Πώς θα κάνετε τους άλλους να νιώθουν όμορφα;

Είτε είστε ντροπαλός, είτε εξωστρεφής, σίγουρα εκτιμάτε κάποιον που σας κάνει να νιώθετε αγαπητός, ξεχωριστός μέσα στο πλήθος και οικεία, είτε τον γνωρίζετε χρόνια, είτε μόλις συστηθήκατε. Ακολουθούν 13 τρόποι για να γίνετε κι εσείς αυτό που θαυμάζετε στους άλλους...

Δεδομένου ότι αυτό το συναίσθημα του ανήκειν είναι εκείνο που όλοι αποζητούμε και ό,τι τελικά δίνουμε είναι αυτό που παίρνουμε στο τέλος της ημέρας, αξίζει να είστε εσείς αυτός που θα κάνει τους άλλους να νιώσουν το ίδιο μοναδικοί και αποδεκτοί.

 

Όπως άλλωστε, είχε πει και η μοναδική Maya Angelou «οι άνθρωποι θα ξεχάσουν τα λόγια και θα ξεχάσουν και τις πράξεις, αλλά θα θυμούνται πάντα τον τρόπο που τους κάνατε να νιώσουν».
Ακολουθούν 13 τρόποι για να γίνετε κι εσείς αυτό που θαυμάζετε στους άλλους...

1. Φέρεστε σε όλους με τον ίδιο τρόπο. Μπορεί να κάνετε παρέα με λίγους, αλλά να θυμάστε να φέρεστε στους πολλούς με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που φέρεστε και στους λίγους. Ακόμα και αν αντιπαθείτε κάποιον, αναλογιστείτε πως όλοι έχουν το λόγο τους και τα δικά τους επιχειρήματα για τις εκάστοτε επιλογές και συμπεριφορές τους και απλά χρειάζεται λίγη παραπάνω προσοχή για να δείτε ποιοι πραγματικά είναι και εν τέλει να τους συμπαθήσετε.

2. Δείξτε ενδιαφέρον και ακούστε τους. Αυτό που κάνουν καλά οι περισσότεροι είναι να μιλάνε, ακόμα και αν δεν υπάρχει κανείς εκεί για να τους ακούσει. Γίνετε εσείς, λοιπόν, ο ακροατής που ψάχνουν και θα διαπιστώσετε κι εσείς μαζί τους, πως η ανάγκη τους να ακουστούν είναι απλά η ανάγκη τους να επικοινωνήσουν και τίποτα παραπάνω.

3. Μιλάτε σε όλους κάθε φορά. Μην χαιρετάτε και πιάνετε κουβέντα μονάχα με τους επίλεκτους της καρδιάς σας. Ρωτήστε να μάθετε τα νέα όλων όσων συναναστρέφεστε και θα δείτε πως θα σας συμπαθήσουν, όσο περισσότερο δείχνετε κι εσείς ότι τους συμπαθείτε.

4. Να είστε ευγενικοί με όλους. Ακόμα και αν κάποιος πει κάτι ανάρμοστο μπροστά σας, μην τον φέρετε σε δύσκολη θέση και αλλάξτε θέμα συζήτησης, πριν η αμηχανία κορυφωθεί. Όλοι θα εκτιμήσουν το γεγονός ότι προσπεράσατε στρατηγικά αυτό το ολίσθημα και όλοι θα νιώσουν πιο άνετα να είναι ο εαυτός τους απέναντί σας, χωρίς να φοβούνται τις ανόητες παρεξηγήσεις.

5. Απευθύνεστε στους άλλους με τα ονόματά τους. Όταν γνωρίζετε κάποιον για πρώτη φορά, απευθύνεστε σε εκείνον με το όνομά του και όχι με «απρόσωπες» αντωνυμίες. Είναι λογικό να ξεχάσετε το όνομα κάποιου, αλλά προσπαθείτε να το θυμάστε. Άλλωστε η εξ αρχής αναφορά σε αυτούς με το όνομά τους θα σας βοηθήσει σε αυτό.

6. Κάντε στους άλλους κοπλιμέντα. Μη διστάζετε ποτέ  να πείτε ένα καλό λόγο σε κάποιον. Σε όλους αρέσουν τα κοπλιμέντα, όσο δύστροποι και απόμακροι και να μοιάζουν. Αρκεί να μην το παρακάνετε, γιατί τη στιγμή που θα πάψετε θα φανεί μάλλον ύποπτο.

7. Μην κουτσομπολεύετε. Μην σχολιάζετε κάποιον τρίτο όταν δεν είναι παρών, καθώς στο τέλος όλοι θα νομίζουν πως μιλάτε και για εκείνους πίσω από την πλάτη τους. Θυμηθείτε πως το κουτσομπολιό πολλοί αγάπησαν, τον κουτσομπόλη ουδείς.

8. Έχετε θετική διάθεση. Μην κρίνετε και σχολιάζετε ό,τι κάνει κάποιος που είναι στην παρέα σας, όσο άνετα και να νιώθετε. Χωρίς αυτό να σημαίνει να δέχεστε αδιαμαρτύρητα τα πάντα, κανείς δεν θέλει να βρίσκεται κοντά σε κάποιον που θα τον σχολιάσει στην πρώτη ευκαιρία με αρνητική διάθεση.

9. «Δεθείτε» με τον καθένα ξεχωριστά. Δημιουργήστε το αστείο που θα σας δένει με τον καθένα ξεχωριστά και θα το ξέρετε μονάχα εσείς οι δύο. Τα κοινά βιώματα, ακόμα και αν πρόκειται μονάχα για ένα αστείο, δημιουργούν τους δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων και τις βάσεις για γερές φιλίες.

10. Γίνετε «χαμαιλέοντας». Αλλάζετε τη συμπεριφορά σας ανάλογα με την παρέα στην οποία βρίσκεστε, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει να αλλοιώσετε το χαρακτήρα και την προσωπικότητά σας και να υποδυθείτε κάποιον άλλο, αλλά απλά να εγκλιματιστείτε στις εκάστοτε συνθήκες. Να είστε πάντα ο εαυτός σας, αλλά μην παραβιάζετε τους άγραφους κανόνες μια παρέας που δεν είναι η δική σας.

