Η πολύκροτη διδασκαλία του Δον Χουάν μας έχει γίνει γνωστή μέσα από τα βιβλία που έγραψε ο Κάρλος Καστανέντα. Η ομάδα των μάγων-πολεμιστών όμως, απαρτιζόταν εξίσου από ισάριθμα γυναικεία μέλη. Ένα από αυτά, η Florinda Donner, ανέλαβε να μας ξεναγήσει στον μαγευτικό κόσμο που οι ρίζες του χάνονται στους Ινδιάνους του Προ-Κολομβιανού Μεξικού. Μέσα απ’ το βιβλίο της «Μύηση στο Ονείρεμα» μας παρουσιάζει τη γυναικεία προοπτική στη μαγεία των αρχαίων Κεντρο-Αμερικανών παραδόσεων. Θέλοντας να προβάλλουμε αυτή τη γυναικεία σκοπιά, τη θέση των γυναικών μέσα στην κοινωνία αλλά και τη σημασία αυτών στις ομάδες των μάγων-πολεμιστών, επιλέξαμε κάποια αποσπάσματα απ’ το βιβλίο της, τα οποία, μας φέρνουν σ’ επαφή με την παραδοσιακή εκπαίδευση των γυναικών-μάγων στον θαυμαστό κόσμο του Δον Χουάν Μάτους, αμφισβητούν τις καθιερωμένες αντιλήψεις για το χρόνο, το χώρο, την ύπαρξη και δημιουργούν σοβαρά ερωτηματικά για την έννοια της θηλυκότητας.
«Οι μάγοι πιστεύουν ότι οι κοινωνικές επιταγές διαμορφώνουν μια λίστα επιλογών και εμείς με τη σειρά μας, αποδεχόμαστε μονάχα αυτές τις επιλογές. Έτσι, οριοθετούμε σε στενά πλαίσια τις σχεδόν απεριόριστες δυνατότητές μας. Αυτός ο περιορισμός, όπως ισχυρίζονται, ευτυχώς εφαρμόζεται μόνο πάνω στη λεγόμενη κοινωνική πλευρά της προσωπικότητάς μας και όχι στην απροσπέλαστη πλευρά της, που άλλωστε βρίσκεται πέρα απ’το βασίλειο του συνηθισμένου τρόπου αντίληψης. Η βασική τους λοιπόν επιδίωξη, έγκειται στην αποκάλυψη αυτής της πλευράς. Αυτό το κάνουν διαρρηγνύοντας την λεπτή και παράλληλα ανθεκτική ασπίδα των ανθρώπινων θεωρήσεων γύρω από τη φύση της ύπαρξής μας και των δυνατοτήτων μας.
Οι μάγοι παραδέχονται ότι μέσα στον κόσμο της καθημερινότητας υπάρχουν άνθρωποι που διερευνούν το άγνωστο κυνηγώντας εναλλακτικές όψεις της πραγματικότητας. Ισχυρίζονται ότι ιδανική συνέπεια αυτής της διεύρυνσης είναι η άντληση ενέργειας μέσω των προσωπικών μας ανακαλύψεων. Αυτή η ενέργεια χρησιμοποιείται για να αποσπάσουμε τον εαυτό μας από τους ορισμούς της πραγματικότητας που οι ίδιοι θέτουμε.
Μπορείς να κάνεις ό’τι σε ευχαριστεί, αλλά ελεύθερη δεν είσαι. Είσαι γυναίκα και αυτό αναντίρρητα συνεπάγεται ότι βρίσκεσαι στο έλεος των ανδρών. Από τη στιγμή που είσαι γυναίκα, είσαι σκλάβα. Οι γυναίκες είναι σκλάβες. Οι άντρες υποδουλώνουν τις γυναίκες. Εκεί ακριβώς είναι και το πρόβλημα, νομίζουν ότι είμαστε ιδιοκτησία τους. Αυτή η υποδούλωση κρέμεται γύρω απ’ το λαιμό μας σαν ζυγός. Το σεξ υποδουλώνει τις γυναίκες. Οι γυναίκες είναι υπόδουλες, είναι σκλάβες και ούτε καν μπορούν να σκεφτούν ότι το χαμηλό επίπεδό τους στην κοινωνία είναι, πιθανότατα, αποτέλεσμα της σεξουαλικής τους μεταχείρισης.
