Το εσώρουχο που εξουδετερώνει τα… αέρια

Σας βγάζει από τη δύσκολη θέση σε περίπτωση... ατυχήματος

Το θέμα είναι λεπτό ως προς τη προσέγγισή του και συνάμα απόλυτα ανθρώπινο. Ο συγκεκριμένος κύριος που φορά το συγκεκριμένο εσώρουχο, έχει ένα έξτρα προνόμιο: μπορεί άνετα να… αερίζεται χωρίς κανένας να καταλαβαίνει το παραμικρό μιας και το συγκεκριμένο απορροφά κάθε οσμή.

Θα το βρείτε υπό το όνομα Shreddies και είναι διαθέσιμο τόσο δε γυναίκες όσο και σε άντρες. Όπως φαντάζεστε, είναι κατασκευασμένο από ειδικό ύφασμα που ονομάζεται Zorflex, που χρησιμοποιεί ένα στρώμα ενεργού άνθρακα για να καλύψει την οσμή.

Το γυναικείο κοστίζει 30 δολάρια και 45 το αντρικό.

 

Αυθυποβολή – ένα πανίσχυρο εργαλείο

Μεταμορφώνοντας το υποσυνείδητο
Υποβολή είναι η σκέψη, η ιδέα, η εντύπωση ή κατάσταση που υποδόρια, ασυναίσθητα και αποτελεσματικά επιβάλλεται στον άνθρωπο από μια εξωτερική ή εσωτερική πηγή. Όλα γύρω μας δουλεύουν με την υποβολή, συνειδητά ή ασυνείδητα, για καλό ή κακό σκοπό.
Οι γονείς, το σχολείο, οι φίλοι, τα πολιτικά κόμματα, οι αγαπημένοι και οι εχθροί μας, οι διαφημιστές, η κοινωνία στο σύνολό της είναι σε ένα διαρκές αλισβερίσι προβαλλόμενων προτύπων και ιδεών και αντίστοιχων ανταποκρίσεων. Πανίσχυρο εργαλείο η υποβολή γίνεται μηχανισμός ελέγχου, χειραγώγησης αλλά και βελτίωσης ή απελευθέρωσης αν χρησιμοποιηθεί με τον κατάλληλο τρόπο. Σε αυτή την τελευταία διάσταση επιμένουν για χρόνια συγγραφείς, ψυχοθεραπευτές και ένας ολόκληρος στρατός ανθρώπων που υποστηρίζει το κίνημα της θετικής σκέψης. Στην ουσία, όλη η φιλοσοφία του “positive thinking” βασίζεται πάνω στην μετατροπή και αλλαγή της ψυχοσυναισθηματικής και διανοητικής κατάστασης του ατόμου μέσω των διαρκών, κατευθυνόμενων υποβολών. Αυτό είναι το κλειδί πίσω από τον ενεργητικό διαλογισμό της μεθόδου Silva, την επιτυχία των απλοϊκών αλλά αποτελεσματικών βιβλίων τύπου «το Μυστικό», τη δύναμη των χαπιών placebo.

Εδώ, οφείλεται μνεία και εύφημος αναφορά στον Emile Coué, τον γάλλο ψυχοθεραπευτή που κυριολεκτικά εφηύρε συστηματοποιημένα την διαδικασία του placebo effect με την ανάπτυξη της αισιόδοξης, θεραπευτικής αυθυποβολής του. Ο Coué στις αρχές του προηγούμενου αιώνα γιάτρεψε εκατοντάδες ασθενείς από διάφορες, ήπιες και βαριές ασθένειες με έναν συνδυασμό ύπνωσης, φαντασιακής επιρροής και επανάληψης ενός θετικού μάντρα-φράσης. Η φράση του ήταν το απλούστατο «Κάθε μέρα, με κάθε τρόπο, γίνομαι καλύτερα, όλο και καλύτερα» που αφού την υπέβαλε στου ασθενείς τους, τους έβαζε να την λένε καθημερινά, σε τακτά διαστήματα επαναλήψεων. Το βιβλίο του «Αυτοκυριαρχία Μέσω της Ενσυνείδητης Αυθυποβολής» (Self Mastery Through Conscious Autosuggestion) είναι πλέον κλασσικό και ίσως ένα από τα καλύτερα, συγκροτημένα εγχειρίδια που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος για την αυτοβελτίωσή του.

Που έγκειται η δύναμη των αυθυποβολών
Μιλώντας για υποβολή, στην συγκεκριμένη φάση, μιλάμε αποκλειστικά για αυθυποβολή, ιδίως την αυθυποβολή που επιχειρεί συνειδητά ένα άτομο στον εαυτό του για να πετύχει ένα ορισμένο θετικό αποτέλεσμα ή να διακόψει την δράση ενός αρνητικού. Αφήνουμε εντελώς απέξω, προς το παρόν, το θέμα της υποβολής άλλου προσώπου, με όσα ηθικά ζητήματα εγείρει.

Οι τρόποι και τα τρυκ για να πετύχει κάποιος μια επιθυμητή μεταστροφή της σκέψης και της συναισθηματικής του κατάστασης είναι πολλοί –στο τέλος αυτού του κειμένου θα σας δώσουμε έναν από τους πιο απλούς και αποτελεσματικούς- αλλά οι αρχές με τις οποίες λειτουργεί η αυθυποβολή είναι σταθερά οι ίδιες. Σε αυτές τις αρχές λειτουργούν τα μάντρα και οι προσευχές, οι τελετουργίες και το NLP (Neuro-Llinguistic Programming).

Η αρχή της επανάληψης
Όχι απλά μήτηρ μαθήσεως αλλά και δυναμικός μετατροπέας των σκέψεων, των συνηθειών και των στάσεών μας, η επανάληψη μπορεί να προκαλέσει βαθιά αλλαγή. Η επανάληψη εστιάζει το μυαλό προς τον επιδιωκόμενο στόχο, μετατρέπει το συναίσθημα, εμψυχώνει. Μια σειρά απλών θετικών προτάσεων/καταφάσεων που επαναλαμβάνεται, αυτόματα ή με αίσθημα, μπορεί κυριολεκτικά να αλλάξει τη διάθεση κάποιου μετατοπίζοντας το συναίσθημά του από τον αρνητικό στον θετικό πόλο. Η επανάληψη έχει αθροιστικό αποτέλεσμα.

Η γεωμετρική αύξηση της επενέργειας των αυθυποβολών
Έχει να κάνει με την μαγικής φύσεως ιδέα του «ενεργοποιημένου ενθουσιασμού», την οποία μπορεί να προκαλέσει ο άνθρωπος ανυψώνοντας συναισθηματικά κυρίως αλλά και διανοητικά και ενεργειακά τον εαυτό του. Οι επαναλαμβανόμενες ταυτόσημες σκέψεις αυξάνουν το αναμενόμενο ψυχικό αποτέλεσμα. Οι παραδόσεις όλων των θρησκειών επιβεβαιώνουν πως εξακολουθητικές προσευχές εισακούγονται καλύτερα από μία μόνο, ακριβώς γιατί τείνουν με την επανάληψη να ενισχύουν την προσμονή και την πίστη.

Η μεταβολή των κυρίαρχων σκέψεων
Το επιδιωκόμενο είναι να μεταβληθούν οι κυρίαρχες σκέψεις. Η αυθυποβολή όταν γίνεται για μακρό διάστημα και με σταθερότητα μπορεί να σπάσει τα όρια της προσωπικότητας μετατοπίζοντας την σκέψη – και κυρίως αυτό που επηρεάζει η σκέψη, το συναίσθημα- στην σωστή πλευρά, την πιο αποδοτική για τον άνθρωπο. Ο Charles Haanel έχει γράψει πως «η σκέψη χτίζει οργανικές δομές τόσο στους ανθρώπους όσο και στα ζώα» και πως «ορισμένες ενσυνείδητες διαδικασίες» όπως αυτή της αυθυποβολής, «θα παράγουν συγκεκριμένα φαινόμενα που τα αποτελέσματά τους θα είναι αδιακρίτως τα ίδια». Οι έρευνες του εγκεφάλου σήμερα από τις νευροεπιστήμες επιβεβαιώνουν αυτό που έλεγε ο Haanel σχεδόν έναν αιώνα νωρίτερα χωρίς μαγνητικές τομογραφίες και εγκεφαλογραφήματα στα χέρια του. Οι περισσότερες αρνητικές εγγραφές που υπάρχουν στον καθένα μας έχουν δημιουργηθεί ακριβώς μέσα από μια ατέλειωτη σειρά «αρνητικών εγγραφών». Με την υποκατάσταση μέσω «θετικών εγγραφών» τα δεδομένα μπορεί να αντιστραφούν.

Η δύναμη των καταφάσεων. Επαναπρογραμματισμός και αύξηση του ψυχικού δυναμικού
«Μια θετική σκέψη είναι χίλιες φορές ισχυρότερη από μια αρνητική.» Αυτή η στερεότυπη, new age φράση έχει αλήθεια μέσα της. Γνωρίζουμε όλοι εκ πείρας πως ένα ασήμαντο θετικό επεισόδιο ή μια μεταστροφή της σκέψης μας στη φωτεινή πλευρά της ζωής μπορεί να αλλάζει αλυσιδωτά την διάθεσή μας και τη μέρα μας. Η διαρκής αυθυποβολή λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής προσδοκίας μέσα από τις αντίστοιχα διαρκείς κρούσεις που κάνει στη φαντασία. Συστηματικά μπορεί να επαναπρογραμματίσει προδιάθεση, επιθυμία και προσδοκία εκεί που θέλουμε. «Πες το μέχρι να το πιστέψεις.» Ή όπως υποστηρίζει μια διάσημη ξένη φράση “Fake it until you make it!”, “Προσποιήσου μέχρι να το κάνεις αληθινό!” Στην πραγματικότητα αυτό που επηρεάζεται είναι το συναίσθημα αυξάνοντας το απόθεμα του ενδιάθετου ψυχικού δυναμικού. Η αυθυποβολή γίνεται έτσι ένα εργαλείο επίκλησης γι’αυτό που μια σειρά από ψυχικούς ερευνητές ονομάζουν «ανώτερο εαυτό» του ανθρώπου. Ακόμα και η Τύχη, αυτή η τυφλή θεότητα δεν φαίνεται να είναι καθόλου κουφή. Ακούει τις επικλήσεις και ανταποκρίνεται. Η έννοια της τύχης ενσωματώνει την θετική εικόνα του εαυτού. Η υποβολή κάνει αυτή τη δουλειά.

Μια απλή, εύκολα εφαρμόσιμη μέθοδος
Ανάμεσα στις άπειρες μεθόδους που έχουν δουλευτεί από πολλούς ανθρώπους θα παρουσιάσουμε το απλό και αποτελεσματικό «τρυκ» που προτείνει ο Max Freedom Long στο βιβλίο του “Self-Suggestion and the new huna theory of Mesmerism and hypnotism”. Μελετητής και κύριος εισηγητής στη Δύση της φιλοσοφίας Huna, ο Long δείχνει πώς να επηρεάσεις τον υποσυνείδητο, κατώτερο εαυτό (αυτόν που μπλοκάρει με τις αναχαιτίσεις και τους φόβους του την υλοποίηση των επιθυμιών του ανθρώπου) με την απλή μέθοδο του «κομποσκοινιού». Το «σκοινί της προσευχής», εργαλείο για την συγκέντρωση του νου μέσα από την επανάληψη των προσευχών βρίσκεται σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Ο ορθόδοξος χριστιανισμός χρησιμοποιεί το κομποσκοίνι (με 33 συνήθως κόμπους), οι καθολικοί το ροζάριο, οι ινδουϊστές και βουδιστές το τζάπα μάλα (με 108 κόμπους), οι μουσουλμάνοι το tasbih και το κομπολόι.

Η προσευχή είναι επίκληση. Μια αυθυποβολή είναι επίσης επίκληση, σε αυτή την περίπτωση όμως στην καλύτερη όψη του δικού μας εαυτού. Η κατασκευή και η χρήση ενός «σκοινιού με κόμπους» είναι ένας τρόπος συνομιλίας –και πειθούς- του υποσυνείδητου εαυτού μας μέσω των επαναλήψεων μιας εστιασμένης φράσης-επίκλησης.

Καλό είναι να μην χρησιμοποιήσετε ένα έτοιμο «σκοινί προσευχών» αλλά να κατασκευάσετε το δικό σας, από όποιο υλικό προτιμάτε (δέρμα- μεταξωτή κορδέλα- σκοινί) γιατί όπως υποστηρίζει σωστά και η Dion Fortune, «ο μύστης πρέπει να κατασκευάζει μόνος του τα εργαλεία του». Έτσι τα εμψυχώνει με την δική του πρόθεση και ενέργεια. Από μόνη της η κατασκευή είναι μια δήλωση ότι δουλεύετε προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Διαλέξτε ένα γερό υλικό και κάντε κόμπους στον αριθμό που εσείς θέλετε (στο τυχερό σας νούμερο ή σε κάποιο αριθμό που για σας σημαίνει κάτι). Αφήστε το σκοινί ανοιχτό ή κάντε το βραχιόλι και ακολουθήστε μια μικρή τελετουργία επίκλησης προς την κατεύθυνση που θέλετε. Αφού σκεφτείτε σοβαρά για κάποιο χρόνο τι θα θέλατε να αλλάξετε ή να βελτιώσετε στη ζωή σας, συντάξτε μια σύντομη, θετική, γενική φράση που θα δηλώνει το σκοπό σας. Ορίστε 2-3 χρονικά διαστήματα κάθε μέρα, πρωί-βράδυ ή όποτε έχετε την καλύτερη διάθεση και επαναλαμβάνετε τη φράση περνώντας τα χέρια σας στους κόμπους. Για όσο καιρό αυτή η φράση σας εκφράζει μπορείτε να τη χρησιμοποιείται και κατόπιν να την αλλάξετε με μια επόμενη.

Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο καλύτερος τρόπος να εκφέρεις ένα προσωπικό μάντρα είναι με ένταση και συναίσθημα. Άλλοι λένε πως η γρήγορη, υπνωτιστική επανάληψη όπου ακόμα κι αυτός που την εκφέρει δεν την αντιλαμβάνεται λειτουργεί καλύτερα σε υποσυνείδητο επίπεδο. Διαλέξτε όποια μέθοδο σας ταιριάζει.

Αυτό το πανάρχαιο και απλούστατο εργαλείο είναι πραγματικά ισχυρό. Δοκιμάστε το κάποια στιγμή που αισθάνεστε καταβεβλημένος ή απαισιόδοξος. Ακόμα και η απλή επανάληψη 2-3 φορές μπορεί να έχει σπουδαία αποτελέσματα.

Το Θάρρος των Αρχαίων Ελληνίδων

Δεν ξέρω πόσοι εκ των Ελλήνων είναι εις θέσιν να γνωρίζουν πόσες και πόσες αρχαίες Ελληνίδες μανάδες μας επέδειξαν έναν πρωτοφανή ηρωϊσμό όχι μόνον σε καιρούς πολέμου, αλλά και σε ημέρες ειρήνης.

Η Λέαινα η άγλωττος ονομάστηκε έτσι, διότι είχε την τόλμη να κόψη με τα ίδια της τα δόντια την γλώσσάν της και να την φτύση κατάμουτρα στον βασανιστή της, που ζητούσε απ' αυτήν να πληροφορηθή τούς συνωμότες κατά του Ιππάρχου, πέριξ του Αρμοδίου, που ήτο φίλος της!

Η Τιμάνδρα, φίλη του Αλκιβιάδου, μόλις εδολοφόνησαν τον αγαπημένο της, δεν εδίστασε να πάρη το σώμά του, να το ενδύση και να το κηδέψη "λαμπρώς και φιλοτίμως", όπως γράφει ο Πλούταρχος.

Η Θαΐς η εταίρα, φίλη του Μ. Αλεξάνδρου, πέραν του αν κάποιοι συμφωνούν η διαφωνούν με την ενέργειάν της, για να εκδικηθή τους Πέρσες που κατέστρεψαν την Ελλάδα, δεν εδίστασε ν' αρπάξη πρώτη τον πυρσόν και να βάλη φωτιά στην Περσέπολη, συμπαρασύρουσα κι αυτόν ακόμη τον Μέγα Στρατηλάτη. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι ο Πλούταρχος αναφέρει , πως η Θαΐς, ως και τα άλλα γύναια του Μεγάλου Αλεξάνδρου εξεδικήθησαν τας κατά της Ελλάδος επιδρομάς των Περσών καλύτερον παντός ναυμάχου η στρατηγού!!

