Εν ολίγοις, υπάρχει το επιχείρημα ότι, με βάση το ξυράφι του Όκαμ, η απλούστερη εξήγηση για την εμφάνιση ζωής είναι ένας θεός, παρά οι αναρίθμητοι φυσικοί νόμοι που “τυχαίνει” να είναι κατάλληλοι. Με άλλα λόγια, η παρουσία νοήματος ή ηθικής εξηγείται ευκολότερα με μια θεϊκή πρωταρχική αιτία παρά με πολύπλοκες τυχαίες διαδικασίες.
Ωστόσο, οφείλουμε να απαντήσουμε ότι το ξυράφι του Όκαμ (Occam’s razor) είναι μια αρχή λογικής και μεθοδολογίας που μας λέει ότι ανάμεσα σε πολλές εξηγήσεις, προτιμάμε την απλούστερη, αρκεί να εξηγεί επαρκώς τα δεδομένα. Δεν αποδεικνύει κάτι από μόνο του, παρά είναι ένας κανόνας οικονομίας εξηγήσεων.
Ποια δεδομένα εξάλλου έχουμε όσον αφορά την ύπαρξη θεού; Σε αυτήν την περίπτωση δηλαδή, η "έννοια" ενός θεού που έχει σχηματιστεί στο μυαλό μας και που μπορεί να εξηγεί τα πάντα με ευκολία και απλοϊκότητα, αποτελεί το δεδομένο; Αυτό αναγάγεται στο οντολογικό επιχειρημα.
Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι η σύλληψη της ιδέας ενός ανώτερου όντος θα εξηγούσε πιο εύκολα την παρουσία ζωής, ηθικής, σκοπού ή νοημάτων, αυτό δεν αποδεικνύει σε καμία περίπτωση την ύπαρξη αυτού του όντος.
Τουναντίον θα λέγαμε. Το ξυράφι του Όκαμ λειτουργεί με τον αντίθετο τρόπο στην θρησκεία, καθώς, τελικά αυτές οι θεολογικές εξηγήσεις είναι οι πολύπλοκες, οι υπερφυσικές υποθέσεις είναι περιττές (τα φυσικά φαινόμενα εξηγούνται μέσω της επιστήμης από φυσικές αιτίες, άρα δεν χρειάζεται να εισαχθεί μια υπερφυσική δύναμη) και τέλος, εφαρμόζοντας αυτήν την μεθοδολογία, οδηγούμαστε στον "god of gaps"~"θεό των κενών" (εξηγήσεις για κάθε άγνωστο φαινόμενο).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου