ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Η θρησκευτική αντίληψη στην Αρχαία Ελλάδα δεν εκφράστηκε μόνο από την λατρεία των 12 ή περισσοτέρων θεών, αλλά κυρίως από την Ορφική διδασκαλία, την θεογονία του Ησιόδου και τα Μυστήρια (Ελευσίνια, Δελφικά, Καβείρια κ.α.). Η Αρχαία Ελληνική θρησκεία ήταν  Ιδεοκρατική. Εξέφραζε δηλαδή την ενότητα και την πολλότητα ταυτόχρονα. Θεός εξωσυμπαντικός, εκτός της Κοσμικής νομοτέλειας, δεν υφίστανται στον Ελληνικό Κόσμο. Θεότης είναι η Συμπαντική Φύση.

Ο Ξενοφάνης είπε:«`Εν το Παν» κι’ επίσης ότι :«Είς και ασώματος ο Θεός και δεν μοιάζει με τους θνητούς, ούτε στο σώμα ούτε στην σκέψη».

 «Κοσμικός Νούς» είναι το υπέρτατο όν, είπε ο Αναξαγόρας.

Ο Κόσμος είναι «αΐδιος» (άνευ αρχής ή τέλους), δίδασκε ο Φερεκύδης.

Ο Αναξίμανδρος αποκαλούσε το θείον «άπειρον, αθάνατον και ανώλεθρον». 

Ο Πυθαγόρας (όστις ανήγαγε τα μαθηματικά σε μυστικιστική διδασκαλία),  είπε ότι υπάρχουν δύο Κόσμοι:
α/ Ο «νοητός» που έχει ως αρχή την «Μονάδα» (ο Κύκλος, που δεν έχει αρχή ή τέλος) 
β/ ο αισθητός που εκφράζεται με την μορφή της «ιεράς»Τετρακτύος (1.2.3.4 = 10, τέλειος αριθμός. Αυτή συμβολίζει τις ‘4’ συμπαντικές δυνάμεις(ήτοι: Βαρυτική, Ηλεκτρομαγνητικη, Πυρηνική, Ασθενής Ακτινοβολία ), αλλά και τα ‘4’ στοιχεία της Φύσεως[ ήτοι : Γη(=σώμα), Υδωρ(=συναίσθημα), Αήρ(=διάνοια), Πυρ(=ανωτέρα νοημοσύνη)]

Ο Πυθαγόρας δίδαξε και την «Τριμερή Φιλία», ήτοι:
*Την Φιλία των θεών προς τους ανθρώπους, των ανθρώπων προς τους θεούς και της φιλίας μεταξύ των ανθρώπων.

Την τελευταία αντέγραψε ο Χριστιανισμός με το «Αγαπάτε αλλήλους», αλλά δυστυχώς δεν την τήρησαν οι Χριστιανοί και πρώτο το ιερατείο τους. Τις δύο άλλες τις αγνόησε. Αντί της φιλίας προς τον Θεό επέβαλε  τον φόβο Κυρίου. Και αντί της φιλίας του θεού προς τους  ανθρώπους επέβαλε έναν φοβερό τρομερό και εκδικητικό  Θεό.

Ο Μέγας Ηράκλειτος μίλησε για δύο θεμελιώδεις αρχές, ήτοι: α/ το «αείζωον πυρ» (ή συμπαντική ενέργεια, όπως εξηγείται σήμερα) και β/τον θεϊκό Λόγο (ή Κοσμική Αρμονία) Οι“ εμπνευστές” της Καινής Διαθήκης αντέγραψαν στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο με το γνωστό «Εν αρχή ήν ο Λόγος και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν και Θεός ήν ο Λόγος». Επίσης  εδίδαξε: «Από τα Πάντα το Εν και απο το Εν τα Πάντα»

*Ο Χριστιανισμός χρησιμοποίησε  την Ελληνική γλώσσα για να διαδοθεί και δανείστηκε αφειδώς από την Ελληνική Φιλοσοφία και λατρεία για να αποκτήσει κύρος. Τούτο δεν είναι κακόν. Κακόν είναι ότι δεν ομολογούν την πρώτη πηγή  εμπνεύσεως και ακόμη χειρότερον ότι κατηγορούν τον Ελληνισμό ως ειδωλολατρικό και τον μισούν και θέλουν να τον καταστρέψουν.

Οι Αρχαίοι Έλληνες  είπαν ότι το Σύμπαν είναι ένα αδιαίρετο σύνολον και όλα σ’ αυτό συσχετίζονται και αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους. Μέσα στον κόσμο (Σύμπαν) ισχύει  ο Παγκόσμιος Φυσικός Νόμος, με επι μέρους νόμους, που  συμβάλλουν στην συμπαντική ισορροπία.  Προφανώς οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν βαθειά γνώση του Παγκόσμιου Συμπαντικού Νόμου και τον τηρούσαν με ευλάβεια , σεβόμενοι τη Φύση και όλα τα όντα της.

Ο Λεύκιππος, Δημόκριτος, Επίκουρος, Ηράκλειτος κ.α δεν δέχονταν ότι θεός είναι ο δημιουργός του Σύμπαντος και  διετύπωσαν  ότι ο Μικρόκοσμος και  Μακρόκοσμος είναι  ένα και το αυτό.

Η Πυθαγόρεια Κοσμολογία δέχεται τον Ερωτα(=Βαρύτητα) και την Εριν(=Εντροπία) σαν τις δύο αντίθετες συνιστώσες που διατηρούν την ισορροπία του Σύμπαντος. Η Βαρύτης τείνει να  έλκει τα πράγματα και να δημιουργεί δομές της Φυσικής, ενώ η Εντροπία  προσπαθεί να φέρει τα συστήματα της Φύσεως σε κατάσταση  αταξίας και να τα διαμοιράσει. Η ισορροπία μεταξύ της βαρύτητος και της εντροπίας καθορίζει την δομήν όλων των αστέρων. Επομένως οι εκάστοτε νίκες του ενός επί του άλλου είναι προσωρινές και ποτέ τελικές. Όλα λοιπόν  αλλάζουν στο χωρο-χρόνο σύμφωνα με την Ηράκλεια ρήση.

Μετά την επιβολή των δογματικών κοσμοπολιτικών θρησκειών τον +3^ον  αιώνα που θέλουν τον κόσμο ακίνητο,  διεσπάσθη η κοσμοαντίληψη για το θείον και την Φύση και ο κόσμος επίστευσε σε δεισιδαιμονίες. Τότε η θεολογία ακολούθησε τον δικό της  δογματικό δρόμο και η επιστήμη τον δικό  της με αποκλίνουσα πορεία. Αυτή η ξεχωριστή πορεία αντικατοπτρίζει και την διάσταση μεταξύ της επιστήμης-τεχνολογίας και της παγκόσμιας κοινωνίας, μιάς διάστασης που αποκλίνει από την λογική και την Αλήθεια και ρέπει προς το μεταφυσικό και τα θαύματα.

Ο Πυθαγόρας μίλησε:
- για  την διαστολή του Σύμπαντος την οποία και υπελόγισε,
- για το πεπερασμένο Σύμπαν, το οποίον και υπελογίζεται,
- για την ύπαρξη ουρανίου κανάβου συντεταγμένων και για Αστοφυσική,
- για την ύπαρξη ειδικών σφαιρικών μηνίσκων στα σύμπαντα , που οι ιδιότητες τους και η συμπεριφορά τους μοιάζει με τις Μελανές Οπές,
- για   υποατομική Φυσική, για Φυσική υψηλής ενέργειας και για δονούμενο Σύμπαν και μας έδωσε το περίφημο σχέδιο της Αρμονίας των Ουρανίων Συμπάντων κλπ («Ο Μυστικός Κώδιξ του Πυθαγόρα», Ι. Δάκογλου)

Ο ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Το Ολον και το Μέρος.

Το Όλον (=Σύμπαν) είναι το σύνολο των επί μέρους και περιλαμβάνει τα πάντα, ανέκαθεν και για πάντα. Το Όλον υπήρχε και προ της Μεγάλης Εκρήξεως και θα υπάρχει και μετά από την καταστροφή του κόσμου μας,  για πάντα, στους αιώνας των αιώνων.

Το Όλον είναι ο Συμπαντικός Νους.

Ο καθείς εξ ημών φέρει ένα απειροελάχιστο μέρος αυτού του συμπαντικού Νοός. Επομένως  το κάθε τι στο Σύμπαν είναι μέρος του Όλου. Για παράδειγμα ένα κουάρκ, ένα ηλεκτρόνιο, ένα γκλούον, ένα νετρίνο, ένα φωτόνιο ή λεπτόνιο, όπως και ένας άνθρωπος, ένα ζώο, ένα μικρόβιο, ένα δένδρο, ένα φύλλο ένας πίθηκος της Ασίας, ένα πεινασμένο παιδάκι στην Μαύρη Ήπειρο, ο Γαλαξίας μας, όπως και η Κασσιόπεια, η Ανδρομέδα ή το Νεφέλωμα του Μαγγελάνου και ενδεχομένως οι Κόσμοι που ποτέ δεν υποψιασθήκαμε έξω από τον δικό μας είναι αυτά όλα μέρη του Όλου, δηλαδή του Σύμπαντος (Συν-Παντός). Όλα στο Σύμπαν είναι φτιαγμένα στην βάση τους από το ίδιο δομικό υλικό, το άτομον του Δημοκρίτου, που ακόμη δεν έχουν ανακαλύψει οι επιστήμονες πειραματικά.

Έτσι πίστευαν οι Αρχαίοι πρόγονοι μας και έτσι πρέπει να θεωρούμε κι’ εμείς το Σύμπαν, όπως το καθορίζει ετυμολογικά η λέξη Σύν-Παν. Στο Όλο ανήκουν οι Νόμοι του Σύμπαντος, η Υλη, η Ενέργεια, το Πνεύμα, αλλά και η γέννηση  και ο θάνατος που είναι μιά Νομοτέλεια στο Σύμπαν. Οι γεννήσεις όμως και οι θάνατοι σημαίνουν συνεχείς αλλαγές, όπως πρώτος τις καθόρισε ο Εφέσιος Ηράκλειτοςμε «Τα Πάντα Ρει». Στο Όλο ανήκει το πεπερασμένο και το άπειρο, το γνωστό και το άγνωστο, το καλό και το κακό-που εμείς δημιουργήσαμε- η Γνώση και η Φιλοσοφία, η αισθητική και η Τέχνη, η ενόραση και η συνείδηση, η ψυχή και η λογική. Στο Όλον ανήκουν  τα κακά και τα καλά, η έρις και ο νείκος, η κακία και η αγάπη, η δυσαρμονία και η αρμονία, ο πόλεμος και η ειρήνη και όλα τα αντίθετα.

Όλα είναι γραμμένα στον κώδικα του Νομοτεχνείου της Φύσεως και με ανάλογες μείξεις και αναλογίες δημιουργούνται όλα, με βάση την ύλη και ενέργεια. Όσοι είναι πιστοί εκεί πρέπει να τοποθετήσουν και το θείο και όχι έξω από το Σύμπαν, διότι τότε διαπράττουν ύβρι προς το θείο, αφού του απαγορεύουν να βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους που τον δημιούργησαν και τον βιώνουν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Ας μην ψάχνουν όμως για δημιουργό (Η θεωρία της Δημιουργίας είναι έργο του Ιουδαϊκού ιερατείου . Σύμφωνα με αυτήν ο κόσμος επλάσθη από τον Γιαχβέ σε 7 ημέρες . Τότε έφτιαξε τον Αδάμ και την Εύα  κοκ) διότι τέτοιος είναι η ίδια η Φύση η οποία ακατάπαυστα και όχι άπαξ συνεχίζει την δημιουργία και την καταστροφή, την ζωή και τον θάνατο.

Πουθενά στην Ελληνική Μυθολογία δεν αναφέρεται ότι ο άνθρωπος είναι το τέλος της Δημιουργίας. Η αναζήτηση του «ακόμα τελειότερου» διαποτίζει τον Ελληνικό πολιτισμό. Ποτέ κανείς Έλληνας δεν ισχυρίσθηκε ότι ο Παρθενώνας είναι το τελειότερο κτίριο που μπορεί να υπάρξει. Ούτε ότι το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία είναι το τελειότερο άγαλμα που μπορεί να υπάρξει. Όμως ο Παρθενώνας είναι ένα διαχρονικό σύμβολο της Δημοκρατίας, που τώρα πάνε να γκρεμίσουν οι ολιγάρχες για να επιβάλουν την παγκόσμια κυριαρχία των.