Τίποτα δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά. Οι γυναίκες είναι σκλάβες. Έχουμε μεγαλώσει σαν δούλοι. Είμαστε οι σκλάβοι που όμως έχουμε εκπαιδευτεί να επισημαίνουμε τις κοινωνικές και πολιτικές αδικίες που διαπράττονται σε βάρος των γυναικών. Όμως, καμία υπόδουλη γυναίκα δε μπορεί να εστιάσει στη ρίζα του προβλήματος – στην ίδια τη φύση της σεξουαλικής πράξης – εκτός απ’ τις περιπτώσεις ολοφάνερου βιασμού ή άσκησης σωματικής βίας. Οι θεοσεβούμενοι, οι φιλόσοφοι και οι επιστήμονες, έχουν για αιώνες υποστηρίξει ότι οι άντρες και οι γυναίκες οφείλουν να ακολουθούν μια βιολογική θεόσταλτη αναγκαιότητα. Αναγκαιότητα που σχετίζεται άμεσα με τις αναπαραγωγικές ικανότητες. Μας έχουν μάθει να πιστεύουμε ότι το σεξ μας κάνει καλό. Αυτή η σχεδόν έμφυτη πεποίθηση και αποδοχή μας έχει κάνει ανίκανες να θέσουμε τη σωστή ερώτηση. Η ερώτηση που κανένας δεν τολμά να υποβάλει είναι η εξής: ποιό το νόημα του να είσαι ερωτική σύντροφος;
Η υποδούλωση των γυναικών είναι τόσο ολοκληρωτική, που εστιάζουμε σε οποιοδήποτε άλλο λόγο της κατωτερότητάς μας, εκτός από τον ουσιαστικό. Σήμερα οι γυναίκες, πρός χάριν της ισότητας, μιμούνται τους άντρες. Οι γυναίκες μιμούνται τους άντρες σε τέτοιο παράλογο βαθμό, ώστε γι’ αυτές ο έρωτας – που τόσο κόπτονται – δεν έχει καμία σχέση με την αναπαραγωγή. Εξισώνουν την ελευθερία με το σεξ, χωρίς καν να καταλαβαίνουν τις συνέπειες που έχει το σεξ στη σωματική και ψυχική τους υγεία. Έχουμε κατηχηθεί τόσο ολοκληρωτικά, που σταθερά πιστεύουμε πως το σεξ μας κάνει καλό. Το σεξ είναι καλό για μας. Είναι απολαυστικό. Είναι υποχρεωτικό. Γιατρεύει το άγχος και τις ψυχολογικές ανωμαλίες. Σταματά τους πονοκεφάλους, σταθεροποιεί την πίεση. Επιπλέον, εξαφανίζει την ακμή. Σταθεροποιεί την περίοδο. Με λίγα λόγια, είναι φανταστικό! Κάνει καλό στις γυναίκες. Όλοι το συστήνουν ανεπιφύλακτα. Ένα πήδημα την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα!
Το ότι επιλέγεις τον ερωτικό σου σύντροφο δεν αλλάζει το γεγονός ότι σε έχουν πηδήξει. Είναι ύστατη ειρωνεία να εξισώνεις την ελευθερία με το σεξ. Η εξουσία των αντρών είναι τόσο πλήρης και ολοκληρωτική που μας στερεί την απαραίτητη ενέργεια και φαντασία για να επικεντρωθούμε στην πραγματική αιτία της υποδούλωσής μας. Το να θέλεις σεξουαλικά έναν άντρα ή να ερωτευτείς είναι οι δύο μοναδικές επιλογές που έχουμε ως σκλάβοι. Όλα αυτά που μας έχουν πει γι’ αυτές τις δύο επιλογές δεν είναι τίποτε άλλο παρά απλές δικαιολογίες που μας οδηγούν στη συνενοχή και την άγνοια. Η πίεση που ασκούν οι άντρες πάνω μας είναι τόσο σκληρή και φαρισαϊκή ώστε έχουμε γίνει πρόθυμοι συνεργοί τους. Όποιος τολμήσει να διαφωνήσει απορρίπτεται και περιπαίζεται σαν να είναι εξωγήινος.
Πριν από χίλια χρόνια, άντρες και γυναίκες ήταν κάτοχοι εκείνης της γνώσης που τους επέτρεπε να γλιστρούν μέσα και έξω από τον γνωστό μας κόσμο. Γι’ αυτόν το λόγο είχαν διαμορφώσει τη ζωή τους ανάμεσα σε δύο επίπεδα: της ημέρας και της νύχτας. Κατά τη διάρκεια της ημέρας εκτελούσαν τις δραστηριότητές τους όπως όλοι οι άνθρωποι. Τη νύχτα, όμως, γίνονταν ονειρευτές. Συστηματικά ονειρεύονταν όνειρα που έσπαγαν τα σύνορα αυτού που εμείς θεωρούμε πραγματικότητα. Χρησιμοποιώντας το σκοτάδι σαν πρόσχημα κατάφεραν κάτι αδιανόητο. Μπορούσαν να ονειρεύονται χωρίς όμως να κοιμούνται. Από τη στιγμή που ονειρεύονταν χωρίς να κοιμούνται μπορούσαν να βυθίζονται στα όνειρα που τους έδιναν την απαραίτητη ενέργεια για να πραγματοποιήσουν όλα εκείνα που σοκάρουν το νου, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια είχαν συνείδηση όσων γίνονταν και φυσικά ήταν ξύπνιοι.
Οι μύθοι αποκαλύπτουν την αλήθεια με έναν συγκαλυμμένο τρόπο. Η επιτυχία της απόκρυψης της αλήθειας βασίζεται στην πεποίθηση των ανθρώπων ότι οι μύθοι είναι απλές ιστορίες. Οι μύθοι για ανθρώπους που μεταμορφώνονται σε πουλιά ή σε αγγέλους θεωρούνται ένα είδος συγκαλυμμένης αλήθειας, που παρουσιάζεται ως φαντασίωση ή αυταπάτη απλοϊκών ή διαταραγμένων μυαλών. Έτσι, η αποστολή των μάγων, για εκατοντάδες χρόνια, ήταν να ανακαλύπτουν τη συγκαλυμμένη αλήθεια παλαιότερων μύθων και να δημιουργούν καινούργιους. Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία ήρθαν οι ονειρευτές στο προσκήνιο. Βέβαια, οι γυναίκες μπορούν πιο εύκολα να ονειρεύονται συνειδητά και παράλληλα έχουν την ικανότητα να εγκαταλείπουν το σώμα τους, αλλά και να ‘’αφήνονται’’. Οι γυναίκες είναι ασύγκριτοι ονειρευτές. Είναι υπερβολικά πρακτικές. Προκειμένου να διατηρήσεις ένα όνειρο πρέπει να είσαι πρακτικός, γιατί το όνειρο πρέπει να διατηρεί κάποιες λογικές πτυχές. Το αγαπημένο όνειρο της δασκάλας μου ήταν να ονειρεύεται πως είναι γεράκι.
