Ο Λιαντίνης στην Ακρόπολη

 

 

Ίσως αν υπήρχαν μερικοί ακόμη σαν και αυτόν,να μην είχαμε φτάσει σήμερα εδω που είμαστε...

Άραγε, ξέρουμε την καταγωγή του ανθρώπου;

 

Άραγε η καταγωγή του ανθρώπου, όπως μας την έχουν διδάξει είναι αληθινή;

Ή μήπως κρύβουν μια αλήθεια που πιθανών τους βλάπτει; Κατα καιρούς μέσα στους τελευταίους αιώνες, έχουν ανακαλυφθεί περίεργα οστά, πατημασιές και σκελετοί ανθωποειδών...

Και λέω περίεργα, γιατί ανήκουν σε ανθρωποειδή άνω των 7 μέτρων...

Σε πολλές περιοχές που έδρασε ο Ελληνισμός ή τέλος πάντων σε περιοχές των πρώτων φυλών του πλανήτη ανακαλύφθηκαν σκελετοί γιγάντων, οι οποίοι αποκρύφθηκαν ώς επι το πλήστον. Αν ανατρέξουμε σε κείμενα απο τις αρχαίες γραφές που έχουν βρεθεί, θα συναντήσουμε πολλές αναφορές για τους πρώτους ανθρώπους, που ήταν γίγαντες...

Τι άραγε είναι αλήθεια; Το σίγουρο είναι πάντως ό,τι ότι γνωρίζουμε ή ότι έχουμε διδαχτεί στην ζωή μας είναι απλά μια μικρή δόση αλήθειας.

Στο παρακάτω βίντεο, ανακαλύψεις που οδηγούν στο συμπέρασμα της καταγωγής μας απο γίγαντες.!

Ιερή γεωμετρία των αρχαίων Ελλήνων

 

Τη σοφία των Αρχαίων Ελλήνων πολλοί λαοί «ζήλεψαν» και σε αυτή στήριξαν τους δικούς τους πολιτισμούς. Αξιοζήλευτη όσο και ασύλληπτη είναι η μαθηματική ακρίβεια με την οποία έχουν υπολογιστεί οι θέσεις των αρχαίων πόλεων και μνημείων. Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς είναι ότι πρόκειται για κάτι το ασύλληπτο. Ποιος ανθρώπινος νους θα μπορούσε να κάνει ανάλογους υπολογισμούς;

Ποιο μυαλό θα μπορούσε να τοποθετήσει με τέτοια ακρίβεια ένα χάρτη ναών και πόλεων επάνω στη χερσόνησο της Αρχαίας Ελλάδας και, το σημαντικότερο, πώς κατάφεραν να ιδρύσουν και να χτίσουν αυτούς τους ναούς και αυτές τις πόλεις-κράτη υπακούοντας με ευλάβεια τις προσταγές αυτού του ασύλληπτου χάρτη;

Τι εξυπηρετούσε η μυστική αυτή γεωγραφία; Και κατά προέκταση, γιατί αυτά τα καταπληκτικά επιτεύγματα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος δεν τα διδαχτήκαμε ποτέ στα σχολεία μας;

Πριν από κάποια χρόνια, ο Γάλλος ερευνητής Ζαν Ρισσέν προσπάθησε να αποδείξει ότι η Ελλάδα είναι ο χάρτης του νοητού σύμπαντος χάρη στους ναούς, τα ιερά και τις πόλεις της.

Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Θεοφάνης Μάνιας, επανεξέτασε πιο διεξοδικά το θέμα, καταλήγοντας μέσα από τα βιβλία του «Τα Άγνωστα Μεγαλουργήματα των Αρχαίων Ελλήνων» και «Το Ελληνικό Πνεύμα στις Πυραμίδες της Αιγύπτου» σε εκπληκτικά και ασύλληπτα συμπεράσματα. Παραθέτουμε κάποια από τα σημαντικότερα εξ αυτών:

Η Δήλος απέχει: >1020 στάδια από το Ασκληπιείο της Κω, όσο ακριβώς και από το Ασκληπιείο Επιδαύρου.
>1080 στάδια από το Ιδαίον Άντρον, όσο ακριβώς και από το Τροφώνιο μαντείο.
>1296 στάδια από τη Σμύρνη, όσο ακριβώς και από τη Θήβα.
>1460 στάδια από τους Δελφούς, όσο ακριβώς και από την Αλεξάνδρεια Τρωάδος.
>1460 στάδια από τη Σπάρτη, όσο ακριβώς και από την Πέργαμο.
>1530 στάδια από τη Ρόδο, όσο ακριβώς και από τη Φυγαλεία Πελοποννήσου.
>800 στάδια από την Αθήνα, όσο ακριβώς και από την Καρδαμύλη Χίου.
>1256 στάδια από το Ρέθυμνο, όσο ακριβώς και από την Κνωσσό.
>1188 στάδια από την Κόρινθο, όσο ακριβώς και από τη Μυτιλήνη.
>1859 στάδια από τη Σαμοθράκη, όσο ακριβώς και από το Θέρμον.
>1859 στάδια από τις Μυκήνες, όσο ακριβώς και από το Άργος.

Η Ελευσίνα απέχει: >100 στάδια από την Αθήνα, όσο ακριβώς και από τα Μέγαρα.
>330 στάδια από την Κόρινθο, όσο ακριβώς και από το Σούνιο.
>220 στάδια από το Αμφιάρειο, όσο ακριβώς και από τον Μαραθώνα.
>1700 στάδια από την Πέλλα, όσο ακριβώς και από τη Σμύρνη.
>1782 στάδια από το Ιδαίο Άντρο, όσο ακριβώς και από την Έφεσο.
>1815 στάδια από την Πέργαμο, όσο ακριβώς και από την Μίλητο αλλά και την Κνωσσό.

Το ισοσκελές τρίγωνο Δωδώνης - Ολυμπίας - Τροφωνίου μαντείου ανήκει σε κανονικό δεκάγωνο του οποίου τα γεωμετρικά στοιχεία προεκτεινόμενα συναντούν το Ίλιον , Σμύρνη , Κνωσό , Λάρισα τρωάδος , Σπάρτη , Πάρο , Φαιστό κ.λ.π.

Το ισοσκελές τρίγωνο Δωδώνης - Ανακτόρων Νέστορος - Ελευσίνας με γωνία κορυφής 40° ανήκει σε κανονικό 9γωνο.

Το τρίγωνο Δωδώνης - Αθήνας - Σπάρτης ανήκει σε κανονικό 13γωνο.

Το τρίγωνο Δωδώνης - Κνωσού - Μιλήτου ανήκει σε κανονικό 12γωνο με γωνία κορυφής 30°.

Το τρίγωνο Δωδώνης - Δελφών - Ιωλκού είναι ισοσκελές και ανήκει σε κανονικό δωδεκάγωνο.

Το ισοσκελές τρίγωνο Δωδώνης - Ολυμπίας - Τροφωνίου μαντείου ανήκει σε κανονικό δεκάγωνο.

Πολλές χαρακτηριστικές ευθείες του τριγωνισμού προεκτεινόμενες συναντούν διάσημα ιερά ναούς ή κέντρα λατρείας της Ελλάδας.
>• Η ευθεία Χαλκίδας - Θηβών συναντά την Ολυμπία.
>• Η ευθεία Χαλκίδας - Σουνίου συναντά την Κνωσό Κρήτης.
>• Η ευθεία Χαλκίδας - Αμφιαρείου συναντά την Δήλο.
>• Η ευθεία Χαλκίδας - Κρομμυώνος συναντά την Σπάρτη.

Η Χαλκίδα απέχει το ίδιο από την Αθήνα και το Σούνιο, όπως το ίδιο απέχουν και οι Δελφοί από την Ολυμπία και την Αθήνα. Η απόσταση μεταξύ Χαλκίδας και Θήβας είναι 162 στάδια. Ακριβώς 162 στάδια απέχει και το Αμφιάρειο. Η απόσταση Δήλου – Αθηνών είναι 800 στάδια, όσο ακριβώς απέχει και η Σπάρτη από τη Δήλο και την Αθήνα.

Η απόσταση μεταξύ Δελφών – Δήλου είναι ακριβώς 1460 στάδια. Αν προσθέσουμε και τα τέσσερα ιερά, δηλ. των Δελφών, της Δήλου, της Ελευσίνας και των Αθηνών, και διαιρέσουμε το 1460 με το 4, βρίσκουμε τις ημέρες του χρόνου, δηλ. 365. Να σημειώσουμε εδώ πως το 1460 ήταν ένας από τους σημαντικότερους αριθμούς για τους Έλληνες ιερείς, λόγω του ότι αυτός υποδεικνύει τη ζωδιακή περίοδο. Κάθε 1460 χρόνια άλλωστε εμφανίζεται στο ουράνιο στερέωμα και ο Σείριος, ο οποίος δείχνει να παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο στην ιστορία των Ελλήνων. Το πλάτος του είναι ένα δευτερόλεπτο της μοίρας του Ισημερινού.

Αν ξεκινήσουμε από το κέντρο του Παρθενώνα και ενώσουμε κάποια σημεία, όπως το Θησείο, την Πνύκα, τη βάση του Φιλοπάππου και το κέντρο του ναού του Ολυμπίου Διός, θα σχηματιστεί ένα οκτάγωνο, του οποίου η κάθε γωνία θα είναι ακριβώς ίση με το μήκος του Παρθενώνα επί επτά.

Εάν προεκτείνουμε νοητά προς τα πάνω τους κίονες του Παρθενώνα, αυτοί θα συναντηθούν στα 1852 μέτρα. Ο όγκος της νοητής πυραμίδας που θα σχηματισθεί τότε είναι ακριβώς το μισό της μεγάλης πυραμίδας της Αιγύπτου...

Τι μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε; Μα, τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω, από το ότι οι θέσεις των πόλεων, των ναών και των λατρευτικών χώρων είναι για κάποιον άγνωστο λόγο υπολογισμένες στην ακρίβεια με μαθηματικά συστήματα! Είναι πραγματικά κάτι το ασύλληπτο και για τους σύγχρονους επιστήμονες. Η σοφία των αρχαίων Ελλήνων δείχνει για ακόμα μια φορά να ξεπερνά και την πιο φιλόδοξη και αχαλίνωτη φαντασία.

H σκοτεινή ύλη του... εγκεφάλου μας!

 

Ποιο είναι το ξεχασμένο 90% του εγκεφάλου μας; Η νευρογλοία, κύτταρα που υπερβαίνουν σε αριθμό τους νευρώνες, αντιστοιχώντας σε περίπου δέκα για κάθε ένα νευρώνα. Και κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι κάνουν.

Κάποιες από τις συνήθεις λέξεις που χρησιμοποιούμε είναι παγιωμένα λάθη. Ο όρος 'influenza' (γρίπη) προέρχεται από την ιταλική λέξη 'influence' (επιρροή), που αποτελεί έναν υπαινιγμό για την επίδραση που κάποτε πιστευόταν πως είχαν τα αστέρια στην υγεία μας. Οι Ευρωπαίοι εξερευνητές που έψαχναν για μια εναλλακτική πορεία για την Ινδία κατέληξαν στο Νέο Κόσμο και χωρίς να έχουν καταλάβει τι κάνουν, τιτλοφόρησαν τους εκεί κατοίκους 'Ινδιάνους'.


Οι νευροεπιστήμονες έχουν κι εκείνοι το δικό τους παγιωμένο λάθος, κάτι που αποτελεί μια εντυπωσιακή γκάφα. Στα μέσα του 1800, ερευνητές ανακάλυψαν κύτταρα στον εγκέφαλο που δεν έμοιαζαν με τους νευρώνες (τους υποτιθέμενους ενεργούς παράγοντες του εγκεφάλου) και τα αποκάλεσαν 'γλοία', μια ελληνική λέξη που σημαίνει 'κόλλα'. Παρόλο που ο εγκέφαλος περιλαμβάνει περίπου ένα τρισεκατομμύριο γλοιοκύτταρα, η υπόθεση ήταν πως τα κύτταρα αυτά δεν ήταν τίποτε παραπάνω από ένα παθητικό υποστηρικτικό σύστημα. Σήμερα γνωρίζουμε πως ο χαρακτηρισμός αυτός δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο λανθασμένος.

Η νευρογλοία στην πραγματικότητα είναι ιδιαίτερα δραστήρια και εξυπηρετεί σε πολλούς σκοπούς, οδηγώντας και διατηρώντας την ανάπτυξη του εγκεφάλου κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Παρακολουθεί επίσης προσεκτικά τους γείτονές της και έχει τη δική της χημική γλώσσα. Οι επιστήμονες δεν καταλαβαίνουν ακόμα αυτή τη γλώσσα, αλλά υπάρχουν πειράματα που υπαινίσσονται πως αποτελεί τμήμα της νευρολογικής 'συνομιλίας' που λαμβάνει χώρα καθώς μαθαίνουμε και σχηματίζουμε νέες αναμνήσεις.

Εάν έπρεπε να ρίξουμε σε ένα μόνο παράγοντα το φταίξιμο για τη λανθασμένη εντύπωση που υπάρχει για τη νευρογλοία, αυτός θα ήταν ο ηλεκτρισμός. Ο φυσιολόγος του 18ου αιώνα Luigi Galvani ανακάλυψε πως όταν άγγιζε ένα κομμάτι ηλεκτρισμένου μετάλλου σε ένα εκτεθειμένο νεύρο στο πόδι ενός βατράχου, το πόδι τιναζόταν. Αυτός και άλλοι έδειξαν ότι υπεύθυνος ήταν ένας ελαφρύς ηλεκτρικός παλμός που μετακινήθηκε από το μέταλλο προς το νεύρο. Για δύο χιλιετίες οι γιατροί και οι φιλόσοφοι έψαχναν να βρουν τα 'ζωικά πνεύματα' που κινούσαν το σώμα, αλλά ο Galvani ήταν αυτός που ανακάλυψε το μυστικό: ήταν το ίδιο πράγμα που προκαλούσε την αστραπή.

Στους επόμενους δύο αιώνες οι επιστήμονες πέτυχαν μια πιο καθαρή κατανόηση του πως λειτουργούν αυτά τα σήματα. Όταν ερεθίζεται ένας κλάδος στη μια άκρη ενός νευρικού κυττάρου, κινείται ένας ηλεκτρικός παλμός κατά μήκος του σώματος του νευρώνα. Άλλοι κλάδοι μπορεί να στέλνουν ξεχωριστούς παλμούς την ίδια στιγμή. Το κυρίως σώμα του νευρώνα αθροίζει τους παλμούς αυτούς και τους μεταδίδει στον άξονά του, ο οποίος χωρίζεται σε πολυάριθμους άλλους κλάδους, κάθε ένας από τους οποίους έρχεται σχεδόν σε επαφή με άλλους νευρώνες. Το μικροσκοπικό διάστημα που παρεμβάλλεται μεταξύ δύο νευρικών κυττάρων καλείται συναπτικό χάσμα ή σχισμή. Ο νευρώνας πομπός του σήματος στέλνει χημικά στη συναπτική σχισμή και ο νευρώνας δέκτης λαμβάνει κάποια από αυτά πυροδοτώντας ένα νέο ηλεκτρικό παλμό.

Όλοι οι νευρώνες έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: άξονες, συνάψεις και τη δυνατότητα να παράγουν ηλεκτρικά σήματα. Καθώς όμως οι επιστήμονες εξέτασαν με τα μικροσκόπιά τους τμήματα του εγκεφάλου, βρήκαν μπροστά τους άλλα κύτταρα που δεν ταίριαζαν σ' αυτό το προφίλ. Τα κύτταρα αυτά, όταν τρυπήθηκαν με ηλεκτρόδια δεν παρήγαγαν μια σειρά από ηλεκτρικούς παλμούς. Εάν η γλώσσα της σκέψης ήταν ο ηλεκτρισμός, τότε τα κύτταρα αυτά ήταν βουβά. Ο γερμανός παθολόγος Rudolf Virchow επινόησε το όνομα 'γλοία' το 1856 και για πάνω από έναν αιώνα τα κύτταρα αυτά αντιμετωπιζόντουσαν ως παθητικοί κάτοικοι του εγκεφάλου.