Αντίθετα, στην εβραϊκή μυθολογία αναφέρεται καθαρά ότι ο άνθρωπος είναι το τέλος της Δημιουργίας. Ο Γιαχβέ έπλασε τον άνθρωπο και μετά αναπαύθηκε!Πουθενά καμία νύξη για συνέχεια της Δημιουργίας.

Όπως λέει ο ιστορικός  Γιάννης Βλαχογιάννης : «ο καινούργιος Έλληνας που βγήκε από τη δουλεία αισθάνεται ότι  ανασύρθηκε κάτω από ένα τεράστιο όγκο λάσπης, κάτω από ένα πολυαίωνο βραχνά και τώρα αισθάνεται να ψηλώνει να γιγαντώνεται και να γίνεται ικανός για να δώσει τον απίστευτο σε ένταση , αντοχή διάρκεια αγώνα….»

Ο Χρησμός της Προμηθέας: «Συλλογισθείτε Ελεύθερα, συλλογισθείτε Ελληνικά. Ταχθείτε με το μέρος της Ιστορικής Αλήθειας…

Νυξ:Η κυρίαρχη αρχέγονη και κοσμογονική μορφή

Νυξ είναι γνωστή η θεότητα που προσωποποιούσε τη νύχτα. Η Νυξαναφέρεται ιδιαίτερα από τους αρχαίους Έλληνες ποιητές, αλλά η μεγάλη σημασία της στην ελληνική μυθολογία υπερβαίνει τα απλά λογοτεχνικά πλαίσια.
Η Νυξ ήταν κυρίαρχη αρχέγονη και κοσμογονική μορφή, την οποία φοβόταν και σεβόταν ακόμα και ο ίδιος ο θεός Δίας.Η μορφή της ήταν αυτή μιας όμορφης γυναίκας με μεγάλες μαύρες φτερούγες...

Η Νυξ αναφέρεται ακόμα ως θυγατέρα του Φάνητα, τον οποίο και διαδέχθηκε...
Στη συνέχεια, παρότι παραδίνει το σκήπτρο στον γιο της τον Ουρανό, εξακολουθεί να συμβουλεύει τόσο αυτόν όσο και τις επόμενες γενεές , τον Κρόνο και ιδιαίτερα τον Δία , ως προς τον τρόπο δημιουργίας του κόσμου.

Η επιρροή της οφειλόταν στις μαντικές της ικανότητες, τις οποίες ασκούσε μέσα σε μια σπηλιά. Σύμφωνα με κάποια ένδειξη, κατά τις παλαιότερες ορφικές δοξασίες η Νυξήταν η πρωταρχική δύναμη, αντί του Χάους.
Στον Αριστοφάνη μνημονεύεται ως προϋπάρχουσα του `Ερωτα (Φάνης). Η ίδια η Νυξ δεν ήταν αντικείμενο σημαντικής λατρείας από τους πιστούς της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, αλλά συνδεόταν με τα μαντεία.

Υπήρχε δικό της ανάθημα μέσα στον ναό της Δήμητρας στην ελληνορρωμαϊκή Πέργαμο.
Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησιόδου, η Νυξ είχε γεννηθεί από το Χάος και με παρθενογένεση (χωρίς πατέρα) ήταν μητέρα στα παρακάτω πρόσωπα: 

-Των Κήρων: Ήταν δαίμονες του βιαίου θανάτου. Κατά τονΗσίοδο ήταν πτερωτά πνεύματα του θανάτου και της εκδίκησης. Έφεραν μαύρες πτέρυγες, ερυθρά ενδύματα, μεγάλους κυνόδοντες και γαμψά νύχια..Είχαν μαύρες φτερούγες, γαμψά νύχια, κόκκινα ρούχα και μεγάλους κυνόδοντες. Αλληγορικά, ήταν εκείνες οι δυνάμεις που επιφέρουν το μοιραίο τέλος των βαριά τραυματισμένων και κατά μια άλλη έννοια αποτελούν την «κακιά μοίρα» κάθε ανθρώπου που τον συνοδεύει σε όλη τη ζωή του.

-Του Μώμου: Ήταν ένας ασήμαντος θεός της ελληνικής μυθολογίας που αμφισβήτησε το Δια. Ήταν ο θεός της χλεύης, της κοροϊδίας και του σαρκασμού. Μια προσωποποίηση της ειρωνείας και της αποδοκιμασίας. Στη φαντασία των ανθρώπων αναποδογύριζε τις τύχες τους απότομα. Τους έριχνε από την ευτυχία στη δυστυχία, μετέτρεπε την επιτυχία σε δυστυχία..

-Της Απάτης: Μπορούσε να ξεγελάσει και να βλάψει τους ανθρώπους με πάρα πολλούς τρόπους

-Της Έριδας: Ήταν θεότητα της διχόνοιας, της ζήλιας και του καυγά.

-Είναι επίσης η μητέρα του Θανάτου, γιατί ό,τι χαρακτηρίζει το θάνατο είναι η μαυρίλα και το σκότος. Και μητέρα του Ύπνου, γιατί ο τελευταίος είναι αδερφός του Θανάτου και έρχεται συνήθως το βράδυ.Ο Ύπνος ήταν δαίμονας που προσωποποιούσε τον ύπνο και δίδυμος αδελφός του Θάνατου. Κατοικούσε στα Τάρταρα μαζί με τον αδελφό του. .

Είναι η μητέρα των Ονείρων, γιατί αυτά έρχονται τη νύχτα.Ο Ύπνος ο Θάνατος και τα όνειρα ζούνε στο σκοτάδι και ποτέ δεν έβλεπαν τον Ήλιο,ούτε όταν ανέβαινε ψηλά στον ουρανό,ούτε όταν κατέβαινε.

-Των Εσπερίδων: Ήταν νύμφες και φύλαγαν τα χρυσά μήλα στον κήπο των θεών, στη χώρα τουΆτλαντα,γιατί αυτές κατοικούν στην απώτατη δύση, όπου κατοικεί και η Νύχτα.Η φύλαξη τους είχε ανατεθεί από την Ήρα

-Της Οϊζύς: Έφερνε την δυστυχία και τα βάσανα στους ανθρώπους. 

-Της Φιλότης :Η ερωτική ευχαρίστηση

-Της  Νέμεσης. Η Νέμεση γεννήθηκε για να κρατά σε ισορροπία τις ανθρώπινες υποθέσεις. Σύμβολα της θεάς ήταν ο πήχυς και το χαλινάρι, που συμβολίζουν το ρόλο της να θέτει ένα όριο στις ασύδοτες ενέργειες των ανθρώπων, στον εγωισμό τους και να ρυθμίζει τις σκέψεις και τις δράσεις τους. Τιμωρούσε την αλαζονεία και την υπεροψία των ανθρώπων (ύβρις).

-Του Μόρου:(Κλήρος)Δεν άφηνε κανέναν άνθρωπο, ζώο ή φυτό να αποφύγει τον θάνατο.
-Του Γήρατος:Δεν άφηνε κανέναν να μείνει πάντα νέο και όλοι τον καταριόντουσαν.
-Είναι η μητέρα των Μοιρών,που ήταν γεμάτες καλοσύνη.
Με την σμίξη της με τον Έρεβο,γέννησε:

-Τον Αιθέρα:ήταν θεότητα που συνδεόταν με την ευτυχία.Οι Ορφικοί λοιπόν πιστεύουν στην κοσμογονική τους θεωρία ότι ο Αιθήρ είναι ένα πρωταρχικό, βασικό δομικό στοιχείο της Δημιουργίας, ότι είναι η ψυχή του κόσμου, τοΘείον Πύρ, ο σπινθήρας που δίνει ζωή σε όλα τα δημιουργήματα. Ο Αιθήρσύμφωνα με την αρχαία ελληνική γραμματεία είναι και το Πυρ που δίνει ζωή, είναι ο σπινθήρας της ζωής για κάθε πλάσμα. 
Ο Πλάτων στον «Κρατύλο» ετυμολογεί την λέξη λέγοντας ότι παράγεται από «αεί θεί» που σημαίνει αυτό που κινείται συνεχώς. 
-Την Ημέρα :γιατί η μέρα την ακολουθεί, προκύπτει απ’ αυτήν.Ήταν η θεότητα που προσωποποιούσε το φως της ημέρας.Στην Αγορά των Αθηνών υπήρχαν πήλινα αγάλματα της Ημέρας ως «ακρωτήρια» στη στέγη της«Βασιλείου Στοάς». Απεικονιζόταν επίσης η Ημέρα στον θρόνο τουΑμυκλαίου Απόλλωνα, ενώ στην Ολυμπία, κοντά στο Ιπποδάμειον, υπήρχαν αγάλματα της Ημέρας και της Θέτιδας να ικετεύουν τον Δία για χάρη των παιδιών τους.
Στον ναό του Δία στην Πέργαμο, η Ημέρα παριστανόταν στη ζωφόρο της νότιας πλευράς, πίσω από τηΣελήνη. 

-Τον Χάροντα: ήταν ο πορθμέας του Άδη. Μετέφερε με τη βάρκα του τους πρόσφατα αποθανόντες από τη μια όχθη του ποταμού Αχέροντα στην άλλη, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία βρισκόταν η είσοδος του Άδη. Οι νεκροί έπρεπε οπωσδήποτε να πληρώσουν στον Χάροντα έναν οβολό για τα ναύλα. Γι' αυτό στην αρχαία Ελλάδα τοποθετούσαν πάντα έναν οβολό κάτω από τη γλώσσα των νεκρών σωμάτων πριν τα ενταφιάσουν, για να έχει να πληρώσει ο νεκρός τον Χάροντα. Όσοι δεν είχαν να πληρώσουν ήταν καταδικασμένοι να περιπλανιούνται στις όχθες του Αχέροντα για εκατό χρόνια Παριστανόταν σαν ένας ιδιότροπος, σκελετωμένος γέροντας ή ως φτερωτός δαίμονας με ένα διπλό σφυρί.

-Την Στύγα: (Στυξ) Κατά μία άλλη εκδοχή κόρη του Ωκεανού και της Θέτιδας. Είχε το παλάτι της σταΤάρταρα και τη φυλούσαν μέρα νύχτα δράκοι ακοίμητοι. Από το παλάτι της προέρχονταν τα νερά της πηγής Στυγός. (η ομώνυμη πηγή βρίσκεται σήμερα στη βόρεια Πελοπόννησο, στην ανατολική πλαγιά τουΧελμού). Στην Τιτανομαχία ήταν με το μέρος του Δία όταν αυτός πολέμησε τον πατέρα του τον Κρόνο.

Κατά τη μυθολογία, η Στυξ ήταν ένα από τα ποτάμια στις πύλες του Κάτω Κόσμου Θεοί και θνητοί έδιναν όρκο στα νερά της και η παραβίαση του όρκου από τους θεούς ισοδυναμούσε με δέκα χρόνια λήθαργο όμοιο με το θάνατο. Στα νερά αυτά η Θέτιδα είχε βουτήξει τον Αχιλλέα όταν τον γέννησε και του έκανε άτρωτο το σώμα, εκτός από το μέρος που τον κρατούσε την φτέρνα του.

-Του Επίφρονα
Από την ένωση με τον Ουρανό γέννησε την Λύσσα που είναι η εκπρόσωπος της μανίας, της οργής και της ορμής.

Διατροφή και Ψυχολογία: Ποια μουσική σε βοηθάει να... αδυνατίσεις;

   Η μουσική παίζει έναν ιδιαίτερο ρόλο στη ζωή μας και συνοδεύει πολλές σημαντικές δραστηριότητες στη ζωή μας: δεν υπάρχει πάρτυ, χορός, γάμος, βραδινή έξοδος για ένα ποτό που να μη συνδυάζεται με την παρουσία μουσικής. Μπορούμε να πούμε ότι η μουσική μας κάνει να χαλαρώνουμε, αλλά και να απολαμβάνουμε περισσότερο πολλές συμπεριφορές μας μέσα στη μέρα, όπως όταν βγαίνουμε για να ασκηθούμε με λίγο τρέξιμο μετά τη δουλειά, όταν οδηγούμε το αυτοκίνητό μας, όταν κάνουμε δουλειές στο σπίτι, ή απλά ξεκουραζόμαστε στο σαλόνι μας.

