Ρισκάρισε… Αξίζει!

Θα σου δώσω τη διαβεβαίωση αυτή: όταν θα πλησιάζει το τέλος, στο λυκόφως της ζωής σου, αυτό που περισσότερο θα μετανιώνεις δεν θα είναι τα ρίσκα που πήρες. Αντίθετα, αυτό που θα κατακλύσει την καρδιά σου με τη μεγαλύτερη πικρία και θλίψη θα είναι τα ρίσκα που δεν πήρες. Όλες εκείνες οι ευκαιρίες που δεν άρπαξες και οι φόβοι που δεν αντιμετώπισες. Θυμήσου ότι στην αντικρινή όχθη του φόβου βρίσκεται η ελευθερία. Και μείνε εστιασμένος στην ακόλουθη διαχρονική και δοκιμασμένη αρχή: «Η ζωή δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα παιχνίδι στοιχημάτων – όσο περισσότερα είναι τα ρίσκα που θα πάρεις τόσο περισσότερες θα είναι και οι ανταμοιβές». Ή τα λόγια του Σοφοκλή: «Με τους λιγόψυχους δεν είναι οι θεοί».

Για να ζήσεις μια όσο το δυνατόν πληρέστερη ζωή, άρχισε να παίρνεις περισσότερα ρίσκα καινά κάνεις όλα εκείνα που φοβάσαι να κάνεις. Μάθε να αποφεύγεις το «βόλεμα». Μη βαδίζεις στο μονοπάτι το πιο περπατημένο. Σίγουρα είναι πολύ πιο πιθανό να πληγώσεις τα πόδια σου όταν περπατάς στον λιγότερο ταξιδεμένο δρόμο, αλλά αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να φτάσεις κάπου. Όπως μου έλεγε πάντα η σοφή μητέρα μου: «Δεν μπορείς να φτάσεις στο τρίτο σκαλοπάτι, αν δεν τολμήσεις να ξεκολλήσεις το πόδι σου από το δεύτερο». Και όπως είχε παρατηρήσει ο Αντρέ Ζιντ: «Δεν μπορείς να ανακαλύψεις καινούριες στεριές, αν δεν αποδεχτείς ότι νια πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα δεν θα βλέπεις την ακτή».

Το αληθινό μυστικό για μια ουσιαστική ζωή είναι να πάψεις να περνάς τις μέρες σου αναζητώντας την ασφάλεια και να αρχίσεις να επενδύεις το χρόνο σου στην αναζήτηση ευκαιριών. Σίγουρα θα γνωρίσεις κι εσύ αποτυχίες, αν αρχίσεις να ζεις πιο συνειδητά και παθιασμένα. Αλλά η αποτυχία είναι το μέσο που σε μαθαίνει πώς να νικάς. Ή όπως μου είπε κάποτε ο πατέρας μου: « Ρόμπιν, είναι επικίνδυνο να ίσο ρ ροπείς πάνω σε ένα κλαδί. Αλλά εκεί βρίσκονται όλοι οι καρποί».

Όπως είχα γράψει σε κάποιο προηγούμενο άρθο, η ζωή είναι ζήτημα επιλογών. Οι άνθρωποι που έχουν κατακτήσει την εσωτερική πληρότητα κι έχουν εκπληρώσει τους στόχους τους, απλώς κάνουν σοφότερες επιλογές από τους άλλους. Μπορείς να επιλέξεις να περάσεις τις υπόλοιπες μέρες σου καθισμένος απόλυτα ασφαλής στην όχθη της ζωής ή μπορείς να πάρεις κάποια ρίσκα, να καταδυθείς σε βαθιά νερά και να ανακαλύψεις τα μαργαριτάρια που περιμένουν στο βυθό τους αληθινά τολμηρούς. Για να εμπνέομαι και να θυμάμαι ότι πρέπει να υπερβαίνω διαρκώς τα προσωπικά μου όρια, τοιχοκόλλησα στο γραφείο μου, εκεί όπου γράφω, τα ακόλουθα λόγια του Θίοντορ Ρούζβελτ:

«Αυτός που έχει μεγαλύτερη αξία δεν είναι ο επικριτής, ούτε ο άνθρωπος που επισημαίνει πώς σκόνταψε εκείνος που προχωρά με σθένος ή πώς θα μπορούσε να έχει ενεργήσει καλύτερα αυτός που αληθινά ενεργεί. Η δόξα ανήκει στον άνθρωπο που είναι πραγματικά στο στίβο, σε αυτόν που το πρόσωπο του είναι σκαμμένο από τον ιδρώτα και τη σκόνη και το αίμα, που μάχεται γενναία, που κάνει λάθη και γνωρίζει τη ματαίωση ξανά και ξανά, αλλά και που γνωρίζει τους μεγάλους ενθουσιασμούς, τη βαθιά αφοσίωση, και αναλώνει τον εαυτό του σε έναν άξιο σκοπό· σε αυτόν που γνωρίζει στο τέλος το θρίαμβο των μεγάλων κατορθωμάτων και που, ακόμη κι αν αποτύχει, τουλάχιστον αποτυγχάνει έχοντας τολμήσει, έτσι ώστε ποτέ η θέση του δεν θα είναι δίπλα σε εκείνες τις ψυχρές και άτολμες ψυχές που δεν γνωρίζουν ούτε τη νίκη ούτε την ήττα».

Γιατί τα Δέντρα είναι Ιερά;

Ο συμβολισμός του Ιερού Δέντρου είναι εικόνα του κόσμου μας. Οι ρίζες του είναι βυθισμένες στον χθόνιο κόσμο όπου χάνονται μέσα στην άβυσσο του παρελθόντος και της μνήμης.

Ο κορμός του ορθώνεται στο μεσοδιάστημα του παρόντος, ενώ οι φυλλωσιές του υψώνονται στο βάθος του έναστρου στερεώματος με τους καρπούς να σηματοδοτούν την υπόσχεση μιας καινούργιας αρχής.

Στις εσωτερικές παραδόσεις, ο άνθρωπος είναι μικρογραφία του Ιερού Δέντρου, με τα πόδια του να αντιστοιχούν στις ρίζες και το υπόλοιπο σώμα στον κορμό, τα κλαδιά, τα φύλλα και τους καρπούς.

Τι είναι όμως αυτό που κάνει ένα δέντρο ιερό; Η ίδια του η μορφολογία που το ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα του είδους του ή μπορεί η σύνδεση του με κάποιο μύθο, μια ιστορία δηλαδή που διηγούμαστε, όχι ως ανάμνηση ενός περασμένου γεγονότος αλλά ως κατάλυση του παρόντος χρόνου και τόπου που αποφέρει την άμεση αναφορά σε μια υπεριστορική πραγματικότητα που νοηματοδοτεί τις εμπειριών των ανθρώπων.

Αν λοιπόν το δέντρο έχει συσχετιστεί τόσο συχνά στην παράδοση με το ιερό, είναι γιατί εκφράζει αισθητά το περιεχόμενο των μύθων που φέρνουν το επίγειο κόσμο σε επαφή με το άρρητο, το αιώνιο, εκείνο το μεγάλο Άλλο.

Το Ιερό Δέντρο είναι γεφύρι και πυλώνας επομένως, αυτό που ενώνει τις αντικριστές πλευρές όπως και αυτό που τις κρατά σ’ απόσταση. Γι’ αυτό τον λόγο το κόψιμο ενός δέντρου θεωρούνταν από πάντα πράξη επίφοβη αν όχι ανίερη – διότι η υλοτομία αποκόπτει τους δεσμούς ανάμεσα στους κόσμους, τον λεπτοφυή του ουρανού με το χωμάτινο είδωλο του.

Μαζί όμως, ανακόπτει και την ελπίδα της επιστροφής, διότι αν είναι στην φύση του ανθρώπου το αίσθημα της ετερότητας, τότε στην ωρίμανση του σπόρου και την υπερπήδηση των εμποδίων κατά την πορεία ανάπτυξης του, διαβάζει το άτομο την δική του έμφυτη ροπή για ανέλιξη και μέθεξη με το αδιαφοροποίητο.

Στην εικόνα του σπόρου ενός δέντρου ο άνθρωπος μπορεί και αναγνωρίζει την δική του εσωτερική σπίθα για την εκδήλωση και πραγμάτωση του αληθινού του Εαυτού. Και αυτή είναι ίσως η πιο βαθιά αλήθεια που διηγούνται οι μύθοι της ανθρωπότητας, όπως και η πραγματική αιτία που κάνει τα δέντρα ιερά.

Ηράκλειτος: Ο Πόλεμος και η Αρμονία των Αντιθέτων

Τραγικός στοχαστής εμφανίζεται κατ’ εξοχήν ο Ηράκλειτος στη θεωρία του για τον πόλεμο και τη σύγκρουση, που αποτελεί µια από τις σημαντικότερες θεματικές του κοσμολογικού οράματός του.

Κατά τον Ηράκλει­το:

Η φύση αγαπά τις αντιθέσεις και ξέρει να χειρίζεται τη σύνθεσή τους για να παράγει την αρμονία.

Αυτή όμως, η κερδισμένη µ’ αντίτιμο τη σύγκρουση, ενότητα διατηρείται ως ένταση μεταξύ αντίρροπων στοιχείων, που τείνουν συνεχώς να αποχωρισθούν το ένα από το άλλο ή να αλληλοκαταστραφούν.

Σ’ ένα σύγγραμμα, που στο παρελθόν είχε αποδοθεί εσφαλμένα στον Αριστοτέλη, το Περί κόσμου, βρίσκουμε το ακόλουθο, ηρακλείτειας, αναμφίβολα έμπνευσης χωρίο, που κλείνει άλλωστε µε πα­ράθεση του Εφέσιου:

Αγαπάει και η φύση τα αντίθετα, και µ’ αυτά, όχι µε τα όμοια, δη­μιουργεί τη συμφωνία∙ έτσι γίνεται και ενώνει, λόγου χάρη, το αρσε­νικό µε το θηλυκό, όχι όμως και το κάθε ον µε το όμοιό του, και πραγ­ματώνει την πρώτη ομόνοια µε την ένωση των αντιθέτων κι όχι των ομοίων.

Φαίνεται πως και η τέχνη κάνει το ίδιο, µε το να μιμείται τη φύση.

Η ζωγραφική, αναμειγνύοντας τα άσπρα και τα µαύρα χρώ­ματα, τα κίτρινα και τα κόκκινα, πετυχαίνει να συμφωνούν οι εικό­νες µε το μοντέλο. Η μουσική, συνδυάζοντας τους ψηλούς ήχους µε τους χαμηλούς, τους μείζονες και τους ελάσσονες, µε διαφορετικές φωνές, δημιουργεί µια μοναδική αρμονία.

Η γραμματική µε τη μείξη των φωνηέντων και των συμφώνων χτίζει όλη της την τέχνη.

Αυτό υποστήριξε και ο Ηράκλειτος, ο επονομαζόμενος Σκοτεινός:

“Oι συνδέσεις γίνονται από όλα κι από τα όχι όλα, ομόνοια-διχό­νοια, συμφωνία-ασυμφωνία: απ’ όλα γεννιέται το Ένα και από το Ένα όλα” (απ. 10).

Έτσι “τα αντίθετα ταιριάζουν, απ’ τις διαφορές γεννιέται η ωραία αρμονία. Τα πάντα γίνονται µε την πάλη” (απ. 8).

Θα πρέπει λοιπόν να διακηρύξουμε μαζί του πως «ο πόλεμος είναι ο πα­τέρας όλων» (απ. 53): ο πόλεμος είναι συμπαντικός, η ίδια η δικαιοσύνη, στο μέτρο που τείνει να εναρμονίζει τα αντίθετα δεν είναι παρά πάλη.

Τα πάντα γεννώνται μέσα από τη σύγκρουση και την αναγκαιότητα (απ. 80).

Αυτή η πάλη των αντιθέτων, κατά βάθος, δεν είναι άλλο από αυτή την ίδια την τραγωδία, που αντιπαραθέτει το Ένα στην πολλαπλότητα και τα πολ­λά στο Ένα.

Πράγματι, εφόσον τα πάντα γεννώνται από το ‘Ένα και το Ένα από τα πάντα, κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης είναι, λοιπόν, που η πολλαπλότητα ξεπηδά από το Ένα, που την γεννά και το οποίο αυτή αποχωρίζεται∙ κι είναι, ακριβώς, μέσα από µια άλλη σύγκρουση που η πολλαπλότητα τείνει να αρνηθεί τον εαυτό της και να ανακαλύψει και πάλι το αντίθετό της που, παρ’ ότι γεννημένη μέσα του, κάποτε εγκατέλειψε.

Συνεπώς «ο δρόμος που ανεβαίνει κι αυτός που κατεβαίνει είναι ένας και αυτός» (απ. 60). Η Ταυτότητα διατρέχει τη Διαφορά και η Διαφορά εγ­καθίσταται στην ίδια την καρδιά της Ταυτότητας.

Εξού και η ιδέα πως και «μέσα µας είναι το ίδιο: ζωντανό και νεκρό, ξύπνιο και κοιμισμένο, νέο και γηραιό∙ γιατί αυτά, όταν μεταβάλλονται, γίνονται εκείνα εκεί κι εκείνα, όταν µε τη σειρά τους μεταβάλλονται, γίνονται αυτά» (απ. 88).

Η ενότητα άρα συγκροτείται από αντίρροπες τάσεις και ο βρυχηθμός των αντιθέτων στοιχειώνει την καρδιά της αρμονίας:

«Δεν καταλαβαί­νουν πως αυτό που αντιτίθεται στον εαυτό του βρίσκεται ταυτόχρονα σε αρμονία µε τον εαυτό του, ακριβώς όπως οι αντίθετες εντάσεις του τόξου και της λύρας» (απ. 51).

Η ηρακλείτεια φιλοσοφία του Λόγου, τραγική ήδη στην ουσία της, προεκτείνεται, κατ’ αυτόν τον τρόπο, σε µια φιλοσο­φία του σπαραγμού που, αν επιμένει στη λανθάνουσα αρμονία και την ει­ρήνη του βάθους, υπογραμμίζει ωστόσο έντονα τις χίλιες και µια όψεις του πολέμου, που τα αντίθετα, πράγματα ή όντα, διεξάγουν στην επιφάνεια.

Συμβουλές για εκείνους, που έχουν χάσει τα πάντα

Χθες συνάντησα μια εξαϋλωμένη μορφή, δεητική, σαν αυτές που βρίσκεις σε τοιχογραφίες ερειπωμένων εκκλησιών κι αναρωτιέσαι αν απεικονίζουν ανθρώπους ή πνεύματα ή δαίμονες με αγγελικό περίγραμμα: Έναν γνωστό μου επαγγελματία, που έχασε τη δουλειά του, χωρίς ένσημα και συνδικαλιστική αρωγή ή επιδόματα, με έγκυο γυναίκα και καταρρακωμένη αξιοπρέπεια. Τα δάχτυλά του κιτρινισμένα από τη νικοτίνη, πρόλαβε να μου πει την απελπισία του, πριν μου ζητήσει δύο ευρώ. Τού έδωσα κι ήξερα πως τον καταδίκασα σε επαιτεία αδιέξοδη και τον κατέταξα ως ποσοστό σε στατιστικές ανάλγητες: Επόμενη στάση το αλκοόλ, ενδεχομένως τα ναρκωτικά, η περιθωριοποίηση, οι απόπειρες αυτοκτονίας. Όλα είναι τόσο ερμηνεύσιμα, όταν έχουν μια προβλέψιμη πορεία, όταν αφορούν τους άλλους κι όταν τα διδάσκεις σε φοιτητές. Τι γίνεται όμως, εάν χάσεις τα πάντα, σε ένα κράτος, που η Πρόνοια είναι ανέκδοτο

Η δυστυχία των ανθρώπων δεν μπαίνει σε νόρμες. Ο καθένας τη βιώνει με το δικό του τρόπο και η αντίδρασή στην έλευσή της μοναδική και καθοριστική. Κι αν στην ευτυχία το εγώ αυξάνει την αυτοεκτίμηση, διεκδικεί τα εύσημα και φλερτάρει με την έπαρση, στην κακοδαιμονία και τη συμφορά αποδιοργανώνεται και αποδομεί την ιστορικότητά του. Η ξαφνική πτώχευση διακόπτει τη συνέχεια του εαυτού, στρεβλώνει τη θέση στο χώρο, το χρόνο, την ιεραρχία, και εμπαίζει τις σταθερές και τις αξίες της ζωής.

Κάποιοι προκρίνουν την αυτοκτονία. Και παρά τη συχνότητά της καμιά ψυχολογική διαδικασία δεν μπορεί να την προβλέψει. Γιατί σε πολλούς περνά ως ιδέα, αρκετοί τη διατυμπανίζουν ως έκκληση για βοήθεια, άλλοι την αναφέρουν για εντυπωσιασμό.

Αλλά είναι εκείνη η μία ελάχιστη στιγμή, που το μυαλό θα κατακλυστεί από εικόνες, από δίψα για εκδίκηση, από αγάπη και αυτό-λύπηση, από μνήμες παλαιών καλών εποχών, ενοχές, πικρία, απελπισία, ντροπή και οδύνη, που θα υπνωτίσει τα ένστικτα και θα άρει τους δισταγμούς. Το τέλος τότε μοιάζει με λύτρωση και το αμετάκλητο σωτηρία.

Η ίδια η φύση και η κοινωνία ευνοούν την επιβίωση των δυνατότερων. Και όσοι δεν μπορούν να συνεχίσουν, ακόμα και υπό το κράτος της απώλειας ή του τραύματος, είναι θεμιτό να φεύγουν ως φυσική επιλογή. Η αγέλη με τον τρόπο αυτό θα ισχυροποιηθεί. Η ατομική ύπαρξη ποτέ δεν είχε τόση σημασία όσο η ομάδα.

Οι λατρεία της δύναμης και η διαιώνιση της πυγμής ίσως έχουν νόημα στο ζωικό βασίλειο και σε πολιτισμούς βαρβαρικούς. Όμως είμαστε άνθρωποι και η αδιαφορία μας απέναντι σε αυτούς, που λυγίζουν, πλήττει το πιο θεμελιώδες αγαθό: Την αγάπη, που προσδιορίζει την ανθρωπιά. Γιατί, όσοι έχετε επιβιώσει αρκετά, θα γνωρίζετε ότι η αγάπη είναι η αρετή, από την οποία εκπορεύονται όλες οι υπόλοιπες αξίες και η έλλειψή της μετατρέπει το χρυσό της ψυχής σε σκουριά.

