Παίρνεις ότι δίνεις

Πριν χρόνια το 1933, ο άγνωστος για πολλούς αλλά σημαντικός σούφι δάσκαλος Τιέρνο Μποκάρ, που ζούσε στο Μαλί (Δυτική Αφρική), είπε αυτή την πολύ διδακτική ιστορία στους μαθητές του:

Οι άνθρωποι, στις σχέσεις τους μεταξύ τους, μπορούν να παρομοιαστούν με δύο αντικριστούς τοίχους με δυο αντικριστούς τοίχους. Κάθε τοίχος είναι διάτρητος από πολλές μικρές τρύπες στις οποίες φωλιάζουν άσπρα και μαύρα πουλιά. Τα μαύρα πουλιά είναι αρνητικές σκέψεις και μοχθηρές σκέψεις. Τα άσπρα πουλιά είναι αγαθές και καλές σκέψεις.

Τα άσπρα πουλιά, εξαιτίας του σχήματός και του μεγέθους τους, μπορούν να μπαίνουν μόνο στις τρύπες που είναι για άσπρα πουλιά. Το ίδιο ισχύει και για τα μαύρα. Τώρα, ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν δυο άνδρες που πιστεύουν ότι είναι εχθροί. Ας ονομάσουμε τον ένα Γιουσούφ και τον άλλον Αλή.

Ο Γιουσούφ, πεισμένος μια μέρα ότι ο Αλή θέλει το κακό του, νιώθει να κυριεύεται από θυμό απέναντί του και του στέλνει αρνητικές σκέψεις, γεμάτες μίσος. Κάνοντάς το αυτό, απελευθερώνει ένα μαύρο πουλί και την ίδια στιγμή μια τρύπα από τον τοίχο του μένει κενή. Το μαύρο πουλί του πετάει προς τον Αλή και ψάχνει μια άδεια τρύπα στο μέγεθός του για να φωλιάσει εκεί. Εάν ο Αλή δεν έχει στείλει ένα δικό του μαύρο πουλί στον Γιουσούφ, αν δηλαδή δεν έχει κάνει καμία αρνητική σκέψη γι’ αυτόν, τότε καμιά από τις τρύπες του δε θα είναι κενή. Έτσι, μη βρίσκοντας μέρος για να φωλιάσει, το μαύρο πουλί του Γιουσούφ αναγκαστικά θα επιστρέψει στην αρχική του φωλιά, κουβαλώντας μαζί του το κακό με το οποίο είχε φορτιστεί, κακό το οποίο καταλήγει στον Γιουσούφ…

Όμως ας υποθέσουμε ότι και ο Αλή έχει στείλει μια κακή σκέψη. Κάνοντας κάτι τέτοιο, ελευθερώνει μια τρύπα στον τοίχο του στην οποία μπορεί να φωλιάσει πλέον το μαύρο πουλί του Γιουσούφ, εκπληρώνοντας την καταστροφική αποστολή του. Την ίδια στιγμή το μαύρο πουλί του Αλή πετάει προς τον Γιουσούφ και βρίσκοντας την άδεια τρύπα φωλιάζει κάνοντας τα ίδια. Έτσι, τα δύο μαύρα πουλιά φέρνουν σε πέρας το έργο τους, που είναι η καταστροφή του στόχου τους.

Όμως μόλις η αποστολή τους έχει ολοκληρωθεί, το καθένα επιστρέφει στη βάση του, γιατί όπως είναι γνωστό από τα πανάρχαια χρόνια, καθετί επιστρέφει στην πηγή του. Έτσι στο τέλος, ο δημιουργός μιας κακής σκέψης, πλήττεται ταυτόχρονα από το μαύρο πουλί του εχθρού του αλλά και το δικό του, που επιστρέφει στη φωλιά του.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα άσπρα πουλιά. Εάν στέλνουμε μόνο καλές σκέψεις στον εχθρό μας ενώ ο ίδιος απευθύνει αρνητικές σκέψεις σε μας, τότε τα μαύρα του πουλιά μη βρίσκοντας μέρος σε μας να φωλιάσουν θα επιστρέφουν σε εκείνον που τα έστειλε. Όσο για τα άσπρα πουλιά που κουβαλούν αγαθές σκέψεις και στέλνουμε στον εχθρό μας, εν δεν βρίσκουν άδεια τρύπα εκεί να φωλιάσουν θα επιστρέψουν σε μας φορτισμένα με όλη τη θετική ενέργεια που κουβαλούν.

Έτσι αν στέλνουμε μόνο καλές σκέψεις, αυτές θα επιστρέψουν δυναμωμένες σε μας και θα αγγίζουν βαθιά τον πυρήνα της ύπαρξής μας. Να γιατί πρέπει πάντα να ευλογείτε και να επιθυμείτε το καλύτερο τόσο για τους εχθρούς όσο και για τους φίλους σας. Με αυτό τον τρόπο, η ευλογία όχι μόνο πηγαίνει προς τον απέναντι εκπληρώνοντας τον κατευναστικό της σκοπό, αλλά επίσης επιστρέφει σε σας, κάποια μέρα, με όλο το καλό με το οποίο είχε φορτιστεί…

 

Η ζωή δεν εξαρτάται από την τύχη αλλά από τις επιλογές μας

Κάποιος είπε ότι η μοίρα μας δεν εξαρτάται από την τύχη αλλά είναι αποτέλεσμα των συνεχόμενων επιλογών που κάνουμε στη ζωή μας. Οι ευκαιρίες , δεν είναι κάτι που πρέπει να περιμένουμε σαν αποτέλεσμα τύχης ή συγκυριών. Τις ευκαιρίες στη ζωή μας πρέπει να τις δημιουργούμε ΕΜΕΙΣ για τον εαυτό μας. Το μέλλον μας είναι κάτι που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε και δυστυχώς μόνο όταν αρχίσουμε να λειτουργούμε με αυτή την πεποίθηση και πάψουμε να είμαστε μοιρολάτρες θα δούμε την ζωή μας να αλλάζει δραματικά και να αρχίζει να μοιάζει με εκείνη την ζωή που ονειρευτήκαμε για τον εαυτό μας.

Όλα αυτά που θα θέλαμε να μας συμβούν λοιπόν , δεν μας συμβαίνουν γιατί εμείς δεν τα προκαλούμε για να μας συμβούν – γιατί εμείς δεν έχουμε κάνει τις σωστές επιλογές που θα μας οδηγήσουν στην εκπλήρωση των στόχων και των ονείρων μας. Η κάθε επιλογή μας έχει τις επιπτώσεις και τα αποτελέσματα της στην ζωή μας , είτε αυτά είναι θετικά είτε αρνητικά. Το σύνολο των επιπτώσεων των επιλογών μας είναι αυτό που καθορίζει το ποιοι είμαστε και το τι έχουμε πετύχει.

Πολλοί λένε ότι η ζωή μας είναι αποτέλεσμα του χαρακτήρα μας. Αλλά αν το δείτε πιο προσεκτικά ο ίδιος μας ο χαρακτήρας διαμορφώνεται και αυτός από τις επιλογές μας. Πάρτε για παράδειγμα την επιλογή που ο καθένας μας έχει για την μόρφωση ή για την πνευματικότητα. Είναι επιλογή μας το αν θα σπουδάσουμε ή όχι. Είναι επιλογή μας το αν θα επιθυμήσουμε να εμβαθύνουμε στο νόημα της ζωής ή αν θα παραμείνουμε επιφανειακοί και λάτρεις της ύλης. Είναι επιλογή μας εάν θα προσπαθήσουμε να σώσουμε τον γάμο μας ή να διατηρήσουμε τη σχέση μας ή αν θα προκόψουμε στην δουλειά μας ή ακόμα εάν θα ευτυχίσουμε ή θα δυστυχήσουμε στη ζωή μας. Ναι , ακόμα και αυτή η ευτυχία εξαρτάται από την επιλογή του τρόπου με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα. Είναι το ποτήρι μας μισό – άδειο ή μισό – γεμάτο; Είμαστε επιτυχημένοι γιατί αξίζουμε την επιτυχία ή είμαστε αποτυχημένοι γιατί είμαστε άτυχοι; Τελικά, είμαστε υπεύθυνοι για όλα όσα συμβαίνουν στην ζωή μας….

Κάποιοι θα πουν : «Δεν επέλεξα να μην έχω χρήματα , δεν έχω επιλέξει να είμαι άρρωστος, δεν έχω επιλέξει να είμαι δυστυχισμένος….!» Ναι , σαφώς , κανένας δεν επιλέγει να είναι φτωχός, αλλά όμως επιλέγει να ξοδεύει περισσότερα από όσα κερδίζει και να είναι χρεωμένος μέχρι τον λαιμό ή επιλέγει να επιθυμεί πράγματα χωρίς να σκέφτεται τρόπους για να τα αποκτήσει. Κανένας δεν επιλέγει να είναι άρρωστος αλλά είναι επιλογή του μια ζωή να καπνίζει , να μην ασκείται , να καταναλώνει βλαβερά φαγητά , να κάνει κατάχρηση αλκοόλ και είναι μόνιμα αγχωμένος. Όσο για την δυστυχία κανείς δεν θα ήθελε να είναι δυστυχισμένος αλλά δεν προσέχει το πως φέρεται στο / στη σύντροφο του , έχει παραμελήσει την οικογένεια και τους φίλους του , έχει γίνει εργασιομανής και έχει μείνει μόνος , έχει γίνει πικρόχολος ,απότομος και εριστικός. Μετά λοιπόν φταιει η μοίρα; Όχι…δεν φταιει καμία μοίρα και καμία σκοτεινή συνομωσία του σύμπαντος που μας θέλει να δυστυχούμε , να αποτυγχάνουμε , να χωρίζουμε , να πονάμε και να υποφέρουμε. ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ! Εμείς και οι λανθασμένες επιλογές μας….

Δυστυχώς είναι δύσκολο να καταλάβουμε την στιγμή που κάνουμε μια επιλογή ή που παίρνουμε μια απόφαση , το αντίκτυπο που η επιλογή αυτή θα έχει στην μετέπειτα ζωή μας. Δεν γνωρίζουμε εάν η επιλογή μας θα μας φέρει επιτυχία και ευτυχία ή προβλήματα και δυστυχία , έτσι δεν είναι; Αλλά πάντα θα πρέπει να έχουμε το θάρρος να επιλέγουμε και το θάρρος να διορθώνουμε τις λανθασμένες μας επιλογές. Οι λανθασμένες επιλογές δεν διορθώνονται με άλλα λάθη , αλλά με μια καινούργια και αντικειμενική αντιμετώπιση της ζωής μας και των καταστάσεων στις οποίες κατά καιρούς βρισκόμαστε. Οι σωστές εκτιμήσεις , οδηγούν στις σωστές επιλογές.

Οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την σημασία που έχουν οι επιλογές μας – η ελεύθερη βούληση μας – το Θείο αυτό δώρο που μας δόθηκε αλλά που δυστυχώς επιλέγουμε να μην το χρησιμοποιούμε. Πολλές φορές αποφασίζουμε χωρίς να σκεφτούμε. Άλλες φορές πάλι δεν δίνουμε σημασία στις αποφάσεις μας και έχουμε μια περίεργη πεποίθηση ότι δεν είναι και τόσο σημαντικό αυτό που θα αποφασίσουμε , ότι δεν θα μας επηρεάσει. Μας είναι πιο εύκολο να ρίξουμε το φταίξιμο ( και την ευθύνη) της ζωής μας στους άλλους, στην ατυχία , στην μοίρα και σε χιλιάδες άλλα πράγματα…εκτός από τον εαυτό μας. Μόλις συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη μας και μόλις καταλάβουμε την δύναμη που οι επιλογές μας μπορούν να μας χαρίσουν μόνο τότε μπορούμε να αλλάξουμε την ζωή μας. Είναι στο χέρι μας να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε μέχρι τώρα και που δεν μας βγήκε σε καλό και είναι στο χέρι μας να τολμήσουμε και να δώσουμε μια γροθιά στο χθες συνθλίβοντας το και κτίζοντας πάνω στα συντρίμμια του την καινούργια μας ζωή.Είναι στο χέρι μας να μείνουμε βολεμένοι στην δυστυχία μας ή να τολμήσουμε το άγνωστο που θα μας οδηγήσει στην ευτυχία μας.

Η ευτυχία μας και η επίτευξη των στόχων μας στηρίζεται και στην ψυχική μας κατάσταση. Εάν έχουμε καταφέρει να απαλλαγούμε από τους φόβους μας , τον θυμό μας και την άρνηση , εάν έχουμε το θάρρος να ζούμε την κάθε μας στιγμή και εάν έχουμε την δύναμη να δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα βασισμένη στις προσωπικές μας αξίες, εάν δεν απορρίπτουμε την ευτυχία μας αλλά την αγκαλιάζουμε και την ενθαρρύνουμε καθημερινά τότε είμαστε και ευτυχισμένοι και επιτυχημένοι αλλά και εσωτερικά γαλήνιοι. Είναι δική μας επιλογή το να μετατρέπουμε κάθε γεγονός στην ζωή μας σε πηγή μάθησης, σε ελπίδα , σε δύναμη για να ξεκινήσουμε ένα καινούργιο αγώνα.

Πρόσφατα έπιασα τον εαυτό μου να κατηγορεί την τύχη ή μάλλον την ατυχία για κάτι που μου συνέβηκε. Πόσοι από εμάς καθημερινά βασανιζόμαστε ή στεναχωριόμαστε με κάποιο γεγονός; Τη σχέση μας , την δουλειά μας , τα οικονομικά μας , την οικογένεια μας κ.λ; Σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς. Μόλις λοιπόν μου πέρασε η απογοήτευση και τα νεύρα , αφού μίλησα με τον εαυτό μου και έκανα τον απολογισμό μου κατάλαβα πως οδηγήθηκα σε αυτή την “ατυχία” γιατί επέλεξα να ακούσω λόγια που πραγματικά δεν πίστευα , γιατί επέλεξα να δείξω εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που ήξερα πως δεν είχαν βαρύτητα λόγου και γιατί επέλεξα να παραμένω σε μια κατάσταση που μου φέρνει δυστυχία ,απογοήτευση και με φορτίζει με συνεχή αρνητική ενέργεια! Ωραία μέχρι εδώ… αλλά τι κάνω γι αυτό; Η κατανόηση των λανθασμένων επιλογών δεν είναι αρκετή αλλά είναι το πρώτο βήμα προς την αλλαγή εάν συνοδεύεται και από καινούργιες “διορθωτικές” επιλογές που θα με έβγαζαν από τον φαύλο κύκλο.

Βήμα πρώτο : Εκανα λάθος… το παραδέχομαι και φέρω εγώ και κανένας άλλο την ευθύνη της κατάσταση αυτής! Πόσο σοβαρό ήταν το λάθος μου; Μου έγινε το πάθημα , μάθημα; Τι μαθήματα έχω πάρει;

Βήμα δεύτερο: Πως μπορώ να διορθώσω το λάθος μου; Ποιες θα πρέπει να είναι οι επιλογές μου; Προσπαθώ να μην τα βάλω κάτω με την “ατυχία” μου. Τι είναι αυτό που αν άλλαζε θα με έκανε να νιώσω καλύτερα; Να αρχίσω επιτέλους να ακούω την διαίσθηση μου και τις πραγματικές μου επιθυμίες για το θέμα που με απασχολεί. Και ακόμα και αν οι επιθυμίες μου με φοβίζουν… θα πρέπει να βρω το θάρρος και το κουράγιο να τις αντιμετωπίσω και να κάνω ένα βήμα πάνω από το πρόβλημα που με βασανίζει.

Βήμα τρίτο : Εάν οι κινήσεις που επέλεξα να κάνω δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα θα πρέπει να είμαι σε θέση να σκεφτώ καινούργιους τρόπους αντιμετώπισης και να κάνω καινούργιες κινήσεις.

Αυτός είναι ένας πολύ απλός τρόπος εξέτασης και αναθεώρησης επιλογών που μπορεί να γίνει εξαιρετικά πολύπλοκος ανάλογα με το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο καθένας μας. Η ουσία σε όλες τις περιπτώσεις παραμένει όμως η ίδια : Αυτοκριτική -Δράση – Επανεξέταση επιλογών.

Η ζωή είναι μια ασύλληπτα υπέροχη περιπέτεια. Την έχετε ποτέ δει έτσι ή απλά την αντιμετωπίζετε σαν ένα σκληρό αγώνα που σας πληγώνει και σας εξαντλεί; Η ζωή που όλοι ζούμε είναι δική μας επιλογή , με τα καλά της , με τα στραβά της , με τα λάθη της και τις επιτυχίες της. Είναι όμορφο να έχουμε την επίγνωση , ότι παρόλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε , παρ ‘όλες τις δυσκολίες , πάντα υπάρχει κάτι που θα μας κάνει να χαμογελάσουμε και κάτι που θα αξίζει έστω και στιγμιαία να μας φέρει την ευτυχία. Είναι σημαντικό να έχουμε την επίγνωση ότι στα χέρια μας κρατάμε εκείνο το μαγικό ραβδάκι που μπορεί να μετατρέψει την αναποδιά σε απίστευτη τύχη , την στεναχώρια σε γνώση , την απογοήτευση σε αυτοπροστασία, τον πόνο σε δημιουργία και την αδυναμία σε τεράστια πηγή δύναμης. Αν λοιπόν νιώσετε πως κάτι στη ζωή σας, σας κάνει δυστυχισμένους , κάντε μια γερή αυτοκριτική, πάρτε τα μέτρα σας επιλέγοντας τις επόμενες σας κινήσεις και παρακολουθήστε την εξέλιξη της κατάστασης λαμβάνοντας τις ανάλογες επιπρόσθετες αποφάσεις που θα σας οδηγήσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Μην ξεχνάτε: η ζωή μας είναι οι επιλογές μας γι αυτό επιλέξτε να μάθετε, επιλέξτε να γελάσετε, επιλέξτε να ερωτευτείτε, επιλέξτε να κλάψετε και να πονέσετε, επιλέξτε να αγαπήσετε….επιλέξτε να την ζήσετε έτσι όπως εσείς θέλετε και έτσι όπως σας αξίζει! 

Από που βγήκε η φράση «θα μυρίσω τα νύχια μου» και τι σχέση είχε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες;

Η γνωστή φράση «δε μύρισα τα νύχια μου» ή « θα μυρίσω τα νύχια μου», που σήμερα χρησιμοποιείται όταν κάποιος δεν ξέρει την απάντηση σε κάτι που τον ρωτούν, έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα.

Κατά τη διάρκεια των Αγώνων, κυρίως των Ολυμπιακών, πολλοί θεατές κατά την είσοδο τους στα στάδια, στοιχημάτιζαν για τους νικητές. Όπως ακριβώς γίνεται και σήμερα δηλαδή, αλλά με πιο σύγχρονα μέσα. Όσοι ήθελαν και μια «δεύτερη γνώμη» για την πρόγνωσή τους, επισκέπτονταν τα μαντεία. Οι ιέρειες, πριν να προβλέψουν τους νικητές των αγώνων, βουτούσαν τα δάχτυλά τους σε ένα υγρό που φτιαχνόταν από δαφνέλαιο. Στη συνέχεια έφερναν τις άκρες των δαχτύλων τους κοντά στη μύτη τους για να εισπνεύσουν το υγρό. Τότε έπεφταν σε ένα είδος ύπνωσης, (που μοιάζει με μέθη) και έτσι μπορούσαν να δουν το μέλλον και να κάνουν τις προβλέψεις τους. Η κίνηση τους αυτή έδινε στους επισκέπτες την εντύπωση ότι μύριζαν τα νύχια τους και στη συνέχεια προέβλεπαν το μέλλον.

 

Έτσι, ακόμα και στις μέρες μας όταν κάποιος δεν ξέρει ...

Γιατί δεν έχουμε καταφέρει να εντοπίσουμε εξωγήινους: Οι Υπερνόβα και το παράδοξο Fermi

Τα φαινόμενα που παρατηρούμε στο σύμπαν είναι πραγματικά εντυπωσιακά και κάποιες φορές τόσο ισχυρά που αλλάζουν ακόμα και τη δομή των γαλαξιών. Ποιο είναι όμως το ισχυρότερο φαινόμενο στο σύμπαν;

Η πιο εντυπωσιακή έκρηξη που μπορείτε να φανταστείτε δεν πλησιάζει ούτε κατά διάνοια, αυτά που το σύμπαν μπορεί να δημιουργήσει: Όταν αστέρες με μέγεθος 150 φορές το μέγεθος του Ήλιου μας εκρήγνυνται, παράγουν τις εντονότερες πηγές φωτός στο σύμπαν και απελευθερώνουν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα την ίδια ποσότητα ενέργειας, που ο Ήλιος μας θα παράγει σε όλη τη διάρκεια των 10 δισεκατομμυρίων χρόνων της ζωής του.
Αν το υπολογίσουμε σε πιο γήινα δεδομένα, είναι περίπου το ίδιο ποσό ενέργειας με 10 τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων δισεκατομμυρίων βόμβες μεγατόνων.
Αυτές οι εκρήξεις παράγουν δέσμες ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας, που ονομάζονται εκρήξεις ακτίνων γάμα (Gamma Ray Bursts ή GRB) και θεωρούνται από τους αστρονόμους το πιο ισχυρό πράγμα στο σύμπαν. Μάλιστα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτές οι GRB θα μπορούσαν να «σκοτώνουν» τις πιθανότητές μας να ανακαλύψουμε ζωή σε άλλους πλανήτες.
Οι πιο αισιόδοξοι επιστήμονες λένε ότι δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν, αλλά αν αυτό είναι αλήθεια, τότε πού είναι όλοι; Μια εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι η ζωή στο σύμπαν είναι πραγματικά σπάνια, διότι οι GRB κυριολεκτικά αποστειρώνουν το διάστημα
Οι GRB είναι μια εκπληκτική έκρηξη ακτινοβολίας που αποτελείται από δέσμες ακτινοβολίας γάμμα που διαρκούν συνήθως από δευτερόλεπτα έως μερικά λεπτά, αλλά μπορεί να διαρκέσει και για διάστημα λίγων ωρών.
Στη Γη, η ακτινοβολία γάμμα, παράγεται από τη ραδιενεργό διάσπαση στοιχείων και είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τα έμβια όντα.
Αυτές οι σούπερ-έντονες ακτίνες γάμμα και οι εκρήξεις τους δημιουργούνται από τον πιο ισχυρό τύπο αστρικής έκρηξης: την Υπερνόβα
Οι Υπερνόβα είναι μια πιο εντυπωσιακή έκδοση των γνωστών σουπερνόβα - μια τεράστια έκρηξη φωτός και ενέργειας που συμβαίνει όταν συστέλλεται ένας αστέρας μεγάλης μάζας.
Όταν συμβεί αυτό, η έκρηξη εκτοξεύει τεράστια ποσά από τις βλαβερές ακτινοβολίες γάμμα στο διάστημα σε πολύ υψηλές ταχύτητες. Αν ο πλανήτης μας είναι στο δρόμο της έκρηξης, μιλάμε για πλήρη εξαφάνιση. Γεγονότα όπως αυτά θα μπορούσαν, να οδηγήσουν στην αποστείρωση του σύμπαντος.
Αν οι άλλοι πλανήτες είναι όπως η Γη, τότε θα πάρει δισεκατομμύρια χρόνια εξέλιξης για να φτάσουμε στο σημείο στο οποίο η ζωή σε άλλους πλανήτες, είναι ευφυής και τεχνικά προηγμένη αρκετά για να οικοδομήσουν διαστημόπλοια που μπορούν να ξεφύγουν από το ηλιακό σύστημα τους και να εξερευνήσουν άλλους κόσμους.
Αν μια GRB συμβεί σε οποιοδήποτε σημείο κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της εν λόγω κοινωνίας, οι πιθανότητες επιβίωσης ζωής σε άλλους πλανήτες είναι πολύ χαμηλότερη από ό, τι νομίζουμε. Το θέμα αυτό είναι γνωστό ως το παράδοξοFermi.
Οι GRB είναι οι λαμπρότερες πηγές φωτός στο σύμπαν και ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, οι ΗΠΑ έστειλαν μια σειρά στρατιωτικών δορυφόρων που παρακολουθούσαν το διάστημα για τυχόν ενδείξεις υπολειμματικής ακτινοβολίας γάμμα από την πυρηνική δοκιμή από τους Σοβιετικούς. Οι δορυφόροι βρήκαν ακτινοβολία γάμμα, αλλά από πηγές εκατομμύρια και δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά.
Επειδή είναι τόσο φωτεινές, μπορούμε να παρατηρήσουμε GRB σε απίστευτα μακρινές αποστάσεις σε όλες τις γωνιές του σύμπαντος. Εντοπίζουμε κατά μέσο όρο μία GRB κάθε μέρα, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε γαλαξίας βιώνει μία τέτοια έκρηξη κάθε 100.000 με 1.000.000 χρόνια, το οποίο είναι σπάνιο, ακόμη και για τα διαστημικά δεδομένα.
Ο Γαλαξίας μας, ευτυχώς, δεν έχει ποτέ βιώσει ποτέ μία GRB, απ' όσο ξέρουμε. Ο πιο πιθανός υποψήφιος για μία έκρηξη GRB στο γαλαξία μας είναι περίπου 7.500 έτη φωτός μακριά σε ασφαλή απόσταση από τη Γη, αλλά αρκετά κοντά για να κάνει τη νύχτα μέρα με το φως της.

«Νίκησε τον νταή χωρίς να τον αγγίξεις»! Ένα βίντεο για τον σχολικό εκφοβισμό που όλα τα παιδιά πρέπει να δουν!

Το bullying ή εκφοβισμός, έχει αυξηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια και ειδικά μεταξύ των παιδιών στα σχολεία.

Είναι ένα σοβαρό φαινόμενο που πολλοί προσπαθούν να εξαλείψουν αλλά χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα.
Το παρακάτω βίντεο δημιουργήθηκε από την ομάδα των Ελλήνων με τίτλο «Νίκησε τον νταή χωρίς να τον αγγίξεις» και αφηγείται τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά που δέχονται τον σχολικό εκφοβισμό, αλλά και την επίλυσή τους χωρίς βίαιο τρόπο.
Εξυπνοι τρόποι που αφηγούνται από ένα παιδί και παρουσιάζονται με ζωγραφιές δημιουργώντας σκηνές σχολικού εκφοβισμού.
Ένα βίντεο που θα έπρεπε να δουν όλα τα παιδιά, θύτες, θύματα ή απλοί μάρτυρες του συμβάντος.
Ολοι πρέπει να αντιδράμε στον σχολικό εκφοβισμό όταν τον βλέπουμε.

Δείτε το βίντεο:

Η αραμαϊκή γλώσσα

Το όνομα της γλώσσας προέρχεται από εκείνο των Αραμαίων, οι οποίοι μνημονεύονται για πρώτη φορά τον ενδέκατο αιώνα π.Χ., όταν ο Ασσύριος αυτοκράτοραςTiglathpileser Ι αναφέρει ότι τους αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής εκστρατείας στη Συρία. Εκεί δημιούργησαν διάφορα μικρά βασίλεια που έφτασαν ανατολικά μέχρι τον Περσικό Κόλπο. Αρκετά από αυτά αναφέρονται στη Βίβλο, συμπεριλαμβανομένης της Δαμασκού.

Κατά την εποχή που κατέρρευσε η μοναρχία του Ισραήλ, στις αρχές του έκτου αιώνα, η Αραμαϊκή είχε γίνει η lingua franca της αρχαίας Εγγύς Ανατολής. Χαρακτηριστική ένδειξη γι’ αυτό το ρόλο της αποτελεί μια επιστολή στα αραμαϊκά που βρέθηκε στην Αίγυπτο και καταγράφει το αίτημα μιας πόλης των Φιλισταίων (πιθανώς της Εκρών) για αιγυπτιακή βοήθεια εναντίον του στρατού της Βαβυλώνας στα τέλη του έβδομου αιώνα π.Χ.

Οι Ιουδαίοι που αιχμαλωτίσθηκαν από τον Ναβουχοδονόσορα το 586 π.Χ. υιοθέτησαν την αραμαϊκή γλώσσα μαζί με την αραμαϊκή γραφή (η εβραϊκή γλώσσα νωρίτερα γραφόταν με φοινικικούς χαρακτήρες, που ονομάζονται μερικές φορές Παλαιο-εβραϊκή γραφή). Ως εκ τούτου, η βιβλική γραμματεία που γράφτηκε μετά την εξορία στη Βαβυλώνα επηρεάστηκε έντονα από την Αραμαϊκή, ενώ τμήματα των βιβλίων του Δανιήλ και του Έσδρα είναι γραμμένα σ’ αυτήν. Αργότερα η Αραμαϊκή χρησιμοποιήθηκε εκτενώς στο πλαίσιο της εβραϊκής κοινότητας, καθώς και μεταξύ διαφόρων χριστιανικών ομάδων (λ.χ. συριακή εκκλησία), αλλά και από τους Σαμαρείτες, τους Μανδαίους και τους Nαβαταίους. Εξακολουθεί να χρησιμοποιείται από ελάχιστες απομονωμένες κοινότητες μέχρι και σήμερα. Ανάμεσα σε αυτές είναι μικρές ομάδες στη Συρία, την Τουρκία και το Ιράκ, καθώς και οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί από το Κουρδιστάν, το σύνολο σχεδόν των οποίων έχει πλέον μεταναστεύσει στο Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η Αραμαϊκή είναι ένας από τους δύο κύριους κλάδους της βορειοδυτικής σημιτικής (ο άλλος κλάδος, που ονομάζεται χαναανιτικός, περιλαμβάνει τα εβραϊκά). Λόγω της μακράς ιστορίας της και της ευρείας χρήσης της, χωρίζεται σε διάφορες διαλέκτους, με βάση χρονικούς και γεωγραφικούς παράγοντες. Τα αρχαιότερα σωζόμενα κείμενα στην Αραμαϊκή, που γράφτηκαν μεταξύ του δέκατου και του έβδομου αιώνα π.Χ., λέμε ότι είναι στην Παλαιά ή Αρχαία Αραμαϊκή. Πηγές από τον έκτο έως τον τρίτο αιώνα π.Χ. ανήκουν στην Επίσημη, Αυτοκρατορική, ή Πρότυπη Λογοτεχνική Αραμαϊκή, επειδή εκδηλώνουν έναν βαθμό τυποποίησης, ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι η γλώσσα χρησιμοποιήθηκε για διοικητικούς σκοπούς από την Περσική Αυτοκρατορία, η οποία τελικά έφτασε από την Αίγυπτο μέχρι την Ινδία. Αυτή είναι η διάλεκτος που απαντά στη Βίβλο.Η πτώση της Περσίας οδήγησε στην διαφοροποίηση τις διαλέκτους των διαφόρων περιοχών. Αυτό το γεγονός μπορεί να εξηγήσει την αναφορά στην χαρακτηριστική προφορά του Πέτρου στον Ματθ.26.73. Παρά το γεγονός ότι η Ελληνική γινόταν όλο και πιο σημαντική στην Ιουδαία εκείνη την περίοδο, η Αραμαϊκή συνέχισε να διαδραματίζει εξέχοντα ρόλο στην εβραϊκή ζωή και τον πολιτισμό, έως ότου εκτοπίστηκε από την Αραβική πολλούς αιώνες αργότερα. Η γλώσσα αυτής της περιόδου, ​​η οποία εκτείνεται από τον δεύτερο αιώνα π.Χ. ως τον δεύτερο αιώνα μ.Χ., χαρακτηρίζεται ως Μέση Αραμαϊκή. Αυτή είναι η μορφή της Αραμαϊκής στους Παπύρους της Νεκρής Θάλασσας και στην Καινή Διαθήκη. Άλλες διάλεκτοι αυτής της περιόδου είναι αυτές των Ναβαταίων, των πόλεων της Παλμύρας (βιβλική Tadmor) και της Έδεσσας της Συρίας, καθώς και της Χάτρα, η οποία βρίσκεται στη Μεσοποταμία.

Κείμενα από το δεύτερο έως τον ένατο αιώνα μ.Χ. (ή μερικές φορές και αργότερα) αποτελούν την Ύστερη Αραμαϊκή. Αυτά περιλαμβάνουν τα γραπτά των εβραϊκών κοινοτήτων της Παλαιστίνης και της Βαβυλώνας, καθώς και των Χριστιανών και των Σαμαρειτών στη Δύση, των Μανδαίων και των συριακών κοινοτήτων στην Ανατολή. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η Αραμαϊκή χρησιμοποιείται ακόμα σήμερα. Οι διάλεκτοι αυτών των κοινοτήτων αποτελούν τη Σύγχρονη Αραμαϊκή.

