Η αισιοδοξία είναι θέμα θέλησης

Σκέφτομαι... κάθε νέα ημέρα κάθε νέα εβδομάδα όλοι μας λέμε καλημέρα με ΑΙΣΙΟΔΟΞΊΑ...

 

Πώς γίνεται και ως εκ θαύματος η ζωή κάποιων προνομιούχων είναι  πάντα λαμπερή;Ποιο είναι το μυστικό τους για να αποφεύγουν την περιρρέουσα κατήφεια και για να δείχνουν μόνιμα ευδιάθετοι; Υπάρχει άραγε ένα μυστηριώδες γονίδιο που να εμπνέει αισιοδοξία σε κάποιους –λίγους– εκλεκτούς; Εύκολα θα πιστεύαμε κάτι τέτοιο έτσι αβίαστα που αυτοί οι τυχεροί  δείχνουν να απολαμβάνουν τη ζωή, ενώ κάποιοι άλλοι είναι μονίμως μέσα στη  μαυρίλα.

Κάποιοι διαπρέπουν στην  τέχνη της πρόγνωσης δυσμενών καταστάσεων και αναμασούν με απόλαυση τις πικρές στιγμές του παρελθόντος. Κάθε γεγονός είναι γι’ αυτούς αφορμή για να μνημονεύσουν την πικρή γεύση που πάντα αφήνει η καθημερινότητα. Και κάποιοι άλλοι τρέφονται με δράματα και εντυπωσιασμούς, αναπαράγοντας με κάθε λεπτομέρεια θλιβερά γεγονότα της επικαιρότητας  ή την πιο πρόσφατη καταστροφή.

Ας το ομολογήσουμε: οι περισσότεροι από εμάς είμαστε εντελώς απαισιόδοξοι, αιώνιοι γκρινιάρηδες, κλαιγόμαστε για το καθετί, μονίμως πικρόχολοι, αγχώδεις  και επικριτικοί.

Συνηθίζουμε περισσότερο να μεμψιμοιρούμε παρά να χαιρόμαστε τη ζωή, και όποτε τολμάμε να ανακοινώσουμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι, αισθανόμαστε σχεδόν ένοχοι γι’ αυτό. Η αισιοδοξία σίγουρα δεν είναι πολύ της μόδας!

 Είναι αλήθεια ότι η αισιοδοξία φαίνεται να είναι θέμα οπτικής.
Συχνά, αυτό που κάνουμε για την προσωπική μας ευχαρίστηση είναι αυτό που δίνει περισσότερο νόημα και πληρότητα στη ζωή μας.

Το να βοηθάμε τους άλλους είναι ένας τρόπος να μετριάζουμε τις σκοτούρες μας. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για να φωτίσουμε μια μουντή μέρα από το να ενδιαφερθούμε για τον διπλανό μας.

Η ζωή μας είναι γεμάτη δοκιμασίες και έγνοιες. Οι αισιόδοξοι μαθαίνουν να κρατάνε τα θετικά και χρησιμοποιούν όλες τις περιστάσεις της ζωής, ακόμα και τις πιο δυσμενείς, σαν καταλύτες μιας προσωπικής μεταμόρφωσης. Η αισιοδοξία τους δεν αποκλείει μια ρεαλιστική προσέγγιση, αφού έχουν πλήρη συνείδηση των λαθών τους, αλλά αποφεύγουν να τα μηρυκάζουν και με καρτερικότητα προσπαθούν να πετύχουν τους στόχους τους.

Υπάρχουν χίλιοι δυο τρόποι για να δημιουργήσετε μια ατμόσφαιρα γεμάτη χαρά και να αναπτύξετε κι άλλο την αισιοδοξία σας. Η ζωή ορισμένων μοιάζει ιδιαίτερη· από σας εξαρτάται να φτιάξετε τη δική σας όπως σας αρέσει, με τις ιδέες σας, την επινοητικότητά σας και μόνο εσείς έχετε τα προσόντα για κάτι τέτοιο.Η αισιοδοξία είναι ένα είδος τεχνικής και όπως κάθε τεχνική, καλλιεργείται, συντηρείται και αυτοτροφοδοτείται.

Ο καθένας μας μπορεί να μάθει να φωτίζει τις μέρες του με λίγη περισσότερη αισιοδοξία και να λέει ΣΤΟΠ στις «δολοφονικές» σκέψεις, εικόνες ή φράσεις που καταρρακώνουν το ηθικό του. Η αρμονία επιτυγχάνεται μόνο με μια γερή δόση αισιοδοξίας!

Όταν ζούμε την παρούσα στιγμή, δε φοβόμαστε πια, είμαστε σε επαφή με τη ζωή, δεν είμαστε ποτέ πια μόνοι, βιώνουμε την ευτυχία» γράφει ο Άντονι Ντε Μέλλο.

Σταματήστε ένα λεπτό και κοιτάξτε γύρω σας, ακούστε, μυρίστε, επιτρέψτε σε όλες σας τις αισθήσεις να επανέλθουν στη ζωή. Ζήστε την παρούσα στιγμή και χαρείτε τη στο έπακρο. Οι αισιόδοξοι βρίσκουν πάντα κάτι που να τους αρέσει: τη μυρωδιά ενός φαγητού, ενός λουλουδιού, ενός αρώματος, τη θέα ενός τοπίου, τη δόνηση μιας μουσικής. Πραγματικά αντλούν την ενέργειά τους από την παρούσα στιγμή.

Δίδαγμα.....Κοιτάω πάντα μπροστά με αισιοδοξία....

Μαρία Ιωσηφιδου

Πόσο φως και για πόσο να δώσει ένα Αυγουστιάτικο φεγγάρι ;

Στο μυθιστόρημα “Έξι νύχτες στην Ακρόπολη” του νομπελίστα ποιητή Γιώργου Σεφέρη υπάρχει και ένα εισιτήριο που χρονολογείται από τη νύχτα της 26ης-27ης Μαΐου 1926. Ο Σεφέρης μιλά για την Ελλάδα του 1928 και είναι σαν να μιλά για την Ελλάδα του 2014.

Γράφει χαρακτηριστικά ο νομπελίστας ποιητής:

 

Στη φετινή πανσέληνο του Αυγούστου οι αρχαιολογικοί χώροι θα γεμίσουν και πάλι από όλους εμάς που αναζητήσαμε λίγο φως σε μια βαθιά νυχτωμένη Ελλάδα. Αλλά πόσο φως και για πόσο να δώσει ένα αυγουστιάτικο φεγγάρι;

“Στην Ελλάδα υπήρχαν πάντα οι δύο ράτσες. η ράτσα του Σωκράτη και η ράτσα του Άνυτου και της συντροφιάς του.

 

Η πρώτη κάνει το μεγαλείο του τόπου. Η δεύτερη βοηθεί την πρώτη αρνητικά. Αλλά τώρα, μου φαίνεται, πως μόνο τούτη απόμεινε – η πρώτη χάθηκε και πάει”.

 

Πόσο αγαπιούνται στ’αλήθεια όσοι διαφημιζουν την αγάπη τους στο facebook;

Η αλήθεια είναι ότι προκαλούν πολλά σχόλια ακόμα και μέσα στις ίδιες τους τις παρέες. Τα ζευγάρια του facebook είναι μια κατηγορία από μόνα τους, ιδιαίτερα αυτά που διαφημίζουν διαρκώς την αγάπη τους ποστάροντας φωτογραφίες από χαρούμενα στιγμιότυπα του κοινού τους βίου και σχολιάζοντας διαρκώς ο ένας στη σελίδα του άλλου.Πόσο όμως αγαπιούνται στ' αλήθεια όσοι διαφημίζουν την αγάπη τους στο Facebook;

 

Μια νέα έρευνα έρχεται να προσθέσει κάποια νέα στοιχεία στην επιστήμη της συμπεριφοράς και συνδέει ευθέως τον βαθμό αυτοεκτίμησης που κάποια άτομα έχουν μόνον όταν είναι μέσα σε μια σχέση, με την ανάγκη τους να την επιδεικνύουν στο facebook καθώς και την τάση των εσωστρεφών ατόμων να δείχνουν τα αισθήματά τους κυρίως μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, κάτι που δεν έχουν ανάγκη να κάνουν οι εξωστρεφείς.