Όταν λοιπόν χάσετε τα πάντα, σε μια στιγμή ή από κακό υπολογισμό ή από σκευωρία της τύχης:

Ετοιμαστείτε να δείτε τους φίλους σας να εξαφανίζονται σταδιακά, παρά την αρχική τους στήριξη. Όσοι στις μεγάλες στιγμές επαινούσαν και θαύμαζαν, σε κριτές και κατηγόρους γρήγορα θα μετατραπούν. Την εμπιστοσύνη τους πως καταχραστήκατε θα ουρλιάξουν και τις δύσκολες εποχές ή την οικογένεια και τα παιδιά τους θα επικαλεστούν. Αυτοί, που θα παραμείνουν ως το τέλος, θα πυροδοτήσουν τις απαρχές της νέας σας ζωής. Και αυτή είναι η πεμπτουσία της ανάνηψης. Απαλλαγείτε άμεσα από τα μιάσματα, όπως το νέο δάσος από τους καμένους κορμούς, και ενταχθείτε σε νέες συλλογικότητες, μιλήστε με καινούρια πρόσωπα, ασχοληθείτε με φορείς και οργανώσεις, που πριν υποτιμούσατε ή αγνοούσατε την ύπαρξή τους, θρησκευτικές, περιβαλλοντικές, πολιτιστικές. Οι πολίτες, που τις απαρτίζουν έχουν μεγαλύτερη ελαστικότητα και ευελιξία.

Κρατήστε την οικογένειά σας ιερή, γιατί εκείνης η συνοχή διακυβεύεται. Ο σύντροφος μπορεί να εξαντληθεί, να δειλιάσει, τα παιδιά να γίνουν αγχόνεςμε τις διαρκείς ανάγκες τους, οι γονείς να έχουν γεράσει. Όμως πάση θυσία αποφύγετε τους καυγάδες και μετρήστε τα λόγια σας, πριν τους πληγώσουν. Διαχειριστείτε τις ενοχές, γιατί κάθε ριπή εναντίον τους και κάθε μομφή είναι δηλητήριο, που παραλύει τα αντανακλαστικά. Και η εσωτερική διάβρωση έχει τη μεγαλύτερη τοξικότητα. Η φτώχεια δρα ως καταλύτης στο διαζύγιο, αλλά, αν συμβεί, ποτέ μην θυσιάσετε την αξιοπρέπειά σας. Αυτή είναι και η άριστη κληρονομιά προς τα τέκνα σας και το φυλαχτό για το νέο εαυτό.

Ήδη θα μάθατε να ξεχωρίζετε τους κόλακες, τώρα είναι καιρός να κλείσετε τα αυτιά σας σε ανυπόστατες υποσχέσεις. Πολλοί το ονομάζουν και σύνδρομο του ριμπάουντ και αποτελεί τη μεγαλύτερη παγίδα, επειδή το παιχνίδι έχει προχωρήσει χωρίς τη συμμετοχή σας. Αν χάσετε τα πάντα, δεν πρόκειται με εύκολο τρόπο να διεκδικήσετε πίσω τη ζωή σας, όπως ακριβώς ήταν, πόσο μάλλον να σκοράρετε άμεσα. Είναι καλύτερο να σχεδιάσετε μια μη μεταχειρισμένη ζωή. Να θυμάστε, λοιπόν, ποιος υπήρξατε και τι είχατε καταφέρει, αλλά μη μεμψιμοιρείτε. Τα ταξίδια στο χρόνο, μια στο ένδοξο παρελθόν και μια στο τρομακτικό μέλλον, αναζωπυρώνουν την ήττα. Δεν υπάρχουν θριαμβευτικές επιστροφές, παρά μικρά, αβέβαια βήματα του ασθενούς μετά την εγχείρηση.
Που όμως τις πληγές επουλώνουν.

Θα καταλάβατε τώρα πια, πως ποτέ δεν ήσαστε τα υλικά αγαθά, που μέχρι πρότινος κατείχατε. Σταθερές και αδιαμφισβήτητες παραμένουν μόνο οι αξίες, τις οποίες κανείς δεν μπορεί να αλλοιώσει και καμιά δυσκολία να βγάλει σε πλειστηριασμό. Μα ξαφνικά αλλάζουν και οι ανάγκες. Αλήθεια, με πόσα λιγότερα θα μπορούσατε να είχατε πορευθεί, κερδίζοντας χρόνο για τους αγαπημένους. Κι ετούτο εδώ το δίλημμα τώρα θα σας καταστείλει: Αν χάσετε την προσωπική σας ταυτότητα, θα γίνετε μια ακόμη στατιστική. Αλκοόλ, ναρκωτικά, συμμορίες αποτυχημένων, ορδές παρανόμων, πορνεία, τζόγος, ακραία κόμματα, μπορούν να σας φανούν σα φως στο έρεβος της απελπισίας, αλλά σύντομα θα σας ξεβράσουν σαν περιττώματα από την κοινωνία.

Μην ενδιαφέρεστε για τη γνώμη των άλλων. Έτσι κι αλλιώς, στους χαλεπούς καιρούς δραπετεύουν. Μιλήστε παντού για την κατάσταση, στην οποία έχετε περιέλθει και αναζητήστε εργασία από όλους. Δεν είναι εύκολες οι θύρες, όταν η χρεία τες κουρταλεί.. αλλά για δείτε. Ενώ εσείς εκλιπαρείτε για εργασία, από εκείνες που η προσφορά εργατικού δυναμικού είναι αμείλικτη, λίγο πιο πάνω ψάχνουν για ανθρώπους να μαζέψουν τις ελιές, σε κάποια τουριστική περιοχή αναζητούν προσωπικό. Το διαδίκτυο έχει γεμίσει από αγγελίες ανθρώπων που μαγειρεύουν για άλλους ή προσφέρουν ανταλλακτική εργασία. Αν χάσετε τα πάντα και η πιο μικρή απασχόληση γίνεται ευκαιρία για ένα ξεκίνημα, επειδή ακριβώς διαφυλάττει την ακεραιότητα και τον αυτοσεβασμό.

Φροντίστε την εμφάνισή σας, ώστε να μην προσομοιάζει ανθρώπου, που έχει ενδώσει

Σταματήστε τις παράλογες αρνητικές σκέψεις, που αιχμαλωτίζουν το μέλλον στη μιζέρια του παρόντος και στην καθήλωση του παρελθόντος. Μιλήστε με ανθρώπους, που τα έχουν καταφέρει κι όχι με τους πληβείους, που αποδίδουν τις ευθύνες στους άλλους και έχουν μεθύσει για εκδίκηση και αυτοτιμωρία. Στις μικρές καταστροφές πρέπει να βρεις το στοιχείο του αναστρέψιμου, που εγγενώς φέρουν. Αλλιώς γίνονται μεγάλες.

Πίκρα και νοσταλγία στις όχθες του ρήγματος

Θέλω να φύγω από αυτή τη μαύρη τρύπα… Εννοούσε την Ελλάδα. Εξήγησε: όχι τη γλώσσα, τον πολιτισμό, το περιβάλλον· δεν θέλω να έχω σχέση με το ελληνικό κράτος, προτιμώ να γίνει μια πολιτεία της Ευρώπης, της Γερμανίας, οτιδήποτε, αρκεί να μην κυβερνούν την Ελλάδα Ελληνες.

Μορφωμένος άνθρωπος, έχει καλή δουλειά και εισόδημα. Εχει ένα σκεπτικό, αλλά η κατάληξή του είναι σκοτεινή, μηδενιστική, σαν να ακούς λόγια ενός μακροχρόνιου άνεργου, ενός απελπισμένου νεοπληβείου. Και καλά, να κατανοήσουμε τη μαυρίλα του χτυπημένου απ’ την κρίση, αλλά δυσκολευόμαστε να συμμεριστούμε τον μηδενισμό του σωσμένου. Σε πρώτη ανάγνωση.

Σε δεύτερη ανάγνωση, διακρίνουμε ότι ακόμη και οι σωσμένοι, οι διασωθέντες της κρίσης, έχουν χάσει κι αυτοί την πίστη τους, το φρόνημα, την αίσθηση ότι μπορούν να σχεδιάσουν το μέλλον. Αυτή η απώλεια τούς οδηγεί σε καθολική απόρριψη του υπάρχοντος κοινωνικού και κρατικού σχηματισμού, εφόσον σε αυτόν εντοπίζουν την αιτία της δυσφορίας τους, την πηγή του φόβου.

Ας μη σπεύσουμε να πούμε ότι ο άνθρωπός μας κάνει αναγωγές και απλουστεύσεις. Δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι ότι σε κάθε πεδίο, κάθε χαραμάδα της κοινωνίας απλώνεται γενικευμένη δυσφορία, πικρή απόρριψη, απόσυρση, απόσυρση όχι μόνο από το ερειπωμένο κοινό παρόν, αλλά και από την διεκδίκηση του μέλλοντος. Παρατηρείται μια αναδίπλωση στον ατομικό πυρήνα, μια επιχείρηση ατομικής διάσωσης γεμάτη πίκρα: Θα στείλω τα παιδιά μου έξω. Με μνησικακία για την Ελλάδα που τον πρόδωσε, για το ανίκανο, διεφθαρμένο κράτος, για την πατρίδα που διέψευσε τις προσδοκίες του. Τόση πίκρα, τόση ματαίωση, που οδηγεί στον σολιψισμό: ο άνθρωπός μας απορρίπτει την υλική πραγματικότητα, την υπάρχουσα Ελλάδα, και κρατάει μόνο τον εαυτό του και τις ιδεατές αναπαραστάσεις του της Ελλάδας, τη γλώσσα, τον πολιτισμό, την ποίηση.

Ας μη σπεύσουμε να εξετάσουμε πώς ο άνθρωπός μας εξαιρεί τον ευατό του από όλη την προτέρα και την υπάρχουσα Ελλάδα. Εδώ, μάς ενδιαφέρει η παρούσα αντίδρασή του: αυτή η συμπαγής πικρία που εκτοξεύει, η καθολική απόρριψη του ένυλου, η απόδραση στην απολύτως υποκειμενική συνείδηση, και η λυσσώδης διάσωση του εγώ. Είναι ένας ορισμένος τύπος αντίδρασης των ανθρώπων της Μεγάλης Υφεσης, πολύ συγκεκριμένος, εκφραζόμενος υπό διάφορες εντάσεις και μορφές.

Μια άλλη αντίδραση είναι η νοσταλγία. Σε πρόσφατες συζητήσεις, διαπίστωσα ότι οι οποιεσδήποτε αναφορές στο καλοκαίρι, στον υπαίθριο βίο, στη θάλασσα, στην επαφή με τη φύση, στο έθος του μεσογειακού θέρους, στις οικείες εκδηλώσεις ψυχαγωγίας, προξενούν κύματα νοσταλγίας, ως εάν το καρπούζι με φέτα να ανήκει οριστικά στο προ κρίσης παρελθόν, στον απολεσθέντα παράδεισο.

Κι εδώ προσοχή: να ξεχωρίσουμε τη στερεοτυπική νοσταλγία του «παλιά όλα ήταν καλύτερα», από τη νοσταλγία του έμφοβου, του ραγισμένου ανθρώπου της Μεγάλης Υφεσης, ο οποίος νιώθει τη ζωή του να χωρίζεται στα δύο, στο πριν και το μετά. Η νοσταλγία του μεσήλικα για τα αγλαϊσμένα χρόνια της εφηβείας και της νιότης είναι θεμιτή και ευεξήγητη, απολύτως αναμενόμενη. Είναι διαφορετικό όμως τούτο το άλγος του αποχαιρετισμού: ο άνθρωπος της κρίσης αισθάνεται ότι στερείται ακόμη και τη δυνατότητα να επαναλάβει τις τελετές του πρότερου βίου. Πρόκειται, ούτως ειπείν, για το άλγος του μέλλοντος, ο χρόνος που έρχεται σκοτεινός τού γεννάει υπαρξιακή αγωνία, angst.

Σε μια τέτοια συζήτηση περί μεσογειακού καλοκαιριού, ελάχιστοι πια το σκέφτονται αφαιρετικά με βάση τις εμπειρίες τους ή με τους αισθητικούς-υπαρξιακούς όρους του Ελύτη, του Λακαριέρ ή ακόμη και με τον θείο Ιούλιο του Καβάφη. Δεν εμβολιάζουν το παρόν καλοκαίρι με αυτό το βλέμμα, με αυτή τη διάθεση. Οι περισσότεροι το εκλαμβάνουν αυτόχρημα σαν παλιό, λήξαν, χαμένο. Και συνεκδοχικά στομώνουν οι αισθήσεις. Στομώνει η δυνατότητα να συνεχιστεί η ζωή υπεράνω του ρήγματος· μπαίνει κι εδώ ο χωρισμός σε πριν και μετά, την κρίση. Οπως το διατύπωσε προσφυώς μια συνομιλήτρια: Μετά το μπάνιο στη θάλασσα, καθίσαμε όλοι μαζί να φάμε όπως παλιά, όπως πάντα· αλλά ξέραμε όλοι ότι δεν ήταν ίδιο· μας πήρανε το καλοκαίρι.

Μα ποιος μπορεί να σου πάρει το καλοκαίρι, το τρέμισμα της κάψας, το τρέμολο του τζίτζικα, του τριζονιού, τη δίψα του; Το καλοκαίρι σου το παίρνει η ενδοβολή της κρίσης, η αυτοδηλητηρίαση, η απόσυρση από τη μάχη και τη δόξα της ζωής.

Ας κρατήσουμε το τραγούδι μας για να βρούμε το δρόμο της ζωής μας

Υπάρχει μια φυλή στην Αφρική, όπου η ημερομηνία γέννησης ενός παιδιού δεν υπολογίζεται από τη στιγμή που γεννήθηκε, ούτε από τη στιγμή της σύλληψης, αλλά από την ημέρα που το παιδί υπήρξε ως σκέψη στο μυαλό της μητέρας του. Και όταν μια γυναίκα αποφασίζει ότι θα έχει ένα παιδί, πάει και κάθεται κάτω από ένα δέντρο μόνη και ακούει όσο μπορεί να ακούσει το τραγούδι του παιδιού που θέλει να έρθει. Και αφού έχει ακούσει το τραγούδι, πάει πίσω στον άνθρωπο που θα είναι ο πατέρας του παιδιού, και το διδάσκει σ’ αυτόν. Και στη συνέχεια, όταν κάνουν έρωτα για να συλλάβουν σωματικά το παιδί, τραγουδούν το τραγούδι του παιδιού, ως ένα τρόπο για να το καλέσουν.



Στη συνέχεια, όταν η μητέρα είναι έγκυος, διδάσκει το τραγούδι του παιδιού στις μαίες και τις ηλικιωμένες γυναίκες του χωριού, έτσι ώστε όταν το παιδί γεννιέται, να τραγουδήσουν το τραγούδι του για να το υποδεχθούνε. Και καθώς το παιδί μεγαλώνει, οι άλλοι κάτοικοι του χωριού διδάσκονται το τραγούδι του. Εάν το παιδί πέσει και χτυπήσει ή όταν πονάει το γόνατο του, κάποιος αρχίζει να του τραγουδά το τραγούδι του. Ή όταν το παιδί κάνει κάτι θαυμάσιο, ή περνά μέσα από τις τελετές της εφηβείας και της ενηλικίωσης, οι κάτοικοι του χωριού τραγουδούν το τραγούδι του για να το τιμήσουν.

Στην αφρικανική φυλή υπάρχει μία άλλη περίσταση κατά την οποία οι κάτοικοι τραγουδούν για το παιδί Σε οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής του, κάποιος που διαπράττει ένα έγκλημα ή μια παρεκκλίνουσα κοινωνική πράξη καλείται στο κέντρο του χωριού και οι άνθρωποι στην κοινότητα σχηματίζουν ένα κύκλο γύρω του. Στη συνέχεια, τραγουδούν το τραγούδι του ενόχου.

Η φυλή αναγνωρίζει ότι η διόρθωση της αντικοινωνικής συμπεριφοράς δεν είναι η τιμωρία. Είναι η αγάπη και η ανάμνηση της ταυτότητας. Όταν έχω αναγνωρίσει το δικό μου τραγούδι, δεν έχω καμία επιθυμία ή την ανάγκη να κάνω κάτι που θα βλάψει τον άλλο.

Και το τραγούδι είναι ο τρόπος μέσα από τη ζωή τους. Στο γάμο, τα τραγούδια των νεόνυμφων τραγουδιούνται, μαζί. Και τέλος, όταν αυτό το παιδί είναι ξαπλωμένο στο κρεβάτι, έτοιμο να πεθάνει, όλοι οι κάτοικοι γνωρίζουν το τραγούδι του, και του το τραγουδούν – για τελευταία φορά.

Μπορεί να μην έχουμε μεγαλώσει σε μια αφρικανική φυλή που τραγουδάει το τραγούδι μας σε κρίσιμες μεταβάσεις της ζωής μας, αλλά η ζωή πάντα μας υπενθυμίζει πότε είμαστε σε αρμονία με τον εαυτό μας και πότε όχι. Όταν αισθανόμαστε καλά, αυτό που κάνουμε ταιριάζει με το τραγούδι μας ενώ όταν αισθανόμαστε άσχημα, δεν συμβαίνει αυτό. Στο τέλος, θα αναγνωρίσουμε όλοι μας το τραγούδι μας και θα το τραγουδούμε καλά. Μπορεί να αισθανθούμε λίγο αμήχανα αυτή τη στιγμή, αλλά έτσι έχουν όλα όσα έχουν να κάνουν με σπουδαίους τραγουδιστές.

Ας κρατήσουμε το τραγούδι μας και θα βρούμε το δρόμο μας για το σπίτι.

Θέλεις να πετύχεις στη δουλειά; Κάν΄το όπως οι... ψυχοπαθείς!

