Πώς πρέπει να κινήστε… για να γίνεται το δικό σας και να κερδίζετε τους άλλους

Διαβάστε αναλυτικά πώς πρέπει να κινήστε…. για να γίνεται το δικό σας και να κερδίζετε τους άλλους.
Νιώθεις ότι θέλεις να χρησιμοποιήσεις τους άλλους, ώστε να σου κάνουν το χατίρι αλλά παράλληλα να παραμείνεις συμπαθής; Δεν είναι τόσο δύσκολο, όσο μπορεί να θεωρούσες.

Αυτά είναι 12 ψυχολογικά κόλπα, που θα σας βοηθήσουν να πείσετε τους άλλους, να κάνουν αυτό που θέλετε, χωρίς να αποκαλυφθούν τα… δόλια σχέδια σας, όπως αναλύει σχετικό άρθρο.

1. Θα θέλατε να σας κουβαλήσουν τα πράγματα ;
Είναι απλό, καθώς μιλάτε δώστε σε κάποιον τα πράγματα που κουβαλάτε χωρίς όμως να σταματήσετε την κουβέντα. Το πιο πιθανό είναι να τα πάρει χωρίς καν να το καταλάβει. Βέβαια υπάρχουν και οι διαβασμένοι, στους οποίους δεν πιάνει το κόλπο. Ειδικά αν μεταφέρετε πράγματα αξίας.

2. Αν θέλετε να μάθετε πληροφορίες από κάποιον…
Δεν έχετε παρά να του κάνετε δυνατές ερωτήσεις, ακόμα και αν ξέρετε ότι θα ξεκινήσει τις υπεκφυγές. Άμα θέλετε, να έχετε περισσότερες πιθανότητες, κοιτάξτε τον στα μάτια και μείνετε σιωπηλός για λίγα δευτερόλεπτα, μόλις σταματήσει να μιλάει. Το πιο πιθανό είναι να συνεχίσει να μιλάει, μέχρι να ακούσεις αυτό που θες. Προσοχή όμως, μην το παρακάνεις γιατί τα αποτελέσματα θα είναι τα αντίθετα από τα επιθυμητά.

3. Αν θέλεις να κάνεις κάποιον να χρησιμοποιεί μια λέξη περισσότερο
Τότε πρέπει να του χαμογελάς ή να του δείχνεις κάποια θετική ανταπόκριση μόλις χρησιμοποιεί τη λέξη ή λέξεις που θες. Αμέσως θα αρχίσει να τη χρησιμοποιεί περισσότερο.

4. Θες να σταματήσεις να σκέφτεσαι ένα τραγούδι;
Μερικές φορές θέλουμε να επιβληθούμε και στον ίδιο μας τον εαυτό. Πολλές είναι οι φορές που προσπαθούμε να σταματήσουμε να σιγοτραγουδάμε κάποιο τραγούδι που μας κόλλησε. Τότε δεν έχουμε παρά να σκεφτόμαστε το πώς τελειώνει το τραγούδι, έτσι ώστε υποσυνείδητα να «κλείσει» αυτό το θέμα.

5. Πως να κερδίσεις στο «πέτρα-μολύβι-ψαλίδι-χαρτί»
Πριν ξεκινήσει ο αγώνας κάνε στον αντίπαλο σου μια ερώτηση και αμέσως μετά ξεκίνα το παιχνίδι. Σχεδόν πάντα, θα διαλέξει το ψαλίδι. Όμως να έχετε στο μυαλό σας ότι αυτό το κόλπο θα πετύχει μια ή δύο φορές.

6. Άμα θέλεις να σε συμπαθήσουν κατευθείαν
θα πρέπει να φροντίσεις να δώσεις μια ζεστή χειραψία. Θα σε κάνει να φανείς πιο συμπαθής από την αρχή. Επίσης μια καλή ιδέα είναι να μιμείσαι τις χειρονομίες και τη στάση τους. Δημιουργείται μια σχέση εμπιστοσύνης με αυτόν τον τρόπο.

7. Πως να ανακαλύψεις ποιος σε κατασκοπεύει;
Άμα θέλεις να δεις ποιος σε κοιτάει τότε θα πρέπει να χασμουρηθείς. Μετά πρόσεξε ποιος θα χασμουρηθεί και αυτός είναι ο ένοχος.

8. Αν θες να φανείς ακόμη πιο σοφός
Αν θέλεις κάποιος να επηρεαστεί πιο εύκολα από εσένα και να ακούσει τη συμβουλή σου πιο εύκολα τότε θα πρέπει να τονίσεις ότι πρόκειται για τη συμβουλή κάποιου μεγαλύτερου, ίσως του πατέρα σου.

9. Αν θες να πείσεις τα παιδιά να φάνε τα λαχανικά τους
Τότε πρέπει απλά να τα ρωτήσεις πόση ποσότητα να βάλεις. Αμέσως θεωρούν ότι τα λαχανικά είναι κάτι που τρώνε και τους αρέσει και μάλιστα πιστεύουν πως έχουν και τον έλεγχο αφού αυτά αποφασίζουν την ποσότητα.

10. Πως να περάσεις ανάμεσα από το πλήθος;
Αντί να στριμώχνεσαι και να προσπαθείς να βρεις ένα μονοπάτι για να τα καταφέρεις να φτάσεις στο προορισμό σου δεν έχεις παρά να φανείς αποφασισμένος. Κοίτα το στόχο που θες να πας, στρίψε το σώμα σου προς τα εκεί και προχώρα. Οι άνθρωποι συνήθως κοιτούν τους άλλους στα μάτια ενώ παρατηρούν και τη γλώσσα του σώματος. Επομένως το πιο λογικό είναι να κάνουν άκρη να περάσεις.

11. Αν θες να αποφύγεις κάποια αντιπαράθεση
Κάτσε δίπλα στο άτομο με το οποίο πιστεύεις ότι θα έχεις αντιπαράθεση και δείξε νευρικός. Είναι αμήχανο για τα περισσότερα άτομα και συνήθως μειώνει τις αντιρρήσεις που έχουν σκοπό να σου φέρουν.

12. Αν θες να συμφωνήσουν μαζί σου
Κούνα το κεφάλι σου καταφατικά όσο κάνεις μια ερώτηση. Το πιο πιθανό είναι το άλλο άτομο να συμφωνήσει μαζί σου, ενώ δεν είναι απίθανο να κουνήσει και εκείνο το κεφάλι του.

Αν πρόκειται να χρησιμοποιήσεις αυτά τα κόλπα να θυμάσαι ότι η μεγάλη δύναμη έχει και μεγάλες ευθύνες. Χρησιμοποίησε τα υπεύθυνα.

Η αρετή της υπομονής

Πολύ συχνά ακούμε τα καλά της υπομονής από τα οικεία μας πρόσωπα.

Παρακάτω θα διαβάσετε τι έχουν πει και επώνυμοι…

Να χάνεις την υπομονή σου σημαίνει να χάνεις τη μάχη.
Mahatma Gandhi

Η αντοχή είναι συμπυκνωμένη υπομονή.
Thomas Carlyle

Η υπομονή δεν είναι απλά η ικανότητα να περιμένουμε – είναι και το πώς συμπεριφερόμαστε, ενώ περιμένουμε.
Joyce Meyer

Αυτός που μπορεί να κάνει υπομονή μπορεί να έχει ό,τι θέλει.
Benjamin Franklin

Κράτα. Κράτα γερά. Η υπομονή είναι ιδιοφυΐα.
Georges-Louis Buffon

Τρία πράγματα χαρακτηρίζουν τον σοφό άνθρωπο: Πρώτο, κάνει ο ίδιος αυτά που συμβουλεύει τους άλλους να κάνουν. Δεύτερο, δεν κάνει τίποτα που να αντιβαίνει στην αλήθεια. Τρίτον, είναι υπομονετικός με τις αδυναμίες των άλλων.
Leo Tolstoy

Είναι ευκολότερο να βρεις άντρες που θα προσφερθούν εθελοντικώς να πεθάνουν, παρά να βρεις εκείνους που είναι πρόθυμοι να αντέχουν τον πόνο με υπομονή.
Ιούλιος Καίσαρας

Έχε υπομονή. Όλα τα πράγματα είναι δύσκολα πριν γίνουν εύκολα.
Saadi

Αν έχω βοηθήσει με οποιοδήποτε τρόπο το κοινό, αυτό έγινε εξαιτίας της υπομονετικής μου σκέψης.
Isaac Newton

Όλα φτάνουν στην ώρα τους για εκείνους που ξέρουν να περιμένουν.
Honoré de Balzac

Όποιος δεν έχει υπομονή δεν έχει την κυριαρχία της ψυχής του.
Francis Bacon

Το κλειδί για όλα είναι η υπομονή. Έχεις κοτόπουλο όταν κλωσάς το αυγό, όχι όταν το σπας.
Arnold H. Glasow

Όλη η ανθρώπινη δύναμη αποτελείται από υπομονή και χρόνο.
Honoré de Balzac

Ας μάθουμε να δεχόμαστε ότι έρχεται καιρός που τα δέντρα είναι γυμνά και να προσδοκούμε την εποχή που θα δρέψουμε τους καρπούς τους.
Anton Chekhov

Ακολούθησε τον ρυθμό της Φύσης. Το μυστικό της είναι η υπομονή.
Ralph Waldo Emerson

Τι υπάρχει πιο σκληρό από τον βράχο ή πιο μαλακό από το νερό; Και όμως το μαλακό νερό δημιουργεί κοιλότητα στον σκληρό βράχο.
Οβίδιος

Οχυρώστε το θάρρος με το τείχος της υπομονής.
Philip Sidney

Η υπομονή είναι η τέχνη του να κρύβεις την ανυπομονία σου.
Guy Kawasaki

Είμαι υπομονετικός.
Michael Jordan

Πρόσεχε την οργή του υπομονετικού ανθρώπου.
John Dryden

Μήπως ήρθε η ώρα για συναισθηματική και ψυχική αποτοξίνωση;

Μήπως χρειαζόμαστε ψυχική και συναισθηματική αποτοξίνωση; Νιώθουμε αγχωμένοι και γεμάτοι από συναισθήματα που δε μπορούμε να διαχειριστούμε; Ας διαβάσουμε παρακάτω ένα απόσταγμα από θεωρίες "προσωπικής αποτοξόνωσης".

Τι μας λένε λοιπόν αυτές οι θεωρίες:

Η αποτοξίνωση σαν έννοια δεν αφορά μονάχα τοξικές ή γαστριμαργικές εξαρτήσεις. Είναι επίσης πολύ πιθανό να χρειάζεστε ή να χρειαστείτε στο μέλλον ψυχική και συναισθηματική αποτοξίνωση. Πώς τη διαχειρίζεται όμως κανείς;

1. Συχνή αργοπορία

Το «φάρμακο» έχει δύο πτυχές: μάθετε να κάνετε καλύτερη διαχείριση του χρόνου σας, και οργανωθείτε καλύτερα, ώστε να μην ψάχνετε για δικαιολογίες της τελευταίας ώρας. Ο σημαντικότερος λόγος για να κόψετε τον… ομφάλιο λώρο με την αργοπορία, είναι ότι είναι αγένεια προς τους άλλους και σας κοστίζει στα μάτια τους.

Αν εκείνος ή εκείνη που περιμένετε αργοπορεί συχνά, σταματήστε να περιμένετε! Οριοθετήστε ένα εύθετο χρονικό διάστημα (15 λεπτά) και στη συνέχεια φύγετε, αφήνοντας ένα σημείωμα για το πού θα σας βρει. Έτσι, δεν θα καθορίζετε το πρόγραμμά σας με βάση τους άλλους. Θα εκπλαγείτε από το πόσο σύντομα αυτό θα «διδάξει» τους άλλους.

2. Συχνά νεύρα και ενόχληση

Το να νευριάζετε ή να ενοχλείστε συχνά, είναι ένας πολύ «καλός» τρόπος αυτοτιμωρίας. Σας ανεβάζει την πίεση και τείνει να δημιουργεί αχρείαστα προβλήματα με τους άλλους. Ο θυμός θολώνει την κρίση, και το να ενοχλείστε για ψύλλου πήδημα κάνει δύσκολη τη συναναστροφή σας με τους υπόλοιπους ανθρώπους.