 

Το Πανεπιστήμιο Albright λοιπόν έκανε μια έρευνα σ'ενα μικρό γκρουπ εθελοντών- χρηστών του facebook που έχουν σχέση για χρονικό διάστημα που κυμαίνεται από τον ένα μήνα μέχρι τα τριάντα χρόνια, για να διαπιστώσουν ότι αυτοί που ποστάρουν για τη σχέση τους σε γενικές γραμμές είναι ευχαριστημένοι μέσα σ’αυτή αλλά όσοι επαίρονται για τη σχέση τους, γράφοντας διαρκώς γιαυτήν είναι μια άλλη ιστορία…

 

Tα άτομα που εξαρτούν την αυτοεκτίμησή τους από το αν βρίσκονται σε μια σχέση και το πόσο καλά αυτή πηγαίνει, έχουν την τάση να δηλώνουν διαρκώς στο facebook την ευτυχία τους...

 

Τα άτομα που έχουν υψηλό βαθμό εξαρτημένης από την σχέση τους αυτοεκτίμησης (Relationship Contigent Self-Esteem, το λένε οι ψυχολόγοι) δηλαδή, τα άτομα που εξαρτούν την αυτοεκτίμησή τους από το αν βρίσκονται σε μια σχέση και το πόσο καλά αυτή πηγαίνει έχουν την τάση να δηλώνουν διαρκώς στο facebook την ευτυχία τους. Όπως δηλώνουν χαρακτηριστικά οι ερευνητές: "Τα άτομα αυτά αισθάνονται διαρκώς την ανάγκη να δείχνουν στο σύντροφό τους αλλά κυρίως στον εαυτό τους ότι η σχέση τους πάει καλά".  

 

Οι εθελοντές της έρευνας συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο για τις συνήθειες τους στο facebook ενώ ταυτόχρονα οι ερευνητές, με άλλο ερωτηματολόγιο μέτρησαν τα πέντε βασικά στοιχεία της προσωπικότητας: ειλικρίνεια/ανοιχτό χαρακτήρα, ευσυνειδησία, εξωστρέφεια, ευήθεια και βαθμό νεύρωσης. Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσιάστηκαν σε δύο ψυχολογικά συνέδρια στο Τέξας και στην Καλιφόρνια πριν από λίγους μήνες.  

 

Σύμφωνα με την έρευνα, τα πιο νευρωτικά άτομα παρουσιάζουν την τάση να χρησιμοποιούν το facebook για να παρακολουθούν τον σύντροφό τους κάτι που για τους ερευνητές ήταν αναμενόμενο γιατί οι νευρωτικοί αναπτύσσουν ευκολότερα αισθήματα ζήλιας. Την ίδια στιγμή βέβαια, η χρήση του facebook γι αυτά τα άτομα λειτουργεί και ανακουφιστικά αφού τους καθησυχάζει για την πορεία της σχέσης τους.  

 

Το στοιχείο που εξέπληξε ωστόσο τους ερευνητές είναι το ότι τα εξωστρεφή άτομα που έχουν τους περισσότερους φίλους στο facebook, γράφουν συχνά στη σελίδα τους και σχολιάζουν στις σελίδες των υπόλοιπων χρηστών, δημοσιεύουν πολύ λιγότερες πληροφορίες για τη σχέση τους από τους εσωστρεφείς που φαίνεται ότι πίσω από την οθόνη ξεπερνούν τους ενδοιασμούς τους για την έκφραση των συναισθημάτων τους.   Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά τα στοιχεία. Μένει να δούμε πώς θα τα αξιοποιήσει το ίδιο το facebook, marketing wise. 

Τελειομανία: συμβουλές για να μην γίνει αρρώστια

Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί προσπαθείς για όλα τόσο σκληρά, υπερβαίνοντας πολλές φορές τις δυνάμεις αλλά και τις αντοχές σου; Υψηλοί στόχοι, στρες, πίεση, ένταση, μεγάλες προσδοκίες, υπέρμετρη φιλοδοξία, τρόμος στη σκέψη και μόνο της αποτυχίας, του λάθους, αμυντική στάση στην κριτική των άλλων, αναβλητικότητα, έλλειψη ικανοποίησης, εμμονή με την πρωτιά. Αυτά είναι μόνο κάποια από τα συμπτώματα που παρουσιάζουν άτομα που πάσχουν από τελειοθηρία.

Υπερβολικά απαιτητικοί γονείς, ανασφάλεια, χαμηλή αυτοεκτίμηση, απελπιστική ανάγκη για κοινωνική αποδοχή, για επιτυχία είναι κάποια από τα τα αίτια, που μας ωθούν στο ψυχοφθόρο αυτο κυνήγι της τελειότητας. Οσο για το απότελεσμα; Μια ζωή γεμάτη εμμονές, απογοήτευση και ψυχαναγκασμό! Η τελειοθηρία είναι μια ασθένεια που αντί να μας πηγαίνει μπροστά, μας ακινητοποιεί, μας κραταέι πίσω, Κάποιες φορές, απλά είναι καλό να μην είσαι τέλειος.. Δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου να αναπνεύσει ακολουθώντας τις συμβουλές μας!

 

1. Ξέχνα τη λέξη «πρέπει». Είναι γνωστό ότι η λέξη «πρέπει» δε συμβαδίζει με την απόλαυση. Ηρθε η ώρα, να προσαρμόσεις τα «πρέπει» στους δικούς σου ρυθμούς και στις δικές σου επιθυμίες, ώστε να γίνουν πιο ευχάριστα. Π.χ. μια οικογενειακή υποχρέωση. Αν πρέπει να περάσεις τη μέρα με κάποιο συγγενικό σου πρόσωπο, φρόντισε να επιλέξεις ένα μέρος της αρεσκείας σου και να διαθέσεις όσο χρόνο εσύ επιθυμείς, ώστε να μην καταπιεστείς. Βάλε προτεραιότητες και ξεχώρισε ποια από τα «πρέπει» που κατακλύζουν τη ζωή σου έχουν πραγματικά σημασία.

 

2. Nα είσαι πάντα ο εαυτός σου. Μην αλλοιώνεις τον χαρακτήρα, το στυλ και την προσωπικότητα σου, προκειμένου να είσαι αρεστή στον κοινωνικό σου περίγυρο. Η αγωνία της αποδοχής, μόνο άγχος προσθέτει στη ζωή σου.

 

3. Προσπάθησε να μετριάσεις τις απαιτήσεις σου (και από τον εαυτό σου και από τους άλλους). Ως γνωστόν, οι τελειομανείς άνθρωποι έχουν εμμονές με την τάξη και την καθαριότητα, γεγονός που ίσως να προκαλεί εκνευρισμό στο σπίτι. Μάθε να δίνεις βαρύτητα στα σημαντικά και να παραβλέπεις τα ασήμαντα.

 

4. Κάνε την αυτοκριτική σου και ανάλαβε το μερίδιο της ευθύνης που σου αναλογεί. Είναι μέγαλο προσόν, να μπορείς να αναγνωρίζεις τα λάθη σου και να προσπαθείς να τα διορθώσεις. Ο δυνατός άνθρωπος είναι αυτός που αναγνωρίζει οτι δεν είναι τέλειος και δε φοβάται να το παραδεχτεί.

 

5. Συμφιλιώσου με τον χρόνο! Τα νιάτα, η δύναμη και η ομορφιά αναπόφευκτα με τα χρόνια ξεθωριάζουν. Το ίδιο όμως δεν συμβαίνει με την αυτόεκτίμηση. Μάθε να εστιάζεις στη σοφία που σου έχουν χαρίσει οι εμπειρίες και μη σταματάς ποτέ να καλλιεργείς τα ταλέντα σου. Μη χάνεις την όρεξη σου για ζωή, επειδή π.χ ανακάλυψες το πρωί μια ρυτίδα παραπάνω. Κάθε μέρα είναι μοναδική και πολύτιμη· μην παραιτείσαι και μη στέκεσαι στα σχόλια των άλλων...

 

6. Προσπάθησε να σκέφτεσαι πάντα θετικά. Μην αφήνεις τα κακόβουλα σχόλια να σε καταβάλλουν και να σε αποσυντονίζουν. Π.χ. πριν αντιδράσεις σε μια προσβλητική συμπεριφορά, σκέψου το δικό σου ώφελος ποιο είναι. Αν δεν μπορεί να βγει κάτι θετικό από μία λεκτική σύγκρουση, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ασχοληθείς. Μάθε να ξεπερνάς τα δυσάρεστα γεγονότα ή τις αρνητικές κριτικές, κάνοντας μόνο θετικές σκέψεις. Ελέγχοντας τις σκέψεις σου, μπορείς να αλλάξεις τη ζωή σου.