Το να είναι κάποιος ψυχοπαθής, ίσως έχει και τη θετική του πλευρά...
Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν στο βιβλίο «The Good Psycopath's Guide to Success», ο καθηγητής Ψυχολογίας στην Οξφόρδη Kevin Dutton και ο συγγραφέας Andy McNab, που υποστηρίζουν ότι η ψυχοπάθεια μπορεί να οδηγήσει στην επαγγελματική επιτυχία και καταξίωση.
Σύμφωνα με την έρευνά τους, οι ψυχοπαθείς τείνουν να χρησιμοποιούν τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης πάθησης, προκειμένου να γίνουν καλύτεροι σε ό,τι κάνουν.
«Ήθελα να καταρρίψω τον μύθο ότι όλοι οι ψυχοπαθείς είναι κακοί», επισημαίνει ο Dutton.
Στο βιβλίο τους, οι δύο μελετητές δίνουν, μάλιστα, παραδείγματα καταστάσεων στις οποίες τα χαρακτηριστικά των ψυχοπαθών θα ήταν άκρως αποτελεσματικά και χρήσιμα σε κάθε άνθρωπο, εφόσον αξιοποιούνται ισορροπημένα στον εργασιακό χώρο:

Συγκέντρωση
Σε περιβάλλοντα υψηλής πίεσης, οι ψυχοπαθείς έχουν την ικανότητα να εστιάζουν σε αυτό που θέλουν να κάνουν, αποκλείοντας την ενσυναίσθηση από την σκέψη τους.
«Αν ήμουν όμηρος, θα ήθελα να υπάρχει ένας ψυχοπαθής πίσω από την πόρτα, ο οποίος θα αναλάβει να με σώσει», αναφέρει ο McNab.

Έλλειψη φόβου
Οι ψυχοπαθείς τολμούν περισσότερο, γιατί δεν νιώθουν φόβο. Αν διστάζετε να ζητήσετε αύξηση από το αφεντικό σας ή να πάρετε μια σημαντική απόφαση στα επαγγελματικά σας, εσείς θα χάσετε!

Αυτοπεποίθηση
Όταν ισχύει σε υπερβολικό βαθμό, μπορεί να είναι και κακό. Ωστόσο, το να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου και να μην φοβάσαι να ξεχωρίσεις, είναι πλεονέκτημα στο χώρο εργασίας.

Αφήστε τα παιδιά να λερωθούν - Απολύμανση με μέτρο

 Όλοι οι γονείς γίνονται υστερικοί όταν έχουν να κάνουν με… βρωμιά! Όταν βλέπουν το παιδί να κυλιέται στα χώματα και στις λάσπες τρέχουν να το καθαρίσουν και να το νουθετήσουν προκειμένου να μην το επαναλάβει.

Children should be allowed to play in the dirt

The Dirton your child's development
Ωστόσο, τα νέα δεδομένα δείχνουν πως ίσως τελικά η βρωμιά να μην κάνει και τόσο κακό!

Είναι απαραίτητο οι γονείς να μην μεγαλώνουν τα παιδιά μέσα σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, στο οποίο δεν υπάρχει καμία επαφή με μικρόβια. Αντιθέτως, συνιστά ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό τα παιδιά, από μικρή ηλικία, να έρχονται σε επαφή και με “βρωμιές” (π.χ. χώματα και λάσπες), αρκεί σε αυτές να μην υπάρχουν περιττώματα ζώων ή αιχμηρά αντικείμενα. Υπάρχουν τέσσερις σημαντικοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να είναι και καλό ένα παιδί να έρχεται κάποιες στιγμές σε επαφή με βρωμιά:

Η βρωμιά “κάνει καλό” στον οργανισμό
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί τα παιδιά βάζουν συνέχεια βρώμικα πράγματα στο στόμα τους; Σύμφωνα με δημοσίευμα των New York Times είναι πολύ πιθανό να κρύβεται ένας αναπτυξιακός λόγος πίσω από αυτή την συμπεριφορά. Πολλοί ερευνητές έχουν καταλήξει ότι τα εκατομμύρια βακτηρίων και ιών που μπαίνουν κάθε λεπτό στο σώμα μας είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη ενός καλού και γερού ανοσοποιητικού συστήματος. Η βρωμιά, όπως λέει η κ. Παπαδάκη, βοηθά στο να αναπτυχθεί καλύτερα το ανοσοποιητικό σύστημα και να προσαρμοστεί στις καθημερινές συνθήκες. Κοινώς, η υπερβολική καθαριότητα δεν αφήνει το σώμα να αναπτύξει μηχανισμούς αυτοάμυνας!

Η βρωμιά “κάνει καλό” στον εγκέφαλο
Μια έρευνα του 2010 που πραγματοποιήθηκε σε Κολλέγιο της Νέας Υόρκης ανακάλυψε ότι το βακτήριο “mycobacterium vaccae” μπορεί να επιταχύνει τις διαδικασίες εκμάθησης καθώς και να ανεβάσει την διάθεση, διεγείροντας τα επίπεδα σεροτονίνης στον εγκέφαλο. Οι ερευνητές φαίνεται πως πειραματίστηκαν με ποντίκια, ενώ προσπάθησαν να δουν κατά πόσο το συγκεκριμένο βακτήριο μπορεί να αντιμετωπίσει και την κατάθλιψη στους ανθρώπους. Επιπλέον, το περιοδικό Discovery έχει δημοσιεύσει άρθρο στο οποίο υποστηρίζει ότι η βρωμιά είναι το νέο “prozac”, εννοώντας ότι το συγκεκριμένο βακτήριο μπορεί να ανεβάσει την διάθεση όπως θα έκανε και ένα ψυχοφάρμακο.

Η βρωμιά μπορεί να “κάνει καλό” και στο δέρμα
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο (2009) διαπίστωσαν πως η υπερβολική καθαριότητα βλάπτει την ικανότητα αυτοΐασης του δέρματος, μιας και τα φυσιολογικά βακτήρια που ζουν στο δέρμα πυροδοτούν μια διαδικασία, η οποία προστατεύει το δέρμα από τη φλεγμονή του τραύματος.

Μελετώντας ποντίκια και ανθρώπινα κύτταρα, οι ειδικοί εντόπισαν ένα κοινό γένος βακτηρίων, τον σταφυλόκοκκο, ο οποίος μπλοκάρει ένα σημαντικό βήμα στην αλληλουχία των γεγονότων που οδηγούν στη φλεγμονή. Πιο συγκεκριμένα, παράγει ένα μόριο, το λιποτειχοϊκό οξύ (LΤΑ), το οποίο επενεργεί στα κερατινοκύτταρα, τα βασικά είδη κυττάρων που βρίσκονται στην εξωτερική στιβάδα του δέρματος, διατηρώντας τα υπό έλεγχο και αποτρέποντάς τα από το να πυροδοτήσουν κάποια επιθετική φλεγμονική αντίδραση. Συμπέρασμα; Τα μικρόβια μπορούν να προστατέψουν από δερματικές φλεγμονές.

Η βρωμιά μπορεί να αντιμετωπίσει άσθμα και αλλεργίες
Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ δημοσίευσαν έρευνα στην οποία αποκαλύπτουν τις ευεργετικές ιδιότητες της βρωμιάς. Μια ακόμη έρευνα που δημοσιεύτηκε μόλις πριν λίγες ημέρες στο περιοδικό Science Daily προτρέπει, επίσης, τους γονείς να εκθέτουν τα παιδιά τους από μικρή ηλικία στην βρωμιά προκειμένου να μην υπάρξουν μεγάλα ποσοστά αλλεργιών και άσθματος. Η συγκεκριμένη έρευνα, μάλιστα, αναφέρει πως είναι ακόμα καλύτερο αν τα παιδιά εκτεθούν σε μικρόβια πριν τον έναν χρόνο ζωής τους!

Τα νέα ευρήματα ενισχύουν τη θεωρία για την σύγχρονη εμμονή που υπάρχει με την καθαριότητα και την υγιεινή, η οποία έχει οδηγήσει σε μία έκρηξη αλλεργιών, άσθματος και άλλων προβλημάτων υγείας.Οι επιστήμονες πλέον πιστεύουν ότι η σύγχρονη κοινωνία με τη μανία που έχει για την υγιεινή και την εύκολη πρόσβαση σε αντιβιοτικά, κάνει τα παιδιά υπερευαίσθητα και ευάλωτα σε αβλαβή αλλεργιογόνα. Η κ. Παπαδάκη συμφωνεί πως η βρωμιά βοηθά στο να μην αναπτυχθούν δερματικές και τροφικές αλλεργίες στο παιδί.

Απολύμανση με μέτρο
-Να χρησιμοποιείτε με μέτρο το αντιβακτηριδιακό σαπούνι και αντίστοιχα καθαριστικά μέσα στο σπίτι. Η υπερβολή στην χρήση αντιβακτηριακών σαπουνιών και διαφόρων άλλων καθαριστικών, είναι πολύ πιθανό να σκοτώσει βέβαια τα μικρόβια, αλλά και να αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού.
-Να χρησιμοποιείτε τα αντιβιοτικά με προσοχή, ώστε να μπορεί το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού να μάθει να καταπολεμά μόνο του τις ασθένειες και τις ιώσεις.-Ακόμα και στην καθαριότητα πάνω απ’όλα απαραίτητη είναι η ισορροπία. Αφήστε το παιδί να παίξει λίγο πιο ελεύθερα στο χώμα ή στην παραλία, φροντίζοντας βέβαια πάντα για τους βασικούς κανόνες υγιεινής!

Δείγματα βιβλικής «θεοπνευστίας» - «Ιερές» αντιφάσεις και ασυναρτησίες

Εδώ προσφέρομε στους αναγνώστες ένα μικρό και πρόχειρο δείγμα βιβλι­κής αν­τιφά­σεως και ασυναρ­τησίας. Υπολογίζω ότι ένα καλό ολοκλη­ρω­μέ­νο δείγμα πρέπει να ισούται με εκατό φο­ρές αυτό εδώ. Υπάρχουν τέτοιοι κατά­λογοι σχεδόν πλήρεις στην δι­ε­θνή βιβλιογραφία Αν τα βάλομε όλα μαζί, έχο­με τουλάχιστον επτά χιλιάδες (7.000) προβλήματα που ανα­κύπτουν από το ιε­ρό αυτό βιβλίο. Αν και τα θέ­ματα που εκτίθενται εδώ ευρίσκονται όλα εντός της Βίβλου, ζητώ συγγνώμη για τυ­χόν λανθασμένους αρι­θ­μούς στις αναφορές. Έπειτα, από έκδοση σε έκδοση υπάρχει μια διαφορά συν ή πλην ένα ή δύο στην αρί­θμη­ση των στίχων και των Ψαλ­μών. Οπό­τε ελέγξετε τις εκδόσεις του «αγίου» αυτού βιβλίου στις οποίες αναφέρεστε. Επί πλέ­ον, κά­θε έκδοση πε­ρι­έχει πολλές συγκρίσεις και αντι­πα­ραθέσεις στίχων στα περιθώ­ρια κλπ. Έτσι αν βρείτε όλες τις ανα­φορές και τις συγκρίσεις των, θα φτι­άξετε μια ατέρμονα αλυσίδα αντιφάσεων και ασυ­ναρτησίας. Καλό κουρά­γιο! Αξίζει όμως η προ­σπάθεια για να αποδείξετε έτσι την «θε­ο­π­νευστία», την «ακρίβεια» και το «άρι­σ­το» ύφος αυτού του αχρήστου βιβλίου!

Ποιους να σκοτώνεις
--Το άτακτο και ανυπάκουο παιδί. Δευτερονόμιον 21: 20-21.
--Αυτούς που καταρρώνται ή χτυπούν τους γονείς των. Λευιτικόν 20: 9, Έξοδος 21: 15.
--Τους λάτρεις άλλων θεών. Δευτερονόμιον 13: 6-11.
--Τους πνευματιστές και τις μάγισσες. Λευιτικόν 20: 27, Δευτερονόμιον 13: 6-11, Έξοδος 22: 18.
--Αυτούς που δεν πιστεύουν στον Χριστό (παραβολή). Λουκάς 19: 27.
--Αυτούς που εργάζονται τα Σάββατα. Έξοδος 35: 2 (ο Μωυσής σκοτώνει κά­ποιον γι’ αυτόν τον λόγο), Αριθμοί 15: 32-36.
--Αυτούς που κατηγορούνται από δύο μάρτυρες για κακοήθεια. Δευτερονόμιον 17: 6.
--Τα παιδιά και τα μωρά των εχθρών. Αριθμοί 31: 17, Δευτερονόμιον 20: 13, Ψαλμοί 136 (ή 137): 9, Λευιτικόν 26: 29.
--Τους Μοιχούς. Λευιτικόν 20: 10.
--Τους ομοφυλοφίλους. Λευιτικόν 20: 13.
--Τη γυναίκα που δεν είναι παρθένος όταν παντρεύεται. Δευτερονόμιον 22: 13-21.
--Αυτούς που έχουν φονικά ζώα. Έξοδος 21: 29.
--Τους κτηνοβάτες. Έξοδος 22: 19, Λευιτικόν 18: 23, 20: 15-16.

Ποιους να μισείς
--Αυτούς που τρώνε καβούρια και γαρίδες. Λευιτικόν 11: 10.
--Αυτούς που θυσιάζουν στο Θεό ελαττωματικά ζώα. Δευτερονόμιον 17: 1.
--Αυτούς που ξαναπαντρεύονται το ίδιο άτομο μετά από διαζύγιο. Δευτερονό­μι­ον 24: 4.
--Τους ομοφυλοφίλους. Λευιτικόν 18: 22.
--Τους υπερηφάνους. Παροιμίαι 16: 5.
--Τις γυναίκες που φοράνε παντελόνια. Δευτερονόμιον 22: 5.
--Τον άνδρα με μακριά μαλλιά (τον Ιησού άραγε;) Α΄ Πρός Κορινθίους 11: 14, αντί­φαση με: Αριθμοί 6: 5, Α΄ Σαμουήλ (ή Βασιλειών), 1: 11, Κριταί 13: 5.
--Αυτούς που αποκαλούν άλλους βλάκες. Ματθαίος 5: 22.

Οφείλομε να πράττομε αυτά;
--Ολόκληρος ο Νόμος της Παλαιάς Διαθήκης εφαρμόζεται και στην Καινή. Ματθαίος 5: 17-19, εν μέρει αντιφάσκον με: Ματθαίος 5: 38-39. Τί λέτε λοι­πόν, να πράττομε αυτά που διατάζουν οι νόμοι της Παλαιάς Διαθήκης;;;...

Εσχατολογική λατρεία και εμμονή
--Ο Ιησούς και η Βίβλος διατείνονται ότι το τέλος του κόσμου είναι προ των θυρών, ακό­μα και στο παρελθόν. Μάρκος 9: 1, Ματθαίος 16: 27-28, Λουκάς 9: 26-27, Λου­κάς 21: 32, Ματθαίος, 24: 34 Ιωάννης, 5: 25-29, Ιακώβου 5: 8, Α΄ Ιωάννου 2: 18, Α΄ Πέτρου 4: 7, Μαλαχίας 4.

Οικογενειακές και πολιτικές αξίες
-- Ο Ιησούς λέγει να μισείς και να εγκαταλείπεις την οικογένεια σου. Λουκάς 14: 26, Ματθαίος 10: 35-36, Ματθαίος 19: 29.
--Μη καλείς κανέναν επί της γης πατέρα σου. Ματθαίος 23: 9
--Ο Ιησούς λέγει να τιμάς τους γονείς σου. Ματθαίος 19: 19.
--Δεν υπάρχουν οικογένειες στον Ουρανό. Μάρκος 12: 25.
--Να μην παντρεύεστε. Α΄ Πρός Κορινθίους 7: 1, 8, 27. Να μην ξαναπαν­τρεύ­εστε. Ματθαίος 5: 32, Μάρκος 10: 11-12.
--Ο Ιησούς και η Καινή Διαθήκη λέγει να πληρώνετε φόρους στην κυβέρ­νη­ση και να την υπακούετε. Πρός Ρωμαίους 13: 1-7, Β΄ Πέτρου 2: 10, Ματθαίος 22: 17-21, Μάρκος 12: 17, Λουκάς 20: 25.
--Ο Ιησούς είναι εναντίον της δημοσίας Προσευχής. Ματθαίος 6: 5-6.
--Οι πλούσιοι δεν μπορούν να είναι Χριστιανοί. Ματθαίος 19: 24.
--Δίνετε τα πάντα στους φτωχούς. Λουκάς 18: 22.
--Ο Λωτ καθιστά εγκύους τις κόρες του μετά τον θάνατο της γυναίκας του από τον Θεό και μετέπειτα τιμάται και θεωρείται δίκαιος. Γένεσις 19, Β΄ Πέτρου 2: 7.
--Τίποτα δεν είναι ζωντανό μέχρι να αναπνεύσει. Γένεσις 2: 7.
--Η τιμωρία για θανάτωση κυήματος είναι μόνο αποζημίωση. ΄Εξοδος 21: 22-25.
--Οι γυναίκες αξίζουν λιγότερο και οφείλουν να υποτάσσονται. Πρός Εφεσίους 5: 22-24, Πρός Κολασσαείς 3: 18, Α΄ Πρός Κορινθίους 11: 5-10, 14: 34-35.
--Να ευνουχίζεστε διά την βασιλείαν των ουρανών. Ματθαίος 19: 12.
--Τα Σόδομα δεν καταστράφηκαν λόγω ομοφυλοφιλίας. Ιεζεκιήλ 16: 49-5 (αν­τίφαση με την Γένεσιν). Το να μην ακούς τον Ιησού είναι μεγαλύτερη αμαρ­τία και από τις αμαρτίες των Σοδόμων. Λουκάς 10: 10-12.
--Ήταν ο Δαυίδ ομοφυλόφιλος;;; Α΄ Σαμουήλ (ή Βασιλειών) 18: 1-4, 20: 3-4, 7, 41, Β΄ Σαμουήλ (ή Βασιλειών) 1: 25-26.
--Ο Θεός φτιάχνει τους ανθρώπους ομοφυλοφίλους. Πρός Ρωμαίους 1: 26-28.

