Ποιός είμαι;

Στην προσπάθεια να απαντήσουμε στο αιώνιο αυτό ερώτημα, συνήθως ξεκινάμε με τα πιο απτά εξωτερικά στοιχεία μας : φύλο, ονοματεπώνυμο, εθνικότητα, ράτσα, ηλικία, σωματικά χαρακτηριστικά κ.λ.π.,
για να προχωρήσουμε σε πιο εσωτερικά, όπως προσωπικότητα, διανοητική και συναισθηματική νοημοσύνη, μόρφωση, επαγγελματική κατάρτιση, δεξιότητες,ενδιαφέροντα,πεποιθήσεις, μνήμες, φιλοδοξίες και άλλα.

Οι περισσότεροι περιορίζονται σ’αυτά τα δύο επίπεδα γνώσης του εαυτού, με τα οποία και ταυτίζονται. Γι’αυτούς δεν έχει νόημα η αναζήτηση κάποιας βαθύτερης υπόστασης…

Υπάρχουν όμως και άλλοι, που δεν ικανοποιούνται από αυτές τις επιδερμικές απαντήσεις, γιατί νιώθουν τα σκιρτήματα κάποιου βαθύτερου εαυτού, κάτω από το προσωπείο που φορούν. Μπορούν να καταφύγουν σε έτοιμες απαντήσεις : επιστημονικές, θρησκευτικές, φιλοσοφικές και μεταφυσικές. Θα βρεθούν τότε μπροστά σε μια πληθώρα πολύπλοκων και συχνά αντικρουόμενων θεωριών, που θα τους δημιουργήσουν μεγαλύτερη σύγχιση.

Ποιός είναι τότε ο Δρόμος γι’αυτόν που εξακολουθεί να επιζητεί μια αυθεντική, άμεση και αναμφισβήτητη απάντηση;

Η ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

Υπάρχουν , θεωρητικά τουλάχιστον, πολλά μονοπάτια που οδηγούν στην Αλήθεια. Πρακτικά όμως, υπάρχει μόνο ένα : το μονοπάτι της εμπειρικής γνώσης. Ο ορισμός για την εμπειρική γνώση μπορεί να διατυπωθεί ως η συνεχής μελέτη και παρατήρηση των αντιδράσεων του εαυτού, καθώς και η ανακάλυψη των αιτιών αυτών των αντιδράσεων. Αυτή η διεργασία, από ένα σημείο και μετά, συμβαίνει ανά πάσα στιγμή, όσο κι αν αυτό ακούγεται ακατόρθωτο. Όταν ο άνθρωπος συνεχίζει την μέθοδο της αυτοπαρατήρησης απελευθερώνεται σταδιακά από τα εμπόδια που δεν του επιτρέπουν να εκφράσει τον πραγματικό εαυτό του. Εναρμονίζει την συνειδητότητά του με δυνάμεις που γίνονται άμεσα αντιληπτές.

Εάν είναι τόσο απλό γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν “παρατηρούν”; Γιατί η συνείδησή τους κοιμάται και ονειρεύεται. Όπως λέει ο Ηράκλειτος :

<< Ξεχνούν και δεν προσέχουν ότι συμβαίνει γύρω τους, στον ξύπνιο τους οι άνθρωποι ,όπως στον ύπνο τους. Οι ανόητοι, αν και ακούν είναι σαν τους κουφούς : σ’αυτούς ταιριάζει το γνωμικό πως και παρόντες απουσιάζουν. Δεν πρέπει να μιλά κανένας και να πράττει σαν να είναι κοιμισμένος.Ένας και κοινός είναι ο κόσμος για τους ξυπνητούς. Οι κοιμισμένοι ζουν ο καθένας στο δικό του κόσμο. Θάνατος είναι ότι βλέπουμε στον ξύπνιο μας κι όνειρα ότι βλέπουμε στον ύπνο μας>>.

Ποια είναι η κινητήριος δύναμη της εξέλιξης;

Αυτό το θεμελιώδες ερώτημα απασχολεί τους επιστήμονες από την εποχή που ο Κάρολος Δαρβίνος έδωσε την πειστική απάντηση της φυσικής επιλογής.

Ωστόσο, το ερώτημα σχετικά με το τι κινεί την εξέλιξη δεν έχει απαντηθεί εξ ολοκλήρου και από καιρού εις καιρόν οι σύγχρονοι ερευνητές έρχονται να προσθέσουν νέες απαντήσεις.

Μία από τις εντυπωσιακότερες είδε το φως της δημοσιότητας την περασμένη εβδομάδα χάρη στις εργασίες ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ των ΗΠΑ. Αφορά μάλιστα την εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους η οποία, σύμφωνα με το σχετικό άρθρο στην επιθεώρηση Nature, μπορεί να αποδοθεί εν μέρει σε εναν ιδιότυπο εμφύλιο που μαίνεται ακόμη και σήμερα στο DNA μας. 

Πρωταγωνιστές και αντίπαλοι στον εμφύλιο αυτόν είναι τα μεταθετά στοιχεία (αλληλουχίες DNA οι οποίες έχουν την ικανότητα να μεταπηδούν από το ένα σημείο του γονιδιώματος στο άλλο) και γονίδια τα οποία ελέγχουν την κινητικότητα των μεταθετών στοιχείων.

Αρχαία συνάντηση

Τα μεταθετά στοιχεία, που πολύ παραστατικά στην αγγλική ονομάζονται jumping genes, έχουν μια ιστορία που χάνεται στα βάθη της εξέλιξης: θεωρούνται απομεινάρια αρχαίων ιών οι οποίοι μόλυναν πρώιμα είδη ζώων και εισήγαγαν το γενετικό υλικό τους σε αυτά πολύ προτού εξελιχθεί το ανθρώπινο είδος. Τώρα πια τα μεταθετά στοιχεία που έχουν ενσωματωθεί στο ανθρώπινο γενετικό υλικό πολλαπλασιάζονται μέσα στο γονιδίωμα του ατόμου που τα φιλοξενεί. Ανάλογα με τη θέση στην οποία θα «προσγειωθεί» ένα μεταθετό στοιχείο που πολλαπλασιάζεται, οι συνέπειες της μετάθεσης θα είναι ωφέλιμες, ουδέτερες ή καταστρεπτικές. Καθώς όμως οι μεγαλύτερες πιθανότητες είναι η μετάθεση να επιφέρει καταστρεπτικά αποτελέσματα, η φυσική επιλογή έχει ευνοήσει την εξέλιξη μηχανισμών οι οποίοι εμποδίζουν τη μετάθεση.

Ατακτες αλληλουχίες και οι ακοίμητοι «φρουροί»

Το πρώτο πράγμα που έκαναν οι αμερικανοί επιστήμονες ήταν να αναζητήσουν πρωτεΐνες οι οποίες καταστέλλουν τη μετακίνηση συγκεκριμένων μεταθετών στοιχείων. Πρόκειται μάλιστα για την πρώτη φορά που εντοπίστηκαν αυτοί οι καταστολείς και βρέθηκε ότι ανήκουν σε μια μεγάλη οικογένεια πρωτεϊνών που έχουν την ικανότητα να προσδένονται πάνω στο DNA (KRAB zinc finger proteins). Πρόκειται για τη μεγαλύτερη οικογένεια πρωτεϊνών που υπάρχει στα θηλαστικά και σχετίζεται με τη ρύθμιση της έκφρασης των γονιδίων.

Η επόμενη αναζήτηση των ερευνητών αφορούσε την εξέλιξη των γονιδίων που κωδικωποιούν για τις κατασταλτικές πρωτεΐνες, όπως αυτή προκύπτει από τη συγκριτική μελέτη των γονιδιωμάτων των θηλαστικών. Διαπίστωσαν ότι από τις 400 συνολικά πρωτεΐνες της οικογένειας KRAB, οι 170 εξελίχθηκαν μετά τον διαχωρισμό των πρωτευόντων από τα υπόλοιπα θηλαστικά.

Η παραπάνω αναζήτηση επέτρεψε στους ερευνητές να «διαβάσουν» την εξελικτική ιστορία των πρωτευόντων θηλαστικών, όπως αυτή γράφεται στις διαφορές που αθροίζονται στο DNA στην πορεία του εξελικτικού χρόνου. Σύμφωνα με το άρθρο τους, από τον κοινό μας πρόγονο ως την εξέλιξη του ανθρώπου στο γονιδίωμα των πρωτευόντων έλαβαν χώρα επαναλαμβανόμενα επεισόδια κατά τα οποία μια μετάλλαξη επέτρεπε σε ένα μεταθετό στοιχείο να διαφύγει τον έλεγχο των «φρουρών» του και να αρχίσει να μεταφέρεται σε διάφορα σημεία του γονιδιώματος ως τη στιγμή που ένα άλλο γεγονός θα ερχόταν να το σταματήσει. Ποιο γεγονός; Η περαιτέρω εξέλιξη του καταστολέα του, ώστε να επανακτήσει την αποτελεσματικότητά του. Με άλλα λόγια, η αύξηση του αριθμού των κατασταλτικών πρωτεϊνών που παρατηρείται κατά τη διάρκεια της εξέλιξης των πρωτευόντων θηλαστικών μπορεί να θεωρηθεί απόκριση στα συμβάντα αυξημένης κινητικότητας των μεταθετών στοιχείων.

Τότε και τώρα

Ο μηχανισμός μέσω του οποίου διενεργείται η καταστολή της μετακίνησης των μεταθετών στοιχείων περιλαμβάνει αρχικά την πρόσδεση της πρωτεΐνης KRAB στο DNA και την προσέλκυση μιας σειράς άλλων πρωτεϊνών οι οποίες δημιουργούν ένα σύμπλοκο μόριο. Η δυναμική των μορίων αυτών είναι τέτοια που επηρεάζει και τα γονίδια της ευρύτερης περιοχής. Ετσι, οι ερευνητές υποθέτουν ότι κατά τη διάρκεια της εξέλιξης οι καταστολείς όχι μόνο έχουν υιοθετηθεί για τη ρύθμιση της έκφρασης των γονιδίων που βρίσκονταν εκατέρωθεν των μεταθετών στοιχείων, αλλά και ότι όταν τα μεταθετά στοιχεία έχαναν την ικανότητά τους να μετατίθενται χάρη στη συγκέντρωση μεταλλάξεων, οι καταστολείς παρέμεναν στη θέση τους έχοντας ως ρόλο τη ρύθμιση της λειτουργίας των γειτονικών γονιδίων.

Με δεδομένο ότι τα μεταθετά στοιχεία εκτιμάται ότι αποτελούν το 50% του ανθρωπίνου γονιδιώματος, αντιλαμβάνεται κανείς ότι έχουν παίξει σημαντικότατο ρόλο στην εξέλιξή μας.

Τι συμβαίνει όμως σήμερα; Ε, λοιπόν, χάρη σε έναν ευφυή πειραματισμό, οι ερευνητές μπόρεσαν να καταδείξουν ότι ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίζεται μέσα στο DNA καθενός από εμάς. Με τι αποτέλεσμα; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει και ούτε καν χρειάζεται. Γιατί έτσι είναι η εξέλιξη. Δρα ανεξέλεγκτα!

Οι άλλες 4 εξελικτικές δυνάμεις
Πώς εξηγείται η ποικιλομορφία των ζωντανών οργανισμών

Οι επιστήμονες αναγνωρίζουν τουλάχιστον τέσσερις δυνάμεις που συνέβαλαν και συμβάλλουν στην εξέλιξη των ειδών. Σε αυτές τις τέσσερις έρχεται να προστεθεί ο εμφύλιος στο DNA.

Η φυσική επιλογή:Ο σημαντικότερος παράγοντας εξέλιξης των ειδών. Περιγράφει τη διαδικασία μέσω της οποίας τα καλύτερα προσαρμοσμένα στις δεδομένες συνθήκες διαβίωσής τους άτομα αφήνουν περισσότερους απογόνους. Με τη σειρά τους οι απόγονοι αυτοί μεταφέρουν στους δικούς τους απογόνους τα γονίδια στα οποία οφειλόταν η πλεονεκτική θέση των γονέων τους.

Η γενετική παρέκκλιση:Η τυχαία επιλογή των αλληλόμορφων που επιβιώνουν. Προκύπτει από το γεγονός ότι διαθέτουμε δύο αντίγραφα των γονιδίων μας, ένα μητρικής και ένα πατρικής προέλευσης. Δεν έχουμε ωστόσο τον έλεγχο της τύχης τους, ούτε σε ό,τι αφορά την έκφρασή τους ούτε και την κληροδότησή τους στους απογόνους μας.

Η γονιδιακή ροή:Η μεταφορά γονιδίων από έναν πληθυσμό σε έναν άλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μεταφορά γύρης προς περιοχές που δεν είχε φτάσει στο παρελθόν.

Οι μεταλλάξεις:Οι τυχαίες αλλαγές στη σειρά γραμμάτων του DNA που προκύπτουν κατά τη διαδικασία του διπλασιασμού του και οι οποίες μπορεί να αλλάξουν τη φυσιολογία και τη μορφολογία του, αλλά και να κληροδοτηθούν στους απογόνους εφόσον αυτές συμβαίνουν στο DNA των γενετικών κυττάρων ενός οργανισμού.

