Η Αποτυχία του Χριστιανισμού

Τόσο ο Νίτσε (Friedrich Wilhelm Nietzsche, 1844–1900) όσο και ο Στίρνερ (ψευδώνυμο του Johann Kaspar Schmidt, 1806–1856) έβλεπαν στον Χριστιανισμό έναν οδοστρωτήρα που ισοπεδώνει το ανθρώπινο είδος, το τσάκισμα κάθε θέλησης του ανθρώπου να τολμήσει και να πράξει. Έβλεπαν και σε κάθε κίνημα χτισμένο στην χριστιανική ηθική μια προσπάθεια όχι για την χειραφέτηση από την δουλεία, αλλά για την διαιώνιση της. Συνεπώς αντιτάχθηκαν με ένταση και μένος σε όλα αυτά.

Παρά το ότι δεν συμφωνώ ή τουλάχιστον δεν συμφωνώ απολύτως με τους συγκεκριμένους εικονοκλάστες, πιστεύω όμως όπως και αυτοί ότι ο Χριστιανισμός είναι όντως θαυμάσια προσαρμοσμένος στην εκπαίδευση δούλων, με άλλα λόγια στην διαιώνιση της δουλικής κοινωνίας που βιώνουμε έως και σήμερα. Πράγματι, δεν θα μπορούσε η κοινωνία να εκφυλιστεί στο τωρινό αποκρουστικό της στάδιο, εάν δεν υπήρχε η επικουρία του Χριστιανισμού.

Οι ηγέτες της γης έχουν συνειδητοποιήσει από καιρό την ισχύ του δηλητηρίου που ενυπάρχει στην χριστιανική θρησκεία και αυτός είναι άλλωστε ο κύριος λόγος που την υποστηρίζουν και κάνουν το κάθε τι που περνάει από το χέρι τους ώστε να ενσταλάσσεται αυτή για τα καλά στο αίμα των ανθρώπων. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πονηριά των χριστιανικών διδαγμάτων αποτελεί την καλύτερη προστασία τους από την εξέγερση και από την δυσαρέσκεια που προκαλούν τα ρόπαλα και τα όπλα.

Θα ισχυριστεί βέβαια κάποιος ότι, παρόλο που η θρησκεία είναι δηλητήριο και ιδίως ο κυρίαρχος Χριστιανισμός, που αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό της προόδου και της ελευθερίας, υπάρχει ωστόσο κάποιο μερικό αγαθό στον Χριστιανισμό αυτόν καθεαυτόν. Τα διδάγματα του Χριστού και ο πρώϊμος Χριστιανισμός, θα ρωτήσει, δεν αντιπροσωπεύουν άραγε το πνεύμα του ανθρωπισμού, το ορθό, και την δικαιοσύνη; Είναι αυτός ακριβώς ο συχνά επαναλαμβανόμενος ισχυρισμός που με έπεισε να διαλέξω αυτό το θέμα, που μου επέτρεψε να δείξω ότι οι αυθαιρεσίες του Χριστιανισμού όπως και οι αυθαιρεσίες της κυβέρνησης εξαρτώνται από την ίδια τους την φύση και όχι από τους αντιπροσώπους της θρησκείας στους οποίους από κάποιους χρεώνονται. Ο ίδιος ο Χριστός και τα διδάγματα του είναι η ενσάρκωση της υποταγής, της αδράνειας, της άρνησης της ζωής και για αυτό ο άμεσα υπεύθυνος για όσα συνέβησαν στο όνομα του.

Ποσώς με ενδιαφέρει ο Χριστός των θεολόγων. Λαμπρά μυαλά όπως οι Μπάουερ, Στράους, Ρενάν,Τόμας Παίην και άλλοι διέψευσαν αυτόν τον μύθο από καιρό. Είμαι πρόθυμη ακόμη και να αποδεχτώ ότι ο Χριστός των θεολόγων δεν είναι ούτε στο μισό επικίνδυνος από όσο ο Χριστός στην ηθική και κοινωνική διάστασή του. Όταν η επιστήμη αντικαθιστά την τυφλή πίστη, η θεολογία ούτως ή άλλως χάνει την ισχύ της, όμως εκείνος ο ηθικός και ποιητικός μύθος του Χριστού έχει τόσο βαθιά διαποτίσει τις ζωές μας, ώστε ακόμα και μερικά από τα πιο προχωρημένα μυαλά δυσκολεύονται να χειραφετηθούν από το ζυγό του.

Έχουν ξεφορτωθεί το γράμμα του νόμου αλλά έχουν κρατήσει το πνεύμα του, όπως το αντιλαμβάνεται καθένας. Όμως αυτό ακριβώς το πνεύμα είναι που βρίσκεται πίσω από όλα τα εγκλήματα και τις φρικαλεότητες που έχει διαπράξει διαχρονικά ο Χριστιανισμός. Οι «Πατέρες» της Εκκλησίας μπορούν κάλλιστα να κηρύσσουν το ευαγγέλιο του Χριστού. Δεν περιέχει τίποτε το πραγματικά επικίνδυνο για το καθεστώς της εξουσίας και του πλούτου, αλλ’ αντιθέτως την ταπείνωση, την μετάνοια και την θλίψη και είναι τελείως αδρανές απέναντι σε κάθε προσβολή και κάθε αίσχος που επιβάλλεται στην ανθρωπότητα…

Όσο και εάν είμαι αντίθετη με κάθε θρησκεία, όσο και εάν τις θεωρώ ως επιβολές και εγκλήματα ενάντια στον ορθό λόγο και την πρόοδο, παρόλα αυτά νιώθω ότι καμία άλλη θρησκεία δεν έκανε τόση ζημιά ή δεν έχει βοηθήσει τόσο πολύ στην υποδούλωση του ανθρώπου όσο η θρησκεία του Χριστού. Δείτε αυτόν τον Χριστό μπροστά στους κατηγόρους του. Τι έλλειψη αξιοπρέπειας, τι έλλειψη πίστης στον εαυτό του και στις ίδιες του τις ιδέες! Τόσο αδύναμος και αβοήθητος φάνηκε ο υποτιθέμενος «Σωτήρας των ανθρώπων», ώστε απαιτήθηκε όλο το ανθρώπινο είδος να πληρώνει για λογαριασμό του και μάλιστα για μια αιωνιότητα, επειδή αυτός «πέθανε για αυτούς».

Η χριστιανική υποτιθέμενη «λύτρωση μέσω του Σταυρού» είναι χειρότερη από την χειρότερη καταδίκη, λόγω του τρομερού φορτίου με το οποίο καταπλακώνει την ανθρωπότητα, λόγω της φρικτής επιρροής που έχει στην ανθρώπινη ψυχή, δεσμεύοντας και παραλύοντας την με το βάρος που προϋποθέτει ο θάνατος ενός θεού. Αμέτρητοι άνθρωποι έχουν μαρτυρήσει μα ελάχιστοι, αν υπάρχουν, αποδείχθηκαν τόσο ανήμποροι όσο ο μεγάλος χριστιανικός θεός. Αμέτρητοι απλοί θνητοί αντιμετώπισαν τον θάνατο με μεγαλύτερη γενναιότητα, με περισσότερο κουράγιο, με βαθύτερη πίστη στις ιδέες τους από ότι ο Ναζωραίος. Και κανείς τους δε προσδοκούσε την αιώνια ευγνωμοσύνη των συνάνθρωπων του, λόγω των όσων υπέστη για αυτούς.

Συγκρινόμενος με τον Σωκράτη, τον Μπρούνο, τους μεγάλους μάρτυρες της Ρωσίας, τους αναρχικούς του Σικάγο, τον Φραντσέσκο Φερρέρ και αναρίθμητους άλλους, ο Χριστός φαντάζει πράγματι μια φτωχή και ασήμαντη φιγούρα. Συγκρινόμενος με την ευαίσθητη και χλωμή Σπιριδόνοβα, που υπέστη τα πιο φρικτά βασανιστήρια και τις πιο τρομερές ταπεινώσεις δίχως να χάσει ούτε στιγμή την πίστη στον εαυτό της ή στον σκοπό της, ο Ιησούς είναι ένα πραγματικό μηδενικό. Όλοι αυτοί στάθηκαν όρθιοι και αντιμετώπισαν τους εκτελεστές τους με απτόητη αποφασιστικότητα, και παρόλο που, και αυτοί πέθαναν για τους ανθρώπους, δεν ζήτησαν τίποτα ως αντάλλαγμα για την μεγάλη τους θυσία.

Όντως χρειαζόμαστε λύτρωση από την σκλαβιά, την νεκρική αδυναμία και την εξευτελιστική χριστιανική ηθική. Τα διδάγματα του Χριστού και των οπαδών του έχουν αποτύχει, επειδή αδυνατούν να ανυψώσουν τα βάρη από τις πλάτες της ανθρωπότητας. Έχουν αποτύχει επειδή η ίδια η ουσία του δόγματός τους είναι αντίθετη στο πνεύμα της ζωής, όπως αυτή εκτίθεται στις λειτουργίες της φύσης, στην δύναμη και την ομορφιά του πάθους.

Ποτέ ο Χριστιανισμός, κάτω από οποιαδήποτε μάσκα και εάν εμφανίζεται, είτε με εκείνη του Νεοφιλελευθερισμού, είτε του Πνευματισμού, είτε της χριστιανικής επιστήμης, της Νέας Σκέψης ή χιλιάδων άλλων μορφών υστερίας και νευρασθένειας, δεν θα μας απαλλάξει από την τρομερή πίεση της φτώχειας, των φρικαλεοτήτων και του εξωφρενικά άδικου συστήματος που μας εξουσιάζει. Ο Χριστιανισμός είναι η συνωμοσία της άγνοιας ενάντια στην λογική, του σκοταδιού ενάντια στο φως, της υποταγής και της σκλαβιάς ενάντια στην ανεξαρτησία και την ελευθερία, της άρνησης της δύναμης και της ομορφιάς ενάντια στην κατάφαση της χαράς και την δόξα της ζωής.

Emma Goldman (1869 – 1940)

Η Μέλισσα στην Ελληνική Μυθολογία

Η χρησιμότητα και το όφελος της μέλισσας προς τον άνθρωπο έχει αναγνωριστεί από πολλούς αρχαίους πολιτισμούς. Ιδιαίτερες αναφορές προς την Μέλισσα υπάρχουν σε διάφορους μύθους της αρχαίας Ελλάδας.

Μέλισσα, η τροφός του Δία
Σύμφωνα με έναν αρκετά διαδεδομένο μύθο, η Ρέα αποφάσισε μετά από συμβουλή της Γαίας και του Ουρανού να γεννήσει τον Δία μακριά από τον Κρόνο, ώστε να μην τον καταβροχθίσει όπως έκανε και με τα πέντε προηγούμενα παιδιά τους.

Η Ρέα γέννησε τον Δία στο Δικταίο Άντρο, σπήλαιο στην οροσειρά Δίκτη της Κρήτης. Έπειτα ανέθεσε την προστασία και την ανατροφή του βρέφους στους Κουρήτες (χθόνιοι δαίμονες) και τις Δικταίες Νύμφες (Ορεάδες νύμφες της Δίκτης).

Η νύμφες Αμάλθεια και Μέλισσα, κόρες του Μελισσέα που ήταν Βασιλιάς της Κρήτης, γηραιότερος και αρχηγός των Κουρητών, τάιζαν τον Δία με γάλα, και μέλι.

Η Μέλισσα ανέθρεψε τον Δία με ιδιαίτερη φροντίδα και ταΐζοντας τον μέλι ώστε να μεγαλώσει γρηγορότερα και να διεκδικήσει την θέση του ανάμεσα στους Θεούς. Ο Δίας αγάπησε το μέλι και μάλιστα ένα από τα ονόματά του είναι «Μελιττεύς» προς τιμήν της τροφού του Μέλισσας. Λέγεται μάλιστα πως οι μέλισσες εναπόθεταν μέλι απευθείας στο στόμα του Δία με την χάρη της Μέλισσας, και από αυτή ονομάστηκε το γνωστό σε όλους μας έντομο, καθώς και όλες οι νύμφες τροφοί του Δία που την διαδέχτηκαν.

Όταν ο Κρόνος αντιλήφθηκε τον ρόλο της Μέλισσας στην διάσωση του Δία, εξοργίστηκε και την μεταμόρφωσε σε γεοσκώληκα. Ο Δίας την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε ξανά, αυτή την φορά σε μέλισσα.

Μέλισσες, οι ιέρειες της θεάς Δήμητρας

<Δήμητρα και Μετανείρα – απεικόνιση σε Ελευσίνια υδρία.
 

Σύμφωνα με τον νεοπλατωνικό φιλόσοφο Πορφύριο οι ιέρειες της χθόνιας Δήμητρας αποκαλούνταν Μέλισσες. Κάποτε η ίδια η θεά αποφάσισε να μυήσει προσωπικά στα μυστικά της μια από τις πλέον ευλαβείς ιέρειες της, την γηραιά Μέλισσα. Κάποιες γυναίκες προσπάθησαν να μάθουν τα μυστικά της μυήσεως της Μέλισσας, αλλά αυτή παρέμεινε πιστή στην Δήμητρα και δεν αποκάλυψε τίποτε.

Έξαλλες από την ζήλια, δολοφόνησαν την Μέλισσα, διαμελίζοντας την. Όταν το αντιλήφθηκε η Δήμητρα έστειλε λοιμό στις φόνισσες, και από τις σάρκες της Μέλισσας εξαπέλυσε σμήνη μελισσών.

Στις θυσίες προς τιμήν της θεάς Δήμητρας, προσέφεραν ταύρους, βόδια, και μέλι.

Οι Θεές και η Μέλισσα

<Πότνια θηρών – Ακρωτήρι Θήρας 1630π.Χ.

Εκτός από την Δήμητρα, και άλλες θεές ή θεότητες της αρχαίας Ελλάδας ονόμαζαν τις ιέρειες τους Μέλισσες. Η μέλισσα ήταν ένα από τα εμβλήματα της λατρείας της Πότνιας.