 

Μια σειρά από ενδιαφέρουσες έρευνες σε Αμερική και Αυστραλία έχουν εστιαστεί  πιο συγκεκριμένα στο ρόλο που μπορεί να παίζει η μουσική και στη διατροφική μας συμπεριφορά. Μπορούμε, άραγε, να απολαύσουμε περισσότερο το φαγητό μας, όταν ακούμε μουσική καθώς τρώμε; Οι έρευνες απαντούν θετικά.

Γνωρίζουμε ήδη ότι η μουσική έχει άμεσα θεραπευτικά αποτελέσματα πάνω στο σώμα, στο νου, και στο πνεύμα μας. Έχει αποδειχθεί ότι, καθώς ακούμε μουσική, εκκρίνονται εγκεφαλικές ουσίες, όπως οι νευροδιαβιβαστές μελατονίνη, νορεπινεφρίδη, επινεφρίνη, οι οποίες λειτουργούν συνδυαστικά για να επηρεάσουν τη διανοητική μας κατάσταση, τη ρύθμιση της διάθεσής μας, να καλυτερεύσουν τον ύπνο μας, να μειώσουν την επιθετικότητα και την κατάθλιψη. Μάλιστα, σχετικές έρευνες έδειξαν ότι τα υψηλά επίπεδα των νευροδιαβιβαστών αυτών διατηρούνταν στο σώμα και για πολλές μέρες μετά το πέρας των πειραμάτων. Αυτό σημαίνει ότι η μουσική μας αγγίζει τόσο βαθειά, ώστε να έχει ένα διαρκές θεραπευτικό, ηρεμιστικό, αλλά και αναζωογονητικό αποτέλεσμα πάνω μας.  

Ποια είναι η σημασία ενός χαλαρωτικού περιβάλλοντος την ώρα που τρώμε; Οι μελέτες δείχνουν ότι, όταν τρώμε «ενσυνείδητα», τρώμε πιο αργά και απολαμβάνουμε περισσότερο. Ενσυνείδητη συμπεριφορά είναι αυτή κατά την οποία είμαστε ήρεμα προσηλωμένοι στη στιγμή, σε αυτό που κάνουμε εκείνη την ώρα, παρατηρώντας κάθε τι που βλέπουμε, ακούμε, νιώθουμε, γευόμαστε, οσφραινόμαστε. Με αυτή την εσωτερική ηρεμία είμαστε πιο καλά συντονισμένοι σε σκέψεις μας, στο πώς νιώθει το σώμα μας, στα συναισθήματά μας, αλλά και στο τι συμβαίνει γύρω μας. Σε μία τέτοια, λοιπόν, «ήσυχη» κατάσταση, τείνουμε να μασάμε την τροφή μας περισσότερο, να τρώμε με αργό ρυθμό, να καταναλώνουμε λιγότερες θερμίδες και, επομένως, να κρατάμε και το σώμα μας στο κανονικό του βάρος.

Είναι σημαντικό να αποσαφηνίσουμε ότι οι έρευνες που αναφέρονται εστιάστηκαν στη χαλαρωτική μουσική που ακουγόταν σε μέτρια προς χαμηλά επίπεδα (62-67 ντεσιμπέλ) την ώρα που τα άτομα έτρωγαν. Επιπλέον, οι ερευνητές συνδύαζαν τη χαμηλή, ευχάριστη μουσική με χαμηλό φωτισμό. Όταν, αντίθετα, πρόσθεταν δυνατή μουσική και έντονο φωτισμό στο περιβάλλον, έβρισκαν ότι τα άτομα που συμμετείχαν στην έρευνα έτρωγαν γρηγορότερα, μασούσαν λιγότερη την τροφή και κατανάλωναν περισσότερες θερμίδες. Στις συνθήκες της απαλής, ευχάριστης μουσικής, οι συμμετέχοντες μπορεί να παρέμεναν περισσότερο χρονικό διάστημα στο χώρο εστίασης και μπορεί να παράγγελναν τις ίδιες ποσότητες με αυτούς που έτρωγαν με τη δυνατή μουσική και τον έντονο φωτισμό, ωστόσο οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι πρώτοι άφηναν και περισσότερο φαγητό στο πιάτο τους. Αυτό συμβαίνει γιατί ο εγκέφαλός μας χρειάζεται περίπου 20 λεπτά για να καταλάβει ότι το στομάχι έχει γεμίσει αρκετά με φαγητό και είναι η ώρα να δοθεί το «στοπ» στην κατανάλωση τροφής. Τρώγοντας αργά και μασώντας καλά την τροφή μας δίνουμε τον απαραίτητο χρόνο στο σώμα μας να συντονίσει καλά όλες τις λειτουργίες που συνδέονται με την καλή πέψη και την καλή αίσθηση κορεσμού.

Ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα των ερευνών αυτών είναι ότι στο τέλος ενός χαλαρωτικού γεύματος που έχει συνδυαστεί με επίσης χαλαρωτική μουσική, τα άτομα βαθμολογούσαν την εμπειρία τους ως πιο ικανοποιητική, αλλά και το φαγητό ως νοστιμότερο από ό,τι τα άτομα που έτρωγαν σε περιβάλλον δυνατής μουσικής και έντονου φωτισμού. Φαίνεται πως καθώς έτρωγαν στο ήρεμο και ευχάριστο περιβάλλον είχαν την ευκαιρία και το χρόνο να απολαύσουν βαθύτερα την κάθε μπουκιά φαγητού στη γεύση, την υφή, ακόμα και την αισθητική του.

Αξίζει, λοιπόν, να οργανώνουμε τα γεύματά μας με ήρεμη μουσική μέσα στην ημέρα; Βεβαίως, απαντούν οι ερευνητές οι οποίοι εξέτασαν επίσης τα αποτελέσματα σε άτομα που έτρωγαν σε ήρεμο μεν περιβάλλον, αλλά χωρίς καθόλου μουσική. Βρήκαν ότι η κατανάλωση φαγητού σε απόλυτα ήσυχο περιβάλλον είχε μεν θετικά αποτελέσματα, αλλά η ικανοποίηση από το φαγητό και την όλη διαδικασία ήταν κατά πολύ χαμηλότερη από όταν υπήρχε παράλληλα και η ήρεμη μουσική. Επιπλέον, τα άτομα που έτρωγαν σε χώρο χωρίς μουσική αξιολογούσαν αργότερα το μέρος ως «θορυβώδες», παρόλο που ο μόνος ήχος που ακουγόταν ήταν αυτός των μαχαιροπήρουνων.

Καταλήγουμε, λοιπόν, πως όταν οργανώνουμε τα γεύματά μας σε ήρεμο περιβάλλον με χαμηλή, ευχάριστη μουσική, τότε καταναλώνουμε καλύτερα την τροφή μας, απολαμβάνουμε περισσότερο το φαγητό και διατηρούμε στο σωστό βάρος το σώμα μας.   

Η μισαλλοδοξία στην Αγία Γραφή

«Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου...».
Ιησούς Χριστός (Κατά Ματθαίον, 12: 30)

Μέσα σ' αυτή την φράση, που αποδίδεται από τα ψευδεπίγραφα Ευαγγέλια στον ιστορικά ανύπαρκτο Ιησού, αποτυπώνεται ίσως το γενικό κλίμα της μισαλλοδοξίας που διέπει την Αγία Γραφή. Μια δυσανεξία, απέχθεια και αποστροφή, που δεν περιορίζεται απλά στην στενή έννοια του όρου «μισαλλοδοξία», αλλά επεκτείνεται γενικότερα στην διαφορετικότητα -είτε θρησκευτική, κοινωνική, φυλετική, πολιτισμική, ερωτική κ.ά.- και καλλιεργεί έτσι ένα διαχρονικό «ιερό» μίσος και φθόνο, που ενίοτε συνοδεύονται κι από άφθονο αίμα.
Αν και ο Ιουδαϊσμός, δεν μπορούμε να πούμε ότι επαίρεται και τόσο φανατικά ότι αποτελεί «θρησκεία της αγάπης», ωστόσο ο Χριστιανισμός (που έχει σαν βάση κι αυτός, την εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη) αυτό ακριβώς κάνει εδώ κι αιώνες αυτοδιαφημιζόμενος.
Βεβαίως, ο αναγνώστης διαβάζοντας ένα μικρό δείγμα από την πληθώρα σχετικών χωρίων που υπάρχουν στην «θεόπνευστη» Αγία Γραφή, πιθανότατα να πειστεί, όσο κακόπιστος κι αν είναι, για το πόση «αγάπη» αποπνέει αυτό το «ιερό» βιβλίο...

---

Ο Θεός καταστρέφει τα Σόδομα και τα Γόμορρα, σκοτώνοντας όλους τους...ακόλαστους κατοίκους των, πλην των «δίκαιων» Αβραάμ και Λωτ, ο οποίος μεν πρώτος, προηγουμένως είχε εκπορνεύσει την σύζυγό του, Σάρα, ενώ ο δεύτερος λίγο αργότερα θα πηδιόταν με τις κόρες του...

Και έβρεξε ο Κύριος επάνω στα Σόδομα και τα Γόμορρα θειάφι και φωτιά από τον Κύριο του ουρανού· και κατέστρεψε αυτές τις πόλεις, και όλα τα περίχωρα, και όλους τους κατοίκους των πόλεων, και τα φυτά τής γης.

(Γένεσις, 19: 24-25)

Ο Αβραάμ δεν θέλει γυναίκα Χαναναία για τον γιο του, Ισαάκ...

Και ο Αβραάμ είπε στον δούλο του, τον γεροντότερο του σπιτιού του, τον επιστάτη σε όλα τα υπάρχοντά του: «Βάλε, παρακαλώ, το χέρι σου κάτω από τον μηρό μου· και θα σε ορκίσω στον Κύριο, τον Θεό τού ουρανού και τον Θεό τής γης, ότι δεν θα πάρεις στον γιο μου γυναίκα από τις θυγατέρες των Χαναναίων, ανάμεσα στις οποίες εγώ κατοικώ...».

(Γένεσις, 24: 2-3)

Ομοίως, ο Ισαάκ δεν θέλει γυναίκα Χαναναία για τον γιο του, Ιακώβ...

Και αφού ο Ισαάκ προσκάλεσε τον Ιακώβ, τον ευλόγησε και του παρήγγειλε, λέγοντας: «Δεν θα πάρεις γυναίκα από τις θυγατέρες τής Χαναάν...».

(Γένεσις, 28: 1)

Ο Γιαχβέ προτίθεται να σκοτώσει όλα τα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων (όπως και πράττει αργότερα [Έξοδος, 12: 29]), για να καταστήσει σαφές ότι υπάρχει μια «διάκριση ανάμεσα στους Αιγυπτίους και τον Ισραήλ»...

Και κάθε πρωτότοκο στη γη τής Αιγύπτου θα πεθάνει, από το πρωτότοκο του Φαραώ, που κάθεται επάνω στον θρόνο του, μέχρι το πρωτότοκο της δούλης, που δουλεύει στον μύλο, και κάθε πρωτότοκο των κτηνών· και σε ολόκληρη τη γη τής Αιγύπτου θα υπάρξει μεγάλη κραυγή, τέτοια που δεν έγινε ποτέ ούτε θα γίνει τέτοια ύστερα απ' αυτά· σε όλους, όμως, τους γιους Ισραήλ σκύλος δεν θα κουνήσει τη γλώσσα του, από άνθρωπο μέχρι κτήνος· για να γνωρίσετε ότι, ο Κύριος έκανε διάκριση ανάμεσα στους Αιγυπτίους και τον Ισραήλ...

(Έξοδος, 11: 5-7)

Ο Γιαχβέ, φαίνεται να έχει ένα «θεματάκι» με τους Αμαληκίτες...

Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: «Γράψ' το αυτό σε βιβλίο προς ενθύμηση, και παράδωσέ το στ' αυτιά του Ιησού· ότι θα εξαλείψω εξάπαντος τη μνήμη του Αμαλήκ από τον ουρανό».

