Καθώς πλησιάζουμε σε έναν χειμώνα δυσαρέσκειας και τα παγκόσμια επισιτιστικά συστήματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, υπάρχει πρόβλημα στον «παράδεισο».
Στην ρίζα αυτών των προβλημάτων, οι κυβερνητικές αντιδράσεις στην COVID-19 έχουν συμβάλει στην εξαπλασιασμό των συνθηκών που μοιάζουν με λιμό, καθώς οι παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού καταρρέουν και οι δοκιμές πεδίου για γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες και αγροτικά ζώα ξεκινούν στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Απέναντι σε αυτή την τέλεια καταιγίδα, τον περασμένο μήνα συγκλήθηκε η Παγκόσμια Σύνοδος Κορυφής του ΟΗΕ για τα Συστήματα Τροφίμων, όπου τα κράτη μέλη ενώθηκαν με τον ιδιωτικό τομέα, τις ομάδες της κοινωνίας των πολιτών και τους ερευνητές, για να επιφέρουν “απτές, θετικές αλλαγές” στα παγκόσμια συστήματα τροφίμων και, όπως λέει η ιστορία, |να προωθήσουν την ανάκαμψη από την COVID-19″. Αλλά ακόμη και εάν μπορούσαμε να λύσουμε τα προβλήματά μας χρησιμοποιώντας την ίδια λογική που τα δημιούργησε, υπάρχουν βαθύτερα, θεσμικά προβλήματα που υπονομεύουν την ακεραιότητα της Συνόδου Κορυφής.
Συγκεκριμένα, η εταιρική αιχμαλωσία της από έναν άνθρωπο, το όραμα του οποίου για το μέλλον της επισιτιστικής ασφάλειας τοποθετεί τα συμφέροντα της κοινωνίας των πολιτών και των αγροτικών κοινοτήτων σε ένα διαφορετικό σύμπαν από τις εταιρείες στις οποίες είναι υπόχρεος.Ο Bill Gates, γνωστό όνομα στην παγκόσμια σκηνή της καταστροφής, δεν είναι μόνο ο στρατηγός-καταστροφολόγος που τρομοκρατεί τον παγκόσμιο πληθυσμό σε μόνιμη κατάσταση αναστολής της λειτουργίας του και τυπικά αφορά το μέλλον της επισιτιστικής ασφάλειας.
Ο ΙΜΠΡΕΣΑΡΙΟΣ ΤΟΥ FAST-FOOD ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Σε λιγότερο από μια δεκαετία, ο Gates έχει γίνει ο μεγαλύτερος ιδιώτης ιδιοκτήτης αγροτικής γης στην Αμερική, αποκτώντας περισσότερα από 269.000 στρέμματα πρώτης ποιότητας αγροτικής γης στις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της φάρμας 100 Circles Farm, όπου καλλιεργούνται οι πατάτες του γίγαντα fast food McDonald’s. Ο Gates ουσιαστικά κατέχει τις πατάτες McDonald’s, αν εξαιρέσουμε την δέσμευσή του για την δημόσια υγεία.
Από την μία πλευρά, ο κ. Gates είναι ο σημαντικότερος παράγοντας στην παγκόσμια δημόσια υγεία, ακολουθώντας τα βήματα του πνευματικού του ηγέτη, John D. Rockefeller. Από την άλλη πλευρά, υποστηρίζει μια συνομοσπονδία από μάρκες fast food που σκοτώνουν περισσότερους ανθρώπους παγκοσμίως από τον καπνό και οδηγούν όσους επιβιώνουν προς τα ίδια τα φαρμακευτικά προϊόντα που επίσης κυκλοφορεί και διακινεί στο 50% του συνόλου των Αμερικανών που πάσχουν από χρόνιες διαταραχές της υγείας τους.
Όσον αφορά το fast food, ο Gates κατέχει το 7,8% του επενδυτικού οχήματος του Warren Buffet, Berkshire Hathaway, το οποίο ελέγχει το 39% του μεγαλύτερου franchise fast food Subway και το 9,3% της “The Coca Cola Company”. Αυτό είναι επιπλέον του 16,8% που κατέχει το Ίδρυμα Gates στο μεγαλύτερο franchise εμφιάλωσης της Coca-Cola στον κόσμο, η οποία ανακηρύχθηκε για τέταρτη συνεχή χρονιά ο μεγαλύτερος ρυπαντής πλαστικών στον κόσμο.
Αλλά η περιβαλλοντική αυθάδεια του Gates είναι μόνο ένα μέρος του προβλήματος. Υποστηρίζει επίσης πολλαπλά εγχειρήματα που θολώνουν τα όρια μεταξύ τροφίμων και τεχνολογίας, και αν, πράγματι, ο κ. Gates κάνει ό,τι θέλει, το φαγητό του μέλλοντος θα μοιάζει ελάχιστα με αυτό που σερβίρεται στο πιάτο μας σήμερα.
Αυτό συμβαίνει επειδή το κέντρο βάρους του είναι οι Γενετικά Τροποποιημένοι Οργανισμοί (GMO). Κατέχει 500.000 μετοχές της Monsanto αξίας 23 δισεκατομμυρίων δολαρίων, γεγονός που τον καθιστά, εμμέσως πλην σαφώς, ορκισμένο εχθρό όλων των βιολογικών και βιώσιμων προϊόντων κάτω από τον ήλιο. Υπάρχει το Impossible Burger που χρηματοδοτείται από τον Γκέιτς, φτιαγμένο από γενετικά τροποποιημένη σόγια και μαγιά, με τον κατασκευαστή του, την Impossible Foods, να κατέχει είκοσι πέντε διπλώματα ευρεσιτεχνίας για τεχνητά αναπαραγόμενα τυριά, μοσχάρι και κοτόπουλο.
Μια άλλη νεοσύστατη επιχείρηση που χρηματοδοτείται από τον Gates και κάνει το γύρο των κεφαλαιαγορών είναι η Ginkgo Bioworks. Σύμφωνα με την δήλωση της αποστολής της, η Gingko θα παράγει προσαρμοσμένους οργανισμούς, χρησιμοποιώντας τεχνολογία κυτταρικού προγραμματισμού για την γενετική τροποποίηση γεύσεων και την δημιουργία συστατικών για υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα. Το σχέδιό τους είναι να παραχωρήσουν άδεια χρήσης σε πάνω από 20.000 μηχανικά επεξεργασμένα κυτταρικά προγράμματα στην βιομηχανία τροφίμων.
