Αριστοτέλης και αθλητισμός

Συμφωνεῖ ἐπίσης καί ὁ Ἀριστοτέλης γιά τήν ἀναγκαιότητα συμπεριλήψεως καί τῆς γυμναστικῆς στό ἐκπαιδευτικό πρόγραμμα τῶν νέων: “Ὅτι μέν οὖν χρηστέον τῇ γυμναστικῇ , καί πῶς χρηστέον, ὁμολογουμένον ἐστιν”. Μετάφραση: «Ὅτι λοιπόν πρέπει νά χρησιμοποιῆται ἡ γυμναστική καί κατά τίνα τρόπον πρέπει νά χρησιμοποιῆται, εἶναι ζήτημα ἐπί τοῦ ὁποίου πάντες συμφωνοῦν».

Βεβαίως ὁ Ἀριστοτέλης δέν παραλείπει νά ἐπισημάνει τίς ἐκτροπές ἀπό τήν ὑπερβολική γυμναστική, ἰδιαιτέρως κατά τήν παιδική ἡλικία. Ἡ ὑπερβολική ἐπίδοση στήν γυμναστική κατά τήν παιδική ἡλικία ἐξασθενίζει ἀντί νά ἐνδυναμώνει τό σῶμα. Ἀπόδειξη τούτου ἀποτελεῖ ὅτι σπανιώτατες εἶναι οἱ περιπτώσεις –δύο ἤ τρεῖς – Ὀλυμπιονικῶν καί ὡς παῖδες στούς ἀγῶνες τῶν παίδων καί ὡς ἄνδρες στούς ἀγῶνες τῶν ἀνδρῶν: «Μέχρι δηλαδή τῆς ἐφηβικῆς ἡλικίας πρέπει νά προσάγωνται ἐλαφρότεραι γυμναστικαί ἀσκήσεις εἰς τούς παῖδας καί νά ἀποφεύγεται ἡ αὐστηρά δίαιτα καί ὁ ἐξαναγκασμός εἰς ἐπιπόνους ἀσκήσεις, ἵνα κατ᾿ οὐδέν ἐμποδίζεται ἡ φυσιολογική τοῦ σώματος ἀνάπτυξις· δέν εἶναι δέ μικρόν τεκμήριον περί τοῦ ὅτι δύναται νά προέλθῃ ἡ τοιαύτη βλάβη, τό γεγονός ὅτι εἰς τούς πίνακας τῶν Ὀλυμπιονικῶν δύο ἤ τρεῖς θά ἠδύνατό τις νά εὕρῃ, οἱ ὁποῖοι νά ἐνίκησαν καί παῖδες εἰς τούς ἀγῶνας τῶν παίδων καί ἄνδρες ἔπειτα εἰς τούς ἀγῶνας τῶν ἀνδρῶν, διότι αἱ ἐπίπονοι κατά τήν νεότητα καταναγκαστικαί ἀσκήσεις ἐξἠντλησαν πρωΐμως τήν δυναμικότητά των». Αὐτή ἡ τελευταία παρατήρηση τοῦ Ἀριστοτέλη προσλαμβάνει δραματική ἐπικαιρότητα στό σύγχρονο ἀθλητισμό, ὅπου ἡ ὑπεράνθρωπη καί ἀφύσικη γιά τά ἀνθρώπινα μέτρα προετοιμασία τῶν συγχρόνων ἀθλητῶν γιά τούς Ὀλυμπιακούς ἀγῶνες, προστεθειμένης τῆς χρήσεως ἀναβολικῶν πρός μεγιστοποίηση τῆς ἀθλητικῆς ἐπιδόσεως, ἐξαντλεῖ καί ὑποσκάπτει ἀνεπανορθώτως τήν ὑγεία τους.

Ὁ Σταγιρίτης φιλόσοφος, συμφωνώντας μέ τόν μεγάλο διδάσκαλό του Πλάτωνα, ἐπισημαίνει ὅτι ὁ ὑπερβολικός σωματικός κάματος ἐπιβαρύνει τήν ἄρτια διανοητική λειτουργία: “ἄρα γάρ τῇ τε διανοίᾳ καί τῶ σώματι διαπονεῖν οὐ δεῖ, τοὐναντίον γάρ ἑκάτερος ἀπεργάζεσθαι πέφυκε τῶν πόνων, ἐμποδίζων ὁ μέν τοῦ σώματος πόνος τήν διάνοιαν ὁ δέ ταύτης τό σῶμα”. Μετάφραση: «διότι δέν πρέπει νά ὑποβάλλεται εἰς κόπωσιν συγχρόνως καί ἡ διανοητική ἐνέργεια καί ἡ σωματική, διότι ἔγκειται ἐν αὐτῇ τῇ φύσει τῶν δύο εἰδῶν τῆς ἐνεργείας νά παράγουν ἀντίθετον πρός ἄλληλα ἀποτέλεσμα, τοῦ μέν σωματικοῦ καμάτου καταπονοῦντος τήν διάνοιαν, τοῦ δέ καμάτου τῆς διανοίας καταπονοῦντος τό σῶμα».῾ Ἑπομένως, ἄν διαβάζουμε σωστά τόν Ἀριστοτέλη, ἡ διανοητική καί ἡ σωματική δραστηριότητα- ὀρθότερον ἡ ἐπίταση τῆς διανοητικῆς καί σωματικῆς δραστηριότητος – εἶναι δραστηριότητες ἐναντίες, ἄρα ἀλληλοαποκλειόμενες καί ἀλληλοαναιρούμενες.

Σύροντες λοιπόν τή συλλογιστική τοῦ Ἀριστοτέλη ἕως τίς ἔσχατες συνέπειές της, μποροῦμε βάσιμα νά ἰσχυρισθοῦμε ὅτι ἡ ὑπερβολική σωματική δραστηριότητα ἀποκλείει καί ἀκυρώνει τήν διανοητική δραστηριότητα. (Πρός ἀποφυγή πάσης παρεξηγήσεως οἱ λέξεις-κλειδιά τοῦ ἀνωτέρω συλλογισμοῦ εἶναι ἡ ἐπίταση καί ἡ ὑπερβολή τῆς σωματικῆς δραστηριότητος, διότι ἡ μετρία καί λελογισμένη χρήση τῆς σωματικῆς ἀσκήσεως οὐδόλως εἶναι δυνατόν νά θεωρηθεῖ ὅτι ἐπιδρᾶ τόσο καταλυτικά στή διανοητική δραστηριότητα- τό ἐναντίον μάλιστα.

Ἑπομένως αὐτό εἶναι τό ζητούμενον: ἡ μετρία καί λελογισμένη σωματική δραστηριότητα καί ὄχι ἡ ἐπιτεταμένη, ὑπερβολική, μή φυσιολογική καί καταστροφική, θά ἔλεγα, στήν ὁποία ἐπιδίδονται δυστυχῶς οἱ σύγχρονοι ἀθλητές, προκειμένου νά ἀποσπάσουν ἕνα Ὀλυμπιακό μετάλλιο).

ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ-ΠΑΤΡΑ,

έναρξη μαθημάτων-προπονήσεων ΔΩΡΕΑΝ!
Ο Α.Σ. ΓΛΑΥΚΟΣ ξεκινά πάλι για 14η χρονιά νέα σειρά μαθημάτων και προπονήσεων τόσο για τους παλιούς του αθλητές και αθλήτριες, όσο και για όσους νέους και νέες (από 9-99 ετών) θέλουν να ασχοληθούν με το Ολυμπιακό άθλημα της ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ.
Η παρακολούθηση των μαθημάτων  οι προπονήσεις και ο εξοπλισμός στον σύλλογό μας είναι ΔΩΡΕΑΝ!
Τα μαθήματα-προπονήσεις γίνονται κάθε Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή 18:00-21:00 στό ΠΑΜΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΠΑΤΡΩΝ (ΣΟΥΤΣΟΥ 1)

Ελάτε να γνωρίσετε το άθλημα και την φιλοσοφία  του!
Πληροφορίες: κο Γιώργο τηλ. 6983523256

Το… χριστουγεννιάτικο δεντράκι της θάλασσας!

Η επιστημονική του ονομασία είναι Spirobranchus giganteus αλλά είναι περισσότερο γνωστό με το κοινό όνομα «χριστουγεννιάτικο δέντρο της θάλασσας» εξαιτίας του σχήματός του που θυμίζει χρωματιστό δεντράκι. Πρόκειται για είδος σκουληκιού της θάλασσας και όχι για φυτό ενώ μοιάζει με μικρό ελατάκι και μάλιστα το συναντάμε σε διάφορα χρώματα.



Ζει στους βυθούς των τροπικών θαλασσών, πάνω σε βράχους και αποτελεί αγαπημένη τροφή πολλών ψαριών και καρκινοειδών. Τα χρώματά του ποικίλλουν από κόκκινο και πορτοκαλί μέχρι λευκό, πράσινο και μπλε και η ομοιότητά του με χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι μεγάλη.

Παράξενα κτήρια που… γέρνουν!

Δημόσια κτήρια, εκκλησίες, κατοικίες ή εταιρείες, ακόμα βιβλιοθήκες και εγκαταστάσεις τέχνης επιλέγουν μια παράδοξη εμφάνιση εμπνευσμένη από… χορευτικές φιγούρες. Δομές που αναποδογυρίζουν ή έχουν κλίση ή ακόμα στριφογυρίζουν κάνουν τους θεατές να νομίζουν πως έχουν πιει λιγάκι παραπάνω!

Terfens, Αυστρία

Αυτά τα ανάποδα σπίτια χτίστηκαν από τους Πολωνούς αρχιτέκτονες Irek Glowacki και Marek Rozanski.

Kubuswoningen, Ολλανδία

Σπίτια που ισορροπούν σε έναν εξαγωνικό πυλώνα, ενώ η στέγη του καθενός κλίνει σε γωνία 45 μοιρών.

Ganghwa, Κορέα

Αυτό το «διπλό» κορεατικό καφενείο είναι τόσο χαριτωμένo, που θέλει να αγκαλιάσει το ένα το άλλο.

Μάλμο, Σουηδία

Χτισμένο από τον Ισπανό αρχιτέκτονα Σαντιάγκο Καλατράβα, αυτό το κτήριο κατοικιών διαθέτει 147 διαμερίσματα.

Το Σπίτι Τουλήθρα, Νότια Κορέα

Βρίσκεται σε μια λοφώδη τοποθεσία κοντά στη λίμνη Chungpyong

Πράγα, Τσεχική Δημοκρατία

Ο Frank Gehry είναι ο δημιουργός αυτού του κτηρίου που μοιάζει με ζευγάρι χορευτών!

Wolverhampton, Αγγλία

Αυτή η παμπ είναι χτισμένη πάνω σε ένα ορυχείο άνθρακα και γέρνει από την καθίζηση του εδάφους!

Σόποτ, Πολωνία

Krzywy Domek σημαίνει Crazy House (σ.σ. «τρελό σπίτι) στα Πολωνικά, που ταιριάζει γάντι σε ένα κτίριο που μοιάζει να κόλλησε το ένα δίπλα στο άλλο.

Αμπού Ντάμπι

Ο Πύργος της Πίζας του Αμπού Ντάμπι κατέχει το ρεκόρ Γκίνες για το πλέον επικλινές κτήριο στον κόσμο που φτιάχτηκε από άνθρωπο.

Σίδνεϊ, Αυστραλία

Δημιούργημα του Frank Gehr, αυτό το κτίριο στεγάζει το Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Σίδνεϊ. Ο αρχιτέκτονας δήλωσε ότι εμπνεύστηκε από τον τρόπο που οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν τις πτυχώσεις για να εξερευνήσουν το χρώμα, τη μορφή και τη σκιά.

Windsor, Αγγλία

Το «στραβό σπίτι» λειτουργεί ως καφέ.

Ο άνθρωπος αναζητάει την ευτυχία αλλά δεν αντέχει να είναι ευτυχισμένος

Κατά το πρώτο μισό εικοστού αιώνα, συγγραφείς όπως ο Άλντους Χάξλευ ή ο Τζορτζ Όργουελ εισχώρησαν στον κόσμο των δυστοπιών, δημιουργώντας φουτουριστικά μυθιστορήματα όπου οι άνθρωποι έχαναν την ελευθερία τους για να γίνουν μέρη ενός κοινωνικού μηχανισμού ο οποίος απαγόρευε, παρακολουθούσε, χειραγωγούσε, αλλά όμως ως αντάλλαγμα παραχωρούσε μια υποτιθέμενη ευτυχία.

Στα τέλη του εικοστού αιώνα, οι αδελφοί Γουτσόφσκι ακολούθησαν τις δυστοπίες αυτές των αρχών του ίδιου αιώνα με την ταινία τους «Τhe Matrix». To «The Matrix» παρουσιάζει έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι ζουν μια ζωή που δεν είναι αληθινή αλλά εικονική προσομοίωση.
Οι άνθρωποι υπάρχουν για τις μηχανές, είναι η πηγή ενέργειας που αυτές χρειάζονται για να επιβιώσουν. Και, για να παράγουν οι άνθρωποι αυτή την ενέργεια, πρέπει να ζουν, ή τουλάχιστον να νομίζουν ότι ζουν, μια ζωή.

Το περίεργο είναι, όπως βεβαιώνει μια μηχανή, ο πράκτορας Σμιθ, ότι οι άνθρωποι δεν ανταποκρίνονται θετικά πιστεύοντας ότι ζούσαν μια ζωή τέλεια, ευτυχισμένη, χωρίς προβλήματα, και τελικά πέθαιναν.

Έπρεπε να αναδημιουργήσουν έναν κόσμο με κακοτυχίες, συγκρούσεις, διαφωνίες και προβλήματα ώστε οι άνθρωποι να επιζήσουν. Με αυτό τον τρόπο, οι αδελφοί Γουατσόφσκι θέτουν ένα ερώτημα που έχει προκαλέσει πολλή σκέψη στο διάβα της ιστορίας: Γιατί ο άνθρωπος δεν αντέχει να είναι πάντα ευτυχισμένος κι ωστόσο αναζητάει συνεχώς την ευτυχία και απαιτεί αυτή να είναι διαρκής;

Μια ερώτηση που σοκάρει και προκαλεί μια δίνη από ερωτηματικά υπαρξιακής φύσεως. Γιατί να βαριέται κάποιος την ευτυχία κι απ΄την άλλη γιατί να την κυνηγά; Είναι η ευτυχία ή η μονοτονία αυτή που δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά;

Η απάντηση πιθανότατα να κρύβεται στο μυστήριο της ζωής. Η ζωή είναι απρόβλεπτη κι αυτό είναι το ωραίο. Μπορεί να σκεφτόμαστε για μια στιγμή πως είμαστε ευτυχισμένοι και πως έχουμε όλα αυτά που θέλουμε αλλά πάντα θα βρούμε να μας λείπει κάτι. Το συναίσθημα της ευτυχίας δε διαρκεί για πάντα και για καλή μας τύχη ούτε η δυστυχία είναι μόνιμη.

Ο Γάλλος φιλόσοφος Πασκάλ Μπρυκνέρ τονίζει ότι η κοινωνία έχει δημιουργήσει ένα μόνιμο αίτημα ευτυχίας. Στο βιβλίο του «Η αέναη ευφορία» επισημαίνει ότι μοιάζει σαν να μας αναγκάζουν να είμαστε ευχαριστημένοι, να δείχνουμε τη χαρά μας, να κρύβουμε τη δυστυχία. Η φράση «Να είστε ευτυχισμένοι» μετατρέπεται σε εντολή, σε δάχτυλο κατήγορου που δείχνει όποιον δεν το κατορθώνει.

