Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΠΕΖΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΑΚΟΥΣΙΛΑΟΣ

Ο Καινέας

Ο Ακουσίλαος από το Άργος ανήκει στους πρώιμους μυθογράφους που έγραψαν σε ιωνικό πεζό λόγο. Στα τρία βιβλία τού (χαμένου σήμερα) έργου του με τον τίτλο Γενεηλογίαι (ή Ἱστορίαι) ακολουθώντας ένα σχήμα γενεαλογικό και τροποποιώντας ενίοτε τον Ησίοδο, εξιστορούσε τη γέννηση του κόσμου και των θεών καθώς και την ιστορία των ανθρώπων από τον μυθικό ήρωα του Άργους Φορωνέα μέχρι τα Τρωικά και τους Νόστους. Την ξηρή απαρίθμηση διέκοπταν σε αρκετά σημεία διηγήσεις σε απλό ύφος, όπως αυτή του Λαπίθη Καινέα, η οποία έχει σωθεί σε πάπυρο.

Απόσπασμα 40α

Καινῇ δὲ τῇ Ἐλάτου μίσγεται Ποσειδῶν. ἔπειτα (οὐ γὰρ ἦν αὐτῷ ἱερὸν παῖδας τεκὲν οὔτ᾽ ἐξ ἐκείνου οὔτ᾽ ἐξ ἄλλου οὐδενός) ποιεῖ αὐτὸν Ποσε̣ιδέων ἄνδρα ἄτρωτον, ἰσχὺν ἔχοντα μεγίστην τῶν ἀνθρώπων τῶν τότε, καὶ ὅτε τις αὐτὸν κεντοίη σιδήρῳ ἢ χαλκῷ, ἡλίσκετο μάλιστα χρημάτων. καὶ γίγνεται βασιλεὺς οὗτος Λαπιθέων καὶ τοῖς Κενταύροις πολεμέεσκε. ἔπειτα στήσας ἀκόντιον ἐν ἀγορῇ θεὸν ἐκέλευεν ἀριθμεῖν. θεοῖσι δ᾽ οὐκ ἦεν ἀρεστόν, καὶ Ζεὺς ἰδὼν αὐτὸν ταῦτα ποιοῦντα ἀπειλεῖ καὶ ἐφορμᾷ τοὺς Κενταύρους, κἀκεῖνοι αὐτὸν κατακόπτουσιν ὄρθιον κατὰ γῆς καὶ ἄνωθεν πέτρην ἐπιτιθεῖσιν σῆμα, καὶ ἀποθνῄσκει.

***
Με την Καινή,¹ την κόρη του Ελάτου,² σμίγει ο Ποσειδών. Κατόπιν -επειδή αυτή δεν ήθελε να γεννήσει³ παιδιά ούτε από εκείνον ούτε από άλλον- την κάνει ο Ποσειδών άντρα άτρωτο, που είχε τη μεγαλύτερη δύναμη από τους ανθρώπους εκείνου του καιρού. Και όταν δοκίμαζε κανείς να τον τρυπήσει με σίδερο ή χαλκό, έπεφτε πολύ εύκολα την ίδια στιγμή στα χέρια του. Και γίνεται αυτός βασιλιάς των Λαπιθών και έκανε συχνά πολέμους με τους Κενταύρους. Αυτός τώρα έστησε μια λόγχη στην αγορά και πρόσταξε να τη λογαριάζουν για θεό. Στους θεούς όμως αυτό δεν άρεσε, και σαν τον είδε ο Δίας να κάνει αυτά που έκανε, τον απειλεί και στέλνει εναντίον του τους Κενταύρους. Και εκείνοι τον χτυπούν και τον ρίχνουν χάμω όπως ήταν όρθιος, και τον χώνουν στη γη και βάζουν από πάνω ένα βράχο για μνήμα, και πεθαίνει.
--------------

¹ Ως γυναίκα ονομάζεται Καινή (ή Καινίς), ως άνδρας Καινεύς. Μετά τον θάνατό του ο Καινέας μεταμορφώνεται πάλι σε γυναίκα.

² Μυθικός ήρωας της Θεσσαλίας.

³ Στο πρωτότυπο τεκέν = τεκεῖν.

To «Γιατί» και το «Γιατί Όχι»

«Το κάθε παιδί είναι ένας καλλιτέχνης. Το πρόβλημα είναι πώς να παραμείνει καλλιτέχνης όταν ενηλικιώνεται» είχε πει ο Πικάσο. Και η πικρή αλήθεια είναι ότι κάνουμε ό,τι μπορούμε για να καυτηριάσουμε τον καλλιτέχνη μέσα στο παιδί. Αντί να ενθαρρύνουμε και να αναπτύσσουμε,  αγνοούμε ή ακόμα και διώκουμε τη φαντασία και τη δημιουργικότητα, τα δύο sine qua non της τέχνης.

 

H ενθάρρυνση της δημιουργικότητας και η καλλιέργεια της φαντασίας είναι από τις πιο παραμελημένες πλευρές των σύγχρονων εκπαιδευτικών συστημάτων. Η φαντασία συνδέεται με το ψεύδος και η δημιουργικότητα με την παράβαση κανόνων και την προσβολή ιερών αγελάδων. Τα παιδιά εισέρχονται στο σχολείο προικισμένα με πλούσια φαντασία και αστείρευτη δημιουργικότητα και αποφοιτούν με φαντασίες ατροφικές και δημιουργικές δυνατότητες στραγγαλισμένες. «Είναι σκανδαλώδες, γράφει ο John Watson, ότι τα σχολεία παραγεμίζουν τα παιδιά σαν γαλοπούλες με γνώσεις, ενώ αφήνουν τη φαντασία τους να λιμοκτονεί».  Σε μια εποχή που η γνώση είναι εύκολα προσβάσιμη και τη θέση «των βιβλίων τσέπης» παίρνουν «βιβλιοθήκες τσέπης» (γιατί τι άλλο είναι οι ηλεκτρονικές συσκευές που επιτρέπουν στον καθένα να κυκλοφορεί με το περιεχόμενο πολλών βιβλιοθηκών στην τσέπη του;) η εκπαίδευση, αντί να εμπνέει και να χαρίζει δημιουργικά φτερά, συνθλίβει και καταθλίβει με τη συσσώρευση γνώσεων το παιδί, ενώ θα έπρεπε να του προσφέρει το εφόδιο της φαντασίας για τη δημιουργική αξιοποίηση αυτών των γνώσεων.

 

Αυτό συμβαίνει επειδή η πάσης φύσεως εξουσία, θρησκευτική, πολιτική οικονομική, εκπαιδευτική, έχει τη ροπή να θεωρεί αμετάβλητα όσα είναι ρευστά, να μην ανέχεται διαφορετική από την κρατούσα πραγματικότητα, να ανάγει σε υπέρτατες αξίες τη σταθερότητα και την προβλεψιμότητα. Η κάθε εξουσία τότε μόνο αισθάνεται ασφαλής όταν τα πάντα είναι αυστηρά καθορισμένα και οριοθετημένα. Οι ασκούντες εξουσία λατρεύουν τη στασιμότητα και φοβούνται καθετί το ρευστό, το αντιφατικό, το μεταβατικό, το υπερβατικό, το μεταβλητό. Εκλαμβάνουν συνεπώς ως απειλή την αντιφατική ματιά, την απείθαρχη εστίαση της φαντασίας και το «εν δυνάμει» της δημιουργικότητας και έχουν κάθε συμφέρον να τα θέτουν υπό διωγμόν.

Ο διωγμός όμως της φαντασίας και της δημιουργικότητας όχι μόνον στραγγαλίζει τον καλλιτέχνη μέσα στο παιδί, αλλά απονευρώνει και τον μελλοντικό επιστήμονα δεδομένου του κρίσιμου ρόλου των δύο αυτών παραγόντων στην επιστημονική πρόοδο και καινοτομία. Όσο οι επιστήμονες ερευνούν όλο και ευρύτερες εκτάσεις χώρου, όσο ανατέμνουν όλο και μικρότερες μονάδες ύλης, τόσο και πιο δυσδιάκριτη καθίσταται η διαχωριστική γραμμή μεταξύ πραγματικού και φανταστικού.  Στην κβαντική φυσική τα συστατικά στοιχεία της πραγματικότητας που μας περιβάλλει, δηλαδή τα άτομα, είναι δυνατόν να υπάρχουν την ίδια στιγμή σε δύο διαφορετικούς χώρους. Ένα σύμπαν γεμάτο «κόκκινους νάνους» και «μαύρες τρύπες» που καταπίνουν αστέρια είναι πιο κοντά στον χώρο τoυ φανταστικού παρά στην κλασική φυσική. Eξού και το μεταμοντερνιστικό συμπέρασμα ότι «η αλήθεια είναι μύθος και ο μύθος είναι αλήθεια».

 

Μόνο αν καταφέρουμε να διατηρήσουμε τον καλλιτέχνη μέσα στο παιδί,  μόνο αν τονώσουμε τη φαντασία και καλλιεργήσουμε τη δημιουργικότητά του, μόνο αν το μάθουμε, αντί να υπηρετεί, να υπερβαίνει την πραγματικότητα, και πιο πολύ από «γιατί;» να ρωτάει «γιατί όχι;» έχουμε ελπίδα να αποφύγουμε τη στασιμότητα, την αδράνεια και την κοινωνική αποτελμάτωση.

Αναβλητικότητα

Πόσες και πόσες φορές, έχουμε να κάνουμε διάφορα πράγματα και τα αναβάλουμε; Πόσες φορές, λέμε «άστο για αύριο» και τελικά αυτό το «αύριο» δεν έρχεται ποτέ;

Αυτή λοιπόν η συνήθεια να αναβάλουμε πράγματα που δεν θέλουμε να τα κάνουμε, λέγεται αναβλητικότητα.