Τουλάχιστον κάποιοι επιστήμονες κατάλαβαν πως αυτό θα μπορούσε να είναι μια βιαστική υπόθεση. Ο πρωτοπόρος νευροεπιστήμονας Santiago Ramon y Cajal κέρδισε το 1906 το βραβείο Nobel για τη θεωρία του ότι οι νευρώνες είναι οι θεμελιώδεις μονάδες του εγκεφάλου. Δεν πίστευε ωστόσο πως η νευρογλοία ήταν απαραιτήτως απλά ένα είδος κόλλας. Αντίθετα, πίστευε πως τα γλοιοκύτταρα αποτελούσαν ένα μυστήριο, ένα μυστήριο που καθώς έγραψε, ίσως μείνει άλυτο για πολλά ακόμα χρόνια μέχρις ότου οι φυσιολόγοι βρουν μεθόδους για να το αντιμετωπίσουν.

Σήμερα το μυστήριο των γλοιοκυττάρων είναι εν μέρει λυμένο. Οι βιολόγοι γνωρίζουν πως υπάρχουν σε διάφορες μορφές. Ένα είδος, που καλείται ακτινοειδής νευρογλοία, εξυπηρετεί σα σκαλωσιά για την ανάπτυξη του εμβρυικού εγκεφάλου. Οι νευρώνες σκαρφαλώνουν κατά μήκος αυτών των κυττάρων που μοιάζουν με στύλους ώστε να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό. Ένα άλλο είδος γλοίας, η μικρογλοία, αποτελεί το σύστημα προστασίας του εγκεφάλου. Τα κύτταρα της μικρογλοίας αναρριχώνται μέσα από το δάσος των νευρώνων ψάχνοντας ερείπια από νεκρά ή τραυματισμένα κύτταρα. Ένα τρίτο είδος, γνωστά ως κύτταρα του Schwann και ολιγοδενδροκύτταρα, σχηματίζουν μονωτικά φύλλα γύρω από τους νευρώνες για να εμποδίσουν τη διάχυση των ηλεκτρικών σημάτων.

Αλλά όσο περισσότερο εξετάζουν τη νευρογλοία οι νευροεπιστήμονες, τόσο περισσότερο πολύπλευρα αποδεικνύεται ότι είναι τα κύτταρα αυτά. Η μικρογλοία δεν κρατάει απλώς τον εγκέφαλο καθαρό, κόβει επίσης επιπλέον κλάδους από νευρώνες για να βοηθήσει στη ρύθμιση των αναπτυσσόμενων συνδέσεών τους. Τα ολιγοδενδροκύτταρα και τα κύτταρα του Schwann δε μονώνουν απλώς τους νευρώνες, αλλά επίσης βοηθούν στο σχηματισμό νέων συνάψεων μεταξύ των νευρώνων. Και όταν τα κύτταρα της ακτινοειδούς γλοίας έχουν τελειώσει με το έργο της βοήθειας στην ανάπτυξη του εγκεφάλου, δεν πεθαίνουν. Μετατρέπονται σε ένα άλλο είδος γλοιοκυττάρων, στα αστροκύτταρα.

Τα αστροκύτταρα, που ονομάζονται έτσι λόγω των ακτινών τους που εκτείνονται προς όλες τις κατευθύνσεις, είναι τα πιο άφθονα από όλα τα γλοιοκύτταρα και συνεπώς τα πιο άφθονα από όλα τα κύτταρα του εγκεφάλου. Είναι επίσης τα πιο μυστηριώδη. Ένα μόνο αστροκύτταρο μπορεί να περιτυλίξει τις ακτίνες του γύρω από περισσότερες από ένα εκατομμύριο συνάψεις. Τα αστροκύτταρα επίσης συγχωνεύονται μεταξύ τους σχηματίζοντας κανάλια μέσω των οποίων μπορούν να μετακινηθούν μόρια από κύτταρο σε κύτταρο.

Όλες αυτές οι συνδέσεις φέρνουν τα αστροκύτταρα σε μια πλεονεκτική θέση για να επηρεάσουν τις διεργασίες που συμβαίνουν στον εγκέφαλο. Έχουν επίσης υποδοχείς που μπορούν να δεσμεύσουν μια ποικιλία από νευροδιαβιβαστές, πράγμα που σημαίνει ότι ίσως είναι σε θέση να 'κρυφακούσουν' τη βιοχημική φλυαρία που συμβαίνει γύρω τους. Ωστόσο για πολύ καιρό, οι νευροεπιστήμονες δεν μπορούσαν να βρουν κάποιο σημάδι για το ότι τα αστροκύτταρα πράγματι ανταποκρίνονταν σε σήματα από το εξωτερικό. Τελικά, το 1990, η νευροεπιστήμονας Ann Cornell-Bell του Yale ανακάλυψε αυτό που φάνηκε να είναι η λύση στο μυστήριο. Προέκυψε πως τα αστροκύτταρα, όπως οι νευρώνες, μπορούν να ανταποκριθούν σε νευροδιαβιβαστές, αλλά αντί για ηλεκτρισμό, τα κύτταρα παράγουν κύματα από φορτισμένα άτομα ασβεστίου.

Το ασβέστιο προέρχεται από σφραγισμένα πακέτα που είναι διασκορπισμένα μέσα στα αστροκύτταρα. Όταν ερεθιστούν, τα αστροκύτταρα ανοίγουν τα πακέτα στη σειρά που πρώτη έρχεται σε επαφή με τους νευροδιαβιβαστές, πυροδοτώντας το άνοιγμα άλλων πακέτων που βρίσκονται σε άλλα σημεία στο κύτταρο. Στη συνέχεια τα αστροκύτταρα φυλάνε τα άτομα του ασβεστίου πίσω στα πακέτα τους, για να τα απελευθερώσουν και πάλι όταν ξανά ερεθιστούν. Η Cornell-Bell πρόσεξε πως ένα κύμα τέτοιας δραστηριότητας που άρχισε σε ένα αστροκύτταρο μπορούσε να διαδοθεί σε άλλα αστροκύτταρα. Κάποιες ερευνητικές ομάδες ανακάλυψαν επίσης ότι τα ίδια τα αστροκύτταρα απελευθερώνουν δυνατούς νευροδιαβιβαστές. Μπορούν να παράγουν γλουταμάτη (που διεγείρει τους νευρώνες έτσι ώστε είναι πιο εύκολο να ανταποκριθούν στο σήμα από έναν άλλο νευρώνα) και αδενοσίνη ( που μπορεί να αμβλύνει την ευαισθησία ενός νευρώνα).

Για κάποιος επιστήμονες του εγκεφάλου, αυτές οι ανακαλύψεις αποτελούν κομμάτια από πάζλ που σιγά σιγά ταιριάζουν μεταξύ τους σε μια συναρπαστική νέα εικόνα του εγκεφάλου. Πρώτο κομμάτι: τα αστροκύτταρα μπορούν να νιώσουν εισερχόμενα σήματα. Δεύτερο κομμάτι: μπορούν να ανταποκριθούν με κύματα ασβεστίου. Τρίτο κομμάτι: μπορούν να παράγουν εξόδους νευροδιαβιβαστές και ίσως ακόμα κύματα ασβεστίου που διαδίδονται σε άλλα αστροκύτταρα. Με άλλα λόγια, έχουν τουλάχιστον μερικά από τα προαπαιτούμενα για να επεξεργαστούν πληροφορίες όπως κάνουν οι νευρώνες. Ο Alfonso Araque, νευροεπιστήμονας στο Ινστιτούτο Cajal στην Ισπανία, και οι συνεργάτες του εργάζονται για την πιθανότητα ενός τετάρτου κομματιού στο πάζλ. Βρίσκουν πως δύο διαφορετικά διεγερτικά σήματα μπορούν να παράγουν δύο διαφορετικά πρότυπα από κύματα ασβεστίου (αυτό σημαίνει, δύο διαφορετικές αποκρίσεις) σε ένα αστροκύτταρο. Όταν έδωσαν στα αστροκύτταρα και τα δύο σήματα μαζί, τα κύματα που παρήγαγαν τα κύτταρα δεν ήταν ακριβώς το άθροισμα των δύο προτύπων. Αντίθετα, τα αστροκύτταρα παρήγαγαν ένα εντελώς διαφορετικό πρότυπο για απάντηση. Αυτό κάνουν τόσο οι νευρώνες, όσο και οι υπολογιστές.

Εάν πράγματι επεξεργάζονται πληροφορίες τα αστροκύτταρα, αυτό θα αποτελούσε μια μεγάλη προσθήκη στην υπολογιστική δύναμη του εγκεφάλου. Άλλωστε, υπάρχουν πολύ περισσότερα αστροκύτταρα στον εγκέφαλο απ' ότι νευρώνες. Ίσως, όπως κάποιοι επιστήμονες έχουν υποψιαστεί, τα αστροκύτταρα κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς. Αντί για τον ψηφιακό κώδικα των ηλεκτρικών παλμών που χρησιμοποιούν οι νευρώνες, τα αστροκύτταρα ίσως δρουν πιο πολύ ως ένα αναλογικό δίκτυο που κωδικοποιεί πληροφορίες σε αργά ανερχόμενα και κατερχόμενα κύματα ασβεστίου. Στο νέο του βιβλίο, 'The Root of Thought' (Η Ρίζα της Σκέψης) ο νευροεπιστήμονας Andrew Koob προτείνει πως η επικοινωνία μεταξύ των αστροκυττάρων μπορεί να είναι υπεύθυνη για την δημιουργική και ευφάνταστη ύπαρξή μας ως ανθρώπινα όντα.

Μέχρι πρόσφατα, οι μελέτες για τα αστροκύτταρα εξέταζαν μόνο λίγα κύτταρα που βρίσκονταν σε ένα τρυβλίο petri. Τώρα οι επιστήμονες ανακαλύπτουν πώς να παρατηρούν αστροκύτταρα σε ζωντανά ζώα και να μάθουν ακόμα περισσότερο για τις ικανότητες των κυττάρων αυτών. Ο Alex Nimmerjahn του Πανεπιστημίου Stanford και οι συνεργάτες του, για παράδειγμα, ανέπτυξαν έναν τρόπο να τοποθετούν μικροσκόπια στα κρανία ποντικιών. Για να δουν τα αστροκύτταρα εγχέουν μόρια στα ποντίκια τα οποία λάμπουν όταν ενώνονται με ελεύθερο ασβέστιο. Κάθε φορά που ένα ποντίκι κουνάει ένα από τα πόδια του, ο Nimmerjahn και οι συνεργάτες του μπορούν να δουν μια μικρή έκρηξη από κύματα ασβεστίου. Σε μερικές περιπτώσεις, εκατοντάδες αστροκύτταρα μπορούν να πυροδοτηθούν με μιας και αυτό μπορεί να διαρκέσει για μερικά δευτερόλεπτα.

Τα αστροκύτταρα είναι επίσης ζωτικής σημασίας για τις συνάψεις. Ο νευροεπιστήμονας του Πανεπιστημίου του Stanford Ben Barres και οι συνεργάτες του βρήκαν πως νευρώνες οι οποίοι μεγάλωσαν με αστροκύτταρα σχημάτισαν περίπου δέκα φορές περισσότερες συνάψεις από νευρώνες που μεγάλωσαν χωρίς αυτά και η δραστηριότητα των συνάψεων αυτών ήταν περίπου εκατό φορές μεγαλύτερη. Καθώς οι συνάψεις αλλάζουν όταν μαθαίνουμε και σχηματίζουμε νέες αναμνήσεις, η Marie E. Gibbs του Πανεπιστημίου Monash στην Αυστραλία υποψιάστηκε πως τα αστροκύτταρα ίσως είναι σημαντικά στη δυνατότητα που έχουμε να μαθαίνουμε. Για να ελέγξει την ιδέα αυτή, μαζί με τους συνεργάτες της έδωσαν σε μικρά κοτόπουλα χρωματιστές χάντρες να τις τσιμπήσουν. Οι κόκκινες χάντρες ήταν καλυμμένες με ένα πικρό χημικό και συνήθως ένα μόνο τσίμπημα ήταν αρκετό για να μάθουν τα κοτόπουλα να μην ξανατσιμπήσουν μια κόκκινη χάντρα. Αλλά όταν τους έγινε ένεση με ένα φάρμακο που εμπόδιζε τη σύνθεση γλουταμάτης από τα αστροκύτταρα, τα πουλιά δε μπορούσαν να θυμηθούν την άσχημη γεύση και τσιμπούσαν ξανά τις χάντρες.

Δεν έπεισαν όμως τους σκεπτικιστές αυτά τα πειράματα. Εάν τα κύματα ασβεστίου είναι πραγματικά τόσο σημαντικά, για παράδειγμα, θα περίμενε κανείς πως ένα γενετικά τροποποιημένο ποντίκι που δε θα μπορούσε να παράγει κύματα ασβεστίου θα ήταν ένα αξιολύπητο τρωκτικό. Ο Ken McCarthy, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνα στο Chapel Hill, και οι συνεργάτες του επενέβησαν σε ποντίκια ώστε να μεγαλώσουν αστροκύτταρα που τους έλειπε μια βασική πρωτεΐνη που χρησιμεύει για το άνοιγμα των πακέτων ασβεστίου. Τα ποντίκια αυτά μεγάλωσαν και ήταν απαράλλαχτα από τα κανονικά, για λόγους που ακόμα δεν είναι γνωστοί.

Υπάρχει κάτι το θαυμάσιο στο γεγονός ότι πενιχρά μόλις καταλαβαίνουμε τι κάνουν τα περισσότερα κύτταρα στον εγκέφαλό μας. Αρχίζοντας στη δεκαετία του 1930, οι αστρονόμοι κατάλαβαν πως όλα όσα μπορούσαν να δουν με τα τηλεσκόπιά τους, τα αστέρια, οι γαλαξίες και τα νεφελώματα, αποτελούσαν μόνο ένα μικρό κλάσμα από τη συνολική μάζα του σύμπαντος. Το υπόλοιπο, γνωστό ως σκοτεινή ύλη, ακόμα αψηφά τις καλύτερες προσπάθειές τους για εξήγηση. Μεταξύ των δύο αυτιών μας, όπως προκύπτει, κάθε ένας από εμάς φέρει επίσης ένα προσωπικό απόθεμα σκοτεινής ύλης.

PLACEBO: Μπορεί το μυαλό να θεραπεύσει το σώμα;

 

Υπάρχει ένα δωρεάν και… ελεύθερο προς χρήση «φάρμακο» που μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία πολλών παθήσεων και μάλιστα χωρίς παρενέργειες, το οποίο δεν είναι άλλο από το μυαλό μας. Ελάτε να ανακαλύψουμε μαζί τους τρόπους που μπορούμε να επωφεληθούμε απ’ αυτό.

Ο τρόπος που σκεφτόμαστε και νιώθουμε σχετικά με την ιατρική αγωγή μπορεί να επηρεάσει δραστικά το πώς αντιδρά το σώμα μας. Αυτό μπορεί να ακούγεται παρατραβηγμένο, αλλά σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε για το φαινόμενο των ψευδοφαρμάκων (τα λεγόμενα placebo), είναι πολύ πιθανό η εμψύχωση του ασθενή να μπορεί να κάνει τα χάπια να ενεργήσουν. Ο τρόπος που σκεφτόμαστε και νιώθουμε σχετικά με την ιατρική αγωγή που ακολουθούμε μπορεί να επηρεάσει δραστικά το πώς αντιδρά το σώμα μας.

Απλά και μόνο πιστεύοντας ότι μια αγωγή θα βελτιώσει την υγεία μας, μπορεί να πυροδοτηθεί η επιθυμητή επίδραση, ακόμα κι αν η αγωγή είναι αδρανής –όπως, ας πούμε, ένα χάπι ζάχαρης ή μια ένεση φυσιολογικού ορού. Για μια ευρεία γκάμα παθήσεων, από κατάθλιψη μέχρι Πάρκινσον, οστεοαρθρίτιδα και πολλαπλή σκλήρυνση, είναι διαπιστωμένο πως η επίδραση των ψευδοφαρμάκων δεν είναι φανταστική. Δοκιμές έχουν δείξει μετρήσιμες αλλαγές όπως διακοπή των παυσίπονων, χαμηλότερη πίεση ή καρδιακό ρυθμό και ενίσχυση του ανοσοποιητικού, όλα εξαρτώμενα από τις πεποιθήσεις του ασθενή. Απ’ την άλλη, πιστεύοντας ότι ένα φάρμακο έχει επιβλαβείς παρενέργειες μπορεί πραγματικά να σε κάνει να υποφέρεις. Το φαινόμενο nocebo, όπως είναι γνωστό, μπορεί ακόμα και να σκοτώσει.