Επίσης, της άρεσε να ονειρεύεται τον εαυτό της σαν κουκουβάγια. Ανάλογα, λοιπόν, με την ώρα μπορούσε να ονειρεύεται ότι είναι το ένα ή το άλλο. Από τη στιγμή που ονειρευόταν ενώ ήταν ξύπνια, μεταμορφωνόταν πραγματικά σε γεράκι ή σε κουκουβάγια. Για να πραγματοποιηθεί ένα όνειρο τέτοιας φύσης , οι γυναίκες θα πρέπει να ακολουθούν μια αυστηρή εσωτερική πειθαρχία. Λέγοντας αυστηρή πειθαρχία δεν εννοώ κάποιο είδος μονοδιάστατης τακτικής που πρέπει να ακολουθηθεί. Αντίθετα, εννοώ ότι οι γυναίκες οφείλουν να πολεμήσουν οτιδήποτε είναι προσχεδιασμένο γι’ αυτές. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το κάνουν όταν είναι σε μικρή ηλικία. Είναι επίσης εξαιρετικά σημαντικό να διατηρηθεί η δύναμή τους ακέραιη. Κάποτε οι ώριμες γυναίκες αισθάνονται την ανάγκη να αφήσουν στην άκρη τις υποχρεώσεις και τις εγκόσμιες ασχολίες τους και να ψηλαφίσουν τον κόσμο του υπερφυσικού. Βέβαια, είτε γνωρίζουν ελάχιστα είτε δε θέλουν να πιστέψουν και έτσι γενικά δεν καταφέρνουν σπουδαία πράγματα.
Πηγή της γυναικείας δύναμης είναι η μήτρα. Οι γυναίκες πρέπει να εξουδετερώσουν την αναπαραγωγική δύναμη της μήτρας τους για να μην μπορούν οι άντρες να τη γονιμοποιήσουν, ακολουθώντας τη θεϊκή εντολή.
Για να γίνω ονειρεύτρια έπρεπε να πολεμήσω σθεναρά το ίδιο μου το εγώ. Τίποτε, πραγματικά, τίποτε, δεν είναι τόσο δύσκολο όσο αυτό. Εμείς οι γυναίκες είμαστε οι πιό αξιοθρήνητοι φυλακισμένοι του εαυτού μας. Ο εαυτός μας είναι το κελί μας. Ένα κελί που αποτελείται από τις συστάσεις και τις εντολές που μας διοχετεύουν από τη στιγμή της γέννησής μας. Ξέρεις πώς εκφράζεται αυτό. Αν το πρώτο παιδί μιας οικογένειας είναι αγόρι ακολουθούν γιορτές και πανηγύρια. Αν όμως είναι κορίτσι, ώμοι σηκώνονται και ακούγονται διάφορα, όπως … ‘’εντάξει, δεν πειράζει. Θα την αγαπούμε και θα κάνουμε τα πάντα γι’ αυτήν’’. Μας έμαθαν να πιστεύουμε ότι ευτυχισμένη είναι η γυναίκα που είναι επιθυμητή στους άντρες. Μας έλεγαν ότι είναι πολύ ταπεινωτικό για την ίδια τη γυναικεία μας φύση να προσπαθούμε να επιτύχουμε πράγματα μόνες μας, από τη στιγμή που μπορούσαν να μας δωρισθούν ή να μας δοθούν από άλλους και ότι η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι, με το σύζυγο και τα παιδιά.
Για να συλλάβω το μεγαλείο του ονειρικού κόσμου, έπρεπε να αρνηθώ τον εαυτό μου, την γυναικεία φύση μου. Για να πετύχω αυτό σπατάλησα χρόνο, προσπάθεια και ενέργεια. Οι ονειρευτές, αντίθετα, αντιλαμβάνονται την ελευθερία με διαφορετικό τρόπο. Γι’ αυτούς ελευθερία σημαίνει να πραγματοποιείς το αδύνατο, το αναπάντεχο. Να ονειρεύεσαι συνειδητά ένα όνειρο που δεν έχει λογικές βάσεις στην απτή πραγματικότητα της καθημερινής ζωής. Η γνώση των ονειρευτών σχετίζεται με το συναρπαστικό και το πρωτοποριακό. Αυτό που χρειάζεται η γυναίκα για να επέμβει καταλυτικά στην προσωπικότητά της είναι το εξής: φαντασία.
Αν δεν καταφέρουμε ν’ αλλάξουμε τον εαυτό μας, να τον ξεπεράσουμε, θα ζούμε μια φυσιολογική ζωή. Μια ζωή όπως θα ήθελαν οι δικοί μας. Μια ζωή υποταγής και ταπείνωσης. Μια ζωή χωρίς μυστήριο και φαντασία. Τελικά, μια ζωή καθοδηγούμενη από τα έθιμα και την παράδοση.