Ο άνθρωπος είναι εκτεθειμένος σε ανατροπές και σκαμπανεβάσματα, σε μεταβλητές συνθήκες. Έχει ανάγκη να προχωράει, να κινείται, να αποφασίζει. Τα προβλήματα είναι μια διαδικασία απ΄την όποια όλοι καλούμαστε να περάσουμε. Μια διαδικασία που μας γεμίζει με εμπειρίες και δύναμη. Ο πόνος, η θλίψη, η απογοήτευση, η ματαίωση είναι μέρος της ζωής. Μπορεί να μας δυσκολεύουν ως συναισθήματα και να μην ξέρουμε τι να τα κάνουμε όμως υπάρχουν και δεν μπορούμε να τα αγνοούμε.

Ζήστε την ευτυχία και μην αναλώστε στο κυνήγι της. Ζήστε την στο εδώ και τώρα. Να θυμάστε η ευτυχία είναι παροδική!

Γιατί η φύση «επέλεξε» την κβαντική φυσική ως μέθοδο συμπεριφοράς;

Ένα από τα αναπάντητα ερωτήματα της φυσικής είναι γιατί η φύση «επέλεξε» την κβαντική φυσική ως μέθοδο συμπεριφοράς. Σε μια έρευνα του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης, οι Κόρσιν Πφάιστερ και Στέφανι Βένερ διατυπώνουν μία νέα αρχή που ενδεχομένως να απαντήσει αυτό το ερώτημα.

Γνωρίζουμε ότι τα αντικείμενα που ακολουθούν τους κβαντικούς κανόνες, όπως τα άτομα, τα ηλεκτρόνια, ή τα φωτόνια που συνθέτουν το φως, δεν εμφανίζουν πάντα συνηθισμένη συμπεριφορά. Για παράδειγμα μπορούν να υπάρχουν σε περισσότερες από μία τοποθεσίες την ίδια στιγμή, ή να αλλάζουν ταυτόχρονα κατάσταση ανεξαρτήτου απόστασης, όπως στο φαινόμενο της κβαντικής εμπλοκής. Όλα αυτά τα φαινόμενα έχουν επιβεβαιωθεί σε πειράματα, αποδεικνύοντας ότι η θεωρία είναι σωστή. Όμως θα ήταν ακόμα πιο κατανοητά αν μπορούσαμε να αποδείξουμε ότι η ίδια η κβαντική φυσική προέκυψε από κάποιες «διαισθητικές» βασικές αρχές.

Η ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν περιγράφει πώς τίποτα δεν μπορεί να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φως. Ωστόσο, αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό για να καθορίσει την κβαντική φυσική ως το μόνο τρόπο συμπεριφοράς για τη φύση. Οι Πφάιστερ και Βένερ πιστεύουν ότι έχουν ανακαλύψει μια νέα χρήσιμη αρχή. «Έχουμε βρει μια αρχή που είναι πολύ αποτελεσματική στο να αποκλείει άλλες πιθανές θεωρίες», δήλωσε ο Πφάιστερ.

Με λίγα λόγια, η αρχή υπαγορεύει ότι αν μια μέτρηση δε δίνει καμία πληροφορία, τότε το σύστημα που μετράται δεν έχει διαταραχθεί.

Οι κβαντικοί φυσικοί δέχονται ότι η απόκτηση πληροφοριών από κβαντικά συστήματα προκαλεί διαταραχή. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι σε έναν λογικό κόσμο, θα ισχύει επίσης το αντίστροφο. Εάν δεν μπορούμε να μάθουμε τίποτα από τη μέτρηση ενός συστήματος, τότε δεν το σύστημα δεν έχει διαταραχθεί.

Η αρχή φέρνει στο μυαλό το περίφημο παράδοξο της γάτας του Σρέντινγκερ, ένα υποθετικό πείραμα στο οποίο μια γάτα σε ένα κλειστό κουτί υπάρχει ταυτόχρονα σε δύο καταστάσεις, σε μια αναλογία της κβαντικής υπέρθεσης. Σύμφωνα με την κβαντική θεωρία είναι πιθανό ότι η γάτα είναι και νεκρή και ζωντανή, μέχρι τη στιγμή όπου η κατάσταση της γάτας «μετριέται» από το άνοιγμα του κουτιού.

Όταν το κιβώτιο ανοίξει, επιτρέποντας την υγεία της γάτας να μετρηθεί, η υπέρθεση καταρρέει και η γάτα καταλήγει να είναι οριστικά νεκρή ή ζωντανή. Επομένως, η μέτρηση έχει διαταράξει το σύστημα (γάτα), γεγονός το οποίο αποτελεί γενική ιδιότητα των κβαντικών συστημάτων.

Η ερευνητική ομάδα έδειξε ότι η αρχή αυτή αποκλείει a priori διάφορες άλλες θεωρίες. Επισημαίνουν συγκεκριμένα ότι μια κατηγορία θεωριών που οι ίδιοι αποκαλούν «διακριτές», είναι ασυμβίβαστες με την αρχή. Οι θεωρίες αυτές υποστηρίζουν ότι τα κβαντικά σωματίδια μπορούν να έχουν μόνο ένα πεπερασμένο αριθμό καταστάσεων, και δεν επιλέγουν από ένα άπειρο, συνεχές εύρος δυνατοτήτων. Μία παρόμοια διακριτότητα στο χωροχρόνο, όπου η υφή του σύμπαντος αποτελείται από μικροσκοπικά κομμάτια και δεν είναι μια ομαλή, συνεχής οντότητα, έχει προταθεί και από αρκετές άλλες κβαντικές βαρυτικές θεωρίες.

Οι Πφάιστερ και Βένερ επισημαίνουν ότι ακόμα δεν απαντήθηκε ολοκληρωτικά το μεγάλο ερώτημα, καθώς και άλλες θεωρίες, συμπεριλαμβανομένης της κλασσικής φυσικής, είναι συμβατές με την αρχή που διατύπωσαν. Ωστόσο η έρευνα τους θα δώσει την κατάλληλη ώθηση ώστε στο μέλλον, άλλες παρόμοιες αρχές να αποκλείσουν με τη σειρά τους τις υπόλοιπες θεωρίες πλην της κβαντικής.

Η βαθύτερη γεώτρηση κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας αποκάλυψε την ύπαρξη ζωής

Μικροοργανισμοί εντοπίστηκαν σε βάθος 2,5 χλμ κάτω από τον πυθμένα του Ειρηνικού Ωκεανού στα ανοικτά της Ιαπωνίας. Η ανακάλυψη είναι εντυπωσιακή αλλά και πολύ σημαντική γιατί πρόκειται για το βαθύτερο σημείο κάτω από τον θαλάσσιο πυθμένα όπου εντοπίζεται ζωή η οποία όπως αποδεικνύεται καταφέρνει να επιβιώνει σε εξαιρετικά ακραίες συνθήκες.

Μαχητές της ζωής

Στο πλαίσιο του Διεθνούς Προγράμματος Ωκεάνιων Ανακαλύψεων (IODP) πραγματοποιήθηκαν γεωτρήσεις στον πυθμένα του Ειρηνικού Ωκεανού κοντά στην χερσόνησο Σιμοκίτα στα βορειοδυτικά της Ιαπωνίας.

Το τρυπάνι έφθασε σε βάθος 2,5 χλμ κάτω από τον πυθμένα που αποτελεί το βαθύτερο μέχρι σήμερα σημείο που έχει καταφέρει να φτάσει ο άνθρωπος διεισδύοντας στον πυθμένα της θάλασσας.

Τα δείγματα που ελήφθησαν από αυτές τις περιοχές αποκάλυψαν την παρουσία μονοκύτταρων οργανισμών με σφαιρικό σχήμα. Παρά το γεγονός ότι σε αυτό το βάθος απουσιάζει εντελώς το φως και το οξυγόνο ενώ υπάρχει εξαιρετικά περιορισμένη παρουσία νερού και θρεπτικών συστατικών οι μονοκύτταροι οργανισμοί βρήκαν τρόπο όχι απλά να επιβιώσουν αλλά να δημιουργήσουν μια ακμάζουσα κοινότητα.

Πώς τα καταφέρνουν

Τα πειράματα που πραγματοποίησαν οι ερευνητές που μελέτησαν αυτούς τους μικροοργανισμούς αποκάλυψαν αυτό που υποψιάζονταν οι ειδικοί. Οι συγκεκριμένοι μικροοργανισμοί έχουν αναπτύξει ένα εξαιρετικά αργό μεταβολισμό και χρησιμοποιούν τα μίνιμουμ ποσοστά ενέργειας που απαιτούνται για να διατηρούνται ζωντανά.

Οι ερευνητές που παρουσίασαν τα ευρήματα τους σε συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ενωσης συνεχίζουν τη μελέτη αυτών των μικροοργανισμών. Θέλουν να διαπιστώσουν αν ανήκουν σε ένα ή περισσότερα είδη αλλά και να εξακριβώσουν το πώς βρέθηκαν στην περιοχή όπου εντοπίστηκαν.

Απολλων και Διονυσος: Η Ιερη Τρελα

Στη Γεννηση της Τραγωδιας, ενα απο τα πιο συναρπαστικα κεμενα του 19ου αιωνα, ο Νιτσε καμει λογο για τη συγκρουση του Απολλωνιου με το Διονυσιακο στοιχειο.

Καθε ενας απο μας φερει μεσα του δυο αντιτιθεμενους κοσμους.
Τον κοσμο του μετρου, της λογικης, της ισορροπίας, του ηθους, της εγκρατειας - στοιχεια που αποδιδονται στον θεο Απολλωνα.
Και τον κοσμο της ιερης τρελας, της μεθης, του αμετρου, του σπαταλου, της λαγνειας - στοιχεια που αποδιδονται στον θεο Διονυσο.
Ο ανθρωπος ειναι το πεδιο συγκρουσης αυτων των αρχεγονων δυναμεων.

Η συγκρουση του Απολλωνειου και του Διονυσιακου στοιχειου εκτεινεται
σε μια απεριοριστη ποικιλλοτητα, απο την οριστικη επικρατηση του ενος, ως την οριστικη εξαφανιση του αλλου, καλυπτοντας ολες τις απειροστες ενδιαμεσες αποχρωσεις.
Αυτη η αβυσαλεα συγκρουση προκαλει τις ψυχικες διαταραξεις, που ο κ. Φροϋντ σε μια αλλη γλωσσα, ονομασε νευρωτικες ή ψυχωσικες διαταραχες.

Ο αρμονικος ανθρωπος δεν ειναι αυτος ΄που εχει απωθησει εξ' ολοκληρου το διονυσιακο στοιχειο, διαμορφωνοντας τη συμπεριφορα του αποκλειστικα στον απολλωνεο αξονα αλλα ο ανθρωπος που εχει αποδεχτει και τους δυο αρχεγονους πολους του Εγω, επιδιωκοντας σθεναρως μεσω της πορειας του προς την Αυτογνωσια, την Ισορροπια μεταξυ του Απολλωνειου και του Διονυσιακου του στοιχειου.
Ο Στοχαστης-Χορευτης του Νιτσε, ο Αποκαθαρμενος ανθρωποςτου Αριστοτελη, ο Θεραπευμενος εαυτος της Φροϋδικης ψυχαναλυσης.

Η απολυτη απωθηση του Διονυσιακου μας Εγω, θα μας καταστησει πιθανον νευρωτικα ή ψυχωσικα ατομα [απωθηση του id, του Αυτου, κατα την Φροϋδικη ορολογια} ενω αντιθετα η απολυτη απωθηση του Απολλωνειου Εγω, θα μας κατεβασει στο επιπεδο του ζωωδους.

Αν θελουμε να κατακτησουμε την Αυτονομια μας, εχει σημασια να επιτρεψωμε και στα δυο αντιτιθεμενα αρχεγονα στοιχεια μας, να διαυγαστουν στο φως της συνειδηση, ακομα και αν μας τρομαζει υπερμετρα το μεθυσμενο σκοταδι τους ή η ανελεητη φωτεινοτητα τους.

Αλλωστε πως θα αποκτουσαμε συνειδηση του Φωτος, αν δεν εκτεινονταν γυρω του το Σκοτος...

Μινυαδες

Η μυθολογια στην αρχαιοτητα επικαλυπτε ενα μερος του ρολου της ψυχολογιας, οπως την εννοουμε σημερα.
Συμφωνα με τον μυθο των Μινυαδων, ο αφρων που θα αντιτασσονταν στη λατρεια του Θεου Διονυσου, θα εβρισκε φρικτο θανατο!

Ετσι κατασπαραχτηκε ο Μινυας απο τις ιδιες του τις κορες τις Μινυαδες, οταν αυτες αρνουμενες τις τιμες που αρμοζαν στον Θεο της Μεθης [και της Μεθεξης] κατεληφθησαν απο Ιερη Μανια και επιτεθηκαν στον ιδιο τον πατερα τους.
Αναλογα επαθε και ο βασιλιας Πενθεας που τολμησε να απαγορεψει τις οργιαστικες τελετες των μαιναδων και κατακρεουργηθηκε απο αυτες, με πρωτην απ ολες τη γυναικα του.

Στη μνημειωδη αναλυση του για τον προεδρο Σρεμπερ, ο Λακαν αποδιδει την ψυχοπνευματικη καταρρευση του αλλοτε ισορροπημενου δικαστικου, στην απώθηση της ομοφυλοφιλικης του επιθυμιας και των αχαλινωτων, σχεδον σατυρικων, σεξουαλικων του ορεξεων.
Ομοιως η αναλυση της κυριας Ο. [της Βερθας Παπενχαϊμ] απο τον Φροϋντ, εδωσε στο συγχρονο λεξιλιγιο της επιστημης, τον ορο: Υστερια.
Η Υστερια προερχεται απο το ελληνικο υστερα [κοιλια] και υποδηλωνει τα νευρωτικα συμπτωματα που μπορει να εμφανισει μια γυναικα, οταν εχει την αποκοτια να απωθησει εντελως τις σφοδρες δυναμεις της κοιλιας της [σεξουαλικες επιθυμιες] που τις εμβαλλει ο Σοφος Θεος Διονυσος...

Ειτε με την αρχαια γλωσσα του μυθου, ειτε με τη μοντερνα στοχαστικη του Νιτσε, ειτε με την ημιεπιστημονικη ορολογια της ψυχοδυναμικης ψυχολογιας, το λεγομενο ειναι το ιδιο: μην πνιξετε τον Δαιμονα που κρυβετε μεσα σας, για να μην σας κατασπαραξει ο Θεος σας...

Η Διαχρονικοτητα Της Ηλιακης Δοξασιας

Τα ηλιακά σύμβολα είναι άπειρα σε παραστάσεις, ανάγονται δε στο απώτατο παρελθόν. Τουλάχιστον από την εποχή του Σιδήρου, αλλά και παλαιότερα, χρησιμοποιείται η εικόνα του ηλιακού δίσκου,ως απεικόνιση του φυσικού και πνευματικού φωτός.Ο συμβολισμός των ηλιακών παραστάσεων είναι αρκετά πλούσιος σε νοήματα και ερμηνείες.Υποδηλώνει την απαστράπτουσα δύναμη και κατ' επέκταση την προσήλωση στη Νίκη, έχει προστατευτική ισχύ, ιδίως όταν χρησιμοποιείται σε κοσμήματα και σε φυλακτά, εκφράζει τέλος την ίδια τη ζωή, αλλά και τη γονιμότητα.

