Τώρα, με λένε Σοφό!

Ξεκίνησα πριν από χρόνια τη ζωή μου, αναζητώντας με μεγάλη περιέργεια. Με είπαν ατίθασο!

Έφτασα στην εφηβεία δοκιμάζοντας, εξερευνώντας, ψάχνοντας. Με είπαν δύσκολο!

Μπήκα στη νιότη ακολουθώντας τα ένστικτα και θρέφοντας τους πρωτογονικούς μου χαρακτήρες! Με είπαν παράξενο!

Στα παραγωγικά τα χρόνια, διάβαζα τον ήλιο, άκουγα το δάσος και μιλούσα με τη θάλασσα. Με είπαν αλλόκοτο!

Σα μεσήλικας, άρχισα να μιλάω για τον κόσμο που είχα ανακαλύψει σε αυτή τη μεγάλη περιπέτεια. Με είπαν Δάσκαλο!

Στο πέρας της ζωής μου, δεν μιλάω πολύ. Τρώω όταν πεινάω, πίνω όταν διψάω, κοιμάμαι όταν νυστάζω και εξακολουθώ να θαυμάζω το κάλος αυτής της ζωής. Τώρα, με λένε Σοφό!

Δημοσιογράφος-ρομπότ στους «L.A. Times»!

Σύμφωνα με το BBC, η εφημερίδα Los Angeles Times ήταν το μέσο που δημοσίευσε ταχύτερα την είδηση του σεισμού που έγινε στην περιοχή τη Δευτέρα 17 Μαρτίου, χάρη σε ένα «δημοσιογράφο-ρομπότ». Πίσω από αυτή την πρωτιά, κρύβεται ο δημοσιογράφος και προγραμματιστής Ken Schwencke ο οποίος δημιούργησε έναν αλγόριθμο που είναι σε θέση να συντάξει ταχύτατα ένα μικρό άρθρο κάθε φορά που συμβαίνει ένας σεισμός. Ο Schwencke δήλωσε ότι χρειάστηκαν μόνο τρία λεπτά για να ανέβει το άρθρο στο site της εφημερίδας, από τη στιγμή που χτύπησε ο εγκέλαδος. Οι LA Times θεωρούνται πρωτοπόροι της τεχνολογίας που ονομάζεται «robo-journalism» που είναι προγραμματισμένη να αντλεί στοιχεία από αξιόπιστες πηγές -όπως το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ- και να τα προσθέτει σε μια προκατασκευασμένη φόρμα κειμένου. Εκτός από σεισμούς, ο αλγόριθμος του Ken Schwencke, μπορεί να καλύψει και έκτακτες ειδήσεις του αστυνομικού ρεπορτάζ, πάντα, φυσικά, με την παρέμβαση του ανθρώπινου παράγοντα που αποφασίζει τη σειρά δημοσίευσης των ειδήσεων, πριν αυτές δημοσιευτούν. «Ο αλγόριθμος, με τα άρθρα που παράγει, σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά το δημοσιογράφο», ξεκαθάρισε ο Schwencke στο έγκυρο σάιτ Slate, «απλά επιτρέπει την ταχύτερη συγκέντρωση στοιχείων που αφορούν σε μία έκτακτη είδηση και δρα συμπληρωματικά με τη δουλειά του δημοσιογράφου». «Σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά τη δουλειά κανενός. Απλά την κάνει για όλους μας πιο ενδιαφέρουσα» τόνισε ο δημοσιογράφος.

Εσύ, πόσο πιστεύεις στον εαυτό σου;

Χαμηλή αυτοεκτίμηση: από πού πηγάζει και πώς να την αλλάξετε!

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς γίνεται πολύ όμορφες κοπέλες να νιώθουν άσχημες, άτομα περιστοιχισμένα από φίλους και οικογένεια να θεωρούν ότι κανείς δεν τους νοιάζεται ή άνθρωποι που προσφέρουν συνεχώς στους γύρω τους να αισθάνονται ανίκανοι; Η απάντηση είναι: χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η αυτοεκτίμησή μας, αυτό δηλαδή που αισθανόμαστε και πιστεύουμε για τον εαυτό μας, επηρεάζει καθοριστικά όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Σχολική επίδοση, επαγγελματικές επιλογές, φιλοδοξίες, κοινωνική συμπεριφορά, διαπροσωπικές σχέσεις, ψυχική ισορροπία, φαίνεται να βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με αυτή την «προσωπική μας εκτίμηση αυτοαξίας». Και ενώ όλοι μας καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι να πιστεύει κανείς στον εαυτό του, το ερώτημα είναι γιατί κάποιοι άνθρωποι έχουν εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους, ενώ κάποιοι άλλοι, ακόμα και με φαινομενικά περισσότερα προσόντα, αμφιβάλλουν συνεχώς για τον εαυτό τους;
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί η αυτοεκτίμηση είναι κάτι που μαθαίνεται. Κανείς δε γεννιέται έχοντας κάποια εικόνα του εαυτού του. Άλλωστε τους πρώτους μήνες της ζωής μας, ως βρέφη, δεν είμαστε καν σε θέση να διακρίνουμε τον εαυτό μας από τους άλλους (μητέρα και βρέφος γίνονται αντιληπτά ως ενιαίο σύνολο). Η εικόνα του εαυτού προκύπτει σταδιακά, καθώς το άτομο μεγαλώνει, μέσα από τις εμπειρίες του και κυρίως μέσα από τη σχέση του με τους «Σημαντικούς Άλλους». «Οι Σημαντικοί Άλλοι» στη ζωή ενός παιδιού είναι συνήθως η μητέρα, ο πατέρας, τα αδέρφια, οι δάσκαλοι, οι φίλοι και οι συμμαθητές-συνομήλικοι. Η στάση του περιβάλλοντος λοιπόν είναι αυτή που θα καθορίσει το βαθμό εμπιστοσύνης που θα αναπτύξει το άτομο για τον εαυτό του. Αν το περιβάλλον είναι συνεπές, παρέχει στήριξη, ενθάρρυνση, ευκαιρίες για ανάληψη πρωτοβουλιών και αξιόλογα πρότυπα, το άτομο θα αναπτύξει μια αίσθηση εμπιστοσύνης προς τον εαυτό του και τον κόσμο, μια αίσθηση αυτονομίας και εργατικότητας. Αντίθετα, αν υπάρχει έλλειψη στήριξης, αστάθεια, υπερπροστασία, έλλειψη ευκαιριών, επικρίσεις, ειρωνεία, απόρριψη και μη ρεαλιστικές προσδοκίες, το άτομο μαθαίνει ότι δεν μπορεί να εμπιστευθεί τις ικανότητές του, τον εαυτό του και τον κόσμο, βιώνει αισθήματα αμφισβήτησης, ενοχής, κατωτερότητας και σύγχυσης.
Η ανάπτυξη της αυτοεκτίμησής μας όμως δεν εξαντλείται στην παιδική μας ηλικία. Αντίθετα, συνεχίζει να διαμορφώνεται σε ολόκληρη τη ζωή μας, απλά οι πρώτες μας εμπειρίες έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. Στην ενήλικη ζωή, το πώς νοιώθουμε για τον εαυτό μας σχετίζεται με το αν καταφέρνουμε να δημιουργήσουμε σχέσεις οικειότητας με τους άλλους ή αν αντίθετα βιώνουμε μοναξιά και απομόνωση, και με το αν αισθανόμαστε ότι οι στόχοι μας πραγματοποιούνται και είμαστε παραγωγικοί ή αντίθετα ότι μένουμε στάσιμοι και λιμνάζουμε.
Άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στη διαμόρφωση της αυτοαντίληψης μας, είναι το συγκεκριμένο πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε και οι αξίες που αυτό προάγει, η επίδραση του φύλου και των στερεοτύπων που συνδέονται με αυτό, καθώς και η προσωπική ιστορία του κάθε ανθρώπου. Ποικίλα «τραυματικά» συμβάντα, όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, μια μεγάλη φυσική καταστροφή, μια εγκληματική επίθεση, ο βιασμός, μια ανίατη ή μακροχρόνια ασθένεια, μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στις αντιλήψεις των ανθρώπων για τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους.
Παρόλα αυτά, η αυτοεκτίμηση έχει την ιδιότητα να αντιστέκεται στις αλλαγές. Αυτό οφείλεται στο κίνητρο του ανθρώπου να διατηρεί μια σταθερή εικόνα εαυτού (self-consistency), γιατί αυτή η σταθερότητα του προσφέρει μια αίσθηση ασφάλειας. Το άτομο λοιπόν λειτουργεί ασυνείδητα με τέτοιο τρόπο ώστε να επιβεβαιώνεται η κυρίαρχη αντίληψη που έχει για τον εαυτό του (π.χ. ερμηνεύοντας με συγκεκριμένο τρόπο τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί του). Γι’ αυτό οποιαδήποτε αλλαγή στην εικόνα του εαυτού απαιτεί χρόνο.
Πώς καταλαβαίνουμε όμως ότι έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση; Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση χαρακτηρίζονται από αισθήματα ανασφάλειας και κατωτερότητας. Ασχολούνται υπερβολικά με αυτό που οι άλλοι σκέφτονται γι’ αυτούς και δεν έχουν εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους, ούτε στις προσωπικές τους απόψεις. Αναφέρονται στον εαυτό τους με αρνητικούς χαρακτηρισμούς και υποτιμούν τα θετικά τους στοιχεία, ενώ επηρεάζονται πολύ από τα αρνητικά σχόλια των άλλων και στενoχωριούνται υπερβολικά από τις αποτυχίες τους. Για όλους αυτούς τους λόγους βιώνουν δυσκολίες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις και είναι πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση άγχους και κατάθλιψης. Άλλες φορές βέβαια η εικόνα είναι κάπως διαφορετική. Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση σε μια προσπάθεια να καλύψουν την ανασφάλειά τους περιαυτολογούν και προβάλλουν υπερβολικά τον εαυτό τους, προκειμένου να πείσουν τους άλλους για την αξία τους, ενώ προσπαθούν να αντιγράψουν και να μιμηθούν άλλα άτομα που θεωρούν επιτυχημένα.
Έλλειψη αυτοεκτίμησης, ωστόσο, δε σημαίνει έλλειψη ικανοτήτων. Γι’ αυτό με την κατάλληλη βοήθεια από κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας μπορούμε, επεμβαίνοντας στον τρόπο σκέψης μας, να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθησή μας, να αποδεχθούμε τον εαυτό μας και να δημιουργήσουμε πιο υγιείς σχέσεις. Βέβαια, μπορούμε και μόνοι μας να κάνουμε κάποια πράγματα προκειμένου να βελτιώσουμε την αυτοπεποίθησή μας.
Πρώτα απ’ όλα, μπορούμε να ελέγξουμε μήπως οι προσδοκίες μας είναι υπερβολικά υψηλές. Αυτοεκτίμηση = Επιτυχία / Προσδοκίες (James). Όσο καλά λοιπόν και αν τα καταφέρνουμε, αν έχουμε μη ρεαλιστικές προσδοκίες από τον εαυτό μας, συνεχώς θα απογοητευόμαστε. Ας καταλάβουμε ότι κανείς δεν είναι τέλειος και δεν γίνεται να είμαστε καλοί σε όλα. Δεν χρειάζεται άλλωστε!
Δεύτερον, ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του δυνατά σημεία και ταλέντα, οπότε ας ανακαλύψουμε και ας αξιοποιήσουμε τα δικά μας. Συγχρόνως θα ήταν χρήσιμο να αναγνωρίσουμε και τα αδύνατα σημεία μας (π.χ. μειωμένη κοινωνικότητα) και να προσπαθήσουμε να τα βελτιώσουμε ή να τα ενισχύσουμε (π.χ. με το να γραφτούμε σε έναν σύλλογο που θα μας βοηθήσει να γνωρίσουμε καινούργιους ανθρώπους). Αντί λοιπόν να στενοχωριόμαστε για όσα δεν μας αρέσουν στον εαυτό μας, μπορούμε να προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε. Αν κάποια από αυτά πάλι δεν αλλάζουν (π.χ. το ότι είμαστε πολύ κοντοί), ας επιστρατεύσουμε το χιούμορ μας ώστε να τα διακωμωδήσουμε.
Τρίτον, να θέσουμε στόχους και να οργανώσουμε ρεαλιστικά πλάνα για την επίτευξή τους. Η λέξη ρεαλιστικά έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς προβλήματα δεν συνοδεύουν μόνο μια πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση, αλλά και μια υπερβολικά υψηλή (π.χ. μη ρεαλιστικά επενδυτικά σχέδια). Μπορούμε να εφαρμόζουμε τους στόχους μας με τον δικό μας ρυθμό και τρόπο, αρκεί να παραμένουμε όσο γίνεται πιο πιστοί στο πλάνο μας, γιατί οι συνεχείς αναβολές έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα: συμβάλλουν στη μείωση της αυτοεκτίμησης. Τέλος, θα μας βοηθούσε να μάθουμε να διαχωρίζουμε την καλοπροαίρετη κριτική από τη συνεχή και αδικαιολόγητη επίκριση. Η πρώτη είναι ιδιαίτερα χρήσιμη και μπορούμε να την αξιοποιήσουμε θετικά για την προσωπική μας αυτοβελτίωση, ενώ η δεύτερη καλύτερα να αγνοείται.
Γενικά, η αυτοπεποίθηση είναι ένα από τα πιο πολύτιμα δώρα που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας. Επηρεάζει συνολικά την ποιότητα ζωής μας και συμβάλλει στην αίσθηση της προσωπικής μας ευτυχίας. Δεν αξίζει λοιπόν τον κόπο να προσπαθήσουμε να τη βελτιώσουμε;