Μυθικά Τέρατα
--Γίγαντες. Γένεσις 6: 4, Α΄ Σαμουήλ (ή Βασιλειών) 17: 4.
--Πνεύματα. Α΄ Σαμουήλ (ή Βασιλειών) 28: 8: 20.
--Δαίμονες. Λουκάς 11: 14, 24-26.
--Λεβιάθας. Ησαΐας 27: 1, Ιώβ 41: 1.
--Δράκοντες. (Η Αποκάλυψις είναι γεμάτη!).
--Άγγελοι. Ματθαίος 28: 2, Γένεσις 19.
--Μονόκεροι. Ησαΐας 34: 7.
--Μάγισσες και Πνευματικά Διάμεσα (Medi-um -a). Έξοδος 22: 18, Μιχαίας 5: 12, Α΄ Σαμουήλ (ή Βασιλειών) 28: 8-20.
--Μάγοι. Έξοδος 7: 22, Έξοδος 8: 7, Έξοδος 8: 18.
--Ομιλούντες όνοι. Αριθμοί 23: 23-30.
--UFO’s. Γένεσις 6: 4, (Β΄) ή Δ΄ Βασιλειών 2: 11, Ιεζεκιήλ 10.

Υπερφυσικές Δυνάμεις και Μαγεία
--Ένας πραγματικός Χριστιανός πρέπει να έχει βαπτιστεί, να έχει πίστη, να απoδιώ­κει δαιμόνια, να ομιλεί γλωσσολαλιές, να πιάνει φίδια, να μπορεί να θε­ραπεύει τους ασθε­νείς, να έχει ανοσία σε όλα τα δηλητήρια. Μάρκος 16: 16-18.
--Ένας πραγματικός Χριστιανός πρέπει να μπορεί να κάνει θαύματα μεγαλύ­τε­ρα από τον Ιησού. Ιωάννης 14: 12.
--Οι πραγματικοί Χριστιανοί πρέπει να μπορούν να μετακινούν όρη και δέν­δρα κα­τά διαταγήν των. Ματθαίος 17: 20, 21: 21, Μάρκος 11: 23, Λουκάς 17: 6.
--Οτιδήποτε κάποιος ζητήσει θα του δοθεί. Ματθαίος 7: 7.
--Όλα τα πράγμα είναι δυνατά για τον Θεό. Ματθαίος 19: 26.
--Ο Θεός όμως δεν μπορεί να νικήσει τα πολεμικά άρματα. Κριταί 1: 19.
--Ο Ιησούς χρησιμοποιεί μαγικές φράσεις. Μάρκος 6: 4-5, 7: 33-35, Μάρκος 8: 23-25.
--Ο Ιησούς έχει περιορισμένες δυνάμεις. Μάρκος 6: 5.
--Οι μάγοι μπορούν να κάνουν τα ίδια πράγματα που κάνει και ο Θεός. Έξοδος 7: 22, Έξοδος 8: 7.
(Ο Απολλώνιος Τυανεύς είναι σαν ένας Ιησούς.).

Επιστήμες
--7 ημέρες, στερέωμα, φυτά (πριν τον ήλιο), θαλάσσια ζώα, πτηνά, ζώα της ξη­ράς, άν­δρας και γυναίκα όλα μαζί. Γένεσις 1.
--1^η ημέρα, άνδρας, φυτά, όλα τα άλλα δημιουργήματα, γυναίκα, γνώση του καλού και του κακού εδόθη μόνο σε ένα δένδρο στην αρχή, πύρινες ρομ­φαί­ες. Γένεσις 2.
--Η ηλικία της Γης είναι 7000 έτη. (Έπεται από τα «άγια» μαθηματικά της Βί­βλου!).
--Η Γη είναι επίπεδη. Ματθαίος 4: 5-8, Λουκάς 4: 5, Ησαΐας 11: 12, Δανιήλ 4: 10-11, Αποκάλυψις 7: 1.
--Ο ήλιος κινείται γύρω από μια σταθερή Γη και το Φεγγάρι έχει δικό του φως. Όπως ισχυρίζονται οι Χριστιανοί έπονται από: Ιησούς του Ναυή 10: 12-14, Ησαΐας 13: 10, Α΄ Σαμουήλ (ή Βασιλειών) 2: 8, Α΄ Παραλειπομένων 16: 30, Ψαλμοί 95 (ή 96): 10, Ψαλμοί 103 (ή 104): 5.
--Ο αριθμός του Αρχιμήδους π = 3.141592.... ισούται με 3 ακριβώς. (Αυτά εί­ναι μα­θη­μα­τικά για αγίους!). Β΄ Παραλειπομένων 4: 2, (Α΄) Γ΄ Βασιλειών 7: 23.
--Κατακλυσμός και Ουράνιο Τόξο. Γένεσις 9: 13, 7 (Γένεσις 7: 2) ή (Γένεσις 6: 19, 7: 8, 9, 15). Κάθε ζώο επέζησε 40 ημέρες (Γένεσις 7: 17) ή 150 ημέ­ρες (7: 24, 8: 3). Τα θα­λάσ­σια ψά­ρια, τα ζώα της Αυστραλίας, τα θανατηφό­ρα παρά­σι­τα, οι δεινόσαυροι, κλπ. δημιουρ­γούν πρόβλημα μεγέθους, χρό­νου, τροφών, κλπ.
--Η Γλωσσολογία του Πύργου της Βαβέλ. Γένεσις 11.

Η Γέννηση του Ιησού
--Ο Ιησούς συνελήφθη από το Άγιο Πνεύμα και ήταν προϊόν παρθενογέννησης. Ματ­θαί­ος 1: 18-21.
--Ο Ιησούς συνελήφθη από το σπέρμα του Δαυίδ κατά σάρκα. Πρός Ρωμαίους 1: 3.
--Ο Ηλί ήταν ο εκ πατρός παππούς του Ιησού. Λουκάς 3: 23.
--Ο Ιακώβ ήταν ο εκ πατρός παππούς του Ιησού. Ματθαίος 1: 16, Ιωάννης 4: 5.
-- Ο Ιησούς γεννήθηκε το 6-4 π. Χ. κατά τον Ματθαίο.
-- Ο Ιησούς γεννήθηκε το 6 μ. Χ. κατά τον Λουκά.

Ο Ιησούς όταν είχε καλή μέρα
--Αγάπα τους εχθρούς σου. Ματθαίος 5: 43-44.
--Ο Χρυσούς Κανών. Ματθαίος 7: 12, Λουκάς 6: 31.
--Μην κρίνετε. Ματθαίος 7: 1.
--Να σέβεστε τα κρίνα. Λουκάς 12: 27, Ματθαίος 6: 28.
--Να είστε σαν παιδιά. Ματθαίος 18: 3.
--Δίνετε ό,τι οιοσδήποτε κάποιος σας ζητήσει. Λουκάς 6: 30.
--Γυρνάτε και την άλλη πλευρά. Λουκάς 6: 29.
--Όποιος δεν είναι εναντίον μου είναι μαζί μου. Μάρκος 9: 40, Λουκάς 9: 50.

Ο Ιησούς όταν είχε κακή μέρα
--Όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου. Ματθαίος 12: 30, Λουκάς 11: 23.
--Περιθάλπετε τους κακούς και μην αντιστέκεστε στο κακό. Ματθαίος 5: 39-45.
--Κατασφάξετε τους απίστους (παραβολή). Λουκάς 19: 27.
--Οι φαύλοι θα βασανίζονται στην Κόλαση αιωνίως. Μάρκος 9: 43-48.
--Μίσος και οργή κατά καρποφόρου δένδρου. Μάρκος 11: 13-14, 20, Ματθαίος 21: 19-20. (Υπάρχει και η καταπληκτική αντίφαση «του επομένου πρωινού» στον Μάρ­κο με το «παραχρήμα» του Ματθαίου.).
--Ο Ιησούς ήλθε για να φέρει διαμάχες. Λουκάς 12: 51-53, Ματθαίος 10: 34.
--Ο Ιησούς λέγει να μισείς και να εγκαταλείπεις την οικογένειά σου. Λουκάς 14: 26, Ματθαίος 10: 35-36, Ματθαίος 19: 29.
--Ο Ιησούς απειλεί να φονεύει παιδιά. Αποκάλυψις 2: 23.

Ποιος είδε τον Θεό (και τον Ιησού)
--Κανείς δεν είδε τον Θεό. Ιωάννης 1: 18.
--Ο Ιακώβ είδε το πρόσωπο του Θεού. Γένεσις 32: 30.
--Ο Μωυσής είδε τα πισινά του Θεού. Έξοδος 33: 23.
--Ο Θεός είχε δείπνο με τον Αβραάμ. Γένεσις 18.
--Ο Παύλος δεν συνάντησε ποτέ τον Ιησού αλλά είδε τον Θεό; Β΄ Πρός Κοριν­θίους 12, Πρός Γαλάτας 1: 11-12.
--Ο Μωυσής μαζί με πολλούς άλλους είχε δείπνο με τον Θεό. Έξοδος 2: 9-18.
--Ο Μωυσής, Ααρών και Μιργιάμ σαν στήλη νεφέλης. Αριθμοί 12: 5-12.

Πιθανές υποκλοπές
--Ο Ιησούς και ο Ηλίας κάνουν το ίδιο πράγμα με τα ίδια λόγια. Λουκάς 7, (Α΄) Γ΄ Βασιλειών 17.
--Ο Λουκάς και ο Ηλίας κάνουν το ίδιο πράγμα με τα ίδια λόγια. Ιεζεκιήλ 1: 1, 4: 9, 4: 14, Πράξεις 10: 11-14.

Διάφορες αντιφάσεις
--Ο Θεός θα τιμωρεί τα τέκνα για τις αμαρτίες των γονέων. Έξοδος 20: 5.
--Ο Θεός δεν θα τιμωρεί τα τέκνα για τις αμαρτίες των γονέων. Ιεζεκιήλ 18: 20.
--Τα τελευταία λόγια του Ιησού είναι διαφορετικά: Ματθαίος 27: 46, Λουκάς 23: 46, Ιωάννης 19: 30.
--Η Μαρία Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου πάνε στον τάφο, βρίσ­κουν τους φύλακες και τον λίθον που είχε μετακινηθεί μετά από σει­σμό. Ένας άγγε­λος επί του λίθου αναγγέλλει τι συνέβη. Ματθαίος 28.
--Η Μαρία Μαγδαληνή, η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη πά­νε στον τά­φο, δεν βρίσκουν φύλακες ή λίθον και ένας νέος μέσα στον τάφο τους λέγει τι συν­έβη. Οι γυναίκες δεν είπαν τίποτα σε κανένα. Μάρκος 16.
--Η Μαρία Μαγδαληνή, η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Ιωάννα και άλ­λες γυ­ναί­κες πάνε στον τάφο, και δύο άνδρες μέσα στον τάφο λένε τι συν­έβη. Λουκάς 24.
--Η Μαρία πηγαίνει στον τάφο και δεν βρίσκει τίποτα, λέγει στους μαθητές ότι κά­ποιος έκλεψε το σώμα και έτσι όλοι πάνε πίσω και πάλι δεν βρίσκουν τί­πο­τα. Οι μα­θητές τότε φεύγουν και ο Ιησούς εμφανίζεται και λέγει στην Μαρία τι συνέβη. Ιωάννης 20.
--Παλαιές εκδόσεις του Μάρκου τελειώνουν στον στίχο Μάρκος 16: 8 χωρίς κανένας να βλέπει τον αναστάντα Χριστό.
--Η Γη θα υπάρχει πάντοτε. Εκκλησιαστής 1: 4.
--Η Γη θα τελειώσει με τον Αρμαγεδώνα. Β΄ Πέτρου 3: 10.
--Ο Ιούδας έπεσε, έσπασε και άνοιξε. Πράξεις 1: 18-19.
--Ο Ιούδας αυτοκρεμάστηκε. Ματθαίος 27-3: 10.
--Ο Ιησούς μεταφέρει τον σταυρό του. Ιωάννης 19: 17.
--Ο Σίμων ο Κυρηναίος μεταφέρει τον Σταυρό του Ιησού. Μάρκος 15: 21-22.
--Η Σοφία είναι καλή. Παροιμίαι 3: 13, 4: 7.
--Η Σοφία είναι κακή. Α΄ Πρός Κορινθίους 1: 19, Εκκλησιαστής 1: 18.
--Ο Θεός έχει υιόν μονογενή. Α΄ Ιωάννου 4: 9.
--Ο Θεός έχει πολλούς υιούς. Γένεσις 6: 2, 4, Ιώβ 1: 6, 2: 1.
--Κανείς γραφεύς δεν ήταν στη δίκη του Ιησού. Μάρκος 14: 50. Οι ευαγ­γε­λικές αφη­γή­σεις κατασκευάστηκαν κατά τρόπους που αυτοί τις γράψανε νό­μισαν ότι ταίριαζαν στην Παλαιά Διαθήκη, σαν δήθεν προφητείες.
--Ο Ιησούς σταυρώθηκε στις 9: 00 π. μ. (3^η ώρα κατά τους Ρωμαίους) της ημέ­ρας του Πάσχα που ήταν ημέρα Παρασκευή. Μάρκος 15: 1, 25, 14: 1, κλπ.
--Ο Ιησούς σταυρώθηκε ημέρα Παρασ­κευή αλλά μετά το μεσημέρι (6^η ώρα κατά τους Ρω­μαίους) και αυτή η Παρασκευή ήταν παραμονή του Πάσχα που έπεφτε Σάβ­βατο. Ιωάννης 19: 14, κλπ.
--Ενώ έχομε την παρθενογέννηση του Θεού Ιησού χρειαζόμαστε και το βάπτισμά του!
--Ενώ ο Ιησούς ήταν Θεός, συνεχώς προσευχόταν και παρακαλούσε τον Θεό!

Ο Θεός και το Κακό
--Ο Θεός παραδέχεται ότι Αυτός έφτιαξε το κακό. Ησαΐας 45: 7, Αμώς 3: 6.
--Ο Θεός στέλλει τον Σατανά να καταστρέψει τη ζωή του Ιώβ. Ιώβ 2: 1-7.
--Ο Θεός σκληρύνει την καρδίαν του Φαραώ. Έξοδος 9: 12, 10: 1, 20, 27, 11: 10, 14: 8.
--Ο Θεός διατάζει και υποστηρίζει τη δουλεία. Λευιτικόν 25: 44-46, Έξοδος 21: 2-8, Πρός Εφεσίους 6: 5, Πρός Κολασσαείς 3: 22.
--Εναντίον των γυναικών. Α΄ Πρός Κορινθίους 14: 34, Α΄ Πρός Τιμόθεον 2: 9-14, Γένεσις 5: 16.
--Οι κανόνες περί βιασμού: Δευτερονόμιον 22: 23-29: Μέσα σε πόλη ο άν­δ­ρας και η γυ­ναίκα θα θανατωθούν, αλλά στην ύπαιθρο μόνο ο άνδρας θα θανατωθεί. Εάν η γυ­ναίκα δεν είναι παντρεμένη τότε ο άνδρας θα πληρώσει 50 σεκέλς και θα την παντ­ρευτεί
--ΑντιΕβραϊσμός. Α΄ Πρός Θεσσαλονικείς 2: 14, 15, Πρός Τίτον 1: 10.
--Ο Θεός δεν ευνοεί ούτε το καλό ούτε το κακό. Ματθαίος 5: 45.
--Ο Θεός δημιούργησε μερικούς ανθρώπους προορισμένους να πάνε στην κό­λαση. Πρός Ρωμαίους 8: 29-30, Ιούδα 1: 4, Ματθαίος 7: 13-14.
--Ο Θεός παραδέχεται ότι απατά. (Α΄) Γ΄ Βασιλειών 22: 23, Ησαΐας 6: 10.
--Ο Ιησούς παραδέχεται ότι απατά (λόγος των παραβολών). Β΄ Πρός Θεσ­σα­λο­νικείς 2: 11-12, Μάρκος 4: 10-12, Ματθαίος 13: 10-11.
--Ο Θεός αποστέλλει αρκούδες να κατασπαράξουν παιδιά. (Β΄) Δ΄ Βασιλειών 2: 24.
--Ο Θεός διατάζει τον φόνο βρεφών. Αριθμοί 31: 17, Δευτερονόμιον 20: 13, Ψαλμοί 136 (ή 137): 9, Λευιτικόν 26: 29, Αριθμοί 31: 17.
--Ο Ιησούς απειλεί να φονεύσει τα παιδιά για τις αμαρτίες των μανάδων των. Αποκά­λυψις 2: 23.
--Ο Θεός και ο Ιησούς μισούν. Πρός Ρωμαίους 9: 13, Αποκάλυψις 2: 6, Ψαλμοί 5: 5.
--Μα μην συναναστρέφεστε με ανθρώπους που έχουν διαφορετική γνώμη. Β΄ Ιωάν­νου 1: 10-11, Β΄ Πρός Κορινθίους 6: 14-17.
--Ο αιμομίκτης Λωτ είναι δίκαιος. Β΄ Πέτρου 2: 7.
(Δωροδοκίες και φοβέρες – Παράδεισος και Κόλαση, κλπ., βρίθουν μέσα στην Ιερά Βίβλο.)

ΟΛΙΓΕΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΡΟΧΕΙΡΟΥ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1) Γιατί ο θεός φέρεται σαν ποταπός δηλητηριαστής δίνοντας κρέας για να χο­λε­ριάσουν πεινασμένοι άνθρωποι; «Και έσται υμίν, εις χολέραν» Ο΄ Αριθμοί 11.20.
2) Γιατί ένας φαλακρός ημιάγριος (ο προφήτης Ελισαίος) καταριέται στο όνο­μα του Κυρίου σαράντα δυο παιδάκια και τα έφαγαν αρκούδες; Μασ. Β΄ ή Δ΄ Βασιλ. Β΄ 23, 24 !
3) Γιατί στην Βίβλο διαβάζομε το απίστευτα βαρβαρικό: «ο δίκαιος θέλει ευ­φ­ρανθεί όταν ιδεί την εκδίκηση, και τους πόδας αυτού (Ο΄ τας χείρας αυτού) θέλει νί­ψει εν τω αίματι του ασεβούς (Ο΄ αμαρτωλού)» Μασ. Ψαλμοί 58.10 (ή ΝΗ΄10) Ο΄ Ψαλμοί 57.11.
4) Γιατί με τις ευλογίες του Γιαχβέχ: «δέκα χιλιάδας ζωντανούς αιχ­μαλώ­τους οι Ιουδαίοι τους κατεκρήμνιζον από του άκρου του κρημνού, ώστε πάντες διερ­ρά­γη­σαν»! Β΄ Χρονικών (Παραλειπομένων) 25.12.
5) Τί σημαίνουν οι πορνογραφικές περιγραφές με μόρια και εκσπερ­μα­τώσεις γαϊδά­ρων στην Βίβλο; (Βλέπε περί Οολά και Οολιβά), Ιεζεκιήλ 23.1-34. Ο προφήτης δεν βρήκε καλλίτερο τρόπο να εκφραστεί;
6) Γιατί ο Μωυσής σκότωσε ανθρώπους και ζώα στην Αίγυπτο, κάτι που εξί­σου καλά θα μπορούσε να κάνει και ένας οργανωμένος δηλητη­ριαστής; Για­τί δεν έρι­ξε μια κατάλληλη έκσταση στον ίδιο τον Φαραώ για να του αλλάξει απλά γνώμη; Γιατί επιτέ­λους δεν σκό­τωσε αυτόν και την οικογένεια του που είχαν την άμεση ευ­θύνη για τη σκλαβιά των Ιου­δαίων, αλλά σκότωσε απλούς αθώους Αιγυπτίους που ήταν αμέτοχοι στις κρατικές απο­φάσεις; Μήπως επει­δή ο φόνος ανύποπτων Αιγυπτί­ων ήταν ευκολό­τε­ρος από την πρό­σ­βαση στο βασιλικό τραπέζι του Φαραώ;
7) Γιατί ο Μωυσής φεύγοντας από τη Αίγυπτο με τον λαό του, πη­γαί­νει προς την θάλασσα του κόλπου Σουέζ και περιμένει εκεί τον Φαραώ; Για­τί σκί­ζει αυτή τη θάλασσα για να περάσει απέναντι, αφού δίπλα ακριβώς υπήρχαν χιλιόμετρα ολόκλη­ρα από περάσ­ματα και τίποτε δεν τον εμπόδιζε να συνεχίσει ανενόχλητος την φυγή του προς το Σινά;

ΑΠΑΥΓΑΣΜΑ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (= ΔΕΣΠΟΤΗ, ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ) ΥΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ...
«AΛΛA TOYΣ EXΘPOYΣ MOY EKEINOYΣ ΠOY ΔEN ΘEΛHΣAN NA BAΣIΛEYΣΩ ΠANΩ TOYΣ ΦEPTE TOYΣ EΔΩ KAI KATAΣΦAΞTE TOYΣ MΠPOΣTA MOY» (ΛOYKAΣ IΘ' 27)
«ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΤΕ ΜΗΝ ΠΟΛΥΛΟΓΕΙΤΕ ΟΠΩΣ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ (=ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ). ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΕΙΣΑΚΟΥΣΘΟΥΝ. ΜΗΝ ΜΟΙΑΣΕΤΕ, ΛΟΙΠΟΝ, Σ' ΑΥΤΟΥΣ» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΣΤ' 7)
«ΜΗΝ ΝΟΙΑΣΤΕΙΤΕ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΙ ΘΑ ΦΑΜΕ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΠΙΟΥΜΕ 'H ΜΕ ΤΙ ΘΑ ΝΤΥΘΟΥΜΕ. ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΠΙΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ (=ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ)» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΣΤ' 31-32)
«ΣΕ ΟΔΟ ΕΘΝΩΝ (=ΕΛΛΗΝΩΝ) ΜΗΝ ΔΙΑΒΕΙΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΩΝ ΜΗΝ ΕΙΣΕΛΘΕΤΕ» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ι' 5)
«ΚΑΙ ΕΑΝ Η ΟΙΚΙΑ (ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΟΔΕΧΘΕΙ ΕΣΑΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ) ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΑ, ΝΑ ΕΛΘΕΙ Η ΕΙΡΗΝΗ Σ? ΑΥΤΗΝ, ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΑΞΙΑ, Η ΕΙΡΗΝΗ ΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΕ ΕΣΑΣ (!!!)» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ι' 13)
«ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΔΕΧΘΕΙ ΕΣΑΣ (ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ) ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΘΩΣ ΘΑ ΕΞΕΡΧΕΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΤΙΝΑΞΤΕ ΤΗΝ ΣΚΟΝΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΑΣ» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ι' 44)
«ΕΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΑΡΝΗΘΕΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΘΑ ΤΟΝ ΑΡΝΗΘΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΟΥ (ΜΠΑΜΠΑΚΑ - ΓΙΑΧΒΕΧ) ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ι' 33)
«ΜΗ ΝΟΜΙΣΕΤΕ ΟΤΙ ΗΛΘΑ ΝΑ ΒΑΛΩ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΓΗ (ΑΝΤΕ ΡΕ!!!). ΔΕΝ ΗΛΘΑ ΝΑ ΒΑΛΩ ΕΙΡΗΝΗ ΑΛΛΑ ΜΑΧΑΙΡΑ. ΗΛΘΑ ΝΑ ΧΩΡΙΣΩ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ (Ο ΙΗΣΟΥΣ ΘΕΩΡΕΙ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ!!!!!) ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ (!!!) ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΥΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΤΗΣ (!!!). ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΙΚΙΑΚΟΙ ΤΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΣ. ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ι' 34-37)
«ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΤΕΡΑ (ΜΠΑΜΠΑ - ΓΙΑΧΒΕΧ) ΚΥΡΙΕ (ΝΤΑΒΑΤΖΗ) ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΕΚΡΥΨΕΣ ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΟΥΣ (!!!) ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΕΚΑΛΥΨΕΣ ΣΤΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ.» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΙΑ' 25)
«ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΙΒ' 30)
«ΘΑ ΕΛΘΟΥΝ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΝ ΣΤΟ ΚΑΖΑΝΙ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ. ΕΚΕΙ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΙΞΙΜΟ ΤΩΝ ΔΟΝΤΙΩΝ» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΙΓ' 49-50)
«ΕΑΝ ΑΜΑΡΤΗΣΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΗΣ ΝΑ ΤΑ ΒΡΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΕΝΑΝ ΤΡΙΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΩΣ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ. ΕΑΝ ΠΑΡΑΚΟΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ ΑΥΤΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΤΟΝ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΕΑΝ ΠΑΡΑΚΟΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΧΕ ΤΟΝ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ (=ΕΛΛΗΝΕΣ) ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΕΛΩΝΕΣ» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΙΗ' 15-17)
«ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΙΔΕ (=Ο ΙΗΣΟΥΣ) ΜΙΑ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΣΥΚΙΑ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ, ΒΑΔΙΖΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΒΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΚΟ ΠΑΝΩ ΤΗΣ. ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΔΕ ΒΡΗΚΕ ΤΙΠΟΤΕ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΦΥΛΛΑ. ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΙΡΟΣ ΣΥΚΩΝ (ΗΤΑΝ ΑΠΡΙΛΗΣ - ΜΑΗΣ ΕΝΩ ΤΑ ΣΥΚΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ!!!!). ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΠΕ... ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΕΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΚΑΡΠΟ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ (!!!!!!!!!!).... ΚΑΙ Η ΣΥΚΙΑ ΞΗΡΑΘΗΚΕ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ (!!!!).» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΚΑ' 19) + (ΜΑΡΚΟΣ ΙΑ' 13-14)
«ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΕ ΓΙA ΑΥΤΟΝ (=ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ) ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ Η ΚΟΡΗ ΕΙΧΕ ΑΚΑΘΑΡΤΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΗΛΘΕ ΚΑΙ ΕΠΕΣΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ. Η ΔΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΣΥΡΟ-ΦΟΙΝΙΚΗΣ. ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΕ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ. ΤΟΤΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΗΣ ΑΠΗΝΤΗΣΕ... ΑΣΕ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΧΟΡΤΑΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ (=ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ). ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΑΞΕΙ ΣΤΑ ΣΚΥΛΑΚΙΑ (=ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ)!!!!!!!» (ΜΑΡΚΟΣ Ζ' 26-27) + (ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΙΕ' 22-26)
«...ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ, ΣΤΟ ΠΥΡ ΤΟ ΑΣΒΕΣΤΟ ΟΠΟΥ ΤΟ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ ΔΕΝ ΠΑΥΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΡΩΝΕ (=ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ) ΚΑΙ ΟΠΟΥ Η ΦΩΤΙΑ ΔΕΝ ΣΒΗΝΕΙ» (ΜΑΡΚΟΣ Θ' 43-44)
«ΦΩΤΙΑ ΗΛΘΑ ΝΑ ΒΑΛΩ ΣΤΗΝ ΓΗ, ΚΑΙ ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΛΩ ΑΝ ΗΔΗ ΑΝΑΨΕ (!!!). ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΡΗΝΗ ΗΛΘΑ ΝΑ ΒΑΛΩ ΣΤΗ ΓΗ; ΟΧΙ ΣΑΣ ΛΕΩ ΑΛΛΑ ΔΙΧΟΝΟΙΑ» (ΛΟΥΚΑΣ ΙΒ' 49)
«ΕΚΕΙ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΙΞΙΜΟ ΤΩΝ ΔΟΝΤΙΩΝ, ΟΤΑΝ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ (!!!) ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΣΑΑΚ (!!!) ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΑΚΩΒ (!!!) ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ (ΕΒΡΑΙΟΥΣ) ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΜΑΣΤΡΟΠΩΝ;;;), ΕΣΑΣ ΔΕ ΠΕΤΑΓΜΕΝΟΥΣ ΕΞΩ» (ΛΟΥΚΑΣ ΙΓ' 28)
«ΕΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΕΜΕΝΑ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΣΗ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ (!!!) ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ (!!!) ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ (!!!) ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ (!!!) ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥ (!!!) ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΤΟΥ (!!!), ΑΚΟΜΑ ΔΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΨΥΧΗ (!!!) ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΗΤΗΣ ΜΟΥ.(!!!) (ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΨΥΧΑΣΘΕΝΕΙΣ ΔΗΛΑ ΔΗ)» (ΛΟΥΚΑΣ ΙΔ' 26)
«ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΥΙΟ (ΔΗΛΑ ΔΗ Σ' ΕΜΕΝΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ) ΕΧΕΙ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ. ΟΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΑΠΕΙΘΕΙ ΣΤΟΝ ΥΙΟ (Σ' ΕΜΕΝΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ ΠΑΛΙ) ΔΕ ΘΑ ΔΗ ΖΩΗ ΑΛΛΑ Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΝΕΙ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ ΠΑΝΩ ΤΟΥ» (ΙΩΑΝΝΗΣ Γ' 36)
«ΕΑΝ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ ΟΤΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΣΑΣ» (ΙΩΑΝΝΗΣ Η' 24)
«ΙΔΟΥ (ΕΓΩ Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ, Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ) ΘΑ ΤΗΝ ΠΕΤΑΞΩ (ΤΗΝ ΙΕΖΑΒΕΛ, ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ) ΑΥΤΗΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΚΟΤΩΣΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) ΜΕ ΘΑΝΑΤΙΚΟ. (ΜΠΡΑΒΟ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ ΠΟΛΥ ΑΝΤΡΙΚΕΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ!!!)» (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ Β' 22-23)
«ΙΔΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ (Ο ΚΑΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ) ΚΑΘΙΣΜΕΝΟΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΔΗ ΚΑΘΕ ΜΑΤΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΛΟΓΧΙΣΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΣΦΑΓΟΥΝ (!!!) ΑΠ' ΑΥΤΟΝ ΟΛΕΣ ΟΙ (ΛΕΥΚΕΣ ΚΑΙ ΜΑΥΡΕΣ) ΦΥΛΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ» (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ Α' 7)
«ΚΑΙ ΕΙΔΑ, ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΤΟ ΑΡΝΙ (ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΓΑΘΟ ΑΡΝΑΚΙ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ) ΣΤΕΚΟΜΕΝΟ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΣΙΩΝ (!!!), ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ 144.000 ΕΒΡΑΙΟΙ ΜΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΑΥΤΟΥ (ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ) ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ (ΜΠΑΜΠΑ - ΓΙΑΧΒΕΧ) ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΣΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΤΟΥΣ» (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΔ' 1)
«ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ (=Ο ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΛΕΥΚΟΣ ΚΑΙ ΜΑΥΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ) ΘΑ ΠΙΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΕΡΑΣΜΕΝΟ ΑΚΡΑΤΟ ΟΙΝΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ - ΓΙΑΧΒΕΧ) ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΘΑ ΒΑΣΑΝΙΣΘΕΙ ΣΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΙΟ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ (;;;) ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΝΙΟΥ. (Ο ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ ΔΗΛΑ ΔΗ ΘΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝH ΤΟΥΣ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ(!!!))» (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΔ' 9)
«ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ (ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ, ΥΙΟΥ-ΓΙΑΧΒΕΧ) ΞΕΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΚΟΦΤΕΡΗ, ΔΙΚΟΠΟΣ ΜΑΧΑΙΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΤΥΠΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΑ ΕΘΝΗ (ΛΕΥΚΗΣ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗΣ ΦΥΛΗΣ). ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ (Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ) ΘΑ ΠΟΙΜΑΝΕΙ ΑΥΤΟΥΣ (ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΛΕΥΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΛΑΝΟΣ ΦΥΛΗΣ) ΜΕ ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΡΑΒΔΟ. ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΑΤΑ ΤΗΝ ΛΗΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΞΕΠΕΤΑΓΕΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΤΟΥ ΚΙΝΕΖΟΥ ΜΠΑΜΠΑΚΑ - ΓΙΑΧΒΕΧ) ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ» (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΘ' 15)
ΠΕΡΙΤΤΟ ΠΛΕΟΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΧΙΛΙΟΞΕΦΤΙΣΜΕΝΗ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΠΙΛΑ «ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ» ΚΑΙ «ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ» ΔΕΝ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΦΥΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΝ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΡΙΖΟΤΑΝ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ (YAHWEH YOSHOUAH = Ο ΓΙΑΧΒΕΧ ΣΩΖΕΙ ...ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΣΩΖΕΙ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΝ ...ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ).

ΟΙ ΔΕ ΕΛΛΗΝΕΣ (;;;) ΠΙΣΤΟΙ ΤΟΥ ΝΑ ΤΟΝ.......ΧΑΙΡΕΣΤΕ!

Όταν το Ελληνικό Πνεύμα γίνεται θεοκρατία

Όταν το Ελληνικό Πνεύμα γίνεται θεοκρατία και η Ελλάδα γίνεται από-Κόμμα!

Α. Δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα οργανωμένη και ιεραρχημένη κάτω από οιοδήποτε ιερατείο θρησκεία. Ιεραρχία, προκαθήμενος, επαγγελματικός κλήρος, «ιερό βιβλίο», σωματειακή μορφή και «διοίκηση» θρησκείας κ.λ.π. εισέβαλαν στην Ελλάδα από την Ασία και λειτουργούν εδώ και 2.000 χρόνια ως ξένα σώματα.

Β. Δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα κόμμα η άλλης μορφής διασπαστική πολιτική ομάδα η οργάνωση. Το «κόμμα» εισήχθη στην Ελλάδα μετά το 1821, ελήφθη ως «ιμιτασιόν» από τον Παρλαμενταρισμό της Ευρώπης και είναι ως ξένο σώμα προς την ελληνική αντίληψη περί πολιτικής, η οποία έβλεπε την ανθρώπινη ομάδα ως σύνολο –«πόλιν», Εκκλησία του Δήμου, ήταν δηλαδή λειτουργία πολιτική, κατά την οποία αποφάσιζαν οι ίδιοι οι πολίτες ως άτομα και όχι αντιπροσωπευτικό σύστημα, όπως είναι ο κομματισμός του Κοινοβουλευτισμού, με εκπροσώπους-βουλευτές των οποίων οι ψηφοφόροι α) δεν αποφασίζουν οι ίδιοι και β) είναι οπαδοί και όχι πολίτες– και ποτέ δεν είδε την πολιτεία-κράτος ως κατακερματισμένη – κομμα-τιασμένη ενότητα.

Γ. Το μαζικό κίνημα (θρησκευτικό, ιδεολογικό, πολιτικό) αποτελεί φαινόμενο παντελώς άγνωστο στην Ελληνική Ιστορία. Όλα τα μαζικά κινήματα, που έχουν εμφανισθεί διεθνώς –και εισήχθησαν και στην Ελλάδα– είναι προϊόντα αποκλειστικά της Εβραϊκής Σκέψης: Χριστιανισμός, Μωαμεθανισμός, Μαρξισμός, Αστισμός-Σοσιαλισμός των νεωτέρων ευρωπαϊκών επαναστάσεων.

Δ. Η Ελλάδα ήταν πάντοτε και είναι σήμερα διαχρονική και διαπλανητική μόνον ως τρόπος σκέψεως, που διαμόρφωσαν αποκλειστικά προσωπικότητες-ατομικότητες, που ανήκαν μόνο στους χώρους της Σκέψης-Φιλοσοφίας, της Τέχνης, του Πολιτισμού και της Επιστήμης και ποτέ στους χώρους των ομαδικών η οργανωμένων δραστηριοτήτων. Το άτομο ήταν ανύπαρκτο στις αυτοκρατορίες της Ασίας, όπου κυριαρχούσε το δίδυμο τύραννος-μάζα.