 

7. Μάθε να αυτοσαρκάζεσαι. Ο αυτοσαρκασμός γενικότερα, εκτός του ότι προσδίδει έξτρα γοητεία, σίγουρα κάνει τη ζωή πιο χαρούμενη. Οι άνθρωποι που αυτοσαρκάζονται έχουν μάθει να αγαπούν τον εαυτό τους, με όλα τα μειονεκτήματα και τις ατέλειές τους.

 

8. Μάθε να αγαπάς τα λάθη σου. Μην αυτομαστιγώνεσαι όταν βιώνεις μια αποτυχία, μέσα από τα λάθη, αντλείς γνώση για να προχωρήσεις και να εξελιχθείς.

 

9. Μην ξεπερνάς τα όρια σου! Μην υποβάλλεις τον εαυτό σου διαρκώς σε δοκιμασίες, προκειμένου να καταφέρεις να αγγίξεις την τελειότητα. Η μάχη αυτή δεν έχει όυτε νικητή ούτε τέλος. Π.χ. ο διαρκής αγώνας με τη ζυγαριά, η εμμονή με την εμφάνιση ή μια υπερβολικά απαιτητική δουλειά που ναι μεν συνεπάγεται κύρος και χρήμα, αλλά μπορεί να έχει ψυχικό κόστος τεράστιο.

Ξέχνα τις απαιτήσεις και τα όνειρα που μπορεί να είχαν οι γονείς σου όταν ήσουν παιδί, απελευθερώσου από το παρελθόν, ψάξε τον εαυτό σου, ανακάλυψε τις δικές σου ισορροπίες και βρες που πραγματικά είναι για σενα ευτυχία.

Η “Καταλανική Εταιρεία” και η καταστροφή του Μεσαιωνικού Ελληνισμού

Στις αρχές του 14ου αιώνα ο Ελλαδικός χώρος ήταν κατακερματισμένος ανάμεσα σε κτήσεις που ανήκαν στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ανδρόνικο ΙΙ Παλαιολόγο και σε Φράγκους φεουδάρχες κληρονόμους των Σταυροφόρων που άλωσαν την Κωνσταντινούπολη το 1204.

Ο Αυτοκράτορας είχε υπό τον έλεγχο του την Μακεδονία, την Θράκη, τον Μυστρά, την Κωνσταντινούπολη και μια στενή λωρίδα γης στην Μικρά Ασία που εφαπτόταν στην Βασιλεύουσα. Ο υπόλοιπος χώρος (Θεσσαλία, Θήβα, Ανδραβίδα, Αθήνα, Πάτρα, Κόρινθος, νησιά του Αιγαίου, Ναύπακτος) βρίσκονταν υπό τον έλεγχο Φράγκων φεουδαρχών που συγγένευαν με ισχυρούς βασιλικούς οίκους της Ευρώπης.

Οι περιοχές αυτές ήταν κατάσπαρτες από ισχυρά κάστρα που σταθεροποιούσαν την εξουσία των κατά τόπους βαρόνων και μικρότερων μικρότερων ευγενών, εις βάρος του ντόπιου αγροτικού πληθυσμού.Εκείνη την εποχή εμφανίστηκε για τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ανδρόνικο ο σημαντικός κίνδυνος των Οθωμανών Τούρκων. Ο βυζαντινός στρατός είχε αποδιοργανωθεί πλήρως λόγω έλλειψης χρημάτων ικανών στρατηγών και απωλειών από τους πολέμους με τους Φράγκους, είχε χάσει κατά μεγάλο μέρος το ηθικό και την αλκή του και έτσι οι πλέον αξιόπιστες βυζαντινές στρατιωτικές μονάδες ήταν Αλανοί και Μουσουλμάνοι μισθοφόροι. Έτσι ο Ανδρόνικος μοιραία στράφηκε στην Δύση για να βρει ισχυρότερους συμμάχους.

Την ίδια εποχή στην Σικελία τελείωναν οι “Σικελικοί Εσπερινοί“, ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος μεταξύ βασιλικών οίκων με τελικό έπαθλο το νησί της Σικελίας. Μετά το τέλος του πολέμου και την ειρήνη του Καλταμπελλόττα, ο μισθοφόρος τυχοδιώκτης καταλανικής καταγωγής Ρογήρος ντε Φλορ (παλαιός Ναΐτης ιππότης), όπως και χιλιάδες άλλοι Καταλανοί μισθοφόροι (γνωστοί και ως αλμαγάβαροι από την εποχή των επιθέσεων τους κατά των Μωαμεθανών της Ισπανίας), βρέθηκαν χωρίς εργοδότη. Μετά από συνεννοήσεις ο Ανδρόνικος τους έπεισε να συμμαχήσουν μαζί του τάζοντας υψηλές αποδοχές και αξιώματα. Έτσι το 1302 ο Ντε Φλορ μαζί με 5.000 ακόμη Καταλανούς επιβιβάζονται σε 36 πολεμικές γαλέρες και πηγαίνουν στην Κωνσταντινούπολη όπου γίνονται δεκτοί με μεγάλες τιμές από τον Αυτοκράτορα.

Το 1303 εγκαθίστανται στοn Κύζικο Μ. Ασίας και στα επόμενα δύο χρόνια συντρίβουν σε συνεχείς πολεμικές αναμετρήσεις τους επικίνδυνους Οθωμανούς φτάνοντας ως το Ικόνιο, αποδεικνύοντας την αδιαμφισβήτητη στρατιωτική τους αξία. Παράλληλα όμως οι Καταλανοί αποσπούσαν με την βία αμοιβές και από τις πόλεις που απελευθέρωναν, ενώ πολλές τις ρήμαζαν και τις λεηλατούσαν. Η συμπεριφορά τους αυτή και οι συνεννοήσεις τους με τοπικούς άρχοντες για δημιουργία ανεξάρτητου Καταλανικού κρατιδίου στην Μ. Ασία, δικαίως τους κατέστησε επικίνδυνους στα μάτια του Αυτοκράτορα που τους κάλεσε εσπευσμένα στην Κωνσταντινούπολη και δολοφόνησε τον αρχηγό τους Ντε Φλόρ με την ελπίδα ότι οι υπόλοιποι θα διαλύονταν.

Οι Καταλανοί όμως όχι μόνο δεν διαλύθηκαν, αλλά αφού εξέλεξαν νέο τους αρχηγό τον Μπερεγκάρ ντε Ροκαφόρ, λεηλάτησαν όλη την χερσόνησο της Καλλίπολης σφάζοντας ανηλεώς τους κατοίκους της και προκαλώντας συνεχώς τους Βυζαντινούς για μάχη φτάνοντας ως τα τείχη της πρωτεύουσας. Όταν τα Βυζαντινά στρατεύματα αποφάσισαν να αντιπαρατεθούν, ακολούθησε μια καταστροφική μάχη για αυτούς όπου σκοτώθηκαν σχεδόν 20.000 άνδρες ενώ τραυματίστηκε και ο γιος του Αυτοκράτορα.

Μετά από αυτή την μάχη, τα βυζαντινά εδάφη και οι πληθυσμοί τους, βρέθηκαν στο έλεος της “καταλανικής εταιρείας” (η “κομπανίας” κατά την επί λέξει απόδοση του όρου από τα Ισπανικά). Οι Καταλανοί λεηλάτησαν με μίσος όλη την Θράκη και την Μακεδονία, ληστεύοντας και σκοτώνοντας όποιον έβρισκαν μπροστά τους, γεμίζοντας με τρόμο τους φτωχούς κατοίκους των περιοχών. Εγκαταστάθηκαν την διετία 1307-1309 στην Ποτίδαια Χαλκιδικής προσπαθώντας χωρίς επιτυχία να καταλάβουν την οχυρή Θεσσαλονίκη.

Από την καταστροφική μανία των Καταλανών δεν ξέφυγε ούτε το Άγιο Όρος όπου από 300 Μονές, μόνο 25 έμειναν αλώβητες, ενώ οι υπόλοιπες βεβηλώθηκαν και καταληστεύτηκαν. Για να γίνει αντιληπτή η σκληρότητα των Καταλανών αναφέρουμε πως όταν ο αρχηγός τους ντε Ροκαφόρ τους εγκατέλειψε αιφνιδιαστικά το 1308, έσφαξαν άλλους δεκαπέντε μικρότερους στην ιεραρχία, αρχηγούς τους για να εκτονώσουν την οργή τους.

