ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ - Ἐκκλησιάζουσαι (1079-1111)

ΝΕΑΣ. ἢν οὖν ὑφ᾽ ὑμῶν πρῶτον ἀπόλωμαι κακῶς,
1080 φέρε, πῶς ἐπ᾽ ἐκείνην τὴν καλὴν ἀφίξομαι;
ΓΡ. Γ’ αὐτὸς σκόπει σύ· τάδε δέ σοι ποιητέον.
ΝΕΑΣ. ποτέρας προτέρας οὖν κατελάσας ἀπαλλαγῶ;
ΓΡ. Γ’ οὐκ οἶσθα; βαδιεῖ δεῦρ᾽. ΝΕΑΣ. ἀφέτω νύν μ᾽ αὑτηί.
ΓΡ. Β’ δευρὶ μὲν οὖν ἴθ᾽ ὡς ἔμ᾽. ΝΕΑΣ. ἢν ἡδί μ᾽ ἀφῇ.
1085 ΓΡ. Γ’ ἀλλ᾽ οὐκ ἀφήσω μὰ Δία σ᾽. ΓΡ. Β’ οὐδὲ μὴν ἐγώ.
ΝΕΑΣ. χαλεπαί γ᾽ ἂν ἦστε γενόμεναι πορθμῆς. ΓΡ. Β’ τιή;
ΝΕΑΣ. ἕλκοντε τοὺς πλωτῆρας ἂν ἀπεκναίετε.
ΓΡ. Γ’ σιγῇ βάδιζε δεῦρο. ΓΡ. Β’ μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽ ὡς ἐμέ.
ΝΕΑΣ. τουτὶ τὸ πρᾶγμα κατὰ τὸ Καννωνοῦ σαφῶς
1090 ψήφισμα, βινεῖν δεῖ με διαλελημμένον.
πῶς οὖν δικωπεῖν ἀμφοτέρας δυνήσομαι;
ΓΡ. Γ’ καλῶς, ἐπειδὰν καταφάγῃς βολβῶν χύτραν.
ΝΕΑΣ. οἴμοι κακοδαίμων, ἐγγὺς ἤδη τῆς θύρας
ἑλκόμενός εἰμ᾽. ΓΡ. Β’ ἀλλ᾽ οὐδὲν ἔσται σοι πλέον·
1095 ξυνεσπεσοῦμαι γὰρ μετὰ σοῦ. ΝΕΑΣ. μὴ πρὸς θεῶν.
ἑνὶ γὰρ ξυνέχεσθαι κρεῖττον ἢ δυοῖν κακοῖν.
ΓΡ. Γ’ νὴ τὴν Ἑκάτην, ἐάν τε βούλῃ γ᾽ ἤν τε μή—
ΝΕΑΣ. ὢ τρισκακοδαίμων, εἰ γυναῖκα δεῖ σαπρὰν
βινεῖν ὁλὴν τὴν νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν,
1100 κἄπειτ᾽ ἐπειδὰν τῆσδ᾽ ἀπαλλαγῶ, πάλιν
Φρύνην ἔχουσαν λήκυθον πρὸς ταῖς γνάθοις.
ἆρ᾽ οὐ κακοδαίμων εἰμί; βαρυδαίμων μὲν οὖν
νὴ τὸν Δία τὸν σωτῆρ᾽ ἀνὴρ καὶ δυστυχής,
ὅστις τοιούτοις θηρίοις ξυννήξομαι.
1105 ὅμως δ᾽ ἐάν τι πολλὰ πολλάκις πάθω
ὑπὸ τοῖνδε τοῖν κασαλβάδοιν δεῦρ᾽ ἐμπλέων,
θάψαι μ᾽ ἐπ᾽ αὐτῷ τῷ στόματι τῆς εἰσβολῆς,
καὶ τήνδ᾽ ἄνωθεν ἐπιπολῆς τοῦ σήματος
ζῶσαν καταπιττώσαντες εἶτα τὼ πόδε
1110 μολυβδοχοήσαντες κύκλῳ περὶ τὰ σφυρὰ
ἄνω ᾽πιθεῖναι πρόφασιν ἀντὶ ληκύθου.

***
ΠΑΛ. Κι αν πάω πρώτα μ᾽ εσάς ξερνοβολώντας,
1080 σε τί χάλια θα φτάσω στην κοπέλα;
Γ’ ΓΡ. Λογαριασμός δικός σου. Έχουμ᾽ εμείς
την πρωτιά. ΠΑΛ. Κι από ποιάνε σας θ᾽ αρχίσω
να χαϊνταντίζω, να ξεχρεωθώ;
Γ’ ΓΡ. Δεν ξέρεις; Από μένα! ΠΑΛ. Δε μ᾽ αφήνει
ετούτη. Β’ ΓΡ. Φυσικά, δεν τον αφήνω!
Γ’ ΓΡ. Ούτε κι εγώ! ΠΑΛ. Μωρέ, παλιοβαρκάρισσες!
Β’ ΓΡ. Γιατί; ΠΑΛ. Γιατί τραβώντας δώθε-κείθε
τους ταξιδιώτες, τους ξεκατινιάζετε!
Γ’ ΓΡ. Λίγα λόγια! Έλα δω! Β’ ΓΡ. Μ᾽ εμένα θά ᾽ρτει.
ΠΑΛ. Κατά το νόμο χωριστά δικάζονται
1090 οι συνένοχοι. Πώς εγώ θα λάμνω
μ᾽ ένα κουπί δυο βάρκες; Γ’ ΓΡ. Μια χαρά.
Να φας βορβούς ένα τσουκάλι, αμέσως
θα καρδαμώσεις. ΠΑΛ. Βάι, μανούλα μ᾽, χάθηκα!
Στην πόρτα τους μπροστά με φέραν σούρνοντας.
Β’ ΓΡ. (στην τρίτη γριά που κάνει να μπει πρώτη)
Όχι δα! Μοναχή σου δεν περνάς!
Θα μπω κι εγώ μαζί σου πηδηχτά.
ΠΑΛ. Θε μου, φύλαττε! Κάλλιο μια πανούκλα
παρά δυο! Γ’ ΓΡ. Δε ρωτιέσαι, θες δε θες!
ΠΑΛ. Αλιά μου, τρισαλιά, με το στανιό
με βάζουν να δουλέψω μια παλιόγρια
κι ολάκερο μερόνυχτο και μόλις
1100 την ξεμπερδέψω, φτου κι απ᾽ την αρχή
μιαν άλλη, σκιάχτρο, με ξεχειλωμένα
τα παραμάγουλα. Μά το Δία το Σώστη,
άλλος δεν είναι πιο κακότυχός μου,
με τέτοια αγρίμια θα θαλασσοδέρνω.
Κι άμα πάθω πολλά κι απανωτά,
απ᾽ αυτές τις λυσσάρες παλιοσκρόφες
θάψετέ με στου κόρφου την μπασιά
κι αυτή εδώ
(δείχνει την Γ’ Γριά)
γυμνήν να την αλείψετε
κατράμι και τα πόδια της τα δυο
1110 με μολύβι ως τα κότσια γύρω γύρω
να τα σφίξετε κι ύστερα ολοζώντανη
στυλώστε την απάνου στο μνημούρι μου,
τη νεκρική να παρασταίν᾽ υδρία.

ΧΟΡΟΣ
(Ο Χορός χορεύει.)

Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας: ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ, Δονακών - Έβρος

Δονακών (κοντά στη Θήβα)

Ο Παυσανίας παραδίδει ότι ο Νάρκισσος ερωτεύτηκε τη δίδυμη αδελφή του, που είχε πεθάνει πρόωρα. Ο νέος έβρισκε παρηγοριά στα ήσυχα νερά του Δονακώνα, όπου το είδωλό του του θύμιζε έντονα την αδελφή του. Ο τόπος που αναφέρει ο Παυσανίας ως Δονακών («με καλάμια») τοποθετείται νοτιοδυτικά των Θεσπιών, δίπλα στον χείμαρρο. Επιγραφή ενός αναθήματος που αφιέρωσε ο αυτοκράτορας Αδριανός στον Θέσπιο Έρωτα σημειώνει τον τόπο ως Ναρκίσσου κῆπον ἀνθόεντα (ως «λουλουδιασμένο κήπο του Νάρκισσου»).

 

Έβρος (Θράκη)

 

Ο μύθος που περιβάλλει τον ποταμό Έβρο θυμίζει την ιστορία της Φαίδρας που πραγματεύεται ο Ευριπίδης στην τραγωδία Ιππόλυτος. Η Φαίδρα ερωτεύτηκε τον γιο του συζύγου της, επειδή όμως εκείνος αρνήθηκε τον έρωτά της, τον συκοφάντησε στον πατέρα του Θησέα για άνομες προτάσεις. Ο πατέρας έδιωξε τον γιο που τελικά σκοτώθηκε, καθώς τα άλογα του άρματος που οδηγούσε, και το οποίο του είχε χαρίσει ο πατέρας του, αφήνιασαν στη θέα ενός ταύρου που βγήκε από τη θάλασσα.

 

Παρόμοια είναι η ιστορία του Έβρου, γιου του βασιλιά Κασάνδρου της Θράκης και της Κροτωνίκης. Ο βασιλιάς έδιωξε τη μητέρα του γιου του και παντρεύτηκε τη Δαμασίππη. Αυτή ερωτεύθηκε παθολογικά τον Έβρο αλλά εκείνος απέφευγε τη μητρυιά του και ασχολιόταν με το κυνήγι, όπως και ο Ιππόλυτος. Τότε η Δαμασίππη διέδωσε ψευδείς κατηγορίες, ότι δήθεν ο Έβρος θέλησε να τη βιάσει. Κυριευμένος από ζήλεια ο Κάσανδρος κατεδίωξε το γιο του, τον οποίο στον ποταμό Ρόμβο. Στα νερά του έπεσε ο νέος, για να μην πιαστεί από τον πατέρα του, και πνίγηκε. Από τότε το ποτάμι ονομάζεται Έβρος*.

 

Στα νερά του ποταμού έρριξαν οι Μαινάδες το κεφάλι του Ορφέα . Ξεβράστηκε στη θάλασσα και έπλευσε μέχρι το νησί της Λέσβου φωνάζοντας το όνομα της Ευρυδίκης.

---------------------------

*Ρόμβος και Έβρος

Ἕβρος ποταμός ἐστι τῆς Θρᾴκης. [Ἐκαλεῖτο δὲ πρότερον Ῥόμβος, τὴν] προσηγορίαν εἰληφὼς ἀπὸ τῆς συστροφῆς τῆς καταφορᾶς τοῦ ὕδατος. Κάσανδρος δὲ, ὁ βασιλεὺς τῶν τόπων, γήμας Κροτονίκην ἐγέννησεν ἐξ αὐτῆς υἱὸν Ἕβρον· ἀποταξάμενος δὲ τῇ συμβιώσει τῆς προτέρας γυναικὸς ἐπέγημε τῷ τέκνῳ Δαμασίππην τὴν Ἄτρακος· ἥτις εἰς ἐπιθυμίαν ἐμπεσοῦσα τοῦ προγόνου λόγους αὐτῷ περὶ συνόδων ἀπέστειλεν. Ὁ δ᾽ ὡς Ἐρινὺν φυγὼν τὴν μητρυιὰν προσηυκαίρει κυνηγίαις. Ἀποτυχοῦσα δὲ τῆς προαιρέσεως ἡ ἀσελγὴς κατεψεύσατο τοῦ σώφρονος, ὡς βιάσασθαι αὐτὴν θελήσαντος. Κάσανδρος δὲ τῷ ζήλῳ συμπεριενεχθεὶς μεθ᾽ ὁρμῆς ἐπὶ τὴν ὕλην ἠνέχθη καὶ σπασάμενος τὸ ξίφος ἐδίωκε τὸν υἱὸν, ὡς ἐπίβουλον τῶν πατρῴων γάμων. Ὁ δὲ υἱὸς περικατάληπτος γενόμενος ἑαυτὸν ἔρριψεν εἰς ποταμὸν Ῥόμβον, ὃς ἀπ᾽ αὐτοῦ Ἕβρος μετωνομάσθη, καθὼς ἱστορεῖ Τιμόθεος ἐν ια περὶ Ποταμῶν.

(Ψευδο-Πλούταρχος, Περί ποταμών 3.1.1-3.1.17)

Ενθουσιάζομαι, θα πει πιστεύω ακόμη στην καλύτερη πλευρά της ζωής

Να ενθουσιάζεσαι πάντα με το καινούριο.
Να ενθουσιάζεσαι με ότι συγκινεί το συναίσθημα σου.
Έτσι με την ίδια τρέλα, με τον ίδιο αυθορμητισμό, να γνωρίζεις και να συστήνεσαι στους ανθρώπους.
Και ας μην βρίσκεις ανταπόκριση και ας σπας κάθε φορά τα μούτρα σου. Εσύ να απλώνεις και να σφίγγεις το χέρι, χωρίς προϋποθέσεις.
Μην αλλοιώσεις αυτό το αυθεντικό, το ατόφιο, για τίποτα και για κανέναν.
Όσοι δεν το εκτιμήσουν άστους απλά να προσπεράσουν. Δεν ήταν ποτέ κατάλληλοι για σένα και ούτε πρόκειται να υπάρξουν.
Όσοι δεν μπορούν να το διαχειριστούν και σου βάζουν τεστ και δοκιμασίες, απλά θα πέσουν στην ίδια την παγίδα τους.
Και όσοι θελήσουν να σε αλλάξουν, αυτοί να ξέρεις είναι οι χειρότεροι.
Από αυτούς τράβα αντίθετα.
Άλλαξε πορεία.
Πάρε φορά, δώσε ορμή και τρέξε με ταχύτητα φωτός στην αντίθετη κατεύθυνση.
Όποιος δεν εκτιμάει τον ενθουσιασμό σου, δεν θα αφεθεί πότε στα συναισθήματά του.
Ούτε θα εκτιμήσει τα δικά σου.
Δεν θα θελήσει πότε να μοιραστεί, να δώσει, να αγαπήσει.
Πάντα θα είναι με μια ζυγαριά στο χέρι.
Πάντα θα μέτρα και θα υπολογίζει.
Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από το καθαρό ,το πρώτο .Αυτό που βγαίνει πηγαία από μέσα μας. Αυτό που δεν γνωρίζει ,αλλά ανακαλύπτει. Αυτό που αναζητά την πρώτη ύλη χωρίς προϋποθέσεις, που είναι αποτέλεσμα από το ένστικτο και την λαχτάρα σου.
Να ενθουσιάζεσαι πάντα με το καινούριο.
Να έχεις τον ενθουσιασμό πυξίδα στην ζωή σου.
Να λειτουργείς σαν να ανοίγεις ένα όμορφο πακέτο.
Ένα δώρο.
Ενθουσιάζομαι σημαίνει πιστεύω ακόμη. Ελπίζω στο νέο. Έχω πλάσει εικόνα για το ιδανικό.
Ενθουσιάζομαι σημαίνει είμαι ζωντανός και έχω θέλω.
Τα έντονα συναισθήματα υπογραμμίζουν ότι η καρδία σου κτυπά .
Κτυπά στον δικό της ρυθμό.
Ό,τι αγαπάς την ζωή.
Ό,τι την ρουφάς μέχρι το μεδούλι.
Ενθουσιάσου λοιπόν και ενθουσίασε!
Είναι μεταδοτικό!

