ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ἡρακλῆς Μαινόμενος (1163-1213)

ΘΗΣΕΥΣ
ἥκω σὺν ἄλλοις, οἳ παρ᾽ Ἀσωποῦ ῥοὰς
μένουσιν, ἔνοπλοι γῆς Ἀθηναίων κόροι,
1165 σῶι παιδί, πρέσβυ, σύμμαχον φέρων δόρυ.
κληδὼν γὰρ ἦλθεν εἰς Ἐρεχθειδῶν πόλιν
ὡς σκῆπτρα χώρας τῆσδ᾽ ἀναρπάσας Λύκος
ἐς πόλεμον ὑμῖν καὶ μάχην καθίσταται.
τίνων δ᾽ ἀμοιβὰς ὧν ὑπῆρξεν Ἡρακλῆς
1170 σώσας με νέρθεν ἦλθον, εἴ τι δεῖ, γέρον,
ἢ χειρὸς ὑμᾶς τῆς ἐμῆς ἢ συμμάχων.
ἔα· τί νεκρῶν τῶνδε πληθύει πέδον;
οὔ που λέλειμμαι καὶ νεωτέρων κακῶν
ὕστερος ἀφῖγμαι; τίς τάδ᾽ ἔκτεινεν τέκνα;
1175 τίνος γεγῶσαν τήνδ᾽ ὁρῶ ξυνάορον;
οὐ γὰρ δορός γε παῖδες ἵστανται πέλας,
ἀλλ᾽ ἄλλο πού τι καινὸν εὑρίσκω κακόν.
ΑΜ. ὦ τὸν ἐλαιοφόρον ὄχθον ἔχων ‹ἄναξ›
ΘΗ. τί χρῆμά μ᾽ οἰκτροῖς ἐκάλεσας προοιμίοις;
1180 ΑΜ. ἐπάθομεν πάθεα μέλεα πρὸς θεῶν.
ΘΗ. οἱ παῖδες οἵδε τίνος ἐφ᾽ οἷς δακρυρροεῖς;
ΑΜ. ἔτεκε μέν ‹νιν› οὑμὸς ἶνις τάλας,
τεκόμενος δ᾽ ἔκανε φόνιον αἷμα τλάς.
ΘΗ. τί φήις; τί δράσας; ΑΜ. μαινομένωι πιτύλωι πλαγχθεὶς
ἑκατογκεφάλου βαφαῖς ὕδρας.
ΘΗ. ὦ δεινὰ λέξας. ΑΜ. οἰχόμεθ᾽ οἰχόμεθα πτανοί.
1185 ΘΗ. εὔφημα φώνει. ΑΜ. βουλομένοισιν ἐπαγγέλληι.
ΘΗ. Ἥρας ὅδ᾽ ἁγών· τίς δ᾽ ὅδ᾽ οὑν νεκροῖς, γέρον;
1190 ΑΜ. ἐμὸς ἐμὸς ὅδε γόνος ὁ πολύπονος, ‹ὃς› ἐπὶ
δόρυ γιγαντοφόνον ἦλθεν σὺν θεοῖ-
σι Φλεγραῖον ἐς πεδίον ἀσπιστάς.
1195 ΘΗ. φεῦ φεῦ· τίς ἀνδρῶν ὧδε δυσδαίμων ἔφυ;
ΑΜ. οὐκ ἂν εἰδείης ἕτερον
πολυμοχθότερον πολυπλαγκτότερόν τε θνατῶν.
ΘΗ. τί γὰρ πέπλοισιν ἄθλιον κρύπτει κάρα;
ΑΜ. αἰδόμενος τὸ σὸν ὄμμα
1200 καὶ φιλίαν ὁμόφυλον
αἷμά τε παιδοφόνον.
ΘΗ. ἀλλ᾽ εἰ συναλγῶν γ᾽ ἦλθον; ἐκκάλυπτέ νιν.
ΑΜ. ὦ τέκνον, πάρες ἀπ᾽ ὀμμάτων
πέπλον, ἀπόδικε, ῥέθος ἀελίωι δεῖξον.
1205 βάρος ἀντίπαλον δακρύοις συναμιλλᾶται·
ἱκετεύομεν ἀμφὶ γενειάδα καὶ
γόνυ καὶ χέρα σὰν προπίτνων πολιὸν
1210 δάκρυον ἐκβαλών· ἰὼ παῖ, κατά-
σχεθε λέοντος ἀγρίου θυμόν, ὧι
δρόμον ἐπὶ φόνιον ἀνόσιον ἐξάγηι
κακὰ θέλων κακοῖς συνάψαι, τέκνον.

***
ΘΗΣΕΥΣ
Έφθασα με άλλους οπού στου Ασωπού το ρέμα
περιμένουν οπλισμέν᾽, οι νιοι της Αθήνας,
στον γιο σου, ω γέρο, φέρνοντας σύμμαχο δόρυ.
Γιατ᾽ ήρθε στων Ερεχθειδών τη γη μαντάτο
ότι της χώρας σας τα σκήπτρ᾽ άρπαξε ο Λύκος
κι ενάντια σας σήκωσε πόλεμο κι αμάχη.
Κι εγώ, πληρώνοντας το χρέος που ᾽χεν αρχίσει
1170 από τον Άδη σώζοντάς με ο Ηρακλής, ήρθα
αν του χεριού μου έχετε ανάγκ᾽ ή των συμμάχων.
Ω! τί είναι έτσι το πάτωμα νεκρούς γεμάτο;
Μην άργησα κι από νεότερα κακά έχω
φτάσει υστερότερα; ποιός σκότωσε τα τέκνα
αυτά και ποιού γυναίκα αυτή ᾽ναι που βογγάει;
Γιατί δεν είναι τα παιδιά σ᾽ ελικιά μάχης
κι άλλο παράξενο κακό, υποθέτω, εγίνη.
ΑΜΦ. Ω βασιλιά, πὄχεις τη γη την ελιοφόρα.
ΘΗΣ. Τί με καλείς με τέτοιο θλιβερό προοίμιο;
1180 ΑΜΦ. Επάθαμεν απ᾽ τους θεούς δύστυχα πάθη.
ΘΗΣ. Και τί παιδιά ειναι αυτά, που γι᾽ αυτά δάκρυα χύνεις;
ΑΜΦ. Τα γέννησε ο δικός μου γιος·
κι οπού τα γέννησε τα σκότωσε,
φονικόν αίμα χύνοντας.
ΘΗΣ. Μίλα καλά!
ΑΜΦ. Διατάζεις τούς οπού το θέλουν.
ΘΗΣ. Ω, τί φοβερό λόγον είπες!
ΑΜΦ. Πάμε χαμένοι σύντομα.
ΘΗΣ. Τί λέγεις; και πώς το ᾽καμε;
ΑΜΦ. Σε τρέλαν επλανήθηκε με χτύπημα
φαρμακεμένο απ᾽ το αίμα
της ύδρας της εκατοκέφαλης.
ΘΗΣ. Νίκη της Ήρας! κι αυτός ποιός μες στους νεκρούς;
1190 ΑΜΦ. Ο γιος μου είναι, ο πολύπαθός μου,
οπού ᾽ρθε στη γιγαντοφόνα
μάχη με τους θεούς αντάμα
πολεμιστής στον Φλεγραίο κάμπο.
ΘΗΣ. Ωιμένα, ωιμέ· ποιός τόσο δύστυχος γεννήθη;
ΑΜΦ. Δεν μπορείς άλλονε να βρεις
πιο πολυβασάνιστον και πιο
πολύπαθον απ᾽ τους θνητούς.
ΘΗΣ. Τί κρύβει μες στους πέπλους το κεφάλι;
ΑΜΦ. Ντρεπόμενος την όψη σου
1200 και την ταιριαστή φιλία
και των παιδιών του το αίμα.
ΘΗΣ. Μα ήρθα μαζί του να πονέσω· ξάνοιξέ τον.
ΑΜΦ. Ω τέκνο μου,
διώξε απ᾽ τα μάτια σου τον πέπλο
κι απόρριξέ τον και στον ήλιο
δείξε το μάγουλό σου· είναι βαρύ
στα δάκρυα ν᾽ αντιστέκεσαι.
Ω! σε ικετεύω απλώνοντας
στα γένια και στο γόνα και στα χέρια σου
και λευκό δάκρυ χύνοντας.
1210 Ω τέκνο μου, συγκράτησε
τον θυμόν άγριου λιονταριού,
οπού σ᾽ ανόσιο δρόμο βγάζει
θέλοντας τα κακά να σμίξεις
με άλλα κακά, ω παιδί μου!

Η Αρχαία Ελληνική Τέχνη και η Ακτινοβολία της, Η τέχνη της ώριμης κλασικής εποχής

5.1.2. Η κύλικα με τον φόνο της Πενθεσίλειας

Μια από τις μεγαλύτερες αττικές κύλικες που μας έχουν σωθεί από την Αρχαιότητα είναι διακοσμημένη στο εσωτερικό της με μια θαυμάσια ερυθρόμορφη παράσταση, που απεικονίζει ένα επεισόδιο από τον Τρωικό Πόλεμο, τον φόνο της βασίλισσας των Αμαζόνων Πενθεσίλειας από τον Αχιλλέα. Οι Αμαζόνες, μια φυλή από πολεμοχαρείς γυναίκες που κατοικούσαν, σύμφωνα με τον μύθο, στη νοτιοανατολική πλευρά του Ευξείνου Πόντου ή στην περιοχή του Καυκάσου, ήρθαν να βοηθήσουν τους Τρώες στον πόλεμο με τους Αχαιούς μετά τον θάνατο του Έκτορα, με επικεφαλής τη βασίλισσά τους, την όμορφη Πενθεσίλεια, κόρη του θεού Άρη. Στην αρχή η Πενθεσίλεια πολέμησε με επιτυχία, σκότωσε μάλιστα και τον Μαχάονα, τον γιο του Ασκληπιού· στο τέλος όμως τη νίκησε ο Αχιλλέας, που τη σκότωσε σε μονομαχία με το σπαθί του. Τη στιγμή όμως που η Πενθεσίλεια ξεψυχούσε, ο Αχιλλέας, θαμπωμένος από την ομορφιά της, την ερωτεύτηκε. Τον απρόσμενο αυτό έρωτα τον περιγέλασε ο θρασύς Θερσίτης, που μάλιστα έβγαλε ένα από τα μάτια της νεκρής Αμαζόνας για να την ασχημύνει και να προσβάλει έτσι τον Αχιλλέα. Την ξεδιαντροπιά του ο Θερσίτης την πλήρωσε με τη ζωή του.

 

Στο κυκλικό πλαίσιο του εσωτερικού της κύλικας ο αγγειογράφος έχει τοποθετήσει τέσσερις μορφές. Στο κέντρο ο Αχιλλέας βυθίζει το σπαθί του στο στήθος της Πενθεσίλειας που τον κοιτάζει ικετευτικά και υψώνει τα χέρια της παρακαλώντας τον να τη λυπηθεί. Ο πολεμιστής που διακρίνεται πίσω της με δόρυ στο ένα χέρι και ξίφος στο άλλο είναι ίσως ο Θερσίτης. Πίσω από τον Αχιλλέα εικονίζεται μια νεκρή Αμαζόνα με σκυθική ενδυμασία (στοιχείο που δηλώνει την προέλευσή της από την περιοχή του Ευξείνου Πόντου), θύμα της σκληρής μάχης που προηγήθηκε. Αξιοσημείωτο είναι το πολύπλοκο μοτίβο της μορφής, που κείτεται στο έδαφος σε μια σύνθετη στάση με τολμηρές προοπτικές βραχύνσεις. Και εδώ είναι φανερή η επίδραση της σύγχρονης μεγάλης ζωγραφικής και επιπλέον η επιδεξιότητα του αγγειογράφου να προσαρμόσει τις ανθρώπινες μορφές και τη δράση που απαιτεί το θέμα του στο κυκλικό πεδίο που είχε να διακοσμήσει.

Ο φόβος και ο Συνειδητός Εαυτός

Ο φόβος είναι ένδειξη του πού χρειάζεται να κοιτάξεις. Δε φεύγει, αν δεν τολμήσεις να κοιτάξεις... Γιατί είναι ένδειξη, είναι σύμπτωμα. Δεν είναι εχθρός που πρέπει να πολεμήσεις.