13 λόγοι για να ζεις. Του Gabriel Garcia Marquez

1. «Σε αγαπώ, όχι για αυτό που είσαι… αλλά για αυτό που είμαι εγώ, όταν είμαι κοντά σου».
2. Δεν αξίζει να κλαίς για κανέναν. Όσοι αξίζουν τα δάκρυα σου, δεν θα σε κάνουν ποτέ να κλάψεις.
3. Επειδή πιστεύεις ότι κάποιος δεν σε αγαπάει όσο εσύ θα ήθελες, δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπά με όλη την καρδιά του.
4. Αληθινός φίλος είναι αυτός που σου κρατάει το χέρι… και ταυτόχρονα αγγίζει την καρδιά σου.
5. Ο χειρότερος τρόπος ν΄αγαπάς κάποιον, είναι να κάθεσαι δίπλα του, αλλά αυτός να μην είναι πραγματικά εκεί.
6. Μην σταματάς ποτέ να χαμογελάς, ακόμη και αν είσαι δυστυχισμένος… κάποιος ίσως ερωτευθεί το χαμόγελο σου.
7. Μπορεί απλά να είσαι ένα άτομο σε όλο τον κόσμο… αλλά για κάποιο άτομο μπορεί να είσαι ο κόσμος όλος.
8. Μην ξοδεύεις τον χρόνο σου για κάποιον, που δεν νοιάζεται να τον ξοδέψει μαζί σου.
9. Ίσως ο θεός, θέλει να γνωρίσεις πολλούς λάθος ανθρώπους, μέχρι να γνωρίσεις τον σωστό, έτσι όταν συμβεί αυτό θα είσαι πραγματικά ευγνώμων.
10. Μην κλάψεις γιατί ήρθε το τέλος σε μία σχέση… χαμογέλα για όλα αυτά που περάσατε μαζί.
11. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα σε πληγώνουν, πρέπει να συνεχίζεις να έχεις εμπιστοσύνη… απλά να είσαι πιο προσεκτικός.
12. Γίνε καλύτερος άνθρωπος μέρα με την μέρα… όταν γνωρίσεις αυτόν που ψάχνεις, θα είσαι σίγουρος ότι θα σε αγαπήσει για αυτό που είσαι.
13. Μην ανυπομονείς, τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις…

Γιατί κάποιοι άνθρωποι θεωρούνται όμορφοι ενώ δεν είναι;

Πόσες φορές δεν λέμε ότι κοιτάζοντας έναν ωραίο πίνακα ή ένα όμορφο πρόσωπο «ξεκουράζονται» τα μάτια και το μυαλό μας; Η ομορφιά ασκεί επάνω μας μεγάλη δύναμη, γι’ αυτό και έχει υμνηθεί σε όλες τις εποχές. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο έχει επίσης προβληματίσει καλλιτέχνες, λογοτέχνες, φιλοσόφους αλλά και μελετητές της τέχνης οι οποίοι έχουν αναζητήσει συγκεκριμένους «κανόνες» που τη δημιουργούν, τις ιδιότητες που μπορούν να κάνουν κάτι – ή κάποιον – να μας φαίνεται όμορφος. Η αναζήτηση έχει αποβεί μάταιη, αφού τα πρότυπά της φαίνεται να αλλάζουν ανά τους αιώνες και τους πολιτισμούς, αδυνατώντας να μας προσφέρουν μια «οικουμενική» αντίληψή της. Η επιστήμη υποστηρίζει ωστόσο ότι βρήκε ένα αντικειμενικό «μέτρο» της ομορφιάς, που ισχύει για όλους τους ανθρώπους: ο ζωτικός του χώρος βρίσκεται ακριβώς μέσα στον εγκέφαλό μας.
Υπάρχει ένα αντικειμενικό μέτρο για την ομορφιά; Ολοι, ή αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι, θα σας απαντήσουν «όχι», επικαλούμενοι χιλιετίες φιλοσοφικής και καλλιτεχνικής αναζήτησής του. Ο Σεμίρ Ζέκι όμως, καθηγητής Νευροαισθητικής στο University College του Λονδίνου, διαφωνεί. Εχει μάλιστα και αποδείξεις για να στηρίξει την άποψή του, αφού με τις μελέτες του έχει εντοπίσει έναν αντικειμενικό «δείκτη» ο οποίος μπορεί να φανερώσει αν ο καθένας από εμάς εκλαμβάνει ένα έργο τέχνης ως ωραίο ή άσχημο. Η ανακάλυψή του ταράζει κάπως τα νερά αποκλίνοντας από την καθιερωμένη οδό και μεταθέτοντας την «πηγή» τού θαυμασμού από το αντικείμενό του στο ίδιο το υποκείμενο. Επιβεβαιώνει όμως κατά κάποιον τρόπο τον Πλάτωνα, όπως και το γνωστό αγγλοσαξονικό ρητό ότι η ομορφιά βρίσκεται στα μάτια εκείνου που την κοιτάζει. Μόνο που τελικά, όπως αποδεικνύεται, η ομορφιά δεν βρίσκεται στα μάτια μας, αλλά στον εγκέφαλό μας.
  Ομορφιά ίσον αγάπη;
 Οι πιο πρόσφατες μελέτες του Σεμίρ Ζέκι πάντως φαίνονται να συνδέουν το «κέντρο» της ομορφιάς με την αγάπη: όπως έδειξαν, η ίδια περιοχή που «ανάβει» όταν βλέπουμε ένα έργο τέχνης που θεωρούμε ωραίο, «φωτίζεται» επίσης όταν κοιτάζουμε ένα πρόσωπο που αγαπάμε. Το γεγονός, εκτός του ότι επαληθεύει με έναν τρόπο μυριάδες «άσημες» ερωτικές εξομολογήσεις, αλλά και εκατοντάδες «διάσημες» σελίδες της λογοτεχνίας, δείχνει ακόμη πιο έντονα πόσο πολύπλοκο είναι το ζήτημα.
Οι μελέτες δείχνουν ότι τόσο τα οπτικά όσο και τα ακουστικά ερεθίσματα ακολουθούν συγκεκριμένη πορεία μέσω του οπτικού ή του ακουστικού συστήματος ώσπου, σε κάποια στιγμή, διαχωρίζονται και διοχετεύονται είτε προς τον έσω κογχομετωπιαίο φλοιό είτε προς την αμυγδαλή. «Αυτό» θεωρεί ο κ. Ζέκι «σημαίνει ότι κάπου στον εγκέφαλο υπάρχει κάποιο φίλτρο, κάποιος μηχανισμός, ο οποίος αποφασίζει πού θα στείλει τα σήματα. Ο επόμενος στόχος της νευροαισθητικής, ο οποίος έχει τεράστια σημασία για όλη τη νευροβιολογία, είναι να κατανοήσει αυτή την παρέμβαση».
Για τον διάσημο καθηγητή μας  μιλά η κ. Μαρία Αναγνωστούλη-Πουλημένου, επίκουρη καθηγήτρια Νευρολογίας, Α' Πανεπιστημιακή Κλινική, Αιγινήτειο Νοσοκομείο
«Ο καθηγητής Zeki άλλαξε πολλά στην επιστήμη. Μέχρι τη δεκαετία του 1980, πιστεύαμε και μαθαίναμε στην Ιατρική Σχολή ότι ο εγκεφαλικός οπτικός φλοιός αποτελείται από την κύρια περιοχή στον ινιακό λοβό, όπου διαβάζεται σε ένα πρώτο επίπεδο το οπτικό ερέθισμα, και άλλες παρακείμενες περιοχές, όπου αναγνωρίζεται αυτό ολοκληρωμένα. Κατ' αυτόν τον τρόπο θεωρούσαμε ότι αντιλαμβάνεται πλήρως ο άνθρωπος το ορώμενο αντικείμενο. Με εκτεταμένα πειράματα, που ξεκίνησε στη δεκαετία του 1960 σε πιθήκους, ο καθηγητής κατάφερε να αναδείξει ότι υπάρχουν πολλά υπο-συστήματα στον οπτικό φλοιό, άλλο ως "κεντρική πύλη" εισόδου των οπτικών ερεθισμάτων (περιοχή V1), άλλο ως δέκτης του χρώματος (περιοχή V4) και άλλο για την επεξεργασία της κίνησης (περιοχή V5) ή της μορφής. Δηλαδή, ανέδειξε τη λειτουργική εξειδίκευση».
- Με αρωγό την Τέχνη;
«Εδειξε ότι αυτές οι επιμέρους "μικροσυνειδήσεις" του οπτικού εγκεφάλου δρουν με κάποια διαφορά χρόνου, έτσι πρώτα ενεργοποιείται η περιοχή η υπεύθυνη για το χρώμα, μετά αυτή για τη μορφή και στο τέλος αυτή για την κίνηση. Αυτή η εμβριθής ενασχόληση με την ανατομία και τη φυσιολογία του οπτικού εγκεφάλου μαζί με την οξυδερκή και βαθιά αγάπη του για την τέχνη τον οδήγησαν στη μελέτη πολλών έργων τέχνης ποικίλων τεχνοτροπιών, ως προϊόντων της λειτουργίας του εγκεφάλου. Κατέληξε στη διαπίστωση ότι πολλοί προικισμένοι εικαστικοί καλλιτέχνες εμπνέονται και εργάζονται με ένα τέτοιον τρόπο, σαν να διερευνούν και αυτοί τον τρόπο λειτουργίας του οπτικού εγκεφάλου· κατά μία έννοια μπορούν να θεωρηθούν νευροεπιστήμονες».
- Η Νευροαισθητική;
«Είναι ένας σχετικά νέος κλάδος των Νευροεπιστημών, που έχει πρωτοεισαχθεί από τον καθ. Zeki στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Διερευνά ποιες περιοχές του ανθρώπινου εγκεφάλου ενεργοποιούνται όταν ο εθελοντής κοιτάζει ένα έργο τέχνης, που κατά την άποψή του το αξιολογεί ως όμορφο, ή ακούει ένα μουσικό κομμάτι που το αξιολογεί ως ευχάριστο και τα αντίθετά τους. Με λίγα λόγια, η Νευροαισθητική δεν έχει ως αντικείμενο μελέτης το έργο τέχνης, αλλά τον εγκέφαλο και τα δαιδαλώδη νευρωνικά του δίκτυα».
- Οι εξισώσεις;
«Σε πρόσφατα πειράματα ο καθηγητής έδειξε ότι η περιοχή του κογχομετωπιαίου φλοιού, μέρος του συστήματος ανταμοιβής του εγκεφάλου, ενεργοποιείται τόσο με θεωρούμενα όμορφα έργα τέχνης, αλλά και με ωραίες μαθηματικές εξισώσεις, όπως το πυθαγόρειο θεώρημα. Ηταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν τη Λειτουργική Μαγνητική Τομογραφία, προκειμένου να διεξαγάγει τα πειράματά του, που ανέδειξαν πολλά εκπληκτικά στοιχεία για τον τρόπο λειτουργίας του οπτικού μας συστήματος και της παράλληλης οργάνωσής του».