Ανάμεσα στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Αραμαϊκής είναι μερικές χαρακτηριστικές λέξεις, όπως bar αντί ben για τον «γιο», qodem αντί lipnê για το «πριν». Διατηρεί επίσης το μακρύ α, το οποίο έγινε μακρό o στις χαναανιτικές γλώσσες. (Αυτή είναι η λεγόμενη χαναανιτική μετατόπιση). Έτσι, η λέξη για το «καλό» εμφανίζεται ως tab στα αραμαϊκά αντί tob στα εβραϊκά.Τα ουσιαστικά πληθυντικού αριθμού σημειώνονται με την κατάληξη -n στα αραμαϊκά, όπου η εβραϊκή χρησιμοποιεί -m. Η αρσενική κατάληξη ήταν -in και η θηλυκή -an, αν και μερικοί πληθυντικοί θηλυκών τελειώνουν σε -at. Υπό το φως της χαναανιτικής μετατόπισης, αυτή η τελευταία κατάληξη μπορεί να αναγνωριστεί ως ισοδύναμη με την εβραϊκή -ot.Όπως στη βιβλική Εβραϊκή, έτσι και στην Αραμαϊκή τα ρήματα εμφανίζονται με δύο βασικούς τύπους ως προς το χρόνο ή το ποιόν ενεργείας: ο πρώτος χαρακτηρίζεται από επιθήματα («τετελεσμένο ποιόν») και ο άλλος από προθήματα («ατελές ποιόν»). Αυτά τα προθήματα και τα επιθήματα είναι πολύ όμοια μ’ εκείνα της Εβραϊκής, αν και τα φωνήεντα (τουλάχιστον όπως πιστοποιείται από τη βιβλική Αραμαϊκή) δεν είναι τα ίδια.

Η Καινή Διαθήκη περιέχει περιστασιακά φράσεις ή ακόμη και προτάσεις στα αραμαϊκά, αν και φυσικά είναι γραμμένες με ελληνικά γράμματα. Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν την αναφορά στο Θεό ως αββά («πατέρας»), το σύνθημα μαραναθά («κύριέ μας, έλα») και την εντολή του Ιησού στο νεκρό κορίτσι ταλιθά κουμ («σήκω κοριτσάκι»). Υπάρχει ακόμη και ένας ολόκληρος βιβλικός στίχος στα αραμαϊκά, όταν ο Ιησούς απαγγέλλει τον Ψαλμό 22.02, ενώ κρέμεται στο σταυρό, σύμφωνα με τον Ματθ. 27.46 και τον Μάρκο 15.34. Δεν προκαλεί έκπληξη το ότι βρίσκουμε αραμαϊκά στοιχεία στην Καινή Διαθήκη, λαμβάνοντας υπόψη το καθεστώς της εν λόγω γλώσσας ως lingua franca της Ιουδαίας κατά την εποχή του Ιησού. Αυτό εξηγεί ασφαλώς και τα πολλά κύρια ονόματα που είναι σαφώς αραμαϊκής προέλευσης: Γολγοθάς, Μάρθα, Tαβιθά, Kηφάς. Η επαναλαμβανόμενη χρήση της φράσης «υιός του ανθρώπου» πιθανώς αντικατοπτρίζει αραμαϊκή επιρροή, δεδομένου ότι η γλώσσα αυτή αναφέρεται συνήθως σε έναν άνθρωπο με την περίφραση bar nas(γιος ανθρώπου).

Πέρα από τη γλωσσική τους αξία τα αραμαϊκά κείμενα αποτελούν πολύτιμη πηγή για την κατανόηση του ιστορικού υποβάθρου της Βίβλου. Αυτό προκύπτει σαφώς από τις άφθονες αναφορές της στην αλληλεπίδραση των Ισραηλιτών με τους Aραμαίους. Σύμφωνα με το Δευτ. 26.5 οι πρόγονοί του Ισραήλ ήταν συγγενείς με τους Aραμαίους, ένα σημείο που εκφράζεται με τις γενεαλογίες της Γένεσης, οι οποίες περιγράφουν τον Αράμ ως εγγονό του αδελφού τού Αβραάμ (22.20-21). Δεν αποτελεί έκπληξη η διαπίστωση ότι οι πατριάρχες αλληλεπιδρούσαν με τους συγγενείς τους από την περιοχή αυτή σε αρκετές περιπτώσεις, κυρίως πηγαίνοντας σ’ αυτούς για να βρουν κατάλληλες συζύγους (Γεν. 24.1-10, 28.1-5). Ο Βαθουήλ και ο Λάβαν, οι πατέρες της Ρεβέκκας, της Λείας και της Ραχήλ, αποκαλούνται Aραμαίοι.

Κατά τη διάρκεια της μοναρχίας το Ισραήλ είχε πολλές και πολύπλοκες σχέσεις με τους Aραμαίους. Οι Ισραηλίτες είχαν σε διάφορες χρονικές περιόδους υποδεέστερη ή δεσπόζουσα θέση επί των Aραμαίων. Στο όγδοο αιώνα οι Aραμαίοι συμμάχησαν με το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ και τους Φοίνικες της Τύρου σε μια προφανή προσπάθεια να δημιουργηθεί μια συμμαχία που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την Ασσυρία. Όταν ο βασιλιάς του νότιου βασιλείου του Ιούδα Άχαζ αρνήθηκε να συμμετάσχει, η συμμαχία προσπάθησε να τον αντικαταστήσει με ένα βασιλιά της δικής της επιλογής. Τότε αυτός στράφηκε στην Ασσυρία για βοήθεια, με αποτέλεσμα ο Tiglathpileser III να κατακτήσει τη Δαμασκό, φέρνοντας το τέλος της αραμαϊκής δύναμης και αυτονομίας. Ο Άχαζ ήταν τόσο εντυπωσιασμένος από ένα βωμό που είδε στη Δαμασκό, ώστε έχτισε μια απομίμηση μέσα στην ίδια την Ιερουσαλήμ.

Αυτά τα γεγονότα δείχνουν σαφώς ότι υπήρχε πλούσια πολιτική και πολιτιστική αλληλεπίδραση μεταξύ του Ισραήλ και των γύρω αραμαϊκών βασιλείων. Αυτό το γεγονός έχει πλέον επιβεβαιωθεί και από μια αραμαϊκή επιγραφή που ανακαλύφθηκε κατά την περίοδο 1993-1994 στο Τελ Νταν στο βόρειο Ισραήλ. Φαίνεται να έχει γραφεί για λογαριασμό ενός Αραμαίου ηγεμόνα του ένατου αιώνα, ο οποίος αναφέρει ότι σκότωσε κάποιον βασιλιά από τον οίκο του Δαβίδ. Αυτό υποδηλώνει ότι το νότιο βασίλειο του Ιούδα είχε εμπλακεί σε μια μάχη ενάντια στους αραμαϊκούς λαούς στην περιοχή αυτή.Η μόνη άλλη αραμαϊκή επιγραφή που αναφέρει μια βιβλική προσωπικότητα ανακαλύφθηκε το 1930 στο Όρος των Ελαιών. Ίσως γραμμένη προς το τέλος της περιόδου του Δεύτερου Ναού, αναφέρει ότι τα οστά του βασιλιά του Ιούδα Οζία είχαν μεταφερθεί εκεί, πιθανώς από την περιοχή έξω από την πόλη, όπου είχαν ταφεί σύμφωνα με το 2 Χρ. 26.23. (Αντίθετα, το 2 Βασ. 15.07 αναφέρει ότι θάφτηκε στην πόλη).

Ένα ολόκληρο αρχείο εγγράφων που συντάχθηκαν από τους Εβραίους μισθοφόρους, οι οποίοι υπηρετούσαν σε μια περσική στρατιωτική αποικία στα νότια σύνορα της Αιγύπτου κατά τη διάρκεια του πέμπτου προ-χριστιανικού αιώνα, βρέθηκε στο νησί της Ελεφαντίνης, το οποίο βρίσκεται απέναντι από τον οικισμό της Συήνης, ακριβώς βόρεια του πρώτου καταρράκτη του Νείλου. Αυτά τα έγγραφα παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για την ιστορία των Εβραίων κατά τον χρόνο περίπου που οι Ιουδαίοι εξόριστοι επέστρεφαν στην πατρίδα τους μετά την βαβυλώνια αιχμαλωσία.

Αρκετά ακόμα αραμαϊκά έγγραφα έχουν βρεθεί σε κοντινές περιοχές. Αυτά περιλαμβάνουν παπύρους από το Wadi ed-Daliyeh, που προφανώς γράφτηκαν στη Σαμάρεια κατά το μέσο του τέταρτου αιώνα. Παρά το γεγονός ότι το περιεχόμενό τους είναι κυρίως νομικό, αναφέρουν πολλά άτομα με σαφώς γιαχβιστικά ονόματα, καθώς και έναν αξιωματούχο που ονομάζεται Sanballat, το ίδιο όνομα με αυτό του αξιωματούχου, ο οποίος αναφέρεται στο βιβλίο του Έσδρα (αν και τα κείμενα αυτά γράφτηκαν σχεδόν έναν αιώνα αργότερα από την περίοδο του Έσδρα). Άλλη αλληλογραφία που βρέθηκε στην περιοχή γράφτηκε από έναν αξιωματούχο περσικής καταγωγής και οικογένειες που ζούσαν στο Λούξορ και την Συήνη.

Εκτός από αυτά τα κείμενα, τα οποία αφορούν σαφώς τους αρχαίους Ισραηλίτες και Ιουδαίους, υπάρχουν αρκετές επιγραφές από τα αρχαία αραμαϊκά βασίλεια. Μία από αυτές, που βρέθηκε κοντά στο Χαλέπι, μιλά για έναν ηγεμόνα Bar Haddad, βασιλιά του Αράμ. Παρά το γεγονός ότι αυτό το όνομα ήταν κοινό για πολλούς διαφορετικούς ηγεμόνες της Δαμασκού για τους οποίους έχουμε άλλες πληροφορίες, μια προσεκτική εξέταση της στήλης υπέδειξε ότι πρόκειται για ένα εντελώς διαφορετικό άτομο. Άλλες επιγραφές είναι από τον Zakkur, έναν ηγεμόνα του όγδοου αιώνα.

Εκτός από τις άμεσες γλωσσικές και ιστορικές συνδέσεις, είναι δυνατόν κανείς να συλλέξει χρήσιμες γνώσεις σχετικά με τον πολιτισμό και την βιβλική θεολογία και από τα αραμαϊκά κείμενα που δεν αφορούν άμεσα ανθρώπους ή γεγονότα που αναφέρονται στη Βίβλο. Για παράδειγμα, μια επιγραφή από το Tell Fekheriye (αρχαίο Sikan) χαρακτηρίζει το άγαλμα πάνω στο οποίο είναι χαραγμένη ως slm και dmwt με έναν τρόπο που υπαινίσσεται ότι αυτές οι λέξεις ήταν συνώνυμες. Η επιγραφή αυτή, ως εκ τούτου, συχνά παρατίθεται προκειμένου να βοηθήσει στη διευκρίνηση της σημασίας της δήλωσης της Βίβλου ότι τα ανθρώπινα όντα είναι κατ' εικόνα (selem) και καθ' ομοίωση (damût) του Θεού.

Μεταξύ των παπύρων της Ελεφαντίνης βρέθηκε μια συλλογή από παροιμίες που αποδίδονται σε έναν σοφό άνθρωπο με το όνομα Ahiqar, ο οποίος λέγεται ότι υπηρέτησε ως σύμβουλος του βασιλιά των Ασσυρίων Sennacherib. Η ιστορία του Ahiqar ήταν ήδη γνωστή σε μια ποικιλία εκδόσεων, οι οποίες έχουν παράλληλα με διάφορες βιβλικές αφηγήσεις. Οι παροιμίες στη μέση αυτού του κειμένου ανήκουν στην ίδια παράδοση με ένα μεγάλο μέρος της σοφιολογικής γραμματείας της Βίβλου.

Πολλά βιβλία από τα απόκρυφα και ψευδεπίγραφα γραπτά επίσης φαίνεται να έχουν συντεθεί στα αραμαϊκά, αν και έχουν συνήθως επιβιώσει σε άλλες γλώσσες. Ωστόσο, αραμαϊκά αντίγραφα του Τωβίτ, του Ενώχ και μια μορφή της Διαθήκης του Λευί τώρα έχουν βρεθεί μεταξύ των Παπύρων της Νεκρής Θάλασσας. Από την ίδια περιοχή προέρχονται επίσης αραμαϊκές επιστολές του ηγέτη των Εβραίων του δεύτερου αιώνα μ.Χ. Simon Bar-Kosiba (Bar Kokhba).Υπάρχουν επίσης διάφορες συλλογές από αραμαϊκά κείμενα που είναι σημαντικές για την ιστορία του Χριστιανισμού και περιλαμβάνουν υλικό σχετικό με την κατανόηση της Βίβλου και το πώς έχει ερμηνευτεί. Τα πιο σημαντικά μεταξύ αυτών είναι τα γραπτά της συριακής χριστιανικής κοινότητας, τα οποία είναι γραμμένα σε μια διάλεκτο που λεγόταν Συριακή. Αυτή είναι η γλώσσα της Πεσίτα, μιας αρχαίας μετάφρασης της Βίβλου, η οποία είναι σημαντική για το φως που μπορεί να ρίξει στο αρχικό κείμενο της Βίβλου.

Αν δεν πέσει ο ήλιος, καλησπέρα δεν σας λέω!

Το έναυσμα για το άρθρο το πήρα ακούγοντας μια εκπομπή σε έναν ραδιοσταθμό, ένα μεσημέρι Κυριακής, όπου ένας προσκεκλημένος είπε “καλημέρα” και ο παρουσιαστής του απάντησε “καλησπέρα”. Ήταν μετά τις 12 το μεσημέρι, ίσως 2 ή 3, όχι αργότερα πάντως. Δεν το σχολίασαν περισσότερο, αλλά με εντυπωσίασε. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που ακούω σε  δελτία ειδήσεων ή σε τηλεφωνήματα από εταιρείες, τον χαιρετισμό “καλησπέρα” σε ώρες όπου εγώ θα έλεγα σαφώς “καλημέρα”, οπότε το άρθρο θα μπορούσε να έχει γραφτεί και πολύ νωρίτερα.

Ωστόσο, αν και μπορεί να κάνω λάθος -και θέλω και τη βοήθειά σας- έχω την αίσθηση ότι η “μεσημεριανή καλησπέρα” είναι σχετικά καινούργιο φαινόμενο, των τελευταίων δεκαετιών. Παλιότερα, ας πούμε τις δεκαετίες του 1970-1980, η ανάμνησή μου είναι πως ο συνήθης χαιρετισμός, από το πρωί που ξυπνούσαμε ως την ώρα που άρχιζε να πέφτει ο ήλιος, ήταν “καλημέρα”. Για να πεις “καλησπέρα” έπρεπε να σουρουπώνει ή τουλάχιστον να έχουν περάσει κάμποσες ώρες από το μεσημεριανό φαγητό (και τον απαραίτητο παλιότερα μεσημεριανό υπνάκο). Στον μικρόκοσμο της οικογένειάς μου και του κύκλου των φίλων μου έτσι (θυμάμαι να) λέγαμε.

Βέβαια, μπορεί να πέφτω έξω. Μπορεί πάντοτε να υπήρχαν άνθρωποι που έλεγαν “καλησπέρα” από τις 12.01 το μεσημέρι, μπορεί να ήταν και πλειοψηφία (πλειονότητα αν είστε καθαρολόγος). Ή μπορεί,κι αυτό είναι πιθανότερο, να βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα εξέλιξη. Οπότε, λέω να πει ο καθένας τις απόψεις του για το θέμα. Το ερώτημά μου είναι: πότε λέμε “καλησπέρα”; Και, επικουρικά, έχει τάχα αλλάξει ή βρίσκεται σε φάση αλλαγής ή αμφισβήτησης, τις λίγες τελευταίες δεκαετίες, η σημασία του χαιρετισμού “καλησπέρα”, οι ώρες στις οποίες λέμε καλημέρα ή καλησπέρα; Και ποιοι είναι οι παράγοντες που επιδρούν στον κλονισμό της παλιάς σημασίας/χρήσης και στην ανάδειξη της καινούργιας;

Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ, αλλά καλό είναι να δούμε και μερικούς ορισμούς. Σύμφωνα με το λεξικό, καλησπέρα είναι “χαιρετισμός που απευθύνουμε σε κπ. όταν τον συναντήσουμε τις απογευματινές ή τις βραδινές ώρες”. Παναπεί, ο ορισμός της καλησπέρας εξαρτάται από τον ορισμό του απογεύματος. Πότε έχουμε απόγευμα; Πάλι με το λεξικό, απόγευμα είναι “το διάστημα της ημέρας ανάμεσα στο μεσημέρι και στη δύση του ήλιου”. Και μεσημέρι; Μεσημέρι έχουμε βέβαια όταν είναι δώδεκα η ώρα, αλλά επίσης, και πάλι σύμφωνα με το λεξικό, μεσημέρι είναι και το διάστημα δύο ως τριών ωρών που ακολουθεί.