Τους στόχους μας πρώτα τους κατακτάμε με το μυαλό μας

Είναι αναρίθμητες οι ιστορίες των ανθρώπων που πέτυχαν τους στόχους τους, με την τεχνική της θετικής επιβεβαίωσης, με την οποία εστίαζαν την προσοχή τους στο επιθυμητό αποτέλεσμα και έκαναν νοερή απεικόνιση της μελλοντικής τους επιτυχίας.

Στο εξής, κάθε φορά που λέτε κάτι αρνητικό, ξαναπείτε το με έναν πιο θετικό τρόπο. Τους στόχους μας πρώτα τους κατακτάμε με το μυαλό μας και έπεται η ρεαλιστική τους επίτευξη, γιατί κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει τους περιορισμούς, που ο ίδιος θέτει στον εαυτό του.

Η νοερή απεικόνιση και οι θετικές βεβαιώσεις μπορούν να γκρεμίσουν τα εμπόδια στον δρόμο για την επιτυχία σας και να σας απελευθερώσουν, έτσι ώστε να γίνετε πιο δημιουργικοί και να αναπτύξετε τη δυναμική σας, όπως ποτέ δεν είχατε ονειρευτεί.

Μπορείτε να αποκτήσετε θάρρος επιβεβαιώνοντας: «Λύνω όλα τα προβλήματά μου, αντιμετωπίζοντάς τα με θάρρος και με την πεποίθηση ότι μπορώ να τα ξεπεράσω». Μπορείτε να αρχίσετε να αναπτύσσετε πρωτοβουλίες λέγοντας: «Δεν με τρομάζει η κούραση, αλλά η πλήξη. Έχω άφθονα αποθέματα ενέργειας να αντλήσω, όταν το θέλω».

Η ειλικρίνεια μπορεί να αναπτυχθεί επιβεβαιώνοντας: «Είμαι πάντα ειλικρινής με τον εαυτό μου και με τους άλλους, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες». Η ζωή σας είναι το γενικό σύνολο των παλαιότερων βεβαιώσεών σας.

Όταν βεβαιώνουμε κάτι, ο νόμος της Ενδυνάμωσης αρχίζει να λειτουργεί υπέρ μας. Πρώτα αναζητάμε τις δυνάμεις και τις αλλαγές, που βεβαιώσαμε, και μετά αρχίζουμε να βλέπουμε στον πραγματικό κόσμο όσα περιμένουμε να δούμε. Αρχίζουμε να ενεργούμε, όπως το άτομο που αποφασίσαμε να γίνουμε.

Ο τρόπος που περπατάμε, ακόμη και η γλώσσα του σώματός μας αρχίζει να αλλάζει. Οι συζητήσεις μας αποκτούν τον αέρα ενός διαφορετικού ατόμου. Αλλάζει κυριολεκτικά η προσωπικότητά μας και αρχίζουμε να ενεργούμε, όπως περιμένουμε να ενεργήσουμε.

Όλοι οι επιτυχημένοι αθλητές προπονούνται στα αθλήματά τους και σωματικά και νοερά. Ένας επιτυχημένος δρομέας δεν χτίζει το μυϊκό του σύστημα μόνο με συνεχή προπόνηση, αλλά έχει στο μυαλό του και την εικόνα ότι νικάει σε όλες τις κούρσες. Αν οι αθλητές δεν μπορούν να δουν τον εαυτό τους να κόβει το νήμα, πριν από τους αντιπάλους τους, δεν έχουν πολλές πιθανότητες να νικήσουν. Πάντα θα βλέπετε τον εαυτό σας νικητή. Ό,τι λέτε στον εαυτό σας, θα συμβεί.

Ποτέ μην σκέφτεστε τι δεν θέλετε να συμβεί. Να σκέφτεστε μόνο όσα θέλετε, ανεξάρτητα από την έκβαση μιας κατάστασης. Ό,τι σκέφτεστε και βεβαιώνετε θετικά είναι συνήθως αυτό που τελικά θα αποκτήσετε.

Ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα καλάμι, αλλά ένα καλάμι που σκέφτεται

«Ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα καλάμι, το πιο αδύνατο της φύσης, αλλά ένα καλάμι που σκέφτεται. Δεν χρειάζεται να οπλιστεί ολόκληρο το σύμπαν για να το σπάσει. Λίγος ατμός, μια σταγόνα νερό, φτάνει για να το σκοτώσει. Μα όταν θα τον έσπαζε το σύμπαν, ο άνθρωπος θα ήταν πιο ευγενής απ’ αυτό που τον σκοτώνει, γιατί ξέρει πως πεθαίνει, και ξέρει το πλεονέκτημα που έχει το σύμπαν επάνω του. Το σύμπαν δεν γνωρίζει τίποτα απ’ αυτό». Στην εικόνα αυτή, στο καλάμι που σκέφτεται, ο Πασκάλ συνδέει την απόγνωση με την επίλεκτη θέση της ανθρώπινης ύπαρξης. Εξηγεί τόσο την αδυναμία όσο και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, τον συνδυασμό των αντιθέσεων, το παράδοξο, ώστε ο άνθρωπος να παρουσιαστεί τελικά ως ένα πλάσμα που η λογική του δεν το βοηθάει.

Ως εκ τούτου, οι θεωρίες περί σωφροσύνης του Μονταίν ή του Επίκτητου δεν είναι αρκετές για τον Πασκάλ. Στις Σκέψεις επιστρέφει διαρκώς στους φιλοσόφους εκείνους που κάποτε ήταν δάσκαλοί του. Για τον Μονταίν λέει ότι παρασύρει τους ανθρώπους στην απάθεια έναντι της σωτηρίας. Κατά την άποψη του Πασκάλ, κανείς από αυτούς τους δύο φιλοσόφους δεν αντιλήφθηκε ότι η αιτία της ανθρώπινης δυστυχίας δεν έγκειται στην αποξένωση από τη λογική. Δεν πρόκειται για την εγκόσμια ευτυχία, αλλά για τη σωτηρία του ανθρώπου πέρα από τη ζωή σε αυτόν τον κόσμο. Και ο δρόμος που οδηγεί εκεί δεν περνάει μέσα από τη λογική αλλά μέσα από την καρδιά.