6 γυναίκες σου εξηγούν: "Γιατί μου αρέσει να αυνανίζομαι"

Γυναίκες εξομολογούνται: «Μου αρέσει ο αυνανισμός»

Aπό την έρευνα του γαλλικού περιοδικού F Magazine και την ψυχολόγο Σουζάν Ορέρ. 

Η μεγάλη πλειοψηφία απ’ τις γυναίκες πού πήραν μέρος σ’ αυτή την έρευνα (80%) αυνανίζονται με ευχαρίστηση, αν και μερικές ανακάλυψαν αργά αυτή τη σεξουαλική πρακτική. «Το γνώρισα ατά 31 μετά από συμβουλή ενός γιατρού. Μού δίνει μια σωματική ικα­νοποίηση πού δεν την υποψιαζόμουνα»

Κι όμως, το 11% απ’ τις γυναίκες πού αυνανίζονται νιώθουν ένοχες, ένοχες εξαιτίας των απαγορεύσεων πού «κουβαλάνε» απ' τά παιδικά τους χρόνια, ένοχες επειδή νομίζουν πώς «κλέ­βουν» κάτι από τον σύντροφό τους.

Μήπως όμως νιώθουν ένοχες επειδή «βρήκαν» μια ηδονή πού δεν τολμούν ακόμα να διεκδικήσουν ανοιχτά;

Ο αυνανισμός επιτρέπει στις γυναίκες να ανακαλύψουν το σώ­μα τους, να μάθουν να ικανοποιούνται, πράγμα πού τις κάνει νά κατανοούν καλύτερα τη σεξουαλική τους ζωή. Σεξουαλική ζωή πού ξεφεύγει από τήν εξίσωση: σεξουαλικότητα = ετερόφιλες σχέσεις = αναπαραγωγή.

Ο αυνανισμός είναι μια σίγουρη πηγή απόλαυσης αφού 90% από τις γυναίκες πού αυνανίζονται φτάνουν σε οργασμό και 89% απ’ αυτές φτάνουν σε οργασμό άν τις χαϊδεύει ο σύντροφός τους.

Άν οι γυναίκες μπορούν να ηδονίζονται χαϊδεύοντας τον εαυ­τό τους ή αφήνοντας τον σύντροφό τους να τις χαϊδέψει, αυτό αρκεί για να αποδείξει πώς είναι ικανές να ικανοποιούνται.

Οι «διαταραχές» τους (δηλαδή ανικανότητα να ικανοποιηθούν μόνο με τη συνουσία) προέρχονται μάλλον απ’ τόν τρόπο με τον οποίο «κανονίστηκε» στην κοινωνία μας η δική τους σεξουαλικό­τητα. Οι γυναίκες τό κατάλαβαν αυτό, γιατί ακόμα κι αυτές πού ζουν τον αυνανισμό σαν τη λιγότερο κακή λύση ή σαν υποκατάστατο των ευτυχισμένων σεξουαλικών επαφών, αρχίζουν νά θεωρούν τόν αυνανισμό σάν ολοκληρωμένη σεξουαλική πράξη. Σεξουαλική πράξη πού τούς δίνει ηδονή και αυτονομία.

Σοφία 31 ετών, παντρεμένη 

«Ο αυνανισμός είναι πολύ σημαντικός για τη σεξουαλικότητα. Δυστυχώς όμως τον έχουν κάνει αντικείμενο ντροπής. Για πολύ καιρό ένιωθα ανώμαλη καί τώρα ακόμα, νιώθω κάποια συστολή. Χρησιμοποίησα τον αυνανισμό αφού για πολύ καιρό τον αντι­μετώπιζα σαν ταμπού. Ακόμη και τώρα πού είμαι πιό απελευθερω­μένη από τις ανόητες προκαταλήψεις μου, τό κάνω μόνο όταν εί­μαι μακριά από τον σύντροφό μου. Ξέρω πώς αν χρειαστεί να χω­ρίσουμε (κι αυτό τό σκέφτομαι έντονα) θα αυνανίζομαι από ανά­γκη. Ακόμη κι αν το θεωρώ “υποκατάστατο"».Συνολικά υπάρχει μια εξέλιξη σε σχέση με τον γυναικείο αυ­νανισμό. Οι γυναίκες τολμούν να τον ομολογήσουν. Όταν η συζή­τηση στρέφεται σ’ αυτό το θέμα, εγώ μιλάω κανονικά γι’ αυτό κι έχω δει άλλες γυναίκες να χαλαρώνουν ακούγοντας μια γυναίκα νά λέει “αυτοϊκανοποιούμαι”.Ο αυνανισμός είναι η πρώτη σεξουαλική πράξη. Είναι μια πρά­ξη καθαρά ενστικτώδης.

Μαρία 34 ετών, παντρεμένη

«Ξαναβρήκα τον αυνανισμό με τον τωρινό μου φίλο. Πριν, το έκανα αλλά με τόσες ενοχές πού είχα γίνει νευρωτική. Πρέπει να πω πώς γεννήθηκα και μεγάλωσα σε καθολικό περιβάλλον . Ο σύ­ντροφός μου μού μίλησε γι' αυτό, πριν καν συνάψουμε σχέσεις. Τώρα το χρησιμοποιώ όταν είμαι μακριά από εκείνον, είμαστε χω­ριστά όλη τη βδομάδα, αλλά οι νευρώσεις μου έχουν εξαφανι­στεί».

