν η σκέψη είναι θολή, το ίδιο είναι και τα λόγια, εξ’ ου και η τάση προς την περιττολογία. Δυστυχώς, πολύ σπανίως έχουμε σκέψεις πραγματικά σαφείς. Ο κόσμος είναι πολύπλοκος και για να καταλάβεις έστω και μία πλευρά του απαιτεί πολλή σκέψη. Περιμένοντας λοιπόν την έμπνευση, ακολουθήστε τη συμβουλή του Μαρκ Τουαίην: «Αν δεν έχεις τίποτα να πεις, μη λες τίποτα». Η απλότητα είναι το τέρμα ενός μεγάλου και κοπιαστικού δρόμου και όχι η αφετηρία του.

Κανείς δεν θα σου επιστρέψει τα χρόνια σου

Κανείς όμως δεν πρόκειται να σου αποκαταστήσει τα χρόνια σου, κανείς δεν θα σου τα επιστρέψει.

Η ζωή θα ακολουθήσει το δρόμο που άρχισε και δεν πρόκειται ούτε να αναστρέψει, αλλ’ ούτε και να περιορίσει την πορεία της.

Δεν θα κάνει θόρυβο, δεν θα σου θυμίσει πόσο γρήγορη είναι.

Θα γλιστρήσει σιωπηλή` δεν πρόκειται να γίνει μεγαλύτερη με βασιλικές διαταγές ή λαϊκές επιδοκιμασίες.

Όπως άρχισε την πρώτη μέρα, έτσι θα εξακολουθήσει` πουθενά δεν θα αλλάξει τη διαδρομή της, πουθενά δεν θα καθυστερήσει.

Και τελικά ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;

Εσύ θα έχεις απορροφηθεί από τις ασχολίες σου και η ζωή θα προχωρεί ακάθεκτη` και κάπου στο μεταξύ θα έρθει ο θάνατος, για τον οποίο, είτε το θέλεις είτε όχι, θα πρέπει να βρεις κάποιον ελεύθερο χρόνο.

ΣΕΝΕΚΑΣ, Περί της συντομίας της ζωής

Ιστορικό επίτευγμα για την ανθρωπότητα: Η Κίνα «πάτησε» πρώτη στη «σκοτεινή πλευρά» του φεγγαριού

Η Κίνα σημείωσε ένα ιστορικό διαστημικό επίτευγμα για την ανθρωπότητα, καθώς πήγε εκεί που δεν είχαν πάει ποτέ ΗΠΑ-ΕΣΣΔ/Ρωσία: Έγινε η πρώτη χώρα που «πάτησε» στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, όπου προσεληνώθηκε το ρομποτικό σκάφος της Chang'e-4. Πριν λίγο στάλθηκε η πρώτη φωτογραφία.

Το σκάφος, που είχε εκτοξευθεί στις 7 Δεκεμβρίου με ένα πύραυλο Long March-3B, με σκοπό να μελετήσει τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, η οποία είναι μόνιμα αόρατη από τη Γη, περιλαμβάνει μια στατική άκατο και ένα μικρό ρόβερ, ενώ πολλά από τα επιστημονικά όργανα του είναι ευρωπαϊκής κατασκευής.

Μέχρι σήμερα, όλες οι αμερικανικές και σοβιετικές-ρωσικές αποστολές είχαν γίνει στη «μπροστινή», φωτεινή πλευρά.

Ποτέ έως τώρα κάποιο σκάφος ή αστροναύτης δεν είχε επιχειρήσει να «πατήσει» τη λεγόμενη σκοτεινή πλευρά, τη «Luna Incognita», η οποία στην πραγματικότητα δεν είναι σκοτεινή, αφού δέχεται το φως του Ήλιου, όταν το φεγγάρι βρίσκεται ανάμεσα στη Γη και στο μητρικό άστρο μας. Η μόνη εξαίρεση ήταν το 1962, όταν το σκάφος Ranger 4 της NASA είχε συντριβεί στην «πίσω» πλευρά της Σελήνης.

Οι παρατηρήσεις από ψηλά της σκοτεινής πλευράς του φεγγαριού, τόσο από δορυφόρους, όσο και από τους αστροναύτες μέσα στις διαστημικές ακάτους, έχουν αποκαλύψει ότι -για άγνωστο λόγο- διαθέτει παχύτερο και μεγαλύτερης ηλικίας φλοιό, καθώς επίσης περισσότερους και βαθύτερους κρατήρες απ' ό,τι η φωτεινή πλευρά. Αποτελεί ακόμη μυστήριο για τους επιστήμονες γιατί τα δύο «πρόσωπα» της Σελήνης έχουν αυτές τις διαφορές.

Η Εθνική Υπηρεσία Διαστήματος της Κίνας (CNSA) ξεκίνησε το διαστημικό πρόγραμμά της για τη Σελήνη με καθυστέρηση περίπου τριών δεκαετιών, αφότου οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση είχαν πλέον σταματήσει τις δικές τους αποστολές («Απόλλων» και «Λούνα» αντίστοιχα).

Το πρώτο κινεζικό σκάφος Chang'e-1 (είναι το όνομα της αρχαίας κινεζικής θεότητας του φεγγαριού) εκτοξεύθηκε το 2007 και αφού τέθηκε σε τροχιά και χαρτογράφησε τη Σελήνη, συνετρίβη πάνω της το 2009. Ακολούθησε το Chang'e-2 το 2010, το οποίο επίσης τέθηκε σε τροχιά γύρω από το δορυφόρο και μετά στάλθηκε στα βάθη του διαστήματος.

Το 2013, το Chang'e-3 υπήρξε το πρώτο σκάφος που προσεληνώθηκε μετά το σοβιετικό Λούνα-24 το 1976. Για πρώτη φορά μάλιστα ένα μικρό κινεζικό ρόβερ, το Yutu, ήταν εφοδιασμένο με ένα ραντάρ που μπόρεσε να μελετήσει όχι μόνο την επιφάνεια, αλλά και το υπέδαφος του φεγγαριού.

Το Chang'e-4, που έχει σχεδιασθεί κατά τα πρότυπα του προδρόμου του, θα βασίζεται για τις επικοινωνίες του με τη Γη στον κινεζικό δορυφόρο αναμετάδοσης Queqiao που διαθέτει μια παραβολική αντένα 4,2 μέτρων. Εκτοξεύθηκε φέτος το Μάιο και βρίσκεται στην κατάλληλη τροχιά, σε απόσταση 64.000 χιλιομέτρων από την πίσω πλευρά του φεγγαριού, ώστε να βλέπει ταυτόχρονα τόσο τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, όσο και τον πλανήτη μας.