Τα απομονωμένα και επιβλητικά εγώ, εμφανίζονται απειλητικά όταν παραμένουν ακυβέρνητα. Δεν μπορείς να κυβερνήσεις κάτι που φοβάσαι, χωρίς να του επιβληθείς. Μα τότε, ταυτόχρονα γίνεσαι και θύμα του. Σε εξουσιάζει ο ίδιος ο φόβος σου, που δεν κατάλαβες τη σημασία του. Πίστεψες πως είναι εναντίον σου, πως μπορεί να σε συνθλίψει.

Προχωρώντας στη ζωή σου, πιστεύεις σε κάποια στιγμή πως έχεις βρει τη "μαγική συνταγή", αυτό που σε βάζει "στην πορεία σου", που επιτέλους "απελευθερώνει το πνεύμα σου". Συνεχίζεις για ένα διάστημα να αισθάνεσαι σίγουρος και ευτυχής, έχοντας σταματήσει την αυτο-έρευνα, έχοντας αποκτήσει αυτοπεποίθηση, έχοντας προσωρινά γαληνέψει τον εσωτερικό μονόλογο.

Μέχρι που μια μέρα το αναπάντεχο σού ξαναχτυπά την πόρτα, πιο απειλητικό παρά ποτέ, γιατί πιστεύεις ότι "αυτό δεν θα έπρεπε να είχε συμβεί". Και αναπόφευκτα χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου, βρίσκεσαι ξανά στην απελπισία και στο πουθενά. Σαν να έχουν ξεχαστεί όλα, να μην υπάρχει κάποιο εσωτερικό σύστημα πλοήγησης. Σαν να σε πρόδωσε ο ίδιος σου ο Εαυτός, η ζωή, όλα όσα έκανες, γνώρισες, εμπιστεύθηκες.

Μα δεν υπήρχε εσωτερικό σύστημα πλοήγησης καιρό τώρα. Μόνο που δεν ήσουν παρών για να το δεις. Ο εγωισμός εκδηλώνεται με πολλά πρόσωπα, κι αυτό δεν το είχες προβλέψει. Η γραμμική σκέψη δεν σε άφησε να το δεις.

Και τώρα είναι πιο δύσκολα. Πώς να επιστρέψεις σε μια "Α' τάξη" την οποία ήσουν/είσαι σίγουρος/η πως έχεις προ πολλού περάσει; Πώς να βρεις τη διαύγεια και την ταπεινότητα να ξανα-μαθητεύσεις;

Έχεις ακούσει πως πρέπει να υπάρχεις στο "εδώ και τώρα", αλλά εσύ υπάρχεις στο φόβο και στο θυμό...έστω κι αν τον κρύβεις. Για ένα διάστημα πίστευες πως τα είχες καταφέρει....όσο τα πράγματα προσχωρούσαν κάπως ομαλά.  Μα τώρα ήρθε το αναπάντεχο και φαίνεται όλος ο κόσμος να βρίσκεται σε αναταραχή. Τι γίνεται;

Οι φοβίες ζουν στο σκοτάδι γιατί μαθαίνουμε να κρύβουμε το φόβο μας, να "ξεπερνάμε" το φόβο μας με τεχνάσματα, να εκλογικεύουμε το φόβο μας, να "μετατρέπουμε τις αρνητικές σκέψεις σε θετικές". Μαθαίνουμε πως ο φόβος είναι "ψέμα", πως είναι "ψευδαίσθηση", κι όμως... να μου είναι αληθινός. Το αισθάνεσαι, σε κυριεύει, ακόμα κι όταν προσπαθείς να ξεχάσεις.

Φοβόμαστε να φοβόμαστε, αν και "δεν είμαστε" πια παιδιά.

Το σκοτάδι χρειάζεται ΕΡΕΒΟΚΤΟΝΟ φως (δηλαδή φανέρωση), μέχρι να συγχωνευτούν οι σκιές. Και είναι αδιάκοπη εργασία, είναι συνεχής παρουσία.

Μόνο ο συνειδητός ενήλικας που έπεται να γεννηθεί (γιατί δεν είναι "κληρονομικό δικαίωμα" ούτε αποτέλεσμα φυσικής γέννησης και ηλικιακής "ωρίμανσης"), μπορεί να υπάρξει στο εδώ και τώρα. Συνειδητοποιημένος και συγκεκριμένος, ισορροπώντας στο Κέντρο του, έχοντας πρόσβαση στη σοφία και αξιοποιώντας τη γνώση αντίστοιχα και ταυτόχρονα, στο παρόν του.

Είναι δηλαδή μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα/θέση από αυτήν που πλασάρεται μέσα από "έξι/δέκα/όσα εύκολα βήματα απελευθέρωσης/ανύψωσης". Απέχει δε πολύ από το να είναι κλειστή "μέθοδος", "διδασκαλία", "μύηση" ή ό,τι σχετικό, γιατί έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε, να αποκαλύψουμε, να δημιουργήσουμε.

Η Αλήθεια και η φύση της σκέψης

Η Πραγματικότητα μπορεί να Βιωθεί μόνο με την Άμεση Επαφή με αυτό που συμβαίνει, στο Απόλυτο Παρόν, Εδώ, Τώρα, κι όχι μέσα από άλλες γνωστικές διαδικασίες, όπως η σκέψη ή η έμμεση πληροφόρηση. Η σκέψη δεν αποτελεί άμεση γνωστική διαδικασία, δεν είναι άμεση επαφή με το πραγματικό που είναι και το αληθινό. Η σκέψη είναι μια έμμεση διαδικασία που συλλαμβάνει κι εκφράζει ένα «νόημα» για την πραγματικότητα και τα πράγματα. Το «νόημα» που εκφράζεται αποκτά περιεχόμενο κι αξία όχι από αυτό το ίδιο που «λέγεται» αλλά από την συσχέτισή του με αυτό στο οποίο αναφέρεται, με το «αντικείμενο». Ολόκληρη η σκέψη, κάθε σκέψη, κάθε νοητική σύλληψη-έκφραση, έχει αυτόν τον έμμεσο χαρακτήρα αφού μιλά για ένα αντικείμενο που είναι «μακριά», απέναντι.

Η σκέψη, από την φύση της, σαν αναπαραστατική διαδικασία, δεν ενώνει με το αντικείμενο αλλά απλά αναφέρεται σε αυτό, «μιλά» για αυτό, και δεν μπορεί ποτέ να ξεπεράσει αυτό το χάσμα, δεν μπορεί ποτέ να γίνει άμεση γνώση, επαφή με το πραγματικό, που είναι βιωματική εμπειρία του πράγματος. Αυτό σημαίνει ότι όταν σκεφτόμαστε βρισκόμαστε στην αναπαραστατική τεχνητή πραγματικότητα της σκέψης κι όχι στην ζωντανή πραγματικότητα. Ό,τι κι αν συλλάβουμε με την σκέψη, την Αλήθεια, την Πραγματικότητα, θα μένει πάντα διαχωρισμένο από εμάς, δεν μπορούμε να το βιώσουμε με αυτόν τον τρόπο (όχι με την σκέψη), γιατί αυτό που συλλαμβάνουμε είναι η εικόνα, το «νόημα», όχι το πραγματικό.

Η λειτουργία της διανόησης, της σκέψης, μπορεί να μας χρησιμεύσει σαν θεωρητική εξέταση που θα καθοδηγήσει την πρακτική εφαρμογή στον εξωτερικό κόσμο, αλλά αυτή η λειτουργία είναι τελείως άχρηστη όταν στρεφόμαστε εσωτερικά και θέλουμε να την εφαρμόσουμε στο Εσωτερικό Άγνωστο που Υπάρχει πέρα από την σκέψη, γιατί το Άγνωστο είναι Κάτι τελείως Αφηρημένο, Χωρίς Ιδιότητες. Είναι Κατάσταση Ύπαρξης κι όχι συγκεκριμένο αντικείμενο. Εισχωρώντας στον Χώρο του Αγνώστου πρέπει να μάθουμε να Είμαστε Διαφορετικοί, εμείς οι ίδιοι κι όχι (όπως στον κόσμο της δυαδικότητας) να προσεγγίσουμε ένα αντικείμενο. Με άλλα λόγια πρέπει να το Βιώσουμε Αυτό, να έχουμε βιωματική επαφή μαζί Του.

Για αυτό κι η Οδός που Οδηγεί στο Πραγματικό, στο Αληθινό, πηγαίνει πέρα από την σκέψη, πέρα από την λειτουργία της σκέψης, δηλαδή της έμμεσης γνωστικής διαδικασίας που μιλά για το αντικείμενο, στην άμεση επαφή με το αντικείμενο, με αυτό που συμβαίνει πραγματικά, μέσα στην οποία (επαφή) διαλύεται κάθε «απόσταση», κάθε διαχωρισμός. Η Άμεση Επαφή με το Πραγματικό προϋποθέτει ακριβώς το ξεπέρασμα της έμμεσης γνωστικής διαδικασίας και της αυταπάτης ενός ξεχωριστού εαυτού (και της δυαδικότητας που συνεπάγεται αυτός ο «διαχωρισμός») και του εικονικού κόσμου που δημιουργούν αυτές οι διαδικασίες.

Η Αλήθεια Είναι Έξω από την σκέψη. Η σκέψη μπορεί να μιλά όσο θέλει για την Αλήθειας αλλά ποτέ δεν μπορεί να την προσεγγίσει, γιατί ποτέ το φανταστικό, το τεχνητό, το ψεύτικο, δεν μπορεί να γίνει Αληθινό.

Το άγχος δεν υπάρχει μόνο με την αρνητική της σημασία στη ζωή μας

Το άγχος είναι συχνά συνυφασμένο με συναισθήματα όπως φόβος, ανασφάλεια, αβεβαιότητα και αγωνία...

Σε αυτή τη συναισθηματική κατάσταση οδηγούμαστε όταν έχουμε την ανησυχία πως μάλλον δεν θα τα καταφέρουμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας απέναντι στη σχέση μας, την δουλειά μας, στις οικονομικές απαιτήσεις και διάφορες άλλες υποχρεώσεις της καθημερινότητας μας.

Η ένταση που μπορεί να βιώσει κανείς από αυτά τα συναισθήματα είναι διαφορετική ανάλογα με την σημαντικότητα του γεγονότος. Αλλιώς βιώνεις το άγχος όταν δίνεις εξετάσεις για την υγεία σου και αλλιώς βιώνεις το άγχος για το πρώτο ραντεβού…

Θα ήθελα να επισημάνω πως το άγχος δεν είναι απαραίτητο να θεωρείται πως υπάρχει μόνο με την αρνητική του διάσταση αλλά έχει δισυπόστατη μορφή. Μπορεί να λειτουργήσει και θετικά στη ζωή μας, κινητοποιώντας μας για να προχωρήσουμε μπροστά. Να μας διεγείρει το ενδιαφέρον για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της καθημερινότητας. Να είναι ένα θετικό ερέθισμα.

Όταν όμως αυτή η αγωνία συνδυαστεί με διάφορα ψυχοσωματικά συμπτώματα όπως είναι οι κρίσεις πανικού, η έντονη δυσφορία και κάποια σωματικά προβλήματα τότε πρόκειται για μία στρεσογόνο κατάσταση που έχει ξεφύγει από τον έλεγχο μας και πλέον δεν μας κάνει καλό…

Το άγχος υπάρχει στη ζωή μας από την στιγμή που γεννιόμαστε. Το μωρό που κλαίει γοερά, εκδηλώνει με αυτό τον τρόπο το άγχος του για την ανασφάλεια που νιώθει και την ανάγκη του για σίτιση…

Επομένως το άγχος όταν δεν είναι υπερβολικό και δεν μας αποσπά από τα πλάνα μας μπορεί να γίνει εποικοδομητικό. Το μέτριο άγχος-στρες στις διάφορες στιγμές στη ζωή μας μπορεί να μας βοηθήσει να επιτύχουμε ένα στόχο που έχουμε θέσει με υψηλότερη αποτελεσματικότητα.

Για παράδειγμα, όταν εξεταζόμαστε, αν αγχωνόμαστε υπερβολικά σίγουρα δε θα μπορέσουμε να συγκεντρωθούμε στο διαγώνισμα και επομένως θα κάνουμε λάθη παρ’ όλο που θα έχουμε διαβάσει. Αντίθετα, αν έχουμε άγχος αλλά σε μέτρια επίπεδα και μπορούμε να το ελέγξουμε τότε σίγουρα θα έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Το ήπιο στρες/άγχος μας κάνει καλό, μας ενεργοποιεί, μας κρατάει σε εγρήγορση και μας δίνει ένα κίνητρο να συνεχίσουμε αυτό που έχουμε ξεκινήσει. Καλό είναι λοιπόν να αντιμετωπίζουμε τα στρεσογόνα γεγονότα της ζωής μας με μέτριο άγχος και να μην ανησυχούμε υπερβολικά.