Ποιες είναι οι σκοτεινές σεξουαλικές φαντασιώσεις που διεγείρουν τις γυναίκες

Ερευνητές ψυχολόγοι από το πανεπιστήμιο του Βόρειου Τέξας και το πανεπιστήμιο της Notre Dame, με επικεφαλής τη δρ Jenny Bivona, άγγιξαν μέσω της έρευνάς τους μερικές από τις πιο μυστικές και «σκοτεινές» πτυχές των γυναικείων φαντασιώσεων.
Προηγούμενες αντίστοιχες έρευνες είχαν δείξει ότι σε ποσοστό από 31% έως 63%, οι γυναίκες έχουν σεξουαλικές φαντασιώσεις με θέμα τον βιασμό.
Η σεξουαλική διέγερση από ένα τέτοιο υποθετικό σενάριο είναι ένα ψυχολογικό μυστήριο, αφού στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα αποκρουστικό και βασανιστικό συμβάν στη ζωή μιας γυναίκας.
Προκειμένου να μελετήσουν σε βάθος τη γυναικεία ερωτική φαντασίωση με σενάριο τον βιασμό, οι ερευνητές εξέτασαν 355 νεαρές γυναίκες. Ως μέρος της έρευνας, οι γυναίκες άκουσαν μέσω ακουστικών τη διήγηση ενός σεναρίου βιασμού, για να προσδιοριστεί αργότερα εάν και κατά πόσο αυτό που άκουσαν τις διέγειρε ερωτικά.
Τους δόθηκε η οδηγία να κλείσουν τα μάτια τους καθώς άκουγαν την ηχογράφηση στα ακουστικά και να φανταστούν τον εαυτό τους στη θέση της γυναίκας του υποθετικού σεναρίου. Η ιστορία είχε αντιγραφεί από λογοτεχνικά κείμενα ερωτικού περιεχομένου και έτσι είχε τη μορφή μιας ερωτικής φαντασίωσης βιασμού και όχι μιας παράθεσης γεγονότων ενός πραγματικού συμβάντος.

Το σενάριο ήταν το εξής: ένας άντρας ελκύεται πολύ από τη γυναίκα. Της εκφράζει την επιθυμία του για να κάνουν σεξ, αλλά εκείνη είναι ξεκάθαρο ότι δεν ανταποκρίνεται. Εκείνος προσπαθεί να τη μεταπείσει. Όταν εκείνη εξακολουθεί να αρνείται, εκείνος την υπερνικά με τη φυσική του δύναμη και τη βιάζει.
Η γυναίκα αντιστέκεται καθ' όλη τη διάρκεια της επαφής και σε καμία περίπτωση δεν είναι συγκαταβατική. Ωστόσο, επειδή ο άντρας του σεναρίου είναι πολύ ελκυστικός και τη διεγείρει ερωτικά, εκείνη νιώθει κάποια ικανοποίηση από την εμπειρία αυτή. Το σενάριο εστίαζε περισσότερο στον εξαναγκασμό και τη χρήση βίας, παρά τη σεξουαλική ικανοποίηση.
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι γυναίκες είχαν σεξουαλικές φαντασιώσεις με σενάριο σύμφωνα με το οποίο:
-ένας άντρας τις εξαναγκάζει σε σεξ: ποσοστό 52%
-ένας άντρας τις βιάζει: ποσοστό 32%
-ένας άντρας τις υποχρεώνει σε στοματικό σεξ: ποσοστό 28%
-ένας άντρας τις υποχρεώνει σε πρωκτικό σεξ: ποσοστό 16%
-ένας άντρας τις ακινητοποιεί πλήρως: ποσοστό 17%
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 62% των γυναικών παραδέχτηκε πως είχε κάποιου είδους σεξουαλική φαντασίωση σχετική με βιασμό.
Οι περισσότερες γυναίκες είχαν το πιο κοινό σενάριο στη φαντασίωσή τους: «να τις υπερνικά με τη δύναμή του ένας άντρας και αν τις υποχρεώνει σε σεξ παρά την θέλησή τους». Από αυτές, το 40% παραδέχτηκε ότι είχε αυτήν τη φαντασίωση τουλάχιστον μία φορά τον μήνα, ενώ το 20% ότι την έχει μία φορά την εβδομάδα.
Είναι πολύ σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι η έρευνα διαπίστωσε ότι οι γυναίκες είναι πιθανό να έχουν φαντασίωση με σενάριο τον βιασμό τους, αλλά αυτό είναι μια περιστασιακή σκέψη και σε καμία περίπτωση δεν υποδηλώνει προδιάθεση/επιθυμία για κάτι τέτοιο.
Η επιστήμη της Ψυχολογίας έχει δύο βασικές θεωρίες για τους λόγους που οι γυναίκες έχουν αυτήν τη σεξουαλική φαντασίωση:
Αποφυγή σεξουαλικής ευθύνης (sexual blame avoidance): Αυτή η θεωρία υποθέτει ότι οι γυναίκες μεγαλώνουν και κοινωνικοποιούνται με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην θεωρηθούν από τους άλλους ως «ασύδοτες» ή «υπερβολικά σεξουαλικές». Έτσι πιστεύεται ότι η φαντασίωση με το σενάριο του βιασμού οφείλεται στο ότι δεν μπορεί κανείς να τις θεωρήσει υπεύθυνες που θέλουν και τους αρέσει το σεξ. Αυτό αποβάλλει από πάνω τους και κάθε ενοχή για τις σεξουαλικές τους ορμές.
Ανοικτές σε σεξουαλικές εμπειρίες (openness to sexual experience): Αυτή η θεωρία έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την προηγούμενη. Αντί να νιώθουν σεξουαλικά καταπιεσμένες, οι ψυχολόγοι υποθέτουν ότι το σενάριο του βιασμού στις φαντασιώσεις τους είναι αποτέλεσμα μιας ανοικτής, ελεύθερης, ανεκτικής και χωρίς ενοχές στάσης απέναντι στο σεξ.
Από τις δύο αυτές θεωρίες, εκείνη που οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υποστηρίζει την μελέτη που έκαναν είναι ξεκάθαρα η δεύτερη: το ότι οι γυναίκες στην σύγχρονη κοινωνία είναι πολύ πιο απελευθερωμένες σεξουαλικά και νιώθουν λιγότερες ενοχές για τις σεξουαλικές τους ορμές.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν επίσης ότι οι γυναίκες που έχουν αυτές τις ερωτικές φαντασιώσεις έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ως άτομα, αντιμετωπίζουν πιο θετικά το σεξ και έχουν πολύ πιο συχνές φαντασιώσεις με σενάριο όπου οι ίδιες είναι συγκαταβατικές.

Αρχιλόχου ποιήματα

 εισαγωγικά

Κατά γενική παραδοχή, ο Αρχίλοχος τοποθετείται στο πρώτο μισό του έβδομου αιώνα. Γεννήθηκε στην Πάρο. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Υπηρέτησε στη Θάσο πιθανόν ως μισθοφόρος. Πολέμησε στην Ιωνία, στη Θράκη, στη Μακεδονική Τορώνη και στην Εύβοια. Μάλιστα υπερασπίστηκε την Πάρο αποκρούοντας τις επιθέσεις της γειτονικής Nάξου κι έτσι σκοτώθηκε. Έγραψε ποιήματα, ελεγείες, ύμνους σε ιαμβικό και τροχαϊκό μέτρο. Εισήγαγε το λόγιο ίαμβο για σατιρική χρήση. Εμπνέονταν απ’ το έπος, επιστρατεύοντας νέες λέξεις και ιδιωματισμούς. Ολιγόστιχα, σε ποικίλα μέτρα και στροφικούς συνδυασμούς τα ποιήματά του (ελεγειακά δίστιχα, ιαμβικά τρίμετρα, τροχαϊκά τετράμετρα, επωδοί). Κυρίαρχα θέματα ήταν ερωτικά, συμποτικά, πολιτικά, ηθικά. ποιήματα

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, που διασώζει το απόσπασμα, οι στίχοι εκφέρονται από τον μαραγκό (τέκτονα) Χάρωνα. Μετά την απόρριψη των παραδεδεγμένων αξιών (εκπορευόμενων από τον πλούτο και τη δύναμη), ενδεχομένως ακολουθούσε η κατάφαση των ηθικών ιδεωδών.

 οὔ μοι τὰ Γύγεω τοῦ πολυχρύσου μέλει, οὐδ᾽ εἷλέ πώ με ζῆλος, οὐδ᾽ ἀγαίομαι θεῶν ἔργα, μεγάλης δ᾽ οὐκ ἐρέω τυραννίδος· ἀπόπροθεν γάρ ἐστιν ὀφθαλμῶν ἐμῶν.
Δε νοιάζομαι για τα πλούτη του Γύγη που είναι γεμάτος χρυσόούτε με κυρίεψε ποτέ η ζήλεια, ούτε θαμπώνομαι από τα έργα των θεών και δεν επιθυμώ την ισχυρή τυραννίδα·διότι είναι τόσο μακριά από τα μάτια μου.

Οὐ φιλέω μέγαν [D60, 114W]

Οι στίχοι είναι γραμμένοι σε καταληκτικό τροχαϊκό τετράμετρο (επισημαίνεται για πρώτη φορά στον Αρχίλοχο, απαρτίζεται από 15 μετρικές θέσεις). Στους δύο πρώτους στίχους, λεπτομέρειες της εξωτερικής όψης αποτυπώνουν την εικόνα του τυπικού στρατηγού, στην οποία αντιδιαστέλλεται ο ιδανικός στρατηγός, ο δύσμορφος, μικροκαμωμένος, αλλά απόλυτα γενναίος.

 οὐ φιλέω μέγαν στρατηγὸν οὐδὲ διαπεπλιγμένον οὐδὲ βοστρύχοισι γαῦρον οὐδ᾽ ὑπεξυρημένον, ἀλλά μοι σμικρός τις εἴη καὶ περὶ κνήμας ἰδεῖν ῥοικός, ἀσφαλέως βεβηκὼς ποσσί, καρδίης πλέως.
 Δεν αγαπώ τον ψηλόσωμο στρατηγό ούτε αυτόν που βηματίζει μ’ ανοιχτά βήματα ούτε κι έναν υπερήφανο για τις πλεξούδες των μαλλιών του ούτε κι αυτόν που ξυρίζει για λίγο τα γένια του, αλλά θα ήθελα να είναι ένας κοντού αναστήματος και στραβοπόδης ως προς την εμφάνιση των κνημών,πατώντας με τα πόδια του στερεά γεμάτος τόλμη.

ἀσπίδι μέν [B6, 5W]

Στο κείμενο κυριαρχεί το θέμα του ριψάσπιδος πολεμιστή. Δεν πιστοποιείται αν αφόρμηση είναι προσωπική εμπειρία του Αρχιλόχου, μολονότι είναι έκδηλο το δραματικό στοιχείο, όταν ο ποιητής, σε αντίθεση με το επικό ιδεώδες, προκρίνει τη σωτηρία της ζωής, παρά τον ένδοξο θάνατο στο πεδίο της μάχης.

 ἀσπίδι μὲν Σαΐων τις ἀγάλλεται͵ ἣν παρὰ θάμνωι͵ ἔντος ἀμώμητον͵ κάλλιπον οὐκ ἐθέλων· αὐτὸν δ΄ ἐξεσάωσα. τί μοι μέλει ἀσπὶς ἐκείνη; ἐρρέτω· ἐξαῦτις κτήσομαι οὐ κακίω.
Κάποιος βέβαια από τους Σαΐους θα χαίρεται για την ασπίδα μου την οποία, χωρίς να θέλω, άφησα κοντά σ’ ένα θάμνο, όπλο εξαίρετο˙ ωστόσο τον εαυτό μου γλίτωσα. Τι με νοιάζει εκείνη η ασπίδα; Ας πάει να χαθεί˙ πάλι θ’ αποκτήσω άλλη καλύτερη.

θυμέ, θύμ’ [D67a, 128W]
Το ποίημα αναφέρεται στα βάσανα που ταλανίζουν την ψυχή. Σε τόσο παραινετικό ο ποιητής προτάσσει την ανάγκη του μέτρου στια συναισθήματα και τις αντιδράσεις. Ούτε πολύ ευφροσύνη στις χαρές ούτε υπερβολική λύπη στις δυσμένειες, ώστε να διατηρηθεί μια ισορροπία στον κόσμο.

θυμέ͵ θύμ΄͵ ἀμηχάνοισι κήδεσιν κυκώμενε͵ †ἀναδευ δυσμενῶν δ΄ ἀλέξεο προσβαλὼν ἐναντίον στέρνον † ἐνδοκοισιν ἐχθρῶν πλησίον κατασταθεὶς ἀσφαλέως· καὶ μήτε νικέων ἀμφάδην ἀγάλλεο͵ μηδὲ νικηθεὶς ἐν οἴκωι καταπεσὼν ὀδύρεο͵ ἀλλὰ χαρτοῖσίν τε χαῖρε καὶ κακοῖσιν ἀσχάλα μὴ λίην͵ γίνωσκε δ΄ οἷος ῥυσμὸς ἀνθρώπους ἔχει.
Ψυχή, ψυχή, που ταράζεσαι από ανυπόφορες θλίψεις, αναθάρρησε κι υπερασπίσου τον εαυτό σου στρέφοντας το στήθος σου εναντίον των εχθρών˙ κι ούτε να χαίρεσαι δημόσια, όταν νικάς, ούτε όταν νικηθείς να πέσεις κάτω και να θρηνείς στο σπίτι σου, αλλά και για τα ευχάριστα να χαίρεσαι και για τα δυσάρεστα να λυπάσαι με μέτρο˙ και μάθε ποιος ρυθμός κυβερνά τους ανθρώπους.

τοῖς θεοῖς [D58, 130W]

Στο ποίημα καταγράφεται η επίδραση των θεών στην ευτυχία και τη δυστυχία. Ανάλογα με τη θεϊκή βούληση, μεταβάλλεται η τύχη του ανθρώπινου βίου. Άλλον οι θεοί διασώζουν απ’ τις δυσμένειες κι άλλον, αν και απολαμβάνει την ευπραγία, τον ρίχνουν στα βάσανα.