Το Chang'e-4, που περιλαμβάνει μια άκατο προσελήνωσης βάρους 3,6 μετρικών τόνων και το μικρό ρόβερ Yutu, βάρους 140 κιλών, προσεληνώθηκε στον διαμέτρου 180 χιλιομέτρων κρατήρα Φον Κάρμαν μέσα στην τεράστια λεκάνη Νοτίου Πόλου-Άιτκεν, η οποία πιθανόν έχει σχηματισθεί μετά την πρόσκρουση ενός γιγάντιου αστεροειδούς. Η εν λόγω λεκάνη, διαμέτρου 2.500 χιλιομέτρων και βάθους 12 χιλιομέτρων, είναι η μεγαλύτερη, βαθύτερη και παλαιότερη λεκάνη πρόσκρουσης στο φεγγάρι.

Το ραντάρ του ρόβερ θα μπορεί να «δει» σε βάθος έως 100 μέτρων κάτω από τη σεληνιακή επιφάνεια. Το σκάφος διαθέτει επίσης τρεις κάμερες και μια σειρά από επιστημονικά όργανα (ορισμένα ευρωπαϊκής κατασκευής), όπως ένα αναλυτή σεληνιακής σκόνης, ένα αναλυτή ηλεκτρικού πεδίου, ένα σεληνιακό σεισμογράφο κ.α.

Ακόμη, θα μεταφέρει ένα πείραμα 28 κινεζικών πανεπιστημίων, συγκεκριμένα μια μίνι «σεληνιακή βιόσφαιρα», μια αλουμινένια σφαίρα βάρους τριών κιλών, που περιέχει νερό, θρεπτικά συστατικά και αέρα και μέσα στην οποία θα επιχειρηθεί να φυτρώσουν σπόροι από πατάτες και άλλα φυτά.

Το πείραμα θα αποτελέσει «πιλότο» για τα μελλοντικά σχέδια δημιουργίας κινεζικής σεληνιακής βάσης και τροφοδοσίας της με αγροτικά προϊόντα σεληνιακής καλλιέργειας.

Συνωστισμός και ανταγωνισμός στο μέλλον
Το κινεζικό σεληνιακό πρόγραμμα θα συνεχισθεί με την αποστολή Chang'e-5, τη δεύτερη στη «φωτεινή» πλευρά, που θα φέρει δείγματα βάρους έως δύο κιλών από το έδαφος και το υπέδαφος του φεγγαριού και η οποία προγραμματίζεται να εκτοξευθεί προς το τέλος του 2019. Η επόμενη αποστολή Chang'e 6 θα φέρει ένα ακόμη μεγαλύτερο δείγμα.

Απώτερος στόχος της Κίνας είναι να στείλει αστροναύτες στο φεγγάρι έως το τέλος της δεκαετίας του 2030. Η χώρα δεν έχει μόνο επιστημονικό ενδιαφέρον για τη Σελήνη, αλλά τη θεωρεί επίσης σημαντικό στρατηγικό παράγοντα στο πλαίσιο της ευρύτερης στρατηγικής να γίνει η νέα παγκόσμια υπερδύναμη.

Σε κάθε περίπτωση είναι σαφές ότι έχει ανανεωθεί το διεθνές ενδιαφέρον για τη Σελήνη, με ένα τρόπο που φέρνει στο νου την ψυχροπολεμική κούρσα ανταγωνισμού μεταξύ ΗΠΑ-ΕΣΣΔ. Η NASA - έπειτα από εντολή του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ - έχει πλέον αρχίσει να θέτει σε εφαρμογή, σε συνεργασία με αμερικανικές εταιρίες, ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που περιλαμβάνει μέσα στην επόμενη δεκαετία τη δημιουργία επανδρωμένου τροχιακού σταθμού γύρω από τη Σελήνη, αλλά και μιας πιο μόνιμης παρουσίας αστροναυτών πάνω στο φεγγάρι.

Η Ευρώπη, η Ρωσία, η Ινδία (εκτόξευση της σεληνιακής ακάτου Chandrayaan 2 στις αρχές του 2019) και η Ιαπωνία έχουν επίσης σχέδια για το φεγγάρι, είτε μόνες τους, είτε στο πλαίσιο διεθνούς συνεργασίας. Το μεγάλο ερώτημα όσον αφορά τη «σεληνιακή γεωπολιτική» είναι κατά πόσο θα υπάρξει διαστημικός ανταγωνισμός ή συνεργασία μεταξύ των χωρών.

Δίας και Αφροδίτη επηρεάζουν την την τροχιά της Γης

Η επίδραση της βαρύτητας του Δία και της Αφροδίτης επιμηκύνει κατά περίπου 5% την τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο κάθε 405.000 χρόνια, κάτι που συμβαίνει εδώ και τουλάχιστον 215 εκατομμύρια χρόνια. Αυτό επηρεάζει περιοδικά το κλίμα και τις μορφές της ζωής στον πλανήτη μας,  προκαλώντας ανατροπές του γήινου μαγνητικού πεδίου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη.

Στο παρελθόν οι αστροφυσικοί είχαν θεωρητικά υποθέσει ότι μπορεί να υπάρχει ένας τέτοιος κύκλος, αλλά είναι η πρώτη φορά που βρίσκονται ενδείξεις στη Γη ότι όντως κάτι τέτοιο συμβαίνει ήδη πριν από την εμφάνιση των δεινοσαύρων.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ειδικό στον παλαιομαγνητισμό καθηγητή Ντένις Κεντ του Τμήματος Γεωεπιστημών και Πλανητικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Rutgers του Νιου Τζέρσι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), μελέτησαν σε βάθος χρόνου τις ανατροπές του γήινου μαγνητικού πεδίου, δηλαδή την αντιμετάθεση του βόρειου και του νότιου μαγνητικού πόλου.

Τα ευρήματα έδειξαν ότι ο κύκλος των 405.000 ετών είναι το πιο συστηματικό αστρονομικό μοτίβο που συνδέεται με την περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο. Η συνδυασμένη βαρυτική επίδραση του Δία (του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος) και της Αφροδίτης (του κοντινότερου πλανήτη στη Γη) επιμηκύνει ελαφρώς την τροχιά του πλανήτη μας κάθε 405.000 χρόνια από σχεδόν κυκλική σε περίπου 5% ελλειπτική.

