Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Στο φως η παλαιότερη καταγραφή πέντε τραγωδιών του Ευριπίδη


Η παλαιότερη καταγραφή πέντε τραγωδιών του Ευριπίδη (Άλκηστις, Μήδεια, Ιππόλυτος, Ορέστης, Φοίνισσες) κρυβόταν σε έναν παλίμψηστο κώδικα που φυλάσσεται στο θησαυροφυλάκιο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Πρόκειται για τον κώδικα του Παν. Τάφου 36, που μαζί με ένα άλλο χειρόγραφο, της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας, το Parisinus gr.1330, μπαίνει στο μικροσκόπιο του προγράμματος "Palamedes", που διενεργείται από το Πανεπιστήμιο Georg August του Γκέτιγκεν, το Πανεπιστήμιο της Μπολόνιας και το Ιστορικό και Παλαιογραφικό Αρχείο του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας.
Ο κώδικας του Παν. Τάφου 36 φωτογραφήθηκε το περασμένο Πάσχα με την άδεια του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων από νέας τεχνολογίας μηχανήματα και οι φωτογραφίες πέρασαν έπειτα από περαιτέρω επεξεργασία και έτσι διαπιστώθηκε στο σύνολό του είναι ένα διπλό παλίμψηστο χειρόγραφο.
"Η νεότερη γραφή του είναι του 13ου αιώνα και περιέχει το βιβλίο των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Στις παλαιότερες γραφές, που χρονολογούνται στις αρχές του 9ου - 10ου αιώνα, περιέχονται αγιολογικά κείμενα σε κεφαλαιογράμματη γραφή, ποιητικά έργα του Γρηγορίου Ναζιανζηνού σε μία πάρα πολύ κομψή μικρογράμματη γραφή των αρχών του 10ου αιώνα, ενώ σε ένα άλλο τμήμα υπάρχουν κείμενα του Αριστοτέλη από τα "Φυσικά".
Με τη διαφορά ότι εκεί που είναι γραμμένος ο Αριστοτέλης έχει γραφτεί και άλλο κείμενο, θεολογικό. Δηλαδή, το κομμάτι αυτό είναι διπλά παλίμψηστο και ως εκ τούτου η ανάγνωσή του αρκετά επίπονη" επισημαίνει ο γνωστός μελετητής παλαιογραφικών κειμένων και προσθέτει γεμάτος κέφι για ακόμη μία εξερεύνηση του παρελθόντος: "Εμείς πάντα ελπίζουμε ότι θα έχουμε κάποιες διαφορετικές μαρτυρίες για το αριστοτελικό κείμενο, ενδεχομένως κάποιες παραλλαγές του γνωστού κειμένου.
Στην παλαιότερη γραφή περιλαμβάνονται και αποσπάσματα από τραγωδίες του Ευριπίδη. Έχουμε εδώ την Άλκηστη, τη Μήδεια, τον Ιππόλυτο, τον Ορέστη και τις Φοίνισσες όπως και κείμενα ακόμη αταύτιστα.
Σε αυτό το επίπεδο γραφής υπάρχει το ενδεχόμενο να έχουμε κείμενα άγνωστα, γραμμένα στο περιθώριο, που δεν έχουν ποτέ δημοσιευτεί".

Η ελληνική γλώσσα θα αναγεννήσει την ανθρωπότητα

ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ

«Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος» (Ιω 1:1). Ο λόγος είναι αυτός που διακρίνει τον άνθρωπο μεταξύ των έμβιων οργανισμών. Είναι το χάρισμα που μας παραχωρήθηκε για να επικοινωνούμε και να διατυπώνουμε υψηλές έννοιες και νοήματα, απόρροια της διανόησής μας, της λογικής μας. Λογικός άνθρωπος είναι ο έχων ορθό λόγο και κρίση.
 
«Το να μην ενεργείς σύμφωνα με τη λογική, το να μην ενεργείς σύμφωνα με τον ορθό λόγο, είναι αντίθετο προς τη φύση του Θεού», Εμμανουήλ Β΄ Παλαιολόγος προς Πέρση συνομιλητή του (1391 μ.Χ.). Όντας πλάσματα καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού δεν μπορεί άλλο παρά η ορθή λογική μας να συμβαδίζει με το Θείο θέλημα. Θα ήταν παράλειψη να μην υπενθυμίσουμε ότι η ελληνική λέξη «Λόγος» έχει νόημα διττό: είναι ταυτόχρονα η «αιτία» και η εκφραζόμενη συνοχή λέξεων, απόρροια της λογικής μας. Ο λόγος (αιτία) των λόγων μας πρέπει να είναι προς Δόξα Του. Πρέπει να Τον ευαρεστεί.
 
