5 Ιουνίου1825: O Οδ. Ανδρούτσος εκτελέστηκε από Έλληνα στην Ακρόπολη

Ήταν από τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς ηγέτες της Επανάστασης του 1821.Έπεσε θύμα όμως των εμφύλιων διαμαχών κατά την διάρκεια του Αγώνα και σκοτώθηκε από χέρι Ελληνικό.

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1788 και ήταν ο μονάκριβος γιός του ξακουστού αρβανίτη αρματολού της Ρούμελης Αντρέα Βερούση ή Καπετάν Ανδρούτσου και της Ακριβής Τσαρλαμπά, κόρης προεστού της Πρέβεζας.

Στο νησί του Οδυσσέα είχε καταφύγει η μητέρα του για να γλιτώσει από την καταδίωξη των Τούρκων, επειδή ο πατέρας του είχε ακολουθήσει τον θαλασσομάχο Λάμπρο Κατσώνη στις ανά το Αιγαίο περιπέτειές του.

 

Εκεί βαφτίστηκε το 1792 από την γυναίκα του Κατσώνη Μαρουδιά, που για τον ίδιο λόγο είχε ζητήσει και αυτή άσυλο στο νησί. Προς τιμή του ομηρικού ήρωα του δόθηκε το όνομα Οδυσσέας. Ο ίδιος όμως πατρίδα του θεωρούσε την πατρίδα του πατέρα του, τις Λιβανάτες της Λοκρίδας.

 

Ο πατέρας του Οδυσσέως, ο φοβερός καπετάνιος Ανδρούτσος Βερούσης από τις Λιβανάτες. Είχε καθιερώσει τη μάχη εκ του συστάδην και όχι εξ αποστάσεως με πυροβόλα όπλα!Όταν ο Αλή Πασάς έμαθε πως ο φίλος του καπετάν Ανδρούτσος, που εν τω μεταξύ είχε αποκεφαλιστεί από τους Τούρκους το 1797, άφησε γιο, τον πήρε κοντά του, στην αυλή του στα Γιάννενα, που αποτελούσε τότε σπουδαίο στρατιωτικό σχολείο, στο οποίο μαθήτευσαν αρκετοί Έλληνες αγωνιστές του 1821.

 

Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον μεγάλωσε ο μικρός Οδυσσέας. Εκεί έμαθε τα πρώτα γράμματα και να μιλάει ιταλικά και αρβανίτικα.Η σωματική του δύναμη ήταν παροιμιώδης και διηγούνται αναρίθμητα κατορθώματά του.Κάποιος βιογράφος του γράφει, ότι "επήδα ως έλαφος, έτρεχεν ως ίππος και ίππευεν ως Κένταυρος".

 

Το 1816 ο Αλή Πασάς τον έστειλε αρματολό στην Λειβαδιά, αφού τον πάντρεψε πρώτα με την Ελένη Καρέλη. Εκεί έμεινε ως τις παραμονές του 1821.Τον Οκτώβριο του 1820, μετά από διαμάχη με τους τοπικούς άρχοντες έφυγε και την θέση του πήρε ο Αθανάσιος Διάκος.Από το 1818 ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ένθερμος υποστηρικτής του Αγώνα

 

Μόλις ξέσπασε η Επανάσταση βρέθηκε αμέσως στις πρώτες γραμμές του Αγώνα και ανέλαβε να ξεσηκώσει τους Έλληνες της Ανατολικής Ρούμελης.Στις 8 Μαΐου του 1821 κλείνεται με άλλους 117 πολεμιστές στο Χάνι της Γραβιάς και χαρίζει στον Αγώνα μία από τις πιο δοξασμένες μάχες, που τον επέβαλε ως τον στρατιωτικό αρχηγό της Ρούμελης. Η νίκη του Ανδρούτσου στην Γραβιά έσωσε την επανάσταση από βέβαιο κίνδυνο, καθώς ο Ομέρ Βρυώνης με 8.000 άνδρες βάδιζε ακάθεκτος προς την εξεγερμένη Πελοπόννησο.

 

Το 1822 φθάνει στην Αθήνα και αναλαμβάνει την διοίκηση του κάστρου της Ακρόπολης με φρούραρχο τον Γιάννη Γκούρα.

Στην Ακρόπολη έκανε διάφορα οχυρωματικά έργα και την εξασφάλισε με νερό που δεν είχε. Στο μεταξύ νέα εχθρικά σώματα πλημμύρισαν την Ρούμελη. Κι επειδή ο Οδυσσέας δεν είχε αρκετές δυνάμεις να αντισταθεί, αναγκάσθηκε να συνθηκολογήσει μαζί τους.

 

Ήταν τα λεγόμενα "καπάκια" (προφορικές συμφωνίες), ένα τέχνασμα για κερδίσει χρόνο, το οποίο όμως παρεξηγήθηκε από τους εχθρούς του (κοτσαμπάσηδες της Ανατολικής Ρούμελης και Ιωάννης Κωλέττης), που δεν τον συμπαθούσαν, λόγω της μεγάλης επιρροής που ασκούσε στο λαό.Ο Ανδρούτσος οργισμένος από την συμπεριφορά των πολιτικών παραιτείται και η κυβέρνηση στέλνει τον Νούτσο και τον Παλάσκα να τον αντικαταστήσουν.

 

Υποψιαζόμενος ότι οι δύο απεσταλμένοι της κυβέρνησης έρχονται να τον σκοτώσουν, χάνει την ψυχραιμία του και με την ανοχή του οι άνδρες του τους σκοτώνουν.Ο Κωλέττης τον επικηρύσσει για 5.000 γρόσια και ο Υπουργός Εκκλησιαστικών επίσκοπος Ανδρούσης Ιωσήφ τον αφορίζει.Όμως η κάθοδος του Δράμαλη αναγκάζει την κυβέρνηση να ανακαλέσει την επικήρυξη και τον αφορισμό του Ανδρούτσου, ο οποίος αναλαμβάνει ξανά δράση. Δεν κατορθώνει να εμποδίσει την κάθοδο του Οθωμανού πολέμαρχου στην Πελοπόννησο, αλλά δεν αφήνει να περάσουν εφοδιοπομπές και ενισχύσεις για την στρατιά του.

 

Μετά την καταστροφή του Δράμαλη, ο Ανδρούτσος επέστρεψε στην Αθήνα και ίδρυσε δύο σχολεία στην Αθήνα και κάλεσε τον Κοραή από την Ευρώπη και τον Βάμβα από την Κεφαλλονιά να έρθουν να διδάξουν, χωρίς να εισακουσθεί.

Γρήγορα καινούργιες στρατιωτικές επιχειρήσεις τον έκαναν να φύγει από την Αθήνα για την Ανατολική Ρούμελη. Τον Νοέμβριο του 1822 ηττάται από τον Κιοσέ Μεχμέτ στο Δαδί και παρά λίγο να αιχμαλωτισθεί, ενώ τον Ιούλιο του 1823 ανακόπτει στην Βοιωτία την εκστρατεία του Γιουσούφ Περκόφτσαλη Πασά.

 

Ο ηρωισμός του, το προοδευτικό του πνεύμα και το ομηρικό του όνομα, στάθηκε αφορμή να θέλουν να τον γνωρίσουν όλοι οι Ευρωπαϊοι φιλέλληνες που κατέβηκαν στην επαναστατημένη Ελλάδα. Με πολλούς από αυτούς συνεργάστηκε για διάφορα κοινωφελή έργα και τον φίλο του λόρδου Βύρωνα, τον Άγγλο Έντουαρντ Τρελόνι, τον έκανε γαμπρό του, δίνοντάς του την ετεροθαλή αδελφή του Ταρσίτσα.

 

Η διαμάχη του και ο παραγκωνισμός του από τους αντιπάλους του, ανάγκασαν τον πεισματάρη και οξύθυμο πολέμαρχο να πάρει τους άνδρες του και να έλθει στην Βοιωτία στις αρχές του 1825. Εκεί προέβη σε νέα "καπάκια" με τους Τούρκους με σκοπό να εκβιάσει την κυβέρνηση, χωρίς όμως να προδώσει την επανάσταση.Οι εχθροί του βρήκαν μία ακόμη ευκαιρία να χαρακτηρίσουν την πράξη του αντεθνική και τον ίδιο προδότη. Η κυβέρνηση έστειλε εναντίον του ισχυρή στρατιωτική δύναμη με αρχηγό τον παλαιό του φίλο Γιάννη Γκούρα, που από καιρό είχε γίνει ο προσωπικός του εχθρός.

 

Ο Οδυσσέας αποφεύγοντας συστηματικά κάθε συμπλοκή με τα κυβερνητικά σώματα για να μη χυθεί πολύτιμο αδελφικό αίμα, αποτραβήχτηκε στις Λιβανάτες. Ύστερα από μερικές μικροσυμπλοκές στις αρχές Απριλίου παραδόθηκε στον Γκούρα (7 Απριλίου 1825) με την ρητή υπόσχεση ότι θα τον έστελνε στην Πελοπόννησο για να δικαστεί από την Διοίκηση.

 

Ο Γκούρας όμως δεν κράτησε την υπόσχεσή του. Τον φυλάκισε στην Αθήνα, πάνω στην Ακρόπολη. Επειδή στο μεταξύ ξεσηκώθηκαν διάφοροι αγωνιστές με πρώτο τον Καραϊσκάκη για την άδικη κακομεταχείριση του Ανδρούτσου και επειδή ο ίδιος ζητούσε να περάσει το συντομότερο από δίκη, ο Γκούρας πρόσταξε να τον θανατώσουν στις 5 Ιουνίου του 1825.

 

Για να καλύψουν το έγκλημά τους πέταξαν το πτώμα του στο λιθόστρωτου του Ναού της Απτέρου Νίκης και διέδωσαν πως ο φυλακισμένος προσπάθησε να αποδράσει και σκοτώθηκε. Τον έθαψαν προσωρινά στην εκκλησία της Σωτήρας στο Ριζόκαστρο.Η αλήθεια δεν άργησε να αποκαλυφθεί και η ιστορία τον αποκατέστησε ηθικά, τοποθετώντας τον ανάμεσα στους κορυφαίους ήρωες του Εικοσιένα.

 

Μα και το κράτος τον δικαίωσε. Το 1865 έγινε με μεγάλη επισημότητα και στρατιωτικές τιμές η μετακομιδή των οστών του στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, όπου σήμερα υπάρχει ο τάφος του.

Ζεν Μάθημα – H Υποταγή ενός Φαντάσματος*

Μια άρρωστη, νεαρή σύζυγος ήταν έτοιμη να πεθάνει. «Σε αγαπώ τόσο πολύ» είπε στον άντρα της «που δεν θέλω να σε αφήσω. Μην πας μετά από μένα σε άλλη γυναίκα. Αν το κάνεις θα γυρίσω σαν φάντασμα και θα σου προξενήσω ατέλειωτα προβλήματα.»
Σύντομα η γυναίκα πέθανε. Ο άντρας σεβάστηκε την τελευταία της επιθυμία τους τρεις πρώτους μήνες, αλλά μετά γνώρισε μια άλλη γυναίκα και την ερωτεύθηκε. Δεσμεύτηκαν να παντρευτούν.