Αυτό επηρεάζει το γήινο κλίμα, άρα και τη ζωή πάνω στη Γη, καθώς τα καλοκαίρια γίνονται πιο ζεστά και οι χειμώνες πιο κρύοι, ενώ εντείνονται αντίστοιχα οι περίοδοι ξηρασίας και υγρασίας. Το αντίθετο συμβαίνει όταν η τροχιά της Γης παίρνει το σχεδόν κυκλικό σχήμα της.

«Είναι ένα εντυπωσιακό εύρημα, επειδή αυτός ο μακρός κύκλος έχει πλέον επιβεβαιωθεί ότι συμβαίνει εδώ και τουλάχιστον 215 εκατομμύρια χρόνια. Οι επιστήμονες μπορούν πια να συσχετίσουν με μεγάλη ακρίβεια τις αλλαγές στο κλίμα, στο περιβάλλον, στους δεινόσαυρους, στα θηλαστικά και στα απολιθώματα σε όλο τον κόσμο, με αυτόν τον κύκλο των 405.000 ετών» δήλωσε ο Κεντ.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι αλλαγές στο κλίμα της Γης σχετίζονται άμεσα με τον τρόπο που ο πλανήτης μας κινείται πέριξ του άστρου μας.

Και οι παραμικρές μεταβολές στο φως του Ήλιου που φθάνει στη Γη, ως συνέπεια των μεταβολών της τροχιάς της Γης, οδηγούν σε σημαντικές κλιματικές και οικολογικές-βιολογικές μεταβολές.

Αυτή την περίοδο του τρέχοντος κύκλου των 405.000 ετών, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η Γη βρίσκεται στο σχεδόν κυκλικό σημείο της τροχιάς της γύρω από τον Ήλιο. Από την άλλη, εκτός από αυτό τον μακρό κύκλο, υπάρχουν τρεις άλλες περιοδικότητες στην κίνηση του πλανήτη μας, που επηρεάζουν το γήινο κλίμα, οι λεγόμενοι «κύκλοι Μιλάνκοβιτς», από το όνομα του Σέρβου μαθηματικού που τους πρότεινε στη δεκαετία του 1920. Οι κύκλοι αυτοί, που έχουν διάρκεια κατά προσέγγιση 100.000, 41.000 και 21.000 ετών, εξαρτώνται από άλλους παράγοντες, όπως η μεταβολή στην κλίση του άξονα της Γης.

Φόβος και Θυμός πηγάζουν απ’ την αμάθεια

Μόνο ένας δειλός τολμάει να υπερηφανεύεται ότι δεν έχει νοιώσει ποτέ του φόβο.

Όσο μεγαλύτερη η προσκόλληση και η αγκίστρωση με οτιδήποτε έχομε ή δημιουργούμε, τόσο ενδυναμώνονται οι έμφυτοι φόβοι ή δημιουργούνται νέοι παράλογοι ή φανταστικοί. Οι αρχέγονες αιτίες του φόβου περιγράφονται ιδιαίτερα περιεκτικά και βαθύτατα στο απόσπασμα: «Ο φόβος είναι συνυφασμένος με το γεγονός αυτής της ίδιας της ύλης και με τη συνάντηση των ζευγών των αντιθέτων –ψυχής και ύλης. Οι αισθαντικές ψυχές των ζώων και των ανθρώπων έχουν υποσυνείδητα επίγνωση παραγόντων όπως: Η απεραντοσύνη και συνεπώς η αισθητή καταπίεση του Όλου. Η πίεση όλων των άλλων ζωών και υπάρξεων. Η λειτουργία ενός Νόμου αδυσώπητου, η αίσθηση της αιχμαλωσίας, του περιορισμού και της συνεπακόλουθης ανεπάρκειας. Στους παράγοντες αυτούς, που προκύπτουν από τη διαδικασία της ίδιας της εκδηλώσεως και που διαρκούν και αυξάνονται σε δύναμη στο διάστημα των αιώνων, βρίσκονται τα αίτια κάθε σύγχρονου φόβου και η βάση όλου του τρόμου, έξω από καθετί που είναι καθαρά ψυχολογικά και όχι απλώς ο ενστικτώδης φόβος του ζώου».

Ο Αριστοτέλης και άλλοι φιλόσοφοι όπως ο Κίρκεγκωρ και ο Χάιντεγκερ έχουν εστιάσει σε αυτές τις ιδέες με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο. Ο Δανός φιλόσοφος Κίρκεγκωρ (1813-1855) συναισθάνεται πως η θρησκευτική εμπειρία δεν εξαλείφει τον υπαρξιακό τρόμο, του δίνει όμως ένα μυστικό πρόσωπο και τον μετατρέπει σε μια ασκητική ζωής. Ενώπιον κάποιου Θεού ολόκληρη η δημιουργία σείεται από μια ανείπωτη προσδοκία και φρίκη μαζί.