Η λογική, η νόηση, και η καρδιά είναι κατά τον Πασκάλ τα δύο ουσιώδη γνωστικά όργανα του ανθρώπου. Η λογική και η νόηση είναι υπεύθυνες για μια γνώση η οποία στηρίζεται σε επιχειρήματα, αποδείξεις και συμπεράσματα, όπως στη φιλοσοφία, στη λογική και στις επιστήμες. Αυτά όμως δεν καλύπτουν, κατά τον Πασκάλ, ολόκληρο το εύρος της αλήθειας. Εκτός από τη «λογική της νόησης», υπάρχει και η «λογική της καρδιάς». Η καρδιά, με την αισθητική-διαισθητική ικανότητά της να προσεγγίζει τη γνώση, προχωράει βαθύτερα σε σχέση με τη νόηση. Κατακτά γνώσεις τις οποίες δεν μπορούμε να «αιτιολογήσουμε» και να «αποδείξουμε». Ο Πασκάλ αναφέρει εν προκειμένω ως παράδειγμα το ότι γνωρίζουμε ότι ο χώρος είναι τρισδιάστατος ή ότι οι αριθμοί είναι άπειροι. Ειδικά τα βασικά αξιώματα, που αποτελούν προϋπόθεση των επιστημονικών θεωριών, δεν αναγνωρίζονται με τη λογική αλλά με την καρδιά. Τα αξιώματα τα αισθανόμαστε, τα θεωρήματα τα συνάγουμε, όπως λέει ο ίδιος. Όλες οι μεγάλες θεωρίες, υποστηρίζει ο Πασκάλ, βασίζονται αρχικά σε μια διαίσθηση.

Η αισθητική-διαισθητική ικανότητα της καρδιάς να συνάγει συμπεράσματα δεν φαίνεται μόνο στη διερεύνηση της φύσης, αλλά σε όλους τους τομείς, ιδιαίτερα μάλιστα στον τρόπο που σχετίζονται οι άνθρωποι μεταξύ τους αλλά και στις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Υπάρχει μια συγκεκριμένη «λογική», μια γνωστική περιοχή της καρδιάς. Ο Πασκάλ το διατυπώνει ως εξής: «La Coeur a sa raison, que la raison connait pas» – η καρδιά δηλαδή έχει τη δική της «λογική», την οποία η λογική δεν γνωρίζει». Με αυτή τη θέση του ο Πασκάλ εναντιώνεται στην «ορθολογική» παράδοση που κυριαρχεί στη φιλοσοφία από την αρχαιότητα και θέλει ειδικά τις ύψιστες αλήθειες να είναι προσιτές μόνο μέσω της λογικής. Δίνοντας στη «λογική της καρδιάς» το προβάδισμα έναντι της «λογικής της νόησης», αποδεικνύει απεναντίας τις περιορισμένες δυνατότητες και την αδυναμία της νόησης.

Ο Πασκάλ συνειδητοποιεί όμως ότι με τις θέσεις που υποστηρίζει βρίσκεται στο επίκεντρο μιας δημόσιας αντιπαράθεσης και ότι οι αναγνώστες του προέρχονται ως επί το πλείστον από τους κύκλους των λογίων. Για τον λόγο αυτό επιχειρεί στο πιο γνωστό μέρος του βιβλίου, το μέρος του στοιχήματος, ένα στρατηγικό πείραμα. Σε μια αντιπαράθεση με έναν επιφυλακτικό και κοσμικό συνομιλητή, έναν μορφωμένο μπον βιβέρ, δεν χρησιμοποιεί καθόλου τις έννοιες της Θείας Χάριτος και «αίσθηση της καρδιάς». Ακολουθεί την κριτική στάση του συνομιλητή του και προσπαθεί αρχικά να τον πείσει για την ύπαρξη του Θεού με έναν ορθολογικό υπολογισμό.

O Θεός βρίσκεται έξω από την «τάξη του πνεύματος». Συνεπώς, δεν μπορεί να υπάρξει κάποια «κανονική» απόδειξη της ύπαρξής του ή της μη ύπαρξής του. Στη ζωή μας πρέπει να αποφασίσουμε αν θα δεχτούμε ή όχι την ύπαρξη του Θεού. Ο Πασκάλ δεν αφήνει περιθώριο διαφυγής από την απόφαση αυτή. Βρισκόμαστε επομένως σε μια κατάσταση όπου θα πρέπει να ποντάρουμε υπέρ ή κατά της ύπαρξης του Θεού. Και το στοίχημα αυτό αφορά κάτι απείρως σημαντικό: την αιώνια μακαριότητα. Όλα δείχνουν πως η πιθανότητα να ποντάρει κανείς σωστά είναι 50:50. Το ενδεχόμενο όμως ενός μη πεπερασμένου κέρδους καταργεί κατά τον Πασκάλ κάθε στάθμιση πιθανοτήτων. Άρα άνθρωπος πρέπει να ποντάρει υπέρ της ύπαρξης του Θεού, επειδή η πιθανότητα να χάσει δεν μπορεί να συγκριθεί με το πιθανό κέρδος της αιώνιας μακαριότητας. Ακόμη και η λογική, αντιτείνει ο Πασκάλ στον ορθολογιστή συνομιλητή του, ωθεί τον άνθρωπο στην πίστη.

Η επιχειρηματολογία του Πασκάλ όμως δεν τελειώνει στο σημείο αυτό. Διότι ο συνομιλητής του, ο μπον βιβέρ, δεν μπορεί να αποφασίσει πού να ποντάρει και ομολογεί πως είναι ανίκανος να πιστέψει. Τώρα ο Πασκάλ προτείνει μια «μη ορθολογική», μια πρακτική οδό. Ο άνθρωπος πρέπει να φέρεται σαν να πιστεύει, πρέπει να συμμετέχει στα τελετουργικά της θρησκείας και έτσι να μετριάζει τα πάθη του. Πρέπει να ταπεινωθεί, ώστε να προετοιμάσει το έδαφος για την αληθινή πίστη. Ταπεινοφροσύνη και αυτοπεριορισμός της λογικής: Αυτός είναι για τον Πασκάλ ο δρόμος που οδηγεί ακόμη και έναν μορφωμένο άνθρωπο στην πίστη.

Αυτός ο μορφωμένος άνθρωπος έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά του συγγραφέα. Στις Σκέψεις ο θρήσκος Πασκάλ αντιπαλεύει με τον επιφυλακτικό ορθολογιστή που υπήρξε κάποτε και από τον οποίο θέλει να απελευθερωθεί. Ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με ένα διπλό πρόσωπο: το ένα επιχειρηματολογεί ορθολογικά και το άλλο διαλογίζεται θρησκευτικά. Και ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο το βιβλίο προσέλκυε πάντα εξίσου τόσο θρησκευόμενους αναγνώστες όσο και αναγνώστες με φιλοσοφικό-ορθολογικό προσανατολισμό. Αλλά και για εκείνους που δεν πιστεύουν, οι Σκέψεις αποτελούν απόδειξη για τη διαυγή σκέψη του συγγραφέα τους, ο οποίος μέσα από μια εξαιρετική ανάλυση της κατάστασης του ανθρώπου καταλήγει σε λανθασμένα συμπεράσματα.

Οι ουρανοξύστες «σκοτώνουν» 100 εκατ. πτηνά ετησίως

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τουλάχιστον 100 εκατομμύρια πτηνά πεθαίνουν κάθε χρόνο στις ΗΠΑ όταν συγκρούονται με κτίρια, φτιαγμένα από γυαλί ή φωτισμένους ουρανοξύστες.

Το Σικάγο, με τις πολυάριθμες γυάλινες κατασκευές, είναι ο πιο πολυσύχναστος εναέριος χώρος για τα πτηνά στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της μετανάστευσης και επομένως η πιο επικίνδυνη πόλη για τους φτερωτούς ταξιδιώτες. Περισσότερα από 5 εκατομμύρια πουλιά από τουλάχιστον 250 διαφορετικά είδη πετούν μέσα από το κέντρο της πόλης κάθε άνοιξη.