Ε. Η παγκόσμια κυριαρχία της πολιτισμικής Ελλάδος επιβλήθηκε και ισχύει σήμερα, χωρίς ποτέ να την υποστηρίξει η έστω να την υποβοηθήση οιαδήποτε οργανωμένη δύναμη (η κίνημα ιδεολογικό-θρησκευτικό-πολιτικό), που να δημιουργήθηκε και να έθεσε ως στόχο και αγωνιστική της επιδίωξη την εξάπλωση του Ελληνικού Πολιτισμού.
Ο Ελληνικός Πολιτισμός (Επιστήμη – Φιλοσοφία – Γλώσσα – Δημοκρατία – Θέατρο – Αθλητισμός  κ.λ.π.) είναι σήμερα μια πανίσχυρη παγκόσμια πραγματικότητα μόνο και μόνο χάρη στην ανάγκη του Ανθρώπου οιασδήποτε θρησκείας, εθνικότητας, φυλής κ.λ.π. να υιοθετήσει εκούσια, ώστε έτσι να ευεργετηθεί, τον Ελληνικό Φιλοσοφικό Τρόπο Σκέψης και τα παράγωγά του.
Πρόσωπα (κυρίως επιστήμονες, στοχαστές, καλλιτέχνες) και κράτη-κυβερνήσεις εισήγαγαν εκουσίως στις χώρες τους την Ελληνικότητα. Ουδέποτε η Ελληνικότητα έγινε δεκτή ύστερα από δραστηριότητες και αγώνες ομάδων, οργανώσεων, επαναστάσεων, κομμάτων ή ιδεολογημάτων, τα οποία, οσάκις υπήρξαν, οδηγούσαν πάντοτε στο αντίθετο αποτέλεσμα, δηλ. την κάθειρξη της Ελληνικής Ελευθερίας και την φίμωση της Ελληνικής Αλήθειας.
Επομένως η πρόσφατη εμφάνιση ελληνωνύμων θρησκευτικών οργανώσεων και ελληνεπιγράφων πολιτικών κομμάτων αποτελεί φαινόμενο εντελώς ξένο προς το Ελληνικό Πνεύμα, που δεν υπήρξε ποτέ θεοκρατικό και προς την ίδια την Ελλάδα, που δεν υπήρξε ποτέ κόμμα ή κυβέρνηση «αντιπροσώπων» στη θέση των πολιτών.
Αποτελεί φαινόμενο-καρμπόν των ομοίων προς αυτό φαινομένων εξουσιασμού, ανελληνικότητας, θεοκρατίας και μαζισμού, τα οποία επικάθηνται ως πνευματική και πολιτική ταφόπλακα πάνω σε μια Ελλάδα πολιτισμικής αφασίας, πάνω σε μία Ελλάδα πολιτικού θανάτου· μια νεκρή Ελλάδα, που μόνο μια μακρά περίοδος διαφωτισμού ίσως μπορέσει να την νεκραναστήσει.
Με την έννοια αυτή το φαινόμενο αυτό δεν είναι κάν πολιτικό – δεν υπηρετεί την Πολιτεία. Την Ελληνική Πολιτεία (όχι το ισχύον κοινοβουλευτικό καθεστώς) θα υπηρετούσε και πολιτικά και πνευματικά σήμερα αυτό που η Ιστορία διδάσκει: ότι οι 2-3 κοσμοϊστορικοί σταθμοί, που αποτέλεσαν τα μόνα αληθινά άλματα της Ανθρωπότητας από τη μοίρα του κτήνους προς τα σκαλοπάτια της προόδου, υπήρξαν όλοι ανεξαιρέτως καρπός μιας προηγηθείσας διαφωτιστικής φάσης, πάντοτε μακροχρόνιας.
Και ακριβώς η μορφή πολιτικού αγώνα και δράσης που ονομάζεται διαφωτισμός είναι η μόνη πολιτική, που μπορεί να λειτουργήσει δημιουργικά και να φέρει πολιτικά αποτελέσματα κάτω από τις συνθήκες Κοινοβουλευτικής και Θεοκρατικής Δικτατορίας, που ισχύουν στη σημερινή Ελλάδα.
Τα ιδεολογήματα, τα θρησκεύματα, οι πολιτικές οργανώσεις μακροπρόθεσμα αποτέλεσαν και ήδη αποτελούν την πραγματική συμφορά, την αληθινή τροχοπέδη και την βαριά κατάρα της Ελληνικής (και παγκόσμιας) Ιστορίας.

Αναζητώντας το μυστικό της συνείδησης

Αναζητώντας το μυστικό της συνείδησης εδώ και +2.000 χρόνια
Για αιώνες το μυστήριο της ανθρώπινης συνείδησης απασχολούσε κυρίως τους φιλοσόφους. Αργότερα προστέθηκαν οι ψυχολόγοι και οι νευροφυσιολόγοι.

60π.κ.ε: Ο Ρωμαίος πολιτικός και φιλόσοφος Κικέρων ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησε την έννοια conscientis (= συνείδηση). O Κικέρων εννοούσε κατά βάση την ηθική συνείδηση, ένα σύστημα αξιών.

400 μ.κ.ε.: Ο επίσκοπος Αυγουστίνος διακρίνει το υλικό σώμα από την άυλη ψυχή.

1250: Ο Ιταλός φιλόσοφος και θεολόγος Θωμάς Ακινάτης υποστηρίζει ότι ακόμη και τα μικρά παιδιά έχουν συνείδηση του «είναι». Διαχωρίζει την αισθητηριακή αντίληψη από την επίγνωση ότι έχουμε αντιληφθεί κάτι.

1640: Με τη φράση «Σκέπτομαι άρα υπάρχω», ο Γάλλος φιλόσοφος και μαθηματικός Καρτέσιος (Rene Descartes) εισάγει μια δυϊστική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία ο υλικός εγκέφαλος αντιλαμβάνεται ό,τι η άυλη ψυχή συνειδητοποιεί. Κατά τον Καρτέσιο, η ψυχή εδρεύει στην επίφυση.

1690: Ο Άγγλος φιλόσοφος John Locke χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τη λέξη «συνείδηση» με τη σημερινή της έννοια. Υποστηρίζει ότι το εγώ διαμορφώνεται από την ίδια τη ζωή, από τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες μας.

Γύρω στο 1700: Ο μαθηματικός και φιλόσοφος Gottfried Wilhelm Leibniz πολύ σωστά αναφέρει ό,τι ο εγκέφαλος που αντιλαμβάνεται και η ψυχή που συνειδητοποιεί είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Αναφέρει σαν παράδειγμα μια ψείρα, που, αν γύριζε μέσα στο κεφάλι μας, δε θα έβρισκε ούτε μια σκέψη ή ιδέα.

1960: Ο Αμερικανός νευροβιολόγος Roger Walcott Sperry ανακαλύπτει ότι, αν η σύνδεση μεταξύ δεξιού και αριστερού ημισφαιρίου στον εγκέφαλο καταστραφεί, η συνείδηση του ατόμου χωρίζεται σε δύο ανεξάρτητα μέρη, που το καθένα μπορεί να έχει τις δικές του σκέψεις.

1980: Ο υλιστής Αμερικανός φιλόσοφος Daniel Dennett αναφέρει ότι η συνείδηση και όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα προέρχονται από βιοχημικές διεργασίες του εγκεφάλου.

1990: Ο ρωσικής καταγωγής νευρολόγος Mikhail Lebedev αποδεικνύει ότι άτομα στα οποία έχει ερεθιστεί ένα μικρό εγκεφαλικό κέντρο στο μετωπιαίο λοβό βιώνουν οπτικές ψευδαισθήσεις, που δεν έχουν σχέση με τα πραγματικά οπτικά ερεθίσματα.

2004: Ο Francis Crick, που ανακάλυψε τη διπλή έλικα του DNA, υποστηρίζει ότι η συνείδηση συνδέεται με ένα λεπτό στρώμα φαιάς ουσίας – πάχους μικρότερου του ενός χιλιοστού –  το λεγόμενο ταινιοειδή πυρήνα, που έχει επαφή με όλα σχεδόν τα κέντρα του εγκεφάλου, με νευρώνες και στα δύο ημισφαίρια. Πρόκειται για τον ταινιοειδή πυρήνα, που συνδέεται αφ’ ενός με το μεγαλύτερο τμήμα του εγκεφαλικού φλοιού, όπου εντοπίζονται οι ανώτερες νοητικές λειτουργίες, και αφ’ ετέρου με τα βαθύτερα τμήματα του εγκεφάλου, όπου έχουν την προέλευση τους τα συναισθήματα.
Και οι ¨ανακαλύψεις” συνεχίζονται …

Απάθεια, φόβος και μετασχηματισμός

Το τίμημα της απληστίας και η ευκαιρία μας:
«Τόσο μεγάλωσε η απόσταση ανάμεσα σε πραγματικές και τεχνητές ανάγκες που αυτή η φωτογραφία έπεσε στο κενό»
Κοιτάζοντας αυτή την εξόχως σκληρή και αληθινή φωτογραφία του Sebastião Salgado (κάτω και πάνω) μετά την αρχική γροθιά στη θέα του υποσιτισμένου παιδιού, η αντιπαράθεσή της με την γενικευμένη οικονομική κρίση είναι τόσο αναγκαία όσο και αναπόφευκτη.
Η ορθολογική προσέγγισή της μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε το γενικότερο πλαίσιο του προβλήματος, καθώς και να αναζητήσουμε τη λύση του. Θα ήταν χρήσιμο να φανταστούμε έναν εξωτερικό παρατηρητή, μέλος της αποστολής ενός ανώτερου εξωγήινου πολιτισμού. Αυτός, απολύτως ξένος και αμέτοχος, στην αναφορά του σχετικά με την πολιτισμική ανάπτυξη της ανθρωπότητας την τελευταία χιλιετία, είναι βέβαιο ότι δεν θα έπλεκε σε καμία περίπτωση το εγκώμιο των επιτευγμάτων μας.
Αντιθέτως θα επέστρεφε στον πλανήτη του συγκλονισμένος και αηδιασμένος από τη γενικευμένη αδικία. Αναμφίβολα θα τόνιζε την δυσαρμονία ανάμεσα στην υψηλή τεχνολογία και την απόλυτη έλλειψη βασικών αγαθών σε χιλιάδες σημεία του πλανήτη η οποία συνθέτει το σκηνικό μιας παγκόσμιας ντροπής. Θα κατέγραφε επίσης την τραγική μας αδυναμία να αποφύγουμε τα τεράστια λάθη των πρότερων πολιτισμών του πλανήτη μας.
«Από αυτή ακριβώς τη τεράστια παραδοχή της ντροπιαστικής αποτυχίας μας πρέπει να ξεκινήσει η αναζήτηση της λύσης».
Πρέπει να αγνοήσουμε τις δόλιες και απάνθρωπες επιστημονικές μελέτες που υποστηρίζουν το αντίθετο, ώστε να καταλάβουμε ότι ο πλανήτης είναι σε θέση να σιτίσει επαρκώς και ισότιμα όλους τους κατοίκους του. Πρέπει επίσης να παραδεχτούμε ότι οι λαοί των ανεπτυγμένων δυτικών κοινωνιών ζούμε χρόνια τώρα υπνωτισμένοι και εφησυχασμένοι μέσα στην εφήμερη, επίπλαστη και συχνά ανήθικη ευημερία μας.
Είμαστε εθισμένοι σε ψεύτικες και άχρηστες ανάγκες. Γινόμαστε θύματα και θύτες ενός παγκόσμιου σχεδίου που έχει κατασκευαστεί από λίγους, ώστε να ικανοποιεί τα πλέον πρωτόγονα ένστικτα ελάχιστων πολτοποιώντας εκατομμύρια ανθρώπων. Παράλληλα η ανθρώπινη επέμβαση στις φυσικές εξελικτικές λειτουργίες του πλανήτη έχει σταδιακά ενεργοποιήσει μηχανισμούς φυσικής αντίδρασης με καταστροφικά για την ανθρωπότητα αποτελέσματα.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η διαρκώς αυξανόμενη ανισότητα δεν είναι μόνο ανήθικη, αλλά αποτελεί και φραγμό για τη συνολικά ωφέλιμη και ουσιαστική πολιτισμική μας ανάπτυξη. Είναι η ευκαιρία και η στιγμή να υποστείλουμε τη σημαία της απληστίας σε κάθε μέγεθος και έκφανσή της.
Να γυρίσουμε την πλάτη στην υπερκατανάλωση και την υπερσυγκέντρωση. Πρέπει να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για πολιτικές που θα στοχεύουν στη καθολική επιβίωση, την αξιοπρέπεια, το συνολικό συμφέρον και την πανανθρώπινη πολιτισμική ανάπτυξη.
«Θα χρειαστεί να επαναπροσδιορίσουμε τα σημαντικά και απαραίτητα στοιχεία της ύπαρξής μας».
Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας δογματισμούς, ιδεοληψίες, ποταπά πολιτικά κίνητρα και θρησκοληψίες.
Οφείλουμε να πολεμήσουμε όλα τα είδη και μετεξελίξεις του κοινωνικού δαρβινισμού, από τον φασισμό μέχρι τις ψεύτο-προοδευτικές σύγχρονες τάσεις του νεοφιλελευθερισμού. Οφείλουμε να επενδύσουμε την δυτική αφθονία μας σε μια παιδεία που θα έχει ως βάσεις την ολιγάρκεια, την ισότητα, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και την προστασία του περιβάλλοντος που μας φιλοξενεί. Οφείλουμε να εμβαθύνουμε στη μελέτη των ιστορικών μας λαθών και να στηρίξουμε τον αληθινό, ειλικρινή και ανιδιοτελή διάλογο.
Πρέπει να στηρίξουμε την καθολική επικοινωνία των λαών έτσι ώστε να διαχυθεί η αλήθεια, να εξηγηθεί και να γίνει αρμονικά αποδεκτή η διαφορετικότητά μας. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια συμμαχία των λαών χωρίς σύνορα, χωρίς πολυεθνικούς διάμεσους, χωρίς συστημικά μέσα ενημέρωσης και χωρίς εκκλησιαστικές παρεμβάσεις.
«Τα όπλα που προασπίζονται λυσσαλέα την απληστία των λίγων μπορούν και πρέπει να γίνουν δικά μας όπλα».
Σε αυτόν τον αγώνα θα βρεθούν ενάντιοι ακριβώς εκείνοι που αδηφάγα καρπώνονται τα φρούτα του άδικου μαζί με το υπαλληλικό τους προσωπικό. Θα αντιμετωπίσουμε στρατιές “έγκριτων” όλων των ιδιοτήτων και αντιπροσώπους όλων των εξουσιών. Θα προσπαθήσουν να μας διχάσουν και να μας αποπροσανατολίσουν. Θα κάνουν τα πάντα για να μας οδηγήσουν σε αιματοχυσίες και καταστροφή, θα εκπαιδεύουν χιλιάδες σε πανεπιστήμια ντροπής ώστε να μας ποινικοποιήσουν και να μας σταματήσουν. Ο στόχος μας πρέπει κάθε στιγμή να είναι η απεξάρτησή μας από το ψέμα τους και ο διαρκής αγώνας για καθολική επιβίωση, ισότητα, σεβασμό και αξιοπρέπεια.
«Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η αδιαφορία είναι εγκληματική στάση ζωής».
Τώρα που η αδικία σταδιακά χτυπάει τις δυτικές μας πόρτες, τώρα που ο αναίσχυντος πολιτισμός του κεφαλαίου είναι λαβωμένος και εκτεθειμένος είναι ευκαιρία να ενεργοποιηθούμε ώστε να αλλάξουμε την πορεία της παγκοσμιοποίησης. Να περάσουμε το κατώφλι μιας πολιτισμικής επανάστασης η οποία θα οδηγήσει τα παιδιά μας στην παγκόσμια “ανθρωποποίηση” και στην δημιουργία ενός πολιτισμού για τον οποίο μια ενδεχόμενη μελλοντική αναφορά θα μας έκανε περήφανους.

Απάθεια, φόβος και μετασχηματισμός
Είναι ιδιαίτερης σημασίας η προσπάθεια ορισμού και κατανόησης της κοινωνικής απάθειας και του φόβου στις δυτικές κοινωνίες. Αρχικά για να κατανοήσουμε εάν υπάρχει η επιθυμία και η δυνατότητα των λαών να βγουν από το υπάρχον πολτοποιητικό σύστημα της ανισότητας και στη συνέχεια για να εξετάσουμε πώς θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αυτή η έξοδος.
Θα πρέπει αρχικά να ορίσουμε την απάθεια και τον φόβο ως βασικούς ανασταλτικούς παράγοντες στην εκκίνηση του απαραίτητου και συνολικού μετασχηματισμού. Από την μια γιατί παραμένει η πεποίθηση ότι σοφός είναι αυτός που βρίσκεται σε κατάσταση τέλειας αταραξίας και συντήρησης η οποία δεν ενέχει τον κίνδυνο να επιφέρει οποιαδήποτε μορφή πόνου και κατά συνέπεια οδηγεί στην ατομική και οικογενειακή ευτυχία και από την άλλη ο φόβος ο οποίος δρα ως μηχανισμός προστατευτικού χαρακτήρα, ως φυσιολογική αμυντική αντίδραση του οργανισμού που δεν απαιτεί συνειδητή σκέψη.
Το σκηνικό της σύγχρονης ολιγαρχίας που προάγει την συνεχώς αυξανόμενη ανισότητα συντηρείται και αυξάνεται από τους δύο παραπάνω παράγοντες οδηγώντας σε μια εύθραυστη ισορροπία. Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι περιοδικά αυτή η υποτιθέμενη ισορροπία κλονίζεται και διαρρηγνύεται οδηγώντας την ανθρωπότητα σε αιματοχυσίες και καταστροφή, έτσι ώστε να εναποθέσει για μια ακόμη φορά όλες τις δυνάμεις της στην «αναδόμηση» και μέσα από αυτή την «αναδόμηση» να εδραιώσει ένα νέο ολιγαρχικό καθεστώς που κάθε φορά δίνει την υπόσχεση περισσότερης δημοκρατίας και λιγότερης ανισότητας. Αυτό το τραγικό και ειρωνικό παράλογο μοιάζει να μην έχει τέλος, σαν να έχει παγιωθεί αυθαίρετα ως παγκόσμιο αξίωμα.
Με ευκαιρία την παγκόσμια κρίση που κάποιοι συχνά με δόλο θέλουν να ονομάζουν μόνο οικονομική, ενώ είναι κυρίως αξιακή, σήμερα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας που οι λαοί καλούμαστε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Είναι η πρώτη φορά που δεν έχουμε καμία δικαιολογία. Η πρόσφατη ιστορία μας έχει διδάξει ότι τα δύο κυρίαρχα πολιτικά μοντέλα της πρόσφατης ιστορίας έχουν δοκιμαστεί και αποτύχει.
Αυτή η αποτυχία αφορά ασφαλώς τόσο στον καπιταλισμό όσο και στον κομμουνισμό σε όλες τις εκφάνσεις τους. Τα δύο αυτά μοντέλα αν και με διαφορετικούς θεσμούς, απαρχές και καταβολές κατέληξαν με τον πλέον τραγικό και ειρωνικό τρόπο να έχουν τον ίδιο απώτερο στόχο…Την ολιγαρχία και τον ολοκληρωτισμό.
Σήμερα σε αντίθεση με τις άλλες ιστορικές περιόδους έχουμε στη διάθεσή μας ποικίλα μέσα, τεχνολογικά και μη, ώστε να επικοινωνήσουμε συλλογικά και να συσσωματωθούμε εκτοπίζοντας την απάθειά μας και τους φόβους μας με κύριο όπλο το μεγάλο μας αριθμό. Είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να απαιτήσουμε Άμεση δημοκρατία εξετάζοντας εναλλακτικές προτάσεις όπως αυτές που εκφράζονται μέσα από τις ιδέες περί Αυτονομίας πλάι στις ιδέες περί Περιεκτικής Δημοκρατίας και Οικολογίας, να τις μελετήσουμε, να τις αμφισβητήσουμε, να τις προσαρμόσουμε στο σήμερα, αλλά πάνω απ’ όλα με ανοιχτό μυαλό, ορθολογισμό και δίχως δογματισμούς και μικρότητες να εξετάσουμε την εφαρμογή τους για τη δημιουργία ενός νέου οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού μοντέλου.
Αν εξεταστούν χωρίς δογματισμό αυτές οι ιδέες έχουν περισσότερα κοινά στοιχεία από ότι αντικρουόμενα και συνθέτουν ένα σύνολο πολύτιμων και δυστυχώς αναξιοποίητων εργαλείων. Όσο κι αν αυτή η προσέγγιση ακούγεται γενικόλογη, θεωρητική και ουτοπική, δεν είναι μια φαντασιακή επιθυμία, μπορεί τώρα για πρώτη φορά να βρει πρακτική εφαρμογή.