Γενικά, θεωρείται ότι τα ψευδοφάρμακα ενεργούν μόνο όταν οι ασθενείς έχουν εξαπατηθεί και πιστεύουν ότι παίρνουν ένα πραγματικά ενεργό φάρμακο. Φαίνεται, όμως, ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Η πίστη στο ίδιο το ψευδοφάρμακο (αντί για ένα συγκεκριμένο φάρμακο) μπορεί να είναι αρκετή για να ενθαρρύνει το σώμα μας ώστε να θεραπευτεί.

Στα πλαίσια πρόσφατης μελέτης της ιατρικής σχολής του Harvard, οι επιστήμονες έδωσαν σε μερικούς ανθρώπους με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου ένα αδρανές χάπι. Τους είπαν ότι τα χάπια «περιείχαν μία αδρανή ουσία η οποία έχει διαπιστωθεί ότι προκαλεί σημαντική βελτίωση στα συμπτώματα του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου μέσω αυτοθεραπευτικών διαδικασιών νου – σώματος», το οποίο και ήταν απολύτως αλήθεια. Παρόλο που γνώριζαν ότι τα χάπια ήταν αδρανή, οι εθελοντές κατά μέσο όρο αξιολόγησαν τα συμπτώματά τους, αφού τα πήραν, ως μετρίως βελτιωμένα, ενώ εκείνοι που δεν ακολούθησαν την αγωγή είπαν ότι υπήρξε μόνο μία αμυδρή αλλαγή.

«Όλοι πίστευαν ότι δε θα συνέβαινε», λέει ο Irving Kirsch ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Hull της Αγγλίας και ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης. Το κλειδί για εκείνον ήταν ότι οι ασθενείς είχαν κάτι να πιστεύουν. «Δεν τους είπαμε απλά ‘ορίστε ένα χάπι ζάχαρης’. Εξηγήσαμε στους ασθενείς γιατί θα δουλέψει, με έναν τρόπο που ήταν πειστικός για εκείνους». Η μελέτη αυτή προτείνει ότι όλοι μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα ψευδόφάρμακα, προκειμένου να πείσουμε τον εαυτό μας ότι τρώγοντας ένα γλυκό ή πίνοντας ένα ποτήρι νερό, θα εξαφανιστεί ένας πονοκέφαλος ή μια δερματοπάθεια, ή θα ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα όποιου φάρμακου παίρνουμε.

Μπορούμε να ταξιδέψουμε στο χρόνο;

Τον τελευταίο καιρό οι πολυσυζητημένες θεωρίες για τα ταξίδια στο χρόνο έχουν επιστρέψει τόσο στην μικρή αλλά και στην μεγάλη οθόνη.

Πόσο μακριά βρισκόμαστε άραγε από την εποχή που τα ταξίδια στο χρόνο θα μας επιτρέπουν να συναντήσουμε ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό;

Παρά τις διαφωνίες, οι επιστήμονες δεν έχουν αποκλείσει ακόμα την πιθανότητα της επιστροφής στο παρελθόν.

«Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι τα ταξίδια στο χρόνο δεν είναι πιθανά», σχολιάζει ο θεωρητικός φυσικός Brian Greene από το πανεπιστήμιο της Columbia.

«Ωστόσο οι περισσότεροι από εμάς, έχουμε προβληματιστεί από το γεγονός της αδυναμίας για την απόδειξη της παραπάνω θεωρίας».

Μέσα στις επόμενες δεκαετίες, κάποια πειράματα είναι δυνατόν να αποκαλύψουν κατά πόσο μπορούμε να ταξιδέψουμε στο χρόνο. Θεωρητικά τουλάχιστον, όπως βεβαιώνει και ο John Cramer, φυσικός από το πανεπιστήμιο της Washington, είναι πιθανόν το μέλλον να επηρεάζει το παρελθόν. Ο Cramer και οι συνεργάτες του σχεδιάζουν να πραγματοποιήσουν ένα τέτοιο πείραμα μέσα στον επόμενο χρόνο.

Τόσο ο Greene αλλά και ο Cramer έχουν ασχοληθεί με τη θεωρία για τα ταξίδια στο χρόνο. Ο Greene είναι συντάκτης του "The Elegant Universe," ένα βιβλίο που υποστηρίζει την παραπάνω θεωρία, συμμετείχε στην ταινία "Frequency," μια ταινία επιστημονικής φαντασίας και συμμετείχε ως επιστημονικός σύμβουλος στην ταινία "Deja Vu."

Ο Cramer υποστηρίζει την θεωρία της ύπαρξης της 'retrocausality'. Σύμφωνα με αυτή την θεωρία αντί του αιτίου και του αιτιατού, η επίδραση έρχεται πριν από την αιτία.
Η απλούστερη, λιγότερη παράδοξη εξήγηση για αυτό, αναφέρει ότι διακινείται κάποιου είδους πληροφορία μεταξύ των δύο φωτονίων σε αντίστροφο χρόνο.

Η απόδειξη της παραπάνω θεωρίας θα μπορούσε να οδηγήσει στην αποδοχή μιας νέας εναλλακτικής κβαντικής φυσικής.

Η σχετικότητα

Μέσα στα τελευταία 100 χρόνια, οι φυσικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η διαδικασία των ταξιδιών στο χρόνο είναι σχετική: Κατά μια έννοια, όλοι ταξιδεύουμε στο χρόνο, εξαρτώμενοι από το σύστημα αναφοράς, ωστόσο κάποιοι δείχνουν να το κάνουν πολύ πιο εύκολα από κάποιους άλλους.

Για παράδειγμα οι αστροναύτες που επιστρέφουν από διαστημικές αποστολές ίσως παρατηρήσουν ότι τα ρολόγια τους έχουν μερικά νανοδευτερόλεπτα διαφορά σε σχέση με την ώρα της γης, λόγω της σχετικότητας.

Παρόλα αυτά τα περισσότερα σχέδια για τα ταξίδια στο χρόνο συμπεριλαμβάνουν περισσότερα από την επιβράδυνση ή επιτάχυνση του βήματος χρόνου. Αυτό το οποίο πραγματευόμαστε λοιπόν είναι η αντιστροφή της ροής του χρόνου και ίσως η επέμβαση στην αιτιότητα η οποία οδηγεί σε διαφορετικές πορεία γεγονότων.

Εάν κάποιος υποθέσει ότι είναι δυνατόν όλα τα παραπάνω να συμβούν, ο Greene αναφέρει ότι οι δυνατότητες θα είναι δυο:
Η φύση θα συνωμοτήσει εναντίον της διαφοροποιημένης αιτιότητας, γεγονός το οποίο ο Stephen Hawking ονόμασε "chronology protection conjecture": Για παράδειγμα, εάν προσπαθήσετε να πυροβολήσετε τον πατέρα σας πριν γεννηθείτε, κατά κάποιον τρόπο το όπλο σας θα αστοχήσει.

Η αιτιότητα είναι δυνατόν να μεταβληθεί, και να αποκτήσετε πολλαπλές διακλαδώσεις της πορείας των γεγονότων. Θα μπορούσατε λοιπόν να επιστρέψετε στο παρελθόν να πυροβολήσετε τον πατέρα σας και να δημιουργήσετε ένα σύμπαν στο οποίο δεν θα έχετε γεννηθεί ποτέ. Όμως αυτό δεν θα είναι το ίδιο σύμπαν από το οποίο προήλθατε. Θα μπορούσατε να είστε ένας εξωγήινος επισκέπτης από μια διαφορετική πραγματικότητα.

Ο Greene παρουσιάζει ως παράδειγμα την ταινία "Deja Vu", η οποία υιοθέτησε μια πολύ δημιουργική προσέγγιση. Παραδέχτηκαν ότι το θέμα είναι ακόμα ανοιχτό οπότε επέτρεψαν την αναπαράσταση και των δυο πιθανοτήτων.

Η αναζήτηση της αλήθειας

Μέσα στο επόμενο έτος, ο Cramer ελπίζει να καταλήξει σε μια από αυτές τις δυο πιθανότητες ή τουλάχιστον να ανακαλύψει το λόγο για τον οποίο αυτές οι εκδοχές είναι πρακτικά αδύνατες.

Το πείραμα το οποίο θα πραγματοποιήσει ο Cramer πραγματεύεται την ιδέα του "εναγκαλισμού" δυο φωτονίων. Ακόμα και εάν τα φωτόνια βρίσκονται σε πολύ μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, ότι ακριβώς συμβαίνει στο ένα φωτόνιο αντανακλάται στο άλλο.

Ο Αϊνστάιν παρατήρησε αυτή τη συμπεριφορά και την πρόβαλε σαν απόδειξη για την λανθασμένη κβαντική φυσική. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια οι φυσικοί έχουν αποδείξει ότι ο κβαντικός εναγκαλισμός είναι ένα πραγματικό φαινόμενο.

Ο Cramer αναφέρει ότι είναι δυνατόν κάποιοι αστάθμητοι παράγοντες να επηρεάσουν το πείραμα του και να οδηγηθεί σε λανθασμένα αποτελέσματα. «Είναι πολύ πιθανόν να παραλείψουμε κάτι σε κάποια δεδομένα χρονική στιγμή και αυτό θα έχει επιπτώσεις στις μετρήσεις μας.»

Όμως εάν τα φωτόνια συμπεριφερθούν σύμφωνα με τη θεωρία, πρόκειται να ανοίξει ο δρόμος σε ένα σύνολο από παράδοξα που μέχρι σήμερα έχουμε συναντήσει μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας.

Δεν είναι δυνατόν να συναντήσει κάποιος ασυνέχεια στο χρόνο. Σύμφωνα με τη γενική αντίληψη η φύση αρνείται τις "διακοπές". Ωστόσο μερικές φορές η φύση καταλήγει να παρουσιάζει πολύ πιο περίεργη συμπεριφορά απ' ότι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.

Τα τελευταία χρόνια, η εξέλιξη στην κβαντική θεωρία έχει προσφέρει άφθονο υλικό για τη δημιουργία ισχυρισμών που ανήκουν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.

Ο Greene δείχνει να ανυπομονεί για τα αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Large Hadron Collider, όπως και για τα δεδομένα από τους Wilkinson Microwave Anisotropy Probe και το δορυφόρο Planck, οι οποίοι μελετούν την πορεία του σύμπαντος από τα πρώτα λεπτά της δημιουργίας του.

Τέτοιου είδους παρατηρήσεις είναι σχεδόν απίθανο να αποτελέσουν άμεσες αποδείξεις για την αντίστροφη ροή του χρόνου.

Παρόλα αυτά, εάν επικεντρωθούν στη ύπαρξη νέων κλάσεων υπερσυμμετρικών υποατομικών σωματιδίων ή επιπλέον διαστάσεων, θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν πολλά περισσότερα μυστήρια για το χρόνο και το ίδιο το σύμπαν.

Τα 5 ανεξήγητα φαινόμενα της μάχης του Μαραθώνα!

Ιστορικό υπόβαθρο της Μάχης

Καθώς στην Ιωνία οι ελληνικές πόλεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν μεγάλα κέντρα, όπως η Μίλητος και η Αλικαρνασσός, δε μπόρεσαν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους περιήλθαν υπό την κυριαρχία της περσικής αυτοκρατορίας προς τα μέσα του 6ου π.Χ. αιώνα. Το 499 π.Χ. οι Έλληνες των ιωνικών πόλεων ξεκίνησαν την Ιωνική Επανάσταση και η Αθήνα μαζί με την Ερέτρια κινήθηκαν προς βοήθειά τους.

Το 490 π.Χ. ο Πέρσης βασιλιάς, Δαρείος Α’, έχοντας καταστείλει την εξέγερση των ιωνικών πόλεων από το 494 π.Χ., έστειλε το στόλο του να τιμωρήσει τις δύο πόλεις. Ο περσικός στρατός κατέστρεψε την Ερέτρια και αποβιβάστηκε στην Αττική, αλλά στη μάχη του Μαραθώνα ηττήθηκε από τους Αθηναίους και άλλους υπό το στρατηγό Μιλτιάδη.

Παράταξη στη Μάχη
11.000 Έλληνες 100.000 Πέρσες
Το σχέδιο του Μιλτιάδη ήταν να εμπλακεί σε μάχη με το περσικό πεζικό όσο πιο σύντομα γινόταν ώστε να αποφύγει τις απώλειες από τους εχθρικούς τοξότες. Κάθε βράδυ πριν τη μάχη οι Έλληνες μίκραιναν την απόσταση ανάμεσα στα δύο μέτωπα και τη μέρα της μάχης είχαν φτάσει σε απόσταση περίπου 8 σταδίων, δηλαδή 1480 μέτρα. Στο δεξιό άκρο είχε τοποθετηθεί επικεφαλής ο Καλλίμαχος και στη συνέχεια οι δέκα φυλές με τους Πλαταιείς να είναι στο αριστερό άκρο. Ο Μιλτιάδης είχε επιμηκύνει το μέτωπο έτσι ώστε το δεξιό και το αριστερό κέρας να είναι ισχυρά αποδυναμώνοντας το κέντρο.

Οι Έλληνες επιτέθηκαν εναντίον των Περσών γρήγορα, τρέχοντας στα τελευταία μέτρα, μάλλον αιφνιδιάζοντας έτσι τους Πέρσες. Η σφοδρότητα της σύγκρουσης έδωσε πλεονέκτημα στα ισχυρά άκρα. Η μάχη ήταν αμφίρροπη για αρκετή ώρα μέχρις ότου οι δυο περσικές πτέρυγες κατέρρευσαν και τράπηκαν σε φυγή. Στο κέντρο όπου βρίσκονταν οι επίλεκτες δυνάμεις με τους Πέρσες και τους Σάκες ο ελληνικός σχηματισμός διασπάστηκε και υποχώρησε. Τα πλάγια τμήματα όμως γύρισαν πίσω και επιτέθηκαν στο περσικό κέντρο περικυκλώνοντας τους. Ακολούθησε σκληρή μάχη και τελικά οι Πέρσες τράπηκαν σε φυγή, προς το Σχοινιά που βρίσκονταν τα πλοία τους. Πολλοί Πέρσες έπεσαν στα νερά του έλους και πνίγηκαν. Η μάχη συνεχίστηκε στο Σχοινιά καθώς οι Πέρσες προσπαθούσαν να διαφύγουν. Εκεί πέθαναν ο Καλλίμαχος, ο στρατηγός Στησίλαος και ο Κυναίγειρος, ο αδελφός του Αισχύλου. Οι Αθηναίοι κατάφεραν να καταλάβουν επτά πλοία.

H μάχη είχε τελειώσει. Οι νεκροί Πέρσες υπολογίζονται από τον Ηρόδοτο γύρω στους 6400 ενώ οι Έλληνες είχαν χάσει μόνο 192. Μετά τη νίκη τους στάλθηκε αγγελιοφόρος για να την αναγγείλει στην Αθήνα, ο οποίος ξεψύχησε μόλις έφτασε από την κούραση.

Ανεξήγητο Πρώτον
 
Η Μάχη του Μαραθώνα σύμφωνα με τον Ηρόδοτο είχε γίνει πάνω σε μια πεδιάδα .Δεν έχει σχέση με καμία άλλη μάχη στην Ελλάδα όπως π.χ. με τη Μάχη των Θερμοπυλών η οποία ήταν σε στενό. Στο Μαραθώνα η πεδιάδα επέτρεπε την ανάπτυξη όλου του Περσικού στρατεύματος όπως και έγινε. Δηλαδή οι Έλληνες επέλεξαν να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες κατά μέτωπο και με όλο το εύρος της δύναμής τους πράγμα που θα ήταν ένα σοβαρό μειονέκτημα γι αυτούς. Γιατί όμως επέλεξαν αυτόν τον τρόπο δείχνοντας στον αντίπαλο ότι περιφρονούν τη δύναμή του και πως ήταν σίγουροι για τη νίκη τους;

Ανεξήγητο Δεύτερον

Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα στο πεδίο της Μάχης οι Πέρσες αναπτύχθηκαν σε βάθος 30 αντρών στο κέντρο της παράταξής τους(εδώ προσοχή δεν υπολογίζεται ότι τα άκρα των Περσών ήταν αδύναμα με λιγότερο βάθος το εκλαμβάνουμε ως ισόποσο). Αυτό έδινε μια ανάπτυξη στρατεύματος των 100.000 χιλιάδων αντρών που ήταν εκεί γύρο στα 3.300 μέτρα. Από την άλλη μεριά οι Έλληνες ήταν μόνο 11.000 και για να μπορέσουν να αντιπαρατάξουν ένα ίσο μέτωπο απέναντι στους Πέρσες έπρεπε το βάθος τους να είναι βάθος 3 ανδρών και κάτι (χωρίς να υπολογίσουμε ότι είχαν ενισχύσει τα άκρα τους πράγμα που θα έδινε μικρότερο μήκος). Από την Ιστορία γνωρίζουμε ότι το μέτωπο των Ελλήνων ήταν 1600 μέτρα δηλ. 6 άνδρες περίπου βάθους σε ισόποση παράταξη.