11. Να είστε εξωστρεφής. Όσο και αν ντρέπεστε και νιώθετε άβολα ανάμεσα σε κόσμο, μην δυσκολεύετε τον εαυτό σας να ανακαλύψει ποιός πραγματικά είναι και την προσωπικότητά σας να αναδειχθεί μέσα από αυτή τη διαδικασία.

12. Βοηθάτε τους άλλους. Όσο μοντέρνες ιδέες και εναλλακτικό προφίλ να θέλετε να λανσάρετε, η ευγένεια και η διάθεση να βοηθήσετε στο κουβάλημα έναν ηλικιωμένο ή να ανοίξετε την πόρτα σε μια κυρία πάντα μετράει. Όλοι εκτιμούν τη βοήθεια, ακόμα και αν δεν έχουν το θάρρος να τη ζητήσουν.

13. Διασκεδάστε όλοι μαζί. Σε όποια περίσταση και αν βρίσκεστε, βάλτε όλους στο παιχνίδι και περάστε καλά με όλους. Μην αποκλείετε κανένα, ηθελημένα ή αθέλητα, επειδή απλά δεν τον γνωρίζετε. Όλοι θέλουν να περνάνε καλά και αυτό είναι κάτι που σίγουρα γνωρίζετε.

Πως να επιλέξεις την ιδανική γυναίκα - Μια μαθηματική προσέγγιση!

Γιοχάνες Κέπλερ - ένας από τους μεγαλύτερους αστρονόμους που υπήρξαν ποτέ, ο άνθρωπος που κατανόησε τους νόμους της κίνησης των πλανητών, μια πραγματική ιδιοφυΐα, λόγιος και μαθηματικός - το 1611, αποφάσισε ότι ήθελε να παντρευτεί ξανά. Ο πρώτος γάμος του ήταν κακός, από προξενιό, και έμεινε χήρος με τρία παιδιά.Τη δεύτερη σύντροφο αποφάσισε να τη επιλέξει επιστημονικά εφαρμόζοντας ένα μαθηματικό σύστημα επιλογής, έτσι ώστε να μειώσει τις πιθανότητες να έχει έναν ακόμα κακό γάμο.

Έτσι, αποφάσισε να πάρει συνέντευξη από 11 υποψήφιες συζύγους. Όπως περιγράφει ο Alex Bellos στο νέο του βιβλίο "The Grapes of Math", ο Κέπλερ κρατούσε σημειώσεις κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων. Είναι ένας κατάλογος γεμάτος μικρές απογοητεύσεις.

Όπως έγραψε, η πρώτη υποψήφια είχε βρωμερή αναπνοή.


Η δεύτερη "είχε μεγαλώσει στην πολυτέλεια και είχε ακριβά γούστα". Δεν έδειχνε υποσχόμενη για κάτι καλό.



Η τρίτη ήταν αρραβωνιασμένη - σίγουρα αυτό ήταν πρόβλημα. O αραβωνιαστικός της είχε κάνει παιδί με μια πόρνη. Περίπλοκη ιστορία...



Η τέταρτη γυναίκα ήταν χάρμα οφθαλμών, "ψηλό ανάστημα και αθλητική κατασκευή" ..



αλλά ο Κέπλερ ήθελε να ελέγξει και την επόμενη (τη πέμπτη), για την οποία, όπως έγραψε, ήταν "μέτρια, λιτή, επιμελής και αφοσιωμένη στα θετά παιδιά της", οπότε δίστασε. Προβληματίστηκε τόσο καιρό, ώστε η 4η και 5η γυναίκα βαρέθηκαν να τον περιμένουν (κρίμα...), αφήνοντάς τον με την 6η, η οποία τον τρόμαζε. Ήταν μια σπουδαία κυρία, όμως ο ίδιος «φοβόταν να κάνει ένα πλούσιο γάμο ..."



Η έβδομη ήταν πολύ γοητευτική. Του άρεσε. Αλλά δεν είχε ακόμη ολοκληρώσει όλες τις συνεντεύξεις, γι 'αυτό την άφησε να τον περιμένει. Αυτή όμως δεν ήταν ο τύπος που θα τον περίμενε , και τελικά τον απέρριψε.



Για την όγδοη δεν το πολυσκέφτηκε, αν και εκτίμησε τη μητέρα της.


Η ένατη ήταν φιλάσθενη, η δέκατη είχε περίεργο σωματότυπο, και η τελευταία, η ενδέκατη, ήταν πολύ μικρή στην ηλικία.

Οπότε τι έπρεπε να κάνει; Έχοντας δει όλες τις υποψηφίους , σκέφτηκε ότι ίσως είχε κάνει κάποιο λάθος.

"Ήταν η Θεία Πρόνοια ή οι δικές μου ηθικές ενοχές, που για δύο χρόνια με οδήγησαν σε τόσες πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις και με έκαναν να εξετάσω το ενδεχόμενο τόσο διαφορετικών επιλογών;", έγραψε στις σημειώσεις του.

Αυτό που χρειαζόταν ο Κέπλερ, αναφέρει ο Alex Bellos, ήταν η βέλτιστη στρατηγική - ένας τρόπος, όχι για να εγγυηθεί την επιτυχία, αλλά για να μεγιστοποιήσει την πιθανότητα της σωστής επιλογής. Και όπως φαίνεται, οι μαθηματικοί ισχυρίζονται ότι έχουν βρει μια τέτοια φόρμουλα.

Αυτή η φόρμουλα λειτουργεί είτε έχετε να επιλέξετε σύζυγο, είτε να προσλάβετε κάποιο εργαζόμενο, είτε ακόμα και να επιλέξετε συνεργείο αυτοκινήτων. Η διαδικασία είναι απλή: Ξεκινάτε από μια κατάσταση όπου θα έχετε καταγράψει έναν ικανοποιητικό αριθμό από επιλογές. Στη συνέχεια φιλτράρετε την κατάσταση, διαμορφώνετε τη τελική λίστα σας, και παίρνετε συνέντευξη από κάθε υποψήφιο.

Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή η διαδικασία δεν θα επιφέρει πάντα το καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά σίγουρα θα έχει καλύτερο αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές, από ότι αν επιλέγατε στην τύχη. Άλλωστε, για τους μαθηματικούς, αρκεί αυτό.

Αυτό το σύστημα επιλογής είναι μέχρι σήμερα γνωστό στην στατιστική ως “the marriage” ή “the secretary project”.
Πως να το εφαρμόσετε

Φανταστείτε ότι παίρνετε συνέντευξη από 20 γυναίκες για το ποια θα προσλάβετε ως γραμματέας σας, έχοντας όμως ως κανόνα ότι θα πρέπει να αποφασίζετε στο τέλος κάθε συνέντευξης αν πρέπει ή όχι να προσλάβετε την συγκεκριμένη υποψήφιο. Εάν προσφέρετε την εργασία σε κάποια υποψήφιο, τότε σταματάει η διαδικασία. Δεν μπορείτε να συνεχίσετε και να συναντήσετε τις άλλες υποψηφίους. Αυτό βέβαια σημαίνει, ότι εάν δεν έχετε επιλέξει μέχρι τη στιγμή που θα δείτε την τελευταία υποψήφιο, θα πρέπει να προσφέρετε την εργασία σ' αυτή.

Οπότε, να θυμάστε: Στο τέλος κάθε συνέντευξης, θα πρέπει είτε να προσλάβετε την γυναίκα είτε να προχωρήσετε στην επόμενη υποψήφιο. Αν δεν επιλέξτε κάποια, δεν υπάρχει γυρισμός. Μόλις επιλέξτε, η διαδικασία σταματάει.

Σύμφωνα με τον Martin Gardner, ο οποίος το 1960 περιέγραψε τον μαθηματικό τύπο, η καλύτερη μέθοδος είναι να πάρετε συνέντευξη από το πρώτο 36,8% των υποψηφίων. Να μην προσλάβετε (ή να παντρευτείτε) οποιαδήποτε από αυτές, αλλά στη συνέχεια μόλις συναντήσετε μία υποψήφιο η οποία είναι καλύτερη από την καλύτερη υποψήφιο του πρώτου δείγματος (36,8%), τότε θα έχετε βρει αυτή που πρέπει να επιλέξετε!

Κάποιοι θα πουν ότι η ιδανική υποψήφιος μπορεί να εμφανιστεί στο πρώτο 36,8% και θα έχουν δίκιο. Σ' αυτή την περίπτωση, ακολουθώντας την προτεινόμενη διαδικασία, θα έχετε επιλέξει τελικά τη δεύτερη καλύτερη υποψήφιο. Όμως, αν θέλετε υψηλές πιθανότητες επιτυχίας, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να προχωρήσετε.

Γιατί 36.8%; Η απάντηση περιλαμβάνει την σταθερά που οι μαθηματικοί αποκαλούν "ε". Το κλάσμα 1/ε δίνει 0,368 ή 36,8%. Παρόλο που η φόρμουλα αυτή δεν εγγυάται την ευτυχία ή την τελική ικανοποίηση από την επιλογή σας, εντούτοις σας δίνει 36,8% πιθανότητες πιθανότητες, οι οποίες, σε μία λίστα με 11 πιθανές συζύγους , είναι ένα αρκετά καλό ποσοστό επιτυχίας.
Δοκιμή για την περίπτωση του Γιοχάνες ...

Τι θα είχε συμβεί αν Γιοχάνες Κέπλερ είχε χρησιμοποιήσει αυτόν τον τύπο;

Λοιπόν, θα είχε πάρει τις συνεντεύξεις, αλλά δεν θα έκανε καμία προσφορά στο πρώτο 36,8% του δείγματος του. Αυτό σημαίνει ότι σε μια λίστα από 11 γυναίκες, θα αγνοούσε τις πρώτες τέσσερις υποψηφίους. Αλλά από τη στιγμή που θα συναντούσε κάποια (ξεκινώντας από τη γυναίκα Νο. 5), που θα του άρεσε καλύτερα από τις γυναίκες της πρώτης ομάδας, θα έλεγε αμέσως «Θα με παντρευτείς;"

Στην πραγματική ζωή, ο Γιοχάνες Κέπλερ μετά από μια περίοδο προβληματισμού, παντρεύτηκε την πέμπτη γυναίκα.

Αν ο Κέπλερ γνώριζε γι' αυτή την μαθηματική διαδικασία (την οποία μέχρι σήμερα οι μαθηματικοί την αποκαλούν ως optimal stopping), θα είχε παραλείψει την τελευταία παρτίδα των γυναικών (την φιλάσθενη, αυτή με το άσχημο σωματότυπο, κ.λ.π.) , και θα είχε γλιτώσει από έξι άσχημα και ανούσια ραντεβού.

Αντ 'αυτού, απλά ακολούθησε την καρδιά του (το οποίο, φυσικά, είναι μια άλλη ανεκτή επιλογή, ακόμη και για τους μεγάλους μαθηματικούς). Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ο δεύτερος γάμος του υπήρξε πολύ καλός και του απέδωσε και άλλα τέκνα.

Η μαγεία των πυροτεχνημάτων… από μέσα!

Τέσσερα μαγικά λεπτά! 240 πολύχρωμα φωτισμένα δευτερόλεπτα! Ένα τηλεκατευθυνόμενο drone με κάμερα υψηλής ευκρίνειας πάνω σε ένα πυροτέχνημα μάς βάζει ενεργά στο μαγικό ταξίδι και μπορούμε να απολαύσουμε ένα ξεχωριστό βίντεο μέσα στην καρδιά των εκρήξεων που δημιουργούν τα πυροτεχνήματα. Μοναδικές εικόνες και ένα θαυμάσιο νυχτερινό σόου στον ουρανό. Απολαύστε το με την ανάλογη μουσική υπόκρουση. Απλώς μαγευτικό!