Αν, πράγματι, τα εγχειρήματα αγροδιατροφικής τεχνολογίας που φέρνει στην αγορά ο Gates συνεχίσουν να ευδοκιμούν, οι παραδοσιακές διατροφές σύντομα θα αντικατασταθούν από κρέας που καλλιεργείται στο εργαστήριο και άλλα τρόφιμα Φρανκενστάιν. Ο Gates μπορεί να έχει όλη την γοητεία ενός εκλεκτού εστιατορίου πέντε αστέρων, αλλά στην πραγματικότητα “θα πάρεις αυτό που σου δίνουν“.
Επειδή, όπως ο Rockefeller πριν από αυτόν, ο Gates μεταμορφώνει την σχέση μας με τον τρόπο που καλλιεργούμε τα τρόφιμα, μόνο που υφαίνει την κλιματική αλλαγή και το μάντρα της νέας εποχής “ακολουθώντας την επιστήμη” στην κοσμοθεωρία του.
Αυτό συνήθως περιλαμβάνει γενετική, αγροχημικά και ένα σωρό αυτοματισμούς, με τους συνεργάτες του στη βιομηχανία των ιδρυμάτων του να έχουν ηράκλεια μονοπώλια στις υπηρεσίες και τις αλυσίδες εφοδιασμού. Αυτό που έχει ελάχιστη σημασία για τον κ. Gates είναι το κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος των εγχειρημάτων του. Ή τουλάχιστον, προωθεί ένα σύνολο αξιών και επενδύει σε ένα άλλο.
Πάρτε για παράδειγμα αυτή την ευρέως αναγνωρισμένη ανάρτηση στο ιστολόγιο από το 2019. Από την μία πλευρά, ο κ. Gates δέχεται ότι η γεωργία ευθύνεται για το 24% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, αλλά χάρη στην συναλλαγή 100 Circles, ο Gates είναι ο μεγαλύτερος κάτοχος αγροτικών ακινήτων στις ΗΠΑ, με 269.000 στρέμματα πρώτων γεωργικών εκτάσεων, παρόλο που, όπως μας λένε οι όμοιοι του Gates, η γεωργία αποτελεί έως και το 70% της χρήσης γλυκού νερού παγκοσμίως, οδηγεί σε μεγαλύτερη διάβρωση του εδάφους, αποψίλωση των δασών και, μαντέψατε, κλιματική αλλαγή.
ΣΥΝΘΕΤΙΚΑ ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ, ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΥΓΟΝΙΚΗ
Χωρίς καμία προσπάθεια απόκρυψης, ο Gates περιφρονεί τις ίδιες τις αξίες του χαμηλού άνθρακα και της βιωσιμότητας που ο ίδιος βοήθησε να γίνουν δημοφιλείς. Από το ανθρακικό αποτύπωμα της αγροτικής του ιδιοκτησίας μέχρι τα 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια που έχει επενδύσει στις μεγαλύτερες εταιρείες ορυκτών καυσίμων στον κόσμο, ο Gates υποστηρίζει όλους τους μεγαλύτερους εταιρικούς δράστες στον κατάλογο των 5 κορυφαίων αιτιών της κλιματικής αλλαγής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Ωστόσο, όταν πρόκειται για μη βιώσιμες επιστημονικές παρεμβάσεις, τίποτα δεν πετυχαίνει τόσο καλά τον στόχο όσο τα συνθετικά λιπάσματα, τα οποία ο Gates περιγράφει ως την “μαγική καινοτομία που είναι υπεύθυνη για την διάσωση εκατομμυρίων ζωών από την πείνα και την έξοδο εκατομμυρίων άλλων από την φτώχεια”.
Αυτό που παραλείπει ν’ αποκαλύψει είναι ότι τα συνθετικά λιπάσματα μολύνουν τις πηγές νερού του πλανήτη, καταστρέφουν την μεγαλύτερη δεξαμενή άνθρακα στον κόσμο, το έδαφος, εξαντλούν τα φυσικά αποθέματα αζώτου του εδάφους, εξαντλούν την μικροβιακή βιομάζα του εδάφους και, σύμφωνα με τη διακυβερνητική επιτροπή για την κλιματική αλλαγή, αποτελούν έναν από τους βασικούς παράγοντες της κλιματικής αλλαγής.
Μη λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα γεγονότα, τα συνθετικά λιπάσματα κατέχουν κεντρική θέση στο κύριο σχέδιο του Gates για το μέλλον της επισιτιστικής ασφάλειας. Βρίσκεται υπό την γοητεία του μεγαλύτερου παραγωγού λιπασμάτων στην Ευρώπη, της Yara, η οποία όχι μόνο προκαλεί περιβαλλοντική καταστροφή, αλλά τα κορυφαία στελέχη της οδηγήθηκαν στην φυλακή σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς στην Νορβηγία, Υπάρχει επίσης το μικρό θέμα της ιδιοκτησίας του 14,4% των Canadian National Railways – μιας από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις της αλυσίδας εφοδιασμού λιπασμάτων στην Βόρεια Αμερική.
Από την μία πλευρά, ο κ. Gates χρησιμοποιεί την επιρροή του για να μετασχηματίσει την δημόσια πολιτική προς την κατεύθυνση των γεωργικών παρεμβάσεων υψηλών εισροών, από την άλλη όμως επωφελείται άμεσα από την ανάπτυξή τους. Αυτό που έχει μικρή σημασία είναι κατά πόσον οι παρεμβάσεις αυτές είναι κατάλληλες για τον σκοπό τους.
Σηματοδοτώντας μια ευρύτερη αρπαγή των κοινών αγαθών της γεωργίας, τα συνθετικά λιπάσματα κάποτε προέρχονταν αποκλειστικά από φυσικές και βιολογικές γεωργικές πρακτικές, όπως το κομπόστ, η κοπριά των ζώων και η εναλλαγή των καλλιεργειών – οι οποίες έχουν αποδειχθεί πιο ανθεκτικές, βιώσιμες και κερδοφόρες για τους αγρότες.
Αυτό συνέβαινε μέχρι την άφιξη της “Πράσινης Επανάστασης” των Ιδρυμάτων Rockefeller στην δεκαετία του 1950, η οποία προκάλεσε μια γενική ανατροπή της βιομηχανίας προς τις χημικές παρεμβάσεις, την μονοκαλλιέργεια μεγάλης κλίμακας με γνώμονα την τεχνολογία και τους υβριδικούς σπόρους. Εκσυγχρονισμός που προανήγγειλε την άφιξη των μεγαλοεταιρειών στην παγκόσμια γεωργία και την εξάρτηση των μικροκαλλιεργητών από τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους.