Αμέσως μετά την καταστροφή των περιοχών της Μακεδονίας και λόγω της πίεσης του Αυτοκρατορικού στρατού υπό τον ικανό αρχιστράτηγο Χανδρηνό , αναχώρησαν κατέλαβαν και λεηλάτησαν την Θεσσαλία με ευκολία, εισερχόμενοι πλέον στις Φράγκικες κτήσεις. Φτάνοντας στην Θήβα το 1310 μ.Χ. ήρθαν σε συνεννόηση με τον ισχυρό Δούκα της Αθήνας Βάλτερ ντε Μπριεν συνεχιστή του οίκου ντε Λα Ρος και πολέμησαν κατακτώντας πολλά κάστρα (Ζητούνι, Φάρσαλα, Αλμυρός, Σιδηρόκαστρο) για λογαριασμό του. Τις τάξεις της “Καταλανικής Εταιρείας” είχαν πυκνώσει νέοι εθελοντές από την Καταλονία αλλά και πολλοί Οθωμανοί Τούρκοι.

Τον Σεπτέμβριο ο Βάλτερ ντε Μπριεν φοβούμενος την αύξηση της ισχύος της “Εταιρείας”, ζήτησε από τους Καταλανούς να εγκαταλείψουν τα εδάφη του, παραδίδοντας όλα τα κάστρα που κέρδισαν πολεμώντας για λογαριασμό του. Η Καταλανική Εταιρεία ζήτησε να κρατήσει κάποια από αυτά για να εγκατασταθεί μόνιμα, αλλά ο Δούκας αρνήθηκε με προσβλητικό τρόπο και ετοιμάστηκε να συντρίψει τους Καταλανούς καλώντας όλους τους Φράγκους συμμάχους του για βοήθεια, κατά την συνήθεια της εποχής.

Πολύ σύντομα 2000 σιδερόφρακτοι ιππότες και 20.000 πεζοί είχαν μαζευτεί στην Αθήνα, δύναμη τεράστιας ισχύος για τα δεδομένα της εποχής.Οι σιδερόφρακτοι Φράγκοι ιππότες αποτελούσαν την πιο επίλεκτη μονάδα της εποχής καθώς η επίθεση τους ήταν συντριπτικής ισχύος έναντι οποιουδήποτε αντιπάλου και απολάμβανε μεγάλης φήμης τότε.

Οι Καταλανοί ήταν πλέον παγιδευμένοι καθώς στην Θεσσαλία προήλαυνε ο ικανός Βυζαντινός στρατηγός Χανδρηνός με σημαντικές δυνάμεις που τους είχε νικήσει στο παρελθόν, έτσι η μάχη κατά των Φράγκων του Βάλτερ στις 15 Μαρτίου 1311, ήταν μονόδρομος. Οι Καταλανοί διάλεξαν με στρατιωτική σοφία, το πεδίο μάχης να είναι στην πεδιάδα του ποταμού Κηφισσού (της Βοιωτίας) κοντά στην Κωπαΐδα, όπου το έδαφος ήταν ελώδες. Οι δυνάμεις τους (3500 ιππείς, 4000 πεζοί και πολλοί Τούρκοι) παρατάχθηκαν με το έλος μπροστά τους. Ο Βάλτερ ντε Μπριεν έπεσε στην παγίδα διατάσσοντας επέλαση στους ιππότες που τον περιστοίχιζαν. Το βαρύ Φράγκικο ιππικό κόλλησε στην λάσπη και ακολούθησε η μαζική σφαγή του, από τους πεπειραμένους Καταλανούς. Από την Φράγκικη στρατιά πολύ λίγοι επέζησαν. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν γλίτωσε ούτε ένας στρατιώτης για να μεταφέρει το νέο της καταστροφής στην Αθήνα.

Έτσι οι Καταλανοί κατέλαβαν την Θήβα (την λεηλάτησαν σφάζοντας τους κατοίκους της χωρίς να εξαιρέσουν ούτε τα νήπια) και την Αθήνα το 1311 εγκαθιστώντας μόνιμο δικό τους καθεστώς το οποίο άντεξε ως το 1387, χάρις την αλκή των πολεμιστών του και τις ισχυρές συμμαχίες που σύμπτυξε. Στα χρόνια που ακολούθησαν διεξήγαγαν πολλές επιδρομές και πολέμους στις γύρω περιοχές και στην μέγιστη ακμή τους έλεγχαν όλη την Θεσσαλία και την Στερεά Ελλάδα ως την Κόρινθο. Οι ανώτεροι αξιωματούχοι των Καταλανών έλαβαν για συζύγους τις γαλαζοαίματες γυναίκες των ευγενών που εξολόθρευσαν στην μάχη της Κωπαΐδας. Η καταλανική ορίστηκε ως επίσημη γλώσσα του Αθηναϊκού κρατιδίου, ενώ οι Έλληνες κάτοικοι ζούσαν υπό την συνεχή καταπίεση των Καταλανών χωρίς να έχουν δικαίωμα να εμπορεύονται, να μεταβιβάζουν την περιουσία τους στα παιδιά τους και να ασκούν άλλα επαγγέλματα πλην των αγροτικών.

Λίγα χρόνια μετά, εξομάλυναν τις κάκιστες σχέσεις τους με τον Πάπα. Οι δύο επόμενες γενιές που ακολούθησαν όμως, δεν επέδειξαν την στρατιωτική αλκή των προγόνων τους, καθώς μεγάλωσαν στην χλιδή των δεσποτών της μεσαιωνικής φεουδαρχίας. Μετά την φυσιολογική εξέλιξη της πτώσης του καθεστώτος της καταλανικής Εταιρείας στην Αθήνα από τον οίκο Ατζαγιόλι το 1387, πολλά μέλη της επέστρεψαν στην Σικελία και στην Καταλονία.

Η ιστορία της “Καταλανικής Εταιρείας” μαρτυρεί την μεγάλη αδυναμία τόσο του Βυζαντινού όσο και των Φραγκικών μικρότερων κρατών να προστατέψουν τα εδάφη τους ακόμη και από την απειλή ανοργάνωτων στιφών μισθοφόρων τυχοδιωκτών. Η επίδραση της Καταλανικής εταιρείας στην τύχη της Μεσαιωνικής Ανατολής ήταν πολύ μεγάλης σημασίας, καθώς λεηλάτησε και κατέστρεψε όλη την Βαλκανική Χερσόνησο (πλην Πελοποννήσου), ενώ συνέτριψε σε δύο πολύνεκρες και αποφασιστικές μάχες, το άνθος του Βυζαντινού στρατού και της Φράγκικης ιπποσύνης. Έτσι οι Οθωμανοί λίγα χρόνια μετά εκμεταλλεύθηκαν την καταστροφή και την αποδιοργάνωση των μεσαιωνικών κρατικών οργανισμών των Βαλκανίων, επικρατώντας και επιβάλλοντας την σκοταδιστική και δεσποτική εξουσία τους για τέσσερις αιώνες.

Η πρωτόγονη αγριότητα, η ασχήμια και η παντελής έλλειψη ατομικής καθαριότηταςχαρακτήριζαν τα μέλη της “Εταιρείας” ενώ μακρινοί απόηχοι της παρουσίας της εντοπίζονται στην λαϊκή δημοτική μας παράδοση. Ο ιστορικός William Miller θεωρεί ότι η παρουσία της Καταλανικής Εταιρείας στην περιοχή, είχε ίσης σημασίας καταστροφικά αποτελέσματα με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους της δύσης το 1204 μ.Χ.

Η σημερινή πολιτική ηγεσία της περιοχής της Καταλανίας με πρωτοβουλία του Κάρλες Ντουάρτε επέδειξε αυξημένη πολιτισμική ανθρωπιστική και ιστορική ευαισθησία, χρηματοδοτώντας το 2004 την αναστήλωση της Μονής Βατοπαιδίου προσδοκώντας με αυτή την χειρονομία να εξιλεωθεί 700 χρόνια μετά για τις ανήκουστες καταστροφές που προκάλεσαν στον Ελλαδικό χώρο οι βάρβαροι πρόγονοι τους.