Για να αλλάξετε αυτό το «συνήθειο», χρειάζεται μεγαλύτερη συναισθηματική ωριμότητα. Καταλάβετε ότι ο θυμός σας δε γίνεται αντιληπτός σα δύναμη από τους άλλους, αλλά αντίθετα αντιμετωπίζεται σαν παιδιάστικη συμπεριφορά. Χάνετε πολύ περισσότερα απ’ όσα κερδίζετε. Περιορίστε -με την καλή έννοια- τις απαιτήσεις σας από τους άλλους. Αφήστε τους να είναι ο εαυτός τους και μην περιμένετε να πηγαίνουν πάντα με τα νερά σας. Το να μετράτε μέχρι το 10 πιάνει, όπως επίσης και το να παίρνετε τρεις βαθιές αναπνοές.

Η γιόγκα, ο διαλογισμός, το tai chi, και άλλες αντίστοιχες «ηρεμιστικές» δραστηριότητες, μπορούν να διδάξουν υπομονή. Η έντονη σωματική δραστηριότητα είναι επίσης καλός τρόπος να «καίει» κανείς τον άχρηστο θυμό. Αν τίποτα από τα παραπάνω δε δουλέψει, δεν είναι καθόλου υποτιμητικό να δείτε έναν ψυχοθεραπευτή ή να γίνετε μέλος μιας ομάδας διαχείρισης θυμού.

3. Αβεβαιότητα για τον αν θα τα καταφέρετε

Η ανασφάλεια και τα συναισθήματα σχετικής ανικανότητας, είναι από τα πλέον αγχωτικά, αλλά μπορούν να αποδειχτούν και χρησιμότατα. Ψάξτε κατά πόσο είστε στ’ αλήθεια απροετοίμαστοι για την «αποστολή» που ακολουθεί. Μη φοβηθείτε να ρωτήσετε ή και να ζητήσετε βοήθεια. Δεν είναι ντροπή να είσαι αρχάριος σε κάτι, ακόμα κι αν είσαι εξπέρ σε άλλους τομείς.

Αν δεν προσπαθήσεις να το «παίξεις» καλύτερος απ’ ό,τι είσαι, θα πάρεις και μεγαλύτερη βοήθεια από τους άλλους. Κάντε το αργά, και επιτρέψετε στον εαυτό σας να μάθει στην πορεία του χρόνου. Πάνω απ’ όλα, υποστηρίξτε ο ίδιος τον εαυτό σας και μην τον υποβάλετε στην πλέον σκληρή εσωτερική κριτική.

4. Υπερφόρτωση με εργασία

Συχνά το να φορτώνεστε «βαρύ φορτίο» μπορεί να είναι δείγμα μεγαλείου -μεγάλη εκτίμηση των δυνατοτήτων σας- ή δείγμα ότι προσπαθείτε να ελέγξετε μια κατάσταση. Μειώστε τις προσδοκίες από τις δραστηριότητες που εξαρτώνται αποκλειστικά από σας, και αφήστε τους άλλους να σας βοηθήσουν με τον τρόπο τους. Μακροπρόθεσμα, το να είστε ομαδικός παίκτης είναι πιο αποτελεσματικό από το να προσπαθείτε να κάνετε τον «άνθρωπο-ορχήστρα».

5. Έλλειψη χρόνου για χαλάρωση

Πρόκειται για πρόβλημα που συνδέεται με το να φορτώνεστε υπερβολικά πολλές δραστηριότητες. Ίσως είναι και δείγμα ότι τον ίδιο σας τον εαυτό, τον βάζετε τελευταίο στις προτεραιότητές σας.

Μάθετε να εξασφαλίζετε χρόνο για τον εαυτό σας, για χαλάρωση και παιχνίδι. Αν θέτετε τον προσωπικό σας χρόνο, σα στοιχείο του προγράμματός σας, όπως κάνετε με τις υποχρεώσεις και με τα ραντεβού σας, είναι πιο πιθανό να καταφέρετε να τον βρείτε. Η συμμετοχή σε μια ομάδα που ασχολείται σε σταθερή βάση με μια χαλαρωτική δραστηριότητα, όπως ο χορός ή ο διαλογισμός, είναι επίσης βοηθητική. Ακόμα και το μασάζ ή το μανικιούρ είναι μια ευκαιρία για χαλάρωση.

6. Αίσθημα έντασης

Αν έχετε πολύ άγχος, μπορεί να χρειαστείτε επαγγελματική βοήθεια. Το άγχος και οι κρίσεις πανικού είναι από τα ευκολότερα πράγματα που μπορούν να λυθούν με μερικές συμβουλευτικές συνεδρίες. Ίσως να σκέφτεστε συνεχώς αρνητικά, γεγονός που σας δημιουργεί άγχος για τα πάντα. Γι’ αυτό προσπαθήστε να σκέφτεστε θετικά και αισιόδοξα. Μάθετε να αναπνέετε βαθιά από το διάφραγμά σας, όταν νιώθετε άγχος, καθώς αυτό επιβραδύνει τον καρδιακό ρυθμό και ηρεμεί.

7. Απαισιοδοξία

Η αρνητική στάση είναι αποτέλεσμα της αρνητικής οπτικής των πραγμάτων και της αρνητικής συμπεριφοράς που πιθανόν μάθατε στην παιδική σας ηλικία. Υπάρχουν πολλά βιβλία αυτοβοήθειας που θα σας καθοδηγήσουν στο να αλλάξετε τη φύση της προσέγγισής σας στη ζωή. Τεχνικές όπως ο διαλογισμός η συζήτηση, αλλά και ο καθορισμός μικρών στόχων κάθε μέρα, θα σας βοηθήσουν να αλλάξετε οπτική.

8. Αναστατώνεστε από τις διαφωνίες σας με τους άλλους

Όλες οι διαφωνίες είναι δυσάρεστες. Το «κλειδί» είναι να μειώσετε τον αριθμό των συγκρούσεων στη ζωή σας. Πολλές από τις παραπάνω τεχνικές, όπως ο έλεγχος και η θετική αυτοκριτική, θα συμβάλει στη βελτίωση των σχέσεών σας με τους άλλους.

Επιπλέον, μπορείτε να μάθετε καλύτερες κοινωνικές τεχνικές, όπως η ενεργητική ακρόαση, η θετική άποψη, η διαπραγμάτευση και η ξεκάθαρη επικοινωνία, που θα εξαλείψουν τις πηγές των συγκρούσεων. Μάθετε να ακούτε τους άλλους (ακόμα και όταν δεν συμφωνείτε μαζί τους) και πριν μιλήσετε, σκεφτείτε πώς τα λόγια σας μπορεί να ακουστούν στο άλλο άτομο. Αντιμετωπίστε τους άλλους, όπως θα θέλατε να σας φέρονται κι εκείνοι και το πιο σημαντικό, σταματήστε και σκεφτείτε πριν πείτε κάτι σε κάποιον άλλον.

9. Εξαντλείστε και συχνά ξεσπάτε

Το να εξαντλείστε και να ξεσπάτε, είναι το αποτέλεσμα του να έχετε «πλημμυρίσει» από συναισθήματα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι περισσότεροι από μας μπορούμε να διαχειριστούμε μικρά ποσά απογοήτευσης και συναισθημάτων, αλλά όταν χάνουμε τον έλεγχο και το κίνητρο, νιώθουμε εξάντληση. Μάθετε να εκτιμάτε κάθε μικρό επίτευγμα και να επιδιώκετε την εκτίμηση των άλλων όταν τη χρειάζεστε.

10. Αίσθημα μοναξιάς

Η μοναξιά δεν οφείλεται πάντα στο ότι είμαστε μόνοι, αλλά περισσότερο από συναισθήματα που παρεξηγούνται ή δεν αξιολογούνται σωστά. Οι άνθρωποι απομονώνονται συχνά από μόνοι τους, επειδή αισθάνονται ανεπαρκείς σε κοινωνικές καταστάσεις. Εκτιμήστε τους φίλους που έχετε και κάντε νέους φίλους, παρακολουθώντας συνεδρίες όπου μπορείτε να εργαστείτε ομαδικά. Αυτό θα σας απαλλάξει από το στρες που μπορεί να έχετε όταν βρίσκεστε με άλλους και θα δημιουργήσει κάτι κοινό μαζί τους.

Προσπαθήστε να μην σπαταλάτε πολύ χρόνο στον υπολογιστή σας, καθώς πολλές δραστηριότητες μεγεθύνουν τη μοναξιά. Βεβαιωθείτε ότι αφιερώνετε χρόνο για να βλέπετε τους φίλους σας και αν δεν έχετε φίλους, χρησιμοποιήστε αυτό το χρόνο για να συμμετέχετε σε μια ομάδα (για παράδειγμα σε μια ομάδα φίλων του βιβλίου ή σε μια αθλητική ομάδα), που θα σας δώσει την ευκαιρία να κάνετε νέους φίλους.

Το Λουλούδι της Ζωής - Μοτίβο Δημιουργίας και Ζωης στο Συμπαν

Το λουλούδι της ζωής είναι ένα ιδιαίτερο σχήμα που θυμίζει εξάγωνο και έχει εγγεγραμμένους κύκλους και ένα σχέδιο σε σχήμα λουλουδιού. Το λουλούδι της ζωής αναφέρεται ως ένα από τα σχήματα της Ιερής Γεωμετρίας, δηλαδή τα σχήματα που αποτέλεσαν τη ζωή σε όλο το σύμπαν.

Άλλα ονόματα για αυτό το σύμβολο είναι «η γλώσσα της σιωπής» ή «η γλώσσα του φωτός». Είναι η Αρμονία και η αισθητική της ιερής γεωμετρίας.


Τι συμβολίζει το λουλούδι της ζωής; Συμβολίζει την ίδια τη ζωή που είναι ατέρμονη. Απεικονίζει το κέντρο ή τον πυρήνα, την εξέλιξη, την τέλεια αρμονία, τη θεϊκή δημιουργία που συνεχίζεται επ’ άπειρον. Διαπερνά και ενεργοποιεί τα πάντα. Ενεργοποιούμε το σώμα μας, τις τροφές, το νερό ή άλλα ποτά, με το σύμβολο που έχει αιώνια ισχύ και άπειρη ευφυΐα. Ευρύνουμε τη συνείδηση μας και ενεργοποιούμε τις δυνάμεις του φωτός και της θεραπείας, που υπάρχουν μέσα μας.

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο μυστηριώδες αντικείμενο αλλά με ένα ιερό γεωμετρικό σχήμα, που φαίνεται να έχει ξεχωριστές ιδιότητες και πλούσιο συμβολισμό – τόσο που κάποιοι να ισχυρίζονται ότι το «Λουλούδι της Ζωής κρύβει μέσα του όλα τα μυστικά του Σύμπαντος, ότι είναι ένα είδος «μήτρας» ή «Ακασικού» αρχείου που φέρει όλες τις βασικές πληροφορίες για τη ζωή.

Ο πιο απλός ορισμός γι αυτό το μυστηριώδες σχήμα είναι ότι θυμίζει την εικόνα που θα έβλεπε κανείς αν θα κοίταγε από ψηλά μία ανθοδέσμη με λουλούδια έξι πετάλων, συμμετρικά τοποθετημένα μέσα στην ανθοδέσμη. Πιο επιστημονικά, το «Λουλούδι της Ζωής» είναι ένα σύνθετο γεωμετρικό σχήμα που αποτελείται από 19 κύκλους συμμετρικά τοποθετημένους σε έναν μεγαλύτερο κύκλο, έτσι ώστε να σχηματίζονται ανάμεσα στους 19 κύκλους τομές που θυμίζουν εξαπέταλα λουλούδια.

Είναι προφανές ότι το σχήμα αυτό έχει κάποιον ιερό, θρησκευτικό συμβολισμό γιατί το συναντάμε από το την αρχαιότητα σε όλες σχεδόν τις θρησκείες της Γης. Θα το δείτε ζωγραφισμένο στα τοιχώματα ή σχηματισμένο – με μωσαϊκά – στα πατώματα αρχαίων αιγυπτιακών, βυζαντινών ή ινδουιστικών ναών, σε εβραϊκές συναγωγές και σε μουσουλμανικά τεμένη, ακόμη και σε ιερές κινέζικες παγόδες.