Η Ειρήνη, φίλη του Πτολεμαίου, μη διστάσασα ν' ακολουθήση τον καταδιωκόμενον εραστήν της, όστις κατέφυγε εις το ιερόν της Αρτέμιδος, προτίμησε ν' αποθάνη ηρωϊκώς μαζί του, δια να τον ακολουθήση μέχρι του θανάτου του. Λέγεται μάλιστα ότι κρατούσα δια των χειρών της τούς κρίκους των θυρών του ιερού, έραινε δια του αίματος του προσφιλούς νεκρού τούς βωμούς μέχρις ότου την κατέσφαξαν!!

Τι άλλο να θυμηθούμε; Μήπως την Αλκιθέα, μητέρα του Παυσανίου, που πρώτη έβαλε τον λίθον για τον εντειχισμόν του ναού, μέσα εις τον οποίον είχαν κλείσει τον πολυθρύλητο γιο της, τον νικητή των Πλαταιών, μόλις πληροφορήθηκε ότι κατηγορείται για προδοσία;

Πάμπολλα τα ιστορικά στοιχεία...

Ας δούμε, όμως, ορισμένα παραδείγματα Ελληνίδων ηρωΐδων, που μνημονεύει ο Πλούταρχος μέσα στο έργο του Γυναικών αρεταί:

ΤΡΩΪΑΔΕΣ: Μετά την άλωσιν της Τροίας, όσοι κατάφεραν να διαφύγουν μέσα στα καράβια μαζί με τις γυναίκες τους, φθάνοντας στην Ιταλία, τούς έπιασε τρικυμία. Άπειροι και αδαείς, που ήσαν οι άνδρες, κατέφυγαν στ' αγκυροβόλια και τα λιμάνια, που είχαν ανάγκη, κοντά στον Τιβεριν ποταμόν, περιπλανώμενοι ανά την χώραν, δια να συλλέξουν τις όποιες πληροφορίες εχρειάζοντο. Οι γυναίκες τους, ταλαιπωρημένες όπως ήσαν και ζητώντας οπωσδήποτε πατρίδα, έλαβαν απόφαση να πυρπολήσουν τα πλοία, για ν' αναγκάσουν τούς άνδρες τους να μείνουν εκεί. Μάλιστα, η πρώτη, που έβαλε φωτιά, ελέγετο Ρώμη.

Μόλις έβαλαν την φωτιά, πήγαν να συναντήσουν τούς άνδρες τους, οι οποίοι έτρεχαν προς την θάλασσα για να σώσουν τα πλοία. Φοβούμενες, όμως, την οργή τους, άλλες μεν αγκάλιαζαν τούς άνδρες των, άλλες δε φιλούσαν θωπευτικώς τούς συγγενείς των, με αποτέλεσμα, δια του τρόπου αυτού, να τους καταπραΰνουν!

Από τότε έμεινε και η συνήθεια στις γυναίκες των Ρωμαίων να χαιρετίζουν με φιλήματα τούς συγγενείς των...

ΦΩΚΙΔΕΣ: Κάποτε ξέσπασε ένας άσπονδος πόλεμος μεταξύ Θεσσαλών και Φωκέων, διότι αυτοί μεν εντός μίας ημέρας εφόνευσαν όλους τούς άρχοντες και τυράννους αυτών, οι δε Θεσσαλοί κατακομμάτιασαν διακοσίους πενήντα ομήρους εκείνων. Κατόπιν εισέβαλαν δια πανστρατιάς στην χώρα των Λοκρών, αποφασίσαντες να μη χαρίσουν την ζωή σε κανένα ενήλικα και να αιχμαλωτίσουν τα παιδιά και τις γυναίκες.

Τότε ο Δαΐφαντος, ο γιος του Βαθυλλίου, άρχοντας με δύο άλλους, κατέπεισε τούς Φωκείς να εξέλθουν αυτοί εις συνάντησιν και να συνάψουν μάχην με τούς Θεσσαλούς, συναθροίζοντας γυναίκες και παιδιά από όλη την Φωκίδα σε ένα μέρος και, αφού συγκεντρώσουν γύρω τους ξύλα, στην περίπτωση που νικηθούν, να δοθή προσταγή να κάψουν τα σώματά τους!

Ενώ, λοιπόν, συμφώνησαν όλοι για την παραπάνω ενέργεια, σηκώθηκε ένας και είπε πως πρέπει να έχουν και την συγκατάθεση των γυναικών τους, διαφορετικά να μη χρησιμοποιήσουν βία. Μόλις το άκουσαν αυτό οι γυναίκες, έκαμαν συνεδρίασιν και όχι μόνον συμφώνησαν με τούς άνδρες των, αλλά εστεφάνωσαν κιόλας τον Δαΐφαντο για την απόφασή του!

Το ίδιο ακριβώς έγινε και με τα παιδιά, που συνηθροίσθησαν και έλαβαν την ίδια απόφαση με αυτήν των μανάδων τους!!

Τελικώς, οι Φωκείς, συμπλακέντες στις Κλεωνές της Υαμπόλιδος ενίκησαν τους Θεσσαλούς, για να τελούνται έκτοτε ειδικές εορτές, οι οποίες εκαλούντο Ελαφηβόλια, προς τιμήν της Αρτέμιδος και της Υαμπόλεως, ενώ το ψήφισμα των Φωκέων οι Έλληνες ωνόμασαν Απόνοιαν.

ΧΙΑΙ: Κάποτε στην Χίο ενυμφεύετο ένας επίσημος κι ενώ η νύφη εφέρετο επί αμάξης εις την οικίαν του γαμπρού, ο βασιλεύς Ίπποκλος, φίλος και παρευρισκόμενος στον γάμο, χάριν αστεϊσμού, επήδησε πάνω στην άμαξα, με αποτέλεσμα να βρη τον θάνατον από τούς φίλους του γαμπρού.
Λέγεται ότι, τότε, εξεδηλώθη θεία αγανάκτησις και πως εζητήθη από τον θεόν να σκοτώσουν τους φονείς του Ιππόκλου. Αυτό, όμως, δεν έγινε διότι συμφώνησαν ότι όλοι είναι φονείς του βασιλέως. Τότε ο θεός διέταξε να εγκαταλείψουν όλοι την πόλιν, αφού οι πάντες (άνδρες και γυναίκες) είναι φονείς.

Έτσι, λοιπόν, τους αιτίους και τους λαβόντες μέρος στον φόνο τους έστειλαν ως αποίκους στην Λευκωνία, την οποίαν, προηγουμένως, είχαν αφαιρέσει οι Κορωνείς, που κατείχαν μαζί με τούς Ερυθραίους.

Αργότερον, όταν εξερράγη πόλεμος μεταξύ αυτών και των Ερυθραίων, οι οποίοι, μεταξύ των Ιώνων είχαν μεγάλη δύναμη, εξεστράτευσαν εναντίων των Χίων της Λευκωνίας, οι οποίοι, μη δυνάμενοι ν' αντισταθούν, συμφώνησαν, μετά από σπονδές, να εξέλθουν φορώντας μόνον μία χλαμύδα, ένα ιμάτιο και τίποτε άλλο, με αποτέλεσμα οι γυναίκες τους να τους χαρακτηρίζουν δειλούς. Επειδή δε εκείνοι έλεγαν ότι είχαν ορκισθή, τους προέτρεπαν να μην αφήσουν τα όπλα, αλλά να λέγουν στους εχθρούς των, ότι χλαμύς είναι το δόρυ, χιτώνιον δε η ασπίς!

Αφού δε επείσθησαν οι Χίοι, παρουσιάσθηκαν αμέσως στους Ερυθραίους με τα όπλα τους, αναγκάζοντάς τους να φοβηθούν δια την τόλμην των και μάλιστα να ικανοποιηθούν από την αναχώρησίν των.

Έτσι, λοιπόν, εδιδάχθησαν από τις γυναίκες των να έχουν θάρρος και να σωθούν. Μετά πολλού χρόνου δε, κι αφού οι γυναίκες απέδειξαν την αρετή τους, ο Φίλιππος, γιος του Δημητρίου, πολιόρκησε την πόλι καλώντας με βάρβαρο και υβριστικό κήρυγμα τους δούλους να αποστατήσουν προς αυτόν, με την υπόσχεσιν ελευθερίας και γάμου με τις κυρίες των, με στόχο να τους συγκατοικήση με τις γυναίκες των δεσποτών τους. Επειδή δε οι γυναίκες κατελήφθησαν από φοβερόν και άγριον θυμόν, οι δε δούλοι είχαν αγανακτήσει κι αυτοί, όρμησαν αμέσως προς τα τείχη προσφέροντας λίθους και βέλη, παρακαλώντας και προτρέποντας τους πολεμούντες άνδρες των, ενώ οι ίδιες έγιναν πολεμίστριες αποκρούοντας τελικώς τον Φίλιππο, χωρίς κανείς δούλος ν' αποστατήση προς αυτόν!!

ΑΡΓΕΙΑΙ: Ο αγών περί του Άργους κατά του Κλεομένους, κατά προτροπήν της ποιητρίας Τελεσίλλης, είναι το επόμενο θέμα μας.

Η Τελέσιλλα (ίδε όνομα) κατήγετο από ένδοξον οικογένειαν, αλλ' ήτο φιλάσθενος. Αυτός και ο λόγος, που έστειλε να ρωτήση το Μαντείο για την σωματική της υγεία. Μόλις έλαβε την απάντησιν, ότι δια των Μουσών θα γίνη καλά, άρχισε να υπηρετή την ποίησιν και την μουσικήν με αποτέλεσμα ν' απαλλαγή της ασθενείας της και να θαυμάζεται από τις Αργείες δια την ποιητικήν τέχνην της.

Όταν, λοιπόν, ο βασιλεύς των Σπαρτιατών Κλεομένης εσκότωσε αρκετούς (όχι όμως 7.777 άτομα (!), όπως ψευδώς ισχυρίζονται μερικοί) και εισήρχετο στην πόλη, ορμή και θεία τόλμη κατέλαβε τις γυναίκες, που ευρίσκοντο εις την ακμήν της ηλικίας των, να αντιταχθούν κατά των εχθρών υπέρ της πατρίδος των. Υπό την αρχηγίαν, λοιπόν, της Τελεσίλλης, έλαβαν τα όπλα, εστάθησαν κοντά στις επάλξεις και περιέβαλαν σαν στέφανος γύρω τα τείχη, ώστε να τις θαυμάζουν οι εχθροί. Απέκρουσαν, λοιπόν, τον Κλεομένη, αφού πολλοί εφονεύθησαν, ενώ τον άλλον βασιλέα, τον Δημάρατον, που εισήλθε εις την πόλιν και κατέλαβε το Παμφυλιακόν, εξεδίωξαν, σύμφωνα με τον Σωκράτην.

Έτσι, λοιπόν, αφού εσώθη η πόλις, τις μεν γυναίκες που σκοτώθηκαν στην μάχη τις έθαψαν στην οδόν της Αργείας, ενώ στις σωθείσες επέτρεψαν να ιδρύσουν τον Ενυάλιον ναόν ως ενθύμιον της ανδρείας των!!

Έκτοτε υπήρχε μία εορτή, που γινόταν εις ανάμνησιν της μάχης εκείνης, τα Υβριστικά, όπου τις μεν γυναίκες ενέδυαν με ανδρικούς χιτώνες και χλαμύδες, τους δε άνδρες με πέπλα και καλύπτρες γυναικών.

Προς επανόρθωσιν δε της λειψανδρίας συνέζευξαν τις γυναίκες όχι με δούλους, όπως λέει ο Ηρόδοτος, αλλά με αρίστους γείτονές των, αφού τους επολιτογράφησαν. Αυτός και ο λόγος, που οι γυναίκες αυτές δεν τους τιμούσαν συγκοιμώμενες, αλλά τους περιφρονούσαν, κάνοντας ειδικόν νόμο, που έλεγε ότι οι έγγαμες γυναίκες θα συγκοιμώνται με τους άνδρες αυτούς φέρουσες πώγωνα!!...

ΜΗΛΙΑΙ: Οι Μήλιοι, όπως γράφει ο Πλούταρχος, κατόπιν εντολής του θεού, και με αρχηγόν τον νέον και ωραίον άνδρα Νυμφαίον, κατόπιν ταλαιπωριών, λόγω καταστροφής των πλοίων τους, όταν προσήγγισαν την Καρίαν και εξήλθον εις την ξηράν, αποίκισαν ένα χώρο δίπλα στην πόλιν Κρύασσαν, που τους παρεχώρησαν οι εκεί κάτοικοι είτε από φόβο είτε από ευσπλαχνίαν.

Μόλις, λοιπόν, διεπίστωσαν ότι οι Μήλιοι επολλαπλασιάζοντο επικινδύνως, οι Κάρες σκέφθηκαν να τούς εξοντώσουν και εμηχανεύθησαν κάποιαν ευωχίαν η κάποιο συμπόσιο.

Έτυχε τότε να έχη ερωτευθή τον Νυμφαίον μία νεαρά παρθένος, που ελέγετο Καφένη, η οποία εκμυστηρεύθηκε το μυστικό στον αγαπημένο της.

Πράγματι. Μόλις οι Κάρες προσποιήθηκαν ότι θέλουν να τούς προσκαλέσουν σε γεύμα, αλλά χωρίς τις γυναίκες τους, ο Νυμφαίος απήντησε ότι τούτο δεν είναι πρέπον και δεν μπορεί να γίνη διότι πρέπει να τούς συνοδεύουν απαραιτήτως οι γυναίκες των.

Έτσι, λοιπόν, αφού ο Νυμφαίος είπε τα πραχθέντα στους Μηλίους, τούς συμβούλευσε να πάνε μεν αυτοί άοπλοι, αλλά οι γυναίκες τους να κρύβουν μέσα στα πόδια τους από ένα ξίφος και να κάθονται κοντά στον άνδρα τους.

Όταν εις το μέσον του δείπνου εδόθη το σύνθημα εις τούς Κάρες και οι Έλληνες κατάλαβαν τι επρόκειτο να συμβή, οι γυναίκες άνοιξαν ταυτόχρονα τούς κόλπους των και οι άνδρες, λαβόντες τα ξίφη, επετέθησαν κατά των βαρβάρων για να τους φονεύσουν όλους, με αποτέλεσμα να κατακτήσουν την χώρα, να την καταστρέψουν και να κτίσουν στην θέση της παλιάς πόλεως την Νέαν Κρύασσαν! Περιττόν να πούμε, ότι η Καφένη έλαβε σύζυγον τον Νυμφαίον και έχαιρε τιμής και ευγνωμοσύνης εκ μέρους των Ελλήνων.

ΤΥΡΡΗΝΙΔΕΣ: Από τούς Τυρρηνούς, που κατέλαβαν την Λήμνον και Ίμβρον και άρπαξαν τις γυναίκες των Αθηναίων από την Βραυρώνα, εγεννήθησαν τέκνα, που οι Αθηναίοι εξεδίωξαν ως μιγάδες από τα νησιά αυτά. Εκείνοι τότε κατέπλευσαν στο Ταίναρο για να φανούν χρήσιμοι κατά τον ειλωτικόν πόλεμον (465 π.Χ.). Αυτός και ο λόγος, που έλαβαν διάφορα δικαιώματα και ενυμφεύθησαν γυναίκες από το μέρος αυτό.

Επειδή, όμως, οι Τυρρηνοί δεν εκρίνοντο άξιοι να μετέχουν των αξιωμάτων και της βουλής, έγιναν ύποπτοι για συμμετοχή σε πραξικόπημα και πως εσκόπευαν να ανατρέψουν το καθεστώς. Τότε, οι Λακεδαιμόνιοι τους συνέλαβαν, τους εφυλάκισαν και τους εφύλαττον αυστηρώς, με σκοπό να βρουν αποδεικτικά στοιχεία προς καταδίκην των.

Πλην, όμως, οι γυναίκες των φυλακισμένων ήλθαν σ' επαφή με τους φύλακες και τους ικέτευαν να τις αφήσουν να δουν τους άντρες των μόνες των, μόνον και μόνον για να τους χαιρετίσουν. Οι φύλακες επείσθησαν και μόλις οι γυναίκες μπήκαν μέσα, προέτρεψαν τους άντρες τους ν' αλλάξουν τα ρούχα τους με αυτά των γυναικών και να εξέλθουν της φυλακής σκεπασμένοι με τις καλύπτρες των, ενώ αυτές θα έμεναν μέσα δια παν ενδεχόμενον.

Έτσι και έγινε. Οι φύλακες εξηπατήθησαν και οι Τυρρηνοί κατέλαβαν τον Ταΰγετον με αποτέλεσμα να κινήσουν εις αποστασίαν τους Είλωτες, που εδέχοντο εις την τάξιν των.