Γνωστότατος ηλιακός συμβολισμός είναι εκείνος του ρόδου, αλλά και της σβάστικας.Σύμφωνα με τον Ορφικό Ύμνο προς τον Ήλιο, αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «Κράσιν έχων Ωρών τετραβάμοσι ποσσί χορεύειν». Δηλαδή εμφανίζεται ο Ήλιος να χορεύει με τέσσερα πόδια. Πρόκειται, δίχως άλλο, για τα τέσσερα φτερωτά άλογα που εμφανίζονται σε ηλιακές παραστάσεις ή για τη σβάστικα με τις τέσσερις κεκαμμένες άκρες της, οι οποίες δηλώνουν την περιστροφική κίνηση.Ιδιαιτέρως επεξηγηματικά ως προς τα νοήματα που κρύβουν οι ηλιακοί συμβολισμοί,είναι οι φυσικές εορτές των Ηλιοστασίων,τα οποία δεν είναι παρά τελετουργικά δρώμενα που συμβολίζουν την πορεία του Ήλιου μέσα στο έτος.Τεράστια η σημασία του Ηλίου, ως συμβόλου διαφάνειας, καθάρσεως και δικαιοσύνης.Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Ηλιαία, το δικαστήριο των Αθηναίων, συνεδρίαζε σε χώρο ασκεπή, στο λόφο του Αρδηττού και οι λειτουργοί που απένεμαν τη δικαιοσύνη, ονομάζονταν Ηλιαστές, καθ' ότι τελούσαν υπό την επήρεια και την αρωγή του Ηλίου.Ο Θεός Ήλιος, στην Ελληνική Παράδοση, φέρεται να επικυρώνει, ως υπέρτατος μάρτυς, τους ανθρώπινους όρκους. Στην τραγωδία «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή,παρουσιάζεται ο Κρέων να απομακρύνει το γαμπρό του από την οικία του,προκειμένου ο Ήλιος να μην αντικρύσει αυτό το άθλιο πλάσμα. Η δε Κασσάνδρα, στον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου, καλεί τον Ήλιο να προβεί σε εκδίκηση και τιμωρία των δολοφόνων της. Στα «Αργοναυτικά» του Απολλώνιου του Ροδίου, όπως άλλωστε και στην «Ιλιάδα», δίδονται όρκοι επ' ονόματι της ηλιακής θεότητος.

Από πότε όμως παρουσιάζεται στην ελληνική πραγματικότητα η ηλιακή λατρεία; Η λατρεία του Ηλίου ανάγεται σε εποχές ιστορικά απροσπέλαστες. Ο περιηγητής Παυσανίας,στο έργο του «Ελλάδος Περιήγησις»,αναφέρει ότι συνάντησε ανά τον ελλαδικό χώρο πολυάριθμους βωμούς, αφιερωμένους στο Θεό Ήλιο. Επ' αυτού ο Πλάτων ακόμη αναφέρει ότι οι Έλληνες, από την προϊστορική ήδη εποχή, ορκίζονταν πίστη στον Ανατέλλοντα και στο δύοντα Ήλιο. Όπως επιμαρτυρεί ο Παυσανίας (II 3,2), στην αγορά της πόλεως της Κορίνθου η οποία έφερε και την ονομασία Ηλιούπολις, υφίσταντο προπύλαια στα οποία ορθώνονταν δύο επίχρυσα άρματα: Το ένα απεικόνιζε τον ηλιακό υιό,τον Φαέθοντα, ενώ το άλλο παρουσίαζε τον ίδιο τον Ήλιο.Σημαντικό κέντρο ηλιακής λατρείας ήταν επίσης η νήσος της Ρόδου.Ο Κολοσσός της Ρόδου, άγαλμα τεραστίων διαστάσεων που συγκαταλεγόταν στα επτά θαύματα του κόσμου και ο οποίος κοσμούσε την είσοδο του λιμένος των Ροδίων, δεν ήταν παρά μία απεικόνιση του Θεού Ήλιου.Στην Κρήτη η ηλιακή λατρεία επικεντρώθηκε στην απόδοση τιμών προς την ηλιακή θεότητα του Τάλου.Ένας άλλος Ηλιακός Θεός ήταν ο Διόνυσος.Στο έργο του «Σατουρνάλια», ο Μακρόβιος αναφέρει δύο ορφικά αποσπάσματα ιδιαίτερα διαφωτιστικά επ' αυτού: «Ακούμε πως στη Θράκη, επίσης, ο Ήλιος και ο Διόνυσος θεωρούνται ταυτόσημοι με εκείνον τον οποίο Σαβάζιο αποκαλούν και λατρεύουν με λαμπρή λατρεία.

Καθώς γράφει ο Αλέξανδρος,στο λόφο του Ζιλμισού υπάρχει ναός αφιερωμένος σε τούτον το θεό, το σχήμα του είναι κυκλικό και η στέγη του είναι ανοικτή στο κέντρο. Ο κύκλος συμβολίζει το σχήμα του άστρου.Το φως εισέρχεται μέσα από την κορυφή της στέγης, ώστε να δείχνει πως ο ήλιος,
λάμποντας από την ανώτατη κορυφή, εξαγνίζει όλα τα πράγματα με το φως του και όταν ανατέλλει μπορεί να δει κανείς το σύμπαν... ».Και επίσης: «Διαλύοντας τον φωτεινό, ακίνητο αιθέρα, εμφανίσθηκε όραμα στους Θεούς υπέροχο, αυτός που τώρα ονομάζουν Φάνη και Διόνυσο και Ευβουλέα βασιλιά και Ανταύγη φωτεινό. Άλλοι δε από τους θνητούς διαφορετικά τον ονομάζουν. Καθώς πρώτος ήλθε στο φως, Διόνυσος ονομάστηκε, επειδή περιστρέφεται γύρω από το άπειρο εύρος του Ολύμπου. Πήρε το όνομα του από την κίνηση και διάφορα προσωνύμια,ανάλογα με την ώρα, στο διάβα του χρόνου.Ονόμασε τον Ήλιο Φάνη, από το φως και φανερός, επειδή είναι ορατός σε όλους και βλέπει τα πάντα. Το Διόνυσος, όπως λέει ο ίδιος ο Προφήτης, προέρχεται από το
δινείσθαι και περιφέρεσθαι, επειδή περιφέρεται κυκλικά. Ο Κλεάνθης γράφει πως έλαβε τούτη την προσωνυμία από το διανύσαι,επειδή στην καθημερινή του περιφορά, από ανατολή σε δύση, διανύει τον κύκλο των ουρανών και φέρνει τη νύχτα και την ημέρα.Τον ονόμασαν οι φυσικοί Διόνυσο,πνεύμα
του Δία, γιατί ο ήλιος είναι το πνεύμα του κόσμου. Ο κόσμος, όμως, ονομάζεται ουρανός,τον οποίο Δία αποκαλούν».

Τελειώνοντας ο Μακρόβιος, αναφέρει ότι ο Ήλιος συνιστά την υπέρτατη κοσμική δύναμη. Προς επιβεβαίωση των ισχυρισμών του, παραθέτει ένα άλλο ορφικό απόσπασμα, στο οποίο περιέχονται τα ακόλουθα: «Οι θεολόγοι πιστεύουν γενικά πως η δύναμη του ήλιου είναι το αποκορύφωμα όλων των άλλων δυνάμεων, και τούτο το αποδεικνύουν οι ιερές τελετές τους με την παρακάτω σύντομη προσευχή: Ήλιε Παντοδύναμε, πνεύμα και ορμή του κόσμου, φως του σύμπαντος».Ο δε μύστης Ορφέας, περί του Ηλίου αναφέρει τα ακόλουθα: «Άκου εσύ που περιστρέφεις αιώνια τον ακτινοβόλο κύκλο της μακρινής κίνησης που περιτρέχει τους ουράνιους στροβίλους, λαμπρέ Ζευ, Διόνυσε, Πατέρα της θάλασσας, Πατέρα της γης, ήλιε παγγενήτορα, αεικίνητε, χρυσόλαμπρε».Σύμφωνα με την ορφική αντίληψη, η ουράνια δύναμη η οποία κινεί την εξώτατη σφαίρα, περιτρέχει και όλες τις άλλες σφαίρες του ουρανού. Η ουράνια αυτή δύναμη ταυτίζεται με τις ιδιότητες του Διός, του Διονύσου και του Ηλίου. Η κοσμολογία αυτή πρεσβεύει την αντίληψη ότι ο Ήλιος περικλείει ολόκληρο το έναστρο
στερέωμα, όπως ακριβώς περιγράφεται από την επίκληση του Αυτοκράτορος Ιουλιανού προς τον βασιλέα Ήλιο.

Περί της θέσεως, αλλά και της σημασίας την οποία προσελάμβανε ο Ήλιος στη μυστηριακή κοσμολογία, ο Ιουλιανός ανέφερε: «Ορισμένοι λέγουν, λοιπόν, αν και δεν είναι έτοιμοι να το πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι, πως ο ήλιος περιφέρεται σε άναστρους ουρανούς, πολύ πάνω από την επικράτεια των απλανών. Με βάση τούτη τη θεωρία, ο ήλιος δεν τοποθετείται ανάμεσα στους πλανήτες, αλλά ανάμεσα στους τρεις κόσμους, σύμφωνα με την εκδοχή των μυστηρίων, εφ' όσον πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τον όρο «υπόθεση» αντί του δόγματος και ν' αφήσουμε τον όρο «υπόθεση» για τη μελέτη των ουρανίων σωμάτων.Οι ιερείς των Μυστηρίων λέγουν πως διδάχθηκαν από τους Θεούς ή τους κραταιούς δαίμονες (σημ. δαίμων στην αρχαιοελληνική σημαίνει αγαθή πνευματική οντότης), ενώ οι αστρολόγοι κάνουν εύλογες υποθέσεις από την Αρμονία που παρατηρούν στις ορατές σφαίρες. Αναμφίβολα, πρέπει να εγκρίνουμε και τους αστρονόμους, αλλά εκείνον που σκέπτεται ότι είναι καλύτερο να πιστεύει τους ιερείς των Μυστηρίων, εκείνον θαυμάζω και σέβομαι. Αυτά αρκούν, όπως αναφέρει και η παροιμία. Τώρα, εκτός από όσους ανέφερα ήδη,υπάρχει στους ουρανούς μέγα πλήθος Θεών, οι οποίοι αναγνωρίσθηκαν σαν τέτοιοι από εκείνους που παρατηρούν τους ουρανούς όχι τυχαία, ούτε σαν βόδια. Όπως διαιρούνται οι τρεις σφαίρες στα τέσσερα,μέσω του ζωδιακού, το ίδιο διαιρείται και ο ζωδιακός σε δώδεκα θεϊκές δυνάμεις. Κάθε μία από τούτες τις δυνάμεις, διαιρείται στα τρία, αποδίδοντας συνολικά τριάντα έξι θεότητες.Συνεπώς, όπως φρονώ, κατέρχεται από ψηλά, από τους Ουρανούς, δώρο τριπλό από τις Χάριτες, δηλαδή τις Σφαίρες.Διαιρώντας τις ο Θεός με αυτόν τον τρόπο στα τέσσερα, μας στέλνει την τετραπλή δόξα των εποχών, που εκφράζουν τις αλλαγές του χρόνου. Και αληθινά, επάνω στη γη μας, οι Χάριτες τον κύκλο μιμούνται στα αγάλματα τους. Είναι ο Διόνυσος εκείνος που παρέχει τις Χάριτες και, εξαιτίας αυτής ακριβώς της ιδιαίτερης σχέσης του, λέγεται πως βασιλεύει μαζί με τον Ήλιο».

Ο Ήλιος απεικονίζεται στην ελληνική πλαστική τέχνη στις δύο ακόλουθες περιπτώσεις: Στο ανατολικό αέτωμα του Παρθενώνος,καθώς και στο αέτωμα του ναού των Δελφών, όπως επιμαρτυρεί ο Παυσανίας (Χ, 19.4). Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι, ακόμη και ο μυσταγωγός Σωκράτης, όπως αναφέρεται στους «Νόμους» του Πλάτωνος (10,3), επικαλείται σ' ένα είδος προσευχής,τον Ανατέλλοντα Ήλιο.Ο Ήλιος, στην αρχαιοελληνική παράδοση,συμβολίζεται με τις μορφές του Αετού, του γερακιού, του αλέκτωρος. Στον Ήλιο,επίσης, ανήκε και ένα κοπάδι από βόδια (Οδύσσεια, Μ, 260-419).Ο Θωμάς Καμπανέλλα (1568-1639), μυημένος στην πλατωνική και στη στωική φιλοσοφία,
εξέθεσε τις ηλιολατρικές αντιλήψεις,μέσα από τη δημοσιοποίηση του έργου του «Η Πόλη του Ήλιου» (1623). Πρόκειται για ένα σύγγραμμα στο οποίο πολλοί μελετητές διακρίνουν ουτοπιστικές προεκτάσεις και που μέσα από τις σελίδες του παρουσιάζεται η λειτουργία μίας ορθά, αρμονικά,
οργανωμένης Πολιτείας με ολύμπια αίγλη. Η πόλη του Καμπανέλλα, ιδεατή με σαφείς ουράνιες-μεταφυσικές προεκτάσεις,είναι σαφώς δομημένη σύμφωνα με το πλανητικό μας σύστημα,κυβερνάται δε από τον ανώτατο Αρχιερέα του Ηλίου,ο οποίος ονομάζεται Σολ. Αξίζει να επισημανθεί ότι και στην οκτάβα του πυθαγόρειου μονόχορδου, που διέπει κατά τρόπο καθοριστικό κάθε έκφανση εξελίξεως και δημιουργίας και το οποίο βρίσκει απόλυτη αντιστοιχία στην κλίμακα των μουσικών νοτών, το σολ ανταποκρίνεται στον πέμπτο μουσικό φθόγγο,στο πέμπτο στοιχείο, που είναι ο Ήλιος...

Η επόμενη ημέρα…

Και έρχεται η στιγμή, μια φυσιολογική στιγμή, που θα ερωτευθούμε… Όλος ο οργανισμός μας κινητοποιείται, τα ψυχικά επίπεδα ανυψώνονται προς τις ποιότητες τους, έτοιμα να δώσουν Αγάπη… Δεν είναι κάτι αφύσικο, η Αγάπη είναι η Φύση μας…

Και όταν έρθει η επόμενη ημέρα, αρχίζουν τούτες οι ποιότητες της Ψυχής να καταλαγιάζουν και αναδύονται οι φόβοι, οι ανασφάλειες, οι ζήλειες, οι διεκδικήσεις…

Σαν να μην έμεινε τίποτα από εκείνη την πρωταρχική λαχτάρα που ένωσε δύο Όντα του Θεού μέσα στην Πηγή τους…

Η Αγάπη βυθίστηκε σε έναν ασυνείδητο κόσμο, αντί να ανυψωθεί στον Θεό, και ο Έρωτας έγινε μάχη, καχυποψία, ακόμα και τρομοκρατία…

Οι μικρές διαφορές στις προσωπικότητες δύο ανθρώπων μέσα στην σχέση, γίνονται τεράστιες και ενίοτε ανυπέρβλητες… Μάχη σώμα με σώμα και εκείνη η διάθεση να επικρίνεις τον «εχθρό», να κρατήσεις άμυνες, να τον κατηγορήσεις για όλα…

Τι πάει να πει είμαι άντρας, είμαι γυναίκα…Όταν ξεχνάς ότι είσαι Άνθρωπος, έρχεται το ασυνείδητο να σου θυμίσει τι έχεις γίνει…
Οι διαφορές μας με τον σύντροφο μας δεν είναι καταστροφικές, καταστροφικός είναι ο τρόπος που τις διαχειριζόμαστε…

Όμως υπάρχουν κάτι Αιώνια, που χρειάζεται να τα διαφυλάξουμε στην Καρδιά μας, γιατί είναι ιερά και ένα από αυτά είναι ο Έρωτας… Όμως θέλει και Ψυχή και είναι καταπάτηση των Νόμων, αν τον αντιμετωπίσεις σαν σάρκα… Αυτά πληρώνουμε σήμερα… Το ότι δεν διαφυλάξαμε στην καρδιά μας τούτα τα Αιώνια…

Δεν θέλει πολύ... ένα γέλιο, ένας Έρωτας, ένα βλέμμα...