Πέρα από το Σικάγο και το Μανχάταν αποτελεί «παγίδα» για τα πουλιά, τα οποία ταξιδεύουν δύο φορές το χρόνο, πάνω από την περιοχή με στόχο να φτάσουν βόρεια την άνοιξη και νότια το φθινόπωρο.

Κατά τη διάρκεια μιας μέρας ένα πουλί βλέποντας την αντανάκλαση ενός δέντρου σε έναν ουρανοξύστη μπερδεύεται με αποτέλεσμα να καταλήγει με δύναμη πάνω στο τζάμι, το οποίο έχει μπερδέψει με κλαδί δέντρου. Παράλληλα, τα πουλιά συνηθίζουν να έλκονται από το φως για αυτό και τυχαίνει να πετούν πάνω από τις πόλεις που είναι φωτισμένες, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της νύχτας, μια πρακτική που επίσης εγκυμονεί κινδύνους για την επιβίωσή τους.

Κάθε πόλη με δομές από γυαλί και λαμπερά φώτα το βράδυ είναι ένοχη για το θάνατο εκατομμυρίων πουλιών, ωστόσο, κάποιες είναι πιο επικίνδυνες από άλλες σύμφωνα με την έκθεση. Ανάμεσά τους βρίσκονται το Χιούστον, το Ντάλλας, η Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, το Σεντ Λούις και η Ατλάντα.

Οδύσσεια 700.000 ετών του Δία μέσω του ηλιακού συστήματος

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Lund της Σουηδίας χρησιμοποίησαν προηγμένες προσομοιώσεις υπολογιστών για να μάθουν περισσότερα για το ταξίδι του Δία μέσα στο ηλιακό μας σύστημα περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με την αποδεκτή θεωρία ότι οι αέριοι πλανήτες σχηματίστηκαν μακριά και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε τροχιά πιο κοντά στο άστρο μας. 

 

«Υπάρχουν μερικά πράγματα που κάνουν το ηλιακό σύστημα κάπως παράξενο», λέει ο Lauren Weiss, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ. «Ένα από τα οποία είναι ότι έχουμε έναν γιγαντιαίο πλανήτη και ξέρουμε ότι μόνο το 10% των άστρων έχει έναν τεράστιο πλανήτη. Και υπάρχουν ίσως ακόμη λιγότερα άστρα που έχουν δύο γιγαντιαίους πλανήτες». 

 

Ο Δίας σχηματίστηκε νωρίς στο ηλιακό σύστημα, όπως και οι άλλοι πλανήτες, οι οποίοι βαθμιαία σχηματίστηκαν από την κοσμική σκόνη, η οποία περιστρεφόταν γύρω από τον ήλιο μας σε έναν δίσκο αερίων και σωματιδίων. Ο Δίας δεν ήταν μεγαλύτερος από τον δικό μας πλανήτη.

 

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο Δίας σχηματίστηκε τέσσερις φορές πιο μακριά από τον ήλιο από ό, τι δείχνει η σημερινή του θέση.

 

«Είναι η πρώτη φορά που έχουμε την απόδειξη ότι ο Δίας σχηματίστηκε πολύ μακριά από τον ήλιο και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην τρέχουσα τροχιά του. Βρήκαμε αποδεικτικά στοιχεία για τη μετανάστευση των αστεροειδών Τρώες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Δία «, εξηγεί η Simona Pirani, διδακτορική φοιτήτρια αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Lund και η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.

 

Αυτοί οι αστεροειδείς Τρώες  αποτελούνται από δύο ομάδες χιλιάδων αστεροειδών που βρίσκονται στην ίδια απόσταση από τον Ήλιο ως τον Δία, αλλά περιστρέφονται γύρω από και πίσω από τον Δία, αντίστοιχα. Υπάρχουν περίπου 50% περισσότεροι Τρώες μπροστά από τον Δία από ό,τι πίσω. Και αυτή η ασυμμετρία έγινε το κλειδί για την κατανόηση από τους ερευνητές της μετανάστευσης του Δία. Οι αστεροειδείς Τρώες (Trojan) ακολουθούν την τροχιά του Δία γύρω από τον Ήλιο και η μελέτη τους έχει οδηγήσει στους επιστήμονες του Πανεπιστημίου Lund να υποθέσουν ότι ο Δίας ακολούθησε την εν λόγω διαδρομή. Αξίζει να σημειωθεί ότι σημάδια της διαδρομής αυτής έχουν ήδη ανακαλυφθεί στη ζώνη των αστεροειδών. 

 

Η σημερινή θέση του Δία τον βρίσκει σε τροχιά σε απόσταση 780 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο, απόσταση που αντιστοιχεί σε 5,2 αστρονομικές μονάδες (AU). Οι τελευταίες θεωρίες θέλουν τον μεγαλύτερο πλανήτη του Ηλιακού μας Συστήματος να ξεκινά σε μια απόσταση 3,5 αστρονομικών μονάδων, πιο κοντά δηλαδή στη ζώνη αστεροειδών Kuiper, να μεταφέρεται κοντά στον Ήλιο, σε απόσταση 1,5 αστρονομικών μονάδων, περίπου στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο πλανήτης Άρης.  

 

Η μετακίνηση αυτού του τόσο μεγάλου σε όγκου ουράνιου σώματος δεν θα μπορούσε παρά να είναι εξαιρετικά βίαιη σε πλανητικό επίπεδο, γεγονός που εξηγεί πολλά από τα «περίεργα» στοιχεία που παρατηρεί κανείς στη συμπαντική γειτονιά μας. Ένα από αυτά είναι το μέγεθος του πλανήτη Άρη, το οποίο και εκτιμάται ότι είναι μικρότερο από όσο θα ήταν εάν δεν είχε συμβεί αυτό το διαστημικό ταξίδι του Δία. Η μετακίνηση αυτή εκτιμάται ότι διήρκησε περίπου 700.000 χρόνια, ένα χρονικό διάστημα που θεωρείται μικρό για τα διαστημικά δεδομένα. 

 

Οι επιστήμονες θα συνεχίσουν να μελετούν το Δία, προκειμένου να κατανοήσουν καλύτερα τόσο το παρελθόν του όσο και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. 

Η Δύναμη της Θετικής Σκέψης

«Τα ανθρώπινα όντα μπορούν να τροποποιούν τη ζωή τους,τροποποιώντας τον τρόπο της σκέψης τους» -Γουίλιαμ Τζέημς

 

«Ο ταχύτερος και ευκολότερος τρόπος που ξέρω για να περάσετε από αρνητική στάση σε θετική, είναι να αναπτύξετε μια νοοτροπία ευγνωμοσύνης» -Jim Donovan

 

Ο άνθρωπος είναι ένα όν σκεπτόμενο.

Η σκέψη είναι προϊόν της διάνοιας, του εγκεφάλου του και αυτή η ικανότητα σκέψης του ανθρώπου τον οδήγησε εδώ που έφτασε, στη δημιουργία εκπληκτικών πραγμάτων. Ωστόσο, ο άνθρωπος, ως έλλογο όν, διασκέπτεται επί παντός του επιστητού και φιλοξενεί στην απέραντη δεξαμενή του νου του ποικίλες σκέψεις, από θετικές και εποικοδομητικές, μέχρι αρνητικές και καταστρεπτικές δι’ εαυτόν και αλλήλους. Ακόμη και για τον χώρο που απλόχερα τον φιλοξενεί: τη γη.