Πότνια (Κυρά, Δέσποινα) ήταν ένας τίτλος που έδιναν σε διάφορες θεές όπως η Αθηνά, η Δήμητρα, η Άρτεμις και η Περσεφόνη στον Μινωικό και στον Μυκηναϊκό πολιτισμό. Η «Πότνια Θηρών» (κυρά των ζώων), αρχαία τοιχογραφία της οποίας έχει βρεθεί στην Σαντορίνη, είναι η Άρτεμις, οι ιέρειες της οποίας ονομάζονταν «Μέλισσαι». Την ίδια ονομασία είχαν και οι ιέρειες της Περσεφόνης αλλά και της Κυβέλης που ήταν η Φρυγική λατρευτική αντιστοίχιση της Ρέας. Θεά της γονιμότητας, και της αναγέννησης της φύσης.

Μνασέας ο Πατρεύς

<Χρυσές πλάκες με την Θεά Μέλισσα (ίσως η Άρτεμις), Κάμειρος – Ρόδος (7ος π.Χ αιώνας)

Ο Μνασέας μας διηγείται τον μύθο πως η νύμφη Μέλισσα πρώτη βρήκε στο δάσος μια κηρήθρα και αφού την γεύτηκε την έβαλε σε νερό και έφτιαξε ένα ποτό. Μοιράστηκε την ανακάλυψή της με τους ανθρώπους και έτσι έγινε προστάτιδα της μέλισσας και οι άνθρωποι έδωσαν στο έντομο το όνομα της νύμφης η οποία τους δίδαξε να τρώνε το μέλι. Σε μια εποχή που οι άνθρωποι συμπεριφέρονταν σαν αγρίμια και αλληλοσπαράζονταν, η Μέλισσα εξευγένισε το πνεύμα τους και τους δίδαξε ταπεινοφροσύνη.

Ο ρόλος των νυμφών όπως η Μέλισσα στην μυθολογία και τους λαϊκούς μύθους ήταν πολύ σημαντικός. Στις νύμφες αποδίδονταν σημαντικές ανακαλύψεις που συνέβαλαν στην ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού, όπως η εξημέρωση των ζώων. Η διάδοση αυτών τον μύθων βοήθησε στην διάδοση και διατήρηση των ανακαλύψεων και των αξιών που πρεσβευόταν μέσω αυτών. Λέγεται μάλιστα πως οι πρώτες οργανωμένες κοινωνίες ανθρώπων εμπνεύστηκαν από την κοινωνία της μέλισσας, διατηρώντας για πολύ καιρό την ιερότητα της μέλισσας και προσδίδοντας σε αυτή ιδιαίτερη αξία.

Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ στο πόσο ιδιαίτερα εμφανής είναι η χρήση της μέλισσας ως λατρευτικού συμβόλου από τον Μινωικό αλλά και τον Μυκηναϊκό πολιτισμό. Τάφοι, αλλά και σιταποθήκες έχουν βρεθεί σε σχήμα θολωτής κυψέλης. Η Κρήτη ήταν από τα πρώτα μέρη που υπήρξε μελισσοκομία στον Ελλαδικό χώρο, ενώ ήταν γνωστή και θεωρούταν θεόσταλτη γνώση, η τεχνική παραγωγής μελοίνου (οινοπνευματώδες ποτό από την ζύμωση του μελιού με άλλους χυμούς ή νερό).

Η μυθολογία της Μέλισσας είναι σχεδόν ανεξάντλητη και κάθε ένας από τους μύθους που ερεύνησα για αυτό το άρθρο έχει διαφορετικές εκδοχές. Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως πάντα η μέλισσα συνδεόταν με τις γενεσιουργές δυνάμεις της φύσης – ίσως πολύ απλά γιατί αυτό κάνει, και ο άνθρωπος το αναγνώρισε από νωρίς.

Σήμερα γνωρίζουμε πως το 80% της επικονίασης των φυτών οφείλεται σε αυτές τις επίμονες εργάτριες που έρχονται στην ζωή, φέρνουν ζωή, πεθαίνουν για την διαιώνιση της ζωής, και ποτέ δεν σταματούν να εργάζονται σαν μια από τις ποιο καλά οργανωμένες κοινωνίες που μπορείς να παρατηρήσεις στην φύση. Ίσως τελικά οι μέλισσες έχουν αρκετά να μας διδάξουν ακόμη.

Αναστήτω η Αλήθεια

Μάθε Άνθρωπε ότι το Φως είναι δική σου κληρονομία.
Μάθε ότι το σκοτάδι είναι μόνο ένα πέπλο.

Δεν γνωρίζεις Άνθρωπε την κληρονομία σου;
Δεν ξέρεις ότι είσαι πράγματι το Φως;

Δεν ξέρεις ότι και εσύ θα ελευθερωθείς.

Πάντα να ακολουθείς το μονοπάτι της σοφίας, μόνο έτσι θα αναδυθείς από τα χαμηλά.

Να μην ελαττώνετε το χρόνο που ακολουθείτε την καρδία σας, το απεχθάνεται αυτό η Ψυχή.

Τίποτα δεν πρέπει να φοβάστε, γιατί ο φόβος είναι δεσμά που φέρνουν σκότος στους ανθρώπους.

Ο άνθρωπος είναι ένα άστρο ενωμένο με το σώμα. Μέχρι που απελευθερώνεται από αυτά τα δεσμά.

Ο άνθρωπος μόνο ζει στο σκοτάδι και το φως της Μεγάλης Φωτιάς ζει κρυμμένο μέσα του. 

ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗ. ΕΙΣΑΙ ΣΤΗΝ ΓΗ ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΦΩΤΟΣ.

Ερμής ΤριςΜέγιστος
Οι Σμαραγδένιοι Πίνακες.

Πώς να καταπολεμήσετε τις φλεγμονές στο σώμα σας

Η χρόνια φλεγμονή, ως αποτέλεσμα της κακής διατροφής, του άγχους ή της ρύπανσης, καταστρέφει το σώμα μας όπως ακριβώς θα έκαναν οι τερμίτες σε μια ξύλινη επιφάνεια. Η φλεγμονή μπορεί να εμφανιστεί ως φούσκωμα ή πεπτικά προβλήματα, ως ακμή ή έκζεμα. Μπορεί να βλάψει τις αρτηρίες και να συμβάλλει στην εμφάνιση καρκίνου. Ως διαιτολόγος, χρησιμοποιώ τη δύναμη των ολοκληρωμένων τροφών για να καταπραΰνω τη φλεγμονή.

Παρακάτω περιγράφω μερικούς τρόπους με τους οποίους μπορείτε να καταπολεμήσετε τις φλεγμονές και να αποκαταστήσετε την ισορροπία σας:

 

1. Ξεκινήστε αφαιρώντας το «πρόχειρο φαγητό» από τη διατροφή σας.

Πολλοί άνθρωποι ακολουθούν μια διατροφή που έχει περισσότερα κοινά με μια εργασία χημείας παρά με ένα φυτό ή ζώο. Η κατανάλωση πρόχειρου φαγητού μας οδήγησε σε πολλά προβλήματα και η αποφυγή του μπορεί να μας βοηθήσει να θεραπευτούμε. Πετάξτε από το ντουλάπι σας τα διάφορα σνακ, τα καρυκεύματα και τα έτοιμα τρόφιμα που περιέχουν ανθυγιεινά συστατικά: αν δείτε κάποιο συστατικό που δεν θα το μαγειρεύατε, μην το φάτε.

 

2. Να έχετε υπόψη ότι δεν μπορείτε να καταπολεμήσετε τη φλεγμονή χωρίς να φροντίσετε τη λειτουργία του εντέρου σας.

Οι ασθένειες του πεπτικού συστήματος και η φλεγμονή είναι 2 επιδημίες που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Ένα υγιές και λειτουργικό έντερο που περιέχει φιλικά βακτήρια κρατά το ανοσοποιητικό σύστημα σε ισορροπία. Περιορίστε την κατανάλωση αλκοόλ, ζάχαρης, καφεΐνης και κόκκινου κρέατος – όλα αυτά διαταράσσουν την υγεία του πεπτικού συστήματος. Καταναλώστε προβιοτικά, ψευδάργυρο και πολλές ολοκληρωμένες φυτικές τροφές. Προτιμήστε τα τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση, όπως το κομπούχα, το κιμτσί, το ξινολάχανο και το οργανικό μίσο.

 

3. Δεν χρειάζεται να αποφύγετε εντελώς τα δημητριακά για να καταπολεμήσετε τη φλεγμονή. Φροντίστε όμως να τα επιλέγετε με σύνεση.

Σιγουρευτείτε ότι τα δημητριακά δεν ανεβάζουν απότομα το σάκχαρο στο αίμα σας, γεγονός που αποτελεί τη βασική κινητήρια δύναμη της φλεγμονής. Προτιμήστε τα ολόκληρα δημητριακά όσο το δυνατόν περισσότερο. Καταναλώστε μερίδες από μισό ως ένα φλιτζάνι ανά γεύμα. Δοκιμάστε να φάτε ψωμί φτιαγμένο από φύτρα δημητριακών. Δοκιμάστε κομμένη βρώμη και ζυμαρικά ολικής άλεσης, τα οποία επηρεάζουν σε μικρό βαθμό τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Αποφύγετε δημητριακά που περιέχουν γλουτένη, σε περίπτωση που σας προκαλούν φλεγμονή.

 

4. Μάθετε ποιές τροφές δρουν θεραπευτικά για τον οργανισμό σας και ποιές σας βλάπτουν.

Μια τροφή που προκαλεί αλλεργία σε κάποιο άτομο, για κάποιο άλλο μπορεί να λειτουργεί θεραπευτικά. Τα τρόφιμα που θεωρούνται κοινά αλλεργιογόνα, όπως η σόγια, το σιτάρι και το καλαμπόκι, δεν αποτελούν αλλεργιογόνα για όλους. Η ευαισθησία στα τρόφιμα συνδέεται με την υγεία του εντέρου καθώς και του υπόλοιπου ανοσοποιητικού συστήματος. Η εξάλειψη συγκεκριμένων τροφών μπορεί να βοηθήσει να σταματήσει η φλεγμονώδης αντίδραση.

Ωστόσο, πολλά τρόφιμα που είναι αλλεργιογόνα διαθέτουν επίσης αντιφλεγμονώδη δράση, όπως η βήτα γλυκάνη στο κριθάρι. Η σόγια δεν προκαλεί φλεγμονώδη αντίδραση σε όλους, ούτε και οι ντομάτες. Συζητήστε με κάποιον ειδικό προκειμένου να προσδιορίσετε ποιά τρόφιμα σας προκαλούν φλεγμονή, ώστε να μην εξαλείψετε τις τροφές που σας κάνουν καλό.

 

5. Ξεφορτωθείτε τα πρόσθετα σάκχαρα, αλλά όχι τις φυσικές τροφές που τα περιέχουν.

Η σχεδόν ερωτική σχέση που έχουμε με τα γλυκά είναι μια αιτία που πυροδοτεί την εμφάνιση φλεγμονής στον οργανισμό μας. Η λευκή ζάχαρη, η ακατέργαστη ζάχαρη και ο συμπυκνωμένος χυμός φρούτων αυξάνουν το σάκχαρο στο αίμα κι αυτό οδηγεί σε φλεγμονή. Ωστόσο, τα φρούτα, μια μέτρια δόση θρεπτικών σακχάρων και οι φυτικές ίνες οι οποίες ενισχύουν την υγεία του πεπτικού συστήματος, αποτελούν σημαντικό μέρος μιας αντιφλεγμονώδους διατροφής.

 

6. Αλλάξτε συνήθειες και αρχίστε να καταναλώνετε αντιφλεγμονώδη λιπαρά οξέα.

Οι τύποι των ελαίων που καταναλώνουμε επηρεάζουν άμεσα τη φλεγμονή, είτε προκαλώντας τη είτε σταματώντας τη. Τα λιπαρά οξέα και τα έλαια επίσης επηρεάζουν τα βακτήρια του εντέρου και το ανοσοποιητικό σύστημα που το περιβάλλει. Καταναλώστε αβοκάντο, ελιές και το έλαιο ψυχρής έκθλιψης που προέρχεται από αυτά. Για σνακ μπορείτε να φάτε ωμούς ξηρούς καρπούς και σπόρους, όπως αμύγδαλα, καρύδια, σπόρους κολοκύθας και κάνναβης. Μην καταναλώνετε μεγάλες ποσότητες από λίπη ζωικής προέλευσης και απομακρύνετε από την κουζίνα σας τις πηγές των ωμέγα-6 λιπαρών οξέων, όπως η σόγια και το αραβοσιτέλαιο.

 

7. Μην παραλείπετε τις πρωτεΐνες σε μια φυτική διατροφή.

Η υιοθέτηση μιας διατροφής με βάση τις ολόκληρες τροφές, τα φρούτα και τα λαχανικά αποτελεί μια έξυπνη επιλογή για ένα υγιές σώμα αλλά και για τον πλανήτη, έτσι όμως μπορεί εύκολα να ξεχάσουμε τις πρωτεΐνες. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τη βέλτιστη λειτουργία του ανοσοποιητικού σας συστήματος, γεγονός το οποίο επηρεάζει τη φλεγμονώδη αντίδραση του οργανισμού σας. Φάτε 20 – 30 γραμμάρια πρωτεΐνης σε κάθε γεύμα. Μερικές πηγές πρωτεϊνών είναι οι εξής: τα φασόλια, το οργανικό τόφου, η σκόνη πρωτεΐνης vegan, οι ξηροί καρποί και οι σπόροι.

 

8. Τρώτε καθημερινά πράσινα φυλλώδη λαχανικά.