Αμέσως μετά τον αρραβώνα τους το φάντασμα άρχισε να επισκέπτεται κάθε βράδυ τον άντρα, κατηγορώντας τον ότι είχε αθετήσει την υπόσχεσή του. Ήταν ένα έξυπνο φάντασμα. Του είπε επακριβώς ότι είχε κουβεντιάσει με την νέα αγαπημένη του. Όποτε έδινε ο άντρας ένα δώρο στην αρραβωνιαστικιά του το φάντασμα του το περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια. Μπορούσε ακόμα να επαναλάβει λέξη-λέξη τις συνομιλίες τους και ήταν τόσο ενοχλητικό που ο άντρας δεν μπορούσε πια να κοιμηθεί. Κάποιος τον συμβούλευσε να πάει να πει το πρόβλημά του σε έναν δάσκαλο Ζεν που ζούσε κοντά στο χωριό. Στο τέλος, από απελπισία πήγε στον μοναχό για βοήθεια.

«Η προηγούμενη γυναίκα σου έγινε φάντασμα και γνωρίζει ο,τιδήποτε κάνεις» σχολίασε ο δάσκαλος. «Ο,τιδήποτε κάνεις ή λες, ότι δίνεις στην αγαπημένη σου, το γνωρίζει. Πρέπει να είναι ένα πολύ σοφό φάντασμα. Πραγματικά άξια του θαυμασμού σου. Την επόμενη φορά που θα εμφανιστεί, διαπραγματεύσου μαζί της. Πες της πως ξέρει τόσα πολλά που δεν μπορείς να της κρύψεις τίποτα, και ότι αν απαντήσει σε μία και μοναδική ερώτησή σου, πως της υπόσχεσαι να διαλύσεις αμέσως τον αρραβώνα και να μείνεις ανύπαντρος.»
«Τι ερώτηση πρέπει να της κάνω;» ζήτησε να μάθει ο άντρας.
Ο μοναχός απάντησε: «Πάρε μια μεγάλη χούφτα από σπόρους σόγιας και ρώτα την πόσους ακριβώς σπόρους κρατάς στο χέρι σου. Αν δεν μπορεί να σου πει, τότε θα καταλάβεις πως δεν είναι παρά πλάσμα της φαντασίας σου και θα πάψει να σε ταλαιπωρεί.»
Το επόμενο βράδυ, όταν το φάντασμα εμφανίστηκε ο άντρας την καλόπιασε και την κολάκεψε πως ξέρει τα πάντα.
«Πράγματι,» απάντησε το φάντασμα, «και ξέρω ότι πήγες να δεις τον Ζεν δάσκαλο σήμερα.»
«Αφού ξέρεις τόσα πολλά», είπε ο άντρας, «πες μου πόσους σπόρους κρατάω μες το χέρι μου!» Δεν υπήρχε πια φάντασμα να απαντήσει την ερώτηση.
-------------------
*Το Φάντασμα που πρέπει να υποταχτεί είναι οι ανθρώπινες κατασκευές του νου, τα πλάσματα της φαντασίας που μας στοιχειώνουν

8 (σίγουροι) τρόποι για να καταστρέψετε τα παιδιά σας!

Είναι οι λάθος τρόποι που μας επισημαίνουν πέντε ειδικοί, ώστε να τους αποφύγουμε!

1. Απειλείτε το παιδί ότι θα το εγκαταλείψετε
Έχει συμβεί σε όλους μας. Φτάνει η ώρα να φύγετε από το πάρκο και τα παιδιά τρέχουν, κρύβονται, και γενικά αρνούνται να φύγουν. Η τακτική αυτή του εκβιασμού, λέει ο δόκτωρ L. Alan Sroufe, καθηγητής ψυχολογίας στο University of Minnesota’s Institute of Child Development, μας φαίνεται κάποιες φορές πολύ «δελεαστική» για να συμμορφωθούν αλλά θυμηθείτε ότι η απειλή της εγκατάλειψης είναι εξαιρετικά επιζήμια για τα παιδιά. Η αίσθηση του δεσίματος με τους γονείς, είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στην ανάπτυξη του παιδιού, ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια. Η απειλή εγκατάλειψης, ακόμα και με φαινομενικά ανάλαφρο τρόπο, μπορεί να ταρακουνήσει τα θεμέλια της ασφάλειας που αντιπροσωπεύετε στα μάτια του. Έτσι, την επόμενη φορά προσπαθήσετε με απλά λόγια να του εξηγήσετε πως έχει η κατάσταση. Αν ήρθε η ώρα να φύγετε από το πάρκο, προετοιμάστε το πρώτα, δεδομένου ότι οι απότομες αλλαγές είναι δύσκολες για τα παιδιά. Στη συνέχεια υπενθυμίστε το κάθε λεπτό που περνάει, έτσι ώστε να προετοιμαστεί ψυχολογικά.

2. Τους λέτε ψέματα
Ένας απλός, αλλά εξαιρετικά σημαντικό κανόνας στην ανατροφή των παιδιών είναι: Μην λέτε στα παιδιά ποτέ ψέματα, ακόμη κι αν πιστεύετε ότι κάποια ψέματα προστατεύουν τον συναισθηματικό τους κόσμο, λέει ο δόκτωρAlan Sroufe. Ακόμη κι όταν δεν είμαστε σίγουροι, πώς να χειριστούμε κάποιες δύσκολες καταστάσεις, είναι πολύ σημαντικό, να λέμε την αλήθεια. Αρκεί η εξήγηση που θα δώσουμε να είναι κατάλληλη για την ηλικία του παιδιού. Ένα πολύ μικρό παιδί δεν έχει ανάγκη από μια λεπτομερή εξήγηση του θανάτου. Λέγοντάς του ότι ήταν πολύ ηλικιωμένο το ζώο, και οι γιατροί δεν μπορούσαν να το κάνουν καλά, μπορεί να είναι αρκετό για το παιδί. Την επόμενη λοιπόν φορά που θα σκεφτείτε να του πείτε ένα μικρό ψέμα, προτιμήστε να πείτε την αλήθεια και παράλληλα όμως βοηθήστε το να τα βγάλει πέρα με «την πάλη των συναισθημάτων του». Μακροπρόθεσμα θα είναι πολύ καλύτερα για την ψυχική υγεία του.

3. Αγνοείτε τη δική σας άσχημη συμπεριφορά
Να θυμάστε ότι τα παιδιά μαθαίνουν με βάση αυτά που βιώνουν, λέει ο David Elkind, ειδικός αναπτυξιολόγος στο Tufts University. Απορροφούν σαν σφουγγάρια τα πάντα γύρω τους, και είναι εξαιρετικά ικανά να μαθαίνουν και να αντικατοπτρίζουν τις καλές και κακές συμπεριφορές, ακόμα και από τότε που είναι πολύ μικρά. Αντανακλώντας στον εαυτό μας, την συμπεριφορά που περιμένουμε από τα παιδιά μας, είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε ως γονείς. Θυμηθείτε ότι αυτά που κάνετε, επηρεάζουν πολύ περισσότερο το παιδί, σε σχέση με αυτά που λέτε. Έτσι για παράδειγμα, εάν θέλετε το παιδί σας να σέβεται τον άλλον και να είναι ευγενικό, να δείχνετε και εσείς ανάλογη συμπεριφορά, ακόμα και όταν είστε θυμωμένοι ή διαφωνείτε με κάποιον.

4. Υποθέτετε ότι αυτό που «δούλεψε» στο πρώτο σας παιδί, θα λειτουργήσει και στο δεύτερο Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα με τις συμβουλές ανατροφής, είναι ότι η ίδια μέθοδος δεν ταιριάζει σε όλους, λέει χαρακτηριστικά ο Dr. Elkind. Υπάρχει μάλιστα μια χαρακτηριστική παροιμία που λέει ότι «το ίδιο βραστό νερό που σκληραίνει το αυγό, μαλακώνει το καρότο». Η ίδια συμπεριφορά, μπορεί να έχει διαφορετικά αποτελέσματα ανάλογα με την προσωπικότητα του κάθε παιδιού. Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτό που λειτούργησε καλά για ένα παιδί, δεν σημαίνει ότι απαραίτητα θα λειτουργήσει το ίδιο και για τα άλλα.

5. Πανικοβάλλεστε όταν το παιδί δεν τηρεί κάποιον κανόνα
Οι περισσότεροι γονείς έχουν διαμορφωμένες απόψεις για τα πράγματα που είναι για το καλό των παιδιών τους, μας λέει ο George Scarlett, παιδοψυχίατρος στο Eliot-Pearson Department of Child Development του Tufts University.Έτσι, όταν το παιδί κάνει κάτι που το θεωρούν κακό, στεναχωριούνται και εκνευρίζονται πολύ. Όμως μια «κακή» δραστηριότητα που γίνεται αραιά (όπως η ενασχόληση με βιντεοπαχνίδια) , δεν θα είναι πολύ επιζήμια για την ανάπτυξη του παιδιού σας, εάν το υπόλοιπο 99 % των δραστηριοτήτων του είναι ευθυγραμμισμένες με τις πεποιθήσεις σας. Να θυμάστε ότι αν ένα παιδί μεγαλώνει με αγάπη, σε ένα καλό οικογενειακό περιβάλλον, τότε οι «κακές» δραστηριότητες δεν θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη του.

6. Τιμωρείτε το παιδί επειδή συμπεριφέρεται ανώριμα
Εννοείται πως ακόμη κι όταν τα παιδιά γίνονται νήπια μπορεί να εκφράσουν το θυμό τους χτυπώντας ένα παιδάκι, ή πετώντας πράγματα. Αυτή είναι μια απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά για ένα παιδί, μας λέει ο δόκτωρ Tovah Klein, διευθυντής στο τμήμα ανάπτυξης Barnard Toddler Center του Columbia University. Ιδιαίτερα όταν το παιδί αυτό δεν έχει ωριμάσει συναισθηματικά .Αντί λοιπόν να τιμωρείτε τις συναισθηματικές εξάρσεις του, βοηθήστε το να καταλάβει τους λόγους που κάνει ότι κάνει και εξηγήστε του, ότι υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να εκφράζει τα συναισθήματα του.

7. Είστε περισσότερο φίλοι με τα παιδιά, παρά γονείς!
Αυτό είναι ένα συχνό λάθος που κάνουν οι γονείς, ιδίως όσο μεγαλώνουν τα παιδιά τους λέει η παιδίατρος Sue Hubbard. Όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να τους επιζητούν και να τους αγαπάνε , οπότε είναι εύκολο να διολισθήσουν στο ρόλο του φίλου, παρά στο ρόλο του γονέα. Είναι όμως πολύ σημαντικό να παραμείνουν γονείς και να βρουν τη σωστή ισορροπία στη σχέση τους με το παιδί.

8. Πιστεύετε ότι είστε απόλυτα υπεύθυνοι (ή καθόλου υπεύθυνοι) για τη ανάπτυξη του παιδιού σας
Όλοι έχουμε επίγνωση της σημασίας που έχει η ανατροφή που δίνουμε στα παιδιά.Όμως μερικές φορές δίνουμε μυθικές διαστάσεις στο πόσο μπορούμε να επηρεάσουμε την πορεία ενός παιδιού, λέει ο Hans Steiner, υπεύθυνος του ψυχιατρικού τμήματος στο Stanford University. Το να γίνετε ένας γονιός γεμάτος άγχος και ενοχές είναι ένας σίγουρος τρόπος για να χαλάσετε τα παιδιά σας. Υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες εκτός από εσάς που επηρεάζουν την προσωπικότητα και την ανάπτυξή των παιδιών: τα γονίδια, άλλα μέλη της οικογένειας, το σχολείο, οι φίλοι. Έτσι, αν κάτι πάει στραβά, μην το πάρετε προσωπικά , δεδομένου ότι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι φταίτε εσείς. Από την άλλη όμως, μην θεωρήσετε ότι δεν έχετε κανένα ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού σας. Μερικοί άνθρωποι το βλέπουν ανάποδα, ότι οι επιτυχίες και τα προβλήματα των παιδιών οφείλονται κυρίως στα γονίδια ή στους δάσκαλους στο σχολείο, και όχι στους ίδιους. Και οι δύο ακραίες απόψεις, είναι λάθος. Η ανατροφή που θα του δώσετε είναι σημαντική στη ζωή του παιδιού, αλλά δεν είστε ο μόνος παράγοντας που θα καθορίσει την πορεία του.