«Εάν οι θεοί μιλούν, τότε σίγουρα χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων», Κικέρων (θεωρείται ευρέως ως ένας από τους μεγαλύτερους ρήτορες και συγγραφείς στη λατινική γλώσσα).
 
Κάνοντας τα παιδιά να αγνοήσουν -και να μισήσουν πολλές φορές- τα αρχαία Ελληνικά τα στρέφουμε ενάντια στη Λογική που στηρίζεται η ευημερία μια πολιτισμένης και πνευματικά υπέροχης κοινωνίας.
 
Η Μαριάννα Μακ Ντόναλντ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και επικεφαλής του TLG δήλωσε: «Η γνώση της Ελληνικής είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής πολιτιστικής καλλιέργειας.»
 
Μία άλλη, όμως, γυναίκα ονόματι Ρεπούση, με το κύρος που της προσδίδει η ιδιότητά της ως βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου, δήλωσε στον ελληνικό λαό ότι τα αρχαία ελληνικά είναι μια γλώσσα νεκρή. Αυτή η δήλωση, που σε άλλες εποχές θα αποτελούσε το ρέκβιεμ της πολιτικής της καριέρας, έχει πολύ μεγάλη σημασία στους καιρούς μας. Πυλώνας της τακτικής της Νέας Τάξης είναι η συσκότιση, η διασάλευση και εν τέλει η σύγχυση της ανθρώπινης λογικής. Επιδιώκεται πονηρώς η απώλεια της ικανότητά μας να κρίνουμε και να διακρίνουμε ορθά, αλλά και να αυτοπροσδιοριζόμαστε με την πυξίδα του ιστορικού μας παρελθόντος και της καλώς εννοούμενης διαφορετικότητάς μας. Κοινώς, εξουδετερώνεται η ικανότητα ιδεολογικής αντίδρασης.
 
«Η Ελληνική γλώσσα έχει συνέχεια και σε μαθαίνει να είσαι αδέσποτος και να έχεις μια δόξα, δηλαδή μια γνώμη. Στην γλώσσα αυτή δεν υπάρχει ορθοδοξία. Έτσι ακόμη και αν το εκπαιδευτικό σύστημα θέλει ανθρώπους νομοταγείς – σε ένα καλούπι – το πνεύμα των αρχαίων κειμένων και η γλώσσα σε μαθαίνουν να είσαι αφεντικό», Ντε Γρόοτ (Ολλανδός καθηγητής Ομηρικών κειμένων στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ).
 
Το ανθρωποκτόνο έργο της κατάλυσης της ορθής λογικής αναλαμβάνει πρωτίστως το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Από τη στιγμή που αποκτάμε πιστοποιητικό γεννήσεως είμαστε υποχρεωμένοι να εισέλθουμε σε ένα σύστημα παιδείας που ο μόνος στόχος που δεν έχει είναι να διαμορφώσει στιβαρές προσωπικότητες με οξύ κριτικό πνεύμα, αίσθηση της κοινωνικής ευθύνης και χρήση του λόγου και της λογικής σε πρακτικό και πολιτικό επίπεδο. Η Λογική ως τρόπος σκέψης είναι επιστημονικό πεδίο. 
 
Διδάσκεται ως μάθημα σε πανεπιστήμια του εξωτερικού και πολλές φορές προαπαιτείται να δώσουν εξετάσεις οι υποψήφιοι μεταπτυχιακοί φοιτητές σε αυτή (critical reasoning). Μια υψηλή βαθμολογία είναι ικανή να σε στείλει στα κορυφαία πανεπιστήμια του πλανήτη. Γιατί λοιπόν εμείς οι Έλληνες που την ανακαλύψαμε ως μαθησιακό αντικείμενο να μην τη διδάσκουμε στα σχολεία μας; Γιατί το πρόγραμμα σπουδών να μην είναι ηθικοπλαστικό και ελληνογλωσσοκεντρικό, αλλά προάγει τις επαναληπτικές διαδικασίες στείρων γνώσεων; Απλά, γιατί η νοημοσύνη του Έλληνα πρέπει να περιοριστεί από μικρή ηλικία, ανάγκη μεγαλύτερη από κάθε άλλο λαό, καθώς έχει για γλώσσα του την γλώσσα των Ευαγγελίων και των φιλοσόφων, την ΕΛΛΗΝΙΚΗ.
 