 Μου φαίνεται πως εδώ βρίσκεται η αιτία της παρεξήγησης. Για τους μεν, το μεσημέρι είναι στις 12:00. Στις 12 και 1 δεν είναι πια μεσημέρι, είναι απόγευμα, άρα επιβάλλεται να πεις καλησπέρα. Για τους δε, και μένα μαζί τους, το μεσημέρι πάει ως τις 3 (για μένα πάει και στις 4, το καλοκαίρι) οπότε το απόγευμα αρχίζει μετά. Εδώ, η ετυμολογία είναι με τους οπαδούς της δεύτερης άποψης (όχι ότι μας δεσμεύει βέβαια απόλυτα). Απόγευμα είναι μετά το γεύμα, και συνήθως δεν γευματίζουμε στις 12.

Θυμάμαι πως όταν βρέθηκα να ζω στο εξωτερικό, σε γαλλόφωνη χώρα, διαπίστωσα πως όταν έλεγαν après-midi (που μεταφράζεται απόγευμα) δεν εννοούσαν αυτό που εγώ καταλάβαινα ως “απόγευμα”. Είχα δοκιμάσει μεγάλη έκπληξη όταν ένας μεσίτης, στον οποίο είχα πει πως προτιμώ να συναντηθούμε “απόγευμα” μου πρότεινε να συναντηθούμε στις 1 (13.00 δηλαδή). Στον δικό μου κόσμο, ήταν μεσημέρι. Ετυμολογικά βέβαια, σκέφτηκα μετά, οι Γάλλοι (και οι Άγγλοι) είναι εντάξει με τον εαυτό τους -όταν λένε après-midi/afternoon (κατά λέξη “μετά το μεσημέρι”) το εννοούν.

Βέβαια, οι Γάλλοι, αν δεν κάνω λάθος, δεν λένε καλησπέρα (δηλαδή bonsoir) στις 12μιση το μεσημέρι, το λένε περίπου από τις 5-6 μμ και μετά. Οι Άγγλοι πάλι έχουν το good afternoon, το οποίο όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί ισοδύναμο με το δικό μας “καλησπέρα”, αφού υπάρχει επίσης και το good evening. Πάντως, είναι πιθανό η εξάπλωση της μεσημεριανής καλησπέρας να οφείλεται σε κακοχωνεμένη επίδραση της αγγλικής. Υπάρχουν πάντως και άλλες γλώσσες όπου η διάκριση είναι ακόμα πιο έντονη. Ένας φίλος μου που έχει παρτίδες με Πορτογάλους, μού λέει ότι στις 12 και 5 το μεσημέρι του λένε “μπόα τάρδε” (καλησπέρα) -αλλά δεν νομίζω να μας επηρέασαν οι Πορτογάλοι.

Η προσέγγιση των Πορτογάλων, βέβαια, όπως και όσων συμπατριωτών μας λένε καλησπέρα στις 12 και 1, έχει το ακαταμάχητο πλεονέκτημα της απλότητας. Πριν τις 12 το μεσημέρι: καλημέρα. Από τις 12.01 και μετά, καλησπέρα. (Καληνύχτα δεν είναι χαιρετισμός, είναι μόνο αποχαιρετισμός).  Μερικοί μάλιστα θεωρούν καλό να λένε “καλημέρα” στις 12 και 1 τα μεσάνυχτα, θεωρώντας ότι αρχίζει καινούργια μέρα. Από την άλλη, η δική μου προσέγγιση, το αναγνωρίζω, είναι σαφώς πιο υποκειμενική, αφού συνεκτιμά παραμέτρους όπως η δύση του ηλίου και η ώρα του φαγητού, που εξαρτώνται από την εποχή και τις συνήθειες του καθενός.

Δεν αποκλείω η άκαμπτη προσέγγιση της μεσημεριανής καλησπέρας και της μεταμεσονύχτιας καλημέρας να έχει επηρεαστεί από τον εσωτερική γλώσσα που πλασάρουν οι εταιρείες στο προσωπικό τους, αλλά αυτό δεν το λέω με βεβαιότητα. Ίσως όταν πρέπει να εφαρμόσεις τον εταιρικό κώδικα να μπορείς να λες “καλησπέρα” ενώ είναι ντάλα μεσημέρι. Εγώ το βρίσκω αφύσικο, όπως αφύσικο έβρισκα στον στρατό όταν έπρεπε να φοράμε θερινή (ή χειμερινή) στολή ανεξάρτητα από την εξωτερική θερμοκρασία μόνο και μόνο επειδή δεν είχε έρθει ακόμα η ημερομηνία που θα αλλάζαμε σε χειμερινή (ή θερινή).

Θα προσέξατε ότι δεν έχω επικαλεστεί την ετυμολογία της λέξης. Καλησπέρα θα πει “καλήν εσπέραν” και η εσπέρα (εδώ νομίζω θα συμφωνούμε όλοι) αρχίζει με τη δύση του ηλίου. Επομένως, η ετυμολογία συνηγορεί υπέρ της δικής μου θεώρησης, αλλά το επιχείρημα αυτό δεν το επικαλούμαι επειδή δεν το πιστεύω πάντοτε. Για παράδειγμα, καθόλου οξύμωρο και καθόλου λάθος δεν θεωρώ τη φράση “Ο Γιάννης παντρεύτηκε τη Μερόπη” (μερικοί λένε πως είναι σολοικισμός γιατί παντρεύεται όποιος παίρνει άντρα, όποιος παίρνει γυναίκα νυμφεύεται).

Θα μου πείτε, αν δεν λέμε καλησπέρα από τις 12.01 (ή έστω από τις 1), τι λέμε; Για μένα, δεν υπάρχει δίλημμα. Όταν θα σας συναντήσω στις 2 ή στις 3 το μεσημέρι θα σας πω “καλημέρα”. Το ίδιο λέω και στο τηλέφωνο, κι αν με διορθώσει κανείς και μου πει με ύφος “καλησπέρα” θα… του κόψω την καλημέρα. Παρομοίως, αν σας υποδεχτώ στις 1 τα μεσάνυχτα, “καλησπέρα” θα σας πω. Για να πω “καλημέρα” πρέπει να έχω ξυπνήσει, άρα πρέπει πρώτα να έχω κοιμηθεί.

 

Πείτε με παλιομοδίτη, αλλά: αν δεν πέσει ο ήλιος, καλησπέρα δεν σας λέω!

Το Μυστήριο του Σειρίου

Το άστρο του Σείριου, μαζί με το πλανήτη της Αφροδίτης και τον Δία, αποτελούν τα πιο φωτεινά σώματα στο νυκτερινό θόλο.

Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, ο Σείριος αποτέλεσε το πιστό σκυλί του κυνηγού Ωρίωνα. Ο μύθος φέρει τον θεό του ήλιου Απόλλωνα να ζηλεύει τον Ωρίωνα, εξ αιτίας της αγάπης του για τη θεά Άρτεμη. Για να εξουδετερώσει τον φημισμένο κυνηγό, ο Απόλλωνας μηχανεύτηκε αγώνες τοξοβολίας στους οποίους η θεά συμμετείχε και σκότωσε άθελά της τον Ωρίωνα. Από τότε τον τοποθέτησε σε τέτοιο σημείο στον νυχτερινό ουρανό, ώστε να διακρίνεται και από τα δύο ημισφαίρια. Στη συνέχεια, μάλιστα αποφάσισε να μην τον αφήσει μόνο. Τοποθέτησε σχεδόν δίπλα του τον πιστό του σκύλο Σείριο…

Is a God to live in a dog?
Αleister Crowley, Liber Al Vel Legis (Το βιβλίο του Νόμου)

Το άστρο του Σείριου κατείχε ιδιαίτερο ρόλο στο πολιτισμό των Αιγυπτίων. Θεωρούταν ως το σημαντικότερο άστρο στο νυκτερινό ουρανό και αδιαμφισβήτητα αποτέλεσε μια σημαντική πτυχή στο θρησκευτικό τους σύστημα. Αποκαλούταν ως Sothis και σχετιζόταν με την Θεότητα Ισιδα.
Η Ισιδα αντιπροσωπεύει τη θηλυκή πλευρά στη θεϊκή τριαδικότητα, την οποία συμπληρώνουν ο Οσιρις και ο γιος τους Ωρος. Τέτοια ήταν η σημασία που κατείχε για τους Αιγύπτιους ο Σείριος, που σχεδόν κάθε θεότητά τους, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, είχε κάποια σύνδεση με το άστρο.

Οι Αιγύπτιοι συγχρόνισαν το ημερολόγιό τους με την άνοδο του Σείριου στο νυκτερινό ουρανό, η οποία πραγματοποιούταν ακριβώς πριν το ετήσιο πλημμύρισμα του Νείλου τις καλοκαιρινές ημέρες . Η περίοδος των ημερών του σκύλου (το προσωνύμιο που δόθηκε στον αστερισμό του Σείριου) ξεκινούσε στις 23 Ιουνίου και τελείωνε στις 23 Αυγούστου. Επρόκειτο δηλαδή για τις πιο ζεστές ημέρες του χρόνου.

Σε αρμονία με τις φυσικές διεργασίες
 

Το άστρο του Σείριου ή Σώθις εξαφανιζόταν από τον νυκτερινό ουρανό για 70 ημέρες. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν πως βρισκόταν στο Ντουάτ, τον κάτω κόσμο. Η επάνοδός του στον ουρανό, λίγο πριν την «ηλιακή ανατολή», αποτελούσε γεγονός υψίστης σημασίας για τους Αιγυπτίους, σε σημείο που κατασκεύαζαν τους ναούς τους με τους κύριους χώρους τους προσανατολισμένους ακριβώς σε εκείνο το σημείο του ορίζοντα που θα ανέτελλε ο αστέρας το συγκεκριμένο πρωινό. Το φως του Σείριου θα έφθανε μέσω του διαδρόμου (λόγω της ακριβούς ευθυγράμμισης) στο βωμό του εσωτερικού ιερού, όπως η ακτίνα ενός ειδικού φακού. Αυτή η εστιασμένη ακτίνα ενός μόνο αστέρα θα έφθανε στο βωμό γιατί η ευθυγράμμιση ήταν εξαιρετικά ακριβής και ο ναός ήταν βυθισμένος στο απόλυτο σκοτάδι. Σε έναν τεράστιο κατασκότεινο ναό, το φως ενός αστέρα που θα έπεφτε στο βωμό θα έκανε μάλλον μεγάλη εντύπωση στους παρόντες. Ενας τέτοιος ναός, αφιερωμένος στο Σείριο ήταν ο ναός της Ισιδας στα Ντάνταρα

Μια επιγραφή σε ιερογλυφικά αναφέρει: «Λάμπει στον ναό της την Πρώτη Ημέρα του Νέου Χρόνου και ενώνει το φως της με εκείνο του πατέρα της Ρα, στον ορίζοντα». Αυτές οι 70 μέρες που παρέμενε η Σωθις στο κάτω κόσμο αποτελούσαν ιερή παράδοση και συντέλεσαν πρότυπο στη διαδικασία ταρίχευσης των νεκρών οι οποία διαρκούσε ακριβώς 70 ημέρες.

Οι αινιγματικοί Ντόγκον

Ας φύγουμε από τους Αιγύπτιους και ας μελετήσουμε τώρα μία αινιγματική αφρικανική φυλή. Μια ομάδα Γάλλων ανθρωπολόγων, κατά τη δεκαετία του 1950, ήρθε να ταράξει τα νερά με τα αποτελέσματα της έρευνάς της. Επικεφαλής της ήταν ο Marcel Griaule και η Germaine Dieterlen, που βρίσκονταν στο Μάλι, ερευνώντας τον τρόπο ζωής και τις παραδόσεις της φυλής Ντόγκον. Οι Ντόγκον αριθμούν γύρω στα 100.000 μέλη και κατοικούν στις σπηλιές των βουνών Χομπορί. Λέγεται πως κατέφυγαν εκεί προκειμένου να αποφύγουν τον εξισλαμισμό που υπέστησαν άλλες φυλές στα τέλη του 17ου αιώνα.

Επειτα από τέσσερα χρόνια συμβίωσης μαζί με τους Ντόγκον και αφού οι ανθρωπολόγοι απέκτησαν τη πλήρη εμπιστοσύνη τους, το συμβούλιο της φυλής αποφάσισε να τους κάνει γνωστή τη μυστική παράδοσή τους. Αυτή η μυστική παράδοση, που διατηρήθηκε για χιλιάδες χρόνια, περιστρέφεται γύρω από αμφίβια όντα που τους επισκέφθηκαν κατά το απώτατο παρελθόν από τον αστερισμό του Σείριου. Οι ανθρωπολόγοι διαπίστωσαν τις λεπτομερείς αστρονομικές γνώσεις που διέθεταν για το ηλιακό μας σύστημα οι Ντόγκον, όπως για παράδειγμα ότι ο πλανήτης Κρόνος έχει δακτύλιους, ο Δίας έχει 4 μεγάλα φεγγάρια, η επιφάνεια της Σελήνης είναι ξηρή και άγονη… Ομως αυτό που έκανε τη μεγαλύτερη αίσθηση ήταν οι γνώσεις τους για τον αστερισμό του Σείριου.

Οι Ντόγκον γνώριζαν για το Σείριο πως δεν είναι το μοναδικό άστρο στο σύστημά του, αλλά συντροφεύεται από την αόρατη παρουσία του «Πο Τόλο». «Τολό» σημαίνει στη διάλεκτό τους αστέρι και η λέξη «Πο» συμβολίζει έναν εξαιρετικά μικρό σπόρο φυτού. Ο Πο Τολό (Σείριος Β’) είναι για αυτούς το πιο μικροσκοπικό αστέρι, αλλά παράλληλα και το πιο βαρύ στο σύμπαν. Επίσης γνωρίζουν την ακριβή περίοδο της πλήρης τροχιάς του γύρω από τον Σείριο Α που είναι 50 χρόνια. Το ακόμα πιο παράδοξο είναι πως «υποθέτουν» πως η τροχιά που διαγράφει ο Σείριος Β γύρω από το Σείριο Α δεν είναι κυκλική αλλά ελλειπτική . Μετά από αιώνες αστρονομικής έρευνας, πρώτος ο Γιόχαν Κεπλερ το 17ο αιώνα ανακάλυψε ότι οι τροχιές των πλανητών είναι ελλειπτικές. Οι Ντόγκον γνώριζαν ότι όχι μόνο οι πλανήτες, αλλά και οι αστέρες διαγράφουν ελλειπτικές τροχιές…

Για να αξιολογήσετε τα παραπάνω δεδομένα απλά σκεφτείτε πως ο λευκός νάνος Σείριος Β, όχι μόνο είναι αόρατος στο γυμνό μάτι, αλλά ούτε και τα πιο δυνατά τηλεσκόπια μέχρι το 1980 δεν ήταν ικανά να τον εντοπίσουν. Επίσης, για το καθορισμό της περιοδικότητάς και του βάρους του, απαιτείται πολύπλοκη χρήση αστρονομικών οργάνων και αρκετά προχωρημένα μαθηματικά. Πως είναι δυνατόν μία φυλή, ελάχιστα προηγμένη από τη λίθινη εποχή, να κατέχει αυτές τις πληροφορίες που οι σύγχρονοι επιστήμονες ανακάλυψαν μερικές δεκαετίες πριν; Πως έφθασαν στην ιδέα ότι υπάρχουν ελλειπτικές παρά κυκλικές τροχιές και πολύ περισσότερο πως εφάρμοσαν αυτή την ιδέα σε κάποιον μικροσκοπικό αόρατο αστέρα κάπου στο άπειρο του διαστήματος;

Σύμφωνα με τη μυστική παράδοση των Ντόγκον, η γνώση αυτή δόθηκε από τους «Νόμμος», ιχθυόμορφα όντα τα οποία τους επισκέφθηκαν στο μακρινό παρελθόν από το άστρο του Σείριου και τους μετέφεραν την ιερή γνώση. Συγκρίσεις μπορούν να γίνουν και με τον ιχθυόμορφο θεό Ωάννης των βαβυλώνιων, ο οποίος και αυτός κατέβηκε από τους ουρανούς και μετέφερε τη γνώση στα ανθρώπινα όντα. Αυτό το αρχέτυπο του ουράνιου θεού που μεταφέρει τη γνώση, συναντάται επίσης και στους Σουμέριους με τους Αννουνάκι, στους Ισραηλίτες με τη μορφή του Ενώχ και στους Αιγύπτιους με τη μορφή του Ερμή ή Θωθ.