Έτσι από τα παραπάνω προκύπτει ότι περίσσευαν 850 μέτρα από τη μία μεριά και 850 μέτρα από την άλλη μεριά Περσικού μετώπου το οποίου θα στεκότανε και δεν θα έκανε τίποτα. Το ερώτημα είναι ότι εάν τα πράγματα γίνανε έτσι γιατί αυτός ο στρατός των 850 μ από τη μια μεριά και των 850μ από την άλλη δεν κινήθηκε κυκλωτικά για να παγιδεύσει τους Έλληνες σαν θανάσιμη τανάλια;

Ανεξήγητο Τρίτον

Εχετλαίος
Στα έργα του Ηροδότου και του Παυσανία έχουμε μια παρουσία ενός ανδρός αγνώστου προς τους Έλληνες ο οποίος εμφανίστηκε απροειδοποίητα. Ήταν πιο ψηλός από τα άτομα εκείνης της εποχής φορούσε μια περίεργη στολή η οποία έμοιαζε με αγρότη και όχι με πολεμιστή και κρατούσε ένα όπλο το οποίο έμοιαζε με λαβή αρότρου (αρχ.εχέτλη) το οποίο το έστρεφε προς τους Πέρσες και τους αποδεκάτιζε. Αργότερα οι Έλληνες ζητώντας πληροφορίες για το άτομο αυτό από το Μαντείο των Δελφών οι ιερείς τον κατονόμασαν ως Εχετλαίο.

“…Συνέβη δε ως λέγουσιν, άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον. Ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω, μετά το έργον ην αφανής. Ερομενοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον εκέλευσεν ήρωα.” (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32).

Ο άνδρας αυτός προωθούνταν στο πεδίο της Μάχης και κατακρεουργούσε τους Πέρσες με το όπλο του με απίστευτη ταχύτητα. Επίσης ο Ηρόδοτος μας αναφέρει ότι ένας Αθηναίος στρατιώτης, ο Επίζηλος, γιός του Κουφαγόρα, ενώ πολεμούσε γενναία στήθος με στήθος ξαφνικά έχασε την όραση του και στα δύο του μάτια, παρόλο που δεν τον είχε ακουμπήσει τίποτα, ούτε δόρυ ούτε ξίφος ούτε βέλος τόξου. Συνεχίζοντας ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Επίζηλος διηγείται ότι είδε έναν μεγαλόσωμο οπλίτη που η γενειάδα του κάλυπτε ολόκληρη την ασπίδα του, και ότι αυτό το φάντασμα κρατούσε στα χέρια του ένα πολύ φωτεινό όπλο! Πέρασε ακριβώς δίπλα του, σκοτώνοντας Πέρσες αντιπάλους και αυτή η σκηνή ήταν η τελευταία που είδε ο Επίζηλος γιατί από κάποια υπερβολική λάμψη, τυφλώθηκε!

Αυτό δείχνει ότι το όπλο που κρατούσε ο Εχετλαίος προκαλούσε θανάσιμα χτυπήματα από μακριά χωρίς να αγγίζει τους ανθρώπους ,ενώ όλα τα όπλα της εποχής έπρεπε αν μη τι άλλο να σ αγγίξουν.

Ποιος ήταν αυτός ο άνδρας από πού ερχόταν και τι είδους καταστροφικό για τους αντιπάλους του όπλο κρατούσε;

Ανεξήγητο Τέταρτον

Καθ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας της Μάχης μέχρι να φτάσει η μέρα της σύγκρουσης οι Έλληνες μετακινούνταν τις βραδινές ώρες, έτσι ώστε να μην γίνουν ορατές οι κινήσεις τους, προς το μέτωπο των Περσών και μέχρι την ημέρα της Μάχης ο Ηρόδοτος μας αναφέρει ότι φτάσανε 8 στάδια από το στρατόπεδο των Περσών δηλ όπως είδαμε και παραπάνω περίπου 1480μ. Ο λόγος που το κάνανε αυτό ήταν ότι οι Έλληνες γνώριζαν ότι οι Πέρσες είχαν πάγια τακτική πριν την τελική σύγκρουση και όταν ο αντίπαλος πλησίαζε προς την μεριά τους να ρίχνουν μια ομοβροντία 2-3 επαναλήψεων βελών από τους τοξότες τους. Έτσι οι Έλληνες με αυτές τις βραδινές κινήσεις προσέγγισης προσπαθούσαν να μειώσουν την απόσταση από τους Πέρσες άρα και τις απώλειές τους. Το ερώτημα που γεννάται είναι πως οι Έλληνες κατάφεραν να προσεγγίσουν τους Πέρσες στο πεδίο της Μάχης χωρίς να έχουν σοβαρές απόλυες από τις ομοβροντίες βελών καθώς σε όλη την διάρκεια της μάχης σκοτώθηκαν μόνο 192 Έλληνες; Είναι ότι οι Πέρσες δεν ήξεραν σημάδι ; δεν μπορούσαν να τους πετύχουν για άλλους λόγους ή ότι δεν πρόλαβαν να το κάνουν;

Ανεξήγητο Πέμπτον

Η Μάχη του Μαραθώνα άρχισε στις 5.30 περίπου το πρωί και οι Πέρσες στρατηγοί διέταξαν οπισθοχώρηση στις 8 το πρωί δηλ μόλις 2,5 ώρες μετά την έναρξη της μάχης .Το παράξενο είναι πως όλα όσα γίνανε , γίνανε μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα.6.400 Πέρσες αποδεκατίστηκαν από ένα Ελληνικό στρατό που αριθμούσε το 1/10 της δικιάς τους δύναμης με φοβερή ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Πως είναι άραγε δυνατόν να συνέβη κάτι τέτοιο σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα;

Ανεξήγητα φαινόμενα στη Μάχη του Μαραθώνα πολλά αλλά όλα αυτά τα παραπάνω ερωτήματα νομίζω και έχω την εντύπωση ότι δεν θα απαντηθούν ποτέ με 100% σιγουριά .Ένα μόνο είναι σίγουρο ,ότι στη Μάχη του Μαραθώνα πήραν μέρος Έλληνες και για τους Έλληνες ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ!

Η Ρωμαϊκή Συνομωσία για την Εφεύρεση του Ιησού

Ποιος ήταν ο Ιησούς; Γιατί δεν υπάρχει καμία ιστορική και αρχαιολογική απόδειξη της ύπαρξής του; Ποιος έγραψε τα Ευαγγέλια; Γιατί γράφθηκαν στα Ελληνικά και όχι στα Εβραϊκά ή στα Αραμαϊκά; Πώς κι έγινε η Ρώμη το κέντρο της χριστιανικής θρησκείας; Γιατί οι πρώτοι χριστιανοί Πάπες και οι πρώτοι άγιοι ήταν όλοι μέλη της αυτοκρατορικής Ρωμαϊκής οικογένειας των Φλαβίων;
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις ερωτήσεις που ο ερευνητής Joseph Atwill και συγγραφέας του ανατρεπτικού βιβλίου Caesar‘s Messiah: The Roman Conspiracy to Invent Jesus (Ο Μεσσίας του Καίσαρα: η Ρωμαϊκή Συνομωσία για την Εφεύρεση του Ιησού) προσπαθεί να ρίξει φως παρουσιάζοντας νέους δρόμους στην κατανόηση της δημιουργίας του χριστιανισμού, στη φύση της Καινής Διαθήκης, στο ποιος ήταν και αν υπήρχε ο πραγματικός Ιησούς και υποστηρίζονται ότι η Δευτέρα Παρουσία έχει ήδη γίνει.

Με λίγα λόγια ο συγγραφέας μαζί με μία ομάδα αξιόλογων ιστορικών και ερευνητών της εποχής που παρουσιάστηκε ο χριστιανισμός σαν μια «νέα» θρησκεία στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία αποδεικνύει μέσα από τις πηγές ότι δεν υπάρχει ιστορικό υπόβαθρο σε αυτό σήμερα αποκαλείται ο Ιησούς Χριστός και ότι απλά πρόκειται για μία εφεύρεση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορικής εξουσίας και συγκεκριμένα της οικογένειας των Φλαβίων.

Όχι μόνο αυτό, αλλά ο χριστιανισμός δεν είναι κάτι διαφορετικό από όλες τις σύγχρονες για την εποχή εκείνη παγανιστικές θρησκείες, αλλά ντυμένος με άλλο όνομα. Ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έναν κατασκευασμένο μυθιστορηματικό χαρακτήρα και μάλιστα υπάρχουν ιστορικές αποδείξεις για αυτό το γεγονός, όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας Joseph Atwill και η ομάδα του.

Ο λόγος που είχε η αυτοκρατορική οικογένεια των Φλαβίων να κατασκευάσει στην ουσία μία «νέα» θρησκεία ήταν ο εξής: να προσφέρει ένα όραμα στο πρόσωπο ενός «ειρηνικού Μεσσία» που θα ήταν μία εναλλακτική παρουσία σε σύγκριση με τους επαναστατικούς ηγέτες του Ισραήλ τον πρώτο αιώνα και οι οποίοι αποτελούσαν σοβαρή απειλή στην πολιτική σταθερότητα και ειρήνη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Με λίγα λόγια ο χριστιανισμός δεν αποτελούσε τίποτα περισσότερο από ένα πολιτικό εργαλείο για τον έλεγχο των μαζών εκείνης της εποχής, συνεχίζοντας να επιτελεί τον ίδιο σκοπό λιγότερο ή περισσότερο ακόμα και σήμερα. Αυτό το συμπέρασμα του Joseph Atwill βασίζεται σε εμπεριστατωμένη μελέτη και σύγκριση ανάμεσα στα Ευαγγέλια και το έργο του Ιουδαίου ιστορικού Ιώσηπου Φλαβίου όπου φαίνεται να υπάρχει άμεση σχέση.

Ο συγγραφέας υποστηρίζει πως ίσως μερικοί αναγνώστες βρουν το περιεχόμενο του έργου του προκλητικό, αλλά όπως αναφέρει ο ίδιος «το βιβλίο μου δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση κριτική στην πίστη των σύγχρονων χριστιανών. Ένιωσα ότι είχα υποχρέωση να παρουσιάσω τα αποτελέσματα των ερευνών μου, εφόσον θεωρώ πως αυτά θα ρίξουν φως στις ρίζες και το λόγο που υπάρχει σήμερα αντι-σημιτισμός και στον τρόπο που οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν την προπαγάνδα για να ελέγχουν τις μάζες.»

«Αν και δεν είμαι κοντά πλέον στην Καθολική πίστη,» συνεχίζει ο συγγραφέας, «η μελέτη μου για τον χριστιανισμό δεν σταμάτησε ποτέ.» «Στη διάρκεια της ζωής μου έχω διαβάσει περίπου 600-700 βιβλία σχετικά με τον ιστορική Ιησού και τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού, αλλά κανένα από αυτά δεν με έκανε να κατανοήσω και να μάθω κάτι ουσιαστικό σχετικά με το πώς παρουσιάστηκε η θρησκεία αυτή ή ποιος ήταν ο ιδρυτής της.»

Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι όσο περισσότερο διάβαζε σχετικά με τις ρίζες του χριστιανισμού έβλεπε όλο και περισσότερο ότι το πώς ξεκίνησε η συγκεκριμένη θρησκεία ήταν ακόμα ένα ζήτημα ανοικτό. Ο Atwill βρίσκεται εκτός της αρκετά διαδεδομένης άποψης λοιπόν ότι ο χριστιανισμός ξεκίνησε σαν κίνημα από τις κατώτερες τάξεις κάποιων επαναστατικών Ιουδαίων διδασκάλων τον 1ο αι. κ.Ε.

Αυτό που έκανε τον Atwill περισσότερο σκεπτικιστή είναι το γεγονός ότι ακριβώς την ίδια στιγμή που οι ακόλουθοι του Ιησού οργανώνονταν μέσα στα πλαίσια μίας θρησκείας οδηγώντας τα μέλη της να «γυρίσουν και το άλλο μάγουλο» και να δώσουν «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι,» μία άλλη Ιουδαϊκή ομάδα διενεργούσε έναν θρησκευτικό πόλεμο εναντίον των Ρωμαίων και βρισκόταν στην αναζήτηση ενός Μεσσία που θα είχε στρατιωτικό ηγετικό ρόλο.

Ο Atwill συμπληρώνει: «Φαίνεται πιθανό για μένα ότι δύο διαμετρικά αντίθετες μορφές του μεσσιανικού Ιουδαϊσμού προέρχονται από την Ιουδαία την ίδια εποχή. Για αυτό το λόγο άρχισα να έχω ενδιαφέρον για τα κείμενα της Νεκρής Θάλασσας.» Αυτό που τον βοήθησε σε αυτό είναι ότι ξεκίνησε να μελετάει στο ιστορικό πλαίσιο εκείνης της εποχής.

Τότε ήταν που ο συγγραφέας βρέθηκε μπροστά σε κάτι που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μελέτη του: «όταν διάβαζα το έργο του Ιώσηπου Φλαβίου, Ιστορία των Ιουδαϊκών Πολέμων και ιδιαίτερα το σημείο που περιγράφεται η καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τον αυτοκράτορα Τίτο το 70κ.Ε., θυμάμαι ότι παρατήρησα κάποιες ενδιαφέρουσες παράλληλες αναφορές μεταξύ της εκστρατείας του Τίτου και του έργου του Ιησού.

Προσπάθησα να προσεγγίσω τα Ευαγγέλια με μία νέα ματιά, σαν να μην τα είχα ξαναδιαβάσει ποτέ στη ζωή μου και αφήνοντας πίσω μου κάθε προκατάληψη ή σχηματισμένη ιδέα που είχα για αυτά.» Αυτό ήταν και που οδήγησε τον συγγραφέα στην συγγραφή του βιβλίου του αντιλαμβανόμενος το συμβολικό περιεχόμενο των Ευαγγελίων τα οποία αποκάλυπταν τη μυστική ιστορία του Δυτικού πολιτισμού. Αυτή η προσέγγιση βοήθησε τον συγγραφέα να αναγνωρίσει τα τυπολογικά χαρακτηριστικά και των δύο κειμένων.

Αυτό που ακολουθεί είναι μία σύντομη σχετικά περίληψη αυτού που διαπραγματεύεται ο συγγραφέας στο βιβλίο του “Caesar’s Messiah”: «η κεντρική ιδέα του έργου είναι ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ένας φανταστικός μυθιστορηματικός χαρακτήρας και όχι ένα ιστορικό πρόσωπο. Στα Ελληνικά—που αποτελούν και τη γλώσσα των Ευαγγελίων— η λέξη Ιησούς αναφέρεται στον Σωτήρα και η λέξη Χριστός αναφέρεται στον Μεσσία, και ο τίτλος του Χριστού ήταν ήδη γνωστός στους Εβραίους πολύ πριν τον υποτιθέμενο ερχομό του Ιησού. Επιπλέον, μέχρι τώρα δεν υπάρχει κάποια αρχαιολογική απόδειξη αποδεκτή ευρέως για την ιστορικότητα του Ιησού και ό,τι πραγματικά γνωρίζουμε μέχρι σήμερα για αυτό το πρόσωπο είναι μέσα από την αφήγηση των Ευαγγελίων.