«Η Ελληνική γλώσσα είναι η καλύτερη κληρονομιά που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπος για την ανέλιξη του εγκεφάλου του. Απέναντι στην Ελληνική όλες, και επιμένω όλες οι γλώσσες είναι ανεπαρκείς. Η αρχαία Ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει η δεύτερη γλώσσα όλων των Ευρωπαίων, ειδικά των καλλιεργημένων ατόμων», Φρειδερίκος Σαγκρέδο (Βάσκος καθηγητής γλωσσολογίας).
 
Αλίμονο εάν οι Έλληνες μαθαίνανε από μικρή ηλικία να διαβάζουν αρχαία ελληνικά! Θα είχαν την ικανότητα να μελετούν και να ακονίζουν το πνεύμα τους από τα πρωτότυπα κείμενα των αρχαίων φιλοσόφων και των Αποστόλων. Θα μπορούσαν να κατανοήσουν εις βάθος πνεύματος τη Θεία Λειτουργία και δε θα είχε την ικανότητα κανένας σύγχρονος ιστορικός να διαστρεβλώσει την αλήθεια του πρωτότυπου. Γι’ αυτό πρέπει να ευνουχίσουμε το ατίθασο ελληνικό πνεύμα ενταφιάζοντας τα αρχαία ελληνικά. Έτσι σκέφτονται οι Κίσσιγκερ και συντροφία και, δυστυχώς, το πράττουν επιτυχώς.
 
«Είναι και μερικοί που πάνε να κάνουν μια νέα γλώσσα. Η ελληνική όμως γλώσσα έχει «γλώσσα» από τις πύρινες Γλώσσες της Πεντηκοστής! Το δόγμα της πίστεώς μας καμμιά γλώσσα δεν μπορεί να το αποδώση. Γι’ αυτό οικονόμησε ο Θεός και η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε από τους Εβδομήκοντα στην ελληνική γλώσσα και το Ευαγγέλιο γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα. Αν δεν ξέρη Αρχαία Ελληνικά κανείς και ασχολήται με το δόγμα, μπορεί να πλανηθή. Και εμείς καταργήσαμε τα Αρχαία από τα σχολεία!», γέροντας Παΐσιος.
Από την άλλη πλευρά προάγεται συστηματικά η ενστικτώδης λειτουργία του ανθρώπου, που καταργεί την έννοια της λογικής. Όπως τα ζώα έχουν το ένστικτο της αναπαραγωγής και της αναζήτησης τροφής και καταφυγίου, έτσι ακριβώς ένα ολόκληρο σύστημα προπαγάνδας προσπαθεί να υποβιβάσει τον άνθρωπο και να τον εξισώσει με το μύθο δαρβινικού μας προγόνου. Το σεξ βρίσκεται παντού, μέρα και νύχτα, μέσα και έξω από την τηλεόραση και το διαδίκτυο, για να υπενθυμίζει συνεχώς στον άνθρωπο το αναπαραγωγικό αυτό ένστικτό του μετατρέποντάς το σε πάθος.
 
 Εκπομπές μαγειρικής αναβαθμίζουν την απλή σίτιση σε εξεζητημένη ανάγκη προς ικανοποίηση. Τα περιοδικά και οι τηλεοπτικές σειρές προβάλλουν συγκεκριμένα «lifestyles» περιστρεφόμενα γύρω από πλούτη και πάθη, που καμία επαφή δεν έχουν με τη δική μας μέση καθημερινότητα, αλλά προσπαθούν να τη διαφεντέψουν. Είναι αστείο να θεωρούμε την τηλεόραση ψυχαγωγικό μέσο, γιατί μόνο αγωγή ψυχής δεν παρέχει. Ο μοναδικός σκοπός της είναι να μας εκφοβίζει, να μας φορτώνει επίπλαστες ανάγκες και να μας υπενθυμίζει παθολογικώς τα ένστικτά μας προκειμένου να συσκοτίζεται η λογική μας (βλέπε ιεράρχηση αναγκών κατά Maslow). 
 