Ως αναβλητικότητα μπορούμε να ορίσουμε την σκόπιμη καθυστέρηση στην έναρξη ή στην ολοκλήρωση μιας δραστηριότητας σε βαθμό βίωσης συναισθημάτων υποκειμενικής δυσφορίας.

Προσοχή όμως! Πολλοί μπορούν αναβάλουν αλλά δεν είναι όλοι αναβλητικοί, ως αναβλητικούς μπορούμε να θεωρήσουμε όσους έχουν εντάξει την αναβολή διαφόρων εργασιών στην καθημερινότητα τους.

Το 1/5 των ενηλίκων τείνουν να αναβάλουν τις υποχρεώσεις τους, σύμφωνα με δημοσίευμα του Psychology Today, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν αυξημένο άγχος, μειωμένες επιδόσεις στα επαγγελματικά τους, τύψεις και αρνητικές επιδράσεις στην ψυχική και σωματική τους υγεία.
Υπολογίζεται ότι ένα ποσοστό της τάξεως του 25 % είναι αναβλητικοί ανά τον κόσμο, και ολοένα μεγαλώνει!

Πολύ μεγάλα ποσοστά αναβλητικότητας έχουν παρατηρηθεί κυρίως σε φοιτητικούς πληθυσμούς με ποσοστά ως και 80 τοις εκατό!

Τι είναι αυτό που μας εμποδίζει όμως; Γιατί πολλές φορές, ενώ θέλουμε να κάνουμε πράγματα, τα αναβάλουμε;

Κύριο πρόβλημα είναι η αυτοπεποίθηση που δεν νιώθει ένας άνθρωπος. Οι άνθρωποι με προβλήματα αυτοπεποίθησης είναι πολύ πιθανότερο να αναβάλουν συνεχώς τις όποιες εργασίες έχουν να κάνουν που τους δημιουργούν άγχος και για αυτό τον λόγο τις αποφεύγουν.

Επίσης σημαντικό ρόλο παίζουν και οι γονείς και οι φίλοι οι οποίοι μπορεί και άθελα τους να επηρεάζουν τις αποφάσεις και τις σκέψεις μας, και να μας οδηγούν σε μια ανασφάλεια και σε ένα φόβο πως ότι και αν κάνουμε μπορεί να μας κριτικάρουν.

Επίσης πολλές φορές είμαστε τελειομανείς και θέλουμε με ότι καταπιανόμαστε να είμαστε τέλειοι, οπότε πολλές φορές περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή για να ασχοληθούμε με μια υποχρέωση με αποτέλεσμα να δημιουργούμε όλο και πιο πολλά εμπόδια στον εαυτό μας, για την ολοκλήρωση της δουλειάς που έχουμε αναλάβει.

Πάντα όμως υπάρχουν λύσεις! Στην περίπτωση της αναβλητικότητας μπορούμε να κάνουμε μερικά πράγματα που θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε σταδιακά το πρόβλημα αυτό.

Πολύ σημαντικό είναι να βάζουμε μικρούς και βραχυπρόθεσμούς στόχους, οι οποίοι μπορούν να ολοκληρωθούν σχετικά γρήγορα με αποτέλεσμα να μας δώσουν την ικανοποίηση ότι πετύχαμε αυτό που θέλαμε.

Επίσης πρέπει να μερικές φορές να ανταμείβουμε τον εαυτό μας, όποτε ολοκληρώνουμε ένα στόχο! Έτσι, θα μάθουμε ότι όταν ολοκληρώσουμε μια εργασία, κάτι καλό προκύπτει από αυτό!

Πρέπει να καταλάβουμε ότι η αναβλητικότητα αποτελεί μία συνήθεια ακριβώς όπως είναι και όλες οι υπόλοιπες συνήθειες που έχουμε. Αυτό σημαίνει πως δεν αλλάζει από τη μία ημέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνο, υπομονή, επιμονή και μεγάλη προσπάθεια.

ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑΤΕ ΠΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΖΩΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ

-Τα ζώα ότι και να κάνουν πάντα θα ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο! γι'αυτό και ζουν με αρμονία!!

-Οι άνθρωποι αν ζήσουν με αρμονία, κανείς μα κανείς δεν θα υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο!

Και όποιος έπιασε, έπιασε! ...το νόημα!

AXIS MUNDI: ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Πως ο Πνευματικός μας εαυτός ενώνεται με την θεία υπόσταση του Πνευματικού κόσμου; Ποιος είναι εκείνος ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των Πνευματικών σφαιρών ύπαρξης και του Φυσικού κόσμου; Πως αποσυμβολίζονται οι απεικονίσεις εκείνου του Υπερβατικού Πνευματικού Άξονα που ονομάζεται Axis Mundi; Ο ομφαλός του Κόσμου, που μας επιτρέπει την πνευματική ανύψωση και στην ανακάλυψη των μυστικών του Αιθερικού μας εαυτού αλλά και των Πνευματικών Κόσμων..

“Κάθε μικρόκοσμος, και κάθε μακρόκοσμος έχει το δικό του κέντρο.. Ένα μέρος που είναι πάνω από όλα ιερό…”

Ο Όρος Axis Mundi αναφέρεται επίσης και ως ο Κοσμικός άξονας του κόσμου, στα λατινικά ως Columna Cerului, και ως ο ομφαλός του Κόσμου. Στην θρησκεία αλλά και την Αρχαία Μυθολογία το Axis Mundi περιγράφεται ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Του παραδείσου και της Γης ως Ουράνιος και/ή Γεωγραφικός Πόλος που εκφράζει σημεία σύνδεσης μεταξύ του ουρανού και της γης και που περιλαμβάνονται στις τέσσερις κατευθύνσεις του Ορίζοντα. Απεικονίζει την Ανταπόκριση και το «ταξίδι μεταξύ του Υψηλότερου και του Χαμηλότερου, την μετάβαση από τις χαμηλότερες σφαίρες ύπαρξης προς τις υψηλότερες μέσω του Ομφαλού του Κόσμου.

Αυτή η Διπολική απεικόνιση της Πνευματικής ανύψωσης έχει διπλή σημασία, καθώς μπορεί να τοποθετηθεί ως εικόνα οραματισμού τόσο μακροκοσμικά, υπερ-διαστατικό επίπεδο όσο και μικροκοσμικά, σε επίπεδο δηλαδή της φύσης του Πνευματικού εαυτού και την αφύπνισής του από την χαμηλότερη Πνευματική ύπαρξη στην υψηλότερη δυνατή. Η θηλυκή πλευρά του Ομφαλού απεικονίζει την ομφαλική χορδή της τροφής σε αντίθεση με τον Αρσενικό φαλό που συμβολίζει την ιδέα της «γέννησης». Η φυσική φαλλική παραπομπή σε μακροκοσμικό επίπεδο μπορεί να μεταφέρεται στην εικόνα ενός Βουνού, ενός δέντρου, ενός αμπελιού, μίας στήλης καπνού και φωτιάς. Σε μικροκοσμικό επίπεδο απεικονίζεται ως ένα ραβδί, ως πύργος, σκάλα, σταυρός, σχοινί, σπέιρα κ.α. Αν και το Axis Mundi εμφανίζεται σε θρησκευτικό αλλά και κοσμικό πλάισιο, το ίδιο το σύμβολο μπορεί να βρεθεί σε Πολιτισμούς που χρησιμοποιούν τις Σαμανικές πρακτικές ή Ανιμιστικά συστήματα, σε μεγάλες Θρησκευτικές πεποιθήσεις, ακόμα και σε τεχνολογικά εξελιγμένες Αστικές Μυθολογιές περί Σημείων δύναμης και κέντρων εισόδου σε άλλους κόσμους μέσα από τέτοιους ομφαλούς (Π.Χ Πύργος Άιφελ)

Συμβολικά το Axis Mundi προέρχεται με΄σα από μία φυσική και συμπαντική ψυχολογική αντίληψη πουκαταδεικνύει πως ο χώρος καταλαμβάνεται και παραμένει δυνατός ώς το «Κέντρο του Πλανητικού κόσμου». Το κέντρο του μικρόκοσμου επιτρέπει στο άτομο να αποτολμήσει το ταξίδι προς τις τέσσερις κατευθύνσεις για να ανακαλύψει και να εδραιώσει νέα κέντρα καθώς του αποκαλύπτονται οι νέες σφαίρες ύπαρξης σε μία προσπάθεια να τις κατανοήσει και να τις οικειοποιηθεί. Το Κεντρικό σύμπαν συχνά απεικονίζεται ως ένα βουνο που αιωρείται στον χώρο, ένα μέρος όπου η Γη και ο ουρανός βρίσκονται κοντά στο κέντρο αυτό του Axis Mundi.
Στην Ιαπωνική κουλτούρα το Βουνό Φούτζι συμβολίζει τον Πλανητικό άξονα του Κόσμου. Το Kun-Lun στην Κίνα έχει ακριβώς την ίδια σημασία, όπως και οι μαύροι λόφοι των Σιου που θεωρούνται ως ο Ομφαλός του Κόσμου. Η Ίδια κοσμοθεωρία επαναλαμβάνεται σε αρκετούς πολιτισμούς ανά τον κόσμο, παλαιούς η νέους.

Το να εισχωρήσεις «μέσα στα βουνά» μεταφορικά σημαίνει την αφοσίωση του ατόμου σε μία ανώτερη πνευματικά ζωή. Για αυτό τον λόγο σε μοναστήρια διαφόρων θρησκευτικών πεποιθήσεων τα ιερά τοποθετούνται σε ανυψωμένα σημεία και οι σοφοί διδάσκαλοί τους απεικονίζονται στην τέχνη τους πάνω σε δέντρα, βουνά και ναούς.