Φρίντριχ Νίτσε – Ο παιδαγωγός της ελευθερίας

    «Θα με καταλάβουνε ύστερα απ’ τον προσεχή ευρωπαϊκό πόλεμο». Αυτή η προφητική φράση βρίσκεται ανάμεσα στα όσα τελευταία έγραψε ο Νίτσε. Και πραγματικά, μόνο με την κατάσταση της έντασης, τής αβεβαιότητας και τού κινδύνου τού κόσμου μας στο τέλος του περασμένου αιώνα, μπορούμε να συλλάβουμε το αληθινό νόημα των λόγων τού μεγάλου προάγγελου· την ιστορική αναγκαιότητα πού εκφράζουν.

Φαίνεται πώς σ’ αυτόν τον καταπληκτικό δημιουργό, τον ευαίσθητο και στην παραμικρότερη ατμοσφαιρική αλλαγή, στο παραμικρότερο προαίσθημα τής καταιγίδας, πού η νευρικότητά του μεταμορφωνότανε σε μεγαλοφυΐα κι η μεγαλοφυΐα σε πυριφλεγή γράμματα, ξέσπασε βίαια όλη η πίεση τής ηθικής βαρύτητας τής Ευρώπης κι έτσι βρισκόμαστε μπροστά στη μεγαλοπρεπέστερη λαίλαπα του πνεύματος, που προηγείται απ’ την τρομερότερη λαίλαπα τής ιστορίας. Το διαπεραστικό βλέμμα του Νίτσε αντελήφθη τον ερχομό τής κρίσης, την ώρα που οι άλλοι νανουρίζονταν μ’ ανώφελα λόγια, κι ένοιωσε την αφορμή της.
Την «αβάσταχτη εθνικιστική φαγούρα των καρδιών και τη δηλητηρίαση του αίματος, που τώρα στην Ευρώπη κάνει τους λαούς ν’ απομονώνονται μεταξύ τους, λες κι ήσαν σε καραντίνα», τον «εθνικισμό των κερασφόρων κτηνών», που δεν έχουνε καμία ανώτερη ιδέα έκτος απ’ την εγωιστική σκέψη που την αντλούνε απ’ την ιστορία, τη στιγμή που όλες οι δυνάμεις ωθούν βίαια πια σε μια μελλοντική κι ανώτερη ένωση. Και το άγγελμα τής καταστροφής βγαίνει οργισμένα απ’ το στόμα του, όταν βλέπει τις σπασμωδικές προσπάθειες για την διαιώνιση στην Ευρώπη «ενός στείρου πολιτικού συστήματος». Για την υπεράσπιση μιας ηθικής βασιζόμενης πάνω στα συμφέροντα και στην κερδοσκοπία «αυτή ή παράλογη κατάσταση δεν μπορεί να διαρκέσει περισσότερο», γράφει με πύρινα γράμματα πάνω στα τείχη τού σύγχρονου πολιτισμού. «Ο πάγος που μας βαστάει έγινε πολύ λεπτός. Αισθανόμαστε όλοι το θερμό κι επικίνδυνο φύσημα τού νοτιά»…

Κανένας δεν ένοιωσε τούς τριγμούς τού ευρωπαϊκού οικοδομήματος όπως ο Νίτσε· κανένας σε μια εποχή αισιόδοξης αυτοϊκανοποίησης δεν κραύγασε στην Ευρώπη, τόσο απελπισμένα, καλώντας την να φύγει· να φύγει τρέχοντας για την τιμιότητα και το φως· να καταφύγει σε μιαν ανώτερη διανοητική λευτεριά. Κανένας δεν ένοιωσε τόσο έντονα πως μια εποχή μόλις τέλειωσε και πέθανε και πως σ’ αυτήν τη θανατερή κρίση κάτι καινούργιο προπαρασκευάζονταν βίαια. Τώρα μόλις το γνωρίζουμε κι εμεις μαζί του.
Την κρίση αυτή θανάσιμα τη στοχάστηκε εκ των προτέρων, όπως και την έζησε θανάσιμα εκ των προτέρων. Αυτού ακριβώς βρίσκεται το μεγαλείο και ο ηρωισμός του. Κι η φοβερή ένταση που βασάνιζε απέραντα το πνεύμα του και που τελικά, τον κατακομμάτιασε, ήταν εκείνη που τον ένωσε σ’ ένα ανώτερο στοιχείο: δεν ήταν παρά ο πυρετός τού σύμπαντος μας, πριν ακόμα σπάσει το απόστημα. Πάντα πουλιά πού προμηνούν τις καταιγίδες, οι αγγελιοφόροι του πνεύματος, προηγούνται με το πέταγμά τους απ’ τις μεγάλες καταστροφές, κι υπάρχει κάποια αλήθεια στη σκοτεινή δοξασία τού λαού, πως πριν απ’ τούς πολέμους και τις κρίσεις το ουράνιο στερέωμα το αυλακώνουν οι αιματοπόρφυρες τροχιές τών κομητών. Έτσι κι ο Νίτσε ήταν ο φάρος που φώτισε απ’ τα ουράνια ύψη, σαν την αστραπή που προμηνάει την καταιγίδα· ο Νίτσε ήταν ο βουερός άνεμος πού λυσσομανάει αφηνιασμένα στις ψηλές βουνοκορφές, πριν ακόμα η λαίλαπα κατεβεί στους κάμπους, κανένας δεν ένοιωσε από πριν με τόσο μετεωρολογική ακρίβεια όλες τις λεπτομέρειες, όπως και τη βιαιότητα τού κατακλυσμού που θα ξεσπούσε στον πολιτισμό μας.
Αυτή όμως είναι ή αιώνια τραγωδία του πνεύματος: Η σφαίρα του της ανώτερης διαύγειας και θεώρησης δεν επικοινωνεί με τον βαρύ και πνιχτικό αέρα τής εποχής του, και το παρόν πάντα δεν κατανοεί και δεν νοιώθει, κι όταν ακόμα κάποιο σημείο μετεωρίζεται στον ουρανό του πνεύματος κι όταν ακόμα βουίζουν τα φτερά τής προφητείας. Ακόμα κι η φωτεινότερη μεγαλοφυΐα τού αιώνα δεν ήταν αρκετά φαεινή για να μπορέσει να την καταλάβει η εποχή της. Όπως ο Μαραθωνοδρόμος, αφού πνευστιώντας διέτρεξε την απόσταση που τον χώριζε απ’ την Αθήνα, δεν μπόρεσε ν’ αναγγείλει την ήττα των Περσών παρά μονάχα με μιαν υπέρτατη εκστατική κραυγή (κι ύστερα έπαθε θανατηφόρα αιμορραγία), έτσι κι ο Νίτσε προφήτεψε μονάχα τη φοβερή καταστροφή τού πολιτισμού μας, χωρίς να μπορέσει να την εμποδίσει. Έριξε μονάχα στην εποχή του μια τρομακτική κι αξέχαστη εκστατική κραυγή. Ύστερα το πνεύμα θρυμματίστηκε μέσα του.
Ο Γιάκομπ Μπούρκχαρντ (Jacob Burckhardt), o καλύτερός του αναγνώστης, είναι κείνος που καθόρισε καλύτερα την αληθινή υπηρεσία που πρόσφερε o Νίτσε και που γι’ αυτήν πρέπει να τον ευγνωμονούμε. «Τα βιβλία σου», έγραψε στον Νίτσε, «αυξάνουν την ανεξαρτησία στον κόσμο». Αυτός ο κατατοπισμένος κι ευρύτατα μορφωμένος άνθρωπος εύστοχα έγραψε: Την ανεξαρτησία στον κόσμο κι όχι την ανεξαρτησία τού κόσμου. Γιατί η ανεξαρτησία μόνο στο άτομο υφίσταται, στον ιδιώτη, και δεν μεγαλώνει μαζί με τον αριθμό. Κι ακόμα πιο πολύ δεν αυξαίνει με τα βιβλία και τη μόρφωση. «Δεν υπάρχει ηρωική εποχή, υπάρχουνε μόνο ηρωικοί άνθρωποι». Πάντα το άτομο είναι εκείνο πού φέρνει την ανεξαρτησία στον κόσμο και πάντοτε μοναδικά για τον εαυτό του μονάχα. Κάθε ελεύθερο πνεύμα είναι κι ένας Αλέξανδρος: Κατακτάει ορμητικά όλες τις χώρες κι όλα τα βασίλεια, δεν έχει όμως κληρονόμους. Πάντα η αδέσποτη αυτοκρατορία γίνεται ή λεία των διαδόχων και των θαυμαστών, των υπομνηματιστών και των σχολιαστών, που είναι σκλαβωμένοι στο γράμμα.
Να γιατί η μεγαλόπρεπη ανεξαρτησία τού Νίτσε δεν μας χαρίζει μια διδασκαλία (όπως νομίζουν οι παιδαγωγοί), άλλα μια ατμόσφαιρα στην απέραντα φωτεινή ατμόσφαιρα, την πλημμυρισμένη από υπέρτατη διαύγεια και πάθος, από μια δαιμονιακή φύση, την ατμόσφαιρα που ξεσπάει σε θύελλες και καταστροφές. Όταν ερχόμαστε σε επαφή με τα βιβλία του, νιώθουμε το όζον, τον πρωταρχικό αέρα, τον απαλλαγμένο από κάθε βαρύτητα, από κάθε νέφωση, από κάθε σκοτεινιά στο ηρωικό αυτό τοπίο η ματιά μας φτάνει ως τα τρίσβαθα του ουρανού κι αναπνέουμε έναν μοναδικό, διάφανο και ζωογόνο αέρα, έναν αέρα για ρωμαλέες καρδιές και λεύτερα πνεύματα.
Πάντα ή λευτεριά είναι το τελικό νόημα του Νίτσε, το νόημα τής ζωής του και τής πτώσης του: Όπως ή φύση έχει ανάγκη απ’ τις καταιγίδες και τούς κυκλώνες για να ξεσπάει ή περίσσια της δύναμη σε μία βίαιη εξέγερση κατά τής σταθερότητάς της, όμοια και το πνεύμα από καιρό σε καιρό έχει ανάγκη από έναν άνθρωπο δαιμονιακό, που η ανώτερή του δύναμη ορθώνεται αντιμέτωπη στην κοινότητα τής σκέψης και στη μονοτονία τής ηθικής. Έχει ανάγκη ενός ανθρώπου που καταστρέφει κι αυτοκαταστρέφεται. Οι ηρωικοί όμως αυτοί επαναστάτες δεν είναι καθόλου λιγότερο σμιλευτές και πλάστες του σύμπαντος απ’ τούς σιωπηλούς δημιουργούς. Αν αυτοί δείχνουνε την πληρότητα τής ζωής, οι άλλοι φανερώνουμε την ασύλληπτη δύναμη τής θέλησης της, γιατί πάντα και μοναδικά απ’ τις τραγικές φύσεις αποκτούμε συνείδηση τής βαθύτητας τού αισθήματος και μόνο χάρη στα απροσμέτρητα πνεύματα, η ανθρωπότητα γνωρίζει το υπέρτατο μέτρο της.