Το σπανάκι, το λάχανο, το μπρόκολο, τα σέσκουλα, τα λάχανα και γενικώς τα σκούρα πράσινα φυλλώδη λαχανικά περιέχουν αντιφλεγμονώδη χλωροφύλλη και είναι γνωστά για την αντιφλεγμονώδη δράση τους. Το λάχανο και τα λαχανάκια Βρυξελλών περιέχουν επίσης ενώσεις με βάση το θείο, οι οποίες μειώνουν τη φλεγμονή. Προσωπικά ξεκινώ τη μέρα μου με χόρτα, είτε σε συνδυασμό με βιολογικά αυγά είτε μέσα σε χυμό λαχανικών.

 

9. Να θυμάστε ότι ένα γεύμα δεν θα σας βλάψει εφ’ όσον ακολουθείτε σωστό τρόπο ζωής.

Αν έχετε ανάγκη από πραγματική θεραπεία, θα μπορούσατε για κάποιο χρονικό διάστημα να υιοθετήσετε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής που θα σας βοηθήσει στην καταπολέμηση των φλεγμονών. Αν όμως απλώς θέλετε να αισθάνεστε πιο ενεργοί και πιο ανθεκτικοί, υιοθετήσετε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής σε ένα ποσοστό 75% αφήνοντας χώρο για μερικές απολαύσεις. Το φαγητό αποτελεί μια από τις χαρές της καθημερινότητας και η διατροφή πρέπει να ενισχύει την ψυχή σας όσο και το σώμα σας. Η υπερβολική αυστηρότητα οδηγεί επίσης στην ασθένεια.

 

10. Χαλαρώστε, η διατροφή σας δεν είναι το παν.

Είστε αυτό που τρώτε, αλλά μια ολιστική προσέγγιση του θέματος προϋποθέτει ότι και οι άλλοι τομείς της ζωής σας βρίσκονται σε ισορροπία. Το στρες κινητοποιεί τη χρόνια φλεγμονή. Δοκιμάστε να κάνετε διαλογισμό, γιόγκα, να ασχοληθείτε με τον κήπο ή κάτι άλλο που να κρατά το μυαλό σας απασχολημένο και να διώχνει το άγχος. Η ασχολία με κάποια δραστηριότητα καθαρίζει το μυαλό σας και μειώνει τη φλεγμονή. Προγραμματίστε τον ύπνο σας όπως ακριβώς προγραμματίζετε τη δουλειά σας και δώστε στο σώμα σας τον απαιτούμενο χρόνο για να θεραπευτεί.

Εκείνη τη μέρα, θα ξέρεις ότι επιτέλους αγαπάς

Θα έρθει η μέρα, που τον θυμό σου στην άκρη θα τον βάλεις.
Θα έρθει η μέρα, που τον εγωισμό σου δεν θα τον χρειάζεσαι.
Θα έρθει η μέρα, που το να παρατηρείς θα είναι σημαντικότερο από το να αντιδράς.
Θα έρθει η μέρα, που το να επιτρέπεις θα είναι παραγωγικότερο από το να διαφωνείς.
Θα έρθει η μέρα, που ο φόβος δεν θα αποτελεί την επιλογή σου....
Θα έρθει η μέρα, που δεν θα κρίνεις, γιατί θα αποδέχεσαι.
Θα έρθει η μέρα, που το αύριο θα φαντάζει πολύ μακρινό μπροστά στη δύναμη του σήμερα.
Θα έρθει η μέρα, που το χτες δεν θα έχει πληγές, αλλά μόνο εμπειρίες.
Θα έρθει η μέρα, που το να ζεις θα είναι πολυτιμότερο από το να αναλώνεσαι.
Θα έρθει η μέρα, που το να συγχωρείς θα γίνει φύση σου.
Θα έρθει η μέρα, που το να χαμογελάς θα είναι ο θησαυρός σου.
Θα έρθει η μέρα, που ο άλλος, θα είναι το πολύτιμό σου.
Εκείνη τη μέρα, θα ξέρεις ότι επιτέλους αγαπάς.

Αν έχεις τη δύναμη για κάτι να παλέψεις

Αν έχεις τη δύναμη για κάτι να παλέψεις, κάμε το αυτό για τον άνθρωπο ρε γαμώτο!

Το δίκαιο, πολλές φορές άλλαξε νόημα μέσα στους αιώνες και όλες οι αιματοχυσίες, ιερές βαφτιστήκαν. Το αίμα όμως ήταν ανθρώπινο.

Οι αξίες, μεταβλήθηκαν και αναπροσαρμόστηκαν. Άφησαν όμως και πολλά ορφανά.

Τα τείχη, άλλαξαν κατακτητές και τα οικήματα ιδιοκτήτες. Μάλλον χασκογελάνε με τη διάθεσή μας να αναλώνουμε τόση ζωή για τη σφραγίδα του κατόχου.
Αν έχεις τη δύναμη, κάμε το για τον άνθρωπο.

Στον άνθρωπο τον πόνο του να απαλύνεις, στον άνθρωπο τα χρόνια ζωής να του παρατείνεις, στον άνθρωπο την ευλογία των καρπών συνέχεια να δίνεις, στον άνθρωπο για την ευτυχία του να επιμείνεις.

Πέσε στα γόνατα στο χώρο τον ιερό που θα βρεθείς, ζήτα συγνώμη για τους αδικημένους, συγχώρεσε αυτούς που εσένα αδίκησαν, και προσευχήσου για δύναμη και πίστη για τον άνθρωπο.
Αν έχεις τη δύναμη για κάτι να παλέψεις, κάμε το αυτό για τον άνθρωπο ρε γαμώτο!

Υπάρχουν χαμόγελα για τα οποία και τη ζωή σου αξίζει να τη δώσεις, προκειμένου να μείνουν ανθισμένα.

Ο Άνθρωπος Σήμερα: Πλάνη και Διάκριση

Η Δημιουργική Σκέψη είναι το εφόδιο που έχουμε σαν ανθρώπινες υπάρξεις για να υπερβούμε τη γήινη-υλική πραγματικότητα και να αναπλάσουμε, να αναδημιουργήσουμε μια πιο εξυψωμένη νόηση ωθώντας την ύπαρξή μας και την πλάση ολάκερη σε μια πιο, Επί της Ουσίας, δημιουργική έκφραση.

Η εξελικτική πορεία του ανθρώπου θα έπρεπε να καθορίζεται τουλάχιστον, από τη δυνατότητα που ο ίδιος κατέχει μέσω της σκέψης του, της εφευρετικότητάς του, της επινοητικότητάς του, την όψη της ίδιας της δημιουργίας και αναγέννησης. Εκείνη τη γενεσιουργό δύναμη που τον ωθεί συνειδησιακά σε ποιοτικότερα επίπεδα έκφρασης και λειτουργίας μέσω της δημιουργικότητας της σκέψης.

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη την πλατιά σκέψη και γνώση, τη διαρκή διεύρυνση της συνείδησης, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει εκείνο το κομμάτι της καθημερινότητας που λέγεται Πλάνη. Η πλάνη, όπως αποκαλύπτει και η ονομασία της, είναι η παραπλάνηση, η εξαπάτηση, οι ψευδείς-λανθάνουσες εντυπώσεις, κάτι το απατηλό, αυτό που μπορεί να μας ξεγελάσει, να μας αποπλανήσει σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξής μας (φυσικό, συναισθηματικό και νοητικό).

Θα αναρωτιόμασταν άραγε εάν η παρούσα κατάσταση του πλανήτη οφείλεται σε κάποια ανεπάρκεια του νου μας; Μήπως ακόμη σκεφτόμαστε όπως και οι πρόγονοί μας εκατομμύρια χρόνια πριν; Και αν ναι, πώς δικαιολογούνται οι τόσες επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις; Μήπως επιμελώς ξεχνάμε όλα τα ψήγματα των μνημειωδών αρχαίων πολιτισμών, των οποίων οι φιλοσοφικές ρίμες ακόμη μας ακολουθούν; Είναι τόσο δύσκολο για τον σημερινό άνθρωπο να αναγνωρίσει το γεγονός ότι, η Σκέψη έχει το ίδιο άμεσο αποτέλεσμα με την Πράξη;

Ο άνθρωπος έμαθε να ζει με γρήγορους ρυθμούς, σε μια εικονική πραγματικότητα, με επιλεκτική ενημέρωση, σαρώνοντας πληροφορίες μέσω διαδίκτυου, τηλεόρασης, τύπου, μακριά από τη φύση, μακριά από τους ανθρώπους, μακριά από το Σύμπαν, μακριά από κάθε πραγματική επικοινωνία.

Η πορεία μας μες τη ζωή έχει δείξει πως, με διάφορους τρόπους, οδηγούμαστε σε έναν έντεχνο εφησυχασμό, σε μια αποχαύνωση, σε έναν αποπροσανατολισμό από την ουσία των προβλημάτων στις επιφανειακές και επίκτητες ανάγκες, αλλάζοντας τις προτεραιότητες της Ζωής μας, της Ύπαρξής μας, της ίδιας μας της Ψυχής. Μέσα από αυτή τη διαδικασία οι άνθρωποι δεν χωρίζονται μόνο από τις αποστάσεις, Ανατολή-Δύση ούτε από το κοινωνικό οικονομικό επίπεδο, Πλούσιοι-Φτωχοί, αλλά κύρια από τον τρόπο που σκέφτονται για τον ίδιο τους τον Εαυτό. Για το πόσο συνειδητοποιημένοι ή μη είναι, για τα παγκόσμια προβλήματα, για τον έσω εαυτό, για τη θέση τους μέσα στον κόσμο, για τη θέση τους μέσα στο σύμπαν. Το τι ειλικρινά ελπίζουν για τον εαυτό τους, αλλά και το τι ονειρεύονται για τους συνανθρώπους τους και για όλα τα όντα του πλανήτη μας.

Ζούμε μέσα στην Πλάνη και χειριζόμαστε την πλάνη σαν να είναι η Αλήθεια μέχρι που οδηγούμαστε σε ανισόρροπες πράξεις με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις. Τα θεμέλια που χτίζουμε είναι σαθρά με στόχο το οικονομικό όφελος και την επίδειξη δύναμης του ανθρώπου προς άνθρωπο. Πόσο «ρατσιστικό» ακούγεται, εάν σκεφτούμε πως φεύγοντας από αυτή τη γήινη πραγματικότητα, η μοναδική μας κληρονομιά είναι αυτή που φέρουμε στην Καρδιά και την Ψυχή μας.

Ζούμε σε μια εποχή όπου η ανασφάλεια και το άγχος κυριεύει τη ζωή μας, άγχος για να επιτύχουμε, για να ανέβουμε στην κοινωνική και οικονομική κλίμακα, άγχος και ώθηση προς την προσωπική εγωιστική επιτυχία, σε ένα κοινωνικά ηθικά αποδεκτό περιβάλλον, σε μια καθημερινή αλλοτρίωση μέσω ενός προσωπείου που οι άλλοι επιθυμούν από εμάς.

Και μέσα σε όλη αυτή την πίεση κανείς δεν φρόντισε να μας μάθει πώς να είμαστε ειλικρινείς πρώτα και κύρια μέσα μας και στη συνέχεια γύρω μας. Κανείς δεν μας έμαθε να αγαπάμε χωρίς ανταλλάγματα, να συντρέχουμε, να συνυπάρχουμε ειρηνικά, να ονειρευόμαστε, να αφουγκραζόμαστε και να σεβόμαστε όλο αυτό που περιβάλλει τον πλανήτη μας καθώς και τη μάνα μας Γη. Δεν μας έμαθαν να σιγούμε εμπρός στις μεγάλες αλήθειες της Ζωής. Δεν μας έδειξαν τον τρόπο του σκέπτεσθαι, όπου μέσω της καλλιέργειας της δημιουργικής σκέψης να ωθηθεί η ύπαρξή μας σε ουσιαστική συνειδησιακή αλλαγή, παράγοντας θετικές σκέψεις πάνω σε παγκόσμια-ανθρώπινα προβλήματα.

Πρέπει να μάθουμε αντικρίζοντας τον συνάνθρωπό μας, να αγαπάμε όχι το πρόσωπο-είδωλό του, αλλά την ουσία του, την ύπαρξή του. Κάθε άνθρωπος είναι ο καθρέφτης μας, μέσα σε αυτόν μπορούμε να δούμε το είδωλό μας, μια που όλες οι ψυχές περιλαμβάνουν τα ίδια στοιχεία σε διαφορετικά επίπεδα εμπειρίας. Χρειάζεται να σφυρηλατήσουμε κατάλληλα το νου μας ώστε να εκφράζει η σκέψη μας με την αλήθεια της καρδιάς μας.

Χρησιμοποιώντας θετικά-δημιουργικά τη σκέψη μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά με το περιβάλλον, σκορπίζοντας Φως και ακτινοβολία. Μπορούμε, σαν πρώτο βήμα, να αναγνωρίσουμε μέσα μας τη βαθύτερη ουσία της ύπαρξής μας, να αναγνωρίσουμε την αξία της Σκέψης και όλη τη δύναμη που περικλείει. Να γνωρίσουμε αυτή τη «βασική λειτουργία» της αντιληπτικής μας ικανότητας, που βοηθά κύρια στην προσέγγιση της εσωτερικής μας φύσης αλλά και της πλάσης που μας περιβάλλει επίγεια και ουράνια.

Κάθε άνθρωπος, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, έχει μέσα του τις δυνατότητες για ποιοτική εξύψωση και αναβάθμιση τουλάχιστον των σκέψεών του και, όπως ήδη γνωρίζουμε, οι μεγαλειώδεις αλήθειες κρύβονται πίσω από τις σκέψεις που στη συνέχεια γίνονται πράξεις. Ο άνθρωπος λειτουργεί με τη σκέψη, είναι ένας στοχαστής, είναι ένα ον όπου το πνεύμα και η ύλη συναντώνται, μέσω της νοημοσύνης - της ικανότητας της σκέψης, μέσα του. Σκοπός αυτής της λειτουργίας είναι να δοθεί μια κατεύθυνση έκφρασης του εσωτερικού μας κόσμου ώστε να διαμορφώσουμε φωτίζοντας το περιβάλλον μας με βάση μιας διανοητικής – εποικοδομητικής – υγιούς σκέψης. Ίσως να μην γίνει τίποτε εάν μόνο ένας άνθρωπος αλλάξει τον τρόπο σκέψης του, θα γίνουν όμως πολλά εάν αρκετοί άνθρωποι αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους, από τον απόλυτο εγωικό, σε συλλογικό και συνειδησιακά εξελίξιμο.