«Τα σύννεφα πολλές φορές σκοτίζουν τον ήλιο και τα πάθη τη λογική», Πλούταρχος.
 
Προσπαθούν να μας μετατρέψουν σε πολτό ηλιθίων που υπακούουν στα ένστικτα και τις φοβίες τους και όχι στη λογική τους. Η τελευταία είναι αυτή που διαμορφώνει τη συνείδηση και τον ηθικό μας κώδικα. 
 
Είναι αυτή που μας βοηθάει να διακρίνουμε το ουσιώδες από το ανούσιο, το ενάρετο από το απάνθρωπο, το ιδεώδες απ’ το ενστικτώδες, το θεϊκό από το σατανικό. Συναινούμε στη λογικοφάνεια και αυτό καθιστά επικίνδυνους για το κοινό καλό τους ανθρώπους που άκριτα παρακολουθούν τηλεόραση, καθώς αναπαράγουν αμάσητες απόψεις και μισές αλήθειες τρίτων. Περιττό να αναλύσουμε το ποιόν των τρίτων…
 
Η Ελλάδα έχει το πλουσιότερο DNA από κάθε άλλη χώρα στον πλανήτη. Το υπέροχο εργαλείο εξακτίνωσης των ανωτέρων ιδεωδών του ελληνισμού και της Αλήθειας του Χριστού είναι η Ελληνική γλώσσα. Αυτή ήταν που επικοινώνησε τα υψηλά και ευγενή νοήματα της ανιδιοτέλειας, της άμιλλας, της ανδρείας, του φιλότιμου, εξέφρασε τις εννοιολογικές αποχρώσεις του φιλοσοφικού στοχασμού, θεμελίωσε τη λογική των επιστημών, χάλκευσε την παιδεία προς τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα των τεχνών.
 
Είναι η γλώσσα που ο Θεός όρισε να διαδώσει το Λόγο Του.
 
Ο,τι καλό απέμεινε στην κληρονομιά του κόσμου τούτου φέρει απάνω του σφραγίδα ελληνική. Ο Ελληνικό Λόγος, η Ελληνική ορθή Λογική, η Λογική που συμβαδίζει με το πνεύμα του Θεού μας και το βεβαίωσε ο Ίδιος, είναι αδιαμφισβήτητα η μήτρα που γέννησε τον παγκόσμιο πολιτισμό. Και ως μήτρα ο Ελληνικός Λόγος θα αναγεννήσει την ανθρωπότητα ολάκερη. Γιατί ο Ελληνικός Λόγος μόνο αποσαφηνίζει και εκφράζει εις το ακέραιο του Λόγου του Χριστού.
 
«Η Ελληνική γλώσσα για μένα είναι σαν κοσμογονία. Δεν είναι απλώς μια γλώσσα», Luis José Navarro (Αντιπρόεδρος στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ευρωκλάσσικα» της Ε.Ε.)
 
Όταν όλοι μας, πέρα από εμπαθείς σοβινισμούς, αποκτήσουμε μια κοινή αφηγηματική γραμμή και κατανόηση της οικουμενικής βαρύτητας και ανωτερότητας του γλωσσικού μας θησαυρού, τότε οι εκάστοτε «Ρεπούσιες» απόψεις μόνο θυμηδία θα προκαλούν στο έθνος μας.
 
 Τα αρχαία Ελληνικά όχι μόνο δεν αποτελούν γλώσσα νεκρή κατά τις επιταγές της Νέας Τάξης, αλλά όπως ο σπόρος χρειάζεται γόνιμο έδαφος για να δημιουργήσει τη ζωή, έτσι και ο Ελληνικός Λόγος αποτελεί τον αρχέγονο σπόρο της παγκόσμιας πνευματικής κληρονομιάς, τη δωρεά των Ελλήνων στην ανθρωπότητα, για να φωτιστεί ο ανθρώπινος νους και να αναγεννηθεί το πνεύμα του. Για να αναγεννηθεί η ίδια ανθρωπότητα.
 