~ Ας σε μισούν. Αρκεί να σε φοβούνται. Ευριπίδης
~ Ο Φαραώ ήξερε το μυστικό της υπακοής, για να γνωρίζει ο λαός το φόβο να τιμωρείς όχι τους ένοχους, αλλά τους αθώους.
~ Αν φοβάσαι μη μιλάς, αν μίλησες μη φοβάσαι. Αραβική παροιμία
~ Απ’ όλους τους φόβους που τρέφουμε, επαληθεύονται ευτυχώς μόνο οι χειρότεροι. Σταντάλ
~ Ας μην κοιτάμε πίσω με θυμό, ούτε μπροστά με φόβο, αλλά γύρω με επίγνωση. Θέρμπερ Τζ.
~ Αυτό είναι το μυστικό του ηρωισμού, να μην επιτρέπεις στον φόβο να συνοδεύει τη ζωή σου. Μπ Σω
~ Γαλήνη είναι η κατάλυση κάθε πόθου και φόβου. Βούδας
~ Δεν είναι φοβερό αν σας προσέβαλλαν, σας κορόιδεψαν ή σας λήστεψαν. Φοβερό είναι αν εσείς δεν μπορείτε να τα ξεχάσετε. Κομφούκιος
~ Δεν έχουμε να φοβηθούμε, παρά μόνο το φόβο. Ρούσβελτ Φραγκλίνος
~ Δεν υπάρχει Καλό, η αρετή δεν είναι παρά ένα από τα πρόσωπα του φόβου.
~ Δεν υπάρχει καλύτερος πελάτης από τον φοβισμένο εκατομμυριούχο. Αμερικανός δικηγόρος
~ Δίνουμε υποσχέσεις και κάνουμε όρκους σύμφωνα με τις ελπίδες μας και τους τηρούμε σύμφωνα με τους φόβους μας. Λαροσφουκώ
~ Δυο πράγματα να φοβάσαι, και να αποφεύγεις, νεόπλουτο και παλιά πουτάνα. Άγνωστος
~ Εγώ δε φοβάμαι την τιμωρία. Εγώ φοβάμαι να είμαι άξιος τιμωρίας. Μπερνέ
~ Είναι αξιολύπητος εκείνος που έχει λίγες επιθυμίες και πολλές φοβίες, μα αυτή είναι η μοίρα των μοναρχών. Μπέικον Φ.
~ Εκείνος που είναι μολυσμένος με το φόβο της αρρώστιας, είναι ήδη μολυσμένος με την αρρώστια του φόβου. Ντε Μονταίν
~ Έξι μειονεκτήματα πρέπει να υπερνικήσεις για να φτάσεις την επιτυχία, νωθρότητα, οκνηρία, φόβο, θυμό, αταξία και φλυαρία. Σανσκριτική σοφία.
~ Η δυστυχία, η αρρώστια, και οι άνθρωποι είναι όπως τα σκυλιά, αν καταλάβουν ότι φοβάσαι σου επιτίθενται με μεγαλύτερη αγριότητα. Χορόσκελης Δ.
~ Η Ελλάδα είναι ένας τόπος γεμάτος πληγές… Που πονάνε… Όμως οι Έλληνες φοβούνται τον πόνο και προσπαθούν να τον αποφύγουν! Αντί να τον γιατρέψουν, προσπαθούν να τον ξεγελάσουν! Κάνουν καραγκιοζιλίκια, παίρνουν πόζες, το ρίχνουν στο τσιφτετέλι, στα κοσμικά, στα κομματικά. Φοβούνται να αντικρίσουν κατάφατσα τον πόνο, τα προβλήματά τους, τον εαυτό τους, την ταυτότητά τους. Ποτέ λαός δε φοβήθηκε τον εαυτό του, περισσότερο απ’ ο,τι ο νεοέλληνας. Όμως ο πόνος εξορκίζεται με τον πόνο! Αν τον αντικρίσεις κατάματα, αποκτάς αυτογνωσία, εξανθρωπίζεσαι.
~ Η θρασύτητα είναι η μάσκα του φόβου.
~ Η ισορροπία του φόβου πρέπει να παραχωρήσει τη θέση της στην ισορροπία της εμπιστοσύνης.
~ Η λογική παλεύει με το φόβο και νικά. Ευριπίδης
~ Η σκληρότητα προέρχεται από φόβο, αδυναμία και δειλία. Ελβέτιος Κ.
~ Η συνείδηση στέκει μόνη επάνω από τον φόβο. Βίας
~ Η συνεχής επίκληση της πίστης είναι ένδειξη φόβου. Άγνωστος
~ Θάρρος είναι η τέχνη να φοβάσαι χωρίς να το δείχνεις. Σω Μπερνάρ
~ Θρησκεία είναι η μυθολογία του φόβου και της ελπίδας. Καμπέρογλου Β.
~ Καλύτερα να είσαι ένα λεπτό φοβητσιάρης, παρά όλη τη ζωή σου νεκρός. Ιρλανδική παροιμία
~ Καλύτερα φοβερό τέλος, παρά ατέλειωτος φόβος. Σίλλερ Φ.
~ Κανένα πάθος δεν ληστεύει τη δύναμη της ενέργειας και τη λογική από το μυαλό του ανθρώπου, όσο ο φόβος. Μπιούρκ Ε.
~ Κερδίζεις δύναμη, θάρρος και αυτοπεποίθηση με κάθε εμπειρία, που πραγματικά κοιτάζεις το φόβο κατάματα. Μπορείς να πεις στον εαυτό σου: «ξεπέρασα κι αυτό το κακό, θ’ αντέξω ό,τι κι αν μου τύχει». Ινδική σοφία
~ κι ο άγιος φοβέρα θέλει. Ελληνική Παροιμία
~ Κουράγιο δεν είναι η έλλειψη φόβου. Είναι να δρας σε πείσμα του φόβου. Τουέην Μαρκ
~ Μερικές φορές ο φόβος του “κάτι” είναι χειρότερος απ’ το ίδιο το “κάτι”.
~ Μια σημαντική πλευρά της δημιουργικότητας είναι να μην φοβάσαι να αποτύχεις Λαντ Ένουιν
~ Να φοβάσαι τον άνθρωπο που με πάθος εργαζόταν για ν’ αποκτήσει γνώσεις και μετά κατανόησε που δεν έγινε καθόλου εξυπνότερος και τότε αρχίζει θανάσιμα να μισεί ανθρώπους που είναι το ίδιο αμαθείς όπως εκείνος, αλλά εκείνοι δεν κόπιασαν καθόλου. Βόνεγκουτ Κ.
~ Να φοβάσαι τον καθένα στον οποίον έκανες καλό. Ινδική σοφία
~ Ο αμοιβαίος φόβος είναι η μόνη αιτία που παρακινεί σε πιστή συμμαχία. Θουκυδίδης
~ Ο άνθρωπος που φοβάται να υποφέρει, υποφέρει ήδη απ’ αυτό που φοβάται. Ντε Μονταίν
~ Ο δειλός τρέμει περιμένοντας τον κίνδυνο, ο φοβητσιάρης όταν έρχεται ο κίνδυνος, αλλά ο γενναίος όταν θα περάσει. Πολ Ζ.
~ Ο δικός μας φόβος μπροστά στην καταστροφή μόνο μεγαλώνει την πιθανότητα της. Ράσελ Μπ.
~ Ο κίνδυνος φεύγει ταχύτερα όταν περιφρονείται. Ευριπίδης
~ Ο μεγάλος φόβος αγνοεί τη λογική. Κραφτσένκο
~ Ο φόβος ακολουθεί το έγκλημα κι αυτό είναι η ποινή του. Βολταίρος
~ Ο φόβος αναδύεται από την επιθυμία, αλλά σκορπίζει από μόνος του, αν σταθείς ακλόνητος απέναντί του και τον αντιμετωπίσεις χωρίς προκατάληψη. Σούφικη σοφία
~ Ο φόβος δεν απομακρύνει από μας το θάνατο, απομακρύνει τη ζωή. Μαχφούζ Ν.
~ Ο φόβος είναι απόδειξη εκφυλισμένου μυαλού. Βιργίλιος
~ Ο φόβος είναι η αναμονή μελλοντικού κακού. Πλάτων
~ Ο φόβος είναι η πιο άφθονη πηγή των ελαττωμάτων. Ουσίνσκι Κ.
~ Ο φόβος είναι ο παντοτινός συνοδοιπόρος της αναλήθειας. Μπέικον Φρ.
~ Ο φόβος και η ηλιθιότητα υπήρξαν πάντοτε τα βασικά κίνητρα των ανθρώπινων ενεργειών.
~ Ο φόβος κάνει τους έξυπνους ανόητους και τους δυνατούς αδύνατους. Κούπερ Φ.
~ Ο φόβος καταστρέφει την ελευθερία του ατόμου.
~ Ο φόβος πηγάζει πάντοτε από την αμάθεια.
~ Πνίξε το φίδι της αμφιβολίας στην ψυχή σου, λειώσε τα σκουλήκια του φόβου στην καρδιά σου. Τότε και τα βουνά ακόμα θα παραμερίσουν απ’ το διάβα σου. Σερεντί Κ.
~ Στον αγαθό άνθρωπο για το τίποτε δεν γεννιέται φθόνος, ούτε φόβος, ούτε οργή ή μίσος. Πλούταρχος
~ Τα δαιμόνια επιτίθενται στους φοβητσιάρηδες. Ινδική παροιμία
~ Το πέρασμα από μια θρησκεία του φόβου σε μια θρησκεία της ηθικής αποτελεί ένα μεγάλο βήμα στη ζωή ενός έθνους. Ινδική σοφία
~ Φόβος, ψυχική αναταραχή που προκλήθηκε από την αναμονή του κακού. Πλάτων