(Έξοδος, 17: 14)

Έτσι λέει ο Κύριος των δυνάμεων: «Θα εκδικήσω όσα έκανε ο Αμαλήκ στον Ισραήλ, ότι του αντιστάθηκε στον δρόμο όταν ανέβαιναν από την Αίγυπτο· πήγαινε τώρα και πάταξε τον Αμαλήκ, και εξολόθρευσε κάθε τι που έχει, και μη τους λυπηθείς· αλλά, θανάτωσε και άνδρα και γυναίκα, και παιδί και βρέφος που θηλάζει, και βόδι και πρόβατο, και καμήλα και γαϊδούρι».

(Σαμουήλ Α', 15: 2-3 )

Και ο Κύριος σε έστειλε στον δρόμο, και είπε: «Πήγαινε και εξολόθρευσε εκείνους που αμαρτάνουν σε μένα, τους Αμαληκίτες, και πολέμησε εναντίον τους μέχρις ότου τους εξαφανίσεις».

(Σαμουήλ Α', 15: 18 )

Οι Εβραίοι είναι ο «εκλεκτός λαός» του Θεού...

Αν πραγματικά υπακούσετε στη φωνή μου, και φυλάξετε τη διαθήκη μου, θα είστε σε μένα ο εκλεκτός λαός από όλους τους λαούς· επειδή, δική μου είναι ολόκληρη η γη· κι εσείς θα είστε σε μένα βασίλειο ιεράτευμα, και έθνος άγιο...

(Έξοδος, 19: 5-6)

Επειδή, έτσι λέει ο Κύριος των δυνάμεων: «Ύστερα από τη δόξα με έστειλε στα έθνη, που σας λεηλάτησαν· επειδή, όποιος αγγίζει εσάς, αγγίζει την κόρη τού ματιού του».

(Ζαχαρίας, 2: 8)

Η λατρεία οποιουδήποτε άλλου θεού, πλην του Γιαχβέ, δεν επιτρέπεται, καθώς είναι κι ολίγον τι...ζηλιάρης. Οι δε συνέπειες είναι μάλλον αυτονόητες...

Και ο Θεός μίλησε όλα αυτά τα λόγια, λέγοντας: «...Μην έχεις άλλους θεούς εκτός από μένα... Επειδή, εγώ ο Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος, που ανταποδίδω τις αμαρτίες των πατέρων επάνω στα παιδιά, μέχρι τρίτης και τετάρτης γενεάς εκείνων που με μισούν».

(Έξοδος, 20: 1-5)

Όποιος θυσιάζει σε θεούς, εκτός σε μόνον τον Κύριο, θα εξολοθρευτεί.

(Έξοδος, 22: 20)

Και θα προσέξετε σε όλα όσα σας είπα· και όνομα άλλων θεών δεν θα αναφέρετε ούτε θα ακουστεί από το στόμα σας.

(Έξοδος, 23: 13)

Και θα εξολοθρεύσω τις μαγείες από το χέρι σου· και στο εξής δεν θά 'χεις μάντεις. Και θα εξολοθρεύσω τα γλυπτά σου και τα είδωλά σου από ανάμεσά σου· και δεν θα λατρεύσεις πλέον το έργο των χεριών σου. Και θα αποσπάσω τα άλση σου από ανάμεσά σου· και θα αφανίσω τις πόλεις σου. Και θα κάνω εκδίκηση με θυμό και με οργή επάνω στα έθνη, που δεν με άκουσαν.

(Μιχαίας, 5: 12-15)

Οι αλλόπιστοι πρέπει να εξολοθρεύονται...

Δεν θα προσκυνήσεις τους θεούς τους ούτε θα τους λατρεύσεις ούτε θα πράξεις σύμφωνα με τα έργα εκείνων· αλλά θα τους εξολοθρεύσεις, και θα κατασυντρίψεις τα είδωλά τους.

(Έξοδος, 23: 24)

Όποιος Εβραίος αλείψει αλλοεθνή με άγιο λάδι να εξολοθρεύεται από τον ίδιον του τον λαό...

Και θα μιλήσεις στους γιους Ισραήλ, λέγοντας: «Αυτό θα είναι σε μένα άγιο λάδι επιχρίσματος στις γενεές σας... Όποιος συνθέσει όμοιο μ' αυτό ή όποιος βάλει απ' αυτό σε αλλογενή, θα εξολοθρευτεί από τον λαό του...».

(Έξοδος, 30: 31-33)

Ο Γιαχβέ προτρέπει τους Ισραηλίτες να καταστρέφουν τους βωμούς και τα αγάλματα των ειδωλολατρών...

Πρόσεχε τον εαυτό σου, μη κάνεις συνθήκη με τους κατοίκους τής γης στην οποία πηγαίνεις, μήπως γίνει παγίδα ανάμεσά σου· αλλά, τους βωμούς τους θα τους καταστρέψεις, και τα είδωλά τους θα τα συντρίψεις, και τα άλση τους θα τα κατακόψεις. Επειδή, δεν θα προσκυνήσεις άλλον θεό· για τον λόγο ότι ο Κύριος, του οποίου το όνομα είναι Ζηλότυπος, είναι Θεός ζηλότυπος...

(Έξοδος, 34: 12-14)

Οι αλλόδοξοι είναι εξ ορισμού διεφθαρμένοι κι ως εκ τούτου ο Θεός δεν δέχεται προσφορές και θυσίες απ' αυτούς...

Ούτε θα προσφέρετε τον άρτο τού Θεού σας, από όλα αυτά, από χέρι αλλογενούς· επειδή, η διαφθορά τους είναι μέσα τους· υπάρχει μέσα τους ψεγάδι· δεν θα είναι δεκτά για σας.

(Λευιτικόν, 22: 25)

Δεν νοείται Εβραίος να έχει Εβραίο δούλο. Μόνον αλλόδοξο κι αλλοεθνή...

Και αν φτωχύνει ο αδελφός σου κοντά σου, και πουληθεί σε σένα, δεν θα επιβάλεις σ' αυτόν δουλεία δούλου... Επειδή, δούλοι μου είναι αυτοί, που έβγαλα από τη γη τής Αιγύπτου· δεν θα πουλιούνται, καθώς πουλιέται ο δούλος... Και ο δούλος σου και η δούλη σου, όσους κι αν έχεις, από τα έθνη που είναι γύρω σας, απ' αυτά θα αγοράζεις δούλον και δούλη... Και θα τους έχετε κληρονομιά για τα παιδιά σας, ύστερα από σας, για να τους κληρονομήσουν ως ιδιοκτησία· δούλοι σας θα είναι παντοτινά...

(Λευιτικόν, 25: 39-46)

Ο Θεός παραδίδει τους Αμορρίτες στα χέρια του Μωυσή. Η συνέχεια είναι μάλλον προβλέψιμη...

Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: «Μην τον φοβηθείς· επειδή, τον παρέδωσα στα χέρια σου, και ολόκληρο τον λαό του, και τη γη του· και θα κάνεις σ' αυτόν, όπως έκανες στον Σηών, τον βασιλιά των Αμορραίων, που κατοικούσε στην Εσεβών. Και πάταξαν αυτόν, και τους γιους του, και ολόκληρο τον λαό του, μέχρις ότου δεν εναπολείφθηκε σ' αυτόν τίποτε· και κατακυρίευσαν τη γη του».

(Αριθμοί, 21: 34-35)

Ο Γιαχβέ καθοδηγεί τον Μωυσή σε πόλεμο εναντίον των Μαδιανιτών...

Και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας: «Κάνε την εκδίκηση των γιων Ισραήλ ενάντια στους Μαδιανίτες· και έπειτα, θα προστεθείς στον λαό σου». Και ο Μωυσής μίλησε στον λαό, λέγοντας: «Ας οπλιστούν από σας άνδρες για πόλεμο, και ας πάνε εναντίον του Μαδιάμ, για να εκδικήσουν τον Κύριο ενάντια στον Μαδιάμ...».

(Αριθμοί, 31: 1-3)

Ο Θεός, για μία ακόμη φορά, καθοδηγεί τους Ισραηλίτες, υπό τον Μωυσή εναντίον αλλόδοξων κι αλλοεθνών...

Και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, στις πεδιάδες τού Μωάβ, κοντά στον Ιορδάνη, απέναντι στην Ιεριχώ, λέγοντας: «Μίλησε στους γιους Ισραήλ, και πες τους: Αφού διαβείτε τον Ιορδάνη, στη γη Χαναάν, θα διώξετε όλους τους κατοίκους τής γης από μπροστά σας, και θα καταστρέψετε όλες τις εικόνες τους, και θα καταστρέψετε όλα τα χυτά είδωλά τους, και θα κατεδαφίσετε όλους τους βωμούς τους· και θα κυριεύσετε τη γη, και θα κατοικήσετε σ' αυτή· επειδή, σε σας έδωσα αυτή τη γη για κληρονομιά...».

(Αριθμοί, 33: 50-53)

Ο Θεός αναλαμβάνει να «καθαρίσει» για τους Ισραηλίτες...

Ο Κύριος ο Θεός σας, που προπορεύεται μπροστά σας, αυτός θα πολεμήσει για σας...

(Δευτερονόμιον, 1: 30)

Ο Θεός των Εβραίων υπόσχεται να σπείρει τον τρόμο στους ειδωλολάτρες...

Σήμερα θα αρχίσω να βάζω τον τρόμο σου και τον φόβο σου σε όλα τα έθνη, που είναι κάτω από ολόκληρο τον ουρανό· τα οποία, όταν ακούσουν το όνομά σου, θα τρομάξουν, και θα πέσουν σε αγωνία εξαιτίας σου...

(Δευτερονόμιον, 2: 25)

Ο «καλός Θεούλης» διαμηνύει στον «εκλεκτό λαό» του: Κανένα έλεος στους αλλόδοξους...

Όταν ο Κύριος ο Θεός σου σε φέρει στη γη, στην οποία πηγαίνεις για να την κληρονομήσεις, και εκδιώξει από μπροστά σου πολλά έθνη, τους Χετταίους, και τους Γεργεσαίους, και τους Αμορραίους, και τους Χαναναίους, και τους Φερεζαίους, και τους Ευαίους, και τους Ιεβουσαίους, επτά έθνη μεγαλύτερα και δυνατότερα από σένα· και όταν ο Κύριος ο Θεός σου τούς παραδώσει μπροστά σου, θα τους πατάξεις· θα τους εξολοθρεύσεις κατά κράτος· δεν θα κάνεις συνθήκη μαζί τους ούτε θα δείξεις σ' αυτούς έλεος... Τους βωμούς τους θα τους καταστρέψετε, και τα αγάλματά τους θα τα συντρίψετε, και τα άλση τους θα τα κατακόψετε, και τα γλυπτά τους θα τα κάψετε με φωτιά· επειδή, εσύ είσαι άγιος λαός στον Κύριο τον Θεό σου· ο Κύριος ο Θεός σου σε έκλεξε για να είσαι σ' αυτόν εκλεκτός λαός, από όλους τούς λαούς, που είναι επάνω στο πρόσωπο της γης...

(Δευτερονόμιον, 7: 1-6)

Αυτά είναι τα διατάγματα και οι κρίσεις, που θα προσέχετε να εκτελείτε, στη γη που ο Κύριος ο Θεός των πατέρων σου δίνει σε σένα για να την κληρονομήσεις, όλες τις ημέρες που ζείτε επάνω στη γη. Θα καταστρέψετε όλους τους τόπους, όπου τα έθνη, που θα κυριεύσετε, λάτρευαν τους θεούς τους, επάνω στα ψηλά βουνά, κι επάνω στους λόφους, και κάτω από κάθε πυκνό δέντρο. Και θα κατεδαφίσετε τους βωμούς τους, και θα συντρίψετε τις στήλες τους, και θα κατακάψετε με φωτιά τα άλση τους, και θα κατακόψετε τα είδωλα των θεών τους, και θα εξαλείψετε τα ονόματά τους από εκείνο τον τόπο.

(Δευτερονόμιον, 12: 1-3)

Αν κάποιος συγγενής ή φίλος αλλαξοπιστήσει και προσπαθήσει να σε προσηλυτίσει, μην τον λυπηθείς...