ΥΓ Βάση του κειμένου τούτου αποτέλεσε η ομιλία του Πάπα Βενέδικτου στο Πανεπιστήμιο του Ρέγκενσμπουργκ της Γερμανίας το Σεπτέμβριο του 2006. Ομιλία-ύμνος στον ελληνικό λόγο και πνεύμα, άμεσα διασυνδεδεμένη με την πίστη.

Ο πύργος της Βαβέλ - Πως «εξηγεί» η ιουδαιοχριστιανική θρησκεία την ποικιλία γλωσσών στον κόσμο

Η ιστορία του πύργου της Βαβέλ υπάρχει στη Γένεση, στο κεφάλαιο 11. Ξεκινά ως εξής:

Καί ἦν πᾶσα ἡ γῆ χεῖλος ἕν, καὶ φωνὴ μία πᾶσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κινῆσαι αὐτοὺς ἀπὸ ἀνατολῶν, εὗρον πεδίον ἐν γῇ Σενναὰρ καὶ κατῴκησαν ἐκεῖ. καὶ εἶπεν ἄνθρωπος τῷ πλησίον αὐτοῦ· δεῦτε πλινθεύσωμεν πλίνθους καὶ ὀπτήσωμεν αὐτὰς πυρί. καὶ ἐγένετο αὐτοῖς ἡ πλίνθος εἰς λίθον, καὶ ἄσφαλτος ἦν αὐτοῖς ὁ πηλός. καὶ εἶπαν· δεῦτε οἰκοδομήσωμεν ἑαυτοῖς πόλιν καὶ πύργον, οὗ ἔσται ἡ κεφαλὴ ἕως τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ποιήσωμεν ἑαυτοῖς ὄνομα πρὸ τοῦ διασπαρῆναι ἡμᾶς ἐπὶ προσώπου πάσης τῆς γῆς. καὶ κατέβη Κύριος ἰδεῖν τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον, ὃν ᾠκοδόμησαν οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων. καὶ εἶπε Κύριος· ἰδοὺ γένος ἓν καὶ χεῖλος ἓν πάντων, καὶ τοῦτο ἤρξαντο ποιῆσαι, καὶ νῦν οὐκ ἐκλείψει ἀπ᾿ αὐτῶν πάντα, ὅσα ἂν ἐπιθῶνται ποιεῖν. δεῦτε καὶ καταβάντες συγχέωμεν αὐτῶν ἐκεῖ τὴν γλῶσσαν, ἵνα μὴ ἀκούσωσιν ἕκαστος τὴν φωνὴν τοῦ πλησίον. καὶ διέσπειρεν αὐτοὺς Κύριος ἐκεῖθεν ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐπαύσαντο οἰκοδομοῦντες τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον. διὰ τοῦτο ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτῆς Σύγχυσις, ὅτι ἐκεῖ συνέχεε Κύριος τὰ χείλη πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐκεῖθεν διέσπειρεν αὐτοὺς Κύριος ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς.
[Και ολόκληρη η γη ήταν μιας γλώσσας, και μιας φωνής. Και όταν κίνησαν από την ανατολή, βρήκαν μια πεδιάδα στη γη Σεναάρ· και κατοίκησαν εκεί. Και ο ένας είπε στον άλλον: «Ελάτε, ας κάνουμε πλίθες, και ας τις ψήσουμε σε φωτιά»· και η μεν πλίθα τούς χρησίμευσε αντί για πέτρα, η δε άσφαλτος τους χρησίμευσε αντί για πηλό. Και είπαν: «Ελάτε, ας κτίσουμε για μας μια πόλη και έναν πύργο, που η κορυφή του να φτάνει μέχρι τον ουρανό· και ας αποκτήσουμε για μας όνομα, μήπως και διασπαρούμε επάνω στο πρόσωπο της γης». Και ο Κύριος κατέβηκε για να δει την πόλη και τον πύργο, που οικοδόμησαν οι γιοι των ανθρώπων. Και ο Κύριος είπε: «Να, ένας λαός, και όλοι έχουν μία γλώσσα, και άρχισαν να το πραγματοποιούν· και τώρα δεν θα εμποδιστεί σ' αυτούς κάθε τι που σκοπεύουν να κάνουν· ελάτε, ας κατέβουμε, και ας συγχύσουμε εκεί τη γλώσσα τους, για να μη καταλαβαίνει ο ένας τη γλώσσα τού άλλου». Και από εκεί ο Κύριος τους διασκόρπισε επάνω στο πρόσωπο ολόκληρης της γης· και σταμάτησαν να κτίζουν την πόλη. Γι' αυτό, το όνομά της ονομάστηκε Βαβέλ· επειδή, εκεί ο Κύριος σύγχυσε τη γλώσσα ολόκληρης της γης· και από εκεί ο Κύριος τους διασκόρπισε επάνω στο πρόσωπο ολόκληρης της γης.]