Ο Θυμός πηγάζει από τον Φόβο
Δε χρειάζεται να τον κρύβεις ή να τον “ξεφορτώνεις”, μπορείς να τον αξιοποιήσεις πραγματικά θετικά. Θυμώνεις; Τίποτα πιο φυσιολογικό! Το θέμα είναι, ξέρεις να διαχειρίζεσαι το θυμό και τον φόβο σου και να τον χρησιμοποιείς εποικοδομητικά; Οι περισσότεροι είτε τον καταπιέζουμε, είτε τον κρύβουμε επιμελώς, είτε τον «ξεφορτώνουμε» σε άλλους ανθρώπους χωρίς κανένα όφελος –και συνήθως με αρνητικές συνέπειες για όλους. Ο θυμός και ο φόβος είναι πολύ παρεξηγημένος στην κοινωνία μας. Διότι όσο «τρομερός και κακός» κι αν μοιάζει, στην πραγματικότητα είναι μία μεγάλη δύναμη, που αν χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορεί να επιφέρει εκπληκτικά θετικά αποτελέσματα σε κάθε επίπεδο. Όλοι μας θυμώνουμε κι όλοι μας φοβόμαστε. Λίγοι όμως αξιοποιούν πραγματικά τον φόβο και τον θυμό τους, έτσι ώστε να επιφέρουν θετική αλλαγή. Εάν είστε ένας από αυτούς τους λίγους, δε χρειάζεται να συνεχίσετε να διαβάζετε αυτό το άρθρο. Εάν όχι, δείτε παρακάτω τρεις δημιουργικές συμβουλές για την αποτελεσματική χρήση του φόβου και του θυμού:

Νιώσε το φόβο και τον θυμό σου, μην τα καταπιέζεις
Οι περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουμε να καταπιέζουμε το θυμό μας. Αυτό όμως δεν λειτουργεί θετικά. Όταν καταπιέζεις το θυμό σου δύο πράγματα μπορούν να συμβούν: Πρώτον, πιθανότατα θα αρρωστήσεις. Σχετικές έρευνες υποδεικνύουν ότι ο θυμός που καταπιέζεται και δεν βιώνεται, κάνει τους ανθρώπους να ασθενούν. Μερικές από τις πιο συνηθισμένες ασθένειες που συνδέονται με τον καταπιεσμένο θυμό είναι χρόνιος πόνος στην πλάτη, καρδιοπάθειες, υψηλή πίεση, πονοκέφαλοι, δυσλειτουργίες των κροταφογναθικών αρθρώσεων και κατάθλιψη. Δεύτερον, χάνεις ενέργεια. Το να καταπιέζεις το θυμό είναι σαν να κρατάς μία μεγάλη φουσκωτή μπάλα παραλίας κάτω από το νερό. Χρειάζεται πολλή ενέργεια. Γιατί να σπαταλάς πολύτιμη ενέργεια;

Ο θυμός, όπως όλα τα συναισθήματα, είναι απλώς μία αίσθηση στο σώμα. Για να αισθανθείς το θυμό σου λοιπόν, χρειάζεται να στρέψεις την προσοχή σου στο σώμα σου, αποσύροντας την εστίασή σου από αυτόν ή αυτό με το οποίο είσαι θυμωμένος. Ανάπνευσε, κινήσου και καλωσόρισε το θυμό. Έτσι θα περάσει μέσα από το σώμα σου σε λιγότερο από 90 δευτερόλεπτα, ενώ ο καταπιεσμένος θυμός θα παραμείνει εκεί για χρόνια.

Έκφρασε τον θυμό σου, μην τον κρύβεις
Ακόμα κι αν νιώθουμε τον θυμό μας, οι περισσότεροι έχουμε «διδαχθεί» να τον κρύβουμε. Ούτε αυτό είναι καλή ιδέα και το πιθανότερο είναι ότι τελικά θα γίνει αισθητός από τους άλλους ούτως ή άλλως. Ο άνθρωπος λειτουργεί σαν ζώο αγέλης. Έχουμε μάθει να αισθανόμαστε πως αισθάνονται οι άλλοι. Είναι κλειδί για την επιβίωσή μας. Όταν είσαι θυμωμένος, οι άνθρωποι γύρω σου το γνωρίζουν, όσο σκληρά κι αν προσπαθείς να το κρύψεις. Και θα αντιδράσουν με μάχη, φυγή, ή «πάγωμα». Και με αυτή τη συμπεριφορά λοιπόν, χαραμίζεις χρόνο και ενέργεια. Μπορείς να μάθεις να εκφράζεις το θυμό σου με υγιή, άμεσο, μη επιθετικό και μη τοξικό τρόπο. Μπορείς απλώς να πεις «αισθάνομαι θυμωμένος». Δε χρειάζεται να πεις «έχω θυμώσει γιατί έκανες αυτό το λάθος» ή «έχω θυμώσει για τον τάδε λόγο». Οι πολλές εξηγήσεις και οι κατηγορίες είναι χάσιμο χρόνου και ενέργειας.