Παραδόξως, οι ίδιοι οι επιστήμονες ανακάλυψαν τις τελευταίες δεκαετίες ότι το σχήμα «Λουλούδι της Ζωής» κυριαρχεί σε όλα τα φαινόμενα της ζωής, από τη δομή των μορίων και των κυττάρων μέχρι τη διάταξη των γαλαξιών μέσα στο Σύμπαν. Ακόμη και τα ηφαίστεια πάνω στην επιφάνεια της Γης είναι διανεμημένα σύμφωνα με το ιερό αυτό σχήμα (αν τυλίγαμε υποθετικά τη γήινη σφαίρα με ένα διαφανές χαρτί στο οποίο ήταν σχεδιασμένο το «Λουλούδι της Ζωής», τότε όλα τα μεγάλα ηφαίστεια της Γης θα συνέπιπταν με τα κέντρα των λουλουδιών αυτού του ιερού σχήματος – με τις λεγόμενες «καυτές στήλες» του γήινου μανδύα).

Το 2007 οι επιστήμονες στην προσπάθεια τους να φτάσουν στη λεγόμενη θεωρία των πάντων (σε μία θεωρία που να ενοποιεί και να εξηγεί όλα γενικά τα φυσικά φαινόμενα) κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο υλικό μας κόσμος θεμελιώνεται πάνω σε μία αντίστοιχη προς το «Λουλούδι της Ζωής» πολυδιάστατη, πολύπλοκη κυκλική δομή (την Ε8, όπως την ονόμασαν).

Το λουλούδι της ζωής συναντάται σε διάφορες τοποθεσίες ανά τον κόσμο.

 

Μέσα σε αυτό το σύμβολο μπορούν να βρεθούν όλες οι δομικές μονάδες του σύμπαντος που αποκαλούμε «Πλατωνικά Στερεά». Το σύμβολο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μεταφορά για να επεξηγήσει τη συνεκτικότητα όλης της ζωής και του πνεύματος μέσα στο Σύμπαν. Λέτε το λουλούδι της ζωής να κρύβει το μεγάλο μυστικό της ζωής;

ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Το λουλούδι της ζωής είναι το μοτίβο της δημιουργίας, και αυτό λέει πολλά. Το λουλούδι της ζωής είναι μια γεωμετρική αναπαράσταση της σύνδεσης μας με τον καθένα και με το όλο. Αυτό μας διδάσκει ότι όταν δρούμε από κοινού, όταν καταλαβαίνουμε ότι είμαστε όλοι ένα, μπορούμε να κάνουμε πράγματα με μεγάλη επίδραση στον κόσμο γύρω μας.

Ένας υγιής όρος για μια αγάπη άνευ όρων

ΑΚΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ για την ανεπιφύλακτη, την άνευ όρων αγάπη. Μας αρέσει πολύ να διαβεβαιώνουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο ότι το αγαπάμε «άνευ όρων», αλλά σύντομα ανακαλύπτουμε ότι είναι δύσκολο να κρατήσουμε την υπόσχεσή μας.

    

Στην πραγματικότητα, υπάρχει τουλάχιστον ένας όρος στην αγάπη μας, κι αυτός είναι ότι τόσο εμείς όσο και ο άλλος θα συνεχίσουμε να αναπτυσσόμαστε ως ξεχωριστά άτομα. Αν νιώσουμε, έστω και για μια στιγμή, ότι εμποδίζουμε τον άλλο να αναπτυχθεί, πρέπει να επανεξετάσουμε την αγάπη μας. Γιατί οφείλουμε όχι μόνο να σεβόμαστε την ανάγκη του άλλου να αναπτυχθεί, αλλά και να την ενθαρρύνουμε – ακόμα και με κίνδυνο να τον χάσουμε. Μοιάζει παράδοξο, αλλά είναι αλήθεια ότι μόνο συνεχίζοντας να αναπτύσσονται ξεχωριστά δύο άτομα έχουν ελπίδα να αναπτυχθούν μαζί.
Είναι σφάλμα να νομίζουμε ότι για να διατηρήσουν δύο άνθρωποι την αγάπη τους πρέπει να συγχωνευτούν εντελώς.

Το να φροντίζουμε μαζί τη φωτιά στο τζάκι είναι ωραία εικόνα, αλλά μέχρι να τελειώσουν τα ξύλα – επειδή κανένας από τους δύο συντρόφους δεν κάνει την κίνηση να βγει έξω για να φέρει κι άλλα κούτσουρα. Όταν το επιχειρούμε, επιστρέφουμε σε ένα τζάκι που βγάζει περισσότερη λάμψη και προσφέρει περισσότερη ζεστασιά και στους δυο μας.

Η αγάπη ως πληρότητα
ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να υπάρξει μεγαλύτερη πληρότητα στη ζωή από το να αγαπάς και να αγαπιέσαι, σπάνια ο στόχος αυτός βρίσκεται ψηλά στη λίστα των ανθρώπινων επιθυμιών. Το χρήμα, η δόξα, τα υλικά αγαθά είναι γενικά πιο επιθυμητά, επειδή έχουμε τη λανθασμένη άποψη ότι, εάν πετύχουμε σ΄αυτούς τους τομείς, η αγάπη θα έρθει σαν φυσική συνέπεια.

Τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Δυστυχώς οι επιθυμίες μας συχνά δεν ταυτίζονται με αυτό που είναι καλύτερο για μας. Ο πλούτος και οι πρόσκαιρες απολαύσεις αυτού του κόσμου αποτελούν αναμφισβήτητα δέλεαρ, αλλά θα πρέπει να έχουμε τη σωφροσύνη να αναζητήσουμε την ευτυχία και την πληρότητα σε πιο ουσιαστικά πράγματα.

Όταν εκπληρωθεί η επιθυμία μας για αγάπη, αρχίζουμε να νιώθουμε ένα αίσθημα ασφάλειας, γαλήνης και ικανοποίησης. Αίσθημα που δεν επηρεάζεται από τις εκάστοτε συνθήκες. Μια σχέση ενδεδυμένη με αγάπη, μας προσφέρει εσωτερικό πλούτο που ξεπερνά τις μεγαλύτερες εξωτερικές απολαύσεις.

Ερευνητές αποκάλυψαν μηχανισμό που καθορίζει τη διάρκεια της ζωής

 Πρόσφατη έρευνα στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του ΙΤΕ, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύονται στο Nature, ένα από τα πιο έγκριτα διεθνή επιστημονικά περιοδικά, ρίχνει για πρώτη φορά φως σε ένα σημαντικό μηχανισμό ελέγχου της γήρανσης.

Οι ερευνητές του ΙΜΒΒ Κωνσταντίνος Παληκαράς και Δρ. Ειρήνη Λιονάκη, με επικεφαλής τον καθηγητή Νεκτάριο Ταβερναράκη, αποκάλυψαν ένα κομβικό μονοπάτι μοριακής σηματοδότησης που συντονίζει τη δημιουργία και, ταυτόχρονα, την καταστροφή των μιτοχονδρίων στα κύτταρα, κατά τη γήρανση, καθορίζοντας τη διάρκεια ζωής.

Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι καθοριστικής σημασίας για την έρευνα και την κατανόηση της γήρανσης στον άνθρωπο, και αναμένεται ότι θα αξιοποιηθούν για την αντιμετώπιση συνοδών νοσημάτων τα οποία χαρακτηρίζονται από ανεξέλεγκτη συσσώρευση μιτοχονδρίων  όπως καρδιαγγειακά νοσήματα και νευροεκφυλιστικές ασθένειες, με στοχευμένες θεραπευτικές παρεμβάσεις.

Τα ευρήματα των  ερευνητών του ΙΜΒΒ αναδεικνύουν ένα εξελιγμένο μοριακό μηχανισμό ο οποίος επιτρέπει στα κύτταρα να αυξομειώνουν τον αριθμό των μιτοχονδρίων ανάλογα με τις ενεργειακές τους ανάγκες και την έκθεση σε ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες στρες. Είναι σημαντικό ότι μείωση των επιπέδων  μιτοφαγίας κατά την γήρανση οδηγεί σε προοδευτική συσσώρευση, κυρίως μη  λειτουργικών μιτοχονδρίων, ως αποτέλεσμα τόσο της μη απομάκρυνσης των κατεστραμμένων όσο και της εξασθένισης στη δημιουργία νέων μιτοχονδρίων. Κάτι τέτοιο οδηγεί τελικά σε ελάττωση του προσδόκιμου επιβίωσης. Αντίθετα, ενίσχυση της ανακύκλωσης των μιτοχονδρίων έχει ως αποτέλεσμα τη θωράκιση της ομοιόστασης των κυττάρων, την ανθεκτικότητα στο στρες και την σημαντική αύξηση της διάρκειας ζωής του οργανισμού.

Τα μιτοχόνδρια είναι οργανίδια τα οποία αποτελούν «εργοστάσια παραγωγής ενέργειας» του κυττάρου και είναι απολύτως απαραίτητα για πολλές, βασικές κυτταρικές λειτουργίες. Αλλαγές στον αριθμό, τη μορφολογία και την εύρυθμη λειτουργία των μιτοχονδρίων επηρεάζουν τόσο την ομοιόσταση του κυττάρου όσο και τον μεταβολισμό, την υγεία και το προσδόκιμο ζωής ολόκληρου του οργανισμού. Κάθε ανθρώπινο κύτταρο περιέχει εκατοντάδες μιτοχόνδρια. Δυσλειτουργίες στα οργανίδια αυτά είναι υπεύθυνες για σοβαρές παθολογικές καταστάσεις όπως καρδιομυοπάθειες, νευρομυϊκές ανωμαλίες, νευροεκφυλιστικές ασθένειες όπως οι νόσοι Parkinson’s, Alzheimer’s και άλλες.

Συνεπώς, η διατήρηση της λειτουργικότητας τόσο των μιτοχονδρίων όσο και ολόκληρου του κυττάρου απαιτεί ακριβή έλεγχο / συντονισμό της απομάκρυνσης των κατεστραμμένων, καθώς και της δημιουργίας νέων μιτοχονδρίων. Για το λόγο αυτό, όλα τα ευκαρυωτικά κύτταρα έχουν αναπτύξει ένα ευρύ φάσμα μοριακών μηχανισμών που είναι απαραίτητοι για την διατήρηση της μιτοχονδριακής ομοιόστασης. Η μιτοφαγία, μια εξειδικευμένη μορφή κυτταρικής αυτοφαγίας, αποτελεί έναν επιλεκτικό τρόπο απομάκρυνσης και καταστροφής των μη λειτουργικών μιτοχονδρίων. Η διαδικασία αυτή ρυθμίζει το μέγεθος του πληθυσμού των μιτοχονδρίων στα κύτταρα ανάλογα με την μεταβολική δραστηριότητα ή το στρες. Άγνωστο όμως παρέμενε πως τα κύτταρα συντονίζουν δύο ανταγωνιστικές διαδικασίες, όπως η δημιουργία και η ανακύκλωση των μιτοχονδρίων, με σκοπό την εξασφάλιση της κυτταρικής ομοιόστασης και την υποστήριξη της μακροπρόθεσμης επιβίωσης.

Με τη μελέτη που δημοσιεύεται, χρησιμοποιώντας ως πειραματικό σύστημα το νηματώδη Caenorhabditis elegans, οι ερευνητές του ΙΜΒΒ έδειξαν ότι η πρωτεΐνη DCT-1/NIX στην επιφάνεια των μιτοχονδρίων αποτελεί τον κεντρικό διακόπτη του μηχανισμού. Η πρωτεΐνη αυτή είναι συστατικό των μιτοχονδρίων σε όλους τους ευκαρυωτικούς οργανισμούς και στον άνθρωπο. Η λειτουργία της ρυθμίζεται από ενδογενή και εξωγενή σήματα ώστε να επάγει τελικά την καταστροφή των μιτοχονδρίων με τη διαδικασία της μιτοφαγίας. H συσσώρευση κατεστραμμένων μιτοχονδρίων προκαλεί οξειδωτικό στρες, οδηγώντας στην έναρξη κατάλληλης κυτταρικής σηματοδότησης, η οποία περιλαμβάνει τόσο την επαγωγή γονιδίων που ρυθμίζουν τόσο τη μιτοχονδριακή βιογένεση όσο και τη μιτοφαγία. Ο συντονισμός των δύο αυτών διαδικασιών διατηρεί την εύρυθμη μιτοχονδριακή λειτουργία, απομακρύνοντας τα κατεστραμμένα μιτοχόνδρια και δημιουργώντας νέα και υγιή.