(Γένεσις, 11: 1-9)




Παρατήρηση: Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι η λέξη «Βαβέλ» (που υπάρχει στο μασοριτικό κείμενο και στη μετάφραση των Ιεχωβάδων) δεν υπάρχει στο ελληνικό κείμενο (μετάφραση Ο'), αλλά μεταφράζεται ως «Σύγχυση». Πέραν αυτού, αξιοσημείωτο είναι ότι ο Γιαχβέ μιλά -για μια ακόμη φορά- σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο.

Αυτή είναι η ιστορία· μια πολύ ανόητη και αντιφατική ιστορία είναι!...

Κατ' αρχάς, αυτός ο οικείος και ασεβής τρόπος με τον οποίο αναφέρεται στον Θεό αυτό το κεφάλαιο, είναι προσβλητικός για έναν σοβαρό άνθρωπο. Όσον αφορά την πρόθεση κατασκευής ενός πύργου που θα φτάσει στον ουρανό, δεν μπορεί να υπήρξαν άνθρωποι τόσο ανόητοι που να πίστευαν κάτι τέτοιο. Αλλά το να παρουσιάζεται ο Θεός να ζηλεύει αυτή την προσπάθεια, όπως έκανε ο συγγραφέας αυτής της διήγησης, ουσιαστικά προσθέτει ασέβεια στην ανοησία. «Δεῦτε οἰκοδομήσωμεν ἑαυτοῖς πόλιν...», λένε οι χτίστες, «...καὶ πύργον, οὗ ἔσται ἡ κεφαλὴ ἕως τοῦ οὐρανοῦ». «Δεῦτε καὶ καταβάντες...», λέει ο Θεός, «...συγχέωμεν αὐτῶν ἐκεῖ τὴν γλῶσσαν».

Αυτή η οικειότητα είναι απρεπής και η αιτιολόγησή της είναι ακόμα χειρότερη. «Τοῦτο ἤρξαντο ποιῆσαι, καὶ νῦν οὐκ ἐκλείψει ἀπ᾿ αὐτῶν πάντα, ὅσα ἂν ἐπιθῶνται ποιεῖν». Ο Μεγαλοδύναμος παρουσιάζεται να ζηλεύει την επιθυμία τους να ανέβουν στον ουρανό. Η ιστορία αυτή είναι μια τελείως γελοία προσπάθεια, γελοία ακόμα και για μύθο, να εξηγηθεί η ποικιλία γλωσσών στον κόσμο, και απ' ό,τι φαίνεται αυτός ήταν ο σκοπός της.

Επιπλέον, η σύγχυση των γλωσσών για να χωριστούν οι άνθρωποι δεν έχει νόημα, γιατί αντί να παράγει αυτό το αποτέλεσμα, ουσιαστικά θα αύξανε τις δυσκολίες των ανθρώπων και θα τους ανάγκαζε να μείνουν κοντά ο ένας στον άλλο. Πού θα μπορούσαν να πάνε για να βελτιώσουν τη ζωή τους;

Άλλη μια παρατήρηση στην ιστορία, είναι ότι είναι ασυνεπής με την ιδέα ότι η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού που δόθηκε από τον Θεό για να διαβαστεί από την ανθρωπότητα. Τίποτα δεν θα εμπόδιζε τη διάδοση αυτού του λόγου περισσότερο από τη σύγχυση των γλωσσών της ανθρωπότητας. Οι άνθρωποι, που μετά από αυτό μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες, θα μπορούσαν να καταλάβουν τον λόγο του Θεού, όσο μπορούσαν και οι χτίστες της Βαβέλ να καταλάβουν ο ένας τον άλλο. Αν όντως ο Θεός ήθελε να δώσει τον λόγο του στους ανθρώπους, σίγουρα θα ήταν καλύτερο η ανθρωπότητα να είχε ένα στόμα και μία φωνή, όπως πριν τη Βαβέλ, και να μην είχαν συγχυσθεί ποτέ.

