Η αμφισβήτηση οδηγεί στην αναζήτηση, η αναζήτηση στην αλήθεια»
Αλμπεραντ Πίτερ
«Μη
γίνεις μέλος του επιστημονικού συλλόγου,
οι πιο σοφοί όταν μαζεύονται σε συλλόγους γίνονται
χυδαίοι μικροαστοί»
Πυθαγόρας
Πως ξέρεις ότι γνωρίζεις τα πράγματα που γνωρίζεις; Αν δεν
απαντήσεις «απλά τα ξέρω» αυτό που απομένει τι είναι; Πως ξέρεις το οτιδήποτε αν
στην πραγματικότητα δεν γνωρίζεις το οτιδήποτε; Το γνωστό κρέμασμα από μια
κλωστή έχει την τάση να γέρνει την ζυγαριά προς την λογική. Υπήρξε ένας άνθρωπος
που είπε «Σκέφτομαι άρα υπάρχω» κι αυτό σε βάζει να σκέφτεσαι περίπου σαν το
«η κότα έκανε το αυγό η το αβγό την κότα;» Με αυτό τον τρόπο ο Ντεκάρτ προτίμησε
την λογική πηγή, αντί της θεϊκής πηγής της γνώσης. Ο Ντεκάρτ έφτασε σε αυτή του την διαπίστωση κάνοντας ένα πείραμα
πάνω στην ριζοσπαστική αμφιβολία, δηλ. στο να ανακαλύψει αν υπήρχε κάτι για το
οποίο να μπορούσε να είναι σχετικά σίγουρος, κάτι για το οποίο δεν θα μπορούσε
να αμφιβάλει.
Αλλά όσο κι αν αμφέβαλε δεν συνέχισε να ερχόταν αντιμέτωπος
με το γεγονός ό,τι υπήρχε ένας αμφισβητίας, δηλ. ο εαυτός του. Έπρεπε ν’
αμφισβητήσει την ίδια την αμφισβήτηση. Θα μπορούσαμε να γλυτώναμε από έναν
μεγάλο βαθμό παρερμηνείας και παρεξηγήσεων αν απλά έλεγε «Αμφιβάλω άρα υπάρχω»
Για να μην αμφιβάλει κάποιος σε ό,τι σκέφτεται, πρέπει πρώτα
να μην αμφιβάλει ότι υπάρχει. Διότι αν πάρουμε σαν δεδομένο το «Αμφιβάλω άρα
υπάρχω» ελάχιστοι άνθρωποι στον πλανήτη μας «υπάρχουν» και αυτό γιατί ελάχιστοι
άνθρωποι στον πλανήτη μας «αμφιβάλλουν» σχετικά με το οτιδήποτε. Ακόμη και στην
μορφή του «σκέφτομαι άρα υπάρχω»
να το πάρουμε το ίδιο ισχύει.
[Όταν ο Ντεκάρτ πέθανε και πήγε στον Αη Πέτρο του είπε "ακόμα
σκεφτομαι άρα υπάρχω" για να εισπράξει την απάντηση "Δεν υπάρχεις, αλλά μην το
σκέφτεσαι"] κατά τον Αρκά.
Με περισσή εγωπάθεια οι
άνθρωποι, δεν αμφιβάλουν καθόλου για τίποτα και χωρίς σκέψη, αναφέρουν το ένα ή
το άλλο απόφθεγμα, αφορισμό ή κείμενο, φιλοσοφική θέση ή θεωρία και το αποδίδουν
με σιγουριά χωρίς σκέψη ή έστω αμφιβολία, στον ένα ή στον άλλο φιλόσοφο, ενώ δεν
γνωρίζουν καν αν αυτός το είπε έτσι ή αλλιώς γιατί σαν πρόσωπο δεν είναι σίγουρο
ό,τι υπήρξε και τα υποτιθέμενα λεγόμενα του είναι λόγια άλλων ανθρώπων, σκέψεις
άλλων ανθρώπων –ποιος ξέρει αν είναι καν ανθρώπων- που απλώς επαναλαμβάνουν
παπαγαλίζοντας κατά πως τους βολεύει, διαιωνίζοντας σωστά και λάθη, ανάκατα
μέχρι σήμερα.
Αν τα μάτια σου σε κοροϊδεύουν -ειδικά αν δεν έχεις
καλλιεργήσεις τον εγκέφαλο σου, γιατί με τον εγκέφαλο βλέπεις και όχι με τα
μάτια- σκέψου σε τι πέλαγος άγνοιας κολυμπάς όταν αυτά που καλλιεργούν το
εγκέφαλο δεν είναι και τόσο σίγουρο … ό,τι είναι έτσι όπως λέγονται !