ΤΑ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΑ ΒΡΑΧΟΑΝΑΓΛΥΦΑ ΤΩΝ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΚΑΒΑΛΑΣ

Μακεδονία-Φιλιπποι Καβάλας.Ένας τόπος γεμάτος από τα ίχνη πολιτισμών που αναπτύχθηκαν εδώ από την προϊστορική ακόμη εποχή.

Ένα παράξενο και μοναδικό θέαμα περιμένει τον παρατηρητικό επισκέπτη..Διάσπαρτες ,σκαλισμένες στους απόκρημνους βράχους του λόφου των Φιλλίπων, διάφορες μορφές Θεών και παραστάσεις.
Καλλιτεχνήματα του μακρινού παρελθόντος που αποτελούν ένα μοναδικό ίσως για τον Ελλαδικό χώρο, φαινόμενο.

Πρόκειται για αναθηματικά αφιερώματα και απόδοση λατρείας ή να πρόκειται για κάποιο είδος θρησκευτικής λαϊκής τέχνης ;Από ποιους δημιουργήθηκαν και ποια ακριβώς η χρήση και σημασία τους;Κανείς  δεν γνωρίζει με σιγουριά.

Η έλλειψη επαρκών στοιχείων μας επιτρέπει να κάνουμε μόνο υποθέσεις ή να καταλήγουμε σε επισφαλή συμπεράσματα.

Προς το παρόν τα αινιγματικά βραχοανάγλυφα  των Φιλίππων παραμένουν άγνωστα  χάρη στην έλλειψη ενδιαφέροντος και περαιτέρω επιστημονικής μελέτης.Μια ακόμη περίπτωση που καταδεικνύει τα κενά γνώσης που υπάρχουν για πολλά μνημεία ανά την Ελλάδα αλλά και το ιστορικό μας παρελθόν.

 

Guardian: "Η αρχαία ελληνική τέχνη είναι μαγική, ζωντανή και επιβλητική"

Την αρχαία ελληνική τέχνη και πολιτισμό αποθέωσε ο Guardian με αφιέρωμα στα καλύτερα αρχαιοελληνικά αγάλματα και γλυπτά.

 

«Από τα σπάνια μπρούτζινα αγάλματα που βρέθηκαν στη θάλασσα μέχρι τα αγάλματα θεών που ήταν μια χιλιετία μπροστά από τον χρόνο τους, η αρχαία ελληνική τέχνη είναι μαγική, ζωντανή και επιβλητική» γράφει η Βρετανική εφημερίδα και περιλαμβάνει στη λίστα της και γλυπτό από το αέτωμα του Παρθενώνα.

 

Ο θνήσκων πολεμιστής της Αφαίας

«Υπάρχει τραγικό πάθος σε αυτό το γλυπτό ενός ετοιμοθάνατου ήρωα από ένα ναό στο νησί της Αίγινας. Οι τραγωδίες του Σοφοκλή, του Ευριπίδη και Αισχύλου εξακολουθούν να παίζονται. Το άγαλμα απεικονίζει την τελευταία πνοή ενός πολεμιστή που έπεσε ηρωικά».

 

Ο βωμός της Περγάμου

«Η κλασική ελληνική τέχνη άλλαξε γρήγορα όπως η ίδια η Ελλάδα πέρασε πολέμους και μετασχηματισμούς σε αυτοκρατορίες. Στην Ελληνιστική εποχή, η τέχνη έγινε πολύ πιο συναισθηματική, αισθησιακή ακόμη και εντυπωσιακή. Τα οργισμένα γλυπτά στο βωμό της Περγάμου - τα οποία μπορεί να δει κανείς στο μουσείο του Βερολίνου - είναι γεμάτα πάθος και ψυχολογικό δράμα».

 

Θεές από το ανατολικό αέτωμα του Παρθενώνα

Καθισμένες από κοινού σε αρμονία αυτές οι θεές χαραγμένες σε μάρμαρο στον Παρθενώνα είναι από τις πιο όμορφες και μυστηριώδεις εικόνες που δημιουργήθηκαν ποτέ. Ο καλλιτέχνης κάνει τις κουρτίνες που καλύπτουν το σώμα τους να φαίνονται πραγματικές και με πλούσια υφή. Είναι θέες από όνειρο.

 

Μαρμάρινη μετόπη από τον Παρθενώνα

«Η βία είναι ένα αγαπημένο θέμα των αρχαίων Ελλήνων καλλιτεχνών. Περιγράφουν το μύθο του Τρωικού πολέμου και αναβιώνουν τους Περσικούς πολέμους, αλλά και αυτούς ανάμεσα στις ελληνικές πόλεις. Οι κλασσικοί καλλιτέχνες, βρήκαν άλλους τρόπους για να απεικονίσουν τις συγκρούσεις. Σε αυτό το έργο τέχνης, ένας άνθρωπος πολεμά με έναν κένταυρο».

 

Ο θεός Δίας ή ο θεός της Θάλασσας Ποσειδώνας

«Αυτό το μαγευτικό χάλκινο άγαλμα βρέθηκε στις ελληνικές θάλασσες και περιέχει τη μαγεία της ελληνικής μυθολογίας. Ο θεός -μάλλον ο Δίας- αναπαριστάται τη στιγμή που εκτοξεύει έναν κεραυνό. Το σώμα του έχει θεϊκές δυνάμεις, ωστόσο είναι ανθρώπινο, ούτε κολοσσιαίο ούτε αιθέριο, αλλά ο καθρέπτης των δικών μας σωμάτων. Οι αρχαίοι Θεοί των Ελλήνων είναι ανθρώπινοι, πολύ ανθρώπινοι και οι διαμάχες τους προκαλούν θλίψη και μάχες στον κόσμο».

 

Το αγγείο των Σειρήνων

Στην Οδύσσεια του Ομήρου, ένα από τα πρώτη ελληνικά έπη, ο Οδυσσέας επιθυμεί να ακούσει το τραγούδι των Σειρήνων, το οποίο παραπλανεί τους ναυτικούς και τους οδηγεί στο θάνατο. Έτσι, ο Οδυσσέας δέθηκε στο κατάρτι, ενώ οι υπόλοιποι ναυτικοί είχαν δεμένα τα αυτιά τους. Αυτό το αγγείο, απεικονίζει τον Οδυσσέα να αγωνίζεται να ξεφύγει, καθώς ακούει το τραγούδι.

 

Ο ηνίοχος της Μοτύης

Αυτό είναι ένα από τα πιο καταπληκτικά ελληνικά αγάλματα που έχουν επιβιώσει, και είναι άκρως αποκαλυπτικό σχετικά. Αυτός ο νέος, τεχνικά δεν είναι γυμνός, αλλά φοράει ένα εφαρμοστό ένδυμα που αντί να κρύβει το σώμα του, δίνει το περίγραμμα. Τα ελληνικά αγάλματα είναι πορτρέτα της ανθρώπινης ομορφιάς που έχουν ως στόχο να προκαλούν, ενώ είναι παράλληλα και ευγενή.

 

Το κύπελλο του Διονύσου από τον Εξεκία

Ο Διόνυσος, θεός του κρασιού και της παράνοιας, ταξιδεύει στο πλοίο του περιτριγυρισμένος από δελφίνια.

 

Η Μάσκα του Αγαμέμνονα

Όταν ο ρομαντικός αρχαιολόγος Ερρίκος Σλίμαν ανακάλυψε την χρυσή μάσκα στις Μυκήνες το 1876, δεν είχε καμία αμφιβολία ότι ήταν η νεκρική μάσκα του Αγαμέμνονα, του βασιλιά που οδήγησε τους Έλληνες στον Τρωικό πόλεμο, για να δολοφονηθεί εν τέλει όταν επέστρεψε στο σπίτι του».

Οι μέρες γεμάτες στρες επιβραδύνουν το μεταβολισμό

Το παρακάτω κείμενο θα σας πείσει για ποιο λόγο δεν πρέπει -το τονίζουμε… «δεν πρέπει»- να το ρίξετε στο φαγητό μετά από μια κουραστική κι εξουθενωτική μέρα.

 

Μπορεί οι περισσότεροι να πιστεύουν ότι μια εξαντλητική μέρα γεμάτη στρες τους βοηθά να «καίνε» πιο πολλές θερμίδες, όμως οι ειδικοί επισημαίνουν ότι αυτό είναι παντελώς λάθος!

 

Οι γυναίκες που «αποζημιώνουν» τον εαυτό τους μετά από μια κουραστική μέρα με παχυντικά γεύματα, καίνε τις θερμίδες με πολύ πιο αργό ρυθμό, κάτι που φυσικά έχει ως αποτέλεσμα… τη συσσώρευση λίπους.