Δημιουργισμός – Εξελικτική Δημιουργία. Όταν η πνευματική οκνηρία των δούλων του θεού ενδύεται την επιστημονική τήβενο

Σε πείσμα όλων των ευρημάτων που σχετίζονται με την Θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου, και τα τεράστια βήματα της επιστήμης της βιολογίας, για τα οποία χιλιάδες επιστήμονες εργάστηκαν με αξιοθαύμαστο ζήλο και επιστημονική υπευθυνότητα, η αντεπίθεση της σκοταδιστικής θρησκευτικής δεισιδαιμονίας, δεν έπαψε και ούτε θα πάψει ποτέ να ανασυντάσσεται, προκειμένου να υποστηρίζει τον Θεό της, ο οποίος, κατ’ αυτήν, δημιούργησε τα πάντα σ’ αυτό το σύμπαν, που γνωρίζουμε μέχρι στιγμής.

Όπως θα δούμε στο ντοκιμαντέρ, που έπεται, οι δημιουργιστές, μ’ ένα σωρό μεταφυσικούς σαλτιμπαγκισμούς, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η θεωρία του Δαρβίνου είναι ένα λάθος. Η τακτική τους είναι πλέον γνωστή. Πιάνουν ένα μικρό «κενό» της θεωρίας της εξέλιξης και προσπαθούν να του δώσουν τις διαστάσεις μιας μαύρης τρύπας του διαστήματος. Στην προκειμένη περίπτωση πιάστηκαν από μια ουρά ενός βακτηριδίου, για την οποία συμπεραίνουν ότι δεν είναι δυνατόν αυτή να προέκυψε από την διαδικασία της εξέλιξης αλλά μόνον από την ύπαρξη ενός σχεδίου, το οποίο φυσικά συνέταξε ο Θεός.
Το γεγονός ότι η θεωρία της εξέλιξης ξεκίνησε με πολλά κενά, τα οποία συνεχώς συμπληρώνονται και μειώνονται, για τους δημιουργιστές δεν είναι καν άξια λόγου. Υπάρχουν και δούλοι που δεν μπορούν να ζήσουν δίχως αφέντη. Που δεν μπορούν να αισθανθούν την ελευθερία που προκύπτει από την αναγνώριση της φύσεως, ως μοναδικής μάνας όλων των πλασμάτων της. Διότι η μάνα φροντίζει, ενώ ο δημιουργός απαιτεί, διατάζει, τιμωρεί …  Όλοι μας λοιπόν ανήκουμε στον δημιουργό αφέντη μας. Κι αφού αυτός δεν υπάρχει τότε υποτασσόμαστε στους αντιπροσώπους του, το άθλιο παπαδαριό, αλλά και στους αφέντες των κοινωνιών, βασιλιάδες, πολιτικάντηδες και δικτάτορες του κάθε είδους.
Τα ιερατεία ποτέ δεν θα πάψουν να πολεμούν την θεωρία της εξέλιξης, διότι γνωρίζουν άριστα ότι αυτή μπορεί να αποβεί μοιραία για την ύπαρξή τους. Να αποβεί ο ακούσιος δολοφόνος τους. Ξέρουν ότι έχουν τον αγράμματο και αμόρφωτο όχλο με το μέρος τους. Να δούμε όμως μέχρι πότε.

Προσέξτε παρακαλώ ότι αυτοί οι ψευδεπιστήμονες που μιλάνε στο ντοκιμαντέρ, ποτέ δεν θα επιχειρήσουν να ανακαλύψουν τους μηχανισμούς της εξελικτικής διαδικασίας, εκ την οποίας προήλθε η περιστρεφόμενη αυτή ουρά του βακτηριδίου, στην οποία αναφέρονται οι ερίφηδες, διότι είναι αμαρτία να ασχολείται κανείς με τα σχέδια του θεού.
Φανταστείτε το θράσος του δούλου, ο οποίος να έμπαινε κρυφά στο γραφείο του αφέντη του και να σκάλιζε τα έγγραφα και τα σχέδιά του, τα οποία είναι απόρρητα, και φυσικά ουδείς άλλος πρέπει να γνωρίζει. Μια είναι η τιμωρία για το συγκεκριμένο αδίκημα: το πυρ το εξώτερο. Αυτήν δεν επέβαλε η Ιερά Εξέταση στους επιστήμονες κατά τον Μεσαίωνα;
Ποιοι λοιπόν κατά την γνώμη των δημιουργιστών προβαίνουν στην ύβρη της κλοπής των μυστικών σχεδίων του θεού τους; Οι βιολόγοι που λειτουργούν με το σκεπτικό της θεωρίας του Δαρβίνου. Αυτός είναι ο λόγος που οι χωροφύλακες των απορρήτων του θεού τους, οι δημιουργιστές, κόπτονται να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει εξέλιξη. Δύσκολα μπορεί να κατανοήσει την συμπεριφορά τους αυτή, εάν δεν έχει μελετήσει ικανώς την ιστορία της δουλικής συμπεριφοράς και των φερόντων αυτήν δούλων, διαχρονικά και διατοπικά.
Ας δούμε όμως την απόπειρα των δημιουργιστών, οι οποίοι αποδεικνύουν τρομάρα τους, ότι η δαρβινική θεωρία είναι λάθος:

Η βελτίωση της επικοινωνίας

Η βελτίωση της επικοινωνίας στις συντροφικές σχέσεις. Στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα πολύ άνθρωποι δοκιμάζουν εντάσεις, συγκρούσεις και δυσκολίες στις βασικές σχέσεις της προσωπικής τους ζωής. Ιδιαίτερα οι ερωτικές και οι συζυγικές σχέσεις διαταράσσονται σοβαρά από εξωπραγματικές προσδοκίες, σύγχυση των ρόλων, προβλήματα επικοινωνίας, παρεμβάσεις τρίτων, δυσκολίες στη σεξουαλική ζωή και τη διαχείριση των οικονομικών πόρων.
Τραυματικές εμπειρίες από την παιδική ηλικία και από προηγούμενες σχέσεις, ανασφάλειες, φόβοι και εσωτερικές συγκρούσεις δεν μας επιτρέπουν να αντιμετωπίσουμε με διαύγεια, καθαρότητα και δημιουργική υπομονή το σύντροφό μας.
Με το πέρασμα του χρόνου η αγάπη και ο αμοιβαίος σεβασμός δίνουν τη θέση τους στην απογοήτευση, την οργή, τις αρνητικές κριτικές, τα αισθήματα παραμέλησης και εγκατάλειψης. Η σχέση αντί να είναι πηγή χαράς και δημιουργίας γίνεται πηγή οδύνης. Αισθανόμαστε ότι ο σύντροφός μας δεν μας καταλαβαίνει, ότι είναι αδιάφορος ή επιθετικός ή ότι έχει υπερβολικές απαιτήσεις.
Όσο περισσότερο προσπαθούμε να τον πείσουμε να βελτιώσει τη συμπεριφορά του για να ικανοποιήσει τις προσδοκίες μας τόσο περισσότερο απογοητευόμαστε. Ο άλλος δεν φαίνεται διατεθειμένος να αλλάξει και οι δικές μας παρατηρήσεις, απαιτήσεις, συμβουλές και προκλήσεις όχι μόνο δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα αλλά δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
loving Αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε τη σχέση είναι προτιμότερο να στραφούμε προς τον εαυτό μας και να προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε το σύντροφό μας. Χρειάζεται να καλλιεργήσουμε την αυτογνωσία, να συνειδητοποιήσουμε τα δικά μας λάθη και τις δικές μας αδυναμίες και να πειραματιστούμε με νέους τρόπους δημιουργικής επικοινωνίας. Να αναζητήσουμε νέους τρόπους κατανόησης και ερμηνείας της συμπεριφοράς του συντρόφου αλλά και νέους, γόνιμους τρόπους για να του μεταφέρουμε τα δικά μας μηνύματα.
Τις περισσότερες φορές καταλαβαίνουμε τον άλλο χρησιμοποιώντας στοιχεία που υπάρχουν στον δικό μας ψυχισμό. Προβάλλουμε πάνω του δικά μας ψυχολογικά δεδομένα. Ερμηνεύουμε τον άλλο μέσα από το πρίσμα των προσωπικών μας πεποιθήσεων, εμπειριών και συναισθημάτων. Τον χαρακτηρίζουμε μέσα από τις δικές μας αρχές και αξίες.

Η αυθεντική επικοινωνία προϋποθέτει βαθιά γνώση του εαυτού μας, αυτοέλεγχο και εσωτερική ισορροπία. Αν έχουμε συνειδητοποιήσει τα ιδιαίτερα ψυχολογικά μας χαρακτηριστικά, τότε μπορούμε να ελέγξουμε τις καθοδηγητικές και ερμηνευτικές μας παρορμήσεις και να σεβασθούμε την προσωπικότητα του άλλου γι αυτό που είναι χωρίς να επιδιώκουμε να τον προσαρμόσουμε στα δικά μας δεδομένα.
Έχω τη δυνατότητα να καταλάβω τον άλλο καλύτερα όταν μπορώ να καταπαύσω τις δικές μου ψυχοδυναμικές συγκρούσεις. Όταν κραυγάζουν μέσα μου δυνατές φωνές δεν μπορώ ν’ ακούσω τον άλλο. Όταν δεν έχω απελευθερωθεί από τα δεσμά των έντονων αναγκών μου δεν μπορώ να καταλάβω τον άλλο. Όταν δεν έχω συμφιλιωθεί με τον εαυτό μου δεν μπορώ να συγχωρέσω τον άλλο. Όταν δεν έχω γαληνέψει μέσα μου δεν μπορώ να καθησυχάσω τον άλλο. Όταν δεν έχω αγαπήσει τον εαυτό μου, δεν μπορώ να αγαπήσω τον άλλο.
Αληθινή κατανόηση του συντρόφου δεν σημαίνει θεωρητική ερμηνεία των σκέψεων και των αισθημάτων του αλλά ταύτιση μαζί του, βιωματική συμμετοχή στα αισθήματά του, σημαίνει να δούμε και να αισθανθούμε την πραγματικότητα με τον τρόπο που εκείνος την βλέπει και την αισθάνεται.

Επικοινωνώ δημιουργικά με τον σύντροφό μου όταν εκτιμώ και αποδέχομαι με σεβασμό τα αισθήματα του χωρίς να εξετάζω αν είναι σωστά ή λάθος, όταν εκφράζω αυτό που πιστεύω με στοργή, ζεστασιά, κατανόηση και σεβασμό. Η άνευ όρων αποδοχή των αισθημάτων και των βιωμάτων του άλλου δημιουργεί το κατάλληλο, υποστηρικτικό περιβάλλον που θα τον βοηθήσει να εξερευνήσει τον εαυτό του, να αναπτύξει και να αξιοποιήσει τις εσωτερικές δυνατότητες αλλαγής που κρύβονται μέσα του.
Ενώ αντίθετα οι δυναμικές, παρορμητικές προσπάθειες που καταβάλλουμε για να τον αλλάξουμε τον κάνουν να νοιώθει αμαθής, ανώριμος, ανίκανος και ανίσχυρος, να επιλέξει από μόνος του το σωστό και τον οδηγούν ακόμα και χωρίς να το θέλει να γίνεται αμυντικός, να απορρίψει αυτό που του λέμε ή και να ορθώσει ένα συναισθηματικό αμυντικό τείχος απέναντί μας ώστε να προφυλάξει την αυτονομία και την αξιοπρέπειά του.
Όταν ο σύντροφός μας αισθάνεται ότι νοιαζόμαστε γι’ αυτόν, ότι τον αγαπάμε και τον αποδεχόμαστε με σεβασμό, είναι περισσότερο πρόθυμος να προσέξει και ίσως να αποδεχθεί το μήνυμα που θα θέλαμε να του μεταφέρουμε. Το κλειδί στην επικοινωνία δεν είναι αυτό που λέμε αλλά ο τρόπος που το λέμε. Το πιο σημαντικό είναι το πλαίσιο, το κλίμα, ο ορίζοντας μέσα στον οποίο διαδραματίζεται η επικοινωνία.
Όταν ο άλλος αισθάνεται ότι τον σέβομαι και τον αγαπώ είναι διατεθειμένος να με ακούσει, να πάρει σοβαρά υπόψη του αυτό που του λέω ενώ όταν αισθάνεται ότι παραβιάζω τα όριά του και επιτίθεμαι στην προσωπικότητά του γίνεται αρνητικός σε ότι και να του πω, θυμώνει μαζί μου και αντιδρά με βία, απαντά με σκληρά και απερίσκεπτα λόγια ή αποσύρεται συναισθηματικά για να μην πληγώνεται.
Για να καταλάβω αληθινά τον άλλο πρέπει να μπορώ να αδειάσω από τον εαυτό μου, και να γεμίσω από αυτόν, να τον προσλάβω αναλλοίωτο, να τον αποδεχθώ χωρίς όρους μέσα στην αγάπη. Η ασφάλεια που θα νιώσει κοντά μου στα πλαίσια της αγάπης θα τον βοηθήσει να γίνει καλύτερος.