 Τοῖς θεοῖς† τ΄ εἰθεῖά πάντα†· πολλάκις μὲν ἐκ κακῶν ἄνδρας ὀρθοῦσιν μελαίνηι κειμένους ἐπὶ χθονί͵ πολλάκις δ΄ ἀνατρέπουσι καὶ μάλ΄ εὖ βεβηκότας ὑπτίους͵ κείνοις δ΄ ἔπειτα πολλὰ γίνεται κακά͵ καὶ βίου χρήμηι πλανᾶται καὶ νόου.
Να τα εμπιστεύεσαι όλα στους θεούς˙ πολλές φορέςανορθώνουν τους ανθρώπους που από το βάρος της δυστυχίας έχουν πέσει πάνω στη μαύρη γη, συχνά όμως τους ανατρέπουν και τους ρίχνουν κάτωανάσκελα, ακόμα κι όταν στέκονται καλά στα πόδια τους˙ σ’ εκείνους έπειτα συμβαίνουν πολλές συμφορές κι ο άνθρωπος, λόγω της έλλειψης των απαραίτητων αγαθών για τη ζωή, περιφέρεται και παράφρων.

χρημάτων ἂεπλον [D 74, 112W]

Η παραπομπή στην έκλειψη ηλίου (στ. 1-4) πιθανόν αφορά το γεγονός της 6ης Απριλίου 648 π.Χ. Έτσι ο ποιητής διαπιστώνει ότι τα παράλογα φαινόμενα κι οι ανατροπές στη φυσική ισορροπία εκπορεύονται από τη δύναμη των θεών.

 Χρημάτων ἂεπλον οὐδέν ἐστιν οὐδ’ ἀπώμοτονοὐδέ θαυμάσιον, ἐπειδή Ζεύς πατήρ Ὀλυμπίωνἐκ μεσαμβρίης ἒθηκε νύκτ’, ἀποκρύψας φάοςἡλίου λάμποντος, λυγρόν δ’ ἦλθε ἐπ’ ἀνθρώπους δέος.ἐκ δέ τοῦ καί πιστά πάντα κἀπίελτα γίνεταιἀνδράσιν· μηδείς ἒθ’ ὑμέων εἰσορέων θαυμαζέτω μηδ’ ἐάν δελφῖσι θῆρες ἀνταμείψωνται νομόν ἐνάλιον, καί σφιν θαλάσσης ἠχέεντα κύματα φίλτερ’ ἠπείρου γένηται, τοῖσι δ’ ὑλέειν ὂρος.
Δεν υπάρχει κανένα πράγμα ανέλπιστο ούτε χωρίς όρκο ούτε παράξενο, διότι ο Δίας, ο πατέρας των Ολυμπίων θεών,απ’ το μεσημέρι έφερε τη νύχτα, αφού έκρυψε το φως που λαμπερού ηλίου και κατέλαβε ψυχρός φόβος τους ανθρώπους.Βέβαια όλα τώρα γίνονται πιστευτά και τα αντέχουνοι άνθρωποι· κανείς να μη θαυμάζει, αν βλέπειμε τα δελφίνια ν’ αλλάζουν τα άγρια ζώα τη θαλάσσια κατοικία τους και τα ηχηρά θαλάσσια κύματα γι’ αυτούς γίνονται πιο ποθητά απ’ τη στεριά και για κείνα το βουνό.

κήδεα μέν στονόεντα [D7, 13W]

Ο Αρχίλοχος με το ελεγειακό ποίημα θρηνεί για το γαμπρό του που πνίγηκε σε ναυάγιο. Απευθυνόμενος στον Περικλή, έναν συντοπίτη του, πρεσβεύει ότι καμιά ψυχαγωγία δε θ’ ανακουφίσει το πένθος. Θεωρεί ως ιδανική την αντοχή στις συμφορές κι αποποιείται τις ανώφελες οιμωγές.

 Κήδεα μέν στονόεντα Περίκλεες οὔτέ τις ἀστῶνμεμφόμενος θαλίηις τέρψεται οὐδὲ πόλις· τοίους γὰρ κατὰ κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης ἔκλυσεν͵ οἰδαλέους δ΄ ἀμφ’ ὀδύνηις ἔχομεν πνεύμονας. ἀλλὰ θεοὶ γὰρ ἀνηκέστοισι κακοῖσιν ὦ φίλ’ ἐπὶ κρατερὴν τλημοσύνην ἔθεσαν φάρμακον. ἄλλοτε ἄλλος ἔχει τόδε· νῦν μὲν ἐς ἡμέας ἐτράπεθ’͵ αἱματόεν δ΄ ἕλκος ἀναστένομεν͵ἐξαῦτις δ’ ἑτέρους ἐπαμείψεται. ἀλλὰ τάχιστα τλῆτε͵ γυναικεῖον πένθος ἀπωσάμενοι.

Ούτε κάποιος απ’ τους πολίτες με την έγνοια στις συμφορές, Περικλή, γογγύζοντας στο γλέντι θα χαρεί ούτε η πόλη·γιατί σκέπασε τόσους το κύμα της πολυτάραχης θάλασσας κι έχουμε απ’ τους πόνους φουσκωμένους πνεύμονες. Αλλά στις αγιάτρευτες συμφορές οι θεοί,φίλε, μας έδωσαν ισχυρή υπομονή,φάρμακο. Κάθε φορά αυτές τις συμφορές τις έχει άλλος·τώρα βέβαια στράφηκαν σ’ εμάς και θρηνούμε για το ματωμένο τραύμα, πάλι όμως άλλους θα επισκεφτεί διαδοχικά. Αλλά πολύ γρήγορα να κάνετε κουράγιο, διώχνοντας το πένθος που ταιριάζει σε γυναίκες.

Κανείς δεν μπορεί να σε εμποδίσει...εκτός από εσένα

Όσο ψηλά και αν σου φαίνεται πως είναι ο ουρανός, κανείς δεν μπορεί να σε εμποδίζει στο να τον κοιτάς, και να οργανώνεις την πτήση σου για εκεί.

Όσο απρόσιτη και αν σου φαίνεται η βουνοκορφή, κανείς δεν μπορεί να σε εμποδίσει από το να σχεδιάζεις την κατάκτησή της.

Όσο βαθύ και αν είναι το μπλε της θάλασσας, κανείς δεν μπορεί να σε εμποδίσει το ταξίδι μέσα της να μελετάς για να απολαύσεις τα νερά της.

Όσο απόμακρα και αν είναι τα άστρα, κανείς δεν μπορεί να σε εμποδίσει το βράδυ σαν πέσει, εσύ να τα ρεμβάσεις.

Όσο απίστευτα και αν σου φαίνονται τα σχέδιά σου, κανείς δεν μπορεί να σε εμποδίσει –εκτός από εσένα- για αυτά πλάνα να κάνεις, και για την πραγματοποίησή τους να κινήσεις.

ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ;

(Σκέψου….πριν διαβάσεις το παρακάτω κείμενο….!)

Σκέφτηκες ότι ΕΣΥ είσαι αυτός που μπορεί να αλλάξει την Σκέψη σου, σε μια προσπάθειά να κάνεις κάτι άλλο στην ζωή σου και στον τρόπο που επιθυμείς ΕΣΥ ο ΙΔΙΟΣ να ζεις ή γενικά να αλλάξεις τον τρόπο της συμπεριφοράς σου…!

Αλήθεια τι λες….τι είναι η σκέψη;

Απλά σκεφτόμαστε συνεχώς και αυτό που παράγουμε με την σκέψη μας είναι και πάλι σκέψεις. Δηλαδή…είναι ένα εργαλείο για την Γνώση. Με την Σκέψη που κάνουμε αναγκαστικά…. γνωρίζουμε.

Η Σκέψη γενικά αναφέρεται στον Κόσμο, δηλαδή…για το τι είναι ο Κόσμος και ποια είναι η σχέση των Όντων μέσα στον Κόσμο και μεταξύ τους, αλλά κυρίως ποια είναι η σχέση του Ανθρώπινου Όντος με τον Κόσμο και τα πράγματα.

Με την σκέψη περιγράφω τον Κόσμο με σκοπό να τον γνωρίσω….ή τελικά με την σκέψη μου φτιάχνω τον κόσμο; Ιδού η απορία….!

Το είναι…είναι ίδιο με τη Σκέψη. Ότι βλέπουμε και ότι είναι και υπάρχει ….είναι ακριβώς ίδιο με την Σκέψη μας…ή τελικά η Σκέψη μας είναι ίδια μ’ αυτό που υπάρχει;

 Σας μπέρδεψα…! Ας ξεκαθαρίσουμε το τοπίο….!

Η σκέψη είναι ένα «εργαλείο» που μ’ αυτό επιβεβαιώνουμε κάτι, το οποίο αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας.

Το θέμα είναι ότι η πίστη μας πολλές φορές κλονίζεται…διότι οι αισθήσεις μας πολλές φορές ψεύδονται….και ότι αυτό που προσλαμβάνουμε με τις αισθήσεις μας…δεν είναι πάντα η αλήθεια….! Εμμμ…..!

Η Αλήθεια είναι ….ότι ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ…κάτι σαν όταν αυτό που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας και ταιριάζει με το αντικείμενο που έχουμε μπροστά μας. Με την Σκέψη μας λοιπόν εξετάζουμε αν αυτό που κείται ή στέκεται μπροστά μας είναι αυτό που βλέπουμε με τις αισθήσεις μας ή όχι και το επιβεβαιώνουμε. Με την Σκέψη μας λοιπόν αποδεικνύουμε αυτό για το οποίο
ισχυριζόμαστε ότι είναι Αλήθεια. Με την Σκέψη μας και με το Λόγο μας….εξηγούμε αυτό που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε. Η πίστη μας είναι ότι με την Σκέψη μας μπορούμε να τα εξηγήσουμε όλα. Αυτό βέβαια είναι κάτι που δεν το πιστεύει κανείς πια ….και βέβαια…ούτε και η ίδια η Σκέψη.

Οι δυνατότητες της Σκέψης για εξήγηση και απόδειξη είναι μικρές και έχουν όρια. Τα Μαθηματικά μας αποδεικνύουν ότι η σκέψη έχει όρια και ότι δεν μπορεί να τα αποδείξει όλα και να τα εξηγήσει όλα.

Τότε εμείς γιατί επιμένουμε να πιστεύουμε και να υποστηρίζουμε αυτήν την προκατάληψη; Είναι ένα ερώτημα…!

( Προκατάληψη θεωρούμε κάθε τι που θεωρούμε γνώση, χωρίς να το έχουμε από πριν ερευνήσει. Προκατάληψη είναι μια από πριν γνώση, κάτι που διδαχθήκαμε κάποτε εις το παρελθόν και το θεωρούμε αληθινό, δηλαδή….ότι ανταποκρίνεται σ’ αυτό που έχουμε μπροστά μας ή μέσα μας, που μας λέει…ότι κάτι είναι έτσι ή αλλιώς. Ότι κάτι είναι έτσι και ότι δεν μπορεί παρά να είναι και δεν μπορεί να είναι διαφορετικό. )

Αν όμως όντας η Σκέψη είναι όντως ένα όργανο της Γνώσης…δηλαδή αυτό που θεωρούμε για Γνώση, τότε είναι αυτή η ίδια, αλλά και τα παράγωγά της…δηλαδή συμπεράσματα, προτάσεις κλπ μια προκατάληψη;

Τότε θα ήταν η αλλαγή της Σκέψης που αναζητούμε, η απαλλαγή και η απελευθέρωση απ’ αυτήν την προκατάληψη;

Από την άλλη η Σκέψη λειτουργεί μόνο για το γνωστό, για την ήδη γνωστή Γνώση. Γι’ αυτό που ήδη ξέρουμε και επομένως αυτό που δύναται να κάνει κανείς με την Σκέψη και η ίδια η Σκέψη σαν εργαλείο, είναι μόνο να περιγράψει το ήδη γνωστό.

Αν είναι έτσι μπορεί όντως να ισχύει αυτό που πιστεύουμε με πάθος και απόγνωση, ότι η Σκέψη είναι ένα εργαλείο γνώσης;

Μπορεί η σκέψη να παράγει Γνώση;

Και όταν λέμε Γνώση, εννοούμε κάτι που δεν είναι ακόμα γνωστό. Κάτι άγνωστο. Κάτι που είναι ήδη γνωστό δεν μπορούμε να το ονομάσουμε Γνώση, αφού είναι ήδη γνωστό. Άρα σαν Γνώση μπορούμε να λογαριάζουμε μόνο κάτι που είναι άγνωστο ως τώρα. Η Σκέψη όμως μπορεί να ερμηνεύσει μόνο το γνωστό και άρα δεν μπορεί να κάνει αυτό το οποίο αφελώς πιστεύουμε: να είναι ένα εργαλείο παραγωγής Γνώσης.

Τώρα θα μου πείτε…δεν το έλυσε ο Αριστοτέλης…θα το λύσουμε εμείς….! Ο ίδιος ο Αριστοτέλης μας λέγει…ότι η Σκέψη λειτουργεί μόνο για το γνωστό.

Το θέμα είναι το τι μπορεί να κάνει η Σκέψη και εμείς με την Σκέψη και αυτό μας ενδιαφέρει για το λόγο, ότι είναι πρώτιστη ανάγκη για τον Άνθρωπο να γνωρίζει και μάλιστα να γνωρίζει πάντα νέες, άγνωστες Γνώσεις.
Με την Σκέψη κρίνουμε, ξεχωρίζουμε, συγκρίνουμε κάτι, που είναι κιόλας εμπρός μας. Δεν μπορούμε να βρούμε λύση ή να πάρουμε αποφάσεις ή να κάνουμε επιλογές, για το αν πρέπει να πράξουμε και για το πώς θα πράξουμε κάθε φορά που το θέλουμε ή να επιλέξουμε και να κάνουμε κάποια επιλογή. Η Σκέψη δεν είναι η δύναμη που κινεί το Όν, δηλαδή…η δύναμη που το κάνει να πράττει. Και αυτό διότι δεν έχει καμιά σχέση με την πράξη.