Για να γίνουμε λίγο πιο οραματιστές ενός φωτεινού μέλλοντος χρειάζεται να «εκπαιδεύσουμε» τη σκέψη μας ώστε να λειτουργεί πιο φωτεινά μέσω ενός διαυγή νου. Για αυτή την επίτευξη χρειάζεται η ενεργοποίηση της ικανότητας της Διάκρισης. Μέσω αυτής θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε καθαρή ματιά, εξυψωμένο νου, θετική σκέψη για τη σωστή δράση και λειτουργία μας ως πνευματικές ανθρώπινες υπάρξεις. Αν φροντίσουμε να αναπτύξουμε τη διάκρισή μας θα αξιολογήσουμε τη ζωή διαφορετικά, αν καταφέρουμε να εκφράσουμε καθαρότητα, γαλήνη και αγάπη, πέρα από συναισθηματισμούς, οι αποφάσεις μας για πιο κρίσιμα ζητήματα θα είναι πιο «σωστά καλές» για όλους μας.

Πολλές φορές ο νους μάς εμπλέκει σε άσχημα παιχνίδια, σε δαιδαλώδεις πλανερές διαδρομές, και μονοπάτια που μόνο φως δεν σκορπίζουν. Αν λοιπόν χρησιμοποιούσαμε ως φίλτρο τον ανώτερο νου θα διακρίναμε τα πράγματα με καθαρότητα, με διαφορετική ποιότητα και χωρίς περίπλοκους συναισθηματισμούς. Όσο περισσότερο ανυψώνεται ο νοητικός μας κόσμος, τόσο πιο πνευματικά γίνονται τα οράματά μας και τόσο πιο ελεύθερο είναι το πνεύμα μας για να προσεγγίσει τις μεγάλες αλήθειες της ζωής.

Η Διάκριση είναι ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά του ανθρώπου, είναι ένα εφόδιο στο οποίο πατάμε για να χτίσουμε το μέλλον μέσα από αυτοέλεγχο και διαύγεια σε μια εποχή χαοτικών καταστάσεων. Με τη διάκριση θα μπορέσουμε να χτίσουμε το μέλλον ολάκερης της ανθρωπότητας και του πλανήτη, ένα μέλλον μέσα σε φως και δημιουργία, γεμάτο επιτεύξεις και εξυψωμένους στόχους για την ίδια την εξέλιξη της ύπαρξης. Είναι αυτό που μπορεί να μας ωθήσει να πραγματώσουμε τα όνειρά μας για έναν πλανήτη χωρίς πολέμους, χωρίς φτώχεια, για έναν πλανήτη όπου η συντροφικότητα, η ισότητα και η αγάπη οδηγούν σε αρμονία με το περιβάλλον, σε κοινό παλμό με τους συνανθρώπους μας, την Ανώτερή μας ύπαρξη της Δημιουργίας.

Το να γίνεις νικητής δεν σημαίνει πάντα και πρωτιά!

Όλα για τη νίκη λοιπόν;
Όσο πόνο και αν αφήσει αυτή στο διάβα της;
Όσους πληγωμένους και αν κρύβει κάτω από τα περήφανα φτερά της;
Όση μοναξιά και αν επιβάλλει η κατάκτησή της;
Όσο και αν τα λάφυρά της θα τα χαρείς μόνο για μερικά χρόνια, ενώ τις επιπτώσεις της μπορεί να τις επωμίζονται πολλές γενεές μετά από σένα;...
Μπορείς αν το θες, αυτό να καταφέρεις. Είναι η ανταγωνιστική νίκη αυτή.
Υπάρχει και η συναγωνιστική όμως.
Βάλε το χέρι στην καρδιά και άκουσέ την.
Το να κατακτήσεις τους στόχους σου, δεν σημαίνει απαραίτητα να συντρίψεις τους άλλους.

Το να γίνεις νικητής δεν σημαίνει πάντα και πρωτιά!
Το να βρεις τον εαυτό σου, δεν σημαίνει να χάσεις τους άλλους.
Το να ζήσεις, δεν προϋποθέτει να μην ζήσεις μαζί με τους άλλους.
Μπορείς να γίνεις νικητής.
Νικητής σε ένα αγώνα χωρίς αντιπάλους. Νικητής σε ένα αγώνα χωρίς ανταγωνισμό. Νικητής σε ένα συναγωνισμό ο οποίος θα προωθεί και τους άλλους να γίνουν νικητές.
Επειδή τον μόνο που έχεις να κερδίσεις είναι ο προηγούμενος εαυτός σου!

Πλάσματα Μετέωρα

 Ο καθρέφτης της ψυχής μας με άλλα μάτια Ενδεχομένως, κάποια στιγμή στη ζωή σας, θα έχετε βρεθεί μέσα σε μία πολύ κοντινή σχέση με κάποιον κι ίσως θα έχετε νιώσει ότι χάνετε κάπου τον εαυτό σας, σαν να μην μπορείτε να τον ελέγξετε, ή να τον ικανοποιήσετε.

Ίσως έχετε νιώσει ότι όλα είναι μάταια ή αντίθετα ότι όλα έχουν τεράστιο νόημα, και οι εναλλαγές ανάμεσα σε αυτά τα δύο να είναι ακαριαίες και απροειδοποίητες.

Ακραία συναισθήματα και ανάγκες εμφανίζονται, οι οποίες ναι! Είναι οικείες, αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν συναντιόσασταν μαζί τους πολύ συχνά σε συνειδητό επίπεδο, ίσως και να μην είχατε συναντηθεί ποτέ ξανά. Εύλογα λοιπόν έρχεται αυτή η απορία: Οι σχέσεις είναι πράγματι ο καθρέφτης μας; Κι αν είναι τι καθρεφτίζουν; Ποιόν εαυτό; Ποια κομμάτια μας;

Οι βαθιές σχέσεις μας φέρνουν σε επαφή με κάτι πολύ αρχαϊκό και εσωτερικό, κάτι που για τους περισσότερους ανθρώπους. πολύ καιρό ήταν κρυμμένο και άφαντο, κάτι για το οποίο ήμασταν σίγουροι ότι αφέθηκε πίσω μας με τα χρόνια. Τι ακριβώς ανακινείται σε μια σχέση; Τι είναι αυτό που μας φοβίζει; Τι είναι όλα αυτά που αναδύονται με τόση ορμή από μέσα μας και που κρύβονταν όλον αυτόν τον καιρό;

Έχω την αίσθηση ότι αυτό το αρχαϊκό σχετίζεται με τις πρώτες ανάγκες μας ως βρέφη αλλά και με τις μετέπειτα ανάγκες και εμπειρίες μας ως νήπια, με όλα αυτά τα συναισθήματα, αισθήματα και αισθήσεις, που νιώθουμε, αναπτύσσουμε και βιώνουμε μέχρι θεωρητικά τουλάχιστον να μπορούμε να «επιβιώσουμε» μόνοι μας, δηλαδή μέχρι τα 5 περίπου χρόνια μας.

Ο άνθρωπος είναι το μόνο έμβιο ον το οποίο όταν γεννιέται δεν έχει καμία απολύτως πιθανότητα επιβίωσης χωρίς τη μητέρα του. Όλα τα υπόλοιπα έμψυχα όντα έχουν τουλάχιστον μία έως πολλές πιθανότητες να επιβιώσουν μόνα τους, όλα τα έμψυχα όντα εκτός από τον άνθρωπο. Τι να σημαίνει άραγε, για τον ίδιο τον άνθρωπο και για τον ψυχισμό του, αυτή η διαφοροποίηση του από την υπόλοιπη φύση;

Το πρώτο πράγμα που δοκιμάζει το βρέφος στη ζωή του είναι η εξάρτηση. Για να επιβιώσει, να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί, να εξελιχθεί σε άτομο χρειάζεται μία μάνα, η οποία πέρα από την παροχή τροφής, είναι αναγκαίο να του παρέχει και αγάπη. Χωρίς αγάπη, φροντίδα και άγγιγμα, το βρέφος ίσως να έχει πιθανότητες να επιβιώσει, όμως οι πιθανότητες να εξελιχθεί σε έναν λειτουργικό και ευτυχισμένο ενήλικα είναι πολύ πολύ μικρές, για να μην πούμε μηδαμινές.

Έτσι το βρέφος γίνεται νήπιο μέσα σε μία εξαρτητική σχέση με τη μητέρα (ή με τον φροντιστή του). Την χρειάζεται για να φάει, να πιει, να κοιμηθεί, την χρειάζεται όμως και για να έχει μία αίσθηση του εαυτού του, για να υπάρχει, να αγαπά. Σε εκείνα τα χρόνια το ον μαθαίνει να αποδέχεται τον εαυτό του όπως είναι.

Τότε, το παιδί, όποτε έχει μία ανάγκη, να επικοινωνεί αυθόρμητα ή καλύτερα παρορμητικά μέσα από το κλάμα του, δείχνοντας ξεκάθαρα τα συναισθήματα που νιώθει τα οποία κυμαίνονται από την καθαρή ανάγκη του ενστίκτου (π.χ. πεινάω) μέχρι και πολύ βαθιές ανάγκες όπως «σε χρειάζομαι, δεν μπορώ μόνο μου, θέλω να με αγαπάς, κ.α.».Επίσης, νιώθει φόβο, άγχος, αγωνία, απελπισία (κυρίως όταν η μαμά αργεί), κ.α.

Εκείνη την περίοδο, όσο πιο πολύ η μητέρα το αποδέχεται και ανταποκρίνεται στις ανάγκες του, τόσο πιο επιτυχημένη θα είναι και η αυτό αποδοχή του αργότερα..

Με τα χρόνια κι με τις ικανότητες που αποκτά ο άνθρωπος σιγά-σιγά αφήνει αυτό το εξαρτητικό μοντέλο επαφής και αρχίζει να δοκιμάζει και να πειραματίζεται με άλλους τρόπους, όπως δημιουργώντας σχέσεις με αντίσταση (άρνηση-αποδοχή), μίμηση και στην ενήλικη ζωή σχέσεις ισότητας ενήλικα προς ενήλικα. Μέσα στις σχέσεις που θα δημιουργήσει το άτομο ως ενήλικας πια, κάποιες θα φτάσουν βαθιά.

Αυτή η βαθιά σχέση θυμίζει ευτυχώς όχι όλη την ώρα τη πρωταρχική σχέση μητέρας βρέφους, κι ίσως ο έρωτας μπορεί να εξηγηθεί κι έτσι.

Στην αρχική φάση του έρωτα, τα δύο άτομα απολαμβάνουν τις ομοιότητες τους, απολαμβάνουν τη συνύπαρξη τους, την ολότητα τους και προσπαθούν συνεχώς για την απόλυτη ένωση. Με τον καιρό αυτό μας φέρνει σε επαφή με την τότε συνύπαρξη ως βρέφη με τη μητέρα-, όπου για να ζήσουμε χρειαζόμασταν τον σημαντικό άλλο. Έτσι ο άλλος γίνεται και πάλι σημαντικός και με κάποιο τρόπο συνδεόμαστε με την αρχαϊκή αυτή ανάγκη μας.

Όσο ο καιρός προχωράει, ο έρωτας αλλάζει μορφές, αρχίζουμε πολύ αργά να αντιδράμε σε αυτήν την εξαρτητική συνύπαρξη, διεκδικώντας τον προσωπικό μας χώρο, και την ανεξαρτησία μας, όμως ξεχνάμε το γεγονός ότι είμαστε ήδη εξαρτημένοι! Οι πρώτες εσωτερικές συγκρούσεις έρχονται, όπου ένα κομμάτι μέσα μας το ενήλικο θέλει να ζει ανεξάρτητο κι ελεύθερο και ένα άλλο κομμάτι το παιδί έχει ανάγκη τον άλλο και την εξάρτηση.

Έπειτα, οι συγκρούσεις αυτές γίνονται κι εξωτερικές, και μέσα σε αυτές κατηγορούμε τον άλλον για τη δική μας εξάρτηση. Αυτό νομίζω ότι είναι το σημείο όπου ο άλλος μας καθρεφτίζει, και μας καθρεφτίζει τις πιο βαθιές υπαρξιακές- χαοτικές συγκρούσεις μας, τον πιο κρυφό μας εαυτό, τον εαυτό αυτό που ούτε οι ίδιοι δεν τολμάμε να παραδεχτούμε.

Όσοι «επιβιώσουν» από αυτό, και καταφέρουν να το αντέξουν, τότε δημιουργούν αυθεντικές και ουσιαστικές σχέσεις, μπορεί και απόλυτης ισότητας μεταξύ των δύο ανθρώπων.

Η σχέση καθρεφτίζει τις πιο λεπτές ισορροπίες τις προσωπικότητας μας, αυτές που δημιουργήθηκαν όταν ήμασταν βρέφη, πλάσματα μετέωρα ανάμεσα στην ύπαρξη και την ανυπαρξία.

Πόση δύναμη χρειάζεται για να καταφέρουμε να συνεχίσουμε μέσα σε αυτό το χάος και τον πόνο; Πολύ!

Κι έτσι η ζωή μας δοκιμάζει, φέρνοντας τα ίδια πράγματα που ζήσαμε ξανά και ξανά μπροστά μας, έως ότου συμφιλιωθούμε με αυτά, και μέσα από την αποδοχή του εαυτού και την αγάπη, ίσως ηρεμήσουμε.