Οι Σπαρτιάτες εφοβήθησαν πολύ και έστειλαν κήρυκα προς συμφιλίωσιν, με τον όρον να λάβουν τις γυναίκες των και, αφού δοθούν εις αυτούς χρήματα και πλοία, να αποπλεύσουν και μάλιστα να χαρακτηρίζονται φίλοι και συγγενείς των Λακεδαιμονίων, όπου και όταν βρουν την χώρα, που θέλουν να κατοικήσουν.

Όπερ και εγένετο, αφού, τελικώς, οι Τυρρηνοί, άλλοι μεν εξ αυτών εγκατεστάθησαν στην Μήλο και άλλοι δε εξ αυτών (οι περισσότεροι) εγκατεστάθησαν στην Κρήτη (Χερρόνησον και Λύκτον)...

ΛΥΚΙΑΙ: Κάτι μυθικό, αλλά που η παράδοσις πιστοποιεί, είναι η παρακάτω ιστορία: Ο Αμισώδαρος, που οι Λύκιοι ονομάζουν Ισάραν, ήλθε από την αποικία των Λυκίων περί την Ζέλειαν με πλοία ληστρικά, των οποίων ηγεμών ήτο ο Χίμαρρος, πολεμικός μεν άνθρωπος, αλλά σκληρός και θηριώδης. Έπλεε δε με πλοίον, το οποίον έφερε διακριτικόν σημείον από το μέρος μεν της πρώρας λέοντα, από το μέρος δε της πρύμνης δράκοντα και προξενούσε πολλές συμφορές στους Λυκίους, σε σημείο που να μην μπορούν να πλεύσουν την θάλασσα ούτε να κατοικούν στις παράλιες πόλεις.

Αυτόν, λοιπόν, τον άνθρωπο εφόνευσε ο Βελλερεφόντης, που κατεδίωξε μαζί με τον Πήγασον. Εκδιώξας δε και τις Αμαζόνες δεν ελάμβανε καμίαν αμοιβήν, αλλ' ήτο πολύ άδικος ο Ιοβάτης προς αυτόν, με αποτέλεσμα να εισέλθη εις την θάλασσαν και να ευχηθή εναντίον του στον Ποσειδώνα να καταστή η χώρα άκαρπος και ανωφελής. Μετά την ευχήν απήλθε και το κύμα υψώθηκε πολύ και κατέκλυσε την χώραν, μ' ένα θέαμα τόσο φοβερό, αφού η θάλασσα έμενε μετέωρη και τον ακολουθούσε αποκρύπτουσα την πεδιάδα!

Επειδή δε οι άνδρες παρακαλούσαν τον Βελλερεφόντην να σταματήση την θάλασσα και δεν τον έπειθαν, οι γυναίκες εσήκωσαν τους χιτώνες των και ήλθαν προς συνάντησίν του. Όταν, λοιπόν, εκείνος οπισθοχώρησε, λέγεται ότι και το κύμα υπεχώρησε μαζί του.

Ορισμένοι, όμως, υποστηρίζουν το μυθώδες του πράγματος και λέγουν ότι ο Βελλερεφόντης παρέσυρε την θάλασσαν όχι με τις ευχές του, αλλά διότι το ευφορώτατον μέρος της πεδιάδος ήτο χαμηλώτερον της θαλάσσης. Μια δε λοφοσειρά, που εξετείνετο παρά την ακτήν και εμπόδιζε την θάλασσα, την άνοιξε ο Βελλερεφόντης, και όταν η θάλασσα όρμησε και κατέκλυσε την πεδιάδα, οι μεν άνδρες με τις παρακλήσεις των δεν κατόρθωσαν τίποτε, οι γυναίκες, όμως, έτρεξαν όλες γύρω του για να τύχουν του σεβασμού των και να καταπραΰνουν την οργήν του.

Άλλοι δε λέγουν ότι η λεγομένη Χίμαιρα, ήτο ένα όρος απέναντι του ηλίου και προξενούσε κατά το θέρος αντανακλάσεις επιβλαβείς και καυστικές, που διεσκορπίζοντο εις την πεδιάδα και από αυτές εμαραίνοντο οι καρποί. Ο Βελλερεφόντης το παρετήρησε και απέκοψε το λειότατον μέρος του γκρεμού που έριχνε προ πάντων τις αντανακλάσεις του. Επειδή όμως δεν ελάμβανε αμοιβήν, οργίσθηκε και εκδικήθηκε τους Λυκίους, αλλά, τελικώς, επείσθη υπό των γυναικών και τα πράγματα ηρέμησαν.

Ο Νύμφις στο τέταρτο βιβλίο του περί Ηρακλείας λέγει, ότι ο Βελλερεφόντης εσκότωσε ένα αγριογούρουνο, που έβλαπτε ζώα και καρπούς στην χώρα των Ξανθίων και δεν ελάμβανε αμοιβήν. Τότε αυτός καταράσθηκε τούς Ξανθίους προς τον Ποσειδώνα και ολόκληρη η πεδιάδα εκαλύφθη από άλμην και κατεστράφη εντελώς, επειδή το χώμα έγινε πικρόν, έως ότου σεβάσθηκε τις παρακλήσεις των γυναικών και ευχήθηκε στον Ποσειδώνα να παύση την οργήν του. Δια τούτο και νόμος υπήρχε εις τους Ξανθίους να λαμβάνουν το όνομα όχι από τον πατέρα, αλλά από την μητέρα τους!...

ΜΙΛΗΣΙΑΙ: Λέγεται, ότι κάποτε κατέλαβε τις Μιλήσιες παρθένες ένα φοβερό και ακατάπαυστο υστερικό πάθος, από κάποια άγνωστη αφορμή. Υποθέτουν μάλιστα ότι, ενδεχομένως, ο αέρας να ανεμείχθη με κάτι που προκαλεί έκστασιν και δηλητηρίασιν, με αποτέλεσμα να προξενήση στις εν λόγω Ελληνίδες διαστροφήν και παραφοράν του λογικού των, μιας και επήλθε σ' αυτές έντονη επιθυμία να αυτοκτονούν με μίαν παράφρονον ορμήν προς απαγχονισμόν. Πολλές δε εξ αυτών είχαν απαγχονισθή κρυφίως.

Οι λόγοι και τα δάκρυα των γονέων τους, αλλά και οι παρηγορίες των φίλων δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Τουναντίον μάλιστα οι κοπέλες αυτές νικούσαν κάθε επινόησιν η πανουργίαν εκείνων, που τις εφύλαγαν, και αυτοκτονούσαν!

Το κακό αυτό, ως φαίνεται, είχε θείαν προέλευσιν και ήτο ανώτερον πάσης ανθρωπίνης δυνατότητος, έως ότου, κατά συμβουλήν κάποιου φρονίμου ανθρώπου, συνετάχθη νομοσχέδιον κατά το οποίον οι απαγχονιζόμενες γυναίκες θα έπρεπε να περιφέρωνται προς ταφήν γυμνές δια μέσου της αγοράς!!

Όταν κατεκυρώθη αυτός ο νόμος, όχι μόνον συνεκράτησεν, αλλά κατέπαυσεν οριστικώς την επιθυμίαν των παρθένων προς αυτοκτονίαν!...

ΚΙΑΙ: Στις παρθένες των Κίων υπήρχε μία συνήθεια να πηγαίνουν στα δημόσια ιερά και να περνούν όλη την ημέρα μαζί, ενώ οι μνηστήρες των τις έβλεπαν να παίζουν και να χορεύουν. Το απόγευμα δε επήγαιναν στην οικία κάθε κοπέλας και υπηρετούσαν τούς γονείς και τούς αδελφούς των μέχρι του σημείου να τους πλένουν και τα πόδια. Ήταν τόσο μεγάλος ο σεβασμός των αγοριών προς αυτές, ώστε ο έρωτάς των να είναι κόσμιος και μάλιστα, όταν γινόταν αρραβώνας με κάποια εξ αυτών, οι άλλοι έπαυαν να την ζητούν.

Αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού ήτο, κατά τον Πλούταρχον, η μεγάλη απόδειξις της κοσμιότητος των γυναικών, ενώ για επτακόσια ολόκληρα χρόνια να μη παρατηρηθή ίχνος μοιχείας η διαφθοράς!..

ΦΩΚΙΔΕΣ: Όταν οι τύραννοι των Φωκέων είχαν καταλάβει τούς Δελφούς και οι Θηβαίοι πολεμούσαν εναντίον τους τον λεγόμενον Ιερόν πόλεμον, οι ιέρειες του Διονύσου, που ελέγοντο Θυιάδες, αφού κατελήφθησαν από μανίαν και περιπλανήθηκαν την νύκτα, έφθασαν χωρίς να το καταλάβουν στην Άμφισσα. Επειδή δε ήσαν κατακουρασμένες και δεν είχαν συνέλθει ακόμη, εξάπλωσαν εκεί στην αγορά και εκοιμήθησαν.

Τότε οι γυναίκες των Αμφισσέων, φοβούμενες μήπως πάθουν κάποιο κακό, διότι η πόλις ήτο σύμμαχος των Φωκέων και πολλοί στρατιώτες ευρίσκοντο σ' αυτήν, έτρεξαν όλες από τα σπίτια τους στην αγορά, εστάθησαν γύρω τους με σιωπή και όση ώρα εκοιμώντο δεν τις επλησίαζαν. Όταν δε εξύπνησαν άλλες περιεκύκλωσαν άλλες και προσέφεραν σ' αυτές τροφήν και περιποίησιν.

Τέλος, αφού κατέπεισαν τούς συζύγους των, συνόδευσαν αυτές και τις προέπεμψαν μέχρι των συνόρων (δείγμα, προφανώς, του μεγάλου σεβασμού, που έτρεφαν άπαντες απέναντι των ιερειών και δη των Θυιάδων)

Βεβαίως, ο Πλούταρχος αναφέρεται και στον ηρωϊσμό γυναικών άλλων εθνοτήτων, που δεν κάμνομεν, όμως, αναλυτικήν αναφοράν, μιας και το αντικείμενό μας στο βιβλίο αυτό είναι οι Ελληνίδες και όχι οι ξένες της αρχαιότητος.

5 χαρακτηριστικά των ανθρώπων με ενσυναίσθηση

Οι άνθρωποι με ενσυναίσθηση είναι πιο συναισθηματικοί, πιο ευαίσθητοι και έχουν έντονη την ανάγκη να βοηθήσουν. Η διαίσθηση είναι το φίλτρο μέσα από το οποίο βιώνουν τον κόσμο. Οι ενσυναίσθητοι είναι δοτικοί, πνευματικά συντονισμένοι και καλοί ακροατές. Αυτοί θα είναι πάντα εκεί για σένα, νοιάζονται πραγματικά για τα συναισθήματα, την υγεία και τις ανησυχίες των άλλων ανθρώπων.

Μπορούν να “διαβάζουν” τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων

Οι ενσυναίσθητοι ξέρουν τι αισθάνεται ένα άτομο, ανεξάρτητα από το πώς φαίνεται εξωτερικά. Αυτό είναι επειδή έχουν την ικανότητα να αλληλεπιδρούν ουσιαστικά και να αισθάνονται τα άγχη και τις ανησυχίες τους.

Μπορούν να βοηθήσουν πραγματικά τους άλλους ανθρώπους, ακόμα και αν δεν τους γνωρίζουν καλά

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να εμπιστεύονται ανθρώπους με ενσυναίσθηση και να μοιράζονται τα προβλήματα τους μαζί τους. Οι ενσυναίσθητοι θέλουν να βρίσκουν τις λύσεις, τις απαντήσεις και αναζητούν τη γνώση.

Αντιλαμβάνονται την ενέργεια των συναισθημάτων όπου και να βρίσκονται

Οι ενσυναίσθητοι αισθάνονται τα συναισθήματα ακόμα και όταν περπατάνε στο δρόμο. Ασχολούνται με τα εσωτερικά συναισθήματα των ανθρώπων, γι ‘αυτό και μοιράζονται τα ίδια προβλήματα! Είναι επίσης σε θέση να αισθάνονται με το πώς νιώθουν οι άλλοι και να κατανοήσουν αυτό που βιώνουν.

Μπορεί να είναι πάρα πολύ εσωστρεφής

Οι άνθρωποι με έντονη ενσυναίσθηση τείνουν να αποφεύγουν τη πολυκοσμία. Συχνά αισθάνονται όλη αυτή την συναισθηματική ένταση όταν βρίσκονται σε πολύ κόσμο που λόγο τής έντασης μπορεί να γίνει δυσβάσταχτη. Εμπορικά κέντρα, σούπερ μάρκετ, γήπεδα και κινηματογράφος μπορεί να φαίνεται κάτι το τρομερό πολλές φορές.

Δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσουν τη βία, τη σκληρότητα, ή τραγωδία

Οι ενσυναίσθητοι αγαπούν τη ηρεμία και την αρμονία στο περιβάλλον για αυτό και αντιπαθούν κάθε μορφή βίας.

Αναγνωρίζοντας το συναίσθημα της ενσυναίσθησης είναι το πρώτο βήμα για την ανάληψη των συναισθημάτων σας, αντί συνεχώς να πνίγεστε σε αυτά. Με αυτόν τον τρόπο θα βελτιώσετε τον τρόπο που φροντίζετε τον εαυτό σας αλλά και τις σχέσεις σας.

ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ

Ό θάνατος τού “Ηρακλέους άπό δηλητήριο ύπήρξε θέμα γιά πολλούς: γιά τόν Σοφοκλή στίς Τραχινίες του, γιά τόν Διόδωρο τόν Σικελιώτη, τόν Άπολλόδωρο, τόν Όβίδιο στίς Μεταμορφώσεις του καί αλλους άκόμη.

Γιά μιά ίατρική θεώρηση τού θανάτου του θεωρώ έπαρκή πηγή τίς Τραχινίες τού Σοφοκλέους, οί όποιες, παρά τό πλάσιμο τού μύθου κατά τίς ποιητικές άνάγκες, δέν άφίστανται ούσιαστικά στήν κλινική περιγραφή τής δηλητηριάσεως τού ηρωος άπό όσα αναφέρουν αλλες πηγές. Άλλά ας
τοποθετηθούμε στά γεγονότα Ό Ήρακλής, ύστερα άπό τήν άλωση τής πόλεως τοϋ Εύρύτου στήν Εϋβοια, ίδρύει ίερό στόν Δία στό εύβο’ίκό άκρωτήριο Κηναίο καί, γιά νά τό έγκαινιάση πανηγυρικά, στέλνει στήν Τραχίνα, στήν γυναίκα του Διηάνειρα, κήρυκα, ζητώντας της λαμπρά έσθήτα γιά τήν θυσία.