Τα μυστικά ενός μεγάλου αποκρυφιστή

 

Αρκετά χρόνια αργότερα, σκαλίζοντας τη ζωή του δημοφιλέστερου και πιο αμφιλεγόμενου αποκρυφιστή του περασμένου αιώνα, Aleister Crowley , ήρθα αντιμέτωπος με μία άλλη αινιγματική πτυχή του μυστηρίου του Σείριου. Η πολυσύνθετη, αλληγορική, πολλές φορές ειρωνική και μυστηριακή πέννα του Crowley, προβληματίζει αρκετούς αναγνώστες του, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να τον κατατάξουν ανάμεσα στην κατηγορία ενός επιδέξιου τσαρλατάνου, χειραγωγού ή φωτεινού γνώστη των Μυστηρίων. Ο Crowley ανήκε στην ομάδα των ανθρώπων που πίστευαν πως η ανθρώπινη συνείδηση, φιλτραρισμένη μέσα από τις κατάλληλες τεχνικές, μπορεί να εξυψωθεί και να εκτεθεί σε ανώτερες ενέργειες ή ακόμα και νοημοσύνες. Οι τεχνικές αυτές έχουν να κάνουν με την εκμηδένιση του Εγώ, το οποίο αποτελεί βασικό περιορισμό στη σύνδεσή μας με τα ανώτερα πεδία και δημιουργό πηγή παράσιτων. Επίσης ανατολικές διαλογιστικές τεχνικές αλλά και η χρήση ταντρικής σεξουαλικής μαγείας, αποτελούν οδούς προς το συντονισμό με τα ανώτερα ενεργειακά πεδία .

Επιστρέφοντας πίσω στο αίνιγμα του Σείριου, ήρθε η ώρα για τη παρουσίαση των περίφημων στοιχείων στα οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως. Οπως μας πληροφορεί o Kenneth Grant , ένας εκ των μαθητών του Crowley και μετέπειτα αρχηγός του Οrdo Templi Orientis (Τάγματος του οποίου διετέλεσε εξωτερική κεφαλή ο A.C.), το μυστικό μαγικό όνομα του Crowley στο Ο.Τ.Ο. είναι «Φοίνιξ» . Ο Φοίνικας στην αρχαιότητα αντιπροσώπευε και τον αστερισμό, κεντρικό αστέρι του οποίο είναι ο Σείριος! Λίγες παραγράφους πιο κάτω, ο Grant αναφέρει πως ο Crowley σύνδεσε τον κορμό της μαγικής του διδασκαλίας με ένα συγκεκριμένο άστρο. Στην απόκρυφη παράδοση αναφέρεται ως o Ηλιος πίσω από τον Ηλιο , ο κρυμμένο Θεός, είναι ο τεράστιος Σείριος (το μέγεθός του είναι 25 φορές μεγαλύτερο από το δικό μας ήλιο).

Στην τελετουργία του Κρόουλι

 

Ο Kenneth Grant συνεχίζει στο βιβλίο του «Αleister Crowley & the hidden God», υποστηρίζοντας πως o Crowley αποδεχόταν τη πιθανότητα ανοίγματος μιας πύλης επικοινωνίας με εξωγήινες νοημοσύνες. Και συνεχίζει λέγοντας: «Είναι αποκρυφιστική παράδοση – και ο Λάβκραφτ έδωσε αρκετή σημασία στα κείμενά του – ότι κάποιες ανώτερες εξελιγμένες διάνοιες ετοιμάζουν τις δυνάμεις τους με σκοπό να εισβάλλουν και να θέσουν υπό την κατοχή τους το πλανήτη! Αυτό το γεγονός πρέπει επίσης να αναλογιστεί μαζί με τους υπαινιγμούς του Τσαρλς Φορτ για ένα μυστικό Τάγμα που έχει έρθει σε επαφή με ξένες οντότητες και πιθανώς προετοιμάζει το έδαφος για τον ερχομό τους». Επίσης, ο Grant μας αποκαλύπτει πως το τάγμα που ίδρυσε ο Crowley το 1908, με την ονομασία «Argentum Astrum» ( Αργυρός Αστέρας ), είναι μια συμβολική ονομασία για το άστρο του Σείριου. Ο Crowley θεωρούσε το Α.Α. ως συνέχεια των Βαυαρών Illuminati.

Οσον αφορά την παραπομπή στον Λαβκραφτ, όσοι είστε εξοικειωμένοι με τα διηγήματά του, γνωρίζετε για την εμμονή του με τις προαιώνιες ανώτερες δυνάμεις – θεότητες. Αρκετές από αυτές τις θεότητες έχουν αιγυπτιακά ονόματα, όπως για παράδειγμα η κορυφαία θεότητα Γιογκ – Σοθοθ , το όνομα της οποίας αποτελεί μία μίξη του άστρου των Αιγυπτίων Σωθις και του θεού Θωθ. Η τυφώνεια παράδοση που καθιέρωσε ο Grant στις στοές του ΟΤΟ, υποστηρίζει τη δυνατότητα επικοινωνίας με τις εξωανθρώπινες οντότητες, για τις οποίες γίνεται λόγος στα έργα του Λάβκραφτ.

Η κεντρική θέση που κατείχε ο Σείριος στο μαγικό σύστημα του Crowley, μου άνοιξε το δρόμο για να διαπιστώσω πως κατέχει κεντρική θέση στη διδασκαλία αρκετών Ταγμάτων.

Η παράδοση του Γκουρτζίεφ

Θα συνεχίσουμε με μία από τις πιο εμβληματικές πνευματικές οντότητες του περασμένου αιώνα τον Γεώργιο Γκουρτζίεφ ( Ελληνο-Αρμενικης καταγωγής). Γνωστός για το φιλοσοφικό του σύστημα με την ονομασία «ο τέταρτος δρόμος», επηρέασε πληθώρα σημαντικών προσωπικοτήτων της εποχής του, ανάμεσα στους υπήρχαν επιστήμονες, καλλιτέχνες και φιλόσοφοι. Ο J.G. Bennet, ένας εκ των μαθητών του, μας πληροφορεί στο βιβλίο του «Φτιάχνοντας έναν καινούριο κόσμο» πως μετά το θάνατο του δασκάλου του, πολλοί ήταν εκείνοι που του ζήτησαν να γράψει έναν σχολιασμό βασισμένο στο βιβλίο του Γκουρτζίεφ, «Βελζεβούβ: Ιστορίες στον εγγονό του». Αφού έγραψε μερικά κεφάλαια, τα έστειλε στους υπόλοιπους μαθητές για σχολιασμό. Σχεδόν όλοι τους συμφώνησαν ότι θα ήταν λάθος να δημοσιεύσει το υλικό, καθώς αποκάλυπτε περισσότερες πληροφορίες από όσες θα επιθυμούσε ο Γκουρτζίεφ. Αφορμή για αυτή τη διαφωνία ήταν ένα περιστατικό που ο Βennet έδωσε στη δημοσιότητα.

Ο Γκουρτζίεφ συνήθιζε να ακούει προφορικά το περιεχόμενο των βιβλίων του ώστε να μπορεί να κρίνει εάν κάποια από τα μηνύματα που ήθελε να περάσει ήταν αρκετά εμφανή στον αναγνώστη, καθώς ο ίδιος δεν ήθελε να προσφέρει στο κοινό του μασημένη τροφή. Μία φορά, αφού άκουσε ένα κεφάλαιο, κατέληξε στο συμπέρασμα πως έπρεπε να ενσωματώσει σε αυτό την πρόταση «Θάψε το σκύλο βαθύτερα». Οταν οι μαθητές του τον διόρθωσαν και του είπαν πως μάλλον θέλει να πει «θάψε το κόκκαλο βαθύτερα», ο Γκουρτζίεφ τους εξήγησε πως «δεν είναι το κόκκαλο αυτό που πρέπει να βρουν αλλά ο σκύλος. Ο σκύλος είναι η λέξη κλειδί για τον αστερισμό του σκύλου, το Σείριο, που αντιπροσωπεύει το πνεύμα της σοφίας στη Ζωροαστρική παράδοση». Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει το γεγονός σαν σύμπτωση, αν όμως συνυπολογίσουμε το θέμα του βιβλίου, τα περιθώρια σύμπτωσης στενεύουν. Το βιβλίο του, που χαρακτηρίστηκε από τον Martin Seymour-Smith ως ένα από τα 100 σημαντικότερα βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ, έχει σαν θέμα του το ταξίδι μιας εξωγήινης φυλής στο σύμπαν, η οποία τελικά καταλήγει στη Γη και παρεμβαίνει στην ιστορία της, με αποτέλεσμα την «επιτάχυνση» της εξέλιξης της ανθρωπότητας.

O Bennet και άλλοι μαθητές του Γκουρτζίεφ, υποστηρίζουν πως ο δάσκαλός τους, σε κάποιο ταξίδι του στην Κεντρική Ασία, βρήκε τα ίχνη μιας σπουδαίας σχολής εσωτερικής γνώσης, με το όνομα «Αδελφότητα Σαρμούνγκ», που φέρεται να είναι φορέας μιας μυστικής γνώσης που προέρχεται από το 3000 π.Χ και την αρχαία Βαβυλώνα. Ο Kenneth Grant τοποθετεί και αυτός την ταντρική παράδοση στην οποία μυήθηκε και έγινε φορέας της ο Crowley πίσω στην αρχαία Βαβυλώνα, αλλά και την αρχαία Αίγυπτο του 3000 π.Χ. Βλέπουμε, λοιπόν, πως δύο από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του δυτικού εσωτερισμού ήταν συνεχιστές της ιερής παράδοσης που κατείχαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, οι Σουμέριοι, αλλά και η αφρικανική φυλή των Ντόγκον.

Η σύνδεση του Crowley με το Σείριο παρέμεινε αόρατη μέχρι που ήρθε στην επιφάνεια αρκετά χρόνια μετά το θάνατο του, ενώ το ίδιο ισχύει και για τον Γκουρτζίεφ. Ο τεκτονισμός συνδέει το Σείριο με το σύμβολο του πυρωμένου άστρου και αποκαλύπτει τη διδασκαλία του γύρω από αυτόν στους τελευταίους βαθμούς.

Η διδασκαλία της Θεοσοφικής Εταιρίας
 

Από την άλλη, σε μια άλλη γνωστή πνευματική ομάδα, τα μυστικά του Σείριου φανερώνονται περισσότερο απροκάλυπτα. Η Θεοσοφική εταιρία, η οποία έπαιξε και αυτή καθοριστικό ρόλο στη πνευματική ανάπτυξη του περασμένου αιώνα, δέχεται πως ο αστερισμός του Σείριου ασκεί άμεση επίδραση σε όλη την πλάση και έχει άρρηκτη σχέση με κάθε μεγάλη θρησκεία του παρελθόντος. Για την Αλίκη Bailey, κεντρικό πρόσωπο της εταιρίας, αποτελεί το σπίτι της πνευματικής ιεραρχίας, ενώ υποστηρίζει πως εάν η ζεστασιά που εκπέμπει με την ακτινοβολία του ο ήλιος, μας κρατάει ζωντανό τον φυσικό κόσμο, ο Σείριος κρατάει με τη δικιά του ακτινοβολία ζωντανό τον πνευματικό.

Μάλιστα, έπειτα από συνεδρίες ύπνωσης, έφθασε στη γνώση πως η Μεγάλη Λευκή Στοά βρίσκεται στον Αστρο-Σκυλο και αποτελεί τη πατρίδα της πνευματικής ιεραρχίας. Η ιδρύτρια της Θεοσοφικής Εταιρίας, Helena Petrova Blavatsky, σε ένα από τα βιβλία της μας πληροφορεί πως ο Σείριος είχε άμεση σχέση με τη πυραμίδα της Γκίζας και με τις μυητικές τελετουργίες που λάμβαναν χώρα εκεί. Ο επιστήμονας Dr. Douglas Baker, που άνηκε στους κόλπους της Θεοσοφικής Εταιρίας, προχωράει το θέμα ένα βήμα παραπέρα υποστηρίζοντας πως στο γαλαξιακό ον του σύμπαντος, ο Σείριος αποτελεί το τρίτο μάτι, το Αjna chakra, ενώ ο ήλιος μας το chakra της καρδιάς. Η πλανητική μας εξέλιξη εξαρτάται από τη σωστή ροή ενέργειας από το chakra της καρδιάς (ηλιος) στο ajna chakra (Σείριος). Οσο εξωφρενικά και αν ακούγονται όλα αυτά, δεν μπορώ παρά να μην αναφέρω τη σύμπτωση πως μία γειτονική φυλή των Ντόγκον, οι Bozo αναφέρονται στο Σείριο ως το άστρο-μάτι.

Πολλές πληροφορίες, συμπτώσεις και ερωτήματα προκύπτουν από την έρευνα της σχέσης του Σείριου με τους αρχαίους λαούς και των μυστικών ταγμάτων που φέρονται να είναι συνεχιστές αυτής της γνώσης.

Είναι γεγονός πως ο καθένας αναλύει τα δεδομένα που προκύπτουν από το δικό του ξεχωριστό οπτικό πεδίο. Αυτό το πεδίο συνίσταται από τα διανοητικά φίλτρα που χρησιμοποιούμε, δηλαδή τα συστήματα πεποιθήσεων και αντίληψης, που αποτελούν το μοναδικό τρόπο του καθενός μας να συνδέεται και να ερμηνεύει το χαοτικό άπειρο σύμπαν έξω από το «σπήλαιο» του κρανίου μας. Ετσι φορώντας τα δικά του «γυαλιά πραγματικότητας», κάθε μέλος της κοινωνίας είναι ελεύθερο να αποδώσει από μηδενική αξία έως αρκετά μεγάλη στα παρακάτω ερωτήματα:

Ποια είναι η σχέση του Σείριου με τη Γη; Πως οι Ντόγκον κατείχαν αυτό το πλήθος απίστευτων αστρονομικών γνώσεων για το ηλιακό σύστημα και το Σείριο; Γιατί οι Αιγύπτιοι είχαν σε τόσο περίοπτη θέση το Σείριο ώστε ακόμα και η θέση των δωματίων μέσα στους ναούς τους να ήταν ευθυγραμμισμένη με το άστρο; Ποιος ήταν ο ρόλος του άστρου στα αρχαία μυστήρια; Γιατί παίζει τόσο σημαντικό και διαχρονικό ρόλο στην εσωτερική παράδοση και τα μυητικά Τάγματα; Και τέλος, η παρουσία του είναι συμβολική ή έχει τις ρίζες της στο μακρινό παρελθόν;

Ο Σείριος στον Τεκτονισμό
 

Στις τεκτονικές στοές ο Σείριος συναντάται ως σύμβολο στον πυρωμένο αστέρα. Με μία επιφανειακή ματιά στο τεκτονικό συμβολισμό, μπορούμε να κατανοήσουμε την ύψιστη σημαντικότητα του. Ο τέκτονας συγγραφέας William Hutchinson γράφει: «Είναι το πρώτο και πιο εξυψωμένο σύμβολο που απαιτεί τη προσοχή μας μέσα στη στοά. Το σύμβολο του πυρωμένου άστρου είναι μία απόπειρα αναπαράστασης του τρόπου που το φως του Σείριου διαπερνούσε τη μεγάλη πυραμίδα κατά τη διάρκεια των μυήσεων.

Ο τεκτονισμός διδάσκει πως ο πυρωμένος αστέρας είναι ένα θεϊκό σύμβολο, υποδηλώνοντας την πανταχού παρουσία και παντογνωσία του θεού. Ως εκ τούτου, ο Σείριος είναι το ιερό σημείο στο οποίο όλοι οι Τέκτονες πρέπει να φθάσουν. Είναι η πηγή της θεϊκής δύναμης και ο προορισμός όλων των ανθρώπων που έχουν τη θεϊκή σπίθα μέσα τους. Στο ταξίδι του τέκτονα προς την ολοκλήρωση πρέπει να αφομοιωθεί η έννοια της διπολικότητας, η οποία αντιπροσωπεύεται στην ένωση του Οσιρι και της Ισιδας, οι οποίοι δίνουν ζωή στον Ωρο, το παιδί άστρο, τον τέλειο άνθρωπο του τεκτονισμού που εξισώνεται στο πυρωμένο αστέρα…»

Η επιστήμη της αστροφυσικής και της κοσμολογίας πλησιάζουν στην Ορφική κοσμογονία

Τον τελευταίο ένα χρόνο (από τον Ιούλιο του 2013), έχω μια οντολογική συζήτηση με έναν φίλο, φυσικό, όπου:

-ξεκινήσαμε από το Big-Bang,

-προχωρήσαμε στην συγκέντρωση της ύλης που προέκυψε, και δημιούργησε ήλιους γαλαξίες και μαύρες τρύπες,

-πήγαμε στις υπερκαινοφανείς εκρήξεις ήλιων (supernovae) και την δημιουργία βαρύτερων ατόμων,

-πηδήσαμε στους αστέρες δεύτερης γενιάς, με πλανητικά συστήματα γύρω τους,

-εξετάσαμε την σημασία κάθε μιας από τις 4 συμπαντικές δυνάμεις (field forces: strong nuclear, weak nuclear, electromagnetic, gravity) και τη σημασία της συγκριτικής ισχύος τους σε διαφορετικές αποστάσεις αναμεταξύ των αλληλεπιδρούντων σωματιδίων,

-συζητήσαμε την πιθανότητα της Θεωρίας των Υπερχορδών (1964) και της παρεπόμενης M-theory, με τις 11 διαστάσεις, εκ των οποίων μόνο οι 4 είναι φανερές (3 του χώρου και 1 του χρόνου - ο λεγόμενος χωροχρόνος) ενώ οι υπόλοιπες 7 είναι συρρικνωμένες,

-ακουμπήσαμε τις μαθηματικές εικασίες του multiverse και τα νοητικά άλματα της υπόθεσης ότι η συγκυρία του Big-Bang ήταν πιθανόν το αποτέλεσμα από την τυχαία σύγκρουση δυο διαφορετικών "πρώην παραλλήλων" Συμπάντων απ'όπου προέκυψε το δικό μας,

-εξαντλήσαμε την ανάλυση της απιθανότητας οι 26 συμπαντικές σταθερές να είναι τυχαίες, καθώς μια μικρή απόκλιση κάθε μιας θα καθιστούσε το σημερινό σύμπαν ανίκανο να υπάρχει ή να ευνοεί τη δημιουργία ζωής

-κάναμε το νοητικό άλμα ότι η ζωή παρότι εύθραυστη είναι η 5η αλλά και η ισχυρότερη δύναμη στο Σύμπαν καθότι αργά ή γρήγορα θα βρει τον τρόπο μέσα από την ευφυία της να ξεφύγει από την καταστροφή που επιτάσσει η εντροπία.