Αν ο αδελφός σου, ο γιος τής μητέρας σου ή ο γιος σου ή η θυγατέρα σου ή η γυναίκα τού κόρφου σου ή ο φίλος σου, που είναι όπως η ψυχή σου, σε παρακινήσει κρυφά, λέγοντας: Ας πάμε, και ας λατρεύσουμε άλλους θεούς, που δεν γνώρισες ούτε εσύ ούτε οι πατέρες σου...δεν θα συγκατανεύσεις σ' αυτόν ούτε θα στρέψεις σ' αυτόν την ακοή σου ούτε θα τον λυπηθεί το μάτι σου ούτε θα τον σπλαχνιστείς ούτε θα τον κρύψεις· αλλά θα τον θανατώσεις, οπωσδήποτε· το χέρι σου θα είναι πρώτο επάνω του για να τον θανατώσεις, και έπειτα το χέρι ολόκληρου του λαού...

(Δευτερονόμιον, 13: 6-9)

Αν συναντήσεις στα μέρη σου κάποιον που αλλαξοπίστησε, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις...

Αν, ανάμεσά σου, σε κάποια από τις πόλεις σου, που ο Κύριος ο Θεός σου δίνει σε σένα, βρεθεί άνδρας ή γυναίκα, που έπραξε κακό μπροστά στον Κύριο τον Θεό σου, παραβαίνοντας τη διαθήκη του, και πήγε και λάτρευσε άλλους θεούς, και τους προσκύνησε, τον ήλιο ή το φεγγάρι ή οποιονδήποτε από τη στρατιά τού ουρανού, που εγώ δεν πρόσταξα· και σου αναγγελθεί, και ακούσεις, και εξετάσεις με επιμέλεια, και δες, αν βρεθεί ότι είναι αλήθεια και το πράγμα είναι βέβαιο, ότι διαπράχθηκε τέτοιο βδέλυγμα στον Ισραήλ· τότε, θα φέρεις έξω στις πύλες σου τον άνδρα εκείνον ή τη γυναίκα εκείνη, που έπραξαν αυτό το κακό πράγμα, τον άνδρα ή τη γυναίκα· και θα τους λιθοβολήσεις με πέτρες, και θα πεθάνουν...

(Δευτερονόμιον, 17: 2-5)

Ο Γιαχβέ παραδίδει τους Αμορρίτες στο σπαθί του Ιησού του Ναυή...

Και ο Κύριος είπε στον Ιησού: «Μην τους φοβηθείς· επειδή, τους παρέδωσα στο χέρι σου· κανένας απ' αυτούς δεν θα σταθεί μπροστά σου». Ήρθε,λοιπόν, ο Ιησούς ξαφνικά καταπάνω τους, αφού ανέβηκε από τα Γάλγαλα κατά τη διάρκεια όλης τής νύχτας. Και ο Κύριος τους κατατρόπωσε μπροστά στον Ισραήλ... Και αφού ο Ιησούς και οι γιοι Ισραήλ τέλειωσαν να τους φονεύουν με υπερβολικά μεγάλη σφαγή, μέχρις ότου εξολοθρεύτηκαν, οι υπόλοιποι απ' αυτούς, όσοι διασώθηκαν, μπήκαν σε οχυρωμένες πόλεις.

(Ιησούς του Ναυή, 10: 8-20)

Το «έργο» έχει και συνέχεια...

Και εκείνη την ημέρα ο Ιησούς κυρίευσε τη Μακκηδά, και πάταξε με μάχαιρα αυτή, και τον βασιλιά της· εξολόθρευσε αυτούς, και όλους τους ανθρώπους, που ήσαν σ' αυτήν· δεν άφησε υπόλοιπο· και στον βασιλιά τής Μακκηδά έκανε, όπως έκανε και στον βασιλιά τής Ιεριχώ. Και ο Ιησούς διάβηκε, και μαζί του ολόκληρος ο Ισραήλ, από τη Μακκηδά στη Λιβνά, και πολεμούσε τη Λιβνά. Και ο Κύριος παρέδωσε κι αυτή και τον βασιλιά της στο χέρι τού Ισραήλ· και την πάταξε με μάχαιρα, και όλους τους ανθρώπους, που ήσαν μέσα σ' αυτή· δεν άφησε σ' αυτήν υπόλοιπο· και στον βασιλιά της έκανε, όπως έκανε και στον βασιλιά τής Ιεριχώ. Και ο Ιησούς διάβηκε, και μαζί του ολόκληρος ο Ισραήλ, από τη Λιβνά στη Λαχείς, και στρατοπέδευσε απέναντί της, και την πολεμούσε. Και ο Κύριος παρέδωσε τη Λαχείς στο χέρι τού Ισραήλ, και την κυρίευσε τη δεύτερη ημέρα και πάταξε με μάχαιρα αυτή, και όλους τους ανθρώπους, που ήσαν σ' αυτή, σύμφωνα με όσα έκανε στη Λιβνά. Τότε, ο Ωράμ, ο βασιλιάς τής Γεζέρ, ανέβηκε για να βοηθήσει τη Λαχείς· και ο Ιησούς πάταξε αυτόν και τον λαό του, μέχρις ότου δεν του άφησε υπόλοιπο. Και ο Ιησούς διάβηκε, και μαζί του ολόκληρος ο Ισραήλ, από τη Λαχείς στην Εγλών, και στρατοπέδευσαν απέναντί της, και την πολεμούσαν· και την κυρίευσαν εκείνη την ημέρα, και την πάταξαν με μάχαιρα· και εξολόθρευσε εκείνη την ημέρα όλους τους ανθρώπους που ήσαν σ' αυτή, σύμφωνα με όλα όσα έκανε στη Λαχείς. Και ο Ιησούς ανέβηκε, και μαζί του ολόκληρος ο Ισραήλ, από την Εγλών στη Χεβρών, και την πολεμούσαν· και την κυρίευσαν, και πάταξαν με μάχαιρα αυτή, τον βασιλιά της, και όλες τις πόλεις της, και όλους τους ανθρώπους, που ήσαν μέσα σ' αυτή· και δεν άφησε υπόλοιπο· σύμφωνα με όλα όσα έκανε στην Εγλών· και εξολόθρευσε αυτή, και όλους τους ανθρώπους που ήσαν μέσα σ' αυτή. Και ο Ιησούς στράφηκε, και μαζί του ολόκληρος ο Ισραήλ, στη Δεβείρ, και την πολεμούσε· και κυρίευσε αυτή, και τον βασιλιά της, και όλες τις πόλεις της· και τους πάταξε με στόμα μάχαιρας, και εξολόθρευσε όλους τους ανθρώπους, που ήσαν μέσα σ' αυτή· δεν άφησε υπόλοιπο· όπως έκανε στη Χεβρών, έτσι έκανε και στη Δεβείρ και στον βασιλιά της· και όπως έκανε στη Λιβνά και στον βασιλιά της. Μ' αυτό τον τρόπο ο Ιησούς πάταξε ολόκληρη την ορεινή γη, και τη μεσημβρινή, και την πεδινή, και την Ασδώθ, και όλους τούς βασιλιάδες τους· δεν άφησε υπόλοιπο, αλλά εξολόθρευσε κάθε τι που είχε πνοή, καθώς ο Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, είχε προστάξει. Και ο Ιησούς τούς πάταξε από την Κάδης-βαρνή μέχρι τη Γάζα, και ολόκληρη τη γη Γεσέν, μέχρι τη Γαβαών. Και όλους αυτούς τους βασιλιάδες και τη γη τους ο Ιησούς κυρίευσε μεμιάς, επειδή ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ πολεμούσε υπέρ του Ισραήλ.

(Ιησούς του Ναυή, 10: 28-42)

Ένας άγγελος επιπλήττει τους Ισραηλίτες, επειδή είναι κάπως...ανεκτικοί προς τους ειδωλολάτρες και δεν τους «κανονίζουν» όπως θα έπρεπε, σύμφωνα με την θεϊκή βούληση...

Και άγγελος του Κυρίου ανέβηκε από τα Γάλγαλα στη Βοκίμ, και είπε: Σας ανέβασα από την Αίγυπτο, και σας έφερα στη γη που ορκίστηκα στους πατέρες σας· και είπα: Δεν θα αθετήσω τη διαθήκη μου σε σας, στον αιώνα· κι εσείς δεν θα κάνετε συνθήκη με τους κατοίκους αυτού του τόπου· θα καταστρέψετε τα θυσιαστήριά τους. Δεν υπακούσατε, όμως, στη φωνή μου· γιατί το πράξατε αυτό;

(Κριταί, 2: 1-2)

Ο Γιαχβέ δεν ανέχεται να τον εγκαταλείπουν οι πιστοί του για άλλους θεούς...

Και οι γιοι Ισραήλ έπραξαν πονηρά μπροστά στον Κύριο, και λάτρευσαν τους Βααλείμ· και εγκατέλειψαν τον Κύριο τον Θεό των πατέρων τους, που τους έβγαλε από τη γη τής Αιγύπτου, και πήγαν πίσω από άλλους θεούς, από τους θεούς των λαών που ήσαν ολόγυρά τους, και τους προσκύνησαν, και παρόργισαν τον Κύριο. Και εγκατέλειψαν τον Κύριο, και λάτρευσαν τον Βάαλ και τις Ασταρώθ. Και ο θυμός τού Κυρίου άναψε ενάντια στον Ισραήλ, και τους παρέδωσε στο χέρι των λεηλατητών, και τους λεηλάτησαν· και τους πούλησε στο χέρι των εχθρών τους, ολόγυρα, ώστε δεν μπόρεσαν πλέον να σταθούν μπροστά στους εχθρούς τους.

(Κριταί, 2: 11-14)

Εντολή Κυρίου: Γκρέμισε τον βωμό του άλλου θεού και φτιάξε στη θέση του έναν δικόν μου...

Και την ίδια νύχτα ο Κύριος του είπε: «Πάρε το βόδι τού πατέρα σου, και το δεύτερο επτάχρονο βόδι, και κατεδάφισε τον βωμό τού Βάαλ, που έχει ο πατέρας σου, καθώς και το άλσος, που είναι κοντά σ' αυτόν, κατάκοψέ το· και οικοδόμησε ένα θυσιαστήριο στον Κύριο τον Θεό σου επάνω στην κορυφή αυτής της πέτρας, σύμφωνα με το διαταγμένο...».

(Κριταί, 6: 25-26)

Ο Σαμψών παρασέρνει μαζί του στον θάνατο, τους αλλόπιστους Φιλισταίους, επικαλούμενος την βοήθεια του Γιαχβέ...

Και ο Σαμψών βόησε στον Κύριο, και είπε: «Δέσποτα Κύριε, θυμήσου με, παρακαλώ· και ενίσχυσέ με, παρακαλώ, μόνον αυτή τη φορά, Θεέ, για να εκδικηθώ ενάντια στους Φιλισταίους μια κι έξω, για τα δυο μάτια μου». Και ο Σαμψών αγκάλιασε τους δύο μεσαίους στύλους, επάνω στους οποίους στηριζόταν ο οίκος, και στηρίχθηκε επάνω σ' αυτούς, τον έναν με το δεξί του χέρι, και τον άλλον με το αριστερό του. Και ο Σαμψών είπε: «Ας πεθάνει η ψυχή μου μαζί με τους Φιλισταίους». Και έσκυψε με δύναμη· και ο οίκος έπεσε επάνω στους άρχοντες, και σε ολόκληρο τον λαό, που ήταν σ' αυτόν. Κι αυτοί που πέθαναν, που τους θανάτωσε με τον θάνατό του, ήσαν περισσότεροι από όσους είχε θανατώσει στη ζωή του.

(Κριταί, 16: 28-30)

Όσοι δεν σέβονται τον Γιαχβέ, θα έχουν ένα μικρό...πρόβλημα...

...Του Κυρίου είναι οι στύλοι τής γης, και επάνω σ' αυτούς έστησε την οικουμένη. Θα φυλάττει τα πόδια των οσίων του· οι ασεβείς, όμως, θα απολεστούν μέσα στο σκοτάδι· επειδή, ο άνθρωπος δεν θα υπερισχύσει με δύναμη. Ο Κύριος θα συντρίψει τους αντιδίκους του· θα βροντήσει από τον ουρανό επάνω τους...