 

Ο οργανισμός μας μεταβολίζει τις τροφές πιο αργά όταν βρίσκεται σε κατάσταση στρες, ενώ ο τύπος των τροφίμων που λαχταρούμε σε αυτές τις περιπτώσεις περιέχουν συνήθως μεγάλες ποσότητες ζάχαρης και λιπαρών.

 

Σύμφωνα με μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Biological Psychiatry ο συνδυασμός αυτών των δύο παραγόντων, μπορεί να οδηγήσει στην πρόσληψη βάρους.

 

Ερευνητές από το ιατρικό κέντρο Wexner του πανεπιστημίου του Οχάιο μελέτησαν 58 γυναίκες -οι οποίες την προηγούμενη ημέρα είχαν βιώσει ένα περιστατικό στρες (για παράδειγμα ένα καυγά με το σύντροφό τους, ή προβλήματα με τα παιδιά τους)- προτού τους προσφέρουν ένα γεύμα αποτελούμενο από αυγά, λουκάνικα γαλοπούλας, μπισκότα και ένα ρόφημα 930 θερμίδων και με 60 γραμμάρια λίπους.

 

Στη συνέχεια μέτρησαν το μεταβολισμό τους, υπολογίζοντας τη ροή του οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα στον οργανισμό τους. Επιπλέον, μέτρησαν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους, τα τριγλυκερίδια, την ινσουλίνη και τα επίπεδα της ορμόνης του στρες κορτιζόλης.

 

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες που είχαν αναφέρει ότι είχαν βιώσει στρες τις προηγούμενες 24 ώρες έκαψαν 104 θερμίδες λιγότερες, σε σχέση με τις υπόλοιπες.

 

Επίσης, είχαν υψηλότερα επίπεδα ινσουλίνης, κάτι που συμβάλει στον τρόπο με τον οποίο ο οργανισμός αποθηκεύει το λίπος και μπορεί να επιβραδύνει τη διαδικασία του μεταβολισμού των θερμίδων σε ενέργεια. Αν το λίπος δεν «καεί» αποθηκεύεται στον οργανισμό.

Η βραδύτητα πάει με τη μνήμη - η ταχύτητα με τη λήθη

Eπιστροφή στην εποχή της... βραδύτητας. Ζούμε στην εποχή της ταχύτητας και της έντασης. Tαχύτατα αυτοκίνητα, γρήγοροι υπολογιστές, πολυδύναμα κινητά τηλέφωνα και υπερηχητικά αεροπλάνα. Oλοι τρέχουμε σαν παλαβοί για να προλάβουμε. Κουρδισμένα στρατιωτάκια της παραγωγικότητας, αστείες –όσο και δραματικές– φιγούρες. Aλλά η μέρα αποδεικνύεται ολοένα και πιο μικρή, καθώς ο χρόνος αμείλικτα ξοδεύεται στο αυτοκίνητο, στην επιμήκυνση του ωραρίου ή στη δεύτερη δουλειά, στις ολοένα και περισσότερες υποχρεώσεις.

Το αστείο είναι ότι η γοητεία της ταχύτητας και των διαφόρων fast – εφαρμογών προέρχεται από την υπόσχεση ότι θα μας βγάλουν νικητές στην αδυσώπητη μάχη με τον χρόνο. Θα τα κάνουμε όλα πιο γρήγορα, ώστε να μας μένει χρόνος και για «άλλα πράγματα»· ίσως αυτά που θέλουμε περισσότερο. Κι όμως, ο εντατικός ρυθμός ζωής αφαιρεί σχεδόν κάθε περιεχόμενο πραγματικής ζωής. Σαν να περνάς με 200 χιλιόμετρα την ώρα, από τοπία που φεύγουν σαν καρτούν.

Πού χάθηκε η εμπειρία ενός αργόσυρτου γεύματος, πλούσιου σε γεύση και σε συζήτηση; Πώς ηττήθηκε η κριτική σκέψη και ο αναστοχασμός από τον όγκο των ταχύτατα διακινούμενων πληροφοριών; Γιατί «δεν υπάρχει χρόνος» για να διαβάσουμε ποίηση ή να ονειρευτούμε με τα μάτια ανοικτά; Πώς καταντήσαμε αιχμάλωτοι του ιλίγγου της ταχύτητας;

O αγώνας του θνητού ανθρώπου με τον χρόνο δεν είναι μόνο ο πιο αρχέγονος, αλλά και ο πιο διαρκής. Aλλά η σημερινή ασφυξία λόγω έλλειψης ελεύθερου χρόνου, δεν είναι απλά αποτέλεσμα λανθασμένων προσωπικών επιλογών. Eίναι κοινωνικό πρόβλημα. Eνας ολόκληρος πολιτισμός είναι θεμελιωμένος πάνω στην εκμετάλλευση του χρόνου του καθένα μας. Bασίζεται στην ελαστική εργασία και στην υπερεργασία, στη γρήγορη αγορά μιας ολόκληρης γκάμας μισοάχρηστων συσκευών, που απαξιώνονται με την ίδια σχεδόν ταχύτητα, με αυτήν που υπόσχονται. Oι συνέπειες είναι ήδη εδώ. H πρωτοφανής πολύπλευρη φθορά του ανθρώπινου οργανισμού. Η υπερκατανάλωση και η αυξημένη παραγωγή αποβλήτων. Η υπερθέρμανση του πλανήτη. Η υποβάθμιση της ζωής.

H διατροφή, καθρέφτης κάθε πολιτισμού, αντικατοπτρίζει την εποχή της ταχύτητας. Φαστφουντάδικα ταΐζουν μια πόλη που τρέχει «πανικόβλητη». Oμοιομορφία και τυποποίηση και το φαΐ στο πόδι. «Tρελά», τοξικά και μεταλλαγμένα τρόφιμα που παράγονται από τις επικίνδυνες «φάμπρικες» της εντατικής γεωργίας και κτηνοτροφίας, χωρίς το μεράκι και τον χρόνο του καλλιεργητή. Hρθε η ώρα να κατεβάσουμε ταχύτητα. Oχι για να κολλήσουμε στο σήμερα, αλλά για να ζήσουμε διαφορετικά. «Tο εγκώμιο στη βραδύτητα» εκτός από βιβλίο του Mίλαν Kούντερα γίνεται τάση. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν λιγότερες ώρες εργασίας και όχι εντατικοποίηση. Οι οικολόγοι, να μπει φραγμός στην εντατική γεωργία. Κινήματα, όπως το Slow Food, θέτουν ξανά την πολιτιστική αξία της διατροφής και της αργής απόλαυσής της, ενώ άλλα, όπως το Slow Cities, αναδεικνύουν ένα άλλο μοντέλο πόλης φιλικό στον άνθρωπο. Tο «αργά» γίνεται συνώνυμο της ποιότητας και της αλλαγής.

 

Μίλαν Κούντερα
------------------------
 Αποφθέγματα του Μίλαν Κούντερα
- Η πηγή του φόβου βρίσκεται στο μέλλον, και όποιος απελευθερώνεται από το μέλλον δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.

- Όποιος καθιστά δημόσιες τις ιδέες του κινδυνεύει πράγματι να πείσει τους άλλους για την αλήθεια του να τους επηρεάσει και έτσι να βρεθεί στο ρόλο εκείνων που φιλοδοξούν να αλλάξουν τον κόσμο.

- Κάθε ιδέα που γίνεται δημόσια θα στραφεί αργά ή γρήγορα κατά του εμπνευστή της και θα του αφαιρέσει την ευχαρίστηση που είχε όταν την σκέφτηκε.

- Ο όρος “χορευτής” χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τους επιδειξίες του δημόσιου βίου.

- Ο βαθμός της βραδύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της μνήμης. Ο βαθμός της ταχύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της λήθης.

- Το να δώσεις φόρμα σε μια διάρκεια είναι απαίτηση της ομορφιάς μα και της μνήμης . Διότι το όμορφο είναι ασύλληπτο , μη απομνημονεύσιμο.

- Κάθε νέα δυνατότητα που έχει η ύπαρξη ακόμα και η λιγότερο πιθανή , μεταμορφώνει ολόκληρη την ύπαρξη.

- Ο έρωτας εξ΄ορισμού είναι δώρο που δεν το αξίζουμε μάλιστα το να σ΄αγαπούν χωρίς να το αξίζεις είναι απόδειξη αληθινού έρωτα.