Πού κατέληξα από την κουβέντα μας με τον φίλο μου;

Νομίζω στα παρακάτω, αν και είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και περισσότερα συμπεράσματα που θα έρθουν στο μέλλον.

α.) Πρέπει να επαναφέρουμε τη ζωή στη σωστή της σημαντικότητα, που σήμερα στρεβλώς έχει πάρει το χρήμα.

β.) Πολλά απο τα σημερινά δεινά του ανθρώπου προέρχονται απο το ότι δεν έχει δώσει την πρέπουσα βαρύτητα στη Ζωή και την αναπαραγωγική του ροπή. Αυτό θα ήθελα να το έβλεπα να αλλάζει.

Είναι προφανές πως η δημιουργία Ζωής είναι η πρωταρχική πηγή εξισωτικής δύναμης στο σύμπαν. Είναι η απάντηση στην εντροπία, τη φθορά, το θάνατο.

Ακόμα και όταν η απάντηση δεν είναι συνειδητοποιημένη, παραμένει εξίσου απάντηση.

Χρειαζόμαστε να βάλουμε ξανά στο κέντρο τον Άνθρωπο ως έμβιο ον όμως, και όχι ως οικονομική οντότητα.

Ο Ανθρωπισμός είναι υποσύνολο των παραπάνω.

Η δημιουργία της Ζωής δεν έχει πλέον σημασία απλά αναπαραγωγική, ή ερωτική αλλά οντολογική, και γι’αυτό η φύση έχει προβλέψει να ενσωματώσει την πρόθεση αυτής σε όλα τα έμβια όντα.

Δεν υπάρχει έμβιο ον που να επιθυμεί την μη-ζωή.

Αν συμβαίνει αυτό είναι λάθος.

Πέρα από αυτό όμως, η φυσική μας δίνει και ενδείξεις για την αλληλεπίδραση ανάμεσα σε όλα όσα περιέχει το σύμπαν.

Η επέκταση της Θεωρίας των Υπερχορδών (Super-strings: υπερσυμμετρικών χορδών για την ακρίβεια, και καμία σχέση με τα ομώνυμα γυναικεία εσώρουχα) προβλέπει ότι το σύμπαν μας (ή οποιοδήποτε άλλο, αν υπάρχει) είναι ουσιαστικά ένα n-brane.

Η ονομασία "n-brane" προέρχεται από το membrane που είναι η μεμβράνη, αλλά σε "n" διαστάσεις.

Με άλλα λόγια υποστηρίζουν και δείχνουν σε μαθηματικές ορίζουσες (γραμμική άλγεβρα), ότι το σύμπαν είναι μια μεμβράνη πολλών διαστάσεων, όπου στις παρατηρήσιμες διαστάσεις (τις 4 του χωροχρόνου που αντιλαμβανόμαστε), η ύλη, η ενέργεια και τα σωματίδια, είναι διαχωρισμένα και ξεχωριστά.

Όμως στις διαστάσεις που είναι συρρικνωμένες και προς το παρόν μη παρατηρήσιμες παρά μόνο μαθηματικώς, είναι ενωμένα όλα μεταξύ τους στο σύμπαν, ως μια κουρτίνα, ή μεμβράνη πολλών διαστάσεων.

Αυτό που ονομάζουν multiverse και υποθετικά περιέχει άπειρα σύμπαντα με διαφορετικές εκδοχές της ύλης, της ενέργειας, των φυσικών δυνάμεων και της ζωής ακόμη πιθανά, όπου κάθε σύμπαν είναι παράλληλο με ένα άλλο και δεν ακουμπούν πουθενά, σαν κουρτίνες κρεμασμένες. Η μια μπροστά από την άλλην.

Υποθέτουν δε, ότι το σύμπαν μας που γεννήθηκε με το Big-Bang προέρχεται από το τυχαίο άγγιγμα δυο παράλληλων n-branes (συμπάντων-κουρτινών) που αλληλοεπίδρασαν σε μια τεράστια έκρηξη, το Big Bang δημιουργώντας το δικό μας Σύμπαν.

Ολοένα η επιστήμη της αστροφυσικής και της κοσμολογίας πλησιάζουν στην Ορφική κοσμογονία.

Όλα Είναι Ένα.

Γεωλογικό ντόμινο δημιούργησε τη Σαχάρα!

Μια νέα μελέτη για την έρημο Σαχάρα παρουσιάζει ενδιαφέροντα στοιχεία για την ηλικία και την… καταγωγή της.

Σύμφωνα με τους ερευνητές η μεγάλη αφρικανική έρημος δημιουργήθηκε πολύ παλαιότερα από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα και υπεύθυνες για τη δημιουργία της είναι οι κλιματικές αλλαγές που προέκυψαν από τη συρρίκνωση της θάλασσας της Τηθύος «απόγονος» της οποίας είναι η Μεσόγειος Θάλασσα.

Οι επιστήμονες μελετώντας διάφορα γεωλογικά δεδομένα (κυρίως αναλύοντας τα στρώματα άμμου) της Σαχάρας είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η αφρικανική έρημος σχηματίστηκε πριν από 2-3 εκ. έτη την ίδια περίοδο που ξεκίνησε ο κύκλος των αλλεπάλληλων εποχών παγετώνων στο Βόρειο Ημισφαίριο.

Διεθνής ομάδα ερευνητών ανέλυσε εκ νέου τη διαστρωμάτωση της άμμου στη Σαχάρα. Οι ερευνητές μελέτησαν επίσης γύρη που εντοπίστηκε σε ιζήματα τα οποία ανασύρθηκαν από γεωτρήσεις στον πυθμένα θαλάσσιων περιοχών της Βορείου Αφρικής. Η μελέτη των ευρημάτων οδήγησε τους ερευνητές στο να παρουσιάσουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα για την ηλικία και την καταγωγή της Σαχάρας

Οι τεκτονικές πλάκες και η θάλασσα

Σύμφωνα με τους ερευνητές υπήρξε ένα γεωλογικό ντόμινο που οδήγησε στη γέννηση της Σαχάρας. Εκείνη την εποχή στην περιοχή κυριαρχούσε η θάλασσα της Τηθύος, μια μεγάλη κεντρική θάλασσα που εκτεινόταν ανάμεσα στην Ευρασιατική ήπειρο και την Αφρικανική. Ονομάστηκε έτσι από την αρχαία ελληνική θεότητα των ωκεανών Τηθύς.Οι ερευνητές εκτιμούν ότι πριν από περίπου έντεκα εκ. έτη ξεκίνησε μια σύνθετη γεωλογική και ατμοσφαιρική διεργασία που διήρκεσε περίπου τέσσερα εκ. έτη και οδήγησε τελικά στην εμφάνιση της Σαχάρας.

Σύμφωνα με το σενάριο των ερευνητών πριν από έντεκα εκ. έτη η τεκτονική πλάκα της Αφρικής άρχισε να κινείται ταχύτερα προς την Ευρωσιατική. Παράλληλα η Αραβική χερσόνησος ανυψώθηκε. Αυτά τα γεωλογικά φαινόμενα είχαν ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση και «διαμελισμό» της θάλασσας της Τηθύος. Από αυτή τη συρρίκνωση και διαμελισμό προέκυψαν τελικά η Μεσόγειος Θάλασσα και η Ερυθρά Θάλασσα.

Αυτό το γεωλογικό ντόμινο και ειδικά η συρρίκνωση της θάλασσας της Τηθύος προκάλεσε μια αλυσιδωτή κλιματική μεταβολή που είχε ως αποτέλεσμα να εξαφανίζονται σταδιακά οι καλοκαιρινοί μουσώνες στη Βόρειο Αφρική. Επίσης διακόπηκε η έλευση υγρασίας από τον Ατλαντικό Ωκεανό στη Βόρειο Αφρική και η υγρασία αυτή κατευθύνθηκε σε νοτιότερες περιοχές της ηπείρου. Όλα αυτά τα φαινόμενα οδήγησαν σύμφωνα με τους ερευνητές στη γέννηση της Σαχάρας πριν από περίπου επτά εκ. έτη. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Οι έξι κύκλοι του αέναου σύμπαντος

Κάθε κύκλος του αέναου σύμπαντος (αναπτύχθηκε από τους κοσμολόγους Paul Steinhardt και Neil Turok) διαιρείται σε έξι στάδια. Δεδομένου ότι οι κύκλοι επαναλαμβάνονται, μπορούμε κάλλιστα να ξεκινήσουμε την περιγραφή μας από οποιοδήποτε στάδιο. Είναι καλύτερα όμως να ξεκινήσουμε από τη χρονική στιγμή κατά την οποία η θερμοκρασία και η ενεργειακή πυκνότητα του σύμπαντος φτάνουν στο απόγειο τους.

Η Μεγάλη Έκρηξη

 Σε αντίθεση με το πληθωριστικό μοντέλο, το κυκλικό μοντέλο δεν προβλέπει κάποιο συγκεκριμένο χρονικό σημείο όπου η θερμοκρασία και η πυκνότητα τείνουν στο άπειρο. Αντιθέτως, η Μεγάλη Έκρηξη είναι ένα γεγονός που μπορεί, καταρχήν, να περιγραφεί απόλυτα από τους νόμους της φυσικής.

Πριν από την έκρηξη, ο χώρος επιπεδώνεται και γεμίζει με ενέργεια, η οποία είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη, λόγω της αποσύνθεσης της σκοτεινής ενέργειας. Τη στιγμή της έκρηξης, ένα μέρος αυτής της ενέργειας μετατρέπεται σε ομοιόμορφα κατανεμημένη, υπέρθερμη ύλη και ακτινοβολία. H θερμοκρασία είναι τόσο υψηλή, που η συνηθισμένη ύλη εξατμίζεται στα συστατικά της κουάρκ και ηλεκτρόνια, ενώ δημιουργούνται και πολλά ακόμη εξωτικά σωματίδια από τις συγκρούσεις υψηλής ενέργειας.

Στο διάστημα που μεσολαβεί όμως ανάμεσα στο πριν και το μετά της έκρηξης, το υλικό του διαστήματος παραμένει άθικτο, η ενεργειακή πυκνότητα πεπερασμένη και ο χρόνος κινείται ομαλά.

H εποχή κυριαρχίας της ακτινοβολίας

Από τη στιγμή που το σύμπαν γεννιέται ήδη επίπεδο από την έκρηξη και κυριαρχεί σε αυτό η ομοιόμορφα κατανεμημένη ακτινοβολία, δεν έχει λόγο ύπαρξης στο κυκλικό μοντέλο η ενδιάμεση πληθωριστική εποχή.

Σε θερμοκρασίες κάτω των 1020 βαθμών υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην εποχή της κυριαρχίας της ακτινοβολίας που προβλέπει το κυκλικό μοντέλο και σε αυτή που προβλέπει το πληθωριστικό μοντέλο. Όπως υποστηρίζει και το πληθωριστικό μοντέλο, οι μικρές διαφοροποιήσεις στις ιδιότητες των σωματιδίων της ύλης και της αντιύλης έχουν ως αποτέλεσμα να υπάρχει στη σύνθεση του θερμού πλάσματος ένα αμελητέο πλεόνασμα ύλης έναντι της αντιύλης.

Καθώς το σύμπαν ψύχεται, τα σωματίδια αντιύλης συγκρούονται και αλληλο-εξουδετερώνονται με τα σωματίδια της ύλης, αφήνοντας ανέπαφο μόνο το μικρό αυτό πλεόνασμα σωματιδίων ύλης, τα οποία κολυμπούν σε μια θάλασσα ακτινοβολίας.

Στο ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά την έκρηξη, τα εναπομείναντα κουάρκ συνδυάζονται μεταξύ τους και σχηματίζουν πρωτόνια και νετρόνια.

Στο χρονικό σημείο του ενός δευτερολέπτου περίπου, τα πρωτόνια και τα νετρόνια ενώνονται και σχηματίζουν πυρήνες ηλίου και άλλων ελαφρών στοιχείων.

H εποχή κυριαρχίας της ύλης

Όπως προβλέπει και το πληθωριστικό μοντέλο, στα 75.000 χρόνια μετά την έκρηξη η ύλη αναδεικνύεται σε κυρίαρχη μορφή ενέργειας. Τα πρώτα άτομα σχηματίζονται 380.000 χρόνια μετά την έκρηξη. Το σύμπαν γίνεται διάφανο. H ύλη σχηματίζει συγκεντρώσεις υπό την επίδραση της βαρύτητας και δημιουργούνται οι γαλαξίες. H εποχή αυτή ολοκληρώνεται μετά από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια περίπου.

H εποχή κυριαρχίας της σκοτεινής ενέργειας

Στην αφήγηση του κυκλικού μοντέλου, η σκοτεινή ενέργεια διατηρεί τον πρωταγωνιστικό της ρόλο. Μόλις η αραίωση της ύλης και της ακτινοβολίας επιτρέψει την κυριαρχία της σκοτεινής ενέργειας, η διαστολή του σύμπαντος επιταχύνεται. H συγκέντρωση των γαλαξιών, των άστρων, της σκόνης, των μορίων και των ατόμων — όλων όσα δημιουργήθηκαν μετά την τελευταία έκρηξη – αραιώνει δραματικά και το σύμπαν προσεγγίζει μία έρημη, ομοιόμορφη κατάσταση, η οποία φέρει ελάχιστα ίχνη από τους προηγούμενους κύκλους κοσμικής εξέλιξης.

H εποχή της συστολής

Στο κυκλικό μοντέλο, η επιταχυνόμενη διαστολή δεν συνεχίζεται επ’ άπειρον – εάν συνέβαινε αυτό, ο κύκλος δεν θα έκλεινε ποτέ. Μία από τις κεντρικές υποθέσεις του κυκλικού μοντέλου είναι η αποσύνθεση της σκοτεινής ενέργειας: έπειτα από ένα τρισεκατομμύριο χρόνια περίπου, οι φυσικές ιδιότητες της σκοτεινής ενέργειας μεταμορφώνονται, με αποτέλεσμα να επιβραδυνθεί και εντέλει να σταματήσει η διαστολή και να ακολουθήσει μία φάση εξαιρετικά ήπιας συστολής. Εάν δεχτούμε ότι η σκοτεινή ενέργεια μπορεί να αποσυντίθεται με βραδείς, ομαλούς ρυθμούς, οι συνέπειες είναι πολλές και ενδιαφέρουσες.

O μετασχηματισμός της σκοτεινής ενέργειας κατά τη διάρκεια κάθε κύκλου μπορεί να συγκριθεί με το μετασχηματισμό της ενέργειας ενός ελατηρίου, που αρχικά είναι τεντωμένο και στη συνέχεια απελευθερώνεται.

Αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, η σκοτεινή ενέργεια έχει κυρίως τη μορφή «δυναμικής» ενέργειας, όπως είναι η ενέργεια του τεντωμένου ελατηρίου. H ενεργειακή της πυκνότητα είναι αρχικά πολύ μικρή – αμελητέα αν συγκριθεί με την ενεργειακή πυκνότητα της ύλης και της ακτινοβολίας. Σε αντίθεση όμως με την πυκνότητα της ύλης και της ακτινοβολίας, που μειώνεται με τη διαστολή του σύμπαντος, η πυκνότητα της σκοτεινής ενέργειας παραμένει σχεδόν σταθερή. Από τη στιγμή που θα κυριαρχήσει επί της ύλης και της ακτινοβολίας, η σκοτεινή ενέργεια παραμένει σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την κατάσταση της δυναμικής ενέργειας.