Axis Mundi: Συμβολικές Απεικονίσεις
Ο ομφαλός του Κόσμου (Axis Mundi) παραμένει μία ιδέα προσκολλημένη σε στέρεες απεικονίσεις που
τον εδραιώνουν ως το κέντρο του κόσμου. Τέτοιοι συμβολισμοί βρίσκονται σε διάφορες τοποθεσίες ανά τον πλανήτη. Το βουνό Hermon στο Λίβανο ήταν ένας χώρος στον οποίο «κατέβαιναν» οι Υιοι του Θεού. Στην δική μας αρχαία παράδοση ο ομφαλός της Γης ήταν το Μαντείο των Δελφών και ο Όλυμπος που ήταν και ο τόπος κατοικίας των Ολύμπιων Θεών. Το Βουνό Sinai στον Ιουδαισμό, η Μέκκα του Ισλάμ συνδέονται επίσης με αυτή την πεποίθηση περί ομφαλού του Κόσμου. Ο Ινδουισμός έχει το βουνό Kailash που συνδέεται με το μυθικό βουνού Meru που λογίζεται ως ο Οίκος του Σίβα. Το Kailash αναφέρεται αρκετές φορές καθώς αναγνωρίζεται ως το πιο ιερό κέντρο που εμφανίζει την πύλη εισόδου προς την Σαμπάλα.

Τέτοια κέντρα ιεροσύνης και πνευματικότητας συνήθως περιέχουν ένα ιερό ή χώρο προσευχής στον κεντρικό τους άξονα. Η αρχιτεκτονική των συμβόλων που σχηματίζουν το Axis Mundi αντικατοπτρίζουν αυτό τον ρόλο, απεικονίζοντας κάθε τέτοιο σημείο την πνευματικότητα του κέντρου του. Οι ασιατικοί Ναοί με δομή παγόδας περιέχουν τις (μεταφορικά) σκάλες που οδηγούν στον Πνευματικό ουρανό, ενώ στην Αμερική υπάρχει ο Τοτεμικός πόλος στα Ιερά των Ιθαγενών. Στήλες καπνού μπορούν να απεικονίσουν επίσης αυτή την πνευματική άνοδο μέσα από τον ομφαλό του κόσμου. Αρκετά παραδείγματα απεικονίζουν την Ιερή πίπα και τους ανυψωτικούς καπνούς της, καθώς και το μαντάλα που δημιουργεί ένα κέντρο του κόσμου δίχως τα όρια του διαστατικού χώρου.

Axis Mundi: Ο πνευματικός Μικρόκοσμος
Το Αιθερικό μας σώμα εμπεριέχει το σύμβολο του Πνευματικού κεντρικού άξονα και απεικονίζεται ως το αφηρημένο Δέντρο της ζωής. Επιπλέον απεικονίσεις της έννοιας της συμπαντικής ένωσης του Πνευματικού σώματος με τον πνευματικό κόσμο μέσω του Axis Mundi είναι το Σεφιροθ του Καμπαλισμού, οι απεικονίσεις των συστημάτων Chakra , καθώς και στον Ινδουισμό και τον Βουδισμό. Ο Βούδας αντιπροσώπευε το Axis Mundi ως ένα πνευματικό κέντρο στην ανθρώπινη φυσική μορφή. Οι αστρολογικές θέσεις επίσης αρκετές φορές απεικονίζουν μία συνδεσιμότητα που ενώνει την φυσική υπόσταση του ατόμου με την πνευματική του Φύση, το αιθερικό του Όχημα.
Αρκετές πνευματικές πεποιθήσεις ανά τον κόσμο υποδεικνύουν πως το Φυσικό σώμα εμπεριέχει έναν πνευματικό κεντρικό ναό που αν χρησιμοποιηθεί ενώνει την «Γη με τον Ουρανό» που στην συγκεκριμένη περίπτωση σημαίνει τον Φυσικό εαυτό με τον Πνευματικό εαυτό.

Γιατί Αποτυγχάνουμε να Εφαρμόσουμε τους Στόχους της Νέας Χρονιάς;

Η έναρξη μιας νέας χρονιάς μας δίνει την ευκαιρία να αφήσουμε πίσω το παρελθόν και να γυρίσουμε σελίδα. Είναι η κατάλληλη περίοδος για να θέσουμε νέους στόχους και να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις για την επίτευξη τους. Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι άνθρωποι εγκαταλείπουν πολύ σύντομα την προσπάθεια και δεν καταφέρνουν να επιτύχουν αυτούς τους στόχους που με τόση αποφασιστικότητα θέτουν στο ξεκίνημα του καινούργιου χρόνου.

Σύμφωνα με ερευνητικές μελέτες που έγιναν στη Αμερική, ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού (περίπου 40%) θέτει νέους στόχους κάθε Πρωτοχρονιά, αλλά μόνο το 8% καταφέρνει να τους πραγματοποιήσει στην πορεία. Οι ερευνητές εστίασαν στα ποσοστά επιτυχίας των συμμετεχόντων και παρατήρησαν ότι τις δύο πρώτες εβδομάδες έκαναν σημαντική πρόοδο, όμως οι προσπάθειες τους άρχιζαν να περιορίζονται σημαντικά προς το τέλος του μήνα. Από το Φεβρουάριο και μετά, άρχιζαν να εγκαταλείπουν τη διαδικασία και μέχρι τον επόμενο Δεκέμβρη ήταν πίσω στο σημείο όπου ξεκίνησαν την προσπάθεια.

Κάποιοι ερευνητές προτείνουν εξηγήσεις για τους λόγους που μπορεί να συμβαίνει αυτό.

1. Σύμφωνα με τον John Norcross και τους συνεργάτες του, που δημοσίευσαν τα ευρήματα τους στο “Journal of Clinical Psychology”, περίπου ένα ποσοστό 50% θέτει νέους στόχους κάθε Πρωτοχρονιά, οι οποίοι συνήθως έχουν να κάνουν με τη συμμετοχή σε προγράμματα διατροφής και αδυνατίσματος, τη διακοπή του καπνίσματος και την εξοικονόμηση χρημάτων.

2. Ο Timothy Pychyl, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Carleton του Καναδά, υποστηρίζει ότι αυτοί οι στόχοι αποτελούν μια μορφή «πολιτισμικής αναβλητικότητας». Οι άνθρωποι θέτουν στόχους ώστε να έχουν κάποιο κίνητρο για να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους. Συχνά όμως δεν είναι έτοιμοι να αποβάλουν τις κακές συνήθειες και να υιοθετήσουν ένα νέο τρόπο ζωής, με αποτέλεσμα οι προσπάθειες τους να μην έχουν επιτυχία.

3. Η καθηγήτρια Avya Sharma αναφέρει: « Ένας άλλος λόγος που ευθύνεται γι αυτή την αποτυχία σχετίζεται με το γεγονός ότι οι άνθρωποι συχνά έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες και θέτουν στόχους που είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν».

4. Αντίστοιχα, ο καθηγητής ψυχολογίας Peter Herman και οι συνεργάτες του ονομάζουν αυτό το φαινόμενο «σύνδρομο της ψευδής ελπίδας». Αναφέρουν ότι συχνά οι στόχοι που θέτουν οι άνθρωποι, με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς, δεν είναι ρεαλιστικοί και δεν αποτελούν συνειδητή επιλογή, αλλά περισσότεροι αντικατοπτρίζουν την ανάγκη να πάρουμε αποφάσεις που θα μας κάνουν να νιώθουμε ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας. Επίσης, πολλές φορές οι άνθρωποι θέτουν στόχους για πράγματα που δε θεωρούν ιδιαίτερα σημαντικά. Επειδή είναι το ξεκίνημα μιας καινούργιας χρονιάς, αισθάνονται υποχρεωμένοι να κάνουν κάποιες αλλαγές στη ζωή τους και να θέσουν νέους στόχους. Όταν όμως πρέπει να περάσουν στην πράξη, συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν κάποιο κίνητρο που να τους δεσμεύει ώστε να συνεχίσουν την προσπάθεια.

5. Ένας άλλος παράγοντας που ευθύνεται για την αποτυχία των στόχων έγκειται στην σχέση αιτίου-αποτελέσματος. Συνήθως οι άνθρωποι πιστεύουν ότι άμα πετύχουν κάποιους από τους στόχους τους (π.χ. να χάσουν βάρος ή να βελτιώσουν κάπως την οικονομική τους κατάσταση), θα αλλάξει ριζικά όλη η ζωή τους. Αυτό φυσικά δε συμβαίνει και τότε απογοητεύονται και νιώθουν ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσουν να προσπαθούν.

Γενικότερα, η επίτευξη στόχων προϋποθέτει την αλλαγή της συμπεριφοράς και για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να αλλάξει o τρόπος σκέψης. Οι ερευνητές που ασχολούνται με τις νευροεπιστήμες, όπως ο Antonio Damasio και Joseph LeDoux, χρησιμοποιώντας μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου, ανακάλυψαν ότι η εκμάθηση νέων προτύπων συμπεριφοράς συνδέεται πάντοτε με κάποιες σκέψεις, οι οποίες πυροδοτούν τη δημιουργία νέων νευρωνικών συνάψεων στον εγκέφαλο.

Επομένως, όταν παίρνουμε αποφάσεις για τη νέα χρονιά θα πρέπει να αναρωτηθούμε: Αν δεν υπήρχαν εξωτερικές πιέσεις θα θέλαμε να αλλάξουμε πραγματικά; Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η αλλαγή της συμπεριφοράς επιτυγχάνεται όταν οι άνθρωποι έχουν εσωτερικά κίνητρα.