 Πολλά έχουν γραφτεί και άλλα τόσα ψιθυρίζονται χρόνια τώρα στ' αφτί του κάθε αιώνα, για την κόλαση...
Και ο κάθε αιώνας παραδίδει αυτόν τον ψίθυρο στον χρόνο...
Και τούτος ο χρόνος κάνει επάξια το χρέος του... όσο σημαντικός γίνεται ο χρόνος, τόσο ο ψίθυρος του γίνεται κραυγή που γεμίζει τις ώρες, τα λεπτά, τις στιγμές των ανθρώπων...

Νομίζω ότι αν οι άνθρωποι θα το μπορούσαν, θα ούρλιαζαν από την αγωνία της κόλασης...
Και εγώ δεν θέλω να μιλήσω για την κόλαση... Την χάρη δεν του την κάνω του χρόνου

Θα ψιθυρίσω εγώ στον αιώνα, τι σημαίνει Αιωνιότητα...
έτσι μπας και σταματήσει αυτή η παράδοση να πηγαίνει από γενιά σε γενιά και καταφέρουν οι άνθρωποι να μην ελπίζουν σε παραδείσους, αλλά να δημιουργούν τον Κόσμο τους συνεχώς, πιο αληθινό και λιγότερο "ξεδιάντροπο"...

Δεν θέλει πολύ... ένα γέλιο, ένας Έρωτας, ένα βλέμμα... κάτι ελευθερώνεται και μπορεί να αθωώσει τα πάντα, κοιτώντας τα με λίγο περισσότερο βάθος και επιείκεια...

Τα σκοτεινά μονοπάτια της ανθρωπότητας αποκτούν την Χάρη ενός Δρόμου που δημιουργείται εκεί που κάποιος μπορεί να τα φωτίσει...

Ο καθένας από΄εμάς

το φως δεν είναι λίγο... λίγο το κάνουν οι ψίθυροι ότι το σκοτάδι υπάρχει μόνο στην κόλαση και έτσι χάνουμε την ευκαιρία να την φωτίσουμε, ώστε να γίνει Δρόμος κι αυτή...

Είναι σαν ένα δωμάτιο... Όσο το κρατάς με κλειστά παντζούρια, τότε γίνεται κόλαση...
Γιατί η κόλαση δεν είναι ένας τόπος που μπορείς να τον αποφύγεις, αλλά ένας χρόνος που σου έκλεψε περισσότερα από όσα ήθελες να του παραχωρήσεις από τον Εαυτό σου…

Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει να αποδείξω ότι δεν υπάρχει κόλαση ή παράδεισος, γιατί ο καθένας μας έχει τον δικό του Θεό, και ανάλογα πάει εκεί που του δείχνει...
Εκτός κι αν καταφέρουμε να κοιτάξουμε μαζί εκείνο το Αστέρι μέσα μας, που ζεσταίνει την Καρδιά μας...

"με αγαπάς για εμένα, ή για εσένα"?

Ο Έρωτας που συμβαίνει μέσα σε ένα ζευγάρι, είναι ότι πιο όμορφο μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος στον Φυσικό Κόσμο...Νομίζω...όχι νομίζω, είμαι σίγουρη, ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο στον Φυσικό Κόσμο, που να δίνει την μορφή της τελειότητας του Όντος που Είμαστε...
Ξαφνικά και χωρίς καμία προσπάθεια, έρχονται οι Αρχές μέσα μας σε μια τέλεια ισορροπία..
Ο ένας γίνεται η προτεραιότητα του άλλου, είναιεντελώς φυσιολογικό αυτό...

Και έρχεται το επόμενο λεπτό, που αν δεν προσέξουμε, οι προτεραιότητες αλλάζουν.
Όταν ο Έρωτας χρειάζεται να γίνει ψυχική σύνδεση, οι άνθρωποι συνήθως το παραβλέπουν, εντυπωσιασμένοι από αυτό που βίωναν με το πρωταρχικό αίσθημα...
Και ξαφνικά αποσύρονται και ο καθένας βάζει ξανά σε προτεραιότητα τον εαυτούλη του (δεν λέω τον Εαυτό του ε?)

Και τότε ο Έρωτας περνάει στην φάση της ανίας και ο καθένας από την μεριά του νομίζει ότι σταμάτησε το ενδιαφέρον και σταματάει να είναι τρυφερός με τον άλλον. Η σχέση μετά γίνεται δεδομένη, ανιαρή, χλιαρή και ο καθένας αγαπάει "υποχρεωτικά"... Μένει στην σχέση περισσότερο από βολή, παρά από αγάπη...


Όταν ο άλλος παραμένει η προτεραιότητά μας και θέλουμε να είναι καλά, τότε θα κάνουμε τα πάντα για να είμαστε εμείς εκείνος ο άνθρωπος που θα τον κάνει να νιώθει καλά, το ίδιο χρειάζεται να συμβεί και από τον άλλον...

Δεν το έχω δει να συμβαίνει αυτό...
Γιατί την στιγμή που οι άνθρωποι χρειάζεται να αφήσουν ο ένας τον άλλον να μπει πιο βαθιά, τότε φοβούνται και κλείνουν...
Ξαφνικά και χωρίς ουσιαστικό λόγο, ο ένας δεν είναι προτεραιότητα του άλλου πια, αλλά μέσον να καλύψει τις πλασματικές του ανάγκες. Αρχίζουν και βγαίνουν μέσα στην σχέση, φόβοι, ανασφάλειες, υποκρισίες...Πόλεμος!

Και ο καθένας από την μεριά του ψάχνει να βρει τι έγινε ο Έρωτας...Μπορεί και να μην ψάξει ποτέ...Μια σχέση περνάει στην σφαίρα του δεδομένου σε χρόνο dt
Το να μείνει ή να φύγει κανείς από μια συμβατική σχέση, είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, αλλά όχι της Αγάπης...
Μετά επιμένεις σε μια σχέση, που δεν έχει τίποτα άλλο να σου προσφέρει, από το να σε κάνει διαρκώς να βγάζεις τον χειρότερο εαυτό σου...

Όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι θέλουν να είναι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι και το κάνουν με λάθος τρόπους, επιλέγοντας διαρκώς αυτό που θα τους κάνει δυστυχισμένους στην Ψυχή, παρ' όλα αυτά κάνουν σαν αυτό που επέλεξαν πρέπει, οφείλει, να τους φέρει ευτυχία...
Και όταν τα κομματάκια του παζλ δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, τα κόβουν και τα ράβουν, ώστε να ταιριάξουν ντε και καλά...

Δεν ξέρουν τι είναι το βάθος...Δεν ξέρουν τι είναι το ύψος...Μα κάθε πράγμα στην Ζωή μας είναι τότε μόνο ολοκληρωμένο, όταν δεν προσαρμόζεις το πράγμα στην ζωή σου, ούτε την ζωή σου στο πράγμα, αλλά επιτρέπεις και στα δύο να ενωθούν ελεύθερα...

Δύσκολο είναι να αγαπάς έναν άλλον άνθρωπο...Και είναι από αυτά τα πράγματα στην Ζωή μας, που προσπαθούν οι άνθρωποι ή να το προσαρμόσουν στην ζωή τους, ή να προσαρμοστούν σ' αυτό και έτσι σε καμία κατάσταση δεν επιτρέπουν στα δύο να ενωθούν ελεύθερα.

Υπάρχουν αυτές οι αξιώσεις από τον άλλον, γιατί η μοναδική μέριμνα του κάθε ανθρώπου είναι να νιώσει εκείνος καλά, και δεν τον ενδιαφέρει αν την ίδια στιγμή ο άλλος δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο "καλά" του άλλου...

Παρατηρώντας τα ζευγάρια και τις σχέσεις τους, έχω σκεφτεί πολλές φορές τούτο το "κόψε-ράψε" κάθε κομματιού ενός παζλ που όφειλε να γίνει ολοκληρωμένο, αλλά δεν ολοκληρώνεται ποτέ, παρά μόνο με βία, ίσως και μπόλικη καταπίεση.

Είναι σαν να επιλέγω ένα παντελόνι δύο νούμερα μικρότερο, για να φαίνομαι πιο αδύνατη...Και αγωνίζομαι να το κουμπώσω...
Κουμπώνει μεν, αλλά με καταπιέζει, με συνθλίβει, μου αφαιρεί εκείνη την αίσθηση της ελευθερίας, όταν το ρούχο ταιριάζει απόλυτα στο σώμα μου και μου επιτρέπει να κάνω αυθόρμητες κινήσεις, να μην κάθομαι σαν αγγούρι, απλά και μόνο γιατί θέλω να φαίνομαι πιο αδύνατη...

Ο Έρωτας ο αληθινός προκύπτει όταν δεν θέλεις να φαίνεσαι τίποτα, όταν δεν επιλέγεις έναν άνθρωπο για να τον προσαρμόσεις στην ζωή σου ή να προσαρμοστείς εσύ στην δική του, όταν δεν κόβεις και δεν ράβεις κομμάτια, που όφειλαν να ταιριάξουν μεταξύ τους με το πρώτο.
Και τότε μόνο όλα γίνονται μαγικά ταιριαστά...

Αφήνεις τον άλλον ελεύθερο να σε αγαπήσει, τότε μόνο, όταν και εσύ νιώθεις ελεύθερος να αγαπήσεις...

Όμως οι άνθρωποι δεν την ξέρουν την ελευθερία...ούτε καν τι σημαίνει...

Και πως η ελευθερία η δική μου γίνεται καταπιεστική για τον άλλον, ή του άλλου, γίνεται καταπιεστική για εμένα, ούτε θα το πάρουμε είδηση ποτέ, αν δεν νιώσουμε βαθιά τούτο το προνόμιο που μας έχει δοθεί...Να επιτρέπουμε στα πράγματα να ενώνονται ελεύθερα...

Όταν αυτό το προνόμιο το τιμήσεις, δεν θα περιμένεις τίποτα από τον άλλον, που δεν θα μπορείς εσύ πρώτος να το έχεις βιώσει μέσα σου.

Μέχρι να το νιώσει όμως αυτό ένας άνθρωπος, σαφώς χρειάζεται να κάνει σχέσεις που αντί να τον ολοκληρώνουν, τον κάνουν ακόμα περισσότερο δυστυχισμένο.

Γι' αυτό είπα ότι σε έναν αληθινό Έρωτα, ο ένας είναι η προτεραιότητα του άλλου...Να είμαι εγώ εκείνος ο άνθρωπος που θα κάνει τον άλλον να νιώθει καλά...

Ρώτησα προχτές κάποιον αγαπημένο άνθρωπο..."με αγαπάς για εμένα, ή για εσένα"?

...και ποιός μπορεί να απαντήσει με το χέρι στην καρδιά, αν δεν ξέρει ούτε καν ότι μπορεί να αγαπάει κάποιον με τόσο βαθιά και μεγάλη ελευθερία?

Πολλά πράγματα στην Ζωή του χάνει ο άνθρωπος, γιατί παραμένει ένα βιολογικό ον και τα βιολογικά όντα είναι πάντα εξαρτημένα και μισά...

"Είσαι ύποπτη, κουκλίτσα μου. Αλλού να τα πεις αυτά"

Μια σχέση τελειώνει, όταν παύεις να βαφτίζεις τη δυσαρμονία κρυμμένη αρμονία.
Και κάθε φορά, εσύ ο άπειρος λυρικός, αναρωτιέσαι πώς έμπλεξες από το τίποτα – έπρεπε να σεβαστείς όσα προμήνυαν το αταίριαστο – μιας και εξαρχής τα είχες δει όλα. Και πως εσείς οι δύο δε θα τα καταφέρνατε.

Είσαι ύποπτη, κουκλίτσα μου. Αλλού να τα πεις αυτά.
Οι αντενδείξεις είναι που σε μαγεύουν, χάρη σε αυτές καθηλώνεσαι και τους χρωστάς ευγνωμοσύνη γιατί ξέρεις. Πως πάντα εξ αφορμής τους ελευθερώνεσαι στο φινάλε.
Τι εξαίσια μυθικό πεδίο που αποτελούν οι αντενδείξεις στην αρχή μιας σχέσης. Τότε που αυτό που εκφράζουν δεν είναι το αταίριαστο δύο κόσμων, αλλά η μαγική αλλότητα. Τότε που κομμάτια του άλλου έρχονται από ξένο πλανήτη, μαζί με το γέλιο του άγνωστου μυθικού πτεροδάκτυλου με τα βιβλία του, με τα τραγούδια του. Με τα πουκάμισά του. Τις ιδέες και τη στάση ζωής του. ( Και με το λάγνο ψέμα σου, που τα ‘κανε όλα ωραία. )

Ώστε έτσι, λοιπόν, αυτή η μουσική που μου χάρισες είναι η μουσική των Ταλιμπάν; Τι ρίγος αποκάλυψης και τις εστί ο ποιών το θέλημά μου; Ο εκπλήττων μου τας ακοάς… Σε όλη μου τη ζωή, μωρό μου, περίμενα να ακούσω τέτοιες εξαίσιες μουσικές… Ερωτεύεσαι σημαίνει πως ακούς πια μόνο τη μουσική των Ταλιμπάν, μιλάς συλλαβιστά σε ξένη γλώσσα, δε σε καταλαβαίνουν και το λες άδικο, δεν πολυκαταλαβαίνεις και το λες μυστήριο, οι αντενδείξεις είναι γραμμένες πάντα με πολύ ψιλά γράμματα. Και όμως εγκαταλείπεσαι στο αλλότριο γένος.