(Σαμουήλ Α', 2: 6)

Ο Δαβίδ ζητά από τον Θεό να του παραδώσει στο χέρι του τους Φιλισταίους. Όπερ και εγένετο...

Και ο Δαβίδ ρώτησε τον Κύριο, λέγοντας: «Να ανέβω προς τους Φιλισταίους; Θα τους παραδώσεις στο χέρι μου;». Και ο Κύριος είπε στον Δαβίδ: «Ανέβα· επειδή, σίγουρα θα παραδώσω τους Φιλισταίους στο χέρι σου».

(Σαμουήλ Β', 5: 19)

Και ανέβηκαν στην Βάαλ-φερασείμ· κι εκεί ο Δαβίδ τούς πάταξε... Και εκεί εγκατέλειψαν τους θεούς τους· και ο Δαβίδ πρόσταξε, και τους κατέκαψαν με φωτιά.

(Χρονικών Α', 14: 11-12)

Ο βασιλιάς Σολομώντας δυσαρεστεί τον Κύριο, καθώς στο χαρέμι του υπάρχουν και ειδωλολάτρισσες...

Και ο βασιλιάς Σολομώντας, εκτός από τη θυγατέρα τού Φαραώ, αγάπησε πολλές ξένες γυναίκες: Μωαβίτισσες, Αμμωνίτισσες, Ιδουμαίες, Σιδώνιες, Χετταίες· και από τα έθνη, για τα οποία ο Κύριος είχε πει προς τους γιους Ισραήλ: «Δεν θα μπείτε μέσα σ' αυτά ούτε αυτά θα μπουν μέσα σε σας, μήπως και ξεκλίνουν τις καρδιές σας πίσω από τους θεούς τους»· σ' αυτά ο Σολομώντας προσκολλήθηκε με έρωτα... Και ο Κύριος οργίστηκε ενάντια στον Σολομώντα, επειδή η καρδιά του παρεξέκλινε από τον Κύριο τον Θεό του Ισραήλ, που του είχε φανερωθεί δύο φορές, και τον είχε προστάξει γι' αυτό το πράγμα, να μη πάει πίσω από άλλους θεούς· όμως, δεν φύλαξε εκείνο, που τον είχε προστάξει ο Κύριος.

(Βασιλέων Α', 11: 1-10 )

Ο «προφήτης» Ηλίας, διατάσσει την σύλληψη 450 αλλόπιστων «ψευδοπροφητών» και τους σφάζει...

Και ο Ηλίας τούς είπε: «Πιάστε τούς προφήτες τού Βάαλ· κανένας απ' αυτούς ας μη διασωθεί». Και τους έπιασαν· και ο Ηλίας τούς κατέβασε στον χείμαρρο Κεισών, κι εκεί τους έσφαξε.

(Βασιλέων Α', 18: 40)

Ο «λαός του Κυρίου» επιδίδεται σε καταστροφές ναών αλλόδοξων και φόνους...

Και ο Ιωδαέ έκανε διαθήκη ανάμεσα στον Κύριο και στον βασιλιά και στον λαό, ότι θα είναι λαός τού Κυρίου· κι ανάμεσα στον βασιλιά και τον λαό. Και ολόκληρος ο λαός τής γης μπήκαν μέσα στον οίκο τού Βάαλ, και τον γκρέμισαν· και κατασύντριψαν τα θυσιαστήριά του και τα είδωλά του ολότελα, και τον Ματθάν, τον ιερέα τού Βάαλ, τον θανάτωσαν μπροστά στα θυσιαστήρια...

(Βασιλέων Β', 11: 17-18)

Όποιος δεν φοβάται τον Γιαχβέ, μαύρο φίδι (εεε...συγγνώμη, λιοντάρι) που τον έφαγε...

Και ο βασιλιάς τής Ασσυρίας έφερε ανθρώπους από τη Βαβυλώνα, και από τη Χουθά, και από την Αυά, και από την Αιμάθ, και από τη Σεφαρουϊμ, και τους κατοίκισε στις πόλεις τής Σαμάρειας αντί για τους γιους Ισραήλ, και κληρονόμησαν τη Σαμάρεια, και κατοίκησαν στις πόλεις της. Και στην αρχή τής κατοίκησής τους εκεί, δεν φοβήθηκαν τον Κύριο· και ο Κύριος έστειλε λιοντάρια ανάμεσά τους, και θανάτωναν απ' αυτούς.

(Βασιλέων Β', 17: 24-25)

Ο βασιλιάς Ιωσίας, με την έγκριση του Θεού, διατάσσει την καταστροφή των ειδώλων των αλλόπιστων και τον θάνατο των ιερέων των...

Και καθώς ο βασιλιάς στάθηκε κοντά στον στύλο, έκανε συνθήκη μπροστά στον Κύριο, να περπατάει ακολουθώντας τον Κύριο, και να τηρεί τις εντολές του, και τα μαρτύριά του, και τα διατάγματά του, με όλη την καρδιά και με όλη την ψυχή, ώστε να εκτελεί τα λόγια αυτής της διαθήκης, που είναι γραμμένα μέσα σ' αυτό το βιβλίο. Και ολόκληρος ο λαός στάθηκε στη συνθήκη. Και ο βασιλιάς πρόσταξε τον Χελκία, τον μεγάλο ιερέα, και τους ιερείς τής δεύτερης τάξης, και τους φύλακες της πύλης, να βγάλουν από τον ναό τού Κυρίου όλα τα σκεύη, που είχαν κατασκευαστεί για τον Βάαλ, και για το άλσος, και για ολόκληρη τη στρατιά τού ουρανού· και τα έκαψε έξω από την Ιερουσαλήμ, μέσα στα χωράφια τού χειμάρρου των Κέδρων, και τη στάχτη τους τη μετακόμισαν στη Βαιθήλ. Και κατάργησε τους ειδωλολάτρες ιερείς, που οι βασιλιάδες τού Ιούδα είχαν διορίσει να θυμιάζουν στους ψηλούς τόπους, στις πόλεις τού Ιούδα, και στα γύρω τής Ιερουσαλήμ· και εκείνους που θυμίαζαν στον Βάαλ, στον ήλιο, και στο φεγγάρι, και στα ζώδια, και σε ολόκληρη τη στρατιά τού ουρανού... Και θυσίασε επάνω στα θυσιαστήρια όλους τούς ιερείς των ψηλών τόπων που ήσαν εκεί, και επάνω τους κατέκαψε τα κόκαλα των ανθρώπων, και επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ... Ο Ιωσίας αφαίρεσε ακόμα και τους ανταποκριτές των δαιμονίων, και τους μάντεις, και τα ξόανα, και τα είδωλα, και όλα τα βδελύγματα που φαίνονταν στη γη τού Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ, για να εκτελέσει τα λόγια τού νόμου που ήσαν γραμμένα στο βιβλίο, το οποίο ο Χελκίας, ο ιερέας, είχε βρει μέσα στον οίκο τού Κυρίου.

(Βασιλέων Β', 23: 3-24)

Ο βασιλιάς Ασά, κάνει το «καλό» για τον Κύριο και καταστρέφει τους βωμούς και τα αγάλματα των αλλόδοξων...

Και ο Ασά έκανε το καλό και το ευθύ μπροστά στον Κύριο τον Θεό του· επειδή, αφαίρεσε τα θυσιαστήρια των ξένων θεών, και τους ψηλούς τόπους, και κατασύντριψε τα αγάλματα, και κατέκοψε τα άλση...

(Χρονικών Β', 14: 2-3)

Το «άγιο σπέρμα» των Εβραίων, δεν επιτρέπεται να ανακατεύεται μ' αυτό των αλλοεθνών...

Και αφού αυτά τελείωσαν, ήρθαν σε μένα οι άρχοντες, λέγοντας: «Ο λαός τού Ισραήλ, και οι ιερείς, και οι Λευίτες, δεν χωρίστηκαν από τον λαό αυτών των τόπων, και κάνουν σύμφωνα με τα βδελύγματά τους, αυτά των Χαναναίων, των Χετταίων, των Φερεζαίων, των Ιεβουσαίων, των Αμμωνιτών, των Μωαβιτών, των Αιγυπτίων, και των Αμορραίων· επειδή, πήραν από τις θυγατέρες τους για τον εαυτό τους, και για τους γιους τους· ώστε, το άγιο σπέρμα ανακατεύτηκε μαζί με τον λαό αυτών των τόπων...

(Έσδρας, 9: 1-2)

Αλλογενείς και αλλόδοξοι, απαγορεύεται να εισέλθουν σε συναγωγή Εβραίων...

Την ίδια εκείνη ημέρα διαβάστηκε από το βιβλίο τού Μωυσή σε επήκοον του λαού· και βρέθηκε γραμμένο σ' αυτό, ότι οι Αμμωνίτες και ο Μωαβίτες δεν έπρεπε να μπουν στη συναγωγή τού Θεού, μέχρι τον αιώνα· επειδή, δεν προϋπάντησαν τους γιους Ισραήλ με ψωμί και με νερό, αλλά μίσθωσαν τον Βαλαάμ εναντίον τους, για να τους καταραστεί· όμως, ο Θεός μας έτρεψε την κατάρα σε ευλογία. Και καθώς άκουσαν τον νόμο, διαχώρισαν από τον Ισραήλ κάθε αλλογενή.

(Νεεμίας, 13: 1-3)

Ο Νεεμίας επιπλήττει όσους και όσες παίρνουν αλλοεθνείς συζύγους, γιατί είναι πηγή αμαρτίας...

Και τους επέπληξα, και τους καταράστηκα, και ράβδισα μερικούς απ' αυτούς, και τους μάδησα τις τρίχες, και τους όρκισα στον Θεό, λέγοντας: «Δεν θα δώσετε τις θυγατέρες σας στους γιους τους, και δεν θα πάρετε από τις θυγατέρες τους στους γιους σας ή στον εαυτό σας· έτσι δεν αμάρτησε ο Σολομώντας, ο βασιλιάς τού Ισραήλ; Αν και ανάμεσα σε πολλά έθνη δεν υπήρξε βασιλιάς όμοιός του, που ήταν αγαπητός από τον Θεό του, και ο Θεός τον έκανε βασιλιά σε ολόκληρο τον Ισραήλ· αλλ' όμως, οι ξένες γυναίκες έκαναν κι αυτόν να αμαρτήσει· θα συγκατανεύσουμε, λοιπόν, σε σας, να κάνετε όλο αυτό το μεγάλο κακό, να γίνεστε παραβάτες, ενάντια στον Θεό μας παίρνοντας ξένες γυναίκες;»

(Νεεμίας, 13: 25-27)

Οι άθεοι, είναι άφρονες, διαφθαρμένοι και ανίκανοι να πράξουν κάτι καλό...

Ο άφρονας είπε στην καρδιά του: «Δεν υπάρχει Θεός». Διαφθάρηκαν· έγιναν βδελυροί στα έργα· δεν υπάρχει κανένας, που να πράττει το αγαθό.

(Ψαλμοί, 14: 1)

Ο «ψαλμωδός» Δαβίδ, προσεύχεται στον Γιαχβέ, να μην δείξει κανένα έλεος στους «παραβάτες» αλλοεθνείς...

Εσύ, λοιπόν, Κύριε, ο Θεός των δυνάμεων, ο Θεός τού Ισραήλ, ξύπνα για να επισκεφθείς όλα τα έθνη. Μη ελεήσεις κανέναν από τους δόλιους παραβάτες...

(Ψαλμοί, 59: 5)

Έθνη που δεν υπηρετούν τους Εβραίους, είναι προορισμένα να αφανιστούν...

Επειδή, το έθνος και η βασιλεία, που δεν θα σε δούλευαν, θα αφανιστούν· ναι, τα έθνη εκείνα θα ερημωθούν, ολοκληρωτικά.

(Ησαΐας, 60: 12)

Όσοι λαοί δεν έχουν την «τύχη» να γνωρίζουν τον έναν και μοναδικό Θεό, τότε θα πρέπει να νιώσουν την οργή του...

Ξέχυνε τον θυμό σου επάνω στα έθνη, εκείνα που δεν σε γνωρίζουν, κι επάνω σε γενεές, που δεν επικαλούνται το όνομά σου...