- Όλες οι χειρονομίες όμως ,εκτός από την πρακτική τους λειτουργία , έχουν και μια σημασία που υπερβαίνει την πρόθεση αυτών που την εκτελούν.

Όταν η "Προσωπική Άβυσσος" ενώνεται με την "Κοσμική Άβυσσο"...

"...Κι όταν κοιτάς πολλή ώρα μέσα σε μια άβυσσο,
κοιτάει και η άβυσσος μέσα σε σένα".

Eίπε ο Kος Νίτσε...

Είχα πει κάποτε ότι θα γράψω ένα άρθρο σχετικά με αυτή
τη φιλοσοφική ρήση. Γιατί είδα μέσα μου πολλά μεταφορικά παρακλάδια της.

Σκέφτηκα πως όταν προκαλεί κανείς την τύχη του
αυτή θα του ανοίξει την πόρτα για την εμπειρία
την οποία αυτός διψά να ασπαστεί,
αλλά στο τέλος θα υπάρξει ένα ανάλογο Κόστος - Τίμημα.

Και ο λόγος ώστε να επέλθει ένα αναγκαστικό Τίμημα
είναι η "Ασυγχρόνιστη Βιάση" των Αισθήσεων
που τα θέλει όλα τώρα.

Νιώθω, βλέπω με τα εσωτερικά μου μάτια
τη μαγεία αυτής της ιερής στιγμής.

...Όταν κοιτάζεις προκλητικά μέσα στην άβυσσο,
σημαίνει ήρθε η αρχή του μαθήματος που ήρθες να εκτίσεις.

Το αναπόφευκτο "Μαγνητικό Μάθημα"
είτε θα σε ρίξει πιο βαθειά στη Μαγνητική Άβυσσο, είτε θα σε εκτινάξει
- αφού πατήσεις στον πυθμένα της -
πολύ ψηλά στους Φωτεινούς Ουρανούς του "Είναι". Από εσένα εξαρτάται τι θα γίνει.

Η "Προσωπική Άβυσσος" κάποια στιγμή θα συνδεθεί
με την "Κοσμική Άβυσσο".

Γιατί η "Κοσμική Άβυσσος"
δέχεται πρόκληση - πρόσκληση
από εσένα.

Αυτές οι 2 γίνονται ένα και ξεκινά το μάθημα...

Εκεί χάνεται κανείς.
Οι αισθήσεις που τον οδήγησαν εκεί φαίνεται τον ξεγέλασαν.
Στην αρχή το πάθος ήταν τόσο εθιστικό,
μα μετά ήρθε ο πόνος ή ακόμη
κι ένας Συναισθηματικός Θάνατος.

Οι Αισθήσεις γιορτάζουν.
Οι Αισθήσεις πενθούν...

Όταν εσύ Ανθρωποψυχή αντιληφθείς το λόγο
για τον οποίο βιώνεις Πόνο, θα ευλογήσεις τον Πόνο...

Όταν εσύ Ανθρωποψυχή αντιληφθείς το λόγο
για τον οποίο παγιδεύτηκες στο Σκοτάδι,
θα ευλογήσεις το Σκοτάδι...

Όταν εσύ Ανθρωποψυχή αντιληφθείς το λόγο
για τον οποίο δοκιμάζεσαι αλύπητα,
θα πάψεις να κατηγορείς τους πάντες
και θα προσκυνήσεις την Ιερότητα του Ηρωϊκού Εαυτού σου...

Τίποτα δε συμβαίνει εάν οι ίδιοι δεν το προκαλέσουμε.

Μαγνητίζουμε τα γεγονότα μόνο για να μας κάνουν πιο Σοφούς.

Ζούμε την πραγματικότητα που δημιουργήσαμε.

Το "Μαγνητικό Μάθημα" είναι ο δρόμος για την Ελευθερία.

Έτσι, η Δύνη της Αβύσσου, οι Επιθυμίες,
μπορούν να γίνουν το "Τούνελ 2 Κατευθύνσεων".
Αυτό εξαρτάται από τη Συναισθηματική Ευφυία.

Ο μόνος τρόπος για να προαχθείς και να βγεις έξω από την Άβυσσο είναι να αφεθείς να βουλιάξεις στη δύνη της, μέχρι να φτάσεις στον πάτο.

Το μυστικό για να ξεπεράσει κανείς μία σκληρή εμπειρία, είναι με το να τη ζήσει
ως το μεδούλι της!

Η Άβυσσος, όταν την αναγκάσεις να δει μέσα σου,
θα σε αναγκάσει να δεις μέσα της.
Κι αυτό που θα δεις μέσα της είσαι εσύ.
Το αντικαθρέφτισμα του Σκιώδη Εαυτού σου.

Η Άβυσσος υπάρχει μόνο για να αντιληφθείς
τη σημασία του Φωτός.

Η Άβυσσος είναι ο καθρέφτης της Σκοτεινής Ψυχής σου
που όμως δεν είναι αυτό που είσαι στο σύνολό σου.

Δεν είσαι ο Νους σου. Δεν είσαι ο Σκιώδης Εαυτός σου.
Ο λόγος είναι ότι η Ψυχή σου είναι Φως
και γεννήθηκε από το Φως.

Η Άβυσσος υπάρχει για να εκτιμάμε μέσα από τα μαθήματά μας
μαζί της, την Ιερή Χαρμολύπη που προκύπτει
όταν κατανοούμε ότι αυτή μας έκανε ένα τεράστιο δώρο...

Η Άβυσσος μπορεί να γίνει φίλη μας μόνο όταν πέφτουμε μέσα της με Εμπιστοσύνη, αλλά χωρίς να ξεχαστούμε εκεί...

Η Άβυσσος είναι φίλη μας γιατί μας έβγαλε από μέσα της δυνατότερους.

Και μας δίδαξε ότι ο Πόλεμος δεν είναι ο τρόπος για να νικήσουμε, αλλά η Παράδοση στη διαδικασία.

Η Άβυσσος είναι φίλη μας.
Γιατί καταφέραμε μέσα από την Παράδοση μέσα της
να την αγαπήσουμε και να συμφιλιωθούμε μαζί της.
Να συμφιλιωθούμε με το σύνολο όλων όσων είμαστε:
Το Σκιώδη Εαυτό μας που εναλλάσσει πολικότητες
με το Φωτεινό Εαυτό μας.

Η συμφιλίωση αυτή είναι ο λόγος που ερχόμαστε εδώ.
Η μεταστοιχείωση του Σκότους σε Φως!

Ευχαριστούμε την Άβυσσο ως τις απώλειές μας,
τις πίκρες μας, τις αδικίες και τις δυσκολίες μας.

Γιατί αυτή μας έδειξε ποιοι είμαστε, τι μπορούμε να καταφέρουμε και τι αξίζουμε.

Αν δεν υπήρχε η Άβυσσος δε θα βρισκόμασταν εδώ.
Και για να φλερτάρουμε μαζί της σημαίνει πως θέλουμε να προαχθούμε γρήγορα ως Ψυχές .

Γιατί το σχολείο της είναι το δυσκολότερο
αλλά και το ιερότερο όλων.

Ευγνώμωνες, Θεϊκοί, Σιωπηλοί μέσα στη μαγεία
αυτής της ζήσης.

Αποδοχή. Εμπιστοσύνη. Καρτερικότητα. Συμπόνια.

Γίνε η γεύση του φαγητού και του ποτού

Όταν τρως να γίνεσαι η γεύση του φαγητού ή του ποτού. Όταν τρώμε, τρώμε ασυνείδητα, αυτόματα σαν ρομπότ. Αν δεν ζεις τη γεύση απλά γεμίζεις τον εαυτό σου με υλικό. Να τρως αργά και να έχεις επίγνωση της γεύσης. Μην καταπίνεις απλά. Να γεύεσαι αργά και να γίνεσαι η γεύση.

΄Οταν αισθάνεσαι τη γλυκήτητα γίνεσαι η γλυκήτητα. Τότε μπορείς να την αισθανθείς σε όλο σου το σώμα. 'Οχι μόνο στο σώμα, όχι μόνο στο στόμα, όχι μόνο στη γλώσσα. Μία συγκεκριμένη γλυκήτητα απλώνεται σαν κύμα. 'Ο,τι και να τρως, να αισθάνεσαι την γεύση και να γίνεσαι η γεύση.