Κατερίνα 40 ετών, ελεύθερη συμβίωση

«Ο αυνανισμός είναι πολύ σημαντικός για μένα, αποτελεί ανα­πόσπαστο τμήμα της σεξουαλικότητάς μου, μέσα απ’ αυτόν ανα­κάλυψα τόν οργασμό. Δέν βλέπω λοιπόν γιατί να τον απαρνηθώ. Συχνά χαϊδεύομαι μέσα στο μπάνιο, από ευχαρίστηση ή, όταν εί­μαι μόνη μου, για να χορτάσω τη σεξουαλική μου πείνα. Δεν έχω καμιά τύψη και καμιά ντροπή. Είναι μια φυσιολογική πράξη. Στις σεξουαλικές επαφές ο αυνανισμός με ερεθίζει, μού είναι το ίδιο απαραίτητος με τη διείσδυση για να ικανοποιηθώ αλλά δε μού αρ­κεί για να φτάσω στον οργασμό. Η διείσδυση κι ο ερωτισμός μέσα στον κόλπο μού είναι εξίσου απαραίτητα για να ικανοποιηθώ». «Ο αυνανισμός είναι για μένα μια σωματική δραστηριότητα πού καταλήγει στην ηδονή, όπως πολλές άλλες. Η ηδονή τού φα­γητού, ενός καλού περίπατου, ενός ευχάριστου ντούς. Όλα αυτά είναι τμήματα της “επικουρικής" μου ηδονής. Γιατί νά τά αρνηθώ;

Ιωάννα 28 ετών ετών, ελεύθερη συμβίωση

«Ο αυνανισμός βοηθάει να μάθεις το σώμα σου, να γνωρίσεις τις ευαισθησίες σου. Μπορεί να χρησιμέψει για να καλύψει τα κε­νά των σεξουαλικών επαφών. Για όλους αυτούς τούς λόγους τον θεωρώ αναγκαίο».

Μαρίνα 24 ετών, ανύπαντρη

«Ο αυνανισμός είναι μια μοναχική απόλαυση βέβαια, αλλά εί­ναι σημαντικό να αγγίζεις τον εαυτό σου. Μετά τον αποδέχεσαι καλύτερα».

Τζούλη 33 ετών, παντρεμένη, παιδιά

«Ο αυνανισμός αποτελεί τη συγκεκριμενοποίηση των σχέσεων που έχουμε με το σώμα μας. Το αγαπάμε ή δεν το αγαπάμε. Άν το αγαπάμε, ο αυνανισμός είναι αυτονόητος. Κι αν το αγαπάμε, αγα­πάμε επίσης και τούς άλλους, το σώμα των άλλων. Πώς να γνωρί­σεις τον αισθησιασμό σου, τα ευαίσθητα σημεία σου, τα χάδια πού σού αρέσουν, άν δεν αυνανιστείς; Πώς να τα υποδείξεις στον σύντροφό σου αν δεν τα ξέρεις εσύ η ίδια;

Λυπάμαι πού γιά τούς νέους συχνά συνοδεύεται μέ ενοχές (εξαιτίας τών γονιών) αλλά οι ενήλικες θάπρεπε νά μιλάνε γι' αυ­τό φυσιολογικά καί νά λένε πόσο απαραίτητο είναι, πόσο προετοι­μάζει τή γυναίκα γιά τήν ηδονή. Εγώ, μέσα από τόν αυνανισμό γνώρισα τήν ηδονή, αλλά μόνο αφού μπόρεσα, ενήλικη πιά, να απαλλαγώ από τίς ενοχές μου».

Τα πιο παράξενα ελληνικά ονόματα

Το 11% των Ελλήνων ακούει στο όνομα Γιώργος. Δικαίως, λοιπόν, θεωρείται το πιο συνηθισμένο όνομα στη χώρα, τόσο που θα έλεγε κανείς πως οι Γιώργηδες θα έπρεπε να αισθάνονται… μειονεκτικά για το κοινότυπο του ονόματός τους.

Έρχεται όμως η παρακάτω λίστα με τα πιο περίεργα ονόματα που έχουν βρεθεί στα ελληνικά ληξιαρχεία και στους τηλεφωνικούς καταλόγους, και μας πείθουν ότι...
η κοινοτυπία του «Γιώργου» είναι μάλλον προτιμότερη μπροστά στην ιδιοτυπία ορισμένων ασυνήθιστων μικρών ονομάτων που κάποιοι γονείς αποφάσισαν να δώσουν στα παιδιά τους. Αν γνωρίζετε κάποιο εξίσου ασυνήθιστο όνομα, συμπληρώστε το σχολιάζοντας στο κάτω μέρος του δημοσιεύματος.

*Τα ληξιαρχεία «μίλησαν»:

Περίεργα γυναικεία ονόματα: Ανοιξιά, Αρχοντοπούλα, Αφθονία, Βασιλοπούλα, Εκδίκηση, Ευριάνθη, Κουζίνα, Κουκίτσα, Κορτέσα, Μαίτσα, Μελάνα, Παναίλα, Πανσούλα, Πειροκρήτη, Πληξούρα, Τερφονία, Τζιβαγιέρα, Φυντιανή, Φωστήρα, Χελώνα, Χρυστάλλα, Ωραιοζήλη Περίεργα αντρικά ονόματα: Χρυσογόνης, Βερόνης, Ακριβός, Παραδείσης, Δερπούλης, Κανακάρης, Ντοκλής Ευμορφούλης, Δημοκράτης, Παλικάρης, Συνάναρχος, Δρακουλάκος

*Το εορτολόγιο «μίλησε»: 

Αγαπήνωρ, Αγοράκριτος, Αγορίτσα, Αγριππίνα, Αμπλία, Ανύσιος, Αρμόδιος, Βαρσαμία. Γερβάσιος, Ελατος, Ελίκη, Επαφος, Ερμόδωρος, Ευθύνους, Ευμόλπη, Ευφρασία, Εφρόνιος, Ηδύλη, Θεονύμφη, Θυία, Ιάπετος, Καλαμίς, Λαμπέτια, Λεπτίνα, Μαυρίκιος, Ξούθος, Σεβηριανή, Τηλέφη, Ωκάλεια

*Η στατιστική «μίλησε»:

Σε έρευνα που έγινε, στην οποία ελήφθησαν υπόψη 6.000 ανδρικά ελληνικά ονόματα, βγήκαν κάποια πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Πέρα από το γεγονός πως το 50% των Ελλήνων ακούν σε έξι μόλις ονόματα (Γιώργος, Γιάννης, Κωνσταντίνος, Δημήτρης, Νίκος και Παναγιώτης), συγκεντρώθηκαν τα 500 πιο διαδεδομένα. Από τα αποτελέσματα, τα οποία μπορείτε να δείτε αναλυτικά μέσω του σχολικού ηλεκτρονικού δικτύου παραθέτουμε τα πλέον ασυνήθιστα: Αγαθάγγελος, Αγοραστός, Αετιδεύς, Αετός, Ακριβός, Αλκαίος, Αμύντας, Αναγνώστης, Ανακρέων, Ανανίας, Ανδρόφιλος, Αννίβας, Αξιώτης, Αριστόνους, Ασκληπιός, Αστέρης, Αφεντούλης, Βαλσάμης, Βενιζέλος, Βίας, Βικέντιος, Βιτώριος, Βόρις, Βρεττός, Γαϊτάνος, Γάσπαρης, Γεβράσιος, Γεωργογιάννης, Γιάγκος, Γιασεμής, Γκολφίνος, Γλύμης, Γλυνός, Δράκος, Ελισσαίος, Ελπιδοφόρος, Επιφάνιος, Ερμοκράτης, Ευθύφρων, Ευρήλιος, Ζευς, Ήλιος, Ιδομενεύς, Ιωνάθαν, Κάδμος, Κροίσος, Λιβέρης, Μαργαρίτης, Μητροφάνης, Μικέλης, Μπατίστας, Ναούμ, Νείλος, Νεοπτόλεμος, Νικήστρατος, Νικοκλής, Ουμβέρτος, Παϊσιος, Ποθητός, Πολύβιος, Ρηγίνος, Σκεύος, Σταμέλος, Σωσίπατρος, Ταΰγετος, Τζάκος, Τισσαφέρνης, Ψαραντώνης

*Ο τηλεφωνικός κατάλογος μίλησε: 

Παρακάτω συγκεντρώνονται ονόματα αλλά και επίθετα που βρέθηκαν σε τηλεφωνικούς καταλόγους και δημιουργούν μάλλον… αξιοσημειώτους συνδυασμούς: Ακίνδυνος Αλβανός, Σεραφείμ Μπουφές, Σουλτάνα Κουτσουκλανιότογλου, Τίμιος Τέλειος, Κάρολος Φρίκης, Βρασίδας Βρυκόλακας, Ιππουργός Ξυπόλυτος, Κροίση Πετρελαίου, Πέτσας Καλοψημένος, Αριστομένης Φάλαινας, Ολυμπία Φάρσαλα, Ολυμπία Τρίκαλα, Σεβαστή Φέτα, Πύργος Ηλίας, Κλεοπάτρα Κοκαλιάρογλου, Περσεφόνη Τρομπέτα, Λητώ Βρακάκη, Ευλογέτα Τσουτσούνη, Πόθος Καρπός, Λέλα Τρέλα, Ζήσης Γεράσης, Αντωνία Χατζηρούφα, Αριστοτέλης Ξεσφυγγούλης, Ηλίας Σφίγγης, Αριστοκράτης Ξεσφίγγης, Ελπιδοφόρος Προσπαθόπουλος, Φανούριος Μπινές, Ακριβή Γουρούνα, Ροδόλφος Παπιομύτογλου, Άννα Γούλα, Χαριτωμένη Ταράτσα, Αμανάτιος Βελόνας, Αριστοτέλης Βερίκοκος, Σαριμπάλα Ζωγραφίνα, Παγώνα Σίγουρα, Αρσινόη Σουβλάκη, Ανθούλα Καπνιστή, Παρασκευή Μεσημέρη , Παρθένα Τσιμπούκα, Μάρτης Απρίλης, Ζαμπέτα Φέτα, Βούτα Κασσιανή, Παρθένα Γαμίδου, Ροδάμανθυς Φουκαράς, Διαλεχτή Κατσίκα, Γουλιέλμος Στέλιος

Οι μαθηματικές οντότητες υπάρχουν από μόνες τους

Το θεώρημα του Πυθαγόρα (για όσους δεν το θυμούνται: «το τετράγωνο της υποτείνουσας ενός ορθογώνιου τριγώνου ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών») σήμαινε το ίδιο πράγμα πριν από 2.500 χρόνια και θα σημαίνει το ίδιο πράγμα και σε άλλα τόσα χρόνια από τώρα, ανεξάρτητα από τις τεχνολογικές εξελίξεις και τις όποιες νέες ανακαλύψεις προκύψουν.