Ασφαλώς αυτός ο μετασχηματισμός θα πρέπει να έχει διττό χαρακτήρα. Από τη μια τη δημιουργία ενός μαζικού κινήματος σε τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο με στόχους την αντικατάσταση του παρόντος οικονομικού συστήματος των αγορών καθώς και τη μετατροπή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας σε άμεση και από την άλλη την επένδυση στο αξιακό επίπεδο του ανθρώπου, ώστε ο συνολικός αυτός μετασχηματισμός να θεσμιστεί, να γίνει πανανθρώπινη αξία και να εδραιωθεί ως συνειδητή επιλογή όλων των πολιτών.
Οφείλουμε να ενημερωθούμε, να μελετήσουμε,  να συμβάλλουμε ενεργά στη διάχυση και επεξεργασία αυτών των ιδεών και να συμμετέχουμε ενεργά στην εφαρμογή τους. Για να γίνει αυτό θα χρειαστεί μια συναινετική διαδικασία κατά την οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν και τα υπάρχοντα οργανωτικά και επικοινωνιακά μέσα αρκεί να ξεφύγουν από τις κομματικές παρωπίδες, τις προσωπικές σκοπιμότητες και τα μικροπολιτικά συμφέροντα. Το ζητούμενο δεν είναι να μεταφερθεί η εξουσία σε άλλα χέρια, αλλά να περάσει στα χέρια των πολιτών και αυτό μπορούν να το επιβάλλουν μόνο οι ίδιοι οι πολίτες.
“Θα χρειαστεί άλμα μεγαλόψυχης ευφυΐας πάνω από τη φωτιά της μνήμης για να απομακρυνθούμε από τη φαυλότητα στη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στις ιδεολογίες και τα κόμματα”.
Οφείλουμε να βγούμε από την απάθεια και να ξεπεράσουμε τους φόβους μας, διαφορετικά δεν έχουμε καμία ελπίδα παρά να περιμένουμε την επόμενη τραγική αναδόμηση των κοινωνιών μας με τους γηραιότερους εξαθλιωμένους και τα παιδιά μας μελλοντικούς εργάτες στα εργοτάξια της νέας ανισότητας!

Τα μυστήρια του Αμαζονίου

Τα μυστήρια του Αμαζονίου: Πανάρχαιες «κατασκευές» που χρονολογούνται πριν από το μεγάλο δάσος
Χαρακτηρίζεται ως ο «πνεύμονας» του πλανήτη. Ανάμεσα σε 16 χώρες τις Λατινικής Αμερικής, το τροπικό δάσος του Αμαζονίου αντιπροσωπεύει πάνω από τις μισές δασικές εκτάσεις που υπάρχουν συνολικά πάνω στη Γη. Το απέραντο πράσινο που συναντάει κανείς σε χώρες όπως η Βραζιλία, η Κολομβία, το Περού και η Βολιβία αποκαλύπτει το μεγαλείο της φύσης.
Μετά από την αποψίλωση του δάσους όμως, κάποια… παράξενα ευρήματα των ερευνητών δημιούργησαν αρκετές απορίες. Μια σειρά από χαντάκια σε διάφορα σχήματα, ηλικίας μάλλον μεγαλύτερης του δάσους, δημιουργούν ένα μεγάλο ερώτημα. Κατά πόσο οι ιθαγενείς επηρέασαν τη δημιουργία του μεγαλύτερου και εντυπωσιακότερου τροπικού δάσους στο κόσμο;
Αλλά σε ευθεία μορφή και αλλά σε τετράγωνη ή κυκλική, διάφορα χαντάκια βρέθηκαν διάσπαρτα σε εδάφη του τροπικού δάσους που ανήκουν στην Βραζιλία και την Βολιβία. Αυτές οι ανθρώπινες κατασκευές, βάθους περίπου πέντε μέτρων, δημιουργούν ένα μεγάλο μυστήριο αφού ο λόγος ύπαρξης τους παραμένει αδιευκρίνιστος. Ισως να δημιουργήθηκαν για θρησκευτικούς λόγους, κατά τη τέλεση κάποιας ιεροτελεστίας. Ενα άλλο σενάριο θέλει τα χαντάκια να φτιάχτηκαν από τους ιθαγενείς ως ένας αμυντικός μηχανισμός. Το φλέγον ζήτημα ωστόσο είναι το κατά πόσο η δημιουργία του τροπικού δάσους επηρεάστηκε από τους ανθρώπους της περιοχής, είτε αυτοί το ήθελαν είτε όχι.
Μετά τις ανακαλύψεις των ερευνητών προέκυψε μια μεγάλη διαμάχη μεταξύ ιστορικών. Μια μεγάλη μερίδα πιστεύει πως οι κάτοικοι κατά μήκος του Αμαζονίου δεν ασχολήθηκαν σε μεγάλο βαθμό με την ξυλεία και δεν επηρέασαν σχεδόν καθόλου την εξέλιξη του δάσους. Αντίθετα, αρκετοί υποστηρίζουν πως ανά καιρούς υπήρξαν μεγάλες επιχειρήσεις «ισοπέδωσης» του δάσους κυρίως με μεγάλες φωτιές.
Οι επιστήμονες μελέτησαν δύο λίμνες που βρίσκονται μέσα στο τροπικό τοπίο του δάσους. Τα ιζήματα που βρέθηκαν αλλά και τα μεγάλα ποσοστά άνθρακα μπορεί να είναι αποτέλεσμα πυρκαγιών που προκλήθηκαν ακόμα και 2.000 με 3.000 παλαιότερα. Η εξέταση των λιμνών Oricore και Granja όμως δημιούργησε και ένα άλλο, ακόμα πιθανότερο σενάριο. Το κομμάτι του δάσους του Αμαζονίου που ανήκει στη Βολιβία, πριν από περίπου τρεις χιλιετίες έμοιαζε περισσότερο με αφρικανική σαβάνα, παρά με ζούγκλα.
Η «παλαιότερη» γύρη που βρέθηκε προέρχεται κυρίως από δέντρα ανθεκτικά σε ξηρασία και ψηλές θερμοκρασίες. Αντίθετα, όσο τα χρόνια περνούσαν η περιοχή φαίνεται πως εμπλούτιζε την πανίδα της. Είναι πολύ πιθανό οι αλλαγή του κλίματος, οι περισσότερες βροχοπτώσεις αλλά και ο περιορισμός των πυρκαγιών να βοήθησε στη δημιουργία του τροπικού τοπίου. Ακόμα δεν έχει δοθεί πάντως ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα της εξέλιξης του δάσους του Αμαζονίου.

Το Junk Food επηρεάζει και το DNA

Μπορεί ένα μπέργκερ να επηρεάσει περισσότερο τον οργανισμό μας πέρα από κάποια επιπλέον κιλά και τις σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις που επιφέρουν; Σύμφωνα με μια επιστημονική ομάδα το Junk Food ενδέχεται να επηρεάσει ακόμη και το DNA που μεταφέρεται στις επόμενες γενιές.
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε πως το Junk Food μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στο ανοσοποιητικό, στο στομάχι κ.α. ενώ το πιο προφανές είναι πως οδηγεί σε παχυσαρκία. Προηγούμενες μελέτες έχουν τεκμηριώσει πως τα βακτήρια στο έντερο προσαρμόζονται ανάλογα με τη διατροφή του ανθρώπου.
Μια επιστημονική ομάδα του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων του Μέριλαντ υποστηρίζει πως η υπερβολική κατανάλωση Junk Food, εκτός όλων των παραπάνω, προκαλεί διατάραξη της ισορροπίας των βακτηρίων η οποία αποτυπώνεται στο DNA και αυτές οι γονιδιακές αλλαγές κληρονομούνται στις επόμενες γενιές.
Σύμφωνα με το RT, στην εν λόγω μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nutrition, επισημαίνεται πως «οι διατροφικές συνήθειες της μητέρας διαταράσσουν τη βακτηριακή ισορροπία του σώματός της. Αυτή η διαταραχή περνάει και στο παιδί». Όπως σημειώνεται η εν λόγω κληρονομική διαταραχή στα βακτήρια του εντέρου επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο «δεν εκπαιδεύεται» στην αντιμετώπιση διαφόρων μολύνσεων ενώ παράλληλα ενισχύει τις «αυτοάνοσες και αλλεργικές παθήσεις». Στη Daily Mail αναφέρεται επίσης πως αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου και διαφόρων λοιμώξεων.
Ο επικεφαλής της επιστημονική ομάδας Ίαν Μάιλς, όπως αναφέρει το RT, σημειώνει μεταξύ άλλων πως οι διατροφικές συνήθειες της μητέρας «δυνητικά μπορούν να διαμορφώσουν ακόμη και γευστικές προτιμήσεις στο παιδί απομακρύνοντάς το από συγκεκριμένες διατροφικές συνήθειες». Με αυτόν τον τρόπο η μητέρα θα μπορούσε να συμβάλει στην τάση του παιδιού να γίνει παχύσαρκο σε κάποιο σημείο της ζωής του.
Όμως και το DNA του πατέρα ενδέχεται να κληρονομηθεί επηρεάζοντας την ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος, σύμφωνα πάντα με την έρευνα. «Το σώμα μας είναι ένα είδος μικρού οικοσυστήματος και κάτι που μπορεί να επηρεάσει τα βακτήριά μας ενδέχεται να επηρεάσει βαθιά και την υγεία μας», δήλωσε ο Μάιλς.
Ο Ίαν Μάιλς, όπως αναφέρει η Daily Mail, συνιστά να σταματήσουμε να καταναλώνουμε ζάχαρη και λίπος σε επεξεργασμένη μορφή και αντιπροτείνει μια διατροφή που βασίζεται κυρίως σε «μη επεξεργασμένες» (φυσικές) πηγές πρωτεϊνών.

Ζεις στο καβούκι της χελώνας;

Ζεις στο καβούκι της χελώνας, όταν όλα στη ζωή περιστρέφονται γύρω από σένα από τα καθημερινά ζητήματα και τις υποθέσεις του μικρόκοσμού σου, τα προβλήματά σου, τα έξοδά σου, τις σχέσεις σου, τα συναισθήματά σου, όταν όλη σου η ζωή είναι ένα συνεχές κυνήγι για να συναντήσεις την χαρά και να αποφύγεις τον πόνο.
Όταν συνεχώς σε απασχολεί το να είχες μια καλύτερη δουλειά, μια πιο όμορφη και καλή σύντροφο, ένα μεγαλύτερο σπίτι, δύο πιο υπάκουα και φρόνιμα παιδιά να σε ακούν, ένα πιο γρήγορο αυτοκίνητο, περισσότερα χρήματα για διακοπές και αγορές,
Όταν ανησυχείς συνεχώς για την υγεία σου, για το αν η σύντροφός σου σε απατά, τι θα κάνουν στη ζωή τους τα παιδιά σου, όταν αόριστοι φόβοι και ένα σωρό ανασφάλειες σε πνίγουν και σε κάνουν νευρικό και αγχωμένο.
Όταν η εμφάνισή σου και η αποδοχή των άλλων είναι για σένα ένα εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα.
Όταν τα μόνα που σε νοιάζουν είναι το πώς θα περνάς όσο καλύτερα γίνεται μέσα σ αυτή τη φυλακή που βρέθηκες και όλο ασχολείσαι με το που θα πας το Σάββατο το βράδυ να εκτονωθείς, που θα φας, που θα χορέψεις και που θα δεις ωραίες γκόμενες -ους …
Όταν τρέχεις συνεχώς για την ομάδα σου, το κόμμα σου, το σύλλογό σου, το γυμναστήριό σου, όταν η κάθε σου σχεδόν ημέρα ολοκληρώνεται με brain damage, «διασκέδαση» και ύπνωση μπροστά σε μια τηλεόραση απ όπου παρελαύνουν σκουπίδια και σκουπίδια.
Όταν τίποτα δεν μοιάζει ικανό να σε ικανοποιήσει και να διώξει επιτέλους αυτή την ακαθόριστη απογοήτευση και απελπισία που σε κυριαρχεί, χωρίς να το καταλαβαίνεις, σε όλα τα επίπεδα όλο και συχνότερα,
Όταν η ανία και η βαριομάρα έχουν γίνει δεύτερη φύση σου.
Όταν όλη η ζωή, όπως την αντιλαμβάνεσαι, περιστρέφεται γύρω από σένα, τότε.
Τότε έχεις σπαταλήσει όλη σου τη ζωή θρέφοντας ένα «θηρίο»  το ΕΓΩ σου, εντός σου και κατοικείς μέσα στο «καβούκι της χελώνας» έχοντας την ψευδαίσθηση ότι καθώς διασχίζεις κάθε μέρα το δρόμο δεν θα βρεθείς ποτέ εσύ κάτω από τις ρόδες των διερχόμενων αυτοκινήτων.
Αν πραγματικά έχεις ξοδέψει ολάκερη τη ζωή σου θρέφοντας το «θηρίο» τότε υπάρχουν πολύ σοβαρές πιθανότητες να μην έχεις ιδέα του τι πραγματικά είσαι, ποιος είναι ο κόσμος που μέσα του ζεις και υπάρχεις.
Να μην έχεις ιδέα ότι όλες οι διαιρέσεις και τα προβλήματά σου υπάρχουν κυρίως μέσα στο δικό σου κεφάλι, ότι μέσα στο δικό σου κεφάλι εσύ διαμορφώνεις την «πραγματικότητα», να μην έχεις ιδέα τι είναι πραγματικά ανθρώπινα προβλήματα, αληθινές ανάγκες, αληθινές στερήσεις και αληθινός πόνος και δυστυχία.
Να μην έχεις ιδέα ότι δισεκατομμύρια άνθρωποι σαν εσένα και παιδιά σαν τα δικά σου σ όλη τη γη πεθαίνουν την κάθε στιγμή, που εσένα σε απασχολούν όλα τα παραπάνω, από την πείνα και την έλλειψη νερού, ότι δεν έχουν στέγη, φάρμακα, αγάπη, συμπόνια και ασφάλεια και φυσικά δεν έχεις καμία επίγνωση ότι όλα αυτά υπάρχουν γιατί εσύ ζεις στην υποτιθέμενη ασφάλεια του μικρόκοσμού σου, μέσα στο καβούκι της χελώνας.
Αν έχεις όντως σπαταλήσει ολάκερη τη ζωή σου θρέφοντας το «θηρίο» το ασήμαντο ΕΓΩ σου, τότε θα είσαι από εκείνους που συνεχώς απλά και μόνο γκρινιάζουν και παραπονιούνται γενικά για τον άσχημο κόσμο μας, τη βία, τις αδικίες  και θα έχεις χάσει τη μοναδική ευκαιρία στη μάθηση και τη νοημοσύνη που απλόχερα προσφέρει ολάκερο το σύμπαν που μας περιβάλλει.
Θα έχεις χάσει τη μοναδική ευκαιρία να συνδημιουργήσεις κι εσύ έναν αληθινά πιο όμορφο και δίκαιο κόσμο για όλους.
Ολόκληρο το σύμπαν σου μιλά και σε καλεί, σου προσφέρει όλες τις δυνατότητες για να προχωρήσεις μπροστά.
Πάψε να κωφεύεις μέσα στο καβούκι της χελώνας και να εθελοτυφλείς.