Να το γεύεσαι όσο το δυνατόν περισσότερο. Να είσαι πιο ευαίσθητος, πιο ζωντανός.

Όχι μόνο ευαίσθητος, να γίνεσαι η γεύση. Χωρίς την γεύση οι αισθήσεις σου θα νεκρωθούν, θα γίνουν όλο και πιο ευαίσθητες. Έτσι δεν θα μπορέσεις να αισθανθείς το σώμα και να βιώσεις αυτό που αισθάνεσαι. 'Ετσι θα εστιάσεις την προσοχή σου στο κεφάλι.

Είναι όμορφο να γεύεσαι και είναι όμορφο να αισθάνεσαι. ΄Οταν γίνεσαι περισσότερο ευαίσθητος γίνεσαι πιο ζωντανός.

΄Οταν πίνεις νερό, να αισθάνεσαι την δροσιά του νερού. Κλείσε τα μάτια σου και πιές αργά, να το γεύεσαι, να αισθάνεσαι την δροσιά και να αισθάνεσαι ότι έχεις γίνει η δροσιά, επειδή η δροσιά μεταφέρεται από εσένα στο νερό.

Γίνεται μέρος του σώματος σου.

Το στόμα σου αγγίζει, η γλώσσα σου αγγίζει και η δροσιά μεταφέρεται.

Επέτρεψε να συμβεί σε όλο σου το σώμα. Επέτρεψε στα κύματα να απλωθούν και θα αισθανθείς την δροσιά σε όλο σου το σώμα. Με αυτό τον τρόπο η ευαισθησία θα αλλάξει και θα γίνεις πιο ζωντανός και θα γινεις πιο πλήρης,

Κάνε το αυτό όσο πιο συχνά μπορείς και για όσο περισσότερο χρονικό διάστημα μπορείς και παίξε με αυτή την αρχή.

Ο πραγματικός λόγος που απατούν οι γυναίκες...

Ο Έρικ Άντερσον, επιστημονικός υπεύθυνος της ιστοσελίδας γνωριμιών AshleyMadison.com και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γουίντσεστερ στο Ηνωμένο Βασίλειο, υποστηρίζει πως ανακάλυψε – επιτέλους – τι είναι αυτό που ωθεί τις γυναίκες να απατήσουν το σύντροφό τους.

Η ιστοσελίδα AshleyMadison.com επιτρέπει σε άνδρες και γυναίκες να γνωρίζουν νέους ανθρώπους και να διατηρούν μαζί τους, διακριτικά πάντα, παράνομους δεσμούς.

Ο Άντερσον μελέτησε – κάποιοι θα έλεγαν πως "κατασκόπευσε" – τις διαδικτυακές συζητήσεις 100 παντρεμένων γυναικών ηλικίας 35 έως 45 ετών, προκειμένου να διαπιστώσει ποιος είναι ο βασικός λόγος για να αναζητήσουν μια εξωσυζυγική σχέση. Παρουσιάσε τα αποτελέσματα της μελέτης του στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρίας Κοινωνιολογίας που πραγματοποιήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο.

Προς έκπληξή του, ο Άντερσον διαπίστωσε πως οι γυναίκες αυτές δεν αναζητούσαν ένα νέο ερωτικό σύντροφο επειδή ήταν δυστυχισμένες στο γάμο τους. Αντιθέτως, ανακάλυψε ότι το 67% των γυναικών αναζητούσαν ένα νέο φλερτ επειδή επιθυμούσαν πιο ρομαντικό ή παθιασμένο σεξ.

Οι περισσότερες από αυτές, μάλιστα, έκαναν εξαιρετικά θετικά σχόλια για το σύζυγό τους στις διαδικτυακές τους συζητήσεις με άλλους άνδρες.

"Τα αποτελέσματα αυτά δεν αντικατοπτρίζουν τη συζυγική δυσαρμονία, αλλά τη σεξουαλική μονοτονία. Πρόκειται για ένα κοινωνικό φαινόμενο που χαρακτηρίζει τις μακρόχρονες μονογαμικές σχέσεις", αναφέρει ο Άντερσον στο σχετικό δελτίο τύπου.

"Η πιο προβλέψιμη μεταβλητή σε μια σχέση είναι πως όσο προχωρά η ποιότητα και η συχνότητα του σεξ μειώνονται. Αυτό συμβαίνει επειδή συνηθίζουμε και βαριόμαστε."

Για ακόμη μία φορά λοιπόν επισημαίνεται ότι μια σχέση χρειάζεται προσπάθεια και αφοσίωση για να παραμείνει ζωντανή. Η φαντασία και η δημιουργικότητα βοηθούν το ζευγάρι να ανακαλύπτει συνεχώς καινούρια πράγματα, ώστε να μη βυθιστεί στη ρουτίνα και στραφεί εν τέλει σε... άλλες αγκαλιές.

Γιατί δυσκολευόμαστε να θυμηθούμε ονόματα

Σίγουρα σας έχει συμβεί να γνωρίζετε ένα άτομο, ίσως και μόλις να έχετε συστηθεί, παρόλα αυτά να μην μπορείτε με τίποτα να θυμηθείτε το όνομά του.
Έρευνα που διεξήγαγε η ιστοσελίδα theatlanatic.com έρχεται να δώσει μερικές απαντήσεις στο γιατί μας συμβαίνει συχνά αυτό.

Δείτε τις πιο συχνές αιτίες που ξεχνάτε ονόματα ατόμων:

Το φαινόμενο "ο επόμενος στη σειρά"
Όταν έρχεστε αντιμέτωποι με μια ομάδα από αγνώστους που απλώνουν τα χέρια, για να σας συστηθούν, το μυαλό σας αδυνατεί να παρακολουθήσει "λεπτομέρειες" όπως τα ονόματα, αφού μπαίνει σε μια "αυτόματη" διαδικασία όπου πραγματοποιεί τυπικές κινήσεις. Η διπλή διαδικασία του να μάθετε τα τα ονόματα των άλλων και να πείτε το δικό σας, είναι αγχωτική για τον εγκέφαλο, ώστε αποφασίζει να αφιερώσει λιγότερη ενέργεια στο να αποθηκεύσει άμεσα νέες, δευτερεύουσες, πληροφορίες, όπως τα ονόματα.

Δεν σας ενδιαφέρει στ' αλήθεια το όνομα του άλλου
Το πόσο πολύ σας ενδιαφέρει πραγματικά κάτι, επηρεάζει και την ευκολία/αποτελεσματικότητα με την οποία θα το μάθετε/θυμηθείτε. Μερικοί άνθρωποι, όπως εκείνοι που είναι πιο κοινωνικοί, έχουν απλά μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους ανθρώπους, ενδιαφέρονται περισσότερο για τις διαπροσωπικές σχέσεις και ως εκ τούτου απομνημονεύουν ευκολότερα τα ονόματα.

Περιορισμένη "βραχυπρόθεσμη μνήμη"
Η μνήμη μας χωρίζεται σε δύο βασικές κατηγορίες: μακροπρόθεσμη και βραχυπρόθεσμη. Η δεύτερη, είναι μια συγκριτικά πιο αδύναμη λειτουργία της μνήμης, ονομάζεται και "λειτουργική μνήμη" και μας βοηθάει να εκτελούμε απλές, σχεδόν "μηχανικές", λειτουργίες. Συγκρατούμε λίγες πληροφορίες στην λειτουργική μνήμη και αν δεν συγκεντρωθούμε για να τις αποθηκεύσουμε καλύτερα, τότε γρήγορα αυτές οι πληροφορίες χάνονται.

Τα ονόματα δεν έχουν νόημα για τον εγκέφαλο
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος μαθαίνει από μικρή ηλικία να αποθηκεύει πιο εύκολα πληροφορίες που του είναι χρήσιμες. Ένα όνομα κάποιου ατόμου δεν παρέχει στον εγκέφαλο καμία πληροφορία για το άτομο αυτό, αρκετά άξια/σημαντική, ώστε να πρέπει να την αποθηκεύσει άμεσα. Πιο σημαντική πληροφορία είναι η συμπεριφορά, το ύψος, η μυρωδιά, η έκφραση του προσώπου κλπ. Ένα όνομα, το οποίο ενδεχομένως μοιράζονται πολλά πρόσωπα που γνωρίζουμε, δεν προσθέτει τίποτα ιδιαίτερα χρήσιμο στην γνώση μας για το κάθε άτομο.