Πως να διώξετε τις αρνητικές σκέψεις

Εννέα συμβουλές για να διώξετε τις αρνητικές σκέψεις: Όσα έχουμε στο μυαλό μας, έχουν πολλή δύναμη. Αν οι θετικές σκέψεις έχουν τη δύναμη να χτίσουν μια τεράστια επιχειρηματική αυτοκρατορία από ένα πολύ ταπεινό ξεκίνημα, τότε οι αρνητικές σκέψεις μπορούν σίγουρα να μας «ακινητοποιήσουν» και να μας εμποδίζουν από το επιτύχουμε στη ζωή μας, σε διάφορους τομείς.
Όσο πιο γρήγορα μπορέσετε να διώξετε τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό σας, τόσο το καλύτερο. Υγεία, ευτυχία και χαρά, μπορούν να γίνουν δικά σας, αν καταφέρετε να μετατρέψετε κάθε τι αρνητικό, σε θετικό.

Λίγο στρες, μπορεί να είναι παραγωγικό για να επιτύχετε στη ζωή σας. Αυτό ονομάζεται ουσιαστικά «κινητήρια δύναμη» και βοηθά να ολοκληρώσουμε όσα έχουμε αναλάβει στην ώρα τους, ή μας κάνει επιφυλακτικούς σχετικά με ορισμένες καταστάσεις. Ωστόσο, το πρόβλημα προκύπτει όταν έχουμε εμμονή με τον αρνητικό τρόπο σκέψης.
Ακολουθούν μερικές συμβουλές που θα σας βοηθήσουν να ξεπεράσετε τις αρνητικές σκέψεις και να έχετε μια ευτυχισμένη και υγιή ζωή.

1. Συνειδητοποίηση: Όλες οι αρνητικές σκέψεις, όπως θλίψη, απελπισία, ενοχές, θυμός, κλπ, μπορούν να αποτελέσουν κινητήρια δύναμη για την ανάληψη δράσης. Δείτε πότε η διάθεσή σας αλλάζει προς το χειρότερο και σημειώστε τι σκεφτόσασταν εκείνη τη στιγμή. Σε λίγες ημέρες, θα είστε σε θέση να επισημάνετε τη σκέψη που σας έκανε να νιώσετε αυτά τα συναισθήματα κι έτσι θα μπορέσετε να ελέγξετε τη σκέψη σας πριν γίνει συναίσθημα και ριζώσει στο μυαλό σας. Θα συνειδητοποιήσετε ότι τις περισσότερες φορές, είναι οι ίδιες αρνητικές σκέψεις που σας έρχονται στο μυαλό.

2. Χρόνος για τον εαυτό μας: Οι περισσότεροι από εμάς, είμαστε τόσο απασχολημένοι με το να φροντίζουμε τους άλλους ή να ασχολούμαστε με διάφορα πράγματα, που ξεχνάμε να διαθέσουμε λίγο χρόνο για τον εαυτό μας. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της βόλτας μας, συχνά σκεφτόμαστε τι να μαγειρέψουμε ή πώς να κάνουμε μια δουλειά στο γραφείο. Διαθέστε λίγη ώρα για τον εαυτό σας κάθε μέρα, όταν κάνετε κάτι που σας αρέσει, χωρίς να το διακόπτετε με άλλες σκέψεις. Με αυτό τον τρόπο, η αποδοτικότητά σας θα βελτιωθεί και σε άλλα πράγματα. Η ευτυχία που θα αντανακλά στο πρόσωπό σας, θα κάνει και τους αγαπημένους σας χαρούμενους.

3. Διαχειριστείτε το χρόνο σας: Υπάρχει μόνο ένα πράγμα σε αυτή τη ζωή, που όλα τα ανθρώπινα όντα έχουν σε ίσο μερίδιο: ο χρόνος. Μάθετε να διαχειρίζεστε τις 24 ώρες της ημέρας, αποτελεσματικά. Εάν δεν μπορείτε να ολοκληρώσετε τις αποστολές σας στην ώρα τους, αυτό θα επιδεινώσει τις αρνητικές σας σκέψεις και θα επηρεάσει το επίπεδο της αυτοπεποίθησής σας. Ορίστε συγκεκριμένο χρόνο για κάθε εργασία και τηρήστε τον και βγάλτε από τη ζωή σας ό,τι σας «τρώει» το χρόνο άσκοπα.

4. Να έχετε χαρούμενες παρέες: Ένα χαλασμένο αυγό είναι αρκετό για να καταστρέψει ένα ολόκληρο καλάθι με αυγά! Ακόμα κι αν είστε το πιο θετικά σκεπτόμενο άτομο, η παρέα με ένα… αρνητικό άτομο, μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης σας προς το χειρότερο. Επιλέξτε τους φίλους σας προσεκτικά. Και αφιερώστε όλο και περισσότερο χρόνο σε άτομα που σκέφτονται θετικά και αισιόδοξα.

5. Δραστηριότητες αναψυχής: Ασχολίες που σας ευχαριστούν, όπως το να ακούτε μουσική, να διαβάζετε ένα βιβλίο, να βλέπετε μια ταινία στην τηλεόραση, ή να κάνετε το χόμπι σας, είναι μερικοί από τους τρόπους που μπορούν να εκτρέψουν το μυαλό σας από τον αρνητικό, προς τον θετικό τρόπο σκέψης.

6. «Ακονίστε» τις αισθήσεις σας: Σήμερα, εξαιτίας των ταχύτατων ρυθμών ζωής, οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει ανοσία στις αισθήσεις τους. Σταματήστε, χαλαρώστε και απολαύστε οτιδήποτε ωραίο, δίνοντας προσοχή στις αισθήσεις σας σε κάθε δραστηριότητα. Μυρίστε και απολαύστε τη γεύση των τροφών όταν τρώτε. Όταν κάνετε μπάνιο, νιώστε το νερό που ρέει μέσα από το σώμα σας. Νιώστε τις διαφορετικές υφές στα υφάσματα. Κοιτάξτε τον ουρανό και αισθανθείτε τον αέρα στο πρόσωπό σας, ενώ κάνετε ποδήλατο. Όλα αυτά θα σας κάνουν πιο ζωντανούς και θετικούς.

7. Αποφύγετε τη γενίκευση και την υπερβολή: Πολλές φορές, σκεφτόμαστε και ξανασκεφτόμαστε μερικές αρνητικές καταστάσεις, ώστε να τις «χαράζουμε» στο μυαλό μας και να μας κρατούν λυπημένους. Το να ξεχνάμε και να συγχωρούμε, είναι πολύ σημαντικό στη ζωή. Διαφορετικά θα υπερβάλλουμε στις σκέψεις μας και θα γενικεύουμε καταστάσεις, γεμίζοντας αγωνία.
Για παράδειγμα, η γενικευμένη δήλωση, «δεν με ακούς ποτέ», μπορεί να διατυπωθεί ως «υπήρξαν φορές κατά το παρελθόν που με πρόσεχες και ένιωθα ότι με άκουγες. Αυτή τη στιγμή, ωστόσο, αισθάνομαι πως δεν ενδιαφέρεσαι για ό, τι έχω να πω». Η δεύτερη διατύπωση είναι πιο ειλικρινής και λιγότερο υπερβολική. Οπότε μπορεί να οδηγήσει σε ένα πιο θετικό αποτέλεσμα.

8. Το πείσμα δεν κερδίζει ποτέ: Πολλοί λένε «ή θα έχεις δίκιο ή θα είσαι χαρούμενος». Για να είμαστε χαρούμενοι, θα πρέπει να υποχωρούμε. Το πείσμα μας κάνει να χάνουμε χρόνο. Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα να λέει τη δική του γνώμη, η οποία μπορεί να είναι διαφορετική από τη δική σας. Ακόμα και αν το επιχείρημά σας είναι σωστό, δεν πρόκειται να σας κάνει ευτυχισμένους, όταν έχει δημιουργηθεί μια δυσάρεστη κατάσταση. Έτσι, κάποιες φορές θα πρέπει να υποχωρείτε και να δίνετε τόπο στην οργή για να μην αφήνετε τα προβλήματα να δημιουργούνται.

9. Αποφύγετε να βγάζετε συμπεράσματα: Μερικές φορές, πριν οι συνομιλητές σας ολοκληρώσουν ό,τι λένε, βγάζετε συμπεράσματα, τα οποία μπορεί να οδηγούν σε δυσάρεστα επιχειρήματα και να σας γεμίζουν αρνητικές σκέψεις. Αποφύγετε να κάνετε υποθέσεις. Μην παίρνετε κάθε τι προσωπικά, πριν μάθετε τι πραγματικά συμβαίνει. Η υπομονή είναι αρετή.
Η ζωή είναι γεμάτη επιλογές. Μπορείτε να επιλέξετε να σκέφτεστε θετικά ή αρνητικά, όποια κι αν είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζετε. Το μυαλό μας έχει ένα «μυστικό», αόρατο «φυλαχτό». Από τη μια πλευρά έχει την αρνητική στάση απέναντι στη ζωή και από την άλλη τη θετική. Η αρνητική πλευρά θα σας στερήσει από όλα αυτά που κάνουν τη ζωή να αξίζει.