Άλλοι πιστεύουν ότι η δύναμη της θέλησης και τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας συνδέονται με την αλλαγή της συμπεριφοράς, υποστηρίζοντας ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν τη δύναμη να επιβάλλονται στον εαυτό τους ενώ άλλοι όχι. Όμως τα ερευνητικά δεδομένα αποδεικνύουν ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Αυτή η ικανότητα μπορεί να καλλιεργηθεί, μπορεί όμως και να εξασθενήσει, αν οι άνθρωποι τη χρησιμοποιούν υπερβολικά. Αυτό μπορεί να συμβαίνει όταν προσπαθούν να εκπληρώσουν πολλούς στόχους ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα η προσπάθεια που καταβάλλουν για την επίτευξη τους να μοιράζεται, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες επιτυχίας.

Αν και φαίνεται δύσκολο να επιτύχουμε τους στόχους που θέτουμε στη αρχή της χρονιάς, οι ερευνητές, που ασχολούνται με την επίτευξη στόχων, προτείνουν κάποιες συμβουλές που ίσως μας βοηθήσουν να το κάνουμε:

1. Να επικεντρωνόμαστε σε ένα συγκεκριμένο στόχο αντί να θέτουμε πολλούς, μη ρεαλιστικούς και ασαφείς στόχους. Το να χάσουμε βάρος δεν αποτελεί συγκεκριμένο στόχο. Το να χάσουμε, όμως, 10 κιλά μέσα σε 3 μήνες είναι πιο εφικτό.

2. Να μην περιμένουμε την Πρωτοχρονιά για να θέσουμε νέους στόχους, αλλά να το κάνουμε καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς και όταν πραγματικά νιώθουμε την ανάγκη να προσπαθήσουμε για την επίτευξη ενός στόχου. Έτσι, θα είναι πιο εύκολο να τους πραγματοποιήσουμε.

3. Πρέπει να προχωράμε σταδιακά, αρχικά θέτοντας μικρότερους στόχους. Μερικοί άνθρωποι τα παρατάνε επειδή ο τελικός στόχος τους φαίνεται τόσο δύσκολος και ακατόρθωτος και δεν ξέρουν από πού να ξεκινήσουν.

4. Καλό θα είναι να παρακολουθούμε την εξέλιξη της προσπάθειας μας σε τακτά χρονικά διαστήματα, είτε κρατώντας κάποιο ημερολόγιο, είτε ενημερώνοντας κάποιο φίλο. Αυτό θα μας βοηθήσει να αξιολογούμε πόσο κοντά είμαστε στο στόχο μας.

5. Να εστιάζουμε σε θετικές συμπεριφορές. Βοηθάει να επιβραβεύουμε τον εαυτό μας για την επίτευξη ενός μικρού, ενδιάμεσου στόχου, πριν καταφέρουμε να επιτύχουμε τον τελικό μας στόχο.

6. Πρέπει να επικεντρωθούμε στο παρόν αντί να σκεφτόμαστε τι πήγε στραβά στο παρελθόν ή τι θα πρέπει να γίνει στο μέλλον. Τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα, τώρα, που θα μας φέρει πιο κοντά στο στόχο μας;

7. Και τέλος, ας μην φοβόμαστε την αποτυχία. Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν όμως δε θα πρέπει να μας αποτρέπουν από το να συνεχίζουμε την προσπάθεια.

Το Αυθεντικό Νόημα των Ευχών

Κάθε ευχή κλείνει μέσα της την επιθυμία και την ελπίδα για κάτι που θέλουμε να συμβεί και ειδικότερα σε κάθε εορταστική περίοδο, ευχόμαστε στους ανθρώπους που αγαπάμε να τους συμβούν αυτά που επιθυμούν. Ουσιαστικά λέμε: «Eύχομαι να σου συμβεί...» ... προσωπικά μου ακούγεται σα μαγική σκέψη.

Οι ευχές που λέγονται στο τέλος της χρονιάς, συνήθως εγκλωβίζονται μέσα σε τρεις αυτοματοποιημένες λέξεις που με τη συνεχή επανάληψη τείνουν να χάσουν το νόημά τους: Υγεία, Αγάπη, Ευτυχία (δε βάζω τη λέξη «τύχη» γιατί έχω ως προσωπική αρχή ότι την τύχη την φτιάχνουμε μόνοι μας).

Και ενώ αυτές οι τρείς έννοιες, μοιράζονται τόσο εύκολα και αβίαστα, μένουμε στην απλή αναφορά και τις αφήνουμε να ξεθωριάσουν, μη διακρίνοντας ότι η επίτευξή αυτών των «ιδανικών» είναι τόσο δύσκολη, καθώς η κάθε μία απαιτεί μία ιδιαίτερη, προσωπική σύνθεση επιμέρους συστατικών.

Οπότε, θα αποφύγω να ευχηθώ απλώς «Υγεία» αλλά θα ευχηθώ:

1. Να δημιουργήσετε το χρόνο για να αθλείτε το σώμα σας και να το τρέφετε σωστά και ισορροπημένα, χωρίς να έχετε το χρόνο να βρίσκετε δικαιολογίες.
2. Να εκφράζετε τα συναισθήματά σας. Θετικά ή αρνητικά έχουν να μας πουν πολλά, όταν τους δίνουμε χώρο. Όσο τα καταπιέζουμε, αυτά θα βρουν άλλους ψυχοσωματικούς τρόπους να εκφραστούν.
3. Να κυνηγήσετε τα θέλω σας αντί να τα καταπιέζετε, μπροστά στο βραχυπρόθεσμο βόλεμα, που δημιουργεί εσωτερική σύγκρουση και άγχος.
4. Να προστατέψετε τον εαυτό σας, αυτοπροσδιορίζοντάς τον, λέγοντας όχι εκεί που χρειάζεται και βάζοντας όρια στους ανθρώπους που θέλουν να σας αποδυναμώσουν για να αντλήσουν εκείνοι δύναμη.
5. Να αποβάλλετε την αναβλητικότητα αλλά να εστιάσετε στην πρόληψη σωματικών και ψυχικών παθήσεων και στην προαγωγή υγιών σκέψεων και συμπεριφορών.

Θα αποφύγω να ευχηθώ «Αγάπη» αλλά θα ευχηθώ:

1. Να εκτιμήσετε πρώτα τον εαυτό σας, ώστε να μπορέσετε να εκτιμήσετε ολοκληρωμένα στη συνέχεια τα δικά σας πρόσωπα.
2. Να δείχνετε εμπιστοσύνη στο σύντροφό σας για να σας την ανταποδίδει καθώς η εμπιστοσύνη είναι η οδός προς την αυτοαποκάλυψη και την εδραίωση της σχέσης.
3. Να σέβεστε τη διαφορετικότητα του άλλου, μαθαίνοντας και κερδίζοντας κάθε φορά και κάτι νέο και όμορφο που θα κάνει τη ζωή σας πολύ καλύτερη.
4. Να δείχνετε ενσυναίσθηση ερχόμενοι σε επαφή με τη μοναδικότητα του άλλου ανθρώπου, αγγίζοντας το συναίσθημά του ενώ παράλληλα αντιλαμβάνεστε τις σκέψεις του.
5. Να κατανοείτε τους ανθρώπους δίπλα σας, χωρίς να τους κρίνετε από τις συμπεριφορές τους αλλά να τις υπερβαίνετε για να μάθετε ποιος είναι ο άνθρωπος πίσω από το πρόσωπο.

Θα αποφύγω να ευχηθώ «Ευτυχία» αλλά θα ευχηθώ:

1. Να απολαύσετε κάθε στιγμή της ζωής, έχοντας ως αφετηρία την αισιοδοξία. Όχι με την απλοϊκή, θετικίστικη πτυχή της αλλά με την ολόκληρη η οποία υποστηρίζει ότι η ζωή έχει και άσχημα εκτός από καλά. Αν αποδεχθούμε αυτή τη στάση, θα εμμείνουμε στην κατάκτηση της αισιοδοξίας και θα εστιάζουμε στη λύση αντί για το πρόβλημα.
2. Να κοιτάξετε κατάματα τους φόβους σας, έχοντας οργάνωση και πίστη στον εαυτό σας. Η ευθεία αντιμετώπισή των φόβων, τους αποκαθηλώνει από εκεί που τους έχουν βάλει άλλοι για εσάς, τους αποδυναμώνει και σας βοηθά να αποκτήσετε τον έλεγχο που τους είχατε παραχωρήσει.
3. Να είστε ευγενικοί, χαμογελαστοί και να έχετε καλοσύνη στην καρδιά σας. Το καλό είναι τόσο σπάνιο στις μέρες μας, που δεν το επιδιώκουμε θεωρώντας το δεδομένο στους ανθρώπους.
4. Να είστε γενναιόδωροι με τους άλλους ανθρώπους, στις λέξεις, στον έρωτα, στην ψυχή. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να κάνουμε τσιγκουνιές.
5. Να έρχεστε κοντά με τους ανθρώπους, η ευτυχία κρύβεται στις σχέσεις. Να ανταλλάσετε αγκαλιές, αγγίγματα, φιλιά... καμία σχέση, φιλική, συντροφική ή ερωτική, δεν επιβιώνει χωρίς τα σώματα να έρθουν κοντά.

Οι ευχές παίρνουν μία διάσταση μαγική, μόνο όταν μπαίνουμε παθητικά στη ζωή, όταν περιμένουμε να μας συμβεί το μοιραίο, το δοσμένο, όταν θεωρούμε τα πάντα δεδομένα. Έτσι, καμία ευχή δεν είναι όμορφη. Γιατί καταντά βόλεμα, βαλτώνει και οδηγεί στην παραίτηση.

Όποιος όμως ζει ενεργητικά, διεκδικώντας, κατακτώντας, απολαμβάνοντας, υπερασπίζοντας και βιώνοντας κάθε στιγμή, θα ευχαριστηθεί το ταξίδι της ζωής. Έτσι, εμείς μπαίνουμε πρωταγωνιστές στη ζωή μας, δημιουργούμε τις συνθήκες όπως θέλουμε να ζήσουμε και πραγματοποιούμε ουσιαστικά κάθε μας ευχή.

Και πάλι... Καλή Χρονιά!