Τα μυστικά του Λαβύρινθου

"Τα μυστικά του Λαβύρινθου" είναι ένα εξαιρετικό ντοκυμανταίρ που αφορά την ανασκαφή και ιστορία του ανακτόρου της Κνωσού και των άλλων μινωικών παλατιών, που βρέθηκαν στο νησί.
Το ντοκυμανταίρ διηγείται τη συναρπαστική ιστορία της ανακάλυψης της Κνωσού από τον Σερ Άρθουρ Έβανς στις αρχές του 20ου αιώνα, μιας ιστορίας τόσο μυστηριώδους όσο και ο ίδιος ο Μινωικός Πολιτισμός.

Ακολουθώντας τον Καναδό αρχαιολόγο, Αλεξάντερ ΜακΓκίλιβρεϊ, ταξιδεύουμε από την Κρήτη στη Βοστώνη, τη Νέα Υόρκη και το Τορόντο για να αποκαλύψουμε τα μυστικά που κρύβονται πίσω από το πιο διάσημα μινωικά έργα τέχνης και από την εικόνα που έχουμε για τον μινωικό κόσμο.

«Τα Μυστικά του Λαβυρίνθου» αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές συμπαραγωγές ιστορικού ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ με κανάλια του εξωτερικού. Περιλαμβάνοντας αναπαραστάσεις
στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού, γυρίσματα στις ΗΠΑ και τον Καναδά, καθώς και εντυπωσιακά computer animations, μας ταξιδεύει στο παρελθόν και μας θυμίζει γιατί η ιστορία είναι σημαντική για εμάς σήμερα. Όπως λέει στο τέλος του ντοκιμαντέρ ο ΜακΓκίλιβρεϊ, «η μινωική Κρήτη είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς στην ιστορία της ανθρωπότητας. Πρέπει να ξέρουμε από πού ξεκινήσαμε για να καταλάβουμε τι κάνουμε εδώ, ώστε να μπορέσουμε να πάρουμε αποφάσεις για το μέλλον. Για αυτό χρειαζόμαστε την ιστορία ...» Η ταινία είναι μια παραγωγή της ελληνικής εταιρίας ΑΝΕΜΟΝ και της ΕΡΤ και έχει βραβευθεί στον Καναδά (βραβείο Golden Sheaf για καλύτερο ντοκιμαντέρ) και στην Αθήνα (βραβείο «Αθηνά», Φεστιβάλ CAID 2008).

ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ CHRISTIAN BAUER ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΝΤΑΓΙΑΝΤΑ

Εφηβεία: Πράγματα που φοβούνται πολύ οι γονείς

H προεφηβεία και η εφηβεία αποτελούν την περίοδο που χαρακτηρίζεται από το μεγαλύτερο άγχος και τη μεγαλύτερη ανησυχία από τους γονείς. βλέποντας τα παιδιά τους να μεγαλώνουν και να διανύουν τη δεύτερη - και ίσως πιο καθοριστική- κρίση προσωπικότητας, οι γονείς θορυβούνται ιδιαίτερα. Οι έφηβοι επαναστατούν και απαιτούν. Νομίζουν ότι αδικούνται και εξεγείρονται. Πιστεύουν ότι δεν υπολογίζουν τα θέλω τους και την άποψή τους και δεν το αντέχουν αυτό.

 

Το αίτημά τους για αυτονόμηση, για αυτοπροσδιοραψό και αυτοπραγμάτωση προβάλλει συνήθως έντονα και βασανιστικά τόσο για τους ίδιους όσο και για τους οικείους τους. Οι έφηβοι συχνά πρακαλοόν αναταράξεις στην πραγματικότητα της οικογένειας, επιζητούν και προκαλούν ανατροπές. Η αναζήτηση της ταυτότητάς τους συνήθως γίνεται με τρόπο θορυβώδη, που σίγουρα δεν περνά απαρατήρητος. Ωστόσο, αυτό δεν είναι απόλυτο. Κάποιοι έφηβοι θα σηκώσουν ψηλά τη σημαία της επανάστασης, θα εξεγερθούν με τρόπο που δε θα περάσει απαρατήρητος, άλλοι θα προβούν σε ειρηνικής μορφής επανάσταση, ενώ άλλοι θα προτιμήσουν τη φυγή ή την απόσυρση και άλλοι απλώς θα συνεχίσουν την πορεία τους στην ευθεία με τον ίδιο ρυθμό, χωρίς να παρεκκλίνουν από αυτή.

 

Οι σύγχρονες έρευνες δείχνουν ότι η «θύελλα και ορμή», η έντονη θυμική αναστάτωση της εφηβείας αποτελεί μάλλον μύθο και ότι οι έφηβοι που είχαν τα προηγούμενα χρόνια καλή σχέση με τους γονείς τους θα συνεχίσουν να έχουν την ίδια σχέση με αυτούς (Block, Block & Mormon, 1981). O μύθος της εφηβείας ο οποίος έχει επενδυθεί με απίστευτο τρόπο και κίνδυνο. Όμως οι νεότερες έρευνες  έρχονται να ανασκευάσουν την άποψη της Anna Freud που είχε επικρατήσει για πολλά χρόνια, θεωρώντας την αναταραχή της εφηβείας όχι μόνον αναπόφευκτη ηαναγκαία για τη μετέπειτα ομαλή εξέλιξη της προσωπικότητας του ατόμου.

 

Οι γονείς φοβούνται την εφηβεία. Τι φοβούνται; Ιεραρχικά ο πρώτος φόβος που ομολογουν είναι τα ναρκωτικά και γενικά οι ουσιες. Μετά η επιρροή ή που θα δεχτεί το παιδί τους από παρέες συνομηλίκων του ή άλλων παιδιών.

 

Για τα κορίτσια ιδιαίτερα φοβίζει τους γονείς η έναρξη της σεξουαλικής τους ζωής και οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, αλλά και για τα αγόρια η επιλογή κατάλληλης  συντρόφου.

Φόβοι σημερινοί, όπως το AIDS, οι ουσίες, η ομοφυλοφιλία και η εγκληματικότητα, δεν υπήρχαν για τους γονείς των προηγούμενων δεκαετιών.

 

Οι φόβοι των γονιών σήμερα είναι πολλοί και συνεχώς δημιουργούνται νέοι. Τι είναι αυτό που ομως φοβόνται πραγματικά, που τους ανησυχεί περισσότερο;

Αυτό που πραγματικά εγείρει τις ανησυχίες και κορυφώνουν τους φόβους των γονέων είναι ότι χάνουν τον έλεγχο του παιδιού, το οποίο τίθεται -μερικώς ή ολικώς- έξω από τη σφαίρα επιρροής τους. Οι συνομήλικοι έρχονται τώρα να παίξουν καθοριστικό ρόλο στις επιλογές του εφήβου, ο οποίος θα υιοθετήσει μια διαφορετική ή έστω διαφοροποιημένη κουλτούρα από εκείνη της οικογένειας του, ιδιαίτερα όσον αφορά θέματα λεξιλογίου (εφηβική αργκό) και εξωτερικής εμφάνισης, αλλά και ψυχαγωγίας (μουσική κ.ά.).

 

Αυτές οι διαφοροποιημένες επιλογές γίνονται συχνά με προκλητικό και θορυβώδη τρόπο, που ανησυχεί έντονα τους γονείς. Παράλληλα, η ανάγκη των εφήβων για προσδιορισμό και διαφύλαξη του δικού τους προσωπικού τους χώρου εκλαμβάνεται ως απιστία ή ως ύποπτη φυγή από τους γονείς, οι οποίοι αρνούνται πεισματικά να τους εκχωρήσουν περισσότερα δικαιώματα. Σεβασμός και εμπιστοσύνη είναι δυο λέξεις σημαντικότατες για τους εφήβους, δύσκολα όμως συνειδητοποιείται η σημασία τους για τους γονείς.

 

Κατά την εφηβεία, εκτός από την «κρίση προσωπικότητας» που διανύουν οι έφηβοι, κρίση διανύει και όλη η οικογένεια και οι ίδιοι οι γονείς. Εκτός από την κρίση που προκαλεί η γέννηση του πρώτου παιδιού στο ζευγάρι, κρίση δημιουργείται και στη μέση ηλικία των γονέων, η οποία συμπίπτει συνήθως με την κρίση της εφηβείας των παιδιών. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από προβλήματα ορίων, επικοινωνίας, συναισθηματικών ανταλλαγών, οικογενειακής συνοχής και ανεξαρτησίας μέσα στην οικογένεια (Δοξιάδη-Ταπ. 1985).

 

Το «σύνδρομο της άδειας φωλιάς» (the empty nest syndrome) αποτελεί την κύρια αιτία ανησυχίας των γονέων που έχουν παιδιά στην εφηβεία. Η αυτονόμηση των εφήβων είναι συνήθως επι-Θυμητή από τους γονείς, αλλά ταυτόχρονα και απευκταία και μη επιθυμητή, ιδιαίτερα σε ασυνείδητο επίπεδο. Οι γονείς φοβούνται μήπως μείνουν μόνοι. Ο φόβος της μοναξιάς ή της μείωσης των μελών της οικογένειας κατά ένα μέλος με την επικείμενη αποχώρηση του μέλους αυτού και τη συνακόλουθη αυτονόμησή του αναζωπυρώνει άγχη και μεγαλώνει τις ελλείψεις. Η αλλαγή στη σύνθεση της οικογένειας μπορεί να οδηγήσει σε αναδιαμόρφωση του σκηνικού και επαναδιαπραγμάτευση των σχέσεων. Οι οικογενειακές σχέσεις μπορεί συνεπούς να βελτιωθούν και αν εμπλουτιστούν ή να γίνουν δύσκαμπτες και δυσλειτουργικές. 

Αντιμετωπίζοντας Τον Φόβο Στις Σχέσεις

 Φαινομενικά, ένας καυγάς με τον/την σύντροφο μας, μπορεί να ξεκινά από μία ασήμαντη αιτία. Έπειτα ίσως να ξεφουσκώσει ομαλά και να λυθεί γρήγορα. Πολλές φορές όμως η ασήμαντη αφορμή δημιουργεί μια σύγκρουση μεγάλων διαστάσεων που μας ταράζει συναισθηματικά και μας σημαδεύει εσωτερικά με συναισθήματα εξουθένωσης και θλίψης. Τότε ίσως ν’αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν να το τραβήξαμε τόσο μακρυά και ν’αδυνατούμε να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά μας και τη συμπεριφορά του συντρόφου μας.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι έντονες κι ανεξέλεγκτες αυτές συγκρούσεις υποκινούνται από βαθύτερους φόβους, τους οποίους ίσως να μη συνειδητοποιούμε. Οι φόβοι που βιώνουμε σε μία σχέση έχουν δύο πηγές: η πρώτη είναι η συμπεριφορά του συντρόφου μας απέναντι μας. Μια επιτακτική συμπεριφορά, ένα σαρκαστικό ή επικριτικό σχόλιο, ή η απλή αδιαφορία μπορεί να αποτελέσουν αφορμές για να έρθουν οι φόβοι μας στην επιφάνεια. Όμως , η δεύτερη πηγή των φόβων μας δεν έχει να κάνει με τον σύντροφό μας αλλά με εμάς τους ίδιους και το παρελθόν μας. Μάλιστα, αρκετές φορές, το μεγαλύτερο μέρος του φόβου που νιώθουμε προέρχεται από εμπειρίες του παρελθόντος όταν ίσως ήμασταν πιο τρωτοί κι ευαίσθητοι από τώρα.

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο σύντροφός μας είναι σαν κι εμάς. Ίσως να αισθάνεται την ανάγκη ν’αμυνθεί, ή ίσως ν’αισθάνεται μπερδεμένος και πληγωμένος. Πάνω απ’όλα ο σύντροφος μας αισθάνεται σίγουρα φόβο όπως κι εμείς, γι’αυτό το λόγο συμπεριφέρεται άσχημα, όπως συμπεριφερόμαστε άσχημα κι εμείς όταν κάνουμε επίθεση ή ασκούμε σκληρή κριτική.