Η σιωπή των σειρήνων

Ο Ποσειδώνας καθόταν στο γραφείο του και λογάριαζε.
Η διακυβέρνηση όλων των υδάτων του κόσμου τον έκανε να δουλεύει ασταμάτητα. Θα μπορούσε να έχει όση βοήθεια ήθελε, και είχε αρκετή, επειδή όμως είχε πάρει πολύ σοβαρά τα καθήκοντά του, λογάριαζε τα πάντα ακόμα μια φορά, κι έτσι κανείς δεν μπορούσε να τον βοηθήσει ικανοποιητικά. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι του ‘κανε κέφι να δουλεύει. Προσπαθούσε να τελειώσει επειδή ήταν υποχρεωμένος.
Μα, φυσικά, και είχε προσπαθήσει να βρει μια πιο χαρούμενη εργασία – αυτή ήταν η έκφρασή του -, αλλά πάντοτε, όταν του γινόντουσαν διάφορες προτάσεις, έδειχνε να μην τις δέχεται όπως τα μέχρι τώρα καθήκοντά του. Εκτός αυτού, ήταν πάρα πολύ δύσκολο βρεθεί κάτι άλλο για κείνον. Ήταν απίθανο να του ανατεθεί μια ορισμένη θάλασσα. Εξάλλου, η δουλειά που έκανε τώρα δεν ήταν μικρότερη μονάχα, αλλά ευτελής.
Ο Μεγάλος Ποσειδώνας δεν μπορούσε ν’ αναλάβει παρά μονάχα μια πολύ υψηλή θέση. Κι αν του πρόσφερε κανείς μια θέση έξω από τα νερά του, και μόνο στην ιδέα αρρώσταινε, η θεϊκή του αναπνοή κοβόταν και το σεβάσμιο στήθος του έτρεμε. Παρ’ όλ’ αυτά κανείς δεν έπαιρνε τις δυσκολίες του στα σοβαρά.
Όταν ένας ισχυρός υποφέρει, πρέπει κανείς, ακόμα και στην πιο απελπιστική κατάσταση, να τον παραδεχτεί. Κανένας δεν μπορεί να σκεφτεί ν’ απαλλάξει τον Ποσειδώνα από τα καθήκοντά του, από την αρχή της αρχής ήταν ο Ποσειδώνας ο θεός της θάλασσας κι είναι υποχρεωμένος να παραμείνει, ακόμα κι αν δεν του γουστάρει.
Πιο πολύ απ’ όλα εξοργίζεται – κι αυτό προξενεί κυρίως τη δυσαρέσκειά του σε σχέση με τη θέση του – όταν αντιλαμβάνεται την ιδέα που έχουν οι άλλοι γι’ αυτόν, ότι συνέχεια κόβει βόλτες πάνω στα κύματα κρατώντας την τρίαινά του. Αντί γι’ αυτό, κάθεται στο βυθό του Ωκεανού και λογαριάζει ασταμάτητα.
Μονάχα ένα ταξίδι που έκανε που και που για να συναντήσει το Δία ήταν η μοναδική παύση στη ρουτίνα του, ένα ταξίδι από το οποίο επέστρεφε κάθε φορά εξοργισμένος. Έτσι δεν είχε μπορέσει να δει τη θάλασσα σχεδόν καθόλου, μονάχα όταν βιαστικά πετούσε προς τον Όλυμπο, και ποτέ δεν την είχε ταξιδέψει από την μια άκρη στην άλλη. Φρόντιζε να λέει ότι περιμένει την καταστροφή του κόσμου, τότε θα μπορούσε να βρει μια στιγμή ησυχίας, έτσι ώστε λίγο πριν το τέλος, καθώς θα έριχνε μια τελευταία ματιά στους λογαριασμούς, θα μπορούσε να κάνει ένα μικρό ταξιδάκι, μια τόση δα εκδρομούλα.

Φραντς Κάφκα

Η παράξενη σχέση της θεάς Αθηνάς με την Ελιά

Η παράξενη σχέση της θεάς Αθηνάς με την ελαία και τον εγκέφαλο. Η ελαία ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων γνωστή και είχε ιδιαίτερη τιμητική θέση στην ζωή των Ελλήνων. Εκτός από την διατροφική της αξία , με κλάδο ελαίας στεφάνωναν τους ολυμπιονίκες , αλλά ήταν και το σύμβολο της ειρήνης. Η ελαία έγινε ιερό δέντρο όταν η θεά Αθηνά αγωνίσθηκε με τον Ποσειδώνα για την διεκδίκηση της πόλης του Κέκροπα , την μετονομαζόμενη Αθήνα. Κατά την μυθολογία όταν οι δύο θεότητες ανέβηκαν στον βράχο της Ακρόπολης για να προσφέρουν ο καθένας το δώρο του για να κερδίσουν την εξουσία της πόλης.

Ο Ποσειδώνας κτύπησε με την τρίαινα του τον βράχο και ξεπήδησε νερό. Νερό θαλασσινό όπως ήταν και το στοιχείο του. Η Αθηνά κτύπησε τον βράχο με το δόρυ της και ξεπετάχτηκε το δέντρο της ελιάς πού της έδωσε και την νίκη. Η πόλη ονομάσθηκε Αθήνα. Αλλά βέβαια , ίσως θα πρέπει να  υποψιαστούμε την αντιπαλότητα αυτών των δύο θεών , πού πρέπει να έχουν μια κωδικοποιημένη γνώση πίσω από τους μύθους τους.

Όπως λένε οι θεοί διαίρεσαν τη Γη ώστε ο καθένας να έχει το μέρισμα του. Ο Ποσειδώνας πήρε το νησί της Ατλαντίδος. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα στο έργο του «Κριτίας», η Αθήνα φαίνεται να συμβολίζει την «τέλεια κοινωνία» και η Ατλαντίδα τον αντίπαλό της. Η Ατλαντίδα ήταν το νησί του Ποσειδώνα, λεγόταν Πασειδωνία, αργότερα πήρε το όνομα του υιού του Ποσειδώνα, του Άτλαντα.

 Το στοιχείο τού Ποσειδώνα, το νερό , το ξαναβρίσκουμε σε σχέση με την ελιά όταν μετά τον κατακλυσμό του Νώε το περιστέρι επέστρεψε με κλαδί ελιάς για να του μαρτυρήσει πώς το κακό πέρασε . Και βέβαια να μην ξεχνάμε πώς στις μάχες πού έχουμε ανάμεσα σε αυτές τις δύο θεότητες μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε και την μάχη των Ελλήνων με τους Άτλαντες. Μάχη πού κέρδισαν οι Έλληνες Αθηναίοι.

Η ελιά λοιπόν κερδίζει πάντα και η θεά Αθηνά υπερέχει με την Σοφία της. Η ευλογημένη ελιά ήταν πάντα η βάση της διατροφής μας. Η βάση της μεσογειακής διατροφής. Το λάδι της ελιάς εκτός από την θρεπτικότητα πού παρέχει στην υγεία μας , είναι και το πιο απαραίτητο στοιχείο για τον εγκέφαλό μας. Ο εγκέφαλος είναι το όργανο πού βρίσκετε μέσα στο κρανίο του κεφαλιού μας και πλέει μέσα στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό . Όταν βάλετε λάδι σε ένα ποτήρι νερό το λάδι θα βγεί νικητής , θα κάτσει πάνω στο νερό. Για να είναι πάντα ενεργός και δραστήριος ο εγκέφαλος πρέπει να τον «λαδώνουμε».

Η θεά της σοφίας η Αθηνά δεν διάλεξε τυχαία την ελιά. Η Αθηνά γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία. Ξεπετάχτηκε πάνοπλη με ένα κτύπημα του Ηφαίστου. Η Αθηνά είναι η σκέψη και ή ιδέα πού ξεπετιέται από το μυαλό μας με ηλεκτρικές κεντρίσεις . Κατά τη διαδικασία της γήρανσης και σε καταστάσεις όπως η απώλεια μνήμης και η νόσος του Alzheimer αυξάνονται οι απαιτήσεις του οργανισμού σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, γιατί βοηθούν στο να διατηρείται η δομή του κυτταρικού τοιχώματος του εγκεφάλου.

Το λάδι της ελιάς μας κάνει πιο υγιείς και πιο έξυπνους. Γιαυτό εδώ σε αυτή την χώρα γεννήθηκε ο πολιτισμός. Γιατί η διατροφή είναι το Α και το Ω . Ο Όμηρος αναφέρεται στο ελαιόλαδο ως «χρυσό υγρό» και ο Ιπποκράτης, ως τον «μεγάλη θεραπευτή». Κατά το μυστήριο της βαπτίσεως το παιδί το βαπτίζουν στο νερό και το λαδώνουν.  Οι αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχονται στο ελαιόλαδο έχουν αντικαρκινική δράση, μέσω της παρεμπόδισης του σχηματισμού των ελευθέρων ριζών και ως εκ τούτου του οξειδωτικού στρες.

Βέβαια η ευεργετική συμβολή της ελιάς στον εγκέφαλο συνδέεται και με την έννοια της αποβολής του άγχους. Η κατανάλωση ελαίου και μόνο στην διατροφή μας και όχι βουτύρου ή σπορέλαιων διατηρεί την εγρήγορση του νού, την ευστροφία του και την θετική καλοπροαίρετη σκέψη.

Το ελαιόλαδο περιέχει υψηλά επίπεδα μονοακόρεστων λιπαρών οξέων (MUFA) καθώς και πληθώρα βιοδραστικών συστατικών. Από αυτά, φαινολικά συστατικά είναι τα εκτενέστερα μελετημένα. Σχετικά με τα οφέλη των MUFA στην ανθρώπινη υγεία, ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Ποτών αδειοδότησε ποιοτικούς ισχυρισμούς υγείας (health claims), για πρώτη φορά το 2004, σχετικά με την προστασία που προσφέρουν τα μονοακόρεστα λιπαρά οξέα του ελαιολάδου κατά του κινδύνου καρδιοαγγειακών παθήσεων. Συνολικά, τα οφέλη των λιπαρών οξέων του ελαιόλαδου συνοψίστηκαν στο πρώτο Διεθνές Συνέδριο για το Ελαιόλαδο και την υγεία, το 2005.

Το ελαιόλαδο όμως είναι παραπάνω από μια πλούσια πηγή μονοακόρεστων λιπαρών οξέων. Τα φαινολικά του συστατικά έχουν δείξει αντι-φλεγμονώδεις και χημειο-προστατευτικές ιδιότητες. Η ολεοκανθάλη (oleocanthal) του ελαιόλαδου, έχει βρεθεί να έχει παρόμοια δράση με το αντιφλεγμονώδες φάρμακο ibunoprofene. Σε καμία από τις μελέτες, στις οποίες έχει εξεταστεί ο ρόλος των φαινολικών συστατικών του ελαιόλαδου, δεν έχει παρουσιαστεί κυτταροτοξικότητα.

Η ευρωπαική μελέτη EUROLIVE (The effect of olive oil consumption on oxidative damage in European populations) παρουσίασε, το 2006, τεκμηριωμένες αποδείξεις για τον προστατευτικό ρόλο των φαινολικών συστατικών του ελαιόλαδου. Τα πειράματα της μελέτης αυτής πραγματοποιήθηκαν σε 200 υγιείς εθελοντές από όλη την Ευρώπη και κατέδειξαν προστασία ενάντια στο οξειδωτικό στρες, κατόπιν καθημερινής κατανάλωσης 25 ml ελαιόλαδου πλούσιου σε φαινολικά συστατικά (παρθένο ελαιόλαδο). Συγκεκριμένα, παρατηρήθηκε αύξηση στα επίπεδα HDL (καλής χοληστερόλης), και μειωμένοι δείκτες λιπιδικού οξειδωτικού στρες μετά από τρίμηνη κατανάλωσης παρθένου ελαιόλαδου. Επιπλέον, η ίδια μελέτη, έδειξε μείωση σε δείκτες οξείδωσης του DNA, της τάξεως του 13% – ποσοστό συγκρίσιμο με τα ποσά που παρατηρούνται μετά το κόψιμο του καπνίσματος.

Με το όνομα «αγουρέλαιο» ονομάζουμε το φυσικό λάδι που προέρχεται από τη σύνθλιψη από ελιές που δεν έχουν ακόμη ρυτιδωθεί και διατηρούν το πράσινο χρώμα τους. Το ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες ωμοτριβές ή ομφάκιο.

Το Αγουρέλαιο είναι λάδι που παράγεται σχετικά πρώιμα, πριν ωριμάσει ο ελαιόκαρπος, ο οποίος είναι άγουρος και πράσινος. Οι ελιές συλλέγονται στα μέσα Οκτώβρη χειρονακτικά και η επεξεργασία τους γίνεται την ίδια ή το πολύ την επομένη ημέρα. Αγουρέλαιο δεν ονομάζονται όλα τα φρέσκα ελαιόλαδα, παρά μόνο αυτό που παράγεται από άγουρο ελαιόκαρπο.