Τα περισσότερα προβλήματα έχουν κάποια λύση που μπορούμε να τη βρούμε μόνο εφόσον είμαστε ψύχραιμοι. Δεν χρειάζεται να υπερβάλλουμε, ας αντιμετωπίσουμε λοιπόν το όποιο πρόβλημα χωρίς να το διογκώνουμε…

Ρολφ Ντομπέλλι, Η Πλάνη του Επιζώντος

Γιατί θα έπρεπε να επισκέπτεστε τα νεκροταφεία.

Όπου κι αν κοιτάξει, ο Ρέτο βλέπει σταρ του ροκ. Παντού́. Στην τηλεόραση, στα εξώφυλλα των περιοδικών, στα προγράμματα των συναυλιών και στις σελίδες των φαν στο ίντερνετ.

Αδύνατον να μην ακούσει τα τραγούδια τους, είτε στο εμπορικό κέντρο είτε στη δική του playlist είτε στο γυμναστήριo. Οι ροκ σταρ είναι εκεί. Είναι πολλοί. Και επιτυχημένοι.

Εμπνευσμένος από την επιτυχία όλων αυτών των ηρώων της ηλεκτρικής κιθάρας, ο Ρέτο φτιάχνει ένα γκρουπ. Θα πετύχει κάποτε;

Η πιθανότητα είναι σχεδόν μηδαμινή. Όπως τόσοι άλλοι, θα καταλήξει στο νεκροταφείο των αποτυχημένων μουσικών, έναν τόπο που αριθμεί δέκα χιλιάδες φορές περισσότερους μουσικούς απ’ όσους αριθμεί η σκηνή.

Δυστυχώς κανένας δημοσιογράφος δεν ενδιαφέρεται για όσους έχουν αποτύχει – οι δημοσιογράφοι ενδιαφέρονται είτε για τους επιτυχημένους είτε για τους ξεπεσμένους. Πράγμα που κάνει αυτό το νεκροταφείο αόρατο για όσους βρίσκονται έξω από αυτό.

Εξού και η πλάνη του επιζώντος.

Επειδή στην καθημερινότητα οι επιτυχίες είναι πιο ορατές από τις αποτυχίες, υπερεκτιμάτε συστηματικά τις πιθανότητές σας να πετύχετε. Ως παρατηρητές –και όχι ως μέλη– του σταρ σύστεμ είστε (όπως ο Ρέτο) θύματα μιας ψευδαίσθησης.

Δεν αντιλαμβάνεστε πόσο μικρή είναι η πιθανότητα επιτυχίας. Κάθε επιτυχημένος συγγραφέας κρύβει εκατό άλλους τα βιβλία των οποίων δεν πουλιούνται. Και πίσω από κάθε συγγραφέα τα βιβλία του οποίου δεν πουλιούνται, υπάρχουν άλλοι εκατό που δεν έχουν βρει εκδότη. Και κάθε συγγραφέας που δεν βρήκε εκδότη κρύβει άλλους εκατό το χειρόγραφο των οποίων ξεκίνησε και έμεινε στο συρτάρι.

Εμείς όμως ακούμε να γίνεται λόγος μόνο για τους επιτυχημένους συγγραφείς και δεν είμαστε σε θέση να συνειδητοποιήσου- με την πραγματικότητα, δηλαδή πόσο απίθανο είναι να γίνουμε διάσημοι με την πένα μας. Το ίδιο ισχύει για τους φωτογράφους, τους επιχειρηματίες, τους καλλιτέχνες, τους αθλητές, τους αρχιτέκτονες, τους κατόχους βραβείων Νόμπελ, τους παρουσιαστές της τηλεόρασης και τις νικήτριες των καλλιστείων.

Τα ΜΜΕ δεν ενδιαφέρονται καθόλου να σκάψουν στα νεκροταφεία των αποτυχημένων. Δεν είναι αυτή η δουλειά τους.

Με άλλα λόγια, εσείς είστε που πρέπει να κάνετε τις αναγκαίες γνωστικές προσπάθειες για να προστατευτείτε από την πλάνη του επιζώντος.

Aυτή η πλάνη θα σας παγιδεύσει και σε οικονομικά ζητήματα, σε ζητήματα σχετικά με τη διαχείριση των χρημάτων σας.

Φανταστείτε ότι κάποιος φίλος σας στήνει μια επιχείρηση. Φυσικά, ανήκετε στον κύκλο των πιθανών επενδυτών.

Οσμίζεστε μια καλή ευκαιρία. Ποιος ξέρει; Η επιχείρησή του θα μπορούσε να γνωρίσει την επιτυχία της Microsoft. Και εφόσον στη ζωή η τύχη μάλλον σας χαμογελάει, γιατί να μην πάει καλά και η συγκεκριμένη επιχείρηση;

Στην πραγματικότητα, όμως, το πιθανότερο σενάριο είναι ότι αυτό δε θα συμβεί ποτέ. Το δεύτερο πιο πιθανό είναι ότι θα χρεοκοπήσει μετά από τρία χρόνια λειτουργίας.

Οι περισσότερες «μεγάλες» επιχειρήσεις που περνούν το κατώφλι των τριών πρώτων ετών βλέπουν το μέγεθός τους να συρρικνώνεται και καταλήγουν σε μικρομεσαία μαγαζάκια των δέκα υπαλλήλων.

Συμπέρασμα: Τυφλωθήκατε από την παρουσία επιτυχημένων επιχειρήσεων στα ΜΜΕ.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποφεύγετε να παίρνετε ρίσκα; Όχι. Αλλά, αν πάρετε, να έχετε υπόψη σας ότι η πλάνη του επιζώντος παραμορφώνει τις πιθανότητες επιτυχίας όπως παραμορφώνει την πραγματικότητα το λαξεμένο γυαλί.

Πάρτε τον Dow Jones. Αποτελείται μόνο από επιζώντες. Οι επιχειρήσεις που έμειναν στο περιθώριο ή δεν μπόρεσαν ποτέ να μπουν στη χορεία των μεγάλων –η πλειονότητα δηλαδή– δεν εμφανίζονται σε κανέναν χρηματιστηριακό δείκτη. Ο χρηματιστηριακός δείκτης δεν αντιπροσωπεύει καθόλου τη συνολική οικονομία μιας χώρας.

Ακριβώς όπως ο Τύπος δε μας πληροφορεί με αντιπροσωπευτικό τρόπο για το σύνολο των μουσικών, κατά τον ίδιο τρόπο δεν καλύπτει την επικαιρότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων όπως καλύπτει εκείνη των πολυεθνικών. Και, όταν αναφέρει χρεοκοπίες, εστιάζει στις πιο θεαματικές – όπως της Enron ή της Lehman Brothers, για παράδειγμα.

Ο εντυπωσιακός αριθμός των μπεστ σέλερ και των συνταγών επιτυχίας από διάσημους γκουρού θα έπρεπε επίσης να σας κάνει δύσπιστους: όσοι δεν πέτυχαν δε γράφουν βιβλία, ούτε δίνουν διαλέξεις για τις αποτυχίες τους.

Η πλάνη του επιζώντος γίνεται πιο δυσδιάκριτη όταν κι εσείς ανήκετε στους επιζώντες. Ακόμα κι αν χρωστάτε την επιτυχία σας μόνο στην τύχη, θα βαλθείτε να ανακαλύψετε κοινά σημεία με άλλους επιζώντες και να τα θεωρείτε «παράγοντες επιτυχίας».

Μόνον αν επισκεφτείτε το νεκροταφείο των αποτυχημένων (ατόμων, εταιρειών κτλ.) θα διαπιστώσετε ότι είχαν κι αυτοί χρησιμοποιήσει τους υποτιθέμενους «παράγοντες επιτυχίας».

Όταν μεγάλος αριθμός επιστημόνων εξετάζει κάποιο φαινόμενο, τυχαίνει κάποιες από τις μελέτες τους να δίνουν αποτελέσματα που ευσταθούν από στατιστική άποψη· παραδείγματος χάρη, για τη σχέση ανάμεσα στην κατανάλωση κόκκινου κρασιού και στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής. Έτσι, οι μελέτες αυτές γίνονται αμέσως πασίγνωστες και επιβιώνουν για κάμποσο καιρό στο μυαλό των ανθρώπων, ενώ η ορθότητά τους δεν είναι παρά μόνο φαινομενική.

Αλλά αρκετά φιλοσοφήσαμε.

Για να συνοψίσουμε την πλάνη του επιζώντος, ας πούμε ότι υπερεκτιμάτε συστηματικά τις πιθανότητές σας να επιτύχετε.

Το φάρμακο; Να επισκέπτεστε συχνότερα τους τάφους νεκρών σχεδίων, επενδύσεων και σταδιοδρομιών που στην αρχή υπήρξαν τόσο ελπιδοφόρα...

Ένας περίπατος, ίσως όχι τόσο ευχάριστος, που θα σας κάνει όμως σίγουρα καλό.

Ρολφ Ντομπέλλι, Η τέχνη της καθαρής σκέψης

Πόσο πιθανό είναι να ζούμε τελικά μέσα στο Μάτριξ;

Ξέρω, είδες τον τίτλο που γράφει ζούμε σε matrix και σκέφτεσαι πως είμαι ένας ακόμη συνωμοσιολόγος που θέλει να μιλήσει για το πόσο φυλακισμένοι είμαστε σε μία ψεύτικη πραγματικότητα. Μην σταματήσεις να διαβάζεις αυτό το άρθρο όμως. Ας δούμε πρώτα μαζί κάποια ρεαλιστικά στοιχεία σχετικά με το πως διαμορφώνεται η πραγματικότητά μας γιατί νομίζω πως όλοι πρέπει να γνωρίζουμε τι συμβαίνει ήδη, ή τι πρόκειται να συμβεί στην καθημερινότητά μας στο άμεσο μέλλον.

Πρώτα από όλα, από τότε που βγήκε το θρυλικό matrix, αρκετός κόσμος έχει αναρωτηθεί αν ζούμε όντως σε μία ψεύτικη πραγματικότητα όπου ελεγχόμαστε ολοκληρωτικά. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να απαντήσει ξεκάθαρα ναι η όχι. Όμως αν αναλύσουμε κάποιες συγκεκριμένες λεπτομέρειες, τότε ίσως μετά το τέλος του βίντεο να θεωρήσεις πως η πιθανότητα να ζούμε σε ένα matrix δεν είναι και τόσο παράλογη! Πριν προχωρήσω παρακάτω, να αναφέρω πως θα μιλήσω για κάθε λεπτομέρεια συνοπτικά, αφού κάθε ένα από τα στοιχεία χρειάζεται ξεχωριστό άρθρο για να αναλυθεί σε βάθος.

Simulation Hypothesis.

Για όσους δεν γνωρίζουν, υπάρχει μία θεωρία που ονομάζεται Simulation Hypothesis. Αυτή η θεωρία υποστηρίζει πως δεν ζούμε σε ένα πραγματικό κόσμο, αλλά σε μία προσομοίωσή του. Όπως ακριβώς στο matrix δηλαδή. Μάλιστα αρκετοί σοβαροί άνθρωποι υποστηρίζουν πως αυτό είναι αλήθεια, όπως ο διευθύνων σύμβουλος της αυτοκινητοβιομηχανίας Tesla, Elon Musk. Πέρισυ μάλιστα είχε δημοσιευθεί μία έκθεση από την Merrill Lynch στην οποία η γνωστή εταιρεία διαχείρισης πλούτου παρουσίαζε την άποψη ότι το περιβόητο «Μάτριξ» της γνωστής διάσημης κινηματογραφικής τριλογίας έχει πολλές πιθανότητες να συμβαίνει στα αλήθεια και ότι όλοι μας έχουμε 20-50% να ζούμε μέσα σε μια προσομοίωση ενώ ανέφερε πως «πολλοί επιστήμονες, φιλόσοφοι και ηγέτες του κόσμου των επιχειρήσεων πιστεύουν ότι υπάρχουν 20-50% πιθανότητες οι άνθρωποι να ζουν ήδη σε έναν εικονικό κόσμο προσομοίωσης, ο οποίος ελέγχεται από υπολογιστές». ! Την έκθεση μάλιστα δημοσίευσε το Bysiness Insider!! Ας υποθέσουμε πως η θεωρία της προσομοίωσης είναι υπερβολική .Αν δούμε την τωρινή πραγματικότητα, θα διαπιστώσουμε πως σιγά σιγά εισχωρούμε κατά κάποιο τρόπο ολοένα και περισσότερο σε μία ψεύτικη πραγματικότητα. Ο Εθισμός στα σύγχρονα smartphone, είναι μία απόδειξη πως ο άνθρωπος απομακρύνεται έστω και για λίγο από αυτό που αποκαλούμε φυσική πραγματικότητα. Στην εποχή που ζούμε η επικοινωνία αλλάζει και πραγματοποιείται μέσα από ένα εικονικό περιβάλλον, ακόμα και τις ώρες που βρισκόμαστε έξω με την παρέα μας.