5 συνηθισμένες περιπτώσεις ταύτισης

Ταύτιση σημαίνει κάνω κάτι δικό μου. Χρησιμοποιώ κάτι για να διαμορφώσω την ταυτότητά μου και να αντλήσω την αίσθηση της ασφάλειας και της αξίας μου. Οι πέντε συνηθισμένες περιπτώσεις ταύτισης που θα εξετάσουμε σ' αυτό το άρθρο είναι η επιθετική και η αμυντική στάση στις συζητήσεις, ο φανατισμός, η αντίδραση στις συμβουλές, η αντίδραση στην έκφραση γνώμης και ο φόβος της επίκρισης.

Η επιθετική και η αμυντική στάση στις συζητήσεις
Σε μια συζήτηση, η επιθετικότητα ή η ανάγκη για άμυνα και υπεράσπιση κάποιων απόψεων δηλώνει ότι υπάρχει μια ταύτιση με αυτές τις απόψεις, δηλαδή με σκέψεις, οι οποίες, για διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν με το παρελθόν, διαμορφώνουν την ταυτότητα ενός Εγώ. "Εγώ είμαι αυτός που πιστεύει αυτά τα πράγματα" είναι ο κύριος άξονας μιας τέτοιας ταύτισης. Και φυσικά μέσα από αυτή την ταύτιση αντλείται η αίσθηση της ασφάλειας και της αξίας. Κάθε αμφισβήτηση αυτών των απόψεων γίνεται αντιληπτή ως μια απόπειρα αμφισβήτησης, κάτι που ενεργοποιεί τους μηχανισμούς άμυνας και επιδιόρθωσης του Εγώ, μέσα από την επίθεση ή την άμυνα. Η μεν επίθεση αποσκοπεί στην εξάλειψη του εξωτερικού "εχθρού" (εντός ή εκτός εισαγωγικών), η δε άμυνα αποσκοπεί στη διατήρηση της ακεραιότητας του Εγώ, δηλαδή του ίδιου του μηχανισμού της ταύτισης, ο οποίος προσφέρει την αίσθηση της ασφάλειας και της αξίας.

Ο φανατισμός
Ο φανατισμός είναι η πιο ακραία μορφή ταύτισης, όπου κάποιος ταυτίζεται απόλυτα, νοητικά και συναισθηματικά, με μία ή περισσότερες σκέψεις. Η βία που συνοδεύει τον φανατισμό αποτελεί τον μοναδικό τρόπο για να υπερασπιστεί κανείς μια τόσο ισχυρή ταύτιση, αφού κανένας διάλογος δεν μπορεί να αποκλείσει την έκφραση μιας διαφορετικής άποψης. Έτσι, η βία επιδιώκει τη φυσική εξάλειψη του εχθρού, ώστε να καταστήσει αδύνατη μια μελλοντική αμφισβήτηση της ταυτότητας.

Η αντίδραση στις συμβουλές
Όταν συμβουλεύουμε κάποιον και εκείνος αντιδράει επιθετικά ή αμυντικά, σημαίνει ότι είναι ταυτισμένος με ορισμένες πεποιθήσεις ανεπάρκειας, οι οποίες τον υποχρεώνουν να ερμηνεύει τις συμβουλές των άλλων ως απόπειρες να τον μειώσουν. Έτσι, έρχεται η αντίδραση ως άμυνα απέναντι σ' αυτό που αντιλαμβάνεται ως επίθεση στην ήδη μειωμένη -από τις σκέψεις- αξία του. Σ' αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτοί που αντιδρούν δεν αντιδρούν επειδή είναι "παράξενοι" ή ιδιότροποι, αλλά επειδή στο ψυχικό τους υπόβαθρο κυριαρχεί η ανεπάρκεια που τους κάνει να βλέπουν τον κόσμο μέσα από το φίλτρο της απειλής.

Η αντίδραση στην έκφραση γνώμης
Στην περίπτωση όπου εκφράζουμε την υποκειμενική αρνητική μας γνώμη για ένα αντικείμενο και ο ιδιοκτήτης του αντιδράσει, σημαίνει ότι είναι ταυτισμένος με το αντικείμενο, το οποίο αντιλαμβάνεται ως προέκταση του εαυτού του, δηλαδή αντλεί από αυτό την ταυτότητά του. Το αντικείμενο μπορεί να είναι από ένα ρούχο ή ένα αυτοκίνητο, μέχρι ένα σύμβολο ή μια σημαία. Αν και το αντικείμενο από μόνο του δεν έχει την ικανότητα να προκαλέσει ταύτιση, οι ερμηνείες, δηλαδή οι σκέψεις, που προβάλλει κάποιος πάνω στο αντικείμενο είναι αυτές με τις οποίες ταυτίζεται και έτσι η ταύτιση συμβαίνει πάλι μέσω του νου.

Ο φόβος της επίκρισης
Ο φόβος της επίκρισης δηλώνει την ταύτιση με μια αυτοεικόνα, η οποία πρέπει πάση θυσία να διατηρηθεί ανέπαφη. Η αυτοεικόνα αποτελείται συνήθως από σκέψεις μοναδικότητας ή ανωτερότητας, οι οποίες όμως λειτουργούν αντισταθμιστικά σε βαθύτερες πεποιθήσεις ανεπάρκειας. Η διατήρηση της αυτοεικόνας επιτυγχάνεται με την αποφυγή καταστάσεων και εκφράζεται με συμπεριφορές συστολής, ντροπής και ατολμίας. Η ανάγκη για προστασία της αυτοεικόνας που δημιουργεί η ταύτιση μαζί της, ωθεί το άτομο να μένει μακριά από κάθε κατάσταση που αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τις σκέψεις γι' αυτή την αυτοεικόνα. Τα κύρια συναισθήματα που βιώνει το άτομο είναι ο φόβος, οι ενοχές και η ντροπή.

Ο φόβος της δέσμευσης

Στις συντροφικές σχέσεις υφίστανται δύο διαφορετικές πλευρές της δέσμευσης. Η κοινωνική και η προσωπική.

Η κοινωνική δέσμευση αναφέρεται στον κοινωνικό περίγυρο που προσφέρει την επισημοποιηση της σχέσης. Πρόκειται για την υπογραφή ενός συμβολαίου, αντίστοιχου προς τα συμβόλαια ανάληψης εργασίας ή προς τα συμβόλαια που πιστοποιούν οικονομικές συναλλαγές.

Το κοινωνικό συμβόλαιο που καλείται να επισημοποιήσει την συντροφική συνύπαρξη, εξασφαλίζει τα θέματα που αφορούν την σχέση με την κοινωνία. Ταυτόχρονα, όμως, είναι εντελώς ανίκανο να εξασφαλίσει την τρυφερότητα, την εκτίμηση, τον πόθο, την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό.

Η προσωπική δέσμευση εκπηγάζει από την έλξη προς τον σύντροφο και την πληρότητα της σχέσης, που καταγράφονται ως σημαντικά στοιχεία της προσωπικής ολοκλήρωσης.

Η προσωπική δέσμευση δεν γίνεται αντιληπτή ως υποχρέωση, ούτε καν ως δέσμευση, αλλά αντιπροσωπεύει την προσωπική αίσθηση ότι ο ίδιος είναι μέρος της σχέσης και δεν είναι διατεθειμένος να χάσει αυτό το προνόμιο. Η προσωπική αίσθηση πληρότητας και η βεβαιότητα για την σημαντικότητα ης σχέσης οδηγούν τους συντρόφους να θέλουν να φωνάξουν, να το διαλαλήσουν και να το μοίραστούν με όλους.

Στα πλαίσια αυτά ο γάμος τους δεν συνιστά μια τυπική κοινωνική συνθήκη, η τελετή δεν αποτελεί ένα κοινωνικό event με πολλά στοιχεία show, αλλά μια έκρηξη χαράς από το συντελούμενο γεγονός της συνύπαρξής τους.

Το κάλεσμα και η αναφορά στους γονείς, στα αδέλφια, στους συγγενείς, στους φίλους, στον θεόI στα άλλα σημαντικά πρόσωπα της ζωής τους Μστά πρόσκληση συμμετοχής στη χαρά του γάμου και επίκληση των ευχών τους που θα τους συνοδεύουν στο διηνεκές του απαιτητικού ταξιδιού. Με την βεβαιότητα ότι οι ίδιοι και η σχέση τους δεν είναι μόνοι και αποκομμένοι, αλλά ότι μετέχουν σε ιια πανανθρώπινη κοινότητα στην οποία υπάρχουν πολλά αγαπημένα πρόσωπα, που τους περιβάλλουν με την αγάπη τους.

Η παρατεταμένη αναστολή της δέσμευσης στην ερωτική σχέση δεν οδηγεί στην ελευθερία, αλλά στην απόκλειση της ερωτικής επιθυμίας. Η άρνηση Γης υπεράσπισης της επιλογής σου, είναι η επιλογή της ανέραστης στάσης: «Δεν φεύγω, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θέλω να παραμείνω».

Ο φόβος εξ άλλου για την δέσμευση εδραιώνεται σαν μια παιδική παντοδύναμη βουλιμική αίσθηση που δεν θέλει να χάσει τίποτα και που θεωρεί ότι μπορεί να τα έχει όλα. Επομένως, αν επιλέξει ένα πρόσωπο για σχέση ζωής, θα απολέσει την δυνατότητα να σχετιστεί με άλλα.

Η γνωστή ερώτηση: «Και πώς μπορώ να ξέρω, αν εκείνος είναι που μου ταιριάζει καλύτερα, και όχι κάποιος άλλος που δεν τον έχω γνωρίσει ακόμη;», είναι συνεπής με την αφελή σκέψη ότι υπάρχει το ακριβώς αντίστοιχο μοναδικό κομμάτι του παζλ που πρέπει να ανα καλύψουμε.