Αλλά αυτό είναι μόνο η μισή ιστορία. Μια γενιά πριν από τα Ιδρύματα Ροκφέλερ, την Πράσινη Επανάσταση, ο John D Rockefeller (ο πρώτος) ανήκε σε μια ομάδα επιφανών βιομηχάνων στις αρχές του αιώνα, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειών Carnegie και Harriman, οι οποίοι είχαν δεσμευτεί να αντιμετωπίσουν την απειλή που αποτελούσαν για τις αγγλοσαξονικές κυρίαρχες ελίτ της Αμερικής τα κατώτερα γονίδια, όπως αυτά θεωρούνταν.
Αποκορύφωμα ήταν η υιοθέτηση προγραμμάτων ευγονικής σε όλες τις ΗΠΑ, τα οποία αποσκοπούσαν στην εξάλειψη των φτωχών, των ασθενών και των εθνοτικών μειονοτήτων από την γονιδιακή δεξαμενή, μέσω της αναγκαστικής στείρωσης ογδόντα χιλιάδων λεγόμενων ελαττωματικών. Αυτό συνέβαινε έως ότου αποκαλύφθηκε ότι τα προγράμματα φυλετικής εξαγνισμού των Ναζί ήταν εισαγόμενα από το ακμάζον κίνημα ευγονικής της Αμερικής, το οποίο, το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς, αποδείχθηκε καταστροφικό για τις δημόσιες σχέσεις της ευγονικής.
Η λύση ήταν να αποστασιοποιηθεί η ψευδοεπιστήμη από το ολοκαύτωμα με την μετατροπή της ευγονικής στους ηθικά αποδεκτούς τομείς του ελέγχου των γεννήσεων και της γενετικής, με την ανασυγκρότηση να χρηματοδοτείται γενναιόδωρα από τα ιδρύματα Ροκφέλερ και Φορντ, μέχρι που τελικά πολλά από τα αρχικά ιδρύματα ευγονικής μετατράπηκαν στους σημερινούς οργανισμούς ιατρικής γενετικής.
Προχωρήστε μια γενιά μπροστά και πολλές από τις αρχές της ευγονικής εφαρμόστηκαν στην Πράσινη Επανάσταση της δεκαετίας του 1950, όταν ο John D Rockefeller Jr έφερε την γονιδιακή επανάσταση και τους υβριδικούς σπόρους της στην Ινδία. Σηματοδοτώντας την κατάκτηση της φύσης από τον άνθρωπο και την αρχή ότι μόνο οι ισχυροί, μεταξύ φυτών και ζώων, θα πρέπει να ευδοκιμούν και να επιβιώνουν.
Μισό αιώνα αργότερα ο Gates θα κληρονομούσε αυτή την κληρονομιά μέσω των προγραμμάτων του ιδρύματός του στην Αφρική. Όπως σημειώνεται συχνά, ο πατέρας του Gates ήταν επικεφαλής της Planned Parenthood, ενός από τους απογόνους του κινήματος ελέγχου των γεννήσεων του αρχικού κινήματος ευγονικής που ίδρυσε η εξέχουσα Αμερικανίδα ευγονίστρια, Margaret Sanger.
Εξηγώντας γιατί το ίδρυμα Gates δραστηριοποιείται σήμερα σε όλα τα βαρόμετρα που είναι απαραίτητα για την ίδια τη ζωή – γέννηση, υγεία και τροφή, και γιατί κανένας άλλος οργανισμός δεν είναι τόσο βαθιά ενσωματωμένος στην ιατρική γενετική, από τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους και τα αγροτικά ζώα μέχρι το εμβόλιο με βάση το γονίδιο mRNA και τις μυριάδες οργανώσεις ελέγχου των γεννήσεων που χρηματοδοτούνται από τον κ. Gates, οι αρχές αυτές είναι κεντρικές στην φιλοσοφική κοσμοθεωρία του, η οποία, όπως και ο Ροκφέλερ πριν από αυτόν, περιλαμβάνει την εκτροπή του ανθρώπου που παρεμβαίνει στους φυσικούς νόμους για να χαλιναγωγήσει μια υποταγμένη φύση. Αν, πράγματι, ο Gates έχει ένα αξίωμα, τότε αυτό είναι η επιστήμη πάνω από την φύση, ο άνθρωπος πάνω από τον Θεό.
ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΤΟ
Ο τρόπος που επιχειρεί ο Gates σημαίνει προνομιακή μεταχείριση για την εταιρική Αμερική και ένα μεγάλο τίποτα για τις αγροτικές κοινότητες. Αυτό φαίνεται σε όλους τους τομείς της γεωργικής καινοτομίας όπου ο Gates έχει επιβληθεί. Από τους υβριδικούς σπόρους μέχρι τα αγροχημικά, ο Gates και οι βιομηχανικοί του εταίροι βιομηχανοποιούν και ψηφιοποιούν την γεωργία στον Παγκόσμιο Νότο και εγκαινιάζουν ένα νέο είδος ιμπεριαλισμού υπό την σημαία των συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Μακριά από το να βγάλουν τους αγρότες από την φτώχεια ή να αντιμετωπίσουν την λεγόμενη κλιματική αλλαγή, οι κοινότητες στερούνται τα προς το ζην και το περιβάλλον βρίσκεται σε αναταραχή.
Πάρτε για παράδειγμα την συνεργασία του με την μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρεία της Αμερικής, την Cargill, η οποία έχει εμπλακεί σε μια σειρά από σκάνδαλα – από την δουλεία των παιδιών μέχρι την πώληση μολυσμένου κρέατος και την καταστροφή του Αμαζονίου. Η Cargill είναι ο μεγαλύτερος παγκόσμιος παίκτης στην παραγωγή και το εμπόριο σόγιας, το νούμερο ένα εξαγώγιμο γεωργικό προϊόν παγκοσμίως, το οποίο προμηθεύει την παγκόσμια κτηνοτροφία και τις βιομηχανίες βιοκαυσίμων.
Με την Βραζιλία να είναι η κορυφαία χώρα παραγωγής φασολιών σόγιας, έχει υπολογιστεί ότι το 19% του Αμαζονίου έχει αποψιλωθεί μέχρι σήμερα, το 5% αυτής της σεληνιακής επίταξης έχει πραγματοποιηθεί από μεγαλοεπιχειρήσεις αγροτικών επιχειρήσεων, όπως: Cargill, Monsanto, Bunge και Archer Daniels Midland.