Όταν ακόμα δεν γνωρίζουμε οι άνθρωποι, τι είναι η βαρύτητα τι
είναι το ηλεκτρικό φορτίο, όταν ακόμα κινούμαστε με πετρέλαιο, όταν και την
πυρηνική ενεργεία την μετατρέπουμε σε ηλεκτρική με τρόπο σαν το παράδειγμα: οι
δυο ενέργειες είναι δυο δωμάτια μεσοτοιχία, κι εμείς περνάμε από το ένα στ’ άλλο
μέσω του άλφα Κενταύρου (spontaneous idea), όταν την τύφλα μας την καταραμένη
έχουμε ακόμα για το πληροφοριακό περιεχόμενο του DNA κλπ κλπ, εντούτοις δεν μας
λείπει η εγωπάθεια της σιγουριάς, για τους χαριτωμένους νομούς που «ανακαλύψαμε»
!!!
Σκέψου πόσο ανόητος φαίνεσαι, όταν λες -αν δεν το δω μα τα
μάτια μου δεν το πιστεύω- και άλλες ανάλογες μεγαλοστομίες, ειδικά όταν όλα όσα
παπαγαλίζεις είναι λόγια άλλων, που δεν είδες ποτέ και δεν μπορείς να είσαι καν
σίγουρος, πως αυτοί τα είπαν, ή αν καν υπήρξαν με σιγουριά! Και αυτό το «αν δεν
το δω με τα μάτια μου …» αποκλείει τους τυφλούς απ’ την γνώση; Είδες
ΕΣΥ ό,τι η γη είναι στρογγυλή … με τα μάτια σου; Που το ξέρεις ό,τι είναι
στρογγυλή αφού δεν την είδες;
Βασική
αρχή και μέτρο υγιούς ψυχικά ανθρώπου είναι ο τρόπος που επικοινωνεί και ειδικά
η αναμετάδοση της επικοινωνίας του.
Λες κάτι στον Νίκο να πει στον Γρηγόρη κι αυτός άλλο κατάλαβε
κι άλλο του είπε, με αποτέλεσμα … σύγχυση, αταξία και καθημερινές παρεξηγήσεις
στις ζωές όλων σας. Όλη αυτή η αταξία δημιουργείται από μια απλή αναμετάδοση
επικοινωνίας στον παρόντα χρόνο και τόπο κι όχι μετά από 1.000+ χρόνια.
Αυτό που είναι σχετικά ξεκάθαρο σήμερα, μετά
την επόμενη χρονικά στιγμή παύει να βγάζει νόημα, ή αλλοιώνεται το νόημα του
εντελώς ειδικά όταν οι ορισμοί των λέξεων και οι τονισμοί αλλάζουν … και
αλλάζουν σε 5 -10 χρόνια πόσο μάλλον σε 1.000+
Ήδη σήμερα η νεώτερη γενιά δεν μιλά και δεν γνωρίζει τους ορισμούς των
λέξεων και τις έννοιες της μόλις προηγούμενης.
Πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε για την σιγουριά μας, όταν
αναφερόμαστε σε λόγια και σκέψεις ανθρώπων που έζησαν –αν έζησαν- πολλές
χιλιάδες χρόνια πριν; Δεν μιλώ για θρησκείες και ανάλογες φαντασιώσεις αλλά για
πιο «πραγματικά» πρόσωπα και πράγματα. Επιγραμματικά ας κάνουμε κάποιες
αναφορές, μπορείς να βρεις πολύ περισσότερες, αν ερευνήσεις εντελώς επιφανειακά,
δεν χρειάζεται και πολύς κόπος για ν’ ανακαλύψεις πως κάθε τι που θεωρείς
σταθερό δεδομένο … δεν είναι καν δεδομένο και πόσο βέβαιος μπορείς να είσαι για
τις εικασίες;
Σύμφωνα με τον Ιρλανδό Εμπειριστή του 18
ου αιώνα επίσκοπο Τζωρτζ Μπέρκλεϊ «το Είναι
ταυτίζεται με το Αντιλαμβάνεσθε»
που
σημαίνει ό,τι όλος ο επονομαζόμενος «αντικειμενικός κόσμος» βρίσκεται μέσα στο
νου μας. Ο Τζωρτζ Μπέρκλεϊ αναφέρει πως
η μόνη γνώση μας για τον κόσμο πηγάζει από την νόηση μας, ερχόμενη μέσα
από τις αισθήσεις μας. Οι φιλόσοφοι ονομάζουν αυτήν την γνώση «αισθητηριακή
εμπειρία» Ο αγαπητός επίσκοπος προχώρησε μέχρι του σημείου να συμπεράνει ό,τι
αυτά τα αισθητηριακά δεδομένα πρέπει να προέρχονται από κάπου, επομένως αυτό το
«κάπου» πρέπει να είναι ο θεός.