(Ιερεμίας, 10: 25)

Όποιος λατρεύει άλλον θεό, πλην του Γιαχβέ, είναι άχρηστος...

Αυτός ο κακός λαός, που αρνούνται να υπακούσουν στα λόγια μου, και περπατούν στις ορέξεις τής καρδιάς τους, και πηγαίνουν πίσω από άλλους θεούς, για να τους λατρεύουν, και να τους προσκυνούν, θα είναι εξάπαντος σαν αυτή τη ζώνη, που δεν είναι σε τίποτε χρήσιμη.

(Ιερεμίας, 13: 10)

Όσοι διανοηθούν να εγκαταλείψουν τον Γιαχβέ για χάρη άλλου θεού, θα πρέπει ν' αρχίσουν ν' ανησυχούν για την ζωή των παιδιών τους...

Και έγινε σε μένα λόγος τού Κυρίου, λέγοντας: «Μη πάρεις γυναίκα για τον εαυτό σου ούτε να γίνουν σε σένα γιοι ούτε θυγατέρες, σ' αυτό τον τόπο. Επειδή, έτσι λέει ο Κύριος για τους γιους και τις θυγατέρες που γεννιούνται σ' αυτό τον τόπο, και για τις μητέρες τους, που τους γέννησαν, και για τους πατέρες τους, που τους τεκνοποίησαν σ' αυτή τη γη: Θα πεθάνουν με οδυνηρόν θάνατο· δεν θα κλαυτούν ούτε θα ταφούν· θα είναι για κοπριά επάνω στην επιφάνεια της γης· και θα αφανιστούν από μάχαιρα, και από πείνα· και τα πτώματά τους θα είναι τροφή στα πουλιά τού ουρανού, και στα θηρία τής γης»... Και όταν αναγγείλεις σ' αυτό τον λαό όλα αυτά τα λόγια, και σου πουν: «Γιατί ο Κύριος πρόφερε όλο αυτό το μεγάλο κακό εναντίον μας; Και ποια είναι η ανομία μας; Και ποια είναι η αμαρτία μας, την οποία αμαρτήσαμε στον Κύριο τον Θεό μας;», τότε, θα τους πεις: «Επειδή, με εγκατέλειψαν οι πατέρες σας, λέει ο Κύριος, και πήγαν πίσω από άλλους θεούς, και τους λάτρευσαν, και τους προσκύνησαν, και εγκατέλειψαν εμένα, και τον νόμο μου δεν φύλαξαν· και επειδή, εσείς πράξατε χειρότερα και από τους πατέρες σας· και δέστε, περπατάτε κάθε ένας πίσω από την όρεξη της δικής του πονηρής καρδιάς, ώστε να μη υπακούτε σε μένα· γι' αυτό, θα σας απορρίψω απ' αυτή τη γη, στη γη που δεν γνωρίσατε, εσείς και οι πατέρες σας· κι εκεί θα λατρεύσετε άλλους θεούς ημέρα και νύχτα· επειδή, δεν θα κάνω σε σας έλεος...».

(Ιερεμίας, 16: 1-13)

Η Σαμάρεια θα αφανιστεί· επειδή, αποστάτησε από τον Θεό της· θα πέσουν με ρομφαία· τα νήπιά τους που θηλάζουν, θα συντριφτούν, και όσες είναι έγκυοι, θα διασχιστούν.

(Ωσηέ, 13: 16)

Οι σπονδές σε άλλους θεούς, εξαγριώνουν τον «Πανάγαθο»...

Έτσι λέει ο Κύριος των δυνάμεων: «Έτσι θα συντρίψω αυτό τον λαό κι αυτή την πόλη, καθώς κάποιος συντρίβει το αγγείο του κεραμέα, που πλέον δεν μπορεί να διορθωθεί· και θα τους θάβουν στην Τοφέθ, μέχρις ότου να μη υπάρχει τόπος για ταφή. Έτσι θα κάνω σ' αυτό τον τόπο, λέει ο Κύριος, και στους κατοίκους του, και θα κάνω αυτή την πόλη σαν την Τοφέθ· και τα σπίτια τής Ιερουσαλήμ, και τα παλάτια των βασιλιάδων τού Ιούδα, θα μολυνθούν, όπως ο τόπος τής Τοφέθ· μαζί με όλα τα σπίτια, επάνω στις ταράτσες των οποίων θυμίασαν σε ολόκληρη τη στρατιά τού ουρανού, και έκαναν σπονδές σε άλλους θεούς».

(Ιερεμίας, 19: 11-13)

Ο Γιαχβέ προειδοποιεί: Αφήστε τα είδωλα κι ελάτε κοντά μου, για να μην σας πάρει ο Διάολος τον πατέρα...

Γι' αυτό, πες στον οίκο Ισραήλ: «Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Μετανοήστε, και επιστρέψτε από τα είδωλά σας, και αποστρέψτε τα πρόσωπά σας από όλα τα βδελύγματά σας. Επειδή, σε κάθε άνθρωπο από τον οίκο Ισραήλ, και από τους ξένους που παροικούν στον Ισραήλ, όποιος απαλλοτριωθεί από μένα, και ανεβάσει τα είδωλά του στην καρδιά του, και βάλει το πρόσκομμα της ανομίας του μπροστά στο πρόσωπό του, και έρθει στον προφήτη για να τον ρωτήσει για μένα, εγώ ο Κύριος θα του απαντήσω για μένα· και θα στήσω το πρόσωπό μου ενάντια στον άνθρωπο εκείνον, και θα τον κάνω σημείον και παροιμία, και θα τον αποκόψω μέσα από τον λαό μου· και θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι ο Κύριος».

(Ιεζεκιήλ, 14: 6-8)

Αλλοίμονο σ' αυτούς! Επειδή, αποσκίρτησαν από μένα· όλεθρος σ' αυτούς! Επειδή, ασέβησαν σε μένα· ενώ εγώ τους εξαγόρασα, αυτοί μίλησαν ψέματα εναντίον μου

(Ωσηέ, 7: 13)

Ο Κύριος είναι μέγας «φιλέλλην», έχει δε, μια ολοφάνερη «εκτίμηση» στους Κρήτες…

Eτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: «Δείτε, εγώ θα απλώσω το χέρι μου ενάντια στους Κρήτες, και θα αποκόψω τούς Χερεθαίους, και θα αφανίσω το υπόλοιπο των λιμανιών τής θάλασσας».

((Ιεζεκιήλ, 25: 16))

Ο λόγος τού Κυρίου είναι εναντίον σας, Χαναάν, γη των Φιλισταίων· και θα σε αφανίσω, ώστε να μη υπάρχει κάποιος που να κατοικεί...

(Σοφονίας, 2: 5)

Θα πατήσω σαν τόξο μου τον Ιούδα. Το τόξο θα το γεμίσω με τον Εφραΐμ, και θα ξυπνήσω τους γιους σου, Σιών, εναντίον των γιων σου, Ελλάδα…

(Ζαχαρίας, 9: 13)

Αλλοεθνείς, αλλόδοξοι και απερίτμητοι απαγορεύεται να εισέρχονται σε ιερά του Γιαχβέ...

Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: «Κανένας αλλογενής, απερίτμητος στην καρδιά, και απερίτμητος στη σάρκα, δεν θα μπαίνει μέσα στο αγιαστήριό μου, από όλους τούς αλλογενείς ανάμεσα στον οίκο Ισραήλ».

(Ιεζεκιήλ, 44: 9)

Ουαί κι αλίμονο, σε όποιον τολμήσει και χλευάσει τον Γιαχβέ...

Αυτό θα γίνει σ' αυτούς εξαιτίας της υπερηφάνειάς τους, επειδή ονείδισαν και κόμπασαν ενάντια στον λαό τού Κυρίου των δυνάμεων. Ο Κύριος θα είναι τρομερός εναντίον τους· επειδή, θα εξολοθρεύσει όλους τούς θεούς τής γης· και θα τον προσκυνήσουν, κάθε ένας από τον τόπο του, όλα τα νησιά των εθνών. Κι εσείς, Αιθίοπες, θα διαπεραστείτε με τη ρομφαία μου. Και θα απλώσει το χέρι του ενάντια στον βορρά, και θα αφανίσει την Ασσυρία· και θα κάνει τη Νινευή σε αφανισμό, έναν άνυδρο τόπο, σαν έρημο.

(Σοφονίας, 2: 10-13)

Ο Ιησούς είναι σαφής, ως προς το που απευθύνεται...

Αυτούς τους δώδεκα απέστειλε ο Ιησούς, και τους παρήγγειλε, λέγοντας: «Σε δρόμο εθνών μη πάτε, και μέσα σε πόλη Σαμαρειτών μη μπείτε· να πάτε δε μάλλον προς τα χαμένα πρόβατα του οίκου Ισραήλ...».

(Κατά Ματθαίον, 10: 5-6)

Όποιος δεν δεχθεί ν' ακούσει τους απόστολους του Ιησού, την έβαψε...

Και όποιος δεν σας δεχθεί ούτε ακούσει τα λόγια σας, βγαίνοντας έξω από το σπίτι ή από την πόλη εκείνη, ξετινάξτε τη σκόνη από τα πόδια σας. Σας διαβεβαιώνω: Ελαφρότερη θα είναι η τιμωρία κατά την ημέρα τής κρίσης στη γη των Σοδόμων και των Γομόρρων, παρά σ' εκείνη την πόλη.

(Κατά Ματθαίον, 10: 14-15)

Ο Ιησούς καταριέται όσους «αμετανόητους» δεν πείστηκαν από τα «θαύματά» του...

Τότε, ο Ιησούς άρχισε να επιπλήττει τις πόλεις, στις οποίες έγιναν τα περισσότερα θαύματά του, επειδή δεν μετανόησαν: «Αλλοίμονο σε σένα, Χοραζίν, αλλοίμονο σε σένα, Βηθσαϊδάν, επειδή, αν τα θαύματα που έγιναν ανάμεσά σας, γίνονταν στην Τύρο και στη Σιδώνα, θα μετανοούσαν πριν από πολύ καιρό με σάκο και στάχτη. Όμως, σας λέω, στην Τύρο και στη Σιδώνα η τιμωρία κατά την ημέρα τής κρίσης θα είναι ελαφρότερη, παρά σε σας. Κι εσύ, Καπερναούμ, που υψώθηκες μέχρι τον ουρανό, θα σε κατεβάσουν μέχρι τον άδη· επειδή, αν τα θαύματα που έγιναν ανάμεσά σου γίνονταν στα Σόδομα, θα έμεναν μέχρι σήμερα. Όμως, σας λέω, ότι στη γη των Σοδόμων η τιμωρία κατά την ημέρα τής κρίσης θα είναι ελαφρότερη, παρά σε σένα».

(Κατά Ματθαίον, 11: 20-24)

Ο Ιησούς αρνείται να θεραπεύσει το παιδί μιας γυναίκας, επειδή είναι Ελληνίδα κι όχι Εβραία και αλλάζει γνώμη, μόνο μετά από τον αυτοεξευτελισμό της...

Επειδή, μια γυναίκα, της οποίας το κοριτσάκι είχε ακάθαρτο πνεύμα, ακούγοντας γι' αυτόν, ήρθε και έπεσε κοντά στα πόδια του. Και η γυναίκα ήταν Ελληνίδα, Συροφοινίκισσα το γένος· και τον παρακαλούσε να βγάλει το δαιμόνιο από τη θυγατέρα της. Και ο Ιησούς τής είπε: «Άφησε πρώτα να χορτάσουν τα παιδιά, επειδή δεν είναι καλό να πάρει κάποιος το ψωμί των παιδιών, και να το ρίξει στα σκυλάκια». Και εκείνη απάντησε και του λέει: «Ναι, Κύριε· αλλά, και τα σκυλάκια κάτω από το τραπέζι τρώνε από τα ψίχουλα των παιδιών». Και της είπε: «Γι' αυτό τον λόγο, πήγαινε· το δαιμόνιο βγήκε από τη θυγατέρα σου». Και όταν πήγε στο σπίτι της, βρήκε ότι το δαιμόνιο είχε βγει, και τη θυγατέρα της να είναι ξαπλωμένη επάνω στο κρεβάτι.