Πηγή της γυναικείας δύναμης είναι η μήτρα. Οι γυναίκες ονειρεύονται με τη μήτρα ή μάλλον από τη μήτρα. Το γεγονός και μόνο ότι διαθέτουν μήτρα τις κάνει ιδανικούς ονειρευτές. Η μήτρα είναι το κέντρο της δημιουργικής μας ενέργειας σε σημείο που, αν δεν υπήρχαν πια άντρες στον κόσμο, οι γυναίκες θα συνέχιζαν να αναπαράγονται. Από τη στιγμή λοιπόν που οι γυναίκες έχουν τη δυνατότητα αλλά και τα όργανα για αναπαραγωγή, μπορούν επίσης να δημιουργήσουν όνειρα, με τα ίδια πάντα όργανα.
Το να είσαι μάγος δεν είναι δύσκολο. Το να είσαι άνθρωπος της Γνώσης είναι διαφορετικό. Ορισμένοι μάγοι περιμένουν μια ολόκληρη ζωή για να πετύχουν κάτι τέτοιο. Ο άνθρωπος της γνώσης είναι ηγέτης. Οι μάγοι χρειάζονται τους ηγέτες για να τους οδηγούν μέσα στο άγνωστο. Οι ηγέτες αποκαλύπτονται μέσα από τις πράξεις τους. Δεν έχουν ετικέτες στα κεφάλια τους που να αναγράφεται η τιμή τους, με την έννοια ότι κανείς δεν μπορεί να τους εξαγοράσει, να τους καλοπιάσει ή να τους μπερδέψει. Τα ναγκουάλ είναι, λοιπόν, γεννημένοι ηγέτες, είναι άνθρωποι που διαθέτουν τρομερή ενέργεια και γίνονται μάγοι προσθέτοντας κάτι πολύ σημαντικό στο ρεπερτόριό τους: το άγνωστο. Αν αυτοί οι μάγοι επιτύχουν να γίνουν άνθρωποι της γνώσης, τότε πρακτικά δεν υπάρχει όριο στο τί μπορούν να καταφέρουν. Οι γυναίκες μπορούν να πραγματοποιήσουν πολύ πιό δύσκολα κατορθώματα από αυτά! Εσύ, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι, συνδέεις τη μαγεία με κάποια εκκεντρική συμπεριφορά, με τελετουργίες και ναρκωτικά. Η πραγματική μαγεία είναι ένας λεπτός και επιδέξιος τρόπος χειρισμού των αισθήσεων.
Οι μάγοι μπορούν να κάνουν κάποιον να δει ότι ολόκληρη η φύση της πραγματικότητας είναι διαφορετική απ’ ότι πιστεύουμε ότι είναι. Θεωρητικά, είμαστε πρόθυμοι να βασανίσουμε τον εαυτό μας με την ιδέα ότι ο πολιτισμός προκαθορίζει το τί είναι ο καθένας, πώς συμπεριφέρεται, τί μπορεί να μάθει, τί είναι ικανός να αισθανθεί. Αλλά εμείς δεν είμαστε πρόθυμοι να αφομοιώσουμε αυτή την ιδέα, να τη δεχτούμε σαν μια συγκεκριμένη πρόταση που έχει πρακτική αξία. Και ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε πως ο πολιτισμός προκαθορίζει το τί μπορούμε να αντιληφθούμε.
Η μαγεία μας βοηθά να κατανοήσουμε διαφορετικές πραγματικότητες, διαφορετικές δυνατότητες, , όχι μόνο γύρω απ΄ τη φύση των πραγμάτων αλλά και γύρω από τον εαυτό μας. Και όλα αυτά σε τέτοια έκταση, ώστε δεν είμαστε πλέον υποχρεωμένοι να πιστεύουμε ούτε στις πιο δεδομένες καταστάσεις που αφορούν τον εαυτό μας και το περιβάλλον μας.
Ο μάγος δεν αντιλαμβάνεται μόνο διαφορετικές πραγματικότητες αλλά χρησιμοποιεί αυτή τη γνώση και για πρακτικούς σκοπούς. Οι μάγοι γνωρίζουν – όχι μόνο θεωρητικά αλλά και πρακτικά – ότι η πραγματικότητα ή ο κόσμος, όπως εμείς τον αντιλαμβανόμαστε, στηρίζεται μόνο σε μια συμφωνία που έχουμε κάνει όλοι μας. Αυτή η συμφωνία μπορεί να καταρρεύσει και αυτό γιατί είναι απλά ένα κοινωνικό φαινόμενο. Όταν αυτή καταρρεύσει θα καταρρεύσει μαζί της και ολόκληρος ο κόσμος.
Η κοινωνία οριοθετεί τις αισθήσεις, ανάλογα με το πόσο χρήσιμες είναι στο να μας οδηγούν μέσα από τις πολύπλοκες εμπειρίες της καθημερινής ζωής. Η κοινωνία θέτει όρια σε αυτά που αντιλαμβανόμαστε, σε αυτά που είμαστε ικανοί να αντιληφθούμε. Για τον μάγο, η αντίληψη μπορεί να πάει πιό πέρα από αυτές τις συμφωνημένες παραμέτρους. Αυτές οι παράμετροι κατασκευάζονται και στηρίζονται από τις λέξεις, από τη γλώσσα, από τις σκέψεις. Δηλαδή, από μία συμφωνία. Οι μάγοι σπάνε τη δεδομένη συνηθισμένη συμφωνία, όχι μόνο πνευματικά αλλά και σωματικά ή πρακτικά.