Τι μπορεί να σημαίνει αυτό… και μάλιστα όταν το ακούς... από τον εφευρέτη του Νου και τον ιδρυτή της Λογικής…τον ίδιο τον Αριστοτέλη;

Ας βάλουμε την Σκέψη μας από την αρχή….και να πούμε ότι η Σκέψη λειτουργεί μόνο με το γνωστό κι αυτό μόνο για να το περιγράψει και να βρει τις αναλογίες μεταξύ των πραγμάτων που το αποτελούν. Η εμμονή μάλιστα της Σκέψης να ασχολείται μόνον με το γνωστό και η πίστη-προκατάληψη του ανθρώπου ότι με αυτόν τον τρόπο γνωρίζει….δεν οδηγεί απλώς σ’ έναν αέναο φαύλο κύκλο, μέσα στον οποίο ερμηνεύουμε και ξαναερμηνεύουμε το ήδη γνωστό, αλλά και κάνει κάτι πολύ χειρότερο: μπλοκάρει στην ουσία το άγνωστο, δηλαδή…την ίδια πηγή της Γνώσης.

Στην πραγματικότητα για τον Νου και για τον κυριαρχημένο πλήρως απ’ τον Νου Άνθρωπο…δεν υπάρχει άγνωστο. Η προκατάληψη αυτή και ο εγκλωβισμός μας στην κυριαρχία του Νου και της Σκέψης, μας καθιστά ανίκανους και ανήμπορους για δράση. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε και αυτό που κάνουμε συνήθως, όταν καλούμαστε να πράξουμε, είναι μόνο να σκεφτόμαστε για πράξη, αλλά ποτέ να πράξουμε….και ακόμα περισσότερο να πράξουμε και εφαρμόσουμε τις Σκέψεις μας στην Πράξη.

Ο Αριστοτέλης λέγει ότι ακόμα …. «αν διατάξει η Σκέψη, ο Νους, ο Άνθρωπος πράττει σύμφωνα μ’ αυτό που θέλουν οι επιθυμίες του, ως ο ακροατής», δηλαδή… αυτόν που δεν έχει θέληση, δύναμη. Στην πραγματικότητα δηλαδή….ο Άνθρωπος είναι ανήμπορος να πράξει. Κι αυτό διότι δεν χρησιμοποιεί το σωστό εργαλείο γι’ αυτό, την πράξη, δηλαδή….το πράττειν, την δύναμη, η οποία μένει άπραγη και εξουδετερωμένη, απασχολημένη να δημιουργεί αυτόν τον λειψό κόσμο και αυτόν τον λειψό Άνθρωπο. Η Δύναμη αυτή του Πράττειν είναι βέβαια ….η Θέληση και ….καθόλου ο Νους.

Ας ξεκαθαρίσουμε τι είναι το άγνωστο…μήπως και βγάλουμε κάποια άκρη…

 Είναι η άγνωστη Γνώση. Είναι η καινούργια Γνώση. Η λύση, η έμπνευση, το καινούργιο…και είναι
αυτό ακριβώς που μπλοκάρουμε….δηλαδή…την φρέσκια ιδέα, την λύση απ’ το πουθενά την Δύναμη. Είναι η Δύναμη, η θέληση αυτή που εξαντλούμε και σπαταλούμε, εξηγώντας για άλλη μια φορά τα ίδια και τα ίδια και για την ίδια Γνώση, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προκατάληψη για κάτι, που το μάθαμε για σωστό και το πιστεύουμε για αληθινό, χωρίς να το έχουμε ποτέ ερευνήσει.

ΕΡΕΥΝΑ…

 Έτσι είμαστε εμείς οι σημερινοί ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ… για να μην γράψω…οι περισσότεροι…διότι έτσι ή αλλιώς αυτό είναι…αυτό που μάθαμε ότι είμαστε, κάποτε εις το παρελθόν από τους δασκάλους μας…από σχολείο μας…από τους γονείς μας…από την (εκκλησία) μας και στο οποίο πιστεύουμε μέχρι και να σκοτώνουμε….γι’ αυτό…ακόμη είμαστε έτοιμοι…!

Δεν υπερβάλλω….διότι θεωρούμε ότι είμαστε αποτυχημένοι ή ότι είμαστε τεμπέληδες ή άχρηστοι ή ακόμη οι πιο ικανοί και οι πιο έξυπνοι κλπ. κι αυτό διότι αποτύχαμε κάποτε εις την εφηβεία μας ή επειδή δεν καταφέραμε κάποτε να πετύχουμε σε κάτι που κάναμε και γι’ αυτό και εξ αυτού βγάλαμε το συμπέρασμα ότι δεν είμαστε ικανοί, πετυχημένοι, κλπ. κλπ., ένα συμπέρασμα μάλιστα που θα ισχύει από τότε…έως το τέλος της ζωής μας. Ναι…..αυτός είναι ο Νεοελληνικός τρόπος που λειτουργεί η Σκέψη μας και η Λογική μας…που είναι το σύστημα όλων των «γνωστών» Γνώσεων. Με γενικεύσεις δηλαδή…και με κατηγοριοποιήσεις. Αυτά βέβαια, όπως καταλαβαίνουμε έχουν ένα τεράστιο βάρος στον Άνθρωπο, το οποίο τον αποδυναμώνει, γι’ αυτό και είναι σίγουρο, ότι αν δεν καταφέρει να απελευθερωθεί ποτέ από όλες αυτές τις προκαταλήψεις…δεν θα καταφέρει ν’ αλλάξει ποτέ τίποτα εις την ζωή του και εις τον Κόσμο.

Το κάθε ζωντανό Όν που ζει εις την Γαία…προσλαμβάνει από το Σύμπαν ύλη, για την οποία…η Φιλοσοφία πιστεύει ότι πρόκειται για ακατέργαστη ύλη και την οποία κατόπιν μορφοποιεί η Σκέψη και την κάνει Γνώση.

Αυτό που κάνει η Σκέψη, είναι να ξεχωρίζει, να κρίνει να συγκρίνει, να περιγράφει και να ερμηνεύει.

Προσλαμβάνουμε ενέργεια…μέσω των ενεργειακών μας κέντρων….όπως αυτή ρέει ελεύθερη εις το Σύμπαν, την οποία κατόπιν μετατρέπουμε με τις αισθήσεις μας….σε αισθητηριακά δεδομένα και τα οποία κατόπιν ερμηνεύει η Σκέψη.

Όλο αυτό το λέμε Αντίληψη κι αυτός είναι ο λόγος που συγχέουμε πάντα την Αντίληψη με την Σκέψη. Λέμε πως είναι θέμα Αντίληψης και εννοούμε ότι είναι θέμα Σκέψης και λέμε ότι πρέπει να αλλάξουμε την Σκέψη μας και το συγχέουμε με την αλλαγή της Αντίληψης. Όμως η Αντίληψη είναι η διαδικασία εκείνη πρόσληψης της ενέργειας κι αυτό μέχρι την εμφάνιση της Σκέψης και της ερμηνείας. Αυτό που λέμε Αντίληψη είναι η πρόσληψη της ελεύθερης ενέργειας και η μετατροπή της από τις αισθήσεις…σε αισθητηριακά δεδομένα.

Η Σκέψη μας έπεται και αυτό που κάνει με την επέμβασή της, είναι να μπλοκάρει, να σταματάει την ροή της ενέργειας…όπως εκείνη ρέει…ελεύθερα εις το Σύμπαν. Χωρίς την ενέργεια και αυτό που αντιλαμβανόμαστε, δεν θα είχαμε τίποτα να ερμηνεύσουμε. Το ζήτημα είναι ότι μ’ αυτήν την ερμηνεία φτιάχνουμε τον Κόσμο μας και το χειρότερο…όπως λέει και ο Νίτσε…(Εστίν), είναι ότι ξεχνάμε ότι πρόκειται περί ερμηνείας. Κι αυτό λοιπόν που πιστεύουμε για Κόσμο και εαυτό, δεν είναι παρά μια ερμηνεία, η οποία, επειδή δεν ερευνήσαμε ποτέ την Αλήθεια της, έχει καταντήσει μία προκατάληψη. Έτσι ο Κόσμος που φτιάχνουμε και μέσα του ζούμε, είναι ένας Κόσμος περισσότερο…ερμηνείας και προκατάληψης.

Είμαστε περισσότερο Νους, Σκέψη, παρά…Θέληση. Και εάν θέλετε εις την πραγματικότητα είμαστε μόνο Σκέψη, Ερμηνεία και καθόλου Θέληση.

Όμως το όργανο και η δύναμη που μπορεί να μας κάνει να κινηθούμε, και αυτό θα μας πει να πράξουμε…είναι η Θέληση….!

Με όλα αυτά το «κακό» που κάνει η απόλυτη κυριαρχία της Σκέψης πάνω μας: απ’ την μία δεν οδηγεί στην Γνώση και απ’ την άλλη μπλοκάρει την θέληση να αναπτυχθεί, πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα την ανικανότητα μας να δράσουμε και να πράξουμε. Σε αντίθεση με την τρέχουσα πίστη, ότι αυτό που προσλαμβάνουμε από το Σύμπαν είναι ακατέργαστη ύλη, η πίστη μας είναι ότι δεν πρόκειται καθόλου για κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα πρόκειται για Ενέργεια, για μια Δύναμη, που έχει Συνείδηση του Εαυτού της, κάτι που σημαίνει ότι είναι Δύναμη…αλλά και Γνώση κι αυτό για τον απλούστατο λόγο, ότι σε άλλη περίπτωση δεν θα γνωρίζαμε ούτε κι αυτό που γνωρίζουμε. Η απόδειξη γι’ αυτό το λίγο που γνωρίζουμε τελικά, από την ανακάλυψη της Σκέψης και μετά, είναι ότι στην πραγματικότητα η Σκέψη από τότε δεν έχει προχωρήσει ούτε χιλιοστό….! Κι αυτό που κάνουμε στην πραγματικότητα από τότε ως σήμερα….είναι να επαναλαμβάνουμε συνεχώς και αενάως τα ίδια και τα ίδια…δηλαδή αυτά που μας είπαν οι Πρόγονοί μας Έλληνες Φιλόσοφοι και Μαθηματικοί
κλπ., χωρίς να έχουμε καταφέρει ΕΜΕΙΣ να πούμε τίποτα καινούργιο. Τι ρεζίλι…!
Αναλογιστείτε το λίγο…! Μα θα μου πεις κάποιος…εδώ σήμερα…δεν ξέρουμε καν για τους Αρχαίους μας Φιλοσόφους…εσύ θέλεις και να τους αναπαράγουμε κιόλας….που κι
αυτό ακόμη είναι μια ξεφτίλα…διότι δεν ξέρουμε τον τρόπο….διότι είμεθα ημιμαθείς.
Η ΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ…..ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ….ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΧΕΙΕΝΤΡΥΦΗΣΕΙ….!

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ….ΔΕΝ ΛΕΜΕ ΚΑΤΙ ΝΕΟ…ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ.

Μα θα μου πει κάποιος…ρε φίλε τα είπαν όλα οι Πρόγονοί μας…τι χολοσκάς…!

…Έτσι σιγά σιγά….καταλήγουμε και πιστεύουμε στην Λογική και στην Σκέψη, για τον μόνο λόγο ότι ερμηνεύει….το γνωστό. Και τι είναι αυτό το γνωστό που ερμηνεύει; Αντικείμενο. Αυτό που καταφέρνει η Σκέψη και ο Άνθρωπος με την Σκέψη, είναι να φτιάξει και ερμηνεύσει….αλλά και να πιστέψει σε αντικείμενα και ότι όλα εις τον Κόσμο, αλλά κι αυτός ο ίδιος δεν είναι τίποτα παραπάνω από απλά…απτά αντικείμενα.

Το μπέρδεμα γίνεται και αρχίζει από την στιγμή που βλέπει, ότι δεν είναι καθόλου έτσι και όταν βλέπει, ότι δεν μπορεί να είναι μόνο ένα αντικείμενο, αλλά αισθάνεται ότι θα πρέπει να υπάρχει και κάτι άλλο από αυτό το στέρεο, άκαμπτο, συμπαγές, ακούνητο, αμετάβλητο αντικείμενο. Όμως
έρχεται απανωτά….η «κουφάλα» μας….η Σκέψη….και μας λέγει…ότι αυτό το κάτι άλλο και το κάτι περισσότερο, δεν είναι τίποτα άλλο από το Νοητό και ότι αυτό το Νοητό, το υπερβατικό, θα μπορέσει να το συλλάβει με την Σκέψη και τον Νου, που είναι το εργαλείο με το οποίο ο Άνθρωπος συλλαμβάνει τα νοητά, σε αντίθεση βέβαια με τα αισθητηριακά που γνωρίζει με τις αισθήσεις. Αυτά που γνωρίζει ο Άνθρωπος με τις αισθήσεις τα λέει αντικείμενα και υποστηρίζει ότι αυτό δεν είναι το παν που υπάρχει. Υπάρχουν και τα Νοητά που είναι ανώτερα και πιο σίγουρα σαν Γνώση.