Το μαύρο χρώμα

Η σημασία του μαύρου χρώματος, πώς κι αν μας επηρεάζει και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία.
«Το μαύρο είναι ένα τίποτα χωρίς δυνατότητες. Ένα νεκρό τίποτα μετά τον θάνατο του ήλιου, μια αιώνια σιωπή, χωρίς καν την ελπίδα ενός μέλλοντος», σημείωνε ο περίφημος καλλιτέχνης Βασίλι Καντίνσκι για τα δεινά του μαύρου χρώματος.
Κι αυτό γιατί το μαύρο δεν είναι καν χρώμα, καθώς απορροφά όλο το φως του χρωματικού φάσματος. Για μη χρώμα πάντως, το μαύρο μια χαρά τα πάει, στο πώς επηρεάζει την ανθρωπότητα!
Ως αντίθεση στο άσπρο και ταυτόχρονα ως απουσία φωτός, το μαύρο είναι το απόλυτο χρώμα. Γι’ αυτό και έχει συνδεθεί παραδοσιακά σε συμβολικό επίπεδο με αρνητικά στοιχεία: από το αρχέγονο σκοτάδι, την άμορφη ύλη και τον Κάτω Κόσμο μέχρι το χάος, το τίποτα, τη σκιά, το κακό, τη θλίψη και τον θάνατο φυσικά. Οι αρνητικές συνεπαγωγές του μαύρου δεν έχουν ιστορικό τέλος.
Ταυτόχρονα βέβαια, αναρίθμητοι πολιτισμοί και η σύγχρονη φυσικά εποχή μας έχουν καταστρατηγήσει αυτές τις σχεδόν διαισθητικές αντιλήψεις για το μαύρο, κάνοντάς το πλέον σύμβολο της εκλέπτυνσης, του καλού γούστου και του αισθησιασμού. Η μόδα (με αιχμή του δόρατος την Κοκό Σανέλ) και η μαζική κουλτούρα καταστρατήγησαν ανεπανόρθωτα την αρνητικότητα του μαύρου, περιπλέκοντας τις ανασυγκροτήσεις του…

Πώς μας επηρεάζει το μαύρο χρώμα. Όπως και κάθε άλλο χρώμα, το μαύρο αφήνει το υλικό του αποτύπωμα στον ψυχισμό μας. Αναρίθμητες θεωρίες έχουν αποπειραθεί να αποκρυσταλλώσουν την ψυχολογική επίδραση του μαύρου χρώματος, χωρίς να υπάρχει βέβαια συναίνεση. Το μαύρο θεωρείται λοιπόν από σύμβολο του κακού και της συμφοράς (είναι άλλωστε το χρώμα του θανάτου και του πένθους στη Δύση) μέχρι και δείκτης κύρους και εξουσίας.
Χρησιμοποιείται επίσης για να αναπαραστήσει δόλιους και κακόβολους χαρακτήρες (σαν τον Δράκουλα!), ενώ συχνά συνδέεται με κάθε κακό πάνω στον πλανήτη. Οι παραδοσιακές υποδηλώσεις του μαύρου έχουν καταστρατηγηθεί βέβαια σήμερα και πλέον καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα συνεπαγωγών: το μαύρο συνδέεται με τη σεξουαλικότητα, την επισημότητα και την εκλέπτυνση, με τη μόδα να το έχει αγκαλιάσει ολόψυχα.
Και βέβαια είναι και ο τρόπος που χρησιμοποιείται στη γλώσσα που δίνει στο μαύρο τη «μαύρη» (σκοτεινή) του διάσταση: μαύρη γάτα, μαύρη λίστα, μαύρη αγορά κ.λπ. Οι θετικές συνεπαγωγές του μαύρου χρώματος συνδέονται με το σοφιστικέ, το γκλάμουρ, τη συναισθηματική σταθερότητα, την αποδοτικότητα και την αίσθηση της ασφάλειας, ενώ αρνητικά μιλώντας το μαύρο συνδέεται με την καταπίεση, τη συναισθηματική ψυχρότητα, το μυστήριο και την αίσθηση της απειλής…

Η σημασία του μαύρου χρώματος στην οικουμένη. Στις δυτικές κοινωνίες, το μαύρο είναι το σημείο του πένθους και της απώλειας, γι’ αυτό και είναι το ενδεικνυόμενο χρώμα για κηδεία. Το μαύρο είναι λοιπόν το επίσημο χρώμα του θανάτου στη Δύση, γεγονός που εγκαινιάστηκε τον 13ο αιώνα όταν ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ’ αποφάσισε να το καθιερώσει για την ιεροτελεστία της μετάβασης στον άλλο κόσμο (απηχώντας αντίστοιχες χρήσεις του μαύρου στην αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή παράδοση).
Στην Ασία επικρατεί ένας απείρως πιο θετικός τρόπος υποδοχής του μαύρου. Στην Κίνα, για παράδειγμα, το μαύρο είναι το προτιμώμενο χρώμα ένδυσης των νεαρών αγοριών (το δικό μας μπλε δηλαδή), την ίδια ώρα που στον κινεζικό πολιτισμό το μαύρο συνδέεται με τον χειμώνα, τον βορρά και το νερό!
Στη σημερινή Ινδία, το μαύρο χρώμα συνδέεται με την τεμπελιά, την οργή, τη μισαλλοδοξία και το αλκοόλ.
Στην κουλτούρα των Αζτέκων, το μαύρο αντιπροσώπευε τον πόλεμο, ήταν όμως και το χρώμα του ιερατείου.
Στην αρχαία Αίγυπτο, το μαύρο αντικατόπτριζε τη ζωή και την αναγέννηση.

Οι πολιτικές συνεπαγωγές του μαύρου. Το μαύρο έχει παίξει τον ρόλο του και στα πολιτικά κινήματα του πλανήτη, θεωρούμενο το χρώμα της εξέγερσης. Η φασιστική πολιτοφυλακή του Μουσολίνι, γνωστή και ως «Μελανοχίτωνες», ήταν ντυμένη στα μαύρα, με τους φασίστες να αποκαλούνται έκτοτε «μαύροι». Το μαύρο έγινε μάλιστα το επίσημο χρώμα του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος της Ιταλίας, αλλά και του ναζιστικού ιδεώδους, με τη στολή των SS να είναι κατάμαυρη.
Το μαύρο συνδέεται επίσης και με την αναρχία (μαυροκόκκινο) με πολυάριθμους αναρχικούς σχηματισμούς να υιοθετούν τη συμβολική του μαύρου χρώματος. Ήταν επίσης ο Μαύρος Στρατός του αναρχικού Nestor Makhno, που πολεμούσε πολλές φορές στο πλευρό του Κόκκινου Στρατού κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση.
Επίσης, τα αντικληρικά κινήματα στα τέλη του 19ου και στον 20ό αιώνα χρησιμοποιούσαν το μαύρο χρώμα αντιδιαστέλλοντάς το στο μαύρο της Καθολικής Εκκλησίας. Στη Γερμανία και την Αυστρία, το μαύρο έχει συνδεθεί ιστορικά με τα χριστιανο-δημοκρατικά κόμματα, ενώ στην Πορτογαλία το μαύρο είναι το χρώμα του πολιτικού σχηματισμού Αριστερό Μπλοκ.
Το μαύρο έχει διαδραματίσει τον ρόλο του και στον ισλαμικό κόσμο, με μαύρες σημαίες, με κάποιο μουσουλμανικό σύμβολο συνήθως, να υιοθετούνται ως παντιέρες από ισλαμικές ομάδες δράσης.
Το μαύρο ήταν επίσης το επίσημο χρώμα πολλών αραβικών χαλιφάτων.

Ενδιαφέροντα στοιχεία για το μαύρο. Μια μαύρη γάτα που κόβει τον δρόμο κάποιου θεωρείται γρουσουζιά σε πολλές κουλτούρες, όχι όμως στην Αγγλία, που ερμηνεύεται αντιθέτως ως καλοτυχία.
Το μαύρο συνδέεται επίσης με το βάρος: οι άνθρωποι τείνουμε να υπερεκτιμάμε το μέγεθος και το βάρος των μαύρων αντικειμένων, ένα μαύρο κουτί φαίνεται μεγαλύτερο και βαρύτερο από ένα όμοιο λευκού χρώματος.
Το μαύρο είναι το χρώμα του κύρους και της δύναμης: από σμόκιν και λιμουζίνες μέχρι τηβέννους ακαδημαϊκών και δικαστών αλλά και άμφια κληρικών, το χρώμα που «φοριέται» είναι το μαύρο. Είναι βέβαια και το χρώμα του σαδομαζοχισμού και της σεξουαλικής λαγνείας!
Οι μουσικοί της ορχήστρας φορούν συνήθως μαύρα κατά τη διάρκεια των παραστάσεων, αν και για άλλο λόγο, για να μην τραβούν την προσοχή του κοινού από όσα εκτυλίσσονται πάνω στη σκηνή.
Η μόδα έχει χρησιμοποιήσει τόσο ευρέως το μαύρο χρώμα, υπονομεύοντας αιώνες συνδηλώσεων του μαύρου, που πλέον είναι υποχρεωμένη να κάνει λόγο για το «νέο μαύρο» στην προσπάθεια να περιγράψει και να προκρίνει φυσικά μια νέα τάση του μαύρου.
Ο Jigor Kano, εμπνευστής του τζούντο, δημιούργησε κατηγορίες μαθητείας της πολεμικής τέχνης με βάση τα χρώματα της ζώνης: η μαύρη ζώνη είναι η υψηλότερη βαθμίδα γνώσης τζούντο, αλλά και άλλων πολεμικών τεχνών, όπως το καράτε και το ταε-κβον-ντο. Η μαύρη ζώνη θεωρείται μάλιστα η απαρχή του επιτεύγματος και της σοφίας, μπλέκοντας το μυαλό και το σώμα σε μια ενότητα εαυτού αλλά και σύμπαντος.

Το μαύρο ως σήμα-κατατεθέν ανθρώπων. Αν θέλει κανείς να αναφερθεί στον περίφημο μουσικό Τζόνι Κας, ο ενδεικνυόμενος τρόπος είναι να τον αποκαλέσει «ο άνθρωπος με τα μαύρα» Επίσης, τα μαύρα γυαλιά του Roy Orbison είναι το σήμα-κατατεθέν του. Είναι βέβαια και η αμερικανική μπάντα Kiss, που είναι γνωστή για τις μαύρες περούκες, τα μαύρα ρούχα και τα βαμμένα πρόσωπά τους. Ο κατάλογος του πώς έχει χρησιμοποιηθεί το μαύρο για να χτίσει περσόνες (και καριέρες) είναι πραγματικά ανεξάντλητος.

Έχουν πει για το μαύρο χρώμα:
«Πέρασα 40 χρόνια ανακαλύπτοντας ότι ο βασιλιάς όλων των χρωμάτων είναι το μαύρο» δήλωσε ο σπουδαίος γάλλος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Πιερ-Ογκίστ Ρενουάρ.
«Το μαύρο δεν είναι χρώμα» του αντιγύρισε ο επίσης σπουδαίος γάλλος ζωγράφος Εντουάρ Μανέ.
«Το μαύρο είναι το χρώμα του φωτός και όχι του σκοταδιού» έλεγε ο Ματίς.
«Το μαύρο είναι μια αληθινή αίσθηση, ακόμα κι αν παράγεται από την παντελή έλλειψη φωτός. Η αίσθηση του μαύρου είναι χαρακτηριστικά διαφορετική από την έλλειψη όλων των αισθήσεων» είπε ο Hermann von Helmholtz.
«Φορώ τα μαύρα για τους φτωχούς και τους τσακισμένους. Τα φορώ για τον φυλακισμένο που έχει από καιρό πληρώσει για τα κρίματά του» τραγουδούσε ο Τζόνι Κας.
«Ο κόσμος μπορεί να αποκτήσει το Model T σε όποιο χρώμα επιθυμεί. Αρκεί να είναι μαύρο» έλεγε ο Χένρι Φορντ για το περίφημο αυτοκίνητό του.
«Υπάρχει κάτι το μυστηριώδες στο μαύρο. Νιώθεις εντελώς κρυμμένος μέσα του» ισχυριζόταν η ζωγράφος Τζόρτζια Ο’Κιφ.

Το μαύρο αυτοκίνητο και τι λέει για τον οδηγό του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το αμάξι που επιλέγει κάποιος αποτελεί προέκταση της προσωπικότητάς του, ένα άρρητο αλλά σαφές μήνυμα για τον υπόλοιπο κόσμο. Τι λέει λοιπόν το μαύρο αυτοκίνητο για τον κάτοχό του; Ότι είναι δυναμικός, δεν χειραγωγείται εύκολα, την ίδια ώρα που εκτιμά το κλασικό και αγαπά την κομψότητα.

Το μαύρο στη μουσική. Πολυάριθμα τραγούδια έχουν απαθανατίσει το μαύρο χρώμα στους τίτλους τους:
«Baby’s in Black» – The Beatles
«Paint it Black» – The Rolling Stones
«Back in Black» – AC/DC
«Back To Black» – Lucinda Williams
«Black and Blue» – Van Halen
«Black and White» – Three Dog Night
«Black Betty» – Lynyrd Skynyrd
«Black Country Woman» – Led Zeppelin
«Black Crow Blues» – Bob Dylan
«Black Magic Woman» – Carlos Santana
«Black Velvet» – Alannah Myles

Το μαύρο χρώμα στη Φύση. Η μαγεία των μαύρων λουλουδιών έχει τραβήξει την ανθρώπινη προσοχή εδώ και αιώνες, μαύρες τουλίπες και μαύρα ρόδα μοιάζουν να έχουν βγει από νεραϊδόκοσμο! Το απίθανο και «αφύσικο» χρώμα τους εμπνέει μια δυνατή αίσθηση μυστικιστικής προσδοκίας.
Γιατί να καλλιεργήσει κανείς μαύρα λουλούδια; Όχι μόνο για να έχει ένα απίθανο θέμα συζήτησης για τον κήπο του φυσικά! Ο λόγος είναι οι συνθετικές δυνατότητες που δίνει το μαύρο λουλούδι, καθώς είναι ιδανικό για χρωματικούς συνδυασμούς, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να «κρυώσει» τα θερμά χρώματα, όπως το κόκκινο της φωτιάς και το πορτοκαλί.