 Αυτό που ισχύει με τη μαθηματική γνώση, δεν έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε άλλη γνώση. Στα μαθηματικά οι «αλήθειες» είναι αντικειμενικές, απαραίτητες και διαχρονικές, γράφει ο Edward Frenkel, καθηγητής μαθηματικών στο πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνια και συγγραφέας του βιβλίου «Love and Math: The Heart of Hidden Reality» στους New York Times. Τι είδους πράγματα είναι οι μαθηματικές οντότητες και τα θεωρήματα, έτσι ώστε να είναι αναγνωρίσιμες με αυτόν τον τρόπο; Υπάρχουν κάπου, ή είναι απλώς δημιουργήματα του ανθρώπινου μυαλού;   Το ερώτημα αυτό έχει διχάσει τους φιλοσόφους εδώ και αιώνες.

Μοιάζει τρομακτικό οι μαθηματικές οντότητες να υπάρχουν όντως από μόνες τους. Αν όμως τα μαθηματικά είναι απλά ένα προϊόν της ανθρώπινης φαντασίας, πώς καταλήγουμε όλοι να συμφωνούμε στα… ίδια μαθηματικά;   Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι οι μαθηματικές οντότητες είναι σαν τα πιόνια στο σκάκι: ένα λεπτομερές και περίτεχνο φανταστικό παιχνίδι, που εφηύρε ο άνθρωπος. Σε αντίθεση όμως με το σκάκι, τα μαθηματικά αποτελούν απαραίτητο «συστατικό» επιστημονικών θεωριών που περιγράφουν το σύμπαν γύρω μας. Κι όμως υπάρχουν πολλές μαθηματικές έννοιες –από απόκρυφα αριθμητικά συστήματα μέχρι απειροδιάστατοι χώροι- που δε βρίσκουμε στον κόσμο γύρω μας.

Με ποια έννοια, λοιπόν, υφίστανται;  Πολλοί μαθηματικοί, όταν πιέζονται να δώσουν μια απάντηση, παραδέχονται ότι είναι Πλατωνικοί.  Ο σπουδαίος επιστήμονας Kurt Gödel ισχυριζόταν ότι οι μαθηματικές έννοιες και ιδέες «σχηματίζουν μια αντικειμενική πραγματικότητα από μόνες τους, την οποία δε μπορούμε να δημιουργήσουμε, ή να αλλάξουμε, παρά μόνο να αντιληφθούμε και να περιγράψουμε».

Αν όμως αυτό είναι αλήθεια, πώς καταφέρνουν οι άνθρωποι να έχουν πρόσβαση σε αυτήν την κρυμμένη πραγματικότητα; Δε γνωρίζουμε. (γνωρίζουμε) Μία ευφάνταστη πιθανότητα είναι ότι ζούμε μέσα σε ένα προσομοιωτή υπολογιστή, που βασίζεται στους νόμους των μαθηματικών –κι όχι σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικό κόσμο.

Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, κάποιος εξαιρετικά εξελιγμένος προγραμματιστής υπολογιστών του μέλλοντος έχει επινοήσει αυτόν τον προσομοιωτή και εμείς, εν αγνοία μας, αποτελούμε μέρος του. Έτσι, όταν ανακαλύπτουμε μια μαθηματική αλήθεια, απλά ανακαλύπτουμε τμήματα του κώδικα που χρησιμοποιεί ο προγραμματιστής. Όλο αυτό μπορεί να σας ακούγεται κάπως περίεργο. Σύμφωνα όμως με τον φιλόσοφο Nick Bostrom από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, είναι πιο πιθανό να βρισκόμαστε σε έναν τέτοιο προσομοιωτή, παρά το αντίθετο.

Αν τέτοιοι προσομοιωτές είναι πιθανοί στη θεωρία, τότε τελικά οι άνθρωποι θα τους δημιουργήσουν –κατά πάσα πιθανότητα πολλοί από αυτούς. Αν λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, με τον καιρό θα υπάρχουν πολλοί προσομοιωμένοι κόσμοι, παρά μη προσομοιωμένοι. Ως εκ τούτου, στατιστικά μιλώντας, είναι πιο πιθανό να ζούμε σε έναν τέτοιο προσομοιωμένο κόσμο, παρά στον πραγματικό. Υπάρχει όμως κάποιος τρόπος για να ελεγχθεί εμπειρικά η υπόθεση αυτή;  Ίσως και να υπάρχει.

Σε μια πρόσφατη μελέτη, με τίτλο «Constraints on the Universe as a Numerical Simulation», οι φυσικοί Silas R. Beane, Zohreh Davoudi και Martin J. Savage περιγράφουν μια πιθανή μέθοδο για να ανακαλύψουν αν ο κόσμος μας είναι όντως ένας προσομοιωτής υπολογιστή.  Οι φυσικοί, εδώ και πολλά χρόνια δημιουργούν τους δικούς τους προσομοιωτές των δυνάμεων της φύσης σε υπολογιστές, σε μικροσκοπική κλίμακα στο μέγεθος ατομικού πυρήνα, σημειώνει ο αρθρογράφος.

Χρησιμοποιούν ένα τρισδιάστατο πλέγμα για να διαμορφώσουν ένα μικρό κομμάτι του Σύμπαντος. Στη συνέχεια, «τρέχουν» αυτό το πρόγραμμα για να δουν τι θα συμβεί. Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να προσομοιώσουν την κίνηση και τις συγκρούσεις των στοιχειωδών σωματιδίων. Όπως όμως παρατήρησαν ο καθηγητής Beane και οι συνάδελφοί του, αυτοί οι προσομοιωτές υπολογιστή παράγουν συγκεκριμένα είδη ασυμμετριών.

«Είμαστε άραγε σε θέση να ανιχνεύσουμε τις ίδιες χαρακτηριστικές ανωμαλίες στο πραγματικό σύμπαν;» αναρωτήθηκαν.  Στη μελέτη τους, υποστηρίζουν ότι μια πιο προσεκτική ματιά στις κοσμικές ακτίνες, σε αυτά τα υψηλής ενέργειας σωματίδια που έρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης έξω από το ηλιακό σύστημα, μπορεί να αποκαλύψει παρόμοιες ασυμμετρίες. Αν συμβαίνει αυτό, θα μπορούσε να σημαίνει ότι ίσως βρισκόμαστε σε έναν προσομοιωτή υπολογιστή κάποιου άλλου. Είμαστε όμως έτοιμοι να πάρουμε το «κόκκινο χαπάκι» όπως έκανε ο Neo στην ταινία Matrix, για να δούμε την «Αλήθεια» πίσω από την ψευδαίσθηση;

Ίσως όχι ακόμη. Η υπόθεση της προσομοίωσης εξακολουθεί να απασχολεί τους ειδικούς. Αλλά ακόμη κι αν αποδειχθεί πάρα πολύ τραβηγμένη, η πιθανότητα της πλατωνικής φύσης των μαθηματικών ιδεών παραμένει, και ίσως κρατάει το «κλειδί» για την κατανόηση της δικής μας πραγματικότητας

Ο αφορισμός των Κλεφτών και των Αρματολών της Πελοποννήσου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1805

Στις αρχές του 1800, ο επαναστατικός αναβρασμός που επικρατούσε στα Βαλκάνια για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, αποτελούσε έναν διαρκή πονοκέφαλο για τους Τούρκους. Στον ελλαδικό χώρο, οι Κλέφτες και οι Αρματολοί, που ενώ αρχικά δρούσαν για ιδιοτελείς σκοπούς, άρχισαν να οργανώνονται και έμελλε να αποτελέσουν κατά την Επανάσταση του 1821 τον βασικό στρατιωτικό κορμό των επαναστατημένων ραγιάδων. Γι” αυτό και μετά την απελευθέρωση, η αναφορά στους Κλέφτες δεν είχε αρνητική σημασία. Κλέφτες και Αρματολοί ήταν, ηρωικές μορφές του Αγώνα, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Αθανάσιος Διάκος, Γεώργιος Καραϊσκάκης, κ.ά.

Το 1805, το ανέκαθεν πιστό σκυλί του Σουλτάνου, ο πατριάρχης και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο Καλλίνικος Ε’, εξέδωσε μια αφοριστική εγκύκλιο που αφορούσε τους Κλέφτες της Πελοποννήσου. Τα πραγματικά κίνητρα, δεν ήταν η διατήρηση της «έννομης τάξης», όπως διαφαίνεται από το πατριαρχικό κείμενο, αλλά η υποψία-ανησυχία του Σουλτάνου πως οι Κλέφτες και οι Αρματολοί στρατολογούνταν από τους Ρώσους. Θέλησε έτσι να διαφυλάξει τα νώτα του διώκοντάς τους πριν οργανωθούν. Τον ρόλο του εντολοδόχου, ανέλαβε -για μια ακόμη φορά- το Πατριαρχείο, το οποίο η Πύλη είχε ορίσει ως τσοπανόσκυλο επί του «ποιμνίου» που αποτελούσαν οι χριστιανοί ραγιάδες και δη οι «Ρωμιοί».

Ο Καλλίνικος Ε’, δείχνοντας μεγάλη «φιλοτιμία», σπεύδει εκ μέρους της «κραταιοτάτης βασιλείας, και του υψηλού δοβλετίου» (όχι για για πρώτη φορά, όπως διαπιστώνεται κι απ” το κείμενο [«Πολλούς υψηλούς προσκυνητούς ορισμούς και υψηλά φερμάνια εξαπέστειλα κατά διαφόρους καιρούς»]), να καλέσει τις άρχουσες τάξεις της Πελοποννήσου να προνοήσουν «διά την ησυχίαν και καλήν κατάστασιν όλων των υπηκόων και πιστών ραγιάδων», τηρώντας «απαρασάλευτα όσα προστάζενται» με «μεγάλην δουλικήν κλίσιν και να «εμποδίζουν με κάθε τρόπον και με όλην τους την δύναμιν κάθε κίνημα». Για τον σκοπό αυτό, καλούνται «χωρίς αργοπορίαν να πιάνωσι τους τοιούτους κλέπτας και να τους δίδωσι εις τον βοϊδόνδαν και ζαπίτην και εις τους αγιάννηδες, από τους οποίους να αποστέλλωνται εις τον μόρα βαλή πασιά εφέντη μας, δια να λάβωσι κατά νόμους τα επίχειρα της κακίας των». Σε περίπτωση δε, που δεν καταφέρουν να καταλαγιάσουν τον «δικαιότατον θυμόν του φιλόπτωχου, φιλοδίκαιου, υψηλού δοβλετίου», ο Καλλίνικος, φροντίζει να προειδοποιήσει πως η αγνόηση ή παρέκκλιση από την«υψηλήν απόφασιν και προσταγήν», θα επιφέρει «χαλεπώτατα παιδευτήρια» ακόμη και τον «πικρόν θάνατον της ζωής» τους.
Το «καταπληκτικό» με τον Καλλίνικο, είναι ότι την ίδια στιγμή που καλεί τους πρόκριτους, κοτσμπάσηδες, ιερείς κ.ά. να συλλαμβάνουν και να καταδίδουν τους Κλέφτες, εμμέσως πλην σαφώς κατακρίνει και τους ίδιους επειδή κατατυραννούν και βασανίζουν τους «πτωχούς ραγιάδες με παράνομα και άδικα χαράτζια και παρσίματα» Πέραν όμως των συνεπειών που θα έχει η μη εφαρμογή του σουλτανικού φιρμανίου, ο Καλλίνικος, σαν καλός «χριστιανός» και «ποιμήν», διαβεβαιώνει πως ο «αντιχριστιανικός» βίος τους θα επιφέρει και την μήνη της Εκκλησίας και θα είναι «κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τυμπανιαίοι και πάσαις ταις πατριαρχικαίς και συνοδικαίς αραίς υπεύθυνοι και ένοχοι του πυρός της γεένης, και τω αιωνίω αναθέματι υπόδικοι». Δεν παραλείπει πάντως να κλείσει την «φιλόστοργη» και γεμάτη χριστιανικό «ήθος» επιστολή, με ένα χριστιανικότατον «η δε του Θεού χάρις είη μεθ” υμών»…