 « Πέρασαν ώρες οι δυο τους με κοινή ανάσα, ώρες που ο Κ. είχε αδιάκοπα το συναίσθημα πως χάνεται ή πως είναι τόσο μακριά σε έναν ξένο κόσμο όσο κανένας άλλος πριν από αυτόν, σε έναν ξένο κόσμο όπου ακόμα και ο αέρας δεν είχε κανένα στοιχείο από τον αέρα της πατρίδας, όπου ήσουν καταδικασμένος να πνιγείς από ξενικότητα και όπου μέσα στα παράλογα θέλγητρά του δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα παρά να εξακολουθήσεις να πηγαίνεις, να εξακολουθήσεις να χάνεσαι». ( Πύργος – Κάφκα. )

Να πνιγείς από ξενικότητα…
Μεγαλώνεις, για παράδειγμα, με τη βεβαιότητα πως είναι αδύνατον να μπορεί κανείς να καταπιεί έστω και μια μπουκιά στο πρώτο ραντεβού, και να που αυτός καταβροχθίζει έξι πιάτα, το ένα πίσω από το άλλο, στην πρώτη σας κιόλας συνάντηση. Πιάτα χωρίς καμία αλληλουχία γεύσεων και χρωμάτων.
Συλλαμβάνεις την αντένδειξη ως μυθικό στοιχείο, η φυσικότητά του σε εξάπτει, δε θέλεις πια τίποτε τεχνήεν – μόνο αυτόν. Τον πρόσχαρα συμφιλιωμένο με έναν κόσμο όπου υπάρχει σώμα προς συντήρηση και επαύξηση… Και μια μέρα η αρμονία χορδή που χαλάρωσε, τον βλέπεις να τρώει και θέλεις να φύγεις επί τόπου – η εικόνα που σε ξετρέλανε την πρώτη φορά – τώρα η ίδια ακριβώς σε προβοκάρει. Βλέπεις το στόμα που σε φίλησε και αναρωτιέσαι πόσοι τόνοι ζυμαρικά έχουν περάσει από κει μέσα.

Βλέπεις έναν εγκέφαλο που γύρω του αιωρούνται πράγματα παράλογα, όπως συκωτάκια και γεμιστά, και ούτε καν ένα καρπάτσο, ό,τι σκέφτεται, ό,τι σου λέει, ό,τι θα σε διώξει τελικά το βλέπεις λίγο πριν από το τέλος, είναι μεταφορικά καμωμένο από την ευεξία ενός πεπτικού σωλήνα σε δράση. Δεν είναι ξένος πια, δεν έρχεται από τις στέπες, είναι όμορη χώρα που επιθυμεί να αλώσει τα σύνορά σου, την ερωτική σου ανεξαρτησία, την αισθητική σου συνείδηση. Είναι εχθρός δίπλά επιβαρημένος από την επιπολαιότητα του όρκου σου…

« Ορκίζομαι πως θα σε αφήσω να μπεις στο ζωτικό μου χώρο και να βασιλεύσεις ». Μα, στο μεταξύ, τι είναι αυτή η απαίσια μουσική που ακούγεται στο βάθος; Μουσική των Ταλιμπάν, είπες, τη λένε; Βγάλτε τη, σας παρακαλώ. Θέλω πίσω τα δικά μου τραγούδια… Φεύγεις και παρηγοριέται πάλι με γεμιστά. Η ζωή του, η τέχνη του, το καινούργιο πρόσωπο στη ζωή του, όλα είναι σαν μπριάμ και σαν μυδοπίλαφο. ( Πού και πού, μια μους μανταρινιού, εις μνήμην. ) Η αλλότητα της οικογένειας που τον μεγάλωσε με μπουγάτσες δε σε συναρπάζει πια. Έκανε λάθος ο Τσαρούχης. Δε γίνεται να μετατρέψεις σε Αναγέννηση ό,τι ελληνικό αγάπησες. Μυαλό δε βάζεις όμως, πάλι σε τραπέζι σε βλέπω. ( Ξανά ο θείος ουρανός της ξενικότητας. Ξανά ο Λωτρεαμόν ).

Η ομορφιά που εξάγεται από την τυχαία συνάντηση μιας ραπτομηχανής και μιας ομπρέλας. Όσο πιο ξένα είναι τα πράγματα μεταξύ τους τόσο πιο μαγικό είναι το φως που αναβλύζει από την επαφή τους. Πάλι από την αρχή λοιπόν. Έτοιμη να βαφτίσεις τη δυσαρμονία, που τώρα σε ελκύει, κρυμμένη αρμονία. Βλέπεις ακόμα μόνο τις χάρες και ξορκίζεις την καταστροφή που θα γεννήσει το νέο, άπειρο στοίχημα.
Το βλέμμα σου είναι άγραφο, είσαι η Χάιντι το κορίτσι των Άλπεων, για την ώρα ούτε ελλείμματα ούτε αποζημιώσεις. Βγες από την ιστορία για ένα λεπτό. Παρατήρησέ τους σαν τέλεια ξένη. Κοιτάζονται, πίνουν, δεν τρώνε, χαμογελούν και το γέλιο τους είναι η τέλεια ζαβολιά. Γελάνε για να μην αφήσουν ελεύθερο τον πανικό τους. Είναι έτοιμοι να το βάλουν στα πόδια από τη φρίκη της αλλότητας και την έλξη που τους καθιστά αδύναμους. Αλλά μένουν. Θα επιλέξουν την παρέκκλιση. Θα συνεχίσουν.

Καλά Χριστούγεννα λοιπόν, Μίστερ Λώρενς. Ποτέ δε θα αξιωθώ το – πέραν του τετριμμένου έρωτα – τοπίο. Ίσως ο άδηλος έρωτας του Γιαπωνέζου για το λοχία, σκέφτεται η γυναίκα, συνόψισε το θέμα με τον πιο σωστό τρόπο. Αν ο Θεός δε μας έκανε αυτό το κακόγουστο αστείο με τους έρωτες, την άλλη ράτσα, κανονικά μόνο νεκρή θα έπρεπε να την ασπαζόμαστε. Βγάζει τον Όσιμα από το βίντεο, βάζει Χάιντι, το κορίτσι των Άλπεων. « Αγαπητέ Κλάους, δε νοσταλγώ πια το ακρογιάλι σου, γιατί εμείς εδώ πέρα τρέχουμε ήδη με τα έλκηθρα… ».

[Άπειρο στοίχημα] της Μαλβίνας Κάραλη

Ισχυρός συναισθηματικά, άνθρωπος

Πόσο εύκολα θα μπορούσε να περιγράψει κανείς ένα άνθρωπο, που είναι συναισθηματικά ισχυρός; Είναι διαφορετικός από τους άλλους στην όψη, στην περπατησιά, στην ομιλία;... Δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί τόσο εύκολα. Σίγουρα όμως δεν κυκλοφορεί με ταμπελίτσα στο μέτωπο, ούτε έχει πράσινο δέρμα...Δεν μπορούμε να σας πούμε τι ακριβώς κάνει, μπορούμε όμως να σας πούμε τι δεν κάνει!

1. Δεν αφήνει το δράμα, να τον κατευθύνει
Ο εγκέφαλός του λειτουργεί σαν το ραδιόφωνο. Επικεντρώνεται σ' αυτά, που του δίνουν χαρά και χαμόγελο, όπως το ραδιόφωνο συντονίζεται στο σταθμό της επιλογής μας, αφήνοντας στην άκρη κάθε τι που τους φορτίζει αρνητικά.
Ας πορευτούμε μακριά από την ανοησία των γύρω μας, προσπαθώντας να επικεντρωθούμε στα θετικά και δεν θα αργήσει η στιγμή, που θα βλέπουμε δυσκολότερα τα αρνητικά.

2. Δεν σπαταλά το χρόνο του στην αυτολύπηση
Ο ισχυρός συναισθηματικά άνθρωπος δεν κάθεται να στεναχωρηθεί για τον άσχημο τρόπο, που του φέρθηκαν οι άλλοι. Αντιθέτως αναλαμβάνει την ευθύνη της ζωής του, της δουλειάς του, προσπαθεί να διορθώσει ό,τι διορθώνεται, έχοντας πάντα στο μυαλό του πως η ζωή δεν είναι πάντα ούτε εύκολη, ούτε δίκαιη. Γιατί ευτυχία δεν είναι η απουσία προβλημάτων, αλλά η ικανότητά να τα κανείς.
Γι' αυτό, καλό είναι να κοιτάμε τι έχουμε και όχι τι χάσαμε, αφού αυτό που μετράει δεν είναι αυτό που χάνουμε, αλλά τι κάνουμε με ό,τι μας μένει.

3. Δεν χρειάζεται πολλά για να είναι ευτυχισμένος
Ο συναισθηματικά ισχυρός άνθρωπος ξέρει πολύ καλά πως η ευτυχία είναι στάση ζωής. Με άλλα λόγια η ευτυχία του δεν εξαρτάται από την επίλυση του ενός ή του άλλου θέματος. Δεν συνδέεται με την απόκτηση πραγμάτων, ανθρώπων, κοινωνικού status. Ευτυχία είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα και πώς μπορεί κανείς να το εκτιμήσει.

4. Δεν συγκρίνει την πορεία του με των άλλων.
Η κοινωνική σύγκριση είναι ο κλέφτης της ευτυχίας. Κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε χωρίς να μπαίνουμε σε σύγκριση με τους άλλους, τη στιγμή που ο καθένας χρειάζεται το δικό του χρόνο εξέλιξης και έχει να διανύσει τη δική του πορεία εξέλιξης. Ο συναισθηματικά ισχυρός άνθρωπος, το γνωρίζει καλά αυτό.

5. Δεν ζηλεύει την ευτυχία και την επιτυχία των άλλων.
Ο συναισθηματικά ισχυρός άνθρωπος μπορεί πραγματικά να εκτιμήσει και να χαρεί για την επιτυχία των άλλων, ούτε ζηλεύει αν κάποιος πετύχει αυτό που προσπαθεί να πετύχει εκείνος, αφού γνωρίζει πως η επιτυχία εξαρτάται από σκληρή δουλειά και μεθοδευμένη προσπάθεια. Δεν φοβάται να δουλέψει σκληρά και έχει εμπιστοσύνη στις ικανότητές του. Αυτή η εμπιστοσύνη άλλωστε είναι που δεν του αφήνει κανένα χώρο για φθόνο. Όταν υπάρχει αυτοεκτίμηση δεν υπάρχει κανένας λόγος για ζήλια.

6. Δεν περιμένει τα πάντα να είναι εύκολα
Ο συναισθηματικά ισχυρός άνθρωπος δεν βλέπει τις αποτυχίες ή τις καθυστερήσεις σαν λόγους για να παραιτηθεί από την προσπάθειά του. Αντιθέτως τις χρησιμοποιεί σαν μέσο για να γίνει καλύτερος. Είτε προσπαθεί για τη βελτίωση της υγείας του, είτε της δουλειάς του, έχει κατανοήσει καλά πως κάθε βήμα απαιτεί χρόνο και το ίδιο και οι αλλαγές.

7. Δεν λέει "δεν μπορώ".
Ο συναισθηματικά ισχυρός άνθρωπος, γνωρίζει πολύ καλά, πως όποιος θέλει να κάνει κάτι, θα βρει και τον τρόπο να το κάνει. Αν πάλι δεν θέλει, θα βρει κι ένα μακρύ κατάλογο δικαιολογιών για να το αποφύγει.
Καλό είναι να σταματήσουμε να λέμε "θα ήθελα..." ή "ας μπορούσα" και να το αντικαταστήσουμε με το "θέλω" ή το "μπορώ". Ας βάλουμε σε κουτί τα "δεν μπορώ" και τα όνειρά μας σε σχέδια.

8. Δεν αφήνει τους πειρασμούς να τον αποσπάσουν.
Επικεντρώνεται στα όνειρά του και δεν τα θυσιάζει για κάτι εφήμερο.

9. Δεν είναι ανυπόμονος
Τα καλά πράγματα δεν έρχονται σ' αυτούς που περιμένουν. Τα καλά έρχονται σε κείνους που προσπαθούν και εργάζονται για να πετύχουν με υπομονή και σύνεση. Αν ξέρουμε τι θέλουμε ας προχωρήσουμε με ένα βήμα τη μέρα, προς την κατεύθυνση αυτή.

10. Δεν κάνει τα ίδια λάθη ξανά και ξανά.
Ο συναισθηματικά ισχυρός άνθρωπος δεν επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Τα παραδέχεται και μαθαίνει από αυτά, αποκτώντας πείρα και ικανότητα να παίρνει σωστότερες αποφάσεις.

11. Δεν αντιστέκεται στην αλλαγή
Ούτε και την αποφεύγει, γνωρίζοντας πως πολλές φορές, αυτό είναι αδύνατο. Έτσι, είναι πρόθυμος να δοκιμάσει αλλαγές πιστεύοντας στην ικανότητά του να προσαρμόζεται και να απαντά στις προκλήσεις.

12. Δεν σπαταλά χρόνο και ενέργεια για πράγματα, που δεν μπορεί να ελέγξει
Ξέρει πολύ καλά, πως μερικές φορές το μόνο που μπορεί να ελέγξει κανείς είναι η στάση του. Άλλωστε η εσωτερική γαλήνη ξεκινά από τη στιγμή, που θα επιλέξουμε να μην επιτρέψουμε σε ένα τυχαίο γεγονός ή και πρόσωπο, να ελέγξει τα συναισθήματά μας.

13. Δεν κολλά σε κάθε λέξη που λένε οι άλλοι γι' αυτόν.
Ακούει τη δική του καρδιά και τη δική του διαίσθηση.
Καλό είναι να προσπαθούμε να μην παίρνουμε τα πράγματα, που λένε οι άλλοι για μας, προσωπικά. Στην πραγματικότητα τα λόγια τους αντανακλούν τη δική τους εικόνα, όχι τη δική μας. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να ελέγξουμε τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί μας. Μπορούμε όμως να ελέγξουμε τον τρόπο που αντιδρούμε και ποιους έχουμε γύρω μας.

14. Δεν πιστεύει πως όλοι είναι εν δυνάμει εχθροί του.
Ο συναισθηματικά ισχυρός άνθρωπος επιλέγει να βλέπει την καλοσύνη στους άλλους.
Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας και ας πλησιάσουμε τους ανθρώπους, αφού όταν επιλέγουμε την καλοσύνη των ανθρώπων, καταλήγουμε να τροφοδοτούμε με καλοσύνη τον ίδιο μας τον εαυτό.

15. Δεν είναι κύριο μέλημά του να τα έχει καλά με όλους.
Δεν φοβάται να πει "όχι" ή να μιλήσει όταν αυτό, είναι απαραίτητο. Προσπαθεί να είναι δίκαιος και υπομονετικός, αλλά αποδέχεται την απογοήτευση των άλλων όταν δεν πληρεί τις προσδοκίες τους. Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν μπορούμε να τους ευχαριστούμε όλους. Όπως λέει και το τραγούδι: "σ' όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε"...

16. Δεν πιστεύει πως είναι ποτέ αργά, για να ξεκινήσει κανείς απ' την αρχή.
Επειδή κάποια πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα περιμένουμε ή όσο γρήγορα θέλουμε, αυτό δεν είναι λόγος για να χάσουμε τον εαυτό μας. Εξάλλου ο χρόνος κυλάει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και είναι προτιμότερο να ζήσουμε έτσι, ώστε κοιτάζοντας πίσω, να μπορούμε να πούμε πως δώσαμε στη ζωή μας τον καλύτερό μας εαυτό.

Αν νομίζετε πως κάποιο από τα παραπάνω ή και όλα, αξίζει την προσοχή σας ή την υιοθέτησή σας, κάντε το!

Σιωπή, Ξεκούραση, Μοναξιά- Μην τα φοβάστε!