Αν και τα Ευαγγέλια, συνεχίζει ο συγγραφέας, φαίνεται να είναι μία ιστορική αφήγηση αυτό που είναι στην πραγματικότητα έχει να κάνει με ένα και όχι και τόσο γνωστό είδος φανταστικής λογοτεχνίας που ονομάζεται τυπολογία. Η τυπολογία συνδέεται με την συγγραφή απλών ιστοριών που βασίζουν την αφήγησή τους από τον έναν χαρακτήρα στην ιστορία ενός άλλου χαρακτήρα με αρχετυπικό τρόπο. Μόλις κάποιος κατανοήσει ότι τα Ευαγγέλια αποτελούν ένα δείγμα τυπολογικής λογοτεχνίας, είναι εύκολο να αντιληφθεί ότι κάθε επεισόδιο της δράσης του Ιησού ήταν βασισμένο σε περιστατικά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής εκστρατείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τίτου στην Ιουδαία.

Η τυπολογία που συνδέει τον Ιησού και τον Τίτο στα Ευαγγέλια δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εντοπίσει κάποιος και το γεγονός ότι έχει παραβλεφθεί εδώ και 2,000 είναι απίστευτο. Αυτή η παράβλεψη είναι ιδιαίτερα περίεργη στο γεγονός ότι τα Ευαγγέλια είναι διαμορφωμένα πάνω σε μία άμεση σύνδεση μεταξύ του Ιησού και του Τίτου και των προφητειών που αφορούν τον Υιό του Ανθρώπου.

Και ενώ οι χριστιανοί πιστεύουν ότι ο χαρακτήρας των Ευαγγελίων είναι θεϊκός, στην ουσία δεν είναι αυτό που είπε ο Ιησούς Χριστός. Ο Ιησούς δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι ήταν ο Μεσσίας, και μάλιστα απέφυγε να το παραδεχθεί. Ο Ιησούς αντίθετα έλεγε ότι «ο Υιός του Ανθρώπου»–ένας τίτλος που αποδιδόταν στον Ιουδαϊκό Μεσσία και προέρχεται από τις προφητείες του Δανιήλ—θα ερχόταν πριν από τη γενιά στην οποία μιλούσε.

Εφόσον οι Εβραίοι εκείνης της εποχής θεωρούσαν μία γενιά σαν τα τελευταία 40 χρόνια, αυτό που έλεγε ο Ιησούς είναι ότι ο Υιός του Ανθρώπου θα εμφανιστεί μέσα σε 40 χρόνια από την μέρα του δικού του θανάτου, το Πάσχα του 33κ.Ε. Ο Ιησούς επίσης προέβλεψε καθαρά το τι θα συμβεί με τον ερχομό του Υιού του Θεού. Προφήτεψε ότι κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Υιού του Ανθρώπου οι πόλεις της Γαλιλαίας θα καταστραφούν, η Ιερουσαλήμ θα περιβληθεί με ένα τοίχος, και ο Ναός θα καταστραφεί.

Στην προσπάθειά τους να καταλάβουν τι ακριβώς εννοούσε ο Ιησούς, οι Χριστιανοί ερμήνευσαν αυτή την επίσκεψη του Υιου του Ανθρώπου σαν τη «Δευτέρα παρουσία» του Ιησού Χριστού. Όμως, υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με αυτή την άποψη—ο Ιησούς δεν εμφανίστηκε μέσα σε αυτό το διάστημα για το οποίο μίλησε. Οι Χριστιανοί προσπάθησαν να ξεπεράσουν αυτό το πρόβλημα λέγοντας ότι ο Ιησούς θα έρθει κάποια στιγμή στο μέλλον, αλλά αυτό είναι βέβαια παράλογο. Ο Ιησούς ήταν αρκετά ακριβής όταν έλεγε ότι ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει μέσα σε 40 χρόνια μετά τη δική του εποχή. Έτσι, γεννάται το ερώτημα, ποιος είναι ο Υιός του Ανθρώπου που ο Ιησούς πρόβλεψε ότι οι χριστιανοί θα λατρεύουν για 2,000 χρόνια; Το πραγματικό όνομα του Χριστούς—του Μεσσία—είναι Τίτος Φλάβιος.

Το μοναδικό άτομο στην ιστορία που εκπλήρωσε όλες τις προβλέψεις που έκανε ο Ιησούς οι οποίες αφορούν τον Υιό του Ανθρώπου—και τις εκπλήρωσε ακριβώς μέσα στο δεδομένο χρονικό πλαίσιο—ήταν ο αυτοκράτορας Τίτος Φλάβιος. Ο Τίτος κατέστρεψε τις πόλεις της Γαλιλαίας, όπως είχε προβλέψει ο Ιησούς. Όντως έχτισε γύρω από τη Ιερουσαλήμ ένα τείχος και κατέστρεψε τον Ναό, όπως είχε προβλέψει ο Ιησούς «χωρίς να αφήσει πέτρα επί πέτρας» (σημ. για να γιορτάσουν ανάλογους στρατιωτικούς θριάμβους, αλλά και για λόγους προπαγάνδας, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, ένα θριαμβετικό τόξο ανεγερθηκε στη Ρωμαϊκή Αγορά. Σε ένα από τα διακοσμητικά ανάφλυφα απεικονίζεται σκηνή μεταφοράς λάφυρων που προέρχονται από το Ναό του Σολομώντα.)

Στην πραγματικότητα, η εκστρατεία του Τίτου τελείωσε με την καταστροφή της πόλης Μασάντα το Πάσχα του 73κ.Ε., ακριβώς 40 χρόνια μετά την σταύρωση του Ιησού. Επιπλέον, οι προβλέψεις του Ιησού σχετικά με τον Υιό του Ανθρώπου απηχούνται σε όλους τους ιστορικούς της εποχής του Τίτου. Κάθε ένας από αυτούς υποστήριζε ότι ο Τίτος ήταν ο Χριστός, ο Μεσσίας που οι προφητείες στην Ιουδαϊκή λογοτεχνία προέλεγαν—οι ίδιες προφητείες που ο Ιησούς ανέφερε στις δικές του προβλέψεις σχετικά με τον ερχομό του Υιού του Ανθρώπου.

Έχοντας βάση αυτά, δεν προξενεί και έκπληξη ότι τα περιστατικά που αφορούν τη ζωή του Ιησού βασίζονταν πάνω στην εκστρατεία του Τίτου. Ιδιαίτερα αν σκεφθεί κανείς ότι ο πρώτος Χριστιανός Πάπας και οι άγιοι ήταν μέλη της αυτοκρατορικής αυλής του Τίτου. Αυτό που προξενεί έκπληξη είναι το γεγονός ότι οι Χριστιανοί και οι ειδικοί έχουν παραβλέψει κάτι τόσο προφανές, όπως το γεγονός ότι τα Ευαγγέλια υποστηρίζουν ακριβώς τα ίδια πράγματα με τους ιστορικούς της αυλής του Φλαβίου—ότι δηλ. ο Τίτος είναι ο Χριστός.

Τώρα λοιπόν γνωρίζετε, συνεχίζει ο Atwill, την πραγματική ταυτότητα του Υιού του Ανθρώπου. Αν θέλετε να μάθετε την πραγματική ταυτότητα του Ιουδαίου Μεσσία που σταυρώθηκε στον σταυρό—του οποίου το όνομα δεν είναι Ιησούς—έχω αφιερώσει ένα ολόκληρο κεφαίλαιο σχετικό στο βιβλίο μου. Σας προσκαλώ να το αγοράσετε και να συζητήσετε μαζί μου τις ιδέες μου στο μπλογκ μου: http://caesarsmessiah.com/blog/»

Το βιβλίο του Atwill include Caesar’s Messiah αυτή τη στιγμή βρίσκεται στις πρώτες θέσεις πωλήσεων στην Αμερική στην κατηγορία βιβλίων θρησκευτικής ιστορίας και έχει ήδη μεταφραστεί και στα Γερμανικά. Συνδυαστικά με το βιβλίο κυκλοφορεί επίσης και ένα επεξηγηματικό ντοκιμαντέρ του οποίου ένα σύντομο τρέιλερ μπορείτε να δείτε εδώ:

Εκκλησία.Το μεγαλύτερο συνωμοτικό τάγμα της ιστορίας

Έχω αναφερθεί σε όλα σχεδόν τα μυστικά τάγματα που κατά καιρούς έδρασαν μέσα στη ιστορία,πως θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο μεγαλύτερο όλων,την Εκκλησία...

Ας εξηγήσω το γιατί είναι η εκκλησία ένα από τα μεγαλύτερα συνωμοτικά τάγματα όλων των εποχών,κατάφερε να πείσει τον κόσμο για την μία και μοναδική αλήθεια του Θεού,ομολογουμένως όμως όχι και με τόσο θεάρεστο τρόπο,διωγμοί και εκτελέσεις περίμεναν όσους δεν συμμορφώνονταν με τις επιταγές της,κατηγορούσε σαν όργανα του Σατανά όσους πήγαιναν κόντρα στην κυριαρχία τους και τα οικονομικά τους συμφέροντα,ας θυμηθούμε τους Ναίτες με τους οποίους η εκκλησία συνεργάστηκε αρχικά,αλλά όταν είδε ότι κινδυνεύει η εξουσία της,εξαπέλυσε εναντίον τους ένα τρομερό διωγμό,τον πλούτο που είχαν οι Ναίτες τον καρπώθηκε η εκκλησία...Θα μου πείτε εντάξει αυτά τα έκανε η καθολκή εκκλησία,εμείς πρεσβεύουμε την μία και μοναδική,την ορθόδοξη αλήθεια,τα κίνητρα μας είναι αγνά και καθαρά...ε όχι λοιπόν δεν είναι τελείως αγνά..ας μην επεκταθώ πολύ στον τρόπο που επιβλήθηκε η ορθοδοξία,από διωγμούς μέχρι εκτελέσεις καταστροφές και λεηλασίες,απ΄όλα έχει ο μπαξές...

Ο τρόπος λειτουργίας της εκκλησίας δεν διαφέρει σε τίποτα από τον τρόπο λειτουργίας οποιουδήποτε μυστικού και συνωμοτικού τάγματος,ας ξεκαθαρίσω εδώ κάποια από τα τάγματα που πέρασαν από την ιστορία ίσως να μην είχαν και τους καλύτερους σκοπούς για την ανθρωπότητα,αλλά δίνουν την επιλογή αν θα τα ακολουθήσεις η όχι...

Ξεκινάμε λοιπόν....Η εκκλησία φροντίζει να μας εντάξει στο δυναμικό της από την βρεφονηπιακή μας ηλικία,όταν ακόμα δεν έχουμε γνώση ούτε επίγνωση των πραγμάτων,με το βάπτισμα το οποίο είναι η πρώτη βαθμίδα μύησης σε αυτό το συνωμοτικό τάγμα που λέγεται εκκλησία,μέσα στους κόλπους της δρουν διάφορες ομάδες και εννοώ τα κατηχητικά,που οι γονείς μας στέλνουν από μικρά να γαλουχηθούμε στην αλήθεια του ενός και μοναδικού Θεού,δεν μένει όμως μόνο εκεί,μπήκε στα σχολικά μαθήματα,μην μας αφήσει μια στιγμή σε ησυχία χωρίς να μας πιπιλάει το μυαλό..Μας έπεισε για την Ναζαρέτ,μια πόλη που φαίνεται να μην υπάρχει σε κανέναν ιστορικό χάρτη της εποχής,μας έπεισε για μια πολύ ωραία ιστορία,αυτή του Χριστού,μια ιστορία που μόνο σε εκκλησιαστικά κείμενα υπάρχει...Ξεφεύγω όμως από το θέμα,επανέρχομαι αμέσως....

Πρώτη βαθμίδα μύησης,το βάπτισμα,δεύτερη βαθμίδα μύησης η κατήχηση..Για όποιον του αρέσει αυτή η ιστορία συνεχίζει,η Θεολογική σχολή τον περιμένει,ανεβαίνει επίπεδο μύησης..Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα...

Ας δούμε τους βαθμούς της Ιεροσύνης...Διάκονος,Ιερέας,Επίσκοπος, έχουμε τον κατώτερο κλήρο με βαθμούς από τον Δεσποτάτο μέχρι τον Αρχιδιάκονο και τον ανώτερο κλήρο με βαθμούς από Πρεσβύτερο μέχρι Πατριάρχη,όσο μεγαλύτερος ο βαθμός τόσο μεγαλύτερη η γνώση αλλά και ο πλούτος..ναι ο πλούτος...πόσοι πιστοί αφήνουν την περιουσία τους στην εκκλησία για να σωθεί η ψυχή τους...η βοήθεια που δίνει η εκκλησία σε συνανθρώπους που έχουν πραγματική ανάγκη είναι μηδαμινή μπροστά στην ανεκτίμητη περιουσία της..Μέσα στην εκκλησία δρουν και ιερείς με όχι και τόσο θρησκευτικά ιδεώδη,ας μην ξεχνάμε διάφορους ιερείς που ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα από σεξουλικά μέχρι οικονομικά,η εκκλησία όμως φροντίζει τα δικά της παιδιά,όπως ακριβώς κάνουν και τα υπόλοιπα τάγματα και μυστικές οργανώσεις.Συμμετέχουμε σε διαδικασίες αρκετά επικερδής, βάπτιση,γάμος,κηδείες,Λειτουργίες,Ανάσταση,Χριστούγεννα,15Aύγουστος, Λιτανείες,Εορτές αγίων..άραγε τι σημαίνει άγιος..Άγιος είναι ένας αμαρτωλός,διορθωμένος και αναθεωρημένος...Μην αναφέρω τα τάματα και τα δήθεν θαύματα με εικόνες που δακρύζουν,κάθε φορά που δακρύζει μια εικόνα κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους από το χρήμα που θα πέσει στο παγκάρι..Θα μου πείτε οικειοθελώς πάμε,άρα δεν συμμετέχουμε σε αυτή την συνωμοτική οργάνωση που λέγεται εκκλησία,δεν έχουμε κάποιο βαθμό η αξίωμα,εδώ κάνετε λάθος..ο δικός μας βαθμός σε αυτή την συνωμοτική οργάνωση είναι αυτός του πρόβατου...

Κατηγορεί τα υπόλοιπα μυστικά τάγματα σαν όργανα του Σατανά και τους κατηγορεί για τις διαδικασίες μύησης που χρησιμοποιούν,σε τι διαφέρουν όμως οι διαδικασίες μύησης που χρησιμοποιεί η εκκλησία μεταξύ των ιερωμένων από των υπολοίπων ταγμάτων;;

Αν η αλήθεια βρίσκεται μέσα στην εκκλησία,τι φοβάσαι από αυτά τα τάγματα,γιατί τα πολεμάς;Άλλωστε ο καλός ο Κύριος θα τους τιμωρήσει...εκτός και αν φοβάσαι ότι θα χάσεις την εξουσία και την κυριαρχία σου..

Εκκλησία..το μεγαλύτερο συνωμοτικό τάγμα της ιστορίας και αυτό γιατί κατάφερε να φαίνεται και να πείσει με μεθόδους ανορθόδοξους για τον σκοπό της και για την μεγαλοσύνη του Θεού...

Αν θες να κρύψεις κάτι άφησε το να φαίνεται..

Πέθανε ο θεός (Λιαντίνης)

Διάλεξη του καθηγητή Λιαντίνη.

Λιαντίνης: Ο Μαρντούκ, Ο Άδωνις και ο Ιησούς...

 

Απόσμασμα από διάλεξη του καθηγητή Λιαντίνη.

"Αποκαλύφθηκαν στην αρχαία Πελλάνα ανθρώπινα οστά γιγαντιαίων διαστάσεων "

«Αποκαλύφθηκαν στην αρχαία Πελλάνα ανθρώπινα οστά γιγαντιαίων διαστάσεων και μαζί με αυτά μπαζώθηκε ο μοναδικός στο είδος του βαθμιδωτός λαξευτός Βασιλικός Τάφος στον κόσμο» ”

Τα παιδιά της Πελλάνας μαζί με την Proud To Be A Spartan Pictures παρουσιάζουν για μια ακόμη φορά ένα νέο μουσικό ντοκιμαντέρ με τίτλο: «ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΑ ΤΕΙΧΗ – Η ΠΕΛΛΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ», αφιερωμένο στον Μεγάλο Δάσκαλο και Κορυφαίο Έλληνα Αρχαιολόγο του 21ου αιώνα Θεόδωρο Σπυρόπουλο και στο ανασκαφικό του έργο.