Τα σύμβολα μας καθιστούν άβουλες μαριονέττες

Τα Σύμβολα Αντιπροσωπεύουν τον Τρόπο λειτουργίας της Δημιουργίας: Τα σύμβολα είναι άυλες μορφές που σμιλεύτηκαν από τις απαρχές της ανθρωπότητας. Αυλές και ανθρώπινες κατασκευές συγχρόνως, διότι απλώς είναι αποτελέσματα της σκέψης των ανθρώπων. Η δύναμη τους είχε συγκρατήσει από πάντα την προσοχή μας και έχουν αναπτυχθεί πολλές σημαντικές προσεγγίσεις που τις βρίσκουμε στα έργα των ανθρώπων, τις παραδόσεις τους, τα γραπτά που αφήσανε, κτλ.
Οι παραστάσεις στους ναούς των Αιγυπτίων, οι αριθμοί και η τετρακτύς των Πυθαγόρειων, οι αναλογίες των ελληνικών ναών, το δένδρο της ζωής της εβραϊκής Καμπάλα, η λεγόμενη ιερή γεωμετρία, οι ιεροτελεστίες των διαφόρων λαών, κτλ., κτλ. Αναρίθμητα συγγράμματα τα έχουν μελετήσει, όπως το τελευταίο βιβλίο που μας άφησε ο Karl Jung «Ο άνθρωπος και τα σύμβολα του» που αποτελεί σταθμό. Βρείτε το βιβλίο γιατί χάνεται κι αυτό σιγά- σιγά όπως και άλλα άξια λόγου βιβλία και αντικαθίστανται από τα βιβλία της ΝΤΠ.
Δεν είναι σκοπός μας να ξανά-μελετήσουμε εδώ αυτό το επίπεδο των συμβόλων, αλλά πλατύναμε παραπάνω την έννοιά τους παρατηρώντας τις αρχές – νόμους του σύμπαντος που τα διέπουν έτσι ώστε να αποκομίσουμε κάτι το ωφέλιμο στην καθημερινότητά μας.
Η Δημιουργία, εξ ορισμού, δεν θα είχε νόημα χωρίς εξέλιξη στο καθετί. Δηλαδή το γνωστό μας «τα πάντα ρεί » είναι ένα βασικό στοιχείο που την χαρακτηρίζει. Το κάθε τι μπορεί να είναι διαφορετικό την επόμενη στιγμή. Εμείς στην Γη, και τα άλλα νοήμονα δημιουργήματα απανταχού στο Σύμπαν, είμαστε οι προνομιούχοι παρατηρητές που μπορούν και προσπαθούν να βγάλουν νόημα από το κάθε τι. Είμαστε προνομιούχοι διότι είμαστε οι μόνοι που έχουν την συνειδητότητα, το ότι γνωρίζουν ότι γνωρίζουν, δηλαδή την πνευματικότητα, η ακόμη την αίσθηση του γίγνεσθαι, των υπαρξιακών ερωτήσεων « από πού ερχόμαστε και που πάμε».
Έχει λοιπόν να κάνει με τον Χρόνο. Σε αντίθεση με όλα τα άλλα δημιουργήματα που υφίστανται χάρη στις φυσικές τους επιταγές και τα λειτουργικά τους ένστικτα (ανόργανος κόσμος, φυτά, ζώα). Επομένως, για να επιβιώσουμε και να εξελιχθούμε με τον ασφαλέστερο τρόπο και την επόμενη στιγμή, μας ενδιαφέρει διακαώς να μπορούμε να μαντεύουμε το μέλλον, καταπραΰνοντας έτσι την αγωνία μας για το αύριο. Χρειαζόμαστε λοιπόν πληροφορίες για τις αλλαγές που μας αφορούν, δηλαδή το πιθανόν μέλλον, εξ ου και η σημασία της μαντικής για κάθε πολιτισμό.
Η θεωρία της πληροφορίας από την πλευρά της υπογραμμίζει τα παραπάνω διότι αποδεικνύει ότι μόνο κάτι που αλλάζει πρέπει να χαρακτηρίζεται σαν πραγματική, λειτουργική πληροφορία. Εάν κάτι παραμένει σταθερό, μπορώ να το μαντέψω για την επόμενη στιγμή μόνος μου, χωρίς να χρειάζομαι τίποτε άλλο. Αυτό όμως είναι σπάνιο επειδή όλα αλλάζουν και έτσι χρειάζομαι την γνώση αυτής της αλλαγής, άρα ένα σήμα – κάτι άυλο επομένως – από κάπου.
Την στιγμή λοιπόν που αυτές οι ανταλλαγές πληροφοριών είναι θεμελιώδεις για την εξέλιξη στο Σύμπαν και την Ζωή, η αποδοτικότητά τους θα πρέπει να είναι τέλεια. Οι συνεχείς πράξεις μας είναι μια αλληλουχία αναλύσεων ενώ η εμπειρία μας αποτελεί μια σύνθεση αυτών που έχουμε βιώσει, εμείς η οι άλλοι, διότι εστιάζεται στο τι είναι αρεστό και τι επικίνδυνο. Η σύνθεση δεν ενδιαφέρεται για τις αναλυτικές λεπτομέρειες του «γιατί» που έχουν γίνει πριν.
Είναι ένα – άυλο – πακέτο πληροφοριών που εμπεριέχει την πεμπτουσία των αναλύσεων – εμπειριών μας που συν-βάλουν. Τα σύμβολα λοιπόν έχουν ακριβώς αυτό το βασικό χαρακτηριστικό. Ένα άλλο χαρακτηριστικό τους είναι ότι έχουν νόημα για τον παραλήπτη, δηλαδή τον βοηθούν να βγάλει συμπεράσματα.
Αλλά και το νόημα αυτό είναι μια άυλη μορφή.
Επομένως, στον υλικό κόσμο που εξελισσόμαστε, τα βασικά λειτουργικά «εργαλεία» μας – πληροφορίες και νόημα – είναι άυλα.

Τα Σύμβολα Βρίσκονται Παντού και Είναι Δημιουργήματα μας: Στην καθημερινότητά μας, είμαστε συνηθισμένοι να αποκαλούμε σύμβολο κάτι το ξεχωριστό, το ιδιαίτερο, και το νόημα που του δίνουμε εξαρτάται από τις προσωπικές μας γνώσεις, αξίες και εμπειρίες, καθώς και από αυτές του κοινωνικού μας συνόλου. Για παράδειγμα, ο κύκλος σαν σύμβολο της τελειότητας, ο ταύρος σαν σύμβολο της δύναμης, ο χρυσούς αριθμός = 1.618 σαν σύμβολο της αρμονίας, και αναρίθμητα άλλα, διαφορετικά για κάθε πολιτισμό που έχει τα δικά του βιώματα. Με μια μόνο λέξη η μια εικόνα μεταφέρουμε την ουσία του νοήματος που θέλουμε να εκφράσουμε, την σύνθεσή του.
Η ουσία αυτή αντιπροσωπεύει το συμπέρασμα που έβγαλε συλλογικά ένα σύνολο ανθρώπων μέσα από τα βιώματα του, ενώ ο Jung εισήγαγε τον όρο «αρχέτυπα», σύμβολα που τα μοιράζεται υποσυνείδητα όλη η ανθρωπότητα, όπως εμφανίζονται συχνά και στον κόσμο των ονείρων μας. Σαν παράδειγμα πυκνότητας αποθηκευμένης γνώσης που εμπεριέχεται σε σύμβολα μπορούν να παρατεθούν οι διάφορο ι μύθο ι των λαών, η θρησκευτικά σύμβολα: η έννοια του ήρωα και της λύτρωσης που μπορεί να μας φέρει, η ακόμη ο χαμένος παράδεισος.

Τα χρώματα έχουν την δική τους σημασία – π.χ. τα χρώματα των ενδυμάτων που επιλέξαμε το πρωί, η ο χρωματισμός του δωματίου μας – τα οποία δηλώνουν την ψυχική μας διάθεση. Η επιλογή των διακοπών – βουνό (σύμβολο του πατέρα) η θάλασσα (σύμβολο της μητέρας) – φαίνεται αποτέλεσμα συνειδητής απόφασης αλλά στην ουσία δηλώνει αυτά που μας λείπουν η αυτά που αποφεύγουμε υποσυνείδητα. Η ακόμη όταν αποφεύγουμε τον ήλιο – τον απειλητικό πατέρα. Το ίδιο συμβαίνει με την επιλογή των επαγγελμάτων.
Το σύμβολο του γιατρού είναι αυτού που μπορεί να μας θεραπεύσει, να μας σώσει. Εάν θελήσω π.χ. να γίνω γιατρός, κινούμαι αόρατα προς αυτήν την επιλογή από ένα στρες δικό μου η των γονιών μου η άλλων στο γενεαλογικό δένδρο μετά από ένα δράμα διότι για κάποιους λόγους έλειψε ο γιατρός όταν χρειάσθηκε και προσπαθώ έτσι υποσυνείδητα να επανορθώσω.
Στο κάθε τι, ένα πρότυπο κατευθύνει τις αποφάσεις μου μέσα από την φόρτιση των ανησυχιών μου. Το ίδιο συμβαίνει με την συμβολικότητα στην εμφάνιση των ασθενειών όπως αναφέρθηκε στην αρχή και θα ξανασυναντήσουμε με λεπτομέρεια στην συνέχεια.
Τα διάφορα δόγματα (επιστημονικά, θρησκευτικά, κοινωνικά, κτλ.) δημιουργούν επίσης συστήματα – σκεπτομορφές – εγρηγορότα που έχουν την δική τους δύναμη και υπόσταση και αγωνίζονται να την διατηρήσουν και να την αυξήσουν. Χιλιάδες επιστήμονες και εκατομμύρια μελετητές και σκεπτόμενοι απανταχού σμιλέψανε με τις σκέψεις τους και συνεχίζουν να τροφοδοτούν π.χ. ένα σύστημα επιστημονικό – ένα τρόπο σκέψης για το πως ερμηνεύουμε τον κόσμο, η ένα σύστημα θρησκευτικό η κοινωνικό – ένα τρόπο σκέψης για τις αξίες μας, τα πρέπει μας και τα πιστεύω μας.
Ακολουθώντας αυτό το άυλο σύμπλεγμα συμπερασμάτων σαν γνώμονα στις καθημερινές μας αποφάσεις και στάση μας στην ζωή, μας καθιστά άβουλες μαριονέτες που νομίζουν ότι εξασκούν την ελεύθερη βούληση τους. Η συνειδητοποίηση της ύπαρξης των προτύπων που ακολουθούμε είναι λοιπόν ο πρώτος σταθμός προς την ελευθερία μας.
Η ελεύθερη βούληση μας θα εξασκηθεί πραγματικά όταν επιλέξουμε έτσι συνειδητά αυτό που μας αρμόζει κάλλιστα.

Οι λέξεις έχουν επίσης αναδυθεί από παρόμοια διαδικασία. Ο Σωκράτης στον Κρατύλο υπογραμμίζει τον θεμελιώδη ρόλο που παίξανε στα πανάρχαια χρόνια οι «ονοματοποιοί» που δημιουργήσανε με την μεγάλη τους σοφία τις λέξεις για να αντιπροσωπεύουν πραγματικά αυτό που εκφράζουν. Εκτοτε, η σημασία αυτής της διεργασίας χάθηκε, αφήνοντας σαν ίχνη την σημερινή, επιφανειακή ετυμολογία.
Κάθε φορά που προφέρουμε μία λέξη, συντονιζόμαστε με αυτήν την αρχαία, αλλά πάντα παρούσα αξία, παρόλο που την αγνοούμε. Σαν λεπτομερές παράδειγμα, θα δώσουμε παρακάτω ορισμένα βασικά στοιχεία για τον περίφημο χρυσό αριθμό L προκειμένου να φανεί η πολλαπλότητα των γνώσεων και εννοιών που εμπεριέχονται σε ένα από τα πιο γνωστά σύμβολα. Πράγματι, ο χρυσός αριθμός είναι η πιο απλή έκφραση αρμονίας στην εξέλιξη :

«___ Όταν ο θεός άρχισε να φτιάχνει το σώμα του σύμπαντος, χρησιμοποίησε χώμα (ύλη) και φωτιά (ενέργεια). Δεν είναι όμως δυνατό να ενωθούν δυο σώματα χωρίς την μεσολάβηση και κάποιου τρίτου, διότι ανάμεσα στα δύο πρέπει να υπάρχει κάτι που να τα συνδέει. Καλύτερος δεσμός είναι αυτός που ενώνει τον εαυτό του τέλεια με εκείνα τα πράγματα που συνδέει σε ένα ενιαίο. Η εργασία αυτή γίνεται με αποτελεσματικό τρόπο από την φυσική σχέση των αναλογιών. » Τίμαιος, 31c

η ακόμη :

… Όταν δηλαδή ο μέσος από τους τρεις αριθμούς, είτε κύβοι είναι αυτοί, είτε δυνάμεις, έχει με τον τελευταίο την ίδια σχέση που έχει ο πρώτος με τον μέσο, και αντίστροφα, όποια σχέση έχει ο τελευταίος με τον μέσο έχει και ο μέσος με τον πρώτο. Τότε, επειδή ο μέσος γίνεται και πρώτος και τελευταίος, ενώ ο πρώτος και ο τελευταίος γίνονται με την σειρά τους μέσοι, αναγκαστικά θα είναι όλοι ίδιοι και κατά συνέπεια θα αποτελούν ενιαίο σύνολο….» Τίμαιος, 32a

Πιο απλά, το L αντιπροσωπεύει μια λειτουργικότητα του Σύμπαντος και της εξέλιξης: Το κάθε τι εμπεριέχεται σε ένα σύνολο, είναι μέρος ενός συνόλου, π.χ. τα όργανα του σώματος μέσα στο σώμα, αλλά συγχρόνως αποτελεί σύνολο για άλλα μέλη πιο μικρά από αυτό, π.χ. το όργανο σχετικά με τους ιστούς του, κ.ο.κ. εάν συνεχίσει κανείς τον συλλογισμό όπως οι ιστοί σχετικά με τα κύτταρα που τους αποτελούν, τα κύτταρα σχετικά με τους οργανίτες τους, και κατόπιν τα μόρια, τα άτομα, τα στοιχειώδη σωμάτια.
Χρυσός αριθμός Φ – τέλειες αναλογίες: Ο λόγος που η Φύση ακολουθεί το Φ είναι απλός και εκφράζεται στον Τίμαιο, επειδή το κάθε ένα από τα εμπλεκόμενα επίπεδα παίζει εν δυνάμει τρεις ρόλους συγχρόνως, δηλαδή σύνολο για άλλα μέλη, μέλος για μεγαλύτερα σύνολα, και φυσικά ενδιάμεσο, είναι απαραίτητο για την αρμονία του όλου το πέρασμα από το ένα επίπεδο στο επόμενο η στο προηγούμενο να γίνεται χωρίς κανένα πρόσκομμα.Είναι ο μόνος τρόπος για το όλον να αποτελεί μια αρμονική οντότητα.
Αυτό επιτυγχάνεται όταν η αναλογία μεταξύ επιπέδων είναι η ίδια και αυτό είναι δυνατό μόνο με την αναλόγια του Φ, πράγμα παρατηρήσιμο εύκολα και συχνά στις αναλογίες της Φύσης. Αυτό αποτελεί και την έννοια των fractals στα μαθηματικά, καθώς και την βασική έννοια στην θεωρία της Διττότητας του Δρ. Γκαρνιέ Μαλέ, όπου μάλιστα κάθε επίπεδο πραγματικότητας λειτουργεί με δική του ροή χρόνου και συνεπώς αντίληψη για την ροή αυτή, προγραμματισμένη στην βιολογία των παρατηρητών που βιώνουν την κάθε πραγματικότητα.

Μικρές αλλαγές σε διαρκή επανάληψη δημιουργούν καινούριες οντότητες.
Ορίζοντες μέσα σε άλλους ορίζοντες: Ο αριθμός Φ εμπεριέχει όμως και δεύτερη θεμελιώδη σύνθεση. Ο Ιταλός μαθηματικός της Αναγέννησης Φιμπονάτσι (σημαδεμένος θα λέγαμε από το όνομά του να κάνει αυτήν την παρατήρηση !) ανακάλυψε πως εάν αρχίσουμε με τον αριθμό 1 και συνεχίσουμε προσθέτοντας τον προηγούμενο (εκτός φυσικά από το ίδιο το 1 στο οποίο προσθέτουμε τον εαυτό του), η αναλογία μεταξύ δύο διαδοχικών αριθμών της σειράς πλησιάζει, χωρίς ποτέ να φτάνει με ακρίβεια, τον αριθμό Φ. Αυτή η διεργασία όμως είναι θεμελιώδης στην Φύση και διέπει, είναι δηλαδή το πρότυπο, οποιασδήποτε εξέλιξης, και ακόμη της ίδιας μας της ζωής.

Διαδικασία εξέλιξης στην Φύση: Η Φύση λοιπόν, και εμείς σαν μέλη της, ακολουθούμε νόμους, πρότυπα. Πρόκειται για άυλες έννοιες που αντιπροσωπεύουν την αρμονία και εμφανίζονται στην ύλη. Πάντα το άυλο προηγείται της υλικής εμφάνισης που απλώς καθρεφτίζει το « αναλλοίωτο και αληθινό » των Πυθαγόρειων και του Πλάτωνα. Το βελανίδι « ονειρεύεται » να γίνει βελανιδιά, που είναι ο τελικός σκοπός του, ο « ελκυστής» του.
Ο Έντισον ονειρεύθηκε τον λαμπτήρα πυράκτωσης πριν τον δημιουργήσει μετά από πολλές προσπάθειες και ο λαμπτήρας θα εκφράζει πάντα την λειτουργικότητα που ονειρεύθηκε ο δημιουργός του – να φωτίζει. Το ίδιο με τον αγγειοπλάστη και το βάζο που βγαίνει από τον τροχό του. Τα παραπάνω δεν αφήνουν χώρο για τίποτα το τυχαίο. Τα κάθε τι, την στιγμή που υπάρχει, ΠΡΕΠΕΙ να έχει νόημα.
Και το δικό μας νόημα; Ποιό είναι;

Apple και Starbucks: Δείτε μια συναρπαστική και ανεξάρτητη ταινία για την εταιρική χρήση των αρχέτυπων συμβολισμών, τα οποία είναι ενσωματωμένα σε εταιρικά λογότυπα και τα οποία είναι ορατά παντού. Το μάτι μπορεί να τα δει, όπου υπάρχουν «πολιτισμένα» μέρη των ανθρώπων με τα μηχανοκίνητα οχήματα του και με όλους να σπρώχνονται μεταξύ τους, τόσο στις αστικές όσο και στις προαστιακές «κοινωνίες».
Παρακολουθώντας την ταινία «ανακαλύπτεις» τον έλεγχο και την χειραγώγηση του ανθρώπινου ζώου στις τερατουπόλεις. Είναι πράγματι λυπηρό για ένα ον που δημιουργεί, τις δημιουργίες.
Η ταινία έγινε από τον διεθνούς φήμης σουηδικό ραδιόφωνο Henrik Palmgren, της Red Creations Ice.