Συμπεράσματα εκ διαμέτρου αντίθετα μπορούμε να έχουμε όλοι μας. Το πόσο
σίγουρος μπορείς να είσαι για τα μάτια σου, ειδικά όταν δεν βλέπεις με τα μάτια
αλλά με τον εγκέφαλο και τις εμφυτεύσεις του …
Τα
μάτια σου σε κοροϊδεύουν, ειδικά αν δεν έχεις καλλιεργήσεις τον εγκέφαλο σου,
γιατί με τον εγκέφαλο βλέπεις και όχι με τα μάτια. Λένε οι μεγάλοι επιστήμονες
(χα τρις) πως αν δεν παρατηρήσεις κάτι αυτό δεν υπάρχει! Υπάρχει από την στιγμή
που ο παρατηρητής, παρατηρεί το παρατηρούμενο. Ναι αλλά αν δεν το παρατηρήσει
αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει, απλά δεν υπάρχει ΜΟΝΟ για τον συγκεκριμένο
παρατηρητή. Επομένως πρόσεχε τι παρατηρείς αν δεν θέλεις να του δώσεις
υπόσταση.
Αν κοιτάς την Άβυσσο, σε λίγο θα σε κοιτάξει κι αυτή κι αν δεν
είσαι ικανός να την αντιμετωπίσεις… φίδι κολοβό που σε περιμένει… μεγάλε μου
κοσμικέ διδάσκαλε ! και το θέμα δεν είναι να την κοιτάς – παρατηρείς εσύ, δεν
τρέχει και τίποτα, το μεγάλο παιχνίδι αρχίζει όταν σε πάρει πρέφα αυτή… Βαράτε
βιολιτζήδες τότε !!!
Δεν Βλέπεις Με Τα Μάτια, Αλλά Με Τον Εγκέφαλο. Πιστεύεις ‘Ο,τι
Κάτι Δεν Υπάρχει, επειδή δεν το βλέπεις; Άρα Δεν Υπάρχει; Η παρατήρηση αυτό μας
δείχνει, αυτό που δεν υπάρχει στον Νου σου δεν το βλέπεις, γιατί μέσα στον
εγκέφαλο σου, στον Νου σου δεν παίζεται αυτό το έργο, αλλά κάποιο άλλο και αυτό
εμφανίζεται, στην προβολή της ζωής σου. Το τελευταίο πράγμα που περιμένει να δει
ένας οδηγός σε έναν επαρχιακό έρημο δρόμο είναι ένα αεροπλάνο σταματημένο.
Επομένως, δεν το ‘βλέπει’ ποτέ.
Ο Νους του ανθρώπου και ειδικά ο Νους του μορφωμένου ανθρώπου, είναι
προγραμματισμένος από ένα σύστημα -ισμών και μια συγκεκριμένη σειρά λέξεων, που
βασίζεται πάνω σε μία απόλυτα κατευθυνόμενη, ελεγχόμενη αντίληψη για τη φύση του
κόσμου υλικού ή άυλου. Του δίνουν με τρομακτικά απόλυτη ακρίβεια ένα στάνταρ
σύστημα αξιών για να σκεφτεί, και αυτές οι σκέψεις δημιουργούν τον κόσμο που
“βλέπει”. Η ερώτηση που προκύπτει είναι ΠΟΙΟΙ του δίνουν αυτές τις ιδέες που
αναμασά σαν υπέρτατες αλήθειες; χμ για να δούμε!
Οι περισσότεροι
άνθρωποι σκέφτονται και επικοινωνούν με έννοιες και όρους που έχουν αποδειχθεί
ψευδείς, από την εποχή της ύπαρξης τους, όποια κι αν είναι αυτή. Οι άνθρωποι
σκέφτονται και θεωρούν το χρόνο και το χώρο σαν κάτι ξεχωριστό και ανεξάρτητο.
Πιστεύουν πως ζούμε σε τρεις διαστάσεις, παρ όλο που η επιστήμη -και η λογική-
έχει αποδείξει πως ο χρόνος είναι η τέταρτη διάσταση και ο χώρος η πέμπτη.