H 4η Βιομηχανική Επανάσταση

Η εποχή που ζούμε χαρακτηρίζεται από την τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση σταδιακά θα αλλάξει ολοκληρωτικά την ανθρωπότητα. Τι σημαίνει όμως αυτό; Σε κάποιο Οικονομικό Φόρουμ από αυτά που πραγματοποιούνται ετησίως, αναφέρθηκε πως οι άνθρωποι σύντομα θα ενσωματώσουν τόσο πολύ την τεχνολογία, ακόμα και στο ίδιο τους το σώμα, που στο τέλος δεν θα μπορούμε να διακρίνουμε τι είναι φυσικό, και τί κατασκεύασμα της τεχνολογίας. Αυτή η έννοια ενισχύεται από το ρεύμα του Τρανσχιουμανισμού, που ενσωματώνει την τεχνολογία ώστε να ισχυροποιήσει το σώμα τόσο πολύ, ώστε οι λάτρεις αυτής της πιθανότητας θεωρούν πως τελικά θα είμαστε μελλοντικά ένας συνδυασμός ανθρώπων και ρομπότ. Για να συμβεί όμως αυτό, για να μπορέσουν να μας κάνουν να συνδέσουμε όλα αυτά τα τεχνητά χαρακτηριστικά, ήδη ζούμε σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον, όπου τα πάντα παρακολουθούνται, και με την δική μας συγκατάθεση καταγράφουμε στο διαδίκτυο άπειρες πληροφορίες για την ζωή και τον εαυτό μας. Στόχος της 4ης Βιομηχανικής επανάστασης, είναι να παραμείνουν για πάντα συνδεδεμένοι οι άνθρωποι σε αυτό το δίκτυο, και θα εξαρτώνται πλήρως από την τεχνολογία. Αυτό το δίκτυο αν δεν λειτουργεί ήδη σαν το Matrix, σύντομα θα κάνει την πραγματικότητα των ανθρώπων τελείως διαφορετική σε σχέση με το πως την γνωρίζαμε πριν μερικά χρόνια.

Το παγκόσμιο Μυαλό, Εικονική & Επαυξημένη Πραγματικότητα

Σου φαίνονται τρελά όσα ακούς μέχρι τώρα; Η αλήθεια είναι πως ισχύουν και με το παραπάνω. Τι θα πεις όμως αν μάθεις πως οι Πολυεθνικές των Τηλεπικοινωνιών ξοδεύουν δις για να δημιουργήσουν ένα “Παγκόσμιο μυαλό”, που θα αποτελείται από τα στοιχεία που έχουμε δώσει όλοι εμείς στο Διαδίκτυο; Τα κινητά μας θα παίξουν ένα τεράστιο ρόλο στη συλλογή αυτών των πληροφοριών, ενώ την εμφάνισή τους έχουν κάνει ακόμα και τα “έξυπνα tattoo” που θα συνδέονται απευθείας με την πηγή αυτού του “Matrix”. Μάλιστα σύντομα, όλες οι σκέψεις μας θα ελέγχονται, αφού εταιρείες όπως το Facebook αναπτύσσουν τεχνολογίες ώστε ο χρήστης να συνδέεται στην πλατφόρμα μόνο με την σκέψη του. Σε αυτό το ενδεχόμενο βέβαια κάθε σκέψη θα μπορεί να διαβάζεται. Μέσα από αυτή την διαδικασία, ψεύτικες σκέψεις ίσως να εντυπώνονται στο τσιπ που θα βρίσκεται εγκατεστημένο μέσα στον εγκέφαλο του ανθρώπου.

Μία άλλη λεπτομέρεια που αποκαλύπτει περισσότερο το matrix στο οποίο θα ζούμε όλοι σε κάποια χρόνια, είναι η ανάπτυξη της εικονικής και της επαυξημένης πραγματικότητας. Πριν συνεχίσω, θέλω να επισημάνω πως αρκετές από αυτές τις τεχνολογίες εννοείται πως έχουν και τη θετική πλευρά τους, όπως κάθε τι που ανακαλύπτεται από τον άνθρωπο. Αυτό που έχει σημασία, είναι ο τρόπος που θα διαχειριστούμε τις καινοτομίες και τις ανακαλύψεις. Και αφού όπως έχουμε ήδη μάλλον διαπιστώσει ο κόσμος μας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, αφού γνωρίζουμε ήδη πως ελεγχόμαστε από παντού, από κλειστά σύνορα, το φόβο της τρομοκρατίας, τον έλεγχο των δεδομένων μας και άλλα, τότε μπορούμε να φανταστούμε πως μάλλον αυτές οι ανακαλύψεις δεν θα χρησιμοποιηθούν τόσο πολύ προς όφελος της ανθρωπότητας, όσο για τον απόλυτο έλεγχό της. Όσο περισσότερο αναπτύσσεται η Εικονική πραγματικότητα, αλλά και η επαυξημένη πραγματικότητα, τόσο θα εγκλωβιζόμαστε μέσα της, που θα φτάσουμε στο σημείο να μην μπορούμε να διακρίνουμε τι είναι πια αληθινό και τι όχι. Το χειρότερο είναι πως αυτή η “εικονική πραγματικότητα” ίσως μέσα από την τεχνητή νοημοσύνη σύντομα θα αποφασίζει αν είμαστε ικανοί να ζήσουμε όπως θα θέλαμε, αν θα εργαστούμε σε μία δουλειά κ.ο.κ

Όσα είδαμε σε αυτό το άρθρο είναι μονάχα μερικά στοιχεία που υποδεικνύουν πως ζούμε σε μία κατασκευασμένη πραγματικότητα, σε ένα matrix που συνεχώς χτίζεται και εξελίσσεται για να μας αλλάξει, να μας ελέγξει, να μας φυλακίσει. Αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, πιστεύω πως όχι τόσο μακρυά στο μέλλον, ο άνθρωπος θα εξαρτάται πλήρως από αυτή την πραγματικότητα που άλλοι έφτιαξαν για εμάς. Αυτό που θέλω να ακούσω όμως είναι η δική σας άποψη για όσα συζητήσαμε σήμερα. Η αν έχετε κάποια άλλα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ή να απορρίπτουν πως ζούμε σε matrix, θα χαρώ να μου τα γράψετε στα σχόλια από κάτω. Όπως και να μου πείτε, αν αυτές οι ενδείξεις είναι ικανές να δείξουν στον κόσμο που δεν γνωρίζει πως τελικά θα καταλήξουμε να ζούμε μέσα στο matrix.

Η ιερή ανατομία του σύμπαντος μέσα στον άνθρωπο κατά τον Πλάτωνα

Ο Πλάτωνας στο βιβλίο του Τίμαιος ή Περί Φύσεως, εξηγεί διεξοδικά την κατασκευή του ανθρώπινου σώματος. 

Ο εγκέφαλος έλεγε, είναι το όργανο στο ανθρώπινο σώμα που μέσα σε αυτόν βρίσκεται αναμεμιγμένη η ψυχή. Μέσα στον εγκέφαλο βρίσκεται η θεία συνείδηση. Ο εγκέφαλος βρίσκεται στο κεφάλι, το υψηλότερο μέρος του ανθρώπινου σώματος. Ο νωτιαίος μυελός που είναι η συνέχεια του εγκεφάλου, διατρέχει όλη την σπονδυλική στήλη. (Οι αρχαίοι Έλληνες την ονόμαζαν ιερά σήραγγα ή ιερό καλάμι ή σωλήνα). Ο νωτιαίος μυελός καταλήγει στο χαμηλότερο σημείο του σώματος που είναι και το πλησιέστερο στη γη. Το σπέρμα είναι στην ουσία ένα είδος εγκεφαλονωτιαίου μυελού. Αυτός ο μυελός ή η πνευματική ουσία είναι τόσο ισχυρή που μπορεί με την είσοδο της στη μήτρα να παράγει καινούρια ζωή. Η θεία συνείδηση αναμεμιγμένη με τις ουσίες του σώματος, κατεβαίνει από ψηλά στο κεφάλι και καταλήγει στο χαμηλότερο ενεργειακό κέντρο.

Αυτό το κέντρο ονομάζεται Μουλαντάρ στα σανσκριτικά και σημαίνει υποστηρικτική ρίζα. Όλες οι ουσίες του σώματος καταλήγουν σε αυτή την υποστηρικτική ρίζα. Σε αυτή την υποστηρικτική ρίζα υπάρχει υψηλή συγκέντρωση χυμού ή μυελού. Μέσα στον μυελό κρύβεται η πνευματική ενέργεια και αυτή καταλήγει μέσω των υγρών του σώματος στο κατώτερο κέντρο. Όταν γίνεται άσκοπη κατασπατάληση των υγρών του σώματος γίνεται κατασπατάληση της ενέργειας της ψυχής. Ή γίνεται κατασπατάληση της πνευματικής καθαρότητας. Αυτό συμβαίνει γιατί η φυσική ουσία που στο σώμα συγκεντρώνει τον αιθέρα και το άρωμα της ψυχής, είναι το εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Δεν υπάρχει όμως καμία «αμαρτία» πίσω από την κατασπατάληση της ενέργειας της ψυχής. Απλά πίσω από την άσκοπη κατασπατάληση, υπάρχει η άγνοια για την φύση των πραγμάτων και ταυτόχρονα η λεγόμενη προσκόλληση στα κατώτερα στρώματα.

Ας σταθούμε για λίγο στα λόγια του Πλάτωνα για την κατασκευή του ανθρώπινου σώματος.

Μέσα σε αυτή την κατασκευή και μέσα στο υλικό σώμα βρίσκεται ο Θεός. Ο Θεός είναι αναμεμιγμένος με μαεστρία μέσα στο υλικό σώμα. Η συγκεκριμένη θεολογική γνώση του Πλάτωνα, έρχεται και κουμπώνει με την ανατολική γνώση περί θεότητας. Η ανατολική θεολογία στηρίζεται εξ ολοκλήρου στην γνώση της ύπαρξης του Θεού μέσα στο σώμα. Μέσα σε κάθε σώμα και αναμεμιγμένο μέσα στα υγρά, τις σάρκες και τον σκελετό, έχει γίνει πρόβλεψη να βρίσκεται ο δημιουργός. Αυτό σαν γνώση είναι πολύ-πολύ σημαντική. Έτσι, το γεγονός ότι οι άνθρωποι κάνουν διαλογισμό γυρνώντας μέσα σε αυτούς για να βρουν τον Θεό, ακούγεται όμορφο και φυσιολογικό. Αναπαύει την καρδιά του ανθρώπου μια αληθινή γνώση σαν και αυτή.

Είναι χρειαζούμενο να ξέρεις ότι ο Θεός βρίσκεται, όντως, μέσα στον άνθρωπο. Υπάρχει σαν δυνατότητα μέσα σε αυτόν, εάν ο ίδιος κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση. Μέσα στο σώμα το ίδιο και σε υλική μορφή, υπάρχει η ανάμιξη της θεϊκής ενέργειας. Εάν δεν κινηθεί όμως κάποιος προς τα επάνω, δεν πρόκειται ποτά να το διαπιστώσει. Το ανθρώπινο σώμα, μικρογραφία ολάκερης της ύπαρξης, εμπεριέχει μέσα σε αυτό, ακόμα και την υψηλότερη μορφή δημιουργίας. Ο άνθρωπος είναι ένα ακριβές αντίγραφο της δημιουργίας. Είναι υλοποιημένος καθ’εικόνα και ομοίωση. Είναι καιρός να ακούσεις αυτά τα λόγια, γνωρίζοντας ότι αυτά, αντιπροσωπεύουν ολάκερη την αλήθεια. Ακριβώς, επειδή ο Θεός ήδη βρίσκεται μέσα σε αυτόν, υπάρχει η δυνατότητα να τον βρει. Οι άνθρωποι κοιτώντας προς τα επάνω, (μιλώντας για το θείο), αναγνωρίζουν το μέρος της δημιουργίας που βρίσκεται έξω από αυτούς. Το σωστότερο όμως, θα ήταν να εστιάζονταν μέσα σε αυτούς.