Μαζί του στέλνει καί γυναίκες αίχμάλωτες όπό τήν Οιχαλία -όνάμεσά τους (τήν) δμορφη Ίόλη. Βλέποντάς την (ή) Διηάνειρα αισθάνεται τήν ζήλια νά τήν κυριεύει -φοβάται οτη θά χάση τόν ανδρα της. Καί στήν αγωνία τής ερωτευμένη συζύγου θυμαται τό φίλτρο πού τής χάρισε πεθαίνοντας από τό βέλος τοϋ Ήρακλέους ό κένταυρος Νέσσος, τότε πού ειχε αποπειραθεί νά τήν βιάση. Τής ειχε πεϊ πώς μέ αύτό θά μποροϋσε, αν τύχαινε, νά συντηρήση τόν ερωτα τοϋ συντρόφου της. Άλείφει, λοιπόν, εναν χιτωνα όλοκαίνουργιο μέ τό φίλτρο καί τόν στέλνει στόν ανδρα της.Καί το δραμα όρχίζει. Φεύγει ό κήρυκας μέ τό δώρο. Ξαφνικά βλέπουμε νά μπαίνει στήν σκηνή ή Διηάνειρα. ΕΤναι άναστατωμένη καί φωνάζει στόν χορό: «Γυναίκες μου, δέν θά μέ πιστέψετε τό προβατόμαλλο, πού μεταχειρίστηκα γιά νά άλείψω μέ τό φίλτρο τού Νέσσου τόν χιτώνα της θυσίας χάθηκε. Τό μαλλί φαγώθηκε κι έμεινε μόνο ή στάχτη του στήν πέτρα έπάνω, πού τό είχα άκουμπήσει. Φοβαμαι μήπως γρήγορα φανεί πώς έκαμα αθελά μου μεγάλο κακό!». Τό φίλτρο τού Νέσσου, πού προοριζόόταν νά συντηρήση τόν έρωτα τού Ήρακλέους, κατέστρεφε πραγματικά στήν έπαφή κάθε όργανική ούσία. «Ας περάσουμε τώρα στήν εύβο’ίκή άκτή, όπου ό Ήρακλης προσφέρει τήν ευχαριστήριο θυσία. “Άρχισε τήν τελετή μέ ευθυμία καί χαιρόταν τόν ώραΤο χιτώνα πού φορούσε τόν χιτώνα πού τού έφερε ό Λίχας άπό τήν Διηάνειρα. “Όμως, καθώς ή ωρα περνα καί φλόγες αναδίδονται άπό τά ίερά σφάγια, αίσθάνεται τόν χιτώνα νά κολλα στά πλευρά, τίς άρθρώσεις καί τά μέλη του καί πόνοι άβάσταχτοι τόν κάνουν νά τινάζεται άπό σπασμούς Άπό τά βογγητά του αντηχούν τά λοκρικά βουνά καί τά ευβοϊκά άκρωτήρια. Μέ τίποτα δέν μπορει νά άποσπάση άπό έπάνω του τόν φονικό χιτώνα, πού κατατρώγει τίς σάρκες του. Οί βρόγχοι του ξεραίνονται καί οί πνεύμονές του πονούν φρικτά. Σέ κωματώδη κατάσταση μεταφέρεται στήν Τραχίνα.
Τρία σημεια άπό τήν περιγραφή αυτή αρκούν γιά νά χαρακτηρισθεί τοξικολογικά τό δηλητήριο. Πρώτον: Ή παρεμβολή λανθάνοντος χρόνου όπό τήν διόλου άντιληπτή έπαφή του μέ τό σώμα ως τήν εμφάνισις τών συμπτωμάτων: καί πρώτα μέν δείλαιος “ίλεψ φρενί, κόσμψ τε χαίρων καί στολfi κατηύχετο” Δεύτερον: Ή έναρξη τών συμπτωμάτων μέ τήν προσκόλληση τού χιτώνος στό δέρμα. “Όποιος εχει δει εγκαυματίες, είδικά μέ χημικά έγκαύματα, στόν χώρο τών πρώτων βοηθειών, μόνον αυτός μπορει νά συλλάβη τό μέγεθος της δερματικης καταστροφείς. Οί φυσαλίδες πού δημιουργήθηκαν σπάζουν, τά ρουχα κολλούν στό σώμα καί σέ κάθε άπόπειρα αποσπάσεώς τους τμήματα δέρματος καί βαθυτέρων ίστών ξεκολλούν μαζί τους: πλευραισι γάρ προσμαχθέν έκ μέν έσχάτας βέβρωκε σάρκας … ΤΡ~Oν: Ή προσβολή τών βρόγχων,\ όταν, υπό τήν επίδραση της θερμότη- ) τος άπό τίς φλόγες της θυσίας, τό έξατμιζόμενο δηλητήριο εισπνέεται: … πλεύμονός τ” άρτηρίαςροφει ξυνοικοΟν … Πρόκειται σαφώς γιά καυστική χημική ουσία, ή όποία δρα ύστερα άπό σημαντικό χρόνο έπωάσεως, προκαλει έγκαύματα μερικού πάχους, έπιφανειακά καί βαθιά, καί έγκαύματα ολικού πάχους η, σύμφωνα μέ τήν παλαιότερη ταξινόμησης, δευτέρου καί τρίτου βαθμοο, όταν δέ είσπνευσθη, ένεργει ως άσφυκτικό. Μία άκόμη χαρακτηριστιική της ίδιότητα είναι δτι δέν χάνει τήν δράση της, διατηρουμενη έπί μακρόν, άρκει νά προστατεύεται άπό τήν ζέστη, άπό τό Φώς καί, προοφανώς, άπό τόν άέρα: τό φάρμακον τοστ” απυρον άκτινος τ” άεί θερμης αθικτον έν μυχοις σώζειν … κατά τήν συμβουλή τού Νέσσου. Γιά νά προχωρήσουμε στούς παραλληλισμούς μας, θά κάνουμε αλμα μερικών χιλιετιών, γιά νά φθάσουμε στόν έμφύλιο πόλεμο της λεύκης φυλης τού 2000 αί., γνωστόν ώς Α” Παγκόσμιο Πόλεμο. Στήν σύρραξη αύτή εγινε ιχρήση χημιχημικωνιούσιων μεταξύ των άντιπάλων καί άπό τίς δύο πλευρές: άερίων τού λευκού καί τού κυανού σταυρού έρεθιστικων των ματιων καί της άναπνοης, άερίων τού πρασίνου σταυρού άσφυκτικων καί καυστικων χημικων ούσιων τού κιτρίνου σταυρού, πού προκαλούσαν έγκαύματα καί δρούσαν συγχρόνως ώς ασφυκτικά. Μία άπό τίς ούσίες αύτές ήταν τό θειούχο διχλωραιθύλιο, πού πρόλαβαν καί χρησιμοποίησαν πρωτοι οί Γερμανοί στίς 12 Ίουλίου 1917. Οί Άγγλογάλλοι, όπως ανακάλυψαν μετά τόν πόλεμο, δέν μπορούσαν άκόμη τότε νά τό παράγουν καθαρό σέ βιομηχανική κλίμακα. «Οταν τό κατόρθωσαν, ό πόλεμος ειχε τελειώσει. Τό θειούχο διχλωραιθύλιο εχει μία σειρά άπό χαρακτηριστικές ίδιότητες: πρωτον, ειναι τόσο εμμονη ούσία, ωστε μία περιοχή ραντισμένη μέ τήν χημική αύτή ενωσι νά παραμένη έπικίνδυνη άκόμη καί ύστερα άπό τέσσερις εβδομάδες, παρά τήν έπίίδρασι τού νερού, τού φωτός καί τού άέρος. ·Οταν δέ κρατείται σέ κλειστό χωρο -«έν μυχοΤς» καί «κοίλψ ζυγάστρψ», γιά νά μήν ξεεχνούμε τήν Διηάνειρα- διατηρείται σχεδόν άπεριόριστα.Δεύτερον, διαπερνα τήν ένδυμασία, χωρίς νά γίνει αίσθητή (ή) παρουσία του, καί ερχεται σέ έπαφή μέ τό σωμα, δίχως νά γίνει άντιληπτή ή ύπαρξη του, πρέπει δέ νά περάσουν 6 ώρες τό λιγώτερο -τίς πιό πολλές φορές- γιά νά έκδηλωθη ή σφοδρά δηλητηριώδης δρασι του. Τρίτον, προκαλεί έκτεταμένες έγκαυματικές φυσαλίδες, πού μέ τήν ρήξη τους ύφίστανται βαρειές έπιμολύνσεις. Τέταρτον, όταν εξατμισθεί, προσβάλλει είσπνεόμενο τίς βρογχικές όδούς, προκαλώντας καί σ” αύτές έγκαύματα. Ύπάρχει, συνεπως, έκτεταμένη αντιστοιχία ίδιοτήτων μεταξύ τού δηλητηρίου τού Νέσσου καί τού θειούύχου διχλωραιθυλίου. Καί τά δύο ειναι εμμονες ούσίες, των όποίων ή δράση, ύπό συνθηκες κατάλληλες, διaτηρεTται σχεδόν άπεριόριστα. Καί τά δύο έμφανίζουν λανθάνοντα χρόνο, χρόνο έπωάσεως, ωσπου νά έκδηλώσουν τήν δράση τους. Καί τά δύο προκαλούν βαρύτατες παρεγχυματικές βλάβες τού δέρματος. Καί τά δύο, όταν εξατμιστούν, προσβάλλουν τούς βρόγχους -» … πλεύμονός τ” άρτηρίας». “Ίσως άπό μίαν» άντικειμενική» θεώρησις των πραγμάτων, στήν όποία ειναι ευεπίφορη ή νεώτερη ίδίως γενεά, μού προσαχθεί ό ψόγος της προγονοπληξίας: ότι ύποστηρίζω πώς οί αρχαιοι μας πρόγονοι, κοντά σέ τόσα αλλα, γνώριζαν καί τίς καυστικές πολεμικές χημικές ούσίες καί ότι ό Νέσσος, πιθανως πολεμικός άντίπαλος τού Ήρακλέους, εκανε έναντίον του χημικό πόλεμο! Πράγματι, ένα δέν μπορεί κανείς νά άποκλείση τό δεύτερο -πολλές φορές ό μύθος ειναι μία ποιητική έκδοχή διαφόρων γεγονότων μέ σκοπό τήν στήριξη κάποιων μεταγενεστέρων πρακτικότερων αξιώσεων- στό πρωτο μπορεί νά άπαπάντηση καταφατικά, θυμίζοντας δύο περιστατικά άπό τόν Πελοποννησιακό πόλεμο: τήν πολιορκία των Πλαταιέων καί τήν πολιορκία τού Δηλίοu άπό τούς Λακεδαιμονίους. Έκει, οί πολιορκητές φαίνονται καλοί γνωστες των άρχων τού χημικού πολέμου, χρησιμοποιώντας κατά των πολιορκημένων άσφυκτικά άέρια. -Ας άφ~σoυμε δμως τό άσταθές έδαφος των ύποθέσεων, γιά νά άντιμετωπίσουμε μία περισσότερο πραγματιστικό~ ένστασι. “Η Διηάνειρα δηλητηρίασε τόν άνδρα της άπό ύπερβoλικη ~ άγάπη, χρησιμοποιώντας τό αίμα τού Νέσσου Άλλά τό αίμα είναι κόκκινο,ενω τό καθαρό θειούχο διχλωραιιθύλιο είναι ύγρό δχρουν. “Η ένστασις αύτι~ είναι επιεικώς βιαστική~. Μία συλλογή~ αίματος ύστερα από 8-10 λεπτά πήζει ι και δ,τι απομένει ρευστό, ιό ορός τού αίματος, είναι επίσης υγρόν αποχρουσών Αλλά και στη πιθανή~ περίπτωση πού ό όρός τού αίματος τού Νέσσου περιειχε προσμίξεις τοξικης ουσίας άπό τό βέλος τού “Ηρακλέους καί προσμίξεις σπέρματος, άφού συγκεντρώθηκεκκ αι προσφέρθηκε ύστερα άπό μία απόπειρα βιασμού, καί πάλι θά είχε, τό πολύ, χρωμα ύπόξανθο, δπως άκριβως καί τό δχι καθαρό θειούχο διχλωραιθύλιο, πού παρασκευαζόταν κατά την άγγλικη~ καί αμερικανική~ μέθοδο. Δέν γνωρίζω σέ ποιάν έκταση μπορεί νά γίνει αποδεικτη ~ ή υπόθεση που διατυπώθηκε Χωρίς άμφιβολία οί τοξικολογικοί παραλληλισμοί είναι άπόλυτα πραγματικοί. “Όμως ό κίννδυνος των ψευδων άναλογιων άνάμεσα σέ ασχετα πράγματα- είναι κι έδω παρόντες, καί δχι μόνον στην γλωσσολογική~ έρευνα. Εϋχομαι νά τους άπέφυγα. Καί θά μού ήταν άρκετό αν, μέ δσα ύποστριξα, έδωσα άφορμές γιά σκέψεις

Η γέννηση πλανητών όπως δεν την έχετε ξαναδεί

Μέχρι σήμερα, όσα γνώριζε η επιστήμη για την γέννηση των πλανητών βασίζονταν σε θεωρίες και οι εικόνες που βλέπαμε δεν ήταν παρά εξομοιώσεις με υπολογιστές προηγμένης τεχνολογίας.

 

Ως σήμερα. Πλέον, έχουμε τις πρώτες εικόνες που καταγράφουν την δημιουργία πλανητών στο σύμπαν, χάρη στο τηλεσκόπιο ALMA που έχει τοποθετηθεί στην έρημο της Χιλής.

 

Μετά την ενίσχυσή του με κεραίες υψηλής τεχνολογίας, το τηλεσκόπιο επέτρεψε στην ομάδα του Αστρονομικού Κέντρου της Ατακάμα να εντοπίσει με μεγάλη ευκρίνεια και ακρίβεια αποδείξεις της γέννησης πλανητών, σε ένα ηλιακό σύστημα 450 έτη φωτός μακριά μας. Πρόκειται για εικόνες αεριών, γύρω από το ηλιακό σύστημα του άστρου HL Tauri, που αποτελούν στην ουσία τα ίχνη τα οποία αφήνουν οι πλανήτες καθώς δημιουργούνται.

 

 

Τα άστρα γεννιούνται όταν αέρια και σκόνη ενώνονται εξαιτίας της βαρύτητας, και τα σωματίδια που μένουν, συγκεντρώνονται γύρω από το νεογέννητο άστρο, σχηματίζοντας ομόκεντρους δίσκους, τους οποίους μπορείτε να δείτε στις παραπάνω φωτογραφίες. Φυσικά, όσα περισσότερα γνωρίζουμε για την δημιουργία πλανητών εν γένει, τόσο ευκολότερα μπορούμε να βρούμε τις ρίζες της γέννησης και του δικού μας πλανήτη.

 

 

Σημειώνουμε πως με τις νέες κεραίες του τηλεσκοπίου ALMA, οι φωτογραφίες του έχουν φτάσει σε τέτοιο βαθμό ανάλυσης, ώστε σε γήινη αναλογία, να μπορούν να διακρίνουν ένα κέρμα από απόσταση 110 χιλιομέτρων. Τα συγκεκριμένα μηχανήματα έχουν περαιτέρω δυνατότητες ανάλυσης, επομένως στο μέλλον αναμένουμε ακόμη πιο λεπτομερείς εικόνες από την γαλαξιακή γειτονιά μας. Δείτε περισσότερες εικόνες και πληροφορίες στο παρακάτω video του παρατηρητηρίου ESO που δημοσιεύθηκε αυτή την Πέμπτη: 

 

Επιστήμονες έφτιαξαν για πρώτη φορά φάντασμα στο εργαστήριο!

Μπορεί τα φαντάσματα και οι αόρατες παρουσίες μυστηριωδών όντων να «κυνηγούν» τους ανθρώπους από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα, ωστόσο μάλλον δεν είναι τίποτα άλλο, παρά πλάσματα της φαντασίας μας.

 

Επιστήμονες στην Ελβετία απέδειξαν με εργαστηριακά πειράματα ότι οι «παρουσίες» που καμιά φορά νιώθουμε γύρω μας, πιθανότατα είναι μόνο ψευδαισθήσεις που δημιουργεί ο νους, όταν στιγμιαία χάνει την επαφή του στο χώρο με το ίδιο του το σώμα, εξαιτίας υπερβολικής κόπωσης, ασθένειας ή έντονου ψυχολογικού στρες.

 

Το γεγονός αυτό δημιουργεί μια ιδιόμορφη διάσταση και σύγχυση ανάμεσα στο σώμα και το νου, με συνέπεια ο τελευταίος να μην ερμηνεύει σωστά τα σήματα που δέχεται, νομίζοντας ότι ένα άλλο σώμα υπάρχει κοντά του, ενώ στην πραγματικότητα δεν πρόκειται παρά για το δικό του.

 

Πέρα από τους μύθους και τις ιστορίες σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, μέχρι σήμερα οι ασθενείς με ψυχιατρικές και νευρολογικές παθήσεις αναφέρουν παράξενες «παρουσίες» γύρω τους, για να μην αναφέρουμε τις ουκ ολίγες αναφορές ερευνητών στο πεδίο της παραψυχολογίας, των μέντιουμ κ.α.

 

Οι επιστήμονες ανέκαθεν υποψιάζονταν ότι αυτά τα «φαντάσματα» ήταν δημιουργήματα του μυαλού, ωστόσο αυτή τη φορά φαίνεται ότι το απέδειξαν, «δημιουργώντας» τη σχετική ψευδαίσθηση στο εργαστήριο. Η αίσθηση της αόρατης «παρουσίας» ήταν μάλιστα τόσο έντονη, που δύο από τους εθελοντές στο πείραμα εκλιπαρούσαν να σταματήσει!

 

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή νευροεπιστήμης Όλαφ Μπλάνκε της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λοζάνης (EFPL) και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας «Current Biology», σύμφωνα με το BBC, το «Science», το «Nature» και το «New Scientist», πειραματίστηκαν με 48 εθελοντές, πετυχαίνοντας - με τη βοήθεια και ενός ρομπότ - να «χειραγωγήσουν» το νευρολογικό σύστημα των συμμετεχόντων δημιουργώντας γύρω τους την ψευδαίσθηση της ύπαρξης τεσσάρων φαντασμάτων, τα οποία μάλιστα άγγιζαν τις πλάτες τους με αόρατα δάχτυλα.