Αν και ο Gates έχει πουλήσει μεγάλο μέρος των μετοχών του, το επενδυτικό χαρτοφυλάκιο του ιδρύματός του κατείχε, διαπραγματεύτηκε και επωφελήθηκε από μετοχές τεσσάρων από τους πέντε κορυφαίους παγκόσμιους παίκτες στο εμπόριο σόγιας. Η σκοτεινή ειρωνεία, όπως επισημαίνει ο Gates στο ιστολόγιό του, είναι ότι: “όταν το έδαφος διαταράσσεται -όπως συμβαίνει όταν μετατρέπεται ένα δάσος σε καλλιέργεια- όλος αυτός ο αποθηκευμένος άνθρακας απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα ως διοξείδιο του άνθρακα”. Και κατά συνέπεια “η αποψίλωση των δασών είναι υπεύθυνη για το 11% όλων των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου”.
Αν η συνενοχή του κ. Gates στην πυρπόληση του Αμαζονίου δεν ήταν αρκετή, το Ίδρυμά του εμπλέκεται σε μια συνεργασία ύψους 10 εκατομμυρίων δολαρίων με την Cargill για την ανάπτυξη της αλυσίδας αξίας της σόγιας στην Μοζαμβίκη και αλλού στην Αφρική, προετοιμάζοντας μια κατά τα άλλα ανεκμετάλλευτη αφρικανική αγορά για την εφαρμογή της ΓΤ σόγιας “βραζιλιάνικου τύπου”.
Σε αυτό που έχει γίνει ένα συνηθισμένο παιχνίδι, ο Gates εισέρχεται στην αγορά ως λευκός ιππότης που υπερασπίζεται το περιβάλλον και τους μικροκαλλιεργητές. Αλλά το κόλπο είναι ότι διευκολύνει αθόρυβα τις συμφωνίες ιδιωτικοποίησης, την αύξηση της εξάρτησης από τα αγροχημικά, την αναθεώρηση των πατενταρισμένων σπόρων και των Γ.Τ. (Genetically Modified) μονοκαλλιεργειών – με αποκορύφωμα εταιρείες όπως η Kentucky Fried Chicken να στριμώχνουν νέες αγορές και οι μικροί αγρότες και οι τοπικές δίαιτες να αναθεωρούνται σε εργοστασιακές οικονομίες.
Με κάθε πιθανό τρόπο, αυτό είναι καταστροφικό για τους μικρούς αγρότες, οι οποίοι αποτελούν τους βασικούς μοχλούς δημιουργίας τοπικού πλούτου στην Αφρική και προμηθεύουν το μεγαλύτερο μέρος των προσιτών τροφίμων σε ολόκληρη την ήπειρο.
ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ GATES ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ
Εκτός από το όνομα, ο Μπιλ Γκέιτς είναι ο πιο ισχυρός παράγοντας στην παγκόσμια γεωργική πολιτική, λειτουργώντας, όπως θα περίμενε κανείς, χωρίς εποπτεία, λογοδοσία ή δημόσιο έλεγχο του τρόπου διαχείρισης της επιρροής του ιδρύματός του. Ο Γκέιτς ανακατευθύνει μη καταβαλλόμενα φορολογικά δολάρια – τα οποία διαφορετικά θα ξοδεύονταν στις ΗΠΑ υπό πολύ μεγαλύτερο δημόσιο έλεγχο – για να επηρεάσει την δημόσια πολιτική στις αναπτυσσόμενες αγορές.
Όταν δεν προετοιμάζει αυτές τις αγορές για την ομαλή είσοδο των επιχειρηματικών του συμφερόντων, δωρίζει δισεκατομμύρια, μέσω μιας κυκλικής επενδυτικής στρατηγικής, στις ίδιες τις εταιρείες και τους κλάδους στους οποίους το ίδρυμά του κατέχει μετοχές και ομόλογα. Όπως το θέτει η Vandana Shiva “το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates είναι η νέα Παγκόσμια Τράπεζα όταν πρόκειται να χρησιμοποιήσει τα οικονομικά για να επηρεάσει τις πολιτικές στη γεωργία”.
Σκεφτείτε ότι ο Gates είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος χρηματοδότης του CGIAR – μιας κοινοπραξίας 15 διεθνών κέντρων γεωργικής έρευνας, η οποία σχεδιάστηκε από το Ίδρυμα Ροκφέλερ στην ακμή της Πράσινης Επανάστασης. Στα χαρτιά, η CGIAR ασχολείται με τις συνήθεις τροπές της μείωσης της φτώχειας, της αύξησης της επισιτιστικής ασφάλειας και της διασφάλισης της βιώσιμης διαχείρισης των φυσικών πόρων.
Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι ότι η CGIAR είναι μια βιτρίνα για τις πολιτικές των αμερικανικών επιχειρήσεων, προετοιμάζοντας τις αναπτυσσόμενες αγορές για την είσοδο πολυεθνικών εταιρειών που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ και μεταφέροντας την ιδιοκτησία της γης και των δικαιωμάτων σπόρων από τους μικρούς αγρότες στους γίγαντες των αγροτικών επιχειρήσεων, όπως η DuPont, η Bayer και η Syngenta.
Η υπόσχεση του Gates να βοηθήσει εκατομμύρια μικροκαλλιεργητές να προσαρμοστούν στις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη δεν είναι τίποτα λιγότερο από την πειρατεία πνευματικής ιδιοκτησίας και την μονοπώληση των εταιρικών σπόρων, η οποία προωθείται μέσω της επιρροής της CGIAR στην δημόσια πολιτική και τους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας στον Παγκόσμιο Νότο.
Για να παραφράσουμε τη Vandana Shiva “Ο έλεγχος των σπόρων του κόσμου για μία γεωργία” είναι ο στόχος του κ. Gates! Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της οικειοποίησης από τον Gates και το CGIAR της κληρονομιάς σπόρων των αγροτών από όλο τον κόσμο και την αποθήκευσή τους σε μια ιδιωτική εγκατάσταση στο Svalbard της Αρκτικής, γνωστή ως “Θόλος της Ημέρας της Κρίσεως”. Υπάρχουν, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, πάνω από 700.000 προσθήκες σπόρων αγροτών που φυλάσσονται στις τράπεζες γονιδίων της CGIAR, οι οποίες αντιπροσωπεύουν τις μεγαλύτερες και ευρύτερα χρησιμοποιούμενες συλλογές ποικιλομορφίας καλλιεργειών στον κόσμο.
Ταυτόχρονα, ο Gates χρηματοδοτεί οργανισμούς όπως το Diversity Seek (DivSeek) – έναν οργανισμό που επικεντρώνεται στην δημιουργία πατεντών για συλλογές σπόρων μέσω της γονιδιωματικής χαρτογράφησης τους, και με πάνω από 700.000 ανιόντα καλλιεργειών που κατέχονται σε τράπεζες γονιδίων, το DivSeek θα μπορούσε τελικά να επιτρέψει σε μια χούφτα εταιρείες να κατέχουν ολόκληρο αυτόν τον κατάλογο ποικιλομορφίας σπόρων. Και δεν μιλάμε μόνο για γενετικά τροποποιημένους σπόρους.