Θεοφιλέστατε αρχιεπίσκοπε Δημητζάνης, εν αγίω πνεύματι αγαπητέ αδελφέ και συλλειτουργέ της ημών μετριότητος, κυρ Φιλόθεε, και εντιμότατοι κληρικοί, ευλαβέστατοι ιερείς και τίμιοι προεστώτες και δημογέροντες και κοτζαμπασίδες και πρόκριτοι και λοιποί απαξάπαντες ευλογημένοι χριστιανοί της επαρχίας ταύτης, τέκνα εν κυρίω ημών αγαπητά χάρις είη υμίν και ειρήνη παρά Θεού.

H κραταιοτάτη και ευεργετικωτάτη εις ημάς βασιλεία, το δικαιότατον και πολυχρονιώτατον δοβλέτι, με το να προνοήται πάντοτε διά την ησυχίαν και καλήν κατάστασιν όλων των υπηκόων και πιστών ραγιάδων, όπου είναι υποκείμενοι εις την βασιλικήν του επικράτειαν και με το να επαγρυπνή και προστάζη με πάσαν δύναμιν όλους τους ηγεμόνας και κυβερνήτας, όπου ευρίσκονται εις κάθε χώραν και τόπον διά να έχουν μεγάλην επιστασίαν και προσοχήν εις εκείνα, οπόσα αρμόζουν εις εξολόθρευσιν και τέλειον αφανισμόν των κακοποιών ανθρώπων και εις εκείνα όπου συγχύζουσι και προξενούν ταραχήν εις την κοινήν και την κατά μέρος ασφάλειαν, εις τους πολλούς δηλαδή και εις τον καθ” έναν ξεχωριστά. Πολλούς υψηλούς προσκυνητούς ορισμούς και υψηλά φερμάνια εξαπέστειλα κατά διαφόρους καιρούς και ηγεμονικάς εξουσίας και εφανέρωναν εις τους κατά καιρόν υψηλοτάτους μόρα βαλήδες, την υψηλήν αυτής βούλησιν και θέλησιν ως πατρικήν και περιείχον τας νέας και κατά πολλά γνωστικωτάτας διατάξεις και προσταγάς, των οποίων υψηλών προσταγών, η κατά το γράμμα ενεργητική πράξις και η από μέρους όλων ημών των υπηκόων χρεωστουμένη διαφύλαξις, χωρίς αμφιβολίαν συμφέρει διά την καλήν κατάστασιν και ησυχίαν όλων εκείνων όπου κατοικούν εις τον Μωρέα· και δια την αποφυγήν της δεινής τιμωρίας και παιδεύσεως, τας οποίας είναι απαραίτητον να πάθωσι και δοκιμάσωσιν, όσοι από εσάς φέρονται εναντίοι της υψηλής προσταγής από κακοπροαίρετον γνώμη τους. Πολλές φορές και ημείς με υψηλήν προσκυνητήν προσταγήν εγράψαμεν και εις την αρχιερωσύνην σου και εις τους λοιπούς συναδέλφους αρχιερείς του Μωρέως και εις άλλους κατά τόπους προεστώτας και ηγουμένους, όπου είναι του κλήρου και της τάξεώς μας. Καθώς ομοίως εγράψαμεν και εις τους κοτζαμπασίδες, δημογέροντας προεστώτας και λοιπούς κατοικούντας εις τον Μωρέα φανερώνοντας εις όλους τους πατρικώς και εκκλησιαστικώς τα πρέποντα εις εσάς και τα συμφέροντα, παρακινούντες σας όλους εις το να έχετε μεγάλην προσοχήν, να φυλάττετε απαρασάλευτα όσα προστάζεσθε με κάθε ομόνοιαν και με μεγάλην δουλικήν κλίσιν και να εμποδίζετε με κάθε τρόπον και με όλην σας την δύναμιν κάθε κίνημα, όπου είναι εναντίον εις τας βασιλικάς προσκυνητάς προσταγάς και ως αίτιον κάθε παιδεύσεως και πικράς τιμωρίας εις εκείνους όπου αποτολμούν να ευγούν από τα όριά τους.

Και κατά το παρόν με το να εβεβαιώθη η κραταιοτάτη βασιλεία, και το υψηλόν δοβλέτι, ότι πολλοί κακοποιοί κλέπται από τους ιδίους Μωραΐτας, παραφυλάττουν εις ταις στράταις και σκοτώνουν κρυφίως και με απάτην τους διαβάτας και άλλοι πάλιν αυθαδώς με όπλα και άρματα αντιστέκονται μετά των σεϊμένιδων. Από το άλλο μέρος πολλοί από τούς κοτζαμπασίδες και δημογέροντες (χωρίς να έχετε είδησιν εσείς οι ιερωμένοι, ως είμεθα βέβαιοι) με μίαν πρόφασιν, ότι εις τον τάδε καζάν εφάνησαν κλέπται και εσκότωσαν τον τάδε διαβάτην και ακολούθως διά να ταιριαχθώσιν εδόθησαν τόσα άσπρα και άλλοτε πάλι λέγουν ότι οι κλέπται έπιασαν τον τάδε άνθρωπον εις την στράταν και τον επήραν σκλάβον και διά την αξαγοράν του εδόθησαν τόσα άσπρα και με αυτάς τας αιτίας χαρατζώνουσι με πλήθος ασπρών τους πτωχούς ραγιάδες, χωρίς έλεος και καμμίαν συνείδησιν και κερδίζουν άσπρα ασεβώς και παρανόμως και κάμουσι τον εαυτόν τους όμοιον με τούς κακοτρόπους κλέπτας και διά να είπωμεν καλύτερα, χειρότερον από αυτούς, και νομίζουσιν ένα τυχερόν εύρημα, το να είναι οι κλέπται, διά τα εδικά τους τέλη και κέρδη, και ακολούθως όχι ότι δεν συμβοηθούσιν, αλλά και εκ του εναντίον κρυφίως και με τρόπους πλαγίους και μυστικούς γίνονται εμπόδιον εις την καταστροφήν και αφανισμόν αυτών των κακοποιών κλεπτών. Και επειδή κάθε πρόφασις και αιτία είναι αβέβαιος και ανεμπίστευτος, ότι δεν έχουν καμμίαν μετοχήν με τους κλέπτας οι Μωραΐταις, ωσάν όπου ο Μωρέας από όλα τα μέρη κατά την φυσικήν κατάστασιν είναι περιτρυγισμένος με θάλασσαν και διατρέφει πάντοτε τούς ιδίους Μωραΐτας και με ευκολίαν φυλάττεται σίγουρα από κάθε διάφορον εμβασίαν των κακοποιών αυτών από τα έξω μέρη και το περισσότερον, όπου έχει και διωρισμένους διά περισσοτέραν φύλαξιν τόσους και τόσους μπελουκμπασάδες, τζερβετζίδες και άλλους καπομπασίδες εις κάθε πολιτείαν και χωρίον.

Δι” αυτάς λοιπόν τας προφάσεις και τα κάτω όπου ακολουθούν, ωργίσθη και άναψε τον δικαιότατον θυμόν το φιλόπτωχον, φιλοδίκαιον, υψηλόν δοβλέτι και ήθελε κάμη ευθύς τώρα την ολοϋστερινήν βαρυτάτην παίδευσιν εις εκείνους όπου ετόλμησαν να κάμουν τα τοιαύτα, αν ίσως ο φιλάνθρωπος και φιλυπήκοος στοχασμός του κραταιοτάτου και πολυχρονίου δοβλετίου, δεν ήθελεν εμποδίση και δυσκολεύση αυτήν την ογλήγωρον επιχείρησιν και ώστε να σταλώσι προτήτερα βασιλικαί υψηλαί προσταγαί και νέα νιζάμια, όπου ημπορούν να μεταβάλουν και σωφρονίσουν τους τοιούτους κακοποιούς αυτούς. Λοιπόν κατά την σφοδράν εις ημάς γενομένην υψηλήν προσταγήν, φανερώνομεν εις όλους σας τους Μωραΐτας ιερωμένους και λαϊκούς, την υψηλήν αυτήν βουλήν και θέλησιν, κατά τον τρόπον όπου εφεξής κατά πλάτος σημειώνομεν με τας παρούσας εκκλησιαστικάς επιστολάς εις όλους σας, γράφομεν δε και τη αρχιερωσύνη σου και εις τους προεστώτας της επαρχίας σου και δημογέροντας και κοτζαμπασίδες, φανερώνοντας ότι εξεδόθη νέον προσκυνητόν καί φοβερόν βασιλικόν φερμάνι και εστάλη προς τον υψηλότατον μόρα βαλή πασιά εφέντη μας και προστάζει εις το να βάλη εις κάθε σύστασιν και πράξιν με τον πλέον σιγουρότερον και ακινδυνότερον τρόπον εκείνους τους πρώτους υψηλούς ορισμούς, νέας βασιλικάς προσταγάς και αποφάσεις διά περισσοτέραν αύξησιν καθώς αναφέρει το υψηλόν φερμάνι εις Τούρκους και ραγιάδες, όθεν διά μεν τους Τούρκους έχουσι χρέος να φροντίζωσιν οι αγιάννηδες καί βοϊβοντάδες, καθώς θέλετε βεβαιωθή από το υψηλόν φερμάνι του πολυχρονεμένου βασιλέως μας, όπου έχει να διαβασθή εις Τριπολιτζάν εις το υψηλόν τζιβάνι, όπου να το ακούσουν όλοι και όσα ονομαστί φανερώνει διά τους ραγιάδες. Ιδού κεφαλαιωδώς καταγράφομεν εις την παρούσαν ημών επιστολήν και ακούσατε.