Ωστόσο, είναι γεγονός ότι η Βίβλος δεν επιδέχεται εξέτασης σε κανένα τμήμα της, το οποίο δεν θα συνέβαινε αν ήταν όντως ο λόγος του Θεού. Αυτοί που το πιστεύουν αυτό είναι αυτοί που ξέρουν τα λιγότερα για τη Βίβλο και οι ιερείς πάντα φροντίζουν να κρατούν τα αντιφατικά και ασυνεπή τμήματά της κρυμμένα.

Ο Άρμστρονγκ γράφει για την ιστορία του πύργου της Βαβέλ:

Ερώτηση: Τί είναι πιο γελοίο; Η ιδέα ενός πύργου που φτάνει στα Ουράνια ή η ιδέα ότι μερικοί αρχιτέκτονες της Εποχής του Χαλκού μπορούν να φοβίσουν τον Θεό;

Από αυτούς τους 9 στίχους στην αρχή του κεφαλαίου 11 της Γενέσεως μαθαίνουμε ότι:
1. Προφανώς αυτοί που έγραψαν τη Βίβλο νόμιζαν ότι είναι αρχιτεκτονικά εφικτό να χτιστεί ένας πύργος που μπορεί να φτάσει στα σύννεφα (ή τον ουράνιο θόλο) και κατά συνέπεια στα Ουράνια.
2. Ο Γιαχβέ φοβήθηκε αυτούς τους ανθρώπους στον στίχο 6.
3. Ο Γιαχβέ καταράστηκε τους ανθρώπους για να σταματήσει την ανοικοδόμηση. Οι διαφορετικές γλώσσες δημιουργήθηκαν στιγμιαία εκείνη τη στιγμή.

[...]

Η κοινή λογική, μας λέει:
1. Είναι εντελώς απίθανο ο δημιουργός ολόκληρου του σύμπαντος να νιώθει φόβο ή να απειλείται από οποιαδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα.
2. Προφανώς ο Θεός δεν απειλείται από το ότι ταξιδεύουμε πέρα-δώθε στο φεγγάρι, αφού επιτρέπει να γίνει ένα τέτοιο ταξίδι.
3. Αν όντως υπάρχουν τα Ουράνια (ή ο Παράδεισος), δεν βρίσκονται κοντά στη Γη.

Βιβλική αντίφαση:
Αν και η Βίβλος στη Γένεση (κεφ. 11) λέει ότι υπήρχε μόνο μια γλώσσα, στο αμέσως προηγούμενο κεφάλαιο υποδηλώνει ότι υπήρχαν παραπάνω από μία...

Γένεσις, 10: 5: «ἐκ τούτων ἀφωρίσθησαν νῆσοι τῶν ἐθνῶν ἐν τῇ γῇ αὐτῶν, ἕκαστος κατὰ γλῶσσαν ἐν ταῖς φυλαῖς αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν αὐτῶν».
Γένεσις, 10: 20: «οὗτοι υἱοὶ Χάμ, ἐν ταῖς φυλαῖς αὐτῶν, κατὰ γλώσσας αὐτῶν, ἐν ταῖς χώραις αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν αὐτῶν».
Γένεσις, 10: 31: «οὗτοι υἱοὶ Σήμ, ἐν ταῖς φυλαῖς αὐτῶν, κατὰ γλώσσας αὐτῶν, ἐν ταῖς χώραις αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν αὐτῶν».

Προφανώς υπήρχαν περισσότερες της μίας γλώσσες και πριν τον πύργο της Βαβέλ, σύμφωνα με το 10ο κεφάλαιο. Αλλά το 11ο λέει ότι δεν υπήρχαν. Πώς γίνεται αυτοί που συνέθεσαν τον φερόμενο «λόγο του Θεού» να ήταν τόσο τσαπατσούληδες;



Πηγή: «Η εποχή της λογικής» - Τόμας Πέιν