Bertrand Rusell: οι 10 κανόνες του ορθολογισμού

1. Μην αισθάνεσαι απολύτως σίγουρος για τίποτα.
2. Μην νομίζεις ότι αξίζει να προχωρήσεις στην απόκρυψη αποδεικτικών στοιχείων, γιατί τα στοιχεία σίγουρα θα έρθουν στο φως.
3. Ποτέ μην προσπαθείς να αποθαρρύνεις τη σκέψη, γιατί είναι σίγουρο ότι θα επιτύχεις.
4. Όταν σου εναντιωθούν, ακόμα και αν είναι η ίδια η οικογένεια σου, προσπάθησε να το ξεπεράσεις με επιχειρήματα και όχι με αυθεντία, γιατί μια νίκη που βασίστηκε στην αυθεντία δεν είναι πραγματική, είναι απατηλή.
5. Μην έχεις κανένα σεβασμό για την αυθεντία (δικαιοδοσία / εξουσία / αρχή) των άλλων, γιατί πάντα υπάρχουν αντίθετες αυθεντίες που μπορούν να βρεθούν.
6. Μην χρησιμοποιείς εξουσία για να καταπιέζεις απόψεις που νομίζεις επιβλαβείς, γιατί αν το κάνεις, οι απόψεις θα καταπιέσουν εσένα.
7. Μην φοβάσαι να είσαι εκκεντρικός στην άποψη σου, γιατί κάθε “άποψη” που είναι τώρα αποδεκτή ήταν κάποτε εκκεντρική.
8. Βρες περισσότερη ευχαρίστηση στην ευφυή διαφωνία από την παθητική συμφωνία, γιατί, αν εκτιμάς την ευφυΐα όπως θα έπρεπε, η πρώτη συνεπάγεται βαθύτερη συμφωνία από την δεύτερη.
9. Να είσαι σχολαστικά φιλαλήθης ακόμα και αν η αλήθεια είναι άβολη, γιατί είναι πιο άβολο όταν προσπαθείς να την κρύψεις.
10. Μην αισθάνεσαι ζήλεια για την ευτυχία αυτών που ζουν σε παραδείσους ανόητων, γιατί μόνο ένας ανόητος θα νόμιζε ότι αυτό είναι ευτυχία.

Τι νόημα έχει η ζωή σου;...

Αν δεν ξέρεις πώς να απαντήσεις ή περιφρονείς αυτήν την ερώτηση, ίσως και να έχεις βρει τον τρόπο να εκφράσεις την απόφασή σου να συνεχίσεις να είσαι χαμένος.
Τι νόημα έχει η ζωή σου;...

Μια δύσκολη ερώτηση, αν τη δεις μέσα από τους θλιβερούς τόπους που έχουμε συνηθίσει να διαβαίνουμε, ώσπου να φτά- σουμε σε τέτοιες συζητήσεις.
«Υπερβολικά δύσκολο πρόβλημα για μια βραδιά σαν αυτή.»
«Μια απ’ αυτές τις μέρες θα το σκεφτώ... Ξανακάνε μου αυτή την ερώτηση σε δύο χρόνια.»
«Πώς ν απαντήσω εγώ σε μια τόσο “μεγάλη” ερώτηση;» «Αυτή είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου. Πρέπει κανείς να τη σκεφτεί πολύ καλά πριν απαντήσει.»
«Εγώ περίμενα πως εσύ θα μου έδινες την απάντηση.»
«Γι’ αυτό, γι’ αυτό ακριβώς αγόρασα αυτό το βιβλίο: για να το μάθω...»
Πάρα πολλές υπεκφυγές, μόνο και μόνο για να μην απαντή­σεις στην ερώτηση...
 
Τι νόημα έχει η ζωή σου;
Και βέβαια, δεν είναι τόσο δύσκολο να βρει κανείς τη δική του απάντηση.
Κυρίως, αν δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν.
Κυρίως, αν έχω το θάρρος να μη δανείζομαι για τη ζωή μου τα νοήματα κάποιου τρίτου.
Κυρίως, αν δεν αφήνω να με πείσει ο κάθε ηλίθιος που θα μου πει: «Α, όχι, δεν μπορεί να είναι αυτή η πορεία σου...»