Μάθε από τον θυμό σου μην τον χαραμίζεις
Το πιο σύνηθες είναι κάποιος να χαραμίζει το θυμό του μπαίνοντας σε δραματικές διαμάχες τροφοδοτούμενες από το «φταίξιμο» κάποιου άλλου και να κολλάει σε αυτόν προσπαθώντας να αποδείξει ότι έχει δίκιο. Εννοείται ότι και αυτό είναι τεράστια ρουφήχτρα χρόνου και ενέργειας –και συνήθως έχει πολλές αρνητικές συνέπειες και καμία θετική. Αντί λοιπόν να ψάχνουμε κάποιον να κατηγορήσουμε, μπορούμε να μάθουμε από τον θυμό μας και να γίνουμε καλύτεροι!

Αφού έχουμε αισθανθεί, εκφράσει και πλέον «κατέχουμε» τον δικό μας θυμό, μπορούμε πλέον να ρωτήσουμε: «Τι έχει έρθει να μου διδάξει ή να μας διδάξει αυτός ο θυμός;». Συνήθως ο θυμός είναι μία πρόσκληση για να θέσουμε ένα όριο, να πάψουμε να κάνουμε κάτι που πλέον δεν εξυπηρετεί, να αλλάξουμε κατεύθυνση, να αντιμετωπίσουμε κάτι που δεν αντιμετωπίζουμε ή απλώς να πούμε «όχι». Σίγουρα, χρειάζεται ένα λεπτό για να το μάθεις και μία ζωή για να το τελειοποιήσεις. Αλλά ποια πολύτιμη δεξιότητα δεν είναι έτσι; Το καλό νέο είναι ότι, όταν αρχίσεις να αλλάζεις τη σχέση σου με το θυμό, θα δεις τα αποτελέσματα άμεσα.

Θυμώνεις; Καν’το εποικοδομητικά!
Το να υποκύπτεις σε ή να καταπιέζεις έντονα συναισθήματα, όπως ο θυμός, μπορεί να επιβαρύνει πολύ τη θέση σου. Ο θυμός μπορεί να γίνει θετικό στοιχείο, ακόμα και ισχυρό εργαλείο. Εάν όμως επιτρέψεις σε αυτό το συναίσθημα να ελέγχει τις δράσεις σου ή το καταπιέσεις, θα κάνεις λάθη. Ευτυχώς, υπάρχουν τρόποι να χρησιμοποιήσεις τον θυμό παραγωγικά, χωρίς να τον ξεσπάς σε κάποιον για να εκτονωθείς, αλλά ούτε και να τον αποθηκεύεις μέσα σου.

Το να διαχειρίζεσαι φορτισμένα συναισθήματα, όπως ο φόβος, ο θυμός, η ανησυχία και η επιθυμία είναι μέρος της πραγματικότητας ζωής –προσωπικής, επαγγελματικής και κοινωνικής. Όπως γράφει στο Harvard Business Review ο σύμβουλος ηγεσίας Πίτερ Μπρέγκμαν, «για να επιτύχουμε στη ζωή και στην ηγεσία, χρειάζεται να δρούμε δυναμικά στο πλαίσιο ισχυρών συναισθημάτων και παρ’ όλα αυτά να έχουμε τον προτιθέμενο αντίκτυπο».

Όταν καταπιέζεις το θυμό, κι όταν φοβάσαι, αυτό δεν γίνεται απλώς να «εξατμιστεί». Ο θυμός παραμένει «κολλημένος κάπου στο σώμα» σου και αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα βγει στη λάθος κατεύθυνση, σε κάποιον που δεν του αναλογεί, λέει ο Μπρέγκμαν και έχει επιβεβαιώσει η σωματική ψυχοθεραπεία. Εάν π.χ είσαι σε θέση ισχύος στην εργασία σου, το μόνο που θα πετύχει αυτό είναι να αποξενώσει έναν υφιστάμενο και να δώσει έδαφος στη δυσπιστία. Εάν πάλι καταπιέζεις το θυμό σου κάθε φορά, μπορεί να ασθενήσεις φυσικά και νοητικά, να χάσεις την ισορροπία σου και να εξαντληθείς.

Εάν υποκύπτεις και χάνεις την ψυχραιμία σου, όχι απλώς φέρνεις τον εαυτό σου σε δύσκολη, ντροπιαστική θέση, αλλά αποτελείς και κακό παράδειγμα για τους υπαλλήλους σου, τα μέλη της οικογένειάς σου ή τους φίλους σου. Εάν γίνονται συχνά, τα ξεσπάσματά σου μπορεί να καλλιεργήσουν μια κουλτούρα φόβου. Ακόμα χειρότερα, αφήνοντας τον εαυτό σου να ελέγχεται από έντονα συναισθήματα, αφήνεσαι στο έλεος απρόβλεπτων δράσεων. Θέλεις να μάθεις να διαχειρίζεσαι τον φόβο και τον θυμό -και τα συναισθήματά σου γενικότερα- εποικοδομητικά; Ορίστε τι προτείνει ο Πίτερ Μπρέγκμαν

Νιώσε το: Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να κάνεις όταν έρχεται ο θυμός, είναι να τον νιώσεις. Πρέπει να δώσεις χώρο στο συναίσθημα και να το νιώσεις πλήρως. Στόχος σου δεν είναι να μειώσεις ή να εκτονώσεις το συναίσθημά σου για να αισθανθείς καλύτερα. Στόχος σου είναι «να το αισθανθείς, έτσι ώστε να μη μπορεί να ελέγξει την επόμενή σου κίνηση» γράφει. Το επόμενο βήμα είναι να λάβεις μία στρατηγική απόφαση για το τι θα κάνεις μετά. «Αυτό μπορεί να φαίνεται απλό, ωστόσο είναι μακράν η πιο δύσκολη επιλογή να εφαρμόσεις. Απαιτεί δεξιότητα και εξάσκηση. Αλλά αξίζει τον κόπο. Αυτή η επένδυση έχει τεράστια απόδοση» Η ικανότητα να σκέφτεσαι λογικά, ενώ στις φλέβες σου κυκλοφορεί φόβος και θυμός, χρειάζεται εξάσκηση και μεγάλες κοχόνες.