Όμως και τα Νοητά δεν ασχολούνται με αντικείμενα;

Ποια λοιπόν είναι η διαφορά μεταξύ των δύο ή μήπως τα Νοητά είναι πιο σίγουρη Γνώση;

Τελικά…από τότε που ο Άνθρωπος άρχισε τις ερωτήσεις…τα έκανε όλα….άνω κάτω…σαλάτα…!!! Διότι ο καθένας δ΄’ινει την δική του ερμηνεία….και πάει λέγοντας….άντε να συννενοηθούμε…!

Τελικά αυτά που βασίζονται σε υποθέσεις και ολόκληρα οικοδομήματα της Νόησης συντρίβονται μόλις ταραχτεί λίγο η βάση τους, δηλαδή…η υπόθεση πάνω εις την οποία οικοδομήθηκαν.

Το ενδιαφέρον του Ανθρώπου, ήταν πάντα το πώς να πράξει…σύμφωνα με την Γνώση του και να εφαρμόσει την Γνώση του αυτή στην πράξη. Με την ελπίδα…ότι αλλάζοντας την Σκέψη, μπορεί κάποιος να πράξει και μάλιστα να πράξει ορθά. Με την Σκέψη δεν μπορούμε να πράξουμε… παρά μονάχα Σκέψεις. Οι Σκέψεις όμως δεν είναι πράξεις ή τουλάχιστον δεν είναι πράξεις που μπορούν να αλλάξουν έναν τρόπο ζωής ή έναν τρόπο συμπεριφοράς και μια στάση ζωής…διότι η ζωή είναι πράξη και μπορούμε να την πράξουμε, δηλαδή…. να την ζήσουμε μόνο πράττοντας και ποτέ σκέφτοντας ή μιλώντας και επιχειρηματολογώντας γι’ αυτήν. Να πράξουμε λοιπόν δεν μπορούμε
με την Σκέψη ή τον Νου σαν όργανο. Μ’ αυτό που μπορούμε να πράξουμε είναι η Θέληση, η Σκόπευση, η Όρεξη…όπως μας λέγει και ο Αριστοτέλης.

Η κυριαρχία της Λογικής πάνω στο ανθρώπινο Όν, έκανε να μπλοκάρουν λειτουργίες και Δυνάμεις που ο Άνθρωπος κατέχει προς Γνώση και Δράση, αλλά εξ αιτίας αυτής της κυριαρχίας δεν εξερεύνησε και δεν ανέπτυξε, με αποτέλεσμα να εξασθενήσουν και να περιέλθουν σε πλήρη απαξίωση και απραξία.
Η Θέληση έχει καταντήσει, ένας ακόμα όρος της Λογικής και όχι αυτό που είναι στ’ αλήθεια, δηλαδή….η Δύναμη της κίνησης, η Δύναμη που δύναται να οδηγήσει το Όν εις την Πράξη.
Ο άνθρωπος προσπαθεί ακόμα να πράξει με την Σκέψη, κάτι βέβαια που είναι αδύνατο. Η Θέληση είναι η δύναμη εκείνη μέσα μας, που μπορεί ακόμα και να μας οδηγήσει σε υψηλές Πράξεις και Δράσεις, Γνώσεις και Εμπειρίες, όπως η εμπειρία υψηλών εννοιών, όπως ο Θεός, η Ψυχή και η Ελευθερία. Η Σκέψη μας μπορεί να χρησιμεύσει σαν ένα εργαλείο για Δράση, σε σχέση και σύγκριση προς το κατ’ εξοχήν εργαλείο της Πράξης…την θέληση.

Ο διαχωρισμός μεταξύ της Σκέψης σαν την δύναμη του Σκέπτεσθαι και της Θέλησης ως την δύναμη
που είναι υπεύθυνη για πράξη…απεγνωσμένα το ζητάμε όλοι μας με το να ασχολούμαστε μ’ αυτό που λέμε αλλαγή της Σκέψης, ώστε να αλλάξουμε κάτι τέλος πάντων εις την ζωή μας κι αυτό είναι αδύνατο να το καταφέρουμε μόνον με την Σκέψη και με οποιαδήποτε αλλαγή της….αλλά μόνον με την ανάπτυξη της…Θέλησης.


ΘΕΛΗΣΗ…ΕΧΕΙΣ / ΕΧΕΙΣ...ΘΕΛΗΣΗ;

Η συνταγή που σώζει ζωές παιδιών

Το κείμενο που ακολουθεί είναι πραγματικός δυναμίτης. Όλοι μας, γονείς, εκπαιδευτικοί (ειδικά αυτοί), παππούδες, γιαγιάδες, έχουμε ανάγκη να το διαβάσουμε ξανά και ξανά. Για να νιώσουμε πιο δυνατοί, για να αντιληφθούμε πώς μπορούμε να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στην προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον που ν΄αγκαλιάζει όλα τα παιδιά. Για να πιστέψουμε πως από τη δική μας μικρή γωνίτσα αληθινά μπορούμε να συνεισφέρουμε ώστε να γίνει ο κόσμος αυτός πιο αληθινός και φιλόξενος:

Αυτή η υπέροχη δασκάλα Μαθηματικώνέχει τη συνταγή που σώζει ζωές παιδιών.
Πριν από μερικές βδομάδες, πήγα στην τάξη του Τσέις για ενισχυτική διδασκαλία. Είχα στείλει ένα μέιλ στην δασκάλα του Τσέις ένα βράδυ όπου έγραφα «Ο Τσέις επιμένει πως αυτές οι ασκήσεις που έχει για το σπίτι είναι μαθηματικά – αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι τον πιστεύω. Βοήθεια, παρακαλώ». Μου απάντησε αμέσως λέγοντας: «Κανένα πρόβλημα, μπορώ να καθίσω μαζί του μετά το σχολείο οποιαδήποτε στιγμή». Κι εγώ της λέω «Όχι, όχι αυτόν. Αυτός το καταλαβαίνει. Εμένα βοηθήστε». Κι έτσι κάπως κατέληξα μπροστά σ’ έναν μαυροπίνακα σε μια άδεια αίθουσα της πέμπτης δημοτικού κοιτάζοντας επίμονα σειρές σχημάτων που για την δασκάλα του Τσέις ήταν «αριθμοί».

Στάθηκα λίγο μπροστά στον πίνακα ενώ η δασκάλα του Τσέις κάθισε πίσω μου, βυθισμένη στο γραφείο της και με ήρεμη φωνή προσπαθούσε να με κάνει να καταλάβω τον «νέο τρόπο που διδάσκουμε τη διαίρεση». Ευτυχώς για μένα, δεν χρειάστηκε να ξεμάθω πολλά γιατί ποτέ μου δεν κατάλαβα τον «παλιό τρόπο που διδάσκαμε τη διαίρεση». Μου πήρε μία ολόκληρη ώρα να λύσω ένα πρόβλημα, αλλά καταλάβαινα πως η δασκάλα του Τσέις με συμπάθησε έτσι κι αλλιώς. Συνεργάστηκε παλιότερα με την ΝΑΣΑ, κι έτσι προφανώς έχουμε πολλά κοινά.

Έπειτα, καθίσαμε για λίγα λεπτά και συζητήσαμε για την διδασκαλία των παιδιών και τι ιερό καθήκον και ευθύνη που είναι. Συμφωνήσαμε πως μαθήματα όπως η ανάγνωση και τα μαθηματικά είναι τα λιγότερο σημαντικά που διδάσκονται σε μια τάξη. Μιλήσαμε για την διαμόρφωση μικρών ψυχών που θα συνεισφέρουν σε μια μεγαλύτερη κοινότητα -και μιλήσαμε για το κοινό μας όνειρο να αποτελούνται αυτές οι κοινότητες από άτομα που είναι Ευγενικά και Γενναία πάνω απ’ όλα.
Κι έπειτα μου είπε το εξής: Κάθε Παρασκευή απόγευμα, η δασκάλα του Τσέις ζητά από τους μαθητές της να βγάλουν ένα κομμάτι χαρτί και να γράψουν τα ονόματα τεσσάρων παιδιών με τα οποία θα ήθελαν να κάτσουν μαζί την επόμενη εβδομάδα. Τα παιδιά ξέρουν ότι αυτές τους οι επιθυμίες μπορεί να πραγματοποιηθούν μπορεί όμως και όχι. Ζητάει επίσης από τα παιδιά να ονομάσουν έναν μαθητή που πιστεύουν ότι ήταν εξαιρετικός «πολίτης» της τάξης. Οι ψήφοι τους παραδίδονται σε αυτήν κατ’ ιδίαν.
Και κάθε Παρασκευή απόγευμα, αφού οι μαθητές πάνε σπίτι, η δασκάλα του Τσέις βγάζει αυτά τα χαρτιά, τα τοποθετεί μπροστά της και τα μελετά. Ψάχνει για μοτίβα.
Ποιον δεν θέλει κανείς να έχει διπλανό;
Ποιος δεν ξέρει καν ποιον να ζητήσει για διπλανό;
Ποιος περνάει απαρατήρητος και δεν προτείνεται ποτέ;
Ποιος είχε ένα εκατομμύριο φίλους την προηγούμενη βδομάδα και κανέναν αυτή τη βδομάδα;
Βλέπετε, η δασκάλα του Τσέις δεν ψάχνει καινούργιο διάγραμμα θέσεων ή «εξαιρετικούς πολίτες». Η δασκάλα του Τσέις ψάχνει για μοναχικά παιδιά. Ψάχνει για παιδιά που δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν με άλλα παιδιά. Εντοπίζει τα μικρά εκείνα που περνούν απαρατήρητα στην κοινωνική ζωή της τάξης. Ανακαλύπτει ποιων τα προτερήματα περνούν απαρατήρητα από τους συμμαθητές τους. Και εντοπίζει -αμέσως- ποιος διαπράττει και ποιος υφίσταται τη σχολική βία (bullying).

Ως δασκάλα, γονιός και άνθρωπος που αγαπάει όλα τα παιδιά – θεωρώ ότι αυτό είναι η πιο έξυπνη στρατηγική Νίντζα της αγάπης που έχω δει ποτέ μου. Είναι σαν να παίρνεις την ακτινογραφία της τάξης και να κοιτάς κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων και μέσα στις καρδιές των παιδιών. Είναι σαν να βγάζεις χρυσό απ’ το χρυσορυχείο-ο χρυσός είναι αυτά τα μικρά που χρειάζονται λίγη βοήθεια – που χρειάζονται τους ενήλικες να επέμβουν και να τα ΔΙΔΑΞΟΥΝ πώς να κάνουν φίλους, πώς να ζητήσουν από τους άλλους να παίξουν, πώς να συμμετέχουν σε μία ομάδα και πώς να μοιραστούν τα χαρίσματα τους με τους άλλους. Και αυτό αποθαρρύνει τη σχολική βία (bullying) γιατί ο κάθε δάσκαλος γνωρίζει πως το bullying συμβαίνει όταν δεν κοιτάει -και τα παιδιά που το υφίστανται φοβούνται να το μαρτυρήσουν. Μα, όπως είπε -η αλήθεια αποκαλύπτεται σε αυτά τα προσωπικά μικρά χαρτιά.
Ενώ η δασκάλα του Τσεις εξηγούσε αυτή την απλή, πανέξυπνη ιδέα -την κοιτούσα με ορθάνοιχτο το στόμα. «Πόσο καιρό χρησιμοποιείς το σύστημα αυτό;» ρώτησα.
Από τη σφαγή στο λύκειο Κολουμπάιν, είπε. Κάθε Παρασκευή μετά το Κολουμπάιν.

Αυτή η υπέροχη γυναίκα παρακολούθησε τι έγινε στο Κολουμπάιν γνωρίζοντας πως ΟΛΗ Η ΒΙΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Όλη η εξωτερική βία ξεκινά ως εσωτερική μοναξιά. Παρακολουθούσε την τραγωδία αυτή ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ πως τα παιδιά που δεν τα προσέχει κανείς κάποια στιγμή θα κάνουν οτιδήποτε μόνο και μόνο για να τα προσέξουν.
Κι έτσι αποφάσισε να αρχίσει να πολεμάει την βία από νωρίς και συχνά, και με τον κόσμο που είναι κοντά της. Αυτό που κάνει η δασκάλα του Τσέις όταν κάθεται στην άδεια αίθουσα και μελετά αυτές τις λίστες που είναι γραμμένες από τρεμάμενα 11χρονα χέρια είναι να ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ. Είμαι πεπεισμένη γι’ αυτό. Σώζει ζωές.
Κι αυτό που έμαθε αυτή η μαθηματικός χρησιμοποιώντας αυτό το σύστημα είναι κάτι που ήδη γνώριζε: πως τα πάντα -ακόμα κι η αγάπη και η αίσθηση του να ανήκεις κάπου-έχουν ένα μοτίβο. Και βρίσκει αυτά τα μοτίβα μέσα από αυτές τις λίστες -σπάει τους κώδικες της προβληματικής επικοινωνίας. Και δίνει στα μοναχικά παιδιά την βοήθεια που χρειάζονται. Γι’ αυτήν, είναι μαθηματικά. Είναι ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ.
Όλα είναι αγάπη -ακόμα και τα μαθηματικά. Εκπληκτικό.
Η δασκάλα του Τσέις παίρνει σύνταξη φέτος -μετά από δεκαετίες που έσωζε ζωές. Τι ωραίος τρόπος να περάσεις την ζωή σου: ψάχνοντας μοτίβα αγάπης και μοναξιάς, να παρεμβαίνεις κάθε μέρα -και να αλλάζεις την τροχιά του κόσμου μας.