Το μαύρο χρώμα και η γεύση. Το μαύρο τσάι αντιπροσωπεύει σήμερα περισσότερο από το 90% της κατανάλωσης τσαγιού στον δυτικό κόσμο. Οι χαρακτηριστικές γεύσεις του μαύρου τσαγιού ποικίλουν από «λουλουδάτες» και φρουτώδεις μέχρι και πικάντικες και έχουν να κάνουν φυσικά με τη διαδικασία παραγωγής του.
Μια πρέζα μαύρου πιπεριού προστίθεται σε κάθε γνωστή στον άνθρωπο συνταγή μαγειρικής. Το δημοφιλέστατο μπαχαρικό έχει χρησιμοποιηθεί ιστορικά με διάφορους τρόπους, από ανταλλακτικό μέσο μέχρι και ιερή προσφορά σε θεούς.

Τα απαγορευμένα πουλιά

Το 1976, σε μια φυλακή με το όνομα “Ελευθερία”…
Οι πολιτικοί κρατούμενοι της Ουρουγουάης δεν μπορούν να μιλούν χωρίς άδεια, να σφυρίζουν, να χαμογελούν, να τραγουδούν, να βαδίζουν γρήγορα ή να χαιρετούν άλλον κρατούμενο.
Ούτε μπορούν να ζωγραφίζουν ή να λαμβάνουν ζωγραφιές με εγκύους γυναίκες, ζευγάρια, πεταλούδες, αστέρια ή πουλιά.
Ο Ντιντοσκό Πέρες, δάσκαλος, που βασανίστηκε και φυλακίστηκε επειδή είχε “ιδεολογικές ιδέες”, δέχεται μια Κυριακή επίσκεψη της κόρης του Μιλάι, πέντε ετών.
Το κορίτσι του φέρνει μια ζωγραφιά με πουλιά. Οι λογοκριτές τη σχίζουν στην είσοδο της φυλακής.
Την επόμενη Κυριακή, η Μιλάι του φέρνει μια ζωγραφιά με δέντρα. Τα δέντρα δεν απαγορεύονται και η ζωγραφιά περνάει.
Ο Ντιντοσκό την παινεύει για το έργο της και την ρωτά για τους μικρούς χρωματιστούς κύκλους που φαίνονται πάνω στα δέντρα, πολλοί μικροί χρωματιστοί κύκλοι ανάμεσα στα κλαδιά:
– Είναι πορτοκάλια; Τι φρούτα είναι;
Η μικρή τον κάνει να σωπάσει.
– Σσσστ.
Και συνωμοτικά του εξηγεί:
– Χαζούλη, δε βλέπεις ότι είναι μάτια; Τα μάτια των πουλιών που σου έφερα κρυφά.
***
Η ιστορία είναι από το βιβλίο του Εντουάρντο Γκαλεάνο Días y noches de amor y de guerra (Μέρες και Νύχτες αγάπης και πολέμου, 1976).
Την όμορφη αυτή ιστορία έκανε καρτούν ο Εντουάρντο Λουτσάτι, φοιτητής του Ανοιχτού Πανεπιστημίου της Καταλωνίας.
(Απαγγέλει ο ίδιος ο Εντουάρντο Γκαλεάνο)

 

Παραγωγή μητρικού γάλατος

Το μητρικό γάλα γίνεται προϊόν της βιομηχανίας
Όταν η Γκρέτι Αμάγια έλαβε μία άνευ αποδοχών άδεια μητρότητας πριν από πέντε μήνες, ξεκίνησε μία δουλειά μερικής απασχόλησης, όπως χαρακτηριστικά την αποκαλεί, για να καλύψει τα έξοδα. Η κ. Αμάγια που ζει στο Μαϊάμι, έχει κερδίσει μέχρι σήμερα πάνω από 2.000 δολάρια συλλέγοντας και πουλώντας το μητρικό γάλα που περισσεύει από τον θηλασμό της μικρής της κόρης.
Το κατεψυγμένο γάλα της κ. Αμάγια, και άλλων εκατοντάδων γυναικών από κάθε γωνιά των ΗΠΑ, μεταφέρεται στο City of Industry της Καλιφόρνια, ένα βιομηχανικό προάστιο του Λος Αντζελες, σε ένα κτίριο που θυμίζει φαρμακοβιομηχανία. Μέσα σε αυτό το εργοστάσιο παρασκευάζεται ένα προϊόν μεγάλης περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη που χορηγείται σε εξαιρετικά πρόωρα βρέφη στις μονάδες εντατικής νοσηλείας νεογνών, έναντι χιλιάδων δολαρίων ανά βρέφος.

Το λευκό πλάσμα
Το μητρικό γάλα, η αρχαιότερη και θεμελιώδης αυτή τροφή, μετατρέπεται σε βιομηχανικό αγαθό και, παρά τον έντονο προβληματισμό λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης αυτής της αγοράς, εξελίσσεται σε ένα από τα νεότερα πεδία διερεύνησης στη βιομηχανία της βιοτεχνολογίας. Η εταιρεία Prolacta Bioscience, στην οποία ανήκει το εργοστάσιο, έχει δεχτεί επενδύσεις ύψους 46 εκατ. δολαρίων από εταιρείες επιχειρηματικών κεφαλαίων από τον χώρο των βιοεπιστημών.
«Είναι το λευκό πλάσμα», λέει ο Σκοτ Ελστερ, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, συγκρίνοντας το γάλα με το πλάσμα του αίματος, το οποίο εδώ και χρόνια συλλέγεται από αιμοδότες και μετατρέπεται σε πολύτιμα ιατρικά προϊόντα.
Το συμπυκνωμένο γάλα μπορεί να είναι μόνο η αρχή. Ερευνητές λένε ότι το μητρικό γάλα, το οποίο εξελίχθηκε μέσα στους αιώνες για να παρέχει τη βέλτιστη θρέψη και να προστατεύει τα βρέφη από λοιμώξεις, βρίθει πιθανών θεραπευτικών εφαρμογών, που απευθύνονται όχι μόνο σε βρέφη αλλά και σε ενήλικες, θεραπεύοντας για παράδειγμα εντερικές ή λοιμώδεις νόσους, όπως η νόσος του Crohn.

Η εμπορευματοποίηση όμως του μητρικού γάλακτος προκαλεί αμηχανία. Η ανησυχία έγκειται στο ότι οι εταιρείες αυτές θα μπορούσαν να πάρουν υπό τον έλεγχό τους την πλειοψηφία του πλεονάζοντος μητρικού γάλακτος, με σκοπό να το μετατρέψουν σε προϊόντα που είναι εξαιρετικά ακριβά για τα περισσότερα βρέφη, ενώ την ίδια στιγμή το γάλα που θα διατίθεται στις μη κερδοσκοπικές τράπεζες μητρικού γάλακτος θα είναι πολύ λιγότερο.

«Οι μη κερδοσκοπικές τράπεζες έχουν παράδοση στην παροχή γάλακτος στα πιο άρρωστα βρέφη με γνώμονα την ιατρική ανάγκη και όχι την οικονομική επιφάνεια ή την ασφαλιστική κάλυψη» λέει η Κιμ Απντεγκρόβ, διευθύντρια της μη κερδοσκοπικής τράπεζας γάλακτος Mothers’ Milk Bank του Οστιν του Τέξας. Εντονη είναι επίσης η αντιπαράθεση σχετικά με το εάν οι μητέρες πρέπει να πληρώνονται ή να δωρίζουν το γάλα. Οι αντιτιθέμενοι στην πληρωμή ανησυχούν μήπως αρχίσει να γίνεται «καλλιέργεια» γάλακτος, δηλαδή οι μητέρες να καταφεύγουν σε μη ασφαλείς μεθόδους με σκοπό να αυξήσουν την παραγωγή γάλακτος, να αποσιωπούν ιατρικά προβλήματα, να αναμειγνύουν το μητρικό γάλα με αγελαδινό ή να το στερούν από τα δικά τους μωρά. Οταν η Medolac Laboratories, μία ανταγωνίστρια εταιρεία της Prolacta, δήλωσε πέρυσι ότι επιθυμεί να αγοράσει γάλα από γυναίκες στο Ντιτρόιτ, κατηγορήθηκε ότι επιχειρεί να κερδοσκοπήσει εις βάρος των μαύρων γυναικών.
Οι υπέρμαχοι της πληρωμής των μητέρων, λένε ότι εάν οι εταιρείες πρόκειται να κερδοσκοπήσουν, είναι δίκαιο να πληρώσουν τους προμηθευτές για την πρώτη ύλη, και ειδικά στην περίπτωση του μητρικού γάλακτος, του οποίου η συλλογή απαιτεί πολύ χρόνο και προσπάθεια. Οι ίδιοι ισχυρίζονται επίσης ότι η εμπορευματοποίηση του μητρικού γάλακτος μπορεί να αυξήσει την προσφορά.
Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής αναφέρει ότι επειδή «το ανθρώπινο γάλα είναι εξαιρετικά ωφέλιμο», όλα τα πρόωρα βρέφη πρέπει να λαμβάνουν μητρικό γάλα, κατά προτίμηση από τις μητέρες τους, και εάν αυτό δεν είναι δυνατό, από δότριες. Οι ειδικοί όμως επισημαίνουν ότι δεν υπάρχει μεγάλη διαθεσιμότητα γάλακτος από δότριες, είτε επειδή πολλές γυναίκες δεν γνωρίζουν ότι μπορούν να δωρίσουν το πλεονάζον γάλα, είτε επειδή το πωλούν.

Επεξεργασία
O κ. Ελστερ δήλωσε ότι η Prolacta επεξεργάστηκε πέρυσι 71.000 λίτρα γάλακτος και σκοπεύει να επεξεργαστεί πάνω από 100.000 λίτρα αυτό τον χρόνο. Συγκριτικά, 92.000 λίτρα γάλακτος έφτασαν το 2013 σε όλες τις 18 μη κερδοσκοπικές τράπεζες μητρικού γάλακτος που ανήκουν στην Ενωση Τραπεζών Ανθρώπινου Γάλακτος της Βόρειας Αμερικής. Αυτές οι τράπεζες γάλακτος δεν πληρώνουν τις γυναίκες, αλλά χρεώνουν τα νοσοκομεία με ένα μικρό χρηματικό ποσό ανά λίτρο για να καλυφθούν τα έξοδα των εξετάσεων στις οποίες υποβάλλονται οι δότριες και της παστερίωσης του γάλακτος.
Κάποιες γυναίκες προσφέρουν απευθείας το γάλα τους σε άλλες μητέρες που το έχουν ανάγκη. Αλλες, ευελπιστώντας ότι θα λάβουν πάνω από ένα δολάριo για τα 30ml που πληρώνει η Prolacta ή η Medolac, το πωλούν σε άλλες μητέρες ή σε κάποιες περιπτώσεις σε άνδρες «μποντιμπίλντερς» οι οποίοι πιστεύουν ότι «χτίζει μύες».

Ανεβάζει το IQ κατά 3,76 βαθμούς
Τέσσερις επιπλέον βαθμοί IQ, ένας παραπάνω χρόνος εκπαίδευσης και ένα σημαντικά αυξημένο εισόδημα στα 30: αυτά είναι τα οφέλη του μητρικού θηλασμού, σύμφωνα με μία έρευνα που δημοσιεύθηκε στα τέλη Μαρτίου στο επιστημονικό περιοδικό Lancet Global Health. Παλαιότερες έρευνες είχαν προτείνει ότι ο μητρικός θηλασμός είχε μακροχρόνιες ευεργετικές επιπτώσεις, η συγκεκριμένη όμως έρευνα του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου του Πελότας της Βραζιλίας, θεωρείται σημαντική επειδή μελετά ενήλικες αντί για παιδιά ή εφήβους. Η έρευνα αυτή ανατρέπει επίσης την πεποίθηση ότι η κοινωνική τάξη αποτελεί καθοριστικό παράγοντα, ότι οι εύρωστες δηλαδή μητέρες θηλάζουν περισσότερο από τις φτωχές.
Στην έρευνα συμμετείχαν 3.493 Βραζιλιάνοι γεννημένοι το 1982 στην περιοχή Πελότας, οι οποίοι ως βρέφη τράφηκαν με μητρικό γάλα. Συγκρίνοντας τις απαντήσεις και τα αποτελέσματα των τεστ IQ των συμμετεχόντων που είχαν καταναλώσει μητρικό γάλα για λιγότερο από ένα μήνα, με εκείνα των συμμετεχόντων που τράφηκαν για περισσότερο από ένα χρόνο, ο επικεφαλής της έρευνας δρ Μπερνάρντο Χόρτα, διαπίστωσε ότι ο δείκτης IQ των δεύτερων ήταν κατά 3,76 βαθμούς υψηλότερος και η εκπαίδευσή τους είχε διαρκέσει επιπλέον 0,91 έτος. Τα δεδομένα αναφορικά με το εισόδημα ήταν σχετικά πιο περίπλοκα. Εκείνοι που είχαν θηλάσει για περισσότερο από ένα χρόνο είχαν κατά 15% υψηλότερο εισόδημα στα 30 τους χρόνια από εκείνους που θήλασαν για λιγότερο από μήνα. Εκείνοι όμως που είχαν θηλάσει από έξι έως 12 μήνες είχαν ακόμα καλύτερη εξέλιξη, αφού το εισόδημά τους ήταν κατά 55% υψηλότερο.
Τα ακριβή αίτια που οδηγούν στα παραπάνω αποτελέσματα δεν είναι σαφή, μπορεί όμως κάποιος να κάνει εύκολα υποθέσεις. Το ανθρώπινο γάλα, έχει ενδεχομένως βελτιστοποιηθεί μέσα στην εξέλιξη για να παρέχει θρέψη στον άνθρωπο. Η κοινωνική επαφή που συνοδεύει τον θηλασμό μπορεί επίσης να παίζει κάποιο ρόλο. Η υποβόσκουσα όμως αιτία είναι λιγότερο σημαντική από το αποτέλεσμα.