Οι μάγοι συντρίβουν τις παραμέτρους της κοινωνικά καθορισμένης αντίληψης αποδεσμεύοντας το πνεύμα και το σώμα και τολμώντας μια τολμηρή και συνειδητή εγκατάλειψη όλων των παραπάνω. Οι μάγοι δεν ενδιαφέρονται να προσηλυτίσουν άλλους ανθρώπους στις απόψεις τους. Δεν είναι γκουρού ή σοφοί, απλά, είναι ναγκουάλ. Είναι αρχηγοί, όχι επειδή ξέρουν περισσότερα ή είναι κατά κάποιο τρόπο καλύτεροι μάγοι αλλά, απλά, επειδή έχουν περισσότερη ενέργεια. Δεν μιλάω απαραίτητα για τη σωματική δύναμη αλλά για μια τέτοια διαμόρφωση της ύπαρξής τους που τους επιτρέπει να βοηθούν τους άλλους να σπάσουν τις παραμέτρους της αντίληψής τους.
Αυτό που νομίζουμε ότι είναι ο εαυτός μας, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια ιδέα και το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς μας καταναλώνεται στην προάσπιση αυτής ακριβώς της ιδέας. Το να φτάσεις σε κάποιο επίπεδο αποσύνδεσης και να συνειδητοποιήσεις ότι ο εαυτός σου είναι μια ιδέα που μπορείς να αλλάξεις, είναι μια ύψιστη μαγική πράξη και μάλιστα η πιο δύσκολη.
Μια απ’τις βασικές διαφορές ανάμεσα στους άντρες και στις γυναίκες είναι ότι προσεγγίζουν τη γνώση με διαφορετικό τρόπο. Σχεδίασε δύο ανθρώπινες φιγούρες. Στο ένα κεφάλι τοποθέτησε έναν κώνο και είπε ότι αυτός ήταν ο άντρας. Στο άλλο κεφάλι, σχεδίασε τον ίδιο κώνο, αλλά με τη μύτη προς τα κάτω και είπε ότι αυτή ήταν η γυναίκα. Οι άντρες αποκτούν τη γνώση βήμα – βήμα, αγγίζουν τη γνώση, πηγαίνουν πρός τη γνώση. Πλησιάζουν το πνεύμα και τη γνώση με αυτόν τον σχηματικό τρόπο. Αυτή η κωνοειδής προσέγγιση τους περιορίζει ως προς το πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν. Μπορούν να φτάσουν σε ένα συγκεκριμένο ύψος. Το μονοπάτι τους προς τη γνώση τελειώνει σε ένα στενό σημείο: στη μύτη του κώνου. Στις γυναίκες ο κώνος είναι ανάποδος, ανοιχτός σαν χωνί. Οι γυναίκες είναι ικανές να κατευθύνονται κατευθείαν στην πηγή ή, μάλλον, η πηγή στρέφεται προς αυτές με άμεσο τρόπο, εκεί στη βάση του κώνου.
Οι μάγοι λένε ότι η γυναικεία σύνδεση με τη γνώση είναι ευρεία. Από την άλλη, η σύνδεση των αντρών με τη γνώση είναι σαφώς περιορισμένη. Οι άντρες είναι κοντύτερα στο απτό, στο συγκεκριμένο αλλά επιδιώκουν το αφηρημένο. Οι γυναίκες είναι κοντύτερα στο αφηρημένο και παρ’ όλα αυτά προσπαθούν να ενδώσουν στο συγκεκριμένο. Ο λόγος που οι γυναίκες θεωρούνται κατώτερες ή, στην καλύτερη περίπτωση συμπληρωματικές των αντρών, σχετίζεται με τον τρόπο που οι γυναίκες και οι άντρες προσεγγίζουν τη γνώση. Σε γενικό επίπεδο, οι γυναίκες ενδιαφέρονται περισσότερο στο να εξουσιάζουν τον εαυτό τους παρά τους άλλους, κάτι που βρίσκει τους άντρες απόλυτα σύμφωνους… Οι περισσότερες γυναίκες δεν βλέπουν κανέναν λόγο για να αξιοποιήσουν αυτή τους την ικανότητα της άμεσης σύνδεσης σε ευρύ φάσμα, με το πνεύμα. Δεν βλέπουν κανένα λόγο για να μιλήσουν ή να φιλοσοφήσουν γι’ αυτή τη φυσική τους ικανότητα, γιατί είναι αρκετό γι’ αυτές να θέτουν αυτή την ικανότητα σε κίνηση, γνωρίζοντας απλά ότι την κατέχουν.
Η ανικανότητα των αντρών να συνδέσουν τον εαυτό τους με το πνεύμα, ήταν ο λόγος που τους οδήγησε να μιλούν γύρω από τη διαδικασία απόκτησης γνώσης. Δεν έχουν σταματήσει να μιλούν γι’ αυτήν. Και ακριβώς λόγω της επιμονής τους να γνωρίσουν το πώς προσεγγίζουν το πνεύμα και να αναλύσουν αυτή τη διαδικασία, τους δημιουργήθηκε η βεβαιότητα ότι η λογική είναι μια τυπική αντρική ικανότητα. Ο λόγος περί της λογικής έχει μορφοποιηθεί αποκλειστικά από τους άντρες και αυτό ακριβώς τους επέτρεψε να υποτιμούν τις γυναικείες αρετές και ικανότητες. Και ακόμα χειρότερα, τους έχει επιτρέψει να αποκλείουν τα γυναικεία χαρίσματα από τα λεγόμενα ιδανικά της λογικής σκέψης.
Ως τώρα, οι γυναίκες πιστεύουν μόνο ό’τι είναι προδιαγραμμένο γι’ αυτές. Έχουν γαλουχηθεί να πιστεύουν ότι μόνο οι άντρες έχουν το χάρισμα της λογικής σκέψης. Ως τώρα, οι άντρες κουβαλάνε ένα φορτίο με προσόντα – που νομίζουν ότι διαθέτουν – κάτι που τους κάνει αυτόματα ανώτερους ανεξάρτητα από τις πραγματικές τους ικανότητες.