Κάποιοι τυπικοί φόβοι που σαν άνθρωποι βιώνουμε στις σχέσεις είναι:

Ότι θα απορριφθούμε

Ότι θα εγκαταλλειφθούμε

Ότι θα αγνοηθούμε

Ότι δε θα μας αγαπούν

Ότι θα κατηγορηθούμε άδικα

Ότι θα καταστραφούμε

Ότι είμαστε αποτυχημένοι σύντροφοι

Ότι θα μας επιτεθούν

Ότι θα μας ακυρώσουν

Ότι θα μας πληγώσουν συναισθηματικά

Ότι θα ζήσουμε δυστυχισμένα

Ότι δε μας σέβονται

Ότι θέλουν να μας υποτάξουν

Ότι θα μας κοροιδέψουν/γελοιοποιήσουν

Ότι θα παγιδευτούμε

Ότι δε θα εκπληρωθούμε

 

Διαβάζοντας την παραπάνω λίστα ίσως θα ήταν χρήσιμο ν’αναλογιστείς ποιοί από αυτούς τους φόβους επικρατούν στη δική σου σχέση . Ποιούς νιώθεις εσύ και ποιούς ο/η σύντροφός σου;

Ποιοί από αυτούς τους φόβους νομίζεις ότι ένιωθες από ανέκαθεν, πριν ακόμα αποκτήσεις την τωρινή σου σχέση; Η ποιούς φόβους έχεις βιώσει και σε προηγούμενες σχέσεις; Ποιοί φόβοι νομίζεις ότι ένιωθε από πριν ο σύντροφός σου;

Όλοι μας έχουμε ζήσει εμπειρίες που μας πλήγωσαν στον παρελθόν. Οι εμπειρίες αυτές συχνά σκαλίζουν μέσα μας αμφιβολίες, ανασφάλειες και φόβους που ενώ παραμένουν θαμμένες τις ήρεμες μέρες, επανέρχονται στην επιφάνεια όταν βρισκόμαστε σε σύγκρουση.

 

Είναι κρίμα ν’αφήσεις τον φόβο να πνίξει την ομορφιά της σχέσης σου. Για να τον αντιμετωπίσεις, δοκίμασε:

1. Να ονομάσεις και να κατανοήσεις τους όποιους φόβους σου βρίσκονται στο υπόβαθρο των συγκρούσεων σας. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να πάψουν να συντηρούν τις διαμάχες σας.
2. Να κατανοήσεις από που προήλθαν οι φόβοι σου και πώς παραμένουν. Απόφυγε να είσαι επικριτικός/η ο ένας απέναντι στον/στην σύντροφο σου ή να εμπλακείς σ’ένα παιχνίδι κατηγορητηρίων.
3. Ν’ακούσεις προσεκτικά τον σύντροφό σου να μιλάει για τους δικούς του φόβους. Προσπάθησε να τον ακούσεις με αποδοχή και κατανόηση χωρίς να μειώσεις τη σημαντικότητα των δικών του φόβων ή ν’αμφισβητήσεις την εγκυρότητα τους. Θυμίσου ότι ο καθένας από μας έχει βιώσει τις δικές του εμπειρίες, οι οποίες ίσως να έσπειραν τους πρώτους σπόρους των φόβων μας. Οι υπόλοιπες εμπειρίες ίσως να έδρασαν ενισχυτικά με αποτέλεσμα οι φόβοι αυτοί να θεριέψουν και ν’εγκαθιδρυθούν μόνιμα.
4. Ν’αναγνωρίσεις τον φαύλο κύκλο που ακολουθούν οι φόβοι σας. Ένας δικός σου φόβος μπορεί να υποκινεί ένα φόβο του συντρόφου σου και το αντίστροφο. Για παράδειγμα, ο φόβος της εγκατάλειψης, ίσως να σε κάνει απαιτητικό/η απέναντι στο σύντροφό σου να περνάει χρόνο μόνο μαζί σου. Εκείνος/η μπορεί να αισθάνεται ότι ελέγχεται και να έρχεται στην επιφάνεια ο φόβος του ότι θα υποταγεί, θα ελεγχθεί ή θα παγιδευτεί. Σπάστε τον φαύλο κύκλο, κατανοώντας τι είναι αυτό που υποκινεί τις συμπεριφορές σας και διαπραγματευτείτε καινούρια όρια στη σχέση σας που θα σας κάνουν και τους δύο να αισθάνεστε ασφαλείς

Η διαδικασία της αναγνώρισης κι αντιμετώπισης των φόβων χρειάζεται χρόνο και προσπάθεια, όμως όσο πιο πολύ προσπαθούμε να δουλέψουμε πάνω σε αυτό, τόσο θα βλέπουμε τη σχέση μας να ζωντανεύει και να ισορροπεί. Αξίζει τον κόπο!

Τρόποι για να Ξεπεράσετε τη Μοναξιά

Τι είναι η μοναξιά;

Η μοναξιά είναι μια έννοια που υποδηλώνει ότι νιώθουμε διαχωρισμένοι  κι αποκομμένοι από τους άλλους, σ’ένα βαθύτερο επίπεδο. Είναι ένα φαινόμενο πολυδιάστατο που εκδηλώνεται και βιώνεται διαφορετικά από τον καθένα από εμάς. Εάν αισθάνεστε μόνοι, ίσως να σκέφτεστε:

• ‘Οτι δεν έχετε ουσιαστικούς δεσμούς με τους ανθρώπους γύρω σας
• Ότι κανείς δε σας νοιάζεται  πραγματικά
• Ότι οι γύρω σας σας αγνοούν
• Ότι δεν μπορείτε να συνδεθείτε με τους άλλους σε συναισθηματικό επίπεδο
• Ότι σας έχουν εγκαταλείψει

Ίσως επίσης να περνάτε μια δύσκολη φάση στη ζωή σας όπου
• Δεν έχετε κάποιο σύντροφο  ή φίλους
• Είστε μόνοι λόγω περιστάσεων και νιώθετε άβολα με αυτό.

Ως ένα βαθμό, η μοναξιά είναι μία φυσιολογική κατάσταση, μέρος της διαδικασίας της ωρίμανσης μας. Μένουμε μόνοι για πρώτη φορά ως βρέφη και κατά τη διάρκεια της ζωής μας, οι περίοδοι απομόνωσης και συντροφικότητας εναλάσσονται διαρκώς. Είναι λοιπόν η μοναξιά  μια εμπειρία εξισορρόπησης ανάμεσα στην αναζήτηση της οικειότητας και την αποδοχή ότι η απομόνωση είναι μέρος της ζωής. Βέβαια, συχνά στη ζωή, μπορεί να νιώσουμε ότι ο κύκλος αυτός είναι δύσκολος. Τότε ίσως σκεφτόμαστε ότι οι άλλοι δε μας αγαπούν, ότι είμαστε αποκομμένοι, διαχωρισμένοι ή αγνοημένοι. Μέσα μας υπάρχει το βάρος της μοναξιάς.
Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί λόγοι που κάποιοι  άνθρωποι βιώνουν τη μοναξιά πιο έντονα από κάποιους άλλους. Κατ’αρχάς, η μοναξιά μπορεί να είναι περιστασιακή, να έχει προκληθεί δηλαδή από εξωτερικά γεγονότα. Ένας χωρισμός, μια απώλεια, μια σχέση που μας αφήνει ανικανοποίητους, ο σύγχρονος ρυθμός ζωής, μια δραστική αλλαγή περιβάλλοντος όπως η μετανάστευση σε μια ξένη χώρα, μπορεί να προκαλέσουν ή να εντείνουν τη σκέψη ότι είμαστε μόνοι.
Πέρα από περιστασιακούς λόγους, η μοναξιά μπορεί να είναι και μια διαρκής εσωτερική κατάσταση η οποία να μην συνδέεται με  εξωτερικά γεγονότα. Οι λόγοι για τους οποίους η μοναξιά  μπορεί να έχει παγιωθεί ως μία εσωτερική κατάσταση είναι διαφορετικοί για τον καθένα. Συχνά, οι ρίζες της μπορεί να βρίσκονται στην παιδική ηλικία, ειδικά όταν αισθανόμαστε ότι δεν είχαμε αγαπηθεί σαν παιδιά ή εάν είχαμε ζήσει εμπειρίες εγκατάλλειψης και απόρριψης. Έτσι  ίσως κουβαλάμε τον φόβο αυτό της  απόρριψης και ως ενήλικες και απομονωνόμαστε για να προστατευτούμε.  Άλλες φορές, κάποιες εμπειρίες της μετέπειτα ζωής, όπως συνεχείς απογοητεύσεις στις σχέσεις , μπορεί να οδηγήσουν σε απογοήτευση και απομόνωση.
Επίσης είναι σημαντικό να αναφέρουμε, ότι κάποιες ψυχικές διαταραχές μπορεί να δημιουργήσουν τάση για απομόνωση και συνεπώς να επιφέρουν μοναξιά. Για παράδειγμα, στην κοινωνική φοβία, το άτομο πιστεύει ότι κρίνεται διαρκώς από τους άλλους και αποφεύγει τις κοινωνικές δραστηριότητες από φόβο ότι θα ντροπιαστεί. Στην κατάθλιψη, μπορεί και πάλι να υπάρξει απομόνωση για διαφορετικούς λόγους.
Για να ξεπεράσετε τη μοναξιά
Αναλογιστείτε: Πώς θα ήταν τα πράγματα, τι θα σκεφτόσασταν και πώς θα νιώθατε εάν δεν ήσασταν μόνοι; Εάν ένα πρωί ξυπνούσατε και διαπιστώνατε ότι δεν νιώθετε πλέον μοναξιά, τι αλλαγές θα είχαν γίνει στη ζωή σας;  Ο οραματισμός είναι το πρώτο βήμα για ν’αποκτήσουμε σαφή εικόνα του τι ακριβώς θέλουμε να επιτύχουμε.
Αγαπήστε  και φροντίστε τον εαυτό σας. Εάν εσείς ίδιοι δεν αγαπάτε τον εαυτό σας, θα είναι δύσκολο να νιώσετε και να πιστέψετε ότι οι άλλοι σας αγαπούν ακόμα κι αν πραγματικά σας αγαπούν. Εάν έχετε χαμηλή αυτοεκτίμηση, είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάνετε αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό σας. Προσπαθήστε να αλλάξετε τις σκέψεις αυτές αναγνωρίζοντας  τα  θετικά  σας στοιχεία και προσπαθώντας να βελτιώσετε ο,τι χρειάζεται βελτίωση χωρίς να κρίνετε αυστηρά τις ατέλειες σας . Θυμηθείτε ποιές είναι οι αξίες σας και αναρωτηθείτε κατά πόσο  ζείτε σύμφωνα με αυτές καθώς και κατά πόσο τις επικοινωνείτε στους άλλους. Επίσης, μην ξεχνάτε να φροντίζετε τον εαυτό σας, με σωστή διατροφή, ξεκούραση και διασκέδαση.
Προσπαθήστε να βρείτε διάφορες ομάδες που θα μπορούσατε να συμμετάσχετε στην τοπική σας κοινότητα. Για παράδειγμα, αρχίστε μία ομάδα χορού,κεραμικής,ζωγραφικής ή άλλης δημιουργικής απασχόλησης. Σιγά-σιγά, μπορείτε ν’αποκτήσετε έναν κύκλο γνωριμιών με κοινά ενδιαφέροντα. Το δυσκολότερο κομμάτι με αυτές τις δραστηριότητες είναι η απόφαση να πάει  κανείς καθώς και οι πρώτες φορές. Εάν μετά τις πρώτες φορές, συνεχίσετε να αισθάνεστε άβολα, τότε θα μπορούσατε να δοκιμάσετε μια διαφορετική ομάδα ή δραστηριότητα.
Επανασυνδεθείτε με παλιούς φίλους. Ίσως είχατε κάποιους φίλους στο παρελθόν με τους οποίους περνούσατε καλά, αλλά χάσατε επαφή με τα χρόνια.  Δοκιμάστε να επικοινωνήσετε μαζί τους κι ίσως να διαπιστώσετε ότι ενδιαφέρονται κι εκείνοι να ανακτήσουν επαφή μαζί σας.
Ενισχύστε τους οικογενειακούς σας δεσμούς. Συχνά οι οικογενειακές σχέσεις αποδυναμώνονται με το χρόνο, είτε λόγω των πολλών υποχρεώσεων και του σύγχρονου ρυθμού ζωής είτε λόγω άλλων παραγόντων. Εάν αισθάνεστε ότι το να έρθετε πιο κοντά στην οικογένεια σας, είναι κάτι που μπορεί να σας βοηθήσει, τότε δοκιμάστε να αυξήσετε την επαφή σας μαζί τους.
Αρχίστε εθελοντισμό. Ο εθελοντισμός είναι ένας εξαιρετικός τρόπος  όχι μόνο για να γνωρίσετε καινούριους ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα αλλά και για να ενισχύσετε τον σύνδεσμο σας με την ευρύτερη κοινότητα μέσω της προσφοράς.
Εάν αισθάνεστε έντονο άγχος με την κοινωνική συναναστροφή, εάν μέσα σας επικρατεί αρνητικότητα και θλίψη που σας απομονώνει , ή εάν νιώθετε πληγωμένοι από εμπειρίες του παρελθόντος , θα μπορούσατε να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ψυχολόγου προκειμένου να επεξεργαστείτε και ν’αντιμετωπίσετε αυτά τα συναισθήματα.