Μια απόφαση του Μαρτίου 2015 από το Συμβούλιο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας της ΕΕ (EPO) χορήγησε διπλώματα ευρεσιτεχνίας για δύο φυτά που εκτρέφονται συμβατικά και όχι γενετικά τροποποιημένα. Παρά το γεγονός ότι το EPO αποφάσισε αργότερα ότι δεν πρέπει να χορηγούνται πατέντες σε συμβατικά καλλιεργούμενα φυτά και ζώα, υπάρχουν αρκετά παραδείγματα που δείχνουν πώς η εκμετάλλευση νομικών κενών επέτρεψε στο EPO να συνεχίσει να χορηγεί πατέντες σε μη Γ.Τ. σπόρους, από την μπύρα μέχρι το κριθάρι, από τα πεπόνια μέχρι το μαρούλι.
Εάν, πράγματι, συνεχίσουν να χορηγούνται αυτές οι πατέντες για τα αποτελέσματα των ανοικτών διαδικασιών διασταύρωσης, μια ενιαία πατέντα, π.χ. για μια απλή διασταυρωμένη ποικιλία μήλων, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να καλύψει εκατοντάδες άλλες ποικιλίες μήλων, οδηγώντας έναν ιδιοκτήτη πατέντας να έχει νόμιμα δικαιώματα σε όλες τις ποικιλίες μήλων.
Καθώς οι μεγάλες εταιρείες αποκτούν τον έλεγχο της παραγωγής των τροφίμων μας, αποφασίζουν τι τρώμε, τι παράγουν οι αγρότες, τι πωλούν οι λιανοπωλητές και πόσο πρέπει να πληρώνουμε όλοι μας γι’ αυτό. Μέχρι που τελικά τα πάντα, από τους σπόρους μέχρι τα ζώα, τα μικρόβια στο έδαφος μέχρι τις διαδικασίες που χρησιμοποιούμε για να φτιάξουμε τρόφιμα, θα υπόκεινται στα ίδια εμπορικά σήματα με μάρκες όπως η Coca-Cola.
ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Η άφιξη του Γκέιτς στη σκηνή του αγροτικού φιλανθρωπικού καπιταλισμού ξεκίνησε το 2006 με την Συμμαχία για μια Πράσινη Επανάσταση στην Αφρική (AGRA) – μια σύμπραξη μεταξύ των ιδρυμάτων Gates και Ροκφέλερ που έχει ως πρότυπο την Πράσινη Επανάσταση των Rockefellers μισό αιώνα νωρίτερα.
Η αρχική Πράσινη Επανάσταση εισήγαγε την βιομηχανική γεωργία έντασης κεφαλαίου, υψηλής εισροής και την γονιδιακή επανάσταση στην Ασία και την Λατινική Αμερική, προσφέροντας, εκ πρώτης όψεως, βραχυπρόθεσμες αυξήσεις στις αποδόσεις των καλλιεργειών, αλλά με καταστροφικό περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος.
Οι κυματισμοί των οποίων συνεχίζονται σε ολόκληρη την Ινδία σήμερα με υποβαθμισμένα εδάφη, μείωση της βιοποικιλότητας, διαταραχές της υγείας από τα φυτοφάρμακα και συνολική μείωση των εισοδημάτων των αγροτών- με αποκορύφωμα μια ολοκληρωμένη αγροτική κρίση μέχρι την δεκαετία του 1990, μια επιδημία αυτοκτονιών μεταξύ των αγροτών και πιο πρόσφατα, αγρότες που διαμαρτύρονται για τις ινδικές γεωργικές νομοθεσίες του 2020.
Αγνοώντας αυτά τα διδάγματα από την ιστορία, ο Γκέιτς ουσιαστικά αναβίωσε το φάντασμα της Πράσινης Επανάστασης, αυτή την φορά στην Αφρική. Χρησιμοποιώντας την επιρροή του Ιδρύματός του για να προωθήσει τις γεωργικές μεταρρυθμίσεις σε ολόκληρη την ήπειρο, ενώ παράλληλα έφερε στην αγορά πολλές από τις ίδιες καινοτομίες εμπνευσμένες από τον Ροκφέλερ, όπως ποικιλίες σπόρων υψηλής απόδοσης, συνθετικά λιπάσματα και χημικά φυτοφάρμακα, όπως λέει η ιστορία, για την καταπολέμηση της παγκόσμιας πείνας και της φτώχειας.
Αυτό για το οποίο ο Γκέιτς σιωπά αποφασιστικά, ωστόσο, είναι οι εκτεταμένοι δεσμοί και ιδιαίτερα τα οικονομικά συμφέροντα της AGRA με τις μεγαλύτερες εταιρείες χημικών φυτοφαρμάκων και συνθετικών λιπασμάτων, οι οποίες, όπως αποδεικνύεται, είναι οι ξεκάθαροι κερδισμένοι από τα προγράμματα της AGRA από το 2006.
Τώρα, μετά από δεκατέσσερα χρόνια μελετών, αυτό που γίνεται σαφές είναι ότι από την άφιξη της AGRA στην Αφρική, τα εισοδήματα των αγροτών έχουν μείνει στάσιμα, η ελευθερία επιλογής τους έχει μειωθεί και η συνολική επισιτιστική ασφάλεια έχει επιδεινωθεί.
Αυτό που δεν παρατηρεί η ακυβέρνητη προσέγγιση του Γκέιτς είναι ότι η Πράσινη Επανάσταση βασιζόταν πάντα στην γεωργία δυτικού τύπου, και ιδιαίτερα στην εξάρτησή της από τα λιπάσματα, τα ζιζανιοκτόνα και τις μονοκαλλιέργειες – τεχνολογία που απλώς δεν είναι βιώσιμη για την γεωργία στο μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής. Αντιθέτως, η Αφρική είναι πολύ ξηρή για διψασμένες καλλιέργειες και η εκτεταμένη χρήση λιπασμάτων έχει καταστροφικές επιπτώσεις στην γονιμότητα του εδάφους. Ο Γκέιτς λειτουργεί με την επίφαση ότι ρίχνει λάδι στα ταραγμένα νερά, αλλά η αλήθεια είναι ότι υποδαυλίζει τις φλόγες μελλοντικών κρίσεων.