 

Η δύναμη και η επίδραση της θετικής σκέψης στη ζωή του ανθρώπου έχει επισημανθεί και εξαρθεί κατά διαστήματα από ψυχολόγους, ψυχίατρους, γνωστικούς νευροεπιστήμονες (Ν.P.L.), κοινωνιολόγους κ.ά., οι οποίοι με τις μελέτες τους επεσήμαναν μεταξύ άλλων δύο τινά:

 

Πρώτον: Τα ευεργετικά αποτελέσματα της θετικής σκέψης που οδηγούν σε θετικές στάσεις και στη διαμόρφωση θετικών αξιών ζωής.

 

Δεύτερον: Tον τρόπο κτήσης αυτής της ικανότητας και τέχνης, του σκέπτεσθαι, δηλαδή, με τρόπο θετικό. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί τέχνης, το να καλλιεργεί κανείς μόνο θετικές σκέψεις και να αποκρούει τις αρνητικές ή μάλλον να μετατρέπει τις αρνητικές και καταστροφικές σε θετικές. Με αυτό δεν εννοώ ότι θα πρέπει να ακολουθήσει κανείς τις αρχές της θεοσοφίας, του ελέγχου του νου με την μέθοδο Silva και την μέθοδο του ανατολίτικου διαλογισμού, μέθοδοι που υπόσχονται πολλά, αν και, και σ’ αυτές μπορεί να βρει ωφέλιμες υποδείξεις ελέγχου και ανάπτυξης θετικής σκέψης. Εννοώ κάτι περισσότερο και διαφορετικό.

 

“Der Mensch ist was er istt”, λέει μια γερμανική παροιμία, το οποίο σημαίνει ότι «ο άνθρωπος είναι ό,τι τρώει». Τηρουμένων των αναλογιών, αυτό μπορεί να εφαρμοστεί και στη διατροφή της διάνοιας, του εγκεφάλου του. Ό,τι βάζει κανείς στη διάνοιά του, αυτό και είναι. Αρχαίος σοφός με την απέριττη σοφία του είχε επισημάνει προ εκατονταετιών: «Καθώς φρονεί τις εις την εαυτού ψυχήν τοιούτος και είναι».

 

Η σωστή πνευματική διατροφή του εγκεφάλου, λοιπόν, είναι το πρώτο προαπαιτούμενο για την καλλιέργεια μιας θετικής σκέψης που στη συνέχεια οδηγεί σε θετική στάση ζωής. Αν κανείς διαβάζει, συζητά, βλέπει και ακούει και μέσω των αισθήσεών του, κατακλύζει την διάνοιά του από αρνητικές σκέψεις και αισθήματα (εκδίκηση, φοβίες, άγχος, μίση, μνησικακίες, μικρότητες, αυτοκαταστροφικότητα, αντιζηλία, φθόνος) και θα καταλήξει με μαθηματική ακρίβεια στο να γίνει ένας αρνητικός, απαισιόδοξος και δυστυχής άνθρωπος, που θα σκορπά την αμφιβολία, την καχυποψία, τον πεσιμισμό και την δυσαρέσκειά του, γύρω του, με δυσάρεστα για τους αποδέκτες του αποτελέσματα.

 

Στην εποχή μας, ατυχώς, υπερπλεονάζουν αυτού του είδους οι άνθρωποι, ακριβώς, γιατί αφήνουν την διάνοιά τους να βομβαρδίζεται με δεκάδες αρνητικές σκέψεις: με φοβίες υπαρκτές ή ανύπαρκτες, με ανησυχίες υπερβολικές για το μέλλον (εγγύς ή απώτερο), με τον πληθωρισμό και την επαπειλούμενη ακρίβεια της ζωής, με την ανασφάλεια στον χώρο της εργασίας, με την απορία ζωής και την απόγνωση και τόσα άλλα.

 

Σ’ αυτό ασφαλώς συμβάλλουν αποφασιστικά τα Μ.Μ.Ε., που για λόγους κερδοσκοπικούς φροντίζουν να προβάλλουν κατά κόρον ειδήσεις με την αυξανόμενη εγκληματικότητα, την βία και την αιματοχυσία, τις ανθρώπινες διαστροφές, την χυδαιολογία, τα εντυπωσιακά ατυχήματα, τις τρομοκρατικές ενέργειες, την απανταχού πλεονάζουσα δυστυχία και τόσα άλλα αρνητικά, δήθεν για ενημέρωση του κοινού, στην πράξη όμως, επειδή αυτά «πουλάνε» περισσότερο, αφού ανεβάζουν την αδρεναλίνη του τηλεθεατή και ασκούν καταστρεπτική κριτική καλλιεργώντας το κλίμα της αρνητικότητας και της αμφισβήτησης των πάντων.

 

Έτσι, οι άνθρωποι δήθεν ψυχαγωγούνται στο σαλόνι τους, από ανθρώπους που δεν θα έβαζαν ποτέ στο σπίτι τους ―όπως παρατήρησε ορθά κάποιος Βρετανός τηλεπαρουσιαστής. Ωστόσο, είναι γεγονός αναντίρρητο ότι οι βίαιες ταινίες και οι σκηνές αίματος αιχμαλωτίζουν την σκέψη και την διαμορφώνουν, επηρεάζοντας τις επιλογές μας. Ενώ αν τα Μ.Μ.Ε. έδιναν έμφαση και στα θετικά επιτεύγματα του ανθρώπου, στις πράξεις αγαθοεργίας, φιλανθρωπίας και ευποιΐας, αν έδιναν ανάλογο χρόνο, στα ευγενή έργα και επιτεύγματα ανθρώπων της τέχνης, του λόγου και του πνεύματος, ασφαλώς θα καλλιεργούσαν πρότυπα με θετικά παραδείγματα, και θετικές σκέψεις, άξιες προς μίμηση και παραδειγματισμό, ιδίως των νέων.

 

Ζώντας, λοιπόν, σε μια κοινωνία κατ’ ουσίαν σχιζοφρενική, με χαμένες αξίες και ελάχιστα ιδανικά, πλέοντας μέσα σ’ ένα σκάφος που παραδέρνεται και απειλείται από τα πελώρια κύματα του αρνητισμού κινδυνεύοντας να καταποντιστεί, το ζητούμενο είναι πως ο σύγχρονος άνθρωπος θα μπορέσει να αποφύγει την καλλιέργεια αρνητικών σκέψεων και αισθημάτων και πως θα καλλιεργήσει και θα υλοποιήσει τη θετική σκέψη στη ζωή του.

 

Σ’ αυτό έρχονται οι ειδικοί και μας λένε κάποια απλά πράγματα που μπορεί να μείνει κανείς έκπληκτος με την απλότητα αλλά και την δύναμη και την αποτελεσματικότητά τους, αν εφαρμοστούν σωστά.

 

Το ν’ αποφύγει κανείς πληροφορίες και σκέψεις αρνητικές είναι σχεδόν αδύνατον και αναπόφευκτο. Είναι δε και ανέφικτο, μάλλον, το να ξεριζώνει συνεχώς τις αρνητικές σκέψεις αν έχει συνηθίσει να εκτρέφεται σ’ ένα κλίμα αρνητικό που τις παράγει. Για να καλλιεργήσει κανείς ένα χωράφι πρέπει προηγουμένως να καταστρέψει τα σκουλήκια και τα παράσιτα. Αλλά για να το καταφέρει αυτό, δεν μπορεί να το κάνει καταστρέφοντάς τα ένα-ένα. Πρέπει να φιλοξενήσει στο χωράφι του άλλα όντα, που θα εξαλείψουν τα παράσιτα.