Απασχολείσαι τόσο πολύ με τα ασήμαντα που ξεχνάς τα ουσιώδη

Η ουσία είναι προκαθορισμένη, η προσωπικότητα είναι απλώς τυχαία. Εκείνο που είναι προκαθορισμένο για σένα, εκείνο το οποίο φαίνεται ότι είσαι, είναι απλώς τυχαίο. Αλλά η ύπαρξή σου, το ότι υπάρχεις, είναι προδιαγεγραμμένο.

Προσπάθησε να βρεις εκείνο που είναι προδιαγεγραμμένο και μην σκοτίζεσαι πολύ για εκείνα που είναι άσχετα, τυχαία.

Η μύτη σου είναι λίγο μακριά ή λίγο κοντή. Μην σε απασχολεί, είναι απλώς τυχαίο. Ή το δέρμα σου έχει πολύ χρωστική ουσία και είσαι μαύρος. Ή δεν έχει αυτή την χρωστική ουσία κι είσαι λευκός – δεν αξίζει ούτε δεκάρα. Μην σε απασχολεί αυτό. Είναι απλώς άσχετο.

Προσπάθησε να βρεις αυτά που είναι απολύτως προδιαγεγραμμένα. Αυτά είναι η φύση σου, η ύπαρξή σου.

Έχεις όμως πελαγώσει με τα τυχαία. Δίνεις υπερβολικά μεγάλη προσοχή στα τυχαία, ανησυχείς γι’ αυτά. Όλος ο χρόνος και η ενέργειά σου σπαταλούνται σ’ αυτά. Απασχολείσαι τόσο πολύ με τα ασήμαντα που ξεχνάς τα ουσιώδη.

Αυτή είναι η κατάσταση ανθρώπου «βαθιά νυχτωμένου»: πάντοτε εστιάζει στα ασήμαντα. Σκέφτεται τα χρήματα, σκέφτεται την ισχύ, σκέφτεται το σπίτι, σκέφτεται το αυτοκίνητο, σκέφτεται το ένα και το άλλο – αλλά ποτέ δεν κοιτάζει αυτά που είναι ο εσώτατος πυρήνας της ύπαρξής του, αυτά που είναι «εσύ». Έξω από αυτόν, τίποτε δεν είναι προδιαγεγραμμένο. Μέσα, τα πάντα είναι προδιαγεγραμμένα. Δώσε μεγαλύτερη προσοχή σ’ αυτά. Αυτό ακριβώς είναι η στροφή προς τα ουσιώδη και απομάκρυνση από τα μη ουσιώδη.

Δεν λέω να μην τρως, να μην ζεις σ’ ένα σπίτι- όχι. Δεν είναι αυτό το νόημα. Ζήσε σ’ ένα σπίτι, αλλά μην νοιάζεσαι υπερβολικά. Πρέπει να τρως για να ζεις. Τρώγε – αλλά μην κάνεις το φαγητό μοναδική σου ασχολία. Υπάρχουν άνθρωποι που συνεχώς σκέφτονται το φαγητό.

Το χρήμα χρειάζεται, αλλά μην ανάγεις το χρήμα σε θεό. Χρησιμοποίησέ το όταν το έχεις. Όταν δεν το έχεις εκμεταλλεύσου αυτή την έλλειψη, γιατί κι αυτή έχει τη δική της ομορφιά. Όταν έχεις χρήματα μπορείς να έχεις ένα παλάτι. Έχε το. Όταν δεν έχεις χρήματα, γίνε αγύρτης και ζήσε κάτω από τον ουρανό. Αυτό έχει τη δική του ομορφιά. Όταν έχεις χρήματα χρησιμοποίησέ τα. Όταν δεν έχεις χρησιμοποιήσε εσένα. Όταν δεν έχεις, απόλαυσε τη φτώχεια. Τα πλούτη έχουν τα δικά τους πλούτη, αλλά κι η φτώχεια έχει τα δικά της πλούτη. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μόνο οι πλούσιοι μπορούν να απολαύσουν – ποτέ οι φτωχοί. Επομένως, όπως και να έχουν οι καταστάσεις… Όταν είσαι πλούσιος, απόλαυσε εκείνα που ένας πλούσιος μπορεί να απολαύσει. Αν κάποτε γίνεις φτωχός, απόλαυσε εκείνα που οι φτωχοί μπορούν απολαύσουν.

Εσύ, όμως, τι κάνεις; – κάνεις ακριβώς το αντίθετο. Όταν είσαι πλούσιος, λαχταράς τα πράγματα που μόνο ένας φτωχός μπορεί να απολαύσει. Και όταν είσαι φτωχός, λαχταράς τα πράγματα που μόνο ένας πλούσιος μπορεί να έχει.

Όταν έχεις χρήματα, απόλαυσέ τα. Όταν τα έχεις, ζήσε σαν βασιλιάς. Βλέπω όμως ανθρώπους που έχουν χρήματα, αλλά ζουν σαν ζητιάνοι. Αποταμιεύουν για το μέλλον και όταν τα χάσουν αρχίζουν να το σκέφτονται: «Γιατί χάσαμε την ευκαιρία; Θα έπρεπε να τα είχαμε απολαύσει.»

Οι φτωχοί πάντα ονειρεύονται να ζούσαν σε παλάτι, την ώρα που μπορούν να χαρούν το δέντρο, εκεί που βρίσκονται, τα πουλιά που κελαηδούν, τον ήλιο και τον αέρα – ο κόσμος είναι πιο ανοιχτός για ένα φτωχό. Ένας φτωχός μπορεί να απολαύσει έναν ωραίο ύπνο – για τον πλούσιο ο ύπνος έχει γίνει δύσκολος. Μπορεί να έχει καλύτερη κρεβατοκάμαρα, μπορεί να έχει πιο αναπαυτικό στρώμα, αλλά δεν μπορεί να κοιμηθεί. Τότε, σκέφτεται τους ζητιάνους και τους ζηλεύει που κοιμούνται του καλού καιρού, ροχαλίζοντας και «Εγώ, δεν μπορώ να κοιμηθώ.»

Όταν μπορείς να κοιμηθείς καλά, κοιμήσου καλά. Όταν έχεις όμορφο στρώμα, απόλαυσέ το – και άντεξε την αϋπνία! Να είσαι όμως ευφυής.

Χωρίς την αίσθηση της έντονης αγάπης, δεν μπορείς να έχεις την αντίληψη του συνόλου της ζωής

Χωρίς να βγούμε από το δωμάτιο, ελπίζουμε ότι θα εξερευνήσουμε το ποτάμι σε όλο το μήκος και το πλάτος του και ότι θα αντιληφθούμε τον πλούτο των πράσινων λιβαδιών στις όχθες του. Ζούμε σ’ ένα μικρό δωμάτιο και ζωγραφίζουμε πάνω σ’ ένα μικρό τελάρο, νομίζοντας ότι έχουμε αρπάξει τη ζωή από τα μαλλιά ή ότι έχουμε κατανοήσει τη σημασία του θανάτου, αλλά αυτό δεν ισχύει. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να βγούμε έξω. Και είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγεις έξω, ν’ αφήσεις το δωμάτιο με το στενό παράθυρο και να δεις τα πάντα όπως είναι, χωρίς να κρίνεις, χωρίς να καταδικάζεις, χωρίς να λες «αυτό μ’ αρέσει, εκείνο δεν μ’ αρέσει», επειδή οι περισσότεροι από εμάς νομίζουμε ότι μέσα από το μερικό θα κατανοήσουμε το σύνολο. Νομίζουμε ότι από τη μια ακτίνα της ρόδας του ποδηλάτου θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε όλη τη ρόδα του, αλλά μια ακτίνα δεν κάνει όλη τη ρόδα, έτσι δεν είναι; Χρειάζονται όλες οι ακτίνες, το κέντρο της ρόδας και το στεφάνι της, πρέπει να δούμε ολόκληρη τη ρόδα για να μπορέσουμε να την κατανοήσουμε. Με τον ίδιο τρόπο, πρέπει να αντιληφθούμε όλη τη διαδικασία του να ζεις, αν ενδιαφερόμαστε πραγματικά να κατανοήσουμε τη ζωή.

Η εκπαίδευση θα έπρεπε να σε βοηθάει να κατανοήσεις τη ζωή στο σύνολό της, και όχι απλώς να σε προετοιμάζει να βρεις δουλειά και να ακολουθήσεις το συνηθισμένο δρόμο του γάμου, των παιδιών, της ασφάλειας και των προσευχών στο Θεό. Αλλά για να υπάρξει μια σωστή εκπαίδευση, χρειάζονται νοημοσύνη και βαθιά εν-όραση. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό και ο ίδιος ο δάσκαλος να έχει εκπαιδευτεί σωστά, ώστε να κατανοεί τη διαδικασία της ζωής και όχι απλώς να διδάσκει σύμφωνα με παλιές ή καινούριες φόρμουλες.

Η ζωή είναι ένα εκπληκτικό μυστήριο – όχι το μυστήριο των βιβλίων, όχι το μυστήριο για το οποίο μιλάνε οι άνθρωποι, αλλά ένα μυστήριο που πρέπει ν’ ανακαλύψει κανείς μόνος του. Γι’ αυτό πρέπει να κατανοήσει κανείς πρώτα εκείνο που είναι μικρό, λίγο, ασήμαντο, και μετά να προχωρήσει πέρα απ’ αυτό.

Αν δεν αρχίσετε να κατανοείτε τη ζωή όσο είστε νέοι, θα μεγαλώσετε και θα είστε εσωτερικά άσχημοι, χωρίς κανένα ενδιαφέρον, θα είστε άδειοι μέσα σας, παρόλο που μπορεί να έχετε χρήματα, να οδηγείτε ακριβά αυτοκίνητα και να παίρνετε διάφορες πόζες. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να αφήνεις το “δωματιάκι” σου και να αντιλαμβάνεσαι την απεραντοσύνη του ουρανού. Αλλά δεν μπορείς να το κάνεις αυτό αν δεν έχεις μέσα σου αγάπη – όχι ερωτική αγάπη ή ιερή αγάπη, αλλά απλώς αγάπη, που σημαίνει ν’ αγαπάς τα πουλιά, τα δέντρα, τα λουλούδια, τους φίλους σου, τους γονείς σου και, πέρα από τους γονείς σου, όλη την ανθρωπότητα.

Δεν θα ήταν τραγικό να μην ανακαλύψετε από μόνοι σας τι είναι αγάπη; Αν εσείς, που είστε παιδιά, δεν γνωρίσετε την αγάπη τώρα, δεν θα την γνωρίσετε ποτέ. Διότι, καθώς θα μεγαλώνετε, αυτό που ονομάζεται αγάπη θα καταντήσει να σημαίνει κάτι πολύ άσχημο: ιδιοκτησία, ένα είδος εμπορεύματος που αγοράζεται και πουλιέται. Αλλά αν αρχίσετε από τώρα να έχετε αγάπη στις καρδιές σας, αν αγαπάτε το δέντρο που φυτέψατε, το αδέσποτο ζώο που χαϊδέψατε, τότε, καθώς θα μεγαλώνετε, δεν θα παραμείνετε στο “δωματιάκι” σας με το στενό παράθυρο, αλλά θα το αφήσετε και θα αγαπάτε ολόκληρη τη ζωή κι όχι κάποια κομμάτια της.

Η αγάπη είναι είναι γεγονός που συμβαίνει, δεν είναι μελοδραματισμοί, κάτι που σε κάνει να κλαις, δεν είναι συναίσθημα. Στην αγάπη δεν υπάρχει καθόλου συναισθηματισμός. Και είναι πολύ σημαντικό να γνωρίσετε την αγάπη όσο είστε νέοι. Οι γονείς σας και οι δάσκαλοί σας ίσως δεν γνωρίζουν την αγάπη και γι’ αυτό δημιούργησαν ένα φριχτό κόσμο, μια κοινωνία που βρίσκεται συνεχώς σε σύγκρουση, τόσο μέσα στους κόλπους της όσο και με άλλες κοινωνίες. Οι θρησκείες τους, οι φιλοσοφίες τους, οι ιδεολογίες τους είναι όλες ψέματα, όταν σ’ αυτές αγάπη υπάρχει μόνο στα λόγια. Αντιλαμβάνονται μόνο ένα κομμάτι της ζωής κοιτάζουν έξω από ένα στενό παράθυρο, απ’ όπου η θέα μπορεί να είναι ευχάριστη, αλλά αυτό δεν είναι η ζωή σε όλη της την έκταση. Χωρίς την αίσθηση της έντονης αγάπης, δεν μπορείς να έχεις την αντίληψη του συνόλου της ζωής, οπότε θα είσαι πάντα δυστυχισμένος και στο τέλος της ζωής σου δεν θα έχεις τίποτε άλλο πέρα από στάχτες κι ένα σωρό κούφια λόγια.