 

Το πείραμα έδωσε την εντύπωση στους συμμετέχοντες, οι οποίοι ήταν πλήρως υγιείς σωματικά και νοητικά, ότι αόρατοι άνθρωποι (δύο έως τέσσερις) βρίσκονταν κοντά τους.

 

«Το πείραμά μας προκάλεσε την αίσθηση μιας ξένης παρουσίας στο εργαστήριο για πρώτη φορά. Αυτό δείχνει ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό να προκληθεί υπό φυσιολογικές συνθήκες απλώς μέσω συγκρουόμενων αισθητηριακών και κινητικών σημάτων, πράγμα που επιβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται παρά για μια αλλοιωμένη αντίληψη του σώματός μας από τον εγκέφαλό μας», δήλωσε ο Όλαφ Μπλάνκε.

 

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο άνθρωπος κανονικά σχηματίζει στο νου του μια ενοποιημένη αντίληψη του εαυτού του μέσα στο χώρο. Όμως, μερικές φορές, π.χ. λόγω ασθένειας - ή στη συγκεκριμένη περίπτωση με τη βοήθεια του ρομπότ - ο ανθρώπινος νους σχηματίζει μια δεύτερη εικόνα του σώματός του, την οποία δεν αντιλαμβάνεται ως «εγώ», αλλά ως κάποιον τρίτο, μια ξένη «παρουσία». Αυτή η παρουσία, στη συνέχεια, μπορεί να ερμηνευτεί ως άγγελος, δαίμονας, πνεύμα νεκρού ή κάποιο άλλο φάντασμα.

 

Δεν είναι τυχαίο, όπως επεσήμαναν οι ερευνητές, ότι συχνά άνθρωποι, όπως οι ορειβάτες (συνήθως σε υψόμετρο άνω των 6.000 μέτρων) και οι εξερευνητές, οι οποίοι νιώθουν μεγάλη σωματική και νοητική πίεση, έχουν αναφέρει την εμπειρία τέτοιων παρουσιών - φαντασμάτων. Τυπική είναι η περίπτωση του ορειβάτη Ράιχολντ Μέσμερ, ο οποίος το 1970 κατέβαινε από μια κορυφή των Ιμαλαΐων, μαζί με τον επίσης ορειβάτη αδελφό του, παγωμένος, εξαντλημένος και στερημένος από επαρκές οξυγόνο. Όπως ανέφερε αργότερα, κάποια στιγμή αντιλήφθηκε το φάντασμα ενός τρίτου ορειβάτη να κατεβαίνει μαζί τους σε απόσταση λίγων βημάτων από αυτούς.

 

Κάτι ανάλογο κατά καιρούς συμβαίνει με ανθρώπους που βιώνουν μια τραυματική συναισθηματική κατάσταση, π.χ. λόγω απώλειας κάποιου δικού τους ανθρώπου, οπότε πάλι έχουν αναφέρει ότι ένοιωσαν - ή είδαν - τέτοιες «παρουσίες». Επιληπτικοί, σχιζοφρενείς, άτομα που υποφέρουν από σοβαρές ημικρανίες ή έχουν υποστεί εγκεφαλικό, καρκινοπαθείς που πονάνε και άλλοι ασθενείς είναι επίσης επιρρεπείς σε τέτοιες εμπειρίες.

 

Οι Ελβετοί ερευνητές, πριν το πρωτότυπο πείραμά τους, πραγματοποίησαν εγκεφαλική απεικόνιση σε 12 ασθενείς με νευρολογικές διαταραχές, οι οποίοι στο παρελθόν είχαν αναφέρει ότι ένιωσαν «παρουσίες» γύρω τους. Οι επιστήμονες εντόπισαν ανωμαλίες σε τρεις περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες εμπλέκονται στην επίγνωση του εαυτού, στην κίνηση, αλλά και στην αντίληψη του χώρου.

 

Και μπορεί οι ερευνητές να διευκρίνισαν ότι το αίσθημα της «παρουσίας» είναι διαφορετικό από το αίσθημα της εξωσωματικής εμπειρίας (όπως αυτής στις επιθανάτιες εμπειρίες), ενώ πηγάζει από διαφορετικές εγκεφαλικές περιοχές, ωστόσο τόνισαν ότι παρά τα νέα ευρήματα, είναι μάλλον απίθανο οι άνθρωποι να σταματήσουν να πιστεύουν στα φαντάσματα...

Τα χαρακτηριστικά μιας ισχυρής προσωπικότητας

Πολλά έχουν ειπωθεί για το πώς να αποκτήσουμε μια ισχυρή προσωπικότητα. Ποιά είναι όμως τα γνωρίσματα που την χαρακτηρίζουν;

1. Στην κορυφή βρίσκεται η λέξη ΟΡΑΜΑ, αν και οι περισσότερες έρευνες δείχνουν πως οι ξεκάθαροι στόχοι και πολύ περισσότερο οι ιδεολογίες, οι κοσμοθεωρίες και οι μεγάλες ιδέες χαρακτηρίζονται έτσι εκ των υστέρων, αφού έχουν επιβεβαιωθεί. Αλλιώς αποκαλούνται πλάνες και λάθος στρατηγικές. Συνεπώς, ο οραματιστής, μάλλον έχει τις συνθήκες, τη συγκυρία, ίσως και τη μοίρα σύμμαχό του.

2. Ο ιδεατός μας τύπος εμφορείται από ιδανικά, αλλά παράλληλα είναι ρεαλιστικά αισιόδοξος. Δεν παρασύρεται εύκολα από την επιτυχία, αλλά συνεχίζει να ατενίζει το μέλλον ως μια χρονική περίοδο ευφορίας και όχι ως μια λαίλαπα, που καταφθάνει.

3. Φυσικά, είναι άριστος σε αυτό, με το οποίο καταπιάνεται, δεξιότητα, όμως, που αποκτά με την τριβή και τη σκληρή δουλειά και δεν την έχει αποκτήσει με κληρονομικό χάρισμα. Εργάζεται περισσότερο από τους υπόλοιπους -δεν υπάρχουν γι΄αυτόν διακοπές, ώρες γραφείου, άδειες-, μεριμνά, προλαμβάνει, οργανώνει, σχεδιάζει. Παρόλα αυτά, ενθουσιάζεται, ορμά, αφήνεται στις παροτρύνσεις, που του υπαγορεύουν να προχωρήσει.

4. Το μυστικό του κρύβεται στη συγκέντρωση και στην εστίαση της προσοχής. Ο εγκέφαλός μας, εξάλλου δεν τα πάει καλά με το multi-tasking, την πολυδιάσπαση, την παράλληλη εκτέλεση διεργασιών. Αφοσιώνεται, επομένως σε ένα στόχο, όπου κι αν βρίσκεται, και ξέρει να αγνοεί τα ερεθίσματα, που θα τον αποσπάσουν από το πνευματικό αυτό έργο.

5. Είναι καινοτόμος, που σημαίνει ότι ανασυνθέτει τα στοιχεία, που παρατηρεί με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τους υπόλοιπους, ευρηματικός, επειδή διαθέτει πλούτο εμπειριών και επομένως ΔΙΑΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ. Να ο βασικός όρος της επιτυχίας. Τολμά να ρισκάρει τα πάντα, να δοκιμάσει, να πειραματιστεί και εν τέλει να υποστεί τις συνέπειες ή να γευτεί το νέκταρ της τόλμης, κυρίως αν δεν έχει τίποτα να χάσει.

6. Απόρροια των παραπάνω είναι η ευελιξία, η εμμονή του να εξετάζει σφαιρικά τα δεδομένα, να μην καθηλώνεται σε δοκιμασμένες πρακτικές, να μην επαναπαύεται με τα τεκμηριωμένα, αλλά να επιχειρεί μη φοβούμενος το άγνωστο και το ομιχλώδες. Τα πάντα γι’ αυτόν είναι μέσα στο παιχνίδι. Η ίδια η ζωή είναι ένα πεδίο για μεγάλα όνειρα με μικρούς πόρους.

7. Η αυτοεκτίμησή του δεν είναι περιστασιακή, δεν καταποντίζεται από την αστοχία ούτε εξακοντίζεται με τη νίκη. Αντίθετα, παραμένει σταθερή, επειδή αναπληρώνει τις πιθανές μειονεξίες σε κάποιους τομείς με την ακλόνητη δύναμή του σε άλλους.

8. Τα λόγια του είναι μετρημένα. Είναι άνθρωπος προσανατολισμένος στο έργο, στις πράξεις. Τη στιγμή, που οι άλλοι αναλύουν, υπολογίζουν, αναμετρούν, αυτός προχωρά με συνοδοιπόρους ή όχι. Η παιδεία του είναι εστιασμένη στην επίλυση προβλημάτων κι όχι στην αμετροέπεια.

9. Τα λάθη του είναι ευκαιρία για μάθηση κι όχι ήττα. Η εκπαίδευση, τροποποίηση της συμπεριφοράς. Δεν μεμψιμοιρεί και δεν μεταθέτει τις ευθύνες. Δεν αποδίδει την αποτυχία στην κρίση ή σε εξωγενείς παράγοντες. Σκληρός με τον εαυτό του χρεώνεται την κακή εξέλιξη, αλλά ποτέ δεν επαναλαμβάνει τα σφάλματα.

10. Οι μεγάλοι άνδρες ή γυναίκες εμπιστεύονται την ενόραση, την πνευματική εκείνη ιδιότητα, που ερμηνεύει την πραγματικότητα όχι με τη λογική, αλλά με μια ανακατασκευή των ερεθισμάτων με τρόπο, που μοιάζει εξωπραγματικός. Βασίζονται στα συναισθήματα, στις εσωτερικές φωνές, χωρίς όμως να οδηγούνται στο μυστικιστικό.

11. Ως ηγέτες υιοθετούν διαφορετικά κάθε φορά στυλ, γεγονός που κατοπτρίζει την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα τους. Άλλοτε δημοκρατικοί, ψάχνουν για συνοδοιπόρους και συνεργάτες κι άλλοτε αυταρχικοί, ξεριζώνουν όλους εκείνους που διαιωνίζουν το πρόβλημα, χωρίς να αποτελούν λύση του.

12. Ξέρει ότι θα προδοθεί, ότι οι σύντροφοι θα λιποψυχήσουν την πιο δύσκολη ώρα, αλλά αυτός προχωρά ακόμα και μόνος του. Πιστεύει στο στόχο του με ΠΑΘΟΣ. Και αυτό είναι το πιο κοινό χαρακτηριστικό, όλων όσων έγιναν διαμορφωτές γνώμης και εμπνευστές κινημάτων.

13. Βίαιος προς τους κόλακες, αλλά μεγαλόθυμος προς τους αδύναμους, του αρέσει να περιστοιχίζεται από ανθρώπους αυθεντικούς, απλούς και ντόμπρους.

14. Ονειρεύεται συχνά, χωρίς αυτό να γίνεται παραλήρημα, φαντασιώνεται την επίτευξη του σκοπού και ζει με άτομα, που ζουν τη ζωή, που και ο ίδιος θέλει να ζήσει.

15. Μα η πραγματική δύναμή του χαρισματικού αυτού τύπου κρύβεται στην ικανότητά του ΝΑ ΕΝΩΝΕΙ, να αποτελεί το διασυνδετικό κρίκο, το σημείο αναφοράς, να εμπνέει και να δίνει κίνητρα και παραδείγματα για ΑΛΛΑΓΗ. Δεν τον τρομάζει η διαφορετικότητα και η ποικιλομορφία των απόψεων και των εμπειριών, επειδή προσπαθεί κάθε στιγμή να ΒΡΕΙ ΤΙΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ, Γιατί πάντοτε η πεμπτουσία της ηγεσίας ήταν η θέληση των ανθρώπων να ενωθούν για έναν κοινό σκοπό.

Είναι δημοφιλέστατες οι λίστες με τα χαρακτηριστικά εκείνα της προσωπικότητας, που οδηγούν στην επιτυχία, όπως κι αν αυτή ορίζεται, ανάλογα με το πολιτιστικό περιβάλλον. Η σύνθεσή τους απεικονίζει τις περισσότερες φορές έναν Υπερ-άνθρωπο, που ακόμα και τα ελαττώματά του τα μετατρέπει σε αρετές. Η μελέτη τέτοιων υποδειγμάτων βασίζεται στη ρομαντική άποψη ότι η ιστορία προχωρά με την εμπνευσμένη δράση κάποιων χαρισματικών ανθρώπων κι όχι εξαιτίας της συλλογικότητας και της δύναμης των λαών...

Οι μύθοι του Ηροδότου που τελικά δεν ήταν μύθοι...

Ο κατάλογος των «τερατολογιών του Ηροδότου», που έκαναν τους νεότερους ιστορικούς να μειδιούν ειρωνικά, είναι μακρός. Γνωστότερη- και σημαντικότερη για την ιστορία μας - η απαρίθμηση των Περσών του Ξέρξη: ήταν 1.500.000 οι αντίπαλοι των 300 του Λεωνίδα ή... 100.000; Μάλλον απίθανο να βρεθεί ποτέ έγκυρη απάντηση στο ερώτημα, αλλά για πολλά άλλα ρηθέντα υπό του ιδίου έχουν αρχίσει να προκύπτουν συγκλονιστικές επιβεβαιώσεις.

Οι μούμιες

Η πρώτη αφορούσε το θέμα των μουμιοποιήσεων: οι φοιτητές Ιατρικής των πρώτων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων θεωρούσαν ανέκδοτο το ότι «στην Αίγυπτο υπήρχαν τρεις μέθοδοι μουμιοποίησης, ανάλογα με το βαλάντιο
των συγγενών του νεκρού». Όπως όμως απέδειξαν οι κατοπινές «εισαγωγές» μουμιών από τους γάλλους, γερμανούς και άγγλους αιγυπτιολόγους, ο Ηρόδοτος είχε δίκιο.

Τα «μυρμήγκια» του χρυσού

Ανέκδοτο επίσης θεωρούσαν τη διήγησή του για το πώς ο Δαρείος αβγάτιζε τον χρυσό στο θησαυροφυλάκιό του: στα βουνά του σημερινού Πακιστάν, έλεγε, «γιγάντια μυρμήγκια με γούνα, μεγέθους λίγο μικρότερου από σκύλου, εξορύσσουν το χρυσάφι»! Είναι δυνατόν να πιστέψεις κάτι τέτοιο; Κι όμως. Όπως ανακάλυψε το 1996 ο γάλλος εθνολόγος Μισέλ Πεϊσέλ (Μichel Ρeissel), η φυλή Μινάρο του υψιπέδου Ντανσάρ συνεχίζει ακόμη και σήμερα να αντλεί χρυσό με τον ίδιο τρόπο. Το ίδιο ανακάλυψαν και αμερικανοί στρατιωτικοί όταν είδαν πακιστανούς στρατιώτες να επιστρέφουν από περιπολίες με τις χούφτες γεμάτες χρυσόσκονη. Ποιο ήταν το μυστικό; Μαρμότες! Αυτοί οι «υπερμεγέθεις σκίουροι» είχαν τις φωλιές τους σε κοιτάσματα χρυσού και συχνά-πυκνά τις... καθάριζαν. Εκείνο που θα είχε δικαιώσει τον Ηρόδοτο από αιώνες θα ήταν μια καλύτερη γνώση των ιστορικών για τη γλώσσα των Περσών: ονόμαζαν τις μαρμότες «μυρμήγκια του βουνού»!

Οι Αμαζόνες

Πανάρχαιο «ιστορικό ανέκδοτο» ήταν επίσης η περιγραφή των Αμαζόνων. Αλλά... αν δεν υπήρξαν ποτέ, γιατί οι Ελληνες είχαν τέτοια εμμονή με την «Αμαζονομαχία»; Τελικά τον Οκτώβριο του 1994 το περιοδικό «Νational Geographic»κυκλοφόρησε με κύριο θέμα μια μούμια, που βρήκε η επικεφαλής ερευνών του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας και Εθνογραφίας του Νοβοσιμπίρσκ Ναταλία Πόλοσμακ. Η μούμια βρέθηκε στο Καζακστάν, στα μέρη όπου εικάζεται η φύτρα των Ινδοευρωπαίων και όπου, στα χρόνια του Ηροδότου, κάλπαζαν οι Μασσαγέτες. Ανήκε σε μια γυναίκα που έφερε στο σώμα της πολεμικά τατουάζ (ο Ηρόδοτος έγραψε πώς οι Αμαζόνες σημάδευαν το κορμί τους για κάθε εχθρό που σκότωναν) και είχε ταφεί μαζί με τον... οπλισμό της. Από τότε, επτά ακόμη σωροί γυναικών με οπλισμό βρέθηκαν κοντά στη ρωσική πόλη Ποκρόβκα, χρονολογημένοι στην περίοδο 600 ως 200 π.Χ., αλλά και στη... Βρετανία, σε τάφους Σαρματών (Σαυροματών κατά τον Ηρόδοτο) που υπηρετούσαν ως μισθοφόροι στον ρωμαϊκό στρατό.