Εξακολουθούν να πιστεύουν πως η ύλη είναι κάτι το διαρκές, όταν οι επιστήμονες
γνωρίζουν πως η ύλη δεν είναι παρά μία άλλη εκδήλωση ενέργειας, και όχι μόνο οι
επιστήμονες αλλά και οι φιλόσοφοι όλων των εποχών αυτό λένε. Η ύλη είναι ΕΝΕΡΓΕΙΑ.
We first wrote about Erik Johansson, a Swedish photographer and retoucher, 4
years ago, when he was still a computer engineering student. Even back them,
despite lack of professional training in photography, his wildly creative photo
manipulations would be a stand-out example of retouching.
Erik’s work has a two-fold effect: on the one hand, it’s completely
unbelievable and reality-defying, while on the other hand the high-skilled
retouching makes it look almost real. The photographer first develops an idea in
his head before he sets out to make the pictures; he even models in some of them
himself – yes, that’s the blond guy, distorting his face with his own fist!
Erik says he has been drawing for as long as he can remember – maybe
influenced by his painter grandmother – but his first digital camera at the age
of 15 opened up a whole new world for the guy: “Being used to drawing it felt
quite strange to be done after capturing a photo, it wasn’t the process of
creating something in the same way.” He picked up his interest for retouching
while studying, and today is a prolific artist, working on both commissions and
personal projects. Let his fantasy worlds absorb you!
«My name is Erik Johansson, I’m a
full time photographer and retoucher from Sweden based in Berlin, Germany. I
work on both personal- and commissioned projects and sometimes I create street
illusions. I don’t capture moments, I capture ideas. To me photography is just a
way to collect material to realize the ideas in my mind. I get inspired by
things around me in my daily life and all kinds of things I see. Although one
photo can consist hundreds of layers I always want it to look like it could have
been captured. Every new project is a new challenge and my goal is to realize it
as realistic as possible.»
Επανέρχομαι στα γραπτά του Charles Fort (1874-1932)
* Δεν έχουμε άλλη λύση: αμφισβητείστε και γελοιοποιήστε
ό,τι σας λένε! Πώς μπορεί να εξελιχθεί σωστά και να λειτουργήσει η
γνώση, κάτω από τέτοιες συνθήκες;Αν η ύλη ενός άλλου κόσμου βρίσκεται στην
ατμόσφαιρά μας, η ορθόδοξη σκέψη θα δεχόταν – και είναι δεκτό – πως θα
επηρεαζόταν από την γήινη βαρύτητα και θα έπεφτε κάτω στη Γη, όχι μόνο η ύλη
αυτή, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος πάνω στον οποίο βρίσκεται. Φανταστείτε κάποια
αντικείμενα στα ύφαλα του πλοίου.
Κάποιες φορές τα αντικείμενα αυτά πέφτουν στον
πάτο του ωκεανού. Όχι όμως και το πλοίο. Τι νόημα όμως έχουν οι εκφράσεις, οι
εξηγήσεις και οι παραδοχές; Ο τρόπος μας είναι ο εξής. Ορίστε τα στοιχεία.
Κοιτάξτε τα μόνοι σας. Συμπεράνετε ό,τι θέλετε.
Τι νόημα μπορεί να
έχει το τι πιστεύω εγώ; Ορίστε τα στοιχεία…
* Σκεφτείτε
για λογαριασμό σας επιτέλους, έστω και για μια φορά, ακόμα κι αν είναι
μπερδεμένα, ακόμη κι αν πρέπει να πλεύσετε στις θάλασσες του
αφηρημένου! …Η επιστημονική γνώση δεν είναι αντικειμενική. Όλες
οι βάσεις στις οποίες είναι στηριγμένα τα θεόρατα οικοδομήματά της είναι
αυθαίρετες. Είναι, όπως ακριβώς και ο πολιτισμός μας, μια Συνωμοσία, ένα πονηρό
συμβόλαιο, ένας εξορκισμός. Έχουμε τα γεγονότα για να μην κινδυνεύουν οι
υπάρχουσες αιτιολογίες. Κατάρα σε όλα τ’ άλλα.