Έχει λαμπερό πράσινο χρώμα που οφείλεται στις χλωροφύλλες του άγουρου ελαιοκάρπου οι οποίες προσδίδουν στο αγουρέλαιο μεγαλύτερες αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Διαφέρει στην γεύση από το Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο καθώς είναι έντονα πικρό και κάπως πικάντικο με εντονα φρουτώδη γεύση από αρώματα της φρεσκοκομμένης άγουρης ελιάς.

Το αγουρέλαιο διατηρεί για λίγους μήνες τις ιδιότητες του, για αυτό και δεν είναι διαθέσιμο όλο τον χρόνο. Τα εντονότερα του χαρακτηριστικά είναι φανερά από την παραγωγή του, το Νοέμβριο και μέχρι το Μάρτιο. Όσο περνάει ο χρόνος το αγουρέλαιο χάνει την έντονη γεύση του αλλά όχι τα θρεπτικά του συστατικά. Το αγνό αγουρέλιο που δεν έχει περάσει καμία επεξεργασία ή φιλτράρισμα, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα εμφανίσει ένα ίζημα (μούρια) στον πάτο του δοχείου, το οποίο είναι φυσικό κατάλοιπο του ελαιολάδου και δηλώνει την αγνότητα του αγουρέλαιου.

Περιέχει όλες τις βιταμίνες και προβιταμίνες του ελαιολάδου, μέταλλα και πολυφαινόλες, που προστατεύουν τα κύτταρα από το οξειδωτικό στρες, το ενεργό οξυγόνο και τις ελεύθερες ρίζες.

Γιατί πρέπει να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας

Ερευνητές απέδειξαν ότι είναι ο καλύτερος οδηγός προστασίας του εαυτού μας

Λένε ότι πάντα πρέπει να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας και σύμφωνα με πρόσφατη επιστημονική έρευνα… το ρητό δεν πέφτει έξω!
Συχνά, όταν αντιμετωπίζουμε απειλητικές καταστάσεις, αισθανόμαστε ένα περίεργο αίσθημα στο στομάχι μας και, παρότι εδώ και καιρό ο εγκέφαλος θεωρείται ως το κέντρο όλων των συναισθημάτων, ερευνητές βρήκαν ότι το να αγνοούμε αυτό το «ενοχλητικό ένστικτο που νιώθουμε στο στομάχι» μας κάνει λιγότερο επιφυλακτικούς και λιγότερο δεκτικούς στον κίνδυνο.
Με απλά λόγια, γράφει η MailOnline, αυτό σημαίνει ότι παραβλέπουμε σημάδια επερχόμενου κινδύνου, είτε σωματικής είτε συναισθηματικής φύσεως.
Μελετώντας ποντίκια, ερευνητές από το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας (ETH) της Ζυρίχης, κατάφεραν να αποδείξουν για πρώτη φορά πως το «ένστικτο του στομαχιού» παίζει σημαντικό ρόλο στην προειδοποίηση του εαυτού μας για οποιαδήποτε επικείμενη απειλή.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όταν το κύριο νεύρο, που μεταδίδει σήματα από το στομάχι προς τον εγκέφαλο -το πνευμονογαστρικό νεύρο- αποκόπτονταν, οι αρουραίοι γίνονταν πολύ λιγότερο επιφυλακτικοί.
«Η έμφυτη αντίδραση στο φόβο, φαίνεται να επηρεάζεται σε σημαντικό βαθμό από τα σήματα που στέλνονται από το στομάχι στον εγκέφαλο» ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης, Urs Meyer.
Επιπλέον, χρειάζονταν περισσότερο χρόνο για να συνδέσουν ένα ερέθισμα με μια νέα απόκριση, μόλις αυτή μαθαίνονταν, γεγονός που υποδηλώνει ότι το να αγνοούμε το ένστικτό μας μπορεί να μας οδηγήσει να επαναλαμβανόμενα λάθη.
«Μπορέσαμε να αποδείξουμε για πρώτη φορά, ότι η επιλεκτική διακοπή της διαδρομής του σήματος από το στομάχι προς τον εγκέφαλο, άλλαζε τα σύνθετα πρότυπα συμπεριφοράς. Αυτό παραδοσιακά αποδίδονταν αποκλειστικά στον εγκέφαλο» εξήγησε ο ερευνητής.

Νέα θεωρία για τις περίφημες κοσμικές πύλες που επιτρέπουν τα ταξίδια στον χωροχρόνο

Οι ειδικοί τις ονόμασαν «σκουληκότρυπες» και στην πραγματικότητα είναι εξισώσεις πεδίου του Αϊνστάιν για τη βαρύτητα.
Θεωρητικώς οι σκουληκότρυπες είναι σήραγγες που συνδέουν σημεία του χωροχρόνου. Με απλά λόγια, αν κάποιος εισέλθει σε μια σκουληκότρυπα, ας πούμε λίγο έξω από τη Γη, μπορεί σε χρόνο dt να βρεθεί σε ένα απομακρυσμένο σημείο του Γαλαξία ή και του Σύμπαντος - υπό κανονικές συνθήκες θα χρειαζόταν χιλιάδες ή εκατομμύρια έτη για να φτάσει ως εκεί.

Πριν από λίγες εβδομάδες τα φώτα της δημοσιότητας συγκέντρωσε ο Λιουκ Μπούτσερ, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ, με μια νέα θεωρία που ανέπτυξε σχετικά με τις σκουληκότρυπες. Σύμφωνα με τον δρα Μπούτσερ οι σκουληκότρυπες μπορούν να λειτουργήσουν ως ένας κοσμικός server (διακομιστής) μεταφοράς μηνυμάτων στον χρόνο.
Ο επιστήμονας θεωρεί ότι μπορεί κάποιος να στείλει μέσα από μια σκουληκότρυπα μηνύματα είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον. Ο ενδιαφερόμενος θα στέλνει μέσα σε μια σκουληκότρυπα παλμούς φωτός οι οποίοι θα εμπεριέχουν το μήνυμα που επιθυμεί να στείλει στον χωροχρόνο.

Τα είδη
Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι σκουληκότρυπας που ενδιαφέρουν τους φυσικούς: οι λορεντζιανές (Lorentzian) σκουληκότρυπες (από τη Γενική Σχετικότητα) και οι ευκλείδειες σκουληκότρυπες (από τη σωματιδιακή φυσική).
Οι λορεντζιανές σκουληκότρυπες είναι ουσιαστικά οι συντομότεροι δρόμοι μέσω του χώρου και του χρόνου. Μελετώνται κυρίως από τους ειδικούς που ασχολούνται με τις εξισώσεις του Αϊνστάιν και εάν υπήρχαν στην πραγματική ζωή, θα ήταν περισσότερο ή λιγότερο παρόμοιες με τις σκουληκότρυπες που βλέπουμε σε ταινίες και σειρές επιστημονικής φαντασίας.
Οι ευκλείδειες σκουληκότρυπες είναι ακόμη πιο παράξενες. αφού ακολουθούν ιδιότητες της κβαντικής μηχανικής και η χαοτική τους φύση δεν είναι εύκολο να μελετηθεί.

Η αρνητική ενέργεια
Εκείνος που έκανε γνωστές στο ευρύ κοινό τις σκουληκότρυπες ήταν ο αμερικανός αστρονόμος και αστροφυσικός Καρλ Σέιγκαν. Έγραψε ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας στο οποίο εξωγήινοι επικοινωνούν με τους ανθρώπους κάνοντας γνωστή την ύπαρξή τους.
Ο Σέιγκαν ήθελε να φέρει σε επαφή τους ανθρώπους και τους εξωγήινους όχι με ένα όχημα ή με κάποια άλλη μέθοδο που θα ήταν καθαρά προϊόν της φαντασίας του αλλά με έναν τρόπο που θα πατούσε σε υπαρκτά επιστημονικά δεδομένα. Ζήτησε έτσι τη βοήθεια του Κιπ Θορν, καθηγητή Θεωρητικής Φυσικής του ΜΙΤ, ο οποίος μαζί με δύο μεταπτυχιακούς φοιτητές του ασχολήθηκαν με το αίτημα του Σέιγκαν.
Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μια σκουληκότρυπα μπορούσε να αποτελέσει τη δίοδο μεταφοράς της ηρωίδας του βιβλίου, αρκεί να μπορούσε να παραχθεί αρνητική ενέργεια σε ποσότητα τέτοια ώστε να παραμείνουν ανοικτά τα στόμιά της. Φυσικά το μυθιστόρημα δεν είναι άλλο από το «Contact» που έγινε κινηματογραφική ταινία με πρωταγωνίστρια την Τζόντι Φόστερ.

Η ενέργεια
Οι καλές ειδήσεις για τις λορεντζιανές σκουληκότρυπες είναι ότι οι επιστήμονες δεν μπορούν να αποδείξουν ότι δεν υπάρχουν, άρα...
Οι κακές ειδήσεις αφορούν το ότι όλες οι μελέτες που έχουν γίνει δείχνουν ότι ακόμη και αν υπάρχουν οι σκουληκότρυπες πρόκειται για εντελώς ασταθή κοσμικά αντικείμενα που ανοιγοκλείνουν σε κλάσματα του δευτερόλεπτου. Αν λοιπόν υπάρχουν, χρειάζονται μεγάλα ποσά αρνητικής μάζας για να κρατηθούν ανοικτές και να εμποδιστεί η κατάρρευσή τους.
Μπορούμε να πάρουμε μικρά ποσά αρνητικής ενέργειας στο εργαστήριο (με το φαινόμενο Casimir), αλλά δεν μπορούμε να πάρουμε με τις παρούσες τεχνολογίες μεγάλα ποσά αρνητικής ενέργειας, τέτοια που απαιτούνται για να κρατήσουμε σε ένα κανονικό μέγεθος αλλά και για ικανό χρονικό διάστημα τη λορεντζιανή σκουληκότρυπα.
Ωστόσο πριν από λίγο καιρό μια ομάδα φυσικών από τη Γερμανία και την Ελλάδα (συμμετείχε η Παναγιώτα Καντή, αναπληρώτρια καθηγήτρια Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) πραγματοποίησε μελέτη στην οποία διατυπώνεται η άποψη ότι η κατασκευή μιας σκουληκότρυπας μπορεί να είναι δυνατή χωρίς να χρησιμοποιήσουμε καμία αρνητική ενέργεια. «Δεν χρειάζεται καν κανονική ύλη με θετική ενέργεια» ανέφερε ο Μπέρτχαρντ Κλαϊχάουζ του Πανεπιστημίου του Oldenburg στη Γερμανία.
«Οι σκουληκότρυπες μπορούν να μείνουν ανοιχτές και με "το τίποτα"» τόνισε ο ερευνητής ανοίγοντας νέο πεδίο μελετών και συζητήσεων γύρω από το αν είναι εφικτό το ταξίδι στον χωροχρόνο.

Διονύσιος ο Φωκαεύς

Το 494/493 π.Χ. μια μικρή αλλά ισχυρή Ελληνική ναυτική δύναμη έκανε την εμφάνιση της στις θάλασσες περί τη Σικελία, η οποία δημιούργησε σοβαρά προβλήματα σε Καρχηδόνιους και Ετρούσκους αντιπάλους των Ελλήνων της Δύσης.