Το αποκαλυπτικό αυτό ντοκιμαντέρ προβάλλει φωτογραφίες που βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, όπου περιέχει και το γνωστό πλέον βιντεάκι με το μοναδικό στο είδος του βαθμιδωτό λαξευτό Βασιλικό Τάφο στον κόσμο, όπου μπαζώθηκε με τον πιο απάνθρωπο και βάρβαρο τρόπο κάτω από 250 τόνους ακατέργαστου υλικού και μπάζα και το οποίο χαρακτηρίστηκε από τον Ελληνικό Τύπο και τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης ως «η μεγαλύτερη αρχαιολογική ανακάλυψη του αιώνα, η οποία καταστράφηκε εν μία νυκτί». Καθώς επίσης μοναδικά ευρήματα από μια σειρά ανθρώπινων σκελετών γιγαντιαίων διαστάσεων, όπου κυμαίνονταν από 2 έως 2.50 μ. ύψος ο καθένας και βρέθηκαν στο Μυκηναϊκό Νεκροταφείο της αρχαίας Πελλάνας.

Επίσης δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο και οι σπουδαίες ανακαλύψεις της εξαίρετης Αρχαιολόγου κ. Αδαμαντίας Βασιλογάμβρου, όπου εν έτη 2008 έγινε ανεύρεση για πρώτη φορά στη Λακωνία ενεπίγραφης πήλινης πινακίδας σε Γραμμική Γραφή Β΄ και έστρεψε το ενδιαφέρον των αρχαιολόγων στον αρχαιολογικό χώρο του Αγίου Βασιλείου Ξηροκαμπίου, μια χαμηλή λοφοσειρά στο νοτιοδυτικό τμήμα της πεδιάδας της Σπάρτης, σε απόσταση περίπου 12 χλμ. από την πόλη. Πολύ γρήγορα η αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει στο φως άλλες 4 πινακίδες Γραμμικής Β΄, καθώς κι ένα οικοδόμημα του 14ου αιώνα π. Χ. με 7 δωμάτια, όπου ανακαλύφθηκαν πάνω από 17 ξίφη μέσα σε κιβώτιο κολλημένα μεταξύ τους εξαιτίας μεγάλων θερμοκρασιών (προφανώς από πυρκαγιά) κ.ά.

Ενώ τα επίσημα χείλη της επιστημονικής κοινότητας δεν έχουν αποφανθεί ακόμα ή καταλήξει αν τα ευρήματα αυτά ανήκουν σε ανάκτορο αν και τα πρώτα στοιχεία δημιουργούν αυτή την αισιοδοξία, κάποιοι ενθουσιώδεις αρχαιολόγοι από την άλλη πλευρά, παρέα με κάτι αδαείς δημοσιογράφους βιάστηκαν να το βαφτίσουν «Σπάρτη του Μενελάου» (!), χωρίς βέβαια να έχουν εντοπιστεί γύρω από το λόφο του Ξηροκαμπίου Βασιλικοί Τάφοι, Κυκλώπεια τείχη ή ανάκτορα, αδιάσειστες αποδείξεις που να καταδεικνύουν την μεγαλοπρέπεια ενός ανακτορικού κέντρου, κάτι ανάλογα με εκείνα που είχαν βρεθεί στην Τροία, στις Μυκήνες, στην Τίρυνθα, στην Πύλο και στην Πελλάνα, θέτοντας σοβαρά σε αμφισβήτηση ακόμη και την ύπαρξη του Ομηρικού Βασιλείου της ΦΑΡΙΔΟΣ.

Ο ποιητής Όμηρος αναφέρει σαφέστατα στην ΙΛΙΑΔΑ πως την εποχή εκείνη υπήρχαν 10 Πόλεις «…οι δε είχον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν, Φαρίν τε Σπάρτην τε πολυτρήρωνά τε Μέσσην, Βρυσειάς τα ενέμοντο και Βρυσειάς τ᾽ ἐνέμοντο καὶ Αὐγειὰς ἐρατεινάς, οἵ τ᾽ αρ᾽ Ἀμύκλας εἶχον Ἕλος τ᾽ ἔφαλον πτολίεθρον, οἵ τε Λάαν εἶχον ἠδ᾽ Οἴτυλον ἀμφενέμοντο …» (Ομήρου Ιλιάδα, Ραψωδία Β΄, στίχοι 581 – 585). Τις πόλεις αυτές τις συναντάμε ακόμα και στις μέρες μας είτε ως μικρά χωριά, είτε απλά ως τοπωνύμια.

Η μοναδική Πόλη που δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμη και αποτελούσε πονοκέφαλο όχι μόνο στους ιστορικούς και περιηγητές, αλλά και στους ίδιους τους αρχαιολόγους ήταν η Λακεδαίμων. Ο Όμηρος δίνει στην Λακεδαίμονα δύο επίθετα «κοίλην» και «κητώεσσαν». Το κοίλην είναι εύκολο να εξηγηθεί, πρόκειται για μια περιοχή που μοιάζει με γούβα. Το κητώεσσαν όμως σημαίνει γεμάτη με κήτη δηλαδή θαλάσσια θηλαστικά (δελφίνια, φώκιες κ.ά.), οι γεωτρήσεις τα τελευταία χρόνια απέδειξαν ότι το υπόστρωμα στην Λακεδαίμονα είναι πλούσια σε λιγνίτη. Πλην του λιγνιτικού στρώματος υπήρχαν και τα απολιθώματα των κητών.

Σύμφωνα με τον κ. Σπυρόπουλο προς το τέλος της εποχής των Παγετώνων και αφού ξεκίνησε η σταδιακή τήξη των πάγων κατά τη διάρκεια του Πλειστόκαινου, ο Ελληνικός χώρος άρχισε να αναδύεται σιγά σιγά από τη θάλασσα της Μεσογείου και να σχηματίζονται τμήματα ξηράς. Από το φαινόμενο αυτό δημιουργήθηκαν τεράστιες λιμνοθάλασσες. Μία από αυτές παρέμεινε έως το 1750 π. Χ. και ήταν η Λίμνη της Λακεδαίμονος «Η ΙΕΡΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ», η οποία έφθανε από την Πελλάνα έως το Γύθειο, ενώ ο Ποταμός Ευρώτας (ευ + ρότα = καλή πλοήγηση) ήταν πλωτός μέχρι τη θάλασσα.

Ο χρόνος θα δείξει τελικά αν ο κ. Σπυρόπουλος είχε δίκιο ή όχι και όσοι τον αμφισβητούν ας βγουν με το ονοματεπώνυμό τους και όχι να κρύβονται μέσα στα καφενεία όπως συνηθίζεται άλλωστε στην Ελλάδα και να τον διαψεύσουν δημόσια, γιατί ο μόνος που μπορεί να τον διαψεύσει ή καλύτερα να τον κρίνει είναι η ίδια η Ιστορία και κανένας άλλος. Εκτός από αντίζηλους που είχε αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τον συκοφαντούσαν και καταπολεμήθηκε βάναυσα από το σύστημα, έχει αποκτήσει και φανατικό κοινό, ένας από αυτούς τους ένθερμους υποστηρικτές είναι και ο πρώην Υπουργός και πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής» κ. Ιωάννης Μ. Βαρβιτσιώτης, ο οποίος σ’ ένα απόσπασμα από το άρθρο του στο Βήμα της Κυριακής με τον τίτλο: «Το Ανάκτορο του Μενελάου διχάζει» στις 23/2/2003, μας παραθέτει πως είναι πλέον πεπεισμένος ότι η Ομηρική Λακεδαίμων ευρέθη: «Ανεξάρτητα όμως από αυτό που ανάγεται στη σφαίρα της επιστημονικής ανάλυσης είναι γεγονός ότι η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή από το 1830 αναζητούσε το ανάκτορο του Μενελάου στη μυκηναϊκή Σπάρτη, δηλαδή στο ύψωμα της Κοκκινόραχης, όπου υπήρχε ιερό του Μενελάου και της Ελένης, ιδρυμένο περί το 700 π. Χ.

Ανάκτορο όμως δεν ευρέθη εκεί που να ταιριάζει σ' έναν Μενέλαο! Ούτε βασιλικοί τάφοι βρέθηκαν εκεί ή αλλού στη Λακωνία, ούτε Κυκλώπεια τείχη, ούτε μέγαρο με ιερά και αποθήκες, τίποτα από αυτά που χαρακτηρίζουν ένα μυκηναϊκό κέντρο και μάλιστα ένα ανάκτορο ανάλογο του Ατρείδη Μενελάου. Όλα όμως αυτά βρέθηκαν κοντά στη σημερινή Πελλάνα, που κατά τον Σπυρόπουλο, που επικαλείται τον Όμηρο, είναι η Ομηρική Λακεδαίμων - που υπήρξε η πρωτεύουσα του Μενελάου».

Όλες αυτές οι κυκλώπειες και μυστηριώδεις κατασκευές μας βάζουν σε σκέψεις, η κατασκευή λαξευτού τάφου προϋποθέτει μεγάλες τεχνικές γνώσεις, κατασκευαστική εμπειρία και μακροχρόνια εργασία και οικοδομικά μέσα υψηλά. Παρότι η σύγχρονη τεχνολογία έχει φθάσει σε απίστευτα ύψη κι όμως εξακολουθούν να προβληματίζουν τους ειδικούς για το αν οι πολιτισμοί εκείνοι κατοικήθηκαν από εξωγήινους ή γίγαντες, με αποτέλεσμα να υποπίπτουν συνεχώς σε λανθασμένα και ανυπόστατα συμπεράσματα. Γι’ αυτό ο Δάσκαλος μάς δίδαξε να ερευνούμε και να ετυμολογούμε τα πανάρχαια τοπωνύμια που μας προσφέρει μέσα από τα σπλάχνα της η Ελληνική Γη και όχι να κολλάμε σε εγκαταλειμμένες, εδώ και εκατοντάδων ετών, θεωρίες όπως είναι της απαρχαιωμένης Αγγλικής Αρχαιολογικής Σχολής, οι οποίοι Άγγλοι Αρχαιολόγοι ισχυρίζονται, με το έτσι θέλω, ότι το Ανάκτορο του Μενελάου και της Ελένης βρίσκεται στην σημερινή Σπάρτη δίχως να υπάρχουν χειροπιαστά στοιχεία για να καταδείξουν την ορθότητα των επιχειρημάτων τους, κατά συνέπεια όλες αυτές οι θεωρίες χαρακτηρίστηκαν αβάσιμες και έχουν απορριφθεί από την επιστημονική κοινότητα.

Η Χώρα μας η Ελλάς εκτός από Γεωγραφικός είναι και ένας απέραντος «Μυθολογικός» Χάρτης, όπου οι αρχαίοι ημών πρόγονοι φρόντισαν να κρυπτογραφήσουν όλη την Ιστορία του πολιτισμού τους χρησιμοποιώντας τα στοιχεία της φύσεως ως σημείο αναφοράς όπως ήταν για παράδειγμα ο Ήλιος, η Σελήνη, πλανήτες, αστρικά νεφελώματα, βουνά, ποτάμια, λίμνες, πελάγη, νησιά, δάση, το ζωικό βασίλειο ακόμα και ανθρώπινα συναισθήματα όπως ήταν ο εγκέφαλος, η ψυχή κτλ, μετατρέποντας το καθένα σε ξεχωριστές οντότητες ή αλλιώς θεότητες. Η όλη διαδικασία είχε ως σκοπό την διαφύλαξη των αρχείων ενός Κράτους ή στοιχεία για την προέλευση μιας φυλής από τυχόν λεηλασία ή τον αφανισμό του πολιτισμού τους, ούτως ώστε οι μεταγενέστερες γενεές να έχουν άμεση πρόσβαση στις χαμένες γνώσεις σπάζοντας τους κώδικες που ήταν καλά κρυμμένες μέσα από την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα.


Για την Ιστορία είπαμε πολλά για τον σπουδαίο αυτόν άνδρα δεν είπαμε το παραμικρό. Τον κ. Θεόδωρο Σπυρόπουλο έχουμε ακουστά μονάχα το όνομά του, αλλά κανείς ή τουλάχιστον ελάχιστοι γνωρίζουν τι ακριβώς έχει πετύχει στην μακρόχρονη και πλούσια καριέρα του ως Αρχαιολόγος και πόσα ακόμα μπορεί να μας διδάξει. Είναι Δρ. Αρχαιολογίας με πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό του, οι οποίες περγαμηνές ξεπερνάνε ακόμα και το λαμπρό ανασκαφικό του έργο. Είναι:

- Ανασκαφέας Αρχαιολόγος
- Επίκουρος Καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
- Μέλος της Ελληνικής Αρχαιολογικής Εταιρίας
- Μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου
- Επίτιμο Μέλος στην Εταιρία Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά
- Επίτιμος Δημότης Πελλάνας (πρώην Δήμος Πελλάνας) και
- Συγγραφέας βιβλίων και μελετών που έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα Ελληνικά και ξένα περιοδικά όπως είναι: Το Αρχαιολογικό Δελτίου, Το Τρίτο Μάτι, ΑΕΡΩΠΟΣ, Δαυλός, Sparta in Laconia, CORPUS κ.ά.


Υπήρξε μαθητής του Μεγάλου Αρχαιολόγου Σπύρου Μαρινάτου, όπου μαζί με τον Δάσκαλό του το 1967 έκαναν την μεγαλύτερη, μέχρι τότε, αρχαιολογική ανακάλυψη στην Ελλάδα στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης. Εκεί ήρθε στο φως μια ολόκληρη προϊστορική πόλη της Υστεροκυκλαδικής Α΄ περιόδου (1600 – 1400 π. Χ.), θαμμένη κάτω από τα ηφαιστειακά υλικά. Χάρη σ’ αυτό το ελαφρύ υλικό (τέφρα) τα σπουδαία αυτά οικοδομήματα διατηρήθηκαν επί αιώνες ακέραια και σε άριστη κατάσταση, όπου η δόμηση ήταν πυκνή και διέθετε πολυώροφα κτίρια με πλούσιες τοιχογραφίες, οργανωμένες αποθήκες, βιοτεχνικούς χώρους, άριστη πολεοδομική οργάνωση με δρόμους, πλατείες και είχε ένα πλήρως αναπτυγμένο αποχετευτικό σύστημα, το οποίο περνούσε κάτω από το λιθόστρωτο και συνδεόταν απευθείας με τα σπίτια, όπως συμβαίνει και στις σύγχρονες πόλεις.