Ζούμε υπό το καθεστώς πολύ αυστηρής έρευνας
και εγκαθίδρυσης αυθαίρετων συμπερασμάτων, που επηρεάζουν άμεσα όλους τους
ανθρώπους, και το όπλο που χρησιμοποιούμε πιο συχνά ενάντια σ’ αυτό το καθεστώς
είναι η αμφισβήτηση και η γελοιοποίηση. Δεν
έχουμε άλλη λύση: αμφισβητείστε και γελοιοποιήστε ό,τι σας λένε! Πώς
μπορεί να εξελιχθεί σωστά και να λειτουργήσει η γνώση, κάτω από τέτοιες
συνθήκες;
* Το πρώτο
μέλημά μας θα πρέπει να είναι να προσθέσουμε στις συνταγματικές ελευθερίες, το
δικαίωμα και την ελευθερία να αμφισβητούμε την επιστήμη!… Πιστεύω πως
μία ημέρα ο άνθρωπος θα έχει μία έκτη αίσθηση, μία αίσθηση σκοπού της ζωής,
άμεση και χωρίς υποθέσεις… Η συνείδηση του ανθρώπου είναι ισχυρή σαν
μικροσκόπιο, μπορεί να συλλάβει και να αναλύσει την εμπειρία με ένα τρόπο που
δεν μπορεί να πετύχει κανένα άλλο ζώο. Αλλά η μικροσκοπική όραση είναι στενή
όραση. Χρειάζεται να αναπτύξουμε ένα άλλο είδος συναίσθησης που είναι αντίστοιχο
του τηλεσκοπίου.
Χρειαζόμαστε ένα παραμέρισμα της κουρτίνας που
ο συμβατικός κόσμος έχει τραβήξει μπροστά στα μάτια μας, μια νέα και μεγάλη
προέκταση του οπτικού μας πεδίου, του πεδίου παρατήρησης. Χρειαζόμαστε
νέους τρόπους αντίληψης και κατανόησης και νέους τρόπους μετάδοσης των πραγμάτων
που θα αντιληφθούμε και θα κατανοήσουμε. Και χρειαζόμαστε και μία νέα γλώσσα,
νέους θριάμβους και νέες ήττες, νέες τραγωδίες και νέα έπη, νέες δεισιδαιμονίες
και καινούργιες επιστήμες, νέες λογοτεχνίες και μια προφητική ποίηση.
Μια
δικαίωση των καταραμένων. Μια διανοητική αναγέννηση.
* Αυτό θα σημαίνει μια ριζική αναθεώρηση ενός
μεγάλου μέρους των γνώσεων μας και των πραγμάτων που θεωρούνται δεδομένα. Μια
τέτοια αναθεώρηση δεν συμφέρει κανέναν από αυτούς που χειρίζονται τις
λειτουργίες των καθημερινών συστημάτων και επιπλέον οι περισσότεροι άνθρωποι δεν
είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το μικρό, σίγουρο και ασφαλές νησί τους,
για να εξερευνήσουν τα αβέβαια νερά ενός νέου ωκεανού.
Έτσι κάποιοι ανήσυχοι άνθρωποι θα αναλάβουν
αυτή την εξερεύνηση, χωρίς καμία υποστήριξη, χωρίς κανένα δεδομένο σύμμαχο,
χωρίς καμία αναγνώριση του έργου τους, χωρίς εξιστόρηση των περιπετειών τους.
Πολλές φορές χάνονται για πάντα μέσα από εκείνο το πέρασμα που τους οδήγησε
μακριά από το σπίτι. Και να σας πω κάτι; Είναι μια πολύ καλή ιδέα για να ξεφύγω
επιτέλους από τον σπιτονοικοκύρη μου…
- "Ποιος καλός άνεμος σε φέρνει εδώ;" ρώτησε ο σοφός δάσκαλος τον οδοιπόρο που ζητούσε απεγνωσμένα να τον συναντήσει.
- "Σβήνεις πρώτα το εγώ. Είναι αδύνατον να βρει γαλήνη αυτός που πιστεύει ότι είναι αποκομμένος από τον Θεό και τους συνανθρώπους του. Το εγώ πάντα νιώθει ότι απειλείται κι έτσι φοβάται και αντιστέκεται."
- "Το θέλω δηλώνει επιθυμία, ανάγκη και προσκόλληση. Όταν τρέχεις πίσω από τις επιθυμίες σου ποτέ δε θα γίνεις ευτυχισμένος. Είναι η γνωστή επίδραση του κουνουπιού. Αν σε ένα δωμάτιο υπάρχουν δέκα κουνούπια κι εσύ σκοτώσεις τα εννιά, το δέκατο κουνούπι δε θα σε αφήσει να κοιμηθείς. Έτσι είναι και οι επιθυμίες. Όσες και να ικανοποιήσεις πάντα θα υπάρχει κάποια που δε θα σε αφήνει να κοιμηθείς."