Κόστη και οφέλη από το ενισχυτικό μητρικού γάλακτος
Τα προϊόντα της Prolacta απευθύνονται σε πρόωρα νεογνά που στη γέννησή τους ζυγίζουν λιγότερο από 1.250 γραμμάρια και χωράνε στην παλάμη του ενός χεριού. Αυτά τα μωρά χρειάζονται περισσότερη θρέψη από αυτή που μπορούν να λάβουν από το απλό μητρικό γάλα. Η Prolacta κατασκευάζει ένα ενισχυτικό μητρικού γάλακτος που περιέχει υψηλά επίπεδα πρωτεΐνης, λιπών και μετάλλων. Tα 30ml κοστίζουν περίπου 180 δολάρια, ενώ ένα βρέφος καταναλώνει συνήθως μέσα σε μερικές εβδομάδες ποσότητες που κοστίζουν 10.000 δολάρια. Σε γενικές γραμμές, το κόστος αυτό καλύπτεται από το νοσοκομείο ή την ασφαλιστική εταιρεία. Παρότι το συμπλήρωμα αυτό είναι πολύ ακριβότερο από το βρεφικό γάλα σε σκόνη ή άλλα ενισχυτικά με βάση το αγελαδινό γάλα, η Prolacta ισχυρίζεται ότι μακροπρόθεσμα το σκεύασμά τους είναι πιο συμφέρον οικονομικά.
Κλινικές μελέτες, χρηματοδοτούμενες από την ίδια την εταιρεία, καταλήγουν στο ότι εάν αποφεύγεται η χορήγηση πρωτεϊνών αγελαδινού γάλακτος σε μικροσκοπικά βρέφη, μειώνεται η πιθανότητα εμφάνισης περιστατικών νεκρωτικής εντεροκολίτιδας, μιας ολέθριας και δαπανηρής λοίμωξης που απαιτεί χειρουργική αφαίρεση ενός μέρους του εντέρου. Παρόλα αυτά ένα νοσοκομείο που ξοδεύει 25.000 δολάρια κατά μέσο όρο για μητρικό γάλα από δότριες, για να χορηγήσει το ενισχυτικό της Prolacta μόλις σε 50 ή 70 εξαιρετικά πρόωρα βρέφη, θα ξοδέψει πάνω από 500.000 δολάρια τον χρόνο.
Κάθε γάλα που φτάνει στο εργοστάσιο της Prolacta, εξετάζεται για ιικές λοιμώξεις, νικοτίνη, ναρκωτικές ουσίες, αραίωση και νοθεία με αγελαδινό γάλα. Οι γυναίκες που πωλούν γάλα κάνουν εξετάσεις για μολυσματικές ασθένειες, παρέχουν ιατρική γνωμάτευση ότι το μωρό τους είναι υγιές και προμηθεύουν την εταιρεία με δείγμα DNA για να ταυτοποιηθεί ότι το γάλα προέρχεται από τις ίδιες.

Η γυναίκα που έπεσε μέσα σε ένα βαρέλι από τους καταρράκτες του Νιαγάρα – Η πιο τρελή ιστορία!

Μερικοί άνθρωποι δεν παίρνουν τα εύσημα που τους αξίζουν για μερικές τολμηρές επιλογές τους.
 

Μερικές φορές δεν θέλουν καμία πίστωση και να κάνουν μια καλή πράξη μόνο για να ευχαριστήσουν κάποιον και να νιώσουν και οι ίδιοι καλά . Άλλες φορές όμως όταν ένα άτομο είναι έτοιμο να γράψει ιστορία πιστεύει ότι αξίζει κάτι.

Σε αυτή την περίπτωση ανήκει και η 63 ετών Annie Edson Taylor. Ήταν μια ΑΑ εύθραυστη βικτοριανή παλαβός!

Ήταν η πρώτη γυναίκα που πήρε ένα βαρέλι και έκανε βόλτα στους καταρράκτες του Νιαγάρα και επιβίωσε και είπε την ιστορία της στον κόσμο. Μπορεί να έχετε ακούσει το όνομα της αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν ξέρετε για την ισχυρή ιστορία της που την οδήγησε στην πτώση από 175 πόδια στον πιο δημοφιλή καταρράκτη του κόσμου.
Ας ταξιδέψουμε πίσω στον χρόνο και ας μάθουμε την συγκλονιστική αυτή ιστορία.

Η Annie δυστυχώς δεν είχε και πολύ ευχάριστη ζωή. Φάνηκε σαν η ζωή να ήταν εκεί για να την πάρει πολλές φορές. Η τύχη απλά δεν ήταν με το μέρος της. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια με 8 παιδιά. Έχασε τον πατέρα της σε πολύ μικρή ηλικία.

Είχε αποφάσισε να πάει στο σχολείο και μια μέρα να γίνει δασκάλα. Η Annie ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε αλλά δυστυχώς η τραγωδία της χτύπησε και πάλι την πόρτα, το παιδί της πέθανε και μετά από πολύ λίγο χρονικό διάστημα ακολούθησε και ο άντρας της. Αλλά δεν το έβαλε κάτω…

Λόγω των απωλειών της ζούσε μια ζωή ως χήρα. Μετακόμισε από πόλη σε πόλη και εργάστηκε σε διάφορες δουλειές για να μπορέσει να ζήσει.
Ήξερε ότι προκειμένου να μην έχει να φάει και για να μην ζει μες την φτώχεια έπρεπε να κάνει κάτι δραστικό που θα της αλλάξει την ζωή.

Είχε διαβάσει και είχε δει στις ειδήσεις διάφορους τολμηρούς άνθρωπους που έκαναν ακροβατικά. Έτσι αποφάσισε να δοκιμάσει και αυτή.

Η τρελή αυτή ιδέα που σκέφτηκε να υλοποιήσει ονομάζονταν Frank Russell. Πήγε λοιπόν στον Νιαγάρα και προσπάθησε να πείσει τους υπαλλήλους ότι πρέπει να δοκιμάσει αυτό το κόλπο.

Επειδή πολλοί επιχείρησαν να δοκιμάσουν αυτό τον κόλπο και δεν κατάφεραν να επιβιώσουν η Annie έπρεπε να πείσει τον εαυτό της πρώτα και στην συνέχεια τους υπαλλήλους. Για να γίνει αυτό δοκίμασαν να το κάνουν με μια γάτα. Ως εκ θαύματος η γάτα επέζησε από την πτώση με μικρής σημασίας τραύματα στο κεφάλι.

Ήρθε η ώρα να δοκιμάσει η Annie.
Σύμφωνα με την εφημερίδα New York Times υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι στο σημείο από κάτω για να παρακολουθήσουν την εκδήλωση.

Υπήρχε έντονος σκεπτικισμός για το αν θα μπορέσει να επιβιώσει. Ο πράκτορας Φρανκ είπε ότι αν δεν καταφέρει να επιβιώσει τότε θα πρέπει να διώκουν όλοι οι υπεύθυνοι για τον θάνατο της.

Η εκδήλωση καθυστέρησε λίγο καθώς δεν έβρισκαν το κατάλληλο βαρέλι. Τελικά όμως βρήκαν ένα βαρέλι στο οποίο η Annie θα μπορούσε να σταθεί όρθια.

Μετά από αυτή την τρομακτική αυτοκτονική πτώση που έκανε η Annie μετά από 20 λεπτά φάνηκε ένα βαρέλι να επιπλέει στο νερό. Επέζησε από αυτή την πτώση και είχε μόνο μια πληγή στο κεφάλι της. Μετά την πτώση έπεσε αναίσθητη αλλά μπόρεσε μετά από λίγο να περπατήσει μέχρι τη όχθη του ποταμού.
Προσεγγίζοντας τους δημοσιογράφους δήλωσε : « Προσευχόμουν κάθε λεπτό όλη την ώρα που βρισκόμουν στο βαρέλι, εκτός από τα δευτερόλεπτα μετά την πρώτη που ήμουν αναίσθητη.
Κανείς δεν πρέπει να το δοκιμάσει αυτό ξανά. Αν ήταν τα τελευταία μου λόγια θα έλεγα ότι πρέπει να το σκεφτεί κάποιος πολύ καλά αν προσπαθήσει να το δοκιμάσει.»

Δυστυχώς για την Annie η κακή η τύχη της χτύπησε για μια ακόμη φορά την πόρτα. Το βαρέλι κλάπηκε και δημιουργήθηκαν διάφορες φήμες ότι αυτή που πραγματοποίησε το κόλπο είχε το ήμισυ της ηλικίας της Annie.

Η Annie πέρασε το υπόλοιπο των χρημάτων της με πρόσληψη ιδιωτικού ντετέκτιβ για να βρει το βαρέλι, αλλά δυστυχώς αυτό δεν ανακαλύφθηκε ποτέ.

Ο νεκρικός θάλαμος του βασιλιά Πάκαλ και ο αρχαίος αστροναύτης του Παλένκε

Το 1952, στην αρχαία πόλη του Παλένκε, ο αρχαιολόγος Αλμπέρτο Λούιλλιερ* εντόπισε σε μια πυραμίδα τον νεκρικό θάλαμο του βασιλιά Πάκαλ που πέθανε το 684 μ.Χ.

Η φωτογραφία του καλύμματος της σαρκοφάγου του βασιλιά Pakal έκανε τον γύρο του κόσμου, και έφτασε κάποια στιγμή στα χέρια του πολύ παράξενου Σοβιετικού συγγραφέα και επιστήμονα Αλεξάντερ Καζάντσεφ. Ο Καζάντσεφ δεν δίστασε να δηλώσει άμεσα ότι η εικόνα αυτή αναπαριστά έναν άνθρωπο που οδηγά ένα ιπτάμενο όχημα!

Μέσω του Καζάντσεφ, η φωτογραφία έφτασε στα χέρια τού Έριχ φον Νταίνικεν. Ο Νταίνικεν συγκλονίστηκε μόλις την είδε. Την αναφέρει, από τότε, στα περισσότερα από τα πολυάριθμα βιβλία του.

Ο Νταίνικεν γράφει:
«Βλέπουμε ένα ανθρωποειδές πλάσμα, με στολή αστροναύτη, σε στάση οδηγού αγωνιστικού αυτοκινήτου με τον κορμό του γερμένο μπροστά. Κάθε παιδί θα αναγνωρίσει αυτό που βρίσκεται γύρω από το πλάσμα: Ένας πύραυλος. Μπροστά είναι μυτερό… από την ουρά βλέπουμε να βγαίνουν φλόγες. Το πλάσμα χειρίζεται έναν αριθμό από απροσδιόριστα όργανα ελέγχου, η φτέρνα του αριστερού ποδιού πατά σε ένα είδος πεντάλ…»

Οι αρχαιολόγοι απέρριψαν φυσικά τις περιγραφές του Νταίνικεν, και είπαν ότι «πρόκειται για μια συμβολική αναπαράσταση ενός ανθρώπου που στέκεται στα πόδια του θεού του θανάτου και κοιτά το συμβολικό δικέφαλο φίδι που αναπαριστά τη ζωή.»
Ο «πύραυλος» είναι θρησκευτικά σύμβολα και στυλιζαρισμένα άνθη καλαμποκιού…» Η απάντηση του Νταίνικεν σ” αυτές τις περιγραφές ήταν «Με διασκεδάζετε»… Κοιτάξτε προσεκτικά την απεικόνιση και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.

Ενδιαφέρουσες σκέψεις προκαλεί και η σύγκρισή της με το μονολιθικό μνημείο στο Ολμέκεν του Μεξικού, το οποίο έχει μια σχεδόν παρόμοια απεικόνιση ενός «πιλότου»…
Οι τωρινοί ερευνητές των Μάγιας, πιστεύουν ότι τα σχέδια στη σαρκοφάγο, αν εξεταστούν μαζί και ταυτόχρονα, αντιπροσωπεύουν μια σύντομη ιστορία της ανθρωπότητας, παρουσιάζοντας την καταστροφή των προηγούμενων κόσμων και προσφέρουν ένα κωδικοποιημένο μήνυμα, μία προειδοποίηση από τον Pakal, για τα καταστροφικά γεγονότα που μας περιμένουν στον εγγύς μέλλον.

Στο κέντρο της σαρκοφάγου, εικονίζεται ένας πιλότος ιπτάμενου σκάφους, την ώρα που εργάζεται στο εσωτερικό του (καμπίνα). Ξεχωρίζουν διάφορα όργανα και μηχανήματα, μοχλοί, πηδάλια, έμβολα, ελατήρια, σωληνώσεις, αγωγοί και κύλινδροι. Στο αρχαίο σχέδιο πάνω στην πέτρα απεικονίζεται ένα ανθρώπινο ον, να κάθεταιμε το κορμί γερμένο προς τα εμπρός, έχοντας την στάση οδηγού σε αγώνες.
Φαίνεται να χειρίζεται μια σειρά από ακαθόριστα όργανα, έχοντας την φτέρνα του αριστερού του ποδιού πάνω σε κάτι που μοιάζει με πετάλι. Το όχημα είναι μυτερό μπροστά, ενώ πίσω τελειώνει σε γλώσσες από φλόγες, δίνοντας την εντύπωση του πυραύλου.

Σύμφωνα με τον Έριχ Φον Νταίνικεν, στην πλάκα που βρέθηκε στον τάφο του Πακάλ, απεικονίζεται ένας αστροναύτης που βρίσκεται στον θάλαμο ελέγχου του διαστημόπλοιου, καθώς αυτό απογειώνεται.

Η περίφημη ταφική πλάκα του «Ναού των Επιγραφών«, μεγέθους 3,8μ Χ 2,20μ και βάρους 5 τόνων, σκέπαζε ένα μονοκόμματο ογκόλιθο-σαρκοφάγο, που περιείχε τον σκελετό του Πακάλ.

Οι Μάγιας πίστευαν σε ένα είδος παράλληλων κόσμων και παράλληλων συμπάντων. Τον Κάτω Κόσμο, ή τόπο των Νεκρών, τον Πάνω Κόσμο ή Ουρανό τον τόπο των Ουράνιων Θεών και των προγόνων, και τον Μεσαίο Κόσμο, που αντιπροσώπευε τον δικό μας φυσικό κόσμο, τον κόσμο της Ύλης.