α) Κεφάλαιον προστάζει ότι εις όποιον χωρίον ή τζιφλίκι ευθύς όπου φανώσιν οι κλέπται, οι προεστώτες και δημογέροντες εκείνων των χωρίων φανερώνοντες εις τους κοτζαμπασίδες του καζά εκεί όπου υποτάσσονται τα χωρία και τζιφλίκια έχουσι χρέος οι κοτζαμπασίδες χωρίς αργοπορίαν να πιάνωσι τους τοιούτους κλέπτας και να τους δίδωσι εις τον βοϊδόνδαν και ζαπίτην και εις τους αγιάννηδες, από τους οποίους να αποστέλλωνται εις τον μόρα βαλή πασιά εφέντη μας, δια να λάβωσι κατά νόμους τα επίχειρα της κακίας των. Ανίσως δε οι ρηθέντες προεστώτες και δημογέροντες του χωρίου και τζιφλικίου ή οι κοτζαμπασίδες των καζάδων από αμέλειάν των, ήθελε φανώσιν εναντίοι εις την υψηλήν βασιλικήν προσταγήν, παραβλέποντες, τους τοιούτους κακοποιούς κλέπτας, αφ” ου δοκιμάσωσι βαρυτάτην και μεγάλην ζημίαν εις άσπρα θέλει θανατωθώσι με σταυρόν και πικρόν θάνατον διά να γίνουν και παράδειγμα εις όλους.
β) Όλοι οι κοτζαμπασίδες του καθ” ενός καζά έχουσι χρέος να βάλωσιν όλους τους ευρισκομένους ραγιάδες εις τα χωρία και τζιφλίκια εις τους αναμεταξύ των κεφιλεμέδες, ώστε όπου να υπόσχεται ο ένας διά τον άλλον, και από τους κοτζαμπασίδες να πέρνωνται ιδιοχείρως γεγραμμένοι κεφιλεμέδες και να απερνούν εις το σιγκίλι του ιερού μεχκαμέ της Τριπολιτζάς.
γ) Το εναντίον δε μεταξύ εις αυτούς τους κεφιλεμέδες, όποιος από τους ραγιάδες ήθελε φανή κλέπτης και κακοποιός, ο μητροπολίτης εκείνος όπου ορίζει τον καζάν εκείνον, από τον οποίον ευγένουν οι κλέπται, θέλει αποδιωχθή από την επαρχία του, με απόφασιν κατά το παλαιόν υψηλόν φερμάνι, ότι να μην πέρνη ποτέ άλλην επαρχίαν.
δ) Κατά τον κεφιλεμέ οπού ήθελε γένη, όποιος από τους ραγιάδες ήθελε σκοτώση κανένα άπταιστον οι πρώτοι κοζαμπασίδες του καζαπά εκείνου ή του χωρίου ή τζιφλικίου, οπού ήθελε γένη ο φόνος, έχουσι χρέος να παραστήσωσι τον φονέα, παραδίδοντές τον εις τον βοϊβόνδα καί αγιάννηδες, από τους οποίους να στέλλεται ο φονεύς με ιλάμι της ιεράς κρίσεως εις τον υψηλότατον πασιά εφέντη μας.
ε) Τα πράγματα και υπάρχοντα του φονέως με ιζίνι της ιεράς κρίσεως, να πωλώνται και να δίδωνται εις τούς κληρονόμους του σκοτωμένου, αν ίσως και ο φονεύς εκείνος δεν ήθελε έχη πράγματα και μούλκια, πρέπει εκείνοι οπού ευρίσκονται εις τον καζάν εκείνου ή εις το χωρίον ή εις το τζιφλίκι, εις το όποιον έγινε ο φόνος διά δυσώπησιν και ανάπαυσιν των κληρονόμων του φονευθέντος θέλει αποδοθή και η τιμή του αίματος και να δίδουν και υπόσχεσιν ότι ανίσως και ο φονεύς εκείνος ήθελε φύγη να μη γυρίση εις το εξής πώποτε οπίσω εις τον καζάν εκείνον ή εις το χωρίον ή εις το τζιφλίκιον.

Αυταί είναι αι υψηλαί βασιλικαί γενόμεναι προσταγαί εις όλους τους πιστούς ραγιάδες, τας όποίας θέλω βεβαιωθή το περισσότερον, οπόταν με υψηλήν προσταγήν του υψηλοτάτου μόρα βαλή εφέντη μας, θέλει συναχθήτε εις Τριπολιτζάν όλοι οι μητροπολίται και επίσκοποι του Μωρέως, μαζί με τους κοτζαμπασίδες προεστούς και δημογέροντας, και θέλετε παραλάβη την παρούσαν ημών πατριαρχικήν επιστολήν καθώς θέλει ακούσετε και τας υψηλάς προσταγάς διά το καθολικόν και κοινόν νιζάμι, οπού θέλουν αποφασισθή από του υψηλοτάτου αφέντου μας χωρίς καμμίαν αργοπορίαν. Όθεν επειδή και είναι προσταγή απαραίτητος να λάβουν τέλος και να φυλάττωνται ακριβώς αυτά τα βασιλικά νιζάμια, και επειδή φοβερίζονται φοβεραί παιδεύσεις και πικρότατοι θάνατοι εις εκείνους οπού εναντιούμενοι ήθελε φανώσιν υπόδικοι, παρακινούμενοι εις τούτο είτε από αμέλειαν είτε από πονηράν γνώμην, διά τούτο άμα εκκλησιαστικώς και πατρικώς προλαμβάνοντες φανερώνομεν εις όλους σας τα ίδια συμβουλεύοντάς σας όλους περισσότερον την μεταξύ σας σύμφωνον ομογνωμίαν και ειρήνην, ωσάν οπού είναι αιτία και αρχή διά την καλήν τελείωσιν των νέων αυτών βασιλικών προσταγών για την ησυχίαν και ασφάλειαν όλης της κοινότητος, διά το οποίον και βεβαιωθέντες, την δυνατήν βασιλικήν απόφασιν το σταθερόν και αμετάτρεπτον διά την τελείωσιν, το όγληγωρον διά την ενέργειαν και την πράξιν και τον βαρύτατον και μεγάλον βασιλικόν θυμόν.

Προσέχετε ακριβώς με όλην σας τη δύναμιν και φυλάττετε απαρασάλευτα τα όσα προστάζεσθε με υψηλήν απόφασιν και προσταγήν και είναι χρέος απαραίτητον εις όλους, διότι η προσταγή είναι βασιλική και υψηλή και οπόταν η δικαιοσύνη έχη θεμέλιον και συμφέρον διά την ασφάλειαν και ησυχίαν εις όλην την κοινότητα και εις την μερικήν των ραγιάδων, τότε περισσότερον έχετε χρέος να λαμβάνετε περισσότερον ζήλον, και με καλήν συνείδησιν να τελειώνετε τας βασιλικάς προσταγάς, και με τα έργα εμπράκτως έχοντες αυτά πάντοτε εις τον νουν σας· ανίσως όμως (το οποίον άμποτε να μην ήθελε γίνη) και κάμνοντες τα εναντία, ήθελεν αντιστέκεσθε εις τα υψηλά φερμάνια και εναντιήσθε θέλει κατακριθήτε ως παρήκοοι, και οι μεν λαϊκοί, αφ” ου δοκιμάσετε τα χαλεπώτατα παιδευτήρια θέλει λάβετε και πικρόν θάνατον της ζωής σας, οι δε ιερωμένοι θέλετε χάσετε το εκκλησιαστικόν σας αξίωμα, και η αρχιερωσύνη σου αποδειωχθής παντοτινά από την επαρχίαν σου και από κάθε εκκλησιαστικόν αξίωμα. Προσέχετε λοιπόν μήπως και κατά συνήθειαν ή αψηφησίαν νομίζοντες τας φοβεράς ταύτας γραφομένας υψηλάς προσταγάς, ήθελε καταφρονήσετε το πλέον παραμικρότερον, σηκώνοντες εναντίον του εαυτού σας τον βασιλικόν θυμόν και αγανάκτησιν, οπού προξενεί τα πολυστένακτα δάκρυα, και δε θέλει εύρητε κανένα βοηθόν, μήτε καμμίαν άλλην ωφέλειαν από την ανωφελή μετάνοιάν σας.

Διά την ησυχίαν και καλήν κατάστασιν όλου του Μορέως, έγινεν αυτό το θεοφώτιστον νιζάμι, και αποβλέπει εις την ασφάλειαν και ησυχίαν όλης της κοινότητος· διά τούτο είναι ακόλουθον με ιδίαν σας προθυμίαν και αυτοθέλητον προαίρεσιν, και με όλην σας την δύναμιν, να προσπαθήσετε διά την ακριβεστάτην διαφύλαξιν των προσταζομένων, διά να μένετε ελεύθεροι πάσης βλάβης των κακοποιών ανθρώπων, και θέλετε εύρητε εις το εξής τα βασιλικά ελέη, οπού να τρέχωσιν εις εσάς πλούσια και αδιάλειπτα· ανίσως όμως, καθένας από σας διά την πλεονεξίαν του διά να ωφελή τον εαυτόν του, κατατυραννή ασεβώς και βασανίζη τους πτωχούς ραγιάδες με παράνομα και άδικα χαράτζια και παρσίματα, και νομίζει ένα τυχηρόν εύρημα διά τα χωριστά άλλα τέλη το να ευρίσκωνται κακοποιοί εις αυτήν την λησταρχικήν ζωήν, και χαίρονται εις τα φονικά, και προδίδουν τους ανθρώπους διά να σκοτώνωνται, ούτος θέλει πέση εις τας πολιτικάς παιδείας και εις τας εκκλησιαστικάς ημών κατάρας και αφορισμούς καθώς και συνοδικώς γράφοντες αποφαινόμεθα εναντίον εις τους τοιούτους, ότι όταν εις το εξής δεν ήθελε κάμωσι με προθυμίαν και μεγάλην υπομονήν, κατά τας σταλείσας υψηλάς βασιλικάς προσταγάς και φερμάνια και δεν ήθελε παύσωσιν από τας τοιαύτας ασυγχώρητους κακίας και πονηρίας, υπάρχωσιν αφωρισμένοι, κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τυμπανιαίοι και πάσαις ταις πατριαρχικαίς και συνοδικαίς αραίς υπεύθυνοι και ένοχοι του πυρός της γεένης, και τω αιωνίω αναθέματι υπόδικοι· όθεν διά να μην πάθετε τα τέτοια μισητά καί αποτρόπαια, ποιήσατε ως γράφομεν εξ αποφάσεως· η δε του Θεού χάρις είη μεθ” υμών.