Είναι εκπληκτικό το πόσο ‘’συντονισμένοι’’ είμαστε σήμερα με το ‘’θόρυβο’’ της καθημερινότητας. O ανεμιστήρας του Η/Υ, το μοτέρ του ψυγείου, το κλιματιστικό, σε σημείο που αν για κάποιο λόγο αυτά σταματούσαν, θα έμοιαζε με αναπάντεχο δώρο. Έρευνες έχουν δείξει πως οι χρηστές των ‘’smart phones’’ ελέγχουν την συσκευή τους κάθε 6,5 λεπτα, γεγονος που αντιστοιχεί σε περίπου 150 φορές τη μέρα. Η σιωπηρή ησυχία, η ηρεμία δηλ. του ατόμου έχει αντικατασταθεί από μια ‘’κακοφωνία’’ της επικοινωνίας και ο χρόνος με τον εαυτό μας δαπανάται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Κάπως έτσι, οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα καταλήγουν να είναι ‘’βυθισμένοι’’ στο θόρυβο των μέσων τεχνολογίας που κυριαρχούν στον κόσμο και η ηρεμία και ο προσωπικός χρόνος να αποτελούν είδη υπό- εξαφάνιση.
Ωστόσο, τα οφέλη και πλεονεκτήματα τους μπορούν να πείσουν κάποιους για την αναγκαιότητα ύπαρξης τους στη ζωή μας:

1. Αποτρέπεται η εξάντληση:
Πολύ συχνά στον πολιτισμό μας, η αυτοεκτίμηση συγχέεται με την παραγωγικότητα. Όσο περισσότερο αποδίδουμε, τόση αξία αποκτά ο εαυτός μας. Και όσο αυξάνονται οι απαιτήσεις γύρω μας, τόσο περισσότερο έχουμε ανάγκη να είμαστε εκεί, ενημερωμένοι και μάχιμοι με αποτέλεσμα την εξουθένωση, σωματική αλλά και ψυχική.
Η μοναξιά, αν και είναι μια λέξη που φοβίζει τον περισσότερο κόσμο, μας επιτρέπει να κάνουμε ένα διάλειμμα από τον ‘’αγώνα δρόμου’’ της καθημερινότητας. Πολλές φορές το ‘’να μην κάνεις τίποτα’’ βοήθα στο να κάνεις περισσότερα!

2.Εστιάζουμε σε περισσότερες οπτικές:
Μπαίνοντας σε ρυθμούς χαλάρωσης και αποδεχόμενοι τις παύσεις σιωπής, η υπερβολική ευαισθησία μας απέναντι στα ερεθίσματα γύρω μας ελαττώνεται και μπορούμε να εστιάσουμε καλύτερα σε αυτά που σκεφτόμαστε, νιώθουμε και θέλουμε.

3.Επιλύονται προβλήματα του αύριο:
Σήμερα, οι άνθρωποι είναι αποσυνδεδεμένοι από το παρόν τους και κινούνται με γνώμονα το ’’αύριο’’ γεγονός που τους δημιουργεί μεγάλη σύγχυση και πολύ άγχος.
Κάνοντας ένα ‘’ βήμα πίσω’’, υιοθετώντας έναν τρόπο ζωής με παύσεις και χώρο για χαλαρωση, εχουμε την ευκαιρία να αποκτούμε συνείδηση του εαυτού μας και να βιώνουμε πτυχές κρυμμένης ευτυχίας του παρόντος.

4. Βελτιώνεται η μνήμη:
Βρίσκοντας χρόνο για τον εαυτό μας ενισχύουμε την αυτοσυγκέντρωση μας. Οι εξελικτικοί επιστήμονες αναφέρουν πως μια βόλτα έξω στη φύση ενισχύει τη λειτουργία συγκεκριμένων τμημάτων του εγκεφάλου μας, επιδρώντας θετικά στη μνήμη. Είναι ανθρωπινή τάση, εξηγούν, καθώς οι προγονοί μας ‘’έβγαιναν’’ για κυνήγι αποκτώντας συνεχώς δεξιότητες σημαντικές για την επιβίωση τους.
Κάνοντας μονοί μας μια βόλτα, συνεχίζουν, δίνεται η δυνατότητα στον εγκέφαλο να συγκεντρωθεί και να εστιάσει χωρίς εμπόδια, βοηθώντας στην παγίωση της μνήμης.

5.Ενισχύεται η προτροπή και η δράση:
Η ψυχολόγος Κelly Μcgonigal επισημαίνει πως κατά τη διάρκεια της σιωπής, το μυαλό είναι σε καλύτερη θέση να καλλιεργήσει μια πρόθεση που θα παρακινήσει το άτομο να δράσει.
Η σκόπιμη σιωπή, μας βάζει σε μια κατάσταση πνευματικής ανασκόπησης και απελευθερώνει τη διανόηση, τροφοδοτώντας τα θετικά μας συναισθήματα και ενισχύοντας τις προθέσεις μας για επιτεύγματα.

6.Αυξάνεται η αυτογνωσία μας:
Πολλές φορές οι πράξεις μας κυριαρχούνται από αυθόρμητες αντιδράσεις και απουσιάζει η λογική σκέψη.
Με τη σιωπή, αφήνουμε χώρο στην αυτό-γνωσία μας να φιλτράρει τις ενέργειες μας αντί να καθοδηγούμαστε από αυτές. Συνειδητοποιώντας και παρατηρώντας τις σκέψεις μας αποκτούμε καλύτερο έλεγχο του εαυτού μας.

7.Μεριμνούμε για το μυαλό:
Ο εγκέφαλος είναι ένα πολύπλοκο και ισχυρό όργανο, και όπως και οι μυς του σώματος, ωφελείται από την παύση, τη ‘’ξεκούραση’’.
Έρευνα του UCLA, έδειξε ότι τακτικά ‘’διαλείμματα σκέψης’’, σιωπής και πνευματικής εν γένει ‘’ξεκούρασης’’ βελτιώνουν τις λειτουργιές του φλοιού, ενός τμήματος του εγκέφαλου, και ενισχύουν την ικανότητα μας να επεξεργαζόμαστε τις πληροφορίες που παίρνουμε.
Αφιερώνοντας λιγότερο από 10 λεπτά καθισμένοι στο αυτοκίνητο, χαλαρώνοντας με το να φανταστείτε ένα γαλήνιο τοπίο, θα ενισχύσετε τη φαιά ουσία του εγκέφαλου σας, εξηγούν οι ειδικοί.

8. Κατασταλάζουν οι ιδέες:
‘’Η ονειροπόληση και η πλήξη είναι πηγή επώασης και δημιουργικής ανακάλυψης για τον εγκέφαλο’’ εξηγει ο καθ. Jonathan Schooler του US Santa Barbara, τονίζοντας τη σημασία του να ‘’αφηνόμαστε’’ στη δημιουργική διαδικασία της σκέψης δίνοντας το χρόνο στον εγκέφαλο μας να αφομοιώσει τις ιδέες και τα δεδομένα στα όποια έχουμε εκτεθεί, να καταλήξουν σε συμπεράσματα.

9.Διαχειριζομαστε καλυτέρα τα αρνητικά:
Η απόσταση από ό,τι μας ενοχλεί και προκαλεί δυσφορία δεν είναι μια αυτόματη διαδικασία με διακόπτη!
Πολλές φορές και μέσα στην γαληνή της στιγμής, η δυσφορία από αρνητικές σκέψεις και ιδέες προσπαθεί να παρεισφρήσει. Απέχοντας όμως από το εμπλακείτε σε διασπαστικές σκέψεις, επαναφέροντας και επικεντρώνοντας την προσοχή σας στον εαυτό σας και στην αναπνοή σας, οικοδομείτε την αυτό-πειθαρχία σας.

10. Απεγκλωβίζεται το συναίσθημα:
Ο άνθρωπος διαθέτει μηχανισμούς άμυνας απέναντι σε δύσκολες καταστάσεις που μπορεί να αντιμετωπίζει. Ένας τέτοιος είναι ο λεγόμενος μηχανισμός πάλης/φυγής, ο όποιος ενεργοποιείται ασυνείδητα σε περιπτώσεις που το άτομο νιώθει απειλή για την ακεραιότητα του ή βιώνει άσχημα συναισθήματα, προκειμένου να ‘’προστατευτεί’’.
Συχνά όμως, αγνοώντας ή θάβοντας τα αρνητικά συναισθήματα, βιώνουμε άγχος, στρες, θυμώνουμε υπερβολικά και μπορεί να έχουμε και αϋπνίες.
Αυτό που βοηθάει να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις και προτείνεται συχνά και από τους ψυχοθεραπευτές, είναι να δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας να σκεφτεί λογικά και να παρατηρήσει τι ήταν αυτό που πυροδότησε τα αρνητικά συναισθήματα.
‘’Μένοντας μονοί’’ με τον εαυτό μας και χωρίς πιέσεις γύρω μας, μπορούμε να εκτιμήσουμε αντικειμενικά και λογικά την κάθε εμπειρία μας.
Tips: Το μέλλον υπολείπεται από ό, τι το παρόν μπορεί να προσφέρει. Η σιωπή και η μοναξιά μας τραβά έξω και μας βυθίζει πίσω στο παρόν.

Βλέμμα: Το αποτύπωμα της μοναδικότητας

Προετοιμαζόμαστε στην επαφή μας με τους άλλους. Ψάχνουμε τα πιο εύστοχα λόγια για να εκφράσουμε αυτά που θέλουμε, χρησιμοποιούμε το σώμα μας ως εργαλείο, ντυνόμαστε κατάλληλα για να παρουσιαστούμε στον άλλον. Ρούχα, λόγια, σώμα, επιλέγουμε τα κατάλληλα, μέσα από ένα ρεπερτόριο ανάλογα με το τι νιώθουμε ότι θα εκφράσει καλύτερα το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε. Κάτι πάνω μας μένει όμως ακατέργαστο χωρίς δυνατότητα 'σκηνοθέτησης', το βλέμμα. Δεν μπορείς να το χειριστείς, να το παραλλάξεις, θα εκφράζει αυτό που είσαι εκείνη τη στιγμή, πολλές φορές ακόμα και αυτό που εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις. Δεν θα κρύψει, δεν θα προσθέσει τίποτα πέρα από αυτό που πραγματικά είσαι.

Η δύναμη του βλέμματος
Το μωρό ξαφνιάζεται από έναν δυνατό κρότο. Aκολουθούν δευτερόλεπτα απόγνωσης, και το βλέμμα του καθρεφτίζει τον φόβο και το ξάφνιασμά του. Σε λίγο δευτερόλεπτα ανακούφισης καθώς συναντά το βλέμμα της μαμάς που καθησυχάζει. Το βλέμμα ανακουφίζει, εκφοβίζει, προσκαλεί, αποδέχεται, απορρίπτει. Ρωτάμε, μας δίνουν μια απάντηση, αναζητούμε το βλέμμα για να 'επικυρώσουμε' την απάντηση ή όχι. Πόσες φορές αμφισβητούμε τη δήλωση κάποιου απλά και μόνο επειδή το βλέμμα του μας λέει κάτι άλλο;

Κρυμμένα βλέμματα
Και από την άλλη υπάρχουν και οι στιγμές που θέλουμε να αποφύγουμε την επαφή με τους άλλους. Τι κάνουμε; Κρύβουμε το βλέμμα μας. Πρωινό ξύπνημα, το σώμα μας ξύπνησε πιο γρήγορα από το πνεύμα μας, δεν έχουμε όρεξη να επικοινωνήσουμε με κανέναν μέχρι να συνέλθουμε. Φτάνουμε στη δουλειά, μπαίνουμε στον ανελκυστήρα και αντικρίζουμε τρεις αγνώστους. Λέμε στεγνά την καλημέρα μας και ακολουθούν δευτερόλεπτα αποφυγής στο να εκθέσουμε το βλέμμα μας. Δεν μας πειράζει που έχουμε στριμωχτεί και που τα σώματα μας μπορεί να αγγίζονται, στην επιθυμία μας να μην κάνουμε επαφή αυτές τις δύσκολες πρωινές στιγμές. Το βλέμμα μας θα προφυλάξουμε. Καρφώνουμε λοιπόν το βλέμμα σε ένα σημείο και υπομένουμε.
Λέμε ψέματα στον σύντροφο, θα βρούμε το κατάλληλο περιεχόμενο, θα προσπαθήσουμε να χρωματίσουμε και με μια ανεμελιά τη φωνή μας, πετυχημένα ή αποτυχημένα. Θα προσπαθήσουμε να χειριστούμε ό,τι μέσα διαθέτουμε πάνω μας. Στην προσπάθεια να προφυλάξουμε όμως το μυστικό μας, η μόνη παρέμβαση που μπορούμε να κάνουμε στο βλέμμα μας… είναι η αποφυγή του. Τη στιγμή της διασταύρωσης των βλεμμάτων θα νιώσουμε την απειλή της αποκάλυψης.

Η αποκρυπτογράφηση βλέμματος
Τι συμβαίνει με το βλέμμα; Είναι εντυπωσιακό. Στους χώρους της επιστήμης της επικοινωνίας, γίνονται προσπάθειες αποκρυπτογράφησης των σημάτων της μη λεκτικής επικοινωνίας, της γλώσσας του σώματος μέσα από τη στάση του σώματος που υποδεικνύει διάφορα μηνύματα, τον τόνο της φωνής, τις φυσιολογικές αντιδράσεις του οργανισμού (κοκκίνισμα, εφίδρωση κλπ.). Το βλέμμα, όμως, δεν μπορεί να καταγραφεί γιατί δεν μπορεί να προσδιοριστεί καν!
Σε μία βιωματική άσκηση δουλεύοντας με μια ομάδα μου στήσαμε μια γραμμή μελών απέναντι σε μια άλλη γραμμή αντικριστά. Η οδηγία ήταν οι μεν να προσεγγίζουν τους δε διερευνώντας μέσα από τη βλεμματική επαφή πόσο κοντά αντέχουν να πλησιάσουν και σταματώντας όταν νιώθουν ότι παραβιάζουν τα όρια του άλλου. Η οδηγία ήταν αυστηρή: Δεν μιλάτε, δεν κινείστε, παρά μόνο βηματίζετε.
Η φόρτιση των μελών της ομάδας ήταν συγκλονιστική. Σώματα σιωπηλά που δεν μιλούσαν μόνο μέσα από το βλέμμα. Σε κάποια μέλη η συγκίνηση ήταν έντονη. Κάποια μάτια δάκρυσαν και κατέληξαν τα σώματα σε αγκαλιά. Λόγια που δεν λέγονταν, συναισθήματα όμως που μοιράζονταν μέσα από το βλέμμα!

Αυτό είναι το βλέμμα! Το πρωτογενές υλικό μας, το αποτύπωμα της μοναδικότητάςμας τη συγκεκριμένη στιγμή! Πιο γνήσιο και αυθεντικό από κάθε τι πάνω μας!
Θες λοιπόν να κρύψεις κάτι; Κρύψε το βλέμμα σου. Τότε, όμως, θα καταλάβει ο άλλος ότι κάτι κρύβεις.

ΠΩΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ (Ή ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ)

Να έχετε όραμα. Ασχοληθείτε με πράγματα που σας κάνουν να νιώθετε δημιουργικοί και χαρούμενο

Αποδεχτείτε τον εαυτό σας όπως είναι μόνο τότε θα αποδεχτείτε πραγματικά και τους άλλους

Απαλλαγείτε από ζήλια, φόβο, λύπη, θυμό, ενοχές. Συγχωρέστε τον εαυτό σας εξάλλου ουδείς άσφαλτος! όπως είπε σε συνέντευξη της γνωστή αοιδός που δυστυχώς αποτελεί πρότυπο για τα παιδιά μας.