Από το έτος 1968 έως και το έτος 1984 η Αρχαιολογική Εταιρία της Αθήνας διενεργεί συστηματική ανασκαφή στην Τανάγρα υπό την διεύθυνση του Δρ. Σπυρόπουλου σε δύο θέσεις, 500 και 800 μ. Ανατολικά του σημερινού χωριού της Τανάγρας, Νοτίως του Στρατιωτικού Αεροδρομίου, σε δύο Νεκροταφεία των μυκηναϊκών χρόνων. Κατά την ανασκαφή ήλθαν στο φως γραπτές λάρνακες και τα άλλα αρχαία της Τανάγρας των μυκηναϊκών χρόνων περίπου 1350 – 1180 π. Χ.
Αργότερα ως Έφορος αρχαιοτήτων στην πόλη της Θήβας ανακαλύπτει κατά την χρονική περίοδο 1971 και 1973 στο χώρο του Αμφείου την μεγαλύτερη βαθμιδωτή πυραμίδα της τρίτης χιλιετίας π. Χ, η οποία έχει όλες τις προϋποθέσεις να αναδειχθεί σ’ ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία του Ευρωπαϊκού χώρου. Καθώς επίσης και τους τάφους των μυθικών αδερφών Ζήθου και Αμφίωνα, όπου σύμφωνα με τα Ομηρικά Έπη ήταν υιοί του Δία και της Αντιόπης και ήταν εκείνοι που πρώτοι έκτισαν την έδρα και τα τείχη της «εφτάπυλης» Θήβας (Οδύσσεια λ 260 – 289). Θα περίμενε κανείς να επαινεθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ο καθηγητής για τις σπουδαίες αυτές ανακαλύψεις, παραταύτα εκδιώχθηκε βιαίως από τις ανασκαφές και «μετατέθηκε» άρον άρον στη Σπάρτη, όπου και παρέμεινε μέχρι την συνταξιοδότησή του το 2002.
Η έπαυλη του Ηρώδη Αττικού στην Εύα/Λουκού Κυνουρίας είναι το σημαντικότερο μνημείο των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων στον ελληνικό χώρο, όπως καταδεικνύουν η μεγάλη της έκταση και κυρίως ο εξαιρετικός πλούτος των αρχιτεκτονικών λειψάνων και των πολυσχιδών γλυπτών και ψηφιδωτών ευρημάτων της. Το μνημείο ήρθε στο φως έπειτα από είκοσι ένα χρόνια συστηματικής ανασκαφής από τους καθηγητές Δρ. Θεόδωρο Σπυρόπουλο (1980 - 2001) και τον γιό του Δρ. Γεώργιο Σπυρόπουλο (1990 - 2001).
Θα πρέπει να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτό το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι που παίζει με τόση επιδεξιότητα το Υπουργείο Πολιτισμού και να αποδοθεί δικαιοσύνη για τις καταστροφές στην αρχαία Πελλάνα. Γιατί όμως κρύβονται; Γιατί δεν μιλάει κανείς; Γιατί τα Μ.Μ.Ε. και ειδικά η δημόσια τηλεόραση Ε.Ρ.Τ. μαζί με τα υπόλοιπα «τουρκοκάναλα» δεν βγάζουν αυτό το μείζον θέμα στην επικαιρότητα; Οι απαντήσεις είναι απλούστατες και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να αντιληφθεί κανείς πως στην ιδέα και μόνο αν ανατρεπόταν η Ελληνική Ιστορία από τις ανακαλύψεις του κ. Σπυρόπουλου, τότε ολόκληρη η διδακτική ύλη της Ιστορίας θα διαγραφόταν από όλα τα σχολικά βιβλία, αυτομάτως το γεγονός αυτό θα προκαλούσε τριγμούς τόσο στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων όσο και στους κύκλους της Αρχαιολογίας. Επίσης θα τάραζε τα λιμνάζοντα νερά μιας μερίδας «βολεμένων» της συντηρητικής κοινωνίας της πόλης μας γνωστοί κι ως «τζάκια της Σπάρτης», οι οποίοι με το έμμονο οικονομικό συμφέρον ως πρόσχημα δεν θα δίσταζαν να σαμποτάρουν αρχαιολογικούς χώρους, έργα υποδομής, την κατασκευή υπερσύγχρονων αυτοκινητόδρομων ή ακόμα και να παρεμποδίσουν τη δημιουργία μουσείου στην Σπάρτη πλήττοντας έτσι ανεπανόρθωτα τον τουρισμό και την ανάπτυξη της Λακωνίας, για να ικανοποιήσουν το αρρωστημένο τους προσωπικό όφελος.

Γεγονός είναι πως ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος έχει χτυπήσει φλέβα χρυσού και η ανακάλυψή του δεν είναι καθόλου τυχαία. Πρώτη φορά στα χρονικά της Αρχαιολογίας συναντάμε ασύλητο (σφραγισμένο) βαθμιδωτό λαξευτό Βασιλικό Τάφο τέτοιας υψίστης σπουδαιότητας, δηλαδή από την αρχή του διαδρόμου μέχρι την είσοδο της Πύλης κλείνει προς τα μέσα σχηματίζοντας στα τοιχώματα βαθμιδωτή πυραμίδα και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο αποκαλυπτικό βίντεο, ο οποίος εμπεριέχει στο εσωτερικό του κι άλλους δυο καλά φυλαγμένους τάφους (τρείς τάφους μέσα σε ένα μεγάλο). Και ένας Θεός ξέρει τι αμύθητους θησαυρούς και γνώσεις θα κρύβουν μέσα τους, προσθέτοντας επιπλέον άλλα 1.000 χρόνια Ιστορίας στην αρχαία Σπάρτη. Έτσι άλλωστε δεν συνέβη με τον Μανόλη Ανδρόνικο με την ανακάλυψή του για τον τάφο του Φιλίππου;

Είναι προφανές πως το σάπιο «Ελληνικό» καθεστώς που κυβερνάει τη Χώρα μας εδώ και 40 χρόνια ενοχλείται από την παρουσία λαμπρών προσωπικοτήτων και δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να ορθώσει το ανάστημά της εκεί που δικαιωματικά της αξίζει. Δυστυχώς θύματα αυτού του οργανωμένου σχεδίου εξόντωσης, το οποίο τείνει να γίνει παγκόσμιο φαινόμενο είναι η νεολαία μας και τώρα εξαπλώνεται σαν πανώλη και στον πολιτισμό μας. Συνήθως χτυπάει σε δυο μέτωπα πρώτα με το χρήμα στοχεύοντας στην υπερκατανάλωση και στην οκνηρία και μετά στην παιδεία αφανίζοντας γλώσσα και οικογένεια.

Τέλος εμείς οι κάτοικοι της Πελλάνας δεν θα εγκαταλείψουμε έτσι εύκολα τα όπλα, ο αγώνας μας συνεχίζεται μέχρι το τέλος και όπως έχει ειπωθεί επανειλημμένως κατά το παρελθόν: «παίρνοντας την γενναία απόφαση παραδίδουμε τις περιουσίες και τα χωράφια μας στα χέρια του κ. Σπυρόπουλου για το καλό της Ιστορίας και του τόπου μας και αν δεν αλλάξει το πολιτικό σκηνικό θα πάρουμε το νόμο στα χέρια μας και σύντομα θα μας βρείτε μπροστά σας».

Η προδοσία των μοναχών της Μονής Βλατάδων και η κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους το 1430

Το 1430, η Θεσσαλονίκη πολιορκούνταν από ξηρά και θάλασσα, από τον σουλτάνο Μουράτ τον Β’ (πατέρας του Μωάμεθ του Πορθητή, ο οποίος 23 χρόνια αργότερα κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη και πάλι με την συνεργασία των κληρικών), χωρίς αποτέλεσμα, καθώς οι κάτοικοι αντιστέκονταν με σθένος.
Απ’ την δύσκολη αυτή θέση, ανέλαβαν να τον βγάλουν οι καλόγεροι την Μονής Βλατάδων (Βλαταίων) που βρισκόταν εντός της πόλεως (στην άνω πόλη της Θεσσαλονίκης, όπου όπως λέγεται, εκεί «δίδαξε» ο απόστολος Παύλος), λειτουργώντας σαν «πέμπτη φάλαγγα», παρακινούμενοι είτε από το «μπαξίσι» που έδινε ο σουλτάνος σε όποιον βοηθούσε να καταλάβει την πόλη, είτε -το πιθανότερον- διαισθανόμενοι πως αργά ή γρήγορα οι Οθωμανοί θα γινόταν κύριοι της πόλης και της περιοχής, οπότε θεώρησαν «φρόνιμο» να εξασφαλίσουν τα «κεκτημένα» τους προσφέροντας γη και ύδωρ για να μην θίξει ο σουλτάνος την περιουσία τους, είτε λόγω και των δύο.
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο «Ο ανέκδοτος Κώδικας 161 της Χίου για τη σύνοδο της Φλωρεντίας, την άλωση από προδοσία της Θεσσαλονίκης το 1430, και τη μάχη της Βάρνας» (Νίκος Β. Κοσμάς), οι καλόγεροι της μονής Βλατάδων υπέδειξαν στον Μουράτ Β’ τους υπόγειους αγωγούς του υδραγωγείου της Θεσσαλονίκης, που βρίσκονταν στον Χορτιάτη, και του συνέστησαν να κόψει το νερό αν ήθελε η Θεσσαλονίκη να πέσει στα χέρια του σαν «ώριμο φρούτο»…
Αμή να ακούσετε πώς το επήρε (τη Θεσσαλονίκη) να θρηνήσετε μεγάλως. Το μέρος όπου έπινεν ο λαός της συμπρωτεύουσας, έρχετον απ’ έξω από τόπον όπου λέγεται του Χορτιάτη με σωληνάρια-αγωγούς και έμπαινεν από κάτω από την γην μέσα εις την Θεσσαλονίκην. Και ωσάν ήρθε αυτός ο Σουλτάνος και την επολέμα ήτον εις αδημονίαν μεγάλην, όπου δε ημπορούσε να την επάρη και έταζε χαρίσματα μεγάλα και δωρεάς, όποιος του δείξει να την επάρη. Και ως έμαθον τούτο οι καλόγεροι του μοναστηρίου των Βλαταίων, όπου είναι το μοναστήρι τους εις την καρδίαν της Θεσσαλονίκης, έγραψαν γράμμα μια νύχτα και το έριξαν από το μοναστήρι έξω εις τον Σουλτάνον Μουράτ Β’ γράφοντας και λέγοντας έτζι: «Ημείς οι δούλοι σου από το μοναστήρι των Βλαταίων προσκυνούμεν την αυθεντίαν σου και δεόμεθα του Θεού να σε βοηθήσεις να επάρης τούτο το κάστρον το περίφημον και άλλα πολλά και να σε ιδούμεν και βασιλέα στην Πόλη. Όμως δίδωμεν σου είδησιν ότι αν θέλεις να επάρης το κάστρον τούτο της Θεσσαλονίκης στείλε από το φουσάτον σου ανθρώπους εις του Χορτιάτη την περιοχήν όπου έρχεται απ’ εκεί το νερό εδώ μέσα στην πόλη μας και κόψε το νερό να μην τρέχει και πίνει ο λαός και στανικώς θέλουν παραδοθή και προσκυνήσουν».
Παρόμοια αναφέρονται και στο «Χρονικόν περί της των Τούρκων βασιλείας» (από το 1300 μέχρι το 1461), του Μέγα Λογοθέτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Ιέρακος (16ος αιώνας). Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συγγραφέας, μετά την προδοσία των καλόγερων, οι Θεσσαλονικείς πιάστηκαν «σαν τα σπουργίτια σε παγίδα και σαν τα ορτύκια που λείπει η μάνα τους απ’ τη φωλιά»…
Αφ’ ου δε παρεγένετο σουλτάνος προς εκείνην και Θετταλούς εκύκλωσε τους όντας εν τη πόλει, ην απορία εν αυτώ μεγίστη περί ταύτης, ουδόλως γαρ ηδύνατο ελείν και εκπορθήσαι το άστυ το περιφανές τών Θετταλών το κλέος, ηθύμει δε και ήσχαλε κ’ ετήκετο μεγάλως.
Τότε τινές των μοναχών, λέγω, των ρακενδύτων εκ των Βλατέων της μονής εντός αυτού οικούντες, κατέγραψαν, εδήλωσαν άπαντα τω σουλτάνω, γράφουσι δε και λέγουσιν: «Ω κύριε σουλτάνε, ως ει σοί έστι βουλητόν άρξαι Θεσσαλονίκης, λαβείν και ταύτην και ημάς και πάντας τους εν πόλει, τους υδροχόους έκοψον σωλήνας Χορτιάτου, δίψn πιεζομένων δε πάντων και απορία, ακόντων τελεσθήσεται όπερ ποθείς γενέσθαι. Όρος Χορτιάτης εστί δε κείμενον υπέρ ταύτης, εξ ου τη πόλει άριστον ύδωρ ηδύ εισρέει».
Σουλτάνος oυv ακηκόως τούτο υπερησθείς τε επιχειρεί ως εν ταύτω τω πράγματι και έργω και ταύτην εχειρώσατο ως καλίαν στρουθίων, ως ορταλίχων φωλεόν άνευ μητρός μεινάντων, ήτοι αγάπης καθαράς μη ούσης εν τοις ένδον. Τότε τζαούσην φύλακα καθίστησι φυλάττειν τους εν μονή μονάζοντας προδώσαντας την πόλιν. Τζαούσης δε την σήμερον αυτ’ η μονή καλείται, ίνα μηδείς εκ του στρατού τους μοναχούς ταράξn, όθεν και ατελείς εισίν άχρι του νυν εκ Τούρκων, το έργο μνημονεύοντες των μοναχών το πάλαι.
Η Θεσσαλονίκη έπεσε στις 29 Μαρτίου 1430. Ο Μουράτ Β’ εξετίμησε αρκετά την πολύτιμη συνεργασία των καλόγερων, δίνοντας προνόμια στο μοναστήρι που ονομάστηκε και «Τσαούς Μοναστήρ» (παρεμπιπτόντως αξίζει ν’ αναφερθεί ότι η μονή χτίστηκε τον 14ο αιώνα πάνω σε ερείπια καταστραμμένου -απ’ τους χριστιανούς- αρχαιοελληνικού ναού), εξαιτίας της φρουράς (τσαούσηδες) που διέθεσε ο σουλτάνος για την προστασία των μοναχών. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, «τσαούσηδες» ορίζονταν από τον σουλτάνο, κάποιοι απ’ τους ίδιους τους καλόγερους για λογαριασμό των Τούρκων αξιωματικών, εξασφαλίζοντας έτσι την προστασία του μοναστηριού, με την δύναμη που έδινε ο οθωμανικός στρατιωτικός βαθμός.
Σύμφωνα τέλος και με τον ιστορικό Παύλο Καρολίδη («Ιστορία του ελληνικού έθνους» του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου), το στρατόπεδο του Μουράτ Β’, επισκέφθηκαν εκείνες τις ημέρες και οι καλόγεροι του Αγίου Όρους, προκειμένου να διασφαλίσουν κι αυτοί τα προνόμιά τους, διακρίνοντας την επικείμενη επικράτηση των Τούρκων: «Διαρκούσης της πολιορκίας της Θεσσαλονίκης ή μικρόν μετά την άλωσιν της πόλεως ταύτης ενεμφανίσθησαν εν τω στρατοπέδω του Μουράτ Β’ απεσταλμένοι των ιερών μονών του αγιωνύμου όρους Άθω και προσήνεγκον αυτώ την υποταγήν της ιερατικής αυτών πολιτείας. Ο Οθωμανός μονάρχης ευμενώς εδέξατο τους απεσταλμένους και ανεγνώρισε και επεκύρωσε πάντα τα δικαιώματα και προνόμια, ων απέλαυεν η ιερά πολιτεία επί των Ελλήνων αυτοκρατόρων».

Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλητήριους Έλληνες (Ιουστινιάνειος κώδικας 1.10.10)

«Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά, όταν είναι σε μικρή ηλικία, θα πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, όσοι δε είναι μεγαλύτεροι στην ηλικία, πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες μας και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους κανόνες»

«Επειδή μερικοί συνελήφθησαν, αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάπτισμα, διακατεχόμενοι από την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν το φιλάνθρωπο θεό…
Αυτοί θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας αν επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Αν δεν έχουν αξιωθεί ακόμα το σεβαστό βάπτισμα, θα πρέπει να παρουσιαστούν στις ιερότατες εκκλησίες μας, μαζί με τις συζύγους και τα παιδιά τους και μαζί με όλους του οίκου τους για να διδαχθούν την αληθινή πίστη των Χριστιανών.

Αφού διδαχθούν και αποβάλλουν την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως, θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά, ας γνωρίζουν ότι, αν παραμελήσουν να το κάνουν, δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας, ούτε κινητής, ούτε ακίνητης. ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΑΙΡΕΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και, επιπλέον, θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες.
Θα παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα που διδάσκεται από όσους πάσχουν από τη νόσο και τη μανία των ανόσιων Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν, να μην μπορούν πια να διαφθείρουν τις ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες. Αν φανεί κάποιος τέτοιος άνθρωπος και δεν τρέξει στις εκκλησίες μας, μαζί με όλους τους συγγενείς και τους οικείους του, θα τιμωρηθεί με τις προαναφερθείσες ποινές.

Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά, όταν είναι σε μικρή ηλικία, θα πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, όσοι δε είναι μεγαλύτεροι στην ηλικία, πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες μας και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους κανόνες. Αφού δε εννοήσουν και αποβάλλουν την παλαιά τους πλάνη, θα μπορέσουν να δεχθούν το βάπτισμα και, στη συνέχεια, να διαφυλάξουν την αληθινή πίστη των Ορθόδοξων Χριστιανών.
Όσοι δε, έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα ή μεγάλη περιουσία και για να κρατήσουν τα προσχήματα ήλθαν ή πρόκειται να έλθουν να βαπτισθούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και τα υπόλοιπα μέλη του οίκου τους μέσα στην ελληνική πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιουσία τους, να αποκλεισθούν από τα πολιτικά δικαιώματά τους και να υποβληθούν σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς καθαρή πίστη. Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλητήριους Έλληνες»

O «Κατά των Ελλήνων» Θεοδοσιάνειος Κώδικας

Αυτοκράτορας Κωνστάντιος και Καίσαρας Ιουλιανός
Διατάσσουμε όσοι τελούν θυσίες ή λατρεύουν αγάλματα να τιμωρηθούν με την ποινή του θανάτου. – 356 μαχχ .