 

Ήτοι, θα πρέπει να φιλοξενήσει στη διάνοιά του θετικές σκέψεις, με θετικές αξίες, που θα γίνουν ισοδύναμες ευεργετικές δυνάμεις και θα απορροφήσουν τις αρνητικές σκέψεις ανατρέποντας τις καταστάσεις. Ίσως θα πρέπει αναγκαστικά, ―για να θυμηθούμε εδώ την ευαγγελική παραβολή― ο σίτος και η ήρα (ζιζάνια) να συναυξάνονται ομού, μέχρις ότου ο σίτος υπερπλεονάσει και η ήρα συρρικνωθεί και αυτοκαταστραφεί. Πώς μπορεί όμως να επιτευχθεί κάτι τέτοιο;

 

Μπορεί να επιτευχθεί με την λεγόμενη μέθοδο της αυθυποβολής που δεν είναι τίποτα άλλο, από παραγωγική σκέψη με τον λεγόμενο αυτο-έλεγχο. Οι ψυχαναλυτές και οι ψυχολόγοι μάς έχουν κατά κόρον μυήσει και μιλήσει για τις νοητικές σφαίρες και τον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου. Κάνουν λόγο για το συνειδητό που περιλαμβάνει τη φρόνηση, τον συλλογισμό, την λογική, την θέληση (ή αλλιώς την διάνοια) και το ασυνείδητο (που περιλαμβάνει και το υποσυνείδητο) και που είναι το σύνολο των ενστίκτων, των επιθυμών, της φαντασίας, των συνηθειών για να το πούμε έτσι απλά.

 

Σπάνια, όμως, γίνεται λόγος για το υπερσυνείδητο που είναι η ηθική μας συνείδηση, το ιδανικό μας εγώ και όλες οι δυνατότητες του νου για το πρακτέο. Σε αυτό το υπερσυνείδητο του ανθρώπου, κατοικοεδρεύουν δυνάμεις εξαιρετικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά, αρκεί να ξέρουμε εμείς να τις βρούμε, να τις ελέγξουμε και να τις χρησιμοποιήσουμε. Μέσα στο υπερσυνείδητο, μάς λέγουν οι ειδικοί, βρίσκεται το μυστικό της επιτυχίας μας, της υγείας και της ευτυχίας μας. Διότι, το υπερσυνείδητο μπορεί να έχει τον έλεγχο των λειτουργιών και καταστάσεων του σώματος εκτός από τον έλεγχο του πνεύματος.

 

Ο αυτοέλεγχος ή αυθυποβολή είναι το μυστικό της διάρθρωσης της ζωής. Στη διάρκεια της ημέρας, δεχόμενοι ποικίλους ερεθισμούς κάνουμε ποικίλες σκέψεις, θετικές, αρνητικές, ημι-αρνητικές, ημι-θετικές και αναμεταξύ τους συμπλεκόμενες.

 

Η άσκηση του εαυτού μας στο πνευματικό επίπεδο, με τον αυτο-έλεγχο, ήτοι με την αποδοχή μιας θετικής σκέψης και την απόρριψη της αρνητικής ή ακόμη με την απορρόφηση της αρνητικής και μετατροπής της, ολίγον κατ’ ολίγον, σε θετική είναι το πρακτέο σε κάθε περίπτωση.

 

Ο εντοπισμός της θετικής, εποικοδομητικής σκέψης, όπως καλλιέργεια και οι εκδηλώσεις φιλίας, γενναιοδωρίας, εμπιστοσύνης, ευγένειας, εντιμότητας, φιλαλληλίας, αλληλοσεβασμού, αλτρουισμού κ.ά. μπορεί με την επανάληψη και την εμπέδωσή τους, να μεταφερθούν από το συνειδητό στο υπερσυνείδητο, στον προσωπικό αξιακό κόσμο του ανθρώπου. Είναι αποδεδειγμένο ότι το μυαλό μας είναι μια απέραντη αποθήκη σκέψεων και ο καθένας μας κρατάει τα κλειδιά της.

 

Το ζήτημα είναι πως θα αρχειοθετήσει και πως θα τακτοποιήσει κανείς το υλικό αυτό σ’ αυτήν την τεράστια αποθήκη. Κι ακόμα: Πώς θα αδειάσει τον νου του από τα περιττά και επιβλαβή. Τα τελευταία βέβαια, (π.χ. φόβος, άγχος) μπορεί σ’ ορισμένες περιπτώσεις να λειτουργήσουν και θετικά, ως αναχώματα προστασίας για πιθανές αποτυχίες. Έτσι και οι αρνητικές σκέψεις ορθά θεωρούμενες, με κατάλληλη αυτο-επίγνωση, μπορεί να λειτουργήσουν θετικά, προστατεύοντάς μας από κινδύνους και παγίδες.

 

Οι ποικίλες σκέψεις και συγκινήσεις μπορούν ή να καταγραφούν στο υπερσυνείδητο και να γίνουν μέρος της ιδιοσυγκρασίας και του χαρακτήρα του ανθρώπου ή μπορεί να ελεγχθούν και να απορριφθούν ως σκέψεις αρνητικές, ως αποτέλεσμα, κατ’ ουσίαν, ανωριμότητας. Η βαθιά αναλυτική σκέψη σε ένα πρόβλημα που ανακύπτει και ο αυτο-έλεγχος θα μπορέσουν να μετατρέψουν την αρνητική συγκινησιακή σκέψη σε θετική και εποικοδομητική. Στον εγκέφαλο, τα νευρικά κύτταρα έχουν την δυνατότητα να δημιουργούν νέες συνάψεις και να καταργούν αυτές που ήδη υπάρχουν. Οι νευροεπιστήμονες μάς λένε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι κάτι το στατικό, αλλά μια διαρκώς μεταβαλλόμενη μάζα κυτταρικών συνδέσεων που επηρεάζονται από τις εμπειρίες μας. Ο αυτοέλεγχος και η διαρκής άσκηση θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για νέες συνάψεις και, στην συνέχεια, θα οδηγήσουν κάποιον στο να πραγματοποιεί εσωτερικές αλλαγές.

 

Αυτές με την σειρά τους θα αλλάξουν ακόμη με τις ορθές ενέργειες και τις εξωτερικές συνθήκες που θα υιοθετήσουμε. Κανείς δεν μπορεί βέβαια μέσα σε 10 μέρες να αλλάξει 10 χρόνια ζωής, παλιές συνήθειες και χρόνια αρνητικής νοοτροπίας, αλλά είναι γεγονός ότι η αλλαγή μπορεί να επιτευχθεί. Κι αυτό είναι σπουδαίο, μας λένε οι ειδικοί. Όπως ένας αθλητής άρσεως βαρέων βαρών. Ξεκινά, με το να σηκώνει, κατ’ αρχάς, μικρά βάρη, αλλά με την αυτοπειθαρχία και την συνεχή άσκηση κατορθώνει τελικά να σηκώνει μεγάλα, πράγμα ακατόρθωτο για τον μέσο άνθρωπο. Όχι όμως και για τον αθλητή.

 

Τα αποτελέσματα τη καλλιέργειας της θετικής σκέψης είναι ανεκτίμητα, καθώς ένα μεγάλο μέρος των ψυχοδιανοητικών και σωματικών ασθενειών που κατατρύχουν τον σύγχρονο άνθρωπο οφείλονται στην νοοτροπία του και στην σκέψη του.