Κρατήστε στη μνήμη σας θετικές εικόνες και θετικούς στόχους. Να θυμάστε ” η σκέψη έχει δύναμη ,αυτό που αυξάνετε στη ζωή σας είναι αυτό στο οποίο εστιάζετε την προσοχή σας .Αν εστιάζετε την προσοχή σας στις ελλείψεις σας τότε αυτές θα αυξηθούν

Να αγαπάτε τον εαυτό σας κι όλους τους άλλους. Κάντε την αγάπη βασική έκφραση και σκοπό της ζωής σας.

Δημιουργήστε χαρούμενες, τρυφερές, έντιμες σχέσεις.

Σταματήστε να ασχολείστε με τον υπέροχο εαυτό σας και προσφέρετε εθελοντική βοήθεια όπου μπορείτε. Έρευνες έδειξαν ότι η συνήθεια να βοηθάμε τους άλλους οδηγεί στην υγεία και μακροζωία.

Ο ΠΛΑΤΩΝ έλεγε ότι είμαστε δεμένοι με το σώμα μας όπως ένα οστρακοειδές με το όστρακο του .Φροντίστε το σώμα σας .Ο πλανήτης μας έχει ανάγκη από υγιείς ανθρώπους .Οι άρρωστοι άνθρωποι είναι εγωκεντρικοί ασχολούνται μόνο με τους πόνους τους ενώ οι ευτυχισμένοι είναι γενναιόδωροι

Αντιμετωπίστε καθετί στη ζωή σας σαν μια ευκαιρία για καινούργια γνώση κι εξέλιξη. Να είστε ευγνώμονες. Αν δεν μπορείτε να νιώσετε ευγνωμοσύνη στο τώρα για όσα έχετε δ ε ν θα τα καταφέρετε ποτέ όσα και να αποκτήσετε ,πάντα κάτι θα λείπει

Μην χάνετε την αίσθηση του χιούμορ.

Άδειες καρέκλες!

Τυχαία πέρασα από εκείνο το στενό αλλά δεν τους είδα να απολαμβάνουν όπως απολάμβαναν τον ήλιο του μεσημεριού! Φαντάστηκα και τι δεν φαντάστηκα. Λάβετε υπόψη σας ότι η φαντασία είναι και αυτή μνήμη ή μια μορφή μνήμης! Ο κυρ Γιάννης με το φίλο του. Τι έγινε, τι μπορεί να μεσολάβησε ώστε να τους στερήσει την έξοδό τους; Ο θάνατος! Μόνο ο θάνατος θα μου κόψει τούτες τις μικροχαρές, κανένας άλλος, μου είχε πει μια άλλη φορά, ρουφώντας χορταστικά μια βαθιά γουλιά σκέτου ελληνικού καφέ.
«Ο καφές, πάντα σκέτος, το συκώτι μας συμπαθεί το πικρό, όχι όμως το γλυκό κι εγώ δεν αγάπησα ποτέ τα γλυκά μόνο τη Γλύκα, με όλη μου τη δύναμη!»
Σπάνιο όνομα! Άκου Γλύκα! Την πρώτη φορά τον ρώτησα μήπως τη βαφτίσανε Γλυκάνθη; Και τα πήρε ο κυρ Γιάννης και έτρεξε στο σπίτι να φέρει το βαφτιστικό της. Πόσες φορές χρειάστηκε να το βγάλει από το συρτάρι, χαμογελώντας και στοιχηματίζοντας για τη βεβαιότητα των λόγων του!

Η Γλύκα, μας άφησε ένα χειμωνιάτικο πρωί, ταξίδεψε πολύ ήσυχα στους δρόμους του ουρανού. Παιδιά δεν υπήρχαν να την κλάψουν, μόνο ο κυρ Γιάννης ήταν απαρηγόρητος, αλλά βλέπετε ο γιατρός των πάντων, δια της λήθης, ο χρόνος, μας δίνει μόνο το δικαίωμα μιας γλυκιάς ανάμνησης. Παλιά και λησμονημένα; Όχι ακριβώς. Παλιά και περασμένα, λίγο ξεχασμένα θα πω εγώ!
Το μυαλό μου πήγε στο κακό. 1926! Τότε γεννήθηκε, τι να υποθέσω, έλειπε κι ο φίλος του, τι να σκεφτώ!
Τρεις καρέκλες κι ένα τραπέζι! Στη μία ο ένας στην άλλη ο άλλος και στην τρίτη τα πανωφόρια τους, όταν ζεσταίνονταν πολύ.
Όπως αναρωτιόμουνα, άκουσα βήματα στο στενό πλακόστρωτο. Έρχεται; Όχι δεν έρχεται μου απάντησε μια φωνή, δεν θα ξανάρθει ποτέ πια συνέχισε με επιτονισμό η δική μου εσωτερική φωνή! Και ο καφετζής που ανέβαινε με μια νταμιτζανίτσα τσίπουρο, πάει κι ο κυρ Γιάννης, πάει στη Γλύκα του σήμερα!
Είδατε, καμιά φορά η μνήμη πολλών κάνει τη φαντασία να καλπάζει, όχι άδικα. Πετάχτηκα με μιας συντριμμένος για το αναπάντεχο! Όχι, όχι, όχι άλλες άδειες καρέκλες, φώναξα με όλη μου τη δύναμη!
Ο καφετζής έπαιξε λιγάκι με τις λέξεις! Λες εμένα να με συμφέρει να αδειάζουν και συνέχισε :μη πικραίνεσαι, βάλε τη φαντασία σου σε άλλο δρόμο, έτσι είναι τα ανθρώπινα! Είμαστε περαστικοί κι ο δρόμος πηγαίνει πάντα προς τα μπρος!

ΟΙ 12 ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Καθώς κοιτάς πίσω στη ζωή σου, θα συνειδητοποιήσεις ότι πολλές φορές όταν νόμιζες ότι είχες χάσει κάτι καλό, στην πραγματικότητα κατευθυνόσουν προς κάτι καλύτερο. Δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα.
Μερικές φορές πρέπει απλά να χαλαρώσεις και να έχεις πίστη ότι τα πράγματα θα πάνε καλά. Πήγαινε σιγά-σιγά και άσε τη ζωή να κυλήσει. Επειδή, μερικές φορές, οι αλήθειες που δεν μπορείς να αλλάξεις, καταλήγουν να αλλάζουν αυτές εσένα και να σε βοηθάνε να ωριμάσεις.

Διάβασε παρακάτω δώδεκα τέτοιες αλήθειες…

1. Όλα είναι όπως θα έπρεπε να είναι. Είναι τρελό πως καταλήγεις πάντα εκεί που προορίζεσαι να είσαι – πως, ακόμα και οι πιο τραγικές και αγχωτικές καταστάσεις τελικά σε διδάσκουν σημαντικά μαθήματα που ποτέ δεν είχες ονειρευτεί ότι θα είχες την ευκαιρία να μάθεις. Να θυμάσαι, πολλές φορές, όταν τα πράγματα καταρρέουν, στην πραγματικότητα βρίσκουν επιτέλους τη θέση τους.

2. Δεν μπορείς να αρχίσεις να βρεις τον αληθινό σου εαυτό, πριν χαθείς σε αυτό τον κόσμο. Το να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις χαθεί είναι το πρώτο βήμα για να ζήσεις τη ζωή που θέλεις. Το δεύτερο βήμα είναι να αφήσεις τη ζωή που δεν θέλεις. Το να κάνεις μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου είναι αρκετά τρομαχτικό. Αλλά ξέρεις τι είναι ακόμα πιο τρομαχτικό; Το να μετανιώνεις. Το όραμα χωρίς δράση είναι ονειροπόληση και η δράση χωρίς όραμα είναι ένας εφιάλτης. Η καρδιά σου είναι ελεύθερη, έχε το θάρρος να την ακολουθήσεις.

3. Είναι συνήθως ο πιο βαθύς πόνος που σε κάνει να αναπτύξεις πλήρως τις δυνατότητες σου. Είναι οι τρομαχτικές, αγχωτικές επιλογές που καταλήγουν να είναι οι πιο αξιόλογες. Χωρίς πόνο, δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή. Αλλά να θυμάσαι, ο πόνος, όπως ακριβώς και τα πάντα στη ζωή, έχει ως στόχο να μάθεις από αυτόν και στη συνέχεια να αφεθείς ελεύθερος.

4. Μια από τις δυσκολότερες αποφάσεις που θα αντιμετωπίσεις ποτέ στη ζωή είναι το αν θα φύγεις μακριά ή θα κάνεις άλλο ένα βήμα προς τα εμπρός.
Αν πιάσεις τον εαυτό σου σε ένα κύκλο να προσπαθείς να αλλάξεις κάποιον ή να προσπαθείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου εναντίον κάποιου που προσπαθεί να σε αλλάξει, φύγε μακριά. Αλλά, αν κυνηγάς ένα όνειρο, κάνε άλλο ένα βήμα. Και μην ξεχνάς ότι μερικές φορές αυτό το βήμα θα σε κάνει να τροποποιήσεις το όνειρό σου ή να σχεδιάσεις ένα νέο – είναι εντάξει να αλλάξεις γνώμη ή να έχεις περισσότερα από ένα όνειρα.

5. Θα πρέπει να φροντίσεις τον εαυτό σου πρώτα. Πριν γίνεις φίλος με άλλους, θα πρέπει να είσαι φίλος του εαυτού σου. Πριν αρχίσεις να διορθώνεις τους άλλους, θα πρέπει να διορθώσεις τον εαυτό σου. Πριν κάνεις τους άλλους χαρούμενους, θα πρέπει να κάνεις τον εαυτό σου χαρούμενο. Δεν λέγεται εγωισμός αυτό, λέγεται προσωπική ανάπτυξη. Μόλις βρεις μια ισορροπία μέσα σου, μπορείς να ισορροπήσεις και τον κόσμο γύρω σου.

6. Μια από τις μεγαλύτερες ελευθερίες είναι το να μην νοιάζεσαι για το τι σκέφτονται όλοι οι άλλοι για εσένα. Όσο ανησυχείς για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εσένα, τους ανήκεις. Μόνο όταν δεν απαιτείς έγκριση από οποιονδήποτε άλλο, εκτός του εαυτού σου μπορείς να ανήκεις σε εσένα.

7. Μπορεί να χρειαστεί να μείνεις για λίγο μόνος, πριν συνειδητοποιήσεις ότι, αν και τα αντικείμενα από τις αποτυχημένες σχέσεις σου μπορεί να μην μοιράστηκαν ισόποσα, τα ζητήματα που κατέστρεψαν τις σχέσεις πιθανόν μοιράστηκαν. Γιατί, πώς μπορείς να σταθείς μόνος σου με αυτοπεποίθηση ή να δεις τα ίδια ζητήματα στην νεότερη σχέση σου και να μην συνειδητοποιείς τα σπασμένα κομμάτια που σου ανήκουν; Το να συνειδητοποιείς τα ζητήματά σου και να τα αντιμετωπίζεις, θα σε κάνει πολύ πιο ευτυχισμένο άτομο μακροπρόθεσμα, από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο.

8. Το μόνο πράγμα που μπορείς να ελέγξεις απόλυτα είναι το πώς θα αντιδράσεις στα πράγματα που δεν μπορείς να ελέγξεις. Όσο περισσότερο μπορείς να προσαρμοστείς στις καταστάσεις της ζωής, τόσο πιο ψηλά θα ανεβαίνεις και τόσο πιο γρήγορα θα είσαι σε θέση να ανακάμψεις από τις πτώσεις.

9. Κάποιοι άνθρωποι θα σου πουν ψέματα. Να θυμάσαι, ένας ειλικρινής εχθρός είναι καλύτερος από ένα φίλο που ψεύδεται. Δείξε λιγότερη προσοχή σε αυτά που οι άνθρωποι λένε και περισσότερη προσοχή σε αυτά που κάνουν. Οι ενέργειές τους θα σου δείξουν την αλήθεια, η οποία θα σε βοηθήσει να μετρήσεις την πραγματική ποιότητα της σχέσης σας σε μια μακροπρόθεσμη βάση.

10. Αν επικεντρωθείς σε αυτά που δεν έχεις, ποτέ δεν θα έχεις αρκετά. Αν είσαι ευγνώμων για αυτά που έχεις, θα καταλήξεις να έχεις ακόμα περισσότερα.
Η ευτυχία δεν βρίσκεται ούτε στις ιδιοκτησίες, ούτε στο χρυσό. Η ευτυχία κατοικεί στη ψυχή. Η αφθονία δεν είναι το πόσα έχεις, είναι το πώς αισθάνεσαι για αυτά που έχεις. Όταν παίρνεις τα πράγματα για δεδομένα, η ευτυχία φεύγει μακριά.

11. Ναι, έχεις αποτύχει στο παρελθόν. Αλλά μην κρίνεις τον εαυτό σου από το παρελθόν, δεν ζεις εκεί πια. Απλά, επειδή δεν είσαι εκεί που θα ήθελες να είσαι σήμερα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα είσαι εκεί κάποια μέρα. Μπορείς να μετατρέψεις τα πάντα γύρω σου εν ριπή οφθαλμού κάνοντας μια απλή επιλογή – να σηκωθείς, να προσπαθήσεις ξανά, να αγαπήσεις και πάλι, να ζήσεις ξανά και να ονειρευτείς ξανά.

12. Ναι, τα πάντα θα πάνε καλά. Ίσως όχι σήμερα, αλλά τελικά. Αν δεν πάνε… δεν είναι το τέλος…Θα υπάρξουν στιγμές που φαίνεται ότι όλα όσα θα μπορούσαν να πάνε στραβά, πάνε στραβά. Και μπορεί να νιώθεις σαν να είσαι κολλημένος εκεί για πάντα, αλλά δεν θα είσαι.
Σίγουρα, ο ήλιος σταματάει να λάμπει κάποιες φορές και μπορεί να βρεθείς σε μια τεράστια καταιγίδα ή δύο, αλλά τελικά ο ήλιος θα βγει και θα λάμψει και πάλι. Μερικές φορές εξαρτάται από εμάς, να μείνουμε όσο το δυνατόν πιο θετικοί γίνεται, ώστε να καταφέρουμε να δούμε και πάλι τις ακτίνες του ήλιου μέσα από τα σύννεφα.