Το Νόημα του Πόνου Και Πως Ν’Αποδεχτείς Το Δύσκολο

Ο πόνος είναι μια οικουμενική ανθρώπινη εμπειρία. Κι όλες τις φορές που τον νιώθουμε, θέλουμε να τον διώξουμε γρήγορα για να θεραπεύσουμε το σώμα ή την  ψυχή μας.
Υπάρχουν αναρίθμητοι τρόποι για να μειωθεί ή ν’εξαφανιστεί ο πόνος. Παυσίπονα, φάρμακα, παράνομες ουσίες, τεχνικές απόσπασης προσοχής όπως το να μην αφήνεις χρόνο στον εαυτό σου να σκεφτεί μέσω π.χ υπερβολικής δουλειάς ή άλλων ασχολιών, η εκλογίκευση,  η γελιοποίηση του, η άρνηση του, η απώθηση του. Όλες τις φορές, η επιθυμία είναι η ίδια: να μην πονάμε άλλο.
Εάν ο πόνος είναι πράγματι τόσο περιττός, τόσο άχρηστος γιατί να υπάρχει; Γιατί η ζωή να μην είναι μια διαδοχή ευτυχισμένων στιγμών; Γιατί ο κόσμος να είναι φτιαγμένος έτσι ώστε να περιέχει πόνο;
Ο σωματικός πόνος μας βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Ένας πονοκέφαλος μπορεί να είναι αθώος αλλά μπορεί να αποτελεί ένδειξη και για κάτι σοβαρότερο. Εάν λοιπόν δεν υπήρχε πόνος, δε θα ξέραμε ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι στο σώμα μας, δεν θα υπήρχε τρόπος να ξέρουμε εάν είμαστε άρρωστοι ή όχι κι ούτε βέβαια θα επιδιώκαμε να θεραπευτούμε. Κάθε φορά που πονάμε σωματικά, θέλουμε να σταματήσουμε να πονάμε. Αυτό είναι βέβαια λογικό εφόσον ο πόνος είναι μια τόσο δυσβάσταχτη εμπειρία. Στις περιπτώσεις χρόνιου σωματικού πόνου, οι περισσότεροι άνθρωποι αναπτύσσουν έναν δευτερογενή πόνο: «Γιατί θα πρέπει να πονάω; Δεν αντέχω άλλο. Ποτέ θα τελειώσει αυτό; Γιατί σ’εμένα;». Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πόσο έντονες γίνονται οι σκέψεις αυτές σε κάποιον που πονάει για χρόνια, μιας και μια παροδική εμπειρία πόνου είναι ήδη δυσβάσταχτη.
Η αντίδραση μας απέναντι στον εσωτερικό,ψυχικό πόνο είναι παρόμοια όπως και με τον σωματικό. Θέλουμε να τον αποφύγουμε, να τον διώξουμε, να τον εξαφανίσουμε. Στην απόπειρα μας  να το πετύχουμε αυτό

• Καταφεύγουμε στην απόδοση φταιξίματος και την επικριτικότητα προς τον περίγυρο. Περιμένουμε έτσι τη λύτρωση να έρθει από κάποιον άλλο, συνήθως το άτομο στο οποίο ρίχνουμε το φταίξιμο.
• Προσπαθούμε να καταπιέσουμε ή να εκλογικεύσουμε τις όποιες σκέψεις σχετίζονται με τον πόνο μας.
• Θυμώνουμε με τα συναισθήματα μας και την αδυναμία μας να τα ελέγξουμε νομίζοντας πώς η αυτοεπίκριση θα μας κρατήσει κινητοποιημένους για να διώξουμε τον πόνο.
• Χρησιμοποιούμε ουσίες όπως π.χ το αλκοόλ ή καταφεύγουμε σε άλλου είδους εξαρτητικές  συμπεριφορές όπως π.χ η εργασιομανία ή η υπερβολική άσκηση.

Αυτή η συνεχής προσπάθεια να αποφύγουμε τις σκέψεις, τα συναισθήματα μας, τις αναμνήσεις μας ή αυτό που νιώθουμε στο σώμα μας, δυσκολεύει και παρατείνει τον πόνο. Ο λόγος που παραμένουμε σ’αυτό το σύστημα αποφυγής, είναι επειδή από αυτή απορρέει ένα παροδικό όφελος.
Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι κάποιος πάσχει από αγοραφοβία, δηλαδή φοβάται τους χώρους οι οποίοι είναι πολύ ανοιχτοί ή έχουν συνωστισμό. Οι φίλοι του αποφασίζουν να πάνε σ’ένα πάρτυ το οποίο γίνεται σ’ένα γνωστό μπαρ. Παρόλο που θα ήθελε να περάσει χρόνο με τους φίλους του και του αρέσει η συγκεκριμένη μουσική, βρίσκει μια δικαιολογία για να μην πάει φοβούμενος ότι ο συνωστισμός θα πυροδοτήσει το άγχος του. Προσπάθησε τώρα να φανταστείς πώς θα ήταν αν ήσουν στη θέση αυτού του ανθρώπου.
Πώς είναι πιθανόν να νιώθει αμέσως μόλις βρεί μια δικαιολογία για να μην πάει με τους φίλους του; Ανακούφιση ή άγχος;
Θα είναι η αποφυγή παρόμοιων καταστάσεων(χώρων με συνωστισμό) περισσότερο ή λιγότερο πιθανή την επόμενη φορά;
Θα γίνει αυτή η φοβία πιο δυνατή ή πιο αδύναμη;
Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις είναι μάλλον ξεκάθαρες. Η εμπειρία μας είναι ανάλογη με την εμπειρία αυτή του ανθρώπου. Κάθε φορά που αντιδρούμε με τρόπο που στοχεύει στην αποφυγή του προσωπικού μας πόνου, πυροδοτούμε τις παραπάνω αντιδράσεις. Το πιο πιθανό δηλαδή είναι ότι αρχικά θα νιώσουμε μία αίσθηση ανακούφισης όταν καταφέρουμε ν’αποφύγουμε τα οδυνηρά συναισθήματα ή σκέψεις. Αυτή η αίθηση ανακούφισης ενδυναμώνει την τάση να χρησιμοποιήσουμε την ίδια τακτική την επόμενη φορά που θα πρέπει ν’αντιμετωπίσουμε το δυσάρεστο συναίσθημα. Κάθε φορά όμως που το κάνουμε δίνουμε σε αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα περισσότερη δύναμη.
Στις περισσότερες μορφές ψυχικού πόνου, υπάρχει σε κάποιο βαθμό αυτή η απροθυμία να βιώσουμε το επώδυνο συναίσθημα.
Για παράδειγμα, η απροθυμία να έχουμε άγχος, προβλέπει ότι θα έχουμε άγχος. Ακόμα και κάτω από το ίδιο ερέθισμα, οι άνθρωποι που τείνουν ν’αποφεύγουν την εμπειρία τους, θα νιώσουν περισσότερο πανικό απο εκείνους που αποδέχονται το άγχος πιο πρόθυμα.
Στην κατάθλιψη, πολλά από τα συμπτώματα διατηρούνται από μια έλλειψη αποδοχής και προθυμίας να βιώσουμε τη θλίψη.
Όλες αυτές οι στρατηγικές αχρηστεύουν τη δύναμη μας να θεραπευτούμε, να βελτιωθούμε ή να επιλύσουμε το πρόβλημα παρατείνοντας και ενδυναμώνοντας έτσι την ψυχική μας ταλαιπωρία.

Τι θα πρέπει να κάνουμε λοιπόν;
Α) Πρώτα απ’όλα είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο ψυχικός μας πόνος, βρίσκεται μέσα μας διότι μεταφέρει ένα μήνυμα, όπως ακριβώς ο πονοκέφαλος είναι σύμπτωμα πως κάτι συμβαίνει στο σώμα μας. Το μήνυμα αυτό δεν είναι ίσως ξεκάθαρο όμως υπάρχει. Για να μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις το μήνυμα που μεταφέρει για σένα η θλίψη, το άγχος ή οποιοσδήποτε άλλος ψυχικός πόνος αισθάνεσαι, αναλογίσου:
Εάν το επώδυνο συναίσθημα που νιώθω, μπορούσε να μιλήσει, τι θα έλεγε;
Εάν αυτό το συναίθημα είχε μορφή, ανθρώπινη ή ζώου, πώς θα ήταν; Πώς θα αισθανόμουν απέναντι του; Τι θα μου έλεγε; Τι θα του έλεγα;

Β) Προσπάθησε ν’αποδεχτείς την δυσβάσταχτη εμπειρία που βιώνεις. Όπως προαναφέρθηκε, το ανθρώπινο ενστικτό μας σπρώχνει να θέλουμε να την ξεφορτωθούμε και να την αποφύγουμε. Η πίεση όμως που ασκούμε στο εαυτό μας, είναι μια έμμεση κριτική ότι δεν θα έπρεπε να αισθανόμαστε όπως αισθανόμαστε. Η κριτική αυτή μας αποδυναμώνει ψυχικά και μας καθηλώνει περισσότερο στην ίδια εμπειρία την οποία θέλουμε ν’αποφύγουμε.
Ένα μεγάλο μέρος της αποδοχής, είναι η προθυμία να βιώσουμε τη δυσάρεστη εμπειρία.
Τι σημαίνει όμως προθυμία;
Το να κρατάς τον πόνο σου όπως θα κρατούσες ένα μικρό λουλούδι στα χέρια σου
Το ν’αγκαλιάζεις τον πόνο σου όπως θ’αγκάλιαζες ένα μικρό παιδί που κλαίει
Το να κοιτάς τον πόνο σου με τον ίδιο τρόπο όπως θα κοιτούσες ένα απίστευτο πίνακα
Το να τιμάς τον πόνο σου όπως θα τιμούσες έναν καλό φίλο ακούγοντας τον
Να εισπνέεις τον πόνο σου όπως θα έπαιρνες μια βαθιά εισπνοή
Να εγκαταλείπεις τον πόλεμο με τον πόνο σου όπως ένας  στρατιώτης που καταθέτει το όπλο του και γυρνά σπίτι
Να κουβαλάς τον πόνο όπως κουβαλάς μια φωτογραφία στο πορτοφόλι σου

Προθυμία δεν είναι να αντιστέκεσαι τον πόνο σου, να τον αγνοείς, να τον ξεχνάς, να κάνεις αυτό που σου λεέι ή να μην κάνεις αυτό που σου λέει.
Ο στόχος της προθυμίας και της αποδοχής είναι η ευελιξία. Όταν καταφέρνεις να είσαι απόλυτα παρόν στο εδώ και τώρα χωρίς να κρίνεις ή να διώχνεις τις εμπειρίες σου(σκέψεις,συναισθήματα, σωματικά συμπτώματα κτλ.) έχεις περισσότερη ελευθερία και δύναμη για να αναλάβεις δράση και να θεραπεύσεις τον εαυτό σου.

Η πληγή είναι το μέρος από το οποίο εισέρχεται μέσα σου το Φώς.

Wassily Kandinsky

Ο Wassily Kandinsky (1866-1944) ήταν Ρώσος ζωγράφος και θεωρητικός της τέχνης.
O Βασίλι Καντίνσκι (ή Καντίνσκυ) (ρωσική γραφή: Василий Кандинский, λατινική γραφή: Wassily Kandinsky, Μόσχα 16 Δεκεμβρίου 1866 – Νεϊγί-συρ-Σεν, Γαλλία, 13 Δεκεμβρίου 1944) ήταν Ρώσος ζωγράφος και θεωρητικός της τέχνης. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα και ένας από τους πρωτοπόρους της αποκαλούμενης αφηρημένης τέχνης. Έλαβε μέρος σε ορισμένα από τα σημαντικότερα ρεύματα της μοντέρνας τέχνης εισάγοντας τις δικές του καινοτομίες και μία νέα αντίληψη για τη ζωγραφική, καταγράφοντας ένα πλούτο θεωριών και ιδεών στην πραγματεία Για το πνευματικό στην τέχνη.
Γεννήθηκε στη Μόσχα, μοναδικό παιδί εύπορης οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν έμπορος τσαγιού. Το 1871 η οικογένεια μετακόμισε στην Οδησσό, όπου ο πατέρας του ανέλαβε θέση διευθυντή σε εργοστάσιο τσαγιού. Σύντομα, μετά τη μετακίνηση αυτή, οι γονείς του Καντίνσκι χώρισαν και την ανατροφή του ανέλαβε η θεία του Ελισάβετ, αδελφή της μητέρας του.