Από την ίδρυσή της, η AGRA έχει λάβει συνεισφορές ύψους περίπου 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων, κυρίως από το Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς. Από αυτές τις δωρεές, η AGRA έχει χορηγήσει επιχορηγήσεις ύψους άνω των 500 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ ταυτόχρονα οι αφρικανικές κυβερνήσεις διοχετεύουν δημόσιους πόρους στα προγράμματα της AGRA, μέσω προγραμμάτων επιδοτήσεων (FISP), τα οποία δίνουν κίνητρα στους αγρότες να αγοράσουν υβριδικούς σπόρους και συνθετικά λιπάσματα, αλλά η παγίδα είναι – τα προϊόντα αυτά παρέχονται με μακροχρόνιες συμβάσεις από, κανέναν άλλον παρά, τους εμπορικούς εταίρους της AGRA, και είναι, το λιγότερο που μπορούμε να πούμε, δαπανηρές και συχνά περιττές εισροές που αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο ενός αγρότη να χρεοκοπήσει.
Παραδείγματα από την Τανζανία δείχνουν ότι οι αγρότες χρωστούν στις εταιρείες σπόρων και λιπασμάτων και ορισμένοι αναγκάστηκαν να πουλήσουν τα ζώα τους. Μια πρόσφατη ανάλυση στο Μαλάουι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το κόστος των λιπασμάτων ήταν τόσο υψηλό που οι αγρότες έχαναν χρήματα.
Με την ίδρυσή της, η AGRA έθεσε ως στόχο να διπλασιάσει τις γεωργικές αποδόσεις και τα εισοδήματα τριάντα εκατομμυρίων μικροκαλλιεργητών. Ακούγεται καλό στα χαρτιά, αλλά όχι τόσο γρήγορα.
Δεκατέσσερα χρόνια μετά την ίδρυση της AGRA, η πρωτοβουλία έχει αποτύχει θεαματικά. Αντί να καταπολεμήσει την πείνα και την φτώχεια, η πείνα έχει αυξηθεί σε όλες τις χώρες στις οποίες επικεντρώνεται η AGRA κατά 30%, με επιπλέον τριάντα εκατομμύρια περισσότερους πεινασμένους ανθρώπους στην Αφρική από την ίδρυση της AGRA. Μέχρι το 2018, οι αποδόσεις στις χώρες εστίασης είχαν αυξηθεί κατά 18%, αντί για το 100% που υποσχέθηκε η AGRA, ενώ, κατά την περίοδο πριν από την AGRA, οι αποδόσεις στις ίδιες χώρες είχαν αυξηθεί σταθερά κατά 17%.
Χωρίς να τραβάει τα ζόρια, η έρευνα του Πανεπιστημίου Tufts δείχνει μείωση των αποδόσεων στην Νιγηρία, τον μεγαλύτερο παραγωγό αραβοσίτου μεταξύ των χωρών AGRA, με λιγότερο από 0,5% ετησίως, σε σύγκριση με 2,5% ετήσια αύξηση των αποδόσεων πριν από την AGRA. Εν τω μεταξύ, η Ζάμπια, ο έκτος μεγαλύτερος παραγωγός αραβοσίτου της AGRA, σημείωσε μέση ετήσια αύξηση 2% στις αποδόσεις αραβοσίτου, ενώ η αύξηση των αποδόσεων πριν από την AGRA ήταν υπερδιπλάσια, 4,2% ετησίως.
Στο πλήρωμα του χρόνου, επομένως, η επιφανειακή προσέγγιση της AGRA είχε μηδενική ή καθαρή αρνητική επίδραση στη συνολική παραγωγικότητα, παρά τα δισεκατομμύρια δολάρια που διοχετεύτηκαν στα προγράμματά της.
Αρκετές εκθέσεις έχουν επικρίνει το πραγματικό κόστος της πράσινης επανάστασης του Γκέιτς, από την αύξηση του κόστους παραγωγής έως την επιδείνωση της φτώχειας και της ανισότητας μεταξύ των αγροτών. Μια συμμαχία δεκαέξι αφρικανικών και γερμανικών οργανώσεων διεξήγαγε εκτεταμένη ανάλυση των δραστηριοτήτων της AGRA και δημοσίευσε τα πορίσματά της στην παρούσα έκθεση, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η προσέγγιση της AGRA για την Πράσινη Επανάσταση δεν παρείχε καν στους εμπλεκόμενους αγρότες εισοδήματα πάνω από το όριο της φτώχειας και ότι η AGRA ασκεί συστηματικά πολιτική επιρροή στην νομοθεσία για τα λιπάσματα και τους σπόρους προς αποκλειστικό όφελος των αγροτικών επιχειρήσεων.
Τελικά, η AGAR κρεμάστηκε μόνη της όταν τα συμπεράσματα αυτά επιβεβαιώθηκαν άθελά της σε ένα εσωτερικό έγγραφο αξιολόγησης, το οποίο αποκτήθηκε στο πλαίσιο ενός αιτήματος για ελευθερία πληροφόρησης από την μη κερδοσκοπική ερευνητική ομάδα Right to Know. Όμως, παρά τις παραδοχές αυτές της ανικανότητας, τα προγράμματα της AGRA συνεχίζονται απρόσκοπτα.
Η AG ONE του Gates
Ο τελευταίος νεκροθάφτης στο αγροτικό ρέκβιεμ του Γκέιτς είναι η Bill & Melinda Gates Agricultural Innovations, LLC. Η Ag One, όπως θα γίνει γνωστή, θα μεταφέρει την σπονδή του Γκέιτς από τις τεχνολογίες επεξεργασίας γονιδίων, τους πατενταρισμένους σπόρους και τα λιπάσματα ορυκτών καυσίμων στην διασταύρωση των “τεχνολογικών εξελίξεων” και των “επιστημονικών ανακαλύψεων”.
Το σχέδιο, σύμφωνα με τον κ. Γκέιτς, είναι να γεφυρωθούν τα κενά δεδομένων του παγκόσμιου Νότου, πράγμα που σημαίνει ότι η Ag One θα επικεντρωθεί στην ψηφιοποίηση της γεωργίας στην υποσαχάρια Αφρική και την Νότια Ασία, χρησιμοποιώντας ψηφιακούς γεωργικούς αισθητήρες για την συλλογή τεράστιου όγκου δεδομένων για τα πάντα, από την φύτευση μέχρι την πύλη του αγροκτήματος. Με άλλα λόγια, οι γνώσεις των γηγενών αγροτών, που αναπτύχθηκαν επί χιλιάδες χρόνια, θα μετατραπούν σε πνευματική ιδιοκτησία των εταιρειών και, σε μια τολμηρή ανατροπή της μοίρας, θα πωληθούν πίσω σε αυτούς τους αγρότες κατόπιν συνδρομής. Αυτό που είναι εξίσου εντυπωσιακό είναι ότι τα δεδομένα αυτά θα χρησιμοποιηθούν τελικά για να επιταχύνουν την αναμόρφωση των έξυπνων γεωργικών εκμεταλλεύσεων, την ψηφιοποιημένη γεωργία και τελικά την τεχνητή νοημοσύνη.