Υπήρξε στην πραγματικότητα ο Σαρδανάπαλος;

Ο Σαρδανάπαλος ήταν, σύμφωνα με τον Έλληνα συγγραφέα Κτησία, ο τελευταίος βασιλιάς της Ασσυρίας, αν και στην πραγματικότητα τη θέση αυτή κατέχει ο Ασούρ Ουμπαλίτ Β΄ (612-605 π.Χ.). Το βιβλίο του Κτησία Περσικά είναι χαμένο, αλλά γνωρίζουμε το περιεχόμενό του από μετέπειτα συλλογές και από το έργο του Διόδωρου (II.27). Σε αυτή την αναφορά, ο Σαρδανάπαλος που υποτίθεται ότι έζησε το 7ο αιώνα π.Χ., παρουσιάζεται σαν έκφυλη μορφή που περνά τη ζωή του στην τρυφή και έχει έναν καταστροφικό θάνατο. Η θρυλική ηθική παρακμή του Σαρδανάπαλου αργότερα έγινε αντικείμενο θεματολογίας στην λογοτεχνία και τη τέχνη, ειδικά κατά τη Ρομαντική περίοδο.

Το όνομα Σαρδανάπαλος πιθανόν είναι παραφθορά του Ασσουρμπανιπάλ, αυτοκράτορα της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας, αλλά ο Σαρδανάπαλος που περιγράφεται από τον Διόδωρο έχει πολύ λίγη σχέση με αυτά που είναι γνωστά για αυτόν τον βασιλιά, που στην πραγματικότητα ήταν στρατιωτικά ισχυρός, αποτελεσματικός και μορφωμένος ηγέτης, που ήταν ηγέτης της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας που είχε δει μέχρι τότε ο κόσμος.

Η ιστορία σύμφωνα με τον Διόδωρο

Ο Διόδωρος λέει ότι ο Σαρδανάπαλος, γιος του Ανακυνδαράξη, ξεπερνούσε σε μαλθακότητα και πολυτέλεια όλους τους προηγούμενους ηγεμόνες. Πέρασε όλη τη ζωή του στη μαλθακότητα και τη τρυφή. Ντυνόταν με γυναικεία ρούχα και φορούσε μακιγιάζ. Είχε πολλές παλλακίδες, γυναίκες και άντρες. Έγραψε ο ίδιος τον επιτάφιό του, όπου ανέφερε πως η σωματική ευχαρίστηση είναι ο μοναδικός σκοπός στη ζωή. Ο τρόπος ζωής του προκάλεσε δυσαρέσκεια, σε σημείο να οργανωθεί συνωμοσία εναντίον του από τον Αρβάκη. Μια συμμαχία από Μήδους, Πέρσες και Βαβυλώνιους αντιτέθηκαν στους Ασσυρίους. Ο Σαρδανάπαλος ανέλαβε δράση και νίκησε τους επαναστάτες αρκετές φορές σε μάχη, αλλά απέτυχε να τους εξουδετερώσει. Πιστεύοντας ότι τους είχε νικήσει, ο Σαρδανάπαλος επέστρεψε στον έκφυλο τρόπο ζωή του, διατάσσοντας θυσίες και εορτασμούς. Οι επαναστάτες όμως ενισχύθηκαν με νέα στρατεύματα από τη Βακτρία. Τα στρατεύματα του Σαρδανάπαλου αιφνιδιάστηκαν, και εξολοθρεύτηκαν.

Ο Σαρδανάπαλος επέστρεψε στη Νινευή για να υπερασπιστεί την πρωτεύουσά του, ενώ ο στρατός τέθηκε υπό την ηγεσία του γαμπρού του, που κατόπιν ηττήθηκε και σκοτώθηκε. Έχοντας στείλει την οικογένειά του μακριά για ασφάλεια, ετοιμάστηκε να υπερασπιστεί τη Νινευή. Κατάφερε να αντέξει εναντίον μακροχρόνια πολιορκία, αλλά τελικά βαριές βροχοπτώσεις προκάλεσαν υπερχείλιση του Τίγρη, οδηγώντας στην κατάρρευση ενός από τα αμυντικά τείχη. Για να μην πέσει στα χέρια των εχθρών του, ο Σαρδανάπαλος έφτιαξε μια τεράστια νεκρική πυρά για τον εαυτό του, όπου έριξε “όλο το χρυσάφι του, ασήμι και βασιλικά ενδύματα”. Έβαλε τους ευνούχους και τις παλλακίδες του στην πυρά και κάηκε αυτός και εκείνοι μέχρι θανάτου.

Ο Έλληνας συγγραφέας Χοιρίλος συνέθεσε έναν επιτάφιο για το Σαρδανάπαλο, που ισχυρίστηκε ότι μετέφρασε από τα Χαλδαϊκά.

Ιστορική ακρίβεια

Δεν υπάρχει βασιλιάς με το όνομα Σαρδανάπαλος στον Κατάλογο Βασιλιάδων της Ασσυρίας. Κάποια κομμάτια της ιστορίας του Σαρδανάπαλου φαίνεται να σχετίζονται σε έναν βαθμό με γεγονότα των ύστερων χρόνων της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας, περιλαμβανομένης της σύγκρουσης μεταξύ του βασιλιά Ασσουρμπανιπάλ και του αδελφού του Σαμάς σουμ ουκίν, ο οποίος έλεγχε την Βαβυλώνα ως υποτελή περιοχή, εκ μέρους του αδελφού του. Ενώ ο Σαρδανάπαλος έχει ταυτιστεί με τον Ασσουρμπανιπάλ από τον Ιουστίνο, ο θάνατός του στις φλόγες του παλατιού του είναι πιο κοντά με αυτόν του αδελφού του Σαμάς σουμ ουκίν, που τον συνεπήρε ο Βαβυλωνιακός εθνικισμός και έφτιαξε συμμαχία με τους Βαβυλωνίους, τους Χαλδαίους, τους Ελαμίτες, και τους Άραβες εναντίον του Ασσουρμπανιπάλ σε μια προσπάθεια να μεταφέρει την έδρα της αχανούς αυτοκρατορίας από τη Νινευή στη Βαβυλώνα.

Δεν υπάρχει καμία απόδειξη που προέρχεται από τη Μεσοποταμία ότι είτε ο Ασσουρπανιπάλ είτε ο Σαμάς σουμ ουκίν είχαν έκφυλη ζωή, ή ομοφυλοφιλικές ή παρενδυτικές προτιμήσεις. Φαίνεται ότι και οι δύο ήταν ισχυροί, πειθαρχημένοι, σοβαροί και φιλόδοξοι ηγέτες, ενώ ο Ασσουρπανιπάλ είναι γνωστό ότι ήταν μορφωμένος με ενδιαφέρον στα μαθηματικά, την αστρονομία και αστρολογία, την ιστορία, τη ζωολογία και τη βοτανολογία.

Ήταν ο Σαμάς σουμ ουκίν που πολιορκήθηκε στη Βαβυλώνα και ηττήθηκε, και οι σύμμαχοί του συνετρίβησαν, όχι ο Ασσουρπανιπάλ στη Νινευή. Μετά από την ήττα του πρώτου το 648 π.Χ., μια επιγραφή στα αρχεία του Ασσουρπανιπάλ καταγράφει ότι “έριξαν τον Σαμάς σουμ ουκίν, εχθρό αδελφό που επιτέθηκε, μέσα στην πύρινη λαίλαπα”.

Η πραγματική Πτώση της Νινευή συνέβη το 612 π.Χ. μετά που η Ασσυρία είχε αποδυναμωθεί πολύ από μια σειρά εσωτερικών εμφύλιων πολέμων μεταξύ διεκδικητών του θρόνου. Οι πρώην υποτακτικοί της εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση και απελευθερώθηκαν από τον Ασσυριακό ζυγό. Η Ασσυρία δέχτηκε το 612 π.Χ. επίθεση από συμμαχία δυνάμεων των Μήδων, Σκυθών, Βαβυλωνίων, Χαλκαίων, Περσών, Κιμμερίων και Ελαμιτών. Η Νινευή πολιορκήθηκε και λεηλατήθηκε το 612 π.Χ. Ο γιος του Ασσουρπανιπάλ Σισαρισκούν (ο τρίτος από τους τέσσερεις βασιλιάδες που βασίλεψαν μετά των Ασσουρπανιπάλ) ήταν τότε ο βασιλιάς της Ασσυρίας. Μάλλον σκοτώθηκε ενώ υπερασπιζόταν την πόλη, αν και οι αναφορές είναι αποσπασματικές. Ο Ασούρ Ουμπαλίτ Β΄ τον διαδέχτηκε, και ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της ανεξάρτητης Ασσυρίας, που βασίλεψε από την Χαρράν, τελευταία πρωτεύουσα της Ασσυρίας μέχρι το 605 π.Χ. Η Ασσύρια επεβίωσε ως κατεχόμενη επαρχία και γεωπολιτική οντότητα μέχρι τη διάλυσή της μετά την αραβική Μουσουλμανική κατάκτηση της Μεσοποταμίας τον 7ο αιώνα μ.Χ. Η περιοχή ακόμα κατοικείται από σήμερα Χριστιανική Ασσυριακή μειονότητα που μιλάει ακόμα Ανατολικά Αραμαϊκά.

Πρόσφατα, ο Σαρδανάπαλος προτάθηκε ότι ήταν ο Ασούρ ντανίν παλ, ο γιος του Σαλμανασέρ Γ΄, ο οποίος ηγήθηκε εξέγερσης εναντίον του.

Υποτιθέμενος τάφος

Την παραμονή της Μάχης της Ισσού (333 π.Χ.), λένε οι βιογράφοι του Αλέξανδρου, έδειξαν στον Αλέξανδρο αυτό που οι ντόπιοι πίστευαν ότι ήταν ο τάφος του Σαρδανάπαλου στην Αγχίαλο της Κιλικίας, με ένα ανάγλυφο που έδειχνε το βασιλιά να χτυπάει τα χέρια του πάνω από το κεφάλι του και μια επιγραφή που οι ντόπιοι του μεταφράσανε, “Ο Σαρδανάπαλος, γιος του Ανακυνδαράξη, έχτισε την Αγχίαλο και τη Ταρσό σε μία μέρα. Άγνωστε, τρώγε, πίνε, κάνε έρωτα, καθώς τα ανθρώπινα δεν αξίζουν αυτό” (εννοώντας το χτύπημα των χεριών). Ιστορικά, δεν υπάρχει καταγραφή οποιουδήποτε Ασσύριου βασιλιά να πεθαίνει και να θάβεται στην Κιλικία.

Επιστήμονες ανακάλυψαν ίχνη καρκίνου σε απολίθωμα δεινόσαυρου

Σύμφωνα με έρευνα τα ίχνη που βρέθηκαν σε απολίθωμα δεινόσαυρου, πρόκειται για οστεοσάρκωμα, έναν επιθετικό καρκίνο των οστών.

Ανακαλύφθηκε σε έναν κερασφόρο φυτοφάγο δεινόσαυρο, τον Κεντρόσαυρο (Centrosaurus apertus) μήκους έξι μέτρων, ο οποίος έζησε πριν περίπου 76 εκατομμύρια χρόνια. 

Το απολίθωμα είχε ανακαλυφθεί το 1989 στην Αλμπέρτα του Καναδά και το παραμορφωμένο κάτω άκρο αρχικά είχε αποδοθεί σε κάταγμα.   Όμως τώρα μία ομάδα πολλών επιστημόνων (παθολόγων, ορθοπεδικών, ακτινολόγων κ.ά.) του Βασιλικού Μουσείου του Οντάριο και του καναδικού Πανεπιστημίου Μακμάστερ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ογκολογίας «The Lancet Oncology», κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για καρκίνο.  