Οι Ετρούσκοι

Επόμενος «μύθος του Ηροδότου» ήταν η αφήγησή του περί Ετρούσκων: έλεγε ότι αποίκισαν την Ιταλία προερχόμενοι από τη Λυδία, του γνωστού βασιλιά Κροίσου, έπειτα από 18ετή λιμό. Με επικεφαλής τον Τυρρηνό, μπάρκαραν από την τωρινή Σμύρνη για την περιοχή Ούμπρια της Ιταλίας. Κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά αυτή τη διήγηση έως ότου - το 1885- μια στήλη με Ετρουσκικά του 6ου αιώνα π.Χ. βρέθηκε... στη Λήμνο. Τελικά, στις 18 Ιουνίου του 2007, και έπειτα από έναν μαραθώνιο αναλύσεων DΝΑ του πληθυσμού της πρώην ετρουσκικής πόλης Μurlo της Ιταλίας, ο καθηγητής Αλμπέρτο Πιάτσα (Αlberto Ρiazza), του Πανεπιστημίου του Τορίνου, ενημέρωσε το ακροατήριο του ετήσιου συνεδρίου της Εuropean Society of Ηuman Genetics ότι «ο Ηρόδοτος είχε δίκιο».

Ο Φειδιππίδης

Μιλώντας για «μαραθώνιο», δεν αποφεύγουμε να θυμηθούμε ένα ακόμη ανέκδοτο των «Περσικών Πολέμων»: Οι ιστορικοί γελούσαν με το υπεράνθρωπο της κάλυψης της απόστασης Αθήνας- Σπάρτης (250 χλμ.) από τον Φειδιππίδη σε μόλις 36 ώρες. Το γέλιο κόπηκε στις 9 Οκτωβρίου του 1982, όταν μια παρέα... βρετανών αξιωματικών της RΑF επανέλαβε το επίτευγμα. Από το 1983, το Διεθνές Σπάρταθλον λαβαίνει χώρα με πολυεθνή συμμετοχή, αποδεικνύοντας στους «ερευνητές της πολυθρόνας» ότι οι «ελληνικοί μύθοι» αξίζουν προσεκτικότερη ανάγνωση... ιδιαίτερα όταν προέρχονται από τον «γραφικό» Ηρόδοτο!

Τα ίδια έλεγαν και για τον Όμηρο, τα ίδια και για τον Πλάτωνα, τα ίδια και για τον Ηρόδοτο. Η αμφισβήτηση σε όλο της το μεγαλείο. Κάποια μέρα ελπίζω να αναθεωρήσουν και να δουν την αλήθεια. Οι μύθοι των αρχαίων δεν είναι τίποτε άλλο από την ιστορία που έγινε θρύλος και ο θρύλος που έγινε μύθος.

Το θεμέλιο της μακροχρόνιας αγάπης!

Ο άντρας δεν αγαπά μία γυναίκα για το σέξ.
Ούτε επειδή ειναι καλή μαγείρισσα.
Ούτε επειδή είναι καλή μητέρα.

Την αγαπά επειδή μπορεί να τον τραβήξει έξω απο τα εγκόσμια.

Θέλει απο την γυναίκα να τον τοποθετήσει σε μία κατάσταση " ύπαρξης " ή σε μία υπερβατική κατάσταση που θα απομακρύνει τη σύγκρουση από τον νου του και θα του προσφέρει ηρεμία.

Την αγαπά γιατί εκείνη μπορεί να του προσφέρει την εμπειρία του διεσταλμένου άπειρου εαυτού του.

Αυτό είναι το θεμέλιο της μακροχρόνιας αγάπης!

Όταν ένας άντρας αγαπά πραγματικά τη σύντροφό του,θέλει να την βλέπει να αναπτύσσει το δυναμικό της και να εκφράζει το Απειρο,γιατί με αυτόν τον τρόπο τον εμπνέει και τον μεταφέρει σε βασίλεια τα οποία εκείνος δεν έχει καν ονειρευτεί !

ΦΟΒΟΣ

Φ-ανταστικά
Ό-ρια
Β-άζουν
Ο-δοφράγματα
Σ-υνεχώς

Πείραμα με το ενυδρείο: Καρχαρίας - τζάμι - ψαράκια.

Στο ενυδρείο έβαλαν χοντρό τζάμι ανάμεσα σε έναν καρχαρία και στα ψαράκια που ήταν απ’ την άλλη πλευρά.

Ο Καρχαρίας έπεφτε πάνω στο τζάμι και πονούσε και μετά δεν ξαναπλησίασε το τζάμι.

Βγάλανε το τζάμι και για έξι μήνες ο καρχαρίας φοβότανε να πλησιάσει διότι είχε τη μνήμη ότι υπήρχε το τζάμι.. και θα πονούσε παρόλο που θα είχε ευχαρίστηση να φάει τα ψαράκια Η επιθυμία να αποφύγει τον πόνο ήταν ισχυρότερη από την ευχαρίστηση.

Αλλά πάνω απ’ όλα προσπαθούσε να αποφύγει τον πόνο.

Η επιθυμία να αποφύγουμε τον πόνο είναι πολύ ισχυρότερη από την επιθυμία να έχουμε κάποια ευχαρίστηση.

 Προτιμούσε να φάει αυτό το άνοστο που του έδιναν οι επιστήμονες παρά να φάει τα ψαράκια που ήταν λαχταριστά.

 Το ίδιο έχουμε και εμείς στη ζωή μας.

 Αν, συνέχεια στη ζωή μας συναντάγαμε τέτοια εμπόδια, η μέχρι τώρα εμπειρία μας, διατηρεί αυτές τις λανθασμένες πεποιθήσεις μέσα μας, που δεν μας αφήνουν να προχωράμε.

Πόσο επηρεάζει το ντύσιμο την ψυχολογία μας;

Τα ρούχα μας αποτελούν προέκταση του εαυτού μας και δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται επιπόλαια. Πολλά κρυμμένα μηνύματα μπορεί να αποκαλυφθούν από την προσεκτική παρατήρηση των ρούχων που φορά κάποιος, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που μια λανθασμένη στυλιστική επιλογή, μας “ρίχνει” ψυχολογικά.

Ψυχολογία ντυσίματος
Από τα αρχαία χρόνια τα ρούχα δεν ικανοποιούσαν μόνο την ανάγκη προστασίας από το κρύο και τη ζέστη, αλλά εξυπηρετούσαν εκφραστικούς και κοινωνικούς σκοπούς. Στις μέρες μας τα ρούχα δίνουν την πρώτη εντύπωση για ένα άτομο και εκφράζουν στοιχεία της προσωπικότητάς του καθένα μας. Η εξωτερική εμφάνιση ενός ατόμου μας δίνει πληροφορίες όπως η καταγωγή του, το επάγγελμά του, η οικονομική του κατάσταση και η κοινωνική του θέση. Σύμφωνα με αρκετές μελέτες δεν μπορούμε να μείνουμε ανεπηρέαστοι από τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος μας. Αυτό ισχύει και για τη μόδα, και αν δεν το κάνουμε συνειδητά, ακολουθούμε ως προς κάποιο βαθμό τα πρότυπα της εποχής μας.
Το ντύσιμο θεωρείται σαν ένας τρόπος να εκφράσουμε τον εαυτό μας. Επιλέγουμε τα ρούχα που φοράμε είτε επειδή μας αρέσει το χρώμα, είτε επειδή ταιριάζουν στο σώμα μας, ή ακόμα επειδή πιστεύουμε ότι ταιριάζουν στο στυλ μας και αναδεικνύουν την προσωπικότητά μας. Διαφορετικά θα ντυθεί κάποιος που πηγαίνει για επαγγελματική συνέντευξη και διαφορετικά θα ντυθεί το ίδιο άτομο όταν θα βγει με τους φίλους του ή όταν θα βγει ραντεβού.
Επίσης τα ρούχα χρησιμοποιούνται διαφορετικά από τα δύο φύλα και μπορούν να γίνουν μέσο ερωτικής επικοινωνίας, να χρησιμοποιηθούν ως μέσο για να δηλώσει χαρακτηριστικά του ατόμου που απευθύνονται στην ανεύρεση ομοϊδεατών υποψήφιων συντρόφων. Μπορεί να στείλει και μηνύματα ανωτερότητας προς τους ανταγωνιστές του ίδιου φύλου.
Οι μεγάλοι σχεδιαστές μόδας, υποστηρίζουν ότι η εντύπωση ενός ρούχου κρατάει 5-10 λεπτά, ενώ αυτό που υπερισχύει είναι η αίσθηση της προσωπικότητας του ανθρώπου. Το ρούχο αναδεικνύει την προσωπικότητα δεν την δημιουργεί. Ακόμα και η ποιότητα και το είδος του υφάσματος σε κάνουν να νιώθεις όμορφα όχι μόνο επειδή είναι ωραίο αισθητικά αλλά βοηθούν την έκφραση της προσωπικότητας του ατόμου. Με άλλα λόγια είναι σημαντικό το να υπάρχει στυλ στο ντύσιμο.

Φοράμε ρούχα ή μας “φορούν” αυτά;
Το στυλ στο ντύσιμο επιβεβαιώνει τη μοναδικότητά μας. Το να αντιγράψει κάποιος τα μοντέλα από τα περιοδικά ή τις επιδείξεις μόδας δεν σημαίνει ότι θα τους ταιριάζει. Το αποτέλεσμα πιθανότερα να είναι αστείο ή κακόγουστο. Συμβαίνει κάποιες φορές να προβάλλουμε μέσω των ρούχων μας αυτό που θα θέλαμε να είμαστε και όχι αυτό που είμαστε πραγματικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει σύγχυση μεταξύ της εξωτερικής εικόνας και του εσωτερικού μας κόσμου. Εδώ ταιριάζει η φράση “το ρούχο φοράει τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος το ρούχο”.
Τα ρούχα μπορεί να επηρεάσουν την ψυχολογία μας αλλά και το αντίθετο, δηλαδή ντυνόμαστε σύμφωνα με τη διάθεσή μας. Όλοι θα έχουμε παρατηρήσει ότι στις διάφορες περιόδους της ζωής μας η διάθεσή μας για το ντύσιμο είναι διαφορετική. Μπορεί να φοράμε συχνά ένα ρούχο, έπειτα για ένα διάστημα να αναρωτιόμαστε πώς το φορούσαμε και μετά από λίγο καιρό να το φοράμε ξανά. Το στυλ μας αλλάζει σύμφωνα με τη διάθεσή μας και ακολουθεί τις φάσεις που περνάμε στη ζωή μας. Συνήθως το κάνουμε ασυνείδητα αλλά αν το παρατηρήσουμε θα καταλήξουμε σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Τα ρούχα εκφράζουν περισσότερα από όσα πιστεύουμε, εκφράζουν την διάθεση που έχουμε όταν ντυνόμαστε, το πώς θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την μέρα μας, αλλά και το πώς θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι. Μπορούν να εκφράσουν τις προσδοκίες μας αλλά και τους καθημερινούς μας στόχους. Παρατηρήστε τους ανθρώπους στο δρόμο, στις καφετέριες, στα εστιατόρια, το ντύσιμό τους μας λέει πολλά για τις σχέσεις τους με τους ανθρώπους που βρίσκονται μαζί. Σε συνδυασμό με τη γλώσσα του σώματος μπορούμε να καταλάβουμε τη κάθε σχέση που βλέπουμε χωρίς να ακούσουμε καμία λέξη.

Επαγγελματικό ντύσιμο
Το περιποιημένο επαγγελματικό ντύσιμο, δίνει την εντύπωση κάποιου με αυτοπεποίθηση, ο οποίος είναι σωστός και στη δουλειά του. Αυτό το ντύσιμο όμως ίσως να μην είναι το κατάλληλο για ραντεβού γιατί φαίνεται απρόσωπο και δεν δίνει την εντύπωση ότι το άτομο αυτό μπορεί να ανοιχτεί. Ένα ουδέτερο ντύσιμο, συνήθως άχρωμο μπορεί να δείξει ότι το άτομο αυτό δεν θέλει να τραβάει την προσοχή και ότι είναι αρκετά ντροπαλό. Η ατημέλητη εμφάνιση στέλνει το μήνυμα ότι το άτομο αυτό δεν ενδιαφέρεται για τη δουλειά του, το μέλλον του ή τη σχέση του. Κάποιος που ντύνεται επιδεικτικά, φορώντας εμφανώς επώνυμες μάρκες δίνει την εντύπωση υλιστή και ανασφαλή. Η περίεργη εμφάνιση, η αμέλεια της εξωτερικής εικόνας μας και της ατομικής καθαριότητας είναι συμπτώματα ψυχικής διαταραχής.

Τι ρόλο παίζουν τα χρώματα;
Επίσης σημαντικό ρόλο στη ψυχολογία μας έχουν και τα χρώματα στα ρούχα που φοράμε. Τα σκουρόχρωμα ρούχα δίνουν την αίσθηση κατάθλιψης, κάποιου κλεισμένου στον εαυτό του, ανασφαλή και ίσως επιθετικού και απλησίαστου. Από την άλλη πλευρά τα σκούρα χρώματα είναι της εξουσίας και δηλώνουν επαγγελματισμό. Τα φωτεινά ρούχα μπορούν να έχουν ακριβώς την αντίθετη επίδραση υποδηλώνουν αγνότητα, καθαρότητα και δίνουν την αίσθηση προσεγγίσιμου και φιλικού ατόμου. Τα χρωματιστά ρούχα συνδέονται με την ψυχολογία των χρωμάτων. Το κόκκινο είναι το χρώμα του πάθους, της καρδιάς και της υψηλής αυτοεκτίμησης, το γαλάζιο το χρώμα του πνεύματος και του ουρανού, το κίτρινο της ενέργειας και της δημιουργικότητας, το πράσινο της ελπίδας και της ηρεμίας και το μπλε εμπνέει εμπιστοσύνη. Μπορούμε βέβαια να εκφράσουμε τα χρώματα όπως εμείς τα νοιώθουμε. Προτείνεται όμως να χρησιμοποιούμε χρωματιστά ρούχα για να αντιμετωπίσουμε αρνητικά συναισθήματα και να μην τους επιτρέψουμε να μας καταβάλουν.
Θα πρέπει να δίνουμε σημασία στην εμφάνισή μας, αλλά έως ένα βαθμό. Δεν είναι απαραίτητο να ντυνόμαστε σύμφωνα με την τελευταία λέξη της μόδας ή να γίνουμε fashion victims. Η υπερβολική ενασχόληση με κάτι, χαρακτηρίζεται παθολογική. Το ίδιο ισχύει και για την εμφάνισή μας. Συγχρόνως θα πρέπει να αναπτύξουμε κριτική αντίσταση στα πρότυπα που προβάλλονται για την εικόνα του σώματος και να έχουμε τον έλεγχο στην αντίληψη για την εικόνα του εαυτού μας.

Όταν τα ρούχα φοριούνται σωστά μπορούν να καλύψουν ατέλειες αλλά και να τονίσουν τα ωραία σημεία του σώματός μας. Αυτομάτως ενισχύουμε την αυτοπεποίθησή και την αυτοεκτίμησή μας και παράλληλα αποφεύγουμε τα αρνητικά συναισθήματα για το σώμα μας. Θα πρέπει να επιζητούμε την ευχαρίστηση και την ικανοποίηση από το ντύσιμό μας, κάτι που βοηθάει την αποδοχή της εικόνας του σώματός μας, συνεπώς και του εαυτού μας. Όπως προαναφέρθηκε η θετική προσέγγιση της εικόνας μας σχετίζεται με την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση μας, είναι πολύ σημαντικό γιατί μας βοηθάει γενικότερα στην εξέλιξή μας σε όλους τους τομείς.