(Κατά Μάρκον, 7: 25-27)

Σημείωση: Στον «Ματθαίο» (15: 22-28), όπου αναφέρεται το συγκεκριμένο «συμβάν», ο Ιησούς δικαιολογεί την άρνησή του, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Δεν στάλθηκα παρά μονάχα στα χαμένα πρόβατα του οίκου Ισραήλ».

Όποιος δεν πιστέψει στον Ιησού, μάλλον θα έχει πρόβλημα...

Όποιος πιστέψει και βαπτιστεί, θα σωθεί· όποιος, όμως, απιστήσει, θα κατακριθεί.

(Κατά Μάρκον, 16: 16)

«Δένδρο» που δεν κάνει «καρπούς» αντάξιους του εβραϊκού λαού, ξεριζώνεται και ρίχνεται στην φωτιά...

Κάντε, λοιπόν, καρπούς άξιους της μετάνοιας, και μη αρχίσετε να λέτε αναμεταξύ σας: «Έχουμε πατέρα τον Αβραάμ»· επειδή, σας λέω ότι ο Θεός μπορεί απ' αυτές τις πέτρες να σηκώσει παιδιά στον Αβραάμ. Μάλιστα, η αξίνα κείτεται ήδη κοντά στη ρίζα των δέντρων· κάθε δέντρο, λοιπόν, που δεν κάνει καλόν καρπό, κόβεται σύρριζα και ρίχνεται στη φωτιά.

(Κατά Λουκάν, 3: 8-9)

Όποιος δεν πιστεύει στον Ιησού, τον περιμένει η οργή του Θεού και η «πυρά»...

Όποιος πιστεύει στον Υιό, έχει αιώνια ζωή· όποιος, όμως, απειθεί στον Υιό, δεν θα δει ζωή, αλλά η οργή τού Θεού μένει επάνω του.

(Κατά Ιωάννην, 3: 36)

Αν κάποιος δεν μείνει ενωμένος μαζί μου, ρίχνεται έξω, όπως το κλήμα, και ξεραίνεται· και τα μαζεύουν και τα ρίχνουν σε φωτιά, και καίγονται.

(Κατά Ιωάννην, 15: 6)

Ο λόγος του Κυρίου δυναμώνει με την καύση των βιβλίων των αλλόδοξων...

Και έρχονταν πολλοί απ' αυτούς που πίστεψαν ομολογώντας δημόσια και φανερώνοντας τις πράξεις τους. Πολλοί, μάλιστα, και από εκείνους που έκαναν μαγείες, φέρνοντας τα βιβλία τους, τα κατέκαιγαν μπροστά σε όλους· και απαριθμώντας την αξία τους, βρήκαν ότι ήταν ίση με 50.000 ασημένια νομίσματα. Έτσι ισχυρά αύξανε και δυνάμωνε ο λόγος τού Κυρίου.

(Πράξεις Αποστόλων, 19: 18-20)

Η ύπαρξη του Θεού θεωρείται δεδομένη· επομένως οι άπιστοι δεν έχουν καμμία δικαιολογία...

Επειδή, οργή του Θεού αποκαλύπτεται από τον ουρανό επάνω σε κάθε ασέβεια και αδικία ανθρώπων, που κατακρατούν την αλήθεια με μέσα αδικίας. Επειδή, ό,τι μπορεί να γίνει γνωστό για τον Θεό, είναι φανερό μέσα τους· για τον λόγο ότι, ο Θεός το φανέρωσε σ' αυτούς. Δεδομένου ότι, τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερά από την εποχή τής κτίσης τού κόσμου, καθώς νοούνται διαμέσου των δημιουργημάτων του, και η αιώνια δύναμή του και η θεότητα, ώστε αυτοί να είναι αναπολόγητοι.

(Προς Ρωμαίους, 1: 18-20)

Οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες είναι άξιοι θανάτου...

Γι' αυτό, ο Θεός τούς παρέδωσε σε πάθη ατιμίας· επειδή, και οι γυναίκες τους αντικατέστησαν τη φυσική χρήση με την αφύσικη· παρόμοια δε και οι άνδρες, αφήνοντας τη φυσική χρήση τής γυναίκας, άναψαν μέσα τους από την επιθυμία τους ο ένας προς τον άλλον, κάνοντας την ασχημοσύνη, αρσενικοί σε αρσενικούς, και απολαμβάνοντας στον εαυτό τους την πρέπουσα αντιμισθία τής πλάνης τους. Και καθώς αποδοκίμασαν το να έχουν επίγνωση του Θεού, ο Θεός τούς παρέδωσε σε αδόκιμον νου, ώστε να κάνουν εκείνα που δεν πρέπει· επειδή, είναι γεμάτοι από κάθε αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία· είναι γεμάτοι από φθόνο, φόνο, φιλονικία, δόλο, κακοήθεια· ψιθυριστές, κατάλαλοι, με μίσος για τον Θεό, υβριστές, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρετές κακών, απειθείς στους γονείς, χωρίς σύνεση, παραβάτες συμφωνιών, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, ανελεήμονες· οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν τη δικαιοσύνη τού Θεού, ότι εκείνοι που πράττουν τέτοιου είδους πράγματα είναι άξιοι θανάτου, όχι μονάχα τα πράττουν, αλλά και επιδοκιμάζουν με ευχαρίστηση εκείνους που τα πράττουν.

(Προς Ρωμαίους, 1: 26-32)

Ο χριστιανός μπορεί να κρίνει, αλλά όχι και να κρίνεται...

Ενώ μεν ο πνευματικός άνθρωπος ανακρίνει τα πάντα, αυτός όμως δεν ανακρίνεται από κανέναν. Επειδή: «Ποιος γνώρισε τον νου τού Κυρίου, ώστε να τον διδάξει;». Εμείς, όμως, έχουμε νουν Χριστού.

(Προς Κορινθίους Α', 2: 15-16)

Μακριά από πόρνους και ειδωλολάτρες...

Σας έγραψα στην επιστολή, να μη συναναστρέφεστε με πόρνους. Και όχι γενικά με τους πόρνους τούτου τού κόσμου ή με τους πλεονέκτες ή τους άρπαγες ή τους ειδωλολάτρες· επειδή, τότε, πρέπει να βγείτε έξω από τον κόσμο. Αλλά, τώρα σας έγραψα, να μη συναναστρέφεστε, αν κάποιος, που ονομάζεται αδελφός, είναι πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή κακολόγος ή μέθυσος ή άρπαγας· με τον άνθρωπο αυτής τής κατηγορίας ούτε να συντρώγετε...

(Προς Κορινθίους Α', 5: 9-11)

Αν είσαι φίλος με εθνικό, τότε είσαι φίλος και με τον Διάβολο...

...Εκείνα που θυσιάζουν τα έθνη, τα θυσιάζουν στα δαιμόνια, και όχι στον Θεό· και δεν θέλω, εσείς να γίνεστε κοινωνοί των δαιμονίων. Δεν μπορείτε να πίνετε το ποτήρι τού Κυρίου και το ποτήρι των δαιμονίων· δεν μπορείτε να είστε μέτοχοι στο τραπέζι τού Κυρίου και στο τραπέζι των δαιμονίων.

(Προς Κορινθίους Α', 10: 20-21)

Όποιος δεν αγαπάει τον Ιησού, να είναι αναθεματισμένος...

Όποιος δεν αγαπάει τον Κύριο Ιησού Χριστό, ας είναι ανάθεμα: Μαράν αθά.

(Προς Κορινθίους Α', 16: 22)

Όχι στον γάμο μεταξύ χριστιανών και άπιστων...

Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· επειδή, ποια συμμετοχή έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Και ποια κοινωνία έχει το φως προς το σκοτάδι; Και ποια συμφωνία έχει ο Χριστός με τον Βελίαλ; Ή, ποια μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστο; Και πώς να συμβιβαστεί ο ναός τού Θεού με τα είδωλα;

(Προς Κορινθίους Β', 6: 14-16)

Η θύρα του Παραδείσου θα είναι κλειστή για ειδωλολάτρες, αιρετικούς κι άλλους αμαρτωλούς...

Είναι δε φανερά τα έργα τής σάρκας· τα οποία είναι: Μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθρες, φιλονικίες, ζηλοτυπίες, θυμοί, διαπληκτισμοί, διχοστασίες, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθες, γλεντοκόπια, και τα παρόμοια μ' αυτά· για τα οποία σας λέω από πριν, όπως και σας είχα προείπει, ότι αυτοί που τα πράττουν αυτά βασιλεία Θεού δεν θα κληρονομήσουν.

(Προς Γαλάτες, 5: 19-21)

Ο Ιησούς θα εκδικηθεί όσους «δεν γνώρισαν τον Θεό»...

Επειδή, είναι δίκαιο μπροστά στον Θεό να ανταποδώσει θλίψη σε όσους σας θλίβουν· σε σας, όμως, που θλίβεστε, άνεση μαζί μας, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθεί από τον ουρανό μαζί με τους αγγέλους τής δύναμής του, μέσα σε φλόγα φωτιάς, κάνοντας εκδίκηση σ' αυτούς που δεν γνωρίζουν τον Θεό, και σ' αυτούς που δεν υπακούν στο ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού· οι οποίοι θα τιμωρηθούν με αιώνιο όλεθρο από το πρόσωπο του Κυρίου...

(Προς Θεσσαλονικείς Β', 1: 6-9)

Η απιστία στον Ιησού είναι χειρότερη κι από την απιστία στον νόμο του Μωυσή...

Αν κάποιος αθετήσει τον νόμο τού Μωυσή, με βάση τη μαρτυρία δύο ή τριών μαρτύρων, πεθαίνει χωρίς έλεος· στοχάζεστε πόσο χειρότερης τιμωρίας θα κριθεί άξιος αυτός που καταπάτησε τον Υιό τού Θεού, και νόμισε κοινό το αίμα τής διαθήκης με το οποίο αγιάστηκε, και έβρισε το πνεύμα τής χάρης;

(Προς Εβραίους, 10: 28-29)

Αν για τους χριστιανούς τα πράγματα είναι δύσκολα, τότε για τους άπιστους είναι «παλούκια»...

Αν κάποιος πάσχει ως χριστιανός, ας μη ντρέπεται, αλλά ας δοξάζει τον Θεό ως προς αυτό· επειδή, έφτασε ο καιρός το να αρχίσει η κρίση από τον οίκο τού Θεού· και αν αρχίζει πρώτα από μας, τι θα είναι το τέλος εκείνων που απειθούν στο ευαγγέλιο του Θεού;

(Πέτρου Α', 4: 16-17)

Όποιος αρνείται τον Ιησού είναι ψεύτης...

Ποιος είναι ο ψεύτης, παρά αυτός που αρνείται ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Χριστός; Αυτός είναι ο αντίχριστος, αυτός που αρνείται τον Πατέρα και τον Υιό.

(Ιωάννου Α', 2: 22)

Μόνο Εβραίοι θα πάρουν το πολυπόθητο εισιτήριο για τον Παράδεισο. Ειδωλολάτρες, άπιστοι και λοιποί αμαρτωλοί θα καούν σε μια λίμνη από φωτιά και θειάφι...

Και είδα έναν άλλον άγγελο που ανέβηκε από την ανατολή τού ήλιου, έχοντας τη σφραγίδα τού ζωντανού Θεού· και έκραξε με δυνατή φωνή προς τους τέσσερις αγγέλους, στους οποίους δόθηκε να βλάψουν τη γη και τη θάλασσα, λέγοντας: «Μην βλάψετε τη γη ούτε τη θάλασσα ούτε τα δέντρα, μέχρις ότου σφραγίσουμε τους δούλους τού Θεού μας επάνω στα μέτωπά τους». Και άκουσα τον αριθμό των σφραγισμένων· 144.000 ήσαν σφραγισμένοι από κάθε φυλή των γιων Ισραήλ...

(Αποκάλυψις, 7: 2-4)

Ενώ οι δειλοί και άπιστοι και μολυσμένοι με βδελύγματα και φονιάδες και πόρνοι και μάγοι και ειδωλολάτρες, και όλοι οι ψεύτες, θα έχουν τη μερίδα τους μέσα στη λίμνη που καίγεται με φωτιά και θειάφι· αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος.

(Αποκάλυψις, 21: 8)