Ο μύθος λέει ότι πριν ακόμη υπάρξει η ανθρωπότητα, μαζεύ­τηκαν διάφορα τελώνια για να σκαρώσουν μια φάρσα.
Λέει ένα απ’ αυτά:
«Πολύ σύντομα θα δημιουργηθούν οι άνθρωποι. Δεν είναι δίκαιο να έχουν τόσες αρετές και τόσες δυνατότητες. Κάτι πρέ­πει να κάνουμε για να τους είναι πιο δύσκολο να πάνε μπρο­στά. Να τους γεμίσουμε διαστροφές και ελαττώματα... Αυτό θα τους καταστρέφει.»
Το μεγαλύτερο στα χρόνια τελώνιο, λέει:
«Προβλέπεται να έχουν ελαττώματα και διπλοπροσωπία, αλλά αυτό θα τους κάνει, απλώς, πιο ολοκληρωμένους. Νομί­ζω ότι πρέπει να τους στερήσουμε κάτι που, όπως και να ’ναι, θα τους κάνει να ζουν κάθε μέρα κι από μια καινούργια πρό­κληση.»
«Τι πλάκα θα ’χει!!!» είπαν όλα μαζί.
Αλλά ένα νεαρό και πονηρό τελώνιο, από μια γωνία σχο­λιάζει:
«Πρέπει να τους πάρουμε κάτι σημαντικό... αλλά τι;»
Μετά από πολλή σκέψη, το μεγαλύτερο αναφωνεί:
«Το βρήκα! Θα τους πάρουμε το κλειδί της ευτυχίας.»
«Θαυμάσια... φανταστική... καταπληκτική ιδέα!» φωνά­ζουν τα τελώνια χορεύοντας γύρω από ένα τεράστιο καζάνι.
Το γέρικο στοιχειό συνεχίζει:
«Το πρόβλημα είναι πού να το κρύψουμε για να μη μπο­ρέσουν να το βρουν.»
Το πρώτο τελώνιο ξαναπαίρνει τον λόγο:
«Να το κρύψουμε στην κορυφή του πιο ψηλού βουνού του κόσμου.»
Αμέσως, όμως, ένα άλλο τελώνιο απαντά:
«Όχι. Μην ξεχνάτε πως θα έχουν δύναμη και θα είναι πει­σματάρηδες. Εύκολα, κάποια στιγμή, μπορεί ν’ ανέβει κάποιος και να το βρει, κι άμα το βρει ένας θ’ ακολουθήσουν όλοι, και τότε πάει, τελείωσε η πρόκληση.»
Ένα τρίτο τελώνιο προτείνει:
«Να το κρύψουμε στο βυθό της θάλασσας.»
Ένα τέταρτο, παίρνει τον λόγο και απαντά:
«Όχι. Θυμηθείτε πως είναι περίεργοι. Κάποια στιγμή θα κατασκευάσουν μια συσκευή για να μπορούν να κατεβαίνουν στο βυθό, και τότε θα το βρουν πολύ εύκολα.»
Το τρίτο τελώνιο λέει:
«Να το κρύψουμε σ’ έναν πλανήτη μακριά από τη Γη.»
Οι άλλοι, όμως, απαντούν:
«Όχι. Μην ξεχνάς την ευφυΐα τους. Μια μέρα, κάποιος θα κατασκευάσει ένα πλοίο με το οποίο θα μπορούν να ταξιδέ­ψουν σε άλλους πλανήτες και θα το ανακαλύψουν.»
Ένα γέρικο τελώνιο που είχε μείνει μέχρι τώρα σιωπηλό κι αφουγκραζόταν τις προτάσεις των άλλων, σηκώνεται, πάει στο κέντρο και λέει:
«Νομίζω πως ξέρω πού πρέπει να το βάλουμε για να μην μπορέσουν πραγματικά να το βρουν. Πρέπει να το βάλουμε εκεί που &ν θα έψαχναν ποτέ.»
Γυρνάνε όλοι έκπληκτοι και ρωτάνε μ’ ένα στόμα, μια φωνή:
«Πού;»
Το γέρικο τελώνιο απαντά:
«Θα το κρύψουμε μέσα τους... πολύ κοντά στην καρδιά τους...»
Τα χειροκροτήματα πολλαπλασιάζονται, κι αρχίζουν να γελάνε όλα μαζί:
«Χα... χα... χα...! Θα ψάχνουν να το βρουν απ’ έξω, απελπι­σμένοι, και δεν θα ξέρουν πως το έχουν συνεχώς μαζί τους.»

Ο νεαρός σκεπτικιστής σημειώνει:
«Ο άνθρωποι θα έχουν βαθιά επιθυμία να γίνουν ευτυχι­σμένοι, κι αργά ή γρήγορα θα βρεθεί ένας αρκετά σοφός ώστε ν ανακαλύψει πού βρίσκεται το κλειδί. Και τότε, θα το πει σε όλους.»
«Μπορεί να γίνει κι έτσι» λέει το πιο ηλικιωμένο τελώνιο, «ωστόσο, οι άνθρωποι θα έχουν επίσης μια έμφυτη δυσπιστία για τα πιο απλά πράγματα. Αν ποτέ υπάρξει αυτός ο άνθρωπος και αποκαλύψει πως το μυστικό κρύβεται μέσα στον καθένα... κανένας δεν θα τον πιστέψει.»
 
Αν βρεις το νόημα της ζωής σου,
N’ ανακαλύψεις το κλειδί της ευτυχίας.

Η απάντηση στην ερώτηση για το νόημα της ζωής σου βρί­σκεται μέσα σ’ εσένα τον ίδιο.
Και θα πρέπει εσύ να βρεις τη δική σου απάντηση:
Ο ορισμός της λέξης νόημα δεν πρέπει να γίνει ιερό καθήκον στην προσπάθειά μας να εξυψώσουμε την απόφαση και τη δέσμευση που προϋποθέτει, ούτε και πρέπει όμως να το πα­ραμερίσουμε, σαν να ήταν ένα δευτερεύον γεγονός.
Μια απόφαση αυτού του τύπου καθορίζει και επανα­προσδιορίζει τις μελλοντικές μου πράξεις, αλλά ανανεώνει σε μεγάλο βαθμό και την κλίμακα των αξιών μου.
Αν εγώ αποφασίσω, για παράδειγμα, ότι μια συγκεκριμένη αναζήτηση θα δώσει νόημα στη ζωή μου, τίποτα δεν θα μ’ εμποδίσει να της αφιερώσω το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου και κανείς δεν θα με σταματήσει: ούτε η οικογένεια, ούτε η παιδεία μου ούτε και το συναίσθημά μου.
Ο καθένας φτιάχνει τη ζωή του επιλέγοντας τον δρόμο του.
Δεν μπορώ να φτιάξω έναν δρόμο που θα μου εγγυάται ότι θα πετύχω όλους τους στόχους που βάζω, μπορώ όμως σίγουρα να επιλέξω εκείνον που πάει προς την ίδια κατεύ­θυνση με τον σκοπό που έχω θέσει στη ζωή μου.