 

«Δεν είχε υπάρξει διάγνωση επιθετικού καρκίνου σε δεινόσαυρους μέχρι σήμερα, κάτι που απαιτεί ιατρική εμπειρία και πολλαπλά επίπεδα ανάλυσης. Φέραμε στο φως την αδιαμφισβήτητη «υπογραφή» ενός προχωρημένου καρκίνου των οστών σε έναν κερασφόρο δεινόσαυρο, την πρώτη του είδους της», δήλωσε ο καθηγητής Παθολογίας και Μοριακής Ιατρικής Μαρκ Κράουδερ.

Οι ερευνητές πραγματοποίησαν υψηλής ανάλυσης τομογραφίες του απολιθώματος, μικροσκοπικές, κυτταρικές και άλλες εξετάσεις, καταλήγοντας στη διάγνωση του οστεοσαρκώματος.

Το οστεοσκάρκωμα, συνήθως, συμβαίνει κατά τη δεύτερη ή τρίτη δεκαετία της ζωής και εξαπλώνεται γρήγορα μέσω του οστού που έχει αρχικά προσβληθεί και σε άλλα όργανα, όπως οι πνεύμονες. Γι' αυτό, σε ορισμένες περιπτώσεις κρίνεται αναγκαίος ο ακρωτηριασμός του άκρου. 

Το ψηλότερο ρομπότ στον κόσμο στα 18 μέτρα!

Η Ιαπωνία προωθεί τη ρομποτική και αυτό αποτυπώνεται, εκτός των άλλων, και στο τελευταίο τεχνολογικό της επίτευγμα. Από τον Ιανουάριο του 2020, το εργοστάσιο Γκάνταμ στη Γιοκοχάμα έχει ξεκινήσει να κατασκευάζει το ψηλότερο ρομπότ στον κόσμο. Με ύψος 18 μέτρα, το γιγαντιαίο μηχάνημα βρίσκεται υπό κατασκευή στο λιμάνι της Γιοκοχάμα, ακριβώς νότια του Τόκιο.

Το ρομπότ Γκάνταμ έχει κάνει τεράστια βήματα προς την ολοκλήρωσή του. Οι μηχανικοί δημοσίευσαν πρόσφατα ένα βίντεο, το οποίο δείχνει το τεράστιο ρομπότ να σηκώνει και να κουνά τα πόδια του, ως μέρος της προετοιμασίας για το ντεμπούτο του τον Οκτώβριο του 2020.

Το ρομπότ Γκάνταμ, είναι ένας δημοφιλής φανταστικός χαρακτήρας επιστημονικής φαντασίας που εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1979 σε μια τηλεοπτική εκπομπή. Από τότε, έχει εμφανιστεί σε περισσότερες από 50 τηλεοπτικές σειρές, ταινίες, βιντεοπαιχνίδια και μάνγκα.

Το βίντεο δείχνει τους μηχανικούς του εργοστασίου σε έναν γερανό να δοκιμάζουν τις κινήσεις του ρομπότ. Παρόλο που δεν είναι ακόμα έτοιμο βρίσκεται σε καλό επίπεδο και μόλις ολοκληρωθεί θα μπορεί να περπατήσει και να στηρίξει το τεράστιο βάρος του των 25 τόνων.

Από τη φιλοσοφική σκέψη του Jοhn Locke

Τζον Λοκ:1632-1704

Τα σκουπίδια φράζουν το δρόμο στη γνώση

   Σύμφωνα με τον Λοκ πολλά σκουπίδια φράζουν το δρόμο της γνώσης. Για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτή την τοποθέτηση πρέπει να δούμε τη σημασία της λέξης σκουπίδια: τη μεταφορική σημασία της λέξης σκουπίδια δεν τη χρησιμοποιεί μόνο ο Λοκ, αλλά όλοι οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή. Λέμε για παράδειγμα: σκουπίδια της πολιτικής, της κουλτούρας, της γνώσης κ.λπ. και εννοούμε ότι κυριαρχούν σαθρές, ρηχές ή στρεβλές αντιλήψεις στον ένα ή τον άλλο τομέα της γνώσης, της σκέψης, της πολιτικής, του πολιτισμού, της ζωής κ.α και όλες αυτές οι σαθρότητες περνούν για περισσή γνώση ή επιβάλλονται από διάφορους δοκησίσοφους [=κενόσοφους] ως επιστημονική γνώση.

   Τόσο στρεβλές ή σαθρές είναι που συσκοτίζουν την πραγματική διάσταση των πραγμάτων και εμποδίζουν έτσι τον άνθρωπο να έχει σαφή εικόνα για αυτά. Με βάση αυτή τη διαπίστωση συνεχίζει ο Λοκ: ενάντια σε τέτοια σκουπίδια γίνονται φιλότιμες προσπάθειες από καλοπροαίρετους μελετητές, δασκάλους, γενικώς από ανθρώπους που θέλουν να σκέπτονται. Όμως μπορεί να φωτισθεί περισσότερο ο δρόμος της γνώσης, αν όλες αυτές οι φιλότιμες προσπάθειες ενισχύονται από μια σαφή χρήση των επιστημονικών όρων, γενικότερα από μια αποσαφηνισμένη παραγωγή νοημάτων και από μια κατανοητή γλώσσα που θα καταλάβαινε και η ίδια τι θέλει να πει, αλλά και θα επέτρεπε και στο συνομιλητή να καταλάβει καλύτερα.

   Βασικό δίδαγμα του συγκεκριμένου κειμένου είναι τούτο: κριτήριο της αληθινής γνώσης είναι ο βαθμός κατανόησής της και ο συγκεκριμένος της χαρακτήρας: το συγκεκριμένο αντιμετωπίζεται μόνο συγκεκριμένα. Δεν έχει καμιά σχέση με την αλήθεια μια ομιχλώδης επίκληση διαφόρων εξεζητημένων ή ακραίων επιστημονικών όρων για να φαίνεται κανείς ότι κατέχει τη γνώση. Η ακατανοησία είναι τεκμήριο επιπόλαιης ανάγνωσης και ακόμα πιο επιπόλαιης αφομοίωσης· δεν έχει καμιά σχέση με την επιστημονικότητα, γιατί γνώρισμα της τελευταίας είναι να εξασφαλίζει υψηλό βαθμό κατανόησης και ευρύτερης συνεννόησης.

ΠΛΑΤΩΝ: Μενέξενος (238b-240a)

Γεννηθέντες δὲ καὶ παιδευθέντες οὕτως οἱ τῶνδε πρόγονοι ᾤκουν πολιτείαν κατασκευασάμενοι, ἧς ὀρθῶς ἔχει διὰ [238c] βραχέων ἐπιμνησθῆναι. πολιτεία γὰρ τροφὴ ἀνθρώπων ἐστίν, καλὴ μὲν ἀγαθῶν, ἡ δὲ ἐναντία κακῶν. ὡς οὖν ἐν καλῇ πολιτείᾳ ἐτράφησαν οἱ πρόσθεν ἡμῶν, ἀναγκαῖον δηλῶσαι, δι᾽ ἣν δὴ κἀκεῖνοι ἀγαθοὶ καὶ οἱ νῦν εἰσιν, ὧν οἵδε τυγχάνουσιν ὄντες οἱ τετελευτηκότες. ἡ γὰρ αὐτὴ πολιτεία καὶ τότε ἦν καὶ νῦν, ἀριστοκρατία, ἐν ᾗ νῦν τε πολιτευόμεθα καὶ τὸν ἀεὶ χρόνον ἐξ ἐκείνου ὡς τὰ πολλά. καλεῖ δὲ ὁ μὲν αὐτὴν [238d] δημοκρατίαν, ὁ δὲ ἄλλο, ᾧ ἂν χαίρῃ, ἔστι δὲ τῇ ἀληθείᾳ μετ᾽ εὐδοξίας πλήθους ἀριστοκρατία. βασιλῆς μὲν γὰρ ἀεὶ ἡμῖν εἰσιν· οὗτοι δὲ τοτὲ μὲν ἐκ γένους, τοτὲ δὲ αἱρετοί· ἐγκρατὲς δὲ τῆς πόλεως τὰ πολλὰ τὸ πλῆθος, τὰς δὲ ἀρχὰς δίδωσι καὶ κράτος τοῖς ἀεὶ δόξασιν ἀρίστοις εἶναι, καὶ οὔτε ἀσθενείᾳ οὔτε πενίᾳ οὔτ᾽ ἀγνωσίᾳ πατέρων ἀπελήλαται οὐδεὶς οὐδὲ τοῖς ἐναντίοις τετίμηται, ὥσπερ ἐν ἄλλαις πόλεσιν, ἀλλὰ εἷς ὅρος, ὁ δόξας σοφὸς ἢ ἀγαθὸς εἶναι κρατεῖ καὶ ἄρχει. [238e] αἰτία δὲ ἡμῖν τῆς πολιτείας ταύτης ἡ ἐξ ἴσου γένεσις. αἱ μὲν γὰρ ἄλλαι πόλεις ἐκ παντοδαπῶν κατεσκευασμέναι ἀνθρώπων εἰσὶ καὶ ἀνωμάλων, ὥστε αὐτῶν ἀνώμαλοι καὶ αἱ πολιτεῖαι, τυραννίδες τε καὶ ὀλιγαρχίαι· οἰκοῦσιν οὖν ἔνιοι μὲν δούλους, οἱ δὲ δεσπότας ἀλλήλους νομίζοντες· ἡμεῖς δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι, [239a] μιᾶς μητρὸς πάντες ἀδελφοὶ φύντες, οὐκ ἀξιοῦμεν δοῦλοι οὐδὲ δεσπόται ἀλλήλων εἶναι, ἀλλ᾽ ἡ ἰσογονία ἡμᾶς ἡ κατὰ φύσιν ἰσονομίαν ἀναγκάζει ζητεῖν κατὰ νόμον, καὶ μηδενὶ ἄλλῳ ὑπείκειν ἀλλήλοις ἢ ἀρετῆς δόξῃ καὶ φρονήσεως.
Ὅθεν δὴ ἐν πάσῃ ἐλευθερίᾳ τεθραμμένοι οἱ τῶνδέ γε πατέρες καὶ οἱ ἡμέτεροι καὶ αὐτοὶ οὗτοι, καὶ καλῶς φύντες, πολλὰ δὴ καὶ καλὰ ἔργα ἀπεφήναντο εἰς πάντας ἀνθρώπους [239b] καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, οἰόμενοι δεῖν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας καὶ Ἕλλησιν ὑπὲρ Ἑλλήνων μάχεσθαι καὶ βαρβάροις ὑπὲρ ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων. Εὐμόλπου μὲν οὖν καὶ Ἀμαζόνων ἐπιστρατευσάντων ἐπὶ τὴν χώραν καὶ τῶν ἔτι προτέρων ὡς ἠμύναντο, καὶ ὡς ἤμυναν Ἀργείοις πρὸς Καδμείους καὶ Ἡρακλείδαις πρὸς Ἀργείους, ὅ τε χρόνος βραχὺς ἀξίως διηγήσασθαι, ποιηταί τε αὐτῶν ἤδη καλῶς τὴν ἀρετὴν ἐν μουσικῇ ὑμνήσαντες εἰς πάντας μεμηνύκασιν· ἐὰν οὖν ἡμεῖς [239c] ἐπιχειρῶμεν τὰ αὐτὰ λόγῳ ψιλῷ κοσμεῖν, τάχ᾽ ἂν δεύτεροι φαινοίμεθα. ταῦτα μὲν οὖν διὰ ταῦτα δοκεῖ μοι ἐᾶν, ἐπειδὴ καὶ ἔχει τὴν ἀξίαν· ὧν δὲ οὔτε ποιητής πω δόξαν ἀξίαν ἐπ᾽ ἀξίοις λαβὼν ἔχει ἔτι τέ ἐστιν ἐν ἀμνηστίᾳ, τούτων πέρι μοι δοκεῖ χρῆναι ἐπιμνησθῆναι ἐπαινοῦντά τε καὶ προμνώμενον ἄλλοις ἐς ᾠδάς τε καὶ τὴν ἄλλην ποίησιν αὐτὰ θεῖναι πρεπόντως τῶν πραξάντων. ἔστιν δὲ τούτων ὧν λέγω [239d] πρῶτα· Πέρσας ἡγουμένους τῆς Ἀσίας καὶ δουλουμένους τὴν Εὐρώπην ἔσχον οἱ τῆσδε τῆς χώρας ἔκγονοι, γονῆς δὲ ἡμέτεροι, ὧν καὶ δίκαιον καὶ χρὴ πρῶτον μεμνημένους ἐπαινέσαι αὐτῶν τὴν ἀρετήν. δεῖ δὴ αὐτὴν ἰδεῖν, εἰ μέλλει τις καλῶς ἐπαινεῖν, ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ γενόμενον λόγῳ, ὅτε πᾶσα μὲν ἡ Ἀσία ἐδούλευε τρίτῳ ἤδη βασιλεῖ, ὧν ὁ μὲν πρῶτος Κῦρος ἐλευθερώσας Πέρσας τοὺς αὑτοῦ πολίτας τῷ αὑτοῦ φρονήματι [239e] ἅμα καὶ τοὺς δεσπότας Μήδους ἐδουλώσατο καὶ τῆς ἄλλης Ἀσίας μέχρι Αἰγύπτου ἦρξεν, ὁ δὲ ὑὸς Αἰγύπτου τε καὶ Λιβύης ὅσον οἷόν τ᾽ ἦν ἐπιβαίνειν, τρίτος δὲ Δαρεῖος πεζῇ μὲν μέχρι Σκυθῶν τὴν ἀρχὴν ὡρίσατο, ναυσὶ δὲ τῆς τε [240a] θαλάττης ἐκράτει καὶ τῶν νήσων, ὥστε μηδὲ ἀξιοῦν ἀντίπαλον αὐτῷ μηδένα εἶναι· αἱ δὲ γνῶμαι δεδουλωμέναι ἁπάντων ἀνθρώπων ἦσαν· οὕτω πολλὰ καὶ μεγάλα καὶ μάχιμα γένη καταδεδουλωμένη ἦν ἡ Περσῶν ἀρχή.