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ. Είστε οι πρώτοι που δέχεστε τα πυρά, η πρώτη γραμμή, οι ανιχνευτές προβληματικής επικοινωνίας και η μεγαλύτερη και μοναδική ελπίδα που έχουμε για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό που κάνετε στις τάξεις όταν κανείς δεν παρακολουθεί – είναι η μεγαλύτερη ελπίδα μας.
Δάσκαλοι -δασκάλες- έχετε ένα εκατομμύριο γονείς πίσω σας που ψιθυρίζουν όλοι μαζί:«Δεν μας νοιάζουν τα τυποποιημένα τεστ. Μας νοιάζει που μαθαίνετε στα παιδιά μας να είναι Γενναία και Ευγενικά. Και σας ευχαριστούμε. Σας ευχαριστούμε που σώζετε ζωές».
Με Αγάπη-Όλοι Εμείς

Ο πυρετός της τουλίπας

Τον 17° αιώνα μία νέα μόδα έκανε την εμφάνισή της στη Ολλανδία. Η τουλίπα.
Θεωρήθηκε κατόπιν κοινής επιλογής ως το πιο πρέπον δώρο.
Προσπαθούσαν όλοι σε κάθε επέτειο, σε κάθε γιορτή, με κάθε ευκαιρία να προσφέρουν το συγκεκριμένο είδος άνθους.
Οι τουλίπες την εποχή εκείνη, γινόταν εισαγωγή στις κάτω χώρες, από την Τουρκία το μεγαλύτερο μέρος τους και από την Χίο.
Η συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση έκανε τους εμπόρους να τρέχουν προπληρώνοντας, προλαμβάνοντας τις παραγγελίες οι οποίες και θεωρούντο δεδομένες.
Οι πελάτες οι οποίοι έφταναν στα ανθοπωλεία πλέον δεν εύρισκαν και αναγκαζόταν να παραγγείλουν προπληρώνοντας με τη σειρά τους, το 1/10 της αξίας του εμπορεύματος (άνθους εν προκειμένω). Με τον τρόπο αυτόν ο καταστηματάρχης δεσμευόταν ότι την συγκεκριμένη ημερομηνία θα έχει το άνθος στα χέρια του ο οποίο και θα ανήκει στο τάδε αγοραστή. Προς απόδειξη της συμφωνίας υπέγραφε το σχετικό μπιλιετάκι.
Το φαινόμενο πλέον του άνθους στο ανθοδοχείο με καρτέλα ονόματος έγινε συνήθης.
Κάποιοι αγοραστές, έξυπνα σκεπτόμενοι, προσφέρθηκαν να δώσουν το αποδεικτικό παραγγελίας (μπιλιέτο- συμβόλαιο) σε κάποιον άλλον ο οποίος και προτίθετο να προσφέρει περισσότερα πιθανώς γιατί βιαζόταν να αποκτήσει τη τουλίπα.
Ο ευφυής πωλητής λοιπόν του συμβολαίου, επήγε την επόμενη συνάπτοντας δέκα παραγγελίες πληρώνοντας το 1/10 όλων, και δυο μέρες αργότερα βάλθηκε να πουλά αποκομίζοντας ένα καλό κέρδος.
Ένας εκ των αγοραστών σκέφθηκε ότι αφού το αγόρασα ακριβότερα θα μπορούσα ενδεχομένως να το πουλήσω και εγώ. Και πράγματι βρήκε κάποιον τρίτο που το ήθελε διακαώς και πούλησε το συμβόλαιο σε πολλαπλάσια αξία.

Το γεγονός μαθεύτηκε και όλοι αγόραζαν συμβόλαια με σκοπό όχι πλέον την απόκτηση της τουλίπας οποία πράγματι υπήρχε, αλλά με σκοπό την πώληση των συμβολαίων σε τιμή ακόμη υψηλότερη.
Έφτασαν τα συμβόλαια να πωλούνται από 3200 φιορίνια έως το εξωφρενικό ποσόν των 4200 την στιγμή που ο μισθός ενός εργάτη το έτος ήταν 300 φιορίνια!
Ο κάθε ιδιώτης αγόραζε το συμβόλαιο πλέον όχι για να καρπωθεί το δυσεύρετο αντικείμενο (τουλίπα), αλλά με τη βεβαιότητα ότι θα το πουλήσει αυθημερόν ακριβότερα.
Κάποτε τα συμβόλαια έπαψαν να αγοράζονται.
Οι τουλίπες πλημμύρισαν την Ολλανδία διότι κανείς δεν αγόραζε πλέον το λουλούδι μια και όλοι ήθελαν το χαρτί του δικαιώματος της απόκτησης… και ακολούθως το κέρδος που απέρρεε από αυτό.
Οι τελευταίοι κάτοχοι των συμβολαίων διαμαρτυρήθηκαν για την πρώτη φούσκατου χρηματιστηρίου... η οποία φούσκα είχε και σοβαρές συνέπειες στις οικονομίες και άλλων κρατών...

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ

“Κρισναμούρτι: Το πιο δύσκολο πράγμα στη ζωή είναι να μην είσαι δεμένος με καμιά ιδέα• το δέσιμο με την ιδέα το ονομάζουν «συνέπεια». Aν έχεις ιδανικό, ας πούμε, τη «μη βία», πρέπει να προσπαθείς να είσαι συνεπής μ’ αυτό το ιδανικό. Τώρα; εκείνος που κάνει την ερώτηση στην πραγματικότητα θέλει να πει: «Τώρα μας λέτε να σκεφτόμαστε μόνοι μας, πράγμα που είναι διαφορετικό από εκείνο που λέγατε όταν ήσαστε μικρός. Γιατί δεν είστε συνεπής;»

Τι σημαίνει να είσαι συνεπής; Αυτό είναι πραγματικά ένα πολύ σημαντικό σημείο.

Να είσαι συνεπής σημαίνει ότι έχεις ένα νου ο οποίος ακολουθεί αμετάβλητα ένα ειδικό μοντέλο σκέψης — που σημαίνει ότι δεν κάνεις αντιφατικά πράγματα, ετούτο σήμερα και το αντίθετο αύριο. Προσπαθούμε να βρούμε τι είναι ένας συνεπής νους.
Ο νους που λέει: «έχω πάρει όρκο να είμαι το τάδε και θα είμαι αυτό μέχρι το τέλος της ζωής μου», ονομάζεται συνεπής, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας πάρα πολύ κουτός νους επειδή κάποτε έβγαλε ένα συμπέρασμα κι από τότε ζει σύμφωνα μ’ αυτό το συμπέρασμα! Είναι σαν ένας άνθρωπος να χτίζει έναν τοίχο γύρω του και ν’ αφήνει τη ζωή να τον προσπερνάει.

Είναι ένα πολύπλοκο πρόβλημα• ίσως μοιάζει να το υπεραπλουστεύω, αλλά δεν νομίζω. Όταν ο νους απλώς είναι συνεπής γίνεται μηχανικός και χάνει τη ζωντάνια, τη λάμψη, την ομορφιά τής ελεύθερης κίνησης. Είναι σαν να λειτουργεί μέσα στα πλαίσια ενός μοντέλου…”

Ανέλαβε δράση τώρα!

Η δράση ή αλλιώς η ενεργή απασχόληση είναι αυτό που πραγματικά θα σας οδηγήσει στο δρόμο για να έχετε τα επιθυμητά αποτελέσματα στους στόχους σας. Φυσικά όλα αυτά με σύμμαχο τη θετική σκέψη, τον αυτοσεβασμό κ την αυτοπεποίθηση.
Ας δούμε λοιπόν μερικές οδηγίες που θα σας βοηθήσουν να ενεργοποιηθείτε άμεσα:
Ξεκινήστε τώρα τι περιμένετε;

Αν θέλετε να κάνετε ένα όνειρό σας πραγματικότητα είναι καλό να αρχίσετε να δουλεύετε άμεσα πάνω σε αυτό. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που περιμένουν οι συνθήκες να είναι τέλειες. Οι περιστάσεις μπορεί να αλλάξουν, να βελτιωθούν ή και να γίνουν χειρότερες, οπότε η καταλληλότερη στιγμή μπορεί να είναι σήμερα, ακόμη και αν δεν είναι τέλεια.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εστιάσουμε τις ενέργειές μας στη δημιουργία αυτών των κατάλληλων συνθηκών. Να θυμάστε πως οι τέλειες συνθήκες δεν θα υπάρξουν. Η καλύτερη στιγμή για να δράσετε είναι τώρα, γιατί το τώρα είναι το μόνο πράγμα που έχετε τον έλεγχο.
Ενώ περιμένετε μερικά πράγματα να γίνουν, ασχοληθείτε με κάτι άλλο.
Σίγουρα υπάρχουν φορές που τα πράγματα δεν είναι 100% στο χέρι σας και πρέπει να περιμένετε για λόγους άσχετους με εσάς. Αλλά να θυμάστε πως είναι αρκετά επικίνδυνο να μείνετε άπραγοι απλά περιμένοντας. Έτσι, ενώ περιμένετε, μπορείτε να κάνετε δύο πράγματα:
Να δείτε τι μπορείτε να κάνετε για να επιταχυνθεί η διαδικασία την οποία περιμένετε.
Να προσδιορίστε τι άλλες κινήσεις μπορείτε να κάνετε ώστε να υπάρξει πρόοδος στην πορεία πραγματοποίησης του στόχους σας.
Επίσης μπορείτε να ψάξετε για εναλλακτικές λύσεις ώστε να φτάσετε πιο σύντομα στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τα εμπόδια δεν είναι ένα σημάδι ότι πρέπει να σταματήσετε, αλλά μια ευκαιρία για μάθηση και βελτίωση.
Πολλοί άνθρωποι όταν παλεύουν να δημιουργήσουν κάτι νέο και βρεθούν αντιμέτωποι με την παραμικρή δυσκολία την εκλαμβάνουν σαν ένα σημάδι από το σύμπαν που τους δείχνει πως κακώς το κάνουν αυτό. Οι δυσκολίες και τα εμπόδια είναι μέσα στο πρόγραμμα. Άλλωστε αυτές οι δυσκολίες είναι που θα μας χαρίσουν εμπειρία και θα μας προετοιμάσουν να αντιμετωπίσουμε αποδοτικότερα εμπόδια που μπορεί να προκύψουν.
Ακολουθήστε αυτές τις συμβουλές και μπείτε άμεσα σε δράση!
Σταματήστε τις δικαιολογίες και ξεκινήστε δουλειά.
Η αδράνεια τρέφει την αμφιβολία και το φόβο.
Η δράση τρέφει την αυτοπεποίθηση και το θάρρος.
Αν θες να νικήσεις το φόβο, μην κάθεσαι σπίτι να το σκέφτεσαι.
Βγες έξω και κάνε κάτι.

Βλάπτουν τα αυγά ή όχι;

Αυγά: τελικά, βλάπτουν ή όχι την υγεία; Πολύτιμα σε θρεπτικά συστατικά, χαρίζουν ενέργεια και δύναμη στον οργανισμό αλλά παράλληλα κατηγορούνται για υψηλά ποσοστά χοληστερόλης.
Ποια είναι η αλήθεια για τα αυγά και την επίδρασή τους στην υγεία μας; Τα αυγά είναι μια πλούσια πηγή πρωτεϊνών και αρκετών απαραίτητων θρεπτικών συστατικών.
Νεότερα δεδομένα υποδεικνύουν ότι η κατανάλωση αυγών συσχετίζεται με βελτιωμένη ποιότητα δίαιτας και καλύτερη αίσθηση πληρότητας μετά τα γεύματα και μπορεί να σχετίζεται με καλύτερη διαχείριση του βάρους.
Επιπλέον, ουσίες που βρίσκονται στον κρόκο του αυγού μπορεί να συμβάλλουν στην πρόληψη διαταραχών της όρασης λόγω γήρατος. Οι πρόσφατες βελτιώσεις στις φάρμες έχουν ανεβάσει τα πρότυπα για την ασφάλεια των αυγών, μειώνοντας τα περιστατικά μόλυνσης με Σαλμονέλα που παρατηρούνταν σε κάποια μέρη της Ευρώπης.
Μικρή επίδραση στη χοληστερόλη του αίματος: Στο παρελθόν υπήρχε ανησυχία ότι η κατανάλωση αυγών και άλλων πλούσιων σε χοληστερόλη τροφίμων θα μπορούσε να ανεβάσει τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιακής νόσου. Όμως, στις περισσότερες περιπτώσεις η διαιτητική χοληστερόλη δεν επηρεάζει τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα, όσο τα επηρεάζουν η ποσότητα και το είδος των λιπιδίων που καταναλώνονται, με εξαίρεση κάποια άτομα που είναι ευαίσθητα στις υψηλές προσλήψεις χοληστερόλης.
Τα τρέχοντα δεδομένα συνιστούν ότι η κατανάλωση αυγών ως μέρος μιας υγιεινής ισορροπημένης δίαιτας δεν αυξάνει σημαντικά τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα στα περισσότερα άτομα. Μελέτες που ερευνούν τις διατροφικές αιτίες της καρδιακής νόσου δεν έχουν βρει σύνδεση μεταξύ της τακτικής κατανάλωσης αυγών (μέχρι 6 την εβδομάδα), ακόμα και σε άτομα με προϋπάρχοντα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης.