Χόρχε Μπουκάι

Η λογική «σκοτώνει» τη θρησκευτική πίστη

Πολλοί πιστοί είναι σίγουροι ότι η πίστη τους είναι στέρεη σαν βράχος, ίσως όμως να υπερεκτιμούν τη σταθερότητα των πεποιθήσεών τους. Η αναλυτική σκέψη μπορεί να μειώσει τη θρησκευτική και μεταφυσική πίστη ακόμα και σε αφοσιωμένους πιστούς, σύμφωνα με νέα έρευνα Καναδών ψυχολόγων, η οποία επιβεβαιώνει ότι ο λογικός τρόπος σκέψης έχει τη δυνατότητα να υποσκάψει τη θρησκευτικότητα και να προάγει τον σκεπτικισμό και την αθεΐα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή κοινωνικής ψυχολογίας Άρα Νορενζαγιάν του Τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με το ίδιο και με το «New Scientist» ανέφεραν ότι πολλοί παράγοντες επηρεάζουν την πνευματικότητα του καθενός και η τάση για περισσότερη ή λιγότερη αναλυτική σκέψη είναι ένας από αυτούς.
Οι ψυχολόγοι έκαναν διάφορα τεστ και πειράματα με 650 εθελοντές, συσχετίζοντας τον βαθμό αναλυτικής σκέψης του καθενός με την ένταση των θρησκευτικών και άλλων μεταφυσικών πεποιθήσεών του (π.χ. πίστη σε αγγέλους), διαπιστώνοντας ότι αυτά τα δύο πράγματα είναι γενικά αντιστρόφως ανάλογα.
Όσο περισσότερο οι εθελοντές ανέπτυσσαν αναλυτικούς συλλογισμούς και έκαναν λογικές σκέψεις, τόσο έτεινε να μειώνεται η θρησκευτική πίστη τους και, αντίθετα, αυξανόταν ο αθεϊσμός ή έστω ο αγνωστικισμός και ο σκεπτικισμός τους σχετικά με τα θρησκευτικά ζητήματα.
Η έρευνα δείχνει ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις σχετίζονται όχι τόσο με το πιο αργό και αναλυτικό σύστημα λειτουργίας του νου, όσο με το διαισθητικό- συναισθηματικό που είναι πιο γρήγορο και αυτόματο. 

Όταν ενεργοποιείται περισσότερο το αναλυτικό σύστημα, τότε «σκεπάζει» το διαισθητικό και αντίστροφα.

 

Αυτό εξηγεί γιατί οι περισσότεροι (αν και όχι όλοι) επιστήμονες, που καλλιεργούν την αναλυτική σκέψη, τείνουν να είναι άθεοι ή αγνωστικιστές.
Με πιο απλά λόγια, όσοι άνθρωποι τείνουν να λειτουργούν ενστικτωδώς, είναι πιο πιθανό να πιστεύουν στον Θεό, σε σχέση με όσους σκέφτονται πιο πολύ και είναι λιγότερο ενστικτώδεις και αυτό γιατί η πίστη είναι περισσότερο συναίσθημα παρά σκέψη.
Μελλοντικές έρευνες από τους ίδιους ψυχολόγους θα μελετήσουν κατά πόσον είναι πρόσκαιρη ή διαρκής η επίδραση της αναλυτικής σκέψης στη θρησκευτική πίστη και αν αυτή η επίδραση ισχύει σε όλους τους πολιτισμούς της Γης και όχι μόνο στη Δύση.
Οι πιο πρόσφατες έρευνες της κοινής γνώμης αποκαλύπτουν ότι η μεγάλη πλειονότητα της ανθρωπότητας πιστεύει στον Θεό, αν και οι αγνωστικιστές και οι άθεοι είναι αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια. 
Το ποσοστό των πιστών και των άθεων μεταβάλλεται διαχρονικά υπό την επίδραση διαφόρων ψυχολογικών και πολιτισμικών παραγόντων.
Οι ερευνητές ξεκαθάρισαν πάντως ότι δεν αρκεί η αναλυτική σκέψη για να μετατρέψει έναν πιστό σε άπιστο. Άλλοι ισχυροί υποσυνείδητοι παράγοντες, όπως ο φόβος του θανάτου και η επιθυμία για διαιώνιση της ζωής, παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανατροφοδότηση της πίστης στη θρησκεία και σε άλλες πνευματικές παραδόσεις.
Οι ερευνητές επίσης φρόντισαν να διευκρινίσουν ότι η μελέτη τους δεν έχει να κάνει με την ίδια την αξία της θρησκείας, αλλά με τους γνωσιακούς-νοητικούς μηχανισμούς που την υποσκάπτουν ή την ενισχύουν.
Ο διάσημος νομπελίστας ψυχολόγος Ντάνιελ Κάνεμαν, του πανεπιστημίου Πρίνστον, δήλωσε ότι «αυτό ουσιαστικά που δείχνει η νέα έρευνα, είναι πως όταν κανείς σκέφτεται με πιο κριτικό τρόπο, απορρίπτει πεποιθήσεις που αλλιώς θα τις υιοθετούσε.
Δείχνει ότι υπάρχουν ορισμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις που οι άνθρωποι πιστεύουν και τις οποίες δεν θα υιοθετούσαν, αν σκέφτονταν πιο κριτικά».

Ο ΣΥΡΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΣΥΛΛΑΒΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ

Ενώ οι λόγιοι του περασμένου αιώνα, είτε για να ευχαριστήσουν τους φιλέλληνες, είτε για να καταπολεμήσουν τη θεωρία του Φαλμεράϊερ για τον εκσλαβισμό της Ελλάδας, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο ν’αποδείξουν ότι οι Νεοέλληνες είναι άμεσοι απόγονοι των αρχαίων, οι μετέπειτα γενιές βαρέθηκαν αυτή την προγονολατρεία. Ακόμα κι ο Παλαμάς ξέσπασε καμμιά φορά :