Η απάντηση αντιστοιχεί να είναι το ίδιο αφελής: « Εχεις δίκιο! Ας ψάξεις λοιπόν και στην Νότια Αμερική και στα απομακρυσμένα χωριά της Κίνας και όπνου άλλον θα μπορούσε να υπάρχει κάποια πιθανότητα, αλλά ίσως στα 85 ανακαλύψεις 6η αυτός που σου ταίριαζε ήταν ο νεανικός έρωτας που δεν υπερασπίστηκες!»

Ο φόβος επομένως για δέσμευση συχνά δεν αφορά την ανασφάλεια για το πρόσωπο του άλλου, αλλά την ανασφάλεια για την προσωπική σου ικανότητα να αναλάβεις το απαιτητικό ταξίδι της δια-κινδύνευσης, που απαιτεί δυνατά σκαριά.

Μια ξενέρωτη ισοπεδωμένη κατάσταση, όπου η ανυπαρξία πάθους εκκινεί από την εσωτερική χλιαρή διάθεση και συνεχίζει στην «ερωτική» σχέση, επιστρέφει ακόμη πιο μίζερα στον εαυτό, ώστε να αφαιρέσει κάθε ίχνος ζωής.

Αυτός που δυσκολεύεται να δεσμευτεί, τελικά είναι θύτης και θύμα της άρνησής του να κάνει μια επιλογή που να μπορεί να τον διακινήσει. Η κενότητα γίνεται ο οριστικός σύντροφος, καθώς η χρονιά αναβολή της δέσμευσης στον έρωτα οδηγεί τελεσίδικα στην οριστική ματαίωση της ερωτικότητας.

Εκείνος που αποδέχεται μια τέτοια χλιαρή σχέση, χάνει και ο ίδιος την ερωτικότητά του και καταλήγει ζητιάνος που εκλιπαρεί. Η τέχνη της αναβολής στη δέσμευση γνωρίζει τον τρόπο να μεταφέρει την προσωπική ανεπάρκεια για ερωτικό πάθος στον άλλο, ο οποίος καταγράφεται ως ανίκανος να γοητεύσει ή «λίγος», που ζητά την εξασφάλιση.

Πόσο μεγάλη είναι η σημασία του φιλιού σε μια σχέση;

Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε πως ένα παθιασμένο φιλί είναι ικανό να απογειώσει την ερωτική μας ζωή, αλλά και να λειτουργήσει ως ένεση τρυφερότητας για τη σχέση μας. Πλέον, έχουμε έναν ακόμη λόγο να το επιδιώκουμε, αφού, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, αποτελεί μια αλάνθαστη μέθοδο για να εντοπίσουμε τον... Mr. Right.

 

Συγκεκριμένα, ειδικοί από τα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Λίβερπουλ ζήτησαν από άντρες και γυναίκες ηλικίας 18 έως και 63 ετών να συμπληρώσουν μια σειρά από ερωτηματολόγια σχετικά με το θέμα. Οι απαντήσεις τους οδήγησαν τους ερευνητές στο συμπέρασμα πως το φιλί παίζει καθοριστικό ρόλο στην αξιολόγηση του παρτενέρ μας. Το παραπάνω ισχύει και για τα δύο φύλα, με τις γυναίκες που επιδιώκουν να κάνουν μια μακροχρόνια σχέση να έχουν ένα μικρό προβάδισμα.

 

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Η εξήγηση χάνεται στα βάθη των αιώνων και σχετίζεται με τις αρχέγονες ρίζες μας. Έτσι, λοιπόν, σύμφωνα με τον Ρίτσαρντ Ντένμπαρ, καθηγητή ανθρωπολογίας και επικεφαλής της μελέτης και το Elle «το φιλί είναι εξαιρετικά σημαντικό για να επιλέξουμε το ιδανικό ταίρι, αφού μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε τις κρυφές βιολογικές ιδιότητές του και να κρίνουμε κατά πόσον ο άλλος είναι ο σωστός για εμάς. Να εξακριβώσουμε, δηλαδή, τη γενετική ή μη καταλληλότητα του υποψήφιου συντρόφου, αλλά και το πόσο επιθυμητός είναι σε εμάς».

 

Η παραπάνω αξιολόγηση μπορεί να γίνει ασυναίσθητα, χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε καν. Πόσες φορές, εξάλλου, δεν έχει συμβεί να απογοητευτούμε ή να πετάξουμε στα σύννεφα από το πρώτο κιόλας φιλί;

Eπιστήμονας λύνει με "μαγική" φόρμουλα ένα από τα αρχαιότερα προβλήματα στη Χειρουργική

Όπου και αν πηγαίνει αυτές τις μέρες η Maria Pereira, είτε στο γραφείο της στο Παρίσι, είτε σε ένα συνέδριο στη Βοστώνη είτε πίσω στο σπίτι της στην Πορτογαλία, κουβαλάει μια θαυματουργή κόλλα.

Αυτό το φιαλίδιο με την κόλλα, δεν είναι τυχαίο καθώς μπορεί να περιέχει τη λύση για ένα από τα παλαιότερα προβλήματα χειρουργικής: πώς να σφραγίσει τις πληγές και τις τρύπες στο σώμα χωρίς αυτό να καταστραφεί.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και οι Έλληνες αντιμετώπιζαν το ίδιο δίλημμα και τα χοντρά ράμματα από μετάξι, ήταν η μέθοδος τους. Ο σύγχρονος ιατρός βασίζεται σε μια πιο εκλεπτυσμένη τεχνική της συρραφής τραυμάτων, αλλά αυτή μπορεί ακόμα να οδηγήσει σε λοίμωξη, ερεθισμό και ουλές.

 Η Pereira, η επικεφαλής της έρευνας στο Παρίσι και της ιατρικής startup Gecko Biomedical, σχεδιάζει να το αλλάξει αυτό. «Η καινοτομία στην επιστήμη είναι το κλειδί για τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων», λέει η 30χρονη, η οποία μεγάλωσε στην πορτογαλική πόλη Λεϊρία και μετακόμισε στο Παρίσι τον Οκτώβριο του 2013 για να ενταχθεί στη Gecko. Η εταιρεία έκλεισε τον πρώτο γύρο της χρηματοδότησης στο τέλος του ίδιου έτους, με αύξηση κεφαλαίου 11 εκατομμυρίων δολαρίων για να προωθήσει τις εργασίες χειρουργικών κολλών και «μπαλωμάτων» για το κλείσιμο των πληγών.

Το ταξίδι της στο όνειρο ξεκίνησε 7 χρόνια πριν, όταν πήρε υποτροφία για να κάνει το διδακτορικό της στο ΜΙΤ. Ο επόπτης-καθηγητής της, Jeff Karp, την ξεχώρισε αμέσως από το πάθος της και τη θέλησή της να κάνει τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος. Όταν, λοιπόν, το Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης προσέγγισε τον Karp το 2009 για να βρει μια εναλλακτική λύση για τα εσωτερικά ράμματα στην καρδιά των παιδιών, η Pereira βρέθηκε επικεφαλής της έρευνας.

Η ανάγκη να βρεθεί λύση ήταν δραματική: σχεδόν 1 στα 100 μωρά (40.000) γεννιέται με συγγενείς καρδιακές ανωμαλίες και αυτή είναι η κύρια αιτία των θανάτων παιδιών στις ΗΠΑ. Η καρδιά ενός παιδιού, που έχει το μέγεθος μιας γροθιάς, είναι τόσο εύθραυστη που η συρραφή ιστών μπορεί να δημιουργήσει επιπρόσθετα προβλήματα. Και καθώς η καρδιά θα μεγαλώνει, θα απαιτούνται όλο και περισσότερες διαδικασίες αποκατάστασης, προκαλώντας περαιτέρω βλάβες.

 Ο στόχος της Pereira ήταν να δημιουργήσει μια κόλλα που θα μπορούσε να δρα μέσα στο περιβάλλον του ανθρώπινου σώματος, στην καρδιά. Μια κόλλα που θα μπορούσε να αποδίδει κάτω από υγρές συνθήκες, η οποία θα να είναι αρκετά ελαστική για να διαστέλλεται και να συστέλλεται με κάθε χτύπο της καρδιάς, να είναι υδρόφοβη (για να αποκρούει το αίμα από την επιφάνειά της), βιοδιασπώμενη και μη τοξική.

Το 2012, η Pereira σχεδίασε ένα υλικό που πληρούσε όλα αυτά τα κριτήρια και ακόμα περισσότερα: η κόλλα της έμενε ακίνητη μόνο όταν ο χειρουργός έριχνε πάνω της φως, δίνοντάς του τον απόλυτο έλεγχο καθ' όλη τη διαδικασία εφαρμογής. Το υλικό που προέκυψε ήταν τόσο πολλά υποσχόμενο, που ο επικεφαλής γιατρός Jeff Karp, μαζί με καταξιωμένους επιστήμονες και επιχειρηματίες, συν-ίδρυσαν την εταιρεία Gecko Biomedical στο Παρίσι και έδωσαν στην Pereira τη δυνατότητα να προχωρήσει αυτή την ιατρική τεχνολογική επανάσταση, από το εργαστήριο στις κλινικές μελέτες.

Μέσα σε ένα χρόνο, η ομάδα της κατάφερε να παράγει βιομηχανικές ποσότητες της συγκεκριμένης κόλλας, από μόλις πέντε γραμμάρια που είχε παράγει στο εργαστήριο. Με τις κλινικές δοκιμές να αναμένεται να ξεκινήσουν σύντομα, το πρωτοποριακό αυτό υλικό θα μπορούσε να φθάσει τα χειρουργεία μέχρι το 2017

Λονδίνο – Νέα Υόρκη σε μία ώρα με αεροσκάφος;

Δείτε τι χαρακτηριστικά έχει το αεροσκάφος X-51A Waverider, που μπορεί να κάνει τα ταξίδια μας ακόμα πιο σύντομα.