 

Όπως έγραψα κι άλλοτε, ο σύγχρονος τρόπος ζωής δίνει έμφαση στην συσσώρευση υλικών αγαθών, αλλά όσο πιο πολλά υλικά αποκτήματα αποκτά κανείς, τόσο περισσότερες επιθυμίες και ανάγκες του δημιουργούνται, αφού ζούμε σε μια κοινωνία υπερ-κατανάλωσης. Το τελευταίο, σε συνδυασμό με την επιτάχυνση του ρυθμού ζωής, αυξάνει τους κινδύνους της ταραχής, του άγχους και της ανισορροπίας. Στο σημείο αυτό χρειάζεται η σκέψη, η θετική σκέψη με την λήψη ορθών αποφάσεων. Διότι, η σκέψη μπορεί να γίνει το δηλητήριο που καταστρέφει ή ο ορός που γιατρεύει.

 

Από την εποχή του Ιπποκράτη και του Γαληνού είναι γνωστή η επίδραση της σκέψης στο σώμα. Ο Παβλώφ και άλλοι κατέδειξαν τις εξαρτημένες αντιδράσεις και τον ρόλο των συγκινήσεων στο παρασυμπαθητικό σύστημα. Ο θυμός, ο φόβος, η ενοχή, η αγωνία, η διχόνοια, η μνησικακία κ.ά. αυξάνουν την αρτηριακή πίεση, προκαλούν έλκη, νευρικές διαταραχές, καρδιακές βλάβες, εντερική κινητικότητα, εγκεφαλικά επεισόδια…

 

Ένα μεγάλο πλέγμα σωματικών ασθενειών του σύγχρονου ανθρώπου οφείλεται στον αρνητικό τρόπο σκέψης που καλλιεργεί συστηματικά, με αρνητικές επιμέρους σκέψεις που φιλοξενεί καθημερινά στο κεφάλι του και ιδιαίτερα στο άγχος, που οδηγεί με τη σειρά του στην ασθένεια του αιώνα μας: την κατάθλιψη.

 

Αν όμως αντί για τον αρνητισμό καλλιεργεί συστηματικά με την αυτοσυγκέντρωση, τον αυτοέλεγχο και την επιμονή μόνο θετικές σκέψεις, με θετικές αξίες, αν διαθέτει αυτο-επίγνωση και μετριοφροσύνη (ήτοι, δικαιολογημένη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του), θα μάθει να καλλιεργεί ένα θετικό τρόπο, μια θετική στάση στα οποιαδήποτε προβλήματα της ζωής και να τα αντιμετωπίζει με επιτυχία. Θα αντικαταστήσει τις κακές κεκτημένες συνήθειες της μονοτονίας, της καχυποψίας, του απομονωτισμού και του πεσιμισμού που διακρατούν οι περισσότεροι άνθρωποι με αρνητική νοοτροπία, με καλές συνήθειες διαμορφώνοντας μια προσωπικότητα που διαθέτει υψηλό αξιακό κόσμο.

 

Η ποιότητα των σκέψεων καθορίζει την ποιότητα της ζωής.

Η επιτυχία και η ευτυχία σε τελευταία ανάλυση αποκτώνται από ανθρώπους που διαθέτουν οράματα, ειλικρίνεια, αποφασιστικότητα, πίστη σε αυτό που κάνουν και αγάπη γι’ αυτό που κάνουν, που προσφέρουν κάτι, χωρίς να αναμένουν ανταπόδοση, που καλλιεργούν και εκδηλώνουν αγάπη για τους πάντες και τα πάντα, μέχρι τα πιο ταπεινά και τα πιο ασήμαντα. Αφού όλα αποτελούν μέρος της δημιουργίας, όπως έλεγε ο Φραγκίσκος της Ασίζης.

 

Υπάρχει κι ένας ταχύτερος και ευκολότερος τρόπος για να περάσει κανείς από την αρνητική στάση σε θετική, μάς λέει ο Jim Donovan. Είναι, να αναπτύξει μια νοοτροπία ευγνωμοσύνης. Μια καλή ιδέα είναι να κρατάει ένα «τετράδιο ευγνωμοσύνης» όπου θα καταγράφει τα πράγματα για τα οποία χρωστάει χάρη στην ζωή του.

 

Ενώ, πάρα πολλοί σήμερα δίνουν έμφαση στην διανόηση και στους θεσμούς και στις εφευρέσεις, οι θετικές αξίες της ζωής, όπως η αυτο-επίγνωση, η κατανόηση του πλησίον, η δικαιοσύνη στις συναλλαγές, η επιθυμία να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας μπορούν να δώσουν διάρκεια στην ανθρώπινη κοινωνία και να εξασφαλίσουν την σιγουριά στο άτομο.

 

Η σκέψη δηλαδή η θετική και η θετική στάση ζωής επαληθεύουν το ρητό αρχαίου σοφού που είπε: «Ου ταράττει τα πράγματα αλλά αι περί των πραγμάτων δόξαι». Αναμφίβολα η θετική σκέψη ζωής οδηγεί σε ορθή στάση ζωής, σε ορθούς προσανατολισμούς και μπορεί αποφασιστικά να απεγκλωβίσει τον σύγχρονο άνθρωπο από τα αδιέξοδα στα οποία εκούσια έχει περιπέσει.

Ελληνιστική Γραμματεία: Τα λογοτεχνικά είδη, Δραματική ποίηση, Φλύακες

Φλύακες ονομάζεται ένα είδος κωμικής τραγωδίας (εναλλακτικά ἱλαροτραγῳδία) το οποίο άνθησε στις ελληνικές αποικίες της Κάτω Ιταλίας κατά τον 4ο αι. π.Χ. Οι φλύακες αποτελούσαν παρωδίες μυθολογικών θεμάτων, με έντονο το στοιχείο της καρικατούρας και του μπουρλέσκ, και με χαρακτήρες προερχόμενους τόσο από τον ελληνικό μύθο όσο και από την κωμωδία. Σε μεγάλο βαθμό οι ιλαροτραγωδίες αυτές ήταν αυτοσχεδιαστικές και είτε είχαν μυθολογικό θέμα είτε πραγματεύονταν σκηνές από την καθημερινή ζωή.

 

Πληροφορίες σχετικά με τους φλύακες και τον τρόπο παράστασής τους αντλούμε από κατωϊταλικά αγγεία. Ο σημαντικότερος ποιητής φλυάκων είναι ο Ρίνθων από τον Τάραντα (ή κατά μια άλλη εκδοχή από τις Συρακούσες), ο οποίος τελειοποίησε καλλιτεχνικά ένα αρχικά χοντροκομμένο λαϊκό είδος. Από τις μαρτυρίες σχετικά με το έργο του φαίνεται ότι παρουσίαζε παρωδίες τραγωδιών κυρίως του Ευριπίδη. Η επιγραμματοποιός Νοσσίς έγραψε έναν επιτάφιο για τον Ρίνθωνα και τους εκλεπτυσμένους του φλύακες (Νοσσίς Α.Π. 7.414):

 

«Καθώς με προσπερνάς γέλασε δυνατά και πες μια καλή κουβέντα για μένα. Είμαι ο Ρίνθων από τις Συρακούσες, ένα μικρό αηδόνι των Μουσών∙ μα από τις τραγικές φάρσες έδρεψα το δικό μου στεφάνι κισσού».

 

Το είδος είχε μεγάλη απήχηση στην Καμπανία κατά τον 3ο αι. και ήταν το πρότυπο για την ατελλανή φάρσα η οποία βασιζόταν σε στερεοτυπικούς χαρακτήρες. Μέσω της ατελλανής φάρσας οι φλύακες αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και για τον Ρωμαίο κωμωδιογράφο Πλαύτο.