Όπως λέει ο Όσσο :
«Άκου πάντα το κάλεσμα του αγνώστου και αφέσου να βρίσκεσαι πάντα σε κίνηση.
Ποτέ μη προσπαθείς να αγκιστρωθείς από κάπου.
Το να αγκιστρωθείς σημαίνει να πεθάνεις.
Είναι ένας πρώιμος θάνατος»

Η Δίκη των Πιθήκων

Τον Μάρτιο του 1925, απαγορεύεται στο Τενεσί των ΗΠΑ η διδασκαλία της θεωρίας της εξέλιξης στα σχολεία. Στο Ντέιτον του Τένεσι, ένας νεαρός δάσκαλος με το όνομα Τζον Σκόουπς συνελήφθη από τις αρχές και οδηγήθηκε στο δικαστήριο. Η κατηγορία ήταν απόρροια της αντιδραστικής και σκοταδιστικής εποχής που διένυε τότε η Αμερική.
Ο Σκόουπς δίδαξε στους μαθητές του τη θεωρία του Δαρβίνου και γι’ αυτό οδηγήθηκε σε δίκη, η οποία ονομάστηκε «Δίκη των πιθήκων» και έμεινε στην ιστορία των ΗΠΑ ως μια από τις σημαντικότερες δικαστικές διαμάχες. O Σκόουπ ήταν γέννημα θρέμα του αμερικανικού Νότου. Είχε μόλις πάρει πτυχίο νομικής από το Πανεπιστήμιο του Κεντάκι, όταν μετακόμισε στο Ντέιτον και έπιασε δουλειά ως προπονητής ποδοσφαίρου στο Rhea County High School. Πολλές φορές, σε περίπτωση αδειών, λειτουργούσε και ως αναπληρωτής καθηγητής.
Την ίδια περίοδο, ο Τζον Μπάτλερ, οπάδος του προέδρου Μακάρθι, αγρότης και μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Τένεσι, διαβάζοντας σχετικές διαλέξεις, αποφάσισε πως η δαρβινική θεωρία ήταν «επικίνδυνη», κυρίως γιατί όταν τα παιδιά γυρνούσαν από το σχολείο, έλεγαν στους γονείς τους πως η Αγία Γραφή είναι γεμάτη ανοησίες. Μετά από πίεση που άσκησε ο Μπάτλερ, τον Μάρτιο του 1925, στην πολιτεία του Τένεσι ψηφίστηκε ένας νόμος που απαγόρευε την διδασκαλία της θεωρίας της εξέλιξης του Δαρβίνου στα δημόσια σχολεία.
Η επίσημη (και μοναδική πλέον) εκδοχή για την δημιουργία του κόσμου ήταν αυτή που υπήρχε στην Αγία Γραφή.
Ο νόμος, που πήρε το όνομα του Μπάτλερ, όριζε πως «είναι παράνομο για κάθε δάσκαλο, σε οποιοδήποτε από τα Πανεπιστήμια, κανονικά και όλα τα άλλα δημόσια σχολεία της πολιτείας, που υποστηρίζονται εν όλω ή εν μέρει από τα δημόσια σχολικά κονδύλια, να διδάξει οποιαδήποτε θεωρία που αρνείται την ιστορία τής θείας δημιουργίας τού ανθρώπου, όπως διδάσκεται στην Βίβλο, και να διδάξει, αντίθετα, ότι ο άνθρωπος προέρχεται από μια κατώτερη τάξη ζώων». Όσοι δεν συμβιβάζονταν με τις υποδείξεις, θα πλήρωναν στο κράτος από 100 έως 500 δολάρια, ποινή ίδια με αυτήν της λαθραίας πώλησης ποτών.
Παρότι ο νόμος βρήκε πολλούς υποστηρικτές, η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών (ACLU), αποφάσισε πως έπρεπε να επέμβει. Έτσι, άρχισε να αναζητά έναν δάσκαλο από την πολιτεία του Τένεσι, ο οποίος θα δεχόταν να διδάξει την εξέλιξη κατά παράβαση του νόμου. Η ίδια θα του προσέφερε δωρεάν νομική και οικονομική κάλυψη, αν τελικά το έκανε.
Τότε μπήκε στο παιχνίδι ο Σκόουπς, ο οποίος μάλιστα προέτρεψε τους μαθητές του να καταθέσουν εναντίον του. Μετά από καταγγελία τριών από αυτών, ο Σκόουπς συνελήφθη και οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη.
Η δίκη ξεκίνησε τον Ιούλιο του ίδιου έτους. Ήταν η πρώτη φορά που δίκη μεταδιδόνταν ζωντανά στο ραδιόφωνο. Η μικρή πόλη του Ντέιτον για πρώτη φορά στην ιστορία της γνώρισε δημοσιότητα. Πολλοί διάσημοι δημοσιογράφοι έσπευσαν να καλύψουν το γεγονός, ανάμεσά τους και ο HL. Mencken της «Baltimore Sun», εφημερίδα η οποία χρηματοδοτούσε κι αυτή την υπεράσπιση του Σκόουπ. Ο Mencken, μάλιστα, ήταν αυτός που έδωσε τον τίτλο «η Δίκη των Πιθήκων» (σ.σ: The Monkey Trial), ο οποίος χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα για το θέμα.
Κατά τη διάρκεια της δίκης, σύμβουλος της πολιτικής αγωγής ήταν ο φονταμεταλιστής, βαπτιστής Γουίλιαμ Τζένινγκς Μπράιαν, ο οποίος ήταν τρεις φορές υποψήφιος για την Προεδρία των ΗΠΑ, είχε 36 χρόνια να ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου και αποκαλούσε τον εαυτό του «ειδήμονα στην Αγία Γραφή». Ο Μπράιαν δεν καταλάβαινε καθόλου την εξέλιξη και είχε την συνήθεια αντί να την αποκαλεί ‘evolution’, να την προφέρει ‘evil-ution’. Kάθε φορά που ανέβαινε στο βήμα, διακήρυσσε πως ο Λόγος του Θεού, όπως αποκαλύπτεται στη Βίβλο, υπερισχύει κάθε ανθρώπινης γνώσης. Είχε μάλιστα τοποθετήσει στην είσοδο του δικαστηρίου μια μεγάλη πινακίδα, στην οποία αναγραφόταν η φράση «Διαβάστε την Βίβλο σας».
Επικεφαλής της ομάδας υπεράσπισης ήταν ο ποινικολόγος Κλάρενς Ντάροου, γνωστός αγνωστικιστής, ο οποίος προσέφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες του. Ο Ντάροου εκτός από αίτημα για την αφαίρεση της πινακίδας, προσπάθησε αρχικά να κηρύξει τον νόμο αντισυνταγματικό, με τη λογική ότι καλλιεργούσε το θρησκευτικό μίσος ανάμεσα στους πολίτες.
Ωστόσο ο δικαστής απέρριψε το αίτημά του, όπως και κάθε προσπάθεια που έκανε η υπεράσπιση να φέρει γνωστούς επιστήμονες να μιλήσουν για την εξελικτική θεωρία. Τότε ο Ντάροου κάλεσε τον ίδιο τον Μπράιαν να καταθέσει. Με ένα απόσπασμα από τη «Γένεση» στο χέρι, τον ρώτησε για την ύπαρξη του Αδάμ και της Εύας, την γυναίκα του Κάιν και τον πληθυσμό της αρχαίας Αιγύπτου. Τον στρίμωξε τόσο, που κέρδισε τις εντυπώσεις, αλλά και τον θαυμασμό του (προκατειλημμένου) κοινού.
Στην ίδια γραμμή πλεύσης, ο Σκόουπ στην απολογία του δήλωσε: «Εντιμότατε, αισθάνομαι ότι έχω καταδικαστεί για την παραβίαση ενός άδικου νόμου. Θα συνεχίσω και στο μέλλον, όπως και στο παρελθόν να αντιτίθεμαι σ’ αυτόν τον νόμο, με οποιονδήποτε τρόπο μπορώ. Κάθε άλλη ενέργεια θα αποτελούσε παραβίαση των ιδανικών μου της ακαδημαϊκής ελευθερίας• δηλαδή, να διδάξω την αλήθεια όπως αυτή κατοχυρώνεται στο Σύνταγμά μας, της προσωπικής και της θρησκευτικής ελευθερίας. Νομίζω ότι το πρόστιμο είναι άδικο».
Τίποτα από αυτά, ωστόσο, δεν συγκίνησε τους δικαστές, που διακρίθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης για τη μεροληπτική τους στάση. Ο Σκόουπ κρίθηκε ένοχος και του επιβλήθηκε πρόστιμο 100 δολαρίων, το οποίο αργότερα ακυρώθηκε από το εφετείο λόγω ενός νομικού κενού. Ο Γουίλιαμ Τζένινγκς Μπράιαν πέθανε στον ύπνο του πέντε ημέρες μετά το πέρας της δίκης, σε ηλικία 67 ετών.
Παρά τον θόρυβο, ο νόμος του Μπάτλερ συνέχισε να ισχύει μέχρι το 1967. Η «Δίκη των Πιθήκων» ήταν ένα από τα πρώτα δείγματα της διαμάχης επιστήμης και θρησκείας και απόδειξη των σκοτεινών χρόνων του μακαρθισμού στις ΗΠΑ. Αργότερα, η δίκη αποτυπώθηκε πολλές φορές στο θεατρικό σανίδι, την μικρή και την μεγάλη οθόνη, με πιο χαρακτηριστική την ταινία «Inherit the Wind», του 1960.

Από μηχανής τροφή

3D food: η από μηχανής τροφή
Σε σχέση με το σεξ λέγεται ότι οι παντρεμένοι ζηλεύουν τους ελεύθερους διότι φαντάζονται πως το έχουν όταν αυτοί το θέλουν και σε αρκετή ποικιλία. Οι ελεύθεροι από την πλευρά τους υποτίθεται ότι ζηλεύουν τους παντρεμένους διότι το σεξ το έχουν μέσα στην κρεβατοκάμαρά τους και σε όση ποσότητα το θέλουν. Υπάρχει, αν ακολουθήσουμε αυτόν τον κάπως ισοπεδωτικό τρόπο σκέψης, και κάτι άλλο που μοιάζει με το σεξ.Η τροφή, ιδιαίτερα στο αστικό περιβάλλον.
Οι ελεύθεροι ζηλεύουν τους παντρεμένους διότι φαντάζονται πως έχουν πάντα έτοιμο και ζεστό το φαγητό να τους περιμένει. Οι παντρεμένοι με τη σειρά τους ζηλεύουν τους ελεύθερους διότι πιστεύουν πως έχουν στο φαγητό τους πολύ μεγαλύτερη ποικιλία και ποιότητα σε σχέση με αυτό της συζυγικής εστίας τους. Τώρα λοιπόν μπορούμε να λέμε πως τουλάχιστον για το φαγητό υπάρχει κάτι που μπορεί να ευχαριστήσει και τις δύο πλευρές.
Είναι οι εκτυπωτές 3D που αντί να βγάζουν πλαστικές ουσίες και να φτιάχνουν στρατιωτάκια και ποτήρια βγάζουν υλικά που φτιάχνουν τελικά κουλουράκια και πίτσες. Ή όπως μπορεί να το περιγράψει κάποιος, σε μεγαλύτερη ανάλυση, πατώντας ένα κουμπί μια κεφαλή ακριβείας αφήνει να γλιστρήσει ένα πίξελ τροφής, μια σύριγγα δίπλα αφήνει μια σταγόνα υγρού που θα το ενυδατώσει και μια ακτίνα λέιζερ θα το ψήσει. Επαναλαμβάνοντας αυτή τη διαδικασία αναρίθμητες φορές φτιάχνεται κάτι που θα γεμίσει ένα ολόκληρο πιάτο.
Δεν είναι πια επιστημονική φαντασία τα παραπάνω, αν και η ρίζα τους είναι κάπως εξωγήινη. Διότι ένα αρχικό νήμα ξεκίνησε από το φαγητό των αστροναυτών, οι οποίοι, εξαιτίας της έλλειψης βαρύτητας, δεν μπορούσαν να γευματίζουν με τις τροφές να είναι στην επίγεια μορφή τους και να τρώγονται όπως στην επιφάνεια της Γης. Τους τις έκαναν λοιπόν τις περισσότερες σε αλοιφές και τις έβαζαν σε σωληνάρια ή τις αφυδάτωναν, και εκείνοι προσέθεταν νερό όταν ήταν να τις καταναλώσουν.
Τώρα πλέον υπάρχουν μηχανήματα για να σπρώχνουν εκεί που πρέπει τις αλοιφές, είτε είναι αλμυρές είτε είναι γλυκές, είτε φτιάχνουν πίτσες είτε ζαχαρωτά. Και δεν είναι οι κατασκευαστές μόνο Ταϊβανέζοι που συναρμολογούν μηχανάκια στην Ταϊλάνδη αλλά ακόμη και το ΜΙΤ έχει εμπλακεί στη δημιουργία περίτεχνων εδεσμάτων με τη βοήθεια των «εκτυπωτών κουζίνας» που διαθέτουν πλέον τα δικά τους «μελάνια», θήκες με υλικό που θυμίζουν τις μηχανές εσπρέσο και σε λίγο θα είναι πλάι σε αυτές.
Μάλιστα τα πράγματα έχουν προχωρήσει τόσο ώστε μερικοί πηγαίνουν και ανάποδα. Αντί από ένα φρούτο να παίρνουν τον χυμό του και να τον χρησιμοποιούν για να αρωματίσουν ένα γλυκό που φτιάχνεται από τον 3D printer, ρίχνουν σταγόνα-σταγόνα χυμό μέσα σε υγρό χλωριούχο ασβέστιο, οι σταγόνες στερεοποιούνται κάπως, δημιουργώντας αργά αλλά σταθερά μια ολόκληρη φράουλα, που δεν είναι άλλο από μπαλονάκι γεμάτο χυμό, έτοιμο πάντως να καθήσει επάνω σε ένα παγωτό ή σε μια τάρτα.
Μα αξίζει τον κόπο όλη αυτή η φασαρία για κάτι τέτοια κόλπα που πιο πολύ στον εντυπωσιασμό στοχεύουν; Εδώ υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και ακόμη είμαστε στην αρχή. Πάντως αν θελήσουμε να δούμε τα βασικά σημεία ως σήμερα, αξίζει να αναφέρουμε τα εξής:
* Στην ερώτηση αν θα είναι υγιεινά τα παρασκευάσματα από τον εκτυπωτή η απάντηση είναι ότι εξαρτάται από το τι βάζεις στις κάψουλες που θα τον τροφοδοτήσουν. Επίσης μπορεί οι εκτυπώσεις να απευθύνονται σε χορτοφάγους ή μη.
* Υπερβολές ήδη γίνονται. Φτιάχνονται κέικ που όταν τα κόψεις διαβάζεις στο εσωτερικό ένα μήνυμα γραμμένο από σοκολάτα, ενώ περίτεχνα ζαχαρωτά που θυμίζουν ξυλόγλυπτα εκκλησιών υπάρχουν πλέον με τον σωρό. Ολα αυτά προγραμματίζονται πρώτα στον υπολογιστή και από εκεί στέλνονται στον εκτυπωτή.
* Το κρέας, το τυρί και τα λαχανικά πρέπει να είναι λιωμένα αρκετά ώστε να αποτελούν μια εύπλαστη αλοιφή, που παίζει τον ρόλο του μελανιού.
* Ηδη αναπτύσσεται κάτι που ονομάζεται «στοχαστική εκτύπωση» και σε αυτήν φροντίζουν η βρώσιμη ύλη, η οποία βγαίνει με τη μορφή ενός ατέλειωτου μακαρονιού φτιαγμένου από ζύμη καλαμποκιού συνήθως, να κάνει διακλαδώσεις και κυματισμούς, σχηματίζοντας κάτι που μοιάζει με μαργαρίτα αλλά είναι πολύ πορώδες και αυτό βοηθάει όταν το πετάξεις μέσα σε καυτό λάδι της φριτέζας να ψήνεται άψογα (κατά τους κατασκευαστές βέβαια).
*Πόσο κάνουν όλα αυτά; Προς το παρόν οι εντελώς επαγγελματικές συσκευές είναι γύρω στις 5.000 δολάρια, ίσως και παραπάνω, αλλά αυτές που προορίζονται για τα νοικοκυριά υπολογίζεται ότι θα είναι μεταξύ 700 και 1.000 δολαρίων.
Και καλή μας όρεξη!