Για τον Καντίνσκι, όλες οι μορφές τέχνης είχαν αρχίσει να προσεγγίζουν το αφηρημένο, το οποίο αποτελούσε και τον αντικειμενικό τους σκοπό. Οι αντιλήψεις του για το χρώμα και τη δομή θα οδηγούσαν σε μία «καθαρή ζωγραφική» «[…] μία ανάμειξη χρώματος και φόρμας όπου το καθένα υπάρχει ξεχωριστά αλλά και μαζί, σε μία κοινή ζωή που ονομάζεται εικόνα και προκύπτει ως εσωτερική αναγκαιότητα»

Το κίνημα του Γαλάζιου Καβαλάρη ήταν για τους Καντίνσκι και Μαρκ κάτι ευρύτερο από ένα κίνημα στη ζωγραφική, φιλοδοξώντας να αποτελέσει έκκληση για μία πνευματική αναγέννηση σε όλες τις μορφές τέχνης. Η πρώτη ομαδική έκθεση της ομάδας περιόδευσε στην Κολωνία, στο Βερολίνο, στη Βρέμη και στη Φρανκφούρτη. Τον Οκτώβριο του 1912, ο Καντίνσκι πραγματοποίησε επίσης την πρώτη του ατομική έκθεση στη γκαλερί Der Sturm του Χέρβαλτ Βάλντεν. Η δραστηριότητα της ομάδας έφθασε σύντομα στο απόγειό της, ωστόσο υπήρξε τελικά βραχύβια, διοργανώνοντας συνολικά δύο ομαδικές εκθέσεις.
Επιστροφή στη Ρωσία: Με το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, ο Καντίνσκι κατέφυγε στην Ελβετία ενώ αργότερα επέστρεψε στη Μόσχα. Τα προηγούμενα χρόνια, φρόντιζε να διατηρεί αρκετές επαφές με τη Ρωσία και τις καλλιτεχνικές εξελίξεις που διαδραματίζονταν εκεί. Ειδικότερα, είχε συνεργαστεί με τα μέλη του Γαλάζιου Ρόδου, μίας ομάδας συμβολιστών καλλιτεχνών, έχοντας συμμετοχή σε ομαδικές εκθέσεις τους.
Στη Ρωσία παντρεύτηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1911 για δεύτερη φορά, τη Νίνα Αντρεγιέφσκαγια, κόρη στρατηγού. Από το 1918 μέχρι το 1920 ασχολήθηκε με τη διδασκαλία της τέχνης και την αναδιοργάνωση των μουσείων, ως μέλος του Τμήματος Καλών Τεχνών (IZO). Παράλληλα, δίδασκε ως επικεφαλής στα Ελεύθερα Κρατικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια (SVOMAS) της Μόσχας και τα μαθήματά του ήταν βασισμένα στις ιδέες που είχε νωρίτερα διατυπώσει στο Για το πνευματικό στην τέχνη.
Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα διετέλεσε ακόμα διευθυντής του Ινστιτούτου για την Καλλιτεχνική Παιδεία (IΝChUK) της Μόσχας, το οποίο αργότερα εγκατέλειψε για τη Ρωσική Ακαδημία Αισθητικής, όπου προσπάθησε να καταρτίσει το πρόγραμμα σπουδών του τμήματος Ψυχολογίας και Φυσιολογίας. Παράλληλα με τις διδακτικές του δραστηριότητες συμμετείχε σε επτά εκθέσεις ενώ έγραψε και αρκετά δοκίμια για τη ζωγραφική. Μετά τη ρωσική επανάσταση και την επιβολή του δόγματος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, τα έργα του απομακρύνθηκαν από τα μουσεία της Σοβιετικής Ένωσης και ο ίδιος αναχώρησε από την πατρίδα του εξαιτίας μίας σταθερής εχθρότητας εκ μέρους των συναδέλφων του.
Ο Καντίνσκι δίδαξε στη σχολή Μπαουχάους, προσκεκλημένος – όπως και άλλοι διακεκριμένοι καλλιτέχνες της εποχής – του ιδρυτή της Βάλτερ Γκρόπιους και κλήθηκε να αναλάβει το εργαστήριο τοιχογραφίας. Παράλληλα ανέλαβε ένα μάθημα με θέμα τη φόρμα, σε συνεργασία με το Πάουλ Κλέε και η διδασκαλία του ήταν εμπλουτισμένη με στοιχεία από προσωπικές του θεοσοφικές και αποκρυφιστικές μελέτες. Οι πίνακες του, εκείνης της περιόδου, διακρίνονται από μία αυστηρότητα και εμφανή γεωμετρικά στοιχεία. Τα θερμά χρώματα που χρησιμοποιούσε παλαιότερα στο Μόναχο, είχαν αντικατασταθεί από μία «ψυχρή» χρήση του χρώματος, χαρακτηριστικό της αποκαλούμενης και «ψυχρής περιόδου» του Καντίνσκι, που είχε τις απαρχές της στην περίοδο της Ρωσίας.
Στη σχολή της Βαϊμάρης παρέμεινε μέχρι το 1925 και έπειτα από αντιδράσεις κύκλων και κομμάτων της δεξιάς εγκαταστάθηκε αργότερα στο Ντεσάου, διδάσκοντας στην τοπική σχολή Μπαουχάους. Στα σημαντικότερα έργα του Καντίνσκι αυτής της περιόδου συγκαταλέγεται ο πίνακας Κίτρινο-κόκκινο-μπλε, ο οποίος συμπυκνώνει τη νέα στροφή του στον «ψυχρό ρομαντισμό». Μετά την εκστρατεία των Ναζί εναντίον του Μπαουχάους και το κλείσιμο της σχολής, ο Καντίνσκι εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, στο προάστιο Νεϊγύ-συρ-Σεν.
Η αφηρημένη ζωγραφική του Καντίνσκι δεν έγινε θερμά δεκτή στη λεγόμενη Σχολή των Παρισίων και αρκέστηκε στην επανασύνδεσή του με παλιούς φίλους καλλιτέχνες, όπως ο Ντελωναί. Ο Καντίνσκι εκτιμούσε το έργο του Χουάν Μιρό, του Ζαν Αρπ και του Αλμπέρτο Μανιέλι. Την περίοδο αυτή, έζησε και εργάστηκε απομονωμένος, προχωρώντας σε νέες διαφοροποιήσεις της εικαστικής του έκφρασης αλλά και μία σύνθεση τωω παλαιότερων ιδεών του. Χρησιμοποίησε πρωτότυπους συνδυασμούς χρωμάτων, σπάνια βασισμένους σε βασικά χρώματα, ενώ διαφαίνεται επίσης η αλληλεπίδρασή του με τους Μιρό και Αρπ. Στα έργα του κυριαρχούν τα λεγόμενα «βιομορφικά» σχήματα, έχοντας ως πηγή έμπνευσης εγκυκλοπαίδειες και εργασίες βιολογίας, όπως τα έργα του Ερνστ Χέκελ (Kunstformen der Natur) ή του Καρλ Μπλόσφελντ (Unformen der Natur).
Το 1939, το μουσείο Jeu De Paume, αγόρασε το έργο του Σύνθεση ΙΧ, ενώ από την άλλη μεριά των συνόρων, πολλά έργα του καταστράφηκαν από το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας. Στις 13 Δεκεμβρίου 1944, πέθανε σε ηλικία 78 ετών και η ταφή του τελέστηκε στο Νεϊγί-συρ-Σεν.

Αφορισμοί Wassily Kandinsky:
«Κάθε έργο τέχνης αποτελείται από δύο στοιχεία: το εσωτερικό και το εξωτερικό. Το εσωτερικό στοιχείο είναι τα συναισθήματα του καλλιτέχνη. Αυτά τα συναισθήματα είναι ικανά να προκαλέσουν και αντίστοιχα συναισθήματα στην ψυχή του θεατή»
«Σκοπός του βιβλίου μου Για το πνευματικό στην τέχνη καθώς και του Γαλάζιου Καβαλάρη ήταν να αφυπνίσουν τη δυνατότητα να βιώνουμε το πνευματικό στα υλικά και αφηρημένα πράγματα. Αυτή η ικανότητα είναι απόλυτα απαραίτητη για το μέλλον και ανοίγει το δρόμο για μια ατελείωτη ποικιλία ενδεχόμενων εμπειριών»
«Τα συναισθήματα είναι επίσης μία γέφυρα από το μη υλικό προς το υλικό (καλλιτέχνης) και από το υλικό προς το μη υλικό (θεατής)»
«Τα χρώματα είναι τα πλήκτρα, τα μάτια είν’ η αρμονία κι η ψυχή είναι το πιάνο με τις χορδές του. Ο καλλιτέχνης είναι το χέρι που παίζει τ’ όργανο κι αγγίζοντας το ‘να ή τ’ άλλο πλήκτρο, δονεί τη ψυχή».

Όταν ένας πιλότος έπιασε ταχύτητα 40 g!

Ο σμήναρχος John Paul Stapp ήταν χειρούργος της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ που υποβλήθηκε σε δοκιμές για να δει πόσο μπορούσε να αντέξει ένας πιλότος.

Προσφέρθηκε εθελοντικά για μια σειρά δοκιμών στην αεροπορική βάση Edwards με πυραυλοκίνητα οχήματα. Ο Stapp έσπασε το ένα ρεκόρ ταχύτητας μετά το άλλο.

Η τελευταία του δοκιμή ήταν στις 10 Δεκεμβρίου του 1954.
Αυξάνοντας την ώθηση του πυραύλου, το όχημα επιτάχυνε στα 1.017 χλμ/ώρα σε 5 δευτερόλεπτα και ακινητοποιήθηκε πλήρως σε λιγότερο από 2 δευτερόλεπτα. Αυτό σημαίνει πάνω από 40 g, και ότι προς στιγμήν ζύγιζε 3.084 κιλά.
Κοντά του υπήρχε προσωπικό που θα τον μετέφερε άμεσα στο νοσοκομείο. Όλα τα αιμοφόρα αγγεία στα μάτια του είχαν σπάσει αφήνοντας τον τυφλό -ανέκτησε αργότερα την όρασή του αργότερα- αλλά τα μάτια του μαύρισαν λόγω της προς τα εμπρός κίνηση των ματιών του μέσα στο κεφάλι του. Μερικά πλευρά του είχαν ραγίσει καθώς και οι δύο καρποί του, αλλά επέζησε.
Παρεμπιπτόντως, οι δοκιμές του Stapp είχαν σαν αποτέλεσμα αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως νόμος του Μέρφι.

 

Κενή είναι η πιο κρύα περιοχή του Σύμπαντος;

Ονομάστηκε «Ψυχρό Σημείο» αφού, σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρόκειται για το πιο κρύο σημείο του Σύμπαντος.

Μέχρι τώρα οι ειδικοί δεν είχαν σχεδόν κανένα δεδομένο για αυτό το απόκοσμο μέρος του Διαστήματος στο οποίο η θερμοκρασία κυμαίνεται πέριξ των – 270 Κελσίου, τρεις μόλις βαθμούς Κελσίου πάνω από το απόλυτο μηδέν.