Αυτό που εννοεί ο Gates με την “κάλυψη των κενών δεδομένων στις αναπτυσσόμενες αγορές” ή την “παροχή δεδομένων ως πόρου”, δεν είναι τίποτα λιγότερο από την πειρατεία πνευματικής ιδιοκτησίας και την αξιοποίηση των δεδομένων των αγροτών, για την δημιουργία χαρτών, προγνωστικών μοντέλων και την δυνατότητα της Τεχνητής Νοημοσύνης να αξιοποιήσει την εφευρετικότητα και την τεχνογνωσία των μικρών αγροτών. Στήνοντας το σκηνικό για να αναλάβει η Τεχνητή Νοημοσύνη εξ ολοκλήρου τον τομέα της γεωργίας και, στο πλήρωμα του χρόνου, να καταστήσει τους ντόπιους αγρότες περιττούς.
Η Ag One θα εμπλακεί επίσης στη συνήθη εκβιασμό των αγροτών προς τα αγροχημικά υψηλής εισροής και τους ΓΤΟ. Ανοίγοντας προηγουμένως ανεκμετάλλευτες αγορές στην Αφρική, την Νότια Ασία και την Λατινική Αμερική προς όφελος των ιδιωτικών εταιρειών που υποστηρίζονται από την Gates. Στη Λατινική Αμερική, για παράδειγμα, η Ag One έχει ήδη συμφωνήσει συνεργασίες υλοποίησης με μια σειρά από κοινοπρακτικούς εταίρους, μεταξύ των οποίων: Microsoft, Bayer, Corteva και Syngenta.
Ταυτόχρονα, το “Strategic Investment Fund” των Ιδρυμάτων Gates – το οποίο επικεντρώνεται στην συμμετοχή σε κερδοσκοπικές εταιρείες – υποστηρίζει πολλές νεοφυείς επιχειρήσεις που ασχολούνται με την ανάπτυξη των ίδιων των “τεχνολογικών εξελίξεων” που, βολικά για τον κ. Gates, η Ag One θα προωθήσει στις χώρες εστίασης.
Αυτό περιλαμβάνει μια συμμετοχή 7 εκατομμυρίων δολαρίων στην AgBiome, μια νεοφυή βιοτεχνολογική εταιρεία που επικεντρώνεται στην ανάπτυξη συνθετικών βιολογικών προϊόντων για τον γεωργικό τομέα, στους άλλους επενδυτές της οποίας περιλαμβάνονται η Monsanto και η Syngenta. Μια άλλη κερδοσκοπική επιχείρηση που υποστηρίζεται από την Gates είναι η Pivot Bio, μια νεοφυής βιοτεχνολογική επιχείρηση που επικεντρώνεται στα μικρόβια που δεσμεύουν το άζωτο, στους άλλους επενδυτές της οποίας περιλαμβάνονται η Monsanto Growth Ventures και η DARPA.
ΑΓΡΟΟΙΚΟΛΟΓΙΑ VS ΑΓΡΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
Το όραμα του Gates για το μέλλον της επισιτιστικής ασφάλειας έρχεται σε αντίθεση με πολλαπλές αξιοσέβαστες μελέτες που υποστηρίζουν εναλλακτικές, οικολογικά αναγεννητικές γεωργικές προσεγγίσεις, όπως η αγροοικολογία, οι οποίες, σύμφωνα με τις υψηλότερες αρχές της χώρας, παράγουν καλύτερες αποδόσεις, χρησιμοποιώντας λιγότερη ενέργεια, με μεγαλύτερα κέρδη για τους αγρότες.
Η αγροοικολογία είναι ένα δυναμικό σύστημα γεωργίας που εφαρμόζει οικολογικές αρχές στη γεωργία, ιδίως τη φυσική καταπολέμηση των παρασίτων, τα οργανικά λιπάσματα και τις τοπικά προσαρμοσμένες καλλιέργειες, που υποστηρίζονται από μια πιο αναγεννητική χρήση των φυσικών πόρων και βελτιστοποιημένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ φυτών, ζώων, ανθρώπων και περιβάλλοντος.
Αμέτρητες μελέτες έχουν δείξει ότι η αγροοικολογία κερδίζει έναντι της βιομηχανικής γεωργίας υψηλών εισροών όταν πρόκειται για βελτιστοποιημένη επισιτιστική ασφάλεια, διατροφή και βιοποικιλότητα του οικοσυστήματος, συμπεριλαμβανομένης αυτής της έκθεσης του 2019 από τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή.
Η έκθεση όχι μόνο προειδοποιεί για τις βλαβερές συνέπειες της βιομηχανικής μονοκαλλιέργειας, αλλά υπογραμμίζει τη σημασία της αγροοικολογίας για την βελτίωση της συνολικής βιωσιμότητας και της ανθεκτικότητας των γεωργικών συστημάτων στην απορρόφηση των καιρικών αλλαγών, την μείωση της υποβάθμισης των εδαφών και την αντιστροφή της μη βιώσιμης χρήσης των πόρων.
Το συμπέρασμα αυτό υποστηρίχθηκε από μια μελέτη που παρουσιάστηκε στην 2η Διεθνή Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Παγκόσμια Επισιτιστική Ασφάλεια, η οποία διαπίστωσε ότι η υιοθέτηση αγροοικολογικών καλλιεργητικών πρακτικών οδήγησε γενικά σε αύξηση των αποδόσεων των καλλιεργειών και της κερδοφορίας των αγροτών σε σύγκριση με τις βιομηχανικές καλλιεργητικές πρακτικές, και κατέληξε καλώντας σε ρήξη με την Πράσινη Επανάσταση που υποστηρίχθηκε από τον Γκέιτς.
Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΟΗΕ
Πρέπει να γίνει μια λογική συζήτηση για το μέλλον της γεωργίας, αλλά όχι όσο οι ιδιώτες δωρητές, που λειτουργούν υπό την αιγίδα της “φιλανθρωπίας”, συνεχίζουν να ασκούν εξαιρετική επιρροή στους διακυβερνητικούς οργανισμούς, τις ΜΚΟ και την κοινωνία των πολιτών.