Άλλες πλευρές της υγείας: Είναι γνωστό ότι τα τρόφιμα υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη προάγουν τον κορεσμό (το αίσθημα πληρότητας που νιώθουμε μετά την πράξη του τρώγειν). Αυτό οδήγησε τους επιστήμονες στο να διερευνήσουν κατά πόσο τα αυγά παίζουν ρόλο στον κορεσμό και τον έλεγχο του βάρους.
Δύο ελεγχόμενες μελέτες έχουν αναφέρει ότι η κατανάλωση αυγών για πρωινό, τουλάχιστον 5 ημέρες την εβδομάδα για οχτώ εβδομάδες, βελτίωσε την απώλεια βάρους σε υπέρβαρα άτομα που ακολουθούσαν υποθερμιδική δίαιτα σε σχέση με ένα παρόμοιου ενεργειακού περιεχομένου πρωινό με bagel (είδος κουλουριού).
Τα καροτενοειδή λουτεΐνη και ζεαξανθίνη, που βρίσκονται σε μεγάλες ποσότητες στον κρόκο του αυγού, πιστεύεται ότι βοηθούν στη μείωση του κινδύνου για τον εκφυλισμό της ωχρής κηλίδας που προκαλείται με την αύξηση της ηλικίας, μια κύρια αιτία τύφλωσης στους ηλικιωμένους.
Μια μελέτη έδειξε ότι τρώγοντας έξι αυγά εβδομαδιαία για 12 εβδομάδες αυξήθηκαν τα επίπεδα ζεαξανθίνης στο αίμα καθώς και η οπτική πυκνότητα των χρωστικών της ωχρής κηλίδας. Μια υψηλότερη οπτική πυκνότητα μπορεί να μειώσει το στρες του ηλιακού φωτός στο μάτι (φωτοστρές).
Ένα μέσο αυγό κότας ζυγίζει περίπου 60 γραμμάρια και αποτελείται κατά 11% από το κέλυφος, 58% από το ασπράδι και 31% από τον κρόκο. Το ασπράδι αποτελείται κυρίως από νερό (88%) και πρωτεΐνες (9%), ενώ ο κρόκος κυρίως από νερό (51%) και λιπίδια (31%) και πρωτεΐνες (16%).
Τα θρεπτικά συστατικά-κλειδιά που βρίσκονται στα αυγά, όπως η βιταμίνη D, η βιταμίνη Β12, το φυλλικό οξύ και το σελήνιο, έχουν συσχετιστεί με την πρόληψη χρόνιων καταστάσεων, όπως η καρδιακή νόσος, η αυξημένη αρτηριακή πίεση, η έκπτωση της γνωσιακής λειτουργίας και συγγενείς ανωμαλίες. Μία μελέτη στο Ηνωμένο Βασίλειο βρήκε ότι οι ενήλικες που κατανάλωναν τρία ή περισσότερα αυγά την εβδομάδα είχαν σημαντικά υψηλότερες προσλήψεις βιταμίνης Β12, Α και D, νιασίνης (Β3), ιωδίου, ψευδαργύρου και μαγνησίου, σε σχέση με όσους δεν κατανάλωναν.
Η σχετικά υψηλή περιεκτικότητα των αυγών σε βιταμίνη D είναι αξιοσημείωτη, καθώς λίγα τρόφιμα αναγνωρίζονται ως καλές πηγές της βιταμίνης. Συνολικά, η διατροφική σύσταση των αυγών μπορεί να τροποποιηθεί μέσω της ζωοτροφής που δίνεται στις κότες. Αυτό συμβαίνει στις περιπτώσεις, για παράδειγμα, των αυγών με υψηλό περιεχόμενο σε δοκοσαεξανοϊκό οξύ (DHA), ένα πουλυακόρεστο ω-3 λιπαρό οξύ σημαντικό για την ανάπτυξη του εγκεφάλου, τη φυσιολογική όραση, την υγεία της καρδιάς και συγκεκριμένες άλλες σωματικές λειτουργίες.

Θέματα ασφάλειας τροφίμων: Τα αυγά μπορούν να περιέχουν Σαλμονέλα, ένα βακτήριο που σχετίζεται με τα ξεσπάσματα τροφικών δηλητηριάσεων. Το 2008 στην Ευρωπαϊκή Ένωση σημειώθηκαν 131468 επιβεβαιωμένα περιστατικά μόλυνσης από Σαλμονέλα (σαλμονέλωση) – από όλες τις πηγές-, που αντιστοιχεί σε αναλογία μικρότερη από 1 στα 3000 άτομα.
Μία αναφορά της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια Τροφίμων (EFSA, European Food Safety Authority) αντιπαρέβαλε τις πληροφορίες για τη Σαλμονέλα που εντοπίζεται στις φάρμες εκκόλαψης αυγών από 23 Ευρωπαϊκές χώρες. Παρόλο που ο μέσος όρος για τον εντοπισμό των ειδών Σαλμονέλας που σχετίζεται με τη δημόσια υγεία ήταν 20%, τα μεγέθη κυμαίνονταν από 8% σε περισσότερο από 60% στις κύριες αυγο-παραγωγικές χώρες.
Από τότε, οι δράσεις της βιομηχανίας, συμπεριλαμβανομένων της εισαγωγής προτύπων, του εμβολιασμού και των βελτιωμένων συνθηκών εκτροφής πουλερικών στην Ευρώπη ήταν καθοριστικές στο να επιφέρουν μεγάλη μείωση στη μόλυνση από Σαλμονέλα.
Επίσης, ο τρόπος που αποθηκεύονται τα αυγά και χρησιμοποιούνται στο σπίτι επηρεάζει το θέμα της ασφάλειας τροφίμων. Ίχνη Σαλμονέλας μπορεί να βρεθούν στο κέλυφος των αυγών, ώστε το πλύσιμο των χεριών είναι απαραίτητο μετά το χειρισμό τους, προκειμένου να προληφθεί η μετάδοση μικροοργανισμών στο μαγειρεμένο τρόφιμο.
Παρόλα αυτά, το κέλυφος των αυγών δεν θα πρέπει να πλένεται, καθώς είναι καλυμμένο με μια προστατευτική στοιβάδα, η οποία εμποδίζει τα βακτήρια να εισβάλουν στο εσωτερικό μέσω πόρων του κελύφους. Εάν τα αυγά είναι λερωμένα και χρειάζεται να πλυθούν, συστήνεται άμεση χρήση τους. Τα σπασμένα αυγά και τα κελύφη θα πρέπει να απομακρύνονται αμέσως και να μην παραμένουν στο ίδιο σκεύος με τα άθικτα αυγά.
Η διατήρηση των αυγών στην ψύξη κατά τη διάρκεια της τροφικής αλυσίδας μειώνει την ανάπτυξη Σαλμονέλας, αλλά κατά πόσο μειώνει τον κίνδυνο σαλμονέλωσης στον άνθρωπο πρέπει να αξιολογηθεί. Είναι σημαντικό να αποφεύγονται οι επανειλημμένες αλλαγές στη θερμοκρασία αποθήκευσης, καθώς μπορεί να οδηγήσουν σε συμπύκνωση του νερού στο κέλυφος, η οποία με τη σειρά της μπορεί να προάγει τη βακτηριακή ανάπτυξη και την εισχώρηση μέσα στο αυγό.
Εφόσον η Σαλμονέλα θανατώνεται από τη θερμότητα, το κατάλληλο μαγείρεμα, δηλ. σε ελάχιστη θερμοκρασία 70ο C για όλα τα μέρη του τροφίμου, προσφέρει ακόμα ένα σημείο για την ασφαλή κατανάλωση των αυγών. Για τις ευπαθείς ομάδες, όπως οι ηλικιωμένοι, οι ασθενείς, τα βρέφη, τα μικρά παιδιά και οι έγκυες, τα αυγά και τα πιάτα με αυγά θα πρέπει πάντα να μαγειρεύονται σχολαστικά.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αποθαρρύνει την κατανάλωση τροφίμων που περιέχουν ωμά ή μη καλά μαγειρεμένα αυγά, όπως η μαγιονέζα, η σάλτσα ολαντέζ, το παγωτό ή κάποια γλυκά, όπως η μους, ειδικά εάν παρασκευάζονται σπίτι από μη παστεριωμένα αυγά.
Συστήνεται έντονα το καθάρισμα και η απολύμανση των επιφανειών μετά το χτύπημα μιγμάτων με ωμά αυγά και η διασφάλιση ότι δεν βρίσκονται κοντά κατά τη διάρκεια του χτυπήματος ακάλυπτα, έτοιμα προς κατανάλωση τρόφιμα.
Οι πιο συχνές συμβουλές για την ασφάλεια των τροφίμων περιλαμβάνουν τη χρήση παστεριωμένων προϊόντων αυγών παρά ωμών αυγών. Ειδικές απαιτήσεις για την υγιεινή στην παραγωγή προϊόντων αυγού θεσπίζονται από την αντίστοιχη νομοθεσία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Συμπεράσματα: Τα αυγά μπορούν να αποτελέσουν μια πολύτιμη συνεισφορά σε μια υγιεινή, ισορροπημένη δίαιτα, καθώς παρέχουν υψηλής ποιότητας πρωτεϊνών και ένα αριθμό βιταμινών και μετάλλων. Στην Ευρώπη τα μέτρα συνεχώς βελτιώνονται, ώστε να εξασφαλίσουν ότι οι πρακτικές της καλλιέργειες και της επεξεργασίας οδηγούν στην παραγωγή αυγών και προϊόντων τους που είναι ασφαλή για κατανάλωση.
Σε συνδυασμό με την τήρηση από τη μεριά των καταναλωτών μερικών βασικών κανόνων ασφαλούς διαχείρισης τροφίμων, όλα αυτά συνεισφέρουν σε μια ασφαλή και θρεπτική προσθήκη στη δίαιτα. Συνολικά, ο αμελητέος κίνδυνος σε σχέση με την ασφάλεια των αυγών αντισταθμίζεται μακράν από τη συνεισφορά τους σε μια υγιεινή δίαιτα για όλες τις ηλικιακές ομάδες.

Πόσο επικίνδυνος είναι ο Ήλιος;

Η έκλαμψη είναι μια βίαιη έκρηξη στην ατμόσφαιρα ενός άστρου, όπως είναι ο ήλιος μας, απελευθερώνοντας συνολικά μέχρι και 6×1025 Joules. Οι ηλιακές εκλάμψεις λαμβάνουν χώρα στο ηλιακό στέμμα και στην χρωμόσφαιρα, θερμαίνοντας το πλάσμα σε δεκάδες εκατομμύρια Κέλβιν.
Όχι πολύ μακριά από τη Γη, ένα μικρό αστέρι εξαπέλυσε πρόσφατα μια απροσδόκητα έντονη σειρά εκλάμψεων. Η σειρά ξεκίνησε με μία γιγάντια έκρηξη, 10.000 φορές πιο ισχυρή από οτιδήποτε έχει καταγραφεί ποτέ από τον ήλιο. Για μερικές σύντομες στιγμές, το αστέρι έλαμψε πολλές φορές φωτεινότερα από το κανονικό.
Το φαινόμενο έληξε με άλλες έξι εκλάμψεις και δύο εβδομάδες αργότερα, ωστόσο ήταν θερμότερο, πιο ισχυρό και με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από ότι οι επιστήμονες περίμεναν να δουν και θα ήταν σίγουρα πολύ κακή είδηση για πλανήτες δίπλα στο αστέρι.
Το αστέρι είναι ένας νεαρός κόκκινος νάνος που έχει μάζα περίπου το ένα τρίτο του ήλιου. Είναι μέρος ενός δυαδικού συστήματος νάνων που ονομάζεται ΓΔ Canum Venaticorum, που βρίσκεται περίπου 60 έτη φωτός μακριά.
Οι κόκκινοι νάνοι είναι τα άστρα που βρίσκονται σε μεγαλύτερη αφθονία στο γαλαξία, υπερτερούν αριθμητικά από όλα τα υπόλοιπα είδη άστρων σε αναλογία περίπου τρία προς ένα. Μικρά, δροσερά, και με εξαιρετικά μεγάλη διάρκεια ζωής, αυτά τα αστέρια θεωρούνται από πολλούς επιστήμονες ότι εξαιρετικοί οικοδεσπότες για τη φιλοξενεία ζωής.
Όμως, στις 23 Απριλίου, δεν θα θέλατε να είστε οπουδήποτε κοντά σε αυτό το μικρό αστέρι. Στριφογυρίζοντας 30 φορές πιο γρήγορα από τον Ήλιο, η γρήγορη περιστροφή του άστρου ενισχύει μια αναπτυσσόμενη παραμόρφωση στο μαγνητικό πεδίο του. Όταν η ένταση τελικά έσπασε, ξεκίνησαν οι γιγάντιες εκλάμψεις. Οπως παρατηρήθηκε από το δορυφόρο Swift της NASA, η αρχική έκρηξη έφθασε σε θερμοκρασία περίπου 200 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου (πάνω από 12 φορές θερμότερη από το κέντρο του ήλιου).
Αν μια ανάλογη έκλαμψη ξεσπάσει στον δικό μας Ήλιο και ακολουθηθεί από ένα σύννεφο φορτισμένων σωματιδίων, η Γη θα έχει σοβαρό πρόβλημα, εξηγεί ο αστρονόμος Ρέιτσελ Οστεν του Space Telescope Science Institute.
Αυτές οι θύελλες σωματιδίων που συχνά συνοδεύουν τις εκλάμψεις ονομάζονται στεφανιαίες εκτινάξεις μάζας και μπορούν να αναστατώσουν τα επίγεια και διαστημικά συστήματα επικοινωνίας.