Είτε είσαι επιχειρηματίας, είτε οικογενειάρχης, είτε απλώς σχετίζεσαι με άλλους ανθρώπους καθ’ οιονδήποτε τρόπο, σε κάθε περίπτωση με το θυμό και τον φόβο διακυβεύονται πολλά. Παρατήρησε τι αίσθηση έχει ο φόβος, τι είναι αυτό το πράγμα ο θυμός. Παρατήρησε τι αίσθηση έχει ο εκνευρισμός, η σύγχυση, η μοναξιά και η επιθυμία. Παρατήρησε που το αισθάνεσαι στο σώμα σου. Παρατήρησε την υφή του, πως κινείται, που οδηγεί.

Το όλο θέμα είναι να μη δρας μέσα από το συναίσθημα που νιώθεις. Απλώς βίωσε την «αίσθηση του συναισθήματος» και την ανεξαρτησία σου από αυτό. Αφού ακονίσεις την ικανότητα να νιώθεις ένα συναίσθημα και να μη δρας μέσα από αυτό, έχεις μεγαλύτερη δύναμη και καλύτερο έλεγχο του εαυτού σου και των καταστάσεων. Εκείνη τη στιγμή, όταν προκύπτει ένα συναίσθημα, ο εκπαιδευμένος νους και το σώμα σου, σου επιτρέπουν να το βιώσεις, να το εκφράσεις ξεκάθαρα και να δράσεις στρατηγικά. Αυτή, όπως αποδεικνύεται, είναι η διαφορά μεταξύ του να έχεις έντονα συναισθήματα και του να είσαι συναισθηματικός.

Αποστασιοποίηση: Όταν κάτι σου «ανεβάζει την πίεση», πάρε ένα λεπτό να νιώσεις πραγματικά το συναίσθημά σου. Άσε τον εαυτό σου να θυμώσει και μη δρας άμεσα, όχι δηλαδή την στιγμή που το νοιώθεις. Όταν εξασκηθείς καλά σε αυτό, ο φόβος κι ο θυμός μπορεί να γίνουν μοχλοί για στρατηγική σκέψη. Οι «κανόνες» για την έκφραση του θυμού σου είναι: Μη βρίζεις, μην καταριέσαι και μην απειλείς. Μπορείς να υψώσεις τη φωνή σου, να είσαι θυμωμένος, αλλά χρειάζεται να διατηρήσεις τον έλεγχό σου. Μόλις αρχίσεις να βρίζεις και να εκτοξεύεις απειλές, το Εγώ σου «τυλίγει» τον ορθολογικό νου σου και χάνεις το «πάνω χέρι». Θύμωσε, αλλά διατήρησε τον έλεγχο του εαυτού σου και εκφράσου με ακρίβεια. Το λεξιλόγιό σου περιλαμβάνει πολύ περισσότερες λέξεις από αυτές που πιθανότατα σου έρχονται πρώτες, όταν έχεις κυριευτεί από θυμό. Αυτό είναι! Το μόνο που έχεις να κάνεις τώρα, είναι να εξασκηθείς και να ακονίσεις την ικανότητά σου να βιώνεις έντονα συναισθήματα, χωρίς να τα αφήνεις να σε ελέγξουν.

Ο έλεγχος του εαυτού είναι αυτό που ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα υπόλοιπα δίποδα του πλανήτη και δυστυχώς μερικοί δεν αφήνουν καμία αμφιβολία σε ποιά φυλή ανήκουν, άλλωστε δεν έχει βρεθεί ακόμη ο εξελικτικός κρίκος μεταξύ μαϊμούδων και ανθρώπου, γιατί απλούστατα αυτή η εξέλιξη δεν έχει συμβεί. Εκατοντάδες γεγονότα το αποδεικνύουν καθημερινά. Είναι δική σου ΕΥΘΥΝΗ λοιπόν σε ποιά κατηγορία τοποθετείς τον εαυτό σου και μην ξεχνάς πως αυτό είναι ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ σε όλους τους υπόλοιπους.

Το μυρμήγκι «Δράκουλας» έχει την πιο γρήγορη κίνηση στη φύση

Αμερικανοί ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι δαγκάνες του μυρμηγκιού «Δράκουλα» μπορούν να αρπάξουν κάτι σε ταχύτητα που φθάνει τα 90 μέτρα το δευτερόλεπτο, δηλαδή πάνω από 320 χιλιόμετρα την ώρα. Αυτό κάνει το μυρμήγκι το πλάσμα με την πιο γρήγορη κίνηση που έχει καταγραφεί στη φύση μέχρι σήμερα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή ζωολογίας ‘Αντριου Σουάρεζ του Πανεπιστημίου του Ιλινόις, που έκαναν τη δημοσίευση στο περιοδικό της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας επιστημών «Royal Society Open Science» σύμφωνα με τον Guardian και τον Indepedent χρησιμοποίησαν βίντεο υψηλής ταχύτητας και ακτίνες-Χ για να καταγράψουν την κίνηση του μυρμηγκιού και να απεικονίσουν τρισδιάστατα την ανατομία του, έτσι ώστε να κατανοήσουν καλύτερα πώς φθάνει τόσο μεγάλες ταχύτητες.

Οι «Δράκουλες»(Mystrium camillae) τριγυρίζουν συνήθως κάτω από την επιφάνεια και αν συναντήσουν κάτι…νόστιμο, συνήθως κάποιο άλλο έντομο όπως τερμίτη, του επιτίθενται αστραπιαία, το σκοτώνουν και μετά το κουβαλάνε στη φωλιά τους.

Τα συγκεκριμένα μυρμήγκια ζουν κυρίως στις τροπικές περιοχές της Αφρικής και της Ασίας, σε μεγάλες υπόγειες κοινωνίες ή μέσα σε κορμούς μεγάλων δέντρων, έτσι σπάνια γίνονται ορατά.

Ελληνική Γλώσσα – τροφός όλων των γλωσσών

Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού…

Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι ‘εξόδευσαν’, για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την ‘βαπτίσουν’ με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη».