Στις 23 Σεπτεμβρίου η Σύνοδος Κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για τα επισιτιστικά συστήματα σηματοδότησε αυτό που θα μείνει στην ιστορία ως ώρα μηδέν για το μέλλον της επισιτιστικής ασφάλειας. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Γκέιτς βρέθηκε πρώτος στο τραπέζι, επωμιζόμενος το βάρος της εκδήλωσης με τον διορισμό του δορυφόρου του στην Αφρική – της προέδρου της AGRA, Dr Agnes Kalibata – στο ρόλο του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ στη Σύνοδο. Έτσι, διασφαλίζοντας ότι τα συμφέροντα της AGRA θα βρεθούν στο επίκεντρο.
Υπήρχε όμως ελπίδα, καθώς 176 οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, συμπεριλαμβανομένων της Διεθνούς Αμνηστίας και της Greenpeace, αντέδρασαν με ανοιχτή επιστολή προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, με την οποία ζητούσαν να τερματιστεί η επιρροή της AGRA στη Σύνοδο Κορυφής και υπογράμμιζαν τις αντιπαραθέσεις γύρω από την συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης UN-WEF που υπογράφηκε τον Ιούνιο του 2019, η οποία σηματοδοτεί την εταιρική κατάληψη του ΟΗΕ προς ένα όλο και πιο ιδιωτικοποιημένο και λιγότερο δημοκρατικό σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Στα χαρτιά, το Ίδρυμα Gates έχει όλα τα προσχήματα ενός μεγάλου ευεργέτη του Παγκόσμιου Νότου, με τις επιχορηγήσεις σε γεωργικά έργα, κυρίως στην Αφρική, να ξεπερνούν πλέον τα 6 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Από αυτές τις δωρεές, ωστόσο, μια έκθεση που δημοσιεύθηκε από την μη κερδοσκοπική οργάνωση GRAIN, διαπίστωσε ότι πάνω από το 90% δόθηκε σε οργανισμούς στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, και μόλις το 5% πήγε σε ΜΚΟ στην Αφρική, ενώ μακράν η μεγαλύτερη χώρα αποδέκτης ήταν οι ΗΠΑ. Όσον αφορά τις γεωργικές επιχορηγήσεις που χορηγούνται σε πανεπιστήμια και εθνικά ερευνητικά κέντρα σε όλο τον κόσμο, το 79% πήγε σε δικαιούχους στις ΗΠΑ και την Ευρώπη και μόλις το 12% σε αποδέκτες στην Αφρική.
Μακριά από το να βγάλουν εκατομμύρια αγρότες από την φτώχεια, οι δωρεές της Gates υποστηρίζουν στρατηγικές βασισμένες στην αγορά προς όφελος των πολυεθνικών εταιρειών και εις βάρος των αγροτικών κοινοτήτων.
Παρά τα δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια και κυβερνητικές επιδοτήσεις, η πείνα και ο υποσιτισμός συνεχίζουν να επιδεινώνονται σε όλη την υποσαχάρια Αφρική από την άφιξη του Ιδρύματος Gates το 2006. Με αποκορύφωμα την πείνα 155 εκατομμυρίων ανθρώπων πέρυσι, ως αποτέλεσμα των λουκέτων (lockdowns), πίσω από τα οποία ο Gates έχει ρίξει όλο του το βάρος από την αρχή της ψευτοπανδημίας.
Η συνενοχή του Gates στη διαφαινόμενη καταστροφή της επισιτιστικής ασφάλειας θα περάσει, φυσικά, εντελώς απαρατήρητη από τους ακόλουθούς του στην αριστερά, οι οποίοι τον θεωρούν ως “έναν σύγχρονο άγιο, που δωρίζει μεγαλόψυχα τον προσωπικό του πλούτο για την ευημερία της ανθρωπότητας”, ενώ τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια.
Τελικά, ο Bill “Tax Exempt” (Αφορολόγητος) Gates είναι ένας έξυπνος επενδυτής που αντισταθμίζει τα στοιχήματά του σύμφωνα με μια επενδυτική στρατηγική που προετοιμάζει τις υγιείς αγορές για την ομαλή είσοδο των επιχειρηματικών του συμφερόντων.
Τίποτα καινούργιο κάτω από τον ήλιο, δεδομένης της διαμάχης του με το Υπουργείο Δικαιοσύνης το 2001, μετά την αντιμονοπωλιακή αγωγή ΗΠΑ εναντίον Microsoft, που ξεκίνησε από την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου το 1998, η οποία είδε τον Gates να αλλάζει από καπιταλιστή σε φιλάνθρωπο.
Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι ο Gates , έχοντας φτάσει την ανάπτυξη της Microsoft στα όρια της επέκτασής της εντός της δικαιοδοσίας του νόμου, δημιούργησε ένα νέο όχημα – το BMGF το 2000 – για να υπερβεί αυτούς ακριβώς τους νόμους. Επιλέγοντας το δρόμο της μεγαλύτερης αντίστασης στην διαφάνεια, την λογοδοσία και τον δημόσιο έλεγχο, παρέχοντας παράλληλα τα απαραίτητα εχέγγυα διαχείρισης της εικόνας για να ξεπλύνει την φθίνουσα φήμη του ως τον πιο απεχθή μονοπωλιστή στον κόσμο.
Δανειζόμενος σε μεγάλο βαθμό από τον γκουρού του, τον John D. Rockefeller, οι αξίες του εμπορικού σήματος του Gates αποτίουν φόρο τιμής στον πρώτο δισεκατομμυριούχο της Αμερικής, η κληρονομιά του οποίου έγραψε την εταιρική ιστορία του 20ού αιώνα και σχεδίασε τις βιομηχανίες που θα κληρονομούσε ο Gates.
Από την αλλοπαθητική ιατρική (δυτική ιατρική) έως την βιομηχανική γεωργία και τα πετροχημικά, η ασημένια επένδυση του COVID, η κλιματική αλλαγή και άλλα μέσα καταστροφής, μετέτρεψαν τον Gates από εχθρό του λαού σε σύγχρονο άγιο, ενώ του έδωσαν την εντολή να αναδιαμορφώσει τον κόσμο κατά το δικό του πρότυπο.
Λειτουργώντας υπεράνω του νόμου και μη λογοδοτώντας σε κανέναν, αν η επιρροή και η κληρονομιά του Bill Gates παραμείνει ανεπηρέαστη από ελέγχους και ισορροπίες, μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει μια από τις σοβαρότερες απειλές για το μέλλον της ανθρωπότητας που θα αντιμετωπίσουμε αυτόν τον αιώνα.