«Όσον αφορά τον διαστημικό καιρό, αυτές οι εκλάμψεις κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά. Τα αποτελέσματα μίας τέτοιας έκλαμψης από τον Ήλιο μας θα είναι χειρότερα από το μεγαλύτερο διαστημικό γεγονός που έχουμε βιώσει μέχρι τώρα.» εξηγεί ο Οστεν

Οι κόκκινοι νάνοι είναι πιο δροσεροί από τον ήλιο, έτσι οι πλανήτες τους αρκετά ζεστοί για να έχουν νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά τους σε τροχιά πιο κοντά στο αστέρι, με ίσως το ένα δέκατο της απόστασης Γης-Ήλιου. Λόγω του ότι, αυτοί οι πλανήτες είναι παλιρροιακά κλειδωμένοι σε τροχιά έχουν πάντα το ίδιο πρόσωπο στραμμένο προς το αστέρι τους. Με άλλα λόγια, το μισό του πλανήτη είναι λουσμένο σε διαρκή μέρα, το άλλο μισό καλυμμένο με ατελείωτη νύχτα.
Ωστόσο μία τέτοια έκλαμψη, που ακολουθείται από μια στεφανιαία μαζική εκτίναξη, δεν θα ήταν μια ευπρόσδεκτη για έναν πλανήτη κοντά στο Canum Venaticorum:
«Κάθε στρώμα του όζοντος πάνω στο αστέρι που βλέπει το ημισφαίριο σίγουρα θα καταστρεφόταν, η ανώτερη ατμόσφαιρα θα μπορούσε να πληγεί από αυτό το μεγάλο παλμό ακτινοβολίας, και, στη συνέχεια, ίσως αρκετές ώρες αργότερα, η επακόλουθη στεφανιαία μαζική εκτίναξη θα συνθλίψει τη μαγνητόσφαιρα του πλανήτη, και είναι πιθανό να καταρρεύσει εντελώς σε χαμηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας του πλανήτη. Αν αυτός ο πλανήτης είχε ζωή, θα μιλάγαμε για τη μεγαλύτερη μαζική εξαφάνιση της ιστορίας» εξηγούν οι ερευνητές.

Οι αρχαιότερες Μούσες Μνήμη- Μελέτη- Αοιδή

Ο Παυσανίας υποστηρίζει ότι υπήρχαν δύο γενιές Μουσών, όπου στην πρώτη γενιά ήταν 3 και ήταν κόρες του Ουρανού και της Γαίας, ή Τιτανίδες ή Απολλωνίδες και στη δεύτερη, ήταν 9 και ήταν κόρες του Δία και της Μνημοσύνης.
Οι Τιτανίδες Μούσες ήσαν οι θεότητες της μουσικής.
Τα ονόματά τους ήσαν Μελέτη, Αοιδή και Μνήμη εκ των οποίων η τελευταία ταυτίζεται με την Μνημοσύνη, μητέρα των εννέα Μουσών (Παυσανίας 9.29.1) ή Θελξινόη, Αοιδή, Αρχή, Μελέτη (Κικέρων De Natura Deorum/φύση των θεών 3.21). Η ποιητική τέχνη χρειάζεται και τις τρεις αυτές Μούσες, χρειάζεται τον συνδυασμό του τραγουδιού, της μνήμης και της μελέτης.

Γιατί για να τραγουδήσεις χρειάζεται πρώτα μνήμη, και μετά μελέτη (άσκηση).
Στην ελληνική μυθολογία, με το όνομα Αοιδή είναι γνωστή η μία από τις τρεις Μούσες, τις θεότητες που προστάτευαν τις τέχνες και τα γράμματα. Η Αοιδή είναι η μούσα του τραγουδιού.
Αναφέρεται επίσης και ως η μία από τις 4 Μούσες που δέχεται ο ποιητής Άρατος.
Την Μελέτη αυτή την συναντάμε πάντοτε δεμένη με την λατρεία των Μουσών και έχει μία πλατιά αξία επειδή δεν περιορίζεται απλώς στην κατάκτηση μιας ιδιαίτερης γνώσης, αλλά και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα στην μετάλλαξη του ανθρώπου και στην καλλιέργεια της Αρετής.

Η Μελέτη έχει έναν διπλό χαρακτήρα: στο ατομικό επίπεδο είναι μία άσκηση , που φέρνει σωτηρία και κάθαρση της ψυχής, ενώ στο επίπεδο της πόλης είναι μία παιδεία που διαπαιδαγωγεί τους νέους στην αρετή και προετοιμάζει τους πιο άξιους για την άσκηση της εξουσίας σύμφωνη με την δικαιοσύνη. Έτσι βλέπουμε ότι η εξάσκηση της Μελέτης έχει ένα διπλό προσανατολισμό προς τα μέσα και προς τα έξω, στον άνθρωπο και στην πόλη.Η ποιητική τέχνη χρειάζεται και τις τρεις αυτές Μούσες, χρειάζεται τον συνδυασμό του τραγουδιού, της μνήμης και της μελέτης.
Η Μνήμη ήταν μία από τις τρεις αρχαιότερες Μούσες, και πριν την εμφάνιση των γνωστών εννέα Πιερίδων Μουσών, στις οποίες είχαν αφιερώσει τον Ελικώνα ως τόπο κατοικίας των οι ιδρυτές της Βοιωτικής πόλης Άσκρη, οι γιοί του Αλωέα, ο Εφιάλτης και ο Ώτος.

Με αυτή την τριαδική υπόσταση λατρεύονταν στη πόλη αυτή οι αρχαιότερες Μούσες: Μελέτη, Μνήμη και Αοιδή καθώς επίσης στο Μαντείο των Δελφών και στη Σικυώνα. Σ’ αυτές ήταν αφιερωμένο το γλυπτό σύμπλεγμα των Κρανάχου, Αγελάδα (όνομα γλύπτου) και Αριστοκλή που παρίστανε τη Μελέτη με λύρα, την Μνήμη με βάρβιτο και την Αοιδή με αυλό. Επίσης υπήρχε και άλλο ανάγλυφο σύμπλεγμα που παρουσίαζε τη Μνήμη με την Αρετή, τη Σοφία και την Πίστη.

Ένα αρπακτικό είναι ο Κύριος και Άρχοντάς μας

«Τα ανθρώπινα όντα είναι σε ένα ταξίδι αφύπνισης, το οποίο έχει προς στιγμή παρεμποδιστεί από ξένες δυνάμεις.»
*Υπάρχει ένα αρπακτικό που έρχεται από τα βάθη του κόσμου και πήρε στα χέρια του τον έλεγχο της ζωής μας. Το ανθρώπινο είδος είναι ο φυλακισμένος του. Αυτό το αρπακτικό είναι ο Κύριός μας και ο Άρχοντάς μας. Μας έχει κάνει υπάκουους και αβοήθητους. Αν θελήσουμε να διαμαρτυρηθούμε, τότε καταπιέζει τις φωνές μας. Αν θέλουμε να δράσουμε ανεξάρτητα, απαιτεί να μην το κάνουμε.
*Ο πραγματικός νους των ανθρώπων, ο νους αυθεντικός, είναι μέρος της κοσμικής γνώσης που ενυπάρχει στη φύση, αλλά εξαιτίας της παρεμβολής των Αρχόντων, αυτός ο «εγγενής νους» ή «η εγγενής διάνοια» μπορεί να ανατραπεί, ακόμα και να βρεθεί υπό την κατοχή ενός άλλου νου.
*Προειδοποιούσαν ότι οι Άρχοντες επιτίθενται στην ανθρώπινη ψυχή, παρεμβαίνουν νοητικά και ψυχολογικά, αν και μπορούν να μας παρουσιαστούν και στο φυσικό πεδίο. Το σημείο όμως στο οποίο επιδρούν πάνω μας καίρια είναι η ψυχική μας σύνταξη, σε ό,τι αποτελεί για εμάς πρότυπο και πεποίθηση, ακριβώς όπως περιγράφει και ο Δον Χουάν για τους Βολαδόρες.
*Ο Δον Χουάν λέει ότι ο νους του αρπακτικού είναι ένα «φθηνό μοντέλο»: ένα οικονομικό μοντέλο που ένα μέγεθος ταιριάζει σε όλα. Αυτή η περιγραφή ταιριάζει στο συλλογικό νου των Αρχόντων. Οι μάγοι ονομάζουν αυτό το ομοιόμορφο εξωγήινο μυαλό «ξένη εγκατάσταση,» που υπάρχει μέσα σου όπως και σε κάθε άλλο ανθρώπινο ον. Αυτή η ξένη εγκατάσταση μας βγάζει έξω από τη δική μας νοητική και ψυχική σύνταξη.
*Βγάζει εκτός πορείας, εκτρέπει τις εγγενείς μας ικανότητες να παρατηρούμε και να οργανώνουμε τον κόσμο βάσει μίας γλώσσας που είναι η κατάλληλη για το είδος μας. Ο ρόλος της σωστής σύνταξης της πραγματικότητας μέσα στα πλαίσια της εκμάθησης της πρόθεσης του μάγου είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στις μετέπειτα διδασκαλίες του Δον Χουάν. Η μέριμνα του μάγου για την απόκλιση που συμβαίνει στη σύνταξη αυτή και τον επακόλουθο επαναπροσδιορισμό της πρόθεσης αποτελεί παράλληλο της σημασίας που έχει η γλώσσα και ο ορθός ορισμός όπως τονίζεται στη διδασκαλία των Γνωστικών.

Μια μέρα γεννιέται το γιατί

Μια μέρα όμως γεννιέται το «γιατί» κι όλα αρχίζουν.
Ακόμα κι η σκέψη, με το δικό της τρόπο, με πείθει πως αυτός ο κόσμος είναι παράλογος. Η καθαρή λογική, σ’ αντίθεση με το παράλογο, ισχυρίστηκε πως το κάθε τι είναι σαφές. Ευχόμουν το δίκιο της αλλά μάταια περίμενα αποδείξεις. Έπειτα από τόσους αιώνες αναζητήσεων και τόσους εκφραστικούς και πειστικούς ανθρώπους, ξέρω πως αυτό είναι λάθος. Σ’ αυτό το πεδίο τουλάχιστον, αφού δεν μπορώ να μάθω, δεν υπάρχει ευτυχία.
Η παγκόσμια λογική, πρακτική, ηθική, η αιτιοκρατία, οι θεωρίες που εξηγούν τα πάντα κάνουν τον συνεπή με τον εαυτό του άνθρωπο να γελά. Δεν έχουν καμιά σχέση με το πνεύμα. Αρνούνται να δεχτούν την ουσιαστική του αλήθεια -το ότι είναι δέσμιο. Μέσα σ’ αυτό το ανεξήγητο και περιορισμένο σύμπαν, το πεπρωμένο του ανθρώπου παίρνει λοιπόν το νόημά του.
Ένα πλήθος από παραλογισμούς υψώνεται και περικυκλώνει τον άνθρωπο ως το τέλος. Απ’ τη στιγμή που θ’ αποφασίσει να βλέπει σωστά, διακρίνει κι αισθάνεται το συναίσθημα του παράλογου. Έλεγα πως ο κόσμος είναι παράλογος και προχωρούσα πολύ γρήγορα. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Παράλογο είναι το χάσμα ανάμεσα στο ό,τι δεν δικαιολογείται και στο μάταιο, μα δυνατό πόθο του ανθρώπου για σαφήνεια. Το παράλογο ισχύει και για τον άνθρωπο και για τον κόσμο. Για την ώρα είναι το μόνο που τους συνδέει.
Καμία φορά, οι μεγάλες πράξεις και οι μεγάλες σκέψεις αρχίζουν κάπως αστεία. Τα μεγάλα έργα γεννιούνται συχνά στη στροφή κάποιου δρόμου ή στο καθάρισμα ενός καφενείου. Έτσι και με το παράλογο. Περισσότερο από κάθε άλλον, ο παράλογος κόσμος έχει τις ρίζες του σ’ αυτή την άθλια γέννηση.
Όταν μερικές φορές, σε μια ερώτηση που αφορά στις σκέψεις σου, απαντάς «τίποτε», ίσως να προσποιείσαι. Οι αγαπημένες υπάρξεις το ξέρουν καλά. Αν όμως αυτή η απάντηση είναι ειλικρινής, αν εκφράζει αυτό το μοναδικό ψυχικό συναίσθημα της σιωπηλής ευγλωττίας που σπάζει την αλυσίδα των καθημερινών χειρονομιών ενώ η καρδιά ψάχνει μάταια να βρει τον κρίκο που θα την ξανασυνδέσει, τότε αυτό φαίνεται πως είναι το πρώτο σημάδι του παραλογισμού.
Καμία φορά, τα σκηνικά καταρρέουν. Ξύπνημα, συγκοινωνία, τέσσερις ώρες γραφείο ή εργοστάσιο, γεύμα, συγκοινωνία, τέσσερις ώρες δουλειά, φαγητό, ύπνος και Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο, αυτός ο κύκλος επαναλαμβάνεται εύκολα στον ίδιο ρυθμό τον περισσότερο καιρό. Μια μέρα όμως γεννιέται το «γιατί» κι όλα αρχίζουν σ’ αυτή την πληκτική κούραση. «Αρχίζουν», αυτό είναι ενδιαφέρον.
Στο τέλος μιας μηχανικής ζωής έρχεται η κούραση, την ίδια όμως στιγμή βάζει σε κίνηση τη συνείδηση. Τη σηκώνει απ’ τον ύπνο και προξενεί τη συνέχεια. Η συνέχεια είναι η ασυνείδητη επιστροφή στην αλυσίδα ή η οριστική αφύπνιση. Στο τέλος της αφύπνισης βρίσκεται το αποτέλεσμα που φτάνει με τον καιρό: αυτοκτονία ή αναθεώρηση. Η κούραση κλείνει μέσα της κάτι το αποκαρδιωτικό. Εδώ, είμαι υποχρεωμένος να πω πως είναι καλή. Γιατί με τη συνείδηση αρχίζουν όλα και μονάχα αυτή αξίζει.
Οι παρατηρήσεις αυτές δεν έχουν καμία πρωτοτυπία. Είναι όμως φανερές: κι αυτό φτάνει γιατί μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε καθολικά το παράλογο στις πηγές του. Με το «ενδιαφέρον» αρχίζουν όλα.