 Μπορεί να μοιάζει με τα Thunderbirds ωστόσο στην πραγματικότητα είναι ένα πειραματικό αεροσκάφος που θα μπορούσε να είναι το μέλλον των πτήσεων μεγάλων αποστάσεων. Βάσει της ταχύτητάς του θα μπορούσε να κάνει το ταξίδι Λονδίνο-Νέα Υόρκη, μέσα σε… μόλις μια ώρα.

Ο λόγος για τον νέο υπέρ-υπερηχητικό πύραυλο πλεύσης που ονομάζεται X-51A Waverider και αναμένεται την Τρίτη να κάνει την τελευταία του δοκιμασία καθώς θα πετάξει από ένα βομβαρδιστικό Β52.

Το σκάφος βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη στη βάση Πολεμικής Αεροπορίας Edwards στην έρημο Mojave. Η αποστολή θα διαρκέσει μόλις 300 δευτερόλεπτα και αναμένεται να πετάξει με με ταχύτητα έξι φορές την ταχύτητα του ήχου. Το X-51A Waverider κατασκεύασαν για λογαριασμό των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων η Pratt & Whitney Rocketdyne (κινητήρας scramjet) και η Boeing (σχεδίαση και ανάπτυξη, ολοκλήρωση). Έχουν κατασκευαστεί τέσσερα X-51A WaveRider μέχρι σήμερα και στο πρόγραμμα ανάπτυξης συμμετέχουν η USAF, DARPA, Pratt & Whitney Rocketdyne, και Boeing.

Η Pratt & Whitney Rocketdyne κατασκευάζει τον κινητήρα SJY61, ο οποίος είναι η καρδιά του συστήματος. Για να μην υπερθερμανθεί ο θάλαμος καύσης μέσω του καυτού αέρα, περιβάλλεται πριν από καύσιμο που απορροφά τη θερμότητα, με αποτέλεσμα να εξατμίζεται και να σπάει σε μικρότερα μόρια. Αυτά στη συνέχεια καίγονται.

Μετά την πτήση, το X-51 θα πέσει και πάλι στον Ειρηνικό Ωκεανό, μιας και δεν προβλέπεται οτιδήποτε άλλο, λόγω του υψηλού κόστους της αναζήτησης και ανάσυρσης του συστήματος.

Ο Robert Mercier, αναπληρωτής στο τμήμα υψηλής ταχύτητας στο εργαστήριο ερευνας της Πολεμικής Αεροπορίας στο Οχάιο δήλωσε στους New York Times “εξετάσαμε το πώς να κάνουν τα αεροσκάφη καλύτερα και γρηγορότερα” και συμπλήρωσε “ Οι υπερηχητικές πτήσεις αναμένεται να εξελίξουν την αεροναυπηγηκη”

Το έργο χρηματοδοτείται από τη NASA και το Πενταγώνου το οποίο ελπίζει ότι στο μέλλον θα μπορεί να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία στα στρατιωτικά αεροσκάφη stealth. Σύμφωνα με το Globalsecurity.org το πρόγραμμα εκτιμάται ότι θα κοστίσει 140 εκατομμύρια δολάρια.

 

Οι φυσικοί εξακολουθούν να ερευνούν γιατί το σύμπαν δεν κατέρρευσε

<Είναι η περιοχή «Νότιος Πυλώνας», εκεί όπου γίνεται η γέννηση των άστρων το λεγόμενο Νεφέλωμα Καρίνα (Carina). Όπως δε ανοίγουμε ένα καρπούζι και βρίσκουμε τους σπόρους του, έτσι και το υπέρυθρο τηλεσκόπιο «ξεσκεπάζει» αυτό το σκοτεινό νέφος για να αποκαλύψει τα άστρα -έμβρυα μέσα σε πυλώνες από πυκνή σκόνη.

Σύμφωνα με τα καλύτερα σημερινά μοντέλα της φυσικής, το σύμπαν θα είχε καταρρεύσει αμέσως μετά τον πληθωρισμό, την περίοδο που διήρκεσε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου αμέσως μετά το Big Bang.

Το πρόβλημα έγκειται εν μέρει στα μποζόνια Higgs, τα οποία παρήχθησαν κατά τη διάρκεια του πληθωρισμού. Εξηγούν δε γιατί τα άλλα σωματίδια έχουν τις μάζες που βλέπουμε. Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι, στο πρώιμο σύμπαν, το πεδίο Higgs μπορεί να είχε αρκετά μεγάλες διακυμάνσεις ώστε να ξεπεραστεί ένα ενεργειακό φράγμα, το οποίο να ανάγκασε το σύμπαν να μεταβεί από την κανονική κατάσταση του κενού σε μια κατάσταση με αρνητική ενέργεια του κενού, κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα το σύμπαν να καταρρεύσει γρήγορα στον εαυτό του.

Σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Physical Review Letters, ο Matti Herranen στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης με τους συνεργάτες του μπορεί να έχουν έρθει ένα βήμα πιο κοντά στην επίλυση αυτού του προβλήματος, μέσω του περιορισμού της ισχύος της σύζευξης μεταξύ πεδίου Higgs και της βαρύτητας, η οποία είναι η τελευταία άγνωστη παράμετρος του καθιερωμένου μοντέλου.

Όπως οι φυσικοί εξηγούν, όσο ισχυρότερα είναι συνδεδεμένο το πεδίο Higgs με τη βαρύτητα, τόσο μεγαλύτερες είναι οι διακυμάνσεις που μπορεί τελικά να προκαλέσουν μια μοιραία μετάβαση στην αρνητική ενεργειακή κατάσταση του κενού.

Στη νέα δημοσίευση, οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι μια κατάρρευση μετά τον πληθωρισμό θα είχε συμβεί μόνο αν η ισχύς της σύζευξης ήταν πάνω από την τιμή του 1.

Συνδυάζοντας αυτό το αποτέλεσμα με το χαμηλότερο όριο του 0.1, το οποίο οι ίδιοι οι φυσικοί βρήκαν πέρυσι αναλύοντας τις απαιτήσεις για σταθερότητα κατά τη διάρκεια (και όχι μετά) τον πληθωρισμό και το εύρος από 0,1 έως 1, περιόρισαν την σύζευξη στην εκτιμώμενη τιμή 1 / 6. Αυτή η τιμή του 1/6 χρησιμοποιείται παραδοσιακά ως κατ’ εκτίμηση επειδή αντιστοιχεί στην μηδενική σύζευξη ανάμεσα στο Higgs και τη βαρύτητα, αν και είναι πιθανά εσφαλμένη.

Η μείωση της ισχύος της σύζευξης ανάμεσα στο Higgs και τη βαρύτητας, θα καθοδηγήσει τους φυσικούς κατά την ανάλυση των πειραματικών δεδομένων, με σκοπό να υπολογίσουν οι φυσικοί την τιμή της σύζευξη με μεγαλύτερη ακρίβεια. Δεδομένα που σχετίζονται με την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υπόβαθρου και τα κύματα της βαρύτητας, για παράδειγμα, αναμένεται να βοηθήσουν στον περαιτέρω περιορισμό της τιμής της σύζευξης. Όταν δε συνδυάζεται και με άλλες παραμέτρους, η ισχύς της σύζευξης Χιγκς-βαρύτητας θα πρέπει να παράγει μια εικόνα ενός σύμπαντος που δεν πήγε σε μια κατάσταση κατάρρευσης.

Στο σύνολό τους, τα αποτελέσματα αυτά θα πρέπει να βοηθήσουν τους επιστήμονες να τροποποιήσουν τα μοντέλα του πληθωρισμού, προκειμένου να περιγράψουν ένα σύμπαν που να μοιάζει περισσότερο με αυτό που ζούμε.

Το γραφένιο θα μπορούσε να φιλοξενήσει «σωμάτια» Majorana αν έρθει σε επαφή με συμβατικό υπεραγωγό

<Σχηματική αναπαράσταση των σωμάτιων Majorana στον πυρήνα κβαντικής δίνης ενός τοπολογικού υπεραγωγού και η κατανομή πυκνότητας καταστάσεων των διεγέρσεων με βάση τους θεωρητικούς υπολογισμούς

 

Τα σωμάτια Majorana είναι κάτι σπάνιο στη φυσική. Αντίθετα από τα άλλα φερμιόνια, τα ίδια είναι και αντισωμάτια του εαυτού τους. Σε χαμηλών διαστάσεων συστήματα, αυτά αναμένεται επίσης να αναδύονται ως οιονεί σωμάτια μηδενικής ενέργειας που ονομάζονται μηδενικές καταστάσεις Majorana, τα οποία έχουν μια ασυνήθιστη ιδιότητα: η ανταλλαγή δύο τέτοιων σωματίων αλλάζει την κοινή κβαντική κατάσταση τους κατά ένα τρόπο που εξαρτάται από τη σειρά με την οποία έγινε η ανταλλαγή.
 

Αυτή η ιδιότητα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να κατασκευαστούν οι στοιχειώδεις μονάδες ενός ανεκτικού σε σφάλματα, τοπολογικού κβαντικού υπολογιστή. Ο Pablo San-Jose από το Ινστιτούτο Επιστήμης Υλικών (CSIC) στη Μαδρίτη και οι συνεργάτες του, έχουν ήδη υποβάλει πρόταση για την παρατήρηση αυτών των οιονεί σωματίων στο γραφένιο, μια πάχους ενός ατόμου μορφή άνθρακα, γνωστό για την υψηλή ηλεκτρική αγωγιμότητά του.