“ Τρανοί κι αν είναι οι τάφοι, τάφοι θά ‘ ναι, στον ήλιο τόποι θέλουμε κ’ εμείς.”
Σήμερα όμως, αφού αναγνωρίζεται σε όλους τους τομείς η ύπαρξη σύγχρονου αυθύπαρκτου ελληνικού πολιτισμού, δεν έχομε πιά κανένα λόγο να μην παραδεχτούμε ότι ορισμένα στοιχεία του αρχαίου κόσμου είναι ακόμα ολοζώντανα στην τωρινή Ελλάδα.
Θα σας αναφέρω δύο παραδείγματα: ένα χορό, το συρτό, ένα στίχο, το δεκαπεντασύλλαβο.
Ο συρτός που έχω υπ’όψη μου, δεν είναι ούτε ο κρητικός, ο χανιώτικος – που υποψιάζομαι ότι ανάγεται στην εποχή που η πλειοψηφία του πληθυσμού στα Χανιά ήταν τουρκική –ούτε ο συρτός ο πολίτικος ή ο νησιώτικος, ούτε βέβαια το συρτάκι· είναι ο στερεοελλαδίτικος, ο λεγόμενος «καλαματιανός».
Όπως έχει αποδειχτεί, δεν πρέπει να συμπεράνομε από την ονομασία του, ότι ο καλαματιανός έχει πατρίδα την Καλαμάτα. Οι οργανοπαίχτες, για να τον διακρίνουν από τους άλλους συρτούς, τον έλεγαν έτσι, γιατί οι στίχοι που τραγουδούσαν όταν τον έπαιζαν ανέφεραν τα «καλαματιανά μαντίλια». Στην Κύπρο, λ.χ., τα λόγια του καλαματιανού που δημοσιεύει ο Γεώργιος Αβέρωφ στο βιβλίο του : Κυπριακοί λαϊκοί χοροί , είναι είτε:
“ Κι αν πας στην Καλαμάτα κ’ ερθείς με το καλό, φέρε μου ένα μαντίλι να δέσω στο λαιμό”
Είτε: “ Μαντίλι καλαματιανό φορείς στον άσπρο σου λαιμό, φορείς και ακτινοβολείς σαν το αστέρι της αυγής”
Ο καλαματιανός χορεύεται σήμερα σε ολόκληρη την Ελλάδα, είναι όμως καθεαυτό στερεοελλαδίτικος. Ο Ολλανδός εθνομουσικολόγος W.Swets, που μελέτησε ιδιαίτερα τους χορούς της βαλκανικής χερσονήσου και τους ρυθμούς τους, συμπεραίνει πως ο ρυθμός του καλαματιανού, είναι ο κατ’εξοχήν ελληνικός ρυθμός. Και ο Θρασύβουλος Γεωργιάδης, στο βιβλίο του Der griechische Rhythmus, γράφει για τον καλαματιανό, πως είναι ο πιο διαδεδομένος χορός της Στερεάς Ελλάδας.
Τον ρυθμό του καλαματιανού, τον ταυτίζουν συνήθως με το μέτρο που οι αρχαίοι ονόμαζαν «επίτριτο». «Επιμόρια» λένε οι μαθηματικοί τα κλάσματα όπου ο αριθμητής υπερέχει του παρανομαστή κατά ένα μόριο : επιτέταρτο λέγεται το κλάσμα 5 δια 4, επόγδοο το 9 δια 8, επίτριτο το 4 δια 3. Κ’ οι μετρικοί ονομάζουν «επίτριτο πόδα», το μέτρο όπου, ο ένας χρόνος περιέχει 4 μόρια, ο άλλος 3. Τα εφτά μόρια αυτά, αντιστοιχούν σε τρείς μακρές και μία βραχεία συλλαβή. (…)
(…) Τα βήματα του καλαματιανού αντιστοιχούν στο δεύτερο [ή και στον πρώτον] επίτριτο, αφού το πρώτο βήμα κρατάει τρείς μικρές χρονικές μονάδες, τρία όγδοα θα λέγανε οι μουσικοί, ενώ τα δύο επόμενα, πιο ελαφρά, κρατάν από δύο μονάδες το καθένα.
(…) Στο βιβλίο που ανέφερα, ο Γεωργιάδης εκθέτει γιατί έπαψε να παραδέχεται αυτή τη συσχέτιση. Παραλληλίζει τη θέση που κατέχει ο ρυθμός του καλαματιανού στην τωρινή Ελλάδα, με τη θέση του ομηρικού δακτυλικού στίχου στους κύκλιους χορούς των αρχαίων. Επικαλείται τα παραδείγματα δακτυλικών στίχων που αναφέρει ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, και συμπεραίνει ότι στο χορό συντομευόταν η μακρά του δακτύλου και δεν κρατούσε πιά όσο δύο βραχείες, αλλά όσο μιάμιση. Κ’ έτσι ο «λόγος» [η κατά πηλίκων σχέση] της μακράς και των δύο βραχέων, γινόταν 1,5/2 = ¾.
Δεν πρόσεξε ότι, στους δύο στίχους που αναφέρει ο Διονύσιος, η μακρά συντομεύεται για ν’ αποδώσει η απαγγελία την ταχύτητα της κίνησης, που περιγράφει ο ποιητής : τη φόρα του ανέμου που σπρώχνει το πλοίο του Οδυσσέα [Οδ. ι 139]και το κατακύλισμα του βράχου του Σισύφου από την κορφή του βουνού [Οδ. λ 598].(…)
Υπήρχαν τραγούδια δημοτικά, που ο ρυθμός τους ήταν επιτριτικός· απόδειξη το τραγούδι του Δάτιδος που διέσωσε ο Αριστοφάνης· το ότι ο Δάτις λέει «χαίρομαι» αντί του δόκιμου «χαίρω», δείχνει πως ήταν άνθρωπος του λαού.
 Οι αυλητές της Στερεάς Ελλάδας, θα παίζανε μελωδίες σ’αυτόν το ρυθμό· απόδειξη η επιγραφή στο άγαλμα του Πυθοκρίτου.
 Ήταν ρυθμός που εισήγαγε ο Πίνδαρος ο Θηβαίος στις επινίκιες ωδές. Και τέλος, σ’αυτόν το ρυθμό θα χόρευαν οι Δωριείς.
….στην Καρδίτσα Βοιωτίας βρέθηκε μία επιγραφή που χάραξαν στον πρώτο αιώνα μετά Χριστόν οι κάτοικοι της Ακραιφίης για να τιμήσουν τον πατριώτη τους Επαμεινώνδα, και σ’αυτή την επιγραφή αναφέρουν ως μία από τις ευεργεσίες του ότι « τας πατρίους πομπάς μεγάλας και την των συρτών πάτριον όρχησιν θεοσεβώς επετέλεσεν».
Ήδη στην αρχαιότητα λοιπόν, χόρευαν οι Στερεοελλαδίτες το συρτό, τον «καλαματιανό», και σωστά ταυτίζεται ο ρυθμός του με τον επίτριτο…

The Mafia Manager

Συμβουλές προς τους μπιζνεσμαν από τον κόσμο της μαφίας. Αφού οι κόσμοι της μαφίας και των ἁγορών δεν έχουν απόλυτα διακριτά διαφορές, ας δούμε πως αντιμετωπίζουν οι μαφιόζοι το επιχειρείν, με αποσπάσματα από το βιβλίο “The Mafia Manager”.