αωε (1805) Οκτωβρίου κε (25)

Κωνσταντινουπόλεως Καλλίνικος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης
Καισαρείας Φιλόθεος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης
Κυζίκου Ιωακείμ και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης
Θεσσαλονίκης Γεράσιμος και εν Χριστώ αδελφός και εύχέτης
Βερροίας Χρύσανθος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης
Προϊλάβου Παρθένιος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης
Παλαιών Πατρών Μακάριος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης
Ηρακλείας Μελέτιος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης
Νικομηδείας Αθανάσιος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης
Προύσσης Άνθιμος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης
Αγκύρας Ιωαννίκιος και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης
Ξάνθης Ναθαναήλ και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης
Μυτιλήνης Ιερεμίας και εν Χριστώ αδελφός και ευχέτης

 

Λόγια με νόημα που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή σας…!

Κάποιες στιγμές αρκούν λίγα λόγια από κάποιον που είδε τη ζωή με άλλο μάτι, που τόλμησε και που έτσι κατάλαβε κάτι παραπάνω για το νόημα της ύπαρξής μας, για να μας οδηγήσουν σε αποφάσεις που σκοπό έχουν να κάνουν τη ζωή μας καλύτερη...

Διαβάστε τα παρακάτω λόγια και ευχόμαστε να σας βοηθήσουν... γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...
«Οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς είναι αληθινό».
Pablo Picasso
«Ήθελα το τέλειο τέλος. Τώρα έμαθα, με τον δύσκολο τρόπο, ότι κάποια ποιήματα δεν κάνουν ρίμα, και κάποιες ιστορίες δεν έχουν ξεκάθαρη αρχή, μέση και τέλος. Η ζωή είναι να μην ξέρεις, να πρέπει να αλλάξεις, να παίρνεις κάθε στιγμή και να την κάνεις όσο καλύτερη γίνεται, χωρίς να ξέρεις τι θα γίνει μετά. Απολαυστική Ασάφεια».
Gilda Radner
«Υπάρχουν δύο βασικές κινητήριες δυνάμεις: Ο φόβος και η αγάπη. Όταν φοβόμαστε απομακρυνόμαστε από τη ζωή. Όταν είμαστε ερωτευμένοι, είμαστε ανοιχτοί σε όλα αυτά που έχει να μας προσφέρει η ζωή με πάθος, ενθουσιασμό και αποδοχή. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε πρώτα από όλα τον εαυτό μας, σε όλο του το μεγαλείο και με όλες μας τις ατέλειες. Αν δε μπορούμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, δε μπορούμε να είμαστε εντελώς ανοιχτοί στο να αγαπήσουμε τους άλλους ή στις δυνατότητές μας να δημιουργήσουμε. Η εξέλιξη και όλες μας οι ελπίδες για έναν καλύτερο κόσμο βασίζονται στο να είμαστε ατρόμητοι και ανοιχτόμυαλοι απέναντι σε αυτούς που αγκαλιάζουν τη ζωή».
John Lennon
«Μία ζωή που ξοδεύεται σε λάθη, είναι όχι μόνο πιο έντιμη αλλά και πιο χρήσιμη από μια ζωή που ξοδεύεται στο τίποτα».
George Bernard Shaw
«Η θρησκεία έχει πείσει τους ανθρώπους ότι υπάρχει ένας αόρατος άνδρας που ζει στον ουρανό. Που βλέπει ό,τι κάνεις, κάθε λεπτό της ημέρας. Και ο αόρατος αυτός άνδρας έχει μία λίστα με δέκα συγκεκριμένα πράγματα που δεν θέλει να κάνεις. Και αν κάνεις κάποιο από αυτά, θα σε στείλει σε ένα συγκεκριμένο μέρος, με καζάνια και φωτιά και καπνό και βασανιστήρια και οδύνη που θα υποφέρεις για πάντα, και θα υποφέρεις, και θα υποφέρεις και θα καίγεσαι, και θα ουρλιάζεις, μέχρι το τέλος του κόσμου. Αλλά σε αγαπάει. Σε αγαπάει. Σε αγαπάει και χρειάζεται λεφτά».
George Carlin
«Οι άνθρωποι φοβούνται τον εαυτό τους, την αλήθεια τους. Τα αισθήματά τους πάνω από όλα. Οι άνθρωποι μιλούν για το πόσο σπουδαία είναι η αγάπη, αλλά λένε μαλακίες. Η αγάπη πονάει. Τα συναισθήματα είναι ενοχλητικά. Οι άνθρωποι έχουν μάθει ότι ο πόνος είναι κακός και επικίνδυνος. Πώς τα βγάζουν πέρα με την αγάπη αν φοβούνται να νιώσουν; Ο πόνος υπάρχει για να μας ξυπνά. Οι άνθρωποι προσπαθούν να κρύψουν τον πόνο. Αλλά κάνουν λάθος. Ο πόνος είναι κάτι που κουβαλάς, σα ραδιόφωνο. Νιώθεις τις δυνάμεις σου βιώνοντας πόνο. Τα πάντα έχουν να κάνουν με το πώς τον κουβαλάς. Αυτό είναι που μετράει. Ο πόνος είναι ένα συναίσθημα. Τα συναισθήματα είναι μέρος του εαυτού σου. Της πραγματικότητάς σου. Αν ντρέπεσαι γι' αυτά και τα κρύβεις αφήνεις την κοινωνία να σου καταστρέψει την πραγματικότητα. Πρέπει να υποστηρίζεις το δικαίωμά σου να νιώθεις τον πόνο σου».
Jim Morrison
«Τα απλά πράγματα δεν έχουν αλλάξει. Είναι πάντα προτιμότερο να είσαι ειλικρινής και αληθινός. Να κάνεις ό,τι καλύτερο με αυτά που έχεις. Να είσαι χαρούμενος με τις απλές απολαύσεις. Και να έχεις θάρρος όταν τα πράγματα πάνε στραβά».
Laura Ingalls Wilder
«Εκεί που δεν το περιμένουμε, η ζωή μας βάζει σε μία δοκιμασία για να τεστάρει το θάρρος μας και την προθυμία μας να αλλάξουμε. Σε μία τέτοια στιγμή, δεν έχει νόημα να προσποιούμαστε ότι δεν έγινε τίποτα ή να λέμε ότι δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι. Η πρόκληση δεν θα περιμένει. Η ζωή δεν κοιτάζει πίσω. Μία εβδομάδα είναι παραπάνω από αρκετός χρόνος για να αποφασίσουμε αν θα αποδεχτούμε ή όχι το πεπρωμένο μας».
Paulo Coelho
«Λοιπόν, μου αρέσει να τρώω, να κοιμάμαι, να πίνω και να είμαι ερωτευμένος. Μου αρέσει να δουλεύω, να διαβάζω, να μαθαίνω και να κατανοώ τη ζωή».
Langston Hughes
«Ευτυχία δεν είναι η απουσία προβλημάτων. Είναι η ικανότητά μας να τα αντιμετωπίζουμε».
Steve Maraboli

22 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Νερού

22 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Νερού

Το νερό, ένα αγαθό που για εμάς θεωρείται αυτονόητο, για εκατομμύρια συνανθρώπους μας, σε πολλά σημεία του πλανήτη, είναι ακόμα δυσεύρετο ή και “απρόσιτο”
Η Παγκόσμια Ημέρα Νερού έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Μαρτίου, όπως αποφασίσθηκε για πρώτη φορά στην συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας στις 22 Δεκεμβρίου του 1992.
Αν και για την πλειονότητα των κατοίκων του πλανήτη μας το νερό θεωρείται ένα αγαθό αυτονόητο, προσιτό κάθε στιγμή, για εκατομμύρια συνανθρώπους μας είναι ακόμα δυσεύρετο, απρόσιτο, μετατρέπεται σε κρίσιμο πρόβλημα ζωής ή θανάτου!
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ, οι κάτοικοι 26 κρατών, κυρίως του αποκαλούμενου Τρίτου Κόσμου, αντιμετωπίζουν καθημερινά το πρόβλημα της λειψυδρίας και αδυνατούν να καλύψουν ακόμα και τις βασικές τους ανάγκες σε νερό.
Επίσης 18 χώρες, που ανήκουν στην ομάδα των αναπτυσσόμενων κρατών, σε Ασία και Αφρική, απειλούνται άμεσα από την έλλειψη του νερού καθώς τα υδάτινα αποθέματά τους βρίσκονται σε οριακή κατάσταση.
Υπό αυτά τα δεδομένα αρκετοί εκφράζουν φόβους πως το νερό, αυτή η βασική πηγή ζωής, θα μπορούσε στο μέλλον να μετατραπεί σε κρίσιμο “στοιχείο ανταγωνισμού”, σε αιτία αντιπαράθεσης αν όχι και σύγκρουσης, μεταξύ κρατών, ακριβώς εξαιτίας της έλλειψής του σε πολλά μέρη του πλανήτη.
Ο ΟΗΕ αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η κρίση του πόσιμου νερού στον πλανήτη θα παρουσιαστεί με δύο εκφάνσεις, αφενός με τη μείωσή του σε παγκόσμιο επίπεδο και αφετέρου με την υποβάθμιση της ποιότητάς του.