Οι γυναίκες ακόμα έχουν άμεση σύνδεση με το πνεύμα. Απλά, έχουν ξεχάσει πώς να τη χρησιμοποιούν ή, μάλλον, έχουν ενστερνιστεί την άποψη των αντρών. Πιστεύουν, δηλαδή, ότι δεν την έχουν. Εδώ και εκατοντάδες χρόνια οι άντρες προσπαθούν να σιγουρευτούν ότι οι γυναίκες ξέχασαν αυτήν την ικανότητα. Πάρε για παράδειγμα την Ιερά Εξέταση. Ήταν μια συστηματική προσπάθεια να ξεριζώσουν την πεποίθηση ότι οι γυναίκες έχουν άμεση σύνδεση με το πνεύμα. Όλες οι οργανωμένες θρησκείες δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ελίσσονται προκειμένου να τοποθετήσουν τη γυναίκα σε κάποιο κατώτερο επίπεδο. Οι θρησκείες επικαλούνται το θείο νόμο που λέει ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες.
Η ανάγκη των αντρών να εξουσιάζουν τους άλλους, σε συνδυασμό με την αδιαφορία των γυναικών να σχηματοποιήσουν και να διατυπώσουν τα όσα ξέρουν έχει γίνει η πιό ανίερη συμμαχία. Αυτό έχει εξαναγκάσει τις γυναίκες, από τη στιγμή της γέννησής τους, να αποδέχονται ότι η ολοκλήρωσή τους έγκειται στο νοικοκυριό, τον έρωτα, το γάμο, τα παιδιά και την αυταπάρνηση. Οι γυναίκες έχουν αποκλειστεί από τις κυρίαρχες μορφές της λεγόμενης αφηρημένης σκέψης και εκπαιδεύονται με πρότυπα υποτέλειας, εξάρτησης και υποταγής. Έχουν ανατραφεί με την πεποίθηση ότι οι άντρες πρέπει να σκέφτονται γι’ αυτές, με αποτέλεσμα να έχουν πάψει να σκέφτονται.
Είναι ικανές να σχηματοποιούν αυτά που έχουν διδαχθεί και διδάσκονται ό’τι θέλουν οι άντρες. Οι άντρες ορίζουν τη φύση της γνώσης και γι’ αυτό το λόγο έχουν απορρίψει τους συσχετισμούς με τον κόσμο των γυναικών. Αλλά, ακόμα και στις σπάνιες περιπτώσεις που αυτοί οι συσχετισμοί αναφέρονται, είναι πάντα ιδωμένοι από αρνητική σκοπιά. Και οι γυναίκες τα έχουν αποδεχτεί όλα αυτά. Θεωρούνται κατώτερα πλάσματα ακόμα και αν πλέον έχουν πρόσβαση σε πρώην ανδροκρατούμενες θέσεις. Πρέπει μάλιστα να υιοθετήσουν αντρικούς τρόπους συμπεριφοράς προκειμένου να πετύχουν. Άλλωστε, οι πιο πετυχημένες είναι οι πιο φανατικές, μια και αυτές με τη σειρά τους περιφρονούν το γυναικείο φύλο.
Σύμφωνα με τους άντρες, η μήτρα περιορίζει τις γυναίκες, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, αν και έχουν πρόσβαση στη γνώση, δεν έχουν αφεθεί να προσδιορίσουν τί είναι η γνώση. Πάρε για παράδειγμα τους φιλοσόφους. Μερικοί απ’ αυτούς εναντιώνονται με πάθος στις γυναίκες. Άλλοι ίσως διατίθενται πιο φιλικά απέναντί τους, μια και υποστηρίζουν ότι είναι ικανές όσο και οι άντρες, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι δεν αναφέρονται για τις ορθολογικές επιστήμες. Και αν το κάνουν, δεν θα έπρεπε! Γιατί είναι ορθότερο να ακολουθεί τη φύση της, δηλαδή να είναι μια γαλουχημένη και εξαρτημένη σύντροφος του άντρα. Το πρόβλημα είναι ότι η γνώση στο σύγχρονο κόσμο αντλείται από τη διαλεκτική σκέψη. Οι γυναίκες όμως έχουν άλλο τρόπο σκέψης, που ποτέ δεν έχει ληφθεί υπόψη. Οι γυναίκες μπορούν να συνεισφέρουν στη γνώση, αλλά με έναν τρόπο που δεν σχετίζεται με τη διαλεκτική ή τους θεωρητικούς συλλογισμούς.
Η μεγάλη τραγωδία των γυναικών είναι ότι η κοινωνική τους συνείδηση κυριαρχεί απόλυτα πάνω στην ατομική τους. Φοβούνται να διαφέρουν και δεν θέλουν να απομακρύνονται πάρα πολύ από τις ανέσεις που τους παρέχει αυτό που ήδη γνωρίζουν. Οι κοινωνικές πιέσεις που εφαρμόζονται πάνω τους για να μην παρεκκλίνουν είναι πολύ ισχυρές, με αποτέλεσμα αντί εκείνες να αλλάξουν, να συναινούν σε αυτό που έχει καθοριστεί: οι γυναίκες υπάρχουν για να είναι στην υπηρεσία του άντρα. Έτσι δεν μπορούν ποτέ να ονειρευτούν τα όνειρα των μάγων, παρ’ ότι έχουν την προδιάθεση για κάτι τέτοιο. Η γυναικεία φύση κατέστρεψε τις ευκαιρίες των γυναικών. Είτε είναι χρωματισμένη με μια θρησκευτική είτε με μια επιστημονική κλίση, συνεχίζει να σημαδεύει τις γυναίκες με τη ίδια σφραγίδα: η κύρια λειτουργία τους είναι να αναπαράγουν και είτε έχουν πετύχει σε μεγάλο βαθμό πολιτική, κοινωνική ή οικονομική ισότητα, αυτό είναι ασήμαντο.