Από τη σκοπιά της βαρύτητας, αυτό σημαίνει ότι ο ρυθμός διαστολής του σύμπαντος επιταχύνεται. Έπειτα όμως από ένα τρισεκατομμύριο χρόνια περίπου, η σκοτεινή ενέργεια υφίσταται ένα μετασχηματισμό, παρόμοιο με αυτόν που υφίσταται το τεντωμένο ελατήριο όταν απελευθερώνονται τα άκρα του: η σκοτεινή ενέργεια μετατρέπεται σε ένα μίγμα δυναμικής και κινητικής ενέργειας.

Ταυτόχρονα, η βαρυτική επίδραση που ασκεί στο χώρο αντιστρέφεται. H διαστολή του σύμπαντος επιβραδύνεται, για να μετατραπεί στο τέλος σε ήπια συστολή. Στη συνέχεια, η σκοτεινή ενέργεια αποκτά τις ιδιότητες ενός αερίου πολύ υψηλής πίεσης, που υποχρεώνεται να απλωθεί ομοιόμορφα στο χώρο. Αυτός ο εκπληκτικός μετασχηματισμός επιλύει πολλά από τα κοσμολογικά αινίγματα που έχει το σύμπαν.

Κατά την έναρξη της φάσης συστολής του σύμπαντος, η πυκνότητα της σκοτεινής ενέργειας είναι πολύ χαμηλή και ισούται με την τιμή που καταγράφεται σήμερα. Άπαξ και αρχίσει η συστολή, η ενεργειακή πυκνότητα αυξάνεται ραγδαία, ενώ η βαρυτική ενέργεια – δηλαδή η ενέργεια που είναι αποθηκευμένη στο βαρυτικό πεδίο – μετατρέπεται κι αυτή σε σκοτεινή ενέργεια υψηλής πίεσης. H πυκνότητα της μετασχηματισμένης σκοτεινής ενέργειας αυξάνεται πολύ ταχύτερα τόσο από την πυκνότητα των άλλων μορφών ενέργειας όσο και από την καμπυλότητα του χώρου. Καθώς ξεκινάει η περίοδος της κυριαρχίας της, η σκοτεινή ενέργεια διασφαλίζει τη διατήρηση του σύμπαντος σε μία ομαλή και επίπεδη κατάσταση, ενόσω συνεχίζεται η συστολή.

H μεγάλη κατάρρευση

H συστολή καταλήγει τέλος σε μία «μεγάλη κατάρρευση» (Big Crunch). Ένα μέρος της σκοτεινής ενέργειας υψηλής πίεσης μετασχηματίζεται ξαφνικά σε θερμή ύλη και ακτινοβολία, με αποτέλεσμα το σύμπαν να αρχίσει να διαστέλλεται. H κατάρρευση μετατρέπεται σε έκρηξη. Επειδή το σύμπαν ήταν ομαλό και επίπεδο πριν από την έκρηξη, παραμένει ομαλό και επίπεδο και μετά από αυτή.

Το κυκλικό σύμπαν λύνει πολλά προβλήματα του σύμπαντος

Συνεπώς, η υψηλής πίεσης σκοτεινή ενέργεια που κυριαρχεί κατά τη φάση συστολής του κυκλικού μοντέλου παίζει τον ίδιο ρόλο σε ό,τι αφορά την απάντηση των αινιγμάτων του σύμπαντος : της ομοιογένειας (γιατί το σύμπαν ήταν τόσο απίστευτα ομοιόμορφο ένα μόλις δευτερόλεπτο μετά το Big Bang;), και της επιπεδότητας (που εξηγεί γιατί το σύμπαν γεννήθηκε σε μια κατάσταση τόσο τέλειας ισορροπίας από τη Μεγάλη Έκρηξη, που επιβιώνει επί 13.7 δισεκατομμύρια συναπτά έτη), παρόμοια με την πληθωριστική ενέργεια στο μοντέλο του διαστελλόμενού σύμπαντος.

Εξετάζοντας τα πράγματα πιο προσεκτικά, διαπιστώνουμε ότι η φάση υψηλής πίεσης του κυκλικού μοντέλου μπορεί να λύσει και το πρόβλημα της ανομοιογένειας (οι ελάχιστες διαφοροποιήσεις της πυκνότητας από σημείο σε σημείο – που οδήγησαν στο σχηματισμό των γαλαξιών – την εποχή κυριαρχίας της ύλης, κάπου 75.000 χρόνια μετά το Big Bang). Όπως και στο πληθωριστικό μοντέλο, οι ανομοιογένειες που αναπτύσσονται στη φάση συστολής του κυκλικού μοντέλου είναι το αποτέλεσμα κβαντικών διακυμάνσεων.

Μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του μοντέλου είναι ότι η υψηλής πίεσης σκοτεινή ενέργεια μπορεί να σχηματίσει πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη διαφοροποιήσεις πυκνότητας ανεξάρτητες του μήκους κύματος, οι οποίες είναι ακριβώς αυτές που μας χρειάζονται, και δεν διαφέρουν σε τίποτε σχεδόν από αυτές που προβλέπει το πληθωριστικό μοντέλο. Αυτό είναι αξιοπρόσεκτο, δεδομένου ότι οι φυσικές συνθήκες της δημιουργίας των διακυμάνσεων πυκνότητας στα δύο μοντέλα είναι σχεδόν εκ διαμέτρου αντίθετες: στη μία περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα συνδυασμό βραδείας συστολής και σκοτεινής ενέργειας υψηλής πίεσης, ενώ στην άλλη έχουμε συνδυασμό ταχείας διαστολής και πληθωριστικής ενέργειας.

H συμφωνία των προβλέψεων του πληθωρισμού με τις μετρήσεις του δορυφόρου WMAP είναι ένας από τους βασικούς λόγους που εξηγούν την αποδοχή της πληθωριστικής υπόθεσης. Την ίδια συμφωνία όμως με τα δεδομένα του δορυφόρου WMAP πετυχαίνει και το κυκλικό μοντέλο. Οι υπάρχουσες μετρήσεις του μοτίβου θερμοκρασίας δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε την παραμικρή διάκριση ανάμεσα στα δύο μοντέλα.

Στο κυκλικό μοντέλο, αφού ολοκληρωθεί η φάση της συστολής και το σύμπαν περάσει σε μια νέα φάση διαστολής, κατά την οποία βρίσκεται σε θερμή κατάσταση, διαθέτει πλέον όλα τα χαρακτηριστικά που είχε την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης έναν κύκλο νωρίτερα: είναι εξαιρετικά ομαλό και επίπεδο, παρουσιάζει όμως ορισμένες αμελητέες διαφοροποιήσεις πυκνότητας που είναι ανεξάρτητες του μήκους κύματος. Καθώς εξελίσσεται ο επόμενος κύκλος, η όλη διαδικασία επαναλαμβάνεται. Κάθε κύκλος διαφέρει από τους άλλους σε ορισμένες μικρολεπτομέρειες, διότι τα κβαντικά άλματα είναι τυχαία και διέπονται από τους νόμους της τυχαιότητας. Όμως κατά μέσο όρο οι ιδιότητες του σύμπαντος παραμένουν πάντα οι ίδιες. Αυτό σημαίνει ότι δημιουργούνται ξανά και ξανά γαλαξίες, άστρα και πλανήτες όπως η Γη, στους οποίους μπορούν να αναπτυχθούν νοήμονες μορφές ζωής.

Το φανάρι που… χορεύει!

Στην πόλη της Λισαβόνας στην Πορτογαλία, ένα φανάρι κρύβει μια έκπληξη για τους πεζούς. Το μικρό κόκκινο ανθρωπάκι θα αρχίσει να χορεύει τραβώντας την προσοχή των πεζών, μέχρι να ανάψει το πράσινο. Εντωμεταξύ, ο χορός της φιγούρας στο φανάρι προέρχεται από περαστικούς που μπαίνουν σε έναν ειδικό θάλαμο και αυτοσχεδιάζουν μπροστά από μερικούς αισθητήρες. Η ιδέα ήταν της αυτοκινητοβιομηχανίας Smart, που καταλήγει με το μήνυμα “Για περισσότερη ασφάλεια στους δρόμους μας”.

23 διαφορετικές μελωδίες συνθέτουν τραγούδι

Το «Give It Up» είναι ένα μουσικό κομμάτι που δημιούργησε ο μουσικός και συνθέτης Kutiman. Το τραγούδι δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου με τη χρήση φωνητικών και οργάνων από 23 διαφορετικά βίντεο του YouTube, κυρίως από ερασιτέχνες μουσικούς. Κάθε μουσικός παίζει διαφορετικό όργανο και όλα μαζί τα βιντεάκια συνθέτουν ένα και μόνο κομμάτι που είναι απρόσμενα αρμονικό. «Από άσχετα βιντεάκια του YouTube κανείς δεν περίμενε τόσο μελωδικό αποτέλεσμα»…

Γιατί είμαι πάντα κουρασμένος;

Μόνιμα αίσθημα κόπωσης, η… μπάρα της ενέργειας σε μονοψήφιο αριθμό, ατονία και εκείνο το συναίσθημα ότι η ξεκούραση είναι μίλια μακριά. Δεν είστε μόνοι. Πολύς κόσμος νοιώθει έτσι κατά τη διάρκεια της ημέρας και έχει την ίδια απορία με εσάς «Γιατί νοιώθω έτσι;».

Διαβάστε παρακάτω τις δέκα πιο συχνές αιτίες κόπωσης και τι μπορείτε να κάνετε για να ξεφορτωθείτε αυτόν τον… βραχνά.

 * Τι τρώτε: Αρκετές φορές η κατανάλωση καφεΐνης και ζάχαρης μπορεί να σας κάνει να νοιώθετε κουρασμένοι, μιας και τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα ανεβοκατεβαίνουν γρήγορα χάρη σε αυτές τις δύο ουσίες. Δοκιμάστε εναλλακτικά να καταναλώνετε φρούτα, λαχανικά και άπαχη πρωτεΐνη. Οι τροφές αυτές θα σας κάνουν να νοιώθετε λιγότερο κουρασμένοι, ενώ σε γενικές γραμμές μια υγιεινή διατροφή συνδέεται με μεγαλύτερα επίπεδα ενέργειας στον οργανισμό κυρίως μέσα από τον έλεγχο του βάρους.

* Πόσο κοιμάστε; Σίγουρα το περιμένατε αυτό. Αρκετός κόσμος δεν συμπληρώνει τις ώρες που χρειάζεται για να ξεκουραστεί. Πόσες ώρες είναι αυτές; Δείτε εδώ. Αν λοιπόν ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία, τότε θα πρέπει να αποφεύγετε ουσίες όπως η καφεΐνη και το αλκοόλ, τις ώρες πριν ξαπλώσετε. Επίσης, κλείστε την τηλεόραση πριν κοιμηθείτε και φροντίστε στο υπνοδωμάτιο να επικρατεί ησυχία και… γαλήνη.

* Πόσο (λίγο) ασκείστε; Όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, η άσκηση δεν σας κάνει να νοιώθετε κουρασμένοι -εκτός και αν προπονείστε καθημερινά και δεν ξεκουράζεστε επαρκώς. Αντιθέτως, οι ειδικοί συνιστούν να ασκείστε σε καθημερινή βάση για να αυξήσετε τα επίπεδα ενέργειάς σας. Σε κάθε περίπτωση, φροντίστε η προπόνησή σας να τελειώνει τουλάχιστον τρεις ώρες πριν πάτε για ύπνο, έτσι ώστε να εξασφαλίσετε καλύτερη ποιότητα ξεκούρασης.

* Αναιμία: Από τις πιο συχνές αιτίες κούρασης, η αναιμία μπορεί να διαπιστωθεί μέσα από μια απλή εξέταση αίματος. Συνήθως αφορά περισσότερο τις γυναίκες και ιδιαίτερα εκείνες που έχουν προβλήματα με την έμμηνο ρύση τους. Η αναιμία αντιμετωπίζεται συνήθως με δίαιτα πλούσια σε σίδηρο από κρέας και λαχανικά ή συμπληρώματα για όσους έχουν χρόνια έλλειψη σιδήρου.

* Ελλείψεις σε σημαντικά θρεπτικά συστατικά, όπως το Κάλιο. Και πάλι, αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε εύκολα με μια εξέταση αίματος και αναλόγως να προχωρήσετε σε θεραπεία με τη λήψη συμπληρωμάτων.

* Προβλήματα με τον θυρεοειδή: Τόσο ο υπέρ, όσο και ο υποθυρεοειδισμός προκαλούν την εμφάνιση αισθήματος κόπωσης. Μια εξέταση αίματος για τον έλεγχο τις λειτουργίας των ορμονών του θυρεοειδή θα σας βοηθήσει να αποκτήσετε συνολική εικόνα για το πρόβλημα και να ξεκινήσετε την κατάλληλη θεραπεία.

* Διαβήτης: Άνθρωποι με προβλήματα διαβήτη, οι οποίοι δεν λαμβάνουν την κατάλληλη θεραπεία, νοιώθουν ένα μόνιμο αίσθημα κόπωσης. Αν λοιπόν νοιώθετε συνέχεια κουρασμένοι, έχετε μόνιμα θολή όραση και συχνουρία, τότε θα πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε εξετάσεις αίματος.

* Κατάθλιψη: Αν το αίσθημα κόπωσης συνοδεύεται με αισθήματα λύπης και έλλειψη όρεξης, ενώ παράλληλα δεν βρίσκετε ευχαρίστηση σε πράγματα τα οποία παλαιότερα σας έκαναν να νοιώθετε όμορφα, τότε ενδεχομένως να έχετε κατάθλιψη. Μην το κρατάτε μέσα σας και απευθυνθείτε άμεσα σε κάποιον ειδικό ψυχολόγο.

* Προβλήματα ύπνου: Αν νοιώθετε ότι δεν ξεκουράζεστε ποτέ και αυτό δεν αλλάζει με τίποτα, τότε ίσως θα πρέπει να επισκεφθείτε κάποιο εργαστήριο ύπνου, ειδικά αν ροχαλίζετε έντονα. Το ροχαλητό μπορεί να αποτελεί κομμάτι της υπνικής άπνοιας, μιας κατάστασης κατά την οποία ο πάσχων σταματά να αναπνέει για σύντομες περιόδους κατά τη διάρκεια της νύχτας.

* Αδιάγνωστη καρδιακή πάθηση: Η μόνιμη κούραση μπορεί να συνδέεται με πρόβλημα στην καρδιά, ιδιαίτερα στις γυναίκες. Αν λοιπόν συναντάτε πρόβλημα κατά την άσκηση, το οποίο δεν είχατε παλαιότερα ή αν νοιώθετε περίεργα κάθε φορά που γυμνάζεστε, ενδεχομένως να πρέπει να απευθυνθείτε στον παθολόγο σας.

Τι προκαλεί τα αυτοάνοσα νοσήματα και τι μπορούμε να κάνουμε;

Τα αυτοάνοσα νοσήματα εμφανίζονται όταν ο οργανισμός επιτίθεται και καταστρέφει τα δικά του κύτταρα και όργανα. Η ετυμολογία της λέξης προέρχεται από τη λέξη «αυτό», δηλαδή «δικό μου», και τη λέξη «άνοσο», που αναφέρεται στο ανοσοποιητικό σύστημα.
Η αυτοανοσία είναι η συνηθέστερη αιτία χρόνιων παθήσεων. Τα αυτοάνοσα νοσήματα επηρεάζουν την υγεία περισσότερων ανθρώπων απ' ό,τι οι καρδιακές παθήσεις ή ο καρκίνος .

«Ένας στους δέκα ανθρώπους στην Ευρώπη πάσχει από ένα αυτοάνοσο νόσημα».