Προηγουμένως, διάφορες ομάδες έχουν αναφέρει πειραματικές αποδείξεις των μηδενικών καταστάσεων Majorana σε μια ποικιλία συστημάτων στερεάς κατάστασης, που περιλαμβάνει ημιαγώγιμα νανοσύρματα και ατομικές αλυσίδες. Αλλά τα στοιχεία δεν είναι ακλόνητα. Έτσι, οι ερευνητές ψάχνουν για εναλλακτικά υλικά φιλοξενίας για να ανιχνεύσουν αδιαμφισβήτητες υπογραφές αυτών των καταστάσεων. Ο San-Jose και οι συνεργάτες του υποδείχνουν πώς φέρνοντας σε επαφή ένα συμβατικό υπεραγωγό με ένα δείγμα γραφενίου, θα μπορούσε να δημιουργηθούν μηδενικές καταστάσεις Majorana στο εσωτερικό του δείγματος, υπό την προϋπόθεση ότι γραφένιο είναι σε μια μαγνητική φάση που ονομάζεται κεκλιμένος αντισιδηρομαγνητισμός.

Τέτοιος μαγνητισμός παράγει μια ισχυρά αποτελεσματική σύζευξη μεταξύ των σπιν των ηλεκτρονίων του υλικού φιλοξενίας και της ορμή τους, ένα αποτέλεσμα που διαφορετικά θα ήταν αμελητέο στο γραφενίου και είναι στην καρδιά των περισσότερων άλλων προτάσεων Majorana. Η ομάδα πιστεύει ότι η πρότασή τους θα μπορούσε σύντομα να ελεγχθεί στο εργαστήριο με τη μέτρηση χαρακτηριστικών λειτουργιών Majorana στο ηλεκτρικό ρεύμα που ρέει από μια μεταλλική επαφή σε ένα δείγμα γραφενίου.

Τα τσιμπολογήματα βλάπτουν τη μνήμη!

Οι μεταμεσονύκτιες επιδρομές στο ψυγείο μπορούν να οδηγήσουν σε προβλήματα μνήμης, σύμφωνα με νέα αμερικανική μελέτη ειδικών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.
Σύμφωνα με τους ίδιους, η πέψη τροφής σε ώρες που ο οργανισμός θα έπρεπε κανονικά να κοιμάται κρύβει κινδύνους για τον ιππόκαμπο – την περιοχή του εγκεφάλου που συνδέεται με τη δημιουργία των αναμνήσεων.

Στα πειράματά τους οι επιστήμονες δοκίμασαν τη θεωρία τους σε ποντίκια. Διαπίστωσαν λοιπόν ότι όσα ποντίκια έτρωγαν την ώρα που κανονικά θα έπρεπε να κοιμούνται δυσκολεύονταν να θυμηθούν την εμπειρία από το ελαφρύ ηλεκτροσόκ που είχαν δεχθεί κάποια στιγμή νωρίτερα. Από τη μελέτη φάνηκε ακόμη ότι κάτι τέτοιο είχε επιπτώσεις και στη μακροχρόνια μνήμη.
Ως γνωστόν, η κατανάλωση τροφής πολύ αργά τη νύχτα συνδέεται με την αύξηση της γλυκόζης στο αίμα, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση διαβήτη ή στην εμφάνιση καρδιαγγειακών προβλημάτων. Μέσα από τα πειράματά τους, λοιπόν, οι αμερικανοί ερευνητές θέλησαν να εξετάσουν τι ακριβώς συμβαίνει στον εγκέφαλο.
Τα ποντίκια είναι νυκτόβια όντα και κανονικά τρέφονται κατά τη διάρκεια της νύχτας. Για τον λόγο αυτόν, οι ειδικοί μοίρασαν τα πειραματόζωα σε δύο ομάδες: η μία τρεφόταν κανονικά κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενώ η δεύτερη κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ολα τα ποντίκια κάποια στιγμή τοποθετήθηκαν σε νέο περιβάλλον και δέχθηκαν ένα ελαφρύ ηλεκτροσόκ. Την επομένη, όταν τοποθετήθηκαν και πάλι στο περιβάλλον όπου είχαν δεχθεί το ηλεκτροσόκ, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα ποντίκια που είχαν τραφεί φυσιολογικά (κατά τη διάρκεια της νύχτας) παρουσίαζαν αντιδράσεις φόβου, γεγονός που επιβεβαίωνε ότι θυμόνταν την εμπειρία του ηλεκτροσόκ. Αντίθετα, τα ποντίκια που είχαν τραφεί κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν εμφάνιζαν κάποια αντίδραση.
Οπως εξηγούν οι ειδικοί με δημοσίευσή τους στο επιστημονικό έντυπο «eLife», κάτι τέτοιο πιθανότατα συνέβαινε επειδή τα ποντίκια που έτρωγαν όταν κανονικά έπρεπε να κοιμούνται εμφάνιζαν μειωμένα επίπεδα της πρωτεΐνης CREB, η οποία θεωρείται το «κλειδί» για το κούρδισμα του ρολογιού του οργανισμού αλλά και για την ικανότητα της δημιουργίας των αναμνήσεων.
«Για πρώτη φορά καταφέραμε να δείξουμε ότι τα τακτικά γεύματα που λαμβάνονται σε λάθος ώρες της ημέρας μπορούν να οδηγήσουν σε μακροχρόνια προβλήματα ως προς την ικανότητα της εκμάθησης και της ανάκλησης αναμνήσεων» δηλώνει η κύρια συγγραφέας της μελέτης, δρ Ντον Λο. «Ακριβώς επειδή πολλοί άνθρωποι τυγχάνει να εργάζονται σε ώρες που κανονικά θα έπρεπε να κοιμούνται, είναι σημαντικό να γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να “θολώσει” κάποιες λειτουργίες του εγκεφάλου» υπογραμμίζει η ίδια.
Οι ερευνητές πάντως υπογραμμίζουν ότι τα εν λόγω ευρήματα δεν έχουν ακόμη επιβεβαιωθεί για τον άνθρωπο, αλλά θα μπορούσαν να βοηθήσουν άτομα που κοιμούνται πολύ αργά ή εργάζονται σε νυχτερινές βάρδιες.

Τα μυστικά των stress test ενός Airbus A350

Πότε δεν θα ήθελες να κοιτάξεις από το παράθυρο την ώρα που τα φτερά ενός Airbus A350 πάλλονται σε περίπτωση ακραίων καιρικών καταστάσεων.

Ωστόσο οι υπεύθυνοι της εταιρίας οφείλουν να κάνουν προσομοίωση ακραίων καταστάσεων μέσα σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους.
Το πιο κάτω βίντεο, από τον επίσημο λογαριασμό της Airbus στο Youtube, μας δείχνει τα μυστικά των stress test ενός Airbus A350.

Μελέτησαν τις εκλείψεις και βρήκαν την… ημερομηνία που σκότωσε ο Οδυσσέας τους Μνηστήρες!

Στις 25 Οκτωβρίου 1207 π.Χ. ο ομηρικός ήρωας έφτασε στην Ιθάκη, λένε – «Πιστεύουμε ότι ο μύθος εξυφαίνεται γύρω από πραγματικά γεγονότα», δηλώνει η καθηγήτρια Αστροφυσικής Παναγιώτα Πρέκα – Παπαδήμα

Μια νέα απόπειρα χρονολόγησης των ομηρικών επών, της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, έκαναν επιστήμονες και ερευνητές του Πανεπιστημίου Αθηνών, στηριζόμενοι στην μελέτη των φυσικών φαινομένων που περιγράφει ο Όμηρος στα ποιήματά του, σε σχέση με τα πραγματικά, καταγεγραμμένα επιστημονικά, αστρονομικά φαινόμενα.
«Πιστεύουμε ότι ο μύθος εξυφαίνεται γύρω από πραγματικά γεγονότα», λέει η καθηγήτρια Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Παναγιώτα Πρέκα – Παπαδήμα, που πρωτοστάτησε στην έρευνα και εξηγεί στην Καθημερινή, πώς ακριβώς εργάστηκε η ομάδα.
«Ο Οδυσσέας έφτασε στην Ιθάκη στις 25 Οκτωβρίου 1207 π.Χ. Πέντε ημέρες αργότερα έγινε έκλειψη ηλίου σε ποσοστό 75%, η οποία σκέπασε το Ιόνιο και τότε συνέβη η μνηστηροφονία» λέει η κυρία Παπαδήμα. «Από το 1300 π.Χ. έως το 1130 π.Χ. που είναι τα χρόνια που τοποθετούνται τα ομηρικά έπη, έγιναν 14 εκλείψεις ηλίου. Ορατές στο Ιόνιο ήταν μόνο πέντε. Δύο από αυτές ήταν στο 2%, οπότε δεν έγιναν αντιληπτές. Άλλη μία έγινε με τη Δύση, οπότε μένουν δύο. Η μία έγινε το 1143 π.Χ., πολύ κοντά δηλαδή στην παρακμή του Μυκηναϊκού πολιτισμού και η άλλη στις 30 Οκτωβρίου του 1207 π.Χ., από τις 14:30 έως τις 17:30», εξηγεί και επισημαίνει ότι θεωρεί πως είναι σε απόλυτη συμφωνία με τις ομηρικές γραφές, όπως αναφέρονται στην ραψωδία Υ (μετάφραση Καζαντζάκη), όταν ο Θεοκλύμενος λέει στους Μνηστήρες: «Σαν τι κακό σας δέρνει, δύστυχοι, κι έχουν ζωστεί με νύχτα και οι κεφαλές σας και τα πρόσωπα και χαμηλά τα γόνα; Κι άναψε σύθρηνο, και γέμισαν τα μάγουλά σας δάκρυα, και ραντισμένοι οι τοίχοι μ” αίματα και τα ώρια μεσοδόκια, ίσκιους πλημμύρισε κι η αυλόπορτα, κι η αυλή πλημμύρισε ίσκιους, που ξεκινούν στα μαύρα Τρίσκοτα να κατεβούν, κι ο γήλιος απ” τα ουράνια εχάθη, κι άπλωσε βαριά καταχνιά ολούθε».