Οι μάγοι προτείνουν ότι οι άντρες δεν μπορούν να έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα στη λογική. Φαίνεται να το έχουν τώρα, γιατί ο χώρος που εφαρμόζουν τη λογική είναι ανδροκρατούμενος. Ας εφαρμόσουμε λοιπόν τη λογική σε έναν χώρο όπου υπερισχύει η γυναίκα. Ο χώρος είναι ο αντεστραμμένος κώνος. Η σύνδεση των γυναικών με το πνεύμα. Η μήτρα είναι το κατ’ εξοχήν γυναικείο όργανο. Η μήτρα είναι αυτή που δίνει στις γυναίκες τη δύναμη να διοχετεύσουν την ενέργειά τους. Οι άντρες, στο κυνήγι τους για υπεροχή, έχουν επιτύχει να ελαττώσουν τη μυστηριώδη δύναμη της γυναίκας, τη μήτρα, σε ένα απόλυτα βιολογικό όργανο. Ένα όργανο του οποίου η μόνη λειτουργία είναι να αναπαράγει, να κουβαλά το σπέρμα του άντρα. Οι μάγοι μπορούν να ευθυγραμμιστούν με την πρόθεση, με το πνεύμα, ακριβώς γιατί έχουν απορρίψει όλα εκείνα που ορίζουν τον ανδρισμό τους. Και έτσι, δεν είναι πια άντρες.
Προετοιμάζουν τον εαυτό τους, σχεδόν σε ολόκληρη τη ζωή τους, για το ύψιστο τόλμημα: να ονειρευτούν ξύπνιοι ότι γλιστρούν πέρα από το θάνατο – και να διασχίσουν το άγνωστο ενδυναμώνοντας τη συνολική τους ενέργεια. Το να πεθάνεις σημαίνει να απαλλαγείς από όλα τα υπάρχοντά σου, να πετάξεις οτιδήποτε έχεις, οτιδήποτε είσαι. Ελευθερία είναι η παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος για τον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτή η έλλειψη ενδιαφέροντος επιτυγχάνεται όταν η φυλακισμένη ενέργεια απελευθερωθεί. Αυτή η ενέργεια απελευθερώνεται μόνο όταν αδρανοποιήσουμε την υψηλότερη εντύπωση που έχουμε για τον εαυτό μας αλλά και για τη σπουδαιότητά μας. Μάλιστα συνηθίζουμε να φοβόμαστε μήπως βεβηλωθεί ή χλευαστεί αυτή η σπουδαιότητα. Το τίμημα της ελευθερίας είναι πολύ υψηλό. Η ελευθερία μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν ονειρευόμαστε χωρίς ελπίδα, μόνο όταν είμαστε διατεθειμένοι να τα χάσουμε όλα, ακόμα και το όνειρο. Για μερικούς από μας, το να ονειρευόμαστε χωρίς ελπίδα, το να αγωνιζόμαστε χωρίς κάποιο σκοπό στο νου μας είναι ο μοναδικός τρόπος για να πετάξουμε μαζί με το πουλί της ελευθερίας.»
Σύμφωνα με την αιγυπτιακή μυθολογία, ο θεός Ρα ήταν ο δημιουργός των θεών, των ανθρώπων, του κόσμου. Έμβλημά του ήταν ο ήλιος, το... σύμβολο της ζωής, του φωτός, της γονιμότητας. Έδρα της λατρείας υπήρξε η πόλη Αννού, ή όπως οι αρχαίοι έλληνες την αποκαλούσαν, η Ηλιούπολη, δηλαδή το σημερινό βορινό προάστιο του Καΐρου, Ματάρια. 