Παραδείγματα:
AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: “θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ”.
AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!
BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα ‘τραπέζια’ (πάγκους) της αγοράς…
BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.
BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.
BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.
BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.
CARE = από το καρέζω.
COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.
DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα ‘δία’. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.
DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ
DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!
DOUBLE = από το διπλούς – διπλός.
EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.
EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε
EYES = από το φάεα = μάτια.
FATHER = από το πάτερ (πατήρ).
FLOWER = λατινικά flos από το φλόος.
FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ (F= δίγαμμα).
GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramo ur -glamou r , πήρε την σημερινή έννοια.
HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό ‘ς’ προφέρεται ως ‘ρ’. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).
I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.
ILLUSION = από το λίζει = παίζει.
ΙS = από το είς.
KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).
KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με ( …;είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).
LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης – πατέρας του Οδυσσέα).
LOVE = λατινικό: love από το ‘λάFω’. Το δίγαμμα (F) γίνεται ‘αυ’ και ‘λάF ω ‘ σημαίνει “θέλω πολύ”.
MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.
MATRIX = από το μήτρα.
MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.
MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.
MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.
ME = από το με.
MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.
MENACE = από το μήνις.
MENTOR = από το μέντωρ.
MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε’84,2).
MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το …; menu!
MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda ).
MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει.
MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).
MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.
MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!
MOW = από το αμάω = θερίζω.
NIGHT = από το νύχτα.
NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο (“νέ τρώει, νέ πίνει”), ή ( νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.
PAUSE = από το παύση.
RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.
RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ. ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.
SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία (‘) προφέρεται ως σ = σερπετό.
SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.
SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).
SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.
SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω ( σπονδή).
TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.
TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.
YES = από το γέ = βεβαίως.
WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ.

Αρχαϊκή Επική Ποίηση: Όμηρος και ιστορία, Οι Αιγύπτιοι

Στη βάση ενός αγάλματος του Αιγύπτιου φαραώ Αμενχοτέπ Γ΄ που εντοπίστηκε στον ταφικό του ναό στην περιοχή Kom-el-Hetan (Κόμ-ελ-Χετάν) σκαλίστηκε μια επιγραφή, που έμεινε έκτοτε γνωστή ως «Αιγαιακή λίστα» ("Aegean List"), στην οποία οι ερευνητές πιστεύουν ότι καταγράφονται σε μια λίστα 14 τοπωνύμια των σημαντικότερων θέσεων στο Αιγαίο μεταξύ των οποίων η Κνωσός, η Θήβα, οι Μυκήνες και η Τροία. Η συμπερίληψη της τελευταίας θα μπορούσε να αποτελέσει, προφανώς, απόδειξη της ιστορικής ύπαρξης κάποιου σημαντικού κέντρου με αυτό το όνομα, ενάντια στην όποια υπόθεση ότι η Τροία δεν υπήρξε ποτέ. Αν η λίστα αυτή αποδεικνύει άμεσες επαφές των Αιγυπτίων με τους Μυκηναίους ή φανερώνει μόνο απλή γνώση του χώρου του Αιγαίου, είναι υπό συζήτηση (Cline 1987, Cline & Stannish 2011: 12). Πολλοί υποστηρίζουν πάντως την ύπαρξη παρόμοιων επαφών και χρησιμοποιούν ενισχυτικά προς αυτήν την κατεύθυνση ορισμένα σημαντικά ευρήματα. Ένα ναυάγιο που βρέθηκε στο Ουλουμπουρούν κοντά στο Κας, στις νότιες ακτές της Μικράς Ασίας, για παράδειγμα, θεωρήθηκε ότι μπορεί να μετέφερε μια διπλωματική αντιπροσωπεία που σχετιζόταν με το εμπόριο στο Αιγαίο (Bachhuber 2006).
 
Αιγυπτιακά «εξωτικά» αντικείμενα έχουν βρεθεί στο μυκηναϊκό Αιγαίο, σε όλες τις παραπάνω θέσεις της «Αιγαιακής λίστας», αλλά κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να αποφανθεί αν είναι προϊόν άμεσων εμπορικών επαφών ή ενός διαμετακομιστικού εμπορίου. Παρόμοια εξωτικά αντικείμενα εντοπίζονται, άλλωστε, στο Αιγαίο από τη μινωική εποχή ήδη στις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ. (Κάντα 1998, 2003). Οι σχέσεις της μυκηναϊκής Θήβας με την Ανατολή, εξάλλου, ενισχύουν μια ανάλογη συζήτηση. Η νεότερη αρχαιολογική έρευνα, παράλληλα, έχει φέρει στο φως μινωικού τύπου τοιχογραφίες (σκηνή από ταυροκαθάψια;) στην Άβαρι - Τελ Ελ Ντάμπκα (Tell-el-Dabca), στο δέλτα του Νείλου, αλλά και στο Τέλ Κάμπρι του σημερινού Ισραήλ, συνεχίζοντας ανάλογες παλαιότερες ανακαλύψεις που ταύτιζαν τους Κεφτιού, οι οποίοι αναφέρονται στις αιγυπτιακές τοιχογραφίες με επισκέπτες από την Κρήτη.
 
Παρόλη τη σημαντική αρχαιολογική και ιστορική παρουσία της Αιγύπτου στην Ανατολική Μεσόγειο, πάντως, οι αναφορές για αυτήν δεν είναι πολλές στα ομηρικά έπη. Τονίζονται, για παράδειγμα, τα πλούτη, κυρίως, και το μεγαλείο των Αιγυπτιακών Θηβών ως παράδειγμα υλικής ευδαιμονίας, γεγονός που δείχνει τις αντιλήψεις των Ελλήνων της ομηρικής εποχής, τουλάχιστον, για τους Αιγύπτιους. Ο Αχιλλέας απαντώντας στον Οδυσσέα και στην πρεσβεία των Αχαιών που προσπαθούν να τον εξευμενίσουν για να συμφιλιωθεί με τον Αγαμέμνονα και να ξαναγυρίσει στο πεδίο της μάχης της Τροίας, αρνείται λέγοντας ότι δεν θα το έκανε ούτε αν του δίνονταν οι θησαυροί της Αιγυπτιακής Θήβας με τις εκατό πύλες και τους διακόσιους πολέμαρχους (Ιλιάδα, Ι 381-384), ενώ η ίδια αναφορά για τα αμύθητα πλούτη που βρίσκονται σε κάθε σπίτι της Θήβας γίνεται και στην Οδύσσεια (δ 126-127).