-Δεν κοστίζει τίποτα να είσαι ευγενικός.
-Κράτα το στόμα σου κλειστό, τα νώτα καλυμμένα και κάνε ό, τι σου λένε.
-Ο καθένας , στην αρχή της καριέρας του χρειάζεται τη στήριξη ενός capo, ενός boss. Άλλοτε λέγεται προστάτης, άλλοτε παπάς, ραβίνος ή μέντορας.
-Προτού μάθεις να διατάζεις πρέπει να μάθεις να υπακούς.
-Όταν το μεγάλο αφεντικό λυσσομανά, σκύψε ακολουθώντας τη φορά του ανέμου.
-Όταν το μεγάλο αφεντικό γελάει, εσύ απλώς χαμογέλα.
-Το υπερβολικό γλείψιμο μπορεί να επιφέρει τη θανατική σου καταδίκη. Η υπερβολική ευγένεια ισοδυναμεί με υπερβολική αγένεια.
-Αν από μια κακή συγκυρία, ο μέντοράς των πρώτων χρόνων σου σταθεί εμπόδιο, καθάρισέ τον αμέσως. Τόπο στους νέους!
-Άσε ήσυχες τις γυναίκες του αφεντικού: σύζυγο, ερωμένη, πόρνες, ανιψιές, ξαδέρφες, υπηρέτριες, πόρνες, γραμματείς. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να υποχρεωθείς να παντρευτείς μια από τις πριγκίπισσες της Μαφίας και τότε ο θεός να σε βοηθήσει- κανείς άλλος δεν μπορεί.
-Γίνε φίλος με όλους στο γραφείο χωρίς να προσχωρήσεις σε καμία κλίκα.
-Καλό είναι να τρέφεις το εγώ του ανταγωνιστή σου όσο κιτρινιάρης και να ‘ναι.
-Κάνε δουλειές με ξένους λες και είναι αδέρφια σου. Κάνε δουλειές με τ΄αδέρφια σου λες και είναι ξένοι.
-Ποτέ μην ακολουθείς επιχειρηματικές συμβουλές αν δεν πάρεις πρώτα μια δεύτερη και μια τρίτη γνώμη.
-Όπως σε κάθε σύγχρονη επιχείρηση καινοτόμων και οραματιστών, η τάση μας είναι η συγχώνευση επιχειρήσεων. Στο σύστημα της ελεύθερης οικονομίας οι μεγαλοκλέφτες κυνηγάνε τους μικροκλέφτες.
-Οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Σε αυτούς που εξαγοράζονται και σε αυτούς που εξαγοράζουν.
-Χτυπάμε κόσμο στη δουλειά μας, αλλά δεν χτυπάμε κάρτα.
-Πολλές διαφωνίες λύνονται στο κρεβάτι.
-Αν παραείσαι επιτυχημένος, η κυβέρνηση το παίρνει είδηση. Αν παραείσαι αποτυχημένος, καταλήγεις στη φυλακή.
-Ὀπου πας, εκεί βρίσκεσαι.

Με στόχο την ανακούφιση της φτώχειας... ακόμα και… 10χρονα θα δουλεύουν νόμιμα στη Βολιβία

Παιδιά 10 ετών και άνω θα μπορούν πλέον να δουλεύουν νόμιμα στη Βολιβία, ύστερα από την ψήφιση σχετικού νομοσχεδίου με στόχο την καταπολέμηση της φτώχειας.

Μέχρι τώρα το όριο ήταν τα 14 έτη, με το νέο νομοσχέδιο, ωστόσο, τα όρια γίνονται πιο «ευέλικτα»: Αν τα παιδιά είναι… μισθωτοί θα πρέπει να έχουν κλείσει το 12ο έτος, αν είναι αυτοαπασχολούμενα, δεν χρειάζεται να είναι μεγαλύτερα από 10.
Σύμφωνα με τους εμπνευστές του νομοσχεδίου, προτού εργαστεί ένα τόσο μικρό παιδί θα πρέπει να έχουν συναινέσει ρητώς οι γονείς του ή οι κηδεμόνες του, ενώ ο βουλευτής Χαβιέ Σαβαλέτα, εκ των συντακτών του νομοσχεδίου, εξέφρασε την ελπίδα πως με αυτόν τον τρόπο θα εξαλειφθεί η απόλυτη φτώχεια που ταλανίζει την Βολιβία: «Η απόλυτη φτώχεια είναι ένας από τους λόγους που ωθούν τα παιδιά στην εργασία», δήλωσε.
Ωστόσο, οι ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα διαφωνούν ριζικά και καλούν τη Βολιβία να εγκαταλείψει το νόμο.
«Η παιδική εργασία διαιωνίζει τη φτώχεια, δεν την εξαφανίζει», δήλωσε η Τζο Μπέκερ, διευθύντρια του τμήματος για τα παιδικά δικαιώματα της οργάνωσης Human Rights Watch.
«Πολλές οικογένειες στέλνουν τα παιδιά τους να δουλέψουν, χάνουν όμως το σχολείο τους και έτσι δεν θα έχουν ποτέ τη δυνατότητα να βρουν μία καλή δουλειά», πρόσθεσε.

Απίστευτο! Κατασκεύασε ΤRANSFORMER 7 μέτρων!

Ο μεταλλουργός George Edgren από το Wisconsin των ΗΠΑ, κατασκεύασε στην αυλή του σπιτιού του ένα transformer 7 μέτρων, χρησιμοποιώντας τα εξαρτήματα από ένα oldsmobile alero.

Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό… δείτε τις φωτογραφίες παρακάτω