Προς ειδωλολάτρας, ή τελούντες θυσίες εις ναούς
(Τον όρο ειδωλολάτρες, τον χρησιμοποιούσαν για τους Έλληνες που δεν ήταν Χριστιανοί)

XVI.16.10.2
Αυτοκράτορας Κωνστάντιος προς Μαδαλιανό, βοηθό Έπαρχο της Διοικήσεως
Θα σταματήσει η ψευδής πίστη και θα απαγορευθεί αμέσως η τρέλα των θυσιών. Και αν κάποιος παραβιάσει το νόμο του θείου αυτοκράτορα, δηλαδή του πατρός μας, και την εντολή της ευσπλαχνίας μας, και τολμήσει να τελέσει θυσία, θα τιμωρηθεί με την ποινή που του ταιριάζει. – 341 μαχχ
XVI.10.4
Αυτοκράτορας Κωνστάντιος προς Ταύρο, Έπαρχο Πραιτορίου
Απαιτούμε να κλείσουν όλοι οι ναοί όλων των τόπων και πόλεων. Επίσης θα απαγορευθεί η είσοδος σ” αυτούς, για να μην έχουν τη δυνατότητα οι ηλίθιοι να διαπράττουν αμαρτίες. Επιθυμούμε να απέχουν όλοι απ” τις θυσίες και όποιος διαπράξει το αδίκημα αυτό, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. Η περιουσία οποίου τιμωρηθεί μ” αυτόν τον τρόπο, θα περιέλθει στα αυτοκρατορικά ταμεία. Επίσης, θα τιμωρηθούν με τον ίδιο τρόπο οι διοικητές των επαρχιών, αν αμελήσουν να τιμωρήσουν τέτοια εγκλήματα. – 346 μαχχ
XVI.16.10.5
Αυτοκράτορας Κωνστάντιος προς Κερεάλη, Έπαρχο της Πόλεως
Οι νυκτερινές θυσίες που είχε επιτρέψει ο Μαγνέντιος θα σταματήσουν και θα ανακληθούν οι παράνομες αυτές άδειες. – 353 μαχχ
XVI.16.10.6
Αυτοκράτορας Κωνστάντιος και Καίσαρας Ιουλιανός
Διατάσσουμε όσοι τελούν θυσίες ή λατρεύουν αγάλματα να τιμωρηθούν με την ποινή του θανάτου. – 356 μαχχ
XVI.16.10.7
Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Φλόρο, Έπαρχο Πραιτoρίου
Όποιος τρελός και ιερόσυλος επιδοθεί σε ημερήσιες ή νυκτερινές θυσίες, οι οποίες έχουν απαγορευθεί, για να δεχθεί συμβουλές περί αβέβαιων ζητημάτων, κι αν αποφασίσει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει ή ότι πρέπει να επισκεφθεί ναό για να διαπράξει τέτοια εγκλήματα, ας ξέρει ότι θα τιμωρηθεί με προγραφή της περιουσίας του. Εμείς, με τον δίκαιο θεσμό μας, έχουμε ορίσει ότι ο Θεός θα λατρεύεται με αγνές προσευχές και όχι να εξευτελίζεται με χυδαία άσματα. – 381 μαχχ
XVI.10.10
Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Αλβίνο, Έπαρχο Πραιτορίου
Δεν θα μολυνθεί κανείς με θυσίες και δεν θα σφάξει αθώο ζώο. Κανείς δεν θα πλησιάσει τα ιερά ή τους ναούς, ούτε και θα τιμήσει εικόνες κατασκευασμένες από ανθρώπινα χέρια, διότι θα είναι ένοχος με βάση τους ανθρώπινους και θείους νόμους. Και οι δικαστές ακόμη δεσμεύονται απ” αυτούς τους νόμους και αν κάποιος απ” αυτούς συμμετάσχει σε ειδωλολατρικές τελετές, περνώντας σε κατώφλι ναού με σκοπό την λατρεία, οπουδήποτε κι αν συμβεί – σε πόλη ή στην διάρκεια ταξιδιού -, θα πληρώσει αμέσως δεκαπέντε χρυσές λίβρες και το προσωπικό του θα πληρώσει ένα ανάλογο ποσό, εκτός κι αν αντισταθούν στο δικαστή και τον καταγγείλουν αμέσως δημοσίως. Όσοι είναι αξιωματούχοι Corrector ή Praeses θα πληρώνουν πρόστιμο τεσσάρων χρυσών λιβρών και ανάλογο ποσό οι σύνοδοί του. – 391 μαχχ
XVI.10.11
Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Ευάγριο, Praefectus Augustalis, και Ρωμανό, Κόμη Αιγύπτου
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τελέσει θυσίες και να περιφέρεται σε ναούς.
Κανένας δεν θα αποδώσει τιμές σε ιερά. Όλοι θα αποδεχθούν ότι ο νόμος Μας τους αποκλείει απ” την παράνομη είσοδο σε ναό. Και αν κάποιος επιχειρήσει να κάνει κάτι σχετικό με τους Θεούς ή με ιερές τελετουργίες και παραβιάσει την αυτοκρατορική μας απαγόρευση, ας γνωρίσει πως δεν θα αποφύγει την τιμωρία και ότι δεν θα έχει τα ειδικά αυτοκρατορικά προνόμια. Επίσης, αν κάποιος δικαστής, εν καιρώ διάρκειας ασκήσεως του αξιώματός του, βασιστεί στα προνόμια της εξουσίας του και μπει ως ιερόσυλος σε μιαρούς τόπους, θα υποχρεωθεί να πληρώσει στο ταμείο μας δεκαπέντε χρυσές λίβρες και το προσωπικό του θα πληρώσει ανάλογο ποσό, εκτός αν τον αντιστρατευθούν ομαδικώς. – 391 μαχχ
XVI.10.14
Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Καισάριο, Έπαρχο Πραιτoρίου
Τα προνόμια που είχαν δοθεί με τους παλιούς νόμους σε ιερείς, μινίστρους, πρεφέκτους ή ιεροφάντες των παλαιών μυστηρίων, γνωστούς με αυτά ή άλλα ονόματα, θα καταργηθούν εντελώς. Τα πρόσωπα αυτά δεν θα είναι μεταξύ των τυχερών που προστατεύονται με τέτοια προνόμια, αφού τα επαγγέλματά τους είναι παράνομα. – 396 μαχχ
XVI.10.16
Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Ευτυχιανόν, Έπαρχο Πραιτορίου
Όσοι ναοί βρίσκονται στην επαρχία θα καταστραφούν χωρίς φασαρία και οχλαγωγία. Γιατί μόνο όταν θα έχουν γκρεμιστεί και εξαλειφθεί από προσώπου γης, θα έχει καταστραφεί και η υλική βάση επάνω στην οποία στηρίζονται οι δεισιδαιμονίες. – 399 μαχχ
XVI.10.17
Αυτοκράτορες Αύγουστοι Αρκάδιος και Ονώριος προς Απολλόδωρο, Ανθύπατο Αφρικής
Όπως ακριβώς με νόμο μας απαγορεύσαμε τις ειδωλολατρικές τελετουργίες, έτσι δεν επιτρέπουμε να καταργηθούν οι λαϊκές εορταστικές συγκεντρώσεις και η απόλαυση που παίρνουν όλοι από αυτές. Έτσι αποφασίζουμε ότι, σύμφωνα με τα αρχαία έθιμα, θα εξακολουθήσουν να παρέχονται διασκεδάσεις στο λαό, χωρίς όμως θυσίες ή καταραμένη δεισιδαιμονία, και θα επιτρέπεται στον κόσμο να συμμετέχει σε εορταστικά συμπόσια όποτε το επιθυμεί. – 399 μαχχ
XVI.10.18
Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Απολλόδωρο, Ανθύπατο Αφρικής
Αν κάποιος επιχειρήσει να καταστρέψει ναούς, οι οποίοι είναι κενοί από παράνομα αντικείμενα, δεν θα έχει την αυτοκρατορική υποστήριξη. Διατάσσουμε ότι η κατάσταση των κτιρίων θα πρέπει να παραμείνει αλώβητη. Αν όμως κάποιος συλληφθεί την ώρα που τελεί θυσίες, θα τιμωρηθεί σύμφωνα με τον νόμο. Τα είδωλα θα αφαιρεθούν από τους ναούς κάτω απ” την επίβλεψη του διοικητικού προσωπικού. Μάθαμε ότι ακόμη και τώρα λατρεύονται με την βοήθεια τους η άδεια δεισιδαιμονία. – 399 μαχχ
XVI.10.19
Αυτοκράτορες Αρκάδιος, Ονώριος και Θεοδόσιος προς Κούρτιο, “Επαρχο Πραιτορίου
Τα φορολογικά εισοδήματα θα αφαιρεθούν απ” τους ναούς για να ενισχύσουν το ταμείο για όφελος των πιστών στρατιωτών μας. Αν βρίσκονται ακόμη αγάλματα εντός ναών και ιερά τα οποία λατρεύτηκαν ή λατρεύονται ακόμη από ειδωλολάτρες, όπου κι αν συμβαίνει αυτό, θα ξεριζωθούν εντελώς, αφού αυτός ο κανονισμός έχει διατυπωθεί και επικυρωθεί πολλές φορές. Τα ίδια τα κτίρια των ναών που βρίσκονται σε πόλεις, κωμοπόλεις ή στην επαρχία, θα παραχωρηθούν σε κοινή χρήση. Θα καταστραφούν όσοι βωμοί και ναοί βρίσκονται μέσα σε αυτοκρατορικά κτήματα και θα μεταφερθούν για πιο αρμόδιες χρήσεις. Οι ιδιοκτήτες τους θα υποχρεωθούν να τους καταστρέψουν.
Απαγορεύονται τα συμπόσια ή οποιαδήποτε άλλη επίσημη τελετή για τον εορτασμό ιερόσυλων τελετουργιών σε νεκροταφεία. Δίνουμε στους επισκόπους αυτών των περιοχών το δικαίωμα να χρησιμοποιούν εκκλησιαστική ισχύ για να τα αποτρέψουν. Επιπλέον, οι δικαστές που δεν επιβάλουν αυτούς τους νόμους, συνεργώντας έτσι με τους δράστες, θα πληρώσουν πρόστιμο είκοσι χρυσών λιβρών και το διοικητικό τους προσωπικό ένα ανάλογο ποσό. – 408 μαχχ
XVI.10.20
Αυτοκράτορες Ονώριος και Θεοδόσιος
Αν δεν φύγουν οι ιερείς της δεισιδαιμονίας απ” την Καρχηδόνα πριν τις Καλένδες του Νοεμβρίου και επιστρέψουν στις κοινότητές τους, διατάσσουμε ότι θα τιμωρηθούν όπως τους αξίζει. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι ιερείς σε όλη την Αφρική θα έχουν αντίστοιχη τιμωρία, εκτός αν αποχωρήσουν απ” τις μητροπολιτικές πόλεις και επιστρέψουν στις κοινότητές τους. Επίσης, σύμφωνα με τη νομοθεσία του Γρατιανού, που τώρα βρίσκεται μεταξύ των αγίων, απαιτούμε ότι σε όσα μέρη που είχε εκχωρήσει το λανθασμένο δόγμα των παλαιών με ιερές τελετές, θα περιέλθουν στην ιδιοκτησία του αυτοκρατορικού ταμείου. Απ” τη στιγμή που απαγορεύθηκε να δίνονται δημόσια χρήματα στην χυδαία δεισιδαιμονία, τα οφέλη απ” αυτά τα μέρη θα αφαιρεθούν απ” τους παράνομους ιδιοκτήτες τους. Αν όμως η γενναιοδωρία παλαιών αυτοκρατόρων ή η Μεγαλειότητά μας επιθυμεί να παραχωρηθεί κάποιο μέρος απ” αυτή την περιουσία σε κάποια άτομα, αυτή η περιουσία θα παραμείνει στην κυριότητά τους έπ” άπειρον. Ορίζουμε ότι ο νόμος αυτός ισχύει σε όλη την αυτοκρατορική επικράτεια και όχι μόνον στην Αφρική. Επίσης επιθυμούμε, όπως έχουν εκφράσει πολλές φορές οι νόμοι, πως αν τέτοιου είδους περιουσία ανήκει στη σεβαστή Εκκλησία, αυτή θα μπορεί να διεκδικήσει την περιουσία αυτή για λογαριασμό της. Συνεπώς, όλα τα κτήματα που άνηκαν σε μια δεδομένη στιγμή στη δεισιδαιμονία, που δίκαια απαγορεύθηκε, και όλοι οι τόποι που προηγουμένως ανήκαν στους Φρεδιανούς ή στους Δενδροφόρους, ή σε άλλους που έχουν διάφορα ονόματα και ειδωλολατρικά επαγγέλματα, και που προορίζονταν για τις εορτές και τις δαπάνες τους, θα μπορούν τώρα να ενισχύσουν το εισόδημα του οίκου Μας, αφού η προαναφερθείσα εσφαλμένη πίστη καταργήθει. Ασφαλώς, αν κάτι έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ σε θυσίες και άρα έχει εξυπηρετήσει την εξαπάτηση ανθρώπων, θα απομακρυνθεί απ” τα λουτρά και απ” τα αγαπημένα μέρη όπου συχνάζει το κοινό, έτσι ώστε να μη δοθεί αφορμή για σφάλματα.
Επιπλέον, ορίζουμε την απομάκρυνση των χιλιάρχων και εκατοντάρχων ή άλλων προσώπων που είχαν μονοπωλήσει για λογαριασμό τους την διανομή του απλού λαού. Κανείς δεν θα αποφύγει την ποινή του θανάτου αν πάρει με τη θέλησή του έναν τέτοιο τίτλο, ή ακόμη κι αν επιτρέψει να τον διορίσουν σε τέτοια αίσχη. – 415 μαχχ
XVI.10.21
Αυτοκράτορες Ονώριος και Θεοδόσιος προς Αυρηλιανό, Έπαρχο Πραιτορίου
Αυτά τα άτομα που έχουν μολυνθεί από την ψευδή πίστη των ειδωλολατρών ή έχουν συμμετάσχει στις εγκληματικές ειδωλολατρικές τελέσεις, δηλαδή οι εθνικοί, δεν θα γίνονται δεκτοί στην υπηρεσία Μας και δεν θα τιμούνται με διοικητικά ή δικαστικά αξιώματα. – 416 μαχχ
XVI.10.22
Οι ίδιοι Αυτοκράτορες προς Ασκληπιοδότο, Έπαρχο Πραιτορίου
Οι νόμοι που έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα θα εξαλείψουν όσους ειδωλολάτρες υπάρχουν ακόμη, αν και πιστεύουμε ότι δεν έχει μείνει πια κανένας. – 423 μαχχ
XVI.10.23
Οι ίδιοι Αυτοκράτορες προς Ασκληπιόδοτο, “Επαρχο Πραιτορίου
Προγραφή της περιουσίας και εξορία για όποιον συλληφθεί. Θα συγκρατηθούν όσοι ειδωλολάτρες συνεχίζουν με τις καταραμένες θυσίες σε δαίμονες, παρόλο που θα έπρεπε να τιμωρηθούν με την ποινή θανάτου. – 423 μαχχ
XVI.10.25
Αυτοκράτορες Θεοδόσιος και Βαλεντινιανός προς Ισίδωρο, “Επαρχο Πραιτορίου
Απαγορεύεται σε όλους να επιμένουν σε άθλιες ειδωλολατρικές απόψεις, να προσφέρουν καταραμένες θυσίες και να συμμετάσχουν σε άλλες καταδικασμένες, με παλαιότερες αποφάσεις, τελετές. Διατάσσουμε ότι όλα τα ιερά και οι ναοί τους, που βρίσκονται ακόμη άθικτα, θα καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και θα εξαγνιστούν με ύψωση εκκλησίας.
Ας γνωρίσουν όλοι ότι αν, με αποδείξεις και ενώπιον ικανού δικαστή, εμφανιστεί ότι κάποιος έχει παραβιάσει το νόμο αυτό, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου. – 435 μαχχ