Ένα στα δέκα άτομα στην Ευρωπαϊκή Ένωση πάσχει από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα. Πενήντα εκατομμύρια Αμερικανοί, 1 στους 6, πάσχουν από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, ενώ οι αντίστοιχοι αριθμοί για τη στεφανιαία νόσο είναι 1 στους 20 και για τον καρκίνο 1 στους 14 κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής του ανθρώπου.
Πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου επιδημία που επιδεινώνεται με εντυπωσιακές ταχύτητες. Οι επιπτώσεις της στη δημόσια υγεία φαίνεται ότι δεν έχουν γίνει ακόμη πλήρως αντιληπτές, επειδή μεταξύ άλλων προσβάλλει διαφορετικά όργανα και ιστούς, οπότε κάθε περίπτωση αντιμετωπίζεται ως ξεχωριστή νοσολογική οντότητα.
Ασθένειες όπως: σκλήρυνση κατά πλάκας, νεανικός διαβήτης, ρευματοειδής αρθρίτιδα, θυρεοειδίτιδα του Hashimoto, ψωρίαση, ελκώδης κολίτιδα, νόσος του Crohn, ερυθηματώδης λύκος, δερματομυοσίτιδα, μυασθένεια, ALS (αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση) είναι μόνο μερικές από τις πάνω από εκατό ασθένειες των οποίων η αναγνωρισμένη προέλευση είναι αυτοάνοση. Πρόκειται για χρόνιες παθήσεις, μερικές από τις οποίες μπορεί να είναι απειλητικές για τη ζωή και στην πλειονότητά τους οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτές πρέπει να υποβάλλονται σε φαρμακευτικές αγωγές για όλη τους τη ζωή. Οι περισσότερες από αυτές τις θεραπείες είναι προσανατολισμένες στην καταστολή της δραστηριότητας του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ποια είναι η αιτία των αυτοάνοσων νοσημάτων

Γνωρίζουμε ότι η συχνότητα εμφάνισης των αυτοάνοσων ασθενειών συνδέεται με το βιοτικό επίπεδο. Όσο υψηλότερο είναι το βιοτικό επίπεδο των εξεταζόμενων πληθυσμών, τόσο μεγαλύτερη είναι η συχνότητα εμφάνισης των αυτοάνοσων νοσημάτων. Είναι το τίμημα που πληρώνουμε για έναν τρόπο ζωής που απομακρύνεται συνεχώς από το φυσιολογικό.
Υπό κανονικές συνθήκες, το ανοσοποιητικό μας σύστημα και ο στρατός των λευκών αιμοσφαιρίων του βοηθούν το σώμα μας να αμυνθεί κατά των επιβλαβών ουσιών και κυττάρων, όπως οι ιοί, τα βακτήρια και τα κύτταρα του καρκίνου. Σε ασθενείς με κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, το ανοσοποιητικό σύστημα δεν είναι σε θέση να εφαρμόζει τη διάκριση μεταξύ των υγιών ιστών του σώματος και των εχθρών του. Αυτό προκαλεί μια ανοσολογική αντίδραση προς τα ίδια τα συστατικά του σώματος.
Οι θεωρίες σχετικά με τα αίτια και τους μηχανισμούς που εμπλέκονται στην αυτοανοσία είναι πολλαπλές. Η σχετική έρευνα έχει έντονο επιστημονικό, αλλά και κοινωνικό ενδιαφέρον. Τα προβλήματα, ωστόσο, στη διάγνωση και τη θεραπεία των παθολογιών αυτού του τύπου περιπλέκονται από πολλούς παράγοντες, όπως:
συμπτώματα που εμπλέκουν πολλές ιατρικές ειδικότητες και επηρεάζουν όλα τα όργανα του σώματος
η ιατρική εκπαίδευση παρέχει μόνο στοιχειώδη κατάρτιση σε σχέση με τα αυτοάνοσα νοσήματα
οι ειδικοί δεν είναι γενικώς εξοικειωμένοι με τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των διάφορων αυτοάνοσων νοσημάτων και τις εξελίξεις στη θεραπεία πέραν της σφαίρας της ειδικότητάς τους
τα αρχικά συμπτώματα είναι συχνά διακοπτόμενα και ακαθόριστα μέχρις ότου η νόσος γίνει οξεία
η έρευνα συνήθως αφορά μεμονωμένες ασθένειες και έχει περιορισμένο σκοπό. Απαιτείται μεγαλύτερη ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των ερευνητικών προγραμμάτων για τα διάφορα αυτοάνοσα νοσήματα.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα πώς το σώμα δεν αναγνωρίζει τους δικούς του ιστούς και ενεργοποιεί αυτούς τους μηχανισμούς αυτοκαταστροφής, είναι αναγκαίο να εξετάσουμε το πρόβλημα στην πηγή του: σε κυτταρικό επίπεδο.
Τα κύτταρα είναι οι βιολογικές μονάδες που σχηματίζουν τον οργανισμό μας. Αποικίες κυττάρων με κοινά χαρακτηριστικά συναθροίζονται για να σχηματίσουν τελικά τα όργανα που απαρτίζουν το ανθρώπινο σώμα. Η λειτουργική κατάσταση των κυττάρων μας αντανακλά την τελική κατάσταση της υγείας μας. Είδαμε προηγουμένως ότι κάθε κύτταρο, και το σώμα ως σύνολο, χρειάζεται ειδικά στοιχεία για να πετύχει τη βέλτιστη λειτουργία του: μεταλλικά στοιχεία, αμινοξέα, βιταμίνες, ένζυμα, πρωτεΐνες, λίπη και υδατάνθρακες. Είναι πλέον αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι εντατικές καλλιέργειες, η εξάντληση των πόρων του εδάφους και ο υψηλός βαθμός επεξεργασίας των τροφών επηρεάζουν τη βιοχημική ισορροπία του ανθρώπινου σώματος.
Οι αλλαγές που έχουν υποστεί οι τροφές και η διατροφή μας κατά τα τελευταία πενήντα χρόνια είναι εντυπωσιακές. Το πρόβλημα δεν σταματά όμως μόνο στο επίπεδο της έλλειψης θρεπτικών συστατικών. Η εικόνα περιπλέκεται επιπλέον λόγω της αυξημένης τοξικότητας των τροφών και του σύγχρονου περιβάλλοντος.
Ας πάρουμε πάλι για παράδειγμα το σπανάκι. Στο έδαφος όπου στο παρελθόν καλλιεργούσαμε εκατό σπανάκια, σήμερα καλλιεργούνται χίλια. Οι θρεπτικές ουσίες που βρίσκονται στο έδαφος και απορροφιόνταν από εκατό φυτά, τώρα πρέπει να κατανεμηθούν ανάμεσα σε χίλια. Είναι αναπόφευκτο σε αυτό το σημείο να εμπλουτίσουμε το έδαφος με λίπασμα, ώστε να υπάρχει επαρκής παραγωγή χρόνο με το χρόνο.
Τα λιπάσματα που συνήθως χρησιμοποιούνται στις παραδοσιακές καλλιέργειες (ΝΡΚ) παρέχουν στο έδαφος τα τρία βασικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη των φυτών: άζωτο (Ν), φώσφορο (Ρ) και κάλιο (Κ). Ένα γόνιμο έδαφος, ωστόσο, κάτω από ιδανικές συνθήκες, θα πρέπει να περιέχει 92 στοιχεία. Χρειάζονται όμως δεκαετίες ώστε τα μεταλλικά στοιχεία και ιχνοστοιχεία να ενσωματωθούν στο χώμα, μέσα από φυσικές διαδικασίες, όπως οι κεραυνοί που δεσμεύουν το άζωτο από την ατμόσφαιρα, η αποσύνθεση οργανικού υλικού, όπως τα φύλλα, και οι διεργασίες που πραγματοποιούνται από τους μικροοργανισμούς στο έδαφος. Ακόμη και οι καλύτερες βιολογικές καλλιέργειες, επί του παρόντος, καταφέρνουν να εμπλουτίσουν τα εδάφη τους με 16 μεταλλικά στοιχεία στις καλύτερες περιπτώσεις.
Τα ίδια τα φυτά, που πρέπει να αναπτυχθούν απουσία των λοιπών 89 απαραίτητων στοιχείων υποφέρουν και αποτελούν εύκολη λεία για παράσιτα, μύκητες και βακτήρια. Για να ληφθεί μια καλή συγκομιδή, θα πρέπει, στη συνέχεια, να χρησιμοποιηθούν επαρκείς ποσότητες φυτοφαρμάκων, αντιμυκητιακών και αντιβακτηριακών ουσιών. Έτσι, όλη η τροφική αλυσίδα αλλοιώνεται από τις ελλείψεις των απαραίτητων στοιχείων και την επιβάρυνση από τοξικούς παράγοντες.
Τα βαρέα μέταλλα, τα βιομηχανικά χημικά, τα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες ξένες προς τη ζωή ενώσεις (ξενοβιοτικά) αποτελούν στοιχεία μιας πραγματικότητας από την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν ακόμη και τα ζώα που ζουν στον βόρειο πόλο. Πράγματι, έχουν ανιχνευτεί ποσότητες βιομηχανικών χημικών στους ιστούς των πολικών αρκούδων. Κάθε ζωντανός οργανισμός στον πλανήτη μας περιέχει ένα σημαντικό τοξικό φορτίο.
Ο όρος «ξενοβιοτικά» αναφέρεται σε τοξικές ενώσεις και προέρχεται από τις λέξεις «ξένος» και βίος (ζωή). Όλες αυτές οι ουσίες που είναι ξένες προς τη ζωή και βρίσκονται στο σώμα μας έχουν κάποιο βαθμό τοξικότητας. Δεν μπορούμε να αναφερόμαστε σε φυσιολογικά επίπεδα, αυτές οι ενώσεις απλά δεν θα έπρεπε να βρίσκονται ή να ανιχνεύονται στο σώμα μας. Τέσσερα εκατομμύρια χημικών ουσιών, που δεν βρίσκονται στη φύση, έχουν παραχθεί μέχρι τώρα στο εργαστήριο και πολλές από αυτές έχουν βρει εμπορικές και βιομηχανικές εφαρμογές. Το φυσιολογικό θα ήταν να μην έχουμε κανένα ίχνος αυτών των ουσιών στο σώμα μας.
Τα κύτταρά μας έχουν αναπόφευκτα μια εικόνα ριζικά διαφορετική από τη φυσιολογική. Η σύνθεσή των κυττάρων μας είναι σημαντικά αλλοιωμένη. Απουσιάζουν ζωτικά στοιχεία που θα έπρεπε να περιέχονται σε αυτά και συναντώνται τοξικές ουσίες, που δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί.
Γνωρίζουμε ότι αλλαγές στη βιοχημική σύνθεση του εσωτερικού των κυττάρων συνοδεύονται από αλλαγές των ιδιοτήτων της κυτταρικής μεμβράνης. Η κυτταρική μεμβράνη είναι σαν ένας τοίχος που διαχωρίζει το εσωτερικό από το εξωτερικό των κυττάρων. Μια από τις ιδιότητες της μεμβράνης είναι να ταυτοποιεί το κύτταρο. Στο εξωτερικό τοίχωμα της μεμβράνης βρίσκονται τα μόρια που έχουν την ιδιότητα να διαμορφώνουν την ταυτότητα του ίδιου του κυττάρου. Όταν ένα λευκό αιμοσφαίριο «διαβάζει» την ταυτότητα στο τοίχωμα ενός κυττάρου, μπορεί να καταλάβει αν πρόκειται για κύτταρο του σώματος ή για κάποιον εχθρό. Το ανοσοποιητικό μας σύστημα είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να μην επιτίθεται στα δικά του κύτταρα, αλλά μόνο σε ξένα κύτταρα.

Αυτός ο μηχανισμός εξηγεί πολλές παραμέτρους των αυτοάνοσων νοσημάτων και δημιουργεί νέες προοπτικές για αποτελεσματικότερες θεραπευτικές προσεγγίσεις:
εξηγεί τη σχέση μεταξύ των αυτοάνοσων νοσημάτων και του βιοτικού επιπέδου: όσο υψηλότερο είναι το βιοτικό επίπεδο μιας χώρας, τόσο υψηλότερη είναι η κατανάλωση τεχνητώς επεξεργασμένων τροφών
εξηγεί γιατί τα αυτοάνοσα νοσήματα μπορούν να εκδηλωθούν σε οποιοδήποτε όργανο του σώματος
εξηγεί γιατί τα νοσήματα αυτά σχετίζονται τόσο με την έλλειψη θρεπτικών συστατικών (βιταμίνης D, σελήνιου, βιταμίνης Α, βιταμίνης Β1, λιπαρών οξέων) όσο και με την αυξημένη έκθεση σε τοξικούς παράγοντες (διοξίνες, βαρέα μέταλλα)
εξηγεί γιατί όλο και περισσότεροι άνθρωποι παρουσιάζουν συμπτώματα που προσβάλλουν περισσότερα από ένα όργανα. Έχει διαπιστωθεί ότι τα αυτοάνοσα νοσήματα οφείλονται σε τρεις παράγοντες:
1. επιγενετική (περιβάλλον, διατροφή, ελλείψεις, τοξικότητα)
2. γενετική
3. απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η τεράστια αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης αυτής της ομάδας ασθενειών κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια, και επομένως μέσα σε μία μόνο γενιά, δείχνει σαφώς ότι οι γενετικοί (κληρονομικοί) παράγοντες μπορούν να δημιουργήσουν μια προδιάθεση, αλλά δεν μπορεί να αποτελούν τον κύριο αιτιολογικό παράγοντα.
Η χρήση ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων μειώνει την ένταση των συμπτωμάτων και μας επιτρέπει να συμπεράνουμε μια πιθανή εμπλοκή του ανοσοποιητικού συστήματος. Η χρήση τους και μόνο, ωστόσο, δεν μπορεί να οδηγήσει σε ουσιαστική θεραπεία. Απεναντίας, μάλλον επιδεινώνει τη συνολική υγεία των ασθενών. Φαίνεται ότι το ανοσοποιητικό σύστημα λειτουργεί καλά, κάποιες φορές ίσως και υπερβολικά καλά (υπερ-αντιδραστικό). Ακόμα και το στοιχείο αυτό, όμως, δεν είναι σε θέση να παράσχει τις απαντήσεις που θα ανοίξουν την πόρτα σε πιο αποτελεσματικές λύσεις. Χρόνια έρευνας και θεραπειών που στοχεύουν στη σύνδεση της αιτιολογίας των αυτοάνοσων νοσημάτων με τη δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος δεν έχουν αποδώσει τους αναμενόμενους καρπούς.

Η πραγματική λύση θα πρέπει να κατευθύνεται προς την αποκατάσταση της βιοχημικής ισορροπίας και της φυσιολογικής λειτουργίας του σώματος. Η επιγενετική και οι αλλοιώσεις της λειτουργίας και της κυτταρικής ταυτότητας λόγω περιβαλλοντικών παραγόντων είναι μια απάντηση που ανοίγει το δρόμο για πιο αποτελεσματικές λύσεις.
Για να επιτύχουμε μια ουσιαστική θεραπεία θα πρέπει να διορθώσουμε τις ελλείψεις σε θρεπτικά συστατικά και να βοηθήσουμε το σώμα να διαχειριστεί και να εξαλείφει αποτελεσματικά τις τοξικές ουσίες. Όσο πιο υγιείς είμαστε, τόσο απομακρυνόμαστε από την ασθένεια.

Κύτταρα που έχουν φυσιολογική σύσταση και δομή αναγνωρίζονται ως δικά μας, αντί να δέχονται επίθεση από το ανοσοποιητικό σύστημα.

Τι μπορούμε να κάνουμε

Η Μεταβολομική είναι ένα εργαλείο τεράστιας σημασίας για την αντιμετώπιση και τη διαχείριση αυτών των ασθενειών. Οι μεταβολομικές αναλύσεις μάς επιτρέπουν να προσδιορίσουμε τις συγκεκριμένες ελλείψεις και να ελέγξουμε την κατάσταση των αποτοξινωτικών και αντιοξειδωτικών μηχανισμών.
Το στρες είναι επίσης ένας επιβαρυντικός παράγοντας μείζονος σημασίας για τα αυτοάνοσα νοσήματα και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται επαρκώς.

«Με τη χρήση συμπληρωμάτων, τη διόρθωση της διατροφής και του τρόπου ζωής και τη λήψη φαρμάκων για τον περιορισμό των συμπτωμάτων, όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο, μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία των αυτοάνοσων νοσημάτων».

Με τη χρήση συμπληρωμάτων διατροφής, την τήρηση κατάλληλης διατροφής, την υιοθέτηση ενός υγιεινού και φυσικότερου τρόπου ζωής και τη χρήση φαρμάκων για τη μείωση της έντασης των συμπτωμάτων, όπου είναι αναγκαίο, έως ότου το σώμα να έχει το χρόνο να επανέλθει στα φυσιολογικά του επίπεδα, μπορούμε να αλλάξουμε την εξέλιξη των ασθενειών αυτής της ομάδας. Μπορούμε να βοηθήσουμε τον οργανισμό μας να μεταβεί από μια κατάσταση συνεχιζόμενης επιδείνωσης σε μια κατάσταση σταθερής βελτίωσης.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι μια επιδημία που ακόμη δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως. Σήμερα γνωρίζουμε πολύ περισσότερα από όσα γνωρίζαμε πριν από μερικά χρόνια και είμαστε σε θέση να ενεργήσουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Μπορούμε να ζούμε περισσότερο, να είμαστε πιο υγιείς και να διαθέτουμε την ενέργεια και την αποφασιστικότητα που απαιτείται για την αντιμετώπιση αυτού του «παιχνιδιού» που λέγεται ζωή.