Λίγους μήνες νωρίτερα, η Ιωνική Επανάσταση των Ελλήνων της Μικράς Ασίας (κυρίως Ιώνων και Αιολέων) εναντίον των Περσών βάδιζε στο τέλος της. Ο πόλεμος κρίθηκε στην ατυχή για τους Ίωνες ναυμαχία της Λάδης. Διοικητής του ελληνικού στόλου ήταν ο Φωκαέας Διονύσιος, ο ικανότερος Ίων ναύαρχος.
Ο Διονύσιος προσπαθούσε να επιβάλει πειθαρχία στα απειροπόλεμα ιωνικά πληρώματα και να τα εξασκήσει εντατικά προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον φοινικικό στόλο των Αχαιμενιδών.
Οι Ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας είχαν μακρά ναυτική και στρατιωτική παράδοση και ισχυρούς πολεμικούς στόλους, όμως περνούσαν φάση παρακμής σε αυτόν τον τομέα.
Οι προηγούμενοι αιώνες άνθησης είχαν προκαλέσει εφησυχασμό στους πολίτες τους οι οποίοι ενώ παλαιότερα ήταν περιζήτητοι μισθοφόροι στους στρατούς της Μέσης Ανατολής (αιγυπτιακό, λυδικό, περσικό κ.α.), τώρα είχαν παραμελήσει την πολεμική και ναυτική ετοιμότητα τους.
Αυτήν την κατάσταση προσπάθησε να αλλάξει ανεπιτυχώς ο Διονύσιος, γνωρίζοντας ότι ο ιωνικός στόλος θα έπρεπε να αντιμετωπίσει τους δεινούς ναυτικούς της Φοινίκης. Οι φοινικικές πόλεις ήταν υποτελείς των Περσών με υποχρέωση παροχής των στόλων τους σε περίπτωση πολέμου.
Όμως σε κάθε περίπτωση θα συνέβαλαν στην πολεμική προσπάθεια των Αχαιμενιδών, αν επρόκειτο να βλάψουν τους Έλληνες εμπορικούς και ναυτικούς ανταγωνιστές τους.
Οι Ίωνες δυσαρεστήθηκαν από τις απαιτήσεις του Διονυσίου για πειθαρχία και σκληρά γυμνάσια, και από το ότι έπρεπε να υπακούουν έναν ναύαρχο προερχόμενο από τη μικρή και ερημωμένη Φώκαια, η οποία κατόρθωσε να επανδρώσει μόνο τρία πλοία για τον αγώνα.
Το μεγαλύτερο μέρος των Φωκαέων είχε ήδη επιλέξει τη μετανάστευση στις φωκαϊκές αποικίες της Δύσης από τον περσικό ζυγό γι’ αυτό ο πληθυσμός της πόλης είχε μειωθεί πολύ.
Ωστόσο οι Ίωνες είχαν επιλέξει τον Διονύσιο ως ναύαρχο ειδικά λόγω των ικανοτήτων του στον ναυτικό πόλεμο αλλά όπως φαίνεται από τη στάση τους, περίμεναν από εκείνον να πραγματοποιήσει θαύματα.

Τελικά η ναυμαχία της Λάδης (494 π.Χ.) χάθηκε για τους Έλληνες εξαιτίας της απειθαρχίας και της απειρίας των περισσοτέρων εξ αυτών.
Ο Διονύσιος, απηυδισμένος από τη συμπεριφορά των ομοφύλων του, μεθόδευσε μια προσωπική «σταυροφορία» εναντίον των εχθρών των Ελλήνων, ιδίως εναντίον των Φοινίκων τους οποίους φαίνεται ότι εχθρευόταν ιδιαίτερα.
Εξάλλου οι κύριοι αντίπαλοι των Φωκαέων στη θάλασσα ήταν οι Φοίνικες της ανατολικής και δυτικής Μεσογείου. Εντούτοις οι Φωκαείς, οι καλύτεροι Ίωνες ναυτικοί της εποχής, δεν δίσταζαν να συγκρούονται και με άλλους Έλληνες ανταγωνιστές τους διενεργώντας και πειρατεία σε βάρος τους (μία γενική συνήθεια όπως φαίνεται, Ελλήνων και Φοινίκων ναυτικών σε βάρος πλοίων από ανταγωνιστικές πόλεις ομοφύλων τους).
Χάρτης της αρχαίας Σικελίας. Πάνω δεξιά διακρίνονται οι Αιολίδες ή Λιπάρες Νήσοι. Κάτω εικόνα: η κύρια σύγχρονη πόλη Lipari των Αιολιδών νήσων. Θεωρείται ότι βρίσκεται στη θέση της αρχαίας ελληνικής πόλης.
Ο Διονύσιος κατέφυγε με τα τρία φωκαϊκά πλοία στην Κύπρο όπου άρχισε να διενεργεί εντατική πειρατεία εις βάρος των φοινικικών πλοίων.
Η Τύρος και η Σιδών έστειλαν τα πολεμικά πλοία τους εναντίον του, τα οποίες οι Φωκαείς φυγάδες αντιμετώπισαν με επιτυχία. Όμως ο Διονύσιος κατανόησε ότι αν αυτός και οι άνδρες του παρέμεναν στην Κύπρο, αργά ή γρήγορα θα συλλαμβάνονταν από τους Πέρσες ή τους Φοίνικες.
Ο Φωκαέας ναύαρχος αποφάσισε να πλεύσει στη Σικελία, όπου εγκατέστησε το ορμητήριο του.
Από εκεί διενεργούσε πειρατεία εναντίον των Φοινίκων της Δύσης, των Καρχηδονίων και των Ετρούσκων. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για τη συνέχιση του προσωπικού πολέμου του Διονυσίου εναντίον των εχθρών των Ελλήνων, αφού η πειρατεία που εξασκούσε ήταν «επιλεκτική».
Τα πλοία του δεν επιτίθονταν ποτέ σε ελληνικά σκάφη παρά μόνο σε φοινικικά και ετρουσκικά. Είναι άγνωστο που βρισκόταν το ορμητήριο του.
Γενικά η Σικελία δεν έχει αρκετούς καλούς φυσικούς λιμένες και οι υπάρχοντες ανήκαν κατά τη συγκεκριμένη περίοδο σε οργανωμένες πόλεις-κράτη, οι οποίες δύσκολα θα έδιναν άσυλο στον Διονύσιο, φοβούμενες ότι θα βλάψει το διαμετακομιστικό εμπόριο τους με τη δράση του.
Οι Λιπάρες νήσοι (ή Αιολίδες), στα βορειοδυτικά του Στενού της Μεσσήνης, των οποίων οι Έλληνες κάτοικοι πολεμούσαν επίμονα τους Ετρούσκους και τους Καρχηδόνιους οι οποίοι προσπαθούσαν να τους εκδιώξουν, συγκεντρώνουν τις περισσότερες πιθανότητες ως ορμητήριο του Διονυσίου.

Εκρηκτικό πείραμα δημιουργεί ένα υπερκαινοφανή αστέρα στο εργαστήριο

Ακτίνες λέιζερ 60 δισεκατομμύρια φορές πιο ισχυρές από έναν δείκτη λέιζερ χρησιμοποιήθηκαν στην Οξφόρδη για τη δημιουργία ενός σουπερνόβα εργαστηρίου.
Οι εκρήξεις
Τα σουπερνόβα, ή υπερκαινοφανείς αστέρες, πυροδοτούνται όταν ο πυρήνας ενός γερασμένου άστρου καταρρέει κάτω από το ίδιο του το βάρος, ή όταν οι θερμοπυρηνικές αντιδράσεις του βγουν εκτός ελέγχου. Το ωστικό κύμα που δημιουργούν οι εκρήξεις εξαπλώνεται στο Διάστημα και μέσα σε λίγες εκατοντάδες χρόνια καλύπτει απόσταση αρκετών ετών φωτός. Το κύμα συχνά δημιουργεί ομοιόμορφες σφαίρες γύρω από το νεκρό άστρο, αυτό όμως δεν συμβαίνει πάντα.

Η μελέτη
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ήθελαν να μελετήσουν το Α της Κασσιόπης (Cas A), ένα υπόλειμμα υπερκαινοφανούς που παρουσιάζει ακανόνιστο σχήμα με κόμπους και παράξενες συστροφές, οι οποίες συνδέονται με ισχυρές εκπομπές ραδιοκυμάτων και ακτίνων Χ. Πώς άραγε απέκτησε αυτό το ακανόνιστο σχήμα το υπόλειμμα του υπερκαινοφανούς; Ίσως το ωστικό κύμα διαταράχτηκε από πυκνά σύννεφα αερίου που βρέθηκαν στο διάβα του, εικάζουν οι αστροφυσικοί.
Και, όπως φαίνεται, η θεωρία αυτή μπορεί να επιβεβαιωθεί από εργαστηριακά πειράματα, αντί από παρατηρήσεις με τηλεσκόπια. Η δημιουργία ενός τεχνητού σουπερνόβα υπό κλίμακα είναι εφικτή επειδή «οι νόμοι της φύσης είναι ίδιοι παντού, όπως τα κύματα μέσα σε έναν κουβά είναι συγκρίσιμα με τα κύματα στους ωκεανούς» λέει ο καθηγητής Φυσικής Τζιανλούκα Γκρέγκορι, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Physics».

Τα πειράματα
Οι ερευνητές στόχευσαν τρεις ισχυρές δέσμες λέιζερ σε έναν στόχο από άνθρακα, λεπτότερο από μια ανθρώπινη τρίχα, ο οποίος είχε αναρτηθεί μέσα σε έναν θάλαμο με χαμηλή πυκνότητα του αερίου αργού.
Η τεράστια ποσότητα θερμότητας από τα λέιζερ ανέβασε απότομα τη θερμοκρασία σε εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου και προκάλεσε την έκρηξη του στόχου και τη δημιουργία ενός ωστικού κύματος που διαδόθηκε στο αραιό αέριο. Σε μια προσπάθεια να προσομοιώσουν τις μάζες αερίου που μπορεί να διατάραξαν το σουπερνόβα του Α της Κασσιόπης, οι ερευνητές είχαν τοποθετήσει δίπλα στον στόχο ένα πλαστικό πλέγμα που διατάραξε το ωστικό κύμα.
«Το πείραμα έδειξε ότι, καθώς η έκρηξη περνά μέσα από το πλέγμα γίνεται ακανόνιστη και στροβιλώδης όπως στις εικόνες του Α της Κασσιόπης» αναφέρει ο καθηγητής Γκρέγκορι. Το πείραμα έδειξε επίσης ότι το μαγνητικό πεδίο που δημιούργησε η έκρηξη ήταν ισχυρότερο με το πλέγμα παρά χωρίς, μια παρατήρηση που δείχνει να εξηγεί τις εκπομπές ραδιοκυμάτων και ακτίνων Χ από το Cas A.
«Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την ιδέα ότι οι εκρήξεις υπερκαινοφανών δεν εξαπλώνονται πάντα σε ομοιόμορφα κατανεμημένο διαστρικό μέσο. Βρίσκονται επίσης σε συμφωνία με παρατηρήσεις και υπολογιστικά μοντέλα ενός ωστικού κύματος που περνά από ένα "σβολιασμένο» μέσο» προσθέτει ο ερευνητής.
Εκτός όμως του ότι αποκάλυψε το μηχανισμό μέσω του οποίου σχηματίστηκε το υπόλειμμα της Cas A, το πείραμα βοήθησε στην επιβεβαίωση των μαθηματικών μοντέλων για τις εκρήξεις υπερκαινοφανών. Πράγματι, η προσομοίωση του πειράματος σε υπερυπολογιστές του Εθνικού Εργαστηρίου Argonne στις ΗΠΑ, ένα εγχείρημα που χρειάστηκε 20 εκατομμύρια ώρες υπολογιστών, έδωσε τα ίδια αποτελέσματα με την πραγματική μίνι έκρηξη.