Διεθνής ομάδα επιστημόνων υποστηρίζει ότι βρήκε την εξήγηση. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η περιοχή στην οποία βρίσκεται το Ψυχρό Σημείο είναι μάλλον εντελώς κενή για αυτό και οι θερμοκρασίες εκεί είναι ακραία χαμηλές.
Το 2004, οι αστρονόμοι, μελετώντας τον «χάρτη» της ακτινοβολίας μικροκυμάτων, η οποία διαπερνά μέχρι σήμερα το Σύμπαν ως «απόηχος» της αρχικής «Μεγάλης Έκρηξης» ανακάλυψαν μια… ανωμαλία: μια ασυνήθιστα μεγάλη «έρημη» περιοχή του Σύμπαντος, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ηριδανού. Η περιοχή αυτή απέχει τρία δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη και εκτιμάται ότι καταλαμβάνει έκταση 1,8 δισεκατομμυρίων ετών φωτός.
Στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχει ένα σημείο που έλαβε την ονομασία «Ψυχρό Σημείο» αφού πρόκειται για το πιο κρύο σημείο του Σύμπαντος. Από την πρώτη στιγμή του εντοπισμού του… κρύου σημείου μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες κατέβαλλαν μεγάλη προσπάθεια για να δοθεί μια εξήγηση για την ύπαρξή του. Ωστόσο, ως τώρα δεν είχαν βρεθεί κάποια πειστικά δεδομένα.
Στον χάρτη της μικροκυματικής ακτινοβολίας σημειώνεται με κύκλο κάτω δεξιά η γιγάντια περιοχή του Σύμπαντος στην οποία υπάρχει το Ψυχρό Σημείο και η οποία σύμφωνα με τη νέα μελέτη είναι κενή

Η εξήγηση
Διεθνής ομάδα αστρονόμων από τις ΗΠΑ, την Ιταλία και την Ουγγαρία, με επικεφαλής τον δρα Ίστβαν Σζαπουντί του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Χαβάης πιστεύουν ότι βρήκαν την εξήγηση για το Ψυχρό Σημείο. Εκτιμούν ότι η περιοχή στην οποία βρίσκεται είναι σχεδόν κενή και κατ’ επέκταση… κατεψυγμένη.
Οπως είπε ο δρ Σαζπουντί, πρόκειται «για τη μεγαλύτερη ατομική δομή που έχει εντοπιστεί ποτέ από τον άνθρωπο». Η εντυπωσιακή ανακάλυψη έγινε με τον συνδυασμό στοιχείων από το επίγειο οπτικό τηλεσκόπιο Pan-STARRS1 στη Χαβάη και το διαστημικό τηλεσκόπιο υπερύθρων ακτίνων WISE της NASA.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν μπορεί να είναι σύμπτωση η ανακάλυψη αυτής της τόσο μεγάλης, σχεδόν κενής, περιοχής εκεί όπου βρίσκεται και το Ψυχρό Σημείο. Θα χρειαστούν όμως περαιτέρω παρατηρήσεις για να επιβεβαιωθεί η συγκεκριμένη εξήγηση. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».

Carl Sagan: Ποια θα ήταν η εξέλιξη της ανθρωπότητας αν είχαν επικρατήσει οι Αρχαίοι Έλληνες επιστήμονες και φιλόσοφοι;

Ποια θα ήταν η εξέλιξη της ανθρωπότητας αν είχαν επικρατήσει οι Αρχαίοι Έλληνες Ίωνες επιστήμονες και φιλόσοφοι;

Την απάντηση την δίνει ο ίδιος ο Carl Sagan στο παρακάτω video, σχετικά με την εξέλιξη που θα είχε τεχνολογικά η ανθρωπότητα αν το Φως της Ιωνίας είχε επιβιώσει. Το απόσπασμα είναι από την σειρά επιστημονικού ντοκιμαντέρ Cosmos (1980) η οποία άφησε εποχή και κέρδισε πολλά βραβεία.

Αυτό που πέτυχε ο Carl Sagan ήταν να εκλαϊκεύσει την επιστήμη ώστε πολύ δύσκολες επιστημονικές έννοιες και θεωρίες να γίνουν προσιτές στο ευρύ κοινό.
Επειδή σε πολλά «Ελληνικά» πανεπιστήμια, «Έλληνες» πανεπιστημιακοί με απίστευτο μένος και επιμονή προσπαθούν να υποβαθμίσουν ή και να εκμηδενίσουν την αξία και την προσφορά των αρχαίων Ελλήνων στην ανθρωπότητα συνίσταται η επίδειξη του παρακάτω βίντεο .


 

Η κρυφή πλευρά ενός ψυχοπαθή

Οι μυθιστοριογράφοι είναι δέκα φορές πιο πιθανό να γίνουν διπολικοί ασθενείς, ενώ οι ποιητές είναι σαράντα φορές πιθανότερο να παρουσιάσουν τη συγκεκριμένη διαταραχή ή άλλες ψυχικές ασθένειες όπως η κατάθλιψη.

Στο μυαλό πολλών ευφυών ανθρώπων που φέρουν σημάδια ψυχοπάθειας, καλλιεργείται όσο πουθενά αλλού η δημιουργικότητα. Τι λέει η επιστήμη για τη σχέση παραγωγικότητας και τρέλας;

Οι ψυχικές ασθένειες πρωτοστατούν στη ζωή ενός καλλιτέχνη. Η διαπίστωση έγινε από το περιοδικό Time, καθώς μέσα από γράμματα, βιογραφίες και ιατρικά ιστορικά εκλιπόντων συγγραφέων, σε πολλές ταλαντούχες προσωπικότητες διαφαίνεται ισχυρό το στοιχείο της ψυχικής αστάθειας.
Οι μυθιστοριογράφοι διαπιστώθηκε πως είναι κατά δέκα φορές πιθανότερο να είναι διπολικοί σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Οι ποιητές από την άλλη, είναι κατά σαράντα φορές πιθανότερο να αντιμετωπίσουν στη ζωή τους κάποια ψυχική διαταραχή.
Βασιζόμενος σε τέτοιου είδους στατιστικά, ο ψυχολόγος Daniel Nettle γράφει, “Είναι δύσκολο τελικά να αρνούμαστε ότι τα ισχυρότερα θεμέλια της δυτικής κουλτούρας έχουν χτιστεί από ανθρώπους με κάποια προδιάθεση τρέλας”.

Όλη η παράδοση της δυτικής λογοτεχνίας μοιάζει να κυριαρχείται από ευφυείς παθολογικούς χαρτοπαίκτες, μανιοκαταθλιπτικές προσωπικότητες ή άτομα με απόλυτη εξάρτηση από το αλκοόλ και άλλους παρεμφερείς εθισμούς.

Σε μια μελέτη με τίτλο “The price of Greatness” του ψυχίατρου Arnold Ludwig, διαπιστώθηκε πως το 87% των ψυχικών διαταραχών εντοπίζεται σε επιφανείς ποιητές ενώ το 77% παρατηρείται σε σπουδαίους μυθιστοριογράφους.
Τα ποσοστά ήταν συγκριτικά, πολύ υψηλότερα σε σχέση με εκείνα όσων τα επιτεύγματά τους αφορούσαν τομείς, όπως οι επιχειρήσεις, οι πολιτικές και άλλες επιστήμες ή ο στρατός. Θεωρείται πως ακόμη και οι φοιτητές που επιλέγουν σεμινάρια συγγραφής ή ποίησης έχουν πολλά περισσότερα στοιχεία διπολικής διαταραχής από τους υπόλοιπους φοιτητές.
Όλη η παράδοση της δυτικής λογοτεχνίας μοιάζει να κυριαρχείται από ευφυείς παθολογικούς χαρτοπαίκτες, μανιοκαταθλιπτικές προσωπικότητες ή άτομα με απόλυτη εξάρτηση από το αλκοόλ και άλλους παρεμφερείς εθισμούς»
Πολλοί δημιουργικοί συγγραφείς εμφανίζουν υψηλές πιθανότητες να νοσήσουν από κατάθλιψη και είναι πολύ πιθανότερο να κληθούν κάποια στιγμή να αντιμετωπίσουν διάφορες ψυχώσεις όπως είναι η σχιζοφρένεια.
Δεν προκαλεί λοιπόν έκπληξη το γεγονός πως πολλοί συγγραφείς των οποίων τα έργα ξεχωρίζουν, σε κάποια χρονική περίοδο της ζωής τους πέφτουν στα ναρκωτικά, τον αλκοολισμό, νοσηλεύονται σε ψυχιατρικά νοσοκομεία, ή ακόμη και αυτοκτονούν.
Μιλώντας για τη διπολική διαταραχή
Η διπολική διαταραχή είναι η ψυχική ασθένεια που θεωρείται ότι ενισχύει την ανθρώπινη δημιουργικότητα καθώς βοηθάει στην παραγωγή νέων ιδεών. Άτομα με αυτή την ψυχική νόσο ταλαντεύονται ανάμεσα σε μια έντονη θλίψη και μια ανεξήγητη, υπερβολική ευφορία.
Η ασθένεια που είναι στενά συνδεδεμένη σύμφωνα με τους ειδικούς, με την δημιουργικότητα, έχει διαγνωστεί στο 40% των επιτυχημένων και παραγωγικών ανθρώπων. Ο αριθμός αυτός είναι κατά είκοσι φορές υψηλότερος σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό.
Από πρόσφατη μελέτη του ψυχιάτρου Hagop Akiskal μάλιστα, σχεδόν τα δύο τρίτα ενός σημαντικού δείγματος Ευρωπαίων καλλιτεχνών με επιρροή στο κοινό, ήταν διπολικοί.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό σύμφωνα με την επιστήμη, είναι οι μανιακές καταστάσεις οι οποίες οδηγούν τον ανθρώπινο εγκέφαλο σε μια έκρηξη ιδεών. Αυτές οι διαδικασίες συλλογισμού, προερχόμενες ακόμη και από μια μη υγιή ψυχική κατάσταση, προβλέπουν κατά κάποιο τρόπο τη δημιουργικότητα.
Οι μαθητές με ελλειμματική προσοχή και υπερκινητικότητα που ασχολούνται με σπουδές είτε υποκριτικής είτε μηχανολογίας, έχει αποδειχθεί πως σκοράρουν υψηλότερα στις δημιουργικές ιδέες.
Η ελλειμματική προσοχή αποδεικνύεται λοιπόν πως είναι συνώνυμο της δημιουργικότητας και το ίδιο φαίνεται πως ισχύει και για τη διπολική διαταραχή. “Οι επιτυχημένοι συγγραφείς που καλούνται να συνυπάρξουν με αντιφατικά συναισθήματα, είναι σαν τους πυγμάχους που ενώ δέχονται χτυπήματα δεν παραιτούνται. Σε αυτό ακριβώς τους βοηθά η ασθένεια τους”.
Τα όρια ανάμεσα στις ανθρώπινες ψυχικές διακυμάνσεις είναι ιδιαίτερα λεπτά. Οι μανιοκαταθλιπτικές τάσεις δίνουν χώρο σε πρωτοπόρες σκέψεις και οι συναισθηματικές αντιφάσεις αφήνουν το περιθώριο στις σκέψεις να καλλιεργηθούν και να γίνουν παραγωγικές πράξεις.
Πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε λοιπόν το στοιχείο της δημιουργικότητας; Αποτελεί το κλειδί μιας ψυχοπαθούς προσωπικότητας ή είναι ένα προνόμιο που κατοχυρώνεται με μπόλικες δόσεις θεμιτής και εξωστρεφούς τρέλας;

Tι πραγματικά κάνει η γλουτένη στα τρόφιμα

Γλουτένη είναι πρωτεΐνη του ενδοσπερμίου του μαλακού σιταριού, κριθαριού και σίκαλης, η οποία αποτελείται από τη γλοιαδίνη και γλουτελίνη.

Η γλουτένη, ή καλύτερα τα τρόφιμα «χωρίς γλουτένη» εισέβαλαν στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια.

Τι όμως κάνει η γλουτένη στο φαγητό και όλοι θέλουν πλέον τρόφιμα που απλά… δεν την περιέχουν;
Στο βίντεο που ονομάζεται «Η επιστήμη της καλής μαγειρικής: Μια πιο προσεκτική ματιά στη γλουτένη» παρουσιάζεται με απλό τρόπο τι… κάνει η γλουτένη.
Ο σεφ πρωταγωνιστής του βίντεο, στην αρχή, εξηγεί ότι η γλουτένη είναι πρωτεΐνες που περιέχονται στο σταρένιο αλεύρι.
Όλα τα λευκά αλεύρια περιέχουν δύο πρωτεΐνες, τη γλουτενίνη και τη γλιαδίνη.
Όταν προσθέσει κανείς νερό στο αλεύρι, οι δύο πρωτεΐνες ενώνονται και σχηματίζουν μια ελαστική μάζα πρωτεϊνών που ονομάζεται γλουτένη.

Αυτό που κάνει τη γλουτένη μισητή για ορισμένους είναι ότι παγιδεύει τον αέρα και φουσκώνει σαν μπαλόνι.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που φουσκώνει το ψωμί. Αυτό που πραγματικά εκπλήσσει είναι ότι η γλουτένη μοιάζει με ένα αληθινό μπαλόνι που φουσκώνει, φουσκώνει και ξαναφουσκώνει με αέρα και δεν… σπάει με τίποτα.