Οι αρχαίοι Μάγιας συμβόλιζαν αυτούς τους κόσμους και τις μεταξύ τους διασυνδέσεις σαν ένα δέντρο, που συνήθως ήταν το δέντρο σεΐμπα, το οποίο αντιπροσώπευε το ιερό «Δέντρο της Ζωής» που οι ρίζες του φτάνουν χαμηλά στον κάτω κόσμο, ενώ τα κλαδιά του αγγίζουν τον ουρανό.

Δέντρο της Ζωής
Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι το Παλένκε ακολουθεί το τριπλό σχήμα: Γη, Ουρανός και Κάτω κόσμος.

Στο κέντρο της πόλης βρίσκονταν τα ανάκτορα του ηγεμόνα, σύμβολο της γης και της εξουσίας.
Στα βόρεια υψωνόταν οι ναοί και οι τάφοι των αρχόντων, που μετά το θάνατο τους μετατρέπονταν σε Θεούς. Αυτό το σημείο της πόλης, συσχετισμένο με τον ουρανό, είχε συνήθως και μεγαλύτερο ύψος.

K’inich Janaab “PakalΉτανς προ-Κολομβιανής Μεσοαμερικανικής χρονολογίας.

Πασκάλ ο Μέγας
Κατά τη διάρκεια της μακράς βασιλείας του περίπου 68 χρόνια – τη μεγαλύτερη γνωστή ως regnal περίοδο στο Δυτικό Ημισφαίριο, και την 27η μεγαλύτερη παγκοσμίως – ο Pakal ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή ή την επέκταση ορισμένων από των πιο αξιοσημείωτων σωζόμενων επιγραφικών μαρτυριών του Palenque και μνημειακής αρχιτεκτονικής.

Το όνομά του με ασφάλεια αποκρυπτογραφήθηκε από σωζόμενες επιγραφές των Μάγια, ως κυβερνήτης ενώ είχε γίνει γνωστός από μια ποικιλία από ψευδώνυμα και προσεγγίσεων, συμπεριλαμβανομένων Pakal (ή Πασκάλ), «Ήλιος Shield», Ήλιος», και (familiarly) και ως Πασκάλ ο Μέγας.

Η λέξη Pakal σημαίνει » ασπίδα «στη γλώσσα των Μάγια

Ο τάφος του Pakal στο Εθνικό Μουσείο Ανθρωπολογίας

*Alberto Ruz Lhuillier (27, Ιαν 1906 – 25 Αυγούστου 1979) ήταν ένας αρχαιολόγος του Μεξικού.  Ειδικεύτηκε στην προ-Κολομβιανή Μεσοαμερικανική αρχαιολογία και είναι γνωστός από το κορυφαίο Εθνικό Ινστιτούτο Ανθρωπολογίας και Ιστορίας (INAH) για τις ανασκαφές του για τους Μάγιας και του Παλένκε, όπου βρήκε τον τάφο του άρχοντα των Μάγια, Pakal.

Ο Ruz Lhuillier μερικές φορές αναφέρεται και ως ο «Χίτσκοκ της Αρχαιολογίας»
Στα δεκαπέντε πρώτα λεπτά του βίντεο γίνεται αναφορά για τον αρχαίο αστροναύτη του Παλένκε και την ανακάλυψή του:

Οι κύκλοι των νεράιδων στην Ναμίμπια -Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της φύσης

Στο ανατολικό άκρο της Ναμίμπια ερήμου της νοτιοδυτικής Αφρικής υπάρχει ένα μυστηριώδες φαινόμενο που ονομάζεται «κύκλοι νεραιδων»-σχεδόν κυκλικά άγονα μπαλώματα μέσα σε μια αραιή μήτρα μικρών βραχύβιων ειδών χλόης.

 

Στη Ναμίμπια της νοτιοδυτικής Αφρικής, τα αραιά λιβάδια που αναπτύσσονται στα βαθιά αμμώδη χώματα κάτω από τις βροχοπτώσεις μεταξύ 50 και 100 χιλ. το χρόνο από χιλιάδες σχεδόν-κυκλικά γυμνά σημεία, συνήθως περιβάλλονται από ένα ψηλότερο γρασίδι.

Οι αιτίες αυτών των λεγόμενων «κύκλων νεράιδων» είναι άγνωστη, αν και ένας αριθμός υποθέσεων έχουν προταθεί.

Ο Walter Tschinkel, ένας κρατικός καθηγητής Πανεπιστημίου της Φλώριδας της βιολογικής επιστήμης, πρόσφατα δημοσίευσε ένα έγγραφο που δημοσιεύτηκε στο έγκυρο περιοδικό PLoS One για τούς λεγόμενους «κύκλους νεράιδων» παράξενες κυκλικές κηλίδες που συνήθως περιβάλλονται από έναν δαχτυλίδι πιο ψηλής χλόης στο τοπίο της Ναμίμπια.

Οι κύκλοι εμφανίζονται σε διάφορα μεγέθη από μικροί ως και μεγάλοι. Ο Tschinkel διαπίστωσε ότι οι μικρότεροι κύκλοι, περίπου 2 μέτρα πλάτος, προκύπτουν και εξαφανίζονται κατά τη διάρκεια ενός 24-ετή κύκλου, και οι μεγαλύτερα, περίπου 12 μέτρα πλάτος, θα εξαφανιστούν σε περίπου 75 χρόνια.

Κατέληξε στα συμπεράσματά του μετά από τέσσερα έτη δορυφορικών εικόνων και να παρεκτείνει τις διάρκειες ζωής των κύκλων από τα στοιχεία.

Το Google Earth δείχνει τη θέση των χρησιμοποιούμενων φωτογραφιών το 2004 και 2008 από δορυφόρο.

Η εμφάνιση και εξαφάνιση των κύκλων επιβεβαιώθηκε από δορυφορικές εικόνες που ελήφθησαν 4 χρόνια (2004, 2008).

Η συχνότητα των γεννήσεων και των θανάτων ως μέρος του συνολικού πληθυσμού των κύκλων επέτρεψε στον υπολογισμό ενός κατά προσέγγιση ποσοστού κύκλου εργασιών, και από αυτό, μια εκτίμηση της διάρκειας ζωής κύκλων.

Η διάρκεια ζωής εμφανίστηκε να ποικίλλει με το μέγεθος κύκλων, με τους μικρούς κύκλους που υπολογίζουν κατά μέσο όρο περίπου 24 έτη, και οι μεγαλύτεροι από 43 ως 75 έτη.

Οι κύκλοι αναφέρθηκαν για πρώτη φορά το 1971 και έκτοτε έχουν μελετηθεί από διάφορες αποστολές, χωρίς όμως να έχει βρεθεί έως τώρα η αιτία που τους δημιουργεί.

Τώρα, ο καθηγητής Σινκλέρ και η Ζανγκ Haozhe πιστεύουν ότι έχουν εντοπίσει ένα μικρό, αλλά ζωτικής σημασίας, κομμάτι του παζλ, συγκρίνοντας τη διανομή των κύκλων με τα κύτταρα του δέρματος.

Το δίδυμο σε σύγκριση με τον αριθμό των «γειτόνων» δίπλα στους κύκλους των νεράιδων και τα κύτταρα του δέρματος μοιάζουν, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στην Οικολογική πολυπλοκότητα.

Ο υπολογιστής μέτρησε πόσοι γείτονες περιβάλλονται από κάθε κύκλο νεράιδας.
Μια άλλη ομάδα ερευνητών είχε υπολογίσει γείτονες των κυττάρων του δέρματος με παρόμοιο τρόπο πριν από μερικά χρόνια, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως σύγκριση.

Οι εμπειρογνώμονες διαπίστωσαν ότι τα αποτελέσματα ήταν σχεδόν ταυτόσημα, από το γεγονός ότι τόσο η πλειοψηφία των κυττάρων του δέρματος και οι κύκλοι των νεράιδων είχαν έξι γείτονες.

Και το ποσοστό κύκλων των νεράιδων με τέσσερα, πέντε, έξι, επτά, οκτώ και εννέα γείτονες ήταν ουσιαστικά τα ίδια όπως τα κύτταρα του δέρματος.

Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράιερ: Ο μεγαλύτερος ανθέλληνας όλων των εποχών

«Οι Έλληνες δεν κατάγονται από τους αρχαίους Έλληνες», είχε γράψει ο Φαλμεράιερ

Εκατόν πενήντα χρόνια μετά τη συγγραφή του βιβλίου «Περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων» τα λεγόμενα του μεγαλύτερου ανθέλληνα όλων των εποχών Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράιερ συνεχίζουν να προκαλούν.
Σε αυτό το βιβλίο όπως και στο βιβλίο «Ιστορία της χερσονήσου της Πελοποννήσου κατά τους Μεσαιωνικούς Χρόνους», που γράφτηκαν στη δεκαετία του 1830, ο αυστριακός δημοσιογράφος, πολιτικός και ιστορικός διατυπώνει την άποψη πως οι Έλληνες της νεότερης εποχής δεν κατάγονται από την φυλή των αρχαίων Ελλήνων.

Κατά την άποψή του οι Έλληνες προέρχονται από Σλάβους που εισέβαλαν στην Ελλάδα κατά την περίοδο του Μεσαίωνα και Αλβανούς που εξαπλώθηκαν κατά τον ύστερο Μεσαίωνα και τους νεότερους χρόνους και οι οποίοι αναμίχθηκαν με Ελληνόφωνους, αλλά μη Έλληνες πρόσφυγες, δημιουργώντας τον λαό των νέων Ελλήνων.

Το έργο έγινε ιδιαίτερα γνωστό στο εξωτερικό όταν παρουσιάστηκε στην Βαυαρική Ακαδημία Επιστημών. Ο Φαλμεράιερ απέδειξε πως το πάλαι ποτέ ένδοξο αρχαίο Ελληνικό έθνος εκμηδενίσθηκε το 589 μ Χ., στα χρόνια του Ρωμαίου αυτοκράτορα Μαυρικίου (582-602), με την γενικευμένη επιδρομή των Αβαροσλάβων που κατέκλυσαν την Βαλκανική, όπως διαβεβαιώνει ο ιστορικός του 6ου αιώνα Ευάγριος.

Το τελειωτικό χτύπημα που εξολόθρευσε τον ελληνικό πληθυσμό ήρθε το 746 μ Χ., με την σαρωτική επιδημία της πανούκλας που θέρισε τους εναπομείναντες Έλληνες.

Το αιρετικό αυτό έργο δέχτηκε τα πυρά Ελλήνων λόγιων οι οποίοι προσπάθησαν να αποδείξουν ως αβάσιμους τους ισχυρούς του με συγκριτικές μελέτες της γλώσσας, των ηθών και των εθίμων των Ελλήνων διαχρονικά. Αρκετές εφημερίδες δημοσίευσαν πολεμικές και γελοιογραφίες εναντίον του και διάφοροι ρήτορες τον απαξίωναν σε διαλέξεις, ενώ τα παιδιά τον αποδοκίμαζαν στο δρόμο.
Στο εξωτερικό βρήκε πολλούς υποστηρικτές που δημιούργησαν Ιστορική Σχολή. Χαρακτηριστικός είναι ο επίλογος του βιβλίου στον οποίον ο Φαλμεράιερ αναφέρει επιγραμματικά:
«Ας αφήσουμε τους σημερινούς κάτοικους αυτής της χώρας στην πλάνη τους πως κατάγονται από τους αρχαίους Έλληνες. Αρκεί πως ο ίδιος ήλιος που φώτισε κάποτε τον Περικλή λάμπει ακόμα πάνω από τα κεφάλια τους».

Σε άλλο σημείο του το βιβλίο αναφέρει: «Η Ελληνική φυλή έχει τελείως εξολοθρευθή από την Ευρώπη. Η φυσική ομορφιά, το μεγαλείο του πνεύματος, η απλότητα των συνηθειών, η καλλιτεχνική δημιουργία, οι αθλητικοί αγώνες, οι πόλεις, τα χωριά, το μεγαλείο των μνημείων και των αρχαίων ναών, ακόμα και το όνομα του λαού, έχουν εξαφανισθεί από την Ελλάδα» αναφέρει ο Φαλμεράιερ.
«Ένα διπλό στρώμα από ερείπια και ο βόρβορος δύο νέων διαφορετικών λαών σκεπάζει τους τάφους των αρχαίων Ελλήνων. Τα αθάνατα έργα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και μερικά ερείπια, που βρίσκονται στην Ελλάδα, αποτελούν τώρα την μόνη απόδειξη πως πριν από πολλά χρόνια υπήρχε ένας λαός σαν τους Έλληνες» διαβάζει κανείς στο βιβλίο.

«Ούτε μία απλή σταγόνα αίματος, γνησίου ελληνικού αίματος, δεν τρέχει στις φλέβες των χριστιανών κατοίκων της σημερινής Ελλάδας. Μία τρομερή καταιγίδα διασκόρπισε έως την πιο απόμακρη γωνιά της Πελοποννήσου μια νέα φυλή συγγενή προς την μεγάλη φυλή των Σλάβων.
Οι Σκύθες-Σλάβοι, οι Ιλλυριοί-Αρβανίτες, οι συγγενικοί με τους Σέρβους και τους Βουλγάρους λαοί, είναι εκείνοι που τώρα ονομάζουμε Έλληνες. Ένας λαός με σλαβικά χαρακτηριστικά , τοξοειδείς βλεφαρίδες και σκληρά χαρακτηριστικά Αλβανών βοσκών του βουνού, που φυσικά δεν προέρχεται από το αίμα του Νάρκισου, του Αλκιβιάδη και του Αντίνοου. Μόνο μία δυνατή ρομαντική φαντασία μπορεί να ονειρεύεται ακόμα μια αναγέννηση των αρχαίων Ελλήνων» αναφέρει ο αιρετικός συγγραφέας…