Ξεπεράστε τις αναστολές
Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε και να ντρεπόμαστε να δείξουμε την προσωπικότητά μας χρησιμοποιώντας έντονα χρώματα ή ιδιαίτερα αξεσουάρ. Σημαντικό είναι το να νοιώθουμε άνετα όταν φοράμε ένα ρούχο. Μπορεί όταν βλέπουμε κάποιο ρούχο να μας αρέσει αλλά να μην αισθανόμαστε άνετα με αυτό. Το αποτέλεσμα θα είναι να μην το φοράμε και να ξοδέψουμε χρήματα που θα πάνε χαμένα. Για το λόγο αυτό ας κάνουμε ένα πείραμα όταν δοκιμάζουμε ένα ρούχο να φανταζόμαστε ότι είμαστε στο χώρο που το προορίζουμε για να το φορέσουμε, πχ στο γραφείο για μια συνάντηση, και έπειτα να ρωτήσουμε τον εαυτό μας αν αισθανόμαστε άνετα με αυτό.
Τα ρούχα μας θα πρέπει να μας κολακεύουν και να ταιριάζουν στο σώμα μας. Δεν είναι απαραίτητο τα ρούχα μας να είναι ακριβά για δείχνουν ωραία πάνω μας, πιο σημαντικό είναι να είμαστε κατάλληλα ντυμένοι για την κάθε περίσταση. Κάποιες φορές μπορούμε να διασκεδάζουμε με το ντύσιμό μας. Δεν χρειάζεται να είμαστε πάντα συντηρητικοί, μπορούμε να ξεφεύγουμε από το συνηθισμένο μας ντύσιμο και να παρατηρήσουμε πως αισθανόμαστε Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το ντύσιμο για να ανεβάσουμε τη ψυχολογία μας και την αυτοπεποίθησή μας. Τα χρώματα, τα σχήματα και οι εικόνες στα ρούχα μας, μπορούν να έχουν ιδιαίτερη σημασία για μας και να μας φτιάχνουν τη διάθεση.

Οι αλλαγές φτιάχνουν τη διάθεση
Τέλος είναι θετικό για την ψυχολογία μας να ανανεώνουμε συχνά την γκαρνταρόμπα μας προσθέτοντας μερικά κομμάτια και να πετάμε τα παλιά μας ρούχα τα οποία έχουμε συνδέσει με αρνητικά γεγονότα της ζωής μας. Θα πρέπει πάντα να προχωράμε μπροστά και να το επιδιώκουμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας, ακόμα και στο ντύσιμο. Στις μέρες μας μπορούμε να βρίσκουμε φτηνά ρούχα σε μεγάλη ποικιλία. Ας δώσουμε στο ντύσιμο μεγαλύτερη σημασία και ας το δούμε ως μέσο για να μας ανεβάσει τη διάθεση. Το σίγουρο είναι ότι θα δούμε εύκολα και γρήγορα αποτελέσματα.

Οι εκτρώσεις των εταίρων στην Αρχαία Ελλάδα

Ο Αριστοτέλης θεωρούσε την αποβολή, έγκλημα. Διαφωνούσε ο Πλάτωνας.

Το πρόβλημα του ελέγχου των γεννήσεων στην αρχαία Ελλάδα ήταν έντονο στις περιπτώσεις πορνείας. Έτσι εκτός από μάγια και φυλαχτά οι συγγραφείς συνιστούσαν και μηχανικά μέσα ή χημικά σκευάσματα, ουσίες δηλαδή με προφυλακτικό χαρακτήρα. Ο Σορανός ήταν ένας γυναικολόγος του 2ου αιώνα μ.Χ, από τους μεγαλύτερους μελετητές του Ιπποκράτη, που συμβούλευε τις εταίρες να εκμεταλλεύονται τις άγονες μέρες του κύκλου ή τη διακεκομμένη συνουσία.
Πρακτικός τρόπος αποφυγής εγκυμοσύνης που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα, χωρίς όμως να είναι και ασφαλής μέθοδος. Γι΄ αυτό και οι αρχαίοι προχώρησαν και σε σκευάσματα για να είναι πιο σίγουροι..

Η αντισύλληψη στην αρχαιότητα
Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν και το Pessarium, ένα ξύγκι διαποτισμένο με νίτρο, ανθρακική σόδα ή ποτάσα. Μαζί με άλλες σπερματοκτόνες ουσίες το τοποθετούσαν στη μήτρα. Κάτι ανάλογο ήταν και το «μύσι» που αναφέρει ο Ιπποκράτης. Ήταν ένα υλικό με θειούχο σίδηρο που σε μικρή ποσότητα λαμβανόταν σε υδατώδες διάλυμα και υποτίθεται προφύλασσε από εγκυμοσύνη. Τότε χρησιμοποιούσαν και τον ανθρακούχο μόλυβδο μολονότι ήξεραν τις βλαπτικές συνέπειές του.

Οι εκτρώσεις
Τι γινόταν όμως στην περίπτωση που η όποια προφύλαξη αποτύγχανε; Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για εταίρες που δεν είχαν σκοπό την τεκνοποίηση.
Μία λύση ήταν η έκτρωση, με οδυνηρές συνέπειες βέβαια για τη γυναίκα. Όσον αφορά στην έκτρωση ο Ιπποκράτης την αποδεχόταν μόνο σε περίπτωση που την επέβαλλαν σοβαροί ιατρικοί λόγοι. Γι΄ αυτό χρησιμοποιούσαν φυτικά εκχυλίσματα από κεδροειδή σαβινιά-βρωμώδες κέδρο, το οποίο είχε δηλητήριο.
Ο Ιπποκράτης αναφέρει ως τρόπο πρόκλησης της έκτρωσης τα δυνατά άλματα. Ο Αριστοτέλης θεωρεί την άμβλωση έγκλημα εφόσον κινείται το παιδί. Αντίθετα ο Πλάτωνας θεωρεί ότι μόνο μετά τη γέννηση θεωρείται έμψυχος άνθρωπος, άρα τότε πλέον μιλάμε για δολοφονία.

Τα παιδιά των εταίρων
Υπήρχαν όμως και παιδιά που γεννιόντουσαν είτε γιατί η εγκυμοσύνη ήταν προχωρημένη είτε γιατί δεν ήταν δυνατή η αποβολή.
Τα παιδιά αυτά έμεναν πολλές φορές έκθετα, δηλαδή τα παρατούσαν. Γι αυτό και στη Νέα Κωμωδία έχουμε θέματα επανεύρεσης χαμένων παιδιών μετά από χρόνια και αναγνώρισή τους. Υπήρχε βέβαια και η εκδοχή τα παιδιά να τα μεγαλώσουν ξένοι.
Η χειρότερη εκδοχή ήταν να γίνουν δούλοι. Τα παιδιά των εταίρων που εγκαταλείπονταν από τις μητέρες τους και τα ανέθρεφαν ξένοι δεν ήταν ελεύθεροι πολίτες, ακόμη και αν μεγάλωναν σε κανονικές οικογένειες.

Η μοίρα των κοριτσιών
Τα κορίτσια είχαν χειρότερη μοίρα και γι΄ αυτό και τα παρατούσαν πιο συχνά από τα αγόρια. Όποιος μεγάλωνε κόρη έπρεπε να αναλάβει και την προίκα της. Έτσι τα κορίτσια δεν τα προτιμούσαν και συνήθως γίνονταν και αυτά ιερόδουλες. Άλλωστε μια εταίρα απέφερε μεγαλύτερα κέρδη από μια εργάτρια. Η μοίρα των παιδιών αυτών ήταν προδιαγεγραμμένη είτε τα άφηναν τα γεννηθούν είτε όχι….

Γνώμες

Αν αυτός που είσαι δεν αρέσει σε κάποιον του οποίου η γνώμη είναι σημαντική για εσένα, πριν αλλάξεις εσύ, βεβαιώσου πως αυτός ο κάποιος έχει καλό γούστο.

Εάν σπαταλάς χρόνο να ασχολείσαι με αυτούς που ασχολούνται με εσένα, δεν θα έχεις χρόνο να ασχοληθείς εσύ ο ίδιος με τον εαυτό σου.

Το να διαφέρεις από τους πολλούς είναι από μόνο του αφορμή για φθονερά σχόλια από ανθρώπους που είναι όλοι ίδιοι.

Μην σε ενοχλεί η άσχημη γνώμη που μπορεί να έχουν κάποιοι για εσένα… οι άνθρωποι πάντα εκφέρουν γνώμες, ιδιαίτερα για αυτούς που θαυμάζουν ή φθονούν.

Να σε ενοχλεί αν αυτή τους η γνώμη είναι σωστή…

Η μη λεκτική επικοινωνία

Το ολικό νόημα μιας δυαδικής επικοινωνίας μεταφέρεται μόνο κατά το 1/3 μέσω της λεκτικής οδού και κατά τα 2/3 μέσω της μη λεκτικής οδού – R.L. Birdwhistell (1970)
Από το σύνολο των μηνυμάτων που ανταλλάσσονται στις στενές διαπροσωπικές σχέσεις, το 7% γίνεται μέσω της λεκτικής οδού, το 38% μέσω της φωνητικής οδού και το 55% μέσω της λοιπής μη λεκτικής οδού – A. Mehrabian (1971)
Το 90% της διαπροσωπικής επικοινωνίας διεξάγεται μέσω της μη λεκτικής οδού – G. R. Wainwright (1992)

Τι είναι η μη λεκτική επικοινωνία και πώς επιτυγχάνεται; Η μη λεκτική επικοινωνία είναι η διαδικασία μέσω της οποίας ένα άτομο επηρεάζει τη συμπεριφορά, τη νοητική κατάσταση ή τα συναισθήματα κάποιου άλλου, χρησιμοποιώντας ένα ή περισσότερα μη λεκτικά κανάλια. Όλες οι πηγές μετάδοσης πληροφοριών και συναισθημάτων, εκτός του λόγου, αποτελούν τα κανάλια της μη λεκτικής επικοινωνίας. Σύμφωνα με τους Richmond, McCroskey και Payne (1991), η ολική επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων επιτυγχάνεται μεταδίδοντας το γνωστικό μέρος μέσω της λεκτικής οδού και το συναισθηματικό ή συγκινησιακό μέρος της επικοινωνίας μέσω της μη λεκτικής οδού. Επομένως, η σωστή χρήση της μη λεκτικής επικοινωνίας είναι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία για την κοινωνική επιτυχία και ιδιαίτερα την επιτυχία των διαπροσωπικών σχέσεων.

Τα μη λεκτικά μηνύματα στους ανθρώπους εκπέμπονται από τρεις βασικές πτυχές. Η πρώτη πηγή είναι η γενική εντύπωση που δημιουργεί το ίδιο το άτομο στους άλλους ανθρώπους. Η γενική εντύπωση του ατόμου σχηματίζεται από την εμφάνιση του σώματός του, τις εκφράσεις του προσώπου του, το βλέμμα του, τις χειρονομίες που κάνει, τις κινήσεις, τον προσανατολισμό και τη στάση του σώματός του, τις αντιδράσεις του στη σωματική επαφή, το μέγεθος του ζωτικού του χώρου, την ενδυμασία του, τη μυρωδιά του σώματός του και άλλα. Η γενική εμφάνιση δίνει, με την πρώτη ματιά, πολλές πληροφορίες για το φύλο, την ηλικία, το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, καθώς και την προσωπικότητα, τον συναισθηματικό κόσμο και τις διαθέσεις του ατόμου. Η δεύτερη πηγή μη λεκτικών σημάτων εντοπίζεται στα μη λεκτικά στοιχεία του λόγου, όπως τον τόνο, τη σταθερότητα, την ένταση και την αλλοίωση της φωνής, την ταχύτητα ροής του λόγου, τις παύσεις, την προφορά και τους διάφορους ήχους εκτός των λέξεων. Η κατηγορία αυτή της μη λεκτικής επικοινωνίας καλείται και “φωνητική επικοινωνία”. Τέλος, η τρίτη πηγή αφορά τα μη λεκτικά μηνύματα που μεταδίδονται από το χώρο στον οποίο ο άνθρωπος εργάζεται, διασκεδάζει ή απλώς συχνάζει, και πολύ περισσότερο από το χώρο στον οποίο κατοικεί και, κατά συνέπεια, διαμορφώνει σύμφωνα με τις προτιμήσεις του. Η αρχιτεκτονική και η διακοσμητική του χώρου, τα έπιπλα, ο φωτισμός, τα χρώματα, ακόμα και οι μυρωδιές του περιβάλλοντος του ατόμου, αποτελούν μέρος της μη λεκτικής επικοινωνίας του. Τα στοιχεία αυτά του χώρου επηρεάζουν έντονα τις διαθέσεις των ανθρώπων και συμβάλλουν στη διαμόρφωση των πρώτων αλλά ισχυρών εντυπώσεων.
Τα μη λεκτικά μηνύματα τα οποία μεταδίδονται από τον ίδιο τον άνθρωπο κατατάσσονται σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες, ανάλογα με το βαθμό συνείδησης και ελέγχου που ασκούν επάνω τους τόσο εκείνοι που τα μεταδίδουν όσο και αυτοί που τα λαμβάνουν. Στην πρώτη κατηγορία κατατάσσονται τα μη λεκτικά σήματα, για την εκδήλωση και την επιρροή των οποίων ούτε ο δότης ούτε ο λήπτης έχουν οποιαδήποτε επίγνωση ή έλεγχο. Κλασικό παράδειγμα ασυνείδητου μη λεκτικού σήματος αποτελεί η διεύρυνση της κόρης των ματιών στα άτομα τα οποία είναι σεξουαλικά ερεθισμένα (δότες). Ασυνείδητη είναι επίσης η σεξουαλική έλξη την οποία προκαλούν τα άτομα με τις διευρυμένες κόρες στους λήπτες του μη λεκτικού αυτού σήματος. Όταν μεταδίδονται τα ασυνείδητα μη λεκτικά σήματα, επηρεάζεται η νοητική και η συναισθηματική κατάσταση του δότη αλλά και του λήπτη, χωρίς οι ίδιοι να μπορούν να το ελέγξουν και χωρίς να γνωρίζουν το γιατί. Σε αντίθεση με τα ζώα, στους ανθρώπους ένα πολύ μικρό κομμάτι της μη λεκτικής επικοινωνίας εκδηλώνεται αποκλειστικά στο ασυνείδητο επίπεδο. Στην πλειονότητά τους τα ανθρώπινα μη λεκτικά μηνύματα υπάγονται στη δεύτερη κατηγορία, η οποία περιλαμβάνει τα σήματα που μεταβιβάζονται και ερμηνεύονται κατά ένα μέρος συνειδητά και κατά ένα μέρος ασυνείδητα. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι το ντύσιμο ενός ατόμου επηρεάζει τη στάση των άλλων απέναντί του, χωρίς όμως να είναι ακριβώς γνωστό το πώς και το γιατί. Τέλος, υπάρχουν μη λεκτικά σήματα τα οποία είναι πλήρως συνειδητά και ελεγχόμενα, όπως, για παράδειγμα, οι υποδείξεις που γίνονται με το δείκτη του χεριού κατά τη διάρκεια της ομιλίας.

Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται κάτω από συναισθηματικές πιέσεις και προσπαθούν να ελέγξουν τις αυθόρμητες εκδηλώσεις τους, εμφανίζονται παρά τη θέλησή τους οι λεγόμενες “διαρροές της αλήθειας”, οι οποίες αποκωδικοποιούνται σχετικά εύκολα από τους έμπειρους λήπτες. Οι διαρροές της αλήθειας περιλαμβάνουν αντιδράσεις όπως η ένταση των μυών, ο τρόμος [τρέμουλο] των χεριών, η αστάθεια της φωνής, το κοκκίνισμα του προσώπου, ο υπερβολικός ιδρώτας και άλλα, και φανερώνουν, παρά τη θέληση του ατόμου, την πραγματική συναισθηματική κατάσταση.
Οι Feldman, Philippot και Custrini (1991) επισήμαναν ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να διαρρεύσει η αλήθεια και επομένως να διαπιστωθεί η προσπάθεια απάτης. Πρώτον, όταν οι άνθρωποι επιχειρούν απάτη, οι κινήσεις τους δεν είναι αυθόρμητες και χαλαρές αλλά προγραμματισμένες, τεταμένες και ύποπτες. Δεύτερον, όταν οι άνθρωποι επιχειρούν να εξαπατήσουν λέγοντας ψέματα, βιώνουν άγχος και ενοχές – και μάλιστα ενοχές μεγέθους ανάλογου με τις συνέπειες του ψέματος το οποίο εκφράζουν. Το άγχος όμως και οι ενοχές παράγουν ειδικές αντιδράσεις, όπως οι νευρικές κινήσεις στα δάχτυλα, το παιχνίδι με τα μικρά αντικείμενα, το δάγκωμα των νυχιών, των μολυβιών και άλλων αντικειμένων. Από τις εκδηλώσεις αυτές οι παρατηρητές μπορούν να συμπεράνουν τη νευρικότητα και επομένως την απόπειρα εξαπάτησης. Τέλος, οι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να κρύψουν την αλήθεια, δεν καταφέρνουν να ελέγχουν όλα τα μη λεκτικά κανάλια επικοινωνίας ταυτόχρονα και εξίσου καλά, οπότε, όταν επιχειρείται προβολή των υποκριτικών αισθημάτων, τα πραγματικά αισθήματα “διαρρέουν” μέσω διαφορετικών καναλιών. Για παράδειγμα, όταν κάποιος αισθάνεται άσχημα ή αμήχανα και δεν θέλει να το φανερώσει, μπορεί να χαμογελά και ταυτόχρονα να κουνά νευρικά το κάτω μέρος του ποδιού του. Η ασυνέπεια αυτή της συμπεριφοράς διαγιγνώσκεται επίσης πολύ εύκολα από τους έμπειρους λήπτες.
Η λεγόμενη “διαίσθηση” δεν είναι άλλη από την ικανότητα λεπτομερούς αποκωδικοποίησης της μη λεκτικής συμπεριφοράς (Pease, 1981). Όταν λέμε ότι διαισθανόμαστε πως κάποιος λέει ψέματα, απλώς ερμηνεύουμε τις νευρικές και αγχώδεις κινήσεις του, ή αποκωδικοποιούμε την ασυνέπεια που υπάρχει μεταξύ των μη λεκτικών του καναλιών είτε μεταξύ της λεκτικής και της μη λεκτικής του επικοινωνίας. Συχνά ο “διαισθητικός δάσκαλος” σταματά την παράδοση του μαθήματός του διότι “διαισθάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά”. Αυτό σημαίνει ότι τα μη λεκτικά μηνύματα που παίρνει από το ακροατήριο τον ειδοποιούν ή ότι δεν γίνεται κατανοητός ή ότι το ακροατήριο δεν συμφωνεί με τα λεγόμενά του ή ότι απλώς το ακροατήριο έχει βαρεθεί ή έχει κουραστεί. Σε γενικές γραμμές, οι γυναίκες είναι περισσότερο ευαίσθητες από τους άνδρες στη σύλληψη και την αποκρυπτογράφηση των λεπτομερειών της μη λεκτικής επικοινωνίας. Αυτό στην καθημερινή διάλεκτο αναφέρεται ως “γυναικεία διαίσθηση”. Η ικανότητα αυτή των γυναικών είναι εντονότερη σε όσες έχουν αναθρέψει παιδιά, διότι κατά την περίοδο κατά την οποία το βρέφος στερείται παντελώς της λεκτικής οδού, η μητέρα αναγκάζεται να στηριχθεί αποκλειστικά στα μη λεκτικά σήματα προκειμένου να κατανοήσει και να ικανοποιήσει τις ανάγκες του. Με αυτό τον τρόπο οι μητέρες ασκούν εντατικά τις ικανότητές τους στην αποκωδικοποίηση των μη λεκτικών σημάτων.

Είναι ανόητο να υποτιμάμε τα συμπεράσματα τα οποία βγαίνουν από την εμφάνιση των ανθρώπων. Το πραγματικό μυστήριο αυτού του κόσμου βρίσκεται στο ορατό και όχι στο αόρατο. – Oscar Wilde

Η Κατασκοπεία στην Αρχαία Ελλάδα

Πώς δρούσαν οι αρχαίοι κατάσκοποι; Πώς μάθαιναν στην αρχαιότητα τι γινόταν στις γειτονικές ή τις παρα-γειτονικές πόλεις δίχως δορυφόρους, κοριούς και κρυφές κάμερες; Δεν ενδιαφέρονταν για τους γείτονες ή στηρίζονταν σε εικασίες και υποθέσεις. Ε, λοιπόν, τίποτα από όλα αυτά.

Η κατασκοπεία «ανθούσε» και στην αρχαιότητα.

Τακτικές μεθόδους που ακολουθούσαν οι αρχαίοι Ελληνες σε καιρό πολέμου (αλλά και ειρήνης) για να παίρνουν πληροφορίες που τους χρησίμευαν στη μάχη αλλά και στο εμπόριο.

Ελλείψει εξειδικευμένης τεχνολογίας οι αρχαίοι Ελληνες χρησιμοποιούσαν… ανθρώπους. «Δεν είχαμε εξειδικευμένους κατασκόπους», τονίζει, ωστόσο υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι «προσφέρονταν να δώσουν πληροφορίες». Οι τακτικές δεν ήταν σαν τις σύγχρονες. «Βασίζονταν στην ευφυϊα και στην παρατηρητικότητα αυτού που έβλεπε.

Ο “κατάσκοπος” είχε και την ευθύνη τού τι έλεγε… Ταξιδευτές, έμποροι που κινούνταν από πόλη σε πόλη και μπορούσαν να καταλάβουν το τι γίνεται κι εκπρόσωποι, χωρίς να ασκούν επίσημα την κατασκοπεία, ανέφεραν ό,τι έκριναν αξιόλογο προς αναφορά».

Τους κατασκόπους που συνελάμβαναν, άλλοτε τους ελευθέρωναν κι άλλοτε τους σκότωναν. Εξαρτιόταν πώς ήθελαν να τους χρησιμοποιήσουν. Εάν ήταν πιο ισχυροί και ήξεραν ότι θα τρομοκρατούσαν τον αντίπαλο, τότε τους ελευθέρωναν. Στην αντίθετη περίπτωση τους σκότωναν για τον ίδιο λόγο: να μην πάνε πίσω και μαρτυρήσουν αυτό που είδαν.

Μπορεί το Ιντερνετ να μην υπήρχε ούτε στα όνειρα των αρχαίων, ωστόσο οι «μυστικές» επικοινωνίες γίνονταν με διάφορους τρόπους: έκρυβαν τα μηνύματα μέσα στα παπούτσια τους, χάραζαν τα γράμματα που συνέθεταν το μήνυμα σε ξύλινο πινάκιο που το άλειβαν με κερί και από πάνω έγραφαν αθώα μια επιστολή. Επίσης ένα μήνυμα μπορούσαν να το γράψουν πάνω στα υλικά που σκέπαζαν μια πληγή τραυματισμένου, π.χ. φύλλα, ή έγραφαν μια επιστολή και ανάμεσα στις λέξεις υπήρχαν διάφορα σημαδάκια που εάν τα μάζευε ο «ειδικός» συνέθετε ένα νέο κείμενο.
Οι μεταμφιέσεις σε γυναίκες, δούλους, ζητιάνους, για να κρατούν χαμηλό προφίλ και να κυκλοφορούν με άνεση στις ξένες πόλεις, ήταν πολύ διαδεδομένες.

«Η αρχαιότερη αφήγηση που δίνει πλήρες κατασκοπευτικό επεισόδιο αναφέρεται στο Κ της “Ιλιάδας” του Ομήρου, πώς ένας Τρώας πάει να κατασκοπεύσει το στρατόπεδο των Ελλήνων, τον πιάνουν, τους τα μαρτυράει όλα και τελικά του κόβουν το κεφάλι». Μια παραλλαγή του επεισοδίου υπάρχει στον «Ρήσο» του Ευριπίδη, πώς ο Τρώας βάζει δέρμα πάνω του και κάνει τον λύκο προκειμένου να μπει στο στρατόπεδο.

Δαίδαλος, ο Mεγάλος Eφευρέτης της Aρχαιότητας

Ο Δαίδαλος είναι από τους μεγαλύτερους εφευρέτες στην αρχαία Ελλάδα,..ένας πραγματικός πολυτεχνίτης και καλλιτέχνης ταυτόχρονα, όπως υποδηλώνει το όνομα Δαίδαλος που προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα δαιδάλω = εργάζομαι με τέχνη.
Για τον Δαίδαλο σώζονται αρκετοί μύθοι και αυτοί καταγράφηκαν για πρώτη φορά από τους Αθηναίους μυθογράφους τον 6ο π.Χ. αιώνα επί Πεισίστρατου. Το μεγαλύτερο μέρος των μύθων για τη ζωή του Δαίδαλου εκτυλίσσεται στην Κρήτη.Ο μύθος του μας παραδίδει ότι γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν απόγονος του Ερεχθέα βασιλιά των Αθηνών, ιδρυτή των Παναθηναίων αγώνων. Από σπουδαία γενιά ήταν και η μητέρα του η Αλκίππη, που κρατούσε από τον Κέκροπα, τον μυθικό ιδρυτή της πόλης των Αθηνών.

Ο Δαίδαλος σύντομα εξελίχθηκε στον πιο σπουδαίο αρχιτέκτονα και γλύπτη της Αθήνας. Λεγόταν μάλιστα ότι τα αγάλματα που έβγαιναν από το εργαστήριο του Δαίδαλου έμοιαζαν με ζωντανά. Τόσο ζωντανά, που όταν ο Ηρακλής αντίκρισε το άγαλμα ενός άντρα σε θέση μάχης, νόμισε ότι κάποιος του επιτίθεται και ενστικτωδώς αντέδρασε καταστρέφοντάς το με το ρόπαλό του. Όταν κατάλαβε ότι είχε καταστρέψει ένα περίτεχνο άγαλμα, που μάλιστα παρίστανε τον ίδιο, αισθάνθηκε μεγάλη ντροπή και ζήτησε συγνώμη από τον Δαίδαλο.

Ο Δαίδαλος ήταν ο πρώτος που έδωσε ελεύθερη κίνηση στα μέλη του αγάλματος, απελευθερώνοντας έτσι τα χέρια από το σώμα και ξεχωρίζοντας τα πόδια μεταξύ τους. Επιπλέον έδωσε περισσότερη εκφραστικότητα στο πρόσωπο προσθέτοντας τα χαρακτηριστικά του ματιού (βολβός, κόρη, ίριδα).Στο εργαστήριο του Δαίδαλου μαθήτευε ο γιος της αδερφής του Πολυκάστης, ο Τάλως.Φαίνεται πως το ταλέντο είχε μοιραστεί απλόχερα στην οικογένεια και ο Τάλως αναδεικνυόταν σε εξαιρετικά ιδιοφυή τεχνίτη.Οι φήμες στην Αθήνα έδιναν και έπαιρναν ότι ο ανιψιός θα καταφέρει να ξεπεράσει το θείο του. Ο Δαίδαλος τυφλώθηκε από ζήλια και έβγαλε τον Τάλω από τη μέση γκρεμίζοντάς τον από την Ακρόπολη. Το έγκλημα δεν άργησε να αποκαλυφθεί και ο Δαίδαλος εκδιώχθηκε από την Αθήνα.Η αδερφή του Δαίδαλου αυτοκτόνησε από τον καημό της που έχασε τον μονάκριβο γιο της Τάλω και ο Δαίδαλος τελικά κατέληξε στην Κρήτη.
Στην Κρήτη ο Δαίδαλος έγινε αμέσως δεκτός γιατί η φήμη του ως εξαιρετικός τεχνίτης είχε προηγηθεί και μάλιστα γίνεται έμπιστος του Μίνωα, του μυθικού βασιλιά της Κνωσού. Ο Μίνωας ανέθετε στο Δαίδαλο όλα τα τεχνικά έργα στο ανάκτορο και έτσι ο μύθος θέλει το Δαίδαλο να είναι ο εφευρέτης σχεδόν σε όλες τις τεχνολογικές καινοτομίες της εποχής.
Στην Κρήτη ο Δαίδαλος γνώρισε την Ναυκράτη, που δούλευε στην υπηρεσία του Μίνωα και μαζί της αποκτά τον Ίκαρο.
Τα έργα του Δαίδαλου στην Κρήτη

Το χοροστάσι της Αριάδνης
Ο Δαίδαλος είναι αυτός που έφτιαξε την πρώτη «πίστα» χορού στην ιστορία για την πριγκίπισσα Αριάδνη, το χοροστάσι της Αριάδνης, που ακόμα και οι θεοί το θαύμασαν.

Τα Δαιδάλια
Μία άλλη εφεύρεση του Δαίδαλου θεωρείται το ακρόπρωρο του πλοίου. Γι’ αυτό και τα ακρόπρωρα ονομάζονταν και δαιδάλια στην αρχαία Ελλάδα.

Η ξύλινη αγελάδα της Πασιφάης
Ο Μίνωας για να αποδείξει ότι είναι ο πιο ικανός από τα αδέρφια του και να κερδίσει το θρόνο του βασιλιά της Κνωσσού, είχε ζητήσει από το θείο του Ποσειδώνα να του στείλει ένα σημάδι.
Ο Ποσειδώνας έστειλε έναν πανέμορφο ταύρο που ο Μίνωας όφειλε να θυσιάσει προς τιμή του Ποσειδώνα. Ο Μίνωας όμως δεν ήθελε να σκοτώσει ένα τόσο ξεχωριστό ζώο και με πονηριά θυσίασε άλλο ταύρο στη θέση του. Ο Ποσειδώνας εξοργίστηκε και τιμώρησε το Μίνωα για την ασέβεια του με ένα ασυνήθιστο τρόπο: έκανε τη σύζυγο του Μίνωα, βασίλισσα Πασιφάη, να ερωτευτεί τον ταύρο.Η Πασιφάη τρελή από έρωτα για τον ταύρο ζήτησε από το Δαίδαλο να της βρει τον τρόπο για να συνευρεθεί ερωτικά μαζί του χωρίς να κινδυνεύσει η ζωή της.Ο Δαίδαλος λοιπόν έφτιαξε μια ξύλινη αγελάδα, κούφια στο εσωτερικό της, την έντυσε με το δέρμα μιας αληθινής αγελάδας και την άφησε σε ένα λιβάδι με τη βασίλισσα μέσα της.Ο ταύρος ξεγελάστηκε, πλησίασε την αγελάδα, ζευγάρωσε μαζί της και από την αφύσικη αυτή ένωση γεννήθηκε ο Μινώταυρος, ένα τέρας που από τη μέση και πάνω ήταν ταύρος και ο άλλος μισός άνθρωπος.

Ο λαβύρινθος του Δαίδαλου
Ο Δαίδαλος κλήθηκε μετά τη γέννηση του Μινώταυρου να βρει ένα τρόπο να κρύψει την ντροπή του Μίνωα για αυτή του την βαριά τιμωρία, δηλαδή να φτιάξει κάτι όπου θα φυλάκιζε τον Μινώταυρο.Ο Δαίδαλος κατασκεύασε τον λαβύρινθο, ένα κτίριο που αποτελείται από στενούς διαδρόμους και πολύπλοκες στροφές, που μπέρδευε τόσο πολύ όποιον έμπαινε μέσα ώστε δεν μπορούσε να βρει την έξοδο.

Ο Μίτος της Αριάδνης
Κάθε 9 χρόνια οι Αθηναίοι έστελναν 7 νέους και 7 νέες στην Κρήτη σαν φόρο αίματος για την άδικη δολοφονία του Ανδρόγεω, γιου του Μίνωα. Οι νέοι και οι νέες ρίχνονταν στον Λαβύρινθο για να τους καταβροχθίσει ο Μινώταυρος.Κάποια χρονιά ένας από τους 7 νέους ήταν ο γιος του βασιλιά της Αθήνας, ο Θησέας. Ρωμαλέος νέος και ωραίος ερωτεύεται με την κόρη του Μίνωα, την Αριάδνη, που για κανένα λόγο δεν θα άφηνε τον αγαπημένο της να γίνει τροφή του Μινώταυρου. Για μια ακόμη φορά ζητήθηκε η βοήθεια του Δαίδαλου, που έδωσε στην Αριάδνη ένα κουβάρι δυνατή κλωστή, το γνωστό μίτο της Αριάδνης.Ο Θησέας ακολουθώντας τις οδηγίες του Δαίδαλου έδεσε την άκρη του μίτου στην είσοδο του λαβύρινθου, και προχώρησε ξετυλίγοντας το κουβάρι μέχρι που βρήκε το Μινώταυρο. Αφού τον σκότωσε, ακολούθησε το νήμα και βρήκε το δρόμο προς την έξοδο.Ο Μίνωας φυλακίζει τον Δαίδαλο. Ο Δαίδαλος δεν είχε κακή πρόθεση όταν βοηθούσε την Πασιφάη και την Αριάδνη, αλλά το αποτέλεσμα ήταν να έρθει σε ρήξη με το Μίνωα. Είναι λογικό ότι ο βασιλιάς δεν ήθελε ούτε η γυναίκα του να βρει τρόπο να ζευγαρώσει με τον ταύρο, ούτε ο Θησέας να μπορέσει να βγει από τον λαβύρινθο.
Η οργή του ήταν μεγάλη με αποτέλεσμα ο πατέρας Δαίδαλος και ο γιός Ικαρος να φυλακιστούν στον άδειο πια Λαβύρινθο, που ας μη ξεχνάμε, ήταν έργο του ίδιου του Δαίδαλου.