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι των λάτρευαν με την μορφή οβελίσκου, όπως δηλαδή λατρεύονταν και πολλές άλλες αρχαίες αιγυπτιακές και αρχαίες ελληνικές θεότητες. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο ναός του ηλίου στην Ηλιούπολη ήταν το ανάκτορο του θεού και το κέντρο της λατρείας του. Θα επιχειρήσουμε τώρα κάτι ακόμη πιο τολμηρό. Μια γλωσσολογική ανάλυση του ονόματος του θεού που μας απασχολεί. Ήδη, από τις αρχαίες σημιτικές γλώσσες και γραφές ως και σήμερα, συναντάμε στην περιοχή της Αιγύπτου την γλωσσολογική ρίζα "ρα". (Θυμίζω, στο σημείο αυτό, ότι χαρακτηριστικό της σημιτικής κατηγορίας γλωσσών είναι το εξής: η λέξη, ως δομή και ως προφορά "κτίζεται" αποκλειστικά πάνω σε σύμφωνα-ρίζες. Τα φωνήεντα συνήθως δεν υποδηλώνονται, όπως στην σύγχρονη αραβική γραφή. Σκεφτείτε για παράδειγμα την γραφή που παραλάβαμε από τους Φοίνικες. Δεν είχε φωνήεντα, αλλά εμείς οι Έλληνες τα προσθέσαμε. ) Για χιλιάδες χρόνια, ως και σήμερα, όταν οι Αιγύπτιοι θέλουν να πουν "φαίνεται"ή "διακρίνεται" ή "βλέπω" χρησιμοποιούν τη ρίζα "ρα". Η προφορά "ραα" στα αιγυπτιακά σημαίνει "φαίνεται" ενώ το ρήμα "αραου" σημαίνει "βλέπω". "Αουρ", πάλι στα αραβικά, σημαίνει βουνό. Ο παραπάνω συλλογισμός σίγουρα μας θυμίζει το αρχαιοελληνικό ρήμα "οράω", που σημαίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα, δηλαδή "βλέπω". Μας θυμίζει επίσης το αρχαιοελληνικό " όρος". Το όρος, δηλαδή το βουνό. Σημείο σε μεγάλο υψόμετρο, από το οποίο μπορούμε να έχουμε ορατότητα. Σημείο που τόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο και στην αρχαία Αίγυπτο, αποτελούσε κατοικία θεών. Το "όρος" είναι φυσικό "όριο". Δηλαδή ορίζει, καθορίζει, περιορίζει μία περιοχή. Μία πολύ γνωστή μας ονομασία πόλεως, η Ιερουσαλήμ, στα αραβικά προφέρεται και γράφεται με την αραβική γραφή "αουρουσαλίμ" και περιλαμβάνει, ως πρώτο συνθετικό της, τη ρίζα "ρα", (αουρ)μεταφραζόμενη ως " το όρος", και δεύτερο συνθετικό, το "σαλίμ" ή "σαλάμ" που σημαίνει "ειρήνη".(Έχετε ακούσει το αραβικό " σαλάμ αλαίκομ"; Σημαίνει "ειρήνη σε εσάς"). Συνεπώς, η ονομασία της πόλεως σημαίνει στην ελληνική " το όρος της ειρήνης".
Πιθανότατα αυτοί οι γλωσσολογικοί συνειρμοί δεν είναι καθόλου τυχαίοι. Ο ήλιος-Ρα ατένιζε από ψηλά τα πάντα, κάθε φορά που πρόβαλε στο ουράνιο στερέωμα. Είχε την παντοκρατορία και τον έλεγχο όλου του κόσμου, όπως οι δικοί μας θεοί του Ολύμπου. Τίποτε δεν μένει κρυφό από τον Ρα. "Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον", έλεγαν οι αρχαίοι έλληνες. Πράγματι, καμία καλοσύνη και καμία αμαρτία δεν μπορούσε να μείνει απαρατήρητη από τον ήλιο. Έτσι, ο ήλιος και το ηλιακό φως θεοποιήθηκε λίγο -πολύ σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς. Θυμηθείτε τον Οιδίποδα. Τυφλώθηκε για να μην αντικρίζει το φως του ήλιου. Και πράγματι, όσοι είχαν διαπράξει μίασμα στην αρχαία ελληνική παράδοση, δηλαδή κάποιο σοβαρό αμάρτημα που απαιτούσε θεϊκή τιμωρία, δεν έπρεπε να βγουν στο φως του ήλιου.
Ένας άλλος ηλιακός μύθος κάνει αναφορά στο μυστικό όνομα του Ρα. Η γνώση και προφορά του ονόματος αυτού συνδεόταν με μαγικές ιδιότητες. Για τον λόγο αυτό, ο Ρα θέλησε να κρατήσει κρυφό το θεϊκό του όνομα. Στην καρδιά της Ίσιδος, όμως, φώλιασε η επιθυμία να μάθει το όνομα αυτό, ώστε να κερδίσει ένα μέρος από τη δύναμή του και να το χρησιμοποιεί στα μαγικά της ξόρκια.. Γι' αυτό, δημιούργησε ένα φίδι που το τοποθέτησε στον δρόμο από τον οποίο θα περνούσε ο Ρα, ώστε να τον δαγκώσει με το δηλητήριό του. Πράγματι, ο Ρα σύντομα χτυπιόταν από τους πόνους. Το δάγκωμα τον σούβλιζε και τον έκαιγε. Από τις φωνές του Ρα συναθροίζονται οι θεοί, μαζί και η Ίσις. Τότε ο θεός-ήλιος παρακάλεσε την Ίσιδα να τον λυτρώσει από τους πόνους. Αυτή, σαν αντάλλαγμα, του ζήτησε να της αποκαλύψει το μυστικό, μαγικό του όνομα. Τότε ο θεός ξεφώνησε μέσα από τις κραυγές του πόνου του:"είμαι ο Χέφρι το πρωί, ο Ρα το μεσημέρι και ο Άτον το απόγευμα". Η Ίσιδα όμως δεν ήταν ικανοποιημένη από την απάντηση του Ρα. Τελικά συμφωνήθηκε να μάθει μόνο ο θεός Ώρος το μυστικό όνομα, ώστε να συμπληρώσει τη φράση στο μαγικό ξόρκι που θα έλεγε η Ίσιδα για την θεραπεία, και έτσι ο Ρα να θεραπευτεί. Το πρωτότυπο, μάλιστα, κείμενο του μύθου, σωσμένο σε πάπυρο, τελειώνει με οδηγίες, για το πώς πρέπει να χρησιμοποιούνται τα μαγικά λόγια της Ίσιδος, ώστε να θεραπεύεται κανείς από ένα δάγκωμα φιδιού.