***
Έτσι γεννημένοι και παιδευμένοι οι πρόγονοι των νεκρών ετούτων ηρώων κατοίκησαν κι έζησαν στη χώρα αυτή κι εθεμέλιωσαν και οργάνωσαν την πολιτεία ετούτη, που για το πολίτευμά της σωστό είναι τώρα και πρέπει [238c] να μιλήσω με λίγα λόγια. Γιατί στ᾽ αληθινά η πολιτεία είναι τροφός και παιδαγωγός των ανθρώπων και η ωραία πολιτεία πλάθει τους ωραίους και ηρωικούς ανθρώπους και η κακή τους κακούς. Είναι ανάγκη λοιπόν να δείξω πως οι προγονοί μας έζησαν κι αναθράφτηκαν μέσα σε ωραία πολιτεία και χάρη σ᾽ αυτή και στους θεσμούς της κι εκείνοι έγιναν ήρωες και οι απόγονοί τους της δίκης μας εποχής, που απ᾽ αυτούς κατάγονται και οι νεκροί τούτοι εδώ. Γιατί το πολίτευμά μας ήτανε τωόντι και σ᾽ εκείνους τους καιρούς και είναι και τώρα ακόμα στα χρόνια μας το ίδιο, η αριστοκρατία. Με το πολίτευμα αυτό κυβερνιέται η πολιτεία μας στις ήμερες μας κι εκυβερνήθηκε σχεδόν πάντα και στα περισσότερα χρόνια της ιστορίας της από τους παμπάλαιους εκείνους καιρούς. Την πολιτεία μας άλλοι χαρακτηρίζουν [238d] ως δημοκρατία, άλλοι όμως μ᾽ άλλο όνομα, όποιο αρέσει στον καθένα, στην πραγματικότητα όμως είναι η πολιτεία που σ᾽ αυτήν κυβερνούνε οι άριστοι με τη φωτισμένη θέληση κι έγκριση του λαού. Άρχοντες έχει βέβαια η πολιτεία μας πάντα. Και οι άρχοντές μας παίρνουν την εξουσία στα χέρια τους, είτε κληρονομικά, είτε μ᾽ εκλογή απ᾽ το λαό. Κυρίαρχος στην πολιτεία μας είναι μοναχά ο λαός και ο λαός είναι αυτός που δίνει και τ᾽ αξιώματα και την εξουσία σ᾽ εκείνους που αναδείχνονται ολοένα στη ζωή ως άριστοι στα μάτια του λαού. Με το ίδιο πνεύμα στην πολιτεία μας κανένας δεν κωλύεται ούτε απ᾽ την κακή κι ασθενική φυσική διάπλασή του ούτε απ᾽ τη φτώχεια ούτε απ᾽ την κοινωνική αφάνεια της γενιάς του να καταλάβει και τα πιο ψηλά πολιτικά αξιώματα και να κυβερνήσει το λαό κι ούτε σ᾽ εμάς όποιος έχει τ᾽ αντίθετα πλεονεκτήματα είναι δυνατό ν᾽ αναδειχτεί μονάχα χάρη σ᾽ αυτά, όπως συμβαίνει στις άλλες πόλεις. Στη χώρα ετούτη εδώ ένας μόνο όρος ισχύει ως πανυπέρτατος νόμος, την εξουσία παίρνει στα χέρια του και κυβερνάει την πολιτεία μονάχα εκείνος που αναδείχνεται στη ζωή, κατά την κρίση του λαού, ως σοφός ή ενάρετος και δημιουργικός άνθρωπος. [238e] Και το βαθύτερο αίτιο του πολιτεύματός μας αυτού είναι τ᾽ ότι στην πραγματικότητα γεννιόμαστε απ᾽ τη φύση όλοι ίσοι μεταξύ μας. Όλες οι άλλες πολιτείες είναι συγκροτημένες από κάθε λογής διαφορετικά κι ανόμοια από φυλετική άποψη στοιχεία και γι᾽ αυτό και τα πολιτεύματά τους είναι ανώμαλα και δε βασίζονται στην αρχή της πολιτικής ισότητας όλων των πολιτών, αλλ᾽ είναι και τυραννικά και ολιγαρχικά πολιτεύματα. Για το λόγο αυτό σ᾽ όλες τις άλλες πολιτείες ένα μέρος από τους πολίτες τους, οι λίγοι, θεωρούν όλους τους άλλους ως δούλους τους και οι άλλοι, οι πολλοί, θεωρούν τους λίγους ως δεσπότες και τυράννους τους. Εμείς όμως κι όλοι οι δικοί μας, [239a] επειδή είμαστε γεννημένοι όλοι από μια μάνα κι είμαστε στ᾽ αληθινά αδερφοί, δεν έχουμε την αξίωση να είμαστε ούτε δούλοι κανενός, ούτε και δεσπότες των άλλων, αλλ᾽ η φυσική ισογονία μας μας αναγκάζει να ζητάμε και την πολιτική ισότητά μας κατά το νόμο και δεν αναγνωρίζουμε ως άρχοντές μας άξιους να μας κυβερνήσουν παρά μονάχα τους αρίστους, εκείνους που αναδείχνονται στην κοινή συνείδηση όλου του λαού με τις πνευματικές και ηθικές αρετές τους, τη γνώση και τη δημιουργικότητα και τη χρηστότητα.
Γι᾽ αυτούς λοιπόν τους λόγους οι πατέρες των αντρών τούτων και δικοί μας πατέρες και οι ίδιοι οι νεκροί ετούτοι, μεγαλωμένοι και αναθρεμμένοι μέσα σε απόλυτη ελευθερία και γεννημένοι από ήρωες ωραίοι και ηρωικοί, έλαμψαν σ᾽ όλο τον κόσμο με τ᾽ αντραγαθήματά τους και κατόρθωσαν πολλά ηρωικά και θαυμαστά έργα, [239b] τόσο στον ιδιωτικό τους, όσο και στο δημόσιο βίο, γιατί επίστευαν πως είχαν ως υπέρτατο χρέος τους να μάχονται και εναντίον Ελλήνων για τη λευτεριά Ελλήνων και εναντίον των βαρβάρων για τη λευτεριά όλου του ελληνικού έθνους. Τώρα τους πολέμους των προγόνων μας εναντίον του Ευμόλπου και των Αμαζόνων και των άλλων παλαιότερων εχθρών μας, επιδρομέων όλων εναντίον της χώρας μας, ως και τους πολέμους τους εναντίον των Θηβαίων με συμμάχους τους Αργείους και εναντίον των Αργείων με συμμάχους τους Ηρακλείδες, για να διηγηθώ όπως πρέπει και αξίζει, και ο καιρός δε με παίρνει και οι ποιητές έχουν ήδη τραγουδήσει μεγαλόπρεπα κι έχουν εξυμνήσει σ᾽ όλο τον κόσμο τις πολεμικές αρετές τους. Εάν λοιπόν επιχειρήσουμε εμείς [239c] να υμνήσουμε τα ίδια ηρωικά πολεμικά κατορθώματά τους με το φτωχό πεζό λόγο μας, ίσως να φανούμε κατώτεροί τους. Γι᾽ αυτό το λόγο πιστεύω πως πρέπει τώρα ν᾽ αφήσω και να μην εξυμνήσω τα κατορθώματα αυτά, αφού άλλωστε τα ᾽χουν ήδη τραγουδήσει οι ποιητές μας όπως άξιζαν. Αλλ᾽ εκτός από τα έργα αυτά υπάρχουν κι άλλα μεγάλα και θαυμαστά ηρωικά έργα, που θα ᾽πρεπε να ᾽χουν ήδη υμνηθεί, αλλ᾽ όμως κανείς δεν ύμνησε ως τώρα ποιητής όπως έπρεπε και δεν εδοξάστηκε απ᾽ αυτά με τη δόξα που θα μπορούσε ν᾽ αποχτήσει εγκωμιάζοντάς τα αντάξιά τους· τα έργα αυτά, που είναι ακόμα παρθένα γης για τον άξιο εγκωμιαστή, έχω χρέος κι εγώ ο ίδιος να τα εξυμνήσω με το λόγο μου κι άλλους να παρακινήσω να τα εξυμνήσουν σ᾽ ωδές κι άλλα λογής λογής ποιήματα μ᾽ εγκώμια αντάξια στους ήρωές τους που τα επραγματοποίησαν. Και τα σπουδαιότατα από τα έργα αυτά που ᾽χω στο νου μου είναι αυτά που θ᾽ αρχίσω να μνημονεύω [239d] αμέσως τώρα δα: Τους Πέρσες, που είχαν καταχτήσει και υποτάξει κάτω απ᾽ το ζυγό τους όλη την Ασία κι άρχιζαν να υποδουλώνουν και την Ευρώπη, εσταμάτησαν στο καταχτητικό έργο τους όλου του κόσμου της γης αυτής τα βλαστάρια, οι δικοί μας πατέρες. Γι᾽ αυτό δίκαιο είναι κι έχουμε χρέος πρώτους να τους μνημονεύσουμε και να εγκωμιάσουμε τον ηρωισμό τους. Κι αν μάλιστα μέλλουμε να εγκωμιάσουμε τους πατέρες μας όπως πρέπει και αξίζει στ᾽ αντραγαθήματά τους, πρέπει να ιδούμε την αρετή τους σ᾽ όλο της το ύψος και μεγαλείο ανατρέχοντας με τη σκέψη μας στον καιρό εκείνο, που όλη η Ασία ήταν ήδη σκλάβα κάτου απ᾽ τον τρίτο Πέρση βασιλιά. Ο πρώτος βασιλιάς της Περσίας, ο Κύρος, αφού ελευτέρωσε τους συμπατριώτες του, τους Πέρσες, απ᾽ το ζυγό των Μήδων, με το πολεμικό μένος του και τους πολεμικούς άθλους του [239e] υποδούλωσε και τους δεσπότες της πατρίδας του, τους Μήδους, κι όλη την άλλη Ασία ως την Αίγυπτο. Ο γιος έπειτα του Κύρου κατάχτησε όλη τη χώρα της Αιγύπτου και της Λιβύης, που μπόρεσε να πατήσει και να καταλάβει ο στρατός του. Ο τρίτος πάλι βασιλιάς των Περσών, ο Δαρείος, κατόρθωσε απ᾽ το ένα μέρος με το στρατό του να καταχτήσει όλες τις χώρες που φτάνουν ως τη χώρα των Σκυθών, απ᾽ το άλλο μέρος με το στόλο του [240a] να κυριαρχήσει σ᾽ όλες τις θάλασσες και να υποδουλώσει κι όλα τα νησιά, ώστε να μην τολμάει κανένας πια να σηκώσει κεφάλι ενάντιά του. Ο νους και η καρδιά όλου του κόσμου είχαν δουλωθεί. Τόσα πολλά και μεγάλα και πολεμικά έθνη είχε κατορθώσει η αυτοκρατορία των Περσών να σκλαβώσει κάτω απ᾽ το ζυγό της και τον τυραννικό δεσποτισμό της.